Destituo, destítuis, destítui, destitûtum, pen. prod. destitúere, ex De & Statuo. To forsake: to leaue: to faile at a neede: to disappoint one: to breake promise: to loose or vnbinde. destituere rem inchoatam. Liu.Destituere aliquem.Cic.To forsake one.Pietas & fides destituunt. Lucr. Gentle affection and faithfulnesse doth faile vs.Somnus destituit.Ouid.I could sleepe no more.Comitem destituere.Ouid.To forsake his companion.Sorti fortunas destituere.Cic.To leaue his goodes to aduenture.Incœptum opus destituers.Ouid.To giue oner a worke begunne.Poma destituunt famem. Sen. The apples goe from Tantalus being hungrie.Proces destituere.Ouid.Not to heare ones prayers.Destituere propositum.Ouid.Destituere spem.Liui.To disappoint one of the hope that he hath.Spe destitui.Ouid.To be frustrate and disappointed of that he hoped for.Destituere studia alicuius.Liu.Not to shewe like fauourable affection and pleasure as one hath done to him.Vadum me destituit, Vide VADVM. Destituit omnes seruos ad mensam ante se.He didde sette downe all his seruants at the table before himselfe. Cæcilius. Nimia siccitas destituit plantas alimento: id est priuat.Doth make them to lae nourishment. Col. Destituere, pro Fallere fidem.Cic.Not to keepe promise: to breake promise.Decipere ac destituere aliquem.Cic. Destituere nauem ancoris, id est, dissoluere. Næuius.
Lewis and Short: Latin dictionary
dē-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo]. I.To set down; to set, place anywhere (ante-class. and freq. in Liv.; elsewh. rare): destituit omnes servos ad mensam ante se, Caecil. ap. Non. 280, 3: navem in alto ancoris, Naev. ib.: palum in foro, C. Gracchus ap. Gell. 10, 3, 3: aliquem in convivio (sc. ludendi causa), Cic. Verr. 2, 3, 26 fin.: armatos in medio, Liv. 7, 10: aliquem ante tribunal, id. 2, 12; cf. id. 23, 10: cohortes extra vallum, id. 10, 4: duo signa hic, Plaut. Rud. 3, 5, 43 et saep.—Far more freq. and class., II. (Lit., to put away from one's self; hence) To leave alone, to forsake, abandon, desert (derelinquo, desero, q. v.): T. Roscius novem homines honestissimos induxit, decepit, destituit, adversariis tradidit, Cic. Rosc. Am. 40, 117: destitutus ab aliquo, id. Clu. 30 fin.; id. Off. 1, 10, 32; cf. id. Quint. 16: funditores inermes, Caes. B. C. 3, 93, 5: aliquem in septemviratu, Cic. Phil. 2, 38, 99; cf.: defensores in ipso discrimine periculi, Liv. 6, 17 et saep.: inceptam fugam,
to desist from
, Ov. Am. 3, 13, 20: morando spem, Liv. 1, 51: spem vindemiae, Col. 4, 24, 12: consilium, Suet. Caes. 9: honorem, id. Claud. 45: conata ejus, Vell. 2, 42: partem verborum, to pronounce indistinctly (with devorare), Quint. 11, 3, 33 Spald. et saep.—Poet., with acc. and abl.: ex quo destituit deos Mercede pactā Laomedon, i. e. defrauded of their stipulated reward, Hor. Od. 3, 3, 21.—(b). Of inanimate and abstract subjects: neque reperias, quos aut pronior fortuna comitata sit, aut, veluti fatigata, maturius destituerit, quam, etc., Vell. 2, 69 fin.: cum primas spes fortuna destituit, Curt. 4, 1, 5, 29; cf. Suet. Aug. 65: ventus aliquem, Liv. 30, 24: aliquem vadum, id. 21, 28: aliquem poplites, Suet. Claud. 30; cf.: aliquem memoria, mens, Curt. 7, 1: alveum fluitantem aqua, Liv. 1, 4; cf.: freta destituent nudos in litore pisces, Verg. E. 1, 61.—(g).Part. perf. destitutus, constr. usu. ab aliquo, aliquā re, rarely ab aliquā re, freq. with ab, abandoned, forsaken by; robbed of, destitute of: in divite ac paupere: propinquis, amicis, clientibus abundante, et his omnibus destituto, Quint. 5, 10, 26: alicujus consiliis, promissis, praeceptis destitutus, Cic. Q. Fr. 1, 3, 8: scientiā juris, Quint. 12, 3, 10: lenociniis, id. 12, 1, 30 et saep.; but with spe, a is more freq.: destituti ab unica spe auxilii, Liv. 40, 47: a spe, id. 31, 24; 36, 33, 3; Curt. 4, 3 (with spe, Curt. 8, 6): a re familiari, Suet. Ner. 10.—(d).Absol.: si is destituat, nihil satis tutum habebis, Liv. 37, 7: simul, si destituat spes, alia praesidia molitur, Liv. 1, 41; so, spes, id. Tib. 1, 1, 9; Luc. 2, 728: pietasque fidesque, id. 5, 298: ego, Vulg. Isai. 49, 21.