Ibn-al-Haitam, al-Hasan Ibn-al-Hasan; Witelo; Risner, Friedrich, Opticae thesaurus Alhazeni Arabis libri septem, nunc primùm editi. Eiusdem liber De Crepusculis & Nubium ascensionibus. Item Vitellonis Thuringopoloni Libri X. Omnes instaurati, figuris illustrati & aucti, adiectis etiam in Alhazenum commentariis, a Federico Risnero, 1572

Bibliographic information

Author: Ibn-al-Haitam, al-Hasan Ibn-al-Hasan; Witelo; Risner, Friedrich
Title: Opticae thesaurus Alhazeni Arabis libri septem, nunc primùm editi. Eiusdem liber De Crepusculis & Nubium ascensionibus. Item Vitellonis Thuringopoloni Libri X. Omnes instaurati, figuris illustrati & aucti, adiectis etiam in Alhazenum commentariis, a Federico Risnero
Year: 1572
City: Basileae
Publisher: per Episcopios [per Eusebium Episcopium Nicolai fr. haeredes]
Holding library: BNU Strasbourg

Permanent URL

Document ID: MPIWG:T3HU0FTH
Permanent URL: http://echo.mpiwg-berlin.mpg.de/MPIWG:T3HU0FTH

Copyright information

Copyright: BNU Strasbourg
Copyright: BNU Strasbourg
Table of contents
1. Page: 0
2. Optic ae THE SAVRVS. ALHAZENI ARABIS libri ſeptem, nuncprimùm editi. EIVSDEM liber DE CREPVSCVLIS & Nubium aſcenſionibus. ITEM VITELLONIS THVRINGOPOLONI LIBRI X. Omnes inſtaurati, figuris illuſtrati & aucti, adiectis etiam in Alhazenum commentarijs, A' Federico Risnero. Page: 1
3. Cum priuilegio Cæſareo & Regis Galliæ ad ſexennium BASILE AE, PER EPISCOPIOS. M D LXXII. Page: 1
4. Triplicis uiſus, directi, reflexi & refracti, de quo optica diſputat, ar-gumenta. Page: 2
5. FEDERICI RISNE-RI IN ALHAZENI ARABIS OPTICAM PRAEFATIO A D IL LVSTRISSIMAM REGINAM CA-tharinam Mediceam, matrem regis Galliæ Caroli noni. Page: 3
6. CANDIDO LECTORI Page: 6
7. ALHAZEN FILII ALHAYZEN OPTICAE LIBER PRIMVS. Page: 7
8. QVOD LVX PER SE, ET COLORES ILLVMINATI OPE-renturin uiſum aliquam operationem. Cap. 1. 1. Lux per ſe, & color illuminat{us} feriunt oculos. Vitell. in hypotheſ. 6. 16 p 3. Page: 7
9. QVOD LVX VEHEMENS OCCVLTAT QVAEDAM VI-ſibilia quæ lux debilis manifeſtat: & contrà. Cap. 2. 2. Lux uehemens obſcur at quædam uiſibilia, quæ lux debilis illuſtrat: & contrà. 28. 97. 109. 150. 155. 156 p 4. Page: 7
10. QVOD COLORES CORPORVM DIVERSIFICENTVR APVD VI-ſum ſecundum diuerſitatem lucium ordentium ſuper ipſos. Cap. 3. 3. Color uariatur pro lucis qualitate. 1 p 3. Page: 8
11. DE COMPOSITIONE OCVLI, FORMA ET SI-tu. Caput quartum. 4. Ortus & principium oculi exiſtit è cerebro: & conſtat è tribus humori-bus & quatuor tunicis. 4 p 3. Page: 9
12. 5. In toti{us} oculi ſeu motu ſeu quiete, ſit{us} partium ſtabilis permanet. 25 p 3. Page: 10
13. 6. Ocul{us} tot{us} & ſpher a uuea centris differunt: & oculi centrum ect alti{us}. 8 p 3. Page: 10
14. 7. Rect a connectens centra ſphær arum corneæ & uueæ, continuata tranſit per centrum for aminis uueæ, & medium caui nerui optici. 9 p 3. Page: 10
15. 8. Centrum ſphæræ uueæ eſt inferi{us} centris reliquarum oculi partium. 8 p 3. Page: 11
16. 9. Recta connectẽs centra ſphærarũ cryſtallinæ & uueæ, cõtinuata cadit in centrũ circuli cõglutinãtis cryſtallinã & uitreã ſphær {as} cũ uuea: & eſt ad ipſum perpendicularis. 10 p 3. Page: 11
17. 10. Centrum ſphæræ cryſtallinæ alti{us} eſt centro ſphæræ uitreæ. 11 p 3. Page: 11
18. 11. Rect a connectens centra ſphær arum & uueæ, continuata cadit in centrum ui-treæ, & medium cauinerui optici. 12 p 3. Page: 11
19. 12. Centra ſphær arum toti{us} oculi, cryſtallinæ, utriuſ ſuperficiei corneæ, & con-uexæ humoris albuginei, eſt unum punctum. 7 p 3. Page: 12
20. 13. In toti{us} oculi ſeu motu ſeu quiete ſit{us} partium ſtabilis permanet. 25 p 3. Idem 9 n. Page: 12
21. DE QVALITATE VISIONIS, ET AB ILLA DE-pendentibus. Cap. 5. 14. Viſio fit radijs à uiſibili extrinſec{us} ad uiſum manantib{us}. 6 p 3. Page: 13
22. 15. Viſ{us} è ſingulis ſuæ ſuperficiei punctis ſingula uiſibilis punct a uidet. 17. 18 p 3. Page: 14
23. 16. Humor cryſtallin{us} eſt præcipuum organum facult atis opticæ. 4. 18 p 3. Page: 14
24. 17. Lux perpendicularis penetr at per qualibet diuerſa media: obliqua refringitur. 42. 43. 44. 45. 47 p 2. Page: 15
25. 18. Viſio diſtincta fit rectis lineis à uiſibili ad ſuperficiem uiſ{us} perpẽdicularibus. Ita ſin-gula uiſibilis punct a eundem obtinent ſitum in ſuperficie uiſ{us}, quem in uiſibili. 17 p 3. Page: 15
26. 19. Viſio fit per pyramidem, cui{us} uertex eſt in uiſu, baſis in uiſibili. 18. 21. 22 p 3. Page: 16
27. 20. Oculus & ſphæra cryſtallina habent idem centrum. 7 p 3. Idem 12 n. Page: 18
28. 21. Viſibile uiſui oppoſitum uidetur. 2 p 3. Page: 19
29. 22. Viſibile per medium perſpicuum uidetur. 13 p 3. Page: 19
30. 23. Viſio non fit radijs à uiſu emißis. s p 3. Page: 20
31. 24. Viſio uidetur fieri per σ {υν}{άν}γ{δι}αμ, id eſt receptos ſimul & emiſſos radios. Page: 21
32. 25. Viſio perſicitur, cŭ forma uiſibilis cryſtallino humore recepta, in neruũ opticum peruenerit. 20 p 3. Page: 21
33. 26. Viſio eſt ex eorum numero, quæ dolorem faciunt. 16 p 3. Page: 21
34. 27. Vtro uiſu una uiſibilis forma plerun uidetur. 28 p 3. Page: 22
35. 28. Corpora perſpicua nata at apta ſunt ad recipiendum reddendum́ obiectis corporibus lucem & colorem, abſ ulla ſui mutatione. 4 p 2. Page: 23
36. 29. Lux & color per corpor a perſpicua diſtinctè penetrant. s p 2. Page: 23
37. 30. Humor cryſtallin{us} lucem & colorẽ aliter recipit, quàm cætera perſpicua corpora. 22 p 3. Page: 23
38. 31. Colores uiſibilium in obiect is corporib{us} illuminantur, & obſcur antur præcipuè, pro lucis qualitate & obiectorum corporum colorib{us}. Vide 3 n. Page: 24
39. 32. Lux uehemens trib{us} potißimùm de caußis uiſibilia quædam obſcur at. Vide 2 n. Page: 25
40. DE OFFICIO ET VTILITATE INSTRVMEN-torum uiſus. Caput ſextum. 33. Multiplex & uaria eſt partium uiſ{us} utilit{as}: diuerſa́ ſunt ipſarum inter ipſas officìa. 4 p 3. Page: 26
41. 34. Superſicies tunicarum uiſ{us} ſunt globoſæ. 3. 4 p 3. Page: 27
42. 35. Ocul{us} eſt globoſ{us}. 3 p 3. Page: 27
43. DE IIS SINE QVIBVS VISIO NON PO-teſt compleri. Caput ſeptimum. 36. Ad uiſionem perſiciendam ſex inprimis neceſſaria ſunt. Page: 28
44. 37. Diſt antia inter uiſum & uiſibile. 15 p 3. Page: 28
45. 38. Collocatio uiſibilis ante uiſum directa. 2 p 3. Page: 28
46. 39. Lux. 1 p 3. Page: 28
47. 40. Magnitudo rei uiſibilis. 19 p 3. Page: 29
48. 41. Perſpicuit{as} corporis inter uiſum & uiſibile interiecti. 13 p 3. Page: 29
49. 42. Denſit{as} ac ſolidit {as} uiſibilis. 14 p 3. Page: 29
50. ALHAZEN FILII ALHAYZEN OPTICAE LIBER SECVNDVS. Page: 30
51. DE DIVERSITATE DISPOSITIONVM LINEARVM radialium, & diſtinctione proprietatum ipſarum. Caput primum. 1. Recta connectens centra partium uiſ{us}, eſt axis pyramidis opticæ. 18 p 3. Page: 30
52. 2. Cryſtallin{us} & uitre{us} humores perſpicuitate differunt. Ita forma uiſibilis refringitur in ſuperſicie uitrei humoris. 21 p 3. Page: 31
53. 3. Communis ſectio cryſtallinæ & uitreæ ſphærarum aut eſt plana: aut eſt pars ſphæræ maioris cryſtallina ſphæra. Et habet centrum diuer-ſum ab oculi centro. 23 p 3. Page: 31
54. 4. Humor cryſtallin{us} lucem & colorem aliter recipit, quàm cæter a perſpicua corpora. 22 p 3. Idem 30 n 1. Page: 32
55. 5. Cryſtallin{us} & uitre{us} humores dißimiliter lucem & colorem recipiunt. 22 p 3. Page: 32
56. 6. Humor uitre{us} & ſpirit{us} uiſibilis eadem ferè perſpicuitate præditi ſunt. 22 p 3. Page: 32
57. 7. Axis pyramidis opticæ ſol{us} ad perpendiculum eſt cõmuni ſectioni cryſtallinæ & uitreæ ſphærarum. 24 p 3. Page: 33
58. 8. Viſio per axem pyramidis opticæ certißima eſt: per aliam lineam tantò certior, quantò ipſa axi propinquior fuerit. 43 p 3. Page: 35
59. 9. Radi{us} pyramidis opticæ obliqu{us}, axi propior ad minores angulos refringitur, remotior ad maiores: & duo æqualiter remoti, ad æquales. 36 p 3. Page: 35
60. 10. Viſibile percipitur aut ſolo uiſu: aut uiſu & ſyllogiſmo: aut uiſu & anticipata notione. In hypothe. 3 lib. inpræfa. 4 lib. 59. 60 p 3. Page: 36
61. 11. Viſio per anticipatam notionem fit quodammodo per ſyllogiſmum. 63 p 3. Page: 37
62. 12. Viſio per ſyllogiſmum, fit plerun breui tempore. 69 p 3. Page: 37
63. 13. Viſio per anticipatam notionem fit in tempore: & qualitas ei{us} plerunque ignoratur. 64. 69 p 3. Page: 38
64. 14. È uiſibili ſæpi{us} uiſoremanet in animo gener alis notio, qua quodlibet uiſibile ſimile per-cipitur & cognoſcitur. 61 p 3. Page: 39
65. DE OMNIBVS INTENTIONIBVS COMPREHENSIS À VISV: & qualiter comprehendat uiſus quamlib et illarum. Cap. XI. 15. Species uiſibiles principes ſunt uigintiduæ: adquas reliquæ omnes referuntur. In hypo. 3 lib. in præfa. 4 libr. Page: 40
66. 16. Viſio perficitur, cum forma uiſibilis cryſtallino humore recepta, in neruum opticum per-uenerit. 20 p 3. Idem 25 n 1. Page: 40
67. 17. È ſpecieb{us} uiſibilib{us} primùm percipitur eſſentia lucis & coloris. 67 p 3. Page: 41
68. 18. Lux & color ex ſeſe, ſolo uiſu percipiuntur. 59 p 3. Page: 41
69. 19. Color ex ſeſe, pri{us} percipitur, quàm ipſi{us} eſſentia. Ita uiſibile quodlibet ex ſeſe pri{us} percipitur, quàm ipſi{us} eſſentia. 68 p 3. Page: 42
70. 20. Eſſentia coloris percipitur in tempore. Ita eſſentia cui{us}libet uiſibilis percipi-tur in tempore. 70 p 3. Page: 42
71. 21. Lux & color exſeſe, percipiuntur in tempore. Page: 43
72. 22. Perceptio diſtantiæ uiſibilis differt à perceptionibus loci uiſibilis, & uiſibilis in ſuo lo-60. 14 p 4. Page: 44
73. 23. Viſio non fit radijs ab oculo emißis. 5 p 3. Vide 23 n 1. Page: 44
74. 24. Remotio uiſibilis percipitur diſtinctione & anticipata notione. 9 p 4. Page: 45
75. 25. Magnitudo diſtantiæ percipitur è corporibus communibus inter uiſum & uiſibile in-teriectis. 10 p 4. Page: 45
76. 26. Situs percipitur è uiſibilis ſiti moderata diſt antia. 29 p 4. Page: 48
77. 27. Locus & oppoſitio uiſibilis percipiuntur è ſitu, quem obtinent in ſuperficie uiſus. 30 p 4. Vide 22 n. Page: 48
78. 28. Situs directus & obliquus lineæ, ſuperficiei, & ſpatij percipitur ex æquabili & inæqua-bili terminorum diſtantia. 31 p 4. Page: 50
79. 29. Situs uiſibilis obliquus ex immoderata diſtantia uidetur direct{us}. 34 p 4. Page: 51
80. 30. Situs partium & terminorum rei uiſibilis, & ſitus uiſibilium diſtinctorum per-cipiuntur ex æquabili & inæquabili diſtantia, ordinéque formarum ad uiſum manantium. 32 p 4. Page: 52
81. 31. Solidit{as} quorundam corporum ſolo uiſu percipitur: quorundam uiſu & ſyllo-giſmo ſimul. 63 p 4. Page: 53
82. 32. Circulus percipitur è ſitu, quem obtinet in ſuperficie uiſus. 45 p 4. Page: 54
83. 33. Superficies globoſa percipitur è propinquitate partium mediarum, & æquabi-li longinquitate extremarum. 48 p 4. Page: 55
84. 34. Superficies caua percipit ur è longinquit ate partium mediarum, & æquabilipro-pinquitate extremarum. 49 p 4. Page: 55
85. 35. Planities in diſtantia moderata directè oppoſita uiſui: percipitur ex æquabili partium longinquitate, & ſimilitudine collocationis atque ordinis ipſarum inter i-pſas. 47 p 4. Page: 55
86. 36. Magnitudo nec ex angulo pyramidis opticæ tantum: nec ex anguli & diſtantiæ compa-ratione percipitur. 27 p 4. Page: 56
87. 37. Magnitudo rei uiſibilis percipitur è magnitudine partis ſuperficiei uiſ{us} (in quam per-uenit forma) & angulo pyramidis opticæ. 17 p 4. Page: 57
88. 38. Magnitudo uera uiſibilis percipitur è comparatione baſis anguli, & longitu-dine pyramidis opticæ. 27 p 4. Page: 57
89. 39. Magnitudo diſt antiæ percipiturè corporib{us} communib{us}, inter uiſum & ui-ſibile interiectis. 10 p 4. Idem 25 n. Page: 59
90. 40. Viſibile propinquum uiſui accur ati{us} uidetur. 15 p 4. Page: 61
91. 41. Magnitudines uiſibiles ſunt ſuperficies, earum partes, termini, & ſpatia, quæinter di-ſtincta uiſibilia interijciuntur. 18 p 4. Page: 62
92. 42. Axis opticæpyramidis, oculo moto immut abilis permanet. 53 p 3. Page: 63
93. 43. Axis optic{us} in ſuo motu nunquã fit baſis anguli à ſuperficie uiſibilis ſubtenſi: nec ſem-per ſet at angulum ab aliqua uiſibilis diametro ſubtenſum. 54 p 3. Page: 63
94. 44. Viſ{us} percipit magnitudinem anguli optici è parte ſuperficiei uiſ{us}, in qua formatur rei uiſibilis forma. 73 p 3. Page: 64
95. 45. Sit{us} direct{us} & obliqu{us} lineæ, ſuperficiei, & ſpatij percipitur ex æquabili & inæqua-bili terminorum diſtantia. 12 p 4. Idem 28 n. Page: 64
96. 46. Diſtinctio uiſibilium percipitur è diſtinctione formarum, quæ in diuerſis ſuperficiei ui-ſ{us} partib{us} ſunt impreſſæ. 99 p 4. Page: 65
97. 47. Continuatio uiſibilis percipitur è diſtantiæ priuatione. 100 p 4. Page: 65
98. 48. Numerus percipitur è uiſibilium diſtinctione. 101 p 4. Page: 66
99. 49. Motus uiſibilis percipitur è mutatione ſitus eius in ſenſilitempore. 110 p 4. Page: 66
100. 50. Qualitas motus percipitur è ſpatio, per quoduiſibile mouetur. 711 p 4. Page: 67
101. 51. Motus uiſibilis percipitur in tempore ſenſili. Page: 67
102. 52. Quies percipitur è uiſibili, eundem ſitum locum́ tempore ſenſili occupante. 112 p 4. Page: 67
103. 53. Aſperitas percipitur è luce aſper am ſuperficiem illuminante. 139 p 4. Page: 67
104. 54. Lenit as percipitur è luce lenem ſuperficiem illuminante. 140 p 4. Page: 68
105. 55. Perſpicuit{as} percipitur è perceptione corporis denſi ultra corp{us} perſpicuum poſiti. 142 p 4. Page: 68
106. 56. Denſitas percipitur è perſpicuitatis priuatione. 143 p 4. Page: 69
107. 57. Vmbra percipitur è lucis unius abſentia, alterius præſentia. 145 p 4. Page: 69
108. 58. Obſcurit{as} percipitur è lucis priuatione & abſentia. 146 p 4. Page: 69
109. 59. Pulchritudo percipitur tum è ſingulis uiſibilibus ſpeciebus, tum è pluribus ſimul coniun ctis, ſymmetris inter ſe. 148 p 4. Page: 69
110. 60. Deformitas percipitur tum è ſingulis uiſibilibus ſpeciebus, tum è pluribus ſimul coniun-ctis, aſymmetris inter ſe. 149 p 4. Page: 72
111. 61. Similitudo percipitur è uiſibilium inter ſe conuenientia. 151 p 4. Page: 72
112. 62. Dißimilitudo percipitur è priuatione ſimilitudinis & conuenientiæ uiſibilium inter ſe. 152 p 4. Page: 72
113. DE DIVERSITATE COMPREHENSIONIS VISVS AB intentionibus particularibus. Cap. III. 63. Viſus plures uiſibiles ſpecies ſimul percipit. 2 p 4. Page: 73
114. 64. Viſio fit aſpectu, aut obtutu. 51 p 3. Page: 73
115. 65. Viſio per aſpectum, fit per quemlibet pyramidis opticæ radium: per obtutum uerò fit per ſolum axem. 52 p 3. Page: 73
116. 66. Obtut{us} iteratio alti{us} imprimit formas uiſibiles animo, certiores́ efficit. 58 p 3. Page: 75
117. 67. E uiſibili ſæpi{us} uiſo remanet in animo generalis notio: qua quodlibet uiſibile ſimile per cipitur & cognoſcitur. 61 p 3. Idem 14 n. Page: 75
118. 68. Eſſentia uiſibilis percipitur è ſpecieb{us} uifibilib{us}, beneficio formæ in animo reſiden-tis. 66 p 3. Page: 76
119. 69. Diſtinctauiſio fit aut obtutu ſolo: aut obtutu & anticipata notione ſimul. 62 p 3. Page: 76
120. 70. Obtut{us} fit in tempore. 56 p 3. Page: 77
121. 71. Viſibile obtutu & antegreſſa cognitione ſimul, minore tempore percipitur, quàm ſolo ob-tutu. 64 p 3. Page: 77
122. 72. Generales uiſibilis ſpecies citi{us} percipiuntur ſingularib{us}. 71 p 3. Page: 78
123. 73. E uiſibilib{us} communib{us} alia alijs citi{us} percipiuntur. 72 p 3. Page: 78
124. 74. Temp{us} obtut{us} pro ſpecierum uiſibilium uarietate uariat. 56 p 3. Page: 79
125. 75. Viſio per anticipatam notionem & breuem obtutum, eſt incerta. 65 p 3. Page: 79
126. 76. Vera uiſibilis forma percipitur obtutu: accurata conſideratione: & dilig enti omnium uiſibilium ſpecierum diſtinctione. 57 p 3. Page: 80
127. ALHAZEN FILII ALHAYZEN OPTICAE LIBER TERTIVS. Page: 81
128. PROOEMIVM LIBRI. CAP. 1. 1. Viſ{us} in perceptione uiſibilium aliquando allucinatur. 1 p 4. Page: 81
129. DE IIS QVAE DEBENT PRAEPONI SERMONI in deceptionibus uiſus. Cap. II. 2. Axes pyramidum opticarum utriuſ uiſ{us} per centrum foraminis uueæ tranſeuntes, in uno uiſibilis puncto ſemper concurrunt: & ſunt perpendiculares ſuperficiei uiſ{us}. 32. 35 p 3. Page: 82
130. 3. Sit{us} uiſibilis erga utrun uiſum eſt plerun ſit{us} ſimilis. Ita axes pyramidum optica-rum & lineæ ab utro uiſu ductæ ad cõcurſum duorum axιum, factũ in recta linea adutrun axem perpendiculari, ſunt æquales. 40. 42 p 3. Page: 82
131. 4. Duærectæ lineæ ab utro uiſu ductæad concurſum duorum axium, factum in recta linea ad utrun axem obliqua, ſunt ferè inæquales. 41 p 3. Page: 83
132. 5. E plurib. uiſibilib. ordinatim intraopticos axes diſpoſitis: remotiora incertè uidẽtur. 50 p 3. Page: 83
133. 6. Si duæ rectæ lineæ à medio nerui cõmunis ſint contermi-nærectæ cõnectenti centra for aminum gyrineruorum cauo-rum: conſtituent triangulum æquicrurum. 30 p 3. Page: 84
134. 7. Si recta linea ſit à medio nerui communis admedium rectæ lineæ connectentis centra fo-raminum gyrineruorum cauorum: erit ad ipſam perpendicularis. 33 p 3. Page: 84
135. 8. Si axes, communis & duo optici, in uno uiſibilis puncto concurrant: erunt in eodem plano cum rectis, connectente centra foraminum gyrineruorum cauorum, & duab{us} à medio nerui communis connectenti conterminis. 34 p 3. Page: 85
136. 9. Vtro uiſu uiſibile unum plerun uidetur. 28 p 3. Idem 27 n 1. Page: 85
137. 10. Concurſiis axium opticorum in axe communifacit uiſionem certißimam: extrà, tantò certiorem, quantò axi propinquior fuerit. 44 p 3. Page: 86
138. 11. Viſibile intra axes opticos ſitum: ueluni uiſui rectè, reliquo obliquè oppoſitum: uidetur geminum. 104.103 p 4. Page: 87
139. 12. Viſibile aliàs unum: aliàs geminum uideri organo ostenditur. 108 p 4. Page: 87
140. 13. Viſibile medio unius uiſus rectè, reliquo obliquè oppoſitum, uidetur geminum. 103 p 4. Idem II n. Page: 89
141. 14. Viſibile, in quo concurrunt axes optici, aut radij his propinqui: uidetur unum. 46 p 3. Page: 89
142. 15. Viſibile in axium opticorum concurſu certißimè uidetur: extratantò certius, quantò concurſui fuerit propinquius. 45 p 3. Page: 91
143. 16. Viſibile magnum ſimul totum æquabiliter non uidetur. 48 p 3. Page: 91
144. 17. Viſibile uiſui directũ, certißimè uidetur: obliquũ tantò minus, quantò obliquius. 33 p 4. Page: 93
145. DE CAVSSIS, QVIBVS VISVI ACCIDIT DE-ceptio. Cap. III. 18. Ad uiſionem perficiendam octo neceſſaria ſunt: quorum quodlibet ad uitandum allu-cinationes, uiſibili ſymmetrum eſſe oportet. 1. 2. 13. 14. 15. 16. 19. 56 p 3. 1 p 4. Vide 36 n 1. Page: 94
146. DE DISTINGVENDIS ERRORIBVS VI-ſus. Cap. IIII. 19. In uiſione erratur aut ſolo uiſu: aut anticipata notione: aut ſyllogiſmo. Page: 95
147. DE QVALITATIBVS DECEPTIONVM VISVS, QVAE fiunt ſolo ſenſu. Cap. v. 20. Erratur ſolo uiſu in luce & colore, propter ſingulorum uiſionem perficientium aſymme-triam. 156 p 4. Page: 95
148. DE QVALITATIBVS DECEPTIONVM VISVS, QVAE fiuntin ſcientia & cognitione. Cap. VI. 21. Erratur anticipata nõtione: cum forma anticipata, obiecto uiſibili perperam aßimila-tur, propter ſingulorum uiſionem perficientium aſymmetriam. 155 p 4. Page: 96
149. DE QVALITATIBVS DECEPTIONVM VISVS, QVAE AC-cidunt in ſyllogiſmo & ratione. Cap. VII. 22. Erratur ſyllogiſmo propter ſingulorum uiſionem perficientium aſymmetriam. Page: 97
150. 23. Diſtantia immoder ata cre at errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In remotione. 16 p 4. Page: 98
151. 24. In ſitu. 44. 59. 61. 62. 97 p 4. Page: 98
152. 25. In ſoliditate & figura. 98. 97. 95. 50. 65 p 4. Page: 98
153. 26. In magnitudine. 28 p 4. Page: 98
154. 27. In diuiſione, & continuatione & numero 109 p 4. Page: 99
155. 28. In motu & quiete. 138 p 4. Page: 100
156. 29. In aſperitate & lenitate. 141 p 4. Page: 100
157. 30. In raritate & denſitate. 144 p 4. Page: 100
158. 31. In umbra & tenebris. 147 p 4. Page: 100
159. 32. In pulchritudine & deformitate. 150 p 4. Page: 101
160. 33. In ſimilitudine & dißimilitudine. 153 p 4. Page: 101
161. 34. Situs immoderatus creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtantia. 16 p 4. Page: 101
162. 35. In ſitu. 44 p 4. Page: 101
163. 36. In figura. 97. 96. 61. 62 p 4. Page: 101
164. 37. In magnitudine. 28 p 4. Page: 101
165. 38. In diuiſione, continuatione, & numero. 109 p 4. Page: 102
166. 39. In motu & quiete. 138 p 4 Page: 102
167. 40. In aſperitate & lenitate. 141 p 4. Page: 102
168. 41. In raritate & denſitate. 144 p 4. Page: 102
169. 42. In umbra & tenebris. 147 p 4. Page: 102
170. 43. In pulchritudine & deformitate. 150 p 4. Page: 102
171. 44. In ſimilitudine & dißimilitudine. 153 p 4. Page: 102
172. 45. Lux immoderata creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtantia. 16 p 4. Page: 102
173. 46. In ſitu. 44 p 4. Page: 103
174. 47. In figura & magnitudine. 97. 28 p 4. Page: 103
175. 48. In diuiſione, continuatione & numero. 109 p 4. Page: 103
176. 49. In motu & quiete. 138 p 4. Page: 103
177. 50. In aſperitate & lenitate: raritate & denſitate: umbra & tenebris. 141. 144 p 4. Page: 103
178. 51. In pulchritudine & deformitate: ſimilitudine & dißimilitudine. 150. 153 p 4. Page: 103
179. 52. Magnitudo immoderata creat errores in ſingulis uiſibilib. ſpeciebus. In diſtantia. 16 p 4. Page: 103
180. 53. In ſitu. 44 p 4. Page: 104
181. 54. In figura & magnitudine. 97. 28 p 4. Page: 104
182. 55. In diuiſione, continuatione, & numero: motu & quiete. 109. 138 p 4. Page: 104
183. 56. In aſperitate & lenitate: raritate & denſitate: umbra & tenebris. 141. 144. 147 p 4. Page: 104
184. 57. In pulchritudine & deformitate: ſimilitudine & dißimilitudine. 150. 153 p 4. Page: 104
185. 58. Solidit {as} immoderata creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtantia & ſitu. 16. 44 p 4. Page: 104
186. 59. In magnitudine & figura: diuiſione, continuatione & numero. 28. 97. 109 p 4. Page: 105
187. 60. In motu & quiete. 138 p 4. Page: 105
188. 61. In aſperitate & lenitate: raritate & denſitate. 141. 144 p 4. Page: 105
189. 62. In umbra & tenebris. 147 p 4. 67 p 10. Page: 105
190. 63. In pulchritudine & deformitate: ſimilitudine & dißimilitudine. 150. 153 p 4. Page: 105
191. 64. Perſpicuitas medij immoder ata creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtãtia: ſitu: figura: magnitudine: diuiſione: continuatione & numero. 16. 44. 97. 28. 109 p 4. Page: 106
192. 65. In motu: quiete: aſperitate: lenitate: raritate: denſitate: umbra: tenebris: pulchritudine: deformitate: ſimilitudine & dißimilitudine. 138. 141. 144. 147. 150. 153 p 4. Page: 106
193. 66. Tempus immoderatum creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtantia: ſitu: figura: magnitudine. 16. 44. 97. 28 p 4. Page: 106
194. 67. In diuiſione: continuatione: numero: quiete & motu. 109. 138 p 4. Page: 106
195. 68. In aſperitate: lenitate: raritate: denſitate: umbra: tenebris: pulchritudine: deformitate: ſimilitudine: dißimilitudine. 141. 144. 147. 150. 153 p 4. Page: 107
196. 69. Imbecillit{as} uiſus creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtantia: ſitu: magni-tudine: figura: diuiſione: continuatione: numero. 16. 44. 28. 97. 109 p 4. Page: 107
197. 70. In motu & quiete. 138 p 4. Page: 107
198. 71. In aſperitate: lenitate: raritate: denſitate: umbra: tenebris: pulchritudine: deformitate: ſimilitudine: dißimilitudine. 141. 144. 147. 150. 153 p 4. Page: 107
199. 72. In uiſione errores creantur aliàs quidem à ſingulis uiſionẽ perficientibus: aliàs uerò à plu-ribus ſimul, quorum nullum per ſe errorem crearet. 154 p 4. Page: 108
200. ALHAZEN FILII ALHAYZEN OPTICAE LIBER QVARTVS. Page: 108
201. PROOEMIVM LIBRI. CAP. I. 1. Viſio fit trifariam: rectè: reflexè: & refr actè. In præf. 1. 3. 10 Libr. Page: 108
202. QVOD LVCI ACCIDAT REFLEXIO À POLITIS corporibus. Cap. II. 2. Lux & color reflectuntur à quolibet politæ ſuperficiei puncto, lineis rectis. 1 p 5. Page: 108
203. 3. Lux & color à quolibet ſuperficiei coloratæ puncto ad quodlibet ſuperficiei politæ oppoſitæ punctum permixti confluunt. 2 p 5. Page: 109
204. 4. Reflexio debilit at lucem & colorem: & omnino totam uiſibilis ſpeciem. 3 p 5. Page: 109
205. 5. Lux & color reflexi ſunt debiliores luce & colore primis: fortiores autem ſecundis, cum quibus ab eodem ortu æquabiliter diſtant. 4 p 5. Page: 109
206. DE MODO REFLEXIONIS FORMARVM À POLI-tis corporibus. Cap. III. 6. Lenitatis: politæ ſuperficiei: & perpendicularis incidentiæ definitiones. In def. 5 libr. Page: 110
207. 7. Fabricatio & uſus organi reflexionis. 9 p 5. Page: 110
208. 8. Fabricatio ſeptem ſpeculorum regularium. 8 p 5. Page: 112
209. 9. Sit{us} & collocatio ſpeculorum regulariũ in reflexionis organo.10.12.13.14.15.16.17 p 5. Page: 113
210. 10. Radi{us} ſpeculo plano obliqu{us}, in oppoſitam partem reflectitur: & æquat angulos inci-dentiæ & reflexionis. 10 p 5. Page: 114
211. 11. Radi{us} ſpeculo perpendicularis, reflectitur in ſeipſum. 11.12 p 5. Page: 114
212. 12. In ſpeculis, conuexis, cauis: ſphærico, conico cylindraceo, anguli incidentiæ & reflexio-nis æquantur. 12.13.14.15.16.17.20 p 5. Page: 114
213. 13. Superficies reflexionis eſt perpendicularis plano ſpeculum in reflexionis puncto tan-genti. 25 p 5. Page: 115
214. 14. Inter uiſibile & ſpeculũ innumer abiles pyramides fiũt alternis baſib. & uerticib{us}. 22 p 5. Page: 117
215. 15. Lux à ſuperficie polita longinquiore reflexa, trifariam debilitatur. Page: 117
216. 16. Lux & color reflectuntur per line{as} phyſic{as}, latitudine quadam prędit{as}. 3 p 2.6 p 5. Page: 118
217. 17. Reflexio lucis & coloris à ſuperficie aſper a facta, plerun fugit uiſum. 1 p 5. Page: 118
218. 18. Radij incidentiæ & reflexionis, ſit{us} ſimilitudine conueniunt. Ita anguli incidentiæ & reflexionis æquantur. 20 p 5. Page: 118
219. 19. Colorem luci permiſtum reflecti, reflexionis organo ostenditur. 3 p 5. Page: 119
220. QVOÒD COMPREHENSIO FORMARVM È CORPORIBVS politis fiat reflexione. Cap. 1111. 20. Falſa eſt utra opinio: & radios à uiſu ad ſpeculum miſſos, inde́ ad uiſibile reflexos, ima ginem percipere: & imaginẽ in ſpeculo iam antè impreſſam inde ad uiſum manare. 23. 24 p 5. Page: 119
221. DE MODO COMPREHENSIONIS FORMARVM È COR-poribus politis. Cap. V. 21. Imago uiſibilis percipitur è reflexione formæ uiſibilis à ſpeculo ad uiſum facta. 24 p 5. Page: 120
222. 22. Si uiſibile & ſpeculum figuræ ſit{us}́ ſimilitudine conueniant: uera & distincta imago uidetur. 35 p 5. Page: 120
223. 23. Superficies reflexionis quatuor habet puncta: uiſibilis: reflexionis: uiſ{us}: & terminũ per-pendicularis ductæ à puncto reflexionis ſuper planum in eodem puncto ſpeculum tangens. Ita perpendicularis hæc cõmunis eſt omnib{us} reflexionis ſuperficieb{us}. 27 p 5.6 p 6.24 p 7.3 p 8.3 p 9. Page: 121
224. 24. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem ſpeculi ſphærici conuexi, uelipſi continuam: communis ſe-ctio baſis pyramidis opticæ & ſuperficiei ſpeculi, erit peripheria minimi in ſphæra circuli. 3 p 6. Page: 121
225. 25. Si duarum rectarum linearum à uiſu, alter a ſpeculum ſphæricum conuexum tangat, re-liqua per centrum ſecet: tangens circa ſecantem fixam cõuerſa, definiet ſegmentum ſuperficiei ſpeculι: à cui{us} puncto quolibet poteſt ad uiſum fieri reflexio. Et centra uiſ{us} & ſpeculi, puncta reflexionis & uiſibilis ſunt in reflexionis ſuperficie. 2.5.6 p 6. Page: 122
226. 26. Siduo plana à cẽtro uiſiis, ducãtur ք later a cõſpicuam ſpeculi cylindracei cõuexi ſuperficiẽ terminãtia: tangẽt ſpeculũ: & facient in uiſu cõmunem ſectionẽ par allelã axiſpeculi. 2.3 p 7. Page: 122
227. 27. Si linea recta à cẽtro uiſ{us}, ducta ad punctũ cõſpicuæ ſuper-ficiei ſpeculi cylindr acei cõuexi, cõtinuetur: ſecabit ſpeculũ. 4.5 p 7. Page: 123
228. 28. In ſpeculo cylindraceo conuexo, à quolibet conſpicuæ ſuperficiei puncto poteſt ad uiſum reflexio fieri. 25 p 7. Page: 123
229. 29. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem ſpeculi cylindr acei conuexi, in plano uiſibilis per axem du-cto: cõm unis ſectio ſuperficier um reflexionis & ſpeculi, erit lat{us} cylindri: & unicum tantùm eſt in eadem conſpicua ſuperficie planum, à quo ad eundem uiſum reflexio fieri poteſt. 7.16 p 7. Page: 123
230. 30. Si uiſ{us} ſit extrá ſuperficiem ſpeculi cylindracei cõuexi, in planò uiſibilis ad axem recto: communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi, erit circul{us}: & unic{us} tantùm eſt in ea-dem conſpicuà ſuperficie, à quo ad uiſum reflexio fieri poteſt. 9.17 p 7. Page: 124
231. 31. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem ſpeculi cylindracei conuexi, in plano uiſibilis ad axem obli-quo: communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi erit ellipſis: & plures in eadem conſpi-cua ſuperficie eſſe poſſunt, à quib{us} ad eundem uiſum reflexio fiat. 10. 18 p 7. Page: 124
232. 32. Si communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi cylindr acei conuexi, fuerit lat{us} cylindri, uel cιrcul{us}: reflexio à quocun communis ſectionis puncto facta, in eadem ſuperficie ſemper fiet. 19. 20 p 7. Page: 124
233. 33. Ab uno cõmunis ſectionis ſuperficierum reflexionis & ſpeculi cylindr acei conuexi pun-cto, unum uiſibilis punctum ad unum uiſum in eadem ſuperficie reflectitur. 22 p 7. Page: 124
234. 34. Si rect a line à reflexionis puncto, ſit perpendicularis ſpeculo cylindraceo conuexo: in-t{us} continuata, tranſibit per centrum circuli baſib{us} par alleli: & contrà. 21 p 7. Page: 125
235. 35. Si à uiſu extra ſpeculi conici conuexirecti ſuperficiem, uel ipſi continuam ſito, recta li-nea cum uertice axis acutum angulũ faciat: duo plana educta per rect{as} à uiſu, ſpeculum tan-gentes & conica latera, per tact{us} puncta tranſeuntia, tangent ſpeculum, & cõſpicuam ſuper-ficiem dimidiat a minorem, à qua ad uiſum reflexio fiat, terminabunt. 1. 2 p 7. Page: 125
236. 36. Si à uiſu recta linea, ſit perpendicularis uertici axis ſpecu- li conici cõuexi recti: duo plana educta per rect{as} ſpeculum in ter- minis diametricirculi, ad baſim paralleli tangentes, & later a co- nica per tact{us} puncta tranſeuntia: tangent ſpeculum: & dimi- diatam ſuperficiem conſpicuam, à qua ad uiſum reflexio fiat, ter- minabunt. 89 p 4. Page: 125
237. 37. Si recta linea à centro uiſ{us}, cum uertice ſpeculi conici conuexi recti angulum obtuſum faciens, continuata concurr at extra ſpeculum, cum diametro circuli ad baſim par alleli conti-nuata: duo plana educta per rect{as} à concurſu ſpeculum in dicto circulo tangentes, & later a conica per tact{us} puncta tranſeuntia, tangent ſpeculum: & ſuperficiem conſpicuam dimidiata maiorem, à qua ad uiſum reflexio fiat: terminabunt. 90 p 4. Page: 126
238. 38. Sirecta linea à uiſu per uerticem ſpeculi conici conuexi recti, continuetur cum conico latere: tota ſuperficies, præter dictum lat{us}, uidebitur. 91 p 4. Page: 126
239. 39. Si recta linea à uiſu in uerticem ſpeculi conici conuexi recti, continuetur cum axe: tota ſuperficies conica uidebitur. 92 p 4. Page: 127
240. 40. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi conici conuexi fuerit lat{us} coni-cum: à quolιbet conſpicuæ ſuperficiei puncto ad uiſum reflexio fieri poteſt. 31 p 7. Page: 127
241. 41. Communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi conici cõuexi eſt lat{us} conicum uel ellipſis: nunquam uerò circul{us}. 12 p 7. Page: 128
242. 42. Si communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi conici conuexi, fuerit lat{us} co-nicum: reflexio à quocun ipſi{us} puncto facta, in eadem ſuperficie ſemper fiet. 19 p 7. Page: 128
243. 43. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculi conici cõuexi fuerit ellipſis: ab uno uel duob. cõſpicuæ ſuperficiei pũctis quib{us}libet, in eadẽ ſuքficie ad uiſum reflexio fieri poteſt. 34 p 7. Page: 128
244. 44. Si uiſ{us} fuerit in caua ſpeculi ſphærici ſuperficie: uidebit totam: ſi intra uel extra: aliâs hemiſp hærium, aliâs pl{us}, aliâs min{us}: ſi in centro: ſe ipſum tantùm uidebit. 71. 72 p 4. 4 p 8. Page: 129
245. 45. Si uiſ{us} ſit extra centrum ſpeculi ſphærici caui: uiſibile à quolibet ei{us} puncto ad uiſum reflecti poteſt: excepto eo, in quod recta à uiſu per centrum ſpeculi ducta, cadit. 6. 3 p 8. Page: 129
246. 46. In ſpeculo cylindraceo cauo ſuperficies reflexionis quatuor habet puncta: uiſ{us}, uiſibilis, reflexionis, & axis, in quod perpendicularis à reflexionis puncto ducta, cadit. 3 p 9.83 p 4. Page: 130
247. 47. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei caui, fuerit lat{us} cy-lindr aceum, aut circul{us}: reflexio à quocun ſectionis puncto facta, in eadem ſuperficie fiet. Page: 130
248. 48. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei caui fuerit elli-pſis: à plurib{us} ei{us} punctis idem uiſibile ad eundem uiſum, in eadem ſuperficie reflecti po-teſt. 9 p 9. Page: 130
249. 49. Si uiſ{us} fuerit intra ſpeculum conicum cauum: tota ei{us} ſuperficies uidebitur: ſi extra & recta à uiſu continuetur cum axe, uel conico latere: tot a occultabitur. 5. 2. 9. 3 p 9. Page: 130
250. 50. Si uiſ{us} opponatur baſi ſpeculi conici caui: uiſibile intra ſpeculum poſitum, tantùm uide-bitur. 6 p 9. Page: 131
251. 51. Ab uno cui{us}libet ſpeculi puncto, unum uiſibilis punctum ad unum uiſum reflectitur. 29. 30. 31 p 5. Item 37 p 5: item in præfat. 1. 5. & 10 librorum. Page: 131
252. ALHAZEN FILII ALHAYZEN OPTICAE LIBER QVINTVS. Page: 131
253. PROOEMIVM LIBRI. CAP. I. 1. Imago eſt form a uiſibilis, à polit a ſuperficie reflexa. In def. 5 libri. Page: 131
254. DE LOCIS IMAGINVM. CAP. II. 2. In ſpeculo plano imago uidetur in concurſu perpendicularis incidentiæ & lineæ reflexio-nis. 37 p 5. Page: 131
255. 3. In ſpeculo ſphærico conuexo, imago uidetur in concurſu perpendicularis incidentiæ & li-neæ reflexionis. 11 p 6. Page: 132
256. 4. In ſpeculis conuexis cylindraceo, conico, imago uidetur in concurſu perpendicularis inci-dentiæ & lineæ reflexionis. 37 p 5. Page: 133
257. 5. Rectarum linearum ab eodem uiſibilis puncto in ſpecula planum uel conuexum caden-tium: minima eſt perpendicularis. 21 p 1. Page: 134
258. 6. In ſpeculo ſpbærico cauo, imago uidetur in concurſu perpendicularis incidentiæ & lineæ refle xionis. 37 p 5. Page: 134
259. 7. In ſpeculis cauis cylindraceo, conico, imago uidetur in concurſu perpendicularis inciden-tiæ & lineæ reflexionis. 37 p 5. Page: 135
260. 8. Imago in quocun ſpeculo, uidetur in concurſu perpendicularis incidentiæ & lineæ refle-scionis. 37 p 5. Page: 135
261. 9. Imago in ſpeculo plano uidetur in perpendiculari incidentiæ. 36 p 5. Page: 136
262. 10. Imago in ſpeculis conuexis, cauis: ſphærico, cylindraceo, conico uidetur in perpendiculari incidentiæ. 36 p 5. Page: 136
263. 11. Viſibile & imago à ſpeculi plani ſuperficie in oppoſit {as} partes æquabiliter distant. 49 p 5. Page: 137
264. 12. Viſu & uiſibili datis, in ſpeculo plano punctum reflexionis inuenire. 46 p 5. Page: 138
265. 13. Si recta linea ab uno uiſu ſit perpendicularis ſpeculo plano, unum ipſi{us} punctũ; in quo uiſ{us} ſuperficiem ſecat, ab uno ſpeculi puncto, in quod cadit, ad eundem uiſum reflectetur. 32 p 5. Page: 138
266. 14. Ab uno ſpeculi plani puncto, unum uiſibilis punctũ ad unũ uiſum reflectitur. 45 p 5. Page: 139
267. 15. In ſpeculo plano, imagouni{us} puncti, una, & uno eodem́ in loco ab utroque uiſu uide-tur. 51 p 5. Page: 139
268. 16. In ſpeculo ſphærico conuexo linea reflexionis & perpendicularis incidentiæ concurrunt: & imago uidetur in ipſarum concurſu. 9. 11 p 6. Idem 3 n. Page: 140
269. 17. Finis contingentiæ in ſpeculo ſphærico, eſt concurſ{us} rectæ ſpeculum in reflexionis puncto tangentis, cum perpendiculari incidentiæ uel reflexionis. Et rect a à centro ſpeculi ſphærici conuexi ad imaginem, maior est recta ab imagine ad reflexionis punctum ducta. In def. 13 p 6. Page: 140
270. 18. Si in ſpeculo ſphærico conuexo perpendicularis incidentiæ ſecetur à lineis reflexionis: & ſpeculum in reflexionis puncto tan-gente: erit, ut tota perpendicularis ad inferum ſegmentum: ſic ſu-perum ad intermedium. Et pars perpendicularis inter punctum contingentiæ, & peripheriam, communem ſectionem ſuperficie-rum reflexionis, & ſpeculi, erit minor eiuſdem peripheriæ ſemidia metro. 12. 14 p 6. Page: 141
271. 19. Sirecta linea ab uno uiſu ſit perpendicularis ſpeculo ſphæ-rico conuexo: unum ipſi{us} punctum, in quo uiſ{us} ſuperficiem ſe-cat, ab uno ſpeculi puncto, in quod cadit, ad eundem uiſum refle-ctetur. 10 p 6. Page: 141
272. 20. Sipars lineæ reflexionis, intra peripheriam circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficie-rum reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) continuatæ, æquetur ſemidiametro eiuſdem peri-pheriæ: imago intra ſpeculum uidebitur. 24 p 6. Page: 141
273. 21. Si reflexio fiat à peripheria circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) inter rectam à uiſu ad ſpeculi centrum ductam, & lineam reflexionis, æquantem partem ſuam intra peripheriam, eiuſdem ſemidiametro: imago intra ſpeculum ui-debitur. 25 p 6. Page: 142
274. 22. Si reflexio fiat à peripheria circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) inter rectam à uiſu ſpeculum tangentem, reflexionis puncto proxi-mam, & lineam reflexionis æquãtem partem ſuam intra peripheriam eiuſdem ſemidiametro: imago aliàs intra ſpeculum: aliàs in ſuperficie: aliàs extra uidebitur. 26 p 6. Item 27. 7 p 6. Page: 143
275. 23. Si linea reflexionis ſecans diametrum ſpeculi ſphærici conuexi: æquet ſegmentum ſuum inter ſpeculi ſuperficiem & dictam diametrum, ſegmento eiuſdem diametri contermino centro ſpeculi: erit hoc ſegmentum imaginum expers. 28 p 6. Page: 143
276. 24. Si in diametro ſpeculi ſphærici conuexi extra uiſ{us} centrum ducta, in́ apparentem ſuperficiem continuata, imaginum meta notetur: Imagines dictæ diametri uidebuntur inter metam & ſpeculi ſuperficiem. 29 p 6. Page: 144
277. 25. Si linea reflexionis ſecans ſpeculum ſphæricum conuexum, æquet ſegmentum intra ipſi-{us} ſuperficiem, eiuſdem ſemidiametro: & ſemidiameter per terminum lineæ reflexionis con-currat cum rect a à uiſu ſpeculum tangente: Imagines concurrentis ſemidiametri, inter concur ſum & ſpeculι ſuperficiem uidebuntur. 30 p 6. Page: 144
278. 26. Si linea reflexionis æquans ſua parte inſcripta ſemidiametrum circuli (qui est communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) terminetur in peripheria non appa rente: perpẽdicularis incidẽtiæ, ſecãs peripheriã inter lineã reflexionis, & rectã à uiſu ſpeculũ tangentẽ: habebit quaſdam imagines intra, quaſdam extra ſpeculũ: unam in ſuperficie. 31 p 6. Page: 145
279. 27. Si linea reflexionis, æquans ſua parte in ſcripta ſemidiametrum circuli (qui eſt commu-nis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) terminetur in peripheria nõ ap-parente: perpendicularis incidentiæ ſecans peripheriam inter terminos lineæ reflexionis & quadr antis peripheriæ, à puncto tact{us}, rectæ à uiſu ſpeculum tangentis, inchoati, habebit i-magines extra ſpeculum. 32 p 6. Page: 145
280. 28. Perpendicularis incidentiæ ſecans occult ãperipheriam cir culι (quieſt communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) inter terminos rectæ per centra uiſ{us} ac ſpeculi ductæ, & quadrantis peripheriæ, à puncto tact{us} rectæ à uiſu ſpe-culum tangentis, inchoati: imaginem nullam habet. 33 p 6. Page: 146
281. 29. Ab uno ſpeculi ſphærici conuexi puncto, unum uiſibilis punctum adunũ uiſum reflecti-tur. Ita uni{us} punctiuna uidetur imago. 16 p 6. Page: 146
282. 30. Siduo perpendicularis incidentiæ pun- cta, à ſpeculo ſphærico conuexo ad unum uiſum reflectantur: loc{us} tum imaginis tum reflexio- nis, puncti centro ſpeculi propinquioris erit re- motior: imaginis ab eodem centro: reflexionis à uiſu. 17 p 6. Page: 147
283. 31. Viſa & uiſibilia à centro ſpeculi ſphærici conuexi æquabiliter diſtantib{us}: punctum refle-xionis inuenire. 20 p 6. Page: 148
284. 32. À puncto dimidiatæ peripheriæ medio, ducere lineam re-ctam, ut ſegmentum ei{us} conterminum continuatæ diametro, æquetur datæ lineæ rectæ. 128 p 1. Page: 148
285. 33. À puncto dimidiatæ peripheriæ non medio, ducere lineam rectam: ut ſegmentum ei{us} conterminum continuatæ diametro, æquetur datæ lineæ rectæ. 130 p 1. Page: 149
286. 34. À puncto peripheriæ circuli extra datam diametrum dato, ducere lineam rectam, it æ ſectam data diametro, ut ſegmentum inter diametrum & punctum peripheriæ dato puncto op poſitum, æquetur datæ rectæ, minori circuli diametro. 133 p 1. Page: 150
287. 35. À puncto dato in altero laterum trianguli rectanguli angulum rectum continẽtium, ducere per lat{us} angulo recto oppoſitum, rectam, cui{us} ſegmentum conterminum reliquo late-ri infinito, habeat ad ſegmentum lateris angulo recto oppoſiti, conterminum primo lateri, ratio nem in duab{us} rectis datam. 134 p 1. Page: 151
288. 36. Duob{us} punctis extra circuli peripheriam, uel uno extra, reliquo intra datis: inuenire in peripheria punctum, in quo recta linea ipſam tangẽs, bif ariam ſecet angulum comprehenſum
153
duab{us} rectis, à dictis punctis ad punctum tact{us} ductis. 135 p 1. Page: 152
289. 37. À dato extra circulum puncto, ducere ad datam diametrũ, lineã rectã: cui{us} pars inter peripheriam & datam diametrum æquetur parti diametri centro circuli conterminæ. 136 p 1. Page: 154
290. 38. À puncto dato in altero laterũ trianguli rectanguli, angulũ rectũ continentiũ, ducere ad lat{us} angulo recto oppoſitũ, rectã cõcurrẽtẽ cũ reliquo latere infinito: ita, ut tota ad ſegmẽtũ lateris angulo recto oppoſiti, cõterminũ primo lateri, habeat rationẽ in duab. rectis datã. 137 p 1. Page: 155
291. 39. Viſu & uiſibili à centro ſpeculi ſphærici conuexi inæquabiliter diſtantib{us}, punctum re-flexionis inuenire. 22 p 6. Page: 156
292. 40. Si radi{us} à uiſibili ſpeculo ſphærico cõuexo obliquè incidens, cum ſemidiametro eiuſdem an-gulũ nõ maiorẽ recto coprehendat: non reflectetur ad uiſum ab illo incidẽtiæ puncto. 21. 22 p 6. Page: 157
293. 41. Viſibile à duob. ſpeculi ſphærici cõuexi pũctis ad utrũ uisũ reflexũ, unã habet imaginẽ. 34 p 6. Page: 158
294. 42. In ſpeculo ſphærico conuexo puncta imaginis, punctis uiſibilis ſitu & ordine, in utro uiſu reſpondent. 35 p 6. Page: 158
295. 43. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ reſlexiõis & ſpeculi cylindracei cõuexi fuerit latus cylindri, uel circul{us}: loca, tum reflexionum tum imaginum eodem modo ſehabebunt, ut in ſpeculis pla-no & ſphærico conuexo. 42. 43 p 7. Page: 159
296. 44. Siperpendicularis incidentiæ ſecetur à lineis: reflexionis, intra ellipſin (quæ est communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi cylindracei conuexi) & tangente in reflexionis pun-cto: erit ut tota perpendicularis adinferum ſegmentum, ſic ſuperum adintermedium. Et infe-rum mai{us} erit ſegmento lineæ reflexionis. 47.48 p 7. Page: 159
297. 45. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculi cylindracei cõuexi fuerit ellipſis: imago uiſibilis obliquè reflexi, aliâs in ſuքficie ſpeculi: aliâs intra: aliâs extra ſpeculũ uidebitur. 49 p 7. Page: 160
298. 46. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexiõis & ſpeculi cylindracei conuexi, fuerit lat{us} cylindri, uel circul{us} baſib. parallel9: ab uno pũcto unũ uiſibilis pũctũ ad unũ uisũ reflectetur. 26. 27 p 7. Page: 160
299. 47. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei conuexi fuerit elli-pſis: ab uno puncto unum uiſibilis punctum ad unum uiſum reflectetur. 28 p 7. Page: 161
300. 48. Si communis ſectio ſuperſicierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei conuexi fuerit elli-pſis: uiſu & uiſibili datis, punctum reflexionis inucnire. 29 p 7. Page: 162
301. 49. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi conici conuexi fuerit lat{us} coni: locatum reflexionum tum imaginum eodem modo ſe habebunt, ut in ſpeculo plano. 42 p 7. Page: 162
302. 50. Cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexiõis et ſpeculi conici cõuexi nõ eſt circul{us}. 12 p 7. Idẽ 41 n 4. Page: 162
303. 51. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ reflexiõis & ſpeculi conici cõuexi fuerit ellipſis: imago uiſibilis obliquè reflexi, aliâs in ſuperficie ſpeculi: aliâs intra: aliâs extra ſpeculũ uidebitur. 49 p 7. Page: 162
304. 52. Si à puncto in communi ſectione ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi conici conuexi dato, re flexio fiat: poſſunt uiſ{us} & uiſibile ſic collocari, ut ab eodem puncto, tanquam puncto circuli ba-ſi paralleli ad uiſum reflexio fiat. 32 p 7. Page: 162
305. 53. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis, & ſpeculi conici cõuexifuerit latus conicũ: ab uno puncto unum uiſibilis punctum ad unum uiſum reflectetur. 33 p 7. Page: 163
306. 54. Viſu & uiſibili inter baſim ſpeculi conici conuexi, & planum per uerticem ductum, ba-ſi́ parallelum poſitis: punctum reflexionis inuenire. 35 p 7. Page: 164
307. 55. Viſu & uiſibili in plano per uerticem ſpeculi conici conuexi ducto, baſi́ par allelo, poſitis: punctũ reflexio-nis inuenire. 36 p 7. Page: 165
308. 56. Viſu & uiſibili ultra planum per uerticem ſpeculi conici conuexi ductum, baſi́ paralle lum, poſitis: punctum reflexionis inuenire. 37 p 7. Page: 166
309. 57. Viſu in plano per uerticem ſpeculi conici conuexi ducto, baſi́ parallelo, uiſibili citraidẽ poſitis: punctum reflexionis inuenire. 38 p 7. Page: 166
310. 58. Viſu in plano per uerticẽ ſpeculi conici conuexiducto, haſi́ parallelo, uiſibili ultra idẽ poſitis: pũctũ reflexiõis inuenire. 39 p 7. Page: 167
311. 59. Viſu citra planum per uerticem ſpeculi conici cõuexi ductum, baſi́ parallelum: uiſibili ultra idem poſitis, uel contrà: punctum reflexionis inuenire. 40 p 7. Page: 167
312. 60. In ſpeculo ſphærico cauo, imago uidetur aliâs in reflexionis puncto: aliâs in uiſu: aliâs ul-tra: aliâs citra ſpeculum: aliâs inter uiſum & ſpeculum. 11 p 8. Page: 168
313. 61. In ſpeculo ſphærico cauo imago prouario eius ſitu at loco uariè uidetur. 12 p 8. Page: 168
314. 62. Vιſus in centro ſpeculi ſphærici caui poſitus: ſeipſum tantùm uidet. 4 p 8. Idem 44 n 4. Page: 169
315. 63. Semidiameter ſpeculi ſphærici caui, in qua eſt uiſ{us} extra cẽtrũ: nullum ſui punctũ obliquè ſpeculo incidẽs ad uiſum reflectit: reliqua uerò ſemidiameter prædictæ cõtinua, reflectit. 5 p 8. Page: 169
316. 64. In ſpeculo ſphærico cauo perpendiculari incidentiæ, & linea reflexionis concurrentib{us}: eſt: ut perpendicularis incidentiæ ad rectam inter centrum ſpeculi & locum imaginis: ſic re-cta inter uiſibile & finem contingentiæ, adrectam inter finem contingentiæ & locum ima-ginis. 13 p 8. Page: 169
317. 65. Viſu & uiſibili in diametro ſpeculi ſphærici caui æquabiliter à cẽtro diſtantib{us}: poteſt fie-rireflexio à tota peripheria circuli, quẽ ſemidiameter perpẽdicularis ad dictã diametrum, cõ-uerſa deſcribit. 14 p 8. Page: 170
318. 66. Viſ{us} & uiſibile in diuerſis dimetris circuli (qui eſt commu nis ſectio ſuperficierum refle-xionis & ſpeculi ſphærici caui) inter ſe reflectuntur, tum à perip heria inter ſemidiametros, in quibus ſunt: tum ab alia huic oppoſita: à reliquis uerò duab{us} minimè. 20 p 8. Page: 171
319. 67. Si uiſu & uiſibili in diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, re-flexionis & ſpeculi ſphærici caui) ſitis: linea à uiſu parallela dia- metro uiſibilis, ſecet dicti circuli peripheriam. Imago reflexa à peripheria inter parallelam & uiſibilis diametrum, uidebitur extra ſpeculum: à peripheria inter par allelam & diametrum ui- ſ{us}, ultra uiſum: à peripheria uerò oppoſita, inter uiſum & ſpe- culum. 21 p 8. Page: 171
320. 68. In quolibet puncto diametri circuli (qui eſt com-munis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphæri-ci caui) quantumlibet continuatæ, poteſt imago uideri. 22 p 8. Page: 171
321. 69. Si uiſu et uiſibili in eadẽ diametro circuli (ꝗ eſt cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) ſitis: imago uidea tur in ipſo uiſu: ab uno ſemicirculi, uel à quolibet alteri{us} definiti circuli puncto poteſt ad uiſum reflexio fieri. 23 p 8. Page: 172
322. 70. Viſu & uiſibili extra circulum (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) ſitis in diuerſis diametris: ab uno puncto fit reflexio, et una uidetur imago. 24 p 8. Page: 173
323. 71. Si angulum comprebẽſum à duab{us} diametris, in centro circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) tertia bifariã ſecet: & ab eius termino in pe-ripheria dicto angulo ſubtenſa, ſint perpendiculares ſuper dictas diametros: puncta diametro-rum, tum in quæ perpendiculares cadunt: tũ citr a hæc, à ſpeculi centro æquabiliter diſtãtia, à ſecantis diametri terminis tantùm inter ſe mutuò reflectẽtur: duas́ babebũt imagines. 25 p 8. Page: 174
324. 72. Si angulũ cõprehenſum à duabus diametris in cẽtro circuli (qui eſt cõmunis ſectio ſuper-ficierũ, reflexionis & ſpeculi ſphæricicaui) tertia bifariã ſecet: et ab eius termino in peripheria dicto angulo ſubtẽſa, ſint քpẽdiculares ſuք dict{as} diametros: pũcta diametrorũ inter քipheriã et
175
perpendicularium terminos à centro ſpeculi æquabiliter diſtantia, à quatuor peripheriæ pũctis inter ſe mutuo reflectentur, & quatuor habebunt imagines. 26 p 8. Page: 174
325. 73. Viſu & uiſibili in diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum refle-xionis & ſpeculi ſphæricicaui) à centro inæquabiliter diſtantibus: ab uno puncto peripheriæ in-ter ſemidiametros, extra quas ſunt uiſus & uiſibile, reflexio fieripoteſt. 27 p 8. 120 p 1. Page: 175
326. 74. Si angulum comprehenſum à duabus diametris in centro circuli (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) tertia bifariam ſecet: puncta in dictis dia-
177
metris à centro inæquabiliter diſtantia, reflectuntur à quolibet puncto peripheriæ inter ſemidia metros, extra quas ſunt, comprehenſæ: excepto eo, in quo ſecans diameter terminatur. 28 p 8. Page: 176
327. 75. Si uiſus & uiſibile in diuerſis diametris circuli (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficierũ refle-xiõis, et ſpeculι ſphærici caui) à cẽtro inæquabilιter diſtãtia, à pũcto aliquo peripheriæinter ſemi diametros, extr a quas ſunt, inter ſe mutuò reflectãtur: ab uno tatùm puncto reflectẽtur. 29 p 8. Page: 177
328. 76. Viſu in diametro circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculi ſphæ-rici caui) intra peripheriam poſito: uiſibile cum uiſu à centro utlibet diſtans: à quolιbet ſemicir-culi puncto ad ipſum reflecti poteſt. 30 p 8. Page: 177
329. 77. Si à uiſu duæ rectæ lineæ tangant circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, refle xionis & ſpeculi ſphærici caui) tertia per centrũ ſecet: uiſibile cũ uiſu à centro ſpeculi inæquabiliter diſtãs, poteſt reflecti à quolibet pũcto peripheriæ inter tactus punct a ultra centrũ interiectæ: ex- ceptis tactus punctis & ſecantis diametri termino. 31 p 8. Page: 178
330. 78. Si uiſus & uiſibile intra circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) à centro inæqua-biliter diſtantia, inter ſe reflect antur: angulus exterior à diame tris uiſus & uiſibilis factus, aliâs maior: aliâs minor eſt angulo incidentiæ & reflexionis ſimul utro. 32 p 8. Page: 178
331. 79. Si uiſus & uiſibile in diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) à centro inæquabiliter diſtantia, inter ſe reflectantur: angu-lus exterior à diametris uiſus & uiſibilis factus, eſt inæqualis angulo incidentiæ & reflexionis ſimul utri. 33 p 8. Page: 179
332. 80. Si uiſus & uiſibile in diuerſis diametris circuli (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficierũ, refle-xionis & ſpeculi ſphærici caui) à centro inæquabiliter diſtantia inter ſe reflectãtur à duobus pun ctis peripheriæ, cõprehenſæ inter ſemidiametros, in quibus ipſa ſunt: nõ erit uter angulus cõpo ſit us ex angulo incidẽtiæ & reflexionis, minor angulo exteriore à dictis diametris facto. 34 p 8. Page: 180
333. 81. Duo punctain diuerſis diametris circuli (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficierum, reflexio-nis, & ſpeculi ſphærici caui) à centro inæquabiliter diſtantia: à duobus punctis peripheriæ com-prehenſæ inter ſemidiametros, in quibus ipſa ſunt, inter ſe mutuò reflecti poſſunt. 35 p 8. Page: 181
334. 82. Siduo punctain diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, refle-xionis & ſpeculi ſphærici caui) à centro inæquabiliter diſtantia, à duobus punctis peripheriæ comprebenſæ inter ſemidiametros, in quibus ipſa ſunt, inter ſe mutuò reflect antur: à nullo alio eiuſdem peripheriæ puncto reflecti poſſunt. 36 p 8. Page: 182
335. 83. Datis duobus punctis in diuerſis diametris circuli (quieſt cõmunis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) à centro inæquabiliter diſtantibus: inuenire in peripberia comprebenſa inter ſemidiametros, in quibus ipſa ſunt, duo reflexionis puncta. 37 p 8. Page: 184
336. 84. Siduo puncta extra circulum (quieſt com-munis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpecu-li ſphæricicaui) uel alterum intra, reliquum ex-tra, in diuerſis diametris, à centro inæquabiliter diſtantia, reflectantur à peripheria comprehen-ſa inter ſemidiametros, extra quas ipſa ſunt: ab uno puncto tantùm reflectentur. 38 p 8. Page: 185
337. 85. Sirecta linea connectens duo puncta in diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpecu li ſphæricicaui) à centro inæquabiliter diſtantia, tangat peripheriam dicti circuli, uelſit extra ipſam: ab uno tantùm puncto reflexio fiet. 39 p 8. Page: 185
338. 86. Sirecta linea connectens duo puncta in di-uerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierũ reflexiõis & ſpeculi ſphærici caui) à cẽ-troinæquabiliter diſtantia, continuata eundem ſecet: poſſunt dicta puncta ab uno, duobus, tri-bus, aut quatuor punctis ſpeculi inter ſe reflecti. 40 p 8. Page: 185
339. 87. Sirecta linea connectens duo puncta in diuerſis diametris circuli (quieſt communis ſe-ctio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) à centro æquabiliter diſtantia, cõtinua-ta eundẽ ſecet: poſſunt dicta puncta ab uno, duobus uel quatuor punctis ſpeculi inter ſe reflecti: nunquam uerò à tribus tantùm. 41 p 8. Page: 187
340. 88. In ſpeculo ſphærico cauo imago eiuſdem uiſibilis utrog uiſu aliâs una, aliâs gemina uide-tur. 59 p 8. Page: 187
341. 89. Communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei caui aliâs eſt latus cy-lindri: aliâs circulus: aliâs ellipſis. 1 p 9. Page: 188
342. 90. Sicommunis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei caui fuerit ellipſis: image uidebitur, aliâs ultra ſpeculum: aliâs in ſuperficie: aliâs citra uiſum: aliâs in uiſu: aliâs inter uiſum & ſpeculum. 10 p 9. Page: 188
343. 91. Si uiſus & uiſibile fuerint in eadẽ recta linea, perpendiculari plano ſpeculum cylindra-ceum cauum tangenti: aliâs ab uno: aliâs à duobus ſpeculi punctis reflexio fiet: & imago uide-bitur in centro uiſus. 11 p 9. Page: 188
344. 92. Siuiſus fuerit in centro circuli ſpeculi cylindracei caui: reflectetur ab eiuſdẽ circuli peri-pheria, ſimili peripheriæ circuli per centrũ uiſus ducti: & imago uidebitur in cẽtro uiſus. 12 p 9. Page: 189
345. 93. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei cauifuerit ellipſis: à pluribus punct is idem uiſibile ad eundem uiſum reflecti poteſt. 9 p 9. Page: 189
346. 94. Si duo puncta ſumantur in axeſpeculi cylindra-ceicaui: poſſunt à tota circuli peripheria inter ſe mutuò reflecti: & imago uidebitur in peripheria circuliextra ſpeculi ſuperficiem deſcripti. 13 p 9. Page: 189
347. 95. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei caui fuerit circulus, uelellipſis: reflexio fiet aliâs ab uno: aliâs à duobus: aliâs àtri-bus: aliâs à quatuor ſpeculipũctis: totidem́ uidebun-tur imagines. 14. 15 p 9. Page: 190
348. 96. Viſu & uiſibili datis, in ſpeculo cylindraceo cauo punctum reflexionis inuenire. 16 p 9. Page: 191
349. 97. Cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculiconici caui eſt latus coni, aut ellipſis. 2 p 9. Page: 191
350. 98. Siuiſus ſit in communi ſectione axis & rectæ lineæ perpendicularis plano, ſpeculum co-nicum cauum tangẽti: reflectetur à tota peripheria circuli (cuius centrum eſt dict a communis ſectio) per lineas perpendiculares: & imago uidebitur in centro uiſus. 17 p 9. Page: 191
351. 99. Siuiſus & uiſibile fuerint in axe ſpeculi conici caui: poſſunt à tota alicuius circuli peripheria inter ſe reflecti: & ιmago uidetur in peripheria circuli, extra ſpeculi ſuperficiem deſcripti. 18 p 9. Page: 192
352. 100. Si cõmunis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpe- culi conici caui fuerit ellipſis: uiſus & uiſibile extra axẽ in ba- ſi, aut plano ipſi parallelo, reflectentur inter ſe: aliâs ab uno: aliâs à duobus: aliâs à tribus: aliâs à quatuor ſpeculipunctis: tot́ erunt imagines, quot reflexionum puncta. 19 p 9. Page: 192
353. 101. Sicõmunis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi conici cauifuerit ellipſis: uiſus & ui ſibile intra ſpeculum, extra tum axem tum baſim uel planum ipſi parallelum: reflectentur inter ſe: aliâs ab uno: aliâs à duobus: aliâs à tribus: aliâs à quatuor ſpeculi punctιs: tot́ erunt imagi-nes, quot reflexionum puncta. 20 p 9. Page: 193
354. 102. Viſu & uiſibili datis, in ſpeculo conico cauo punctum reflexionis inuenire. 21 p 9. Page: 194
355. ALHAZEN FILII ALHAYZEN OPTICAE LIBER SEXTVS. Page: 194
356. PROOEMIVM LIBRI. CAP. I. Page: 194
357. QVO'D ERROR ACCIDAT VISVI PROPTER RE-flexionem. Cap. II. 1. Viſus reflexus ſimiliter allucinatur, ut directus: ſed uebementius & frequentius. 7 p 5. Page: 194
358. DE ERRORE, QVI ACCIDIT IN SPECVLIS planis. Cap. III. 2. In ſpeculo plano imago æquatur uiſibili. 52 p 5. Page: 195
359. 3. Viſus in reflexione præcipuè allucinatur propter lucis immoderationẽ: ſitus diuerſitatem: uiſus & uiſibilis à ſpeculo diſtantiam. 7 p 5. Page: 195
360. DE ERRORE, QVI ACCIDIT IN SPECVLIS SPHAE-ricis conuexis. Cap. IIII. 4. In ſpeculo ſphærico cõuexo idẽ eſt ſitus, eadem́ diſpoſitio partiũ imaginis & uiſibilis. 35 p 6. Page: 195
361. 5. In ſpeculo ſphærico conuexo, imago uiſibilis, cuius uera magnitudo uiſione directa percipi poteſt, minor eſt uiſibili. 39 p 6. Page: 196
362. 6. In ſpeculo ſphærico conuexo, imagouiſibilis, cuius uera magnitudo uiſione directa propter immoder at am diſtantiam percipi non poteſt: aliâs eſt æquabilis uiſibili: aliâs maior. 38 p 6. Page: 196
363. 7. Si duo uiſibilis pũcta à centro ſpeculi ſphærici cõuexi æquabiliter, à uiſu uerò inæquabiliter diſtẽt: imago & finis cõtingẽtiæ pũcti lõginquioris à uiſu, erũt lõginquiores à cẽtro ſpeculi. 4 p 6. Page: 203
364. 8. Si data recta in duob{us} punctis ſecta, ſit ad alterũ extremorũ ſegmentorũ, ut reliquũ ex-tremum ad intermediũ: & ab altero ipſi{us} termino, ſectionum́ punctis tres rectæ in eodẽ pun cto cõcurrant: recta à reliquo termino ſecãs cõcurrentes, ſecabitur proportionaliter datæ. 123 p 1. Page: 204
365. 9. Si duæ rectæ facientes angulum, ſimiliter́ in duob{us} punctis ita ſectæ (ut tota ſit ad alterũ extremorũ ſegmentorũ, ſicut reliquum extremum ad intermedium) baſi infinita cõnect antur: rectæ per pũcta ſectionũ utriuſ, cũ baſi & inter ſe cõcurrẽtes, in eodẽ puncto cõcurrẽt. 124 p 1. Page: 204
366. 10. Si data recta in duob{us} punctis ſecta, ſit ad alterum extremorum ſegmẽtorum, ſicut re-liquum extremum ad intermedium: & ab altero ipſi{us} termino, ſectionum́ punctis tres rectæ li- neæ ſint parallelæ: recta à reliquo termino ſecan s parallel{as}, ſecabitur proportionaliter datæ. 122 p 1. Page: 205
367. 11. Sirecta linea à uiſu ſit perpendicularis ſu-perficiei incidentiæ: imago perιpheriæ concentricæ peripheriæ circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi ſphærici cõuexi) uidebitur curua, & par allela ipſi peripheriæ concentricæ. 46 p 6. Page: 205
368. 12. Si recta linea à uiſu ſit obliqua ſuperficiei incidentiæ: ima-go peripheriæ concentricæ peripheriæ circuli (qui eſt communis ſe-ctio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici conucxi) uidebi-tur curua, non parallela peripheriæ concentricæ. 47 p 6. Page: 205
369. 13. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem incidentiæ: imago peripheriæ eccentricæ peripheriæ circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflex ionis & ſpeculi ſphærici conuexi) uidebitur magis curua, quàm imago peripheriæ concentricæ. 48 p 6. Page: 206
370. 14. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem incidentiæ: imago lineæ rectæ, parallelæ rectæ tangẽti peri-pheriam circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) uidebitur curua. 49 p 6. Page: 206
371. 15. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem incidẽtiæ: imago lineæ rectæ infinitæ, nec parallelæ, nec tan-gentis, nec ſecantis peripheriam cir culi (qui eſt communis ſectio ſuper- ficierum, reflexionis & ſpeculi ſphæ- rici cõuexi) uidebitur curua. 50 p 6. Page: 207
372. 16. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem incidentiæ: imago lineæ rectæ infinitæ, tangentis periphe-riam circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) uidebitur curua. 51 p 6. Page: 207
373. 17. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficem incidentiæ: imago lineæ rectæ infinitæ, ſecantis inæquabili-ter peripheriam circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici con- uexi) uidebitur curua. 52 p 6. Page: 208
374. 18. Si uiſ{us} ſit in ſuperficie incidentiæ, extra rectam lineam infinitam per centrum circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphæ- riciconuexi) trãſeuntis: imago illi{us} lineæ uidebitur recta. 53 p 6. Page: 208
375. 19. Si uiſ{us} ſit in ſuperficie incidẽtiæ: imago lineæ rectæ, infini-tæ peripheriam circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, re-flexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) tangentis, & ad partem ui-ſui oppoſitam obliquatæ, uidebitur punctum. 54 p 6. Page: 208
376. 20. Si uiſ{us} ſit in ſuperficie inci-dentiæ: imago lineæ rectæ infinitæ, peripheriam circuli (qui eſt commu-nis ſectio ſuperficierũ reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) ſiue tangen tis, ſiue non, & ad uiſ{us} partemobli-quatæ, nulla uidebitur. 55 p 6. Page: 209
377. 21. Si uiſ{us} ſit in ſuperficie incidentiæ: ιmago lιneæ rectæ infinitæ; peripheriam circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) nec tangentis nec per centrum ſecantis, & ad partem uιſuι oppoſitam obliquatæ, uidebitur curua. 56 p 6. Page: 209
378. 22. Si uiſ{us} ſit in ſuperficie incidentiæ: imago lineæ rectæ infinitæ, quæ uel non concurrens
210
cum ſuperficie ſpeculi ſphærici cõuexi, parallela eſt rectæ connectenti centra ſpeculi & uiſ{us}, uel quæ cum eadem connectente extra ſpeculum, uerſ{us} uiſum concurrit: uidebitur curua. 57 p 6. Page: 209
379. 23. Imago peripheriæ cum uiſu in eodem planoſitæ, intra ſpeculum ſphæricum conuexum ſen ſiliter uiſa, curua uidetur. 58. 62 p 6. Page: 211
380. DE ERRORIBVS, QVI ACCIDVNT IN SPECVLIS CO-lumnaribus conuexis. Cap. V. 24. Si à duob{us} ellipſis cylindraceæ punctis ſint duæ perpendiculares: prima axi, continens cum recta à ſecundo puncto, ad idem axis punctum ducta acutum angulum: ſecunda rectæ el-lipſin in ſecundo puncto tangenti: ultra axem & dictum acutum angulum concurrent. 114 p 1. 44 p 7. Page: 211
381. 25. Si uiſ{us}, & linea recta, axi ſpeculi cylindracei conuexi parallela, fuerint in eodem plana: à toto cylindri latere ad uiſum reflecti poteſt: & imago uidetur linea recta, æqualis par alle-læ. 50 p 7. Page: 212
382. 26. Si uiſ{us} ſit extra planum lineæ rectæ, axi ſpeculi cylindracei conuexi parallelæ: à latere cy lindri fit reflexio. 30 p 7. Page: 212
383. 27. Si uiſ{us} ſit extra planum lineæ rectæ, axi ſpeculi cylindracei conuexi parallelæ: imago ui-debitur parum curua, & minor ipſaparallela. 51 p 7. Page: 213
384. 28. Si uiſ{us} ſit in communi ſectione planorum, lineæ rectæ & axis ſpeculi cylindracei conuexi, inter ſeperpendicularium: fiet reflexio à peripheria circuli, qui eſt communis ſectio plani lineæ & ſuperficiei ſpeculi: & imago uidebi- tur curua. 52 p 7. Page: 214
385. 29. Si uiſ{us} æquabiliter diſtans à terminis lineæ rectæ, ſit extra eiuſdem planum, perpendiculare plano axis ſpeculi cylindracei cõ-uexi: imago maximè curua uidebitur. 53 p 7. Page: 214
386. DE ERRORIBVS, QVI ACCIDVNT IN SPECVLIS pyramidalibus conuexis. Cap. VI. 30. Si duæ rectæ à duob{us} punctis ellipſis conicæ, inæquabiliter à uertice diſtantib{us}, ſint per-pendiculares duab{us} rectis, ellipſin in dictis punctis tangentib{us}: ultra axem concurrent. Opor tet autem ut perpendicularis à puncto propinquiore, & recta à longinquiore ad axem ductæ, acutum angulum comprehendant. 113 p 1. 45 p 7. Page: 215
387. 31. Linea recta tota ab uno ſpeculi conici conuexi latere ad uiſum reflecti po-teſt. 41 p 7. Page: 216
388. 32. Si linea recta obliquè inciderit uertici ſpeculi conici conuexi: reflectetur à latere coni-co ad uiſum inter dictam lineam & ſpeculi ſuperficiem ſitum: eius́ imago parum curua ui-debitur. 55 p 7. Page: 217
389. 33. Si recta linea ſit parallela latitudini ſpeculi conici conuexi: & uiſ{us} ſit extra planum di-ctæ lineæ baſi parallelum: reflectetur ab ellipſi: & imago uidebitur maximè curua. 56 p 7. Page: 219
390. 34. Si recta linea nec uertici ſpeculi conici conuexi obliquè incidat, nec latitudini ei{us} ſit paral lela: imaginem uariæ obliquitatis prouario ſit u uiſui offeret. 57 p 7. Page: 219
391. 35. In ſpeculo conico conuexo imago conica uidetur. 58 p 7. 40 p 6. Page: 219
392. 36. Imago uiſibilis propinqui ſpeculo conico conuexo, maior: longinqui, minor uidetur. 59 p 7. Page: 219
393. 37. Imago figuratur quodammodo à ſuo ſpeculo. 38 p 5. Page: 220
394. DE ERRORIBVS, QVI ACCIDVNT IN SPECVLIS ſphæricis concauis. Cap. VII. 38. In ſpeculo cauo allucinationes frequentiores & maiores accidunt, quàm in plano & con-uexo. Vitell. in proœmio 8 libri. Page: 220
395. 39. Si uiſ{us} & uiſibile fuerint intra ſpeculũ ſphæricum cauũ, in recta linea extremis ſuis à centro æquabiliter diſtante: imago uidebitur ultra ſpeculũ, maior uiſibili. 46 p 8. Page: 220
396. 40. Si uiſ{us} fuerit ſublimior uiſibili intra ſpeculum ſphæricum cauum extremis ſuis à cen-tro æquabiliter diſtante: imago uidebitur ultra ſpeculum, maior uiſibili. 47 p 8. Page: 221
397. 41. In ſpeculo ſphærico cauo imago interdum æquatur uiſibili: & quæ inter uiſum & ſpecu-lum, euerſa, quæ pone uiſum, erecta eſt. 48 p 8. Page: 222
398. 42. In ſpeculo ſphærico cauo imago inter uiſum & ſpeculum aliquando minor eſt uiſibili & euerſa: pone uiſum aliquando maior eſt, & erecta. 49 p 8. Page: 222
399. 43. In ſpeculo ſphærico cauo imago inter uiſum & ſpeculum aliquando maior eſt uiſibili, & euerſa: pone uiſum aliquando minor eſt, & erecta. 50 p 8. Page: 223
400. 44. Si uiſ{us} ſit citra centrum ſpeculi ſphærici caui, uiſibile ultra: imago tum uiſibilis, tum ui-dentis, euerſa & minor uidebitur. 51 p 8. Page: 224
401. 45. In ſpeculo ſphærico cauo imago lineæ rectæ aliquando uidetur recta. Et ſiduo lineæ rectæ termini reflectantur à duob{us} punctis peripheriæ circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficie-
225
rum, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) puncta dictæ rectæ intermedia à punctis dictæ peri-pheriæ intermedijs reflectentur. 54. 42 p 8. Page: 224
402. 46. In ſpeculo ſphærico cauo imagines linearum: conuexæ, cauæ, aliquando uidentur cõuexæ, cauæ: eadem́ obliquitate uiſum, qua ipſæ lineæ ſpeculum, reſpiciunt. 55 p 8. Page: 226
403. 47. In ſpeculo ſphærico cauo lineæ: recta, & curua conuexa parte ſpeculum reſpiciens, habent aliquando imagines curuas: recta quatuor: curua unam: omnes́ caua parte uiſum reſpi-ciunt. 56 p 8. Page: 226
404. 48. Si duo uiſibilis puncta à duob{us} ſpeculi ſphærici caui punctis adunum uiſum reflexa, in eadem ſpeculi diametro imagines ſu{as} habeant: recta inter centrum ſpeculi & imaginem longinquiorem, ad rectam inter idem centrum & punctum uiſibilis à ſpeculi centro lon-ginqui{us}, maiorem rationem habet: quàm recta inter ſpeculi centrum & imaginem pro-pinquiorem, ad rectam inter idem centrum & punctum uiſibilis centro ſpeculi propin-quius. 43 p 8. Page: 228
405. 49. In ſpeculo ſphærico cauo imago lineæ rectæ aliquando uidetur conuexa. 57 p 8. Page: 230
406. 50. In ſpeculo ſphærico cauo imagines linearum: cauæ, conuexæ, aliquando uiden-tur cauæ. 58 p 8. Page: 230
407. DE ERRORIBVS, QVI ACCI-dunt in ſpeculis columnaribus concauis. Cap. VIII. Page: 231
408. 51. Siuiſ{us} ſit extra planũ lineærectæ, parallelæ axi ſpeculi cylindraceicaui: imago aliàs ui-debitur recta & maior ipſa linea: aliâs caua: aliâs cõuexa: aliâs ſimplex: aliâs multiplex. 25 p 9. Page: 231
409. 52. Si uiſ{us} à terminis lineæ rectæ æquabiliter diſtans, ſit extra ipſi{us} planum, perpendicula re plano axis ſpeculi cylindr acei caui: imago uidebitur maximè caua. 27 p 9. Page: 233
410. 53. Si uiſ{us} ſit in plano lineæ rectæ, obliquo adplanum axis ſpeculi cylindracei caui: imago uidebitur caua & euerſa. 28 p 9. Page: 234
411. 54. Siuiſ{us} ſit in plano lineæ rectæ, perpendiculari plano axis ſpeculi cylindracei caui: imago uidebitur recta & euerſa: aliâ s maior: aliâs minor: aliâs æqualis ipſi lineæ: aliâs ſimplex: aliâs multiplex. 29 p 9. Page: 235
412. DE ERRORIBVS, QVI ACCIDVNT IN SPECVLIS pyramidalibus concauis. Cap. IX. Page: 235
413. 55. Si lineæ: recta uel curua obliquè incidant uertici ſpeculi conici caui: reflectentur à latere conico ad uiſum inter ipſas & ſpeculi ſuperficiem poſitum: & imago rectæ uidebitur parum cur-ua: curuæ, recta. 31 p 9. Page: 235
414. 56. Si uiſ{us} ſit in communi ſectione planorum: lineæ rectæ & axis ſpeculi conici caui, inter ſe perpendicularium: imago uidebitur recta & euerſa: aliâs maior: aliâs æqualis: aliâs minor ιpſa line a: aliâs ſimplex: aliâs multiplex. 34 p 9. Page: 236
415. ALHAZEN FILII ALHAYZEN OPTICAE LIBER SEPTIMVS. Page: 237
416. PROOEMIVM LIBRI. CAP. I. 1. Viſio fit trifariam: rectè, reflexè & refractè. In præfat. 1. 10 libr. Idem 1 n 4. Page: 237
417. QVÒD LVX PERTRANSEAT PER DIAPHANA CORPORA SECVN dum uerticationes linearũ rectarum, & refringatur, cum occurrit cor-pori, cuius diaphanitas fuerit diuerſa à diaphanitate corporis, in quo exiſtit. Cap. II. 2. Constructio organi refractionis. 1 p 2. Page: 237
418. 3. Radius medio denſiori perpendicularis, irrefract{us} penetrat. 42. p 2. Idem 17 n 1. Page: 239
419. 4. Radi{us} medio denſiori obliqu{us}, refringitur ad perpendicularem à refractionis puncto excitatam. 43 p 2. Idem 17 n 1. Page: 241
420. 5. Radij incidentiæ & refractionis ſunt in uno plano. 46 p 2. Page: 241
421. 6. Radi{us} medio rariori perpendιcularis, irrefract{us} penetrat. 44 p 2. Page: 241
422. 7. Radi9 medio rariori obliqu{us}, refringitur à քpẽdiculari à refractiõis pũcto excitata. 45 p 2. Page: 244
423. 8. Radi{us} medio perpẽdicularis, irrefract{us} penetrat, obliqu{us} refringitur: in denſiore qui-dem ad perpendicularem: in rariore uerò à perpẽdiculari è refractionis puncto excitata. 47 p 2. Page: 246
424. DE QVALITATE REFRACTIONIS LVCIS IN corporibus diaphanis. Cap. III. 9. Superficies refractionis eſt perpendicularis ſuperficiei refractiui. 2 p 10. Page: 248
425. 10. Magnitudines angulorũ refractiõis ab aere ad aquãorgano refractiõis explorare. 5 p 10. Page: 249
426. 11. Magnitudines angulorum refractionis ab aere uel aqua ad uitra planum uel conuexum, & contrà, organo refractionis inuenire. 6 p 10. Page: 250
427. 12. Magnitudines angulorum refractionis ab aere uel aqua ad uitrum cauum, & contrà, organo refractionis inueſtigare. 7. 8 p 10. Page: 252
428. QVÒD QVICQVID COMPREHENDITVR VLTRA CORPORA diaphana, quæ differuntin diaphanitate à corpore, in quo eſt uiſus, cum fuerit obliquum à lineis perpendicularibus ſuper ſuperficiem eorum, comprehenditur ſecundum refractio-nem. Cap. IIII. 13. Viſibile medio diuerſo perpendiculare, rectè: obliquum refractè uidetur. 3 p 10. Page: 253
429. 14. Imago refracti uiſibilis à medio quidem denſiore, inclinat ad perpendicularem à refra-ctionis puncto excitatam: à rariore uerò ab eadem declinat. 4 p 10. Page: 255
430. 15. Stella uidetur refractè. 49 p 10. Page: 257
431. 16. Cœlum rari{us} eſt aere & igne. 50 p 10. Page: 258
432. DE IMAGINIBVS. CAP. V. 17. Imago (quæ eſt forma refracti uiſibilis à medio diuerſo) extra uiſibilis locum uidetur. in defin. 11 p 10. Page: 259
433. 18. Imago uideturin concurſu linearum refractionis, & perpendicularis incidentiæ. 15 p 10. Page: 259
434. 19. Imago uidetur tum in linea refractionis, tum in perpendiculari incidentiæ. 12. 13. 18 p 10. Page: 261
435. 20. Viſibile refractum à medio (quod ſectum plano, facit communem ſectionem lineam re-ctam aut peripheriam) unam habet imaginem. 29. 30 p 10. Page: 262
436. 21. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui fuerit linea recta: uiſibile in perpendiculari ſuper refractiuum à uiſu duct a: rectè, & unum uidebitur. 19 p 10. Page: 262
437. 22. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui denſioris fuerit linea rect a: uiſibile extra perpendicularem à uiſu ſuper refractiuum ductam, ab uno puncto refringetur, & unam habebit imaginem. 20 p 10. Page: 263
438. 23. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ refractionis & refractiui rarioris fuerit linea recta: uiſibi-le extra perpendicularem, à uiſu ſuper refractiuum ductã: ab uno puncto refringetur: & unam habebit imaginem. 21 p 10. Page: 264
439. 24. Si duæ rectæ lineæ circulo inſcriptæ interſecentur: angul{us} ſectionis quilibet æquatur angulo in peripheria, inſiſtẽti in periphe-riam æqualẽ duab{us} peripherijs eidem angulo, & ad uerticem oppoſito ſubtenſis 54 p 1. Page: 264
440. 25. Si duæ rectæ lineæ circulo inſcriptæ, extrà cõtinuatæ cõcurrant: angulus concurſ{us} æqua-tur angulo in peripheria, inſiſtenti in peripheriã, qua maior peri- pheriarum inter inſcript{as} cõprehenſarũ exuperat minorẽ. 55 p 1. Page: 265
441. 26. Sι cõmunis ſectio ſuperficierũ refractionis & refractiui con uexi fuerit peripheria: uiſibile in perpendiculari à uiſu ſuper re-fractiuum duct a: rectè, & unum uidebitur. 22 p 10. Page: 265
442. 27. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui conuexi denſioris fuerit peripheria: uiſibιle extra perpendicularem à uiſu ſuper refractiuum ductam, ab uno puncto re fringetur, unam́ habebit imaginem, uariè, pro uaria uiſ{us} uel uiſibilis poſitione, ſitam. 23 p 10. Page: 266
443. 28. Si communis ſectio ſuperficierum refractionis & refractiui conuexi rarioris fuerit peri pherιa: uiſibile extra perpendicularem à uiſu ſuper refractiuum ductam: ab uno puncto refrin getur, unam́ habebit imaginem, uariè pro uaria uiſ{us} ueluiſibilis poſitione ſit am. 24 p 10. Page: 267
444. 29. Si uiſ{us} ſit extra circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, refractionis & re-fractiui ſphærici conuexi denſioris) linea recta in definito ſitu poteſt à ſegmento peripheriæ nõ magnæ refringi: & aliquod ei{us} punctum rectè: è reliquis plura refractè uideri: & locus to-ti{us} imaginis est in ipſo uiſu. 25 p 10. Page: 268
445. 30. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui caui, denſioris fuerit peri-pheria: uiſibile in perpendiculari à uiſu ſuper refractiuum ducta, re ctè: & unum uidebitur. 26 p 10. Page: 269
446. 31. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui caui, denſioris fuerit peripheria: uiſibile extra perpendicularem à ui ſu ſuper refractiuum ductam, ab uno puncto refringetur, unam́ habebit imaginem, uariè pro uaria uiſ{us} uel uiſibilis poſitione ſi-tam. 27 p 10. Page: 269
447. 32. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui cauirarioris, fuerit peri-pheria: uiſibile extra perpendicularem à uiſu ſuper refractiuum ductam, ab uno puncto refrin getur, unam́ habebit imaginem, uariè pro uaria uiſ{us} uel uiſibilis poſitione ſitam. 28 p 10. Page: 271
448. 33. Viſibile refractum à refractiuo uariæ uel figuræ uel perſpicuitatis, uel ſimul utriuſ: uari{as} & monſtrific{as} uarijs in locis imagines habet. 29. 30 p 10. Page: 271
449. QVOMODO VISVS COMPREHENDAT VISIBILIA SE-cundum refractionem. Cap. VI. 34. Si uiſ{us} & uiſibile in diuerſis medijs ſua loca inter ſe permutent: nomina linearum in cidentiæ & refractionis mutantur. 9 p 10. Page: 272
450. 35. Imago uiſibilis refracti aßimilatur figuræ refractiui. 46 p 10. Page: 273
451. 36. Vtro uiſu una refracti uiſibilis imago uidetur. 47 p 10. Page: 273
452. 37. Viſio diſtincta fit rectis lineis à uiſibili ad uiſum perpendicularib{us}. Et uiſio omnis fit re-fractè. 17. 18 p 3. Page: 274
453. DE FALLACIIS VISVS, QVAE ACCIDVNT ex refractione. Cap. VII. 38. Refractio debilit at lucem & colorem uiſibilis: ita totam imaginem confuſam uiſui of-fert. 10 p 10. Page: 276
454. 39. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui fuerit linea recta, & uiſ{us} ſit in perpendiculari duct a à medio uiſibilis par alleli communi ſectioni: imago maior uidebitur uiſibili. 31 p 10. Page: 277
455. 40. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui fuerit linea recta, & uiſ{us} ſit in perpendiculari duct a à medio uiſibilis obliqui ad communem ſectionem: imago maior ui-debitur uiſibili. 32 p 10. Page: 278
456. 41. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui fuerit linea recta: & uiſ{us} ſit extra planum perpendicularium à terminis uiſibilis, par alleli communiſectioni ſuper refra-ctiuum duct arum: imago uidebitur maior uiſibili. 33 p 10. Page: 278
457. 42. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis et refractiui fuerit linea recta: & uiſ{us} ſit extr a planum perpendicularium à terminis uiſibilis obliqui ad com- munem ſectionem, ſuper refractiuum ductarum: ima- go maior uidebitur uiſibili. 34 p 10. Page: 279
458. 43. Si tota imago refracti uiſibilis à refractiuo plano, uideatur maior uiſibili: uidebitur & pars imaginis maior parte uiſibilis proportionali. 35 p 10. Page: 280
459. 44. Si uiſ{us} ſit in continuat a diametro circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, re-fractionis & refractiui conuexi denſioris) uiſibile uerò inter ipſi{us} centrum & uiſum, ab eodem centro æquabiliter diſtet: imago uidebitur maior uiſibili. 36 p 10. Page: 280
460. 45. Si uiſ{us} ſit in continuata diametro circuli (quieſt cõmunis ſectio ſuperficierum refractio-nis et refractiui cõuexi dẽſioris) uiſibile uerò inter ipſi{us} centrũ & uiſum ab eodẽ cẽtro inæqua-biliter diſtet: imago uιdebi tur maior uiſi bili. 37 p 10. Page: 281
461. 46. Si cõmu nis ſectio ſuք-ficierũ refra-ctionis & re-fractiui cõue-xi dẽſioris fue rit քipheria: et uiſ{us} ſit extra planum perpendicularium duct arũ à terminis uiſibilis inter cen trũ refractiui & uiſum, ab eodem centro ſiue æquabiliter ſiue in æquabiliter diſtantis: imago ui-debitur maior uiſibili. 38. 39 p 10. Page: 281
462. 47. Si tota imago refracti uiſibilis à refractiuo conuexo, uideatur maior uiſibili: uidebitur & pars imaginis maior parte uiſibilis proportionali. 41 p 10. Page: 282
463. 48. Imago refracti uiſibilis ab aqua ad aerem, uidetur maior uiſibili. 42 p 10. Page: 282
464. 49. Siuiſ{us}, centrum refractiui conuexi denſioris & uiſibile ultra refractiuum poſitum, fue-rint in e adem recta linea: imago uidebitur corona ſeu armilla: & maior uiſibili. 43 p 10. Page: 283
465. 50. Siuiſ{us}, centrum circuli in refractiuo cylindraceo conuexo denſiore, & uiſibιle ultra re-
284
fractiuum poſitum fuerint in eadem recta linea: imago uidebitur duplicata. 44 p 10. Page: 283
466. 51. Stella in horizonte ut plurimum uidetur maior, quàm in medio cæli. 54 p 10. Page: 284
467. 52. Diameter ſtellæ uertici propinquæ, & duarum inter ſe diſtantia, refractè uiſa, minor: rectè, maior uidetur. 51 p 10. Page: 284
468. 53. Diameter ſtellæ, uel duarum ſtellarum diſtantia in horizonte, aut inter horizontem & meridianum, ad horizontem parallela, refractè uiſa, minor: rectè, maior uidetur. 52 p 10. Page: 285
469. 54. Diameter ſtellæ, uel duarum ſtellarum dιſtantia in circulo altitudinis refractè uiſa, mi-nor: rectè, maior uidetur. 53 p 10. Page: 286
470. 55. Stella uidetur circularis: maior in horizonte, quàm in medio cæli: ſimiliter́ duarum ſio ſitarum inter ſe diſtantia. 54 p 10. Idem 51 n. Page: 286
471. ALHAZEN FILII ALHAYZEN OPTICAE FINIS. Page: 288
472. ALHAZEN FILII ALHAYZEN DE CREPVSCVLIS ET NVBIVM ASCENSIONIBVS LIBER VNVS. Gerardo Cremonenſi interprete. NVMERI. 1. Crepuſculum matutinum incipit, ac ueſpertinum deſinit, ſole ante ortum & poſt occaſum ſuum 19 partib{us}, in peripheria circuli per uerticem regionis ſolis́ locum tranſeuntis, ſub horizontem demerſo. Page: 289
473. 2. Si ſphæricũ luminoſum illuminet opacum æquale: hemiſphæriũ illuminabit. Vitell. 26 p 2. Page: 290
474. 3. Si ſphæricum luminoſum illuminet opacum min{us}: pl{us} hemiſphærio illuminabit. Vi-tell. 27 p 2. Page: 290
475. 4. Si peripheri{as} duorum circulorum æqualium duæ rectæ lιneæ tangant: punct a ſemiperi-pheriarum cõuexis partib{us} ſe reſpicientium ſingula ſingulis appa- rent, reliquarum uerò ſemiperipheriarum conuexis partib{us} ſenon reſpicientium latent. Page: 291
476. 5. Deperipheria maximi in terra circuli ſol illuminat partes 180, ſcrupula prima 27, ſcru-pula ſecunda 52. Vitell. 59 p 10. Page: 292
477. 6. Poſit a peripheria maximi in terra circuli 2 4000 milliarium Italicorum: erit ſumma ua-porum in nubem coactorum à terra altιtudo 5 2000 paſſuum. Vitell. 60 p 10. Page: 293
478. FINIS. Page: 294
479. VITELLONIS THV-RINGOPOLONI OPTI-CAE LIBRI DECEM. Inſtaurati, figuris nouis illuſtrati atque aucti: infinitis q́; erroribus, quibus antea ſcatebant, expurgati. À Federico Risnero. Page: 295
480. BASILEAE. Page: 295
481. FEDERICI RISNE- RI IN VITELLONIS OPTICAM PRAEFATIO AD ILLVSTRISSIMAM REGINAM CA- tharinam Mediceam, matrem regis Gallia Caroli noni. Page: 297
482. Primus numerus paginam, ſecundus lineam indicat. Page: 301
483. VERITATIS AMA-TORI FRATRI GVILIELMO DE MORBETA, VITELLO FILIVS THVRINGORVM ET Polonorum, æternæ lucis irrefracto mentis radio fælicem intuitum, & intellectum perſpicuum ſubſcriptorum. Page: 303
484. [Sequentia deſunt in uetuſto exemplari.] TOTIVS OPERIS IN DECEM Libros diuiſio, & quid in ſingulis tractetur. Page: 304
485. VITELLONIS FI-LII THVRINGORVM ET PO-LONORVM OPTICAE LIBER PRIMVS. DEFINITIONES. Page: 306
486. PETITIONES. Page: 306
487. THEOREMATA 1. Omnes lineæ æquidiſt antes in eadem ſuperficie plana neceſſariò conſiſtunt. E' 35 definit. 1 element. Page: 307
488. 2. Lineam à puncto unius linearum æquidiſtantium in eadem ſuperficie protr actam, cum alter a indefinitæ quantitatis concurre re eſt neceſſe. Lemma Procli ad 29 p relement. Page: 307
489. 3. Datis tribus lineis, cuilibet tertiæ ſecundum proportionẽ alia-rum duarum proportionalem inuenire. E' 12 p 6 element. Page: 307
490. 4. Cum duabus lineis inæqualibus notæ proportionis, æqualiũ linearum facta fuerit ad ditio: maioris adminorẽ minuitur proportio. Ex 8 p 5 element. Page: 307
491. 5. Cum fuerit proportio primi ad ſecundum, tanquam tertij ad quartũ: erit è contrario pro-portio ſecundi ad primum, ſicut quarti ad tertium. E' 13 def. & conſectario 4 p 5 element. Page: 308
492. 6. Cum fuerit quatuor quantitatum proportio primæ ad ſecundã maior, quãtertiæ ad quartam: erit è contr ario minor proportio ſecun-dæ ad primam, quàm quartæ ad tertiam. 26 p 5 element. in Campano. Page: 308
493. 7. Si quatuor quantitatum proportion alium prima fuerit maior quãſecunda, & tertia ma-ior quã quarta: erit euerſim eadem proportio primæ ad augmentum ſui ſuper ſecundam, quæ ter tiæ ad augmentum ſui ſuper quartam. E' 16 definit. & conſectario 19 p 5. Page: 308
494. 8. Si quatuor quantit atum prima fuerit maior ſecunda, & tertia maior quarta: erit maior proportio primæ ad quartam, quàm ſecundæ ad tertiam. Conſectarium ex 8 p 5 element. Page: 308
495. 9. Cum quatuor quantitatum prima fuerit maior quàm tertia, & ſecunda minor quàm quarta: maior erit proportio primæ ad ſecundam, quàm tertiæ ad quartam. Conſectarium ex 8 p 5 element. Page: 308
496. 10. Siquatuor quantitatum fuerit maior propor-tio primæ ad ſecundam, quàm tertiæ ad quartam: erit permutatim maior proportio primæ ad tertiam, quàm ſecundæ ad quartam. E' 12 definit. 16 p 5. 27 p 5 elem. in Campano. Page: 309
497. 11. Cum quatuor quantitatum maior fuerit propor tio primæ ad ſecundam quàm tertiæ ad quartam: erit coniunctim maior proportio primæ & ſecundæ ad ſecũdam, quàm tertiæ & quartæ ad quartã. E' 14 definit. 18 p 5 element. 28 p 5 ele. in Campano. Page: 309
498. 12. Si quatuor quantitatum proportio primæ & ſecundæ ad ſecundam ſit maior, quàm ter-tiæ & quartæ ad quartam: erit diſiunctim maior proportio primæ ad ſecundam, quàm tertiæ ad quartam. E' 15 definit. 17 p 5 element. 29 p 5 elem. in Campano. Page: 309
499. 13. Quarumlibet trium quantitatum quocun ordine diſpoſitarum, quarum mediæ ad utram extremarum nota ſit proportio: erit proportio primæ adtertiam compoſit a ex propor-tione primæ ad ſecũdam, & ſecundæ ad tertiam. Ex quo patet, quòd proportio extremorum ad inuicem componitur ſemper ex proportione mediorum ad inuicem & adipſa extrema. E' ſcho-
310
lio Theonis ad 5 definit. 6 element. & commentarijs in 1 librum magnæ cõſtructionis Ptolemæi. Item è commentarijs Eutocij in 8 theor. 2 de ſphæra & cylindro Archimedis. Page: 309
500. 14. Si linea recta ſuper duas rect{as} ceciderit, fecerit́ angulos coalternos inæquales, aut duos intrinſecos minores duobus rectis, uel extrinſecum inæqualem intrinſeco: illas duas lineas ad minorum angulorum partem concurrere eſt neceſſe, ad aliam uerò partem impoßibile: & ſi lineæ concurrunt, neceſſe est dictos angulos aliquo propoſitorum modorum ſe habere. E' 27.28 p 1 element. Lemma Procli ad 16 p 1 elem. Page: 310
501. 15. Cumlineis, ſe inter duas line{as} æquidiſtantes, à quarum terminis producuntur, ſecantibus, ex utra parte ſectionis partes eiuſdẽ lineæ inter ſe fuerint æqua les: neceſſe eſt lineas, inter quas fit ſectio, æquales eſſe. Page: 310
502. 16. Si per terminos duarum linearum æquidiſtantium & inæqualium, rectæproducantur, illas ad partem minoris lineæ concurrere est neceſſe. Page: 311
503. 17. Lineæ rectæ continentes angulos æquales cum linea recta, cui ad unum punctum inci-dunt, ſimuliunctæ, ſunt breuiores omnibus lineis ab eiſdem terminis ſuper eandem lineam adunum punctum alium productis, continentibus cum eadem linea angulos inæquales, ſi-muliunctis. Page: 311
504. 18. Lineæ rectæ continentes angulos æ- quales cumlinea conuexa, cui ad unum pun- ctum incidunt, ſimuliunctæ, ſunt breuiores omnibus lineis ab eiſdem terminis ſuper ean- dem lineam adunum punctum alium produ- ctis, continentibus cum eadem linea angulos inæquales, ſimuliunctis. Page: 311
505. 19. Vna linea recta in duabus ſuperficiebus planis exiſtente, neceſſe est, ut illæ duæ ſuperſi-cies ſecundum illam lineam ſe ſecent. E' 3 p 11 element. Page: 312
506. 20. Ab uno puncto in aere dato, ſuper unamquam ſubſtratã planam uel conuexam ſuperficiem, una tantũ perpendicularis du-ci potest. E' 11 & 13 p 11 elem. Page: 312
507. 21. Omnium linearum ab eodem puncto adeandem ſuperficiem planamuel conuexam pro-ductarum, minima eſt perpendicularis. Albazen 5 n 5. Page: 312
508. 22. Ducta linea à ſupremo termino lineæ ſu-per ſuperficiem erectæ, ad lineam perpendicularẽ cuicun lineæ à puncto incidẽtiæ lineæ erectæ in ſubiecta ſuperficie protractæ: neceſſe eſt protractã lineam ſuperiacenti perpendicularem eſſe. Lem-ma ad 37 theorema opticorum Euclidis: item 42 theor. 6 libri μαθκματικυεμ συναγωγυεμ Pappi. Page: 313
509. 23. Duabus planis ſuperficiebus æquidiſtantibus, una linea rect a incidente, quæ ad alteram earũ erit perpendicularis, erit quo ad reliquã perpendicularis. Conuerſa 14 p 11 elem. Page: 313
510. 24. Si duæ ſuperficies uni ſuperficiei æquidiſtantes fuerint, eædem inter ſe erunt æquidiſtan tes: ſuperficies quoque concurrens cum una æquidiſtantium ſuperficierum & cum reliqua con-curret. E' 30 p 1 & 9 p 11 elementorum. Page: 313
511. 25. Omnes lineæ perpendiculares inter lineas uel ſuperficies æ-quidiſtãtes du ctæ, ſunt æqui diſtantes & æ- quales: & ſi li- neærectæ line- is uel ſuperficie bus æquidiſt an tibus ad angu- los æquales in- cidant, ſunt æ- quales. Page: 314
512. 26. Cuilibet angulo dato baſim, æqualem datæ lineæ, ſub- tendere. Page: 314
513. 27. Datis duobus angulis inæqualibus, ex maiore ipſorum æquum minorireſecare. E' 23 p 1 element. Page: 314
514. 28. Datum angulum rectum in tres partes æqua-les diuidere. Page: 314
515. 29. Linea diuidens angulum alicuius trigoni, producta, baſim ſubtenſam illi angulo neceſſa riò ſecabit: & ſi linea ſecans baſim, ad punctum concurſ{us} laterum trigoni producatur: illa an-gulum baſi oppoſitum ſecabit. Page: 315
516. 30. Ab angulo dati trigoni linea perpendiculariter ad baſim producta, ſirectangulum ſub partibus baſis contentum, maius fuerit quadrato perpendicularis: neceſſe est angulum (à quo fit ductio) obtuſum eſſe: ſi minus, acutum: ſi æquale, rectum. Page: 315
517. 31. Abangulo iſoſcelis ducta perpendicularis ſuper baſim in duos partiales ſimiles trigo-nos diuidit iſoſcelem. Ex quo patet, quòd linea perpendicularis ad medium punctum baſis ne-ceſſariò pertingit. Page: 315
518. 32. Linea ducta à quocun puncto unius lateris trigoni produ-cti, ultr a trigonum ſecans latus ab illo puncto remotius, & propin-quius illi neceſſariò ſecabit. Page: 316
519. 33. Si à punctis terminalibus unius lateris trianguli duæ rectæ exeuntes, intr a trigonum ad punctum unum conueniant: erit angu lus inferior æqualis ſuperiori, & duobus angulis inter lineas duct as ad alia duo later a trigoni contentis. Page: 316
520. 34. Linea æqualis & æquidiſtans baſi alicuius trigoni, uicini-or angulo ſupremo, maiori angulo neceſſariò ſubtenditur. Page: 316
521. 35. In trigono orthogonio ab uno reliquorum an-gulorum producta linea ad baſim: erit remotioris an-guli ad propinquiorem recto minor proportio, quàm
317
partis b aſis remotioris ad propinquiorem. 5 p geometriæ Iordani. Page: 316
522. 36. Cuiuslibet trigoni duo latera producta, aliud trigonum priori ſimile principiant, lateribus poſitione & ſitu tranſmutatis. Page: 317
523. 37. Omnium duorum trigonorum rectangulorum, quorum unius unum laterum rectos angulos continentium fuerit maius altero alterius, reliquum uerò minus reliquo: erit angulus acu-tus unius maius latus reſpiciens, maior angulo alterius ſuum rela-tiuum latus reſpiciente. Page: 317
524. 38. Omnium duorum trigonorum rectangulorũ, quorũ latus ſubtenſum recto angulo unius ad minus latus eiuſdem proportionem habuerit maiorem, quàm latus ſubtenſum recto angulo alterius ad minus latus eiuſdem: erit angulus linearum maioris proportionis maior angulo li-nearum minoris proportionis: & econuerſo. Page: 318
525. 39. A puncto in aere dato ad ſubſtratam planãſuperficiẽ una linea perpendiculariter, alia obliquè incidente, & linea recta inter pũcta incidentiæ in ipſa ſu perficie protracta: erit angulus à non perpendiculari cũ iacẽte li- nea contentus, minimus omnium angulorum ſub illa obliqua & quacun linea in ſubſtrata ſuperſicie protracta contentorum: & omnis angulus illi propinquior, eſt minor remotiore: & duo ex utra parte æqualiter approximantes, ſunt æquales. Lemma ad 37 the. opticorum Euclidis. 43 theor 6 libri συναγωγυζμ μαθκμα- τικυζμ Pappi. Page: 318
526. 40. Omnium ſuperficierum æquidiſtantiũ laterũ diagonij per æqualia ſe ſecãt: ex quo patet, quòd pun ctum interſectionis diagoniorum eſt medium pun- ctum eiuſdem ſuperficiei. Page: 319
527. 41. Datæ ſuperficiei æquidiſtantium laterũ ſimilem ſuperficiẽ, cuius latera æquidiſtent datæ ſuperficiei laterib{us}, inſcribere. Page: 319
528. 42. Omnis angulus à diametro & quacun linea ſuper circumferentiam circuli contẽtus, neceſſariò est acutus. Alhazen 60 n 5. Page: 320
529. 43. Omnes angulos æqualium ucl ſimilium por-tionum eiuſdem circuli ſub arcu & recta contentos æquales: angulos uerò cuiuſcun minoris portionis minores, & maioris maiores eſſe neceſſe eſt. Ex quo patet, omnes angulos ſemicir culorum æquales eſſe. Page: 320
530. 44. Si idem angulus ſuper centrum unius æqualium circulorum, & ſuper peripheriam alte-rius conſiſtat, arcus reſpondens angulo ſuper peripheriã conſtituto, reliquo arcui duplus erit. In circulis uerò inæqualibus illorũ arcuum proportio ad ſuas totales peripherias duplicatur. Page: 320
531. 45. À terminis lineæ intra circulum collocatæ partib. æqualib. reſectis, & à punctis ſectionum perpendicularibus ſuper illam li-neam ad circumferentiam productis: neceſſe eſt ductas perpen-diculares æquales eſſe. Et ſi ductæ perpẽdiculares ſunt æquales: ne-ceſſariũ eſt à terminis illius lineæ partes reſectas æquales eſſe. Page: 321
532. 46. In duobus circulis inæqualibus duobus ſimilib. arcubus ſumptis, productis́, præter illos, ad arcus alios ſimiles, ſemidiametris: ſi à punctis extra circulos proportionaliter ſemidiametris diſtantibus ab utriſ extremitatibus amborum arcuum, per terminos ſimilium arcuum, li-neæ ad diametros ducantur: pars diametri interiacens lineas arcus circuli maioris eſt maior parte interiacente lineas arcus circuli minoris. Page: 321
533. 47. À quocun puncto diametri circuli producta linea adperipheriam, ſi maior, quã illa, fuerit una pars diametri: erit pars illa, maior reli-qua ſui parte: & ſiminor, minor. Page: 322
534. 48. Si à quocun puncto diametri circuli duæ lineæ (quarum ſemper una ſit maior reliqua) ad circuli peripheriã ducantur: erit pars diametri, cuimaior linea propinquior ducitur, maior reliqua ſui parte. Page: 322
535. 49. Si ab angulis duorum trigonorum ad medietates ſuarũ baſiũ æqualiũ una perpendicula riter, alia obliquè æquales lineæ duc antur, ſit́ quælibet duct arum maior medietate ſuæ baſis: erit angulus trigoni, à quo ducitur perpendicularis, maior angulo alterius trigoni, à quo linea ducitur obliqua. Page: 323
536. 50. Si ab angulis duorum trigonorum ad medietates ſuarum baſium æqualium una perpẽdi-culariter, alia obliquè, æquales lineæ ducantur, ſit́ quælibet ductarum minor medietate baſis ſuæ: erit angulus trigoni, à quo ducitur perpendicularis, minor angulo alterius trigoni, à quo linea ducitur obliqua. Page: 323
537. 51. Si ab angulis duorum trigonorum ad medietates ſuarum baſium æqualium duæ lineæ æ-quales, obliquè incidant ad angulos inæquales, & ſi quælibet linearum incidentium maior fue-rit medietate ſuæ baſis: erit angulus ſuperior illius trigoni, cuius incidens linea maiorem angu-
324
lum cum baſi continet, maior angulo ſuperiori alterius: & ſi minor, minor. Page: 323
538. 52. Siduas lineas rectas ſecantes circulũ, æqua les arcus interiaceant, illæ neceſſariò ſunt æquidi- ſtantes: idem́ accidit, ſi una earum fuerit ſecans & alia contingens. Page: 324
539. 53. Lineas æquidiſt antes trans circuli ſuperficiem product{as}, ſiue ambæ ſecent, ſiue ambæ cõ-tingant, ſiue una ſecet & alia contingat, arcus interiacent æquales. Page: 325
540. 54. Duabus chordis in aliquo circulo ſe ſecanti-bus: erit quilibet angulus ſectionis æqualis angulo apud circumferentiam, cadenti in arcum æqua-lem duobus arcubus ſcilicet eidem angulo & ſuo cõ trapoſito ſubtenſis. Albazen 24 n 7. Page: 325
541. 55. Angulus à duabus lineis ab uno puncto extra circulum dato, circulum ſecantibus con-tentus, æqualis eſt angulo ſuper circumferẽtiam cadenti in arcũ, quo maior arcuum inter illas duas lineas comprehenſus, excedit minorem. Alhazen 25 n 7. Page: 326
542. 56. In dato ſemicirculo ad unum punctũ circumferentiæ, dua-bus lineis: una à termino diametri, & alia à centro ductis: ab eiſ-dem punctis ad aliud punctum quodcun ſemicirculi dati lineas duas prioribus duabus proportionales duci eſt impoßibile: in diuerſis uerò ſemicirculis hoc eſt poßibile. Page: 326
543. 57. À puncto uno ad datum ſemicir culum unam tantum lineam contingentẽ poßibile eſt duci. Ex quo patet, quòd omnis linea ab eodẽ puncto ſub contingẽte ducta, ſecat ſemicirculũ in uno pũcto ſupr a punctũ cõtingẽtiæ, & in alio ſub ipſo. Page: 327
544. 58. Quælibet duæ lineæ ab uno puncto productæ circulum contingẽtes, ſunt æquales: & arcus interiacens puncta contingentiæ eſt minor ſemicir-culo. Linea quo diuidens angulum illarum per æqualia: & arcum inter-iacentem diuidit per æqualia: & linea per æqualia diuidens arcum, hæc producta per æqualia diuidit & angulum à lineis contingentibus conten-tum. Conſectarium ſecundum Campani ad 36 p 3. Page: 327
545. 59. Arcubus æqualibus, minoribus quolibet, quarta circuli ex utra parte diametri cir-culi reſectis: à terminis illorũ arcuum ductas contingentes in uno puncto eductæ diametri con-currere eſt neceſſe: & ab uno puncto diametri ductas contingẽtes in terminis æqualiũ arcuum contingere eſt neceſſe. Ex quo patet, quoniam omnem angulum & arcum à lineis contingenti-bus contentum diuidit diameter educta per æqualia. Page: 327
546. 60. Si intra duas lineas circulum contιngẽtes ab uno puncto ductas, aliæ duæ lineæ eundem circulam contingentes ducantur: cadent puncta contingẽtiæ interiorum intra puncta contin-gentiæ exteriorum: & ſiarcus hinc inde interiacentes puncta contingentiæ, fuerint æquales, erit utrarum concurſus ſemper in eadẽ diametro circuli educta: interiores quo ad utram partem productæ cum exterioribus neceſſariò concurrent. Page: 328
547. 61. Si ad mediũ punctũ arcus interiacẽtis punct a contingẽtiæ duarũ linearũ, abuno puncto ad circulũ productarũ, linea cõtingens circulũ ad alias contingẽtes producatur: illa in puncto ſuæ contingentiæ per æqualia diuiditur: & ab alys lineis cõtingentib. partes abſcindit æquales. Page: 328
548. 62. A duobus puuctis æqualiter diſtanti-bus ab uno termino eductæ diametri, & à li-nea circulum in termino propiore diametri cõ tingente, duabus lineis ad alium terminũ dia-metri productis: arcus interiacẽtes illarum line arum alter am & diametrum, ſunt æquales: il-lis uerò ad alium punctum circumferentiæ produ- ctis, arcus interiacent inæquales. Page: 329
549. 63. Diameter circuli diuidens hexagonum, eidẽ cir- culo inſcriptum, ab oppoſitis angulis per æqualia, duob. lateribus medijs hexagoni erit æquidiſtans. Page: 329
550. 64. Duobus circulis inæqualibus ſe ſecantibus, it a ut minor pertrã-ſeat centrum maioris: arcum minor is interiacentem peripheriã ma-ioris in centro maioris per æqualia diuidi eſt neceſſe. Page: 329
551. 65. Omnes lineæ rectæ ductæ à polo ad peripheriam ſui circuli ſunt æquales. 5 def. 1 ſphæ. Theodo. Page: 330
552. 66. Omnis linea centrum ſphæræ cum centro circuli non magni illius ſphæræ continuans eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiem illius circuli. 7 & 23 th. 1 ſphæ. Theodo. Page: 330
553. 67. À centro ſphæræ ductã perpendicularẽ ſuք ſuper-ficiẽ circuli non magni ipſius ſphæræ, eiuſdẽ circuli cẽtro incidere eſt neceſſe. Cõſectariũ ſecundũ 1 th. 1 ſphæ. Theo. Page: 330
554. 68. Aequidiſtantium in ſphæra circulorum centra in eadẽ dia metro ſphæræ conſiſtere eſt neceſſe. Ex quo patet, quòd omnes circu-li in ſphæra æquidiſtantes eoſdem habent polos: & ſi eoſdem habent polos, ſunt æquidiſtantes. 1 & 2 th. 2 ſphæ. Theodo. Page: 330
555. 69. Si plana ſuperficies ſecet ſphærã, cõmunis ſectio erit circulus. Ex quo patet, quoniã à quo-libet puncto in diametro uel ſuperficie ſphærica dato, eſt poſsibile totali ſuperficiei ſphæricæ circu-lumcircumduci, alij etiam circulo illius æquidiſtantem. 1 th. 1 ſphær. Theodoſy. Page: 331
556. 70. À dato puncto ad datam ſphæram lineam contingentem ducere. Page: 331
557. 71. Omnis ſuperficies plana contingens ſphæram, ſecundũ unicum punctum eſt con-tingens. 3 th. 1 ſphær. Theodoſij. Page: 331
558. 72. À dato pũcto ſuքficiei ſphæricæ ſuքficiẽ planã cõtingentẽ ducere. Ex quo patet, ꝗ omnis linea centrũ ſphæræ trãſiens, eſt perpẽdicularis ſuք eius ſuperficiẽ: & ſieſt perpendicularis ſuper ſphæricam ſuperficiem, neceſſariò tranſit centrũ ſphæræ. È 4 th. 1 ſphær. Theodoſy. Alh. 25 n 4. Page: 331
559. 73. Omnium ſphærarum, quarum conuexæ ſuperficies æquidi-ſtant, uel ſecundũ ſe tot{as} ſe contingunt, neceſſariò eſt idẽ centrum. Page: 332
560. 74. Si duæ ſphæræ fuerint æquidiſtãtes, uel ſecundũ totas ſuքficies ſe cõtingẽtes: quæcũ lineæ ſuք unius earũ ſuperficiẽ perpẽdicularis fuerit, ſuք alterius quo ſuperficiẽ perpẽdicularis erit. Page: 332
561. 75. Si duæ ſphæræ cẽtra diuerſa habuerint: impoßibile eſt, ut lineæ քpẽdiculares ſuք unius ſu-perficiẽ, ſint perpẽdiculares ſuper alterius ſuperficiẽ, niſi unatantũ, quæ trãſit cẽtra ambarum. Page: 332
562. 76. Si ſphæra ſphærã intrinſec9 aut extrinſec9 cõtingat: in uno tãtũ pũcto cõtingere eſt neceſſe. Page: 332
563. 77. Sphærarum ſe contingentium, centra diuerſa eſſe eſt neceſſe. Page: 333
564. 78. Centrorum, ſphærarum ſe extrinſecus contingentium, diſtantiam ſecundum lineam com poſitam ex ambarum ſphærarum ſemidiametris. intrinſecus uerò ſe contingentium, ſecundum exceſſum ſemidiametri maioris ad ſemidiametrum minoris eſſe, palàm est. Page: 333
565. 79. Si concauũ alicuius ſphæræ, ſuperficiem aliquam ſecundum eam totam contingat: neceſſe eſt ſuperficiem contactam partem ſphæræ minoris eſſe. Page: 333
566. 80. Si ſphæra ſphæram interſecet, communis ſectio ſuperficierum ſphæricarum ſe interſecan-tium erit peripheria circuli. Page: 333
567. 81. Sphærarum ſe interſecantium, maiores circulos ſe inuicem ſecare palàm est. Ex quo patet interſecantium ſe ſphærarum centra diuerſa eſſe. Page: 333
568. 82. Si ſphæra ſphæram interſecet: linea, quæ centra illarum ſphærarum tranſit, centrũ circuli peripheriæ cõmunis ſectionis tranſire, & ſuper ipſius ſuperficiem perpendicularẽ eſſe, neceſſe eſt. Page: 333
569. 83. Si ſphæra ſphærã interſecet: lineã tranſeuntẽ centrũ circuli peripheriæ cõmunis ſectionis perpendiculariter ſuper ipſius ſuperficiẽ inſiſtentẽ, ambarũ ſphærarũ centra tranſire neceſſe eſt. Page: 334
570. 84. Si ſphæra ſphærã intrinſecus interſecet: neceſſe eſt centra illarũ ſphærarũ, reſpectu ſitus ſui contactus ſecundum quantitatẽ peripheriæ circuli, qui eſt cõmu- nis ſectio ſuarum ſuperficierũ plus diſtare: centrum ſphæræ con- tinentis plus profundari. Page: 334
571. 85. Si duæ ſphæræ intra tertiam ſecundum circulũ æqualem circulo maiori ſphæræ, intra quã fit interſectio, ſe interſecent: utra illarum ſphærarum ſphæram, intra quam fit interſectio, in-terſecabit: et omniũ illarũ ſuperficierũ ſphæricarũ cõmunis ſectio erit peripheria circuli unius. Page: 335
572. 86. Lineam à centro ſphæræ per centrum circuli ſphæram ſecantis, orthogonaliter ductam medio abſciſſæ portionis eſt neceſſarium applicari. Page: 335
573. 87. Proportionem partis ſuperficiei ſphæricæ ad totalem ſuperficiem ſuæ ſphæræ, ſicut anguli ſolidi in ipſam à centro ſphæræ cadentis, ad octo rectos ſolidos neceſſe eſt eſſe. È Nicolao Caba-ſilla in 3 librum magnæ conſtructionis Ptolemæi. Page: 335
574. 88. Si inter duas quartas circulorũ æqualium in ſphæræ ſuperficie ſe ſecantium, ad extremi-tates arcuum æqualium lineæ rectæ ducantur: illæ erũt æquidiſtantes: & remotior à puncto ſe-ctionis erit longior. È 14 p 12 ele. in Campano. Page: 336
575. 89. Omnes lineæ longitudinis unius pyramidis rotundæ, ſunt æquales: & cum ſemidiametris baſis æquales, ſed acutos angulos continentes. Ex quo patet omnem pũctum uerticis pyramidis eſſe polum circuli ſuæ b a ſis: omnem́ lineam longitudinis eſſe in eadẽ ſuperficie cum axe: ipſum quo axem centrum circuli baſis orthogonaliter attingere. È 18 defin. 11 element. Page: 336
576. 90. Omnis ſuperficiei planæ ſecantis pyramidem rotundam uel lateratam ſecundum a-xis longitudinem & ſuperficiei conicæ communis ſectio eſt trigonum duab{us} lineis longitudi-nis pyramid{ιs} & diametro baſis contentũ. Ex quo patet, quoniam illa ſuperficies dιuidit pyra-midem per æqualia: & quòd ſuperficies, quæpyramidem ſecundum lineam longitudinis per æ-qualia ſecuerit, ſecundum axem neceſſariò ſecabit. È 18 defin. 11 element. item 3. theor. 1 Co-nicorum Apollonij. Page: 337
577. 91. Omnis pyramidis rotundæ uel lateratæ lineæ lõgitudinis ſu per axem in uertice tantùm ſe interſecant: productæ quo aliam ſimilem pyramidem principiant, cui{us} lineæ longitudinis ſecun-dum poſitionem & ſitum priori pyramidi modo contrario ſe habent. È 18 defin. 11 elemen. item 1 defin. 1 Conicorum Apollonij. Page: 337
578. 92. Omnes lineæ longitudinis uni{us} columnæ rotundæ ſunt æ-quales, rectos angulos cum ſemidiametris ſuarum baſium conti-nentes, & in eadem ſuperficie cum axe exiſtentes. Ex quo patet, quoniam axis cui{us}lιbet columnæ rotundæ centris ſuaru baſium orthogonaliter inſiſtit. È 21 defin. 11 element. Page: 337
579. 93. Omnis ſuperficiei planæ ſecantis columnam rotundam ſecundum axis longitudinem & ſuperficiei columnæ communis ſectio eſt rectangulum ſub duab{us} lineis longitudinis columnæ, & duab{us} diametris baſium contentum. Ex quo patet, quoniam illa ſuperficies per æqualia diui dit columnam. È 21 defin. 11. element. Page: 338
580. 94. Superficiei ſecantis columnam rotundam æquidistanter ſuperficiei per axem ſecanti & ſuperficiei columnaris, cõmunis ſectio eſt rectangulum ſub duab{us} lineis longitudinis columnæ, & duab{us} lineis minorib{us} diametris baſium contentum. È 21 defin. 11 elem. Page: 338
581. 95. Omnis ſuperficies plana contingens pyramidem, uel columnam rotundam: ſecundum li-neam longitudinis eſt contingens. Page: 338
582. 96. Omnis linea perpendicularis ſuper curuam ſuperficiem py rami dis, uel columnæ rotundæ: neceſſariò trãſit per ipſarũ axem. Page: 338
583. 97. Omnis ſuperficies plana ſuperficiei contingenti pyramidem uel columnam in loco con-tact{us} orthogonaliter inſiſtens, neceſſariò ſecat pyramidem uel columnam per ipſi{us} axem. Page: 339
584. 98. Omnis ſuperficiei planæ ſecantis pyramidem rotundam non per uerticẽ, & ſuperficiei co-nicæ pyramidis communem ſectionem figuram triangularem eſſe impoßibile. Page: 339
585. 99. Omnis ſuperficiei planæ ſecantis pyramidem uel columnam lateratã trans axem æquidi-stanter baſi & ſuperficiei pyramidalis uel columnaris cõmunis ſectio eſt ſimilis peripheriæ baſis: & ſi illa ſectio peripheriæ baſis eſt ſimilis, ſuperficies ſecans æquidistat baſi pyramidis uel colũnæ. Page: 339
586. 100. Omnis ſuperficiei planæ ſecantis pyramidem uel columnam rotundam trans axem æ-quidiſtanter baſi, & curuæ ſuperficiei pyramidis uel columnæ communis ſectio eſt circulus: & ſi illa ſectio eſt circulus, ſuperficies ſecans eſt æquidiſtans baſi. Ex quo patet, quòd omnis plana ſu-perficies æquidiſtanter baſi ſecans pyramidem uel columnam, nouam pyramidem conſtituit uel columnam. 4 theor. 1 Conicorum Apollonij, & 5 the. Cylindricorum Sereni. Page: 340
587. 101. In qualibet columna uel pyramide à dato in eius ſuperficie puncto, lineam longitudinis ducere. 7 theo. Cylindricorum Sereni. Page: 340
588. 102. À dato puncto, ſiue in axe, ſiue in ſuperficie curua datæ pyramidis rotundæ uel colũnæ, circulum circumducere. Page: 340
589. 103. Omnis ſuperficiei ſecantis pyramidem uel columnã rotun-dam trans axem non æquidiſtanter baſibus, & ſuperficiei curuæ communem ſectionem circulum eſſe eſt impoßibile. 5 theo. 1 Conicorum Apollonij. item 9 theor. Cylindricorum Sereni. Page: 341
590. 104. Omnium duarum planarum ſuperficierũ ſecantium pyramidem uel columnam rotun-dam trans idem punctum axis, ſi una æquidiſtanter baſi, & alia nõ æquidiſtanter ſecuerit: com munis ſectio eſt linea recta tranſiens pyramidem uel columnam, orhogonalis ſuper axem. Ex quo patet, quòd ſiue circulι peripheria, ſiue ſectio alia quæcun non in eadem ſuperficie, quam-cun ſecuerit ſectionem, in duobus tantùm punctis ipſam interſecabit. Page: 341
591. 105. Ex aliquo puncto baſis peripheriæ columnæ rotundæ ſemicirculo in ſuperficie cõuexa uel cõcaua columnari circumducto: neceſſe eſt lineam ſemicirculum il-lum per æqualia diuidentem ad ſuperficiem baſis erect am eſſe. Page: 342
592. 106. Datæ pyramidirotundæ pyramidem eiuſdem uel diuerſæ al titudinis inſcribere. Ex quo patet inſcriptæ angulum ad baſim, an-gulo circumſcribentis maiorẽ eſse: & ſi inſcripta pyramis ad aliam baſim priori baſi æquidiſtantem producatur, anguli productæ ad baſim, angulis datæ pyramidis maiores erunt: & quantum-cun anguli ad baſim augment antur, tantum anguli ad uerti cem minuuntur. Page: 342
593. 107. Si pyramis rotunda pyramidi rotundæ inſcribatur ſic, ut ambarum eadem baſi exiſtente diuerſi ſint axes: centrũ axis, & uertices ambarũ pyramidum in eadẽ linea cõſiſtere eſt neceſſe. Page: 343
594. 108. Duarum pyr amidum rotundarũ uel later at arum æqualium baſium & inæqualium alti tudinum, uerticem altioris acutioris anguli eſſe neceſſe eſt. Page: 343
595. 109. Si à uerticibus duarũ pyramidum rotundarũ uel later atarũ inæqualium altitudinũ & æqualium baſium, duæ pyramides æqualis inter ſe altitudinis abſcindantur: neceſſe eſt baſim py
344
ramidis abſciſſæ ab altiori, baſi alterius abſciſſæ minorem eſſe. Page: 343
596. 110. Si pyramis rotunda ſphæram interſecet, nec eius conica ſuperficies à ſuperficie ſphæræ interſecetur: communis ſectio ſuperficierum ſphæræ & pyramidis erit circumferentia circu-li baſis pyramidis. Page: 344
597. 111. Si pyramis ſphæram interſecet ſic, ut circulus baſis pyramidis in ſphæræ ſuperficie circu-lo maiori ſphæræ æquidiſtet: diametrum ſphæræ ſuper illum circulum maiorem erectã, centrum circuli baſis pyramidis orthogonaliter tranſire neceſſe eſt. Ex quo manifeſtum eſt, diametrum ſphæræ & axem pyramidis coniuncta eſſe lineam unam. Page: 344
598. 112. Omnium linearum perpendicularium ſuper peripheriam oxygoniæ ſectionis product a rum trans eius ſuperficiem, unιca eſt perpendicularis ſuper ſecti corporis axem: & ipſa eſt mini-ma diametrorum ſectionis. Page: 344
599. 113. In ſectione pyramidali tranſeunte punctum datum ſuperficiei pyramidis rotundæ, à puncto dato perpendicularem in ſuperficie ſectionis ductam ſuper ſuperficiem pyramidis, cum perpendiculari ducta à puncto eiuſdem ſectionis remotiore à uertice pyramidis ſuper lineam in illo puncto ſectionem contingentem, ſub axe pyramidis concurrere eſt neceſſe: dum tamen linea ducta à puncto inferiori cum perpendiculari ducta à puncto ſuperiori ſuper axem pyramidis, angulum contineat acutum. Alhazen 30 n 6. Page: 345
600. 114. Ab altero duorum punctorum in ſectione columnari ſignatorum ducta perpẽdiculari ſuper axem columnæ in ipſa ſuperficie ſectionis, & à reliquo puncto ducta linea acutum angu-lum cum illa perpendiculari ſuper axem columnæ continente: ſi ab eodem puncto reliquo duca-tur perpendicularis ſuper ipſam ſectionem: hæc concurret cum priori perpendiculari ſub axe, & ſub puncto concurſus prioris lineæ cum perpendiculari. Alhazen 24 n 6. Page: 346
601. 115. Omnis recta perpẽdicularis ſuper oxygoniam ſectionem, productataliter diuidet ſectionem, ut in unaqua illarum par-tium unic{us} tantùm ſit punct{us}, à quo ducta contingens æquidi-ſtet ipſi perpendiculari. Page: 347
602. 116. Omnes oxygoniæ pyramidales ſectiones ampliantur exparte baſis pyramidis: quod nõ accidit in columnis. Page: 348
603. 117. Omnis ſuperficiei planæ ſuper axem fixum reuolutæ, donec ad locũ, unde exiuit, redeat, linea mota deſcribit ſuperficiem corporis ſibi ſimilem, cui{us} ſuperficiei corporis & ſuperficiei planæ ipſum corp{us} per axem ſecantis, communis ſectio eſt linea ſimilis motæ lineæ illam ſuper-ficiem cauſſanti. Page: 348
604. 118. Omnis ſuperficies conuexa uel concaua regularis, aut eſt pars ſuperficiei ſphæræ: aut co-lumnæ: aut pyramidis rotundæ. Page: 349
605. 119. Lineã datam ſecundũ quamlibet proportionẽ duarum datarũ diuidere. 10 p 6 element. Page: 349
606. 120. Ducta à puncto dato linea, aliam lineam ſecũdum datam proportionem partium illarum linearum ſecãte: ab eodem puncto inter eaſdem rectas, quæ pri{us} diuiſam ab eiſdem terminis ſerua-ta denominatione proportionis, ſecundum eandem proportionem ſecet, aliam lineam duci eſt impoßibile. Page: 349
607. 121. Lineam datam in duob{us} punctis taliter ſecare, ut ſui toti{us} proportio ad unã ſuarum extremarum partium ſit ſimilis proportioni alteri{us} extremæ partis ad eam partẽ, quæ utraſ interiacet ſectiones. E 10 p 6 element. Page: 350
608. 122. Diuiſa linea recta taliter, ut ſuitoti{us} proportio ad unam ſuarum extremarũ partium ſit ſimilis proportioni partis alteri{us} extremæ ad eam ſui partem, quæutraſ interiacet ſectio-nes: ſi fuerint lineæ ductæ abuno termino datæ lineæ, & à punctis ſectionum æquidiſt antes in-ter ſe: à termino́ reliquo datæ lineæ producatur linea ſecans illas tres æquidiſtantes: erit linea producta ſecundum eandem proportionem diuiſa. Alhazen 10 n 6. Page: 350
609. 123. Linea in duob{us} punctis taliter diuiſa, ut ſui toti{us} proportio adunam ſuarum extre-marum partium ſimilis ſit proportioni alteri{us} extremæ partis ad eam ſui partem, quæ utraſ interiacet ſectiones: ſi ab uno termino illi{us} lineæ, & à punctis ſectionis ducantur tres lineæ con currentes in punctum unum, & ab alio termino producatur linea ſecans illas tres ductas: erit linea producta ſecundum prædictum modum pro portionaliter diuiſa. Alhazen 8 n 6. Page: 350
610. 124. Duab{us} lineis angulariter coniunctis, diuiſis́ ſic ambab{us}, ut cui{us}libet ipſarum pro-portio adunam ſuarum extremarum partium ſit, ſicut alteri{us} extremæ partis ad illa ſui par-tem, quæutraſ interiacet ſectiones: ſi producta baſi à punctis diuiſionis uni{us} ducantur lineæ ad puncta diuiſionis alteri{us}, non æquidiſtantes adinuicẽ, ne baſi: neceſſe eſt productas lineas ambas concurrere cum baſi, producta in puncto uno. Alhazen 9 n 6. Page: 351
611. 125. Linea taliter diuiſa, ut ſui toti{us} ad alteram ſuarum extremarum partiũ ſit proportio, ſicut alteri{us} ſuæ partis extremæ ad eam ſui partem, quæutraſ interiacet ſectiones: ſi à puncto concurſ{us} linearum à termino, & à duob{us} punctis ſectionis product arum in puncto concurſ{us} æquales angulos cõtinentium, linea ad alium ei{us} terminũ ducatur: neceſſe eſt ipſam ſuper me-diam productarum perpendicularem eſſe. Page: 351
612. 126. Diuiſa linea per inæqualia: poßibile est minoriſüæ parti lineam adiungi, ita, ut illud, quod fit ex ductu toti{us} lineæ diuiſæ cum adiecta in ipſam adiectam, æquale ſit quadrato ei{us}, quæ constat ex minore & adiecta. Page: 352
613. 127. Propoſitis duab{us} lineis: poßibile eſt uni ipſarum lineam aliam adiungere, ita, ut illud, quodfit ex ductu toti{us} lineæ cum adiunctain adiunctam, æquale ſit quadrato reliquæ datarũ. E 36 p 3 element. Page: 353
614. 128. Sumpta circuli diametro, & ſumpto in circumferentia puncto æqualiter diſtante à ter-minis diametri: poßibile eſt ab eodem puncto ad diametrũ eductã extra circulum, ducere lineam rectam, quæ à circumferentia cir culi extra circulum uſ ad concurſum cum diametro, ſit datæ li-neæ æqualis. Page: 353
615. 129. Inter duas rectas angulariter cõiunctas à dato puncto rectãducere, cuius una partium interiacens unã cõiunctarũ, & datũ punctũ, ſit cuicun datæ lineæ, & inſuper reliquæ ſuæ par ti, datũ punctũ & alterã coniunctarum interiacenti æqualis. 4 theor. 2 conicorũ Apollonij. Page: 354
616. 130. Sumpta circuli diametro, & ſumpto in circũfererẽtia puncto inæqualiter diſtante à ter-minis diametri: poßibile eſt à ſumpto puncto ad eductã diametrũ lineã ducere, q̃, uel cui{us} pars interiacẽs քipheriã et diametrũ ſit datæ lineæ æqualis. Alha. 30 n 5. Page: 354
617. 131. Inter duas rectas ſe ſecantes ex unaparte à puncto dato hyperbolẽ, illas lineas nõ cõtingẽ tem ducere, ex alia parte cõmunis puncti illarũ linearũ hyperbolẽ priori oppoſit ã deſignare. Ex quo patet, quòd cũ fuerint duæ ſectiones oppoſitæ inter duas lineas, et producatur linea minima ab una ſectione ad aliã: erit pars illi{us} lineæ interiacens unã ſectionũ, & reliquãlineam æqualis ſuæ partialiam ſectionem, & reliquam lineam interiacenti. 4. 8 th. 2 conicorum Apollonij. Page: 356
618. 132. In uertice alteri{us} conicarum ſectionum poſito pede circini immobili, ſecundum quan-titatem lineæ breuißimæ inter illas ſectiones ductæ, deſcriptus circulus ſectionem reliquam con-tinget: ſecundum uerò maiorem, in duobus tantùm punctis reliquam ſecabit. Page: 356
619. 133. A pũcto dato in circuli circũferẽtia extra diametrũ: poßibile eſt ducere lineãք diametrũ ad circũferentiã, ita, ut pars ei{us} interiacẽs diametrũ & reliquãpartẽ circũferẽtiæ, ſit æqualis lineæ datæ eidẽ circulo inſcriptibili præmiſſo modo: ſed harum linearum æqualium ab eodẽ pun cto dato in eodem circulo producibiles ſunt tantùm duæ. Alhazen 34 n 5. Page: 357
620. 134. Dato trigono orthogonio, & dato puncto in uno ſuorum laterum angulum rectum con-tinentium: poßibile est ducere à puncto illo ad aliud laterum continentium angulum rectum lineam ſecantem baſim it a, quòd pars ductæ lineæ interiacens punctum ſectionis, & latus, in quo non est punctus datus, ſe habeat ad partem baſis, quæ est à ſectione ad latus, in quo eſt pun ctus datus, ſicut data linea ad datam lineam. Alhazen 35 n 5. Page: 358
621. 135. Datis duob{us} punctis, uno in circulo, alio extra circulum, uelutro extra circulum: poſ ſibile eſt inuenire punctum in circumferentia dati circuli, ita, ut angulum contentum à lineis à prædictis punctis ad punctum inuentum ductis diuidat per æqualia, linea in illo puncto cir-culum contingens. Alhazen 36 n 5. Page: 359
622. 136. Dato circulo & in eo diametro, puncto́ extra circulum: poßibile eſt à dato pũcto ad dia metrum ducere lineam, ſecantem circulum ſic, quòd pars ductæ lineæ interiacens circumferen tiam & diametrum, ſit æqualis parti diametri interiacenti ipſam & centrũ. Alhazen 37 n 5. Page: 361
623. 137. Dato trigono orthogonio, dato́ aliquo puncto in maiore ſuorum laterum rectum an-gulum continentium: poßibile eſt à dato puncto ducere lineam ad baſim ex alia ſui parte cum reliquo latere concurrentem, quæ ſe habeat ad inferiorem partem abſciſſam baſis, ſicut linea data ad lineam datam. Alhazen 38 n 5. Page: 362
624. VITELLONIS FI-LII THVRINGORVM ET PO-LONORVM OPTICAE LIBER SECVNDVS. Page: 363
625. DEFINITIONES. Page: 363
626. PETITIONES. Page: 363
627. THEOREMATA 1. Radij quorumcun luminum & multiplic ationes formarum, ſecundum rectas lineas protenduntur. Alhazen 2 n 7. Page: 363
628. 2. Lumen non impeditum, per totum ſibi proportionatum medium in inſtantineceſſa rium eſt deferri. Page: 365
629. 3. Omnis linea, qua peruenit lux à corpore luminoſo ad corp{us} oppoſitum, eſt linea na-turalis ſenſibilis, latitudinem quandam habens, in qua est linea mathematica imagina-biliter aſſumenda. Alhazen 16 n 4. Page: 365
630. 4. Corpora diaphana ſunt apta penetrationi luminis & coloris ſine eſſentiali ſui tranſmuta tione. Alhazen 28 n 1. Page: 366
631. 5. Luces & colores in corporib{us} diaphanis non admiſcentur adinuicem, ſed penetrant di-ſtincti. Alhazen 29 n 1. Page: 366
632. 6. Proportio uirtutis toti{us} corporis luminoſi ad totum corp{us} luminoſum eſt, ſicut determi-natæ partis uirtutis ad partem corporis ſibi proportionalem. Page: 366
633. 7. Omnis corporis luminoſi intr anſmutabilis ſecun dũ formã & ſitũ, in corp{us} aliud æquale et homogeneũ idẽ immediatè uel per medium uniforme oppoſitũ, eſt ſemper actio æqualis & uniformis. Page: 366
634. 8. Neceſſe eſt terminum longitudinis cui{us}libet umbræ radium luminoſum eſſe. Page: 367
635. 9. À terminis æquidiſt ãtiũ altitudinũ corporis luminoſi altioris, & corporis umbroſi baßioris productæ lineæ cõcurrẽtes, ſunt ſuis altitudinib. proportionales. Ex quo patet, quòd eadẽ altitu-do corporis umbroſi ex lumine baßiori longiorem proijcit umbram quàm ex lumine altiori. Page: 367
636. 10. Omnem r adium luminoſum per medium uni{us} diaphani trans uerticem alicui{us} corpo-ris umbroſi protenſum, neceſſe est eſſe lineam unam rectam. Page: 367
637. 11. Omnia corpora denſa non diaphana in partem luminoſo corpori aduerſam, umbrã proij-ciunt uſ ad incidentiam radij per rei denſæ uerticem producti. Page: 367
638. 12. Aequalium altitudinum corporum umbro-ſorum, quod fuerit corpori luminoſo ſe altiori pro-pinqui{us}, breuiorem facit umbram. Page: 368
639. 13. Vmbra lineæ rectæ perpendiculariter corpori luminoſo oppoſitæ, infixæ ſuperſiciei corpo-ris denſi nulla eſt: eleuatæ uerò eſt linearis: apparet autem punctualis. Page: 368
640. 14. Vmbra ſuperficiei planæ cuiuſcun figuræ perpendicularis ſuper ſuperficiẽ corporis lumi noſi, infixæ corpori denſo nulla eſt: eleuatæ uerò eſt ſuperficialis: ſed apparet linearis recta. Page: 368
641. 15. Omnis corporis denſi, cui{us} æqualis uel amplior eſt baſis, contrapoſita ſibi ſuperficie perẽ-diculariter corpori luminoſo oppoſiti, infixi corpori denſo umbra nulla eſt: eleuati uerò eſt corpo-ralis: uidetur autem ſuperficialis. Page: 369
642. 16. Longior radi{us} ad ſphæramuel circulum columnæ uelpyramidis rotundarum perueniẽs, quaſi linea contingens eſt. Page: 369
643. 17. Impoßibile eſt, ut lumen egrediens à corpore luminoſo, egrediatur tantùm à centro corpo-ris luminoſi. Ex quo patet, quòd neceſſe eſt à quolibet puncto ſuperficiei corporis luminoſi diffun-di radios luminoſos. Page: 369
644. 18. Impoßibile eſt, ut à ſuperficie corporis luminoſi egrediantur radij ſolùm æquidiſtanter corpori illuminando incidentes. Page: 370
645. 19. Omnis punct{us} corporis luminoſi eam partem corporis umbroſi illuminat, ad quã ab eodem pũcto rect{as} line{as} poßibile eſt produci. Ex quo patet, quòd un{us} punct{us} luminoſi corporis non illuminat omne umbroſum corp{us}. Page: 370
646. 20. À puncto cui{us}libet corporis luminoſi lumen diffunditur ſecundum omnem rectam li-
371
neam, quæ ab illo puncto ad oppoſit am ſuperficiem duci poteſt: unicatantùm linea perpendicu-lariter ſuperficiei obiecti corporis incidente. Ex quo patet, lucem cui{us}libet puncti corporis lumi noſi ſecundum pyramidem illuminationis diffundi. Page: 370
647. 21. Corporis umbroſipars, cui à plurib{us} partib{us} corporis luminoſi lumen incidit, pl{us} illu-minatur, quàm pars, cui à pauciorib. Ex quo patet, unumquod umbroſum circa radium ſibi ṕerpendiculariter incidentem pl{us} ιlluminari. Page: 371
648. 22. Omne corp{us} umbroſum puncto luminoſo propinqui{us}, illuminatur ab illo puncto forti{us} corpore pl{us} diſtante. Page: 371
649. 23. Puncto remotiori à corpore luminoſo incidunt radij à plurib. pun ctis corporis luminoſi, quàm puncto propinquiori. Page: 372
650. 24. Omne corp{us} luminoſum min{us} ſpatium, à quo non egreditur, forti{us} illuminat quàm ſpatium mai{us} illo. Page: 372
651. 25. Omnis axis uel diameter corporis umbroſi non perpendiculariter reſpiciens ſuperficiem corporis ſphærici luminoſi: alicui diametro illi{us} corporis æquidιſtat. Page: 373
652. 26. Diametro corporis luminoſi ſphæri-ci exiſtente æquali diametro corporis illu-minãdi: tantũ ei{us} mediet{as} illuminatur: & umbra fit æqualis rei in infinitum pro= tenſa. Ariſtarch{us} Sami{us} in libro de ma gnitudinib. & interuallis ſolis & lunæ. Page: 373
653. 27. Diametro corporis luminoſi ſphærici existẽte maiore dia- metro corporis ſphærici illuminandi: pl{us} medietate corporis il- luminatur: & baſis umbræ eſt minor magno circulo corporis il- luminati, concurrens ad punctum unũ retro corp{us}. Ariſtar- ch9 Sami{us} in libro de magnitudinib. et interuallis ſolis et lunæ. Page: 373
654. 28. Diametro corporis luminoſi ſphærici exiſtẽte minore diame tro corporis illuminãdi ſphærici: min{us} medietate illuminatur: & eſt umbra multò maior corpore illuminato in infinitũ ꝓtẽſa. Page: 373
655. 29. Superficiem planam ſuper mediũ umbræ erectam, corp{us} umbroſum & corp{us} luminoſum, per æqualia diuide-re eſt neceſſe. Page: 374
656. 30. Superficiem planam corp{us} luminoſum & corp{us} umbroſum per æqualia diuidentem, ſu per medium umbræ erigi eſt neceſſe. Ex quo patet, tot eſſe umbr{as} eiuſdẽ umbroſi corporis, quot ipſum opponitur corporib{us} luminoſis. Page: 374
657. 31. Corporis umbroſi remotioris à corpore luminoſo umbra min{us} umbreſcit: propinquioris uerò magis. Page: 374
658. 32. Omnis umbra multiplicata pl{us} umbreſcit. Page: 374
659. 33. Duo corpora, quorum unum obumbrat reliquum ſecũdum ſui medium, in eadem ſuper-ficie erecta ſuper corp{us} luminoſum conſiſtere neceſſe eſt: & ſi in eadem ſuperficie, propinqua adinuicem conſiſtunt: unum reliquum ſecundum ſui medium obumbrabit. Page: 375
660. 34. Aequidiſtantia linearum radialium uel ipſarum concurſ{us} non eſt totaliter per ſe ex natura radiorum, ſed ex proportione diametri corporis luminoſi ad diametros corporum um-broſorum. Ex quo patet, quòd lumen diffunditur uniformiter per aerem circumſtantem. Page: 375
661. 35. Radij ab uno puncto luminoſi corporis procedentes, ſecũdum linearum longitudinem ad æquidiſtantiam ſenſibilem pl{us} accedunt. Page: 375
662. 36. Lumine incidente per feneſtram ſuper cor-p{us} oppoſitum ſolidũ: erit luminis perimeter am-plior perimetro feneſtræ. Page: 376
663. 37. Ad centrũ circularis for aminis radio à centro corporis lu-minoſi perpẽdiculariter incidẽte: lumen in ſuperficie denſi corporis æquidiſtante ſuperficiei for aminis eſt uerè circulare. Page: 376
664. 38. Per centrũ circularis foraminis radio luminoſo obliquè incidẽte ſuperficiei denſi corporis ſubſtratæ ſuperficiei for aminis: lumẽ incidẽs erit figuræ ſectionis pyramidalis, cui{us} maior dia-meter erit in ſuperficie erecta ſuper ſuperficiem feneſtræ, & ſuper ſuperficiẽ corporis ſubſtrati. Page: 377
665. 39. Omne lumen per foramina angularia incidens rotundatur. Page: 377
666. 40. Radio luminoſo medio puncto foraminis quadrati perpendiculariter incidente: lumen ſuperficiei corporis æquidiſtantis ſuperficiei for aminis incidens, eſt quadr atum ad circulaxit a-tem aliquam accedens. Page: 377
667. 41. Per medium quadr ati foraminis radio ob-liquè incidente ſuperficiei denſi corporis ſubſtratæ ſuperficiei for aminis: lumen incidens erit figura altera parte longior ſuis angulis æqualiter arcuatis. Page: 378
668. 42. Per medium ſecũdi diaphani denſioris primo radi{us} perpendicularis duct{us} à cẽtro cor-poris luminoſi ſuper ſuperficiẽ obiecti corporis ſemper penetrat irrefract{us}. Alhazen 3 n 7. Page: 378
669. 43. In medio ſecũdi diaphani, quod eſt denſi{us} primo diaphano, fit refr actio radiorum obli-quorum ab anteriori ſuperficie diaphani ſecundi ad perpendicularem, exeuntem à puncto re-fractionis ſuper ſuperficiem corporis ſecundi. Alhazen 4 n 7. Page: 379
670. 44. Per medium ſecundi diaphani rarioris primo, radi{us} perpẽdiculariter incidens, à cen-tro corporis luminoſi ſuper ſuperficiem corporis obiecti penetrat irrefr act{us}. Alhazen 6 n 7. Page: 380
671. 45. In medio ſecundi diaphani rarioris primo diaphano, fit refractio radiorum obliquè inci-dentium à poſteriore ſuperficie ſecundi diaphani, à perpendiculari exeunte à puncto refractio-nis ſuper ſuperficiem corporis ſecundi. Alhazen 7 n 7. Page: 382
672. 46. Omnem radium incidentem & refractum in eadem plana ſuperficie conſiſtere eſt neceſſe. Alhazen 5 n 7. Page: 383
673. 47. Radio perpendiculari omne corp{us} diaphanũ penetrante, radi{us} obliquè incidens in me-dio ſecũdi diaphani denſioris refringitur ad perpẽdicularẽ ductã à pũcto incidẽtiæ ſuper ſecundi diaphani ſuperficiẽ: & in medio ſecundi diaphani rarioris refringitur ab eadẽ. Alhazen 8 n 7. Page: 383
674. 48. À ſuperficie plana corporis diaphani omnium radiorum illi ſuperficiei incidentiũ, non eſt poßibile fieri refractionem ad aliquod punctum unum. Page: 385
675. 49. Nulla refractio tranſmutat ſitũ partiũ formæ refractæ, ſedſolũ auget uel minuit figurã. Page: 385
676. 50. In omni ſimili ſuperficie eiuſdem diaphani, radij ſecundum æquales angulos incidentes, ſecundũ æquales angulos refringuntur: & ſi maiores ſunt anguli incidentiæ, maiores ſunt angu li refractionum, & ſi minores, minores. Page: 385
677. 51. Datam altitudinem per umbram quanta ſit cognoſcere ſo-le apparente Euclides 18 theo. opticorum. Page: 386
678. VITELLONIS FILII THVRINGORVM ET PO- LONORVM OPTICAE LIBER TERTIVS. Page: 386
679. PETITIONES. Page: 386
680. THEOREMATA. 1. Viſibili lucem actu non participante: ipſum impoßibile eſt uideri. Alhazen 39 n 1. Page: 387
681. 2. Inter quodlibet punctum ſuperficiei rei uiſibilis, & aliquod punctũ ſuperficiei uiſ{us} pro-duci poſſe rect{as} line{as} eſt neceſſe, ut res actu uideatur. Ex quo patet, ſolùm in oppoſitione rei ui-ſæ ad uiſum fieri uiſionem. Alhazen 21 n 1. Page: 387
682. 3. Organum uirtutis uiſiuæ neceſſe eſt ſphæricum eſſe. Alhazen 35 n 1. Page: 387
683. 4. Ocul{us} eſt organum uirtutis uiſiuæ ſphæricum, ex trib{us} humorib{us} & quatuor tunicis à ſubstantia cerebri prodeuntib{us} ſphæricè ſe interſecantib{us} compoſitum. Alhazen 4 n 1. Page: 387
684. 5. Impoßιbile est uiſum reb{us} uiſis applicari per radios ab oculis egreſſos. Alhazen 23 n 1. item 23 n 2. Page: 389
685. 6. Viſio fit ex actione formæ uiſibilis in uiſum, & ex paßione uiſ{us} ab hac forma. Alhazen 1. 2. 3. 14 n 1. Page: 389
686. 7. Centrum ſphærætoti{us} oculi: & centrũ glacialis: & centrum ſuperficierum extrinſecæ & intrinſecæ corneæ: & centrũ conuexæ ſuperficιei humoris albuginei neceſſe eſt idẽ eſſe. Ex quo pa tet, quonia ſuperficies intrinſecæ corneæ ſuperficiei ſuæ extrinſecæ æquidiſtat. Alhazen 12 n 1. Page: 390
687. 8. Sphæram uueam neceſſe eſt toti oculo eccentricã eſſe, centrum́ ei{us} ad anteri{us} oculi pl{us} acceder e: centrum uerò oculi ampli{us} profundari. Ex quo patet, centrum uueæ centris omnium tunicarum & humorum anterioris partis oculi ampli{us} eleuari. Alhazen 8 n 1. Page: 391
688. 9. Inter centrum oculi & centrum uueæ product a linea recta centrum circuli ſectionis uueæ, & medium concauit atis nerui optici neceſſariò penetrabit. Alhazen 7 n 1. Page: 391
689. 10. Inter centra a ſphær arum glacialis & uueæ linea recta producta ad centrum circuli conſoli dationis ſphær arum glacialis & uitreæ cum uuea neceſſario pertinget: & ſuper illi{us} circuli ſu-perficiem erecta erit. Alhazen 9 n 1. Page: 392
690. 11. Sphæram uitream neceſſe eſt ſphæræ glaciali eccentricã eſſe: centrum́ uitreæ ad anteri{us} oculi pl{us} accedere. Alhazen 10 n 1. Page: 392
691. 12. Lineam tranſeuntem centrum glacialis & uueæ, centrũ quo uitreæ, & medium concau tatis nerui optici neceſſarium eſt tranſire. Alhazen 11 n 1. Page: 392
692. 13. Viſus non coprehendit res uiſas niſicorpore medio diaphano exiſtẽte. Alhaz. 22.41 n 1. Page: 393
693. 14. Non fit uiſio corpore uiſibiliexiſtẽte ſimilis diaphanitatis cum medio. Alhazen 42 n 1. Page: 393
694. 15. Inter uiſibile & oculi ſuperſiciẽ diſtantiam mediam neceſſariũ eſt eſſe. Alhazen 37 n 1. Page: 393
695. 16. Viſio non ſit ſine dolore & paßione à ſubſtãtia oculi abijciente, Ex quo patet, uiſum opor-tere conuenientis diſpoſitionis in ſanitate eſſe ad hoc, ut completè exerceat uiſionem. Alhazen 26. item 1.2 n 1. Page: 393
696. 17. Viſio diſtinctafit ſolùm ſecũdum perpendiculares lineas à punctis reiuiſa ad oculi ſuper-ficiem productas. Ex quo patet, omnem formam uiſam ſic ordinari in oculi ſuperſicie, ſicui eſt ordinatain ſuperficierei uiſæ. Alhazen 15.18 n 1. Page: 394
697. 18. Omnium formarum uiſibilium diſtincta uiſio fit ſecundum pyramidem, cuius uertex eſt in centro oculi, baſis uerò in ſuperficie rei uiſæ. Ex quo patet, omne quod uidetur, ſub angulo ui-deri. Euclides 2 hypotbe.opt. Alhazen 19 n 1. Page: 395
698. 19. Corpus uiſibile oportet ut ſit alicuius quãtitatis reſpectu ſuperficiei uiſus, ad hoc, ut actu uideatur. Alhazen 40 n 1. Page: 395
699. 20. Viſio non completur, niſicum ordinatio formærecepta in ſuperficie glacialis, ad neruum peruenerit communem. Alhazen 25 n 1. Page: 396
700. 21. Humorem uitreum alterius diaphanitatis à glaciali neceſſarium eſt eſſe. Alhaz. 2 n 2. Page: 396
701. 22. Superficiem communis ſectionis ſphæræ glacialis & uitreæ ad anterius cẽtro oculi ſitam eſſe: humorem́ uitreum & ſpiritum uiſibilem eiuſdẽ quaſi diaphanitatis, & utraplus dia-phana humore glaciali neceſſe eſt eſſe. Alhazen 30 n 1. Item 4.5.6 n 2. Page: 396
702. 23. Superficiem communis ſectionis ſphæræ glacialis & uitreæneceße eſt planã eſſe: aut par-tem ſphæræ maioris, quàm ſit ſphæra glacialis, & eccentricam ſuperficiei oculi. Alhazen 3 n 2. Page: 397
703. 24. Inter omnes lineas pyramidis radialis neceſſe eſt ſolum axem tranſeuntem per centrum for aminis uueæ ſuper ſuperficiem communem glacialis & uitreæ, & ſuper poſteriorem ſuper-ficiem uitreæ perpendicularem eſſe. Alhazen 7 n 2. Page: 398
704. 25. Motuoculi ſecundum ſe totum exiſtente poßibili: non eſt poßibile ſitum ſuarum partium mutart. Alhazen 5. 13 n 1. Page: 399
705. 26. Vno oculo moto, neceſſe eſt alium eidem conformiter mooueri. Page: 400
706. 27. Duobus uiſibus uno uiſibili directè oppoſitis: neceſſe ect duas figur ari pyramides, quarum communis baſis eſt ſuperficies reiuiſæ, & axis cuiuslibet tranſitper centrum for aminis uueæ, et per centrum ſui uiſus. Page: 400
707. 28. Duobus exiſtentibus oculis, unius rei unam tantùm formam accidit. uideri. Alhazen 27 n 1. Item 9 n 3. Page: 400
708. 29. Omnem punctum formæ incidentem ſuperficiebus uiſuum per axes radiales, ad centrum foraminis gyrationis nerui concaui pertingere eſt neceſſe. Page: 401
709. 30. Si à terminis lineæ inter duo centra for aminum gyrationis neruorum concauorum pro-ductæ duæ rectæ lineæ ad medium communis nerui producantur: neceße eſt in conſtituto trian-gulo angulos ad baſim æquales eſſe. Ex quo patet, quòd lineæ illæ productæ ſunt æquales. Al-hazen 6 n 3. Page: 401
710. 31. Vnopunctorei uiſæ, ſuperficiebus amborum uiſuum perpen diculariter incidente: neceſſe eſt axes radiales in centr is for ami- num gyrationis neruorum concauorum angulariter refringi. Page: 401
711. 32. Neceſſe eſt axes pyramidum uiſualium amborum uiſuum tranſeuntes per centra fora-minum uueæ, ſemper coniungi in uno puncto ſuperficiei rei uiſæ, etiam motis uiſibus per ſuper-ficiem reiuiſæ. Alhazen 2 n 3. Page: 402
712. 33. Si à puncto medio nerui communis ad medium lineæ connect entis centra for aminum gy rationis neruorum concauorum linea recta producatur: neceſſe eſt product ã ſuper diuiſam per-pendicularem eſſe: & eam, puncto uiſo cum axibus incidente, trigonum ab axibus & diuiſa li-nea contentum per æqualia diuidere. Alhazen 7 n 3. Page: 402
713. 34. Axe communi cum axibus radialibus puncto rei uiſæ in-cidente: lineam copulantem centra for aminum gyrationis neruo rum concauorum, & lineas ab his centris duct as ad nerui com-munis medium & axem communem, ambos́ axes radiales in eadẽ ſuperficie conſiſtere eſt ne-ceſſe. Alhazen 8 n 3. Page: 403
714. 35. Neceſſe eſt axes radiales cum axe communi concurrẽtes in puncto, cuius diſtantia à uiſu ſit multiplex lineæ connectenti centra oculorum: ſecundum ſui partes interiacentes punctum coniunctionis, & ſuperficies ipſorum uiſuum, æquales eſſe, ſu- perficiebus́ amborum uiſuum, nec non ſuperficiei anteriori i- pſius uitreæ æqualiter incidere, & ſecundum angulos æquales. Alhazen 2 n 3. Page: 403
715. 36. Omnium linearum pyramidis radιalis obliquarum, plus uicinarum axirefractio fit ſecũ dum angulos minores: remotiorum uerò ſecundum angulos maiores: æqualiter uerò diſtantium ſecundum angulos œquales. Alhazen 9 n 2. Page: 404
716. 37. Omnes formæ punctorum æqualiter circumſtantium puncta, quæ ſuperficiebus uiſuum incidunt ſecundum axes radiales: ad punct a æqualiter circumſtantia medium punctum ner-ui communis conſimiliter pertingunt. Page: 404
717. 38. Neceſſe eſt ambos axes radiales cum axe communi concur- rentes in ſuperficie rei uiſæ, cum linea æquidiſtante line æ cõnecten ti centra oculorum, uelcum totali ſuperficie æquales hinc & inde angulos continere. Page: 405
718. 39. A‘ puncto coniunctionis lineam æquidiſtantem lineæ connectenticentra oculorum in ſu perficie rei uiſæ illi æquidiſtante protrahere. Page: 406
719. 40. Omnes lineæ productæ ab ambobus uiſibus adidem punctum lineæ cum ambobus axibus pyramidumidum radialium angulos rectos facientis, neceſſariò ſunt æquales. Alhazen 3 n 3. Page: 406
720. 41. Omnes lineæ productæ ab ambobus uiſibus adidem punctum lineæ cum ambobus axibus angulos obliquos ſacientis, neceſſariò ſunt inæquales. Alhazen 4 n 3. Page: 406
721. 42. Omnes lineæ ad puncta æquidiſtantia à puncto coniunctionis axium in linea cum ambo bus axibus angulos obliquos faciente, ab alternis uiſibus productæ, neceſſariò ſunt æquales, & æquales cum illis lineis angulos continentes. Alhazen 3 n 3. Page: 407
722. 43. Secundum omnes lineas pyramidis radialis formarum fit certa comprehenſio à uiſu: magis autem ſecundum lineas axi uiciniores: & maximè per axem centrum for aminis uueæ tranſeuntem. Alhazen 8 n 2. Page: 407
723. 44. Puncto coniunctionis in axe communi exiſtente, certιßima fit uiſio: propinquè uerò illi axi adhuc certa: remotius uerò minus certa. Alhazen 10 n 3. Page: 407
724. 45. Omne uiſum in puncto coniunctionis duorum axium uiſualium certius uidetur eo, quod per radios axibus propinquos: & ſecundum remotionem ab axibus gradus certitudinis de-creſcit. Ex quo patet, quòd puncta ſuperficiei rei uiſæ æqualiter diſt antia à puncto cõiunctionis, ſimiliter uirtuti uiſiuæ offerentur. Alhazen 15 n 3. Page: 408
725. 46. Omne uiſum, in quo concurrunt duo axes uiſuales uel radij illis propinqui, uidetur ſem per unum. Alhazen 14 n 3. Page: 408
726. 47. Omne uiſum, in quo concurrit axis communis, & unus axium uiſualium, comprehen-ditur ſemper unum. Page: 409
727. 48. Nullum uiſorum ſimultotum æqualiter uidetur. Euclides in præfatione & 1 the. opti-corum. Alhazen 16 n 3. Page: 409
728. 49. Impoßibile ect plura ſimul æqualiter uideri. Page: 409
729. 50. Interpoſitis ſibi diuerſis uiſibilibus, remotiorum quando ſecundum aliquìd uiſio impe-ditur. Alhazen 5 n 3. Page: 410
730. 51. Omnis uiſio fit uelper aſpectum ſimplicẽ, uelper intuitionẽ diligentẽ. Alhazen 64 n 2. Page: 410
731. 52. Aſpectu ſimplici ſecundum totam pyramidem uiſualem exiſtente poßibili: intuitio fit ſolùm ſecundum incidentiam axis pyr amidis uiſualis. Alhazen 65 n 2. Page: 411
732. 53. Axis radialis in toto motu ipſius oculi ſemper manet fixus in ſuo ſitu: quoniam ille mo-tus oculi eſt in ſenſibilis uelocitatis. Alhazen 42 n 2. Page: 411
733. 54. Axis in motu intuitionis nunquam fit baſis anguli, quem reſpicit ſuperficies rei uiſæ, ne ſemper ſecat angulum, quem reſpicit aliqua diametrorum rei uiſæ. Alhazen 43 n 2. Page: 411
734. 55. Neceſſe eſt omnem uiſionem, quæ fit aſpectu ſimplici, fieri in ſtanti. Page: 412
735. 56. Omnem intuitionem in tempore fieri eſt neceſſe: tempus́ intuitionis intentio-num uiſibilium diuerſatur ſecundum diuerſitatem intentionum formarum intuitarũ. Alhazen 70. 74 n 2. Page: 412
736. 57. Viſus non poteſt comprehendere ueram form am rei uiſæ primo aſpectu ſimplici, ſedpoct diligentem intuitionem. Alhazen 76 n 2. Page: 412
737. 58. Intuitus repetiti plus figunt & certificant formas ſenſibiles in anima remanentes. Alhazen 66 n 2. Page: 413
738. 59. Nullum uiſibilium comprehenditur ſolo ſenſu uiſus, niſi ſolùm luces & colores. Al-hazen 18 n 2. Page: 413
739. 60. Omne uiſibile aut comprehenditur à uiſu ſolo ſimpliciter: aut cum ratione & diſtin-ctione. Alhazen 10 n 2. Page: 413
740. 61. Ex intentionibus formarum indiuidualium ſæpius intuitarum, remanet in anima fixio & certificatio formæ uniuer ſalis, exiſtens uiſui principium cognoſcendi omnia indiuidua eiuſdem ſpeciei. Alhazen 14. 67 n 2. Page: 414
741. 62. Omnis uera comprehenſio formarum uiſibilium, aut est per ſolam intuitionem, aut per intuitionem cum ſcientia præcedente. Alhazen 69 n 2. Page: 414
742. 63. Comprehenſio uiſualis per cognitionem ſemper fit per aliquem modum rationis confe-rentis. Alhazen 11 n 2. Page: 414
743. 64. Omnem comprehenſionem uiſualem cognoſcitiuam in tempore fieriest neceſſe: ſedin mi nori, quàm ſit tempus comprehenſionis per ſolam intuitionem. Alhazen 13. 71 n 2. Page: 415
744. 65. Viſio per cognitionem præcedentem per modicam intuitionem non efficit certam formæ rei comprehenſionem. Alhazen 75 n 2. Page: 415
745. 66. Nullius entium quiddit as per ſe eſt uiſibilis, ſed per accidens, mediantibus intentionibus ſenſibilibus, quæ per ſe uidentur. Alhazen 68 n 2. Page: 416
746. 67. Primum quod comprehendit uirtus diſtinctiua ex intentionibus appropriatis formæ ui ſibili, est quidditas lucis & coloris. Alhazen 17 n 2. Page: 416
747. 68. Comprehenſio coloris, in eo, quod eſt color, eſt prior comprehenſione quidditatis coloris. Ex quo patet, quòd prior eſt comprehenſio omnium uiſibilium in eo, quòd in ſuo genere uiſibilia ſunt, quàm ſuarum ſpecialium quiddit atum. Alhazen 19 n 2. Page: 416
748. 69. Diuerſarum intentio num uiſibilium per rationem & diſtinctionem fit comprehenſio ſi-mul in inſtanti: ſimilium uerò in tempore. Alhazen 13. 15. 71 n 2. Page: 417
749. 70. Comprehenſionem quidditatis coloris in tempore fieri eſt neceſſe. Ex quo patet, quòd com-prehenſio quidditatis omniũ ſimilium uiſibilium non fit niſi in tempore. Alhazen 20 n 2. Page: 417
750. 71. Viſus in formis indiuidualibus minoritempore comprehendit intentiones ſpeciales quàm indiuiduales. Alhazen 72 n 2. Page: 418
751. 72. Intentiones ſpeciales & indiuiduales quorundam uiſibilium aſſuetorum minoritempore alijs intentionibus ſpecialibus & indiuidualibus comprehenduntur. Alhazen 73 n 2. Page: 418
752. 73. Virtus ſenſitiua comprehendit quantit atem anguli, quem in centro uiſus reſpicit ſuper-ficies rei uiſæ ſolùm ex comprehenſione partis ſuperficiei uiſus, in qua figuratur forma rei uiſæ. Alhazen 44 n 2. Page: 418
753. VITELLONIS FI-LII THVRINGORVM ET PO-LONORVM OPTICAE LIBER QVARTVS. Page: 419
754. DEFINITIONES. Page: 419
755. PETITIONES. Page: 420
756. THE OREMATA 1. Ex intemperata proportione circumſtantiarum formarum uiſibilium ad uiſum fit dece-ptio in uiſu, non ſolùm ſecundũ ſe, ſed ſecundum uirtutẽ animæ diſtinctiuam. Alhazen 1 n 3. Page: 420
757. 2. Impoßibile eſt uiſum unam intentionum uiſibilium per ſe ſolam comprehendere. Alha-zen 63 n 2. Page: 420
758. 3. Non ſub quocun angulo res ſenſibiles uidentur. Page: 421
759. 4. Forma lineæ perpendiculariter ſuperficiei uiſus oppoſitæ non uidetur: quoniam per ipſam ſolùm fit distinctio punctualis: oppoſitæ uerò uiſui ſecundum longitudinem, ſecundum ſui for-mam propriam uidetur. Page: 421
760. 5. Superficiei oppoſitæ uiſui taliter, ut imaginata protrahi ſecet oculum per eius cẽtrum, una tantum linea: oppoſitæ uerò uiſui ſecundum latitudinem forma propria uidetur. Page: 422
761. 6. Corporum uiſibus oppoſitorum ſolæ ſuperficies à ſolo uiſu comprehenduntur. Page: 422
762. 7. Omnium æqualium uiſibilium quod à propinquiori uidetur, ſub maiori angulo uidetur: quod uerò à remotiori, ſub minori. Euclides 5 th. opticorum. Page: 422
763. 8. Vnumquod uiſorũ longitudinem habet ſpatij, ultra quod non uidetur. Eucli. 3 th. optico. Page: 422
764. 9. Remotio rei uiſæ ab ipſo uiſu non eſt comprebenſibilis à ſolo ſenſu uiſus, ſed auxilio uirtutis animæ cognoſcitiue & diſtinctiuæ. Alhazen 24 n 2. Page: 423
765. 10. Quantitas remotionis comprehenditur à uiſu auxilio uirtutis diſtinctiuæ, cum remotio reſpicit corpora ordinatæ & continuata. Alhazen 24 n 2. Page: 423
766. 11. Aequalibus quantitatibus ex inæquali diſtantia uiſis: maior eſt proportio diſtantiæ ma-ioris ad minorem, quàm maioris anguli, ſub quo fit uiſio, ad minorem. Euclides 8 th opt. Page: 424
767. 12. Aequalitas remotionis extremorum lineæ uel ſuperficiei rei uiſæ à centro uiſus, dire-ctionis comprehenſinis uiſiuæ eſt cauſſa, ſicut inæqualitas eadem corundem eſt cauſſa obliqua-tionis. Alhazen 45 n 2. Page: 425
768. 13. Horizon uidetur quaſiperipheriæ terræcohærere: diſtantiæ tamẽ maioris apparet, quàm zenith capitis uidentis. Page: 425
769. 14. Locus rei uiſæ comprehenditur à uiſu ex remotione, & ex parte uniuerſi, & ex quanti-tate remotionis, auxilio uirtutis diſtinctiuæ. Alhazen 22 n 2. Page: 426
770. 15. Aequalium uiſibilium inæqualiter à uiſu diſtantium æquali intuitu uiſorum, propin-quioris certior eſt uiſio. Euclides 2 the. opt. Alhazen 40 n 2. Page: 426
771. 16.Viſioni uirtutis diſtinctiuæ error accidit in remotionis uiſione ex intẽperata diſpoſitio-ne octo circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 23. 34. 45. 52. 58. 64. 66. 69 n 3. Page: 427
772. 17. Magnitudo rei uiſæ comprehenditur à uiſu ſecundum magnitudιnem partis ſuperficiei uiſus, ad quam peruenit forma rei, & anguli ſolidi, qui fit in centro uiſus. Alhazen 37 n 2. Page: 427
773. 18. Magnitudines omnes comprehenſæ à uiſu ſecundum oppoſitionem, ſunt quantitates ſu-perficierum uiſibilium & partium illarum ſuperficierum: nec non ſuorum terminorum & ſpa-tiorum inter uiſibilia diſtinctorum. Alhazen 41 n 2. Page: 428
774. 19. Omnia uiſa ſub eodem angulo, quorum diſtantia ab inuicem non perpenditur, æqualia uidentur. Euclides 7 hypotheſi opticorum. Page: 428
775. 20. Omne quod ſub maiori angulo uidetur, maius uidetur, & quod ſub minori minus: ex quo patet idem ſub maiori angulo uiſum apparere maius ſe ipſo ſub minori angulo uiſo: & uniuer-ſaliter ſecundum proportioncm anguli fit proportio quantitatis rei directè uel ſub eadem obli-quitate uiſæ. Euclides 5 & 6 hypotheſi opt. Page: 428
776. 21. Parallelæ lineæ ſecundum remotiores à uiſu partes quaſi concurrere uidentur: nunquam tamen uidebuntur concurrentes. Euclides 6 the. opt. Page: 429
777. 22. Lineis pluribus æqualiter ab inuicem æquidiſtantibus, obiectis uiſui: diſtantia remotiorũ minor uiſui apparet. Euclides 4 theo. opt. Page: 430
778. 23. Aequalium partium eiuſdem uiſibilis lineæ connectenti centra for aminum gyrationis neruo rum concauorum æquidiſtantis, remotior à uiſu minor uidetur. Euclides 4 theor. opt. Page: 431
779. 24. Aequalium diuerſorum uiſibilium ſecundum eandem rectam lineam æquidiſtantem li neæ connectenti centra for aminum gyrationis neruorum concauorum uiſuiobiectorum, quod propinquius est uiſui, apparet maius. Euclides 7 theo. opt. Page: 431
780. 25. Aequalium & æquidistantium magnitudinum inæqualiter à uiſu distantium pro-pinquior ſemper maior uidetur: non tamen proportionaliter ſuis distantijs uidetur. Euclides 5 theo. opticorum. Page: 431
781. 26. Omne uiſibile obliquatum à uiſu, minus uidetur ſe ipſo, ſe-cundum proximum ſui terminum directè uiſui oppoſito. Page: 432
782. 27. Vera rerum quantitas non comprehendi-tur à uiſu, niſi auxilio uirtutis diſtinctiuæ. Alha-zen 36. 38 n 2. Page: 432
783. 28. In magnitudinis uiſione uirtuti diſtinctiua error accidit ex intemperata diſpoſitione o-cto circunſtantiarum cuiuslibet reiuiſa Alhazen 26. 37. 47. 54. 59. 64. 66. 69 n 3. Page: 433
784. 29. Viſio comprehendit omnem ſitum per comprehenſionem debitæ remotionis in ipſis rebus ſituatis. Alhazen 26 n 2. Page: 434
785. 30. Situs oppoſitionis rei uiſa & partium eius ad uiſum, comprehenditur à ſenſu uiſus auxi lio uirtutis diſtinctiua. Alhazen 27 n 2. Page: 434
786. 31. Viſus comprehendit directionem & obliquationem line arum, ſuperſicierum, & ſpatio-rum ex comprehenſione diuerſitate remotionum ſuarum extremit atum, auxilio uirtutis diſtin ctiua. Alhazen 28 n 2. Page: 434
787. 32. Situs partium & ſitus terminorum ſuperficiei rei uiſa aut ſitus ſuperficierum eius adin uicem: & ſitus plurium uiſibilium ſimul uiſorum ex comprebenſione diuerſitatis in remotione & ordinatione formarum peruenientium ad uiſum, comprehenditur à uiſu auxilio uirtutis di ctinctiua. Alhazen 30 n 2. Page: 435
788. 33. Omnis linea uel ſuperficies reì uiſa directè uiſibus ueluiſui oppoſita, perfectius uidetur quàm obliquata: & ſecundũ quantitatẽ obliquationis fit imperfectio uiſionis. Alhazen 17 n 3. Page: 435
789. 34. Exceſſu remotionis nimio exiſtente: res à uiſibus obliquata quando uidetur directè op-poſita. Alhazen 29 n 2. Page: 436
790. 35. Omne uiſum exiſtens extra communem axem, in uno tantùm axe uiſuali: uelper radios propinquos axi: uel etiam per propinquos ambobus axibus uiſualibus comprebenſum, uidetur axi communi approximare plus eius ſitu uero. Page: 436
791. 36. Omnium uiſibilium ſecundum ſui longitudinem ante oculos extenſorum: quæ ſunt à de-xtris in ſiniſtram, & quæ in ſiniſtris, ad dextr am educi uidentur partem Euclides 12. th opt. Page: 436
792. 37. Superſicierum ſub oculo iacentium, remotiores à uiſu, altiores uidentur. Euclides 10 theo. opticorum. Page: 437
793. 38. Superſicierum uiſui ſuperiacentium remotiores à uiſu decliuiores uidentur. Euclides 11 theo. opticorum. Page: 437
794. 39. Aequalium magnitudinum ſub eodem uiſu erect arum, remotiores altiores apparent. Euclides 13 tbeo. opticorum. Page: 438
795. 40. Aequalium magnitudinum uiſui ſuperere ctarum remotiores decliuiores apparent. Euclides 14 theo. opt. Page: 438
796. 41. Altioris magnitudinis uiſibilis per uerti cem inferioris aſpectæ, accedente & recedente ui-ſu ſecundum lineam uertici inferioris perpendi-culariter incidentem: ſemper idem erit exceſſus, non uidebitur autem idem. Euclides 17 th. opt. Page: 438
797. 42. Altioris uiſibilis per uerticem inferioris aſpecti, accedente uiſu ſecundum lineam exceſſui altioris perpendiculariter incidentẽ: maior pars altioris uidetur, recedente uerò uiſu ſecundũ ean-dem lineam minor pars altioris uidetur: ſecundũ aliam uerò lineam accedente uel recedente uiſu, accidit econuerſo. Euclides 16 the. opt. Page: 439
798. 43. Inæqualium uiſibilium uerticibus in eadem linea æquidi-ctante horiz onti existentibus: pars inferior longioris uiſa per ba-ſim breuioris accedente uiſu ſecundum lineã exceſſui longiouis per pendiculariter in cidentem, maior pars longioris unidebitur: rece-dente uerò uiſu ſecũdũ eandẽ lineã minor pars altioris uidebitur: ſecundũ aliam uerò lineam accidit econuerſo. Euclides 15 th. opt. Page: 439
799. 44. In ſitus uiſione uirtutidiſtinctiuæ error accidit ex intemper ata diſpoſitione octo circun-ſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 24. 35. 46 53. 58. 64. 66. 69 n 3. Page: 440
800. 45. Figura circularis ſuperſicieirei uiſæ cõprehenditur à uiſu ex circularitate formæ in ſuper-ficie oculi deſcriptæ. Alhazen 32 n 2. Page: 440
801. 46. Figura rectilinea comprehenditur à uiſu ex ſuorum terminorum comprehenſione. Page: 441
802. 47. Planicies ſuperſiciei ſecũdum mediocrem diſtantiam directè uiſui oppoſitæ comprehen-ditur ex comprehenſione æqualitatis remotionis partium, & conſimilitudinis ordinationis ipſarum. Alhazen 35 n z. Page: 441
803. 48. Conuexitas ſuperficiei comprehenditur à uiſu ex propin-quit ate partium mediarum, & æquali remotione partium extremarum. Alhazen 33 n 2. Page: 441
804. 49. Concauit as ſuperficiei comprehẽditur à uiſu ex remotione partium mediarũ, & æquali appropinquatione partium extremarum. Alhazen 34 n 2. Page: 442
805. 50. Centro for aminis uueæ & circumferentia circuli in eadẽ ſuperficie exiſtẽtibus: circum-ferentia ad aliquam rectitudinem accedere uidetur. Euclides in præfat. & 22 the. opt. Page: 442
806. 51. Circulo centro́ for aminis uueæ in eadem ſuperficie exiſten-tibus: minus ſemicirculo uidetur. Page: 442
807. 52. Centro foraminis uueæ exiſtente in circumferentia uel in centro circuli: totalis circu-lus uidetur. Page: 443
808. 53. Exiſtente cẽtro oculi in linea à centro circuli ſuper ſuperficiem circuli erecta, aut in ter-mino lineæ obliquè ſuperficiei circuli inſiſtẽtis æqualis ſemidiametro: omnes diametri in eodem circulo productæ æquales uiſui apparebunt. Euclides 35. 36 th. 0pt. Page: 443
809. 54. Centro oculi exiſtente in termino lineæ maioris uel minoris ſemidiametro circuli (cuius ſuperſiciei in centro obliquè eſt inſiſtens) æquales angulos cum diuerſis ſemidiametris continen-tis: illæ diametri eiuſdem circuli æquales apparebunt. Euclides ſecunda parte 30 & 38 th. opt. Page: 443
810. 55. Sirect a linea à centro circuli centro oculi incidens, non eri-gatur ſuper ſuperficiem circuli, ne æquales angulos contineat cum diametris, ſit́ maior ſemidiametro: diametri illius circuliinæqua-les apparebunt: totus́ circulus uidebitur ſectio columnaris: cuius maxima eſt diameter illa, cui perpendiculariter incidit linea radia-lis. Euclides 37. 39 th. opt. Page: 444
811. 56. Silinea recta à centro circuli centro uiſus incidens, non erigatur ſuper ſuperficiem cir-culi, ne æquales angulos contineat cum diametris, ſit́ minor diametro: diametri illius circu-li inæquales appærebunt: totus́ circulus uidebitur ſectio columnaris, cuius maxιma diameter eſt illa, cui oblιquè incidιt linea radialis. Euclides 37. 39 th. opt. Page: 445
812. 57. Centro uiſus exiſtente in linea erecta ſuper ſuperficiem quadrati in pũcto interſectionis duorũ diagoniorũ: latera quadrati æqualia apparent, & diametri æquales. Euclides 59 th. opt. Page: 446
813. 58. Sirect a linea maior uel minor medietate diagonij quadrati, à medio puncto centro uiſus incidens, obliquata ſuper eius ſuperfi-ciem, æquales angulos contineat cum diuerſis medietatibus diago-niorum: diagonij illius quadrati apparebunt æquales. Page: 446
814. 59. Linea recta ad punctum medium ſuperficie i quadratæ obliquè à centro uiſus incidente, & in æ-quales angulos cum diagonijs continente, ſiue ma-ior ſiue minor ſemidiagonio fuerit: ſemper diago-nij quadrati inæquales apparebunt. Euclides 61 th. opticorum. Page: 447
815. 60. Centro for aminis uueæ in puncto medio ſuperficiei cuiuſcun figuræ recti lineæ exiſtente, ſemper figur a ſecundum ſui formam propriam uiſui occurret. Page: 447
816. 61. Figura quadr at a uno ſolo latere directè uiſui oppoſito, è di- ſtantia uiſa alter a parte longior uidetur. Page: 447
817. 62. Si quadr atum, cuius latus non ſit excedens diſtantiam oculorum, uiſibus propius appo-natur: uidebitur alter a parte longius: & latera uiſibus obuiantia ex parte uiſuum concurre-re uidebuntur. Page: 447
818. 63. Corporeitas comprehenditur à uiſu, in quibuſdam corporibus per ſe, & in quibuſdã auxi-lio uirtutis iudicatiuæ. Alhazen 31 n 2. Page: 448
819. 64. Longior linea ab aliquo puncto ſuperficiei conuexæ ſphæricæ ad uiſum accedens, eſt linea contingens cir culum magnum illius ſphæræ. Page: 448
820. 65. Sphæræ à remotiſsimo uiſæ ſuperficies cõuexa uel cõcaua uidetur plana. Euclides 25 th. opt. Page: 449
821. 66. Sphæricæ ſuperficiei conuxæ illuminatæ uno oculo uiſæ, ſemper minus hemiſphærio appa ret: & pars eius uiſa circulo continetur. Euclides 23 th. opt. Page: 449
822. 67. Viſu ſphæræ illuminatæ conuexæ approximante, minus ſuperficiei ſphæræ uidetur: appa-ret autem quaſi magis uideatur. Euclides 24 th. opt. Page: 450
823. 68. Diametro ſphæræ illuminatæ conuexæ, lineæ connectentic entra amborum oculorumæ-quali exiſtente: hemiſphærium eſt, quod ambobus uiſibus uidetur. Euclides 26 th. opt. Page: 450
824. 69. Linea connectens centra amborum oculorum, ſimaior diametro ſphæræ illuminatæ con-uexæ fuerit: plus hemiſphærio eſt, quod ambo- bus uiſibus uidetur. Euclides 27 th. opt. Page: 450
825. 70. Linea connectens centra amborum uiſuum, ſi diametro ſphæ ræ conuexæ minor fuerit: minus hemiſphærio eſt, quod uidetur. Eu- clides 28 th. opt. Page: 451
826. 71. Centro for aminis uueæ in ſuperficie ſphæræ concauæ illumina tæ exiſtente, tota ſphæræ intrinſeca ſuperficies uidetur. Alha-zen 44 n 4. Page: 451
827. 72. Centro for aminis uueæ intra ſphæræ concauæ illuminatæ ſuperficiem, uel extra illam exi ſtente, portio circularis ſphæræ uidebitur, cui incidunt æquales lineæ à centro uiſus ductæ: erit́ uiſum quando hemiſphærium: quando mairo portio: quando minor. Alhazen 44 n 4. Page: 451
828. 73. Viſu hemiſphærio concauo appropinquante, minus ſuperficiei ſphæræ uidebitur: apparet autem plus uideri. Page: 452
829. 74. Diametro ſphæræ uiſæ illuminatæ maiore diſtantia oculorum exiſtente, & diametro ſphæ ræ illuminantis eidem æquali uel maiore, circulo́ baſis pyr amidis uiſionis æquidiſtante circulo baſis pyr amidis illuminationis uel ipſum intrinſecus contingente: tota ſuperficies baſis pyrami-dis uiſionis illuminata uiſibus occurrit: uidetur autem in maiori diſtantia quaſi plana. Page: 452
830. 75. Si diametro ſphæræ uiſæ illuminatæ maiore diſtantia oculorũ exiſtente, diametro́ ſphæ-ræ illuminantis eidem æquali uel maiore, baſis pyramidis uiſionis inter ſecet baſim pyramidis il-luminationis, it a ut ambo centra baſium ſint ſub ſuperficie communis ſectionis: erit illa commu-nis ſectio pars ſuperficiei ſphæricæ irregularis: uidebitur́ ſuperficies plana gibberoſa, ut duabus curuis lineis inæqualis quantitatis & curuit atis contenta. Page: 452
831. 76. Baſi pyramidis uiſionis ſphæræ interſecante baſim pyramidis illuminationis, ita quòd ipſorum axes angulum rectum contineant: communis earum ſectio est quarta ſuperficiei ſphæricæ: uidetur autem in maiori diftantia plana ſuperficies una recta linea & ſemicircu-lo contenta. Page: 452
832. 77. Baſi pyramidis uiſionis ſphæræ interſecante baſim pyramidis illuminationis, earum communis ſectio, cui neutrius axis incidit, ect portio minor quarta parte ſuperficiei ſphæ-ricæ: uidetur autem plana ſuperficies duobus quaſiæqualibus circunferentiarum baſium ar-cubus contenta. Page: 453
833. 78. Columnærotundæ uel cylindri conuexi ſub uno oculo uiſi, minus medietate curuæ ſuper-ficiei uidetur. Euclides 29 th. opt. Page: 454
834. 79. Linea connectens centra amborum uiſuum ſiæqualis diametro baſis cylindrifuerit, ſe-micylindri conuexum uidebitur: ſi maior, mainus: ſi minor, minus. Page: 454
835. 80. Viſu appropinquante cylindro conuexo, minus curuæ ſu-perficiei uidebitur: apparet autem ac ſi magis uideatur. Eucli-des 30th. opt. Page: 455
836. 81. Axe unius tantũ uiſus cẽtro baſis colũnæ rotundæ uelia teratæ cuiuſcun incidente: uelſi diſtantia oculorũ æqualis, uel minor fuerit diametro baſis cylindri obiexctæ directè uiſui: ſola baſis uidetur: quæ ſi maior baſi ſuerit, totus uidebitur cylindrus, baſiremotiore duntaxat excepta. Page: 455
837. 82. Vnius tantùm uiſus axe, centro columnaris ſectionis (quæ eſt baſis abſidis columnaris ro tundæ) incidente: totailla baſis & parts linearum longitudinis abſidis uidentur. Page: 456
838. 83. Centro for aminis uueæ in ſuperficie illuminata concaua columnæ cuiuſcunæ exiſtente: ſemper columnæ tota concauit as uidetur: in alijs autem partinum columnarum concauarum ui ſionibus idem accidit, quod ſphærarum concauitati. Page: 456
839. 84. Pyramidis rotundæ baſi in eadem ſuperficie cum centro unius oculorum exiſtente: minus medietate ſuperficiei conuexæ pyramidis uidetur. Euchlides 31th. opt. Page: 456
840. 85. Cẽtris amborũ uiſuũ in eadẽ ſuperficie cũ baſiconiexiſten tibus, ſilinea cõnectens cẽtra uiſuũ æqualis fucrit diametro ba-ſis, hemiconium uidebitur: ſi maior, maius: ſi minor, minus. Page: 456
841. 86. Appropinquãte centro uiſus in ſuperficie baſis coni: minus conicæ ſuperficieiuidebitur: apparet autem plus uideri. Euclides 32 th. opt. Page: 456
842. 87. Lineis à centro uiſus ad baſim coni cõtingenter ductis, & à punctis contactuum ductis lineis logitudinis coni: ſi in cõmuni ſe-ctione ſuperficierum per eaſdem line as & per cẽtrum oculi produ-ctarum uiſus cono appropin quet: eadẽ portio ſuperficiei conicæ ui-debitur, quæ prius, & eiuſdem quantitatis apparebit. Eucli-des 33th. opt. Page: 457
843. 88. Eleuato uiſu, reſpectu ſuperficiei conicæ: maius erit, quod uidetur, uidebitur autem mi-nus uideri: depreſſo uerò uiſu, minus erit quod uidebitur, ſed apparebit maius prius uiſo. Eu-clides 34th. optico. Page: 457
844. 89. Linea à centro uiſus ad uerticem coni duct a perpendiculari existẽte ſuper axem: ſuper-ficiei conicæ medietas uidetur. Alhazen 36 n 4. Page: 458
845. 90. Linea à centro uiſus ad uerticem coni duct a angulũ obtuſum cũ axetenente, nec tamen cum aliqua line arum longitudinis coni unita: uidetur ſnperficiei conicæ pars maior medietate. Alhazen 37 n 4. Page: 458
846. 91. Cum linea longitudinis coni producta ultra uerticem cum centro uiſus concurrerit, nihil uiſum totius ſuperficiei conicæ latebit: niſi linea longitudinis illa ſola. Alhazen 38 n 4. Page: 459
847. 92. Axe pyramidis cum centro uiſus uerſus uerticem concurrente: tota conica ſuperficies uno oculo uidetur. Alhazen 39 n 4. Page: 459
848. 93. Omnes lineæ uel ſuperficies, inter lineas uel ſuperficies cõtingentes colũnã uel pyramidẽ rotũdãſuքficiẽ uiſam terminãtes àcẽtro uiſus ꝓductæ, colũnã uel pyramidẽ neceſſariò ſecabũt. Page: 460
849. 94. Pluribus planis ſuperficiebus centrum uiſus tranſeuntibus ſecundũ lineas longitudinis partis ſuperficiei uiſæ columnã uel pyramidẽ conuexam ſecantibus: ſolã ſuperficiẽ axem columnæ pertran-ſeuntẽ, ſuperficiẽ colũnarẽ uel pyramidalẽ uiſam per æqualia diuidere: & econuerſo ſuperficiẽ per æ-qualia illam uiſam ſuperficiem diuidentem, axem tranſire eſt neceſſe. Page: 460
850. 95. Rect angulæ magnitudines à maiori diſtantia uiſæ circulares apparẽt. Euclides 9 th. opt. Page: 461
851. 96. Curruum rotæ uel lapidum molarium figuræ quando circulares, quando oblongæ ap-parent. Euclides 40 th. opt. Page: 461
852. 97. In figuræ uiſione uirtuti diſtinctiuæ error accidit ex intemper at a diſpoſitione octo circum ſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 25. 36. 47. 54. 59. 64. 66. 69 n 3. Page: 462
853. 98. In uiſione corporeitatis erroures accidentes uirtuti diſtinctiuæ ex intemperata diſpoſi-tione octo circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ, ſunt ijdem illis, qui in ſitus & figuræ accidune uiſione. Alhazen 25 n 3. Page: 462
854. 99. Diftinctio uiſibilium comprehenditur à uiſu ex diſtinctione formarum ipſarum uiſibili-um in diuerſis ſuperſiciei uiſus partibus impreſſarum. Alhazen 46 n 2. Page: 463
855. 100. Continuitas uiſibilium comprehenditur à uiſu ex diſtantiæ priuatione. Alha-zen 47 n 2. Page: 463
856. 101. Numerus comprehenditur à uiſu per hoc, quòd unum uiſibilium comprehenditur ab al terodiſtinctum. Alhazen 48 n 2. Page: 463
857. 102. Omnis forma uiſibus obliquè incidens ſemper apparet ultra locum formæ directè inci-dentis. Ex quo patet quòdformæ ambobus uiſibus ſecundum æqualitatem angulorum obliqui-us incidentes plurimum à ſe diſtant. Page: 463
858. 103. Omne uiſum, quod directè opponitur medio unius uiſus, & in reſpectu ad reliquum ni-ſum eſt obliquum: ſemper uidetur duo. Alhazen 13 n 3. Page: 464
859. 104. Omnis forma rei uiſæ intra axes radiales conſtitutæ, obliquè ambobus uiſibus occurrit: unde ſemper uidetur duo. Alhazen 11 n 3. Page: 464
860. 105. Lineæ rectæ uicinæ uiſibus in ſuperficie axis communis erectæ ſuper trigonum axiũ ra-dialium puncto coniunctionis incidente, ſolum illud punctum uidebitur unum: omnia uerò alia dictæ lineæ punct a uidebuntur duo, & æqualiter à puncto coniunctionis declinantia, ac ſi duæ lineæ ſeinterſecent in puncto coniunctionis. Page: 464
861. 106. Si à puncto coniunctionis linea inter duas perpendiculares productas à terminis lineæ connectentis centra uiſuum, eidem æ qualis & æ quidiſtans fuerit producta: forma cuiuslibet punctiproductæ lineæ aut rei ſuper ipſam exiſtentis, & formarei exiſtentis ſuper alteram per-pendicularium in puncto propinquo prædictæ lineæ, uidebitur tant ùm una: exiſtentis autem in eadem perpendiculari remotæ à producta linea uidebitur ſem-per duæ. Page: 465
862. 107. Puncto coniunctionis cadente in angulũ trigoni, cui ſubtenſa baſis ſit æqualis line æ con-nectenti centra oculorum, ſecundum terminos ſuæ baſis applicati centris amborum uiſnum: quodlibet duorum laterum trigoni duas formas uiſuirepræſentat. Page: 466
863. 108. Vnam rem nonnunquam uideri duas experiment aliter declaratur. Alhazen 12 n 3. Page: 466
864. 109. In uiſione diuiſionis, continuationis & numeri error accidit uirtuti diſtinctiuæ ex in-temperata diſpoſitioneocto circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſe. Alhazen 27. 38. 48. 55. 59. 64. 67. 69 n 3. Page: 468
865. 110. Motus comprehenditur à uiſu ex comprehenſione rei mote ſecundum diuerſos ſui ſitus in inſtantibus diuerſis, inter quæ ſenſibile cadit tempus. Alhazen 49 n 2. Page: 469
866. 111. Zualit as motus comprehenditur à uiſu ex comprehenſione ſpatij, ſuper quod mouetur res ipſauiſa. Alhazen 50 n 2. Page: 469
867. 112. Zuies comprehenditur à uiſu ex comprehenſione rei uiſæ in eodem loco & ſitu tempore ſenſibili permanente. Alhazen 52 n 2. Page: 470
868. 113. Eſt locus, in quo oculo manente & tranſpoſita re uiſa, res ſemper æqualis apparet. Eucli-des 44 the. opt. Page: 470
869. 114. Eſt locus, in quo oculo trãſmutato re uiſa non mota, ſem per res uiſa æqualis apparet. Euclides 45 th. opt. Page: 470
870. 115. Zuantitas erecta ſuper aliquam planam ſuperficiem, in qua ſit centrum uiſus, mota ſe- cundum circuli peripheriam pro centro habentis centrum oculi, ſemper æqualis uidetur. Idem́ accidit ſecundum lineam à centro circulirerectam centrooculi ſuper circuli ſuperficiem eleuato. Eucli des 41. 42 th. opt. Page: 470
871. 116. Zuantitas obliquè incidens ſuperficiei planæ, in qua eſt centrum uiſus, uniformiter mota ſecundum circuli peripheriam, cuius centrum eſt centrum uiſus, ſemper æqualis uidebi-tur: ipſa uerò exiſtente æquali ſemidiametro illius circuli, mota quo ſecundum ſui ſitus æqui-diſtantiam per illius circuli peripheriam quando æqualis, quando minor, quando maior uiſui apparebit. Euclides 43 th. opt. Page: 471
872. 117. Re uiſa ſuper ſuperſiciem planam erecta ſixta manente, & centro oculi ſecundum circuli peripheriam moto circa punctum, in quo resuiſa ſuperſiciei coniungitur: res ſemper æqualis ui-ſui apparebit: quod non accidit centro uiſus moto ſuper peripheriam oxygonie ſectionis. Page: 471
873. 118. Re uiſa ſix a manente, oculo uerò moto ſecundum lineam rectam obliquè incidentẽ quantitatirei uiſæ: illa quãtitas quan-do æqualis, quando inæqualis uiſui apparet. Euclides 46 th. opt. Page: 472
874. 119. Re uiſa fixa manente, uiſu autem moto ſecundum lineam æquidiſtantem rei uiſæ: eius quantit as quando æqualis, quando inæqualis uidetur. Euclides 47 th. opt. Page: 473
875. 120. Sunt loca, in quibus oculo trãſpoſito, æquales magnitudines communiter loca quædam directè occupantes, quando æquales, quando inæquales apparent. Page: 474
876. 121. Sunt loca, in quibus poſito uiſu, æquales magnitudines communiter loca quædam obli-què occupantes, quando æquales, quando inæquales apparent. Page: 474
877. 122. Eſt locus, in quo inæquales magnitudines communiter loca quædam obliquè occupan-tes, quando inæquales, quando æquales apparent. Euclides 49 th opt. Page: 475
878. 123. Sunt loca, in quibus centro uiſus poſito, æquales magnitudines erectæ ſuper ſubiacẽtem planam ſuperſiciem, quando æquales, quando inæquales apparent. Euclides 48 th. opt. Page: 475
879. 124. Sunt loca, in quibus centro uiſus poſito, in ea-dem ſuperficie æqualia latera rectanguli quandoque æqualia, quando inæqualia uidentur. Page: 476
880. 125. Sunt loca, in quibus oculo poſito, inæquales magnitudines in idem compoſitæ, æquales u-tri inæqualium apparent. Euclides 50 th. opt. Page: 477
881. 126. Poßibile eſt inueniri loca, à quibus æqualis magnitudo apparet medietas, uelquarta pars: & uniuerſaliter in eaproportione, ſecundum quampropoſitus angulus diuidetur. Eucli-des 51 theo. opt. Page: 477
882. 127. Sunt loca, in quibus poſito uiſu, eadẽ magnitudo quandog totius ſuæ quantitatis, quan-do medietatis, quando quartæ, uel ſecundum datam proportionem uidetur. Page: 478
883. 128. Oculo, ei, quod uidetur, propius accedente: uidebitur rei uiſæ quantitas augmentari. Eu-clides 55. theo. opt. Page: 478
884. 129. Augmentatæ magnitudines uidebuntur oculo appropin-quare. Euclides 58 th. opt. Page: 478
885. 130. Omnes magnitudines in eadem ſuperficie iacentes, extremis ſuis non in directo ſuo me-dio existentibus, totalem ſuam figuram quando concauã, quando ueròfaciunt conuexam: Euclides 59. theo. opticorum. Page: 479
886. 131. Omnium mobilium æqueuelocium ſecundum eandem lineã motorũ, ultra punctum cõiunctionis axium uiſualium proximum uiſui exiſtentium, remotior a uidentur tardius moueri. Page: 479
887. 132. Omnium mobilium æqueuelocium ſuper lineas æquidistan- tes non proximas uiſui motorum, remotior a uidentur tardius mo ueri. Euclides 56 theo. opt. Page: 479
888. 133. Oculo fixo exiſtente, & axe uiſuali æqualiter tranſmutato, remotior a uiſorum æqualiter diſtantium à priori ſitu axis, poſteriorari uidentur. Euclides 57. theo. opt. Page: 480
889. 134. Mobilium ſecundũ lineam, cui perpendiculariter inſiſtunt, æquidistantem lineæ ab oculo ductæ, æqualiter ad ductam ab oculo lineam motorum: illud, quod remotius à centro uiſus eſt, antecede-dere, propinquius uerò ſequi uidetur: tranſitu uerò facto ad aliam partem lineæ ab oculo ductæ, remotius quidẽ ſubſequi, propinquius uerò antecedere uidetur. Euclides 52 th. opt. Page: 480
890. 135. Pluribus mobilibus non æquè uelociter ad eandem partem motis, ad quam mouetur & uiſus, æqueuelocia uiſui, quieſcere: tardior a uerò cõtrà moueri: & celeriora antecedere uidebun-cur. Euclides 53 th. opt. Page: 480
891. 136. Si aliquibus mobilibus æqueuelociter motis uiſis apparet ali-quid immotum: illud uidebitur adpartem contrariam alijs mobilibus moueri. Euclides 54 theo. opt. Page: 481
892. 137 Puncta ſignata in re circulariter mota, uidentur circuli: & lineæ ſuperficies rotundæ. Page: 481
893. 138. In motus & quietis uiſione error accidit uirtuti diſtinctiue ex intemperata diſpoſitione octo circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 28. 39. 49. 55. 60. 65. 67. 70 n 3. Page: 481
894. 139. Alperitas comprehenditur à uiſu ex cõprehenſione lucis ſuperficiei corporis aſperi inci-dentis, per quã comprehenditur diuerſitas ſituũ partium ſuperficiei corporis. Alhazen 53 n 2. Page: 482
895. 140. Lenitas ſiue planities comprehenditur à uiſu comprehenſione lucis ſuperficiei lenis cor-poris incidentis, tum etiam per ſuarum partium omnimodam æqualitatem. Alhazen 54 n 2. Page: 483
896. 141. In aſperitatis & lenitatis uiſione error accidit uirtuti diſtinctiuæ ex intemperata diſpo ſitione octo circunſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 29. 40. 50. 56. 61. 65. 68. 71. n 3. Page: 483
897. 142. Diaphanitas cõprehenditur à uiſu ex comprehenſione formæ cõrporis ultra corpus dia-phanum exiſtentis. Alhazen 55 n 2. Page: 483
898. 143. Spißitudo ſiue denſitas comprehenditur à uiſuex priuatione diaphanitatis. Alha-zen 56 n 2. Page: 484
899. 144. In raritatis & ſolidit atis uiſione error accidit uirtuti diſtinctiuæ ex intemper at a diſpo-ſitione octo circunſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 30. 41. 50. 56. 61. 65. 68. 71 n 3. Page: 484
900. 145. Vmbra comprehenditur à uiſu ex priuatione alicuius lucis luce altera præſente. Al-hazen 57 n 2. Page: 484
901. 146. Obſcuritas comprehenditur à uiſu ex omnimoda priuatione lucis. Alhazen 58 n 2. Page: 485
902. 147. In umbræ & obſcuritatis uiſione error accidit uirtuti diſtinctiuæ ex intemper at a diſpo ſitione octo circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 31. 42. 50. 56. 62. 65. 68. 71 n 3. Page: 485
903. 148. Pulchritudo comprehenditur à uiſu ex comprehenſione ſimplici formarum uiſibilium placentium animæ, uel coniunctione plurium uiſibilium intentionum, habentium ad inuicem proportionem debitam formæ uiſæ. Alhazen 59 n 2. Page: 486
904. 149. Turpitudo comprehenditur à uiſu, cum intentiones ſenſibiles ne per ſe, ne ex coniun ctione ipſarum adinuicem aliquam pulchritudinem ſunt cauſſantes. Alhazen 60 n 2. Page: 487
905. 150 In pulchritudinis & deformitatis uiſione uirtuti diſtinctiuæ error accidit ex intempera-ta diſpoſitione octo circumstantiarũ cuiuslibet reiuiſæ. Alhazen 32. 43. 51. 57. 63. 65. 68. 71 n 3. Page: 487
906. 151. Conſimilitudo comprehenditur à uiſu ex conuenientia formarum comprehenſarũ ad in-uicem. Alhazen 61 n 2. Page: 488
907. 152. Diuerſitas comprehenditur à uiſuex priuatione conſimilitudinis in formis ſenſibilibus comprehenſis. Alhazen 62 n 2. Page: 488
908. 153. In ſimilitudinis & diuerſitatis uiſione error accidit uirtuti diſtinctiuæ ex intempera-ta diſpoſitione octo circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 33. 44. 51. 57. 63. 65. 68. 71. n 3. Page: 488
909. 154. Virtuti diſtinctiuæ error quando accidit ex cauſſarum plurium aggregatione, qua-rum nulla per ſe ad errorem ſufficit cauſſandum. Alhazen 72 n 3. Page: 489
910. 155. Error accidit uiſuiuia ſcientiæ per inconueniẽtem applicationem formæ, quæ eſt in ani-ma alicuirei uiſæ, in intemperantia cuiuslibet octo circumſtantiaru reiuiſæ. Alhazen 21 n 3. Page: 489
911. 156. In ſolo uiſu error quando accidit propter intemperãtiam cuiuslibet octo circumſtan-tiarum rerum per ipſum propriè uiſarum. Alhazen 20 n 3. Page: 490
912. 157. Fulgidum mixtum nigro, ſiue per nigrum medium, uiſui colorem præſentat puniceum. Page: 490
913. 158. Viſum protenſum longè debiliorem fieri patens eſt. Page: 490
914. 159. Nigredinis in re non nigra apparitio ex uiſus prouenit defectione. Page: 491
915. VITELLONIS FI-LII THVRINGORVM ET PO-LONORVM OPTICAE LIBER QVINTVS. Page: 491
916. DEFINITIONES. Page: 492
917. PETITIONES. Page: 492
918. THE OREMATA 1. Corporum terſorum politorum, cuiuſcun figuræ ſint, ſuperficies à quolibet ſuorum pun-ctorum luces, colores, & formas rerum oppoſitarum reflectunt ſecundum rectitudinem linea-rum. Euclides 2 hypothe. catoptr. Ptolemæus 1 & 3 the. 1 catoptr. Alhazen 2 n 4. Page: 493
919. 2. Ab omni corpore colorato præſente luce, color ad corpus oppoſitum politum mixtim cum lumine mittitur: & quando totaliter, quando partialiter reflectitur ab illo, ſicut & ipſum lumen. Ptolemæus 3 th. 1 catoptr. Alhazen 3 n 4. Page: 493
920. 3. Omnis reflexio debilitat luces & colores: & uniuerſaliter omnes formas. Alhazẽ 4 n 4. Page: 493
921. 4. Omnis lux reflexa, etſi debilior ſit luce prima, eſt tamen fortior quàm lux ſecunda, æqua-liter ab origine diſtantibus ambabus: & idem eſt in colore. Alhazen 5 n 4. Page: 494
922. 5. Natura agit in omnibus ſecundum lineas breuiores. Euclides in præfatione opticorum. Ptolemæus 1 th. 1 catoptr. Page: 494
923. 6. Omnis reflexio luminis & coloris fit ſecundum lineas ſenſibiles latitudinem habentes. Alhazen 16 n 4. Page: 494
924. 7. In reflexionibus factis à quibuſcun ſpeculis, fit deceptio propter intem perantiãlucis: uel propter diuerſitatem ſitus:uel propter remotionem puncti, cuius forma reflect itur:uel etiãcen-tri ipſius uiſus à ſuperficie cuiuslibet ſpeculorum. Alhazen 3 n 6. Page: 495
925. 8. Specula, à quibus regularis fit reflexio, ſunt tantùm ſeptem. Page: 495
926. 9. Inſtrumentum conſtituimus, in quo modi omnium reflexionum à quibuſcun regularib. ſpeculis inſtrumentaliter declarantur. Alhazen 7 n 4. Page: 495
927. 10. In ſpeculis planis radij obliquè incidentis fit ad aliam partem reflexio: ſemper́ angulum incidentiæ æqualem eße angulo reflexionis experimentaliter comprobatur. Euclides 1 the. ca-toptr. Ptolemæus 4 th. 1 catoptricorum. Alhazen 10 n 4. Page: 497
928. 11. In ſpeculis planis radium perpendiculariter incidentem reflec̃ti in ſe ipſum inſtrument æ-liter declar atur. Euclides 2 the. catoptr. Alhazen 11 n 4. Page: 498
929. 12. In ſphæricis conuexis ſpeculis radio incidente & reflexo, ſemper angulus incidentiæ eſt æ-qualis angulo reflexionis. Ex quo patet quia radius perpendicularis reflectitur in ſe ipſum. Eu-clides I the. catoptr. Ptolemæus 5 th. 1 catoptr. Alhazen 12 n 4. Page: 498
930. 13. In ſphæricis concauis ſpeculis radio incidente & reflexo, ſemper angulus incidentiæ eſt æ-qualis angulo reflexionis. Euclides 1 the. catoptr. Alhazen 12 n 4. Page: 499
931. 14. In columnaribus conuexis ſpeculis radio incidente & reſlexo, ſemper angulus in cidentiæ eſt æqualis angulo reflexionis. Euclides 1 th. catoptr. Alhazen 12 n 4. Page: 499
932. 15. In pyramidalibus conuexis ſpeculis radio incidente & reflexo, ſemper angulus incidetiæ eſt æqualis angulo reflexionis. Euclides 1 the. catoptr. Alhazen 12 n 4. Page: 499
933. 16. In columnaribus concauis ſpeculis radio incidente & reflexo, ſemper angulus incidentiæ eſt æqualis angulo reflexionis. Euclides 1 the. catoptr. Alhazen 12 n 4. Page: 499
934. 17. In pyramidalibus concauis ſpeculis radio incidente & reflexo, ſemper angulus incidentiæ eſt æqualis angulo reflexianis. Euclides 1 the. catoptr. Alhazen 12 n 4. Page: 500
935. 18. Omnis res uiſa per ſpeculum quodcun, ſub breuiſsimis lineis comprehenditur à uiſu. Pto lemaus 4 th. 1 catoptr. Page: 500
936. 19. Lineæ incidentiæ & reflexionis, continentes angulos æquales cum perpẽdiculari à puncto ſui concurſus ſuper ſuperficiem ſpeculi plani uel cõuexiextracta, ſunt breuiores omnib. lineis ab eiſdem termin is ſuper eandem ſuperficiem ſpeculi productis, continentιb. angulos inæquales cũ perpendicularibus à punctis ſui concurſus extractis. Page: 500
937. 20. In omnireflexione à quibuſcun ſpeculis facta, ſemper angulus incidẽtiæ eſt aqualis an-gulo reflexionis: ex quo patet, quòd linearum inæqualit as natur am reflexionis non immutat. Euclides 1 th. catoptr. Ptolemæus 4. 5 th. 1 catoptr. Alhazen. 10. 18 n 4. Page: 502
938. 21. Omnis formæ ſecundum lineam perpendicularem ſuper ſuperficiem cuiuſcũ ſpeculi in-cidentis, reflexio fit ſecundum lineam eandem. Euclides 2 th. catoptr. Alhazen 11 n 4. Page: 502
939. 22. Inter punct a formæ ſuperficiei cuiuſcun ſpeculi incidentis & ſpeculi oppoſiti ſuperfici-em, neceſſe eſt infinitas pyramides figurari, conos & baſes binc inde mutuas babentes. Alha-zen 14 n 4. Page: 503
940. 23. Impoßibile est uideri imagines in quibuſcun ſpeculis propter reflexionem radiorum ui-ſualium à ſpeculis ad res uiſas: ſed ſolùm propter reflexionem formarum à ſpeculis ad uiſum-Alhazen 20 n 4. Page: 503
941. 24. Comprehenſionem formarum uiſibilium in ſpeculo ſola efficit reflexio, qua ad uiſum: un-de ſecundum diſpoſitionem linearũ reflexionis uiſus neceſſariò informatur. Alhazen 21 n 4. Page: 504
942. 25. In omni reflexione à quocun  ſpeculo facta, ſuperficiem reflexionis ſuper illius ſpeculi ſu-perficiem, uel ſuper ſuperficiem illud ſpeculum in puncto reflexionis contingentem, erectam eſſe eſt neceſſe. Alhazen 13 n 4. Page: 504
943. 26. In omni reflexione à cuiuſcun ſpeculi ſuperficie, linea recta per aqualia diuidens angu-lum contentum ſub lineis incidentiæ & reflexionis, ſuper lineam, quæ eſt cõmunis ſectio ſu-perficiei reflexionis & ſpeculi, uel ſuperficiei in puncto incidentiæ ſpeculum contingentis, neceſ-ſariò perpendicularis exiſtit: ex quo patet illam lineam erectã eſſe ſuper ſuperficiem in illo pun-cto ſpeculum contingentem. Page: 505
944. 27. In omni ſuperficie reflexionis à ſpeculis quibuſcun, centrum uiſus: & punctũ forma ui-ſæ: & punctum reflexionis: & terminum perpendicularis & cathetiutriuſ, conſiſtere eſt neceſ ſe: ex quo patet lineam perpendicularem à puncto reflexionis ductam, omnibus ſuperficiebus re flexionis illi puncto incidentibus communem eſſe. Alhazen 23 n 4. Page: 505
945. 28. Omnem pun ctum reflexionis formæ puncti obliquè ſpeculo incidentis, inter cathetũ in-cidentia & reflexionis in ſuperficie ſpeculi conſiſtere eſt neceſſe. Page: 506
946. 29. Impoßibile eſt ſimul duo puncta eiuſdem rei uiſæ ab eodem puncto cuiuſcun. ſpeculi re-flectiadidem centrum uiſus: uel à duob. punctis ſpeculorum planorũ uel conuexorum formam unius puncti. Alhazen 51 n 4. Page: 506
947. 30. Abuno puncto ſuperficiei ſpeculi cuiuſcun formam unius punctireiuiſæ ad duos uiſus non eſt poßibile reflecti. Alhazen 51 n 4. Page: 507
948. 31. Ab uno puncto reflexionis cuiuſun ſpeculi ad diuerſos uiſus poßibile eſt formas pun-ctorum plurium reflecti: & à diuerſis unam. Alhazen 51 n 4. Page: 507
949. 32. A‘ centro oculi duct a perpendiculari ſuper ſuperficiem cuiuſcun ſpeculi plani uel con-uexi, non eſt poßibile aliquem punctum ductæ line æ reflecti ad uiſum, niſieum ſolùm, in quo du-ct a perpendicularis ſuperficiem oculi interſecat: & ab eo ſolo puncto, in quo duct a perpendicula ris incidit ipſius ſpeculi ſuperficiei. Alhazen 13 n 5. Page: 507
950. 33. Impoßibile eſt formã obliquè ſpeculo incidentẽ ſecundum li-neam ſuæ incidentiæ aduiſum reſlecti, uelex parte ſui anguli mi-noris. Euclides 3 th. catoptr. Page: 508
951. 34. Inomni ſpeculo formarum punctorum mediorũ cuiuslibet rei uiſæ reflexio fit inter pun-cta reflexionum formarum punctorum extremorum eiuſdem rei uiſæ. Page: 509
952. 35. Figura ſuperficiei corporis incidentis & ſpeculi, ſitu́ ſimilibus exiſtentibus, erit in omni ſpeculo complementum formæ corporis & figuræ. Alhazen 22 n 4. Page: 509
953. 36. In ſpeculis quibuſcun unumquod punctorum conſpecto-rũ in catheto ſuæ incidentiæ uidetur. Euclides 16.17.18.th. catoptr. Alhazen 9 n 5. Page: 509
954. 37. Locum imaginis rei uiſæ in ſpeculis quibuſcun in puncto concurſus lineæ reflexionis cũ catheto incidentiæ neceſſe eſt eſſe. Alhazen 2.4.6.7.8 n 5. Page: 509
955. 38. Formam omnis rei uiſe comprehenſe per reflexionem à ſuperficie alicuius ſpeculi: figuræ ſuperficiei illius ſpeculi eſt neceſſarium aliqualiter aßimilari. Alhazen 37 n 6. Page: 511
956. 39. Diuiſa cuiuſcun ſpeculi ſuperficie, accidit formam unius puncti rei uiſæ numero illarũ partium numer ari. Page: 511
957. 40. In omnis ſpeculi ſuperficie fit formarum reflexio in longitudine & latitudine ſecundum modum polituræ. Page: 511
958. 41. In omni ſpeculo accidit eandem imaginem à duobus uiſibus quando uideriduas. Page: 511
959. 42. Imago rei uiſæ motæ in omni ſpeculo moueri uidetur. Page: 512
960. 43. In omni reflexione à ſpeculis planis facta, lineæ incidentiæ & reflexionis proportionales ſunt cathetis à punctis ſuorum terminorum demißis, & ipſis baſibus in ſpeculorũ ſuperficie in-teriectis. Euclides 3 hypotheſi catoptr. Page: 512
961. 44. Forma punctirei uiſæ ſuperſiciei plani ſpeculi incidente: lo cum, in quo uiſu conſtituto, ad ipſum fiat reflexio, inuenire. Page: 512
962. 45. Forma puncti à ſpeculo plano non reflectitur ad eundem ui-ſum, niſi ab uno puncto tantùm. Alhazen 14 n 5. Page: 512
963. 46. In ſpeculis planis dati puncti uiſi ad cẽtrum uiſus datum, punctum reſlexionis inuenire. Alhazen 12 n 5. Page: 513
964. 47. Lineæ reflexionis formæ eiuſàem puncti à diuerſis punctis ſpeculi plani non ſunt æquidi-ſtantes: attamen in centro unius uiſus non concurrunt. Ex quo patet quòd unus uiſus uidere nõ poteſt idolum eiuſdem formæ à diuerſis punctis eiuſdem plani ſpeculi reflexum. Euclides 4 the. catoptr. Ptolemæus 7 th. 1 catoptr. Page: 513
965. 48. In ſpeculis planis forma puncti adcentrum uiſus reflexa, locum imagin is inuenire. Page: 514
966. 49. Eadem eſt diſtantia loci imaginis à ſuperficie ſpeculi plani ſub ſpeculo, quæ eſt punctiuiſi ab eadem ſuperficie ſupra ſpeculum planũ exiſtentis. Euclides 19th. catoptr. Alhazen 11 n 5. Page: 514
967. 50. In omni reflexione à ſpeculis planis facta, linea à centro uiſus ad locum imaginis produ-cta, æqualis eſt lineæ incidentiæ & reflexionis ſimuliunctis. Page: 514
968. 51. In ſpeculo plano ab utro uiſu uno puncto comprehenſo, idem erit imaginis locus uiſib. am bobus: ex quo patet quòd una ſola imago utri uiſuioccurrit. Alhazen 15 n 5. Page: 515
969. 52. In ſpeculis planis figurarei uiſæ & ſitus partium ſecundum quantitatem longitudini & latitudinis non mutatur. Ex quo patet, quòdimago cuius libet rei uiſæ in ſpeculo plano æqualis eſt formæ rei extrà. Euclides 19 th. catoptr. Alhazen 2 n 6. Page: 516
970. 53. Altitudines & profunditates à planis ſpeculis reuerſæuidentur, cum ſpeculorum ſuperfi ciebus perpendiculariter inſiſtunt. Euclides 7th. catoptr. Page: 516
971. 54. Obliquæ longitudines à planis ſpeculis uidentur, quemadmodum ſe habent. Euclides the. catoptr. Page: 516
972. 55. In ſpeculis planis dextra apparent ſiniſtra, & ſiniſtra dextra. Euclides 19 th. catoptr. Page: 517
973. 56. Poſsibile eſt ſpeculum planum taliter ſiſti, ut intuens propria imagine non uiſa, uideat i-maginem rei alterius non uiſæ, Ptolemæus 9 th. 2 catoptr. Page: 517
974. 57. Poßibile est ſpeculum unum planum in camera propriataliter ſiſti, ut in ipſo uideantur ea, quæ geruntur in domo alia uel in uicis & plateis. Ptolemæus 7 th. 2 catoptr. Page: 519
975. 58. Poßibile eſt ſpeculum ex ſpeculis planis compoſitum conſtrui, in quo uideantur ſolius aſpi-cientis plures imagines ad modum chorearum. Ptolemæus 6 th. 2 catoptr. Page: 519
976. 59. Poßbile eſt ſpeculum ex ſpeculis planis compoſitum conſtrui, in quo aſpiciens ſuam uideat imaginem uolantem. Ptolemæus 6 th. 2. catoptr. Page: 520
977. 60. Per duo ueltria ſpecula plana orthogonaliter ad inuicẽ diſpoſita, poſsibile eſt eiuſdem pun cti imaginem uideri. Euclides 13 th. catoptr. Page: 521
978. 61. Poßibile eſt per quotcun quis uoluerit plana ſpecula ſecundum diſpoſitionem polygonij æquilateri & æquianguli ad inuicem diſpoſita, eiuſdem puncti imaginem uideri. Euclides 14 th. catoptr. Ptolemæus 8 th. 2 catoptr. Page: 522
979. 62. A‘ pluribus ſpeculis planis poßibile eſt formã rei per ſe uiſæ, uelrei non uiſæ reflecti ad ui ſum, it a ut diſtantia imaginis à centro uiſus ſit æqualis omnibus lineis incidentiæ & ipſi lineæ reflexionis. Page: 522
980. 63. Reflexione à pluribus ſpeculis planis ad eundẽ uiſum facta, ab imparibus quidẽ dextra apparẽt ſiniſtra, & ſiniſtra dextra: à paribus uerò dextra apparent dextra, & ſiniſtra ſiniſtra: & diſtantia imaginis à uiſu conſtabit ex quantitate omnium linearum incidentiæ & lineæ re-flexionis. Ptolemæus 3 th. 2 cattoptr. Page: 523
981. 64. Duo ſpecula plana rectangula & æqualia poßibile eſt ſic ſiſti, ut intuens in uno ſpeculorũ ſuam imaginem uideat uenientem, & in altero recedentem. Ptolemæus 4 th. 2 catoptr. Page: 524
982. 65. Abuno ſpeculo plano ſoli oppoſito ignem eſt impoßibile accẽdi: à pluribus uerò poſsibile. Page: 525
983. VITELLONIS FI-LII THVRINGORVM ET PO-LONORVM OPTICAE LIBER SEXTVS. Page: 525
984. DEFINITIONES. Page: 525
985. THEOREMATA 1. Communem ſectionem ſuperſiciei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexineceſſe eſt circulum magnum uel arcum circuli magni ſphæræ eſſe: ex quo patet quòdomnis ſuperficies reflexionis diuidit ſphæram ſpeculi per æqualia. Page: 526
986. 2. A centro uiſus ad ſuperficiem ſpeculi ſphærici conuexi ducta contingẽs, circa fixam ui-ſualem diametrum æqualiter mota portionem ſuperficiei ſpeculi determinat, à cuius pũctis fiet formarum reflexio ad uiſum. Alhazen 25 n 4. Page: 526
987. 3. Oppoſito uiſui ſpeculo ſphærico conuexo, it a ut uiſus non ſit in ſuperficie illius ſpeculi aut ſuperficie ei continua: erit communis ſectio baſis pyramidis uiſionis & ſuperficiei ſpeculi circu-lus minor magno circulo ſphæram ſpeculi per æqualia ſecante. Alhazen 24 n 4. Page: 527
988. 4. In ſpeculis ſphæricis conuexis ſecundũ acceſſum uiſuum ad ſpecula, circulorum uiſum terminantium quantitas mi-nuitur, ad receſſum uerò augetur. Page: 527
989. 5. A quolibet puncto ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexi oppoſitæ uiſui poteſt fieri reflexie aduiſum. Alhazen 25 n 4. Page: 528
990. 6. In omni ſuperficie reflexionis à ſpeculis ſphæricis conuexis, centrum uiſus: & centrum ſpe-culi: punctum reflexionis: & punctum reflexum cõſiſtere eſt neceſſe: ex quo patet lineam à cen-tro uiſus ad centrum ſpeculi productam omnibus ſuperficiebus ſectionum ſecundũ diuerſa pun-cta ſpecula huiuſmodi ſecantium communem eſſe. Alhazen 23. 25 n 4. Page: 528
991. 7. Omnis linea reflexionis (præter lineas contingẽtes) ſecat circulum (qui eſt communis ſe-ctio ſuperficiei reflexionis, & ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexi) in duobus tantùm punctis: in puncto uidelicet reflexionis & in puncto alio portionis ſuperficiei ſpeculinon apparentis. Page: 528
992. 8. In omni reflexione à ſpeculis ſphæricis couexis, linea à cen-tro ſpeculi ad punctũ reflexionis ducta, diuidit angulum à lineis incidẽtiæ & reflexionis cõtentũ per duo æqualia. Alhaz. 13 n 4. Page: 529
993. 9. In conuexis ſpeculis ſphæricis omnem lineam reflexionis cum catheto incidentiæ ab eodem puncto ad centrũ ſpeculi productam, concurrere eſt neceſſe. Alhazen 8 n 5. Page: 529
994. 10. Centro uiſus poſito in catheto incidẽtiæ ſuper ſpeculum ſphæ-ricum conuexum incidente: ab uno tantùm puncto ſpeculi fiet re-ſlexio: & uidebitur imago in ſuperficie ſpeculi in ipſo ſcilicet puncto reflexionis: niſi fortè propter continuitatem ſui cum punctis alijs formæ uiſæ ad alium locum imaginis pertrahatur. Alhazen 19 n 5. Page: 529
995. 11. Locum imaginis uiſæ in ſpeculis ſphæricis conuexis in con-curſu lineæ reflexionis cum catheto inctdentiæ neceſſe eft eſſe: ex quo patet, quòd in omnireflexione ab his ſpeculis facta, ſemper imago totius rei uiſæ continetur in aliqua linea inter loca imagi-num ſuorum extremorum punctorum producta: patet etiã quòd in his ſpeculis poßibile eſt locum imaginis inueniri. Euclides 17 th. catoptr. Alhazen 3. 16 n 5. Page: 530
996. 12. Cathetum incidentiæ linea reflexionis à circulo (qui eſt communis ſectio ſuperficiei refle-xionis & ſpeculi ſphærici conuexi) ſecante, & à puncto reflexionis duct a recta illum circulum contingente, quæ ſecet cathetum: erit totius catheti proportio ad inferiorem partẽ ſui reſectam
531
uerſus centrum ſicut partis extrinſecus reſectæ per contingentem ad eam partem, quæ utraſ interiacet ſectiones. Alhazen 18 n 5. Page: 530
997. 13. In omni ſpeculo ſphærico conuexo linea recta interiacens centrum ſpeculi; & locum imæ. ginis, maior eſt rect a interiacente locum imaginis & punctum reflexionis. Alhazen 17 n 5. Page: 531
998. 14. Ducta catheto incidentiæ ad centrum circuli, qui eſt com-munis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexi: ducta quo & linea in puncto reflexionis eundem cir-culum contingente: pars catheti interiacens finem contingentiæ & circumferetiam circuli ſemidiametro eiuſdem circuli eſt mi-nor. Alhazen 18 n 5. Page: 531
999. 15. Lineæ reflexionis formæ eiuſdem punctià diuerſis punctis ſpeculi ſphærici conuexi non ſunt æquidiſtantes: attamen in centro unius uiſus non concurrunt. Ex quo patet quòd unus ui-ſus non poteſt uidere idolum eiuſdem formæ reflexum à diuerſis punctis eiuſdem ſpeculi ſphæri-ci conuexi. Euclides 4 th. catoptr. Ptolemæus 8 th. 1 catoptr. Page: 531
1000. 16. A ſuperficie ſpeculi ſphærici conuexi non poteſt forma alicuius puncti ad uiſum unum, niſi à ſolo puncto reflecti: & una ſola imago uiſui occurrit. Alhazen 29 n 5. Page: 532
1001. 17. In una catheto incidẽtiæ ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexi ſumptis duobus punctis, que rum formæ à ſuperficie ſpeculi ſint reflexibiles ad unum uiſum: erit punctus reflexionis puncti propinquioris centro ſpeculi remotior à centro uiſus, quàm puncti remotioris ab eodem centro ſpeculi ſit ab ipſo centro uiſus. Alhazen 30 n 5. Page: 533
1002. 18. Formæ omnium punctorum æqualiter diſtantium à centro ſpeculi ſphærici conuexi, ſe-cundum æquales angulos ſub cathet is incidentiæ & diametris uiſualibus in centro ſpeculi con-tentos reflectuntur ad uiſus. Page: 534
1003. 19. Impoſsibile eſt duo puncta æqualis diſtantiæ à centro ſpeculi ſphærici conuexi, ex eadem parte diametri uiſualis exiſtentia, ab arcu (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſu-perficiei ſpeculi) adeundem uiſum reflecti. Page: 534
1004. 20. Puncto rei uiſæ & centro uiſus æqua-liter à ſuperficie ſpeculi ſphærici conuexi di-ſtantibus, punctum reflexionis inuenire. Alhazen 31 n 5. Page: 535
1005. 21. Si angulus contentus ſub linea incidentiæ à puncto rei uiſæ obliquè duct a ad pũctum aliquem ſuperficiei ſpeculi ſphærici con-uexi, & linea à centro ſpeculi ad eundem punctum duct a nõ fue-rit maior recto, impoßibile eſt fieri reflexionem perfectam ad ali-quem uiſum ſecundum illum punctum. Alhazen 40 n 5. Page: 535
1006. 22. Puncto rei uiſæ dato plus diſtante à cẽtro ſpẽ culi ſphærici conuexi quàm centrum õculi: poßibile eſt in ſuperſicie ſpeculi inuenire certum pũctum refle-xionis formæ dati puncti ad datum centrum uiſus. Alhazen 39 n. 5. Page: 536
1007. 23. Super unam cathetum incidentiæ ſuper ficiei ſpeculi ſphærici conuexi, uelſuper diuerſas aduiſum, ad quem fit reflexio, conſimiliter ſe habentes, datis duobus punctis, quorum formæ à ſuperficie ſpeculi ſint reflexibiles ad uiſum: erit locus imaginis puncti centro ſpeculi propinquio ris remotior à centro ſpeculi, & remotioris propinquior. Page: 539
1008. 24. Si ab aliquo puncto ſpeculi ſphærici conuexi linea reflexionis producta circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi) taliter ſecuerit, quòd lineæ productæ pars, quæ eſt intra circulum, ſit æqualis ſemidiametro circuli: locus uiſæ imaginis ſemper erit intra conue-xuæ ſpeculi. Alhazen 20 n 5. Page: 540
1009. 25. A‘ quocun́ puncto arcus circuli (quieſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpe-culi ſphærici conuexi) interiacentis puncta, in quibus caιhetus reflexionis & linea reflexionis, (cuius pars intra circulum est æqualis ſemidiametro circuli) ſecant circulu, fiat reflexio: locus uiſæ imagin is ſemper erit intra ſpeculum. Alhazen 21 n 5. Page: 540
1010. 26. A‘ quocũ pũcto arcus circuli (qui eſt cõmu-nis ſectio ſuperficiei reflexiõis & ſpeculi ſphærici cõue-xi) interiacentis punctũ, in quo linea reflexionis, cu-ius pars intra circulũ eſt æqualis ſemidiametro circu li, ſecat circulum, & punctum proximũ, in quo linea ducta à centro uiſus contingit circulũ, fiat reflexio: locus uiſæ imaginis quandog erit intra ſpe-culum: quando in ſuperficie conuex a ſpeculi: & quando extra ſpeculum. Alhazen 22 n 5. Page: 541
1011. 27. Omnis diameter ſpeculi ſphærici conuexi, in quam locus imaginis cadit, in ipſa ſuperficie ſpeculi aut extra ſpeculum: portioni ſphær æ ſpeculi nõ apparenti uiſuineceſſariò applicatur. Ex quo patet, quòd ipſa eſt demißior qualibet linearum contingentium à centro uiſus ad ſpeculi ſu-perficiem productarum. Page: 542
1012. 28. Ad diametrum ſpeculi ſphærici conuexi ducta linea reflexionis ſecante ſpeculum, ita ut pars ductæ lineæ interiacẽs ſuperficiem ſpeculi & diametrũ, ſit æqualis parti diametri interia-centi punctum ſectionis & centrum ſpeculi: in illa parte diametri non eſt locus alicuius imagi-nis, ſed eſt imaginum met a, ſicut & in illo puncto ſectionis. Alhazen 23 n 5. Page: 542
1013. 29. Aßignata meta imaginum in quacunque diametro inter line as contingentes à uiſu ad ſpeculum ſphæricum conuexum ductas, præter uiſualem diametrum: in punctis tantùm datæ
544
diametri, inter ſuperficiem ſphæræ & punctum, quieſt imaginum meta, exiſtentibus ſunt loca imaginum illius diametri. Alhazen 24 n 5. Page: 543
1014. 30. Linea reflexionis, circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphæ rici conuexi) taliter ſecante, quòd pars lineæ productæ intra circulum ſit æqualis ſemidiametro ſpeculi: pars diametri in termino huius lineæ ſecantis ſpeculum, interiacens punctum ſectionis ſpeculi, & punctum ſectionis ſui cum linea contingenter à uiſu ductæ ad ſpeculum, eſt locus ima-ginum punctorum illius diametri: & nullus punctus alius diametri eiuſdem: erit́ locus ima-ginis ſemper extra ſpeculum. Alhazen 25 n 5. Page: 544
1015. 31. Catheto incidentiæ ſecante quemcun punctum arcus circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) interiacentis punctum contingentiæ lineæ à centro uiſus ductæ, & punctum, quo linea reflexionis (cuius pars intra circulum eſt æqualis ſemidiametro circuli) ſecat arcum circuli non apparentem uiſui: erũt locorum imaginum plu-raintra ſpeculi conuexam ſuperficiem: unum tantũ in ipſa ſuperficie, & plurima extra ipſam. Alhazen 26 n 5. Page: 545
1016. 32. In quemcun punctum arcus circuli (quieſt cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpe-culi ſphærici conuexi) interiacentis punctũ, in quo linea reflexionis (cuius pars intra circulũ) eſt æqualis ſemidiametro circuli, in portione nõ apparente ſecat circulum, & punctum diſtantẽ à puncto contingentiæ per quartam eiuſdem circuli cathetus, incidenιiæ ceciderit: locus imagi nis ſemper erit extra ſpeculum. Alhazen 27 n 5. Page: 546
1017. 33. In arcum circuli (communis ſectionis ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi ſphæri-ci conuexi) interiacentem punctum, ubi diameter uiſualis & punctum diſtans à puncto contin
547
gentiæ per quartam circuli inferius ſecant circulum, non poteſt cadere cathetus incide ntiæ, in qua aliquis locus imaginis occurrat. Alhazen 28 n 5. Page: 546
1018. 34. Ambobus uiſibus à duobus punctis reflexionis ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexiforma unius punctioccurrẽte: unicus imaginis eſt locus: & imago tantũ unica uidetur. Alha. 41 n 5. Page: 547
1019. 35. In ſpeculo ſphærico conuexo eſt ordinatio punctorum imaginum in ambobus uiſibus, ſicut ordinatio punctorum rei uiſæ. Alhazen 42 n 5. Item 4 n 6. Page: 548
1020. 36. In quibuſdam ſitibus poßibile eſt à ſpeculis ſphæricis conuexis, plurib. uiſibus rem apparere unicam unam́ imaginem habentem. Page: 548
1021. 37. In ſpeculis ſphæricis conuexis minor eſt diſtantia imaginis à ſpeculi ſuperficie, quàm ipſius rei extra. Euclides 20 th. catoptr. Page: 549
1022. 38. Re conſpecta à tali longitudine, quòd eius certa quantitas uiſu comprehendi non poßιt: nonnunquã uidebitur imago reiuiſæ in ſpeculo ſphærico cõuexo æqualis: quando maior quàm forma per ſe uiſui occurrens. Alhazen 6 n 6. Page: 549
1023. 39. In omni diſtãtia, qua certa quãtitasrei à uiſu potect cõprehẽdi, imago cuiuslibet rei uiſæ in ſpeculo ſphærico cõuexo minor uidetur ꝗ̃ forma rei extra. Eucl. 21 th. catoptr. Alhazen 5 n 6. Page: 556
1024. 40. In minorib. ſpeculis ſphæricis couexis eiuſdẽ rei apparẽtidola minora. Eucl. 22 th. catoptr. Page: 557
1025. 41. In eodem ſpeculo ſphærico conuexo, centro uiſus immoto exiſtente: imago rei approxima-tæ ſuperficiei ſpeculi uidetur maior, & ſecundum eandem lineam elong at æ minor. Page: 558
1026. 42. In ſpeculo cõue xo ſphærico dextr a rei uiſæ apparẽt ſiniſtra, et ſiniſtra dextra. Euc. 20 th. catop. Page: 558
1027. 43. Altitudines & profunditates perpendiculariter incidentes ſpeculis ſphæricis conuexis, reuerſæ apparent. Euclides 8 th. catoptr. Page: 558
1028. 44. Obliquarum longitudinum idola à conuexis ſpeculis reflexa apparent ſuæpropriæ diſpo-ſitionis. Euclides 10 th. catoptr. Page: 559
1029. 45. Duobus punctis rei uiſæ æqualiter diſtantibus à centro ſpeculi ſphæriciconuexi, & inæ-qualiter à centro uiſus in eadẽ ſuperficie uel diuerſis:erunt imago & finis cõtingentiæ punctire motioris à centro uiſus remotiora à centro ſpeculi, quàm imago & finis cõtingentiæ puncti pro-pinquioris:ex quo patet quòd punctorũ æqualiter diſtantiũ à centro ſpeculi & à centro uiſus, imagines à centro ſpeculi æqualiter diſtabunt. Alhazen 7 n 6. Page: 559
1030. 46. Imago arcus concentrici ſpeculo ſphærico conuexo (diametro uiſuali erecta ſuper ſuperfi-ciem incidentiæ) uidetur curua, & ſemper æquidiſtans arcui, cuius eſt imago. Alhaz. 11 n 6. Page: 560
1031. 47. Imago arcus concentrici ſpeculo ſphærico conuexo (diametro uiſuali ſuperficiei inciden-tiæ obli q u è incidente) uidetur curua, non æquidiſtans arcui, cuius eſt imago, niſiperpendicula-riduct a à uiſu ſuper aliquem punctum uiſi arcus incidente. Alhazen 12 n 6. Page: 561
1032. 48. Imago arcus eccentrici circulo (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficiei incidẽtiæ & ſpeculi ſphæ rici conuexi) ſecundũ mediũ eius punctum propinquior is cẽtro ſpeculi (uiſu exiſtẽte extra ſuքfi ciẽ incidentiæ) uidetur rnaιoris curuit at is qua arcus etdẽ circulo ſpeculi æքdiſtãtis. Alha. 3 n 6. Page: 561
1033. 49. In ſpeculis ſphæricis cõexis, uiſu nõ exiſtẽte in ſuperficie li neæ rectæ æꝗdiſtãtis ſpeculo, imago uidetur curua. Alha. 14 n 6. Page: 562
1034. 50. Lineæ rectæ non æquidiſtantis ſpeculo, quæ producta non cõ-tingeret, uel ſecaret ſuքficiẽ ſpeculi ſphærici cõuexi (uiſu nõ exiſten te in ſuperficie incidentiæ) imago uidetur curua. Alhaz. 15 n 6. Page: 562
1035. 51. Imago lineæ rectæ, quæ product a contingeret ſpeculum ſphæ ricum conuexum (uiſu non exiſtente in ſuperficie incidẽtiæ) ſem per uidetur curua. Alhazen 16 n 6. Page: 562
1036. 52. Imago lineæ rectæ, quæ producta ſecaret circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficiei inci dentiæ, & ſuperſiciei ſpeculi ſphærici conuexi) non tamen per centrum, uiſu non exiſtente in ſu-perſicie incidentiæ, uidetur curua, Alhazen 17 n 6. Page: 564
1037. 53. Imago lineæ rectæ, quæ producta tranſiret centrum circuli (quieſt cõmunis ſectio ſuperficiei incidentiæ & ſpeculi ſphærici con-uexi) centro uiſus exiſtente in eadem ſuperficie, uel extra illam, nõ tamen in illa linea, ſemper uidetur recta, Alhazen 18 n 6. Page: 564
1038. 54. Lineæ rectæ declinatæ à centro circuli (quieſt communis ſe-ctio ſuperficiei incidentiæ & ſpeculi ſphærici conuexi) centro uiſus exiſtente in eadem ſuperficie incidentiæ, ita quòd declinatio lineæ ſit adpartem aliam à uiſu, & ſit tangens ſuperficiem ſpeculi, tan-tùm imago unius puncti uidetur. Alhazen 19 n 6. Page: 564
1039. 55. Lineæ rectæ declinatæ à cẽtro circuli (quieſt cõmunis ſectio ſuperficiei incidẽtiæ & ſpeculi ſphærici cõuexi) cẽtro uiſus exiſtẽte in eadẽ ſuperficie incidentiæ, it a ꝗ declinatio lineæ ſit ad par tẽ uiſus, ſiue ſit tangens ſuperficiẽ ſpeculι ſiue non, nullius puncti imago uidetur. Alhaz. 20 n 6. Page: 565
1040. 56. Lineæ rectæ obliquæ, non tangentis ſuperficiem ſpeculi ſphæ rici conuexi uiſu exiſtente in ſuperficie incidentiæ, ita quòd obli-quatio lineæ ſit ad partem aliam à uiſu: modicùm imaginis uide-tur: & erit imago ſemper curua. Alhazen 21 n 6. Page: 565
1041. 57. Viſu exiſtente inſuperficie incidentiæ lineæ rectæ, non concurrentis cum ſuperficie ſpeculi ſphærici conuexi, ſed æquidiſtantis lineæ interiacenti centrum ſpeculi & uiſus, uel concurrentis cum illa extra ſpeculum ex parte uiſus: imago uidebitur curua. Alhazen 22 n 6. Page: 566
1042. 58. Omnis arcus circuli, in cuius ſuperſicie incidentiæ fue rit centrum uiſus, imago ſen-ſibiliter apparens intra ſpecu-lum ſphæricum conuexum ui-detur ſemper curua. Alha-zen 23 n 6. Page: 567
1043. 59. Conuexitas imaginum quorumlibet arcuum, cum locus ipſarũ eſt intra ſpeculum ſphæricum cõue xum uelextra ipſum, conuexit ati arcuum fit contraria ſecundum ſitum. Page: 567
1044. 60. Imaginum curuarum eiuſdem arcus uiſi remotioris à cen-tro ſpeculi ſphærici conuexi curuior uidetur. Page: 568
1045. 61. Omnis imago in ſuperficie ſpeculi ſphærici conuexi uiſui occurrens, ſemper apparet conuexa. Euclides 23. th. catoptr. Page: 568
1046. 62. Imago lineæ curuæ ſecundũ eius concauit atẽ reſpiciẽtis ſuperficiẽ ſpeculi ſphærici conuexi, nonnunquã uidetur recta. Alhazen 23 n 6. Page: 568
1047. 63. A ſuperficie ſpeculi ſphærici conuexi ex diuerſis ſuperficiebus ſphærarum compoſita, for m æ reflexæ monſtruoſæ imaginis uidentur. Page: 569
1048. 64. Poßibile eſt per plura, quotcun quis uoluerit, conuexa ſphærica ſpecula eiuſdem puncti imaginem uideri. Euclides 15 th. catoptr. Page: 569
1049. 65. A‘ ſuperficie unius ſpeculi ſphærici conuexiignem impoßi-bile eſt accendi: ex plurium tamen compoſitione poßibile. Page: 569
1050. VITELLONIS FILII THVRINGORVM ET PO-LONORVM OPTICAE LIBER SEPTIMVS. Page: 570
1051. DEFINITIONES. Page: 570
1052. THEOREMATA 1. Oppoſito uiſui ſpeculo colũnari uel pyramidali conuexo orthogonaliter erecto, ita ut uiſus non ſit in ſuperficie ſpeculi, aut ei continua: linea recta à centrc uiſus ducta, cum axe ſpeculi in
571
uertice acutum angulum tenente: à parte ſuperficiei ſpeculi interiacente ſuperficies contingen-tes ductas à centro uiſus ad ſpeculi ſuperſiciem ſolùm fit reflexio ad uiſum. Alhazen 35 n 4. Page: 570
1053. 2. Si à centro oculi ad lineas, quæ ſunt termini ſuperficierũ ſpe-culorum columnarium uel pyramidalium conuexorum apparen-lium uiſui, duæ ſuperficies reflexionis producantur: neceſſe eſt per ipſas ambas ſpeculum contingi. Alhazen 26 n 4. Page: 571
1054. 3. Cõmunis ſectio omnium ſuperficierum à uiſu productarũ, contingentiũ ſpeculũ columna-re cõuexum, eſt linea tranſiens centrum uiſus æquidiſtanter axi illius ſpeculi. Alhazen 26 n 4. Page: 571
1055. 4. Ad quodcũ punctũ ſignatũ in ſugnatũ in ſuperficie apparẽte ſpecu li colũnaris uel pyramidalis cõuexi à centro uiſus ducatur linea rect a: illa product a neceſſariò ſpeculũ ſecabit. Alhazen 27 h 4. Page: 572
1056. 5. Omnis ſuperficies plana in aliqua linea lõgitudinis ſuperfi-ciei apparentis uiſui ſpeculi colũnaris uel pyramidalis conuexi, contingens ſpeculũ, ſecat ſuperficies à uiſu productas, quæ cõtin-gunt portionis apparentis extremitates: omnes́ illæ ſuperficies inter uiſum & ſpeculi ſuperficiẽ extenduntur. Alhazen 27 n 4. Page: 572
1057. 6. Omnis ſuperficies reflexionis, in qua ſunt linea contingens baſim ſpeculi columnaris uel pyramidalis conuexi & linea longitudinis eiuſdem ſpeculi: idem ſpeculum ſecũdum lineam ſuæ longitudinis neceſſariò eſt contingens. Page: 573
1058. 7. Oppoſito uiſui ſpeculo columnari uel pyramidali cõuexo, ita ut centrum uiſus non ſit in ſuperficie columnæ uel pyramidis, & punctus rei uiſæ ſit cum uiſu in eadem ſuperficie ſpeculum ſecun-dum axem ſecante: communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſu-perficiei apparentis ſpeculi erit linea longitudinis ſpeculi: & ſi illa communis ſectio ſit linea longitudinis, ſuperficies reflexion is ſecat ſpeculum per axem. Alhazen 29 n 4. Page: 573
1059. 8. Omnium ſuperficierum planarum ſuperficiem ſpeculi colu-mnaris uel pyramidalis conuexi contingentium unica ſuper ſu-perficiem reftexionis ſpeculum ſecundũ axem ſecãtem eſt erecta, ut quæ ſecundum communem ſectionem illius ſuperficiei & ſpecu-li, lineam ſcilicet longitudinis, ſuperficiem apparẽtem ſpeculi per æqualia diuidentem, ſpeculum eſt contingens. Page: 573
1060. 9. Oppoſito uiſui ſpeculo columnari conuexo, ita ut uiſus non ſit in ipſa ſuperficie columnæ, & punctus rei uiſæ ſit cum uiſu in eadem ſuperficie æquidiſtanti baſibus columnæ: communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi erit circulus equidiſtans baſibus columnæ. Alhazen 30 n 4. Page: 574
1061. 10. Oppoſito uiſui ſpeculo columnari uel pyramidali conuexo, it a ut uiſus non ſit in ſuperficie colũnæ uel pyramidis, ſuperficie reflexionis obliquè axi ſpeculi incidente: communis ſectio ſuper-ficiei reflexionis & ſpeculi erit oxygonia ſectio. Alhazen 31 n 4. Page: 574
1062. 11. Communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi colu-mnaris circulo exiſtente: omnes ſuperficies planæ ſpeculum con-tingentes, ſuper ſuperficiem reflexionis ſunt erectæ. Page: 574
1063. 12. Communem ſectionem ſuperficiei reflexionis & ſpeculi pyramidalis conuexi circulum impoßibile eſt eſſe. Alhazen 41 n 4. Item 50 n 5. Page: 575
1064. 13. Oppoſito uiſui ſpeculo pyramidali conuexo, it a ut uiſus non ſit in ſuperficie pyramidis aut ei continua, punctus́ rei uiſæ ſit cum centro uiſus in eadem ſuperficie æquidiſtante baſi pyra-midis: impoßibile eſt reflexionem fieri ad uiſum. Page: 575
1065. 14. Superficierum reflexionis (quarum communis ſectio cum ſuperficie ſpeculi pyramidalis eſt linea recta) ſecundum diuerſas uiſus ſituationes quando ſolùm unam, quando plurimas ad eundem uiſum poßibile eſt applicari. Page: 576
1066. 15. Omnis ſuperficies reflexionis (cuius communis ſectio & ſuperſiciei ſpeculi columnaris uel pyramidalis conuexi eſt linea longitudinis ſpeculi) per æqualiæ diuidit ſuperficiem ſpeculi apparentem. Page: 576
1067. 16. Omnium ſuperficierum reflexionum ab eodem ſpeculo columnari cõuexo ad eundem ui- ſum factarum unicà eſt, cuius cõmunis ſe- ctio & ſuperficiei ſpe- culieſt linea lõgitudi- nis illius ſpeculi. Al- hazen 29 n 4. Page: 576
1068. 17. Omnium ſuperſicierum reflexionum ab eodem ſperculo columnari cõuexo ad eundem ui-ſum factarum unica eſt, cuius communis ſectio & ſuperficiei ſpeculi eſt circulus æquidiſtans ba-ſibus columnæ. Alhazen 30 n 4. Page: 577
1069. 18. Superficierum reflexionis (quarum communis ſectio cum ſuperficie ſpeculi colũnaris uel pyramidalis conuexi eſt ſectio oxy-gonia) plures ab eadem portione apparẽte ſpeculi ad eundem ui-ſum eſt poſsibile applicari. Alhazen 31. n 4. Page: 577
1070. 19. Linea longitudinis exiſtente cõmuni ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columna- ris uel pyramidalis cõ- uexi: à quocun pun- ctorum illius lineæ fiat reflexio ad uiſum, ſem- per fit in eadẽ ſuperfi- cie. Alhaz 32. 42 n 4. Page: 577
1071. 20. Sectione communi ſuperficiei reflexionis & ſpeculi colu-mnaris conuexi, exiſtẽte circulo: à quocun puncto illius circuli fiat reflexio, ſemper fit in eadem ſuperficie. Alhazen 32 n 4. Page: 578
1072. 21. Omnis perpendicularis à puncto reflexionis ſuper ſpeculi columnaris conuexam ſuperficiem erecta, producta intra ſpecu-lum eſt diameter cir culi æquidiſtantis baſibus columnæ: & econ-uerſo. Alhazen 34 n 4. Page: 578
1073. 22. Superficiei reflexionis & ſpeculi columnaris conuexi com-muni ſectione quacun linea exiſtente: formæ eiuſdem puncti rei uiſæ non fit reflexio ad uiſum eundem, niſi ab uno tantùm illius ſectionis puncto. Alhazen 33 n 4. Page: 578
1074. 23. Linea uiſa non exiſtente in eadem ſuperficie, in qua eſt centrum uiſus & axis ſpeculi co-lumnaris uel pyramidalis cõuexi, ſi linea uiſa reſpectu baſis ſpeculi ſuerit altior uel baßior cen-tro uiſus, ſiue reflexio fiat à linea longitudinis ſpeculi ſiue à circulo: ſemper fiet ſecundum oxy-gonias ſectiones ſuperficiem ſpeculi ſecundum pun-ct a illarum linearum continua ſecantes. Page: 579
1075. 24. In omni ſuperficie reſlexionis à ſpeculis columnaribus uel pyramidalibus conuexis, cen-trum uiſus: punctum uiſum: punctum reflexionis: punctum axis, in quem cadit perpendicula-ris ducta à puncto reflexionis ſuper ſuperficiem ſpeculi, conſiſtere eſt neceſſe. Alhaz. 23. 34 n 4. Page: 580
1076. 25. In ſuperficie apparente ſpeculi columnaris conuexi ſiue communis ſectio ſuperficiei refle-xionis & ſpeculi ſit linea longitudinis ſpeculi, ſiue circulus, ſiue oxygonia ſectio: à quolibet pun-cto poteſt fieri reflexio aduiſum. Alhazen 28 n 4. Page: 580
1077. 26. Superficiei reflexionis & ſpeculi columnaris conuexi communi ſectione linea longitudi-nis ſpeculi exiſtente: formæ eiuſdem punctirei uiſæ ab uno tantùm puncto totius ſuperficiei ſpe-culi ad unum uiſum fit reflexio. Alhazen 46 n 5. Page: 581
1078. 27. Superficiei reflexionis & ſpeculi columnaris conuexi communi ſectione exiſtente circu-lo baſibus ſpeculi æquidiſtante: ab uno ſolo puncto ſuperficieitotius ſpeculi formæ eiuſdem puncte reiuiſæ fit reflexio aduiſum. Alhazen 46 n 5. Page: 581
1079. 28. Superficiei reflexionis & ſpeculi columnaris conuexi communi ſectione exiſtente oxy-gonia: formæ eiuſdem puncti rei uiſæ ab uno ſolo puncto totius ſuperficiei ſpeculifit reflexio ad uiſum. Alhazen 47 n 5. Page: 582
1080. 29. Oxygonia ſectione exiſtente communi ſuperſiciei reflexionis & ſpeculi columnaris con-
584
uexi: dati punctiuiſi ad datum centrum uiſus punctum reflexionis inuenire. Alhazen 48 n 9. Page: 583
1081. 30. Linea rectæ æquidiſt antis axi ſpeculi columnaris conuexi, uiſu non exiſtente in eadem ſuperficie, reflexio fit à linea longitudinis ſpeculi ad uiſum. Alhazen 26 n 6. Page: 584
1082. 31. Linea longitudinis exiſtente communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi pyr amida lis conuexi: à quolibet puncto ſuperficiei ſpeculi apparent is uiſui poteſt fieri reflexio ad uiſum. Alhazen 40 n 4. Page: 585
1083. 32. Dato puncto ſpeculi pyramidalis couexi, à quo fiat reflexio dati puncti rei uiſæ ad datum centrum uiſus à puncto oxygoniæ ſectionis, uel à linea longitudinis ſpeculi: poßibile eſt loca inue niri, in quibus centro uiſus & puncto reiuiſæ collocatis, ſiat reflexio ad uiſum ab eodẽ dato pun cto ſpeculi, prout eſt punctus circuli æquidiſtantis baſi. Alhazen 52 n 5. Page: 586
1084. 33. Communi ſectione ſuperficieireflexionis & ſpeculipyramidalis conuexi exiſtente linea longitudinis ſpeculi, ab uno tantùm puncto ſuperficiei ſpeculi fit formæ unius punctirei uiſæ re-flexio ad uiſum. Alhazen 53 n 5. Page: 587
1085. 34. Cõmuni ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi pyramidalis conuexiexiſtente oxygo-nia ſectione: à quolibet puncto ſuperficiei ſpeculi apparentis uiſuipoteſt reflexio aduiſum: & ab uno uel à duobus punctis tantùm. Alhazen 43 n 4. Page: 588
1086. 35. Dato ſpeculo pyramidali conuexo, centro́ uiſus & puncto rei uiſe exiſtentibus inter ſuperficiem æquidiſtanter baſi ſpeculum in uertice contingentem & inter ipſam baſim: poßile eſt inueni-ri punctum reflexionis. Alhazen 54 n 5. Page: 590
1087. 36. Dato ſpeculo pyramidali cõuexo, centro́ uiſus & puncto rei uiſæ exiſtentibus in ſuperficie ſpeculum æquidiſtanter baſi in uertice contingente: poßibile ect inueniri punctum reflexionis. Alhazen 55 n 5. Page: 591
1088. 37. Dato ſpeculo pyramidali conuexo, & centro uiſus & puncto rei uiſæ exiſtentibus ultra ſuperficiem æquidiſtanter baſi ſpeculum in uertice contingentem: poßibile eſt punctum reflexio-nis inueniri. Alhazen 56 n 5. Page: 592
1089. 38. Dato ſpeculo pyramidali conuexo, puncto́ rei uiſæ exiſtente ſub ſuperficie ſpeculũ æqui-diſtanter baſi in uertice contingente, & centro uiſus in eadem ſuperficie: poßibile est punctum reflexionis inueniri. Alhazen 57 n 5. Page: 593
1090. 39. Dato ſpeculo pyramidali conuexo, puncto́ rei uiſæ exiſten te ultra ſuperficiem ſpeculum æquidιſt anter baſι ιn uertice contin gentem, & centro uιſus in eadem ſuperficie: poßibile est punctum reflexionis ιnueniri. Alhazen 58 n 5. Page: 594
1091. 40. Dato ſpeculo pyramidali conuexo, puncto́ rei uiſæ exiſten te ſub ſuperficie pyramidem æquidiſt anter baſi in uertice contin-gente, & centro uiſus ſuper eandem, uel econuerſo: poßibile est punctum reflexionis inueniri. Alhazen 59 n 5. Page: 594
1092. 41. Speculo pyramidali conuexo ſuper ipſius baſim erecto: poßibile eſt rectam lineam rei uiſæ & centrum uiſus ſic ſiſti, ut ab una linea longitudinis ſpeculi fiat formarum omnium puncto-rum illius lineæ reflexio ad uiſum. Alhazen 31 n 6. Page: 595
1093. 42. Cum ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris uel pyramidalis conuexi communis ſe-ctio ſuerit linea longitudinis: erunt loca imaginum & diſtantia ipſarum à uiſibus, quæ & in ſpe culis planis. Alhazen 43. 49 n 5. Page: 596
1094. 43. Cum ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris conuexi cõmunis ſectio fuerit circulus: erunt punct a reflexionũ & loca imaginũ, quæ & in ſpeculis ſphæricis conuexis. Alha. 43 n 5. Page: 596
1095. 44. A puncto ſectionis columnaris, cui incidit cathetus incidentiæ ad perpendicularẽ du-ctam à puncto reflexionis ſuper ſuperficiem ſpeculi columnaris conuexi, ducta recta ad axem cõ tinente angulum acutum cum eadem: erit concurſus catheti incidentiæ cum illa perpendιcula-ri ſub axe. Alhazen 24 n 6. Page: 596
1096. 45. Perpendicularẽ duct ã à puncto reflexionis ſectionis pyramidalis ſuper ſuperficiẽ ſpeculi pyramidalis cõuexi, cũ catheto incidentiæ puncto remotiori à uertice ſpeculi, quàm ſit punctus reflexionis, incidente, ſub axe ſpeculi cõcurrere eſt neceſſe: dũ tamẽ linea à pũcto catheti inciden tiæ duct a ad perpendicularẽ, ſuper axem angulum contine at acutũ. Alhaz. 30 n 6. Page: 598
1097. 46. Perpendicularem ductam à puncto re-flexionis ſectionis pyramidalis ſuper ſuperficiem ſpeculi pyramidalis conuexi, cum catheto inci-dentιæ pũcto propinquiori uertici ſpeculi, quàm ſit punctus reflexionis incidente, ſub axe ſpecu-li concurrere eſt neceſſe: altioris quoque puncti cathetus cum eadem porpendiculari concur-ret remotius ſub axe: dum tamen linea à pun-cto ſuperiori cum perpendiculari ducta à pun-cto inferiori ſuper axem angulum contine at a-cutum. Page: 599
1098. 47. Cathetum incidentiæ linea reflexionis intra ſectionem oxygoniam ſecante, & à puncto reflexionis duct a contingente, quæ ſecet cathetum: erit totius catheti proportio ad partẽ ſui re-ſectam intra ſectionem oxygoniam, ſicut partis extrinſecus reſectæ adeam, quæutraſ interia cet ſectiones. Alhazen 44 n 5. Page: 600
1099. 48. In omni ſpeculo columnari uel pyramidali uel pyramidali conuexo, communi ſectione ſuperficiei reflexio nis & ſpeculi oxygonia exiſtente: linea rect a interiacens punctum concurſus duarum præmiſſa rum perpendicularium & locum imaginis, maior eſt linea rect a interiacente locum imaginis & punctum reflexionis. Alhazen 44 n 5. Page: 601
1100. 49. Communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris uel pyramidalis conuexi exiſtente oxygonia, forma́ rei uiſæ obliquè ſpeculo incidente: locus imaginum formarum uiſo-rum punctorum quando erit in ſuperficie ſpeculi: quando intra ſpeculum: & quãdo extra ipſum. Alhazen 45. 51 n 5. Page: 601
1101. 50. Lineæ rectæ æquidiſtantis axi ſpeculi columnaris conuexi, centro́ uiſus exiſtente inea-dem ſuperficie, reflexionem poſsibile eſt fieri à tota linea longitudinis ſpeculi ad uiſum: imago́ eius uidebitur recta, æqualis rei uiſæ. Alhazen 25 n 6. Page: 602
1102. 51. Lineærectæ æquidiſtantes axi ſpeculi columnaris conuexi, uiſu non exiſtente in eadẽ ſu-perficie, imago curua uidetur modicæ curuitatis, & minor re uiſa. Alhazen 27 n 6. Page: 603
1103. 52. Superficie lineæ rectæuiſæ ſuperficiem, in quaest axis ſpeculi columnaris conuexi, ortho-gonaliter ſecante, centro́ uiſus exiſtente in utra ſuperficie: à circumferentia circuli (quiest communis ſectio dict arum ſuperſicierum & ſpeculi) fiet reflexio: lineæ́ rectæ uiſæ imago erit curua. Alhazen 28 n 6. Page: 604
1104. 53. Lineæ recæ uiſæ ſuperſicie orthogonaliter axem ſpeculi columnaris conuexi ſecante, cen-tro́ uiſus non exiſtente in eadem ſuperficie, facta́ reflexione aduiſum æqualiter diſtãtem ab extremis illius lineæ: eius imago uidetur maximæ curuitatis. Alhazen 29 n 6. Page: 604
1105. 54. Lineæ rectæ uiſæ non æquidiſt antis axi ſpeculi columnaris conuexi, cuius ſuperficies obli-què ſecat axem: imago uidctur curua diuerſæ curuitatis ſecundum diuerſitatem ſuiſitus. Page: 606
1106. 55. Forma omnis lineæ rectæ incidentis uertici ſpeculi pyramidalis cõuexi obliquè ſuper axẽ, reflectitur ad centrum uiſus intra illam & ſuperficiem ſpeculi conſtitutum à linea longitudinis ſpeculi: imago́ ipſius uidetur curua modicæ curuitatis, cuius conuexitas est ad uiſum. Alha-zen 32 n 6. Page: 606
1107. 56. Omnis forma lineæ rectæ æquidiſt antis latitudini ſpeculi pyramidalis conuexi, uiſu exi-ſtente extra eius ſuperficiem ſpeculum æquidiſt anter baſi ſecantem, reflectitur ad uiſum ſecun-dum oxygonias ſectiones, imago́ ipſius uidetur curua maximæ curuit atis, cuius cõuexit as eſt ad uiſum. Alhazen 33 n 6. Page: 609
1108. 57. Linearum rectarum ſuperficiebus ſpeculorum pyr amidalium conuexorum non ſecundũ concurſum cum uertice axis, ne æquιdiſt anter latitudini ſpeculi, ſed inter hæc obliquè inciden tium imagines ſunt curuæ, diuerſæ curuit atis ſecundum modum, quo plus participant ſitib. ex-tremis. Alhazen 34 n 6. Page: 609
1109. 58. Omnis forma rei uiſæ in ſpeculis pyramidalib. conuexis uidetur pyramidalis, ſimilis ſpecu lipyramidalitati. Alhazen 35 n 6. Page: 609
1110. 59. In ſpeculis columnaribus uel pyramidalιbus conuexis maioribus maior a uidentur idola: rei́ uiſæ propιnquioris imago uidetur maior. Alhazen 36 n 6. Page: 610
1111. 60. Poßbile eſt ſpeculum columnare uel pyramidale cõuexum taliter ſiſti, ut intuens uideat in aere extra ſpeculum imaginem rei alterius non uiſæ. Page: 610
1112. VITELLONIS FI-LII THVRINGORVM ET PO-LONORVM OPTICAE LIBER OCTAVVS. Page: 611
1113. DEFINITIO. Page: 611
1114. THEOREMATA 1. Oppoſito uiſui ſpeculo ſphærico concauo: communis ſectio baſis pyramidis uiſionis & ſuperfi ciei concauæ ſpeculi erit circulus ſphæræ, quando magnus, quando minor illo. Page: 611
1115. 2. Communem ſectionem ſuperficiei reflexionis & ſuperficici ſpeculi ſphærici concauineceſſe eſt circulum magnum uel arcum circuli magni ſuæ ſphæræ eſſe: ex quo patet, quòd omnis ſuperfi-cies reflexionis ſecat ſphæram ſpeculi concaui per æqualia. Page: 611
1116. 3. In omni ſuperficie reflexionis à ſpeculis ſphæricis concauis, centrum uiſus: centrum ſpeculi: punctum reflexionis: punctum uiſum: terminum́ diametri uiſualis à centro uiſus per cẽtrum ſphæræ ductæ ad ſphæræ ſuperficiem, conſistere eſt neceſſe. Alha-zen 23. 45 n 4. Page: 612
1117. 4. Centro uiſus uel puncto rei uiſæ in centro ſpeculi ſphærici concaui exiſtente: à quolibet pun cto fiet reflexio in ſe ipſum. Ex quo patet quòd in hoc ſitu uiſus non comprehendet niſi ſetantùm: & quòd punctus rei uiſæ exiſtens in centro ſpeculi nõ reflectitur aliqualiter ad uiſum. Euclides 24 th. catoptr. Ptolemæus 1 th. 2 catoptr. Alhazen 44 n 4. Item 62 n 5. Page: 612
1118. 5. Centro uiſus exiſtente in aliqua ſemidiametro ſpeculi ſphærici concaui extra centrum ſpe-culi: impoßibile eſt ad uiſum reflecti formam alicuius punctorũ illius ſemidiametriobliquè ſpe-culo incidentem: reliquæ uerò ſemidiametri eſt poßibile. Alhazen 63 n 5. Page: 613
1119. 6. Poſito uiſu extra centrum ſpeculiſphærici concauι: à quolibet puncto ſpeculi poteſt fierifor-mæ alterius reflexio ad uiſum, niſiſolùm ab illo puncto, cuiincidit diameter uiſualis. Alha-zen 45 n 4. Page: 613
1120. 7. In ſpeculis ſphæricis concauis ſi ſupraperipheriam uelextra ponatur centrum uiſus: oculus non uidetur, niſi per diametrum ſpeculireflectatur. Euclides 25 th catoptr. Page: 614
1121. 8. Ab alter a parte productæ diametri extra circulum ſpeculi ſphærici concaui uiſu poſito, ſi-ue in tranſuerſali diametro, ſiue extraillam, ſiue citr a illam: nihilrerum in illa parte diſpoſit a-rum poßibile eſt uideri. Euclides 26th. catoptr. Page: 614
1122. 9. In concauis ſpeculιs ſphæricis ſi inter centrum ſpeculi & peripheriam fuerit punctũ reiui-ſæ: poßibile eſt, ut quando in centro unιus uiſus à diuerſis punctιs ſpeculi lineæ reflexionis con-currant. Euclides 6 th. catoptr. Page: 614
1123. 10. Lineæ reflexionis à ſpeculis ſphæricis concauis (puncto rei uiſæ exiſtente in peripheria ſpe-culi uel extr a illam) nõnunquam in uno centro uiſus à diuerſis punctis ſpeculi concurrunt. Eu-clides 5 th. catoptr. Ptolemæus 2 th. 2 catoptr. Page: 615
1124. 11. Locus imaginum formarum à ſpeculis ſphæricis concauis reflexarum quando eſt in ipſo puncto reflexionis: quando eſt ultr a ſpeculum: quando inter uiſum & ſpeculum: quando in ſuperficie ipſius uiſus: quando retro uiſum. Alhazen 60 n 5. Page: 616
1125. 12. Imaginum reflexarum à ſpeculis ſphæricis concauis diuerſafit à uiſu comprehenſio, ſecun dum ſuorum locorum propr iam diuerſit atem. Alhazen 61 n 5. Page: 617
1126. 13. In ſpeculo ſphærico concauo eſt proportio catheti incidentiæ ad rectam à centro ſpeculi ad locum imaginis productam, ſicut lineæ à puncto rei uiſæ ad finem cõtingentiæ ductæ, adline am à fine contingentiæ ad locum imaginis productam. Alhazen 64 n 5. Page: 617
1127. 14. In ſpeculis ſphæricis concauis poßibile eſt quando reflexionem fieri ſecundum totam pe-ripheriam unius circuli. Alhazen 65 n 5. Page: 619
1128. 15. Duobus pũctis in una diametrorũ ſpeculi ſphæ- rici concaui ſe orthogonaliter ſecantiũ exiſtentibus, ſub inæquali diſtantia à centro: impoßibile eſt ab ali- quo punctorũ peripheriæ ſemicirculi, in quo eſt pun- ctus à centro remotior illorum punctorũ adinuicem fieri reflexionem: à reliqui uerò ſemicirculi duobus punctis eſt poßibile. Page: 619
1129. 16. Duobus punctis in una diametro ſpeculi ſphærici ſuperficiei concaui exiſtentibus, ſub inæ-quali diſt antia à centro ſpeculi, ſi exceſſus diſtantiarũ ad minorẽ diſt antiã proportionẽ habeat, quã pars diametri interiacẽtis ambo puncta, ad partẽ interiacentẽ punctũ cẽtro propinquius & ſpeculum: impoßibile eſt à circulo illius diametriillorum punctorũ fieri mutuã reflexionem. Page: 620
1130. 17. Centro uiſus & puncto rei uiſæ exiſtentibus in una diametro ſpeculi ſphærici concaui, & inæqualiter diſtantibus à centro, ſi exceſſus diſt antiarum ad minorem diſt antiam proportionẽ habeat, quam pars diametri interiacentis puncta data adlineam maiorem parte diametri in-teriacente punctum centro propinquius & peripheriam, fiet reflexio: poßibile́ eſt punctum re flexionis inueniri. Page: 620
1131. 18. Duorum punctorum in eadem diametro ſpeculi ſphærici concaui exiſtentium formis ex aliquo puncto ſpeculi adinuicem reflexis: eaſdem ab aliquo pũcto alio eiuſdem quartæ illius circuli impoßibile eſt reflecti. Page: 622
1132. 19. Centro ſpeculi ſphærici concaui exiſtẽte extra lineam connectentem cẽtrum uiſus, & punctum rei uiſæ in diametris diuerſis exiſtentia, & æqualiter di- ſtantia à centro ſpeculi: ab uno tantùm puncto ſemi- circuli, in cuius ſemidiametris illa puncta non conſi- ſtunt, fit reflexio ad uiſum. Page: 622
1133. 20. Centro niſus & puncto reiuiſæ exiſtentibus in diametris diuerſis circuli magni ſpeculi ſphærici cõcaui: poßibile eſt reflexionem fieri ab aliquo pũcto arcuũ interiacentiũ diametros cir culitranſeuntes per illa puncta: non autem ab aliquo puncto arcuum aliorũ. Alhaz. 66 n 5. Page: 623
1134. 21. Centro uiſus & puncto rei uiſæ exiſtentibus in diuerſis diametris circuli magni ſpeculi ſphærici concaui, ſi à centro uiſus ducatur linea æquidiſtans diametro, in qua eſt punctum rei uiſæ ſecans circulum: erũt omnia loca imaginum punctorum reflexorum ab arcu ſpeculi inter-iacente terminum diametri rei uιſæ & illam æquidiſtantẽ, extra ſpeculum: & loca imaginum refle xarum à reliquo arcus interiacente diametros, erunt ultra uiſum: oppoſiti uerò arcus loca imaginum erunt inter centrum uiſus & ſpeculum. Alhazen 67 n 5. Page: 624
1135. 22. Quilibet punctus diametri circuli magniſpeculi ſphærici concaui poteſt eſſe locus imagi-num, quantumcun producatur. Alhazen 68 n 5. Page: 624
1136. 23. Centro uiſus & puncto rei uiſæ in eadẽ circuli magni dia-metro exιſtentibus: punctorũ reflexorum à ſpeculis ſphæricis con-cauis, quibus eſt locus imaginis centrum uiſus, poßibile eſt, ut ab uno tantùm ſemicirculi puncto fiat reflexio ad uiſum: uel tantùm à quolibet unius alterius circuli determinati puncto. Alha-zen 69 n 5. Page: 625
1137. 24. Puncto rei uiſæ & centro uiſus exiſtentibus extra ſpeculum ſphæricum concauum non in eadem diametro circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi) non eſt poſ-ſibile, ut fiat ad uiſum reflexio niſi ab uno tantùm puncto: & unicus tantùm imaginis erit lo-cus. Alhazen 70 n 5. Page: 626
1138. 25. Si angulum à duabus diametris circuli magni ſpeculi ſphærici concaui contentum diui-dat tertia diameter per æqualia, & à puncto ſectionis circumferentiæ & diametri medio du-cantur perpendiculares ſuper alias duas diametros: punct a diametrorum, in quæ cadunt per-pendiculares, ad ſe inuicem reflectuntur tantùm ab illo puncto circumferẽtiæ, & à puncto ſibi oppoſito: & quodlibet punctum diametri interiacens illa puncta, & centrum ſpeculi reflectitur ad punctum alterius diametri æqualiter ei condiſtans à centro, ab eiſdem duobus punct is: & loca imaginum erunt tantùm duo. Alhazen 71 n 5. Page: 627
1139. 26. Si angulum à duabus diametris magni circuli ſpeculi ſphærici concaui contentum diui-dat tertia diameter per æqualia, & à puncto ſectionis cir cumferentiæ & diametri medio du-cantur perpendiculares ſuper alias duas diametros: quilibet punctus unius diametrorum ſe-ctarum interiacens perpendiculares & circumferẽtiam, reflectitur ad punctum alterius dia-metri æqualiter ei condiſtans à centro, à quatuor tantùm circumferentiæ punctis: & ſecũdum hæc loca imaginum numer antur. Alhazen 72 n 5. Page: 629
1140. 27. Puncto reiuiſæ & centro uiſus in eadem ſuperficie circuli magni ſpeculi ſphærici cocaui, diuerſis tamen diametris, & ſub inæquali diſtantia à centro ſpeculi exiſtentibus, in arcu illius circuli interiacente reliquas ſemidiametros, in quibus illa puncta non conſiſtunt, punctum re-flexionis inuenire: ex quo patet, quòd ab unot antùm puncto illius arcus fit reflexio in hoc ſitu. Alhazen 73 n 5. Page: 630
1141. 28. Si angulum à duabus diametris circuli magni ſpeculi ſphærici concaui contentum diui-dat alia diameter per æqualia: ab omni puncto arcus interiacentis ſemidiametros primas, in quibus punct a reflexanõ conſiſtunt (præter punctum, cui incidit diameter angulum diuidens) infinit a punctorum paria inæqualiter à centro circuli diſtantiũ reflectuntur. Alhaz. 74 n 5. Page: 632
1142. 29. Puncto rei uiſæ & cẽtro uiſus intra ſpeculum in diuerſis diametris circuli magni ſpeculi ſphærici concaui exiſtẽtibus, inæqualiter́ dιſtan-tibus à centro: ſi ab aliquo puncto ſpeculi arcus ſci- licet interiacentis ſemidiametros, in quibus illa punct a non conſiſtunt, fiat reflexio formarũ eiuſ- dem puncti ad eundem uiſum: ab alio puncto eiuſ- dem arcus eſt impoßibile reflecti. Alhaz. 75 n 5. Page: 632
1143. 30. Centro uiſus intra circulum (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphæ rici concaui) in eius diametro existente: à quolibet puncto illius ſemicirculi reflectuntur ad ui-ſum formæ punctorum æqualis uelinæqualis diſtantiæ à centro ſpeculi cum ipſo centro uiſus. Alhazen 76 n 5. Page: 633
1144. 31. Centro uiſus extra circulũ (qui ect cõmunis ſectio ſuperficiei reflexiõis & ſpeculi ſphærici concaui) exiſtente, ſi à uiſu ducantur duæ lineæ circulum contingentes, & diameter circuli: à quolibet puncto arcus interiacentis terminum ultιmum diametri & punctum contingentiæ (præter quàm ab illis punctis) poteſt fieri reflexio ad uiſum punctorum inæqualiter diſtantium à centro circuli cum centro uiſus. Alhazen 77 n 5. Page: 634
1145. 32. Centro uiſus intra circulum (qui eſt cõmunis ſectio ſuperfi-cieireflexionis & ſpeculi ſphærici concaum) exiſtente, facta́ refle-xione ab aliquo puncto circumferentiæ formæ alιcuius punctorum inæqualiter diſtantiũ à cen tro ſpeculi cum centro uiſus: diameter circuli, in qua eſt punctus reflexus, cum diametro, in qua eſt centrum uiſus facit angulum extrinſecum angulo reflexionis quando maiorẽ: quando minorem angulo conctante ex angulis incidentiæ & reflexionis. Alhazen 78 n 5. Page: 634
1146. 33. Centro uiſus & puncto rei uiſæ in diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſu-perficiei reflexionis & ſpeculi ſphærici concaui) exiſtentibus, & inæqualiter diſtantibus à cen-tro ſpeculi: ſi ab aliquo puncto circumferentiæ circuli fiat reflexio, impoßibile eſt diametrum, in qua eſt punctus rei uiſæ cumdiametro, in qua eſt centrum uiſus, angulum extrinſecum æqua-lem conſtituere angulo conſtanti ex angulis incidentiæ & reflexionis. Alhazen 79 n 5. Page: 635
1147. 34. Centro uiſus & puncto rei uiſæ in diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſu-perficiei reflexionis & ſpeculi ſphærici cõcaui) exiſtentibus, & inæqualiter diſtantibus à centro ſpeculi: ſi à duobus punctis arcus interiacentis diametrum, in qua eſt centrum uiſus, & aliam, in qua eſt punctus rei uiſæ, fiat reflexio: non erit uter angulus conſtãs ex angulo incidentiæ & reflexionis minor angulo, extrinſeco ad angulum cadentem in eundem arcum, à dictis diame-tris contento. Alhazen 80 n 5. Page: 636
1148. 35. In ſpeculis ſphæricis cõcauis duos pũctos, qui in diuerſis diametris, & inæqualis diſtantiæ à centro ſpeculi exiſtentes à duobus punctis ſpeculi arcus ſcilicet interiacentis ſemidiametros, in quibus illi puncti conſiſtunt, ad ſe mutuò reflectantur, poßibile eſt inueniri. Alhazen 81 n 5. Page: 638
1149. 36. A ſpeculis ſphæricis concauis duobus punctis inæqualiter diſtantib. à centro & in diuer ſis diametris exiſtentibus, ad ſe inuicem reflexis à duobus punctis arcus interiacentis illas ſemi-diametros, in quibus illa puncta conſiſtunt: impoßibile eſt ipſa à puncto alio illius arcus ad ſe in-uicem reflecti. Alhazen 82. n t. Page: 639
1150. 37. Secundum modũ datæ lineæ à dato puncto ſpeculi ſphærici concaui ductæ: poßibile ect duo punct a reperiri, quæ in diuerſis diametris inæqualiter à centro ſpeculi diſtantia, ab eodem dato puncto ſpeculi, & uno tantùm alio eiuſdem arcus interiacentis ſemidiametros, in quibus illa pũ cta conſiſtunt, ad ſe mutuò reflectantur. Alhazen 83 n 5. Page: 642
1151. 38. Duobus punctis in diuerſis diametris circuli ſpeculi ſphærici concaui exiſtentibus, ambo-bus extra circulum, uel uno intra circulum, & alio extra illum, & inæqualiter dictantibus à centro, reſpicientibus arcum ſpeculi, à quo fit reflexio: ſireflectantur ab aliquo puncto arcus op-poſiti illis diametris, non eſt ea poßibile reflecti ab alio puncto eiuſdem arcus. Alhazen 84 n 5. Page: 643
1152. 39. Duobus punctis in diuerſis diametris circuli ſpeculi ſphærici concaui exiſtentibus ambo-bus extra circulum: ſi linea continuans illa punct a conting at illum circulum, aut tota ſit extra circulum: non eſt poßibile unum illorum punctorum ad alterum reflecti, niſi ab uno tantùm il-lius ſpeculi puncto. Alhazen 85 n 5. Page: 643
1153. 40. Exiſtẽtib. duobus pũctis in diuerſis diame tris circuli ſpeculi ſphærici concaui, inæqualiter dictantibus à centro: ſi linea continuans illa puncta product a ſecet circulum, unum illorum punctorum ad alterum ab uno tantùm puncto ſpeculi, uel à duobus, aut à tribus, aut à quatuor poßible eſt reflecti: & ſecundum hæc locaima-ginum numer antur. Alhazen 86 n 5. Page: 644
1154. 41. Exiſtentibus duobus punctis in diuerſis diametris circuli ſpeculi ſphærici concaui, & æqualiter diſtantibus à centro, ſi linea coutinuans illa puncta ſecet circulum: poßibile eſt unũ illorum punctorum ad alterum reflecti ab uno tantumpuncto ſpeculi: uelà duobus: aut à quatuor: ſed impoßibile ect à tribus: & ſecundum hæc loca imaginum numerantur. Alha-zen 87 n 5. Page: 646
1155. 42. Siab uno puncto arcus circuli ſpeculi ſphærici concaui formæ unius termini lineæ totali-ter uiſæ, ab alio quo puncto eiuſdem arcus formæ alterius termini eiuſdem lineæ fiat reflexio: neceſſe eſt omnia punct a media lineæ uiſæ abillius arcus punctis medijs reflecti: ex quo patet quòd loca imaginum punct orum mediorum cadunt inter imagines punctorum extremorum. Alhazen 45 n 6. Page: 646
1156. 43. Siduorum punctorum in ſpeculo ſphærico concauo à duobus punctis ad unum uiſum fiat reflexio, ſic quòd loca imaginum ſint in eadem ſpeculi diametro: maior erit proportio lineæ in-teriacentis centrum ſpeculi & locum imaginis remotiorem, ad lineam interiacentem idem cen trum & punctum reflexum à centro ſpeculi remotiorem, quàm lineæ interiacẽtis idem centrũ & locum imaginis propinquiorem, ad lineam ductam à centro ad punctum reflexum centro ſpeculi propinquiorem. Alhaz. 48 n 6. Page: 647
1157. 44. In ſpeculis ſphæricis concauis imagine retro ſpecu-lum occurrente: maior erit diſtantia imaginis à ſpeculo quàm reiuiſæ. Page: 649
1158. 45. In concauis ſpeculis ſphæricis inter uiſum & ſpeculum imagine occurrente: nonnunquã minor erit diſtantia imaginis à uiſu, quàm ſit ipſius rei uiſæ: à ſuperficie uerò ſperculi quando erit minor: quando maior: quando æqualis. Page: 650
1159. 46. Centro uiſus & re uiſa exiſtentibus intra ſpeculum ſphæricum cõcauum, in eadem linea recta æqualiter à centro ſpeculi ſecundum ſui extrema diſtante: imago rei uiſæ uidebitur ultra ſpeculum, maior re uiſa. Alhazen 39 n 6. Page: 650
1160. 47. Centro uiſus & re uiſa oppoſitis ſpeculo ſphærico concauo taliter, ut uiſus ſit altior re uiſa ſecundum ſui extrema æqualiter diſtante à centro ſpeculi: imago lineæ uiſæ uidebitur ultra ſpe-culum, maior re uiſa. Alhazen 40 n 6. Page: 651
1161. 48. In ſpeculis ſphæricis conauis quando comprehendituringago æqualis ipſirei uiſæ: quæ occurrens inter uiſum & ſpeculum, conuerſum: retro uiſum uerò conformem habet ſitum rei uiſæ. Alhazen 41 n 6. Page: 652
1162. 49. In ſpeculis ſphæricis concauis imago quando cõprehenditur minor re uiſa: quæ occurrẽs inter uiſum & ſpeculum conuerſum habet ſitum rei uiſæ: quando uerò uidetur maior re uiſa: quæ occurrens retro uiſum conformem habet ſitum rei uiſæ. Alhazen 42 n 6. Page: 653
1163. 50. In ſpeculis ſph æricis concauis imago quando comprehenditur maior re uiſa, & conuer-ſa ſecundum ſitum formæ rei uiſæ, ipſa imagine inter uiſum & ſpeculũ occurrente: retro uiſum non uidetur minor, ſedhabens ſitum conformem rei uiſæ. Alhazen 43 n 6. Page: 654
1164. 51. Centro uiſus exiſtẽte in aliquo pũcto, inter quod & ſuperficiẽ ſpeculi ſphærici cõcaui fuerit cẽtrũ ſpeculi: formæ uiſæ exiſtẽtis ultr a cẽtrũ ſpeculi imago cõuerſa uidetur, & minor forma rei uiſæ. In hoc quo ſitu uiſus cõprehendet propriãimaginẽ minorẽ & cõuerſam. Alhaz. 44 n 6. Page: 655
1165. 52. Lineis incidentiæ ſe interſecantibus in ſpeculis ſphæricis concauis: altitudines & proſun-ditates erect æ ſuper ſuperficiem ſpeculi citra punctum ſectionis exiſtẽtes: reuerſæ: quæ uerò ſunt in eiſdem lineis ultra ſectionem, quemadmodum ſunt, ſic apparent. Eucl. 11 th. catoptr. Page: 656
1166. 53. Lineis incidentiæ ſe interſecantib. in ſpeculis ſphæricis concauis: obliquæ longitudinis citr a pun-ctum ſectionis exiſtentes, quem admodum ſunt, ſic apparent: earum uerò, quæ ſunt ultra ſectionem in eiſdem lineis, uidentur imagines reuerſæ. Euclides 12 th. catoptr. Page: 657
1167. 54. In ſpeculis ſphæricis concauis uiſus in quibuſdam ſitibus cõprehendit lineæ rect æ uiſæ ima ginem plenè rectam. Alhaz. 45 n 6. Page: 657
1168. 55. In ſpeculis ſphœricis cõcauis cõprebendet uiſus ex quibuſdã ſitib. imaginẽ lineœ cõuexœ cõue-xam, & cõcauœ concauã: erit́ lineæ, cuius cõuexitas reſpicit ſpeculũ, imago cõuexa reſpiciẽs ui-ſum: & lineœ, cuius cõcauit as reſpicit ſpeculũ, imago concauareſpiciẽs uiſum. Alhazen 46 n 6. Page: 658
1169. 56. In ſpeculis ſphœricis concauis comprehendet uiſus ex quibuſdam ſitibus lineœ rectœ imagi-nes quatuor curuas: lineœ́ curuœ, cuius conuexitas ect ad ſpeculum, imaginem comprehendit curuam: omnium́ harum imaginum concauit as reſpiciens eſt ad uiſum. Alhazen 47 n 6. Page: 659
1170. 57. In ſpeculis ſphœricis concauis uiſus in quibuſdam ſitibus comprehendet lineœ rectœ imagi-nem conuexam, conuexitate uiſum reſpiciente. Alhazen 49 n 6. Page: 660
1171. 58. In quibuſdam ſitibus reflexione facta à ſpeculis ſphœricis concauis, uiſus comprehendet i-maginem concauam reflexam ex linea concaua uel conuexa. Alhazen 50 n 6. Page: 661
1172. 59. In concauis ſphœricis ſpeculis à duobus ui-dentibus ſecundum aliquem ſitum res una uiſa unum habebit idolum, ſecundum alium ue-rò plura. Page: 662
1173. 60. In una diametro ſpeculi ſphærici concaui poſitis ambobus oculis æqualiter à centro ſpeculi diſtantibus, neuter uidebitur oculorum. Euclides 27th. catoptr. Page: 663
1174. 61. Si in linea à puncto medio ſemidiametri ſuper diametrũ ſpeculi ſphærici concaui perpen-diculariter erectæ duct a æquidiſtanter diametro ambo ponantur oculi, æqualiter diſtates à cen tro ſpeculi: imago una tantùm oculi apparebit in puncto reflexionis. Euclides 28 th catoptr. Page: 663
1175. 62. Si à puncto propinquiori diametro ſpeculi ſphærici concaui quàm medius punctus ſemi-diametri ſuper illam diametrum orthogonaliter productæ linea æquidiſtãs diametro producd-tur: in illa uiſus, in æquidiſtantia à centro ſpeculi poſitiretro ſe apparebũt: dextra pars dextra, & ſiniſtra ſiniſtra: idolum maius facie: & imago plus diſtabit à uiſu quàm facies uidentis à ſu-perficie ſpeculi. Euclides 29 th. catoptr. Page: 664
1176. 63. Si à puncto remotiori à diametro ſpeculi ſphærici concaui quàm medius punctus ſemidia metri orthogonaliter ſuper illam ſemidiametrum productæ, linea æquidiſtans diametro produ catur, uiſibus æquidiſtanter à centro ſpeculi in linea illa poſitis, dextra apparent ſinictra, & ſi-niſtra dextra: & imago uidentis maior facie: maior́ erit diſtantia imaginis à ſpeculo quàm fa ciei uidentis. Euclides alter a parte 28 th. catoptr. Page: 665
1177. 64. Circa diametrum ſpeculi ſphærici concaui extr a ſpeculum product æ ambobus poſitis ocu-
666
lis ſecundum æqualem diſtantiam à diametro, & centro ſpeculi: dextra apparent ſiniſtra, & ſi-niſtra dextra: & imago minor facie apparet inter uiſus & ſuperficiem ſpeculi. Page: 665
1178. 65. Imagines rerum retro ſpecula ſphærica concaua apparentes, motis rebus, quarũ ſunt ima gines, ad eandem partem moueri uidentur. Page: 666
1179. 66. Imagines rerum inter ſpecula ſphærica concaua & uiſus apparentes, motis rebus, uiden-tur ad partem contrariam moueri. Page: 667
1180. 67. Per ſpecula ſphærica concaua, quot libuerit, poßibile eſt formæ eiuſdem puncti imaginem uideri. Euclides 15 th. catoptr. Ptolemæus 8 th. 2 catoptr. Page: 667
1181. 68. A ſpeculis ſphæricis concauis ſoli oppoſitis ignem poßibile est accendi. Euclides 31 th. catoptr. Page: 667
1182. VITELLONIS FI-LII THVRINGORVM ET PO-LONORVM OPTICAE LIBER NONVS. Page: 669
1183. THEOREMATA 1. In ſpeculis column aribus concauis communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi quan-do eſt linea longitudιnis ſpeculi: quando circulus: quando́ oxygonia ſectio. Alhaz. 89 n 5. Page: 670
1184. 2. In ſpeculis pyramidalibus concauis communem ſectionem ſuperficiei reflexionis & ſpecu-li lineam longitudinis ſpeculi aut ſectionem oxygoniam poßibile eſt eſſe: circulum uerò impoßi-bile. Alhazen 97 n 5. Page: 670
1185. 3. In omni ſuperficie reflexionis à ſpeculis columnaribus uel pyramidalibus concauis, centrũ uiſus: & punctum rei uiſæ: punctum reflexionis: & punctum axis, (in quem cadit perpendicu-laris duct a à puncto reflexionis ſuper ſuperficiem ſpeculum in puncto reflexionis contingẽtem) conſiſtere eſt neceſſe. Alhazen 46 n 4. Page: 670
1186. 4. Centro uiſus exiſtente intra ſpeculum columnare uel pyramidale concauum: à quolibet puncto ſpeculi fiet reflexio ad uiſum. Alhazen 49 n 4. Page: 671
1187. 5. Centro uiſus exiſtente extra ſpeculũ columnare uelpyramidale concauum nõ integrum, à maiore parte ſuperficiei ſpeculi fiet reflexio ad uiſum. Alhazen 49 n 4. Page: 671
1188. 6. Speculo pyramidali concauo integro exiſtẽte, oppoſito́ ipſo uiſui ex parte ſuæ baſis exiſtenti: nullius puncti forma uidebi-tur, niſi intra ſpeculum exiſtentis. Alhazen 50 n 4. Page: 671
1189. 7. A quocun puncto ſpeculi columnaris uelpyramidalis concaui non eſt poßibile niſifor-mam unius puncti ad eundem uiſum reflecti. Alhazen 51 n 4. Page: 672
1190. 8. Linea longitudinis ſpeculi columnaris uelpyramidalis concaui exiſtente communi ſectio-ne ſuperficiei reflexιonis & ſpeculi: unus eſt tantùm punctus reflexionis, & unius punctirei ui-ſæ ad unius uiſus centrum: & uidetur unica imago. Page: 672
1191. 9. Communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris uel pyramidalis concaui oxygonia exiſtente: à pluribus punctis illius ſectionis poteſt fieri reflexio formæ eiuſdem puncti reiuiſæ adidem centrum uiſus. Alhazen 48 n 4. Item 93 n 5. Page: 672
1192. 10. Communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris uelpyramidalis concaui oxygonia exiſtente: erit locus imaginis quando ultra ſpeculum: quando citra uiſum: quan-doque in centro uiſus: quandoque in ſuperficie ſpeculi: quandoque inter uiſum & ſpeculum. Alhazen 90 n 5. Page: 673
1193. 11. Centro uiſus & puncto rei uiſœ exiſtentibus in eadem linea perpendiculari ſuper ſuperfi-ciem ſpeculi columnaris uel pyramidalis concaui: quando ab unopuncto ſpeculi: quando à duobus fit reflexio: & locus imaginis ſemper erit centrum uiſus. Alhazen 91 n 5. Page: 673
1194. 12. Centro uiſus exiſtente in centro baſis ſpeculi columnaris cõcaui, aut circuli æquidiſtantis baſi: fiet reflexio formæ ipſius oculi ab arcu cir- culi ſpeculi ſimili arcui circuli magni, qui eſt in ſuperficie oculi: erit́ locus imaginis centrum uiſus. Alhazen 92 n 5. Page: 675
1195. 13. In ſpeculis columnaribus concauis ſumptis duo-bus punct is in axe ſpeculi: poßibile eſt unum reflecti ad alterum à toto uno circulo ſpeculi: locus́ imaginis erit quidã circulus extra ſuperficiẽ ſpeculi. Alhaz. 94 n 5. Page: 675
1196. 14. Communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris concaui exiſtẽte circulo: quando unum: quando duo: quando tria: quando quatuor erunt puncta reflexionis & non plura: & ſecũdum hæc loca ima- ginum numer antur. Alhazen 95 n 5. Page: 676
1197. 15. In columnaribus cõcauis ſpeculis communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi exi-ſtente oxygònia: formarum punctorum rei uiſœ quarundam fit ab uno tantùm puncto ſpeculi reflexio ad uiſum: quarundam à duobus: quarundam à tribus: quarundam à quatuor: non au-tem à pluribus: & ſecundum hœc loca imaginum numer antur. Alhazen 95 n 5. Page: 676
1198. 16. In ſpeculis columnaribus concauis dato centro uiſus & pũcto rei uiſæ, punctum reflexio-nis inuenire. Alhazen 96 n 5. Page: 678
1199. 17. Centro uiſus exiſtente in puncto, qui eſt communis ſectio axis & lineæ perpendicularis ſuper ſuperficiem, contingentem ſpeculum pyramidale concauum: fiet reflexio formæ ipſius ocu-li ab una totali peripheria circuli ſpeculi æquidiſtantis baſi: & ſolùm per line as perpẽdiculares: locus́ imaginis erit in centro uiſus. Alhazen 98 n 5. Page: 679
1200. 18. Exiſtentibus centro uiſus puncto́ rei uiſæ in axe ſpeculi pyramidalis concaui: poßibile eſt reflexionem fieri à toto uno circulo ſuperficiei reflexionis ſpeculi: locus́ imaginis erit quidũ circulus extra ſpeculum. Alhazen 99 n 5. Page: 679
1201. 19. In pyramidalibus concauis ſpeculis cõmuni ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi oxy-gonia exiſtente, & centro uiſus, puncto́ rei uiſæ exiſtentibus in eadem ſuperficie baſis ſpeculi, aut ei æquidiſtantis, ne ſit ipſorum aliquod in axe ſpeculi: formarum punctorum rei uiſæ qua-rundam fit ab uno tantùm pũcto ſpeculi reflexio: quarundã à quarundã à tribus: qua-rundã à quatuor: nõ aũt à pluribus: & ſecundũ hæc loca imaginũ numerãtur. Alhaz. 100 n 5. Page: 680
1202. 20. In ſpeculis pyramidalibus concauis, communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculio-xygonia exiſtente, & centro uiſus, puncto́ rei uiſæ exiſtentibus intra ſpeculum, non in axe, nec in eadem ſuperficie baſis ſpeculi, aut ei æquidiſt ante: formarum punctorum rei uiſæ quarun dam reflexio fit ab uno tantùm puncto ſpeculi: quarundam à duobus: quarundam à tribus: quarundam à quatuor: non autem à pluribus: & ſecundum hæc loca imaginum numerantur. Alhazen 101 n 5. Page: 681
1203. 21. Dato centro uiſus & puncto rei uiſæ in ſpeculis pyramidalibus concauis, punctum refle-xionis inuenire. Alhazen 102 n 5. Page: 683
1204. 22. Ambobus uiſibus à ſpeculis columnaribus uel pyramidalibus concanis quaſi unica oc-currit imago. Page: 683
1205. 23. Lineæ rectæ æquidiſtantis axi ſpeculi columnaris cõcaui (centro uiſus exiſtente in eadem ſuperficie uel in alia) reflexio fit à linea longitudinis ſpeculis ad uiſum. Page: 683
1206. 24. Imago lineæ æquidiſtantis axi ſpeculi columnaris concaui (centro uiſus exiſtente in ea-dem ſuperficie) uidebitur recta, æqualis & conformis rei uiſæ. Page: 683
1207. 25. Lineæ rectæ æquidiſt antis axi ſpeculi columnaris concaui (centro uiſus non exiſtente in eadem ſuperficie) imago quando uidebitur recta maior re uiſa: quando concaua: quando conuexa: quando unica: quando plures. Alhazen 51 n 6. Page: 684
1208. 26. Superſicie lineæ rect æ uel curuæ cureæ uiſæ ſuperficiem (in qua eſt axis ſpeculi columnaris conca ui) or thogonaliter ſecante, centro́ uiſus exiſtente in utra ſuperficie: à circumferentia circuli (qui eſt communis ſectio dictæ ſuperficiei & ſpeculi) fiet reſlexio: imago́ lineæ uiſæ quando erit rect a: uel aliquando conuexa. Page: 686
1209. 27. Superficie lineæ rect æ uiſæ, orthogonaliter axem ſpeculi co lumnaris concaui ſecante, centro uiſus nõ exiſtente in eadem ſu-perficie, reflexione́ facta aduiſum æqualiter diſtantẽ ab ex-tremis illius lineæ: eius imago uideditur cõcauitatis magnæuiſum reſpiciẽtis. Alhazen 52 n 6. Page: 686
1210. 28. Superficie incidentiæ lineærectæuiſæ, obliquè ſecantis axem ſpeculi columnaris concaui, centro uiſus exiſtente in eadem ſuperficie: imago uidetur concaua reſpectu uiſus & conuerſa ſe-cundum ſitum. Alhazen 53 n 6. Page: 688
1211. 29. Imago lineæ rectæ exicttentis in ſuperficie ſpeculum co-lumnare concauumtrans axem orthogonaliter ſecante, cen-tro́ uiſus exiſtente in eadem ſuperficie, uidebitur recta: quan do maior: quando æqualis: quando minor reuiſa: ſed ſem-per conuerſum habens ſitum: & quando una: quando plu-res imagines uiſui occurrent. Alhazen 54 n 6. Page: 689
1212. 30. Line æ rectæuiſæ, non æquidiſtantis axi ſpeculi columnaris concaui, cuius ſuperſicies inci-dentiæ ſecat axem obliquè, centro uiſus non exiſtente in eadem ſuperficie, uidetur imago curua, diuerſæ curuitatis ſecundum diuer ſitatem ſui ſitus: & conuerſa. Page: 690
1213. 31. Forma alicuius line æ curuæ incidẽtis uertici ſpeculi pyramidalis cõcaui obliquè ſuper axẽ, reflectitur ad centrũ uiſus inter illãlineã & ſuperficiẽ ſpeculi conſtitutũ, à linea logitudinis ſpe-culi: imago́ ipſius uidetur recta: & ſi illa linea incidẽs fuerit rect a: eius imago uidebitur cur-ua, modicæ curuitatis, cuius conuexitas uel concauitas eſt ad uiſum. Alhazen 55 n 6. Page: 690
1214. 32. Lineæ rectæ uiſæ ſuperficie incidentiæ axẽ ſpeculi pyramidalis concaui orthogonaliter ſecã te, centro́ uiſus non exiſtente in eadem ſuperfi- cie, imago uidebitur concaua, mir abilis concaui tatis, uiſum reſpicientis. Page: 691
1215. 33. Line æ rect æ uiſæ non æquidiſtantis axi ſpeculi pyramidalis concaui, cuius ſuperficies inci-dentiæ ſecat axem ſpeculi obliquè, imago uidetur curua, diuerſæ curuitatis ſecundum diuer ſita-tem ſuiſitus. Page: 692
1216. 34. Imago line æ; rectæ exiſtentis in ſuperficie ſpeculũ pyramidale trãs axem ſecante, centro́ uiſus existente in communi ſectione eiuſdem ſuperficiei, & ſuperficiei ſpeculum ſecũdum axem ſecantis, uidebitur rect a: quando maior: quando æqualis: quando minor reuiſa: ſed ſemper conuerſum habens ſitum: & quando una: quandoque plures imagines uiſui occurrent. Al-hazen 56 n 6. Page: 692
1217. 35. Poßibile eſt ſpeculum ex conuexo & concauo compoſitum fieri, in quo dextra apparent dextra, & ſiniſtra ſiniſtra, & multa diuerſitas imagιnum occurrit. Euclides 30 th. catoptr. Pto lemæus 3 th. 2 catoptr. Page: 693
1218. 36. A ſpeculis columnaribus uel pyramidalibus concauis ignem difficile eſt accendi. Page: 694
1219. 37. Ex plurium ſpeculorum ſphæricorum concaurum interſectione ſpeculum comburens conſtitui eſt poßibile. Page: 694
1220. 38. Ex interſectione plurium ſpeculorum pyramidalium concauorum ignem est poßibi-le accendi. Page: 696
1221. 39. Siſectionem parabolam linea recta contingat, & à puncto contactus ducatur recta perpendiculariter ſuper diametrum ſectionis productam ad concurſum cum contingente: erit pars diametri interiacens perpendicularem & peripheriam ſectionis æqualis parti interiacen tiſectionem & contingentem. Page: 700
1222. 40. Omne quadr atum lineæ perpendicularis ductæ ab aliquo puncto ſectionis parabolæ ſu-per diametrum ſectionis, est æquale rectangulo contento ſub parte diametri interiacente illam perpendicularem & peripheriam ſectionis, & ſub latere recto ipſius ſectionis. Page: 700
1223. 41. Si in ſectione parabola ab extremitate diametri ex parte peripheriæ ſectionis reſece-tur æquale quartæ parti lateris recti ipſius ſectionis: omnis linea æquidiſt anter diametro inci-dens alicui puncto ſectionis, & linea ab eodem puncto ſectionis ad punctum abſcißionis dia-metri producta, cum linea contingente ſectionem ſuper illud punctum, continent angu-los æquales. Page: 701
1224. 42. In omni ſuperficie concaua conca- uitatis ſectionis parabolæ, ſiab extremi- tate axis contingentis ſectionem abſcin- datur pars æqualis quartæ lateris recti ipſius parabolæ: omnis linea æquidiſtan- ter axi incidens illi ſuperficiei, & linea à puncto incidentiæ ad punctum ſignatũ in axe producta, cũ linea in illo pũcto ſu- քficiẽ cõtingẽte cõtinẽt angulos æquales. Page: 702
1225. 43. Speculo concauo concauitatis ſectionis parabolæ ſoli oppoſito, ita ut axis ipſius ſit in di-recto corporis ſolaris: omnes radij incidentes ſpeculo æquidiſtanter axi, reflectuntur ad punctũ unum axis, distantem à ſuperficie ſpeculi ſecundum quart am lateris recti ipſius ſectionis para-bole, ſpeculi ſuperficiem cauſſantis. Ex quo patet quòd à ſuperficie talium ſpeculorum ignem est poßibile accendi. Page: 703
1226. 44. Speculum ſecundũ formã ſectionis parabolæ, uel lineæ eccentr alis, uel interſectionis pyra midalis, uel cuiuſcun alterius regularis uel irregularis datæ lineæ artificialiter conſtituere. Page: 704
1227. VITELLONIS FI-LII THVRINGORVM ET PO-LONORVM OPTICAE LIBER DECIMVS. Page: 705
1228. DEFINITIONES. Page: 706
1229. PETITIONES. Page: 706
1230. THEOREMATA 1. In omni ſuperficie refractionis neceſſariò ſunt punctum, cuius forma refringitur: & pun-ctum refractionis: & centrum ipſius uiſus: & perpendicularis ducta à puncto refractionis ſu-per ſuperficiem, à qua fit refractio. Ex quo patet quòd unius refractionis unica tantùm eſt ſuperficies. Page: 707
1231. 2. Neceſſe eſt omnem ſuperficiem refractionis ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit refractio (ſiue illa ſuperficies ſit plana conuexa uel concaua) erectam eſſe. Alhazen 9 n 7. Page: 707
1232. 3. Centro uiſus exiſtente ultra medium ſecundi diaphani: omnes formæ obliquè incidẽtes ſu-perficiei ſecundi diaphani, reſpectu uiſus, refractè uiſuioccurrunt: perpendiculariter uerò inci-dentes uidentur directè. Alhazen 13 n 7. Page: 708
1233. 4. Omnis formæ per refractionem uiſæ ſi fiat refractio à medio ſecundi diaphani denſioris pri mo ad uiſum, uidetur fieri ad partem perpendicularis, ductæ à puncto refractionis ſuper ſuperfi ciem, à qua fit refractio. Si uerò fiat à diaphano rariori, uidetur fieri ad partem contrariam il-lius perpendicularis. Alhazen 14 n 7. Page: 709
1234. 5. Quantitates angulorum refractionis ex aere ad aquam experimẽtaliter declarare. Al-hazen 10 n 7. Page: 710
1235. 6. Quantitates angulorum refractionis ex aere uel aqua ad uιtrum planum uel cõuexum, & econuerſo experimentaliter declarare. Alhazen 11 n 7. Page: 712
1236. 7. Zuantitates angulorum refractionis ex aere uel aqua ad uitrum concauum, uel econuer-ſo experimentaliter inuenire. Alhazen 12 n 7. Page: 713
1237. 8. Anguli omnium refractionum per tabulas declar antur. Alhazen 12 n 7. Page: 714
1238. 9. Centro uiſus & puncto reiper refractionem uiſæ in diuerſis diaphanis loca propria permu tantibus, eædem lineæ incidentie & refractionis nomina permutant. Alhazen 34 n 7. Page: 715
1239. 10. Omnis refractio formam lucis & coloris, que ſunt in re uiſa, debilius uiſui repræſentat. Alhazen 38 n 7. Page: 716
1240. 11. Imago refracta rei uiſibilis nunquam occurrit uiſui in loco rei uiſæ, ſed ſemper extra ſuum locum. Euclides 7 hypotheſicatoptr. Alhazen 17 n 7. Page: 716
1241. 12. Omnis forma punctiper refractionem uiſi comprehenditur in rectitudine linea, per quam à puncto refractionis forma extenditur ad uiſum. Alhazen 19 n 7. Page: 717
1242. 13. Omnis forma uiſa per refractionem comprehenditur in linea perpendiculari, ducta à puncto rei uiſæ ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit refractio. Alhazen 19 n 7. Page: 717
1243. 14. Omnium formarum punctorum rei uiſæ plus diſtantium à linea perpendiculari, ducta à centro uiſus ſuper ſuperficiem corporis diaphani, à qua fit refractio, maior eſt refractio quàm punctorum minus diſtantium ab illa. Page: 717
1244. 15. Locus imaginis refract æ cuiuslibet punctirei per refr actionem uiſæ eſt in cõmuni ſectio-ne lineæ refractionis, per quam peruenit forma ad uiſum, & catheti incidẽtiæ, exeuntis ab illo puncto rei uiſæ ſuper ſuperficiem corporis diaphani uiſum contingentis. Ex quo patet quòd lo-cus imaginis formæ punctirei uiſæ exiſtentis in medio ſecundi diaphani denſioris primo appro-ximat uiſui: in rariore uerò elongatur. Alhazen 18 n 7. Page: 718
1245. 16. Formæ puncti rei uiſæ per refr actionem, exiſtentis in medio ſecundi diaphani, locus ima-ginis quando eſt in ipſo ſecundo corpore diaphano: quando in eius ſuperficie ut in ipſo puncto refractionis: quando eſt inter uiſum & illud corpus diaphanum: quando retro uiſum: quan-do in ipſa ſuperficie uiſus. Page: 720
1246. 17. In refractione formarum à ſuperficiebus corporũ alterius diaphanitatis ad uiſum, ſem-per fit deceptio in ſitu. Page: 721
1247. 18. Omnis forma rei uiſæ per refractionem comprehenditur, acſi res illius formæ ſit in loco imaginis conſtituta. Alhazen 19 n 7. Page: 721
1248. 19. Communi ſectione ſuperficieirefr actionis & ſuperficiei corporis diaphani, à qua fit re-fractio, exiſtente linea recta, puncto́ rei uiſæ exiſtente in perpendiculari ducta à centro uiſus ſuper ſuperficiem corporis diaphani qualiſcun: à nullo puncto illius ſuperficiei fiet refractio: & una tantùm imago uiſui occurret. Alhazen 21 n 7. Page: 721
1249. 20. Comuni ſectione ſuperficieirefractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à qua fit refra-ctio, exiſtente linea recta, puncto́ uiſo exiſtente extr a perpendicularem duct am à centro ui-ſus ſuper ſuperficiem corporis diaphani denſioris diaphano uiſum contingente: ab uno tantùm puncto fiet refractio: & uidebitur unica imago. Alhazen 22 n 7. Page: 722
1250. 21. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corporis diapbani, à quo fit re-
724
fractio, exiſtente linearecta, puncto́ uiſo exiſtente extra perpendicularem ductam à centro uiſas ſuper ſuperficiem corporis diaphani rarioris corpore diapbano uiſum contingente: ab uno tantùm puncto fiet refr actio: & unica uidebitur imago. Alhazen 23 n 7. Page: 723
1251. 22. Communi ſectione ſuperficieirefractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à quo fit re-fractio, exiſtente circulo, puncto́ quſo exiſtente in perpendiculari, duct a à centro uiſus ſuper conuexam ſuperficiem corporis diaphani: formæreruiſæ à nullo puncto fiet refractio: & una tantùm uidebitur imago. Alhazen 26 n 7. Page: 725
1252. 23. Cõmuni ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à quo fit refra-ctio, exiſtente circulo, puncto́uiſo iacente extr a perpendicularem, duct am à centro uiſus ſu-per ſuperficiem conuexam corporis diaphani großioris corpore diaphano uiſumcõtingente: ab uno tantùm puncto fiet refracgtio: & unica uidebitur imago: loco tamen imaginis diuerſificato ſecundum diuerſitatem loci puncti uiſi uel centri uiſus. Alhazen 27 n 7. Page: 726
1253. 24. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à quo fit re-fraction, exiſtente circulo, puncto́ uiſo iacente extr a perpendicularem ductam à centro uiſus ſuper ſuperficiem corporis diaphani rarioris diaphano uiſum contingente: ab uno tantùm pun-cto fiet refractio: & unica refracta uidebitur imago, loco tamę imaginis diuerſificato ſecundum diuerſitatem loci puncti uiſi uel centri uiſus. Alhazen 28 n 7. Page: 727
1254. 25. Cum ſuperficies ſphærica conuexa corporis diaphani denſioris aere fuerit oppoſita uiſui exiſtenti extra circulum cõmunis ſextionis ſuperficiei refractionis & corporis ſphærici diapha-nidenſioris: proßibile eſt lineam rectam taliter ſiſti, ut aliquis ipſius punctus directè, & diuerſa puncta eiuſdem lineæ uideãtur refractè: tota́ forma illius line æ refringatur à protione ſuper-ficiei corporis illius terminata circulo non magno: & locus imaginis ſuæ ſit in centro uiſus. Alhazen 29 n 7. Page: 727
1255. 26. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à quo fit refra ctio, exiſtente circulo, puncto́ rei uiſæ exiſtente in perpendiculari ducta à centro uiſus ſuper concauam ſuperficiem corporis diaphani oppoſit am uiſui: forma reiuiſæ rectè occurret uiſui, & à nullo puncto fiet refractio: una quo tantùm uidebitur imago. Alhazen 30 n 7. Page: 729
1256. 27. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corpo ris diaphani, à quo ſit refractio, exiſtente circulo, puncto uiſoiacen te extra perpendicularem ductam à centro uiſus ſuper ſuperficiem concauam oppoſitam uiſui corporis großioris diaphano contingente uiſum: ab unot tantùm pun cto ſiet refractio: & unica refract a uidebitur imago: loco tamen imaginis diuerſiſicato ſecundũ diuerſitatem loci punctiuiſi. Alhazen 31 n 7. Page: 729
1257. 28. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à quo fit re-fractio, exiſtente circulo, puncto́ rei uiſæ iacente extra perpendicularem ductam à centro ui-ſus ſuper concauam ſuperficiem, oppoſitam uiſui corporis rarioris diaphano cõtingente uiſum: ab uno tantùm puncto fiet refr actio: & unica refracta uidebitur imago. Alhazen 32 n 7. Page: 731
1258. 29. Concaua ſuperficic corporis diaphani denſioris aere uiſui oppoſita: poßibile eſt lineam re-ctam taliter ſiſti, ut aliquis eius punctus directè, & diuerſa puct a eiuſdem lineæ uide antur re fractè: tota́ forma illius lineæ refringatur à portione ſuperficiei illius corporis: & locus imagi-nis ſuæ ſit in centro uiſus. Alhazen 29 n 7. Page: 732
1259. 30. Superficiebus corporum diaphanorum oppoſitorum uiſui diuerſarum figurarum, uelipſis
733
eorporibus diuerſæ diaphanitatis exiſtentibus: loca imaginum form arum trans illacorpor aui ſarum diuer ſantur: & occurunt uiſui forme monſtruoſæ & ιmagines numeratæ numero pun-ctorum refractionis. Alhazen 33 n 7. Page: 732
1260. 31 Cõmuni ſectione ſuper ficiei refractionis & ſuperficiei corporis, à quo fit refr actio exiſtente linea rect a: uiſu quo exiſtente in perpendiculari exeunte à medio puncto lineæ uiſæ ſuper pla-nam ſuper ſiciem corpor is diaphani, à qua forma illius lineæ refringitur ad uiſum, ſi linea uiſa æ quidiſtans fuerit ſuperficiei corporis diaphani cuiuſcũ ſiue denſioris ſiue rarιoris primo: ima go refract a rei uiſæ comprehenditur maior re uiſa. Alhazen 39 n 7. Page: 733
1261. 32. Cõmuni ſectione ſuper ſiciei refr actiõis & corporis, à quo ſit reſractio exiſtẽte linea recta: uiſu quo exiſtente in perpendiculari, exeunte à medio puncto lineæ uiſæ ſuper planã ſuperficiẽ
735
corporis diaphani, à qua forma eius refringitur ad uiſum, ſi linea uiſa non fuerit æquidiſtans ſu perficiei corporis diaphani: imago eius comprehẽditur maior ipſa: & maior quàm ſi eſſet ſuper-ficiei corporis diaphani æquidiſtans. Alhazen 40 n 7. Page: 734
1262. 33. Centro uiſus exiſtente extra ſuperſiciem perpendicularium à punctis rei uiſæ ſub medio ſecundi diaphani plan am habente ſuperficiem ſuper eandem ſuperficiem productarum, linea́ uiſa ſuperficiei eiuſdem corporis æquidiſtante: ιmago lineæ uiſæ cõprehenditur maior ipſa. Al-hazen 41 n 7. Page: 735
1263. 34. Centro uiſus exiſtente extra ſuperficiem perpendicularium à punctis rei uiſæ ſub medio ſecundi diaphani planam habente ſuperficiem ſuper eandem ſuperficiem productarum, linea́ uiſa ſuperficiei eiuſdem corporis non æquidiſtante: imago rei comprehenditur maior re uiſa: ma ior quo quàm ſi eſſet ſuperficiei corpori æquidistans. Alhazen 42 n 7. Page: 736
1264. 35. In omnibus refractionibus factis à planis ſuperficiebus corporum diap hanorũ aduiſum: imagine apparente maiore ipſa re uiſa, & pars imaginis uidebitur maior parte rei uiſæ ſibi pro-portionalι. Alhazen 43 n 7. Page: 737
1265. 36. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & corporis ſphærici diaphani denſioris aere, à quo fit refr actio, exιtente circulo, centro́ uiſus in eadem ſuperficie extra circulum in lineæ per pendiculari ſuper illius corporis ſuperficiem, & re uiſa inter centrum corporis & uiſus exi-ſtentibus, ita quòd extrema rei uiſæ æqualiter diſtent à centro corporis: imago uidebitur maior re uiſa. Alhazen 44 n 7. Page: 738
1266. 37. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & corporis ſphærici diaphani denſioris aere, à quo fit refr actio, exiſtente circulo, uiſu́ exiſtente in eadem ſuperficie extra circulum in linea perpendiculari ſuper illius corporis ſuperficiem, & re uiſa inter centrum corporis & uiſus exi-ſtentibus, ita quòd extremæ rei uiſæ inæqualiter diſtent à centro: imago uidetur maior re uiſa. Alhazen 45 n 7. Page: 739
1267. 38. Centro uiſus exiſtente extra ſuperficiem linearum perpendicularium, à punctis rei uiſæ ſub corpore ſphærico diaphano denſiore aere, ſuper eius conuexam ſuperficiem oppoſitã uiſui pro-ductarum, linea́ uiſa ſecundum ſui extrema à centro corporis æquidiſtante: imago lineæ ui-
740
ſæ comprehenditur maior ipſa linea uiſa. Alhazen 46 n 7. Page: 739
1268. 39. Centro uiſus exiſtente extra ſuperficiem perpen-dicularium à puncto rei uiſæ ſub corpore ſphærico dia-phano denſiore aere, ſuper eius conuexam ſuperficiem oppoſitam uiſui productarum, lineæ́ uiſæ extremis cẽ-tro corporis inæqualiter approximatis: imago lineæ ui-ſæ comprehenditur maior ipſa linea uiſa. Alha-zen 46 n 7. Page: 740
1269. 40. Lineæ refractè uiſæ, tranſeuntis per centrum corporis diaphani ſphærici denſioris aere, non exiſtẽtis in perpendiculari ducta à centro uiſus ſuper illius corporis ſuperficiem, imago ſem per uidetur maior ipſa linea. Page: 741
1270. 41. In omnibus refractionibus factis à ſuperficiebus ſphæricis corporum diaphanorum ad uiſum, imagine apparente maiore re uiſa: pars imaginis uidebitur maior parte rei uiſæ ſibi pro-portinoali. Alhazen 47 n 7. Page: 741
1271. 42. Omne corpus uiſum in aqua, comprehenditur maius quàm ſit ſecundum ueritatem. Alhazen 48 n 7. Page: 742
1272. 43. Re uiſa ultra corpus diaphanum ſphæricum großius aere exiſtente, itaquòd centrum ui ſus & res uiſa & centrum corporis ſphærici ſint in eadem linea recta: comprehenditur imago rei uiſæ figuræ armillaris, multò maior re uiſa. Alhazen 49 n 7. Page: 742
1273. 44. Reuiſatrans corpus diaphanum columnare denſius aere, it a quòd centrum uiſus, & cen trum alicuius circuli corporis æquidiſtantis b aſibus columnæ, & res uiſa ſint in eadem linea re-cta: imago reiuidebitur duplicata. Alhazen 50 n7. Page: 743
1274. 45. Centro uiſus exiſtente in diametro corporis diaphani ſphærici concaui denſior is aere, & reuiſa reſpiciente conuexum illius corporis: imago uidebitur quando minor re uiſa: quando maior, ut cum fit figuræ armillaris. Page: 744
1275. 46. Imago formæ cuiuslibet rei uiſæ figuratur diuer ſimodè ſecundum figuram ſuperficiei cor poris, à qua fit refractio ad uiſum. Alhazen 35 n 7. Page: 744
1276. 47. Vna imago refr acta occurrit eiuſdem uidentis uiſibus ambobus. Alhazen 36 n 7. Page: 745
1277. 48. Cryſtallo ſphærica ſoli oppoſita ignem poſsibile eſt accendi in re combuſtibili, quæ est post illam. Page: 745
1278. 49. Stellas cæli & lunam ſecundum refr actionem à uiſibus comprehendi inſtrument ali-ter declaratur. Alhazen 15 n 7. Page: 746
1279. 50. Diaphanitas corporis cæleſtis rarior est aeris & ignis diaphanitate. Alhazen 16 n 7. Page: 746
1280. 51. Diametri omnium ſtellarum & lineæ determinantes distantias quarumlibet duarum ſtellarum in zenith capitis uel circa exiſtentium, minores comprehendũtur per refr actionem, quàm ſi directè uiderentur. Alhazen 52 n 7. Page: 747
1281. 52. Diametri ſtellarum, uel lineæ ſtellarum diſt antiã determinantes, exiſtentes in horizon-te, aut inter horizonta & circulum meridiei, taliter ut æquidiſtent horizonti: uidebuntur pro-pter refractionem minores, quàm ſi directè uiderentur. Alhazen 53 n 7. Page: 748
1282. 53. Diametri ſtellarum aut lineæ determinantes diſtantiam ſtellarum in aliquo circulo alti-tudinis ſuper horizonta erectæ, per refractionem uidentur minores, quàm ſi directè uideren-tur. Alhazen 54 n 7. Page: 749
1283. 54. Omnes ſtellæ uidentur rotundæ: maiores in horiz onte quàm in medio cœli: niſi quando contrarium accidat propter interpoſitos uapores uiſibus & ſtellis. Alhazen 55 n 7. Page: 750
1284. 55. Scintillatio accidit ſemper omnibus ſtellis fixis propter diuaricationẽ formæ in loco ima-ginis ex motu ſubiecti corporis accidentem. Page: 751
1285. 56. Non aggregatis radijs corporis luminoſi in corpore non luminoſo plus, quàm in medio: lu-men ſenſibilius fieriest impoßibile. Page: 752
1286. 57. Radios corporis luminoſi per reflexionem uel refractionem aggregari palàm eſt. Page: 752
1287. 58. Sine oppoſitione corporis denſioris, quàm ſit medium proximum radijs corporis lumino-ſi: ipſorum radiorum reflexionem uel refractionem uel maiorem ſenſibιlitatem impoßibile eſt fieri. Page: 753
1288. 59. Quantitatem arcus circuli magniterræ, ſecundum quem illuminatur à ſole, poßibile est declarari. Alhazen 5 n libride crepuſculis. Page: 753
1289. 60. Summorum uaporum conſiſtentiam ad quantum poßint eleuati pertingere, poßibile eſt inueniri. Alhazen 6 n libri de crepuſculis. Page: 754
1290. 61. Ab aqua & aere denſo & uapore rorido reflexionem radiorum corporis luminoſi fieri manifeſtum eſt. Page: 755
1291. 62. A ſuperficie aquæ & aeris denſi, & uaporis roridi, & ſimilibus refractionem fieri ad perpendicularem patens eſt. Page: 756
1292. 63. Omnis corporis ſphærici luminoſi irradiationem in corpore, (cuius ſuperficies æquidiſtat ſuperficiei contingenti corpus luminoſum ſphæricum in puncto, ubi perpendicular is ducta à cen tro corporis ſphærici ſuper ſuperficiem corporis illumin andi ſecat ſuperficiem corporis ſphærici) poßibile eſt fieri ſecundum pyramidem rotundam, cuius baſis eſt in corpore irradiato, uertex ue rò in centro corporis luminoſi. Ex quo patet omnem huiuſmodi irradiationem fieri ſecundũ an-gulos incidentiæ æquales. Page: 756
1293. 64. Si ad idem cẽtrum uiſus ab aliqua ſuperficie fiat luminis refractio uel reflexio: neceſſe eſt extremum illius luminis ſuperficiei uiſus circulariter ſecundum rotundam pyramidem incide-re. Ex quo patet tunc centrum corporis irr adiantis, & centrum uiſus, centrũ́ circuli baſis py-ramidis irradiationis refractæ uel reflexæ in eadem recta linea conſistere oportere. Page: 758
1294. 65. Iridem ex reflexione & refractione radiorum corporis luminoſi uideri neceſſe ect. Page: 759
1295. 66. In uapore rorido iridem gener ari neceſſarium eſt. Page: 760
1296. 67. Tricolor eſt omnis iris. Page: 762
1297. 68. Corona fit ex refractione luminis ſolis, uellunæ, uel ſtellarum primæ magnitudinis à ua-pore humido circulariter ad uiſum. Page: 764
1298. 69. Iridem in parte mundi meridionali à ſeptentrionalibus uiſibus non eſt poßibile uideri. Page: 765
1299. 70. Exradijs ſolaribus & lunaribus tantùm irides generantur. Page: 766
1300. 71. Non plures duabus iridibus, ſitu colorum differentibus, poßibile eſt uideri. Page: 766
1301. 72. In iride exteriori quando colores interioris iridis contr apoſiti & debiliores uidentur. Page: 767
1302. 73. Omnem arcum ſenſibilem iridis per circulum ſuæ altitudinis in duo &qualia diuidi eſt neceſſe. Vnde manifeſtum eſt quemlibet uidentem propriam iridem uidere. Page: 768
1303. 74. In aliquo puncto horizontis exiſtente centro corporis luminoſi, neceſſe eſt tantùm ſemi-circulum ab eo cauſſatæ iridis uideri. Page: 769
1304. 75. In aliquo circulo altitudinis ſuper horizontem exiſtente centro corporis luminoſi, ſecun-dum eius eleuationem centrum circuli iridis ſub horizonte deprimitur: & portio iridis minor ſemicirculo uidetur. Page: 771
1305. 76. Iridis nunquam uideri poſſe completum circulum manifeſtum eſt. Page: 772
1306. 77. Datæ iridis ſemidiametrum inuenire. Page: 772
1307. 78. Iridis ſemicirculus uiſus eſt medietas circuli minoris: portio uerò minor ſemicirculo uiſa, eſt portio circuli maioris. Page: 772
1308. 79. In quibuſdam regionibus ſole exiſtente in meridie, iris ſenſibilis non apparet. Page: 773
1309. 80. Nubium apparens color fit ſecundũ diſpoſitionem materia & luminis incorpor ationem. Page: 773
1310. 81. Virgæ fiunt ex refr actione radiorum ſolarium ad uiſum ab aliqua conſiſtentia nuboſa, ra ritate & ſpißitudine inæqualiter dictincta. Page: 774
1311. 82. Pareliæ fiunt ex reflexione radiorum ſolarium ad uiſum ab æquali conſiſtentia nuboſa. Page: 774
1312. 83. Ex cryſt allo hexagona ſoli oppoſita colores iridis generantur. Page: 775
1313. 84. Sub uaſe uitreo roiundo, pleno aqua, ſoli expoſito: colores ſimiles iridis coloribus uidẽtur. Page: 776
1314. 85. Speculo quocun ſub aqua ſoli expoſito: figura ſolis uidebitur quaſi duplicata. Page: 776
1315. VITELLONIS FILII THVRINGORVM ET POLO-norum opticæ finis. BASILE AE, EX OFFICINA EPISCOPIANA, PER EVSEBIVM Epiſcopium, & Nicolai F hæredes. Anno M. D. LXXII. Menſe Auguſto. Page: 776
1
Optic ae
THE SAVRVS.
ALHAZENI
ARABIS
libri ſeptem, nuncprimùm
editi
.
EIVSDEM liber DE CREPVSCVLIS
& Nubium aſcenſionibus.
ITEM
VITELLONIS
THVRINGOPOLONI
LIBRI X.
Omnes inſtaurati, figuris illuſtrati & aucti, adiectis etiam in
Alhazenum
commentarijs,
A'
Federico Risnero.
1[Figure 1]
Cum priuilegio Cæſareo & Regis Galliæ ad ſexennium
BASILE AE,
PER
EPISCOPIOS. M D LXXII.
2[Figure 2]CIN EMATH EQUE FRANCAISEBIBLIOTHEQUE MUSEE
2
Triplicis uiſus, directi, reflexi & refracti, de
quo
optica diſputat, ar-
gumenta
.
3[Figure 3] 4[Figure 4]
3
FEDERICI RISNE-
RI
IN ALHAZENI ARABIS
OPTICAM PRAEFATIO
A D
IL LVSTRISSIMAM REGINAM CA-
tharinam
Mediceam, matrem regis Galliæ
Caroli
noni.
PLVRES adorant orientem ſolem, Regina illu-
ſtriſsima
, quàm occidentem, utuulgò fertur:
at
contrà
fieri meo iudicio debuit, cum ſolis oc-
caſus
ditiſsimas & opulentiſsimas orbis partes
complexus
ſit:
utſub æquatore eſt America, &
ſupra
omnes inſulas fortunatiſsimæ Moluccæ.
Etin uita ho
minis
, ſi qua ætas pręcipuè laudabilis ſit, ipſa ſenectus eſt, re-
liquarum
ætatum gubernatrix & magiſtra.
Ideoq́ hoc mihi
à
P.
Ramo conſilium maieſtatis tuæ colendæ ſuccurrit: qui
cum
tuo no miniliberales artes gallico ſermone conſecra-
rit
, multos profectò mortales exemplo ſuo inuitauit ad ea-
dem
uota concipiendum atq;
nun cup an dum: tanquam iu-
dicaritunam
tein Gallia non ſolùm tanto rege matrem di-
gniſsimam
, ſed omnium regiarum uirtutum laudumq́ pa-
tronam
am antiſsim am.
Itaq; tanquam clientem Alhazenũ
tibi
dico, nun cupoq́, Arabem opticæ ſcriptorem, utèno-
mine
Alhazen arabico, (quod Latinè bonum uirum ſonat)
intelligitur
:
& inſcriptio operis ipſum arabepatre Alhayzen
natum
indicat.
Quatuor autẽ philoſophos arabes hoc no-
mine
fuiſſe è peritis Arabicæ linguæ hominibus didici:
quo
tamen
tempore Alhazenus noſter floruerit, nondum neque
legendo
neq;
percontando certò cognoſcere potui. Equi-
dem
à præſtantibus mathematicis in uetuſtiſsim orum Ara-
bum
numero ipſum haberi animaduerto:
quanquam tem-
poris
, quo uixerit, mentio nulla fiat.
Coniectura quædam
eſt
anno Chriſti milleſimo ac circiter centeſimo ipſum ui-
xiſſe
:
ætatenimirum Auicennæ, Auerrois, Zoaræ, aliorumq́;
excellentium
Arabum:
quo fæculo apud Arabes & Sarrace-
nos
, tum omniuming enuarum artium ſtudia, tum uerò ma
thematicas
diſciplinas inprimis floruiſſe ex hiſtoriarũ com-
mentarijs
ſatis conſtat.
Huncigitur authorem (cuius editio
nem
abhinc amplius annis triginta à clariſsimis matchema-
4FEDERICI RISNERI ticis expectauimus) cum P. Ramus diu multumq́; peruarias
bibliothecas
requiſitum, ueſtigijsq́;
omnibus indagatũ tan
dem
in auctione publica proſtitutu, & tanquam pro deſer-
to
habitum coemiſſet:
alterũ poſtea etiam exemplar nactus
eſſet
:
utrunq; mihi (quem aliquot antè annos mathematicę
exercitationis
conſortem & adiutorem habuiſſet) conferen
dum
tradidit:
poſteaq́; , cum è medio renaſcentium bellorũ
ardore
mathemata quædam ſibi chariora, & hunc Alhaze-
inprimis è bibliotheca ſua ſub duxiſſet, Baſileam me cum
his
tanquam penatibus ſecum abduxit, & annum integrum
in
authore iſto reſtituẽdo & conformando occupauit.
Dili-
gentiam
ſanè & doctrinam in arabe homine mirabilem de-
prehendi
, nec admodum, quod animaduertere potuerim, à
ueteribus
Græciæ opticis adiutã.
Euclideũ hic uel Ptolemai
cum
nihil ferè eſt.
Aliquid fortaſſe ſumpſerat ex Archimede,
Apollonio
& Auenello, à quibus optica quædam conſcri-
pta
eſſe monimẽtis literarũ teſtatum extat:
item à Damiano
& alijs opticis, quorũ libri in manus meas nondum incide-
runt
.
Veterum tamen opticorum lectionem Alhazenus ipſe
confitetur
lib.
6. cap. 4. de errore, qui accidit in ſpeculis ſphę
ricis
conuexis.
& lib. 7. cap. 6. quomodo uiſus cõprehendat
uiſibilia
ſecundum refractionẽ.
Quam obrem cum luculen
tum
quidem ſcriptorem & copioſum opticũ, ſed ualde con
fuſum
perſpexiſſem:
id mihi P. Ramo ſuaſore & authore con.
ſilium
ſumpſi:
quod eſt eiuſmodi. Primò quia totũ opus in
pauca
& prolixa capita continuo perpetuoq́;
ſermone diur
ſum
fuit:
ſingulos libros & capita in propoſitiones diſtinxi:
& quæ Vitellonis theoremata his reſponderent, annotaui:

