Concordo, concordas, concordâre. Terent.To be at a concord or agreement.Sanitas animi dicitur, quum cius iudicia opinionésque cõcordant.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
concordo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [concors]. I.Neutr., to agree together, to be united, be of one mind, to harmonize (rare but class.). A. Of persons: concordare cum aliquo, Ter. Phorm. 2, 3, 86.—Absol.: ne tunc quidem fratres concordare potuerunt, Just. 27, 3, 7; cf. id. 1, 10, 1; Dig. 24, 1, 32, 19.—B. Of things: animi (sanitas) dicitur, cum ejus judicia opinionesque concordant, Cic. Tusc. 4, 13, 30: concordet sermo cum vitā, Sen. Ep. 75, 4: caput cum gestu, Quint. 11, 3, 69: carmina nervis, Ov. M. 1, 518: concordant modi, id. ib. 10, 147: concordantes inter se iracundia et voluptas, App. Dogm. Plat. 1, p. 11, 32.— II.Act., to bring into union: matrimonium bene concordatum dirimere,