Accurro, accurris, accurri, accursum, accúrrere. To runne to: to speede thither to hie.Accurre huc.Terent.Accurrit Romam.Cic.Accurrit ad me.Terent.Cic.Accurrere in Tusculanum.Cic.Accurrere alicui. ld est, ad aliquem. Stat.Rapidis accurrunt passibus.Stat.They come running fiercely or swiftly. Accurritur penult cor. Impersonale. Tacit.
Lewis and Short: Latin dictionary
ac-curro (adc.), cŭcurri and curri, cursum, 3, v. n., to run to a place, to come to by running, to hasten to.I.Lit. constr. absol., with ad and in: expeditus facito ut sis, si inclamāro ut accurras, Cic. Att. 2, 20; 12, 18 (accucurrisse); 13, 48: cupide ad praetorem accurrit, Cic. Verr. 2, 5, 3; so Caes. B. G. 1, 22; ib. 3, 5; Sall. J. 106, 2: in Tusculanum, Cic. Att. 15, 3: ad gemitum collabentis, Tac. A. 2, 31: in castra, Caes. B. Alex. 53: in auxilium accucurrerunt, Suet. Calig. 58: ad visendum, id. Ner. 34: auxilio suis, Sall. J. 101, 10.—Impers.: accurritur ab universis, Tac. A. 1, 21.—II.Trop., of ideas: istae imagines ita nobis dicto audientes sunt, ut simul atque velimus accurrant,