ut
collatione theorematũ utriuſq;
optica materies rudi ac
nouitio
lectori difficilior atq;
obſcurior lucem aliquam &
perſpicuitatem
acciperet.
Deinde demonſtrationes omnes
emendaui
& reſtitui:
earum firm amenta acrobora (quæ ple
riſq
;
locis omnibus deerant) ex Euclide, Theodoſio, Apollo
nio
, Sereno, alijsq́;
geometris addidi: pręcipuè uerò quintũ
& ſextum libros, quibus catoptrica cõprehenduntur, & ſe-
ptimũ
, qui refractionem interpretatur, propter demonſtra-
tionum
obſcuritatem breuitatemq́;
cõmentariolis quibuſ-
dam
illuſtrare conatus ſum.
Deniq; figuras omnium propo
ſitionũ
de integro conformaui.
Atq; hic in rebus ſentẽtijsq́;
5PR AE FATIO. labornobis fuit: qui nequaquam par aut ſimilis fuit in uer-
bis
.
In his enim nihil admodum mihi immutandum eſſe exi
ſtimaui
, niſi ut pro ijs, quæ obſcuritatem rebus & ambigui-
tatem
allatura uidebantur, alia reponerẽ:
& utinſcriptionẽ
operis
(quæ authori eſt de aſpectibus) gręco, concinniore &
breuiore
nomine opticam nominarẽ.
Verùm, illuſtriſsima
regina
, uiderer pleriſq;
urbanis hominibus inſtituti fortaſſe
mei
immemor, ſed certè ſatis memor maieſtatis tuæ,
qui
præfatione iſta apud te tam multa & ſcholaſtica, & tam
ſcholaſticè
diſputem:
niſi tuo nomine ſcholis omnibus &
ſcholaſticis
beneficiũ tam ſingulare, tamq́;
populare ac re-
gale
munus afferrem.
Etenim cum præſtantium regum regi-
narumq́
;
in populos beneficia muneraq́; multa queãt eſſe:
certè
uirtute doctrinaq́;
magnificentius regaliús ue dari ni-
hil
poteſt.
Et quidem ſi de optices uſu declamandi locus the
tori
cuipiam hic eſſet, marathonius quidam campus ei me-
ritò
uideretur, ſiue ſupera illa mundi ſiue hæc infera ſpecten
tur
.
Etenim quæcunq; hominibus de corporum cœleſtium
materia
, numero, ordine, deq́;
motuũ cœleſtium infinita ua
rietate
aperta ac patefacta ſunt, optica ferè aperuit & patefe
cit
:
meteora: miracula in iride una præſertim opticis radijs
diſtincta
ſunt:
falſas opiniones de numero, motu, atq; loco
elementorũ
optica ſolertia deprehendit & conuicit.
In uita
uerò
hominum pleraq;
dæmonum præſtigijs attributa: ut
imagines
in aëre quocũq;
mobiles repræſentare: utlongin-
quo
ſpatio diſiunctum exercitũ uelut ante oculos intueri:

ut
claſſem hoſtium incendio conſumere, opticæ artis ui ac
facultate
omnia efficiuntur:
ut picturam, architecturam, me
chanicam
interea taceam nihil admodum niſi opticã eſſe.

Quamobrem
quòd Alhazenus uetuſtiſsimus & copioſiſsi-
mus
opticæ doctrinæ ſcriptorè tenebris tam diuturnis eru-
tus
, ſqualore, ſitu, puluere abſterſo in publicam lucem pro-
deat
quòd in mathematicas ſcholas ingrediatur:
quòd in-
uenta
ſua publicis ſtudijs communicet, Catharinæ
Mediceæ
in poſteritatem fama gloriaq́;

immortalis
eſto.
6
CANDIDO LECTORI
DVo ſunt, candide Lector, de quib{us} te paucis admonendum hic duxim{us}. Primum ect, quòd ea, quæ commentario-
rum
uice in Alhazeno paßim inſeruim{us}, duab{us} clauſulis (ut uocant) ſic [ ] incluſimus.
Alterum, quòd in fir-
mamentis
demonſtrationum è uarijs géometris allegandis γραφι\~Ν quadam breuitate uſi ſum{us}:
& Euclidis
quidem
propoſitiones omiſſo nomine hoc modo notauim{us}:
per 29 p 1. 1 αχ. 4 p. 1 d 6: id ect per 29 propoſitionem 1 li-
bri
:
1 axioma. 4 propoſitionem. 1 definitionem 6 libri elementorum Euclidis, &c. In reliquorum uerò geometrarum al-
legationib
{us} ſimiliter numeros theorematis & libri literis th (theorema ſignificantib{us}) inter utrũq;
intermedijs unà cun
nomine
adiecim{us}.
Alhazeni autem propoſitiones (in qu{as} à nobis diſtinctus ect) differentiæ breuitatisq́; cauſſa in citandis
Euclidis
& Alhazeni propoſitionib{us} numeros appellauim{us}:
ij ; it a nobis notati ſunt: per 19 n 1. 14 n 2. 13 n. id ect per
19
numerum 1 libri optices Alhazeni.
14 numerum 2 libri. 13 numerum: ei{us} nimirum libri, in quo fit iſta allegatio: id
ect
per 13 numerum primi, ſecundi, tertij, &c.
libri optices Albazeni, ſi ille numer{us} in primo, ſecundo, tertio, &c. libro
optices
Albazeni allegat{us} ſit.
Quod ad errata attinet, placuit ea in ueſtibulo libri adſcribere, quò emendare uolenti in
promptu
eſſent:
ubi prim{us} numer{us} paginam, ſecund{us} lineam indicat.
Pagina 4. linea 55 centrum. 7. ult. unaquaq; . 16. 35 ultimum. 26. 22 earum. 34. 23 & 24 humiditas. 41. 46
certitudinẽ
.
61. 1 pro 711,111. 67. 16 formarũ. 80. 60 poſitio. . 81. 82 figurarũlloca permutata ſunt. 83. 56 poſi
tio
.
93. 28 poſt iterũ, adde in. 106. 53 utroq; . 111. 10 lucis. 134. 60 angulus age. 135. 14 poſt lineis ponè colon, &
poſt
reflexionis, comma.
142. 11 uiſu & uiſibili. 146. 31 concurret. 156. 49 pro 44 poſt exteriore, repone 45-
159
.
26 æquidiſtans. 181. 36 & 37 pro ibi, ubi. 185. 12 pro t, b. 189. 6 fit. 194. 53 & 54 pro œ, œ d. ibid. 62 pro i
poſt
a g, repone &.
197. 15 pro 4,45. Pag. 201 figura prior 15 numeri, quæ ad ſiniſtram eſt, pertinet ad 14 nume
rum
præcedentem:
neq; enim ſuo quamq; loco collocari compoſitionis, ut uocant, ratio permiſit. 205. 1 z q l.
211
.
21 poſt le tolle comma. 213. 43 ſpeculιs. 217. 39 pro 4, 41. 219. 39 pro erit, reflectetur, & pro in, ex. Pagina
221
in figura litera proximè infra rin linea gr propter linearum concurſum obſcurior, eſt k.
223. 17 peripheria
a
z.
226. 28 perueniat ergo. 229. 58 tranſeunte. 237. 21 poſt laminæ adde, & inter ſuperficiem laminæ. Ibid. 35
dele
fit.
240. 46 exiſtunt. 250. 55 lineam. 252. 7 poſt eleuatio, pone comma. Ibid. 19 k b g. Ibid. in figura po-
natur
litera a è regione e centri mundi ad peripheriam meridiani b g.
Ibid. 49 exiſtunt. 255. 57 pro in, à. 258
in
ſecunda figura ad terminum lineæ fo continuatæ, pone literam q.
266. 48 tolle &. Pag. 273 in prima figu-
ra
ad terminum lineæ d m continuatæ pone literam e.
Pagina 275 ſub numero 45 duæ figuræ cõiunctæ ſunt,
quarum
poſterior, quæ ad dextram eſt, pertinet ad 46 numerum:
ad quem prior quoq; figura 47 numeri refer-
ri
debet.
281. 38 poſt diuerſæ dele comma. 285. 23 pro e, ei. 286. 51 reſtant. 288. 58 pro 48,40. Deniq; illud e-
tiam
in erratis reponere placuit, quod in commentarijs ad quartam & tertiam figuras 64 n 5 prætermiſſum eſt:

nempe
.
[Quando imago uidetur in puncto a: & b q, quæ parallela ducitur ipſi a l, cadit extra triangulum at
g
:
tum omiſſa b q & oſtenſa æqualitate linearum a g, a t, ut prius, breuius per 3 p 6 propoſitum concludetur.
Erit
enim ut b e ad e a, ſic b g ad a g, id eſt per 7 p 5 ad a l:
ſed ut b g ad a l, ſic b t ad t a propter ſimilitudinem
triangulorum
b g t, a l t.
Ergo per 11 p 5 ut b e ad e a, fic b t ad t a. Eodem modo cadente b q intra triangulum a
g
t:
breuior & facilior abſq; linea a l erit demonſtratio. ]
71
ALHAZEN FILII
ALHAYZEN OPTICAE
LIBER PRIMVS.
PRIMVS Liber in ſeptem capita diuiditur. Primum eſt quòd lux per ſe
& colores illuminati operentur in uiſum aliquam operationem.
Secun-
dum
quòd lux uehemens occultat quædam uiſibilia, quæ lux debilis ma-
nifeſtat
, & contrà.
Tertium quòd colores corporum diuerſificantur a-
pud
uiſum ſecundum dιuerſitatem lucium orientium ſuper ipſos.
Quartum ect de com
oſitione oculi, forma, & ſitu. Quintum declarat qualitatem uiſionis, & dependen-
tia
ab illa.
Sextum ect de officio & utilitate inſtrumentorum uiſus. Septimum de ijs,
ſine
quib{us} uiſio non potect compleri.
QVOD LVX PER SE, ET COLORES ILLVMINATI OPE-
renturin
uiſum aliquam operationem. Cap. 1.
1. Lux per ſe, & color illuminat{us} feriunt oculos. Vitell. in hypotheſ. 6. 16 p 3.
INuenimus quòd uiſus, quãdo inſpexerit luces ualde fortes, fortiter dolebit ex eis, & habebit no
cumentum
:
aſpiciens enim quando aſpexerit corpus ſolis, non poteſt bene aſpicere ipſum, quo-
niam
uiſus eius dolebit propter ipſius lucem.
Et ſimiliter quando inſpexerit ſpeculum terſum,
ſuper
quod aſcendebat lux ſolis, & fuerit uiſus eius in loco, ad quem reflectitur lux ab illo ſpecu-
lo
:
dolebit iterum propter lumen reflexum, perueniens ad ſuum uiſum à ſpeculo, & non poterit a-
perire
oculum ad inſpicien dum lumen illud.
Et inuenimus iterum quando aſpiciens intuetur cor-
pus
mundum album, ſuper quod aſcen debat lux ſolis, & moretur in aſpectu ipſius:
deinde conuer-
tat
uiſum ſuum ab eo ad locum obſcurum, debilis lucis:
quòd fere poterit comprehendere res
uiſibiles
illius loci comprehenſione uera:
& inueniet coopertorium quaſi inter uiſum & ipſas: de-
in
de paulatim diſcooperietur, & reuertetur uiſus in ſuam diſpoſitionem.
Et iterum, quando inſpi-
ciens
inſpexerit ignem fortem:
& fuerit intuitus ipſum: & moretur in aſpiciendo longo tempore:
deinde
declinet uiſum ſuum ad locum obſcurum, debilis lucis:
inueniet iterum idem in uiſu ſuo.
Et
iterum inuenimus, quando inſpiciens inſpexerit corpus mũdum album, ſuper quod oriebatur
lux
diei:
& fuerit illa lux fortis, quamuis non ſit lux ſolis: & moretur in aſpectu diu deinde conuer-
tat
uiſum ſuum ad locum obſcurum:
inueniet formam lucis illius in loco illo, & inueniet cum hoc
figuram
eius:
deinde ſi clauſerit uiſum: inueniet in ipſo formam illius lucis: deinde auferetur hoc,
& reuertetur oculus in ſuam diſpoſitionem.
Et ſimiliter erit diſpoſitus uiſus, quãdo inſpexerit cor-
pus
, ſuper quod oriebatur lux ſolis.
Et ſimiliter quando inſpexerit corpus clarè album, ſuper quod
oriebatur
lux ignis, quando luxignis fuerit fortis, & moretur in aſpiciendo ipſum:
deinde receſſe-
rit
ad locum obſcurum:
inueniet iterum in eo idem hoc in fuo uiſu. Et ſimiliter quando aſpiciens
fuerit
in domo, in qua fuerit foramen amplum diſcoopertum ad cœlum:
& aſpexerit ex illo loco
cœlum
in luce diei:
& moretur in aſpiciendo ipſum: deinde reuertatur uiſus eius ad locum obſcu-
rum
in domo:
inueniet formam lucis, quam comprehendebat ex foramine cum figura foraminis
in
loco obſcuro:
& ſi clauſerit oculum ſuum: inuenier iterum in eo formam illam. Omnia ergo iſta
ſignificant
, quòd lux operetur in uiſum aliquam operationẽ.
Et inuenimus iterũ quod, quãdo aſpi
ciẽs
inſp exerit uiridarium multæ ſpiſsitudinis herbarum, ſuper quod oriebatur lux ſolis:
& more-
turin
aſpiciendo ipſum:
deinde conuertat ſuum uiſum ad locum obſcurum: inueniet in illo loco
obſcuro
formam coloratam à uirore illarum herbarum:
deinde ſi aſpexerit in iſta diſpoſitione uiſi-
bilia
alba:
& fuerint illa uiſibilia in umbra, & loco debilis lucis: inueniet colores iſtos admixtos
uirore
:
& ſi clauſerit oculum ſuum: iterum inueniet in ipſo formam lucis & formam uiroris: deinde
diſcooperietur
illud, & auferetur.
Et ſimiliter ſi aſpexerit corpus coloratum colore cæruleo uel ru-
beo
, uel alio colore forti ſcintillante, ſuper quod oriebatur lux ſolis:
& moretu: in ſpiciẽdo ipſum:
deinde
auferat uiſum ſuum ad uiſibilia alba in loco debilis lucis:
inueniet colores illos admixtos
illo
colore.
Iſta ergo ſignificant quòd colores illuminati operentur in uiſum.
QVOD LVX VEHEMENS OCCVLTAT QVAEDAM VI-
ſibilia
quæ lux debilis manifeſtat: & contrà. Cap. 2.
2. Lux uehemens obſcur at quædam uiſibilia, quæ lux debilis illuſtrat: &
contrà
. 28. 97. 109. 150. 155. 156 p 4.
ET iterum uidemus ſtellas in nocte, & non uidemus ipſas in luce diei: & nulla eſt differentia in-
ter
tempora, niſi quòd aer medius inter uiſum noſtrum & cœlum eſt in die illuminatus, & in
82ALHAZEN nocte obſcurus: cum ergo aer fuerit obſcurus, nos uidemus ſtellas: cum autem illuminatus fue-
rit
aer medius inter uiſum noſtrum & ſtellas, latebunt nos ſtellæ.
Et ſimiliter ſi aſpiciens nocte
aſpexerit
in loco luminoſo lumine ignis:
& fuerit lumen ignis extenſum ſuper terram: & fuerint in
illo
loco uiſibilia ſubtilia, aut uiſibilia, in quibus ſunt res ſubtiles:
& fuerint in aliqua umbra, ſed
forti
:
& non fuerit ignis medius inter illa uiſibilia & uiſum: & comprehenderit tunc aſprciens illa ui
ſibilia
, & res ſubtiles, quæ ſuntin eis:
deinde moueatur à ſuo loco, donec ſit ignis medius inter illa
uiſibilia
& ſuum uiſum:
tunc illa uiſibilia latebunt ipſum, ſi fuerint ſubtilia, uel ſubtilia, quæ in eis
ſunt
, & ferè non comprehendet ipſa, cum ignis fuerit medius inter uiſum ſuum & ipſa uiſibilia:
& ſi
cooperiatur
ignis a uiſu ſuo:
comprehendet ſtatim uiſibilia illa, quæ latebant ipſum: & ſi auferatur
coopertorium
inter uiſum ſuum & ignem:
latebunt ipſum iterum illa uiſibilia. Iſtæ ergo diſpoſitio-
nes
ſignificant, quòd luces fortes orientes ſuper uiſum & ſuper aerem inter oculum & rem uiſam,
prohibent
uiſum à comprehenſione quorundam uiſibilium, quorum luces ſunt debiles.
Et iterum,
quando
aſpiciens aſpexerit corpus terſum:
& fuerint in illo corpore ſculpturæ ſubtiles: & non fue-
rint
illæ ſculpturæ diuerſorum colorum à colore corporis:
& fuerit aſpiciens in loco temperatæ lu-
cis
:
deinde oppoſitum fuerit corpus illud ſoli aut parieti illuminato lumine forti: reflectetur ab eo
aliqua
lux ad uiſum:
& inueniet aſpiciens lucem apparentem in ſuperficie corporis, & in loco, à que
reflectitur
lux, fortiorem, & magis ſcintillantem:
& in iſta diſpoſitione ſi inſpiciens fuerit intuitus
illud
corpus terſum:
non uidebit in eo aliquam ſculpturam ex ſculpturis, quæ funt in loco lucis for
tis
, & ſcintillátis:
deinde ſi inſpiciens declinauerit illud corpus ab illo loco, ita ut reflexio ſiat ad a-
lium
locũ, extra locum uiſus ſui, & fuerit præterea ſuper corpus illud lux temperata:
tunc inſpiciẽs
cõprehendet
ſculpturas, quæ ſuntin eo, quas prius non comprehendebat in reflexione lucis à cor-
pore
ad ſuum uiſum.
Et ſimiliter, quando lux reflectetur à paginaterſa, in qua ſunt ſculpturæ ſubti-
les
ad uiſum:
non diſtinguet uiſus illas ſculpturas necuerificabit, donec ſit lux reflexa ad uiſum ab
illa
pagina:
& ſi declinetur ſuperficies paginæ, ita ut ſitus eius mutetur, & non reflectatur ab ea lux
ad
uiſum:
cõprehendet tunc uiſus illas ſculpturas, & diſtinguet. Et iterum quando ignis debilis fue
rit
in lumine debili:
apparebit & comprehẽdetur à uiſu: & cum fuerit in lumine ſolis: apparebit cor-
pus
, in quo eſt, denſum, coloratũ colore ſcintillante forti:
& ſi fuerit prope illud corpus, aliquod
corpus
albũ claræ albedinis:
& fuerit corpus illud in umbra & luce debili: apparebit ſuper ipſum co
lor
corporis illius, ſicut narrauimus ſuperius:
deinde ſi moueatur illud corpus album, donec ſit in
lumine
ſolis, latebit iam ille color, qui eſt in eo:
& ſi reducatur ad umbram: apparebit color ille ful-
gens
, qui eſt in ipſo:
& apparebit color ille ſuper ipſum in luce forti, & apud latitationẽ coloris, qui
eſt
ſuper ipſum, ſi obumbretur corpore denſo:
& ſi maneat in ſuo loco, donec debilitetur lux, quæ
eſt
ſuper ipſum:
apparebit color, qui eſt ſuper ipſum: & ſi auferatur corpus obũbrãs, donec uigore-
cat
lux ſuper corpus album:
latebit color, qui eſt ſuper ipſum. Et ſimiliter quãdo admouerimus cor-
pus
diaphanum coloratum colore ſcintillante, igni uehementer forti:
& admouerimus umbræ il-
lius
corporis pannũ album:
apparebit color illius corporis diaphani ſuper illum pannum, ſicut nar-
rauimus
prius:
deinde ſi admouerimus illi panno alium ignem, ita ut lux eius oriatur ſuper illũ pan
num
:
latebit ille color, qui apparebat ſuper pannum, & non apparebit niſi albedo panni tantum: &
ſi
auferamus illum ignem, ſecundus apparebit color ſuper pannum.
Et iterum quædam animalia
marina
habent conchas & teſtas, & cum fuerint in loco obſcuro, in quo non eſtlux, apparebuntillę
conchæ
quaſi ignis:
& ſi aſpiciens inſpexerit illas in luce diei uelignis, comprehendet eas, & non
uidebit
in eis lumen uel aliquem ignem.
Et ſimiliter, quando animal, quod dicitur noctiluca, uo-
lat
de nocte, apparet quaſi lampas, & cum aſpiciens inſpexerit illud in luce diei uel in luce ignis, ap
parebit
animal ſine igne.
Significant ergo omnes iſtæ diſpoſitiones, quas declarauimus, quòd lu-
ces
fortes uifibilium, aliquando occultantres, quæ ſuntin quibuſdam uiſibilibus:
& quòd luces de-
biles
aliquando manifeſtant quafdam res, quæ ſunt in quibuſdam uiſibilibus.
Et iterum uiſum mul
toties
latent quædam res, quę funt inuiſibiles ex ſculpturis & ſcripturis ſubtilibus, quando fuerint
in
locis obſcuris uel in lucibus debilibus:
& ſi extrahantur ad loca luminoſa fortis luminis, uel po-
nantur
in luce ſolis:
appare buntres, quæ ſunt in eis, quæ latebant in locis & lucibus debilibus. Et
ſimiliter
ſculpturarum ſubtilium comprehenſiones nequit uiſus comprehendere in locis obſcuris
& lucibus debilibus:
& cum extrahuntur ad luces fortes, comprehenduntur à uiſu. Significatur er-
go
per hanc diſputationem, quòd luces fortes maniſeſtant multas res uiſibiles, & quòd luces debi-
les
occultant multas res uiſibiles.
QVOD COLORES CORPORVM DIVERSIFICENTVR APVD VI-
ſum
ſecundum diuerſitatem lucium ordentium ſuper ipſos. Cap. 3.
3. Color uariatur pro lucis qualitate. 1 p 3.
ET iterum inuenimus, quod colores corporum denſorum coloratorum coloribus ſcintillan-
tibus
, ſicut Lazuleis, uinoſis & cœleſtib.
quádo ipſa fuerint in locis obſcuris & lucibus debili
bus
, apparent turbidi, & cum fuerint in luce forti, apparent colores eorum ſcintillantes & cla
ri
:
& quanto magis augmentabitur lux ſuperipſa, tanto magis augmentabitur ſuper ipſa ſcintil-
lantis
coloris claritas.
Et ſi fuerit aliquod iſtorum corporum in loco obſcuro: & non fuerit in eo niſi
lux
parua ualde:
apparebit illud corpus obſcurum, & non diſtinguet uiſus colorem eius, & uidebi
tur
quaſi niger:
& cum extrahitur ad loca luminoſa lumine forti: apparebit color eius, & diſtingue-
93OPTICAE LIBER I. tur à uiſu. Et inuenimus iterum quòd colores corporum ferrei coloris, quando lux oritur ſuper ipſa
fortis
, clareſcunt.
Et inuenimus etiam quòd, quando lux fortis oritur ſuper corpora denſa alba, au-
gmentantur
in albedine & ſcintillatione apud ſenſum.
Et inuenimus iterum, quòd, corpora diapha
na
colorata coloribus fortibus, ſicut uina fortia fortis ruboris, quæ ſunt in uaſis diaphanis, quando
fuerint
in locis obſcuris & lucibus debilibus, apparent nigra & obſcura, & quaſi non diaphana, &
cum
fuerint in lucibus fortibus, & orta fuerit ſuper ipſa lux ſolis, clareſcunt colores eorum, & appa-
ret
in eis diaphanitas.
Et ſimiliter colores lapidum diaphanorum coloratorum, quando fuerint in
locis
obſcuris, apparent turbidi & obſcuri:
& cum ſuper ipſos oritur lux fortis, uel ponuntur in op-
poſitione
lucis, ita quòd lux per ipſos pertranſeat, apparent colores eorum clari, & apparet in eis
diaphanitas
propter penetrationem lucis.
Et iterum quando corpora diaphana colorata ponuntur
in
oppoſitione lucis:
& fuerit poſitum ex parte contraria parti lucis, corpus album, ſicut diximus
ſuperius
:
& ſi lux fuerit fortis: apparebit form a illius coloris in umbra eius ſuper corpus album op-
poſitum
ei:
& ſi lux oriens ſuper ipſum, fuerit debilis, apparebit ſuper corpus album oppoſitum ei
umbra
tantùm, & non apparebit color.
Et iterum inuenimus quòd pennæ pauonis, & pannus, qui
dicitur
amilialmon, id eſt ſericus uiridis mixtus cum fuſco roſeo, diuerſificantur in colore apud ui-
ſum
in diuerſis temporibus diei, ſecundum diuerſitatem lucis orientis ſuper ipſa.
Significant ergo
iſtæ
diſpoſitiones apparentes in coloribus, quòd colores corporum coloratorum non comprehen-
duntur
à uiſu, niſi ſecundum luces orientes ſuper ipſa.
Et cum luces fortes uiſibilium occultent
quaſdam
res, quæ ſunt in quibuſdam uiſibilibus aliquando, & aliquando manifeſtent nobis res
quaſdam
, quæ ſunt in quibuſdam uiſibilibus:
& luces debiles uiſibilium aliquando manifeſtent
quaſdam
res, quæ ſunt in quibuſdam uiſibilibus, & aliquando occultent quaſdam res, quæ ſunt in
quibuſdam
uiſibilibus:
& corporum coloratorum colores aliquando alterentur ſecundum diuerſi-
tatem
lucis, quæ oritur ſuper ipſa:
& luces fortes orientes ſuper ipſum uiſum, aliquando prohibeãt
ipſum
uiſum à comprehenſione quorundam uiſibilium:
& uiſus tamen in omnibus iſtis nihil com-
prehendat
ex uiſibilibus, niſi ſit illuminata forma.
Ergo quod comprehendit uiſus ex re uiſa, non
eſt
niſi ſecundum lucem, quæ eſt in illa re uiſa, & ſecundum luces, quæ oriuntur ſuper ipſum uiſum
in
comprehenſione illius rei uiſibilis, & ſuper aerem medium inter uiſum & rem uiſam.
Quare ue-
luces fortes prohibeant uiſum à comprehenſione uiſibilium quorũdam, declarabitur à nobis in
ſermone
noſtro de qualitate uiſionis.
DE COMPOSITIONE OCVLI, FORMA ET SI-
tu
. Caput quartum.
4. Ortus & principium oculi exiſtit è cerebro: & conſtat è tribus humori-
bus
& quatuor tunicis. 4 p 3.
OCulus eſt compoſitus ex telis & corporibus diuerſis: & principium & incrementum eius
eſt
ex anteriore parte cerebri:
quoniam ex anteriore parte creſcunt duo nerui optici conſi-
miles
, & incipiunt oriri ex duobus locis à duabus partib.
anterioris cerebri: & dicitur quòd
uterque
illorum habet duas tunicas, & quòd creſcunt à duabus telis cerebri, & perueniunt ad me-
dium
exterioris partis cerebri & anterioris cerebri, deinde concurrunt & efficiunt unum neruum
opticum
:
deinde iſte neruus diuiditur, & efficiuntur iterum duo nerui optici ęquales & conſimiles:
deinde
extenduntur iſti duo nerui, donec perueniant ad duo conuexa duorum oculorum oſsium
concauorum
continentium duos oculos:
& in duobus medijs iſtorum duorum concauorum oſsiũ
ſunt
duo foramina æqualiter perforata:
& ſitus eorum in neruo communi, eſt ſitus conſimilis illi.
Nerui
ergo intrãt iſta duo foramina, & exeunt ad concaua duorum oſsium, & illic dilatantur & am-
pliantur
, & efficitur extremitas utriuſq;
eorum quaſi inſtrum entum ponendi uinum in dolijs: & u-
terq
;
oculorum eſt compoſitus ſuper iſtam extremitatem nerui, quæ eſt prædictum inſtrumentum,
& conſolidatur cum ipſo:
& ſitus utriuſque oculorum ex neruo communi eſt ſitus conſimilis. Etto
tus
uterq;
oculus eſt compoſitus extunicis multis. Prima ergo illarum eſt pinguedo alba, quæ im-
pler
concauum oſsis:
& eſt maxima pars oculi: & dicitur conſolidatiua. Et intra iſtam pinguedinem
eſt
ſphæra rotunda, concaua, nιgra ut plurimum, & uiridis, & glauca in quibuſdã oculis:
& corpus
iſtius
ſphæræ eſt tenue, & inſuper denſum & non rarum:
& manifeſtũ eius eſt applicatum conſo-
lidatiua
:
& interius eius eſt concauum: & in parte concauitatis eſt quaſi quædã attritio: & quaſi con
ſolidatiua
continet iſtam ſphæram, præterquàm ſuum anterius:
quoniam conſolidatiua non coope
rit
anterius iſtius ſphæræ, ſed circulatur ſuper anterius eius:
& iſta tunica dicitur uuea, quia aſsimi-
latur
uuæ Et in medio anterioris uueæ eſt foramẽ rotundum perforatũ uſq;
ad eius concauũ: & eſt
oppoſitum
extremitati concauitatis nerui, ſuper quem componitur oculus.
Et cooperit iſtud fora-
men
, & omne anterius uueæ, in cuius circuitu circulatur conſolidatiua, extrinſecus tunica fortis, al
ba
, diaphana:
& dicitur cornea, quia aſsimilatur cornu albo & claro. Et intra concauũ uueæ eſt ſphæ
ra
alba, parua, humida, receptibilis humiditatis formarũ uiſibilium:
& in ea eſt diaphanitas non in-
tenſa
ualde, ſed aliqua ſpiſsitudo:
& diaphanitas eius aſsimilatur diaphanitati glaciei: & ideo dici-
tur
glacialis:
& eſt cõpoſita ſuper extremitatẽ cõcauitatis nerui: & in anteriori iſtius ſphæræ eſt cõ-
preſsio
ſuperficialis parua, & aſsimilatur compreſsioni ſuperficiei lenticulæ:
ſuperficies ergo ante-
rioris
eius eſt portio ſuperficiei ſphæræ, maioris ſuperſicie ſphęrica, continente duo eius foramina:

104ALHAZEN& iſta compreſsio eſt oppoſita foramini, quod eſt in anteriori uueæ: & ſitus eius conſimilis eſt cum
eo
.
Et iſte humor diuiditur in partes duas diuerſæ diaphanitatis, & altera illarum ſequitur anterius
eius
, & altera ſequitur eius poſterius:
& diaphanitas partis poſterioris eius aſsimilatur diaphanita
ti
uitri quaſi fruſtati:
& iſta pars dicitur humor uitreus. Et continet duas has partes cõgregatas tela
ualde
tenuis, & dicitur aranea, quoniam aſsimilatur texturæ araneæ.
Et in poſteriore parte conca-
uitatis
ſphæræ uueæ dicitur, quod eſt foramen rotundum, & eſt ſuper extremitatem concauitatis
nerui
:
& ſphæra glacialis eſt compoſita in iſto foramine: & rotunditas iſtius foraminis (& eſt extre-
mitas
nerui) continet medium ſphæræ glacialis:
& conſolidatur uuea cum glaciali in circulo cõti-
nente
iſtud foramen.
Et dicitur quòd ortus uueæ eſt ex tunica interiore duarum tunicarũ duorum
neruorum
opticorum:
& quòd ortus corneæ eſt ex tunica exteriore duarum tunicarũ iſtius nerui.
& implet concauitatem uueæ humor albus, tenuis, clarus, diaphanus:
& dicitur albugineus, quoniã
aſsimilatur
albumini oui in tenuitate, & albedine, & diaphanitate eius:
& ipſe implet concauitatem
uueæ
, & contingit anterius glacialis, & implet foramen, quod eſt in anteriori uueæ, & contingit cõ-
cauum
corneæ.
Et ſphæra glacialis eſt cõpoſita ſuper concauitatem nerui: & ſequitur cõcauitatem
nerui
humor uitreus.
Erunt ergo cornea, & humor albugineus, & glacialis, & uitreus ſe conſequen-
tes
.
Et omnes iſtæ tunicæ ſunt diaphanæ: Et foramen, quod eſt in anteriori uueæ, eſt oppoſitum fo-
ramini
concauitatis nerui.
Et dicitur, quòd ſpiritus uiſibilis emittitur ex anteriori parte cerebri, &
implet
duas concauitates duorum neruorũ primorum coniunctorum cum cerebro, & peruenit ad
neruum
communem, & implet concauitatem eius, & uenit ad duos neruos ſecũdos opticos, & im-
plet
ipſos, & peruenit ad glacialem, & dat ei uirtutem uiſibilem.
5. In toti{us} oculi ſeu motu ſeu quiete, ſit{us} partium ſtabilis permanet. 25 p 3.
ET inter circumferentiam glacialis coniunctam cum uuea, & foramen, quod eſt in cõcauo oſ-
ſis
, ex quo exit neruus, eſt ſpatium aliquantulum:
& neruus extẽditur in iſto ſpatio ex fine fo-
raminis
uſq;
ad circumferentiam glacialis ſecundũ pyramid alitatẽ & amplificationẽ: & quã-
magis elongatur à foramine oſsis, tantò m agis amplificatur, quouſq;
perueniat ad circumferen-
tiam
ſphæræ glacialis, & conſolidetur circumferentia eius.
Et corpus conſolidatiuæ continet i-
ſtam
partem pyramidalem nerui, & continet ſphæram uueã:
& ſphæra uueæ antecedit medium cõ-
ſolidatiuæ
ad partem manifeſtam oculi.
Et corpus conſolidatiuæ eſt conſolidatum cum ſphæra u-
uea
, & cum extremitate pyramidali, & cuſtodit ſitum eius.
Cum ergo mouetur oculus, mouebitur
ſecundum
ſe totum, & ſic declinabit neruus, ſuper quem componitur oculus, apud motum eius, &
erit
declinatio apud foramen, quod eſt in concauitate oſsis:
quoniam concauitas oſsis continet to-
tum
oculum, & oculus mouetur ſecundum ſe totum in iſta cõcauitate:
& cõſolidatiua conſolidatur
cum
eo quod eſt in anteriori oculi ex neruo, & ex tunicis reſiduis, & cuſtodit ſemper ſitũ eius.
De-
clinatio
ergo nerui apud motum oculi, non eſt, niſi à poſteriori totius oculi:
eſt ergo apud foramen,
quod
eſt in concauitate totius oſsis.
Similiter quando oculus quieuerit, & neruus declinauerit,
erit
declinatio niſi apud foramen, quod eſt in concauitate oſsis.
non mutatur ſitus partiũ totius
oculi
inter ſe, neque apud motum neque apud quietem.
Declinatio ergo nerui, ſuper quem cõponi
tur
oculus, eſt, niſi apud foramẽ, quod eſt in cõcauitate oſsis, ſiue moueatur oculus, ſiue quieſcat.
6. Ocul{us} tot{us} & ſpher a uuea centris differunt: & oculi centrum
ect
alti{us}. 8 p 3.
SVperficies autem manifeſta corneæ eſt ſuperficies ſphærica, & eſt continuata cum ſuperfi ie
totius
oculi & cum toto oculo:
& totus oculus eſt maior ſphæra uuea, quæ eſt quiddam eius:
Superficies
autem manifeſta corneæ eſt ſuperficie totius oculi, & eſt maior ſuperficie ſphę-
uueæ:
ſemidiameter ergo eius eſt maior ſemidiametro uueæ. Et quia ſuperficies intrinſeca cor-
neæ
ſuperpoſita foramini uueæ eſt ſuperficies ſphærica concaua, æquidiſtans ſuperficiei manifeſtæ
ipſius
corneæ, quoniam tota cornea eſt æqualis ſpiſsitudinis, propterea quòd centrum ſuperficiei
concauæ
corneæ eſt idẽ centro manifeſtæ ſuperficiei ſuæ conuexæ:
ſed ſuperficies concaua cor
neæ
ſecat ſuperficiem ſpheræ uueę ſuper circumferentiam foraminis, quod eſt in anteriori parte u-
ueæ
:
centrum ergo eius eſt remotius in profundo, quã centrum uueæ, quoniam hoc eſt in proprie-
tatibus
centrorũ ſphęrarũ ſe interſecantium.
Et etiã quia ſphęra uuea non eſt in medio conſolidati-
, ſed antecedit ad partẽ ſuperficiei manifeſtæ oculi, & ſuperficies manifeſta oculi eſt ex ſphęra ma
iore
ſphæra uueæ, erit centrum ſuperficiei manifeſtæ oculi remotius in profundo centro uueæ.
7. Rect a connectens centra ſphær arum corneæ & uueæ, continuata tranſit per
centrum
for aminis uueæ, & medium caui nerui optici. 9 p 3.
ET recta linea, quæ continuat duo centra, ſcilicet ctrum ſuperficiei corneæ, & centrum uueę,
quando
extrahiturct, peruenit ad centrum foraminis, quod eſt in anteriori uueę, & ad duo
media
duarum ſuperficierũ corneæ æquidiſtantium:
ſuperficies enim concaua corneę & con
uexa
uueæ ſunt ſuperficies ſphæricę ſecantes ſe:
& linea quæ continuat centra earũ, tranſit per cen
trum
circuliſectionis, & eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem eius:
quia linea, quę exit à cen-
tro
circuli ſectionis, & eft perpendicularis ſuper ſuperficiem eius, tranſit
per
centra duarum ſphærarum.
115OPTICAE LIBER I.
8. Centrum ſphæræ uueæ eſt inferi{us} centris reliquarum oculi partium. 8 p 3.
ET quia ſuperficies concaua corneæ contingit ſuperficiem humoris albuginei, qui eſt in ante-
riori
foramine uueę, & ſuperponitur ipſi.
Superficies ergo humoris albuginei conuexa etiam
eſt
ſuperficies ſphærica, cuius centrum eſt centrũ ſuperficiei ipſi ſuperpoſitæ.
Superficies er-
go
manifeſta corneæ, & ſuperficies intrinſeca ipſius, & ſuperficies humoris albuginei cõuexa, quæ
contingit
concauum corneæ, ſunt ſuperficies ſphæricę æ quidiſtantes.
Centrum igitur earum eſt u-
num
punctum cõmune, & eſt remotius in profundo centro uueæ:
& linea, quæ tranſit per centrum
uueæ
, & per centrum corneæ, & per centrũ foraminis, quod eſt in anteriori uueæ, quando extendi-
tur
rectè, tranſibit per medium concauitatis nerui, ſuper quem cõponitur oculus:
quoniã foramen
quod
eſt in anteriori uueæ, eſt oppoſitũ foramini, quod eſt in poſteriore parte uueæ, quod eſt extre
mitas
concauitatis nerui [per 4 n.
]
9. Recta connectẽs centra ſphærarũ cryſtallinæ & uueæ, cõtinuata cadit in centrũ circuli
cõglutinãtis
cryſtallinã & uitreã ſphær {as} uuea: & eſt ad ipſum perpendicularis. 10 p 3.
ET ſuperficies anterioris glacialis etiã eſt ſphęrica ſuperficies, & ipſa ſecat ſphęrã uueę: centrũ
ergo
eius eſt remotius in profundo cẽtro uueæ.
Et linea recta, quę cõtinuat cẽtra earũ, tranſit
per
centrũ circuli ſectionis, & eſt perpendicularis ſuper ipſum.
Et circulus ſectionis inter ſu-
perficiẽ
anterioris glacialis, & ſuperficiẽ ſphęrę uueæ, eſt aut circulus diſtinguẽs finẽ conſolidatio-
nis
inter glacialẽ & uueã, aut æquidiſtans ei:
quoniã ſuperficies quę eſt in anteriori glacialis, eſt op-
poſita
foramini, eſt in anteriori uueę, & ſitus eius eſt cõſimilis eo.
Finis ergo iſtius ſuperficiei
(& eſt circulus ſectionis inter duas ſuperficies glacialis & uueę) aut eſt ipſe circulus conſolidatio-
nis
, aut ęquidiſtãs ei.
Si ergo circulus ſectionis inter duas ſuperficies glacialis, fuerit circulus cõſoli
dationis
, iſte circulus eſt circulus ſectionis inter ſuperficiẽ anterioris glacialis, & inter ſuperficiem
uueę
.
Et ſi circulus ſectionis inter duas ſuperficies glacialis fuerit ęquidiſtãs circulo cõſolidationis
ſphęrę
glacialis uuea:
(quod quidẽ accidit, ſi fuerit cõſolidatio in poſteriori parte glacialis) tune
ſuperficies
anterioris partis glacialis, quando fuerit mẽte extenſa ſuper illud, ſuper quod eſt ex ſua
ſphęra
, ſecabit ſphęrã uueæ ſuper circulum æquidiſtantẽ iſti circulo, ſcilicet circulo ſectionis inter
duas
ſuperficies glacialis propter ſimilitudinẽ ſitus iſtius circuli ad circumferentiam ſphæræ uueę.

Et
quia iſte circulus eſt æquidiſtans circulo cõſolidationis, erit ergo circulus ſectionis inter ſuper-
ficiẽ
anterioris glacialis, & inter ſphæram uueã, aut ipſe circulus cõſolidationis, aut ęquidiſtãs ei.
Si
ergo
iſte circulus fuerit ipſe circulus cõſolidationis, linea recta, quæ trãfit per centrũ anterioris gla-
cialis
, & per centrũ uueę, tranſibit per centrũ ipſius circuli:
& erit perpendicularis ſuper ipſum: quo
niã
iſte circulus erit circulus ſectionis inter duas illas ſphęricas ſuperficies.
Sed ſi iſte circulus fue-
rit
ęquidiſtans circulo conſolidationis, & eſt ęquidiſtãs circulo ſectionis inter duas ſuperficies gla-
cialis
:
eſt ergo circulo ſectionis inter duas ſuperficies glacialis: in ſuperficie una ſphęrica: quæ
eſt
ſuperficies anterioris glacialis, & eſt ęquidiſtãs circulo ſectiõis.
Linea ergo quę trãſit per centrũ
uueę
, & per centrũ ſuperficiei anterioris glacialis, tranſit per centrũ circuli cõſolidationis ſecundũ
oẽs
diſpoſitiones, & eſt perpendicularis ſuper ipſum, ſiue ſit circulus conſolidationis ipſe circulus
ſectionis
inter ſuperficiem anterioris glacialis & inter ſphærã uueę, ſiue ſit ęquidiſtans iſti circulo.
10. Centrum ſphæræ cryſtallinæ alti{us} eſt centro ſphæræ uitreæ. 11 p 3.
ET iterũ ſuperficies anterioris glacialis, & ſuperficies reſidui glacialis, ſunt duę ſuperficies ſphę
ricæ
ſecantes ſe:
centrum ergo ſuperficiei anterioris, eſt remotius in profundo centro ſuper-
ficiei
poſterioris.
11. Rect a connectens centra ſphær arum & uueæ, continuata cadit in centrum ui-
treæ
, & medium cauinerui optici. 12 p 3.
ET linea recta, quæ continuat iſta duo cẽtra, tranſit per cen trũ circuli ſectionis, & eſt perpẽdi-
cularis
ſuper ipſum:
& iam declaratũ eſt [9 n] quod tranſit per centrũ circuli conſolidatiõis,
& eſt perpẽdicularis ſuper ipſum:
hie uerò circulus aut eſt circulus ſectionis, aut ęquidiſtans
ei
.
Linea ergo quę tranſit per centrũ uueæ, & per centrum anterioris glacialis, & per centrũ circuli
eõſolidationis
, & eſt perpendicularis ſuper iſtũ circulũ, tranſit per centrũ reſidui glacialis.
Et cum
linea
iſta tranſeat per cẽtrum reſidui glacialis, & per centrum circuli cõſolidationis, & ſit erecta ſu-
per
circulum cõſolidationis ſecundum angulos rectos:
extenditur ergo in medio concauitatis ner
ui
, ſuper quẽ cõponitur oculus:
quoniã circulus cõſolidationis eſt extremitas cõcauitatis nerui. Et
iam
declaratum eſt [7 n] quòd linea trãſiens per centrum uueæ, & per centrum corneę, & per cen-
trum
foraminis, quod eſt in exteriori ſiue anteriori uueę, extẽditur in medio cõcauitatis nerui.
Iſta
ergo
linea, quę tranſit per duo centra ſuperficiei glacialis, & per cẽtrum uueę, eſt ipſa linea, quę trã
ſit
per centrum corneę, & per cẽtrum foraminis, quod eſt in anteriori uueę.
Iſta ergo linea trãſit per
cẽtrum
corneę, & per cẽtrum uueę, & per duo cẽtra ſuperficiei glacials & per centrum foraminis,
quod
eſt in anteriore uueæ, & per cẽtrum circuli cõſolidationis, & trãſit per duo media tunicarum
omniũ
oppoſitarũ foramini uueę:
Et eſt perpẽdicularis ſuper ſuքficies omniũ tunicarũ oppoſitarũ
foramini
uueę, & eſt perpẽdicularis ſuper ſuքficiẽ foraminis uueę, & eſt perpẽdicularis ſuper ſuքfi
ciẽ
circuli conſolidationis, & extenditur in medio cõcauitatis nerui, ſuper quẽ cõponitur oculus.
126ALHAZEN
12. Centra ſphær arum toti{us} oculi, cryſtallinæ, utriuſ ſuperficiei corneæ, & con-
uexæ
humoris albuginei, eſt unum punctum. 7 p 3.
ET cum declaratũ ſit, [6. 8 n] quòd centrũ corneę, & centrũ ſuperficiei anterioris glacialis, am-
bo
ſint ſuper iſtam lineã, & ambo ſint remotiora in profundo centro uueæ, melius eſt, ut cen-
trũ
ſuperficiei anterioris glacialis ſit ipſum centrũ corneæ, ita ut centra omniũ ſuperficierum
oppoſitarũ
foramini uueæ, ſint unũ punctũ cõmune:
& ſic erunt omnes lineæ exeuntes à centro ad
ſuperficiem
oculi perpendiculares ſuper oẽs ſuperficies oppoſitas foramini:
& hinc poſterius decla
rabitur
, apud noſtrum ſermonem de qualitate uiſionis, quòd centrum ſuperficiei corneæ & centrũ
ſuperficiei
anterioris glacialis, eſt unum centrũ cõmune.
Superficies ergo tunicarũ uiſus, oppoſita-
rum
foramini uueæ, ſunt ſuperficies ſphæricæ, quarum centrum eſt unum punctum commune.
13. In toti{us} oculi ſeu motu ſeu quiete ſit{us} partium ſtabilis permanet. 25 p 3. Idem 9 n.
ET iterum quia iſtud centrũ eſt centrum ſuperficiei manifeſtæ oculi, cõtinuatę ſuperficie
tinente
totum oculum, & totus oculus eſt rotundus, niſi quantũ deficit de cõpletione ſphęrę
pinguedinis
cõſolidatiuæ à parte anteriore ipſius oculi, & iſte defectus operatur diuerſita
tem
in motu oculi, quoniã non tangit cõcauum oſsis.
Iſtud ergo centrum erit centrum totius oculi:
ergo
eſt intra totũ oculum.
Centrũ ergo ſuperficierum tunicarum uiſus, oppoſitarũ foramini uueæ,
eſt
intra totum oculum.
Cum ergo mouetur oculus, non mutabitur punctum oculi, quod eſt cẽtrũ
ſuperficierũ
tunicarum uiſus, nec mutabitur ſitus eius ab iſtis ſuperficieb.
ſed cuſtodit ſitum ſuum.
Nam
oculus mouetur, mouetur niſi ſecundum ſe totũ, & ſitus partium totius inter ſe mu-
tatur
apud motum:
& iſtud centrũ eſt intra. Situs ergo eius mutatur apud ſuũ motum. Et ſimili-
ter
tunicarum ſitus mutatur apud totum oculum, id eſt apud motũ ipſius uiſus.
Situs ergo iſtius
centri
apud ſuperficiem tunicarum uiſus non mutatur neq;
in motu, neq; in quiete. Et iam declara-
tum
eſt [5 n] quòd declinatio nerui apud motum uiſus, & apud quietem non eſt, niſi apud foramen
oculi
, quod eſt in concauitate oſsis:
quoniam non eſt niſi à poſteriori totius oculi. Declinatio ue-
nerui apud motum uiſus & quietem, non eſt niſi à poſteriori centri eius, & non mutatur ſitus
partium
totius oculi inter ſe neque in motu, neque in quiete.
Situs ergo centrorum tunicarum o-
culi
apud totum oculum non mutatur, neque in motu uiſus, neque in quiete.
Linea ergo tranſiens
per
cẽtrum non mutat ſuum locum uel ſitum apud totum oculum, neque apud partes eius, ſcilicet
neq
;
in motu, neque in quiete. Et cum ſitus iſtius lineæ non mutetur apud totum oculum, neque
apud
partes eius:
Situs erg iſtius lineæ non
5[Figure 5] mutatur apud ſuperficiem circuli conſolida-
tionis
, neque apud ſuam circumferentiam:
Et
iſte
circulus eſt extremitas concauitatis ner-
ui
.
Situs ergo ſuperficiei eius à ſuperficie con-
cauitatis
nerui, eſt ſitus conſimilis.
Et decli-
natio
partis pyramidalis nerui ſuper ſuperfi-
ciem
iſtius circuli, eſt declinatio cõſimilis:
quo
niam
, ſitus glacialis ab iſto neruo eſt ſitus con-
ſimilis
, & ſitus partium oculi non mutatur in-
ter
ſe.
Superficies ergo concauitatis nerui à
loco
circũferentiæ circuli cõſolidationis uſq;

ad
locũ declinationis nerui, qui eſt pars pyra-
midalis
, mutat ſitum ſuũ apud totũ oculũ,
neq
;
apud circulũ cõſolidationis. Et iam decla
ratũ
eſt [5 n] quòd ſitus lineæ, quę trãſit per cẽ
tra
oĩa, mutatur apud circulũ cõſolidatiõis,
& quòd ipſa extẽditur in medio concauitatis
nerui
.
Et ſitus iſtius lineæ mutetur apud
circulũ
cõſolidationis, neq;
ſuperficies conca-
uitatis
nerui, quę eſt à loco circũferentię circu
li
cõſolidationis uſq;
ad locũ declinatiõis, mu-
tet
ſuũ ſitũ apud circulũ cõſolidationis:
iſta er-
go
linea mutat ſuũ ſitũ apud cõcauitatẽ ner
ui
, quouſq;
perueniat ad locũ declinationis. Li
nea
ergo quæ trãſit per centra tunicarũ, tranſit
per
centrum cõſolidationis:
& eſt erecta ſuper
ipſum
ſecundũ angulos rectos, & extẽditur in
medio
cõcauitatis nerui pyramidalis, quouſq;

perueniat
ad locũ declinatiõis nerui:
& erit ſi-
tus
ſuus ſemper à ſuperficie cõcauitatis nerui,
quę
eſt intra totũ oculũ, & ab omnib.
partib. o-
culi
, & ab omnib.
ſuքficieb. tunicarũ uiſus, idẽ
ſitus
, & mutatur neq;
in motu uiſus, neq; in
137OPTIC AE LIBER I. motu eius. Iſti ergo ſunt ſitus tunicarũ uiſus, & ſitus centrorũ earũ, & ſitus lineæ rectæ trãſeũtis per
centra
eorum.
Oculi autem ambo ſunt conſimiles in omnibus ſuis diſpoſitionibus, & in ſuis tuni-
cis
, & figuris ſuarum tunicarum, & in ſitu cuiuslibet tunicæ, reſpectu totius oculi.
Et cum ita ſit, ſi-
tus
ergo cuiuslibet centrorum, quorum diſtinctio declarata fuit, apud totum oculum, & apud par-
tes
eius, eſt ſicut ſitus centri reſpondentis illi centro in alio oculo apud totum oculnm illum, & a-
pud
partes eius.
Et cum ſitus centrorum in utroq; oculo ſit ſimilis ſitus, erit ſitus lineæ tranſeun-
tis
per centrũ in uno oculo apud totũ oculũ, & apud partes eius, & apud fuas tunicas, ſimilis ſitui
lineæ
tranſeuntis per centrum alterius oculi apud totum oculum, & apud partes eius, & apud ſuas
tunicas
.
Situs ergo duarum linearum tranſeuntium per cẽtra tunicarum uiſus ab utroq; oculo, eſt
ſitus
conſimilis in omnibus ſuis diſpoſitionibus.
Et utraq; conſolidatiuarum cõſolidatur cum eis:
cum
ex eis exeant duo lacerti paruuli, quorum unus eſt in parte lachrymarum oculi, & alius in par
te
poſteriore.
Et continent utrunq; oculum palpebrę & cilia. Hoc ergo quod declarauimus, eſt diſ-
poſitio
compoſitionis oculi, & forma eius, & forma ſuarũ tunicarum.
Et omne, quod diximus de
tunicis
oculi, & compoſitione earum, iam declaratum eſt ab anatomicis in libris anatomiæ.
DE QVALITATE VISIONIS, ET AB ILLA DE-
pendentibus
. Cap. 5.
14. Viſio fit radijs à uiſibili extrinſec{us} ad uiſum manantib{us}. 6 p 3.
IAm declaratum eſt ſuperius [1 n] quòd ex corpore quolibet illuminato cum quolibet lumine
exit
lux ad quamlibet partem oppoſitam ei.
Cum ergo uiſus opponitur alicui rei uiſæ, & fuerit
res
illa illuminata quolibet lumine, exlumine rei uiſæ ueniet lumẽ ad ſuperficiẽ uiſus.
Et de-
claratũ
fuit quòd ex proprietate lucis eſt operari in uiſum, & quòd natura uiſus eſt pati ex luce.
Di
gnum
eſt ergo, ut non ſentiat uiſus lumen rei uiſae;
, niſi ex lumine ueniente ex ea ad uiſum. Et decla
ratũ
fuit , quòd forma coloris cuiuslibet corporis colorati & illuminaticũ quolibet lumine, aſſo-
ciatur
ſemper lumini uenienti ab illo corpore ad quamlibet partem oppoſitã illi corpori, & erit lu-
men
& forma coloris ſemper ſimul.
Ergo lumine ueniente ad uiſum ex lumine corporis uiſi, e-
rit
ſemper forma coloris corporis uiſi.
Et lumẽ & color ueniant ſimul ad ſuperficiem uiſus, uiſus
ſentit
colorẽ, qui eſt in re uiſa ex lumine ueniente ad ſe ex re uiſa.
Dignius ergo eſt, ut non ſit ſenſus
uiſus
coloris rei uiſæ, niſi ex forma coloris uenientis ad ipſum uiſum cum lumine, & forma coloris
ſemper
eſt admixta forma lucis, & eſt diſtincta ab ea.
Viſus ergo ſentit lumẽ, niſi admixtũ
colore.
Dignius ergo eſt, ut ſit ſenſus uiſus coloris rei uiſæ & luminis, eſt in ea, niſi ex for-
ma
admixta lumine & colore ueniente ad ipſum ex ſuperficie rei uiſæ.
Et iterũ tunicæ uiſus quę
ſituantur
ad mediũ anterioris uiſus, ſunt diaphanæ cõtingẽtes ſe, [per 4 n] & prima illarũ, ſcilicet
cornea
tãgit aerẽ, in quo primo uenit forma.
Et ex proprietate lucis eſt pertrãſire in quodlibet cor
pus
diaphanũ:
& ſimiliter eſt proprietas formæ coloris, quæ aſſociatur lumini, pertrãſire in corpus
diaphanũ
, & ideo extẽditur in aere diaphano, ſicut extẽditur lumẽ.
Et ex natura corporũ diaphano
eſt, recipere formas lucis & coloris, & reddere ipſas partibus ſibi oppoſitis.
Forma ergo ueniẽs
ex
re uiſa ad ſuperficiẽ uiſus, trãſibit per diaphanitatẽ tunicarũ uiſus, per foramẽ quod eſt in anteri
ore
uueæ, perueniet ergo ad humorẽ glacialẽ, & pertrãſibit in eo, ſecundũ diaphanitatẽ ſuã.
Digni-
us
ergo eſt, ut tunicę uiſus ſint diaphanæ, niſi ut pertrãſeant in eis formæ lucis & colorũ, uenien
tiũ
ad ipſum.
Aggregemus ergo modò cõponitur ex omnibus iſtis, & dicamus, quòd uiſus ſen-
tit
lumẽ & colores, qui ſunt in ſuperficie rei uiſæ, & quòd pertranſeunt per diaphanitatẽ tunicarum
uiſus
.
Et hoc eſt illud in quo quieſcebat phyſicorũ opinio de qualitate uiſionis. Dicemus ergo mo-
, quòd qualitas uiſionis aſſeritur huiuſmodi eſſe tãtùm, quoniã iſte modus deſtruitur, niſi ad-
datur
ei aliud.
Quoniã enim forma lucis & coloris cuiuslibet colorati & illuminati extẽditur in ae-
re
diaphano, cõtinuato eo ad oẽs partes oppoſitas, uiſus aũt opponitur eodẽ tẽpore multis reb.

uiſis
diuerſi coloris, & inter quãlibet earũ & uiſum ſunt in aere lineæ rectæ cõtinuato medio inter
eas
:
& formæ lucis & coloris, quæ ſunt in re uiſa oppoſita uiſui ueniant ad ſuperficiẽ uiſus: for-
ergo lucis & coloris cuiuslibet rerũ uiſibiliũ, oppoſitarũ uiſui, in eodẽ tẽpore ueniẽt ad ſuperfi
ciẽ
uiſus.
Et formę extẽdãtur ex re uiſa ad quãlibet partẽ oppoſitã, & perueniãt ad uiſum, niſi
ꝓpter
oppoſitionẽ:
forma, quę peruenit ex re uiſa ad uiſum, peruenit ad totã ſuperficiẽ uiſus. Et
ita
ſit, quãdo uiſus opponitur alicui ſuperficiei rei uiſę, & peruenit forma coloris eius & lucis ad ſu
perficiẽ
uiſus, & uiderit in illo tẽpore aſpiciẽs alia uiſibilia diuerſi coloris oppoſita uiſui:
tũc forma
lucis
& coloris cuiuslibet illorũ uiſibiliũ uenet ad ſuperficiẽ uiſus, & forma omniũ illorũ uiſibiliũ
perueniet
ad totã ſuperficiẽ uiſus.
Perueniẽt ergo ad totã ſuperficiẽ uiſus multa lumina diuerſa, &
multi
colores diuerſi, & quilibet illorũ implet ſuperficiẽ uiſus:
perueniet ergo in ſuperficiem uiſus
forma
admixta ex colorib.
diuerſis, & luminibus diuerſis. Si ergo ſenſerit uiſus illã formã admixtã,
ſentiet
colorẽ diuerſum à colore cuiuslibet illarũ rerũ, & diſtinguẽtur ab eo uiſibilia.
Et ſi ſenſe
rit
unã illarũ rerũ uiſibiliũ, & ſenſerit reſiduas:
cõprehẽdet unã rẽ uiſibilẽ, & alias: ſed ipſe cõ-
prehẽdit
omnia illa uiſibilia in eodẽ tẽpore, & cõprehẽdit ipſa diſtincta.
Et ſi non ſenſerit unã illarũ
formarũ
, nihil ſentiet ex ipſis, uel ex alijs uiſibilibus oppoſitis illi:
ſed ipſe ſentit omnia. Et iterũ poſ
ſunt
eſſe in eodẽ uiſo diuerſi colores, & à qualibet parte eius exit lumẽ & color ſecũdum oẽs lineas
rectas
, quæ extẽdũtur in aere cõtinuo.
ergo fuerint partes unius rei uiſę diuerſi coloris: ueniet
ad
totã ſuperficiẽ uiſus ex unoquoq;
illarũ forma coloris & lucis, & ſic քmiſcebũtur colores illarũ
148ALHAZEN partiũ inſuperficie uiſus. Quare cõprehendet uiſus ipſos admixtos, aut nihil cõprehẽdet ex eis. Si
uerò
cõprehẽdet eos permixtos, diſtinguũtur, nec ordinabũtur ab eo partes ſiue colores parti-
um
.
Et ſi nihil cõprehendit ex iſtis formis, nihil cõprehẽdet ex iſtis partibus: & ſi nihil cõprehendit
ex
partibus, nihil cõprehendet ex re uiſa:
ſed uiſus cõprehẽdit rẽ uiſam ſibi oppoſitã illuminatã, &
comprehendit
partes eius diuerſi coloris ordinatas, & diſtιnctas.
Et cum ita ſit, conſtat quòd aut
qualitas
uiſionis erit alio modo, aut erit iſte modus pars propoſiti modi uidendi.
15. Viſ{us} è ſingulis ſuæ ſuperficiei punctis ſingula uiſibilis punct a uidet. 17. 18 p 3.
DEbemus ergo cõſiderare utrũ iſte modus poſsit cõuenire cõditionibus, per quas diſtinguã-
tur
colores rerũ uiſibiliũ, & ordinãtur partes earũ apud uiſum, & cõueniunt ad eorũ eſſe in
corpore
.
Dicimus ergo quòd, quãdo uiſus fuerit oppoſitus alicui rei uiſibili, ueniet ex quo-
libet
puncto ſuperficiei rei uiſæ forma & coloris & lucis, quæ ſunt in ea, ad totã ſuperficiẽ uiſus, &
ex
quolibet puncto cuiuslibet rerũ uiſibilium oppoſitarũ uiſui in illa diſpoſitione, etiam uenient
formę
coloris & lucis, quę ſunt in illis, ad totã ſuperficiẽ uiſus.
Si ergo uiſus ſenſerit ex tota eius ſu-
perficie
formas coloris & lucis, quæ ueniunt ex aliquo puncto ſuperficiei rei uiſæ, ſentiet ex tota e-
ius
ſuperficie, formã cuiuslibet puncti ſuperficiei rei uiſæ, & formã cuiuslibet puncti ſuperficierũ
omniũ
uiſibilium rerũ oppoſitarũ illi in illa diſpoſitione:
& ſic non ordinabuntur ab eo partes uni-
us
rei uiſæ, neq;
diſtinguentur ab eo. Et ſi ſenſerit formã uenientẽ ex uno puncto ſuperficiei rei ui-
ſæ
ad totã ſuperficiẽ uiſus, ex uno puncto tantùm ſuperficiei ipſius uiſus, & ſenſerit formã illius
puncti
tota eius ſuperficie:
ordinabuntur ab eo partes rei uiſæ, & diſtinguẽtur omnia uiſibilia op-
poſita
.
Quoniã quando cõprehenderit colorem puncti unius ex uno puncto tantùm ſuperficiei e-
ius
, cõprehendet colorẽ unius partis rei uiſæ ex una parte ſuperficiei ſuæ, & cõprehendet colorem
alterius
partis ex alia parte ſuperficiei ſuæ, & cõprehendet unam quamq;
partẽ uiſibiliũ ex loco ſu-
perficiei
ſuæ diuerſo & oppoſito ei, per quem cõprehendit aliã rem uiſibilem.
Quare uiſibilia erunt
ab
eo ordinata & diſtincta, & ſimiliter partes cuiuslibet illorum.
16. Humor cryſtallin{us} eſt præcipuum organum facult atis opticæ. 4. 18 p 3.
MOdò ergo cõſideremus utrũ hoc ſit cõueniens, & poſsibile ad eſſe. Et dicamus prius, quòd
uiſio
eſt niſi per glacialẽ, ſiue fiat uiſio per formas uenientes ex re uiſa ad uiſum, ſiue ſe-
cundum
alium modũ.
Viſio autem eſt per unã aliarũ tunicarum antecedentiũ ſe, quo-
niam
illæ tunicæ non ſunt niſi inſtrumentũ glacialis.
Quoniã ſi contigerit humori glaciali læſio
ſalute
aliarum tunicarũ, deſtruitur uiſio, & ſi acciderit reſiduis tunicis corruptio, remanente ipſa-
rum
diaphanitate cum ſalute glacialis, non corrumpetur uiſus:
Et etiam ſi in foramine uueæ fuerit
oppilatio
, & deſtruatur diaphanitas humoris eius, deſtruetur uiſus cum ſalute corneæ, & ſi aufera-
tur
oppilatio, reuertetur uiſus.
Et ſimiliter ſi peruenerit intra humorẽ albugineum pars craſſa, non
diaphana
, & fuerit in facie humoris glacialis, & media inter ipſum & foramen uueæ, deſtruetur ui-
ſio
, & quando auferetur illud craſſum, uel declinabitur auerſione lineæ rectæ, quæ eſt inter glacia-
lẽ
& foramẽ uueæ ad aliquã partẽ, reuertetur uiſus.
Et omnibus iſtis atteſtatur medicina. Deſtru-
ctio
ergo ſenſus uiſus eſt apud corruptionẽ glacialis ſalute tunicarũ antecedentiũ illũ.
Et illud
eſt
argumentũ, quòd ſenſus uiſus eſt, niſi per iſtũ humorẽ, per tunicas reſiduas antecedentes
illũ
.
Et deſtructio ſenſus apud deſtructionem diaphanitatis, quæ eſt inter glacialẽ & ſuperficiem ui
ſus
per corpus denſum non translucẽs, ſignificat quòd diaphanitas iſtarum tunicarum non eſt, ni-
ſiut
continuetur diaphanitas tunicarum uiſus cum diaphanitate aeris, & efficiantur corpora, quæ
ſunt
inter glacialem & rem uiſam, diaphana continuitate diaphanitatis.
Et deſtructio ſenſus apud
deſtructionem
linearum, quæ ſunt inter glacialem & ſuperficiem uiſus:
ſignificat, quòd ſenſus gla-
cialis
non erit, niſi ex lineis rectis, quæ ſunt inter ipſum & ſuperficiem uiſus.
Dicemus ergo ſi ſen-
ſus
uiſus eſt ex colore rei uiſæ & lucis, quę ſunt in eo, & ex forma ueniente ex rebus uiſis ad ſuper-
ficiem
uiſus, & ſenſus non eſt niſi per glacialem.
Ergo non per ſuperſiciem uiſus ſentiet uiſus iſtam
formam
, ſed poſtquã tranſierit ſuperficiem uiſus, & peruenerit ad glacialẽ.
Et forma quæ uenit ex
re
uiſa ad ſuperficiem uiſus, pertranſit in diaphanitate tunicarum uiſus:
quoniam ex proprietate
diaphanitatis
eſt, ut tranſeant in ea formæ lucis & coloris, & extendantur rectè.
Et iam declaraui-
mus
hoc in aere [14 n.
] Et cum fuerint experimẽtata omnia corpora diaphana, inuenietur quòd
lux
extenditur in eis ſecundum lineas rectas:
& nos declarabimus pòſt apud noſtrum ſermonem
de
obliquatione, quomodo hoc experiendum ſit.
Si ergo ſenſus uiſus lucis & coloris, quæ ſunt in
re
uiſa, eſt ex forma ueniente ad uiſum ex re uiſa:
apud peruentionem ipſius formæ ad glacialem e-
rit
ſenſus.
Et iam declaratum eſt antea [15 n] quòd non eſt poſsibile, ut uiſus comprehendat rem
uiſam
ſecundum ſuum eſſe, niſi quando comprehenderit formam unius puncti rei uiſæ ex uno
puncto
tantùm ſuæ ſuperficiei.
Non eſt ergo poſsibile, ut glacialis comprehendat rem uiſam ſecun
dum
ſuum eſſe, niſi quando comprehenderit colorem unius puncti rei uiſæ ex forma ueniente ad
ipſum
ex uno puncto tantùm ſuperficiei uiſus:
forma autem uenit ex quolibet puncto ſuperficiei
rei
uiſæ, & pertranſit totam uiſus ſuperficiem uſque ad interius.
Si uerò ex eo, quod uenit ex u-
no
puncto rei uiſæ ad totam ſuperficiem uiſus, & pertranſit tunicas uiſus, & peruenit ad glacia-
lem
, non comprehendit glacialis niſi quod uenit ad ipſum ex uno puncto tantùm ſuperficiei ui-
ſus
, & ſentit colorem illius puncti tantùm ex ſuperficie uiſus, & peruenit ad unum punctum
159OPTIC AE LIBER I. tantùm ſuperficiei eius, & non comprehendit illud punctum rei uiſæ ex reſidua forma perue-
niente
ad ſuperficiem eius ex reſidua ſuperficie uiſus:
complebitur uiſio, & ordinabuntur partes
rei
uiſæ, & diſtinguentur res in ſe apud uiſum, & non complebitur uiſio, niſi ſecundum iſtum mo-
dum
.
Et hoc non poteſt eſſe ita, niſi quando fuerit unum punctorũ, quę ſuntin ſuperficle uiſus, per
quam
tranſit forma unius puncti ſuperficiei rei uiſæ, diſtinctuш à punctis reſiduis, quæ ſunt in ſu-
perficie
uiſus, &fuerit linea, ſuper quam uenit forma ad illud punctũ ſuperficiei niſus, diſtincta à
reſiduis
lineis, ſuper quas uenit forma.
Et propter hoc poteſt glacialis cõprehendere formã ueni-
entem
ſuper illã lineam, & ex puncto ſuperficiei uiſus, quod eſt ſuper illam lineã, & poteſt com-
prehendere
ipſam per aliam.
17. Lux perpendicularis penetr at per qualibet diuerſa media: obliqua refringitur. 42. 43.
44
. 45. 47 p 2.
ET cum inducuntur luces, & experimẽtatur qualitas tranſitus earum, & extenſionis earũ in
corporibus
diaphanis, inuenitur quòd lux extenditur per corpus diaphanum ſecundum li-
neas
rectas, dum corpus diaphanũ fuerit cõſimilis diaphanitatis:
& occurrerit corpus ali-
ud
diuerſæ diaphanitatis à diaphanitate corporis præcedèntis, in quo extendebatur, non pertran-
ſibit
ſecũdum rectitudinem linearũ, ſuper quas extendebatur antè, niſi quando illæ lineæ fuerint
perpendiculares
ſuper ſuperficiẽ ſecũdi corporis diaphani:
& ſi illæ lineæ fuerint obliquatæ ſuper
ſuperficiẽ
ſecũdi corporis, & perpendiculares, obliquabitur lux apud ſuperficiẽ ſecũdi corpo-
ris
, & non extendetur rectè:
& cum obliquatur, extẽdetur in ſecundo corpore ſecundũ illas lineas
rectas
, ſuper quas obliquabatur:
& erũt lineæ ſuper quas obliquabatur lux in ſecũdo corpore, etiã
declinantes
ſuper ſuperficiẽ ſecundi corporis, & perpendiculares.
Et ſi fuerint quædã lineæ ſu-
per
quas uenit lux in primo corpore, perpendiculares ſuper ſuperficiẽ ſecundi corporis, & quædã
declinantes
:
extendetur lux, quæ erat ſuper lineas perpendiculares in ſecundo corpore ſecundum
rectitudinẽ
, & quę erat ſuper lineas declinantes, obliquabitur apud ſuperficiẽ ſecundi corporis ſe-
cundum
lineas declinantes, & extendetur in eo ſecundũ rectitudinẽ illarũ linearum declinantiũ,
ſuper
quas obliquabatur.
Et hoc nos declarabimus in ſermone de refractione, & oſtendemus uiã,
per
quã poterit quis experiri iſtã diſpoſitionẽ:
& apparebit ſenſui, & cadet ſuper ipſam certitudo.
18. Viſio diſtincta fit rectis lineis à uiſibili ad ſuperficiem uiſ{us} perpẽdicularibus. Ita ſin-
gula
uiſibilis punct a eundem obtinent ſitum in ſuperficie uiſ{us}, quem in uiſibili. 17 p 3.
ET cum ita ſit, ex forma ergo lucis & coloris, quæ ueniunt ex quolibet puncto rei uiſæ ad ſu-
perficiem
uiſus, quando peruenerit ad ſuperficiẽ uiſus, nihil pertranſibit per diaphanitatem
tunicarũ
uiſus ſecũdũ rectitudinẽ, niſi illud, quod erit ſuper lineã rectã eleuatã ſuper ſuperfi-
ciẽ
uiſus ſecundũ angulos rectos, & illud, quod fuerit ſuper aliã, refringetur, & non pertranſibit re-
ctè
:
quoniam diaphanitas tunicarum uiſus eſt, ficut diaphanitas aeris contingentis fuperficiẽ
uiſus
.
Et illud, quod refringitur ex iſtis formis, refringetur etiam ſuper lineas declinantes, non ſu-
per
lineas perpendiculares extenſas ex loco refractionis:
& una linea recta tantùm exit ad punctũ
ſuperficiei
uiſus ab uno puncto ſuperficiei rei uiſæ, ita ut ſit perpendicularis ad ſuperficiem uiſus:

[per 13 p 11] & exeunt ad lineæ infinitæ declinãtes ſuper ſuperficiẽ uiſus.
Et forma ueniẽs ſecun
rectitudinẽ perpendicularis, pertranfit tunicas uiſus ſecun rectitudinem perpendicularis:
&
omnes
formæ uenientes ſecundum lineas declinantes ad illud punctum, refringuntur apud illud
punctum
, & tranſeunt in tunicis uiſus ſecundum lineas declinantes:
& nihil ex eis tranſit ſecundũ
extenſionem
linearũ, ſuper quas uenerũt, neq;
etiam ſecundũ rectitudinem linearũ perpendicula-
riter
erectarũ ſuper illud punctũ.
Et ad quodlibet punctũ ſuperficiei uiſus ueniunt in eodem tem-
pore
formæ omniũ punctorũ, quæ ſunt in ſuperficiebus omniũ uiſibiliũ & illuminatorũ oppoſito-
illi in illo tempore:
quoniam inter ipſum & quodlibet punctũ oppoſitum illi eſt linea recta: & à
quolibet
punctorum, quæ ſunt in ſuperficiebus uiſibilium illuminatorum, extenduntur formæ ſu-
per
quamlibet lineam rectam, quæ poteſt extendi ex illo puncto, & forma unius puncti tantùm de
numero
omnium punctorum oppoſitorum uiſui, quæ uenit ad illud punctũ ſuperficiei uiſus in il-
lo
tempore, uenit ſuper perpendicularem eleuatam ſuper illud punctũ ſuperficiei uiſus:
& formæ
omniũ
punctorũ reſiduorũ ueniũt ad illud punctũ ſuperficiei uiſus ſuper lineas declinantes:
& in
quolibet
puncto ſuperficiei uiſus tranſeunt in eo dẽ tempore formæ omniũ punctorũ, quæ ſunt in
ſuperficiebus
omniũ uiſibiliũ oppoſitorũ in illo tẽpore:
& forma unius puncti tantùm trãſit rectè
per
diaphanitatẽ tunicarũ uiſus:
& eſt punctũ, quod eſt apud extremitatẽ perpẽdicularis exeuntis
ab
illo puncto ſuperficiei uiſus:
& formæ omniũ punctorũ reliquorũ refringuntur apud illud pun
etũ
ſuperficiei uiſus, & trãſeũt per diaphanitatẽ tunicarũ uiſus ſecundũ lineas declínãtes ad ſuperfi
ciẽ
uiſus.
Et ex quolibet pũcto ſuperficiei glacialis exit una linea tãtũ perpẽdicularis ſuper ſuperfi-
ciẽ
uiſus:
& ab eodẽ exeunt lineę infinitæ ad ſuperficiẽ uiſus, & ſunt declinãtes ſuper ipſam. A pun
cto
ergo ſuperficiei glacialis, ex quo exit perpendicularis ſuper ſuperficiẽ uiſus, & pertrãſit foramẽ
uueæ
, exeunt lineæ infinitæ, quæ trãſeunt in foramẽ uueæ, & perueniũt ad ſuperficiẽ uiſus, pręter
illã
perpẽdicularẽ:
& extrem itates omniũ linearũ exeuntiũ à pũcto aliquo ſuperficiei glacialis, &
trãſeuntiũ
ք foramẽ uueæ, & perueniẽtiũ ad ſuperficiẽ uiſus, & declinãtiũ ſuper illã, quãdo fuerint
6[Figure 6]
1610ALHAZEN intellectæ refringi ſecundum modum, quem affirmat diuerſitas diaphanitatis, quæ eſt inter diapha
nitatem
corporis corneæ & corporis aeris, perueniunt ad diuerſa loca, & ad puncta diuerſa denu-
mero
punctorum, quæ ſunt in ſuperficiebus uiſibilium oppoſitorum uiſui in uno tempore:
& nul-
la
iſtarum linearum occurrit puncto, quod eſt apud extremitatem perpendicularis.
Et formæ pun-
ctorũ
, quæ ſunt apud extremitates omnium iſtarum linearum ſuperficierum uiſibilium, extendun
tur
ſecundum rectitudinem iſtarum linearum, & perueniunt ad ſuperficiem uiſus, & refringuntur
ad
idem punctum ſuperficiei glacialis, præter formam puncti, quod eſt apud extremitatem perpen
dicularis
:
quoniam ipſa extenditur ſecundum rectitudinem perpendicularis, & pertranſit ad illud
punctum
glacialis.
Si ergo glacialis ſentit ex uno puncto omnes formas uenientes ad ipſum ex o-
mnibus
uerticationibus, ſentiet ex omni puncto formas admixtas ex multis formis diuerſis, & co-
loribus
multis uiſibilium oppoſitorum uiſui in illo tempore:
& ſic nihil diftinguetur ab eo ex pun-
ctis
, quæ ſunt in ſuperficiebus uiſibilium, neque ordinabuntur formæ punctorum uenientes ad il-
lud
punctum:
at ſi glacialis ſenſerit ex uno ſui puncto illud, quod uenit ad ipſum ex una uerticatio-
ne
tantùm, diſtinguentur ab eo puncta, quæ ſunt in ſuperficiebus uiſibilium.
Et nullum punctorũ,
quorum
formæ perueniunt ad glacialem ſuper lineas refractas, eſt dignius alio ex formis refractis,
neque
ulla refracta uerticatio eſt dignior alia:
& formæ refractę ad unum punctum glacialis in uno
tempore
, ſunt multæ non determinatæ.
Et punctum, cuius forma uenit ſecundum rectitudinem
perpendicularis
ad unum punctum glacialis, eſt unum punctum tantùm, & nulla alia forma uenit
cum
ea ſecundum rectitudinem perpendicularis:
quoniam omnes formæ refractæ non refringun-
tur
niſi ſecundum lineas declinantes.
Et cum centrum ſuperficiei uiſus ſit idem cum centro ſuper-
ficiei
glacialis [per 12 n] linea, quæ eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem uiſus, eft perpendicula-
ris
ſuper ſuperficiem glacialis.
Form a ergo, quæ uenit ſuper perpendicularem, diſtinguitur ab alijs
formis
duabus diſpoſitionibus:
quarum altera eſt, quòd ipſa extenditur à ſuperficie rei uiſę ad pun
ctum
glacialis ſuper lineam rectam, & reſiduæ ueniunt ſuper lineas refractas:
altera autem eſt,
quòd
ipſa perpendicularis erecta ſuper ſuperficiem uiſus, eſt etiam perpendicularis ſuper ſuperfi-
ciem
glacialis:
& lineæ reſiduæ, ſuper quas ueniunt formæ reſiduæ refractæ, ſunt declinantes ſu-
per
ſuperficiem uiſus.
Et operatio lucis uenientis ſuper perpendiculares, eſt fortior operatione lu
cis
uenientis ſuper lineas inclinatas.
Dignius ergo eſt, ut glacialis non ſentiat ex quolibet puncto,
niſi
formam uenientem ad ipſum punctum ſuper rectitudinem perpendicularis tantùm, & non
ſentiat
ex illo puncto illud, quod uenit ad illud punctum ſecundum uerticationes refractas.
Et ite-
rum
cum centrum ſuperficiei uiſus, & centrum ſuperficiei glacialis, fit idem punctum, omnes per-
pendiculares
eleuatæ ſuper ſuperficiem glacialis & ſuperficiem uiſus, concurrent ſuper centrum
commune
, & erunt diametri in ſuperficiebus tunicarum uiſus, perpẽdiculares ſuper ipſas tunicas
uiſus
:
& erit quælibet perpendicularis occurrens ſuperficiei corneæ in uno puncto, & occurrens
ſuperficiei
glacialis in uno puncto:
& non exit ad illud punctum corneæ, niſi una perpendicularis,
neque
exit ad illud punctũ glacialis, niſi una perpendicularis tantùm.
Forma ergo, quæ exit à quo-
libet
puncto ſuperficiei rei uiſæ ſuper perpendicularem, quæ extenditur ab eo ad ſuperficiem ui-
ſus
, occurrit ſuperficiei uiſus ſuper unum punctum, ſuper quod ei non occurrit aliqua alia forma,
non
uenientium ſuper perpendiculares.
19. Viſio fit per pyramidem, cui{us} uertex eſt in uiſu, baſis in uiſibili. 18. 21. 22 p 3.
ET iterum iam determinatũ eſt, [14. 18 n] quòd ex quolibet puncto cuiuslibet corporis co-
lorati
& illuminati cum quolibet lumine, exeunt lux & color ſuper quamlibet lineam rectã,
quæ
poterit extendi ab illo puncto:
ergo inter quodlibet punctum uiſus, & quodlibet pun-
ctum
oppoſitum alicui ſuperficiei, & quodlibet punctum illius ſuperficiei, eſt linea recta imagina-
bilis
, & inter illud punctum, & illam ſuperficiem eſt pyramis imaginabilis, cuius uertex eſt illud
punctum
, & cuius baſis eſt illa ſuperficies:
& illa pyramis continet omnes lineas rectas intellectas,
quæ
ſunt inter illud punctum & omnia puncta illius ſuperficiei.
Cum ergo forma lucis & coloris
exierint
à quolibet puncto ſuperficiei corporis colorati, illuminati, ſuper quamlibet lineam rectã,
quę
poterit extendi ab illo puncto, ad quodlibet punctum oppoſitum corpori illuminato & colo-
rato
:
forma lucis & coloris, quæ ſunt in ſuperficie illius corporis, extendetur à quolibet puncto ſu
perficiei
illius corporis, ad illud punctum, oppoſitũ illi ſuper lineam rectam extenſam inter ipſum
corpus
& illud punctum.
Form a ergo lucis & coloris cuiuslibet corporis colorati & illuminati
quolibet
lumine, extẽditur à ſua ſuperficie ad quodlibet punctum oppoſitum illi ſuperficiei ſecun
dum
uerticationem pyramidis, quæ formatur inter illud punctum & illam ſuperficiem:
& erit for-
ma
ordinata in illa pyramide per lineas illas concurrentes ad illud punctum, quod eſt uertex pyra-
midis
, ſicut eſt ordinatio in partibus coloris, qui eſt in ſuperficie illius corporis.
ergo uiſus fue-
rit
oppoſitus alicui rei uiſibili, formabitur inter punctum, quod eſt centrum uiſus, & ſuperficiem
illius
rei uiſæ, pyramis imaginabilis, cuius uertex erit centrum uiſus, & baſis erit ſuperficies illius
rei
uiſæ:
& cum aer medius inter illam rem uiſam & uiſum fuerit continuus, & non fuerit medium
inter
rem uiſam & uiſum, corpus denſum, & fuerit illa res uiſa illuminata cum quolibet lumine:

extendetur
forma lucis & coloris, quæ ſunt in ſuperficie illius rei uiſæ, ad uiſum ſecundum uertica
tionem
illius pyramidis, & extendetur forma cuiuslibet puncti ſuperficiei illius rei uiſæ ſecundum
rectitu
dinem lιneæ, quę eſt inter illud punctum, & uerticem illius pyramidis, qui eſt cẽtrum uiſus.

7[Figure 7]
1711OPTIC AE LIBER I. Et quia centrum uiſus idem eſt cum centro ſuperficiei glacialis, [per 12 n] erunt omnes iſtæ lineæ
perpendicularesſuper
ſuperficiem oculi, & ſuperficiẽ glacialis, & ſuper oẽs ſuperficies uiſus æqui-
diſtantes
:
& erit pyramis continua ſuper omnes iſtas perpendiculares, continens omnes iſtas per-
pendiculares
, & aerem, in quo extenditur forma à tota ſuperficie illius rei uiſæ oppoſitæ uiſui, ſe-
cundum
uerticationes perpendicularium:
& ſuperficies glacialis ſecabit iſtam pyramidem: & ſic
peruenit
forma lucis & coloris, quæ ſunt in ſuperficie illius rei uiſæ, in partem ſuperficiei, quã com
prehendit
pyramis.
Et ad quodlibet punctum iſtius ſuperficiei glacialis ueniet forma puncti oppo
ſiti
ſuperficiei rei uiſæ, ſecundum rectitudinem perpendicularis exeuntis ab iſto puncto ſuperfici-
ei
rei uiſæ ſuper ſuperficiem tunicarum uiſus, & ſuper ſuperficiem glacialis, & pertranſibit diapha-
nitatem
tunicarum uiſus ſecundum rectitudinem illius perpendicularis, & non pertranſibit cum
illa
forma ſecundum rectitudinem illius perpendicularis alia forma.
Et iſta forma perueniet ad iſtã
partem
glacialis ordinata in ea ſecũdum lineas rectas, ſuper quas peruenit ad ipſam, quæ ſunt per-
pendiculares
ad ipſam, & cõcurrẽtes apud centrũ uiſus, ſicut ordinatio partiũ ſuperficiei rei uiſæ.

Præterea
ueniunt in illa diſpoſitione ad quodlibet punctum huius partis ſuperficiei glacialis mul
formæ à multis punctis ſuperficierum uiſarum in eodem tempore.
Perueniunt ergo in iſtã par-
tem
ſuperficiei glacialis, quæ diſtinguebatur à pyramide, multæ formæ ex multis coloribus diuer-
ſis
.
Si ergo glacialis ſenſerit ex parte diſtincta per pyramidem, formam uenientem ad ſe ex uertica-
tione
illius pyramidis tantùm, neque ſenſerit ex illa parte ſuæ ſuperficiei aliam formam, niſi formã
uenientem
ſuper illam uerticationem:
ſentiet formam illius rei ſecundũ ſuũ eſſe, & ſentiet ordina-
tam
ſecundum ſuam ordinationem.
Et poterit etiam ſentire in illa diſpoſitione formas aliarum re-
rum
uiſarum, præter illam rem uiſam ex pyramidibus diſtinguentibus ex ſua ſuperficie alias par-
tes
ab illa parte:
& poterit ſentire formam cuiuslibet rerum uiſarum ſecũdum ſuum eſſe, & ſentire
ſitus
earum inter ſe ſecundum ſuũ eſſe.
Et ſi glacialis ſenſerit formas uenientes ad ſe ex uerticatio-
nibus
refractis, ſentiet ex eadem parte, quæ diſtinguebatur ex ſua ſuperficie per illam pyramidem,
formas
admixtas ex formis partium illius rei uiſæ, & ex formis multarum rerum uiſarum diuerſa-
rum
, & erunt admixtæ ex multis coloribus diuerſis, & ſentiet ex qualibet parte ſuæ ſuperficiei,
præter
illam partem, formam permixtam exformis multarum rerum diuerſarum:
& ſic non ſenti-
et
formam uenientem ſecundum pyramidis uerticationem ſecundum ſuũ eſſe, neque aliquam for
mam
uenientem ſuper perpendicularem ſecũdum ſuũ eſſe, neque aliquam formam uenientem ex
uerticationibus
refractis.
Non ſentiet ergo formam unius rei uiſæ ſecundum ſuũ eſſe, neq; diſtin-
guentur
ab ea res uiſæ oppoſitæ illi in eodem tempore:
ſed uiſus comprehẽdit res uiſas diſtinctas,
& comprehendit partes unius rei uiſæ ordinatas ſecundum ſuum eſſe in ſuperficie rei uiſæ, & com
prehendit
res uiſas multas ſimul in eodem tempore.
Et cum uiſio ſit ex formis uenientibus ex re-
bus
uiſis ad uiſum [per 14 n] nihil ſentiet glacialis ex formis rerum uiſarum ex uerticationibus
refractis
:
& ſic nulla formarũ peruenientiũ ad ſuperficiẽ glacialis ex formis rerum uiſarũ, ordinabi
tur
in ſuperficie glacialis ſecundũ ſuũ eſſe:
neq; ulla formarũ partium unius rei uiſæ peruenientiũ
ad
ſuperficiem glacialis, ordinabitur in ſuperficie glacialis ſecundum ſuũ eſſe in ſuperficie rei uiſæ,
niſi
formæ peruenientes ad eam ſecundum rectitudinem perpendicularium eleuatarum ſuper ſu-
perficiem
uiſus tantùm.
Situs autem formarum refractarum apud ſuperficiem uiſus etiam perue-
niuntin
ſuperficiem glacialis conuerſi, & peruenit inſuper forma unius puncti in portionem ſu-
perficiei
glacialis, in unum punctum.
Et illud eſt, quòd forma puncti dextri apud uiſum, quan-
do
extendetur ad punctum ſuperficiei uiſus, & linea, ſuper quam extenditur forma, obliqua ſuper
ſuperficiem
uiſus, refringetur ad partem ſiniſtram à perpendiculari, quæ extendetur à centro ui-
ſus
ad illud punctum ſuæ ſuperficiei:
& peruenit forma, quæ refringitur ab extremitate perpendi-
cularis
, ſecundum hunc modum ad punctum ſiniſtrum à puncto glacialis ſuperficiei, ſuper quod
abſcindit
illã illa perpendicularis:
Et ſimiliter forma puncti ſiniſtri à uiſu, quæ extendetur ad illud
idem
punctũ ſuperficiei uiſus, & declinat ſuper ipſam, refringetur ad punctũ dextrũ à perpendicu-
lari
, & à puncto ſuperficiei glacialis, quod eſt ſuper illã perpendicularẽ:
quoniã formæ refractæ
appropinquant
poſt refractionẽ perpendiculari exeunti à loco refractionis, & non perueniunt per
applicationẽ
formæ ad perpendicularẽ neq;
poſt refractionẽ pertranſeunt ipſam, neq; pręcedunt:
quoniã
hæc eſt proprietas formarũ refractarũ.
Et ſimiliter formæ duorũ punctorũ, quæ ſuntin ea-
dẽ
parte à uiſu, quæ exeunt ad unũ punctũ ſuperficiei uiſus, & declinant ſuper ipſam in eadẽ parte,
perueniuntin
ſuperficiẽ glacialis conuerſæ:
quoniã duæ lineæ, ſuper quas extendũtur duæ formæ
punctorũ
, ſecant ſe ad punctũ ſuperficiei uiſus, ſuper quod cõcurrunt duæ formæ, & occurrũt per-
pẽdiculari
exeunti ad illud punctũ ſuperficiei uiſus, ſuper illud punctũ.
ergo iſtæ duæ lineę fue
rint
declinantes à ſuperficie uiſus in eadẽ parte à perpẽdiculari exeunte à cẽtro uiſus ad illud pun-
ctum
, refringũtur formæ duorũ punctorũ ad punctũ oppoſitũ illi parti.
Et etiã quia duæ lineæ, ſu-
per
quas extenduntur duę formę ad unum punctũ ſuperficiei uiſus, ſecant ſe ſuper illud punctum:

oportet
, quando extenduntur ſecundũ ſuam rectitudinẽ poſt ſectionẽ, ut appareat ſitus eorũ con-
uerſus
in reſpectu eius, qui eſt in re uiſa, & reſpectu etiã perpendicularis, & efficitur linea, quæ erat
dextra
ante ſuã peruentionẽ ad ſuperficiẽ uiſus ex illis duabus lineis, ſiniſtra poſt ſuũ pertranſitũ
in
ſuperficiẽ uiſus, & ſiniſtra, dextra.
Et ſimiliter erit ſitus duarũ linearũ, ſuper quasrefringẽtur duę
formæ
ex uno puncto ſuperficiei uiſus:
quoniã duæ formæ, quæ refringuntur ex uno puncto, ap-
propinquant
ambo perpẽdiculari, & extenditur forma, quæ erat ſuper lineã remotiorẽ à perpendi
1812ALHAZEN culari, poſt ſectionẽ ſuper lineá remotiorẽ etiá à perpédiculari, ſed minoris remotióis quàm linea,
ſuper
quã erat:
& extẽditur forma, quҫ erat ſuper lineã propinquioré perpẽdiculari, etiá poſt ſectio
ſuper lineá propinquiorem etiam perpendiculari, ſed maioris propinquitatis, quàm linea, ſuper
quá
erat.
Et ſimiliter omnes formæ, quæ extenduntur ab uno puncto. Et cúſuerit experimẽtatum
experimétatione
ſubtili, inuenietur, ſecúdú quod diximus.
Et nos oſten demus uiam, per quá expe
rimentabitur
hoc experimentatione uera apud noſtrum fermonẽ de refractione, & tũc diſcoope-
rientur
omnia depẽdentia à refractione:
& nos utemurillic in demóſtratione rebus, quibus uſi
fuimus
in iſto tractatu.
Duo ergo puncta declinantia ad uná partetn à re uiſa, quando formæ eorũ
extenduntur
ad unũ punctũ ſuperficiei uiſus, ſecabũt ſe ſuper duas lineas, quarũ ſitus erit apud ui-
ſum
in reſpectu rei uiſę contrarius ſitui duarũ linearum primarũ, ſuper quas extêdebãtur duæ for-
ad ſuperficiẽ uiſus.
Erit ergo ſitus duorum punctorum ſuperficiei glacialis, ad quæ perueniunt
duælformæ
contrarius ſitui, duorũ punctorũ, ex quibus ueniunt duæ formæ.
Omnes ergo ſormæ,
quæ
refringũtur ab uno pũcto ſuperſiciei uiſus, perueniũt in ſuperficiẽ glacialis cõuerſæ.
Etiterũ
forma
cuiuslibet pũcti oppoſiti uiſui uenit ad totá ſuperficiẽ uiſus:
ergo refringetur à tota ſuperfi-
cie
uiſus:
& forma, quæ refringitur à tota ſuperficie uiſus, refringitur ad partẽ alicuius quãtitatis ſu
perficiei
glacialis, ad unũ pũctũ.
Quoniá formę refractionis ſi cõcurrerẽt poſt refractionẽ ſuper
unũ
punctũ, ſecarẽt perpẽdiculares, apud quarũ extremitates reſringebãtur, aut pertrãſirent ipſas,
aut
exiret forma à ſuperſicie, in qua refringebatur:
ſed nulla forma refracta occurrit perpẽdiculari,
apud
cuius extremitatẽ fuerit refracta poſt refractionẽ, neq;
pertrãſit illã, neq, exit à ſuperſicie, in
qua
fuit reſracta.
Et omnia iſta maniſeſtãtur per experimẽtationẽ. Forma ergo unius pũcti rei uiſæ,
quæ
peruenit in ſuperficiẽ glacialis, poſt refractionẽ erit in uno pũcto, ſed in parte alicuius quã-
titatis
ſuperficiei glacialis, & erit ſitus formarũ rerũ diuerſarũ uel pũctorũ diuerſorũ ſuperficiei
rei
uiſæ, quæ perueniũt in ſuperficiẽ glacialis ք refractionẽ inter ſe, ſicut ſitus earũ ſecũdũ ſuũ eſſe
in
ſuperficiebus rerũ uiſarũ, ſed cótrarius.
Nulla ergo formarũ refractarũ rerũ uiſarũ peruenientiũ
ad
ſuperficiẽ glacialis eſt ſecũ ſuũ eſſe in ſuperficieb.
uiſarũ rerũ. Et declaratũ eſt [18 n] quòd
formæ
uenientes ſuper perpẽdiculares, ordinãtur in ſuperficie glacialis ſecundũ ſuũ eſſe, quoniã
extẽduntur
rectè à ſuperficiebus rerũ uiſarũ ad ſuperficiẽ glacialis.
Nulla ergo formarũ rerũ uiſarũ
uenientiũ
ad ſuperficiẽ glacialis ordinatur in ſuperficie glacialis ſecundũ ſuũ eſſe, quod habentin
ſuperficiebus
rerũ uiſarum, niſi formæ extenſæ ſuper uerticationes perpédiculariũ tãtùm.
Si ergo
ſenſus
uiſus rerũ uiſarũ ſit ex form is uenientib.
ad ipſum ex ſuperſiciebus rerũ uiſarũ, nihil cõpre-
hendet
uiſus ex formis rerũ uiſarũ peruenientibus ad ipſum, niſi ex uerticationibus, quarũ extre-
mitates
cõcurrunt apud centrũ uiſus tátùm:
quoniã uiſus nihil cõprehendit ex ſormis rerum uiſa-
rum
, niſi ordinatum ſecundum ſuum eſſe in ſuperficiebus rerum uiſarum.
20. Oculus & ſphæra cryſtallina habent idem centrum. 7 p 3. Idem 12 n.
ET iterũ ſi centrũ uiſus eſt centrũ ſuperficiei glacialis: lineæ rectæ, quę exeunt à cẽtro ſu-
perficiei
uiſus, & extẽduntur in foramine uueæ, & perueniũt ad res uiſas, erũt perpẽdicu-
lares
ſuper ſuperficiẽ glacialis, ſed declinãtes ſuper ipſam:
neq; ſitus earũ ſuper ſuperficiẽ gla
cialis
erũt ſitus cõſimiles, niſi una linea tantũ, ſcilicet, quæ trãſit per duo cẽtra.
Formas ergo uenien
tes
à ſuperficieb.
rerũ uiſarũ ad ſuperficiẽ glacialis, poteſt ſentire glacialis, niſi ex uerticationib.
iſtarũ
linearũ tãtùm, ſcilicet quę ſunt perpẽdiculares ſuper ſuperficiẽ uiſus, quę eſt ſuperficies cor-
neę
:
quoniã formę, quę ſunt ſuper iſtas քpẽdiculares, tãtùm ſunt ordinatę in ſuperficie glacialis ſe-
cundũ
ordinationẽ earũ in ſuperficieb, rerũ uiſarũ.
Si ergo glacialis cõprehẽditres uiſas ex formis
uenientib
.
ad ſe, & cõprehendit formã, niſi ex uerticationibus iſtarũ linearũ, & iſtę lineę ſunt
perpendiculares
ſuper ſuperficiẽ eius:
cõprehendet tũc formas ex uerticationibus, quarũ ſitus à ſu
perficie
ſua ſunt diuerſi ſitus, & declinãtes ſuper ſuã ſuperficiẽ, & cõprehẽdet formas ex uerticatio-
nibus
dιuerſorũ ſituũ declinãtibus, & cõprehẽdet oẽs formas refractas ex uerticationib.
diuerſorũ
ſituũ
apud ſuã ſuperficiẽ.
Et ſi cõprehendit oẽs formas refractas ex uerticationib. diuerſorũ ſituũ,
nihil
diſtinguetur ab eo ex rebus uiſis, propter hoc, quod declaratũ fuit ſuperius.
Et ſit poſsi
bile
, ut cõprehẽdat formas refractas ex uerticationib.
diuerſorũ ſituũ, eſt poſsibile, ut cõprehen
dat
formas rerũ uiſarũ ex uerticationib.
linearũ, quę ſunt perpẽdiculares ſuper ſuperficiẽ uiſus, niſi
quãdo
lineæ fuerint perpẽdiculares ſuper ſuperficiẽ eius, & fuerint ſitus eorũ in ſuperficie cõſimi-
les
:
& iſtę lineę erũt perpẽdiculares ſuper ſuperficiẽ ſuã, niſi quãdo cẽtrũ ſuę ſuperficiei, & cẽtrũ
ſuperficiei
uiſus fuerint idẽ pũctũ.
Si ergo ſenſus uiſus rerũ uiſarũ eſt ex formis ueniẽtib. ad ipſum
ex
coloribus rerũ uiſarũ, & lucibus earũ, & hoc diſtinctè:
oportet, ut centrũ ſuperficiei uiſus & cen
trũ
ſuperficiei glacialis ſit unũ punctũ cõmune, & nihil cõprehẽdat uiſus ex formis rerũ uifarũ, niſi
ex
uerticationib.
rectarũ linearũ, quarũ extremitates cõcurrũt apud unũ & idẽ pũctũ tãtùm. Et
eſt
impoſsibile, ut duo cẽtra ſint idẽ:
quoniã declaratũ eſt, [6. 8 n] quòd duo cẽtra ſunt ex poſte-
riori
cẽtro uueę, & ſuper unã lineã rectã trãſeuntẽ per omnia cẽtra.
Et quoniã eſt impoſsibile, ut
duo
cẽtra ſint idẽ, & ut lineæ rectæ, quæ exeunt à cẽtris, ſint perpẽdiculares ſuper duas ſuperficies,
ſcilicet
ſuperficiẽ glacialis, & ſuperficiẽ uiſus:
eſt etiã impoſsibile, ut ſit cõprehẽſio uiſus rerũ ui-
ſarũ
ex formis uenientib.
ad ipſum, lucis & coloris, quæ ſunt in ſuperficie rerũ uiſarũ, cõprehen-
ſio
formarum iſtarũ ſit ex uerticationibus perpendiculariũ tantùm.
Et illud eſt, utnatura uiſus re-
cipiatea
, quæ ueniunt ad ſe, ex formis rerum uiſarũ:
& etiam ut ſit natura uiſus infuper appropria-
ta
, ut non recipiat ea, quæ ueniunt ad ſe ex formis, niſi ex proprijs uerticationibus, non ex omni-
1913OPTICAE LIBER I. bus uerticationibus: & ſunt uerticationes linearum rectarum, quarum extremitates concurrunt a-
pud
centrum uiſus tantùm.
Et iſtæ lineæ appropinquantur in centro, quia ſunt diametri eius uiſus
ſcilicet
, & perpendiculares ſuper ſuperficiem uiſus ſentientis.
Et ſic erit ſenſus ex formis uenienti-
bus
ex rebus uiſis, & erunt iſtæ lineæ quaſi inſtrumentũ uiſus, per quod diſtinguẽtur à uiſu res uiſæ,
& per quod ordinabuntur à uiſu partes cuiuslibet rerum uiſarum.
Et quòd eſſe uiſus appropriatur
aliquibus
uerticationibus tantùm, habet ſimilia in rebus naturalibus.
Quoniam lux oritur ex cor-
poribus
luminoſis, & extenditur ſuper uerticationes rectas tantùm, & non extenditur ſuper lineas
arcuales
aut tortuoſas.
Et corpora ponderoſa mouentur ad inferius motu naturali ſuper lineas re-
ctas
:
non ſuper lineas curuas, aut arcuales, aut tortuoſas: nec tamen mouebuntur ſuper omnes li-
neas
rectas, quæ ſunt inter ea & ſuperficiem terræ, ſed ſuper lineas rectas proprias, quę ſunt perpen
diculares
ſuper ſuperficiem terræ & diametrũ eius.
Et corpora cœleſtia mouẽtur ſuper lineas ſphæ.
ricas
, & non ſuper lineas rectas, neq;
ſuper lineas diuerſi ordinis. Et cum fuerimus intuiti motus na
turales
, inueniemus, quòd quilibet eorum eſt appropriatus aliquibus uerticationibus tantùm.

eſt
ergo impoſsibile, ut ſit uiſus appropriatus in receptione operationum lucis & coloris aliquibus
uerticationibus
rectis, quæ concurrunt apud eius centrum tantùm, & ſunt perpendiculares ſuper
ſuperficiem
eius.
Comprehenſio autem uiſus de rebus uiſis ex uerticationibus linearum rectarum,
quarum
extremitates concurrunt apud centrum uiſus, eſt conceſſa à mathematicis, & nulla diuerſi
tas
eſt inter eos in hoc:
& iſtæ lineæ uocantur ab eis lineæ radiales. Et cum hoc ſit poſsibile, & for-
lucis & coloris ueniant ad uiſum, & pertranſeant per diaphanitatem tunicarum uiſus, & uiſio
non
compleatur ex receptione iſtarum formarum, niſi quando uiſus receperit ipſas ex uerticatio-
nibus
tantùm:
uiſus ergo non comprehendit luces & colores rerum uiſarum, niſi ex formis uenien-
tibus
ad ipſum ex ſuperficiebus rerum uiſarum, & non comprehendit iſtas formas, niſi ex uertica-
tionibus
linearum rectarum, quarum extremitates concurrunt apud centrum uiſus tantùm.
Aggre
gemus
ergo modò ea, quæ poſſunt aggregari ex omni, quod diximus, & dicamus:
quòd uiſus ſentit
lucem
& colores, qui ſunt in ſuperficie rei uiſę, ex forma extenſa, & ex luce, & colore, qui ſunt in ſu-
perficie
rei uiſę per corpus diaphanũ, quod eſt medium inter uiſum & rem uiſam.
Et nihil compre-
hendit
uiſus ex formis rerum uiſarum, niſi ex uerticationibus linearum extenſarũ inter rem uiſam
& centrum uiſus tantùm.
Et declaratum eſt, quòd hoc ſit poſsibile.
21. Viſibile uiſui oppoſitum uidetur. 2 p 3.
NOs uerò modò exponemus quęſtionem, quare fiat uiſio ſecundum modum hunc, dicendo,
quòd
uiſio poteſt eſſe niſi ſecundum hunc modum.
Quoniam uiſus quando ſenſerit rem
uiſam
, poſtquam non ſentiebat ipſam, aliquid accidit ei, quod erat prius:
& nihil accidet,
poſt
quam non erat prius, niſi per aliquam cauſam.
Et inuenimus, quòd uiſus quando fuerit oppoſi-
tus
rei uiſæ, ſentiet ipſam, & auferetur ab eius oppoſitione, non ſentiet ipſam, & cum reuertetur
ad
oppoſititionem, reuertetur uiſus.
Et ſimiliter inuenimus, quando uiſus ſenſerit rem uiſam, dein-
de
clauſerit palpebras, quòd ſenſus deſtruitur, & cum aperit palpebras, & res uiſa fuerit in oppoſi-
tione
, reuertitur ſenſus.
Sed cauſſa eſt illud, quòd quando deſtruitur cauſſa, deſtruitur cauſſatum, &
quando
reuertitur cauſſa, reuertitur cauſſatum.
Cauſſa ergo, quę facit contingere rem illam in uiſu,
eſt
res uiſa, quando opponitur uiſui.
Viſus ergo non ſentit rem uiſam, niſi propter illud, quod facit
res
uiſas contingere in uiſu, quando ſcilicet opponuntur uiſui.
22. Viſibile per medium perſpicuum uidetur. 13 p 3.
ET iterum uiſus non comprehendit rem uiſam, niſi quando corpus, quod eſt medium inter ea,
fuerit
diaphanũ.
Nam comprehenſio uiſus de re uiſa ex poſteriori aeris, qui eſt medius inter
eos
, non eſt propter humiditatem aeris, ſed propter diaphanitatẽ eius.
Quoniam ſi medium
fuerit
inter uiſum & rem uiſam aliquis lapis, aut aliud corpus diaphanũ quodcunq;
: comprehendet
tunc
uiſus rem uiſam, & erit comprehenſio ſecundum diaphanitatẽ corporis mediantis:
& quantò
corpus
mediũ fuerit magis diaphanũ, tantò erit ſenſus uiſus de re illa manifeſtior.
Et ſimiliter quan
do
fuerit inter uiſum & rem uiſam aqua clara diaphana, comprehendet uiſus rem uiſam à poſteriori
aquæ
:
& ſi illa aqua fuerit tincta aliqua tinctura forti, ita ut deſtruatur diaphanitas, quamuis rema-
neat
in ea humiditas, tunc uiſus non comprehendet illam rem uiſam, quæ eſt in aqua.
Declarabitur
ergo
ex iſtis diſpoſitionibus, quòd uiſio non completur, niſi per diaphanitatem corporis medij, &
non
per humiditatẽ.
Illud ergo quòd res uiſa operatur in uiſum apud ſuam oppoſitionẽ contra illũ,
ex
quo eſt ſenſus, non cõpletur niſi per diaphanitatẽ corporis medij inter uiſum & rem uiſam.
Lux
ergo
& color rei uiſæ non cõprehendetur à uiſu, niſi ex aliquo, quod ſit ex illa luce & colore in uiſu:

& illud non accidit ex luce & colore in uiſu, niſi quando corpus medium inter uiſum & rem uiſam
fuerit
diaphanum.
Diaphanitas aũt non appropriatur alicui ex eis, quæ pendent ex luce & colore,
quo
diuerſiſicetur à diaphanitate, niſi quia forma lucis & coloris pertranſit per diaphanũ, & non
pertranſit
per non diaphanũ:
& quia corpus diaphanum recipit formam lucis & coloris, & reddit
ipſam
partibus oppoſitis luci & colori, corpus aũt diaphanũ habet iſtam proprietatẽ.
Et quia
uiſus
non ſentit lucem & colorem, quæ ſuntin re uiſa, niſi ex aliquo cõtingente ex luce & colore in
uiſu
, & illud non contingit in uiſu, niſi quando corpus medium inter uiſum & rem uiſam fuerit dia-
phanum
:
& corpus diaphanum nulli appropriatur, quo diſtinguatur à corpore diaphano ex eis,
2014ALHAZEN quę pendent à luce & colore, niſi per receptionẽ formarum colorum, & redditionẽ eorum ad partes
oppoſitas
:
& declaratũ eſt, [19 n] quòd quando uiſus fuerit oppoſitus rei uiſę, formę lucis & coloris,
quæ
ſuntin re uiſa, reddentur uiſui, & peruenientin ſuperficiem ſentientis:
uiſus ergo non ſentit l
cem
& colorem rei uiſę, niſi ex forma extenſa per corpus diaphanum inter rem uiſam & uiſum, & ex
re
, quam facit contingere res uiſa in uiſu, dum opponitur illi, mediante corpore diaphano.
23. Viſio non fit radijs à uiſu emißis. s p 3.
ET licet nobis dicere, quòd corpus diaphanũ recipit à uiſu aliquid, & red dit ipſum rei uiſæ, &
per
continuationẽ iſtius rei uiſæ inter uiſum & rem uiſam, euenit ſenſus.
Et hæc eſt opinio po
nentiũ
radios exire à uiſu.
Ponatur ergo quòd ita ſit, quòd radij exeant à uiſu, & pertranſeant
per
corpus diaphanum peruenientes ad rem uiſam, & per iſtos radios fiat ſenſus.
Et cum ita fiat ſen
ſus
, quæro an per iſtos radios reddatur uiſui aliquid, aut reddatur?
Si uero ſenſus fiat per radios,
& non reddant uiſui aliquid, uiſus non ſentiet:
ſed uiſus ſentit rem uiſam, & non ſentit, niſi median-
tibus
radijs:
iſti ergo radij, qui ſentiũt rem uiſam, reddunt uiſui aliquid, per quod uiſus ſentit rem ui
ſam
.
Et cum radij reddant uiſui aliquid, per quod ſentit rem uiſam, uiſus non ſentiet lucem & colo-
rem
, quæ ſunt in re uiſa, niſi ex aliquo ueniente à luce & colore, quæ ſunt in re uiſa ad uiſum, & radij
reddunt
illa.
Secundum ergo omnes diſpoſitiones non erit uiſus, niſi per aduentum alicuius rei ui-
ſæ
à re uiſa, ſiue exierint radij, ſiue non.
Et iam declaratum eſt, [22 n] quòd uiſio non completur, niſi
per
diaphanitatem corporis medij inter uiſum & rem uiſam, & completur, quando fuerit mediũ
inter
ea corpus non diaphanũ.
Et eſt manifeſtum, quòd corpus diaphanum à diaphano in nullo
diſtinguitur
, niſi ſecundum modum prædictum.
Et cum ita ſit, ut diximus, & ſit declaratum, quòd
formæ
lucis & coloris, quæ ſunt in re uiſa, perueniãt ad uiſum, quando fuerint oppoſitæ uiſui.
Illud
ergo
, quod uenit ex re uiſa ad uiſum, per quod uiſus comprehendit lucem & colores, quæ ſunt in re
uiſa
ſecundum omnem diſpoſitionẽ, non eſt niſi iſta forma, ſiue exeant radij, ſiue non.
Et iam decla-
ratũ
eſt [14.
18 n] quòd formæ lucis & coloris ſemper generentur in aere, & in omnibus corporibus
diaphanis
, & ſemper extendantur in aere, & in corporibus diaphanis ad partes oppoſitas, ſiue ocu-
lus
fuerit præſens, ſiue non.
Exitus ergo radiorũ eſt ſuperfluus & otioſus. Viſus ergo non ſentit lucẽ
& colorẽ rei uiſæ, niſi ex forma ueniente à luce & colore, quæ ſunt in re uiſa.
Et declaratũ eſt [19 n]
quòd
forma cuiuslibet puncti rei uiſæ, oppoſiti uiſui, peruenit ad uiſum ſecun uerticationes mul
tas
diuerſas, & quòd uiſus non poteſt apprehendere formã rei uiſæ ſecundũ ſuam ordinationẽ in ſu
perficie
rei uiſæ, niſi quando receptio formarũ fuerit ex uerticationibus linearũ rectarum, quæ ſunt
perpendiculares
ſuper ſuperficiem uiſus, & ſuper ſuperficiem mẽbri ſentientis, & quòd lineæ rectæ
perpendiculares
erunt ſuper iſtas ſuperficies, niſi quando centrũ iſtarum ſuperficierũ fuerit unũ
punctũ
.
Et cum hoc totum ſit, ſicut dictũ eſt: oportet, ut centrũ ſuperficiei glacialis & centrũ ſuperfi
ciei
uiſus ſint unum punctũ.
Viſus ergo nihil poteſt cõprehendere ex formis rerũ uiſarũ, niſi ex uer
ticationibus
linearũ rectarum, quarũ extremitates concurrunt apud hoc centrũ tantùm.
Et hoc eſt,
quod
promiſimus antè declarare in hoc capitulo in præcedente ſermone [12 n] de forma uiſus:
ſcili
cet
quòd centrũ glacialis & centrũ ſuperficiei uiſus ſunt idem punctũ commune.
Et cum hoc decla
ratũ
ſit, remanet ergo modò conſiderare opinionem ponentiũ radios exire à uiſu, & declarare quid
in
ea falſum, & quid uerũ.
Dicamus ergo, ſi uiſio ſit ex re exeunte ex uiſu ad rem uiſam: iſta res aut
eſt
corpus, aut corpus:
Si eſt corpus quando aſpexerimus cœlũ, & uiderimus ſtellas, quę ſunt in
eo
, oportet, quòd in illa hora exeat à uiſu noſtro corpus, & impleat illud, quod eſt inter cœlũ & terrã,
& quòd nihil diminuatur à uiſu:
& hoc eſt falſum. Viſio ergo eſt per corpus exiens à uiſu ad rem
uiſam
.
Et ſi illud, quod exit à uiſu, eſt corpus, illud ſentiet rem uiſam: ſenſus enim eſt, niſi in
corporibus
.
Nihil ergo exit à uiſu ad rem uiſam, ſentiens rem illã. Et manifeſtũ eſt, quòd uiſio eſt per
uiſum
:
& hoc ſit, & uiſus cõprehendat rem uiſam, niſi quando exit ab eo ad rem uiſam, & illud
quod
exit, ſentit rem illam uiſam.
Illud ergo quod exit à uiſu ad rem uiſam, redditad uiſum ali
quid
, quo uiſus cõprehendat rem uiſam.
Et hoc quod exit à uiſu, eſt ſenſibile, ſed opinabile, & ni
hil
debet putari niſi per rationẽ.
Ponentes aũt radios exire à uiſu, opinãtur hoc, quod illi inuenerũt:
quòd
uiſus cõprehendit rem uiſam, & inter illa eſt ſpatiũ, & magnũ eſt hominibus, quòd ſenſus non
eſt
, niſi per contactũ.
Quare illi opinati ſunt, quòd uiſio ſit, niſi per aliquid exiens à uiſu ad rem ui
ſam
, ita ut illud exiens ſentiat rem in ſuo loco, aut accipiat aliquid à re uiſa, & reddat ipſum uiſui, &
tunc
ſentiat illud uiſus.
Et quia non poteſt exire à uiſu corpus ſentiẽs rem uiſam, & nihil ſentit rem
uiſam
niſi corpus:
remanſit opinari, niſi ut illud, quod à uiſu exit ad rem uiſam, recipiat à uiſo ali-
quid
, & reddat ipſum uiſui.
Et quia declaratũ eſt [14. 18. 19 n] quòd aer, & corpora diaphana recipiũt
formã
rei uiſæ, & reddunt ipſam uiſui, & omni corpori oppoſito rei uiſæ:
tunc illud, quod opinãtur,
quod
reddit uiſui aliquid ex re uiſa, eſt, niſi aer & corpora diaphana inter uiſum & rem uiſam.
Et
cum
aer & corpora diaphana reddũt uiſui aliquid ex re uiſa, in quolibet tẽpore reddunt, & ſecundũ
omnes
diſpoſitiones, quando uiſus fuerit oppoſitus rei uiſæ, ſine indigẽtia alicuius rei exeuntis à ui
ſu
.
Ratio ergo quæ induxit ponentes radios ad dicendũ radios eſſe, eſt ſuperflua: quoniã illud, quod
induxit
eos ad dicendũ, quòd radij eſſent, eſt illorũ opinio:
quia uiſio non poteſt copleri, niſi per ali-
quid
extenſum inter uiſum & rem uiſam, quod reddat uiſui aliquid ex re uiſa.
Et cum aer & corpora
diaphana
faciant hoc ſine indigentia alicuius rei exeuntis à uiſu, & ſint inſuper extenſa inter uiſum
& rem uiſam ſine indigentia:
tunc ad ponendũ aliam rem reddentẽ aliquid uiſui de re uiſa, nulla eſt
2115OPTICAE LIBER I.opinio. Dicere ergo eſſe radios, eſt nihil. Et etiã omnes mathematici dicẽtes eſſe radios, utuntur
in
demonſtrationibus, niſi lineis imaginarijs tantùm, & uocant ipſas lineas radiales.
Et iam declara
uimus
nos, quòd uiſus nihil cõprehendit ex rebus uiſis, niſi ex uerticatiõibus iſtarũ linearũ tantùm.

Opinio
ergo opinantiũ, quòd lineæ radiales ſint imaginariæ, eſt opinio uera:
& opinio opinantium,
quòd
aliquid exit à uiſu, eſt opinio falſa.
Iam ergo declaratũ eſt ex omnibus, quę diximus, quòd uiſus
ſentit lucẽ & colorẽ, quę ſunt in ſuperficie rei uiſæ, niſi per formã extenſam à ſuperficie rei uiſę ad
uiſum
per corpus diaphanũ mediũ inter uiſum & rem uiſam:
& quòd uiſus nihil cõprehendit ex for
mis
, niſi ex uerticationibus linearũ rectarũ, quæ intelliguntur extenſæ inter rem uiſam & centrũ ui-
ſus
tantùm, quę ſunt perpendiculares ſuper omnes ſuperficies tunicarũ uiſus.
Et hoc eſt quod uolui
mus
declarare.
Iſta eſt ergo qualitas uiſionis generaliter, quòd uiſus cõprehendit ex re uiſa, ſenſu
ſpoliato
, niſi lucẽ & colorẽ, quę ſunt in re uiſa, tantũ.
Res aũt reſiduę, quas cõprehẽdit uiſus ex rebus
uiſis
, ſicut figurã, & magnitudinẽ, & ſimilia, cõprehenduntur à uiſu, ſenſu ſpoliato, ſed per rationẽ
& ſigna.
Et hoc declarabimus nos pòſt in ſecundo tractatu poſt declarationẽ completam apud ſer-
monem
noſtrum de diſtinctione rerum uiſibilium, quas comprehendit uiſus.
Et hoc, quod declara-
uimus
ſcilicet qualitatem uiſionis, eſt conueniens opinioni uerificantium matheſin & naturam.
24. Viſio uidetur fieri per σ {υν}{άν}γ{δι}αμ, id eſt receptos ſimul & emiſſos radios.
ET declaratũ eſt ex hoc, quòd duæ ſectæ dicant uerũ: & quòd duæ opiniones ſint rectæ & cõue
nιentes
:
ſed non completur altera earũ, niſi per alterã, neq; poteſt eſſe uiſio, niſi per illud, quod
aggregatur
ex duabus ſectis.
Senſus ergo eſt, niſi ex forma & ex operatiõe formę in uiſum,
& ex paſsione uiſus à forma:
& uiſus eſt paratus ad patiendũ ex iſta forma ſecundũ ſitum proprium,
ſcilicet
ſitum uerticationũ perpendiculariũ ſuper ſuam ſuperficiem.
Natura aũt uiſus non congruit
iſti
proprietati, niſi quia diſtinguuntur uiſibilia, neq;
ordinantur partes cuiuslibet eorũ apud ui-
ſum
, niſi quãdo ſenſus eius fuerit ex uerticationibus iſtis tãtùm.
Lineæ ergo radiales ſunt lineæ ima
ginabiles
, & figuratur per eas qualitas ſitus, ſuper quã patitur uiſus ex forma.
Et iam declaratum eſt
[19 n] quòd quando uiſus oppoſitus fuerit rei uiſæ, figurabitur inter rem uiſam & centrũ uiſus pyra
mis
, cuius uertex erit centrũ uiſus, & baſis eius ſuperficies rei uiſæ, & erit inter quodlibet punctũ ſu
perficiei
rei uiſæ, & inter centrũ uiſus linea recta, intellecta perpendiculariter ſuper ſuperficies tuni
carũ
uiſus:
& ſic pyramis cõtinebit omnes iſtas lineas, & ſuperficies glacialis ſecabit iſtã pyramidẽ:
quoniã
centrũ uiſus, quod eſt uertex pyramidis, eſt à poſteriori ſuperficiei glacialis.
Et aer, qui eſt
inter
uiſum & rem uiſam, fuerit continuus, erit forma extenſa ab illa re uiſa ſecundũ uerticationẽ il-
lius
pyramidis in aere, quã diſtinguit ipſa pyramis, & in tunicis uiſus diaphanis uſq;
ad partẽ ſuperfi
ciei
glacialis, quę diſtinguitur per iſtã pyramidẽ:
& iſta pyramis cõtinebit omnes uerticationes, quę
ſunt
inter uiſum & rem uiſam, ex quib cõprehendit uiſus formã rei uiſę:
& erit forma ordinata, ſicut
eſt
ordinata in ſuperficie rei uiſæ, & in parte iſta ſuperficiei glacialis:
& ιam declaratũ eſt, [16 n] quòd
ſenſus
eſt, niſi per glacialẽ.
Senſus ergo uiſus ex luce & colore, quę ſunt in ſuperficie rei uiſæ, non
eſt
niſi ex parte glacialis, quam diſtinguit pyramis figurata inter illam rem uiſam & centrum uiſus.
25. Viſio perſicitur, forma uiſibilis cryſtallino humore recepta, in neruũ opticum
peruenerit
. 20 p 3.
ET iam declaratũ eſt, [4 n] quòd in iſto humore eſt aliquãtula diaphanitas, & aliquantula ſpiſsi
tudo
:
& propter hoc aſsimιlatur glaciei. Quia ergo in eo eſt aliquantulũ diaphanitatis, recipit
formas
:
& pertranſeũt in eo, eo, quod eſt ex eo de diaphanitate: & quia in eo eſt aliquan-
tulum
ſpiſsitudinis, prohibet form as à trãſitu in eo, eo, quod eſt ex eo de ſpiſsitudine:
& figuntur
formæ
in eius ſuperficie & corpore, ſed debiliter.
Et ſimiliter eſt quodlibet corpus diaphanũ, in quo
eſt
aliquid ſpiſsitudinis, quando ſuper ipſum oritur lux, pertranſibit in eo ſecundũ quod eſt in eo de
diaphanitate
, & figetur lux in ſuperficie eius ſecundũ id, quod eſt in eo de ſpiſsitudine.
Et etiã glacia
lis
eſt præparatus ad recipiendũ ιſtas formas, & ad ſentiendũipſas.
Formæ ergo pertŕanſeunt in eo
propter
uirtutẽ ſenſibilem recipientem.
Et cum forma peruenerit in ſuperficiem glacialis, operatur
in
ea, & glacialis patitur ex ea:
quoniã ex proprietate lucis eſt, ut operetur in uiſum, & ex proprieta-
te
uiſus, ut patiatur à luce.
Et iſta operatio, quam operatur lux in glaciali, pertranſit corpus glacialis
ſecundum
rectitudinem linearũ radialium tantùm:
quoniam glacialis eſt præparatus ad recipiendũ
formas
lucis ex uerticationibus linearum radialiũ.
Et cum lux pertranſit in corpus glacialis, color
pertranſit
cum ea:
color enim eſt permixtus luci, & glacialis recipit iſtam operationẽ, & iſtum per-
tranſitum
:
& ex iſta operatione & paſsione erit ſenſus glacialis ex formis rerum uiſibiliũ, quæ ſunt
in
ſuperficie ſua, & pertranſeunt per totum ſuum corpus:
& ex ordinatione partium formæ in ſua ſu
perſicie
& ſuo toto corpore, erit ſen ſus eius ex ordinatione partium operantis.
26. Viſio eſt ex eorum numero, quæ dolorem faciunt. 16 p 3.
ET iſta operatio, quã operatur lux in glacialem, eſt ex genere doloris, cum quidam dolores ſint
paſsibiles
, & ditur membrũ propter eos:
& tales dolores manifeſtantur ſenſui, neq; iu
dicat
dolens, quòd ſit dolor.
Et ſignificatio ſuper hoc eſt, quòd lux inducit dolorẽ: quιa luces
fortes
offendũt uiſum, & lædunt manifeſtè, ſicut lux ſolis, quando aſpiciẽs aſpexerit corpus ipſius,
& ſicut lux ſolis reflexa à corporibus terſis ad uiſum, quoniã iſtæ luces inducũt dolores manifeſtos
in
uiſũ.
Et operatio omnis lucis in uiſum eſt ex eode genere, & diuerſificatur, niſi ſecundũ magis
2216ALHAZEN& minus: & cum omnes ſint ex uno genere, & operatio fortiorũ luciũ eſt ex genere doloris: omnes
ergo
operationes luciũ ſunt ex genere doloris:
& non diuerſificantur, niſi ſecundũ magis & minus:
& propter leuitatẽ operationũ luciũ debiliũ temperatarũ in uiſum, latet ſenſum eas in ducere dolo-
rem
.
Senſus ergo glacialis ex operatione lucis eſt de genere ſenſibilis doloroſi. Deinde iſte ſenſus,
qui
cadit in glacialẽ, extenditur in neruo optico, & uenit ad anterius cerebri, & illic eſt ultimus ſen-
ſus
, & ſentiens ultimũ, quod eſt uirtus ſenſitiua, quę eſt in anteriore cerebri.
Et iſta uirtus cõprehen
dit
ſenſibilia:
uiſus aũt eſt, niſi quoddam inſtrumentũ iſtius uirtutis: quoniã uiſus recipit formas
rerum
uiſarum, & reddit eas ſentienti ultimo, & ſentiens ultimũ comprehendit iſtas formas, & com
prehendit
ex eis res uiſibiles, quę ſunt in eis.
Et illa forma in ſuperficie glacialis extenditur in corpo
re
glacialis:
deinde in corpus ſubtile, quod eſt in concauo nerui, quouſq; perueniat ad neruum com
munem
, & apud peruentum formæ apud neruum communem completur uiſio, & ex forma uenien
te
in neruum communem, comprehendet ultimum ſentiens formas rerum uiſarum.
27. Vtro uiſu una uiſibilis forma plerun uidetur. 28 p 3.
ET aſpiciens cõprehendet res uiſas duobus oculis, & ſic oportet, ut forma rei uiſę perueniat ad
utrunq
;
uiſum: quare peruenient ad uiſum ab una re uiſa duæ formę, aſpiciens comprehen
dat
unam rem uiſam.
Et hoc eſt, quia duæ formæ, quæ perueniunt ad duos uiſus ex uno uiſo,
quando
perueniunt ad neruum cõmunem, concurrunt, & ſuperponitur una alij, & efficitur una for
ma
, & ex illa forma adunata ex duabus formis comprehendit ultimũ ſentiens formam illius uιſi.
Et
ſignificatio
ſuper hoc eſt, quod duæ formæ, quæ perueniũt ad duos oculos ab uno uiſo, ordinantur
& efficiuntur una forma, antequam cõprehendat ipſas ultimum ſentiens.
Quòd aũt ultimũ ſentiens
non
cõprehendat formã, nιſi poſt adunationẽ duarum formarũ:
eſt: quòd quando aſpicιens mutaue
rit
ſitũ oculi unius, & alius fuerit immotus, & motus unius oculi mutati ſecundũ ſitum, fuerit ad an
terius
, uidebit de re una oppoſita duas, & ſi aperuerit unũ oculum, & cooperuerit alterũ, uidebit
niſi
unum.
Si ergo ſentiens comprehendιſſet unũ, quia unum, deberet ipſum cõprehendere ſemper
unum
:
& ſi ueniſſent ad ipſum ſemper duæ formæ ab uno uiſo, cõprehenderet ſemper unum uiſum,
duo
.
Et cum ulti ſentiens non comprehendat uiſum, niſi ex forma ueniente ad ipſum, & aliquan
do
comprehendat unã rem uiſam, duas, & aliquando unam:
eſt ſignũ, quòd id, quod uenit ad ipſum,
quando
comprehendit ipſum duo, eſt forma duplex:
& quando cõprehendit unã rem uiſam, unam,
quod
uenitad ipſum, eſt forma una.
Et cum in utraq; diſpoſitione perueniunt ab uno uiſo ad duos
oculos
duæ formæ:
& illud, quod redditur ultimo ſentienti, aliquando eſt duplex forma, aliquando
una
:
& forma, quæ redditur ultimo ſentienti, non redditur niſi à uiſu: tunc illud, quod redditur ulti-
mo
ſentienti ex duabus formis, quæ perueniunt ad duos oculos ab uno uiſo, quando cõprehende-
rit
ipſum unum, eſt una forma.
Et cum ita ſit, duæ ergo formæ prædictæ exten duntur à duobus ocu
lis
, & concurrunt, antequam comprehendatipſas ultimũ ſentiens, & poſt cõcurſum interſe, com-
prehendet
ſentiens ultimã formam adunatam ex eis.
Et duæ formæ, quæ perueniũt ad duos oculos
ab
uno uiſo, quando ultimũ ſentiens comprehendit ipſum duo, extenduntur à duobus oculis, &
concurrunt
, & perueniunt ad ultimũ ſentiens, & ſunt duæ formæ.
Et comprehenſio unius uiſi, quod
apparet
aliquando unũ, aliquando duo, ſignificat quòd uiſio non eſt per oculum ſolummodo:
quo-
niam
ſi ita eſſet apud comprehenſionẽ uiſi, quod unũ apparet, comprehenderent duo oculi ex dua-
bus
formis peruenientibus ad eos, unam & eandem formã:
& ſi ita eſſet, cõprehenderent ſemper ex
duabus
formis unam formã.
Et cum unum uiſum cõprehendatur aliquando unum, alιquando duo,
& in utraq;
diſpoſitione ſint in duobus oculis duæ formę: ſignificatur, quòd ιllic eſt aliud ſentiens,
præter
duos oculos, ad quod perueniunt ab uno uiſo, quando cõprehenduntur per unũ, duę formę
unũ
, & apud quod cõprehenduntur duæ formæ, quando cõprehenduntur, duę:
& quòd ſenſus non
cõpletur
, niſi per illud ſentiens tantùm, non per oculũ tantùm.
Et etiã ſenſus non extnditur à mem
bris
ad ultimũ ſentiens, niſi in neruis continuatis membris & cerebro.
Duæ ergo formæ extendun
tur
ab oculo in neruo extenſo inter oculum & cerebrũ, quouſq;
perueniant ad ultimũ ſentiens. Iſtæ
ergo
duæ formæ extenduntur à duobus oculis, & concurrunt in loco concurſus duorũ neruorũ.
Et
ſignificatio
manifeſta, quòd formæ rerum uiſarũ extenduntur in concauo nerui, & perueniũt ad ul
timum
ſentiens, & poſt peruentũ compleatur uiſio:
eſt: quòd quando fuerit oppilatio in ιſto neruo,
deſtruitur
uiſio, & quãdo deſtruitur oppilatio, reuertitur uiſio.
Et ars medicinalis teſtatur hoc. Qua
re
uerò aliquando concurrant duæ formæ, aliquando non:
eſt: quia quando ſitus duorũ oculorum
fuerit
naturalis, erit ſitus eorũ ab uno uιſo ſitus conſimilis:
& ſic perueniet forma unius uiſi in duo
loca
conſimilis ſitus:
& cum fuerit declinãs ſitus unius oculi, diuerſabitur ſitus oculorũ ab illo uiſo:
& ſic peruenient duæ formæ illius uiſi diuerſi ſitus.
Et iam prædictũ eſt in forma oculi, [4 n] quòd
ſitus
nerui cõmunis à duobus oculis, eſt ſitus conſimilis:
& ſic erit ſitus duorum locorũ conſimilis,
ſitus
à duobus oculis ab eodem loco nerui cõmunis ſitus conſimilis, & ex duobus neruis concauis
fit
unus, in quo uniuntur duæ formæ uiſus.
Et licet dicere, quòd formę uenientes ad oculũ, non per-
ueniunt
ad neruũ cõmunem, ſed ſenſus extenditur ab oculo ad neruũ cõmunẽ, ſicut extenditur ſen
ſus
doloris & tactus, & tũc cõprehendit ultimũ ſentιẽs illud ſenſibile.
Et nos dicemus, quòd ſenſus
ipſe
ueniens ad oculum, peruenit ad neruum cõmunem omnino, tamen ſenſus, qui peruenit ad ocu
lum
, non eſt ſenſus doloris tantùm, ſed eſt ſenſus operationis de genere doloris, & eſt ſenſus lucis &
coloris
, & ſenus ordinationis partiũ uiſi. Senſus aũt diuerſitatis coloris & ordinationis partiũ uiſi
2317OPTICAE LIBER I. non eſt in genere doloris. Et nos declarabimus pòſt, quomodo erit ſenſus uiſus ex omnibus rebus
iſtis
.
Senſus ergo perueniens in neruum communem eſt ſenſus lucis, & coloris & ordinationis, &
illud
, à quo comprehendit ſentiens ultimum lucem & colorem, eſt aliqua forma.
28. Corpora perſpicua nata at apta ſunt ad recipiendum reddendum́ obiectis corporibus
lucem
& colorem, abſ ulla ſui mutatione. 4 p 2.
ET remanet modò explicare quæſtionẽ, quæ eſt. Quoniam formę lucis & coloris extenduntur
in
aere, & in corporibus diaphanis;
& perueniunt ad uiſum: & aer & corpora diaphana reci-
piunt
omnes colores:
& formæ cuiuslibet lucis, quæ ſunt præſentes in eodẽ tempore, exten-
duntur
in eodem tẽpore, & in eodẽ aere, & perueniunt ad uiſum, & pertranſeunt diaphanitatẽ tuni
carum
uiſus:
quare oportet, ut admiſceantur iſti colores & lux in aere, & in corporibus diaphanis,
& perueniant ad uiſum mixta omnia.
Et ſic non diſtinguuntur à uiſu colores rerũ uiſarũ. Et ſi ita eſt:
Senſus
ergo uiſus non poteſt eſſe ex iſtis formis.
Dicamus ergo quòd corpora diaphana non immu
tantur
à coloribus, neq;
alterantur ab eis alteratiõe fixa, ſed proprietas coloris & lucis eſt, ut formæ
eorum
extendantur ſecundum uerticationes rectas:
& ex proprietate eſt corporis diaphani, ut non
prohibeat
formas lucis & coloris tranſire per ſuam diaphanitatem:
& illud non recipit formas, niſi
receptione
ad reddendum, non receptione ad alterandum.
Et declaratum eſt [14. 18 n] quòd formæ
lucis
& coloris non extenduntur in aere, niſi ſecundum lineas rectas.
Formæ ergo lucis & coloris,
quæ
ſuntin corporibus præſentibus ſimul in eodem aere, extenduntur ſecundum lineas rectas, &
erunt
illæ lineæ, ſuper quas extenduntur formæ diuerſæ, quæ dam æquidiſtantes, & quædam ſecan
tes
ſe, & quædam diuerſi ſitus:
& quælibet uerticatio earum eſt diſtincta per corpus, à quo extendi-
tur
forma ſuper illam uerticationem.
Formarum ergo extenſarum à corporibus diuerſis in eodem
aere
, quælibet extenditur ſuper ſuam uerticationem, & pertranſit ad formas oppoſitas.
29. Lux & color per corpor a perſpicua diſtinctè penetrant. s p 2.
ET ſignificatio, quòd luces & colores permiſceantur in aere, neq; in corporibus diaphanis:
eſt
, quòd quando in uno loco fuerint multę candelæ in locis diuerſis & diſtinctis, & fuerint o-
mnes
oppoſitæ uni formaini pertranſeunti ad locum obſcurum, & fuerit in oppoſitione illius
foraminis
in obſcuro loco paries, aut corpus non diaphanum:
luces illarum candelarum apparent
ſuper
corpus uel ſuper illũ parietẽ, diſtinctę ſecundum numerũ candelarum illarũ:
& quælibet illa-
rum
apparet oppoſita uni candelę ſecundũ lineam tranſeuntẽ per foramẽ:
& ſi cooperiatur una can
dela
, deſtruetur lux oppoſita uni candelę tantùm:
& ſi auferatur coopertoriũ, reuertetur lux. Et hoc
poterit
omni hora probari:
quòd ſi luces admiſcerentur aere, admiſcerentur aere foraminis, &
deberent
tranſire admixtæ, & diſtinguerentur poſtea.
Et nos inuenimus ita. Luces ergo non
admiſcẽtur
in aere, ſed quælibet illarũ extenditur ſuper uerticationes rectas:
& illę uerticatiões ſunt
æquidiſtãtes
, & ſecãtes ſe, & diuerſi ſirus.
Et forma cuiuslibet lucis extẽditur ſuper oẽs uerticatiões,
quę
poſſunt extendi in illo aere ab illa hora:
neq; tamẽ admiſcentur in aere, nec aer tingitur per eas,
ſed
pertranſeunt per ipſius diaphanitatẽ tantùm, & aer non amittit ſuã formã.
Et quod diximus de
luce
, & colore, & aere, intelligendũ eſt de omnib.
corporibus diaphanis, & tunicis uiſus diaphanis.
30. Humor cryſtallin{us} lucem & colorẽ aliter recipit, quàm cætera perſpicua corpora. 22 p 3.
MEmbrum uerò ſentiens, ſcilicet glacialis, recipit formã lucis & coloris, ſicut recipit aer, &
alia
diaphana ſentientia, ſed ſecundũ modũ diuerſum ab illo modo:
Quoniã iſtud mem-
brum
eſt præparatũ ad recipiendũ iſtam formã:
recipit ergo iſtam, quatenus eſt ſentiens, &
quatenus
eſt diaphanũ.
Et iam declaratũ eſt, [26 n] quòd paſsio eius ex iſta forma, eſt ex genere do
loris
.
Qualitas ergo receptiõis eius ab iſta forma, eſt diuerſa à qualitate receptionis corporũ diapha
norum
ſentientiũ:
Sed tamen iſtud membrũ cum ſua receptione ab iſta forma, quatenus eſt ſen-
tiens
, & cum ſua alteratione uel mutatione, tingitur per iſtam formã illius tinctura, neq;
remanẽt
formæ
coloris & lucis poſt receſſum eius à ſua oppoſitione, uel receſſu earũ.
Et poteſt cõtradici huic
ſermoni
dicendo.
Quoniã iam prædictũ eſt, [1 n] quòd colores fortes ſcintillantes, ſuper quos oriun
tur
luces fortes, operantur in oculũ, & remanent illarũ alterationes in uiſu poſt receſſum, & rema-
nent
formæ coloris in oculo tẽpore aliquanto, & quodcunq;
cõprehenderit uiſus poſt hoc, erit ad-
mixtum
illis coloribus.
Et hoc eſt manifeſtũ; & non dubitatur. Quod cum ita ſit: uiſus ergo tingi-
tur
à colore & luce:
& ſequitur quòd corpora diaphana tingantur à lucibus & coloribus. Et nos di-
cemus
, reſpondendo ad hoc:
quòd hoc ipſum ſignificat, quòd uiſus tingitur à colore & luce, neq;
remanent
in eo alterationes coloris & lucis:
quoniã lſtæ alterationes, quas diximus, accidũt niſi
extranea
fortitudine, ſcilicet fortitudine lucis & coloris.
Et manifeſtũ eſt, quòd iſtę alterationes
remanent
in uiſu, niſi modico tẽpore, & pòſt auferuntur, & tunc debiles ſunt immutationes, nec re-
manet
aliquid:
Tunc ergo uiſus tingitur ab iſtis alterationibus alteratione fixa, nec remanent in
eo
poſt receſſum.
Et ex hoc declarabitur, quòd luces & colores operantur in uiſum, nec remanent
eorũ
alterationes poſt receſſum, niſi paruo tẽpore.
Glacialis ergo alteratur à luce & coloribus tan-
tùm
, ut ſentiat, & deinde aufertur immutatio poſt receſſum.
Alteratio ergo eius à luce & colore eſt
neceſſaria
, ſed natura fixa.
Et etiã uiſus eſt præparatus ad patiendũ colores & luces, & ad ſentien
dum
eos:
neq; tamẽ remanet in eo alteratio. Et aer & corpora diaphana, & tunicæ uiſus diaphanæ
anterioris
glacialis ſunt præparatæ ad patiendũ lucẽ & colorẽ, & ſentiendũ ea, ſed ad reddendũ
2418ALHAZEN luces & colores tantùm. Iam ergo declaratũ eſt, quòd uiſus tingitur ex coloribus & formis lucis
tinctura
fixa:
& declaratũ eſt, quòd formę lucis & coloris non admiſcẽtur in aere & corporibus dia-
phanis
:
& quòd uiſus multi cõprehendunt ipſos in aere, & in eodem tempore, & quilibet eorũ com
prehendit
ipſos ſecundum pyramidem, quæ diſtinguitur inter ipſos & centrum uiſus.
31. Colores uiſibilium in obiect is corporib{us} illuminantur, & obſcur antur præcipuè, pro lucis
qualitate
& obiectorum corporum colorib{us}. Vide 3 n.
QVare uerò appareant omnes formę omniũ corporũ uel colorũ ſuper omnia corpora op-
poſita
, ſed quædam appareant, quædã non:
eſt: niſi quando color fuerit fortis, & lux, quæ
eſt
in corpore, fuerit fortis, & lux, quę eſt in corpore, ſuper quod apparet forma coloris, debi
lis
:
& hoc pertinet ad uiſum: quoniã iſtę formę colorũ oriuntur ſuper corpora oppoſita illis, niſi il
luminẽtur
, ſed ſuper corpora illuminata quolibet lumine:
quoniã formę lucis & coloris eius ſem
per
oriũtur ſuper omnia corpora oppoſita illis, quorũ remotio eſt extranea, multa, fortis, lõga.
In
lucibus
uerò hoc manifeſtatur.
Quoniã, quãdo fuerit experimẽtatũ omne corpus illuminatũ quoli
bet
lumine, ita quòd fuerit lux ualde debilis, & fuerit experimẽtatũ ſecũdũ modos, quos declaraui
mus
, [2 n] ſcilicet, ut ſit poſitũ in ſua oppoſitione corpus albũ, & illud corpus ſit in loco obſcuro, &
fuerit
inter corpus illuminatũ, & locũ illũ obſcurũ foramen ſtrictũ:
inuenietur quòd ſuper illud cor
pus
tũc apparebit lux, colores aũt apparebũt, niſi ſecundũ modũ prędictũ:
quoniã declaratũ eſt
per
inductionẽ, quòd formæ colorũ ſemper ſunt debiliores ipſis coloribus, & quãtò formæ fuerint
remotiores
à ſuo principio, tantò erũt debiliores.
Et declaratũ eſt [2 n] per inductionẽ, quòd fortes
colores
, quando fuerint in locis obſcuris, & fuerint luces, quæ ſunt ſuper ipſos, ualde debiles:
iſti co
lores
apparebunt obſcuri, & diſtinguentur à uiſu:
& quando fuerint in locis illuminatis, & fuerit
lux
, quę eſt ſuper ipſos, fortis:
apparebunt colores, & diſtinguentur à uiſu. Et declaratũ eſt etiam per
inductionẽ
, quòd, quando lux fortis fuerit ſuper formas colorũ apparentes ſuper corpora oppoſita
illis
, latebunt uiſum, & apparebunt, niſi quando lux fuerit remota.
Et etiã declaratum eſt, quòd,
quãdo
lux fuerit fortis, & peruenerit ad uiſum, prohibebit ipſum ab apprehenſione rerũ uiſarũ non
apparentium
in ſe multùm, & oppoſitarum illi tunc.
Et etiam declaratum eſt, [3 n] quòd uiſus non
comprehendit
colores, niſi ex forma ueniente ad ipſum ex illo colore, & quòd comprehenſio ipſius
erit
ſecundum uerticationes proprias.
Quando ergo inſpiciens aſpexerit corpus denſum, ſuper
quod
oriebatur forma coloris:
non comprehendit illam formam, niſi ex ſecunda forma ueniente
ad
ipſum ex illa forma:
& iſta forma ſecunda eſt debilior forma prima, quæ eſt ſuper illud corpus,
& prima forma eſt debilior ipſo colore.
Et uiſus non comprehendit illud corpus denſum, ſuper
quod
apparet forma, niſi quando in eo apparuerit aliqua lux, ſiue lux ueniens cum forma coloris
ſuper
ipſum orientis, ſiue illa lux cum alia.
Forma ergo ſecunda, quæ uenit ad uiſum ex prima for-
ma
coloris:
uenit ad ipſum cum forma lucis, quæ eſt in illo corpore denſo, & color illius corporis
denſi
, ſuper quod eſt iſta forma, comprehendetur à uiſu etiam in illa diſpoſitione.
Forma ergo co-
loris
uenit ad uiſum cum forma ſecunda ueniente ad ipſum ex forma coloris, quæ eſt ſuper ipſum:

& forma coloris iſtius corporis, quæ uenit ad ipſum uiſum in illa diſpoſitione, eſt prima forma:
ui-
ſus
autem non comprehendit illud, quod comprehendit, niſi ex uerticationibus proprijs:
& uerti-
catio
propria, quæ eſt inter ipſum & corpus denſum, ſecundum quod comprehendit formam il-
lius
corporis denſi, eſt eadem cum uerticatione ſua, ſecundum quam comprehendit formam ſe-
cundam
uenientem ex forma coloris orientis ſuper illud corpus:
quoniam illa forma eſt in ſuper-
ficie
illius corporis.
Viſus ergo cõprehendit ipſam ex uerticationibus, quæ ſunt inter ipſum & illud
corpus
:
& ipſe comprehendit colorẽ ipſius ex uerticationibus, quę ſunt inter ipſum & illud corpus.
Et
ſimiliter comprehendit uiſus lucem, quæ eſt in illo corpore, ex illis eiſdem uerticationibus.
Tres
ergo
formæ uenientes ex illo corpore ad uiſum, comprehenduntur à uiſu ex eadem uerticatione:
&
quidem
admixtæ.
Et ſormæ ſecundæ, quæ ueniunt ad uiſum ex forma coloris, quæ eſt ſuper cor-
pus
oppoſitum illi, comprehenduntur à uiſu ſemper admixtæ cum forma coloris illius corporis, &
cum
forma lucis eius.
Viſus ergo comprehendit ex congregatione duorum colorum formam diuer
ſam
à forma cuiuslibet eorum.
Si ergo corpus, ſuper quod eſt forma, habuerit fortem colorem, e-
rit
forma eius, quæ uenit ad uiſum, fortis:
& eſt prima forma, & eſt admixta cum ſecunda forma,
quæ
uenit ad ipſum ex forma coloris uenientis ſuper illud corpus:
& iſta forma eſt debilis: quare
apparet uiſui.
quoniam quando cum colore debili fuerit admixtus color fortis, ipſe ſcilicet color
fortis
uincet debilem:
& ſimiliter inueniuntur ſemper colores & tincturæ, quando admiſcentur
inter
ſe.
Forma uerò coloris non latet, quando lux eſt ſuper ipſam fortis, & cum albedine corporis.
Et
iam declaratum eſt, [2 n] quòd lux fortis, quando uenit ad uiſum, prohibet uiſum à compre-
henſione
formarum debilium.
Quando ergo ueniet ad uiſum lux fortis cum albedine corporis, ſu-
per
quod cadit, prohibet ipſum à comprehenſione ſecundæ formæ debilis, quæ uenit ad ipſum
cum
ea:
& ſi corpus, ſuper quod eſt forma coloris, fuerit album, & lux, quæ eſt ſuper ipſum, fuerit
debilis
, & forma coloris, quæ eſt ſuper ipſum, fuerit debilis:
tunc forma lucis, quæ eſt in illo cor-
pore
, quamuis ſit debilis cum albedine corporis, fortè uincet formam coloris, quę eſt ualde debilis,
& cum uenerit ad uiſum, non diſtinguetur forma illa à uiſu.
Et ſi corpus, ſuper quod eſt lux, fuerit al
bum
, & color cum forma, quæ oritur ſuper ipſum, fuerit niger, aut obſcurus, non obſcurabitur illa
forma
, niſi albedine illius corporis tantùm, & erit quaſi umbra, & comprehendet uiſus illud corpus
2519OPTICAE LIBER I. non ualde album, ſicut comprehendit corpus album in umbra. Quare non diſtinguetur ab eo for-
ma
.
Et omne hoc erit ita, quando lux, quæ eſt in corpore colorato, fuerit fortis, & forma, quæ oritur
ab
eo ſuper corpus oppoſitum, fuerit albedinis debilis.
Si autem lux, quæ eſt in corpore colorato,
fuerit
debilis:
tunc forma, quæ exit ab eo ſuper corpus oppoſitum, erit obſcura, & erit apud uiſum,
ſicut
colores, quos comprehendit in locis obſcuris, in quibus eſt lux ualde debilis, & quaſi colores
corporum
diaphanorum, ſuper quæ oritur lux debilis.
Formæ ergo colorum, quæ ſunt in corpori-
bus
coloratis, quando lux, quæ eſt ſuper ipſa, fuerit debilis, quando oriuntur ſuper corpora oppoſi-
ta
ſibi, non erunt, niſi umbræ tantùm quo ad ſenſum uiſus.
Et ſi corpus oppoſitum colori fuerit in
loco
obſcuro, nihil apparebit ſuper ipſum propter ſuam obſcuritatẽ, & obſcuritatem formæ uenien
tis
ad ipſum.
Et ſi corpus oppoſitũ illi colori fuerit in illuminato loco, & fuerit ſuper ipſum lux, præ
ter
lucẽ illius formæ, & fuerit illud corpus illuminatum:
apparebit color eius ſuper iſtam formam,
& apparebit uiſui color iſtius corporis, & apparebit forma:
quoniam eſt ſicut umbra, & non di-
ſtinguetur
à uiſu iſta diminutio.
Et ſi iſtud corpus, ſuper quod eſt forma, fuerit album, & præterea
fuerit
illuminatum cum alio lumine, præter lumen formæ:
tunc forma obſcurabit albedinem iſtius
corporis
, & lucem eíus tantùm propter ſuam obſcuritatem, ſicut faciũt umbræ in corporibus alijs:

& formæ, quæ ſunt huiuſmodi, tantùm comprehẽduntur à uiſu ſuper corpora oppoſita coloribus.

