Lóculus, lóculi, m. g. pen. cor. Diminut. Var. A little place. Loculus. Mart. A bagge, purse, or little coffer: an aumbery.Nummum demittere in loculus. Hor. Loculus & sacculus. Mart. Loculus. Pl. A biere or chest wherin a dead body is caried.
Lewis and Short: Latin dictionary
lŏcŭlus, i, m.dim. [locus], a little place. I. In gen.: in cella est paulum nimis loculi lubrici, Plaut. Mil. 3, 2, 38.—II. In partic. A.A coffin: equites in loculis asservati, Plin. 7, 16, 16, 75; Vulg. Luc. 7, 14: hunc (pollicem regis in dextro pede) cremari cum reliquo corpore non potuisse tradunt, conditumque loculo in templo, Plin. 7, 2, 2, 20.—B.A bier, Fulg. Planc. Exposit. Serm. p. 558 Merc.—C.A compartment, manger, stall: loculi vel marmore vel lapide vel ligno facti distinguendi sunt, ut singula jumenta hordeum suum ex integro nullo praeripiente consumant, Veg. Vet. 1, 56, 4.—D. In plur.: loculi, a small receptacle with compartments, a coffer or casket for keeping all sorts of things in: gestit enim nummum in loculos demittere, Hor. Ep. 2, 1, 175; id. S. 1, 3, 17: gramina continuo loculis depromit eburnis, Ov. F. 6, 749: hos de flavā loculos implere monetā, Mart. 14, 12: in quibus (loculis) erant claves vinariae cellae, Plin. 14, 13, 14, 89.— Hence, stimulorum loculi, applied to a bad slave, qs. you receptacle for goads (with which slaves were chastised), Plaut. Cas. 2, 8, 11; v. stimulus.—E. Esp., a purse, pocket: e peculiaribus loculis suis,
out of his own pocket
, Suet. Galb. 12: laevo suspensi loculos tabulamque lacerto, Hor. S. 1, 6, 74; id. Ep. 1, 1, 56: neque enim loculis comitantibus itur ad casum tabulae, Juv. 1, 89; 10, 46 al.