Ego, mei vel mis, mihi, me, me. Pronomen. I my selfe.Ego in principio narrationis.Cic.Ego omni officio ac potius, &c.Ego sum Æschinus, aperite. Ter. Dico ego mihi insidias fieri. Ter. Sed quid ego, cur me excrucio? Te.But what do I: why do I torment my selfe?Nunc ego & illam scelestam esse, &c. Ter. Volo ego adesse hîc aduocatos nobis, &c. Ter. Et quidem ego. Ter. Quis igitur eum ab illa abstraxit, nisi ego. Ter. Imò ego te obsecro. Ter. Ego verò. Ci. Quòd te excusas: ego verò & tuas causas nosco. &c. Truly I for my part doe know your causes, &c.Ego verò maneo. Ter. Ego verò istoc ago. T. Yea truly, my mind is vpon % matter.Eorum ego vitam mortémque iuxta æstimo.Salust.In my iudgement, or as for me truly, I esteeme their life & death to be al one. Ego ille, Vide ILLE. Ego sum ille Consul, cui, &c. Cicer. Dixi ego idem in Senatu, &c.Cic.I the same man said, &c.Idem ego neque P. Syllam supplicem ferre potui. Cic. Egomer, pe. cor. Plaut.I my selfe.Egomet iam hîc ero. Plau. I wil be here my selfe by and by.Egomet mecum cogitabo, &c.Plaut.I thought with myself.Egomet memet verberaui.Plaut.I haue beaten my selfe.
Mei, vel mis, genitiuus ab ECO, Vide suo loco.
Meio, meis, minxi, mictum, méiere. Diomedes præteritÛ meij esse dicit, sed in vsu minxi. Pers. To pisse: to make water, or vrine. Mictum, Supinum. Hor. Mula meiens. Catul.
Meum, An hearbe hauing a stalke and leafe like to Annyse.
Meus, Adiect. pronomen possessiuum. Plaut.Miue.Meus gnatus. Ter. Meum vel mea est negare.Plaut.It is my part to denie it.Hoc meum est, vt faciam seduló.Plaut.-si hoc esset meum, hodie Nunquam remorarem, quin darÊ.Plaut.If this were my matter, or if it were in me to doe it.Si intelligis, quám meum sit scire, Cice.If you vnderstande how behoueable it is for me to know, or how it is my part and duty to know.
Lewis and Short: Latin dictionary
ĕgō (ŏ always in poets of the best age, as Cat., Verg., Hor., etc.; ō ante-class. and post-Aug., as Juv. 17, 357; Aus. Epigr. 54, 6, v. Corss. Ausspr. 2, 483; gen. mei; dat. mihi; acc. and abl. me; plur., nom., and acc. nos; gen., mostly poet., nostrum; gen. obj. nostri, rarely nostrum; for the gen. possess. the adj. noster was used, q. v.; cf. Roby, Gram. 1, 388; dat. and abl. nobis; mi in dat. for mihi, part., Varr. R. R. 2, 5; Lucr. 3, 106; Verg. A. 6, 104; in prose, Cic. Fam. 7, 24, 2; id. Att. 1, 8, 3 et saep.; old form also MIHEI, C. I. L. 1, 1016 al.; v. Neue, Formenl. 2, 180; old form of the acc. MEHE, acc. to Quint. 1, 5, 21 med.; Plaut. Capt. 2, 3, 45; id. Am. 1, 1, 244; Inscr. Orell. 2497; gen. plur. nostrorum, Plaut. Mil. 2, 2, 110; id. Poen. 3, 1, 37; 4, 2, 39; id. Am. Fragm. ap. Non. 285, 26; dat. and abl. NIS = nobis, acc. to Fest. S. V. CALLIM, p. 47, 3 Müll.; acc. ENOS, Carm. Arval., Wordsworth, Fragm. and Spec. p. 160.