Viſus
ergo non comprehendit formam coloris ſuper corpus oppoſitum colori, niſi quando forma
ſecũda
ueniens ad ipſum ex forma coloris, fuerit fortior, & potẽtior prima forma ueniẽte ad ipſam
cum
ea, ex luce & colore, quæ ſunt in corpore, ſuper quod eſt forma.
Et iſte modus eſt ualde rarus:
& propter hoc rarò apparet huiuſmodi forma, & non apparet ex ea, niſi illud, quod eſt ex coloribus
fortibus
ſcintillantibus.
Et ſimiliter quòd lux debilis, apparet ſuper corpus oppoſitum ſibi: eſt:
quia
corpus oppoſitũ luci debili, quando fuerit illuminatũ ab alio lumine, admiſcebuntur duæ lu-
ces
, & ſic non diſtinguetur lux debilis à uiſu.
Et corpus oppoſitum luci debili fuerit obſcurum,
non
apparebit forma lucis debilis ſuper ipſum:
quoniam forma lucis debilior eſt ipſa luce: & forma
ſecunda
ueniens ad oculũ ab iſta forma, ex qua oportet uiſum comprehẽdere iſtam formam ſuper
corpus
oppoſitũ luci, eſt debilior iſta forma.
Cum ergo lux fuerit debilis, & corpus oppoſitũ fuerit
obſcurum
:
erit forma; quæ eſt ſuper corpus oppoſitũ, ualde debilis, & erit forma ſecũda, quæ uenit
exilla
, in fine debilitatis.
Viſus autẽ non comprehendit lucẽ, quæ eſt in fine debilitatis. Formæ ergo
omnium
colorũ illuminatorum, & formæ omnis lucis oriuntur ſuper corpora oppoſita, & appa
rent
pleræq;
illarũ propter cauſſas, quas diximus: & quædã apparent, quando fuerint ſecundũ mo-
dum
, quem narrauimus.
Iam ergo declarata eſt cauſſa, propter quã non comprehẽdit uiſus formas
omnium
colorũ, quæ ſunt in corporibus coloratis ſuper omnia corpora oppoſita illi, & cõprehen-
dit
quaſdã:
& cum hoc comprehẽdit omnes colores, qui ſunt in corporibus coloratis. Et cauſſa eſt,
quia
comprehendit colores, qui ſunt in corporibus coloratis ex propria forma ueniente ad ipſum
ex
eis, quæ eſt fortior forma ſecunda ueniente ad ipſum ex formis colorum, qui ſunt ſuper corpora
oppoſita
illi.
Et comprehendit etiã formam colorum ſingularẽ non admixtam cum alia: & compre-
hendit
ſecundã formam uenientẽ ad ipſum ex formis colorum admixtam cum alia.
Et hoc eſt quod
promiſimus
declarare in fine capitis tertij.
Et declaratũ eſt modò, quòd colores, quos comprehen-
dit
uiſus ex rebus uiſis, non comprehendit, niſi admixtos formis lucis, quæ ſunt in eis, & admix-
tos
cum omnibus formis orientibus ſuper ipſos ex coloribus corporum oppoſitorum.
Et ſi in cor-
pore
diaphano, quod eſt medium inter ipſos & uiſum, fuerit aliqua ſpiſsitudo, admiſcebitur color
eius
etiam cum eis, & uiſus non comprehendit illum colorem ſingularem:
ſed tamen formæ, quæ
oriuntur
ſuper corpora colorata, ſunt in maiori parte ualde debiles:
& formæ ſecũdæ, quæ ueniunt
ex
eis ad uiſum, ſunt in fine debilitatis:
& propter hoc erunt colores ipſorum corporum plerunque
fortiores
formis orientibus ſuper ipſa.
Et ſimiliter ſi in corpore diaphano, quod eſt inter uiſuin &
rem
uiſam, fuerit modica ſpiſsitudo, non diſtinguetur à uiſu color eius à colore uiſi uenientis cum
eo
, quando color uiſi uenientis cum eo, fuerit fortior colore illius.
32. Lux uehemens trib{us} potißimùm de caußis uiſibilia quædam obſcur at. Vide 2 n.
QVare uerò lux fortis prohibeat uiſum à comprehẽſione quarundam rerũ uiſarum: eſt: quia
formæ
, quæ ueniunt ad uiſum ſuper unam uerticationem, non comprehẽduntur à uiſu, niſi
admixtæ
.
Et cum quæ dam formæ admixtæ fuerint fortis ſcintillationis, & quædam debi-
lis
, ſuperabit forma fortis formam debilem, & ſic comprehendetur forma debilis à uiſu.
Et cum
formæ
admixtæ fuerint propinquæ in fortitudine, comprehendentur à uiſu, & erit comprehenſio
cuiuslibet
illarum ſecundum illud, quod permiſcebitur cum eis ex formis admixtis cum eis:
quo-
niam
formæ admixtæ non comprehenduntur à uiſu ſingulariter, ſed admixtæ.
Stellæ ergo non
comprehenduntur
à uiſu in luce diei, quia lux, quæ peruẽnit in aerem, eſt fortior luce ſtellarum.

Cum
ergo inſpiciens aſpexerit cœlum in luce diei:
erit aer, qui eſt inter ipſum & cœlum, illu-
minatus
à luce ſolis, & continuatur cum uiſu, & erunt ſtellæ ex poſteriori illius lucis.
Venient
ergo
forma ſtellæ, & forma lucis, quæ eſt in aere medio inter uiſum & ſtellam, ad uiſum
ſuper
unam uerticationem:
& ſic comprehendentur admixtæ. Sed forma lucis diei eſt in ae-
re
fortior multò forma lucis ſtellæ:
quare ſuperabit lux aeris lucem ſtellæ, & ſic non diſtin-
guetur
forma ſtellæ.
Et ſimiliter eſt lux debilis, quæ eſt in medio lucis fortis, ſicut ignis de-
bilis
in luce ſolis, & ſicut noctiluca in luce diei, & ſimilibus:
iſta enim uiſibilia quando fuerint in
2620ALHAZEN luce ſolis aut diei, uenient formæ eorum ad uiſum admixtæ cum forma lucis fortis orientis ſuper
ipſas
, & comprehendet uiſus formam huiuſmodi rerũ uiſarum admixtam cum forma lucis fortis.

Quare
ſuperabit forma lucis fortis formam debilem.
Et multoties latet lux debilis, & forma rei ui-
ſæ
debilis, quando peruenerit in uiſum lux fortis, quamuis ſit peruentus duarum formarum ad
uiſum
ex una uerticatione.
Et hoc erit, quãdo peruentus duarum formarum fuerit ex duabus uer-
ticationibus
uicinantibus.
Et hoc apparet nocte, & in luce ignis. Quoniam uiſus quando compre-
henderit
lucem ignis, & fuerit ignis propinquus uiſui, & fuerit lux eius fortis, & fuerit in oppoſi-
tione
uiſus in illa diſpoſitione aliquod uiſibile, in quo eſt lux debilis accidentalis, & fuerit illud ui-
ſibile
remotius à uiſu quàm ignis, & fuerit ſuper uerticationem uicinãtem uerticationi ignis:
tunc
uiſus
non comprehendet uiſibile illud comprehenſione uera.
Et ſi aſpiciens cooperuerit ignem à
ſuo
uiſu, aut remouerit ſe à uerticatione ignis, ita ut ſit uerticatio, à qua comprehendet illud uiſibi-
le
, remota à uerticatìone ignis:
tunc comprehendet illud uiſibile comprehenſione manifeſtiore. Et
cauſſa
illius eſt, quòd uiſibile, in quo eſt lux debilis accidentalis, habet formam obſcuram, & cum
ipſam
comprehenderit uiſus, non autem comprehenderit cum ea lucem fortem:
ſentiet lucem de-
bilem
, in qua eſt aliquid obſcuritatis inter uiſum, aut priuationem lucis fortis à parte eius, in quam
peruenit
lux debilis.
Et cum uiſus comprehenderit formam lucis debilis, & comprehenderit cum
ea
lucem fortem:
tunc etiam comprehendet lucem fortem in parte contingente partem uiſus, qua
comprehendebat
formam obſcuram:
non comprehendet autem uiſus lucem debilem, quæ eſt in
forma
obſcura propter duo:
quorum unum eſt, quòd lux fortis, quando peruenerit ad uiſum, illu-
minatur
totus uiſus, & cum totus uiſus fuerit illuminatus, non apparebit in eo lux debilis, & maxi-
quando lux debilis füerit proportionis minimæ reſpectu lucis fortis.
Alterum eſt coniunctio
lucis
debilis cum luce forti in duabus partibus uiſus uicinãtibus, & quia lux debilis reſpectu lucis
fortis
eſt ferè obſcuritas.
Et cum lux appropin quabit ad formam obſcuram debilem, & forma lucis
fortis
fuerit in uiſu:
non comprehendet uiſus formam, quæ eſt in luce obſcura, neque comprehen-
det
etiam formam obſcuram, niſi obſcuritatem tantùm:
& ſic non diſtinguetur ab eo forma, neque
comprehendet
eam comprehenſione uera.
Et occultatio formarum debilis lucis propter uicinita-
tem
lucis fortis, habet ſimile in coloribus:
quoniam color fuſcus ſi intingatur corpore albo pun-
ctatim
, apparebunt ipſa puncta nigra propter fortitudinem albedinis:
& ſi eadẽ puncta fuerint po-
ſita
ſupra corpora ualde nigra, apparebunt ferè alba, & non apparebit obſcuritas, quæ eſt in eis.
Et
quando
illa tinctura fuerit in corporibus, quæ non ſunt multùm alba, neque multùm nigra:
appa-
rebit
color ſecundum ſuum eſſe.
Et ſimiliter quando color uiridis ſegetalis fuerit ſuper corpus ci-
trinum
, apparebit illa tinctura obſcura:
& quando fuerit in corpore nigro, apparebit illa tinctura
ſimilis
colori origani.
Et ſimiliter eſt omnis tinctura media inter duas extremitates. Viſibilia ergo
uicinantia
, quando fuerint remota in fortitudine & debilitate coloris:
quod eſt debilis coloris, la-
tebit
uiſum:
quoniam qualitates lucis & coloris non comprehenduntur à uiſu, niſi reſpectu eorum
inter
ſe.
Et lux fortis non prohibebit uiſum à comprehenſione uiſibilium lucis debilis, niſi pro-
pter
admixtionem formæ lucis debilis cum formis eorum, & propter uictoriam formarum lucis
fortis
ſuper formas lucis debilis, & debilitatem ſenſus ad comprehendendum illud, quod eſt mini-
proportionis, reſpectu fortis.
Iam ergo compleuimus declarationem omnium rerum depen-
dentium
ab illo capitulo.
DE OFFICIO ET VTILITATE INSTRVMEN-
torum
uiſus. Caput ſextum.
33. Multiplex & uaria eſt partium uiſ{us} utilit{as}: diuerſa́ ſunt ipſarum inter
ipſas
officìa. 4 p 3.
TVnicæ, quas diximus in declaratione formæ uiſus, ſunt inſtrumenta, per quæ completur ui-
ſio
.
Tunica uerò prima, quæ dicitur cornea, eſt tunica diaphana, & nõnihil fortis, & eſt ſuper-
poſita
foramini, quod eſt in anteriori uueæ.
Et prima utilitas eius eſt, quòd cooperit foramen
uueæ
:
quare retinet humorem albugineum, qui eſt in anteriori uueæ: & eſt diaphana, ut tranſeant
in
ea formæ lucis & coloris ad interius uiſus:
quoniam non tranſeunt, niſi per diaphana. Fortitudo
autem
eius eſt, ut non corrumpatur citò:
quoniam eſt expoſita aeri, & poteſt citò corrumpi ex fu-
mo
, & puluere, & ſimilibus.
Humor autem albugineus eſt diaphanus, & eſt humidus & fluxibilis.
Diaphanus
autem eſt, ut pertranſeant in eo formæ, & perueniant in eo ad humorem glacialem:

humiditas
autem eius eſt, ut ſemper humefaciat humorem glacialem, ita ut eius natura ſit cu-
ſtodita
:
quoniam tela, quæ eſt ſuper glacialem, eſt ualde tenuis, & nimia ſiccitate poteſt cor-
rumpi
.
Tunica autem nigra continens humorem albugineum, quæ eſt uuea, eſt nigra, & fortis,
ſpiſſa
, & ſphærica:
& in anteriori eius eſt foramen rotundum, ſicut narrauimus. Nigredo ue-
eius eſt, ut obſcuretur humor albugineus & glacialis, ita ut appareant in eis formæ lucis debi-
lis
:
quoniam lux debilis üalde apparet in locis obſcuris, & latet in locis luminoſis. Et eſt aliquan-
tulum
fortis, ut retineat humorem albugineum, & ut non reſudet ex eo aliquid foras.
Et eſt ſpiſſa,
ut
ſit obſcura:
quoniam ſi eſſet rara, eſſet diàphana: ſed cum fuerit ſpiſſa, obſcurabitur anterior pars
eius
.
Et eſt ſphærica, quia magis temperata figurarum eſt ſphærica, & eſt magis remota ab offen-
ſionibus
:
habens enim angulos, citius alteratur per angulos. Foramen autem, quod eſt in ate-
2721OPTICAE LIBER I. riori iſtius tunicæ, eſt, ut pertrãſeant ipſum formæ ad interius uiſus: & eſt rotundum, quia rotundi-
tas
eſt ſimpliciſsima figurarũ, & ampliſsima iſoperimetrarum.
Humor autẽ glacialis habet multas
proprietates
, per quas completur ſenſus:
quoniam eſt humidus & ſubtilis: & eſt in eo aliquid dia-
phanitatis
& ſpiſsitudinis:
& ſuper ipſum eſt tela ualde rara: & figura ſuperficiei eius eſt cõpoſita ex
duabus
ſuperficiebus ſphæricis diuerſis:
& anterior illarũ eſt maioris ſphæricitatis altera. Eſt au-
tem
humidus, ut citius patiatur à luce:
& eſt ſubtilis, quia talia corpora ſunt ſubtilis ſenſus: & eſt ali
quantulum
diaphanus, ut recipiat formas lucis & coloris, & ut pertrãſeant per ipſum lux & color:

& eſt aliquantulũ ſpiſſus, ut remaneant in eo diu formæ lucis & coloris, ita ut appareat uirtuti ſen-
ſibili
forma lucis & coloris, quæ figebantur in eo.
Nam ſi eſſet diaphanus in fine diaphanitatis, per-
tranſirent
formæ in eo, & non pateretur à formis paſsione, quæ eſt ex genere doloris:
& ſic com-
prehenderet
formas.
Tela autẽ quæ eſt ſuper iſtum humorẽ, eſt, ut retineat ipſum, ne fluat: quoniã
humores
retinerentur, ſed aliquò fluerent, & remanerent ſecundũ unam figuram.
Et iſta tela
eſt
ualde rara, ut occultet formas uenientes:
& eſt ſphærica propter cauſſam, quam diximus. Et
ſuperficies
anterioris eius eſt ex ſphæra maiori, ut ſit æquidiſtans ſuperficiei anteriori uiſus, ita ut
centrum
illarũ ſit unumpunctum.
Neruus autẽ opticus, ſuper quem componitur oculus totus, eſt
cauus
, ut currat per ipſum ſpiritus uiſibilis à cerebro, & perueniat ad glacialem, & det ipſi uirtutem
ſenſibilem
ſucceſsiuè, & ut pertranſeant etiã formæ in corpore ſubtili currẽte in ſuo concauo, quo-
uſq
;
perueniant ad ultimum ſentiens, quod eſt in anteriori cerebri. Et principia duorũ neruorum,
ſuper
quos componũtur oculi duo, ſunt in duabus partibus anterioris cerebri, ut ſitus duorũ ocu-
lorum
à ſuis principijs ſit ſitus conſimilis:
& fuit principium eorum à medio anterioris cerebri,
quia
iſte locus eſt proprius ſenſui ordinatus.
Quare autẽ ſint duo oculi, eſt benignitas operatoris,
ut
ſi uni illorum accideret interitus, remaneret alter, & ut forma faciei eſſet pulchrior.
Cauſſa autẽ,
propter
quam concurrant iſti duo nerui, iam fuit dicta in qualitate uiſionis.
34. Superſicies tunicarum uiſ{us} ſunt globoſæ. 3. 4 p 3.
SVperficies uerò tunicarum oculi ſunt ſphæricæ & æquidiſtantes, & centrum illarũ eſt unum
punctum
:
ita ut perpendicularis, quæ eſt ſuper primam illarũ, ſit pependicularis etiam ſuper
omnes
:
& ſunt ſphæricæ, nt exeant omnes ab uno puncto, quod eſt centrum illarũ: deinde di-
ſtent
apud extremitates ſecundũ remotionem à centro:
ita ut pyramis extenſa à centro, contineat
omnes
perpendiculares exeuntes ab illa re uiſa, & diſtinguat ex ſuperficie uiſus & mẽbri ſentientis
partem
, licet paruam, continentem tamen totam formam uenientem à re uiſa ad uiſum.
Et ſi ſuper-
ficies
tunicarum uiſus eſſent planæ, ueniret forma uiſi ad uiſum ſuper perpendiculares, niſi eſſet
uiſus
æqualis uiſo.
Et nulla figura eſt, in qua adunantur perpendiculares, & cõcurrunt in unũ pun-
ctum
, niſi figura ſphærica:
& cum iſta diſpoſitione poſſunt exire à centro uiſus multæ pyramides ad
multa
uiſa in eodem tempore:
& quælibet illarũ diſtinguet partem paruam membri ſentientis, con
tinentem
formam illius uiſi.
Et omnes tunicæ habentidẽ centrum propter illud, quod diximus: &
eſt
, ut perpendiculares exeuntes à re uiſa ad unam iſtarum, ſint perpendiculares ſuper omnes, & ut
pertranſeant
etiã formæ omnes ſecundũ unam uerticationem.
Quare uerò nihil comprehẽdat ui-
ſus
ex rebus uiſibilibus, niſi ex uerticationibus iſtarũ perpendicularium tantùm:
eſt: quia per iſtas
perpendiculares
tantùm ordinãtur partes rei uiſæ in ſuperficie mẽbri ſentiẽtis.
Et hoc fuit iam ma-
niſeſtum
antea [18 n] quoniã non poteſt ordinari forma rei uiſæ in ſuperficie membri ſentiẽtis, niſi
ſit
receptio eius ad formã ex iſtis uerticationibus tãtùm.
Et propter hoc appropriatur natura uiſus
iſta
proprietate, & naturatur, ut non recipiat aliquã formam, niſi ſecundũ ſitum iſtarum uerticatio-
num
tantùm.
Et appropriatio uiſus, habita hac proprietate, eſt una rerũ ex quibus apparet maxima
diſcretio
operatoris, & bonitas præparationis naturæ, præparãdo inſtrumẽta uiſus, & formam, per
quã
eõpletur ſenſus, & per quã diſtinguũtur uiſibilia.
Conſolidatiua autẽ cõtinet omnes iſtas tuni-
cas
:
& in ea eſt aliquid humiditatis, & pręterea habet aliquid retẽtionis, & eſt aliquãtulùm fortis. Et
cõtinet
iſtas tunicas, ut cõgreget & cõſeruet illas:
& eſt aliquãtulũ humida, ut præparẽtur loca tuni
carũ
ex ea, & ut accidat ſiccitas uelociter illis tunicis:
& eſt aliquãtulùm retẽtiua & fortis, ut cõ-
ſeruet
ſitus & figuras tunicarũ, ut alterẽtur citò:
& eſt alba, ut ſit per ipſam forma faciei pulchra.
35. Ocul{us} eſt globoſ{us}. 3 p 3.
ET totus oculus eſt rotũdus, quoniã rotunditas eſt melior figuris, & maior, & leuioris motus.
Oculus
autẽ indiget motu, & uelocitate motus, ita, ut ſit oppoſitus per motũ multis uiſibili-
bus
in eodẽ tẽpore, & ut ſit oppoſitus propter motũ omnibus partibus rei uiſæ, mediũ aſpi-
ciens
, ita ut cõprehendat ipſum comprehenſione uera, & conſimili:
quoniã ſenſus per mediũ mem-
bri
ſentientis eſt manifeſtior.
Et hoc declarabimus pòſt in loco cõueniente. Velocitas autẽ motus
uiſus
eſt, ut aſpiciat omnes partes rei uiſæ, & uiſibilia ſibi oppoſita in modico tõpore.
Palpebræ au-
tem
ſunt, ut conſeruent oculum in ſomno, & ut faciant oculũ quieſcere, quãdo fatigatur à lumine,
quoniam
luces fortes nocent oculis:
& ſi continuè aperirentur oculi, ſupra modũ debilitarentur: &
hoc
apparet, quando oculi aſpiciunt lucẽ fortem longo tempore.
Et ſimiliter nocet uiſui aer, quan-
do
in eo fuerit fumus, aut puluis.
Palpebræ ergo cooperiunt oculũ à luce, quãdo indiget, & conſer-
uant
ipſos ab aere, & abſtergunt ab eis multa nocumẽta:
deinde quãdo fatigantur, ſuperponuntur
palpebræ
eis, ita ut compleatur in eis ſua requies:
& ſunt uelocis motus, ut citius ſuperponantur
2822ALHAZEN oculis, dum appropinquant nocumenta oculis. Cilia autem ſunt ad temperandam quandam par-
tem
lucis, quando dolebit uiſus propter fortitudinem lucis:
& propter hoc adunat aſpiciens ocu-
lum
, & conſtringit, ita ut poſsit aſpicere ab anguſto, quando lux fortis nocuerit ei.
Iſta ergo, quæ di-
ximus
, ſunt utilitates inſtrumentorum uiſus:
ex quibus manifeſtatur magna diſcretio operatoris.
Sit
ergo nomen eius benedictum, & bonitas præparationis naturæ.
DE IIS SINE QVIBVS VISIO NON PO-
teſt
compleri. Caput ſeptimum.
36. Ad uiſionem perſiciendam ſex inprimis neceſſaria ſunt.
IAm ergo declaratum eſt ſuperius, quòd uiſus nihil comprehendit ex rebus uiſis, quæ ſunt cum
eo
in eodem aere, ita ut comprehenſio earum ab eo non ſit ſecundum refractionem, niſi quãdo
aggregatæ
fuerint iſtæ res:
& ſunt, ut ſit inter ea aliquid ſpatij: & ſit oppoſita uiſui illa res, ita ut
ſit
inter quodlibet punctum eius ſuperficiei, quam comprehendit uiſus, & inter aliud punctum ſu-
perficiei
uiſus, linea recta imaginabilis:
& ut ſit in ea lux: & ut ſit corpus eius aliquãtulum, in reſpe-
ctu
uirtutis ſenſus uiſus:
& ut ſit aer medius diaphanus, cõtinuæ diaphanitatis, & ſit in eo alιud
corpus
non diaphanum:
& ut ſit res uiſa reſiſtens uiſui, ſcilicet ut non ſit in ea diaphanitas, aut ſi ſit,
ſit
ſpiſsior diaphanitate aeris medij inter ipſam & uiſum.
Viſus autem non comprehendet rem ui-
ſam
, niſi quando aggregabuntur iſtæ ſex intentiones:
& ſi res uiſa caruerit una iſtarum intentionũ,
non
comprehendetur à uiſu.
Indigentia autem uiſus ab unaquaque iſtarum intentionum, non eſt
niſi
propter aliquam cauſſam.
37. Diſt antia inter uiſum & uiſibile. 15 p 3.
QVare ergo non comprehendat uiſus rem uiſam, niſi quando inter ea fuerit diſtantia aliqua,
& non comprehendatipſam, quando applicatur ei, eſt propter duas cauſſas.
Quarum una
eſt
, quia uiſus non comprehendit rem uiſam, niſi quando in ea fuerit lux aliqua, [per 3 n] &
quando
fuerit applicata uiſui, & non fuerit illuminata per ſe, non erit in ſua ſuperficie uicinante ui-
ſui
lux:
quoniã corpus oculi ſecundũ ſitum ſuum tunc prohibetur à uiſu. Res autẽ luminoſæ per ſe
non
poſſunt applicari ſuperſiciei uiſus:
quoniam res illumιnatæ per ſe ſunt ſtellæ, & ignis, quæ non
poſſunt
applicari ſuperficiei uiſus.
Cauſſa autem ſecunda eſt, quia uiſio fit, niſi ex parte oppoſita
foramini
uueæ ex medio ſuperficiei uiſus [per 4 n] & ſi res uiſa applicetur uiſui, ſuperponetur
iſti
parti uiſui, niſi pars æqualis illi tantùm ex re uiſa:
& ſi uiſus comprehenderet rem uiſam per ap-
plicationem
, non comprehenderet, niſi partem applicatam parti oppoſitæ foramini tantùm, & non
comprehenderet
reſiduum rei uiſæ.
Et ſi moueatur res uiſa ſuper ſuperficiem uiſus, quouſq; cõtin-
gat
totam ſuperficiem rei uiſæ ſecundũ partem mediam uiſus, comprehendet partem poſt partem
aliam
, & dum comprehendet partem ſecundam non comprehendet partem primam:
& ſic non po
terit
comprehendere totam rem uiſam ſimul.
Et cum ita ſit, non figurabitur in eo forma rei uiſæ: ita
ut
ſi aliqua res uiſa eſſet ſuper corpus denſum, & eſſet in illo corpore denſo foramen minoris quan-
titatis
re uiſa, & res uiſa eſſet applicata foramini, non comprehẽderet ex ea, niſi partem ſuppoſitam
foramini
tantùm:
deinde ſi res uiſa moueatur ſuper foramen, quouſq; comprehendatur à uiſu pars
poſt
aliam, non figuratur in uiſu tota forma eius.
Si ergo uiſio eſſet per tactum, comprehenderet
uiſus
totam rem uiſam, neq;
figuram & formam eius, niſi eſſet res uiſa æqualis parti mediæ ſuperfi-
ciei
uiſus, per quam erit uiſio:
neq; etiam ſic poteſt comprehẽdere multas res uiſas in eodem tem-
pore
.
Et cum inter uiſum & rem uiſam fuerit aliquod ſpatium, poterit rem uiſam comprehẽdere in
eodem
tempore totam ex parte parua, quamuis ſit res uiſa magna:
& poteſt comprehẽdere res ui-
ſas
multas ſimul in eodem tempore:
& cum res uiſa fuerit remota à uiſu, erit poſsibile oriri lucem
ſuper
ſuperficiem uiſus oppoſitam uiſui.
Propter iſtas igitur duas cauſſas non comprehendit uiſus
quicquam
ex rebus uiſibilibus, niſi ſit inter ea aliquod ſpatium.
38. Collocatio uiſibilis ante uiſum directa. 2 p 3.
QVare uerò non comprehendat uiſus rem uiſam, quæ eſt cum eo in eodem aere, & in parte
oppoſita
illi, niſi ſit inter quodlibet punctum eius, & aliquod punctũ partis ſuperficiei ui-
ſus
, per quam erit uiſio, linea recta:
eſt: quia declaratum eſt, quòd uiſio non ſit, niſi ex formis
uenientibus
à re uiſa ad uiſum, & quòd formæ non comprehendantur, niſi ſecundum lineas rectas:

[per 14 n] & propter hanc cauſſam non comprehendit uiſus rem, niſi ſit inter ea linea recta.
Et ſi ſe-
cuerint
corpora denſa media omnes lineas, quæ ſunt inter ea, latebunt res uiſæ uiſum:
& ſi ſecuerit
illud
corpus quaſdam illarum linearum rectarum, latebit uiſum quædam pars, quæ eſt apud extre-
mitatem
linearum reſectarum per corpus denſum.
39. Lux. 1 p 3.
QVare uerò uiſus cõprehendat rẽ uiſam, niſi ſit in ea lux, eſt ꝓpter duas cauſſas: aut ꝗafor
uiſæ extẽdũtur in aere, niſi ſit lux colore, [ք 3 n] aut ꝗa forma coloris extẽditur in
aere
, quamuis ſit ea lux:
ſed operatur in uiſum operatione ſenſibili, niſi per lucẽ. Et
manifeſtũ
eſt, quod forma lucis manifeſtior eſt, forma coloris, & quòd lux oքatur oքatione manife
ſtiore
:
& quòd forma coloris, ꝗa eſt debilis, poteſt operari in uiſum, ſicut operatur lux. Et forma
2923OPTICAE LIBER I. coloris, quæ eſt in corpore illuminato, ſemper eſt admixta cum forma lucis, & cum peruenerit ad
uiſum
, ſemper operatur in ipſum per ſuam fortitudinem & præparationem uiſus, ut patiatur ex ea:

& quia admiſcetur cum forma coloris, & non diſtinguitur ab ea, non ſentit uiſus formam lucis, niſi
admixtam
cum forma coloris.
Viſus ergo non ſentit colorem rei uiſæ, niſi ex colore admixto cum
forma
lucis ueniente adipſum ex re uiſa: & propter hoc alterantur colores multarum rerũ uiſarum
apud
uiſum per alterationem lucis ſuper ipſas.
Quia ergo forma coloris non operatur in uiſum, niſi
admixta
ſit cum lumine, & non eſt ex colore forma niſi ſit in ea lux:
nihil comprehendit uiſus exre-
bus
uiſibilibus, niſi quando in eis fuerit aliqua lux.
40. Magnitudo rei uiſibilis. 19 p 3.
QVare uerò non comprehendat uiſus rem uiſam, niſi ſit corpus eius in aliqua quantitate: eſt;
quia
declaratũ eſt, [19 n] quòd forma rei uiſæ non perueniat ad uiſum, niſi ex pyramidibus,
quarum
caput eſt cẽtrum uiſus, & baſis ſuperficies rei uiſæ, & quòd iſta pyramis diſtinguat
ex
ſuperficie mẽbri ſentientis paruam partẽ, in qua ordinatur forma rei uiſæ:
& ſi res uiſa fuerit ual-
de
parua, erit pyramis, quæ eſt inter ipſam & centrum uiſus, ualde parua.
Erit ergo pars diſtincta ex
mẽbro
ſentiente, quaſi punctũ, ualde parua:
ſed ſentiens ſentit formã, niſi quãdo pars ſuæ ſuper-
ficiei
, ad quã peruenit forma, fuerit quantitatis ſenſibilis, reſpectu totius apud totũ membrũ.
Et uir
tutes
ſenſus etiã ſunt finitæ.
Et cum pars membri ſentientis, ad quam peruenit forma, non eſt quan
titatis
ſenſibilis apud totũ membrum ſentiens, non ſentiet paſsionem, quæ ìlli accidit, propter par-
uitatem
ipſius.
Quare non comprehendit formam. Res ergo uiſa, quæ poteſt comprehẽdi à uiſu, eſt
illa
, in qua pyramis, quæ figuratur inter rem uiſam & cẽtrum uiſus, diſtinguet ex ſuperficie glacialis
partem
quãtitatis ſenſibilis reſpectu totius ſuperficiei glacialis.
Et iſte ſenſus erit ſecundũ tantum,
ad
quantum peruenit uirtus ſenſitiua, & non extenditur ad infinitum, & diuerſatur ſecundũ diuer-
ſitatem
uirtutis oculi.
Et pyramis, quæ figuratur inter rem uiſam & centrum uiſus, diſtin xerit ex
ſuperficie
glacialis partem quantitatis inſenſibilis, reſpectu totius ſuperficiei glacialis, non poteſt
uiſus
comprehendere illam rem.
Et propter hoc non comprehendet uiſus rem ualde paruam.
41. Perſpicuit{as} corporis inter uiſum & uiſibile interiecti. 13 p 3.
QVare uerò uiſus non comprehendat rem uiſam, niſi quando corpus medium inter ipſum
uiſum
& rem uiſam fuerit diaphanum:
eſt: quia uiſio non eſt niſi ex forma ueniente ex re ui-
ſa
ad uiſum [per 14 n] formæ autem non extenduntur niſi in corporibus diaphanis, & ui-
ſio
non completur, quando res uiſa fuerit cum uiſu in eodem aere, & fuerit comprehenſio non ſe-
cundum
refractionem, niſi quando aer fuerit continuus inter rem uiſam, & abſciderit rectas li-
neas
, quæ ſunt inter ea, corpus denſum:
quoniam forma non extenditur in aere conſimilis diapha-
nitatis
, niſi ſecundum lineas rectas.
Et propter hoc uiſus comprehendit rem uiſam, quæ eſt cum
eo
in eodem aere, & in parte oppoſita uiſui, niſi quando aer medιus inter ea fuerit diaphanus, con-
ſimilis
diaphanitatis.
42. Denſit{as} ac ſolidit {as} uiſibilis. 14 p 3.
QVare uerò uiſus non comprehendat uiſam rem, niſi quãdo in ea fuerit denſitas, aut aliquid
denſitatis
:
eſt propter duas cauſſas: quarũ altera eſt, quia quod eſt denſum, eſt coloratum,
& ex colore uenit forma ad uiſum, ex qua comprehendit uiſus colorẽ rei uiſæ:
quod autem
eſt
in fine diaphanitatis, caret colore:
quare non comprehendetur à uiſu. Et cauſſa ſecũda eſt, quo-
niam
uiſus non comprehendit rem uiſam, niſi ſit illuminata, & ueniat ex luce, quæ eſt in ea, forma
fecunda
ad uiſum cum forma coloris, & non erit forma ſecunda ex luce oriente ſuper aliquod cor-
pus
, niſi figatur lux in illo corpore, ſuper quod oritur:
ergo lux fuerit fixa in corpore illo, erit ex
eo
forma ſecunda:
& quando lux orietur ſuper corpus diaphanũ ualde, non figetur in eo, ſed exten
detur
in ſua diaphanitate.
Cum ergo corpus diaphanum fuerit oppoſitũ uiſui, & ſuper ipſum oritur
lux
ex parte, in qua eſt uiſus, in eo extendetur, & non figetur in ſua ſuperficie:
& ſic erit in ſuper-
ficie
oppoſita uiſui iſtius corporis lux, ex qua uenit forma ad uiſum.
Et ſi fuerit illud illuminatum,
cuius
lux oritur ſuper illud corpus diaphanum, oppoſitum uiſui, pertrãſibit lux eius in corpus dia-
phanum
, & perueniet ad uiſum, & nihil deferet ſecũ ad uiſum ex colore corporis diaphani:
quoniã
corpus
diaphanum, quod eſt in fine diaphanitatis, habet colorem.
Viſus ergo comprehendet ex
illo
loco corpus illuminatum, cuius lux oritur ſuper corpus diaphanum, poſt corpus diaphanum:

& non comprehendet corpus diaphanũ propter hoc:
quia non comprehẽdit uiſus rem uiſam, quæ
eſt
in fine diaphanitatis.
Et diaphanitas corporis fuerit ſimilis diaphanitati aeris, erit eius diſpo
ſitio
, ſicut diſpoſitio aeris, & comprehẽdetur à uiſu, ſicut nec aer.
Et corpora diaphana, quorum
diaphanitas
non eſt ſpiſsior diaphanitate aeris, non comprehendẽtur à uiſu:
quoniam nulla forma
uenit
ex eis ad uiſum, quæ poſsit operari in uiſum.
Et ſimiliter accidit ſi inter uiſum & rem uiſam
fuerit
medium corpus diaphanum præter aerem, & fuerit diaphanitas rei uiſæ ſpiſsior diapha-
nitate
corporis medij.
Et cum res uiſa fuerit denſa, erit colorata, & cum ſuper ipſam oritur lux, fige-
tur
in ſua ſuperficie, & erit ex colore eius, & ex luce, quæ oritur ſuper ipſam, forma, quæ extendi-
tur
in aere, & in corporibus diaphanis:
& cum iſta forma peruenerit ad ipſum uiſum, operabitur
in
eo, & ex ea ſentiet uiſus rem uiſam.
Et cum res uiſa fuerit diaphana, ſed minus quàm aer: habe-
bit
colorem ſecundum ſuam ſpiſsitudinem:
& cum aer ſuper ipſam oritur, lux figetur in éa aliqua
3024ALHAZEN fixione, ſecundum illud, quod eſt in ea de ſpiſsitudine, & pertranſibit in ea ſecũdum ſuam diapha-
nitatem
, & erit ex ea, forma in aere ſecundum colorem & lucem, quæ ſunt in ſua ſuperficie:
& cum
illa
forma peruenerit ad uiſum, operabitur in uiſum, & ſentiet uiſus illã rem uiſam.
Et propter iſtam
cauſſam
non comprehendit uiſus ex rebus uiſibilibus, niſi quãdo ipſum uiſibile fuerit denſum, aut
fuerit
in eo aliquid denſitatis.
Iam ergo declaratę ſunt cauſſæ, propter quas nihil comprehendit ui-
ſus
, niſi quãdo fuerint aggregatæ intentiones prædictæ.
Et hoc, quod declarauimus, eſt illud, quod
intendimus
declarare in iſto tractatu.
ALHAZEN FILII
ALHAYZEN OPTICAE
LIBER SECVNDVS.
DECLARATVM eſt qualiter fiat uiſio: & eſt qualit{as} ſenſus uiſ{us} à forma
lucis
& coloris, quæ ſunt in re uiſa, ordinatorum ita, ſicut ſunt in ſuperficie
rei
uiſæ.
Viſ{us} autem comprehendit ex reb{us} uiſibilib{us} mult{as} intentio-
nes
præter lucem & colorem.
Et etiam declaratum eſt in primo tractatu
[18 n] quòd uiſio non ſit, niſi ex uerticationib{us} linearum radialium:
& lineæ radia-
les
diuerſentur in ſuis diſpoſitionib{us}:
& ſimiliter diuerſantur diſpoſitiones formarum
uenientium
ſuper ipſas ad uiſum.
Et etiam comprehenſio uiſ{us} à re uiſa eſt in omni-
b
{us} corporib{us}, & in omnib{us} uiſibilib{us}:
ſed diuerſatur qualit{as} ſenſ{us} uiſ{us} à reb{us}
uiſibilib
{us}:
& diuerſatur qualit{as} ſenſ{us} uiſ{us} ab una re uiſa ſecundum ſitum unum,
& ſecundum eandem dιſtantiam.
Et nos diuidem{us} iſtum tractatum in tria capita.
In
primo declarabim{us} diuerſitatem diſpoſitionum linearũ radialium, & diſtingue-
m
{us} proprietates earum.
In ſecundo declarabim{us} omnes intentiones comprehenſas à
uiſu
, & qualiter comprehendat uiſ{us} quamlibet illarum.
In tertio declarabim{us} diuer-
ſitatem
comprehenſionis uιſ{us} ab eis.
DE DIVERSITATE DISPOSITIONVM LINEARVM
radialium
, & diſtinctione proprietatum ipſarum.
Caput
primum.
1. Recta connectens centra partium uiſ{us}, eſt axis pyramidis opticæ. 18 p 3.
IAm declaratum eſt in primo tractatu [18. 20 n] quòd lineæ radiales, ex quarum uerticationibus
comprehendit
uiſus uiſibilia, ſunt lineæ rectæ, quarum extremitates concurrunt apud centrum
uiſus
.
Et iam declaratum eſt in forma uiſus [4 n 1] quòd membrum ſentiẽs, quod eſt membrum
glacialis
, eſt compoſitum ſuper extremitatem concauitatis nerui, ſuper quem compoſitus eſt ocu-
lus
totus:
& quòd iſte neruus non gyratur niſi à poſteriori centri uiſus, & à poſteriori totius oculi,
& apud foramen, quod eſt in concauo oſsis.
Et iam declaratum eſt [7. 9 n 1] quòd linea recta tran-
ſiens
per omnia centra tunicarum uiſus, extenditur in medio concaui nerui, & tranſit per medium
foraminis
, quod eſt in anteriori uueæ.
Et iam declaratum eſt [5. 13 n 1] quòd centrũ iſtius lineæ non
diuerſatur
reſpectu totius uiſus, neq;
reſpectu ſuperficierum tunicarum uiſus, neque reſpectu par-
tium
uiſus.
Linea ergo recta tranſiens per omnia centra tunicarum uiſus, ſemper extenditur rectè
ad
locum gyrationis concaui nerui, ſuper quem componitur oculus, in omnibus diſpoſitionibus,
ſiue
ſit uiſus in motu, ſiue in quiete.
Et quia iſta linea tranſit per centrum uiſus, & per centrum fo-
raminis
, quod eſt in anteriori uueæ, & per centrũ uueæ extenditur in medio pyramidis, cuius cen-
trum
eſt uiſus:
& continet ipſam circumferentia foraminis, quod eſt in anteriori uueæ: appellemus
ergo
iſtam lineam axem pyramidis.
Et declaratum eſt etiam in ipſo tractatu primo [19 n] quòd py-
ramis
figurata inter rem uiſam & centrum uiſus, diſtinguit ex ſuperficie glacialis partem continen
tem
totam formam rei uiſæ, quæ eſt apud baſim illius pyramidis:
& erit forma ordinata in iſta parte
ſuperficiei
glacialis per uerticationem linearum radialium extenſarum inter rem uiſam & uiſum,
ſecundum
ordinationem partium ſuperficiei rei uiſæ.
Cum ergo uiſus comprehenderit aliquã rem
uiſam
, & peruenerit eius forma in partem ſuperficiei glacialis, quam diſtinguit pyramis prædicta:

quodlibet
punctum formæ prædictæ eſt ſuper lineam radialem extenſam inter illud punctum, &
punctum
oppoſitum illi in ſuperficie rei uiſæ, ſuper quam uenit forma ad illud punctum in ſuperfi-
ciem
glacialis rectè.
Cum ergo forma rei uiſæ fuerit in medio ſuperficiei glacialis, erit axis prædi-
ctus
una linearum, ſuper quas ueniunt formæ punctorum, quæ ſunt in ſuperficie rei uiſæ:
& erit
3125OPTICAE LIBER II. punctum ſuperficiei rei uiſæ, quod eſt apud extremitatem iſtius axis, illud, ſuper quod uenit forma
eιus
ſuper iſtum axem.
Et declaratũ eſt in primo tractatu [26 n] quòd formæ, quæ comprehendun
tur
per uiſum, extenduntur in corpore glacialis, & in concauo nerui, ſuper quem componitur ocu-
lus
, & perueniunt ad neruum communem, qui eſt apud medium interioris cerebri, & illic eſt com-
prehenſio
ſentientis ultimò à formis rerum uiſibilium:
& quòd uiſio non completur, niſi per aduen
tum
formæ ad neruum communem:
& quòd extenſio formarum à ſuperficie glacialis intra corpus
glacialis
, eſt ſecundum rectitudinem linearum rectarum radialium tantum:
quoniam glacialis non
recipit
iſtas formas, niſi ſecun dum uerticationem linearum radialium tantùm.
2. Cryſtallin{us} & uitre{us} humores perſpicuitate differunt. Ita forma uiſibilis
refringitur
in ſuperſicie uitrei humoris. 21 p 3.
ET ultimum ſentiens non comprehendit ſitus partium rei uiſæ, niſi ſecundum ſuum ſitum in
ſuperficie
rei uiſæ.
Et cum ſitus partium formæ inter ſe ſcilicet formæ peruenientis ad ſuper-
ficiem
glacialis, ſint ſitus partium ſuperficiei rei uiſæ inter ſe [per 18 n 1] & iſtæ formæ exten
dantur
, ſicut prædictum eſt:
& cum omnia iſta ita ſint: uiſio ergo non complebitur, niſi poſt aduen-
tum
formæ, quæ eſt in ſuperficie glacialis, ad neruum communem, & ſitus partium eius ſecundum
ſuum
eſſe in ſuperficiem glacialis ſine aliqua admixtione.
Forma autem non peruenit à ſuperficie
glacialis
ad neruum communem, niſi per extenſionem eius in concauo nerui, ſuper quem compo-
nitur
oculus ſiue humor glacialis.
Si ergo forma perueniat in cõcauum iſtius nerui ſecundũ ſuũ
eſſe
in glaciali, neq;
etiã perueniet ad neruum communẽ ſecundum ſuũ eſſe. Forma autẽ poteſt
extendi
à ſuperficie glacialis ad concauum nerui ſecundum rectitudinem linearũ rectarum, & con
ſeruare
ſitus partium ſecundũ eſſe ſuum:
quoniam omnes illæ lineæ concurrunt apud centrum ui-
ſus
, & quando fuerint extenſæ ſecundum rectitudinem, poſt centrum conuertetur ſitus earum, &
quod
eſt dextrũ, efficietur ſiniſtrum, & è contrario, & ſuperius inferius, & inferius ſuperius.
Si ergo
forma
fuerit extenſa ſecundum rectitudinem linearum radialium, cõgregabitur apud centrum ui-
ſus
, & efficietur quaſi unum punctum.
Et quia centrum uiſus eſt in medio totius oculi, & ante locũ
gyrationis
concaui nerui:
ſi forma fuerit extenſa à centro oculi, & ipſius unũ punctum ſuper unam
lineam
:
perueniet ad locum gyrationis, & ipſius unum punctum: & ſic non perueniet formatota ad
locum
gyrationis:
quia non niſi unum punctum, ſcilicet, quod eſt in extremitate axis pyramidis. Et
ſi
fuerit extenſa ſecundum rectitudinem linearum radialium, & pertranſierit per centrum:
erit con
uerſa
ſecundum conuerſionem linearum ſe ſecantium, ſuper quas extendebatur.
Non poteſt ergo
forma
peruenire à ſuperficie glacialis ad cõcauum nerui, ita ut ſitus partium ſit ſecundũ ſuum eſſe:

non
poteſt ergo forma peruenire à ſuperficie glacialis ad concauum nerui, niſi ſecundum lineas re-
fractas
, ſecantes lineas radiales.
Et ita ſit, uiſio ergo non complebitur, niſi poſtquam refracta fue-
rit
forma, quæ peruenit à ſuperficie glacialis, & extenditur ſuper lineas ſecantes lineas radiales.
Iſta
ergo
refractio debet eſſe ante peruentum ad centrum:
quoniam ſi fuerint refractæ poſt tranſitũ cen
tri
, erunt conuerſæ.
Et iam declaratum eſt [18 n 1] quòd iſta forma pertranſeat in corpore glacialis
ſecundum
rectitudinem linearum radialium:
& cum non poſsit peruenire ad concauum nerui, niſi
poſtquam
refracta fuerit ſuper lineas ſecantes lineas radiales:
forma ergo non refringitur, niſi per
tranſitum
eius in corpore glacialis.
Et iam prædictum eſt [4 n 1] in forma uiſus, quòd corpus gla-
cialis
eſt diuerſæ diaphanitatis, & quòd pars poſterior eius, quæ dicitur humor uitreus, eſt diuerſæ
diaphanitatis
à parte anteriore:
& nullum corpus eſt in glaciali diuerſæ formæ à forma corporis an
terioris
, præter corpus uitreum:
& ex proprietate formarũ lucis & coloris eſt, ut refringantur, quã-
do
occurrerint alij corpori diuerſæ diaphanitatis à corpore primo.
Formæ ergo non refringuntur,
niſi
apud peruentum earum ad humorem uitreum.
Et iſtud corpus non fuit diuerſæ diaphanitatis
à
corpore anterioris glacialis, niſi ut refringerentur formæ in ipſo.
Et debet ſuperficies iſtius corpo
ris
antecedere centrum, ut refringantur formæ apud ipſum, antequam pertranſeant cẽtrum:
& de-
bet
iſta ſuperficies eſſe conſimilis ordinationis:
quoniam ſi non fuerit conſimilis ordinationis, ap-
parebit
forma monſtruoſa propter refractionem.
3. Communis ſectio cryſtallinæ & uitreæ ſphærarum aut eſt plana: aut eſt pars
ſphæræ
maioris cryſtallina ſphæra. Et habet centrum diuer-
ſum
ab oculi centro. 23 p 3.
SV perficies autẽ cõſimilis ordinationis aut eſt plana, aut ſphærica. Et poteſt iſta ſuperficies
eſſe
ex ſphæra, cuius centrũ eſt centrum uiſus:
quoniã ſi ita eſſet, eſſent lineæ radiales ſemper
perpendiculares
ſuper ipſam:
& ſic extenderetur forma ſecundũ rectitudinem earũ, & non re-
fringeretur
.
Neq; poteſt eſſe ex ſphæra parua: quoniã, ſi fuerit ex ſphæra parua, quãdo forma refrin-
getur
ab ea, & elongabitur ab ea, fiet monſtruoſa.
Iſta ergo ſuperficies aut eſt plana, aut ſphærica è
ſphæra
alicuius bonæ quantitatis:
ita quòd ſphæricitas eius operabitur in ordinatione formæ.
Superficies
ergo humoris glacialis, quæ eſt differentia cõmunis inter iſtud corpus uitrei & corpus
anterius
glacialis, eſt ſuperficies cõſimilis ordinationis antecedẽs centrum uiſus.
Et omnes formæ
perueniẽtes
in ſuperficiẽ glacialis, extenduntur in corpore glacialis ſecundũ rectitudinem linearũ
radialiũ
, quouſq;
perueniãt ad iſtã ſuperficiem, & peruenerint ad ſuperficiẽ iſtam: refringuntur
apud
ipſam ſecundũ lineas cõſimilis ordinationis, ſecantes lineas radiales.
Lineæ ergo radiales
3226ALHAZEN iuuant ad ordinationem formarum rerum uiſibilium, niſi apud glacialem tantùm: quoniam apud
membrum
iſtud principium eſt ſenſus.
Et declaratum eſt in primo tractatu etiam [15. 16. 18 n] quod
impoſsibile
eſt, ut forma rei uiſæ ſit ordinata in ſuperficie uiſus imagine rei uiſæ & paruitate rei
ſentientis
, niſi per iſtas lineas.
Iſtæ ergo lineæ non ſunt, niſi inſtrumentũ uiſus, per quas completur
comprehenſio
rerum uiſarum ſecundum ſuum eſſe.
Peruentus autem formarum ad ultimum ſen-
tiens
, non indiget extenſione ſecundum rectitudinem iſtarum linearum.
4. Humor cryſtallin{us} lucem & colorem aliter recipit, quàm cæter a perſpicua corpora.
22
p 3. Idem 30 n 1.
ET receptio formarum in membro ſentiente non eſt, ſicut receptio formarum in corporibus
diaphanis
:
quoniam membrũ ſentiens recipit iſtas formas, & ſentit eas, & pertranſeunt in eo
propter
ſuam diaphanitatem & uirtutem ſenſibilem, quæ eſt in eo.
Recipit ergo iſtas formas
ſecundum
receptionem ſenſus.
Corpora autem diaphana non recipiunt iſtas formas, niſi receptio-
ne
, qua recipiunt ad reddendum, & non ſentiunt ipſas.
Et cum receptio corporis ſentientis ab iſtis
formis
non ſit ſicut receptio corporum diaphanorum, non ſentientium:
extenſio formarum in cor-
pore
ſentiente non debet eſſe ſecundum uerticationes, quas corpora diaphana exigũt.
Viſus ergo
non
eſt appropriatus receptioni formarum ex uerticationibus linearũ radialium tantùm:
niſi quia
proprietas
formarũ eſt, ut extendãtur in corporibus diaphanis ſuper omnes uerticationes rectas.

Et
cum iſtæ formæ peruenerint ad membrum ſentiens ordinatæ, & comprehendantur à membro
ſentiente
ordinatæ:
nihil remanebit pòſt, indigẽs iſtarum uerticationibus. Pars ergo anterior tan-
tùm
glacialis eſt appropriata receptioni formarum ex uerticationibus linearum radialium:
poſte-
rior
autẽ pars, quæ eſt humor uitreus:
& uirtus recipiens, quæ eſt in illo corpore, eſt appropriata
cum
ſuo ſenſu iſtarum formarum, niſi ad cuſtodiendum eorum ordinationem tantùm.
5. Cryſtallin{us} & uitre{us} humores dißimiliter lucem & colorem recipiunt. 22 p 3.
ET ita ſit, qualitas ergo receptionis uitrei à formis non eſt ſicut receptio corporis ſiue qua-
litas
corporis anterioris glacialis:
& uirtus recipiens, quæ eſt in uitreo, eſt uirtus recipiẽs,
quæ
eſt in parte anteriori.
Et cum qualitas receptionis uitrei à formis, non ſit qualitas partis
anterioris
glacialis:
refractio ergo formarum apud ſuperficiem uitrei, non eſt niſi propter diuerſi-
tatem
qualitatis receptionis ſenſus inter iſta duo corpora.
Formæ ergo refringuntur apud uitreum
duabus
de cauſsis:
quarum altera eſt diuerſitas diaphanitatis duorum corporum: & altera diuerſi-
tas
qualitatis receptionis ſenſus inter iſta duo corpora.
Et ſi diaphanitas iſta duorum corporum eſ-
ſet
conſimilis:
eſſet forma extenſa in corpore uitreo ſecundum rectitudinem linearum radialium,
propter
conſimilιtudinem diaphanitatis:
& eſſet refracta propter diuerſitatem qualitatis ſenſus: &
ſic
eſſet forma propter refractionem monſtruoſa, aut duæ formæ eſſent propter iſtã diſpoſitionem.

Et
cum diuerſitas diaphanitatis affirmet refractionem, & diuerſitas qualitatis ſenſus affirmet illam
refractionem
aut obliquationem:
erit forma poſt refractionem una forma. Et propter hoc diuerſa-
tur
diaphanitas corporis uitrei, & diaphanitas corporis anterioris glacialis.
Formę ergo perueniũt
ad
uitreum ordinatæ, ſecũdum ordinationem earum in ſuperficie uiſi:
& recipit ipſas iſtud corpus,
& ſentit ipſas:
deinde refringitur forma propter diuerſitatem diaphanitatis, & diuerſitatem ſenſus
iſtius
corporis, & ſic peruenit forma ſecũdum diſpoſitionem ſuam:
deinde extenditur iſte ſenſus,
& iſtæ formæ per hoc corpus, quouſq;
perueniat iſte ſenſus, & iſtæ formæ ad ultimum ſentiens: &
erit
extenſio ſenſus & extenſio formæ in corpore uitreo, & in corpore ſentiente extẽſo in concauo
nerui
, ad ultimum ſentiens, ſicut extenſio ſenſus tactus & ſenſus doloris ad ultimum ſentiens:
ſen-
ſus
autem tactus & ſenſus doloris non extenduntur à membris, niſi in filis neruorum, & in ſpiritu
extenſo
ſecundum iſta fila.
6. Humor uitre{us} & ſpirit{us} uiſibilis eadem ferè perſpicuitate præditi ſunt. 22 p 3.
ET formæ rerum uiſibilium quãdo peruenerint in corpus humoris uitrei, extendetur ſenſus
ab
illo membro in corpus ſentiens, extenſum in concauo nerui continuati inter uiſum & an-
terius
cerebri:
& ſecundum extenſionem ſenſus, extenduntur formæ ordinatæ ſecundum
ſuam
diſpoſitionem:
quoniam corpus ſentiẽs naturaliter ſeruat ordinationem iſtarum formarum.
Et
iſta ordinatio conſeruatur in corpore ſentiente:
quoniam ordinatio partium corporis ſentien-
tis
, recipientium partes formarum, & ordinatio uirtutis recipientis, quæ eſt in partibus corporis
recipientis
, eſt in corpore uitrei, & in omni corpore ſubtili extenſo in cõcauo nerui, ordinatio con-
ſimilis
.
Et cum ita ſit, quãdo forma peruenit ad quodlibet punctum ſuperficiei uitrei, curret in uer-
ticatione
continua, & non alterabitur eius ſitus in concauitate nerui, in quo extenditur corpus ſen
tiens
:
& erunt omnes uerticationes iſtæ, per quas currunt omnia puncta, quæ ſunt in forma, conſi-
milis
ordinationis interſe:
& erunt omnes iſtæ uerticationes gyrantes apud gyrationem nerui: &
erunt
apud gyrationem ordinatæ ſecundum ſuam ordinationem ante gyrationem, & poſt, propter
qualitatem
ſenſus iſtius corporis:
& ſic perueniet forma ad neruum communem ſecundum ſuam
diſpoſitionem
.
Et non eſt poſsibile, ut ſit extenſio formarum uiſibilium uſq; ad ultimum ſentiens,
niſi
ſecundum hunc modum:
quoniam eſt poſsibile, ut formæ perueniant ad neruum commu-
nem
ſecundum ſuum eſſe, niſi ſit extenſio earum ſecundum hunc modum.
Et cum formæ exten-
3327OPTICAE LIBER II. duntur ſecundum iſtam ordinationem, oportet, ut forma perueniens ad quodlibet punctum ſuper
ficiei
glacialis, ſemper extendatur ſuper eandem uerticationem ad idem punctum loci nerui com-
munis
, ad quod peruenit forma:
ſed tamẽ forma perueniens ad quodlibet punctum ſuperficiei gla-
cialis
, peruenit ſemper ad idem punctum ſuperficiei uitrei.
Et ſequitur ex hoc, ut ex omnibus duo-
bus
punctis conſimilis ſitus in reſpectu duorum oculorum, extendantur duæ formæ ad idem pun-
ctum
in neruo communi:
& etiam ſequitur ex hoc, ut corpus ſentiens, quod eſt in cõcauo nerui, ſit
aliquantulum
diaphanum, ut appareant in eo formæ lucis & coloris.
Et etiam ſequitur, ut ſit eius
diaphanitas
ſimilis diaphanitati humoris uitrei, ut refringantur formæ apud peruentum earum
ad
ultimam ſuperficiem uitrei, uicinantem concauo nerui:
quoniam quando diaphanitas duorum
corporum
fuerit conſimilis, non refringentur formæ.
Et non eſt poſsibile, ut formæ refringantur
apud
iſtam ſuperficiem:
quoniam iſta ſuperficies eſt ſphærica. Si autem formæ refringerẽtur ab iſta
ſuperficie
, non elongarentur ab ea, niſi modicùm, & fierent ſtatim monſtruoſæ.
Refractio ergo for-
marum
non poteſt eſſe apud iſtam ſuperficiem.
Et cum diaphanitas corporis ſentientis, quod eſt in
concauo
nerui, non ſit diuerſa à diaphanitate humoris uitrei:
non faciet contingere iſta diuerſitas
aliquam
diuerſitatem in forma.
Et quamuis forma extendatur cum extenſione ſenſus: diaphanitas
tamen
corporis ſentientis, quod eſt in concauo nerui, eſt diuerſa à diaphanitate corporis uitrei.

Diaphanitas
autem iſta iſtius corporis non eſt, niſi ut extendantur formæ in eo ſecundum uertica-
tiones
, quas exigit diaphanitas, & ut recipiat formas lucis & coloris, & ut appareãt in eo:
quoniam
corpus
non recipit lucem & colorem, neque pertranſeuntin eo formæ lucis & coloris, niſi ſit dia-
phanum
, aut fuerit in eo aliquid diaphanitatis.
Et apparet lux & color in corpore diaphano, niſi
ſit
in eius diaphanitate aliquid ſpiſsitudinis:
& propter hoc non eſt glacialis in fine diaphanitatis,
neque
in ſine ſpiſsitudinis.
Corpus ergo ſentiens, quod eſt in concauo nerui, eſt diaphanum, & in
eo
eſt inſuper aliquid ſpiſsitudinis.
Forma autem pertranſit in iſto corpore eo, quod eſt in eo de
diaphanitate
:
& apparent in eo formæ uirtuti ſenſitiuæ eo, quod eſt in eo de ſpiſsitudine. Et ſen-
tiens
ultimum non comprehendit formas lucis & coloris, niſi ex formis peruenientibus ad iſtud
corpu
apud peruentum earum ad neruum communem: & comprehẽdit lucem ex illuminatione
iſtius
corporis, & colorem ex coloratione.
Secũdum ergo hunc modum erit peruentus formarum
ad
ultimum ſentiens, & comprehenſio ultimi ſentientis quò ad illas.
7. Axis pyramidis opticæ ſol{us} ad perpendiculum eſt cõmuni ſectioni cryſtallinæ & uitreæ
ſphærarum
. 24 p 3.
ET poſtquam declaratum eſt, quòd formæ refringãtur apud ſuperficiem uitrei: dicamus quòd
axis
pyramidis radialis poteſt eſſe declinans ſuper iſtam ſuperficiem, neq;
poteſt eſſe alia
linea
perpendicularis ſuper ipſam.
Quoniam ſi axis fuerit declinans ſuper iſtam ſuperficiem,
quando
formæ peruenirent ad iſtam ſuperficiem, diuerſificarentur in ordinatione, & mutarentur
ipſarum
diſpoſitiones.
Formæ autem non poſſunt peruenire in ſuperficiem uitrei ſecundum ſuum
eſſe
, niſi fuerit axis pyramidis ſuper iſtam ſuperficiem perpendicularis.
Quoniam quãdo uiſus fue-
rit
oppoſitus alicui rei uiſæ, & peruenerit axis radialis ſuper iſtam ſuperficiem iſtius rei uiſæ:
per-
ueniet
forma illius rei uiſæ in ſuperficiem glacialis ordinata ſecundum ordinationem partium ſu-
perſiciei
rei uiſæ, & perueniet forma puncti, quod eſt apud extremitatem axis ſuperficiei rei uiſæ,
ad
punctum, quod eſt ſuper axem in ſuperficie glacialis [per 18 n 1] & peruenient formæ omnium
punctorum
ſuperficiei rei uiſæ, quorũ remotio à puncto, quod eſt apud extremitatẽ axis, eſt æqua-
lis
, ad puncta formarum, quæ ſunt in ſuperficie glacialis, quorum remotio à puncto, quod eſt ſuper
axem
, æqualis eſt:
quoniam omnia puncta peruenientia ad ſuperficiem glacialis, ſunt ſuper lineas
radiales
extenſas à centro uiſus ad ſuperficiem uiſus, & axis radialis eſt perpendicularis ſuper ſu-
perficiem
glacialis.
Omnes ergo ſuperficies planæ exeuntes ab axe, & ſecantes ſuperficiem glacia-
lis
, erunt [per 18 p 11] perpendiculares ſuper iſtam ſuperficiem.
Et iam declaratum eſt [3 n] quòd
ſuperficies
humoris uitrei, aut eſt plana, aut eſt ſphærica, & centrum eius non eſt centrum uiſus.
Si
ergo
axis radialis eſt declinans ſuper iſtam ſuperficiem, & eſt perpendicularis ſuper ipſam:
non
exibit
ab axe ſuperficies plana perpendicularis ſuper iſtam ſuperficiẽ, niſi una ſuperficies tantùm,
& omnes ſuperficies reſiduæ exeuntes ab axe erunt declinãtes ſuper ipſam:
quoniam hæc eſt pro-
prietas
linearũ declinantium ſuper ſuperficies planas & ſphæricas.
Imaginemur igitur ſuperficiem
a
b c d, exeuntem ab axe a c, & perpendicula-
8[Figure 8]a b d h g e f i c riter ſuper ſuperficiem uitrei f g e extendi:
ſe-
cabit
ergo ſuperficiem uitrei & ſuperficiẽ gla-
cialis
, & ſignabit in eis duas differentias com-
munes
:
in glaciali quidem b d, in uitreo uerò
e
f:
& imaginemur ſuper differẽtiam commu-
nem
, quæ eſt communis huic ſuperficiei & ſu-
perficiei
glacialis, duo puncta b, d:
& ſint re-
mota
à puncto a, quod eſt ſuper axem, æquali-
ter
:
& imaginemur duas lineas exeuntes à cen
tro
glacialis, quod eſt c, uſq;
ad iſta duo pũcta
b
, d, & ſint c b, c d.
Erũt ergo [per 1 p 11] duæ
3428ALHAZEN lineæ axe a c in ſuperficie communi a b c d perpendiculari ſuper ſuperficiem uitrei e g f: quoniã
duo
puncta b, d, & punctũ centri c ſunt in iſta ſuperficie:
& erunt [per 8 p 1 ductis rectis a b, a d] duo
anguli
, qui fient ex iſtis duabus lineis & axe, ſcilicet anguli a c b, a c d, æquales:
& ſint iſtæ duę lineæ
c
b, c d ſecantes differentiã communẽ, quæ eſt in ſuperficie uitrei, ſuper duobus punctis e, f:
& ſimi-
liter
axis ſecet differentiam iſtam communẽ ſuper punctum g, interiectum inter illa duo puncta e, f.

Si
ergo ſuperficies uitrei eſt plana, erit [per 3 p 11] differentia cõmunis linea recta:
Et ſi axis a c fuerit
declinans
ſuper ſuperficiem uitrei, & fuerit ſuperficies, quæ fecit differentiã communẽ, perpendi-
cularis
ſuper iſtam ſuperficiem:
erit etiã axis a c declinans ſuper cõmunem differentiã, ſuper lineam
e
f:
eruntq́; duo anguli e g c, f g c inæquales: quoniã ſi axis a c eſſet perpendicularis ſuper communẽ
differentiã
e f, eſſet perpendicularis ſuper ſuperficiẽ uitrei [per 4 d 11] & duo anguli e g c, f g c æqua
les
.
Sed hi duo prædicti anguli ſint inæquales, & duo anguli e c g, f c g, qui ſunt apud centrũ gla-
cialis
c, quod eſt extremitas axis a c, ſint æquales:
erũt e g & g f duæ partes lineæ e f, quæ eſt differẽ-
tia
communis, inæquales [Quia enim trianguli c e f latera c e, c f ſunt inæqualia (ſecus axis a c eſſet
perpendicularis
ad f e per 4 p.
10 d 1, cõtra hypotheſim) eſto maius c e: factoq́ ipſi c e æquali c h, du-
catur
g h recta, quę per conſtructionẽ & 4 p 1 erit æqualis ipſi g e:
ductaq́; ex g perpendiculari g i ſu-
per
h c:
erit per 16 p 1 angulus g f h obtuſus: itaq; ք 19 p 1 latus h g, id eſt e g, erit maius latere f g] Ergo
erunt
duo puncta e, f extremitatũ ipſius, diuerſæ diſtantiæ à puncto g exiſtẽte ſuper axem in illa li-
nea
.
Et iſta duo puncta ſunt illa, ad quæ perueniunt formæ duorũ punctorum ſuperficiei glacialis,
quę
ſunt æqualiter diſtãtia ab axe a c:
quoniã ſunt apud duas extremitates duarũ linearũ radialium
tranſeuntiũ
per iſta duo puncta.
Et punctũ g, quod eſt ſuper axẽ a c ex ſuperficie uitrei, eſt illud, ad
quod
peruenit forma puncti a, quod eſt ſuper axem ex ſuperficie glacialis.
Et axis a c fuerit decli
nans
ſuper ſuperficiẽ uitrei, & ſuperficies uitrei fuerit plana:
tunc quando duo puncta, (quorũ for-
perueniunt in ſuperficiẽ glacialis, & quorũ diſtantia à puncto a, quod eſt ſuper axem, eſt æqua-
lis
, & quę ſunt in ſuperficie perpendiculari ſuper ſuperficiẽ uitrei) peruenerint ad ſuperficiẽ uitrei,
erit
diſtantia eorũ à puncto g ueniente ſuper axem, diſtantia inæqualis.
Et auãdo axis fuerit decli-
nans
ſuper ſuperficiẽ uitrei, & fuerit ſuperficies uitrei plana:
tũc differentia cõmunis, quæ fit à qua-
libet
ſuperficie exeũte ab axe, & ſecante ſuperficiẽ uitrei, continebit axe duos angulos inæqua-
les
, præter unã ſuperficiem tantùm:
& eſt illa, quæ ſecat ſuperficiẽ perpendicularem ſuper uitreum:
quoniam
differentia cõmunis eius continebit cum axe duos angulos rectos, & erit axis declinans
ſuper
differentias communes omniũ ſuperficierum reſiduarum.
Et duo anguli prædicti fuerint
inæquales
, & fuerint duo anguli, reſpicientes duas partes differentiæ cõmunis, ſcilicet anguli, qui
ſunt
apud centrum ſuperficiei glacialis, æquales:
erunt duæ partes differentiæ cõmunis, quæ eſt in
ſuperficie
uitrei, inæquales:
& erunt duo puncta quę ſunt extremitates iſtius differentiæ cõmunis,
diuerſæ
diſtantiæ à puncto quod eſt ſuper axem:
duæ autẽ partes differentiæ cõmunis, quæ ſunt in
ſuperficie
glacialis, erũt æquales:
& erunt duo puncta quæ ſunt in extremitate iſtius differẽtiæ com
munis
, æqualis diſtantiæ à puncto, quod eſt ſuper axem in ſuperficie glacialis.
Et cum ita ſit, quãdo
forma
peruenerit à ſuperficie glacialis ad ſuperficiem uitrei, erit ordinatio eius non ſecundũ ſuum
eſſe
in ſuperficie glacialis, neq;
ſecũdum ſuũ eſſe in ſuperficie rei uiſæ. Et ſimiliter declarabitur etiã
quando
ſuperficies uitrei fuerit ſphærica, & fuerit axis declinans ſuper ipſam:
quoniã puncta, quæ
ſunt
in ſuperficie glacialis, quorũ diſtantia ab axe eſt æqualis, quando peruenerint ad ſuperficiẽ ui-
trei
, diſta bunt inæqualiter à puncto axis.
Quoniam quando axis non fuerit perpendicularis ſuper
ſuperficiem
uitrei, & ſuperficies uitrea fuerit
9[Figure 9]a b d h g e f i c ſphęrica, non pertranſibit axis iſte per centrũ
uitrei
, & pertranſibit per centrum ſuperficiei
glacialis
.
Lineæ ergo, quæ exeunt à cẽtro gla-
cialis
ad puncta, quorũ diſtãtia à puncto axis
in
ſuperficie glacialis eſt æqualis, continent
cum
axe apud centrũ glacialis angulos æqua
les
.
Et cum ita ſit, & centrum glacialis non ſit
centrum
uitrei [per 10 n 1] iſtæ lineæ diſtin-
guent
ex ſuperficie uitrei arcus inæquales:
&
nullæ
lineæ cõtinentes cum axe angulos re-
ctos
, & exiſtentes cum axe in eadẽ ſuperficie,
diſtinguent
ex ſuperficie uitrei arcus æquales, niſi duæ lineæ tantũ:
& ſunt illæ, quæ ſunt in ſuperfi-
cie
ſecante ſuperficiẽ perpendicularem ſuper ſuperficiem uitrei.
Cum ergo axis fuerit declinãs ſu-
per
ſuperficiem uitrei:
formæ peruenientes in ſuperficiem uitrei, erũt diuerſæ ordinationis, ſiue ſit
iſta
ſuperficies plana, ſiue ſphærica:
& cum axis fuerit perpendicularis ſuper ſuperficiem uitrei, erit
perpendicularis
ſuper omnes differentias cõmunes:
& quælibet duæ lineæ exeuntes à centro gla-
cialis
, quod eſt punctum in axe, continebunt angulos rectos, & diſtinguent ex differentia cõmuni,
quæ
eſt in ſuperficieuitrei, duas partes æquales: & erit diſtantia duorum punctorum, quę ſunt ex-
tremitates
duarum partium æqualium à puncto, quod eſt ſuper axem in ſuperficie uitrei, æqualis,
ſiue
ſit ſuperficies uitrei plana, ſiue ſphærica.
Secundum ergo diſpoſitiones omnes non peruenit
forma
ad ſuperficiem uitrei, & ſitus partium eius ſecundum eſſe ſuum in ſuperficie uiſus, niſi axis
perpendicularis
ſit ſuper ſuperficiem uitrei, & ſentiens ſentit formam, niſi ſecundum eſſe ſuum
3529OPTICAE LIBER II. apud eius peruentum ad ſe, & ſentiens comprehendit ordinationem partium rei uiſæ ſecundum
ſuum
eſſe in ſuperficie rei uiſæ.
Non eſt ergo poſsibile, ut formæ perueniãt in ſuperficiem uitrei, niſi
ſit
ordinatio partium ſuarum ſecundum ſuum eſſe.
Non eſt ergo poſsibile, ut axis radialis ſit decli-
nans
ſuper ſuperficiem uitrei:
erit ergo perpendicularis. Omnes ergo lineæ radiales reſiduæ erunt
obliquatæ
ſuper ſuperficiem iſtam, ſiue ſit plana, ſiue ſit ſphærica, quoniam ſecant axem ſuper cen-
trum
glacialis.
Nulla ergo iſtarum linearum tranſit per centrum ſuperficiei uitrei, ſi fuerit ſphærica,
niſi
axis tantùm, quoniam eſt perpendicularis ſuper ipſam, & quia cẽtrum ſuperficiei glacialis non
eſt
cen trum ſuperficiei uitrei.
8. Viſio per axem pyramidis opticæ certißima eſt: per aliam lineam tantò certior, quantò
ipſa
axi propinquior fuerit. 43 p 3.
ET quoniam declaratum eſt [2 n] quòd formæ peruenientes in ſuperficiem glacialis, per-
ueniunt
ad concauum nerui, niſi poſtquam fuerint refractæ, & non eſt refractio earum, niſi
apud
ſuperficiem uitrei, & axis eſt perpendicularis ſuper iſtam ſuperficiem, & omnes lineæ
radiales
reſiduæ ſunt obliquatæ ſuper iſtam ſuperficiem:
quãdo formę peruenerint ad ſuperficiem
uitrei
, refringẽtur omnia puncta, quæ ſunt in ea, pręter punctum axis:
quoniam iſte punctus exten-
ditur
ſecundum rectitudinem axis, quouſq;
perueniat ad locum gyrationis concaui nerui [per 17
n
1] Nulla ergo forma perueniens ad ſuperficiem glacialis extenditur ad concauum nerui ſecundũ
rectitudinem
, niſi punctum axis tantùm, & omnia puncta reſidua perueniunt ad concauum nerui
ſecundum
lineas refractas.
Cum ergo uiſus comprehendit rem uiſam, & illa res uiſa fuerit oppoſi-
ta
medio uiſus, & fuerit axis intra pyramidem radialem continentem illam rem uiſam:
forma illius
rei
uiſæ perueniet ad ſuperficiem glacialis ſecũdum rectitudinem linearum radialium:
deinde ex-
tenduntur
formæ ab iſta ſuperficie ſecundum rectitudinem linearum radialium etiam, quouſque
perueniant
ad ſuperficiem uitrei:
deinde punctum axis extendetur ab iſta ſuperficie ſecundũ recti-
tudinem
axis, quouſq;
perueniat ad locũ gyrationis concaui nerui, & omnia puncta reſidua refrin-
guntur
ſuper lineas ſecantes lineas radiales, & conſimilis ordinationis, quouſq;
perueniant ad lo-
cum
gyrationis concaui nerui.
Perueniet ergo forma in illum locum ordinata ſecundum ſuum or-
dinem
in ſuperficie glacialis, & ordinata ſecundum ſuam ordinationem in ſuperficie rei uiſæ.
Sed
diſpoſitio
formarum obliquatarum non eſt ſicut diſpoſitio formarum extenſarum rectè, quoniam
obliquatio
alterabit ipſas aliqua alteratione neceſſariò.
Sequitur ergo de iſta diſpoſitione, ut pun-
ctum
perueniens ad locum gyrationis concaui nerui, quod extendebatur ſecundum rectitudinem
axis
, ſit magis uerificatum omnibus punctis formarum.
9. Radi{us} pyramidis opticæ obliqu{us}, axi propior ad minores angulos refringitur, remotior
ad
maiores: & duo æqualiter remoti, ad æquales. 36 p 3.
ET etiam refractio punctorũ peruenientium in ſuperficiem refractionis propinquiorum pun-
cto
axis, eſt minor, & remotiorum, maior:
quoniam refractio non eſt, niſi ſecundum angulos,
qui
fiunt ex lineis, ſuper quas formæ ueniunt, & ex perpendicularibus, quæ ſunt ſuper ſuper-
ficiem
refractionis:
& linearum continentium cum perpendicularibus angulos minores, erit refra-
ctio
ſecundum angulos minores:
& linearum continentium cum perpendicularibus angulos ma-
iores
, erit refractio ſecundum angulos maiores.
Et lineæ propinquiores axi minus declinant ſuper
ſuperficiem
refractionis, & ſic continent cum perpendicularibus, quę ſunt ſuper ſuperficiem refra-
ctionis
, angulos minores:
& illæ, quæ ſunt remotiores ab axe, magis declinãt ſuper ſuperficiem re-
fractionis
, & ſic continent cum perpendicularibus angulos maiores.
Et formæ, quorum refractio
eſt
minor, magis manifeſtantur, & quarum refractio eſt maior, minus.
Punctum ergo, quod eſt ſu-
per
axem, perueniens ad locum gyrationis nerui cõcaui, eſt manifeſtius omnibus alijs punctis re-
ſiduis
, & quod eſt propinquum illi, eſt manifeſtius remotiore ab illo.
Et iſtæ formę ſunt, quę exten-
duntur
ad neruum communem, & ex illis comprehẽdit ultimum ſentiens formam rei uiſæ.
Et cum
iſta
forma perueniens ad locũ gyrationis cõcaui nerui:
ſit diuerſæ diſpoſitionis, ſcilicet quòd pun-
ctum
axis eſt manifeſtius omnibus punctis reſiduis, & quod eſt propinquius illi, eſt remotiore ma-
nifeſtius
:
forma ergo perueniens in neruo communi, ex qua comprehẽdit uirtus ſenſitiua formam
rei
uiſæ, erit diuerſæ diſpoſitionis, & punctum eius reſpondens puncto axis in ſuperficie rei uiſæ,
erit
manifeſtius omnibus punctis reſiduis formæ, & huιc propinquius, manifeſtius remotiore.
Et
ſi
in ducantur diſpoſitiones rerum uiſarum, & diſtinguatur qualitas comprehenſionis uiſus à rebus
uiſis
, quas comprehenderit uiſus ſimul, & qualitas comprehẽſionis uiſus à partibus unius rei uiſæ:

inuenientur
conuenientes omnino in hoc, quod declarauimus.
Quoniam aſpiciens quando in eo-
dem
tempore fuerit oppoſitus multis rebus uiſibilibus, & uiſus eius fuerit quietus, & non mouerit
ipſum
:
inueniet rem uiſam oppoſitam medio ſui uiſus manifeſtiorem illis, quę ſunt à parte laterum
illius
medij, & quę eſt propin quior medio, erit manifeſtior.
Et ſimiliter quando inſpiciens inſpexe-
rit
rem uiſam magnam, & uiſus eius fuerit oppoſitus medio illius rei uiſæ, & fuerit quietus, compre
hendet
medium illius rei uiſæ manifeſtius iſtius rei extremitatibus.
Et hoc manifeſtabitur bene,
quando
fuerint multa uiſibilia ſibi propinqua, & aſpicien fuerit oppoſitus uni illorum; quod erit
medium
inter illa uiſibilia quieto uiſu:
quoniam tunc comprehendet comprehenſione manifeſta
illud
medium, & ſimul etiam comprehendet illa, quæ ſunt in lateribus illius, ſed non manifeſtè.
Et
3630ALHAZEN hoc manifeſtatur magis, quando ſpatium, ſuper quod ſunt illa uiſibilia, fuerit longum, quoniã tun
erit
inter comprehenſionem medij, & comprehenſionem extremitatum magna diuerſitas.
Deinde
ſi
hęc ſpecies motus mouerit uiſum in aſpiciente, & fuerit oppoſitus alij rei uiſæ, præter illam rem
uiſam
, quæ antè erat oppoſita:
comprehendet iſtam ſecundam rem uiſam comprehenſione mani-
feſta
, primam autem comprehendet comprehenſione debili:
& ſi fuerit oppoſitus extremitati, &
intueatur
ipſam:
comprehendet ipſam comprehenſione manifeſtiore, quàm in comprehenſione
primæ
diſpoſitionis ſecundum eius remotionem ab eo, & ſimul comprehendet medium compre-
henſione
debili, quamuis ſit propinquius:
& erit inter comprehenſionem medij, dum aſpiciens op-
ponitur
extremitati, & inter comprehenſionem medij, dum opponitur medio, diuerſitas ſenſibilis.

Manifeſtabitur
ergo ex hac experimẽtatione, quòd uiſio per medium uiſus, & per axem, quem de-
finiuimus
, eſt manifeſtior uiſione per extremitates, & per lineas continentes axem.
Declaratum
eſt
ergo, quòd uiſio erit per axem pyramidis radialis manifeſtior, quàm uiſio per omnes lineas ra-
diales
, & quòd uiſio per propinquiores axi, eſt manifeſtior, quàm per remotiores.
10. Viſibile percipitur aut ſolo uiſu: aut uiſu & ſyllogiſmo: aut uiſu & anticipata notione. In
hypothe
. 3 lib. inpræfa. 4 lib. 59. 60 p 3.
SEnſus autẽ uiſus nihil comprehendit de rebus uiſibilibus niſi in corpore: in corpore uerò res
multæ
congregantur, & accidunt ei multæ res, & uiſus comprehendit de corporibus multas
res
, quæ ſunt in eis, & quæ accidunt illis.
Et color eſt unum eorum, quæ accidunt corporibus,
& ſimiliter lux, & ſenſus uiſus comprehendit utrunque iſtorum in corporibus:
& comprehendit
etiam
alias res præter iſtas duas, ſicut figuram, & ſitum, & magnitudinem, & motum, & alia, quæ
nos
diſtinguemus pòſt:
& comprehendit etiam ſimilitudinem colorum, & diuerſitatem eorum, &
ſimilitudinem
lucis, & diuerſitatem eius:
& ſimiliter etiam comprehendit conſimilitudinem figu-
rarum
, & ſituum, & motuum.
Et comprehenſio omnium iſtorum eſt ſecundum unum modum,
neq
;
comprehenſio cuiuslibet iſtorum eſt ſolo ſenſu. Quoniam uiſus quando comprehendit duo
indiuidua
in eodem tempore, & fuerint conſimilia in forma, comprehendet indiuidua, & compre-
hendet
ſimilia.
Sed ſimilitudo duarum formarum in duobus indiuiduis non ſunt ipſæ formæ am-
, necuna illarum. Et cum uiſus comprehendit indiuidua ex formis peruenientibus ad ipſum ex
duobus
indiuiduis, ipſe comprehendit conſimilitudinem duorum indiuiduorum ex ſimilitudine
duarum
formarum peruenientium à forma ad uiſum:
& conſimilitudo duarum formarum ſunt
ipſæ
formæ, neque tertia forma propria conſimilitudini:
ſed conſimilitudo duarum formarum eſt
conuenientia
illarum in aliquo.
Non ergo comprehendetur duarum formarum ſimilitudo, niſi ex
comparatione
unius ad alteram, & ex comprehenſione iſtius, in quo ſunt conſimiles.
Et quia uiſus
comprehendit
ſimilitudinem, & non eſt in eo tertia forma, ex qua comprehendit ſimilitudinem:

uiſus
ergo non comprehendit ſimilitudinem duarum formarum, niſi ex comparatione unius ad al-
teram
.
Et cum ita ſit, comprehenſio ergo ſenſus uiſus à conſimilitudine formarum, & diuerſitate il-
larum
, non eſt per ſolum ſenſum, ſed per comparationem formarum inter ſe.
Et etiam quando ui-
ſus
comprehendit duos colores unius generis, & fuerit unus illorum fortior altero, ſicut uiridem
myrti
& uiridem leuiſtici:
comprehendet, quòd ſunt uirides, & comprehendet etiam quòd alter il-
lorum
eſt fortioris uiriditatis, & diſtinguet inter duas uiriditates, & comprehendet conſimilitudi-
nem
illorum in uiriditate, & diuerſitatem illorum in fortitudine & debilitate:
ſed diſtinctio inter
duas
uiriditates non eſt ipſe ſenſus uiriditatis, quoniam ſenſus uiriditatis eſt ex uiridificatione ui-
ſus
ab utraq;
uiriditate: & comprehẽdet, quòd ſunt unius generis. Comprehenſio ergo uiſus, quòd
altera
uiriditas eſt fortior altera, & quòd duæ ſunt unius generis, eſt diſtinctio colorationis, quę eſt
in
uiſu, non ipſe ſenſus coloris.
Et ſimiliter, quãdo duo colores ſimiles in fortitudine ſuerint unius
generis
, uiſus comprehendit duos colores, & comprehendit quòd unius generis ſunt, & quòd ſunt
conſimiles
in fortitudine.
Et ſimiliter eſt diſpoſitio lucis apud uiſum, quoniam uiſus comprehen-
dit
lucem, & diſtinguit inter lucem fortem & debilem.
Comprehenſio ergo uiſus quò ad conſimi-
litudinem
colorum, & diuerſitatem eorum, & conſimilitudinem lucis & diuerſitatem eius, & con-
ſimilitudinem
lineationum formarum rerum uiſibilium, & figuræ, & ſitus earum, & diuerſitates
earum
, non eſt, niſi ex comparatione illarum inter ſe, non ſolo ſenſu.
Et etiam ſenſus uiſus com-
prehendit
diaphanitatem corporum diaphanorum, & diaphanitatem corporum, quæ ſunt in fine
diaphanitatis
:
ſed non comprehendit diaphanitatem talem alia ratione, niſi per comparationem:
quoniam
lapides diaphani, quorum diaphanitas eſt modica, comprehenduntur à uiſu eſſe dia-
phani
, niſi poſtquam fuerint oppoſiti luci, & comprehendatur lux à poſteriori eorum:
& com-
prehendentur
, quòd ſunt diaphani.
Et ſimiliter diaphanitas cuiuslibet corporis diaphani, non
comprehenditur
à uiſu, niſi poſtquam comprehenſum fuerit corpus aut lux, quæ eſt à poſterio-
ri
eius, & comprehendatur inſuper per diſtinctionem, quòd illud, quod appareat à poſteriori, eſt
diuerſum
à corpore diaphano:
comprehenſio autem eius, quòd illud, quod eſt à poſteriori cor-
poris
diaphani, eſt diuerſum ab illo corpore, non eſt comprehenſio ſolo ſenſu, ſed eſt compre-
henſio
per rationem.
Et cum diaphanitas non comprehendatur niſi per ſignationem, ergo non
comprehendetur
, niſi diſtinctione & ratione.
Et etiam ſcriptura non comprehenditur, niſi ex
diſtinctione
formarum literarum, & compoſitione illarum, & comparatione illarum ex ſibi ſimi-
libus
, quæ ſunt notæ ſcriptori antè.
Et ſimiliter multæ res uiſibiles, quando conſiderabitur quali-
3731OPTICAE LIBER II. tas comprehenſionis illarum, non comprehenduntur ſolo ſenſu, ſed ratione & diſtinctione. Et cum
ita
ſit, non ergo omne, quod comprehenditur à uiſu, comprehenditur ſolo ſenſu:
ſed multæ in-
tentiones
uiſibiles comprehenduntur per rationem & diſtinctionem cum ſenſu formæ uiſæ.
Viſus
autem
non habet uirtutem diſtinguendi, ſed uirtus diſtinctiua diſtinguit iſtas res:
attamen diſtin-
ctio
uirtutis diſtinctiuæ in iſtis rebus uiſibilibus non eſt, niſi mediante uiſu.
Et etiam uiſus compre-
hendit
multas res uiſas per cognitionem, & cognoſcit hominem eſſe hominem, & equum equum,
& Socratem eſſe Socratem, quando uiderit illum prius:
& cognoſcit animalia ſibi aſſueta, & arbo-
res
, & plantas, & lapides, quando prius uiderit ipſa, & conſimilia.
Et cognoſcit omnes intentiones
in
rebus uιſibilibus ſibi aſſuetas.
Et non cõprehendit uiſus quidditatẽ alicuius rei, niſi per cognitio
nem
.
Cognitio autẽ non eſt comprehenſio ſolo ſenſu, quoniã uiſus cognoſcit omne, quod uidit
prius
.
Et cum uiſus comprehenderit aliquod indiuiduum, & poſtea ſeparabitur ab illo longo tem-
pore
, & pòſt uiderit ipſum:
& non fuerit memor ipſius: non cognoſcet ipſum: quoniam non cogno-
ſcit
illud, quod cognouit, niſi quando fuerit memor.
Si ergo cognitio eſſet comprehenſio ſolo ſenſu:
oporteret
, quãdo uideret uiſus aliquod indiuiduũ, quod prius uidit, quòd ſtatim cognoſceret ipſum
in
ſecunda uiſione ſecundum omnes diſpoſitiones:
ſed non eſt ita. Et cum cognitio ſit niſi per re
memorationem
:
cognitio ergo non eſt comprehenſio ſolo ſenſu.
11. Viſio per anticipatam notionem fit quodammodo per ſyllogiſmum. 63 p 3.
COmprehenſio autem per cognitionem eſt comprehenſio per aliquem modorum ratiocina-
tionis
, quoniam cognitio eſt comprehenſio conſimilitudinis duarum formarum, ſcilicet for
quam comprehendit uiſus apud cognitionem, & formę illius rei uiſæ uel ſibi ſimilis, quã
comprehendebat
in prima uice:
& propter hoc erit cognitio niſi per rememorationẽ. Quoniam
ſi
prima forma non fuerit præſens memorię, non comprehendet uius ſimιlitudinem duarum for-
marum
, & ſic non cognoſcit rem uiſam.
Cognitio autem eſt formæ alicuius rei indiuiduæ, & formæ
ſpeciei
.
Cognitio ergo indiuidui eſt ex aſsimilatione formæ indiuidui, quam comprehendit uiſus a-
pud
cognitionem indiuidui, alij formæ, quam prius comprehendebat.
Et cognitio ſpeciei eſt ex aſsi
milatione
formæ rei uiſæ ad alias formas ſimiles indiuiduis ſuæ ſpeciei, quæ prius cõprehendebat.

Et
comprehenſio ſimilitudinis eſt comprehenſio per rationem, quoniam non eſt, niſi ex compara-
tione
unius formę ad alteram.
Cognitio ergo non eſt, niſi modus rationis. Sed iſta ratio diſtinguitur
ab
omnibus rationibus:
quoniam cognitio non erit per inductionem omnium intentionum, quæ
ſunt
in forma, ſed per ſigna.
Cum ergo uiſus comprehendit aliquam intentionum, quæ ſunt in for-
ma
, & fuerit memor primæ formæ, ſtatim cognoſcet formam, & non eſt ita omne, quod comprehen
dit
per rationem:
quonιam plura eorum, quę comprehenduntur per rationem, non comprehendun
tur
, niſi poſt inductionem omnium intentionum, quæ ſunt in eis.
Quoniã ſcriptor quando momen
to
aſpexerit formam a b c, ſtatim comprehendet, quod eſt a b c.
ex apprehenſione ergo eius, quòd a
eſt
præcedens, & c eſt ultimum, comprehendet, quod eſt a b c.
Et ſimiliter ſi uiderit (DOMINVS)
ſcriptum
, ſtatim comprehendet ipſum per cognitionem & conſuetudinem:
& ſimiliter omnes diſ-
poſitiones
ſibi aſſuetas, quando ſcriptor uiderit ipſas, ſtatim comprehendet ſine indigentia diſtin-
ctionis
unius ab altera:
& non eſt ita, ſi ſcriptor inſpexerit dictionem extraneam ſcriptam, quam
antè
non uidit, quoniam ſcriptor non comprehendet iſtam dictionem, niſi poſtquam diſtinxerit e-
ius
literas, & pòſt comprehendet dictionem.
Omnis ergo forma, quam prius non uidit uiſus, neq;
ſimilem
illi, quando comprehendetur à uiſu, non comprehendet uiſus, quòd eſt illa forma, niſi poſt-
quam
diſtinxerit omnes illas intentiones illius formæ, aut plures illarum.
Forma autem conſue-
ta
comprehendetur à uiſu ſtatim comprehenſione quarundam intentionum, quæ ſunt in illa for-
ma
.
Illud ergo quod comprehenditur per cognitionem, comprehendetur per ſignum: & non o-
mne
quod comprehenditur per rationem, comprehenditur per ſignum.
Et plures intentiones uiſi-
bilium
non comprehenduntur niſi per cognitionem.
Et non comprehendetur quidditas alicuius
rei
uiſæ, neque alicuius rei ſenſibilis alio ſenſu, niſi per cognitionem.
Et uirtus cognitionis eſt con-
iuncta
uirtuti ſenſus:
& non completur comprehenſio uiſibilium, niſi per cognitionem. Cogni-
tio
autem non eſt ſolo ſenſu.
Intentiones ergo quæ comprehenduntur à ſenſu uiſu quædam com-
prehenduntur
ſolo ſenſu, quædam per cognitionem, quædam per rationem & diſtinctionem.
12. Viſio per ſyllogiſmum, fit plerun breui tempore. 69 p 3.
ET plures intentiones uiſibilium, quæ comprehenduntur per rationem & diſtinctionem,
comprehenduntur
in tempore ualde paruo, & non apparet, quòd comprehenſio earum ſit
per
rationem & diſtinctionem, propter uelocitatem rationis, per quam comprehenduntur
iſtæ
intentiones.
Quoniam figura, & magnitudo, & diaphanitas corporis, & ſimilia, ex intentioni-
bus
, quæ ſunt in rebus uiſibilibus, comprehenduntur in maiori parte comprehenſione ualde ue-
loci
, & comprehenditur tunc, quòd comprehenſio earum ſit per rationẽ.
Et cum comprehenſio
iſtarum
intentionum eſt per rationem, non eſt, niſi per manifeſtationem poſitionum illarum, & per
conſuetudinem
uirtutis diſtinctiuæ ad iſtas intentiones.
A pud peruentum ergo illius formæ com-
prehendit
omnes intentiones, quæ ſunt in ea, & ſic diſtinguentur ab eo apud comprehenſio
3832ALHAZENnem. Et ſimiliter in argumentatione & omnibus rationibus, quarũ propoſitiones ſunt uniuerſale
& manifeſtæ, non indiget uirtus diſtinctiua aliquanto tempore in comprehendendo illarum con-
cluſiones
, ſed apud intellectum ſtatim propoſitionis intelligetur concluſio.
Et cauſa in hoc eſt,
quòd
uirtus diſtinctiua non arguit per compoſitionem & ordinationem propoſitionis, ſicut com-
ponitur
argumentatio per uocabula.
Quoniam argumentum, quod concludit, erit ſecundum uer-
bum
, & ſecundum ordinationem propoſitionum:
argumentum autem uirtutis diſtinctiuæ non eſt
ita
, quoniam uirtus diſtinctiua comprehendit concluſionem ſine indigentia in uerbis, & ſine in-
digentia
ordinationis propoſitionum, & ordinationis uerborum:
quoniam ordinatio uerborum
argumenti
non eſt, niſi modus qualitatis comprehenſionis uirtutis diſtinctiuæ à concluſione:
Sed
comprehenſio
uirtutis diſtinctiuæ ad concluſionem non indiget modo qualitatis, nec ordine qua-
litatis
comprehenſionis.
Intentiones ergo uiſibiles, quæ comprehenduntur à ratione, compre-
henduntur
utplurimùm, ualde uelociter, & non apparet in maiori parte, ſi comprehenſio earum
ſit
in ratione.
Et etiam intentiones uiſibiles, quæ comprehenduntur per rationem & diſtinctio-
nem
, quoniam multoties comprehenduntur per rationem, & intelligit uirtus diſtinctiua intentio-
nes
earum:
ſi pòſt uiderit ipſas, comprehendet eas per cognitionem ſine indigentia diſtinctionis
omnium
intentionum, quæ ſunt in ſecundis, ſed per ſigna tantùm, & diſtinguet illam concluſio-
nem
per cognitionem ſine indigentia argumentationis alicuius iterandæ:
& eſt exemplum in eo
ſcriptore
, qui primo uidet uerbum extraneum.
Et ſimiliter ſunt omnes intentiones, quæ compre-
henduntur
per rationem, quando propoſitiones earum fuerint manifeſtæ, & concluſiones fuerint
ueræ
.
Quoniam quando anim a intellexerit concluſionem eſſe ueram, deinde multoties uenerit in
animam
:
erit concluſio quaſi propoſitio manifeſta: & ſic, quando anima uiderit propoſitionem, ſta-
tim
intelliget concluſionem ſine indigentia argumentationis iterandæ.
Et plures intentiones, quas
non
comprehendit uirtus diſtinctiua, quòd ſint ueræ, niſi per rationem, putantur quòd ſint propo-
ſitiones
primæ, & quòd non comprehendantur, niſi per naturam & intellectum, non per rationem:

uerbi
gratia, quòd totum ſit maius ſua parte, putatur quòd natura intellectus iudicet quòd ſit ue-
rum
, & quòd comprehenſio ueritatis ipſius non eſt per rationem.
Sed totum eſt maius ſua parte,
non
comprehendet prius, niſi per rationem, quoniam diſtinctio non habet uiam ad comprehenden
dum
, quòd totum ſit maius ſua parte, niſi poſtquã intellexerit intentiones totius & partis, & inten-
tionem
maioritatis & minoritatis:
quoniam ſi non intellexerit intentionem partium, non intelli-
get
intentionem totius.
Intentio autem totius non eſt niſi communitas, & intentio partis, niſi ali-
quiditas
, & maioritas eſt relatio ad alterum, & intentio maioris eſt illud, quod eſt æquale alij, &
plus
.
Et probatio quòd omne totum eſt maius ſua parte, eſt quod confertur ei cum quadam æqui-
ualentia
, & addit ſuper ipſam cum reſiduo, quod eſt plus ſcilicet:
& ex conuenientia intentionis
maioris
cum intentione totius:
& argumentatione apparet, quòd totum ſit maius ſua parte. Et
cum
comprehenſio huius propoſitionis, quòd totum ſit maius ſua parte, non ſit niſi per iſtam
uiam
:
comprehenſio ergo eius non eſt, niſi per rationem, non per naturam intellectus: & illud,
quod
eſt in natura intellectus, non eſt niſi comprehenſio conuenientiæ intentionis totius, & inten-
tionis
maioris, & in augmentatione tantùm.
Et ordinatio iſtius ſyllogiſmi eſt ita: omne totum ad-
dit
ſuper partem:
& omne addens ſuper aliud, eſt maius ipſo: ergo omne totum eſt maius ſua par-
te
.
Et uelocitas comprehenſionis uirtutis diſtinctiuæ circa concluſionem, non eſt, niſi quia pro-
poſitio
uniuerſalis eſt manifeſta ex comprehenſione uirtutis diſtinctiuæ:
ſed comprehenſio, quòd
totum
eſt maius parte, eſt per rationem.
Et quia propoſitio uniuerſalis eſt ei manifeſta, compre-
hendet
concluſionem apud euentum propoſitionis minoris particularis, & propoſitio particula-
ris
eſt additio intentionis totiu ſuper partem. Et quia ueritas concluſionis iſtius ſyllogiſmi eſt cer-
tiſsima
in anima, & præſens in memoria:
quando ueniet propoſitio ad ipſum, recipit ipſam intelle-
ctus
ſine indigentia argumentationis iterandæ, ſed per cognitionem tantùm.
Et omne, quod eſt i-
ſtius
generis, uocatur ab hominibus propoſitio prima:
& putatur, quòd comprehendatur ſolo in-
tellectu
, & quòd non indigeatur in comprehenſione ueritatis circa ipſum, niſi ſolo intellectu.
Et
cauſſa
illius eſt, quòd comprehenditur ſtatim.
Syllogiſmi ergo, quorum propoſitiones ſunt uniuer
ſales
& manifeſtæ, comprehenduntur in tempore inſenſibili:
deinde quando ſyllogizatur toties,
ut
ueritas concluſionis certificetur in anima, tunc efficietur concluſio quaſi propoſitio manifeſta.

Et
ſecundum hunc modum erit comprehenſio uirtutis diſtinctiuæ ad plures intentiones, quæ com
prehenduntur
ratione in tempore inſenſibili, ſine indigentia argumentationis iterandæ.
13. Viſio per anticipatam notionem fit in tempore: & qualitas ei{us} plerunque ignoratur.
64
. 69 p 3.
ET etiam multoties non apparet qualitas comprehenſionis intentionum uiſibilium, quæ com
prehenduntur
ratione & cognitione, quoniam comprehenſio earum non fit ualde uelociter,
& quia comprehenſio qualitatis comprehenſionis non eſt, niſi per ſecundum argumentum
poſt
primum argumentum, per quod fuit uiſio.
Virtus àutem diſtinctiua non utitur iſto ſecun-
do
argumento, in tempore, in quo comprehendit aliquam intentionem uiſibilem, neque diſtin-
guit
qualiter comprehendit illam intentionem, neq;
poteſt, propter uelocitatem comprehenſionis
ius ad intentiones cõprehenſas per cognitionẽ & per argumentũ, cuius propoſitiones ſunt mani-
3933OPTIC AE LIBER II. feſtæ & certæ in anima. Et propter hoc non ſentitur qualitas comprehenſionis ueritatis plurium
propoſitionum
uerarum, quæ comprehenduntur per cognitionem:
Et radix affirmationis ueritatis
earum
eſt per rationem apud earum euentum.
Quoniam quando iſtæ propoſitiones eueniunt
uirtuti
diſtinctiuæ, ſtatim iudicat, quòd ſint ueræ per cognitionem:
ſed apud cognitionem non in-
quirit
qualiter affirmata fuerit prius ueritas, neque inquirit, qualiter comprehendit, quòd ueræ ſint
apud
euentum earum.
Et etiam pari modo argumentum, per quod comprehendit uirtus diſtincti-
ua
qualitatem comprehenſionis eius ad illud, quod comprehendit, non eſt argumentum in fine ue-
locitatis
, ſed indiget conſideratione, quoniam comprehenſiones diuerſantur, & quædam ſunt per
naturam
intellectus, & quædam per cognitionem, & quædam per conſiderationem & diſtinctio-
nem
.
Comprehenſio ergo qualitatis comprehenſionis, & quæ coprehenſio eiuſmodi cõprehenſio-
nis
eſt, non eſt, niſi per argumentum & diſtinctionem non uelocem.
Et propter hoc non apparet
multoties
qualitas comprehenſionis rerum uiſibilium, quæ comprehenduntur ratione apud com-
prehenſionem
.
Et etiam eſt homo natus ad diſtinguendum ſine difficultate, & arguendum ſine la-
bore
, & non percipit, quod arguit, niſi quando arguit cum difficultate, quando uerò non utitur dif-
ficultate
, & cognitione, non percipit, quod arguit.
Argumenta ergo aſſueta, quorum propoſitiones
ſunt
manifeſtæ, & non indigent difficultate, ſunt in homine naturaliter:
& propter hoc percipit,
quando
comprehendit concluſiones eorum, quòd comprehendat ipſas per argumentum.
Et ſigni-
ficatio
eſt, quòd homo natus eſt ad arguendum, quòd ipſe arguit, & non percipit quòd arguit, quod
apparet
in pueris in primo incremento:
quoniam ipſi comprehendunt plures res, ſicut homo per-
fectus
, & diſtinguens, & utuntur multis operationibus per diſtinctionem:
uerbi gratia: Puer quan-
do
ei demonſtrantur duo ex eodem genere, ſicut duo poma, & fuerit unum pulchrius alio, accipiet
pulchrius
, & dimittet alterum, ſed electio rei pulchrioris non eſt, niſi per comparationem alterius
ad
alterum:
& comprehenſio pulchri, quòd ſit pulchrum, & fœdi, quòd ſit fœdum: & ſimiliter quan
do
elegerit pulchrius alio pulchro minoris pulchritudinis, ſignificat quòd non elegit ipſum, niſi
poſt
comparationem unius ad alterum, & comprehenſionem formæ cuiuslibet eorum, & compre-
henſionem
argumenti pulchritudinis pulchrioris ſuper minus pulchrum:
& electio pulchrioris
non
eſt, niſi per propoſitionem uniuerſalem dicentem:
Quòd pulchrius eſt, melius eſt: & quod eſt
melius
, dignius eſt ad eligendum:
ergo ipſe utitur hac propoſitione, & non percipit, quòd utatur ea.
Et
cum ita ſit:
puer ergo arguit & diſtinguit: & non eſt dubium, quòd puer neſcit, quod eſt argumen
tum
, neque percipit quando arguit, utrum arguat, aut non:
& ſi quis etiam intenderet ipſum inſtrue
re
, quid ſit argumentum, uel arguere, non intelligeret.
Et quia puer arguit, & neſcit, quid ſit argu-
mentum
, anima ergo humana nata eſt ad arguendum ſine difficultate & labore, & non percipit ho-
mo
apud comprehenſionem rei, quòd ſit huiuſmodi, quòd ſit per argumentum.
Sed intentiones,
quæ
comprehenduntur ratione, non ſunt, niſi intentiones manifeſtæ, quarum propoſitiones ſunt
ualde
manifeſtæ:
intentiones uerò, quarum propoſitiones non ſunt ualde manifeſtæ, & quarum ar-
gumenta
indigent difficultate, quando comprehenduntur ab homine, fortè percipit, quòd compre
hendit
ipſas per rationem, quando fuerint illæ ueræ diſtinctionis.
Iam ergo declaratum eſt ex omni
quod
diximus, quòd quædam intentiones, quæ comprehenduntur per uiſum, comprehenduntur
ſolo
ſenſu, & quædam per diſtinctionem, & quædam per cognitionem, & argumentum, & rationem
& poſitionem:
& quòd qualitas comprehenſionis intentionum particularium per uiſum, non appa
ret
in maiori parte propter uelocitatem iſtius, quod comprehenditur per cognitionem, & propter
uelocitatem
argumenti, per quod comprehenduntur intentiones uiſibiles:
& quòd uirtus diſtincti
ua
eſt nata ad arguendum ſine labore & difficultate, ſed natura & conſuetudine, & non indiget ar-
gumentatione
iteranda illa uirtus in comprehenſione alicuius intentionum particulariũ, quę mu
toties
fuerint uiſæ.
14. È uiſibili ſæpi{us} uiſoremanet in animo gener alis notio, qua quodlibet uiſibile ſimile per-
cipitur
& cognoſcitur. 61 p 3.
ET comprehenduntur etiam intentiones, quæ multoties fuerint uiſæ, ratione & diſtinctione,
quæ
ſunt in anima, ita quòd homo non percipit quietem illarum, neque quies illarum habe
principium
ſenſibile, quoniam habet experientia, quòd comprehendit uiſibilia:
& experien-
tia
eſt in eo quædam diſtinctio, & præcipuè diſtinctio, per quam comprehenduntur intentiones
ſenſib
iles:
Ipſe ergo comprehendit intentiones ſenſibiles ratione & diſtinctione, & acquirit inten-
tiones
ſenſibilium.
Et multoties redduntur ipſæ intentiones ſenſibiles illi ſucceſsiuè, quouſq; quie-
ſcant
in eius anima:
ita etiam ut non percipiat quietem earum: & ſic quando uenerit ipſa intentio
particularis
, quæ quieuerit in anima eius, cõprehendet eam apud eius euentũ per cognitionẽ, neq;

tamẽ
percipit qualitatẽ comprehenſionis, neq;
qualitatẽ cognitionis, neq; qualiter quieuerit in ani
ma
eius, cognitio ipſius intentiõis.
Oẽs ergo intentiões particulares, quę cõprehenduntur ratione,
& diſtinctiõe, & multoties redduntur, iam cõprehenſæ ſunt ab homine in præterito tẽpore, & quie
uerũt
in anima, & facta eſt forma uniuerſalis quieſcẽs ex qualibet intentione particulariũ.
Compre
henduntur
ergo intentiones iſtæ ſine argumentatione iteranda, quã primò fecit, & ſine ratione, per
quã
cõprehenſa eſt ueritas illius intentionis, & ſine cõprehenſione qualitatis cõprehenſionis ipſius
apud
comprehenſionẽ, & ſine cõprehenſione qualitatis cognitionis apud comprehenſionem, & ni-
hil
remanet argumentatione iteranda indigens, niſi conſiderare intentiones particulares, quæ ſunt
4034ALHAZEN in ipſis indiuiduis particularibus, ſicut figura in re indiuidua, ſcilicet in re uiſa ſignata, aut ſitus rei
uiſæ
indiuiduæ, aut magnitudo rei uiſæ indiuiduæ, aut comparatio coloris alicuius rei uiſæ indiui-
duæ
cum colore alterius rei uiſæ & illi ſimilis.
Et ſecundum iſtos modos erit comprehenſio omniũ
intentionum
particularium, quæ ſunt in rebus uiſibilibus.
DE OMNIBVS INTENTIONIBVS COMPREHENSIS À VISV:
& qualiter comprehendat uiſus quamlib et illarum. Cap. XI.
15. Species uiſibiles principes ſunt uigintiduæ: adquas reliquæ omnes referuntur. In hypo.
3
lib. in præfa. 4 libr.
ET cum declarata ſint omnia iſta, incipiemus modò ad declarandum qualitates comprehenſio
nis
cuiuslibet intentionum particularium, quæ comprehenduntur per uiſum, & qualitates
argumentorum
, per quæ acquirit uirtus diſtinctiua intentiones comprehenſas ſenſu uiſus.

Intentiones
particulares, quæ comprehenduntur ſenſu uiſu, ſunt multæ, ſed generaliter diuiduntur
in
22:
& ſunt lux, color, remotio, ſitus, corporeitas, figura, magnitudo, continuum, diſcretio & ſepa-
ratio
, numerus, motus, quies, aſperitas, leuitas, diaphanitas, ſpiſsitudo, umbra, obſcuritas, pulchri-
tudo
, turpitudo, conſimilitudo, & diuerſitas in omnibus intentionibus particularibus, & in omni-
bus
formis compoſitis ex omnibus intentionibus particularibus.
Iſta ergo ſunt omnia quæ com-
prehenduntur
per ſenſum uiſus:
& ſi aliqua intentio uiſibilis eſt pręter iſtas, collocabitur ſub aliqua
iſtarum
, ſicut ordinatio, quæ collocabitur ſub ſitu, & ſcriptura, & pictura, quæ collocabuntur ſub fi-
gura
& ordine:
& ſicut rectitudo, & curuitas, & concauitas, & conuexitas, quæ collocantur ſub figu
ra
:
& multitudo & paucitas, quæ collocantur ſub numero: & ſicut æqualitas & augmentum, quæ
collocantur
ſub ſimilitudine & diuerſitate:
& alacritas, & riſus, & triſtitia, quę comprehenduntur ex
figura
formæ faciei:
collocantur ergo ſub figura: & ſicut fletus, qui continetur ſub figura faciei cum
motu
lachrymarum, collocatur ergo ſub figura & motu:
& ſicut humilitas & ſiccitas, quæ collocan-
tur
ſub motu & quiete, quoniam humilitas comprehenditur ſenſu uiſu, ſed non ſenſu uiſu compre-
henditur
, niſi ex liquiditate corporis humidi, & ex motu unius partis illius ante aliã, & ſiccitas com
prehenditur
ſenſu uiſus, ſed comprehenditur, niſi ex retentione partium corporis ſicci, & ex pri
uatione
motus liquiditatis:
& ſimiliter quælibet intentio particularis comprehenſa à uiſu, colloca-
tur
ſub partibus, quas diximus prius.
Et omnes intentiones uiſibiles ſunt, ſicut ſuperius diximus.
16. Viſio perficitur, cum forma uiſibilis cryſtallino humore recepta, in neruum opticum per-
uenerit
. 20 p 3. Idem 25 n 1.
ET cum ita ſit, diſtinctio & argumentatio uirtutis diſtinctiuæ, & cognitio formarum & ſigno-
rum
eorum non erunt, niſi ex cognitione uel diſtinctione uirtutis diſtinctiuæ ex formis per-
uenientibus
intra concauum nerui communis, apud comprehenſionem ultimi ſentientis il-
las
, & ex cognitione ſignorum formarum iſtarum.
Et ita corpus ſentiẽs extenſum à ſuperficie mem
bri
ſentientis uſq;
ad concauum nerui communis, ſcilicet ſpiritus uiſibilis eſt ſentiens per totum,
quoniã
uirtus ſenſitiua eſt per totum iſtius corporis.
Cum ergo forma extenditur à ſuperficie mem
bri
ſentientis uſq;
ad concauum nerui communis, quælibet pars corporis ſentientis ſentiet formã:
& cum peruenerit forma in concauum nerui communis, comprehendetur ab ultimo ſentiente, &
tunc
erit diſtinctio & argumentatio.
Virtus autem ſenſitiua ſentit formam rei uiſæ ex toto corpore
ſentiente
extenſam à ſuperficie membri ſentientis uſque ad concauum nerui communis:
& uirtus
diſtinctiua
diſtinguit intentiones, quæ ſunt in forma apud comprehenſionem ultimi ſentientis cir-
ca
formam.
Secundum ergo hunc modum erit comprehenſio formarum rerum uiſibilium à uir-
tute
ſenſitiua, & ab ultimo ſentiente, & à uirtute diſtinctiua.
Et declarabitur ex iſta diſpoſitiõe, quòd
uirtus
ſenſitiua ſentit locũ membri ſentientis, in quem peruenit forma, quoniã non ſentit formam,
niſi
ex loco, in quem peruenit forma.
Et declaratũ eſt etiam [25 n 1] quòd à quolibet puncto ſuper-
ficiei
glacialis extenditur forma ſecundum unam uerticationem continuam, cum eo, quod eſt in
eadem
de obliquatione & incuruatione, quouſque perueniat ad unum punctum loci, in quem per-
uenit
forma in concauo nerui communis.
Et cum ita ſit, forma ergo perueniens in partem ſuperfi-
ciei
glacialis, extenditur ab illa parte ad aliam partem concaui nerui communis.
Et forma cuiusli-
bet
uiſarum rerum diuerſarum, quæ comprehenduntur ſimul in eodem tempore:
extenditur ad lo-
cum
certum in concauo nerui communis:
& perueniunt formæ omnium illarum rerum uiſarum
ad
concauum nerui communis:
& erit ordinatio formarum illarum inter ſe in concauo nerui cõmu
nis
, ſicut ordinatio ipſarum rerum inter ſe uiſarum.
Cum ergo uiſus fuerit oppoſitus alicui rei uiſæ,
formæ
lucis & coloris iſtius rei uiſæ perueniunt ad ſuperficiem uiſus, & perueniunt in ſuperficiem
glacialis
, & extenduntur ſecundum uerticationes determinatas, quas diximus ſecundũ ſuam ordi-
nationem
, & figurã, & formã, quouſq;
perueniant ad concauũ nerui cõmunis, & comprehendentur
à
uirtute ſenſitiua apud peruentũ earũ in corpore glacialis, & apud peruentũ earũ in toto corpore
ſentiente
, & uirtus diſtinctiua diſtinguit omnes intentiones, quæ ſunt in eis:
& forma lucis & forma
coloris
perueniũt ad cõcauũ nerui, niſi quia corpus ſentiẽs extẽſum in cõcauo nerui, coloratur à
forma
lucis & coloris, & illuminatur à forma lucis, & peruenit forma ad cõcauũ nerui cõmunis:
&
4135OPTIC AE LIBER II. erit pars corporis ſentientis, quod eſt in concauo nerui cõmunis, ad quam peruenit forma rei uiſæ,
colorata
colore illius rei uiſæ, & illuminata luce, quæ eſt in illa re uiſa:
& ſi res uiſa habuerit unũ co-
lorem
, erit illa pars corporis ſentientis unius coloris, & ſi partes rei uiſæ fuerint diuerſi coloris, erũt
partes
illius corporis partis ſentientis, quod eſt in concauo nerui cõmunis, diuerſi coloris:
& ulti-
mum
entiens ſentit colorem rei uiſæ ex coloratione, quam inuenit in illa parte, & cõprehendit lu-
cem
rei uiſæ ex illuminationè, quam inuenit in illa parte.
Et uirtus diſtinctiua comprehendit plures
intentiones
particulares, quæ ſunt in re uiſa, ex diſtinctione intentionum, quæ ſunt in illa forma ab
ea
, ſcilicet ex ordinatione partium formæ, & ex figuratione illius, quod continet formam, & ex figu
ratione
partium eius, & diuerſitate colorum, & ſituum & ordinationum, quæ ſunt in partibus illius
formæ
, & ex conſimilitudine & diuerſitate earum.
Et etiam lux ueniens à re uiſa, colorata ad uiſum,
non
uenit per ſe ſine colore, & forma coloris ueniens à re uiſa, colorata ad uiſum, non uenit ſine lu-
ce
, & non uenit forma lucis & coloris, quæ ſunt in re uiſa, niſi admixtæ, neq;
comprehendit eas ulti-
mum
ſentiens, niſi admixtas:
tamen etiam ſentiens comprehendit rem uiſam illuminatã, & compre
hendit
, quòd lux apparens in re uiſa, eſt diuerſa à colore:
& iſta comprehenſio eſt diſtincti. Diſt n-
ctio
autem non eſt, niſi uirtutis diſtinctiuæ, non ſenſitiuætamen cum comprehenſione iſtius inten
tionis
à uirtute diſtinctiua, iſta intentio quieſcit in anima, & non indiget argumentatione iteranda
apud
euentũ cuiuslibet formę.
Sed quod lux, quæ eſt in ea, eſt diuerſa à colore, quæ eſt in ea: & com
prehenſio
uirtutis diſtinctiuæ, quòd lux accidentalis, quæ eſt in re uiſa colorata, eſt diuerſa à colo-
re
, qui eſt in ea:
eſt, quia ſuper unam rem uiſam diuerſatur lux, & aliquando augmentatur, & aliquan
do
diminuitur.
Et cum hoc eſt, remanet color eius idem, quamuis diuerſetur ſcintillatio coloris ſe-
cundum
diuerſitatem lucis, tamen genus coloris diuerſatur.
Et etiam lux accidentalis fortè per-
uenit
ad rem uiſam ex foramine, & cum fuerit obſtructum illud foramen, obſcurabitur illa res uiſa.

Ex
comprehenſione ergo uirtutis dιſtinctiuæ circa diuerſitatem lucis ſuper res uiſas, & ex compre
henſione
eius circa illuminationem rei uιſæ, aliquando etiam priuationem lucis ab ea, comprehen-
dit
uiſus, quòd colores, qui ſunt in rebus uiſis, ſunt diuerſi à luce, quæ accidit in eis.
Forma ergo,
quam
comprehendit ſentiens ex re uiſa colorata, eſt forma admixta ex forma lucis & forma coloris,
quæ
ſunt in re uiſa:
Et uirtus diſtιnctiua comprehendit, quòd color, qui eſt in eo, eſt diuerſus à luce,
quę
eſt in ea.
Et iſta cõprehenſio, eſt comprehenſio ſecundum cognitonẽ apud euentũ formæ, quæ
eſt
in ſentiente:
quoniam iam quieſcit in anima, quòd lux cuiuslibet formæ admixtæ ex luce & colo
re
, eſt diuerſa à colore, qui eſt in ea.
17. È ſpecieb{us} uiſibilib{us} primùm percipitur eſſentia lucis & coloris. 67 p 3.
ET primum, quod comprehendit uirtus diſtinctiua ex intentionibus, quæ appropriantur for-
, eſt quidditas coloris:
quidditas autem coloris non comprehendetur à uirtute diſtinctiua,
niſi
per cognitionẽ, quando color rei uiſę fuerit ex coloribus aſſuetis:
& comprehenſio quid-
dιtatis
coloris à uirtute diſtinctiua ſecundum cognitionem non eſt, niſi ex comparatione formæ co
loris
ad formas, quas comprehendebat antè, ex formis ſcilicet ſimilibus illi colori.
Quoniam quan-
do
uiſus comprehendit colorem rubeum, & comprehendit, quòd ſit rubeus, non comprehendit,
quòd
ſit rubeus, niſi quia cognoſcit ιpſum:
& iſta cognitio non eſt, niſi ex aſsimilatione formæ eius
ad
res, quas comprehendebat prius.
Si autem uiſus nunquam comprehendiſſet rubeum colorẽ, niſi
inodo
, neſciret apud cõprehenſionem rubei, quòd eſſet rubeus.
Cum ergo color fuerit ex coloribus
aſſuetis
, cognoſcetur à uiſu ſecundum cognitionẽ, & ſi fuerit ex coloribus extraneis, ita quòd uiſus
nunquã
comprehendit talem antè;
non comprehendetur à uiſu, ut cognoſcat ipſum, ſed aſsimilabit
ipſum
coloribus propinquis, ſcilicet quos cognoſcebat.
Radix ergo comprehenſionis coloris eſt à
ſenſu
ſolo, deinde quando ſuper uiſum multoties redierit, per cognitionẽ comprehendetur, ſcilicet
cuiuſmodifuerit
coloris.
Et quidditas lucis etiã non comprehendetur à uiſu, niſi per cognitionem:
quoniam
uiſus cognoſcit lumen ignis & lumen ſolis, & diſtinguit inter ipſum lumẽ lunæ & ignis:
&
fic
cognoſcit lucem lunæ, & lucem ignis.
Comprehenſio ergo quidditatis iſtarũ lucium à uiſu, non
eſt
, niſi per cognitionẽ.
Deinde omne, quod comprehenditur per ſenſum uiſum, poſt lucem & colo-
rem
, non comprehenditur ſolo ſenſu, ſed comprehenditur per diſtinctionem & argumentationem
cum
ſenſu, quoniã omne, quod cõprehenditur per diſtinctionẽ & argumentationẽ, non cõprehen-
ditur
niſi ex diſtinctione intentionũ, quæ ſunt in forma ſenſibili.
Et intentiones, quæ cõprehendun
tur
per diſtinctionẽ, & argumentationẽ, & cognitionẽ, non cõprehenduntur, niſi cum ſenſu formæ.
18. Lux & color ex ſeſe, ſolo uiſu percipiuntur. 59 p 3.
LVx autem, quæ eſt in corpore illuminato, per ſe comprehenditur à uiſu ſecundum ſuum eſſe,
& per ſe & ex ipſo ſenſu:
& lux & color, quæ ſunt in corpore colorato, illuminato lumine acci-
dentali
, comprehenduntur à uiſu ſimul & admixta, & ſolo ſenſu.
Lux ergo eſſentialis compre-
henditur
à ſentiente ex illuminatione corporis ſentientis, & color comprehenditur à ſentiente ex
ãlteratione
formæ corporis ſentientis, & ex eius coloratione, & cum huiuſmodi comprehenſione
lucis
à corpore ſentiente per lumen accidentale admixtum cum illo colore.
Sentiens ergo compre-
hendit
ex corpore apud peruentum formæ coloris ad ſe lucem coloratam, & comprehendit ex eo
apud
peruentum formæ lucis eſſentialis lucem ſolam.
Iſta ergo duo tantum comprehenduntur
ã
uiſu ſolo ſenſu.
4236ALHAZEN
19. Color ex ſeſe, pri{us} percipitur, quàm ipſi{us} eſſentia. Ita uiſibile quodlibet ex
ſeſe
pri{us} percipitur, quàm ipſi{us} eſſentia. 68 p 3.
ET iterum dicemus, quòd comprehenſio coloris in eo, quod eſt color, eſt ante comprehenſio-
nem
quid ditatis coloris, ſcilicet, quòd uiſus comprehendit colorem, & ſentit, quòd eſt color,
antequam
ſentiat cuiuſmodi ſit coloris:
quoniam apud peruentũ formæ in uiſu, coloratur ui-
ſus
, & cum uiſus coloratur, ſentit, quòd ſit coloratus, & ſic ſentit colorem:
deinde ex diſtinctione co
loris
, & comparatione ipſius ad colores notos uiſui, comprehendit quidditatẽ coloris.
Comprehen
ſio
ergo coloris in eo, quòd eſt color, eſt ante comprehenſionẽ quidditatis coloris, & erit cõprehen-
ſio
quidditatis coloris per cognitionẽ.
Et ſignificatio, quòd uiſus comprehendit colorẽ in eo, quòd
eſt
color, antequam comprehendat cuiuſmodi ſit ratio coloris:
eſt: quia uiſibilia, quorum colores
ſunt
fortes, ſicut uiriditas profunda, & fuſcitas, & ſimiles, quãdo fuerint in obſcuro ualde loco, non
comprehenduntur
à uiſu in illo loco, niſi quaſi colores tantùm:
tamen ſentit quòd ſint colores, &
non
diſtinguit cuiuſinodi ſint colores in principio comprehenſionis.
Et quando locus non fuerit
ualde
obſcurus, & uiſus multũ intueatur, comprehendit uiſus, cuiuſmodi ſint coloris:
aut ſi lux au-
gmentetur
& intendatur in illo loco.
Declarabitur ergo ex iſta experimentatione, quod uiſus com-
prehendit
colorem in eo, quòd eſt color, antequam comprehendat cuiuſmodi ſit coloris:
& illud,
quod
comprehendit uiſus ex colore in principio ſui peruentus ad uiſum, eſt coloratio, & coloratio
eſt
quaſi obſcuritas aut umbra, quando color fuerit ſubtilis.
Et ſi res uiſa fuerit diuerſorũ colorum,
comprehendet
uiſus in principio ex forma illius rei uiſæ obſcuritatem partium diuerſæ qualitatis,
ſecundum
fortitudinẽ & debilitatem, aut quaſi umbras diuerſas in fortitudine & debilitate.
Primũ
ergo
, quod comprehendit uiſus ex forma coloris, eſt mutatio membri ſentientis, & coloratio eius,
quæ
eſt obſcuritas aut ſimilitudo obſcuritatis:
deinde ſentiens diſtinguet illam colorationem: & ſi
res
uiſa fuerit illuminata, diſtinguetur ille color à uiſu, & comprehendetur eius quidditas, quando
fuerit
ex coloribus, quos multoties comprehendebat prius:
& ſi fuerit ex coloribus, quos ferè ſem-
per
antè comprehendebat, comprehendetur in minore tempore, & in inſtanti ſecundo, inter quod
& primum, in quo comprehendit colorem, quatenus eſt color, non eſt ſenſibile tempus:
ſi autẽ fue-
rit
ex coloribus non manifeſtis, quos uiſus non comprehendit antè, niſi rarò, aut fuerit in loco ob-
ſcuro
& debilis lucis, comprehendetur à uiſu quidditas eius, niſi in tempore ſenſibili:
& ſi res ui-
ſa
fuerit obſcura, & fuerit in ea, niſi modica lux, ſicut illud, quod comprehenditur nocte, & in locis
ualde
obſcuris, non diſtinguetur à ſentiente, niſi obſcuritas tantùm.
Declaratum eſt ergo ex com
prehenſione
colorũ in locis obſcuris, quòd comprehenſio coloris in eo, quòd eſt color, eſt ante com
prehenſionẽ
quidditatis eius.
Et etiam ſignificatio quòd uiſus comprehendit colorem in eo, quòd
eſt
color, antequam comprehendat cuiuſmodi ſit coloris:
eſt, quia uiſus cum cõprehendit colorem
extraneum
, quem nunquam uidit antè, comprehendit quòd eſt color, & tamen neſcit, cuiuſmodi ſit
coloris
:
& cum fuerit multùm circa ipſum, aſsimilabit ipſum propinquiori colori ſimili illi. Ex iſtis
ergo
experimẽtationibus declaratur declaratione manifeſta, quòd cõprehenſio coloris in eo, quòd
eſt
color, erit ante comprehenſionem quidditatis coloris:
& declaratũ eſt etiam ex iſtis experimen-
tationibus
, quòd comprehenſio quidditatis coloris erit niſi per diſtinctionem.
Illud ergo quod
comprehendit
uiſus ſolo ſenſu, non eſt, niſi color in eo, quòd eſt color, & lux in eo, quòd eſt lux:
&
præter
iſta nihil comprehendit ſolo ſenſu, ſed per diſtinctionem, & argumentationẽ & cognitionẽ.
20. Eſſentia coloris percipitur in tempore. Ita eſſentia cui{us}libet uiſibilis percipi-
tur
in tempore. 70 p 3.
ET etiã dicamus, quòd comprehenſio quidditatis coloris eſt, niſi in tempore. Quoniã enim
comprehenſio
quidditatis coloris non eſt, niſi per diſtinctionẽ & aſsimilationẽ, ſed diſtinctio
non
eſt, niſi in tempore:
ergo comprehenſio quidditatis coloris non eſt, niſi in tempore. Signi
ficationem
aũt manifeſtam, quòd comprehenſio quidditatis coloris eſt, niſi in tempore, præbet
illud
, quod apparet in trocho apud motum eius:
quoniã quando in trocho fuerint tincturæ diuerſę,
& illæ tincturæ fuerint lineæ extenſæ ex medio ſuperficiei eius manifeſtæ, & ex parte colli eius uſq:

ad
finẽ ſuæ circumferentię, & trochus fuerit circumgyratus motu forti, & aſpexerit ipſum quis, com
prehendet
omnes colores eius quaſi unũ, diuerſum ab omnibus coloribus eius, qui ſunt in eo, quaſi
eſſet
color cõpoſitus ex omnibus coloribus illarum linearum, & non comprehendet lineationẽ, nec
diuerſitatem
colorum:
& ſimul comprehendet ipſum quaſi quietum, quando motus eius fuerit ual-
de
fortis, quoniam quodlibet punctum figitur in eodem loco, tempore ſenſibili, ſed in quantum
minimo
tempore gyrat circumferentiã totam, ſuper quam reuoluitur.
Peruenit ergo forma puncti
in
uiſum ſuper circumferentiam circuli in uiſu, & uiſus non comprehendit colorem illius puncti in
minimo
tempore, niſi ex tota circumferentia circuli peruenientis in uiſum:
cõprehendit ergo colo-
rem
illius puncti in minimo tempore circumgyratũ.
Et ſimiliter omnia puncta, quæ ſunt in ſuperfi-
cie
trochi, ſignificant quòd uiſus comprehendit colorem cuiuslibet illorum ſuper totam circumſe-
rentiam
circuli, ſuper quam mouetur illud punctum in minimo tempore.
Et omnia puncta, quorũ
remotio
à centro eſt æqualis, mouentur apud circumgyrationẽ trochi ſuper eandem circuli unius
circumferentiã
.
Accidit ergo ex hoc, ut appareat color cuiuslibet puncti illorum punctorũ, quorũ
remotio
à centro eſt æqualis, ſuper circumferentiam eiuſdem circuli in minimo tempore, quod erit
4337OPTICAE LIBER II. tempus reuolutionis. Quare apparebũt colores omniũ punctorũ in tota circũferẽtia illius circuli
admixti
:
& propter hoc cõprehẽditur color ſuperficiei trochi, quaſi color unus admixtus ex omni-
bus
coloribus, qui ſunt in ſua ſuperficie.
Si ergo uiſus cõprehendiſſet quidditatẽ coloris in uno in-
ſtanti
, & indiguiſſet ad cõprehẽdendũ quidditatẽ eius, tẽpore:
cõprehendiſſet in uno inſtãti, &
in
quolibet inſtãti tẽporis, in quo mouetur trochus, quidditates omniũ colorũ, qui ſunt in trocho,
diſtinctæ
eſſent apud motum.
Quoniam quando indiguerit tempore ad comprehẽdendũ quiddi-
tates
eornm:
comprehendet illos in parte temporis reuolutionis, & in quolibet inſtanti temporis
reuolutionis
apud motum eorum, ſicut comprehẽdet quidditatem eorum, apud eorum quietem:

Quoniam
quidditates omnium colorum uiſibilium aſſuetorũ in quiete & in motu, ſunt uniuſmo-
di
, non mutatæ:
In quolibet ergo inſtanti, in quo mouetur res uiſa, non mutatur color eius. Et quia
uiſus
non comprehendit quidditatem colorum, qui ſunt in ſuperficie trochi, quando trochus mo-
uebitur
motu ueloci, & comprehenditipſam, quando trochus quieuerit uel fuerit in motu tardo:

uiſus
ergo non comprehendit quidditatem coloris, niſi ſit color fixus in eodem loco, tempore ſen
ſibili
, uel fuerit in motu, tempore ſenſibili in ſpatio, cuius quantitas non operatur in ſitu coloris
iſtius
à uiſu operatione extranea.
Declarabitur ergo ex iſta diſpoſitione, quòd comprehẽſio quid-
ditatis
coloris non erit, niſi in tempore:
& declarabitur ex iſta diſpoſitione, quòd comprehenſio
quidditatis
omnium uiſibilium non eſt, niſi in tempore.
Quoniam quando uiſus non cõprehendit
quidditatem
coloris, qui comprehenditur ſolo ſenſu, niſi in tempore:
maximè igitur indiget tem-
pore
in comprehenſione intentionũ uiſibiliũ, quæ cõprehenduntur per diſtinctionem & argumen
tationẽ
.
Cõprehenſio ergo quidditatis uiſibiliũ, & cõprehenſio, per cognitionẽ, & cõprehenſio per
diſtinctionem
& argumentationem, erit, niſi in tẽpore:
fed multoties erit in minimo tẽpore.
21. Lux & color exſeſe, percipiuntur in tempore.
ET dicemus, quòd color in eo, quòd eſt color, & lux in eo, quòd eſt lux, non comprehendetur
à
uiſu, niſi in tempore, ſcilicet, quòd inſtans, apud quod erit comprehẽſio coloris in eo, quòd
eſt
color, & comprehenſio lucis in eo, quòd eſt lux, eſt diuerſum ab inſtãti, quod eſt primum
inſtans
, in quo conting it ſuperficiẽ uiſus aer deferens formã.
Quoniã color in eo, quòd eſt color, &
lux
in eo, quòd eſt lux, non comprehenduntur à ſentiente, niſi poſt peruentum formæ in corpore
ſenſibili
, & non comprehenduntur ab ultimo ſentiente, niſi poſt peruentum formæ ad concauum
nerui
communis, & peruentus formę ad concauum nerui communis, eſt ſicut peruentus lucis à fo
raminibus
, per quæ intrat lux ad corpora oppoſita illis foraminibus:
peruentus igitur lucis à fora
mine
ad corpus oppoſitum foramini, non erit, niſi in tempore, quamuis lateat ſenſum.
Quoniam
enim
peruẽtus lucis à foramine ad corpus oppoſitum foramini non poteſt euadere ab altero duo-
rum
modorum, ſcilicet, quòd aut lux ueniet in partem aeris uicinantis foramini, antequam perue-
niat
in partẽ aliam ſequentem, deinde perueniet ad aliam partem, deinde ad aliam, quouſque per-
ueniat
ad corpus oppoſitũ foramini:
aut quòd lux perueniet in totum aerem medium, qui eſt in-
ter
foramen & corpus oppoſitum foramini, & in ipſum corpus oppoſitum foramini ſimul.
Siergo
aer
reciperet lucem ſucceſsiuè, perueniret lux ad corpus oppoſitum foramini, niſi per motum:

ſed
non eſt motus, niſi in tempore:
ſi autem totus aer recipit lucem ſimul, peruentus lucis etiam in
aerem
, poſtquam non erat in eo, non erit, niſi in tempore, quamuis lateat ſenſum.
Quoniam quan-
do
foramen, per quod intrat lux, fuerit obturatum, & deinde fuerit ablatum obturans:
inſtans, in
quo
fuerit ablatum obturans à prima parte foraminis, & in quo fuerit difcoopertus aer, qui eſt in
foramine
ad partem lucis, eſt diuerſum ab inſtanti, in quo peruenit lux in aerem contingentem il-
lam
partem, quæ eſt intra foramen, & in aerem continuatum cum illo aere ſecundum omnes diſpo
ſitiones
:
quoniam lux non peruenit in aliquam partem aeris, qui eſt intra foramen, quod eſt coo-
pertum
contralucem, niſi poſtquam fuerit diſcooperta aliqua pars foraminis contra lucem, & nul-
la
pars foraminis diſcooperitur in minori, uno inſtanti:
ſed inſtans non diuiditur: nihil ergo exlu-
ce
peruenit in interius foraminis in illo inſtanti, in quo fuerit diſcooperta pars foraminis:
quoniã
illud
, quod eſt diſcoopertum ex foramine in uno inſtanti, non diſcooperitur ſucceſsiuè, neque il-
lud
, quod diſcooperitur ex foramine in uno inſtanti, eſt pars alicuius quantitatis, quoniam non
diſcooperitur
in uno inſtanti, niſi punctum carens quantitate, aut linea carẽs latitudine, quoniam
non
auferetur cooperiens ab habente longitudinem & latitudinem, niſi ſucceſsiuè.
Igitur per mo-
tum
:
ſed motus non erit, niſi in tempore: & illud quod diſcooperitur à foramine in uno inſtanti, ca
ret
latitudine:
eſt ergo punctum aut linea: ſed punctum carens quantitate, & linea carens latitudi-
ne
, non eſt pars aeris:
Punctum ergo carens quantitate, & linea carens latitudine, quod eſt punctũ,
quod
diſcooperitur exforamine in inſtanti, non eſt, niſi finis alicuius partium aeris, qui eſt intra fo
ramen
, non pars aeris.
Et punctum carens quantitate, non recipit lucem, neq; linea carens latitudi
ne
, quoniam non recipit lucem, niſi corpus.
Et cum ita ſit, nihil peruenit exluce in aerem, qui eſt
intra
foramen, in inſtanti, in quo diſcooperitur primùm, quod diſcooperitur ex foramine.
Inſtans
ergo
, quod eſt punctum uel primum inſtans, in quo peruenit lux in aerem, qui eſt intra foramẽ, aut
in
partem eius, eſt diuerſum ab inſtanti, in quo diſcooperitur primùm, quod diſcooperitur ex fo-
ramine
:
ſed inter quælibet duo inſtantia eſt tempus. Lux ergo non peruenit ex aere, qui eſt extra
foramen
, ad aerem, qui eſt intra foramẽ, niſi in tempore:
ſed id tempus ualde latet ſenſum, propter
uelocitatem
receptionis formarũ lucis ab aere.
Et ſimiliter accidit in uiſu, quãdo fuerit oppoſitus
4438ALHAZEN rei uiſæ, poſtquam non erat ita, & aer deferens formam rei uiſæ, contigerit ſuperficiem uiſus, poſt-
quam
non contingebatipſam prius:
non peruenit forma ex aere deferente formã ad interius con-
caui
nerui communis, niſi in tempore:
ſed ſenſus caret uia cõprehẽſionis iſtius temporis propter
paruitatẽ
eius, & errorẽ eius, & debilitatẽ eius ad cõprehendendum id, quod eſt in fine paruitatis.

Iſtud
ergo tẽpus reſpectu ſenſus eſt ſicut inſtans.
Et etiã mẽbrũ ſentiens non ſentit formas uenien
tes
ad ipſum, niſi poſtquã patitur ab illis:
non ſentit ergo colorẽ in eo, quòd eſt color, neq; lucẽ in
eo
, quòd eſt lux, niſi poſtquã patitur à forma lucis & coloris:
ſed paſsio mẽbri ſentientis à forma co
loris
& forma lucis, eſt aliqua alteratio:
ſed nulla alteratio eſt, niſi in tẽpore: uiſus ergo non cõpre-
hẽdit
colorẽ in eo, quòd eſt color, neq;
lucem in eo, quòd eſt lux, niſi in tẽpore. Et in tẽpore, in quo
extenditur
forma à ſuperficie mẽbri ſentientis ad concauũ nerui cõmunis, erit cõprehẽſio coloris
in
eo, quòd eſt color, & lucis in eo, quòd eſt lux, à uirtute ſentiente, quæ eſt in toto corpore ſentien
te
, & apud peruentum formę in concauum nerui cõmunis, erit cõprehenſio coloris, in eo quòd eſt
color
, & lucis in eo, quòd eſt lux, ab ultimo ſentiente.
Comprehenſio ergo coloris in eo, quòd eſt
color
, & lucis in eo, quòd eſt lux, eſt in tempore ſequente tempus, in quo peruenit forma à ſuperfi-
cie
membri ſentientis ad concauũ nerui communis.
Et etiam inſtãs, quod eſt primum, in quo per-
uenit
forma in ſuperficiem uiſus, diuerſum eſt ab inſtanti, quod eſt primum inſtans, in quo aer de-
ferens
formam, contingit primum punctum ſuperficiei uiſus, quando uiſus fuerit oppoſitus rei ui-
ſæ
, poſtquam non fuerat ita, & poſtquã oculus aperuerit palpebras, poſtquã fuerunt clauſæ.
Quo-
niam
quando ita fuerit, primum, quod contingit ſuperficiem uiſus exaere deferente formam illi-
us
rei uiſæ, eſt unum punctum, aut linea carens latitudine, deinde pars poſt aliam, quouſq;
aer de-
ferens
formam, contingat partem ſuperficiei uiſus, in quam peruenit forma:
& apud contactum il-
lius
puncti carentis quantitate, aut lineæ carentis latitudine ſuperficiei uiſus, ad punctum carens
quantitate
, aut ad lineam carentem quantitate ſuperficiei aeris deferentis formam, nihil peruenit
ex
forma lucis & coloris in ſuperficiem uiſus:
quoniam minimum ex ſuperficie, in quod peruenit
lux
, aut forma coloris, non erit, niſi ſuperficies.
In inſtanti ergo, in quo contingit punctum ſuperfi-
ciei
uiſus primum punctum aeris deferentis formam;
nihil peruenit in ſuperficiem uiſus. Inſtans er
go
, quod eſt primum inſtans, in quo peruenit forma in ſuperficiem uiſus, eſt diuerſum ab inſtanti,
quod
eſt primum inſtans, in quo contingit aer deferens formam, ſuperficiem uiſus, quando fuerit
uiſus
oppoſitus rei uiſæ, & aperuerit palpebras eius, poſtquam fuerunt clauſæ.
Et cum ita ſit, non
peruenit
forma lucis aut coloris in aliquam partem membri ſentientis, neq;
in ſuperficiem uiſus,
niſi
in tempore.
Non comprehendit ergo ſentiens colorem in eo, quòd eſt color, neq; lucem in eo,
quòd
eſt lux, niſi in tempore, ſcilicet quòd inſtans, in quo cadit ſenſus coloris in eo, quòd eſt color,
& lucis in eo, quòd eſt lux, eſt diuerſum ab inſtanti, quod eſt inſtans primum, in quo contingit aer
deferens
formam, ſuperficiem uiſus.
Iam ergo declaratum eſt ex omnibus, quæ diximus, quo-
modo
comprehendat uiſus lucem in eo, quòd eſt lux, & quomodo comprehendat colorem in eo,
quòd
eſt color, & quomodo comprehendat quidditatem lucis & coloris, & quomodo compre-
hendat
qualitatem lucis.
22. Perceptio diſtantiæ uiſibilis differt à perceptionibus loci uiſibilis, & uiſibilis in ſuo lo-
60
. 14 p 4.
SEd remotio rei uiſæ à uiſu comprehenditur à uiſu ſolo ſenſu, neq; comprehenſio remotio-
nis
rei uiſæ, eſt comprehenſio loci rei uiſæ, neq;
comprehenſio reiuiſæ in loco ſuo eſt ex com-
prehenſione
remotionis eius tantùm.
Quoniam locus rei uiſæ fit ex tribus intentionibus, ſci-
licet
, ex remotione, & ex parte uniuerſi, & ex quantitate remotionis.
Quantitas ergo remotionis
eſt
diuerſa ab intentione remotionis in eo, quòd eſt remotio, quoniam intentio remotionis inter
duo
corpora eſt priuatio contactus, & priuatio contactus eſt, eſſe aliquod ſpatiũ inter illa duo cor-
pora
, & quantitas remotionis eſt quantitas illius ſpatij.
Intentio ergo remotionis in eo, quòd eſt re
motio
, eſt ex ſitu:
Non eſt ergo quantitas remotionis. Comprehẽſio ergo intentionis remotionis,
quæ
eſt priuatio contactus, eſt diuerſa à comprehenſione quantitatis ſpatij, quæ eſt menſura remo
tionis
.
Et comprehenſio quantitatis remotionis eſt ex comprehenſione magnitudinis: & compre-
henſio
remotionis rei uiſæ, & comprehenſio partis eius ſunt ex comprehẽſione ſitus loci.
Et qua-
litas
comprehenſionis utriuſq;
iſtorum, eſt diuerſa à qualitate comprehenſionis remotionis alteri-
us
illorum, quoniam priuatio contactus eſt diuerſa à parte.
Comprehenſio ergo loci rei uiſæ, non
eſt
comprehenſio remotionis reiuiſæ.
Et comprehenſio rei uiſæ in ſuo loco, cõſiſtit in comprehen
ſione
quinq;
rerum, ſcilicet in comprehenſione lucis, quæ eſt in ea, & comprehenſione coloris e-
ius
, & comprehenſione remotionis eius, & comprehenſione partis eius, & comprehenſione quan-
titatis
remotionis eius:
& nullum iſtorum comprehenditur per ſe ſolum, neq; comprehenditur u-
num
poſt aliud, ſed omnia comprehenduntur ſimul, quando comprehenduntur per cognitionem,
non
per argumentationem iterandam.
23. Viſio non fit radijs ab oculo emißis. 5 p 3. Vide 23 n 1.
ET ex comprehenſione rei uiſæ in ſuo loco, opinati ſunt ponentes radios: quòd uiſio eſſet per
radios
exeuntes à uiſu, & peruenientes ad rem uiſam, & quòd uiſio eſſet per extremitatem ra
dij
, & ratiocinati ſunt contra phyſicos, dicentes.
Cum uiſio fuerit per formam uenientem à
4539OPTICAE LIBER II. re uiſa ad uiſum, & illa forma peruenit ad interius uiſus: quare comprehẽditur res uiſa in ſuo loco,
qui
eſt extra uiſum, & forma eius iam peruenit ad interius uiſus?
Et non ſciuerunt iſti, quòd uiſio
non
completur ſolo ſenſu tantùm, & quòd uiſio non completur, niſi per cognitionem & diſtinctio-
nem
antecedentem, & ſi cognitio & diſtinctio antecedens non eſſet, compleretur in uiſu uiſio.

Et
non comprehendit uiſus quid eſt res uiſa apud uiſionem:
quoniam quid eſt res uiſa non com-
prehenditur
ſolo ſenſu, niſi per diſtinctionem, aut cognitionem, aut argumentationem iterandam
apud
uiſionem.
Si ergo uiſio eſſet ſolo ſenſu tantùm, & omnia, quæ comprehen duntur ex intentio
nibus
, quæ ſunt in rebus uiſibilibus, comprehenderentur ſolo ſenſu, non comprehenderetur res ui
ſa
in ſuo loco, niſi poſtquam perueniſſet aliquid ad ipſam, quod contingeret & ſentiret eam.
Cum
autem
uiſio non compleatur ſolo ſenſu, ſed per diſtinctionem, & argumentationem, & cognitionẽ:

non
indiget in cõprehenſione rei in ſuo loco, ſentiente extenſo ad ipſam, & contingente ipſam.
24. Remotio uiſibilis percipitur diſtinctione & anticipata notione. 9 p 4.
REdeamus ergo ad narrandum qualitatem comprehenſionis uiſionis, & dicamus: Remotio
rei
uiſæ non comprehenditur per ſe, niſi per diſtinctionem:
& iſta intentio eſt ex intentioni-
bus
, quæ quieſcunt in anima ſecundum tempora pertranſita, ita quòd percepta non recedit
ab
anima, propter nimiam frequẽtationem & iterationem eius ſuper uirtutem diſtinctiuam.
Qua-
re
non opus eſt in comprehenſione eius argumentatione iteranda apud comprehenſionẽ cuiusli-
bet
rei uiſæ;
neque quærit etiam uirtus diſtinctiua apud comprehenſionem cuiuslibet rei uiſæ,
quomodo
quieuit intentio rei uiſæ in ea:
quoniam non diſtinguit qualitatem comprehenſionis a-
pud
comprehenſionem cuiuslibet rei uiſæ, & non comprehendit remotionem, niſi cum alijs inten
tionibus
, quæ ſunt in re uiſa:
& comprehendit illam apud comprehenſionem rei uiſæ per cognitio
nem
antecedentem.
Quomodo autem uirtus diſtinctiua comprehendat remotionem per diſtin-
ctionem
, eſt, ſecundum quod narrabo.
Quando uiſus fuerit oppoſitus rei uiſæ, poſtquam non fue-
rat
oppoſitus:
comprehendit rem uiſam, & quando aufertur ab oppoſitione, deſtruitur compre-
henſio
.
Et ſimiliter, quando uiſus aperuerit palpebras, poſtquam fuerunt clauſę, & fuerit oppoſitus
alicui
rei uiſæ:
comprehendet illam rem uiſam, & cum clauſerit palpebras, deſtruetur comprehen-
ſio
.
Et in natura intellectus eſt, quòd illud, quod accidit in uiſis apud aliquem ſitum, & deſtruitur a-
pud
eius ablationem, non eſt fixum intra uiſum, neque faciens ipſum accidere, eſt intra uiſum.
Et
in
natura intellectus eſt etiam, quòd id, quod apparet apud apertionem palpebrarum, & deſtruitur
apud
clauſionem earum, non eſt fixum intra uiſum, neque faciens ipſum accidere, eſt intra uiſum.

Et
cum uirtus diſtinctiua comprehendit, quòd id, quod accidit in uiſu, ex quo uiſus comprehendit
rem
uiſam, neque eſt res fixa intra uiſum, neque operans ipſum eſt intra uiſum:
ſtatim comprehen-
dit
, quòd id, quod accidit in uiſu, aduenit extrinſecus, & operans ipſum eſt extra uiſum.
Et cum ui-
ſio
deſtruitur apud clauſionem palpebrarum, & apud ablationem ab oppoſitione, & fit apud aper-
tionem
palpebrarum, & apud oppoſitionem:
uirtus diſtinctiua comprehendit, quòd id, quod ui-
detur
in uiſu, non eſt applicatum cum uiſu.
Et cum uirtus diſtinctiua comprehendit, quòd illud,
quod
uidetur, non eſt intra uiſum, neque eſt applicatum cum uiſu, ſtatim comprehẽdit, quòd inter
ipſum
& uiſum eſt remotio:
quoniam in natura intellectús eſt, aut in fine manifeſtationis diſtincti-
onis
, quòd omne, quod non eſt in corpore, neque eſt applicatum cum ipſo, ſit remotum ab eo.
Et
hæc
eſt qualitas comprehenſionis remotionis rei uiſæ in eo, quòd eſt remotio.
Sed uirtus diſtincti
ua
non indiget in comprehenſione remotionis rei uiſæ ad diuidendum ea, quæ diuiſimus, quoniã
non
fecimus hoc, niſi gratia declarandi.
Et uirtus diſtinctiua comprehendit concluſionem iſtius
diſtinctionis
apud uiſionem ſine indigentia illius diuiſionis.
Ex comprehenſione ergo rei apud op
poſitionem
, & apertionem palpebrarum, & ex deſtructione eius apud ablationem oppoſitionis, &
apud
clauſionem palpebrarum comprehendit uirtus diſtinctiua, quòd res uiſa eſt extra uiſum, &
quòd
non eſt applicata cum uiſu.
Et ſecundum iſtum modum comprehendit uirtus diſtinctiua,
quòd
inter uiſum & rem uiſam ſit remotio:
deinde propter frequentationem iſtius intentionis, &
iterationem
eius, quieuit in anima, ita quòd non percipit quietem eius, neque qualitatem quietis
eius
, ſcilicet quòd omnia uiſibilia ſunt extra uiſum, & quòd inter quamlibet rem uiſam & uiſum eſt
remotio
.
Remotio ergo rei uiſæ à uiſu non comprehenditur, niſi per modicam diſtinctionem, ſcili-
cet
quòd uirtus diſtinctiua comprehendit, quòd uiſio eſt propter intentionem extrinſecam à uiſu:

& cum hoc, quando fuerit quieſcens in anima, intelliget uirtus diſtinctiua, quòd quælibet res uiſa
comprehenſa
à uiſu, eſt extra uiſum, & inter ipſam & uiſum eſt remotio:
& etiam ſicut diximus ſu-
perius
, non comprehenditur remotio niſi cum alijs:
& apud noſtrum ſermonem de qualitate com-
prehenſionis
ſitus declarabitur, quomodo comprehendatur remotio cum ſitu, & quomodo com-
prehendatur
res uiſa in loco ſuo.
25. Magnitudo diſtantiæ percipitur è corporibus communibus inter uiſum & uiſibile in-
teriectis
. 10 p 4.
COmprehenſio uerò quantitatis remotionis à uiſu, diuerſatur. Quoniam quædam compre-
henduntur
per ſenſum uiſus, & certificatur eorum quantitas:
& quædam comprehendun-
tur
, quorum quantitas non certificatur.
Remotio rei uiſæ à uiſu comprehenditur in quali-
4640ALHAZEN betre uiſa, & certificatur in qualibet re uiſa: quantitas autem remotionis non certificatur uiſui i
qualibet
re uiſa:
quoniam inter quædam uiſibilia & uiſum ſunt corpora ordinata continuata: inter
quædam
uerò & uiſum non ſunt corpora ordinata continuata, neque remotio eorum reſpicit cor-
pora
ordinata continuata.
Illa ergo, quorum remotio reſpicit corpora ordinata continuata, quãdo
uiſus
comprehen derit corpora ordinata, quæ reſpiciunt remotionem eorum uiſibiliũ, quãdo com
prehendet
ſcilicet quantitates illorum corporum, & cum comprehenderit menſuras illorum cor-
porum
, comprehendet quãtitates ſpatiorum, quæ ſunt inter extremitates illorum.
Et ſpatiũ, quod
eſt
inter duas extremitates corporis uiſi, quod reſpicit remotionem, quæ eſt inter uiſum & rem ui-
ſam
, quarum altera eſt in parte rei uiſę, & altera in parte aſpicientis:
eſt remotio rei uiſæ à uiſu, quo-
niam
reſpicit ſpatium, quod eſt inter uiſum & rem uiſam.
Cum ergo uiſus comprehendet menſu-
iſtius ſpatij:
comprehendet menſurã remotionis rei uiſæ. Viſus ergo comprehendit quantitatẽ
remotionis
rerũ uiſibiliũ (quarũ remotio reſpicit corpora ordinata cõtinuata) ex cõprehenſione
mẽſurarum
corporũ ordinatorũ reſpicientium remotiones earũ.
Et remotio quarundã rerũ iſtarũ
uiſibilium
eſt mediocris:
& remotio quarundã eſt extra medio critatem. Remotio ergo uiſibilium,
quorũ
remotio eſt mediocris:
comprehenditur à uiſu comprehenſione uera certificata: quoniam
uiſibilia
, quorũ remotio eſt mediocris, & inter quæ, & uiſum ſunt corpora ordinata cõtinuata, cõ-
prehenduntur
à uiſu uera comprehenſione:
Et cum uiſus cõprehendit iſta uiſibilia uera cõprehen
ſione
:
cõprehendit corpora ordinata interiacẽtia inter ipſum & ipſa uiſibilia uera cõprehenſione:
& cõprehendit iſta corpora uera cõprehenſione:
cõprehendit ſpatia interiacentia inter extremi
tates
eorum uera comprehenſione:
& cum comprehendit ſpatia uera comprehenſione: cõprehen-
det
menſuras remotionum uiſibilium, reſpicientium iſta ſpatia uera comprehenſione & certifica-
ta
.
Viſibilium ergo, quorum remotio reſpicit corpora ordinata continuata, & quorum remotio à
uiſu
eſt mediocris, menſuras remotionum comprehendit uiſus uera comprehenſione & certa:
&
eſt
dicere, certa, in ultimitate, in qua poterit ſenſus comprehendere.
Menſuræ uerò remotionum ui
ſibilium
, quorum remotio eſt extra mediocritatem, & quorum remotio reſpicit corpora ordinata
continuata
, ſi comprehenduntur à uiſu:
non comprehenduntur uera comprehenſione & certifica-
ta
:
quoniam uiſibilia, quorum remotio eſt extra mediocritatem, non comprehenduntur à uiſu ue-
ra
comprehenſione.
Et cum inter uiſum & iſta uiſibilia fuerint corpora ordinata continuata: non
comprehenduntur
à uiſu omnia iſta uiſibilia uera comprehenſione propter extraneitatem remo-
tionum
extremitatum ſuarum, & exitus eorum à mediocritate, per quam uiſus certificat uiſibilia.

Et
cum uiſus non comprehendat iſta corpora uera comprehenſione:
non comprehendet ſpatia in-
teriacentia
inter extremitates uera comprehenſione.
Non comprehendet ergo remotiones, quæ
ſuntinteriacentes
inter ipſum & uiſibilia, quæ ſunt apud extremitates iſtorum corporũ, uera com-
prehenſione
.
Quãtitates ergo remotionum uiſibilium, quorum remotio eſt extra mediocritatem,
& inter quam & uiſum ſunt corpora ordinata continuata, non comprehenduntur à uiſu uera com
prehenſione
.
Similiter remotiones uiſibilium, quorum remotio reſpicit corpora ordinata con-
tinuata
, non comprehenduntur à uiſu uera comprehenſione.
Quare uiſus, quando comprehende-
rit
nubes in plano & in locis carentibus montibus:
exiſtimabit, quòd ſint magnæ remotionis in re-
ſpectu
corporum cœleſtium, & cum nubes fuerint inter montes, & fuerint continuatæ:
fortè coo-
perientur
cacumina montium à nubibus:
& cum nubes diſtiterint, una ab altera: fortè apparebunt
cacumina
montium ſuperiora nubibus:
& fortè comprehendet uiſus partes nubium applicatas
cum
uertice montium, & fortè erit hoc in montibus non ualde altis.
Ex iſta ergo experimentatio-
ne
apparet, quod remotio nubium non eſt extranea:
& quòd plures illarum ſunt propinquiores
terrę
cacuminibus montium:
& quòd illud, quod exiſtimatur de extraneitate remotionis illarum,
error
eſt.
Et declarabitur inde, quòd uiſus non comprehendit menſuram remotionis nubium in
plano
:
& quòd menſura remotionis nubium comprehendetur à uiſu, quando fuerint inter mon-
tes
, & apparuerint cacumina montium ſuperiora.
Et hoc inuenitur etiam in pluribus uiſibilibus,
quæ
ſunt ſuper faciem terræ, ſcilicet, quòd menſuræ remotionum non reſpicientes corpora or-
dinata
continuata, non comprehenduntur à uiſu.
Ex illis ergo, ex quibus manifeſtatur hoc, ſci-
licet
quòd uiſus non comprehendat quantitatem remotionis rei uiſæ, niſi quando remotio eius
reſpexerit
corpora ordinata continuata, & comprehenderit uiſus illa corpora interpoſita, & cer-
tificauerit
menſuras eorum:
eſt experimentatio ſequens. Sit domus, in quam experimentator
non
intrauerit ante horam experimentationis:
& ſit in quodam pariete illius domus ſtrictum fo-
ramen
:
& ſit poſt illud foramen uacuitas, quam ante illam horam non uidit: & ſint in illa uacui-
tate
duo parietes, quorum unus ſit propinquior foramini quàm alius:
& ſit inter illos duos pari-
etes
diſtantia alicuius quantitatis:
& ſit paries propinquior cooperiens quandam partem parie-
tis
remotioris:
& ſit quædam pars parietis remotioris apparens: & ſit foramen eleuatum à ter-
ra
, ita ut quando aſpiciens aſpexerit per ipſum, non uideat faciem terræ, quæ eſt poſt parietem,
in
quo foramen eſt.
Experimentator igitur quando acceſſerit ad iſtum locum: & inſpexerit per
iſtud
foramen:
uidebit duos parietes ſimul, & non comprehendet remotionem, quæ eſt inter
ipſos
.
Siuerò remotio primi parietis fuerit magna, remotio extranea à foramine, comprehendet
duos
parietes quaſi ſe contingentes, & fortè exiſtimabit quòd ſit unus continuus, quando color
eorum
fuerit unus.
Et ſi paries primus fuerit remotus à foramine mediocriter, & percipiatur,
quòd
ſint duo parietes:
exiſtimabitur, quòd ſint propinqui ſibi, aut ſe contingentes, & non cer-
4741OPTICAE LIBER II. tificabitur remotio, quæ eſt inter ipſos. Et cum comprehenderit primum parietem uiſus, quan-
do
remotio eius fuerit mediocris, quaſi eſſet propinquus alteri:
non certificabit remotionem e-
ius
, & non certificabitur remotio, quæ eſt inter iſta duo corpora huiuſmodi per ſenſum uiſus:
quo-
niam
ante illam horam non uiderat iſtum locum, neque illos duos parietes:
& fortè comprehen-
det
uiſus illa duo corpora quaſi ſe contingentia, quamuis antè ſciuerit diſtantiam, quæ eſt inter
ea
.
Et cum uiſus non comprehendat remotionem, quæ eſt inter duo corpora huiuſmodi: non
comprehendit
quantitatem remotionis ultimi corporis:
& tamen comprehendit formam eius cor
poris
.
Et cum non comprehendat quantitatem remotionis iſtius corporis, quamuis comprehen-
dat
illud corpus:
non comprehendet corpora continuata reſpicientia remotionem eius: & non
comprehendet
uiſus quantitatem remotionis rei uiſæ certè ex comprehenſione formæ rei uiſæ:
&
non
comprehendet uiſus quantitatem remotionis rei uiſæ, niſi per argumentationem.
Viſus au-
tem
non arguit ſuper aliquam menſuram, niſi per argumentum comparationis, ſiue per compa-
rationem
illius menſuræ ad aliam menſuram iam comprehenſam à uiſu, uel ad menſuram tunc
comprehenſam
cum ea.
Et nihil eſt, per quod uiſus poteſt menſurare remotionem rei uiſæ, & com
parare
ad ipſam, ita ut comprehendat menſuram eius uerè, niſi per corpora ordinata reſpicientia
remotionem
rei uiſæ:
ſi autem menſurauerit uiſus remotionem per alia quàm per iſta corpora, e-
rit
menſuratio qualiſcunque, non certa.
Non igitur comprehenditur quantitas remotionis rei ui-
ſæ
à ſenſu uiſus, niſi remotio eius reſpexerit corpora ordinata continuata:
comprehendit enim
uiſus
illa corpora, & menſuras illorum.
Et iſta experimentatio, quam diximus, habet multa ſimi-
lia
in uiſibilibus, ſicut ex duabus arboribus erectis ſecũdum modum, quem diximus in parietibus,
aut
in ligno tranſuerſim poſito ſuper foramen, ſecundum modum, quem diximus de pariete
primo
.
Remotiones autem uiſibilium diſtantium abinuicem comprehenduntur à uiſu ex com-
prehenſione
diuiſionis, quæ eſt inter uiſibilia.
Diſpoſitiones autem quantitatis remotionis uiſi-
bilium
inter ſe ſunt apud uiſum, ſicut diſpoſitiones remotionum uiſibilium à uiſu.
Quoniam ſi in-
ter
duas res uiſas diſtinctas fuerint corpora ordinata continuata, & comprehenderit uiſus illa cor-
pora
& menſuras eorum:
comprehendet quantitatem remotionis, quæ eſt inter res uiſas: ſi au-
tem
non:
non comprehendet quantitatem diſtantiæ, quæ eſt inter illas res, uerè. Et ſimiliter, ſi in-
ter
iſtas duas res uiſas fuerint corpora ordinata continuata:
& fuerint ualde extraneæ remotio-
nis
, ita ut uiſus non poſsit certificare menſuras illorum corporum:
non certificabitur menſura,
quæ
eſt inter illas duas res uiſas.
Remotiones ergo uiſibilium à uiſu non comprehenduntur, niſi
ex
comprehenſione uirtutis diſtinctiuæ:
quoniam illud, quod accidit in uiſu apud uiſionem, non
accidit
, niſi per aliquid extrinſecum.
Et nulla quantitas remotionis uiſibilium comprehenditur
per
ſenſum uiſum uera comprehenſione, niſi remotiones uiſibilium, quorum remotio reſpicit cor-
pora
ordinata & continuata, quorum remotio ſimul eſt mediocris.
Et uiſus unà etiam compre-
hendit
corpora ordinata reſpicientia remotiones eorum, & certificat menſuras illorum corpo-
rum
, ut ſe conſequuntur.
Menſuræ autem remotionum, præter huiuſmodi, non certificantur à
uiſu
.
Viſibilium autem, quorum remotionum menſuræ non certificantur à uiſu, quædam remo-
tiones
reſpiciunt corpora ordinata continuata, & uiſus comprehendit illa corpora cum hoc:
&
ſunt
illa corpora, quorum extremitatum remotio eſt extranea:
& quædam remotiones eorum
reſpiciunt
corpora ordinata continuata, ſed uiſus non cõprehendit illa corpora, ſiue ſint remotio-
nes
eorum extraneæ, ſiue ſint mediocres:
& quædam remotiones eorum non reſpiciunt corpora
ordinata
continuata, & ſuntilla uiſibilia, quæ ſunt ualde eleuata à terra, quæ ſunt extraneæ remo-
tionis
:
& quæ non habent propè ipſam remotionem, neq; parietem reſpicientem remotionem eo-
rum
.
Et omnia uiſibilia diuiduntur in iſtas partes. Et quando uiſus comprehendit uiſibilia, quo-
rum
remotionum quantitates non certificantur à uiſu:
uirtus diſtinctiua ſtatim cognoſcit menſu-
ras
remotionum eorum ſecundum æſtimationem, non ſecundum rectitudinem, & comparat re-
motionem
eorum adremotionem ſibi ſimilium ex uiſibilibus comprehenſis à uiſu antè, & ſuſten-
tat
ſe in argumentatione ſuper formam rei uiſæ, & comparat formam rei uiſæ ad formam uiſibili-
um
ſimilium, quæ uiſus comprehendit antè, & in quibus quantitates remotionum iam certifican-
tur
à uirtute diſtinctiua:
& ſic comparat remotionem rei uiſæ, cuius quantitatem remotionis non
certificat
, ad remotionem uiſibilium ſibi ſimilium, quæ comprehendιtuiſus antè, & quorum remo
tionum
menſuræ iam certificantur à uirtute diſtinctiua.
Cum ergo uirtus diſtinctiua non certifi-
cauerit
lineationes formæ rei uiſæ:
comparabit quantitatem totius formæ ad menſuras formarum
uiſibilium
, æqualium illis formis in menſura, quarum remotionum quãtitates iam certificatę ſunt
in
uirtute diſtinctiua, & aſsimilabit remotionem rei uiſæ, cuius quantitas remotionis non certifi-
cabitur
ab eo, ad remotionem uiſibilium in menſura, quorum remotiones iam ſunt certificatæ.
Et
eſt
hoc maximum, ſuper quod poteſt uirtus diſtinctiua in comprehendendo menſuras remotionũ
uiſibilium
.
Fortè ergo inueniet per iſtam argumentationem certitudinem in comprehendendo re
motionem
illius, quod eſt huiuſmodi:
& fortè errabit: & in illis, in quibus inueniet certitudinem,
non
certificatur, utrum inuenit certitudinem, an non.
Et iſta argumentatio erit argumentatio in
fine
uelocitatis propter aſſuetudinem uirtutis diſtinctiuæ, in comprehen dendo remotionem uiſi-
bilium
per argumentationem & certificationem.
Et fortè æſtimabit uirtus diſtinctiua menſuras re
motionis
rei uiſæ, ſiremotio eius reſpexerit corpora ordinata, & fuerit ex remotionibus mediocri
bus
, propter aſſuetudinem ſuam in æſtimando uel arguendo remotiones uiſibiliũ, & propter ue-
4842ALHAZEN locitatem cum ſuæ æſtimationis argumentatione. Et cum remotio rei uiſæ fuerit mediocris, non
erit
inter æſtimationem remotionis, & inter ueram remotionem magna diuerſitas.
Cum ergo ui-
ſus
comprehenderit aliquam rem uiſam, ſtatim uirtus diſtinctiua comprehendet remotionem e-
ius
, & menſuram remotionis eius, ſecundum quod poterit comprehendere, ſcilicet aut per certi-
tudinem
, aut per æſtimationem, & ſtatim remotio eius habebit in anima menſuram conceptam.

Menſura
ergo remotionis rei uiſæ comprehenſa à uiſu, cuius forma eſt concepta in anima, quan-
do
illa remotio reſpexerit corpora ordinata continuata, & ſimul fuerit mediocris, & comprehen-
derit
uiſus illa corpora ordinata reſpicientia eius remotionem, & etiam iam uirtus diſtinctiua co-
gnouerit
ipſam, & certificauerit menſuras corporum ordinatorum, certificata eſt.
Si autem eius re
motio
non reſpexerit corpora ordinata continuata:
aut reſpexerit corpora ordinata continuata,
& comprehenderit uiſus illa corpora:
& ſimul fuerit remotio extranea, ita ut uiſus non poſsit cer-
tificare
menſuras illorum corporum:
aut reſpexerit corpora ordinata continuata, & non com-
prehenderit
uiſus illa corpora, neque certificauerit menſuras eorum:
aut poſsit comprehendere
illa
corpora, ſed non aſpexerit illa tunc, nec menſurauerit quantitates eorum, ſiue ſint remotio-
nes
illorum uiſibilium extraneæ, ſiue mediocres:
erit tunc menſura eius remotionis, quæ eſt con-
cepta
in anima, neque certificata, neque uerificata.
Etremotiones, quæ ſunt inter uiſibilia di-
ſtincta
, non comprehenduntur, niſi ex comprehenſione diuiſionis, quæ eſt inter illa uiſibilia:
&
quædam
quantitates remotionum, quæ ſunt inter uiſibilia diſtincta, comprehenduntur uera com
prehenſione
, & quædam comprehenduntur per æſtimationem.
Menſura ergo remotionis, quæ eſt
inter
duo uiſibilia, inter quæ ſunt corpora ordinata continuata, quæ uiſus comprehendit, & quo-
rum
certificat menſuras:
eſt menſura certificata: menſura autem remotionis, quæ eſt inter duo
uiſibilia
, inter quæ non ſunt corpora ordinata continuata:
aut inter quæ ſunt corpora ordinata
continuata
, ſed uiſus non certificat menſuras illorum corporum:
aut non comprehendit illa, eſt
menſura
non certificata.
Secundum ergo iſtos modos erit comprehenſio remotionum uiſibilium
per
ſenſum uiſus.
Et etiam corpora reſpicientia remotiones uiſibilium aſſuetorum, quæ ſunt in re-
motionibus
aſſuetis, quæ aſſuetæ comprehenduntur à uiſu, comprehenduntur à uiſu, & certifi-
cantur
menſuræ eorum propter frequentationem eorum, ita ut uiſus propter hoc comprehendat
menſuras
remotionum eorum per cognitionem.
Quoniam uiſus quando comprehendit aliquod
uiſibile
aſſuetum, & fuerit in remotione aſſueta:
cognoſcetipſum, & cognoſcet eius remotionem,
& æſtimabit quantitatem remotion is eius.
Quando ergo æſtimabit quantitatem remotionis hu-
iuſmodi
uiſibilium:
erit æſtimatio eorum propè uera, & non erit inter æſtimationem eius, & ueri-
tatem
magna diuerſitas.
Quantitas ergo remotionum uiſibilium aſſuetorum, quæ ſunt in remotio,
nibus
aſſuetis, comprehenduntur à uiſu per cognitionem ex æſtimatione quantitatum eorum:
&
plures
remotiones uiſibilium comprehenduntur ſecundum huiuſmodi modum.
26. Situs percipitur è uiſibilis ſiti moderata diſt antia. 29 p 4.
SItus uerò, quem uiſus comprehẽdit ex uiſibilibus, diuiditur in tres modos: quorum unus eſt
ſitus
totius rei uiſæ apud uiſum, aut ſitus cuiuſdam partis rei uiſæ apud uiſum:
& iſte modus
eſt
oppoſitio.
Secundus eſt ſitus ſuperficiei rei uiſæ oppoſitæ uiſui apud uiſum: & ſitus ſuperfi
cierum
rei uiſæ oppoſitarum uiſui apud uiſum, quando res uiſa fuerit multarum ſuperficierum, &
fuerit
illud, quod apparet uiſui ex eis, multæ ſuperficies:
& ſitus terminorum ſuperficierum uiſibi-
lium
apud uiſum, & ſitus linearũ, & ſpatiorum, quæ ſunt inter quælibet duo puncta, aut inter quæ-
libet
duo uiſibilia, quæ ſimul comprehenduntur à uiſu.
Modus tertius eſt ſitus partium rei uiſę in-
ter
ſe, & ſitus terminorum ſuperficiei rei uiſæ inter ſe, & ſitus partium terminorum ſuperficiei rei
uiſæ
inter ſe, & ſitus partium ſuperficiei terminorum rei uiſæ inter ſe:
& iſte modus eſt ordinatio:
& conſimiliter ſitus uiſibilium diuerſorum inter ſe, collocatur ſub hoc modo.
Omnes ergo ſitus,
qui
comprehenduntur à uiſu, diuiduntur in iſtos tres modos.
Et ſitus cuiuslibet habentis ſitum a-
pud
aliud, componitur ex remotione illius habentis ſitum ab illo alio, & ex ſitu illius habentis ſitũ
reſpectu
illius alterius.
Oppoſitio ergo rei uiſæ ad uiſum componitur ex remotione rei uiſæ à uiſu,
& ex parte, in qua eſt res uiſa, reſpectu uiſus.
Comprehenſio autem remotionis rei uiſæ iam decla-
rata
eſt, quòd eſt intentio quieſcens in anima.
27. Locus & oppoſitio uiſibilis percipiuntur è ſitu, quem obtinent in ſuperficie uiſus. 30 p 4.
Vide
22 n.
VErus autem locus rei uiſæ comprehenditur ex ſitu rei uiſæ apud uiſionem, quoniam uiſus
non
comprehenditrem uiſam, niſi ex oppoſitione:
& loca, quæ comprehenduntur à ſenſu,
comprehenduntur
à diſtinctione:
& ſenſus & diſtinctio diſtinguunt inter loca, quamuis in
eis
nihil ſit ex uiſibilibus:
& diſtinguit diſtinctio inter locum obiectum uiſui, & locum propinquũ
ei
:
Et uirtus diſtinctiua comprehendit omnia loca per imaginationem. Cum ergo uiſus fuerit op-
poſitus
alicuiloco, & comprehenderit aliquod uiſibile:
& uiſus poſtea fuerit ablatus ab illo loco:
& fuerit oppoſitus alij loco:
deſtruetur uiſio illius rei uiſæ: & cum reuertetur iterum ad oppoſitio-
nem
illius loci, reuertetur iterum uiſio illius rei uiſæ.
Et cum uiſus comprehenderit rem uiſam a-
pud
oppoſitionem illius in loco, in quo eſt res uiſa:
& comprehenderit uirtus diſtinctiua lo-
4943OPTICAE LIBER II. cum oppoſitum uiſui apud comprehenſionem illius rei uiſæ: & cum uiſus fuerit ablatus ab op-
poſitione
illius loci:
deſtruitur uiſio illius rei uiſæ: tunc ergo uirtus diſtinctiua comprehender,
quòd
res uiſa non eſt, niſi in parte oppoſita uiſui apud uiſionem illius rei uiſæ.
Et etiam declara-
tum
eſt [18 n 1] quòd uiſus recipit formas propriè ex uerticationibus linearum radialium, &
quòd
ipſe non patitur à formis, niſi ex uerticationibus iſtarum linearum tantùm.
Et etiam decla-
ratum
eſt, [19 n 1] quòd forma extenditur in corpore uiſus ſecundum rectitudinem linearum
radialium
.
Cum ergo forma rei uiſæ peruenerit in uiſum: ſtatim ſentiens ſentiet formam, & ſen-
tiet
partem uiſus, in quam peruenit forma, & ſentiet uerticationem, per quam extenditur forma in
corpore
membri ſentientis.
Cum ergo comprehenderit uiſus locum formæ in uiſu, & compre-
henderit
uerticationem, per quam extendebatur illa forma:
ſtatim uirtus diſtinctiua compre-
hendet
locum, in quem, ex quo, & per quem extendebatur illa uerticatio.
Locus autem per
quem
& ex quo extendetur illa uerticatio, eſt locus, in quo eſt illa res uiſa.
Ex comprehenſione
ergo
partis uiſus, in quam peruenit forma rei uiſæ, & ex comprehenſione uerticationis, per quam
extendebatur
forma, & ex qua patitur uiſus à forma, comprehendit uirtus diſtinctiua uerticatio-
nem
, per quam extendebatur forma rei uiſæ ſecundum ueritatem.
Et ſecundum hunc modum
diſtinguuntur
loca uiſibilium:
quoniam uiſibilia diſtincta non diſtinguuntur à uiſu, niſi ex diſtin-
ctione
locorum diſtinctorum in ſuperficie membri ſentientis, ad quę perueniunt formæ uiſibilium
diſtinctorum
.
Et comprehenſio loci rei uiſæ ſecundum hunc modum habet ſimile in auditu: quo-
niam
ſentiens comprehendit uocem per ſenſum auditus, & comprehendit locum, à quo uenit uox,
& diſtinguit inter uocem uenientem à dextra, & uocem uenientem à ſiniſtra, & antè, & retro:
Imò
diſtinguit
etiam inter loca uocum diſtinctione ſubtiliori iſta:
& diſtinguit inter locum uocis ue-
nientis
à loco ſibi oppoſito facialiter, & locum uocis uenientis à loco obliquo à uerticatione oppo-
ſitionis
:
& non diſtinguuntur loca, à quibus ueniunt uoces reſpectu auditus, niſi per uertica-
tiones
, ſuper quas ueniunt uoces ad auditum.
Senſus ergo auditus comprehendit uoces, &
comprehendit
uerticationes, ex quibus ueniunt uoces:
& ex comprehenſione uerticationum,
ſuper
quas ueniunt uoces ad auditum, & ſuper quarum rectitudinem percutit uox auditum, com-
prehendit
uirtus diſtinctiua locum, à quo uenit uox.
Sicut ergo loca uocum comprehendun-
tur
à ſenſu auditus:
deinde à uirtute diſtinctiua mediante auditu: ita loca uiſibilium comprehen-
duntur
à uirtute diſtinctiua per ſenſum uiſus.
Et ex illis, ex quibus declaratur, quòd ſentiens
comprehendit
uerticationem, ſecundum quod patitur uiſus à forma rei uiſæ, eſt illud, quod com-
prehenditur
in ſpeculis ſecundum reflexionem.
Quoniam res uiſa, quam comprehendit uiſus
ſecundum
reflexionem, non comprehenditur à uiſu, niſi in oppoſitione, & cum eſt oppoſita illi:

ſed
forma eius peruenit ad uiſum ſecundum linearum rectarum uerticationes, quæ ſunt lineæ
radiales
extenſæ à uiſu in partem oppoſitionis.
Cum ergo uiſus ſenſerit formam ex uertica-
tionibus
linearum radialium:
æſtimabit rem uiſam eſſe apud extremitates illarum linearum:
quoniam
nihil comprehendit ex uiſibilibus aſſuetis, quæ ſemper comprehendit, niſi apud ex-
tremitates
linearum imaginatarum inter uiſum & rem uiſam, quæ ſunt lineæ radiales.
Ex com-
prehenſione
ergo rei uiſæ à uiſu ſecundum reflexionem uiſus ad oppoſitionem, & ſecundum
rectitudinem
uerticationum, ſuper quas formæ reflexæ perueniunt ad uiſum, uidebitur quòd
ſentiens
ſentit uerticationem, per quam uenit forma, & ex qua patitur uiſus à forma.
Et cum
ſentiens
ſentit uerticationem uiſus, ex qua patitur uiſus à forma, comprehendit uirtus diſtin-
ctiua
locum, in quo extenditur illa uerticatio, & comprehendet locum rei uiſæ.
Locus ergo rei
uiſæ
comprehendetur à ſentiente, comprehenſione larga, & ex comprehenſione ſitus apud
uiſionem
:
& comprehendetur à uirtute diſtinctiua, comprehenſione larga, ex comprehenſione
ſitus
rei uiſæ apud uiſionem:
& comprehendetur uera comprehenſione, & certificata, ex com-
prehenſione
uerticationis, ex qua patitur uiſus à forma rei uiſæ.
Remotio autem rei uiſæ eſt
intentio
, quæ iam quieuit in anima.
Igitur apud peruentum rei uiſæ ad uiſum, comprehendit
uirtus
diſtinctiua locum rei uiſæ cum quiete intentionis remotionis apud ipſam:
& adiunctio
remotionis
& loci eſt oppoſitio.
Cum ergo uirtus diſtinctiua comprehenderit locum rei ui-
ſæ
, & ſuam remotionem, ſimul comprehendet eius oppoſitionem.
Comprehenſio ergo oppo-
ſitionis
eſt ex comprehenſione loci rei uiſæ, & ex comprehenſione remotionis rei uiſæ in ſi-
mul
.
Et comprehenſio loci erit ſecundum modum, quem diximus. Cum ergo forma rei ui-
ſæ
peruenerit in uiſum, ſentiet ſentiens locum membri ſentientis, in quem peruenit forma, &
comprehendet
uirtus diſtinctiua locum rei uiſæ ex uerticatione, per quam extenditur forma:

& intentio remotionis iam quieta eſt apud ipſam.
Ipſa ergo comprehendet locum, & remotio-
nem
ſimul apud comprehenſionem formæ à ſentiente.
Igitur apud comprehenſionem formæ à
ſentiente
comprehendet uirtus diſtinctiua oppoſitionem.
Secundum ergo hunc modum dictum,
erit
comprehenſio oppoſitionis.
Et iam declaratum eſt, [10 n] quo modo uiſus comprehendat
formam
rei uiſæ ſolo ſenſu.
A pud peruentum ergo formæ rei uiſæ in uiſum comprehendet ſentiens
colorem
rei uiſæ, & lucem eius, & locum uiſus, qui colorabatur & illuminabatur ab illa forma:
&
comprehendet
uirtus diſtinctiua locum eius, & remotionem apud comprehenſionem lucis & co-
loris
eius à ſentiente.
Et ſic comprehenduntur lux & color, locus & remotio ſimul in minimo tem-
pore
.
Sed locus & remotio ſunt oppoſita, & lux & color ſunt forma rei uiſæ, & ex comprehenſione
formæ
& comprehenſione oppoſitionis ſuſtentatur cõprehenſio rei uiſę in oppoſitione uiſus Ergo
5044ALHAZEN comprehenſio rei uiſæ in oppoſitione uiſus non eſt, niſi quia forma & oppoſitio comprehenduntur
ſimul
:
deinde propter frequentationem iſtius intentionis, & multitudinem iterationis eius eſt facta
forma
ſignum ſenſui, & uirtuti diſtinctiuę.
Apud peruentum ergo formæ in uiſum comprehenditur
à
ſentiente, & comprehendit uirtus diſtinctiua oppoſitionem, & efficitur ex hoc ab ipſo ſentiente
comprehenſio
rei uiſæ in ſuo loco:
& ſimiliter de qualibet parte rei uiſæ. Secundum ergo hunc
modum
erit comprehenſio rei uiſæ in loco ſuo:
& ſimiliter de qualibet parte rei uiſæ. Cum ergo re-
motio
rei uiſæ fuerit ex remotionibus mediocribus certificatæ quantitatis:
erit locus rei uiſæ, in
quo
comprehenditur à uiſu, locus uerus:
& ſi remotio rei uiſæ non fuerit ex remotionibus certifi-
catæ
menſuræ:
erit comprehenſio rei uiſæ in oppoſitione certificata ſecundum oppoſitiones: quo-
niam
oppoſitio componitur exubitate & remotione in eo, quod eſt remotio.
Sed locus rei uiſæ, in
quo
comprehenditur à uiſu, eſt æſtimatus, non certificatus:
quoniam locus certificatus non com-
prehenditur
, niſi ex certificatione quantitatis remotionis.
28. Situs directus & obliquus lineæ, ſuperficiei, & ſpatij percipitur ex æquabili & inæqua-
bili
terminorum diſtantia. 31 p 4.
SItus uerò ſuperficierum uiſibilium apud uiſum diuiditur in duo, ſcilicet in directam oppoſi-
tionem
, & obliquationem.
Superficies autem directa oppoſita uiſui eſt illa, cuius axis ra-
dialis
, (quando ſuperficies comprehenditur à uiſu apud rectam oppoſitionem) occurrit ali-
cui
puncto ex ea, & eſt ſimul eleuatus ſuper ſuperficiem eleuatione æquali.
Et ſuperficies obli-
quata
eſt illa, cuius axis radialis, (quando ipſa comprehenditur à uiſu apud obliquationem) oc-
currit
alicui puncto ex ea, & eſt obliquatus ſuper ſuperficiem, non eleuatus ſuper ipſam eleuatio-
ne
æquali ſecundum omnes diuerſitates modorum obliquationis.
Termini uerò ſuperficierum
uiſibilium
, & lineæ, quæ ſunt in rebus, & ſpatia quæ ſunt inter uiſibilia, & inter partes uiſibilium,
diuiduntur
in duo:
quorum alterum ſuntlineæ, & ſpatia ſecantia lineas radiales: & alterum ſunt li-
neæ
& ſpatia æquidiſtantia lineis radialibus, & reſpicientia ipſas.
Et lineæ & ſpatia ſecantia lineas
radiales
diuiduntur ſecundum ſitum in duo:
in obliquationem & directionem, ſecundum diuiſio-
nem
ſituum & ſuperficierum in iſta duo.
Linea autem directa eſt illa, ad cuius aliquod punctum
perueniet
axis radialis:
& erit perpendicularis ſuper ipſam: & linea obliquata eſt illa, cuius axis ra
dialis
, quando peruenerit ad aliquod punctum eius, erit obliquatus ſuper ipſam, non perpendicu-
laris
.
Viſus autem comprehendit directionem & obliquationem ſuperficierum, & linearum, & di-
ſtinctionem
earum ex comprehenſione diuerſitatis remotionum extremitatum ſuperficierum &
linearum
, & æqualitatis earum.
Quoniam quando uiſus comprehenderit ſuperficiem rei uiſæ: &
comprehenderit
remotiones extremitatum eius:
& ſenſerit æqualitatem remotionum termino-
rum
ſuperficiei ab eo, aut æqualitatem duorum locorum oppoſitorum æqualis remotionis à loco
ſuperficiei
, ad quam intuetur quis:
comprehendet ſuperficiem eſſe directè oppoſitam, & iudica-
bit
uirtus diſtinctiua, quòd ſit directa.
Et cum uiſus comprehenderit ſuperficiem rei uiſæ, & com-
prehenderit
remotionem extremitatum eius & diuerſitatem, & non inuenerit in ſuperficie duo lo-
ca
æqualis remotionis à loco ſuperficiei, ad quam intuetur, quorum remotio ab eo fuerit æqualis:

comprehendet
ſuperficiem obliquatam in reſpectu ſui, & iudicabit uirtus diſtinctiua, quòd ſit ob-
liquata
.
Et ſimiliter de ſitibus linearum, & ſpatiorum directorum & obliquorum: ſcilicet, quòd
uiſus
comprehendat directionem lineæ & ſpatij, quando ſenſerit, quòd duæ remotiones duarum
extremitatum
lineæ aut ſpatij ſunt æquales ab eo:
aut quòd duæ remotiones duorum punctorum
lineæ
aut ſpatij, quorum remotio à puncto, ad quod intuetur quis, puncto ſcilicet lineæ, aut ſpa-
tij
eſt æqualis:
& comprehendit uiſus obliquationem lineæ aut ſpatij, quando ſenſerit, quòd duæ
remotiones
duarum extremitatum lineæ aut ſpatij ab eo ſuntinæquales:
aut quòd duæ remotio-
nes
duorum punctorum, & æqualis remotionis à puncto, ad quod intuetur quis, lineæ aut ſpa-
tij
, ſunt diuerſæ.
Et iſta æqualitas & diuerſitas multoties comprehenduntur à ſentiente per æ-
ſtimationem
& ſigna.
Secundum ergo hunc modum erit obliquationis comprehenſio, & dire-
ctionis
à uiſu.
Et cum ſuperficies tota, aut linea tota fuerit directa uiſui, non erit quælibet pars
eius
per ſe directè oppoſita uiſui:
imò nulla pars eius eſt directè oppoſita uiſui per ſe, niſi pars,
ſupra
quam eſt axis apud directam oppoſitionem.
Cum ergo mouetur axis radialis ſuper ſuperfi-
ciem
directam, aut ſuper lineam directam, erit obliquatus ſuper quamlibet ipſius partem, ſu-
pra
quam tranſit, præter primam partem, in qua eſt punctum, ſuper quod fuerit perpendicularis:

& ſic erit quælibet pars ſuperficiei directè oppoſitæ, & lineæ directè oppoſitæ, quando fuerit ſum-
pta
perſe, obliquata, præter partem prædictam:
& quando accipietur tota linea, aut ſuperficies,
erit
directa.
Et cum punctum, apud quod erit axis perpendicularis ſuper ſuperficiem aut li-
neam
, fuerit in medio ſuperficiei aut lineæ:
erit ſuperficies aut linea in fine directæ oppoſitionis
ad
uiſum.
Si autem punctum non fuerit in medio: erit ſuperficies aut linea directa, ſed non in fi-
ne
directionis:
& quantò fuerit punctum, apud quod axis fuerit perpendicularis ſuper ſuperfi-
ciem
aut lineam, medio ſuperficiei aut lineæ propinquius, tantò erit ſuperficies autlinea directio-
ris
oppoſitionis.
Situs autem linearum & ſpatiorum æquidiſtantium lineis radialibus, compre-
henduntur
à uiſu ex comprehenſione oppoſitionis.
Quoniam, quando uiſus comprehende-
rit
extremitates linearum aut ſpatiorum, quæ ſequuntur uiſibilia oppoſita uiſui illi, & extre-
mitates
eorum propinquas, quæ ſequuntur eundem uiſum, comprehendet ſitus eorum, & com-
5145OPTICAE LIBER II. prehendet extenſionem eorum in uerticatione oppoſitionis. Secundum ergo iſtos modos erit
comprehenſio
ſituum, ſuperficierum, linearum, & ſpatiorum à uiſu, reſpectu illius.
Quædam au-
tem
ſuperficies, & lineæ, & ſpatia ſecantia lineas radiales ſunt obliquationis ualde magnæ ſuper
radiales
lineas, & quædam ſunt modicæ, & quædam ſunt perpendiculares ſuper lineas radiales:

& ſunt ſuperficies, & lineæ, & ſpatia directè oppoſita uiſui.
Extremitas autem remotior cuiusli-
bet
ſuperficiei, & lineæ, & ſpatij ſequitur partem remotam à uiſu, ſcilicet partem ſequentem ex-
tremitates
linearum radialium, & extremitas propinquior ſequitur partem propinquam uiſui, ſci-
licet
partem ſequentem uiſum.
Et quando uiſus comprehenderit aliquam lineam, uel aliquod
ſpatium
, ſtatim comprehendet duas ubitates ſequentes extremitates lineæ illius, aut illius ſpatij:

& ſimiliter quando uiſus comprehenderit aliquam ſuperficiem:
comprehendet ubitates ſequentes
extremitates
illius ſuperficiei ex comprehenſione extenſionis illius ſuperficiei, in longitudine, &
latitudine
.
Cum ergo uiſus comprehenderit ſuperficiem obliquam ſuper lineas radiales, & fue-
rit
illa ſuperficies maximæ declinationis:
comprehendet uiſus ubitatem ſequentem extremitatem
remotiorem
apud comprehenſionem ſuperficiei, & comprehendet ipſam eſſe ſequentem extre-
mitates
linearum radialium, & comprehendet ubitatem ſequentem extremitatem propinquio-
rem
, & comprehendet ipſam eſſe ſequentem illud, quod eſt prope uiſum.
Et ſimiliter de linea, &
ſpatio
maximæ obliquationis.
Et cum uiſus perceperit, quòd una duarum extremitatum ſuper-
ficiei
, aut lineæ, aut ſpatij ſequantur ubitatem remotam à uiſu, & quòd altera extremitas fequatur
ubitatem
propinquam uiſui:
ſtatim percipiet remotionem unius duarum extremitatum, aut lineę,
aut
ſpatij, aut ſuperficiei, & appropinquationem alterius.
Et cum perceperit remotionem unius
duarum
extremitatum, aut lineæ, aut ſpatij, aut ſuperficiei, & appropinquationem alterius:
ſtatim
percipiet
obliquationem ſitus illius ſuperficiei, aut lineæ, aut ſpatij.
Obliquatio ergo ſuperficie-
rum
, & linearum, & ſpatiorum obliquatorum ſuper lineas radiales extraneæ obliquationis, com-
prehenditur
à uiſu ex comprehenſione duarum ubitatum extremitatum eorum.
29. Situs uiſibilis obliquus ex immoderata diſtantia uidetur direct{us}. 34 p 4.
DEclinatio autem & directa oppoſitio linearum, & ſuperficierum, & ſpatiorum modicæ obli-
quationis
, & directionis, non comprehenduntur à uiſu uera comprehenſione certificata,
niſi
remotio eorum ſit mediocris, & reſpiciat corpora ordinata comprehenſa à uiſu, & com-
prehenderit
ex menſuris eorum corporum menſuras remotionum extremitatum illarum ſuper-
ficierum
, & linearum, & ſpatiorum, & comprehenderit æqualitatem duarum remotionum
duarum
extremitatum ſuperficiei, aut lineæ, aut ſpatij:
aut inæqualitatem earum: quoniam nul-
la
ubitatum ſequentium extremitates ſuperficierum, & linearum, & ſpatiorum directè oppoſi-
torum
, aut declinantium modica declinatione, ſequitur uiſum:
Sed extremitates eorum oppo-
ſitæ
ſequuntur ubitates dextras, aut ſiniſtras, aut ſuperiores, aut inferiores.
Si ergo uiſus non
comprehenderit
menſuras remotionum eorum, quæ ſunt huiuſmodi à uiſu, non comprehendet
æqualitatem
remotionum extremitatum eorum, aut inæqualitatem:
& ſi hæc non comprehen-
derit
, non comprehendet obliquationem eorum, neque directionem.
Cum ergo ſuperficies, &
lineæ
, & ſpatia fuerint maximæ remotionis, & fuerit obliquatio eorum modica:
non poterit ui-
ſus
comprehendere obliquationem eorum, neque poteſt diſtinguere inter obliquum, & re-
ctum
:
quoniam quantitates remotionum ſuperficierum, & linearum, & ſpatiorum, quorum re-
motio
eſt magna, non certificantur à uiſu, ſed æſtimantur.
Et cum remotio eorum fuerit magna,
& fuerint ipſa modicæ obliquationis:
erit differentia, quæ eſt in ter remotas extremitates eorum
oppoſitorum
, ualde modica, ferè carens quantitate reſpectu quantitatum remotionum eorum.

Et
cum uiſus non certificauerit quantitates remotionum extremitatum eorum, non comprehen-
det
diuerſitatem remotionum, quæ eſt inter extremitates eorum.
Et cum non comprehende-
rit
diuerſitatem, quæ eſt inter remotiones extremitatum ſuperficiei, lineæ, & ſpatij, æſtima-
bitremotiones
illas eſſe æquales, & non comprehendet obliquationem illius ſuperficiei, aut li-
neæ
, aut ſpatij:
& cum non comprehenderit obliquationem illius ſuperficiei, aut lineæ, aut ſpa-
tij
, æſtimabit ipſum eſſe directum.
Et obliquatio modica ſuperficierum, & linearum, & ſpatio-
rum
, quorum remotio eſt maxima, non comprehenditur à uiſu.
Viſus ergo comprehendit o-
mnes
ſuperficies, & lineas, & ſpatia, quæ ſunt maximæ remotionis, & minimæ obliquationis,
quaſi
directè oppoſita, & non certificat ſitus eorum, neque diſtinguit inter obliquum, & directè
oppoſitum
, ſed comprehendit obliquum, & rectum ſecundum unum modum.
Et ſimiliter ſitus
ſuperficierum
, & linearum, & ſpatiorum, quorum remotio eſt mediocris, quando non reſpexe-
rint
corpora ordinata, aut uiſus non comprehenderit corpora reſpicientia remotiones eorum, &
non
certificauerit quantitates remotionum eorum, non certificatur à uiſu, nec diſtinguit ui-
ſus
inter obliquum eorum & directum, ſed accipit ſitum eorum æſtimatione:
& fortaſſe æſtimabit
illud
, quod eſt huiuſmodi, eſſe directum, quamuis ſit obliquum.
Et cum ſuperficies, & lineæ, & ſpa
tia
fuerint in remotione mediocri, & remotiones eorum reſpexerint corpora ordinata, & compre-
henderit
uiſus illa corpora ordinata, & quantitates eorum, comprehendet quantitates remo-
tionum
extremitatum ſuperficierum illarum, & linearum, & ſpatiorum, & comprehendet æqua-
litatem
remotionum extremitatum eorum oppoſitorum, ſi fuerint extremitates illæ æquales, &
5246ALHAZEN inæqualitatem eorum, ſi fuerint inæquales. Et cum comprehenderit æqualitatem remotionum
extremitatum
ſuperficierum, aut linearum, aut ſpatiorum, aut inæqualitatem eorum:
comprehen-
det
directionem illius ſuperficiei, autlineæ, aut ſpatij, aut eorum obliquationem certificata com-
prehenſione
.
Et ſimiliter obliquatio linearum, aut ſuperficierum, aut ſpatiorum, quæ ſunt maximę
obliquationis
, non comprehenditur à uiſu, niſi ipſa ſint in remotione mediocri, reſpectu magnitu-
dinis
eorum.
Nam uiſus non comprehendit ubitates ſequentes extremitates ſuperficiei, aut lineę,
aut
ſpatij:
niſi quando comprehenderit quantitatem extenſionis illius ſuperficiei, aut lineę, aut ſpa
tij
:
ſed uiſus non comprehendit quantitatem extenſionis ſuperficiei, aut lineæ, aut ſpatij, niſi quã-
do
fuerit in remotione mediocri reſpectu quantitatis illius ſuperficiei, aut lineæ, aut ſpatij.
Decli-
natio
ergo ſuperficiei, aut lineæ, aut ſpatij ſecantium lineas radiales, quando fuerit maxima, com-
prehendetur
à uiſu comprehenſione ubitatum extremitatum eius:
& ſi fuerit modicæ obliquatio-
nis
, aut directæ oppoſitionis:
comprehendetur à uiſu eſſe obliquum, aut eſſe directum uiſibile ex
comprehenſione
quantitatum remotionum extremitatum eorum.
Et uiſus non certificat quali-
tatem
ſituum ſuperficierum, & linearum, & ſpatiorum, quæ ſunt maximæ obliquationis, niſi quan-
do
certificauerit qualitatem extenſionis eorum.
Et non certificat ſitum ſuperficierum, & linea-
rum
, & ſpatiorum, quæ ſunt modicæ obliquationis, aut directæ oppoſitionis, niſi quando certifi-
cauerit
quantitates remotionum extremitatum eorum, & comprehenderit inæqualitatem remo-
tionum
extremitatum eorum oppoſitorum, aut æqualitatem.
Sed uiſus rarò certificat ſitus uiſi-
bilium
, & plura, quæ comprehendit uiſus ex ſitibus uiſibilium, non comprehendit, niſi per æſti-
mationem
.
Suſtentatio ergo uiſus in comprehenſione ſituum uiſibilium non eſt, niſi per æſtimatio
nem
.
Cum ergo aſpiciens aſpexerit, & uoluerit certificare ſitum alicuius ſuperficiei, aut ſitum a-
licuius
lineæ, quæ ſunt in uiſibilibus, aut ſitum alicuius ſpatij, in ſuperficiebus uiſibilium:
intue-
bitur
formam illius rei uiſæ, & qualitatem extenſionis illius ſuperficiei, autlineæ, aut ſpatij.
Si er-
go
forma illius rei uiſæ, in qua eſt illa ſuperficies, aut linea, aut ſpatium, fuerit manifeſta, & certifi-
cata
, & fuerit obliquatio iſtius ſuperficiei, aut lineæ, aut ſpatij maxima:
comprehendet uiſus obli-
quationem
eius uerè ex comprehenſione qualitatis extenſionis eius, & ex comprehenſione dua-
rum
ubitatum extremitatum eius.
Et ſi forma illius rei uiſæ fuerit manifeſta, & non fuerit maxi-
obliquationis, & remotio eius reſpexerit corpora ordinata:
uidebit corpora reſpicientia re-
motiones
extremitatum eius, & conſiderabit quantitatem eorum:
& comprehendet remotionem
illius
ſuperficiei, aut lineæ, aut ſpatij, & quantitatem obliquationis eius, aut directionem eius ex
comprehenſione
quantitatum remotionum extremitatum eius.
Et ſi forma rei uiſæ non fuerit
manifeſta
, aut fuerit manifeſta, ſed obliquatio fuerit maxima, & remotio non reſpexerit corpo-
ra
ordinata:
non comprehendet uiſus certitudinem ſitus huiuſmodi ſuperficiei, aut lineæ, aut
ſpatij
.
Et quando uiſus comprehenderit formam non manifeſtam, & inuenerit remotiones eius
reſpicere
corpora ordinata:
ſtatim percipiet, quòd ſitus illius ſuperficiei, aut lineæ, aut ſpatij
non
certificatur.
Secundum ergo iſtos modos comprehendit uiſus ſitus ſuperficierum uiſibilium,
& ſitus linearum, & ſpatiorum, quæ ſunt in ſuperficiebus uiſibilium, ſcilicet quæ omnes ſecant li-
neas
radiales.
Quod uerò eſt ex ſpatijs, quæ ſunt inter uiſibilia diſtincta in rebus remotioribus
maximis
, ſcilicet, quando fuerit remotio utriuſque uiſibilium, quæ ſunt apud duas extremitates
ſpatij
, maxima remotio, comprehenditur à uiſu tunc quaſi directè oppoſitum, quamuis ſit obli-
quum
:
quoniam non comprehendit diuerſitatem, quæ eſt inter remotiones extremitatum eius.
Et
ſi alterum duorum uiſibilium, quæ ſunt apud duas extremitates ſpatij, fuerit propinquius al-
tero
, & ſenſerit uiſus appropinquationem eius:
comprehendet ſpatium, quod eſt inter ea, eſſe
obliquum
, ſecundum quod comprehendit ex appropinquatione propinquioris illorum duorum
uiſibilium
, & ex remotione remotioris illorum.
Et ſi alterum duorum uiſibilium fuerit propin-
quius
, ſed uiſus non comprehenderit appropinquationem eius:
non ſentiet obliquationem ſpa-
tij
, quod eſt inter ea.
Situs ergo ſuperficierum, & linearum, & ſpatiorum ſecantium lineas radia-
les
, non certificatur à uiſu, niſi ſit remotio eorum mediocris:
& ſimul non certificat uiſus æquali-
tatem
aut inęqualitatẽ remotionum extremitatũ eorum.
Si autem uiſus certificauerit æqualita
tẽ
remotionis extremitatum eorũ, aut inæqualitatẽ, non poterit certificare ſitum illorum.
Et plura
illorum
, quæ comprehenduntur à uiſu ex ſitibus uiſibilium, non comprehenduntur niſi per æſti-
mationem
.
Si ergo ipſa fuerint in remotione mediocri, non erit magna diuerſitas inter ſitum com-
prehenſum
à uiſu per æſtimationem, & uerum ſitum:
& ſi fuerint in remotione maxima, non di-
ſtinguet
inter obliquum & directum.
Quoniam uiſus quando non comprehenderit inæqualita-
tem
duarum remotionum duarum extremitatum rei uiſæ:
comprehendet ipſas eſſe æquales, & ſic
iudicabit
ipſam rem uiſam eſſe directam.
Secundum ergo iſtos modos erit comprehenſio ſituum
ſuperficierum
, & linearum, & ſpatiorum per ſenſum uiſus.
30. Situs partium & terminorum rei uiſibilis, & ſitus uiſibilium diſtinctorum per-
cipiuntur
ex æquabili & inæquabili diſtantia, ordinéque formarum ad uiſum manantium.
32
p 4.
SItus uerò partium rei uiſæ inter ſe, & ſitus terminorum ſuperficiei rei uiſæ, aut ſuperficiei eius
inter
ſe, & ſitus uiſibilium diſtinctorum inter ſe, quæ collocantur ſub ordinatione, compreheri-
5347OPTICAE LIBER II. duntur à uiſu ex comprehenſione locorum uiſus, ad quæ perueniunt formæ partium, & ex compre
henſione
ordinationis partium formę peruenientis ad uiſum, per uirtutem diſtinctiuam.
Quoniam
enim
forma cuiuslibet partium ſuperficiei rei uiſæ peruenit in aliquam partem ſuperficiei membri
ſentientis
, in quam peruenit forma totius:
unde cum ſuperficies rei uiſæ fuerit diuerſorum colo-
rum
, & fuerint inter partes eius differentiæ, per quas diſtinguantur partes inter ſe:
erit forma per-
ueniens
ad uiſum diuerſorum colorum, & erunt partes eius diſtinctæ ſecundum partium diſtin-
ctionem
ſuperficiei rei uiſæ.
Et ſentiens ſentit formam, & ſentit quamlibet partium formæ ex ſen-
ſu
colorum illarum partium, & lucis quæ eſt in eis:
& ſentit loca formarum partium in uiſu ex ſen-
ſu
colorum partium illarum, & lucis illarum.
Et uirtus diſtinctiua comprehendit ordinem illorum
locorum
ex comprehenſione diuerſitatis colorum partium formæ, & ex comprehenſione differen
tiarum
partium.
Et ſic comprehendit dextrum & ſiniſtrum, ſuperius & inferius ex comparatione
illorum
inter ſe:
& ſic comprehendit etiam contiguum & ſeparatum. Situs uerò partium rei uiſæ,
inter
ſe ſecundum acceſsionem & remotionem, ſcilicet ſecundum pręeminentiam & profundatio-
nem
, comprehenduntnr à uiſu, ex comprehenſione quantitatis remotionum partium à uiſu, &
comprehenſione
diuerſitatis remotionum partium ſecundum magis & minus.
Situs uerò partium
rei
uiſæ quando fuerint in remotione mediocri inter ſe, ſecundum acceſsionem & remotionem
comprehenduntur
à uiſu:
& hoc, cum uiſus comprehenderit quantitatem illius remotionis, & cõ-
prehenderit
inæqualitatem, quæ eſt inter remotiones partium à uiſu, & æqualitatem.
Si autem ui-
ſus
non certificauerit quantitates rem otionis eius, & quantitates remotionum partium eius:
non
comprehendet
uiſus ordinationem partium eius ſecundum acceſsionem & remotionem apud ui-
ſionem
.
Si autem fuerit aliquid ex uiſibilibus aſſuetis, quæ cognoſcuntur à uiſu, comprehendet
ordinationem
partium eius ſecundum præeminentiam & profunditatem, & figuram ſuperficiei e-
ius
per cognitionem, non ſola uiſione:
& ſi fuerit ex uiſibilibus extraneis, quæ uiſus non cognoſcit:
comprehendet
ſuperficiem eius quaſi planam, quando non certificauerit quantitates remotio-
num
partium eius.
Et iſta intentio apparet, quando uiſus inſpexerit aliquod corpus conuexum,
aut
concauum, & fuerit in remotione maxima:
quoniam uiſus tunc non comprehendet conuexi-
tatem
aut concauitatem, ſed comprehendet ipſum quaſi planum.
Et ſitus partium ſuperficiei rei
uiſæ
inter ſe in diuerſitate ubitatum, & in ſeparatione, & in continuatione non comprehendun-
tur
à uiſu, niſi ex comprehenſione partium formæ peruenientis in uiſum, & comprehenſione di-
uerſitatis
colorum & differentiarum, per quas diſtinguuntur partes, & ex comprehenſione ordi-
nationis
partium formæ per uirtutem diſtinctiuam.
Et ſitus partium ſuperficiei rei uiſæ inter ſe in
acceſsione
, & etiam ſecundum remotionem reſpectu uiſus, non comprehenduntur à uiſu, niſi ex
comprehenſione
quantitatis remotionis partium, & ex comprehenſione æqualitatis & inæquali-
tatis
quantitatum remotionum earum.
Ordinatio ergo partium rei uiſæ ſecundum acceſsionem &
remotionem
illius, cuius quantitates remotionum partium certificantur à uiſu, comprehendi-
tur
à uiſu:
ordinatio uerò partium illius remotionum partium, cuius quantitates non certifican-
tur
à uiſu, non comprehenditur à uiſu.
Ordinatio autem partium rei uiſæ diſtinctarum com-
prehenditur
à uiſu ex comprehenſione locorum uiſus, in quæ perueniunt formæ illarum par-
tium
, & ex comprehenſione diſtinctionis in uiſu per uirtutem diſtinctiuam.
Et ſimiliter eſt de ui-
ſibilibus
diſtinctis.
Termini autem ſuperficiei rei uiſæ, aut ſuperficierum eius, & ordinatio eo-
rum
comprehenduntur à uiſu ex comprehenſione partis ſuperficiei eius, in quam peruenit color
illius
ſuperficiei, & lux eius à uiſu, & ex comprehenſione terminorum illius partis, & ordinatio-
nis
circumferentiæ illius partis per uirtutem diſtinctiuam.
Secundum ergo iſtos modos compre-
hendit
uiſus ſitus partium uiſibilium, & ſitus partium ſuperficierum uiſibilium inter ſe, & ſitus ter-
minorum
ſuperficierum, & ſitus partium diſtinctarum uiſibilium inter ſe, & ſitus uiſibilium di-
ſtinctorum
inter ſe.
31. Solidit{as} quorundam corporum ſolo uiſu percipitur: quorundam uiſu & ſyllo-
giſmo
ſimul. 63 p 4.
COrporeitas uerò, quæ eſt extenſio ſecundum trinam dimenſionem, comprehenditur à uiſu
in
quibuſdam corporibus, & in quibuſdam non.
Tamen apud hominem diſtinguentem iam
quietum
eſt principium, quod non comprehenditur ſenſu uiſu, niſi corpus:
& ſic quando
ipſe
comprehendet uiſibile:
ſciet ſtatim quod eſt corpus, quamuis non comprehendat extenſio-
nem
ſecundum trinam dimenſionem.
Et uiſus comprehendit in corporibus extenſionem eorum
ſecundum
longitudinem & latitudinem ex comprehenſione ſuperficierum corporum oppoſito-
rum
illi.
Cum ergo comprehenderit ſuperficiem corporis, ſciendo quòd illud uiſibile eſt corpus:
comprehendet
ſtatim extenſionem illius corporis ſecundum longitudinem & latitudinem, & non
remanet
niſi dimenſio tertia.
Et quædam corpora continentur à ſuperficiebus planis ſecantibus ſe
obliquè
:
& quædam continentur à ſuperficiebus concauis, aut conuexis: & quædam continentur à
ſuperficiebus
diuerſarum figurarum ſecantibus ſe obliquè:
& quædam continentur ab una ſuperfi-
cie
rotunda.
Corpus autem, quod continetur à ſuperficiebus ſecãtibus ſe, cuius una ſuperficies eſt
plana
, quando comprehenditur à uiſu, & fuerit ſuperficies eius plana oppoſita uiſui & directa, & ſu
perficies
reſiduę ſecuerint ſuperficiẽ directè oppoſitam, aut perpẽdiculares ſuper ſuperficiẽ directè
5448ALHAZEN oppoſitam, aut obliquæ ſuper ipſam ad partem ſtrictam ex parte poſteriori ſuperficiei directè op-
poſitæ
:
non apparebit uiſui ex eo, niſi ſuperficies directè oppoſita tantùm. Ergo ex huiuſmodi cor-
poribus
non comprehendit uiſus, niſi longitudinem & latitudinem tantùm:
ergo non ſentit corpo-
reitatem
huiuſmodi.
Corpus autem, quod continetur à ſuperficiebus ſecantibus ſe, quando ſuper-
ficies
eius fuerit oppoſita uiſui, ſed non ſecundum directam oppoſitionem, & fuerit ſectio iſtius ſu-
perficiei
cum alia ſuperficie illius corporis, comprehenſa à uiſu, ita ut poſsit comprehendere duas
ſuperficies
ſimul:
comprehendetur à uiſu tunc eius corporeitas: quoniam comprehendet obliqua-
tionem
ſuperficiei corporis ad eius profunditatem:
quare comprehendet extenſionem corporis ſe-
cundum
profunditatem, cum comprehenderit ex ſuperficie obliqua extenſionem in longum & la-
tum
.
Et ſic comprehendet corporeitatem huiuſmodi corporum. Et ſimiliter erit, quando una ſu-
perficierum
corporis directè fuerit oppoſita uiſui, & fuerint ſuperficies ſecantes illam ſuperficiem,
aut
una illarum obliqua ſuper ſuperficiem directè oppoſitam ad partem amplam ex parte poſterio-
ri
ſuperficiei directè oppoſitæ:
quoniam uiſus comprehendet in tali corpore ſuperficiem directè op
poſitam
, & ſuperficiem obliquè ſecantem ſuperficiem directè oppoſitam, & comprehendet etiam
ſectionem
iſtarum ſuperficierum:
& ſic, ſicut diximus, comprehendet corporeitatem illius corpo-
ris
.
Et generaliter dico, quòd omne corpus, in quo poteſt uiſus comprehendere duas ſuperficies
ſecantes
ſe, comprehendetur in ſua corporeitate à uiſu.
Corporum autem, in quibus eſt ſuperficies
conuexa
comprehenſa à uiſu, & illud, quod continet ipſa, eſt aut una ſuperficies, aut multæ ſuperfi-
cies
, corporeitatem uiſus comprehendere poterit ex comprehenſione ueritatis eius.
Quoniam ſi
ſuperficies
conuexa fuerit oppoſita uiſui:
erunt remotiones partium eius à uiſu inæquales, & erit
medium
eius propinquius extremitatibus uiſus:
& cum uiſus comprehenderit conuexitatem eius,
comprehendet
quòd medium eius eſt ſibi propinquius extremitatibus:
& cum ſenſerit quòd me-
dium
eius eſt propinquius illi, & quòd extremitates eius ſunt remotiores:
ſentiet ſtatim, quòd ſu-
perficies
exit ad ipſum ab ultimis tendentibus ad poſterius:
& ſic ſentiet extenſionem corporis in
profunditate
, reſpectu ſuperficiei directè oppoſitæ.
Et ipſe comprehendet extenſionem corporis
illius
ſecundum longitudinem & latitudinem, ex comprehenſione extenſionis ſuperficiei conuexę
ſecundum
longitudinem & latitudinem.
Et ſimiliter ſi alia ſuperficies corporis præter ſuperficiem
directè
oppoſitam, fuerit conuexa:
& comprehenderit uiſus conuexitatem eius: comprehendet e-
tiam
extenſionem eius ſecundum trinam dimenſionem.
Si uerò corporis, in quo eſt ſuperficies con
caua
comprehenſa à uiſu, aliam ſuperficiem ſenſerit uiſus, & ſenſerit ſectionem eius cum ſuperficie
concaua
:
tunc ſentiet obliquationem ſuperficiei corporis illius, & cum ſenſerit obliquationem il-
lius
ſuperficiei, ſtatim ſentiet corporeitatem eius.
Si autem ſuperficies fuerit concaua, comprehen
ſa
à uiſu, & non apparuerit uiſui alia ſuperficierum reſiduarum:
non comprehendet uiſus corporei-
tatem
illius corporis:
neque uiſus comprehendet ex huiuſmodi corporibus, niſi extenſiones eius
ſecundum
duas dimenſiones tantùm, & non ſentiet corporeitatem huiuſmodi corporum, niſi per
ſcientiam
præcedentem tantùm, non per ſenſum trium dimenſionum illius corporis.
Et ſuperfi-
cies
concaua etiam extenditur in profunditate propter propinquitatem extremitatum eius ad ui-
ſum
& remotionem medij:
Sed non comprehenditur ex extenſione profunditatis, niſi extenſio ua-
cuitatis
, non extenſio corporis uiſi, cuius ſuperficies eſt illa ſuperficies concaua.
Comprehenſio
ergo
corporeitatis à uiſu, non eſt, niſi ex comprehenſione obliquationis ſuperficierum corporum:

& obliquitates ſuperficierum corporũ, per quas ſignificatur uiſui, quòd corpora ſint corpora, non
comprehenduntur
à uiſu, niſi in corporibus, quorum remotio eſt mediocris.
In corporibus au-
tem
maximę remotionis, quorum remotio non certificatur à uiſu, non comprehendit uiſus obli-
quationes
ſuperficierum:
& ſic non comprehendit corporeitatem eius per ſenſum uiſus. Quoniam
in
talibus corporibus non comprehendit uiſus ſitus partium ſuperficierum eorum inter ſe, neque
comprehendit
ipſas niſi planas, & ſic non comprehendit obliquationes ſuperficierum, & ſic deni-
que
non comprehendit corporeitatem.
Viſus ergo non comprehẽdit corporeitatem corporis ma-
ximæ
remotionis, cuius remotio non certificatur illi.
Et ipſe comprehendit corporeitatem cor-
porum
ex comprehenſione obliquationum ſuperficierum corporum:
& obliquationes ſuperficie-
rum
corporum non comprehenduntur à uiſu, niſi in uiſibilibus mediocris remotionis, quorum ſi-
tus
partium ſuperficierum inter ſe comprehenduntur à uiſu.
Et præter iſtorum uiſibilium corpo-
reitatem
, non comprehendit corporeitatem uiſus, niſi per ſcientiam antecedentem tantùm.
32. Circulus percipitur è ſitu, quem obtinet in ſuperficie uiſus. 45 p 4.
FIgura autem rei uiſæ diuiditur in duo: quorum alterum eſt figura circumferentiæ ſuperficiei
rei
uiſæ, aut circumferentiæ alicuius partis rei uiſæ:
ſecundum autem eſt figura corporeita-
tis
rei uiſæ, aut figura corporeitatis alicuius partis rei uiſæ.
Et iſte modus eſt forma ſuperfi-
ciei
rei uiſæ, cuius corporeitas comprehenditur per ſenſum uiſus, aut forma partis ſuperficiei rei
uiſæ
, cuius corporeitas comprehenditur.
Et omne, quod uiſus comprehendit ex figuris uiſi-
bilium
, diuiditur in iſtos modos.
Figura uerò circumferentiæ ſuperficiei rei uiſæ comprehendi-
tur
à ſentiente, ex comprehenſione circumferentiæ formæ, quæ peruenit in concauum nerui com-
munιs
, & ex comprehenſione circumferentiæ partis ſuperficiei membri ſentientis, in quam per-
uenit
forma rei uiſæ:
quoniam in utroque iſtorum locorum figuratur circumferentia ſuperficiei rei
uiſæ
.
Quemcunque ergo iſtorum locorum animaduerterit ſentiens, poterit comprehendere in eo
5549OPTICAE LIBER II. figuram circumferentiæ rei uiſæ. Et ſimiliter figura circumferentiæ cuiuslibet partium ſuperficiei
rei
uiſæ comprehenditur à ſentiente ex ſenſu ordinationis partium terminorum partis formæ.
Et
cum
ſentiens uoluerit certificare figuram circumferentiæ ſuperficiei rei uiſæ, aut figuram circum-
ferentiæ
partis rei uiſæ, mouebit axem radialem ſuper circumferentiam rei uiſæ:
& ſic per motum
certificabit
ſitum partium terminorum formæ ſuperficiei, quæ eſt in ſuperficie membri ſentientis,
& in concauo nerui communis.
Quare comprehendet ex certificatione ſituum terminorum for-
, figuram circumferentiæ ſuperficiei rei uiſæ.
Secundum ergo hunc modum erit comprehen-
ſio
figuræ circumferentiæ rei uiſæ, & figuræ circumferentiæ cuiuslibet partis ſuperficiei rei uiſæ
per
ſenſum uiſus.
33. Superficies globoſa percipitur è propinquitate partium mediarum, & æquabi-
li
longinquitate extremarum. 48 p 4.
FOrma autem ſuperficiei rei uiſæ non comprehenditur à uiſu, niſi ex comprehenſione ſituum
partium
ſuperficiei rei uiſæ, & ex conſimilitudine & diſsimilitudine eorundem ſituum.
Et
certificatur
forma ſuperficiei ex comprehenſione diuerſitatis inæqualitatis remotionum par-
tium
ſuperficiei rei uiſę, & æqualitatis earum, aut inæqualitatis eleuationum partium ſuperficiei
& æqualitatis earum.
Quoniam conuexitas ſuperficiei non comprehenditur à uiſu, niſi aut ex
comprehenſione
propinquitatis partium mediarum in ſuperficie, & remotionis partium in termi-
nis
:
aut ex inęqualitate eleuationum partium eius, quando ſuperficies ſuperior corporis fuerit cõ-
uexa
.
Et ſimiliter conuexitas termini ſuperficiei non comprehenditur à uiſu, niſi aut ex compre-
henſione
propinquitatis medij, & remotionis extremitatum, quando conuexitas eius opponitur
uiſui
:
aut ex inęqualitate eleuationum partium eius, quãdo gibboſitas eius fuerit deorſum, aut ſur-
ſum
:
aut ex inęqualitate partium eius, quod in eo dextrum eſt, aut ſiniſtrum, quando gibboſitas e-
ius
fuerit dextra aut ſiniſtra.
34. Superficies caua percipit ur è longinquit ate partium mediarum, & æquabilipro-
pinquitate
extremarum. 49 p 4.
COncauitas autem ſuperficiei, quando opponitur uiſui, comprehenditur à uiſu ex compre-
henſione
remotionis partium mediarum, & appropinquatione extremitatum terminorum.

Similiter
eſt de concauitate terminorum ſuperficiei, quando opponitur uiſui:
& uiſus non
comprehendit
concauitatem ſuperficiei, quando concauitas fuerit oppoſita ſurſum, aut deorſum,
aut
ad latus, niſi quando ſuperficies concaua fuerit in parte abſciſſa, & apparuerit arcualitas termi-
ni
eius, quę eſt uerſus uiſum.
35. Planities in diſtantia moderata directè oppoſita uiſui: percipitur ex æquabili
partium
longinquitate, & ſimilitudine collocationis atque ordinis ipſarum inter i-
pſas
. 47 p 4.
PLanities autem ſuperficierum comprehenditur à uiſu ex comprehenſione æqualitatis remo-
tionum
partium & conſimilitudinis ordinationis earum.
Et ſimiliter comprehenditur recti-
tudo
termini ſuperficiei, quando terminus opponetur uiſui.
Rectitudo enim termini ſuper-
ficiei
, & arcualitas, aut curuitas eius, quando ſuperficies fuerit oppoſita uiſui, & termini continue-
rint
ipſam, comprehenditur à uiſu ex ordinatione partium eius inter ſe.
Conuexitas ergo ſuperfi-
ciei
rei uiſæ, quæ opponitur uiſui, & concauitas eius, & planities comprehenduntur à uiſu ex com
prehenſione
diuerſitatis remotionis partium ſuperficiei, aut eleuationum earum, aut latitudinum
earum
, & ex quantitatibus exceſſus remotionis partium, aut eleuationum, aut latitudinum ea-
rum
interſe.
Et ſimiliter conuexitas, & concauitas, & planities cuiuslibet partis rei uiſæ compre-
henditur
à uiſu ex comprehenſione exceſſus remotionum partium illius partis, aut exceſſus eleua-
tionum
, aut latitudinum earum, aut æqualitatis earum.
Et propter iſtam cauſſam non comprehen
dit
uiſus concauitatem & conuexitatem, niſi in uiſibilibus, quorum remotio eſt mediocris.
Vi-
ſus
autem comprehendit propinquitatem quarundam partium ſuperficiei, & remotionem qua-
rundam
per quædam corpora interuenientia inter ipſum, & ſuperficiem, & per corpora reſpicien-
tia
remotiones partium, quarum appropinquatio & remotio certificatur à uiſu.
Et cum quædam
partes
ſuperficiei fuerint prominentes, & quædam profundæ:
comprehendet uiſus prominen-
tiam
& profunditatem illarum per obliquationem ſuperficierum partium, & ſectiones partium, &
curuitates
earum in locis profunditatis, & per ſitus ſuperficierum partium inter ſe.
Et hoc erit,
quando
uiſus non comprehenderit illam ſuperficiem antè, neque aliquam huius generis.
Si autem
illa
res uiſa fuerit ex uiſibilibus aſſuetis, comprehendet uiſus formam eius, & formam ſuperſiciei
per
cognitionem antecedentem.
Forma atem rei uiſæ, quæ continetur ex ſuperficiebus ſecanti-
bus
ſe, & diuerſorum ſituum, comprehenditur à uiſu ex comprehenſione ſectionis ſuperficiei e-
ius
, & ex comprehenſione ſitus cuiuslibet ſuperficierum eius, & ex comprehenſione ſuperficie-
rum
earum inter ſe.
Formæ igitur figurarum rerum uiſarum, quarum corporeitas comprehendi-
tur
à uiſu, comprehenduntur ex comprehenſione formarum ſuperficierum earum, & ex compre-
5650ALHAZEN henſione ſituum ſuperficierum earum inter ſe. Et ſormæ ſuperficierum uiſibilium, quarum par-
tes
ſunt diuerſi ſitus:
comprehenduntur à uiſu ex comprehenſione conuexitatis & concauitatis, &
planitiei
partium ſuperficierum in uiſibilibus, & prominentiæ, & profunditatis partium ſuperfi-
ciei
.
Secundum ergo hunc modum erit comprehenſio ſuperficierum formarum uiſibilium, & fi-
gurarum
earum.
Et cum ſentiens uoluerit certificare formam ſuperficiei rei uiſæ, aut formam ali-
cuius
partis rei uiſæ, mouebit uiſum in oppoſitionem eius, & faciet tranſire axem radialem ſuper
omnes
partes eius, donec ſentiat remotiones partium eius, & ſitus cuiuslibet illarum a pud uiſum,
& ſitum earum inter ſe.
Et cum ſentiens comprehenderit remotionem partium ſuperficierum, &
ſitus
earum, & comprehenderit prominentiam & profunditatem:
comprehendet formam illius
ſuperficiei
rei uiſæ, & certificabit figuram eius.
Et multoties errat uiſus in eo, quod comprehen-
dit
ex formis ſuperficierum uiſibilium, & formis figurarum uiſibilium, & non percipit errorem.

Quoniam
conuexitas parua & concauitas parua, & prominentia, & profunditas parua non com-
prehenduntur
ſecundum acceſſum ad uiſum, quamuis earum remotio ſit mediocris, niſi ſit propin-
qua
ualde uiſui.
Viſibilia ergo, quorum formæ comprehenduntur à uiſu, ſunt illa, quorum quan-
titates
partium ſuperficierum comprehenduntur à uiſu, & quorum exceſſus & æqualitates remo-
tionum
partium comprehenduntur à uiſu.
Et uiſibilia, quorum formæ certificantur à uiſu, ſunt il-
la
, quorum quantitates remotionum partium, & quorum quantitates exceſſus remotionis par-
tium
certificantur à uiſu.
Et ſimiliter figuræ circumferentiarum ſuperficierum uiſibilium, & figu-
circumferentiarum partium ſuperficierum uiſibilium non certificantur à uiſu, niſi ſint in re-
motionibus
mediocribus, & certificauerit uiſus ordinationem terminorum earum, & ſitum par-
tium
terminorum earum inter ſe, & certificauerit angulos earum.
Et in quibus ſitus terminorum
non
certificãtur à uiſu, neque anguli, ſi habuerint angulos:
in ijs non certificabit uiſus figuras. O-
mnes
ergo figuræ uiſibilium comprehenduntur à uiſu, ſecundum modos, quos declarauimus.
36. Magnitudo nec ex angulo pyramidis opticæ tantum: nec ex anguli & diſtantiæ compa-
ratione
percipitur. 27 p 4.
MAgnitudo uerò & quantitas rei uiſæ comprehenduntur à uiſu: ſed qualitas comprehenſio-
nis
eius eſt ex intentionibus dubitabilibus.
Et plures opinantur, quòd quantitas magni-
tudinis
rei uiſæ non comprehenditur à uiſu, niſi ex quantitate anguli, qui fit apud centrum
uiſus
, quem continet ſuperficies pyramidis radialis, cuius baſis continet rem uiſam:
& quòd uiſus
comparat
quantitates rerum uiſarum ad quantitates angulorum, qui fiunt à radijs, qui continent
res
uiſas apud centrum uiſus, & non ſuſtentatur in comprehenſione magnitudinis, niſi ſuper an-
gulos
tantùm.
Et quidam illorum opinantur, quòd comprehenſio magnitudinis non completur
in
comparatione ad angulos tantùm, ſed per conſiderationem remotionis rei uiſæ, & ſitus eius
cum
comparatione ad angulos.
Et ueritas eſt, quòd non eſt poſsibile, ut ſit comprehenſio quanti-
tatum
rerum uiſarum à uiſu ex comparatione ad angulos, quos res uiſæ reſpiciunt apud centrum
uiſus
tantùm.
Quoniam eadem res uiſa non diuerſatur in quantitate apud uiſum, quamuis remo-
tiones
eius diuerſentur diuerſitate non magna.
Quoniam quãdo res fuerit prope uiſum, & ipſe cõ-
prehenderit
quantitatem eius:
& poſtea fuerit elongata à uiſu non multum: non diminuetur eius
quantitas
apud uiſum, quando eius remotio fuerit mediocris.
Et nunquam diuerſatur quantitas
alicuius
rei uiſæ aſſuetæ apud uiſum, quando remotiones eius diuerſantur, & fuerint ex remotioni
bus
mediocribus.
Et ſimiliter corpora æqualia diuerſarum remotionum, quando remotio illo-
rum
fuerit mediocris, cõ-
10[Figure 10]e b a d c11[Figure 11]b e g a h d k f z prehenduntur à uiſu æ-
qualia
:
Sed anguli, quos
reſpicit
una & eadem res
uiſa
in remotionibus di-
uerſis
mediocribus, diuer
ſantur
diuerſitate alicu-
ius
quantitatis, [ut patet
per
21 p 1] Quoniam
quando
res uiſa fuerit re-
mota
à uiſu per unum cu-
bitum
, deinde ſi elonge-
tur
à uiſu, donec fuerit e-
ius
remotio per duos cu-
bitos
:
erit inter duos an-
gulos
, qui fiunt apud ui-
ſum
ab illa re uiſa, ma-
gnus
exceſſus:
& tamen
non
comprehendit uiſus
rem
uiſam in remotione
duorum
cubitorum, mi-
5751OPTICAE LIBER II. norem, quàm in remotione unius cubiti. Et ſimiliter ſi elongetur à uiſu pertres cubitos aut qua-
tuor
, non uidebitur minor, quamuis anguli, qui fiunt apud uiſum, diuerſentur diuerſitate extra-
nea
.
Et etiam ſi in ſuperficie alicuius corporis ſignetur figura quadrata ęqualium laterum, & recto-
rum
angulorum:
& eleuetur illud corpus, donec ſuperficies eius, in qua eſt quadratio, ſit prope
æquidiſtantiam
uiſus, & ita ut uiſus comprehendat figuram quadratam:
comprehendet uiſus fi-
guram
quadrilateram æqualium laterum:
& tamen anguli, quos reſpiciunt latera quadrati apud
centrum
uiſus, quando centrum uiſus fuerit prope ſuperficiem, in qua eſt quadratio, erunt diuer-
ſi
:
cum nihilominus uiſus comprehendat latera quadrati ęqualia. Et ſimiliter quando in circulo ex-
trahuntur
diametri diuerſorum ſituum, deinde eleuatur ſuperficies, in qua eſt circulus, donec ſit
prope
ęquidiſtantiam uiſus:
erunt anguli, quos reſpiciunt diametri circuli apud centrum uiſus, di-
uerſi
diuerſitate magna ſecundum diuerſitatem ſitus diametrorum:
& tamen uiſus non compre-
hendit
diametros circuli, niſi æquales, quando remotio circulorum fuerit mediocris.
Si ergo com-
prehenſio
rerum uiſarum eſſet ex comparatione ad angulos tantùm, qui fiunt ex uiſibilibus a-
pud
centrum uiſus:
non comprehenderentur quadrati latera æqualia, neque comprehenderen-
tur
diametri circuli æquales, neque comprehenderetur circulus rotun dus, neque comprehende-
retur
una res uiſa in rebus diuerſis unius quantitatis.
Experimentatione igitur iſtarum intentio-
num
patet, quòd comprehenſio quantitatum rerum uiſarum non eſt ex comparatione ad angu-
los
tantùm.
37. Magnitudo rei uiſibilis percipitur è magnitudine partis ſuperficiei uiſ{us} (in quam per-
uenit
forma) & angulo pyramidis opticæ. 17 p 4.
ET quia hoc declaratum eſt, quomodo certificemus qualitatem comprehenſionis magnitu-
dinis
:
& iam declaratum eſt, quòd ſuſtentatio in comprehenſione plurium ſenſibilium non
eſt
, niſi per argumentationem & diſtinctionem:
magnitudo autem eſt una intentionum, quę
comprehenduntur
ratione & argumentatione:
& radix, ſuper quam ſuſtentatur uirtus diſtincti-
ua
in diſtinctione quantitatis magnitudinis rei uiſæ, eſt quantitas partis uiſus, in quam peruenit
forma
rei uiſæ:
& pars, in quam peruenit forma rei uiſæ, determinatur, & menſuratur per angulum,
qui
eſt apud centrum uiſus, quem continet pyramis radialis, continens rem uiſam, & partem ui-
ſus
, in quam peruenit forma rei uiſæ.
Pars ergo uiſus, in quam peruenit forma rei uiſæ, & angulus,
quem
continet pyramis radialis, continens illam partem, ſunt radix, quam non poteſt ſenſus &
diſtinctio
uitare in comprehenſione magnitudinis rei uiſæ.
Sed tamen non ſufficit uirtuti diſtin-
ctiuæ
in comprehenſione magnitudinis conſideratio anguli tantùm, aut conſideratio partis uiſus
reſpicientis
angulum tantùm.
Quoniam una res uiſa quando comprehenditur à uiſu, & eſt prope i-
pſum
:
comprehendet ſentiẽs locũ uiſus, in quem peruenit forma rei uiſæ, & comprehendet quan-
titatem
illius loci:
deinde quando illa res uiſa elongabitur à uiſu: comprehendetur etiam à uiſu,
& comprehendet ſentiens locum uiſus, in quem peruenit forma eius ſecundò, & comprehendet
quantitatem
loci.
Et manifeſtum eſt, quòd locus uiſus, in quem peruenit forma eius primò, & lo-
cus
uiſus, in quem peruenit forma eius ſecundò, diuerſantur ſecundum quantitatem:
quoniam lo-
cus
formę in uiſu erit ſecundum quantitatem anguli, quem reſpicit illa res uiſa apud centrum uiſus.

