Perniciosus, pen. pro. Adiect. Idem. Cic.Deadly: mortall: pernicious: that causeth deth, dstructiõ great hurt or domage.Inutilis sibi, perniciosus patriæ ciuis alitur Cicer.A citizen is nourished, who is to himselfe vuprofitable: to his coÛtrie pernicious and hurtfull.Fœdum & perniciosum iudicij exitum lenissimè tuli. Cice. Nefanda & perniciosa labes ciuitatis. Cicero. A wicked and pernicious dishnour of the Citie.Perniciosæ leges. Cæs. Pernicious lawes.Scripta perniciosa authori suo.Ouid.Perniciosior morbus.Cic.A more deadly sickenesse.
Lewis and Short: Latin dictionary
pernĭcĭōsus, a, um, adj. [pernicies], destructive, ruinous, baleful, pernicious (syn.: exitialis, capitalis): perniciosae leges, Caes. B. C. 1, 7: scripta auctori perniciosa suo, Ov. Tr. 5, 1, 68.—Comp.: morbi animi perniciosiores sunt, quam corporis, Cic. Tusc. 3, 3, 5; Sall. J. 46, 8.—Sup.: perniciosissimum fore, Nep. Ages. 6, 2; Inscr. Grut. 113, 2.—As subst.: pernĭcĭōsa, ōrum, n., baneful things: petuntur, Juv. 10, 54; cf.: inter perniciosissima numerare, Vell. 2, 7, 5.—Hence, adv.: pernĭcĭōsē, destructively, ruinously, perniciously: multa perniciose, multa pestifere sciscuntur in populis, Cic. Leg. 2, 5, 13: luxuriat vitis, Plin. 17, 22, 35, 178.—Comp., Cic. Leg. 3, 14, 32.—Sup., Aug. Ep. 39.