Admirabilis, & hoc admirabile, pen. cor. Cic.Yaruailons: to be wondered at.
Lewis and Short: Latin dictionary
admīrābĭlis, e, adj. [admiror]. I.Worthy of admiration, admirable, wonderful: admirabilis in dicendo vir, Cic. de Or. 1, 2: O clementiam admirabilem, id. Lig. 2, 6: gravitatem atque constantiam, id. Phil. 13, 41: scientia, id. ib. 9, 10.— Ironically: o admirabilem impudentiam, audaciam, temeritatem, Cic. Phil. 3, 7, 18; so, o admirabilior oratio, id. Or. 35: magnitudo pop. R. admirabilior adversis rebus quam secundis, Liv. 22, 37: admirabilem licentiam, Cic. Fat. 16: quam admirabile est nomen, Vulg. Psa. 8, 2: de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum, ib. 1 Pet. 2, 9.—II.That produces wonder, wonderful, astonishing, strange, rare, paradoxical: haec para/doca ili, nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27; cf. id. Par. praef. and Par. 4: admirabile genus (causae), a quo alienatus est animus eorum qui audituri sunt, id. Inv. 1, 15, 20: concursus, id. ib. 10, 7: gloria, id. ib. 3, 26.—Comp.: non esse admirabilius Romanos Graeciā pelli quam Hannibalem Italiā pulsum esse, Liv. 42, 50; also Flor. 4, 2, 47.—Sup. not used.—Adv.: admīrābĭlĭter (only in the posit.). 1.Admirably, Cic. N. D. 2, 53, 132; id. Opt. Gen. Or. 6, 37; id. Att. 5, 14, 2.—2.Paradoxically, strangely, parado/cws, Cic. Tusc. 4, 16 fin.