Et
quãtò magis elongabitur res uiſa, tantò magis anguſtabitur pyramis cõtinens ipſam, & eius an-
gulus
, & locus uiſus, in quem peruenit forma.
38. Magnitudo uera uiſibilis percipitur è comparatione baſis anguli, & longitu-
dine
pyramidis opticæ. 27 p 4.
ET cum ſentiens comprehenderit locum, in quem peruenit forma rei uiſæ, & comprehende-
rit
quantitatem loci:
comprehendet diminutionem loci apud remotionem rei uiſæ à uiſu. Et
iſta
intentio ſæpe reuertitur ad uiſum:
ſcilicet quòd uiſibilia ſæ pe elongantur à uiſu, & uiſus
ab
eis, & appropin quant uiſui, & uiſus illis:
& uiſus comprehendit ipſa, & comprehendit diminu-
tionem
locorum formarum illarum in uiſu apud remotionem, & comprehendit augmentationem
locorum
formarum illarum in uiſu apud appropinquationem.
Quare ad comprehenſionem quan-
titatis
rei uiſæ adiungit uirtus diſtinctiua remotionem rei uiſæ ad angulum pyramidis radialis, qui
eſt
in centro oculi.
Ex frequentia ergo iſtius intentionis quieuit in anima apud uirtutem diſtincti-
uam
, quòd quantò magis elongatur res uiſa à uiſu, tantò magis diminuitur locus formæ eius in ui-
ſu
, & angulus, quem reſpicit res uiſa apud centrum uiſus.
Et cum hoc eſt: eſt quietum in anima,
quòd
locus, in quem peruenit ſorma rei uiſæ, & angulus, quem reſpicit res uiſa apud centrum ui-
ſus
, non erit niſi ſecundum remotionem rei uiſæ à uiſu.
Et cum hoc quietum eſt in anima, quando
uirtus
diſtinctiua diſtinguet quantitatem rei uiſæ, non conſiderabit angulum tantùm, ſed conſi-
derabit
angulum & remotionem ſimul:
quoniam quietum eſt apud ipſam, quòd angulus non erit,
nιſi
ſecundum remotionem.
Quantitates ergo uiſibilium non comprehenduntur, niſi per diſtin-
ctionem
& comparationem.
Comparatio autem, per quam comprehenditur quantitas rei uiſæ,
eſt
comparatio baſis pyramidis radialis, quæ eſt ſuperficies rei uiſæ, ad angulum pyramidis, & ad
quantitatem
longitudinis pyramidis, quæ eſt remotio rei uiſæ à uiſu.
Et conſideratio uirtutis di-
5852ALHAZEN ſtinctiuæ non eſt, niſi in parte ſuperficiei membri ſentientis, in quam peruenit forma rei uiſæ, cum
conſideratione
remotionis rei uiſæ à ſuperficie uiſus.
Quoniam quantitas partis, in quam perue-
nit
forma, nunquam erit niſi ſecundum quantitatem anguli, quem reſpicit illa pars apud centrum
uiſus
.
Et non eſt inter remotionem rei uiſæ à ſuperficie uiſus, & remotionem eius à centro uiſus
in
maiori parte diuerſitas operans in remotionem.
Et etiam iam declaratum eſt, [18 n 1. & 24.
25
n] quòd ſentiens comprehendit uerticationes, quæ ſunt inter centrum uiſus & rem uiſam, quæ
ſunt
uerticationes linearum radialium, & comprehendit uerticationum ordinationem, & ordina-
tionem
uiſibilium, & ordinationem partium rei uiſæ.
Et cum ſentiens comprehendit hæc: uirtus
diſtinctiua
comprehendit, quòd iſtæ uerticationes quantò magis elongantur à uiſu, tantò magis
ampliantur
ſpatia, quæ ſunt inter earum extremitates.
Et iſta intentio iam etiam quieta eſt in ani-
ma
:
& præterea, quietum eſt etiam in anima, quòd lineæ radiales quantò magis elongabuntur à
uiſu
, tantò erit res uiſa apud earum extremitates minor.
Cum ergo uiſus comprehenderit ali-
quam
rem uiſam, & comprehenderit terminos eius:
comprehendet uerticationes, ex quibus com-
prehendet
terminos rei uiſæ:
& uerticationes, ex quibus comprehendet terminos rei uiſæ, ſunt
lineæ
continentes angulum, qui eſt apud centrum uiſus, quem reſpicit illa res uiſa, & ſunt lineæ
continentes
locum uiſus, in quem peruenit forma rei uiſæ.
Cum ergo uiſus comprehenderit uer-
ticationes
:
imaginabitur uirtus diſtinctiua extenſionem iſtarum linearum à centro uiſus uſque ad
terminos
rei uiſæ:
& quando ſimul comprehenderit quantitatem remotionis rei uiſæ: imagina-
bitur
quantitatem longitudinum iſtarum linearum, & quantitatem ſpatij, quod eſt inter extremi-
tates
earum:
& ſpatia, quæ ſunt inter extremitates iſtarum linearum, ſunt diametri rei uiſæ. Et
quando
uirtus diſtinctiua imaginabitur quantitatem anguli, & quantitatem longitudinum linea-
rum
radialium, & quantitatem ſpatiorum, quæ ſunt inter extremitates earum:
comprehendet
quantitatem
rei uiſæ ſecundum ſuum eſſe.
Verticationes autem, quæ extenduntur inter centrum
uiſus
& terminos cuiuslibet rei uiſæ comprehenſæ à uiſu, comprehenduntur à ſentiente, & à uir-
tute
diſtinctiua:
& ſentiens & uirtus diſtinctiua comprehendunt quantitatem partis uiſus, in
quam
peruenit forma illius rei uiſæ.
Et cum uirtus diſtinctiua comprehenderit uerticationes li-
nearum
radialium:
comprehendet ſitus earum inter ſe, & comprehendet appropinquationem ea-
rum
inter ſe, & comprehendet qualitatem extenſionis earum:
& nihil remanet, quo completur
comprehenſio
magnitudinis rei uiſæ, niſi quantitas remotionis rei uiſæ.
Et iam declaratum eſt in
qualitate
comprehenſionis remotionis rei uiſæ, [24 n] quòd cuiuslibet rei uiſæ remotio com-
prehenditur
à uiſu, aut certè, aut æſtimatione.
Et cum uirtus diſtinctiua comprehenderit ſitus li-
nearum
radialium continentium terminos rei uiſæ, & quantitatem partis, quæ eſt inter ipſas li-
neas
radiales, & ſuperficiem membri ſentientis, quæ eſt quantitas anguli, & imaginata fuerit ſi-
mul
quantitatem remotionis rei uiſæ:
ſtatim imaginabitur quantitatem anguli, & remotionis ſi-
mul
.
Et cum imaginata fuerit quantitatem anguli & remotionis ſimul, comprehendet quantita-
tem
rei uiſæ ſecundum quantitatem anguli, & ſecundum quantitatem remotionis ſimul.
Et uir-
tus
diſtinctiua imaginatur quantitatem remotionis cuiuslibet rei uiſæ comprehenſæ à uiſu, & i-
maginatur
uerticationes continentes terminos illius, & per imaginationem iſtam perueniet ad i-
pſam
forma pyramidis continentis rem uiſam, & quantitas baſis eius, quæ eſt res uiſa:
& ſic per-
ueniet
ad illam quantitas rei uiſæ.
Et ſignificatio, quòd comprehenſio magnitudinis rei uiſæ ſit
per
comparationem magnitudinis ad remotionem rei uiſæ, eſt:
Quia uiſus quando comprehen-
derit
duo uiſibilia diuerſæ remotionis, & reſpicientia eundem angulum apud centrum uiſus:
ſci-
licet
, ut radij tranſeuntes per extrema primi illorum, perueniant ad extrema ſecundi, & primum
illorum
non cooperuerit totum ſecundum, & comprehenderit uiſus remotionem cuiuslibet illo-
rum
comprehenſione certificata:
ſemper uiſibile remotius comprehendetur à uiſu uiſibili pro-
pinquiore
maius.
Et quantò remotius uiſibile magis elongabitur, & uiſus certificauerit quanti-
tatem
remotionis eius, tantò comprehendetur maius.
Verbi gratia: quando aliquis aſpexerit pa-
rietem
remotum à uiſu remotione mediocri:
& certificauerit uiſus remotionem illius parietis,
& quantitatem eius:
& certificauerit quantitatem latitudinis eius: deinde appoſuerit manum u-
ni
uiſui inter uiſum & parietem:
& clauſerit alterum oculum: inueniet tunc, quòd manus eius co-
operiet
portionem magnam illius parietis, & comprehendet quantitatem manus eius in iſta diſ-
poſitione
, & comprehendet quòd quantitas cooperta à manu ex pariete, eſt multò maior quan-
titate
manus eius:
& uiſus ſimul comprehendet uerticationes linearum radialium, & compre-
hendet
angulum, quem continent lineæ radiales.
Tunc ergo uiſus comprehendet, quòd angu-
lus
, quem reſpiciunt manus & paries, eſt idem angulus:
& tunc etiam comprehendet, quòd
pars
parietis cooperta manu eius, eſt multò maior manu.
Et cum ita ſit: uirtus diſtinctiua in illa
comprehenſione
comprehendit, quòd remotius duorum uiſibilium diuerſæ remotionis, reſpici-
entium
unum angulum, eſt maioris quantitatis.
Deinde quando quis in illa diſpoſitione uiſum
ſuum
auerterit:
& aſpexerit alium parietem remotiorem illo pariete: & appoſuerit manum ſu-
am
inter uiſum & illum parietem:
inueniet, quòd illud, quod cooperitur ex ſecundo pariete, eſt
maius
illo, quod cooperitur ex primo.
Et ſi tunc afpexerit cœlum: inueniet quòd manus eius
cooperiet
medium illius, quod apparet de cœlo, aut magnam portionem eius:
tamen aſpiciens
non
dubitabit, quin manus eius nihil ſit reſpectu illius, quod cooperuerit de cœlo ſecundum ſen-
ſum
.
Determinabitur ergo ex iſta experimentatione, quòd uiſus non comprehendit quantita-
5953OPTICAE LIBER II. tem magnitudinis rei uiſæ, niſi ex comparatione magnitudinis rei uiſæ ad quantitatem remotionis
eius
cum comparatione ad angulum, non ex comparatione ad angulum tantùm.
Et ſi comprehen-
ſio
quantitatis magnitudinis eſſet ſecundum angulum tantùm:
oporteret ut duo uiſibilia diuerſæ
remotionis
, reſpicientia unum angulum apud centrum uiſus, uiderentur æqualia.
Et non eſt ita.
Quantitas
ergo magnitudinis rei uiſæ non comprehenditur per diſtinctionem, niſi ex imaginatio-
ne
pyramidis continentis rem uiſam à uirtute diſtinctiua, & eximaginatione quantitatis anguli py
ramidis
, & ex comparatione baſis pyramidis ad quantitatem anguli eius, & ad quantitatem lon-
gitudinis
eius ſimul.
Et hæc eſt qualitas comprehenſionis magnitudinis. Et propter multitudi-
nem
conſuetudinis uiſus in diſtinctione remotionum uiſibilium, quando ſenſerit formam & remo
tionem
rei uiſæ:
ſtatim imaginabitur quantitatem loci formæ, & quantitatem remotionis, & com-
prehendet
ex congregatione iſtarum duarum intentionum magnitudinem rei uiſæ:
Sed tamen
quantitates
remotionum uiſibilium ſunt collocatæ ſub magnitudinibus, quæ comprehenduntur
à
uiſu.
Et iam prædictum eſt, [24. 25 n] quòd quædam quantitates remotionum uiſibilium com-
prehenduntur
certè, & quædam æſtimatiuè.
& quòd illæ, quæ comprehenduntur æſtimatiuè, com
prehenduntur
à ſimilitudine remotionis rei uiſæ ad remotiones ſibi ſimilium ex uiſibilibus certifi-
catæ
remotionis:
& quòd remotiones certificatæ quantitatis ſunt illæ, quæ reſpiciunt corpora or-
dinata
& continuata.
Et ex comprehenſione corporum ordinatorum continuatorum reſpicien-
tium
ipſas à uiſu, & ex certificatione quantitatum illorum corporum, erit certificatio quantitatum
remotionum
uiſibilium, quæ ſunt apud extremitates eorum.
39. Magnitudo diſt antiæ percipiturè corporib{us} communib{us}, inter uiſum & ui-
ſibile
interiectis. 10 p 4. Idem 25 n.
REmanet ergo declarandum, quomodo uiſus comprehendat quantitates remotionum uiſibi-
lium
refpicientium corpora ordinata continuata, & quomodo certificet quantitates corpo-
rum
ordinatorum continuatorum reſpicientium remotiones uiſibilium.
Corpora ergo ordi-
nata
continuata reſpicientia remotiones uiſibilium, ſunt in maiori parte partes terræ, & uiſibilia
aſſueta
, quæ ſemper comprehenduntur à uiſu, & frequentius ſunt ſuperficies terræ, & corpus ter-
interiacet inter ipſa, & corpus hominis aſpicientis.
Et quantitates partium terræ interiacen-
tium
inter aſpicientem & uiſibilia, quæ ſunt ſuper faciem terræ reſpicientes remotionem iſtorum
uiſibilium
à uiſu, ſemper comprehenduntur à uiſu.
Et comprehenſio quantitatum partium terræ
interiacentium
inter aſpicientem, & uiſibilia, quæ ſunt ſuper faciem terræ, non eſt niſi ex menſu-
ratione
illarum inter ſe à uiſu, & ex menſuratione partium terræ remotarum ab eo, ad partes ter-
propinquas illi, quarum quantitates ſunt certificatæ.
Deinde ex frequentatione comprehen-
ſionis
partium terræ à uiſu, & ex frequentatione menſurationis illarum à uiſu, comprehendet ui-
ſus
quantitatem partium terræ, quæ ſunt apud pedes per cognitionem & aſsimilationem illarum
per
ſimiles iam prius comprehenſas.
Viſus ergo quando aſpexerit partem terræ interiacentem in-
ter
ipſum & rem uiſam:
cognoſcet quantitatem eius propter frequentationem comprehenſionis
ſimilium
illi parti terræ.
Et iſta intentio eſt ex illis intentionibus, quas ſentiens acquirie à prin-
cipio
quieſcentiæ.
Et ſic peruenient quantitates remotionum uiſibilium aſſuetorum figuratæ in i-
maginationem
& quietem in anima, ita ut homo non percipiat qualitatem quieſcentiæ earum.
Vn
de
uerò ſit principium comprehenſionis partium terræ interiacentium inter uiſum & uiſibilia, eſt,
ſecundum
quod narrabo.
Principium eius, cuius quantitas certificatur à uiſu, eſt illud, quod eſt a-
pud
pedes:
quoniam quantitas illius, quod eſt apud pedes, comprehenditur à uiſu & à uirtute di-
ſtinctiua
, & uiſus certificat ipſam per menſuram corporis hominis.
Quoniam illud, quod eſt ex ter
ra
apud pedes, ſemper menſuratur ab homine ſine intentione per pedes eius, quando ambulat ſu-
per
ipſum, & per brachium eius, quando extendit manus ad ipſum.
Et omne, quod eſt prope ho-
minem
ex terra, ſemper menſuratur per corpus hominis ſine intentione, & uiſus comprehendit il
lam
menſuram, & ſentit ipſam:
& uirtus diſtinctiua comprehendit iſtam menſuram, & intelligit i-
pſam
, & certificat ex ea quantitates partium terræ continuatarum cum corpore hominis.
Quanti-
tates
ergo partium terræ propinquarum homini iam ſunt intellectæ apud ſentientem, & apud uir-
tutem
diſtinctiuam.
Et iam formæ earum ſunt conceptæ apud uirtutem diſtinctiuam, & quietæ
in
anima:
& uiſus comprehendit iſtas partes terræ ſemper, & ſentiens ſentit uerticationes, quę ex-
tenduntur
à uiſu ad extremitates iſtarum partium apud comprehenſionem illarum à uiſu, & apud
conſiderationem
corporis terræ à uiſu, & comprehendit partes ſuperficiei membri ſentientis, in
quas
perueniunt formæ iſtarum partium terræ, & comprehendit quantitates partium, & quantita-
tes
angulorum, quos reſpiciunt iſtæ partes uiſus.
Anguli uerò, quos reſpiciunt partes terræ pro-
pinquæ
homini, intelliguntur apud membrum ſentiens ſecundum tranſitum temporis, & formæ
eorum
ſunt conceptæ in anima.
Et quantitates longitudinum linearum radialium, quæ extendun
tur
à centro uiſus ad extremitates partium terræ propinquarum homini, comprehenduntur à ſen-
tiente
, & à uirtute diſtinctiua, & certificantur ab ea.
Quoniam uerò longitudines iſtarum uertica-
tionum
ſemper menſurantur per corpus hominis ſine intentione:
ſi ergo homo fuerit erectus, &
aſpexerit
terram apud pedes eius, erunt longitudines linearum radialium ſecundum quantitatem
erectionis
hominis:
& uirtus diſtinctiua intelliget certè, quòd remotio interiacens inter uiſum &
6054ALHAZEN partem terræ, eſt quantitas erectionis hominis: & longitudines locorum terræ continuatorum
cum
corpore hominis, ſunt intellectæ & perceptæ quantitates apud uirtutem diſtinctiuam, & for-
eorum ſunt quietæ in anima.
Cum ergo uiſus aſpexerit partem, quæ eſt apud pedes: ſtatim ſen
tiens
comprehendet uerticationes peruenientes ad extremitates illius partis:
& imaginabitur uir-
tus
diſtinctiua quantitates longitudinum uerticationum peruenientium ad extremitates earum,
& quantitates angulorum, quos continent illæ uerticationes.
Et cum uirtus diſtinctiua imaginata
fuerit
quantitates longitudinum uerticationnm, & quantitates angulorum, quos continent uerti-
cationes
:
comprehendet quantitatem ſpatij, quæ eſt inter extremitates illarum uerticationum, cer
ta
comprehenſione.
Secundum ergo hunc modum certificantur quantitates partium terræ per ſen
ſum
uiſus.
Deinde quantitates partium ſequentium iſtas partes in remotione, comprehenduntur
â
uiſu ex comparatione quantitatum partium linearum radialium, quæ extenduntur ad extremita-
tes
earum, ad quantitates radialium, quæ extenduntur ad primas partes, quæ ſequuntur homi-
nem
:
& ſic comparat uirtus diſtinctiua lineas radiales tertio loco uenientes ad radios ſecundo ue-
nientes
, communes primæ parti & ſecundæ, & percipit quantitatem augmentationis tertij radij ſu-
pra
ſecundum, & cum ſenſerit, ſentiet quantitatem tertij radij:
& ipſe comprehendet quantitatem
ſecundi
radij certa comprehenſione.
Erunt ergo duo radij continentes ſecundam partem terræ no
quantitatis apud uirtutem diſtinctiuam:
& ſimiliter erit ſitus eorum notus apud ipſam. Et cum
comprehenderit
longitudinem duorum radiorum, & ſitum eorum:
comprehendet ſpatium, quod
eſt
inter extremitates eorum certa comprehenſione.
Secundum ergo hunc modum comprehen-
det
uirtus diſtinctiua etiam quantitates partium terræ, ſequentium partes continentes pedes.
Et
etiam
partes ſequentes partes continentes pedes, ſemper menſurantur per corpus hominis:
quo-
niam
quando homo ambulauerit ſuper terram:
menſurabitur terra, ſuper quam ambulat, per pedes
eius
& paſſus, & comprehendet uirtus diſtinctiua quantitatem eius.
Et cum homo pertranſierit lo
cum
, in quo fuerit, & partes continuatas cum pedibus eius:
& peruenerit ad illas partesſequen-
tes
:
menſurabuntur etiam illæ partes ſequentes, ſicut menſurabantur etiam priores, & compre-
hendet
etiam ſequentes, ſicut comprehendebat priores.
Et iſta comprehenſio erit certificata ſine
dubio
:
& ſic certificabitur ab eo per comprehenſionem iſtam ſecundam prima comprehenſio. Si er
go
quantitas eius non fuerit certificata primò, certificabitur ſecundò.
Et iſta commenſuratio com-
prehenditur
à ſentiente ſemper, & utitur ipſa ſine intentione ſolicita.
Sed aſpecta aliqua partiũ ter-
à uiſu:
comprehendit ſentiens & uirtus diſtinctiua iſtam menſurationem per uiam accidentalẽ
ſine
intentione:
deinde propter frequentationem iſtius intentionis ſunt iam certificatæ quantita-
tes
partium terræ ſequentium pedes, & quantitates earum, quæ ſequuntur ipſas.
Secundum ergo
hunc
modum acquirit ſentiens & uirtus diſtinctiua quantitates partium terræ continentium homi
nem
, interiacentium inter uiſum & uiſibilia.
Et iſta acquiſitio eſt in principio quieſcentiæ hominis:
deinde
acquieſcunt quantitates remotionum uiſibilium aſſuetorum, quæ ſunt ſuper faciem terræ
apud
ſentientem & apud uirtutem diſtinctiuam.
Erit ergo comprehenſio remotionum uiſibilium
aſſuetorum
, quæ ſunt ſuper faciem terræ, per cognitionem & aſsimilationem eorum adinuicem:
&
eſt
dicere, comprehenſionem quantitatum remotionũ uiſibilium eſſe per acquiſitionem à ſentien-
te
, & à uirtute diſtinctiua:
non quòd per iſta comprehendat aſpiciens quot cubiti ſint in qualibet re
motione
, ſed acquirit ex qualibet remotione, & ex qualibet parte terræ quantitatem determinatã,
& ad illas quantitates determinatas comparat quantitates remotionum uiſibilium, quas compre-
hendit
poſt.
Et ſimiliter acquirit ex cubito & palmo, & à qualibet quantitate menſurata quantita-
tem
determinatam.
Quando ergo aſpiciens comprehenderit aliquod ſpatium, & uoluerit ſcire,
quot
cubiti fuerint in eo:
comparabit formam acquiſitam ex imaginatione ex illo ſpatio, ad formã
acquiſitam
in imaginatione ex cubito, & comprehendet per iſtam comparationem ſpatij quantita-
tem
reſpectu cubiti.
Et etiam ex aſſuetudine hominis eſt, quòd quãdo uoluerit certificare aliquam
intentionem
:
iterabit aſpectum ſuum: & diſtinguet intentiones eius: & conſiderabit tempus: & per
illud
comprehendet illam intentionem ſecun dum ueritatem.
Aſpiciens ergo quando comprehen-
derit
aliquam rem uiſam ſuper faciem terræ, & uoluerit certificare remotionem eius:
intuebitur
partem
terræ continuatam, interiacentem inter ipſum & rem uiſam, & mouebitur uiſus in longitu-
dine
ipſius, & ſic mouebitur axis radialis ſuper illam partem, & menſurabit ipſam, & comprehen-
det
ipſam ſecundum ſingulas partes, & ſentiet partes eius paruas, quando remotio illius ultimi ſpa
tij
fuerit mediocris.
Et quando uiſus comprehenderit partes terræ, & comprehenderit partes par-
uas
:
comprehendet uirtus diſtinctiua quantitatem totius ſpatij: quoniam per motum axis ra-
dialis
ſuper ſpatium, certificabit uirtus diſtinctiua quantitatem partis uiſus, in quam peruenit for-
ma
illius ſpatij, & quantitatem anguli, quem reſpicit illud ſpatium, & quantitatem longitudi-
nis
radij, qui extenditur ad ultimum ſpatij:
& cum iſtæ duæ intentiones certificabuntur à uirtu-
te
diſtinctiua, certificabitur quantitas partis terræ uiſæ.
Et ſimiliter quantitates longitudinum
corporum
eleuatorum à terra extenſorum in parte remota (ſicut parietum & montium) com-
prehenduntur
à uiſu, ſicut comprehenduntur quantitates partium terræ, & comprehendun-
tur
remotiones uiſibilium reſpicientium ipſas, ex comprehenſione quantitatum longitudinum
earum
.
Secundum ergo hunc modum certificat uiſus quantitates remotionum uiſibilium, quan-
do
fuerint ex remotionibus mediocribus, & fuerint reſpicientia corpora ordinata continua-
ta
.
Quædam autem uiſibilia, quæ ſunt ſuper faciem terræ, habent remotionem mediocrem,
6155OPTICAE LIBER II.& quantitates partium terræ interiacentium inter uiſum & ipſa, ſunt quantitates mediocres: &
quædam
ſunt, quorum remotio eſt maxima & extra mediocritatem, & quantitates partium terræ
interiacentium
inter uiſum & ipſa, ſunt extraneæ magnitudinis.
Et quantitates partium terrę com
prehenduntur
à uiſu ſecundum modos, quos narrauimus.
Illud ergo, quod eſt propinquum & me-
diocris
quantitatis, comprehenditur, & certificatur à uiſu, & quantitas eius, quòd eſt extraneæ re-
motionis
, non certificatur à uiſu:
quoniam uiſus quando comprehenderit ſpatia: comprehen-
det
quantitates eorundem, dum ſenſerit augmentationem longitudinis radij:
& dum ſenſerit an-
gulos
, quos reſpiciunt partes paruæ partium ſpatij apud motum axis ſuper ſpatium:
& certifica-
bit
quantitatem ſpatij, dum ſenſerit paruam augmentationem in longitudine radij, & augmen-
tationem
paruam in angulo, quem reſpicit ſpatium.
Et cum remotio fuerit maxima, non ſentiet
augmentationem
paruam in longitudine radij, nec ſentiet motum radij propter paruam partem
ſpatij
, cuius remotio eſt maxima, nec ſentiet angulum, quem reſpicit parua pars remotionis ma-
ximæ
, nec certificabit longitudinem radij peruenientis ad extremum ſpatij, nec certificabit quan-
titatem
anguli, quem reſpicit ſpatium illud.
Et cum non certificauerit longitudinem radij perue-
nientis
ad extremum ſpatij, & non certificauerit quantitatem anguli, quem reſpicit ſpatium:
non
certificabit
quantitatem ſpatij.
Et etiam, quando remotio fuerit maxima, partes paruæ ſpatij, quæ
ſunt
in ultimo ſpatij, non comprehenduntur à uiſu, nec diſtinguuntur ab eo:
quoniam parua
quantitas
in remotione maxima latet uiſum.
Cum ergo axis radialis mouebitur ſuper ſpatium re-
motum
maximè, & perueniet ad remotionem maximam, tranſibit partem paruam ſpatij, &
non
ſentiet ſentiens motum eius:
quoniam parua pars in remotione maxima non facit angulum
ſenſibilem
apud centrum uiſus.
Cum ergo axis radialis mouebitur ſuper ſpatium remotum, & ſen-
ſerit
uiſus, quòd ipſe iam tranſierit aliquam partem ſpatij:
quantitas illius partis ſpatij, quam tran-
ſiuit
, non erit quantitas, quam comprehendit per ſenſum, ſed erit maior:
& quantò magis augmen-
tabitur
remotio ſpatij, tantò magis partes latebunt uiſum apud ultimum ſpatij, & ſuper quas la-
tet
motus radij uiſus, erunt maiores.
Quantitates ergo remotionum maximarum, quæ ſunt ſu-
per
faciem terræ, non certificantur à uiſu;
quonram non certificat quantitatem longitudinis radij
peruenientis
ad ultimum earum, nec quantitatem anguli, quem reſpicit illud ſpatium.
40. Viſibile propinquum uiſui accur ati{us} uidetur. 15 p 4.
ET etiam ſentiens ſentit certificationem quantitatis ſpatij: quoniam uiſibile propinquum
uiſui
eſt certioris uiſionis:
ſcilicet quia formæ uiſibilium propinquorum ſunt manifeſtio-
res
, & comprehenduntur à uiſu manifeſtiore comprehenſione, & color & lux eorum ſunt
manifeſtiores
, & ſitus ſuperficierum eorum apud uiſum, & ſitus partium eorum, & forma parti-
um
eorum, & partium ſuperficierum ſunt manifeſtiores uiſui:
& ſi in eis fuerit lineatio, aut pictura,
aut
partes paruæ, apparebunt uiſui manifeſtius:
& non eſt ita de uiſibilibus remotionis maximæ:
quoniã
formã rei uiſę, quę fuerit in remotione maxima, non certificabit uiſus ſecundum ſuum eſſe,
& dubitabit in colore, luce, & forma ſuperficierum eius, & nihil apparebit in ea ex ſubtilibus in-
tentionibus
& ex partibus paruis.
Et iſta intentio manifeſta eſt ſenſui. Cum ergo uiſus compre-
henderit
aliquod ſpatium ſuper faciem terræ, ſtatim ſentiet, priuſquam uiderit ultimum eius, &
quædam
uiſibilia in ultimo eius, quòd illud ſpatium eſt ex ſpatijs mediocribus, aut ex ſpatijs ma-
ximæ
remotionis.
Si uerò certificauerit formam ultimi eius, aut formam rei uiſæ, quæ eſt apud ul-
tim
eius, manifeſtè, & diſtinxerit etiam quantitatẽ illius ſpatij ſecundum modum prædictum:
tunc
uirtus diſtinctiua etiam comprehendet, quòd quantitas illius ſpatij eſt certificata ex compre-
henſione
manifeſtationis formæ ultimi eius, aut formæ rei uiſæ, quæ eſt apud ultimum eius.
Si au-
tem
non certificauerit formam ultimi eius, aut formam rei uiſæ, quæ eſt apud ultimum eius, non
certificabit
quantitatem illius ſpatij.
Et uirtus diſtinctiua apud conſiderationem iſtius ſpatij ſimul
comprehendet
, quòd iſtud ſpatium non eſt certificatæ quantitatis, propter latentiam formæ ulti-
mi
eius, aut formæ rei uiſæ, quæ eſt apud ultimum eius.
Quantitates ergo remotionum uiſibili-
um
diſtinguuntur à uiſu, & qualitas comprehenſionis quantitatum earum certificatur apud intui-
tionem
.
Et quando aſpiciens uoluerit certificare quantitatem rei uiſæ, & certificare quantitatem
remotionis
rei uiſæ:
intuebitur remotionem, & diſtinguet ipſam, & ſic diſtinguetur ab eo remotio
certificata
à remotione non certificata.
Nihil ergo eſt ex intentionibus uiſibilium, cuius quantitas
ſit
certificata, niſi remotiones reſpicientes corpora ordinata continuata, & cuius etiam remotio-
nes
ſunt mediocres.
Quantitates ergo huiuſmodi remotionum comprehenduntur à uiſu ſecun-
dum
modum, quem declarauimus.
Et præter iſta non certificantur à uiſu, ſed æſtimantur & aſsi-
milantur
:
ſcilicet quòd uiſus aſsimilat remotionem rei uiſæ remotioni ſibi ſimilium ex uiſibilibus
aſſuetis
, quorum quantitas remotionis eſt certificata iam ab eo.
Et cum uiſus ſenſerit iam laten-
tiam
formæ rei uiſæ propter remotionem, dubitabit de quantitate remotionis eius.
Et remotio
mediocris
, cuius quantitas certificatur à uiſu, eſt remotio, apud cuiu ultimum non latet uiſum
pars
, habens proportionem ſenſibilem ad totam remotionem:
& remotio mediocris reſpectu rei
uiſæ
, in qua uiſus comprehendit ueram quantitatem rei uiſæ, eſt remotio mediocris, apud cu-
ius
ultimum non latet pars illius rei uiſæ, habens proportionem ſenſibilem ad quantitatem rei
uiſæ
, quando uiſus intuebitur illam partem per ſe.
Omne ergo ſpatium, in quo cuiuslibet partis
6256ALHAZEN longitudo habet proportionem ſenſibilem ad quantitatem longitudinis ſpatij, comprehenditur à
uiſu
, & non latet uiſum ex partibus ſpatij, quæ ſunt apud ultimum eius, nιſi illud, quod caret pro-
portione
ſenſibili ad longitudinem illius ſpatij:
& omne tale ſpatium eſt ex remotionibus medio-
cribus
.
Remotio autem, quæ eſt extra mediocritatem in longitudine, eſt illa, apud cuius ultimum
latet
quantitas habens proportionem ſenſibilem ad totam illam remotionem:
& remotio, quæ eſt
extra
mediocritatem reſpectu uiſus, eſt illa, in qua latet quantitas aliqua ex illa re uiſa, habens
proportionem
ſenſibilem ad totam illam rem uiſam:
aut latet aliqua intentio illius rei uiſæ, cuius
latentia
operatur in latentiam quidditatis illius rei uiſæ.
Et etiam ſentiens comprehendit quanti-
tatem
remotionis rei uiſæ ex quantitate anguli, quem reſpicit illa res uiſa.
Quoniam quando ui-
ſus
comprehendit uiſibilia aſſueta, quæ ſunt in remotionibus aſſuetis, ſtatim apud comprehen-
ſionem
cognoſcet ipſa uiſus:
& quando uiſus cognouerit ipſa: cognoſcet ipſas quantitates magni-
tudinum
eorum:
quoniam quantitates magnitudinum eorum iam fuerunt certificatæ propter
frequentationem
cuiuslibet comprehenſionis uiſibilium aſſuetorum, & iam ſunt quietæ in ima-
ginatione
.
Et uiſus, cum comprehenderit rem uiſam aſſuetam, ſtatim comprehendit partem uiſus,
in
quam peruenit forma illius rei uiſæ, quam reſpicit illa pars.
Et cum ſentiens comprehenderit
quantitatem
magnitudinis rei uiſæ per cognitionem, & comprehenderit angulum, quem tunc re-
ſpicit
illa res uiſa:
comprehendet quantitatem remotionis illius rei uiſæ in illa diſpoſitione: quo-
niam
angulus, quem reſpicit illa res uiſa, non erit, niſi ſecundum quantitatem remotionis.
Et ſi-
cut
ſentiens recipit ſignificationem ſuper quantitatem magnitudinis ex remotione cum illo angu-
lo
:
ita accipit ſignificationem ſuper quantitatem remotionis ex quantitate magnitudinis cognitæ
apud
ipſam cum illo angulo:
quoniam illa magnitudo non reſpicit illum angulum, niſi ex illa ea-
dem
remotione, aut ex remotione æquali illi, non ex omnibus remotionibus.
Et cum ſentiens
comprehenderit
quantitatem remotionis illius rei uiſæ aſſuetæ multoties & frequenter in horis,
in
quibus illa res uiſa reſpicit apud centrum uiſus ſimilem illi angulo, & multoties acceperit ſigni-
ficationem
ſuper quantitatem magnitudinis illius rei uiſæ ex quantitate remotionis illius rei uiſæ
cum
quantitate anguli, qui eſt æqualis illi angulo:
uirtus diſtinctiua intelliget quantitatem remo-
tionis
, in qua comprehendit magnitudinem illius rei uiſæ, reſpectu illius anguli.
Et cum uirtus di-
ſtinctiua
intellexerit quantitatem illius rei uiſæ, reſpectu illius anguli, & comprehenderit in iſta re-
motione
magnitudinem rei uiſæ, reſpectu illius eiuſdem anguli, & cognouerit illam rem uiſam, &
cognouerit
quantitatem magnitudinis eius, quam antè comprehendit, & comprehenderit quan-
titatem
illius anguli, quem tunc reſpicit illa res uiſa:
cognoſcet quantitatem remotionis, ſecun-
dum
quam illa remotio reſpicit illum angulum.
Sentiens ergo comprehendit quantitatem remo-
tionum
uiſibilium aſſuetorum ex comparatione anguli ad magnitudinem rei uiſæ:
deinde pro-
pter
frequentationem comprehendit ſentiens remotionem rei uiſæ aſſuetæ per cognitionem.
Et
erit
quantitas anguli, quem reſpicit res uiſa aſſueta apud comprehenſionem anguli eius, cum co-
gnitione
illius rei uiſæ, ſignum ſuper quantitatem remotionis illius rei uiſæ.
Et plures remotio-
nes
uiſibilium aſſuetorum comprehenduntur ſecundum hunc modum.
Et iſta comprehenſio non
eſt
in fine certitudinis:
T amen inter remotionem iſtam & remotionem certificatam non eſt maxi-
ma
diuerſitas.
Et ex iſta comprehenſione opinati ſunt mathematici, quòd magnitudo rei compre-
hendatur
per angulum.
Quando ergo uiſus comprehenderit uiſibilia aſſueta, քuæ ſunt in remo-
tionibus
aſſuetis, & cognouerit quantitates remotionum illorum ſecundum iſtam uiam:
inueniet
ueritatem
in maiori parte in quantitatibus remotionum ipſorum, aut non erit inter illud, quod
comprehendit
ex quantitatibus remotionum eorum, & inter remotiones ueras magna diuerſi-
tas
.
In illo autem, quod uiſus comprehendit ex quantitatibus remotionum uiſibilium extraneo-
rum
, quæ non frequenter comprehendit uiſus, errat in maiori parte:
& eum hoc fortè inueniet a-
liquid
in eo, quod comprehendit ex quantitatibus eorum ſecundum hunc modum.
Secundum
ergo
iſtos modos, quos declarauimus, comprehenduntur quantitates remotionum uiſibilium
per
ſenſum uiſus.
41. Magnitudines uiſibiles ſunt ſuperficies, earum partes, termini, & ſpatia, quæinter di-
ſtincta
uiſibilia interijciuntur. 18 p 4.
ET poſtquam declarata eſt qualitas comprehenſionis quantitatum remotionum uiſibilium,
& diſtinctæ ſunt remotiones uiſibilium:
diſtinguemus modò magnitudines uiſibilium, quæ
comprehenduntur
à uiſu, & diſtinguemus comprehenſionem illarum à uiſu.
Dicamus ergo,
quòd
magnitudines, quas comprehendit uiſus apud oppoſitionem, ſunt quantitates ſuperficie-
rum
uiſibilium, & quantitates partium ſuperficierum uiſibilium, & quantitates terminorum ſu-
perficierum
uiſibilium, & quantitates ſpatiorum, quæ ſunt inter terminos partium ſuperficierum
uiſibilium
, & quantitates ſpatiorum, quæ ſunt inter uiſibilia diſtincta.
Et iſti ſunt omnes modi
quantitatum
, quas comprehendit uiſus apud oppoſitionem rei uiſæ.
Quantitas autem corporis
rei
uiſæ non comprehenditur à uiſu apud oppoſitionem quoniam uiſus non comprehendit totã
ſuperficiẽ
corporis apud oppoſitionẽ, & non cõprehendit niſi illud, quod ſibi opponitur ex ſuperfi
cie
corporis, aut ex ſuperficiebus eius, quãuis corpus ſit paruũ.
Et ſi uiſus cõprehẽderit corporeita
tẽ
corporis, cõprehẽdet quantitatẽ corporis eius, ſed figurã corporeitatis tãtùm.
Si ergo corpus
fuerit
motum, aut uiſus moueatur, ita ut comprehendat uiſus totam ſuperficiem corporis per ſen-
6357OPTICAE LIBER II. ſum, aut per ſignificationem: tunc uirtus diſtinctiua comprehendet quantitates corporeitatis e-
ius
per ſecundam argumentationem, præter argumentationem, qua uſa eſt apud uiſionem.
Et ſi-
militer
ſi uirtus diſtinctiua comprehendet quantitatem corporeitatis cuiuslibet partium corpo-
ris
, non comprehendet ipſam, niſi per argumentationem ſecundam, præter argumentationem,
quæ
eſt apud uiſionem.
Quantitates ergo, quas uiſus comprehendit apud oppoſitionem, non ſunt
niſi
quantitates ſuperficierum, & linearum quas determinauimus tantùm.
Et iam declaratum eſt,
[38 n] quòd comprehenſio magnitudinis non eſt, niſi ex comparatione baſis pyramidis radialis
continentis
magnitudinem, ad angulum pyramidis, qui eſt apud centrum uiſus, & longitudinem
pyramidis
, quæ eſt remotio magnitudinis rei uiſæ:
& iam declaratum eſt, [24. 25 n] quòd quæ-
dam
remotiones uiſibilium ſunt certificatæ, & quædam æſtimatæ:
magnitudines autem uiſibili-
um
, quorum remotio eſt certificata, comprehenduntur à uiſu ex comparatione magnitudinum
earum
ad angulos, quos reſpiciunt illæ magnitudines apud centrum uiſus, & ad remotiones eo-
rum
certificatas.
Comprehenſio ergo quantitatum remotionum huiuſmodi uiſibilium erit com-
prehenſio
certificata.
Quantitates autem remotionum uiſibilium, quorum remotio eſt æſtimata,
& non certificata:
comprehenduntur à uiſu ex comparatione magnitudinis eorum ad angulos,
quos
reſpiciunt illæ magnitudines apud centrum uiſus:
& ad remotiones earum æſtimatas & non
certificatas
.
Comprehenſio ergo quantitatum remotionum uiſibilium huiuſmodi, erit compre-
henſio
non certificata.
Cum ergo ſentiens uoluerit certificare quantitatem magnitudinis alicuius
rei
niſæ, mouebit uiſum ſuper illius diametros, & ſic mouebitur axis radialis ſuper omnes partes
rei
uiſæ.
Si ergo remotio rei uiſæ fuerit ex remotionibus maximis: ſtatim apparebit ſenſui laten-
tia
formæ eius, & manifeſtabitur ſentienti, quòd quantitas eius non eſt certificata:
ſi uerò re-
motio
rei uiſæ fuerit ex remotionibus mediocribus:
ſtatim apparebit ſenſui uerificatio uiſionis e-
ius
.
Si ergo axis radialis moueatur ſuper illud, quod eſt in huiuſmodi uiſibilibus: menſurabit
ipſum
uera menſuratione, & comprehendet partes eius, & certificabit quantitates partium eius,
& per motum certificabit quantitatem partium ſuperficiei membri ſentientis, in quam peruenit
forma
illius rei uiſæ, & quantitatem anguli pyramidis, quem reſpicit illa pars.
Et cum ſentiens uo-
luerit
certificare remotionem ſuper corpus reſpiciens remotionem eius, per motum certificabit
quantitatem
corporis reſpicientis remotionem eius, quæ eſt æqualis ſecundum ſenſum longitu-
dinibus
linearum radialium.
Et cum ſentiens certificauerit quantitatem remotionis rei uiſæ, &
quantitatem
anguli, quem continet pyramis, continens rem uiſam:
certificabit quantitatem il-
lius
rei uiſæ.
42. Axis opticæpyramidis, oculo moto immut abilis permanet. 53 p 3.
MOtus autem axis ſuper partes rei uiſæ non erit per gyrationem axis à loco centri, & per
motum
eius per ſe ſuper partes rei uiſæ:
quoniam iam declaratum eſt, [11 n 1 & 7 n] quòd
iſta
linea ſemper eſt extenſa rectè uſque ad locum gyrationis nerui, ſuper quem componi-
tur
oculus, & quòd ſitus eius à uiſu non mutatur, & totus oculus mouetur in oppoſitione rei ui-
ſæ
, & medium loci, qui eſt locus ſenſus uiſus, opponitur cuilibet parti partium rei uiſæ.
Ergo cum
totus
uiſus mouebitur in oppoſitione rei uiſæ:
axis tranſibit per quamlibet partium rei uiſæ: &
tunc
forma cuiuslibet partium rei uiſæ extendetur ad uiſum apud peruentum axis ad ipſam ſuper
rectitudinem
axis:
& erit axis fixus in ſuo loco, & non mutabitur à ſuo loco reſpectu omnium par-
tium
totius oculi:
& erit gyratio eius in ſua diſpoſitione apud motum totius uiſus in loco nerui,
qui
eſt apud concauum oſsis tantùm.
Et cum uiſus uoluerit intueri rem uiſam, & incœperit intue-
ri
in extremitatem rei uiſæ:
erit tunc extremum axis ſuper partem extremam rei uiſæ. Erit ergo in
iſta
diſpoſitione maior pars totius rei uiſæ in parte ſuperficiei uiſus declinante, aut obliqua ab axe
ad
aliquam partem, præter partem, ſuper quam eſt axis:
quoniam forma eius erit in medio eius
& in loco axis in uiſu, & erit reſiduum formæ obliquum aut declinans ad aliam partem ab axe.
De-
inde
quando uiſus mouebitur poſt illam diſpoſitionem ſuper aliam diametrum rei uiſæ:
transfe-
retur
axis ad partem ſequentem illam partem, & forma primæ partis declinabit ſuper alteram u-
bitatem
oppoſitam ubitati, ad quam mouetur axis:
iam deinde non ceſſabit forma declinare, dum
axis
mouetur ſuper illam diametrum, quouſque axis perueniat ad ultimum illius diametri rei ui-
, & ad partem extremam rei uiſæ oppoſitam primæ parti.
Erit ergo forma totius rei uiſæ in iſta
diſpoſitione
obliqua ad ubitatem oppoſitam ubitati, ad quam prius fuit obliqua, præterquam ul-
tima
pars, quæ erat ſuper axem, & in medio uiſus.
Et axis in toto iſto motu erit fixus in ſuo ſitu, &
erit
iſte motus ualde uelox, & in maiori parte eſt inſenſibilis propter uelocitatem.
43. Axis optic{us} in ſuo motu nunquã fit baſis anguli à ſuperficie uiſibilis ſubtenſi: nec ſem-
per
ſet at angulum ab aliqua uiſibilis diametro ſubtenſum. 54 p 3.
AXis autem ſupponitur in ſuo motu terminus anguli, quem reſpicit illa res uiſa apud cen-
trum
uiſus, neq;
ſecat latitudinem anguli, quem reſpicit aliqua diametrorum rei uiſę: quo-
niam
hoc non erit, niſi quando axis fuerit motus per ſe, & totus oculus quieuerit, quod
eſt
impoſsibile;
totus enim oculus mouetur apud intuitionem, & axis
mouetur
per motum eius.
6458ALHAZEN
44. Viſ{us} percipit magnitudinem anguli optici è parte ſuperficiei uiſ{us}, in qua formatur
rei
uiſibilis forma. 73 p 3.
SEntiens autem non comprehendit quantitatem anguli, quem reſpicit res uiſa apud centrum
uiſus
, niſi ex comprehenſione quantitatis partis ſuperficiei uiſus, in qua figuratur forma rei
uiſæ
, & ex imaginatione anguli, quem reſpicit illa pars apud centrum uiſus.
Nam ſenſus uiſus
comprehendit
naturaliter quantitates partium uiſus, in quibus figurantur formæ, & naturaliter i-
maginatur
angulos, quos reſpiciunt iſtæ partes.
Sentiens autem non certificat formam rei uiſæ, &
quantitatem
magnitudinis rei uiſæ per motum uiſus, niſi quia per iſtum motum comprehendit
quamlibet
partium rei uiſæ per eius medium & per locum axis in uiſu:
& per iſtum motum moue-
tur
forma rei uiſæ ſuper ſuperficiem uiſus, & ſic mutabitur pars ſuperficiei uiſus, in qua fuit forma:

quoniam
forma rei uiſæ apud motum, erit in parte poſt aliam partem in ſuperficie uiſus.
Et quo-
ties
comprehenderit ſentiens partem rei uiſæ, quæ eſt apud extremum axis:
comprehendet ſimul
totam
rem uiſam, & comprehendet totam partem ſuperficiei uiſus, in quam peruenit forma toti-
us
rei uiſæ, & comprehendet quantitatem illius partis, & comprehendet quantitatem anguli,
quem
reſpicit illa pars, apud centrum uiſus.
Et ſic multoties comprehendet ſentiens quantita-
tem
anguli, quem reſpicit illa res uiſa.
Quare erit ab eo certificata: quare etiam uirtus diſtinctiua
intelliget
quantitatem anguli, & quantitatem remotionis, ex quibus comprehendet quantitatem
magnitudinis
rei uiſæ ſecundum ueritatem.
Secundum ergo hunc modum erit intuitio uiſibilium
à
uiſu, & certificatio quantitatis magnitudinum rerum uiſarum per intuitionem.
45. Sit{us} direct{us} & obliqu{us} lineæ, ſuperficiei, & ſpatij percipitur ex æquabili & inæqua-
bili
terminorum diſtantia. 12 p 4. Idem 28 n.
ET etiam quando uiſus comprehendet quantitates longitudinum linearum radialium, quæ
ſunt
inter uiſum & terminos rei uiſæ, aut partes ſuperficiei rei uiſæ, ſentiet æqualitatem &
inæqualitatem
earum quantitatum.
Si ſuperficies rei uiſæ, quam uiſus comprehendit, fuerit
obliqua
:
ſentiet obliquationem eius ex ſenſu inæqualitatis quantitatum remotionum extremo-
rum
eius.
Et ſi ſuperficies fuerit directè oppoſita, ſentiet directionem ex ſenſu æqualitatis remo-
tionum
:
& ſic non latebit quantitas magnitudinis eius uirtutem diſtinctiuam: quoniam uirtus di-
ſtinctiua
comprehendit ex inæqualitate remotionum diametrorum extremorum ſpatij obliqui,
obliquationẽ
pyramidis continentis ipſum.
Quare ſentiet exceſſum magnitudinis eius baſis pro-
pter
obliquationem.
Et non admiſcetur ſecundum aſsimilationem quantitas magnitudinis obli-
quæ
magnitudini directè oppoſitæ, niſi quando comparatio fuerit ad angulum tantùm:
ſi autem
comparatio
fuerit ad angulum & ad longitudines linearum radialium interiacentium inter uiſum
& extrema rei uiſæ:
non dubitabit uirtus diſtinctiua in quantitate magnitudinis. Quantitates er-
go
magnitudinum, linearum & ſpatiorum comprehenduntur à uiſu ex comprehenſione quanti-
tatum
remotionum extremorum in illis, & ex comprehenſione inęqualitatis & ęqualitatis eorum.

Sed
remotio remotiſsima remotionum mediocrium, reſpectu rei uiſæ, quando res uiſa fuerit obli
qua
, eſt minor remotiſsima remotionum mediocriumr, eſpectu illius eiuſdem rei uiſæ, quando res
uiſa
fuerit directè oppoſita:
quoniam remotio mediocris reſpectu rei uiſæ eſt, in qua non latet ui-
ſum
pars rei uiſæ habens proportionem ſenſibilem ad totam rem uiſam.
Et cum res uiſa fuerit ob-
liqua
, angulus, quem continent duo radij exeuntes à uiſu ad aliquam partem rei uiſæ obliquæ, e-
rit
minor angulo, quem continent duo radij exeuntes à uiſu ad il-
12[Figure 12]d a a b c lam eandem partem & ad illam eandem remotionem, quando res
uiſa
fuerit directè oppoſita uiſui.
Et pars habens ſenſibilem pro-
portionem
ad totam rem uiſam, quando res uiſa fuerit obliqua:
la-
tet
in remotione minori quàm eſt remotio, in qua latet eadem illa
pars
, quando illa res uiſa fuerit directè oppoſita.
Remotiſsima er-
go
remotionum mediocrium reſpectu rei uiſæ obliquæ, eſt minor
remotiſsima
remotionum mediocrium reſpectu illius eiuſdem rei
uiſæ
, quando illa res uiſa fuerit directè oppoſita:
& tota res uiſa ob-
liqua
latet in remotione minori quàm eſt remotio, in qua latet illa
res
uiſa, quando fuerit directè oppoſita:
& diminuitur quantitas
eius
in remotione minore remotione, in qua diminuitur quanti-
tas
eius, quando fuerit directè oppoſita.
Magnitudines ergo re-
rum
uiſarum, quarum quantitates certificantur à uiſu, ſunt illæ,
quarum
remotio eſt mediocris, & quarum remotio reſpicit corpo-
ra
ordinata continuata:
& comprehenduntur à uiſu ex comparati
one
illarum ad angulos pyramidum radialium continentium ipſas,
& ad longitudines linearum radialium.
Remotiones autem me-
diocres
reſpectu rei uiſæ ſunt ſecundum ſitum illius rei uiſæ in ob-
liquatione
, aut in directa oppoſitione.
Et anguli certificãtur, niſi
per
motũ uiſus reſpicientis ſuper diametros ſuperficiei rei uiſæ, aut
6559OPTICAE LIBER II. ſuper ſpatiũ, cuius magnitudinẽ uoluerit ſcire. Et certificatur remotio per motum uiſus ſuper cor-
pus
reſpiciẽs remotiones extremorũ illius ſuperficiei, aut illius ſpatij.
Et generaliter formareiuiſę,
& forma remotionis rei uiſæ, cuius remotio eſt mediocris, & refpicit corpora ordinata continuata,
perueniunt
cõmuniter in imaginationem ſimul apud intuitionem rei uiſæ:
quoniam uiſus cõpre-
hendit
corpus reſpiciens remotionem rei uiſæ apud comprehenſionem rei uiſæ:
& ſic uirtus diſtin
ctiua
comprehendet magnitudinem rei uiſæ ſecundum quantitatem formæ remotionis eius cer-
tificatæ
, & coniunctę cum forma eius.
Quantitates ergo huiuſmodi uiſibilium tantùm comprehen
duntur
à uiſu uera comprehenſione.
Secundum ergo hunc modum, quem declarauimus, compre-
henduntur
magnitudines rerum uiſarum per ſenſum uiſus.
Quare uerò res uiſa comprehendatur
in
maxima remotione minoris quantitatis ſua uera quantitate:
& quare comprehendatur quan-
titas
rei uiſæ in propinquiſsima remotione maior quantitate ſua uera, declarabimus in noſtro ſer-
mone
de erroribus uiſus.
46. Diſtinctio uiſibilium percipitur è diſtinctione formarum, quæ in diuerſis ſuperficiei ui-
ſ
{us} partib{us} ſunt impreſſæ. 99 p 4.
DIſtinctio uerò, quæ eſt inter uiſibilia, comprehẽditur à uiſu ex diſtinctione formarum duo-
rum
corporum ſiue duorum uiſibilium diſtinctorum peruenientium in uiſum.
Sed in diſtin
ctione
, quæ eſt inter quælibet duo corpora diſtincta, aut eſt lux:
aut eſt corpus coloratum il
luminatum
:
aut eſt obſcuritas. Cum ergo uiſus comprehẽderit duo corpora diſtincta: forma lucis,
aut
forma coloris corporis, aut forma obſcuritatis, quæ eſt in loco diſtinctionis, peruenit in partẽ
uiſus
interiacentem inter duas formas duorum corporum diſtinctorum peruenientium in uiſum.

Lux
uerò, aut color, aut obſcuritas aliquando erit in corpore medio interiacente inter duo corpo-
ra
continuata cum utroque corporum.
Si ergo uiſus non ſenſerit, quòd lux, color, aut obſcuritas,
quæ
eſt in loco diſtinctionis, non eſt in corpore continuato cum utroq;
corporum, quę ſunt in eius
lateribus
, non ſentiet diſtinctionem duorum corporum.
Et etiam ſuperficies cuiuslibet illorũ duo
rum
corporum eſt obliqua ad locum remotionis.
In loco ergo diſtinctionis fortè erit obliquatio
duarum
ſuperficierum duorum corporum, aut ſuperficiei alterius duorum corporum manifeſta ui
ſui
, & fortè non.
Cum ergo obliquatio duarum ſuperficierum duorum corporum, aut ſuperficiei
alterius
duorum corporum fuerit manifeſta uiſui:
tunc ſentiet uiſus diſtinctionem duorum corpo
rum
.
Viſus ergo comprehendit diſtinctionem corporum ex comprehenſione intentionum, quas
diximus
, aut ex comprehenſione lucis in loco diſtinctionis, ſentiendo, quòd illa lux eſt ex poſte-
riori
duarum ſuperficierum duorum corporum diſtinctorum:
aut ex comprehenſione corporis co
lorati
in loco diſtinctionis, ſentiendo, quòd illud corpus eſt diuerſum ab utroque corporum diſtin
ctorum
:
aut ex comprehenſione obſcurationis loci diſtinctionis, comprehendendo, quòd iſtud eſt
obſcuritas
, & non eſt corpus continuatum cum duobus corporibus:
aut ex comprehenſione obli-
quationis
utriuſque ſuperficiei duorum corporum in loco diſtinctionis, aut obliquationis ſuper-
ficiei
alterius duorum corporum.
Omne ergo, quod uiſus comprehendit ex diſtinctione corpo-
rum
:
non comprehendit, niſi ſecundum aliquam iſtarum intentionum. Diſtinctio autem fortè erit
inter
duo corpora diſtincta:
& fortè inter duo corpora non diuerſa, ſcilicet quòd duo corpora
ſunt
continuata ſecundum quaſdam partes, & diuerſa ſecũdum quaſdam inter ſe, ut digiti, & mem-
bra
animalis, & rami arborum:
& ſecundum utramlibet diſpoſitionum uiſus non comprehendit di
ſtinctionem
, niſi ſecundum modos, quos declarauimus.
Et fortè comprehenditur diſtinctio corpo
rum
per cognitionem & per ſcientiam antecedentem:
ſed illa comprehenſio non eſt per ſenſum ui-
ſus
.
Et quædam diſtinctio corporum eſt ampla, & quædam ſtricta. Diſtinctio uerò ampla non late
uiſum
in maiori parte, propter apparentiam corporis reſpicientis diſtantiam diſtinctam, & pro-
pter
hoc, quòd illud corpus apparet diuerſum ab utro que corporum diſtinctorum, & propter com
prehenſionem
lucis & uacuitatis illuminati reſpicientis diſtantiam.
Diſtinctio autem modica &
ſtricta
non comprehenditur à uiſu, niſi in remotione, in qua non latet uiſum corpus, cuius quanti-
tas
eſt æqualis quantitati amplitudinis diſtantię.
Si autem diſtantia inter duo corpora fuerit ſtricta
& occulta:
& fuerit remotio illius à uiſu ſimilis illi, in qua lateant corpora, quorum quantitas eſt,
ſicut
quantitas amplitudinis diſtantiæ:
comprehendet uiſus illam diſtãtiam. Et ſi remotio duo-
rum
corporum à uiſu ſit ex remotionibus mediocribus, & uiſus comprehenderit duo corpora ue-
ra
comprehenſione:
(mediocris autem remotio eſt illa, in qua non latet omnino quantitas ſenſibi-
lis
reſpectu quantitatis totius remotionis:
& uera comprehẽſio eſt illa, inter quam & ueritatem rei
uiſæ
non eſt diuerſitas ſenſibilis omnino reſpectu totius rei uiſæ) amplitudo autem diſtantiæ for-
ſit quantitatis carentis proportione ſenſibili ad remotionem rei uiſæ, & carentis quantitate ſen-
ſibili
reſpectu duorum corporum diſtinctorum:
(quoniam diſtinctio fortè erit in quantitate unius
capilli
:
) tum illud diminutum non aufert diſtantiam ſenſibilem in uiſu. Diſtãtia igitur inter uiſibi
lia
comprehenditur à uiſu fecundum modos, quos declarauimus.
47. Continuatio uiſibilis percipitur è diſtantiæ priuatione. 100 p 4.
COntinuatio aũt cõprehẽditur à uiſu ex priuatione diſtantiæ. ergo uiſus ſenſerit in ali-
quo
corpore diſtãtiã:
cõprehẽdet ipſum eſſe continuũ. Et ſi in corpore fuerit diſtãtia occul-
ta
, cõprehẽſa à uiſu:
cõprehẽdet uiſus illud corpus eſſe cõtinuũ, quãuis in eo ſit diſcretio.
6660ALHAZEN Et uiſus cõprehendit continuationem, & diſcernit inter cõtinuationẽ & contiguationẽ ex cõpre-
henſione
aggregationis duorum terminorum duorum corporum.
Et uiſus non iudicat contigua-
tionem
, niſi poſtquam ſciuerit, quòd utrumque duorum corporum contiguorum eſt diuerſum ab
altero
:
quoniam differentia, quæ eſt inter duo cõtigua, fortè inuenitur in duobus corporibus con-
tinuis
.
Si ergo ſentiens non ſenſerit, quòd utrumq; duorum corporum contiguorum eſt diuerſum
ab
altero, & diſtinctum ab eo:
non ſentiet contiguationem, & iudicabit continuationem.
48. Numerus percipitur è uiſibilium diſtinctione. 101 p 4.
NVmerus uerò comprehenditur à uiſu, & numeri medietas. Quoniam uiſus comprehendit
in
una hora multa uiſibilia ſimul:
& cum uiſus comprehenderit diſtinctionem illorũ, com-
prehẽdet
quodlibet illorũ eſſe diuerſum ab alio:
& ſic comprehendit multitudinem. Et uir-
tus
diſtinctiua comprehendit numerum ex multitudine.
Numerus ergo comprehenditur per ſen-
ſum
uiſus ex cõprehenſione multorũ uiſibilium diſtinctorũ, quando uiſus cõprehendit ipſa ſimul:

& comprehenderit diſtinctionem illorum:
& comprehenderit quòd quodlibet illorum eſt diuer-
ſum
ab alio.
Secundum ergo iſtum modum comprehenditur numerus per ſenſum uiſus.
49. Motus uiſibilis percipitur è mutatione ſitus eius in ſenſilitempore. 110 p 4.
MOtus autem comprehenditur à uiſu ex comparatione rei motæ ad aliud uiſibile. Quoniam
quando
uiſus comprehenderit uiſibile motum, & cum ipſo comprehenderit aliud uiſibi-
le
, comprehendet ſitum eius reſpectu illius uiſibilis moti.
Et cum illud uiſibile fuerit motũ,
& illud aliud uiſibile fuerit non motum:
per motum illius uiſibilis moti, ſitus illius uiſibilis moti di
uerſabitur
reſpectu illius uiſibilis non moti.
Et cum uiſus comprehenderit ipſum, & cum eo com-
prehenderit
aliud uiſibile:
comprehendet ſitum eius reſpectu illius uiſibilis, & comprehendet mo
tum
eius.
Motus ergo comprehenditur à uiſu ex comprehenſione diuerſitatis ſitus rei uiſæ motæ
reſpectu
alterius.
Et motus cõprehenditur à uiſu ſecũdum aliquem trium modorũ: aut ex reſpectu
rei
uiſæ motæ ad multa uiſibilia:
aut ex reſpectu rei uiſæ motæ ad unum uiſibile: aut ex reſpectu rei
uiſæ
motæ ad ipſum uiſum.
Primum autẽ quando uiſus comprehenderit rẽ uiſam & eius motũ, &
comprehenderit
ipſam reſpicientẽ aliquod uiſibile:
deinde comprehenderitipſam reſpicientem a-
liquod
aliud uiſibile diuerſum à primo, exiſtente uiſu in ſuo loco:
ſentiet motũ illius rei uiſæ. Reſpe
ctus
autem rei uiſæ motæ ad unum ſolum uiſibile eſt, quando uiſus comprehẽderit rẽ uiſam motã,
& comprehenderit ſitum eius reſpectu alterius uiſibilis:
deinde cõprehenderit ſitũ eius, qui muta-
tus
eſt reſpectu illius alterius uiſibilis:
aut quòd eſt remotius: aut quòd propinquius: aut quòd eſt
in
parte altera, uiſu exiſtente in ſuo loco:
aut per mutationem ſitus alicuius partis rei uiſæ motæ,
reſpectu
illius uiſibilis immoti:
aut per mutationem ſitus partiũ eius reſpectu uiſibilis illius: & ſe-
cundum
iſtum ultimũ modum comprehendit uiſus motum uiſibilis moti circulariter, quando ho-
mo
comparauerit ipſum ad aliud uiſibile.
Cum ergo uiſus comprehenderit ſitũ rei uiſæ motæ, aut
ſitum
partium eius, aut ſitũ alicuius partis eius:
cõprehendet motũ rei uiſę motæ. Reſpectus autem
rei
uiſæ motæ ad ipſum uiſum eſt, quando uiſus comprehendit rem uiſam motã, cõprehendetubr-
tatem
eius & remotionẽ eius à uiſu:
& cum uiſus fuerit quietus, & res uiſa fuerit mota: tunc muta-
bitur
ſitus rei uiſæ motæ reſpectu uiſus.
Si ergo motus rei uiſæ fuerit ſecundum ſpatium latũ: mu-
tabitur
ubitas eius, & ſentiet uiſus mutationem ubitatis.
Et cum uiſus ſenſerit mutationem ubita-
tis
eius, uiſu quieſcente, ſentiet motum eius.
Et ſi motus rei uiſæ fuerit in longitudine extenſa inter
ipſum
& uiſum:
tuncres uiſa aut elongabitur à uiſu per motũ, aut appropinquabit. Et uiſus ſen-
ſerit
elongationem aut appropinquationem eius, uiſu exiſtẽte in ſuo loco:
uiſus ſentiet motum e-
ius
.
Et ſi motus rei uiſæ fuerit circularis, neceſſariò mutabitur pars rei uiſæ eius, quę opponitur ui-
ſui
:
& cum illa pars rei uiſæ fuerit mutata, & ſenſerit uiſus mutation em eius, uiſu exiſtente in ſuo lo
co
:
ſentiet motum rei uiſæ. Secundum ergo iſtos modos comprehendit uiſus motum, quando ui-
ſus
fuerit fixus in ſuo loco.
Et uiſus comprehendet etiam motum ſecundum quemlibet iſtorũ mo-
dorum
, quamuis uiſus etiam moueatur.
Et hoc erit quando uiſus ſenſerit diuerſitatem ſitus rei ui-
ſæ
motæ, ſentiendo, quòd illa diuerſitas non eſt propter motum eius, & diſtinguendo inter diuerſi
tatem
ſitus, quæ accidit illi rei propter motum illius rei uiſæ, & inter diuerſitatem ſitus, quę accidit
ei
propter motum uiſus.
Cum ergo uiſus ſenſerit diuerſitatem ſitus rei uiſæ, & ſenſerit, quòd diuer-
ſitas
eius ſitus non eſt propter motum uiſus:
ſentiet motum rei uiſæ. Et forma rei uiſæ motæ moue
tur
etiam in uiſu propter motum eius:
ſed uiſus non cõprehendit motum rei uiſæ ex motu ſuæ for-
in uiſu tantùm:
imo uiſus non comprehendit motum rei uiſæ, niſi ex comparatione reiuiſæ ad
aliam
ſecundum modos, quos declarauimus:
quoniã forma rei uiſæ quieſcentis aliquando moue-
turin
uiſu cum quiete rei uiſæ, & inde uiſus non comprehenditipſam motam.
Quoniã uiſus quan-
do
mouebitur ſuper oppoſitionem rerum uiſarum:
mouebitur forma cuiuslιbet rei uiſæ oppoſitæ
uiſui
in ſuperficie uiſus apud motũ eius, ſiue quieſcat, ſiue moueatur.
Et quia uiſus iam aſſuefactus
eſt
ad motum formarum rerum uiſarum in ſuperficie eius cum quiete illarum rerum uiſarum:
non
iudicabit
motum rei uiſæ propter motum formæ eius, niſi quando in uiſum peruenerit forma ali-
cuius
rei uiſæ, & comprehenderit uiſus diuerſitatẽ ſitus formæ rei uiſæ motæ, reſpectu alterius for-
rei uiſæ:
aut ex mutatione formarum in eodem loco uiſus, qui erιt in loco circulari. Motus er-
go
non comprehenditur à uiſu, niſi ſecundum modos, quos diſtinximus.
6761OPTICAE LIBER II.
50. Qualitas motus percipitur è ſpatio, per quoduiſibile mouetur. 711 p 4.
COmprehenſio aũt qualitatis motus eſt ex cõprehenſione ſpatij, ſuper quod mouetur res ui-
ſa
, quando res uiſa mouebitur ſecundum ſe totam.
Et uiſus certificat qualitatẽ motus, quan-
do
certificauerit figuram ſpatij, ſuper quod mouetur res uiſa mota.
Et cum res uiſa mouebi-
tur
circulariter:
uiſus comprehendet motum eius eſſe circularem ex comprehenſione mutationis
partium
eius ſequentium uiſum apud aliquam rem uiſam:
aut ex reſpicientia alicuius partis illius
ad
diuerſa uiſibilia, unum poſt alterum:
aut ad partes unius rei uiſæ unam partem poſt aliam, cum
quiete
totalitatis rei uiſæ in ſuo loco.
Et ſi motus rei uiſæ fuerit compoſitus ex motu circulari & lo
cali
, uiſus comprehendet illum eſſe compoſitum ex comprehenſione mutationis partium rei uiſæ
motæ
reſpectu uiſus, aut reſpectu alterius rei uiſæ cum comprehenſione motus totalitatis rei uiſæ
à
ſuo loco.
Secundum ergo iſtos modos uiſus comprehendit qualitates motus uiſibilium.
51. Motus uiſibilis percipitur in tempore ſenſili.
ET uiſus non comprehendit motum, niſi in tempore: quoniam motus non eſt, niſi in tempore,
& omnis pars motus non eſt, niſi in tempore.
Et uiſus non comprehendit motum rei uiſæ, ni-
ſi
ex comprehenſione rei uiſæ in duobus locis diuerſis, aut ſecundum duos ſitus.
Locus au-
tem
& ſitus rei uiſæ non diuerſantur, niſi in temporibus.
Cum ergo uiſus comprehenderit rem ui-
ſam
in duobus locis diuerſis, aut in duobus ſitibus diuerſis, eſt, niſi in duabus horis diuerſis.
Sed
inter
quaslibet horas duas diuerſas eſt tempus mediũ.
Viſus ergo comprehendit motum, niſi in
tempore
.
Et etiam dicemus quòd tempus, in quo uiſus comprehendit motũ, non erit, niſi ſenſibile:
quoniam
uiſus comprehendit motũ, niſi ex comprehenſione rei uiſæ in duobus locis diuerſis in
uno
loco poſt aliũ:
aut ſecundũ duos ſitus diuerſos unũ ſitum poſtaliũ. Cum ergo uiſus cõprehen-
derit
rem uiſam motã in ſuo loco ſecundo, & comprehenderit tunc ipſam in primo loco, in quo
cõprehendit
antè ipſam:
ſtatim ſentiet ſentiens, quòd hora, in qua cõprehendit ipſam in ſecundo lo
co
, eſt diuerſa ab hora, in qua comprehendit ipſam in primo loco.
Quare ſentiet diuerſitatẽ duarum
horarum
.
Et ſimiliter quando comprehenderit motũ ex diuerſitate ſitus rei uiſæ. Quoniam ſi com-
prehenderit
rem uiſam motam ſecundum ſitum, & non comprehenderit ipſam tunc ſecundum pri-
mum
ſitum, ſecundum quem comprehendit ipſam antè:
ſtatim ſentiet diuerſitatem duarum hora-
rum
.
Quare ſentiet tempus quod eſt inter ipſas. Tempus ergo, in quo uiſus comprehendit motum,
eſt
ſenſibile neceſſariò.
Et cum omnes iſtæ intentiones ſint declaratę, narremus modò quod coacer
uatur
ex eis.
Dicemus ergo, quòd uiſus comprehendit motum ex comprehenſione rei uiſę motę ſe-
cundum
duos ſitus diuerſos, in duabus horis diuerſis, inter quas eſt tẽpus ſenſibile:
& hæc eſt quali
tas
comprehenſionis motus à uiſu.
Et uiſus comprehendit diuerſitatẽ motuum ſecundum ueloci-
tatem
& tarditatem, & æqualitatem motuum ex comprehenſione ſpatiorum, ſuper quæ mouentur
uiſibilia
mota.
Cum ergo uiſus comprehenderit duo uiſibilia mota, & cõprehenderit ſpatia, ſuper
quæ
mouentur illa duo uiſibilia, & ſenſerit quòd alterum duorum ſpatiorum, quæ à duobus uiſibili
bus
motis pertranſeunturin eodem tempore, eſt maius altero, ſentiet uelocitatem rei uiſæ motæ
tranſeuntis
ſuper maius ſpatium.
Et cum duo ſpatia, ſuper quæ mouentur uiſibilia, ſunt pertranſita
in
duobus temporibus æqualibus, & ſenſerit uiſus æqualitatem illorum ſpatiorum, ſentiet æquali-
tatem
duarum rerum motarũ.
Et ſimiliter, ſi uiſus ſenſerit æqualitatem duorum ſpatiorũ cum inæ-
qualitate
duorum temporum duorum motuũ:
ſentiet uelocitatem motus rei motæ tranſeuntis per
ſpatium
in minore tempore.
Et ſimiliter quando duo mota tranſierint in duobus temporibus æqua
libus
per duo ſpatia æqualia, & ſenſerit uiſus æqualitatẽ temporis & æqualitatem ſpatiorũ:
ſentiet
æqualitatem
duorum motuũ.
Iam diximus, qualiter uiſus comprehendat motum, & diſtinguat mo-
tum
, & qualitatem eius, & æqualitatem & inæqualitatem eius.
52. Quies percipitur è uiſibili, eundem ſitum locum́ tempore ſenſili occupante. 112 p 4.
QVies autem comprehenditur à uiſu ex comprehenſione rei uiſę in tempore ſenſibili in eo-
dem
loco & in eodem ſitu.
Cum ergo uiſus comprehenderit uiſum in eodẽ loco, & ſecundũ
eundem
ſitũ in duabus horis diuerſis, inter quas eſt tẽpus ſenſibile:
cõprehendet rem uiſam
in
illo tempore quieſcentem.
Et uiſus comprehendit ſitum rei uiſæ quieſcentis reſpectu alterius rei
uiſę
, & reſpectu ipſius uiſus.
Secundũ ergo hunc modum erit comprehenſio quietis uiſibiliũ à uiſu.
53. Aſperitas percipitur è luce aſper am ſuperficiem illuminante. 139 p 4.
ASperitas uerò comprehenditur à uiſu in maiori parte ex forma lucis apparẽtis in ſuperſicie
corporis
aſperi:
quoniã aſperitas eſt diuerſitas ſitus partium ſuperficiei corporis. Quare lux
quando
oritur ſuper ſuperficiem illius corporis, partes prominentes facient umbrã in maio-
ri
parte.
Et cum lux peruenerit in partes profundas, erunt cum eo etiam umbrę, & partes prominen
tes
erunt manifeſtæ luce, & diſcoopertæ luce.
Et cum in partes profundas ueniunt umbræ, & ſuper
prominentes
non fuerit aliqua umbra:
diuerſabitur forma lucis in ſuperficie illius corporis. In ſu-
perficie
autem plana non eſt ita:
quoniam ſuperficiei planæ partes ſunt conſimilis ſitus: & cum lux
orietur
ſuperipſas, erit forma lucis in tota ſuperficie conſimilis.
Forma ergo lucis in ſuperficie cor-
poris
aſperi eſt diuerſa à forma lucis in ſuperficie plana.
Et uiſus cognoſcit formam lucis, quæ eſt in
6862ALHAZEN ſuperficiebus aſperis, & formam lucis, quæ eſt in ſuperficiebus planis propter frequentationem ui-
ſionis
ſuperficierũ aſperarum & planarum.
Cum ergo uiſus ſenſerit lucem, quæ eſt in ſuperficiebus
corporis
ſecundum modum, quẽ aſſueuit in ſuperficiebus aſperis:
iudicabit aſperitatẽ illius corpo-
ris
:
& cum ſenſerit lucem in ſuperficie corporis ſecundum modum, quem aſſueuit in ſuperficiebus
planis
:
iudicabit planitiem in ſuperficiebus illius corporis. Et cum aſperitas fuerit extranea: erunt
partes
prominentes alicuius quantitatis:
& ſic uiſus comprehendet prominentiã illarum partium:
& comprehendet ſitum ſuperficiei corporis ex comprehenſione diſtantiæ, quæ eſt inter partes.
Et
cum
uiſus comprehenderit diuerſitatẽ ſituum partium ſuperficiei corporis:
comprehendet aſperi-
tatem
eius ſine indigentia ad conſiderandum lucem.
Et etiam quando aſperitas corporis fuerit ex-
tranea
, & oritur ſuper ipſam lux:
erit forma lucis in ſuperficie eius diuerſa maxima diuerſitate. Vi-
debitur
ergo ex diuerſitate lucis diſtantia partium & diuerſitas ſitus earum:
& ex hoc apparebit a-
ſperitas
corporis.
Si ergo lux oriens ſuper corpus aſperum, fuerit ex parte oppoſita ſuperficiei aſpe-
, & fuerit lux fortis:
non comprehendet uiſus aſperitatem huius corporis, niſi quando compre-
henderit
prominentiam quarundam partium & profunditatem quarundam.
Si ergo aſperitas hu-
ius
corporis fuerit extranea, id eſt, maxima:
comprehendet uiſus diſtantiam partium & diuerſita-
tem
ſitus earum, & comprehendet aſperitatem corporis in maiori parte.
Si autem aſperitas fuerit
modica
, & partes fuerint profundæ, & pori illius corporis in ultimitate paruitatis:
latebit uiſum in
maiori
parte, & nunquam uiſus comprehendet aſperitatem huius corporis, niſi in magna appropin
quatione
cum intuitu partium ſuperficiei corporis.
Cum ergo uiſus diſtinxerit diſtantiam partium
huiuſmodi
corporis, & prominentiam & profunditatem illarum:
comprehender aſperitatem eius.
Si
autem uiſus non diſtinxerit diſtantiam partium eius, nec prominentiam & profunditatem par-
tium
eius:
non comprehendet aſperitatem eius. Aſperitas ergo comprehenditur à uiſu ex compre-
henſione
diuerſitatis ſituũ partium ſuperficiei corporis, aut ex forma lucis, quam uiſus aſſueuit ui-
dere
in ſuperficiebus corporum aſperorum.
Et uiſus cognoſcit etiam aſperitatem ex prænotione
conſimilitudinis
.
Cum ergo uiſus nihil ſenſerit in corpore, ex conſimilitudine, iudicabit eius aſpe-
ritatem
.
Sed multoties errat uiſus in aſperitate, quando uoluerit cognoſcere ipſam per iſtam inten-
tionem
:
quoniam erit ſuperficies terſa, & non apparet eius terſitudo: quoniam terſitudo non appa-
ret
, niſi in ſitu proprio.
54. Lenit as percipitur è luce lenem ſuperficiem illuminante. 140 p 4.
PLanities autem & æqualitas ſuperficiei corporis comprehenditur à uiſu in maiori parte ex
forma
lucis apparentis in ſuperficie corporis plani, quam aſſueuit uidere in ſuperficiebus pla-
nis
.
Et cum lux, quæ eſt in ſuperficiebus corporis, fuerit conſimilis formæ: cognoſcet peri-
pſam
planitiem ſuperficiei.
Et uiſus comprehendit aliquando planitiem per intuitum etiam. Cum
ergo
uiſus intuebitur ſuperficiem corporis plani, comprehendet æqualitatem partium eius:
& ſic
comprehendet
planitiem.
Terſitudo autem (& eſt fortis planities) comprehenditur à uiſu ex ſcin-
tillatione
lucis in ſuperficie corporis ſui.
Planities ergo comprehenditur à uiſu ex comprehenſio-
ne
æqualitatis ſuperficiei.
Aequalitas autem ſuperficiei comprehenditur à uiſu in maiori parte ex
ſimilitudine
formæ lucis in ſuperficie corporis.
Et terſitudo comprehenditur à uiſu ex ſcintilla-
tione
lucis in ſuperficie corporis, & ex ſitu, ſecundum quem reflectitur lux.
Et fortè ſimul aggre-
gatur
aſperitas & planities in eadem ſuperficie, ſcilicet quòd ſint in ſuperficie alicuius corporis par
tes
diuerſi ſitus, profundæ & prominentes, & ſint partes cuiuslibet partium diuerſiſitus prominen
tium
& profundarum ad quaſdam partes, uel ad partes quarundam conſimilis ſitus, ita ut tota ſu-
perficies
ſit aſpera, & partes eius, aut quædam ſint planæ.
Et aſperitas huiuſmodi ſuperficiei com-
prehenditur
à uiſu ex comprehenſione diuerſitatis ſitus partium prominentium & profundarum.

Et
planities partium comprehenditur à uiſu in ſuperficie bus partium.
Et aliquando uiſus compre-
hendit
planitiem huiuſmodi partium per intuitionem, & ex comprehenſione conſimilitudinis ſu-
perficiei
cuiuslibet iHarum.
Et ſecundum iſtos modos comprehendit uiſus planitiem & terſitudi-
nem
& aſperitatem.
55. Perſpicuit{as} percipitur è perceptione corporis denſi ultra corp{us} perſpicuum poſiti.
142
p 4.
DIaphanitas autem comprehenditur à uiſu per argumentationem ex comprehenſione illius,
quod
eſt ultra corpus diaphanum.
Et diaphanitas corporis diaphani non comprehenditur
à
uiſu, niſi quando fuerit in eo ſpiſsitudo quædam, & fuerit diaphanitas eius ſpiſsior, dia-
phanitate
aeris interiacentis inter uiſum & ipſum.
Si autem fuerit in fine diaphanitatis, non com-
prehendet
uiſus diaphanitatem eius, & non comprehendet, niſi illud, quod eſt ultra ipſum tantùm.

Et
cum in eo fuerit quædam diaphanitas:
comprehendetur à uiſu propter illud, quod eſt de ſpiſsi-
tudine
in eo, & diaphanitas eius comprehendetur ex comprehenſione illius, quod eſt ultra ipſum.

Quoniam
quando ultra corpus diaphanum fuerit lux aut corpus coloratum illuminatum, uidebi-
tur
ultra corpus diaphanum.
Et uiſus non ſentit diaphanitatem corporis, quando ſenſerit illud,
quod
eſt ultra ipſum, niſi cum ſenſerit quòd color & lux, quæ comprehenduntur ultra corpus dia-
phanum
, eſt lux & color ultra corpus diaphanum, & non eſt color & lux ipſius corporis:
ſi autem
6963OPTICAE LIBER II.non: ſentiet diaphanitatem corporis diaphani. Si ergo ultra corpus diaphanum non fuerit lux,
nec
corpus illuminatum, nec in circuitu eius, & non apparuerit ultra ipſum, neq;
in aliqua alia par-
te
lux aut color:
diaphanitas illius corporis non comprehenditur. Et hoc erit quando corpus dia-
phanum
fuerit applicatum cum aliquo corpore ſpiſſo, & illud corpus ſpiſſum continuerit ipſum,
aut
reſpexerit ipſum, & fuerit quoq;
corpus diaphanum obſcuri coloris: quoniam tunc uiſus non
ſentiet
diaphanitatem huius corporis.
Et ſimiliter quàndo ultra corpus diaphanũ fuerit locus ob-
ſcurus
, & non apparuerit ultra ipſum aliqua lux:
non comprehendetur diaphanitas eius. Cum ergo
uiſus
ſenſerit, quòd color, qui comprehẽditur ultra corpus diaphanum, eſt color corporis ultra cor-
pus
diaphanum, ſentiet diaphanitatem corporis diaphani.
Et ſimiliter quando corpus diaphanum
fuerit
debilis diaphanitatis, & fuerit corpus, quod eſt ultra ipſum, & corpora quæ ſunt in circuitu e-
ius
, debilis lucis:
tunc diaphanitas eius non comprehenditur à uiſu, niſi apponatur forti luci. Cum
autem
cognoſcet lucem ultra ipſum:
comprehendet diaphanitatem. Secundum ergo iſtos inodos
comprehendet
uiſus diaphanitatem corporum diaphanorum.
56. Denſitas percipitur è perſpicuitatis priuatione. 143 p 4.
SPiſsitudo comprehenditur à uiſu ex priuatione diaphanitatis. Cum ergo uiſus comprehenderit
corpus
, & non ſenſerit in ipſo aliquam diaphanitatem, arguet eius ſpiſsitudinem.
57. Vmbra percipitur è lucis unius abſentia, alterius præſentia. 145 p 4.
VMbra uerò comprehenditur à uiſu reſpectu lucis illuminantis, aut partis lucis illuminantis.
Quoniã
enim umbra eſt priuatio quarundam lucium cum illuminatione loci umbrę ab ex-
tranea
luce priuata à loco umbræ:
Itaq; cum ſenſerit uiſus illud, quod eſt uicinum ipſi, & fue-
rit
ſuper illud corpus uicinum lux fortiorluce, quæ eſt in loco umbræ, ſentiet umbrationem illius
loci
, & priuationẽ à luce oriente ſuper corpus uicinũ illi.
Quoniã quando uiſus ſenſerit aliquã lucẽ
in
aliquo loco:
& caruerit ille locus luce ſolis, aut aliqua luce forti: ſentiet obumbrationẽ illius loci
& priuationẽ à luce ſolis, aut ab alia luce forti.
Et fortè uiſus ſentiet corpus faciẽs umbram, & fortè
non
diſtinguetur ab eo ſtatim corpus obumbrans, ſed tandem, quando uiſus comprehenderit lo-
, in quo eſt luxdebilis, & cõprehenderit ultima corporà in loco lucis debilis eſſe fortioris lucis il-
la
luce debili:
ſentiet ſtatim umbrã illius loci. Secundũ ergo hunc modũ uiſus cõprehendit umbrã.
58. Obſcurit{as} percipitur è lucis priuatione & abſentia. 146 p 4.
OBſcuritas uerò comprehenditur à uiſu per argumentationem expriuatione lucis. Cum er-
go
uiſus comprehenderit aliquem locum, & non comprehenderit in eo aliquam lucem, ſen
tiet
obſcuritatem eius.
59. Pulchritudo percipitur tum è ſingulis uiſibilibus ſpeciebus, tum è pluribus ſimul coniun
ctis
, ſymmetris inter ſe. 148 p 4.
PVlchritudo autem comprehenditur à uiſu ex comprehenſione intentionum particularium,
quarum
comprehenſionis qualitas eſt declarata antè.
Nam unaquæque intentionum particu-
larium
præ dictarum faciet per ſe aliquem modum pulchritudinis, & coniugationes illaruin
faoiunt
etiam alios modos pulchritudinis.
Et uiſus non comprehendit pulchritudinem, niſi in for-
mis
uiſibiliũ, quæ comprehenduntur per ſenſum uiſus.
Et formæ uiſibiliũ ſunt compoſitæ ex inten
tionibus
particularibus, quarũ diſtinctio iam eſt declarata.
Et uiſus comprehendit formas ex com-
prehenſione
iſtarum intentionum.
Ipſe ergo comprehendit pulchritudinem ex comprehenſione
iſtarum
intentionum.
Modi autem pulchritudinis, qui comprehenduntur à uiſu in formis uiſibi-
lium
, ſunt multi.
Quædam ergo uiſibilia habent unam cauſſam ex intentionibus particularibus, quę
ſunt
in forma:
& cauſſa quorundam non eſt, niſi intentionum inter ſe coniunctio, non ipſæ inten-
tiones
:
& cauſſa quorundam eſt compoſita ex intentionibus & ex compoſitione illarum. Et uiſus
comprehendit
quamlibet intentionum, quæ ſunt in qualibet forma perſe:
& comprehendit ipſas
compoſitas
:
& comprehendit compoſitionem & coniugationem illarum. Viſus ergo comprehen-
dit
pulchritudinem ſecundum diuerſos modos.
Et omnes modi, ex quibus uiſus comprehendit
pulchritudinem
, reuertuntur ad comprehenſionem intentionum particularium.
Si uerò iſtæ in-
tentiones
particulares faciunt pulchritudinem:
etiam compoſitæ ſimiliter. Et eſt dicere: facere pul
chritudinem
, eſt inducere diſpoſitionem in anima, qua uidebiture ei, quòd ſit res pulchra, quæ ui-
detur
.
Et hoc apparebit per modicam inſpectionem: quoniam lux facit pulchritudinem: & pro-
pter
hoc apparebunt pulchra ſol, luna & ſteliæ:
& non eſt in ſole, luna & ſtellis cauſa, propter
quam
apparebunt decora, niſi luxearum.
Lux ergo per ſe facit pulchritudinem. Et color etiam
facit
pulchritudinem.
Quoniam quilibet color ſcintillans ſicut uiridis & roſeus, & his ſimiles ap-
parebunt
pulchri uiſui, & delectatur uiſus eis.
Et propter hoc apparebunt pulchri panni tincti, &
flores
, & uiridia.
Color ergo per ſe facit pulchritudinem. Et remotio etiam aliquando facit pulchri-
tudinem
accidentaliter.
Quoniam in quibuſdam formis pulchris ſunt maculę & rugæ, quæ faciunt
turpitudinem
in formis:
& cum elongabuntur à uiſu, latent illæ intentiones ſubtiles, quæ faciunt
7064ALHAZEN turpitudinem in illis formis, & apud latentiam illarum intentionum apparebit pulchritudo illius
formæ
.
Et ſimiliter etiam in multis formis pulchris ſunt intentiones ſubtiles, per quas forma eſt
pulchra
, ſicut lineatio & ordinatio, & multæ iſtarum intentionum latent uiſum in multis remotio-
nibus
mediocribus:
& quando ſunt prope uiſum, apparebunt illę intentiones ſubtiles uiſui, & appa
rebit
pulchritudo formæ.
Remotio ergo & appropinquatio faciunt pulchritudinẽ. Et ſitus aliquan-
do
facit pulchritudinem:
& plures intentiones pulchræ non apparent pulchræ, niſi propter ordi-
nem
& ſitum tantùm.
Quoniam omnes diſtinctiones ordinatæ quaſi punctatæ non apparent pul-
chræ
, niſi propter ordinem.
Et ſcriptura non apparet pulchra, niſi propter ordinationem: quoniam
pulchritudo
non eſt, niſi ex directione figurarum literarum, & ex compoſitione earum inter ſe.
Si
autem
compoſitio literarum & ordinatio non fuerit ſecundum unam proportionem, ſcilicet, ut u-
na
magna, alia parua:
tunc non erit pulchra ſcriptura, quamuis figuræ literarum per ſe ſint benè po
ſitæ
.
Et aliquando apparet ſcriptura pulchra, quando compoſitio eius fuerit proportionalis, quam-
uis
literæ non ſint in fine bonæ diſpoſitionis.
Et ſimiliter plures formæ uiſibilium non apparent
pulchræ
, niſi propter diſpoſitionem & ordinationem partium inter ſe.
Et corporeitas etiam facit
pulchritudinem
:
& propter hoc apparent pulchra corpora hominum & multorum animalium. Et
figura
facit pulchritudinem:
& propter hoc luna, & formæ pulchræ hominum & multorum anima-
lium
, & arborum, & plantarum non apparent pulchræ, niſi propter formas eorum, aut propter fi-
guras
partium eorum, aut propter eorum figuras, aut propter figuras partium formæ.
Et magnitu-
do
facit pulchritudinem:
& propter hoc apparet luna pulchrior ſtellis, & ſtellæ magnæ pulchrio-
res
ſtellis paruis.
Et diuiſio facit pulchritudinem: & propter hoc ſtellæ ſeparatæ ſunt pulchriores
ſtellis
extenſis, & pulchriores ſtellis galaxiæ:
& propter hoc candelæ diſtinctæ ſunt pulchriores i-
gne
.
Et continuatio etiam facit pulchritudinem: & propter hoc uiridale continuum, & plantæ con-
tinuæ
& ſpiſſæ ſunt pulchriores diſtinctis.
Et numerus facit pulchritudinem: & propter hoc loca
cœli
multarum ſtellarum ſunt pulchriora locis paucarum ſtellarum:
& propter hoc candelæ multæ
in
eodem loco faciunt pulchritudinem.
Et etiam motus hominis in ſerm one facit pulchritudinem.
Et
quies eius facit pulchritudinem:
& propter hoc apparet pulchra grauitas & taciturnitas. Et aſpe-
ritas
facit pulchritudinem:
& propter hocapparet uilloſitas pulchra, ut uilloſitas in multis pannis.
Et
planities facit pulchritudinem:
& propter hoc apparet pulchrum in pannis. Et diaphanitas facit
pulchritudinem
:
& propter hoc apparent de nocte micantes diaphani. Et ſpiſsitudo facit pulchri-
tudinem
:
quoniam color & lux, & figura, & lineatio, & omnes intentiones pulchræ apparentes in
formis
uiſibilium non comprehenduntur ſimiliter à uiſu, niſi propter ſpiſsitudinem & umbram.

Et
umbra facit apparere pulchritudinem:
quoniam in multis formis uiſibilium ſunt maculæ, &
pori
ſubtiles reddentes eas turpes:
& cum fuerint in luce ſolis, apparebunt maculæ in eis: quare la-
tebit
pulchritudo earum:
& cum fuerint in umbra aut luce debili, latebunt illæ maculæ & rugæ:
quare
comprehendetur pulchritudo earum.
Et etiam tortuoſitates, quæ apparent in plumis a-
uium
, & in panno, qui dicitur amilialmon, in umbra non apparent & in luce debili.
Et obſcuritas
facit
pulchritudinem apparere:
quoniam ſtellæ non apparent, niſi in obſcuro: & ſimiliter non ap-
paret
pulchritudo earum, niſi in nigredine noctis, & in locis obſcuris, & latet in luce diei:
& ſtellæ
in
noctibus obſcuris ſunt pulchriores, quàm in noctibus lunæ.
Et conſimilitudo facit pulchritudi-
nem
:
quoniam membra animalis eiuſdem ſpeciei, ut oculus oculo, non apparent pulchra, niſi quan
do
fuerint conſimilia:
quoniam oculi, quando fuerint diuerſæ figuræ, ſcilicet quod unus ſit rotun-
dus
, & alter longus, erunt in fine turpitudinis:
& etiã ſi unus fuerit niger & alter uiridis, erũt etiã tur
pes
:
& ſimiliter ſi unus fuerit maior altero. Et ſimiliter ſi una gena fuerit profunda, & altera pro-
minens
, erunt in fine turpitudinis.
Et ſimiliter quando unum ſuperciliorum fuerit groſſum, & al-
terum
ſubtile, aut unum illorum longum, & alterum breue, erunt turpia.
Omnia ergo membra ani-
malium
uniuſmodi non erunt pulchra, niſi cum fuerint conſimilia.
Et ſimiliter literæ & picturæ
non
apparent pulchræ, niſi quando literæ fuerint, quæ ſunt uniuſmodi:
& partes illarum, quæ ſunt
uniuſmodi
, conſimiles.
Et diuerſitas facit pulchritudinem: quoniam figuræ membrorum anima-
lis
ſunt diuerſarum partium, & non ſunt pulchræ, niſi propter illam diuerſitatem.
Quoniam ſina-
ſus
totus eſſet eiuſdem groſsitudinis, eſſet in fine turpitudinis:
& pulchritudo eius non eſt, niſi pro-
pter
diuerſitatem duorum extremorum eius, & eius pyramidalitatem.
Et ſimiliter pulchritudo ſu-
perciliorum
non eſt, niſi quando extrema eorum fuerint ſubtiliora reſiduis anterioribus.
Et ſimi-
liter
omnia membra animalium quando aſpiciuntur:
inuenitur quòd pulchritudo eorum non
eſt
, niſi ex diuerſitate figurarum partium eorum.
Et ſimiliter ſcripturæ: quoniam ſi partes ſcriptu-
eſſent æqualis groſsitudinis, non apparerent pulchræ:
quoniam extrema literarum non appa-
rent
pulchra, niſi quando fuerint ſubtiliora reſiduo.
Quoniam ſi extrema literarum & media ea-
rum
, & continuatio earum eſſent unius ſpiſsitudinis:
eſſet ſcriptura in fine turpitudinis. Diuerſi-
tas
ergo facit pulchritudinem in multis formis uiſibilium.
Iam ergo declaratum eſt ex eo, quod di-
ximus
, quòd unaquæque intentionum particularium, quando comprehenditur per ſenſum uiſus,
aliquando
facit pulchritudinem per ſe.
Et cum ſermo fuerit factus de multis corporibus inductiuè
per
ſe:
cum inducentur omnia corpora: inuenietur, quòd quælibet iſtarum intentionum facit pul-
chritudinem
in multis locis.
Et non diximus, ea quæ diximus, niſi gratia exempli, & ut poſſent
acquiri
alia exempla per iſta.
Sed tamen iſtæ intentiones non faciunt pulchritudinem in omnibus
locis
, neque unaiſtarum intentionum facit pulchritudinem in qualibet forma, in quam peruenit
7165OPTICAE LIBER II. illa intentio, ſed in quibuſdam formis, & in quibuſdam non. Verbi gratia: non quælibet magni-
tudo
facit pulchritudinem in quolibet corpore alicuius magnitudinis:
& ſimiliter non quili-
bet
color facit pulchritudinem:
neque uiridis color facit pulchritudinem in quolibet corpore, in
quod
peruenit ille color:
& ſimiliter non quælibet figura facit pulchritudinem. Et quælibet illa-
rum
intentionum, quas diximus, facit pulchritudinem per ſe, ſed in quibuſdam locis, & in quibuſ-
dam
non, & ſecundum quoſdam modos, & ſecundum alios non.
Et etiam iſtæ intentiones faciunt
pulchritudinem
per coniunctionem illarum interſe:
quoniam ſcriptura pulchra eſt illa, cum figu-
literarum ſunt pulchræ, & compoſitio illarum inter ſe eſt compoſitio pulchra:
quoniam ſcri-
ptura
, in qua adunantur iſtæ duæ intentiones, eſt pulchrior ſcriptura, in qua eſt una iſtarum dua-
rum
intentionum tantùm.
Finis ergo pulchritudinis ſcripturæ non eſt, niſi ex coniugatione figu-
& ſitus.
Et ſimiliter quando colores ſcintillantes & picturæ fuerint ordinatæ ordinatione con-
ſimili
, ſunt pulchriores coloribus & picturis carentibus ordinatione conſimili.
Et ſimiliter pul-
chritudo
apparet in forma hominum & animalium ex coniugatione intentionum particularium,
quæ
ſunt in eis.
Quoniam magnitudo oculorum mediocris cum figura eius amygdalata eſt pul-
chrior
oculo, qui non habet, niſi magnitudinem tantùm aut figuram amygdalatam tantùm.
Et ſi-
militer
rotunditas faciei cum tenuitate & ſubtilitate cutis & coloris, eſt pulchrior quàm unum ſi-
ne
altero.
Et ſimiliter paruitas oris cum ſubtilitate labiorum & mediocritate, eſt pulchrior paruita-
te
oris cum groſsitudine labiorũ:
& pulchrior gracilitate labiorũ amplitudine oris. Et iſta inten-
tio
eſt multæ diuerſitatis, & multorũ modorũ.
Et cum feceris inductionẽ in formis pulchris omniũ
modorũ
uiſibiliũ:
inuenies quòd coniunctio intentionũ particulariũ, quæ ſunt in formis, facit in eis
modos
pulchritudinis, quosnõ facit una intentionũ per ſe.
Et pulchritudo in maiori parte fit, niſi
ex
coniunctione iſtarum intentionũ inter ſe.
Quoniã intentiones particulares, quas diximus, faciũt
pulchritudinẽ
per ſe, & faciunt pulchritudinem per coniunctionẽ earum inter ſe.
Et etiã pulchritu-
do
fit ex alia intentione præter iſtas duas intentiones, quas prædiximus:
& eſt proportionalitas &
conſonoritas
.
Quoniam formæ compoſitæ ex membris diuerſis, & partibus diuerſis, habent fi-
guras
diuerſas, & magnitudines diuerſas, & ſitus diuerſos, & continuationem & coniunctionem,
& perueniunt in quamlibet illarum multæ intentiones particulares, tamen omnes non ſunt pro-
portionales
.
Quoniam non quælibet figura eſt pulchra cum qualibet figura: nec quælibet magni-
tudo
eſt pulchra cum qualibet magnitudine:
neque quilibet ſitus eſt pulcher cum quolibet ſitu:
neque
quælibet figura cum qualibet magnitudine:
neque quælibet magnitudo cum quolibet ſi-
tu
.
Sed quælibet intentionum particularium habet proportionem cum quibuſdam intentionibus,
& eſt aſymmetra quibuſdam.
Verbi gratia: Simitas naſi cum profunditate oculorum non eſt pul-
chra
:
& ſimiliter magnitudo naſi cum magnitudine oculorum non eſt pulchra: & ſimiliter pro-
minentia
frontis cum profunditate oculorum non eſt pulchra:
& ſimiliter frontis planities cum
prominentia
oculorum non eſt pulchra.
Quodlibet ergo membrorum habet figuram, quæ facit
formam
eius pulchram:
& etiam quælibet figura cuiuslibet membri non habet proportionem, ni-
ſi
cum quibuſdam figuris reſiduorum membrorum, & cum alijs non.
Et forma fit pulchra per con-
gregationem
figurarum proportionalium:
& ſimiliter magnitudines & ſitus, & ordinatio eorum.
Quoniam
magnitudo oculorum cum pulchritudine figuræ eorum, & cum mediocritate ſimita-
tis
naſi, & cum magnitudine proportionali ad magnitudinem oculorum, eſt pulchra.
Et ſimili-
ter
amygdalitas oculorum, & dulcẽdo, & tenuitas figuræ eius:
& ſi fuerint parui cum ſubtilitate
naſi
& mediocritate figuræ quantitatis eius, erunt pulchri.
Et ſimiliter gracilitas labiorum cum
ſubtilitate
oris eſt pulchra, quando gracilitas oris fuerit proportionalis ad gracilitatem labiorum:

ſcilicet
quòd labia non ſint in fine gracilitatis, & os non in fine paruitatis, ſed erit paruitas oris me-
diocris
, & labia gracilia, & præterea proportionalia ad quantitatem oris.
Et ſimiliter amplitudo
faciei
, quando fuerit proportionalis ad quantitates membrorum faciei, erit pulchra:
ſcilicet,
quòd
facies non ſit in fine amplitudinis, & membra faciei ſint proportionalia ad quantitatem to-
tius
faciei.
Quoniam quando facies fuerit ampla maximæ amplitudinis, & membra, quæ ſunt in
ea
, ſunt parua, non proportionalia ad quantitatem eius:
non erit facies pulchra, quamuis quan-
titates
membrorum ſint proportionales, & figuræ eorum ſint pulchræ.
Et ſimiliter quando fue-
rit
parua facies, & ſtricta, & membra eius fuerint magna, membra dico faciei:
erit facies turpis:
& cum membra fuerint proportionalia inter ſe, & proportionalia ad quantitatem amplitudinis
faciei
:
erit facies pulchra, quamuis membra per ſe non ſint pulchra: ſed proportionalitas tantum-
modò
facit pulchritudinẽ.
Cum ergo in forma congregabitur pulchritudo figuræ cuiuslibet partis
eius
, erit pulchritudo quantitatis & compoſitionis, & proportionalitas membrorum ſecundum fi-
guras
, & magnitudines, & ſitus:
& fuerint præterea proportionalia ad totam figuram faciei &
quantitatem
eius, erit in fine pulchritudinis.
Et ſimiliter ſcriptura non erit pulchra, niſi quando
fuerint
literæ eius proportionales in figura, & quantitate, & ſitu, & ordine.
Et ſimiliter eſt cum o-
mnibus
modis uiſibilium, cum quibus congregantur partes diuerſæ.
Et cum conſideraueris for-
mas
pulchras de omnibus modis uiſibilium:
inuenies quòd proportionalitas facit pulchritudi-
nem
magis, quàm aliqua alia intentio, uel etiam aliquæ coniunctæ per ſe.
Et cum conſiderabun-
tur
intentiones pulchræ, quas faciunt intentiones particulares per coniunctionem earum inter ſe:

inuenietur
, quòd pulchritudo, quæ apparet ex coniunctione illarum inter ſe, non apparet, niſi
7266ALHAZEN propter proportionalitatem illarum intentionum coniunctarum inter ſe. Quoniam non, quan-
docunque
adunabuntur illæ intentiones, fit pulchritudo, ſed in quibuſdam formis fit, & in alijs
non
.
Et hoc eſt propter proportionalitatem, quæ contingit inter illas intentiones. Pulchritudo
ergo
non eſt, niſi ex intentionibus particularibus, & perfectio eius non eſt, niſi ex proportiona-
litate
& conſonantia, quæ fit inter intentiones particulares.
Iam ergo declaratum eſt ex omni,
quod
diximus, quòd formæ pulchræ comprehenſæ à uiſu non ſunt pulchræ, niſi ex intentionibus
particularibus
, quæ comprehenduntur per ſenſum uiſus, & ex coniunctione earum inter ſe, & ex
proportionalitate
earum inter ſe.
Et uiſus comprehendit intentiones particulares prædictas ſim-
plices
& compoſitas.
Cum ergo uiſus comprehenderit aliquam rem uiſam, & fuerit aliqua inten-
tio
in illa re uiſa particularis, faciens pulchritudinem per ſe aliquam:
& intueatur uiſus illam in-
tentionem
per ſe:
perueniet forma illius intentionis poſt intuitum apud membrum ſentiens, &
comprehendet
uirtus diſtinctiua pulchritudinem rei uiſæ, in qua eſt illa intentio.
Quoniam ue-
ro
forma cuiuslibet rei uiſę eſt compoſita ex multis intentionibus earum intentionum, quarum di-
uiſionem
prædiximus:
cum ergo uiſus comprehenderit rem uiſam, & non diſtinxerit intentio-
nes
, quæ ſuntin ea:
non comprehendet pulchritudinem eius: & cum diſtinxerit intentiones, quæ
ſunt
in ea, & fuerit aliqua intentio earum, quæ ſunt in ea, ſecundum modum facientem pulchri-
tudinem
in anima:
ſtatim uiſus apud intuitionem illius intention is comprehendet illam intentio-
nem
per ſe.
Et cum comprehenderit illam intentionem perſe: perueniet illa comprehenſio apud
membrum
ſentiens:
& ſic uirtus diſtinctiua comprehendet pulchritudinem, quæ eſt in ea: & per
iſtam
comprehenſionem comprehendet pulchritudinem illius rei uiſæ.
Cum ergo uiſus compre-
henderit
aliquam rem uiſam, & in illa re uiſa fuerit pulchritudo compoſita ex intentionibus coniun
ctis
:
& fuerit uiſus intuitus illam rem uiſam: & diſtinxerit intentiones, quæ ſunt in ea: & compre-
henderit
intentiones, quæ faciunt pulchritudinem per coniunctionem earum inter ſe, aut propor-
tionalitatem
earum inter ſe:
& peruenerit illa comprehenſio apud membrum ſentiens: & compa-
rauerit
uirtus diſtinctiua illas intentiones inter ſe:
comprehendet pulchritudinem illius rei uiſæ
compoſitam
ex coniunctione intentionum, quæ ſunt in ea.
Viſus ergo comprehendet pulchritu-
dinem
, quæ eſt in uiſibilibus ex compoſitione illarum intentionum inter ſe ſecundum modum,
quem
declarauimus.
60. Deformitas percipitur tum è ſingulis uiſibilibus ſpeciebus, tum è pluribus ſimul coniun-
ctis
, aſymmetris inter ſe. 149 p 4.
TVrpitudo uerò eſt forma carens intentione qualibet pulchra. Quoniam enim iam prædictum
eſt
, quòd intentiones particulares faciunt pulchritudinem, ſed non in omnibus locis, ne
in
omnibus formis, ſed in alijs, & in alijs non:
& ſimiliter proportionalitas non eſt in omni-
bus
formis, ſed in quibuſdam formis, & in quibuſdam non.
Formæ ergo, in quibus non faciunt in-
tentiones
particulares pulchritudinem aliquam perſe, nec per ſuam coniunctionem, & in quibus
non
eſt aliqua proportionalitas inter partes earum, carent omni pulchritudine:
& ſic ſunt turpes:
quoniam
turpitudo formarum eſt priuatio pulchritudinis in eis.
Et fortè aggregantur in eadem
forma
intentiones pulchræ & turpes:
ſed uiſus comprehendit pulchritudinem ex pulchro, & tur-
pitudinem
exturpi, quando diſtinxerit, & fuerit intuitus intentiones quæ ſunt in ea.
Turpitudo er-
go
comprehenditur à uiſu in formis carentibus omnibus pulchritudinibus, ex priuatione pulchri-
tudinis
apud comprehenſionem.
61. Similitudo percipitur è uiſibilium inter ſe conuenientia. 151 p 4.
COnſimilitudo autem eſt æqualitas duarum formarum aut duarum intentionum in re, in qua
ſunt
conſimiles.
Cum ergo uiſus comprehenderit duas formas, aut duas intentiones conſi-
miles
:
ſimul comprehendet conſimilitudinem ex illarum comprehenſione cuiuslibet dua-
rum
formarum, uel intentionum, & ex compcratione alterius illarum ad alteram.
Viſus ergo com-
prehendit
conſimilitudinem in formis, uel intentionibus conſimilibus ex comprehenſione cuiusli
bet
formarum uel intentionum ſecundum ſuum eſſe, & ex comparatione illarum inter ſe.
62. Dißimilitudo percipitur è priuatione ſimilitudinis & conuenientiæ uiſibilium inter
ſe
. 152 p 4.
DIuerſitas autem comprehenditur à uiſu in formis diuerſis ex comprehenſione cuiuslibet for
marum
diuerſarum, & ex comparatione alterius illarum ad alterã, & ex comprehenſione pri
uationis
æqualitatis, id eſt conſimilitudinis in eis.
Diuerſitas ergo comprehenditur per ſen-
ſum
uiſus ex comprehenſione cuiuslibet formarum & intentionum per ſe, & ex comparatione ea-
rum
inter ſe, & ex ſenſu priuationis æqualitatis à ſentiente.
Iam ergo cõpleuimus, & declarauimus
declarationẽ
qualitatis cõprehenſionis cuiuslibet intentionũ particulariũ, quæ comprehenduntur
per
ſenſum uiſus.
Et declaratũ eſt ex omnibus his, quòd quædã intentiones particulares cõprehen-
duntur
ſolo ſenſu:
& quædã cõprehenduntur per cognitionem: & quædam per argumentationẽ &
7367OPTICAE LIBER II. ſignificationem ſecundum uias, quarum declarationem prædiximus. Et iſtæ ſunt intentiones, qua-
rum
declarationem intendimus in hoc opere.
DE DIVERSITATE COMPREHENSIONIS VISVS AB
intentionibus particularibus. Cap. III.
63. Viſus plures uiſibiles ſpecies ſimul percipit. 2 p 4.
IAm declaratum eſt, quomodo uiſus comprehẽdat quamlibet intentionum particularium, quæ
comprehenduntur
per ſenſum uiſus.
Et uiſus non comprehendit niſi formas uiſibilium, quæ
ſunt
corpora:
ſed formæ uiſibilium ſunt compoſitæ exintentionibus particularibus prædictis,
ſicut
, figura, & magnitudine, & colore, & ſitu, & ordine, & ſimilibus.
Viſus ergo non comprehendit
quamlibet
intentionum, niſi ex comprehenſione formarum uiſibilium compoſitarum ex intentio-
nibus
particularibus:
& uiſus comprehendit quamlibet formarum uiſibilium ſecundum intentio-
nes
particulares, quæ ſunt in formis uiſibilibus:
& nihil comprehendit uiſus ex intentionibus par-
ticularibus
per ſe:
quoniam nulla intentionum prædictarum eſt ſola per ſe. Nam omnes iſtæ parti-
culares
intentiones non inueniũtur, niſi in corporibus, & nullum corpus eſt, in quo eſt aliqua iſta-
rum
intentionum ſola ſine alia.
Viſus ergo non comprehendit niſi formas uiſibilium: ſed quælibet
forma
uiſibilium eſt compoſita ex multis intentionibus particularibus.
Ergo uiſus comprehendit
in
qualibet formarum uiſibilium multas intentiones particulares, quæ diſtinguuntur in imagina-
tione
.
Viſus ergo comprehendit quamlibet intentionũ particularium apud uiſionem rei uiſæ, con-
iunctam
cum intentione aliqua particulari:
deinde ex diſtinctione eius inter intentiones, quæ ſunt
in
forma, comprehendit quamlibet intentionum per ſe.
64. Viſio fit aſpectu, aut obtutu. 51 p 3.
ET iam declaratum eſt, & determinatum, qualiter uiſus comprehẽdat formas uiſibilium, quæ
componuntur
ex intentionibus particularibus.
Et quędam intentiones particulares, ex qui-
bus
componuntur formæ uiſibilium, apparent apud aſpectum rei uiſæ:
& quædam non ap-
parent
, niſi poſt intuitionem & conſiderationem ſubtilem:
ſicut ſcriptura ſubtilis, & lineatio ſubti-
lis
, & diuerſitas colorum conſimilium ferè.
Et genéraliter omnes intentiones ſubtiles non appa-
rent
uiſui apud aſpectum rei uiſæ, ſed poſt intuitionem & conſiderationem.
Et forma rei uiſæ com-
prehenſa
per ſenſum uiſus, eſt illa quæ componitur ex omnibus intentionibus particularibus, quæ
ſunt
ex forma rei uiſæ, quas poſsibile eſt uiſum comprehendere.
Et uiſus non comprehendit ue-
ram
formam rei uiſæ, niſi per comprehenſionem omnium intentionum particularium, quæ ſunt in
forma
rei uiſæ.
Et cum ita ſit, forma ergo uera rei uiſæ, in qua ſunt intentiones ſubtiles, non com-
prehenditura
à uiſu, niſi poſt intuitionem.
Et cum uiſus comprehendat ſubtiles intentiones, niſi
per
intuitionem, & non appareant intentiones ſubtiles uiſui apud aſpectum rei uiſæ:
quando igi-
tur
uiſus comprehenderit aliquam rem uiſam, & comprehenderit formam eius, & fuerint in illa re
uiſa
ſubtiles intentiones, non apparentillæ per aſpectũ, ſed per intuitionem.
Cum ergo uiſus com-
prehenderit
aliquam rem uiſam, & non fuerit in ea aliqua intentio ſubtilis:
comprehendet ueram
eius
formam:
quamuis non certificabit, quod illa forma eſt uera, niſi poſtquam habuerit fortem in-
tuitionem
ſuper quamlibet partem illius rei uiſæ, & certificauerit, quòd nulla intentio ſubtilis eſt
in
ea, & tunc certificabit quod forma, quam comprehendit, eſt uera forma.
Secundum ergo omnes
diſpoſitiones
non certificat uiſus formam rei uiſæ, niſi per conſiderationem omnium partium rei
uiſæ
, & per intuitionem omnium partium, quæ poſſunt apparere in re uiſa.
Et quia hoc eſt decla-
ratum
, dicamus quòd comprehenſio uiſibilium erit ſecundum duos modos, quiſunt comprehen-
ſio
ſuperficialis, & comprehenſio per intuitionem, quæ profundum aſpicit.
Quoniam quando ui-
ſus
aſpicit rem uiſam, comprehendit intentiones manifeſtas, quæ ſunt in ea apud aſpectum:
dein-
de
ſi præter illud inſpexerit ipſam, & conſiderauerit omnes partes eius, certificabit formam eius:
ſi
autem
non intuetur partes eius, non comprehendet formam certificatam.
Et illa forma, quæ eſt in
uiſu
, aut erit uera eius forma, ſed uiſus non certificat, quòd ſit uera eius forma:
aut non erit forma
eius
uera.
Et cum ita ſit, comprehenſio ergo uiſibilium erit ſecundum duos modos: & eſt compre-
henſio
ſuperficialis, quæ eſt in primo aſpectu, & comprehenſio, quæ eſt per intuitionem.
Compre-
henſio
autem per primum aſpectum, eſt comprehenſio non certificata:
& comprehenſio per intui-
tionem
, eſt comprehenſio, per quam certificantur formæ uiſibilium.
65. Viſio per aſpectum, fit per quemlibet pyramidis opticæ radium: per obtutum uerò fit per
ſolum
axem. 52 p 3.
ET cum hoc declaratum ſit, dicamus quòd intuitio, per quam comprehenduntur ueræ formæ
uiſibilium
, erit per ipſum uiſum, & erit per diſtinctionẽ.
Quoniam iam declaratũ eſt in diſtin-
ctione
linearum radialium [8 n] quòd formæ, quæ à uiſu comprehenduntur ex axe radiali,
& exillo, qui eſt prope axem, ſunt manifeſtiores, & maioris certificationis, formis, quæ compre-
7468ALHAZEN henduntur ex reſiduis uerticationibus. Cum ergo uiſus fuerit oppoſitus alicui rei uiſæ: & illa res-
uiſa
non fuerit in fine paruitatis, ſed alicuius quantitatis:
& uiſus fuerit fixus in oppoſitione eius
apud
aſpectum:
illud, quod opponitur medio uiſus ex illa re uiſa, & fuerit ſuper axem aut prope
axem
:
erit manifeſtius partibus reſiduis rei uiſæ: & uiſus percipit iſtam diſpoſitionem. Quoniam
quando
comprehenderit rem uiſam totam:
inueniet locum oppoſitum medio eius, cuius forma
peruenit
in medium uiſus, eſſe manifeſtiorem partibus reſiduis.
Et ſuperius declaratum eſt, quòd
iſta
intentio apparet ſenſui, quando res uiſa fuerit magnæ quantitatis.
Cum ergo uiſus comprehen
derit
totam rem uiſam:
inueniet, quòd forma partis oppoſitæ medio eius, eſt manifeſtior omni-
bus
partibus reſiduis.
Et cum uoluerit certificare formam rei uiſæ, mouebitur, ita ut medium eius
ſit
oppoſitum cuilibet parti partium rei uiſæ:
& ſic comprehendet formam cuiuslibet partis par-
tium
rei uiſæ, comprehenſione manifeſta & certificata, ſicut comprehendit partem oppoſitam me-
dio
eius apud aſpectum rei uiſæ.
Cum igitur ſentiens uoluerit certificare rem uiſam: mouebitur ui-
ſus
ita, ut ſit medium eius oppoſitum cuilibet parti partium rei uiſæ.
Et per iſtum modum compre-
hendet
formam cuiuslibet partium rei uiſæ ualde manifeſtè:
& uirtus diſtinctiua diſtinguet omnes
formas
uenientes ad ipſam, & diſtinguet colores partium, & diuerſitatem colorum, & ordinatio-
nem
partium interſe.
Et generaliter diſtinguet omnes intentiones rei uiſæ, quæ apparent per in-
tuitum
, & formam totius rei uiſæ comp oſitam ex illis intentionibus.
Secundum ergo hunc mo-
dum
erit certificatio cuiuslibet partium rei uiſæ ſecundum ſuum eſſe, & certificatio omnium in-
tentionum
rei uiſæ.
Et non certificatur forma cuiuslibet partium rei uiſæ, niſi poſt motum uiſus
ſuper
omnes partes.
Et præterea natus eſt uiſus ad motum intuitionis, & ad faciendum axem ra-
dialem
tranſire ſuper omnes partes rei uiſæ.
Cum ergo uirtus diſtinctiua quæſierit intueri rem ui-
ſam
:
mouebitur axis radialis ſuper omnes partes rei uiſæ. Et cum intentiones ſubtiles, quæ ſunt in
illa
re uiſa, non appareant, niſi per motum uiſus, & per tranſitum axis, aut linearum radialium,
quæ
ſunt prope ipſum ſuper quamlibet partium rei uiſæ:
non perueniet forma rei uiſæ certifica-
ta
ad ſentientem, quando corpus eius fuerit alicuius quantitatis, niſi per motum uiſus, & per op-
poſitionem
cuiuslibet partium rei uiſæ, medio uiſus.
Et etiam quando res uiſa fuerit in fine par-
uitatis
, & non fuerit oppoſita medio uiſus:
etiam complebitur intuitio eius, niſi poſtquam mo-
tus
fuerit uiſus, donec axis trãſeat in illam rem uiſam, & perueniat forma illius rei uiſæ in medium
uiſus
, & appareat forma rei uiſæ.
Et cum ita ſit, intuitio, per quam uiſus comprehendit ueras for-
mas
uiſibilium, fortè erit per ipſum uiſum & fortè per diſtinctionem ſimul.
Comprehẽſio ergo for-
ueræ rei uiſæ non erit, niſi per intuitionem:
& intuitio, per quam certificabitur forma rei uiſæ,
non
complebitur, niſi per motum uiſus.
Et cum corpus rei uiſæ fuerit alicuius quantitatis, non
complebitur
intuitio eius, niſi per motum axis radialis in omnes diametros rei uiſæ.
Et iſtam in-
tentionem
uoluit dicere ille, qui opinabatur, quòd uiſio non fieret niſi per motum:
& quòd nulla
res
uiſa uideretur tota ſimul.
Quoniam ipſe intendebat dicere uiſionem certificatam, quæ non po-
teſt
eſſe, niſi per intuitionem, & per motum uiſus, & per motum axis radialis ſuper omnes diame-
tros
rei uiſæ.
Quomodo uerò ſentiens certificet per intuitionem & per motum, formam rei uiſæ,
eſt
:
quia quando uiſus fuerit oppoſitus rei uiſæ, ſentiens comprehendet totam formam apud op-
poſitionem
comprehenſione qualicunque, & comprehendet partem, quæ eſt apud extremum axis
uera
comprehenſione in fine ueritatis:
& etiam tunc quamlibet partem reſiduarum partium for-
aliqua comprehenſione.
Deinde quando uiſus mouebitur, & mutabitur axis à parte, in qua
erat
, ad aliam partem:
comprehendet ſentiens in iſta diſpoſitione formam totius rei uiſæ ſecunda
comprehenſione
, & comprehendet partem, quæ eſt apud extremum axis ſecunda comprehenſio-
ne
etiam.
Et erit comprehenſio iſtius partis, quæ eſt apud extremum axis, in ſecunda diſpoſitio-
ne
, manifeſtior comprehenſione eius in prima diſpoſitione.
Et in iſta diſpoſitione etiam ſentiens
comprehendet
partes reſiduas aliqua comprehenſione.
Et ſimiliter, quando axis mutabitur per
motum
ad tertiam partem, comprehendet ſentiens in tertia diſpoſitione totam rem uiſam tertia
comprehenſione
, & comprehendet partem, quæ eſt apud extremitatem axis tertia comprehenſio-
ne
etiam.
Et erit comprehenſio iſtius partis ab eo in iſta diſpoſitione manifeſtior comprehenſio-
ne
in duabus primis diſpoſitionibus:
& tunc ſentiens comprehendet in iſta diſpoſitione etiam
quamlibet
partium reſiduarum aliqua comprehenſione.
Per motum ergo uiſus ſuper partes rei ui-
ſæ
acquirit ſentiens duas diſpoſitiones:
quarum altera eſt frequentatio comprehenſionis totius
rei
uiſæ, & ſecunda eſt, quæ comprehendit quamlibet partium rei uiſæ per axem radialem, aut per
illud
, quod eſt prope axem radialem, manifeſta comprehenſione.
Apparet ergo ſenſui omne, quod
eſt
poſsibile apparere exillis partibus.
Et cum ſentiens ſæpe comprehenderit rem uiſam totam, &
quamlibet
partium rei uiſæ:
comprehendet per iſtam diſpoſitionem omne, quod eſt poſsibile com
prehendi
ab illa re uiſa.
Et cum hac comprehenſione multoties iterata in duplicationibus & itera-
tionibus
comprehenſionis totius rei uiſæ, diſtinguit uirtus diſtinctiua illud, quod apparet ex colo-
ribus
partium, & luce, & magnitudine, & remotione, & figura, & ſitu earum, & æqualitate illarum,
quæ
ſunt cõſimiles in iſtis diſtinctionibus, & diuerſitate earum, quæ ſunt diuerſæ in omnibus iſtis
intentionibus
aut in quibuſdá, & ex ordine partiũ inter ſe:
& comprehendit ex diſtinctione omniũ
iſtarum
intentionũ ad ea, quæ cognoſcuntur ex ſimilibus earũ, formam compoſitam ex omnibus:

& ſic ſignatur in imaginatione forma compoſita ex omnibus iſtis intentionibus:
& ſic certificatur
7569OPTICAE LIBER II. forma rei uiſæ, per quam appropriatur illa res uiſa apud ſentientem. Secundum ergo hũc modum
certificat
ſentiens per intuitionem formas uiſibilium.
66. Obtut{us} iteratio alti{us} imprimit formas uiſibiles animo, certiores́ efficit. 58 p 3.
ET etiam dicamus, quòd quando uiſus comprehenderit aliquam rem uiſam, & fuerit certifi-
cata
forma eius apud ſentientem:
forma illius rei uiſæ remanet in anima: & figuratur in ima-
ginatione
, & iteratur comprehẽſio rei uiſæ, & erit forma eius magis fixa in anima, quàm for-
ma
rei uiſæ, quam uiſus non comprehendit, niſi ſemel autrarò.
Et quòd uiſus quando comprehen-
derit
aliquod indiuiduũ:
deinde comprehenderit alia indiuidua eiuſmodi indiuidui, & iterata fue-
rit
comprehenſio in diuiduorum frequenter:
quieſcet forma illiuſmodi in anima, & perueniet for-
ma
uniuerſaliter figurata in imaginatione.
Et ſignificatio ſuper hoc, quòd formæ uiſibilium rema-
neant
in anima & in imaginatione, eſt:
Quia homo, quãdo meminerit de aliquo homine, quem co-
gnouit
antè, & certificauerit formam eius, & meminerit tempus, in quo uidit illum hominẽ, & lo-
cum
uera memoratione:
ſtatim imaginabitur formã illius hominis, & figuram faciei eius, & ſitum
illius
, in quo erat in illo tempore, & imaginabitur locum, in quo uidit ipſum:
& fortè imaginabitur
alia
uiſibilia, quæ fuerunt præſentia in illo loco, quando uidit ipſum.
Et hæc eſt ſignificatio manife-
ſta
, quòd forma illius hominis & forma illius loci ſunt fixæ in anima, & remanent in imaginatione.

Et
propterhoc, quando homo meminerit de aliqua ciuitate, quam uidit, imaginabitur formam il-
lius
ciuitatis, & formam locorum, in quibus fuit in illa ciuitate, & formas indiuiduorum, quæ co-
gnouit
in illa ciuitate.
Et ſimiliter omnium, quæ uidit ex uiſibilibus, quando ei occurrunt ad me-
moriam
:
imagnabitur formas ſecundum modum & eſſe, ut percepit ea antea. Imaginatio ergo for-
marum
uiſibilium, quas homo antè uidit, & modò ſciuerit, cum ſunt abſentes:
eſt ſignificatio, quòd
formæ
uiſibilium, quas comprehendit, perueniunt in animam, & figurãtur in imaginatione.
Quòd
uerò
forma rei, cuius comprehenſio iterabitur à uiſu, ſit magis fixa in anima & in imaginatione,
quàm
forma rei uiſæ, cuius comprehenſio non iterabitur, eſt:
quia, quando ad animam peruenit ali-
qua
intentio, ſtatim perueniet forma illius intentionis in animam.
Et cum tempus pertranſierit, &
intra
multum tempus redierit iterum ad animam:
fortè tradetur illa intentio obliuioni, aut ali-
qua
intentionum, quæ ſunt in illa intentione:
& ſi redierit ad animam ante obliuionem, renouatur
forma
illius in anima, & rememorabit anima per formam ſecũdam, formam primam.
Et cum mul-
toties
iterabitur euentus illius intentionis ſuper animam, anima magis meminerit de illa intentio-
ne
:
& ſic erit illa intentio magis fixa in anima. Et etiã prima uice, in qua intentio uenit ad animam,
aut
in qua forma rei uiſæ uenit ad animam, fortè anima non comprehẽdet omnes intentiones, quæ
ſunt
in illa forma, neque certificabit ipſas, ſed comprehendet tantùm quaſdã intentiones, quæ ſunt
in
ea.
Et cum forma redierit ſecundò, comprehendet anima ex ea aliquid, quod in prima uice non
comprehendit
:
& quantò magis iterabitur forma ſuper animam, tantò magis manifeſtabitur ex ea,
quod
prius non apparebat.
Et cum anima comprehenderit ex forma intentiones ſubtiles eius, &
certificauerit
formam eius:
erit magis fixa in anima, & in imaginatione, quàm forma, ex qua non
uerè
comprehendit mens omnes intentiones, quæ ſunt in ea.
Et cum anima comprehenderit ex
forma
omnes intentiones, quæ ſunt in ea prima uice:
deinde iterabitur peruentus formæ ſuper
ipſam
, & comprehenderit in ea ſecundò intentiones:
plus certificabit: quod illud quod in prima ui-
ce
comprehendit, eſt uera forma illius.
Forma autem, uera uerificata & certificata eſt magis fixa in
anima
& in imaginatione, quàm forma non certificata.
Forma ergo rei uiſæ, quando multoties
iterabitur
comprehenſio eius, erit magis certificata apud animam, & in imaginatione, & per fixio-
nem
formæ in anima, & per fixionem formæ in imaginatione erit memoratio illarum ab anima.
Et
ſignificatio
ſuper hoc manifeſta, quòd intentiones & formæ quando iterabuntur in anima, erunt
magis
fixæ, quàm intentiones & formæ non iteratæ, eſt:
Quia quando homo uoluerit corde tene-
re
aliquem ſermonem, uel uerſum aliquem, iterabit ſermonem illius intentionis multoties:
& ſic
figetur
in ſua anima.
Et quantò magis iterabit lectionem eius, tantò magis erit fixa in anima, & re-
motioris
obliuionis:
& ſi ſemel legeritipſam uel ipſum uerſum, non remanebit uerſus ille fixus in
anima
:
& ſimiliter, ſi bis legerit ipſum, fortè non figetur in anima eius: & ſi figatur, ſtatim tradetur
obliuioni
.
Experimentatione ergo iſtius intentionis patet, quòd formæ uenientes ad animã, quan-
magis iterabuntur, tantò magis erunt fixæ in anima & in imaginatione.
67. E uiſibili ſæpi{us} uiſo remanet in animo generalis notio: qua quodlibet uiſibile ſimile per
cipitur
& cognoſcitur. 61 p 3. Idem 14 n.
PEruentus autem formarum uniuerſalium modorum uiſibilium in anima, & figuratio eorum
in
imaginatione, eſt.
Quia quodlibet indiuiduorum uiſibilium habet formam & figuram, in
quibus
æquabuntur omnia indiuidua illiuſmodi:
& illa indiuidua diuerſantur tantùm inten-
tionibus
particularibus comprehenſis per ſenſum uiſus:
& forte erit color in omnibus indiuiduis
illiuſmodi
unus.
Et forma, & figura, & color, & omnes intentiones, ex quibus cõponitur forma cu-
iuslibet
indiuidui ſpeciei, eſt forma uniuerſalis illiuſmodi:
& uiſus cõprehendit illam formã & uni-
uerſalẽ
illã figurã, & cõprehendit omnẽ intentionẽ, in qua æquabuntur omnia indiuidua ſpeciei in
omnib
.
indiuiduis, quæ cõprehendũtur ex indiuiduis omnib. illi9 ſpeciei: & cõprehendũtur etiã in-
tẽtiones
particulares, p quas diuerſantur illa indiuidua.
Per intuitionẽ ergo cõprehẽſionis indiui-
7670ALHAZEN duorum omnium uniuſmodi à uiſu, iteratur forma uniuerſalis, quæ eſt in illa ſpecie, cum diuerſita
te
formarum particularium illorum indiuiduorum.
Et cum forma uniuerſalis iterabitur in anima,
figetur
in anima, & quieſcet:
& ex diuerſitate formarum particularium uenientium ad uiſum cum
formis
uniuerſalibus apud intuitionem, comprehendet anima, quòd forma, in qua æquabuntur o-
mnia
indiuidua illiuſmodi;
eſt forma uniuerſalis illiuſmodi. Secundum ergo hũc modum erit per-
uentus
formarum uniuerſalium, quas uiſus comprehendit ex modis uiſibilium in anima & in ima-
ginatione
.
Formæ ergo indiuiduorum uiſibilium, quas uiſus comprehendit, remanent in anima, &
figurantur
in imaginatione:
& quantò magis iterabitur comprehenſio eorum â uiſu, tantò magis
erunt
fixæ in anima & in imaginatione.
68. Eſſentia uiſibilis percipitur è ſpecieb{us} uifibilib{us}, beneficio formæ in animo reſiden-
tis
. 66 p 3.
ET ſuſtentatio ſentientis in comprehenſione quidditatis uiſibilium non eſt, niſi ſuper formas
peruenientes
in animam:
quoniam comprehenſio quidditatis uiſibilium erit, niſi per co-
gnitionem
:
& cognitio non eſt, niſi ex comprehenſione formæ, quã uiſus comprehendit mo-
ad formam ſecundam, quæ eſt in imaginatione ex formis uiſibilium, quas uiſus comprehendit
antè
:
& ex comprehenſione conſiderationis formæ comprehenſæ modò ad aliam formarum per-
uenientium
in imaginationem.
Comprehenſio ergo quidditatis rei uiſæ eſt, oiſi ex comprehen-
ſione
aſsimilationis formæ rei uiſæ alicuius formarum quieſcẽtium in anima, fixarũ in imaginatio-
ne
.
Suſtentatio ergo ſentientis in comprehenſione quidditatis uiſibilium eſt, niſi ſuper formam
uniuerſalem
peruenientem in animam:
& ſuſtentatio eius in cognitione indiuiduorum uiſibilium
non
eſt, niſi ſuper formas indiuiduorum perueniẽtes in animam cuiuslibet indiuiduorum, quæ ui-
ſus
comprehendit antè, & quorum formæ ſunt cõceptæ imaginatione antè & intellectæ.
Et uirtus
diſtinctiua
naturaliter aſsimilat formas uiſibilium apud uiſionẽ, formis uiſis fixis in imaginatione,
quas
anima acquirit ex formis uiſibilium.
Cum ergo uiſus comprehẽderit aliquam rem uiſam, ſta-
tim
uirtus diſtinctiua quærit eius ſimile in formis exiſtentibus in imaginatione:
& inuenerit in
imaginatione
aliquam ſimilem formæ illius rei uiſæ:
cognoſcet illam rem uiſam, & comprehendet
quidditatem
eius:
& ſi non inuenerit ex formis exiſtentibus in imaginatione formam ſimilem for-
illius rei uiſæ:
non cognoſcet illam rem uiſam, neq; comprehẽdet quidditatem eius. Et propter
uelocitatem
aſsimilationis formæ reiuiſæ apud uiſionem à uirtute diſtinctiua, fortè accidet ei er-
ror
, ita quòd aſsimilabit rem uiſam alij rei uiſæ, quando in re uiſa fuerit aliqua intentio, quæ eſt in
illa
alia re:
deinde ſi conſiderauerit cum iteratione illam rem uiſam poſt iſtam diſpoſitionem, & cer
tificauerit
formam eius:
aſsimilabit ipſam formæ ſimili ei in rei ueritate, & manifeſtabitur illi ſe-
cundò
, quòd errauerat in prima aſsimilatione.
Secundum ergo hunc modum comprehenduntur
quidditates
uiſibilium per ſenſum uiſus.
69. Diſtinctauiſio fit aut obtutu ſolo: aut obtutu & anticipata notione ſimul. 62 p 3.
ET cum omnes iſtæ intentiones ſint declaratæ, dicamus modò: quòd comprehenſio uiſibi-
lium
per intuitionem erit duobus modis:
comprehenſio ſola intuitione: & comprehenſio
per
intuitionem cum ſcientia præcedente.
Comprehenſio uerò, quæ eſt ſola intuitione, eſt
comprehenſio
uiſibilium extraneorum, quæ uiſus non uidit antè:
aut uiſibilium, quæ uiſus com-
prehendit
antè, ſed non meminit uiſionis illorum.
Quoniam uiſus quando comprehenderit ali-
quam
rem uiſam, quam antè non percepit uidendo, necrem uiſam huius ſpeciei, & uoluerit aſpi-
ciens
certificare formam huius rei uiſæ:
intuebitur ipſam, & conſiderabit per intuitionem omnes
intentiones
, quæ ſunt in ea, & comprehendet per intuitionem formam eius ueram.
Et cum antè
non
perceperitillam rem uiſam, neq;
aliquam rem huius ſpeciei: non cognoſcet formam eius apud
eius
comprehenſionem:
& in talibus indiget uiſus intuitione ad formam propriam. Erit ergo cer-
tificatio
formæ huiuſinodi uiſibilium non niſi per ſolam intuitionem tantùm.
Et ſimiliter quando
uiſus
comprehenderit aliquam rem uiſam, quam antè percepit, & non meminit ipſius:
non cogno-
ſcet
formam eius niſi per intuitionem.
Erit ergo comprehenſio huiuſmodi uiſibilium per ſolam in-
tuitionem
.
Comprehenſio uerò, quæ eſt per intuitionem cum ſcientia pręcedente, eſt comprehen-
ſio
omnium uiſibilium, quæ uiſus comprehendit antè, aut de quorum ſpecie aliquid comprehen-
dit
uiſus antè, & peruenerunt formæ ſpecierum eorum & indiuiduorum eorum in animam.
Cum
ergo
uiſus comprehendit aliquam rem uiſam, quam antè comprehendit, aut cuius ſpeciei àliquam
rem
antè comprehendit:
ſtatim apud aſpectum illius rei uiſæ comprehendet totam formaim eius:
deinde
modica intuitione comprehendet totam formam eius, quæ eſt uniuerſalis forma ſpeciei.

Cum
ergo antè comprehendit uiſibilia illiuſmodi rei uiſæ, & peruenerit forma ſpeciei illius rei ul-
ſæ
in ſuam animam, & fuerit memor ex forma uniuerſali illiuſmodi rei uiſæ:
cognoſcet formam
uniuerſalem
, quam comprehendit in illa re uiſa apud comprehenſionem eius, & apud cognitio-
nem
formæ uniuerſalis, quam comprehendit in illa re uiſa, ſtatim cognoſcet illam rem uiſam ſpe-
cialiter
:
deinde quando intuitus fuerit intentiones reſiduas, quæ ſunt in illa re uiſa, certifica-
bit
formam eius particularem.
Si autem non percepit antè illam rem uiſam, aut fortè percepit il-
lam
, ſed non meminit de perceptione illius:
non cognoſcet formam particularem: & cum non
7771OPTICAE LIBER II. cognouerit formam particularem, non cognoſcet illam rem uiſam: & ſic erit cognitio illius rei uiſæ
ab
eo ſecundum ſpeciem tantùm, & acquiret ex intuitione & certificatione formæ eius, formã eius
particularem
, quæ appropriatur ſuo indiuiduo.
Et ſi antè perceperit illam rem uiſam, & non perce-
perit
alia indiuidua huiuſmodi ſpeciei, & fuerit memor illius formæ, quam antè comprehendit ex
illa
re uiſa:
quando comprehenderit formam eius particularem, cognoſcet per cognitionẽ formam
particularem
, & apud cognitionem formæ particularis comprehendet rem uiſam:
& ſic per com-
prehenſionem
formæ eius particularis certificabit formam rei uiſæ, & ſimul cognoſcet ipſam rem
uiſam
:
& erit cognitio rei uiſæ ab eo ſpecialiter & ſecundum indiuiduum ſimul. Et ſi antè percepe-
rit
illam rem uiſam, ſed non perceperit ex modo illius rei uiſæ, niſi illud indiuiduum tantùm, &
non
diſtinguatur ab eo forma uniuerſalis illius modi rei uiſæ:
quando comprehenderit illam rem
uiſam
, & comprehenderit intentiones uniuerſales, quæ ſunt in illa re uiſa, & in omnibus rebus il-
lius
ſpeciei, non cognoſcet illam rem uiſam, neq, comprehendet quidditatem eius ex comprehen-
ſione
formæ uniuerſalis.
Cum ergo comprehenderit intentiones reſiduas, quæ ſunt in illa re uiſa,
& comprehenderit formam particularem eius, & fuerit memor formæ particularis, quam compre-
hendit
in illa re uiſa:
cognoſcet formam particularem apud comprehenſionem eius: & cum cogno-
uerit
formam particularem, cognoſcet eandem rem uiſam:
& erit cognitio illius rei uiſæ ab eo in-
diuidualiter
.
Et nulla res uiſa comprehendetur per intuitionem, niſi ſecundũ aliquem iſtorum mo-
dorum
.
Comprehenſio ergo omniũ uiſibilium ſecundum intuitionem erit duobus modis: ſola in-
tuitione
, & comprehenſione per intuitionem ſcientia præcedẽte.
Cognitio autem talis & ſcien-
tia
quandoq;
erit ſecundum ſpeciem tantùm, quandoq; ſecundum ſpeciem & indiuiduum ſimul.
70. Obtut{us} fit in tempore. 56 p 3.
ET etiam comprehenſio per intuitionem non erit, niſi in tempore: quoniam intuitio non erit
niſi
per diſtinctionem & motum uiſus:
ſed diſtinctio & motus non erunt niſi in tempore. In-
tuitio
ergo non erit niſi in tempore.
Et ſuperius declaratum eſt [12. 13 n] quòd comprehenſio
per
cognitionem & comprehenſio per diſtinctionem non eſt niſi in tempore.
71. Viſibile obtutu & antegreſſa cognitione ſimul, minore tempore percipitur, quàm ſolo ob-
tutu
. 64 p 3.
ET quia declaratum eſt [69 n] quòd comprehẽſio uiſibilium per intuitionem, erit quandoq;
ſola
intuitione & quandoq;
per intuitionem cum cognitione præcedẽte: & quòd illud, quod
comprehenditur
per intuitionem & quod comprehenditur per cognitionem, non compre-
henditur
, niſi in tempore:
dicemus quòd comprehenſio, quæ erit per intuitionem cum cognitione
uel
ſcientia præcedente, erit in maiori parte in minori tempore, quàm ſit tempus, in quo erit com-
prehenſio
per ſolam intuitionem.
Quoniã enim formæ exiſtentes in anima & pręſentes memoriæ,
non
indigent, ut cognoſcantur omnes intentiones, quæ ſunt in eis, ex quibus componuntur in rei
ueritate
:
ſed ſufficit in comprehenſione earum cõprehenſio alicuius intentionis proprię illis. Cum
ergo
uirtus diſtinctiua comprehenderit in forma ueniente ad ipſam, aliquã intentionem propriam
illi
formę, & fuerit memor primę formæ:
cognoſcet omnes formas uenientes ad ipſam: quoniam o-
mnis
intentio, quę appropriatur alicui formæ, eſt ſignum ſignans ſuper illas formas.
Verbi gratia:
Quia
quando uiſus comprehenderit indiuiduum hominis, & comprehẽderit lineationem ſuæ ma-
nus
tantùm:
ſtatim comprehendet, quòd ſit homo antequam comprehẽdat lineationem faciei ſuæ,
& antequam comprehendat lineationem partium reſiduarum eius.
Et ſimiliter ſi comprehenderit
lineationem
faciei ſuæ, antequã comprehendat partes reſiduas eius.
Ex comprehẽſione ergo qua-
rundam
intentionũ, quę appropriantur formæ hominis, comprehẽdit, quòd illud uiſibile ſit homo
ſine
indigentia comprehenſionis partium reſiduatum:
quoniam comprehẽdet partes reſiduas per
cognitionem
præcedentẽ ex formis reſidentibus in anima, formis do hominũ. Et ſimiliter quan-
do
uiſus comprehenderit aliquas intentiones, quæ appropriantur formæ particulari alicuius indi-
uidui
, quod antè uiſus percepit, ſicut ſimitatem in naſo, aut uiriditatem in oculo, aut arcualitatẽ in
ſupercilijs
:
comprehendet comprehenſione totius ſuæ formę illud in diuiduũ, & cognoſcet ipſum.
Et
ſimiliter cognoſcet equũ per aliquã maculam in fronte eius, aut per diuerſitatẽ coloris.
Et ſimi-
liter
ſcriptor quãdo cõprehenderit formã alicuius dictionis, ſuperficialiter cognoſcet eam, antequã
cõſideret
literas particulares.
Et ſimiliter omnes partes, quas ſcriptor frequẽter & continuè uidet,
cognoſcentur
ab eo ex comprehenſione quarundã literarum.
Viſibilia ergo, quæ uiſus antè cõpre-
henderit
, & modò cognoſcit formas illorũ, & eſt memor illorũ:
comprehenduntur à uiſu per ſigna.
Viſibilia
autẽ extranea, quæ uiſus antè percepit, aut uiſibilia, quę antè percepit, ſed non eſt me-
mor
illorũ, non ſunt ita.
Quoniã quando uiſus comprehẽderit aliquã rem uiſam, quã antè uidit,
& comprehenderit lineationem quarundã partium:
non comprehẽdet ex eo quidditatem illius reĩ
uiſæ
:
quoniam apud ipſum non quieſcit forma partium reſiduarum. Viſus ergo non comprehendit
certitudinem
rei uiſæ, quam antè non uidit, niſi per conſiderationem omnium ſuarum partium, &
omniũ
intentionum, quę ſunt in ea.
Et ſimiliter forma rei uiſæ, quã uiſus antè percepit, ſed non me-
minit
eius:
non certificatur ab eo, niſi poſt cõſiderationem omnium intentionũ, quę ſunt in ea. Sed
comprehenſio
quarundã intentionum, quę ſunt in forma, erit in minoritempore illo, in quo cõpre-
hendit
omnes intentiones, quæ ſunt in forma.
Viſio ergo, quæ eſt per intuitionem cum cognitione
7872ALHAZEN præcedente, erit in maiori parte in breuiore tempore, illo tempore, in quo erit uiſio ſola intuitione.
Et
propter hoc uiſus comprehendit uiſibilia cõſueta comprehenſione ualde ueloci in tempore la-
tente
ſenſum:
& non eritinter oppoſitionem uiſus & rem uiſam, & inter comprehenſionem quid-
ditatis
rei uiſæ aſſuetæ tempus ſenſibile in maiori parte.
Quoniã homo ex pueritia & ex principio
incrementi
comprehẽdit uiſibilia, & iterantur ſuper eius aſpectum indiuidua uiſibilium, & formæ
uniuerſales
uiſibilium.
Et etiam declaratum eſt [14. 67 n] quòd formæ uiſibilium, quas uiſus com-
prehendit
, perueniunt in animam, & figurantur in imaginatione:
& quòd formæ, quæ iterantur ui-
ſui
, figurantur in anima:
& quas uiſus comprehẽdit, perueniunt in animam, & quieſcit figuratio ea-
rum
in imaginatione.
Omnia ergo uiſibilia aſſueta, & omnes modi aſſueti exiſtũt in anima, & quie-
ſcunt
figurati in imaginatione & præſentes memoriæ.
Cum ergo uiſus comprehenderit aliquam
rem
uiſam aſſuetam, & comprehẽderit totam formam ſuam, & poſt illud comprehenderit aliquod
ſignum
proprium illius rei uiſæ:
comprehendet quidditatem rei uiſæ apud compreheſionem illius
ſigni
:
& erit comprehenſio rei uiſæ ab eo per cognitionem præcedentem & modicam intuitionem.
Viſibilia
ergo aſſueta comprehenduntur à uiſu per ſigna & per cognitionem præcedentem.
Quare
erit
comprehenſio quidditatum eorum in maiori parte in tempore ſenſibili.
72. Generales uiſibilis ſpecies citi{us} percipiuntur ſingularib{us}. 71 p 3.
ET etiam comprehenſio ſpeciei rei uiſæ eſt in maiori parte in minore tempore, quàm compre-
hendatur
indiuiduitas rei uiſæ.
Et eſt: quoniam quando uiſus comprehenderit aliquod indi-
uiduum
hominis, primò comprehendet ipſum eſſe hominem, antequam comprehendat for-
mam
eius particularem:
& fortè comprehendet ipſum eſſe hominem, quamuis comprehendat
lineationem
faciei, ſed ex erectione ſui corporis, & ordinatione membrorum corporis eius com-
prehendet
ipſum eſſe hominem, quamuis non uiderit faciem eius.
Et ſimiliter uiſus fortè compre-
hendet
quandoq;
ſpecialitatem modorum alicuius uiſibilium aſſuetorum per quædam ſigna, quæ
appropriantur
illi ſpeciei.
Et non eſt ſic comprehenſio indiuiduitatis rei uiſæ. Indiuidualitas enim
rei
uiſæ non comprehenditur, niſi ex comprehenſione intentionũ particularium, quæ approprian-
tur
illi indiuiduo, aut ex comprehenſione quarundam:
ſed comprehẽſio quarundam intentionum
particularium
, quæ appropriantur indiuiduo, non comprehenduntur, niſi poſt comprehenſionem
intentionum
uniuerſalium, quę ſunt in illo indiuiduo, aut poſt comprehenſionem quarundam:
aut
generaliter
, intentiones, quæ ſunt in formis uniuerſalibus illiuſmodi indiuidui, ſunt ante intentio-
nes
, quæ ſunt in forma eius indiuiduali:
ſed comprehenſio partis eſt in minori tempore, quàm tem-
pus
, in quo comprehenditur totum.
Comprehenſio ergo ſpecialitatis rei uiſæ à uiſu eſt in minori
tempore
, quàm tempus, in quo comprehenditur in diuidualitas illius rei uiſæ.
73. E uiſibilib{us} communib{us} alia alijs citi{us} percipiuntur. 72 p 3.
ET etiam tempus comprehenſionis ſpecialitatis uiſibiliũ ſcilicet aſſuetorum diuerſatur. Quo
niam
quædam ſpecierum uiſibilium aſſuetorum aſsimilantur alijs ſpeciebus:
& quædã non,
ut
ſpecies hominis & ſpecies equi:
quoniam forma ſpeciei hominis non aſsimilatur alij ſpe-
ciei
animalium:
& eſt ita in equis. Quoniam equus aliquis aſsimilatur multis animalibus in to-
ta
forma.
Tempus ergo, in quo uiſus comprehendit ſpeciem indiuidui hominis, & comprehendit
ipſum
eſſe hominem, non eſt ſicut tempus, in quo comprehendit ſpeciem equi, & comprehendit
ipſum
eſſe equum:
& maximè quando comprehendit utrumq; in remotione alicuius quantitatis.
Quoniam
quando uiſus comprehenderit indiuiduum hominis alicuius motum localiter:
ſtatim
comprehendet
ipſum eſſe animal ex motu, & ex erectione corporis comprehendet ipſum eſſe ho-
minem
:
& non eſt ita, quando comprehenderit equum. Quoniam quando uiſus comprehenderit
indiuiduum
equi mouens ſe, & comprehenderit ſimul motum eius, & numerum pedum, non com
prehendet
ex hocipſum eſſe equum:
quoniã illæ intentiones ſunt in pluribus quadrupedibus, quę
aſsimilãtur
equo in pluribus intentionibus, & maximè in mulo:
quoniam mulus aſsimilatur equo
in
multis diſpoſitionibus:
quoniam mulus non diſtinguitur ab equo, niſi per intentiones ferè non
manifeſtas
, ſicut lineationem faciei, & extenſionem colli, & uelocitatem motus, & amplitudinem
paſſuum
.
Si autem uiſus non comprehenderit aliquam intentionum iſtarum, per quas comprehen
ditur
equus comprehenſione totius ſuæ formæ, non comprehendet ipſum eſſe equum.
Et tem-
pus
, in quo uiſus comprehendit erectionem corporis hominis, non eſt ſicut tempus, in quo com-
prehendit
formam equi cum intentionibus particularibus, per quas diſtinguitur equus ab alio.

Comprehenſio
ergo ſpeciei hominis eſt in minore tempore, quàm tempus, in quo comprehendi-
tur
ſpecies equi:
quamuis duo tempora ſint parua: tamen unum eorum ſecundum omnes diſpoſi-
tiones
eſt maius altero.
Et ſimiliter quando uiſus comprehenderit colorem roſeum in floribus cu-
iuſdam
horti:
ſtatim comprehendet quòd ſubſtantiæ illorum colorum ſunt roſæ propter colorem
proprium
roſarum:
& cum hoc, quòd ille color eſt in rebus exiſtentibus in horto: comprehenditur
ante
comprehenſionem rotunditatis, & ante rotunditatem foliorum eius, & applicationum folio-
rum
eius, unius ſuper alterum, & ante comprehenſionem omnium intentionum eius, ex quibus
componitur
forma roſæ:
& non eſt ita, quando comprehenderit uiriditatem myrti in horto: quo-
niam
quando uiſus comprehenderit tantùm uiriditatem myrti in horto:
non comprehendet ipſam
eſſe
myrtum ex comprehenſione uiriditatis tantùm:
quoniam plures plantæ ſunt uirides, & plures
7973OPTICAE LIBER II. plantæ aſsimilantur myrto in uiriditate & figura. Si ergo non comprehenderit figuram foliorum
eius
, & ſpiſsitudinem eorum, & intentionem propriam myrti:
non comprehendet ipſam eſſe myr-
tum
.
Et tempus, in quo comprehendit figuram foliorum myrti & intentiones, ſecundum quas ap-
propriatur
myrtus cum comprehenſione uiriditatis, non eſt ſicut tempus, in quo comprehẽdit co-
lorem
roſaceum tantùm.
Et ſimiliter quidditates omnium ſpecierum, quæ poſſunt aſsimilari alijs,
non
comprehenduntur à uiſu, niſi per magnam intuitionem:
quidditas autem paucæ aſsimilatio-
nis
ad alia, comprehenditur à uiſu pauca intuitione.
Et ſimiliter de indiuiduis: quoniã indiuiduum,
quod
uiſu non aſsimilatur alij indiuiduo, comprehenditur à uiſu per modicam intuitionem, & per
ſigna
:
& indiuiduum, quòd uiſus cognoſcit, & quod aſsimilatur alij indiuiduo, quamuis cognoſcit,
tamen
comprehenditur à uiſu per magnam intuitionem.
Species ergo & indiuiduum omnium ui-
ſibilium
aſſuetorum comprehenditur à uiſu per modicam intuitionem cognitione præcedente.

Et
erit comprehenſio eorum in maiori parte in tempore ſenſibili:
tamen diuerſatur tempus com-
prehenſionis
eorum ſecundum diuerſitatem ſpecierum & indiuiduorum eorum:
& erit compre-
henſio
ſpeciei uelocior comprehenſione indiuidui:
& erit comprehenſio ſpeciei paucæ aſsimila-
tionis
ad alia, uelocior comprehenſione ſpeciei multæ aſsimilationis.
Et ſimiliter comprehenſio
indiuidui
paucæ aſsimilationis, erit uelocior comprehenſione indiuidui multæ aſsimilationis.
74. Temp{us} obtut{us} pro ſpecierum uiſibilium uarietate uariat. 56 p 3.
ET tempus intuitionis diuerſatur ſecundum intentiones, quas quiſque intuetur in uiſibili-
bus
.
Verbi gratia. Quia quando uiſus comprehenderit animal multipes paruorum pedum,
& illud animal fuerit in motu:
per modicam intuitionem comprehendet motum eius, & cum
comprehenderit
motum eius, comprehendet ipſum eſſe animal:
deinde per modicam intuitionem
in
pedibus comprehendet ipſum eſſe multipes ex comprehenſione diſtantiæ inter pedes:
& ſic
non
cognoſcet ſtatim numerum pedum:
& ſi uoluerit cognoſcere numerum pedum, indigebit lon-
giore
intuitione, & maiore tempore.
Comprehenſio ergo animalitatis eius erit in tempore paruo:
deinde
comprehenſio multitudinis pedum erit in tempore paruo:
ſed numerus pedum non com-
prehẽdetur
, niſi poſtquam fuerit uiſus intuitus quemlibet pedem, & numeraueritipſos, quod non
poteſt
eſſe, niſi in tempore alicuius quantitatis:
& erit quantitas temporis ſecũdum multitudinem
pedum
& paucitatem eorum.
Et ſimiliter quando uiſus comprehenderit figuram rotundam, intra
quam
eſt figura multorum laterum, & fuerint latera illius figuræ parua, & cum hoc fuerit diuerſo-
rum
laterum non maxima diuerſitas:
apud comprehenſionem totalis figuræ comprehendet ipſam
eſſe
rotundam, & non comprehendet ſtatim, quòd intra ipſam ſit laterata figura:
quoniam latera
eius
fuerunt in fine paruitatis.
Et cum intuitus fuerit figuram rotundam profundiore intuitione,
apparebit
figura laterata, quæ eſt intra rotundam.
Erit ergo comprehenſio rotunditatis figuræ ue-
locior
comprehenſione figuræ lateratæ, quæ eſt intra:
deinde apud comprehenſionem iſtius non
apparebit
diuerſitas laterum iſtius figuræ, nec diſtinguetur à uiſu an ſint æqualia, an non:
& non
apparebit
inæqualitas laterum figuræ lateratæ, niſi poſt magnam intuitionem & in tempore ali-
cuius
quantitatis.
Et etiam ſentiens quando uoluerit intueri figuram totius rei uiſæ, ſufficit ei, ut
tranſeat
uiſus ſuper ſuperficiem rei uiſæ tantùm.
Et ſimiliter quando uoluerit intueri colorem rei
uiſæ
, ſufficit ei tranſire uiſum ſuper ipſum tantùm.
Et ſimiliter quando uoluerit intueri aſperitatem
ſuperficiei
rei uiſæ, aut planitiem, aut diaphanitatem, aut ſpiſsitudinem:
& non ſuntita intentiones
occultæ
ſubtiles, quæ ſunt in uiſibilibus, ſicut figuræ, quæ ſunt in quibuslibet partibus uiſibilium:

& conſimilitudo figurarum & quantitatis partium, & diuerſitas quantitatum, & colorum, & con-
ſimilitudo
eorum, & ordinatio partium paruarum inter ſe:
quoniam iſtæ intentiones non compre-
henduntur
per intuitionem, niſi poſtquam fuerit uiſus fixus ſuper quamlibet partium, & conſide-
rauerit
figuras illarum partium, & comparauerit unam ad alteram:
& hoc non complebitur in tem-
pore
paruo, & per motum uelocem, ſed in tempore alicuius quantitatis.
Tempus ergo intuitionis
intentionum
uiſibilium diuerſatur ſecundum diuerſitatem intentionum intuitarum.
75. Viſio per anticipatam notionem & breuem obtutum, eſt incerta. 65 p 3.
ET cum hoc ſit declaratum, dicamus: quòd uiſio, quæ eſt per cognitionem præcedentem, &
per
ſigna & per modicam intuitionem, non eſt comprehenſio certificata.
Quoniam compre-
henſio
rei uiſæ per cognitιonem præcedentem & per ſigna non eſt, niſi circa totalitatem &
uniuerſalitatem
rei uiſæ in groſſo:
& uirtus diſtinctiua comprehẽdit intentiones particulares, quæ
ſunt
in illa re uiſa, ſecundum modum, quo cognouit illas res uiſas ex prima forma illius rei uiſę exi-
ſtente
in anima:
ſed iſtæ intentiones particulares, quæ ſunt in uiſibilibus, mutantur ſecundum tran
ſitum
temporis:
& ſic uiſus non comprehendit intentiones, quæ ſunt mutatæ in illa re uiſa per co-
gnitionem
præcedentem.
Et cum mutatio fuerit occulta & non bene manifeſta, non comprehen-
ditur
à uiſ primo aſpectu, & non comprehenditur, quando non fuerit ualde manifeſta, niſi per in-
tuitionem
.
Verbi gratia: quando uiſus cognoſcit aliquem hominem, & fuerit facies illius hominis
munda
, & certificauerit uiſus formam eius:
deinde receſſerit ille homo à uiſu longo tempore: &
contingat
in facie eius macula:
& fuerit occulta illa macula: & comprehenderit ipſum poſt iſtam
diſpoſitionem
:
cognoſcet ipſum apud comprehenſionem: ſed tamen non propter comprehenſio-
8074ALHAZEN nem & cognitionem illius hominis, comprehẽdet maculam in facie eius, niſi ſit manifeſta: & ſi non
fuerit
intuitus ipſam, non comprehendet ipſam ſecundum ſuum eſſe:
& ſi intuitus fuerit ipſam pu-
riore
intuitione:
apparebit ei macula, quæ eſt in facie eius: & tunc comprehendet formam eius ſe-
cundum
ſuum eſſe.
Et ſimiliter quando uiſus comprehenderit aliquam arborem, & intuitus fuerit
ipſam
, & certificauerit formá eius:
deinde receſſerit ab eadem diu, dum creuerit illa arbor, & aucta
fuerit
:
& mutata figura eius: & facta ſit in ea aliqua mutatio: & illa mutatio, quæ fuerit in arbore,
fuerit
modica:
deinde ſi reuertatur uiſus ad illam arborem, & cognoſcat eam: non comprehendet
apud
comprehenſionem per cognitionem illam modicam, mutationem, quæ contigit in ea:
ſi au-
tem
intuitus fuerit ipſam ſecundò, & ſimul fuerit memor ueræ formæ eius, quam habebat prima
uice
:
comprehendet mutationẽ, quæ contigit in ea, & certificabit formam eius ſecundò: & ſi non
fuerit
intuitus ipſam, non erit illa forma, quam comprehendit ex illa arbore per cognitionem ante-
cedentem
, ipſa forma uera, quam habet ſecunda comprehenſione.
Et ſimiliter, quando uiſus com-
prehẽderit
parietem in quibuſdam locis:
& ille paries fuerit planus: & fuerint in eo picturæ & ſcul-
pturæ
:
& intuitus fuerit uiſus illum parietem: & certificauerit formã eius: deinde receſſerit ab illo
loco
diu:
& contingat pòſt mutatio in illo pariete ex aſperitate ſuperficiei, aut ex intentione qua-
rundam
picturarum:
& non fuerit illa mutatio ualde manifeſta: deinde ſi reuertatur uiſus ad illum
locum
:
& aſpexerit illum parietem: & fuerit memor formæ primæ: comprehendet ipſam apud pri-
mam
uiſionem:
ſed apud comprehenſionem per cognitionem comprehendet mutationem oc-
cultam
, quæ in eo contigit:
& ipſe cognoſcet formam eius ſine aliqua mutatione. Si ergo in eo con-
tigit
aliqua aſperitas, æſtimabit ipſam eſſe læuem, ſicut conſueuit eſſe:
& ſi picturæ primò fuerint
certificatæ
uerè, & fuerint mutatæ, æſtimabit eas eſſe quaſi certificatas.
Et omnia uiſibilia, quę ſunt
apud
nos, ſunt recipientia mutationem ſecundum colorem, & figuram, & magnitudinem, & ſitum,
& aſperitatem, & læuitatem, & ordinationem partium, & ſecundum multas intentiones particula
res
:
quoniam naturæ earum ſunt mutabiles & præparatæ paſsioni ab eo, quod accidit eis extrinſe-
cus
.
Et quia mutatio eſt poſsibilis in eis, poſsibile eſtipſam comprehendi à uiſu in omnibus illis.
Et
quamuis ſit in eis aliqua mutatio, quæ non poteſt apparere uiſui:
nihil eſt tamen ex eis, in quo
non
accidat extrinſecus mutatio, quæ poſsit apparere uiſui.
Et cum omnia uiſibilia ſint præparata
mutationi
, quæ poſsit comprehendi à uiſu:
nullum ergo uiſibile, quod uiſus comprehendit modò,
& erat prius comprehenſum:
certificatum eſt apud comprehenſionem ſecundam â uiſu, ſcilicet,
quòd
uiſus ſit ſecurus ſecundò, quòd non fuerit mutatum, cum mutatio ſit poſsibilis in omnibus
uiſibilibus
.
Cum ergo uiſus comprehenderit aliquam rem uiſam, quam antè comprehendit: & in-
tuitus
fuerit ipſam:
& certificauerit formam eius: & fuerit memor ſuæ formæ apud comprehenſio-
nem
, cognoſcet ipſam.
Et ſi in illa re uiſa contigit mutatio manifeſta, comprehẽdet illam mutatio
nem
apud uiſionem:
ſi autem fuerit manifeſta: cognoſcet illam rem, & æſtimabit illam eſſe apud
cognitionem
ſecundũ modum primum:
& ſic, ſi non iterauerit intuitionem, non erit ſecúrus, quòd
forma
, quam antè cognoſcebat, remaneat ſecundum ſuum eſſe, cum ſit poſsibile, quòd in ea conti-
gerit
mutatio occulta, quæ non poteſt apparere, niſi per intuitionem.
Si ergo iterauerit intuitio-
nem
, certificabit formam eius:
& ſi non iterauerit intuitionem, non erit comprehenſio illius rei ui-
ſæ
certificata.
Comprehenſio ergo uiſibilium per cognitionem præcedentem, & per ſigna, & per
modicam
intuitionem, non eſt uera comprehenſio.
76. Vera uiſibilis forma percipitur obtutu: accurata conſideratione: & dilig enti omnium
uiſibilium
ſpecierum diſtinctione. 57 p 3.
ET uiſus non comprehendit rem uiſam uera comprehenſione, niſi per intuitionem rei uiſæ
apud
comprehenſionem eius, & per conſiderationem omnium intentionum, quę ſunt in illa
re
uiſa, & per diſtinctionem omnium apud comprehenſionem illius rei uiſæ.
Viſio ergo erit
ſecundum
duos modos:
uiſio in primo aſpectu, & uiſio quæ eſt per intuitionem. Et per uiſionem,
quæ
eſt in primo aſpectu, comprehendet uiſus intentiones rei uiſæ manifeſtas tantùm, & non cer-
tificatur
per huiuſmodi aſpectum forma rei uiſæ.
Et uiſio, quæ eſt in primo aſpectu: quandoque eſt
ſolùm
phantaſtica:
& quandoq; cum cognitione præcedente: & uiſio talis, quæ eſt ſecundum phan
taſiam
, eſt uiſio uiſibilium, quæ uiſus non cognouit apud aſpectum:
& cum hoc intuetur ipſa. Et ui-
ſio
, quæ eſt ſecundum phantaſiam cum cognitione præcedente, eſt uiſio uiſibilium, quæ uiſus co-
gnouit
antè:
& cum hoc non intuetur intentiones eorum. Et ſecundum diſpoſitionem utriuſque
earum
non comprehendit uiſus per phantaſiam ueritatem rei uiſæ, ſiue præcognouerit illam rem,
ſiue
non.
Et uiſio per intuitionem erit ſecundum duos modos, ſcilicet uiſio ſola intuitione, & uiſio
per
intuitionem cum præcedente cognitione.
Viſio autem, quæ eſt ſola intuitione, eſt uiſibilium,
quæ
uiſus antè non comprehendit, aut non eſt memor comprehenſionis eorum, quando intuetur
modò
ipſa.
Et uiſio per intuitionem cum ſcientia præcedente, eſt uiſio omnium uiſibilium, quæ ui-
ſus
comprehendit:
& eſt memor comprehenſionis eorum, quando intuitus fuerit eorum intentio-
nes
, & conſyderauerit intentiones omnes, quæ ſunt in eis.
Et iſta uiſio diuiditur in duos modos:
quorum
unus, eſt uiſio aſſueta uiſibilium aſſuetorum:
& iſta pars erit per ſigna, quæ comprehen-
duntur
modica intuitione, & per cõſyderationem quarundam intentionum, quæ ſunt in illa re ui-
ſa
cum cognitione præcedente.
Et illa uiſio eſt in maiore parte in tempore inſenſibili; & compre-
8175OPTICAE LIBER III. henſio illius, quod comprehenditur ſecundum hunc modum, non eſt comprehenſio in fine certi-
tudinis
.
Pars autem ſecunda eſt per finem intuitionis, & per conſyderationem omnium intentio-
num
, quæ ſunt in re uiſa apud comprehenſionem illius rei uiſæ, & cum cognitione præcedente:
&
erit
in maiori parte in tempore ſenſibili:
& diuerſatur tempus ſecundum intentiones, quæ ſunt in
re
uiſa.
Et uiſio, quæ eſt ſecũdum hunc modum, per quem uiſibilia aſſueta comprehenduntur com-
prehenſione
in fine certitudinis, non eſt niſi per intuitionem omnium intentionum, quæ ſunt in re
uiſa
, & per conſyderationem omnium partium rei uiſæ, & per diſtinctionem omniũ intentionum,
quæ
ſunt in re uiſa apud comprehenſionem rei uiſæ, ſiue præcognouerit illam rem ſiue non.
Et iſta
certificatio
, quæ eſt reſpectu ſenſus, eſt intentio certificata:
& eſt dicere finem certificationis in iſtis
locis
, finem illius, quod poteſt comprehendi à ſenſu.
Et cum omnibus iſtis comprehẽſio uiſibilium
à
uiſu eſt ſecundum fortitudinem uiſus:
quoniam ſenſus uiſus oculorum diuerſatur ſecundum ui-
gorem
& debilitatem.
Secundum ergo iſtos modos erit comprehenſio uiſibilium à uiſu, & iſti ſunt
omnes
modi uiſibiliũ.
Et hoc eſt illud, quod intendebamus declarare in iſto capitulo. Et iam com-
pleuimus
diuiſionem omnium uiſibilium, & diuiſionem omnium intentionum uiſibilium, & de-
clarauimus
omnes intentiones, per quas uenit uiſus ad comprehenſionem uiſibilium & intentio-
num
uiſibilium, & diſtinximus omnes partes, in quas diuiduntur omnes modi uiſionum.
Et iſtæ
ſunt
intentiones, quas intendebamus declarare in iſto tractatu.
ALHAZEN FILII
ALHAYZEN OPTICAE
LIBER TERTIVS.
TERTIVS tractat{us} eſt ex ſeptem capitulis. Primum capitulum eſt proœ-
mium
.
Secundum de ijs, quæ debent præponi ſermoni in deceptionib{us} ui-
ſ
{us}.
Tertium de caußis, quib{us} deceptio accidit uiſui. Quartum in diſtin-
guendo
deceptiones uiſ{us}.
Quintum de qualitatib{us} deceptionum uiſ{us},
quæ
fiunt ſolo ſenſu.
Sextum de qualitatib{us} deceptionum uiſ{us}, quæ fiunt in cognitio-
ne
.
Septimum de qualitatib{us} deceptionum uiſ{us}, quæ fiunt in ratione.
PROOEMIVM LIBRI. CAP. 1.
1. Viſ{us} in perceptione uiſibilium aliquando allucinatur. 1 p 4.
DEclaratum eſt in primo tractatu & ſecundo, quomodo uiſus comprehendat uiſibilia ſecun-
dum
quod ſunt, ſi comprehenſio eius fuerit rectè:
& quomodo certificet formam uiſi: & quo
modo
comprehendat unamquamque intentionum particularium, ſecundum quod eſt:
&
quomodo
certificet illam.
Sed non omne comprehenſibile à uiſu, comprehẽditur ab eo ſecundum
quod
eſt, neq;
omne, quod uidetur ab aſpiciente comprehendi in rei ueritate, eſt rectè comprehen-
ſum
.
Sed multoties decipitur uiſus in multis eorum, quæ comprehendit ex uiſibilibus, & compre-
hendit
illa alio modo ab eo, quo ſunt:
& fortè percipit ſuam deceptionem etiam cum decipitur, &
fortè
non, ſed reputat ſe benè comprehendere.
Cum enim uiſus comprehenderit aliquod uiſum
per
ſpatium remotum:
tunc menſura eius uidebitur minor, quàm uera menſura: & quando illud
uiſum
fuerit fortè propinquum uiſui:
comprehendet menſuram eius maiorem uera. Et amplius,
quando
uiſus comprehenderit quadratum, aut polygonum à remoto:
comprehendet illud rotun-
dum
, ſifuerit æqualium diametrorum:
aut longum, ſi fuerit inæqualium diametrorum. Et ſi com-
prehenderit
ſphæram à remotiſsimo, comprehendet eam planam.
Et talia ſunt multa & multimo-
da
:
& omnia quæ ſunt comprehenſa à uiſu tali modo, ſunt fallibilia. Amplius, quando uiſus inſpe-
xerit
aliquam ſtellam, comprehendet eam quieſcentem, licet ſtella tunc moueatur:
& inſpiciens
reuertetur
ad ſcientiam:
ſciet illam ſtellam moueri apud aſpectum: & cum inſpiciens diſtinxerit il-
lud
:
ſtatim comprehendet ſe decipi in hoc, quod comprehenderit de quiete ſtellæ. Et cum aliquis
inſpexerit
aliquod indiuiduum ſuper faciem terræ à remotiſsimo interuallo, & illud indiuiduum
fuerit
motum motu tardiſsimo, & non diu durauerit aſpectus:
tunc in tali ſtatu aſpiciens compre-
hendet
ipſum quieſcens:
& ſi aſpiciens non perceperit antè motum illius indiuidui, & diu dura-
uerit
in eius oppoſitione:
tunc non percipiet ſe eſſe deceptum in hoc, quod comprehẽdit de quiete
illius
indiuidui:
& in comprehenſione huius erit deceptus, & tamen non percipiet ſe decipi. Acci-
dit
igitur uiſui deceptio in multis eorum, quæ comprehẽdit:
& fortè percipitur ab eo, & fortè non.
Et
cum in duobus libris pręcedentibus ſit declaratum, quomodo uiſus comprehendat uiſibilia, ſe-
cundum
quod ſunt:
In hoc autem capitulo declaratum eſt ex eis, quæ diximus, quòd multoties ac-
cidit
uiſui deceptio in multis eorum, quæ comprehendit:
remanet declarãdum, quare deceptio ac-
cidat
uiſui, & quando, & quomodo.
Nos autem in hoc tractatu contenti ſumus de deceptionibus
uiſus
in eis, quæ comprehẽdit rectè:
& declarabimus cauſſam in hoc, & diuerſitates deceptionum,
& quomodo accidat unaquæq;
deceptio.
8276ALHAZEN
DE IIS QVAE DEBENT PRAEPONI SERMONI
in deceptionibus uiſus. Cap. II.
2. Axes pyramidum opticarum utriuſ uiſ{us} per centrum foraminis uueæ tranſeuntes,
in
uno uiſibilis puncto ſemper concurrunt: & ſunt perpendiculares ſuperficiei uiſ{us}. 32. 35 p 3.
DEclaratum eſt in primo tractatu [18 n] quòd uiſus nihil comprehendat ex uiſibilibus, niſi
ſecundum
uerticationes refractas linearum radialium:
& quòd ordo uiſibilium & partium
eorum
non comprehenditur, niſi ex ordinatione linearum radialium.
Et dictum eſt etiam
[27 n 1] quòd unum uiſum, quod comprehenditur duobus oculis ſimul, non comprehenditur
unum
, niſi quando poſitio eius in reſpectu duorum oculorum fuerit poſitio conſimilis:
& quòd ſi
poſitio
fuerit diuerſa:
tunc comprehendetur unum duo. Sed unumquodq; uiſibilium aſſuetorum,
quæ
ſemper comprehenduntur à duobus uiſibus, ſemper comprehendetur unum.
Vnde oportet
nos
declarare, quomodo unum uiſum comprehendatur à duobus uiſibus unum in maiore parte
temporis
& in pluribus poſitionibus:
& quomodo poſitio unius uiſi ab ambobus oculis in maiore
parte
temporis, & in pluribus erit conſimilis.
Et declarabimus etiã
13[Figure 13]a e g b f z q x c u d quomodo poſitio unius uiſi ab ambobus uiſibus erit poſitio diuer-
ſa
, & quomodo accidat hoc.
Et iam diximus hoc in primo tractatu
[27 n] & declarauimus ipſum uniuerſaliter, non determinatè.
Dica
mus
ergo quòd cum inſpiciẽs inſpexerit aliquod uiſum, tunc uterq;

uiſus
erit in oppoſitione illius uiſi:
& cum inſpiciens direxerit pu-
pillam
ad illud uiſum:
tunc uterq; uiſus diriget pupillam ad illud ui-
ſum
directione æquali.
Et cum uiſus fuerit motus ſuper rem uiſam:
tunc
uterq;
uiſus mouebitur ſuper illud. Et cum uiſus direxerit pu-
pillam
ad rem uiſam:
tunc axes duorum uiſuum congregabuntur in
illa
re uiſa, & coniungentur in aliquo puncto illius ſuperficiei.
Et ſi
inſpiciens
mouerit uiſum per illam rem uiſam:
tũc illi duo axes mo-
uebuntur
ſimul ſuper ſuperficiẽ illius uiſi, & per omnes partes eius.

Et
uniuerſaliter duo oculi ſunt æquales in omnibus ſuis diſpoſitio-
nibus
:
& uirtus ſenſibilis, quæ eſt in eis, eſt eadem, & actio & paſsio
eorum
ſemper eſt æqualis & omnino cõſimilis.
Et ſi alter uiſus fue-
rit
motus ad uidendum, ſtatim reliquus mouebitur ad illud uiſum
illo
eodem motu:
& ſi alter uiſus quieuerit, reliquus quieſcit. Et im-
poſsibile
eſt, ut alter uiſus moueatur ad uidẽdum, & reliquus quie-
ſcat
, niſi impediatur.
Et declaratũ eſt in præteritis [19 n 1] quòd in-
ter
quodlibet uiſum & cẽtrum uiſus eſt pyramis imaginabilis apud
uiſionem
, cuius uertex eſt centrum uiſus, & baſis ſuperficies uiſi,
quod
uiſus comprehendit:
& iſta pyramis continet omnes uertica-
tiones
, ex quibus comprehendit illã rem uiſam.
Cum ergo duo axes
amborum
uiſuum fuerint cõiuncti in aliquo puncto ſuperficiei uiſi:

tunc
ſuperficies uiſi erit baſis communis ambabus pyramidibus ra-
dialibus
, figuratis inter duo cẽtra amborum uiſuum & illud uiſum:

& tunc poſitio puncti, in quo axes ſunt cõiuncti apud ambos uiſus,
eſt
poſitio cõſimilis:
quia eſt oppoſitũ duobus medijs amborum ui-
ſuum
, & duo axes, qui ſunt inter illud & duos uiſus, ſunt perpendi-
culares
ſuper ſuperficiem duorum uiſuum.
3. Sit{us} uiſibilis erga utrun uiſum eſt plerun ſit{us} ſimilis. Ita axes pyramidum optica-
rum
& lineæ ab utro uiſu ductæ ad cõcurſum duorum axιum, factũ in recta linea adutrun
axem
perpendiculari, ſunt æquales. 40. 42 p 3.
QVod autẽ remanet de ſuperficie uiſi, inter quodlibet punctũ eius, & inter duo cẽtra ambo-
rum
uiſuũ, ſunt duæ lineæ, quarũ poſitio in reſpectu duorũ axiũ, erit poſitio cõſimilis in par
te
ſcilicet:
quoniã omnes duæ lineæ imaginabiles inter duo cẽtra duorũ uiſuum & punctũ
ſuperficiei
uiſæ, in quo coniungũtur duo axes duorũ uiſuũ:
erunt declinabiles à duobus axibus ad
unã
partẽ.
omne punctũ ſuperficiei uiſi, in quo duo axes coniungũtur, declinabit à puncto con-
iunctionis
ad eandẽ partẽ:
punctũ uerò cõiunctionis eſt ſuper utrumq; axem. Remotiones autem
iſtarũ
linearum à duobus axibus ſunt æquales:
quoniã omnes duæ lineæ exeuntes à duobus cẽtris
duorũ
uiſuum ad quodlibet punctum punctorũ ualde propinquorũ puncto cõiunctionis, æquali-
ter
diſtant à duobus axibus, quantũ ad ſenſum.
Duo enim axes exeuntes ad punctũ cõiunctionis,
erũt
æquales, aut erit inter eos diuerſitas ſenſibilis, quãdo res uiſa fuerit ualde propinqua ui-
ſui
, & diſtãtia eius à uiſu fuerit mediocris.
Et ſimiliter eſt diſpoſitio cuiuslibet pũcti multũ propin-
qui
pũcto cõiunctionis, ſcilicet, quòd omnes duæ lineæ exeũtes à duobus cẽtris duorũ uiſuum ad
quodlibet
punctũ eorũ, ferè differũt in longitudine quantùm ad ſenſum, ſed ferè erũt æquales.
8377OPTICAE LIBER III.
4. Duærectæ lineæ ab utro uiſu ductæad concurſum duorum axium, factum in recta linea
ad
utrun axem obliqua, ſunt ferè inæquales. 41 p 3.
QVando uero lineæ duæ declinantes, fuerint coniunctæ in ſuperficie, in qua ſunt duo axes,
erunt
inæ quales.
Nãlinea, quæ exit ex puncto, in quo duo axes coniunguntur, ad punctum
declinans
ab illo, continet duobus axibus angulos inæquales, & duo axes ſunt æquales,
& linea copulans duo puncta, eſt cõmunis.
Quapropter duæ lineæ declinãtes erunt inæquales: ſed
iſta
inæqualitas operatur in ſenſum, ſi punctũ declinans fuerit propinquum puncto cõiunctio-
14[Figure 14]e r g b z f k m a n l c u dnis.
Si autem duæ lineæ declinãtes fuerint ſub axi
bus
, aut ſuper illos, poſſunt eſſe æquales.
Duo enim
anguli
, quos cõtinent duo axes linea cõtinuante
duo
pũcta, poſſunt eſſe æquales, ſi punctũ fuerit ſub
axibus
, aut ſuper eos.
Et in poſitionibus, quę ſunt in
ter
has duas poſitiones, erit diuerſitas, quæ eſt inter
duas
declinãtes, minor quàm diuerſitas, quæ eſt in-
ter
duas lineas primas declinãtes:
& ſic erit inter
eas
differẽtia operãs in ſenſum.
Ergo duæ lineæ ex-
euntes
à duobus cẽtris duorũ uiſuum ad pũcta pro
pinqua
puncto, in quo coniungũtur duo axes, non
differũt
ferè in longitudine, quantùm ad ſenſum:
&
axes
ſunt æquales:
& linea quæ copulat punctũ c on
iunctionis
puncto declinãte, ad quod exeũt duæ
lineæ
à duobus centris, eſt cõmunis duobus trian-
gulis
factis ex iſtis lineis.
Ergo duo anguli, qui ſunt
apud
duo centra duorũ uiſuum, quibus ſubtẽditur
apud
ſuperficiem uiſi linea cõmunis, erũt æquales:

aut
ferè inter eos eſt diuerſitas ſenſibilis:
& iſti duo anguli ſemper erũt minimi, quãdo punctum
fuerit
ualde propinquũ cõiunctioni duorũ axium.
Et duæ lineæ, quæ exeunt ad quodlibet pun-
ctum
propinquũ puncto cõiunctionis, continent duobus axibus angulos æquales:
tũc remotio
quarumlibet
duarũ linearum, exeuntium ad idẽ punctum punctorũ propinquorum puncto cõiun-
ctionis
à duobus axibus duorũ uiſuum, erit remotio æqualis.
Ergo poſitio cuiuslibet puncti ſuper-
ficiei
uiſi, in quo coniunguntur duo axes uiſuum, ſi fuerit propinquum puncto cõiunctionis, in re-
ſpectu
duorũ uiſuũ, eſt poſitio cõſimilis in parte & in remotione à duobus axibus.
Diſpoſitio autẽ
in
punctis remotis à puncto cõiunctionis, declinãtibus ad unã partẽ ab ambobus axibus, eſt talis.

Anguli
, qui ſuntinter duas lineas exeũtes ad aliquod punctum eorũ & inter duos axes, fortaſſe dif-
ferunt
diuerſitate aliquantula:
& poſitio omniũ huiuſmodi punctorũ remotorum à puncto cõiun-
ctionis
in reſpectu duorũ uiſuum, eſt poſitio cõſimilis in parte tantùm:
ſed in remotione à duo-
bus
axibus.
Poſitio igitur cuiuslibet pũcti uiſi cõprehenſi ambobus uiſibus, fuerit alicuius quan
titatis
& propinquarum diametrorũ, apud duos uiſus eſt poſitio conſimilis in parte, & in remotio-
ne
.
Quapropter forma eius ſtatuetur in duobus locis cõſimilis poſitionis à duobus uiſibus: & cum
uiſum
cõprehenſum ambobus uiſibus, fuerit maximarũ diametrorũ:
tũc poſitio eius puncti, in quo
coniungũtur
duo axes, erit poſitio cõſimilis apud duos uiſus Et quantò magis appropinquauerint
illi
duo pũcta, quæ ſunt in ſuperficie illius uiſi, tantò magis poſitio illorũ apud duos uiſus erit cõſi-
milis
in parte & in remotione ſimul.
Puncta autẽ, quæ ſunt in ſuperficie illius uiſi, remota à puncto
cõiunctionis
, & declinãtia ab ambobus axibus ad unã partẽ, habent poſitionẽ conſimilem in parte
apud
duos uiſus, & in remotione fortè conſimilẽ, & fortè .
Forma igitur partis, quę eſt apud pun-
ctum
cõiunctionis huius uiſi, & eius, quod cõtinet punctũ coniunctionis, & eius, quod eſt illi pro-
pinquum
, inſtituitur in duobus locis duorũ uiſuũ cõſimilis poſitionis in omnibus diſpoſitionibus.

Et
inſtituentur formæ partiũ reſiduarũ remotarũ à puncto cõiunctionis circundantiũ partem cõ-
ſimilis
poſitionis cõtinuæ forma partis cõſimilis poſitionis:
& ſic uniuerſum duarũ formarũ in-
ſtituitur
in duob locis duorũ uiſuũ, inter quæ eſt maxima differẽtia in poſitione:
& ſi fuerit, erit
extrema
tantùm, & erit modica propter cõtinuationem duorũ extremorũ duobus medijs, quæ
ſunt
, cõſimilis poſitionis.
Et hocerit, duo uiſus fixi fuerint in oppoſitione uiſi, & duo axes fuerint
fixi
in uno puncto eius.
autem duo uiſus fuerint moti ſuper rem uiſam: & duo axes fuerint trãs-
lati
ab illo pũcto:
& fuerint moti ſimul per ſuperficiẽ uiſi: tũc poſitio cuiuslibet puncti illius uiſi, &
poſitio
punctorũ propinquorũ illi, in reſpectu duorũ uiſuum apud coniunctionẽ duorum axiũ in
ipſo
, erit poſitio cõſimilis ualde.
Et forma cuiuslibet partis uiſi apud motum duorũ axium per ſu-
perficiẽ
, erit in duob.
locis poſitionis conſimilis apud duos uiſus: & ſic forma omnium partium uiſi
apud
motum & intuitionem, erit conſimilis diſpoſitionis apud ambos uiſus.
5. E plurib. uiſibilib. ordinatim intraopticos axes diſpoſitis: remotiora incertè uidẽtur. 50 p 3.
ET ſimiliter etiam quando uiſus comprehẽderit uiſibilia ſeparata in eadem hora ſimul: & duo
axes
fuerint cõiuncti in aliquo eorũ:
& illud uiſum, in quo ſunt cõluncti duo axes, fuerit pro-
pinquarum
diametrorũ:
tunc forma illius uiſi inſtituetur in duobus locis duorũ uiſuum cõ-
ſimilis
poſitionis.
Et etiã forma eius, quod propinquum eſt illi uiſo, ſi fuerit paruæ quãtitatis: inſti-
8478ALHAZEN tuetur in duobus locis duorum uiſuum, inter quorum poſitiones non erit differentia ſenſibilis.
15[Figure 15]n m a b k c e d f g p h q ſ r o Forma autem uiſi remoti à uiſo, in quo duo axes coniungun-
tur
, quando ambo uiſus comprehendunt illud uiſum, dum duo
axes
ſunt fixi in illo uiſo:
inſtituetur in duobus locis duorũ ui-
ſuum
conſimilis poſitionis in parte tantùm, & non inremotio-
ne
:
aut non omnes partes eorum erunt conſimilis poſitionis
in
remotione à duobus axibus:
nec forma erit certificata. Dein-
de
ſi duo uiſus fuerint moti, & duo axes:
& fuerint coniuncti in
unoquoq
;
uiſibilium comprehenſorũ ſimul: tunc forma utriuſq;
eorum
inſtituetur in duobus locis cõſimilis poſitionis in reſpe-
ctu
duorum uiſuum in parte & in remotione:
& tunc certificabi-
tur
forma uniuſcuiuſq;
illorum uiſibilium. Et multoties coniun-
guntur
duo axes amborũ uiſuum in aliquo uiſo:
& cum hoc duo
uiſus
comprehẽdent aliam rem uiſam, cuius poſitio in reſpectu
amborum
uiſuum erit diuerſa in parte.
Et hoc erit, quando illud
aliud
uiſum fuerit propin quius ambobus uiſibus uiſo, in quo di
ſtinguuntur
duo axes:
& fuerit ſimul inter duos axes: aut fuerit
remotius
ab ambobus uiſibus uiſo, in quo coniunguntur duo
axes
, & fuerit etia inter duos axes, fuerimus imaginati eos ex
tenſospoſt
cõiunctionẽ:
& uiſum, in quo cõiungũtur duo axes,
cooperiet uiſum, eſt remotius ipſo, aut cooperiet quiddã
illius
.
His ergo modιs fit cõprehenſio uiſibiliũ ambobus uiſibus.
6. Si duæ rectæ lineæ à medio nerui cõmunis ſint contermi-
nærectæ
cõnectenti centra for aminum gyrineruorum cauo-
rum
: conſtituent triangulum æquicrurum. 30 p 3.
ET etiam declaratum eſt in ſecundo tractatu [1. 42 n] quòd
axis
radialis in utroq;
uiſu eſt eadẽ linea, quę tranſmu-
tatur
:
& quòd pertranſit centra omniũ tunicarum uiſus, &
extenditur
rectè per centra omniũ tunicarum ad mediũ loci in
curuationis
ex cõcauo nerui, ſuper quem cõponitur oculus, qui eſt apud foramen, quod eſt in con-
cauo
oſsis:
& quòd eſt inſeparabilis ab omnibus cẽtris: & quòd poſitio eius apud omnes partes ui-
16[Figure 16]a r t ſus, eſt poſitio ſemper eadẽ, tranſmutabilis apud
motũ
uiſus, nec apud quietem eius:
& quòd poſitio
duorũ
axium apud duos uiſus eſt poſitio conſimilis
in
reſpectu amborũ uiſuum, apud cõcauitatem ner-
ui
cõmunis, ex quo ultimum ſentiens comprehẽdit
formas
uiſibilium.
Imaginemur ergo lineam rectam
copulãtem
duo centra duorũ foraminum, quæ ſunt
in
duabus concauitatibus duorum oſsium cõtinen-
tiũ
duos oculos:
& imaginemur duas lineas exeun-
tes
à duobus centris duorũ foraminum, extenſas in
duobus
medijs duarũ concauitatum neruorum.

ergo
lineæ cõiunguntur in medio concauitatis ner-
communis:
quia poſitio duorum neruorum in re-
ſpectu
communis nerui, eſt poſitio cõſimilis [per 4
n
1] & poſitio duarum harum linearum apud lineam
copulãtem
duo centra duorum foraminum, erit po-
ſitio
conſimilis:
quia duorum neruorum poſitiones,
in
reſpectu duorum foraminum, eſt poſitio cõſimi-
lis
[per 4 n 1] & ſic duo anguli, qui ſunt inter has duas lineas & lineam copulatem duo centra duo-
rum
foraminum, erunt æquales [ſecus diſsimilis eſſet poſitio neruorum.
]
7. Si recta linea ſit à medio nerui communis admedium rectæ lineæ connectentis centra fo-
raminum
gyrineruorum cauorum: erit ad ipſam perpendicularis. 33 p 3.
ET imaginemur etiã lineã copulantem duo cẽtra duorũ foraminũ, diuiſam in duo æqualia: &
imaginemur
lineã exeuntẽ à puncto, eſt in medio cõcauitatis nerui cõmunis, in quo duæ
lineæ
extenſæ in cõcauitatibus duorũ neruorũ ſunt cõiunctæ, extẽſam ad punctũ diuidẽs li-
neã
copulantẽ duo cẽtra duorũ foraminã in duo æqualia.
Hęcigitur linea erit perpẽdicularis ſuper
lineã
copulantẽ duo cẽtra duorũ foraminũ [ recta cõnectens cẽtra duorũ foraminũ, fit baſis tri-
anguli
æquicruri, cuius latera, ſunt rectæ à medio nerui cõmunis:
itaq; ſi recta ſit à uertice in mediũ
baſis
, erit քpẽdicularis ad baſim, ք 8 p.
10 d 1. ] Et imaginemur iſtã քpẽdicularẽ extẽſam rectè in par-
tẽ
oppoſitã uiſui:
& ſic iſta linea erit fixa in eodẽ ſtatu, & poſitio ei9 trãſmutabitur: ꝗa pũctũ,
eſt
in medio cõcauitatis nerui cõmunis, in quo duę lineæ extẽſæ in duob.
medιjs concauitatũ duo-
neruorũ ſunt cõiunctæ, eſt unũ tranſmutabile:
& punctũ etiã, diuidit lineã copulantẽ duo
8579OPTICAE LIBER III. centra duorum foraminum, eſt unum tranſmutabile. Quapropter poſitio lineæ tranſeuntis per
illa
, eſt una poſitio, non tranſmutabilis.
Hæc igitur linea uocetur axis communis.
8. Si axes, communis & duo optici, in uno uiſibilis puncto concurrant: erunt in eodem plano
cum
rectis, connectente centra foraminum gyrineruorum cauorum, & duab{us} à medio nerui
communis
connectenti conterminis. 34 p 3.
ET imaginemur apud punctũ aliquod iſtius lineę, in parte oppoſita uiſui aliquod uiſum, & ima
ginemur
duos uiſus inſpicere illud uiſum, & duos axes ſimul cõiungi in puncto ſuperficiei ui
ſi
, in quo axis communis occurrerit ſuperficiei illius uiſi:
& hoc quidem poſsibile eſt in omni
uiſo
, cuius ſitus ex duobus uiſibus eſt ſitus cõſimilis.
Cum ergo duo axes fuerint cõiuncti in aliquo
puncto
axis cõmunis, tunc duo axes & axis cõmunis, & linea, quæ copulat duo centra foraminum
duorum
oſsium, & duę lineæ extenſę in concauitatibus duorũ neruorũ, omnia erunt in una ſuperſi
cie
.
Duo enim axes tranſeunt per centra duorum foraminũ: tranſeunt enim per duo media concaui
tatum
duorũ neruorũ, in loco pyramidationis duorum neruorũ.
Cum igitur duo axes fuerint con-
iuncti
in axe cõmuni, erunt omnes in ſuperficie, in qua eſt axis cõmunis, [per 2 p 11] & ſimiliter linea
ſecans
ipſam, quę copulat centra foraminũ duorũ oſsiũ, & duæ lineę extẽſę in cõcauitatibus duorũ
neruorũ
:
& duo axes de loco centrorum duorũ foraminũ, uſq; ad punctum cõiunctiõis, quod eſt in
axe
cõmuni, erunt æquales:
& poſitio eorũ apud axem communẽ, erit poſitio conſimilis: & duæ par
tes
duorum axiũ, quę ſunt de centris duorũ uiſuum uſq;
ad punctũ coniunctionis, erunt æquales: &
remotιo
duorum centrorũ uiſuum à foraminibus duorum oſsium, & à centris duorum foraminũ,
eſt
remotio æqualis:
& etiam duæ partes duorum axium, quæ ſunt de ſuperficiebus duorũ uiſuum
uſq
;
ad punctum coniunctionis, erunt æquales: nam duæ medietates diametrorũ ſphærarum duo-
rum
uiſuum ſunt æquales.
9. Vtro uiſu uiſibile unum plerun uidetur. 28 p 3. Idem 27 n 1.
ET quia ita eſt: poſitio puncti ſuperficiei uiſi, in quo coniuncti ſunt duo axes, apud duo puncta,
per
quæ tranſeunt duo axes, erit poſitio conſimilis:
& remotio eius ab eis erit æqualis. Et hæc
duo
puncta ſuperficierum uiſuum ſuntilla, in quibus infigitur forma puncti, in quo coniuncti
ſunt
duo axes.
Et etiam poſitio utriuſq; duorum punctorũ, quæ ſunt in duobus axibus ſuperficierũ
duorum
uiſuum, apud concauitatẽ nerui cõmunis, erit poſitio conſimilis.
Et poſitio iſtorũ duorum
punctorum
apud quodlibet punctum in axe communi, eſt poſitio conſimilis.
Ergo poſitio duorum
punctorum
, quę ſunt in duobus axibus ſuperficierũ duorum uiſuum, apud punctum axis cõmunis,
qui
eſt in medio concauitatis nerui cõmunis, in quo ſunt coniunctæ duæ lineæ exeuntes à centris
duorum
foraminũ, eſt poſitio ualde cõſimilis & æqualis.
Et ambæ formæ, quæ inſtituuntur in duo-
bus
punctis ſuperficierum duorum uiſuum, quæ ſunt in duobus axibus, cum peruenerint ad conca
uitatem
communis nerui, infigentur in puncto, quod eſt in axe communi, quod eſt in medio conca
uitatis
communis nerui, in quo lineæ ſunt coniunctæ, & efficietur una forma.
Et cum duæ formæ,
quæ
ſunt in duobus punctis, quæ ſunt in duobus axibus ſuperficierum duorum uiſuum, figuntur
in
puncto, quod eſt in axe cõmuni, quod eſt in medio concauitatis nerui cõmunis:
formæ, quæ ſunt
in
punctis circundantibus utrunq;
duorũ punctorũ, quæ ſunt in duobus axibus ſuperficierũ duorũ
uiſuũ
, infiguntur in concauitate cõmunis nerui, in punctis circundantibus punctũ, quod eſt in axe
cõmuni
.
Et poſitio quorumlibet duorũ punctorum ſuperficierũ duorum uiſuũ, quorũ poſitio apud
duo
puncta, in medio in duobus axibus duorũ uiſuum eſt poſitio cõſimilis in parte & in remotiõe:

apud
idem punctũ concauitatis nerui cõmunis eſt poſitio conſimilis.
Et puncta, quorũ poſitio apud
ipſum
eſt poſitio conſimilis, declinabunt à puncto, quod eſt in axe cõmuni, quod eſt in loco cõiun-
ctionis
linearum ex cõcauitate nerui cõmunis in partem, ad quã ambo puncta, quæ ſunt in ſuperfi
ciebus
duorũ uiſuũ, declinant:
& remotio eorũ ab ipſo erit ſecundũ remotiones eorũ à duobus axi-
bus
:
& duæ formæ, quę infiguntur in duobus punctis, quę ſunt cõſimilis poſitionis apud ſuperficies
duorum
uiſuũ, peruenient ad illud idem punctũ concauitatis cõmunis ipſius nerui, & ſuperponen
tur
illi apud illud punctũ, & efficietur una forma.
Et poſitio uniuſcuiuſq; punctorũ ſuperficiei uiſi,
quæ
ſunt in circuitu puncti, quod eſt in axe cõmuni, apud duos axes duorum uiſuũ eſt poſitio con-
ſimilis
.
Ergo forma cuiuslibet puncti eorũ infigetur in duobus uiſibus in duobus locis cõſimilis po
ſitionis
, in reſpectu duorũ punctorũ, quæ ſunt in duobus axibus ſuperficierũ duorũ uiſuũ.
Duæ er-
go
formę uiſi, in quo cõiuncti ſunt tres axes, infiguntur in duobus medijs duarũ ſuperficierũ duorũ
uiſuũ
.
Et duę formę puncti, in quo ſunt cõiuncti tres axes, infigentur in duobus punctis, quę ſunt in
duobus
axibus ſuperficierũ duorum uiſuũ.
Et quodlibet punctũ duarum formarũ infigetur in duo-
bus
locis cõſimilis poſitionis de duobus uiſibus:
deinde duæ formæ uiſæ perueniẽt ad concauitatẽ
nerui
cõmunis:
& perueniẽt duæ formæ, quę ſunt in puncto, quod eſt in duobus axibus, ad punctũ,
quod
eſt in cõmuni axe, & efficietur una forma.
Et quælibet quę formę, quę ſunt in duobus punctis
conſimilis
poſitionis à duobus uiſibus, peruenient ad idem punctũ punctorũ circundantiũ punctũ,
quod
eſt in axe cõmuni:
& ſic duę formę totius uiſi ſuperponentur ſibi, & efficietur una forma, & ſic
unũ
cõprehendetur unũ.
Secundũ ergo hũc modũ duę formę, quę infigẽtur duobus uiſibus ab uno
uiſo
, cuius poſitio in reſpectu duorũ uiſuũ eſt conſimilis:
efficiuntur una forma: & ſic ſentiẽs cõpre-
hendit
unũ uiſum, licet duæ formę infigãtur ab eo in duobus uiſibus.
Et duæ formę, quę ſunt in
duob
.
pũctis, quę ſunt in duob. medijs ſuperficierũ duorũ uiſuũ, quę ſunt in duob. axibus, peruene
rint
ad punctũ, eſt in axe cõmuni:
tũc quælibet duæ formæ infixæ in duab. ſuperficiebus duorũ
8680ALHAZEN uiſuum in duobus punctis, quæ ſunt in duobus axibus, peruenient ſemper ad illud idem punctum
concauitatis
nerui cõmunis, quod eſt in cõmuni axe.
Nam duo puncta, per quæ tranſeunt duo axes
duorũ
uiſuum mutantur:
quoniã poſitio duorũ axium apud duos uiſus ſemper eſt eadẽ poſitio,
non
tranſmutabilis.
Ergo punctũ concauitatis cõmunis nerui, ad quod perueniunt duæ formę, quę
infiguntur
in duobus punctis, quę ſunt in duobus axibus ſuperficierũ duorum uiſuũ, ſemper eſt idẽ
punctũ
:
& eſt punctũ, quod eſt in cõmuni axe, in quo cõcurrunt duæ lineę exeuntes à duobus cen-
tris
foraminũ duorum oſsium extenſorũ in duobus medijs concauitatũ duorum neruorũ.
Iſtud igi
tur
punctum, quod eſt in concauitate communis nerui, quod eſt in cõmuni axe, uocetur centrum.
10. Concurſiis axium opticorum in axe communifacit uiſionem certißimam: extrà, tantò
certiorem
, quantò axi propinquior fuerit. 44 p 3.
HOc igitur declarato, declaratũ eſt, quòd forma cuiuslibet comprehenſi, quod cõprehenditur
ambobus
uiſibus, in cuius ſuperficiei puncto concurrunt axes duorũ uiſuũ, infigitur in duo-
bus
locis ſuperficierũ duorum uiſuum, quæ ſunt duo media ſuperficierũ duorum uiſuũ:
dein
de
iſtæ duæ formæ perueniunt à duobus uiſibus ad concauitatem cõmunis neruiad eundem locũ,
& ſuperponuntur ſibi, & efficitur una forma.
Et duæ formæ puncti, in quo concurrunt duo axes ex
uiſo
, infigentur in duobus punctis, quæ ſunt in duobus axibus ſuperficierũ duorum uiſuũ, & ibunt
ab
iſtis duobus punctis ad punctũ centri concauitatis cõmunis nerui, & indifferenter, ſiue punctũ,
in
quo concurrunt duo axes, fuerit in axe cõmuni, ſiue extrà.
Sed tamẽ cum uiſum fuerit in axe com
muni
, & duo axes cõcurrerint in puncto ipſius, quod eſt in axe cõmuni, tunc duæ formæ iſtius pun
cti
erunt magis cõſimiles.
Remotiones enim iſtius puncti à duobus punctis, in quibus figuntur duę
formę
iſtius puncti ſuperficierũ duorum uiſuũ (& ſunt illa, quæ ſunt ſuper axes) erũt æquales:
quo-
niam
duo axes in hac diſpoſitione erunt æquales in longitudine.
Et ſimiliter formæ cuiuslibet pun-
cti
propinqui iſti puncto, cuius remotiones à duobus punctis, in quibus infiguntur formæ ſuæ, ſunt
æquales
, quantùm ad ſenſum, erunt magis conſimiles, quàm duæ formæ uiſi, quod eſt extra cõmu-
nem
axem.
Quapropter forma uiſi, quod eſt in cõmuni axe, cum fuerit infixa in concauitate cõmu-
nis
nerui, erit magis certificata.
Sed cum uiſum fuerit extra cõmunem axem, & remotio non fuerit
maxima
:
tunc ſuæ duę formæ, quę infiguntur in duobus uiſibus, maximè different. Quapropter
formæ
eius, quæ infiguntur in concauitate nerui cõmunis, non erunt duæ.
Cum uerò uiſum fuerit
extra
cõmunem axem, & maximè fuerit remotũ ab ipſo:
& axes duorũ uiſuũ cõcurrerint in aliquo
puncto
ipſius:
tũc forma eius infigetur in cõcauitate cõmunis nerui una forma: & forma pũcti eius,
in
quo duo axes concurrunt, infigetur in puncto cõmunis centri:
ſed tamen forma eius non erit ue-
rificata
, ſed dubitabilis.
Forma igitur puncti uiſi, in quo duo axes concurrunt, infigetur in omnibus
diſpoſitionibus
, in puncto centri concauitatis cõmunis nerui, ſiue punctũ concurſus fuerit in com-
muni
axe, ſiue extra illum:
quod aũt remanet de forma uiſi, infigetur in circuitu puncti centri. Si aũt
uiſum
fuerit minimi corporis, & propinquarũ diametrorum, & fuerit in cõmuni axe, uel prope:
tũc
forma
eius infigetur in cõcauitate cõmunis nerui una forma, & uerificata:
& poſitio cuiuslibet pun
cti
eius apud duos uiſus, eſt poſitio cõſimilis, ut prius declarauimus.
Si uerò uiſum fuerit magni cor
poris
& remotarũ diametrorum, & etiam fuerit in cõmuni axe:
tunc forma illius partis, quæ eſt a-
pud
locum coniunctionis duorum axium, quæ circundat punctum coniunctionis, infigetur in com
muni
neruo una forma & uerificata, & forma reſiduarum partium infigetur continua cum forma i-
ſtius
partis.
Quapropter forma totius uiſi infigetur una in omnibus diſpoſitionibus: ſed tamen for
ma
extremorum, & illorum, quæ remota ſunt à puncto concurſus, erit non certificata.
Quoniam o-
mnis
puncti remoti à puncto concurſus, figentur duæ formæ in duobus punctis conſimilis poſitio-
nis
, in reſpectu amborum uiſuum in fine conſimilitudinis:
ſed forma cuiuslibet puncti remoti à pun
cto
concurſus, figetur in duobus punctis amborum uiſuum, quorum poſitio apud duos uiſus eſt po
ſitio
conſimilis in parte, & fortè cõſimilis in remotione à duobus axibus, & fortè non conſimilis in
remotione
à duobus axibus.
Formę aũt eorum, quorũ remotio non eſt conſimilis, figentur in conca
uitate
communis nerui, in duobus punctis obliquis à centro in una parte:
& erunt duæ. Et ſi uiſum
fuerit
unius coloris, tunc iſtud ferè nihil operabitur in ipſum, propter conſimilitudinem coloris &
identitatẽ
formæ:
Si autẽ uiſum habuerit diuerſos colores, aut fuerit in eo lineatio, aut pictura, aut
ſubtiles
intentiones:
tũc iſtud operatur in ipſum. Quapropter extremorũ forma erit dubitabilis,
certificata
.
Et cum uiſum fuerit magni corporis & remotarum diametrorum, & axes amborum ui-
ſuum
fuerint fixi in aliquo puncto eius, & immobiles:
tunc forma eius apparet una, & locus concur
ſus
eius, & illud, quod ei propinquum eſt, erunt certificata & indubitabilia:
extrema autem, &
illa
, quæ uicina ſunt eis, erunt non certificata propter duas cauſſas:
quarum una eſt, quòd extre-
ma
comprehendantur per radios remotos ab axe:
quapropter non bene erunt manifeſta. Secun-
da
eſt, quia non forma cuiuslibet puncti eius inſtituitur in concauitate communis nerui in uno
puncto
, ſed quæ dam ſunt, quorum forma inſtituitur in duobus punctis, non in uno.
Cum ergo
duo
axes fuerint moti ſuper omnes partes huius uiſi:
tunc certificabitur forma eius. Si autem
uiſum
fuerit extra axem communem, & remotum ab ipſo:
tunc forma eius non erit certificata. Porſi
tio
enim cuiuslibet puncti illius apud ambos uiſus, non eſt poſitio conſimilis propter inæqua-
litatem
remotionum puncti huius uiſi à duobus punctis ſuperficierum duorum uiſuum, in qui-
bus
inſtituuntur duæ formæ eius, & à duobus axibus.
Cum igitur ambo uiſus obliquabun-
8781OPTICAE LIBER III. tur ad huiuſinodi uiſum, adeò ut axis communis ueniat ad iſtud uiſum, aut prope, tunc certificabi-
tur
forma eius.
11. Viſibile intra axes opticos ſitum: ueluni uiſui rectè, reliquo obliquè oppoſitum: uidetur
geminum
. 104.103 p 4.
ET ſimiliter cum ambo uiſus comprehenderint multa uiſa ſimul: & axes amborum uiſuum ſi-
mul
concurrerint in aliquod unum uiſorum illorum:
& fuerint fixi in illo: reſidua autem uiſa
fuerint
extra duos axes:
& uiſum, in quo concurrunt duo axes, fuerit minimi corporis: tunc
forma
uiſi, in quo concurrunt duo axes, in concauitate nerui communis, erit una forma & certifica
ta
.
Et ſi uiſum fuerit ſuper axem communem: tunc forma eius erit magis certificata, quàm forma ui-
ſi
, quæ eſt extra axem communem, & ſi in ipſo concurrunt duo axes.
Viſorum autem, quæ compre-
henduntur
à uiſu in illo ſtatu, quæ ſunt propinqua uiſo, in quo duo axes concurrunt, ſi etiam fue-
rint
ipſa minimi corporis:
forma inſtituitur in concauitate communis nerui una, in qua non erit du
bitatio
maxima:
nam forma eius erit propinqua centro. Ex illis autem uiſibilibus, quæ compre-
henduntur
à uiſu in iſto ſtatu, quod fuerit remotum à uiſo, in quo concurrunt duo axes:
eius forma
inſtituetur
in concauitate iſtius nerui, dubitabilis:
& tunc aut erunt duæ formæ ſe mutuò pene-
trantes
, quia ſunt in una parte:
quapropter inæqualitas, quæ eſt inter ſuas poſitiones in remotione,
non
erit maxima:
unde duæ formæ ſe mutuò penetrabunt: aut forma quarundam partium erit du-
plex
, & forma quarundam erit una:
& ſic forma huiuſmodi uiſibilium erit dubitabilis in omnibus
diſpoſitionibus
, propter diuerſitatem poſitionis radiorum exeuntium ad illa, & quia radij exeun-
tes
ad illa, erunt remoti à duobus axibus.
Forma autem obliqui uiſi à duobus axibus, remoti à loco
concurſus
duorum axium, erit non certificata, dum fuerit remota à concurſu duorum axium.
Cum
autem
duo axes fuerint remoti, & concurrerint in ipſo:
tunc uerificabitur forma eius. Cum autem
duo
axes duorum uiſuum concurrerint in aliquo uiſo, & hi duo uiſus comprehenderint aliud ui-
ſum
propinquius duobus uiſibus, uiſo, in quo concurrunt duo axes:
aut remotius: & fuerit etiam
inter
duos axes:
tunc poſitio eius apud duos uiſus erit diuerſa in parte. Nam cum fuerit inter duos
axes
, erit dextrum unius axis, ſiniſtrum alterius, & radij exeuntes ad ipſum ab altero uiſo, erunt de-
xtri
ab axe, & qui exeũt ad ipſum à reliquo uiſo, erunt ſiniſtri:
& ſic poſitio eius apud duos uiſus erit
diuerſa
in parte.
Et forma huiuſmodi uiſorũ inſtituitur in duobus uiſibus, in duobus locis diuerſæ
poſitionis
:
& duæ formæ, quæ inſtituuntur in duobus uiſibus, perueniẽt ad duo loca diuerſa conca
uitatum
communis nerui, & erunt à duobus lateribus centri.
Quapropter erunt duæ formę, & non
ſuperponentur
ſibi.
Et ſimiliter cum fuerit uiſum in altero axe, & extra reliquum, forma eius inſti-
tuetur
in concauitate communis nerui, in duobus locis, una ſcilicet in centro, & alia obliqua à cen-
tro
, & non ſuperponentur ſibi.
Secundum ergo hos modos inſtituetur forma uiſibilium in duobus
uiſibus
, & in concauitate communis nerui.
12. Viſibile aliàs unum: aliàs geminum uideri organo ostenditur. 108 p 4.
OMnia autẽ, quę diximus, ſic poſſunt experimentari experimẽto: cum quo ueniet certifica-
tio
.
Accipiatur tabula leuis ligni: cuius longitudo ſit unius cubiti: & cuius latitudo ſit qua-
17[Figure 17]d z c s f r t q k l h b n m a tuor dígitorũ:
& ſit bene plana & æqualis
& læuis:
& ſint fines ſuæ longitudinis æquidiſtan
tes
, & ſuæ latitudines æquidιſtantes:
& ſint in ipſa
duæ
diametrι ſe ſecantes:
à quarũ loco ſectionis
extrahatur
linea recta æquidiſtans duobus fini-
bus
longitudinis [per 31 p 1.
] Et extrahatur etiam
à
loco ſectionis linea recta perpendicularis ſuper
lineam
primam poſitam in medio:
[per 11 p 1] &
intingantur
iſtæ lineæ tincturis lucidis dιuerſo-
rum
colorum, ut bene appareant:
ſed tamen duæ
diametri
ſint unius coloris.
Et fiat cauatura in me
dio
latitudιnis tabulæ, apud extremum lineæ re-
ctæ
poſitę in medio, & inter duas diametros con-
cauιtate
rotũda, & quaſi pyramidaliter, ſic ut poſ-
ſit
intrare cornu naſi, quando tabula ſuperpone-
tur
ei, quouſq;
tangãt duo anguli tabulę ferè duo
media
ſuperficierum duorum uiſuum, quamuis
non
tangent.
Sit igitur tabula in figura a b c d: &
diametrι
a d, b c:
& punctus ſectionιs ſit q: & linea
extenſa
in medio longitudinis ſit h q z:
& linea ſe-
cans
hanc lineam ſecundum angulos rectos ſit k
q
t:
& concauitas, quæ eſt in medio latitudinis ta-
bulæ
, ſit illa, quæ continetur à linea m h n.
Hac
igitur
tabula facta hoc modo:
accipiatur cera al-
ba
, ex qua fiant tria indiuidua parua columna-
8882ALHAZENta: & intingantur diuerſis coloribus, & erigatur unum indiuiduorum in medio tabulæ in puncto q,
& applicetur tabulæ adeò, ut non poſsit auferri à ſuo loco:
& ſit ſtans ſuper tabulam ſtatu æquali:
duo
aũt indiuidua reliqua erigantur ſuper extrema lineæ latę in duobus punctis k, t:
& ſic tria indi-
uidua
erunt in una uerticatione.
Et hoc quidem facto: eleuet experimentator hanc tabulam, & ſu-
perponat
concauitatẽ, quæ eſt in medio longitudinis, cornu naſi, & inter oculos adeò, ut cornu naſi
intret
concauitatẽ, & applicetur cum tabula, & fientduo anguli tabulę apud duo media ſuperficierũ
duorum
uiſuum, & propinqui, ut tangãt ipſa ferè.
Deinde experimentator debet inſpicere indiui-
duum
poſitum in medio tabulę, & pupillam ſuper ipſum tenere fortiter.
Cum igitur experimẽtator
inſpexerit
indiuiduum poſitum in medio hoc modo:
axes duorum uiſuum concurrent in hoc indi-
uiduo
, & ſuperponentur duabus diametris, aut erũt æquidiſtantes illis:
& erit axis cõmunis, quem
prius
determinauimus, ſuperpoſitus lineæ extẽſę in medio lõgitudinis tabulę, quę eſt linea h z.
De-
inde
experimẽtator in hac diſpoſitione debet intueri omnia, quę ſunt in ſuperficie tabulę:
tunc aũt
inueniet
unum quodq;
triũ indiuiduorũ, quę ſunt in punctis k, q, t unum: & inueniet lineã k q t etiã
unam
:
linea aũt h z extenſa in longitudine tabulę, inuenientur duę, ſe ſecantes apud indiuiduũ poſi
tum
in medio.
Et ſimiliter duæ diametri etiã, cum experimentator intuetur eas in hoc ſtatu, appare
bunt
quatuor:
utraq; earũ ſcilicet duplex. Deinde experimentator debet ponere pupillã circa alte-
rum
indiuiduorũ, quæ ſunt in duobus punctis k, t, ut duo axes concurrãt in indiuiduo poſito in ex-
tremo
:
deinde intueatur etiã in hac diſpoſitione: & inueniet triũ indiuiduorũ unumquodq; unum:
& lineam poſitã in latitudine etiã unam:
& inueniet lineã mediam extenſam in longitudine tabulæ
duas
:
& utrãq; diametrorũ duas. Cum igitur experimentator cõprehenderit has lineas & indiuidua
poſita
ſuper tabulã:
auferat duo indiuidua, quę ſunt in duob. punctis k, t: & ponat ea ſuper lineã h z,
extẽſam
in lõgitudine, unũ ſcilicet in puncto l, quod ſequitur uiſum, & reliquũ in puncto s, quod eſt
ultra
indiuiduũ poſitum in medio:
deinde uertat tabulam ad ſuam primã poſitionem, & dirigat pu
pillam
ad indiuiduũ poſitũ in medio:
tunc aũt inueniet duo indiuidua, quatuor, & obliqua à medio,
duo
ſcilicet in dextro, & duo in ſiniſtro:
& inueniet ea ſuper duas lineas, quæ in rei ueritate ſunt una
linea
in medio, ſed apparent duę:
& inueniet quælibet duo horũ quatuor ſuper alterã duarũ linearũ.
Et
ſimiliter ſi abſtulerit duo indiuidua ab hac linea, & poſuerit ea ſuper alterã diametrorũ duarũ, u-
num
in parte uiſus, & reliquũ ultra indiuiduũ poſitũ in medio inueniet illa quatuor:
nam utraq; dia
metrorũ
apparebit duplex.
Quaproter apparebunt ſuper utrãq; linearũ, quæ ſunt unius diametri, in
rei
ueritate duo indiuidua, unum in parte uiſus, & aliud ultra indiuiduũ poſitum in medio.
Et ſimi-
liter
ſi poſuerit duo indiuidua ſuper ambas diametros, utrumq;
ſuper alterã diametrum, & poſuerit
in
ea parte uiſus:
inueniet illa quatuor: duo propinqua, & duo remota. Deinde experimentator de-
bet
auferre duo indiuidua à tabula, & ponere alterum eorum ſuper marginẽ tabulæ, ultra punctum
k
, & prope ipſum ualde, utſuper punctum r, & reuertatur tabula ad ſuam primam poſitionem, & di-
rigat
pupillam ad indiuiduũ poſitũ in medio:
tunc inueniet indiuiduũ poſitum in puncto r, unum.
Deinde
auferat indiuiduũ à puncto r, & ponat ipſum in margine tabulæ etiam ultra punctum k, ſu-
per
punctum remotum à puncto k, ut ſuper punctũ f, & dirigat pupillam ad indiuiduum poſitum in
medio
:
quoniã tunc inueniet indiuiduum poſitum in puncto f, duo. Experimentator aũt inueniet
omnia
, quæ diximus, cum direxerit pupillam ad indiuiduũ poſitũ in medio, aut ad indiuiduũ poſitũ
18[Figure 18]d z c s f r t q k l h b n m a in linea recta in latitudine, aut ad punctũ unius li-
neę
, quodcunq;
ſit, & dum duo axes cõcurrunt in
indiuiduo
poſito in medio, aut in aliquo puncto li
neæ
poſitæ in latitudine.
Si ergo experimentator
direxerit
pupillã in illo ſitu ad indiuiduũ, poſitũ
extra
lineam poſitam in latitudine, aut ad pun-
ctum
poſitum extra lineam illam, & concurrerint
duo
axes in aliquo puncto extra lineam poſitam
in
latitudine:
tunc indiuiduum poſitum in medio
uidebitur
duo:
& ſi reliqua indiuidua fuerint in
duobus
punctis k, t:
tũc utrumq; eorum etiã uide
bitur
duo.
Deinde experimẽtator direxerit pu
pillam
ad mediũ indiuiduum, aut ad aliquẽ locũ
lineæ
poſitæ in latitudine:
ſtatim diſpoſitio reuer-
tetur
ut in prima figura.
Igitur à puncto b extra-
hantur
lineæ b k, b r, b f, linea igitur k b eſt maior
linea
b t, [per theſin & 19 p 1] & linea k q eſt æ-
qualis
q t[ex theſi.
] Sic igitur angulus t b q, eſt ma
ior
angulo q b k [per 4 p geometriæ Iordani.
In
triangulo
enim b t k ab angulo t b k, inæqualibus
lateribus
b t, b k comprehenſo, recta b q eſt in me-
diũ
baſis t k:
itaq; angulus q b k ab ipſa b q & ma-
iore
latere b k coprehẽſus, minor eſt angulo t b q,
ab
eadẽ b q & minore latere b t comprehenſo] &
angulus
t b q eſt æqualis angulo k a q [per 8 p 1]
8983OPTICAE LIBER III. ergo àngulus k a q eſt maior angulo k b q. Ergo remotio lineę a k ab axe a q, eſt maior quã rem otio
lineæ
b k ab axe b q:
ſed differẽtia inter has duas remotiones eſt modica: differẽtia enim inter duos
angulos
k a q, k b q eſt parua, & indiuiduum, quod eſt apud punctum k, uidetur ambobus uiſibus u-
num
, quando axes concurrerint in indiuiduo, quod eſt a pud punctum q.
Et duæ lineæ a k, b k, ſunt
æ
quidiſtantes duobus radijs exeuntibus ad indiuiduũ, quod eſt a pud punctũ k, cum duo axes con-
currerint
in indiuiduo, quod eſt apud q.
Similiter diſpoſitio indiuidui, quod eſt apud punctum r, ſci-
tur
:
quoniam radij exeuntes ad ipſum, erũt in uerticatione duarum linearum a r, b r, & uidebitur u-
num
:
& duo anguli r a q, r b q non maxim è differunt: & angulus k b r non habet ſenſibilem quantita
tem
, quando punctum r fuerit ualde propinquũ puncto k.
Declarabitur igitur ex hac diſpoſitione:
quòd
uiſum, cuius diſpoſitio apud duos axes eſt una poſitio in parte, & remotio radiorum exeun-
tium
ad ipſum à duobus uiſibus, non eſt maximè differens:
illud uiſum uidebitur duobus uiſibus
unum
.
Anguli autem f a q, f b q ſunt diuerſi diuerſitate maxima: & indiuiduum, quod eſt apud pun-
ctum
f, uidebitur duo:
quoniã duo axes concurrent in indiuiduo, quod eſt apud punctum q. Decla-
rabitur
igitur ex hac diſpoſitione, quòd uiſum, ad quod poſitio radiorum exeuntium à duobus uiſi-
bus
eſt diuerſa in remotione à duobus axibus maxima diuerſitate, uidetur duo:
licet poſitio eius in
reſpectu
duorum axium eadem eſt poſitio in parte.
Poſitio autem lineæ h q z in reſpectu axium
duorum
uiſuum, eſt poſitio diuerſa in parte:
radij etenim exeuntes ad partem h q à dextro uiſu,
ſunt
ſiniſtri ab axe a q:
radij autem exeuntes ad hanc partem à ſiniſtro uiſu, ſunt dextri ab axe b q:
radij
uerò exeuntes ad partem q z à dextro uiſu, ſunt dextri ab axe a q:
& radij exeuntes ad ipſam à
ſiniſtro
uiſu, ſunt ſiniſtri ab axe b q:
& radij qui exeunt ad ipſum, ſunt diuerſæ poſitionis in parte: &
remotio
duorum radiorum exeuntium ad quodlibet punctum illius lineæ à duobus uiſibus, à duo-
bus
axibus eſt æ qualis:
& iſta linea, & omnia poſita ſuper ipſam, pręter indiuiduum poſitum in me-
dio
, ſemper uidentur duo, cum duo axes concurrerint in indiuiduo poſito in medio.
Declaratum
igitur
eſt ex hac diſpoſitione, quòd uiſum, cuius poſitio in reſpectu duorum axium eſt diuerſa in
parte
, ſemper uidetur duo:
quamuis remotiones radiorum exeuntium ad ipſum à duobus uiſibus,
à
duobus axibus ſint æquales.
Remotiones enim quorumlibet duorum radiorum exeuntium à
duobus
uiſibus ad aliquod punctum eius, erunt in duabus partibus diuerſis.
Quapropter duæ for-
cuiuslibet puncti eius inſtituentur in duobus punctis concauitatis communis nerui à duobus
lateribus
centri.
Et ſimiliter etiam eſt diſpoſitio utriuſque diametrorum. Quoniam radij exeuntes
ad
utramlibet earum à uiſu ſequente ipſam, erunt à medio uiſus, & propinqui axi, & ſub axe, & ſu-
pra
axem:
& radij exeuntes ad ipſam à reliquo uiſu, erunt declinantes à reliquo axe: qui uerò à de-
xtro
uiſu ad ſiniſtram diametrum, erunt ſiniſtri ab axe:
qui autem exeunt à ſiniſtro uiſu ad dextram,
erunt
dextri ab axe.
Et formæ diametrorum iſtarum, & omnia puncta, & omnia poſita ſuper i-
pſas
, uidentur duo, præter indiuiduum poſitum in medio, quando duo axes concurrerint in me-
dio
indiuiduo.
13. Viſibile medio unius uiſus rectè, reliquo obliquè oppoſitum, uidetur geminum. 103 p 4.
Idem
II n.
DEclarabitur igitur exhoc, quòd uiſum, quod in reſpectu alterius uiſus eſt oppoſitum medio
eius
, in reſpectu autem reliqui eſt obliquum à medio, uidetur duo.
Nam formæ puncti, quæ
inſtituitur
in medio alterius uiſi, ueniet ad centrum:
forma uerò puncti obliqui à medio re-
liqui
uiſus, ueniet ad punctum aliud à centro, & obliquum à centro, ſecundum obliquationem pun
cti
ſuperficiei uiſus.
14. Viſibile, in quo concurrunt axes optici, aut radij his propinqui: uidetur unum. 46 p 3.
EX hac igitur experimentatione & expoſitione declaratur bene, quòd uiſum, in quo concur-
runt
duo axes, ſemper uidetur unum:
& quòd unum quod que uiſorum, etiam in quibus con-
currunt
radij, qui ſunt conſimilis poſitionis in parte, inter quos non eſt maxima diuerſitas in
remotione
à duobus axibus, uidetur etiam unum:
& quòd uiſum, in quo concurrunt radij conſimi-
lis
poſitionis in parte, & diuerſæ poſitionis in remotione à duobus axibus maxima diuerſitate, uide
tur
duo:
& quòd uiſum, quod comprehen ditur per radios diuerſæ poſitionis in parte, uidetur duo:
quamuis
remotiones radiorum exeuntium ad ipſum à duobus axibus, ſunt ęquales:
& quòd omnia
iſta
erunt ſic:
dum duo axes concurrent in uno uiſo. Et omnia uiſa aſſueta ſunt oppoſita ambo-
bus
uiſibus, & ambo uiſus inſpiciunt ad quodlibet eorum.
Ergo duo axes duorum uiſuum ſem-
per
concurrunt in eis, & poſitio radiorum reſiduorum, qui concurrũt in communi puncto eorum,
eſt
poſitio conſimilis in parte, & non differt in remotione à duobus axibus maxima differentia.
Et
ideo
quodlibet uiſibilium aſſuetorum uidetur ambobus uiſibus unum:
& nullum uiſibilium uide-
tur
duo, niſi rarò.
Nullum enium uiſibiliũ uidetur duo, niſi cum cõpoſitio eius in reſpectu amborũ ui
fuũ
fuerit diuerſa maxima diuerſitate, aut in parte, aut in remotione, aut in utroq;
. Et poſitio unius
uiſi
apud duos uiſus non diuerſatur quidẽ maxima diuerſitate, niſi rarò.
Cauſſa igitur propter quã
unũquodq
;
uiſorũ aſſuetorũ uidetur unũ ambobus uiſibus, declarata eſt ratiõe & experientia. Et e-
tiã
experimẽtator abſtulerit indiuiduũ, quod eſt in medio tabulę, & inſpexerit mediũ ſectionis,
quę
eſt in medio tabulę:
& intuitus fuerit tũc lineas ſcriptas in tabula: inueniet duas diametros qua
tuor
:
& inueniet ſimul duas illarũ quatuor ꝓpinquas ſibi, & duas à ſe remotas: & etiã oẽs ſe ſecãtes
ſuperpunctũ
mediũ, eſt punctũ ſectiõis duarũ diametrorũ, eſt ſuper axẽ cõmunẽ:
& inueniet
9084ALHAZEN utramque illarum remotarum, magis remotam à medio, quàm ſit in rei ueritate. Deinde cum ex-
perimentator
cooperuerit alterum uiſum:
uidebit duas diametros, & uidebit ſpatium inter eas ma-
ius
, quàm in rei ueritate ſecundum ſuam pyramidationem:
quod autem eſt magis amplum de ipſo,
eſt
latitudo tabulæ:
& apparebit, quòd diameter remota à medio, eſt diameter, quæ ſequitur uiſum
coopertum
.
Ex quo declaratur, quòd duæ diametri, quæ uidentur propinquæ, cum uiſio fuerit in
utroque
uiſu:
ſunt illæ, quarum utraque uidetur uiſu ſequente: & quòd duæ diametri remotæ ſunt
illæ
, quarum utraque uidetur uiſu obliquo.
Propinquitas autem duarum è quatuor eſt: quia cum
duo
axes concurrerint in indiuiduo poſito in medio:
tunc utraque diametrorum comprehende-
tur
à uiſu ſequente per radios ualde propinquos axi.
Quapropter formæ eorum propter hoc e-
runt
in concauitate communis nerui ualde propinquæ centro, & erit punctus ſectionis eorum in
ipſo
centro:
unde uidentur propinquæ ſibi, & medio. Remotio autem duarum è quatuor eſt: quia
utraque
diametrorum comprehenditur etiam alio uiſu obliquo ab ipſo.
Quapropter comprehen-
ditur
per radios remotos ab axe:
& altera comprehenditur per radios dextros ab axe, & reliqua per
radios
ſiniſtros ab axe alio.
Quapropter formæ earum inſtituentur in concauitate communis nerui
remotæ
.
Infigentur enim in duabus partibus contrarijs in reſpectu centri, & etiam remotis à cen-
tro
:
unde duę diametri habent duas formas propinquas ſibi, & duas formas remotas à ſe. Quare ue
comprehendatur remotio utriuſq;
remotarũ à medio, maior quàm ſit ſua remotio uera: eſt: quia
remotio
, quę eſt inter duas diametros, cõprehenditur ab utroq;
uiſu maior, quàm ſit in rei ueritate:
& hoc apparet, quando experimentator cooperuerit alterũ uiſum, & inſpexerit per reliquũ.
Quare
uerò
, quando experimentator cooperuerit alterum uiſum, & inſpexerit per reliquum tantùm:
inue
niat
ſpatium inter duas diametros magis amplum, quàm in rei ueritate:
eſt: quia ſpatium, quod eſt
inter
duas diametros, comprehenditur ab utroq;
uiſu ualde propinquũ uiſui: & omne, quod eſt ual
de
propinquum uiſui, uidetur maius, quàm ſit in rei ueritate.
Et cauſa huius declarabitur pòſt, cum
loquemur
de deceptionibus uiſus.
Ex conſideratione igitur diſpoſitionum diametrorum, quæ ſunt
in
tabula, & indiuiduorum poſitorum ſuper eas, non in medio:
apparet, quòd omne uiſum poſitum
ſuper
axem communem, & comprehenſum à uiſu per axem radialem, comprehenditur in ſuo loco,
ſiue
comprehendatur uno uiſu, & per unũ axem axiũ duorũ uiſuum, ſiue cõprehendatur per duos
uiſus
& ambos axes.
Et declaratur, quòd omne uiſum comprehenſum per unum uiſum & per axem
radialem
, quod uiſum non eſt ſuper axem cõmunem, comprehenditur in loco propinquiore cõmu-
muni
axi quàm ſuo loco uero:
& hoc etiã ſequitur in eis, quæ cõprehenduntur per reſiduos radios,
præter
axem.
Quoniã uiſus comprehenderit rem uiſam ſecundũ quod eſt: & inſtituta fuerit for-
ma
in cõcauitate cõmunis nerui in uno loco:
& continua ſibi inuicem ſecundum continuationẽ rei
uiſæ
:
& punctũ uiſi, quod eſt ſuper axem radialem, cum fuerit ſuper axem cõmunem, uideatur in
loco
propinquiore cõmuni axi, quàm ſuo loco uero:
tunc puncta ſua reſidua etiam uidentur in loco
propinquiore
cõmuni axi, ſuo loco uero, quia ſunt continuata cum parte, quæ eſt apud extremum
axis
.
Et ſi axes duorũ uiſuum concurrerẽt in aliquo uiſo extra axem cõmunem, ſequeretur etiã iſta
diſpoſitio
:
ſcilicet quòd uideretur in loco propinquiore cõmuni axi, quàm ſuo loco uero. Sed iſta po
ſitio
rarò accidit.
Cum enim illi axes duorũ uiſuum cõcurrerint in aliquo uiſo: tunc in pluribus diſ-
poſitionibus
axis cõmunis tranſibit per illud uiſum, & nunquã axes duorum uiſuũ concurrentin
aliquo
uiſo extra axem cõmunem, niſi per laborem aut per impedimentũ cogens uiſum ad hoc.
Et
hæc
diſpoſitio apparetin uiſis aſſuetis.
Nam cum acciderit hoc in aliquo uiſo aſſueto: continget
in
omnibus uiſis continuis cum illo uiſo:
unde poſitio uiſorum inter ſe inuicem tranſmutabitur
propter
hoc.
Et cum poſitio illius uiſi in reſpectu uiſorũ uicinantium non fuerit tranſmutata: tunc
non
apparebit tranſmutatio ſuiloci, cum acciderit in uiſis aſſuetis.
Quando igitur conſideratur hæc
uia
prædicta:
declarabitur ex illa experientia, quòd hoc ſequitur in omnibus uiſis, in quibus cõcur-
runt
axes duorũ uiſuum, quæ ſunt extra axem cõmunem.
Et etiam oportet experimentatorẽ acci-
pere
tres ſchedulas pergameni, paruas, æquales:
& ſcribat in una uerbum aliquod ſcriptura mani-
feſta
:
& in reſiduis ſcribat illam eandem partem: & in illa quantitate & in illa figura: & ponat in diui-
duum
unum in medio tabulæ, ut prius:
& ponat etiam alterum indiuiduum ſuper punctum k. Dein
de
applicet unam ſchedulam cum indiuiduo, quod eſt in medio tabulæ, & aliã in puncto k:
& obſer
uet
, ut poſitio eius ſit, ſicut poſitio primæ ſchedulæ:
& ponat tabulam, ut prius fecit: & dirigat pupil
lam
ad ſchedulam, quę eſt in medio in diuiduo:
& intueatur illam: tunc cõprehendet partẽ ſcriptam
ſuper
illam certa comprehenſione:
& comprehendet ſimul in illa diſpoſitione aliam ſchedulã, & par
tem
ſcriptã in ea, ſed non bene declaratã, ſicut eſt pars ſimilis illi, quæ eſt ſcripta in media ſchedula,
licet
ſint cõſimiles in figura, forma & quãtitate.
Deinde in hac diſpoſitiõe oportet experimentatorẽ
accipere
tertiam ſchedulam manu ſequente punctum k:
& ponat illam in uerticatione duarum ſche
dularum
, quę ſunt in tabula, & in rectitudine extenſionis lineæ, quę eſt in latitudine tabulæ, quæ eſt
in
ſuperficie tabulæ, quantũ ad ſenſum:
ſed tamen ſit remota à tabula: Et huius uerticatio uocetur
uerticatio
facialis.
Et obſeruet experimentator, ut poſitio tertiæ ſchedulæ, & poſitio partis, quæ eſt
in
illa, quando ponit ſchedulã, ſit ſimilis poſitioni duarũ ſchedularũ, quæ ſunt in tabula:
& tunc figat
ambos
uiſus in ſchedulam poſitã in medio, & dirigat pupillam ad ipſam:
& tunc quidẽ cõprehendet
tertiã
ſchedulam, ſi non fuerit multũ remota à tabula:
ſed comprehendet formã partis, quæ eſt in ea,
dubitabilẽ
, non intelligibilẽ, & inueniet eam, ſicut inuenit formã partis ſimilis illi, quæ eſt in me-
dio
tabulę:
nec ſicut inuenit formã partis, quę eſt apud punctũ k, dum ambo uiſus direxerint pupillã
9185OPTICAE LIBER III. ad ſchedulam, quæ eſt in medio. Deinde auferat experimẽtator indiuiduum, quod eſt apud punctũ
k
, & ſchedulam, quæ eſt in illo:
& appropinquet ſchedulam, quam tenet in manu, quouſq; applicet
eam
ad latus ſchedulæ, applicatæ indiuiduo poſito in medio:
& præſeruet ſe, ut ſchedula ſit per-
pendicularis
ſuper lineam poſitam in latitudine:
& dirigat pupillam, ſicut prius, ad ſchedulam po-
ſitam
in medio:
tunc quidem in medio comprehendet ambas partes, quæ ſuntin duabus ſchedu-
lis
comprehenſione manifeſta & certificata, & non erit inter duas formas duarum partium in de-
claratione
& certificatione differentia ſenſibilis.
Dein de experimẽtator moueat ſchedulam, quam
tenet
in manu motu ſubtili ſuper lineam poſitam in latitudine:
& præſeruet ſe, ut ſitus eius ſit, ſicut
erat
prius:
& intendat certificare ſchedulam, quæ eſt in medio, & intueatur bene duas ſchedulas in
hoc
ſtatu:
tunc quidem uidebit, quòd quantò magis ſchedula mota remouetur à medio, tantò ma-
gis
diminuitur declaratio partis, quæ eſt in ea.
Cum igitur uenerit apud punctum k: tunc inueniet
formam
partis intelligibilem, ſed non tantùm, quantum, cum eſſet apud ſuam applicationem cum
ſchedula
, quæ eſt in medio.
Deinde experimẽtator moueat ſchedulam etiam: & extrahat illam à ra
bula
:
& rem oueat illã paulatim & paulatim in uerticatione lineæ poſitæ in latitudine: & intueatur
cõſiderans
optimè;
& dirigat pupillam ad ſchedulã poſitam in medio: quoniã tunc inueniet, quòd
ſchedula
mota, quantò magis remouetur à medio, tantò minus apparebit pars ſcripta in ea, adeò
quòd
erit intelligibilis omnino.
Deinde cum mouerit illam poſt hoc: uidebit, quòd quantò ma-
gis
illa remouetur à medio, tantò magis latebit forma illius partis ſcriptæ in ea.
Et etiam cooperiat
experimentator
uiſum, qui ſequitur punctumt:
& figat tabulam in eadẽ diſpoſitione: & dirigat pu-
pillam
unius uiſus, qui ſequitur punctum k, ad ſchedulam poſitam in medio:
& applicet aliam ſche-
dulam
ad latus ſchedulæ poſitæ in medio, ſicut fecit prius:
tũc quidem inueniet partem, quæ eſt in
alia
ſchedula, manifeſtam, inter quam & ſchedulam poſitam in medio, non eſt differentia ſenſibilis.

Deinde
moueat ſecundam ſchedulam, ut primò fecit:
& intendat ſchedulam poſitam in medio: &
dirigat
pupillam ad ipſam:
tunc quidem inueniet partem, quæ eſt in ſecunda ſchedula apud motũ
latére
.
Et cum peruenerit ad punctum k: tunc erit inter ſuam certificationem in hoc ſtatu, & ſuam
certificationem
apud applicationem ſuam cum ea, quæ eſt in medio:
differentia ſenſibilis. Deinde
moueat
hãc ſchedulam, & extrahat illam à tabula, ut primò fecit:
& intueatur ſchedulam in medio
poſitam
:
tunc quidem inueniet, quòd ſchedula mota, quantò minus remouetur à medio, tantò mi-
nus
diminuitur declaratio, quæ eſt in ea:
adeò quòd forma eius omnino erit intelligibilis: & quan-
magis remouetur à medio, tantò magis latebit.
15. Viſibile in axium opticorum concurſu certißimè uidetur: extratantò certius, quantò
concurſui
fuerit propinquius. 45 p 3.
APparet ergo ex hac conſideratione, quòd manifeſtiſsimum uiſibilium facialium uiſui, quæ
comprehenduntur
ambobus uiſibus:
eſt illud, quod eſt apud concurſum duorum axium: &
quod
eſt propin quius concurſui duorum axium, eſt manifeſtius remotiore:
& quòd forma
remoti
uiſi ad concurſum duorum axium eſt non certificata, licet comprehendatur utroque uiſu.

Amplius
apparet ex hac conſideratione, quòd manifeſtiſsimum uiſibilium facialium, quę compre-
henduntur
uno uiſu:
eſt illud, quod uidetur per axem radialem: & illud, quod eſt propinquius illi,
eſt
manifeſtius, quàm illud, quod eſt remotius:
& quod remotum uiſum à radiali axe habet formã
dubitabilem
, non certificatam.
16. Viſibile magnum ſimul totum æquabiliter non uidetur. 48 p 3.
AMplius apparet, quòd uiſus non comprehendit rem uiſam, quæ eſt remotarum diametrorũ,
uera
comprehenſione, niſi moueat radialem axem ſuper omnes eius diametros, & ſuper o-
mnes
eius partes, ſiue comprehenſio ſit ambobus uiſibus, ſiue uno.
Viſus enim cum fuerit
ſixus
in oppoſitione uiſi, quod eſt maximarum diametrorum, non comprehendet totum uera com
prehenſione
:
ſed ſolùm illud, quod eſt ſuper axem & prope, certificata ſcilicet cõprehenſione: reſi-
duæ
uerò partes eius, & illud, quod remotum eſt ab axe ſcilicet, comprehendetur, ſed non certè, li-
cet
uiſum ſit faciale, & indifferenter, ſiue comprehenſio ſit utroq;
uiſu, ſiue uno tantùm. Poſtea o-
portet
experimentatorem accipere pergamenum quatuor digitorũ in omni diuiſione, in quo ſcri-
bat
lineas ſcriptura ſubtili, tamen manifeſta & intelligibili.
Deinde auferat indiuiduum poſitum
ſuper
tabulam:
& ſuperponat tabulam prope uiſum, ut prius fecit: & erigat pergamenum ſuper li-
neam
poſitam in latitudine, quæ eſt in medio tabulæ:
& dirigat pupillam utroque uiſu ad medium
pergameni
, & intueatur ipſum:
quoniam tunc inueniet ſcripturam, quæ eſt in pergameno, apertã
& intelligibilem:
Sed tamen ſcriptura, quæ eſt in medio pergameni, eſt manifeſtior, quàm quæ eſt
in
extremis:
quando uiſus direxerit pupillam ad medium pergameni, & non fuerit motus ſuper o-
mnes
eius diametros.
Dein de obliquet pergamenum adeò, ut ſecet lineam poſitam in latitudine,
in
puncto poſito in medio tabulæ, quod eſt punctum ſectionis (obliquatio autem pergameni ſu-
per
lineam poſitam in latitudine ſit parua) & inſpiciat ambobus uiſibus medium pergameni:
quo-
niam
tunc inueniet ſcripturam legibilem, ſed non tantùm, quantùm cum pergamenum erat facia-
le
.
Deinde experimentator debet obliquare pergamenum obliquatione maiore prima, ita ut me-
dium
eius ſit ſuper punctum ſectionis:
& dirigat pupillam utroq; uiſu ad medium eius: tunc quidẽ
9286ALHAZEN uidebit ſcripturam latentiorem prima. Deinde etiam obliquet pergamenum paulatim, ita ut me-
dium
eius ſemper ſit in puncto ſectionis, & intueatur ſucceſsiuè:
& tunc inueniet ſcripturam latẽ-
re
apud obl quationes pergameni:
& quantò magis pergamenum fuerit obliquum, tantò magis
latebit
ſcriptura, adeò ut pergamenum appropinquet lineæ extenſæ in medio longitudinis tabulę:

& tunc ſcriptura, quæ eſt in pergameno:
uidebitur multum dubitabilis, & ferè non intelligibilis,
& non certificata.
Deinde oportet experimentatorem uertere pergamenum ad primam poſitio-
nem
:
& erigere ipſum ſuper lineam poſitam in latitudine: & cooperire alterum uiſum: & inſpicere
pergamenum
reliquo uiſu:
& tunc inueniet ſcripturam manifeſtam, & legibilem. Deinde obliquer
pergamenum
, ut prius fecit:
& inſpiciat ipſum uno uiſu: & tunc inueniet ſcripturam latentiorem,
quàm
cum eratapud oppoſitionem facialem.
Deinde obliquet pergamenum plus paulatim & pau
latim
:
& intueatur ipſum multoties: & tunc inueniet, quòd quanto magis obliquatur, tanto ma-
gis
latet pars ſcripta, adeò ut pergamenum appropinquet diametro, quæ ſequitur uiſum apertum.