—But as to me = mihi, cited in Fest. p. 181, 6 sq. Müll., me is there not dat., but acc., v. Vahl. ad Enn. p. 21), pron. pers. [Gr. e)gw/; Sanscr. aham; Goth. ik; Germ. ich; Engl. I, etc.; plur. nos; Gr. nw=i+, nw=i+n, from same stem with acc. sing. me, Curt. Gr. Etym. p. 533], I.I. Prop.: meruimus et ego et pater de vobis, Plaut. Am. prol. 40: tum te audes Sosiam esse dicere, Qui ego sum?id. ib. 1, 1, 218; cf.: ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus, id. Sticn. 5, 4, 49; the combination alter ego v. under alter.—II. Emphasized. A. By the suffixes met and pte: Am. Quis te verberavit? So. Egomet memet, Plaut. Am. 2, 1, 60: credebam primo mihimet Sosiae, id. ib. 2, 1, 50: quasi per nebulam nosmet scimus, id. Ps. 1, 5, 48: med erga, id. Capt. 2, 3, 56: cariorem esse patriam nobis quam nosmetipsos, Cic. Fin. 3, 19 fin. et saep.: mihipte, Cato ap. Fest. p. 103: mepte fieri servom, Plaut. Men. 5, 8, 10.—B. By repetition: meme ad graviora reservat, Sil. 9, 651 (but Verg. A. 9, 427, is written me, me); cf.: met and pte.—III. Esp. to be noted are, 1. Mihi and nobis as dativi ethici (Zumpt Gr. 408; A. and S. Gr. 228 N.): quid enim mihi L. Pauli nepos quaerit, Cic. Rep. 1, 19; cf. id. Par. 5, 2; Hor. Ep. 1, 3, 15; and in the plur.: quid ait tandem nobis Sannio?Ter. Ad. 2, 4, 12: sit mihi (orator) tinctus litteris, etc., Cic. de Or. 2, 20, 85; cf. Liv. praef. 9; 2, 29 fin.; Quint. 1, 11, 14; 2, 4, 9; 12, 2, 31; Verg. G. 1, 45; Sil. 1, 46 Drak.; and in the plur.: nobis jam paulatim accrescere puer incipiat, Quint. 1, 2, 1: hic mihi Q. Fufius pacis commoda memorat, Cic. Phil. 8, 4; cf. Sall. C. 52, 11 Kritz; Cat. 24, 4: tu mihi seu magni superas jam saxa Timavi, etc., Verg. E. 8, 6 et saep.—2. Mecum, nobiscum (v. cum, II. fin.).—3. Ad me veni, i. e. ad meam domum, Cic. Att. 16, 10, v. ad, A. 2. a. (b). . —4. Nos, etc., for ego, etc., in grave or official lang., etc.: nobis consulibus, Cic. Cat. 3, 8, 18; id. Fam. 1, 7, 4; cf. Verg. E. 1, 4; so with sing. constr.: nec merito nobis inimica merenti, Tib. 3, 6, 55; cf. Cat. 107, 5: absente nobis, Ter. Eun. 4, 3, 7; Plaut. Am. 2, 2, 204.
mēio, ĕre, v. n. [for migio, kindred with Sanscr. mih, effundere; whence also mingo; cf. Gr. o)mixe/w, o)mi/xlh], to make water: sacer est locus, extra Meiite, Pers. 1, 114: HOSPES AD HVNC TVMVLVM NE MEIAS, Inscr. Orell. 4781: mala meiens, Cat. 97, 8; cf. Juv. 1, 131. —Transf., of a vessel, Mart. 12, 32, 13.—In a double sense: ditior aut formae melioris meiat eodem, Hor. S. 2, 7, 52.—Prov.: caldum meiere et frigidum potare, i. e.
