Finitimus, pen. cor. Adiectiuum. Liu.Nigh to: ioyning: bordering: like to.Vicini & finitimi.Cic. Mari finitimus est aer. Cic.Falsa veris sinitima sunt.Cic.Are like to.Ægritudini finitimus est metus.Cic.Oratori finitimus poeta est.Cic.A poet hath some affinitie or likenesse with an oratour.Inferre bellum finitimis. Cicero. To make warre vpon their borderers.Finitimi & propinqui perturbationibus, animi motus.Cic.Armis finitimis circunsonor.Ouid.Bellum finitimum. Sueton. Warre betweene borderers and neighbors. Loci finitimi. Ouid.Vectigalibus nostris finitimum regnum.Cic.Pertinacia perseuerantiæ finitima est.Cic.Is much like to.
Lewis and Short: Latin dictionary
fīnĭtĭmus or fīnĭtŭmus, a, um, adj. [finis; cf. maritimus], bordering upon, adjoining, neighboring (class.; syn.: vicinus, confinis, conterminus, contiguus, continens). I.Lit.A.Adj.(a). With dat.: sumus enim finitimi Atinatibus, Cic. Planc. 9, 22: Galli Belgis, Caes. B. G. 2, 2, 3: homines bellicosi locis patentibus, id. ib. 1, 10, 2: regnum Ariobarzanis vestris vectigalibus, Cic. de lmp. Pomp. 2, 5: aër mari, id. N. D. 2, 39, 101: latus Boreae, i. e.
bordering upon the north
,
northern
, Hor. C. 3, 24, 38.—(b).Absol.: Romanos ea loca finitimae provinciae adjungere, Caes. B. G. 3, 2 fin.: Marsi, Hor. Epod. 16, 3: bellum, Caes. B. C. 2, 38, 1; cf. Ov. Tr. 4, 10, 111: civitates, Liv. 1, 32, 2.—B.Subst.: fīnĭtĭmi, ōrum, m., neighbors: bella cum finitimis felicissime multa gessit, Cic. Rep. 2, 9; cf.: finitimi ac vicini, id. Sull. 20, 58; id. de Imp. Pomp. 4, 9; Caes. B. G. 1, 2, 4; 1, 5, 4; 2, 16, 2 et saep. —II.Trop., bordering upon, adjoining, nearly related, like.(a). With dat.: unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut audacia, quae fidentiae finitima est, Cic. Inv. 2, 54, 165; cf. id. de Or. 2, 44, 185: metus aegritudini, id. Tusc. 4, 30, 64: falsa veris,
closely allied
, id. Ac. 2, 21, 68: deterrimum genus optimo, id. Rep. 1, 42: consensus principum administrationi, id. ib. 1, 28: poëta oratori, id. de Or. 1. 16, 70; cf.: historia huic generi, id. Or. 20, 66: Autronii nomen finitimum maxime est hujus periculo et crimini,
is very closely connected with
, id. Sull. 25, 71.—(b).Absol.: illa, quae propinqua videntur et finitima esse, Cic. Inv. 2, 54, 165: artium studiorumque quasi finitima vicinitas, id. Brut. 42, 156: finitimum malum, id. Rep. 1, 28.