Declarabitur
ergo ex hac conſideratione, quòd manifeſtiſsimum uiſibilium, quæ ſunt ſuper axem
radialem
:
eſt illud, quod eſt faciale uiſui: & quòd illud, cuius poſitio eſt magis facialis, eſt manife-
ſtius
illo, cuius poſitio eſt minus facialis:
& quòd illud, quod eſt obliquum ab axe radiali obliqua-
tione
maxima, eſt dubitabile, non intelligibile, ſiue uiſio ſit utroque uiſu, ſiue uno.
Deinde oportet
experimentatorem
uertere indiuiduum, quod erat ſuper tabulam:
& ponereipſum in medio tabu-
:
& applicare ipſum ad punctum ſectionis, ut in prima conſideratione. Deinde erigat pergame-
num
ſuper alteram partem lineæ poſitæ in latitudine ſuper uerticationem facialem:
& dirigat pu-
pillam
utroq;
uiſu ad indiuiduum poſitum in medio: In hac quidem diſpoſitione comprehendet
pergamenum
, & ſcripturam, quæ eſt in ipſo:
ſed illud, quod propinquum eſt indiuiduo poſito in
medio
:
erit manifeſtum, & quod remotum eſt ab illo, eſt dubitabile & latens: & quanto magis re
mouetur
ab indiuiduo, tantò magis latet.
Etiterum oportet experimentatorem obliquare perga-
menum
in hoc ſtatu, ita ut ſecet lineam poſitam in latitudine ſuper aliquod punctum alterms eius
partis
:
& ſit parua obliquatio: & dirigat pupillam ad indiuiduum poſitum in medio: tunc quidem
uidebit
ſcripturam, quæ eſt in pergameno latentiorem, quàm cum erat facialis.
Deinde obliquet
plus
pergamenum:
& dirigat pupillam ad indiuiduum poſitum in medio: tunc quidem uidebit
dcripturam
dubitabilem, non manifeſtam, nec legibilem.
Deinde oportet experimentatorem coo-
perire
alterum uiſum, & inſpicere uno uiſu:
& uertat pergamenum in ſua prima poſitione: & erigat
ipſum
ſuper partem lineæ poſitæ in latitudine, quæ ſequitur uiſum inſpicientem:
& dirigat pupil-
lam
unius uiſus ad indiuiduum poſitum in medio:
tunc quidem comprehendet etiam ſcripturam,
quæ
eſt in pergameno, & uidebit illam, quæ eſt prope indiuiduum, manifeſtiorem remota, & uide-
bit
illam, quæ eſt remotiſsima ab indiuiduo, dubitabilem, & non legibilem.
Deinde obliquet per-
gamenum
ita, ut ſecet lineam poſitam in latitudine ſuper punctum partis, ſuper quam erat erectũ,
& inſpiciat indiuiduum poſitum in medio, illo eodem uiſu:
tunc quidem uidebit ſcripturam, quæ
eſt
in pergameno, dubitabilem, & illegibilem magis, quàm cum pergamenum erat faciale.
Dein-
de
obliquet pergamenum magis paulatim ac paulatim, & uidebit, quòd quantò magis obliquatur
pergamenum
, tantò magis latebit ſcriptura.
Apparet ergo exhac conſideratione, quòd uiſum,
quod
eſt faciale, eſt manifeſtius uiſo obliquo:
quamuis uiſum non fuerit ſuper axem radialem, fed
extra
ipſum.
Viſum enim quando multùm eſt obliquum, latet multùm, licet non ſit ſuper axem ra-
dialem
, ſiue uiſio ſit utroque uiſu, ſiue uno tantùm.
Et iterum oportet experimentatorem auſerre
indiuiduum
à tabula:
& erigere pergamenum ſuper extremum tabulæ: & ſuperponere finem erus
fini
latitudinis tabulæ, qui eſt c d:
& dirigat pupillam utroq; uiſu ad medium pergameni: quoniam
tunc
inueniet ſcripturam manifeſtam & legibilem.
Deinde obliquet pergamenum ita, ut ſecetla-
titudinem
tabulę ſuper punctum z, quod eſt in medio latitudinis tabulę, & dirigat pupillam utro-
que
uiſu ad medium pergameni:
tunc quidem uidebit ſcripturam latentiorem, quàm prius. Dein-
de
addat in obliquatione pergameni paulatim & paulatim:
& uidebit ſcripturam latére paulatim
& paulatim, adeò, utſi obliquatio pergameni fuerit maxima:
uideat ſcripturam ualde latentem in
eadem
diſpoſitione, in qua erat, quando conſiderabatur in medio tabulæ.
Et ſimiliter ſi conſidera-
uerit
ipſum in hoc loco uno uiſu.
Deinde oportet experimentatorem ponere indiuiduum ſuper-
punctum
z, & erigere pergamenum ſuper alteram partem latitudinis, apud extremum tabulæ, ſi-
cut
fecit in medio tabulæ:
& dirigat pupillam ad indiuiduum poſitum in medio, & intueatur per-
gamenum
, & conſideret ſcripturam:
tunc enim uidebit diſpoſitionem, ſicut uidebateam, quan-
do
erat in medio tabulæ, ſiue conſideretur utroque uiſu, ſiue uno.
Deinde oportet experimenta-
torem
etiam experiri ſchedulas paruas, quas præ diximus, apud extremum tabulæ, & uidebit diſ-
poſitionem
in eis, ſicut cum erant in medio, ſcilicet, quòd pars, quæ eſt in media ſchedula, eſt
manifeſtior
parte, quæ eſt in ſchedula remota à medio:
& quantò ſchedula magis eſt remota à me-
dio
, tantò magis latebit pars.
Sed tamen uidebit, quòd remotio à medio, apud quam latet pars po
ſita
in extremo, quando conſideratio fuerit apud extre mum tabulæ, eſt proportionalis ad remo-
tionem
à medio, apud quam latet pars poſita in extremo, quando conſideratio fuerit in medio ta-
bulæ
:
eſt enim ſecundum remotionem radiorum exeuntium ad extremum ab axe. Proportio igi-
tur
remotionis, apud quam latet forma poſita in extremo, à forma poſita in medio, ad remotionem
formæ
poſitæ in medio, eſt eadẽ proportio in conſideratione apud mediũ tabulæ, & in conſidera-
tiõe
apud extremũ eius.
Et ſimiliter etiã ſi experimẽtator abſtulerit tabulã; & poſuerit pergamenũ,
9387OPTICAE LIBER III. in quo eſt ſcriptura in maiore diſtantia, quàm longitudo tabulæ ſit, & ubi poſsit legere ſcripturam:
& fuerit faciale uiſui:
& intueatur ipſum: deinde obliquauerit ipſum in ſuo loco: inueniet ſcriptu-
ram
latêre:
& ſi magis obliquauerit, magis latebit, ita quòd ſi multùm obliquauerit ipſum, adeò ut
poſitio
eius ſit propin qua poſitioni radiorum exeuntium ad medium eius:
tunc uidebit ſcripturã
in
pergameno latentem ualde, adeò, ut non poſsit legi:
& hoc uidebit, ſiue conſideretur utroque
uiſu
, ſiue uno tantùm.
Et ſimiliter cum fixerit aliquam ſchedularum paruarum in loco oppoſito ui
ſui
remotiore, quàm ſit longitudo tabulæ:
& poſuerit ipſam facialem uiſui: & direxerit pupillam ad
ipſam
utroque uiſu:
& poſuerit aliam ſchedulam obliquam ſuper illam, aut dextrorſum aut ſini-
ſtrorſum
:
& erexerit eam ita, ut ſit facialis: inueniet eam latentiorem. Deinde ſi aliquis mouerit
ſecundam
ſchedulam, & remouerit eam paulatim & paulatim à ſchedula, ad quam dirigit pupil-
lam
:
inueniet, quòd forma partis, quæ eſt in ſchedula, quæ eſt in extremo, quantò magis illa re-
motior
eſt à ſecunda ſchedula, tantò magis latet, adeò ut fiat illegibilis omnino.
Et ſimiliter ſi con-
ſiderauerit
has duas ſchedulas, uno uiſu:
inueniet talem diſpoſitionem.
17. Viſibile uiſui directũ, certißimè uidetur: obliquũ tantò minus, quantò obliquius. 33 p 4.
DEclaratur ergo exiſtis conſiderationibus omnibus, quòd manifeſtiſsimum uiſibilium in o-
muibus
remotionibus eſt illud, quod eſt ſuper axem radialem:
& quòd illud, quod eſt pro-
pinquius
axi, eſt manifeſtius remotiore ab ipſo:
& quòd uiſum remotum ab axe maxima re
motione
, eſt dubitabilis formę, certificabilis, & indifferenter, ſiue uiſio ſit uno uiſu, ſiue utroq;
.
Amplius
etiam quòd uiſum faciale eſt in omnibus remotionibus manifeſtius uiſo obliquo:
&
quòd
quantò magis poſitio uiſi appropinquat poſitioni faciali, tantò erit manifeſtius:
& quòd ui-
ſum
obliquum ſuper lineas radiales obliquatione maxima, habet formam multùm dubitabilem, &
certificatam à uiſu, ſiue uiſio ſit uno uiſu, ſiue utroq;
, & ſiue uiſum ſit ſuper axem, ſiue extra axẽ.
Quare
uerò uiſum multùm obliquum ſit dubitabilis formę, licet remotio eius ſit mediocris, & licet
magnitudo
ſit comprehenſa, ſecundum quod eſt:
& quare uiſum faciale ſit manifeſtius obliquo,
hæc
eſt:
quia forma uiſi multùm obliqui inſtituitur in ſuperficie uiſus cõgregata propter ſuam ob-
liquationem
.
Quoniam cum uiſus fuerit multùm obliquus, tunc angulus, quem ſubtendit uiſum
ſuper
centrum uiſus, erit paruus, & pars uiſus, in qua inſtituitur forma illius uiſi, erit minor multò
parte
, in qua inſtituitur forma illius, ſi fuerit faciale uiſui, & partes eius paruæ ſuſtentantur apud ui
ſum
angulis inſenſibilibus, propter maximã obliquationem.
Pars enim parua cum multùm fuerit
obliqua
:
tunc duæ lineæ exeuntes à centro uiſus ad extrema illius partis, fient quaſi una linea.
Quapropter
ſentiens non comprehendit angulum contentum inter eas, neque partem, quam di-
ſtinguit
ex ſuperficie uiſus.
Et uiſum multùm obliquum erit dubitabile, quia forma eius, quæ infi-
gitur
in uiſu, erit congregata maxima congregatione, & partes eius paruæ erunt inſenſibiles, & i-
deo
forma eius erit dubitabilis.
Et ideo ſi in huiuſmodi uiſo fuerint ſubtiles intentiones, non com
prehendentur
à uiſu propter latentiam ſuarum partium paruarum, & propter congregationem
formæ
.
Viſum autem faciale eſt è contrario. Nam forma eius, quæ inſtituitur in uiſu, erit ordinata
ſecundum
quod eſt in ſuperficie uiſi, & partes eius paruæ, quæ poſſunt com prehendi à uiſu, erunt
manifeſtæ
& ordinatæ in ſuperficie uiſus ſecundum ſuam ordinationem in ſuperficie uiſi:
& tunc
forma
erit manifeſta, & non dubitabilis.
Et uniuerſaliter intentiones ſubtiles, & partes ſubtiles, &
ordinatio
partium uiſi non comprehenduntur à uiſu uera comprehenſione, niſi cum forma impri-
mitur
in ſuperficie membri ſentientis, & inſtituitur quælibet pars eius in parte ſenſibili ſuperficiei
membri
ſentientis.
Et cum uiſum fuerit multùm obliquum: tunc forma eius non imprimetur in
uiſu
, neque formæ aliquarum partium paruarum infigentur in parte ſenſibili uiſus.
Hoc enim non
fit
, niſi quando uiſum fuerit faciale, aut quando obliquatio eius fuerit parua, & fuerit remotio eius
ſimul
ex remotionibus mediocribus, in reſpectu remotionum, quæ ſunt in illo uiſo.
Comprehen-
ſio
uerò magnitudinis uiſi obliqui multùm, ſecundum quod eſt, cum fuerit in remotione medio-
cri
, licet obliquatio eius ſit maxima:
non eſt ex ipſa forma uiſi, quæ inſtituitur in uiſu, tantùm, ſed
ex
ratione extra formam, ſcilicet ex hoc, quòd comprehendens comprehendit diuerſitatem dua-
rum
remotionum extremorum eius, cum hoc, quòd comprehendit menſuram formæ.
Et cum ui-
ſus
comprehenderit diuerſitatem remotionis duorum extremorum uiſi multùm obliqui, & com-
prehenderit
differentiam maximam inter eas:
ſtatim uirtus diſtinctiua imaginabitur poſitionem il
lius
uiſi, & comprehendet menſuram eius ſecundum diuerſitatem remotionum duorum extremo-
rum
eius:
& ſecundum menſuram partis, in qua inſtituitur forma: & ſecundum menſuram anguli,
quem
ſubtenditilla pars apud centrũ uiſus, non ſolum modò exipſa forma.
Et uirtus diſtinctiua
cõprehenderit
diuerſitatẽ duorũ extremorũ uiſi multũ obliqui, & cõprehẽderit obliquationẽ eius:

ſtatim
percipiet congregationẽ formę.
Cõprehendit ergo menſurã eius, ſenſerit quantitatẽ obli
quationis
eius non ſecundum menſurã formæ, ſed ſecundũ poſitionẽ eius.
Et partes paruæ & ſub-
tiles
intentiones, quæ ſunt in uiſo, non poſſunt comprehendi ratione, ſi uiſus non ſenſerit illas par
tes
, aut illas intentiones.
Latentia igitur formæ uiſi accidit ex congregatione formæ eius in uiſu, &
ex
latẽtia partiũ eius paruarũ.
Et apparẽtia formæ uiſi fuerit in remotione mediocri, eſt propter
impreſsionẽ
formę in uiſu, ſecũdũ eſt, & propter hoc, quòd ſentit uiſus partes eius paruas.
Qua-
re
igitur forma uiſi maximè obliqui ſit dubitabilis, forma aũt uiſi facialis ſit manifeſta, declaratum
eſt
.
His aũt declaratis, incipiẽdũ eſt à ſermõe de deceptiõe uiſus, & declarãdę cauſſę & ſpecies earũ.
9488ALHAZEN
DE CAVSSIS, QVIBVS VISVI ACCIDIT DE-
ceptio
. Cap. III.
18. Ad uiſionem perficiendam octo neceſſaria ſunt: quorum quodlibet ad uitandum allu-
cinationes
, uiſibili ſymmetrum eſſe oportet. 1. 2. 13. 14. 15. 16. 19. 56 p 3. 1 p 4. Vide 36 n 1.
DEclaratum eſt in libro primo [36 n] quòd ad hoc, ut formas corporis uiſi directè uiſus com
prehendat
, neceſſaria eſt quorundam aggregatio, quæ ſunt Longitudo:
Oppoſitio: Lux non
multùm
debilis:
Soliditas corporis: Magnitudo eiuſdem: Raritas intermedij aeris: ſi enim
adfuerit
alicuius horum defectus, non erit uiſus.
Planum eſt etiam exlibro ſecundo [12. 13. 20 n]
quòd
nihil poteſt uiſus comprehendere ex corporibus, niſi in tempore.
Tẽpus igitur eſt unum eo-
rum
, quæ neceſſaria ſunt ad hoc, ut fiat uiſus.
Similiter infirmitas oculi impedit uiſum: quare ſani-
tas
erit unum neceſſariorum.
Amplius iam explanatum eſt in parte præcedente [15. 17n] quòd
corpus
multùm elongatum ab axe, occultatur uiſui:
& ſi multùm tunc fuerit declinatum, non ple-
comprehendetur.
Neceſſarius ergo eſt ſitus ad complementum uiſus, cum non plena fiat com-
prehenſio
, niſi in ſitu determinato.
Sunt ergo octo neceſſaria ad operationem uiſus, Longitudo:
Situs
:
Lux: Magnitudo corporis: Soliditas: Raritas aeris: Tẽpus: Sanitas uiſus. Et quodlibet iſto-
rum
latitudinem habet proportionatam ad rem uiſam.
Verbi gratia, corpus aliquod ab aliqua di-
ſtantia
plenè comprehenditur, ab alia non plenè:
& inter illas diſtantias eſt latitudo magna, in qua
fit
plena comprehenſio illius corporis, quæ eſt latitudo longitudinis, reſpectu tanti corporis, & ſe-
cundum
quod maius fuerit corpus, maior erit latitudo diſtantiæ eius.
Pari modo cum magna fue-
rit
corporis alicuius declinatio:
non comprehendentur notæ, uel particulæ, quæ ſunt in eo: ſi autẽ
in
eadem declinatione uideatur corpus, in quo maioris quantitatis notæ, uel partes minus minutę
fuerint
:
comprehendentur: in minore autem declinatione corporis primi, uidebuntur eius minu-
tiæ
:
& eſt inter has declinationes latitudo. Similiter corpus paruum circa axem ſitum uidetur: mul
tùm
elongatum, occultatur:
& in eadem elongatione corpus maius uidebitur. Palàm ergo, quòd
ſitus
habet latitudinem proportionatam ad corporis magnitudinem & minutias eius.
Lucem pla-
num
eſt habere latitudinem:
fortitu do enim lucis cum magna fuerit, obfuſcat apparentiam corpo-
ris
:
& ſimiliter etiam eiuſdem debilitas: ſed erit corporum apparentia in lucibus intermedijs. Præ-
terea
in luce aliqua quædã partes corporis cõprehenduntur, & in eadẽluce aliæ minutiſsimæ ab-
ſconduntur
, quæ in luce maiore uiderẽtur.
Eſt ergo latitudo lucis proportionata ad magnitudinẽ
corporis
.
Magnitudo corporis habet latitudinẽ: Si enim partes rei uiſæ fuerint proportionales
totali
:
occultabũtur uiſui: ſi uerò fuerint ꝓportionales, & corpus totale fuerit modicũ, adhuc ab-
ſcondentur
.
Vnde in auibus & animalibus minutis particulas aliquas percipimus, licet ſint pro-
portionales
eis:
Si aũt magnũ fuerit corpus uiſum, & partes eius ꝓportionales: latebũtuſque-
adeò
.
Eſt igitur latitudo magnitudinis rei uiſæ proportionata ad totale corpus, cuius pars fuerit.
Soliditas
aũt habet latitudinẽ ꝓportionatã ad rem uiſam.
Si enim in corpore aliquo coloracutus
fuerit
:
licet paucæ ſoliditatis: uideri poterit, quòd eadẽ ſoliditate manẽte accideret, ſi color eſſet
obtuſus
.
Raritas aeris habet latitudinẽ. Si enim uiſui & ſcripturæ interponatur aer parũ ſolidus, ut
flãma
uel fumus, ſcriptura diſcernetur, pergamenũ tamẽ uidebitur:
& ſic in huiuſmodi alijs. Eſt
ergo
proportionata hæc latitudo ſecũdũ uiſa.
Tempus habet latitudinẽ. Si quis enim per foramen
inſpiciat
corpus, quod ſtatim tranſeat, non percipietur.
Similiter motus trochi (quia uelociſsi-
mus
) in tempore multùm paruo non attenditur.
Similiter accidit in motu multùm paruo. Sani-
tas
habet latitudinem.
In quadam enim infirmitate minutiæ corporis uiſi ab ſconduntur, in mino-
re
percipiuntur.
Et generaliter quilibet ſitus, in quo non uerificatur forma rei uiſæ, ſicut eſt in ueri-
tate
, eſt ſitus egreſſus à remperantia ad rem uiſam illam proportionata.
Egreditur autem ſitus rei
uiſæ
à temperamento in longitudine:
uel propter maximum longitudinis excrementum: uel maxi
mam
eius diminutionem.
In ſitu ſit egreſsio à temperantia per maximam ab axe elongationem:
per
ſitus corporis reſpectu duorum uiſuum diuerſitatem:
per maximam eius decliñationem. In lu-
ce
egreſſum à temperantia efficit fortitudo maxima eius, uel debilitas nimia.
In magnitudine di-
minutio
quantitatis rei uiſæ.
In ſoliditate raritatis intenſio. In aere nimia eius ſpiſsitudo. In tèmpo-
re
minima eius duratio.
In ſanitate debilitas uiſus maxima, uel eius immutatio ſecundum ægritu-
dinem
.
Habet autem temperamentum latitudinem, quæ ſic patebit. Viſo aliquo corpore, & pau-
lulum
à uiſu elongato uel adducto:
dum uidetur diſtans à ueritate inſenſibili proportione, adhuc
eſt
de temperamento:
& ita donec proportionalis ſit, & ſenſibilis apparentiæ mutatio. Menſura-
tur
etiam temperamenti latitudo in quolibet iſtorum ſecundum proportionem eius ad alia ſeptẽ:

& ſecundum colorem & partium corporis paruitatem.
Igitur latitudo temperamenti longitudinis
attenditur
, & ſecundum colorem & ſecundum minutias, quæ in corpore fuerint, & ſecundum lu-
cem
, & ſexalia, quæ dicta ſunt.
Secundum coloris uarietatem: quoniam corpus fortis & acuti co-
loris
, à maiore longitudine percipitur, quàm obſcuri & debilis.
Vnde latitudo temperamenti
longitudinis
maior, eſt proportionata magis ad colorem fortem, quàm ad debilem.
Similiter ſi
fuerint
in corpore uiſo notæ notabiles, à maiore longitudine comprehendentur, quàm ſi multùm
paruæ
.
Vnde maior longitudinis temperantia, reſpectu partium corporis notabilium, quàm reſpe
ctu
minutarum.
Pari modo maius eſt temperamẽtum longitudinis ad rectam corporis oppoſitio-
9589OPTICAE LIBER III. nem proportionatum, quàm ad eius declinationem. Similiter erit maius ſecundum propinquita-
tem
corporis ab axe, quàm elongationem.
Eodem modo maior eſt temperamenti longitudinis la-
titudo
in fortiluce, quàm in debili.
Et maior, ſi corpus uiſum fuerit magnum, quàm ſi paruum.
Similiter
corpus multùm ſolidum à maiore longitudine percipitur, quàm minus ſolidum.
Vnde
ſoliditati
corporis proportionatur longitudinis temperamentum.
Ad qualitatem aeris propor-
tionatur
temperamentum longitudinis:
quoniam ſpiſsitu do aeris ab aliqua longitudine corpora
uiſui
abſcondit, quæ ab eadem, uel à maiore longitudine, claritas exponit.
Temporis quantita-
ti
proportionatur temperamentum longitudinis.
Quoniam in tempore aliquo motus corporis
percipitur
ab aliqua longitudine, & à maiore percipietur in maiore tempore.
Pari modo in aliquo
ſtatu
ſanitatis uiſus, in maiore longitudine uidebitur corpus, quàm in minore.
Similiter menſura-
tur
temperamentum ſitus, ſecundum proportionem factam ad longitudinem, ad colorem, ad mi-
nutias
corporis, ad lucem, & ad alia, quæ enumerauimus.
Et tu conſidera, & ſingulis adapta, & ui-
dere
poteris facile:
& eodem modo proportionabis temperamentum cuiuslibet iſtorum ad omnia
alia
, & uidebis, quod dictum eſt per ſingula.
Quando ergo ſingula eorum, quæ enumerata ſunt,
fuerint
in latitudine temperamenti ſui:
apparebit ueritas formæ rei uiſæ, ſicut eſt in re: quando au-
tem
non apparet forma, ſicut eſt in ueritate, egreſſum eſt uel aliquod prædictorum à temperamen-
to
, aut plura eorum.
Igitur cauſſa, quare erret uiſus in comprehenſione formarum, eſt, niſi egreſ-
ſus
alicuius prædictorum à temperamento, aut plurium.
Et hæc dicenda in hac erant parte.
DE DISTINGVENDIS ERRORIBVS VI-
ſus
. Cap. IIII.
19. In uiſione erratur aut ſolo uiſu: aut anticipata notione: aut ſyllogiſmo.
PLanum eſt ex libro ſecundo [10 n] quòd comprehenſio rerum fit per ſenſum, ſcientiam, ſyl-
logiſmum
.
Cum autem accidit error ιn his, quorum fit comprehenſio perſolum ſenſum: ſci-
mus
quòd eſt error ſenſus tantùm.
Cum uerò in ijs, quæ per ſcientiam comprehendit, quis
errauerit
:
in ſcientia tantùm erit error. Si uerò in his, quæ per ſyllogiſmum comprehenduntur, er
ret
quis:
erit error in ſyllogiſmo tantùm. Senſus acquirit lucem & colorem tantùm, ſicut dictum
eſt
[17 n 2.
] Scientia uero prætendit ea, quæ prius ſunt uiſa & in uiſu habita, ut lux ſolis cogno-
ſcitur
, quòd plurimùm uiſa ſit, & inter lucem ſolis & lunæ diſcernitur:
& licet, fiat comprehenſio
lucis
per ſenſum tantùm:
tamen per ſcientiam accidit diſtinctio lucis. Similiter accidit per ſcien-
tiam
notitia figurarum, ut trianguli, quadrati, circuli, & aliarum ſimilium.
Similiter notitia aſperi-
tatis
, læuitatis, umbræ, decoris, & ſimilium.
Per ſyllogiſmum fit comprehenſio eorum, quæ ſu-
prà
explanauimus, licet ea non plurimùm nouerit ſenſus.
Omnis autem comprehenſio rerum con
tinetur
ſub aliquo horum trium modorum:
& cum error accidit in comprehenſione formarum,
non
accidit, niſi in aliquo iſtorum.
Accidit error ſenſui, ſi corpus, in quo ſit multa colorum parti-
cularium
diuerſitas, occurrat uiſui ſub luce multùm debili, ut ueſtis aliqua diuerſis coloribus & mi
nutis
picturata, apparebit unius coloris.
Et erit error in ſenſu propter lucem à temperamento ſuo
egreſſam
, cæteris a temperantia non egreſsis.
In ſcientia error accidit, cum in magna longitudine
uidetur
aliquando homo notus, æſtimatur eſſe alius, ſimiliter cognitus:
unde ab aliqua longitu-
dine
uidens fratrem, putat ſe uidere patrem, uel aliquem in hunc modum.
Et eſt error in ſcientia,
propter
egreſſum ſolius longitudinis à temperamento.
In ſyllogiſmo accidit error, ut quando mo-
tis
nubibus, æſtimatur eſſe lunæ motus.
Et accidit error iſte ex intemperata longitudine. Quo-
niam
quando uiſilongitudinis eſt temperantia, non euenit ita:
ut baculum fundoaquæ infixum,
& aquam ſupereminentem, in motu etiam immotum uidemus, & motum tranſeuntis aquæ per-
cipimus
.
Accidit autem error prædictus in motu lunæ, cum nubes fuerint multæ & continuæ. Et
cauſſa
eius eſt:
quoniam ſicut patuit ſuperius, [49 n 2] non comprehenditur motus, niſi per ac-
ceſſum
alicuius ad aliquid, uel receſſum conſideratum.
Cum ergo paucitas fuerit nubium: poſſu-
mus
diſcernere motus earum propter uniuſcuiuſq;
ad ſtellam aliquam acceſſum apparentem, aut
receſſum
:
cum uerò cœlum nubibus fuerit coopertum, propter continuitatem earum non diſcer-
nimus
motum, ueruntamen lunam modò in una parte uidemus, modò in alia:
unde ipſam mo-
tu
celerrimo moueri concludimus.
Eodem modo erit error per ſitum à temperamento egreſſum,
& per unum quodque octo ſuprà dictorum in comprehenſione per ſenſum, per ſcientiam, & per
ſyllogiſmum
.
DE QVALITATIBVS DECEPTIONVM VISVS, QVAE
fiunt
ſolo ſenſu. Cap. v.
20. Erratur ſolo uiſu in luce & colore, propter ſingulorum uiſionem perficientium aſymme-
triam
. 156 p 4.
EX prædictis palàm, quòd non fit comprehenſio per ſenſum, niſi lucis & coloris tantùm. Non
ergo
error accidit ſenſui, niſi in luce & coloretãtùm.
Nec accidit perlucem aut colorem, ni-
ſi
propter intemperatam debilitatẽ eius aut fortitudinem:
uel propter colorum minutorũ &
9690ALHAZEN debilium diuerſitatem. Et hæc colorum diuerſitas in luce debili uenitad oculum, tanquam aliquid
obſcurum
aut tenebroſum:
& etiam in luce forti, quando ſubſtantia colorum fuerit ualde parua.
Longitudo
inducit errorem ſenſus, cum temperata fuerit elongatio corporis à uiſu, & fuerint in
corpore
partes minutę in coloribus diuerſę, ad quas prop ortionata partiũ elongatio fit intempera
ta
:
apparebit enim corpus illud unius coloris tantùm: quoniam extra temperantiam eſt longitu-
do
, reſpectu particularium, licet omnia alia conueniant in temperantia.
Et eſt error iſte ſenſualis,
cum
ſenſus ſit comprehenſiuus coloris.
Situs ſenſum errare facit, cum maxima fuerit corporis ui-
ſi
declinatio:
occultabuntur uiſui minutæ eius particulæ. Et ſi in partibus minutis fuerit colorum
diuerſitas
:
apparebit in totali corpore colorum unitas. Et accidit error propter ſitũ tantùm. Quia
oppoſito
corpore uiſui, in ſitu recto, alijs (ſicut ſunt) immotis, percipientur etiam partes corpo-
ris
& coloris, cum ſolus ſitus egreſſus ſit à temperamento.
Idem error accidit ex ſitus intemperan-
tia
, cum elongatio partium minutarum ab axe fuerit magna.
Lux multùm debilis errorem facit, ab-
ſcondit
enim uiſui particulas corporis, & prætendit unitatẽ tenebroſi coloris:
& ſi lux ad temperã-
tiam
reduceretur:
diuerſitas colorum aut diminutio partium non occultaretur: quoniam lux ſola
extra
temperantiam eſt ſita.
Magnitudo errorem inuehit. Cum enim partes corporis minutiſsimæ
diſsimiles
fuerint in totali colore:
latebunt uiſum partes illæ propter ſuam paruitatem, & ſimiliter
corum
colores:
& apparebit color unicus in corpore, magnitudine ſola extra temperantiam ſita:
quod
appareret, ſi paruitas partiũ extra tẽperamentũ non exiret.
Soliditas cauſſa eſt erroris ſem
ſualis
, ſi remiſſa fuerit ſoliditas, ut in cryſtallo:
unde cum ei ſupponitur corpus coloratum, uidetur
cryſtallus
colore illo affecta, propter ſoliditatis paruitatem à temperamento egreſſam:
quod non
accideret
, ſi cryſtallus magis ſolida eſſet.
Ex raritate aeris procedit error ſenſualis: cum intercidit
inter
uiſum & corpus oppoſitum, flamma, licet fortis coloris ſit corpus uiſum:
uidebitur tenebro-
ſum
.
Et ſola raritas aeris egreſſa eſt temperamentum. Tempus eſt cauſſa erroris: quoniam ſi ſubitò
ſuper
corpus diuerſorum colorum fiat uiſus directio:
apparebit color ſingularis, donec prolonge-
tur
inſpectionis duratio:
luce dico, ſub qua comprehenditur corpus, non forti. In luce enim debi-
li
non ſtatim immutatur uiſus ſecundum quemlibet colorum particularium:
quod accideret in lu-
ce
forti.
Viſus aliquan do errorem prætendit: Luce enim forti in uiſum cadente: læditur uiſus, &
ſtatim
ad colorem alicuius corporis conuerſus, ipſum tenebroſum recipit, donec paululum ſtete-
rit
, & læſio receſſerit.
Pari modo cum aderit oculi infirmitas: occultabitur uiſui colorum ueritas.
Vnde
error eſt ex ſola uiſus qualitate à temperamento recedente.
Patet ergo, quòd accidanterro-
res
uiſui ſecundum quo dlibet prædictorum conſiderati.
Et acciduntin ſenſu tantùm: cum ex ſolo
ſenſu
fiat comprehenſio colorum.
DE QVALITATIBVS DECEPTIONVM VISVS, QVAE
fiuntin
ſcientia & cognitione. Cap. VI.
21. Erratur anticipata nõtione: cum forma anticipata, obiecto uiſibili perperam aßimila-
tur
, propter ſingulorum uiſionem perficientium aſymmetriam. 155 p 4.
DIctum eſt in ſecundo libro, [14. 67 n] quòd non niſi per ſcientiam fit definitionis rei acqui-
ſitio
.
Peruenit enim definitio ex ſimilitudine uel diſsimilitudine alicuius rei alia, in com-
muni
forma.
Et proprium eſt ſcientiæ communicare rem uiſui præſentem cum re prius ui-
ſa
in ſorma recepta:
& ex hac communicatione acquiritur definitio rei cuiufcunque. Diuerſifica-
tur
autem ſcientia in ſcientiam ideæ uniuerſalis, aut ſingularis, aut utriuſque.
Et omnis error ſci-
entiæ
erit error in aliquo iſtorum, aut in utroque.
Cum ergo res aliqua, aut alia, aut alterius ſpe-
ciei
apparet, quàm ſit in rei ueritate:
erit error in definitionis aſsignatione. Nec accidit error iſte,
niſi
aliquod prædictorum fuerit extra temperamentum.
Error ſcientiæ in longitudine erit: ſi à lon
gitudine
magna uideatur homo notus:
apparebit forſitan eſſe alius uidenti notus. Vnde aliquan-
do
uidens Petrum, uiſum dicit eſſe Martinum, cum conſtet utrumq;
ei eſſe notum. In forma com-
muni
erit error:
ſi quis ab aliqua longitudine uideat equum, & puter ſe uidere aſinum. In utraque
formarum
, ſcilicet ſingularis & cõmunis, eſt error:
ut ſi quis à longitudine maxima uideat equum
ſibi
notum, & æſtimet ſe uidere aſinum ſibi cognitum.
Pari modo accidit error in arboribus tri-
plex
:
in indiuiduis: in communibus formis: in utriſque. Vnde aliquando una amygdalus æſtima-
tur
alia:
aliquando à longitudine magna pyrus æſtimatur amygdalus: aliquando pyrus Petri, cre-
ditur
amygdalus Martini.
Eadem triplicitas erroris ex longitudine accidit plurimum in ueſtibus,
lapidibus
, & alijs.
Aliquando uidetur res ignota, & contingit error in ſcientia: ſicut ſi aliquis ui-
derit
ignem longè remotum in aere, æſtimat forſitan ſe ſtellam uidere.
Planum autem, quemlibet
errorem
prædictum cadere in ſcientiam, cum in eo fiat aſsignatio definitionis rei uiſæ, quæ non
eſt
in ea, in ueritate.
Palàm etiam, quòd accidit error præfatus exlongitudine extra temperamen-
tum
exeunte.
Ea enim ad temperamentum reducta, alijs erroris cauſsis (ſicut ſunt,) manenti-
bus
, non accidit error in ſcientia prædictus.
Situs errorem infert ſcientiæ, cum corpus aliquod
multùm
fuerit elongatũ ab axe:
non erit certa formæ cõprehenſio. Vnde ali quando in hoc ſitu Pe-
trus
æſtimabitur Martinus, aliquãdo equus æſtimabitur eſſe aſinus.
Et in hac incertitudine forſan
eligetur
ueritas, forſan falſitas.
Cum enim in hoc ſtatu incertum ſit iudiciũ: caſualis electio erit. Ac-
9791OPTICAE LIBER III. cidit autem error ex intemperamento ſitus: quoniam ipſo ad tẽperantiam reducto, non errabit iu-
dicium
ex ſcientia ſumptum.
Pari modo in magna corporis declinatione non uerificantur particu-
minutæ.
Vnde accidit in hoc ſitu error figuræ, coloris, magnitudinis. Forſan enim quadratum ui-
detur
circulare:
& ita error in quantitate & colore. Egreſsio lucis à temperamẽto errorẽ inducit ſci
entiæ
.
Debilitas enim lucis nimia errorem infert formę. Vnde accidit error in crepuſculis, in anima
libus
, ueſtib.
arboribus, ſcilicet triplex, uel in indiuiduo, uel in ſpecie, uel in utroq; : quod non acci-
deret
in temperata luce.
Amplius ſi fuerit egreſsio lucis à temperamento proportionato uiſo, oppo
ſito
uiſui:
accidet error prædictus, licet non ſit intemperata in ſe lux: ſicut euenit in quadam aue ara
bicè
aluerach dicta:
non enim uideri poteſt, niſi de nocte: egreditur enim lux à temperamẽto, reſpe
ctu
illius:
percipitur aũt de nocte, ſicut ignis: de die uerò plenè diſcernatur, forſan papilio (cui
eſt
ſimilis) putabitur.
Etaccidit error in definitione rei ex intemperata luce. Quantitas extra tem-
perantiam
ſita errare facit ſcientiam.
Vn de aliquan do formica præ ſui paruitate æſtimatur muſca
tritico
innata:
& aliquando eadẽ de cauſſa ſinapis granũ reputatur naſturtium. Soliditas à tẽpera
mento
egreſſa errorẽ efficit, ut cryſtallo cõtinuatur corpus rubeum, alia cryſtalli facie uiſui oppo
ſita
:
æſtimabit uidens colorẽ cryſtalli, eſſe rubedinẽ: unde error eſt ſcientiæ, quia in coloris defini-
tione
.
Raritas aeris nimis diminuta, erroris eſt cauſſa: unde in eius ſpiſsitudine fit error in rei defini
tione
.
Similiter ſi oculo & corpori uiſo interponatur corpus, cuius raritas extra temperantiam eſt,
reſpectu
aeris tẽperatæ raritatis, ſicut eſt uitrum:
æſtimabitur color corporis oppoſiti mixtus ex co
lore
proprio & colore uitri.
Et ita eſt error in coloris definitiõe. Pari modo ſi anreponatur oculo
nus
multũ rarus, & poſt illũ uideatur corpus:
apparebit color corporis mixtus. Sed oritur quæſtio,
quomodo
poſt pãni oppoſitionẽ appareat coloris corporis mixtura, partiales corporis colores
accedãt
ad oculũ non niſi per pãni foramina:
& ex pãno accedat ad oculũ color, niſi ex filis eius,
per
quę non tranſeunt colores corporis.
Et huius rei ueritas eſt Quod licet partiales corporis colo
res
ſigillatim ueniant, & in ſual loca cadãt, nec commiſceantur filorum coloribus, ſed filorum colo-
res
ſint ab eis ſeparati intra uiſum & extra, nec ſit ibi aliqua confuſio:
quia ualde propinqua ſunt
puncta
, in quæ incidunt color corporis ſuperficialis & color fili (cum non ſit diſtantia ſenſibilis in-
ter
ea) uidentur quaſi punctum:
unde colores ibi apparent unus ex eis mixtus. Si uerò magna fue-
rint
panni foramina, diſcernetur & panni & coloris corporis ueritas ſine mixtura.
Et quantò com-
preſsior
fuerit foraminum ſtrictura, tantò uerior apparebit mixtura.
Vnde uiſo corpore poſt pan-
num
lanæ, uidebitur mixtura colorum plurimùm conſonans colori filorum.
Foramina enim panni
lanei
in ſe ſunt ſtricta, & quoniam pilis teguntur, efficiuntur ſtrictiora.
Similiter cum aliquis iocula-
tor
facit imagines ligneas moueri, umbræ earum inſpicienti per pannum, (ſicut ſolet fieri) lineum
ſubtilem
, apparebunt aues, aut animalia form is imaginum conſona.
Nec accidit error iſte in defini-
tionis
aſsignatione, niſi ex raritatis aeris diminutione.
Temporis diſtantia extra temperamentum
erroris
ſcientiæ eſt cauſſa.
Si quis enim per foramen inſpiciat corpus tranſiens ueloci motu, non
plenè
acquirit formam corporis.
Vnde accidit error in indiuiduo, in ſpecie, in utroque, ut in equis,
hominibus
& arboribus.
Similiter etiã accidit ſine foramine, ut ſi quis ſubitò aliquid uideat, quod
ſtatim
à uiſu recedat, errabit in comprehenſione illius formæ:
unde forſan erit error in ſpecie, in
indiuiduo
, uel in utroque.
Et erit error iſte ex ſolo tempore. Viſus ſolus errorem facit: ſi lux ſolis
fortiter
deſcendat ſuper colorem uiridem fortem, uel intenſam rubedinem, adhibito uiſu lædetur:

& cum aliquid deinde inſpexerit:
aliud ei, quàm ſit in ueritate, apparebit, aut alterius coloris, pro-
pter
præſentiam læſionis.
Et modo ſimili accidunt errores plurimi. Pari modo in oculorum ægri-
tudine
aliquando equus apparet aſinus.
Et accidit error triplex prædictus & in pluribus. Et planũ
eſt
, errorẽ eſſe in ſcientia, exſola immoderatione uiſus.
Plani ergo ſunt errores, qui in uiſu ſcienti
accidunt
ſecundum ſingulas erroris uiſus cauſſas.
DE QVALITATIBVS DECEPTIONVM VISVS, QVAE AC-
cidunt
in ſyllogiſmo & ratione. Cap. VII.
22. Erratur ſyllogiſmo propter ſingulorum uiſionem perficientium aſymmetriam.
PLurima eorum, quorum in uiſu fit comprehenſio, acquiruntur ex ſyllogiſmo, ſicut patuit ex
præcedente
libro:
& præceſsit explanatio eorum, quorum per ſyllogiſmum fit comprehen-
ſio
:
& quòd exeis occurrat ſenſui compoſitio in ſingulis formis. Cum ergo acciderit error in
aliquo
illorum:
erit error in comprehenſione facta per ſyllogiſmum. Bipertita eſt autem partitio
erroris
in ſyllogiſmo:
aut enim erit in propoſitionibus: aut in earum congregatione. In propoſitio-
nibus
triplex:
aut enim falſa loco ueræ ſumitur: aut particularis loco uniuerſalis: aut in compara-
tione
propoſitionum erratur.
Verbi gratia. Sifuerint in re uiſa partes, quæ appareant, & partes,
quæ
lateant, quæ tamen comprehenſibiles ſint uiſui:
Sim illam figatur uiſus intentio, cum uiden-
tem
partes illæ præcedant:
ex eis tantùm, quæ in re uiſa acquirit, concludit. Cum etiam con-
cluſiones
aliquas, quas rei illi accidentes conſiderat:
æſtimat eas accidere ei expartibus eius ap-
parentibus
:
quoniam non mſi eas computat. Cum uero intuitus diligentiam in re uiſa figit, par-
tes
prius latentes percipit, & errorem cognoſcit.
Enumerabo igitur errores eorum, quæ compre-
bendit
uiſus per ſyllogiſmum, quæ numero ſunt uiginti duo, ut ſic pateant errores in ſyllogiſmo.

9892ALHAZEN Et hæc erit enumeratio ſecundum unam quam que octo cauſſarum prius dictarum, & primò ſecun-
dum
longitudinem.
23. Diſtantia immoder ata cre at errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In remotione. 16 p 4.
DIco ergo, quòd longitudo egreſſa à temperamento errare facit uidentem in longitudine: ſi-
cut
accidit, cum quis arbores ualde remotas inſpexerit, licet plurimùm diſtent inter ſe, uide-
buntur
tamen quaſi coniunctæ, aut ſaltem æſtimabuntur ſibi propinquæ.
Ob eandem cauſ-
ſam
euenit, ut ſtellæ aliquando reputentur quaſi coniunctæ, licet plurimùm diſtent in ueritate.
Ob
hoc
ſtellæ erraticæ æſtimantur ab hominib.
in eadem ſuperficie cum fixis, licet plurimùm elongatę
ſint
ab eis.
Eſt ergo error in longitudine propter egreſſum longitudinis à temperantia. Et eſt error
iſte
in ſyllogiſmo, cum longitudin is tantùm per ſyllogiſmum fiat comprehenſio.
24. In ſitu. 44. 59. 61. 62. 97 p 4.
LOngitudo extra temperantiam, ſitus errorem inducit: quoniam à tali longitudine corpus de-
clinatum
apparebit rectum:
& ob hoc corpus quadratũ in hac lõgitudine declinatũ, uidebitur
oblongum
.
Eodẽ modo oblõga apparebit circularis forma in hac longitudine declinata. Nec
accidit
error iſte, niſi ex declinationis occultatione, quę latet in tanta lõgitudine.
Si enim appareret
declinatio
, eſſet aſsignare, quare occultaretur ueritas corporalis formę.
Eſt igitur error in ſolo ſi-
tu
ex lõgitudinis immoderatione.
Et quare ignoretur ſitus, eſt hęc ratio. Exceſſus unius radiorũ in
latus
quadrati cadentium ſuper longitudinem alterius, eſt proportionalis, reſpectu totalis remo
tionis
corporis à uiſu:
proportione dico ſenſibili: unde propter inſenſibilitatẽ exceſſus ęſtimatur
maior
aliquo aliquis radius.
Reputatur uerò oblõga quadrati forma, unũ eius latus declina-
, reſpectu uiſus, cadit in partem oculi, & in minorem incidit forma lateris declinati, quoniã ſub mi
nore
angulo.
Et erit huiuſmodi minoritatis perceptio, ſecundum quod fuerit quadrati declinatio.
Et
quoniã non attenditur declinatio, æſtimabitur unũ latus maius alio:
quoniã ſub maiore angulo.
Proinde
forma apparebit oblonga.
Pari ratione in circulari forma, una diameter maior apparet alia:
unde
reputatur oblõga.
Et eſt error iſte exintẽperantia longitudinis: quod accideret, ſi tẽperata
eſſet
.
Si uerò lõgitudo, licet intẽperata, non fuerit multũ magna, ſed ualida ſit illius corporis declina
tio
:
perpendet fortaſſe uidens declinationem, ſed non declinationis ueritatẽ: imò minorem æſtima
bit
quàm ſit, & conferet declinationẽ lateris cum angulo, ſub quo cõprehenditur:
unde minor appa
rebit
quantitas talis quã ſit:
unde & ſic reputabitur quadrati forma oblõga, ſed minus quàm prius.
25. In ſoliditate & figura. 98. 97. 95. 50. 65 p 4.
SVperfluitas longitudinis errorem generat corporeitatis. Corporeitas aũt eſt ex diſpoſitione
ſpeciei
, & cõprehenditur notitia corporeitatis ex notitia huiuſmodi diſpoſitionis.
Cum ergo
error
acciditin corporeitate, erit in ſpeciei uel ſpecierum diſp oſitione:
uelut ſi ſpecies corporis
incuruata
ex aliqua lõgitudine uideatur plana, aut plana æſtimetur curua.
Et hęc apparentia erit in
figura
.
Eſt igitur figura ſpecierũ corporis diſpoſitio. Recipit etiã ſitũ ſpecierũ diſpoſitio: unde corpo
reitas
includitur ſub figura & ſitu:
unde errorem corporeitatis gerit in ſe error ſitus & figuræ. Acci-
dit
aũt error figuræ abſque ſitus errore ex longitudinis immoderatione.
Verbi gratia, figura multo
rum
laterum ęqualium, directè oppoſita uiſui in longitudine intemperata, circularis apparet:
ob
aliud
quidẽ, niſi quia anguli figuræ ſunt imperceptibiles uiſui.
Longitudo enim illa abſcondit uiſui
etiam
proportionalia toti, quamuis totum.
Eodem erroris tenore ab hac longitudine linea cur-
ua
æſtimatur recta.
Non enim perceptibilis eſt maioritas acceſſus unius lineæ partis incuruatæ ad
uiſum
, ſuper partis eiuſdem remotioris acceſſum:
quia occultatur incuruatio partiũ, licet error non
accidit
in ſitu lineę illius.
Similiter uiſa ſphæra ab hac longitudine æſtimabitur ſpecies plana. Quo-
niam
propin quitas tumoris eius imperceptibiliter propinquitatẽ extremitatũ ab hac longitudine
excedit
:
unde ęſtimatur æqualis partium propinquitas: unde ſpeciei planitudo. Inde eſt, quòd ſol &
luna
ſuperficiales uidentibus reputantur;
quę erronea excluderetur figuræ reputatio, ſi temperata
eſſet
longitudo.
26. In magnitudine. 28 p 4.
IN magnitudine corporis erit error ex intemperata lõgitudine: quoniã uidebitur multò minus,
quàm
ſit in ueritate.
Ethuius rei ratio eſt. Quoniã, ut diximus, longitudo intẽperata eſt, quæ par
tes
proportionales toti proportione etiam ſenſibili abſcondit uiſui.
Et cum fuerit occultatio par
tium
ſenſui perceptibilium:
anguli, in quos cadunt, non ſentientur, licet totali angulo proportiona-
les
ſint.
Vnde cum diſcurrit axis rem uiſam, abſconduntur ei lineæ multę ex ea, & partes multæ. Vn
de
minor efficitur totalis apparentia.
Amplius magnitudo partis alicuius corporis non conſidera-
tur
, niſi ſecundum magnitudinem anguli, in quẽ cadit:
& magnitudo anguli attenditur ſecundũ par
tem
in uiſu ſectam:
& partis ſectę quantitas æſtimatur ſecundũ duo puncta illius partis terminalia:
& puncta illa ſenſibilia ſunt, & parti ſectæ proportionalia.
Quoniã à lõgitudine tanta æſtimatur res
uiſa
ſecundũ fines toti uiſo proportionales:
aliter enim non eſſent fines illi ſenſibiles: & fines partis
ſectę
directè opponuntur finib.
partis uiſę proportionalib. Puncta ergo illa partis ſe ctæ terminalia
abſcondunt
ex re uiſa partes ſenſibiles.
Cum ergo incedit axis ſuperſingulas rei partes: ex ſingulis
partib
.
abſconduntur partes ſenſibiles: & ita minor apparet tota rei quantitas. Cum aũt uidetur cor
pus
à tẽperata long tudine, puncta terminalia partis ſectę ualde ſunt parua, & quaſi inſenſibilia ad
9993OPTICAE LIBER III. ipſam collata. Fines enim rebus uiſis inſenſibiles eligit in longitudine tẽperata exiſtimatio uiden-
tis
:
unde non abſconduntur partes toti proportionales. Quare corpus apparet minus, quàm ha-
beat
ueritas eius.
Amplius, ſicut dictũ eſt in ſuperioribus, [38 n 2] magnitudo acquiritur in cor
pore
, niſi ex lõgitudinis & anguli collatione:
& dictũ eſt, quòd eximmoderata lõgitudine apparet
minor
angulus:
quia minor eſt in ueritate. Sed remotionis fit diſcretio. enim ſuprà patuit [39 n
2
] quòd remotio moderata cõprehenditur per corpora interpoſita:
immoderata uerò minimè.
ergo
remotio rei uiſæ ſit ignota:
fiet fortaſsis collatio ipſius ad longitudinẽ notã, & æſtimabit mi
norem
.
Quare putabitur minor & in angulo minoritas, & in longitudine, quã ſit in ueritate: unde er
ror
in corporis quãtitate.
Et quãtò augmẽtabitur longitudo, tantò inualeſcet error. Et adeò poterit
augmentari
lõgitudo, ut æſtimetur quãtitas corporis quaſi punctualis.
Et ſi ultrà creuerit lõgitudo,
occultabitur
uiſui corpus illud.
Simili modo accidit corporis occultatio in lõgitudine tẽperata,
ex
ipſa remotione, ſed ex coloris corporis debilitate.
Et patet occultationem fieri ex debili colore.
Quoniã
ſi loco huius corporis in eadem longitudine ſtatuatur corpus eiuſdẽ quantitatis, in quo ſit
fortitudo
coloris, latebit uiſum, ſicut corpus, in quo fuerat coloris debilitas.
Quare aliquãdo oc-
cultat
corpus uiſui, non elongatio, diminuta quãtitas, ſed ſola coloris debilitas.
Amplius, aliquã-
do
euenit corporis occultatio ex coloris eius ſimilitudine, interpoſitorum ipſi & uiſui corporũ
colore
:
& hoc in tẽperata longitudine. Vnde corpus albũ à longè poſitũ, effuſa niue ſuper ſupficiem
interiacẽtis
terrę, non diſcernitur:
niue uerò remota percipitur. Et palã, quòd erat occultatio ex hac
colorũ
identitate.
Quoniã ſi loco illius corporis opponatur uiſui ab eadem remotione corpus ęqua
le
alterius coloris, non occultabitur.
Cũigitur aliqua res oppoſita uiſui քcipitur, poterit eſſe cau
ſa
abſconſionis ſuperfluitas elõgationis, ad partem uiſus inſenſibilẽ formã dirigentis, uel quaſi pun
ctualẽ
.
Quòd ſi in partẽ uiſus ſenſibilẽ forma inciderit: poterit iterũ pręterire uiſum, uel propter co-
loris
remiſsionẽ, uel colorũ rei uiſę & corporũ interiacentiũ conformitatẽ.
A mplius accidit error in
rei
uiſę quantitate, etiã in longitudine tẽperata.
Quoniã corpore aliquo ſecondũ moderationẽ elon
gato
& uiſo:
occultabuntur uiſui partes eius minutę: quę quidẽ in minore elongatione apparent, li-
cet
fortaſsis non plenè:
& paululũ amplius elongatæ iterum, minus plenè. Et minuetur cõprehẽſio
nis
plenitudo, inualeſcente remotionis augmento:
donec occurrat partiũ occultatio: licet egre-
diatur
tẽperantiam illa elongatio.
Iterũ immoderata remotione pars aliqua plenè cõprehenditur,
aliqua
minimarum eius partium occultatur.
Quoniã elongatio rei egreſſa eſt à temperamento pro-
portionato
ad partes illas, licet non reſpectu totius corporis, aut cõprehenſę partis.
Et licet nota ſit
hominihęclongitudo
:
accidit error in cõprehenſione quãtitatis partium: & hoc propter angulũ,
ſub
quo pars cõprehenditur, cuius capacitas minor æſtimatur, ꝗ̃ habeat ueritas.
Et cauſſa apparen-
tiæ
minoritatis eius, eſt ex punctis terminalib.
ſectę partis, in uiſu partẽ occultantib. & anguli capa-
citatem
conſtringentib.
Igitur immoderata ſuerit rei uiſæ ab aliquo diſtantia: proueniet error in
eius
quantitate dupliciter:
& ex anguli minoritate: & exlõgitudinis incertitudine. In moderata ue-
longitudine erit error in quantitate minutarũ partium ex errore anguli tantùm.
Et ſunt cauſ-
ſæ
, quare corpus æſtimetur minus, quàm ſit in longitudine temperata.
Immoderatio longitudinis
aliquando
errorem inducit maioritatis.
Vnde in longitudine immoderata, minima ſcilicet, cor-
pus
uiſum fuerit multùm uicinum uiſui, uidebitur corpus maioris quantitatis, quàm in longitudi-
ne
temperata, uel quàm ſit reuera:
& hoc duplici de cauſſa. Quoniã, ut dictũ eſt [38 n 2] intellectus
longitudinem
& angulum conſiderat, & inde quantitatem corporis ſyllogizat.
Et in hac elongatio-
ne
angulus pyramidis eſt ualde magnus:
& elongatio corporis æſtimatur, niſi à uiſus ſuperficie
ad
ſuperficiem corporis.
Non enim poteſt cadere in uiſus æſtimationẽ lõgitudo, ad interiora uiſus
penetrans
à corpore uiſo:
pars eius interior radijs non ſubiaceat, nec menſurari à uiſu queat. Syl
logizat
igitur uiſus ex anguli capacitate & tota longitudine.
Vera aũt remotio corporis attenditur
ſecundum
lineam à centro oculi ad corpus procedentem:
cum reſpectu centri fiat conſideratio an-
guli
.
Et in temperata corporis diſtantia ſemidiameter oculi, qua uera corporis elongatio excedit
apparentem
, inſenſibilis eſt, reſpectu totalis diſtantiæ corporis.
Vnde non facit errorem in longitu
dinis
æſtimatione:
ſed corpore circa oculum exiſtente, erit magnitudo ſemidiametri proportiona-
lis
diſtantiæ corporis proportione ſenſibili.
Erit enim aliquando maior, aliquando ęqualis, aliquan
do
minor, ſed proportione modica, uelut ſubdupla, uel huiuſmodi.
Vnde in propinquitate rei uiſæ
excrementum
anguli pyramidalis, & ſenſibilis minoritas longitudinis æſtimatæ, reſpectu ueræ, in-
ducunt
apparentiam maioritatis in corpore.
27. In diuiſione, & continuatione & numero 109 p 4.
IMmoderata extenſio remotionis errorẽ inuehit diſtinctionis. Pariete enim aliquo à lõgè uiſo, ſi
in
parte eius fuerit color tenebroſus:
fiet uidenti fides, colorẽ illũ eſſe diſtinctionem partiũ: un-
de
continuum ex hoc errore reputabitur diſcretum.
Similiter ſi prope parietem illum creſcat al
titudo
herbarum, uidebitur forſan diſtinctio partium, inter quas fuerit pars occulta ab omni oppo
ſitione
herbarum:
Vnde non reputabitur paries aliquid continuum. Pari modo luce ſolis in parie-
tem
deſcendente non multùm forti:
ſi corpus aliquod umbram iaciat, quæ umbra in parietem ca-
dat
:
accidet error idem in partium, ſine intermedio, ſeparatione. Palàm ergo, quòd error diſtinctio
nis
in ſyllogiſmo eſt ex immoderatione remotionis.
Longitudo à moderatione egreſſa erroris con
tinuitatis
eſt cauſſa.
Corpora enim à longè uiſa in colore ſimilia ſibi, propinqua credũtur cõtinua.
10094ALHAZEN Hinc accidit quòd tabulę parietis uel ſcamni apparent ali quãdo cõtinuæ: licet abinuicẽ ſint diuiſæ,
modica
, dico, diſtinctione.
Et accidet hoc etiã in intẽperata remotione rei uiſæ, ſcilicet immodera-
ta
, quantũ ad comprehenſionẽ remotionis diſtinctionis tam paruæ.
Et ita ex hoc remotionis errore
diſcretum
creditur continuum.
Et quoniam ſecundum conſiderationem continuitatis & diſcretio-
nis
attenditur numeri comprehenſio:
accidi terror in numero, cum in rebus diſcretis apparebit u-
nitas
, aut in re una prætendetur pluralitas.
28. In motu & quiete. 138 p 4.
EGreſſus remotionis à moderamine errorem efficit motus. Si quis ad partem, in qua lunã, aut
ſolem
, aut ſtellam aliquam uiderit, moueatur, cum plurimùm motus, lunam ante ſe uiderit e-
longatã
, non minus, quàm in principio motus:
concludit ipſam in eandem partem moueri, &
ab
eo recedere:
& ob hoc elõgationes durare. Et accidit hoc, luna etiã ad partem contrariam prope-
rante
.
Ethuius erroris ratio eſt: Quia notum eſt uidenti, quòd in his inferiorib. Naturis, ſtatutis duo
bus
corporib.
quorum unũ moueatur in partem aliquã, ſi permanſerit idẽtitas ſitus unius reſpectu
alterius
:
neceſſe eſt aliud moueri in eandem partẽ, & motu æquali. Verũ hoc oportet exiſtimare
in
luna & ſtellis.
Cum enim in his non percipiatur ſitus motus mouentis ad ſtellã motam: occultè
ex
propoſitionib.
iam dudum animo notis infertur ſyllogiſticè motio, & occultatur immutatio ſitus
mouentis
ad ſtellã.
Quoniam uia, quã quis peragit motu ſuo, eſt proportionalis ipſius ſtellę ma-
gnitudini
:
multò magis igitur exceſſus poſtremę propin quitatis eius ad ſtellã ſuper primam propin
quitatẽ
, eſt ſenſibilis reſpectu totalis remotionis.
Idem error accidit in motu nubiũ: creditur e-
nim
uelociſsimus eſſe lunę motus, licet non ſit, ut nos ſuprà [19 n] explanauimus.
Euagatio remo-
tionis
à tẽperamento, errorẽ infert quietis.
Si quis à longè uiſus motu non ueloci moueatur: putabi
tur
quieſcere:
unde ſtellas errantes credimus immotas: licet inſit eis motus uelocitas. Et eſt hęc ꝗe-
tis
ſtellarum æſtimatio.
Quoniã uiæ, quas incedunt etiã in tẽpore magno, ſunt perceptibiles ui-
ſui
à tanta remotione.
Vnde durante ſitu earũ, reſpectu uidentis, identitate æſtimãtur quieſcere. Pa
ri
modo ſi corpus aliquod à lõgitudine moueatur ſuper radios uiſus:
& accedat ad ipſum uiſum, uel
recedat
ab eo:
putabitur immotũ, niſi morus eius fuerit ualde fortis. Et accidit iſte error, quoniã, ut
ſuprà
[49 n 2] patuit, motus non cõprehenditur in corpore, niſi quia modò uidetur aliquo cor-
pore
, modò cum alio.
Hic autem excluditur hæc perceptio: quoniam uia, quam incedit mouens ſu-
per
radios, imperceptibilis eſt à tanta longitudine.
29. In aſperitate & lenitate. 141 p 4.
SVperflua longitudo errorẽ ingerit aſperitatis. Vnde in capillis alicuius pictę imaginis à lõgitu
dine
intẽperata æſtimatur aſperitas, expreſſa fuerit pictura.
Quia enim notum eſt aſperita-
tem
eſſe in ueris capillis:
concludit animus illis ſimiliter ineſſe propter expreſsionẽ formæ.
Idem
error accidit in ueſtib.
depictis, & animalium pilis expreſsè depictorum. In his aũt omnib.
eſt
aſperitas, ſed immenſa læuitas.
Etlicet à corporib. læuibus fiat reflexio lucis, ab aſperis: in
pictura
aliquando uidetur reflexio lucis, nec ob hoc excluditur opinio aſperitatis.
Quoniam opinã
ti
eſt certũ aliquando in eodẽ corpore aſperitatis & reflexionis fieri concurſum, ſicut accidit in ca-
pillis
hominis nigerrimis & benè lotis:
reflectitur enim lux in eis, licet aſperis. Vnde ex hac ſimilitu
dine
accidit error in æſtimatione aſperitatis picturæ per immoderatã remotionẽ, ad corpus pictum
proportionatum
.
Non enim poterit cõprehendi lęuitas in pictura, niſi cum multùm fuerit certa. Vn
de
diſtantia reſpectu aliarũ rerũ extra temperantiã, eſt ad acquiſitionẽ læuitatis comparata.
Ex eua-
gata
remotione accidit error in læuitate.
Si enim à magna longitudine opponatur uiſui corpus, in
quo
modica eſt aſperitas, putabitur læue.
Aſperitas enim acquiritur in corpore, niſi ex diuerſita-
te
ſitus partiũ inter ſe, uel luce eminẽtiũ, uel umbra depreſſarũ, ſicut explanatũ eſt ſuperius [53 n 2:
]
& à tali longitudine non percipitur diuerſitas ſitus partium eminentium ſuper depreſſas, aut proie-
ctio
umbræ.
Vnde iudicatur in eo læuitas.
30. In raritate & denſitate. 144 p 4.
EX immoderatione elongationis oritur error raritatis. Cum enim circa oculũ erigitur acus,
aut
aliquid ſubtile multum:
licet appareat uiſui maius, quàm ſit: nihil occultat ei de oppoſi-
to
pariete, aut alio oppoſito corpore.
Vnde cum fiat raritatis comprehenſio in corpore, ex eo,
quòd
poſtipſum poſſum us aliquid uidere:
in acu erecta, aut in aliquo cõſimili, raritas æſtimabitur,
cum
poſt ipſam totus paries uideatur.
Quare aũt acus prope uiſum ſita maior appareat, patet ex ſu-
perioribus
.
Quare autem in tanta propin quitate nihil abſcondat uiſui ex pariete oppoſito: eſt: quia
remotio
tam modica, reſpectu occultationis acus, immoderata eſt.
Si enim paululũ elongetur ab o-
culo
acus illa:
occultabitur pars parietis maior acuipſa. Et huius rei cauſſa plenius explanabitur.
Ex
ſuperabundantia longitudinis accidit error ſoliditatis.
Si quis enim à lõgè intueatur corpus ra-
rum
, & ſtatuatur poſt ipſum corpus coloratum, aut quid tenebroſum:
non reputabitur corpus il-
lud
rarum, ſed ſolidum.
Et eſt error: quoniã poſt corpus illud non percipit aliud, natura rari ſit, ut
poſtipſum
poſsit uideri ſolidum:
concludetur corpus illud non eſſe rarum, ſed ſolidum.
31. In umbra & tenebris. 147 p 4.
EX ſuperfluitate remotionis oritur error in umbra. Si enim à tali lõgitudine opponatur uiſui cor
pus
albũ, in quo ſit pars tenebroſa, luce ſolis ſuper corpus illud deſcẽdente:
apparebit umbra in
10195OPTICAE LIBER III. parte corporis tenebroſa: & ſi circa corpus illud uideatur aliud: fiet conclu ſio, quòd umbra apparẽs
proijciatur
ab illo alio.
Et palàm, quòd accidit error iſte ex nimia remotione. Propter diſtantiæ ex-
ceſſum
ſe ingerit error tenebrarum.
Si enim procul uideatur corpus album, in quo pars nigra mul-
tùm
ſit:
æſtimabuntur fortaſsis in parte illa tenebræ: unde fiet concluſio, quòd in directo illius par-
tis
ſit foramen corporis, per quod appareat tenebrarum egreſsio poſt corpus illud exiſtentium.
32. In pulchritudine & deformitate. 150 p 4.
REmotio excedens modum cauſſa eſt erroris pulchritudinis & deformitatis. enim procul
inſpicitur
res aliqua, ſi fuerint in ea maculæ paruę, deformantes, quia occultantur exlõgi
tudine
, iudicatur formoſa:
quoniam ex ſolis apparentib. fit concluſio, & latent maculæ, appa
rent
uerò partes formoſę.
Similiter ſi à tanta lõgitudine uideatur res, in qua ſunt picturę, ſed minu-
, rei totali decorem conferentes:
cum lateant uiſum cauſſæ decoris: iudicabitur res illa deformis,
cum
ex apparentibus tantùm ſumat iudex iudicium.
33. In ſimilitudine & dißimilitudine. 153 p 4.
EX ſuperflua elõgatione accidit error in ſimilitudine corporum & diſsimilitudine. Si enim di-
rigantur
uiſus in corpora lõgè remota in colore ſimilia, & ſi fuerint in eis notæ uel protractio
nes
minutæ ſibi diſsimiles & diuerſę, quę uiſus prætereant:
iudicabuntur corpora ex toto
ſimilia
.
Ècontrario ſi diuerſitas fuerit in totalibus corporum coloribus, ſed in eis ſint notæ minutę,
inter
quas ſit ſimilitudo:
iudicabuntur diſsimilia ex toto. Et accidet error: quoniam ex ſolùm appa-
rentibus
fiet concluſio.
34. Situs immoderatus creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtantia. 16 p 4.
SItus egreditur à temperamento, & errorem inducit in quòlibet eorum, quorum fit cõprehen-
ſio
perſyllogiſmum.
In longitudine, ut ſi uideãtur duo corpora, quorũ unum ſit poſt aliud dire
cte
, ita ut unũ cooperiat partẽ alterius, & pars poſterioris emineat:
& hoc in lõgitudine tẽpera
ta
, non multùm certa, nec inter ea fuerint alia corpora:
plenè æſtimabitur longitudinis unius
ad
aliud menſura.
Et forſitã iudicabit uidens ea ualde ſibi eſſe propinqua. Et eſt error in ſyllogiſmo,
cum
perſyllogiſmũ tantùm comprehendatur longitudo:
per ſitum uerò, quoniam, ſi unũ occul-
taret
alterius partem, ſed utrunq;
totum exponeretur uiſui, utuia inter ipſa in diuerſos, in eun-
dem
incideret radios:
diſcerneretur diſtantia unius ab alio Et eſt error exſola ſitus intẽperãtia: quo
niam
ſitu ad temperantiam reducto (cæteris partibus non mutatis) non accidit error talis.
35. In ſitu. 44 p 4.
SItus extra temperantiam, in ſitu errorem inuehit: cadente enim axe uiſuali in corpus à tempe
rata
longitudine oppoſitum uiſui, ſumpto alio corpore multũ elõgato ab axe, & declinato mo
dicũ
ſuper lineam intellectualẽ, ſuper quã cadit axis perpendiculariter:
cõprehendetuidẽs
corporis
illius declinationẽ propter ſitum à temperamento egreſſum:
quoniã non plena fit cõpre-
henſio
corporum ab axe longè poſitorũ [per 15 n.
] Et in hoc errore declinatũ iudicabit uiſus rectũ.
36. In figura. 97. 96. 61. 62 p 4.
IN figura autem error eſt per ſitum. Si enim corpus circulare, ut ſchyphus uel ſcutella ab axe elõ-
getur
, & modicum ſuper lineã intellectualẽ, quã diximus, declinetur:
occultabitur eius declina-
tio
, & una eius diameter ſub maiore angulo comprehendetur, quàm alia.
Quæ enim apparetre-
cta
, maiorẽ reſpicit angulũ, quã declinata.
Et quia notabilis eſt unius anguli ad aliũ exceſſus: iudica
tur
diameter recta maior declinata:
unde circularis figura corporis, iudicabitur oblonga. Pari erro-
re
figura quadrãgula æſtimabitur oblonga, latus eius directè oppoſitũ oculo, maius appareat la-
tere
declinato.
Et eſt error in ſyllogiſmo. Pręmittit enim propoſiiones, in quibus eſt falſitas, ſcilicet:
neutrum
laterum eſſe declinatum:
& uiſa ab eadem longitudine ſub eodem & inæqualib. angulis,
eſſe
inæqualia:
& oblongam eſſe formam, cuius unum latus eſt inæquale alij. Inde concluditur er-
ror
, non ueritas figuræ.
37. In magnitudine. 28 p 4.
EX eadem cauſſa palàm, errorem eſſe in quantitate, diameter circularis corporis maior uide
tur
alia eiuſdem diametro, cui eſt æqualis.
Amplius alio modo accidit error in magnitudine,
ex
ſitu intẽperato & ſolo:
aliquis in alto poſitus intuetur ſub altitudine illa incedẽtes & in-
ter
ſe æquales, eis in ordine uno poſt aliũ diſpoſitis, radius cadens ſuper primũ abſq;
dubio demil-
ſior
erit radio cadente ſuper ſecundũ:
& ſecundum, quod augmentabitur elõgatio alicuius eorum à
primo
, ſecundum illud maior erit radij ſuper ipſum cadentis altitudo.
Vnde altior erit radius cadẽs
in
poſtremũ, quàm in aliquẽ aliũ.
Iudicabitur ergo à uidente poſtremus maior omnib. Ita dico, ſi ter
ſpatium inter quoslibet duos ſitum lateat uiſum, ne in collatione ad terram apparẽtem facta, cõ-
prehendi
poſsit altitudinis hominũ menſura:
erit error in ſyllogiſmo: quoniã errat in antecedentib.
quorum
unum eſt:
Quæcunq; apparent altiora, ſunt maiora: & hoc non inuenitur in omnibus, ſed
in
pluribus.
Et eſt error ex ſitus immoderatione, reſpectu cõprehẽſionis magnitudinis rei ſic diſpo-
ſitæ
.
Si enim radius cadens in primum ſit æquidiſtans terræ, & idẽ radius cadat in quemlibet alium
proceſſu
ſuo:
non habebit locum error iſte.
10296ALHAZEN
38. In diuiſione, continuatione, & numero. 109 p 4.
IN diſtinctione prouenit error ex exceſſu ſitus: ſi enim magna fuerit corporis alicuius ſuper radi
os
declinatio, & fuerint in eo puncta ſenſibilia nigra, uel ualde tenebroſa:
putabũtur forſitã eſſe
foramina
:
& ita inter partes huic tenebricoſitati affines iudicabitur diuiſio, licet ibi ſit cõtinuita
tis
unio.
Si uerò in hoc corpore fuerint lineæ ſenſibiles tenebroſæ: iudicabuntur contermin ales di-
uiſę
, ſint continuę.
Et ita error accidit ex corporis declinatione. In cõtinuitate erit error ex ſitu: ſi
opponatur
uiſui plurium parietum diſpoſitio, quorum unus ſit ordinatim poſt aliũ, modicũ diſtans
ab
eo, & omnes cadant ſuper eundem radium:
occultabitur forſitã uidenti ſpatium, quod inter eos
fuerit
:
unde putabuntur cõtinui, cum ſint diuiſi: quod non accidet, ſitu parietũ immutato, utnon
prehendantur
ſub eodem radio.
Error inducitur in numero ex ſitu immoderato, quando corpus ali
quod
uidetur duo:
& hoc accidit, cum reſpectu duorum uiſuum, corporis diuerſus fuerit ſitus. Pari
modo
& in corpore uno iudicatur pluralitas, inter duos axes corpus uiſum ceciderit, ſicut ſuprà
patuit
[11 n.
] Et eſt error in ſyllogiſmo: præmittit enim uidens eſſe diuerſa corpora exterius uiſa,
forma
interius in diuerſa uiſus ceciderit loca:
Inde diuerſitatem, ubi identitas eſt, concludit.
39. In motu & quiete. 138 p 4
IN motu oritur error ex ſitu, ut nauim currentẽ in flumine, aliquo inſpiciente, ſi fuerint in littore
fluminis
arbores ab axe multùm elongatę, putabuntur moueri:
& ſi fiat directio axium ſuper eas,
uidebuntur
immotæ.
In quiete error ex ſitu ſe ingerit: uiſa re aliqua, ut rota, quæ motu citiſsimo
uoluatur
ab axe elongata:
apparebit immota. Et planum eſt per ſitum eſſe errorem: quoniã ſitu mu-
tato
percipietur eius motio:
unde error eſt ex ſitu ſolo intemperato.
40. In aſperitate & lenitate. 141 p 4.
IN aſperitate ſitus errorem facit. Si enim à capillis expreſsè depictis, fiat reflexio lucis, nec fuerit
uiſus
in loco reflexionis:
fiet in eis comprehenſio aſperitatis, cum ſola ſit in eis læuitas. Et ex ſitu
ſolo
eſt error:
quoniam uiſu ſub luce reflexa fixo, non cõprehenditur aſperitas in corpore uiſo. In
læuitate
erit error exſitu:
aliquid fuerit elongatum ab axe, & modica fuerit in eo aſperitas: appa-
rebit
lęue:
cuius quidẽ aſperitatẽ (ſitu ad temperantiam reducto) poſſet uidens comprehendere.
41. In raritate & denſitate. 144 p 4.
IN raritate & ſoliditate fiet error ex ſitus immoderamine. Si enim deſcenderit lux declinata in ui
trũ
uino plenum, & lateat uiſum tranſitus lucis per uitrũ, & magna ſit declinatio illius lucis à ra-
dijs
incidentibus, & uidentem lateat uinum eſſe in uaſe uitreo:
æſtimabitur à uidente uinum ſo-
lidum
corpus unum cum uaſe.
Et non accidit error iſte tranſitu luci per uas uitreum patente. Vn-
de
error in ſitu ex raritate & ſoliditate.
42. In umbra & tenebris. 147 p 4.
IN umbra & tenebris. Corpore enim aliquo ab axe elongato, ſi fuerit in eo pars tenebroſa: putabi
tur
fortaſsis umbra:
& corpore aliquo circumpoſito: ęſtimabitur procedere ab illo. Si aũt in cor-
pore
illo fuerit pars multum nigra:
æſtimabitur forſitan in loco nigredinis perforatio, per quam
egrediantur
tenebrę.
Quod non accideret in corpore ſtatuto in ſitus temperantia.
43. In pulchritudine & deformitate. 150 p 4.
IN ſpecie & deformitate aũt error accidit ex ſitu: cum corpus aliquod remotum fuerit ab axe, &
fuerintin
eo multæ minutæ maculæ, ipſum deturpantes:
occultabuntur, & iudicabitur in corpo
re
ſpecies.
Vnde facies lentiginoſa in hoc ſitu uidetur ſpecioſa. Similiter in hoc ſitu obliquo latẽt
uidentẽ
lunę adhęrentes maculæ:
unde adſcribitur decor lunæ ſic inſpectæ. Si autẽ in corpore uiſo
fuerint
picturę, ei ſpeciem reddentes, nec ſit corpus decorum, niſi ex prætentu earum, cum ipſæ in
hoc
ſtatu lateant uiſum:
iudicabitur corpus deforme. Et eſt error in ſyllogiſmo: quia per apparen-
tiam
tantùm fiet deformitatis uel decoris concluſio.
44. In ſimilitudine & dißimilitudine. 153 p 4.
IN ſimilitudine & diſsimilitudine ex ſitu error oritur. Si enim longè ab axe ſtatuãtur duo cõcor-
dantia
in figura, ſpecie & colore, ſed in eis ſint modicæ & diſsimiles notę:
iudicabitur in eis ſimi-
litudo
omnimoda:
cum notæ illæ uidenti ſint ignotę. Si aũt fuerit diuerſitas inter ea, in ſpecie, fi-
gura
& colore, ſed in eis ſint notę ſimiles:
putabuntur ex toto diſsimilia, aliqua diſsimilitudo ſit
inter
ea.
Et ita eſt error in ſimilitudine & diſsimilitudine, propter concluſionẽ ex apparentib. tantũ
factam
.
Et in omnib. prædictis procreatur error ex ſolo ſitu intẽperato: quoniam eo intra tempera-
mentum
ſito, alijs (ſicut ſunt) manentibus, non accidit erronea æſtimatio.
45. Lux immoderata creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtantia. 16 p 4.
LVx à temperantiæ finibus egreditur, & ob hoc ſolùm in omnib. quorum fit acquiſitio perſyl-
logiſmum
, error procreatur in longitudine exlucis paruitate.
Si enim in longitudine tẽpera-
ta
non multũ certa, fiat hominũ diſpoſitio, utſit unus poſtaliũ, & uiſu huic diſpoſitioni de no-
cte
adhibito:
uidebuntur ſibi cohęrere, & incõprehenſa inter eos diſtantia, propter debilitatẽ lucis,
10397OPTICAE LIBER III. quæ pateret, ſi lux eſſet fortis: qui homines, ſi in eandem partem moueantur, æquali motu ſimul ſem
per
moueri putabuntur.
46. In ſitu. 44 p 4.
IN ſitu. Vt ſi in nocte non obſcura aliquid modicè à uiſu declinatum, opponatur uiſui: ęſtimabitur
in
eo ſitus rectitudo, propter debilitatem lucis egreſſæ à temperamento.
47. In figura & magnitudine. 97. 28 p 4.
SImiliter figura multorum laterum æqualium, circularis apparebit de nocte aſpecta: quoniã oc-
cultat
angulos lux nimium debilis.
Pari modo ſphæra ſic uiſa reputatur ſuperficies plana: quia
occultatur
uiſui partium eminentia.
In ma gnitudine. Vt nocte inſpecto homine & uiſo nemo-
re
, aut remoto ab eo, pariete, uidebitur propin quitas hominis ad nemus uel parietem, cum lateat ui
ſum
diſtantia eorum, licet ſit plurima.
Et forſan exibit idem radius ſuper caput hominis & altitudi-
nem
nemoris, ſecundum quantitatem diſtantiæ à nemore:
& in hoc ſitu uidebuntur eſſe eiuſdem al
titudinis
:
aut forſitan homo uidebitur eſſe maioris: quod non accideret, ſi lux in temperamento eſ-
ſet
:
quoniam diſtantia hominis ad nemus diſcerneretur, & altitudo uniuſcuiuſque ſecundum ter-
ram
apparentem menſuraretur.
48. In diuiſione, continuatione & numero. 109 p 4.
IN diſtinctione, numero, continuitate erit error ex lucis debilitate. Vt ſi de nocte uideatur tabu-
la
, in qua ſit linearum obſcurarum protractio:
putabit forſan uidẽs diuiſiones eſſe uel fiſſuras. Et
ita
error eſt in diſtinctione, quia continuũ apparet diuiſum.
Et in numero, quia pluralitas in uno.
Similiter
exiſtente uiſu in lucis fortis reflexione:
ſi adhibeantur corpora modicũ diſtantia: appare-
bunt
continua.
Et ita error eſt in cõtinuitate, propter lucem nimiùm aut fortem aut debilem.
49. In motu & quiete. 138 p 4.
IN motu & quiete accidit error ex luce. Si enim nocte cõprehenderit uiſus hominem, & remotũ
ab
eo nemus:
occultabitur diſtantia hominis ad nemus: & ſi moueatur uidens ad hominem illũ,
quantò
magis ad illum acceſſerit, tantò diſtantiam illam certius uidebit.
Vnde cum prius ſimul
cum
nemore appareret ei homo uiſus, quando ad eum accedit, plus uidetur à nemore remotus:
&
cum
certum ſit ei, nemus immotum manere:
ſyllogizabit hominem uiſum à parte nemoris incede-
re
, licet ueritas habeat ipſum immotum eſſe:
qui error accideret in temperata luce. In quiete. Vt
homo
de nocte uiſus non plenè comprehenditur:
unde ſi modicum uideatur, diſcernitur, & mo-
tus
putabitur quieſcere.
50. In aſperitate & lenitate: raritate & denſitate: umbra & tenebris. 141. 144 p 4.
IN aſperitate & læuitate erit error. De nocte enim uiſa aſperitas iudicatur forſan læuitas: aut è
trario
, ſecundum quod fuerit rei uiſæ qualitas.
In raritate & denſitate. De nocte enim remiſſa iu-
dicabitur
in corpore multũ raro raritas:
quia poſt ipſum non plena fiat comprehenſio ſolidi:
æſtimabitur
remiſsio raritatis eius uiam negare uiſui:
Corpus uerò modicè rarũ uidebitur ſolidũ.
In
umbra & tenebris.
Si enim in pariete albo fuerint partes obſcurę, & cadat ſuper parietẽ illum lux
candelæ
:
iudicabit forſitan uidens obſcuritatẽ illam eſſe umbrã: & uidebiture ei forſitan, quòd proce
dat
apparens umbra à uicino pariete:
& ita error eſt in umbrę æſtimatione. Similiter ſi fuerit in par-
te
parietis nigredo multùm:
æſtimabitur forſitan uacuitas foraminis iter prębens egredientib. tene
bris
.
Et ſi tota parietis ſuperficies afficiatur intenſa nigredine: totus forſitan putabitur tenebrę, ut
accidit
in pariete cooperto ignis fuligine, & uiſo in debili luce.
51. In pulchritudine & deformitate: ſimilitudine & dißimilitudine. 150. 153 p 4.
IN ſpecie & deformitate. Palàm enim, quòd de nocte uidetur facies formoſa, licet in ea ſint macu-
, ſicut in lentiginoſa.
Et ſi fuerint in re uiſa picturę ſubtiles, totalis ſpeciei cauſſæ, cum in nocte
uiſum
lateant:
uidebitur res deformis. In ſimilitudine & diſsimilitudine. In corporib. enim eiuſ-
dem
ſpeciei, coloris, & figurę, in quibus eſt partialis diuerſitas per latẽtes notas:
in debili luce omni
moda
ſimilitudo iudicabitur.
Et ſi diuerſa fuerint corpora, in ſpecie, colore, & figura, ſed ex aliquib.
notis
conformitas eſt partialis:
propter occultationem notarum exremiſsione lucis, iudicabitur o-
mnimoda
diuerſitas corporum.
Et palàm, in omnibus prædictis errorem accidere exſola debilita-
te
lucis, cum ipſa intra terminos temperantiæ ſita, error non accidat, alijs immotis.
52. Magnitudo immoderata creat errores in ſingulis uiſibilib. ſpeciebus. In diſtantia. 16 p 4.
QVantitas egreditur à temperantia, & ille egreſſus cauſſa eſt erroris in omnibus, quibus fidẽ
facit
ſyllogiſmus.
Error erit in longitudine ex cauſſa prædicta: ut ſi uideantur duo homines
à
longitudine temperata, & in ſuo genere maxima, & unus paululum fuerit ante alium:
non
diſcernetur
uia inter cos ſita:
unde unus eorum apparebit circa alium. Et accidit error: quoniam di
ſtantia
eorum cum multùm ſit parua, non eſt proportionalis totali eorũ à uiſu elongationi, licet elõ
gatio
ſit temperata.
Eſt aũt error in longitudine, quoniam homines illi iudicabuntur ab oculo ęquè
remoti
:
& ita quantitas unius longitudinis maior, quàm ſit in ueritate. Vnde error in longitudine.
10498ALHAZEN
53. In ſitu. 44 p 4.
IN ſitu propter quantitatis paruitatem eſt error. Quoniam granum ſinapis ſi fuerit ab oculo de-
clinatum
, tamen uidetur rectum:
quoniam pro paruitate nimia non poteſt deprehendi declina-
tio
huius grani ſuper lineam intellectualem, in quam axis communis cadit orthogonaliter:
quo-
niam
non plenè diſcernitur longitudo inter hanc lineam & extremitates grani, cum ſit minima.
Et
ſecundum
hanc longitudinem conſideratur declinatio eius ſuper lineam illam.
Et ſecundum hanc
lineam
conſideratur ſemper declinatio rei uiſæ, reſpectu uiſus utriuſque.
Et ita error eſt in ſitu, ex
quantitate
immoderata.
54. In figura & magnitudine. 97. 28 p 4.
IN figura. Cum enim res uiſa fuerit multùm parua, & fuerint in ea anguli: anguli occultab untur
uiſui
:
unde fortaſſe eius forma, cum non ſit, æſtimabitur rotunda aut longa: & ſi fuerit in ea incur
uatio
modica, latebit uiſum, & æſtimabitur ſuperficies eius plana:
unde palàm, quòd error eſt in
figura
.
In quantitate. Quantitas intemperata errorem inuehit: Propoſitis enim uiſui duobus corpo
ribus
, quorum unum modicè excedat aliud in longitudine ſola, aut in latitudine:
forſitã iudicabun-
tur
æqualia omni dimenſione.
Et eſt error iſte: quoniam excrementum unius dimenſionis ſuper a-
liam
, euaſit fines temperantiæ, reſpectu uiſus, cum ſit ei inſenſibile præ nimia ſua diminutione:
Ob
hoc
neceſſariæ ſunt menſuræ, ut uerificentur quantitates corporum:
cum non acquiratur certitu-
do
per uiſum.
55. In diuiſione, continuatione, & numero: motu & quiete. 109. 138 p 4.
IN diuiſione error accidit. Capillo enim adhęrente uitro: apparebit diuiſio eſſe in uitro & fiſſura,
cum
ibi ſit continuitas uera:
& prouenit hoc ex capilli tenuitate, quoniam ſi adhęſerit uitro quan
titas
corpulenta:
non ęſtimabitur in eo fiſſura. In continuitate. Si enim prætendantur uiſui folia
pergameni
tenuia, æqualis latitudinis bene compreſſa, & ignoret uidẽs eſſe folia:
iudicabit ipſa eſſe
cõtinua
, & unũ corpus efficere.
Et eſt erroris cauſſa quãtitas uię interiacẽtis inter folia, quę præ ſua
paruitate
non percipitur à uidente.
Et eadẽ erit cauſſa erroris numeri, quæ cõtinuitatis. In motu. Si
enim
moueantur duo, quorum unum moueatur paulò uelocius alio:
putabit uidẽs æqualẽ eſſe mo
tum
corum:
quia inſenſibile eſt unius ſuper aliud excrementum uidenti. Similiter quantitas exceſ-
ſus
uiæ, quã incedit unus ſuper , quã incedit alius, imperceptibilis eſt uiſui.
Vnde iudicatur ęqua-
litas
uiarum & motuũ.
In quiete. enim offertur uiſui aliquid multũ paruum, forſitan mouebitur
pars
eius aliqua, & ipſum iudicabitur immotum, cum motus partis lateat uiſum.
56. In aſperitate & lenitate: raritate & denſitate: umbra & tenebris. 141. 144. 147 p 4.
IN aſperitate & læuitate. enim occurrerit uiſui res multũ parua: iudicabitur forſan lęuitas, ubi
fuerit
aſperitas, & è cõtrario.
Quoniã, ut dictũ eſt, [53 n 2] aſperitas cõprehẽditur in corpore,
niſi
ex umbra quarun dam partiũ ſuper alias, uel eminentia earum, & depreſsione aliarũ:
quod to
tum
occultabitur iudicio uidentis, præ nimia paruitate corporis.
In raritate & ſoliditate. Si quis e-
nim
intueatur corpus ualde paruum politũ, ut ab eo lux poſsit reflecti, ſicut eſt margaritæ ſimile:
ra
rum
eſſe iudicabitur, cum non ſit.
Similiter uiſo corpore raro multũ paruo, quòd poſtipſum non ſit
corporis
ſolidi comprehenſio:
exiſtimatur eſſe ſolidum. In umbra & tenebris. Si enim in pariete al-
bo
uiſui oppoſito fuerit punctorum ualde nigrorum diſtinctio, adhibita ſolis luce, ſed directè in pa-
rietem
cadente uel prope:
æſtimabuntur à uidente ſingula puncta ſingula eſſe foramina, poſt quę e-
rumpant
tenebræ.
unde error cum tenebrarum æſtimatione ex ſola punctorum paruitate: qui non
accideret
, ſi nigredo quantumcunq;
intenſa magnam partem parietis inficeret. Si aũt fuerit in pun
ctis
illis nigredo non adec̀ intenſa:
reputabũtur quidem puncta illa, foramina, in quibus ſit umbra:
cum
lux penetret ea, ſicut ſolet accidere luce ſuper multorum foraminum ſpeciem cadente.
Vn
de
error um bræ ex ſo a punctorum diminutione.
57. In pulchritudine & deformitate: ſimilitudine & dißimilitudine. 150. 153 p 4.
IN ſpecie & deformitate: Cum præ ſua paruitate occultantur uiſui deturpantes corpus uiſum ma
culę
, accidit erroneum de ſpecie iudicium:
quia ſumitur ex apparentibus tantùm: Sicut eſt error
in
deformitate, cum propter paruitatem lateant picturæ decorem ingerentes rei uiſæ.
In ſimilitu
dine
& diſsimilitudine.
Cum enim notæ minutiſsimæ inter aliqua corpora, ſimilitudinis aut diſsi-
militudinis
fuerint cauſſæ:
quia prætereunt uiſum præ paruitate ſua, iudicabitur ſimilitudo aut diſ-
ſimilitudo
omnimoda:
& ſumetur iudicium ex apparentibus tãtùm. In omnibus prędictis eſt error
in
ſyllogiſmo ex paruitate corporis:
cum ea exiſtente tẽperata non accidat error, alijs immotis.
58. Solidit {as} immoderata creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtantia &
ſitu
. 16. 44 p 4.
SOliditas aliquando egreditur temperamentum, & errorem inducit in quolibet eorum, quæ
prehenduntur
per ſyllogiſmum.
In lõgitudine. Si enim minima fuerit corporis ſoliditas: & eſt:
ut
ſit ualde rarum, ſicut eſt cryſtallus pura, & ſit poſt ipſam corpus lucidũ luce forti:
non cõpre-
hendetur
cryſtallus, ſed quaſi nullum eſſet intermedium, cõprehẽdetur corpus per ipſam:
unde,
quaſi
non ſit, fiat rari acquiſitio:
non plena erit longitudinis eius ab eo comprehẽſio. Vnde error in
longitudine
.
Quare ſi corporis rari ſitus fuerit declinatus, occultabitur uidẽti declinatio, & iudica-
10599OPTICAE LIBER III. bitur ſorſitan rectitudo. Vnde error in ſitu, & etiam error in longitudine: quoniam una eius extre-
mitas
eiuſdem longitudinis reputabitur cum alia, cum ſint diuerſæ.
59. In magnitudine & figura: diuiſione, continuatione & numero. 28. 97. 109 p 4.
DEinde quoniam quantitas corporis comprehenditur ex longitudine, & anguli, ſub quo ui-
detur
, capacitate:
ignorata longitudine: accidit error in quãtitate. Modo conſimili erit error
in
figura.
Si enim in corpore fuerint anguli: occultabũtur uidenti: unde ſexangula forma pu-
tabitur
ſphærica.
Si uerò modica fuerit incuruatio in corpore, latebit, & iudicabitur corpus planũ
eſſe
.
In diſtinctione erit error. Si enim fuerit per corpus magnæ raritatis linea nigra, apparebit cor-
pus
diuiſum in loco, in quẽ cadit linea.
Si uerò fuerint duo corpora talia modicũ à ſe diſtãtia: repu-
tabuntur
continua.
Vnde error in continuitate. Et palàm, quòd ex his erit error in numeri compre-
henſione
:
cum uel unum plura, uel plura unum apparebunt.
60. In motu & quiete. 138 p 4.
IN motu erit error ex immoderatione raritatis: ſi opponatur foramini corpus ualde rarum, ut cry
ſtallus
:
& huius corporis extremitates lateant uiſum: & poſt corpus hoc moueatur aliud: puta-
bit
uidens corpus rarum moueri, cum ſit immotum:
quod non accideret ipſo temperatè ſolido.
In
quiete accidit error ex eadem intemperantia.
Si enim corpus ualde rarum includatur in manu,
coniunctum
manui, & ab ea recedat, & moueatur intra manum reuolutionis motu, immota manu:

ita
tamen, ut appareat diuiſio aliqua inter ipſum & manum:
iudicabitur corpus illud immotũ: quo-
niã
non poteſt in eo cõprehendi motus, niſi mutatione ſitus partiũ partis alicuius, reſpectu manus,
uel
partis eius.
Et quia omnimoda eſt ſimilitudo in partibus, uel prætenditur: propter raritatẽ non
poteſt
diſcerni alicuius partium ſitus:
quare nec motus.
61. In aſperitate & lenitate: raritate & denſitate. 141. 144 p 4.
IN aſperitate & lęuitate. Si enim in corpore multùm raro fuerit aſperitas non magna, putabitur
forſitan
læue.
Si uerò fuerit læue, & ſtatuatur poſt ipſum corpus aſperum, aut corpus diuerſorũ
colorum
, æſtimabitur hoc corpus rarum & lęue, aſperũ.
Vnde error in læuitate. In raritate. Si e-
nim
poſt corpus ualde rarũ ſit aliud corpus rarũ non multũ, & colore forti coloratũ:
apparebit pri-
mum
non multũ rarum, ſed æſtimabitur eius raritas ſecundum raritatem poſtpoſiti.
Vnde uitrum
alij
uitro ſuperpoſitum non apparet ita rarum, ſicut appareret eo ſolo uiſui adhibito.
Vnde error in
raritate
.
Si aũt poſt poſt primũ rarum ſtatuatur corpus ſolidum: iudicabitur primũ ſolidũ: unde er-
ror
in ſoliditate.
Pari modo ſiuas ualde rarum contineat uinũ, cum poſtillud percipiatur luxaut
corpus
aliud:
iudicabitur forſan totum cum uino uitrum eſſe unum corpus ſolidum.
62. In umbra & tenebris. 147 p 4. 67 p 10.
IN umbra erit error ex raritate. Luce enim ſolis in domũ aliquam per foramen aliquod deſcendẽ
te
, & ſuper feneſtram uitream cadente, cum domus illa ſit umbroſa:
apparebit ſuper feneſtram il
lam
umbra, licet in ueritate lux in ipſam incidat:
quæ quidem x comprehenderetur, ſi ſolidum
eſſet
feneſtræ corpus:
quoniam non tranſiret, & ita ſuper ſolidum appareret. Vnde error in umbra.
In
tenebris.
Luce enim ſolis in aquam fluminis deſcendente, aut in mare, ſicut accidit hora ma-
tutina
& ueſpertina:
& ſi fuerit claritas in aqua: apparebit tenebroſa: & quantò fuerit clarior, tantò
putabitur
tenebroſior.
Et accidit hoc: quoniam pars aquæ ſuperior umbrã iacit ſuper proximã par
tem
inferiorem, & illa proxima ſuper aliam inferiorem propinquam:
& ita per ſingulas uſq; ad fun-
dum
.
Et licet ſingularum partium umbra in ſe ſit modica: tamen coniunctæ unam efficiunt maxi-
mam
, ſicut palàm eſt in colore uini accidere:
In modica enim quantitate uini color eſt debilis: & in
multa
, licet eiuſdem modi, fortis.
Cauſſa autem quare in mari umbram iaciente uideantur eſſe tene
bræ
in maris claritate, eſt:
quoniam intenſa claritas intenſam reddit raritatem: unde uiſui maiorem
reddit
penetrationem:
Vnde fit acquiſitio plurium maris partium umbram facientium: quoniã um
brarum
aggregatarum perceptio inducit fidem tenebrarum.
Si uerò mare fuerit turbulentum, pro-
pter
diminutam raritatem penetrabit uiſus paululum, & comprehendet modicam aquæ partem:
&
licet
faciat umbram, cum ipſa ſit remiſſa, color illius partis uincit umbram.
In turbida enim aqua co
lor
apparet, in clara nullus:
unde & propter turbidæ aquæ colorem & propter umbræ partis appa-
rentis
remiſsionem non comprehenduntur in aqua tenebrę:
unde ipſa turbida, apparebit colora-
ta
, & clara tenebroſa.
Solis autem radio cadente ſuper faciem maris, cum ei per raritatem ipſius pa-
teat
tranſitus:
abijcietur omnis tenebrarum & umbræ apparentia.
63. In pulchritudine & deformitate: ſimilitudine & dißimilitudine. 150. 153 p 4.
IN decore & deformitate. Si enim in uaſe multùm raro ſint particulæ uel inciſuræ ipſi decorem
afferentes
:
& imponatur uaſi illi uinum turbidum & turpe: occultabuntur decoris cauſſæ: & iu-
dicabitur
uas deforme, ut aliquando accidit in uitreo uaſe.
Econtrariò ſi uas tale deformente-
ius
aliquæ particulæ, & imponatur ei uinum clarum lucidum, & in colore formoſum:
occultabũtur
deformitatis
cauſſæ, & reputabitur uas ſpecioſum, cum ſit deforme.
In ſimilitudine & diſsimilitudi
ne
.
Si duo uaſa multũ rara conueniant in forma, ſpecie, raritate: ſed diſcrepent in aliquarum partiũ
106100ALHAZEN diſpoſitione, & uino eiuſdem coloris, eiuſdẽ claritatis impleantur: latebunt cauſſę diuerſitatis, & re
putabuntur
omnino ſimilia.
Si uerò inter ea fuerit diuerſitas in ſpecie & forma: ſed in aliquibus par
tialibus
conuenientia, & uino ſimili impleantur:
putabuntur omnino diſsimilia. Vnde error in ſimi
litudine
& diſsimilitudine:
quia ſumitur iudicium ex apparẽtib. tantùm. Et in omnib, prædictis ac-
cidit
error ex ſola ſoliditatis intemperantia:
quoniã alijs in ſuo eſſe manentibus, non accidit error,
ea
ad temperantiam reuocata.
64. Perſpicuitas medij immoder ata creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtãtia:
ſitu
: figura: magnitudine: diuiſione: continuatione & numero. 16. 44. 97. 28. 109 p 4.
RAritas aeris inter uiſum & rem uiſam intercidentis egreditur temperamenti proprij metas, &
errorem
generat in omnibus, quorum fidem uiſus efficit per ſyllogiſmum.
In longitudine. Si
enim
fueritaer pruinoſus & obſcurus, ſicut in horis matutinis ſolet accidere:
turri aliqua ui-
ſui
oppoſita in longitudine temperata:
æſtimabitur plus à uiſu elongata, quàm habeat ueritas. Vn-
de
error in longitudine eſt.
Et cauſſa eſt: quoniã non comprehenditur longitudo inferioris terræ, ſu
per
quã elongationis turris ſumitur menſura:
& occultatur terra ex raritate aeris diminuta. Vnde
raritas
eſt cauſſa erroris.
Si aũt in hoc aere declinetur modicè corpus uiſum: occultabitur declina-
tio
, quæ pateret in aere claro.
Vnde error in ſitu. Et ſi fuerit in corpore gibboſitas modica: appare-
bit
planum in tali aere:
& ſi fuerint in corpore anguli, latebunt. Vnde erroneum erit figuræ iudiciũ.
In
quantitate erit error extali aere:
quoniã uiſum maius apparebit, quã in temperato aere: Sicut ac-
cidit
in corporib poſt aquę raritatem cõprehenſis.
Et ſi fuerit in corpore quaſi linea nigra: putabi-
tur
eſſe partium diuiſio.
Vnde error in diuiſione. Et ſi fuerint duo corpora modicũ à ſe diſiuncta: ap
parebunt
in hoc aere cõtinua.
Vnde error in cõtinuitate. Et ex his palã, quòd error eſt in numero.
65. In motu: quiete: aſperitate: lenitate: raritate: denſitate: umbra: tenebris: pulchritudine:
deformitate
: ſimilitudine & dißimilitudine. 138. 141. 144. 147. 150. 153 p 4.
IN motu. Si enim in aere duo uideantur, quorum unum alio paulò uelocius moueatur: iudicabũ
tur
fortaſſe æquales eſſe eorum motus:
in temperato aere diſcerni poſſet unius ad alium ex-
ceſſus
.
Et eſt error propter latẽs excrementũ uię unius ſuper uiã alterius. In quiete. Si quis enim
per
talem aerem à longitudine tẽperata non parua uideat aquã fluentem:
aut iudicabit eam im-
motam
:
aut ſi fuerit fortis eius fluxus: minus, ꝗ̃ moueatur, motam. In aſperitate & læuitate. Quia in
hoc
aere uidebitur aſperum læue, propter latentes aſperitatis cauſſas.
Et uiſa re polita, diſcer
natur
in ea reflexio:
æſtimabitur aſpera. In umbra. Si enim poſt hunc aerem uideatur corpus album,
in
quo ſint particulæ rotundæ nigræ, luce ignis in corpus illud cadente, ita , ut fit interpoſitio hu-
ius
aeris:
apparebit in locis illis umbra, aut forſitan reputabuntur foramina uiã tenebris erũpentib.
pręſtantia
.
Vnde error in umbra & tenebris. Quare poſt hunc aerem corpus rarũ apparebit minus
rarũ
:
& forſan putabitur ſolidum. Et ita error in ſoliditate & raritate. In ſpecie & deformitate, ꝓpter
cauſſas
particulares corpus decorantes, uel deformantes, in hoc aere latentes.
In ſimilitudine & diſ
ſimilitudine
propter particulares diuerſitatis, aut conuenientiæ cauſſas, inter duo corpora non ap-
parentes
.
Et in his omnibus prouenit error ex raritate aeris ſola immoderata, cum alijs immotis, in
aere
temperato non accideret.
66. Tempus immoderatum creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtantia: ſitu:
figura
: magnitudine. 16. 44. 97. 28 p 4.
TEmpus extra temperamenti ſui fines locatũ cauſſa eſt erroris per ſingula, quorũ fides in uiſu
ſumitur
ex ſyllogiſmo.
In lõgitudine. Si enim ſubitò intueatur quis aliquod remotum à turri,
quod
ſtatim uiſui ſurripiatur:
poterit plenè diſcernere lõgitudinẽ inter illud & turrim: & iu
dicabitur
forſan aut minus remotũ à turri, ꝗ̃ ſit in ueritate, aut magis.
Et eſt cauſſa: quoniã in illa tẽ-
poris
inſtantia percipitur à uidente terra intermedia inter turrim & rem uiſam, ſecundũ quã ſu-
mitur
diſtantiæ menſura:
aut quoniã in breui tẽpore, poterit axis uiã intermediã diſcernere. Vn-
de
nec plenè cõprehendere.
Et ita error in lõgitudine. In fitu. aliquid ſubit ò occurrit uiſui, & ſta
tim
recedit:
reputabitur forſitan rectum, declinatum, aut econtrariò. In ſigura. Si fuerit modica gib-
boſitas
in re ſubitò uiſa:
latebit, & putabitur res plana, aut latebunt anguli, ſi fuerint in ea. In quãti-
rate
.
Si quis enim titionem ardentem moueat motu citiſsimo, & intra uiam modicam, ut ſæpe ua-
dat
& reuertatur per eam:
apparebit uia motus ignea: quoniam motus titionis ab uno uiæ termino
ad
alium fit quaſi in inſtanti.
Vnde propter breuιtatem temporis non poteſt diſcerni uel quantitas
uel
motus titionis.
Vnde & hic error in motu.
67. In diuiſione: continuatione: numero: quiete & motu. 109. 138 p 4.
IN diuiſione. Si quid enim ſubitò uiſum à uiſu diuertatur, & fuerit in eo linea nigra: putabitur eſ-
ſe
diuiſio partiũ, illa nigredo.
Et ſi corpora contigua uel ualde propinqua ſubitò uideantur: ęſti-
mabuntur
continua:
ſicut accidit in ſcamnorum tabulis ſubitò inſpectis. Vnde error in cõtinui-
tate
.
In motu. Cum duorũ unum paulò uelocius alio mouetur: motus in tẽpore modico cõprehenſi
æquales
iudicabuntur, cum non tam ſubitò cõprehenſibilis ſit exceſſus.
In quiete. Si enim aliquid
modicè
moueatur:
ſubitò uiſum moueri uidebitur: quoniã uia, quã percurrit in tẽpore ſuę perce
ptionis
, imperceptibilis eſt uiſui ſui paruitate.
Superius aũt explanatũ eſt, [51 n 2] quòd non com
107101OPTICAE LIBER III. prehenditur motus in corpore, niſi in tempore ſenſibili. Similis error accidit in rota modica: cum
citiſsimè
uoluitur, apparet immota:
cum non poſsit fieri comprehenſio reuolutionis eius in tempo
re
tam paruo, quàm paruum eſt, in quo fit una eius reuolutio.
Idem error accidit in trocho. Vnde er
ror
in quiete:
quoniam non poteſt diſcerni mutatio ſitus partium trochi: quare nec motus eius. Et ſi
unius
coloris fuerit trochus:
palàm, quòd non comprehenditur motus. Si uerò plurium & diuerſo-
rum
colorum:
nec ſic etiam apparebit motus: cum lateat colorum diuerſitas, & prætendatur ex ni-
mia
feſtinatione, confuſa quædam colorum unitas.
68. In aſperitate: lenitate: raritate: denſitate: umbra: tenebris: pulchritudine: deformitate:
ſimilitudine
: dißimilitudine. 141. 144. 147. 150. 153 p 4.
IN aſperitate. Cum enim ſubitò uidetur aſperum: putabitur forſitan læue: & ſi hoc modo uidea-
tur
, non poterit in eo diſcerni læuitas aut aſperitas.
Vnde dubitatio & error. In raritate. Luce e-
nim
declinata ſuper corpus remiſsè rarũ deſcendente, ſubitò uiſum, non percipiatur declina-
tio
lucis:
putabitur forſitan, quod in fine raritatis ſit apparẽs raritas corporis. Quòd ſi in tẽpore pau
lo
maiore adhibeatur uiſus:
percipietur declinatio cauſſa apparentiæ raritatis remiſſę. In ſoliditate.
Si
quis enim inſtanter uideat corpus rarũ, & poſt ipſum diſcernat lucis tranſitũ, putabit illud eſ-
ſe
ſolidũ.
In umbra. Si in albo pariete ſint partes ſubnigrę, deſcendẽte ſuper ipſum ignis luce, ſubitò
uiſæ
putabuntur eſſe umbræ.
Si uerò nigredo earum uiſa fuerit intenſa: æſtimabuntur foramma te-
nebris
plena.
In ſpecie & deformitate. Quia in paruo tẽpore non ſunt cõprehenſibiles minutę de-
coris
& deformitatis cauſſæ:
ſicut accidit aliquis inſpiciens per foramen intuetur faciem, iudicat
aliquando
fœdam:
formoſam: uel econtrariò. Et idẽ error accidit mota re uiſa, oculo immoto. In ſi-
militudine
& diſsimilitudine:
Quoniam latent particulares ſimilitudinis & diſsimilitudinis cauſſę.
Et
in his omnibus ex ſolo tempore non moderato accidit error:
cum in prædictis nullus accideret,
eo
ad temperantiam reducto.
69. Imbecillit{as} uiſus creat errores in ſingulis uiſibilibus ſpeciebus. In diſtantia: ſitu: magni-
tudine
: figura: diuiſione: continuatione: numero. 16. 44. 28. 97. 109 p 4.
VIſus debilitas & immoderatio errorẽ inuehit ſingulis per ſyllo giſmũ in uiſu comprehẽſis. In
lõgitudine
.
Si enim opponãtur uiſui duo corpora, quorum unũ ſit coloris fortis, & remotius:
aliud
coloris debilis, & oculo propinquius:
fiat cõprehenſio longirudinis, niſi facta col
latione
ad aliqua corpora interiecta:
[per 25. 39 n 2] faciet incertã collationẽ debilitas uiſus. Et quia
certum
eſt homini, quòd ex locis propin quiorib.
certior fit fides uiſui, ꝗ̃ ex remotiorib. concludit il-
lud
, quod apparet ei certius ex his corporib eſſe propinquius.
Et planum, quòd uiſui debili certior
fit
fides coloris fortis, quàm debilis:
licet paulò plus elon gati. Idem error accidit etiã in tẽperantia
uiſus
:
quoniã à longitudine magna propinquius iudicatur corpus, cuius color fortis, quã cuius co-
lor
debilis:
licet ſit multò remotius. In ſitu errat uiſus debilitas. Si enim ab aliquãta longitudine,
licet
temperata declinetur corpus, & ſit modica declinatio:
ignorabitur, plenè comprehenditur
lõgitudo
.
Et incertitudo longitudinis quãtitatis, errorẽ etiã ſitus ingerit. In figura. Quia gibbus mo
dicus
, & multiplex angulus latent debilitatẽ uiſus.
Et ſi in corpore linea nigra fuerit: æſtimabitur di
uiſio
uel fiſſura:
& æſtimabuntur corpora contigua, unũ continuum. Vnde error in diuiſione: conti-
nuitate
:
numero. Eadem erroris cauſſa ſtrabo unum iudicat duo: ſi fuerit deformitas in uno tantùm
oculo
.
Quoniam habet res uiſa diuerſitatem ſitus, reſpectu duorum oculorum eius. Si aũt in duo-
bus
oculis eius ſit deformatio:
cum acciditeos moueri forſitan accidet eis diuerſitas ſitus, reſpectu
rei
uiſæ:
& ita in uno pluralitas.
70. In motu & quiete. 138 p 4.
IN motu. Si quis enim ſæpius in circuitũ uoluitur, quieſcit: putat, quòd parietes moueãtur. Et
eſt
, quoniam moto uidente, mouetur intrinſecus uis uiſibilis:
& licet uidẽs ſteterit, ſtatim uis
uiſibilis
ſtabit:
ſed motus eius in uidentis quiete durabit: & ob hoc motus uiſarum rerũ æſtima-
tio
inſurgit.
Et huius motus exemplum in trocho uidemus: quoniã diu poſt manus mouentis quie
tem
uoluitur trochus.
Eſt etiam infirmitas, in qua uidentur patienti omnia uolui. In quiete. Quan-
do
corpus ſimilium partium, ut ſunt quædã rotæ horologiorum, reuoluitur reuolutione pauca:
ui-
ſus
debilis non percipit eius motum, quẽ quidem perciperet uiſus temperatus.
Si aũt multa ſit reuo
lutio
, non percipitur etiam à temperato.
Si uerò ſit diſsimiliũ partium corpus motũ, ut in rota mo-
letrinæ
:
tunc uiſus debilis comprehendet motum: Si autem feſtina fueritrotæreuolutio: occultabi
tur
uiſui debili motus.
Quoniã partes rotæ multũ diſsimiles ſunt: non plenè comprehendetur diſsi
militudo
in feſtinatione:
& per diſs imilitudinem partium fit comprehenſio motus earum.
71. In aſperitate: lenitate: raritate: denſitate: umbra: tenebris: pulchritudine: deformitate:
ſimilitudine
: dißimilitudine. 141. 144. 147. 150. 153 p 4.
IN aſperitate & læuitate. Quia forſan reputabit modicè lęue, aſperũ: uel ecõtrariò, ſi inter formas
aſperi
& lęuis fuerit diſsimilitudo.
In raritate. fuerit in corpore raro ſoliditas pauca: æſtimabi
tur
à uiſu debili maior uera.
In ſoliditate. Si fuerit in corpore raro color fortis, aut poſt ipſum, &
raritas
maxima:
putabit illud eſſe ſolidũ. In umbra. Notæ parietis ſubnigræ, deſcẽdẽte ſuք ipſum
luce
, apparẽt huic uiſui umbrę:
& ſi fuerintmultũ nigrę: apparebũt foramina, in quibus tenebrę. In
108102ALHAZEN deformitate & decore: ſimilitudine & diſsimilitudine ꝓpter particulares decoris uel fœditatis, ſimi
litudinis
& diſsimilitudinis cauſſas uiſũ latẽtes.
Et eſt error in dictis omnib. ex ſola debilitate uiſ 9.
72. In uiſione errores creantur aliàs quidem à ſingulis uiſionẽ perficientibus: aliàs uerò à plu-
ribus
ſimul, quorum nullum per ſe errorem crearet. 154 p 4.
IAm diximus, quomodo accidat error in ſyllogiſmo, ſecundum unamquãq; cauſſarum erroris ui
ſus
in qualibet partium, quæ acquiruntur per ſyllogiſmum, & inceſsimus ſuper quemlibet erro-
ris
modum, & cuiuslibet ſuppoſuimus exemplum.
Et licet in errorib. uiſus ſit copioſa multitu-
do
:
omniũ ad modos dictos fiet reductio, & ad exẽpla ordinatim propoſita: aſsignauimus quoq;
errores
, ſecundum quod ſinguli eorum accidunt ab unica tantũ cauſſa.
Et aliquan do error infertur
non
ab una tantùm, ſed à duabus cauſsis uel plurib.
Verbi gratia. Simoueatur aliquid à longitudi-
ne
magna motulento:
ſubitò uiſum uidebitur immotũ: & percipi poſſet motus ille in diſtantia tem
perata
etiam celeri uiſu, uel etiã in illa longitudine intemperata non occultaretur motus:
ſi tẽpera-
tum
eſſet in ſpectionis tẽpus.
Prouenit igitur error ex duabus intemperantijs, quarum neutra per ſe
ſufficit
:
triũ aggregatio errorem efficit. Si à magna lõgitudine, ſub debili luce, in modico tẽpore, op-
ponatur
uiſui corporis diuerſorum colorũ reuolutio non cita:
æſtimabitur corpus ſtare: Et ſi ab ea-
dem
longitudine, ſub eadem luce, tempore temperato, adhibeatur intuitus:
comprehendetur mo-
tus
:
qui ſimiliter non latebit in tẽperata longitudine, ſub eadem luce & modico tẽpore: & etiã perci
pi
poterit in eadẽ longitudine ſub fortiluce.
Et generaliter ex omnib. errorib. uiſui accidentib. nec
unus
nec plures congregati euadũt cauſſas, quas diximus.
Quælibet aũt forma rei uiſæ, ex ijs, quæ
enumerauimus
, eſt cõpoſita.
Et cum uiſus non ac quirat ex rebus uiſis, niſi aliquas iſtarũ: non acci-
dit
error in uiſu, niſi in aliqua iſtarũ.
Et omnis error, qui accidit in ſcientia, eſt, quoniam intellectus
ſimilia
efficit, quæ percipit, ijs, quę percepit in modo aliquo, aut diſsimilia.
Et omnis error in par
tialibus
erit, aut in ſenſu, aut in ſcientia, aut in ſyllogiſmo:
& non poteſt eſſe, quin ſit in aliquo iſtorũ,
aut
duobus, autipſis tribus.
Et quicunque error accidit in huiuſmodi tribus, non erit, niſi per erro-
rem
uiſus in partibus.
Et iam patuit, quòd error uiſus in partialib. non erit, niſi propter cauſſas, quas
aſsignauimus
, aut ex una earum tantùm, aut ex pluribus.
ALHAZEN FILII
ALHAYZEN OPTICAE
LIBER QVARTVS.
LIBER iſte diuiditur in quinque partes. Pars prima eſt proæmium libri. Se-
cundaest
in declaratione, quòd luci accidat reflexio à politis corporib.
Tertia
est
in modo reflexionis formæ.
Quarta in oſtenſione, quòd comprehenſio for
ex corporibus politis non est, niſi ex reflexione.
Quinta est in modo comprehenſio-
nis
formarum per reflexionem.
PROOEMIVM LIBRI. CAP. I.
1. Viſio fit trifariam: rectè: reflexè: & refr actè. In præf. 1. 3. 10 Libr.
IAm explanauimus in libris tribus modũ comprehenſionis formarũ in uiſu, cum fuerit directus:
& enumerauimus ſingula, quæ in rebus uiſis cõprehendit uiſus.
Sed diuerſificatur acquiſitio ui-
ſus
tripliciter:
Aut enim directè, ſicut diximus: aut per reflexionem in politis corporibus: aut per
penetrationem
, ut in raris, quorum non eſtraritas, ſicut raritas aeris.
Et non poteſt diuerſificari ui-
ſus
, niſi in his modis tribus.
Et his duobus modis poſterioribus comprehendit uiſus in rebus uiſis,
quæ
ſuprà expoſuimus, & quorum acquiſitionẽ in uiſu directo patefecimus.
Et forſitan uiſus in his
incurrit
in errorem, aut conſequitur ueritatem.
Et nos aſsign abimus in hoc libro, quando per refle-
xionem
fiat formarum acquiſitio:
& quomodo erit reflexio: & quis linearũ reflexarum ſitus: Et præ
ponemus
quædam accidentia præponenda.
QVOD LVCI ACCIDAT REFLEXIO À POLITIS
corporibus
. Cap. II.
2. Lux & color reflectuntur à quolibet politæ ſuperficiei puncto, lineis rectis. 1 p 5.
PLanum eſt ex libro primo [1. 2. 3. 14. 18. 19 n] quòd lux à corpore lucido luce propria uel accidẽ-
tali
dirigatur in omne corpus ei oppoſitum:
& eodem modo color, in eo lux fuerit, mittitur-
Itaq
;
corpore polito oppoſito corpori lucido, mittitur ad ipſum lux mixtim colore, & refle-
ctitur
lux colore, ſiue fuerit fortis, ſiue debilis, ſiue prima, ſiue ſecundaria.
Et quòd fiat in luce for
ti
reflexio, poteſt patére:
oppoſito luci forti ſpeculo ferreo, ſi oppoſitus fuerit paries ſpeculo, & de-
ſcẽderit
ſuք ipſum lux declinata, recta:
uidebitur in pariete lux fortis reflexa: quę ꝗdẽ uidebi-
tur
ſuper eun dem locum, ſi ſpeculũ auferatur uel moueatur:
imò ſecũdum motum ſpeculi mutabi-
109103OPTICAE LIBER IIII. tur locus lucis reflexæ in pariete. Quare palàm, reflexionem fieri in luce forti. In luce debili patére
poteſt
facile.
Si intra domũ aliquã, per foramen unicũ à terra elongatũ, ſed non multùm, deſcendat
lux
diei, non ſolis, ſuper aliquod corpus:
& circa corpus ſtatuatur ſpeculũ ferreum: & circa ſpeculũ
corpus
aliquod albũ:
apparebit in ſecun do corpore albo lux maior quàm ſine ſpeculo: & augmen-
illius eſt, niſi ex ſpeculi reflexione, quoniã ablato ſpeculo ſola lux ſecundaria debilis appare-
bit
in corpore albo.
Amplius: ſi diligens figatur intuitus in lineis, per quas à corpore primo lux in
ſpeculũ
mittitur:
perpendetur quidẽ linearũ illarũ declinatio ſuper ſpeculũ, & ſuper idẽ linearum
punctũ
, reflexionis declinatio eadẽ.
Et eſt propriũ reflexionis, ut ſit eadẽ declinatio, & idẽ angulus
linearũ
uenientiũ & reflexarũ.
Quòd ſi moueatur corpus albũ à loco reflexionis in aliũ locũ: tamẽ
circa
ſpeculũ:
uidebitur in eo lucis augmentũ: nec uideri poterit, niſi in illo ſitu tantùm. Quare
planũ
eſt propriũ eſſe reflexionis hunc ſitũ.
Hoc idẽ poterit uideri in ſecundaria luce: ſi prædictum
ſpeculũ
ſit argenteum, & corpus tertiũ albũ ſit ex alia parte ſpeculi:
apparebit quidẽ ſuper corpus
tertium
lux ſecundaria, & ſuper corpus ſecundũ lux maior illa:
Et palàm, huius maioritatis cauſſam
ſolã
eſſe reflexionẽ.
Patebit aũt in omni loco lucis reflexio: ubi ſuper corpus deſcendit per foramẽ
aliquod
lux fortis, adhibito luci ſpeculo, & ei corpore albo oppoſito, modo ſuprà dicto.
Verùm lo-
reflexionis & linearũ ſitũ explanabimus.
patuit in libro primo, [1. 2. 3. 14. 18. 19 n] quòd lux re-
flexa
ſequitur rectitudinem linearum:
quare ex corporibus politis fit reflexio ſecũdum proceſſum
rectitudinis
in ſitu proprio.
3. Lux & color à quolibet ſuperficiei coloratæ puncto ad quodlibet ſuperficiei politæ oppoſitæ
punctum
permixti confluunt. 2 p 5.
AMplius: Planum eſt ex ſuperioribus, quòd lux ſecunda à corpore illuminato, accidentali lu-
ce
procèdẽs, ſecũ fert colorẽ corporis.
Ab omni igitur corpore illuminato ſeu lucido color
mixtim
luce ad corpora oppoſita polita mittitur, & mixtim in partẽ debitã reflectitur.
Et
huic
rei fides poterit fieri, ſi intra domũ unius foraminis tãtùm, deſcendat lux ſuper corpus forti &
ſpecioſo
colore:
& ſtatuatur circa ipſum ſpeculũ ferreũ, & circa ſpeculũ corpus concauũ ad ſcyphi
modũ
, intra quod ſit corpus albũ, & aptetur hoc uas in loco reflexionis, ut lux reflexa incidat in cor
pus
albũ:
apparebit quidẽ ſuper faciẽ albi corporis color illius, in fit prim ò deſcenſus lucis:
quidẽ
accidet, ſi extra propriũ ſitũ reflexiõis ſtatuatur corpus albũ.
Et ſecundũ diuerſas colorũ
ſpecies
hoc ꝓbatũ inuenies, uelut in colore cœleſti, rubore, uiriditate, & huiuſmodi.
Quare planũ,
colorẽ
mixtũ luce remitti, & certiorẽ eſſe coloris reflexi apparẽtiã, ſi ſpeculũ fuerit argenteum.
4. Reflexio debilit at lucem & colorem: & omnino totam uiſibilis ſpeciem. 3 p 5.
QVare autẽ appareat hæc probatio, ſcilicet, quòd cõprehẽdatur color reflexus, cuicunq;
corpori
opponatur ſpeculũ, ſed ei adhibeatur albũ, hæc eſt ratio:
ſicut ſuprà dictũ eſt: colo-
res
debiles (licet ſimul luce mittãtur) ſentiuntur.
Formæ enim, quæ reflectũtur, de-
biliores
ſunt formis, à quibus reflexio oritur.
Et hoc in hac luce poteſt patére. Quoniã luce forti in
ſpeculum
cadẽte, & reflexa in pariete:
debilior uidebitur lux parietis, quàm ſpeculi, & notabilis eſt
inter
eas proportio.
Idẽ patebit in luce debili pari modo, ut in domo in prima diſpoſitiõe: ſi corpus
terſum
tertiũ albũ ponamus loco ſpeculi ferrei, uel circa ipſum:
maior apparebit lux ſuper hoc cor-
pus
, quàm ſuper ſecũdũ:
quod accideret, niſi reflexio lucẽ debilitaret. Sed dicet aliquis, cauſſam
huius
rei eſſe nigredinẽ ſpeculi ferrei, quæ admixta luci, in ſpeculũ cadenti, ipſam obumbrat, & re-
flexa
in corpus ſecũdũ debilis & fuſca apparet:
ſed in corpus tertiũ loco ſpeculi poſitũ deſcẽdit
lux
, niſi à corpore primo nulli admixta nigredini.
Verùm quòd hoc ſit in cauſſa, palàm ex eo eſt:
quòd
loco ſpeculi ferrei, argenteo poſito, eadẽ accidit probatio.
Pari modo reflexus color debilior
erit
colore, à quo fit reflexio:
quod in domo & uaſe, ut antea, patére poteſt: ſi corpus albũ loco ſpe-
culi
ponatur, uel circa:
fortior apparebit in ipſo color, quã in corpore albo intra uas poſito. Et idem
patebit
, ſi loco ferrei ſpeculi argenteũ ponatur ſpeculũ.
Igitur reflexio debilitat & luces & colores:
ſed
colores amplius, quàm luces, ſecun dum utrumq;
ſpeculum. Et eſt: quoniam colores accedunt
debiliores
, quàm luces:
unde facile efficiũtur in reflexione debiliores. Amplius: color debilis cum
peruenerit
ad ſpeculũ, miſcetur colori eius:
quare reflexus apparebit debilis & tenebroſus. Et for-
debiliores ſunt reflexæ, quàm in loco reflexionis:
& reflexio cauſa eſt debilitatis.
5. Lux & color reflexi ſunt debiliores luce & colore primis: fortiores autem ſecundis, cum
quibus
ab eodem ortu æquabiliter diſtant. 4 p 5.
POterit aliquis dicere, eſſe debilitatẽ formarũ in reflexione, niſi ex elongatione earũ à ſua
origine
.
Sed explanabitur, quòd licet ab ortu æqualiter elongentur lux directa & lux reflexa:
tamen
debilior erit reflexa.
Intret radius ſolis in domum aliquã per foramen: & opponatur ſo
ramini
in aere ſpeculũ ferreũ minus foramine:
& lux foraminis reſidua cadat in terrã ſuper corpus
albũ
:
& lux à ſpeculo reflexa cadat in corpus albũ eleuatum: hoc obſeruato: ut eadẽ fit eleuati & ia-
centis
à foramine longitudo:
uidebitur quidẽ ſuper eleuatum lux minor, quàm ſuper iacens. Et hu
ius
minoritatis poteſt aſsignari cauſſa, niſi reflexio ſola.
Idẽ accidit, ſi ſpeculum ſit argenteũ. Idẽ
in
colore poteſt patére:
lux enim ſolis in domũ aliquã per foramẽ deſcẽdat ſuper corpus coloris for
tis
, cui adhibeatur ſpeculũ, & aliud corpus concauũ:
intra quod ſit corpus albũ, in quod cadit refle
xio
:
& ſtatuatur in domo aliud corpus albũ eiuſdẽ modi, eo, quod eſt in cõcauo: & ſit elongatio
110104ALHAZEN huius albi à corpore colorato, in quod cadit lux foraminis, eadem cum elongatione albi, quod eſt
in
concauo ab eodem, & cum elongatione ſpeculi ab codem:
tunc comprehendetur color debilior
in
albo, quod eſt intra concauum, quàm in eo, quod eſt extra:
licet æquidiſtent ab ortu ſuo, id eſt à
corpore
colorato.
Et in cauſſa eſt reflexio colorem debilitans. Amplius: lux reflexa fortior eſt lu-
ceſecundaria
:
licet eiuſdem ſint elongationis ab origine ſua. Luce enim reflexa cadente in cor-
pus
aliquod:
ſi aliud eiuſmodi corpus ponatur extra locum reflexionis: & ſit cum eo eiuſdem e-
longationis
à ſpeculo:
uidebitur ſuper ipſum lux minor, quàm in illo. Idem etiam planum erit in
domo
:
ſi deponatur in terram, in directo foraminis ſpeculum, quod accipiat totam foramin is lu-
cem
:
erit lux fortior ſuper corpus in loco reflexionis poſitum, quàm ſuper aliud eiuſdem modi
extra
hunc locum, tantundem elongatum à ſpeculo.
Eodem modo ſi excedat lux foraminis quan-
titatem
ſpeculi:
& cadat circa ſpeculum lux in terram, aut corpus album, à quo aliud corpus tan-
tùm
elongatur, quantùm corpus reflexionis à ſpeculo:
debilior apparebit in eo lux, quàm ſuper
reflexionis
corpus.
Similiter accidit in colore, ſi corpus aliquod tantùm diſtet à ſpeculo extra ſi-
tum
reflexionis, quantùm aliud ei ſimile, quod eſt in ſitu reflexionis:
apparebit quidem ſuper cor-
pus
, quod eſt in ſitu reflexionis, color reflexus:
ſuper aliud forſitan nullus. Si enim ferreum fuerit
ſpeculum
:
aut modicus uidebitur, aut omnino nullus. Si uerò argenteum fuerit ſpeculum: appa-
rebit
ſuper ipſum color aliquis, ſed ualde debilis, & longè debilior, quàm in corpore, quod eſt in
ſitu
reflexionis.
Et igitur planũ, quòd formæ luciũ & colorũ ex corporibus politis reflectuntur,
& in reflexione debilitantur:
& erit forma directa fortior reflexa, eadẽ fuerit earũ origo, & æqua
lis
ab ea origine elongatio:
& reflexa fortior ſecũdaria, eſt idẽ uel æqualis ortus, & par elõgatio.
DE MODO REFLEXIONIS FORMARVM À POLI-
tis
corporibus. Cap. III.
6. Lenitatis: politæ ſuperficiei: & perpendicularis incidentiæ definitiones. In def. 5 libr.
POlitum eſt læue multùm in ſuperficie: Et læuitas eſt, ut ſint partes ſuperficiei continuæ, ſine
pororum
multitudine.
Læuitas intenſa eſt, ubi eſt multa partium ſuperficiei continuitas, &
pororum
paruitas & paucitas:
& finis læuitatis eſt priuatio pororũ, & priuatio diuiſionis par
tium
.
Itaq; politio eſt politiua cõtinuitas partium ſuperficiei, cum poris raris & exiguis: & finis po-
litionis
eſt uera continuitas partium, & priuatio pororum.
In omnibus politis ſuperficiebus, licet
diuerſis
ſubiaceant figuris, accidet reflexio:
& idem reflexionis modus & eadem proprietas eſt. Et
eſt
, quòd ab omni politi ſuperficie & quolibet eius puncto fit reflexio.
Et ſumpto quocunq; pũcto
in
ſuperficie, à qua fit reflexio:
linea acceſſus formæ ad illud punctum, & linea reflexionis in eadẽ
ſuperficie
erunt cum linea perpendiculari ſuper illud punctum erecta:
& tenebunthę lineæ eundẽ
ſitum
reſpectu perpendicularis, & æqualitatem angulorum.
Et uolo dicere perpendicularem: quæ
ſit
perpendicularis ſuper ſuperficiẽ, tangentem corpus politum in illo puncto.
Et duę lineę per-
pendiculari
ſunt in eadem ſuperficie orthogonaliter cadente ſuper ſuperficiem, corpus politum in
puncto
, à quo fit reflexio, tangentem.
Si autem linea, per quam accedit ad ſpeculũ forma, cadat per-
pendiculariter
ſuper illud:
fiet reflexio formæ per ipſam, non per aliam. Et hoc eſt propriũ in omni
reflexione
, in omni polito corpore.
Si igitur corpus politum fuerit planum: ſuperficies tangẽs pun
ctũ
reflexionis, erit una & eadem ſuperficie corporis.
Si uerò fuerit columnare ſpeculũ interius
aut
exterius politũ:
erunt contactus ſuperficiei ſpeculi & ſuperficiei contingentis linea tantùm, ſe-
cundum
longitudinem ſpeculi intellecta.
Idẽ in ſpeculo pyramidali intus uel extrà polito. In ſphæ-
rico
ſiue interius ſiue exterius polito, contingens ſuperficies tangit in ſolo puncto.
7. Fabricatio & uſus organi reflexionis. 9 p 5.
QVomodo autem etiam ad oculum pateat hic modus reflexionis in ſpeculis omnibus, expla
nabimus
.
Accipe tabulam æneam ſpiſſam, ut firmior ſit: eius longitudo ſit non minor duo-
decim
digitis:
ſitq́; latitudo ſex digitorum, & fiat linea æquidiſtans extremitati longitudi-
nis
:
& circa illam extremitatẽ, & ſuper pũctũ
19[Figure 19]n m l b h i k e p t r o s u q a f d g c huius lineæ mediũ ponatur pes circini, & fiat
ſemicirculus
, cuius ſemidiameter ſit latitudo
tabulæ
& [per 11 p 1] extrahatur à puncto,
quod
eſt centrũ, linea orthogonaliter ſuper
diametrũ
factã:
& erit linea illa ſemidiame-
ter
diuidens ſemicirculum per æqualia [per
33
p 6.
] Et in hac ſemidiametro ſumatur men
ſura
unius digiti, & poſito pede circini ſuper
centrũ
, fiat ſemicirculus ſecundũ quantitatẽ
partis
reſiduæ ſemidiametri, ſecundum ſemi-
diametrũ
quinq;
digitorũ. Et diuidiantur ſe-
micirculi
primi medietates, in quot libuerit, partes, ita ut ſibi reſpondeant in æ qualitate, prima ſcili
cet
primæ, ſecũda ſecundæ, & ſic de alijs:
& protrahantur lineę à centro ad pũcta diuiſionum. De-
inceps
in ſemidiametro menſura digiti ſignetur:
& ex parte centri & ſuper punctum ſignatum pro-
trahatur
linea, æquidiſtans diametro ſemicirculi, ſiue tabulæ extremitati [per 31 p 1:
] & ſecetur è
tabula
, quod interiacet hanc lineam & ſemidiametrũ, uſq;
ad centrum & lineas primas, ad diuiſio-
111105OPTICAE LIBER IIII. nes ſemicirculi protractas, id eſt ad lineas tales ſemidiametro propinquiores. Pòſt ſecetur tabula
circa
ſemicirculum maiorem, ut ſolum remaneat ſemicirculus:
& ſecetur tabula ſub centro, ut cen-
tri
locus acuatur quaſi punctum:
hoc tamen modo, ut in eadem ſuperficie remaneat cum ſemicir-
culo
& alijs lineis.
Pòſt ſumatur tabula lignea plana excedens æneam in longitudine duobus digi-
tis
:
& ſit quadrata: & eius altitudo fiue ſpiſsitudo ſeptem digitorum. Signetur ergo in hac tabula
punctum
medium:
& ſuper ipſum fiat circulus excedens maiorem circulum tabulę æneæ, quanti-
tate
digiti magni:
& fiat ſuper idem centrum circulus, æqualis circulo minori tabulę æneę: & diui-
datur
circulus maior in partes, in æqualitate reſpondentes partibus ſemicirculi tabulæ æneę:
ut
ſcilicet
prima reſpondeat primæ, ſecunda ſecundæ, & ſic de alijs:
& circumquaque ſecetur ta-
bula
lignea, ut ſolum remaneat maior circulus:
& fiet hæc ſectio uſitato ſecandi modo. Secetur e-
tiam
pars tabulæ minore circulo contenta:
& modus ſectionis erit: uthuic tabulæ aſſocietur alia
tabula
, ita ut linea à centro huius ad centrum illius tranſiens, ſit perpendicularis ſuper illam:
& ad-
hibito
tornatili inſtrumento centris earum, fiat ſectio partis circularis iam dictæ:
(eſt autem alte-
rius
tabulæ aſſociatio, ut fixa ſtet in ſectione) igitur reſtabit tabula quaſi annulus circularis, cuius
latitudo
erit duorum digitorum:
longitudo quatuordecim: altitudo ſeptem. Et ſit hæc altitudo
20[Figure 20] optimè circula-
ta
ad modum, co
lumnę
:
remanẽt
autẽ
in latitudi
ne
huius annuli
lineę
diuidentes
circulũ
eius ſe
cundum
diuiſio
nẽ
ſemicirculi ta
bulæ
æneę.
À ca
pitibus
autem li
nearum
harũ ꝓ-
ducantur
lineæ
in
ſuperficie al
titudinis
exteri
oris
, perpẽdicu
lares
ſuper ſu-
perficiem
latitu
dinis
:
& poterit
hoc
modo fieri.

Quæratur
regu-
la
bene aeuta, cu
ius
capiti linéæ
adhibeantur
, &
regula
mouea-
tur
, donec tran
ſeat
ſuperficiẽ al
titudinis
, in qua
libet
parte acu-
minis
:
Signa e-
ius
capita, & fac
lineam
, quoniam illa erit perpendicularis, quam quæris.
Aliter poterit hoc idem fieri. Ponatur pes
circini
ſuper terminũ lineæ diuidentis circulũ, & fiat ſemicirculus ſecũdũ altitudinẽ annuli, qui di
uidatur
per æqualia, & protrahatur à puncto in punctũ linea, & ita de ſingulis.
Pari modo à termi-
nis
illarum diuidentium protrahantur perpẽdiculares ex parte interioris altitudinis.
Amplius: ſu
matur
in altitudine interiori ex parte faciei non diuiſę, altitudo duorum digitorum:
& in perpen-
dicularibus
fiat ſignum, & in ſignis illis fiat circulus, æquidiſtans faciei annuli hoc modo.
Tabula
aliqua
plana fiat circularis, æqualis circulo minori tabulę æneę:
& ſecetur ex ea pars aliqua uſque
ad
centrum, quaſitriangulum ex duabus ſemidiametris & arcu circuli, ſecundum quod libuerit,
ut
poſsis tabulam cum manu imponere, & locis aſsignatis aptare.
Apta ergo locis illis, ut ſit æqui-
diſtans
faciei annuli, & fac circulum ſecundum ipſam.
Sumatur etiam infra hunc circulum altitu-
do
medietatis grani hordei, & fiant ſigna, & in punctis aſsignatis fiat circulus per aptationem ta-
bulę
.
Et in hoc poſtremo circulo fiat circularis concauitas, & ſit unius digiti eius profunditas, &
altitudo
tanquam altitudo tabulę æneę:
& ſit hęc altitudo intra altitudinem duorum digitorum, ut
eadem
ſit poſtremi circuli & cõcauitatis ſpecies.
Aptetur autem huic concauitati tabula ęnea, quę
quidem
intret concauitatem uſq;
ad circulum minorem. Et cum diſtantia minoris à maiori ſit uni-
us
digiti, & concauitas ſimiliter:
igitur circulo poſtremo & tabulę ęneę communis erit ſuperficies:
& line æ perpendiculares in altitudine annuli, tangent lineas diuiſionis tabulæ æneæ, & cadent
perpendiculariter
ſuper tabulam ęneam.
Sit autem ſuperficies tabulę ęneę diuiſa ex parte faciei
112106ALHAZEN annuli diuiſæ. Amplius: in exteriore planitudine annuli ſignetur punctus, à longitudine duorum
digitorum
:
& poſito pede circini ſuper punctum ſignatum, fiat circulus, ſecundum quantitatem u-
nius
grani hordei, & inſtrumento ferreo, cuius ſimiliter latitudo ſit quantitas unius grani hordei,
perforetur
foramine columnari:
& baculus ligneus foramini aptetur: qui quidem cum tranſierit ad
interiorem
concauitatem, tanget tabulæ æneę ſuperficiem.
Pari modo ſuper ſingulas exterioris al-
titudinis
perpendiculares ſimilia & æqualia efficiantur foramina, in quantitate & altitudine.
De-
inde
ſumatur tabula lignea quadrata, cuius latus ſit æquale diametro annuli, & protrahatur in eius
ſuperficie
linea diuidens per medium quadratum, æquidiſtans lateribus.
Et ab una parte ſumatur
longitudo
duorum digitorum, & fiat ſignum:
& pòſt ſumatur longitudo ſemidiametri minoris cir-
culi
tabulæ æneæ, & poſito pede circini, fiat circulus tranſiens per ſignum:
qui quidem circulus e-
rit
æqualis minori circulo tabulæ æneæ & concauitati annuli.
Deinde ſupra centrum huius circu-
li
ſumatur longitudo duorum digitorum, & infra centrum ſimiliter:
& ſignentur puncta ab utro-
que
in utranque partem:
& protrahatur linea æquidiſtans lateribus quadrati: & in utraq; harum
linearum
ſignetur longitudo duorum digitorum, ex utraq;
parte puncti ſignati: & à punctis unius
lineæ
ſignatis protrahantur lineę æquidiſtantes ad puncta alterius lineę ſignata:
& fiat quadratum
quatuor
digitorum.
Cauetur poſtea hoc quadratum, ſecundum altitudinem unius digiti, & conca-
uationis
latera efficiantur plana, & orthogonalia, & fundus ſimiliter planus.
Deinde aptetur hæc
tabula
faciei annuli, ita ut circulus minor applicetur foramini eius, & extremitas eius extremitati:

& firmetur hæc applicatio cum clauis, ut immota maneat tabula.
Notandum uerò, quòd in omni-
bus
prædictis, dictorum digitorum menſura certa debet eſſe & determinata:
& ob hoc in linea ali-
qua
fiat immutabili, ne ex mutatione menſurę error accidat.
Amplius: fiat columna ferrea conca-
ua
, plana, aliquantulum ſpiſſa, ut ſtatim intret, nec immutari queat:
& ſit quantitas diametri circuli
eius
unius grani hordei:
& ponatur columna in foraminibus: quę quidem cum ad interiora annuli
peruenerit
:
continget lineas in tabula ænea factas. Et erit operis eius complementum, ſi linea ta-
bulę
æneę contingat circulum columnę in puncto lineæ altitudinis annuli, perpendicularis ſuper
tabulam
æneam, & tranſeuntis per centrum circuli columnę.
Fiat autem in capite columnæ annu-
lus
aut repagulum, quod non permittat columnam intrare, niſi ad locum determinatum.
Sit autem
huius
longitudinis columna, ut procedens ſuper tabulam æneam, attingat lineam æquidiſtantem
diametro
tabulæ, intra quam facta eſt ſectio.
Et hæc eſt linea illa æquidiſtans baſi trianguli ta-
bulæ
æneæ.
8. Fabricatio ſeptem ſpeculorum regularium. 8 p 5.
AMplius: fabricentur ſeptem ſpecula ferrea, quorum unum planum: duo ſphærica, unum con
cauum
intrà politum, aliud extrà:
duo pyramidalia, unum politum in facie, aliud in conca-
uitate
:
duo columnaria, unum concauum, aliud in ſuperficie politum. Speculum autem pla
num
ſit circulare:
& ſit eius diameter trium digitorum. Speculum columnare politum in ſuperficie
ſit
lucidum, & perfectè politum:
& ſit diameter circuli longitudinis ſex digitorum, qui circulus eſt
baſis
eius.
Longitudo autem columnę ſit trium digitorum. In baſi columnę ſumatur chorda longi-
tudinis
trium digitorum:
ſimiliter in baſi eiuſdem columnę oppoſita ſumatur huic æqualis chor-
da
, & ei oppoſita, ut lineę à capitibus unius chordę ad capita alteri-
21[Figure 21]p k c z q x y b us productę, ſintrectę.
Et ſecetur hæc columna ſecundum harum li-
nearum
proceſſum, ut reſtet nobis pars columnę, cuius capita ſint
portiones
chordarum:
altitudo autem axis remanentis portionis
minor
, quàm altitudo dimidij digiti.
Axem autem dico lineã à me-
dio
puncto arcus, ad mediũ chordę punctũ productã.
Columnę aũt
cõcauę
longitudo ſit triũ digitorũ, & diameter baſis eius ſex digito-
rum
:
& in ea ſumatur chorda trium digitorum, & ſiat ſectio, ſicut in
prima
:
& erit altitudo axis partis remanentis minor, quàm altitudo
dimidij
digiti.
Sit autem in his omnibus politura exquiſita, & æqua-
litas
omnimoda.
In ſpeculo pyramidali quęratur diameter baſis: cu-
ius
quantitas ſit ſex digitorũ, & chorda trium:
& longitudo quatuor
digitorum
& dimidij:
& fiat ſectio ſecũdum lineas rectas: & axis por-
tionis
altitudo ſit minor quàm altitudo dimidij digiti.
Et hæc in
utraque
pyramidali intellige.
Speculum ſphęricum ſit portio ſphę-
, cuius diameter ſit ſex digitorum, & diameter baſis huius ſpecu-
li
trium digitorum:
& erit axis altitudo minor quàm altitudo dimi-
dij
digiti.
Idem operare in ſpeculo ſphęrico concauo. Deinde fa-
cias
ſeptem regulas ligneas planas, quarum latera ſint æquidiſtan-
tia
& orthogonalia, ſuper capita æquidiſtantia in fine poſsibilita-
tis
:
& ſit longitudo regularum ſex digitorum, latitudo quatuor. Poſtea quadrato adaptetur ali-
qua
regularum, ita ut orthogonaliter cadatſuper inferiorem concaui quadrati ſuperficiem, & ui-
de
, ut facile intret quadratum:
ne compreſſa immutetur. Cadat igitur ſuper faciem lateris re-
gulę
acumen tabulę ęneę, & ubi continuabitur ei, fiat ſignum:
& à puncto aſsignato produca-
tur
in extremitates regulę, linea æquidiſtans lateribus regulæ, ut ſit linea illa, linea longitudinis
113107OPTICAE LIBER IIII.regulæ. Deinceps in longiore parte illius lineæ circa punctum ſumptum, ſumatur altitudo me-
dij
grani hordei, & fiat punctum.
Dico quod illud eſt punctum medium regulæ, quod etiam cen-
tris
foraminum opponitur rectè.
Quoniam enim centra foraminum elongantur ſuper ſuperfi-
ciem
tabulæ æneæ, in medij grani quantitate, & diſtant à ſuperficie annuli per duos digitos:
lgi-
tur
punctum illud diſtat ab eadem per duos digitos, & in quadrato concauo per digitum unum.

Quare
ab extremitatibus regulæ ad punctũ ſunt tres digiti.
Quare punctũ illud erit mediũ. Super
hoc
mediũ punctum producatur in utrãq;
partẽ linea, ſecundũ latitudinẽ æquidiſtans extremιtati-
bus
:
& medietates lineæ longitudinis (ſuper quam eſt hæc perpendicularis) diuidãtur per æqua-
lia
, per lineas latitudinis perpendiculares extremitatibus æquidiſtantes.
Et ita diuiſa erit regula in
quatuor
æquales partes.
Similis fiat in alijs regulis operatio.
9. Sit{us} & collocatio ſpeculorum regulariũ in reflexionis organo.10.12.13.14.15.16.17 p 5.
HIs completis, adaptetur ſpeculum planũ uni regularum: & eſt: ut ſit regula cauata ſecundũ
altitudinem
ſpeculi, ita ut ſuperficies ſpeculi ſit in eadem ſuperficie ſuperficie regulæ:
&
ita
, ut medium ſuperficiei ſpeculi punctũ, directè ſupponatur medio ſuperficiei regulæ pun
cto
:
& ita, ut linea diuidens ſuperficiẽ regulę in duo æqualia: diuidat etiã ſuperficiem ſpeculiper ę-
qualia
, & ut cõtinuentur partes ſpeculi linea diuidente:
& hoc obſeruetur in poſsibilitatis fine.
Deinde
ſpeculum columnare politũ in facie applicetur alicui regulæ ita, ut mediũ punctũ eius ca-
dat
ſuper mediũ regulæ punctũ, & ita, ut linea in longitudine ſpeculi ſumpta, diuidens ipſum per
æqualia
, cõtinuetur partibus lineæ lõgitudinis ſuperficiei regulæ æ què diuidenti, & ut media
longitudinis
ſpeculi linea ſit in ſuperficie regulę.
Et hoc ſic fieri poterit. Vtriuſq; baſis ſpeculi arcus
per
æqualia diuidantur, & à puncto diuiſionis ſignato ad oppoſitũ ſignatum punctũ linea produca
tur
, & lineę mediæ longitudinis aptetur & cõtinuetur.
Speculũ columnare concauũ aptetur regu-
, ut media lõgitudinis eius linea ſecundũ æ qualẽ baſium arcuum diuiſionẽ ſumpta, æquidiſtãs
ſit
line æ mediæ longitudinis regulæ:
& etiã ut utriuſq, arcus chordę lineæ lõgitudinis extremis
ſint
in ſuperficie regulæ.
Pyramidale ſpeculũ extrà politũ applicetur regulæ, ut acumen eius ſit in
termino
line æ mediæ lõgitudinis regulæ, & linea diuidens portionẽ pyramidalis per æ qua, quę ſci
licet
à uertice ad medium arcus baſis punctũ producitur, ſit in ſuperficie continuata cum parte re-
ſtante
lineę mediæ, longitudinis regulæ.
Speculum pyramidale concauum applicetur regulę ita, ut
acumen
eius ſit in directo mediæ lineæ longitudinis regulæ, chorda uerò arcus baſis ſit in ſuperfi-
cie
regulæ, & linea à uertice ad medium arcus baſis punctum ducta, ſit æ quidiſtans mediæ lineæ
longitudinis
regulæ.
Cum autem longitudo pyramidis ſit quatuor digitorum & dimidij: reſtabũt
ex
longitudine regulæ digitus & dimidius.
Ad aptandum regulæ ſpeculum ſphæricum extrà poli-
tum
:
fiat in regula circulus ſecundum quantitatem trium digitorum: eius centrum ſit medium re-
gulæ
punctum:
& aptetur ſpeculum, ut medium ſuperficiei eius punctum ſit in ſuperficie regulæ,
& in medio puncto mediæ lineæ longitudinis regulæ:
quod quidẽ ſciri poterit per application em
alterius
regulæ acutæ, æ qualis huic in longitudine, & diuiſæ per æ qualitatem, & applicatę mediæ
lineæ
longitudinis regulæ, ita ut medium huius regulæ acutæ punctum, tangat medium ſpeculi
ſphærici
punctum.
Sphęricum concauum aptatur: facto in regula circulo ſecundum quantitatem
trium
digitorum, cuius centrum medium regulæ punctum:
Cauato circulo imponatur ita, ut circu
lus
baſis ſpeculi ſit in ſuperficie regulæ, & punctum medium concauitatis ſpeculi, ſit directè oppo-
ſitũ
medio regulæ puncto, & diameter baſis ſpeculi continuetur mediæ lineæ regulę:
Quæita per-
pendetur
.
In regula acuta punctũ ſignetur: & ab illo puncto lõgitudo ſemidiametri baſis ſpeculi no
retur
ex utra que parte, & ita hæc acuta regula mediæ lineæ regulæ applicetur, ut punctum ſignatũ
in
ea, directè opponatur medio cõcauitatis ſpeculi puncto, & diameter in ea facta ſimul ſit cum ba-
fis
diametro.
His peractis in ſemidiametro tabulæ æneæ triangulum per æqualia diuidente: ſigne-
tur
ab acumine eius longitudo, æqualis axi huius ſpeculi concaui, & fiat punctum.
Axis autem ſic
dignoſcitur
.
Regula acuta ſuperficiei ſpeculi applicetur, ut acuitas directè ſit ſuper mediam longi-
tudinis
lineam, puncto eius ſuper medium concaui ſpeculi punctum directè ſtatuto:
deinde acus
recta
& ſubtilis ſuper illud regulæ acutæ punctum perpendiculariter cadat in ſpeculum:
deſcen-
det
quidem ſuper medium concaui punctum:
ſignetur autem in acu punctum, quod poſt ſuum
deſcẽſum
tangat concauitas regulæ:
& ſit modicum declinata regula, ut certius poſsit fieri in acu
ſignum
.
Poſtea ſecun dum longitudinem acus à puncto ſignato in ea, metire ab acumine tabulæ æ-
neæ
in linea triangulum diuidente, & fac punctum.
Deinceps hanc regulam facias intrare quadra-
tum
concauum, ita ut acumen tabulæ æneæ deſcendat ſupra ſpeculum, & adhibeatur regula acu-
ta
, ut ſignetur punctum in linea diuidente triangulum, quod tetigerit ex ea regula acuta, cum a-
cumen
trianguli deſeenderit uſque ad ſuperficiem concaui:
Signa igitur punctum: hoc uerò ſe-
cundum
punctum minus diſtabit ab acumine quàm primum.
Superficies enim tabulæ æneæ di-
ſtat
à ſuperficie annuli ſiue tabulæ, in qua eſt quadratum concauum, per duos digitos minus me-
dietate
grani hordei:
punctum autem medium regulæ directè eſt oppoſitum medio ſpeculi conca-
ui
puncto:
quod quidem diſtat ab eadem ſuperficie tabulæ per duos digitos. Cum ergo acumen ta-
bulę
orthogonaliter deſcendat:
cadet ſuper mediũ cõcaui punctũ, quod eſt terminus axis, ſed in
punctũ
altius.
Quare patet propoſitũ. Signetur uerò in ſpeculo cõcauo pũctũ, in incidit acumẽ
tabulæ
æneæ, & extracto in pũcto illo foramine, orthogonaliter deſcẽdẽte & modico, ad hãc quidẽ
114108ALHAZEN menſuram, ut in eo deſcendat acumen: donec acuitas lineæ adhibitæ, cõtingat punctũ lineæ diui-
dentis
triangulum primò ſignatũ:
quod cum fuerit: erit quidem acumen tabulæ æneæ in eadem ſu
perficie
termino axis ſpeculi:
quæ ſuperficies eſt æquidiſtãs ſuperficiei regulę: & erit linea à ter-
mino
axis ad acumen ducta, perpendicularis ſuper ſuperficiẽ tabulæ æneæ.
Axis aũt ſpeculi in ea-
dem
erit ſuperficie centris foraminũ:
quoniam diſtantia eorũ à ſuperficie annuli duorum eſt di-
gitorum
, & terminus axis ſimiliter.
His cum diligentia præparatis, poterit uĩderi, quod ꝓmiſimus.
10. Radi{us} ſpeculo plano obliqu{us}, in oppoſitam partem reflectitur: & æquat angulos inci-
dentiæ
& reflexionis. 10 p 5.
IMmittatur annulo regula, ſuper quã eſt ſpeculum planũ, donec acumen tabulæ æneæ cadat ſu-
per
ſpeculũ, & ſit infixa regula quadrato concauo:
& in eo ſubtus regulã aliquid appoǹatur,
ei
cõferat firmitatẽ, ne uacillet:
deinde opponatur pergamenũ foraminibus, & digito fiat im
preſsio
, ut obturentur, & impreſsionẽ percipere poſsis, & ſignum foraminis fiat in pergameno
in
cauſto uel aliquo alio:
Vnum autem foraminum relinquatur apertum, declinatũ non ſuper me-
diam
regulam, & adhibeatur radio ſolis foramen apertum:
certior autem erit huius rei comprehen
ſio
, ſi adhibeatur radio ſolis per foramen domus intranti.
Cum igitur radius foramẽ intrans ad ſpe
culum
peruenerit, uidebis ipſum reflecti ad foramen illud, reſpiciens ſuper lineam tabulæ æneę æ-
qualem
angulum continentem cum linea triangulum per æqua diuidente, ei angulo, quem tenet li
nea
à foramine diſcooperto cum eadem tabulæ ſemidiametro.
Siuerò foramẽ, in quod fit reflexio,
diſcoopertum
opponas radio, priore cooperto:
uidebis radium reflecti in coopertum. Si uerò fora
mini
imponatur columna ferrea concaua, quam ad quantitatem foraminum fieri pręcepimus:
quę
ut
firmius ſtet, modicum ceræ circa eam apponatur:
deſcendet lux per columnæ concauitatem, ſi-
cut
deſcendit per foramen, & reflectetur in foramen ſibi reſpondens, & ſuper lineas tabulæ æneæ
erit
deſcenſus & reflexio pari modo, ut prius.
Et ſi ad ſecundum foramen columnã tranſtulerimus:
in
primum lucem reflexam uidebimus.
Erit autem debilior lux per columnam deſcendens, quàm
ſine
columna per foramen.
Erit autem uιdere eundem reflectendi modum in debiliore luce. Obtu
retur
foramen cum cera, ut modicum circa centrum ei reſtet uacuum:
& uidebitur lucis reflexio in
foramine
ſimili circa centrum.
Pari modo, ſi concauitatem columnæ cum cera obturaueris, ut re-
maneat
quaſi terminus ſolius axis:
deſcen det lux ſuper axem columnæ, & reflectetur ad centrum
foraminis
ſimilis.
Eodem modo altera columna impoſita, deſcen derit lux ſuper axem unius fo-
raminis
:
reflectetur ſuper axem ſimilis. Centrum enim foraminis directè axi opponitur: & lucis
reflexio
cadat in centrũ, nec moueatur, niſi per lineam rectã, oportet, ut procedat ſecundum axem.
11. Radi{us} ſpeculo perpendicularis, reflectitur in ſeipſum. 11.12 p 5.
OBturatis autem foraminibus ſingulis, præter medium, quod directè ſuper tabulam æneam
incidit
:
fiat baculus columnaris ad quantitatẽ foraminis, & extremitas eius acuatur, ut re-
maneat
ſolus terminus axis eius, & deſcẽdat per foramen ad ſpeculũ, & ſignetur punctum,
in
quod ceciderit:
deinde deſcen dat radius ſolis per foramen illud: cadet quidẽ ſuper punctũ ſigna
tum
, & circa ipſum efficiet circulum.
Signetur igitur in fine huius lucis circularis punctũ, & ſecun-
dum
quantitatẽ lineæ interiacentis puncta ſignata, fiat circulus:
erit quidẽ circulus iſte maior circu
lo
foraminis:
quoniam proceſſus lucis perforamen ingredientis, eſt per modum pyramidis. Vnde
palàm
, quòd lux deſcendens per axem, reflectitur ſuper eundem.
Veruntamen apparebit lux circu
laris
circa baſim interiorem foraminis, maioris quidem capacitatis luce incidente uel radio, & ma-
ioris
etiã lucis, interioris lucis circulo:
& palã eſt, hãc lucẽ eſſe per reflexionẽ: uerùm per reflexi
onem
lucis ſuper axem deſcendentis:
quod ex hoc poterit patére. Obturata utraq; foraminis baſi,
ut
quaſi ſola remaneat axis uia, & radio ſolis per uiam axis deſcendente:
apparebit lux illa circu
laris
, circa interiorẽ baſim foraminis.
Quare procedebat ex reflexa lúcis axe. Amplius: ut ſuprà
quidẽ
ſuppoſuimus, ut regula orthogonaliter caderet in quadratũ concauũ;
ſi aliquantulũ inde au
feratur
, ut regula declinetur, ita, ut extremitas à quadrato remotior, ſit demiſsior radio deſcen-
dente
ſuper foramen mediũ:
non cadet perpen diculariter ſuper ſpeculũ: & apparebit lux reflexa à
foramine
medio remota:
& quantò maior erit declinatio, tantò maior erit lucis reflexæ à foramine
remotio
.
Si uerò ad rectitudinẽ regula reducatur, lux reflexa circa interiorẽ foraminis baſim, ut pri
us
, uidebitur.
Palã igitur, quòd luce ſuper ſpeculũ perpendiculariter cadẽte, regreditur ad foramẽ,
per
quod ingreſſa eſt.
uerò lux axis declinata ceciderit, reflectetur ad foramen, per quod in-
greſſa
eſt, ſed tamẽ apparebit centrum lucis ſemper ſuper lineam ſuperficiei concauæ annuli, per-
pendicularem
ſuper tabulam æneam, & deſcendentem per centrum foraminis medij.
Quæcun-
que
autem dicta ſunt in duobus foraminibus primis declinatis:
intellige in ſingulis: & quod dictũ
eſt
in ſpeculo plano, de luce per foramen ſeu declinatum ſeu medium deſcendente:
regula ſeu recta
ſeu
declanata:
in alijs ſpeculis intellige.
12. In ſpeculis, conuexis, cauis: ſphærico, conico cylindraceo, anguli incidentiæ & reflexio-
nis
æquantur. 12.13.14.15.16.17.20 p 5.
SIautẽ regula, in qua fuerit ſpeculũ columnare extrà politũ, declinetur in quadrato, ita ut non
orthogonaliter
cadat ſuper quadratum, ſed declinetur ſuper partem dextram uel ſiniſtram:

115109OPTICAE LIBER IIII.pparebit tamen lux reflecti ſuper foramen, ſimile eius deſcenſui, & medium lucis ſuper medium
foraminis
, ſicut uiſum eſt in regula non declinata.
Regulam, in qua ſitum eſt columnare concauum,
impones
, ut deſcendat acumen tabulæ æneæ, donec tangat ſuperficiem ſpeculi:
& declinabis hoc
ſpeculum
ſecundum latus ſuum, ſicut declinaſti extrà politum.
Idem in ſpeculis pyramidalibus con
cauis
operaberis.
Sphæricum concauũ aptetur, donec deſcendat acumen tabulæ æneæ in foramen
ſpeculi
, factum ſecundum acuminis deſcenſum.
Sphæricum extrà politum ſic imponatur, ut acu-
men
tabulæ æneæ ſit in ſuperficie regulæ, & in eadem ſuperficie cum medio ſpeculi puncto:
quod
ſic
fieri poterit.
Adhibeatur regula acuta regulę, & puncto ſpeculi medio, & deſcendat acumen tabu
æneæ, quouſq;
ſit in directo acuitatis regulæ: & tunc cogatur ſiſtere. In ſpeculis columnaribus ui
debis
reflexionem hoc modo.
Aptetur ſpeculum, ſicut dictum eſt: & per foramen medium deſcen-
dat
baculus columnaris, ſicut factũ eſt in ſpeculis planis:
Cadet quidem baculus ſuper mediam lon
gitudinis
ſpeculi lineam, & erit eius terminus in ſuperficie regulę.
Super mediam igitur lineã ſigne-
tur
punctum, in quod cadit:
& ab hoc puncto in ſuperficie regulæ ſumatur longitudo ſemidiametri
circuli
facti in regula, ad diſcernendum circularem lucis caſum:
& ex alia parte puncti ſumatur lon-
gitudo
eadem, & habebitur linea æqualis diametro prædicti circuli.
Videbitur autem lux cadens,
extendi
ſuper præd ctam lineam tantùm, & reflectetur ad foramen medium:
& circa eius baſim in-
teriorem
uidebitur lux circularis maior circulo interiori, ſicut in ſpeculis planis uiſum eſt.
Idem in
ſpeculis
pyramidalibus uidere poteris.
Pari modo in ſpeculis ſphæricis, luce per foramen mediũ
deſcendente
:
fiat circulus in ſuperficie regulæ ad quantitatem circuli iam dicti: & uidebitur lux ex-
tendi
ſuper hunc circulum, & reflecti ad foramen medium modo iam dicto.
Et apparebit in his o-
mnibus
rectis reflexionibus, linea perpendicularis in interiore ſuperficie annuli ſecare lucẽ circu-
larem
reflexam, & diuidere circulum eius per medium.
Quod autem dictum eſt de luce naturali: ui-
deri
poterit in luce accidentali.
Domus unici foraminis opponatur parieti, in quem deſcendit ra-
dius
ſolis, & applicetur inſtrumentum foramini.
Cum ergo intrauerit lux accidentalis per foramen
non
medium, uidebitur reflecti per eius oppoſitum:
& ſi aptetur inſtrumentum, utintret per duo
foramina
, reflectetur per duo ſimilia.
Verùm ut poſsis perpendere lucem, cum intrauerit directè:
appone
ſuperius pergamenum album, & inclina inſtrumentum, donec uideas locem cadentem ſu-
per
pergamenum:
in ſpeculis enim non plenè comprehenditur lucis accidentalis caſus, propter de-
bilitatẽ
eius.
Idem autem in hac luce patebit, quod in naturali patuit: non enim eſt diuerſitas in ea-
rum
natura, niſi quòd una'fortis eſt, & alia debilis.
Palàm ergo, quòd luces per diuerſas lineas ad ſpe
cula
accedentes, per diuerſas reflectuntur lineas:
& quòd ſecundum rectam perpendicularem in-
cidentes
, ſecundum eandem regrediuntur:
& quòd declinatio linearũ reflexionis, eſt æqualis decli
nationi
linearum acceſſus.
13. Superficies reflexionis eſt perpendicularis plano ſpeculum in reflexionis puncto tan-
genti
. 25 p 5.
ET planũ, quòd lineæ lucis reflexæ & aduenientis, ſunt in eadem ſuperficie orthogonali ſuper
ſuperficiem
politi, aut ſuperficiem contingentem punctum politi, a quo fit reflexio:
& ſi lux ſu
per
perpendicularem uenerit, reflectitur ſuper perpendicularem:
& in quodcunq; punctum
ceciderit
, reflectitur in ſuperficie perpendiculari, ſuper ſuperficiem tangentem illud punctum:
&
ſemper
linea reflexa cum perpendiculari ſuper illud punctum, æqualem tenet angulum, angulo,
quem
includit linea ueniens cum eadem perpendiculari.
Et huius rei probatio eſt. Quia palàm [per
10
.
11. 12. n] quòd ſi deſcendat lux quæcunq; per foramen aliquod: reflectitur per aliud ipſum reſpi-
ciens
:
& ſi conſtrin gatur foramen, ut reſtet quaſi ſolus axis: reflectitur per axem reſpicientis: & ſi
fiat
alteratio deſcenſus lucis:
reflectitur per lineas, per quas prius deſcenderat. Et palàm [ex inſtru-
menti
reflexionis cõſtructione] quòd foramina ſe reſpicientia eundem habent ſitum, reſpectu me-
dij
.
Et cum non procedat lux, niſi per rectas lineas: palam, quòd reflectitur per lineas eiuſdem ſitus,
reſpectu
medij foraminis, cum lineis deſcenſus:
Vnde accedit per orthogonalẽ, per eam reflecti-
tur
ſolam.
Quare ſemper lineæ reflexionis eundem ſeruant ſitum cum lineis deſcenſus, reſpectu ſu-
perficiei
contingentis punctum reflexionis.
Et hoc uerum eſt ſiue in ſubſtantiali ſiue in accidenta-
li
luce, ſiue forti ſiue debili:
& generaliter in omni. Et nos oſtendemus identitatẽ ſitus. Iam ſcimus,
quòd
ſuperficies regulæ cadit ſuper tabulam, in qua quadratum fecimus, orthogonaliter.
Igitur li-
nea
media tabulæ quadrati orthogonalis eſt ſuper lineam communem ſectioni ipſius & regulæ, &
ſuper
lineam latitudinis regulæ:
Et tabula quadrati æquidiſtat æneæ tabulæ, & linea eius, id eſt, ta-
bulæ
quadratæ concauæ media, æquidiſtat lineæ mediæ tabulæ æneæ, quę eſt linea à centro tabu-
æneæ producta, & diuidens ſemicirculum per æqualia.
Linea autem comunis ſuperficιei tabulę
æneæ
& ſuperficiei regulæ, in qua eſt linea latitudinis, eſt æquidiſtãs lineæ communi concauę tabu
& regulæ [per 28 p 1:
linea enim longitudinis regulæ rectè ſecat latitudinis lineas. ] Quare linea
media
tabulæ æneæ cadet perpendiculariter ſuper lineam cõmunem regulæ & tabulę æneæ.
Et re-
gula
perpendicularis eſt ſuper ſuperficiem quadrati, & ſuperficies quadrati æquidiſtans ſuperficiei
tabulæ
æneę Quare ſuperficies tabulę æneę orthogonalis eſt ſuper ſuperficiem regulę:
& linea me-
dia
latitudinis regulę, eſt perpendicularis ſuper mediam longitudinis regulæ lineam:
& ſimiliter li-
nea
media tabulę æneę, eſt perpendicularis ſuper eandẽ.
Et ita media linea tabulę æneæ eſt perpen
dicularis
ſuper ſuperficiem regulæ, & ſuper mediam longitudinis eius lineam:
Eſt ergo perpendicu
22[Figure 22]
116110ALHAZEN laris ſuper ſuperficiẽ ſpeculi plani, & ſuper mediã longitudinis eius lineã. Amplius: ſuperficies tabu
æneę eſt æquidiſtans ſuperficiei deſcendenti per centra foraminũ.
Nam longitudo centrorũ à ſu
perficie
tabulę æneę eſt eadem, id eſt medietatis unius grani hordei, & diameter foraminis eſt unius
grani
hordei:
ſimiliter latitudo ſuperficiei columnæ eſt unius grani: & ſuperficies deſcendens per
centra
foraminum, ſecat columnã per medium:
& ita axis columnæ eſt in ſuperficie illa. Et columna
deſcenſu
ſuo tangit lineã in tabula ænea, cui quidẽ æquidiſtat axis:
quoniã axis eſt æquidiſtans cuili
bet
lineę ſuperficiei columnæ.
Et axis colũnæ cadit in punctũ ſuperficiei regulæ, à quo puncto linea
ducta
ad centrum tabulę æneę, eſt perpendicularis ſuper tabulam æneam:
quoniam per quodcunq;
foramen
deſcendat columna:
axis eius cadit ſuper mediã longitudinis regulæ lineam: & linea pro-
tracta
à puncto regulæ, in quod cadit axis per centra foraminum, eſt æ quidiſtans lineę protractæ à
centro
tabulę æneę ad terminum diametri foraminis:
[per 33 p 1] quoniam linea inter punctum il-
lud
& centrum eſt orthogonalis ſuper ſuperficiem tabulę æneę, cum ſit pars lineę medię longitudi-
nis
regulę:
& huic lineę interiacenti centrum tabulę æneę & punctum, eſt æquidιſtans linea annuli,
tranſiẽs
per centra foraminũ, & perpendiculariter cadẽs ſuper ſuperficiem tabulę æneę [per 6 p 11:

Vtraq
;
enim linea ad perpendiculum eſt tabulę æneę. ] Quare æquidiſtantes erunt lineę cadentes à
puncto
regulę ad centra foraminũ, lineis à tabulæ æneę centro, ad terminos diametrorũ eorundem
foraminũ
in ſuperficie tabulę ductis.
Pari modo in ſingulis foraminibus. Quare lineę à puncto regu
, in quod cadιt axis, productę ad centrũ duorum foraminũ ſe reſpicientiũ, æquidiſtantes duabus
lineis
, à centro tabulę æneę ad extremitates diametrorũ eorundem foraminũ protractis, æqualem
cum
his lineis tenent angulũ [per 10 p 11.
] Et ſi à termino axis erigatur linea ad centrũ foraminis:
erit
in ſuperficie per centrum deſcendente, & erit æquidiſtans medię lineę tabulę æneę:
[per 6 p 11]
quoniã
lιnea inferior interiacens capita earũ, eſt perpendicularis ſuper tabulam æneam, & æqualis
ſuperiori
eadẽ capita interiacenti, & ſuper tabulã æneã perpendiculari:
& eſt æquidiſtans ei. Et ſimi
liter
linea à centro foraminis medij ad terminũ axis colũnę, eſt æquidiſtãs medię lineę tabulę æneę:

& eſt illa perpendicularis ſuper regulã:
quare & iſta [per 8 p 11. ] Igitur hęc linea & altera an gulũ cõti
nentes
, æquidiſtant medię lineę tabulę æneę, & alteri lineæ in tabula ænea reliquũ angulũ cõtinen-
ti
.
Quare anguli partiales ſibi oppoſiti ſunt æquales [per 10 p 11. ] Igitur linea tabulæ æneę media di-
uidit
angulum ſuum per æqualia.
Quare linea à centro foraminis medij, diuidit angulum ſuum per
æqualia
.
Et cum certum ſit, quòd lux foramen declinatum intrans per illas lineas angulũ continen-
tes
moueatur:
planũ, quòd lux omnis reflectitur per lineas, quę cum lineis deſcenſus ſunt in ſuper-
ficie
orthogonali ſuper ſuperficiem reflexionis, & angulum æqualem facientes cum linea perpen-
diculari
, angulo, quẽ continet perpendicularis cum lineis deſcẽſus:
& quòd lux perpendiculariter
deſcendens
:
reflectitur per perpendicularem Et hoc generale eſt in omni luce. Si aũt declinetur re
gula
, non in latus ſuũ, ſed in caput, ut axis foraminis medij non ſit perpendicularis ſuper regulã:
re-
flectetur
lux, & uidebitur ſuper lineam altitudinis annuli perpendicularẽ, & per centrum foraminis
tranſeuntẽ
:
& quantò maior fuerit declinatio, tantò maior erit lucis reflexæ à foramine uel axe elon
gatio
:
& ſi diminuatur declinatio, diminuetur elongatiò: & ita, donec ſitus regulæ ad rectitudinẽ re-
grediatur
, & ſuper perpendicularẽ illã reflectatur lux.
Quòd aũt in hac declinatione axis foraminis
medij
& linea reflexionis, ſint in eadem ſuperficie orthogonali ſuper ſuperficiem reflexionis, planũ
per
hoc.
Quoniã enim axis foraminis medij eſt perpendicularis ſuper latitudinẽ regulæ, id eſt ſuper
lineã
communẽ ſuperficiei regulę, & ſuperficiei per centra foraminũ deſcendentis, & media linea ta
bulę
, ſcilicet annuli, eſt æquidiſtãs huic axi, & æquidiſtans medię lineæ tabulæ æneę, & media linea
tabulę
æneę eſt perpendicularis ſuper latitudinẽ regulę, & ſuper lineã cõmunem ſuperficiei regulę,
& ſuperficiei tabulę æneę.
Quare ſuperficies, in qua ſunt, media linea tabulę æneę, & axis foraminis
medij
, etiã orthogonalis eſt ſuper ſuperficiem regulę:
& in hac ſuperficie eſt linea perpendicularis
in
altitudine annuli:
[per 7 p 11] quoniã tranſit per terminos æquidiſtantium, ſcilicet medię tabulę
æneę
& axis foraminis medij.
Palàm igitur, quòd lux reflexa, quę apparet in perpendiculari altitudi
nis
annuli, reflectitur per lineam, quę cum axe, per quem fit deſcenſus, eſt in ſuperficie orthogonali
ſuper
ſuperficiem regulę.
Luce ergo deſcendente in ſpeculum planum, fit reflexio ſecundũ lineas,
quarũ
eadem declinatio ſuper ſuperficiem ſpeculi:
& ipſę ſunt cum perpendiculari in ſuperficie or-
thogonali
ſuper ſpeculi ſuperficiem.
In ſpeculo columnari exteriori eadẽ penitus probatio, quę eſt
in
plano:
ſcilicet quòd acumẽ tabulę æneę cadat ſuper lineam longitudinis ſpeculi orthogonaliter:
& ſimiliter colũna deſcen dẽs ſuper eandẽ:
& pars illius lineę inter hos caſus eſt orthogonalis ſuper
tabulã
æneam.
Et ſemper, ſiue per foramẽ mediũ, ſiue per declinatũ deſcen derit lux: reflexio eius
deſcenſu
erit in eadem ſuperficie, orthogonali ſuper ſuperficiem contingentẽ lineam longitudinis
ſpeculi
.
In pyramidali uero exteriori, cum ſuperficies regulæ ſit in eadem ſuperficie cum linea longi
tudinis
pyramidis, ſicut in columnari:
erit idem ſitus linearũ ſuperficiei, & idem reflexionis modus,
ſicut
in plano ſpeculo, & eadem penitus probatio.
In ſpeculo columnari concauo deſcẽdit acumen
tabulæ
æneę uſq;
ad lineam longitudinis eius mediam, & ſuper eandẽ cadit axis cuiuſq; foraminis:
& pars illius lineę inter hos caſus eſt orthogonalis ſuper ſuperficiẽ tabulę æneę:
& axis foraminis,
& media linea tabulę æneæ, ſunt orthogonales ſuper ſuperficiem, tangentẽ ſpeculum illud in linea
longitudinis
(quę eſt locus reflexionis) & æquidiſtantẽ ſuperficiei regulę.
Et ita idẽ modus proban
di
, qui prius:
quòd ſcilicet reflexio & deſcenſus ſint in eadẽ ſuperficie, orthogonali ſuper ſuperficiẽ
loci
reflexionis:
& quòd eiuſdẽ ſint declinationis: & quòd deſcenſus per mediũ, efficit reflexionem
23[Figure 23]
117111OPTICAE LIBER IIII. per ipſum: & declinato capite regulæ: erit reflexio ſuper perpendicularẽ annuli, ſicut dictũ eſt in pla
no
.
In ſpeculo pyramidali concauo eadẽ in omnibus probatio. In ſpeculo ſphęrico exteriori palàm,
quòd
mediũ eius punctũ eſt in ſuperficie regulæ, & axis cadit in punctũ illud:
& erit in eo idẽ ſitus li
nearum
& aliorũ penitus, qui in plano:
& eadem demonſtratio. In ſpeculo ſphærico cõcauo iam de-
claratum
eſt, [9 n] quòd axis foraminis deſcendat ad punctum eius mediũ, & acumen tabulæ æneę
tranſeat
per foramẽ in ſpeculo iam factũ, uſq;
dum ſit in eadem ſuperficie cum puncto illo medio: &
linea
à puncto illo ad acumen protracta, eſt æquidiſtans mediæ lineę longitudinis regulæ.
Et ita de-
ſcenſus
& reflexio ſunt in eadẽ ſuperficie, orthogonali ſuper ſuperficiem contingentẽ ſpeculũ in illo
puncto
mediò, & æquidiſtantẽ ſuperficiei regulę.
Et eadem probatio penitus, quę in alijs. Planũ er-
go
, quòd omnis lux, in quodcunq;
horum ſpeculorũ ceciderit, reflexio & deſcenſus ſunt in eadẽ ſu-
perficie
orthogonali.
Hic aũt modus reflexionis non accidit ex proprietate axis uel puncti, in quod
cadit
:
uel foraminis, per quod intrat: uel ꝓprietate ſpeculi. Accidit enim in quolibet foramine, quæ-
cunq
;
ſit lux, & per quamcunq; lineã deſcendat, & in quodcunq; ſpeculi punctũ cadat. Quoniã quo-
cunq
;
puncto ſpeculi ſumpto, ſi lux in ipſum deſcendat, idem ſit ei ſitus, reſpectu longitudinis ſpe
culi
, & cuicunq;
alij: erunt ſimiliter ijdem reſpectu linearũ ab eo protractarũ, quæ eiuſdẽ ſunt decli-
nationis
lineis à puncto priore intellectis, ſicut puncto priori uel cuicunq;
alij. Et generaliter idẽ
eſt
ſitus cuilibet puncto, in quod cadit lux, qui & in priore ſumpto, & reſpectu axis & reſpectu acu-
minis
tabulæ æneę:
& eadem in omnibus probatio, & ſimilis demonſtratio. Vnde eſt certũ, non eſſe
hoc
ex proprietate lucis uel figura alicuius ſpeculi, ſed ex proprietate quadam communi rei politæ
& cuilibet luci.
Si autem per diuerſa in quodcunq; punctum deſcenderit lux foramina, uidebitur re
flexio
diuerſa, & angulorum diuerſitas ſuo deſcenſui conſona:
& ſic in omnibus.
14. Inter uiſibile & ſpeculũ innumer abiles pyramides fiũt alternis baſib. & uerticib{us}. 22 p 5.
MAnifeſtũ aũt ex ſuperioribus [2. 3 n] quòd ſi corpus politum opponatur corpori luminoſo:
cadet
in quodlibet punctũ eius lux à quolibet puncto luminoſi:
unde ſuper quodlibet politi
punctũ
cadit pyramis, cuius acumẽ in eo, & ſuperficies luminoſi eſt baſis:
& à quolibet pun
cto
luminoſi procedit pyramis, cuius acumẽ in eo, & baſis ſuperficies politi.
Si aũt inter luminoſum
& politũ intelligatur punctũ aliquod:
ueniet quidẽ ad illud punctũ lux luminoſi, in modum pyrami
dis
, cuius acumen in puncto, & latera huius pyramidis procedentia, uſq;
dum cadant in ſuperficiem
politi
, pyramidẽ efficiunt.
Vnde in puncto intellecto erunt acumina duarũ pyramidũ, quarũ baſes
ſunt
ſuperficies luminoſi & politi.
Et ſi ad punctũ quodcũq; intermediũ intelligatur pyramis, cuius
baſis
ſuperficies politi, & procedant huius pyramidis lineę:
illud, quod occupabunt ex ſuperficie lu
minoſi
, hoc eſt, à quo procedebat lux ad politũ:
erit ſecun duas pyramides, quarũ acumina ſunt in
puncto
intellecto:
& quicquid procedit lucis in his duabus pyramidibus, procedit & includitur in
duabus
primis pyramidibus.
Et à luminoſo ſecundũ lineas æquidiſtantes procedit lux ad ſpeculũ:
ſed
lineę includuntur in duabus primis pyramidibus:
& per quaſcũq; lineas mouetur lux ad ſpe
culũ
:
obſeruant lineę reflexionis eundẽ penitus ſitum, quẽ habebant lineæ motus lucis. Vnde ſi mo
ueatur
lux per æquidiſtantes, reflectitur per æquidiſtantes:
& lux cadẽs in politũ, ad modũ pyrami-
dis
reflectitur, obſeruãs modũ eiuſdem pyramidis.
Et deſcendit lux à corpore luminoſo per fora
men
aliquod ad corpus politũ:
ſi in ſuperficie foraminis ex parte luminoſi intelligatur pũctũ, à quo
puncto
intelligãtur duę pyramides, baſis unius in luminoſo, alterius in polito:
à ſola baſi pyramidis,
cuius
luminoſum baſis:
uenit lux ad politũ ſuper illud punctũ. Similiter ſi in ſuperficie foraminis
ex
parte politi intelligatur punctũ, in quo acumina duarũ pyramidum, unius ad ſpeculũ, alterius ad
luminoſum
:
à ſola baſi pyramidis, quę baſis eſt in luminoſo, accedit lux ad ſpeculum ſuper hoc pun-
ctum
:
& à parte luminoſi his duabus pyramidibus cõmunis, accedit lux ad partẽ ſpeculi communẽ
duabus
pyramidibus.
Venit etiã lux à luminoſo ad ſpeculũ per lineas ęquidiſtãtes: ſed per quaſcũq;
accedat
:
fit reflexio modo prædicto: & quælibet lineę reflexionis obſeruant ſitum linearum deſcen
ſus
lucis eas reſpicientium:
& in omni reflexione obſeruatur identitas formę lucis, quę fuerit in po-
lito
corpore:
& hæc deinceps explanabimus explanatione euidenti.
15. Lux à ſuperficie polita longinquiore reflexa, trifariam debilitatur.
AMplius: Patuit [4. 5 n] quòd lux quanto plus ab ortu ſuo elongatur, tantò plus debilitatur:
patuit
etiã, quòd lux cõtinua fortior eſt diſgregata.
igitur ab aliquo puncto luminoſi pro
cedit
lux ad ſuperficiẽ ſpeculi in modũ pyramidis, quãto magis elongatur ab illo puncto:
tan
maior erit eius debilitas duplici de cauſſa:
& propter elongationẽ ab ortu ſuo, & propter diſgre-
gationẽ
.
Cum aũt ab aliquo ſpeculi puncto reflectitur lux iſta, fit debilior tripliciter: & propter refle
xionẽ
, quæ debilitat, & propter elongationẽ à loco reflexionis, & propter diſgregationẽ.
Si uerò lux
reflexa
à ſpeculo aggregetur in punctũ aliquod:
fiet quidẽ fortior propter aggregationẽ, ſed debilita
bitur
propter reflexionẽ & elongationẽ.
Si igitur aggregatio lucis tantũ reddit ei fortitudinis, quan
tum
ſubtrahunt reflexio & elongatio:
erit lux reflexa aggregata eiuſdẽ fortitudinis, cuius eſt in ſu-
perficie
ſpeculi:
ſi uerò aggre gatio minus addat fortitudinis, quàm diminuũt illa duo: erit debilior:
& ſi plus addat, erit fortior.
Sumiliter ſi à ſuperficie luminoſi procedat pyramis ad aliquod punctum
ſpeculi
:
erit lux procedẽs ſecundum hanc pyramidalitatẽ debilior propter elongationẽ, ſed fortior
propter
aggregationẽ.
Si aũt aggregatio poteſt ſuper elongationẽ: erit lux in pũcto ſpeculi aggrega
ta
fortior luce unica à luminoſo ueniente per lineã unã:
unica dico: quia ad quodlibet punctũ lineæ
118112ALHAZEN ex illis ſumptæ uenit etiã pyramis à luminoſo, quæ quidẽ pyramis cum ſimilibus excluditur in ha
conſideratione
.
Si uerò elongatio ponderet ſuper aggregationem: erit lux puncti politi minor luce
ſola
unius lineæ ſumpta:
& ſi aggre gatio plus ponderet elongatione: erit fortior. Luces aũt, quę à lu
minoſo
ad ſpeculũ accedunt ſuper lineas æquidiſtantes:
erunt debiliores, quàm modo alio acceden
tes
:
quoniã debilitatę propter elon gationẽ non aggregantur in ſpeculũ, ſed in reflexione per lineas
æquidiſtantes
mouentur:
unde per reflexionẽ & elongationẽ debilitantur. Et ſi aggregentur in re-
flexione
:
conferetur eis fortitudo comparata ad fortitudinem, quam habuerunt in ſpeculo, ſecun-
dum
poſſe aggregans ſuper reflexionem & elongationem.
16. Lux & color reflectuntur per line{as} phyſic{as}, latitudine quadam prędit{as}. 3 p 2.6 p 5.
AMplius. Omnis linea, per quã mouetur lux à corpore luminoſo ad corpus oppoſitũ, eſt linea
ſenſualis
, non ſine latitudine.
Lux enim procedit, niſi à corpore, quoniã non eſt, niſi in cor
pore
:
ſed in minore luce, quæ ſumi poteſt, eſt latitudo, & in linea proceſſus eius eſt latitudo:
& in medio illius lineæ ſenſualis, eſt linea intellectualis, & aliæ eius lineæ ſunt æquidιſtantes illi.
Et
ſi
diuidatur minor ex lucibus:
neutra eius pars erit lux, ſed utraq, extinguetur, nec apparebit. Si aũt
lux
minima doplicetur, aut amplius multiplicetur, & cõpacta per æqualιa diuidatur:
erit lux utraq;
pars
eius:
Si uerò per inæqualia fiat diuiſio: erit altera pars eius lux, altera minime. Lux aũt minima
procedit
in minimã corporis partem, quã lux occupare poſsit, & proceſſus eius eſt ſecundum lineã
intellectualem
, lineæ ſenſualis mediam, & extremitates ei æquidiſtantes.
Et cadit lux minima non
in
punctũ corporis intelligibile, ſed ſenſibile, & reflectitur per lineam ſenſibilem, cuius latitudo eſt
æqualis
latitudini lineę ſenſibilis ueniẽtis.
Et ſi intelligatur in linea ſinſibili, linea reflexa intellectua
lis
media:
eundẽ habebit ſitũ ſuper reflexiõis locũ, quẽ habet linea intelligιbιlis media, lineę ſenſibi-
lis
ueniẽtis.
Et quęlibet linea intellectualis in linea reflexa ſenſibili eundẽ penitus obſeruat ſitũ li
nea
intell gibili alterius lineę ſenſibilis, ipſã reſpiciẽte.
Obſeruatur ergo in omniluce ratio linearũ
& punctorũ intellectorũ, licet ab eis aut per ipſas procedat lux:
& in hũc modũ erit reflexio lucis.
17. Reflexio lucis & coloris à ſuperficie aſper a facta, plerun fugit uiſum. 1 p 5.
AMplius: quare ex politis corporibus, non ex aſperis fiat reflexio: eſt: Quoniã lux, ut diximus,
non
accedit ad corpus, niſi per motum citiſsimũ, & cum peruenerit ad politũ:
eijcit eam po-
litum
à ſe:
corpus uerò aſperum non poteſt eam eijcere: quoniã in corpore aſpero ſunt pori,
quos
lux ſubintrat:
in polιtis aũt non inuenit poros, nec accidit eiectio hæc, propter corporis forti-
tudinẽ
uel duriciem, quia uidemus in aqua reflexionẽ:
ſed eſt hæc repulſio propria politurę: ſicut de
natura
accidit, quod aliquid poroſum cadens ab alto ſuper lapidẽ durum, reuertitur in altũ:
& quan
minor fuerit duricies lapidis, in quẽ ceciderit, tantò regreſsio cadentis debilior erit:
& ſemper re
greditur
cadens uerſus partẽ, à qua proceſsit:
Verũ in arena propter eius mollitiẽ non fit regreſsio,
quæ
accidit in corpore duro.
Si aũt in poris aſperi corporis ſit politio: tamen lux intrans poros
reflectitur
:
& ſi eam reflecti acciderit, diſpergitur, & propter diſperſionem à uiſu percιpitur. Pari
modo
ſi in aſpero corpore partes elatiores fuerint politæ:
fiet reflexa diſperſio: & ob hoc occultabi-
tur
uiſui.
Si uerò eminentia partiũ adeò ſit modica, ut eius quaſi ſit idem ſitus depreſsis: compre-
hendetur
eius reflexio tan quam in polito, non aſpero, licet minus perfectè.
18. Radij incidentiæ & reflexionis, ſit{us} ſimilitudine conueniunt. Ita anguli incidentiæ &
reflexionis
æquantur. 20 p 5.
QVare aũt fiat reflexio lucis ſecundum lineam eiuſdem ſitus cum linea, per quã accedit ad ſpe
culũ
ipſa lux:
eſt: Quoniã lux motu citiſsimo mouetur: & quando cadit in ſpeculũ, recipi
tur
:
ſed ei fixio in corpore illo negatur: & in ea perſeueret adhuc prioris motus uis & na-
tura
, reflectitur ad partẽ, à qua proceſsit, & ſecundũ lineas eundẽ ſitũ prioribus habentes.
Huius
aũt
rei ſimile in naturalibus motibus uidere poſſumus, & etiã in accidentalibus.
Si corpus ſphæricũ
ponderoſum
ab aliqua altitudine deſcendere permittamus perpendiculariter ſuper politũ corpus:

uide
bimus ipſum ſuper perpendicularẽ reflecti, per quã deſcenderat.
In accidentali motu. Si eleue-
tur
aliquod ſpeculum ſecundum aliquã altitudinẽ hominis, & firmiter in pariete figatur:
& in acu-
mine
ſagittæ cõſolidetur corpus ſphæricũ:
& proijciatur ſagitta per arcum in ſpeculũ hoc modo, ut
eleuatio
ſagittę ſit æqualis eleuationi ſpeculi, & ſit ſagitta æquidiſtans horizonti:
planũ, quòd ſuper
perpendicularẽ
accedit ſagitta ad ſpeculũ, & uidebitur ſuper eandẽ perpendicularẽ eius regreſſus.

Si
uerò motus ſagittæ fuerit ſuper lineam declinatã in ipſum, uidebitur reflecti non per lineam, per
quam
uenerat, ſed per lineam æquidiſtantẽ horizonti, ſicut & alia erat, & eiuſdẽ ſitus, reſpectu ſpe-
culi
cum ea, & reſpectu' perpendicularis in ſpeculo.
Quòd aũt ex prohibitione corporis politi acci-
dat
luci motus reflexionis, palàm:
quia cum fortior fuerit repulſio uel prohibitio, fortior erit lucis re
flexio
.
Quare aũt accidat idem motus reflexionis & eius acceſſus, hæc eſt ratio. Cum deſcendit cor
pus
ponderoſum ſuper perpendicularẽ:
repulſio corporis politi, & motus deſcendentis ponderoſi
directè
ſibi ſunt oppoſiti, nec eſt ibi motus, niſi perpendicularis:
& prohibitio fit per perpendicula-
rem
:
quare repellitur corpus ſecundum perpendicularẽ. Vnde perpendiculariter regreditur. Cum
uerò
deſcenderit corpus ſuper lineam declinatã:
cadit quidem linea deſcenſus inter perpendicula-
rem
ſuperficiei politi, per ipſum politum tranſeuntẽ, & lineam ſuperficiei eius orthogonalem ſuper
119113OPTICAE LIBER IIII. hanc perpendicularẽ: & ſi penetraret motus ultra punctum, in quod cadit, ut liberũ inueniret tranſi
tum
:
caderet quidem hæclinea inter perpendicularem, tranſeuntem per politum, & lineam ſuperfi-
ciei
orthogonalem ſuper perpendicularem, & obſeruaret menſuram ſitus, reſpectu perpendicularis
tranſeuntis
, & reſpectu lineæ alterius, quæ orthogonalis eſt ſuper perpen dicularem illam.
Compa-
cta
eſt enim menſura ſitus huius motus ex ſitu ad perpendicularem & ſitu ad orthogonalem.
Re-
pulſio
uerò per perpendicularem incedens, cum no poſsit repellere motum ſecundum menſuram,
quam
habet ad perpen dicularem tranſeuntem per politum:
quia nec modicum intrat: repellit ergo
ſecundum
menſuram ſitus ad perpendicularem, quam habet ad orthogonalem.
Et quando motus
regreſsio
eadem fuerit menſura ſitus ad orthogonalem, quæ fuit prius ad eandem ex alia parte:
erit
ſimiliter
ei eadem menſura ſitus ad perpendicularem tranſeuntem, quę fuit prius.
Sed ponderoſum
corpus
in regreſſu, cum finitur repulſionis motus, ex natura ſua deſcendit, & ad centrũ tendit.
Lux
autem
eandem habens reflectendi naturam, cum ei naturale non ſit aſcendere aut deſcendere, mo-
uetur
in reflexione ſecundum lineam incœptam uſq;
ad obſtaculum, quod ſiſtere faciat motum. Et
hæc
eſt cauſſa reflexionis.
19. Colorem luci permiſtum reflecti, reflexionis organo ostenditur. 3 p 5.
PAtet etiam ex ſuperioribus, quòd colores ſimul mouentur cum lucibus: unde erit reflexio co-
loris
, ſicut & lucis.
Et ſi probationẽ eius uidere uolueris ſecundum modum in parte ſecunda
aſsignatũ
, poteris:
Verùm per inſtrumentũ ad hanc denotandam reflexionẽ factum, plenè
uidebis
propter debilitatẽ coloris.
Debilitatur enim color per elongationẽ: per reflexionẽ: per fora
men
, per quod intrat.
Quòd aũt foramen debilitet, planũ per hoc: Quia lux apparet maior poſt fora
men
magnũ, quàm poſt paruũ.
Pari modo foramina ſtricta ſunt: color poſt reflexionẽ aut nullus
apparebit
, aut ualde modicus.
Tamen ſi in prædicto inſtrumento uidere uolueris: facias ſpeculũ ar-
genteum
:
in ferreo enim ſpeculo color apparet debilior: quoniã in reflexione miſcetur cum luce re-
flexa
, mixta exluce deſcendente & luce ſpeculi ferrei modica, & color ferreus colori reflexo mixtus
debilitat
ipſum.
Verùm in domo unici foraminis tantùm, habeatur inſtrumentũ prædictum, cui do
mui
paries opponatur albus;
& inſtrumentũ foramini domus aptetur: cuius foraminis latitudo ſit,
ut
duo inſtrumenti foramina occupare poſsit, per quorũ alterũ inſpiciatur paries albus, domui op-
poſitus
, & parti comprehenſæ parietis apponatur corpus coloris fortis, & per aliud inſtrumenti fo-
ramen
uideatur pars parietis.
Cum ergo lux intrauerit per foramina inſtrumẽti: uidebitur color re-
flecti
per foramen illud reſpiciẽs, quod oppoſitum eſt colorato corpori, per aliud minimè:
& ita ac-
cidet
quocunq;
oppoſito corpori foramine. Et quæ dicta ſunt in reflexione lucis, conſiderari po-
terunt
in reflexione coloris.
Occupauit autem latitudo foraminis parietis duo inſtrumenti fora-
mina
ei adhibita, ut maior deſcendat in ſpeculum lux, & melius appareat color reflexus.
Et quoniã
color
debilitatur per foramen directus, & ſimiliter reflexus, cum in corpus ceciderit uiſui oppoſitũ,
percipietur
ſecundus:
unde ſi poſt reflexionem cadat in corpus album foramini colorationis adhi-
bitum
:
forſan propter debilitatem non comprehendet eum uiſus: adhibito autem ſecundo uiſu fo-
ramini
colorationis, forſan comprehendetur:
quoniam primus, non ſecundus uidebitur.
QVOÒD COMPREHENSIO FORMARVM È CORPORIBVS
politis
fiat reflexione. Cap. 1111.
20. Falſa eſt utra opinio: & radios à uiſu ad ſpeculum miſſos, inde́ ad uiſibile reflexos, ima
ginem
percipere: & imaginẽ in ſpeculo iam antè impreſſam inde ad uiſum manare. 23. 24 p 5.
SVper modum cõprehenſionis formæ in politis corporibus diſſentiunt plurimi. Vnde quidam
eorum
radios à uiſu exire ad ſpeculũ, & à ſpeculo redire, & formã rei in reditu comprehendere
exiſtimant
:
alij affirmant formã corporis ſpeculo ei oppoſito imprimi: & proin de in eo uideri,
ſicut
in corporibus fit cõprehenſio formarũ naturalium eius.
Verùm quòd aliter ſit, palàm per hoc.
Quoniã
ſi quis ſe uiderit in aliqua ſpeculi parte, motus in partẽ aliam, non uidebit ſe in parte prima,
ſed
in ſecunda:
quod non accideret, ſi in parte prima infixa eſſet eius forma: pari modo ſi ad tertiam
mutetur
partem, mutabitur locus apparentiæ formæ, nec apparebit in prima uel in ſecunda parte.

Amplius
:
uiſo corpore aliquo, & uidente ab eo ſitu remoto: poterit accidere, ut non uideat corpus
illud
in ſpeculo illo, licet uideat totam ſpeculi ſuperficiem:
quod quidem non eſſet, ſi imprimeretur
forma
in ſpeculo, cum uideatur ſpeculum, & non mutet locum, & corpus ſimiliter ſit immotum, &
forma
eius inficiat ſpeculum, ſicut & prius.
Et ut planè appareat, non accidere hoc ex comprehen-
ſione
formæ:
obturetur medietas foraminum inſtrumenti, & in aliquo obturatorum ſit ſcriptura
aliqua
, ſi inſpiciatur ſpeculum regulæ per foramen ſcripturã reſpiciens:
comprehendetr in ſpecu-
lo
ſcriptura:
per quodcũq; aliud minimè: quod ſi ſcripturæ forma ſpeculo eſſet impreſſa, per quod-
cunq
;
foramẽ inſtrumẽti poſſet percipi. Simili modo in ſpeculis columnaribus perforamen, reſpi-
ciens
tantùm foramẽ obturatũ, in quo eſt ſcriptura, cõprehendetur ſcripturę ſitus.
Verùm in ſpecu-
lis
pyramidalibus & ſphæricis ſitus & magnitudo ſcripturæ mutabitur.
Amplius: ſpeculo columna
ri
extracto, regula ſuper baſes ſuas directè ſita apparebit facies hominis in eo directa.
Si uerò eriga-
tur
regula, aut multum inclinetur, uidebitur diſtorta.
Palàm ergo, quòd non accidit comprehen-
ſio
ex forma fixa in ſpeculo, cum non comprehendatur res uiſa in ſpeculis, niſi fuerit uiſus in ſitu re-
120114ALHAZENflexionis. Palàm etiã, quòd diſtortio faciei apparentis non eſt ex forma rei, ſed diſpoſitione ſpeculi.
Amplius
:
uiſo corpore in ſpeculo, & pòſt elongato: comprehendetur corpus magis intra ſpeculum,
quàm
prius:
quod non eſſet, ſi forma corporis in ſuperficie ſpeculi eſſet, & ibi comprehenderetur.
Comprehenſionem
igitur formæ in ſpeculo efficit reflexio.
DE MODO COMPREHENSIONIS FORMARVM È COR-
poribus
politis. Cap. V.
21. Imago uiſibilis percipitur è reflexione formæ uiſibilis à ſpeculo ad uiſum facta. 24 p 5.
IAm patuit in parte ſuperiori, [3 n] quòd ſi opponatur ſpeculo corpus coloratũ lucidum: à quo-
libet
eius puncto procedit lux cum colore ad totam ſpeculi ſuperficiem, & reflectitur per lineas
reflexionis
proprias.
Igitur à puncto ſumpto in corpore, oppoſito ſpeculo procedit lux cum co-
lore
ad ſpeculum, in modum pyramidis continuæ, cuius baſis eſt ſuperficies ſpeculi.
Et forma illa re
flectitur
per lineas eiuſdem ſitus cum lineis acceſſus, & erit poſt reflexionem continuitas, ſicut in
acceſſu
.
Et ſi lineis reflexis occurrat ſuperficies corporis, propter continuitatem earum tota occu-
pabitur
, ut nihil interſit uacuum.
Si ergo forma illius corporis moueatur ad ſpeculum per lineas il-
las
reflexas, & ad baſim pyramidis peruenerit:
quoniã lineę pyramidis eiuſdẽ ſunt ſitus lineis re-
flexis
:
reflectetur forma per lineas pyramidis, & aggregabitur tota in puncto ſumpto. Quoties ergo
forma
alιcuius corporis ad ſpeculũ uenerit per aliquas lineas:
ſi lineæ iſtæ eiuſdẽ ſint ſitus lineis
pyramidis
, à puncto ſumpto ad ſpeculum (intellige tamẽ) eas reſpicientibus:
mouebitur forma per
pyramidem
illam ad punctum ſumptum:
& ſi in puncto ſumpto fuerit uiſus: uidebit corpus, cuius
eſt
forma illa.
Et ſuperius declaratum eſt [2. 17. 18 n] quòd in ſitu determinato fiat acquiſitio formæ
in
ſpeculo.
Situs igitur proprius & naturalis acquiſitionis uiſus per reflexionem hic eſt: ut lineę ac-
ceſſus
formæ ad ſpeculum, eundem habeant ſitum cum lineis pyramidis à centro uiſus ad capita il-
larum
linearum, ſcilicet unaquæq;
cum ſua reſpiciente: nec accidit formę reflexę comprehenſio, ni-
ſi
in iſto ſitu.
Palàm ergo, quòd ſecundum hanc diſpoſitionem linearum tantùm fiat comprehenſio
formarum
.
Et palàm, quòd ex corpore colorato luminoſo procedat lux cum colore ad ſpeculum, &
reflectatur
, nec procedat aliquid ex corpore, præter lucem & colorẽ.
Patet ergo, quòd ex luce & co-
lore
cantùm huiuſmodi forma comprehenditur.
Et cum moueatur forma ex colore & luce compa-
cta
ſecundum prædictam ſitus obſeruationem:
ſuperfluum eſt dicere, quòd ab oculo exeant radij
ad
ſpeculum, & reflectantur ſecundum ſitum prædictum, ſicut à pluribus dictum eſt.
Hic eſt igitur
reflexionis
modus geometrarum doctrinæ non aduerſus, ſed conſonus:
cum in eo geometricè ra-
diorum
exeuntiũ opinione obſeruetur ſitus.
Et hic modus mihi ſoli uſq; nunc patuit. Verùm cum à
corpore
luminoſo procedat forma ad ſpeculum ſecundum uarietatẽ ſituum, propter lineas à quoli-
bet
puncto corporis ad totam ſpeculi ſuperficiem intellectas:
erit formæ eiuſdem reflexio per diuer
ſas
pyramides, quarum capita ſunt diuerſa puncta, & baſes ſpeculi ſuperficies, ſitum linearũ motus
formæ
obſeruantes.
Ob hoc accidit, ut eadem hora fixo ſpeculo, eadem percipiatur corporis forma
à
diuerſis, ſuper quorũ intuitus cadunt capita pyramidum reflexarũ.
Similiter ſi idem uiſus mouea-
tur
ſuper illa pyramidum capita:
apparebit ei, ſpeculo immoto, à locis diuerſis eadẽ ſorma. Sed di-
uerſis
in ſpeculo eandem formã comprehendentibus, in diuerſa ſpeculi loca cadunt eorũ intuitus.

Quoniã
ab eodem ſpeculi puncto diuerſorũ punctorum formas comprehendere eaſdẽ poſſunt.

Et
iam dictũ eſt [3 n] quòd à quolibet puncto corporis procedit lux ad quodlibet punctum ſpeculi.

Vnde
ſuper quodlibet corporis punctũ eſt acumen pyramidis, cuius ſuperficies ſpeculi eſt baſis:
&
quodlibet
ſuperficiei ſpeculi punctũ, eſt acumẽ pyramidis, cuius baſis ſuperficies corporis tota.
Er-
go
forma corporis erit in quolibet puncto ſpeculi, per lineas procedẽtes in partes diuerſas, nec con
currere
poſsibiles.
Et forma à corpore ad quodcunq; ſpeculi punctum accedens per pyramidem:
reflectetur
per pyramidem.
22. Si uiſibile & ſpeculum figuræ ſit{us}́ ſimilitudine conueniant: uera & distincta imago
uidetur
. 35 p 5.
ET licet in ſpeculi ſuperficie ſuper numerũ multiplicetur eadẽ iteratio formæ, concurrat for
matotalis
qualibet parte & in quolibet puncto, & non ſit in formis illis diſcretio, ſed conti-
nuitas
inſeparabilis in reflexione:
tamẽ, quia forma totalis cadit in diuerſas ſpeculi partes,
ſecundũ
identitatẽ ſitus dirigitur ad loca diuerſa, in quibus eam cõprehẽdit uiſus.
igitur ſimilis
fuerit
forma ſpeculi formę corporis:
erit in ſpeculo complementũ formę corporis & figurę: quoniã
in
ſpeculo eiuſdẽ figurę corpore, forma primi puncti dirigitur ad primũ punctũ ſpeculi, ſecundi
ad
ſecundum, & ſic in omnibus ſe reſpicientibus:
& ita erit in ſpeculi ſuperficie figura totalis figurę:
quod
accidit in ſpeculo alterius figurę.
Similiter ſumpta quacunq; ſpeculi parte, cui eadẽ cor-
pore
figura, erit complementũ figurę corporis in ea.
Et infinitę ſint tales ſpeculi partes, infinitæ
erũt
formę corporis reflexionis, ſed ad puncta diuerſa procedentes, à quibus formã cõprehendit ui
ſus
.
igitur ſecundũ hanc linearũ diſpoſitionẽ fiat formæ cõprehenſio, non erit formę proceden-
tis
à corpore in ſpeculi ſuperficie fixio.
Et in hũc modũ accidit in omnibus ſpeculis, ſed in planis cer
tinus
:
in alijs aũt accidit quædã diuerſitas ex errore uiſus, ſecundũ modum prædictũ. Et quilibet ui-
ſus
ſecundum modum prędictum ab uno ſpeculi puncto non percipit, niſi unũ corporis punctum:

nec
à uiſibus duobus percipitur in eodem ſpeculi puncto idem corporis punctum.
121115OPTICAE LIBER IIII.
23. Superficies reflexionis quatuor habet puncta: uiſibilis: reflexionis: uiſ{us}: & terminũ per-
pendicularis
ductæ à puncto reflexionis ſuper planum in eodem puncto ſpeculum tangens. Ita
perpendicularis
hæc cõmunis eſt omnib{us} reflexionis ſuperficieb{us}. 27 p 5.6 p 6.24 p 7.3 p 8.3 p 9.
AMplius: ſi opponatur ſpeculum uiſui: & intelligatur à cẽtro uiſus ad ſuperficiem ſpeculi py-
ramis
& baſis illius pyramidis:
& ſumatur punctum: & intelligatur linea pyramidis à centro
uiſus
ad illud punctum:
cum à puncto illo infinitæ poſsint produci lineæ: ſi aliqua earũ cum
latere
pyramidis eundem habeat ſitum, & æqualem cum perpendiculari teneat angulum, & ita ac-
cidat
quolibet puncto ſpeculi ſumpto:
planũ, quòd à quolibet puncto ſpeculi poteſt fieri reflexio.
Dico
igitur, quòd inter lineas à puncto ſumpto productas, eſt linea, quæ eundẽ habet ſitum cum la-
tere
pyramidis, & æqualem tenet angulum cum perpẽdiculari ſuper illud punctum:
& illa linea eſt
latus
pyramidis intellectæ à puncto illo ſuperficiei rei occurrẽtis:
& quod ſuper terminum illius li-
neæ
ceciderit, cum per eam ad punctũ ſumptum uenerit:
reflectetur ad uiſum, per latus pyramidis
iam
dictũ.
Et huius pyramidis latus cum linea à puncto illo producta erit in eadẽ ſuperficie, ortho-
gonali
ſuper ſuperficiẽ tãgentẽ ſpeculũ in illo pũcto.
Et hoc dico, lateris pyramidis ſuper punctũ
ſumptũ
fuerit declinatio.
Si enim orthogonaliter cadat ſuper ſuperficiẽ tangentẽ ſpeculũ in pũcto
ſumpto
, latus pyramidis productum à cẽtro uiſus reflectetur in ſe, & redibit in uiſum ad originem
ſui
motus [per 11 n.
] In ſpeculo plano planũ eſt: quod diximus. Quo
24[Figure 24]e d f a c b niã in quodcunq;
punctũ ſuperficiei planæ ceciderit radius: à pũcto
illo
poteſt erigi linea orthogonalis ſuper ſuperficiẽ illã:
& à cẽtro ui
ſus
poteſt intelligi linea perpendiculariter cadẽs in ſuperficiẽ planã
prædictæ
continuam, aut in eandẽ:
& [per 35 d 1] duæ perpendi-
culares
erũt in eadẽ ſuperficie:
quoniã ſunt æquidiſtãtes [per 6 p 11]
& linea à termino unius uſq;
ad terminũ alterius protracta in ſuper-
ficie
plana tenebit angulũ cum utraq;
: & erit in eadẽ ſuperficie cum
utraq
;
[per 2 p 11] & radius, qui à linea illa eleuatur: tenebit acutum
angulum
perpendiculari ſpeculi, & ſimiliter cum perpendiculari
uiſus
[angulus enim d c e acutus eſt:
quia pars recti d c a: & huic æ-
quatur
a e c per 29 p 1:
quia a e, d c ſunt parallelæ. ] Et ſi intelligatur
in
partem alteram produci linea ſuperficiei planæ, tranſiens ortho-
gonaliter
ſuper terminos perpendicularium:
tenebit ex parte alte-
ra
cum perpendiculari ſpeculi angulum rectum [per 29 p 1:
] unde
ex
illo recto poterit abſcindi angulus acutus, æqualis angulo acu-
to
, quem cum eadem perpendiculari tenet radius.
Et hi duo anguli
ſunt
in eadem ſuperficie.
Quare radius exiens & reflexus in eadem
ſunt
ſuperficie, & in ſuperficie perpendicularium dictarum.
Inſpe-
cto
autem alio puncto, idem ſitus accidet radiorum cum perpendi-
cularibus
:
quarum una à centro uiſus: alia à puncto uiſo. In omni ergo ſuperficie reflexionis accidit
quatuor
punctorũ concurſus, quæ ſunt:
centrũ uiſus: & punctũ apprehenſum: & terminus perpen-
dicularis
à cẽtro uiſus ductæ:
& punctũ reflexionis. Et oẽs reflexionis ſuքficies ſecãt ſe in քpẽdicu-
lari
, à pũcto reflexionis intellecta:
& eſt ipſa cõmunis omnib. ſuperficieb. reflexionis. Et idẽ ac-
cidat
, quolibet pũcto ſuքficiei planæ inſpecto:
erit ex omnib. pũctis ſimilis reflexio & eodẽ modo.
24. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem ſpeculi ſphærici conuexi, uelipſi continuam: communis ſe-
ctio
baſis pyramidis opticæ & ſuperficiei ſpeculi, erit peripheria
minimi
in ſphæra circuli. 3 p 6.
IN ſpeculis autem ſphęricis palàm erit, quod diximus: oppoſito
25[Figure 25]a s b c uiſui ſpeculo ſphærico:
(& eſt oppoſitio, ut uiſus ſit in ſuper-
ficie
illius ſpeculi:
aut in ſuperficie ei continua) & inſpecto hoc
ſpeculo
:
pars eius à uiſu comprehenſa, erit pars ſphæræ circulo mi-
nore
incluſa, quem efficit motu ſuo radius, tangẽs ſuperficiẽ ſphæ-
, ſi per gyrum moueatur contingendo ſphæram, donec redeat ad
punctum
primum, à quo ſumpſit motus principium:
quia ſi intelli-
gantur
ſuperficies ſe ſecantes ſuper diametrum ſphæræ, à polo cir-
culi
prædicti intellectam:
quilibet arcuum ſuperficiei ſphęræ, & his
ſuperficiebus
communium, à polo circuli ad ipſum circulum intel-
lectorum
, erit minor quarta circuli magni.
Quoniam linea à centro
ſphæræ
ad terminum radij, ſphæram contingentis protracta (quæ
eſt
ad circulum prædictum) tenet cum radio angulum rectum ra-
tione
contingentiæ [per 18 p 3.
] Tenet ergo angulum acutum cum
ſemidiametro
à polo circuli producta [per 17 p 1] & hunc angulum
reſpicit
arcus interiacenspolum circuli & circulum [Quare per 33
p
6 peripheria c s minor eſt quadrãte peripheriæ maximi in ſphæ-
ra
circuli.
Itaq; cum per 16 th. 1 ſphęr. Theodoſij peripheria maximi
122116ALHAZEN circuli diſtet à ſuo polo quadrante peripheriæ maximi circuli: erit peripheria, conuerſione radij ab
uno
uiſu ſphæram tangentis, in ſphærica ſuperficie deſcripta, minor maximi circuli peripheria.
]
25. Si duarum rectarum linearum à uiſu, alter a ſpeculum ſphæricum conuexum tangat, re-
liqua
per centrum ſecet: tangens circa ſecantem fixam cõuerſa, definiet ſegmentum ſuperficiei
ſpeculι
: à cui{us} puncto quolibet poteſt ad uiſum fieri reflexio. Et centra uiſ{us} & ſpeculi, puncta
reflexionis
& uiſibilis ſunt in reflexionis ſuperficie. 2.5.6 p 6.
DIco igitur, quòd à quolibet puncto huius portionis poterit fieri reflexio. Quoniã ſumpto ali-
quo
eius puncto:
diameter ſphæræ ab illo puncto intellecta, erit perpẽdicularis ſuper ſuper-
ficiem
planam tangentem ſphæram in puncto illo [per 4 th.
1 ſphæ. ] Et huius rei probatio
eſt
.
Intellectis duabus ſuperficiebus ſphæram ſuper diametrum à puncto ſumptam, intellectam ſe-
cantibus
:
lineæ communes ſuperficiei ſphæræ & his ſuperficiebus ſunt circuli ſphæræ tranſeuntes
per
punctum ſumptum [per 1 th.
1 ſphæ: ] & intellectis duabus lineis, tangentibus hos circulos in
puncto
ſumpto:
erit diameter perpendicularis ſuper utramq; lineam [per 18 p 3. ] Quare ſuper ſu-
perficiem
, in qua ſunt illæ lineæ [per 4 p 11.
] Et cum deſcenderit radius ſuper punctum ſumptum:
eritin
eadem ſuperficie diametro ſphæræ, cuius terminus punctum eſt ſumptum [per 2 p 11] &
linea
à centro uiſus ad centrũ ſphæræ intellecta:
quæ quidẽ tranſit per polum circuli (& eſt radius
orthogonaliter
cadens ſuper ſuperficiem ſphęræ) [quia per 4 th.
1 ſphær. eſt perpendicularis plano
ſphæram
in puncto d tangenti] eſt ſimiliter in eadem ſuperficie [per 2 p 11:
] & exhis tribus lineis
erit
triangulum:
& radius ſuper punctũ ſumptũ incidẽs;
26[Figure 26]a k f s d m b g c h tenet acutũ angulũ diametro ſphæræ ab exteriori par
te
:
quoniã elatior ſit iſte radius radio ſphæram cõtin-
gente
:
ſecabit ſphęram producta intelligitur: & ſuper-
ficies
tangẽs ſphærã in pũcto ſumpto demiſsior erit hoe
radio
:
& ſecabit inter ſphærã & uiſum, uiſam diametrũ,
id
eſt lineã à cẽtro uiſus ad centrũ ſphæræ intellectã, per
polum
circuli tranſeuntem:
unde diameter ſphęræ ſit
orthogonalis
in ſuperficie punctũ tangente:
tenebit an-
gulũ
recto maiorẽ ex parte interiori radio in punctũ
deſcendente
:
unde [per 13 p 1] in exteriori parte tenebit
cum
eo angulũ minorẽ recto:
& producta, orthogonalis
erit
ſuper ſuperficiẽ cõtingentẽ exterius [ք 4 th.
1 ſphæ. ]
Quare
ex angulo recto, quẽ tenebit ſuperficie ex alia
radij
parte, poterit abſcindi acutus æqualis ei, quẽ inclu-
dit
radius illa diametro:
& erũt lineę tres hos angulos
duos
includêtes in eadẽ ſuperficie [per 6.
13 n. ] Quare à
puncto
portionis ſumpto poteſt produci linea in eadem
ſuperficie
cum radio, in punctũ illud cadẽte, & linea or-
thogonali
in ſuperficie punctũ contingẽte, & ad parita-
tem
angulorum perpẽdiculari illa:
& illi lineæ occur-
rer
forma puncti mota ad ſuperficiẽ ſpeculi per radium
illum
.
Igitur eiuſdem eſt ſitus cum linea, quæ poterit re-
flecti
[per 12 uel 18 n.
] Et erit ſuperficies, in qua ſunt
lineæ
, orthogonalis ſuper ſuperficiem, ſphærã in puncto
contingentẽ
[per 13 n.
] Et ita in quolibet portionis pun-
cto
intelligendum.
Ergo in omni ſuperficie reflexionis
erũt
centrũ uiſus:
centrũ ſphæræ: punctũ reflexionis: & punctũ reflexũ. Et oẽs ſuքficies ſecabũt
ſe
ſuք lineã à cẽtro uiſus ad cẽtrũ ſphęræ ptractã:
& cuilibet reflexiõis ſuքficiei & ſuքficiei ſphæræ,
cõmunis
linea erit circulus ſphęræ [ք 1th.
1 ſphæ: ] & oẽs circuli ſecabũt ſe ſuք pũctũ ſphęræ, in
cadit
diameter uiſus:
& eſt ſuք circuli portiõis polũ. aũt radius ceciderit in ſpeculũ orthogona-
liter
ſuք ſuքficiẽ, in pũcto, in radius cadit, ſphærã tãgentẽ (& eſt radius ille, diameter uiſus ք po-
circuli portiõis ad cẽtrũ ſphęræ) fiet reflexio ad uiſum ք eũdẽ radiũ ad motus radij ortũ [ք 11 n.
]
26. Siduo plana à cẽtro uiſiis, ducãtur ք later a cõſpicuam ſpeculi cylindracei cõuexi ſuperficiẽ
terminãtia
: tangẽt ſpeculũ: & facient in uiſu cõmunem ſectionẽ par allelã axiſpeculi. 2.3 p 7.
IN ſpeculis autẽ columnaribus patebit, quod diximus. Opponatur ſpeculũ columnare exterius
politum
oculo:
(& eſt oppoſitio, ut non ſit uiſus in ſuperficie columnæ, aut ſuperficie ei conti-
nua
) & intelligamus ſuperficiem à centro uiſus ad columnæ ſuperficiem, ſecantem columnam
ſuper
circulum æquidiſtantẽ baſibus columnæ:
& in hac ſuperficie ſumantur duæ lineæ, tangentes
circulũ
ſectionis in duobus punctis oppoſitis:
ab utroq; illorũ punctorum producatur linea ſecun-
dum
longitudinem columnæ:
& intelligãtur duæ ſuperficies, in quibus ſint duæ lineæ longitu-
dinis
, & duæ lineæ à centro uiſus ductæ, contin gentes circulũ ſectionis.
Dico, quòd ſuperficies
tangent
columnã.
Si enim dicatur, quòd altera ſecat illã: planũ eſt, quòd ſectio eſt ſuper lineã longi-
tudinis
colũnæ, in quã ſuperficies cadit:
[per 21 def. 11] & ſimiliter erit ſectio ſuper lineã lõgitudinis
123117OPTICAE LIBER IIII. columnæ huic oppoſitam: & circulus ſectionis trãſit per has duas lineas longitudinis: & linea con-
tingens
circulum ſectionis:
cum ſit in ſuperficie aliqua: ſecat columnam ſuper aliquas longitudinis
lineas
, ſibi inuicem æquidiſtantes:
& ſi tranſit per unam earum, tran-
27[Figure 27]a e g c b d h f ſibit per alteram, & ad paritatem angulorum.
Cum ergo tranſeat per
punctum
, in quo circulus ſectionis ſecat primã longιtudinis lineam:

tranſibit
etiam per punctũ, in quo alia longitudinis linea tangit hunc
circulum
:
& ita ſecat circulum. Quare non contingit, quod eſt contra
hypotheſin
.
Palàm ergo, quòd duæ illæ ſuperficies cõtingunt ſpecu-
lum
, & quod inter illas cadit ex ſuperficie ſpeculi, eſt, quod apparet
uiſui
.
Cum autem duarum illarum ſuperficierum ſit concurſus in cen
tro
uiſus, ſecabunt ſe, & linea ſectionis communis tranſibit per cen-
trum
uiſus:
& erit æquidiftans axi columnæ. Quoniam enim axis co-
lumnæ
orthogonalis eſt ſuper circulum ſectionis [per conuerſam 14
p
11] & lineæ longitudinis columnæ orthogonales ſuper eundẽ cir-
culum
[per 8 p 11:
latera enim cylindri parallela ſunt axi, perpendicu-
lari
ad circulum ſectionis per 21 d 11] etiam ſuperficies tangẽtes co-
lumnam
ſecũdum lineas has:
orthogonales erunt ſuper circulũ eun-
dem
[per 18 p 11:
] ergo & ſuper ſuperficiem ſecantẽ columnam in illo
circulo
.
Quare linea communis harum ſuperficierum eſt orthogona
lis
ſuper eandem ſuperficiem [per 19 p 11] quare æquidiſtans axi co-
lumnæ
[per 6 p 11.
]
27. Si linea recta à cẽtro uiſ{us}, ducta ad punctũ cõſpicuæ ſuper-
ficiei
ſpeculi cylindr acei cõuexi, cõtinuetur: ſecabit ſpeculũ. 4.5 p 7.
DIco ergo, quòd quocunq; puncto in ſectione ſpeculi apparen
te
ſumpto:
linea à centro uiſus ad punctum producta, ſecabit
ſpeculum
.
Quoniam intellecta linea longitudinis columnæ à
puncto
ſumpto, tranſibit per circulum ſectionis, & tanget ipſum in
puncto
:
ad quod punctum ſi ducatur linea à centro uiſus: ſecabit ſpe-
culum
:
quia cadit inter lineas contingẽtes hunc circulum: ergo & ſu-
perficies
à centro uiſus procedens, in qua fuerit hæc linea, ſecabit ſpe
culum
.
Cum ergo in eadem ſuperficie ſit linea à centro uiſus, ad pun-
ctum
ſumptum ducta:
ſecabit linea illa ſpeculum: & ita quælibet linea à centro uiſus, ad portionem
ſpeculi
intellecta, ſecat ſpeculum.
Eodẽ modo quælibet linea à linea cõmuni, per centrum uiſus in-
tellecta
, ad hãc portionẽ ducta, ſecat ſpeculũ.
Vnde quælibet ſuperficies tangens ſpeculũ in aliqua
portionis
apparentis linea, ſecat ſuperficies, quę contingũt portionis extremitates:
& nulla omniũ
ſuperficierum
portionẽ tangentiũ, peruenit ad uiſus centrũ, ſed inter uiſum extẽditur & ſpeculum.
28. In ſpeculo cylindraceo conuexo, à quolibet conſpicuæ ſuperficiei puncto poteſt ad uiſum
reflexio
fieri. 25 p 7.
DIco ergo, quòd à quolibet puncto portionis huius poteſt fieri reflexio lucis. Dato enim pun-
cto
, fiat ſuper ipſum circulus æquidiſtans columnæ baſibus:
ſi ergo ſuperficies à cẽtro uiſus
procedens
, & columnę ſuperficiem æquidiſtanter baſi ſecans, ſecet eam ſuper hunc circulũ:

& linea à centro uiſus ad circuli centrũ ducta, tranſeat per punctum datũ:
fiet reflexio ſormæ illius
puncti
per eandem lineam ad lineæ ortum [per 11 n] quia linea illa eſt axis uiſus ſuper axem colu-
mnæ
perpendicularis [per 21 d 11, 29 p 1.
] Sumpto autem puncto quocunq; per quod tranſeat axis,
perpendicularis
ſuper axem columnæ:
fiet reflexio illius puncti per eundẽ axem [per 11 n. ] Si ueró
prætereat
axem punctum ſumptum, quæcunq;
ſit linea à centro circuli, æquidiſtantis baſibus per
ipſum
punctum ducti, ad ſuperficiem in linea longitudinis columnæ per punctũ illud tranſeuntis,
contingentem
:
erit ſuper axem orthogonalis [per 21 d 11, & conuerſam 14 p 11. ] Quare ſuper lineam
longitudinis
per punctum illud trãſeuntem [per 29 p 1.
] Et quoniã uiſus eſt altior ſuperficie pun-
ctum
contingẽte:
linea à cẽtro uiſus ad punctum ſumptũ ducta, tenebit acutum angulũ perpen-
diculari
illa, à pũcto ad centrũ circuli ducta:
& hic eſt ex parte exteriore, quia obtuſum habet ex in-
teriore
:
& ex angulo recto, quem illa perpendicularis tenet cum linea ſuperficiei contingentis cir-
culum
[per 18 p 3] poterit abſcindi acutus huic æqualis:
& perpendicularis illa cum cẽtro uiſus eſt
in
eadem ſuperficie:
quare etiam cum linea à cẽtro ad punctum ducta: & erit linea reflexa in eadem
ſuperficie
:
quare cum linea à centro ad punctum ducta. Et erit hæc ſuperficies orthogonalis ſuper
ſuperficiem
, contingentem ſpeculum in puncto illo:
quoniam perpendicularis orthogonaliter ca-
dit
ſuper hanc ſuperficiem:
& huiuſinodi erit reflexionis ſuperficies.
29. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem ſpeculi cylindr acei conuexi, in plano uiſibilis per axem du-
cto
: cõm unis ſectio ſuperficier um reflexionis & ſpeculi, erit lat{us} cylindri: & unicum tantùm
eſt
in eadem conſpicua ſuperficie planum, à quo ad eundem uiſum reflexio fieri poteſt. 7.16 p 7.
ESt autẽ diuerſitas inter lineas ſuperficiebus reflexionis & ſuperficiei columnæ cõmunes.
enim
reflexio erit per eundẽ radium:
cadet idẽ radius ille orthogonaliter ſuper axem, & linea
124118ALHAZEN cõmunis ſuperficiei columnæ & ſuperficiei reflexionis, erit linea recta, ſcilicet latus columnæ: cum
in
ſuperficie reflexionis ſit diameter columnæ.
Et planum hoc eſt, quoniam columnæ compoſitio
eſt
ex motu ſuperficiei æquidiſtantium laterum ſuper unum latus immotum [per 21 d 11.
] Vnde ſu-
perficiei
columnam ſecanti, in qua ſit axis, id eſt latus immotum, & ſuperficiei columnę communis
linea
, erit latus motum.
Et dico, quòd ex omnibus reflexionis ſuperficiebus una ſola eſt, cui & co-
lumnæ
ſuperficiei ſit linea communis recta.
Quoniã unica poteſt intelligi ſuperficies, in qua ſit axis
columnæ
& centrum uiſus:
& non plures.
30. Si uiſ{us} ſit extrá ſuperficiem ſpeculi cylindracei cõuexi, in planò uiſibilis ad axem recto:
communis
ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi, erit circul{us}: & unic{us} tantùm eſt in ea-
dem
conſpicuà ſuperficie, à quo ad uiſum reflexio fieri poteſt. 9.17 p 7.
SI uerò ſuperficies reflexionis ſit æquidiſtans baſibus columnæ: erit linea communis circulus
[per 5 th Sereni de ſectione cylindri] & hæc ſola eſt ſuperficies, quæ cum columnæ ſuperficie
lineam
communem habeat circularem.
Quoniam in omni reflexione, perpendicularis ſuper
ſuperficiem
, contingẽtem punctum reflexionis, eſt diameter circuli, baſibus columnæ æquidiſtan-
tis
:
& non poteſt eſſe in columnæ ſuperficie, niſi unus circulus æquidiſtans baſibus, qui cum cen-
tro
uiſus ſit in eadem ſuperficie.
31. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem ſpeculi cylindracei conuexi, in plano uiſibilis ad axem obli-
quo
: communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi erit ellipſis: & plures in eadem conſpi-
cua
ſuperficie eſſe poſſunt, à quib{us} ad eundem uiſum reflexio fiat. 10. 18 p 7.
OMnes autẽ aliæ ſuperficies reflexionis, ſecant columnã & axẽ columnæ: quoniã perpendi-
cularis
ducta à pũcto reflexionis ſecat axẽ columnæ:
& lineæ cõmunes his ſuperficiebus &
ſuperficiebus
columnę, ſunt ſectiones, quas in colũnis & pyramidibus aſsignãt geometræ.
32. Si communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi cylindr acei conuexi, fuerit lat{us}
cylindri
, uel cιrcul{us}: reflexio à quocun communis ſectionis puncto facta, in eadem ſuperficie
ſemper
fiet. 19. 20 p 7.
CVm ſuperficiebus columnæ & reflexionis linea recta fuerit cõmunis, quodcunq; punctum
illius
lineæ intueatur uiſus:
fiet reflexio in ſuperficie eadem, in qua eſt axis. Quoniam eſt ſu-
perficies
unica, contingens columnam in linea illa longitudinis:
& quocunq; puncto huius
lineæ
ſumpto:
perpendicularis ab eo ad axem ducta, erit in eadem ſuperficie cum axe: & hæc linea
erit
orthogonalis ſuper ſuperficiem, contingentem ſuperficiem columnæ [Nam quia per 21 d 11 la-
tus
cylindri eſt parallelum axi:
erit recta linea perpendicularis axi: perpendicularis tum lateri per
29
p 1, tum rectæ circulum per idem lateris punctum deſcriptum, tangenti, per 18 p 3.
Quare per
4
p 11 erit perpendicularis plano ſpeculum tangenti.
] Sed centrum uiſus eſt in ſuperficie orthogo-
nali
ſuper eandem ſuperficiem:
quia in una ſuperficie eſt centrum uiſus & linea communis & axis
columnæ
[per 6.
13 n] & una ſola eſt ſuperficies orthogonalis ſuper illam ſuperficiem [per 13 p 11. ]
Quare
omnes reflexiones à punctis huius lineæ factæ, ſunt in eadem reflexionis ſuperficie.
Verùm
cum
linea cõmunis ſuperficiei reflexionis & columnæ fuerit circulus, quo cunq;
puncto illius cir-
culi
uiſo:
fiet in una & eadem ſuperficie reflexio. Quoniam quæcunq; perpendicularis à puncto re-
flexionis
ducta:
erit diameter huius circuli: quare in ſuperficie huius circuli eſt: & punctum uiſus
ſimiliter
:
& ſuperficies hæc orthogonalis eſt ſuper ſuperficiẽ, quodcunq; punctũ huius circuli ſum-
ptum
contingentem.
Quare in hac ſola ſuperficie erit cuiuslibet puncti, prædicti circuli reflexio.
33. Ab uno cõmunis ſectionis ſuperficierum reflexionis & ſpeculi cylindr acei conuexi pun-
cto
, unum uiſibilis punctum ad unum uiſum in eadem ſuperficie reflectitur. 22 p 7.
QVacunq; uerò alia linea communi ſumpta: fiet in eadem reflexionis ſuperficie reflexio,
niſi
ex uno tantùm huius lineæ puncto.
Quoniam perpẽdicularis ducta à puncto reflexio-
nis
, orthogonalis eſt ſuper lineam longitudinis columnæ per punctũ illud tranſeuntis [per
3
d 11] quare & ſuper axem [per 29 p 1] & perpendicularis illa, eſt diameter circuli, æquidiſtantis
baſibus
columnæ:
& ſuperficies reflexionis & circulus ille ſecant ſe: & linea ijs communis, eſt dia-
meter
illius circuli:
& eſt illa diameter perpendicularis ſuper ſuperficiem, columnam in illo puncto
contingentem
, & ſuperficies reflexionis ſecat illam lineam longitudinis columnæ ſuper quam fit
contingentia
, & eſt declinata ſuper ipſam:
ergo & ſuper axem erit illa ſuperficies reflexionis decli-
nata
:
& in ſuperficie plana ſuper lineam aliquam declinata poteſt intelligi, niſi una linea ortho-
gonaliter
cadens in illam.
Sed ſi à duobus ſuperficiei reflexionis punctis fieret reflexio in eadem
ſuperficie
:
eſſent duæ lineæ illius ſuperficiei orthogonales ſuper axem: quod eſſe non poteſt, cum
ſuperficies
illa ſit declinata ſuper eum.
Nam perpendicularis à puncto reflexionis cadit in circu-
lum
, æquidiſtantem baſibus columnæ, & in punctum axis, & eſt ſectio cõmunis ſuperficiei circuli
& ſuperficiei reflexionis.
Si ergo ab alio lineæ communis puncto, in eadem ſuperficie fieret refle-
xio
:
alia perpendicularis ab alio puncto ducta: eſſet diameter alteius circuli columnæ, huic æqui-
diſtãtis
, & caderet in punctũ axis, in quod cadit ſuperficies reflexionis.
Et ita in omnibus ſuper-
ficiebus
reflexionis eſt intelligendũ:
quòd ab uno puncto tantùm lineæ communis fiat reflexio in
125119OPTICAE LIBER IIII. cadem ſuperficie, reſpectu eiuſdem uiſus: quoniam reſpectu duorum uiſuum poteſt reflexio fieri à
duobus
pũctis ſuperficiei ſpeculi, ut circuli diametri terminis, quæ eſt perpendicularis ſuper ipſam
ſectionem
:
reſpectu uerò unius uiſus non accidit: quoniam illa duo puncta ſimul ab eodem uiſu
poſſunt
comprehendi:
ſemper enim neceſſe eſt partem columnæ medietate minorem uideri.
34. Si rect a line à reflexionis puncto, ſit perpendicularis ſpeculo cylindraceo conuexo: in-
t
{us} continuata, tranſibit per centrum circuli baſib{us} par alleli: & contrà. 21 p 7.
PAlàm ex prædictis, perpendicularẽ ſuper punctum reflexionis intellectam extrà & intrà pro-
duci
, diametrum circuli efficere.
Quia ſi non: cum conſtet diametrum circuli ſuper punctum
illud
tranſeuntem, perpendicularem eſſe ſuper ſuperficiem contingentem columnam in illo
puncto
[ut oſtenſum eſt 32 n] & perpendicularem extrà ſimiliter:
erit [per 14 p 1] cõtinuitas inter
has
perpendiculares, & unam efficient lineam.
Quia ſi non eſt, quòd diameter extrà producta, per-
pendicularis
ſit ſuper illã ſuperficiem:
accidet ex eodẽ ſuperficiei puncto duas erigi perpendicula-
res
[cõtra 13 p 11] In omni ergo ſuperficie reflexionis patet quatuor punctorũ cõcurſus:
cẽtri uiſus:
pũcti
axis, in cadit քpẽdicularis:
pũcti reflexiõis in ſpeculo: pũcti, à quo forma corporis ꝓcedit.
35. Si à uiſu extra ſpeculi conici conuexirecti ſuperficiem, uel ipſi continuam ſito, recta li-
nea
cum uertice axis acutum angulũ faciat: duo plana educta per rect{as} à uiſu, ſpeculum tan-
gentes
& conica latera, per tact{us} puncta tranſeuntia, tangent ſpeculum, & cõſpicuam ſuper-
ficiem
dimidiat a minorem, à qua ad uiſum reflexio fiat, terminabunt. 1. 2 p 7.
IN ſpeculis pyramidalibus ſuper baſes ſuas orthogonalibus politis exterius eſt oppoſitio uiſus:
ut
non ſit uiſus in ſuperficie ſpeculi, aut in continua ei:
& ſecũdum uiſus ſitum, reſpectu ſpeculi
pyramidalis
erit quantitas comprehẽſæ in eo partis.
Igitur ſi radius ab oculi centro ad terminũ
axis
pyramidis, id eſt ad acumen intellectus, faciat cum axe angulũ
28[Figure 28]a b f g c d n acutum ex parte pyramidis:
intelligemus à centro uiſus ſuperficiem
ſecantem
pyramidem ſuper circulũ æquidiſtantem baſi pyramidis:

& intelligemus duas lineas à centro quidẽ uiſus, tangẽtes illum cir-
culum
in punctis oppoſitis, à quibus protrahemus lineas ſecundum
longitudinẽ
pyramidis.
Superficies ergo ex una harum linearũ lon-
gitudinis
& altera contingentium circulum, continget pyramidem.

Si
enim ſecuerit:
continget aliud punctum, quàm punctum contin-
gentiæ
circuli:
ſuper illud punctum producatur linea longitudinis,
& illud punctum & acumen pyramidis ſimul ſunt in hac ſuperficie.

Quare
illa linea erit in hac ſuperficie, & tranſibit per aliquod punctũ
circuli
:
illud igitur punctum in hac ſuperficie eſt, & in circulo: quare
eſt
in linea cõmuni circulo & ſuperficiei:
ſed illa contingit circulum:
quare
cõtingens tranſit per duo puncta circuli, quẽ contingit, quod
eſt
impoſsibile [& contra 2 d 3.
] Reſtat igitur, ut illa ſuperficies tan-
gat
pyramidem.
Et generaliter omnis ſuperficies, in qua cõcurrunt
linea
, tangẽs aliquod punctum pyramidis, & longitudinis linea, per
punctum
illud tranſiens, tangit pyramidem ſuper lineam longitudi-
nis
.
Habemus ergo duas ſuperficies ab oculi centro procedẽtes, py-
ramidem
contingentes, inter quas eſt portio pyramidis apparentis
uiſui
in hoc ſitu:
& eſt minor medietate pyramidis: quoniam lineæ tangentes circulum, includun
eius
partem medietate minorem.
29[Figure 29]b a f l g e k h n d c
36. Si à uiſu recta linea, ſit perpendicularis uertici axis ſpecu-
li conici cõuexi recti: duo plana educta per rect{as} ſpeculum in ter- minis diametricirculi, ad baſim paralleli tangentes, & later a co- nica per tact{us} puncta tranſeuntia: tangent ſpeculum: & dimi- diatam ſuperficiem conſpicuam, à qua ad uiſum reflexio fiat, ter- minabunt. 89 p 4.
SI uerò linea à centro uiſus ad acumen pyramidis ducta, teneat
angulum
rectum cum axe, & intelligatur circulus ſecans pyra-
midem
æquidiſtanter baſi:
linea communis huic circulo, & ſu-
perficiei
, in qua ſunt axis pyramidis, & centrũ uiſus:
erit orthogona-
lis
ſuper axem pyramidis:
quoniã axis eſt orthogonalis ſuper ſuper-
ficiem
circuli [per cõuerſam 14 p 11:
itaq; per 3 d 11 axis coni eſt ad per
pendiculum
omnibus lineis, à quibus in plano circuli tangitur.
] Et
ſuper
lineam communem protrahatur per cẽtrum circuli diameter
orthogonalis
ſuper hãc lineam:
& à terminis huius diametri ortho-
gonalis
protrahãtur duæ cõtingentes circulum:
& etiam duæ lineæ
uſq
;
ad acumen pyramidis. Duæ ſuperficies, in quibus erũt duæ
lineæ
contingẽtibus, cõtingẽt pyramidẽ ſecũdũ modũ prædictũ.

126120ALHAZEN Et quoniam linea communis circulo & ſuperficiei, in qua ſunt centrum uiſus, & axis pyramidis: eſt
æquidiſtans
lineæ, à centro illius uiſus ad terminum axis productæ [per 28 p 1:
quia axis ad perpen
diculum
eſt utriq;
] & huic lineæ communi ſunt æquidiſtantes lineæ, circulum in prædictis pun-
ctis
contingentes [per 28 p 1:
quia per 18 p 3 diameter ipſis ad perpendiculum eſt] erunt illæ lineæ
æquidiſtantes
lineæ à centro uiſus ad terminum axis ductæ [per 9 p 11.
] Quare erunt in eadem ſu-
perficie
cum illa [per 35 d 1.
] Igitur utraq; ſuperficierum circulum contingentium, tranſit per cen-
tra
uiſus:
& communis illarum ſuperficierum ſectio, eſt linea à cẽtro uiſus ad terminum axis ducta:
& quod inter illas ſuperficies cadit ex pyramide, apparet uiſui:
& eſt medietas pyramidis: quoniam
lineas
has contingentes circulum interiacet medietas circuli.
Et ita palàm, quòd in hoc ſitu appa-
ret
medietas pyramidalis ſpeculi.
37. Si recta linea à centro uiſ{us}, cum uertice ſpeculi conici conuexi recti angulum obtuſum
faciens
, continuata concurr at extra ſpeculum, cum diametro circuli ad baſim par alleli conti-
nuata
: duo plana educta per rect{as} à concurſu ſpeculum in dicto circulo tangentes, & later a
conica
per tact{us} puncta tranſeuntia, tangent ſpeculum: & ſuperficiem conſpicuam dimidiata
maiorem
, à qua ad uiſum reflexio fiat: terminabunt. 90 p 4.
VErùm ſi linea à centro uiſus ducta ad terminum axis pyramidis, teneat axe angulum ob-
tuſum
ex parte ſuperiori apparente:
& fiat circulus ſecans pyramidem æquidiſtanter baſi-
linea
communis huic circulo & ſuperficiei, in qua eſt centrum uiſus & axis, eſt perpendicu-
laris
ſuper axem pyramidis [per demonſtrata numero præcedente]
30[Figure 30]a b e c f h g r i d m Et hæc linea communis extra producta, concurret cum linea à cen-
tro
uiſus ad terminum axis ducta [per 11 ax] propter angulum acu-
tum
, quem facit hæc linea cum axe ex inferiori parte [per theſin &
13
p 1:
& propter angulum b c g rectum. ] A puncto igitur concurſus
linearum
protrahantur duæ lineæ, contingêtes circulum in duobus
punctis
oppoſitis:
& producantur lineæ ab his punctis ad acumen
pyramidis
:
ſuperficies, in quibus ſunt lineæ contingentes cum his
longitudinis
lineis, contingunt pyramidem:
& in utraq; harum ſu-
perficierum
ſunt duo puncta lineæ à centro uiſus ad terminum axis
ductæ
, ſcilicet terminus axis & terminus perpendicularis, in quo ſci
licet
concurrunt linea illa & perpendicularis.
Quare linea illa, quæ
ducitur
à cẽtro uiſus per terminum axis, eſt in utraq;
ſuperficie [per
1
p 11.
] Igitur utraq; ſuperficies tranſit per cẽtrum uiſus. Et includunt
ſuperficies ex inferiori parte minorẽ partem pyramidis medie-
tate
:
quia lineæ contingentes circulum, includunt partem eius mi-
norem
medietate.
Vnde ex parte ſuperiori interiacet ſuperficies py-
ramidem
contingentes pars medietate maior:
& illa eſt, quæ appa-
ret
uiſui.
Quare in hoc ſitu comprehendit uiſus partem pyramidis
medietate
maiorem.
38. Sirecta linea à uiſu per uerticem ſpeculi conici conuexi recti, continuetur cum conico
latere
: tota ſuperficies, præter dictum lat{us}, uidebitur. 91 p 4.
SI autem linea à centro uiſus ad terminum axis producta, cadit ſuper latus pyramidis, ut ex ea
& latere unum efficiatur continuum latus:
Dico quòd non la-
31[Figure 31]a b h c tebit uiſum ex hac pyramide, præter lineam quandam intelle-
ctualem
.
Quoniam omnis ſuperficies, in qua eſt linea à centro uiſus
ad
terminum axis ducta, & ſecundum lateris longitudinem prolon-
gata
, ſecat pyramidem, una tantùm excepta, quæ contingit pyrami-
dem
in latere, quod eſt pars lineæ:
& hoc ſolùm latus intellectuale,
in
tota pyramidis ſuperficie ſub hoc ſitu uiſum præterit.
Et huius rei
ueritas
patet ex hoc.
Quòd quocunq; pyramidis puncto ſumpto ex-
tra
latus intellectuale, ſi ad ipſum ducatur linea à centro uiſus, & ab
eo
linea longitudinis pyramidis ad terminum axis, efficient duæ
lineę
triangulum cum linea lateri applicata:
& erit triangulum in ſu-
perficie
â centro uiſus intellecta, pyramidem ſecante.
[Nam ſi conus
ſecetur
plano per axem:
cõmunis ſectio eſt triangulum per 3 th 1 co-
nico
.
Apollonij] Et ex his lineis huius ſuperficiei niſi duæ cadunt
in
ſuperficiem pyramidis, ſcilicet linea longitudinis, à punctſum-
pto
ad acumen pyramidis, & linea oppoſita huic ex altera parte.
Et
linea
à centro uiſus ad punctum ſumptum ducta, ſecat lineam longi-
tudinis
in puncto ſumpto, & lineam lateris continuati cum uiſu in
centro
uiſus.
Quare huic lineæ à centro uiſus non accidet concurſus
cum
aliqua line arum, niſi in ipſo centro uiſus.
Cum igitur non poſsit
127121OPTICAE LIBER IIII. ſumi punctum aliud, ad quod linea à centro uiſus accedat, & in hoc punctum tranſeat: occulta-
tur
punctum iſtud ab alio puncto, quòd non perueniat ad centrum uiſus:
quare apparet uiſui, cum
inter
ipſum & uiſum non intercidat corporis ſolidi obiectio.
Et eadem probatio eſt de quolibet ſu-
perficiei
pyramidis puncto.
39. Si recta linea à uiſu in uerticem ſpeculi conici conuexi recti, continuetur cum axe: tota
ſuperficies
conica uidebitur. 92 p 4.
ET ſi linea à centro uiſus in terminum axis cadens, intret pyramidem: dico quòd nullũ occul-
tatur
uiſui punctũ in tota pyramidis ſuperficie.
Sumpto enim quocunq; pũcto in pyramidis
ſuperficie
:
intelligatur ad ipſum linea à centro uiſus, & alia ab
32[Figure 32]a d b k ſ co uſq; ad acumen pyramidis: duæ lineæ includunt ſuperficiem
triangularem
linea à centro uiſus ad terminũ axis ducta, pyrami-
dem
intrãte:
& eſt iſtud triangulũ in ſuperficie pyramidem ſecante:
cum
omnis ſuperficies, in qua fuerit linea intrans pyramidem, ſecet
eam
.
Linea uerò à centro uiſus ad punctũ ſumptũ ducta, ſecat in illo
puncto
lineã longitudinis ab eo ad acumẽ pyramidis ductã.
Et ex li-
neis
ſuperficièi, in qua ſunt duæ lineæ, non ſunt, niſi duæ lineæ in
ſuperficie
pyramidis, ſcilicet hæc linea longitudinis, à pũcto ad acu-
men
ducta, & alia oppoſita, ſecans angulũ, quem includit hæc li-
nea
pyramidẽ intrante.
Igitur linea illa oppoſita, extra pyramidẽ pro
ducta
, ſecat lineam à centro ad punctũ ſumptum ductã.
Quare linea
hæc
ſecat duas lineas, quę ſolæ ex lineis huius ſuperficiei ſunt in py-
ramidis
ſuperficie:
unam extra pyramidem, aliã in puncto ſumpto.
Quare
producta in infinitum concurret aliqua illarum linea-
rum
:
unde occultatur uiſui ſumptum punctum, ſecundũ modum
ſuprà
dictum.
In hoc ſitu ergo nulla ſuperficιerũ pyramidem tangen
tium
tranſibit per centrũ uiſus, ſed quęlibet ſecabit lineam à uiſu ſu-
per
terminum axis pyramidem intrãtis, inter uiſum & pyramidem:

& eſt in termino axis.
Cum uero linea uiſus lineæ longitudinis pyra
midis
applicatur:
nulla ſuperficierum pyramidem tangentium pertinetad centrum uiſus præter il-
lam
, quæ in prædicta linea contingit pyramidem:
& omnes ſuperficies contingẽtes, ſecabunt lineã
illam
inter uiſum & uerticem pyramιdis.
Similiter in ſitu, in quo duæ ſuperficies contingentes py-
ramidẽ
per centrũ uiſus tranſeunt:
quælibet ſuperficies tangens pyramidẽ in portione pyramidis
apparẽte
, quę duas contingẽtes interiacet, à centro uiſus diuertit:
& ſuper quodcunq; punctũ illius
portionis
cadat linea uiſualis:
ſecabit pyramidẽ, intercidat inter duas cõtingẽtes uiſuales: & ſu-
perficies
, in qua fuerit linea hæc uiſualis, & linea longitudinis pyramidis, ſecabit pyramidẽ:
& erit
hæc
uiſualis ſuperficies cuicunq;
ſuperficiei pyramidis in hac portione, continua: quare & uiſus.
40. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi conici conuexi fuerit lat{us} coni-
cum
: à quolιbet conſpicuæ ſuperficiei puncto ad uiſum reflexio fieri poteſt. 31 p 7.
DIco ergo, quòd in quolibet ſitu, à quolibet puncto poteſt fieri reflexio. Sumatur enim pun-
ctum
, & intelligatur circulus per punctum tranſiens, baſi py-
33[Figure 33]b ſ a u f d c h n g r k s x q p ramidi æquidiſtãs:
diameter igitur huius circuli ab hoc pun-
cto
incipiens, erit perpendicularis ſuper axem [per 3 d 11] axis ſit
perpendicularis
ſuper circuli ſuperficiẽ [per 18 d 11, & conuerſam 14
p
11.
] Quare linea longitudinis à puncto ad acumẽ pyramidis ducta,
tenet
angulum acutum cum diametro, & acutum cum axis termino
in
eadem ſuperficie [per 32 p 1, quia angulus ab axe & ſemidiametro
g
d comprehenſus, eſt rectus.
] Sit linea uiſualis ſuper punctũ cadens
in
ſuperficie, in qua eſt linea lõgitudinis & axis, in qua ſuperficie de-
ducatur
perpendicularis ſuper lineã longitudinis in puncto illo:
con
curret
hæc quidem perpendicularis cum axe:
[per 11 ax] & ex ea, &
axe
, & linea longitudinis efficietur triangulum.
Super punctũ illud
intelligatur
linea contingens, & ſuper diametrum circuli, quem feci
mus
, intelligatur diameter alia orthogonalis ſuper ipſam:
quæ erit
orthogonalis
ſuper ipſum axem:
& ſuper ſuperficiem, in qua eſt axis,
& diameter prima [per 4 p 11] & hæc diameter ſecunda eſt æquidi-
ſtans
contingenti [per 28 p 1] quoniam contingens perpendicularis
eſt
ſuper diametrum primam [per 18 p 3] & ita linea contingens or-
thogonalis
eſt ſuper ſuperficiem, in qua ſunt axis & diameter prima
[per 8 p 11.
] Quare erit perpendicularis ſuper perpendicularẽ, quam
primo
fecimus [per 3 d 11] & ita illa prima perpendicularis orthogonaliter cadit ſuper ſuperficiem,
contingẽtem
pyramidem, in qua punctum eſt ſumptum.
Igitur ſi linea uiſualis, cadens in punctum
ſumptum
, trãſeat ſecundũ proceſſum perpendicularis:
erit quidẽ orthogonalis ſuper ſuperficiem,
128122ALHAZEN pyramidem illã in puncto contingentẽ, & fiet reflexio formæ per eandẽ lineam [per 11 n. ] Si aute
deuiet
à proceſſu perpẽdicularis:
faciet quidẽ angulum cum perpendiculari acutũ in puncto ſum-
pto
:
& poterit produci in ſuperficie eius lineæ uiſualis, alia linea à puncto illo, quæ æqualẽ angulũ
huic
teneat cum perpendiculari:
cum perpendicularis orthogonalis ſit ſuper ſuperficiẽ contingen
tem
.
Linea autẽ quæcunq; ſuper ſuperficiem, contingentem in puncto ſumpto orthogonaliter ca-
dens
, tranſit ad axem [per 11 a x:
eſt enim perpẽdicularis conico lateri: quia, cum ex theſi ſit perpen-
dicularis
plano conum tangenti in latere per 6 uel 35 n:
erit per 3 d 11 ipſi lateri perpendicularis] &
ſi
ab axe ducatur orthogonalis ad hanc ſuperficiem, efficient perpendiculares, interior & exterior,
lineã
unam [per 14 p 1:
] quòd ſi non: perpendicularis interior, extrà producta, ſit etiã perpendi-
cularis
ſuper ſuperficiem:
accidet ab eodẽ puncto ſuper aliquam ſuperficiem, erigi duas perpendi-
culares
in eandẽ partem [contra 13 p 11.
] Palàm igitur, quòd à quocunq; puncto ſuperficiei pyrami-
dis
uiſo, poteſt fieri reflexio ad paritatem angulorum.
Et cum linea declinata occurrerit: forma ue-
niet
ad ſpeculum ſuper lineam hanc, & reflectetur ad uiſum ſuper aliam:
& ſunt lineæ in eadem
ſuperficie
orthogonali, ſuper ſuperficiem contingentem pyramidem in puncto reflexionis [per 6.

