Opportunus, pen. prod. Adiectiuum, Ab ob & portus. Plaut.Meete for the purpose: conuenient: in due time, and as it ought to be: after our desire, and as we would haue: inclined: in daunger to: subreet to.Opportunus alicui vitio vel morbo. Plin. Ready: inclined: snbiect: in daunger to.Eam ætatem potissimÛ liberari ab hoste, quæ maximè opportuna iniuriæ esset.Liu.Which was most ready and in daunger to take wrong.Ad omnia hæc magis opportunus nemo est.Terent.For all these purposes no man liuing is more firte.Ætas opportunissima.Cic.Most conuenient.Classes opportunissimæ.Cic.Latebra opportuna.Ouid.Locus opportunus.Cic.A sitte and conuenient place.Seges opportuna pecori.Virg.Corne very good for cattell.Satis opportuno tempore accepisti.Cic.Vrbs opportunissima portu.Liu.A citie, by reason of the hauen, very commodious.Vtilitas opportuna. Lucret. Locorum opportuna. Tac. Meete places.
Lewis and Short: Latin dictionary
opportūnus (obp-), a, um, adj. [obportus, lit., at or before the port; hence], I. In gen., fit, meet, convenient, suitable, seasonable, opportune (class.; syn.: commodus, utilis): tempus actionis opportunum, Graece eu)kairia, Latine appellatur occasio, Cic. Off. 1, 40, 142: aetas opportunissima, id. Fam. 7, 7, 2: nihil opportunius accidere vidi, id. ib. 10, 16, 1.—Subst.: op-portūna, ōrum, n., fit or convenient things: locorum opportuna, Tac. A. 4, 24.—II. In partic. A.Advantageous, serviceable, useful: ceterae res, quae expetuntur, opportunae sunt singulae rebus singulis, Cic. Lael. 6, 22.—B.Fit, suitable, adapted to any thing: ad omnia haec magis opportunus nemo est, Ter Eun. 5, 8, 47.—C.Exposed, liable to any thing: Romanus cedentem hostem effuse sequendo opportunus huic eruptioni fuit, Liv. 6, 24: injuriae, Plin. 9, 31, 51, 98: opportuniora morbis corpora, id. 18, 7, 12, 68.—Hence, adv.: opportūnē, fitly, seasonably, opportunely (class.), Ter. Ad. 1, 2, 1: venisse, Cic. N. D. 1, 7, 16: locus opportune captus ad eam rem, id. Rosc. Am. 24, 68: opportune, importune,
in season and out of season
, Vulg. 2 Tim. 4, 2.—Comp.: opportunius alio loco referemus, Gai. Inst. 2, 97.— Sup.: nuntiis opportunissime allatis, Caes. B. C. 3, 101; Liv. 32, 18.