Humus, humi, f. g. Sen. Moyst earth: the ground.Arenosa humus.Ouid. Arens. Ouid.Diues.Ouid. Graminea. Quid. Immunda.Ouid. Limosa. Ouid.Macerrima. Colum. Mollis humus viridi cæspite.Ouid.Paludosa.Ouid. Pinguis. Ouid.Tonsa.Ouid. Vda. Ouid. Accersita humus. Quin. Vide ACCBRSITVS. Ab humo attollere aliquem. Vir. To lift or take one bp from the grounde.Exercere humum. Vir. To hnshande and tyll the grounde.Mandare aliquem humo. Vir. To interre or bury.Sedit humo nuda.Ouid.Spargere humum folijs. Vi. Stratus humo gelida.Stat.Lying along on the colde ground.Tollere se humo. Vir. To rise vp frout the grounde.
Lewis and Short: Latin dictionary
hŭmus, i (archaic form of the abl. sing. humu, Varr. ap. Non. 488, 6 and 48, 26), f. (archaic masc. humum humidum pedibus fodit, Laev. ap. Prisc. p. 719 P.: humidum humum, Gracch. ib.) [from the prim. form XAM, whence xămai/, xămo/qen, xămalo/s, Lat. humilis; kindr. with Sanscr. Xám, earth; Gr. xqw/n], the earth, the ground, the soil.I.Lit. (class.; cf.: terra, solum, tellus): humus erat immunda, lutulenta vino, coronis languidulis et spinis coöperta piscium, Cic. Fragm. Or. pro Gall. ap. Quint. 8, 3, 66 (ap. Orell. IV. 2, p. 454); cf.: omnia constrata telis, armis, cadaveribus et inter ea humus infecta sanguine, Sall. J. 101 fin.: subacta atque pura, Cic. de Sen. 17, 59: cubitis pinsibant humum, Enn. ap. Varr. L. L. 5, 23 Müll. (Trag. v. 435 Vahl.); cf.: procubuit moriens et humum semel ore momordit. bit the ground and died (cf. the Homer. o)da\c e(lei=n gai=an), Verg. A. 11, 418: calcibus atram Tundit humum exspirans, id. ib. 10, 731; cf. Ov. A. A. 1, 112: pede candido In morem Salium ter quatient humum, Hor. C. 4, 1, 28: Acestes aequaevum ab humo attollit amicum, Verg. A. 5, 452: sedit humo, Ov. M. 4, 261: ipse feraces Figat humo plantas, Verg. G. 4, 115; cf.: semina spargere humo, Ov. M. 5, 647: surgit humo, id. F. 6, 735; cf.: nec se movit humo, id. M. 4, 264: dejectoque in humum vultu, id. ib. 6, 607: propter humum volitat, id. ib. 8, 258: humi atque ipsius stirpis laetitia, Col. 4, 24, 4; cf.: quis cibus erat caro ferina atque humi pabulum uti pecoribus, Sall. J. 18, 1: ii, quos humus injecta contegeret (shortly afterwards, gleba), Cic. Leg. 2, 22, 57: quae (genera arborum) humi arido atque arenoso gignuntur, Sall. J. 48, 3 Kritz N. cr.—Poet., as a fig. for what is low, mean, common: sermones repentes per humum, Hor. Ep. 2, 1, 251; cf.: ne, dum vitat humum, nubes et inania captet, id. A. P. 230: ad humum maerore gravi deducit et angit, id. ib. 110; v. also under adv.: affigit humo divinae particulam aurae, id. S. 2, 2, 79.—II.Transf., in gen., like solum, land, country, region: Punica nec Teucris pressa fuisset humus, Ov. H. 7, 140: Aonia, id. F. 1, 490: Illyrica, id. Med. Fac. 74: Pontica, id. P. 3, 5, 56.—III. Adverbial form humi, like xamai/, on the ground or to the ground: jacere humi, Cic. Cat. 1, 10, 26: requiescere, Sall. J. 85, 33: strati, Cic. de Or. 3, 6, 22; cf.: serpit humi tutus nimium timidusque procellae, Hor. A. P. 28: quousque humi defixa tua mens erit?
fixed on the ground
, Cic. Rep. 6, 17: locus circiter duodecim pedes humi depressus, Sall. C. 55, 3: quot humi morientia corpora fundis?Verg. A. 11, 665: spargere humi dentes, Ov. M. 3, 105; cf.: hunc stravit humi, id. ib. 12, 255: tremens procumbit humi bos, Verg. A. 5, 481: volvitur ille excussus humi, id. ib. 11, 640; cf.: projectum humi jugulavit, Tac. H. 2, 64: stratus humi palmes viduas desiderat ulmos, Juv. 8, 78.