13
n.
] Et hæc eſt ſuperficies reflexionis, in qua ſemper fit comprehenſio quatuor punctorũ, ſcilicet,
centri
uiſus, puncti uiſi, puncti reflexionis, termini perpendicularis.
41. Communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi conici cõuexi eſt lat{us} conicum uel
ellipſis
: nunquam uerò circul{us}. 12 p 7.
DIuerſificantur autẽ lineæ cõmunes ſuperficiei reflexionis, & ſuperficiei pyramidis. enim
radius
uiſualis continuus fuerit axi pyramidis, ſcilicet, in ſuperficie reflexionis fuerit to-
tus
axis, & perpendicularis ad axem tranſiens:
erit ſuperficici reflexionis & ſuperficiei py-
ramidis
cõmunis linea, linea longitudinis in hoc ſitu.
Quoniã quælibet ſuperficies, in qua eſt totus
axis
, hanchabet lineam communem cum ſuperficie pyramidis [ut patet è 18 d 11.
] Et in omni alio
ſitu
unica longitudinis pyramidis linea erit communis, illa ſcilicet, quę fuerit in ſuperficie uiſus cẽ-
trum
& axẽ continẽte.
Et quãdo centrũ uiſus erit in directo axis, una tantùm erit ſuperficies ta-
lis
:
& omnis alia cõmunis linea, erit ſectio pyramidalis, circulus. Si enim fuerit circul9: erit ſuք-
ficies
illi9 circuli in ſuքficie reflexiõis.
Et ꝗa axis orthogonalis eſt ſuք illũ circulũ [ք 18 d 11, & cõuer-
ſam
14 p 11] quilibet circulus pyramidis ſit æquidiſtãs baſi [ք 4 th.
1 conicorũ Apollonij] erũt la-
tera
pyramidis declinata ſuք circulũ:
& ita ſuք ſuքficiẽ reflexiõis. Quare in ſuperficie illa poteſt
duci
քpẽdicularis ſuք lineã lõgitudinis pyramidis:
ſed [ք 6. 13 n] քpendicularis ducta ſuք ſuքficiẽ,
cõtingẽtẽ
locũ reflexiõis, eſt in ſuքficie reflexiõis, & քpẽdicularis ſuք lineã lõgitudinis [ut oſtẽſum
eſt
ꝓximo numero] q̃libet ſuքficies tãgẽs tãgat in linea lõgitudinis [ք 6.
35 n. ] Accidit igitur im
poſsibile
[cõtra 13 n.
] Quare reſtat oẽs alias cõmunes reflexiõis lineas, ſectiões pyramidales eſſe.
42. Si communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi conici conuexi, fuerit lat{us} co-
nicum
: reflexio à quocun ipſi{us} puncto facta, in eadem ſuperficie ſemper fiet. 19 p 7.
ET fuerit linea cõmunis, linea lõgitudinis, ex quocũ q; pũcto illius lineæ fiat reflexio: erit in
eadẽ
ſuperficie cuiuſcunq;
alterius pũcti reflexione. Quoniã à quolibet huius lineæ pũcto
ducta
perpẽdicularis cõtin get axẽ [ut oſtẽſum eſt 40 n:
] & erũt in ſuքficie reflexiõis cẽtrum
uiſus
:
& punctũ reflexionis: & punctũ axis. Quare in hac ſuperficie fit reflexio à quocunq; puncto.
43. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculi conici cõuexi fuerit ellipſis: ab uno uel
duob
. cõſpicuæ ſuperficiei pũctis quib{us}libet, in eadẽ ſuքficie ad uiſum reflexio fieri poteſt. 34 p 7.
SI uerò cõmunis linea fuerit linea lõgitudinis: dico quòd uel
34[Figure 34]f d d e r b g c h i p ſ q s n k ab uno cõmunis lineæ pũcto, in eadẽ ſuperficie fiat reflexio, uel
à
duobus tantùm.
Quoniã ducta perpendiculari à puncto refle-
xionis
:
perueniet ad axẽ, & cadet in aliquod punctũ eius [ut patuit
40
n:
] & intellecto circulo ſuper punctũ reflexionis, orthogonaliter
ſecabit
circulus axem [Quia enim circulus parallelus eſt baſi per 4
th
1 conico.
Apollonij: erit axis ad ipſum perpendicularis per 18 d, &
conuerſam
14 p 11.
] Et quia perpendicularis tenet angulum acutum
cum
axe:
erit perpẽdicularis declinata ſuper circulũ; & circumquaq;
ducta
, ſemper erit æqualis.
Vnde fiet pyramis, cuius baſis circulus,
acumen
punctum axis, in quod cadit perpendicularis.
Igitur ſuper-
ficies
reflexionis aut tanget hanc pyramidẽ, aut ſecabit.
Si tangat: di-
co
quòd à puncto reflexionis ſumpto poſsit tantùm fieri in eadẽ ſu-
perficie
reflexio.
Planũ enim, quòd ſuperficies reflexionis continget
hanc
pyramidẽ ſuper perpendicularẽ, quæ eſt linea orthogonalis in
ſuperficie
reflexionis [per 6.
35 n. ] Et ſi ab acumine totalis pyrami-
dis
ducantur lineæ ad ſectionem communẽ ſuperficiei reflexionis &
pyramidis
totalis, prius cadent in circulũ, qui eſt baſis pyramidιs in-
tellectæ
, quàm in ſectionẽ:
præter unã, quæ in punctũ reflexionis ca-
dit
.
Si ergo ab alio puncto cõmunis ſectionis fieret reflexio: linea ab
illo
puncto ad acumen intellectæ pyramidis ducta:
erit perpendicularis ſuper lineam longitudinis
129123OPTICAE LIBER IIII. pyramidis, per punctum illud tranſeuntem [ut antè patuit: ] ſed linea ab acumine pyramidis intel-
lectæ
ad punctũ circuli, per quod tranſit illa linea longitudinis, abſq;
dubio eſt perpendicularis ſu-
per
eam.
Quare alia angulum tenet acutum cum hac linea, non rectum.
35[Figure 35]f a r d e b g c h p ſ s n k [ſecus tres anguli trianguli rectilinei maiores eſſent duobus rectis cõ-
tra
32 p 1:
quod tamen abſurdum ex angulis c r i, cir rectis concluſis
ſequitur
.
] Si uerò ſuperficies reflexionis ſecet intellectualem pyrami-
dem
:
ſecabit circulum, qui eſt baſis, in duobus punctis. [Quia enim cõ-
munis
ſectio ellipſis (quæ ex theſi eſt reflexionis ſuperficies) & circuli
(qui eſt fictæ pyramidis baſis) eſt linea recta per 3 p 11, duobus punctis
terminata
:
ellipſis igitur ſecat circulũ in duobus punctis, nempe lineæ
rectæ
terminis.
] Dico, quòd hæc ſola ſunt puncta in tota ſectione com-
muni
, à quibus fieri poſsit reflexio in eadẽ ſuperficie.
Quoniã ab utroq;
iſtorum
punctorũ linea ducta ad acumen intellectæ pyramidis, eſt per-
pendicularis
ſuper lineam longitudinis ſuper punctum ſuũ tranſeun-
tem
.
Àquocunq; enim ſectionis puncto alio ducatur linea ad acumen
illius
pyramidis:
tenebit angulum acutum cum linea longitudinis per
ipſum
tranſeunte, perpendicularis cum eadẽ longitudinis linea an-
gulum
rectum teneat in circulo.
Et lineæ ductæ ab acumine pyramidis
intellectæ
ad puncta ſectionis, quæ intercidunt inter ſpeculi acumen &
circulum
:
facient angulos obtuſos cum lineis longitudinis uerſus par-
tem
acuminis pyramιdis totalis:
& quæ ducuntur ad puncta inter cir-
culum
& baſim ſpeculi interiacentia, faciẽt cum linea longitudinis an-
gulos
acutos ex parte acuminis ſpeculi, obtuſos ex parte baſis.
Ergo à nullo iſtorũ punctorum po-
teſt
fieri reflexio.
44. Si uiſ{us} fuerit in caua ſpeculi ſphærici ſuperficie: uidebit totam: ſi intra uel extra: aliâs
hemiſp
hærium, aliâs pl{us}, aliâs min{us}: ſi in centro: ſe ipſum tantùm uidebit. 71. 72 p 4. 4 p 8.
IN ſpeculis ſphæricis concauis ſi uiſus fuerit intra concauitatem ſpeculi: tota ſpeculi ſuperficies
apparebit
ei:
quod ſi extra fuerit: poterit comprehendere portionem eius maiorem medietate,
quam
ſcilicet fecit circulus ſphæræ, quem contingunt duo radij à centro uiſus ducti:
uiſu autem
in
centro huius ſpeculi exiſtente, non fiet ab aliquo puncto ſpeculi reflexio, niſi in ſe.
Quoniã enim
quælibet
linea à centro ſphæræ ad ſphæram ducta perpendicularis eſt ſuper ſuperficiem, ſphæram
in
puncto illo tangentem [per 25 n uel 4 th.
1 ſphæricorum: ] ergo in hoc ſitu non comprehendet
uiſus
per reflexionem, niſi ſe tantùm [per 11 n.
]
45. Si uiſ{us} ſit extra centrum ſpeculi ſphærici caui: uiſibile à quolibet ei{us} puncto ad uiſum
reflecti
poteſt: excepto eo, in quod recta à uiſu per centrum ſpeculi ducta, cadit. 6. 3 p 8.
SI uerò ſtatuatur uiſus extra centrum ſphæræ: poterit fieri reflexio alterius rei uiſibilis à quo-
cunq
;
ſpeculi puncto: præterquam ab eo, in quod cadit diameter, à centro uiſus ad ſphæram
per
centrum ſphæræ ducta:
quoniam diameter cadit ſuper ſuperficiem contingentem ſphæ-
ram
, orthogonaliter [per 25 n, ideoq́;
reflectitur in ſeipſam per 11 n. ] Sumpto autẽ alio puncto, du-
catur
ad ipſum diameter à centro ſphæræ, & linea à
36[Figure 36]ſ g d f h b a centro uiſus. Ex his ergo lineis acutus includetur
angulus
:
quoniam linea uiſualis cadit inter diame-
trum
& ſuperficiem contingentem punctum, quæ
ſcilicet
eſt extra ſphæram:
& ſiue ſit oculus intra ſpe
culum
, ſiue extra, cadit uiſualis linea intra ſpecu-
lum
:
quia cadit inter lineas uiſuales contingentes
circulum
portionis ſphæræ.
[Itaq; ſi diameter g b &
linea
reflexionis g a in peripheriam cõtinuatæ, con-
nectantur
:
erit angulus a g b acutus per 31 p 3. 32 p 1. ]
Cum
igitur diameter angulum rectum teneat cum
contingẽte
[per 18 p 3:
] ſecetur ex eo acutus, æqua-
lis
prædicto in eadem ſuperficie:
dico ergo, quòd li-
nea
reflexionis cadit intra ſpeculum:
quoniam com
munis
linea ſpeculi & ſuperficiei reflexionis, eſt cir-
culus
, tenens cum diametro angulum acutum ma-
iorem
omni rectilineo acuto [per 31 p 3.
] Et in ſin-
gulis
punctis erit hic modus reflexionis.
Palàm ex
his
, quòd in omni ſuperficie reflexionis erunt centrum uiſus:
centrum ſpeculi: punctum reflexio-
nis
:
punctum uiſum: terminus diametri à centro uiſus per centrum ſphæræ ductæ: & quòd com-
munis
omnium ſuperficierum reflexionis linea cum ſuperficie ſpeculi, eſt circulus:
& quòd à quo-
libet
lineæ communis puncto poteſt fieri in eadem ſuperficie reflexio.
130124ALHAZEN
46. In ſpeculo cylindraceo cauo ſuperficies reflexionis quatuor habet puncta: uiſ{us}, uiſibilis,
reflexionis
, & axis, in quod perpendicularis à reflexionis puncto ducta, cadit. 3 p 9.83 p 4.
IN ſpeculis columnaribus concauis poteſt comprehendi totum ſpeculum: ſi fuerit uiſus intra
ipſum
:
ſed eo extrà ſito, uidebitur maior medietate ſpeculi portio, quæ ſcilicet interiacet duas
ſuperficies
à centro uiſus procedentes, columnam contingentes.
Intelligemus autem ſuperfi-
ciem
à centro uiſus procedẽtem, baſibus columnæ æquidiſtantem:

37[Figure 37]a d f t e b hæc ſuperficies aut cadet in columnã, aut : ſi ceciderit, linea com-
munis
huic ſuperficiei & columnæ erit circulus [per 5th.
Sereni de
ſectione
cylindri:
] & linea uiſualis, tranſiens per centrum huius cir-
culi
, cadet orthogonaliter ſuper ſuperficiem, contingentem colu-
mnam
in puncto, in quod cadit linea [ut dem õſtratũ eſt 32 n] & fiet
reflexio
per eandem lineam ad eius originem [per 11 n.
Itaq; cum li-
nea
recta (quæ per 1 p 11 in uno eſt plano) tranſeat per puncta uiſus,
uiſibilis
, reflexionis, & axis, in quod perpendicularis à reflexionis
puncto
ducta, cadit:
erũt ipĩa in uno reflexionis plano. ] Quodcunq;
aliud
ſumatur punctum, linea perpendiculariter ab hoc puncto du-
cta
, cadet in axem [ut patuit 40 n:
] & linea uiſualis in punctũ illud
cadens
, faciet angulum acutum cum linea perpendiculari [ut oſten-
ſum
eſt ſuperiore numero] ſit inter perpendicularẽ & contingen
tem
.
Et quòd hęc linea cadat intra ſpeculũ, planum eſt ex hoc: quòd
cadit
inter ſuperficies portionem contingentes.
Poterimus igitur in
eadem
reflexionis ſuperficie ex angulo, quem facit perpendicularis
cum
contingente, excipere angulum acutum, æqualem angulo acu
to
prædicto:
& cadet linea reflexionis, hunc angulum continens, in-
tra
columnam:
quoniam cadet inter perpendicularem & lineam lõ-
gitudinis
, per terminum perpendicularis tranſeuntem.
Erunt igitur in ſuperficie reflexionis cen-
trum
uiſus, punctum reflexionis, punctum uiſum, punctum axis, in quod cadit perpendicularis.
47. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei caui, fuerit lat{us} cy-
lindr
aceum, aut circul{us}: reflexio à quocun ſectionis puncto facta, in eadem ſuperficie fiet.
ET ſi hoc modo ſtatuatur uiſus, ut communis linea ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei colu-
mnæ
ſit linea longitudinis;
à quo cunq; puncto cõmunis lineæ fiat reflexio: in una determi-
nata
erit ſuperficie, omnibus his reflexionibus communi, ea ſcilicet, in qua centrum uiſus, &
axis
columnæ totus, ſicut dictum eſt ſuperius in columnari ſpeculo non concauo [32 n.
] Similiter
ſi
linea communis fuerit circulus, omnes reflexiones à punctis illius circuli factæ, procedent in ea-
dem
ſuperficie, ſicut in alijs circulis patuit.
48. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei caui fuerit elli-
pſis
: à plurib{us} ei{us} punctis idem uiſibile ad eundem uiſum, in eadem ſuperficie reflecti po-
teſt
. 9 p 9.
ET ſi ſectio columnaris, fuerit linea communis: à duobus quidem eius punctis tantùm fiet re-
flexio
in eadẽ ſuperficie, licet in ſuperioribus columnis [33 n] tantùm ab uno puncto in uni-
ca
ſuperficie fieret reflexio, unico uiſu adhibito:
quoniam illic latebant uiſum puncta ſectio-
nis
ſe reſpicientia, per quæ ſcilicet tranſit circulus columnæ baſibus æquidiſtans:
uiſo enim uno il-
lorum
punctorum, latebat aliud, propter minoris columnæ portionis apparentiam:
ſed in his appa
ret
maior columnæ portio:
unde ab uno uiſu percipiuntur puncta terminantia diametrum circuli,
æquidiſtantis
baſibus columnæ.
49. Si uiſ{us} fuerit intra ſpeculum conicum cauum: tota ei{us} ſuperficies uidebitur: ſi extra &
recta
à uiſu continuetur cum axe, uel conico latere: tot a occultabitur. 5. 2. 9. 3 p 9.
IN ſpeculis pyramidalibus concauis, ſi fuerit uiſus intra ſpeculum: uidebit ipſum totum: ſi uerò
extra
, & linea à cẽtro uiſus ad acumen pyramidis ducta, intret pyramidem, aut applicetur lineæ
longitudinis
pyramidis, nihil uidebitur ex ſpeculò.
Quohiam quæcunq; alia linea ab oculo ad
pyramidem
ducta, cadet in pyramidis ſuperficiem exteriorem:
unde occultabitur interior ſuperfi-
cies
.
Si autem auferatur portio à pyramide, poterit uideri pars pyramidis, cadens inter contingen-
tes
ſuperficies à centro ductas, ſcilicet maior.
Et ſi linea à centro uiſus, ſit perpendicularis ſuper ſu-
perficiem
contingentem pyramidem, & continuetur axi:
erunt lineæ communes (ſicut dictum eſt
in
alijs pyramidalibus) aut lineæ longitudinis pyramidum, aut ſectiones.
Et in his à duobus pun-
ctis
ſectionis poterit fieri reflexio, in eadem ſuperficie, reſpectu eiuſdem uiſus.
Et in ſuperficie re-
flexionis
erunt, centrum uiſus, punctum uiſum, punctum reflexionis, punctum axis, in quod cadit
perpendicularis
.
131125OPTICAE LIBER IIII.
50. Si uiſ{us} opponatur baſi ſpeculi conici caui: uiſibile intra ſpeculum poſitum, tantùm uide-
bitur
. 6 p 9.
SEd ſpeculum pyramidale integrum ſi opponatur uiſui, & ſit uiſus ex parte baſis, non percipiet
niſi
hoc, quod fuerit intra ſpeculum:
quoniam perpendicularis tenet angulum acutum cum
linea
ab oculo ad ipſam ducta, ex parte baſis:
unde fit reflexio ex parte acuminis [radius enim
reflexus
declinat ad partem oppoſitam radio, obliquè ſpeculo incidẽti per 10 n:
] & cadent omnes
lineæ
reflexæ intra pyramidem, & uideri poterit, quod intra pyramidem poſitum eſt.
Si autem au-
feratur
ex eo portio ſecundum longitudinem:
poterunt quidem comprehendi exteriora, cum pa-
teat
exitus lineis reflexionis.
Similiter ſi ſecetur pyramis ad modum annuli, ut auferatur uertex: li-
berum
habebunt lineæ ingreſſum, & exteriora apparebũt:
& ſi fuerit uiſus ex parte ſuperficiei con-
cauitatis
ſpeculi:
plura poterit comprehendere exteriora, quàm ex parte baſis: quia latior inciden-
tibus
datur lineis uia.
51. Ab uno cui{us}libet ſpeculi puncto, unum uiſibilis punctum ad unum uiſum reflectitur.
29
. 30. 31 p 5. Item 37 p 5: item in præfat. 1. 5. & 10 librorum.
AMplius: ſumpto uniuſcuiuſq; ſpeculi puncto, eſt poſsibile in eo percipi formam, niſi for-
mam
unius puncti ab eodem uiſu.
Quoniam enim per perpendicularem & centrum uiſus
unica
tranſit ſuperficies:
& una ſola eſt linea à centro uiſus ad punctum: & unicus angulus
ex
linea perpendiculari acutus, & unicus angulus in eadem ſuperficie acutus æqualis huic [ſecus
pars
æquaretur toti contra 9 ax.
] ergo eſt unica linea, quæ angulum æqualem huic cum perpendi-
culari
facit:
& cum linea peruenerit ad partem corporis, poteſt forma alterius puncti per ipſam
uehi
, cum punctum præcedens occultet poſtpoſitum.
Sed duobus uiſibus poſſunt in eodem ſpe-
culi
puncto comprehendi duæ punctuales formæ:
quoniam infinitæ poſſunt ſumi ſuperficies, ſu-
per
perpendicularem ſe ſecantes, in quarum qualibet circa perpendicularem ſumi poterunt duo
anguli
æquales acuti.
Iam ergo proprietatem reflexionis declarauimus, & ſimiliter cuiuslibet ſpe-
culi
proprium.
Viſus autem cum per reflexionem formas comprehendit, non animaduertit quòd
hæc
acquiſitio per reflexionem ſit.
Non enim accidit ex proprietate uiſus reflexio: quoniam uiſu
remoto
, procedit non minus forma à corpore ad ſpeculum, & reflectitur ſecundum modum prędi-
ctum
:
& ſi accidat uiſum eſſe in loco, in quem linearum reflexarum fit aggregatio: comprehendet
uiſus
formam illam in capitibus harum linearum:
& eſt in ſpeculo tanquam non adueniens, ſed na-
turalis
eſſet forma ſpeculo.
Amplius: aliquando acquirit uiſus formas in ſpeculis in ſola ſuperficie,
aliquando
intra ſpeculum, aliquando ultra.
Et erit apparens locus formæ ſecundum figuram ſpe-
culi
& ſitum rei uiſæ:
& ſemper comprehendetur forma in loco proprio, mutato ſitu uiſus & ſpecu-
li
:
& erit diuerſitas elongationis loci formæ ad ſpeculi ſuperficiem, ſecundum diuerſitatem figuræ
ſpeculi
.
Et locus formæ dicitur locus imaginis. Et forma dicitur imago. Viſus autem comprehen-
dit
rem uiſam in loco imaginis.
Et nos dicemus illum locum, & eius proprium in quolibet ſpecu-
lorum
, quæ enumerauimus:
& aſsignabimus cauſas, propter quas comprehendantur res uiſæ in
loco
illo:
& hoc in ſequente libro, ſi deus uoluerit.
ALHAZEN FILII
ALHAYZEN OPTICAE
LIBER QVINTVS.
LIBER iſte in du{as} partes diuiſ{us} est. Prima pars eſt proœmium libri. Secunda
de
imaginib{us}.
PROOEMIVM LIBRI. CAP. I.
1. Imago eſt form a uiſibilis, à polit a ſuperficie reflexa. In def. 5 libri.
LIquet ex quarto libro [2 n] quòd formæ rerum uiſarum reflectuntur ex corporibus politis, &
uiſus
comprehendit eas in corporibus politis propter reflexionem:
& patuit [20. 21 n 4] quo-
modo
fieret acquiſitio rerum ex reflexione formarum.
Et uiſus comprehendit rem uiſam in loco
determinato
:
& primò, cum non fuerit ſitus rei uiſæ ad uiſum mutatio. Et forma comprehenſa in
corpore
polito nominatur imago.
Et nos explanabimus in hoc libro loca imaginũ ex corporibus
politis
:
& dicemus quomodo acquiratur horũ locorũ ſcientia, & quomodo inueniatur ſyllogiſticè.
DE LOCIS IMAGINVM. CAP. II.
2. In ſpeculo plano imago uidetur in concurſu perpendicularis incidentiæ & lineæ reflexio-
nis
. 37 p 5.
IMaginis cuiuſcunq; puncti locus, eſt punctum in quõ linea reflexionis ſecat perpendicularem
à
puncto rei uiſæ intellectam ſuper lineam contingentem lineam cõmunem ſuperficiei ſpeculi,
132126ALHAZEN uel ſuperficiei ſpeculo continuæ, & ſuperficiei reflexionis. Et nos hæc declarabímus. Sumatur ſpe-
culum
planum, & ſtatuatur æquidiſtans horizonti:
& lignum directũ & politum erigatur ſuper ſpe
culum
:
& ſit ſpeculi quantitas, ut totũ poſsit uideri lignum: niſi enim totum appareat, error inerit:
& ſignetur in ligno punctum aliquod nigrum:
apparebit quidem uiſui lignũ æquale huic ultra ſpe-
culum
, huic ligno continuum, & orthogonale ſupra ſpeculum, & in ligno apparẽte apparebit pun-
ctum
ſignatum, tantùm diſtans à ſuperficie ſpeculi, quantùm ab eadem diſtat in ligno ſuperiore.
Et
ſi
declinetur lignum ſupra ſpeculum:
apparebit apparens eadem declinatione declinatum: & pun-
ctum
ſignatum in apparente apparebit æquè remotum à ſuperficie ſpeculi.
Et ſi à puncto ſignato
lignum
aliquod erigatur orthogonaliter ſupra ſpeculum:
uidebitur etiam hoc lignum à puncto ap-
parente
orthogonaliter ſupra ſpeculum, & huic orthogonali continuum.
Idem accidet pluribus
punctis
in ligno ſignatis.
Idemq́ue penitus accidet eleuato aut depreſſo ſpeculo. Planum ergo per
hoc
, quòd imago puncti uiſi apparet in perpendiculari, ducta à puncto uiſo ad ſuperficiem ſpeculi.

Et
in hoc ſpeculo, quæ perpendicularis eſt ſuper ſuperficiem ſpeculi, eſt perpendicularis ſuper li-
neam
communem ſuperficiei ſpeculi & ſuperficiei reflexionis.
Idem patére poteſt in pyramide ſu-
per
baſim orthogonali, cuius baſis plana ſpeculo plano ſit orthogonaliter adhibita:
apparebit enim
huic
pyramis alia continua, & harum pyramidum baſis eadem, & acumina ipſarum æqualiter à ſpe
culo
diſtantia.
Et planum, quòd ſi ab acumine ad acumen ducatur linea recta, erit perpendicularis
ſuper
baſim:
& ita ſuper ſpeculum, cum eadem ſit ſuperficies ſpeculi & baſis. Quare uertex pyra-
midis
in perpendiculari uidebitur ab eo ad ſpeculum ducta.
Similiter à quocunq; puncto pyrami-
dis
ducatur linea æquidiſtans axi, cadet ad punctum reſpiciens ipſum in apparente pyramide:
&
erit
linea illa perpendicularis ſuper baſim & ſuper ſpeculi ſuperficiem [per 8 p 11.
] Quare imago
cuiuſq
;
puncti pyramidis cadit in perpẽdicularem, intellectam à puncto illo in ſpeculi ſuperficiem.
Sed
quodcunq;
punctum opponatur ſpeculo plano, eſt intelligere pyramidem, cuius punctum il-
lud
uertex:
[per 14 n 4] quæ quidem pyramis ſuper baſim orthogonalis eſt, & etiam ſuper ſpeculi
ſuperficiem
, aut ei continuam:
& eſt intelligere aliam huic pyramidi oppoſitam, quarum baſis ea-
dem
, & perpendicularis à uertice ad uerticẽ orthogonalis erit ſuper ſpeculum.
Quare imago cuiuſ-
cunq
;
puncti ſpeculo oppoſiti, cadit in perpendicularem ductam à puncto ad ſpeculi ſuperficiem,
aut
ei continuam.
Sed [per 21 n 4] planum eſt, quòd in ſpeculis non accidit comprehenſio forma-
rum
, niſi per lineas reflexionum.
Quare imago puncti uiſi cadit in lineam reflexionis: & quælibet
talis
linea eſt recta.
Quare imago cuiuſcunq; puncti cadit in punctum ſectionis perpẽdicularis, du-
ctæ
ab illo puncto ad ſuperficiem ſpeculi, & lineæ reflexionis.
Et in ſpeculis planis linea communis
ſuperficiei
ſpeculι & ſuperficiei reflexionis eſt una linea cum linea contingente locum reflexionis.

Quare
planum, quòd in ſpeculis planis imaginis locus, eſt punctũ ſectionis perpendicularis à pun-
cto
uiſo ſuper lineam, contingentem communem lineam ſuperficiei ſpeculi & ſuperficiei reflexio-
nis
, & lineæ reflexionis.
3. In ſpeculo ſphærico conuexo, imago uidetur in concurſu perpendicularis incidentiæ & li-
neæ
reflexionis. 11 p 6.
IN ſpeculis ſphæricis extrà politis patebit quod diximus. Quęratur ſuperficies ſpeculi talis ma-
gna
, in qua appareat forma baculi gracilis, perpendiculariter erecti ſuper ipſum:
apparebit qui-
dem
forma baculi baculo continua:
& apparebit in forma baculi punctum ſignatum, diſtans à
ſuperficie
ſpeculi ſecundum diſtantiam eius ab eodem, in baculo:
& ſi fuerit baculus gracilior ex
parte
unius capitis, quàm ex parte alterius:
apparebit quidem in hoc ſpeculo forma eius pyrami-
dalis
:
& eſt error uiſus, quem poſtea aſsignabimus. Amplius: fiat pyramis orthogonalis ſuper baſim
circularem
circulatione perfecta:
& applicetur etiam huic ſpeculo: uidebitur quidem pyramis huic
cõtinua
ſuper eandem baſim erecta, ſed minoriſta.
Quòd autem appareat pyramis, planum eſt per
hoc
, quòd omnes lineæ ab apparehte imagine uerticis ad circulum baſis, uideantur æquales.
Et ſi
declinetur
pyramis modicùm ſupra ſpeculum a ſitu, in quo tota uidetur, ut ſcilicet aliquid ex ea ab-
ſcondatur
, dum tamen locus reflexionis in ſpeculo uiſui exponatur:
apparebit etiam inde imago
pyramidis
.
Et ſi elongetur uiſus à ſpeculo, aut accedat, dum tamẽ ſuper lineam à loco ad ipſum pro-
tractam
cadat:
comprehendetur imago pyramidis. Sed acceſſus uel receſſus ſecundum hanc li-
neam
erit, ut notetur locus reflexionis, & à nota ad locum uiſus ducatur linea, ſecundum quam
fiat
proceſſus.
Verùm quoniam imago pyramidis orthogonalis eſt ſuper baſim pyramidis, & ba-
ſis
eſt circulus ex circulis in ſphæra:
erit linea à uertice pyramidis ad uerticem imaginis ducta, or-
thogonalis
ſuper circulum illum, & tranſibit per centrum eius [per 6.
8 d 1 conicorum] & erit or-
thogonalis
ſuper ſphæram, & tranſibit per centrum ſphæræ, & erit perpendicularis ſuper ſuperfi-
ficiem
, ſphæram contingentem in puncto, per quod tranſit hæc linea [per 4 th.
1 ſphær. uel 25
n
4] & erit ſimiliter orthogonalis ſuper lineam, contingentem circulum ſphæræ per punctum
illud
tranſeuntem [per 3 d 11.
] Et hæc contingens eſt linea, communis ſuperficiei reflexionis &
ſuperficiei
contingenti ſphæram in puncto illo:
& hæc linea contingit circulum ſphæræ, commu-
nem
ſuperficiei ſphæræ & ſuperficiei reflexionis.
Linea ergo à uertice pyramidis ad uerticem
imaginis
ducta, eſt perpendicularis ſuper lineam contingentem, lineam communem ſuperficiei
reflexionis
& ſuperficiei ſpeculi:
quæ quidem eſt circulus. In hac igitur perpendiculari uide-
tur
imago uerticis.
Et planum [per 21 n 4] quòd imago uerticis eſt in linea reflexionis. Quare

133127OPTICAE LIBER V. comprehendetur imago uerticis in cõcurſu lineæ reflexionis, & perpendicularis à uertice ad ſphæ-
ram
ductæ, ſiue ad contingentem, circulum communem ſuperficiei ſphæræ & ſuperficiei reflexio-
nis
.
Sumpto autem quocunque puncto huic ſpeculo oppoſito, eſt intelligere pyramidem ſuper
ſuperficiem
ſpeculi orthogonalem, aut ſuper continuam ei, cuius uertex ſit punctũ ſumptum:
[per
14
n 4] & linea ab illo puncto ad imaginẽ puncti illius, erit in ſuperficie reflexionis, & perpendicu-
laris
ſuper ſuperficiem ſpeculi, uel ei continuam modo prædicto:
quoniam punctum uiſum & ima-
go
ſemper ſunt ſimul in ſuperficie reflexionis [per 23 n 4.
] Quare & linea à puncto uiſo ad eius
imaginem
ducta.
4. In ſpeculis conuexis cylindraceo, conico, imago uidetur in concurſu perpendicularis inci-
dentiæ
& lineæ reflexionis. 37 p 5.
IN ſpeculis columnaribus exterius politis non apparent, quæ in ligno & pyramide diximus:
quoniam
recta in his ſpeculis uidetur non recta:
& eſt error uiſus communis, cuius poſtea cauſ-
ſam
aſsignabimus.
Accidit tamen in ſolo corporis puncto uidere locum imaginis prædictum,
hoc
modo.
Adhibito præcedentis libri inſtrumento, immittatur regula, cui ſit infixum columnare
ſpeculum
, ut media portionis ſpeculi linea ſit in ſuperficie regulæ, & non tranſeat hæc regula tabu-
lam
æneam, ſed ſuper ipſam cadat orthogonaliter, ita ut altitudo regulæ ſit ſuper lineam, diuidentẽ
triangulum
tabulæ æneæ.
Erectione facta in hac tabula, impleatur cera, & inducatur ei planities, ut
ſit
in eadem ſuperficie cum tabula:
& eſt; ut certior fiat orthogonalis regulę directio ſuper tabulam.
Deinde
quæratur regula acuta, & acuatur extremitas, & applicetur huius regulæ acuitas mediæ ſu
perficiei
annuli lineæ, & deſcendat ſecundum lineam hanc, & ubi ceciderit ſuper regulam, fiat ſi-
gnum
.
Poſtea acus deſcendat, in qua infixum ſit modicũ corpus album: & hoc in termino, ne de-
icendat
acus uſq;
ad regulam. Adhibeatur autem uiſus, ut ſit in ſuperficie regulæ, & claudatur unus
uiſuum
:
uidebitur quidem imago corporis ſuper lineam, à puncto ſignato ad acumen acus protra-
ctam
:
quæ quidem linea perpendicularis eſt ſuper ſuperficiem regulæ; quæ ſuperficies tangit colu-
mnam
in linea longitudinis:
& eſt perpendicularis ſuper lineam longitudinis columnæ, quæ eſt in
ſuperficie
regulæ:
& eſt linea cõmunis ſuperficiei regulæ & ſuperficiei reflexionis: & in ſuperficie re
flexionis
ſunt linea longitudinis & linea perpendicularis.
Et ſi ſitus uiſus mutetur, & circa annuli ſu
perficiem
uiſus uoluatur:
apparebunt ſicut prius, & in eadem linea corpus, & imago corporis, & a-
cus
.
Et eſt linea illa perpendicularis ſuper mediam longitudinis columnæ lineam: & hæc eſt per-
pendicularis
in ſuperficie reflexionis:
quoniam ſuperficies annuli ſecat columnam ſuper circulum,
æquidiſtantem
baſi columnæ:
& in hac ſuperficie eſt uiſus. Et nos probabimus poſtea, quòd quan-
do
uiſus, & uiſum corpus fuerint in ſuperficie, æquidiſtante baſi columnæ, illa eſt ſuperficies refle-
xionis
.
In hoc autem ſitu, linea communis ſuperficiei columnæ, & ſuperficiei reflexionis, eſt circu-
lus
:
& perpendicularis, in qua uidetur imago & corpus, orthogonaliter cadunt ſuper lineam, hunc
circulum
contingentem.
His peractis auferatur acus à loco ſuo, & ponatur regula acuta ſuper li-
neam
annuli mediam, ita ut cadat ſuper mediam longitudinis regulæ lineam, & adhibeatur regula
acuta
ſuperficiei annuli cera firmiter.
Poſtea auferatur regula, in qua eſt ſpeculum, & accipiatur
regula
acuta, & applicetur eius acuitas mediæ longitudinis regulæ lineæ, & ſecundum proceſſum
acuitatis
fiat cum incanſto ſuper ſpeculum protractio.
Pòſt ſumatur triangulum cereum modi-
cum
, cuius unum latus ſit æquale altitudini regulæ, in qua eſt ſpeculum, & ſit ſpiſsitudo huius tri-
anguli
moderata, & ſuperficies huius trianguli ſint planæ pro poſſe:
& adhibeatur columnæ re-
gulæ
triangulum firmiter ſub baſi regulæ, & latus eius æquale altitudini regulæ ponatur ſuper la-
tus
baſis regulæ.
Cum ita fuerit, erit huius trianguli altitudo ſuper baſim columnæ æqualem regu-
.
Et ut efficiatur ſuperficies plana ad modum ſuperficiei regulæ, includatur triangulum inter
regulam
& ſuperficiem planam, & comprimatur, donec ſit bene complanatum, & ſuper ſuperfi-
ciem
huius trianguli ponatur regula acuta, & ſecetur finis huius trianguli cum acuitate regulæ, &
erit
finis eius linea recta, & erit linea hæc baſis regulæ, in qua eſt ſpeculum.
Poſtea ponatur regu-
la
ſuper ſuperficiem tabulæ, quæ eſt in inſtrumento, & ponatur finis eius baſis, quæ eſt in longitu-
dine
, quæ eſt latus trianguli cerei, ſuper lineam, quę eſt in longitudine tabulę, ſicut factum eſt prius:

& erit ſuperficies regulæ, in qua eſt ſpeculum, orthogonalis ſuper tabulam æneam:
& hæc ſuperfi-
cies
ſecat tabulam æneam ſuper lineam, quæ eſt in longitudine eius:
& hæc ſuperficies tangit ſu-
perficiem
ſpeculi ſuper lineam, quæ eſt in ſuperficie ſpeculi:
& hæc eſt ſuperficies regulæ, in qua eſt
ſpeculum
:
& erit angulus regulæ acutæ, adhærentis in media linea ſuperficiei annuli, in qua ſuper-
ficie
erit ſpeculum, declinatus in partem, in qua eſt caput trianguli:
quia regula exaltauit unam
partem
eius cum corpore trianguli, & alia pars, quæ eſt poſt caput trianguli, eſt ſuperficies tabulæ
æneæ
:
& erit linea, quæ eſt in medietate ſpeculi, declinata. Et quando fuerit latus trianguli cerei ſu-
per
lineam, quæ eſt in longitudine æneæ tabulæ:
mouebitur regula, in qua eſt ſpeculum: & latus
trianguli
in hoc motu, ſi ſit ſuper lineam longitudinis tabulę æneæ, & procedat uel retrocedat, do-
nec
concurrat angulus regulæ acutę cum puncto aliquo lineę ſuperficiei ſpeculi, donec firmetur re
gula
acuta, & auferatur linea in ſpeculo cum incauſto facta:
& fiat punctum in ſuperficie ſpecu-
li
in directo capitis regulæ acutę, & auferatur regula acuta, & apponatur acus, & ſit acus ſuper li-
neam
mediam ſuperficiei annuli, & adhærere cogatur cum cera:
erit linea intellectualis ab acu in
punctum
ſignatum in ſuperficie ſpeculi, perpendicularis ſuper ſuperficiem regulæ, quæ tangit ſu-
134128ALHAZEN perficiem ſpeculi ſuper punctum ſignatum, & perpendicularis ſuper quamlibet lineam ab illo pun-
cto
protractam, in ſuperficiem contingentem ſpeculum.
Erit ergo perpen dicularis ſuper lineam re-
ctam
, contingentem lineam communem ſuperficiei altæ annuli & ſuperficiei ſpeculi.
Ponatur au-
tem
uiſus in ſuperficie annuli, in capite eius, & uidebit in ſpeculo, donec comprehendat formam
corporis
parui, quod eſt in acu:
& tunc percipiet corpus illud, & punctum in ſpeculo ſignatum, &
imaginem
illius corporis.
Et linea tranſiens per corpus paruum, & per punctum in ſuperficie ſigna-
tum
, eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem, contingentem ſpeculi ſuperficiem ſuper punctũ ſigna-
tum
:
& hæc ſuperficies annuli, eſt ex ſuperficiebus reflexionis: & corpus paruum, & centrum uiſus
ſunt
in hac ſuperficie, & punctus reflexionis eſt in hac ſuperficie:
& hæc deinceps probabimus.
Et
imago corporis parui in hoc ſitu, erit ſuper lineam rectam, à corpore paruo protràctam ſuper ſu-
perficiem
, contingentem ſuperficiem ſpeculi:
& eſt hæc linea perpendicularis ſuper lineam rectam,
contingentem
lineam communem ſuperficiei ſpeculi, & ſuperficiei reflexionis, quæ eſt ſuperficies
annuli
.
Et ſuperficies reflexionis eſt ex ſuperficiebus declinantibus, ſecantibus columnam inter li-
neas
longitudinis columnæ, & circulos eius æquidiſtantes baſibus:
quia regula & ſpeculum, quod
eſt
in ea, ſunt declinata.
Linea ergo communis huic ſuperficiei & ſuperficiei ſpeculi, eſt ex ſectio-
nibus
columnaribus.
Et ita explanabimus locum imaginis, ut mutetur ſitus regulæ, in qua eſt ſpe-
culum
& declinetur ſuper ſuperficiem eius aliqua declinatione maiore uel minore.
Palàm ergo ex
his
, quòd imago percipitur, ubi perpendicularis à uiſo puncto ad ſpeculi ſuperficiem ducta, concur
rit
cum linea reflexionis.
Et hic eſt ſitus prædictus. Eadem poterit adhiberi operatio in ſpeculo py-
ramidali
exteriore:
& idem patebit ſiue ſintimagines rerum uiſarum in ſectionibus pyramidalibus,
ſiue
in ijs, quæ fiunt ſecundum lineas longitudinis.
5. Rectarum linearum ab eodem uiſibilis puncto in ſpecula planum uel conuexum caden-
tium
: minima eſt perpendicularis. 21 p 1.
SI à puncto uiſo ad ſpeculi ſuperficiem ducantur lineę: quæ perpendicularis eſt, minor eſt quali
bet
alia.
Quoniã quælibet alia prius ſecat communẽ lineã ſuperficiei cõtingentis ſpeculum, in
quam
orthogonaliter cadit perpendicularis, & ſuperficiei reflexionis, antequã ueniat ad ſpe-
culum
:
& quælibet linea à puncto uiſo in hac ſuperfi-
38[Figure 38]d b c e f g b d cie, ad hanc lineã cõmunẽ ducta, eſt maior perpendi
culari
[per 19 p 1] quia maiorẽ reſpicit angulũ [rectũ
nẽpe
a e f in triangulo a e f.
] Quare patet propoſitũ.
6. In ſpeculo ſpbærico cauo, imago uidetur in
concurſu
perpendicularis incidentiæ & lineæ refle
xionis
. 37 p 5.
IN ſpeculis ſphæricis concauis comprehendun-
tur
imagines quædam ultra ſpeculum:
quædam
in
ſuperficie:
quædam citra ſuperficiem. Et harũ
quædam
comprehenduntur in ueritate, quædam
præter
ueritatem.
Omnes, quarum comprehenditur
ueritas
, apparent in loco ſectionis perpendicularis
& lineæ reflexionis:
quod ſic patebit. Fiat pyramis,
& eius axis ſit orthogonalis ſuper baſim:
& diame-
ter
baſis ſit minor medietate diametri ſphæræ:
& li-
nea
longitudinis pyramidis, ſit maior eadẽ ſemidia-
metro
:
& ſecetur ex parte baſis, ad quantitatẽ eius, ſcilicet ſemidiametri: & fiat ſuper ſectionẽ circu
lus
:
& ſecetur pyramis ſuper hũc circulũ. Poſtea in medio ſpeculi fiat circulus ad quantitatẽ baſis py
ramidis
remanentis:
& aptetur huic circulo pyramis, & firmetur cum cera. Deinde ſtatuatur uiſus
in
ſitu, in quo imaginem pyramidis poſsit comprehendere:
& adhibeatur lux, ut certior fiat com-
prehenſio
:
non uidebis quidem pyramidem huic coniumctam, ſed comprehendes hanc ultra ſpecu-
lum
extenſam:
unde apparebit pyramis quædam continua, cuius baſis ultra ſpeculum eſt, & pars
cius
pyramis cerea.
Et ſi in hac pyramide ſignetur linea longitudinis cum incauſto: uidebitur hæc
linea
protendi ſuper ſuperficiẽ pyramidis apparentis.
Et quoniã uertex pyramidis eſt centrũ ſphæ-
:
linea à uertice ſecundum longitudinem pyramidis ducta, erit perpendicularis ſuper lineam, con
tingentem
quemlibet circulum ſphæræ, per caput lineæ tranſeuntem[quodlibet enim conilatus æ-
quatur
ſemidiametro ſphæræ per fabricam:
uertex igitur coni eſt centrum maximi in ſphæra circu-
li
:
cuius ſemidiameter eſt latus: itaque per 18 p 3 ad lineam tan gentem eſt perpendiculare. ] Quare
quælibet
linea longitudinis pyramidis apparentis, eſt perpendicularis ſuper lineam, contingen-
tem
lineam cõmunem ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſphæræ:
quę quidem linea cõmunis eſt
circulus
[per 1 th 1 ſphæ.
] & quodlibet punctum pyramidis in hac uidetur perpendiculari: & quæ-
libet
perpendicularis eſt in ſuperficie reflexionis [per 23 n 4:
] quoniam punctum uiſum & ima-
go
eius ſunt in perpendiculari, & in hac ſuperficie:
& omnis imago comprehenditur in linea re-
flexionis
[per 21 n 4.
] Quare imago cuiuſcũq; puncti pyramidis, erit in puncto ſectionis perpendi-
135129OPTICAE LIBER V. cularis & lineæ reflexionis. Puncta autem, quorum imagines citra ſpeculum eomprehenduntur,
hoc
eſt inter uiſum & ſpeculum, ſunt, cum à quolibet eorum linea ducta ad centrum ſpeculi, ſecat la
titudinem
uiæ inter uiſum & ſpeculum interiacentis.
Et ut uideatur hoc: auferatur pyramis à me-
dio
ſpeculi:
& collocetur in parte, erit uertex centrum ſpeculi: & remotio uiſus ſit maior ſemidiame
tro
ſphæræ.
Deinde ſumatur lignum gracile album, & ſtatuatur in ſpeculo, ut ſit centrum ſpeculi
directè
medium inter caput ligni & centrum uiſus, & dirigatur intuitus in punctum ſpeculi, à quo
linea
ad uerticem pyramidis ducta, ſit inter caput ligni & uiſum:
& apparebit forma capitis ligni ci-
tra
ſpeculum, & propin quior uiſui uertice pyramidis:
& erunt in eadem linea recta, uertex pyrami-
dis
, & caput ligni, & imago capitis.
Et hæc linea eſt perpendicularis ſuper lineam, contingentem
lineam
communem ſuperficiei ſpeculi & ſuperficiei reflexionis [per 25 n 4:
] quoniam ſuperficies
reflexionis
tranſit per centrum & punctum uiſus.
Et linea tranſiens per hæc duo puncta, eſt in
ſuperficie
reflexionis.
Et linea cõmunis eſt circulus: & hæc linea huic circulo erit diameter: quoniã
centrum
illius circuli, eſt centrum ſphæræ.
Quare erit hæc linea perpendicularis ſuper lineam,
contingentem
circulum in capite huius lineæ [per 18 p 3:
] & hæc linea tranſit per punctum uiſum,
& eius imaginem.
Et ita quodlibet punctum citra ſpeculum uiſum, comprehenditur in eadem li-
nea
cum centro & cum imagine eius:
& quodlibet punctum uidetur in linea reflexionis [per 21 n
4
.
] Quare in loco ſectionis perpendicularis & lineæ reflexionis. Et ea, quorum ueritas in his ſpe-
culis
comprehenditur, ſunt, quorum imagines apparent ultra ſpeculum uel citra ſuperficiem eius:

& præter hæc, nulla ſunt, quæ in hoc ſpeculo in ueritate comprehendat uiſus, ipſa enim prohibent
imagines
ſuas ueras apparere.
Imagines, quæ apparent in ſuperficie huius ſpeculi, ſunt ex ultima
partitione
:
& hæc explanabimus, cum erit ſermo de erroribus uiſus. Quodlibet ërgo punctum in
ueritate
in hoc ſpeculo comprehenſum, apparet in concurſu perpendicularis & lineæ reflexionis:

quæ
quidem perpendicularis tranſit à puncto uiſo ad centrum ſphæræ, & cadit orthogonaliter in
contingentem
, lineam communem.
7. In ſpeculis cauis cylindraceo, conico, imago uidetur in concurſu perpendicularis inciden-
tiæ
& lineæ reflexionis. 37 p 5.
IN ſpeculis columnaribus concauis diuerſificatur imago: aliquando enim erit locus eius in ſu-
perficie
ſpeculi:
aliquando ultra: & in his omnibus aliquando in ueritate comprehendetur: ali-
quando
non.
Cum uolueris in his locum imaginis percipere: facias, ſicut feciſti in columnari-
bus
exterioribus.
Adhibeatur enim regula, in qua ſit columna concaua, ſicut adhibita eſt ſuperius,
& acus ſimiliter, & corpus modicum, in ſummitate acus:
& ponatur uiſus oppoſitus in medio cir-
culi
, & in medio ſuperficiei annuli:
& ſubleuetur uiſus modicum à ſuperficie annuli: & inſpiciat,
donec
imaginem corporis uideat, & comprehendat formam corporis, & corpus, & punctum in ſpe
culo
, ſignatum in eadem linea perpendiculari, ſuper ſuperficiem ſpeculi:
& hoc per ſyllogiſmum ſen
ſualem
.
Et erit imago ultra ſpeculum, & erit reflexio ex puncto lineæ rectæ, quæ eſt in medio ſpe-
culi
.
Deinde ſtatuatur uiſus in ſuperficie annuli, ſed extra medium, donec uideat imaginem cor-
poris
parui:
uidebit quidem eam citra ſpeculum: & uidebit corpus, & eius imaginem, & punctum
in
ſpeculo ſignatum, in una linea recta perpendiculari, ſuper lineam rectam contingentem circu-
lum
æquidiſtantem baſi ſpeculi, ſuper punctum ſignatum in ſpeculi ſuperficie:
& ſuperficies huius,
eſt
ſuperficies reflexionis in hocſitu:
& eſt ſuperficies faciei annuli: & punctum reflexionis eſt pun-
ctum
illius circuli.
Poſtea adhibeatur cum manu alia acus, in cuius ſummitate ſit corpus modicum:
& ſtatuaturin ſuperficiem & axem, hoc modo, ut corpus, & punctum ſignatum ſint in eadem li-
nea
, ſecundum ſenſualem ſyllogiſmum:
& ſit uiſus in ſuperficie annuli, inter caput eius & medium:
uidebit
quidem imaginem corporis, & uidebit hanc imaginem & corpus eius, & punctum ſigna-
tum
in ſuperficie ſpeculi, in eadem linea recta.
Si autem declinetur linea recta cum triangulo par-
uo
, quod fecimus, & ſit uiſus in medio annuli:
uidebit imaginem citra ſpeculum, ſed in eadem linea
recta
cum corpore, & puncto ſignato.
Et hæc reflexio erit ex columnaribus ſectionibus: quoniam
ſpeculum
eſt declinatum:
& ſcimus [è 21 n 4] quòd non percipitur imago, niſi in linea reflexio-
nis
.
Palàm ergo, quòd locus imaginis eſt, ubi ſecat perpendicularis prædictam lineam reflexio-
nis
, cum comprehenditur ueritas.
Et licet non comprehendatur certitudo imaginis, tamen erit
modus
harum imaginum cum ueritatis imaginibus.
Pari modo uidere poteris imaginem in py-
ramidalibus
concauis in concurſu perpendicularis cum linea reflexionis.
Palàm ergo, quòd in o-
mnibus
ſpeculis comprehenduntur imagines in loco prædicto:
qui quidem locus ſimiliter dicitur
imaginis
locus.
8. Imago in quocun ſpeculo, uidetur in concurſu perpendicularis incidentiæ & lineæ refle-
scionis
. 37 p 5.
QVare autem comprehendantur res uiſæ per reflexionem in locis imaginum: & quare ima-
go
ſit ſuper perpendicularem à re uiſa in ſpeculi ſuperficiem, declarabimus cauſſam.
Viſus
cum
acquirit form am per reflexionẽ, acquirit eam ſtatim ſine certitudine, & acquirit longi-
tudinẽ
per æſtimationẽ, & hanc longitudinẽ cõprehendet forſitan in ueritate, per diligentiã intui-
tus
adhibitã, forſitan .
Et iſtud explanauimus in libro ſecũdo [24. 25. 38. 39 n: ] & ibi dictũ eſt, quòd
136130ALHAZEN uiſus acquirit longitudinem per ſyllogiſmum ex magnitudine corporis, & angulo aliquo, ſub quo
comprehenditur
magnitudo.
Et acquiſitio rei uiſæ notæ manifeſta eſt in hunc modum. Res etiam
ignotæ
comprehenduntur in hunc modum:
conferuntur enim rebus cognitis & magnitudinibus
uel
longitudinibus notis.
Cum uiſus comprehendit rem aliquam per reflexionem: non compre-
hendit
longitudinem imaginis, niſi per æſtimationem:
dein de adhibita diligentia, acquirit longitu-
dinem
, & uerificat per ſyllogiſmum ex magnitudine rei uiſæ & angulo pyramidis, ſuper quam for-
ma
reflectitur ad uiſum.
Cum ergo res uiſa ex rebus notis fuerit, uiſus acquirit eius longitudinem
per
iam notam longitudinem angulum æqualem huic tenentem, & huic longitudini ſimilem.
Simi-
liter
res uiſa cum fuerit ignota, confertur magnitudo eius alij magnitudini rerum uiſarum nota-
rum
, & acquiritur longitudo eius imaginis per ſyllogiſmum menſuræ anguli, quem tenet imago in
centro
uiſus, in hora reflexionis.
Et à loco, in quo eſt forma rei uiſæ comprehenſa per reflexionem,
forma
directè ueniens ad angulum circa oculum, accedit ſuper pyramidem ipſam, per quam for-
ma
reflectitur ad uiſum:
& eadem pyramis occupabit totam formam, quæ fuerit in loco imaginis.
Viſus
ergo cum acquirit rem uiſam per reflexionem:
acquirit eam in loco imaginis: quoniam for-
ma
comprehenſa eſt in loco imaginis per reflexionem.
Quare ſimilis eſt formæ directè comprehen
ſæ
, occupatæ ab illa pyramide.
Et hæc eſt cauſa, quare comprehendatur in loco imaginis.
9. Imago in ſpeculo plano uidetur in perpendiculari incidentiæ. 36 p 5.
QVare autem comprehendatur imago in perpendiculari, dicemus. Scimus [per16 n 4] quòd
punctum
uiſui perceptibile, non eſt intellectuale, ſed ſenſuale, & forma eius ſenſualis.
Dico
igitur
in ſpeculis planis, quòd cum imago non appareat in ſuperficie ſpeculi, ſed ultra:
com-
petentius
eſt, & rationabilius, ut appareat ſupra perpendicularem, quàm extra eam.
Cum enim in
loco
perpendicularis aſsignata fuerit diſtantia eius à puncto refle-
39[Figure 39]a f b c d e xionis ſpeculi, quæ ſcilicet eſt pars lineæ reflexionis, à loco imaginis
ad
punctum reflexionis ductæ:
erit æqualis diſtantiæ puncti uiſi à
puncto
reflexionis.
Quia enim ſuperficies ſpeculi eſt orthogonalis
ſuper
perpendicularem, [per theſin] & linea à puncto reflexionis
ad
perpendicularem ducta eſt latus duobus triangulis commune, &
angulus
lineæ acceſſus eſt æqualis angulo reflexionis [per 10 n 4, &
angulus
f c d æquatur angulo e c b per 15 p 1:
ideoq́; angulo a c b]
quare
duo anguli unius trianguli ſuntæquales duobus angulis al-
terius
trianguli [anguli enim ad b recti ſunt per theſin & 3 d 11] & u-
num
latus commune eſt:
quare [per 26 p 1] reliqua latera æqualia
ſunt
reliquis lateribus.
Si ergo imago in perpendiculari apparuerit:
æqualiter
à ſpeculo diſtabit cum corpore, à quo procedit:
& erit ima
gini
idem ſitus, reſpectu puncti reflexionis, qui eſt in puncto uiſo,
reſpectu
puncti eiuſdẽ:
& idem eſt ſitus, reſpectu uiſus. Vnde in hoc
ſitu
apparebit ueritas & puncti uiſi, & imaginis.
Si uerò imago fuerit
extra
perpendicularem, cum fuerit neceſſe eam in linea reflexionis
eſſe
, [per 2 n 4] aut erit ultra perpendicularem, aut citra, reſpectu
uiſus
.
Si fuerit ultra: erit quidem remotior à puncto reflexionis, & à
uiſu
, quàm punctum uiſum, unde tenebit minorem angulum in ocu
lo
, quàm punctum uiſum, & minorem occupabit uiſus partem:
unde cum ſit æqualis, uidebitur mi-
nor
eo.
Si autem fuerit citra perpendicularem, uidebitur maior, cum ſit propinquior.
10. Imago in ſpeculis conuexis, cauis: ſphærico, cylindraceo, conico uidetur in perpendiculari
incidentiæ
. 36 p 5.
IN ſpeculo ſphærico extrà polito uidetur imago ſuper perpendicularem. Aut enim uidetur ima-
go
centri uiſus:
aut alterius puncti. Si imago centri uiſus: dico, quòd dignior eſt perpendicula-
ris
ab oculo ad centrum ſphæræ ducta, ut ſuper eam appareat imago centri uiſus, quàm alia.
Si
enim
forma directè procedat ſecundum hanc perpendicularem uſque ad centrum ſphæræ, eun-
dem
ſemper ſeruabit ſitum, reſpectu uiſus:
& ita cuicunque puncto ſphæræ opponatur forma: per-
pendicularis
ad centrum mota, identitatem ſitus tenebit, reſpectu uiſus:
& idem erit ſitus for-
in una perpendiculari, quæ & in alia:
quoniam centrum ſphæræ eundem habet ſitum, reſpe-
ctu
cuiuslibet puncti ſphæræ, & omnes huiuſmodi perpendiculares eiuſdem ſunt ſitus.
Si autem
extra
perpendicularem imago moueatur, ad quodcunque punctum ſphæræ mutabitur ſitus e-
ius
, reſpectu uiſus:
quoniam alium habebit ſitum extra perpendicularem, quàm in perpendicu-
lari
, & extra ſpeculum mouebitur perpendicularis, & non intra:
& ſi extra ſpeculum appareat,
non
ſeruabit ſitum.
Et conuenientius fuit, ut ſeruaret ſitum imago, quàm ut mutaret, ut uiſus rem
uiſam
certius comprehenderet.
Ob hoc imago centri uiſus ſuper perpendicularem apparet. Et
huic
imagini non poſſumus certum aſsignare in perpendiculari punctum:
quoniam non inueni-
tur
dignitas in uno perpendicularis puncto maior, quàm in alio, ut hæc imago determinatè appa-
reatin
eo:
ſed ſcimus, quòd in quocunque puncto huius perpendicularis appareat, ſemper appa-
137131OPTICAE LIBER V ret continua cum apparente oculo: & ſemper in totali forma apparente eundem tenet locum & ſi-
tum
.
Cuiuſcunq; uerò puncti imago, præter centrũ uiſus, ad ſpeculum accedit, mouetur declinatè:
quare
durat ei ſimilitudo ſitus, reſpectu uiſus:
& perpendicularis à puncto uiſo ad ſpeculũ ducta,
cadit
ſuper centrũ ſphęrę:
in qua quidẽ perpẽdiculari obſeruat imago ſimilitu dinẽ ſitus. eſt ergo
punctum
, in quo cõprehenſa imago ſeruet ſimilitudinẽ ſitus, niſi in perpendiculari illa.
Et opor-
teat
ipſam comprehendi in linea reflexionis, [per 21 n 4] comprehendetur in concurſu huius lineæ
cum
hac perpendiculari.
Iam ergo aſsignauimus cauſſam huius rei. Verùm rerum naturaliũ ſtatus
reſpicit
ſitus ſuorum principiorũ, & principia rerum naturaliũ ſunt occulta.
Idem erit modus proba
tionis
in ſpeculo ſphærico concauo.
Similiter in pyramidali concauo, uel extrà polito. Et uniuerſali
ter
erit locus imaginis in perpendiculari in quocunq;
ſpeculo: quoniam non eſt locus extra perpen
pendicularem
, in quo forma obſeruet ſimilitudinem ſitus & identitatem.
His explanatis reſtat de-
monſtratiuè
declarare locum imaginis, in qualibet ſpeculorum ſpecie.
Dicimus ergo, quod linea,
per
quam reflectitur forma puncti cuiuslibet comprehenſi à uiſu in ſpeculo plano, quando ipſum e-
greſſum
eſt à perpendiculari, quæ à centro uiſus cadit in ſuperficiem ſpeculi plani:
concurret cum
perpendiculari
, producta ab illo puncto ad ſuperficiem ſpeculi:
& erit punctum concurſus (qui eſt
locus
imaginis) ultra ſpeculum:
& erit longitudo illius à ſuperficie ſpeculi, æqualis longitudini pun
cti
uiſi à ſuperficie ſpeculi:
& uiſus non acquirit imaginem puncti uiſi, niſi in loco illo. Et quodcunq;
punctum
acquirit uiſus in hoc ſpeculo:
non apparebit ex eo, niſi unica imago. Quodcunq; autẽ pun
ctum
comprehendit uiſus in ſpeculo ſphærico extrà polito, quando egreditur forma à perpendicu-
lari
, ducta à centro uiſus ad centrum ſpeculi:
linea, per quã reflectitur imago ad oculum, concurret
cum
linea producta à puncto illo ad centrum ſpeculi:
quæ linea eſt perpendicularis, ducta à puncto
illo
orthogonaliter ſuper lineã, contingentẽ lineam cõmunem ſuperficiei reflexionis, & ſuperficiei
ſpeculi
.
Et ſitus puncti concurſus, qui eſt locus imaginis, à ſuperficie ſpeculi erit ſecundũ ſitum ui-
ſus
à ſuperficie ſpeculi.
Et forſitan erit punctum concurſus ultra ſpeculum, forſitan in ſuperficie ſpe
culi
, forſitan intra ſpeculum.
Et uiſus comprehendit imagines omnes ultra ſpeculum, licet diuerſa
ſint
earum loca:
& non comprehendit locum cuiuslibet imaginis, niſi ſyllogiſticè in ſuperficie ſpe-
culi
.
Et quodlibet punctum comprehenſum in hoc ſpeculo, non prætendit, niſi unam imaginem. In
ſpeculo
columnari extrà polito, & pyramidali extrà polito, quodcunq;
punctum comprehendit ui-
ſus
, cum fuerit extra perpendicularem, ductam à centro uiſus, orthogonalem ſuper ſuperficiem con
tingentem
ſuperficiem ſpeculi:
linea, per quam reflectitur forma ad uiſum, concurret cum perpendi
culari
, ducta ab illo puncto ſuper rectam lineam, contingentem lineam communem ſuperficiei re-
flexionis
, & ſpeculi.
Et loca imagihum horum ſpeculorum quædam ſunt ultra ſuperficiem ſpeculi:
quædam
in ſuperficie:
quædam citra. Et uiſus acquirit omnes imagines horum ſpeculorum ultra ſu
perficiem
ſpeculi.
Et quodcunq; punctum comprehendit uiſus in his ſpeculis, non efficit, niſi unam
imaginem
tantùm.
In ſpeculo ſphærico concauo lineæ, per quas reflectuntur formæ punctorũ uiſo-
rum
:
quædam concurrunt cum perpendicularibus, ductis à punctis illis ſuper lineas, contingentes
lineas
communes ſuperficiei ſpeculi & ſuperficiei reflexionis:
quædam ſunt æquidiſtantes his per-
pendicularibus
.
Et earum, quæ concurrunt cum perpendicularibus, quædam habent locum con-
curſus
(qui eſt locus imaginis) ultra ſpeculum:
quædam citra ſpeculum. Et quæ citra ſpeculum ha-
bent
:
quædam inter uiſum & ſpeculum: quædam ſuper ipſum centrũ uiſus: quædam ultra centrum
uiſus
.
Et uiſus quaſdam formarum rerum uiſarum, quas acquirit in his ſpeculis, comprehendit in lo
co
imaginis, qui eſt punctum concurſus:
& ſunt, quas uiſus certò comprehendit: quaſdam com-
prehendit
extra locum concurſus:
& eſt comprehenſio ſine certitudine. Et res uiſæ, quas acquirit ui
ſus
in hoc ſpeculo, quædam unam præ ſe ferunt imaginem tantùm:
quædam duas: quædam tres:
quædã
quatuor.
Nec poteſt eſſe, quod una res prætendat plures. In ſpeculo pyramidali cõcauo & co
lumnari
concauo lineæ, per quas reflectuntur formæ ad uiſum:
quædam concurrunt cum perpendi
cularibus
, ductis à punctis uiſis ſuper lineas, contingentes lineas communes:
& quædam ſunt æqui
diſtantes
perpendιcularibus.
Quæ concurrunt cum perpendicularibus: quædam habent concur-
ſum
ultra ſpeculum:
quædam citra. Quæ autem citra: quædam inter ſpeculum & uiſum: quædam ſu
per
centrum uiſus:
quædam ultra centrum uiſus. Et comprehenſio rerum uiſarum in hoc ſpeculo
per
uiſum, quædam fit in loco imaginis (qui eſt locus concurſus) quædam extra locum concurſus.

Et
eorum, quæ comprehenduntur, aliud prætendit unam imaginem tantùm:
aliud duas: aliud tres:
alind
quatuor.
Nec aliquod eſt, quod poſsit prætendere plures, quàm quatuor. Et nos declarabi-
mus
hæc omnia demonſtratiuè.
11. Viſibile & imago à ſpeculi plani ſuperficie in oppoſit {as} partes æquabiliter distant. 49 p 5.
SIt a punctum uiſum: b centrum uiſus: c d e ſpeculum planum: & ſit d punctum reflexionis: c d e
linea
communis ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi.
A puncto d ducatur d f perpendi-
cularis
ſuper lineã cõmunẽ:
[per 11 p 1] & à puncto a ducatur perpendicularis ſuper ſpeculi ſu
perficiẽ
, [per 11 p 11] quæ ſit a c, & producatur ultra ſpeculũ:
& a d ſit linea, per quã forma accedit ad
ſpeculũ
:
b d, per quã reflectitur ad uiſum. Igitur b d, f d, a d, ſunt in ſuperficie reflexionis [per 23 n 4. ]
Et
f d ſit æquidiſtãs a c [per 28 p 1:
quia a c ſit քpẽdicularis ſuperficiei ſpeculi per fabricatiõem:
erit
perpẽdicularis lineę c d e per 3 d 11] & [per 13 p 11] d b declinata ſit ſuper f d, cõcurret [per lemma
Procli
ad 29 p 1] b d a c.
Cõcurrat ergo in puncto g. Dico, quòd g c eſt æqualis c a. Quoniã enim
138132ALHAZEN angulus b d e æqualis eſt angulo a d c [per 10 n 4, & per 15 p 1 angulus b d e æqualis angulo g d c: er-
go
per 1 ax:
angulus a d c æquatur angulo g d c] & angulus a c d æ-
40[Figure 40]a f b c d e g qualis angulo g c d [per 10 ax:
] & latus c d commune. Quare [per 26
p
1] triangulum æquale triangulo.
Quare g c æqualis a c.
12. Viſu & uiſibili datis, in ſpeculo plano punctum reflexionis
inuenire
. 46 p 5.
ET ſi uoluerimus per perpendicularem inuenire locum reflexio
nis
:
ſecetur ex perpendiculari ultra ſpeculum pars, æqualis par
ti
eius uſq;
ad ſpeculum: & eſt, ut ſit g c æqualis a c: & ducatur li
nea
à centro uiſus ad punctum g, quæ ſit b d g.
Dico, quòd d, eſt pun-
ctum
reflexionis.
Quoniam enim [per fabricationem & 2 ax: ] a c &
c
d ſunt æqualia c g & c d, & angulus angulo [a c d ipſi g c d per theſin
& 10 ax.
] Ergo [per 4 p 1] triangulum triangulo. Igitur angulus g d c
eſt
æqualis angulo a d c:
Sed g d c eſt æqualis angulo b d e [per 15 p 1]
reſtat
ergo [per 1 ax] ut angulus b d e ſit æqualis angulo a d c.
Et ita
[per 10 n 4] d eſt punctum reflexionis:
& ita patet propoſitum.
13. Si recta linea ab uno uiſu ſit perpendicularis ſpeculo plano,
unum
ipſi{us} punctũ; in quo uiſ{us} ſuperficiem ſecat, ab uno ſpeculi
puncto
, in quod cadit, ad eundem uiſum reflectetur. 32 p 5.
SIt a centrum uiſus: & a g perpendicularis ſuper ſpeculũ planũ: & d ſecet hanc perpendicularẽ in
ſuperficie
oculi.
Dico, quòd in hac perpendiculari non eſt punctũ, quod reflectatur ab hoc ſpe-
culo
ad uiſum, præter d.
Sin autem: ſumatur ultra uiſum punctum in hac perpendiculari: & ſit
h
:
Non iam perueniet forma eius ad ſpeculũ ſuper
41[Figure 41]h t a d ſ s g k b e perpendicularẽ a h, propter ſolidi corporis inter-
poſitionem
:
& ita reflectetur forma eius ſuper
perpendicularẽ
.
Et ſi dicatur, quòd ab alio puncto
ſpeculi
poſsit reflecti:
ſit illud b. Mouebitur quidẽ
forma
eius ad punctũ b per lineã h b:
& reflectetur
per
lineam b a.
Diuidatur angulus h b a [per 9 p 1]
per
ęqualia, per lineã t b.
Igitur erit perpẽdicularis
ſuper
ſuperficiẽ ſpeculi.
[Quia enim angulus h b c
æquatur
angulo a b g ք theſin & 10 n 4, & h b t ipſi
a
b t per fabricationẽ:
totus t b c æquabitur toti t b
g
.
quare per 10 d 1 t b eſt perpendicularis ipſi g c
muni
ſectioni ſuperficierũ reflexionis & ſpeculi.

Itaq
;
reflexiõis ſuperficies, in qua eſt t b, ſit per
pendicularis
ſuperficiei ſpeculi per 13 n 4:
erit t b
քpẽdicularis
ſuperficiei ſpeculi per cõuerſam 4 d
11
] ſed [per hypotheſin] t g eſt perpẽdicularis ſuper
eandẽ
.
Quare ab eodẽ puncto eſt ducere duas per
pendiculares
ad ſuperficiem ſpeculi, quod eſt im-
poſsibile
:
[ſic enim tres interiores anguli triangu-
li
eſſent maiores duobus rectis, cõtra 32 p 1.
] Eadẽ
erit
probatio, quòd forma puncti d poteſt refle
cti
ab alio ſpeculi puncto, quam à puncto g.
Quare
non
reflectitur, niſi ſuper perpendicularẽ d g.
Pun
ctum
aũt in hac perpendiculari ſumptum inter g & d:
ſi dicatur formã per reflexionẽ ad uiſum mit-
tere
:
improbo. Quoniã aut erit corpus ſolidum, aut rarũ. Si ſolidum, procedet ſecundum perpendi-
cularem
forma eius ad ſpeculum, & regredietur ſecundũ eandem uſq;
ad ipſum, [per 11 n 4] & pro-
pter
ſoliditatẽ non poterit tranſire, & ad uiſum peruenire.
Si aũt punctum illud fuerit rarum: forma
eius
regrediẽs à ſpeculo ſuper perpendicularẽ miſcebitur ei, & adhærebit, nec reflectetur ad uiſum.

Quòd
autem forma cuiuſcunq;
puncti in hac perpendiculari inter g & d ſumpti non poſsit ab alio
puncto
ſpeculi ad uiſum reflecti, modo ſuprà dicto poteſt probari.
Similiter forma puncti inter a &
d
ſumpti non reflectitur ad uiſum per perpendicularem, nec per aliam.
Quoniã puncta inter centrũ
uiſus
& ſuperficiem eius interpoſita ſunt ualde rara.
Vnde nec mittitur eorum forma, nec reflecti-
tur
, ut ſentiatur.
Et quoniám quodlibet punctum, præter d in ſuperficie uiſus ſumptum: opponitur
ſpeculo
, non ad rectum angulum, uidebitur quodlibet ſuper perpendicularem ab eo ad ſpeculum
ductam
, & imago eius ultra ſpeculum æquè diſtans à ſuperficie, ſicut ipſum punctum [per 11 n.
] Et
quoniam
d uidetur continuum cum alijs ſuperficiei uiſus punctis, & imago eius cõtinua cum alijs
imaginibus
:
uidebitur imago d tantùm diſtans à ſuperficiei ſpeculi, quantùm diſtat d ab eadem. Pa-
làm
ergo, quòd cuiuſcunq;
puncti in ſpeculo uiſi imago uidebitur ſuper perpendicularem: & elon-
gatio
imaginis, & uiſi corporis à ſuperficie ſpeculi eſt eadem.
139133OPTICAE LIBER V.
14. Ab uno ſpeculi plani puncto, unum uiſibilis punctũ ad unũ uiſum reflectitur. 45 p 5.
AMplius: forma puncti uiſi in ſpeculo plano non reflectitur ad eundẽ uiſum, niſi ab uno pun-
cto
tantùm.
Sit enim a centrum uiſus: b pun
42[Figure 42]a b h e d z ctum uiſum:
z h ſpeculum. Si ergo dicatur,
quod
à duobus punctis ſpeculi reflectatur forma b
ad
uiſum a:
ſit unum punctũ d, aliud e: & ducatur
linea
à puncto uiſo ad uiſum, ſcilicet b a:
quæ quidẽ
linea
aut erit perpendicularis ſupra ſpeculũ:
aut .
[Siquidẽ cum ſpeculi ſuperficie concurrit.
cum
ſit
in plano lineæ h z per 23 n 4:
h neceſſariò uel ad
ipſam
parallela eſt, uel concurrit.
] Si non fuerit per
pendicularis
, ſcimus, quòd illa linea eſt in ſuperficie
reflexionis
orthogonali ſuper ſuperficiem ſpeculi
[quia cõnectit duo pũcta a & b, quæ per 23 n 4 ſunt
in
reflexionis ſuperficie, perpẽdiculari ad ſpeculi ſu-
perficiẽ
, per 13 n 4:
] & in una ſola tali. Quoniam ſi in
duabus
:
erit communis duabus ſuperficiebus ortho
gonalibus
:
& ſumpto in ea puncto, & ducta ab illo
linea
in alteram ſuperficierum, ſuper lineam, com-
munem
huic ſuperficiei & ſuperficiei ſpeculi, erit
[per 19 p 11] hæc linea orthogonalis ſuper ſpeculum.
Similiter ab eodem puncto ducatur linea in
alia
ſuperficie ſuper lineam, communem huic ſuperficiei & ſuperficiei ſpeculi:
erit hęc linea ortho-
gonalis
ſuper ſpeculum.
Quare ab eodem puncto erit ducere duas perpendiculares ad ſuperficiem
ſpeculi
[& ſic connexis per rectam lineam perpendicularium duarũ terminis:
erunt ipſæ ad con-
nectentem
perpendiculares, per 3 d 11:
itaque in triangulo rectilineo erunt duo anguli recti, co n-
tra
32 p 1.
] Cum ergo b a ſit in una ſola ſuperficie orthogonali: & tria puncta a, b, e ſint in eadem ſu-
perficie
orthogonali [per 23 n 4] erunt a e, e b in illa ſuperficie orthogonali:
ſimiliter [per 2 p 11]
e
d, d b, d a.
Quare e a, e b ſunt in eadem ſuperficie cum d a, d b: ſed angulus a e h eſt æqualis angu-
lo
b e d, [per 10 n 4] & angulus a e h maior angulo a d e, [per 16 p 1] quia exterior.
Quare b ed ma
ior
a d e.
Sed b d z æqualis a d e [per 10 n 4, & per 16 p 1 b d z maior b e d. ] Quare a d e maior b e d:
& dictum eſt, quod minor.
Reſtat ergo, ut à ſolo puncto fiat reflexio. Si uerò a b ſit perpendicularis
ſuper
ſpeculum:
iam dictum eſt, [13 n] quò d unicum eſt punctum in linea, à centro uiſus ad ſpecu
lum
orthogonaliter ducta, cuius forma reflectitur à ſpeculo ad uiſum.
Et iam probatum eſt, quòd
imago
illius puncti ab uno ſolo reflectitur puncto.
Quare patet propoſitum.
15. In ſpeculo plano, imagouni{us} puncti, una, & uno eodem́ in loco ab utroque uiſu uide-
tur
. 51 p 5.
AMplius: inſpecto aliquo puncto ab utroque uiſu: una tantùm & eadem imago apparet u-
trique
uiſui & in loco prædicto.
Vnde planum eſt, quòd forma puncti non reflectitur ad u-
trumque
uiſum ab eodem puncto ſpeculi.
Quia enim linea reflexionis ad unum uiſum pro-
cedens
, angulum tenet cum perpendiculari erecta ſuper ſuperficiem ſpeculi, æqualem angulo, quẽ
tenet
linea acceſſus formæ a d ſpeculum cum eadem perpendiculari [per 10 n 4:
] non poterit in
eadem
ſuperficie ſumi alia linea, quæ æqualem angulum huic efficiat cum perpendiculari [ſecus
43[Figure 43]b a g q t d z e h44[Figure 44]a g b e d z t q h pars æquaretur toti, contra 9 ax:
] Vnde ab hoc puncto non reflectetur linea aliqua ad alterũ ui-
ſum
.
Oportet ergo ut à diuerſis punctis ſpeculi fiat reflexio. Sint illa puncta t, z: & ſit ſpeculũ pla-
num
q e:
punctum uiſum a: duo uiſus b, g: perpendicularis a d. Palàm ergo [per 23 n 4] quòd b t,
140134ALHAZEN at, ad ſunt in eadem ſuperficie orthogonali ſuper ſuperficiem ſpeculi. Similiter g z, a z, a d ſunt in
eadem
ſuperficie orthogonali:
& linea d t communis ſuperficiei a d t b & ſuperficiei ſpeculi: & d z
linea
communis ſuperficiei a d z g & ſuperficiei ſpeculi.
Si iam b t, g z fuerint in eadem ſuperficie
orthogonali
, erit [per 3 p 11] t d z linea una recta:
& perpendicula-
45[Figure 45]b g a t z d h ris a d aut erit inter duas perpendiculares productas ad ſuperficiem
ſpeculi
à duobus uiſibus:
aut extra. Vtrumlibet ſit: linea b t ſecabit
ex
perpendiculari a d ultra ſpeculum partem, æqualem parti, quæ eſt
a
d [per 11 n.
] Similiter g z ſecabit ex eadem perpendiculari partem
ultra
ſpeculum, æqualem illi parti.
Illæ igitur duæ lineæ reflexionis
ſecabunt
perpendicularem ultra ſpeculum in eodem puncto.
Ergo
imago
puncti a in eodem perpendicularis puncto percipietur ab u-
troque
uiſu.
Quare unica tantùm erit imago & eadem: & in eodem
loco
:
quæ eſſet uno tantùm uiſu adhibito. Si uerò puncta t, z non
fuerint
in eadem ſuperficie reflexionis orthogonali ſuper ſpeculum:

eadem
tamen erit probatio:
quòd utraque linea reflexionis ſecet ex
perpendiculari
partem, æqualẽ parti ſuperiori:
& erit ſectio linearũ
reflexionis
cum perpendiculari in eodem puncto.
Quare patet pro-
poſitum
.
Si uerò fuerit punctum a in perpendiculari ducta ab uno
uiſu
ad ſuperficiem ſpeculi tantùm, ſecundum eundem uiſum com-
prehendetur
[per 11 n 4] ultra ſpeculum in puncto perpẽdicularis,
tãtùm
elõgato à ſuperficie ſpeculi, quantũ diſtat a ab eadẽ [per 11 n.
]
Quia
forma a uidetur continua cum formis aliorum punctorũ, quæ
quidem
uidentur in locis ſimilibus:
& ab alio uiſu comprehendetur
imago
a in eodem perpendicularis puncto.
Quare & ſic utriq; uiſui unica tantùm apparet image
puncti
a, & in eodem eiuſdem perpendicularis puncto.
Quod eſt propoſitum.
16. In ſpeculo ſphærico conuexo linea reflexionis & perpendicularis incidentiæ concurrunt:
& imago uidetur in ipſarum concurſu. 9. 11 p 6. Idem 3 n.
IN ſpeculis ſphæricis extrà politis patebit, quod diximus. Sit a punctum uiſum: b cẽtrum uiſus:
g
punctũ reflexionis.
Palàm [per 23. 13 n 4] quòd b g, a g ſunt in eadem ſuperficie orthogona-
ſuper ſuperficiem ſphæram contingentẽ in puncto g:
linea com
46[Figure 46]a h b e g p d z n q munis ſuperficiei reflexionis & fuperficiei ſphæræ eſt circumferen-
tia
[per 1 th 1 ſphær:
uel 25. uel 45 n 4] & ſit z g q. Linea contingẽs
hunc
circulum in puncto reflexionis ſit p g e:
perpendicularis ſuper
hanc
lineam ſit h g:
planum, quòd h g perueniet ad centrum ſphæræ.
Quod
ſi non:
cum linea à centro ſphæræ ducta ad punctum g, ſit e-
tiam
perpendicularis ſuper lineam p g e [per 25 n 4 & 3 d 11:
] erit ab
eodem
puncto in eandem partem ducere duas lineas perpendicula-
res
ſuper unam lineam [& ſic pars æquaretur toti, contra 9 ax.
] Sit
autem
centrum ſphæræ n:
& ducatur linea à puncto uiſo ad centrum
ſphæræ
, ſcilicet a n:
quæ quidem erit perpendicularis ſuper ſuperfi-
ciem
, contingentem ſphæram in puncto ſphæræ, per quod tranſit
[per 25 n 4.
] Et quoniam planum eſt, quòd b g ſecat ſphęram: cum
ſit
inter h g, g p, quæ continent rectum angulum:
concurret cum li-
nea
a n:
Et perpẽdicularis h g ſit in ſuքficie reflexiõis [per 23 n 4]
erit
centrum ſphæræ in eadem [per 1 p 11:
quia h g continuata cadit
in
n centrum ſphæræ, ut patuit] & ita a n in eadem ſuperficie cum
h
g.
Sit ergo concurſus b g cum a n, punctum d. Planum [per 3 n]
quòd
d erit locus imaginis.
Et hæc quidem intelligenda ſunt, quan-
do
linea ducta à puncto uiſo ad centrum uiſus, non fuerit perpendi-
cularis
ſuper ſpeculum [uiſu enim & uiſibili in recta linea perpendiculari ſuper ſpeculum colloca-
tis
, reflexio fit per eandem perpendicularem, per 11 n 4.
]
17. Finis contingentiæ in ſpeculo ſphærico, eſt concurſ{us} rectæ ſpeculum in reflexionis puncto
tangentis
, cum perpendiculari incidentiæ uel reflexionis. Et rect a à centro ſpeculi ſphærici
conuexi
ad imaginem, maior est recta ab imagine ad reflexionis punctum ducta. In def. 13 p 6.
AMplius: linea p g e ſecat lineam a n: ſit punctum ſectionis e: & dicitur punctum iſtud finis
contingentiæ
.
Dico, quòd in hoc ſitu linea à centro ſphæræ a d locum imaginis ducta, ma-
ior
eſt linea, à loco imaginis ducta ad locum reflexionis, id eſt d n maior d g.
Quoniam e-
nim
angulus b g h eſt æqualis angulo h g a [ut demonſtratum eſt 13 n] ſed [per 15 p 1] angulus
b
g h æqualis eſt angulo n g d:
ergo [per 1 ax] angulus h g a æqualis eſt eidem: & e g perpendicu-
laris
ſuper h g n [per fabricationem.
] Quare [per 3 ax] angulus a g æqualis eſt angulo e g d. Igi-
tur
[per 3 p 6] proportio a g ad g d, ſicut a e ad e d.
Protrahatur à puncto a æquidiſtans ipſi d g
141135OPTICAE LIBER V. [per 31 p 1] & concurrat cum linea h n in puncto h [cõcurret autem per lemma Procli ad 29 p 1. ]
Erit
igitur [per 29 p 1] angulus n g d æqualis angulo g h a:
ſed an-
47[Figure 47]h a b e g p d z n q gulus n g d æqualis eſt angulo a g h [ergo per 1 ax angulus g h a
æqualis
eſt angulo a g h.
] Quare [per 6 p 1] duo latera a g, h a
ſunt
æqualia.
Igitur [per 7 p 5] proportio a h ad g d, ſicut a g ad
eandem
.
Sed proportio a h ad g d, ſicut a n ad d n [per 4 p 6:
ſunt
enim triangula a h n, d g n æquiangula per 29 p 1, & quia an-
gulus
ad n communis eſt utrique triangulo.
] Quare [per 11 p 5]
a
n ad d n, ſicut a g ad g d:
Igitur [per 16 p 5] proportio a n ad
a
g:
ſicut d n ad d g: Sed a n eſt maior a g: [per 19 p 1] quia reſpicit
angulum
maiorem recto in triangulo a g n [rectus enim eſt, ut pa-
tuit
, e g n.
] Igitur d n maior d g: quod eſt propoſitum.
18. Si in ſpeculo ſphærico conuexo perpendicularis incidentiæ
ſecetur
à lineis reflexionis: & ſpeculum in reflexionis puncto tan-
gente
: erit, ut tota perpendicularis ad inferum ſegmentum: ſic ſu-
perum
ad intermedium. Et pars perpendicularis inter punctum
contingentiæ
, & peripheriam, communem ſectionem ſuperficie-
rum
reflexionis, & ſpeculi, erit minor eiuſdem peripheriæ ſemidia
metro
. 12. 14 p 6.
AMplius: dico quòd linea ducta à fine contingentiæ, qui eſt e, uſque ad ſphæram perpendicu
lariter
, id eſt e f, pars lineæ e n minor eſt ſemidiametro.
Sit f punctum, in quo a n ſecat ſu-
perficiem
ſphæræ.
Dico ergo, quòd e f minor eſt n f. Quo
48[Figure 48]a h b e g p f d z n q niam ut dictum eſt [proximo numero] proportio a g ad g d, ſicut
a
e ad e d:
ſed a n ad d n, ſicut a g ad g d: Igitur [per 11 p 5] a n
ad
d n, ſicut a e ad e d:
Igitur [per 16 p 5] a n ad a e, ſicut d n ad
d
e:
ſed [per 9 ax] a n maior a e. Quare d n maior d e: quare
d
n maior d f:
quare n f maior e f: quod eſt propoſitum.
19. Sirecta linea ab uno uiſu ſit perpendicularis ſpeculo ſphæ-
rico
conuexo: unum ipſi{us} punctum, in quo uiſ{us} ſuperficiem ſe-
cat
, ab uno ſpeculi puncto, in quod cadit, ad eundem uiſum refle-
ctetur
. 10 p 6.
AMplius: ſit g centrum uiſus: d centrum ſphæræ: d z g per-
pendicularis
à centro uiſus a d ſphæram.
Dico, quòd nullius
puncti
forma reflectitur per hãc perpendicularem, niſi pun-
cti
eius, quod eſt in ſuperficie uiſus.
Punctorum enim formæ poſt
centrum
uiſus ſum ptorum non reflectuntur per eam, propter cauſ-
ſam
ſupradictam [13 n.
] Similiter nec puncta inter ſuperficiem ui-
ſus
& ſpeculum ſumpta.
Dico etiam, quòd nullum punctum huius
perpendicularis
reflectitur ab alio puncto ſpeculi.
Si enim dicatur,
quòd
ab alio puncto:
ſit illud punctum a: erit
49[Figure 49]x e g k z a d linea g a linea reflexionis:
& à puncto illo in-
telligamus
lineam ad a, quæ eſt linea, per quã
mouetur
forma:
& includunt duæ lineæ
angulum
ſuper a:
quem quidem angulum ne-
ceſſariò
diuidet per æqualia diameter d a, cum
ſit
perpẽdicularis ſuper punctum a.
Quia per-
pendicularis
diuidit angulum ex linea motus
formę
& linea reflexiõis, per ęqua [per 13 n 4.
]
Etita
diameter d a concurret cum perpendicu
lari
g d, inter punctum ſumptum & g.
Et ita
duæ
lineæ rectæ in duobus punctis concur-
rent
, & ſuperficiem includent [contra 12 ax:
] Reſtat ergo, ut ſolius puncti, quod eſt in ſuperficie
uiſus
, forma reflectatur à ſpeculo per perpendicularem, & uideatur in proprio imaginis loco, pro-
pter
eius cum alijs punctis continuitatem.
20. Sipars lineæ reflexionis, intra peripheriam circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficie-
rum
reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) continuatæ, æquetur ſemidiametro eiuſdem peri-
pheriæ
: imago intra ſpeculum uidebitur. 24 p 6.
AMplius: g a, g b ſint lineæ à centro uiſus ductæ, contingentes ſphæram: & ſignetur circulus, ſu
142136ALHAZEN per quem ſuperficies his lineis incluſa ſecat ſphæram: erit [per 25 n 4] a b portio apparens ex
hoc
circulo.
Dico ergo, quòd loca imaginum, quæ per reflexiones ab hac portione factas compre-
henduntur
:
quædam ſunt intra ſpeculum: quędam in ſu
50[Figure 50]g m h z p b d a k perficie ſpeculi:
quędam extra ſpeculũ. Et unumquod-
que
horum eſt determinandum.
Ducatur à puncto g li-
nea
ſecans circulum, & pars eius, quæ eſt chorda arcus
circuli
, ſit æqualis ſemidiametro circuli [id quod per 1
p
4 fieri poteſt:
] ſit linea illa g h k: & chorda æqualis
ſemidiametro
ſit h k:
& producatur à puncto h perpen-
dicularis
, quæ ſit d h m.
Dico, quòd formæ reflexę à pun
cto
h locus eſt intra ſphęram.
Ducatur [per 23 p 1] à pun
cto
h linea æ qualem renens angulum cum m h, angulo
m
h g:
& ſit p h: reflectentur quidem puncta huius lineæ
à
puncto h ad uiſum g, & alterius [per 12 n 4.
] Suma
tur
ergo aliquod eius punctum:
& ſit p: & ducatur ab eo
linea
ad centrum ſphærę quę ſit p d:
erit [ut demonſtra
tum
eſt 25 n 4] p d perpendicularis ſuper ſuperficiem,
contingentem
ſphæram ſuper punctum eius, per quod
tranſit
p d:
& coniungatur d k. Verùm angulus p h m eſt
æqualis
angulo m h g [ex fabricatione.
] Quare [per 15
p
1] ſimiliter æqualis eſt angulo contrapoſito k h d:
ſed
[per hypotheſim & 5 p 1] k h d eſt æqualis k d h:
quoni-
am
reſpiciunt æqualia latera:
Igitur [per 1 ax: ] angulus
p
h m æ qualis eſt angulo k d m.
Quare [per 28 p 1] lineę
k
d, p h ſunt ęquidiſtantes:
ergo [per 35 def 1] in infi-
nitum
productę nun quam concurrent:
& linea p d ſeca-
bit
lineam, interiacentem inter k d, & p h [quia ſecat an-
gulum
h d k ipſi h k ſubtenſum.
] Et ita quodcunq; pun-
ctum
ſumatur in linea p h:
linea ducta ab illo puncto, ad
punctum
d, ſecabit lineam reflexionis intra ſphęram:
quę quidem linea perpendicularis erit ſuper
ſphęram
[per 25 n 4] ſicut eſt p d.
Quare imago cuiuſcunque puncti lineę p h apparebit intra ſphę
ram
[per 3 n.
]
21. Si reflexio fiat à peripheria circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis &
ſpeculi
ſphærici conuexi) inter rectam à uiſu ad ſpeculi centrum ductam, & lineam reflexionis,
æquantem
partem ſuam intra peripheriam, eiuſdem ſemidiametro: imago intra ſpeculum ui-
debitur
. 25 p 6.
AMplius: arcus circuli interiacens inter punctum h, & punctum, per quod tranſit perpendi-
cularis
à centro uiſus ducta:
eſto h z. Dico, quod
51[Figure 51]t g p b h i z d a k s à quocunq, puncto huius arcus fiat reflexio:
lo-
cus
imaginis erit intra ſphæram.
Sit i punctum ſumptũ:
& ducatur linea à centro uiſus ſecans cιrculũ ſuper pun-
ctum
illud, quę ſit g is:
& ducatur perpendicularis per
punctum
hoc, quę ſit d i t:
& [per 23 p 1] fiat linea p i, æ-
qualem
tenens angulum cum it angulo tig.
Palàm [per
12
n 4] quòd ſola puncta lineę p i reflectuntur à puncto
iad
uiſum.
Palàm etiam [per 15 p 3] quòd linea i s ma-
ior
eſt linea k h.
Quare maior s d [eſt enim h k ex prima
hypotheſi
ęqualis ſemidiametro s d.
] Igitur [per 18 p 1]
angulus
s d i maior eſt angulo s i d:
quare [per 15 p 1]
eſt
maior angulo g i t:
quare eſt maior angulo tip. Igitur
lineę
p i & s d nunquam concurrent [ad partes p & s:

ſecus
ſpatium comprehenderent contra 12 ax.
quia con-
currunt
ad partes i & d per 11 ax.
] Et linea ducta à pun-
cto
quocunque p i lineę, ad punctum d, ſecat lineam s i
intra
ſphęram:
quę s i eſt linea reflexionis: & omnis
linea
ducta à quocunq;
puncto p i lineę, ad punctum d:
erit
perpendicularis ſuper ſphęram [ut oſtenſum eſt 25
n
4,] ſicut eſt p d.
Et cum locus imaginis ſit in concur-
ſu
perpendicularis à puncto uiſo & lineę reflexionis:

[per 3n] erit imago cuiuslibet puncti lineę p i intra
ſphę
a n. Palàm ergo, quòd omnium imaginum arcus
hz
, locus proprius erit intra ſpeculum:
Quod
eſt
propoſitum.
143137OPTICAE LIBER V.
22. Si reflexio fiat à peripheria circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum reflexionis &
ſpeculi
ſphærici conuexi) inter rectam à uiſu ſpeculum tangentem, reflexionis puncto proxi-
mam
, & lineam reflexionis æquãtem partem ſuam intra peripheriam eiuſdem ſemidiametro:
imago
aliàs intra ſpeculum: aliàs in ſuperficie: aliàs extra uidebitur. 26 p 6. Item 27. 7 p 6.
AMplius: ſumpto quocunque puncto arcus h b: dico, quòd quędam eius imago erit intra ſpe
culum
:
quædam in ſuperficie ſpeculi: quædam extra ſpeculum. Sumatur aliquod eius pun-
ctum
:
& ſit n: & ducatur linea à pũcto g ſe-
52[Figure 52]g z f h a b d c q e k ſ r cans circulum, quæ ſit g n q:
& ducatur perpen-
dicularis
d n f:
& [per 23 p 1] protrahatur linea,
æqualem
angulum tenens cum perpendiculari,
angulo
f n g:
& ſit e n. Quoniam linea n q minor
eſt
k h [per 15 p 3] eſt etiam minor linea q d [
h
k poſita eſt æqualis ſemidiametro ſphæræ] &
ita
[per 18 p 1] q d n angulus minor eſt angu-
lo
d n q:
quare [per 15 p 1] minor angulo g
n
f:
quare etiam minor angulo e n f: Igitur e n
& d q concurrent [ad partes e & q per 11 ax.
]
Sit
ergo concurſus in puncto e.
Palàm [per 25
n
4] quòd linea e q d eſt perpendicularis ſuper
ſphæram
:
& ſecat lineam g n q, quæ eſt linea re-
flexionis
, in puncto q, quod eſt punctum ſphæ-
.
Quare imago puncti e, cum fuerit reflexio ſu-
per
punctum n, apparebit in puncto q:
[per 3 n]
& eſt in ſuperficie ſphæræ.
Si uerò in linea n e ſu-
matur
punctum ultra e, utpoter:
perpẽdicularis
ducta
ab eo ad centrum ſphæræ, quæ ſit r d, ſeca
bit
lineam g n q reflexionis, ultra punctum q:
&
eſt
extra ſphæram.
Quare imago cuiuslibet pun-
cti
lineæ e n ultra e ſumpti, erit extra ſuperficiem
ſpeculi
.
Si uerò in linea e n, citra punctum e ſu-
matur
aliquod punctum:
perpendicularis ab eo
ducta
ad ſpeculum, ſecabit lineam g n q intra ſphæram:
quoniam in puncto, quod eſt inter n & q.
Quare
imago cuiuslibet puncti lineæ e n inter e & n ſumpti, apparebit intra ſphæram.
Eadem peni
tus
erit probatio, ſumpto quocunque alio arcus b h puncto:
& ita imago cuiuslibet puncti arcus
b
h una ſola eſt imago in ſuperficie ſpeculi:
aliarum quædam in ſpeculo: quædam extra. Et quod
demonſtratum
eſt in arcu z b, eodem modo poteſt patére in arcu z a:
& eadem penitus erit demon-
ſtratio
, cuiuſcunque circuli ſphæræ ſumatur portio, uiſui oppoſita, à perpendiculari g d æqualiter
diuiſa
.
Vnde uiſu immoto, & perpendiculari g z d manente, ſi moueatur æquidiſtanter perpendi-
culari
uiſus linea g h, ſecabit ex ſphæra motu ſuo portionem circularem:
& cuiuslibet puncti hu-
ius
portionis imago apparebit intra ſphæram.
Si uerò linea g b contingens, moueatur æquidiſtan-
ter
perpendiculari uiſus, ſecabit ex ſphæra portionem prædicta maiorem:
& à quolibet puncto
excrementi
unius portionis ſuper aliam reflectitur imago, cuius locus erit in ſuperficie ſphæ-
:
& aliarum quædam intra ſphæram: quædam extra. Scimus ex his, quòd in hoc ſpeculo quæli-
bet
imago apparet in diametro ſphæræ:
aut intra ſphærã: aut extra: aut in ſuperficie. Et omnis dia-
meter
, in qua apparet imago aliqua in ſuperficie ſphæræ, aut extra, demiſsior eſt puncto ſphæræ,
quod
tangit linea contingens à centro uiſus, ducta in ultimum punctum portionis apparentis.
Sci
mus
etiam, quòd quælibet linea reflexionis ſecat ſphæram in duobus punctis, in puncto reflexio-
nis
, & in alio.
Reſtatiam, ut loca imaginum certius determinemus.
23. Si linea reflexionis ſecans diametrum ſpeculi ſphærici conuexi: æquet ſegmentum ſuum
inter
ſpeculi ſuperficiem & dictam diametrum, ſegmento eiuſdem diametri contermino centro
ſpeculi
: erit hoc ſegmentum imaginum expers. 28 p 6.
DIco, quòd ſumpta diametro, ſi ad ipſam ducatur linea ſecans ſphæram à centro uiſus, cuius
pars
interiacens punctum ſectionis ſphæræ & punctum diametri, quam attingit, eſt æqua-
lis
parti diametri, interiacenti inter punctum illud & centrum:
punctum illud non eſt locus
alicuius
imaginis.
Verbi gratia. ſit a g circulus ſphæræ: h uiſus: e d ſemidiameter ſphæræ, ſiue per-
pendicularis
:
& h z ſit linea ſecans ſphæram ſuper punctum f, & concurrens cum e d in puncto z: &
ſit
z f æqualis z d.
Dico, quòd z non eſt locus alicuius imaginis. Palàm enim, quòd eſt locus i-
maginis
alterius, quàm alicuius puncti lineæ e d:
quoniam imago cuiuslibet puncti eſt ſuper dia-
metrum
, ab eo ad centrum ſphæræ ductam [per 10 n.
] Et quòd locus imaginis alicuius puncti e d
non
ſit in z:
ſic conſtabit. Ducatur perpendicularis à puncto d ſuper punctum f: & ſit d f n: & [per
23
p 1] ſuper punctum f fiat angulus æqualis angulo n fh:
& ſit q f n. Palàm ergo [per 15 p 1. 1 ax]
144138ALHAZEN quòd angulus q fn æqualis eſt angulo z f d: ſed [per hypotheſim, & 5 p 1] z f d eſt æqualis angulo
z
d f:
Igitur [per 1 ax] q f n eſt æqualis angulo z d n. Quare [per 28 p 1] linea f q eſt æqui-
diſtans
lineę e d.
Igitur [per 35 d 1] in infinitum productæ nun-
53[Figure 53]m t n q h b f e z p d a g quam concurrent.
Igitur nullius puncti e d forma mouebitur ad
punctum
f per q f:
non poteſt autem eſſe locus imaginis alicuiu
puncti
in puncto z, niſi forma eius moueatur ad f per lineam q f
[quia h ex theſi eſt uiſus, & h f linea reflexionis.
] Eadem erit pro-
batio
ſumpta quacunque diametro.
Quare patet propoſitum. Am-
plius
:
dico quòd nullum punctum lineæ z d poteſt eſſe locus ali-
cuius
imaginis.
Sumatur enim punctum p: & ducatur linea h p, ſe-
cans
ſphæram in puncto b:
& ducatur perpendicularis d b m: &
[per 23 p 1] angulo m b h fiat angulus æqualis, qui ſit t b m.
Palàm
[per 15 p 1.
1 ax] quòd t. b m eſt æqualis p b d: & palàm [per 16
p
1] quòd angulus d p h eſt maior angulo p z f:
quia exterior. Igi-
tur
duo alij anguli trianguli d p b ſunt minores duobus alijs angu-
lis
trianguli z d f [per 32 p 1.
] Sed [per 9 ax. ] p d b eſt maior an-
gulo
z d f:
reſtat ergo ut angulus d p b ſit minor angulo d f z: ſed
angulus
d f z eſt æqualis angulo z d f:
[utiam patuit per theſin
& 5 p 1:
] quare angulus d b p minor eſt angulo z d f: Igitur mul-
to
minor angulo p d b:
ergo t b m minor eſt p d b. Ergo t b, e d
nunquam
concurrent [ad partes t, e:
& ita nulla forma à puncto
b
reflectetur ad punctum h, ut p ſitlocus imaginis.
ſimiliter neci-
mago
alterius puncti.
Et ſimiliter de quolibet puncto lineæ z d. Reſtat ergo, ut tota linea z d ſit ua-
cua
à locis imaginum.
24. Si in diametro ſpeculi ſphærici conuexi extra uiſ{us} centrum ducta, in́ apparentem
ſuperficiem
continuata, imaginum meta notetur: Imagines dictæ diametri uidebuntur inter
metam
& ſpeculi ſuperficiem. 29 p 6.
AMplius: ſumpta quacunque diametro inter lineas contingentiæ à uiſu ad ſphæram ductas,
præter
diametrum à centro uiſus ad centrum ſphæræ intellectam, & determinato in ea pun
cto
, quod diximus, quod eſt meta locorum imaginum.
Dico, quòd in punctis tantùm illius
diametri
, quæ ſunt inter ſuperficiem ſphæræ, & metam prædictam, ſuntloca imaginum, puncto-
rum
illius diametri.
Verbi gratia, ſint b z, b e lineæ contingentes: b centrum uiſus: a centrum ſphæ-
:
b h a diameter uiſualis: d a diameter ſumpta, cuius meta ſit t: g punctum ſphærę, in quo dia-
meter
ſecat ſphæram.
Dico, quòd in ſola puncta inter g, t interiacentia, cadunt imagines puncto-
rum
rectæ d a.
Quòd enim non cadant in punctum g, uel extra ſu-
54[Figure 54]b ſ d h f r g z q t e a perficiem ſphæræ:
palàm per hoc, quod ſuprà dictum eſt [22 n,]
diametrum
, in qua eſt locus imaginis in ſuperficie ſphæræ aut ex-
tra
, demiſsiorem eſſe puncto contingentiæ:
& cum diameter d a ſit
inter
lineas contingentes:
non erit in ea locus imaginis, aut in ſu-
perficie
ſphæræ, aut extra.
Quòd autem in quodlibet punctum in-
ter
g & t ſumptum, cadat imago:
ſic conſtabit. Sumatur punctum:
& ſit q:
& ducatur linea b q, ſecans ſphæram in puncto p: & duca-
tur
perpendicularis a p l:
& [per 23 p 1] angulo l p b fiat æqualis
angulus
d p l:
& educatur linea b t, ſecans ſphæram in puncto f: &
ducatur
perpendicularis a f.
Igitur triangulum a p b continet tri-
angulum
a f b:
quare [per 21 p 1] angulas a f b maior eſt angu-
lo
a p b:
reſtat ergo [per 13 p 1] ut angulus a f t ſit minor a p q:
ſed
angulus a f t eſt æqualis angulo f a t, quia æqualia latera reſpi-
ciunt
:
[per hypotheſin & pręcedentem numerum. ] Igitur a p q e-
rit
maior angulo f a t:
ergo & angulo p a q, [per 9 ax. ] Quare [per
15
p 1.
1 ax. ] l p b maior eſt p a q. Vnde d p l maior p a q: Igitur p
d
, a q concurrent [per 11 ax.
] ſit d concurſus. Forma igitur pun-
cti
d reflectetur à puncto p per lineam p b:
& locus imaginis eius
eſt
q [per 3 n.
] Et eadem eſt probatio, ſumpto quocunque pun-
cto
inter g & t.
Reſtat, utaſsignemus loca imaginum in ſectione ſphæræ occulta uiſui.
25. Si linea reflexionis ſecans ſpeculum ſphæricum conuexum, æquet ſegmentum intra ipſi-
{us} ſuperficiem, eiuſdem ſemidiametro: & ſemidiameter per terminum lineæ reflexionis con-
currat
cum rect a à uiſu ſpeculum tangente: Imagines concurrentis ſemidiametri, inter concur
ſum
& ſpeculι ſuperficiem uidebuntur. 30 p 6.
SInt ergo a c, a g lineæ contin gentes portionem apparentem: a centrum uiſus: b centrum ſphæ-
145139OPTICAE LIBER V.: a d b z diameteruiſualis: z c g circulus ſphæræ in ſuperficie linearũ contingẽtiæ: & protrahatur
à
centro ad punctũ contingentiæ diameter b g.
Palàm, quòd angulus z b g eſt maior recto. enim
in
triãgulo b a g angulus b g a [per 18 p 3]
55[Figure 55]a d q c m x b g p o k t f z h ſit rectus, erit [per 17 p 1] angulus g b a mi
nor
recto:
quare [per 13 p 1] z b g maior.
Sit
ergo [per 23 p 1] h b g rectus:
erit ergo
[per 28 p 1] h b æquidiſtans lineę cõtingẽ
tię
a g:
Igitur [per 35 d 1] productæ nunꝗ̃
concurrent
:
& quęlibet diameter inter h
& g concurret linea a g [per lẽma Pro-
cli
ad 29 p 1.
] Ducatur à pũcto a linea ſe-
cans
ſphęrã:
quæ ſit a m o: ita quod chor-
da
, quę eſt m o, ſit ęqualis ſemidiametro
o
b:
& cõcurrat ſemidiameter b o cum li-
nea
a g, in puncto t.
Dico, quòd in quoli-
bet
pũcto t o eſt locus imaginis:
& in nul
lo
alio puncto diametri t b eſt locus ima-
ginis
:
& ſunt o, t termini locorũ imaginũ
[per 23 n.
] Sumatur enim punctũ: & ſit k:
& a n k ducatur ſecans ſphærã in puncto
n
:
& ducatur perpendicularis b n x: & [ք
23
p 1] angulo x n a fiat angulus ęqualis per lineam f n.
Palàm, quò d n f cadet inter b, g. Quoniã ſic
aut
ſecaret ſphæram, aut ſecaret contingentẽ a g in duobus punctis [& ſic duę lineę rectę ſpatiũ cõ-
prehenderent
contra 12 ax.
] Igitur forma puncti f mouebitur per f n ad punctum n, & reflectetur ad
a
per lineam a n:
& apparebit imago eius in puncto k [per 3 n. ] Et eadem probatio eſt, ſumpto
quocunque
alio puncto.
26. Si linea reflexionis æquans ſua parte inſcripta ſemidiametrum circuli (qui est communis
ſectio
ſuperficierum reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) terminetur in peripheria non appa
rente
: perpẽdicularis incidẽtiæ, ſecãs peripheriã inter lineã reflexionis, & rectã à uiſu ſpeculũ
tangentẽ
: habebit quaſdam imagines intra, quaſdam extra ſpeculũ: unam in ſuperficie. 31 p 6.
AMplius: dico, quòd in arcu o g, quęcunque
56[Figure 56]a d k u m r h b g i l f e o z t y ſumatur diameter, continebit loca imagi-
num
:
& intra ſpeculum quaſdã: & unã in ſu
perficie
:
& alias extra ſpeculũ. Sumatur ergo pun-
ctum
l:
& protrahatur diameter b l, quouſq; ſecet
a
t in puncto e:
& producatur linea a l, ſecans ſphæ
ram
in puncto r.
Palàm, quòd r l minor eſt t b: quia
[per 15 p 3] eſt minor m o:
quæ eſt ęqualis ſemidia
metro
[ex theſi.
] Si ergo ab a ducatur linea ad dia
metrum
b l:
cuius pars interiacens inter circulũ &
diametrum
, ſit æqualis parti diametri à puncto, in
quod
cadit, uſq;
ad centrũ: cadet inter l & b. Si e-
nim
inter l & e ceciderit:
erit r l maior l b: oĩs enim
linea
interiacens inter centrũ, & illam partẽ lineæ
reflexionis
, illi parti diametri ęqualem:
erit maior
parte
diametri, qua terminatur, ſecundum proba-
tionem
aſsignatam in explanatione metæ imagi-
num
[23 & proximo numeris.
] Sit ergo punctum,
in
quod linea æqualis cadit:
i. Dico, quòd in quo-
libet
puncto lineę e i eſt locus imaginis:
& erit ea-
dem
demonſtratio, quę fuit in t o [præcedente nu
mero
.
] Igitur quędã imagines in diametro e b ſor
tiuntur
loca intra ſpeculũ:
quędam extra ſpeculũ:
una
ſola in ſuperficie:
ſcilicet in puncto l. Et ita po
teris
demonſtrare in qualibet diametro per puncta arcus o g tranſeunte.
27. Si linea reflexionis, æquans ſua parte in ſcripta ſemidiametrum circuli (qui eſt commu-
nis
ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) terminetur in peripheria ap-
parente
: perpendicularis incidentiæ ſecans peripheriam inter terminos lineæ reflexionis &
quadr
antis peripheriæ, à puncto tact{us}, rectæ à uiſu ſpeculum tangentis, inchoati, habebit i-
magines
extra ſpeculum. 32 p 6.
AMplius: ſumpta quacunq; diametro in arcu o h: locus imaginis in eo erit extra ſpeculũ. Suma
146140ALHAZEN tur diameter b q: & concurrat cum cõtingente in puncto p [concurrit enim per lemma Procli ad 29
p
1:
] & ducatur linea a u q ſecãs ſphęram in puncto u. Iam dictum eſt, quòd m o eſt æqualis o b [per
theſin
communẽ 20.
21. 22. 23. 24. 25. 26. 27 n. ] Sed [per 15 p 3] u q eſt
57[Figure 57]a d u m b g o e q s z h p maior m o:
quare u q eſt maior o b, id eſt b q. Et linea ducta à circum-
ferentia
ad diametrum p b, ęqualis parti p b, interiacenti inter ipſam
& centrum:
non cadet inter q & b. Si enim ceciderit: ſecundũ ſupra-
dictam
probationem [23 & præcedente numeris] erit u q minor q b.

Reſtat
ergo, ut linea ęqualis cadat inter p & q.
Et quòd non cadatin
punctũ
p:
palàm per hoc: quia angulus p g b eſt rectus [per 18 p 3. ] I-
gitur
[per 19 p 1] p b maius eſt p g.
Cadet ergo citra punctum p: Sit
punctum
, in quod cadit:
s. Erit ergo s meta locorum imaginum [per
23
n:
] & quodlibet punctũ inter p & s erit locus imaginum. Et eadẽ
eſt
probatio, quæ ſuprà [25.
26 n. ] Palàm ex his, quòd imagines dia-
metrorum
arcus h o, omnes ſunt extra ſuperficiem ſpeculi:
imaginũ
diametri
f y, una in ſuperficie ſpeculi:
quę eſt in l: aliæ intra, ſcilicet in
i
l:
aliæ omnes extra, ſcilicet in l e. Omniũ aũt imaginum diametri ar-
cus
o g, quædam intra ſpeculum:
quędã extra: quędam in ſuperficie.
28. Perpendicularis incidentiæ ſecans occult ãperipheriam cir
culι
(quieſt communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi
ſphærici
conuexi) inter terminos rectæ per centra uiſ{us} ac ſpeculi
ductæ
, & quadrantis peripheriæ, à puncto tact{us} rectæ à uiſu ſpe-
culum
tangentis, inchoati: imaginem nullam habet. 33 p 6.
AMplius: in arcu h z non poteſt ſumi diameter, in qua eſt locus imaginis. Quoniam nulla dia-
meter
ibi ſumpta concurrit contingente a p.
[Quia enim g h eſt quadrans totius periphe
riæ
ex theſi:
rectus eſt angulus h b g per 33 p 6: & ſimiliter b g
58[Figure 58]a d u m c g b o t q p n z h p per 18 p 3.
Quare perpẽdicularis incidentię, cadens in peripheriã
h
z, facit cum b g angulũ obtuſum:
ideoq́; tangente a g p non
curret
ad partes h & p:
ſecus duæ rectæ ſpatium cõprehenderẽt cõ-
tra
12 ax.
] Et à quocunq; puncto illius talis diametri ducatur linea
ad
ſphærã:
cadet quidem in portionẽ g z c, & nulla in portionẽ g d
c
, niſi ſecando ſphęram.
Quare nulla forma alicuius puncti talis dia
metri
ueniet ad portionem uiſui apparentem.
Quod aũt dictum eſt
in
arcu g h z:
poteſt eodem modo demonſtrari in parte arcus c z
reſpiciente
.
Et ſumpto arcu citra z, æquali h z: in nulla diametro il-
lius
arcus erit imaginis locus.
Idẽ eſt demonſtrandi modus in quo-
cunq
;
circulo. Quare ſi linea h b moueatur, eodem manente angu-
lo
h b z:
ſignabit motu ſuo portionem ſphæræ, in cuius diametris
nullus
ſit imaginis locus.
Si uerò h b immota, moueatur o h: deſcri-
betur
portio, cuius oẽs imagines extra ſpeculum ſunt.
Moto aũt ar
cu
o g:
fiet portio, cuius quędam imagines ſuntin ſuperficie: quędã
extra
ſpeculum:
quędam intra. Verũ uiſus comprehendit, quæ
imagines
ſint in ſuperficie ſphęræ, aut quę extra:
nec certificatur in
comprehenſione
earum:
niſi quòd ſint ultra portionem apparentẽ.
Iam
ergo determinata ſunt in his ſpeculis imaginum loca.
29. Ab uno ſpeculi ſphærici conuexi puncto, unum uiſibilis punctum adunũ uiſum reflecti-
tur
. Ita uni{us} punctiuna uidetur imago. 16 p 6.
AMplius: Puncti uiſi forma poteſt in hoc ſpeculo ad unũ uiſum reflecti, niſi ab uno ſolo
cto
ſpeculi.
Sit enim punctũ uiſum b: a centrũ uiſus: & ſit a in perpẽdiculari ducta ad cẽtrũ
ſphęrę
.
Dico, quòd b reflectitur ad a ab uno ſolo ſpeculi puncto: & unã ſolã oſtendit uiſui ima
ginẽ
in hoc ſpeculo.
Palàm [per 25 n 4] quòd ab aliquo puncto poteſt reflecti forma eius: ſit illud g:
& ducantur b g, a g:
& ſit n centrum ſphęrę: & ducatur diameter b n, ſecans ſuperficiem ſphæræ in
puncto
l:
& termini portionis uiſui oppoſitæ ſint d, e: & ſecet linea a g perpẽdicularem in puncto q:
quod
eſt locus imaginum [per 3 uel 16 n.
] Palàm, quòd a, n, b ſint in eadẽ ſuperficie orthogonali ſuք
ſphæram
[per 13.
23 n 4. ] Et cum omnes ſuperficies orthogonales ſuper ſphærã, in quibus fuerint b,
n
, ſecent ſe ſuper b n:
& poſsit ſuperficies, in qua b n linea, extendi ad punctũ a, niſi una tantũ: [ꝗa
punctum
a indiuiduũ eſt.
] Palàm, quòd a, & b, & n ſunt in una ſuperficie tantùm, orthogonali ſuper
ſphęrã
, non in plurib.
& neceſſe ſit, [per 13. 23 n 4] ut omne punctũ uiſum, & a ſint in eadẽ ſuperfi-
cie
orthogonali ſuper punctũ reflexionis:
palàm, quòd non fiet reflexio puncti b ad uiſum, niſi in cir
culo
ſphęrę, qui eſt in ſuperficie a n b.
Sit ergo circulus d g e. Dico igitur, quòd à nullo puncto huius
circuli
pręterꝗ̃ à g, fiet reflexio.
Si enim dicatur, quòd à pũcto l: cum b n ſit ſuք ſuքficiẽ ſpeculi per-
pendicularis
:
[ut oſtẽſum eſt 25 n 4] & a l ſit perpẽdicularis: [ꝗa tranſit per centrü: ] & forma
per
perpẽdicularẽ ueniens, neceſſariò ք perpendicularẽ reflectatur:
[ք 11 n 4: ] palã, quòd non refle
ctetur
b ad a à puncto l, Planum etiam eſt, quòd non reflectetur ab alio puncto arcus l e:
quìa ad
147141OPTICAE LIBER V.quodcunq; punctum illius arcus ducatur linea à puncto b: tenebit contingente illius puncti an-
gulum
obtuſum ex parte e:
[Nam ſemidiameter circuli ad rectam lineam per punctum illud, ſpecu
lum
tangẽtem educta, declinat à puncto b uerſus
59[Figure 59]b k a p f m e l z g t r o q h n d e, & facit cum tangente angulum rectum per 18 p
3
.
Itaq; angulus tangentis & lineæ rectę à puncto
b
ad pũctum tactus ductę, maior eſt recto:
ide o ;
per
11 d 1 obtuſus:
] & linea ducta à puncto a ad il.
lud
punctum, tenebit contingente illa angulũ
acutum
ex parte l:
[quia angulus ſemidiametri &
tangentis
rectus eſt per 18 p 3:
& recta à puncto a
ad
illud punctũ ducta ſecat circulũ d e g.
] Quare
ſi
ab illo puncto fieret reflexio:
eſſet angulus acu-
tus
æqualis obtuſo [per 12 n 4.
] Iterũ à nullo pun
cto
arcus g l poteſt fieri reflexio.
Sumatur enim
punctum
quodcunq;
: & ſit z: & ducatur linea a z o,
ſecans
perpendicularẽ in puncto o:
& ducatur li-
nea
contingens circulum in puncto z:
[per 17 p 3]
quæ
cadit neceſſariò inter b g, & b l:
[quia punctũ
z
eſt inter puncta g & l] & ſit m z:
& f g circulũ cõ-
tingat
in puncto g.
Palã ex ſuperiorib. [18 n] quòd
proportio
b n ad n q, ſicut b f ad f q.
Eodem modo
proportio
b n ad n o, ſicut proportio b m ad m o:

Sed
[per 9 ax.
8 p 5] maior eſt proportio b n ad n
q
, quã b n ad n o.
Igitur [per 11 p 5] maior eſt pro-
portio
b fad f q, quàm b m ad m o.
Quod planè im
poſsibile
:
cum [per 9 ax] b f ſit minor b m, & f q
maior
m o.
[ideoq́; ratio b f ad f q minor eſt ratio-
ne
b m ad m o, ut patet ex 8 p 5.
] Reſtat ergo, ut à puncto z non fiat reflexio. Verùm quòd ab aliquo
puncto
arcus g d non fiat reflexio:
ſic conſtabit. Sumatur quodcunq; punctum: & ſit t: & ducatur li-
nea
b t:
& linea a t h, ſecans b n in pũcto h & [per 17 p 3] ducatur cõtingens circulũ in pũcto t: quę ſit
p
t.
Erit ergo ex ſuperiorib. [18 n] ꝓportio b n ad n h, ſicut b p ad p h: & b n ad n q, ſicut b fad f q: Sed
[per 9 ax.
8 p 5] b n ad n h maior eſt, quá b n ad n q: ergo [per 11 p 5] maior eſt proportio b p ad p h, ꝗ̃
b
fad f q:
quod planè falſum: cum [per 9 ax] b f ſit maior b p, & p h maiorf q. [ideoq́; ratio b p ad
p
h minor eſt ratione b f ad f q, ut conſtat ex 8 p 5.
] Reſtat ergo, ut à nullo puncto arcus g d fiat refle-
xio
puncti b.
Quare quodlibet punctum ab uno ſolo puncto ſpeculi reflectitur ad uiſum. Ergo una
ſola
erit linea reflexionis cuiuslibet puncti uiſi.
Quare unica unius puncti imago. Si aũt punctum b
fuerit
in perpendiculari uiſuali:
palàm [per 11 n 4] quòd reflectetur ab uno ſolo puncto, per quod
perpendicularis
, tantũ:
& unica erit eius imago: & erit propter continuitatem aliorum punctorum,
in
loco imaginis proprio.
60[Figure 60]b k u a p e g t q n d
30. Siduo perpendicularis incidentiæ pun-
cta, à ſpeculo ſphærico conuexo ad unum uiſum reflectantur: loc{us} tum imaginis tum reflexio- nis, puncti centro ſpeculi propinquioris erit re- motior: imaginis ab eodem centro: reflexionis à uiſu. 17 p 6.
AMplius: ſi in aliqua diametro ſumãtur duo
puncta
ex parte centri eadem:
locus ima-
ginis
centro propinquioris, erit remotior
à
centro ſphęrę, loco imaginis puncti remotioris
à
cẽtro ſphęrę.
Verbi gratia dico, quòd locus ima-
ginis
puncti p, remotior eſt à centro, loco imagi-
nis
puncti b:
& punctum reflexionis puncti p re-
motius
ab a puncto uiſus, puncto reflexionis pun
cti
b, quod eſt punctum g.
Dico, quòd punctum p
non
reflectitur, niſi ab aliquo puncto arcus g l.

Palàm
enim, quòd non reflectitur ab aliquo pun-
cto
arcus le, niſi à puncto l:
[ſicq́; per 11 n 4 refle-
ctetur
per perpendicularem b l n, ad uiſum, in
a
poſitum] nec à puncto g:
b reflectatur ab eo,
[ad uiſum ſcilicet a ex theſi:
ideoq́ue nullum ali-
ud
punctum, ut p, ab eodem puncto g reflectetur
ad
eundẽ uiſum a ք pręcedẽtẽ numerũ.
] Et ſi dica
tur
, ab aliquo pũcto arcus g d:
ſit illud pũctũ t:
148142ALHAZEN& ſit t p linea, per quam forma mouetur ad ſpeculũ: & ducatur perpendicularis n t u: quę neceſſariò
diuidet
angulum p t a per æqualia:
[ut oſtenſum eſt 13 n 4] & ducatur perpendicularis n g k: erit [ք
21
p 1] angulus n t a maior n g a:
reſtat ergo [per 13 p 1] angulus u t a minor angulo k g a. Quare angu-
lus
p t uminor angulo b g k: [angulus enim k g a æquatur angulo b g k, per 12 n 4. ] Sed [per 32 p
1
] angulus p t u ualet angulum t n p, & t p n:
quia exterior: & angulus b g k ualet angulũ g n b, & an-
gulum
g b n Erunt ergo duo anguli t n p, t p n minores duobus angulis g b n, g n b:
quod [per 9 ax]
eſt
impoſsibile:
cum angulus p n t contineat angulum g n b tanquam partem: & [per 16 p 1] angulus
t
p n ſit maior g b n.
Reſtat ergo, ut punctum p non reflectatur, niſi à punctis inter g & l intermedijs.
Et
omnes lineæ à puncto a per hæc puncta ductæ ad diametrum b n, cadunt in puncta ſphęræ à cen
tro
uiſus magis elongata, puncto g.
Et ita patet propoſitum.
31. Viſa & uiſibilia à centro ſpeculi ſphærici conuexi æquabiliter diſtantib{us}: punctum refle-
xionis
inuenire. 20 p 6.
AMplius: dato ſpeculo, & dato puncto uiſo: eſt inuenire punctum reflexionis. Sit enim b pun-
ctum
uiſum:
a centrum uiſus: & ducantur ab eis duæ lineæ ad
61[Figure 61]b d a f e g c centrum ſpeculi.
Si fuerint duæ illæ lineæ æquales: erit facile
inuenire
:
quoniam ſumetur circulus ſphæræ in ſuperficie duarum il-
larum
linearum.
Et ſcimus [per 29 n] quòd ab unico ſolo puncto il
lius
circuli fit unius puncti reflexio.
Diuidatur ergo [per 9 p 1] angu-
lus
, quem continent in centro duæ illæ lineę, per æqualia:
& ducatur
linea
diuidens angulum, extra ſphæram:
erit quidem [per 18 p 3] per-
pendicularis
ſuper lineam contingentem hunc circulum in puncto,
per
quod tranſit.
Et ſi ducantur ad illud punctum duę lineę: una à cen
tro
uiſus:
alia à punctu uiſo: efficient cum perpendiculari illa & dua-
bus
primis lineis, duo triangula:
quorum duo latera duobus laterib.
æqualia
, & angulus angulo [ideoq́;
per 4. 13 p 1. 3 ax angulus a e d æ-
quatur
angulo b e d.
] Et ita punctum circuli, per quod perpendicula
ris
illa tranſit:
eſt punctum reflexionis: [quia c e d bifariam ſecat an-
gulum
ab incidentię & reflexionis lineis comprehenſum, ut patuit 13
n
4.
] Si nero linea à puncto uiſo ad centrum ſphærę ducta, fuerit inę
qualis
lineę à centro uiſus ad idem centrum ductę:
oportet nos quę-
dam
antecedentia præponere:
quorum unum eſt.
32. À puncto dimidiatæ peripheriæ medio, ducere lineam re-
ctam
, ut ſegmentum ei{us} conterminum continuatæ diametro, æquetur datæ lineæ rectæ. 128 p 1.
SVmpta circuli diametro, & ſumpto in circumferentia puncto: eſt ducere ab eo ad diametrũ ex-
tra
productam, lineam, quę à puncto, in quo ſecat circulum, uſq;
ad cõcurſum cum diametro, ſit
æqualis
lineæ datæ Verbi gratia, ſit q e data linea:
g b diameter circuli a b g: a punctũ datum. Di
co
, quòd à puncto a ducam lineam, quæ à pũcto, in quo ſecuerit circulum, uſq;
ad diametrum g b, ſit
æqualis
lineæ q e:
quod ſic conſtabit. Ducantur duę lineæ a b, a g: quę aut erunt æ quales: aut inęqua
les
.
Sint ęquales: & adiungatur lineæ q e linea talis, ut illud, quod fit ex ductu totius cum adiuncta
in
ad ũctam, ſit
62[Figure 62]q a e g63[Figure 63]a z g e b q64[Figure 64]d q g h a z b ęquale quadra
to
a g.
[id uerò
expeditè
fiet:
ſi
linea
q e fiat dia
meter
circuli,
cuius
periphe-
riam
tangens re
cta
linea æqua-
lis
a g, cõcurrat
cum
continua-
ta
diametro q e:

ſic
enim oblongum cõprehenſum ſub continuata diametro & exte-
riore
eius ſegmento ęquabitur quadrato lineę a g per 36 p 3.
] Et ſit li
nea
adiũcta e z.
igitur illud, fit ex ductu q z in e z ſit ęquale ei,
quod
fit ex ductu a g in ſe:
erit q z maior a g, & e z minor eadem. Si e-
nim
e z fuerit æqualis, aut maior a g:
eſt impoſsibile, ut ductus q z in
e
z ſit æqualis quadrato a g [ſic enim oblongum comprehẽſum ſub
q
z & e z ſemper maius eſſet quadrato a g:
quia linea q z eſſet maior
e
z, ut totum ſua parte.
] Si autem minor: palàm, quòd q z eſt maior a
g
.
Producatur ergo ad ęqualitatem: & ſit a g t: & poſito pede circini ſuper a, fiat circulus ſecundum
quantitatem
a g t:
qui quidem circulus ſecabit diametrum b g: [infinitè uerſus t continuatam] &
149143OPTICAE LIBER V. ſecet in puncto d: & ducatur linea a d: quæ ſecabit neceſſariò circũlum. Si enim contingeretin
puncto
a:
eſſet æquidiſtans b g, & nunquam concurreret cum ea. [Nam ex theſi g a, b a æ-
quantur
.
Itaque ſemidiameter à centro ad a ducta, efficiet per 8 p. 10 d 1 angulos cum b g rectos.
Similiter
angulus lineæ d a tãgentis & ſemidiametri rectus eſt per 18 p 3:
ergo per 28 p 1 b d, a d eſ-
ſent
parallelæ:
quæ tamen concurrunt in puncto d, è fabricatione. ] Secet ergo in puncto h: & du-
catur
linea g h.
Palàm [per 22 p 3] cum a b g h ſit quadrangulum intra circulum: a b g, a h g an-
gulos
oppoſitos ualere duos rectos:
ſed [per 5 p 1] a g b eſt æqualis angulo a b g, cum reſpiciant
æqualia
latera ex hypotheſi.
Erit igitur angulus a h g æqualis angulo d g a: [per 13 p 1] & angu-
lus
h a g communis triangulo totali a d g, & partiali a h g:
reſtat ergo [per 32 p 1] ut angulus
h
d g ſit æqualis angulo h g a:
& triangulum ſimile triangulo [per 4 p. 1 d 6. ] Quare proportio
d
a ad a g, ſicut a g ad a h:
ergo [per 17 p 6] quod fit ex ductu d a in a h, eſt æquale quadrato a g:
Sed
[per 15 d 1] d a eſt æqualis t a:
igitur [per 1 ax] eſt æqualis q z: & erit a h æqualis e z: [quia
è
prima fabricatione oblongum comprehenſum ſub q z & e z æquatur quadrato a g:
cui æquale o-
ſtenſum
eſt oblongum comprehenſum ſub d a & a h:
& d a æquaturipſi q z] & [per 3 ax] d h æqua-
lis
q e:
quæ eſt data linea. Et ita eſt propoſitum.
33. À puncto dimidiatæ peripheriæ non medio, ducere lineam rectam: ut ſegmentum ei{us}
conterminum
continuatæ diametro, æquetur datæ lineæ rectæ. 130 p 1.
SI uerò a b & a g non ſint æquales: protrahatur [per 31 p 1] à puncto g linea æquidiſtans a b:
quæ
ſit g n:
& ſumatur linea, quæcunque ſit: z t: & [per 23 p 1] ſuper punctum z fiat angulus ę-
qualis
angulo a g d per lineam z f:
& [per 31 p 1] ducatur à puncto t linea æquidiſtans z f: & ſit
t
m:
& [per 23 p 1] ex angulo t z f ſecetur angulus æqualis angulo d g n per lineam z m. Hæc
65[Figure 65]k t o z m u y f c l z66[Figure 66]q d g e a b igitur linea neceſſariò cõcurrit cum
t
m:
[per lemma Procli ad 29 p 1]
cum
ſit inter æquidiſtantes.
Sit pun-
ctum
concurſus m:
reſtat ergo [per
3
ax] angulus m z f æqualis angu-
lo
a g n.
Et à puncto t ducatur li-
nea
æquidiſtans lineæ z m:
[per 31
p
1] quæ ſit t o:
quæ quidem neceſſa-
riò
concurret cum f z:
[per lemma
Procli
ad 29 p 1] & ſit concurſus in
puncto
k:
& ſumatur [per 12 p 6] li-
nea
, cuius proportio ad lineam z t, ſi-
cut
b g ad q e lineam datam:
& ſit
i
.
Deinde fiat ſuper punctum m ſe-
ctio
pyramidalis, quemadmodũ do-
cet
Apollonius in libro ſecundo de
pyramidalibus
, propoſitiõe quarta:

& ſit u c m:
quæ quidem ſectio non
ſecat
lineas k o, k f:
& in hac ſectione
ducatur
linea æqualis lineę i:
ſcilicet
m
c:
& producatur uſque ad lineas k t, k f: & ſint puncta ſectio num o, l. Igitur, ſicut ibidem [8 th 2
coni
conicorum] probatur:
erit o m æqualis c l: & à puncto t ducatur linea æquidiſtans c m: [per
31
p 1,] quæ ſit t f:
& [per 23 p 1] ſuper punctum a fiat angulus æqualis angulo z f t per lineam a n
d
.
Palàm, quòd hæc linea concurret cum g d: cum angulus a g n ſit ęqualis f z m angulo: [per con-
cluſionem
] & angulus g a n angulo z f t [per fabricationem:
& totus angulus f z t æquatus ſit toti
angulo
d g a:
& per 32 p 1 anguli ad z & f ſint minores duobus rectis. Ergo anguli ad g & a ipſis æ-
quales
, minores erunt duobus rectis.
Itaque per 11 ax. g d, a d concurrent. ] Igitur a d linea aut tan-
get
circulum:
aut ſecabit ipſum. Quoniam ſi non tetigerit, & arcus a b fuerit maior arcu a g: ſeca-
bit
arcum a b:
& ſi a b fuerit minor: ſecabit arcum a g. Tangat igitur in puncto a. Cum igitur [per
fabricationem
] angulus g a n ſit æqualis angulo z f t, & angulus a g n angulo f z y:
erit [per
32
p 1] tertius tertio æqualis:
& erit triangulum a g n ſimile triangulo z f y. Similiter cum [per
fabricationem
] a g d ſit æqualis angulo f z t:
erit [per 32 p 1. 4 p. 1 d 6] triangulum a g d ſimile
triangulo
f z t.
Igitur quæ eſt proportio a n ad a g, ea eſt proportio f y ad f z: & quæ eſt propor-
tio
a g ad g d, ea eſt f z ad z t.
Quare [per 22 p 5] quæ eſt proportio a n ad g d, ea eſt f y ad
z
t.
Verùm cum [per fabricationem] t m ſit æquidiſtans f l, & f t ſit æquidiſtans l m: eſt per
34
p 1] f t æqualis l m.
Quare [per 2 ax] erit æqualis c o: cum [per 8 th 2 conicorum Apol-
lonij
] m o ſit æqualis l c:
ſed [per 34 p 1] m o eſt æqualis y t: cum [per fabricationem] ſit ipſt
æquidiſtans
, & y m æquidiſtans t o.
Reſtat ergo [per 3 ax] f y æqualis c m: ſed [per fabrica-
tionem
] c m eſt æqualis i.
Quare [per 1 ax] f y eſt æqualis i: ſed [per fabricationem] propor-
tio
i [id eſt, per 7 p 5 f y] ad z t, ſicut b g ad e q.
Igitur [per 11 p 5] proportio a n ad g d, ſi-
cut
b g ad e q.
Verùm angulus g a n eſt æqualis angulo g b a: ſicut probat Euclides in ter-
150144ALHAZEN tio [32 propoſitione] ſed [per 29 p 1] angulus n g d eſt æqualis angulo a b g: cum [per fabri-
cationem
] n g ſit æquidiſtans a b.
Igitur [per 1 ax] angulus n g d æqualis eſt angulo n a g, & an-
gulus
n d g communis.
Quare [per 32 p 1] tertius tertio eſt æqualis. Quare [per 4 p. 1 d 6] triangu-
lum
n d g ſimile triangulo a d g.
Igitur proportio a d ad d g, ſicut g d ad d n. Quare [per 17 p 6] quod
fit
ex ductu a d in d n eſt æquale quadrato d g.
Verùm quadratum a d eſt æquale ei, quod fit ex du-
ctu
b d in d g:
ſicut probat Euclides 36 propoſitione [libri tertij,] & quadratum a d eſt æquale ei,
quod
fit ex ductu a d in d n, & ei quod fit ex ductu a d in n a [per 2 p 2:
] & illud, quod fit ex ductu b d
in
d g, eſt æquale quadrato d g, & ei quod fit ex ductu b g in g d:
ſicut probat Euclides [3 p 2. ] Abla-
tis
ergo æqualibus [quadrato nempe d g & rectangulo a d n] reſtat [per 3 ax,] ut, quòd fit ex du-
ctu
a d in a n, ſit æquale ei, quod fit ex b g in g d.
Igitur [per 16 p 6] proportio primæ lineæ ad ſecun
dam
, eſt ſicut tertiæ ad quartam [nempe ut a d ad g d, ſic b g ad a n:
& alternè [per 16 p 5] ut a d ad
b
g, ſic g d ad a n.
] Quare [per conſectarium 4 p 5] proportio a n ad g d, ſicut b g ad a d. Sediam
dictum
eſt, quòd proportio a n ad g d eſt, ſicut b g ad e q.
Igitur [per 9 p 5] e q eſt æqualis a d. Quod
eſt
propoſitum.
Quòd ſi a d non tetigerit circulum, ſed ſecuerit, &
67[Figure 67]q d n e g h a b fuerit a g maior a b:
ſecabit quidem arcũ a g. Secet ergo in puncto h:
& ducatur linea h g.
Palàm [per 22 p 3] quòd duo anguli a h g, a b g
ualent
duos rectos:
ſed angulus n g d æqualis eſt a b g [per 29 p 1:
quia
n g parallela ducta eſt ipſi a b.
] Igitur angulus a h g & angulus n
g
d ſunt ęquales duobus rectis.
Quare [per 13 p 1. 3 ax] angulus n g d
eſt
ęqualis angulo n h g:
& angulus n d g communis. Quare [per 32 p
1
] tertius angulus tertio angulo eſt æqualis:
& triangulum h g d ſimi
le
triangulo n d g [per 4 p.
1 d 6. ] Igitur proportio h d ad d g eſt, ſicut
proportio
d g ad d n.
Quare [per 17 p 6] illud, quod fit ex ductu h d
in
d n, eſt ęquale quadrato d g:
ſed quod fit ex ductu a d in h d, eſt æ-
quale
ei, quod fit ex ductu b d in d g, ſicut probat Euclides [cõſecta-
rio
36 p 3] & [per 1 p 2] illud, quod fit ex ductu a d in d h, eſt ęquale ei,
quod
fit ex ductu d h in d n, & d h in a n:
& [per 3 p 2] fit ex ductu
b
d in d g, eſt æquale ei, quod fit ex ductu b g in g d & quadrato d g.

Ablatis
igitur æqualibus, ſcilicet quadrato d g, & eo, quod fit ex du-
ctu
d h in d n:
reſtat [per 3 ax] ut illud, quod fit ex ductu d h in a n, ſit
ęquale
ei, quod fit ex ductu b g in d g.
Quare proportio ſecundę lineę
ad
quartam, id eſt a n ad g d, ſicut tertiæ ad primã, id eſt b g ad d h [eſt
enim
per 16 p 6 ut d h ad d g, ſic b g ad a n:
& per 16 p 5, ut d h ad b g,
ſic
d g ad a n, & per conſectarium 4 p 5, ut a n ad d g, ſic b g ad d h.
] Sed iam probatum eſt, quòd pro-
portio
a n ad d g, ſicut b g ad e q.
Igitur [per 9 p 5] e q eſt ęqualis d h.
68[Figure 68]d q n g a e h b Et ita eſt propoſitum.
Si uerò a g ſit minor a b: & ſecet a d arcum a b:
ſit
ſectionis punctum h:
& ducatur linea h g. Palàm [per fabricatio
nem
primam & 29 p 1] quòd angulus n g d eſt æqualis angulo a b g:

ſed
[per 27 p 3] anguli a b g, a h g ſunt æquales:
quia cadunt in eundẽ
arcum
.
Igitur [per 1 ax] angulus n g d eſt æqualis angulo a h g, & an-
gulus
n d g communis.
Quare [per 32 p 1] tertius tertio æqualis: &
triangula
ſimilia [per 4 p.
1 d 6. ] Igitur proportio h d ad d g, ſicut d g
ad
d n.
Quare [per 17 p 6] quod fit ex ductu h d in d n, eſt æquale qua
drato
d g:
ſed quod fit ex ductu h d in d a, eſt æquale ei, quod fit ex du
ctu
b d in d g [per conſectarium Campani ad 36 p 3] & [per 1 p 2]
fit
ex ductu h d in d a, eſt æquale ei, quod fit ex ductu d n in h d & a n
in
h d:
& [per 3 p 2] ductus b d in d g ualet quadratum d g, & ductum
b
g in d g.
Igitur remotis æqualibus: [rectangulo nimirum h d n, &
quadrato
d g] erit [per 3 ax] ductus h d in a n, ſicut b g in d g.
Igitur
[per 16 p 6.
16 p. 13 d 5] proportio a n ad d g, ſicut b g ad h d. Sed iam
dictum
eſt, quòd proportio a n ad d g eſt, ſicut b g ad e q.
Igitur [per
9
p 5] e q eſt æqualis h d.
Quod eſt propoſitum. Quare à puncto a da
to
, duximus lineam, ſecantem circulum, & à puncto ſectionis ad dia
metrum
eſt æqualis lineæ datæ.
34. À puncto peripheriæ circuli extra datam diametrum dato, ducere lineam rectam, it æ
ſectam
data diametro, ut ſegmentum inter diametrum & punctum peripheriæ dato puncto op
poſitum
, æquetur datæ rectæ, minori circuli diametro. 133 p 1.
AMplius à puncto dato in circulo, extra diametrum eius, eſt ducere lineam per diametrum ad
circulum
, ut pars eius à diametro ad circulum, ſit æqualis lineę datæ.
Verbi gratia: a b g ſit da
tus
circulus:
b g diameter: a punctum datum: h z linea data. Dico, quòd à puncto a eſt duce
re
lineam, tranſeuntem per diametrum b g, cuius pars à diametro ad circulum ſit æqualis lineæ h z.

Ducantur
lineæ a b, a g:
& [per 23 p 1] ſuper punctum h fiat angulus ęqualis angulo a g b per lineam
m
h:
& ſuper idem punctum fiat angulus ęqualis angulo a b g per lineam h l: & [per 31 p 1] à puncto z
151145OPTICAE LIBER V. ducatur æquidiſtans lineæ h m: quæ ſit z n: quæ quidem ſecabit h l [per lemma Procli ad 29 p 1] &
à
puncto z ducatur æquidiſtans h l:
quæ ſit z t: & ſecet h m in puncto t: & à puncto t ducatur ſectio
pyramidis
t p, quam aſsignauit Apollonius in libro pyramidum [4 th 2:
] quæ quidem ſectio non
continget
aliquam linearum z n, h l, inter quas iacet.
Similiter fiat ſectio pyramidis ei oppoſita
inter
eaſdem lineas:
quæ ſit c u. Cum igitur li-
69[Figure 69]a g e b d70[Figure 70]h n t f x q c u p m z ſ nea minima ex lineis à puncto t ad ſectionem
c
u ductis, fuerit æqualis diametro b g:
circu-
lus
factus ſecundum hanc minimam lineam,
poſito
pede circini ſuper punctum t:
contin-
get
ſectionem c u.
Si uerò minima ex lineis à
puncto
t ad ſectionem c u ductis, fuerit minor
diametro
b g:
circulus factus modo prædicto
ſecundum
quãtitatem b g, ſecabit ſectionem
in
duobus punctis.
Sit ergo t c minima, & æ-
qualis
diametro b g:
quæ quidem ſecabit z n
& h l:
cum ducatur ad ſectionem, quæ inter
eas
interiacet:
& [per 31 p 1] ducatur à puncto
z
æ quidiſtans huic:
quæ quidem ſecabit h m,
h
l [per lemma Procli ad 29 p 1] ſicut ſua ęqui
diſtans
t c.
Secet ergo in punctis m l: & ſit m z
l
:
& punctum ſectionis, in quo t c ſecat z n, ſit
q
:
& [per 23 p 1] ſuper diametrum g b fiat an-
gulus
ęqualis angulo h l m:
qui ſit d g b, & du-
cantur
lineę duę a d, d b.
Palàm ergo, [per
31
p 3] angulus g a b ſit rectus:
alij duo anguli
trianguli
a g b ualent rectũ [per 32 p 1.
] Quare
angulus
l h m eſt rectus:
[conſtat enim è duo-
bus
angulis per fabricationẽ ęqualib.
angulis
a
g b, a b g rectũ ęquantibus] & eſt æqualis an
gulo
g d b:
& [per fabricationem] angulus h l
m
eſt æqualis angulo d g b:
Igitur [per 32 p 1]
tertius
tertio:
& triangulum ſimile triangulo
[per 4 p.
1 d 6. ] Quare ꝓportio b g ad b d eſt,
ſicut
l m ad m h.
Sed quoniam [per 27 p 3] angulus a d b æqualis eſt angulo b g a: quia cadunt in
eundem
arcum:
& angulus b g a æqualis angulo m h z: [per fabricationem] eſt ergo [per 1 ax. ] an-
gulus
a d b æqualis angulo m h z.
Et iam habemus, quòd angulus d b g eſt æqualis angulo h m z. I-
gitur
[per 32 p 1] tertius tertio:
& triangulum d e b ſimile triangulo m h z. [per 4 p. 1 d 6] Sit autem
e
punctum, in quo linea a d ſecat diametrum b g.
Igitur proportio b d ad d e, ſicut m h ad h z. Verùm
Apollonius
[16 th 2] probat:
quòd cum fuerint duæ ſectiones oppoſitæ, & producatur linea à ſe-
ctione
ad aliam:
pars eius, quæ interiacet inter unam ſectionẽ, & unam ex lineis, eſt ęqualis alij par-
ti
, quæ interiacet inter aliam ſectionem, & aliam lineam.
Quare q t æqualis eſt c f. Sed [per 34 p 1] t
q
eſt æqualis m z:
cum ſit illi æquidiſtans, inter duas æquidiſtantes. Igitur [per 1 ax. ] m z æqualis f
c
:
& [per 34 p 1] z l æqualis t f. Igitur [per 2 ax. ] m l æqualis t c. Quare proportio t c ad h z, ſicut m
l
ad h z.
[per 7 p 5] Quare proportio g b ad e d, ſicut t c ad h z. [demõſtratũ enim eſt, ut g b ad b d, ſic
l
m ad m h:
item ut b d ad d e, ſic m h ad h z: ergo per 22 p 5, ut g b ad d e, ſic l m ad h z: ſed ut l m ad h
z
, ſic t c a d h z:
quare per 11 p 5 ut g b ad d e, ſic t c ad h z. ] Et cum t c ſit æqualis b g [ex theſi] erit [per
14
p 5] e d æqualis h z.
Quod eſt propoſitum. Si autem lineat c ad ſectionem c u ducta, & minima:
fuerit
minor diametro b g:
producatur ultra ſectionem, donec ſit æqualis, & ſecundum quantitatẽ
eius
fiat circulus:
qui quidem circulus ſecabit ſectionem in duobus punctis: à quibus lineæ ductæ
ad
t, erunt æquales b g:
[per 15 d 1] & à puncto z ducatur ęquidiſtãs utriq. Et tunc erit ducere à pun
cto
a modo prædicto duas lineas, æquales lineæ datæ:
eritq́; idem penitus probandi modus.
35. À puncto dato in altero laterum trianguli rectanguli angulum rectum continẽtium,
ducere
per lat{us} angulo recto oppoſitum, rectam, cui{us} ſegmentum conterminum reliquo late-
ri
infinito, habeat ad ſegmentum lateris angulo recto oppoſiti, conterminum primo lateri, ratio
nem
in duab{us} rectis datam. 134 p 1.
AMplius: dato triangulo orthogonio, & dato puncto in uno laterum angulum rectum conti-
nentium
, eſt ducere à puncto illo lineam, ad aliud laterum continentium rectum, ſecantem
tertium
oppoſitum recto, ita ut pars huius lineę interiacens interpunctum ſectionis & latus,
in
quo non eſt punctum datum, ſe habeat ad partem lateris oppoſiti recto, quæ eſt de ſectione ad la
tus
, in quo eſt punctum datum, ſicut data linea ad datam lineam.
Verbi gratia: eſt triangulum datũ
a
b g, cuius angulus a b g rectus:
& in latere g b eſt punctum datum d, extra triangulum, aut intra. Di
co
, quòd à puncto d eſt ducere lineam, ſecantem latus a g, & concurrentem cum latere a b:
ita ut
152146ALHAZEN pars eius interiacens inter latera a b, a g, ſit eius proportionis ad partem lateris a g, quæ eſt ab illa li-
nea
uſq;
ad punctum g, ſicut ſe habet e ad z, quæ ſunt datę lineæ. Sit punctum d in ipſo triangulo
a
b g:
& [per 31 p 1] ducatur ab eo linea æquidiſtans a b: quæ ſit d m: & [per 5 p 4] ſuper tria puncta
g
, m, d fiat circulus:
& protrahatur linea a d. Quoniam [per 29 p 1]
71[Figure 71]q ſ a e z h a t d m c b d g n planum eſt, quòd angulus g m d eſt æqualis angulo g a b:
erit [per
9
ax.
] maior g a d. Secetur ex eo æqualis per lineam m n: & ſit d n
m
:
& ſit [per 12 p 6] h linea, ad quam ſe habeat a d, ſicut ſe habet e
ad
z:
& à puncto n, quod eſt punctum circuli, ducatur linea ad dia-
metrum
g m æqualis lineæ h, ſecundum ſuprà dicta [32 uel 33 n] &
ſit
n l:
[ita ut ſegmentum l c inter continuatam diametrum & peri
pheriam
æquetur lineæ h] & punctum, in quo ſecat circulum, ſit c:

& ducatur linea g c:
& à puncto d ducatur linea ad punctum c: quę,
cum
cadat inter duas æquidiſtantes, tenens angulum acutum cum
altera
, ſi producatur, neceſſariò concurret cum alia [per lẽma Pro-
cli
ad 29 p 1.
] Cõcurrat igitur: & ſit punctum concurſus q. Planum
[per 27 p 3] quòd angulus g m d eſt æqualis angulo g c d:
quia ca-
dunt
in eundem arcum:
& [per 29 p 1] angulus g m d eſt æqualis
angulo
g a b:
reſtat igitur [per 1 ax. 13 p 1. 3 ax. ] ut angulus g c q ſit
æqualis
angulo g a q.
Sit t punctum, in quo d q ſecat a g: & [per 15
p
1] angulus g t c eſt æqualis angulo a t q:
igitur [per 32 p 1] tertius
tertio
.
Quare triangulum a t q ſimile triangulo t c g [per 4 p. 1 d 6. ]
Igitur
proportio q t ad t g, ſicut a t ad t c.
Verùm [per fabricationẽ]
angulus
n m d eſt æqualis angulo t a d:
& [per 27 p 3] angulo n c d
[id eſt per 15 p 1 angulo l c t.
] Quare [per 1 ax. ] l c t æqualis t a d: & angulus c t l communis duobus
triangulis
:
quare [per 32 p 1] tertius tertio: & triangulum ſimile triangulo, ſcilicet t l c triangulot
a
d [per 4 p.
1 d 6. ] Igitur proportio t a ad t c, ſicut proportio a d ad l c. Quare [per 11 p 5] proportio
a
d ad l c, ſicut q t ad t g [patuit enim, ut q t ad t g, ſic a t ad t c.
] Sed [per fabricationem] l c eſt æqua
lis
lineæ h:
& [per fabricationem] proportio a d ad h, ſicut e ad z. Ergo [per 7. 11 p 5] proportio q t
ad
t g, ſicut e ad z.
Quod eſt propoſitum. Si uerò d ſumatur in illo latere extra triangulum: produ-
catur
[per 31 p 1] à puncto d, æquidiſtans a b:
& ſit d m: & ducatur a g, donec concurrat cum d m in
puncto
m, [concurrat autem per lemma Procli ad 29 p 1.
] Et fiat circulus tranſiens per tria pun-
cta
g, d, m:
& ducatur linea a d: erit
72[Figure 72]ſ a e z h d g c t b q a d n m73[Figure 73]d b q a ſ e z h g c a m n d quidem [per 16 p 1] angulus g a d ma
ior
angulo g m d:
fiat [per 23 p 1] ei æ-
qualis
:
& ſit n m d: & à pũcto n, quod
eſt
punctum circuli, ducatur linea æ-
qualis
h lineæ [id uerò fiet per 33 uel
34
n:
ita ut non tota linea à puncto n
ducta
, ſed pars eius contermina dia-
metro
extrà continuatæ, æquetur ipſi
h
] ad quam lineã h ſe habeat a d, ſicut
e
ad z, & ſit n c l [tota nimirum linea,
cuius
pars c l æquetur lineæ h] ſuper
diametrum
m g:
& concurſus ſit l.
igitur
[per 22 p 3] angulus n m d & an
gulus
n c d ualeant duos rectos:
&
[per fabricationem] angulus n m d
ſit
ęqualis angulo t a d:
erũt duo trian
gula
t c l, t a d ſimilia.
[Quia enim an-
guli
n c d & l c d æquantur duobus re
ctis
per 13 p 1, quibus item ex conclu-
ſo
æquantur n c d & t a d:
communi igitur n c d ſubducto, æquabitur reliquus l c d reliquo t a d: &
anguli
ad uerticem t æquantur per 15 p 1, & per 32 p 1, tertius tertio.
Quare triangula t c l, t a d ſunt ſi-
milia
per 4 p.
1 d 6. ] Et cum [per 27 p 3] duo anguli g c d, g m d ſint æquales: erunt duo triangula gt
c
, t a q ſimilia:
[Nam cum angulus g m d æquetur angulo t a q per 29 p 1 (parallelæ enim ſunt d m
b
a per fabricationem) æquabitur per 1 ax.
angulus t a q angulo t c g, & ad uerticem t æquantur per
15
p 1:
ideoq́; per 32 p 1 triangula g t c, t a q ſunt æquiangula, & per 4 p. 1 d 6 ſimilia] & erit proportio
a
d ad c l (quæ eſt æqualis h) ſicut q t ad t g:
& ita eſt e ad z, ſicut q t ad t g. [Quia enim triangula t a d,
t
c l ſunt æquiangula:
erit per 4 p 6, ut a d ad c l, ſic a t ad t c. Rurſus quia triangula a t q, t c g funt æ-
quiangula
:
erit per 4 p 6, a t ad t c, ſicut q t ad t g. Quare per 11 p 5 ut a d ad cl (id eſt e ad z) ſic q t
ad
t g.
] Quod eſt propoſitum.
36. Duob{us} punctis extra circuli peripheriam, uel uno extra, reliquo intra datis: inuenire in
peripheria
punctum, in quo recta linea ipſam tangẽs, bif ariam ſecet angulum comprehenſum
153147OPTICAE LIBER V. duab{us} rectis, à dictis punctis ad punctum tact{us} ductis. 135 p 1.
AMplius: duobus punctis datis, ſcilicet e, d, & dato circulo: eſt inuenire punctum in eo, ut an-
gulum
contentum à lineis, à punctis prædictis ad illud punctum ductis, diuidat per æqualia,
linea
circulum contingens in illo puncto.
Verbi gratia: ducatur à puncto e ad centrum circu
li
dati, linea e g:
& producatur uſq; ad circumferentiam: & ſit e s: deinde ducatur linea g d. Et ſit [per
10
p 6] m i linea diuiſa in puncto c, ut ſit proportio i c ad e m, ſicut e g ad g d:
& [per 10 p 1] diuidatur
m
i per æqualia in puncto n:
& [per 11 p 1] ducatur perpendicularis n o: & ſuper punctum m fiat an-
gulus
ęqualis medietati anguli d g s [per 9 & 23 p 1] per lineã m o.
Palàm, quòd erit minor recto. [
anguli
ad g deinceps æquantur duobus rectis per 13 p 1:
itaq; d g s ijſdem eſt minor: quare d g s dimi
diatus
minor eſt recto] & o n m rectus:
igitur [per 11 ax. ] cõcurret cum n o: concurrat aũt in puncto
o
:
& ducatur à puncto c [per præcedentem numerum] linea ad triangulũ: quę ſit c k f: ita ut propor
tio
k f ad m f ſit, ſicut proportio e g ad g s:
& [per 23 p 1] ſuper punctum g [terminum lineæ e g] fiat
angulus
æqualis angulo m f k, per lineam uſq;
ad circulum ductam: quæ ſit a g: & ſit angulus a g e: &
ducantur
lineæ a g, a d.
Dico, quòd a eſt punctum, quod quęrimus. Ducatur linea e a. Cum igitur an
gulus
m f k [per fabricationem] ſit æqualis angulo a g e:
& [per fabricationem] proportio k f ad m
f
, ſicut g e ad g a:
cum [per 15 d 1] g a ſit æqualis g s: erit triangulum a g e ſimile triangulo m f k [per
6
.
4 p. 1 d 6. ] Igitur angulus f m k eſt ęqualis angulo e a g, & angulus a e g æqualis angulo m k f. Iam
[per 23 p 1] à puncto a ducatur linea, tenens cum linea a e angulum æqualem angulo n m k:
& ſit li-
nea
a z:
quę neceſſariò concurret cum linea e g. Quoniam, quæ eſt proportio k fad m f, ea eſt e g ad
g
a, & angulus g a z ęqualis
74[Figure 74]d a h ſ s u g e z t q75[Figure 75]o k f i l n m eſt angulo f m c.
[ęqualis e-
nim
concluſus eſt angulus
f
m k angulo e a g] Igitur ſi-
cut
linea m o concurrit
f
k in puncto f:
ſic concur-
ret
a z cum e g.
Sit concur-
ſus
in puncto z:
& produ-
catur
a z uſq;
ad punctũ q:
ita
ut linea a z ſe habeat ad
z
q, ſicut m c ad c i:
[per 12 p
6
] & ducatur linea e q.
De-
inde
[per 31 p 1] à puncto a
ducatur
æquidiſtans e q:

quę
ſit a t:
erit quidem [per
29
p 1] angulus a q e æqua-
lis
angulo q a t.
Et quoniam duo anguli z e a, e a t ſunt minores duobus rectis [quia per 29 p 1 angu-
li
q e a, e a t æquantur duobus rectis] concurret a t neceſſariò cum e z [per 11 ax.
] Sit concurſus pun
ctum
t.
Palàm [ex prius demonſtratis] quòd angulus a e g eſt æqualis angulo m k f. Ducta autem à
puncto
e linea perpẽdiculari ſuper a z:
quæ ſit e l: erit [per 32 p 1] angulus a e l æqualis angulo m k n:
cum
[per fabricationem] angulus e a l ſit æqualis angulo k m n, & angulus a l e ęqualis m n k:
quia
uterq
;
rectus: reſtat ergo [per 13 p 1. 3 ax. ] l e z æqualis angulo n k c: & angulus e l z rectus, ęqualis an
gulo
k n c:
reſtat [per 32 p 1] ut angulus e z l ſit ęqualis k c n: igitur [per 13 p 1. 3 ax. ] e z q æqualis angu
lo
k c i.
Palàm ergo [per 4 p. 1 d 6] quòd triangulum e a g ſimile eſt triangulo f m k: & triangulũ e a l
ſimile
triangulo k m n:
& triangulũ e l z ſimile k n c: & triangulũ e a z triangulo k m c [Nam ք fabri-
cationem
angulus e a l æquatur angulo k m n, & angulus e z l ęqualis oſtenſus eſt angulo k c n:
ergo
per
32 p 1 reliquus reliquo:
ideoq́; per 4 p. 1 d 6 triangula e a z, k m c ſunt ſimilia] Ergo proportio a z
ad
z e, ſicut m c ad c k, & [per fabricationem] proportio a z ad z q, ſicut m c ad c i:
Igitur [per 22 p 5]
proportio
q z ad e z, ſicut i c ad c k.
Quare [per 6. 4 p. 1 d 6] triangulum q z e ſimile triangulo i c k: &
triangulũ
q l e ſimile triangulo i n k [quia iam patuit triangulum e l z ſimile eſſe triangulo k n c:
itaq;
cum
partes partibus ſimiles ſint:
totum triãgulum q l e toti i k n ſimile erit. Quare per 1 d 6, ut q l ad
l
e, ſic i n ad n k:
& ſimiliter ob triangulorum a e l, k m n ſimilitudinem eſt, ut e l ad a l, ſic k n ad m n]
erit
ergo [per 22 p & conſectarium 4 p 5] proportio m n ad n i, ſicut a l ad l q:
& ita a l æqualis l q [ꝗ̃a
m
n æquata eſt ipſi n i] & [per 4 p 1] e q erit ęqualis e a:
& angulus e q z æqualis angulo l a e: & [per
fabricationem
& 29 p 1] angulus e q z ęqualis angulo z a t:
igitur [per 15. 32 p 1] tertius tertio ęqualis.
Quare
[per 4 p 6] proportio q z ad z a, ſicut e z ad z t, & ſicut e q ad at:
& [per 7 p 5] ſicut a e ad a t.
Sed
q z ad z a, ſicut e g ad d g [fuit enim per fabricationem e g ad g d, ſicut i c ad c m:
item ut c m ad i
c
, ſic a z a d z q, & per cõſectarium 4 p 5 ut i c ad c m, ſic z q ad a z:
ergo per 11 p 5, ut e g ad g d, ſic z q ad
a
z.
] Igitur [per 11 p 5] a e ad a t, ſicut e g ad g d. Fiat autem [per 23 p 1] ſuper punctum a angulus æ-
qualis
angulo g a e:
qui ſit u a g. Palàm, quòd angulus g a l eſt medietas anguli u a t: [Quia enim ex
concluſo
anguli z a t, z a e æquantur eidem z q e:
ipſi inter ſe æquantur. Itaq; ſi æqualib. æqualia ad-
dantur
, æquabitur angulus g a l duobus angulis u a g, z a t.
Quare totus u a t duplus erit anguli g a l]
Sed
eſt medietas d g u:
[quia angulus g a l ęqualis concluſus eſt angulo f m c: qui per fabricationem
eſt
dimidius anguli d g u.
] Quare angulus u a t eſt ęqualis angulo d g u: [per 6 ax. ] ſed anguli u a t,
154148ALHAZEN& t u a ſunt minores duobus rectis [per 17 p 1] cum a t & t u concurrant. Quare duo anguli t u a & d
g
u ſunt minores duobus rectis:
igitur [per 11 ax. ] a u concurret cum d g. Dico, quòd concurret in
puncto
d:
quoniam efficiet cum lineis u g, g d triangulum ſimile triãgulo a u t: habebunt enim angu
lum
a u g communem:
& angulus t a u eſt æqualis angulo d g u [per concluſionẽ. ] Igitur [per 4 p 6]
proportio
a u ad a t, ſicut u g ad lineam, quã ſecat a u ex d g:
& [per 3 p 6] proportio e a ad a u, ſicute
gad
g u:
ſit angulus u a g ęqualis angulo g a e [per fabricationem. ] Cum ergo eadem ſit propor-
tio
e a ad a t, ficut e g ad g d [ex concluſo] & proportio e a ad a t, ſit compoſita ex proportione e a ad
a
u & a u ad a t [ratio enim extremorum cõponitur ex omnib.
rationibus intermedijs, ut demonſtra
uit
Theon ad 5 d 6] erit proportio e g ad g d cõpoſita ex ijſdem.
Quare erit cõpacta ex proportione
e
g ad g u & g u ad lineã, quã ſecat a u ex d g.
Sed [ratio e g ad g d] eſt cõpacta ex proportionib. e g ad
g
u & g u ad g d.
Igitur linea, quã ſecat a u ex g d, eſt linea g d: igitur a u ſecat d g in puncto d. Produca
tur
ergo [per 17 p 3] à puncto a cõtingens:
quę ſit h a: erit ergo [per 18 p 3] g a h rectus: ſed g a l eſt me
dietas
anguli d g u:
igitur angulus l a h eſt medietas anguli d g e: illi duo [d g u, d g e] ualeãt duos
rectos
[per 13 p 1.
] Sed angulus t a u ſit æqualis angulo d g u: erit angulus t a d ęqualis d g e [per 13
p
1.
3 ax. ] Igitur angulus l a h eſt medietas anguli t a d: & angulus e a l medietas anguli e a t [quia, ut
patuit
, e a l æquatur ipſi l a t:
] igitur angulus e a h medietas anguli e a d. Quare a h diuidit angulum
e
a d per ęqualia.
Quod eſt propoſitũ. Si uerò a u (cum ſit angulus ſuper punctum a ęqualis angu
lo
g a e) non cadit ſuper lineam e s extra circulum, uel intra:
ſit ergo æquidiſtans. Igitur [ք 29 p 1] an
gulus
u a g ęqualis eſt angulo a g e:
ſed idem eſt æqualis angulo g a e [ex theſi. ] Quare [per 1 ax. ] an
gulus
g a e eſt æqua-
76[Figure 76]d a u m l t z c g s h q lis angulo a g e:
igi-
tur
[per 6 p 1] e g eſt
æqualis
a e.
Simili
ter
angulus t a d erit
ęqualis
angulo a t g
[per 29 p 1.
] Sed iam
dictum
eſt [in primo
caſu
huius numeri]
quòd
angulus t a d
eſt
ęqualis angulo d
g
t.
Igitur angulus a t g eſt ęqualis angulo d g t: & ſimiliter [per 29 p 1] duo anguli a d g, d g t ſunt ę-
quales
:
igitur duo anguli a d g, a t g ſunt ęquales. Sequetur ergo ex his, quòd linea, quam ſecat a u ex
d
g, ſit ęqualis lineæ a t [nam anguli a t g, d g t:
itẽ a d g, t a d ęquentur: ęquabitur per 6 p 1 t m ipſi
m
g:
item m d ipſi m a. Itaq; ſi ęqualibus ęqualia addantur: ęquabitur d g ipſi a t. ] Et iam dictum eſt,
quòd
e g ęqualis ſit a e.
Igitur [per 7 p 5] proportio e g ad lineam, quã ſecat a u e x d g, eſt ſicut a e ad
a
t.
Sed iam dictum eſt ut a e ad a t, ſic e g ad g d: igitur linea, quã ſecat a u ex d g, eſt d g. Et cum t a d
ſit
æqualis d g t:
erit l a h medietas anguli t a d, ſicut dictum eſt ſuprà, & e a l medietas e a t. Erit ergo
e
a h medietas anguli e a d.
Quod eſt propoſitum.
37. À dato extra circulum puncto, ducere ad datam diametrũ, lineã rectã: cui{us} pars inter
peripheriam
& datam diametrum æquetur parti diametri centro circuli conterminæ. 136 p 1.
AMplius: dato circulo, cuius centrum g: & data in eo diametro b g: & dato e puncto extra cir-
culum
:
eſt ducere à puncto e ad diametrum b g, lineã ſecãtem circulum, ita ut pars eius à cir-
culo
uſq;
ad diametrũ ſit ęqualis parti diametri, interiacenti inter ipſam & centrum. Verbi
gratia
:
ducatur à puncto e perpendicularis ſuper diametrum: & ſit e c: & ducatur linea e g: & ſuma-
tur
linea q t æqualis e c:
& [per 33 p 3] fiat ſuper q t portio circuli, ut quilibet angulus cadens in hanc
portionem
, ſit ęqualis angul e g b: & compleatur circulus [per 25 p 3] & à medio puncto q t duca-
tur
ex utraq;
parte perpẽdicularis uſq; ad circulũ: erit quidẽ [per coſectarium 1 p 3] dιameter huius
circuli
:
& à puncto q ducatur linea ad hanc diametrũ, ſecans eam in puncto f, & producatur uſq; ad
punctum
p circuli, ita ut f p ſit æqualis medietati g b [per 34 n] & ducatur linea p t, & linea t f, Et du
catur
à puncto p linea
77[Figure 77]k b d z e i c g x78[Figure 78]p n f o m u q ſ ęquidiſtans diametro:
quæ
ſit p u:
cõcurratq́;
t f in puncto u:
[con
curret
autem per lem-
ma
Procli ad 29 p 1] &
à
puncto u ducatur æ-
quidiſtãs
t q:
quæ ſit u
o
:
& à pũcto t ducatur
perpendicularis
ſuper
p
q:
quæ ſit t n: & à pun
cto
t ducatur æquidiſtans p q:
quæ ſit t s: & à puncto u perpendicularis ſuper p q: quæ ſit u h. Dein
de
[per 23 p 1] ex angulo b g e ſecetur angulus æqualis angulo q p u:
[id aũt fieri poteſt, cum totus
angulus
q p t ęquetur ք theſin angulo b g e:
ideoq́; pars illius ab hoc toto detrahi poteſt] ſit b g d:
155149OPTICAE LIBER V.& ducatur linea e d z. Dico, quòd d z eſt ęqualis z g: & ducatur à puncto d perpendicularis ſuper b
g
:
quæ ſit d i. & ducatur [per 17 p 3] à puncto d contingens: quę ſit d k. Palàm, diameter fl ſit per-
pendicularis
ſuper q t [per fabricationem] & ſuper o u [per 29 p 1] & p u ſit ęquidiſtans ei:
erit [per
29
p 1] angulus o u p rectus:
& cum o u diuidatur à diametro per æqualia & orthogonaliter: [Nam
per
fabricationẽ, 29.
32 p 1 triangula f q l, f o m: itẽ f l t, f m u ſunt ęquiangula. Itaq; per 4 p 6 ut q l ad
l
f, ſic o m ad m f:
& ut fl ad l t, ſic f m ad m u: ergo per 22 p 5 ut q l ad l t, ſic o m ad m u: atqui per fabri-
cationem
q l ęquatur ipſi l t:
ergo o m ęquatur ipſi m u] erit [per 4 p 1] f o ęqualis fu, & angulus f o u
ęqualis
angulo f u o.
Sed duo anguli p o u, o p u ualeant rectum [per 32 p 1: quia angulus ad u re-
ctus
oſtenſus eſt] erit angulus f u p ęqualis angulo f p u.
[angulus enim f o u ęquatur angulo f u o ex
concluſo
, & anguli p o u & o p u ęquantur uni recto.
Quare anguli f u o f p u æquantur uni recto: &
angulus
o u p rectus eſt:
ſubducto igitur cõmuni angulo f u o: reliquus f u p æquabitur reliquo f p u
per
3 ax.
] Quare [per 6 p 1] f p ęqualis eſt f u: & ita [per 1 ax. ] æqualis f o: & ita p o ęqualis b g: [quia
f
p æquatur per fabricationem dimidię g b, & ex concluſo ipſi f o:
tota igitur p o ęquatur toti b g] &
æqualis
g d:
[per 15 d 1] & ita [per 7 p 5] e c ad g d, ſicut t q ad p o. Sed angulus k d g ſit rectus [per
18
p 3] æqualis angulo g i d:
& angulus i g d cõmunis: erit triangulum i g d ſimile triangulo k d g: [ք
32
p 1.
4 p. 1 d 6] & proportio g d ad d i, ſicut g k a d k d. Sed [per fabricationẽ] angulus k g d eſt ęqua-
lis
angulo o p u, & angulus k d g rectus, æqualis o u p:
& ita triangulum k g d ſimile triangulo o u p:
& [per 1 d 6] proportio g k ad k d, ſicut o p ad o u.
Igitur [per 11 p 5] d g ad d i, ſicut o p ad o u. Igitur
proportio
e c ad d i, ſicut t q ad o u [demõſtratum enim eſt, ut e c ad g d, ſic t q ad p o:
& ut g d ad d i,
ſic
p o ad o u:
ergo per 22 p 5, ut e c ad d i, ſic t q ad o u. ] Sed proportio q t ad o u, ſicut t f, ad f u: triã
gulum
t f q ſit ſimile triangulo o f u [per 29 p 1.
4 p. 1 d 6. ] Verũ [per fabricationem & 29 p 1] angulus
u
t s æqualis angulo h f u:
quia coalternus ei: & angulus u s t rectus, æqualis angulo f h u: erit trian-
gulum
u s t ſimile triangulo h u f:
& ita proportio t u ad u f, ſicut s u ad u h: [quare per 18 p 5 t fad u f,
ſicut
s h ad u h.
] Sed [per 34 p 1] t n æqualis s h: cum ſit ei ęquidiſtans [per 28 p 1: quia anguli ad h &
n
interiores ſunt recti per fabricationẽ] & ſint inter duas æquidiſtãtes.
Igitur [per 7 p 5] proportio
t
f ad u f, ſicut t n ad u h.
Quare proportio q t ad o u, ſicut t n ad u h: & e c ad d i, ſicut t n ad u h [ o-
ſtenſum
eſt, ut e c ad d i, ſic t q ad o u:
itẽ ut t q ad o u, ſic t f ad u f: & ut t f ad u f, ſic s h, id eſt, t n ad u h:
ergo
per 11 p 5 ut e c ad d i, ſic t n ad u h.
] Sed cum [per fabricationem] angulus g i d ſit rectus, æqua-
lis
angulo p h u, & angulus i g d ęqualis angulo h p u:
eſt triangulũ i g d ſimile h p u triangulo: & [per
1
d 6] proportio i d ad g d, ſicut h u ad u p:
quare proportio e c ad g d, ſicut t n ad u p [oſtenſum enim
eſt
proximè ut e c ad d i, ſic t n ad u h:
& ut d i ad g d, ſic u h ad u p: ergo ex æquo ut e c ad d g, ſic t n ad
u
p.
] Sed cum [per fabricationem] c g e ſit ęqualis angulo n p t, & angulus g c e rectus, ęqualis p n t:
erιt
[ք 32 p 1.
4 p 6] g e ad e c, ſicut p t ad t n. Igitur g e ad g d, ſicut p t ad u p: [patuit enim, ut g e ad e c,
ſic
p t ad t n:
& ut e c ad d g, ſic t n ad u p: ergo ք 22 p 5, ut g e ad d g, ſic p t ad u p. ] Sed [ք fabricationẽ,
3
ax.
] angulus d g e eſt ęqualis angulo u p t. Igitur triangulũ d g e ſimile triangulo u p t: [ք 6. 4 p. 1 d
6
] ergo angulus g d e ęqualis angulo p u t:
reſtat ergo [per 13 p 1. 3 ax. ] angulus g d z ęqualis angulo
f
u p:
[& per fabricationẽ angulus f p u æquatur angulo z g d] quare tertius tertio [per 32 p 1: ideoq́;
triangula
z g d, f p u erunt æquiangula] & [per 4 p 6] proportio d z ad z g, ſicut u f ad f p:
ſed u f ęqua
lis
eſt f p.
Ergo d z ęqualis z g. Quod eſt propoſitum.
38. À puncto dato in altero laterũ trianguli rectanguli, angulũ rectũ continentiũ, ducere
ad
lat{us} angulo recto oppoſitũ, rectã cõcurrẽtẽ reliquo latere infinito: ita, ut tota ad ſegmẽtũ
lateris
angulo recto oppoſiti, cõterminũ primo lateri, habeat rationẽ in duab. rectis datã. 137 p 1.
AMplius: dato triangulo orthogonio a b g: cuius angulus a b g rectus: & dato in b g, uel a b
cto
d:
eſt ducere lineã à puncto d ad latus a g, concurrentẽ in puncto, quod ſit q: & ex alia par
te
cõcurrentẽ alio latere:
ut ipſa totalis ſe habeat ad g q, ſicut eſt e ad z. Verbi gratia: duca-
tur
à puncto d ęquidiſtãs a b:
quæ ſit d m: & [ք
79[Figure 79]a a n m e z h q ſ b d g d t c 5 p 4] fiat circulus, trãſiens per tria puncta d,
m
, g:
erit m g diameter [per conſectariũ 5 p 4]
& ducatur linea a d:
& ſit [per 12 p 6] h linea, ad
quã
ſe habet a d, ſicut e ad z.
Et [per 29 p 1]
angulus
d m g ſit ęqualis b a g:
ſecetur ex eo ę-
qualis
angulo d a g:
& ſit c m d: & ducatur m c,
quouſq
;
contingat circulũ in puncto c: à quo
ducatur
[per 34 n] linea ad diametrũ m g uſq;

ad
circulum:
ita quòd l n ſit æqualis lineæ h: &
ducatur
linea n g, & linea d n cõcurrens a g
in
puncto q, & a b in puncto t.
igitur [ք
27
p 3] angulus d m c ſit æqualis angulo d n c:
quia ſuper eundẽ arcũ: erit [per 1 ax. ] angulus q n l æ-
qualis
angulo d a q, & [per 15 p 1] n q l æqualis angulo d q a.
Quare [per 32 p 1. 4 p. 1 d 6] triangulum
n
q l ſimile triangulo d q a:
ergo a q ad q n, ſicut a d ad n l. Verũ angulus d m g ſit ęqualis angulo d
n
g [per 27 p 3] erit [per 1 ax.
] q n g ęqualis t a q. Sit t punctũ, in quo d n concurrit a b: & [ք 15 p 1]
angulus
t q a ęqualis angulo n q g:
erit triangulũ t q a ſimile triãgulo n q g: & [per 1 d 6. 16 p 5] erit ꝓ-
portio
a q ad q n, ſicut t q ad q g.
Igitur [per 11 p 5] proportio t q ad q g, ſicut a d ad n l: ſed [per fabri-
156150ALHAZEN cationẽ] n l ęqualis h: & a d ad h, ſicut e ad z. Igitur [ք 11 p 5] t q ad q g, ſicut e ad z. eſt ꝓpoſitum.
Põt
aũt cõtĩgere:
quòd à pũcto c erit ducere lineas duas, ſimiles c l n: & tũc erit ducere duas lineas à
puncto
d, ſimiles t q, ut utriuſq;
ad partẽ, ꝗ̃ ſecat ex a g, ſit ꝓportio, ſicut e ad z: & erit eadẽ probatio.
39. Viſu & uiſibili à centro ſpeculi ſphærici conuexi inæquabiliter diſtantib{us}, punctum re-
flexionis
inuenire. 22 p 6.
PRędictis habitis, dato ſpeculo ſphærico: erit inuenire punctũ reflexionis. Verbi gratia: ſit a cẽ-
trũ
uiſus:
b punctũ uiſum: g centrũ ſphærę: & ducantur lineę a g, b g: & ſumatur ſuperficies, in
qua
ſunt duę lineæ [ſunt enim in eadẽ ſuքficie ք 23 n 4] & ſumatur circulus, cõmunis huic
ſuperficiei
& ſpeculo.
Inuenietur ergo punctũ reflexionis in hoc circulo. Et ſumatur linea alia m k:
& [ք 10 p 6] diuidatur in pũcto f, ut m f ſe habeat ad f k, ſicut b g ad g a:
& [per 10 p 1] diuidatur m k ք
æqualia
in puncto o:
& [per 11 p 1] ducatur à puncto o perpẽdicularis: quę ſit c o: & ducatur à pũcto
k
linea ad c o, tenens ea angulũ æqualẽ medietati anguli b g a:
[hoc aũt fiet: ſi linea e g bifariã ſe-
cans
angulũ b g a, & o c infinitę intelligãtur, educta à puncto b perpendiculari ſuper e g, fiat angu-
lus
o k c ęqualis angulo e b g:
tũc enim (quia anguli ad o & e ſunt recti) ęquabitur angulus o c k an-
gulo
e g b per 32 p 1] quę ſit k c:
& à pũcto f ducatur linea ad c k: quę ſit f p: & cõcurrat c o in pũcto
s
, ita ut proportio s p ad p k ſit, ſicut b g ad ſemidiametrũ g d [per pręcedentẽ numerũ.
] Et [ք 23 p 1]
ex
angulo b g a ſecetur ęqualis angulo f p k:
[Id aũt fieri poſſe hinc cõſtat. Quia enim angulus s c p,
maior
angulo c s p per 18 p 1 ( latus p s maius ſit latere c p:
ſecus propoſitũ problema per lineã m k
expediri
poſſet) ęquetur per fabricationẽ dimidiato angulo b g a:
ergo c s p eodẽ dimidiato mi-
nor
eſt.
Quare duo anguli s c p, c s p minores ſunt angulo b g a: at per 32 p 1 duob. angulis s c p, c s p
ęquatur
angulus s p k:
idcirco s p k minor eſt angulo b g a. Itaq; ab hoc ęqualis illi detrahi poteſt] ſci
licet
d g b:
& ducãtur lineę s k, b d: erit igitur [ք fabricationẽ] ꝓportio b g ad g d, ſicut s p ad p k: & i-
ta
[per 6.
4 p. 1 d 6] triangulũ
80[Figure 80]c p r m o f k y s81[Figure 81]b f e m h u d a i z q c t y g ſ s p k ſimile triãgulo b g d:
&
erit
angulus s k p ęqualis an
gulo
b d g.
Sed forſan ſecun-
prędicta [34.
38 n] poteri-
mus
à puncto f ducere aliã li
neã
ad c k, ſimilẽ s p:
ut ſit ꝓ-
portio
eius ad partẽ, ꝗ̃ ſeca-
bit
ex c k, ſicut s p ad p k:
&
tũc
à pũcto k ad o s ducetur
alia
linea ꝗ̃ s k, aliũ c k an-
gulũ
tenẽs maiorẽ uel mino
rem
angulo c k s Si maior ex
his
angulis non fuerit maior
recto
:
licebit inuenire
ctũ
reflexionis [ut mox oſtẽ
detur
.
] Sit ergo angulus c k s maior recto: erit angulus b d g [ illi ęqualis eſt oſtẽſus] maior recto.
& inuenitur punctũ ſic.
Ducatur [ք 17 p 3] cõtingens n d y. Et quia angulus p k o eſt minor recto [ք
32
p 1:
a c o k rectus eſt ք fabricationẽ] ſecetur [per 23 p 1] ex angulo b d g [ recto maior eſt ex con-
cluſione
] æqualis ei:
quι ſit q d g: eſt igitur triangulũ f p k ſimile triãgulo q g d [ęquatus. n. eſt angu-
lus
s p k angulo b g d, & q d g angulo p k f:
reliquus igitur ad f ęquatur reliquo ad q ք 32 p 1, & ք 4 p. 1
d
6 triãgula f p k, q d g ſunt ſimilia] & erit angulus d q b ęqualis angulo k f s [ք 13 p 1.
3 ax. ] & trιãgulũ
d
q b ſimile triangulo k f s.
[totus. n. angulus p k s ęquatur toti b d g, ut patuit: & p k f ęquatur ipſi q d
g
ք proximã fabricationẽ:
ergo per 3 ax. reliquus f k s ęquatur reliquo q d b: & ք 32 p 1 tertius tertio.
Itaq
;
per 4 p. 1 d 6 d q b, k f s triangula ſunt ſimilia. ] Producatur d q, & [per 12 p 1] ducatur à puncto b
perpẽdicularis
ſuք ipſam:
quę ſit b z: erit [per 13 p 1] angulus b q z ęqualis angulo s f o & angulus b z
q
rectus, ęqualis angulo s o f:
& ita triãgulũ b q z ſimile triangulo s f o. Ducatur d z uſq; ad punctũ i:
& ſit z i ęqualis z d [per 3 p 1.
] Palã [è triangulorũ z q b, s o f: itẽ q d b, k f s ſimilitudine] quòd z q ad
q
b, & q b ad q d, ſicut o f ad f s, & f s ad f k [ideoq́;
per 22 p 5, ut z q ad q d, ſic o f ad f k] & ex hoc [per
18
p 5] z d ad q d, ſicut o k ad f k:
& ita [ſumendo antecedentiũ dupla per 15 p 5] i d ad q d, ſicut m k
ad
f k:
& ita [per 17 p 5] i q ad q d, ſicut m f ad f k: & [per 11 p 5] i q ad q d, ſicut b g ad g a [eſt enim per
fabricationẽ
m f ad f k, ſicut b g ad g a.
] Ducatur aũt linea b i: & ei æquidiſtãs d l: erit triangulũ l d q
ſimile
triãgulo b q i:
[ per 29 p 1 angulus q d l ęquatur angulo b i q, & per 15 p 1 d q lipſi b q i: itaq;
per
32 p 1 reliquus reliquo:
& per 4 p. 1 d 6 triãgula d q l, b q i erunt ſimilia] & ꝓportio i q ad q d, ſicut
i
b ad d l.
Et cum i z ſit ęqualis z d, & b z perpendicularis: erit [per 4 p 1] b d æqualis b i. Quare e-
rit
[per 7.
11 p 5] b d ad d l, ſicut b g ad g a. Ducatur à puncto d linea: quę ſit d h, æqualem tenens angu
lum
linea l d, angulo b g a:
& h l & d l concurrant: erunt [per 17 p 1] l h d, l d h minores duobus
rectis
:
& ita duo anguli a g h, d h g, eis ęquales, ſunt minores duobus rectis: quare [ք 11 ax. ] h d cõcur
ret
g a.
Dico quòd cõcurret in pũcto a. Palã [per 18 p 3] quòd angulus g d n rectus, eſt ęqualis duo
bus
angulis o c k & o k c:
[quia ęqualis eſt angulo m o c recto, ęquali eiſdẽ angulis per 32 p 1] & an-
gulus
o k c ęqualis angulo g d q:
per fabricationem] reſtat [per 3 ax. ] angulus q d n ęqualis angu-
157151OPTICAE LIBER V. lo o c k: & ita q d n medietas anguli b g a, & ita medietas anguli h d l [æquati angulo b g a. ] Sed [ք
3
p 6] angulus q d b eſt medietas anguli b d l:
quoniã ꝓportio b q ad q l, ſicut b d ad d l: triangulũ
d
l q ſit ſimile triangulo b q i [ex cõcluſo] & b d æqualis b i, [ut patuit.
] Reſtat ergo, ut angulus n d
b
ſit medietas anguli h d b:
& ita b d n æqualis n d h. Producatur g d ultra d a d punctũ f. Quia igitur
[per 18 p 3] anguli f d n, g d n ſunt recti:
ergo [ք 3 ax. ] reſtat b d f æqualis angulo h d g: Sed angulus
h
d g æqualis angulo f d a contrà poſito [per 15 p 1.
] Quare b d f æqualis f d a. Et ita d eſt punctũ re-
flexionis
[per 12 n 4.
] Ita dico: ſi a d cõcurrat a g in pũcto a: quod quidẽ ſic patebit. Ducatur [per
31
p 1] linea h t æquidiſtãs b d.
Palàm [è proximè demõſtratis] quòd angulus b d f æqualis eſt an-
gulo
h d g:
ſed [per 29 p 1] b d f eſt æqualis angulo h t d [ergo per 1 ax. h d g, h t d æquãtur. ] Quare
[per 6 p 1] h t erit æqualis h d.
Sed proportio b d ad h t, ſicut b g ad g h. [ſunt enim triangula b d g, h
t
g æquiangula:
quãdoquidẽ angulus ad g cõmunis eſt, & g h t æquatur g b d per 29 p 1: ideoq́; per
32
p 1 tertius tertio.
Quare per 4 p 6 habẽt latera æqualib. angulis oppoſita homologa. ] Igitur [per
7
p 5] proportio b d ad d h, ſicut b g ad g h.
Sed h d producta cõcurret g a [ut mõſtratũ eſt] & fiet
triangulũ
ſimile triangulo h d l:
habeant angulũ l h d cõmunẽ, & angulus h d l ſit æqualis angulo
h
g a [per fabricationẽ:
& per 32 p 1 reliquus reliquo. ] Igitur [per 4 p 6] proportio h d ad d l, ſicut h
g
ad lineã, ꝗ̃ ſecat h d ex g a:
& ꝓportio b d ad d l cõſtat ex ꝓportiõe b d ad d h, & d h ad d l [ratio. n.
extremorũ
cõponitur ex omnib.
ratiõib. intermedijs, ut oſtẽdit Theon ad 5 d 6. ] Igitur cõſtat ex b g
ad
g h, & g h ad lineã, ꝗ̃ ſecath d ex g a:
ſed b d ad d l, ſicut b g ad g a [ut patuit. ] Igitur ꝓportio b g ad
g
a cõſtat ex ꝓportionib.
b g ad g h & g h ad lineã, ꝗ̃ ſecat h d ex g a: ſed cõſtat ex ꝓportionib. b g ad
g
h, & g h ad g a.
Igitur g a eſt linea ꝗ̃ ſecat h d ex g a: & ita cõcurret ea in pũcto a. eſt ꝓpoſitũ.
40. Si radi{us} à uiſibili ſpeculo ſphærico cõuexo obliquè incidens, cum ſemidiametro eiuſdem an-
gulũ
maiorẽ recto coprehendat: non reflectetur ad uiſum ab illo incidẽtiæ puncto. 21. 22 p 6.
SI uerò angulus c k s fuerit maior recto. Dico, fiet reflexio ab aliquo pũcto ſpeculi ad
uiſum
.
Si enim dicatur, quòd poteſt: Sit d punctũ reflexionis: & producatur linea a d uſq; ad h
punctũ
in diametro b g.
Et [per 23 p 1] fiat angulus l d h æqualis angulo a g b: & producatur
cõtingens
n d y:
& fiat angu
82[Figure 82]c p p m o f k s s83[Figure 83]b e n h d a i z q u t y g ſ x lus q d n æqualis medietati
anguli
a g b.
Palàm, quòd
triangulũ
h d l ſimile eſt tri-
angulo
h g a [quia enim an-
gulus
h d l æquatus eſt an-
gulo
h g a:
& d h g eſt com-
munis
:
æquabitur per 32 p 1
tertius
tertio:
& per 4 p. 1 d
6
triangula erunt ſimilia.
]
Quare
proportio d h ad d l,
ſicut
h g ad g a:
ſed b d ad d
h
, ſicut b g ad g h:
pate-
bit
per æquidiſtantẽ h t ipſi
b
d.
[ſic enim triangula b g
d
, h g t fient æquiangula.
Et
h
d ęquatur ipſi h t.
Nam quia d per theſin eſt punctum reflexionis, & e g perpendicularis plano ſpe
culũ
in reflexionis puncto tãgenti per 25 n 4:
ęquabitur angulus b d e angulo a d e per 12 n 4: & per
29
p 1 b d e, id eſt a d e, id eſt ք 15 p 1 h d t ęquatur ipſi h t d:
Itaq; per 6 p 1 latus h d æquatur lateri h t. ]
Igitur
b d ad d l, ſicut b g ad g a [quia enim ex cõcluſo eſt, ut b d ad d h, ſic b g ad g h:
itẽ ut d h ad d l,
ſic
g h ad g a:
erit per 22 p 5, ut b d ad d l, ſic b g ad g a. ] Sed angulus b d e ſit æqualis angulo h d g:
[ex cõcluſo] erit angulus b d n medietas anguli b d h [ angulι n d e, n d g recti per 18 p 3, æquãtur
per
10 ax:
& b d e ipſi h d g: ergo per 3 ax. reliquus b d n reliquo h d n æquatur. Itaq; b d n dimidius
eſt
ipſius b d h.
] Sed n d q eſt medietas anguli h d l [eſt enim per fabricationẽ dimidius anguli a g b,
cui
æquatus eſt h d l.
] Igitur b d q medietas anguli b d l. Quare [per 3 p 6] proportio b q ad q l, ſicut
b
d ad d l.
Ducatur [ք 31 p 1] à pũcto b ęquidiſtãs d l: & ſit b i: & cõcurrat d q e a in pũcto i: [cõcur-
ret
aũt per lẽma Procli ad 29 p 1] & [ք 10 p 1] diuidatur d i in æqualia in pũcto z:
& ducatur b z: e-
rit
[ք 29.
15. 32 p 1. 4 p. 1 d 6] triangulũ b q i ſimile triangulo q d l. Igitur ut b q ad q l, ſic b i ad d l [at
oſtẽſum
eſt, ut b q ad q l, ſic b d ad d l:
ergo per 11 p 5 ut b i ad d l, ſic b d ad d l] & ita [per 9 p 5] b i ę-
qualis
b d:
& i q ad q d, ſicut m f ad f k: [eſt enim ob triangulorum b q i, q d l ſimilitudinem, ut i q ad
q
d, ſic b q ad q l:
& ut b q ad q l, ſic b i, id eſt, b d ad d l: & ut b d ad d l, ſic b g ad g a ex cõcluſo: & ut b g
ad
g a, ſic m f ad f k per fabricationẽ:
ergo per 11 p 5, ut i q ad q d, ſic m f ad f k] & ita [per 18 p 5] i d ad
q
d, ſicut m k ad f k:
& ita [ſumendo antecedentiũ dimidia per 15 p 5] d z ad q d, ſicut o k ad f k: & ita
[per 17 p 5] z q ad q d, ſicut o f ad fk.
Palàm, quòd b z eſt perpendicularis: [quia enim b i æquatur
b
d ex concluſo, & i z ipſi z d per fabricationem, & b z communis eſt:
erũt triangula i b z, d b z æqui-
angula
ք 8 p 1:
& angulus b z i æquabitur angulo b z d: ſuntq́; deinceps: Quare per 10 d 1 b z perpẽdi
cularis
eſt i d] ꝓducatur, donec cõcurrat d g in pũcto x:
quidẽ poſsibile eſt [per 11 ax. ] an-
gulus
d z x ſit rectus, z d x minor recto.
Et palã, ꝓportio b g ad g d, ſicut s p ad p k: [ք fabricatio-
nẽ
.
] ergo angulus c k s dicatur eſſe maior recto: dico, ſuք pũctũ k fiet maior recto, ք lineã
158152ALHAZEN cõcurrentẽ co in pũcto, à quo ducetur linea ad ck, trãſiens ք pũctũ f, retinẽs proportionẽ ad par
tẽ
p k, ſicut b g ad g d.
Quòd aũt hoc poſsibile, planum eſt: angulus q d n ſit æ qualis angulo k c o:
[eſt enim uterq;
dimidius duorũ æ qualiũ b g a, h d l, ut mõſtratũ eſt] erit angulus q d g æ qualis an-
gulo
cko.
[quia enim trianguli c o k angulus ad o rectus eſt: reliqui o c k, o k c æ quãtur uni recto ք
32
p 1:
ideoq́; ք 10 ax. angulo n d g recto per 18 p 3: & o c k æ quatur q d n: ergo per 3 ax. reliquus o k c
ęquatur
reliquo q d g.
] Fiat ergo ſuք pũctũ k angulus ęqualis b d q: & ponatur, quòd linea hũc angu
tenẽs, cõcurrat c o in pũcto s:
& ducatur s fp. Planũ eſt, angulus b z d rectus, ęqualis angu-
lo
s o k:
erit triangulũ b z d ſimile s o k [per proximã fabricationẽ. 32 p 1. 4 p. 1 d 6] & b z ad b d,
ſicut
o s ad s k, & b z ad z d, ſicut s o ad o k:
ſed q z ad q d, ſicut o f ad fk. [ex cõcluſo: & ք cõſectariũ 4
p
5, ut q d ad q z, ſic fk ad o f:
& per 18 p 5, ut z d ad q z, ſic o k ad o f: eſt autẽ ut b z ad z d, ſic s o ad o
k
:
& ut z d ad q z, ſic o k ad o f: ergo per 22 p 5, ut b z ad z q, ſic s o ad o f. Triangula igitur b z q, s o f
ſunt
æ quiangula per 6.
4 p. 1 d 6 ſimilia. ] erit ergo angulus z b q æ qualis angulo o s f: & angulus q b
d
æ qualis angulo f s k.
[per 3 ax. totus enim angulus o s k toti z b d æquatur, ob triangulorũ o s k, z
b
d ſimilitudinẽ demõſtratã.
] Quare triangulũ b g d ſimile triangulo s p k. [ angulus q d g æ-
qualis
oſtẽſus eſt angulo p k f:
& angulus f k s ęquatus eſt angulo b d q: totus igitur p k s toti b d g ę-
quatur
.
Itaq; per 32 p 1 reliquus reliquo. Suntigitur per 4 p. 1 d 6 triangula b g d, s p k ſimilia. ] Igitur
portio s p ad p k, ſicut b g ad g d.
[Quare ſi ad lineã b g, eiusq́; terminũ g, per ſemidiametrũ ſpecu
li
ſphęrici g u angulus æ quetur angulo s p k ſecũdo:
erit u punctũ reflexionis. Quia igitur an gulus
ad
p primus, maior eſt angulo ad p ſecũdo per 16 p 1:
perſpicuũ eſt è primò demõſtratis, uiſibile h à
duobus
pũctis ſpeculi d & u ad eundẽ uiſum reflecti, cõtra 29 n.
Itaq; angulus c k s, cuius beneficio
reflexionis
punctũ inueniendũ eſt, neceſſariò eſt obtuſus.
] Quod eſt propoſitũ. Amplius: impoſsi-
bile
eſt, ut duorũ angulorũ ſuper m o cõſtitutorum, ſit uterq;
maior recto. Si enim uterq; talium fue
rit
maior recto, cum ſuperidẽ centrum fiat angulus æ qualis angulo s k m:
fiet ſuperidẽ centrum a-
lius
angulus diuerſus ab iſto, quem efficit ſuper k m alia linea ſimilis s k:
& ita à puncto d, & ab alio
puncto
illius circuli fiet reflexio:
quod eſt impoſsibile: cum iam probatum ſit [29 n] quòd unum
uni
uiſui ſit reflexionis punctum:
& iam oſtenſum ſit, quomodo inueniri poſsit.
41. Viſibile à duob. ſpeculi ſphærici cõuexi pũctis ad utrũ uisũ reflexũ, unã habet imaginẽ. 34 p 6.
DVobus aũt uiſibus, licet duo ſint reflexiõis pũcta: tamẽ unica erit imago ſenſuali ſyllo giſmo,
& unus imaginis locus.
Et hoc probabimus, quãdo duæ lineæ à cẽtris. oculorũ ad cẽtrũ cir-
culi
ductę, ſunt æ quales.
Si ergo ſitus pũcti uiſi, reſpectu utriuſq; uiſus, ſit idẽ, ut lineæ à pun-
cto
uiſo ad cẽtra oculorũ, ſint æ quales:
facilis erit probatio. Quoniã
84[Figure 84]a b c p g l m g h o j k d e f diametriuiſuales ſecãt ex circulo arcus reflexionis, & tenẽt angulos
æquales
linea, à puncto uiſo ad cẽtrũ ſphæræ ducta, & arcus inter
hác
lineã & diametros uiſuales interiacẽtes, ſunt æquales.
[ enim
ex
theſi uterq;
uiſus æ quabiliter diſtet à uiſibili à ſpeculi cẽtro:
ducta
igitur perpẽdiculari incidẽtiæ:
fient duo triangula æ quilatera,
ideoq́
;
per 8 p 1 æ quiangula. Itaq; æ qualib. in cẽtro angulis æ quales
arcus
ſubtẽdẽtur per 26 p 3.
] Et ſi ſumãtur pũcta reflexionis: ſecũdũ
ſuprà
dictã probationẽ, arcus circuli interiacẽtes inter hæc pũcta, &
punctũ
circuli, eſt in perpẽdiculari, à puncto uiſo ducta:
erunt æ-
quales
:
[ propter utriuſq; uiſus æquabilẽ à uiſibili à ſpeculi
cẽtro
diſtãtiã:
perpẽdiculares per reflexionũ pũcta ductę, cõprehen-
dunt
perpẽdiculari incidẽtię æ quales angulos in cẽtro, quib.
per
26
p 3 æquales arcus ſubtẽduntur] facile patebit, iterata ſuperio-
re
probatione:
& hoc: ſiue pũcta reflexion is ſint in eadẽ ſuperficie re
flexionis
, ſiue in diuerſis:
erũttamẽ arcus illi æquales: & lineæ ductę
à
cẽtris oculorũ ad pũcta reflexionũ æquales:
& lineę à pũcto uiſo ad
eadẽ
pũcta, æ quales.
[Quia enim anguliab opticis diametris ex theſi
æqualibus
, & ſpeculi ſemidiametris cõprehenſi, æquales demõſtrati
ſunt
:
æquabũtur igitur ք 4 p 1 reflexionis incidẽtiæ lineæ inter
ſe
.
] Et lineæ à cẽtris oculorũ ad reflexionũ pũcta procedẽtes, neceſſariò ſe ſecabũt [per 11 ax: angu-
li
enim ք reflexionũ lineas in utroq;
uiſu facti, ſunt minores duob. rectis. ] Et euidẽs eſt ꝓbatio,
ſuper
idẽ punctũ perpẽdicularis à pũcto uiſo ductę, erit ſectio ambarũ linearũ reflexionis.
[ an-
gulorum
reflexionis oſtenſam æquabilitatem conſequitur æquabilitas angulorum incidentiæ per
12
n 4:
& anguli comprehenſi à lineis incidẽtię & perpendiculari æquales probati ſunt. Itaq; per 32
p
1 triangula comprehenſa à lineis incidentię, cõtinuatione linearum reflexionis, & communi per-
pendiculari
incidentię, ſunt ęquiangula.
Quare per 4 p 6, ut ſunt lineę incidentię, ſic ſunt cõtinua-
tiones
linearum reflexionis:
at illę ęquantur: igitur & . Itaq; in un o perpendicularis puncto con
currunt
.
] Et in hoc puncto utriq; uiſui apparebit imago: & una ſola. Quod eſt propoſitum.
42. In ſpeculo ſphærico conuexo puncta imaginis, punctis uiſibilis ſitu & ordine, in utro uiſu
reſpondent
. 35 p 6.
ESt aũt ordinatio imaginũ, ſicut ordinatio pũctorũ uiſorũ. Sienim in re uiſa ſumatur linea, à
cuius
capitib.
ducãtur duæ lineæ ad cẽtrũ ſphærę: fiet triangulũ, in quo cõtine buntur imagi-
nes
omniũ punctorũ illius lineæ.
Et ſi ſit in illa linea punctũ eiuſdẽ ſitus, reſpectu amborũ
uiſuũ
:
Imago puncti remotioris ab eo, erit in diametro remotiore ab eius diametro: & propinquio-
159153OPTICAE LIBER V.re. Etita obſeruatur ſitus partiũ in imaginibus, ſicut fuit in punctis uiſis. Sumpta aũt linea, in qua
eſt
punctũ eiuſdẽ ſitus:
quodlibet punctũ illius lineę eiuſdẽ ſitus erit, reſpectu duorũ oculorũ ſecũ-
modũ prędictũ:
& unicã habebit imaginẽ, propter æqualitatẽ angulorũ illius lineę lineis ui-
ſualibus
.
Si aũt ſumatur linea, quæ angulũ, quẽ cõtinent duæ lineæ à cẽtris oculorũ ad punctum ui
ſum
, diuidat per æqualia:
ſitus cuiuslibet puncti lineæ quãtumlibet productæ, eritidẽ utriq; uifui
ſicut
ſuit uni.
Et idẽ eſt probationis modus. Præter has duas lineas eſt ſumere aliã, eundem ob-
ſeruantem
ſitum.
Vnde, cum punctum uiſum comprehendatur in perpendiculari [per 3 n] cadet
imago
eius in diuerſis punctis illius perpendicularis, ſed imperceptibiliter à ſe remotis:
& imago
cuiuslibet
puncti à quotcunq;
uideatur oculis, ſemper obſeruat identitatem partis. Vnde apparet
unitas
imaginis, ſicut dictum eſt in uiſu directo [27 n 1] quòd formæ, licet in diuerſa cadant loca:

propter
tamen diſtantiã earum inſenſibilem diuerſiſicant apparentiam, niſi diuerſificent partẽ.

Similiter
hic, quando remotio puncti ab uno uiſu fuerit modicò maior, quàm ab alio:
eruntlocai-
maginum
imperceptibiliter remota.
Vnde apparent ſimul, & ex eis una imago compacta: quando-
quidem
imaginum loca aliquando non totaliter diſtant, ſed partialiter.
43. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ reſlexiõis & ſpeculi cylindracei cõuexi fuerit latus cylindri,
uel
circul{us}: loca, tum reflexionum tum imaginum eodem modo ſehabebunt, ut in ſpeculis pla-
no
& ſphærico conuexo. 42. 43 p 7.
IN ſpeculis columnaribus exterioribus aliquãdo linea cõmunis ſuperficiei reflexiõis & ſuperfi-
ciei
ſpeculi, eſt linea recta:
aliquãdo circulus: aliquãdo ſectio columnaris. fuerit linea cõmu-
nis
, linea recta:
erit locus imaginis in perpendiculari à puncto uiſo ducta ſuper ſuperficiem ſpe-
culi
, tantum diſtans à linea communi, quantum punctum uiſum ab eadem.
Et eadem eſt probatio,
quæ
dicta eſt in ſpeculo plano [11 n.
] Cum autem communis linea fuerit circulus: erit aliquando
imaginis
locus intra circulum:
aliquando extra: aliquando in ipſa circumferentia. Eius rei eadem
penitus
aſsignatio, quæ in ſpeculo exteriore ſphærico [22 n.
]
44. Siperpendicularis incidentiæ ſecetur à lineis: reflexionis, intra ellipſin (quæ est communis
ſectio
ſuperficierum reflexionis & ſpeculi cylindracei conuexi) & tangente in reflexionis pun-
cto
: erit ut tota perpendicularis adinferum ſegmentum, ſic ſuperum adintermedium. Et infe-
rum
mai{us} erit ſegmento lineæ reflexionis. 47.48 p 7.
SIuerò linea cõmunis fuerit ſectio colũnaris: dico, quòd imaginũ quędã ſunt intra ſpeculũ: quę
in ſuքficie ſpeculi:
quędã extra ſpeculũ: quę in ſingulari explanabũtur. Sit a b c ſectio colũ-
naris
:
b ſit pũctũ reflexionis: e pũctũ uiſum: d cẽtrũ uiſus: & [ք 12 p 11] ducatur à puncto b per-
pendicularis
ſuper ſuperficiẽ cõtingentẽ ſpeculũ:
quæ ſit g b q: & [ք 11 p 11] ducatur à puncto e per-
pendicularis
ſuper ſuperficiẽ, cõtingentẽ ſpeculũ:
quę ſit e k q: & linea cõtingẽs ſpeculũ in pũcto b:
ſit
t u:
linea cõtingẽs ſpeculũ in pũcto k: ſit k m. Dico, quòd duę perpẽdiculares g b q, e k q cõcurrẽt.
Ducãtur
lineę e b, d b:
& ducatur linea k b. Palàm, k m cadet in figurã e k b, & linea b t in figurã
eandẽ
[quia recta linea ſecãs angulũ trianguli, ſecat baſim angulo ſubtẽſam:
ſecus ſecaret angu
.
] Igitur b t ſecabite k: ſecetin pũcto t. Palàm, quòd angulus g b k eſt maior recto, & angulus e k b
ſimiliter
maior recto [quia g b q, e k q ſunt քpendiculares ipſis t u, k m.
] Quare [per 13 p 1. 11 ax. ] g b,
e
k cõcurrẽt.
Sit cõcurſus punctũ q. Similiter d b k maior recto: igitur d b, e k cõcurrẽt. Sit cõcurſus
punctũ
h.
Igitur h eſt locus imaginis [ք 4 n. ] Dico
85[Figure 85]e g d t m b u k h f q a c etiã, quòd proportio e q ad q h, ſicut e t ad th:
& etiã
quòd
q h eſt maior h b.
Ducatur [ք 31 p 1] h f æquidi
ſtãs
e b.
Palàm, quòd angulus e b t eſt ę qualis angulo
d
b u [ք 12 n 4:
] eſt igitur [ք 15 p 1. 1 ax. ] æqualis an-
gulo
t b h:
reſtat e b g æqualis angulo h b q: g b t, t
b
q ſint recti.
igitur t b diuidat angulũ e b h ք æ-
qualia
:
erit [ք 3 p 6] et ad t h, ſicut e b ad b h: Sed an-
gulus
e b g eſt æqualis angulo h ſb [ք 29 p 1:
] quare
h
f, h b ſunt æqualia.
[angulus enim e b g ęqualis con
cluſus
eſt angulo h b f:
itaq; anguli h f b, h b f æquan-
tur
:
quare ք 6 p 1 latera h f, h b ęquantur: ergo ք 7 p 5,
ut
e t ad th, ſic e b ad h f] Sed e b ad h f, ſicut e q ad q h
[ք 4 p 6:
ꝗa enim h f parallela ducta eſt ipſi e b: ſunt
trιangula
e b q, h f q æquiãgula ք 29.
32 p 1. ] Erit ergo
[per 11 p 5] et ad th, ſicute q ad q h.
eſt propoſi-
.
Et ex hoc: ſit ꝓportio e q ad q h, ſicut e b ad h
f
[& h f æquetur ipſi h b:
erit ք 7 p 5, e q ad q h, ſicute
b
ad b h] & e q ſit maior e b [ք 19 p 1:
ꝗa angulus e b q recto maior eſt] erit [ք 14 p 5] q h maior h b
Quod
eſt ꝓpoſitũ.
Palàm exhoc, quòd ſi ſuper ſectionẽ a b c ducatur քpendicul aris ſuք ſuperficiẽ
cõtingentẽ
ſectionẽ:
cõcurret g b. Et hęc quidẽ patẽt, cũpunctũ uiſum fuerit in քpẽdiculari
uiſuali
.
Palàm enim ex ſuperioribus [19 n] quòd unius ſolius pũcti forma ք perpẽdicularẽ accedit
ad
ſpeculũ, & ſecũdũ eundẽ reflectitur.
Et eſt pũctũ քpendicularis, exiſtẽs in ſuքficie uiſus: punctũ
enim
ultra uiſum ſumptũ poteſt reflecti ſuք hãc քpendicularẽ:
ꝗa põt accedere ad ſpeculũ ſu
160154ALHAZEN per perpendicularẽ, propter prædictã ibidẽ rationẽ. Et ſimiliter non poterit reflecti ab alio puncto
ſpeculi
, quã à puncto perpendicularis huius:
quia accideret duas perpẽdiculares cõcurrere, & effi-
ficere
triangulum, cuius duo anguli recti, ſicut ſuprà patuit.
45. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculi cylindracei cõuexi fuerit ellipſis: imago
uiſibilis
obliquè reflexi, aliâs in ſuքficie ſpeculi: aliâs intra: aliâs extra ſpeculũ uidebitur. 49 p 7.
AMplius: ſumatur ſectio columnaris: & ſumatur in ea punctũ a: & ducatur contingens ſectio-
nẽ
:
quæ ſit e a t: & ſumatur perpendicularis ſuper a tintra ſpeculũ: quę ſit d a. Palàm, quòd d
a
diuidit ſectionẽ in duas partes, in quarũ utraq;
eſt punctũ unicũ, cuius puncti linea cõtin-
gens
, erit æ quidiſtans a d.
Sit ergo aliud punctũ g, cuius cõtingens cõcurrat linea a d in puncto
h
:
& ducatur perpendicularis ſuper hãc cõtingentẽ: quæ ſit q g: & hæc quidẽ neceſſariò cõcurret
h
d, ſicut oſtenſum eſt in præcedente figura [eſt enim angulus q g h per fabricationẽ rectus:
ergo q
g
a maior eſt recto:
& ob id h a g recto maior eſt. Itaq; per 13 p 1 d g a, d a g ſunt minores duobus re-
ctis
.
Quare per 11 ax. q g, h a cotinuatæ cõcurrent. ] Sit concurſus in puncto d: & ducatur linea g a
uſq
;
ad p: & ducatur linea q a. Igitur angulus q a h aut eſt æqualis angulo h a p: aut maior: aut mi-
nor
.
Sit ęqualis. Procedet igitur forma puncti q ad
86[Figure 86]s f h q n x r p l z u t m a b o e g k d a, & reflectetur ad p [per 12 n 4] quod uiſus ſit:
&
locus
imaginis erit punctũ ſectionis columnaris,
ſcilicet
g [per 4 n.
] Si uerò ſupra punctum q ſuma
tur
aliquod punctũ, ut punctũ f:
erit quidẽ angulus
f
a h minor angulo h a p [quia angulus h a p æqua-
tur
h a q, qui per 9 ax.
maior eſtangulo h a f. ] Fiat ei
æqualis
n a h:
cõcurret quidẽ n a cũg q [per 11 ax.
ut
antea] intra columnã.
[quia punctũ n ſublimi-
us
eſt puncto p.
] Sit in puncto k. Palã ergo, quòd
imago
puncti f erit in puncto k [per 4 n] & imagi-
nes
omniũ punctorũ lineæ q fultra punctũ q, intra
columnã
.
Si uerò inter q & t ſumatur punctum ali-
quod
:
ut punctũ r: erit angulus r a h maior angulo
h
a p [quia h a p æquatur h a q, quo angulus h a r
maior
eſt per 9 ax.
] Fiat ei ęqualis h a m. Palàm,
m
a cadet ſupra lineã g q, & extra ſectionem [ e-
nim
linea p a (quæ h a cõtinet angulũ æqualem
h
a q) cõcurrat ſectione in puncto g:
& punctũ m ſit inferius puncto p: linea igitur m a cõtinua-
ta
cõcurret g q extra ſectionẽ.
] Sit in pũcto o. Erit igitur imago r in pũcto o [per 4 n. ] Et omniũ
punctorũ
inter t, q interiacentiũ imagines, erũt extra ſectionẽ inter o & g.
Siuerò angulus q a h fue
rit
minor angulo h a p:
ſecetur ex eo æqualis: & ſit h a n. Palàm, quòd imago q erit in puncto k: & o-
mniũ
punctorũ ſuperiorũ imagines erũt intra ſectionẽ.
Si uerò inferius ſumatur r punctũ, ut angu-
lus
r a h ſit ęqualis angulo h a p:
erit imago r in ſectione: & oẽs inter r & q intra: oẽs inter r & t extra.
Si
uerò angulus q a h fuerit maior angulo h a p:
fiat ei æqualis h a m. Palàm, quòd m a ſecabit ſectio
nẽ
:
[quia e a t tangit] & ſecet in puncto b: & ducatur cõtingẽs ſuper punctũ b: quę cõcurret d h,
utin
puncto l [ducta enim recta d b:
erit angulus d b l rectus, & b d lacutus: itaq; tãgens ſectionẽ in
pũcto
b cõcurret d h per 11 ax.
] eritq́; [per 17 p 1] angulus d l b acutus, & angulus h l b obtuſus:
[per 13 p 1] & l b cõcurrẽs h g faciet ea acutũ [per 32 p 1:
quia angulus h l b eſt obtuſus. ] Duca
tur
perpẽdicularis à pũcto b ſuper l b:
quę ſit s b: ſecabit quidẽ h g, utin pũcto x: & faciet angulũ a-
cutũ
ea [per 15 p 1] quoniã angulus cõtrapoſitus ſimiliter erit acutus [ք 32 p 1:
quia angulus ad b
rectus
eſt] & h g ſecat q a:
ſit punctũ ſectionis u: & facit acutũ angulũ ea ſuper punctum u [cum
enim
h g cõcurrat cum q a:
& q a cum fd, & angulus h g q ſit rectus: erit per 32 p 1 angulus q u g acu-
tus
.
] Quare s b & q u concurrunt [quia enim angulis s x h, qu g acutis cõcluſis æquãtur anguli ad
uerticẽ
per 15 p 1.
Ergo per 11 ax. q u & s b cõcurrũt. ] Sit cõcurſus in z. Palàm ergo, quòd forma pun
cti
z mouebitur ad ſpeculũ per z a, & reflectetur per a m:
& locus imaginis, b: & imagines punctorũ
lineæ
z s ultra z, erunt intra ſectionẽ:
& punctorũ citra z, extra ſectionem. Quod fuit propoſitum.
46. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexiõis & ſpeculi cylindracei conuexi, fuerit lat{us} cylindri,
uel
circul{us} baſib. parallel9: ab uno pũcto unũ uiſibilis pũctũ ad unũ uisũ reflectetur. 26. 27 p 7.
AMplius: ab uno ſolo pũcto ſpeculi colũnaris fit reflexio ad cẽtrũ uiſus: utpote pũctũ b refle-
ctatur
ad a à pũcto g.
Dico, quòd reflectetur ad ipſum ab alio puncto ſpeculi, quã à pũcto
g
.
Quoniã, ſi in ſuperficie reflexionis, quæ eſt a b g, ſit totus axis ſpeculi: erit linea cõmunis
ſuperficiei
ſpeculi & ſuperficiei reflexionis linea lõgitudinis ſpeculi [per 29 n 4.
] Et in ſuperfi-
cie
reflexionis ſit cẽtrũ uiſus, pũctũ uiſum, punctũ reflexiõis, & punctũ axis, in cadit perpẽdicu
laris
:
[per 23. 34 n 4] una ſola ſuperficies ſumi poteſt, in qua ſit linea illa longitudinis, axis, & pun-
cta
a, b, g.
Quare non poteſt ſieri reflexio ad a, niſi ab aliquo puncto lineę longitudinis: ſed iam pro-
batũ
eſt [51 n 4 generatim de quolibet ſpeculo, & 14 n ſpeciatim de ſpeculo plano] quòd poteſt
fieri
reflexio ad a ab alio puncto, quã à puncto g.
Quare in hoc ſitu ab uno ſolo pũcto ſpeculi fit ad
a
reflexio.
Si uerò ſuperficies a b g ſit æquidiſtans baſi colũnæ: erit linea cõmunis, circulus æquidi-
161155OPTICAE LIBER V. ſtans baſi [per 5 th Sereni de ſectione cylindri. ] Et iam patuit [29 n] quòd ab alio pũcto illius cir-
culi
non poteſt fieri ad a reflexio.
Et ſi ab alio
87[Figure 87]a q k b f l n g c e l d h puncto ſpeculi fiat reflexio perpẽdicularis du
cta
à puncto illo, cadet orthogonaliter ſuper
axẽ
.
[ per 34 n 4 perpẽdicularis illa in-
tus
cõtinuata fiat diameter circuli baſibus pa
ralleli
:
erit per 21 d 11. 29 p 1 ad axem perpendi
cularis
] & ſecabit lineã a b in puncto aliquo.