mĕus, a, um (voc. meus for mi: proice tela manu, sanguis meus, Verg. A. 6, 835: Lolli meus, Sid. Ep. 1, 9; and: domine meus, id. ib. 4, 10; gen. plur meūm for meorum: pietas majorum meūm, Plaut. Cas. 2, 6, 66: meapte, Ter. Heaut. 4, 3, 8: meopte, Plaut. Most. 1, 2, 77: meāmet, id. Poen. 1, 3, 37; Sall. J. 85, 24; archaic form MIVS: MIEIS MORIBVS, Monum. Scip. in Inscr. Orell. 554; and mis = meis: ingens cura'st mis concordibus aequiperare, Enn. ap. Prisc. p. 955 P.; cf. Vahl. Enn. Ann. v. 131, p. 21), pron. possess. [me], my, mine, belonging to me, my own: haec ero dicam meo, Plaut. Am. 1, 1, 304: carnifex, Ter. And. 4, 1, 27: discriptio,
made by me
, Cic. Sen. 17, 59: crimen,
against me, what I am blamed for
, App. Mag. 10 init. p. 279: non mea est simulatio,
is not my way
, Ter. Heaut. 4, 5, 34: tempestate meā,
in my day
, Juv. 4, 140: meus sum, I am myself, in my right senses: pavidum gelidumque trementi Corpore, vixque meum firmat deus, Ov. M. 3, 689: quod quidem ego facerem, nisi plane esse vellem meus,
quite independent
, Cic. Leg. 2, 7, 17: vindicta postquam meus a praetore recessi,
my own master, free
, Pers. 5, 88: meus est, he is mine, I have him, have caught him, he is in my power: meus hic est: hamum vorat, Plaut. Curc. 3, 61: meus illic homost, id. Mil. 2, 3, 63; id. Ps. 1, 3, 147; id. Bacch. 1, 1, 70: hic homo meus est, id. Ps. 4, 7, 21: vicimus: en! meus est, exclamat Nāis, Ov. M. 4, 356: meus, my, my own, my dear, my beloved: Nero meus mirificas apud me tibi gratias agit, Cic. Fam. 13, 64, 1: civis,
my fellow-citizen
, Juv. 12, 121.—With apposite gen.: cui nomen meum absentis honori fuisset, Cic. Planc. 10, 26: quod meum factum dictumve consulis gravius quam tribuni audistis?Liv. 7, 40, 9. ut mea defunctae molliter ossa cubent, Ov. Am. 1, 8, 108.—Absol.: mĕi, ōrum, m., my friends or relatives, my adherents, my followers: ego meorum solus sum meus, Ter. Phorm. 4, 1, 21: flamma extrema meorum, Verg. A. 2, 431: meus homo, or simply meus, i. e. this silly fellow of mine: homo meus se in pulpito Totum prosternit, Phaedr. 5, 7, 32: at legatus meus ad emendum modo proficiscitur, Auct. Decl. Quint. 12, 18: stupor,
this blockhead of mine
, Cat. 17, 21: mea and mea tu, my love, my darling: mea Pythias, Ter. Eun. 4, 3, 14: mea tu, id. Ad. 3, 1, 2: o mea, Ov. M. 14, 761.—Voc.: mi, my dear! my beloved! o mi Aeschine, o mi germane! Ter. Ad. 2, 4, 4.—With the fem.: mi soror, App. M. 5, p. 166, 3; 4, p. 155, 6; 8, p. 205, 2: mi domina, Hier. Ep. 22, 1: mi catella, id. ib. 2: mi virgo, id. ib. 17.—In plur.: mi homines, mi spectatores,
dear people, good spectators
, Plaut. Cist. 4, 2, 8.—Neutr. absol.: mĕum, i, n., mine: quod subrupuisti meum, my property, i. e. my daughter, Plaut. Aul. 4, 10, 29; cf. meam, id. ib. v. 14; 26: meum est, it is my affair, my concern, my duty, my custom: non est mentiri meum, Ter. Heaut. 3, 2, 38: puto esse meum, quid sentiam, exponere, Cic. Fam. 6, 5.—2.Plur.: fundite quae mea sunt, cuncta, Juv. 12, 37.