praeter-mitto, mīsi, missum, 3, v. a.I.To allow or permit to go by, to let pass (class.; syn.: omitto, neglego). A. In gen.: nullum diem, Cic. Att. 9, 14, 2: nullam occasionem profectionis, Auct. B. Afr. 1: neminem, Cic. Fam. 11, 21, 1.—B. In partic. 1.To omit, neglect, leave undone: nullum officium, Cic. Fam. 1, 8, 1: voluptates, id. N. D. 3, 15, 38: scelus, id. Att. 9, 11, 4: praetermittendae defensionis plures solent esse causae, id. Off. 1, 9, 28.—With inf.: reliqua quaerere praetermittit, Caes. B. C. 2, 39: quod facere nullum diem praetermittebat, Nep. Cim. 4, 3. —2. In reading or writing, to pass over, leave out, make no mention of, omit: quod verba sint praetermissa, Cic. de Or. 2, 26, 111: si quid aut praetermissum aut relictum sit, id. ib. 2, 29, 126; id. Off. 3, 2, 9; id. Cat. 3, 8, 18: officii praetermissi reprehensio, id. Att. 11, 7, 3: nihil videmur debere praetermittere, quod, etc., Nep. Epam. 1, 3: quod dignum memoriā visum, praetermittendum non existimavimus, Caes. B. G. 7, 25; Cic. Q. Fr. 3, 3, 1; id. Att. 6, 3, 9. —3.To pass by, overlook, wink at: do, praetermitto,
overlook
, Ter. Ad. 1, 1, 26: praetermittere et humanis concedere rebus, Lucr. 4, 1191 (by Lachm. written separately).— II.To let over, carry over, transmit, transport: an facili te praetermiserit unda Lucani rabida ora maris?Stat. S. 3, 2, 84.