À
pũcto illo ducatur linea ad axem in ſuper-
ficie
, æquidiſtante baſi colũnæ:
erit quidẽ or-
thogonalis
ſuper axem [per 21 d 11.
29 p 1. ] Et
ita
duæ perpẽdiculares efficient axe trian-
gulum
, cuius duo anguli ſunt recti:
quod eſt
impoſsibile
[& contra 32 p 1.
] Palàm ergo, quòd in hoc ſitu non reflectetur b ad a, niſi à puncto g.
47. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei conuexi fuerit elli-
pſis
: ab uno puncto unum uiſibilis punctum ad unum uiſum reflectetur. 28 p 7.
SIuerò ſuperficies a b g ſecet ſpeculũ ſectione columnari: dico, quòd à ſolo pũcto g fit reflexio.
Ducatur
à puncto a ſuperficies æquidiſtans baſi columnæ:
[ductis nimirũ duabus perpen di-
cularibus
ſuper axem ſe interſecãtibus:
una quidẽ à puncto a per 12 p 1: altera uerò ab axis pun
cto
, in quod illa cadit per 11 p 1.
Sic enim axis, qui per 21 d 11 eſt perpendicularis baſi: erit per 4 p 11
perpendicularis
plano ductarũ perpen diculariũ.
Itaq; per 14 p 11 baſis & hoc planũ erũt parallela]
quæ
ſit e z i:
& à puncto g ſimiliter ſuperficies æquidiſtans baſi ſpeculi: in qua ducatur ab axe linea
ad
pũctũ g:
quæ ſit t g: erit quidẽ perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ, cõtingẽtẽ ſpeculũ in pũcto g [per
34
n 4:
quia eſt diameter circuli baſibus cylindri paralleli] & cõcurrat a b in puncto k [cõcurret
aũt
:
quia diuidit angulũ a g b] & ducatur à puncto g linea lõgitudinis ſpeculi: [educto nẽpe plano
per
axem & per rectã, ipſo à puncto g utlibet cõcurrentẽ:
erit enim huius plani & cylindraceæ ſu
perficiei
cõmunis ſectio latus cylindri per 21 d 11] quæ ſit g z:
& ſit axis t q: & à puncto b perpẽdicu
laris
ducatur ad ſuperficiẽ e z i:
quę ſit b h: & ducãtur lineę a z, h z: & ducatur à pũcto z in ſuperficie
illa
ad axem linea, quæ ſit z q:
erit quidẽ perpẽdicularis ſuper axem [per 3 d 11] axis ſit perpẽdi-
cularis
ſuper hãc ſuperficiẽ [per 21 d 11] & erit perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ, cõtingentẽ ſpeculũ
in
puncto z [ut paulò antè oſtẽſum eſt] & cõcurrat linea a k in pũcto l.
[cõcurret uerò, quia ſe-
cat
angulũ a z h.
] Dico, quòd forma puncti h reflectetur ad a, à puncto z. Ducatur à pũcto a æ quidi-
ſtãs
lineę k g:
quę ſit a m: quę quidẽ cõcurret b g. [per lẽma Procli ad 29 p 1. ] Sit cõcurſus in pun
cto
m.
Palàm [per 6 p 11] quòd g z eſt æquidiſtãs lineæ b h: utraq; ſit orthogonalis ſuper ſuperfi
ciẽ
æquidiſtantẽ baſibus colũnæ.
Quare [per 7 p 11] linea b g m eſt in ſuperficie harũ linearũ. Igitur
tria
pũcta m, z, h ſunt in hac
88[Figure 88]a ſ f K b h d z g e s n q o t m i pſuքficie.
Sed iterũ a m eſt æ-
quidiſtans
k g [per fabrica-
tionẽ
] & l z æquidiſtãs k g:

quoniã
g z æquidiſtãs t q &
inter
ſuperficies æquidiſtan
tes
.
[ per 21 d 11 latus z g &
axis
q t paralleli & æquales,
circulis
oppoſitis & paral-
lelis
terminantur, in quibus
ſemidiametritg
, q z ſunt pa
rallelę
per 33 p 1:
& t g conti-
nuata
eſt in k.
] Igitur l z æ-
quidiſtãs
a m [ք 30 p 1:
ſunt
enim
m a, z l eidẽ t g k paral-
lelæ
.
] Quare ſunt in eadem
ſuperficie
[per 35 d 1] & in ea eſt linea a h [per 7 p 11:
quia cõnectit m a, z l parallelas. ] Igitur in hac
ſuperficie
ſunt tria puncta, m, z, h:
& patuit, quòd ſint in ſuperficie b m h: igitur ſunt in linea cõmu
ni
his duabus ſuperficiebus.
Igitur [per 3 p 11] h z m eſt linea recta. Palàm igitur, cum g ſit punctum
reflexionis
:
erit [per 12 n 4] angulus a g k æqualis angulo k g b: & ita [per 29 p 1. 1 ax. ] ęqualis an-
gulo
a m g:
ſed [per 29 p 1] eſt æqualis m a g: quia coalternus. Igitur [per 6 p 1] a g, m g ſunt æ qua
les
.
Sed quoniam g z eſt orthogonalis ſuper quãlibet lineã ſuperficiei z a h: [per 3 d 11] erit quadra
m g æquale quadratis m z, g z [per 47 p 1] erit igitur a z æqualis m z [Nam propter eandẽ cauſ-
ſam
quadratum a g æquatur quadratis a z, g z:
at quadrata a g, m g æquãtur: quia ipſorum latera a g,
m
g æquãtur:
communi igitur quadrato g z ablato, reliquum quadratũ a z ęquabitur quadrato m z:
quare
ipſorũ latera m z, a z ęquabuntur.
] Quare [per 5 p 1] angulus a m z eſt æqualis angulo m a z:
ſed
[per 29 p 1] angulus a m z eſt æqualis angulo l z h:
& angulus z a m eſt æqualis l z a: quia coal-
ternus
.
Igitur angulus a z l eſt æqualis angulo l z h. Quare forma puncti h accedẽs ad punctũ z, re-
162156ALHAZEN flectetur ad punctum a. [per 12 n 4. ] Si ergo dicatur, quòd ab alio puncto, quàm à puncto g, poteſt
forma
b reflecti ad a:
illud aliud punctũ aut erit in linea lõgitudinis, quæ eſt g z: aut in alia. Si eſt in li
nea
g z:
ducatur ab eo perpẽdicularis: quę neceſſariò ſecabit lineã a k [quia ſecar angulũ lineis inci
dẽtię
& reflexionis cõprehenſum, ut patet per 13 n 4] & [per 28 p 1] erit æquidiſtãs lineę a m:
& li-
nea
ducta à puncto b ad illud punctũ neceſſariò cõcurret a m:
[per lemma Procli ad 29 p 1] & e-
rit
punctũ illud, & punctũ m in eadẽ ſuperficie:
& linea illa aut cadet ſuper pũctũ m: autſuper aliud.
Si
ſuper punctũ m:
erit ducere à puncto b ad punctũ m duas lineas rectas: quod eſt impoſsibile. [ſic
enim
duę rectę lineę ſpatiũ cõprehenderẽt cõtra 12 ax.
] Si aũtad aliud punctũ lineę a m: ducatur à
puncto
illo linea ad punctũ z:
& probabitur, quòd hęc linea h z facit lineã rectã, ſicut probatũ eſt
de
linea z m:
& ita à puncto h erit ducere duas lineas rectas, per punctũ z trãſeuntes in diuerſa pun-
cta
lineę a m cadẽtes:
quod eſt impoſsibile [& cõtra 1 p 11: hocq́; modo duarü rectarũ linearũ eſſet
cõmune
ſegmentum contra lineę rectę definitionẽ.
] Palàm ergo, quòd à nullo puncto lineę g z, niſi
à
g, poteſt b reflecti ad a.
Si dicatur, quòd à puncto extra hãc lineam ſumpto: ducatur ſuper punctũ
illud
linea longitudinis ſpeculi:
[per 7 th. Sereni de ſectione cylindri] & à puncto circuli e z i, in
quod
cadit hęc linea, probabitur h reflecti ad a ſecundũ ſuprà dictã probationẽ:
ſed probatũ eſt.
quòd
h à puncto z reflectitur ad a.
Etita impoſsibile: [quia ita à duobus ſpeculi punctis forma e-
iuſdem
uiſibilis ad eundem uiſum reflecteretur, contra 51 n 4, & 29 n.
] Reſtat ergo ut à ſolo puncto
ſpeculi
reflectatur b ad a.
Quod eſt propoſitum.
48. Si communis ſectio ſuperſicierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei conuexi fuerit elli-
pſis
: uiſu & uiſibili datis, punctum reflexionis inucnire. 29 p 7.
AMplius: dato pũcto b, quod reflectatur ad a: erit in uenire punctũ reflexionis: & hoc patebit
per
reuolutionẽ prędictę probationis.
Ducatur à puncto a ſuperficies æquidiſtãs baſi colu-
mnę
:
quę quidẽ ſecabit columnã ſuper circulũ: [per 5 th. Sereni de ſectione cylindri] qui ſit
e
z i:
& ducatur à puncto b perpẽdicularis ſuperhãc ſuperficiẽ: quę ſit b h: & inueniatur in hac ſu-
perficie
punctũ, à quo fit reflexio h ad a:
[ut traditũ eſt 31 uel 39 n] quod ſit z: & à puncto z ducatur
linea
longitudinis:
[per 7 th. Sereni de ſectione cylindri] quę ſit z g: & à pũcto z perpẽdicularis z
l
:
& huic æquidiſtãs à pũcto a: quę ſit a m: & etiã linea h z producatur, quouſq; cõcurrat cũea: [con
curret
uerò per lemma Procli ad 29 p 1] & ſit cõcurſus in pũcto m:
& à pũcto m ducatur linea ad b:
quę
neceſſariò ſecabit lineã z g:
ſit in eadẽ ſuperficie ea: quoniã b h ſit æquidiſtãs g z: [per
6
p 11:
eſt enim utraq; ipſarũ perpẽdicularis circulo e zi] erit h z m in ſuperficie illarũ: [per 7 p 11:
quia
cõnectit parallelas] & ita b m in eadẽ:
quę, ſi ſecuerit z g in puncto g: erit g punctum reflexio-
nis
:
quod quidem, ſi reuoluas probationem prædictam, uidere poteris.
49. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi conici conuexi fuerit lat{us} coni:
locatum
reflexionum tum imaginum eodem modo ſe habebunt, ut in ſpeculo plano. 42 p 7.
IN ſpeculis exteriorib. pyramidalibus, ſi linea cõmunis ſupficiei reflexiõis & ſpeculi, fuerit linea
lõgitudinis
ſpeculi:
erit locus imaginis, ſicut aſsignatus eſt in ſpeculis planis. Et eadẽ eſt ꝓbatio.
50. Cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexiõis et ſpeculi conici cõuexi eſt circul{us}. 12 p 7. Idẽ 41 n 4.
QVòd aũt poſsit eſſe linea cõmunis, circulus: palàm per hoc: q đ ſuperficies reflexionis or
thogonalis
eſt ſuper ſuperficiẽ, cõtingentẽ ſpeculũ in pũcto reflexionis [per 13 n 4] & cir-
culus
neceſſariò eſt æquidiſtans baſi.
[per cõuerſionẽ 4 th 1 conicorũ Apollonij] Superfi-
cies
ergo hęc æquidiſtãs baſi, erit orthogonalis ſuper ſuperficiẽ, cõtingentẽ ſpeculũ.
[Nam pla-
tangẽs conũ, tangit in latere per 35 n 4, ad baſim & circulũ ipſi parallelũ obliquo:
quia eſt latus
trianguli
acutanguli facti à plano conũ per uerticẽ ſecante, per 3 th 1 conicorũ Apollonij.
Quare cir
culus
erit extra reflexionis ſuperficiem:
neq; idcirco uiſibile ab ipſo ad uiſum reflectetur. ]
51. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ reflexiõis & ſpeculi conici cõuexi fuerit ellipſis: imago uiſibilis
obliquè
reflexi, aliâs in ſuperficie ſpeculi: aliâs intra: aliâs extra ſpeculũ uidebitur. 49 p 7.
SI uerò cõmunis linea fuerit ſectio pyramidalis: imagines quędam erunt in ſuperficie ſpeculi:
quędã
intra ſpeculũ:
quędã extra. Etidẽ eſt aſsignationis modus, qui fuit in ſpeculo columna-
ri
exteriore:
[44 n] & eadẽ ꝓbatio. Et (ſicut eſt in colũnari exteriore) [44 n] penperpẽdi
cularẽ
uiſualẽ reflectetur forma ad oculũ, niſi pũcti ſuperficiei oculi tãtũ:
& hoc ab uno ſolo ſpe-
culi
pũcto:
& locus imaginis eius erit cõtinuus locis aliarũ imaginũ, ſicut patuit ſuperius [44 n. ]
52. Si à puncto in communi ſectione ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi conici conuexi dato, re
flexio
fiat: poſſunt uiſ{us} & uiſibile ſic collocari, ut ab eodem puncto, tanquam puncto circuli ba-
ſi
paralleli ad uiſum reflexio fiat. 32 p 7.
REſtat in his ſpeculis declarare: quòd ab uno ſolo puncto eius fiat reflexio: quod ſic patebit.
Sit
uiſus a:
b punctũ uiſum: g punctũ reflexionis: & ducatur ſuper punctũ g ſuperficies æqui
diſtãs
baſi:
[ductis nimirũ duabus perpẽdicularibus ſuper axem ſe interſecãtibus: una qui-
dẽ
à reflexionis puncto per 12 p 1:
altera uerò ab axis puncto, in quod illa cadit, per 11 p 1. Sic enim
axis
, qui per 18 d 11 perpendicularis eſt baſi:
erit per 4 p 11 perpendicularis plano ductarũ perpendi
culariũ
.
Quare per 14 p 11 baſis & hoc planũ erunt parallela] quę quidẽ ſecabit pyramidẽ ſuper cir-
163157OPTICAE LIBER V. culum [per 4 th. 1 conicorũ Apollonij] ſit p g: & ducãtur lineę a g, b g, a b: & à pũcto g ducatur ad
cẽtrũ
circuli linea:
ſit g t: & uertex pyramidis ſit e: à quo ducatur axis: erit e t. [per 3 d 1 coni. A-
pol
.
] Et ducatur [per 12 p 11] perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ, cõtingentẽ fpeculũ in pũcto g: ſit h
g
:
diuidat angulũ a g b per æqualia, [per 13 n 4] cadet ſuper a b: pũctũ caſus ſit z. Et à uertice py
ramidis
ducatur linea lõgitudinis ſpeculi ad punctũ g:
[educto nẽpe plano per axem, & perrectã à
puncto
g, ipſo utlibet cõcurrentẽ:
cõmunis enim fectio huius plani & conicæ ſuperficiei erit la-
tus
coni, ք 18 d 11, uel 3 th.
1 coni. Apol. ] quę ſit e g: cui lineæ ducatur æquidiſtãs à pũcto a: [per 31 p 1]
quę
neceſſariò ſecabit ſuperficiẽ circuli g p:
[ſi enim circulũ diametro infinitè extẽſum cogites:
diameter
ſecãs e g conilatus, ſecabit etiã rectã lateri parallelã, per lẽma Procli ad 29 p 1.
Quare eadẽ
parallela
circulũ ipſum quoq;
ſecabit] ſecet in pũcto n: & ſit n a. Similiter à pũcto b ducatur æqui-
diſtãs
eidẽ e g, ſcilicet b m:
quę ſecet ſuperficiẽ p g in pũcto m. Et à pũcto n ducatur ę diſtãs ipſi g t:
quę
ſit n f:
& ducãtur lineæ n g, m g, n m. Palàm, quòd t g ſecabit m n: [per lẽma Procli ad 29 p 1] ſe-
cetin
pũcto q.
Palàm etiã, quòd m g ſecabit n f: ſecet ei æquidiſtãtẽ: ſit pũctũ ſectionis f. Et à pun
cto
a ducatur æquidiſtãs h z:
quę ſit a l. Palàm [per lẽma Procli ad 29 p 1] quòd b g cõcurret a l:
ſit
cõcurſus l.
Deinde ducatur linea cõmunis ſuperficiei,
89[Figure 89]f d a e p t m f k h i g z o q n b cõtingẽti ſpeculũ in puncto g, & ſuperficiei circuli p g:

ſit
g o.
Palàm [per 18 p 3] quòd erit orthogonalis ſuper
g
t:
& ſimiliter [ք 29 p 1] ſuper n f. Sumatur etiã linea cõ-
munis
ſuperficiei, cõtingẽti ſpeculũ, & ſuperficiei reflexi
onis
:
quę ſit g d: quidẽ ſecet g h, ſecabit a l. [per lẽma
Procli
ad 29 p 1.
] Sit punctũ ſectionis d: & erit orthogo-
nalis
ſuper a l.
[Quia enim h g perpẽdicularis eſt plano,
tãgẽti
ſpeculũ in pũcto reflexionis g, ք fabricationẽ:
erit
ք
3 d 11 perpẽdicularis rectæ lineæ g d ipſam in puncto g
tãgẽti
.
Et quoniã a l, h z ſunt parallelę, ք fabricationẽ: erit
g
d perpẽdicularis ipſi a l per 29 p 1.
] Palàm ex prędictis,
quoniã
n f eſt æquidiſtãs g t, & a l ęquidiſtãs g h:
igitur [ք
15
p 11] ſuperficies, in qua ſunt n f, al, eſt ęquidiſtãs ſuper-
ficiei
g t h:
ſed linea e g æquidiſtat b m [ք fabricationẽ]
quare
ſunt in eadẽ ſuperficie [ք 35 d 1] ſuperficies ſecat
preędictas
æquidiſtãtes:
unã ſuper lineã e g: aliã ſuper li-
neã
fl.
Quare [ք 16 p 11] fl eſt æquidiſtãs e g: ſed a n æqui
diſtat
eidẽ.
Igitur [ք 30 p 1] fl eſt æquidiſtãs an. Verũ ſu
perficies
cõtingẽs ſpeculũ in pũcto g, ſecat ſuperficies e-
aſdẽ
æquidiſtãtes:
unã in linea e g: aliã in linea o d. Igitur
[ք 16 p 11] o d eſt æquidiſtãs e g.
Igitur [ք 30 p 1] eſt æ ꝗ-
diſtãs
a n & l f.
Et à pũcto f ducatur linea æ quidiſtãs l a,
ſecãs
d o in k, & a n in i:
ergo f k æqualis l d, & k i æqualis
d
a.
[ք 34 p 1. ] Quare erit portio a d ad d l, ſicut n o ad
o
f.
[ ք 7 p 5 eſt, ut a d ad d l, ſic i k ad k f: ſed ք 2 p 6, ut
i
k ad k f, ſic n o ad o f:
ergo ք 11 p 5, ut a d ad d l, ſic n o ad o
f
.
] Palã etiã, quòd angulus b g z æqualis eſt angulo z g a: [recta enim linea g z bifariã ſecat angulũ a
g
b, ut patuit] & etiã angulo g l a:
[interiori & oppoſito per 29 p 1] & etiã angulo g a l: [alterno ք 29
p
1.
] Quare [per 1 ax. ] g a l, g l a ſunt æquales: & [ք 6 p 1] g a, g l æquales: & g d քpẽdicularis ſuper
al
:
[per cõcluſionẽ] erit [per 26 p 1] a d æqualis d l. Erit igitur n o ęqualis o f: [demõſtratũ enim eſt,
ut
a d ad d l, ſic n o ad o f:
& alternè, ut a d ad n o, ſic d l ad o f: ſed a d æquatur ipſi d l: ergo ք 14 p 5 n o
æquabitur
ipſi o f] & g o perpẽdicularis ſuper n f:
[parallelæ enim ſunt n f, g t ք fabricationẽ, & g o
perpẽdicularis
eſt ipſi gt per 18 p 3:
ergo per 29 p 1 g o eſt perpendicularis ipſi n f: ideoq́; angulus ad
o
uterq;
rectus eſt] erit [per 4 p 1] angulus o f g ęqualis angulo o n g. Erit igitur angulus n g q ęqua
lis
angulo m g q.
[ t q, f n ductę ſint parallelę: æquabitur ք 29 p 1 angulus m g q angulo n f g: ք
æqualis
cõcluſus eſt ipſi f n g:
æquali angulo n g q alterno per 29 p 1. Quare anguli m g q, n g q inter
ſe
ęquãtur.
] Igitur [per 12 n 4] à puncto circuli p g, quod eſt g, poteſt punctum m reflecti ad n,
impediente
pyramide.
[Hęc concluſio uidetur repugnare 41 n 4 & 50 n, quibus demonſtratum eſt
communem
ſectionem ſuperficierum reflexionis & ſpeculi conici cõuexi non eſfe circulum.
Qua-
re
punctum g circuli p g, à quo hic reflexio fieri concluditur, intelligendum eſt punctum circuli,
qui
eſt communis ſectio ſphæræuel cylindri, quos mens intra conum fingit ac concipit.
]
53. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis, & ſpeculi conici cõuexifuerit latus conicũ:
ab
uno puncto unum uiſibilis punctum ad unum uiſum reflectetur. 33 p 7.
DIco igitur, quòd punctũ b à ſolo g reflectitur ad a. Si enim dicatur, quòd ab alio pũcto poteſt
reflecti
:
illud aut erit in linea lõgitudinis: quę eſt e g: aut . Sit in ea: & ſit x: & ab eo ducatur
perpẽdicularis
ſuper ſuperficiẽ, cõtingẽtẽ ſpeculũ in pũcto illo:
[per 12 p 11] quidẽ perpẽdi-
cularis
, erit [ք 6 p 11] ęquidiſtãs z g:
& ita [per 30 p 1] æquidiſtãs a l. Igitur a l eſt in ſuperficie reflexio-
nis
huius perpẽdicularis:
[per 35 d 1] & eſt ſimiliter in ſuperficie reflexionis perpẽdicularis z g: [ք
35
d 1:
parallela enim ducta eſt a l ipſi z g] igitur illæ duæ ſuperficies reflexiõis ſecãt ſe ſuper lineam
164158ALHAZENal: ſed ſecãt ſe ſuper pũctũ b: [quia uiſibile eſt in qualibet reflexionis ſuperficie ք 23 n 4] eſt im-
poſsibile
.
Quoniã b eſt in linea a l: patet ք hoc: quoniã fl æquidiſtat b m. [ut patu it proximo
numero
per fabricationẽ & 30 p 1.
] Reſtat ergo, ut à nullo pũcto lineæ e g, pręterquã à g, poſsit re-
flecti
b a d a.
Si aũt ab aliquo pũcto extra lineã e g: ſit illud u: & ducatur linea lõgitudinis e u o: & ſu-
matur
ſuperficies æquidiſtãs baſi, trãſiẽs ք pũctũ u.
[ut dictũ eſt proximo numero. ] Palã, quòd a n
ſecabit
hãc ſuperficiẽ:
[quia e g parallela ipſi a n, eandẽ ſecat] ſit punctũ ſectionis y. Similiter b m ſe-
cabit
eandẽ:
ſit punctũ ſectionis k: & ducãtur lineæ k u, y
90[Figure 90]l d a e f x u y t k p r c z o h g M n q m i b s u, y k. Et ſuperficies illa ſecet pyramidẽ ſuper circulũ,
trãſeuntẽ
per u [per 4 th 1 coni.
Apol. ] ducatur à pũcto u
linea
ad cẽtrũ huius circuli, quę extra circulũ ꝓducta, ſit
r
u:
& ducãtur lineę e k, e y: quę quidẽ ſecabũt ſuperficiẽ
circuli
p g:
[quia ſecãt circulũ ipſi parallelũ, per u trãſeun
tẽ
] & ſint pũcta ſectionũ s, i:
& ducãtur lineæ i c, s c. Sicut
igitur
probatũ eſt [proximo numero] de pũcto m:
quòd,
impediente pyramide, poteſt reflecti ad n à pũcto g:

ita
ꝓbabitur de pũcto k:
poteſt reflecti à puncto u ad
punctũ
y:
& eadẽ eſt ꝓbatio: & ita angulus r u y erit ęqua
lis
angulo r u k [per 12 n 4.
] Palàm, quoniã b k eſt æquidi
ſtãs
e g:
[ b m parallela ipſi e g ք fabricationẽ, cõtinua-
ta
eſt in pũctũ k] & linea, cõmunis ſuքficiei b g e k, & ſuք-
ficiei
circùli p g, eſt linea m g.
Igitur linea e k ſit in hac
ſuperficie
, & ſecet ſuperficiẽ circuli p g:
[in pũcto s, ut pa
tuit
] cadet ſuper lineã cõmunẽ, quę eſt m g.
Erit igitur s
m
g linea recta.
Eodẽ modo ſuperficies n y e g ſecet ſu
perficiẽ
circuli p g, ſuper lineã n g:
linea e y cõcurret li
nea
n g.
[in pũcto i, ut patuit. ] Igitur i n g linea eſt recta.
Palã
etiã, quòd ſuքficies i e c ſecat ſuperficiẽ circuli p g,
ſuper
lineã i c, & ſecat ſuperficiẽ huic æquidiſtãtem, quæ
trãſit
ք u, ſuper lineã y u.
Ergo [per 16 p 11] y u æquidiſtat
i
c.
Similiter ſuperficies s e c ſecat ſuperficies illas æqui-
diſtãtes
, ſuper duas lineas s c, k u.
Ergo [per 16 p 11] s c ę-
quidiſtat
k u.
Similiter ſi ſumatur ſuperficies, ſecãs ſpecu
ſuper lineã lõgitudinis e c, in qua ſuքficie ſuntru, c M:

ſecabit
illas ſuքficies æquidiſtãtes [nẽpe circulos ք u & c eductos] ſuք duas lineas M c, r u.
Igitur [ք
16
p 11] duę lineæ ſunt æquidiſtãtes.
Igitur angulus s c M æqualis eſt angulo k u r, & angulus M c
i
æqualis angulo r u y.
[ք 10 p 11. ] Sed patuit, angulus k u r æqualis eſt r u y. Igitur [ք 1 ax. ] an-
gulus
s c M æqualis eſt angulo M c i.
Quare pũctũ s poteſt reflecti ad i à puncto c, impediente py
ramide
:
ſed probatũ eſt [proximo numero] punctũ m reflecti põt ad i à pũcto g. [cadunt. n.
pũcta
i, n, g in eandẽ rectã lineã, ut mõſtratũ eſt.
] Igitur punctũ s reflectitur ad i à duob. punctis cir-
culi
p g.
[nimirũ g & c] eſt impoſsibile [& cõtra 51 n 4. 29. 46 n. ] Reſtat ergo, ut primũ ſit impoſ
ſibile
, ſcilicet, ut punctũ b reflectatur ad a ab aliquo puncto alio ſpeculi, ꝗ̃ à g.
Quod eſt propoſitũ.
54. Viſu & uiſibili inter baſim ſpeculi conici conuexi, & planum per uerticem ductum, ba-
ſi́
parallelum poſitis: punctum reflexionis inuenire. 35 p 7.
AMplius: dato ſpeculo pyramidali: eſt inuenire punctũ reflexionis. Verbi gratia: ſit g uertex
pyramidalis
ſpeculi:
& ſuper ipſum fiat ſuperficies æquidiſtãs baſi pyramidis: [ut oſtenfum
eſt
52 n] quę ſit m n g:
a ſit pũctũ uiſum: b cẽtrũ uiſus. A & b aut erũt citra illã ſuperficiẽ: aut
ultra
:
aut in ipſa ſuperficie: aut unũ citra, aliud ultra: aut unũ in ſuperficie, aliud citra uel ultra. Sint
citra
ſuperficiẽ:
& à puncto a ducatur ſuperficies, ſecãs pyramidẽ ęquidiſtãter baſi: & ducatur à pun
cto
g linea ad punctũ b:
quę ꝓducta cadet in ſuperficiẽ ab a ductã, ſit inter ſuperficies æquidiſtã-
tes
:
[quarũ una ք uerticẽ, altera ք uiſibile a ducitur] punctũ, in cadit hęc linea, ſit h. Probatur
aũt
modo ſuprà dicto [52 n] a reflectitur ad h ab aliquo pũcto circuli, quẽ efficit ſuperficies, ſe-
cãs
pyramidẽ, ducta à pũctis a, h:
& inueniatur in circulo illo punctũ reflexionis: [ք 31 uel 39 n] &
ſit
e:
& ducatur linea a b: & linea lõgitudinis pyramidis g e: & axis pyramidis g t: & ducatur à pun-
cto
e linea ad centrũ circuli:
quę quidẽ cadet ſuper axem: [ք 4 th 1 coni. Apol. quia cẽtrũ circuli eſt
in
axe] & ſit e t:
& erit [ք 18 p 3] orthogonalis ſuper lineã, cõtingentẽ circulũ illũ in pũcto e: & du-
ctis
lineis a e, h e:
ſecabit angulũ earũ ք æqualia: [ut oſtẽſum eſt 13 n 4] & diuidet lineã a h: [քa ſecat
angulũ
ipſi ſubtẽſum:
ſunt enim e h, e a, h a in eadẽ reflexionis ſuperficie ք 23 n 4] ſit pũctũ diuiſio-
nis
r.
Palàm, quoniã g e, e t efficiũt ſuperficiẽ, ſecantẽ lineã a b: ſit pũctũ ſectionis f: & à pũcto f duca-
tur
perpẽdicularis ſuper lineã g e [ք 12 p 1] & ſit f q:
quę quidẽ erit orthogonalis ſuper ſuperficiẽ,
cõtingẽtẽ
pyramidẽ ſuper lineã g e.
[quia enim f q perpẽdicularis eſt duab. rectis interſectis, in cõ-
muni
ipſarũ ſectione ( eſt punctũ q) lateri nẽpe conico e g ք fabricationẽ proximã, & rectę pe-
ripheriã
circuli ք punctũ q deſcripti, in extrema diametro tãgenti ք 18 p 3:
erit perpẽdicularis plano
ք
ipſas ducto ք 4 p 11, id eſt plano in latere conũ tãgente per 35 n 4.
] Deinde à pũcto a ducatur ęqui
diſtãs
lineæ f q:
& ſit a l: f q aũt cõcurrat axe in pũcto k: [ enim cõcurrat, patet ք 11 ax. quia per
165159OPTICAE LIBER V. 18 d 11 & 32 p 1 angulus ab axe & latere e g cõprehẽſus, eſt acutus] & à pũcto a ducatur ęquidiſtãs li-
n
e æ r t:
quę ſit a s: & ducatur à pũcto e linea, cõmunis ſuperficiei reflexionis a e h & ſuperficiei, con
tingẽti
pyra midẽ in linea g e:
quæ ſit e o. Cadet quidẽ orthogonaliter ſuper a s: ſit orthogonalis
ſuper
e t:
[quia enim e o tãgit peripheriã circuli in e: erit
91[Figure 91]g m n b f q k l e p o h r a ք 18 p 3 perpẽdicularis ipſi r e t, cui a s parallela eſt ք fabri
cationẽ
.
Quare ք 29 p 1 e o perpendicularis eſt ipſi a s] &
ducatur
linea b q:
quæ ducta, neceſſariò cõcurret li-
nea
a l:
[ք lẽma Procli ad 29 p 1] ſit pũctũ cõcurſus l: &
ducatur
à pũcto q linea, cõmunis ſuperficiei cõtingenti,
[ſpeculũ in latere conico e g] & ſuperficiei a b l:
quæ ſit
o
p:
& ducãtur l s, p o. Palàm, quoniam ſuperficies a l s eſt
ęquidiſtãs
ſuperficiei g e k:
[ quia e t ſemidiameter cir
culi
, eſt perpẽdicularis axi ք 18.
3 d 11: & angulus g q k re-
ctus
ք fabricationẽ:
ergo ք 32 p 1 angulus g k q eſt acutus,
& reliquus t k q obtuſus.
Quare e t, f k ultra axẽ cõtinua-
efficient angulos duob.
rectis minores ք 13 p 1, & ք 11
ax
.
cõcurrent: His uerò parallelæ a l, a s cõcurrũt in pun-
cto
a:
ſuntq́; binę in diuerſis planis. Ergo ք 15 p 11 ipſarũ
plana
ſunt parallela] & lineæ q e, p o ſunt in ſuքficie con
tingẽte
:
quę ſuքficies ſecat illas ſuperficies ęquidiſtãtes,
ſuper
duas lineas q e, p o:
Igitur [ք 16 p 11] q e æquidiſtat
p
o.
Ducatur aũt linea h e, donec cõcurrat h s in pũcto
s
[cõcurret aũt ք lẽma Procli ad 29 p 1.
] Palã [ք 1 p 11] q đ
linea
e s eſt in ſuperficie h e g:
& in eadẽ eſt linea b l: [ք 2
p
11] & hęc ſuperficies ſecat prædictas ſuperficies æquidi
ſtãtes
, in duabus lineis e q, l s.
Igitur [ք 16 p 11] e q eſt æ-
diſtãs
l s:
erit igitur [ք 30 p 1] p o ęquidiſtãs l s. Quare [ք
2
p 6] a o ad o s, ſicut a p ad p l:
ſed palã [per 12 n 4] quod
angulus
h e r æ qualis eſt angulo r e a:
erit angulus e s a ę-
qualis
angulo e a s:
[ r t ſit parallela ipſi a s per fabri
cationẽ
:
æquabitur angulus h e r exterior, angulo e s a interiori & oppoſito, e a s alterno r e a
per
29 p 1.
Quare ք 1 ax. angulus e s a æquabitur angulo e a s] & e o eſt perpẽdicularis ſuper a s: [ut
oſtẽſum
eſt] erit ergo [per 26 p 1] a o æqualis o s:
erit ergo a p æqualis p l [demõſtratũ enim eſt, ut a o
ad
o s, ſic a p ad p l] & q p perpẽdicularis eſt ſuper a l.
ſit perpẽdicularis ſuper f k. [Quia enim f k
քpẽdicularis
eſt plano tãgẽti, ut patuit, in quo eſt q p:
ſit illius, & plani a b l cõmunis ſectio: ergo
ք
3 d 11 f k eſt քpẽdicularis ipſi p q, & ք 29 p 1 ipſi a l parallelę.
] Igitur [ք 4 p 1] q l ęqualis a q: & angul9
q
l a æqualis angulo l a q.
Erit ergo angulus b q f æqualis angulo a q f: [Quia enim q f parallela eſt
ipſi
a l:
ęquabitur exterior angulus b q finteriori & oppoſito q l a: & q a l alterno a q f ք 29 p 1. Qua-
re
b q f æquabitur a q f.
] Igitur a reflectetur ad b à puncto q [per 12 n 4. ] Quod eſt propoſitum.
55. Viſu & uiſibili in plano per uerticem ſpeculi conici
conuexi
ducto, baſi́ par allelo, poſitis: punctũ reflexio-
nis
inuenire. 36 p 7.
92[Figure 92]g m q n t e b r a
SI uerò cẽtrũ uiſus & punctũ uiſum fuerint in ſuperfi
cie
m g n:
ſit unũ in puncto m, aliud in pũcto n: & du
cãtur
lineæ m g, n g, m n:
& diuidatur angulus m g n
per
æqualia, per lineã q g [per 9 p 1.
] Palã [per 12 n 4]
n
à puncto g reflectitur ad m.
Palã etiã, quòd linea q g &
axis
pyramidis ſunt in ſuperficie, ſecãte pyramidẽ ſuper
lineã
longitudinis:
[ſunt enim axis & latus in uno plano,
ut
è 18 d 11 intelligitur, & in eodẽ plano eſt recta linea q g
per
2 p 11] à pũcto q ducatur orthogonalis ſuper hãc lineã
lõgitudinis
g e:
quę ſit q e: & ſuper pũctũ e fiat ſuperficies
æquidiſtãs
baſi:
[ut dictũ eſt 52 n] quæ ſecabit pyramidẽ
ſuper
circulũ [per 4 th 1 coni.
Apol. ] linea cõmunis ſuք-
ficiei
q e g, & huic circulo ſit e t.
Palã, quoniã cadet ſuper
axem
& ſuper cẽtrũ circuli.
[Quia enim conus ſectus eſt
duplici
plano:
uno per axem, altero ad baſim parallelo: &
illius
quidẽ & coni cõmunis ſectio eſt triágulũ, per 3 th 1
coni
.
Apol. huius uerò circulus per 4 th eiuſdẽ: ergo per
cõſectariũ
4 th comunis ſectio circuli & trianguli eſt dia
meter
circuli, cuius cẽtrum eſt in axe.
] Deinde à pũcto m
ducatur
ęquidiſtãs lineę e g:
quę quidẽ in ſuperficie illius
circuli
cadat in pũctũ b:
[cadet aũt, ꝗa eſt interplana pa-
rallela
.
] Similiter à pũcto n ducatur æquidiſtans g e: quæ
cadat
in pũctũ a:
& ducatur a b: & e t ſecet in punctor.
166160ALHAZEN[ſecabitaũt: quia ſint in uno plano ք 23 n 4: & et ſecet angulũ a e b: cõtinuata ſecabit etiã baſim
angulo
ſubtẽſam.
] Palàm, quoniã m b æquidiſtat g e: eſt in eadẽ ſuperficie ipſa: [ք 35 d 1] quę ſu
perficies
ſecat ſuperficiẽ m g n & ſuperficiẽ b e a ęquidiſtãtes, ſuper duas lineas m g, b e:
ergo [ք 16 p
11
] m g æquidiſtãs eſt b e.
Similiter n a, ge ſunt in ſuperficie ſecante illas ſuperficies æquidiſtãte s, ſu
per
n g, a e:
igitur [per 16 p 11] n g æquidiſtat a e. Similiter ſuperficies q g e ſecat eaſdẽ ſuperficies, ſu
per
duas lineas r e, q g:
igitur [ք 16 p 11] r e, q g æquidiſtãt. Igitur q g & m g æquidiſtãt b e, r e. Quare
[ք 10 p 11] angulus m g q æqualis angulo b e r:
& angulus q g n æqualis angulo r e a: & angulus b e r
æqualis
angulo r e a.
[ꝗa angulus m g q æquatus eſt angulo n g q. ] Et ita pũctũ a põt reflecti ad pun
ctũ
b à pũcto e [ք 12 n 4.
] Si ergo à pũcto a ducatur ęꝗdiſtãs q e, & alia ęꝗ diſtãs r e: & ducatur b e, do
nec
cõcurrat linea æꝗdiſtãte ipſi q e:
& ducãtur lineę cõmunes, ut prius, & m e, n e: & iteretur ꝓ-
batio
p̃dicta:
patebit, n põtreflecti ad m à pũcto e. Erit igitur e pũctũ reflexiõis. eſt ꝓpoſitũ.
56. Viſu & uiſibili ultra planum per uerticem ſpeculi conici conuexi ductum, baſi́ paralle
lum
, poſitis: punctum reflexionis inuenire. 37 p 7.
SI uerò ambo fuerint ultra m g n: fiat pyramis huic oppoſita: & eſt, ut ꝓtrahãtur lineæ lõgitudi
nis
pyramidis factæ [ut è 1 d 1 coni.
Apol. intelligitur] & à pũcto a ducatur ſuperficies, ſecans
hãc
ultimã pyramidẽ ſuք circulũ y z:
[ut oſtẽſum eſt 52 n: eritq́; hic circulus parallelus utriuſq;
coni
baſib.
ք cõuerſionẽ 4 th 1 coni. Apol. ] B aũt erit in
93[Figure 93]z y a p d q b m n g t e f r h hac ſuքficie:
aut . Si fuerit: fiat operatio à pũcto b. [ut
54
n.
] Si : ducatur linea g b, uſq; cõcurrat hac ſu
perficie
:
[cõcurret aũt: quia eſt inter plana parallela] &
ſit
cõcurſus in pũcto d.
Palàm, a reflectitur ad d ab ali
quo
pũcto circuli y z interiore [per 40 n 4.
] Inueniatur
pũctũ
illud:
ſicut deinceps ꝓbabimus & docebimus,
ex
anterioribus:
& ſit z: & ducãtur lineæ a z, d z, a d: & li-
nea
p z diuidat angulũ illũ ք æq̀ualia:
[ք 9 p 1] & à pun-
cto
g ducatur g z linea lõgitudinis:
[ut oſtẽſum eſt 52 n]
& ducatur a b:
& producatur linea z g ad aliã pyramidẽ:
quę
quidẽ perueniet ad ſuperficiẽ eius:
& erit linea lõgi-
tudinis
:
[ut patet è 1 d 1 coni. Apollo. ] & ſit z g e. Palàm,
quòd
ſuperficies p z e ſecabit lineã a b:
ſecet in puncto q:
& ducatur à pũcto q perpẽdicularis ſuper lineã g e:
[ք 12
p
1] & cadat in pũctũ e:
& erit perpẽdicularis ſuper ſuper
ficiẽ
, cõtingentẽ pyramidẽ ſuper lineã g e:
[ք 3 d 11] & ſu-
perpũctũ
e fiat ſuperficies, æquidiſtãs baſi:
quę ſit f e h: &
ducatur
à pũcto d linea æquidiſtãs z e:
quę ſit d h, cõcur-
rẽs
ſuperficie illa in pũcto h:
[cõcurret aũt: quia cõcur
rit
plano ipſi parallelo] & eidẽ lineæ ſit æ quidiſtãs a f.

Palàm
, quoniam d h eſt æquidiſtãs z e:
quòd ſunt in eadẽ
ſuperficie
:
[ք 35 d 1] quę ſuperficies ſecat ſuperficies æ-
quidiſtantes
, ſuper duas lineas d z, h e:
igitur [ք 16 p 11] h
e
, d z ſunt ęquidiſtátes.
Similiter a z, fe ſunt ęquidiſtãtes.
Similiter
, quoniã p z trãſit per cêtrũ circuli y z:
[ducta e-
nim
recta linea circulũ in pũcto z tãgẽte ք 17 p 3:
quoniã angulus a z d bifariã ſectus eſt à linea p z: &
anguli
incidẽtiæ & reflexiõis æquãtur ք 10 n 4:
anguli igitur deinceps lineę p z & tãgẽtis ęquãtur ք
2
ax.
& ita ք 10 d 1 uterq; rectus eſt. Quare ք 19 p 3 p z eſt diameter circuli y z] ſimiliter r e t ք cẽtrũ al
terius
circuli, ſuper quẽ ſuperficies a e h ſecat pyramidẽ.
Igitur ſuperficies p z e r ſecat duas ſuperfi-
cies
æquidiſtãtes, ſuper duas lineas p z, r e:
igitur [ք 16 p 11] p z æquidiſtat r e. Quare [ք 10 p 11] an-
gulus
a z p æ qualis angulo f e r:
& angulus d z p angulo h e r: & ita erit angulus f e r æqualis angulo
r
e h.
[ꝗa a z p æquatus eſt d z p. ] Quare f reflectetur ad h à pũcto e. Igitur ſi à pũcto f ꝓtraxerimus
ęquidiſtãtẽ
q e, & aliã æquidiſtãtẽ r e:
& lineas cõmunes, ſicut ſuprà: & iterauerimus modũ ꝓbandi
prædictũ
:
patebit, quòd punctum a reflectetur ad b à puncto e. Quod eſt propoſitum.
57. Viſu in plano per uerticem ſpeculi conici conuexi ducto, baſi́ parallelo, uiſibili citraidẽ
poſitis
: punctum reflexionis inuenire. 38 p 7.
SI uerò centrũ uiſus fuerit in ſuperficie æquidiſtante, quæ eſt ſupra uerticẽ, ſcilicet g: & punctũ
uiſum
citra hãc ſuperficiẽ:
erit inuenire punctũ reflexionis hoc modo. Sit enim cẽtrũ uiſus m:
pũctũ
uiſum a:
& ſit m n g ſuperficies æquidiſtãs baſi pyramidis: & à pũcto a ducatur ſuperfici-
es
æquidiſtãs baſi pyramidis:
[ut mõſtratũ eſt 52 n] quæ ſecabit pyramidẽ ſuper circulũ [per 4 th. 1
coni
.
Apol. ] ſit d e k: cuius cẽtrũ t: & à pũcto m ducatur perpẽdicularis ſuper hãc ſuperficiẽ: [ք 12
p
1] quę ſit m h:
& ducatur axis g t: & linea h t: & ducatur ab m ad a linea recta m a: & à puncto a du
catur
ad lineã h t, intra circulũ, linea a e q, & e q ſit æqualis q t ſecũdũ ſupradicta:
[37 n] & ducatur
linea
t e i:
& à pũcto h ducatur æquidiſtãs te, & æqualis: [ք 31. 3 p 1] ſit h b: & ducãtur lineæ m b,
b
e, g e.
Palã, ſuperficies g t e ſecabit lineã a m: ſit punctũ ſectionis f: & ducatur à pũcto fperpẽdi
cularis
ſuper lineã e g:
[ք 12 p 1] & ꝓducatur ad axem: [ quo cõcurret, ut oſtẽſum eſt 54 n] cadẽs
in
pũctũ o:
quę ſit f o p: & ducãtur lineæ m o, a o. Dico, o eſt punctũ reflexionis. Palã, quoniã h b
æquidiſtãs
& æqualis t e:
[per fabricationẽ] igitur h t æquidiſtãs & æqualis e b. [per 33 p 1. ] Sed m h
167161OPTICAE LIBER V. æqualis & æquidiſtãs g t: utraq; ſit perpẽdicularis: [duob. planis ք m n g & ք a ductis. utraq;
քpẽdicularis
eſt plano ք a ducto:
m h quidẽ ք fabricationẽ: g t uerò
94[Figure 94]m n g p o f i b a h e q d t k ք 18 d 11:
ꝗa eſt axis. Itaq; ք cõuerſam 14 p 11. utraq; perpẽdicularis eſt
plano
m n g parallelo ք fabricationẽ plano ք a ducto:
quare ք 28. 33
p
1 m h, g t ſunt parallelæ & æquales] igitur h t eſt æquidiſtans & æ-
qualis
m g:
[ք 33 p 1] igitur m g æ quidiſtãs & æqualis b e [per 30 p 1.
1
ax.
] Quare m b æ quidiſtãs & æqualis g e [ք 33 p 1. ] Palã etiã, an-
gulus
q t e æqualis eſt angulo q e t:
[ք 5 p 1: a e q, q t æ quatę ſunt] &
ita
[ք 15 p 1] æqualis angulo a e i:
ſed q t e eſt æqualis angulo i e b. [ք
29
p 1:
a e b, h t ſunt parallelæ. ] Igitur [ք 1 ax. ] i e b æqualis eſt i e a:
Quare
a reflectitur ad b à pũcto e [ք 12 n 4.
] Et linea b m æquidi-
ſtãs
ſit lineæ g e:
ſi à pũcto a ducatur æquidiſtãs f o p, & æquidiſtans
it
:
& iteretur figura ſupradicta, & ꝓbatio: [54 n] palàm, quòd a re-
flectetur
ad m à puncto o.
Etita eſt propoſitum.
58. Viſu in plano per uerticẽ ſpeculi conici conuexiducto, haſi́
parallelo
, uiſibili ultra idẽ poſitis: pũctũ reflexiõis inuenire. 39 p 7.
SI uerò m ſit in ſuperficie, & a ultra ſuperficiem: fiet pyramis alia
huic
oppoſita:
& fiat ſuք a ſuքficies æquidiſtãs baſi huius pyra-
midis
:
& inueniatur in circulo buius ſuքficiei pũctũ reflexiõis
ex
punctis interiorib.
& ducatur à pũcto illo linea ad g: & ꝓducatur:
& inuenιetur pũctũ ſecũdũ ſuքiora:
[56 n] & idẽ eſt ꝓbãdi modus.
95[Figure 95]y z m q p a n g t e f r h
59. Viſu citra planum per uerticem ſpeculi conici cõuexi ductum,
baſi́
parallelum: uiſibili ultra idem poſitis, uel contrà: punctum
reflexionis
inuenire. 40 p 7.
SIaũt pũcta, ſcilicet cẽtrũ uiſus & pũctũ uiſum ita diſponãtur, ut
unũ
ſit citra ſuքficiẽ uerticis, aliud ultra:
ſit unũ b: aliud a: ſuքfi
cies
uerticis m g n:
& ducatur à pũcto a ſuperficies ęꝗdiſtãs ba-
ſi
:
[ut mõſtratũ eſt 52 n] ſecabit pyramidẽ ſuք circulũ: [ք 4 th. 1 coni.
Apol
.
] ſit d e: centrũ eius ſit t: & ducatur axis g t: & ducatur linea b
g
:
cõcurret quidẽ ſuperficie a e d: [ꝗa cõcurrit plano ipſi paral-
lelo
] ſit cõcurſus k, & in circulo d e inueniatur punctũ, ſit e:
ita, ut
cõtingẽs
ducta à pũcto illo, quę ſit s e, diuidat ք æqualia angulũ, quẽ
cõtinẽt
lineæ k e, a e:
[ք 36 n] & ducatur linea lõgitudinis g e: & à pũ-
cto
b ducatur linea æquidiſtãs g e:
quę neceſſariò cõcurret linea k
e
:
[ք lẽma Procli ad 29 p 1] ſit cõcurſus h. Palàm [ք 1 p 11] h eſt in
ſuperficie
g e k:
& b h in eadẽ ſuperficie [ք 35 d 1] ꝗa æ diſtãs eſt g e:
& ducatur linea t e i.
Palã, ſuperficies g t e ſecat lineã b a: ſecetin
pũcto
u:
à quo ducatur քpẽdicularis ſuք ſuperficiẽ cõtingẽtẽ: [ſpecu
in latere conico ge] ſit u o p:
& ducãtur lineę a o, b o.
96[Figure 96]a s t d k i e h o p u m g n b Palã [è fabricatione] angulus a e s ęqualis eſt angu-
lo
s e k:
& [per 18 p 3] angulus i e s ſit rectus, & s e t re-
ctus
:
[ideoq́; ք 10 ax. æquales: & per 3 ax. reliquus a e t æ-
quatur
reliquo k e i] erit i e a æqualis angulo t e k:
[per 2
ax
.
] & ita angulus a e i æqualis angulo i e h. [ angulus
t
e k æqualis angulo a e i, æquatur angulo i e h per 15 p 1:

ideoq́
;
ք 1 ax. angulus a e i æquatur angulo i e h] Quare a
reflectetur
ad h à pũcto e.
Si ergo à pũcto a ducatur ęqui
diſtãs
u o, & æquidiſtãs i t:
& iteretur ꝓbatio: [54 n] pa-
tebit
, reflectetur a à pũcto o ad b.
Et ita patet ꝓpoſi-
.
Palã ergo, qũo ſit inuenire pũctũ refſexionis. Et hęc,
quędicta
ſunt, de unico uiſu intelligẽda ſunt:
in duplici
aũt
uiſuidẽ accidit:
quoniã eadẽforma, & idẽlocus for-
cõprehenditur ab utroq;
uiſu. Et (ſicut dictũ eſt [41
n
] in ſpeculo ſphærico exteriore) formę à duob.
oculis
cõprehẽſę
, in his ſpeculis propter cõtiguitatẽ uldẽtur u-
na
:
& aliquãdo ſimul ſunt in loco: & aliquãdo cõmiſcen-
tur
earum loca in parte:
aliquando ſeparãtur, ſed modi-
cùm
.
Forma autem, quæ per perpendicularẽ in his ſpe-
culis
deſcendit, ſecundum eandem regreditur, ſicut ſu-
prà
patuit:
[11 n 4] & forma illa ab uno oculo ſuper per-
pendicularem
, percipitur ab alio oculo ſecundum line-
am
reflexionis, ſed loca formarum continua ſunt.
Vnde
eadem
apparet uiſui forma.
168162ALHAZEN
60. In ſpeculo ſphærico cauo, imago uidetur aliâs in reflexionis puncto: aliâs in uiſu: aliâs ul-
tra
: aliâs citra ſpeculum: aliâs inter uiſum & ſpeculum. 11 p 8.
IN ſpeculis ſphæricis concauis aliquãdo perpendicularis à pũcto uiſo ducta ſecat lineã reflexio-
nis
:
aliquãdo eſt æquidiſtãs ei. Quãdo ſecat: erit locus formæ aliquãdo in ſpeculo: aliquãdo ul-
tra
ſpeculũ:
aliquãdo citra. Et fuerit locus formæ citra ſpeculũ: aliquando erit inter uiſum &
ſpeculũ
:
aliquãdo in cẽtro uiſus: aliquãdo citra cẽtrũ uiſus. Et nos h æc demõſtrabimus. Sit a cẽtrũ
uiſus
:
d cẽtrũ ſpeculi: & fiat ſuperficies ſuper hæc puncta: quæ ſecabit ſpeculũ ſuք circulũ [per 1 th. 1
ſphær
.
Theodo. ] circulus ſit h b f g: erit qúidẽ ſuքficies hęc, ſuքficies reflexionis: quoniã eſt ortho
gonalis
ſuք quãlibet ſuperficiẽ, cõtingentẽ circulũ:
[ք 13 n 4] & ducatur linea a d: & à pũcto a duca
tur
linea ad circulũ maior ꝗ̃ a d:
quę ſit a e: & à pũcto d ducatur ad circulũ æquidiſtãs a e: ſit d h: &
ꝓducatur
a d uſq;
in pũcta b, i: [ nimirũ uiſus fuerit intra circulũ h b f g: ſi fuerit in peripheria
uel
extra:
linea a d ab una tãtùm parte in peripheriã cõtinuabitur: eritq́; eadẽ demõſtrãdi ratio: ꝗa
a
e ſemք maior eſſe debet a d] & ducatur linea d e.
Palã, angulus a e d eſt minor recto: [cõnexis
enim
rectis e i, e b:
erit angulus i e b rectus ք 31 p 3, ideoq́; a e d acutus] quoniã e d ſemidiameter: &
quęlibet
linea in circulo diametro facit angulũ acutũ [ut patet ք 31 p 3.
32 p 1 uel 9 ax. ] Et ſuք pun
ctũ
e fiat angulus æqualis angulo a e d [ք 23 p 1] ſit d e t.
Palã, e t cadet intra circulũ: [ſi. n. cade
ret
extra:
uel tãgeret peripheriã, efficeretq́; ſemidiametro de angulũ rectũ ք 18 p 3: uel ſecaret, &
efficeret
obtuſum:
quorũ uterq; acuto a e d maior ſit ք 11 12 d 1: mãdato ſatis factũ eſſet] & ſe-
cabit
lineã d h:
[ք lẽma Procli ad 29 p 1: ꝗa ſecat a e ipſi parallelã] ſit pũctũ ſectiõis t. Palã etiã, an
gulus
a d e maior eſt angulo d e t:
[ꝗa a e maior ſit a d, maior erit ք
97[Figure 97]l g e n h m t q u i a s z b k y f p o 18 p 1 angulus a d e angulo a e d, cui ęquatus eſt angulus d e t] & ita et
ſecabit
a b:
[ꝗa. n. anguli a d e, e d b æquãtur duob. rectis per 13 p 1: &
angulus
a d e maior eſt angulo d et:
anguli igitur e d b, d e t minores
ſunt
duob.
rectis: quare e t, d b cõcurrẽt ք 11 ax. ] ſecet in pũcto z. De-
inde
à pũcto a ducatur ad arcũ e h linea:
ſit a n: & ducatur linea d n:
& ſuper pũctũ n fiat angulus æqualis angulo d n a, ք lineã m n:
ne-
ceſſariò
cadet intra circulũ:
[ob cauſſam ꝓximè expoſitã] & ſecabit
d
h:
[ angulus a n d à ſemidiametro d n & recta linea a n cõpre
henſus
, ſit acutus, ut patuit:
erit angulus d n m ipſi æquatus, acutus:
ſed
& n d m eſt acutus, ꝗa pars eſt acuti e d t:
anguli igitur d n m, n d
m
ſunt minores duob.
rectis. Quare n m, d h cõcurrent ք 11 ax. ] ſecet
in
pũcto m.
Palã etiã, a n cõcurret d h extra circulũ: [per lẽma
Procli
ad 29 p 1] ſit cõcurſus in l.
Ducatur etiã à pũcto a linea ad arcũ
e
i f:
ſit a g: & ducatur d g: & fiat angulus d g q æqualis angulo a g d.
Palã
, q g ſecabit d h:
[ut patuit] ſit pũctũ ſectionis q. Palã etiã,
a
g cõcurret d h ex parte f:
[ cõcurrat, cõſtatè lẽmate Pro-
cli
ad 29 p 1:
uerò uerſus f, è paulò antè demõſtratis քſpicuũ eſt]
ſit
cõcurſus o.
aũt g q cadat inter d & h, palã: arcus, quẽ ſecat g
o
ex circulo, ſit maior arcu g h:
ſi. n. ducatur linea g h: angulus h g d
maiorẽ
reſpiciet arcũ angulo a g d.
[ideoq́; ք 33 p 6 angulus h g d e-
rit
maior angulo a g d:
at angulo a g d, æquatus eſt angulus q g d: an-
gulus
igitur h g d maior eſt angulo q g d:
itaq; linea q g ſecans angu-
q g d, ſecabit baſim h d angulo q g d ſubtẽſam.
] Iterũ à pũcto a du
catur
ad arcũ fb, linea a k, ſecãs d h in pũcto s:
[. n. ſecet, patet è lẽ
mate
Procli ad 29 p 1] ut ſit k s maior s d:
[ſecta nẽpe d f bifariã ք 10 ք
1
, & ab a ducta linea a k ք ſectionis pũctũ, uel ք quodcũq;
aliud uer-
ſus
d:
utroq; . n. modo erit s k maior fs ք 7 p 3: & ob id maior s d] & ducatur k d. Palã, angulus d k
a
eſt acutus.
[ut in principio huius numeri oſtẽſum eſt] Fiat [ք 23 p 1] ei æqualis: ſit d k u. Palã, ,
angulus k d s ſit maior angulo d k s:
[ք 18 p 1: a s k maior eſt s d ք fabricationẽ]k u cõcurret d
h
:
[ anguli h d k, k d s æquẽtur duob rectis ք 13 p 1: & k d s ſit maior d k s è cõcluſione: erit k d s
etiã
maior d k u æquali d k s:
anguli igitur h d k, d k u ſũt minores duob. rectis. Quare h d, ku cõcur
rẽt
ք 11 ax.
] ſit cõcurſus in pũcto u. Palã ſecũdũ ſupra dicta [& 12 n 4] pũctũ t mouetur ad e, & re
flectitur
ad a:
& քpẽdicularis à pũcto t ducta, eſt t d: քpẽdicularis eſt ſuք ſuքficiẽ, cõtingẽtẽ ſpecu
:
[ք 25 n 4] & eſt æquidiſtãs lineæ reflexiõis, eſt a e: [ք fabricationẽ] unde cõcurret e a: [ք
35
d 1.
Imago igitur pũcti tuidebitur in reflexiõis pũcto e] Pũctũ aũt z mouetur ad e, & reflectitur ad
a
:
& քpẽdicularis ducta à pũcto z, eſt a z: cõcurrit a e in pũcto a. Vnde locus formę pũcti z erit a.
[ք 3 n.
] Pũctũ uerò m mouetur ad n, & reflectitur ad a: & քpẽdicularis ducta à pũcto m, quę eſt m d.
cocurrit
a n in pũcto l, eſt ultra ſpeculũ:
& locus formę pũcti m erit l. Forma uerò pũcti q m o
uetur
ad g, & reflectitur ad a:
& locus eius erit o: qui eſt ultra uiſum. Et forma puncti u mouetur ad
k
, & reflectitur ad a:
& perpendicularis ab eo, eſt k d: & locus imaginis s. [inter uiſum & ſpeculũ. ]
Palàm
ergo ex prædictis, quòd imaginum quædam inter uiſum & ſpeculum:
quædam in ipſo uiſus
quædam
citra uiſum:
quædam ultra uiſum apparent. Quod eſt propoſitum.
61. In ſpeculo ſphærico cauo imago prouario eius ſitu at loco uariè uidetur. 12 p 8.
AMplius: palàm, quoniã uiſus քfectius acquirit formas ſibi oppoſitas. [per 21. 38 n 1. 17 n 3. ] Vn
de
cũlocus imaginis fuerit ultra ſpeculũ [ut in puncto l] autinter uiſum & ſpeculum:
[ut in
169163OPTICAE LIBER V. punctos] cõprehẽditur ueritas illius imaginis. aũt քpẽdicularis à pũcto uiſo ducta, fuerit ęqui
diſtãs
lineæ reflexiõis:
apparebit imago in pũcto reflexiõis. [utin e. ] Quoniã pũctũ illud ſit ſen
ſuale
[ut patet è 16 n 4] ſumpto pũcto eius intellectuali medio:
imago cuiuſcũq; partis illius puncti
ſenſualis
, ultra mediũ ſumptæ, erit ultra ſpeculũ:
& imago partis citra mediũ erit inter uiſum & ſpe
culũ
.
Et totalis forma ex ulteriorib. & citeriorib. partibus uideatur una & continua: neceſſariò
forma
illius puncti ſenſualis uidebitur in ipſo ſpeculo, in loco reflexionis.
Verũ in imaginib. quarũ
locus
fuerit in cẽtro uiſus, non cõprehẽditur ueritas earũ:
unde ſæpius error accidit in his ſpeculis.
Vt
aũt hoc pateat:
erigatur ſuք ſuքficiẽ ſpeculi lignũ perpẽdiculariter, minus medietate ſemidiame
tri
ſpeculi:
& circa caput huius ligni, ſit cẽtrũ uiſus: & dirigatur uiſus ad pũctũ ſpeculi, cuius lõgitu,
do
à ligno ſit maior, ꝗ̃ lõgitudo cẽtri uiſus à diametro, ք lignũ trãſeunte:
uidebitur dẽ imago illius
ligni
ultra uiſum, nec erit certa cõprehẽſio eius:
imò apparebit arcuata: ſit. In his ergo ſpecu-
lis
cõprehẽditur ueritas imaginis, niſi cuius locus fuerit ultra ſpeculũ:
aut inter uiſum & ſpecu-
.
aũt cẽtrũ uiſus fuerit in քpẽdiculari ք lignũ trãſeũte: plenè cõprehẽdit formã illius ligni.
62. Vιſus in centro ſpeculi ſphærici caui poſitus:
ſeipſum
tantùm uidet. 4 p 8. Idem 44 n 4.
98[Figure 98]b c a e d
SIuerò uiſus fuerit ín diametro ſphęrę, & in cẽ
tro
eius ( quęlibet linea ab eo ad ſpeculum
ducta
ſit perpẽdicularis ſuper ſpeculũ) [quia
perpẽdicularis
eſt plano ſpeculum tangẽti ք 4 th 1.

ſphęr
.
uel 25 n 4: eaq́; de cauſſa in ſe ipſam reflecti-
tur
per 11 n 4] cõprehẽdetur forma alicuius
cti
, niſi puncti portionis oculi, interiacentis latera
pyramidis
uiſualis, quę à cẽtro ſpeculi intelligitur
ꝓtẽdi
.
Quoniã forma cuiuslibet alterius pũcti ca
det
in ſpeculũ ſuք lineã declinatã, & neceſſariò re-
flectetur
ſuք declinatã.
Quare linea reflexionis
trãſibit
per centrũ:
& ita cõtinget centrũ uiſus.
63. Semidiameter ſpeculi ſphærici caui, in qua
eſt
uiſ{us} extra cẽtrũ: nullum ſui punctũ obliquè
ſpeculo
incidẽs ad uiſum reflectit: reliqua uerò ſemidiameter prædictæ cõtinua, reflectit. 5 p 8.
SIuerò fuerit uiſus in diametro: non comprehendet formam alterius puncti ſemidiametri, in
qua
eſt.
Quoniã angulus, quem efficient duæ lineæ à puncto ſumpto in ſemidiametro, & à cen-
tro
uiſus ιn idẽ ſpeculi punctũ, non diuidetur per perpendicularem ab illo puncto ſpeculi du-
ctam
:
cum illa perpendicularis tendat ad centrum ſpeculi: [per 4 th. 1 ſphær. ] Sed formam alicuius
puncti
alterius ſemidiametri percipere poterit.
64. In ſpeculo ſphærico cauo perpendiculari incidentiæ, & linea reflexionis concurrentib{us}:
eſt
: ut perpendicularis incidentiæ ad rectam inter centrum ſpeculi & locum imaginis: ſic re-
cta
inter uiſibile & finem contingentiæ, adrectam inter finem contingentiæ & locum ima-
ginis
. 13 p 8.
AMplius: uiſo pũcto in huiuſmodi ſpeculo,
99[Figure 99]l b z c g q a b e non fuerit perpendicularis ęquidiſtans
lineę
reflexionis:
linea à centro ſpeculi ad
punctũ
uifum ducta, ſe habebit ad lineã ab eodem
centro
ad locũ imaginis ductam, ſicut linea à pun
ctò
uiſo ad punctum, (quod diximus) contingen-
tię
[17 n] ſe habet ad lineam à puncto contingen
tiæ
, ad locum imaginis ductam.
Verbigratia: ſit e
centrum
ſpeculi:
b punctum uiſum: a centrum ui-
ſus
:
g punctum reflexionis: linea contingentiæ z
g
.
z g autẽ aut concurret cum e b: aut erit æquidi-
ſtãs
ei.
Cõcurrat in puncto t. Linea uerô e b cõcur
rit
a g [ex theſi,] ſed non in puncto g:
b e, a g
ſint
duę lineę.
Igitur aut cõcurrit ultra g: aut inter
g
& a:
aut in a: aut ultra a. Sit ultra g, & in pũcto h.
Dico
ergo, quòd eſt proportio e b ad e h, ſicut b t
ad
t h.
Produeatur perpẽdicularis e g: & à puncto
h
ducatur ęquidiſtans lineæ b g:
[per 31 p 1] quę
curret
e g:
[per lẽma Procli ad 29 p 1] ſit cõcur-
ſus
l:
& à puncto b ducatur ęquidiſtãs g h: [quę ne
ceſſariò
cõcurret z t:
[per dictũ lẽma] ſit cõcur-
ſus
q.
Palã [per 12 n 4] quòd angulus b g e eſt ęqua
lis
a g e:
ſed angulus b g e eſt æqualis angulo g l h:
[exterior interiori & oppoſito ք 29 p 1] & [ք 15 p
1
] angulus a g e ęqualis angulo l g h:
ergo angulus g l h ęqualis eſt angulo l g h. Igitur [ք 6 p 1] lh ęqua
170164ALHAZEN lis eſt g h. Similiter angulus b g q ęqualis eſt angulo a g z. [ angulus e g q æquetur angulo e g z:
ꝗa
ք 18 p 3 uterq;
rectus eſt, & e g b ipſi e g a, ut patuit: reliquus igitur b g q ęquatur reliquo a g z ք 3
ax
.
] & angulus a g z ęqualis eſt angulo g q b [exterior interiori oppoſito ք 29 p 1: ideoq́; b g q ęquatur
g
q b:
& ita [ք 6 p 1] b q ęqualis eſt b g. Quare [ք 7 p 5] ꝓportio b g ad h l, ſicut b q ad h g. Sed quoniã
angulus
g h t eſt ęqualis angulo t b q:
[per 29 p 1] erit triangulũ t b q ſimile triãgulo g h t. [ anguli
ad
t æquãtur ք 15 p 1, & ք 32 p 1 tertius tertio.
Quare ք 4 p. 1 d 6 triãgula t b q. g h t ſunt ſimilia. ] Igitur
ꝓportio
q b ad h g, ſicut b t ad t h:
& ita [per 7 p 5] b g ad h l, ſicut b t ad t h. Sed triangulũ b g e ſit
ſimile
triangulo h e l:
[angulus enim ad e cõmunis eſt, & exteriores ad g & b ęquãtur interiorib, op
poſitis
ad l & h per 29 p 1.
Quare ք 4 p. 1 d 6 triangula b g e, h e l ſunt ſimilia] erit ꝓportio b g ad h l,
100[Figure 100]b l a e h q g f z101[Figure 101]l t b e a q g z ſicut e b ad e h:
& ita [ք 11 p 5] e b ad e h, ſicut b
102[Figure 102]t f g q a c b t ad t h.
eſt ꝓpoſitũ. Eadẽ erit ꝓbatio, ſi lo
cus
imaginis fuerit inter a & g:
aut in a: aut ul
tra
.
Si uerò linea cõtingẽtiæ z g ſit æquidiſtãs
perpẽdiculari
, eſt b e h:
ducatur perpẽdicu-
laris
g e:
[à pũcto g ſuper z g] quę ſit քpen-
dicularis
ſuper g z:
erit perpẽdicularis ſuք b h
103[Figure 103]z g q h c b [per 29 p 1] & erit angulus b e g ęqualis angu
lo
h e g:
& [per 12 n 4] angulus b g e æqualis
eſt
angulo e g h:
reſtat triãgulũ b g e ſimile triã
gulo
e g h.
[ęquabitur. n. ք 32 p 1 reliquus angu
lus
ad b, reliquo ad h:
itaq; ք 4 p. 1 d 6 triãgu-
la
b g e, h g e erunt ſimilia.
] lgitur proportio b
e
ad h e, ſicut b g ad g h.
eſt propoſitum.
Quare
in hoc caſu non põt ſumi aliud punctũ
cõtingẽtię
, ꝗ̃punctũ g, eo modo, quo punctũ
contingentię
ſuprà [17 n] appellauimus.
65. Viſu & uiſibili in diametro ſpeculi ſphærici caui æquabiliter à cẽtro diſtantib{us}: poteſt fie-
rireflexio
à tota peripheria circuli, quẽ ſemidiameter perpẽdicularis ad dictã diametrum, cõ-
uerſa
deſcribit. 14 p 8.
AMplius: ſit circulus a b g d: & h centrum ui-
104[Figure 104]b z a c g h d ſus intra ſpeculum:
e centrum ſpeculi: z pun
ctum
uiſum:
& ducatur diameter b e d. Si fue
rit
z in ſemidiametro b e:
poterit eſſe reflexio ab ali
quo
puncto ſemicirculi b a d, & ab aliquo pũcto ſe-
micirculi
ei oppoſiti.
Quoniam quocunq; puncto
ſemidiametri
b e ſumpto:
ſi ab eo ducatur linea ad
aliquod
punctum ſemicirculi, & à puncto h ad idẽ
punctum
ducatur alia linea:
illæ duę lineæ efficient
angulum
, quem diuidet per æqualia ſemidiameter
ducta
à puncto e ad illud punctum [quia enim ſe-
midiameter
illa extheſi eſt perpendicularis diame-
tro
, in qua uiſus & uiſibile ęquabiliter à centro ſpe-
culi
diſtantia collocantur:
ita que ſi à uiſu & uiſibi-
li
duę rectæ lineæ cum dicta ſemidiametro in peri-
pheria
cõcurrant:
erunt anguli ad cõcurſus punctũ
ęquales
per 4 p 1.
Quare per 12 n 4 ipſum eſt reflexionis punctũ. ] Similiter in ſemicirculo oppoſito.
171165OPTICAE LIBER V.
66. Viſ{us} & uiſibile in diuerſis dimetris circuli (qui eſt commu nis ſectio ſuperficierum refle-
xionis
& ſpeculi ſphærici caui) inter ſe reflectuntur, tum à perip heria inter ſemidiametros, in
quibus
ſunt: tum ab alia huic oppoſita: à reliquis uerò duab{us} minimè. 20 p 8.
SI uerò b punctũ uiſum fuerit extra diametrum d a g, ducatur diameter tranſiens per b: quæ fit
t
q.
Dico, quòd b poteſt reflecti ad uiſum a per arcum interiacentẽ diametros, in quibus ſunt a
& b, & ſimiliter per eius oppoſitum, id eſt, per arcum t d, & per arcum g q:
& non poterit refle-
cti
ab aliquo puncto arcus g t uelarcus q d.
Verbi gratia: ſumatur punctum in arcu g t, propet, quod
ſit
k:
& du cantur lineæ a k, k b: donec cadat k b ſuper diametrum d g in puncto o. Cum igitur o & a
ſint
ex eadẽ parte centri circuli, quod eſt e:
perpẽdicularis ducta à puncto k ad e, diuidet angulũ
o
k a.
Et ita b non reflectetur ad a à puncto k. Simili-
105[Figure 105]t k m b f d a o e g c h q ter ſumpto alio pũcto, quod ſit f:
patebit, quòd per-
pendicularis
e f non diuidet angulum a fb.
Et ita
reflectetur
b ad a à puncto f.
Quòd autem à puncto
arcus
t d, uel arcus g q poſsit fieri reflexio:
palàm per
hoc
.
Sit m punctum arcus t d: & ducantur lineę a m,
m
b:
fiet quadrangulum a m b e. Igitur perpendicu-
laris
e m diuidet angulum a m b.
Simili modo ſit h
punctum
arcus g q:
Linea a h ſecabit diametrum t q
in
puncto c:
& linea h b eundem in puncto b. Et ſunt
hæc
etiam duo puncta ex diuerſis partibus centri.

Quare
linea e h diuidet illum angulum.
Pari modo,
ſi
fuerit b in ſuperficie ſpeculi:
aut extra ſpeculum,
dum
a ſit intra ſpeculum:
idem erit probãdi modus,
qui
prius.
Similiter ſi a fuerit in ſuperficie ſpeculi, b
interius
, aut exterius.
Si uerò a fuerit extra ſpecu-
lum
, b intra:
patebit, quod diximus. Ducantur enim lineæ à puncto a contingentes circulum d t g
[per 17 p 1] quæ ſint a h, a z:
& ducantur duę diametri
106[Figure 106]a z m d h f b t b e q q g a e g, t e q:
& b in diametro t e q: reflectetur b ad a ab
aliquo
puncto arcus t d:
[ut conftat è iam demonſtra
tis
.
] Sed palàm, quòd non ab aliquo puncto arcus z
d
.
[ductis enim duabus rectis e z, b z: erit angulus e z
a
rectus per 18 p 3, & e z b acutus, ut oſtenſum eſt 60
n
.
Quare ob angulorum inæquabilitatem, à puncto
z
, ad uiſum a nulla fiet reflexio:
multò igitur minus à
punctis
inter z & d intermedijs:
quia angulorum ad
lineã
z a factorũ, unius quidẽ acuti, alterius uerò ob-
tuſi
per 16 p 1, multò maior futura eſt inęquabilitas.
]
Igitur
ab aliquo pũcto arcus t z:
& ſimiliter ab aliquo
pũcto
arcus oppoſiti ipſi t d, ſcilicet arcus g q refle-
xio
fiet.
Sed ab arcu t g, uel d q fiet reflexio ſecun-
ſuprà dictũ modũ.
Si uerò b fuerit extra hanc dia
metrũ
, & ſuper aliã, quæ ſimiliter ſit t e q:
fiet reflexio
ab
arcu t d:
& à ſola parte eiust z, & ab arcu oppoſito,
qui
eſt g q:
ſed ab arcu t g, uel d q non fiet reflexio.
107[Figure 107]l p m t n b d a c g x s u q
67. Si uiſu & uiſibili in diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, re-
flexionis
& ſpeculi ſphærici caui) ſitis: linea à uiſu parallela dia-
metro uiſibilis, ſecet dicti circuli peripheriam. Imago reflexa à peripheria inter parallelam & uiſibilis diametrum, uidebitur extra ſpeculum: à peripheria inter par allelam & diametrum ui- ſ{us}, ultra uiſum: à peripheria uerò oppoſita, inter uiſum & ſpe- culum. 21 p 8.
VErũ ſi â puncto a ducatur æquidiſtans t e: quæ ſit a p: loca ima
ginũ
reflexarũ à punctis arcus t p, erunt extra ſpeculũ:
loca au
tẽ
imaginũ arcus p d, ultra centrũ uiſus, quod eſt a:
loca au-
tem
imaginum arcus q g ſunt inter centrum uiſus & ſpeculum.
Et
quod
ſuprà [60.
61 n] dictum eſt de locis imaginum: idem intelligẽ-
dum
, ducta a m æquidiſtante lineæ t q.
68. In quolibet puncto diametri circuli (qui eſt com-
munis
ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphæri-
ci
caui) quantumlibet continuatæ, poteſt imago uideri.
22
p 8.
AMplius: ſumpta diametro circuli in ſphærico ſpeculo cõcau: quodlibet punctũ illius diametri,
172166ALHAZEN quantum cunq; productæ, poteſt eſſe locus imaginum. Verbi gratia: ſit a g diameter circuli a m g: cu-
ius
d centrum.
Sumatur in hac diametro punctum z: e cẽtrum uiſus.
108[Figure 108]z t a l m e d b p g Dico, quòd z poteſt eſſe locus imaginis.
Ducatur linea e t z per t pun
ctum
circuli:
& ducatur linea d t: erit angulus e t d acutus: [ut demõ-
ſtratum
eſt 60 n.
] Fiat aũt ei ęqualis [ք 23 p 1] ſit d t l. Palã [per 12 n
4
] quòd l reflectetur ad e à puncto t:
& eius imago erit z [ք 6 n. ] Simi
liter
ſumpto l puncto:
patebit quod eſt locus imaginis. Ducatur. n. li-
neale
uſq;
in b punctũ circuli: & ducatur linea b d: erit [ut prius] an-
gulus
e b d acutus.
Fiat ei ęqualis: qui ſit d b p: reflectetur quidẽ pun-
ctum
p ad e à puncto b:
[per 12 n 4] & locus imaginis eius erit l: [per
6
n.
] Et ita ſumpto quocunq; alio puncto: erit eadem probatio.
69. Si uiſu et uiſibili in eadẽ diametro circuli ( eſt cõmunis ſectio
ſuperficierũ
, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) ſitis: imago uidea
tur
in ipſo uiſu: ab uno ſemicirculi, uel à quolibet alteri{us} definiti
circuli
puncto poteſt ad uiſum reflexio fieri. 23 p 8.
AMplius: punctorum, quæ cõprehẽduntur in his ſpeculis: quo-
rundã
imagines quaturor loca ſortiuntur:
quorundã tria: quo-
rundã
duo:
quorundã unum. Punctũ, cuius imago in quatuor
ceciderit
loca:
â quatuor pũctis determinatis reflectitur, ab alijs,
uel
plurib.
Punctum, cuius imago tria ſibi uſurpat loca: à tribus pun-
ctis
ſpeculi reflectitur, à plurib.
cuius duo: à duobus. Puncti aũt, cuius imago in unicum caditlo-
:
poterit eſſe: quòd ab uno tãtùm puncto ſit reflexio: & poterit eſſe: quòd à quolibet circuli deter-
minati
puncto, non ab alio.
Verbi gratia: ſit e cẽtrum uiſus: h ſit punctũ uiſum in eadẽ diametro: d ſit
centrum
circuli.
Ducatur diameter z e h a: aut e d eſt æqualis d h: aut . Sit æqualis: & ſuper e h du
catur
à puncto d perpendiculariter diameter g d b:
& ducãtur lineę h g, g e, h b, b e. Palã [per 4 p 1]
quòd
triangulũ h g d æquale triãgulo e d g, & ęqua-
109[Figure 109]g c z e d h a b le triãgulo h b d, & triãgulo e b d.
Palàm, quòd, cum
angulus
h g e diuiſus ſit per ęqualia, h à puncto g re
flectetur
ad e:
[per 12 n 4] & locus imaginis eius eſt
e
[per 6 n.
] Similiter h à puncto b reflectetur ad e:
& locus imaginis eius e.
Si igitur diametro z e h a
immota
, moueatur ſemicirculus a g z per ſphæram
ſpeculi
aut ſolũ triangulũ h g e:
deſcribet quidẽ pun
ctum
g motu ſuo circulũ:
& à quolibet puncto circu
li
reflectetur h ad e:
& locus imaginis eius ſemper
erit
punctũ e.
Et ita patet propoſitum. Quòd aũt ab
alio
puncto, ꝗ̃ aliquo illius circuli, poſsit fieri re-
flexio
puncti h ad e:
palã per hoc. Sumatur punctũ
c
, & ducatur e c, c h:
erit quidẽ [per 7 p 3] e c maior
linea
e g, & linea h c minor linea h g.
Quare non erit
proportio
e c ad c h, ſicut e d ad d h.
[Quia. n. ex the
ſi
punctum h reflectitur ad e à puncto g:
erit per 12
n
4.
3 p 6 e g ad g h, ſicut e d ad d h. Itaq; cum e c, h c
ſint
inęquales ipſis e g, g h:
erunt proportionales ipſis e d, d h. ] Igitur [per 3 p 6] linea d c diui-
det
angulum e c h per æqualia.
Quare h à puncto c non põtreflecti ad e. [Idẽ breuius cõcludetur ք
4
.
geometrię Iordani. Quia. n. triãguli e c h latera e c, h c ſuntinęqualia: & recta c d ab ipſorũ angu
lo
eſt in mediũ baſis e h ex theſi:
erit ք allegatã 4 ꝓpoſitionẽ angulus e c d minorangulo h c d. Qua
re
h à puncto c ad uiſum e reflectetur.
Quòd aũt e c, h c latera ſint inæqualia, patet: quia per 7 p 3 e
c
maior eſt e g, id eſt, h g (ęquales.
n. ſunt è cõcluſo) & h g maior h c: erit e c multò maior h c. ] Eadem
erit
probatio, ſi ſumatur c inter g & z.
Si uerò e d fuerit maior d h: mutetur figura: & addatur lineæ
d
h, linea h q, ut productum ex e q in q h, ſit æquale quadrato d q.
Erit igitur proportio e q ad d q, ſi-
cut
d q ad h q, ſicut probat Euclides [17 p 6.
] Fiat circulus ad quãtitatẽ ſemidiametri q d: cuius q cẽ
trum
:
g, b loca ſectionis duorũ circulorum: & ducãtur lineę e g, e b, q g, q b, d g, d b, h g, h b. Palã ergo,
quòd
erit proportio e q ad q g, ſicut q g ad q h:
[ęquales enim ſunt q g, d q ք 15 d 1: itaq; e q ad d q & q
g
eãdẽ habet rationẽ ք 7 p 5:
& patuit, ut e q ad d q, ſic d q ad h q: ergo per 7 p 5, ute q ad g q, ſic g q
ad
h q] & angulus g q h cõmunis utriq;
triãgulo e q g, h q g. Igitur illa duo triãgula ſunt ſimilia. [ք 6.
4
p.
1 d 6. ] Erit igitur proportio e q ad q g, ſicute e g ad g h. Erit igitur e d ad d h, ſicut e g ad g h. [oſten
ſũ
.
n. eſt, ut tota e q ad totã d q, ſic ablata d q ad ablatã h q: ergo ք 19 p 5, uttota e q ad totã d q, id eſt q
g
.
ſic reliqua e d ad reliquã d h: ſed ut e q ad q g, ſic e g ad g h: ergo ք 11 p 5 ut e d ad d h, ſice g ad g h. ]
Quare
[ք 3 p 6] linea d g diuidet angulũ e g h ք ęqualia.
Vnde punctũ h à pũcto g reflectetur ad e: [ք
12
n 4] & locus imaginis eius pũctũ e [ք 6 n.
] Similiter h à pũcto b reflectetur ad e: & locus imaginis
eſt
pũctũ e.
Si ergo moueatur triãgulũ e g h, pũctis e, h immotis: pũctũ g deſcribet in ſphęra circulũ,
à
cuius quolibet pũcto reflectetur h ad e:
& ſemք erit locus imaginis e. Et ab alio pũcto, ꝗ̃ aliquo
illius
circuli, poſsit h reflecti ad e:
palã, ut prius. Si. n. ſumatur c inter g & a: erit e c maior e g, & h c
173167OPTICAE LIBER V. minor h g: [per 7 p 3] non ergo erit ꝓportio e c ad h c, ſicut e d ad d h: & ita [ք 3 p 6] d c diuidet an
gulũ
e c h ք ęqualia.
Similiter, ſic ſumatur inter g & z, poterit improbari. Et ita patet ꝓpoſitũ. Notã-
dum
, quòd e eſt punctum intellectuale:
& circulus ille (cuius e eſt polus) eſt circulus intellectua-
lis
:
& h punctũ intellectuale. Vn-
110[Figure 110]g c f q a h d e z b de, quod dictũ eſt, ſecundũ geo-
metricã
demõſtrationẽ eſt intel-
ligendum
, ſecundum uiſus
bationẽ
:
intellectualia uiſum
lateant
.
Sed quoniã forma h con
tinua
uidetur formis aliorũ pun
ctorũ
:
uidebitur quidẽ à uiſu for
ma
, cuius punctũ medium h:
&
locus
puncti medij illius formæ
erit
e:
& reflectetur h forma à lo-
co
ſpeculi circulari, cuiusmediũ
erit
circulus p̃dictus, & e polus
eius
.
Cum aũt e d fuerit maior d
h
:
in tãtum poterit eſſe maior, ut
reflectatur h ad e à puncto g.

Sciendum
, quòd, niſi fuerit pro-
portio
e a ad a h maior, quã e d
ad
d h:
poterit h reflecti ad e.
Si
enim poteſt reflecti:
reflectatur à puncto: quod ſit g: erit quidem g d h minor recto, reſpiciat ſe-
ctionem
minorẽ quarta.
[quadrans enim peripherię ab angulo recto in cẽtro ſubtẽditur per 33 p 6.
Vel
angulus g d h minor eſt recto, quia ſemidiametro q d & recta g d cõprehenditur, ut demõſtratũ
eſt
60 n.
] Ducatur à puncto g cõtingens [per 17 p 3] quę neceſſariò cõcurret e a: [per 11 ax: quia
anguli
interiores ad g & d ſunt minores duobus rectis:
cum angulus ad g ſit rectus per 18 p 3, ad d ue
acutus] ſit cõcurſus f.
Erit quidẽ proportio e f ad f h, ſicut e d ad d h: [eſt enim per 64 n d h ad d e,
ſicut
h fad e f:
& per cõſectariũ 4 p 5, ut e f ad f h, ſic e d ad d h] ſed maior eſt proportio e a ad a h, quã
e
f ad fh.
[Quia enim a h minor eſt h f: erit ratio e h ad a h maior, quã ad h f per 8 p 5: & per 18 p 5, e a
ad
a h maior, quã e f ad h f.
] Igitur maior eſt e a ad a h, ꝗ̃ e d ad d h: & ita neceſſariò: ſi h reflectitur ad
e
:
erit proportio e a ad a h maior, quàm e d ad d h. Patent ergo, quæ dicta ſunt: cum centrum uiſus &
punctum
uiſum fuerint in eadem diametro.
70. Viſu & uiſibili extra circulum (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculi
ſphærici
caui) ſitis in diuerſis diametris: ab uno puncto fit reflexio, et una uidetur imago. 24 p 8.
AMplius: cum punctũ uiſum & centrũ uiſus non fuerint in eadẽ diametro, & fuerint extra ſpe
culum
:
non reflectetur punctũ uiſum ad centrũ uiſus, niſi ab uno tantùm ſpeculi puncto. Ver
bi
gratia:
ſit t punctũ uiſum: h centrũ uiſus: d centrũ ſphęræ: & ducãtur lineę h d, d t, h t. Suքfi
cies
quidẽ h d t ſecat ſphærã ſuper circulum:
[per 1 th. 1 ſphęr. ] qui ſit e b q g. Palàm, quòd t non refle
ctetur
ad h, niſi ab aliquo puncto huius circuli:
[quia ipſe eſt reflexionis ſuperficies. ] Producãtur er
go
h d, t d uſq;
ad circumferentiã circuli. Palã, quòd reflectetur ab
111[Figure 111]h l m t k g e b f d p q o z a arcu q g, uel b a ſecundum modũ prędictum [66 n.
] Reflectetur ergo
aut
ab arcu g b:
aut a q. Diuidatur [per 9 p 1] angulus t d h per ęqua-
lia
, per lineã l e d z:
& à puncto e ducatur contingens: [per 17 p 3] quę
ſit
k e f.
Si puncta t, h fuerint ſuper illam contingentẽ: reflectetur
t
ad h ab aliquo pũcto arcus b g.
enim à puncto t ducetur linea ad
aliquod
interius punctũ huius arcus:
linea à puncto h ad idẽ punctũ
ducta
, cadet ſuper ipſum exterius, interius .
Et ideo non erit refle-
xio
[à caua ſpeculi ſuperficie.
] Et quòd ab uno puncto tãtùm arcus
a
q fiat reflexio:
palã erit ex hoc. Ducãtur enim lineæ t z, h z. angu
lus
t d h diuiſus ſit per ęqualia:
erit t d z ęqualis angulo h d z. [per 13 p
1
.
] Lineæ igitur t d, h d aut ſunt æquales: aut ſunt æquales. Si ſunt
æquales
, & d z cõmunis:
erit [per 4 p 1] triãgulũ t z d æquale triangu
lo
h z d:
& angulus t z h diuiſus per ęqualia, per lineã d z. Et ita t refle-
cterur
ad h à puncto z.
[per 12 n. ] Quòd aũt ab alio puncto poſsit:
ſic
cõſtabit.
Sumatur punctũ o: & ducãtur lineæ t o, h o: & linea o d m
per
cẽtrum d diuidat angulum illum per ęqualia.
Planũ [per 8 p 3]
t
z minor eſt t o, & h o minor h z:
& proportio t z ad h z, ſicut t l ad l h:
[per 3 p 6:
eſt enim angulus t z h bifariã ſectus à recta linea z l] & erit
[per eandẽ] proportio t o ad h o, ſicut t m ad m h:
ſed minor eſt ꝓpor
tio
h o ad t o, quã h z ad t z.
[quia enim è quatuor lineis h o, t o, h z, t z prima minor eſt quã tertia, ſe-
cunda
maior ꝗ̃ quarta:
erit ratio primæ ad ſecundã minor, ꝗ̃ tertię ad quartã, ut patet ex 8 p 5] Ergo
[per 11 p 5] minor eſt proportio h m ad m t, ꝗ̃ h l ad l t:
quod eſt impoſsibile. [ cum è quatuor lineis
h
m, m t, h l, l t prima h m maior ſit, ꝗ̃ tertia h l:
ſecũda uerò m t minor, ꝗ̃ quarta l t: erit ratio h m ad m t
174168ALHAZEN maior, ꝗ̃ h l ad l t, ut cõſtat ex 8 p 5. ] Palã igitur, quòd ſit & h ęqualiter diſtẽt à cẽtro, & fuerint ſuper
contingentẽ
:
non reflectetur t ad h, niſi ab uno ſpeculi puncto tãtùm: & unicus erit eius imaginis lo
cus
.
Si uerò t d, h d ſunt inæquales: ſecentur ad æqualitatẽ [per 3 p 1] & fiat demonſtratio, ut antea.
71. Si angulum comprebẽſum à duab{us} diametris, in centro circuli (qui eſt communis ſectio
ſuperficierum
, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) tertia bifariã ſecet: & ab eius termino in pe-
ripheria
dicto angulo ſubtenſa, ſint perpendiculares ſuper dictas diametros: puncta diametro-
rum
, tum in quæ perpendiculares cadunt: citr a hæc, à ſpeculi centro æquabiliter diſtãtia, à
ſecantis
diametri terminis tantùm inter ſe mutuò reflectẽtur: duas́ babebũt imagines. 25 p 8.
AMplius: b d q, a d g ſint duæ diametri ſphæræ: & diameter e d z diuidat angulũ b d g per ęqua-
lia
:
& à puncto e ducãtur duæ perpendiculares, ſuper duas diametros b d, d g: [per 12 p 1] quę
ſint
e t, e h.
Palàm [per 26 p 1] quòd triangulũ e t d æquale eſt triangulo e h d, & angulus t e d
angulo
h e d, latusq́;
t d lateri h d, & latus e t lateri e h: e d ſit cõmunis utriq; . tigitur reflectetur ad
h
à puncto e.
[per 12 n 4. ] Eodẽ modo à puncto z [Quia enim angulus b d g bifariã ſectus eſt per li-
neã
e d:
erit angulus t d z æqualis angulo h d z per 13 p 1, & t d æquatur ex cõcluſo ipſi h d, latusq́; d z
cõmune
:
angulus igitur t z d æquatur angulo h z d per 4 p 1. Quare per 12 n 4 t & h reflectẽtur inter
ſe
à puncto z.
] Et palã [per 66 n] quòd t non reflectetur ad h, ab aliquo puncto arcus a b, uel arcus g
q
:
nec reflectetur ab alio puncto arcus a q, ꝗ̃ à puncto z ſecundũ ſupradictam probationẽ: [numero
præcedẽte
.
] Verũ quòd ab alio puncto arcus b g, ꝗ̃ à puncto e, poſsit reflecti: patebit ſic. Detur o
punctũ
:
& ducantur lineę o d, h o, t o: fiatq́; circulus ad quantitatẽ lineæ d e, trãſiens per tria puncta,
t
, d, h:
[tranſibit aũt per conuerſionẽ 31 p 3 demonſtratã à Theone in cõm entarijs in 3 librũ magnę
ſtructionis
Ptolemęi, & à Cãpano ad 31 p 13:
] cuius quidẽ circuli linea d e erit diameter: angulus e
t
d, quẽ reſpicit, ſit rectus Igitur circulus ille tranſibit per punctũ e.
Cum igitur e ſit cõmunis utriq;
circulo
, & ſit ſuper eandẽ diametrum:
continget circulus minor maiorem in puncto e: ſicut probat
Euclidis
[13 p 3.
] Igitur circulus iſte ſecabit lineam d o, [ſecus tangeret maiorem circulũ in puncto
o
:
ſicq́; in duobus punctis e & o tangeret contra 13 p 3] ſecet in puncto l: & ducantur lineæ t l, h l. Iam
patet
[è ſuperioribus] quod t d eſt ęqualis h d [ergo per 28 p 3 peripheria t d æquatur peripheriæ h
d
.
] Igitur angulus t l d æqualis angulo d l h [per 27 p
112[Figure 112]e p o l g h n d m t b q a z 3] quia ſuper æquales arcus.
Reſtat [per 13 p 1] t l o æ-
qualis
angulo h l o:
& angulus l o t ęqualis angulo l o
h
ex hypotheſi:
[quia ſunt anguli incidentiæ & refle-
xionis
] & l o commune latus:
erit [per 26 p 1] triangu
lum
t l o æquale triangulo h l o:
& erit t o ęqualis h o:
quod
eſt impoſsibile:
quoniam [per 7 p 3] h o maior
h
e, & t o minor t e:
& t e, ſicut prius probatum eſt, æ-
qualis
eſt h e:
[linea igitur h o maior eſt linea t o. ] Re
ſtat
ergo, ut t reflectatur ad h, ab alio puncto, quã
ab
e uel à z.
Item à puncto e ducatur linea ſuper dia-
metrum
t d:
quæ ſit e m: & ſecetur à linea h d pars, æ-
qualis
m d:
quæ fit n d: & ducantur e m, e n. Palàm
[per 16 p 1] quòd e m d maior eſt recto:
[quia angu-
lus
e t d rectus eſt per fabricationem] ſecetur ex eo
æqualis
recto per lineam p m [per 23 p 1] quæ cõcur-
ret
cum d e:
[per lemma Procli ad 29 p 1] ſit concur-
ſus
punctum p:
& ducatur n p: & fiat circulus ad quantitatem p d, tranſiens per tria puncta m, d, n.
Cum
p m d ſit rectus [ex fabricatione] erit p d diameter [per conſectarium 5 p 4] & tranſibit circu
lus
per p, [ut oſtenſum eſt.
] Palàm ergo, quòd m reflectetur ad n à puncto e: [cum en: m per 4 p 1 tri
angulum
d m p ſit æquilaterum & æquiangulum triangulo d n p:
æquabitur m p ipſi n p, & angulus
d
p m angulo d p n:
ergo per 13 p 1. 3 ax. angulus m p e æquatur angulo n p e, latusq́ue p e commune
eſt
:
angulus igitur m e p æquatur angulo n e p per 4 p 1. Quare per 12 n 4 m & n à puncto e inter ſe
mutuò
reflectuntur] & ſimiliter à puncto z:
& non ab aliquo puncto arcus a b, uel g q: [per 66 n. ]
Et
palàm, quòd non ab alio puncto arcus a q, quã à puncto z:
& quòd non ab alio puncto arcus b g,
quàm
à puncto e ſecundum modum prædictum.
Sumpto enim puncto, & ductis lineis à punctis t,
d
, h:
& ſumpto puncto, in quo circulus ultimus ſecabit diametrum: & à punctis ſectionis ductis li-
neis
ad puncta t, h:
eadem erit improbatio, quæ prius. Palàm ergo ex prædictis: quòd ſi angulum
contentum
duabus diametris, per æqualia diuidat tertia diameter:
& à termino illius diametri du-
cantur
perpendiculares ad illas diametros:
puncta diametrorum, in quæ cadunt, ad ſe inuicem re-
flectuntur
à duobus punctis ſpeculi tantùm.
P unctorum aũt diametrorum citra hos terminos per-
pen
dicularium ſumptorum, id eſt uerſus centrum:
reflectitur quodlibet à duobus punctis tantùm:
& unũ reflectitur ad illud, quod æqualiter diſtat à cẽtro:
& omniũ talium duplex eſt imaginis locus.
72. Si angulũ cõprehenſum à duabus diametris in cẽtro circuli (qui eſt cõmunis ſectio ſuper-
ficierũ
, reflexionis & ſpeculi ſphæricicaui) tertia bifariã ſecet: et ab eius termino in peripheria
dicto
angulo ſubtẽſa, ſint քpẽdiculares ſuք dict{as} diametros: pũcta diametrorũ inter քipheriã et
175169OPTICAE LIBER V. perpendicularium terminos à centro ſpeculi æquabiliter diſtantia, à quatuor peripheriæ pũctis
inter
ſe mutuo reflectentur, & quatuor habebunt imagines. 26 p 8.
AMplius: ſumptis duabus diametris b q, a g: & e z diuidente angulum earum per æqualia: ſu-
matur
in b d punctum t ſupra punctum, in quod cadit perpendicularis, ducta à puncto e:
&
in
d g ſumatur d h æqualis d t:
[per 3 p 1] & ducanturte, h e. Reflectetur quidem t ad h à pun-
cto
e, & ſimiliter à puncto z, non ab alio puncto arcus a q:
nec ab aliquo puncto arcus a b uel g q [per
66
n.
] Deinde à puncto t ducatur perpẽdicularis ſuper t d: [per 11 p 1] quæ quidem concurret d e
extra
circulum ſphærę, angulus b d e ſit acutus [ut oſtenſum eſt 36 n:
quare d e & perpẽdicularis
ſuper
t d per 11 ax:
concurrent: & quidem extra circulum b z g. Quia cum hæc perpẽdicularis, & ea,
quæ
à puncto e ſuper eandem ſemidiametrum d b ducitur, ſint parallelę per 28 p 1:
nunquã cõcurrẽt
per
35 d 1.
Quare perpendicularis à puncto t continuata, cadet extra circulũ ultra punctũ e. Itaq; cõ-
curret
cum ſemidiametro e d extra circulum b z g.
] Cõcurrat ergo in puncto o: & ducãtur lineę to,
h
o.
Et fiat circulus tranſiens per tria puncta t, d, h: qui neceſſariò tranſibit per punctum o [ut pręce-
dente
numero demonſtratum eſt] & erit d o diameter eius:
[per conſectarium 5 p 4] & ducatur li-
nea
cõtingens circulũ b z g, in puncto e [per 17 p 3] quę ſit k e.
Palàm, quòd ultimus circulus ſecabit
primum
, ſcilicet b z g in duobus punctis:
[per 10 p 3] ſint illa puncta l, m: & ducantur lineæ t l, h l,
l
d, t m, d m, h m.
ergo arcus t d ſit æqualis arcui h
113[Figure 113]o e k m f l g h d t b q a zd:
[per 28 p 3: quia rectę d t, d h ſunt ęquales per fa-
bricationem
] erit [per 27 p 3] angulus t l d æqualis
angulo
d l h.
Et ita t reflectetur ad h à puncto l [per
12
n 4.
] Similiter angulus t m d æqualis angulo d m
h
[per 27 p 3.
] Et ita t reflectetur ad h à puncto m. Pa
làm
igitur, quòd t reflectitur à quatuor pũctis a d h:

ſcilicet
e, z, l, m:
& quadruplex erit locus imaginis e-
ius
.
Et non poteſt t reflecti ad h ab alio puncto, quã
ab
aliquo iſtorum.
Detur enim f punctum: & ducan
tur
lineæ t f, h f, d f:
& producatur d f, quouſque cõ-
currat
cum contingente k e:
[concurret autem per
11
ax:
quia angulus k e d rectus eſt per 18 p 3, & f d e
acutus
, quia pars acuti b d e] & ſit concurſus k:
& du
cantur
lineæ t k, h k.
Igitur angulus t f d æqualis an-
gulo
d f h ex hypotheſi:
[& 12 n 4] reſtat [per 13 p 1]
angulus
t f k æqualis angulo k fh.
Sed angulus t k f
eſt
æqualis angulo f k h [per 27 p.
3] quia ſuper ęqua
les
arcus:
& f k communis: erit [per 26 p 1] triangulum æquale triangulo: & ita t k æqualis k h: quod
eſt
impoſsibile:
quoniam h k maior h o, & t k minor to [per 7 p 3] & t o ęqualis h o. [Nam quia recta
d
t æquatur ipſi d h per fabricationem, & angulus t d o ipſi h d o per theſim, & latus o d commune:

ergo
per 4 p 1 latus t o æquatur lateri h o:
ideoq́; t k minor eſt h k. ] Palàm igitur, quòd non eſt refle-
xio
ab aliquo puncto, quam à punctis quatuor.
Igitur ſi in diuerſis diametris ſumantur duo puncta,
ſcilicet
t, h, ęqualiter à centro diſtantia:
ſi fuerint ſuper punctis diametrorum, in quę cadunt perpen
diculares
, ductę à termino diametri diuidentis per æqualia angulum duarum diametrorũ:
aut fue-
rint
inter centrum & puncta illa, id eſt citra perpendiculares, dum æqualiter diſtent à centro:
refle-
ctetur
quidem t ad h à duobus punctis tantùm.
Si uerò fuerint t & h à locis perpendicularium uſq;
ad
circulum:
reflectetur quidem t ad h à quatuor punctis. Si uerò fuerint in circulo, uel extra: tamẽ
citra
contingentem k e:
reflectetur quidem t ad h à duobus punctis tantùm. Si uerò ſupra contingẽ
tem
fuerint:
reflectetur quidem t ad h ab uno puncto tantùm. Et hæc quidem accidunt, dum t ęqua-
liter
diſtat à centro cum puncto h.
73. Viſu & uiſibili in diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum refle-
xionis
& ſpeculi ſphæricicaui) à centro inæquabiliter diſtantibus: ab uno puncto peripheriæ in-
ter
ſemidiametros, extra quas ſunt uiſus & uiſibile, reflexio fieripoteſt. 27 p 8. 120 p 1.
AMplius: t, h ſi fuerint in diuerſis diametris: & longitudo eorum à centro fuerit inęqualis: re-
flexio
fiet ab uno puncto.
Verbi gratia: ducantur diametri a d g, b d q: & e z diuidat angulum
eorum
per æqualia:
& t propinquius ſit centro d, quàm h. Et ſumatur linea l y: & [per 10 p 6]
diuidatur
in puncto m, ut ſit proportio y m ad m l, ſicut h d ad d t:
& diuidatur l y in æqualia in pun-
cto
n [per 10 p 1] & à puncto n ducatur perpendicularis n k:
[per 11 p 1] & ſuper punctum l fiat angu
lus
ęqualis medietati a d t per lineã f l:
erit quidẽ angulus f l y acutus: [quia æquatus eſt dimidiato
angulo
a d t acuto, ut oſtenſum eſt 36 n.
] Quare [per 11 ax] fl cõcurret cum n k: [quia l n k rectus eſt
per
fabricationem] concurrant in puncto f:
& [per 35 n] à puncto m ducatur linea ad latus fl, cõcur
rens
cum latere n k in puncto, quod ſit k:
& ſecet linea illa latus fl in puncto c, ut ſit proportio k c ad
c
l, ſicut h d ad d z.
Deinde ſuper pũctum d fiat angulus æqualis angulo l c m: [per 23 p 1] qui ſit i d a:
& ſit i punctum circuli ſupra z, aut infra:
& ſuper i punctũ fiat angulus ęqualis c l m: qui ſit o i d: & ſu
per
hanc lineam o i [continuatã] ducatur perpendicularis à puncto h [per 12 p 1] quæ ſit h r:
& pro-
176170ALHAZEN ducatur r x æqualis lineę ri: & ducantur lineę h x, h i. Palàm ſecundum prædicta, quòd à puncto m
non
poteſt linea duci ad latus fl, diuidens ipſum eo modo, quo diuidit lineam m c k, præter hanc ſo
lam
lineam m c k.
Si enim poſsit: ſit m p o. Palàm, quòd p o minor erit c k: quod quidẽ patebit ducta
linea
p q æquidiſtante c k:
quę erit minor c k: [ enim triangula k c f, q p f ſint æquiangula per 29.
32
p 1:
erit per 4 p 6 ut k f ad q f, ſic k c ad q p: ſed k f maior eſt q f per 9 ax. ergo k c maior eſt q p] &
maior
p o:
[quia maior eſt q p, quæ per 19 p 1 maior eſt o p, angulus p o q ſit obtuſus per 32. 13 p 1]
& p l maior c l [per 9 ax:
] Igitur non erit proportio p o ad p l, ſicut k c ad c l. [Si enim ſit ut k c ad cl,
ſic
o p ad p l:
erit per 14 p 5 c l maior l p, contra 9 ax: quia k c maior eſt o p. ] Quare non erit propor-
tio
p o ad p l, ſicut h d ad d t [per 11 p 5.
] Reſtat ergo ut à puncto m non ducatur alia, quàm m c k, ſimi
lis
ei.
Verùm o d i ſit ęqualis angulo l c m, & angulus o i d ęqualis angulo c l m: [per fabricationẽ]
erit
triãgulum c l m ſimile triangulo i o d [per 32 p 1.
4 p. 1 d 6. ] Igitur angulus i o d erit æqualis angu
lo
l m c:
reſtat [per 13 p 1] angulus r o h æqualis angulo k m n: & angulus h r o rectus ęqualis erit an-
gulo
k n m:
reſtat [per 32 p 1] angulus n k m æqualis angulo r h o. Ducta autem linea d i, donec con-
currat
cum h r in puncto s:

114[Figure 114]b u a x r o i c p e d z s h g q115[Figure 115]l m c k p q o f n y [concurret aũt per 11 ax:
ꝗa
angulus
ad r rectus eſt, ad i
uerò
acutus] erit angulus s
d
h æqualis angulo k c f [ք
15
p 1.
1 ax: ] & erit triangulũ
s
d h ſimile triãgulo c k f [ք
32
p 1.
4 p. 1 d 6. ] Igitur pro-
portio
s d ad d h, ſicut f c ad
c
k:
ſed [per 7 p 5] h d ad d i
[æqualẽ ipſi d z per 15 d 1]
ſicut
k c ad c l [ք fabricatio
nẽ
.
] Igitur [per 22 p 5] s d
ad
d i, ſicut f c ad c l:
igitur
[per 18 p 5] s i ad d i, ſicut fl
ad
c l:
ſed d i ad i o, ſicut c l
ad
l m:
triangulũ d i o ſit
ſimile
triangulo c l m.
Igitur [per 22 p 5] s i ad i o, ſicut fl ad l m [& ք conſectariũ 4 p 5, ut i o ad s i, ſic
l
m ad fl.
] Sed proportio s i ad i r, ſicut fl ad l n: quoniam triangulũ s i r ſimile eſt triangulo fl n [an-
gulus
enim r i s æquatur angulo fl n per fabricationem, & s r i rectus fn l recto:
ergo per 32 p 1. 4 p. 1
d
6 triangula s i r, fl n ſunt ſimilia.
] Igitur [per 22 p 5] proportio i o ad i r, ſicut l m ad l n. [& percon
ſectarium
4 p 5 ut i r ad i o, ſic l n ad l m.
] Igitur proportio y m ad l m, ſicut x o ad i o. [Quia enim xi
dupla
eſt ipſius i r, & y l dupla ipſius l n:
erit igitur per 15 p 5 ut x i ad i o, ſic y l ad l m, & ք 17 p 5 ut x o
ad
i o, ſic y m ad l m.
] Ducta autem à puncto i ęquidiſtante linea u i, lineę h x, & producta linea d a,
donec
concurrat cum u i [concurret autem per lemma Procli ad 29 p 1] concurrat in puncto u:
erit
triangulum
o u i triangulo h o x ſimile [per 15.
29. 32 p 1. 4 p. 1 d 6. ] Igitur erit proportio h o ad o u, ſi-
cut
y m ad m l:
[Quia ob triãgulorum o u i, h o x oſtenſam ſimilitu dinẽ eſt, ut h o ad o u, ſic x o ad i o,
& ut x o ad i o, ſic y m ad m l ex cõcluſo:
ergo per 11 p 5, ut h o ad o u, ſic y m ad m l] & ita h o ad o u,
ſicut
h d ad d t.
[Fuit enim per fabricationẽ h d ad d t, ſicut y m ad m l. ] Sed quoniã [per 4 p 1] triãgu
h r i æquale eſt triangulo h r x:
h r ſit perpendicularis [per fabricationẽ: & x r æquetur ipſi r i,
latusq́
;
r h cõmune ſit. ] Igitur angulus h x r æqualis eſt angulo r i h: & ita r i h æqualis eſt angulo u i
o
[quia u i o æquatur ipſι h x o propter ſimilitu dinem triangulorum u i o, h o x.
] Quare [per 3 p 6]
proportio
h o ad o u, ſicut h i ad i u:
& ita [per 11 p 5] h i ad i u, ſicut h d ad d t. Verùm angulus u i d ma
ior
eſt angulo d i h:
[quia æqualis concluſus eſt angulo o i h] ſecetur ab eo æqualis: & ſit p i d: & du-
catur
linea p t:
& p ſit punctum diametri d a. Palàm, quòd proportio h i ad u i cõſtat ex proportione
h
i ad i p, & p i ad u i:
[quia ratio extremorum componitur ex omnibus rationibus intermedijs, ut
Theon
demonſtrauit ad 5 d 6.
] & [per 3 p 6] proportio h i ad i p, ſicut d h ad d p: quoniam d i diuidit
angulum
p i h per ęqualia.
Igitur proportio h i ad u i (quæ eſt h d ad d t) conſtat ex proportione h d
ad
d p, & d p ad d t.
Igitur proportio d p ad d t, ſicut p i ad u i. Verùm angulus o i h eſt medietas angu
li
u i h:
[ex concluſo] ſed angulus d i h medietas eſt anguli p i h: reſtat angulus d i o medietas anguli
p
i u.
Sed angulus d i o eſt medietas anguli t d p: quia eſt æqualis angulo fl m [qui ęquatus eſt dimi-
diato
angulo a d t ſeu p d t.
] Igitur angulus p i u eſt ęqualis angulo t d p: & proportio d p ad d t, ſicut
p
i ad u i.
Igitur triangulũ u i p ſimile triangulo t p d: [per 6. 4 p. 1 d 6] & angulus u p i æqualis t p d:
erit
igitur [per 14 p 1] t p i linea recta:
quia angulus d p t cum angulo t p o ualet duos rectos: & ita an
gulus
o p i cum angulo o p t ualet duos rectos.
[Idem uerò patet per conuerſionem 15 p 1 à Proclo
demonſtratã
.
] Et ita [per 12 n 4] treflectetur ad h à puncto i. [quia linea t p i eſt linea incidentię, &
anguli
t i d, h i d ſunt æquales per fabricationem.
] Et eadem erit probatio, ſiue ſit t extra circulum,
ſiue
intra.
Et ſimiliter ſumpto puncto h extra uel intra: dum inęqualiter diſtent à centro.
74. Si angulum comprehenſum à duabus diametris in centro circuli (qui eſt cõmunis ſectio
ſuperficierum
reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) tertia bifariam ſecet: puncta in dictis dia-
177171OPTICAE LIBER V. metris à centro inæquabiliter diſtantia, reflectuntur à quolibet puncto peripheriæ inter ſemidia
metros
, extra quas ſunt, comprehenſæ: excepto eo, in quo ſecans diameter terminatur. 28 p 8.
AMplius: ductis diametris b q, a g: & diametro e z diuidente angulum b d g per æqualia. Dico,
quòd
quodcũq;
punctũ ſumatur in arcu a q, pręter punctũ z: [à pũcto enim z reflectũtur tan
tùm
pũcta diametrorũ à centro æquabiliter diſtania, ut conſtat è ſuperioribus numeris] ab
illo
poterunt reflecti infinita paria punctorũ, inæqualiter à centro diſtantiũ.
Verbi gratia: ſumatur h
punctum
:
& ſumatur in ſemidiametro g d punctũ l: & à ſemidiametro b d ſecetur m d, æqualis l d:
[per 3 p 1] & ducantur lineę l m, l h, m h, d h.
Punctũ, in quo e z diuidit l m, ſit f: erit [per 4 p 1] f l æqua-
lis
f m:
& ducatur h d, quouſq; cadat ſuper l m in pun-
116[Figure 116]b a m h e f t d z n p l g q cto n:
erit igitur l n minor m n. Verùm cum angulus
m
d f ſit æqualis f d l [ex theſi] & angulo q d z:
[per
15
p 1] & angulus m d a æqualis angulo l d q:
[per ean
dem
] & angulus a d h æqualis angulo n d l:
erit angu-
lus
l d h maior angulo m d h:
[Quia enim m d n, id eſt
per
15 p 1 h d q maior eſt n d l, id eſt a d h, & m d a æ-
quatur
ipſi l d q:
angulus igitur l d h maior eſt angulo
m
d h] igitur [per 24 p 1] l h erit maior m h:
cum m d,
d
h æqualia ſint l d, d h.
Erit ergo angulus d h l minor
angulo
d h m.
Si enim eſſet æqualis: eſſet proportio l
h
ad h m, ſicut l n ad n m:
[per 3 p 6] eſt impoſsibi
le
.
[Sic enim maior l h ad minorẽ h m eandẽ haberet
rationẽ
, quam minor l n ad maiorẽ n m.
] Si autẽ fue-
rit
maior:
ſecetur ex e o æqualis: & improbabitur eo-
dẽ
modo.
Igitur eſt minor. Secetur igitur ab angulo
m
h d ęqualis illi [d h l:
] qui ſit t h d. Igitur t reflectetur
ad
l à puncto h [per 12 n 4.
] Et linea t d eſt minor l d.
[quia minor eſt d m, pertheſin æquali ipſi d l.
] Similiter ſi ſumãtur in ſemidiametris b d, g d alia pun
cta
, quàm l, m, æqualiter à puncto d diſtantia:
probabitur ſimiliter, quòd à puncto h fit reflexio pun-
ctorum
ad inuicem, in æqualiter diſtantium à centro:
& ita de infinitis punctis in his diametris ſum-
ptis
ſimilis erit probatio:
& à quocunq; puncto arcus a q ſumpto, præter quàm à puncto z.
75. Si uiſus & uiſibile in diuerſis diametris circuli (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficierũ refle-
xiõis
, et ſpeculι ſphærici caui) à cẽtro inæquabilιter diſtãtia, à pũcto aliquo peripheriæinter ſemi
diametros
, extr a quas ſunt, inter ſe mutuò reflectãtur: ab uno tatùm puncto reflectẽtur. 29 p 8.
AMplius: ſumptis punctis t, l in diametris: quorũ inæqualis ſit lõgitudo à centro: reflectantur
ipla
ad inuicẽ à puncto h:
poterit reflecti t ad l ab alio puncto arcus a q, quàm à puncto h.
Si
enim ab alio:
ſit illud k: & ducantur, t k, l k,
117[Figure 117]b a t h e p d z n l k g q d k, l t, t h, l h, n d h:
& producatur d k; quouſq; con-
currat
cum l t in puncto p [concurret autem, quia
ſecat
angulũ t k l à baſi t l ſubtenſum.
] Palàm, quòd
proportio
l h ad h t, ſicut l n ad n t.
[per 3 p 6: quia e-
nim
t ex theſi eſt reflexionis punctũ:
æquabitur per
12
n 4 angulus l h n angulo t h n.
] Et ſimiliter an-
gulus
t p k ſit æqualis l k p, exhypotheſi:
erit [per 3 p
6
] proportio l k ad k t, ſicut l p ad p t:
Sed [per 7
p
3] l h maior l k, & t h minor t k:
igitur maior eſt pro
portio
l h ad t h, quàm l k ad t k.
[ut patet per 8 p 5. ]
Quare
maior erit proportio l n ad n t, quàm l p ad p
t
:
quod planè impoſsibile. [Quia enim l n minor eſt
l
p per 9 ax:
& n t maior p t: erit ratio l n ad n t mi-
nor
, quàm ratio l p ad p t, ut conſtat ex 8 p 5.
] Re-
ſtat
, ut ab alio puncto arcus a q, quàm à puncto h
non
poſsit t reflecti ad l.
Palàm igitur, quæ acci-
dunt
in arcu a q.
76. Viſu in diametro circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculi ſphæ-
rici
caui) intra peripheriam poſito: uiſibile cum uiſu à centro utlibet diſtans: à quolιbet ſemicir-
culi
puncto ad ipſum reflecti poteſt. 30 p 8.
AMplius: ſit a centrũ uiſus: b centrum ſpeculi: & ducatur diameter d a b g: & ſumatur ſuperfi.
cies
, in qua ſit a b quocunq;
modo: quæ ſecabit ſphærã ſuper circulum: [per 1 th. 1 ſphær. ] qui
ſit
d l g.
Dico, quòd à quolibet puncto ſemicirculi d l g reflectuntur puncta ad a, inæqualis
longitudinis
à centro, cum eo.
Verbi gratia: ſumatur punctũ e: & ducantur lineę e a, e b. Palàm, quòd
angulus
a e b erit acutus:
quia cadet in minorem arcum ſemicirculo. [Nam angulus inſiſtens in pe-
ripheriam
ſemicirculi rectus eſt per 31 p 3.
Vel etiã angulus a e b acutus eſt per ea, quæ 60 n demon-
178172ALHAZEN ſtrata ſunt. ] Fiat ei æqualis [per 23 p 1] & ſit p e b: & producatur linea b e quantumlibet. Palàm, quòd
quo
dlibet punctum illius lineę reflectetur ad a à pun
118[Figure 118]l e p d a b g cto e:
[per 12 n 4. ] Ducta autem à puncto b ad li-
neam
p e perpendiculari:
[per 12 p 1] aut erit perpen-
dicularis
illa æqualis b a:
aut maior: aut minor. Si fue
rit
æqualis:
lineæ omnes ductę à puncto b ad lineam
p
e, præter illam perpendicularem, erunt maiores li-
nea
b a:
[quia per 19 p 1 maiores ſunt perpendiculari,
æquali
b a] & ita quodlibet punctum lineæ p e, uno
excepto
[puncto nimirum perpendicularis] in æqua
liter
diſta bit à centro, cum puncto a.
Si uerò perpen-
dicularis
fuerit maior:
omnia puncta lineę illius plus
diſtabunt
à centro, quàm a punctum.
Si autẽ perpen
dicularis
fuerit minor:
erit poſsibile ducere à puncto
b
duas lineas ex diuerſis partibus perpendicularis,
æquales
lineę b a:
& omnes alię lineę [ductæ à pun-
cto
b ad lineam e p] aut minores erunt, aut maiores
[b a.
] Palàm igitur, [per 74 n] quòd à puncto e refle-
ctuntur
puncta ad a:
quorũ longitudo à centro in æ-
qualis
eſt longitudini a ab eodem.
Quod eſt propoſitum.
119[Figure 119]h d t b q g
77. Si à uiſu duæ rectæ lineæ tangant circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, refle
xionis
& ſpeculi ſphærici caui) tertia per centrũ ſecet: uiſibile
uiſu à centro ſpeculi inæquabiliter diſtãs, poteſt reflecti à quolibet pũcto peripheriæ inter tactus punct a ultra centrũ interiectæ: ex- ceptis tactus punctis & ſecantis diametri termino. 31 p 8.
COnſtat ex his: quòd ſi ſumatur uiſus extra circulũ: & ſit h: &
ducatur
diameter h b d g:
& duę cõtingentes h t, h q: [per 17
p
3] à quolibet pũcto arcus t g q, pręterquã à punctis t, g, q po
teſt
fieri reflexio ad h punctorum, inæqualiter diſtantium à centro
cum
puncto h.
[nam à peripheria t d q & punctis t, g, q nullam ad ui
ſum
h reflexionem fieri conſtat tum per 70 n:
tum quia angulus ta-
ctus
indiuiduus eſt:
tum ex ijs, quę 45 n 4 demonſtrata ſunt. ] Et ea-
dem
erit probatio [quæ fuit 70 n.
]
78. Si uiſus & uiſibile intra circulum (qui eſt communis ſectio
ſuperficierũ
, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) à centro inæqua-
biliter
diſtantia, inter ſe reflect antur: angulus exterior à diame
tris
uiſus & uiſibilis factus, aliâs maior: aliâs minor eſt angulo
incidentiæ
& reflexionis ſimul utro. 32 p 8.
AMplius: ex his conſtabit, quòd, facta reflexione ad a à puncto e, uel alio puncto inæqualiter
diſtante
à centro, puncto a:
diameter, in qua fuerit punctũ reflexũ, cum diametro a b g fa-
cit
duos angulos, unũ reſpicientẽ angulum reflexionis, alium ei collateralem:
qui quidẽ col-
lateralis
aliquã do erit maior angulo, cõſtãte ex angu
120[Figure 120]e o f n p d a b g lo incidentię & reflexionis:
aliquando minor. Verbi
gratia
:
ducatur perpendicularis f b ſuper e o [per 12
p
1] b a aut erit perpendicularis ſuper e a, aut non.
Sit
perpen
dicularis:
erũt ergo duo anguli f b a, f e a ęqua
les
duobus rectis [per theſin & 32 p 1.
] Ducta aũt li-
nea
b o:
erũt duo anguli o b a, o e a minores duobus
rectis
.
Igitur [per 13 p 1] erit angulus o b g maior angu
lo
o e a, qui eſt angulus conſtãs ex angulo incidentię
& reflexiõis.
Et triangulũ e b f ſit æquale triangu
lo
e b a:
[quia enim anguli ad a & frecti ſunt per the-
ſin
& fabricationẽ:
& per 12 n 4 anguli fe b, a e b æ-
quãtur
, & cõmune latus eſt e b:
erũt triangula e b f, e
b
a æquilatera & ęqualia per 26 p 1] & erit b f æqualis
b
a:
& ita o b maior b a [quia maior eſt f b per 19 p 1,
ſubtẽdat
angulũ rectũ in triangulo o f b.
] Ducta aũt
linea
b n:
erunt duo anguli n b a, n e a maiores duob.
rectis
:
[quia fb a, f e a æquãtur duobus rectis, ut patuit] erit ergo angulus n b g minor angulo n e a:
[Nam anguli n b a, n b g æquẽtur duobus rectis per 13 p 1, & n b a, n e a maiores duobus rectis per
concluſionẽ
:
erit angulus n b g minor angulo n e a] & n b maior b a [quia maior b f ք 19 p 1. ] Et ita n
179173OPTICAE LIBER V.& o reflectũtur ad a à puncto e, & inæqualiter diſtant à centro puncto a: & diameter o b diame
tro
a b g ex parte g facit angulũ maiorẽ angulo reflexionis & incidentiæ:
& diameter n b minorẽ. Et
ita
patet ꝓpoſitũ.
Si uerò b a fuerit perpẽdicularis ſuք e a: ducatur [per 12 p 1] perpẽdicularis: quę
ſit
b k:
quę quidẽ ſiue cadat ſupra a b, aut ſub: eadẽ erit ꝓbatio. Et b f ſit perpendicularis ſuper e o: &
ducatur
f t æqualis a k:
& ducatur b t. Palàm, quòd in triangulo k e b angulus e k b rectus, ęqualis eſt
angulo
e f b, & [per 12 n 4] angulus k e b ęqualis angulo reflexiõis f e b:
reſtat [per 32 p 1] tertius tertio
ęqualis
:
& latus e b ſit cõmune utriq; triãgulo: erũt [per 26 p 1] triãgula æqualia: & erit f b æqualis
k
b:
ſed [ք fabricationẽ] a k eſt æqualis ft: erit ergo [per 4 p 1] a b æqualis b t, & angulus a b k æqualis
angulo
f b t:
addito igitur cõmuni angulo f b a: erit k b f æqualis t b a: Sed k b f & fe a ualent duos re-
121[Figure 121]e o f t p d a b g k122[Figure 122]e o f t p k d a b gctos:
[per 32 p 1: quia in quadrilatero e b anguli ad f & k recti ſunt. ] Quare t b a, t e a ualent duos re-
ctos
:
& ita t b g æqualis eſt angulo t e a: [quia t b g & t b a æquantur duobus rectis per 13 p 1] qui eſt
angulus
conſtans ex angulo incidentiæ & reflexionis.
Si igitur à puncto b ad lineam e t, ducatur li-
nea
ultra t:
faciet cum b g ex parte g, angulum minorẽ angulo conſtante ex angulo incidentiæ & re-
flexionis
:
& erit linea illa maior a b: quoniã t b [qua illa per 19 p 1 maior eſt] æqualis eſt a b. Et quæli
bet
linea à puncto b ad e t ducta citra t:
faciet angulũ t b g ex parte g, maiorẽ angulo cõſtante ex an-
gulo
incidẽtiæ & reflexionis:
& erit minor a b [quia minor æquali b t per 19 p 1. ] Et ita eſt propoſitũ.
79. Si uiſus & uiſibile in diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum,
reflexionis
& ſpeculi ſphærici caui) à centro inæquabiliter diſtantia, inter ſe reflectantur: angu-
lus
exterior à diametris uiſus & uiſibilis factus, eſt inæqualis angulo incidentiæ & reflexionis
ſimul
utri. 33 p 8.
AMplius: ſit b centrum uiſus: g centrum ſphæræ: ducatur diameter z b g d: & ſumatur ſuperfi-
cies
, in qua ſit diameter ſecans ſphęram ſuper circulũ [per 1 th 1 ſphæ.
] qui ſit e z h. Dico, quòd
ſi
punctum a reflectitur ad b ab aliquo puncto circuli:
& inæqualis eſt diſtantia puncti a à cen-
123[Figure 123]t z e b a g h d124[Figure 124]t z e b a g h d tro, & puncti b ab eodem:
diameter a g cum diametro g d, ex parte d faciet angulũ, quem impoſsibi-
le
eſt eſſe æqualẽ angulo conſtanti ex angulo incidentiæ & reflexionis.
Sit enim æqualis: & t ſit pun
ctum
reflexionis:
& ſit a g inæqualis b g: & ducantur lineæ t a, t g, t b: & fiat circulus tranſiẽs per tria
puncta
a, g, b:
[per 5 p 4] qui neceſſariò tranſibit per punctũ t. Si enim cadit extra: ductis lineis à pun
180174ALHAZEN ctis a, b ad idẽ pũctũ illius circuli extrà: fiet [per 21 p 1] angulus minor angulo a t b: & probabitur eſſe
æqualis
.
Quoniã [per 22 p 3] angulo a g b ualebit duos rectos, & anguli a g b & a g d ualent duos
rectos
:
[per 13 p 1] & angulus a t b eſt æqualis angulo a g d ex hypotheſi: ergo angulus a t b cum angu
lo
a g b ualet duos rectos.
Et ita impoſsibile [cõtra 21 p 1. ] Similiter ſi circulus citra t ceciderit, eadẽ
erit
improbatio.
Reſtat ergo, ut tranſeat per punctum t. Cum igitur [per 12 n 4] angulus a t g ſit æqua
lis
angulo b t g:
erit [per 26 p 3] arcus a g æqualis arcui b g: & ita [per 29 p 3] a g erit æqualis b g: & po-
ſitum
eſt eſſe eas inæquales.
Et ita eſt propoſitum.
80. Si uiſus & uiſibile in diuerſis diametris circuli (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficierũ, refle-
xionis
& ſpeculi ſphærici caui) à centro inæquabiliter diſtantia inter ſe reflectãtur à duobus pun
ctis
peripheriæ, cõprehenſæ inter ſemidiametros, in quibus ipſa ſunt: erit uter angulus cõpo
ſit
us ex angulo incidẽtiæ & reflexionis, minor angulo exteriore à dictis diametris facto. 34 p 8.
AMplius: ſumptis in duabus diametris e g h, z g d, duobus pũctis a, b, ut b g ſit maior a g. Dico,
quòd
ſi punctũ a reflectatur ad b à duobus punctis arcus e z:
erit uterq; angulus conſtans
ex
angulo incidentię & reflexiõis, minor angulo a g d.
Sumãtur enim duo puncta t, q ιn arcu
e
z, à quib.
a reflectatur ad b: & ducãtur lineę b t, g t, a t, b q, g q, a q: & ſi angulus a t b minor eſt angu
lo
a g d:
dico, quòd angulus a q b erit minor a g d. Sit enim minor: & ducatur linea g n, diuidẽs an
gulũ
diametrorũ per ęqualia:
[per 9 p 1] & ducatur linea a b, quã diuidat g n per punctũ f. Palàm [per
3
p 6] quòd proportio b g ad g a, ſicut b f ad f a:
ſed b g maior ſit g a: [ex theſi] erit b f maior f a. Diui
datur
a b per mediũ in puncto k:
[per 10 p 1] & fiat [per 5 p 4] circulus tranſiens per tria puncta a, b, t:
qui
quidẽ circulus tranſibit per g:
quoniã anguli a g b, b t a eſſent æquales duobus rectis [per 22 p
3
] & palàm, quòd ſunt minores:
[per theſin] angu
125[Figure 125]z t n q p i b k f e l a n m g h d lus b t a ſit minor angulo a g d [qui angulo a g b ę-
quatur
duobus rectis per 13 p 1.
] Igitur trãſibit ſupra
g
.
Similiter trãſibit per q: quoniã ſumpto puncto
circuli
, in quo linea g q ſecat ipſũ, ſcilicet m:
eſſet ar-
cus
a m æqualis arcui b m [per 26 p 3] reſpiciãt æ-
quales
angulos ſuper q:
[per theſin & 12 n 4: quia q
eſt
reflexiõis punctũ] quod manet impoſsibile.
Quo
niam
ſumpto puncto o, in quo linea g t ſecat hũc cir.

culũ
:
erit arcus a o ęqualis arcui o b: [per 26 p 3] quia
reſpiciũt
ęquales angulos ſuք t [per theſin & 12 n 4:

& ſic peripheria b o maior eſſet peripheria b m, pars
ſuo
toto cõtra 9 ax:
] Reſtat, ut hic circulus tranſeat
ſupra
q:
ſi enim infra: eadẽ erit improbatio. Ducatur
aũt
linea à puncto o ad punctũ k:
quæ quidẽ cum di-
uidat
chordã a b per ęqualia:
[per fabricationẽ] & ſi-
militer
arcũ a b:
[quia peripheria a o æqualis oſtenſa
eſt
ipſi b o] erit perpendicularis ſuper a b.
[rectæ e-
nim
lineæ ſubtendentes peripherias a o, b o, æquales ſunt per 29 p 3, & b k æquatur ipſi k a, & cõmu
ne
latus eſt k o.
Quare per 8 p. 10 d 1, o k perpendicularis eſt ipſi a b. ] Verùm angulus b a g maior an-
gulo
a b g:
[per 18 p 1] b g ſit maior g a: [ex theli] & angulus b f g ualet duos angulos fa g, f g a [per
32
p 1] & angulus a f g ualet duos angulos f b g, f g b:
ſed a g f ęqualis eſt f g b: [per fabricationẽ] & f a g
maior
f b g.
Igitur angulus b f g maior eſt angulo a f g: igitur b f g maior eſt recto: [per 13 p 1] quare n f
b
minor eſt recto.
[per 13 p 1. ] Sed o k ſuper f b facit angulũ rectũ: ergo producta cõcurret g n [per
11
ax:
] ſupra b f, & inferius nunꝗ̃. [ſecus per 3 p 6 b k
126[Figure 126]z t n q b k f a e o g h d fieret maior k a, cui eſt æquata.
] Facto autem circulo
trãſeunte
per tria pũcta a, q, b:
trãſibit ſupra g. [Quia
ſi
trãſiret per punctũ g:
eſſent anguli a q b, a g b æqua
les
duob.
rectis per 22 p 3: & anguli a g b, a g d æquan
tur
duob.
rectis per 13 p 1. Quare per 3 ax. a q b æqua-
retur
a g d:
cõtra præcedentẽ numerũ] & g q diuidet
arcũ
eius a b per æqualia [quia enim q ex theſi eſt re-
flexiõis
punctũ:
æquãtur anguli g q a, g q b per 12 n 4
& per 26 p 3 peripheria a b bifariã ſecabitur à recta g
q
] ſed k o diuidit chordã a b per æqualia [per fabrica
tionẽ
.
] Ergo k o cõcurret g n infra b f, & ſupra pũ-
ctũ
g.
Igitur k o cõcurrens b a, prius cõcurret cum
g
n infra b f:
& iam improbatũ eſt. Reſtat ergo, ut an-
gulus
a q b ſit minor angulo a g d:
aut quòd a
reflectetur
ad b à pũcto q [cõtra theſin.
] Similis erit
improbatio
, ſumpto quolibet puncto arcus e n.
Sũ-
pto
aũt puncto in arcu n z:
qui ſit p: fiat reflexio puncti a ad b à puncto p, ut angulus cõſtans ex angu
lo
incidẽtię & reflexiõis ſuprap, ſit minor angulo a g d, ſicut angulus cõſtãs ex angulo incidẽtię & re
flexionis
ſuprat, minor eſt eodẽ.
Improbabitur aũt hoc modo, Ducãtur a p, b p, g p: oportet ergo ne-
181175OPTICAE LIBER V. ceſſariò, ut g p diuidat k o propter arcum a b, qué diuidit ex circulo a b t linea g t per æqualia: [peri-
pheria
enim b o æquatur peripheriæ c a ex concluſo:
] & ſimiliter linea k o. Sit ergo punctum con-
curſus
lineæ g p cum k o, punctum l:
& ducatur linea t p. Cum igitur duæ lineæ g p, g t ſint æquales:
[per15 d 1] erũt [per 5 p 1] duo anguli g p t, g t p æquales:
& [per 32 p 1] uterq; acutus. Ductaigitur
perpendiculari
ſuper g t à punctot:
[per 11 p 1] cõtingetcirculum ſpeculi [per conſectarium 16 p 3]
& producta, cadet ſuper terminum diametri minoris circuli:
cum angulus, quem efficit cum g t, re-
ipiciat
arcum ſemicirculi minoris circuli:
[per 31 p 3] & to cadatſuprako, & k o producta tran-
ſeat
per cẽtrum minoris circuli:
[per conſectarium 1 p 3, quia recta linea o k bifariam, & ad angulos
rectos
ſecat rectam a b] neceſſario illa perpendicularis cadet ſuper terminum k o producta:
[per 31
p
3] & p t eſt inſerior illa perpẽdiculari, habito reſpectu ad n.
Igitur quæcung; linea ducatur à pun-
cto
g ad lineam t p, ſecans diametrum illius circuli, quæ eſt o k:
cadet in punctum aliquod lineæ t p,
citra
illam perpendicularem.
Cum igitur g p cadat in p, & ſecet o k: erit p citra perpendicularem, &
inſra
arcum illius perpendicularis.
Facto igitur circulo tranſeunte per tria puncta a, b, p: tranſibit
quidem
per l, & ſecabit circulum a b t in duobus punctis a, b:
& cum exeat à puncto b, & iterum re:
deat
in punctum p, inferius punctot, cum p ſit citra illum circulum:
neceſſariò ſecabit illum in ter-
tio
puncto:
quod eſt impoſsibile [& contra 10 p 3. ] Reſtat ergo, ut punctum a non reflectatur ad b à
duobus
punctis arcus, interiacentis eorum diametros, id eſt arcus e z, ut uterq;
angulus conſtans
ex
angulo incidentiæ & reflexionis ſit minor angulo a g d.
81. Duo punctain diuerſis diametris circuli (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficierum, reflexio-
nis
, & ſpeculi ſphærici caui) à centro inæquabiliter diſtantia: à duobus punctis peripheriæ com-
prehenſæ
inter ſemidiametros, in quibus ipſa ſunt, inter ſe mutuò reflecti poſſunt. 35 p 8.
AMplius: dico quòd poſſunt reflecti duo puncta ad ſe, inæqualis longitudinis à centro, à duo-
bus
punctis arcus ipſa reſpicientis, id eſt diametros, in quibus ſunt puncta illa, interiacẽtis.

Verbi
gratia:
ſumptis duabus ſemidiametris in circulo ſpheræ, ſcilicet b d, g d: diuidatur an-
gulus
earũ p æqualia, perſemidiametrũ e d:
[per 9 p 1] & in b d ſumatur punctũ m, ſupra punctũ,
in
quod cadet perpendicularis ducta à puncto e ſuper b d:
& ſumatur [per 3 p 1] n d æqualis m d: &
[per 5 p 4] fiat circulus tranſiens per tria puncta d, m, n:
neceſſariò circulus ille tranſibit extra e. Si
enim
per e:
fieret quadrangulũ à quatuor punctis d, n, e, m: & duo anguli illius qua dranguli ſibi op-
poſiti
ſunt æquales duobus rectis:
[per 22 p 3] quod quidẽ non eſſet: cum linea e m ſit ſupra perpen
dicularem
:
& ideo angulus e m d acutus: [per 16 p. 12 d 1] & ſimiliter ei oppoſitus ſuper n, acutus:
quia
e n ſupra perpendicularem eſt.
[Quare in quadrilatero circulo inſcripto oppoſiti anguli eſſent
minores
duobus rectis contra 22 p 3.
] Similis erit improbatio: ſi tranſeat circulus citra e. Tranſibit
ergo
extra, & [per 10 p 3] ſecabit circulũ ſphæræ in duobus punctis, ſicut t, l:
& ducantur lineæ m t,
d
t, n t, m i, d l, n l:
& ducatur linea m n ſecans t d in puncto f, lineam e d in puncto p. Palàm, cum m d
ſit
æqualis n d [per fabricationem] & p d cõmunis, & angulus n d p æqualis angulo m d p:
[per fa-
bricationem
] erit [per 4 p 1] triangulum æquale triangulo:
& erit angulus f p d rectus: [per 10 d 1]
igitur
angulus p f d acutus [per 32 p 1] Ducatur [per 11 p 1] à pũcto f perpendicularis ſupert d:
quæ
ſit
k f.
Palàm, quòd aliquod punctũ lineę n l, erit infe-
127[Figure 127]k e t o z r l g b x n p f m q d s n a rius pũcto k, ſumpta inferioritate reſpectu n: ſitillud
punctũ
z:
& ducatur t z linea uſq; ; ad circulũ, cadẽs in
punctũ
circuli:
quod ſit o. Arcus n o aut minor eſt ar-
cu
tl:
aut Sinõ fuerit minor: ſumatur ex eo arcus
minor
;
& ad terminũ illius arcus ducatur linea à pun
cto
t:
& erit idẽ, ac ſi arcus n o eſſet minor arcutl. Sit
igitur
n o minortl.
Palàm [per 33 p 6] angulus t n l
erit
maior angulo o t n, quia reſpicit maiorẽ arcum.

Secetur
ex eo æqualis:
& ſit i n z: & ſuper punctum t
lineæ
t m, fiat angulus, æqualis angulo o t n [ք 23 p 1]
qui
ſit q t m.
Cum igiturangulus t m l ſit maior angu-
lo
m t q:
[ք 33 p 6: quia peripheria t l ſubtenſa angulo
t
m l, maior eſt extheſi, peripheria n o, ſubtẽſa angu-
lo
n t o, cui æquatus eſt angulus m t q] cõcurret linea
t
q linea l m:
cõcurrat in puncto q. Cum igitur an-
gulus
l m t ſit æqualis duob.
angulis m q t, m t q [per
32
p 1] & angulus l n t ſit ęqualis l m t [ք 27 p 3] ꝗa ſunt ſuք eũdẽ arcũ:
[l t] & angus in z ſit ęqualis
in
t q:
[ք ſabricationẽ] erit angulus int æqualis angulo m q t: & ita triangulũ m q t ſimile triangulo
int
[eſt enim angulus m t q æquatus angulo o t n:
itaq; ք 32 p 1 triãgula m t q, i t n ſunt æquiangula:
& ք 4 p.
1 d 6 ſimilia. ] Et ſimiliter triangulũ i n z eſt ſimile triãgulo t n z: [cõmunis enim eſt angulus
n
z t:
& z n i æquatus eſt ipſi o t n: ergo ք 32 p 1. 4 p. 1 d 6 triãgula ſunt ſimilia] & ita ꝓportio n t ad t q,
ſicut
n i ad m q:
& ſimiliter ꝓportio t n ad t z, ſicut in ad n z. Sed t z maior t q: ſic patet. Sit r pun-
ctũ
, in quo t z ſecat k f.
Angulus t freſtrectus: [ k f քpẽdicularis ducta eſt ſuք t d] quare [ք 32 p 1]
angul
9 ſtracutus.
Igitur angul9 qtfei ęqualis. [Quia enim ex theſi recta d m æquatur ipſi d n: æqua
bitur
peripheria d m peripheriæ d n ք 28 p 3:
& angulus d t m angulo d t n: & m t q æquatus eſt o t n.
182176ALHAZEN Totusigitur ſtr æquatur toti ft q] eſt acutus: & k f perpendicularis ſupert d. Quare [per 11 ax. ] k f
producta
concurret cum t q:
ſit concurſus s: & linea t s ducta à puncto t ad punctum concurſus, cu-
ius
lineæ pars eſt t q:
erit æqualis lineæ t r: [quia anguli ad ſſunt recti, & ft r, ft s æquantur, latusq́; t
fcommune
:
æquabitur r t ipſit s per 26 p 1] & ita t q minortz [quia minor eſt ipſatr, quæ pars eſt
ipſius
t z.
] Quare [per 8 p 5] maior eſt proportio n t ad t q, quàm n t ad tz. Igitur maior eſt propor-
tio
in ad m q, quàm in ad n z.
Quare [per 10 p 5] m q minor eſt n z. Secetur igitur exn z æqualis ei
[per 3 p 1] quæ ſit n x.
Quoniam [per 22 p 3] angulus l n d cum angulo l m d ualet duos rectos: erit
[per 13 p 1.
3 ax] angulus l n d æqualis q m d: & x n, n d, æqualia q m, m d. Igitur [per 4 p 1] q d æqua-
lis
x d.
Sed z d maior x d: quoniam angulus l n d cum angulo l m d ualet duos rectos: [per 22 p 3] ſed
angulus
l m d acutus:
cum angulus e m d ſit acutus [per 16 p. 12 d 1. ] Igitur angulus l n d maior eſt
recto
:
igitur z d maior x d [quia enim angulus l n d eſt obtuſus: erit per 32 p 1 n x d acutus, & per 13.
32
p 1 z x d obtuſus, x z d acutus:
quare per 19 p 1 z d maior eſt x d. ] Quare z d maior q d. Igitur q re-
flectitur
ad z à duobus punctis t, l:
& q & z ſuntinęqualis longitudinis à centro, & in diuerſis dia-
metris
.
Et quòd non ſint in eadem diametro, palàm: quoniam angulus x d n æqualis eſt angulo q d
m
:
addito ergo communiangulo x d m, erit angulus n d m æqualis angulo x d q: & minor duobus
rectis
.
Quare magis angulus z d q [pars anguli x d q] minor duobus rectis. Quare q & z non ſunt in
eadem
diametro, ſed in diuerſis.
82. Siduo punctain diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, refle-
xionis
& ſpeculi ſphærici caui) à centro inæquabiliter diſtantia, à duobus punctis peripheriæ
comprebenſæ
inter ſemidiametros, in quibus ipſa ſunt, inter ſe mutuò reflect antur: à nullo alio
eiuſdem
peripheriæ puncto reflecti poſſunt. 36 p 8.
AMplius: ſumptis duobus punctis, quæ ſint o, k, & inæqualiter diſtantibus à cẽtro: reflectetur
quidẽ
unum ad aliud à duob pũctis arcus, reſpiciẽtis ſemidiametros, in quib.
ſunt: ſed ab
alio
pũcto illius arcus, quàm ab illis duob.
Verbi gratia: d ſit centrũ: k remotius à d quàm o à
d
:
g d, b d ſemidiam etri: t punctũ unũ reflexionis. Palàm ex ſuperioribus, quod uterq; angulus con-
ſtans
ex angulo incidẽtiæ & reflexionis, erit min or angulo o d a:
[ք 80 n] nec ęqualis [per 79 n]
alter
ergo erit maior.
Sit angulus cõſtans ex angulo incidẽtiæ & reflexionis, qui eſt ſuք t, maior an-
gulo
o d a:
& ducãtur lineæ o t, d t, k t: & ex angulo illo ſecetur angulus æqualis angulo o d a: [ք 23
p
1] quiſit o t ſ:
& diuidatur angulus f t k per æqualia per lineã t e [per 9 p 1] & à puncto k ducatur
æquidiſtãs
t f:
[per 31 p 1] quæ quidẽ cõcurret te: [per lemma Procli ad 29 p 1] cõcurrat in pũcto
z
:
& ducatur linea o k: & diuidatur angulus o d k peræqualia, per lineã d u, ſecantẽlineã o k in pun-
cto
p:
& eſt k d maior o d [extheſi. ] igitur [per 3 p 6] ſit ꝓportio k d ad d o, ſicut k p ad p o: erit
k
p maior p o.
Itẽlinead t ſecet lineã o k in puncton. Dico, quod p cadit inter n & k, inter n & o,
quod
ſic patebit.
Angulus k p dualet duos angulos p d o, p o d: & angulus o p d ualet duos angulos
p
k d & p d k [per 32 p 1.
] Sed angulus p d o æqualis eſt angulo p d k: [per fabricationem] & [per
the
ſim & 18 p 1] angulus k o d maior angulo o k d:
igitur angulus k p d maior angulo o p d: igitur
[ք 13 p 1] angulus k p d maior recto:
& angulus k n d
128[Figure 128]b o p n g k e f d a q l macutus: quod ſic cõſtabit: ſi fiat circulus per tria pũcta
o
, t, k:
[per 5 p 4] tranſibit infra d. Quoniã ſi tranſeat
per
d:
angulus o t k ſit maior angulo o d a: [ք the-
ſin
] erũtduo anguli o t k, o d k maiores duobus rectis
[cõtra 22 p 3.
] Si tranſeat ſupra d: eadẽ eſt demõſtra-
tio
.
Et linea n d diuidet arcũ illius circuli, qui eſt o k, ք
æqualia
infra d.
[Quia cum t ſit reflexionis punctũ ex
theſi
:
æquabuntur anguli k t d, d t o per 12 n 4, & peri-
pheriæ
illis ſubtenſæ per 26 p 3.
] Si autẽ à pũcto diui-
ſionis
ducatur linea ad mediũ punctũ lineæ o k:
quæ
eſt
chorda illius arcus:
erit linea illa perpendicularis
ſuper
o k:
[rectę enim lineæ à puncto medio periphe-
riæ
k o, ductæ ad puncta k & o, æquantur per 29 p3:
&
recta
, quę ab eodem puncto connectit medium rectæ
k
o, æquatur ſibijpſi.
Quare per 8 p. 10 d 1 ipſa perpen
dicularis
eſt ad k o] & cadet inter p & k:
p k ſit ma-
ior
p o:
[excõcluſo] & angulus ſuper n à parte illius perpẽdicularis & ex parte p erit acutus: [per
32
p 1] & angulus ſuper p ex parte o eſt acutus [per 13 p 1:
oſtenſum enim eſt angulum k p d eſſe ob-
tuſum
.
] Si ergo p cadit inter n & o: impoſsibile erit perpẽdicularem illam cadere inter n & p: quia
ſecatet
d p, & fieret triangulũ, cuius unus angulus rectus, alius obtuſus [contra 32 p 1.
] Cadet ergo
intern
& k:
& erit angulus n ex parte perpendicularis acutus: igitur ex parte o obtuſus [per 13 p 1: ]
ergo
p non cadit inter n & o:
quia ita erit triangulum, cuius duo anguli obtuſi [eſt enim angulus k
p
d obtuſus concluſus.
] Palàm, quòd angulus k t d eſt medietas anguli k t o: [per theſin & 12 n 4:
quia
t eſt punctũ reflexionis:
& d t perpendicularis eſt plano ſpeculum in puncto t tangenti per 25
n
4] ſed k t e eſtmedietas anguli k t f [per fabricationem.
] Reſtat e t d medietas angulift o: ſed fto
183177OPTICAE LIBER V. æqualis eſt angulo o d a [per ſabricationem: ] igitur e t d medietas anguli o d a: ſed angulus o d a
angulo
o d f ualet duos rectos [per 13 p 1] & [per 32 p 1] tres anguli trianguli e t d duos rectos:
ab-
lato
e d t cõmuni:
reſtat angulus t e d æqualis medietati anguli o d a, & angulo o d n [nam poſt ſub-
ductionem
communis anguli t d e, relinquũtur anguli d t e, t e d æquales angulis o d t, o d a:
ſed d t e
æquatur
dimidiato angulo o d a, ut patuit:
reliquus igitur t e d ęquatur dimidiato angulo o d a & an
gulo
o d n ſimul utriq;
.] Sed angulus o d p medietate anguli o d a eſt rectus: [ a enim anguli o d
k
, o d a æquãtur duobus rectis per 13 p 1:
& angulus o d u eſt dimidius anguli o d k per fabricationẽ:
duo
igitur dimidiati anguli duorũ rectorũ æquãtur uni recto] igitur angulus t e d eſt acutus:
[quia
enim
angulus o d p cum dimidiato angulo o d a æquatur unirecto ex concluſo:
& maior eſt angulo
o
d n:
quia, ut patuit, n cadit inter p & o: ergo angulus t e d æqualis angulo o d n, & dimidiato o d a,
erit
minor recto:
ideoq́; acutus] quare ei contrapoſitus eſt acutus [per 15 p 1. ] Igitur ſi à puncto k
ducatur
perpendicularis ad t z:
[per 12 p 1] cadet inter e & z. Si enim ſupra e ceciderit, cum angulus
t
e k ſit obtuſus:
[per 13 p 1: acutus enim concluſus eſt t e d] accidet triangulũ habere duos angulos
rectum
& obtuſum [contra 32 p 1.
] Sit ergo perpendicularis k q. Dico, quo d k t ſe habet ad t f, ſicut
k
d ad d o, t o enim aut eſt æquidiſtans k d:
aut concurrit cum ea. Sit æquidiſtans: erit ergo [per 29
129[Figure 129]b t o u p n g k e f d a q z m130[Figure 130]b u t o p n g k e f d a q z m p 1] angulus o d a æqualis angulo t o d:
& ita t o d æqualis angulo o t f [æquatus enim eſt o t f ipſi
o
d a.
] Et o d, t ſaut ſunt æquidiſtãtes: aut cõcurrunt. Si æquidiſtantes, cadant inter æquidiſtan-
tes
[k d, t o] erũt [per 34 p 1] æquales.
Si uerò cõcurrunt: faciẽt triangulũ, cuius latera æqualia [per
6
p 1] quia reſpiciunt æquales angulos:
[f t o, & d o t] & f d ſecat illa latera æquidiſtanter baſi. Erit
ergo
[per 2 p 6.
18 p 5] proportio unius laterum ad d o, ſicut alterius ad f t: & ita t f æqualis d o [per
9
p 5.
] Ethoc dico, ſilineæ illæ concurrant ſub k d. Et ſi cõcurrant ſub t o: eadem erit probatio: quia
ſiet
triangulum, cuius unũ latus eſt t o, & alia duo latera æqualia:
[per 6 p 1] & erit [per 2 p 6. 18 p 5]
proportio
unius laterum ad d o, ſicut alterius a d t f:
& ita [per 9 p 5] t ſ æqualis d o. Item angulus t d
k
eſt æqualis angulo d t o [per 29 p 1] quia d tinter æquidiſtantes:
[ex theſi: nempe k d, t o] igitur
eſt
æqualis angulo d t k:
[qui ex theſi & 12 n 4 æquatur angulo d t o] quare [per 6 p 1] d k æqualis
eſt
t k.
Igitur [per 7 p 5] proportio tkad t f, ſicut k d ad d o. Siuero to concurrit cum k d: concurrat
ex
parte a in puncto l.
Scimus [è demõſtratis à Theo
131[Figure 131]u t b p n o g k e f d l a q m z ne ad 5 d 6] quòd proportio k t ad t ſ compacta eſt ex
proportione
k t ad tl, & tl ad t f:
ſed [per 3 p 6] k t ad
tleſt
, ſicut k d ad d l:
quoniam d t diuidit angulum k
to
per æqualia:
& proportio tladtf, ſicut d l ad d o:
quoniã
angulus o d leſt æqualis angulo l t f [perſa-
bricationem
] & angulus ſuperl communis:
[trian-
gulis
l t f, o d l] erit partiale triangulum ſimile totali
[per 32 p 1.
4 p. 1 d 6. ] Igitur proportio k t ad t f cõſtat
ex
proportione k d ad d l, & proportione dl ad d o:

ſed
proportio k d ad d o conſtat exijſdem [aſſumpta
dlmedia
interk d & d o.
] Quare proportio k t ad t f,
ſicut
k d ad d o.
Si uerò to concurrat cum k d ex par-
te
g:
ſit concurſus s. Et à puncto d ducatur æquidi-
ſtans
lineæ k t:
[per 31 p 1] quæ ſit d r, cõcurrens cum
to
in puncto r:
igitur [per 29 p 1] angulus k t d eſt
æqualis
angulo t d r:
ſed idẽ eſt æqualis angulo d t o
[pertheſin & 12 n 4.
] Quare [ք 6 p 1] d r eſt æqualis
tr
.
Sed quia triangulũ s t k ſimile eſt triangulo s r d: [per 29. 32 p 1. 4 p. 1 d 6] erit proportio d rad sr,
ſicut
k t ad t s:
& ita r t ad r s, ſicut kt ad ts: [ք 7 p 5: æqualis enim cõcluſa eſt tripſi d r] ſed r t ad r s,
184178ALHAZEN ſicut d k ad d s [eſt enim per 2 p 6, ut s t ad tr, ſic s k ad kd: & per 18 p 5, ut s r ad rt, ſic s d ad d k, &
per
conſectarium 4 p 5, utrtadrs, ſic d k ad d s.
] Igitur [per 11 p 5] ktadts, ſicut d k ad d s. Sed que
niam
angulus ft o æqualis eſt angulo o d a:
[perfabrica-
132[Figure 132]s g z k t e f d o b r a tionem] erit [per 13 p 1] angulus o d s ęqualis angulo fts
[& angulus ad s ęquatur ſibijpſi:
itaq; per 32 p 1 trian gula
s
t f, d s o ſunt æquiangula.
] Igitur [ք 4 p 6] stad t f, ſicut
d
s ad d o:
& eſt k t ad t s, ſicut d k ad d s: & ts ad t f, ſicut
d
s ad d o:
quare [ք 22 p 5] ktadtſ, ſicut k d ad d o. Quod
eſt
propoſitũ.
Sed quoniã k z æquidiſtat t f: [per fabrica-
tionem
] erit [per 29 p 1] angulus k z e ęqualis angulo e t
f
:
& ita triangulũ k z e ſimile triangulo e t ſ. [Nam anguli
ad
e æquãtur per 15 p 1;
itaq; per 32 p 1. 4 p. 1 d 6 triangula
k
z e, e t f ſunt ſimilia.
] Quare ꝓportio k e ad e ſ, ſicut k z
ad
t f:
ſed [per 3 p 6] k e ad e f, ſicut k t ad t f, propter angu-
lum
ſuper t diuiſum ք æqualia.
Igitur [ք 9 p 5] k z æqua-
lis
eſt k t.
Verùm quoniã k q eſt perpẽdicularis ſuper e z:
[per ſabricationẽ] erũt omnes eius anguli recti:
ſed an-
gulus
e t d eſt acutus:
quoniã eſt medietas anguli [fto, ut
patuit
.
] Igitur k q cõcurret t d [ք 11 ax. ] Sit cõcurſus
h
:
& ducatur linea e h: & [per 31 p 1] à pũcto e ducature æ-
quidiſtans
h k, ꝓducta uſq;
ad d h: quæ ſit e x: & mutetur
figura
propter intricationẽ linearũ:
& [per 5 p 4] fiat cir-
culus
, trãſiens per tria puncta x, t, e:
& ꝓducatur k d uſq;
in
circulũ, cadens in punctũ m:
& educatur m t: erit [per
27
p 3] angulus t m e æqualis angulo t x e:
quia cadunt in
eundẽ
arcũ:
[e f t] & [ք 29 p 1] angulus t x e æqualis an
gulo
t h k:
erit t m e æqualis angulo t h k. Secetur ab an-
gulo
t m e, æqualis angulo d h e:
[id uerò fieri poteſt: ꝗa
angulus
t h k maior eſt angulo d h e per 9 ax:
itaq; t m e
eodẽ
maior eſt] ſit ſ m d:
& punctũ, in quo ſ m ſecat t x, ſit i. Palàm quòd triangulũ i m d ſimile eſt
triangulo
e d h [quia enim angulus f m d æquatus eſt angulo d h e, & anguli ad d æquãtur per 15 p 1
ergo
ք 32 p 1 triangula ſunt æquiangula, & ք 4 p.
1 d
133[Figure 133]t f i k e d m q z x h 6 ſimilia.
] Quare proportio h d ad d m, ſicut e h ad i
m
.
Et ſimiliter triangulũ t m d ſimile triangulo k h d:
[ angulus t m d æqualis cõcluſus eſt angulo th k:

& anguli ad d ęquãtur ք 1 5 p 1.
Quare ut prius trian-
gula
ſunt ſimilia] & ꝓportio k d ad d t, ſicut h d ad d
m
:
& ita [ք 11 p 5] k d ad d t, ſicut e h ad im. Sed pro-
portio
k d ad d t nota:
quoniã ſemք una & eadẽ per-
manet
, quodcũq;
punctũ reflexionis ſit t in arcu b g:
quia
ſemper linea t d eſt una:
[quia eſt ſemidiameter
circuli
, qui eſt cõmunis ſectio ſuperſicierũ reflexio-
nis
& ſpeculi] & k d ſimiliter [quia eſt diſtãtia pũcti
reflexi
à cẽtro ſpeculi.
] Linea etiam e h unà in qua-
cunq
;
reflexione permanet, & mutatur eius quã-
titas
[quia angulus o d a idẽ ſemper քmanet:
eiusq́;
dimidius
eſt angulus e t d:
a, ut patuit, dimidius eſt
angulifto
, æquati angulo o d a.
] Quare linea im
ſemper
erit una:
quare punctũ ſnotũ & determina-
tum
[quia per lineam i m longitudine ſemper eandẽ, continuatam in peripheriam oſtenditur.
] Si
ergo
à tribus punctis arcus b g fieri poſſet reflexio:
eſſet ducere à puncto fad circulum x t e tres li-
neas
æquales:
quarum cuiuslibet pars interiacens diametrum tx & circumferentiam circuli eſſet
æqualis
lineæ i m:
quia ſemper erit proportio k d ad d t, ſicut e h ad quamlibet illarum. Et patet ex
ſuperioribus
[34 n] quòd non, niſi duæ æquales poſſunt.
Quare à duobus tantùm punctis fiet re-
flexio
.
Quod eſt propoſitum.
83. Datis duobus punctis in diuerſis diametris circuli (quieſt cõmunis ſectio ſuperficierum,
reflexionis
& ſpeculi ſphærici caui) à centro inæquabiliter diſtantibus: inuenire in peripberia
comprebenſa
inter ſemidiametros, in quibus ipſa ſunt, duo reflexionis puncta. 37 p 8.
AMplius: datis duobus punctis k, o in diuerſis diametris, inæ qualiter diſtantibus à centro: eſt
inuenire
punctum reflexionis.
Verbi gratia: ſumatur linea z t: & [per 10 p 6] diuidatur in
puncto
e, ut ſit proportio z e ad et, ſicut k d ad d o [in primo diagrammate præcedentis
numeri
.
] Quoniam k d maior d o [extheſi præcedẽtis numeri] erit z e maior e t: diuidatur z t per
æqualia
in puncto q:
[per 10 p 1] & à puncto q ducatur perpendicularis ſuper z t: [per 11 p 1] & fiat
185179OPTICAE LIBER V. ãngulus e t d æqualis medietati anguli o d a: erit quidem acutus: [quia æquatur angulo rectilineo
dimidiato
, ut oſtenſum eſt 36 n] igitur t d concur-
134[Figure 134] k e d q h z135[Figure 135]l b k d o ret cum perpendiculari [per 11 ax. ] Sit concurſus
in
puncto h:
& [per 38 n] ducatur linea d e k, ut ſit
proportio
k d ad d t, ſicut k d ad ſemidiametrum
ſphæræ
[erit igitur ſemidiameter ſphæræ æqualis
d
t per 9 p 5.
] Etangulo, quem habemus k d t fiat
[per 23 p 1] in ſpeculo angulus æqualis, ſcilicet k d
t
.
Dico, quò d t eſt punctum reflexionis, Et ſi prædi-
ctam
probationẽ replicaueris, manifeſtè uidebis.
84. Siduo puncta extra circulum (quieſt com-
munis
ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpecu-
li
ſphæricicaui) uel alterum intra, reliquum ex-
tra
, in diuerſis diametris, à centro inæquabiliter
diſtantia
, reflectantur à peripheria comprehen-
ſa
inter ſemidiametros, extra quas ipſa ſunt: ab
uno
puncto tantùm reflectentur. 38 p 8.
AMplius: ſumptis duobus punctis in diuerſis diametris, quæ puncta inæqualis ſint longitu.
dinis
à centro:
ſi fuerint extra circulum, & reflectantur ab a-
136[Figure 136]a b n m k l q g d h e liquo puncto arcus oppoſiti diametris: non reflectentur ab
alio
eiuſdem arcus.
Verbi gratia: ſint a, b puncta in diuerſis diame-
tris
, extra circulum:
g centrum: t punctum reflexionis: & ducantur
b
t, a t, t g:
b t ſecabit arcum circuli: ſit punctum ſectionis q: a t ſeca-
bit
ſimiliter arcum circuli:
ſit punctum ſectionis m. Quoniam angu-
lus
b t g ęqualis eſt angulo a t g:
[per 12 n 4: quia t eſt reflexionis pun
ctum
ex theſi] cadent in arcus circuli æquales:
[per 26 p 3] quod p
tebit
producta ſemidiametro t g in p.
Erit ergo arcus q p æqualis ar-
cui
m p.
Si igitur b reflectitur ab alio puncto: ſit illud h: & ducantur
lineæ
b h, a h, g h.
Secet b h circulum in puncto l: a h in puncto n: &
producatur
h g in k.
Secundum igitur prædictam probationem e-
rit
l k æqualis n k:
ſed iam habemus, quòd q p æqualis p m: quod eſt
impoſsibile
[& contra 9 ax.
] Reſtat ut b non reflectatur ad a, à pun
cto
h, uel ab alio puncto arcus oppoſiti diametris, præterquam à t.

Similiter
ſi fuerit alterum punctorum in circulo, alterum extra:
ab
uno
tantùm puncto arcus poterit reflecti ad aliud.
85. Sirecta linea connectens duo puncta in diuerſis diametris
circuli
(qui eſt communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpecu
li
ſphæricicaui) à centro inæquabiliter diſtantia, tangat peripheriam dicti circuli, uelſit extra
ipſam
: ab uno tantùm puncto reflexio fiet. 39 p 8.
AMplius: ſilinea ducta ab uno duorũ puncto-
137[Figure 137]b a b a m f g d n rum, cõtingat circulũ, aut tota ſit extra: ſum-
pto
quocũq;
puncto in atcu oppoſito diame-
tris
:
[in quibus ſunt data puncta] altera linearum à
punctorum
duorum altero, ad illud punctum ducta
rum
, tota erit extra circulum:
& ſic neutrum puncto
rum
ad aliud reflectetur ab aliquo puncto illius ar-
cus
:
[m l] & ab uno ſolo puncto ſpeculi [in periphe-
ria
d n ſumpto per 73 & præcedentem numeros.
]
86. Sirecta linea connectens duo puncta in di-
uerſis
diametris circuli (qui eſt communis ſectio
ſuperficierũ
reflexiõis & ſpeculi ſphærici caui) à cẽ-
troinæquabiliter
diſtantia, continuata eundem
ſecet
: poſſunt dicta puncta ab uno, duobus, tri-
bus
, aut quatuor punctis ſpeculi inter ſe reflecti.
40
p 8.
SI uerò linea ducta ab uno pũcto ad aliud, ſecet circulũ: fiat circulus ք centrũ ſpeculi & illa duo
pũcta
[ք 5 p 4.
] circulus ille aut tot9 erit intra circulũ: aut cõtingetipſum intrinſecus: aut ſeca
bit
.
Sit tot9 intra: & ducãtur duę lineę à duob. pũctis ad aliquod pũctũ arcus oppofiti: angul9,
186180ALHAZEN quem facient [qui ſit at b] erit minorangulo [b g d] quem una diameter facit cum alia, exparte c-
tri
:
[Nam ſi à puncto f, in quo g t ſecat peripheriam
138[Figure 138]m t h f b p a g d n circuli a b g, ducantur rectæ f a, f b: ęquabuntur angu
li
ad f & g duobus rectis per 22 p 3:
quibus etiam æ-
quantur
anguli ad g deinceps per 13 p 1:
quare per 3
ax
.
b g d ęquatur a f b: qui per 21 p 1 maior eſt angulo
a
t b.
Angulus igitur a t b minor eſt angulo b g d. ] Et
quilibet
angulus ſic factus ſuper arcum oppoſitum
[l m] minor erit illo angulo.
Quoniam angulus fa-
ctus
in interiore circulo, per lineas à punctis ad ar-
cum
eius interiacentem ductas, erιt æqualis illi an-
gulo
:
quoniam cum angulo diametrorum ſuper cen
trũ
ualet duos angulos rectos [per 22 p 3.
] Sed [per
21
p 1] angulus arcus minoris circuli [angulus nem-
pe
in ipſius peripheria] maior eſt angulo arcus ſpe-
culi
[eo nempe, qui fit in peripheria circuli:
qui eſt
communis
ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpe-
culi
.
] Igitur in arcu ſpeculi fiet reflexio, niſiab u-
no
puncto:
cum iam dictum ſit [80 n] quòd non eſt
poſsibile
reflexionem à duobus punctis fieri, ut ſit uterque angulus, conſtans ex angulo incidentiæ
& reflexionis, minor angulo diametrorum ex alia parte centri.
Siuerò circulus ille contingat intrin
ſecus
circulum ſpeculi:
angulus factus à lineis, ab il-
139[Figure 139]m t h b a g d n lis punctis ad punctum contactus ductis, erit æqua-
lis
angulo diametrorum ex alia parte centri [angu-
li
enim ad h & g æquantur duobus rectis per 22 p 3:

quibus
etiam æquantur anguli ad g deinceps per 13
p
1:
angulus igitur a h d æquatur angulo b g d per 13
ax
.
] Quare ab illo puncto contactus non fiet refle-
xio
[per 79 n.
]. Et angulus factus ſuper quodcunq;
punctum
aliud maioris circuli, erit minorillo [ut ſi
angulus
fiat ſuper pũctum t:
erit a f b maior a t b per
21
p 1:
ſed a f b æquatur a h b per 21 p 3: quare a h b ma
ior
eſt a t b:
eodemq́; modo de quocunq; angulo de-
monſtrabitur
.
] Quare à duobus punctis arcus non
fiet
reflexio ſecundum prædicta [80 n.
] Si uerò cir-
culus
interior ſecet circulum ſpeculi:
duo puncta
[peripheria enim peripheriam in duobus punctis
tantùm
ſecat per 10 p 3] aut erunt extra circulũ:
aut
intra
:
aut unum intra, aliud extra: aut unum in cir-
cumferentia
, aliud extra, uel intra.
Si fuerint extra: circulus ſecans, non ſecabit arcum circuli ſpecu-
li
, interiacentem diametros.
Et iam probatum eſt in præcedente figura [pręcedentis numeri] quòd
hęc
puncta ab uno ſolo puncto arcus
140[Figure 140]a b l m l t a b m g n d n d141[Figure 141]f e t h k o b m a g n d interiacentis diametros poterunt re-
flecti
[quod eſt punctum peripheriæ
inter
ſemidiametros, extra quas ſunt
reflexa
puncta, ut patuit pręcedẽte nu
mero
.
] Si uerò unum fuerit in circũ-
ferentia
, aliud extra:
circulus ſecans
ſecabit
arcum circuli ſpeculi, diame-
tros
interiacentem in unico puncto.

Et
quilibet angulus factus ſuper arcũ
illum
:
erit maior angulo diametrorũ
ex
alia parte centri:
& ſic [per 80 n] ab
uno
puncto, uel à duobus poteſt fieri
reflexio
.
Si uerò duo pũcta fuerint in-
tra
:
ſecabit circulus interior arcũ in-
teriacentem
in duobus punctis:
& re-
ſtabunt
ex eo duo arcus ex diuerſis
partibus
.
Et omnes anguli facti ſuper
arcum
, interiacentem duo puncta ſectionis, erunt maiores angulo diametrorum ex alia parte cen-
tri
:
[ut patet in angulo a e b per 22 p 3. 13. 21 p 1. ] Etab hoc arcu poſſet fieri reflexio forſitan ab u-
no
puncto tantùm:
forſitan à duobus [per 80 n. ] Et ſi à duobus arcubus fiat reflexio, quireſtant
ex
arcu totali, & ex diuerſis partibus:
omnes anguli erunt minores angulo diametrorum: [per
22
p 3.
13. 21 p 1] & tantùm ab uno eorum puncto fiet reflexio [per 80 n. ] Et in hoc ſitu poterit
187181OPTICAE LIBER V. fieri reflexio à duobus punctis arcus interiacentis diametros, aut à tribus. Palàm etiam [per 73. 75
n
] quòd ab uno tantùm puncto arcus oppoſiti [n d] fiet reflexio.
Et
142[Figure 142]f e t b m f a g d n ita in hoc ſitu, aliquando à tribus, aliquando à quatuor punctis fiet
reflexio
.
Si uerò unum punctorum fuerit intra circulũ, aliud in cir-
cumferentia
, uel extra:
ſecabit circulus arcum interiacentem in uni-
co
puncto:
& reſtabit unus arcus tantùm. Et omnes anguli facti in
parte
illius arcus, incluſa à ſecante circulo:
erũt maiores angulo dia-
metrorũ
[per 22 p 3.
13. 21 p 1. ] Et poterit fieri reflexio à duobus pun-
ctis
illius partis, uel ab uno [per 80 n.
] Omnes uerò anguli alterius
partis
interiacentis [quæ eſt tl] erunt minores angulo diametro-
rum
[ut oſtenſum eſt.
] Et ab uno tantùm pũcto illius partis fiet re-
flexio
[per 80 n.
] Etita, ab uno puncto arcus oppoſiti [n d] ſem-
per
fiat reflexio in hoc ſitu:
[per 73. 75 n] aliquãdo à tribus, aliquan-
do
à quatuor:
& à pluribus poterit eſſe reflexio. Palàm ergo, quòd
puncta
inæqualis longitudinis à centro, aliquando ab uno puncto
tantùm
:
aliquando à duobus: aliquando à tribus: aliquando à qua-
tuor
:
nunquam à pluribus reflectuntur.
87. Sirecta linea connectens duo puncta in diuerſis diametris circuli (quieſt communis ſe-
ctio
ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) à centro æquabiliter diſtantia, cõtinua-
ta
eundẽ ſecet: poſſunt dicta puncta ab uno, duobus uel quatuor punctis ſpeculi inter ſe reflecti:
nunquam
uerò à tribus tantùm. 41 p 8.
CVm autem puncta eiuſdẽ longitudinis fuerint: poterit fieri reflexio aut ab uno tantûm pun
cto
;
[ut oſtenſum eſt 70 n] aut à duobus: [ut 71 n] aut à quatuor: [ut 72 n] nunquam uerò
à
tribus.
[Quia ſi reflexio fiat à tribus punctis, fiet etiam à quatuor. Nam cum è tribus iſtis
reflexionum
punctis duo in eandẽ peripheriam ca-
143[Figure 143]l m a b g n d dant, ut in præcedentibus numeris patuit:
periphe-
ria
igitur inter duo illa reflexionũ puncta interiecta,
per
30 p 3 bifariam ſecta, ductisq́;
rectis à centro, &
datis
punctis, in diuerſis diametris ęquabiliter à cẽ-
tro
diſtantibus, ad ſectionis punctum:
erunt anguli
ad
ipſum facti æquales per 27 p 3.
4 p 1. Quare ipſum
eſt
reflexionis punctum per 12 n 4:
atqui in periphe-
ria
priori l m oppoſita, ſcilicet n d, eſt etiam unũ re-
flexionis
punctũ per 73.
75 n. A quatuor igitur pun-
ctis
, à tribus tantùm fit reflexio.
] Vbi ab uno pun
cto
fit reflexio, una apparet imago:
ibi â duobus,
duæ
:
ubi à tribus, tres: ibi à quatuor, quatuor. Siue-
punctum uiſum & cẽtrum uiſus fuerintin eadem
diametro
:
fiet reflexio à circulo toto: & locus imagi-
nis
erit cẽtrum uiſus [ut oſtenſum eſt 65 n.
] Verùm
ſi
centrum uiſus fuerit in centro ſpeculi:
nihil uidet
[præter ſe ipſum, ut patuit 44 n 4.
62 n. ] Si uerò pũ-
ctum
uiſum fuerit in centro ſpeculi:
non uidebitur:
quoniam
forma eius accedet ad ſpeculum ſuper perpendicularem, nec reflecti poterit, niſi ſuper
perpendicularem
[per 11 n 4.
] Cum autem centrum uiſus & punctum uiſum fuerint in diuerſis li-
neis
extra centrum:
lineæ illę ad centrum productæ, ſecabunt in diuerſis partibus ex circulo ſphæ-
duos arcus:
ab uno puncto unius tantùm fiet reflexio: ab alio forſitan à quatuor. Quòd ſi cẽtrum
ſphæræ
fuerit ex una parte:
centrum uiſus & punctum uiſum ex una: arcus, quem ſecant diametri,
propter
oppoſitionem capitis abſcondetur.
Vnde tunc à tribus tantùm punctis fiet reflexio. Et ſi
dirigatur
in hoc ſitu uiſus ad arcum unius reflexionis tantùm:
abſcondetur alius trium reflexionũ,
& unica apparebit imago.
Item: Si integrum fuerit ſpeculum: erit ibi perceptio: oportet igitur,
ut
in eo ſit abſciſsio.
Et accidet nonnunquam arcum interiacẽtem diametros abſciſſum eſſe: & tunc
nihil
in eo uideri.
Quare rarò eueniet quatuor imagines in hoc ſpeculo comprehendi. Vnde ſi quis
hanc
pluralitatem imaginum uoluerit uidere:
diſponat uiſum intra ſpeculum circa ipſum, ut modi
cam
partem eius abſcondat mole capitis, & totam ſpeculi ſuperficiem uiſu diſcurrat.
88. In ſpeculo ſphærico cauo imago eiuſdem uiſibilis utrog uiſu aliâs una, aliâs gemina uide-
tur
. 59 p 8.
CVm autem aliquid in hoc ſpeculo percipietur duplici uiſu: ſi linea reflexionis fuerit æqui-
diſtans
perpendiculari:
[incidentiæ] erit locus imaginis punctum reflexionis [per 60 n. ]
Et
cum diſtant à ſe puncta reflexionis reſpectu duorum uiſuum:
apparebũt duobus uiſibus
duæ
imagines eiuſdem puncti:
& locus cuiuſq; imaginis eſt in puncto ſuæ reflexionis. Si uerò linea
reflexionis
non ſit æquidiſtans perpendiculari:
[incidentiæ] & punctum uiſum tantùm diſtet ab
188182ALHAZEN uno uiſu, quantum ab alio, uel modica ſit differentia: erit locus imaginis reſpectu utríuſque uiſus
idem
, aut diuerſus, ſed modicùm diſtans.
Vnde aut una apparebit imago, aut ferè una: ſicut proba-
tum
eſt in ſpeculis ſphæricis exterioribus.
89. Communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei caui aliâs eſt latus cy-
lindri
: aliâs circulus: aliâs ellipſis. 1 p 9.
IN ſpeculis columnaribus concauis aliquando linea communis eſt linea recta: cum ſuperficies
reflexionis
tranſit per axem:
[per 21 d 11] aliquando linea communis erit circulus, cum ſuperfi-
cies
illa eſt æquidiſtans baſibus:
[per 5 th. Sereni de ſectione cylindri] aliquando linea commu-
nis
eſt ſectio columnaris.
Quando fuerit linea recta: erit locus imaginis & modus reflexionis, ſicut
in
ſpeculis planis.
Quando fuerit circulus: erit idem modus, qui in ſphæricis concauis.
90. Sicommunis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei caui fuerit ellipſis:
image
uidebitur, aliâs ultra ſpeculum: aliâs in ſuperficie: aliâs citra uiſum: aliâs in uiſu: aliâs
inter
uiſum & ſpeculum. 10 p 9.
CVm uerò linea communis fuerit columnaris ſectio: aut erit locus imaginis ultra ſpeculum:
aut
citra uiſum:
aut in centro uiſus: aut inter ſpeculum & uiſum: aut in ipſo ſpeculo: quod ſic
patebit
.
Sit a b g ſectio: ducatur perpendicularis in hac ſectione: [ſuper planum tangens ſpe
culum
in reflexionis puncto] quæ ſit d g:
quam ſecundum prædicta patet eſſe diametrum circuli.
[Quia enim planum tangens cylindrum, tangit in latere per 26 n 4:
ergo per 3 d 11 linea recta, per-
pendicularis
plano tangenti, erit perpendicularis lateri, quod eſt parallelum axi per 21 d 11.
Quar
per
29 p 1 perpendicularis plano tangenti, perpendicula-
144[Figure 144]e b g q m d a o z h k ris eſt axi. Planum uerò baſi parallelum & per dictam per-
pendicularem
ductum eſt circulus, cẽtrum habens in axe
per
5th Sereni de ſectione cylindri.
Recta igitur linea per
pendicularis
plano, cylindrum in reflexionis puncto tan-
genti
, eſt diameter circuli per reflexionis punctum ducti]
& unicam poſſe eſſe:
cum ab alio puncto ſectionis poſ-
ſit
duci perpendicularis ſuper ſuperficiem contingentem.

[Nam cum communis ſectio circuli & ellipſis per reflexio
nis
punctum ſe ſecantium, ſit perpẽdicularis, tum ad pla-
num
in eodem reflexionis puncto cylindrum tangẽs, tum
ad
axem, ut iam patuit:
rectæ igitur lineæ ab alijs ſectionis
punctis
ad axem ductę, ad ipſum obliquæ erunt:
ſecus per
4
p 11 axis eſſet perpendicularis plano ellipſis:
contra 9 th
Sereni
de ſectione cylindri.
] Sumatur aliud punctũ, & ſit
b
:
& ducatur ab eo in ſectione linea perpendicularis ſuper
lineam
, contingẽtem ſectionem in puncto b:
quæ quidem
linea
ſecundũ prędicta neceſſariò concurret cum perpen-
diculari
g d.
Concurrat in puncto d: & ſumptum ſit b circa
punctum
g, ut angulus b d g ſit acutus.
Deinde [per 31 p 1]
à
puncto g ducatur in ſectione linea æquidiſtans b d:
quæ
ſit
g h:
quę quidẽ cadet intra columnarem ſectionem: quia
angulus
h g d erit acutus, cum ſit æqualis g d b:
[per 29 p 1]
& à puncto ginter d & h ducatur linea:
quæ neceſſariò cõ-
curret
cum b d:
[per lemma Procli ad 29 p 1] concurrat in
puncto
n:
& inter n & g ſumatur punctũ quodcunq; : quod
ſit
o:
ultra punctum n ſumatur punctum t. Item à puncto g
ducatur
ſupra g h, alia linea g z, tamen intra ſectionem:
quæ neceſſariò concurret b d ex alia par-
re
:
[per lemma Procli ad 29 p 1] ſit concurſus e. Ducatur g q linea, ut angulus q g d ſit æ qualis z g d
[per 23 p 1] & fiat angulus l g d æqualis angulo h g d:
& angulus m g d æqualis angulo n g d. Palàm,
[per 12 n 4] quòd ſi fuerit uiſus in puncto z:
reflectetur punctũ q ad ipſum, à puncto g: & punctum
imaginis
eſt e:
[per 6 n] & ſi uiſus fuerit in puncto h: reflectetur ad ipſum l à puncto g: & erit locus
imaginis
g:
ſi uerò fuerit uiſus in puncto o: reflectetur ad ipſum, punctum m: & locus imaginis erit
n
:
ſi autem fuerit in n: erit locus imaginis puncti m in centro uiſus, id eſt in n: ſi autem fuerit in t: erit
locus
imaginis tunc inter uiſum & ſpeculum:
quia in n. Et ita patet propoſitum.
91. Si uiſus & uiſibile fuerint in eadẽ recta linea, perpendiculari plano ſpeculum cylindra-
ceum
cauum tangenti: aliâs ab uno: aliâs à duobus ſpeculi punctis reflexio fiet: & imago uide-
bitur
in centro uiſus. 11 p 9.
HAec quidem iam dicta intelligenda ſunt, cum punctum uiſum fuerit ſuper perpendicu-
larem
cum ipſo uiſu.
Tunc enim cum infinitæ ſuperficies poſsintintelligi, quarum quælibet
orthogonalis
ſit ſuper ſuperficiem, contingentem ſpeculum [per 18 p 11:
quia ſuperficies illæ
ducuntur
per rectam plano ſpeculum tangenti perpendicularem] & omnes ſecent ſe ſuper illam
189183OPTICAE LIBER V.perpendicularem: quædam illarum ſuperficierum efficiet lineam cõmunem, lineam rectam: & non
fiet
reflexio, niſi ſuper illam perpendicularem:
[per 11 n 4] & locus imaginis erit centrum uiſus: &
non
uidebitur punctum, niſi quod fuerit in ſuperficie uiſus [per 13 n.
] Quædam autẽillarũ ſuper-
ficierum
efficiet lineam communem, circulum:
& tunc puncta, inter quæ & uiſum fuerit centrum
circuli
:
poterunt reflecti ad uiſum, ſingula à duobus punctis circuli: cum à ſingulis ducantur lineæ
facientes
angulũ cum ſuperficie contingente, quem
145[Figure 145]a s c p c f d d e b per æqualia diuidit perpendicularis ducta ad cen-
trum
.
[Nam cum a b ſit diameter circuli, & f g axis
cylindri
:
erit per 3 d 11 e f perpẽdicularis f g: itaq; an-
guli
ad f erunt recti:
at ex theſic e æquatur ipſi e d: &
communis
eſt e f:
ergo per 4 p 1 triangula d f e, c f e
ſunt
æquiangula.
Quare perpẽdicularis fe bifariam
ſecat
angulum c e d:
eodemq́; modo oſtẽdetur per-
pendicularem
g f bifariam ſecare angulũ d g c.
] Et
hæc
quidem dico de punctis, quę ſunt in illa perpen
diculari
:
& loca imaginũ erunt in centro circuli: alia
puncta
illius perpendicularis reflectentur ad ui-
ſum
, præter punctum, quod eſt in ſuperficie uiſus:
&
illud
per illam perpendicularem [per 11 n 4.
] Cum
autem
fuerit linea cõmunis, ſectio columnaris:
non
poterunt
puncta perpendicularis reflecti ab aliqui-
bus
alijs punctis ſectionis:
cum forma accedens ſu-
per
perpendicularem, reflectatur ſuper perpendicularem:
& in ſectione una ſit perpendicularis [ut
proximo
numero oſtenſum eſt.
] Quare per hanc ſolam perpendicularem fiet reflexio: & ſolũ pun-
ctu
m ſuperficiei uiſus uidebitur:
& locus imaginis erit centrum uiſus.
92. Siuiſus fuerit in centro circuli ſpeculi cylindracei caui: reflectetur ab eiuſdẽ circuli peri-
pheria
, ſimili peripheriæ circuli per centrũ uiſus ducti: & imago uidebitur in cẽtro uiſus. 12 p 9.
SI uerò fuerit uiſus in cẽtro circuli: reflectetur portio uiſus, quam ſecant perpendiculares, du-
ctæ
à centro uiſus ad circulum, [per cẽtrum uiſus ductum] à portione ſimili circulo, [ſpeculi]
quam
ſecant ſimiliter eædem perpendiculares.
Quia cum quælibet linea ducta à centro uiſus
ad
circulum, ſit perpendicularis:
[ſuper ſuperficies uiſus & ſpeculi per 25 n 4: quia tranſit per cen-
tra
uiſus & ſpeculi] fiet reflexio ſuper perpendicularem:
[per 11 n 4] & locus imaginis erit cẽtrum
uiſus
:
quod eſt centrum circuli.
93. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi cylindracei cauifuerit ellipſis: à
pluribus
punct is idem uiſibile ad eundem uiſum reflecti
poteſt
. 9 p 9.
146[Figure 146]e b g q l m d o a z n h k
AMplius: ſuper punctum a fiat angulus acutus quo
quo
modo:
qui ſit f a g. Palàm, quòd cõcurret f a
g
z:
[quia g z cadens intra ellipſin ex theſi 90 n ef-
ficit
angulum z g d acutum:
itaq; anguli z g d, f a g duo-
bus
rectis ſint minores:
rectæ a f, g z concurrent ad partes
z
, per 11 a x] ſit concurſus in puncto z:
& [per 23 p 1] fiat an-
gulus
c a g æqualis angulo f a g:
concurret equidẽ a c cum
g
q:
[per 11 ax. Nam quia angulus q g d æquatus eſt angulo
z
g a acuto, ut patuit 90 n:
& modo angulus c a g æquatur
z
a g:
anguli q g d, c a g ſunt minores duobus rectis] ſit cõ-
curſus
in puncto c.
Palàm [per 12 n 4] quòd c reflectetur
ad
z à puncto g:
& ita reflectetur à puncto a ad z, & non ab
alio
puncto ſectionis.
Quia non poterit reflecti, niſi à ter-
mino
perpendicularis:
& una eſt in ſectione illa perpendi-
cularis
[ut oſtenſum eſt 90 n] ſcilicet g a.
94. Si duo puncta ſumantur in axeſpeculi cylindra-
ceicaui
: poſſunt à tota circuli peripheria inter ſe mutuò
reflecti
: & imago uidebitur in peripheria circuliextra
ſpeculi
ſuperficiem deſcripti. 13 p 9.
AMplius: ſumptis duobus punctis in axe columnæ:
poterit
unum reflecti ad aliud ab uno circulo colu-
mnæ
toto:
& locus imaginis erit circulus quidam
extra
columnam.
Verbi gratia: ſit e z axis: t, h puncta ſum-
pta
in axe:
a g, b d baſes. Diuidatur t h per æqualia in puncto q [per 10 p 1] & fiat circulus, cuius q
centrum
:
eius diameter l m: qui erit æquidiſtans baſibus: [per 5 th. Sereni de ſectione cylindri] la-
tera
columnæ b l a, d m g.
Fiat etiam circulus k p, cuius h centrum, p k diameter: & ducantur lineæ
190184ALHAZEN t l, t m, h l, h m. Palàm, quòd quatuor angulorum ſuper q quilibet eſt rectus [per 3 d 11: quia axis pe
pendicularis
eſt circulo l m per 21 d 11] & t q æqualis q h
147[Figure 147]d z b t m l q r p h k f g e a [per fabricationem] & q l æqualis q m:
[per 15 d 1] erũt
illa
triangula ſimilia [per 4 p 1.
4 p. 1 d 6] & anguli t l q, q l
h
æquales:
ſimiliter anguli t m q, q m h æquales. Siergo
fuerit
t centrum uiſus:
reflectetur quidem h ad punctum
t
à punctol:
& ſimiliter à puncto m [per 12 n 4. ] Si ergo
moueatur
triangulũ t l h, immoto axe t h:
deſcribet pun-
ctum
l circulũ:
& ſemper duo anguli t l q, q l h manebunt
æquales
:
& ſemper in hoc motu reflectetur h ad t. Pro-
ducatur
autem linea p h k, donec cõcurrat cum linea t l:

[concurret autẽ per lemma Procli ad 29 p 1:
quia m l, c k
ſunt
parallelę per 29 p 1] & ſit cõcurſus f.
Palàm [per 7 n]
quòd
ferit locus imaginis.
Et motu trianguli t l h, mo-
uebitur
triangulum t f h:
& hoc motu punctum f deſcri-
bet
circulum extra columnam:
& totus ille circulus erit
locus
imaginis.
Et hoc eſt propoſitum Idẽ erit probandi
modus
, ſumptis quibuslibet duobus punctis in axe.
95. Si communis ſectio ſuperficierum, reflexionis
& ſpeculi cylindracei caui fuerit circulus, uelellipſis:
reflexio
fiet aliâs ab uno: aliâs à duobus: aliâs àtri-
bus
: aliâs à quatuor ſpeculipũctis: totidem́ uidebun-
tur
imagines. 14. 15 p 9.
AMplius: punctorum extra perpẽdicularem uiſus
ſumptorum
quædam unicam habent imaginem:

quædam
duas:
quædam tres: quædam quatuor:
& non plures.
Verbi gratia: ſit a punctum uiſum extra
perpendicularem
uiſus:
& fiat ſuperficies tranſiens per a æquidiſtans baſibus ſpeculi: [ut oftẽſum
eſt
47 n] faciet quidem [per 5 th.
Sereni de ſectione cylindri] circulum in columna. Sit centrum il-
lius
circuli h:
& ſumatur in ſuperficie circuli aliud
148[Figure 148]s z o r x a h k g m u b d e t l f q p n punctum, quod ſit b:
& ducãtur dιametri a h, b h.
Palàm
ex eis, quæ dicta ſunt in ſpeculis ſphæricis
concauis
[86 n] quòd ab uno puncto arcus, quẽ
intercipiunt
duæ diametri, poteſt a reflecti ad
b
:
forſitan à duobus punctis, aut tribus, ſed non à
pluribus
:
ab arcu autem oppoſito, niſi ab uno
puncto
.
Sit ergo, quòd a reflectatur ad b à tribus
punctιs
interciſi arcus:
& ſint puncta illa g, d, e: &
ducãtur
lineæ a g, h g, b g, h d, b d, a d, a e, h e, b e:
&
à
puncto a ducantur in eadẽ ſuperficie tres lineæ
æquidiſtantes
tribus diametris h g, h d, h e:
quæ
ſint
a k, a f, a n.
Cum igitur a k ſit æquidiſtans h g:
cõcurret
b g cum a k:
[per lemma Procli ad 29 p 1]
concurrat
in puncto k.
Similiter b d concurret
a
f:
ſit cõcurſus in puncto f. Similiter b e cum a n:
ſit
concurſus in puncto n.
Deinde à puncto h eri-
gatur
axis:
qui ſit h x: & à puncto b perpendicula-
ris
ſuper ſuperficiem circuli:
[per 12 p 11] quæ erit
æquidiſtans
axi [per 6 p 11] quæ ſit b t:
& ſumatur
in
ea punctum quodcunq;
: quod ſit t: & ducantur
tres
lineæ t k, t f, t n:
& [per 12 p 11] à tribus punctis
g
, d, e erigantur tres perpẽdiculares ſuper ſuper-
ficiem
circuli:
g m, d l, e q: erunt quidẽ [per 6 p 11]
æquidiſtãtes
t b, e q:
igitur erũt in ſuperficie trian
guli
t b n:
[per 35 d 1. 1 p 11] igitur e q ſecabit t n:
[per lemma Procli ad 29 p 1] ſecet in puncto q:
d l
ſecett
fin puncto l:
g m ſecet t k in puncto m. Et
erunt
tres perpẽdiculares, lineæ longitudinis
columnæ
[ut patet è 21 d 11.
] À puncto q ducatur
æquidiſtans
lineæ n a:
[per 31 p 1] quæ quidẽ con-
curret
cum axe x h:
[perlemma Procliad 29 p 1]
quoniam
erit æquidiſtans e h:
[per 30 p 1] ſit con
curſus
in puncto u:
& ducatur linea t a: quam ſeca
bit
q u:
quoniam q u ducitur à latere trianguli [tbn] & linea e q equidiſtãte baſi [t b. ] Sit punctum
191185OPTICAE LIBER V.ſectionisi: & ducatur linea q a. Palàm, quòd angulus b e h æqualis eſt angulo e n a [per 29 p 1: quia
a
n, h e ſunt parallelæ per fabricationem] & angulus h e a æqualis angulo e a n:
& [per 12 n 4] angu
lus
b e h æqualis angulo h e a:
erit angulus e a n æqualis angulo e n a: quare [per 6 p 1] e n æqualis
e
a, & e q perpendicularis:
[duabus rectis e a, e n per 3 d 11: quia perpendicularis eſt per fabricationẽ
triangulo
a e n] erit [per 4 p 1] triangulũ q e a æquale triangulo q e n:
& erit q n æqualis q a: & erit
[per 5 p 1] q n a æqualis angulo q a n:
ſed angulus t q i æqualis angulo q n a, & angulus i q a æqua-
lis
angulo q a n:
[per 29 p 1: quia q i, a n ſunt parallelæ per fabricationem] erit angulus i q t æqualis
angulo
i q a.
Quare a reflectetur adt à puncto columnæ, quod eſt q [per 12 n 4. ] Eodem modo pro-
babitur
, quòd reflectetur a ad t â punctis l, m:
Et ita à tribus punctis columnæ ex eadem parte: nec
poteſt
à pluribus.
Detur enim aliud: ducto latere [cylindri, ut oſtenſum eſt 47 n] ab illo puncto:
cadet
in circulum, quem habemus:
& probabitur, quòd à pũcto caſus, qui eſt in circulo, poterit re-
flecti
a ad t, repetita ꝓbatione:
quod eſt impoſsibile [ut oſtẽſum eſt 86 n. ] Ex arcu uerò circuli op-
poſito
[arcui g d e] poterit reflecti a ad b ab uno puncto:
[per 73 n] ſit illud z: & ducatur diameter
h
z:
& [per 31 p 1] ei æquidiſtans a s: & ducatur b z: quæ concurrat cum a s in puncto s: [cõcurret au-
tem
per lemma Procli ad 29 p 1] & erigatur perpendicularis:
[ſuper circulũ, cuius centrũ eſt h] quę
ſit
o z:
quæ erit latus [per 21 d 11] & [per 6 p 11] æquidiſtans t b: & ducatur t s: quę ſecabitur à linea o
z
:
[per lemma Procli ad 29 p 1. ] Sit ſectio in pũcto o. Probabitur modo prędicto, quòd a reflectetur
ad
t à puncto o.
Et ſi ſumatur exilla parte punctum aliud columnæ, à quo poſsit reflecti: per repli-
cationem
probationis probabitur, quòd ab alio puncto circuli, quàm z, poteſt reflecti ex parte illa:

quod
eſt impoſsibile [ut demonſtratũ eſt 75 n.
] Si ergo a ab uno puncto circuli reflectitur ad b ex
aliqua
parte:
reflectetur ab uno columnæ ex eadem ad t: ſi à duobus, à duobus: ſi à tribus, à tribus:
nec
poteſt amplius ab illa parte:
ab oppoſita uerò parte non niſi ab uno puncto circuli tantùm, &
ab
uno columnæ tantùm.
Item t b æquidiſtat u h: [ut ab initio demõſtratum eſt: itaq; per 35 d 1 ſunt
in
eadem ſuperficie, quæ eſt t b u h] nec poteſt ſumi ſuperficies æqualis, in qua ſit t cum u h, præter
ſuperficiem
t b u h.
Similiter non poteſt ſuperficies ſumi, in qua ſit a cum u h, præter ſuperficiem a u
h
, quæ eſt perpendicularis [circulo, cuius cẽtrum h, per 18 p 11.
] Igitur t non eſt in eadem ſuperficie
perpendiculari
cum a, necin eodem circulo, nec eſt in axe, quia eſt in linea ei æ quidiſtante.
Super-
ficies
igitur, in qua a reflectitur ad t, eft ſectio colũnaris [per 9 th.
Sereni de ſectione cylindri. ] Ve-
rùm
producta ſit t a ultra t, & a ex utraq;
parte: & ſit r p. Cum quatuor ſint ſuperficies reflexionis:
quia
à quatuor punctis [q, l, m;
o] ſit reflexio, & in qualibet harum ſint duo puncta t, a: erit r p com-
munis
quatuor ſuperficiebus reflexionis:
[per 1 p 11: quia uiſus & uiſibile, quæ ſunt in linea r p, ſunt
in
qualibet reflexionis ſuperficie per 23 n 4] & quælibet harũ ſuperficierum ſecat ſuperficiem, con-
tingentem
ſpeculum in puncto ſæ reflexionis, ſuper ſuam lineam communem, ſuper eandem
[quia cum puncta reflexionis ſint diuerſa, etiam communes ſectiones illarum ſuperficierum (quæ
ſuntrectæ
lineæ per 3 d 11) diuerſæ erunt.
] Linea ergo r p perpendicularis eſt ſuper unam linearum
quatuor
cõmunium, non ſuper duas:
eſſet enim perpendicularis ſuper ſuperficiem contingentem:
[per 3 d 11] & ita perueniret ad axem.
[Quia enim per 21 d 11 latus cylindraceum ęquidiſtat axi: & r p
perpendicularis
plano tangenti ex cõcluſo, ſimul perpendicularis eſt lateri per 3 d 11:
ergo per lem-
ma
Procli ad 29 p 1 r p (quæ paulo antè oſtẽſa eſt extra axẽ eſſe) cõtinuata ſecabit axẽ;
quod eſt ab:
ſurdum
.
] Sunt ergo diuerſæ perpendiculares à puncto t ad has quatuor lineas communes: nec eſt
niſi
una perpendicularis tantùm, quę tranſit per a.
Et perpendicularis aut eſt æquidiſtans lineæ re-
flexionis
:
aut concurrit cum ea ultra ſpeculum, uel intra. Si fuerit æquidiſtans: erit locus imaginis
punctum
reflexionis, ut probatum eſt[91. n] Et cum quatuor ſint reflexionis puncta: erunt qua-
tuor
imagines.
Si concurrit, cum quatuor ſunt perpendiculares: erunt concurſus quatuor, & qua-
tuor
im agines.
96. Viſu & uiſibili datis, in ſpeculo cylindraceo cauo punctum reflexionis inuenire. 16 p 9.
AMplius: datis puncto uiſo, & puncto uiſus: erit inuenire punctum reflexionis. Verbi gratia;
ſit
a punctum uiſum:
b centrum uiſus. Fiat ſuperficies ſecans columnam æquidiſtanter baſi
[ut oſtenſum eſt 47 n] trànſiens per a:
& [per 5 th. Sereni de ſectione cylindri] faciet circu-
lum
.
b aut eſt in ſuperficie huius circuli: aut . Si fuerit: inueniemus punctũ reflexionis in illo cir-
culo
, ſicut dictum eſt in ſphærico concauo [73 n.
] Si fuerit: ducatur [per 11 p 11] à puncto b perpẽ-
dicularis
ſuper ſuperficiem huius circuli:
& replicetur ſuprà dicta probatio: & inuenietur pũctum
reflexionis
.
Duplici autem uiſu adhibito, una imago in ueritate, efficientur duæ, ſed contiguæ uel
admixtæ
:
unde uidebitur una.
97. Cõmunis ſectio ſuperficierũ, reflexionis & ſpeculiconici caui eſt latus coni, aut ellipſis. 2 p 9.
IN ſpeculis pyramidalibus concauis linea, communis ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpecu
li
, aut erit linea lõgitudinis ſpeculi:
aut erit ſectio pyramidalis. Si fuerit linea longitudinis: erũt
loca
imaginum in ipſo ſpeculo.
Si fuerit ſectio pyramidalis: erunt loca imaginum aliquando ci-
tra
uiſum:
aliquando in uiſu: aliquando inter uiſum & ſpeculum: & aliquando ultra ſpeculum, ſi-
cut
oſtenſum eſt in ſpeculo columnari concauo.
98. Siuiſus ſit in communi ſectione axis & rectæ lineæ perpendicularis plano, ſpeculum co-
nicum
cauum tangẽti: reflectetur à tota peripheria circuli (cuius centrum eſt dict a communis
ſectio
) per lineas perpendiculares: & imago uidebitur in centro uiſus. 17 p 9.
192186ALHAZEN
AMplius: ſi in perpendiculari ducta à centro uiſus ad ſuperficiem contingentem pyramide,
ſumatur
punctum corporeum inter uiſum & ſpeculum:
non refle-
149[Figure 149]a b h ctetur forma eius ad uiſum per perpẽdicularem:
quoniam punctũ
illud
occultabit terminũ perpendicularis illius, & ob hoc non reflectetur
ab
eo.
Si autem nullum fuerit punctum in perpendiculari illa: reflectetur
quidem
ad uiſum per hanc perpendicularem punctum uiſus, quod ſecat
perpendicularis
ex eo:
& illud ſolum. Verùm uiſu exiſtẽte in hac perpen-
diculari
& in axe:
efficietur circulus, ad cuius quodlibet punctum linea
ducta
à uiſu, erit perpendicularis ſuper ſuperficiem contingentem.
Vnde
â
quolibet puncto illius circuli fieri poterit reflexio ad uiſum, ſecundum
perpendiculares
.
Et fiet reflexio partis uiſus, quam ſecant perpendicula-
res
duæ, maiorem angulum in eo continentes.
Si uerò inter uiſum & ſpe-
culum
fuerit axis:
non fiet ad ipſum reflexio per perpendicularem, niſi
puncti
eius, quod ſecant perpendiculares.
99. Siuiſus & uiſibile fuerint in axe ſpeculi conici caui: poſſunt à
tota
alicuius circuli peripheria inter ſe reflecti: & ιmago uidetur in
peripheria
circuli, extra ſpeculi ſuperficiem deſcripti. 18 p 9.
AMplius: exiſtente uiſu & puncto uiſo in axe: poterit reflecti unum
ad
aliud.
Verbi gratia: ſit h centrum uiſus: t punctum uiſum. Fiat
ſuperficies
ſecans pyramidem, trãſiens ſuper axis longitudinem:

quę
ſit a b g h:
a h axis: a b, a g latera pyramidis: à puncto t du-
150[Figure 150]a l c q g d b h catur perpendicularis ſuper lineam a b [per 12 p 1] quæ ſit t q:

& producatur quouſq;
q l ſit æqualis q t: & à puncto h duca-
tur
linea ad punctum l:
quæ ſecabit lineam longitudinis, quæ
eſt
a b:
ſecet in puncto b: & à puncto b ducatur æquidiſtans
lineæ
t q [per 31 p 1] quæ neceſſariò perueniet ad axem:
[ut
oſtenſum
eſt 54 n] perueniat in pũcto d:
& ducatur linea t b.
Palàm
, cum t q ſit perpendicularis ſuper a b, & t q æqualis q l:

erit
[per 4 p 1] b t q triangulum æquale triangulo b q l:
& erit
angulus
q l b æqualis angulo q t b:
ſed [per 29 p 1] angulus q t
b
æqualis eſt angulo t b d:
& angulus d b h æqualis eſt angu-
lo
q l b:
igitur angulus t b d æqualis eſt angulo d b h. Et ita
[per 12 n 4] t reflectitur ad h à puncto b:
& locus imaginis eſt
l
[per 7 n.
] Igitur moto triangulo t l h: deſcribet punctum b
circulum
in pyramide:
& à quolibet puncto illius circuli re-
flectetur
t ad h:
l uerò extra lpeculum deſcribet circulum, qui
totus
erit locus imaginis puncti t.
151[Figure 151]a g e u m q d o n z h p l
100. Si cõmunis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpe-
culi conici caui fuerit ellipſis: uiſus & uiſibile extra axẽ in ba- ſi, aut plano ipſi parallelo, reflectentur inter ſe: aliâs ab uno: aliâs à duobus: aliâs à tribus: aliâs à quatuor ſpeculipunctis: tot́ erunt imagines, quot reflexionum puncta. 19 p 9.
AMplius: ſumptis duobus punctis & extra perpendicula-
rem
uiſus, & extra axem in hoc ſpeculo:
ſcilicetz, e. Fiat
ſuperficies
æquidiſtans baſi ſuperz:
[ut oſtẽſum eſt 52 n]
faciet
circulum in ſpeculo [per 4 th.
1 coni. Apoll. ] e aut erit in
hoc
circulo, aut in alia ſuperficie ipſi æquidiſtante.
Sit in ſuperfi-
cieillius
circuli:
& ducatur linea e z. Palàm [per demonſtrata in
ſpeculis
ſphæricis cauis 86 n] quòd z reflectetur ad e à circulo
illo
ex una parte, aut ab uno pũcto:
aut à duobus: aut à tribus: ex
alia
uerò ab uno.
Sumatur igitur punctum circuli, à quo reflecti-
tur
ad ipſum:
& ſit h: centrum circuli t: & ducantur lineæ z h, e h:
& diameter t h diuidet quidem angulum illum per æqualia:
[per
13
n 4] & ſecabit lineam e z:
[quia ſecat angulum ipſi e z ſubten-
ſum
] ſecet in puncto q:
& ſit a uertex pyramidis: a h linea longi-
tudinis
.
À puncto q ducatur linea perpẽdicularis ſuper lineam
a
h:
[per 12 p 1] quæ ſit q m: quæ quidem perueniet ad axem: [ut
oſtẽſum
eſt 54 n] qui eſt a d:
& cadat in ipſum in puncto d: & du-
cantur
lineæ z m, e m:
à puncto z ducatur in ſuperficie circuli li-
nea
æquidiſtans lineæ q h:
[per 31 p 1] quæ ſit z l: concurret qui-
dem
[per lemma Procli ad 29 p 1] e h cũilla:
ſit cõcurſus in pun
ctol
:
& à puncto h ducatur perpendicularis ſuper l z: quæ ſit h p.
Deinde
in ſuperficie e m z ducatur linea æquidiſtans lineæ q m:

quæ
ſit z o:
& cõcurrat e m cum ea in puncto o: [cõcurret aũt per lemma Procli ad 29 p 1] & ducatu
193187OPTICAE LIBER V. linea l o: & à puncto p ducatur æquidiſtans l o: quæ ſit p n: & ducatur linea m n. Palàm [per theſin &
12
n 4] quòd angulus e h q æqualis eſt angulo q h z:
& [per 29 p 1] angulo h l z: & angulus q h z æqua-
lis
eſt angulo coalterno h z l [ideoq́;
angulus h l z æquatur angulo h z l. ] Eritigitur [per 6 p 1] h l æ-
qualis
h z:
& h p perpendicularis eſt ſuper l z: [per fabricationé] erit triangulũ l p h æquale triangulo
p
h z, & erit l p æqualis p z:
[per 26 p 1: quia anguli ad l & z æquantur, & ad precti ſunt per fabricatio
nem
, & h z æquatur h l] & p n æquidiſtans eſt o l:
erit [per 2 p 6] proportio l p ad p z, ſicut o n ad n z.
Quare
o n æqualis n z.
Item cum o z ſit æquidiſtans q m [per fabricationẽ] & h q æquidiſtans l z: erit
[per 15 p 11] ſuperficies z o l æquidiſtans ſuperficiei q m h:
& ſuperficies e o l ſecatillas duas, ſuper li-
neas
cõmunes, [per 3 p 11] quę quidẽ[per 16 p 11] erunt æquidiſtãtes, ſcilicet m h, l o:
quare [per 30 p 1]
h
m, p n ſunt æquidiſtantes.
Et quoniã h p cadit inter l z, h q æquidiſtantes: & eſt perpendicularis ſu
per
l z:
[angulus igitur p h trectus eſt: quia per 29 p 1 æquatur alterno h p l] quare [per conſectariũ 16
p
3] p h continget circulũ:
quare ſuperficies a h p eſt ſuperficies contingens pyramidẽ. In hac ſuperſi
cie
eſt p n & m n:
[Nam h m ſit in plano a h p conũ tangẽte, & illi parallela ſit n p, ut patuit: erit igi
tur
n p in eodẽ plano per 35 d 1:
m n uerò, quia utranq; h m & n p connectit, in eodẽ eſt ipſis plano
per
7 p 11] & ſuper hanc ſuperficiẽ eſt perpendicularis linea d m [per demõſtrata 54 n.
] Igitur [per 3 d
11
] perpendicularis eſt ſuper lineam m n:
quare [per 29 p 1] m n eſt perpendicularis ſuper o z, & o n æ-
qualis
n z:
[ex cõcluſo] erit [per 4 p 1] m o æqualis m z: & [per 7 p 5] e m ad m o, ſicut e m ad m z: ſed [ք
2
p 6] e m ad m o, ſicut e h ad h l:
[ h m ex cõcluſo parallela eſt ipſi o l] & [per 7 p 5] e h ad h l, ſicut e
h
ad h z:
[æquales enim demõſtratę ſunt h l, h z] & [per 3 p 6] e h ad h z, ſicute q ad q z [angulus enim
e
h z bifariã ſectus eſt à linea h q.
] Igitur [per 11 p 5] e m ad m z, ſicut e q ad q z. Quare [per 3 p 6] angu-
lus
e m q æqualis angulo q m z.
Quare [per 12 n 4] z reflectitur ad e à puncto m. Siigitur z reflectitur
ad
e à puncto circuli h:
reflectetur ad ipſum à puncto pyramidis m: & ſi à duobus circuli, à duobus
pyramidis
:
ſi à tribus, à tribus: ſi à pluribus, à pluribus. Eodem modo ex alia parte circuli fiet proba-
tio
:
quòd ab uno puncto pyramidis, ſicut ab uno circuli, reflexio fiat.
101. Sicõmunis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi conici cauifuerit ellipſis: uiſus & ui
ſibile
intra ſpeculum, extra tum axem tum baſim uel planum ipſi parallelum: reflectentur inter
ſe
: aliâs ab uno: aliâs à duobus: aliâs à tribus: aliâs à quatuor ſpeculi punctιs: tot́ erunt imagi-
nes
, quot reflexionum puncta. 20 p 9.
SIuerò e fuerit in circulo ęquidiſtãte baſi, trãſeũte ſuper z: erit quidẽ ſuprà uel infrà. Sit ſuprà:
quia
utrobiq;
eadẽ eſt probatio. Ducatur linea à uertice a per punctũ e, donec ſecet ſuperficiẽ
illius
circuli:
& ſit punctũ ſectionis h: q centrũ circuli. Palàm [per demonſtrata in ſpeculis ſphæ
ricis
cauis 66 n] quòd h poteſt reflecti ad z ab aliquo pũcto circuli:
ſit illud t: & ducatur diameter q t:
& linea h z ſecabit hãc diametrũ in puncto:
quod ſit n: [Nam quia per theſin t eſt reflexiõis punctũ:
ergo
per 12 n 4 ſemidiameter q t bifariã ſecat angulũ h t z:
ideoq́; & baſim h z angulo ſubtẽſam] & du
catur
e z:
& linea longitudinis a t. Palàm, punctũ z ſit ex una parte diametri q t, & ex alia e: linea e
z
ſecabit ſuperficiẽ a q t:
ſecet in puncto o: & à puncto o ducatur perpendicularis ſuper lineã a t: [per
12
p 1] quę ſit o p:
quę neceſſariò cadet ſuper axem: [ut oſtenſum eſt 54 n] cadat in puncto d: & ducan
turlineę
e p, z p.
Dico, quòd z reflectetur ad e à puncto p. Ducatur à pũcto z linea æquidiſtãs q t[per
31
p 1] quæ ſit z f:
& producatur linea h t, donec cõcurrat illa:
152[Figure 152]a e u g d o p h q n k z i s t f [cõcurret aũt per lem ma Procli ad 29 p 1] ſit cõcurſus in puncto
f
.
Similiter à puncto z ducatur æquidiſtãs lineę o p: quę ſit z k: &
producatur
linea e p, donec cõcurrat illa:
ſit cõcurſus in pun
cto
k:
& ducantur lineæ k f, k h. Palàm [per 15 p 11] linea z f ſit
æquidiſtás
q t, & z k ęquidiſtans o p:
[& z f, z k cõcurrant in pun
cto
z:
& p o, t q cõtinuatæ concurrãt per 11 ax: quia angulus o p t
rectus
eſt è fabricatiõe, & q t p acutus ք 18 d 11] quòd erit ſuperfi
cies
z k f ęquidiſtãs o p t:
quę eſt ſuperficies a q t: [quia enim p o
cadit
in axem, ut patuit:
eſt igitur in a q t plano per 1 p 11: in quo
etiã
eſt linea q t:
planũ igitur o p q t eſt pars plani a q t] & ſuperfi
cies
h k f ſecat has duas ſuperficies, ſuper lineas p t, k f.
Igitur[ք
16
p 11] p t, k f ſunt æquidiſtantes.
Ducatur à puncto t perpendi-
cularis
ſuper lineã z f [per 12 p 1] quę ſit t s.
Palàm, cadatinter
duas
æquidiſtantes [q t, z f:
] erit angulus q t s rectus [per 29 p 1]
& ita [per cõſectariũ 16 p 3] cõtinget circulũ:
[cuius cẽtrũ eſt q. ]
Igitur
ſuperficies a t s contingit pyramidẽ ſuper lineã a t:
[per 35
n
4] & linea o p eſt perpendicularis ſuper hãc ſuperficiẽ [ut de-
monſtratũ
eſt 54 n.
] Superficies igitur a t q erit orthogonalis ſu
per
ſuperficiem a t s:
[per 18 p 11] & ſuperficies a t s ſecat duas ſu
perficies
a t q, z k fquæ ſunt æquidiſtantes: igitur[per 16 p 11] li-
neę
cõmunes ſectionũ ſunt æquidiſtantes.
Vnaharũ linearũ eſt
p
t:
alia ſit s i. Sed iam patuit, quod p t æquidiſtans eſt k f: igitur
[per 30 p 1] s i eſt æquidiſtans k f.
Sed planũ eſt, quòd angulus n
t
z ęqualis eſt angulo t z f, & angulus h t n ęqualis angulo t f z:
[ք
29
p 1:
quia q t & z fſunt parallelę per fabricationẽ] & t s perpen
cicularis
[ſuper z f perfabricationem] erit f s æqualis s z.
[Quia
194188ALHAZEN enim anguli t z f, t f z æquantur angulis z t n & h t n per 12 n 4 æqualibus, cum t ex theſi ſit reflexio
nis
punctum:
ipſi igitur inter ſe æquantur: & anguli ad s recti ſunt: & t s commune latus eſt. Quare
per
26 p 1 f s æquatur s z.
] Sed [per 2 p 6] proportio f s ad s z, ſicut k i ad i z: erit ergo k i ęqualisi z. Du
cta
autem linea p i:
cum ſuperficies a t f ſit orthogonalis ſuper ſuperficiem z k f: erit [per 4 d 11] p i or-
thogonalis
ſuper z k:
& erit [per 4 p 1] angulus p k z æqualis angulo k z p: ſed [ք 29 p 1] angulus e p o
æqualis
angulo p k z, & angulus o p z æqualis angulo p z k.
Quare angulus e p o æqualis eſt angulo
o
p z.
Etita z reflectitur ad e à puncto p [per 12 n 4. ] Quod eſt propoſitum. Si autem ſumatur aliud
punctũ
ſn circulo, à quo z reflectatur ad h:
probabitur, quòd ab alio puncto pyramidis, quàm p, refle
ctetur
z ad e.
Et ſi reflectatur z ad h à tribus punctis circuli: reflectetur z a d e à tribus pũctis pyrami
dis
:
ſi à quatuor, à quatuor. Si uerò dicatur, quòd à pluribus pũctis pyramidis, ꝗ̃ quatuor, poſsit pun
ctũ
z reflecti ad e:
per cõuerſionẽ prædictæ probatiõis poterit oſtendi, quòd punctũ z reflectitur ad
h
à pluribus punctis circuli quàm quatuor [contra 86 n.
] Et ubi accidet punctũ z reflecti ad h ab ali
quot
punctis circuli, uel ab uno tantùm:
accidet punctũ z reflecti ad e à totidem punctis pyramidis,
aut
ab uno tantùm, aut è contrario.
Quòd ſi dicatur contrarium: poterit improbari prædicto modo.
Palàm
ergo, quòd punctorũ quædam unicã habent imaginẽ:
quędam duas: quædã tres: quædã qua-
tuor
:
ſed poſsibile plures. Verùm duplici uiſu adhibito, ſpeculo: eiuſdem imaginis diuerſa erunt
loca
:
quæ diuerſitas propter ſuam imperceptibilitatem non inducit errorem.
102. Viſu & uiſibili datis, in ſpeculo conico cauo punctum reflexionis inuenire. 21 p 9.
PVnctum autem reflexionis, à quo z reflectitur ad e, facile eſt inuenire: inuento puncto circuli,
à
quo punctum z reflectitur ad h.
Et erit inuentio modo prædicto.
ALHAZEN FILII
ALHAYZEN OPTICAE
LIBER SEXTVS.
Llber ſextus in nouẽ partes diuiditur. Pars prima eſt titulus libri. Secunda, quòd er-
ror
accidat uiſui propter reflexionem.
Tertia de errore eueniente in ſpeculis planis.
Quarta
de errore, qui oritur in ſpeculis ſphæricis exteriorib.
Quinta de errore in ſpeculis
columnaribus
exterioribus.
Sexta de errore in pyramidalibus exterioribus. Septima de
errore
in ſphæricis concauis.
Octaua de errore in columnaribus concauis. Nona de errore
in
pyramidalibus concauis.
PROOEMIVM LIBRI. CAP. I.
PAtuit ex ſuperioribus libris modus acquiſitionis formarum in ſpeculis per uiſum, ſitus
linearum
reflexionis & acceſſus, ſitus imaginum:
& loca ipſarũ. Verùm per reflexionẽ
non
ſemper comprehenditur formæ ueritas.
In ſpeculis enim concauis apparet imago
faciei
diſtorta, & occultatur uiſui diſpoſitio eius uera.
Vnde planum eſt, errorẽ incide.
re
in comprehenſione formarum propter reflexionem.
Huius erroris modum, & modi
cauſſam
, propoſitum eſt in libro præſente explanare, & ſecundum diuerſitates ſpeculorum diſcurre
re
uarietates errorum.
QVO'D ERROR ACCIDAT VISVI PROPTER RE-
flexionem
. Cap. II.
1. Viſus reflexus ſimiliter allucinatur, ut directus: ſed uebementius & frequentius. 7 p 5.
COmprehenſionem formarũ in uiſu directo liber ſecundus docuit: & ſingula, quę propter e-
greſſum
à tẽperantia in uiſu illo errorẽ inducũt, liber tertius diligẽter expoſuit.
Fit aũt com-
prehenſio
formarũ per reflexionẽ, ſicut & directè:
& quorũ fit acquiſitio in directione, fit eriã
in
reflexione, utpote lucis, coloris, figurę, magnitudinis, diſtantiæ, & ſimiliũ.
Et quemadmodũ in di
rectione
rerum præfixarũ & cognitarũ ad alias fit collatio, & inde oritur cõiecturatio, & ſumitur iu-
diciũ
in anima:
ſimiliter accidit in reflexione. Vnde quæcunq; temperamentũ egreſſa, in uiſu dire-
cto
errorẽ efficiunt, in reflexione ſimiliter inducunt.
Et ſecundũ ſingula maior accidit error in refle
xione
, propter lucẽ debilem, quã debilitat ipſa reflexio.
Vt aũt generaliter loquamur, poteſt in re
flexione
coprehendi ueritas formę, ſicut in directione, propter triplex impedιmentũ reflexioni ſpe-
ciale
.
Primũ eſt, quòd in reflexione apparet rei forma præ oculis uiſui oppoſita, cum non ſit reuera.
Secundũ
, quòd lux & color corporis uiſi miſcentur cum colore ſpeculi, quã mixturã uiſus percipit,
uerũ rei uiſę colorẽ uel lucem.
Tertiũ, quòd ipſa reflexio, ut in ſuperioribus [4 n 4] eſt aſsignatũ,
lucẽ
& colorẽ debilitat.
Quare in reflexione latebit uiſum ueritas lucis & coloris plus, ꝗ̃ in directio-
ne
.
Amplius: ſuperiorà docuerunt, quòd quantitas temperamenti eorũ, quę in uiſu directo errorem
inducunt
, fortitudinẽ lucis & coloris reſpicit:
fortiore enim luce uel colore erit maior, debiliore mi-
hor
.
Cum autem per reflexionem debilitentur lux & color: erit latitudo temperamenti ſingulorum
errorẽ
inducentium minor in reflexione, quàm in directione:
& temperantiæ diminuta latitudo plu
alitatem erroris inducit. Præterea quædam minutiæ corporum comprehendi poterunt per dire-
195189OPTICAE LIBER VI. ctionem, quę nullatenus ſunt comprehenſibiles per reflexionem. Palàm ergo, quòd directionem ſu
perat
reflexio in maioritate errorum & numero.
DE ERRORE, QVI ACCIDIT IN SPECVLIS
planis. Cap. III.
2. In ſpeculo plano imago æquatur uiſibili. 52 p 5.
IN ſingulis ſpeculis erronea formarum accidit comprehenſio, ſed iuxta uarietatem ſpeculorũ fi
uarietas
errorum.
In ſpeculis planis minor accidit error, quàm in alijs. In his etenim comprehen
ditur
ueritas figuræ, & quantitatis, ſicut & in directione, quod per probationẽ patebit.
Propona
tur
ſpeculũ planum:
& ſit a b linea in ſuperficie illius ſpe-
culi
, cõmunis ſuperficiei ſpeculi & ſuperficiei orthogona
153[Figure 153]f f e a z b h d g li ſuper ſuperficiem ſpeculi, [id eſt ſuperficiei reflexionis,
quę
per 13 n 4 perpendicularis eſt plano ſpeculo, uel pla-
no
ſpeculũ obliquũ in reflexionis puncto tangenti.
] Sint
l
, f duo puncta in ſuperficie illa orthogonali:
e centrum ui
ſus
:
& à puncto l ducatur perpendicularis ſuper ſuperfi-
ciem
ſpeculi[per 11 p 11] quæ ſit l h:
& producatur, ut h g ſit
æqualis
l h.
Similiter producatur perpendicularis f z, ut d
f
ſit æqualis z f.
Palàm ex ſuperioribus [2. 3 n 4] quòd l re
flectitur
ad e ab aliquo puncto ſpeculi:
& locus imaginis
eſt
g [per 2 n 5] tantùm diſtans à ſuperficie ſpeculi, quan-
tùm
l [per 11 n 5.
] Similiter f reflectitur ad e: & locus ima-
ginis
eſt d [per 2 n 5.
] Ducta autẽ linea f l: & ſimiliter g d:
quodcunq
;
punctum lineæ f l reflectetur ad e: locus ima-
ginis
eius eſt tantùm diſtans à ſuperficie ſpeculi, quantũ
ipſum
punctũ.
Et ita quo dlibet punctũ linéæ f l tantùm
uidetur
diſtare, quantùm diſtat! Vnde ſi linea f l fuerit re
cta
:
erit linea d g recta: ſi fuerit arcus: erit d g arcus & eiuſdem curuitatis. Quare linea l fapparebit e-
iuſdem
quantitatis, eiuſdem figuræ, cuius fuerit.
Quod eſt propoſitum.
3. Viſus in reflexione præcipuè allucinatur propter lucis immoderationẽ: ſitus diuerſitatem:
uiſus
& uiſibilis à ſpeculo diſtantiam. 7 p 5.
VErùm ſi in punctis lineæ f l fuerit uarietas colorum minutim uariata: forſitan diſcernetur
uariatio
, ſed una prætendetur uiſui coloris conſuſio.
Vnde error erit in luce & colore. Et hoc
in
numero, propter reflexionẽ.
Illa etenim colorum & lucium uarietas forſitan comprehen-
di
poſſet directè, ſed egreſſus eſt color à tẽperantia reſpectu reflexionis, reſpectu directionis.
Si-
militer
particulæ minutæ occultantur, aut confunduntur in reflexione, quæ diſcerni poſſent in dire
ctione
.
Et propter debilitatẽ lucis uel coloris ex reflexione, accidit error in longitudine, qui quidẽ
accideret directè.
In ſitu manifeſtè accidit error ex reflexione ſola. In imagine enim, ſiniſtra com
prehendimus
ea, quæ in corpore uiſo (ſi eſſet in loco imaginis) dextra uideremus.
enim aliquid
alij
opponitur, contrarius eis ſitus eſt ad inuicem:
quod enim uni fuerit dextrum, alij erit ſiniſtrum.
Igitur
quod rei uiſæ dextrum, eſt imagini ſiniſtrum:
& ſiniſtrum in imagine, dextrum eſt uidenti. Et
generabter
in modo lucis, uel coloris, uel ſitus ſemper error accidit ex ſola reflexione.
Et in alijs,
quæ
errorem inducunt directè:
inducunt ſimiliter in reflexione: & facilius: quoniam temperamen-
tum
ſingulorum minus eſt in uiſu reflexo, quàm in directo.
Horum omniũ unum proponatur exem
plum
, & idem in cæteris intelligatur.
In uiſu directo cum fuerit corpus uiſum, remotum ab axibus
uiſualibus
, accidit ipſum uider duo: [ut demonſtratum eſt 11 n 3] idem euenit in ſpeculis, re uiſa ab
axibus
elongata.
In ſpeculis ab aliqua lõgitudine uidebitur corpus minus, quàm ſit, quod forſan di-
rectè
à tanta longitudine uideretur etiã minus, quàm eſſet in ueritate, ſed non adeò minus.
Et hoe
minoritatis
additamentum in ſpeculis, prouenit propter minus in longitudine temperamentũ.
In
figura
nonnunquam accidit error in ſpeculis propter cauſſas, propter quas in uiſu directo:
ſed ma-
ior
& frequentior propter ſitum.
Si aliquid ab aliqua longitudine opponatur ſpeculo, & eius capita
non
percipiantur à uiſu, ut funis, del aliquid tale:
uidebitur forſitan continuũ ſpeculo. Idem accidit
in
uiſu directo, ſi opponatur funis aliquιs foramini, & non uideantur capita funis:
non apparebit di
ſtantia
inter funem & foramen, licet magna ſit.
Et eſt propter ſitum. Si autem alterum capitum ui-
deatur
, alterum uerò non:
uidebitur fortaſsis illud caput continuum. Et in ſingulis ubi directè er-
ror
accidit:
ſimiliter in reflexione.
DE ERRORE, QVI ACCIDIT IN SPECVLIS SPHAE-
ricis
conuexis. Cap. IIII.
4. In ſpeculo ſphærico cõuexo idẽ eſt ſitus, eadem́ diſpoſitio partiũ imaginis & uiſibilis. 35 p 6.
VNiuerſitas errorũ in ſpeculis planis accidentiũ, euenit ſimiliter in ſphæricis exterioribus. Et
præter
hoc res uiſa uidetur minor ꝗ̃ ſit.
Et generaliter in his ſpeculis nihil exre uiſa compre-
196190ALHAZEN henditur in ueritate, præter ordinationẽ partiũ, quæ talis apparet in ſpeculo, qualis eſt in imagine.
5. In ſpeculo ſphærico conuexo, imago uiſibilis, cuius uera magnitudo uiſione directa percipi
poteſt
, minor eſt uiſibili. 39 p 6.
QVòd autem res ſemper uideatur minor, quàm ſit: probatur. Sit a b linea uiſa: z x ſpeculum: d
centrum
:
e punctum uiſus. a reflectatur ad e à puncto h: b à puncto n. a b producta aut tranſi
bit
per centrum ſpeculi, aut non.
Tranſeat: & ducatur à puncto n linea contingens circulum
[per 17 p 3] quæ ſit n l:
à puncto h contingens circulum, h m: & ducantur lineę acceſſus & reflexionis
b
n, e n, a h, e h:
& producãtur lineæ e h, e n, donec cadant in perpendicalarẽ, quæ eſt a d: & puncta ca
ſus
ſint, t, q.
Palàm [ք 3 n 5] quòd t eſt locus imaginis a: q eſt locus imaginis b. Dico, quòd a b maior
eſt
q t.
Palàm ex ſuperioribus [18 n 5] quòd proportio a d ad d t, ſicut a m ad m t. Similiter ꝓportio b
d
ad d q, ſicut proportio b l ad l q:
ſed [per 9 ax: ] a d maior d b, & d t mi
nor
d q:
ergo maior eſt proportio a m ad m t: quàm b l ad l q. [Quia e-
154[Figure 154]a f b m k q n e t h d z nim è quatuor lineis a d prima maior eſt b d tertia, & d t ſecunda mi-
nor
d q quarta:
erit ratio a d ad d t maior quàm b d ad d q, ut patet ex
8
p 5:
& per 11 p 5 ratio a m ad m t maior quàm b l ad l q. ] Secetur [per
12
p 6] a m in pũcto f, ut proportio fm ad m t ſit, ſicut b l ad l q:
erit er
go
minor proportio b m ad m t, quàm b l ad l q.
[Nam cum m t ſit ma-
ior
l q:
erit ք 14 p 5 f m maior b l: quare per 8 p 5 ratio f m ad m t maior
eſt
, quàm b l ad eandem m t:
ratio igitur b l ad m t minor eſt, quàm b l
ad
l q:
ergo ratio b m ad m t multo minor erit, ꝗ̃ b l ad l q. ] Secetur
[per 12 p 6] m t in puncto k, ut proportio b m ad m k ſit, ſicut b l ad l q.

k
cadet neceſſariò inter m & q:
quia l q minor m q, & b l maior b m.
igitur f m ad m t, ſicut b l ad l q, & ſicut b m ad m k:
erit [per 19 p 5]
proportio
f b ad k t, ſicut b l ad l q:
ſed b l, maior l q: [concluſum enim
eſt
ut b d ad d q, ſic b l ad l q:
itaq; cum b d ſit maior d q, erit b l maior
l
q] ergo f b maior k t.
Quare a b maior q t. [quia a b maior eſt f b, quæ
maior
oſtẽſa eſt k t, & k t maior eſt q t.
Quare a b multò maior eſt q t. ]
Quod
eſt propoſitum.
Si uerò linea a b producta non perueniat ad
centrum
:
ducatur à puncto a linea ad cẽtrum: quæ ſit a d: & ſit d cen-
trum
:
& à puncto b ducatur linea b d: & locus imaginis a ſit punctum
g
:
locus imaginis b ſit p: & ducatur linea g p: quæ quidem eſt imago lineæ a b. Dico quòd a b maior
eſt
g p:
quoniam g p aut eſt æquidiſtans a b, aut . Si fuerit æquidiſtans, planum: quòd eſt minor.
[Nam per 29.
32 p 1 triangula a d b, & g d p ſunt æquiangula: ideoq́; per 4 p 6, ut a d ad d g, ſic a b ad
155[Figure 155]b a e p g d156[Figure 156]a b h z e p g d g p:
ſed per 9 ax. a d maior eſt d g: ergo a b maior eſt g p. ] Si non fuerit æquidiſtans, producatur,
quouſque
concurrat cum ea:
ſit concurſus z: & [per 31 p 1] à puncto p producatur æquidiſtans
a
b:
quæ ſit p h. Angulus p g h aut eſt acutus: aut rectus: aut maior. Sit rectus uel maior: erit
[per 19 p 1] latus p h maius p g:
ſed [per 29. 32 p 1. 4 p 6] p h minus a b: [ideoq́; recta p g multò mi-
nor
eſt a b.
] Et ita eſt propoſitũ. Si fuerit acutus: poteſt accidere ut forma ſit maior ipſa re, cuius eſt
forma
:
[quando nimirum angulus p g h minor eſt angulo p h g] quam licet, excedat: rarò accidet.
Et
ſi acciderit, forſitan comprehendetur forma à longitudine tali, quòd minor uidebitur quàm ſit:

quoniam
ipſum corpus ab hac longitudine forſitan uidebitur minus.
6. In ſpeculo ſphærico conuexo, imagouiſibilis, cuius uera magnitudo uiſione directa propter
immoder
at am diſtantiam percipi non poteſt: aliâs eſt æquabilis uiſibili: aliâs maior. 38 p 6.
197191OPTICAE LIBER VI.
QVòd aũt forma in his ſpeculis aliquando uideatur maior re uiſa: ſcilicet cum cõprehenditur
à
tali longitudine, à qua eius certa quantitas poſsit diſcerni:
declarabitur. Sit a centrum
ſpeculi
:
& ſuperficies ſumatur reflexionis: quæ ſecabit ſpeculum ſuper circulum: [per 1 th. 1
ſphær
.
] ſit circulus ille e d b: e d diameter illius circuli: & producatur diameter e d uſq; ad z, ut multi
plicatio
e z in z d ſit æqualis quadrato a d:
quod planũ eſt, cum ſit poſsibile diametro e d talem addi
lineam
, ut ductus totalis in partem additam, ſit æqualis quadrato a d:
[id uerò quomodo expeditè
fiat
, oſtenſum eſt 32 n 5] & diuidatur linea z d in partes æquales, in puncto h [per 10 p 1.
] Erit igi-
tur
a h medietas e z.
[Nam ſi a d, a e per 15 d 1 æquales, addantur æqualibus h d, h z: æquabitur a h
ipſis
z h & a e.
Tota igitur e z dupla eſt ipſius a h. ] Ductus ergo a h in h d erit æqualis quartæ parti
quadrati
a d.
[Quia enim oblongum comprehenſum ſub e z & z d æquatur quadrato a d per fabri-
cationem
:
ergo quod comprehend: tur ſub a h dimidiata baſi & z d altitudine eadem, æquatur di-
midiato
quadrato a d per 1 p 6:
rurſusq́; oblongũ comprehenſum ſub a h baſi eadem & h d altitudi-
ne
dimidiata, æquatur dimidiato oblongo ſub a h & z d.
Quare æquatur quadranti quadrati a d. ] Et
quoniam
ductus a h in h d maior eſt quadrato h d:
[quia per 3 p 2 æquatur quadrato h d, & oblongo
comprehenſo
ſub a d, & d h] ſit ductus a h in h t, æqualis quadrato h d [fiet autem æqualis, ſi ipſis
a
h & h d tertiam proportionalem per 11 p 6 inueneris:
tum enim per 17 p 6 oblongum extremarum
æquabitur
quadrato mediæ h d.
Itaq; ſi de h d detraxeris æqualem inuentæ proportionali, manda-
tum
executus fueris.
] Fiat circulus ſecundum quantitatem a h: & à puncto h producatur chorda,
æqualis
medietati lineæ h d:
[per 1 p 4] quæ ſit h q: & producantur lineæ q a, q t: & [per 23 p 1] ſuper
punctũ
q fiat angulus, æqualis angulo q a h:
qui ſit h q n. Cum ergo in his duobus triangulis hi duo
anguli
ſint æquales, & unus cõmunis, ſcilicet q h a:
erit [per 32 p 1] tertius tertio æqualis, ſcilicet a q h
angulo
h n q:
& erũt triangula ſimilia: [per 4 p. 1 d 6] & erit proportio a h ad h q, ſi cut h q ad h n. Igi-
tur
[per 17 p 6] fit ex ductu a h in h n, æquale eſt quadrato h q:
ſed, [per conſectariũ 4 p 2] quadra
tum
h q eſt quarta pars quadrati h d:
h q ſit medietas h d [per fabricationẽ. ] Igitur multiplicatio
a
h in h n, ęqualis eſt quartæ parti multiplicationis a h in h t.
Quare h n eſt quarta pars h t [per 1 p 6. ]
Igitur
n cadit inter h & t:
reſtat, ut ductus h t in t n ſint tres quartæ quadrati h t. [Quia enim h n eſt
quadrans
ipſius h t:
reliqua igitur n t eſt dodrans, ſeu tres quartæ h t. Et quoniam rectangula com-
prehenſa
ſub tota h t & ſegmentis n t & n h æquantur quadrato h t per 2 p 2:
rectangulum igitur
comprehenſum
ſub tota h t & ſegmento t n (quod eſt dodrans totius h t) æquatur dodranti quadra
ti
h t.
] Verùm angulus q h a acutus eſt: [ut oſtenſum eſt 60 n 5] & [per 5 p 1] æqualis angulo h q a:
quia
reſpiciunt æqualia latera in triangulo maiori.
Igitur angulus q h n æqualis angulo h n q: [æqua
lis
enim concluſus eſt angulus a q h angulo h n q] & ita [per 6 p 1] h q æqualis q n, & angulus h n q
acutus
:
quare [per 13 p 1] angulus q n t obtuſus. Quadratum igitur t q ſuperat quadratum q n & qua-
dratum
t n, ductu lineæ t n in h n.
Quoniam, ut dicit Euclides [12 p 2] quadratum lateris oppoſiti ob-
ruſo
ſuperat quadrata duorũ laterũ, quantũ eſt, quod fit ex ductu unius lateris bis in partẽ ei adiun-
ctam
, procedentẽ uſq;
ad locũ caſus perpendicularis à capite alterius lateris ductæ. Nam ſi à pũctò q
ducatur
perpendicularis ſuper lineam h t:
cadet in punctũ me-
157[Figure 157]o z l h m n q t d a b e dium lineæ h n: [non enim cadit extra puncta h & n: ſecus per
16
p 1 angulus acutus maior eſſet recto contra 12 d 1:
caditigitur
in
medium rectæ h n per 26 p 1] & [per 1 p 2] ductus t n in medie-
tatem
h n bis, æquipollet ductui t n in h n.
Igitur quadratum t q
ſuperat
quadrata q n, t n, ductu tn in n h.
Sed [per 3 p 2] ductus
t
n in h n, cum quadrato tn, æqualis eſt ductui h t in tn.
Igitur
[ſubducto quadrato tn] ductus h t in t n eſt exceſſus quadrati
t
q ſupra quadratum h q.
[nam quadratum q h æquatur quadra-
to
q n:
quia rectæ q h, q n æquales oſtenſæ ſunt. ] Amplius: ſit
proportio
a i ad a h, ſicut q t ad q h:
[per 12 p 6] erit [per 22 p 6]
quadratum
[ai] ad quadratum [a h] ficut quadratum [qt] ad
quadratum
[qh] & erit [per 17 p 5] proportio exceſſus quadra-
ti
a i ſupra quadratum a h, ad quadratum a h, ſicut ductus h t in
t
n, ad quadratum q h.
[Nam a i maior eſt a h: quia q t maior eſt
q
h:
cum quadratum q t ſit maius quadrato q h: & oblongũ com
prehenſum
ſub h t, t n eſt exuperantia quadrati q t ſupra quadra
tum
q h.
] Et quoniã quadratum q h quater ſumptũ, efficit quadratum h d: [per conſectarium 4 p 2:
quia
q h dimidia eſt ipſius h d per fabricationẽ] & ductus h t in t n quater ſumptus, efficit triplũ qua-
drati
h t:
[oſtenſum eſt enim rectangulũ cõprehenſum ſub h t & t n, eſſe dodrantẽ quadrati h t: itaq;
quater
ſumptũ, erit triplũ quadrati h t] erit [per 15 p 5] ductus h t in t n ad quadratũ h q, ſicut triplum
quadrati
h t ad quadratum h d.
Sit autem h o tripla ad h t: erit ductus h o in h t triplus ad quadratum
h
t [per 1 p 6.
] Sed quoniã proportio a h ad h d eſt, ſicut h d ad h t: [Nam per theſin rectangulum com
prehenſum
ſub a h & h t ęquatur quadrato h d:
ergo per 17 p 6, ut a h ad h d, ſic h d ad h t] erit [per cõ-
ſectaria
20 p 6.
4 p 5] h t ad a h, ſicut quadratũ h t ad quadratum h d. Verùm proportio o h ad a h, ſi-
cut
ductus o h in h t ad ductum a h in h t [per 1 p 6] & [per 11 p 5] proportio o h ad h a, ſicut propor-
tio
tripli quadrati h t ad quadratũ h d.
Sed hæc erat ꝓportio exceſſus quadrati a i ſupra quadratũ a
h
ad quadratũ a h.
Igitur o h ad a h, ſicut exceſſus quadrati a i ſupra quadratũ a h ad quadratum a h.
198192ALHAZEN Igitur coniumctim [per 18 p 5] proportio o a ad a h, ſicut quadrati a i ad quadratũ a h: exceſſus enin
quadrati
a i ſupra quadratũ a h, cum quadrato a h efficit quadratum a i:
igitur [per conuerſionẽ cõſe-
ctarij
ad 20 p 6] i a erit media in proportione inter o a & a h.
Igitur proportio o a ad i a, ſicut i a ad h a:
& [per 19 p 5] eadem erit proportio reſidui ad reſiduum:
id eſt o i ad i h. Amplius: ductus a d in h d
minor
eſt quarta parte quadrati a d:
[demonſtratum enim eſt rectangulum comprehenſum ſub a h
& h d, æquari quadranti quadrati a d:
& a d minor eſt quàm a h per 9 ax: ] igitur h d eſt minor quarta
parte
lineæ a d.
[nam ſi æqualis eſſet: rectangulũ comprehenſum ſub a d & h d, æquaretur quadranti
quadrati
a d per 1 p 6.
] Igitur h d eſt minor quinta parte a h. ergo a h ſit maior quàm quintupla ad
h
d, & ductus eius in h t efficiat quadratũ h d:
[per theſin] erit h t minor quinta parte h d: [nam per
theſin
& 17 p 6 eſt, ut a h ad h d, ſic h d ad h t:
ſed per proximã concluſionẽ a h maior eſt, quàm quintu
pla
ipſius h d:
ergo h d maior eſt quàm quintupla ipſius h t: ide; h t minor quinta parte ipſius h d]
& ita h t minor uiceſima quinta parte h a.
[Quia enim ratio h a ad h d, & h d ad h t maior eſt ꝗ̃ quintu
pla
, ut patuit:
erit per 10 d 5 ratio a h ad h t maior, ꝗ̃ uicecupla quintupla: ideoq́; h t minor uiceſima
quinta
parte ipſius a h.
] Sed proportio o i ad i h, ſicut i a ad a h, ut dictũ eſt. Igitur cõiunctim [per 18 p
5
] o h ad i h, ſicut i a a h ad a h.
Igitur [per 15 p 5] tertia primę ad ſecũdã, ſicut tertia tertię ad quartã:
ſed
h t eſt tertia pars lineæ o h [nam per theſin h o tripla eſt ipſius h t.
] Igitur t h ad i h eſt, ſicut tertia
pars
lineę i a, tertia parte a h, ad lineã a h.
Igitur t h ad i a, ſicut duę tertię lineę a h, cum tertia lineę i
h
, ad lineã a h.
Sed quoniã linea o i eſt maior i h: [oſtenſum enim eſt, ut o a ad ia, ſic o i ad i h: at per 9
ax
:
o a maior eſt i a: ergo o i maior eſt i h] erit i h minor medietate o h: & erit tertia i h minor ſexta par
te
o h:
& ita tertia i h erit minor medietate t h. Igitur duæ tertiæ a h, cum minore parte, quàm ſit me-
dietas
h t, ſe habebunt ad a h, ſicut t h ad i h.
Igitur [per conſectariũ 4 p 5] i h ad h t, ſicut a h ad duas
ſui
tertias cum minore, quàm ſit medietas h t:
ſed h t minor uiceſima quinta a h: & eius medietas mi
nor
quàm medietas uiceſimæ quintæ partis.
Sed linea a h in uigintiquinq; partes diuiſa: duæ tertiæ
cum
medietate uiceſimæ quintæ partis non efficiunt octodecim eius partes.
[Nam ex arithmeticæ
regulis
intelliges {2/3} de 25 eſſe 16 integra, & ſupereſſe {2/3}, quæ additæ cum eo, quod minus eſt {1/2} uel etiã
cum
{1/2}, efficiunt 1{1/6}.
Itaq; {2/3} cum {1/2} de 25, ſunt 17{1/6}. ] Igitur proportio i h ad h t maior eſt, quàm ſit pro-
portio
25 ad 18.
Item cum h t ſit minor uiceſima quinta parte a h: erit at maior uigintiquatuor parti-
bus
, quarum a h eſt uigintiquinq;
. Sed linea i h minor eſt medietate o h: & ita minor medietate h t:
[quia h t & eius ſemiſsis efficiunt ſemiſſem ipſius o h:
quo i h minor concluſa eſt] & ita minor una
& dimidia uigintiquinq;
partium a h: & i a ita minor 26{1/2}, ſumptis partibus ſecundum diuiſionem a
h
.
Ergo proportio i a ad a t, ſicut minoris lineæ 26{1/2} ad maiorem 24. Igitur proportio i a ad a t mi-
nor
eſt, quàm 26{1/2} ad 24.
Sed proportio i h ad h t maior eſt, quàm 25 ad 18: igitur proportio i h ad h t
maior
eſt, quàm i a ad a t [ratio enim 25 ad 18 maior eſt, ꝗ̃ 26{1/2} ad 24, ut patet ex arithmethica.
] Sit
proportio
i m ad m t, ſicut i a ad a t:
[id autem efficies: ſirectæ ex i a & a t compoſitæ ſegmenta ſu-
mas
i a, a t:
i t uerò inſectam ſimiliter ſeces per 10 p 6] cadet quidem m inter i & h. [Quia enim ra-
tio
lineæ i h ad h t maior eſt, quàm i m ad m t:
erit i m minor i h: itaq; punctum m cadit inter i & h: e-
ritq́
;
per 9 ax: m t maior m h. ] Item maior erit proportio i m ad m h, quàm i a ad a t: [Quia enim li-
nea
m t maior eſt m h è proxima concluſione:
erit per 8 p 5 ratio i m ad m h maior, quàm ad m t: at
ratio
i m ad m t, eſt ratio i a ad a t per fabricationẽ.
Qua-
158[Figure 158] z i l m h n t d z a k g y c f b z r s u p a e x re per 11 p 5 ratio i m ad m h maior eſt, quàm i a ad a t]
& ita maior, quàm i a ad a h.
[Quoniam enim ratio i m
ad
m h maior eſt, quàm i a ad a t è ſuperiore conclu-
ſione
:
ratio uerò i a ad a t maior eſt, quàm ad a h per
8
p 5:
cum a t ſit maior ipſa a h per 9 ax. Ratio igitur i m
ad
m h multò maior eſt, quàm ratio i a ad a h.
] Sit igi-
tur
proportio il ad lh, ſicut i a ad a h:
[per 10 p 6] ca-
det
quidem linter m & i.
Amplius à punctis l, m ducan-
tur
contingentes l b, m g [per 17 p 3] & ducantur lineæ
i
b, h b, i g, t g, a b, a g:
quæ duæ ultimæ producantur uſ-
que
ad exteriorem circulum:
& habebitur ex quarto li-
bro
, quòd angulus i b z ſit æqualis angulo h b a [conti-
nuata
enim h b in x:
æquabuntur anguli i b z & x b z
per
12 n 4:
item x b z & h b a per 15 p 1: itaq; per 1 ax. an-
guli
i b z, h b a æquantur.
] Cum igitur ſit proportio il
ad
l h, ſicut i a ad a h [per ſuperiorem fabricatio-
nem
] erit [per 18 n 5] h locus imaginis i, dum reflecti-
tur
à puncto b.
Et ſi dicatur cõtrarium, & ſumatur alius
locus
imaginis i:
probabis per impoſsibile, ſumpta im-
poſsibilitate
à proportione, quam non eſt uerum eſſe i
a
ad lineam à puncto imaginis ductam ad punctum a,
ſicut
i l ad lineam à puncto l ad locum imaginis.
Cum
igitur
h ſit locus imaginis:
& l b contingat circulum in
b
:
producta a b faciet angulum l b z æqualem ſuo collaterali [a b l: quia uterq; per 18 p 3 rectus eſt. ]
Et
quoniã l b perpendicularis ſuper a b z [per 18 p 3] reſtabit angulus i b l æ qualis angulo l b h.
[Nam
199193OPTICAE LIBER VI. recti l b z, a b l æquantur per 10 ax: & i b z æqualis cõcluſus eſt ipſi h b a: reliquus igitur i b l æquatur
reliquo
l b h.
] Eodẽ modo erit angulus i g z æqualis angulo t g a. [Quia enim m g tangit, & per fabri-
cationẽ
eſt, ut i m ad m t, ſic i a ad a t:
erit per 18 n 5 t locus imaginis pũcti i, reflexi à puncto ſpeculi g.
Quare
cõtinuata t g in x:
æquabũtur per 12 n 4 anguli i g z, x g z: & per 15 p 1 x g z, t g a: quare i g z, t g a
æquãtur
.
] Et m g ſit perpendicularis ſuper a g z: [per 18 p 3] erit angulus i g m æqualis angulo m g
t
[quia enim anguli m g z, m g a per 18 p 3 recti ęquãtur per 10 ax:
& i g z t g a æquales cõcluſi ſunt: reli
qui
igitur i g m, t g m ęquabũtur.
] Amplius: ducatur à pũcto h ad lineã a b linea ęquidiſtãs i b [ք 31 p 1]
quę
ſit h p:
& à pũcto t æquidiſtãs i g ad lineã a g: quę ſit t r: erit [ք 29 p 1] angulus i b z æqualis angulo
h
p b:
Sed angulus i b z ęqualis angulo h b a, ut dictũ eſt: & ita duo anguli h b a, h p b ſũt ęquales. Qua
re
[ք 6 p 1] duo latera h b, h p ſunt ęqualia:
ſimiliter t r ęqualis t g. Verũ angulus h p b eſt acutus: ſit
æqualis
angulo i b z:
[qui minor eſt recto l b z] erit igitur angulus h p a obtuſus: [ք 13 p 1] & erit [ք 19
p
1] a h maior h p.
Similiter erit t a maior t g. Amplius: quoniã h p æquidiſtat i b: erit [per 29 p 1. 4 p 6]
i
a ad a h, ſicut a b ad a p:
erit ſimiliter proportio i a ad a t, ſicut a g ad a r: & erit [per conſectariũ 4 p 5]
proportio
a h ad i a, ſicut a p ad a b:
ſed i a ad a t, ſicut a b ad a r (cum a b ſit æqualis a g) [per 15 d 1. ]
Igitur
[per 22 p 5] erit proportio a h ad a t, ſicut a p ad a r.
Verùm cum angulus h p a ſit obtuſus [ut
patuit
] quadratum h a excedet quadratum h p & quadratum a p, multiplicatione a p in lineam du-
ctam
à puncto p uſq;
ad locum perpendicularis, ductæ à puncto h, bis [per 12 p 2. ] Sed perpendicu-
laris
ducta à puncto h, cadet in medium lineæ p b:
[non enim cadit extra puncta p, b: ſecus angulus
acutus
eſſet maior recto per 16 p 1:
cadit igitur inter puncta p, b, & in medium lineæ p b per 26 p 1]
cum
h b, h p ſint æquales:
& ita [per 1 p 2] quadratum h a excedet quadratum h p, & quadratum a p,
in
multiplicatione a p in p b:
& ita quadratum a h excedit quadratum h p in multiplicatione a b in
a
p:
quoniam [per 3 p 2] ductus a p in p b cum quadrato a p, ualet ductum a b in a p. Similiter qua-
dratum
a t excedit quadratum tr, in ductu a g in a r, ſiue a b in a r:
quod idem eſt. [æquales enim
ſunt
a g, a b per 15 d 1.
] Ducatur igitur linea a b in duas lineas a p & a r, & prouenient duo exceſſus.
Igitur
proportio exceſſus ad exceſſum, ſicut a p ad a r.
[nam eadem altitudo a b multiplicans baſes
a
p & a r, facit duo rectangula æquantia duos exceſſus, proportionalia baſibus per 1 p 6.
] Erit ergo
proportio
exceſſus quadrati a h ſupra quadratum h p;
ad exceſſum quadrati a t ſupra quadratum t r,
ſicut
a h ad a t [patuit enim a p & a r proportionales eſſe ipſis a h & a t.
] Et cum h p ſit æqualis h b,
& t r, t g:
erit [per 7 p 5] proportio exceſſus quadrati a h ſupra quadratum h b, ad exceſſum quadra-
ti
a t ſupra quadratum t g, ſicut a h ad a t.
Sed multiplicatio e h in h d eſt æqualis quadrato lineæ, à
puncto
h ad circulum d b e contingenter ductæ:
[per 36 p 3] & erit [tangens] minor h b. [Quia enim
h
b continuata ſecat peripheriam d b e:
æquabitur oblongum comprehenſum ſub tota ſecante &
exteriore
ſegmento, quadrato rectæ ab eodem puncto h peripheriam tangentis per 36 p 3.
Itaque
per
17 p 6 ut exterius ſegmentum ad tangentem, ſic tangens ad totam ſecantem:
at per 8 p 3 exte-
rius
ſegmentum minus eſt tangente:
quare tangens minor eſt ſecante] & ita multiplicatio e h in h d
minor
eſt quadrato h b.
Et fiat ductus a h in h u æqualis quadrato h b [ut oſtenſum eſt 32 n 5. ] Er-
go
h u minor eſt h a.
[Quia enim oblongum comprehenſum ſub h a & & h u æquatum eſt quadrato
h
b:
erit per 17 p 6, ut h a ad h b, ſic h b ad h u: at h a maior eſt h b, ut patuit: ergo h b maior eſt h u: qua-
re
h a multò maior eſt h u] & quadratum a h eſt ęquale multiplicationi a h in a u & h u:
[per 2 p 2. ] Igi
tur
multiplicatio a h in a u erit exceſſus quadrati h a, ſupra quadratum h b.
Igitur proportio a h ad a
t
, ſicut proportio multiplicationis a h in a u, ad exceſſum quadrati a t, ſupra quadratum t g.
Et ſi duæ
lineæ
a h, a t ducantur in a u:
erit proportio a h ad a t, ſicut proportio multiplicationis a h in a u, ad
multiplicationem
a t in a u [per 1 p 6:
quia eadem altitudo a u multiplicat baſes a h & h t. ] Igitur mul
tiplicatio
a t in a u, eſt exceſſus quadrati a t ſupra quadratum t g:
erit ergo multiplicatio h a in h u, æ-
qualis
quadrato h b:
& multiplicatio a t in t u æqualis quadrato t g. [Quia enim per 2 p 2 quadra-
tum
a t æquatur oblongis comprehenſis ſub a t & t u, item ſub a t & a u:
& oblongũ comprehenſum
ſub
a t & a u, æquatur exuperantiæ quadrati a t ſupra quadratum t g per proximam concluſionẽ:
re-
liquum
igitur oblongum comprehenſum ſub a t & t u æquatur quadrato t g.
] Amplius: arcus b g di
uidatur
per æqualia in puncto o [per 30 p 3] & ducatur a o:
& [per 12 p 1] ducantur tres perpendicula
res
ſuper lineam h a:
ſcilicet b f, o y, g k: & [per 31 p 1] à puncto g ducatur æquidiſtans h a: quę ſit g s: &
[per 11 p 1] à puncto b ducatur perpendicularis ſuper a g:
quæ ſit b c: hæc quidem b c, ſi produceretur
uſq
;
ad circulum [id eſt peripheriam circuli d b e] diuideret linea a g ipſam per æqualia [per 3 p 3] &
arcum
, cuius eſſet chorda:
& ita ſecaretur alius arcus, ęqualis arcui b g: quoniam illum arcum reſpi-
ceret
angulus c b g:
& ita angulus c b g eſt medietas anguli ſuper centrũ reſpicientis eundẽ arcũ, fe-
cundũ
Euclidẽ [20 p 3.
] Igitur angulus c b g eſt medietas anguli g a b, [æquatur enim angulo ſubten
denti
peripheriã æqualem ipſi b g per 27 p 3] quẽ diuidit linea a o per ęqualia.
Igitur angulus c b g eſt
æqualis
angulo o a g:
Duo autem anguli b s g, b c g recti ſunt. Si igitur intelligatur circulus ſuper b g
tranſiens
per s, tranſibit per c[per conuerſionẽ 31 p 3 demonſtratam à Theone in cõmentarijs in 3 li-
brum
magnę cõſtructionis Ptolemei] & fiet arcus s c, ſuper quẽ cadent duo anguli c b s, c g s:
igitur
[per 27 p 3] hi duo anguli ſunt æquales.
Sed angulus g a y æqualis eſt angulo c g s [per 29 p 1] propter
æquidiſtantiá
linearũ:
[g s & y a] & ita angulus g a y æqualis angulo c b s. Et, ut dictũ eſt, angulus g b
c
ęqualis angulo o a g:
erit angulus o a y æqualis angulo g b s: & erit triangulũ o a y ſimile triangulo
g
b s.
Igitur proportio g b ad b s, ſicut o a ad a y, & proportio g b ad g s, ſicut o a ad o y. Amplius: cum
angulus
a h b ſit acutus [ut oſtenſum eſt 60 n 5] quadratũ a b minus eſt quadratis a h, h b, quantũ eſt
200194ALHAZEN illud, quod fit ex ductu a h in h f bis, ſecundũ quod dicit Euclides [13 p 2. ] Igitur quadratũ a h qua
drato
h b, ſuperat quadratum a d quæ eſt æqualis a b) in ductu a h in h f bis:
& ita [per 1 p 2] in ductu
a
h in h d bis, & a h in d f bis:
Sed [per 7 p 2] multiplicatio a h in h d bis, cum quadrato a d, eſt æqua-
lis
quadrato a h cum quadrato h d:
& ita ablato cõmuni quadrato a d, ductu a h in h d bis: reſtabit
quadratũ
h d ductu a h in f d bis, æquale quadrato h b.
Sed [per fabricationẽ] multiplicatio a h in
h
t æqualis eſt quadrato h d:
& multiplicatio a h in h u, æqualis quadrato h b: erit ergo multiplicatio
a
h in h u, æqualis multiplicationi a h in h t, & multiplicationi a h in d f bis, ſubtractoq́;
ductu a h in
t
(quẽ communẽ ponimus utriq;
multiplicationi. ) [Quia enim oblonga cõprehenſa ſub a h t & ſub
a
h & t u, æquãtur oblongo cõprehenſo ſub a h u perip 2:
ergo æquãtur oblõgis cõprehenſis ſub a h
t
& ſub a h & d f bis:
cõmune igitur eſt oblongũ cõprehenſum ſub a h t] reſtabit multiplicatio a h in
t
u ęqualis multiplicationi a h in d f bis.
Igitur t u eſt dupla d f: [Quia enim oblongũ comprehenſum
ſub
altitudine a h & baſi t u, æquatur duplici oblongo, comprehenſo ſub eadem altitudine & baſi d
f
:
erit per 1 p 6 baſis t u dupla baſis d f. ] Amplius: angulus a t g ſit acutus [ut oſtenſũ eſt 60 n 5] erit
ſecundũ
prædictũ modũ, quadratũ a t cum quadrato t g, æquale quadrato a d, ductu a t in t k bis:

& ita [per 1 p 2] ductu a t in t d bis, & in d k bis.
Et probabitur modo prædicto, quòd quadratũ t g
æquale
eſt quadrato t d, ductu a t in d k bis:
ſed ductus a t in t u, æqualis eſt quadrato t g [excõclu
ſo
] & ita æqualis quadrato t d, ductu a t in d k bis.
Sit aũt ductus a t in t æ æqualis quadrato t d [ut
oſtenſũ
eſt in principio huius numeri] reſtat ergo, ut ductus a t in æ u, ſit ęqualis ductui a t in d k bis,
per
ablationẽ cõmunis, qui eſt ductus a t in t æ [nam oblonga cõprehenſa ſub a t æ, itẽ ſub a t & æ u,
æquãtur
oblongo cõprehenſo ſub a t u per 1 p 2:
ergo æquãtur oblongis cõprehenſis ſub a t æ ſemel,
& ſub a t & d k bis.
Cõmune igitur eſt a t æ, quo ſublato: reliquũ oblongũ coprehenſum ſub at & æ u
æquatur
oblongo ſub a t & d k bis cõprehenſo.
] Igitur æ u eſt dupla k d [per 1 p 6] ſed iam dictũ eſt,
quòd
t u eſt dupla d f:
reſtat ergo t æ dupla k f. Amplius: proportio a h ad h t eſt, ſicut a h ad h d dupli
cata
[per 10 d 5] h d enim media eſt in proportione interillas:
eius quadratũ ſit æquale ductui a h
in
h t [per fabricationẽ.
] Et ſimiliter proportio a t ad t æ, ſicut a t ad t d duplicata [eſt enim ex ſabri-
catione
& 17 p 6 a t ad t d, ſicut t d ad t æ.
] Sed maior eſt proportio a t ad t d, quàm a h ad h d. [Quia
enim
h t minor eſt quinta parte h d, ut patuit:
itaq; ſi a t, uerbi gratia, ipſam t d quater contineat: a h
eandem
t d quater continebit, & h d ſemel.
Quare a h continebit h d quater. Ratio igitur a t ad t d
maior
eſt, quàm a h ad h d.
] Et cum a h ſit maior a t: [per 9 ax: ] erit h t maior t æ [quia enim a h maior
eſt
a t:
erit ք 8 p 5 ratio a h ad t æ maior, quàm a t ad t æ: ſed ratio a t ad t æ maior eſt, quàm a h ad h t.
Ergo
per 11 p 5 ratio a h ad t æ maior eſt, quàm a h ad h t.
Quare ք 10 p 5 h t maior eſt t æ. ] Sed t æ du-
pla
ad k f:
ergo h t maior eſt, quàm dupla ad k f. Item. Vt dictũ eſt, proportio b g ad g s, ſicut o a ad o y,
erit
[per 16 p 5] b g ad o a, ſicut g s ad o y:
ſed o a ęqualis b a [per 15 d 1] & g s ęqualis f k [per 34 p 1] pro-
pter
ęquidiſtantiã:
erit [per 7 p 5] proportio b g ad b a, ſicut f k ad o y. Amplius: quia i h minor eſt me-
dietate
o h [ut patuit] & o h tripla th:
eriti h minor h t, & medietate ipſius: ſed h t minor quinta parte
h
d.
Igitur i h minor eſt t d: quare i h multò minor n d: quare m i multò minor n d [quia m i minor eſt
i
h, quæ minor eſt n d.
] Et palàm per hoc, quòd i cadit inter h & z. Amplius: quod fit ex ductu e z in z
d
, eſt æquale quadrato a d:
[per theſin] igitur quod fit ex ductu e m in m d, eſt minus quadrato a d.
Sed
quoniam m g circulum d b e cõtingit, quod fit ex ductu e m in m d, eſt æquale quadrato m g, ſe-
cundũ
quod dicit Euclides [36 p 3.
] Igitur m g eſt minor a d: igitur minor eſt a g. Amplius: triangula
a
g m, m g k habent unum angulũ communem [a d m] & utrunq;
eorum habet unũ angulum rectũ
[ad g & k.
] Igitur [per 32 p 1. 4 p. 1 d 6] ſunt ſimilia. Quare proportio m k ad k g, ſicut m g ad g a: & ita
m
k minor eſt k g [eſt enim m g minor g a ex concluſo.
] Et cum [per 15 p 3] o y ſit maior g k: erit h d
minor
o y [quia h d minor eſt m k, & m k minor k g, & k g minor o y.
] Amplius: quia a h ad h d, ſicut h
d
ad h t:
[per theſin & 17 p 6] erit ſic [per 15 p 5] medietas h d ad medietatem h t: & ita a h ad h d, ſicut
q
h ad medietatem h t:
cum q h ſit medietas h d: [per fabricationem] & ita a h ad q h, ſicut h d ad
medietatem
h t:
& ita [per conſectarium 4 p 5] q h ad a h, ſicut medietas h t ad h d. Sed medietas h t
maior
eſt f k [demonſtratũ enim eſt ipſam h t maiorẽ eſſe, quàm duplam ipſius k f] & h d minor o y.

