Formica, formicæ, f. gen. pen. prod. Plin. An emmote, ante, or pismier.Frugilegæ formicæ. Oui. That heapeth or gathereth grains of corne.Inopi metuens formica senectæ.Virg.Paruula formica. Hor. Rapax. Colum. Solers. Auienus.
Lewis and Short: Latin dictionary
formīca, ae, f. [root mur-, to swarm, Gr. mu/rmos, mu/rmhc; cf. Curt. Gr. Etym. p. 339 sq.], an ant, emmet, pismire: te faciam ut formicae frustillatim differant, Plaut. Curc. 4, 4, 20; Plin. 11, 30, 36, 108; Cic. N. D. 3, 9, 21; Prop. 3, 13 (4, 12), 5; Verg. G. 1, 186; 380; id. A. 4, 402; Hor. S. 1, 1, 33 al.—Prov.: confit cito, Quam si formicis tu obicias papaverem, Plaut. Trin. 2, 4, 8.