Erit
igitur proportio medietatis h t ad h d maior, quàm f k ad o y [ut conſtat ex 8 p 5.
] Quare [per 11 p
5
] erit proportio q h ad a h maior, quàm f k ad o y.
Amplius: linea a q ſecat circulum e b d: ſit punctũ
ſectiõis
œ:
& ducatur linea d œ: quę erit æquidiſtãs q h: [Quia enim tota a h æquatur toti a q, & pars
a
d parti a œ per 15 d 1:
reliqua igitur d h ęquatur reliquę œ q: quare per 7 p 5, ut a d ad d h, ſic a œ ad œ
q
.
Ita q; per 2 p 6 œ d parallela eſt ipſi q h] eritq́; per 29 p 1. 4 p 6 proportio q h ad h a, ſicut œ ad d a: &
ita
proportio œ ad d a maior, quàm f k ad o y.
Sed fk ad o y, ſicut g b ad b a [ex concluſo. ] Erit igitur
maior
proportio œ d ad d a, quàm b g ad b a [id eſt ad d a:
æquales enim ſunt d a & b a per 15 d 1] & ita
œ
d maior b g:
[per 10 p 5] & arcus œ d maior arcu g b [per 28 p 3. ] Amplius: producatur a q uſq; ad
punctũ
s, ut ſit a s æqualis a i:
[per 3 p 1] & ducatur linea s i: quę erit æquidiſtãs q h: [eodẽ argumẽto,
quo
œ d parallela cõcluſa eſt ipſi q h] & erit [per 29 p 1.
4 p 6] si ad q h, ſicut i a ad h a. Sed ſuprà poſi-
eſt, quòd i a ad a h, ſicut t q ad q h:
erit igitur [per 9 p 5] si æqualis t q. Amplius: mutetur figura ad
euitandam
linearũ intricationẽ multiplicẽ, & propter defectũ literarũ ad diſtinctionẽ linearũ.
Cum
ergo
i a ſit æqualis lineę, quã diximus a s:
fiat circulus ſecundũ quantitatẽ ipſarũ, & loco s ponatur li
tera
n:
& producantur a g i ab uſq; ad circulũ hunc: & ſint a b c, a g r: & loco literæ œ ponamus f. Di-
ctum
eſt, quòd arcus d f maior eſt arcu b g:
ſit arcus b m æqualis arcui d f: [fiet uerò æqualis, ſiad re-
ctam
a b eiusq́;
punctũ a cõſtituatur per 23 p 1 angulus b a m æqualis angulo d a f: ſic enim per 33 p 6
201195OPTICAE LIBER VI. peripheriæ b m & d f æquabũtur] & ducatur linea a m u: & lineę i b, i g, i m, n m: & linea q m: quę pro-
ducatur
uſq;
ad exteriorẽ circulũ: & cadat in punctũ z: & ducantur lineę z a, z g. Cum aũt arcus b m
ſit
æqualis arcui d f:
addito cõmuni: [m d] erit arcus m f æqualis arcui d b: eritq́; [per 27 p 3] angulus
n
a m æqualis angulo i a b, & latera lateribus æqualia [per 15 d 1] erit [per 4 p 1] m n æqualis i b:
& an-
gulus
n m a æqualis angulo i b a:
& [per 13
159[Figure 159]i u r c z h t m g b n q f a p 1] angulus n m u angulo i b c. Et poſi
ta
ſit ſuprà [in ſecunda figura] a q æqualis
a
h:
erunt a q, a m latera æqualia a h, a b: &
angulus
[q a m] angulo [h a b per proxi-
mam
cõcluſionẽ] erit [per 4 p 1] q m ęqua
lis
h b:
& erit angulus q m a æqualis h b a,
& q m n æqualis angulo h b i:
[per 8 p 1]
quoniã
duo eius latera duobus illius æ-
qualia
:
[nam m n æqualis cõcluſa eſt ipſi
i
b, & q m ipſi h b] & baſis, quæ eſt q n, eſt
æqualis
baſi h i:
[nam a n, a i æquãtur per
15
d 1:
itẽ a q, a h per theſin: reliqua igitur
q
n æquatur reliquæ h i] & angulus n m u
æqualis
angulo i b c, & i b c æqualis angu
lo
h b a:
[ut oſtenſum eſt in ſecũda figura:
ubi
angulus i b z eſt hic i b c] & angulus h
b
a ęqualis angulo q m a:
ergo n m u ęqua
lis
q m a.
Et quoniam, ut poſuimus, q m z
eſt
linea recta:
erit angulus q m a æqualis angulo u m z [ք 15 p 1: ideoq́; anguli n m u, z m u æquãtur.
Quare
punctũn reflectitur ad z à puncto m:
[per 12 n 4] & locus imaginis ipſius q [per 3 n 5. ] Hocta-
men
deeſt probationi, ut pateat m z totã eſſe extra circulũ:
quod ſic patebit. Palàm, quod contingẽs
ducta
à pũcto b cadat inter i & h:
[demõſtratũ enim eſt in prima figura punctũ l alterũ terminũ rectę
tangentis
peripheriã d b e in puncto b, cadere inter puncta i & h] & tanta eſt remotio puncti b à pun
cto
h, quãta eſt puncti m à pũcto q[æquales enim cõcluſę ſunt h b, q m] & i h æqualis n q.
igitur con-
tingẽs
, ducta à puncto m cadet inter n & q.
Igitur q m ſecat circulũ [quia tangẽte inferior eſt. ] Qua-
re
tota m z eſt extra circulũ.
Amplius: quoniã angulus n m u æ qualis eſt angulo u m z: erit arcus n u
æqualis
arcui u z.
[Quia enim m n ęquatur ipſi m z: cõnexę igitur n u & u z æquãtur per 4 p 1. Quare
per
28 p 3 peripherię n u, u z æquãtur] & erit angulus n a u æqualis angulo u a z [per 27 p 3.
] Sed iam
patuit
, quòd angulus n a u æqualis eſt angulo i a c:
igitur angulus i a c erit æqualis angulo u a z. An-
gulus
uerò b a g aut erit æqualis angulo g a m:
aut minor: aut maior. Sit æqualis. Si igitur ab angulo
i
a c ſubtrahatur angulus b a g, & ab angulo z a u angulus m a g:
remanebit angulus i a g æqualis an-
gulo
z a g:
& erit per 4 p 1 i g æqualis z g, & triangulũ triangulo: & erit angulus i g a æqualis angulo
z
a g:
reſtabit igitur [per 13 p 1] angulus i g r æqualis angulo z g r. Fiat igitur angulo i g r æqualis angu
lus
t g a:
per 23 p 1] erit angulus t g a æqualis angulo z g r. Si igitur t g producatur: ueniet ad z [ք con
uerſionẽ
15 p 1 à Proclo ibidẽ demonſtratã.
] Quare t g z linea recta [per 14 p 1. ] Igitur i à puncto g re
flectitur
ad z:
& locus imaginis eius eſt punctũ t. Si ergo z ſit uiſus: reflectẽtur ad ipſum duo pũctai,
n
à duobus punctis m, g:
& loca imaginũ puncta t, q. Igitur linea t q erit imago lineæ i n. Probatũ aũt
eſt
ſuprà, quòd t q æqualis eſt i n.
Et ita poteſt accidere in his ſpeculis imaginẽ eſſe æqualẽ rei uiſę. Si
uerò
angulus b a g fuerit maior angulo
160[Figure 160]i u r k c z l b d t m g n q f a g a m:
erit angulus z a g maior àngulo i
a
g [mutua angulorum ſubductione, ut
prius
facta.
] Sit angulus k a g æqualis
angulo
i a g.
Quonia pũctũ k demiſsius
puncto
z, & punctũ m demiſsius pũcto
g
:
linea k g ſecabit lineã z m: ſecet in pũ-
ctol
.
Igitur exiſtẽte uiſu in puncto l, re-
flectetur
n ad ipſum à pũcto m:
& locus
imaginis
q.
Similiter i reflectetur ad i-
pſum
:
& locus imaginis eſt t ſecundum
priorẽ
probationẽ.
Et ita t q imago eſt i
n
.
Quod eſt propoſitũ. Si uerò angulus
b
a g f uerit minor angulo g a m:
erit an
gulus
z a g minor angulo i a g.
Sit angu
lus
o a g æqualis angulo i a g:
& duca-
tur
linea o g.
Palàm, quòd i reflectitur
ad
o à puncto g.
Linea o g aut ſecabit li
neam
z m q extra circulũ ſpeculi:
aut . Si ſecet extra, & uiſus fuerit inpuncto ſectionis: reflectẽtur
ad
ipſum duo puncta n, i:
& loca imaginũ erunt t q. Et ita redit propoſitũ [quod erat imaginẽ æquari
uiſibili
.
] Si forſan linea o g ſecet lineã z m q intra circulũ: poterit applicari prędicta probatio. Sed
202196ALHAZEN dico, quòd extra hanc totalẽ ſuperficiem licebit inuenire punctũ, ad quod reflectãtur duo pũcta i, n
à
duobus ſpeculi punctis:
& imago erit t q. Verbi gratia. Palàm, quòd angulus n a z duplus eſt ad an-
gulũ
c a b:
[oſtenſum enim eſt peripherias n u & u z ęquari: itaq; n z dupla eſt ipſius u z, & per 33 p 6
angulus
n a z duplus ad angulũ n a u, ideoq́;
duplus ad æqualẽ i a b] & angulus i a o duplus ad angu
lum
i a g, ſecundũ prædicta:
[æquatus enim eſt o a g ipſi i a g: itaq; totus i a o duplus eſt ad i a g] & an
gulus
n a z excedit angulũ i a o in angulo maiore angulo n a i.
[Quia enim anguli n a z & i a o du-
pli
ſunt angulorũ i a b & i a g:
& i a b exuperat angulũ i a g, angulo g a b (qui per theſin minor eſt an-
gulo
g a m) ergo angulus g a b minor eſt dimidiato angulo b a m (qui per 33 p 6 ęquatur angulo n a i,
ob
peripherias f d & m b æquales) angulus igitur g a b minor eſt dimidiato angulo n a i.
Quare angu
lus
n a z exuperans angulũ i a o, duplo angulo g a b, exuperat maiore angulo ꝗ̃ ſit n a i] & duo an-
guli
i a o, i a n maiores tertio, qui eſt n a z:
& duo z a n, n a i maiores tertio i a o: & duo n a z, i a o maio
res
tertio n a i.
Habemus ergo tres angulos [n a i, n a z, i a o] quorũ quilibet duo maiores ſunt tertio,
& oẽs ſimul quatuor rectis minores:
[quia non totũ circa centrum a locum replent. ] Igitur [per 23 p
11
] exillis licet facere angulũ corporalẽ.
Fiat angulus ille ſuper a: & ſit linea s a erecta ſuper a: & angu
lus
i a s ſit ęqualis angulo i a o:
& angulus n a s ęqualis angulo n a z: angulus n a i manebit immotus:
& fiat linea a s æqualis lineæ a n uel a i:
quæ oẽs ſunt æquales: & ꝓducãtur lineę t s, q s. Palàm, quo-
niã
angulus t a s eſt æqualis angulo t a o [eſt enim t a pars lineæ i a [& duo latera [t a, & a o] lateribus
duob
.
[t a & a s] erit [per 4 p 1] baſis t s ęqualis baſi t o, & triangulũ triãgulo: & ita angulus g t a æqua
lis
angulo s t a [ a g t pars eſt lineæ o t.
] Si-
161[Figure 161]l u r c z o d t m g b n k q f a s p x e s militer angulus q a s ęqualis angulo q a z, &
latera
[q a, a s] lateribus:
[q a, a z] & [per 4 p
1
] triangulũ æquale triangulo:
& angulus m
q
a æqualis angulo s q a [eſt enim m q pars
lineę
z q.
] Diuidatur angulus t a s per æqua
lia
per lineam a y [per 9 p 1.
] Sit y punctũ, in
quo
linea illa ſecabit lineã t s.
Palàm, an-
gulus
i a g ſit medietas angulii a o:
erit an-
gulus
t a g æqualis angulo t a y, & angulus
g
t a æqualis y t a:
& unũ latus cõmune, ſcili
cet
t a:
erit [per 26 p 1] t g æqualis t y, & trian
gulũ
[y t a] triangulo:
[g t a] & erit a y æqua
lis
a g:
& ita y in ſuperficie ſpeculi: [ enim
puncta
g & y à centro a æquabiliter diſtent
per
concluſionẽ proximam:
ſitq́; g ex theſi
in
ſpeculi ſuperficie:
erit y in eadẽ. ] Erit etiã
angulus
i a g æqualis angulo i a y, & latera
[i a, a g] lateribus [i a, a y] & [per 4 p 1] trian-
gulum
i a g triangulo [i a y] æquale:
& erit angulus a g i ęqualis angulo a y i: & linea i y ꝓducta, æqua
lis
i g.
Et producatur a y extra ſphęrã uſq; ad punctũ p: reſtabit angulus i g r æqualis angulo i y p [ք 13
p
1.
] Verũ cum t s ſit æqualis t o, & t y æqualis t g: [per cõcluſionẽ] reſtat g o æqualis y s. Igitur a y, y s
æqualia
, a g, g o:
& baſis a s æqualis baſi a o: erit [per 8 p 1] triangulũ [a y s] ęquale triangulo: [a g o] &
erit
angulus a y s æqualis angulo a g o:
reſtat [per 13 p 1] angulus s y p æqualis angulo o g r. Igitur duo
anguli
i g r, o g r æquales ſunt duobus angulis i y p, s y p.
Verùm linea a s ſecabit ſphęrã: ſit punctum
ſectionis
e.
Igitur tria pũcta e, y, d ſunt in ſuperficie ſphæræ. Quare linea e y d eſt pars circuli ſphærę:
& eſt linea comunis ſuperficiei ſphærę & ſuperficiei reflexionis t s p.
Quare punctũ i reflectitur ad
punctũ
s à puncto y:
& locus imaginis eſt t. Similiter diuiſo angulo n a s per æqualia per ax: probabi
tur
modo prædicto, quòd q x æqualis eſt q m, & a x æqualis a m, & x s æqualis m z:
& duo anguli n x
æ
& s x æ æquales duobus angulis n m u, z m u.
Et ita n reflectetur ad s à puncto x: & locus imaginis
q
:
& ita t q imago i n: [& ſic imago, ut prius, erit æqualis uiſibili: cum t q æqualis concluſa ſit ipſi i n. ]
Quod
eſt propoſitũ.
Amplius: ſi à puncto i ducatur perpendicularis ſuper n a: cadet inter n & q, non
extra
n:
angulus i n a ſit acutus: quoniá æqualis angulo n i a [ducta enim recta in, ęquabuntur an-
guli
ad baſim i n per 5 p 1] & ſi caderet քpendicularis illa extra n:
eſſet acutus maior recto [per 16 p 1. ]
Faciet
ergo perpendicularis illa angulũ rectũ ſuper n q, quẽ angulũ reſpicit linea i n.
Quare [ք 19 p 1]
linea
in maior eſt illa perpendiculari.
Quare perpendicularis illa minor t q [ęquali ipſi in per cõclu
ſionẽ
.
] Punctũ igitur lineę n q, in quod cadit perpẽdicularis, reflectitur ad punctũ s: imago uerò eius
cadet
in lineã n a [per 3 n 5] ſupra punctũ q.
Quia quantò remotiora ſunt puncta, quę reflectũtur, tan
loca imaginũ magis accedunt ad centrũ circuli [per 30 n 5.
] Et quæcunq; linea ducetur à puncto t
[quod eſt imago puncti i, reflexi à puncto ſpeculi y] ad aliquod punctũ n q ſupra q:
erit maior t q [per
19
p 1.
] Igitur imago perpendicularis erit maior ipſa perpendiculari. [Quia enim t q æquatur ipſi i n,
quę
maior cõcluſa eſt perpendiculari:
ergo t q imago perpendicularis eadẽ maior eſt. ] Eodẽ modo
quęcunq
;
linea ducetur à puncto i ad n q, inter hanc perpendicularẽ & in: erit imago ipſius maior i-
pſa
.
Verùm determinentur hęc certius. Punctũ n quia reflectitur ad z à puncto m: & locus imaginis
eſt
q:
linea z m q ſecat circulũ in puncto, quod eſt 3: cõtingens ergo ducta à pũcto z ad circulũ: cadet
ſuper
punctũ aliquod arcus m 3 [ſi enim z m tangeret:
angulus z m a eſſet rectus per 18 p 3: quare per
203197OPTICAE LIBER VI. 40 n 5 nulla fieret à pũcto m reflexio: multò igitur minus tangẽs à pũcto z, tanget citra punctũ m] ſi
uerò
caderet in punctũ 3, ſecaret peripheriã, tangeret:
cadit igitur in peripheriá m 3. & contingẽs
illa
cadet ſupra q:
quoniá punctũ, in quod cadit, erit finis contingentiæ, & finis imaginũ: [per 17 n 5]
& puncta ſub puncto illo, quod eſt finis cõtingentię, poterũt reflecti:
ſuperiora uerò poterũt. Igi-
tur
perpendicularis ducta à puncto i ſuper n q, ſi ceciderit ſupra punctũ, quod eſt finis cõtingentiæ:

reflectetur
punctũ, in quod cadit:
& erit imago perpendicularis maior perpendiculari. Siuerò per-
pendicularis
cadat in punctũ contingentiæ, aut infra:
non reflectetur punctũ, in quod cadit. Quare
nulla
erit imago perpendicularis.
Veruntamen quoniá finis cõtingentiæ eſt infra n: erunt inter finẽ
cõtingentiæ
& n infinita pũcta:
quorũ quodlibet reflectetur: & erit imago cuiuslibet ſuper n q: & cu
iuslibet
lineę ductę à puncto i ad quodlibet illorũ punctorũ, erit imago maior linea, cuius fuerit ima
go
.
Igitur accidit in his ſpeculis imaginem aliquando æqualem rei uiſæ: aliquando maiorem eſſe.
Quod
erat explanandum.
Huius autem rei explanationem nec ſcriptam legimus, nec aliquem, qui
dixiſſet
, aut intellexiſſet, audiuimus.
7. Si duo uiſibilis pũcta à centro ſpeculi ſphærici cõuexi æquabiliter, à uiſu uerò inæquabiliter
diſtẽt
: imago & finis cõtingẽtiæ pũcti lõginquioris à uiſu, erũt lõginquiores à cẽtro ſpeculi. 4 p 6.
AMplius: in his ſpeculis lineæ rectæ uidentur curuæ, & in pluribus curuitate quidẽ ſpeculũ
reſpiciente
, ſed ei aduerſa.
Similiter curuæ apparebũt in his ſpeculis curuæ: & ſi curuitas ſpe-
culum
reſpexerit, cõtrario ſitu apparebit.
Et hoc quidẽ intelligendũ in omnibus, ſed in pluribus.
Ad
cuius rei explanationẽ neceſſe eſt quędam antecedentia præmittere:
quorũ unum eſt. Si fuerint
duo
puncta eiuſdẽ longitudinis à centro ſpeculi, & inæqualis lõgitudinis à centro uiſus:
imago pun
cti
remotioris à centro uiſus erit remotior à centro ſpeculi, ꝗ̃ propinquioris:
& finis cõtingentię re-
motioris
erit remotior à centro ſpeculi, ꝗ̃ finis cõtingentię propinquioris:
ſiue puncta illa ſint in ea-
dem
ſuperficie cum centro uiſus, ſiue in diuerſis.
Sintt, d duo puncta æqualiter à g cẽtro ſpeculi re-
mota
:
e centrũ uiſus: & d propinquius uiſui ꝗ̃ t. Superficies cõmunis ſectionis d t g ſecabit ſpeculũ
ſuper
circulũ [per 1 th.
1 ſphæ. ] qui ſit a b: & ſit angulus e g d æqualis angulo t g z: angulus e g t æqua-
lis
angulo t g h:
& ſumatur in circulo punctũ, à quo t reflectatur ad z: [per 31. uel 39 n 5] quod ſit q. Di
co
, quòd t non reflectitur ad h ab aliquo puncto b q.
Palàm, quòd non à puncto b [quia ea ſit per-
pendicularis
ſpeculo, reflectetur in ſeipſam, ad h per 11 n 4.
] Si aũt ſumatur punctũ quodcunq; in
b
q:
linea ducta à puncto h ad illud punctũ, ſecabit lineá q z. Igitur ad illud punctũ ſectionis reflecti-
tur
t ab aliquo puncto, ſumpto in b q:
& ad idẽ ſectionis punctũ reflectitur à puncto q. Igitur t refle-
ctitur
ad idem punctum à duobus punctis illius circuli:
quod impoſsibile in his ſpeculis, ut in libro
quinto
[29 n] patuit.
Reſtat ergo, ut t reflectatur ad h ab aliquo puncto q a: ſit illud m: & [per 17 p 3]
puncto
m ducatur contingens circulum uſq;
ad li
162[Figure 162]d t e h s n q b l q m f p a g neam g t: quæ ſit m n. Erit n finis contingentiæ t,
reſpectu
h:
[per 17 n 5] & à puncto q ducatur cõtin
gens
:
quę ſit q o: quę quidẽ neceſſariò cadet ſub m
n
:
[quòd enim non cadar in punctũ n, inde perſpi
cuum
eſt:
quia ductis ſemidiametrιs g q, g m: angu
li
n q g, n m g per 18 p 3 recti, eſſent inęquales per 21
p
1 contra 10 ax:
Si uerò cadat ultra n: erit per 21 p 1
angulus
rectus obtuſo maior cótra 11 p 1] & produ
catur
z q uſq;
dum cadat ſuper g t in puncto p. [ca
det
aũt per 3 uel 16 n 5.
] Erit p locus imaginis z. E-
rit
ergo [per 18 n 5] proportio g t ad p g, ſicut t o ad
o
p:
igitur maior erit proportio g t ad t n, quàm g t
ad
t o [per 8 p 5:
quia t o màior eſt t n. ] Ergo multò
maior
g t ad t n, quàm g p ad p n.
[Quia enim ra-
tio
g t ad t n maior eſt, ꝗ̃ ad t o ex concluſo:
eſtq́;
gt
ad to, ſicut p g ad p o per 16 p 5.
Ratio igitur t
g
ad tn maior eſt, quàm p g ad p o:
ſed ratio p g ad
p
o maior eſt, quàm ad p n per 8 p 5.
Ratio igitur
g
t ad t n multò maior eſt, quàm p g ad p n.
] Sit er-
go
[per 10 p 6] g t ad t n, ſicut g l ad i n.
Erit g l ma-
ior
g p.
Et eritl locus imaginis h [per 18 n 5: eſt e-
nim
per 16 p 5 g t ad g l, ſicut t n ad n l.
] Sint ergo h
g
, e g, z g lineę æ quales:
g f æqualis g p: g s æqualis g o. igitur angulus e g d ſit ęqualis angulo t g z
[per fabricationẽ] & remotio d à puncto è, ſicut z à puncto t:
[Quia enim rectæ e g, d g, z g, t g: itẽ an-
guli
e g d, z g t æquantur per fabricationẽ:
baſes e d, z t ęquabuntur per 4 p 1: ideoq́; puncta d, z ęqua
biliter
diſtabũt à punctis e & t] erit imago d reſpectu e tantùm eleuata in linea g d, quantùm imago t
reſpectu
z in linea g t:
erit igitur imago d in puncto f: & ſimiliter finis cõtingentię d, reſpectu e erit al
titudinis
eiuſdẽ, cuius eſt finis cõtingẽtię pũcti t, reſpectu z.
Quare erit finis cõtingẽtiæ d in pũcto s.
Verùm
quoniá angulus e g t æqualis eſt angulo t g h, & h g æqualis e g:
[per fabricationẽ] erit l ima-
got
, reſpectue, ſicut eſt reſpectu puncti h:
& n finis cõtingentiæ reſpectu e, ſicut eſt reſpectu pũcti h.
204198ALHAZEN Quare imago puncti remotioris ab e remotior eſt à centro, imagine propinquioris: & finis contin-
gentiæ
remotioris remotior à centro, fine propinquioris.
Quod erat propoſitum.
8. Si data recta in duob{us} punctis ſecta, ſit ad alterũ extremorũ ſegmentorũ, ut reliquũ ex-
tremum
ad intermediũ: & ab altero ipſi{us} termino, ſectionum́ punctis tres rectæ in eodẽ pun
cto
cõcurrant: recta à reliquo termino ſecãs cõcurrentes, ſecabitur proportionaliter datæ. 123 p 1.
AMplius: propoſita linea a b, & diuiſa in punctis g, d, ut ſit proportio a b ad b d, ſicut a g ad g d:
ſi
à punctis ſectionũ ducantur tres lineæ concurrentes in punctum unum, ſcilicet g e, d e, b e:

& à puncto a ducatur linea ſecans illas tres lineas:
Dico, quòd linea illa diuiſa erit ſecundum
prædictam
proportionẽ.
Ducatur linea a c ſecans tria latera g e, d e, b e in tribus punctis z, h, c. Dico
quòd
proportio a c ad c h, ſicut a z ad z h.
Ducatur [per 31 p 1] à puncto h æquidiſtans a b: quæ ſit h q.
Palàm
[è demonſtratis à Theone ad 5 d 6] quòd proportio a b ad b d, conſtat ex proportionibus a b
ad
h q, & h q ad b d.
Sed quoniã q h æquidiſtat a b: erit triangulũ c q h ſimile triangulo c a b: ] per 29 p
1
.
4 p. 1 d 6] & erit proportio a b ad q h, ſicut a c ad c h. Similiter triangulũ q e h ſimile triangulo b e d:
igitur
erit porportio q h ad b d, ſicut h e ad e d.
Ergo
163[Figure 163]e c h m z b d a proportio a b ad b d, cõſtat ex proportionibus a c ad
c
h & h e ad e d.
Producatur q h, uſq; dum cadat ſuper
e
g in puncto m.
[cadet aũt per lemma Procli ad 29 p
1
] Proportio igitur a g ad g d, conſtat ex proportioni-
bus
a g ad h m, & h m ad g d.
Sed cum [per 29 p 1]
angulus
e m h ſit æqualis angulo z g d:
erit [per 13 p 1]
angulus
h m zæqualis angulo z g a:
& erit triangulũ
a
z g ſimile triangulo h m z [quia enim anguli aduer-
ticem
z æquantur per 15 p 1:
æquabitur per 32 p 1 ter-
tius
m h z tertio g a z.
Quare per 4 p. 1 d 6 triangula h
m
z, a g z ſunt ſimilia.
] Et erit proportio a z ad z h ſi-
cut
a g ad h m.
Sed [per 29 p 1. 4 p. 1 d 6] triangulum h
e
m ſimile eſt triangulo g e d:
erit igitur proportio h
m
ad g d, ſicut h e ad e d.
Igitur proportio a g ad g d,
conſtat
ex proportione a z ad z h, & h e ad e d:
& eadẽ
eſt
a g ad g d, quæ a b ad b d [pertheſin.
] Igitur illa ea-
dem
cõſtat ex proportionibus a z ad z h & h e ad e d.

Igitur
[ſubducta utrinq;
ratione h c ad e d] eadẽ erit
proportio
a c ad c h, quę eſt a z ad z h.
Et ita eſt propoſitũ. Eadem erit probatio, quęcunq; linea duca
rur
à puncto a, ſecans lineas illas tres concurrentes.
Et ſi ducantur aliæ tres lineę à tribus punctis g,
d
, b, ad aliud punctũ quàm e cõcurrentes, & à puncto a ducatur linea quæcũq;
, ſecans eas: diuidetur
ſecundum
prædictã proportionẽ.
Et ita quocunq; modo concurrãt tres lineę. Et ſi tres lineę e g, e d,
e
b producantur ultra tria puncta b, d, g ex alia parte:
& à puncto a ducantur lineæ, ſecantes eas ex il
la
alia parte:
nunquam illæ lineæ diuidentur ſecundum prædictam proportionem.
9. Si duæ rectæ facientes angulum, ſimiliter́ in duob{us} punctis ita ſectæ (ut tota ſit ad alterũ
extremorũ
ſegmentorũ, ſicut reliquum extremum ad intermedium) baſi infinita cõnect antur:
rectæ
per pũcta ſectionũ utriuſ, baſi & inter ſe cõcurrẽtes, in eodẽ puncto cõcurrẽt. 124 p 1.
AMplius: data linea a b prædicto modo diuiſa: ſi à puncto a ducatur alia linea, uelut a c, quæ di
uidatur
iuxta eandem proportionẽ:
& à punctis diuiſionũ a b ducantur lineę ad puncta diui
ſionũ
a c, quę quidẽ ſint æquidiſtãtes:
Dico quòd
164[Figure 164]e n c z b d g a illæ tres concurrent in uno & eodẽ puncto. Sit pro-
portio
ac ad c h, ſicut a z ad z h.
Et quia b c, d h non
ſunt
æquidiſtantes [ex theſi] igitur concurrent in ali
quo
puncto:
quod ſit e. Linea g z aut concurret ad
idem
punctũ:
aut non. Si ad idem: habemus propoſi
tum
.
Si , ducatur linea e g: ſecabit quidem lineã a
c
in alio puncto quàm z:
ſit illud punctũ l. Erit ergo
proportio
a c ad c h, ſicut a l ad l h iuxta priorẽ pro-
bationem
[præcedentis numeri] ſed poſitum eſt a
c
ad ch, ſicut a z ad z h.
Et ita impoſsibile [nempe to-
tum
æquari ſuæ parti.
Quia enim per præcedentem
numerum
eſt, ut a l ad l h, ſic a c ad c h, & ex theſi, ut
a
c ad ch, ſic a z ad z h:
erit per 11 p 5, ut a l ad l h, ſic a z
ad
z h & per 18 p 5, ut a h ad h l, ſic a h ad h z.
Quare
cum
a h ad duas rectas h l, h z eandem habeat ratio-
nem
, æquabuntur ipſæ inter ſe per 9 p 5:
& ſic tota h
l
erit æqualis parti h z.
] Similiter, ſi ponatur, quòd li
nea
g z concurrat cum d h ad punctum e:
probabitur hoc modo, quòd linea b c concurrat ad idem
205199OPTICAE LIBER VI. Similiter ſi ponatur, quòd g z, b c concurrant ad punctum e: probabitur, quòd d h concurret
ad
idem.
165[Figure 165]c h z b d g a
10. Si data recta in duob{us} punctis ſecta, ſit ad alterum extremorum ſegmẽtorum, ſicut re-
liquum
extremum ad intermedium: & ab altero
ipſi{us} termino, ſectionum́ punctis tres rectæ li- neæ ſint parallelæ: recta à reliquo termino ſecan s parallel{as}, ſecabitur proportionaliter datæ. 122 p 1.
AMplius: diuiſa ab ſecundum hanc proportio-
nem
:
ſi fuerint lineæ g z, d h, b c æquidiſtãtes:
& ducatur ac diuidens illas:
erit ac diuiſa ſe-
cundum
hanc proportionem.
Cum d h ſit æquidi-
ſtans
g z:
erit [per 2 p 6] proportio a z ad z h, ſicut a g
ad
g d:
& cum b c ſit æquidiſtãs d h: erit [per 2 p 6. 18
p
5] a b ad b d, ſicut a c ad c h:
ſed [ex theſi] a b ad b d,
ſicut
a g ad g d:
erit [per 11 p 5] a c ad ch, ſicut a z ad
z
h.
Et ita patet propoſitum. His præmiſsis, acceda-
mus
ad propoſitum.
11. Sirecta linea à uiſu ſit perpendicularis ſu-
perficiei
incidentiæ: imago perιpheriæ concentricæ
peripheriæ
circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum reflexionis & ſpeculi ſphærici cõuexi)
uidebitur
curua, & par allela ipſi peripheriæ concentricæ. 46 p 6.
PRimum de arcu declaremus, qnomodo in his ſpeculis imago
166[Figure 166]b e a d h z m g eius ſit curua, curuitate quidem ſpeculum non reſpiciente, ſed
centrũ
.
Verbi gratia: ſit ab arcus oppoſitus ſpeculo: & ſit g cen-
trum
illius arcus, & ſimiliter centrum ſpeculi:
d cẽtrum uiſus: & du-
cantur
lineæ d g, a g, b g:
& ſumatur e in arcu a b quocunq; modo: &
ducatur
linea e g.
Linea uerò d g non ſit in ſuperficie a b g. Linea igi-
tur
d g aut erit orthogonalis ſuper ſuperficiẽ a b g:
aut declinata. Sit
orthogonalis
:
erunt anguli d g a, d g e, d g b æquales [quia per 3 d 11
recti
ſunt] & [per 15 d 1] latera lateribus.
Quare [per 4 p 1] baſes baſi-
bus
.
Igitur omnia puncta arcus a b eiuſdem longitudinis erũt à cen-
tro
uiſus.
Quare imagines omniũ punctorũ, eiuſdẽ longitudinis ſunt
â
cẽtro:
ſintq́; q, m, l imagines ipſorũ a, e, b. Erit igitur g q ęqualis g m,
g
l.
Quare q m l erit arcus: [per 9 p 3] & cõuexitas ipſius reſpectu cen
tri
, non reſpectu ſpeculi, ſiue loci reflexionis.
Quod eſt propoſitum.
12. Si recta linea à uiſu ſit obliqua ſuperficiei incidentiæ: ima-
go
peripheriæ concentricæ peripheriæ circuli (qui eſt communis ſe-
ctio
ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici conucxi) uidebi-
tur
curua, non parallela peripheriæ concentricæ. 47 p 6.
SI uerò linea d g non fuerit perpẽdicularis ſuper ſuperficiem a b g: ducta perpendiculari à pun-
cto
d ſuper hanc ſuperficiem:
[per 11 p 11] cum [per 5 n 5] illa perpendicularis ſit minor omni-
bus
lineis ductis à puncto d ad hanc ſuperficiem:
erit angulus, quem continet hæc perpendi-
cularis
uerſus g, minor quolibet angulo uerſus punctũ g intellecto, quem continet alia linea à pun-
cto
d ad hanc ſuperficiem ducta [per 16 p 1.
] Et linea ducta à puncto d ad hanc ſuperficiem, quan-
remotior erit à perpendiculari, tantò maior erit, & continebit maiorem angulum uerſus g [per
21
p 1.
] Si ergo hæc perpendicularis non cadat in arcum a e b, ſed ex parte una: erunt omnes lineæ
ductæ
à puncto d ad hunc arcum, declinatæ ad partem unam:
& remotiores maiores, & maiorem
angulum
continentes uerſus g.
Sit ergo: & ſumantur tria puncta in arcu, ſcilicet e, c, b: finis contin-
gentiæ
puncti b ſit l:
finis contingẽtiæ puncti c, ſit m. Quoniam igitur c propinquius d, quam b: erit
ιn
propinquius g quàm l:
[per 7 n] & ita c m maior b l [quia gc, g b ęquantur per 15 d 1] q ſit imago
c
:
timago b: & ducatur t q: & ducantur lineæ c b, m l: quæ quidem productæ concurrent. Si enim à
puncto
m duceretur æquidiſtans c b, ſecaret ex g b lineam æqualem c m [eſſet enim per 2 p 6 18 p 5,
ut
g c ad c m, ſic g b ad rectam, quam ſecat parallela à pũcto m ducta ex g b:
itaq, cum g c, g b æquen-
tur
per 15 d 1:
æquaretur c m, ſectæ per parallelam ex g b: ſed c m, ut patuit, maior eſt b l: quare c b,
m
l productæ concurrent.
] Concurrant in puncto o. Et quoniam proportio g c ad c m, ſicut g q ad
q
m [eſt enim per 18 n 5, ut c g ad g q, ſic c m ad m q:
ergo per 16 p 5, ut c g ad c m, ſic g q ad q m. ] Si-
militer
g b ad b l, ſicut g t ad t l:
ergo linea q t concurret cum lineis c b, m l [per 9 n. ] Sit con-
curſus
in puncto o.
Finis contingentiæ puncti e ſit n. Quoniam punctum n demiſsius eſt puncto
m
:
[per 7 n] erit e n maior c m: ductis ergo lineis e c, m n, concurrent [ut antea. ] Sit concurſus in
206200ALHAZEN puncto p: & ducatur linea q p: & procedat, donec cadat ſuper e g in pũcto f: & ducatur linea t q uſq;
ad
e g:
& cadat in pũctum k. Pa-
167[Figure 167]p o b c e l m t n a q k f d g làm, quòd k erit ſupra f [ꝗa pun-
ctum
n humilius eſt puncto m.
]
Verùm
proportio g c ad c m,
ſicut
g q ad q m [ut patuit] & à
punctis
diuiſionũ ducantur tres
lineæ
concurrẽtes, in aliam par-
tem
productæ ſecabunt lineam
e
g ſecundum prædictã propor-
tionẽ
[per 8 n.
] Quare propor-
tio
g e ad e n, ſicut g f ad f n:
ſed n
eſt
finis cõtingentiæ.
Quare flo-
cus
eſt imaginis [per 18 n 5.
] Igi-
tur
linea f q t erit imago arcus e
c
b:
& erit linea curua, non recta:
quoniam
t q k eſt recta:
& curui-
tas
lineæ non eſt ex parte ſpecu-
li
.
Similiter ſi perpendicularis à
puncto
d cadat ex alia parte arcus:
ſimilis erit probatio. Si uerò cadat perpendicularis in medium
arcus
a b:
lineæ à puncto d ex diuerſis partibus ad arcum ductæ, æqualiter diſtantes à perpendicu-
lari
:
erunt æquales, & æquales angulos continebunt uerſus g: & imagines à g æqualiter diſtabunt:
& fines contingentiæ ſimiliter.
Et licebit probare prædicto modo de utraq; parte arcus per ſe, ſe-
cundum
quod diuiditur à perpendiculari:
quòd eius imago ſit linea curua modo prædicto. Quod
eſt
propoſitum.
13. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem incidentiæ: imago peripheriæ eccentricæ peripheriæ circuli
(qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflex ionis & ſpeculi ſphærici conuexi) uidebitur magis
curua
, quàm imago peripheriæ concentricæ. 48 p 6.
AMplius: ſumatur circulus, cuius centrum non ſit centrum ſpeculi, ueruntamen ſit in eadem
ſuperficie
cum centro ſpeculi.
Dico, quòd ſi in hoc circulo
168[Figure 168]b d a e h t z g f exteriore ſumatur arcus ex parte cẽtri ſpeculi, propinquior
ei
ſecundum medium eius punctum, erit imago eius curua.
Dato
enim
hoc arcu:
ducatur linea à centro ſpeculi ad centrum exterio-
ris
circuli:
& producatur hæc linea uſq; ad arcum datum: linea du-
cta
à centro ſpeculi ad hunc arcum, quæ eſt pars diametri maioris
circuli
, erit breuior omnibus lineis ductis ab eodem centro ſpecu-
li
ad illum arcum [per 7 p 3.
] Et à centro ſpeculi poſſunt duci ad ar-
cum
datũ duæ lineæ æquales à diuerſis partibus huius breuis [per
7
p 3] quæ quidem maiores erũt illa breui.
Et ſi ſecundum alteram
illarum
fiat circulus, cuius centrum ſit ſpeculi centrum:
tranſibit
per
capita harum duarum linearum arcus excedens arcum datum.

Et
palàm, quòd imago huius arcus excedentis, erit linea curua ſe-
cundum
prædicta [11.
12 n: ] Et imagines punctorum huic arcui &
arcui
dato communium eædem:
& medium punctum arcus exce-
dentis
eſt remotius à centro ſpeculi, quam punctũ arcus dati, quod
ipſum
reſpicit.
Quare eius imago propinquior eſt centro, quã ima-
go
puncti arcus dati illum reſpicientis.
Et ita cuiuslibet puncti ar-
cus
exterioris imago propinquior eſt cẽtro, imagine puncti arcus
dati
, quod ipſum reſpicit.
Quare imago arcus dati curuior, quã imago arcus exterioris. Quare ima-
go
arcus dati curua eſt.
Quod eſt propoſitum.
14. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem incidentiæ: imago lineæ rectæ, parallelæ rectæ tangẽti peri-
pheriam
circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi)
uidebitur
curua. 49 p 6.
AMplius: quòd lineę rectæ imago in his ſpeculis ſit curua, probatur ſic. Sit a b linea uiſa: g cen
trum
ſpeculi:
ducantur lineæ a g, b g. aut ſunt æquales: aut non. Si æquales: fiat circulus,
cuius
g centrum, ſecundum quantitatem illarum:
qui ſit a e b: cadet quidem linea a b intra
circulum
.
Palàm ex prædictis [11. 12 n] quòd imago arcus a e b erit curua. Sit igitur imago eius z t h:
imago
a ſit z:
imago b ſit h: imago e ſit t: & ducatur g e ſecans a b in puncto f. Palàm, quòd e eſt in ea-
dem
linea cum f, remotior à centro g.
Erit ergo eius imago propinquior centro, quàm fimago [per
30
n 5.
] Sit ergo m. Palàm ergo, quòd linea z m h eſt imago lineæ a b: [imagines enim punctorum a
& b communium eædem permanent] & eſt linea curua.
Quod eſt propoſitum.
207201OPTICAE LIBER VI.
169[Figure 169]e b f a d m h t z g170[Figure 170]q e a b d m h z
15. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem incidẽtiæ: imago lineæ rectæ infinitæ, nec parallelæ, nec tan-
gentis
, nec ſecantis peripheriam cir
culi (qui eſt communis ſectio ſuper- ficierum, reflexionis & ſpeculi ſphæ- rici cõuexi) uidebitur curua. 50 p 6.
SI uerò lineæ a g, b g fuerint inæ-
quales
:
linea a b protracta aut ſe-
cabit
ſpeculũ:
aut non. Sit quòd
ſecet:
& ſit a g maior g b: & fiat cir-
culus
ſuper g ad quantitatem a g:
qui
ſit
a e q:
& producatur a b, quouſq; ca
datin
circulũ ex parte b:
cadat in pun
ctum
e.
Patet ex ſuperioribus [11 uel
12
n] quòd imago arcus a e eſt curua.

Punctum
imaginis a ſit z:
punctũ ima
ginis
e ſit m:
erit z m imago arcus a e.
Et
quoniam imago pũcti b remotior
eſt
à cẽtro, quàm imago puncti e:
erit
imago
lineæ a b curua:
quod etiã per
puncta
media arcus a e & lineæ a b fa
ciliter
poterit probari.
Quod eſt propoſitum.
16. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficiem incidentiæ: imago lineæ rectæ infinitæ, tangentis periphe-
riam
circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi)
uidebitur
curua. 51 p 6.
SI uerò linea a b tangit ſpeculum: aut ſecabit: aut continget. Tangat primò: & g ſit cẽtrum ſpe-
culi
:
& ducantur lineæ a g, b g. Superficies a b g ſecabit ſpeculum ſuper circulum communem
[per 1 th.
1 ſphær. ] qui ſit e h z. Palàm, quòd linea a b continget ſpeculum in hoc circulo [ſunt
enim
peripheria e h z, & recta a b in eodem incidentiæ plano:
& a b continuata tangit ſpeculum ex
theſi
.
Quare tangit in peripheria e h z. ] Contingat in puncto e. Protrahatur ergo a b uſq; ad e: d ſit
centrum
uiſus.
Superficies, in qua ſunt lineæ d g, a g ſecabit ſpeculum ſuper circulum, communem
ſuperficiei
reflexionis & ſpeculi [per 1 th.
1 ſphær. ] Sit arcus illius circuli z p: ſimiliter linea com-
munis
ſuperficiei reflexionis & ſpeculi, in qua ſunt d g, b g:
& arcus illius circuli ſit h p. Palam [è 29
n
5] quòd b reflectitur ad d ab aliquo puncto arcus h p.
Si à puncto illo ducatur contingens: ſecabit
lineam
b g, & punctum ſectionis erit finis contingentiæ [per 17 n 5.
] Sit punctum illud m. Palàm
etiam
, quòd ſi à puncto m ducatur contingens arcum circuli e h:
cadet contingens illa citra e: quo-
niam
a b contingit in puncto e, & punctũ b eſt altius puncto m.
Cadat igitur in punctum f: quæ con
tingens
producta ſecabit lineam a e:
ſecet in puncto t: ex alia parte ſecabit lineam a g: [per 11 ax] ſe-
cet
in puncto c.
Fiat [per 23 p 1] angulus b g s æqualis angulo b g d: & producatur g s uſq; ad pun-
ctum
l ad æqualitatem lineæ d g:
erit ergo [per 26 p 3] arcus h s æqualis arcui h p. Et ſicut reflecti-
tur
b ad d, ab aliquo puncto arcus h p:
ſic reflectetur
171[Figure 171]l k x s y e t q b a f u r m h o m z g p d ad l, ab aliquo puncto arcus h s. Et erit reflexio à pun-
cto
f, ſicut in arcu h p eſt reflexio à puncto, à quo du-
citur
contingẽs ad punctũm.
Et illa duo puncta ſunt
eiuſdem
longitudinis à pũcto m.
[Si enim duæ rectæ
ab
eodem puncto peripheriam tangentes, duabus ſe-
midiametris
connectantur:
recta à centro ad idẽ pun
ctum
ducta bifariam ſecabit angulum in centro per 2
conſectarium
36 p 3.
15 d. 8 p 1: & peripheriæ angulis in
centro
æqualibus ſubtenſæ, & rectę eaſdem periphe-
rias
ſubtendentes æquabuntur per 26.
29 p 3: quare
prædicta
duo reflexionũ puncta à puncto m æquabi-
liter
diſtabunt.
] Ducantur ergo lineę b f, l f. Item a re-
flectatur
ad d ab aliquo puncto arcus z p [per 29 n 5.
]
Verùm
in triangulo h z p duo arcus h z, h p maiores
ſunt
tertio z p:
[ք 5 th. 1 ſphæricorũ Menelai] ſed h p eſt æqualis h s [ex cõcluſo. ] Igitur z p eſt mi-
nor
z s.
Reſcindatur z s ad æqualitatẽ in pũcto y [id uerò promptè præſtiterís, ſi latus anguli ad ter-
minũ
g rectæ g z, æquati angulo z g p, in peripheriã cõtinuaueris:
ſic enim peripheria angulo æqua-
to
ſubtenſa æquabitur peripheriæ z p per 33 p 6] & ducatur linea g y, quę ꝓducta ad æqualitatẽ g d,
neceſſariò
ſecabit lineã f l [quia ſecat angulũ z g l.
] Secet in pũcto x: & ſit g x k æqualis g d. Palàm,
quòd
ſicut a reflectitur ad d, ab aliquo puncto arcus z p:
ſimiliter reflectitur ad k, ab aliquo puncto
arcus
z y.
Dico, quòd non reflectetur ad ipſum, niſi à pũcto, quod eſt citra f, ex parte z. Si enim dica-
tur
, quòd poſsit à puncto f, uel alio puncto arcus f y:
linea ducta à pũcto a ad punctũ reflexionis, ſe-
cabit
lineam b f:
& ad idem punctum ſectionis reflectetur punctum k, & ad idẽ punctum reflectetur
208202ALHAZEN punctum b. Et ita duo puncta in his ſpeculis reflectentur ad idem punctum ex eadem parte: quod
eſt
impoſsibile [& contra 29 n 5.
] Reſtat, ut punctum a reflectatur ad k, ab aliquo puncto arcus z f.
Si
ab illo puncto ducatur contingens:
ſecabit lineam a z, & cadet inter z & c: quoniam punctum f
demiſsius
eſt quolibet puncto arcus z f:
& ita contingens à puncto f altior alijs, à punctis arcus z f
ductis
.
Cadat ergo contingens illa in punctum n: & ducatur linea m n: quę quidem linea cum tran-
ſeat
per acumen trianguli b m t, & producta diuidat angulum, neceſſariò ſecabit b t.
Secet in pun-
cto
q:
& ducatur linea g q. Sit autem i imago puncti a: o ſit imago puncti b: r ſit imago puncti q. Pa-
làm
, cum b ſit propinquius puncto g, quàm a:
erit o remotior à puncto g, quàm c [per 7 n. ] Ducatur
ergo
linea i o.
Palàm etiam [per 18 n 5. 16 p 5] quòd proportio a g ad a n, ſicut g i ad i n: & proportio
b
g ad b m, ſicut g o ad o m. Cum ergo lineæ a g, b g diuidantur ſecundũ hanc proportionem, utraq;
in
duobus punctis, & à punctis diuiſionum ducantur lineæ, quarum duæ, ſcilicet a b, n m concur-
rant
ad idem punctum, ſcilicet q:
tertia neceſſariò concurret ad idem punctum [per 9 n. ] Igitur i o
ꝓducta
cadet ſuper q.
Quare i o q eſt recta linea. Igitur i o r erit recta: ſed i o r eſt imago lineę a q.
Quare
imago lineę a q erit curua.
Poſito autẽ puncto b loco pũcti q, & aliquo pũcto lineæ a b poſito
loco
pũcti b:
erit eodẽ penitus modo probare, quòd imago lineæ a b eſt curua. Et hoc eſt propoſitũ.
172[Figure 172]ſ k x b a s t c q f m o h z i g p d
17. Si uiſ{us} ſit extra ſuperficem incidentiæ: imago lineæ rectæ infinitæ, ſecantis inæquabili-
ter
peripheriam circuli (qui eſt communis ſectio
ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici con- uexi) uidebitur curua. 52 p 6.
SI uerò a b ſecet circulum: ſecet in puncto e: m
finis
contingentiæ lineæ contingentis circulũ
e
h z, à puncto f productæ ad lineã b g:
b igitur
reflectitur
ad d ab aliquo pũcto arcus h p.
Arcus ab
illo
puncto reflexionis uſq;
ad h, aut eſt æqualis ar-
cui
h e:
aut maior: aut minor. Si æqualis: palàm
quòd
arcus ille eſt æqualis arcui h f [ut patuit præ-
cedente
numero.
] Sit q punctum circuli, in quod
cadit
contingẽs ducta à puncto m exparte e.
Igitur
a
e tranſit per punctũ q:
& ita m q ſecat a e per pun-
ctum
e [quia in hoc caſu q & e coniungũtur, unũq́;

punctum
fiũt.
] Si uerò arcus ille minor eſt arcu h e:
ſecabit
quidem m q lineam a e ultra punctum q:
ſe-
cet
in t, ut efficiatur triangulum e q t.
Si uerò arcus ille fuerit maior arcu h e: ſecabit quidem linea in
q
lineam a e citra punctum q.
Siue hoc, ſiue illud fuerit: iteretur probatio, & eodem penitus modo
probabitur
, quòd imago lineæ a b eſt curua.
Quod eſt propoſitum.
173[Figure 173]d a b e h z g
18. Si uiſ{us} ſit in ſuperficie incidentiæ, extra rectam lineam infinitam per centrum circuli
(qui eſt communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphæ-
riciconuexi) trãſeuntis: imago illi{us} lineæ uidebitur recta. 53 p 6.
AMplius: ſi in ſuperficie, in qua ſunt linea uiſa, & cẽtrum ſphæ-
, fuerit uiſus:
(ſuperiora enim dicta ſunt, non exiſtente uiſu
in
illa ſuperficie) linea uiſa recta, aut concurret cum circulo
communi
illi ſuperficiei & ſpeculo:
aut non concurret. Si concurrat:
angulus
illarum linearum [quem nimirum efficiunt diameter opti-
ca
g d & data recta a b continuata per centrum g] cadet ſuper centrũ
ſpeculi
:
quæ quidem linea uidebitur recta. Imago enim cuiuslibet
puncti
illius lineæ apparet in ipſa linea [per 6 n 5.
] Et ita imago il-
lius
lineæ eſt recta.
19. Si uiſ{us} ſit in ſuperficie incidẽtiæ: imago lineæ rectæ, infini-
peripheriam circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, re-
flexionis
& ſpeculi ſphærici conuexi) tangentis, & ad partem ui-
ſui
oppoſitam obliquatæ, uidebitur punctum. 54 p 6.
SI uerò linea ꝓpoſita declinata fuerit: aut erit declinatio ex par-
te
uiſus:
aut ex alia parte. Si ex alia parte: ſumatur punctum cir-
culi
, à quo reflectatur aliquid uiſum:
[per 39 n 5] & ſumatur li-
nea
reflexionis aliqua.
Aliqua linearum declinatarum cadet forſitan
ſuper
hanc lineam reflexionis:
quòd ſi fuerit: non uidebitur quidem hæc linea declinata, niſi ſecun-
dum
unum punctum [ducta enim a g ſecante peripheriam circuli in puncto z:
peripheria inter
punctum
, à quo b reflectitur, & punctum z, continebit puncta reflexionis totius lineæ a b, ut pa-
tuit
16 n.
] Protracta igitur à centro uiſus ad centrum ſpeculi linea: ſumatur in arcu circuli citra
hanc
lineam punctum, à quo reflectatur ad uiſum aliquod punctum lineæ declinatæ:
ſed illud
punctum
reflectitur à puncto prius aſsignato, quod eſt terminus lineæ reflexionis, cum li-
nea
declinata ſit ſupra lineam reflexionis.
Et ita illud punctum lineæ declinatæ reflectitur ad
209203OPTICAE LIBER VI. uiſum à duobus punctis arcus: quod eſt impoſsibile [& contra 29 n 5. ] Licet autẽ reflectatur pun-
ctum
illud à puncto primùm ſumpto:

174[Figure 174]d a b e h z g175[Figure 175]a d b b g non tamen ũidetur, cum ſit in linea re
flexionis
, quæ occultatur per præce-
dentia
puncta.
Et ita linea adiacens li-
neæ
reflexionis non uidetur.
20. Si uiſ{us} ſit in ſuperficie inci-
dentiæ
: imago lineæ rectæ infinitæ,
peripheriam
circuli (qui eſt commu-
nis
ſectio ſuperficierũ reflexionis &
ſpeculi
ſphærici conuexi) ſiue tangen
tis
, ſiue non, & ad uiſ{us} partemobli-
quatæ
, nulla uidebitur. 55 p 6.
SI uerò ſumatur linea declinata,
cuius
declinatio ſit ex parte ui-
ſus
, iacẽs ſub linea reflexionis, &
ſecans
ipſam in puncto circuli Dico,
quòd
nullũ punctum illius lineæ uide
bitur
.
Sumpto enim pũcto: ſi dicatur,
quòd
punctum illud poſsit reflecti ab
aliquo
puncto arcus, interiacentis lineam reflexionis, & lineam à centro uiſus ad centrum ſpeculi
ductam
:
& ducatur linea ab illo puncto ad punctũ arcus ſumptum: hæc ſecabit lineam reflexionis:
& punctum ſectionis reflectetur ad uiſum, à duobus punctis arcus ſpeculi:
quod eſt impoſsibile [&
contra
29 n 5.
] Si uerò dicatur, quòd punctum ſumptum in linea, reflectatur à puncto arcus circuli,
qui
eſt ſub ipſa linea:
erit impoſsibile: quia ille totus arcus occultatur à linea.
21. Si uiſ{us} ſit in ſuperficie incidentiæ: ιmago lιneæ rectæ infinitæ; peripheriam circuli (qui
eſt
communis ſectio ſuperficierum, reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) nec tangentis nec per
centrum
ſecantis, & ad partem uιſuι oppoſitam obliquatæ, uidebitur curua. 56 p 6.
SI uerò linea ſumpta attingat circulum: poterit quidem uideri: ſed modicum eſt. Si uerò ſu-
matur
linea declinata prædicta inter lineam reflexionis, & lineam per punctũ reflexionis pri-
ſumptum tranſeuntem ad centrum:
poterit quidem uideri hæclinea: & imminuetur cur-
uitas
imaginis huius lineæ, ſecundum quod magis acceſſerit ad lineã tranſeuntem ad centrum, per
punctum
reflexionis.
Si uerò ſumantur lineæ inter lineam ad centrũ
176[Figure 176]a d f b ſ m e c z g tranſeuntem per punctum reflexionis: uidebuntur quidem, ſiue de-
clinatio
earum ſit ex parte uiſus, ſiue non:
& modus uiſus earũ, ſimi-
lis
modo uiſus linearum inter lineam reflexionis & lineam ad cen-
trum
tranſeuntem.
Et hæc quidem intelligenda ſunt de lineis con-
currentibus
in arcu circuli, qui apparet uiſui, id eſt, in arcu, qui inter-
iacet
duas contingentes, ductas à centro uiſus ad circulum.
Linearũ
autem
concurrentium cum circulo in parte circuli occulta uiſui:
ali-
qua
erit æquidiſtans lineæ reflexionis:
& illa quidem non uidebitur.
Similiter
conterminalis æquidiſtanti, quæ eſt ſub æquidiſtante, oc-
cultabitur
:
ſed conterminalis æquidiſtanti, ſupra ipſam exiſtens, po-
terit
uideri.
Si uerò ſumatur linea inter æquidiſtantes, contermi-
nalis
alicui earum:
ſi fuerit eius declinatio ex parte uiſus, uidebitur:
ſi
ex alia parte, aliquando uidebitur, aliquãdo non Quoniam ſi à ter-
mino
eius ducatur æquidiſtans lineæ reflexionis:
ſi fuerit linea ſub
æquidiſtante
:
non uidebitur: ſi ſupra , uideri poterit. Si uerò lineæ
non
concurrant cum circulo, aut ſecabunt lineam ductam à centro
uiſus
ad cẽtrum ſpeculi:
aut æquidiſtabunt ei. Si ſecet aliqua earum:
linea
illa aut ſecabit illam ex parte uiſus, id eſt, inter uiſum & ſpecu-
lum
:
aut ultra ſpeculũ. Si ultra: occultabitur linea illa, ſed forſan ap-
parebunt
eius capita.
Si uerò ſecet lineam uiſualem ex parte uiſus, apparebit quidem ſimiliter. Si
fuerit
æquidιſtans lineæ uiſuali:
poterit uideri. Omnium autem harum linearum imagines curuæ.
Vιſu
autem exiſtente in eadem ſuperficie cum centro ſpeculi & lineis uiſis, diminuta eſt apparẽtia:

& quæ ſit, quæ manifeſtius apparet, eſt illa, quæ declinata eſt maxima declinatione, & illa uiſum re-
ſpiciente
.
Pari modo arcuum in his ſpeculis apparentium, & in eadem ſuperficie cum cẽtro ſpecu-
li
, & uiſu exiſtẽtium, imagines quidẽ curuæ ſunt curuitate ſpeculũ reſpiciente.
Hæc aũt intelligẽda
ſunt
duplici uiſu exiſtẽte in eadẽ ſuperficie cẽtro ſpeculi, & re uiſa.
Si enim alter uiſus modicùm
declinetur
, quò ad ipſum, alio modo res uiſa comprehendetur.
Et uiſu exiſtente extra ſuperficiem
rei
uiſæ & centrum ſpeculi, certior erit ipſius rei comprehenſio, quam exiſtente in ea.
22. Si uiſ{us} ſit in ſuperficie incidentiæ: imago lineæ rectæ infinitæ, quæ uel non concurrens
210204ALHAZEN cum ſuperficie ſpeculi ſphærici cõuexi, parallela eſt rectæ connectenti centra ſpeculi & uiſ{us}, uel
quæ
cum eadem connectente extra ſpeculum, uerſ{us} uiſum concurrit: uidebitur curua. 57 p 6.
QVòd autẽ imago rei uiſæ ſit curua, uiſu exi-
177[Figure 177]h e m c u t s k o b z ſ q r f g a d ſtente in ſuperficie cẽtri ſpeculi & rei uiſæ,
probabitur
.
Sit d centrũ uiſus: g centrũ ſpe-
culi
:
h e ſit linea uiſa: quæ quidẽ h e non cõcurrat
circulo
ſpeculi, ſed ſit æquidiſtãs lineę d g:
uel ſecet
ex parte d.
Superficies incidentiæ ſit, in qua ſint
lineæ
d g, h e.
Circulus cõmunis huic ſuperficiei &
ſpeculo
ſit a b.
Producatur linea h g, & punctum in
ipſa
z ſit imago h:
punctũ circuli à quo reflectitur h
ad
d, ſit b.
Et [per 17 p 3] à pũcto b ducatur linea cõ-
tingẽs
, quæ ſecet lineã h g ſuper punctũ t:
erit t finis
contingẽtiæ
[ք 17 n 5.
] Ducatur linea b g: quę pro-
ducta
neceſſario concurret h e.
Si enim h e fuerit
æquidiſtãs
d g:
cõcurret quidẽ: [ք lemma Procli ad
29
p 1] ſi uerò d g cõcurrat h e:
multò fortius g b
eadẽ cõcurret.
Cõcurſus ille aut erit in linea h e:
aut
ultra hãc lineã.
Sit ultra: cõcurrat in puncto m:
imago
pũcti m ſit q:
finis contingẽtiæ ſit s: & duca-
tur
linea z q, & ſimiliter linea t s:
& d g ſecet circulũ in a: & [per 17 p 3] ducatur à puncto a cõtingen
a
u.
Palàm [è 24 n 4] quòd a b eſt minor quarta circuli: cum d uideat ex circulo minus medietate.
Quare
angulus a g b eſt acutus:
[ք 33 p 6] & [per 18
178[Figure 178]h e m c u s t b o q z r f g a d p 3] angulus u a g eſt rectus.
Igitur a u cõcurret cum
b
g [per 11 ax.
] cõcurrat in puncto u. Dico, quòd pun
ctum
u cadet ſupra punctũ s.
enim m reflectatur
à
puncto aliquo arcus a b [per 29 n 5] & a ſit demiſ-
ſius
illo puncto:
erit finis contingentiæ a, altior fine
contingentiæ
illius puncti:
& ita s demiſsius pũcto
u
.
Procedat ergo t s, donec concurrat cum linea a u:
[cõcurret aũt per 11 ax] & ſit cõcurſus in pũcto k:
&
ducatur
linea g k:
quę producta concurrat h m in
pũcto
c:
[cõcurret autẽ per lemma Procli ad 29 p 1]
Punctũ
c reflectitur ad d ab aliquo puncto arcus a b
[per 29 n 5.
] Sit illud punctũ f: à quo ducatur linea
contingẽs
uſq;
ad g c, quę quidẽ erit demiſsior linea
a
k:
& erit punctũ o demiſsius pũcto k. Sit o finis cõ-
tingẽtiæ
.
Ducatur linea d f, quouſq; cadat ſuper g c:
cadat
in punctũ r:
& producatur z q uſq; ad lineã g c:
& cadat in punctum l.
Dico quòd l eſt ſupra r. Lineæ
enim
h c, t k, z l autſunt æquidiſtantes:
aut cõcurrunt. Sint æquidiſtantes. ergo æquidiſtãtes
ſecent
lineam g c ſuper tria pun-
179[Figure 179]i h e m c t z u s b o k q r f g a d cta c, k, l, & ſecent utram q; linea-
rum
m g, h g:
& [per 18 n 5. 16 p
5
] ꝓportio h g ad h t, ſicut g z ad
z
t:
ſimiliter m g ad m s, ſicut g q
ad
q s:
erit [ք 10 n] ꝓportio eadẽ
g
c ad c k, ſicut l g ad l k.
Sed pa-
làm
[per 3 n 5] quòd r eſt imago
c
:
linea enim d f, linea reflexio-
nis
, concurrit cum c g in puncto
r
:
& o finis contingentiæ. Quare
[per 18 n 5.
16 p 5] proportio g c
ad
c o, ſicut g r ad r o:
ſed [per 8 p
5
] maior eſt proportio g c ad c k,
quàm
g c ad c o:
& ita maior g l
ad
l k, quã g r ad r o:
ergo maior
eſt
proportio o r ad r g, quàm l k
ad
l g:
[quia per 26 p Cãpani in
quintũ
librum elementorum, ratio l k ad g l minor eſt, quã ratio o r ad r g] & ita [per 18 p 5] maior
eſt
proportio o g ad r g, quàm k g ad l g.
Sed [per 9 ax. k g maior eſt o g. ] Quare [per 14 p 5] l g ma-
ior
r g.
Igitur r demiſsius eſt puncto l. Sed z q l eſt linea recta: igitur z q r eſt linea curua. Et ita imago
lineæ
h c eſt curua.
Poſito ergo aliquo puncto lineæ h e loco puncti m, & puncto e loco puncti c: e-
rit
probare, quòd imago h e eſt curua.
Si uerò lineæ h c, t s, z q concurrant: aut erit concurſus ex par
211205OPTICAE LIBER VI. te d: aut ex parte h g. Sit ex parte d: & ſit concurſus in puncto c: erit z q t linea recta: quare z q r erit
curua
.
Et ita imago lineæ h e curua. Quod eſt propoſitum.
23. Imago peripheriæ cum uiſu in eodem planoſitæ, intra ſpeculum ſphæricum conuexum ſen
ſiliter
uiſa, curua uidetur. 58. 62 p 6.
SI uerò proponatur arcus extra ſpeculum: erit probare de eo, quòd imago ſit curua, ſicut proba
tum
eſt, uiſu non exiſtente in eadẽ ſuperficie arcu & centro ſpeculi.
Et hoc eſt propoſitum.
Igitur
in his ſpeculis lineæ rectæ apparent curuæ, & ſimiliter curuæ apparẽt ſimiliter curuę.
Si
autem
proponatur uiſui in his ſpeculis corpus curuũ, ſed longũ, modicam habens latitudinem:
ap-
parebit
quidem corporis illius curuitas manifeſtè, ipſa diſcerni poſsit per ea, quæ ſupra corpus
ſunt
, aut infra.
Non enim planè diſcernitur curuitas, niſi magna, ubi occultæ fuerint extremitates
gitudinis
& latitudinis.
Vnde propoſito uiſui corpore conuexitatis modicæ & quantitatis magnæ,
planè diſcernitur eius conuexitas, licet imago ipſius ſit cõuexa, non appareant termini cor-
poris
in longitudine uel latitudine.
Amplius: errores in ſpeculis planis accidentes, omnes accidunt
& in his:
& præterillos, accidit imagines linearum rectarum eſſe curuas: quod à ſpeculis planis eſt
remotum
.
DE ERRORIBVS, QVI ACCIDVNT IN SPECVLIS CO-
lumnaribus
conuexis. Cap. V.
24. Si à duob{us} ellipſis cylindraceæ punctis ſint duæ perpendiculares: prima axi, continens
cum
recta à ſecundo puncto, ad idem axis punctum ducta acutum angulum: ſecunda rectæ el-
lipſin
in ſecundo puncto tangenti: ultra axem & dictum acutum angulum concurrent. 114
p
1. 44 p 7.
AMplius: in ſpeculis columnaribus exterioribus errores accidunt ijdem, qui in ſpeculis ſphę-
ricis
exterioribus.
Lineæ enim rectæ uidentur curuæ, & diminuta apparet rei quantitas: ſed
longè
fortius in his, quàm in eis.
Quoniam in ſphęricis res magna apparebit quidem minor,
ſed
non multò minor:
ſed in his res etiam maxima uidebitur minima. Similiter linea recta appare-
bit
curua in ſpeculis ſphæricis, ſed modicæ curuitatis:
in columnaribus-maximæ curuitatis. Vnde
multiplicantur
errores columnaris ſpeculi ſuper errores ſphærici.
Verùm in columnaribus aliquan
do
fit reflexio à linea recta, ſcilicet à longitudine ſpeculi:
aliquando à circulo: aliquando à ſectione.
Quando
linea uiſa fuerit æquidiſtans longitudini ſpeculi, fiet reflexio à linea longitudinis:
& linea
uiſa
apparebit recta, modicæ curuitatis.
Et hæc quidem probabuntur: ad quorum probationẽ ne-
ceſſe
quiddam præmitti:
quod huiuſmodi eſt. Sumpta columnari ſectione, & ſumpto in ea puncto,
quod
non ſit punctum reflexionis:
ſi ab illo puncto ducatur linea ad perpendicularẽ, quæ eſt à pun-
cto
reflexionis ad axem, & linea illa faciat angulum acutum cum perpendiculari:
ſi ducatur à pun-
cto
ſumpto linea, quæ ſit orthogonalis ſuper contingentem illud punctum:
hæc linea concurret
perpendiculari
ſub axe, & ſub concurſu prioris lineæ cum perpendiculari.
Verbi gratia: ſit a e b ſe-
ctio
:
e punctum datum: n punctum uiſum: b punctum reflexionis: b d perpẽdicularis: e d b angulus
acutus
:
q e l contingens. Super b fiat circulus æquidiſtans baſi columnæ [ut oſtenſum eſt 47 n 5] ſci
licet
b t o:
& ducatur à puncto e linea longitudinis columnæ [ut eodem numero demonſtratũ eſt]
ſcilicet
e t:
ducatur axis d h: & [per 11 p 1] ducatur linea d g perpendicularis ſuper lineam b d, in ſu-
perficie
circuli.
Palàm, quod ſuperficies h d g eſt orthogonalis ſuper ſuperficiem circuli [per 18 p 11:
quia
ducitur per axem perpendicularem circulo per 21 d 11.
] Superficies uerò contingens columnã
in
puncto b, erit æquidiſtans huic ſuperficiei:
quoniam linea longitudinis ducta à puncto b eſt ęqui
diſtans
axi [per 21 d 11.
] Et contingens circulum ſuper b eſt æquidiſtans d g [per 28 p 1: recti enim
ſunt
anguli g d b per fabricationem, & comprehenſus ſub tangente in puncto b & ſemidiametro cir
culi
d b per 18 p 3.
] Igitur ſuperficies, in qua ſunt lineæ l e, e t non eſt æquidiſtans ſuperficiei h d g
[quia non eſt parallela ſuperficiei tangenti ellipſin in puncto b:
cum angulus e d b ſit acutus ex the-
ſi
.
] Concurretigitur cum ea. Concurrat in linea l g: & ducatur linea t g: quæ quidem erit contin-
gens
:
cum ſuperficies l e t ſit contingens. Du-
180[Figure 180]n q e ſ g t f m o K d h c a s u p z b cta autem linea t d:
erit angulus g t d rectus:
[per 18 p 3] quoniam t d diameter, [& t g tan-
git
peripheriam in ipſius termino t.
] Fiat au-
tem
ſuper e circulus æquidiſtans baſi colu-
mnæ
[ut demonſtratum eſt 47 n 5] ſcilicet e
s
p:
punctum axis in hoc circulo ſit k: & du-
catur
linea k e.
Ducatur etiam linea d l: quæ
quidem
ſecabit ſuperficiem circuli e s p:
ſe-
cet
in puncto f:
ubicunque ſit punctum extra
circumferentiam
uel intra:
& ducantur lineæ
k
f, e f:
& [per 11 p 11] à puncto f ducaturper-
pendicularis
ſuper ſuperficiem circuli b t o:
quæſit f m: & ducatur linea t m. Palàm, quòd k d æqui-
212206ALHAZEN diſtans eſt & æqualis f m: [Nam cum axis k d & recta f m ſint perpendiculares circulo b t o: ille per
21
d 11, hæc per fabricationem:
erunt ipſæ inter ſe parallelæ per 6 p 11: & æquales per 34 p 1: quia circu
li
b t o, e s p ſunt paralleli] & ita [per 33 p 1] k f æquidiſtans & æqualis d m.
Similiter f m æquidiſtans
& æqualis e t:
[per 30 p 1: quia e t latus cylindraceum parallelum eſt axi k d per 21 d 11] & k e æqualis
& æquidiſtans d t:
& ita e f erit æquidiſtans & æqualis t m [per 33 p 1. ] Verùm ſuperficies k d l eſt or-
thogonalis
ſuper ſuperficiem ſectionis b e t:
[quia per axem ducitur, & angulus g d b in e llipſis pla-
no
rectus eſt ex theſi] & eſt orthogonalis ſuper ſuperficiem circuli e s p [per 18 p 11:
quia tranſit per
axem
, perpendicularem circulo per 21 d 11.
] Ergo eſt perpendicularis ſuper lineam, communem ſe-
ctioni
& circulo [per 19 p 11] quæ eſt e f.
Igitur [per 3 d 11] angulus e f k rectus. Similiter angulus t m
d
rectus [per 10 p 11:
ſunt enim e f, f k parallelæ ipſis t m, m d, ut patuit, & in circulis parallelis. ]
igitur
angulus d m t ſit rectus:
& g t d rectus: [per 18 p 3] multiplicatio d m in m g erit, ſicut t m in
ſe
.
[Nam quia ab angulo g t d recto ducta eſt t m, perpẽdicularis baſi g d: erit per 8 p 6, ut d m ad m t,
ſic
m t ad m g.
Ita que per 17 p 6 rectangulum comprehenſum ſub extremis d m, g m æquatur qua-
drato
mediæ t m.
] Sed quoniam f m æquidiſtat g l: [Nam cum g l ſit communis ſectio duorum pla-
norum
, quorum alterum l e t g ſpeculum tangit, reliquum h d g l per axem ſecat:
utrũque uerò per-
pendiculare
eſt circulo b t o per 21 d.
18 p 11: erit ipſa g l eidem circulo perpendicularis per 19 p 11.
Quare
per 6 p 11 erit parallela axi:
ideoque per 30 p 1 ipſi f m] erit [per 2 p 6] proportio d f ad f l, ſi-
cut
d m ad m g.
Sed d f maior d m [per 19 p 1: quia angulus ad m rectus eſt perfabricationem. ] Igi-
tur
fl maior m g [per 14 p 5.
] Igitur maior eſt multiplicatio d f in f l, quàm d m in m g: ergo maior ꝗ̃
t
m in ſe.
Quare cum t m ſit æqualis e f [ex concluſo] erit multiplicatio d f in f l maior ductu lineæ e
fin
ſe.
Quare angulus l e d maior recto. Si enim rectus eſſet, cum linea e f ſit perpendicularis ſuper
l
d [rectus enim demonſtratus eſt angulus e f k] eſſet ductus d fin fl æqualis quadrato e f [per 8.
17
p
6.
] Reſtat ergo [per 13 p 1] ut angulus d e q ſit acutus. Igitur orthogonalis ducta à puncto e, ortho
gonalis
, inquam, ſuper contingentem q l, cadet ſub linea e d, & concurret cum perpendiculari b d
ſub
puncto d.
[Quòd enim perpendicularis illa & b d concurrant, patet per 11 ax: quia anguli, e d b
& comprehenſus ab e d & dicta perpendiculari, ſunt acuti:
ille per theſin, hic, quia pars eſt recti, cõ-
prehenſi
à tangente e q & dicta perpendiculari.
] Quod eſt propoſitum. His præmiſsis accedẽdum
eſt
ad propoſitum.
25. Si uiſ{us}, & linea recta, axi ſpeculi cylindracei conuexi parallela, fuerint in eodem plana:
à
toto cylindri latere ad uiſum reflecti poteſt: & imago uidetur linea recta, æqualis par alle-
. 50 p 7.
PRoponatur columna: [ut in ſequente numero] linea æquidiſtans axi ſit t h. erit quidem æqui-
diſtans
lineæ longitudinis columnæ [per 21 d 11.
30 p 1. ] Si ergo uiſus fuerit in eadem ſuperfi-
cie
cum axe & linea t h:
poterit quidem reflecti linea, & erit reflexio à linea longitudinis colu-
mnæ
, quæ eſt linea communis ſuperficiei, in qua ſunt uiſus & axis, & ſuperficiei columnę, ſicut oſtẽ
ſum
eſt in libro quinto [43.
89 n. ] Sicigitur uidebitur linea t h linea recta. Quoniam quælibet per-
pendicularis
ducta à puncto lineæ t h, erit in eadem ſuperficie cum uiſu & axe.
Et probabitur imagi
nem
lineæ t h eſſe rectam, ſicut probatum eſt in ſpeculis planis de rectis lineis [2 n.
]
26. Si uiſ{us} ſit extra planum lineæ rectæ, axi ſpeculi cylindracei conuexi parallelæ: à latere cy
lindri
fit reflexio. 30 p 7.
SI autem uiſus ſit extra ſuperficiem lineæ t h, & axis: & t h æquidiſtet axi: qui axis ſit z k: fiat ſu-
perficies
per uiſum tranſiens, ſecans ſuperficiem columnæ æquidiſtanter baſi:
[ut oſtenſum eſt
47
n 5] ſecabit quidem ſecundum circulum [per 5 th.
Sereni de ſectione cylindri. ] Sit circu-
lus
ille b f.
Aliquod igitur punctum lineæ h t reflectitur ad uiſum, ab aliquo puncto huius circuli: ſit
punctum
b:
& uiſus ſit e: punctum illud lineæ t h, ſit q: & ducantur lineæ e b, q b, q e. Et ducatur à
cto
b linea longitudinis [ut monſtratum eſt 47 n 5] quæ ſit a b g:
& ducatur à puncto b perpendicu-
laris
, cadens ſuper axem in puncto l [cadet uerò per lẽma Procli ad 29 p 1:
quia latus cylindraceũ &
axis
ſunt paralleli per 21 d 11] quæ ſit m l:
& ducatur à puncto e linea æquidiſtans l m: quæ ſit e o: &
ducatur
q b, quouſque concurrat [concurret autem per allegatum Procli lemma] ſit concurſus in
puncto
o.
Palàm, quòd angulus q b m eſt æqualis angulo e b m: [anguli enim m b g, m b a recti per
fabricationem
& 29 p 1, æquantur per 10 ax.
itemq́ue q b g, e b a per 12 n 4: quare reliqui q b m, e b m
æquantur
.
] Sed [per 29 p 1] angulus q b m æqualis eſt angulo b o e: quia l m æquidiſtans o e. Simi
liter
[per eandem 29] angulus m b e æqualis angulo b e o:
quia coalternus. Igitur angulus b o e æ-
qualis
eſt angulo b e o.
Quare [per 6 p 1] latera b o, b e æqualia. Sumaturautem aliud punctum in
linea
t h:
quod ſit t: & ducatur linea t o. Palàm, quòd linea t h æquidiſtat lineæ longitudinis, quæ eſt
a
g [per 30 p 1:
quia t h ex theſi parallela eſt axi, cui latus cylindraceum parallelum eſt per 21 d 11. ]
Ergo
ſunt in eadem ſuperficie:
[per 35 d 1] & in illa ſuperficie eſt linea q b o [per 7 p 11: quia conne-
ctit
t h & a g.
] Quare in eadem erit linea t q [per 1 p 11. ] Secabit igitur lineam a g. Secet in puncto
g
.
Ducatur linea e g. Palàm etiam [per 8 p 11] quòd linea a g eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem
circuli
b f, ſicut axis, cui æquidiſtat, [per 21 d 11.
] Et ſuperficies illius circuli, eſt pars ſuperficiei, e
o
b f, ſecans ſcilicet columnam æquidiſtanter baſi.
Igitur [per 3 d 11] angulus g b o eſt rectus, & an-
213207OPTICAE LIBER VI. gulus g b e eſt rectus. Ergo [per 47 p 1] quadratum lineæ g o ualet quadratum lineæ b g & qua-
dratum
lineæ b o.
Similiter quadratum g e ua
181[Figure 181]t n q z g m b ſ f h r a d e k o let quadrata g b & b e.
Et quoniam b e & b o
ſunt
æquales:
[per concluſionem] & g b com
munis
:
erit g o ęqualis g e [quia ipſarum qua-
drata
æqualia.
] Igitur [per 5 p 1] angulus g o
e
ęqualis angulo g e o.
Ducta autem perpen-
diculari
ſuper axem z g n:
æquidiſtãs erit e o:
[per 30 p 1] cum ſit æquidiſtans m b l.
Igitur
[per 29 p 1] angulus t g n æqualis angulo g o
e
:
& angulus n g e æqualis angulo g e o: quare
angulus
t g n æqualis n g e.
Cum autem t g o,
n
g z ſint in eadem ſuperficie, in qua g.
Ergo
puncta
o, g, terunt in eadẽ ſuperficie:
& ita in
eadẽ
ſuperficie ſunt lineę e g, o g t g [ք 1 p 11.
]
Igitur
t reflectitur ad e à pũcto g.
Sumpto aũt
in
linea th puncto h eiuſdem longitudinis à puncto q, cuius eſt punctũ t, & linea ducta h o:
tranſibit
quidẽ
per punctũ lineæ a g:
tranſeat per punctũ a: ductaq́; à puncto a ſuper axẽ perpendiculari d a,
& linea e a:
erit, ſicut prius, probare: quòd duo anguli a b o, a b e recti: & duo latera a o, a e æqualia:
& duo anguli h a r, e a r æquales:
& ita h reflectetur ad e à puncto a. Similiter ſumpto quocunq, pun
cto
lineę t h:
erit probare, quòd reflectatur ab aliquo puncto lineę a g. Quare linea th reflectetur à
linea
longitudinis, quæ eſt a g.
27. Si uiſ{us} ſit extra planum lineæ rectæ, axi ſpeculi cylindracei conuexi parallelæ: imago ui-
debitur
parum curua, & minor ipſaparallela. 51 p 7.
REſtat probare imaginem lineę t h eſſe curuã. Palàm ex prædictis, quòd q reflectitur ad e à pun
cto
b, quod eſt punctum circuli.
Sed cum ſic reflectatur à circulo: ſi ducatur linea à puncto q,
ad
centrum illius circuli:
concurret cum perpendiculari ducta à puncto b: [quia perpendicu
laris
illa tranſit per eiuſdem circuli centrum, ut oſtenſum eſt 16 n 5] & erit cõcurſus in puncto axis.

Ducatur
ergo q l, concurrens cum m l in puncto axis:
quod eſt l: & eſt centrum circuli f b: & produ-
catur
e b, quouſq;
concurrat cum q l. Sit concurſus in puncto c. Erit c imago q: & eſt c in ſuperficie,
in
qua ſunt lineæ q h, & axis, & linea longitudinis a g [per 1 p 11.
] Palàm etiam [è 31 n 4] quod t refle
ctitur
ad e, à puncto ſectionis columnaris, ſcilicet à puncto g.
Eſt autem à puncto t unam ducere per
pendicularem
, ſuper lineam contingentem in aliquo puncto ſectionem:
quæ quidem concurret
perpendiculari
ducta à puncto g:
quæ eſt n g z, ſub axe, id eſt, ſub puncto z: quod eſt concurſus per-
pendicularis
n z & axis [per 24 n.
] Quoniam ducta linea t z: erit angulus t z n acutus: [quia conti-
nuato
axe k z ultra z in y:
erit angulus n z y rectus per fabricationẽ & 29 p 1. ] Producatur n z ultra z
in
x.
Ducatur ergo t x, concurrens cum n z in puncto x: & producatur e g, donec concurrat cum
t
x in puncto i.
Erit i imago puncti t [per 4 n 5. ] Similiter ducta à puncto h linea, quæ ſit orthogona
lis
ſuper lineam, contingentem ſpeculum in puncto aliquo ſectionis, à quo h reflectitur ad e:
cõcur-
ret
cum perpendiculari d a r, ſub puncto d, quod eſt punctum axis [per 24 n.
] Concurrat in puncto
p
:
& producatur e a, donec concurrat h p in puncto s. Erit imago puncti h punctum s [per 4 n 5. ]
182[Figure 182]t i y n q g z x m b c ſ f h s r a d p e k o u Ducatur autem linea s t.
Palàm, cum linea t i concurrat cum perpendiculari n z, quæ eſt æquidiſtãs
lineę
e o:
concurret cum linea e o [per lemma Procli ad 29 p 1. ] Sit concurſus in u. Similiter linea h
s
, quoniam concurrit cum perpendiculari d a r, quæ eſt æquidiſtans e o:
cõcurret cum e o. Sed quo-
niam
ſitus t, reſpectu puncti e, idem eſt cum ſitu h & eadem longitudo:
[quia th parallela eſt axi ex
theſi
.
] Similiter ſitus puncti t & puncti h ad punctum q idem [ut præcedente numero patuit] &
ctorum
i, s, reſpectu o, etiam eſt idem:
erit idem ſitus linearum t i, h s, reſpectu lineæ e o. Igitur li-
214208ALHAZEN neæ t i, h s cõcurrent ſuper idem punctũ lineæ e o. Concurrant in puncto u. Erit ergo t u h triangu-
lum
, & in ſuperficie huius trianguli erit linea i s.
Axis autem non eſt in eadem ſuperficie: uerùm t h
eſt
in eadem ſuperficie cum axe.
[ex theſi. ] Igitur ſuperficies illa ſecat ſuperficiem trianguli, ſuper
lineam
communem:
quæ eſt t h, non ſuper aliam. Cum ergo punctum c ſit in ſuperficie lineæ t h &
axis
, & non ſit in linea t h:
non eſt in ſuperficie trianguli t u h: & duo puncta i, s ſunt in ſuperficie il-
lius
trianguli.
Quare linea i c s eſt linea curua: & imago lineæ t h erit curua. Quod eſt propoſitum.
Sed
eius curuitas eſt modica:
quia perpendicularis ducta à puncto c ad punctum ſectionis lineæ i s
& ſuperficiei circuli, eſt ualde parua.
Et quantò maior fuerit linea uiſa, æquidiſtans lineæ longitudi
nis
ſpeculi:
tantò imago eius erit minus curua: & quantò minor, tantò magis.
183[Figure 183]f d b g t e h e
28. Si uiſ{us} ſit in communi ſectione planorum, lineæ rectæ & axis ſpeculi cylindracei conuexi,
inter
ſeperpendicularium: fiet reflexio à peripheria circuli, qui eſt
communis ſectio plani lineæ & ſuperficiei ſpeculi: & imago uidebi- tur curua. 52 p 7.
AMplius: ſi linea t h ſecet ſuperficiem, in qua ſunt centrum ui-
ſus
& axis, & ſit orthogonalis ſuper eam.
Viſus aut erit in illa
ſuperficie
lineæ t h, ſecante orthogonaliter ſuperficiem axis
& uiſus:
aut extra. Si fuerit in ſuperficie illa: aut ſupra lineam t h: aut
infra
.
Si ſupra, cum illa linea ſit corporalis, occultabit uiſui ſpeculũ:
& ita non reflectetur, ſed forſan capita eius apparebunt & reflecten-
tur
à circulo columnæ, qui communis eſt ſuperficiei lineæ t h, ſecanti
columnam
, & columnæ.
Et erit horum capitum imago, ſicut in ſphæ
ricis
exterioribus [21 n.
] Similiter ſi uiſus fuerit ſub linea t h: occul-
tabitur
pars eius propter caput, in quo eſt uiſus.
Pars aũt lineæ uiſæ
reflectitur
à circulo, eodẽ penitus modo, quo in exteriorib.
ſphęricis.
29. Si uiſ{us} æquabiliter diſtans à terminis lineæ rectæ, ſit extra
eiuſdem
planum, perpendiculare plano axis ſpeculi cylindracei cõ-
uexi
: imago maximè curua uidebitur. 53 p 7.
SI uerò uiſus fuerit extra ſuperficiem lineę t h, orthogonaliter ſe-
cantem
ſuperficiem uiſus & axis:
ſit e uiſus: & b g x columna: reflectetur h ad e ab aliquo pun-
cto
columnæ:
ſit à puncto b: & ſit t eiuſdem longitudinis à puncto e, cuius eſt h. Dico, quòd t
reflectetur
ad e ab aliquo puncto columnæ.
Et cum puncta h, t ſint eiuſdem ſitus & eiuſdem lon-
gitudinis
à puncto e:
erunt ſimiliter puncta reflexionum, ſcilicet b, g eiuſdem longitudinis & eiuſ-
dem
ſitus à puncto e.
Igitur duo puncta b, g erunt in circulo. Sit circulus b z g: eius centrum d: &
ducantur
lineæ h b, b e, t g, g e:
& à centro ducantur perpendiculares, ſuper contingentes circulum
in
punctis b, g, ſcilicet d b o, d g s:
& ducatur linea e d. Cum puncta h, e ſint eiuſdem ſitus & longitu
dinis
, reſpectu e, & reſpectu d:
& ſimiliter puncta b, g, eiuſdem ſitus, reſpectu e & reſpectu d: habe-
bunt
lineæ h b, t g eundem ſitum, reſpectu lineæ e d.
Et ita concurrent in idem punctum illius li-
neę
.
Sit concurſus in puncto l. Fiat linea longitudinis columnæ, [ut oſtenſum eſt 47 p 5] in qua
punctum
z:
& ſit hæc linea in ſuperficie uiſus & axis: quæ ſit a z: & ducantur lineæ l z n, d z c: q ſit
punctum
lineæ t h, punctum ſcilicet, quod eſt in ſuperſicie uiſus & axis:
& à puncto q ducatur linea
æquidiſtans
lineę d z c [per 31 p 1] cadet quidem hęc linea ſuper axem:
[per lemm a Procli ad 29
p
1] & l z n cadet in hanc lineam ſupra pũctum q.
Cadat in punctum n. Palàm ex prædictis [12 n 4]
quòd
angulus h b o ęqualis eſt o b e:
ſed [per 15 p 1] angulus h b o æqualis eſt angulo l b d, per con-
trapoſitionem
:
& [per 32 p 1] angulus o b e æqualis eſt duobus angulis b e d, b d e: quia extrinſe-
cus
.
Ergo angulus l b d ęqualis eſt duobus angulis b e d, b d e. Fiat ergo angulus m b d æqualis
angulo
b d e [per 23 p 1] remanet angulus m b l ęqualis angulo b e l.
Quare ductus e m in m l æ-
qualis
quadrato b m [triangula enim m e b, m b l ſunt ęquiangula:
quia angulus m b l ęqualis con-
cluſus
eſt angulo m e b, & communis utriuſque trianguli eſt b m e:
reliquus igitur m l b ęquatur
reliquo
l b e per 32 p 1.
Quare per 4 p 6 erit, ut e m ad m b, ſic m b ad m l. Ergo per 17 p 6 rectangu-
lum
comprehenſum ſub extremis e m & m l, ęquatur quadrato medię m b.
] Ducatur linea m z.
Quoniam
igitur angulus b d m maior eſt angulo z d m:
[Nam propter ſimilem ſitum punctorum
reflexionis
b & g, ęquatur angulus s d e angulo o d e:
ſed angulus s d e maior eſt angulo z d m per
9
ax.
Quare angulus o d e, id eſt, b d m maior eſt angulo z d m] & duo latera z d, d m ęqualia duo-
bus
lateribus b d, d m:
[ęquantur enim z d, b d per 15 d 1: & d m eſt communis] erit [per 24 p 1]
m
b maior m z:
quare ductus e m in m l maior eſt quadrato z m. Sit ductus e m in m i æqualis
quadrato
m z:
[per 11 p 6, ut demonſtratum eſt 6 n] & ducantur lineę i b, i z. Erit ergo angulus
m
z i ęqualis angulo z e i, [eſt enim per proximam fabricationem & 17 p 6, ut e m ad m z, ſic m z ad
m
i.
Sunt igitur duo triangula e m z, i m z lateribus circa communem angulum i m z propor-
tionalia
:
itaque per 6 p 6 ſunt ęquiangula, & angulus m z i ęquatur angulo z e i. ] Quare m z l ma-
ior
angulo z e d.
Sed quoniam angulus m b d poſitus eſt ęqualis augulo b d m: erit [per 6 p 1]
linea
m b ęqualis lineę m d:
ſed m b maior m z, [ut patuit. ] Quare m d maior m z. Igitur
215209OPTICAE LIBER VI. [per 18 p 1] angulus m z d maior angulo m d z. Igitur d z l maior duobus angulis z d e, z e d.
[conſtat enim è duobus angulis m z l & m z d,
184[Figure 184]e c s ſ o f i g m b k z d t q p h y n r u a x quorum ille angulo z e d, hic angulo z d e maior
eſt
concluſus.
] Sed angulus d z l ęqualis eſt an-
gulo
n z c [per 15 p 1] & angulus e z c ęqualis
duobus
angulis z d e, z e d [per 32 p 1.
] Quare an
gulus
n z c maior eſt angulo e z c:
ſecetur ad ę-
qualitatem
per lineam f z:
quę quidem concur-
ret
cum linea n q:
[per lemma Procli ad 29 p 1:
quia
n q, c d ſunt parallelę per fabricationem.
]
Concurrat
ſuper punctum f.
Cum ergo angulus
f
z c ſit ęqualis angulo c z e:
reflectetur f ad e à
puncto
z.
[per 12 n 4] q uerò reflectetur ad e à
puncto
lineę longitudinis, quę tranſit per z à
cto
, quod eſt ultra z.
Si enim à puncto citra z, id
eſt
propinquiore e:
linea ducta à puncto q ad
punctum
illud reflexionis, ſecabit lineam f z:
&
ita
punctum ſectionis reflectetur ad e à duobus
punctis
:
quod eſt impoſsibile [& contra 46 n 5. ]
Sumatur
ergo ultra punctum z pũctum k, à quo
reflectatur
q ad e:
& ducatur linea e k, donec
currat
cum linea n q, in puncto p [concurret au-
tem
per lemma Procli ad 29 p 1.
] Erit p imago
q
[per 4 n 5.
] Sed h reflectitur ad e à puncto
ſectionis
columnę [ſunt enim h & e in diuerſis
planis
.
] Si ergo à puncto h ducatur perpen-
dicularis
ſuper lineam, cõtingentem ſectionem
in
aliquo puncto:
perpendicularis illa concur-
ret
cum perpendiculari c z d ſub axe [per 24 n.
]
Concurrat
in puncto u.
Similiter à puncto l eſt
ducere
unam perpendicularem ſuper ſectio-
nem
, à cuius puncto reflectatur t ad e.
Et quo-
niam
[ex theſi] puncta h, t ſunt eiuſdem ſitus,
reſpectu
lineæ e d, & puncta ſectionis ſimiliter,
per
quæ tranſeunt perpendiculares ab ipſis du-
ctæ
.
Igitur illæ duæ perpendiculares concurrent in idem punctum lineę e d. Concurrant ergo in
puncto
u.
Et quia linea e b concurrit cum h u: ſit concurſus in puncto r. Similiter e g concurrat
cum
t u in puncto y:
& ducatur linea r y. Palàm [per 4 n 5] quòd r eſt imago h: & y eſt imago t: &
habemus
triangulum e r y:
extra ſuperficiem huius trianguli eſt punctum z: & in ſuperficie huius
trianguli
altior eſt linea e p:
& ita p eſt extra. Quare linea r p y erit curua: & illa eſt imago lineæ t h.
Et
eſt quidem hęc imago curuitatis non modicæ.
Quod eſt propoſitum. Palàm ergo, quòd in his
ſpeculis
, ſi linea recta uiſa ęquidiſtans fuerit lineę longitudinis columnæ:
erit imago eius recta, aut
accedens
ad rectitudinem.
Siuerò linea recta uiſa ęquidiſtans fuerit columnæ: erit imago eius cur-
ua
, curuitate non modica.
Lineę autem inter has duas ſitę, quę magis accedunt ad ſitum lineę ęqui-
diſtantis
, reſpectu columnę, habebunt imagines ſuas rectitudini magis uicinas:
& imagines earũ,
quæ
propinquiores ſunt ſitui ęquidiſtantium latitudini, erunt magis curuę:
& minuetur, uel augmẽ
tabitur
curuitas imaginum ſecundum acceſſum uel elongationem linearum ad alterum horum ſi-
tuum
.
Et hoc eſt propoſitum.
DE ERRORIBVS, QVI ACCIDVNT IN SPECVLIS
pyramidalibus
conuexis. Cap. VI.
30. Si duæ rectæ à duob{us} punctis ellipſis conicæ, inæquabiliter à uertice diſtantib{us}, ſint per-
pendiculares
duab{us} rectis, ellipſin in dictis punctis tangentib{us}: ultra axem concurrent. Opor
tet
autem ut perpendicularis à puncto propinquiore, & recta à longinquiore ad axem ductæ,
acutum
angulum comprehendant. 113 p 1. 45 p 7.
AMplius: in ſpeculis pyramidalibus exterioribus ij dem errores accidunt, qui in ſphæricis ex-
terioribus
eueniunt.
Lineę enim uiſę ęquidiſtantes, reſpectu pyramidis, aut rectę uidentur,
aut
fortè ęquidiſtantes latitudini curuę:
& intermedię augmentant uel diminuunt curuita-
tem
ſecundum propinquitatem earum uel remotionem.
Et hoc probabitur. Quiddam tamen prę-
mittendum
proponamùs:
& eſt. Si ſumatur in ſuperficie pyramidis, punctum reflexionis: & fiat ſe-
ctio
tranſiens per punctum illud:
& in ſectione ſumatur punctum remotius à uertice pyramidis,
puncto
reflexionis:
& à puncto ſumpto ducatur perpendicularis ſuper contingentem ſectionem:
185[Figure 185]CIN EMATH EQUE FRANCAISEBIBLIOTHEQUE MUSEE
216210ALHAZEN hæc perpendicularis concurret cum perpendiculari ſuper contin gentem ſectionem ducta à pun-
cto
reflexionis, ſub axe.
Verbi gratia: ſit a b g z pyramis erecta ſuper baſim ſuam: a uertex pyrami-
dis
:
b f z ſectio: e punctum reflexionis: z punctũ ſectionis remotius à puncto a quàm e. Super pun-
ctum
z fiat ſuperficies ſecans pyramidem æquidiſtanter baſi [ut oſtenſum eſt 52 n 5.
] Secabit qui-
dem
ſuper circulum communem [per 4 th.
1 coni. Apol. ] Sit circulus ille g b r z: & ducantur lineæ
a
z, a e:
& producatur a e, donec ſit æqualis a z: ueniet quidem ad circulum [per 18 d 11: quia eſt la-
tus
conicum.
] Cadat ergo in punctum eius o: & c ſit centrum circuli: & ducatur axis a c: & à pun-
cto
e ducatur perpendicularis ſuper ſuperficiem contingentem pyramidem [per 12 p 11.
] Concur-
ret
quidem [per 11 ax.
] cum axe citra cẽtrum circuli, quod eſt c: ſit in puncto d: & ducatur linea d z,
continens
angulum acutum cum perpendiculari e d:
& à puncto o ducatur perpendicularis ſuper
lineam
a o, concurrens cum axe in puncto k:
& ducatur linea k z: & ſuper punctum z ducatur con-
tingens
ſectionem, quæ ſit t q:
& alia contingens circulum b g z: [per 17 p 3] quæ ſit z y: & ducatur
linea
b c z:
& à puncto c ducatur perpendicularis ſuper lineam b c z: [per 11 p 1] quæ ſit c r. Erit qui-
dem
perpendicularis ſuper axem:
[per 3 d 11] cum axis ſit perpendicularis ſuper ſuperficiem circu-
li
:
[per 18 d 11. ] Quare [per 4 p 11] c r eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem a c z: & erit æquidi-
diſtans
z y cõtingenti [per 28 p 1:
quia anguli interiores ad c & z ſunt recti: ille per fabricationem,
hic
per 18 p 3.
] Quare z y eſt perpendicularis ſuper
186[Figure 186]a e t o f z h g d j c p k b q r ſuperficiem a c z [per 8 p 11.
] Quare t q non eſt per-
pendicularis
ſuper eandem ſuperficiem.
Verùm
quoniam
k eſt p olus circuli b r z:
[quia eſt in axe co
nico
per fabricationem] palàm, cum lineæ k o, k z
ſint
æquales [per 5 defin.
1 ſphæricorum Theodo-
ſij
,] & axis a k communis, & a o æqualis a z [per 18
d
11:
quia utraque eſt latus conicum] quòd erit an-
gulus
a o k æqualis angulo a z k [per 8 p 1] & ita an-
gulus
a z k rectus:
[quia a o k illi ęqualis, rectus eſt:
cum
k o ſit perpendicularis a o per fabricationem.
]
Cum
ergo linea k z ſit perpẽdicularis ſuper a z, quæ
eſt
linea longitudinis:
erit perpendicularis ſuper ſu
perficiem
, contingentem pyramidem, ſuper hanc li
neam
longitudinis [ut demonſtratum eſt 54 n 5.
]
Sed
t q eſt in ſuperficie contingente:
quia eſt cõmu-
nis
ſectio ſuperficiei contingenti & ſectioni.
Igitur
k
z eſt perpendicularis ſuper t q [per 3 d 11.
] Duca-
tur
autem h z in ſuperficie ſectionis perpendicula-
ris
ſuper lineam t q [per 11 p 1.
] Cum autẽ linea k z
ſit
extra ſuperficiem ſectionis:
ſecabit lineã h z, nec
erit
una linea [per 1 p 11.
] Quare illa ſuperficies k z h
ſecat
ſuperficiem ſectionis, ſuper lineam h z com-
munem
:
& ſecat lineam t q ſuper punctum z: &
ſuperficies
h z k ſecat ſuperficiem d z k, ſuper lineam communem k z:
uerùm d z eſt in ſuperficie ſe-
ctionis
, & ſecatur à linea k z in puncto z:
& punctum t eſt ſupra ſuperficiem k z h, punctum q infra: &
ita
ſuperficies k z h ſecabit ſuperficiem d z q ſuper lineam communem:
& illa linea communis eſt
perpendicularis
ſuper lineam t q:
quia linea illa eſt in ſuperficie h z k, ſuper quam eſt perpendicula-
ris
t q [ut oſtenſum eſt.
] Et quoniam ſuperficies h z k ſecat ſuperficiem d z q: & declinatio ſuperfi-
ciei
h z k à ſuperficie ſectionis fit ex parte z c:
erit linea communis ſectioni illarum ſuperficierũ in-
ter
lineas q z, d z.
Et ita concurret cum perpendiculari ſub axe. Et quòd neceſſariò concurrat, pro-
batum
eſt in libro quinto [quia anguli e d z, d z p ſunt acuti:
ille per theſin, hic, quia pars ẽſt recti
t
z p.
] Et ita eſt propoſitum.
31. Linea recta tota ab uno ſpeculi conici conuexi latere ad uiſum reflecti po-
teſt
. 41 p 7.
SIt ergo pyramis: cuius uertex aaxis a h: linea longitudinis a z. Et à puncto z ducatur perpendi-
cularis
ſuper ſuperficiem, contingentem pyramidem in linea a z [per 12 p 11] quæ neceſſariò
concurret
cum axe [per 11 ax.
quia angulus h a z eſt acutus per 17 p 1: cum a d z ſit rectus per
18
d 11.
] Sit linea t z h. Ducatur à puncto a linea extra pyramidem, ultra ſuperficiem contingentem
pyramidem
in linea a z, faciens angulum acutum cum axe & cum linea longitudinis a z:
quæ ſit a n.
Et
in ſuperficie a h n à puncto h ducatur linea, cum axe faciens angulum æqualem angulo a h z:
quæ
linea
neceſſariò concurret cum linea a n:
[per 11 ax. quia anguli n a h & a h z ex theſi acuti, ſunt mi-
nores
duobus rectis] quæ ſit h o.
Et facto ſuper punctum z circulo æquidiſtante baſi: [ut oſtenſum
eſt
52 n 5] tranſibit h o per circulum, ſicut h z tranſit per ipſum.
Ducatur linea o z: & producatur
ad
punctum f.
Quoniam linea o z ſecat ſuperficiem, contingentem pyramidem in linea a z: cum li-
nea
h z ſit perpendicularis ſuper illam ſuperficiem:
[per fabricationem] erit angulus o z h maior
recto
:
quia a z h rectus eſt [per fabricationẽ. ] Igitur [per 13 p 1] angulus f z h acutus. À puncto z du
217211OPTICAE LIBER VI. catur contingens circulum [per 17 p 3] quæ ſit m z: & à puncto f ducatur perpẽdicularis ſupera z,
[per 12 p 1] cadens in punctũ eius e:
quæ producta cõcurrat a o [per 11 ax. ] quoniã angulus o a z
eſt
acutus [ex theſi.
] Concurrat
187[Figure 187]a o u m h z t s n d ſ e q f p igitur in puncto n.
Et [per 31 p 1] à
pũcto
e ducatur æquidiſtãs lineę
t
h:
& ſit q e: & à puncto e ducatur
ęquidiſtãs
m z:
quę ſit e l. Palã [ք
lemma
ad 37 th.
opticorum Eucli
dis
:
uel per 42 th 6 libri σ{υν}αγωγῶ
μαθκματικῶμ
Pappi] quòd m z eſt
perpendicularis
ſuper a e:
quo-
niam
a h eſt perpendicularis ſu-
per
circulum, per z tranſeuntem,
[per 18 d 11] & m z ſuper diame-
trum
illius circuli [per 18 p 3]
quia
contingit.
Igitur l e eſt per-
pendicularis
ſuper a e [per 29
p
1] & producatur q e ultra e:
hęc
concurret
quidem cum axe:
[per
lemma
Procli ad 29 p 1] concur-
rat
in d.
Fiat autẽ ſuperficies l e,
d
q ſecans pyramidem:
erit quidem ſectio pyramidalis: [per 5 th. 1 con. Apoll. quia l d q planum ob-
liquum
eſt ad axem.
] Cum ergo a e ſit perpendicularis ſuper f n, & ſuper q d, & ſuper l e: erit f n in
ſuperficie
illa ſecante pyramidem [per 5 p 11.
] Fiat ergo in illa ſuperficie p f æquidiſtans q e: erit æ-
quidiſtans
t z [per 9 p 11] uerùm cum angulus f z h ſit acutus:
[per concluſionẽ] erit angulus t z
obtuſus
[per 13 p 1.
] Ducatur à puncto z linea, faciens cum t z angulum, æqualem angulo o z t: quę
quidem
linea neceſſariò ſecabit f p [per lemma Procli ad 29 p 1:
quia z t, f p ſunt parallelæ. ] Secet
in
puncto p:
& ducatur linea p e. Cum ergo p z, o z ſint in eadem ſuperficie, & angulus o z t ęqua-
lis
angulo t z p [per fabricationem] reflectetur o ad p à puncto ſpeculi z [per 12 n 4.
] Et quia an-
gulus
o z t æqualis eſt angulo z f p:
[per 29 p 1, & t z p æqualis z p f per eandem: quare z f p,
& z p f æquantur] erunt latera z p, z f æqualia [per 6 p 1.
] Et quia angulus f e z rectus [quia a
perpendicularis
eſt ipſ f e n] quadratum f z ualet quadrata e z, e f: & quadratum p z ualet
quadrata
e z, e p [per 47 p 1.
] Igitur p e, f e æqualia: [Quia enim z p, z f æquales iam concluſæ
ſunt
:
erunt ipſarum quadrata æqualia: ſubducto igitur communi quadrato z e: relinquentur qua-
drata
e p, e f æqualia:
ideoq́; ipſorum latera e p, e f] & ita [per 5 p 1] e p f, e f p anguli erunt
æquales
.
Quare anguli n e q, q e p æquales. [nam per 29 p 1 anguli n e q, e f p: item p e q, e p f
æquantur
:
itaq; per 1 ax. n e q, p e q æquantur. ] Et cum in eadem ſuperficie ſint, quæ eſt p en: refle-
ctetur
n ad p à puncto e [per 12 n 4.
] Similiter ſi ducatur quæcunq; linea à puncto f a d aliquod pũ-
ctum
z e, & producatur uſque ad o n:
probabitur de puncto lineæ o n, in quod cadit, quòd refle-
ctetur
ad p à puncto lineæ z e, quod ſecat illa linea.
Simili modo & omnium huiuſmodi linea-
rum
probatio ſumet initium à perpendiculari, quæ eſt f e, & à parte lineæ e z:
quæ erit com-
munis
omnibus illis triangulis.
Et ita quo dlibet punctum lineę o n reflectetur ad p ab aliquo pun-
cto
lineæ e z.
32. Si linea recta obliquè inciderit uertici ſpeculi conici conuexi: reflectetur à latere coni-
co
ad uiſum inter dictam lineam & ſpeculi ſuperficiem ſitum: eius́ imago parum curua ui-
debitur
. 55 p 7.
HOc declarato dicamus. Cum uiſus comprehenderit lineas rectas, tranſeuntes per uerti-
cem
ſpeculi pyramidalis conuexi recti, obliquas ſuper axem ſpeculi:
tunc formæ earum e-
runt
parùm conuexæ.
Sit ergo ſpeculum pyramidale erectum a b c: cuius uertex ſit a:
& cuius axis ſit a d:
& extrahamus in ſuperficie eius lineam a z [ut oſtenſum eſt 52 n 5] quocun-
que
modo ſit:
in qua ſignetur punctum z, quocunque modo ſit. Et tranfeat per z ſuperficies æ-
quidiſtans
baſi pyramidis:
& faciat circulum z u [faciet autem per 4 th 1 con. Apol. ] Et extraha-
mus
ex z perpendicularem z h ſuper a z [per 11 p 1.
] Hæc ergo linea concurret cum axe pyrami-
dis
[per 11 ax.
ut patuit præcedente numero. ] Concurrat ergo in h. Et extrahamus ex z line-
am
contingentem circulum:
[per 17 p 3] & ſit z m: & extrahamus ex a lineam continentem cum
utraque
linea a z, h a angulum acutum:
& ſit extra ſuperficiem, contingentem pyramidem, tran-
ſeuntem
per lineam a z.
Et hoc eſt poſsibile: [quia angulus h a z eſt acutus per 18 d 11. 32 p 1. ] Sit
ergo
a n:
& extrahamus ex puncto h lineam in ſuperficie, in qua ſunt a n, a h, continentem cum
a
h angulum æqualem angulo a h z.
Hæc ergo linea concurret cum o: [per 11 ax. ] nam
duo
anguli ad a, h ſunt acuti.
Concurrant ergo in o. Linea ergo h o concurret cum cir-
cumferentiã
circuli z u.
Nam angulus a h o eſt æqualis angulo a h z. Concurrat ergo in
u
:
& extrahamus a u rectè: & extrahamus perpendicularem h z ad t: & continuemus o z,
& extrahamus rectè ad f:
& extrahatur a z ad e. Angulus igitur f z h erit acutus: quia
218212ALHAZEN linea o z ſecat ſuperficiem, contingentem pyramidem, trãſeuntem per a z: linea ergo a z eſt ſub dif-
ferentia
communi inter ſuperficiem o z h & ſuperficiem contingentem.
Et hæc differentia conti-
net
cum linea h z angulum rectum, [per fabricationem.
] Angulus ergo e z h obtuſus: ergo angu-
lus
f z h acutus [per 13 p 1.
] Ponatur ergo in z f punctum f: à quo extrahatur perpendicularis f e ſu-
per
a e:
& extrahatur rectè. Concurret ergo cum linea a o: [per 11 ax. ] nam angulus o a e eſt acutus
[per theſin, & ad e rectus eſt.
] Concurrat ergo in n. Et extrahatur ex e linea e d æquidiſtans z h li-
neæ
[per 17 p 3.
] Erit ergo [per 8 p 11] e d perpendicularis ſuper ſuperficiem, contingentem pyra-
midem
, tranſeuntem per a e:
& extrahatur ex e linea æquidiſtans lineæ z m: & ſit e l. Et extrahatur
ſuperficies
, in qua ſunt lineæ l e, e d.
Secabit ergo ſuperficiem pyramidis, & faciet ſectionem [per
5
th.
1. con. Apoll. ] Nam hæc ſuperficies eſt obliqua ſuper axem a d. Sit ergo ſectio d e c: & m z eſt
perpẽdicularis
ſuper ſuperficiem
188[Figure 188]a o u p m h z t x b n y c q s l d g e K f r a z h:
& hoc declaratũ eſt in præ-
dictis
.
[præcedente numero, per
lemma
ad 37 theor.
opticor. Eucli
dis
.
] Ergo linea l e eſt perpendi-
cularis
ſuper ſuperficiẽ a e d [per
8
p 11.
] Ergo angulus a e l eſt re-
ctus
.
Et ſimiliter angulus a e d re-
ctus
eſt [per 29 p 1] & a e n ſimili-
ter
rectus.
Ergo [per 5 p 11] lineæ
l
e, n e, d e ſunt in eadem ſuperfi-
cie
.
Ergo linea fen eſt in ſuperfi-
cie
ſectionis.
Et extrahatur ex f li-
nea
æquidiſtans lineæ d e:
[per 31
p
1] & ſit f r.
Hęc ergo linea æqui-
diſtat
lineæ h z [per 30 p 1.
] Et
extrahatur
ex z in ſuperficie o z h,
linea
continens cum z t angulum,
æqualem
angulo o z t.
[per 23 p 1. ]
Hæc
ergo linea concurret cum f r [per lemma Procli ad 29 p 1] quia ſecat z h æquidiſtantem f r:
&
eſt
in ſuperficie eius:
quia z f eſt in ſuperficie eius [per 35 d 1. ] Concurrat ergo in r. Ergo duo an-
guli
, qui ſunt apud r, f, ſunt æquales:
ſunt enim æquales duobus angulis, qui ſunt apud z [nam per
29
p 1 o z t, z f r:
item t z r, z r f æquantur. ] Duæ ergo lineæ r z, f z ſunt æquales [per 6 p 1. ] Et de-
claratum
eſt, quòd linea f e n eſt in ſuperficie ſectionis:
& linea f r eſt æquidiſtans e d: eſt ergo
in
ſuperficie ſectionis [per 35 d 1.
] Et continuemus r e: erit ergo [per 7 p 11] in ſuperficie ſectio-
nis
:
& extrahatur d e ad k. Et declaratum eſt, quòd e a eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem ſe-
ctionis
:
uterque ergo angulorum a e r, a e f rectus eſt: [per 3 d 11] & duæ lineæ f z, r z ſunt ęqua-
les
[per concluſionem.
] Ergo duæ lineæ r e, f e ſunt ęquales. [Quia enim anguli a e r, a e f ſunt
recti
:
quadrata z e, e f æquantur quadrato z f per 47 p 1: item q́ue quadrata z e, e r quadrato z r:
at
quadrata laterum z f, z r æqualium æquantur:
quare ablato communi quadrato z e: quadrata
e
f, e r, ideo q́ue latera e f, e r æquabuntur.
] Ergo [per 5 p 1] duo anguli e r f, e f r ſunt æqua-
les
.
Ergo forma n reflectetur ad r ex e: [per 12 n 4: quia anguli n e k, r e k æquantur, cum per
29
p 1 æquentur æqualibus ad f & r] & forma o reflectetur ad r ex z.
Et omnis linea extracta ex
f
ad aliquod punctum lineæ o n, ſecabit a e.
Et patet, quòd linea illa erit æqualis lineæ extractæ
ex
r ad idem punctum.
Nam a e eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem, in qua ſunt lineæ r e, f e:
nam
hæc ſuperficies eſt ſuperficies ſectionis:
& duæ lineæ r e, f e ſunt æquales. Ergo omnes duæ
lineæ
extractæ ex r, f ad unum aliquod punctum lineæ a e, ſunt æquales.
Patet ergo, quòd forma
puncti
, quod eſt in o n, reflectetur ad r exillo puncto, quod ſecatur in z e.
Et ſimiliter de omni
puncto
poſito in a n ultra n, ſi copulatum fuerit cum f per lineam rectam, illa linea ſecabit a e ul-
tra
e.
Patet ergo ex hoc, quòd forma lineæ a n, & quicquid continuatur cum ipſa, reflectetur ad
r
à ſuperficie pyramidis a b g ex linea recta.
Et ſimiliter omnis linea extracta ex a, obliqua ſuper
axem
.
Et continuemus n d: ſecabit ergo circumferentiam ſectionis: nam duo puncta d, n ſunt in
ſuperficie
ſectionis, & n eſt extra circumferentiam ſectionis:
& d eſt intra ſectionem. Secet ergo
circũferẽtiã
ſectionis in c.
Et quia triangulũ a o h eſt in eadẽ ſuperficie [per 2 p 11] erit [per 1 p 11] n d
in
ſuperficie trianguli a o h:
c ergo eſt in ſuperficie trianguli a o h: & duo puncta a, u ſunt in ſu-
perficie
trianguli huius a o h:
ſed puncta a, u, c ſunt in ſuperficie pyramidis. Ergo puncta a, u, c ſunt
in
differentia communi ſuperficiei pyramidis, & ſuperficiei a u d:
ſed hæc differentia eſt linea re-
cta
[per 18 d 11.
] Ergo puncta a, u, c ſunt in linea recta. Extrahatur ergo a u rectè ad c: & extra-
hatur
r z rectè:
ſecabit ergo o h [quia ſecat angulum z h o baſi h o ſubtenſum, & utraque z r & h o
ſunt
in uno plano.
] Secet ergo in puncto p. Eſt ergo p in ſuperficie trianguli a o h. Continuetur
ergo
a p, & tranſeat rectè.
Secabit ergo n d in g [quia ſecat angulum d a n. ] Et quia f non eſt in ſu-
perficie
pyramidẽ contingente, trãſeunte per lineã a z:
[ex concluſo] erit angulus fe d acutus. [
quia
per concluſionem punctũ f eſt in plano ſectionis ſeu ellipſis, obliquo ad a d e planũ axis, per 5
th
.
1 con. Apol. & angulus a e frectus eſt cõcluſus: erit angulus f e d acutus: & angulus d e n eſt obtu
219213OPTICAE LIBER VI. ſus [per 13 p 1. ] Igitur angulus e n d eſt acutus [per 32 p 1. ] Et ſit linea c x cõtingens ſectionẽ in pun
cto
c.
Patet ergo, ut in prædicta figura [30 n] quòd angulus d c x eſt obtuſus: & perpẽdicularis
extracta
ex c ſuper c x, ſecabit angulũ d c x:
& cõcurret e d ſub d. Ergo hæc perpendicularis ſecet
e
d in s.
Perpẽdicularis ergo extracta ex n ſuք lineã cõtingentẽ ſectionẽ, ſecabit ſectionẽ ultra s: ſed
remotius
à d quã s:
iſtę perpendiculares cõcurrent ultra circũferentiã ſectionis. Perpẽdicularis
ergo
extracta ex puncto n ſuper lineã contingentẽ ſectionẽ, non ſecabit angulũ d c x:
erit ergo e-
motior
ab n e, quàm ſit n d.
Ergo hæc perpendicularis ſecat a d ſupra d. Sit ergo perpẽdicularis ex-
tracta
ex n ſuper lineam cõtingentẽ ſectionẽ, linea n q.
Et r e ſecat e n, & ſecat circumferẽtiã ſectio-
nis
:
& eſt in ſuperficie eius: & n q eſt in ſuperficie ſectionis. Si ergo r e extrahatur rectè, ſecabit n q
[quia cõtinuata ſecat angulũ n e q.
] Secet ergo in y: & ſuperficies a n d ſecabit ſuperficiẽ ſectionis.
Itẽ
quia punctũ e eſt extra ſuperficiẽ a n d:
( ſuperficies a n d eſt ſuperficies ſectionis [in qua
eſt
punctũ e] quia punctũ a eſt extra ſuperficiẽ ſectionis:
& quia a e eſt perpẽdicularis ſuper ſuperfi
ciẽ
ſectionis, & e eſt in circumferentia illius) ergo n c d eſt differentia cõmunis ſuperficiei a n d &
ſuperficiei
ſectionis:
& n q concurrit ſectione ultra c [ut patuit. ] Ergo n q eſt ultra ſuperficiem
a
n d:
y ergo eſt ultra lineam a p g [quæ eſt in ſuperficie a n d. ] Si ergo uiſus fuerit in r, & forma
alicuius
uiſibilis reflectatur à linea longitudinis:
tunc p erit imago o: [per 4 n 5] & y erit imago n:
& a uidebitur in ſuo loco:
quia eſt in uertice pyramidis. Et erit imago lineæ a o n linea tranſiens per
pũcta
a, p, y:
ſed hæc linea eſt cõuexa: quia eſt ultra lineã a p g. Sit ergo linea a p y. Et patuitiã, quòd
formæ
omniũ punctorũ, quæ ſunt in a n, reflectantur ad r ex a e.
Lineæ ergo radiales, per quas refle
ctuntur
illæ formæ, ſunt in ſuperficie trianguli r a e.
Omnes ergo imagines lineæ a n ſunt in hac ſu-
perficie
.
Ergo linea a p y conuexa eſt in hac ſuperficie: & p eſt propinquius r quàm y. Et erit
conuexitas
imaginis huius ex parte uiſus:
& erit conuexitas parua: & diameter huius imaginis e-
rit
minor ipſa linea, modica quantitate.
Imagines ergo linearum rectarum, quæ extrahuntur ex
uertice
pyramidis obliquè ſuper axem:
comprehenduntur à uiſu in tali ſpeculo conuexæ. Et for-
harum linearum reflectuntur à lineis rectis extenſis in longitudine pyramidis.
Et hoc eſt, quod
uoluimus
declarare.
33. Si recta linea ſit parallela latitudini ſpeculi conici conuexi: & uiſ{us} ſit extra planum di-
ctæ
lineæ baſi parallelum: reflectetur ab ellipſi: & imago uidebitur maximè curua. 56 p 7.
FOrmæ uerò linearũ æquidiſtantiũ latitudini ſpeculi pyramidalis cõuexi, reflectuntur à lineis
conuexis
in ſuperficie ſpeculi:
& conuexitas harum linearum patet, ut in ſpeculo columnari
conuexo
[29 n.
] Et per illam eandem uiam etiam ſimiliter patebit, quòd imagines harum li-
nearum
erunt nimium cõuexæ & manifeſtæ ſenſui.
Et erit centrum uiſus extra ſuperficies, in qui-
bus
eſt cõuexitas formarum harum linearum.
Et erunt diametri imaginum harum linearum mul-
minores ipſis lineis.
34. Si recta linea nec uertici ſpeculi conici conuexi obliquè incidat, nec latitudini ei{us} ſit paral
lela
: imaginem uariæ obliquitatis prouario ſit u uiſui offeret. 57 p 7.
DE lineis uerò obliquis exiſtentibus inter hos duos modos, quę appropinquant in ſuo motu
lineis
extenſis in longitudine pyramidis, habent formas parũ conuexas:
quę uerò appropin
quant
lineis æquidiſtantibus latitudini pyramidis, habent formas manifeſtè conuexas.
35. In ſpeculo conico conuexo imago conica uidetur. 58 p 7. 40 p 6.
SEd tamen lineæ tortuoſæ, quæ appropinquant uertici pyramidis, habent formas minores, &
ſtrictiores
& conuexiores.
Quæ uerò appropinquant baſi pyramidis, habent formas amplio-
res
, propter illud, quod declaratum fuit in ſpeculus ſphæricis conuexis:
ſcilicet quòd quantò
minus
fuerit ſpeculum, tantò minores erunt circuli, qui cadunt in ſuperficiem eius:
& ſic ima-
gines
erunt propinquiores centro:
idcirco erunt minores. Et ſimiliter ſectiones, quæ cadunt
in
ſpeculũ pyramidale, quæ ſunt ex parte uerticis pyramidis, ſunt ſtrictiores & minores:
& ſic ima-
go
erit propinquior puncto, in quo cõcurrunt perpendiculares, exeuntes à linea uiſibili perpendi-
culariter
ſuper lineas contingentes ſectiones, quæ ſunt differentiæ communes:
& ideo iſtę ima-
gines
erunt minores.
Sectiones uerò, quæ ſunt ex parte baſis pyramidis, è contrario. Vnde ac-
cidit
, ut forma comprehenſa in ſpeculo pyramidali conuexo ſit pyramidata:
quod ſcilicet fuerit ex
parte
uerticis ſpeculi, erit ſtrictius, & quod ex parte baſis, erit amplius:
& conuexitas latitudinis
formæ
erit manifeſta.
36. Imago uiſibilis propinqui ſpeculo conico conuexo, maior: longinqui, minor uidetur. 59 p 7.
ET accidit etiam in his ſpeculis, quòd quantò magis res uiſa appropinquauerit ſpeculo, tantò
uidebitur
maior:
& quantò magis erit remota, tantò uidebitur minor. Fallaciæ ergo, quæ ac-
cidunt
in his ſpeculis, ſunt ſimiles in omnibus diſpoſitionibus, illis, quæ accidunt in ſpecu-
lis
columnaribus conuexis, præterquam in pyramidatione formæ.
220214ALHAZEN
37. Imago figuratur quodammodo à ſuo ſpeculo. 38 p 5.
ET omnino forma rei uiſæ, quæ comprehenditur per reflexionẽ, ſemper aſsimilabitur formæ
ſuperficiei
ſpeculi, à qua reflectitur forma.
Et huius cauſſa eſt, quòd ſemper locus imaginis
eſt
ex forma ſuperficiei ſpeculi & ex loco concurſus perpendicularium.
Ideo ſemper ſuperfi-
cies
ſpeculi habet aliquam dignitatem in forma rei uiſæ, quæ comprehenditur in ſpeculo.
Fallaciæ
uerò
compoſitæ in hoc ſpeculo, ſimiles ſunt fallacijs in prædictis ſpeculis.
DE ERRORIBVS, QVI ACCIDVNT IN SPECVLIS
ſphæricis
concauis. Cap. VII.
38. In ſpeculo cauo allucinationes frequentiores & maiores accidunt, quàm in plano & con-
uexo
. Vitell. in proœmio 8 libri.
IN his uerò plures errores accidunt, quã in omnibus ſpeculis cõuexis & ſuperficialibus. Accidũt
enim
in ijs, quę in illis accidunt, ſcilicet debilitas lucis & coloris:
& diuerſitas ſitus & remotiõis.
cauſſa huius eſt tãtũ reflexio, forma ſpeculi.
Accidit etiã in his ſpeculis ex diuerſitate quã-
titatis
, plus erroris, quã in ſpeculis cõuexis.
in cõuexis in maiore parte res cõprehẽditur minor:
in
cõcauis uerò quãdoq;
cõprehẽditur maior: quãdoq; minor: quãdoq; ſecũdũ eſt: & hoc ſecun
diuerſitatẽ poſitionũ ex ſpeculo & ex uiſu, ꝓut nos declarabimus in hoc capitulo.
Accidit etiã
in
his ſpeculis, unũ uiſibile uidetur duo, & tria, & quatuor:
& eſt ita in ſpeculis ſuperficialib.
& cõuexis.
Vnũ enim uiſibile cõprehẽditur in illis, niſi unũ: in cõcauis uerò . Itẽ ordinatio par
tiũ
rei uiſæ cõprehẽditur in ſpeculis cõuexis & ſuperficialibus, ſecũdũ eſt:
in ſpeculis uerò cõca
uis
in pluribus ſitib.
alio modo. Et hęc duo: ſcilicet cõprehenſio unius ut unũ: & cõprehẽſio ordina
tionis
partiũ, ſecũdũ eſt, habet aliquã deceptionẽ in ſpeculis ſphæricis cõuexis.
Et in his
ſpeculis
ſphęricis cõcauis accidit deceptio:
patet, nihil cõprehẽditur in huiuſmodi ſpeculis, niſi
fallacia, aut ſemper, aut aliqua hora ſecũdũ diuerſitatẽ poſitiõis.
Debilitas uerò lucis & coloris,
& diuerſitas poſitionis, & diſtãtia ac cidũt in his ſpeculis, ſicut in alijs ſemper, & in omni poſitione.

Quãtitas
uerò, & forma, & numerus habẽt deceptionẽ in his ſpeculis in aliquib.
ſitibus, ꝓut decla-
rabimus
.
De numero uerò declaratũ eſt in capitulo de imagine [66. 67. 69. 70. 71. 72 n 5] quòd unũ
uiſum
in ſpeculis cõcauis habet unã imaginẽ, & duas, & tres, & quatuor:
& quòd forma rei uiſæ ſem
per
cõprehenditur in loco imaginis.
Verũ unũ uiſum cõprehenſum in ſpeculis ſphæricis concauis
etiã
fortè cõprehenditur unũ, & fortè duo, & fortè tria, & fortè quatuor:
quod actidit in ſpecu-
lis
ſphæricis cõuexis & ſuperficialibus.
De ordinatione uerò partiũ rei uiſæ dictũ eſt in capitulo de
imagine
[65 n 5] quòd forma unius puncti reflectitur ex circũferentia unius circuli:
& quòd uiſi-
bilia
, quorũ imagines retrò poſt uiſum, & antè, & in cẽtro uiſus, apparẽt dubia certificata:
&
eſt
huiuſmodi, habet ordinationẽ partiũ, ſicut ipſa res uiſa habet.
Et hoc etiã eſt in his ſpeculis
aliter
, quã ſit in ſpeculis cõuexis & ſuperficialibus.
Cauſſæ aũt huius rei declaratæ ſunt in capitulo
de
imagine.
Reſtat ergo declarare, quòd illud, quod cõprehenditur in his ſpeculis, fortè cõprehen-
ditur
maius:
& fortè minus: & fortè ęquale: & quòd in quibuſdã poſitionibus cõprehendetur con-
uerſum
, & in quibuſdã erectũ:
& quòd erectũ in huiuſmodi ſpeculis cõprehendetur concauum, &
conuexum
, & rectum:
& quòd conuexũ & concauũ cõprehẽduntur etiam aliter quàm ſint. Et hæc
etiã
ſunt ex diuerſitate ordinationis partiũ rei uiſæ.
Et nos declarabimus hæc hoc modo.
39. Si uiſ{us} & uiſibile fuerint intra ſpeculũ ſphæricum cauũ, in recta linea extremis ſuis à
centro
æquabiliter diſtante: imago uidebitur ultra ſpeculũ, maior uiſibili. 46 p 8.
SIt ſpeculũ ſphæricum concauũ, cuius centrũ a: & ſecetur ſuperficie plana, tranſeunte per cen-
trũ
:
& faciat circulũ b g [faciet aũt per 1 th 1 ſphær. ] Extrahatur ab ipſius cẽtro linea quocũq;
modo
ſit:
& diuidatur in duo æqualia: [per 10 p 1] & ponatur a centrũ, & in diſtantia a o facia-
mus
circulũ:
& ſit e z: & ponatur in linea o u punctũ t caſualiter, quocũq; modo ſit: & ext extrahan-
tur
lineæ t n, t m, rectę ſuper lineã a u:
[per 11 p 1] & extrahantur ext lineæ t e, t z tangentes circulũ
e
z:
[per 17 p 1] & continuemus a e, a z, & tranſeant ad b, g: & continuemus t b, b g: & [per 31 p 1]
protrahamus
b m æquidiſtantẽ ad a u, & g n etiam æquidiſtantẽ a u:
& cõtinuemus a n, a m, & extra
hantur
rectè.
Quia ergo a o eſt, ſicut o u: erit a e, ſicut e b, & a z, ſicut z g. [diametri enim circuli b g
bifariam
ſectæ ſunt in punctis e, o, z, per peripheriam e o z.
] Et quia t e tangit circulũ e z: erit [per
18
p 3] t e perpendicularis ſuper a b:
& ſimiliter t z perpendicularis ſuper a g. Linea ergo b t eſt, ſicut
t
a, & t g, ſicut t a:
& angulus t b a, ſicut angulus t a b, & angulus t g a, ſicut angulus t a g. [per 4 p 1: ꝗa
duo
latera a e, e b ęquãtur ex cõcluſo, & cõmune eſt e t, anguliq́;
ad e deinceps recti ſũt ք 18 p 3: itẽq́;
duo
latera a z, z g, & commune t z, anguliq́;
ad z recti. ] Et quia b m eſt æquidiſtans a u: [è fabrica-
tione
] erit [per 29 p 1] m b a, ſicut angulus b a t.
Ergo angulus m b a eſt, ſicut angulus a b t: & ſimi-
liter
angulus t g a, ſicut angulus a g n.
Cum ergo uiſus fuerit in t: & m b fuerit aliquod uiſibile: tunc
forma
m exten detur per lineam m b, & reflectetur ad uiſum per lineam b t:
& forma n extendetur
per
lineam n g, & reflectetur per g t.
Viſus ergo t comprehendet puncta m, n ex punctis b, g, & lineã
m
n ex arcu b g [per 66 n 5.
] Et quia m t eſt perpendicularis ſuper a t: [per fabricationẽ] erit angu-
lus
m t b acutus:
[per 32 p 1] & quia angulus b m t eſt, ſicut angulus m t u. [per 29 p 1: ideoq́; angu-
lus
b m t rectus eſt, m t u ſit rectus per fabricationẽ.
] Ergo [per 19 p 1] t b eſt maior b m, & linea t
b
eſt æqualis lineæ a t:
[per concluſionẽ. ] ergo linea a t eſt maior linea b m, & ſunt æquidiſtãtes. Er-
221215OPTICAE LIBER VI. go t b concurret cum a m. [ſi enim ex trapezio a m b t fiat parallelogrammũ (æquato nẽpe latere
b
m ipſi t a, cumq́ue eodem connexo) patebit per lemma Procli ad 29 p 1, a m concurrere cum t b:

quia
concurrit cum ipſius parallela.
] Concurrant ergo in f: fergo eſt imago m. [per 6 n 5. ] Et ſic
declarabitur
, quòd t g concurret cum a n.
Concurrat in q: q
189[Figure 189]f u q b m t n e o z a ergo erit imago n. Et continuemus f q: quæ eſt diameter i-
maginis
m b.
Et quia t e, t z ſunt æquales: [per conſectariũ
Campani
ad 36 p 3] erunt anguli t a e, t a z æquales [per 8
p
1:
quia a e, a z æquantur per 15 d 1, & a t eſt cõmune latus]
& erunt lineæ t b, t g æquales [per 4 p 1:
quia a b, a g æquan
tur
per 15 d 1] & lineæ b m, g n æquales.
[Quia enim b a, g a
æquantur
per 15 d 1, & a t eſt cõmunis, angulusq́;
b a t æqua
lis
concluſus eſt angulo g a t:
æquabitur per 4 p 1 angulus
b
t a angulo g t a, ideoq́;
per 13 p 1 angulus u t b angulo u t g.
Quare
cum anguli a d t deinceps recti ſint per fabricationẽ:

æquabitur
per 3 ax.
angulus b t m angulo g t n, & anguli ad
m
& n recti per 29 p 1, æquantur per 10 ax.
Itaq; per 26 p 1 b
m
æquatur g n:
& m tipſi n t] & lineæ a m, a n æquales [per
4
p 1:
quia latera m t, n t ęqualia concluſa ſunt, & commune
eſt
a t, anguliq́;
a d t deinceps recti] & proportio a f ad f m,
ſicut
proportio a t ad m b [per 4 p 6:
quia triangula a t f, m b f ſunt æquiangula per 29. 32 p 1. ] Et
proportio
a q ad q n eſt, ſicut proportio a t ad n g.
Ergo proportio a fad f m eſt, ſicut proportio a q
ad
q n [per 7 p 5:
quia ratio a t ad b m & ad g n eadem eſt, cum b m æqualis oſtenſa ſit ipſi g n] & a
m
eſt ſicut a n [per concluſionem.
] Ergo a f eſt ſicut a q. [Quia enim per concluſionem eſt, ut a f ad
f
m, ſic a q ad q n:
erit per 16 p 5, ut f a ad a q, ſic f m ad q n: ergo per 19 p 5 ut a m ad a n, ſic a f ad a q:
ſed
a m æqualis oſtenſa eſt ipſi a n.
Quare a f æqualis eſt a q. ] Ergo f q æquidiſtat n m [per proxi-
mam
concluſionem & 2 p 6.
] Ergo f q eſt maior m n [per 4 p 6: quia a f ad a m, ſicut f q ad m n: ſed a f
maior
eſt a m ք 9 ax:
ergo f q maior eſt m n: ſed f q eſt diameter imaginis n m. Ergo ſi uiſus fuerit in
t
, & linea m n fuerit in aliquo uiſibili:
tunc uiſus comprehendet formam maiorem, quàm ſit. ]
40. Si uiſ{us} fuerit ſublimior uiſibili intra ſpeculum ſphæricum cauum extremis ſuis à cen-
tro
æquabiliter diſtante: imago uidebitur ultra ſpeculum, maior uiſibili. 47 p 8.
ITem: iteremus circulum b g: & lineam a u: & lineas a b, a g, t b, t g: & ſuper punctum t ſit perpen-
dicularis
ſuper ſuperficiem circuli b g [per 12 p 11] & ſit t k:
continuemus k a, k b, k g. Superfici-
es
ergo k b a, k g a ſecant ſphæram ſuper centrum ſuum perpendiculariter, & ſuperficies tangen
tes
ipſam [per 18 p 11.
] Ex ipſis ergo reflectitur forma:
190[Figure 190]f q b u g m c n K p a& duæ differentiæ cõmunes inter has duas ſuperficies
& ſphærã, ſunt circuli magni [per 1 th 1 ſphęr.
] à quorũ
circũferentia
reflectũtur formæ.
Et extrah amus b m in
ſuperficie
b k a æquidiſtantẽ a k:
& ſit minor, quã a k: &
cõtinuemus
a m, & extrahatur rectè:
& extrahatur k b,
donec
cõcnrrat cum a m in f [cõcurret aũt, ut proximo
numero
oſtẽſum eſt:
quia b m minor eſt a k per ſabrica-
tionẽ
.
] Et extrahatur n g in ſuperficie k g a: & ſit æqui-
diſtãs
a k:
& ponatur æqualis b m: & cõtinuemus a n, &
extrahatur
rectè, donec cõcurrat in q:
& cõtinuemus m
n
, f q.
Quia ergo b t eſt ſicut t a [ut ſuperiore numero
demonſtratũ
eſt] erit b k, ſicut k a [per 4 p 1:
t k com
mune
latus eſt utriuſq;
trianguli b t k, a t k, & anguli ad
t
recti per 3 d 11] & g k, ſicut k a:
ergo b k eſt, ſicut g k: &
[per 5 p 1] angulus k a b eſt, ſicut angulus k b a:
& ſimi-
liter
angulus k g a eſt, ſicut angulus k a g.
Ergo angulus
a
b m eſt, ſicut angulus a b k [quia per 29 p 1 angulus a
b
m æquatur angulo k a b, cui æqualis cõcluſus eſt a b k] & angulus a g n eſt, ſicut angulus a g k.
[
per
29 p 1 angulus a g n æquatur angulo k a g, cui æqualis oſtẽſus eſt angulus a g k.
] Ergo erit angu
lus
a b m, ſicut angulus a g n.
[Quia enim g k æqualis concluſa eſt ipſi b k: & a g, a b æquantur
per
15 d 1:
& cõmmunis eſt a k: æquabũtur anguli a b k, a g k per 8 p 1: & his ęquãtur per proximã
cluſionẽ
a b m, a g n.
Quare a b m, a g n æquãtur] & linea b m, ſicut linea g n: [ex fabricatione] tũc li
nea
a m erit, ſicut linea a n:
[ք 4 p 1: quia a b, b m ęquãtur ipſis a g, g n, & angulus a b m angulo a g n]
tũc
duę lineæ f q, m n erũt æquidiſtãtes:
[per 2 p 6, ut proximo numero demõſtratũ eſt] tũc f q erit
maior
linea m n.
Tunc quando uiſus fuerit ſuper punctum k, & fuerit linea m n in aliquo uiſibili in-
feriore
:
tunc forma m extendetur ſuper lineam m b, & reflectetur per lineam b k in ſuperficie circu
li
, tranſeuntis per puncta b, a, k:
& forma puncti n extendetur ſuper lineam n g, & reſlectetur ſuper
lineam
g k in ſuperficie circuli, tranſeuntis per tria puncta g, a, k.
Et erit imago puncti f punctum m:
[per 6 n 5] & punctum q erit imago puncti n:
& erit linea f q diameter imaginis n m. Etiam decla-
222216ALHAZEN rauimus [ſuperiore numero] quòd linea f q eſt maior linea m n. T unc quando uiſus fuerit ſuper
punctum
k, & fuerit linea m n in aliquo uiſibili:
tunc uiſus apprehẽdet formam maiorem re uiſa. Et
ſic
, ſi reuoluerimus totam figuram in circuitu lineæ a u, ipſa immobili:
tunc punctum k faciet circu
lum
perpendicularem ſuper lineam a u.
Et ſic omne punctum illius circuli habebit ſitum, reſpectu
lineæ
comparis m n, ſicut eſt ſitus k reſpectu m n.
Si ergo uiſus fuerit in aliquo puncto circumferen
tiæ
huius circuli, & linea compar lineæ m n, fuerit in ſuperficie alicuius rei uiſæ:
tunc uiſus compre
hendet
formam illius lineæ maiorem.
Et ſimiliter ſi extrahamus t k rectè, & poſuerimus in ipſa ali-
quod
punctum præter k, & extraxerimus lineas ſemper ab illo puncto, quod eſt quaſi punctum k:

erit
modus eius ſicut modus puncti k.
Ex his ergo duabus figuris patet, quòd in ſphæricis ſpeculis
con
cauis & multa & ex multis ſitibus comprehenduntur maiora.
41. In ſpeculo ſphærico cauo imago interdum æquatur uiſibili: & quæ inter uiſum & ſpecu-
lum
, euerſa, quæ pone uiſum, erecta eſt. 48 p 8.
ITem: ſit ſpeculum ſphæricum a b circa centrum e: & extrahamus ſuperficiem tranſeuntem per
e
:
& faciat circulũ a b: & extrahamus ex e lineã e z, quocunq; modo fuerit, uſq; ad g: & ex g extra
hamus
g d perpendicularem ſuper ſuperficiem circuli a b:
[per 12 p 11] & in ipſa ſignemus pun-
ctum
d, quocunq;
modo fuerit: & continuemus d e: & extrahamus ipſam uſq; ad o: & extrahamus
e
b ita, ut contineat cum e d angulum obtuſum:
& extrahamus e a ita, ut contineat cum e d angulũ,
æqualem
angulo d e b:
& continuemus d a, d b. Sic ergo ſuperficies duorum triangulorũ d a e, d b e
ſecant
ſe ſuper lineam d e:
& duo anguli acuti d b e, d a e erunt æquales. [per 4 p 1: nam ſemidiame-
tri
e a, e b æquantur per 15 d 1, & d e communis eſt:
anguliq́; d e a, d e b æquantur per fabricationẽ. ]
Extrahamus
ergo ex b lineam in ſuperficie trianguli d e b, continentem cum e b angulum, æqualẽ
angulo
d b e.
Hæc ergo linea cõcurret cum linea d e: quia angulus b e d eſt obtuſus, & angulus, qui
eſt
apud b, eſt acutus.
[quia enim angulus d e b eſt obtuſus per fabricationem, reliquus b e o eſt a-
cutus
per 13 p 1, & e b o acutus, quia ęquatus eſt d b e acuto.
Quare d e, b o cõcurrent per 11 ax. ] Con
currant
in o:
& extrahamus etiam ex a lineam in ſuperficie trianguli d a e, cõtinentẽ a e angulũ,
æqualem
angulo d a e.
Cõcurret ergo d e in o: quia duo an-
191[Figure 191]d g t K z b e a o ſ h guli a e o, b e o ſunt æquales [per fabricationem & 13 p 1] & an-
guli
, qui ſunt apud a, b, ſunt æquales [itaq;
per 26 p 1 b o, a o æ-
quantur
:
ideoq́; concurruntin eodem puncto cõtinuatæ lineæ
d
e.
] Et extrahamus e t ita, ut cõtineat cum e b angulum rectũ:
& extrahamus t e ex parte e, & b o ex parte o:
& concurrant in
h
, [concurrent autẽ per 11 ax:
quia angulus h e b rectus eſt per
fabricationem
, & e b o acutus per concluſionem] & erit e t æ-
qualis
e h [per 26 p 1:
anguli enim ad e deinceps recti æquan-
tur
:
item ; ad b per fabricationem: & b e commune latus eſt u-
triuſq
;
triangulι b e t, b e h] & b t æqualis b h. Et ſimiliter extra
hamus
e k ita, ut contineat cum e a angulum rectum:
& extra-
hamus
illã ex parte e:
& extrahamus a o, & concurrant in l [con
current
autem per 11 ax.
ut proximè oſtenſum eſt. ] Sic ergo k e
erit
æqualis e l, & k a æqualis a l, & t e æqualis e h [per 26 p 1, ut
patuit
.
] Et continuemus t k, l h. Erũt ergo æquales [duo enim
latera
e l, e h æqualia concluſa ſunt duobus lateribus e k, e t, &
angulus
l e h æquatur angulo k e t per 15 p 1.
Quare per 4 p 1 l h,
k
t æquantur.
] Si ergo uiſus fuerit in d, & l h fuerit in aliquo ui
ſibili
:
tunc d comprehendet l h in ſpeculo a b: & erit t imago h:
& k imago l [per 6 n 5.
] Sic igitur t k erit diameter imaginis l h:
& eſt ei ęqualis.
Si ergo reuoluerimus totam figuram, l h immo
bili
:
tunc d faciet circulum. Et ſi uiſus fuerit in aliquo puncto il
lius
circumferentiæ, poterit comprehendere aliquod uiſibile,
comparlineę
l h:
& erit imago eius æqualis ei. Et ſimiliter ſi ui-
ſus
fuerit in o, & res uiſa fuerit t k:
erit imago æqualis rei uiſæ.
Sed
tamen cum res uiſa fuerit l h, & uiſus fuerit d, fueritq́;
imago t k: erit imago conuerſa: ſi h fuerit
in
dextra, erit t in ſiniſtra:
& ſi h fuerit in ſiniſtra, erit t in dextra: & ſi h fuerit ſupra lineam, erit t infra
lineam
:
& ſimiliter l. Et ſi res uiſa fuerit t k, & uiſus fuerit o, & imago fuerit l h: forma eſt recta. Nam
imago
l h erit retro uiſum, & comprehendetur ante rem uiſam, ſicut declarauimus in capitulo im a
ginis
quinti tractatus [60 n.
] Et uiſus comprehendet h, quod eſt imago t in linea h o, & l, quod eſt
imago
k, in l o.
Patet ergo, quòd in ſpeculis concauis cõprehendatur res uiſa quãdoq; æqualis ſibi.
42. In ſpeculo ſphærico cauo imago inter uiſum & ſpeculum aliquando minor eſt uiſibili &
euerſa
: pone uiſum aliquando maior eſt, & erecta. 49 p 8.
ITem: extrahamus b h rectè: & in ipſa ſignemus r, & cõtinemus r e. Sic ergo angulus r e b erit ob-
tuſus
:
[quia h e b rectus eſt per fabricationẽ] & extrahamus r e ad n. Sic ergo t b erit maior b n:
[Quia enim angulus b e r obtuſus eſt:
ergo r e continuata ultra e faciet cum e b angulum acutũ
223217OPTICAE LIBER VI. per 13 p 1, minorẽ recto b e t, & terminabitur in linea b d inter pũcta b & t. Quare b t erit maior b n] er
go
linea r b eſt maior b n.
[ſuperiore enim numero t b æqualis cõcluſa eſt ipſi b h, & r b maior eſt b h
ք
9 ax:
ergo r b maior eſt t b. Quare eadẽ multò maior eſt b n] & [per 3 p 6] proportio r b ad b n eſt, ſi-
cut
proportio r e ad e n.
[angulus enim n b r bifariã ſecatur ք
192[Figure 192]d g t k n z u e b a o ſ h m r lineã b e, ut patuit ꝓximo numero.
] Quare linea r e eſt maior
quàm
linea e n.
Et extrahamus a l rectè in m: & ſit a m æqua-
lis
b r:
& continuemus m e, & tranſeat uſq; ad u. Erit ergo m e
maior
quàm e u [Quia enim latera e a, m a æquantur duobus
lateribus
e b, r b per 15 d 1, & proximam fabricationem, &
angulus
e a m æqualis concluſus eſt ſuperiore numero angu
lo
e b r:
erit per 4 p 1 baſis m e æqualis baſi r e, & angulus m
e
a ęqualis angulo r e b, per concluſionem obtuſo:
ergo m e a
eſt
obtuſus, & a e u acutus per 13 p 1.
Quare angulus a e u
ſit
minor angulo m e a, & u a e ęqualis e a m per cõcluſionẽ:

reliquus
a u e maior erit reliquo a m e per 32 p 1:
ideoq́; per 19
p
1 in triangulo a u m latus m a maius latere a u:
ſed ut m a ad
a
u, ſic m e ad e u per 3 p 6:
quia angulus m a u bifariam ſectus
eſt
per rectam a e, ut patuit proximo numero.
Quare m e ma
ior
eſt e u.
] Et continuemus m r, n u: erit ergo m r maior quã
n
u [Nam quia anguli e a u, e b n æquales concluſi ſunt, & an-
gulus
a e u æquatur angulo b e n per 13 p 1:
quia anguli m e a,
r
e b æquales demõſtrati ſunt, & a e ipſi e b:
ęquabitur e u ipſi
e
n per 26 p 1:
& m e æquatur ipſi r e per concluſionem, & an-
gulus
u e n angulo m e r per 13 p 1:
erit per 7 p 5 m e ad r e, ſi-
cut
u e ad n e.
Quare cum triangula m e r, u e n ſint per 6 p 6
æquiangula
:
erit per 4 p 6, ut m e ad e u, ſic m r ad u n. Itaque
cum
m e maior ſit per concluſionem ipſa e u, erit m r maior
u
n.
] Si ergo m r fuerit in aliquo uiſibili, & uiſus fuerit in d:
erit
n u diameter imaginis m r:
& n u eſt minor quàm m r. Et
ſi
uiſus fuerit in o, & u n fuerit in aliquo uiſibili:
erit m r ima-
go
n u:
& eſt maior quàm n u. Sed m r fuerit uiſibile, & n u fuerit imago, & d uiſus: erit imago cõ-
uerſa
.
Et ſi res uiſa fuerit n u, & uiſus o: imago m r erit recta. Nam imago ſi fuerit ultra uiſum, uide-
bitur
ante.
Et omne punctum imaginis uidebitur in linea, in qua eſt de lineis radialibus.
43. In ſpeculo ſphærico cauo imago inter uiſum & ſpeculum aliquando maior eſt uiſibili, &
euerſa
: pone uiſum aliquando minor eſt, & erecta. 50 p 8.
IT : ſignemus in linea o h punctum q: & cõtinuemus q e: & trãſeat ad p: & ſit o f æqualis o q: [per
3
p 1] & continuemus e f, & tranſeat ad i.
Erunt ergo duę li-
193[Figure 193]d g p i t k b e a o l f q h neæ p e, e i maiores duabus lineis e f, e q:
[Quia enim angu
lus
a e l rectus eſt, ut patuit 4 n:
erit a e f acutus. Itaq; f e con-
tinuata
ultra e, faciet a e angulũ obtuſum per 13 p 1, & cadet
ultra
e k.
Erit igitur a i maior a k: ſed a k æqualis concluſa eſt ci
tato
numero ipſi a l:
ergo a i maior eſt a l, ideoq́; multò maior
ipſa
a f.
Et quia angulus i a f bifariã ſectus eſt per rectã a e: erit
per
3 p 6 uti a ad a f, ſic i e ad e f:
ſed cum i a maior ſit a f: erit i e
maior
e f.
Eodẽ argumento p e maior demonſtrabituripſa e q]
& erit linea p i maior quàm linea f q [cum enim duobus ſupe-
rioribus
numeris æqualitas tum rectarum e h, e l, tum angulo-
rum
e h q, e l f demonſtrata ſit:
& l f æquetur h q: quia tota a l æ-
qualis
eſt toti b h è concluſo duorũ numerorũ præcedẽtium,
& pars o f parti o h per theſin:
æquabitur reliqua l f reliquę h q
per
19 p 5:
& erit per 4 p 1 e f æqualis e q, & angulus l e fangulo
h
e q.
Et quia anguli recti a e l, b e h: itẽ a e o, b e o ęquantur: re-
liquus
l e o æquabitur reliquo h e o, & l e f æqualis oſtenſus eſt
ipſi
h e q:
ergo f e o æquatur q e o, & ք 15 p 1, 1 ax. d e i ipſi d e p,
& d e a æquatus eſt d e b, 41 n:
reliquus igitur i e a æquatur reli
quo
p e b, & i a e æqualis concluſus eſt ipſi p b e, & a e æqualis
ipſi
b e per 15 d 1.
Quare per 26 p 1 i e æquaturipſi p e, & angu-
lus
i e p angulo f e q per 15 p 1.
Ergo ք 7 p 5. 6 p 6 triangula i e p,
f
e q ſunt ęquiangula, & per 4 p 6, ut i e ad e f, ſic p i ad f q:
ſed i e
maior
eſt e f è cõcluſo:
ergo p i maior eſt f q. ] Si ergo uiſus fue-
rit
in o, & p i in aliquo uiſibili:
erit f q imago p i: & f q eſt minor
quã
p i:
& f q uidebitur ſuper duas lineas a o, b o. Erit ergo for-
ma
retro uiſum, & minor ꝗ̃ res uiſa:
& erit recta. Et ſi uiſus fue
rit
in d, & f q fuerit in aliquo uiſibili:
erit p i imago f q: & eſt maior ꝗ̃ f q: & erit forma ante uiſum con
uerſa
.
Patet ergo, quòd in ſpeculis cõcauis cõprehẽditur forma rei uiſæ minor, & maior, & æqualis.
224218ALHAZEN
44. Si uiſ{us} ſit citra centrum ſpeculi ſphærici caui, uiſibile ultra: imago tum uiſibilis, tum ui-
dentis
, euerſa & minor uidebitur. 51 p 8.
ITem: ſit ſpeculum concauum a b: & centrũ g: & habeat ſuperficiem planam, tranſeuntem per cẽ
trum
, & faciat circulum a b:
& extrahamus lineam g d, quocunque modo ſit: & tranſeat ex parte
gad
e:
& ſit uiſus in e: & ſit t in ſuperficie uiſus: & extrahamus t h perpendiculariter ſuper lineã
e
d:
[per 11 p 1] & ſit z t ęqualis t h: & comprehendat e punctum h ex a: & g h producta in p, compre-
hendat
arcum a p maiorem quarta circuli.
Sic ergo erunt duo puncta a, h, à duobus lateribus puncti
g
.
Nam ſi in eodem eſſent: tunc linea, quæ exiret à ſpeculo ad a, non diuideret angulum, quem conti
nent
duæ lineę radiales, per ęqualia [ſicq́;
, ut oſtenſum eſt 66 n 5, reflexio nulla fieret. ] Et extraha-
mus
lineas e a, a h, g a, g h:
& tranſeat g h rectè ad k: duo ergo anguli apud a erunt ęquales: [per the-
ſin
& 12 n 4] & erit k imago h [per 6 n 5.
] Et ſit arcus b d ęqualis arcui d a: [fiet autem ęqualis per 33
p
6, ſi per 23 p 1 ęquaueris angulum d g b angulo d g a] & continuemus lineas e b, b z, b g:
& extra-
hamus
z g ad l:
& ſecet z b diametrum d g in f. Erunt ergo duo anguli apud b ęquales: [Quia enim
a
g, b g ęquantur per 15 d 1, & communis eſt g f, angulusq́ue a g f ęquatus eſt angulo b g f:
ęquabi-
tur
baſis a f, baſi b f, & angulus f a g angulo f b g per 4 p 1.
Eadem de cauſſa e a g, e b g æquãtur, quia
angulus
b g e ęquatur angulo a g e per 13 p 1.
Quare cum anguli ad a ęquentur, anguli ad b ęquabun-
tur
.
] & comprehendetur z à uiſu ex b: [per 12 n 4] & erit punctum l imago z: [per 6 n 5] & cõtinue
mus
k l:
erit ergo k l diameter imaginis z h. Et quia t h eſt perpendicularis ſuper d e, & z t eſt ę-
qualis
t h:
erunt duę lineę e a, a h ęquales duabus li-
194[Figure 194]p d h t z f b g a ſ e k q neis e b, b z:
[Quia enim t h, z t ęquantur per fabrica
tionem
, & t f communis, anguliq́ue ad t recti ſunt:
ę-
quabitur
baſis h f baſi z f per 4 p 1:
& a fiam antè ę-
qualis
concluſa eſt ipſi b f:
itaque tota a h ęquatur to
ti
b z, & a e, b e ęquantur è cõcluſo] & duo anguli a-
pud
a ſunt ęquales duobus angulis apud b:
erit h e
ęqualis
z e:
[per 4 p 1] & linea g h eſt ęqualis lineę
z
h [per 4 p 1:
quia z t, t h ęquantur per fabricatio-
nem
, & communis eſt t g, anguliq́ue ad t recti ſunt.
]
Ergo
duæ lineę a g, g h ſunt ęquales duabus lineis
b
g, g z, & baſis a h eſt ęqualis baſi b z:
ergo [per 8 p
1
] angulus a h k eſt ęqualis angulo b z l, & angulus h
a
k eſt ęqualis z b l:
ergo h k eſt ęqualis z l [per 26 p 1:
quia
z b ęqualis concluſa eſt ipſi h a] & linea h g eſt
ęqualis
z g:
[è concluſo] ergo g k eſt æqualis g l: [per
19
p 5] ergo k l eſt ęquidiſtans z h, [per 27 p 1:
nam
cum
anguli ad uerticem g ęquentur per 15 p 1:
ſitq́ue
per
7 p 5 l g ad g k, ſicut g z ad g h:
ęquabitur per 6 p 6 angulus z l k angulo l z h. ] Item angulus h g a
eſt
obtuſus [ex theſi & 33 p 6] & duo anguli apud a ſunt æquales:
ergo linea g h eſt maior linea g k:
[Nam quia angulus a g h obtuſus:
erit per 13 p 1 angulus a g k acutus, & h a g, g a k ſunt ęquales ex
theſi
:
quia punctum a eſt punctum reflexionis: quare per 32 p 1 angulus a k g maior eſt angulo a h k:
& per 19 p 1 in triangulo a h k latus a h maius eſt a k:
ſed ut a h ad a k, ſic h g ad g k per 3 p 6: quia angu
li
ad a æquales.
Itaque cum a h maior ſit a k: erit h g maior g k] & ſimiliter z g eſt maior, quàm g l. Li-
nea
ergo k l eſt minor, quàm z h [cum enim triangula k g l, h g z ſint ęquiangula per 15 p 1.
6 p 6: erit ք
4
p 6, ut g k ad g h, ſic k l ad z h:
& cum g k ſit minor g h, erit k l minor z h. ] Sed k l eſt diameterima-
ginis
z h:
ergo z h uidetur minor, quàm ſit ſecundum ueritatem: & linea z h eſt ſuperficies faciei a-
picientis. Si ergo reuoluerimus circulum a d b, e d immobili: fiet ex duobus punctis a, b circulus
in
ſuperficie ſpeculi:
& erit ſitus uiſus e, reſpectu cuiuslibet comparis lineæ z h ex illo circulo, quem
ſignant
puncta z, h, & ex omni arcu compari arcui a b ex portione ſpeculi, quam diuidit circulus,
quem
ſignant duo puncta a, b, ſicut eſt ſitus, quem uiſus e habet ex linea z h, & ex arcu a b.
Et ſimili-
ter
declarabitur, ſi poſuerimus lineã z h maiorem, aut minorẽ.
Patet ergo ex his omnib. quòd diame
ter
ſuperficiei faciei aſpicientis cõprehenditur in ſpeculo cõcauo minor, ꝗ̃ ſit.
Sciendum ergo, quòd
ſi
fuerit uiſus in e:
tunc aſpiciens comprehẽdet formam ſuam minorem, ꝗ̃ ſit. Et quia k eſt imago h,
& l eſt imago z:
erit imago cõuerſa. Et ſic uifus e cõprehendet ſuam formam ſecundum quod eſt de-
xtrũ
in ſiniſtro, & ſurſum deorſum, & è contrario.
Similiter ſi uiſus fuerit in quolibet puncto, inter
quod
& ſuperficiẽ ſpeculi fuerit centrũ ſpeculi:
cõprehendet formã ſuã conuerſam. Et hoc eſt quod
uoluimus
.
Patet ergo ex his quatuor figuris, quòd in ſpeculo concauo imago quandoq; comprehẽ-
ditur
maior:
quandoq; minor: quandoq; ęqualis: & nunc recta, nunc conuerſa. Et in capitulo de ima
gine
[72 n 5] diximus, quòd in ſpeculo cõcauo imago quandoq;
erit una: quandoq; duę: quandoq;
tres
:
& quandoq; quatuor: & hoc idem accidit in his prędictis. Illud ergo, quod habet imaginem ſe
maiorem
, fortè habebit alias minores & ęquales:
& quod imaginem habet minorem, fortè habebit
alias
maiores & minores.
Et quod rectum uidebitur, fortè uidebitur ſub alia imagine conuerſum, &
è
contrario.
Reſtat ergo declarare formas eorum, quæ comprehenduntur in his ſpeculis.
45. In ſpeculo ſphærico cauo imago lineæ rectæ aliquando uidetur recta. Et ſiduo lineæ rectæ
termini
reflectantur à duob{us} punctis peripheriæ circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficie-
225219OPTICAE LIBER VI. rum, reflexionis & ſpeculi ſphærici caui) puncta dictæ rectæ intermedia à punctis dictæ peri-
pheriæ
intermedijs reflectentur. 54. 42 p 8.
SIt ergo ſpeculum ſphæricum concauum a b: & extrahamus in ipſo ſpeculo ſuperficiem planã,
tranſeuntem
per centrũ:
& faciat circulũ a b circa centrũ e [faciet autem per 1 th. 1 ſphær. ] &
extrahamus
in hoc circulo duas diametros ſe ſecãtes a e o, b e d:
& ſpeculum excedat arcũ
b
a d o:
& ponamus in b e punctum z, quocunq; modo ſit: & ponamus in linea a e punctum k: & ſit
a
k maior quàm k e:
& continuemus z k: & tranſeat ad f: & continuemus e f: & ſit angulus g f e æqua
lis
angulo z f e.
[per 23 p 1. ] Quia igitur [per 7 p 3] f k eſt maior k a, & k a eſt maior quàm k e: [ex
theſi
] erit f k maior quàm k e:
angulus ergo f e k maior eſt angulo e f k: [per 18 p 1] ergo eſt maior
angulo
e f g.
Linea ergo f g concurret linea k e. [ſi enim non concurrat: erit ad ipſam parallela:
itaq
;
per 29 p 1 angulus e f g æquabitur angulo f e k, quo minor eſt concluſus. ] Concurrant ergo in
g
.
Duæ ergo lineæ z f, f g reflectuntur propter angu
195[Figure 195]t f h a ſ i k d r e z b c m o g los æquales z f e, g f e:
[per 12 n 4] k ergo eſt imago
g
, ſi uiſus fuerit in z [per 6 n 5.
] Et extrahamus li-
neam
z l h quocunq;
modo ſit: & cõtinuemus e h,
h
g, z g:
& extrahamus f e uſq; ad m. Proportio er-
go
z m ad m g eſt, ſicut ꝓportio z f ad f g [per 3 p 6:

quia
angulus g f z bifariam ſectus eſt per rectã e f]
& [per 7 p 3] z h eſt maior quàm z f, & g h eſt mi-
nor
quàm g f.
Ergo proportio z h ad g h eſt maior,
quàm
proportio z f ad f g:
[ut conſtat ex 8 p 5] eſt
ergo
maior quàm proportio z m ad m g.
Ergo [per
3
p 6] linea, quę diuidit angulũ z h g in duo æqua-
lia
, ſecat lineã m g:
ſecat ergo lineã e g. Secet ergo
lineam
e g in r:
ergo angulus g h e maior eſt angulo
z
h e:
& h z ſecet a e in l. Ergo duæ lineæ z h, h r re-
flectũtur
propter angulos æquales:
[r h e, z h e per
12
n 4] & erit l imago r.
Dico ergo, quòd forma cu-
iuslibet
puncti lineæ g r reflectitur ad uiſum z ex
puncto
aliquo arcus f h, & non ex alio.
Huius rei demonſtratio eſt, quoniam in capitulo de imagi-
ne
, quinto tractatu in duabus figuris [66 n] dictum eſt, quòd duo arcus a b, d o non poſſunt eſſe ta
les
, quòd ex illis reflectatur aliquid de linea e o ad z:
& arcus e o non eſt de ſpeculo: [nam ex theſi
ab
arcu ſpeculi b a d o fit reflexio, ille tantùm ſub uiſum in diametro d b poſitum cadat] ergo
remanet
niſi arcus a d.
Sed in triceſima quinta figura [66 n 5] dictum eſt, quòd forma cuiuslibet
pũcti
diametri e o reflectitur ab aliquo puncto arcus a d.
Et in triceſima ſexta, capitulo de imagine
[73 n 5] patuit, quòd nunquã reflectitur forma puncti lineæ g r ad z ex arcu a d, niſi ex ſolo puncto.

Forma
ergo cuiuslibet puncti lineæ g r reflectitur ad z ex uno ſolo puncto arcus a d.
Et ponamus
in
linea g r punctum c.
Dico ergo, quòd illud punctũ
196[Figure 196]q h f d u o g c r e a n m z b non erit, niſi in arcu fh.
Sin autem reflectatur forma c
ad
z ex u, quod eſt in arcu a f:
& continuemus lineas
z
u, e u, g u, c u.
Linea ergo g u erit maior g f [per 7 p 3]
& z u eſt minor quàm z f.
Ergo [ut cõſtat ex 8 p 5] ꝓ-
portio
g u ad z u eſt maior proportione g f ad f z:
ergo
maior
proportione g m ad m z [quia enim angulus
g
f z bifariam ſectus eſt per rectam f m:
erit per 3 p 6 g f
ad
f z, ſicut g m ad m z.
] Linea ergo, diuidit angulũ
g
u z per æqualia, ſecat lineam z m:
ſecat ergo z e: angu
lus
ergo g u e eſt minor angulo e u z:
ergo angulus c u
e
multò minor eſt angulo e u z.
[Itaq; cum anguli inci-
dentiæ
& reflexionis ſint inæquales:
nulla à puncto u
ad
uiſum z fiet reflexio, ut patet per 12 n 4.
] Et ſimili-
ter
de quolibet puncto arcus a u.
Forma ergo c non re-
flectitur
ad z, niſi ex arcu h f.
Et dico, quòd non po-
teſt
reflecti ex arcu h d.
Quod ſi fuerit poſsibile: refle-
ctatur
ex q, quod eſt in arcu h d:
& continuemus lineas z q, c q, r q, e q, z r: & extrahamus e h ad n. Li-
nea
ergo z q eſt maior quã z h [per 7 p 3], & linea q r eſt minor quàm h r:
ergo proportio z q ad q r
eſt
maior proportione z h ad h r:
[ut patet per 8 p 5] quæ eſt, ſicut proportio z n ad n r [per 3 p 6:
quia
angulus r h z bifariam ſectus eſt per rectam h n.
] Linea ergo, quæ diuidit angulum z q r in duo
æqualia
, ſecat lineam n r:
ſecat ergo lineam e r: angulus ergo r q e eſt maior angulo e q z: angulus er
go
c q e eſt multò maior angulo e q z.
Hoc idem ſequitur in omni puncto arcus h d. Forma ergo c
non
reflectitur ad z ex arcu h d:
neque ex arcu a f. Sed iam patuit, quòd omnino debet reflecti ex ar-
cu
a d.
Forma ergo c non reflectitur ad z, niſi ex aliquo puncto arcus f h [nam quòd à punctis h &
freflexio
nulla fiat, patet per 74.
75 n 5. ] Reflectatur ergo ex t: & continuemus lineas c t, & z t. Quia
226220ALHAZEN ergo t eſt inter duo pũcta f, h: erit linea z t inter duas lineas z f, z h. linea ergo z t ſecat lineam k l: ſe-
cet
ergo lineam ipſam in i:
i igitur eſt imago t [per 6 n 5] & t nullam habet imaginem niſi i. [quia ab
uno
tantùm puncto peripheriæ f h fit reflexio per 73 n 5.
] Et ſic declarabitur, quòd imago cuiusli-
bet
puncti lineę g r eſt punctum lineæ k l:
k l ergo eſt imago g r: & k l eſt linea recta: quia eſt pars ſe-
midiametri
circuli, a e:
& g r eſt linea recta, quia eſt pars ſemidiametri circuli, o e. Ergo comprehen
dit
formam g r rectè in ſpeculo ſphærico a b.
Et hoc eſt quod uoluimus.
46. In ſpeculo ſphærico cauo imagines linearum: conuexæ, cauæ, aliquando uidentur cõuexæ,
cauæ
: eadem́ obliquitate uiſum, qua ipſæ lineæ ſpeculum, reſpiciunt. 55 p 8.
ET iteremus figurã, & conſtituamus ſuper lineam g r à duobus lateribus duos arcus, quomo-
docunq
;
ſint, ſcilicet g n r, g q r: & ſit arcus g n r non ſecans lineam g h: & ponamus in linea g r
punctum
m, quomodocunq;
ſit. Forma ergo m reflectitur ad z ex pũcto aliquo arcus f h [per
proximum
numerum.
] reflectatur ergo ex t: & con
197[Figure 197]t f h a p k l i d e z b n r m o g q tinuemus lineas z t, & m t.
Duo ergo anguli z t e,
e
t m ſunt æquales [per theſin & 12 n 4.
] Linea ergo
m
t ſecabit arcũ g n r:
ſecet ergo in n: & extrahamus
lineã
t m in parte m:
ſecabit ergo g q r: ſecet ergo in
pũcto
q:
& cõtinuemus n e: & extrahatur rectè: ſeca
bit
ergo z t ſub linea k l:
ſecet ergo illã in i: & cõtinue
mus
q e:
& extrahamus ipſam rectè: ſecabit ergo z t
ſupra
k l:
ſecet ergo ipſam in p. Quia ergo duo angu
li
ad t ſunt æquales:
[per theſin & 12 n 4] erit i ima
go
n:
[per 6 n 5] & duo puncta k, l imagines duo-
rum
punctorum g, r.
Imago ergo arcus g n r, eſt linea
tranſiens
per puncta k, i, l, ut linea k i l.
Sed linea k i l
eſt
conuexa ex parte uiſus z:
& arcus g n r eſt con-
uexus
ex parte ſpeculi.
Ergo uiſus z comprehendet
formam
lineæ g n r conuexæ, lineam conuexam.
Et
quia
duo anguli apud t ſunt æquales [nimirũ p t e,
q
t e per theſin & 12 n 4] erit p etiam imago q [per
6
n 5] & erit linea l p k ex parte uiſus cõcaua:
& eſt imago arcus g q r, cõcaui ex parte ſuperficiei ſp
culi
.
Ergo uiſus z comprehendet formam arcus g q r concaui, lineam concauam. In ſpeculis ergo
concauis
ex quibuſdam ſitibus comprehenditur linea conuexa, conuexa:
& concaua, concaua.
47. In ſpeculo ſphærico cauo lineæ: recta, & curua conuexa parte ſpeculum reſpiciens, habent
aliquando
imagines curuas: recta quatuor: curua unam: omnes́ caua parte uiſum reſpi-
ciunt
. 56 p 8.
ITem: ſit ſpeculum concauum: in quo ſit circulus a b d maximus: & centrum g: & extrahamus
lineam
b g, quomodocunq;
ſit: & diuidamus ex ipſa lineam g t maiorem medietate: & extraha-
mus
ext lineam e t z perpendicularẽ ſuper b g:
& ſit utraq; e t, t z æqualis t g [per 3 p 1. ] Et cõti-
nuemus
e g, g z:
& deſcribamus circa triangulũ e g z circulũ: [per 5 p 4] ſecabit ergo circulũ a b d in
duobus
punctis:
[per 10 p 3] nam punctũ t eſt centrũ huius circuli [per 9 p 3: æquatæ enim ſunt
rectæ
e t, t z, t g] & t g eſt maior t b.
Secet ergo circulus iſte circulum a b d in punctis a, d: & conti-
nuemus
lineas g a, g d, e a, e b, e d, z a, z b, z d.
Quia ergo duæ lineæ e t, t z ſunt æquales: erunt duæ
lineæ
e g, g z æquales:
[per 4 p 1: quia t g communis eſt, & anguli ad t per fabricationem recti ſunt]
& ſimiliter e b, b z æquales.
Et quia duo arcus e g, g z ſunt æquales: [per 28 p 3: quia ſubtenduntur
a
b æqualibus rectis e g, g z] duæ lineæ e a, a z reflectentur inter ſe propter angulos æquales [nam
anguli
e a g, z a g per 27 p 3 æquantur] & duæ lineæ e b, b z reflectentur inter ſe propter angulos [
b
g, z b g] æquales [per 27 p 3.
] Et quia g t eſt maior quàm t b: [ex theſi] erit g e maior quàm e b.
[Quia enim anguli ad t ſunt recti per fabricationem, æquabitur per 47 p 1 quadratum e g quadra-
tis
g t, e t:
item quadratum e b quadratis b t, e t: itaque cum quadratum g t ſit maius quadrato t b:
quia
g t maior eſt t b ex theſi:
ſubducto communi e t: erit per 5 ax. quadratum e g maius quadra-
to
e b:
ideoq́ue latus e g maius latere e b. ] Angulus ergo e b g eſt maior angulo e g b [per 18 p 1] &
angulus
e g b eſt ſemirectus.
[Quia enim angulus ad t rectus eſt per fabricationem, & t e g, t g e æ-
quales
per 5 p 1:
quia e t, g t æquales poſitæ ſunt: erit eorum quilibet dimidius unius recti per 32 p 1. ]
Igitur
duo anguli e g b, e b g ſimul ſunt maiores recto:
ergo angulus b e g eſt recto minor: [ք 32 p 1]
& angulus e g z eſt rectus [ք 31 p 3.
] Ergo duæ lineæ e b, g z cõcurrẽt extra circulũ in parte b z [ք 11
ax
.
] Cõcurrant ergo in l. Et quia e d eſt intra triangulũ l e g: cõcurret cũlinea g m: cõcurrat ergo in
m
.
Et quia g b trãſit per centrũ z e g circuli: erit portio a g minor ſemicirculo: ergo [ք 31 p 3] angulus
a
e g eſt obtuſus, & angulus e g z eſt rectus.
Ergo illæ duæ lineæ a e, z g cõcurrẽt in parte e g [erunt
enim
anguli ad e & g dictis angulis deinceps, minores duobus rectis per 13 p 1.
Quare cõcurrent ex
parte
e g per 11 ax.
] Concurrant ergo in f. Si ergo uiſus fuerit in e, & z in aliquo uiſibili: tunc puncta
227221OPTICAE LIBER VI. m, l, f eruntimagines punctiz. Sic ergo z comprehendetur in tribus locis [quia à tribus punctis a,
b
, d reflectitur ad uiſum e.
] Item extrahamus ex e lineam ad arcum d z, quomodocunque ſit: &
ſit
e k:
& continuemus g k: & ſecet arcum d z in k: & continuemus lineam k z, Quia ergo arcus
e
g, g z ſunt æquales:
[ex concluſo] erunt [per
198[Figure 198]ſ m s q c d r b n p t a h e g u i f 27 p 3] duo anguli e k g, g k z æquales. Et conti-
nuemus
g k in r:
& extrahamus e r, z r. Ergo an-
gulus
e r g eſt maior angulo g r z.
[Quia enim
anguli
e k g, z k g æquales ſunt concluſi:
æqua-
buntur
anguli e k r, z k r per 13 p 1.
Poſitis igitur
angulis
ad r æqualibus:
erunt triangula e k r, z k r
æquiangula
per 32 p 1:
& per 4 p 6 r k ad duasre-
ctas
k e, k z eandem habebit rationem.
Quare
ipſæ
erunt æquales per 9 p 5:
ideoq́; & periphe-
riæ
e a d k & k z ipſis ſubtenſæ per 28 p 3:
quod
fieri
non poteſt.
Nam quia rectæ a g, d g æquan-
tur
per 15 d 1:
æquabuntur peripheriæ a g, d g
ipſis
ſubtenſæ per 28 p 3:
& e g æqualis conclu-
ſa
eſtipſi z g, reliqua igitur a e æquatur reliquæ
d
z:
ergo e a maior eſt k z per 9 ax: ergo e a d k
multò
maior eſt k z.
Quare angulus e r g non
eſt
æqualis angulo g r z:
nec eſt eo minor: quod
eodem
argumento oſtendetur.
Angulus igitur
e
r g maior eſt angulo g r z] Sit ergo angulus
g
r n æqualis angulo e r g [per 23 p 1.
] Duæ er-
go
lineæ e r, r n reflectentur inter ſe, propter an-
gulos
æquales [per 12 n 4] & extrahamus e r ad
q
:
erιt ergo q imago n reſpectu e. Et imaginemur
ſuperficiem
exeuntem à linea m g f, perpendicu-
lariter
ſuper circulum a b d:
& extrahamus ex z
lineam
in hac ſuperficie, perpendicularem ſuper
g
z, & tranſeat in utranque partem.
Sit ergo c z p:
& ponamus g centrum:
& in longitudine g n fa-
ciamus
arcum circuli c n p:
ſecabit ergo lineam
c
z p in duobus punctis:
& ſint c, p: & continue-
mus
lineas g c, g p.
Erunt ergo in ſuperficie per-
pendiculari
ſuper ſuperficiem a b d:
& extraha-
mus
g c, g p rectè:
& ſuper g, & in longitudine
g
q faciamus arcum circuli:
ſecabit ergo duas li-
neas
g c, g p:
ſecet in s, o. Quia ergo ſuperficies
a
b d circuli eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem duarum linearum g c, g p:
erunt duo anguli
e
g s, e g o recti [per 4 d 11] & e g perpendicularis ſuper ſuperficiem g c p:
erit ergo [per 18 p 11]
utraque
ſuperficies e g s, e g o perpendicularis ſuper ſuperficiem s g o:
& utraque iſtarum dua-
rum
ſuperficierum facit in ſpeculo circulum magnum, [per 1 th.
1 ſphær. ] comparem circulo a b d.
Punctum
ergo circuli compar puncto r, eſt, quod facit ſuperficies e g s.
Ergo concurrunt ex ipſo
ſecundum
angulos æquales duæ lineæ inter duo puncta e, c:
& ſimiliter inter duo puncta e, p: & li-
neæ
g c, g p ſunt æquales [per 15 d 1] & lineæ g s, g q, g o ſunt æquales:
& q eſt imago n: & s ima-
go
c:
& o imago p. Imago ergo arcus c n p conuexi ex parte ſpeculi, eſt arcus s q o concauus ex
parte
uiſus:
& leſt imago z: & duo puncta s, o ſunt imagines c, p. Imago ergo lineæ c z p eſt linea
tranſiens
per puncta s, l, o:
& talis eſt concaua ex parte uiſus. Et ſignemus lineam tranſeuntem
per
puncta s, l, o:
& extrahamus lineam e g a d h. Si ergo ſpeculum non peruenit ad duo puncta b,
h
, ſed alter ſuorum terminorum fuerit inter duo puncta b, h, & reliquus fuerit infra h, & uiſus fue-
rit
in e:
& duæ lineæ p z c, p n c fuerint in aliquo uiſibili: tunc forma lineæ p z c rectæ, erit conca-
ua
, ſcilicet s l o:
& forma arcus p n c conuexi erit etiam linea concaua, ſcilicet s q o. Et p z c re-
cta
habebit unam imaginem:
& arcus p n c habebit unam imaginem. Item extrahamus b g ad i:
& continuemus lineas e i, i z:
iſtæ ergo duæ lineæ reflectuntur ſecundum angulos æquales: [Quia
enim
e b, z b æquales ſunt concluſæ, & communis eſt b i:
anguliq́ue e b i, z b i æquales per 27
p
3, ut patuit:
æquabuntur per 4 p 1 anguli e i b, z i b] & e i ſecabit f g: ſecet ergo in u: u ergo
erit
imago z [per 6 n 5.
] Puncta ergo m, l, u, f ſunt imagines z. Et ſi ſpeculum exceſſerit duo pun-
cta
a, d, & uiſus fuerit in e, & dorſum aſpicientis fuerit ex parte arcus a i, & comprehenderit to-
tum
arcum i d a:
tunc z uidebitur in quatuor locis, ſcilicet l, m, u, f: & uidebit duo puncta p, cin
duobus
punctis s, o:
& ſic linea recta p z c habebit quatuor imagines concauas: una tranſibit per
puncta
s, m, o, ſcilicet linea s m o:
ſecunda tranſibit per puncta s, l, o, ſcilicet linea s l o: tertia tran-
ſibit
per puncta s, u, o, ſcilicet linea s u o:
quarta tranſibit per puncta s, f, o, linea ſcilicet s f o. Pa-
228222ALHAZEN tet ergo ex hac figura, quòd linea recta in ſpeculis concauis comprehendatur concaua: & con-
uexa
comprehendatur concaua:
& quòd recta habet plures formas concauas.
48. Si duo uiſibilis puncta à duob{us} ſpeculi ſphærici caui punctis adunum uiſum reflexa,
in
eadem ſpeculi diametro imagines ſu{as} habeant: recta inter centrum ſpeculi & imaginem
longinquiorem
, ad rectam inter idem centrum & punctum uiſibilis à ſpeculi centro lon-
ginqui
{us}, maiorem rationem habet: quàm recta inter ſpeculi centrum & imaginem pro-
pinquiorem
, ad rectam inter idem centrum & punctum uiſibilis centro ſpeculi propin-
quius
. 43 p 8.
ITem: ſit ſpeculum concauum, per cuius centrum tranſeat plana ſuperficies: & faciat circu-
lum
a b g [faciet autem per 1 th.
1 ſphær. ] & ſit centrum d: & extrahamus ex d lineam, quo-
cunque
modo ſit:
& ſit d g: & tranſeat extra circulum: & extrahamus ex d in ſuperficie huius
circuli
lineam perpendicularem ſuper lineam d g [per 11 p 1] & ſit d a:
& abſcindamus de angu-
lo
a d g recto particulam paruam, quomodocunque ſit:
& ſit angulus g d e, ita ut inter angu-
lum
rectum & angulum a d e ſit multiplum anguli e d g:
[id quod fieri poteſt continua anguli
recti
biſſectione, donec angulus a d e ſit multiplex ad angulum e d g] & diuidamus angulum
a
d e in duo æqualia, per lineam d b [per 9 p 1] & abſcindamus de angulo b d a æqualem an-
gulo
e d g, per lineam z d:
& extrahamus ex d lineam continentem cum b d angulum rectum:
& ſit d x:
& extrahamus a d in parte d: & ſit d k: & extrahamus ex z lineam continentem cum z d
angulum
, æqualem angulo k d x:
& ſit z h. Hæc ergo linea concurret cum d a: [per 11 ax. ] Nam
duo
anguli k d x, a d z ſunt minores duobus rectis [ideoq́ue a d z, h z d ijſdem ſunt minores:
quia
h
z d æquatus eſt angulo k d x.
] Concurrant ergo in h. Angulus ergo z h d eſt æqualis angulo
z
d x.
[Quia enim tres anguli z d h, z d x, k d x æquantur duobus rectis per 13 p 1: quibus item
æquantur
tres anguli trianguli z d h per 32 p 1:
tres igitur illi tribus his æquantur. Itaque cum
z
d h communis æquetur ſibi ipſi, & d z h æquatus ſit ipſi k d x:
reliquus z h d æquabitur reli-
quo
z d x.
] Et extrahamus ex z lineam conti-
199[Figure 199]q s n p e f o x u m l b z k d h a nentem cum z h angulum, æqualem angulo b d
k
obtuſo:
& ſit z l. Duo ergo anguli l z d, b d z
ſunt
minores duobus rectis.
[Quia enim angu-
li
b d k, b d a æquantur duobus rectis per 13 p 1:

erunt
anguli, b d k, id eſt, per fabricationem,
l
z h, & b d z minores duobus rectis:
ideoq́ue
l
z d, b d z ijſdem multò minores erunt.
] Li-
nea
ergo z l concurret cum d b [per 11 ax.
]
Concurrant
ergo in l:
& continuemus l h: & [per
5
p 4] circa triangulum h l d faciamus circu-
lum
d h l:
tranſibit ergo per z [per conuerſio-
nem
22 p 3] quia duo anguli l z h, l d h ſunt æ-
quales
duobus rectis [quia æquantur duobus
angulis
b d k, l d h æqualibus duobus rectis
per
13 p 1.
] Anguli ergo l h z, l d z ſunt æquales
[per 27 p 3] quia baſis eorum eſt idem arcus:

[l z] ſed angulus z h d eſt æqualis angulo z d
x
:
[per concluſionem] remanet ergo angulus
l
h d æqualis angulo l d x:
& angulus l d x eſt
rectus
:
[per fabricationem] ergo angulus l h d
eſt
rectus.
Et abſcindamus exlinea d e lineam
d
m, æqualem d h [per 3 p 1] & continuemus l m.

Angulus
ergo l m d eſt rectus.
[quia per 4 p 1
æquatur
angulo l h d recto concluſo:
duo enim
latera
h d, l d æquantur duobus lateribus m d,
l
d, & angulus h d l angulo m d l per fabricatio-
nem
.
] Circulus ergo l h d tranſit per m [per
conuerſionem
31 p 3 demonſtratam à Theone in
commentarijs
in 3 librum magnæ conſtructio-
nis
Ptolemæi] & ſecat arcum b e in compari pun
cto
z.
Secet ergo in f: & continuemus d f. An-
gulus
ergo l d f erit æqualis angulo l d z:
[per 27
p
3:
quia arcus l m eſt æqualis arcui l h. [Quia
enim
triangulo l m d circulus circumſcriptus
eſt
, & angulus ad m rectus ex concluſo:
erit l d diameter circuli per conſectarium 5 p 4, ſeu
229223OPTICAE LIBER VI. 31 p 3. Quare ſemiperipheria l f d æquatur ſemiperipheriæ l z d: & peripheria d m æquatur periphe-
riæ
d h per 28 p 3, quia d m, d h æquatæ ſunt:
reliqua igitur l f m æquatur reliquę l z h] & arcus
m
f eſt æqualis arcui z h.
[Nam propter æqualitatem ſemidiametrorum d f, & d z, ęquantur periphe
riæ
d m f, d h z per 28 p 3:
& per eandem peripheriæ d m & d h ęquales concluſæ ſunt: reliqua igitur
m
f æquatur reliquæ z h.
] Ergo arcus l f eſt ęqualis arcui l z [per 3 ax: quare per 27 p 3 anguli l d f, l d
z
ęquabuntur.
] Et continuemus lineas h b, h f, f m, b m, f z, f b. Angulus ergo b h d eſt acutus [quia
l
h d rectus eſt concluſus] & angulus g d h rectus [per fabricationem.
] Ergo linea h b concurret
linea
d g extra circulum [per 11 ax.
] Concurrant ergo in q: h f ergo concurret etiam cum d g extra
circulum
[eadem de cauſſa.
] Concurrant ergo in n. Et extrahamus f b, quouſque ſecet arcum l z:
ſecet
ergo in r:
& continuemus r m: angulus ergo f r m, qui eſt in circumferentia, reſpicit arcum f m:
& [per 16 p 1] angulus f b m eſt maior angulo f r m:
& angulus f b m eſt in circumferentia a b g. Ergo
ſi
b m linea extrahatur ex parte m:
abſcindet de circulo a b g arcum maiorem ſimili arcui f m circuli
l
h d [per 33 p 6] & arcus f m eſt ſimilis duplo arcus f e:
[angulus enim duplus anguli f d e in periphe
ria
circuli a b g conſtituti, inſiſtit in peripheriam duplam peripheriæ f e per 33 p 6] & arcus f e eſt æ-
qualis
arcui a z:
[quia enim anguli a d b, e d b ęquantur propter angulum a d e per rectam b d bifa-
riam
ſectum:
& z d b, f d b per concluſionem: ęquabitur reliquus a d z reliquo f d e: ideoq́ue peri-
pherię
a z peripherię f e per 26 p 3] & arcus a z eſt ęqualis arcui e g [per 26 p 3:
quia angulus a d z
ęquatus
eſt angulo e d g.
] Ergo arcus f e eſt ęqualis arcui e g: ergo arcus g f eſt duplus arcus g e: er
go
arcus g f eſt ſimilis arcui f m.
Si ergo b m extrahatur rectè in partem m: abſcindet de circulo a b g
arcum
ultra punctum g, maiorem arcu f g.
Linea ergo b m ſecabit lineam d g inter duo puncta g, d.
Secet
ergo in o:
& extrahamus lineam f m: & ſecet d o in u: [ſecabit autem: quia ſecat angulum
d
m o à baſi d o ſubtenſum] & extrahamus b m in parte b:
& ſecet arcum l r in c: & continuemus
c
d.
Quia ergo angulus b f z eſt in circumferentia a b g: erit [per 20 p 3] angulus b f z dimidius angu
li
b d z:
ſed angulus b d z eſt multiplus anguli z d a: [è fabricatione] ergo angulus b f z eſt multi-
plus
anguli z d h:
ergo [per 33 p 6] arcus r z eſt multiplus arcus z h: & arcus c z eſt maior arcu r z
[per 9 axiom.
] ergo arcus c z eſt multiplus arcus z h. Et continuemus c h: angulus ergo c h d cum
angulo
c m d, eſt æqualis duobus rectis:
[per 22 p 3] ergo angulus c h d eſt æqualis angulo b m e.
[Nam per 13 p 1 anguli c m d, c m e ęquantur duobus rectis, quibus etiam ęquantur per proximam
concluſionem
c h d, c m d:
communi igitur c m d ſubducto, reliquus c h d æquabitur reliquo c m e
ſeu
b m e.
] Sed angulus z h d addit ſuper angulum c h d, angulum c h z, qui eſt æqualis angulo c
d
z:
[per 27 p 3: quia uterque inſiſtit in eandem peripheriam c z] & angulus c d z eſt multiplus an-
guli
z d a, [per 33 p 6:
quia peripheria c z multiplex oſtenſa eſt peripheriæ z h. ] Ergo angulus c h z
eſt
multiplus anguli e d g:
[quia multiplex eſt ad angulum z d h, æqualem ipſi e d g. ] Ergo angu-
lus
z h d excedit angulum c h d multiplo anguli e d g.
Angulus ergo z h d eſt æqualis angulo f m d:
quia
arcus f m d eſt ęqualis arcui z h d [per concluſionem.
Itaque per 2 ax. peripheria z f d, in quam
inſiſtit
angulus z h d, ęquabitur peripheriæ f z d, in quam inſſtit angulus f m d: & idcirco z h d æ-
quabitur
f m d per 27 p 3] & angulus c h d, ut declarauimus, eſt ęqualis angulo b m e.
Ergo angu-
lus
f m d excedit angulum b m e multiplo anguli e d g:
ergo angulus f m d excedit angulum o m d
multiplo
anguli e d g:
[quia angulus o m d ęquatur angulo b m e per 15 p 1] & angulus m o g exce-
dit
angulum o m d angulo e d g [nam angulus m o g æquatur angulis o m d & e d g per 32 p 1.
] Er-
go
angulus f m d excedit angulum m o g, multiplo anguli e d g:
& angulus f m d excedit angulum
m
u d, angulo e d g ſolo:
[quia per 32 p 1 æquatur angulis m d u ſeu e d g & m u d] ergo angulus m u d
eſt
maior angulo m o g:
ergo angulus m o u eſt maior angulo m u o: [Nam quia anguli ad u dein-
ceps
ęquantur angulis ad o deinceps per 13 p 1:
& m u d maior concluſus m o g: reliquus igitur m o u
maior
eſt reliquo m u o] ergo [per 19 p 1] linea m u eſt maior linea m o.
Et quia arcus z h d eſt ęqua
lis
arcui f m d:
erunt duo anguli h f d, m f d æquales [per 27 p 3: quia peripheriæ h d, m d æquales
ſunt
concluſæ.
] Duæ ergo lineæ h f, f u reflectentur æqualiter: & ſimiliter h b, b o reflectentur ęqua
liter
[propter concluſam æqualitatem angulorum h b d, o b d] q ergo eſt imago o:
& n imago u [per
6
n 5.
] Et extrahamus ex m lineam æquidiſtantem lineæ h q [per 31 p 1] & ſit m s: & extrahamus ex
m
etiam lineam æquidiſtantem lineæ h n:
& ſit m p. Quia ergo [per 16 p 1] angulus h n d eſt maior
angulo
h q d:
erit angulus m p o maior angulo m s o. [nam per 29 p 1 angulus m s o æ quatur angu-
lo
ad q, & angulus m p o æquatur angulo ad n] p ergo erit inter duo puncta s, u.
Et quia angulus
h
d n eſt rectus [ex theſi:
] erit angulus h n d acutus [per 32 p 1] ergo angulus m p d eſt acutus: ergo
[per 13 p 1] angulus m p s eſt obtuſus:
ergo [per 19 p 1] linea m s eſt maior, quàm m p: ſed m u eſt ma-
ior
, quàm m o, ut diximus:
ergo proportio s m ad m o eſt maior, quàm proportio p m ad m u: [ut
patet
per 8 p 5] & [per 29 p 1.
4 p 6] proportio s m ad m o eſt, ſicut proportio q b ad b o: quia m s eſt
æquidiſtans
b q:
& ſimiliter proportio p m ad m u eſt, ſicut proportio n f a d f u: ergo [per 11 p 5] pro-
portio
q b ad b o eſt maior, quàm proportio n f ad f u:
& proportio q b ad b o eſt, ſicut proportio q d
ad
d o:
& proportio n f ad f u eſt, ſicut proportio n d ad d u, ut declarauimus in capitulo de imagine
[64 n 5.
] Ergo proportio q d ad d o eſt maior, quàm proportio n d ad d u. [Eſt autem q, imago pun-
cti
o, à centro ſpeculi d longinquior:
& o punctum uiſibilis ab eodem centro eſt lon-
ginquius
.
n uerò, imago puncti u centro ſpeculi d eſt propinquior: & u
alterum
uiſibilis punctum eodem centro d eſt propinquius.
]
Quare
patet propoſitum.
230224ALHAZEN
49. In ſpeculo ſphærico cauo imago lineæ rectæ aliquando uidetur conuexa. 57 p 8.
HIs præoſtenſis, iteremus circulum, & perficiamus demonſtrationem, ne multiplicentur & li-
neæ
, & dubitentur literæ.
Sit ergo circulus in ſecunda figura a b g: & centrum d: & extraha-
mus
lineam d q:
& ſit d b æqualis d b in prima figura: & d o æqualis d o in prima figura: & d q
ſit
compar ſibi in prima figura:
& ſimiliter d u: & extrahamus ſuper d q perpendicularem ſuper ſu-
perficiem
circuli [per 12 p 11] & ſit d h æqualis ſibi in prima figura.
Angulus ergo h d q erit rectus:
[per 3 d 11] & circulus, quem facit h d q in ſpeculo, erit ex circulis, ex quibus forma punctorum o, u
reflectitur
:
& erit arcus, quem menſurant lineæ h d, d q, æqualis arcui a g in primo circulo: [per 33 p
6
:
quia uterque ſubtendit angulum rectum] & ex duobus punctis iſtius arcus, comparibus duobus
punctis
b, f, reflectentur duo puncta lineæ u p ad duo puncta n, q æqualiter.
Erit ergo q imago o, &
n
imago u.
Et extrahamus ex u perpendicularem lineam in ſuperficie circuli a b g, ſuper lineam d u
[per 11 p 1] & ſit z u e:
& ſit d centrum: & in longitudine d o faciamus arcum circuli: ſecabit ergo li-
neam
z u e in duobus punctis:
[quia punctum o
200[Figure 200]k q t ſ n ſ g b o e u z d h a altius eſt puncto u, ex prima theſi] ſecet ergo in
z
, e:
& ſit arcus z o e: & continuemus d z, d e: &
extrahamus
extra circulum:
& à d & in longitu-
dine
d q faciamus arcum t q:
ſecabit ergo duas
lineas
d z, d e in t, k:
& continuemus t k: ſecabit
ergo
lineam d q in l.
Quia ergo h d eſt perpendi-
cularis
ſuper ſuperficiem circuli:
uterque angu-
lus
h d t, h d k erit rectus:
[per 3 d 11] & utraque
ſuperficies
h d t, h d k faciet in ſuperficie ſpecu-
li
circulum [per 1 th.
1 ſphær. ] & arcus, qui eſt in-
ter
duas lineas h d, d t erit æqualis arcui, qui eſt
inter
duas lineas h d, d q:
& ſimiliter arcus, qui
eſt
inter duas lineas h d, d k & utraque linea d z,
d
e eſt æqualis lineę d o [per 15 d 1.
] Ergo hi duo
arcus
ſunt huiuſmodi, quòd ex illis reflectentur
ſecundum
angulos æquales duo puncta z, e:
[ut
demonſtratum
eſt 66 n 5] & duæ lineæ d t, d k
ſunt
æquales lineæ d q [per 15 d 1.
] Ergo pun-
ctum
t eſt imago z, & k eſt imago e.
Et quia li-
neæ
d t, d q, d k ſunt æquales:
& lineæ d z, d o,
d
e ſunt æquales:
erit [per 7 p 5] proportio d t ad
d
z, ſicut proportio q d ad d o, & ſicut proportio
k
d ad d e.
Sed proportio q d ad d o, ut in prima
figura
[præcedentis numeri] præoſtendimus,
eſt
maior proportione n d ad d u.
Ergo propor-
tio
d t ad d z eſt maior proportione n d ad d u:
&
ſimiliter
k d ad d e.
Et quia duæ lineę z d, d e ſunt
æquales
, & duę lineæ d t, d k ſunt æquales:
erit li
nea
t k æquidiſtans z e [per 2 p 6:
eſt enim per 7
p
5 d t ad d z, ſicut d k ad d e:
& per 17 p 5, ut t z ad
z
d, ſic k e ad e d.
] Ergo [per 2 p 6. 18 p 5] utraq;
proportio
d t ad d z, & k d ad d e erit, ſicut pro-
portio
l d ad d u.
Ergo proportio l d ad d u eſt maior proportione n d ad d u: ergo linea l d eſt maior
linea
n d [per 10 p 5.
] Ergo n eſt inter l, u. Sed n eſt imago u: & duo puncta t, k ſunt imagines z, e. Er
go
imago lineæ z u e rectæ, eſt linea tranſiens per puncta t n k:
& linea, quæ tranſit per hæc puncta,
eſt
conuexa.
Ex quibus patet, quòd linea in ſpeculis concauis quandoque uidetur conuexa in
quibuſdam
ſitibus.
50. In ſpeculo ſphærico cauo imagines linearum: cauæ, conuexæ, aliquando uiden-
tur
cauæ. 58 p 8.
ITem: ponamus in linea z u punctum m, quocun que modo ſit: & circa centrum m, & in longitu-
dine
m u faciamus arcum r u f.
Iſte ergo arcus ſecabit arcum u o e in duobus punctis: [per 10 p
3
] ſecet in r, f:
& continuemus lineas d r, d f: & tranſeant rectè, quouſque concurrant in arcu
t
q k, in p, i.
Superficies ergo duarum linearum h d, d p faciet in ſpeculo circulum, à cuius circum-
ferentia
reflectentur lineę ad r:
& ſimiliter ſuperficies duarum linearum h d, d i faciet in ſpeculo cir-
culum
, à cuius circumferentia reflectentur lineæ ad f.
p ergo eſt imago r, & i eſt imago f: & n eſt ima
go
u.
Imago ergo arcus r u f, eſt linea tranſiens per i, p, n. Sed hęc linea erit concaua ex parte uiſus,
& arcus r u f eſt concauus ex parte ſuperficiei ſpeculi.
Cum ergo uiſus fuerit in h, & unaquęque li-
nearum
z u e, z o e, r u f fuerit in aliquo uiſibili:
tunc linea z u e recta comprehendetur conuexa: &
231225OPTICAE LIBER VI. linea z o e conuexa, comprehendetur concaua: & r u f concaua: conuexa. Si ergo unaquęque linea
rum
z u e, z o e, r u f habuerit unam imaginem:

201[Figure 201]k q p t ſ n g b o r f e u m z d h a tunc forma illarum linearum erit eodem modo,
quo
declarauimus:
& ſi habuerit alias imagines:
fortè
erunt ſimiles alijs imaginibus, & fortè di-
uerſæ
.
Patet ergo ex iſtis figuris, quòd lineę re-
ctæ
in ſpeculis concauis quandoque compre-
henduntur
rectæ:
quandoque conuexæ: quan-
doque
concauæ:
& lineæ conuexæ quandoque
comprehenduntur
conuexæ:
quandoque con-
cauę
:
& concauę quandoque comprehendun-
tur
conuexę:
quandoque concauę. Formę ergo
ſuperficierum
uiſibilium comprehenduntur a-
liter
, quàm ſunt, in huiuſmodi ſpeculis.
Nam li-
neę
rectę non ſunt, niſi in ſuperficiebus rectis:
&
cum
linea recta, quę exiſtit in ſuperficie plana,
comprehenditur
conuexa aut concaua:
tunc ſu-
perficies
, in qua ipſa linea eſt, comprehendetur
conuexa
aut concaua.
Cum ergo uiſus compre-
hendat
lineas conuexas & concauas, & rectas
aliter
, quàm ſint:
comprehendet ſuperficies, in
quibus
ſunt, aliter, quàm ſint.
Patet ergo ex prę
dictis
, quòd in omnibus, quæ in ſpeculis con-
cauis
comprehenduntur, accidit fallacia:
ſed in
quibuſdam
accidit ſemper, & in omni poſitio-
ne
, in quibuſdam accidit in aliqua poſitione.
Fal
lacię
autem compoſitæ accidunt in his ſpeculis
eo
modo, quo incompoſitæ.
Et hoc uoluimus
declarare
.
DE ERRORIBVS, QVI ACCI-
dunt
in ſpeculis columnaribus
concauis
. Cap. VIII.
IN his autem accidunt ſimiles eis, qui accidũt in ſphęricis concauis. Accidunt enim fallaciæ, quę
proueniunt
ex reflexione, ſcilicet debilitas lucis & coloris:
& diuerſitas ſitus, & remotionis, quę
accidunt
omnibus ſpeculis.
Accidit autem eis ex diuerſitate quantitatis ſimile illi, quod accidit
in
ſpeculis ſphęricis concauis.
Et uidetur etiam unum uiſibile, unum: & duo: & tria: & quatuor: &
rectum
& conuexum ſecundum diuerſos ſitus:
& planum uidetur concauum & conuexum. Oſten
demus
ergo qualiter in his ſpeculis diuerſatur quantitas & numerus rei uiſæ:
& qualiter apparet re
ctum
& conuerſum eo modo, quo in ſpeculis ſphęricis concauis declarauimus.
51. Siuiſ{us} ſit extra planũ lineærectæ, parallelæ axi ſpeculi cylindraceicaui: imago aliàs ui-
debitur
recta & maior ipſa linea: aliâs caua: aliâs cõuexa: aliâs ſimplex: aliâs multiplex. 25 p 9.
ITeremus ergo primam figuram ex duabus figuris pręmiſsis in fallacijs ſpeculorum columnariũ
conuexorum
, & ijſdem literis.
In illa autem figura [quę eſt 26 n] patuit, quòd lineę e g, g t, e b, q b,
e
a, a h reflectuntur ſecundum angulos æquales:
& quòd lineę e k, h a, q b, t g coniunguntur in o:
& quòd linea a b g eſt linea recta extenſa in longitudine ſpeculi:
& quòd lineę g z, b l, a d ſunt perpẽ-
diculares
ſuper ſuperficiẽ, contingentẽ ſuperficiem, quæ trãſit per lineã a b g:
& quòd linea a b g eſt
perpẽdicularis
ſuք ſuperficiẽ, in qua eſt triãgulũ e b o:
& quòd linea t q eſt æqualis q h, & a b ęqualis
b
g:
& quòd s c, i ſunt imagines h, q, t: & quòd c eſt propinquius puncto e, quàm linea s i: & quòd li-
nea
s i eſt in ſuperficie trianguli u h t:
& quòd duæ lineæ u h, u t ſunt æquales: & quòd u s & u i ſunt
æquales
:
& quòd duæ lineæ e s, e i ſunt æquales. Et continuemus c u: & ſecet s i in æ: diuidet ergo i-
pſam
in duo æqualia:
nam h t eſt diuiſa in duo æqualia in q: [& linea i s parallela eſt ipſi t h: quia
tota
t u æqualis concluſa ſit toti h u, & pars i u parti s u:
erit reliqua t i æqualis reliquæ h s: eſt igitur
per
7 p 5, ut u i ad i t, ſic u s ad s h:
ergo per 2 p 6 h t & s i ſunt parallelæ. Itaque triangula t u q, i u æ: i-
tem
q u h, æ u s ſunt æquiãgula per 29 p 1:
& per 4 p 6, ut t q ad q u, ſic i æ ad æ u: & ut q u ad q h, ſic ę u
ad
ę s:
ergo per 22 p 5, ut t q ad q h, ſic i æ ad æ s. Quare 26. 27 n, t q ęquata ſit ipſi q h: ęquabitur i æ
ipſi
ę s] & erit c u in ſuperficie trianguli q u e, quæ eſt ſuperficies circuli b f, ęquidiſtantis baſi ſpecu-
li
:
ergo c erit in ſuperficie trianguli c u e: & eſt in ſuperficie trianguli c e i: ergo c eſt in linea, quæ eſt
differentia
cõmunis his duabus ſuperficieb.
ſed hęc differẽtia eſt linea e b: [ք 3 p 11] ergo c eſt in recti
tudine
e b:
& duę lineę h u, t u ſunt ſub duob. pũctis d, z: duę lineę h u, t u ſunt perpẽdiculares exe
untes
ex h, t ſuper duas lineas, cõtingẽtes duas portiones, in quarũ circuferẽtia ſunt puncta a, g.
Su-
perficies
ergo triãguli u h t eſt ſub axe d l z.
Sed nullũ pũctũ huius axis, quãuis exeat in infinitũ, erit
in
ſuperficie trianguli u h t.
Nam ſi eſſet: tunc ſi continuaretur aliquo puncto lineæ h t linea re-
232226ALHAZENcta: tuncilla ſuperficies, in qua eſſet illa linea recta & linea h t eſſet ſuperficies trianguli u h t:
& illa ſuperficies eſſet illa, in qua ſunt duæ lineæ æquidiſtantes h t, d z:
& ſic ſuperficies, in qua ſunt
duę
lineæ h t, d z, eſſet ſuperficies trianguli h u t:
& ſic axis eſſet in ſuperficie trianguli h u t: ſed axis
eſt
æquidiſtans lineæ h t poſitione.
Et axis ſecat duas lineas h u, t u: & linea t h eſt in ſuperficie trian
guli
u e h, quæ eſt ſuperficies reflexionis:
& linea communis huic ſuperficiei & ſuperficiei columnę,
eſt
aliqua ſectio columnaris.
Superficies ergo e u h ſecat axem columnæ in uno puncto, ſcilicet in d,
ut
præoſten-
202[Figure 202]t i n g y z x q m b c œ f h z r a d p e K o dimus [27 n. ]
Et
ſi axis ſe-
cet
lineá h u:

punctum
ſe-
ctionis
cum
linea
h u erit
in
ſuperficie
trianguli
u e
h
:
ſed in hac
ſuperficie

eſt
punctum,
per
quod a-
xis
tranſeat,
præter
d:
er-
go
linea h u
iecat
axem in d:
& iam oſtendimus [24 n] quòd h u ſecat eum in puncto ſub d: quod eſt impoſsibile.
Ergo
axis d z eſt extra ſuperficiem u h t, & propinquior puncto e, quàm ſuperficies h u t.
Superfi-
cies
ergo, in qua ſunt lineæ h t, d z, eſt propinquior puncto e, quàm ſuperficies u h t:
& c eſt in ſuper-
ficie
, in qua ſunt h t, d z:
quia eſt in linea q l: & q l eſt in ſuperficie, in qua ſunt h t, d z: [per 7 p 11] er-
go
c eſt propinquius e, quàm s i:
ſed c eſt in rectitudine e b [ut patuit. ] Si ergo e b exiue-
rit
in parte b:
perueniet ad c: perueniet ergo ad c. His præoſtenſis, dico quòd linea s i, quæ eſt æ-
quidiſtans
axi ſpeculi, cum fuerit in aliquo uiſibili, & uiſus fuerit in o ex parte concauitatis co-
lumnæ
, & ſuperficies ſpeculata fuerit ſuperficies concaua:
tunc s i comprehendetur ex o m ſpeculo
concauo
a b g à linea a b g:
& diuerſabuntur imagines eius ſecundum diuerſitatem diſtãtiæ ab axe,
cuius
demonſtratio eſt.
Quia angulus e b m eſt acutus [quia m b a eſt rectus ex theſi 26 n] ergo [per
15
p 1] l b c eſt acutus:
& linea e b c eſt in ſuperficie circuli b f: & l b eſt diameter huius circuli [per 34
n
4.
] Ergo e b c ſecat circulum: ergo c b eſtintra concauitatem ſpeculi: & ſimiliter o b erit intra cõ-
cauitatem
ſpeculi:
quia angulus o b l eſt acutus, & duo anguli o b l, c b l ſunt æquales duobus angu
lis
e b m, q b m:
[quia per 15 p 1 æquantur angulis e b m, q b m, ęqualibus concluſis 27 n] & l b eſt
perpendicularis
ſuper ſuperficiem, contingentem columnam, quæ tranſit per b.
Forma ergo c
extenditur
per c b, & peruenit ad b, & reflectitur per b o, & comprehenditur à uiſu in o [per 7 n
5
.
] Item in quinto capitulo [27 n] cum fuimus locuti de ſpeculis columnaribus conuexis, decla-
rauimus
, quod ſuperficies contingens columnam m g, erit ſub e:
ergo e g ſecat ſuperficiem contin-
gentem
:
ſecat ergo lineam contingentem circum ferentiam ſectionis in g: ſecat ergo ſectionem, &
cadit
intra ipſam:
cadet ergo intra concauitatẽ ſpeculi: ergo duæ lineæ o g, g i ſunt intra concauita-
tem
ſpeculi:
& z g eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem, contingentcm columnam in g [quia ex
theſi
perpendicularis eſt a g lateri cylindraceo:
& duo anguli o g z, i g z ſunt æquales: quia per 15 p 1
æquantur
angulis e g n, t g n, æqualibus per 4 p 1.
] Ergo forma i extenditur per i g, & peruenit ad
g
, & reflectitur per g o, & comprehenditur in o per lineam g o.
Et ſimiliter s extenditur per s a, &
peruenit
ad a, & reflectitur per a o, & comprehenditur in o.
Et iam declarauimus, cum tractaui-
mus
de fallacijs ſpeculorum columnarium conuexorum [27 n] quòd duæ lineæ h u, t u ſunt per-
pendiculares
ſuper ſuperficies, contingentes ſectiones, tranſeuntes per duo puncta a, g.
Imago er-
go
s eſt in linea h u, & a o linea radialis, quæ extenditur ex uiſu ad punctum reflexionis:
ergo ima-
go
s eſt in a o:
h ergo eſt imago s: [per 7 n 5] & ſic patet, quòd t eſt imago i. Et continuemus c l.
Quiaergo
c reflectitur ad o ex circumferentiæ puncto b:
erit imago c in line a cl: & o b eſt linea ra-
dialis
, quæ extenditur inter uiſum & punctum reflexionis.
Ergo imago c eſt in puncto communi
c
l & o b [per 7 n 5] nempe in puncto q.
Sed in capitulo de imagine, cum tractauimus de imagini-
bus
ſpeculorum ſphæricorum concauorum [60 n 5] patuit, quòd imago puncti, cuius forma refle-
ctitur
à concauitate circuli, fortè concurret cum radiali linea, quæ eſt inter uiſum & punctum refle-
xionis
, ultra ſpeculum:
& fortè inter uiſum & ſpeculum: & fortè in centro uiſus: & fortè ultra cen-
trum
uiſus:
& fortè c l æquidiſtans erit o b. Et in illo capitulo [86 n 5] patuit, quòd fortè imago
erit
unum punctum:
aut duo: aut tria: aut quatuor. Imago ergo fortè erit in b q: fortè ultra o q: &
fortè
in b o:
& fortè in o: & fortè ultra: & fortè imago t q erit unum punctum: aut duo: aut tria: aut
quatuor
.
Si ergo imago c fuerit q: tũc h q t erit diameter imaginis s i. Si ergo omnes imagines s i fue
rint
in linea h q t:
tunc forma eius erit linea recta: mediũ eius eſt in rectitudine duarũ extremita-
h t.
Si aũt imago c fueritultra q: tunc imago s i erit ferè cõcaua ex parte uiſus. Et ſi imago c fuerint
plura
puncta:
tunc imago cerunt plures lineæ, quarum omnium extremitates cõiungentur in duo-
233227OPTICAE LIBER VI. bus punctis h, t: & media earum erunt diſtincta & ſeparata: & h t eſt diameter imaginis s i, quocun-
que
modo fuerit imago:
& diameter eſt cõmunis omnibus imaginibus eius, ſi plures habuerit ima-
gines
:
& linea h t eſt maior, quàm si, modica quantitate. Patet ergo, quòd cum lineæ rectæ, æquidi-
ſtantes
axi columnaris ſpeculi concaui fuerint in aliquo uiſibili:
imago earum fortè erit recta aut
concaua
, & fortè una, aut plures.
52. Si uiſ{us} à terminis lineæ rectæ æquabiliter diſtans, ſit extra ipſi{us} planum, perpendicula
re
plano axis ſpeculi cylindr acei caui: imago uidebitur maximè caua. 27 p 9.
ITem: iteremus ſecundam figuram de fallacijs ſpeculorum columnarium conuexorum [29 n. ]
In
hac autem figura dictum eſt:
quòd duæ lineæ e b, h b reflectuntur ſecũdum angulos æquales:
& quòd duæ lineæ e g, t g reflectuntur ſecundum angulos æquales:
& quòd h b, t g perueniunt
a
d l:
& h b continet cum b o angulum acutum. Ergo h b ſecat ſuperficiem, contingentem columnam
in
b:
b l ergo eſt ſub concauitate columnæ: & ſimiliter g l: & ſimiliter duæ lineæ b r, g y: & duo angu-
li
l b d, d b r ſunt æquales [quia per 15 p 1 æquantur angulis e b o, h b o æqualibus] & ſimiliter l g d, g
d
y ſunt æquales.
Si ergo r y fuerit in aliquo uiſibili, & uiſus fuerit in l, & ſuperficies concaua colu-
mnæ
fuerit terſa:
tunc forma r extenditur per r b, & peruenit ad b, & reflectitur ք b l: & perueniet ad
l
, & comprehendetur in l.
Et linea h u eſt perpendicularis ſuper lineam, contingentem ſectionem,
ex
cuius circumferentia reflectentur duæ lineæ b r, b l:
h ergo eſt imago r [per 7 n 5. ] Similiter decla
rabitur
, quòd forma y extenditur per y g, & reflectitur ք g l:
& imago eius eſt t. Et continuemus q u:
ſecabit
ergo r y in m:
m ergo eſt in ſuperficie tranſeunte per axem & per l: nam l & q ſunt in hac ſu-
perficie
, [ut demonſtratum eſt 29 n.
] Ergo q u eſt in hac ſuperficie [nam 29 n oſten ſum eſt, quòd
planum
ductum per uiſum & axem ſpeculi, in quo eſt linea e l d, ſecat lineam h t in puncto q:
eſtq́ue
punctum
u in linea e l d:
linea igitur q u eſt in plano per uiſum & axem ſpeculi ducto per 1 p 11: ideõ-
que
& punctum m.
] Et quia duo puncta m, l ſunt in ſuperficie tranſeunte per axem columnæ: ideo
forma
m reflectetur ad l in hac ſuperficie.
Et quia a z eſt differentia communis inter columnę ſuper-
ficiem
, & ſuperficiem, tranſeuntem per ſuum axem, & per l:
forma ergo m reflectetur à linea a z. Et
continuemus
e m, quæ eſt in hac ſuperficie:
& e l
203[Figure 203]u r h d x b y m ſ o n f g i k q z t c c s a eſt in hac ſuperficie:
& punctum e eſt elongatum à
ſuperficie
contingente ſuperficiem columnæ in li-
nea
a z [ut patuit 29 n.
] Ergo ſi a z extrahatur re-
ctè
in parte z:
concurret cum duabus lineis e m,
e
l.
Concurrat ergo cum e m in i, & cum e l in n:
ergo
n eſt inter duo puncta e, l:
quia l eſt intra con
cauitatem
columnæ, & n eſt in ſuperficie colu-
mnæ
:
& e eſt elõgatum à columna: & in dem on-
ſtratione
huius figuræ [29 n] patuit, quòd circu-
lus
b g eſt medius inter lineam h t, & ſuperficiem
exeuntem
ex e, æ quidiſtantem baſibus columnæ:

& perpendicularis, quæ exit ex e ſuper a z, eſt in ſu
perficie
exeunte ex e, æ quidiſtante columnæ.
Er-
go
perpendicularis, quæ exit ex e ſuper lineam a
z
n, cadit extra triangulum e i n, & in parte n:
angu
lus
ergo e i n eſt acutus:
[per 32 p 1] ergo [per 15 p
1
] angulus m i a eſt acutus:
ergo m i n obtuſus [per
13
p 1.
] Extrahamus ergo ex m perpendicularem
ſuper
a i [per 12 p 1] & ſit m k:
k ergo erit ultra i,
reſpectu
11.
[ſi enim caderet inter i & n: eſſent triã-
guli
tres anguli maiores duobus rectis contra 32
p
1:
quia angulus m i n obtuſus eſt concluſus. ] Et
extrahamus
m k ex parte k, in s:
& diuidamus k s
ad
æqualitatem k m:
ergo s erit extra ſuperficiem
ſpeculi
, & ultra concauitatem eius, & l erit ſub concauitate eius.
Et continuemus l s: ſecabit ergo
n
k in f:
& ex f extrahamus f x ad æquidiſtantiam m k. Cum ergo [per 29 p 1] f x ſit perpendicularis
ſuper
a n, & in ſuperficie tranſeunte per axem & per l:
ergo eſt diameter circuli exeuntis ex f & æ-
quidiſtantis
baſi columnæ [per 34 n 4.
] Linea ergo f x eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem, con-
tingentem
columnam, tranſeuntem per a z [ſicut oſtenſum eſt 54 n 5.
] Et continuemus m f: erit
ergo
æqualis f s:
[per 4 p 1: quia k s, k m æquantur per fabricationem, & communis eſt k f, anguli-
que
ad k recti] & duo anguli qui ſunt, apud m, s erunt æquales:
[per 5 p 1. ] Et quia x f eſt æquidi-
ſtans
m g:
erunt [per 29 p 1] duo anguli apud f æquales duobus angulis, qui ſunt apud s, m [ideó-
que
anguli x f m & x f l æquabuntur.
] Duæ ergo lineę m f, f l reflectuntur ſecundum angu-
los
æquales:
& x f eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem, contingentem ſpeculum in f. For-
ma
ergo m extenditur per m f, & reflectitur per f l:
& imago eius erit s [per 7 n 5. ] Et quia
duæ
lineæ r y, h t ſunt æquidiſtantes, & perpendiculares ſuper ſuperficiem tranſeuntem per
axem
, & per l:
quia h t fuit poſita talis: [29 n] ideo duæ ſuperficies exeuntes à duabus li-
234228ALHAZEN neis h t, r y, erunt æquidiſtantes & perpendiculares [per 18 p 11. ] Et quia r y eſt perpendicularis ſu-
per
ſuperficiem tranſeuntem per axem & per l:
ideo [per 18 p 11] ſuperficies duarum linearum rm,
m
s erit perpendicularis ſuper ſuperficiem, tranſeuntem per axem & per l:
& erit m s differentia cõ-
munis
his duabus ſuperficiebus.
Et quia a k eſt in ſuperficie tranſeunte per axem: [per 21 d 11: quia
pars
eſt lateris cylindracei] & eſt perpendicularis ſuper m s [per fabricationem] quę eſt differentia
communis
inter ſuperficiem, trãſeuntem per axem, & inter ſuperficiem duarum linearum r m, m s:

erit
a k n perpendicularis ſuper ſuperficiem duarum linearum r m, m s:
& linea a n eſt æquidiſtans
axi
columnæ [per 21 d 11:
] ergo [per 8 p 11] axis columnæ eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem, in
qua
ſunt r m, m s.
Superficies ergo iſta eſt perpendicularis ſuper axem columnæ: s ergo eſt in ſuper-
ficie
exeunte ex linea r y, perpendiculari ſuper axem columnæ:
ſed linea h t eſt in ſuperficie perpen-
diculari
ſuper axem, æquidiſtante ſuperficiei ex linea r y:
s ergo eſt extra h t, & propinquius l, quàm
ſint
h & t:
& duo puncta h, t ſunt imagines r, y: & punctum s eſt imago m: imago ergo lineæ r m y eſt
linea
tranſiens per h, s, t:
ſed talis eſt linea arcualis: quia s eſt extra h t. Et tranſeat per puncta h, s, t li-
nea
h s t arcualis.
Et quia h t ſecundum poſitionem [29 n] fuit elongata à conuexo columnæ: erit
h
t ultra ſuperficiem ſpeculi, reſpectu l:
& iam declarauimus, quòd s eſt ultra concauitatem ſpeculi,
reſpectul
.
Ergo tota linea h s t erit ultra concauitatem ſuperficiei ſpeculi: & e l eſt ſub concauitate
ſpeculi
:
ergo l eſt extra ſuperficiẽ, in qua eſt linea h s t: arcualitas igitur lineæ h s t apparebit uiſuil
manifeſtè
.
Et quia f eſt in ſuperficie columnæ, & t h ultra columnam, eſt in ſuperficie trianguli l h t:
erit
linea l f s altior quàm ſuperficies trianguli l h t.
Linea ergo l s erit altior duabus lineis l h, h t, re-
ſpectu
uiſus.
Ergo s eſt altius, quàm duo puncta h, t. Linea ergo h s t apparebit uiſuil concaua.
53. Si uiſ{us} ſit in plano lineæ rectæ, obliquo adplanum axis ſpeculi cylindracei caui: imago
uidebitur
caua & euerſa. 28 p 9.
ITem: ſecemus columnam per ſuperficiem decliuem ſuper axem eius: faciet ergo ſectionem co-
lumnarem
[per 9 th.
cylindricorum Sereni. ] Sit ergo a b g. Sed in prima figura de columnis con
cauis
[91 n 5] declaratum eſt, quòd in ſuperficie cuiuslibet ſectionis columnæ exit à puncto re-
flexionis
perpendicularis ſuper ſuperficiem contingentem, ex cuius extremitatibus reflectuntur
formæ
.
Sit ergo perpendicularis g a: & ſit b e k perpendicularis ſuper lineam, contingentem circũ-
ferentiam
ſectionis in b:
& ſit b prope g. b k ergo ſecabit perpendicularem g a ſub axe, & continebit
cum
ipſa angulum acutum.
[per 24 n: punctum enim b tam propin quum ipſi g ſumitur, ut recta à
puncto
b, & perpendicularis à reflexionis puncto in axe angulum acutum cõprehendant.
] Secet
ergo
in e.
Angulus ergo b e g erit acutus [per 32 p 1. ] Et extrahamus ex g lineam ad æquidiſtan-
tiam
lineæ b k:
& ſit g d. Angulus ergo d g e erit acutus: [quia
204[Figure 204]p b o n m d r h c t a K per proximam fabricationem & 29 p 1 æquatur angulo b e g
acuto
] ergo g d e erit intra concauitatem columnæ.
Et pona
mus
angulum e g l æqualem angulo e g d:
[per 23 p 1] g l ergo
concurret
cum b e in l:
[per 11 ax. quia anguli ad g & e acuti,
minores
ſunt duobus rectis] & ſignemus punctum m in li-
nea
l e:
erit ergo m a g acutus: [quia per 16 p 1 minor eſt an-
gulo
g e m acuto] ergo a m eſt intra ſectionem.
Et ponamus
angulum
g a d æqualem angulo g a m:
ergo a d concurret
g
d:
[per 11 ax. ] nam duo anguli, qui ſunt apud a, g, ſunt acuti,
Concurrant
ergo in d.
a d igitur ſecabit b k [per lemma Pro-
cli
ad 29 p 1.
] Secet ergo in t. Cum ergo l k fuerit in aliquo ui
ſibili
, & uiſus fuerit in d:
tunc forma l uidebitur in g: [ut oſtẽ
ſum
eſt 90 n 5] quia forma l reflectetur ad d ex g, & quia d g
eſt
æquidiſtans perpendiculari b l k:
Et forma m uidebitur in t: quia forma m reflectitur ad d ex a: &
t
imago eſt m.
Et tranſeat per d ſuperficies æquidiſtans baſi columnæ: [ut oſtenſum eſt 47 n 5] ſeca
bit
ergo ſectionem a b g, & faciet in ſuperficie columnæ circulum p o r [per 5 theor:
cylindricorum
Sereni
.
] Superficies ergo huius circuli ſecabit b k: ſecat enim g d, quæ eſt ei æquidiſtans. Ergo ſe-
cet
b k in k:
& ſit centrum circuli p o r, punctũ h: & continuemus d h, & tranſeat ad r: & cõtinuemus
k
h, & tranſeat ad p.
Forma ergo k reflectitur ad d ex circumferentia arcus r p, ut patuit de imagini-
bus
ſpeculorum [73 n 5.
] Reflectatur ergo ex o: & cõtinuemus k o, d o, h o. Anguli ergo, qui ſunt a-
pud
o, ſunt æquales:
[per 12 n 4] & d o ſecabit h p in n. n ergo eſt imago k. Et cõtinuemus k d: k d er
go
erit differentia communis inter circulum r p & ſectionem a b g.
Nam duo puncta k, d ſunt in u-
traque
ſuperficie, & nihil de ſuperficie ſectionis a b g eſt in ſuperficie circuli r p, niſi linea k d:
g ergo
eſt
extra circulum:
& ſimiliter b: & ſunt in ſuperficie ſectionis: & n eſt in ſuperficie circuli r p: & for-
ma
l m k tranſit per puncta g, t, n:
& linea, quæ tranſit per hæc puncta, eſt arcualis: ſed ſuperficies
ſectionis
eſt decliuis ſuper ſuperficiem columnæ:
[per 9 th. cylindricorum Sereni] axis ergo ſectio
nis
non tranſit per totum axem columnæ, neque eſt æquidiſtans baſi columnæ.
Patet ergo ex hac
figura
& duabus præmiſsis, quòd lineæ rectæ æquidiſtantes axi columnæ, & æquidiſtantes baſi e-
ius
:
& etiam illæ lineæ, quæ obliquantur ſuper ſuperficiem eius: fortè uidebuntur arcuales, fortè re
ctæ
, fortè conuerſæ.
Et quia t eſt imago m, & n imago k: erit forma m k conuerſa. Et ſi linea etiam
fuerit
in ſuperficie circuli, æquidiſtante baſibus columnæ, cuius ſuperficies tranſit per centrũ uiſus,
235229OPTICAE LIBER VI. ut dictum eſt de imaginibus ſpeculorum concauorum in ſeptimo capitulo huius tractatus: forma
fortè
erit æqualis recta:
fortè conuerſa. Patet ergo, quòd forma eorum, quæ comprehenduntur in
ſpeculis
columnaribus concauis, fortè erit recta, fortè conuerſa.
54. Siuiſ{us} ſit in plano lineæ rectæ, perpendiculari plano axis ſpeculi cylindracei caui: imago
uidebitur
recta & euerſa: aliâ s maior: aliâs minor: aliâs æqualis ipſi lineæ: aliâs ſimplex: aliâs
multiplex
. 29 p 9.
ITem: iteremus formã tertiæ figurę de fallacijs ſpeculorũ cõcauorũ ijſdẽ literis exiſtentibus: [41.
42
.
43 n] & ſit circulus b z a in ſuperficie ſpeculi columnaris cõcaui: & ſit uiſus in d. Erit ergo ex-
tra
ſuperficiẽ circuli:
& erunt duæ lineæ e a, e b perpendiculares ſuper ſuperficies, cõtingentes ſu
perficiẽ
colũnę:
& erit ſuperficies trianguli d g e perpẽdicularis ſuք ſuperficiẽ circuli [ք 18 p 11] ꝗa g d
eſt
perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ circuli [ut oſtẽſum eſt 41 n.
] Superficies ergo trianguli d g e trãſit
per
totũ axẽ:
& in neutra ſuperficie d b o, d a o eſt aliquid de axe colũnæ, niſi e, eſt centrũ circuli.
Et
utraq;
ſuperficies d b o, d a o facit in ſuperficie columnę ſectio
205[Figure 205]d g p i t k n u b e a o f q l h m rnem:
[per 9 th. cylindricorum Sereni] & formæ reflectuntur ex
his
ſectionibus à duobus punctis a, b [ut patuit 41 n.
] Forma ergo
r
reflectitur ad d ex b:
& forma m reflectitur ex a: & n u erit diame
ter
imaginis m r:
[ſunt enim puncta n & u imagines punctorum
r
& m per 7 n 5] & eſt minor quàm m r:
[ut demonſtratum eſt 42
n
.
] Et ſimiliter duo puncta h, l reflectentur ad d ex duobus pun-
ctis
à, b:
& erit t k diameter imaginis l h: & erit e i æqualis [ut pa-
tuit
41 n] & erit p i diameter imaginis f q:
& eſt maior illa. Et o-
mnes
iſtæ imagines erunt conuerſæ [ut oſtenſum eſt 43 n.
] Et ſi
uiſus
fuerit in o, & lineæ p i, t k, n u fuerint uiſibiles:
erunt è con-
trario
:
tunc enim diameter imaginis p i erit minor ipſa: & diame-
ter
imaginis n u erit maior ipſa:
& diameter t k erit ei æqualis. Et
oẽs
imagines erũt rectæ.
Et omnia iſta oſtẽſa ſunt in prædicto ca
pitulo
.
Item cum utraq; extremitas alicuius harũ habuerit unam
imaginẽ
, & aliquod punctũ in medio habuerit plures imagines:

tũc
illa linea habebit totimagines, quot punctũ mediũ habet.
Et
ſi
utraq;
extremitas, uel altera habuerit plures imagines, & pun-
ctum
mediũ habuerit unã:
tunc linea tot habebit imagines, quot
habet
punctũ extremũ.
Et ſi utraq; extremitas uel altera habue-
rit
multas imagines, & pũctũ mediũ habuerit multas imagines:

tunc
linea tot habebit imagines ſecundum maiorem numerum.

Et
hoc patebit, ut de imaginibus patuit ſpeculorum ſphærico-
rum
concauorum.
In ſpeculis ergo columnaribus concauis
accidit
fallacia in omnibus, quæ in eis comprehenduntur, ſicut
accidit
in ſpeculis ſphæricis concauis:
ſcilicet de formis ſpecie-
rum
uiſibilium, & de quantitatibus:
& de numero ſuarum ima-
ginum
:
& de rectitudine, & de cõuerſione, cum fallacijs, quę appropriantur reflexioni. Et fallaciæ e-
runt
inhis, ut in ſpeculis prædictis.
Ethoc eſt, quod uoluimus declarare in hoc capitulo.
DE ERRORIBVS, QVI ACCIDVNT IN SPECVLIS
pyramidalibus
concauis. Cap. IX.
IN his autem accidunt illæ fallaciæ, quæ accidunt in ſpeculis columnaribus concauis. Debilitas
uerò
coloris & lucis:
& diuerſitas poſitionis, & remotionis accidunt in his, ſicut in omnibus ſpe
culis
:
nam cauſſa huius eſt reflexio. Accidit etiam in his ſpeculis multitudo imaginum, ſicut in
ſpeculis
columnaribus & ſphæricis concauis dictũ in capitulo [ſecũdo libri quinti] de imaginibus.
55. Si lineæ: recta uel curua obliquè incidant uertici ſpeculi conici caui: reflectentur à latere
conico
ad uiſum inter ipſas & ſpeculi ſuperficiem poſitum: & imago rectæ uidebitur parum cur-
ua
: curuæ, recta. 31 p 9.
ACcidit etiam in eis, quod in columnaribus concauis, ſcilicet ut rectum uideatur conuexum
& concauum.
Huius autem demonſtratio eſt: quod rectæ lineæ, quæ extenduntur in longi-
tudine
ſpeculi, quæ tranſeunt per uerticem pyramidis, & quæ ſunt prope illas, uidentur con
uexæ
, & fortè rectæ.
Et demonſtratio ſuper hoc eſt, ut demonſtratio in ſpeculis columnaribus con-
cauis
.
Nam ſi itera uerimus ſecundam figuram de fallacijs ſpeculorum pyramidalium conuexorum
[quæ eſt 32 n] inueniemus diametrum imaginis lineæ rectæ poſitæ in illo ſpeculo, quæ eſt illic linea
a
n, intra concauitatẽ ſpeculi pyramidalis:
& inueniemus punctũ, quod eſt ſub ſuperficie contingen
te
pyramidẽ, tranſeuntẽ per lineã longitudinis, à qua reflectitur forma lineę rectę ad uiſum:
quod il-
lic
punctum f.
Si igitur fuerit punctum illud centrum uiſus: erunt omnia puncta, quę ſunt in diame-
236230ALHAZEN tro imaginis reflexa ad pũctũ f: &
206[Figure 206]a h p u m z t x b n c q s d g ſ K f r imagines duarum extremitatum
a
p y erunt extremitates lineæ
rectæ
a n:
& loca imaginis puncti
p
, quod eſt in medio a y, diuerſa-
buntur
.
Et hoc declarabitur eadẽ
uia
, qua proceſsimus in demon-
ſtratione
primę figurę ſpeculorũ
columnarium
concauorũ.
Patet
ergo
ex hoc, quòd ſi a p y fuerit in
aliquo
uiſibili, & uiſus fuerit f:

tunc
imago fortè uidebitur con-
uexa
, & fortè cõcaua.
Et patet e-
tiam
in figura ſecũda de fallacijs
ſpeculorum
columnarium conca
uorum
[52 n] quòd lineæ poſitæ
in
latitudine ſpeculi apparebunt
concauæ
concauitate mirabili:
&
quòd
imagines linearũ, quæ ſunt
in
ſuperficiebus tranſeuntibus per axem & per centrum uiſus, erunt rectæ.
56. Si uiſ{us} ſit in communi ſectione planorum: lineæ rectæ & axis ſpeculi conici caui, inter ſe
perpendicularium
: imago uidebitur recta & euerſa: aliâs maior: aliâs æqualis: aliâs minor ιpſa
line
a: aliâs ſimplex: aliâs multiplex. 34 p 9.
ITem: iteremus tertiam figuram de fallacijs ſpeculorum ſphæricorum concauorum ijſdem lite-
ris
[quæ fuit 41 n.
] Si ergo aliquod punctum fuerit in axe pyramidis: & duæ lineæ e a, e b fuerint
perpendiculares
ſuper ſuperficies, contingentes pyramidem:
& hoc eſt poſsibile: quia ſunt æ-
quales
:
poſſunt enim cum axe continere duos angulos acutos
207[Figure 207]d g p i t k n z u b e a ſ o q l h m ræquales.
Cum ergo duę lineæ fuerint perpendiculares, & fue
rit
uiſus d:
tune ſuperficies, in qua ſunt g e, e d, tranſibit per totũ
axem
, & per centrũ uiſus:
& utraq; ſuperficies d a o, d b o erit de-
cliuis
ſuper axem pyramidis:
& erunt differentię earũ duæ ſectio
nes
pyramidis [per 5 th.
1 conicorum A pollonij] & erunt formæ
punctorum
h, r, q reflexę ad d ex b:
& formæ punctorum l, m, f re-
flectẽtur
ad d ex a.
Cum ergo lineę m l f, r h q fuerint in aliqua ſu-
perficie
uiſibili, & uiſus fuerit in d:
tunc n u erit imago m r: & t k
erit
imago l h:
& p i erit imago f q [ut oſtenſum eſt 54 n. ] Sic ergo
imago
m r erit minor ſe ipſa:
& imago f q maior ſeipſa: & imago
l
h æqualis ſibi ipſi.
Et omnes imagines erunt conuerſæ. Et ſi ui-
ſus
fuerit in o, & n u, t k, p i fuerint in ſuperficiebus uiſibilium:

tunc
imagines earum erunt m r, l h, f q.
Sic ergo erit imago f q ſei-
pſa
minor:
& imago n u maior: & imago t k æqualis. Et iſtæ imagi
nes
erunt rectæ.
Nam iſtæ imagines erunt ultra centrum uiſus, &
comprehen
duntur ante uiſum ſuper lineas radiales.
Puncta ergo
m
, l, f comprehenduntur in linea a o:
& puncta r, h, q comprehen-
duntur
in o b:
& ſic forma reflectetur recta. Patet ergo ex his, quę
diximus
in hoc capitulo:
quòd lineæ rectę quandoq; uidentur in
his
ſpeculis conuexæ:
quandoq; concauæ: quandoq; rectæ: &
quandoq
;
maiores: & minores: & æquales: & quãdoq; rectę, con
uerſæ
.
Et in capitulo [ſecundo libri quinti] de imagine declara-
uimus
, quòd omne punctum uiſibile in huiuſmodi ſpeculis
quandoque
habet unam imaginem:
quandoque duas: & tres: &
quatuor
.
In omnibus ergo, quæ comprehenduntur in his ſpecu-
lis
, accidit fallacia, ut in columnaribus concauis:
acciduntq́; e-
tiam
in eis fallaciæ compoſitæ, ſicut in cæteris ſpeculis:
& exempla, & declaratio eorum ſunt, ſicut
in
ſpeculis planis.
Et hoc intendimus declarare in hoc capitulo: nunc autem
finiamus
ſextum tractatum.
237231
ALHAZEN FILII
ALHAYZEN OPTICAE
LIBER SEPTIMVS.
SEptimi tractat{us} ſunt ſeptem partes. Prima pars eſt proœmium. Secunda, quòd lux
tranſeat
diaphana corpora ſecundum uerticationes linearum rectarum, & refrin
gatur
, cum occurrit corpori, cui{us} diaphanit{as} fuerit diuerſa à diaphanitate corporis, in
quo
existit.
Tertia de qualitate refractionis luminum in diaphanis corporib{us}. Quarta,
quòd
quicquid comprehenditur à uiſu ultra diaphana corpora, quorũ diaphanit{as} dif-
fert
à diaphanitate corporis, in quo uiſ{us} exiſtit, cum fuerit decliue à perpendicularib{us},
exeuntib
{us} ſuper ſuperficiem eorum, comprehenditur ſecundum refractionem.
Quinta
de
phantaſmatib{us}.
Sexta, quomodo uiſ{us} comprehendat uiſibilia ſecundum refractio-
nem
.
Septima de fallacijs uiſ{us}, quæ accidunt ex refractione.
PROOEMIVM LIBRI. CAP. I.
1. Viſio fit trifariam: rectè, reflexè & refractè. In præfat. 1. 10 libr. Idem 1 n 4.
PRædictum eſt in proœmio quarti tractatus huius libri [1 n] quòd uiſus tribus modis
comprehendat
uiſibilia, uidelicet ſecundum rectitudinem:
ſecundum reflexionem
à
terſis corporibus:
& ſecundũ refractionẽ ultra diaphana corpora, quæ differunt in
diaphanitate
à diaphanitate aeris:
& quòd uiſus nihil cõprehẽdit ex uiſibilibus, niſi
aliquo
iſtorũ triũ modorũ:
& quòd quolibet iſtorũ modorum cõprehendit uiſus uiſi
bilia
& omnes res, quæ ſunt in uiſibilibus, & omnibus modis uiſionis, quorũ diſtin-
ctio
declarata eſt in ultima differentia ſecundi tractatus.
In præcedentibus autem tractatibus decla
ratum
eſt, qualiter uiſus comprehendat uiſibilia ſecundum rectitudinem, & ſecundum reflexionẽ:

& oſtendimus diuerſitatem comprehenſionis uiſus ad uiſibilia ſecundum utrumq;
iſtorum modo-
rum
.
Remanet ergo declararare, quomodo uiſus comprehendat uiſibilia ſecundum refractionem
ultra
corpora diaphana.
Nos autem in iſto tractatu ſolummodo de refractione tractabimus: & ma-
nifeſtabimus
formam refractionis:
& diſtinguemus eius modos: & diuidemus proprietates eius: &
declarabimus
, quomodo accidat uiſui in huiuſmodi uiſione.
Et primò proponemus fundamenta,
quæ
certificant, quicquid dependet ab hac re.
QVÒD LVX PERTRANSEAT PER DIAPHANA CORPORA SECVN
dum
uerticationes linearũ rectarum, & refringatur, cum occurrit cor-
pori
, cuius diaphanitas fuerit diuerſa à diaphanitate
corporis
, in quo exiſtit. Cap. II.
2. Constructio organi refractionis. 1 p 2.
QVòd lumen quidem tranſeat in aerem, & extendatur ſecundum lineas rectas, declaratũ eſt
in
tractatu primo huius operis:
[14. 17. 28 n] aer autem eſt unum de corporibus diaphanis:
per
aquam autem, uitrũ, & diaphanos lapides lumen tranſit, & extenditur ſecundum lineas
rectas
:
hoc autem comprehenditur per experientiam. Si quis ergo experiri uoluerit: accipiat lami-
nam
ex ære rotundam, cuius diameter ſit minor uno cubito:
& ſit ſpiſsitudo eius aliquantulum
fortis
:
& habeat oras rotundas, perpendiculares ſuper ſuperficiem eius: & ſit altitudo orarum eius
non
minor latitudine duorum digitorũ.
In medio autem dorſi laminæ ſit aliquod corpus paruum,
columnare
, rotundũ, cuius longitudo non minor latitudine trium digitorum:
& ſit perpendiculare
ſuper
ſuperficiem laminæ.
Et ponamus hoc inſtrumentũ in tornatorio, in quo tornant tornarij in-
ſtrumenta
cupri, & ponamus alterum dentem tornatorij in medio laminæ, & reliquũ in medio ex-
tremitatis
corporis, quod eſt in dorſo laminæ:
& radamus reuoluendo hoc inſtrumentum abraſio-
ne
uera, quouſq;
uerificetur rotunditas orarum ſuarum intus & extrà, & adæquetur ſuperficies inte
rior
& exterior, & fiant duæ ſuperficies æquidiſtantes:
& abrademus etiam corpus, quod eſt in dor-
ſo
, donec fiat rotundum.
Cum ergo hoc inſtrumentum fuerit perfectum per abraſionem: ſignemus
in
ſuperficie eius interiore duas diametros ſecantes ſe perpendiculariter:
& ſunt tranſeũtes per cen
trum
eius:
deinde ſignemus punctum in baſi oræ inſtrumenti, cuius diſtantia ab extremitate alte-
rius
duarum diametrorum ſecantium ſe, eſt latitudo unius digiti:
deinde extrahamus exiſto pun-
cto
tertiam diametrum tranſeuntem per centrum laminę:
quę quidem diameter extendatur in tota
ſuperficie
eius:
deinde extrahamus à duobus extremis huius diametri duas lineas in ſuperficie oræ
238232ALHAZEN inſtrumenti, perpendiculares ſuper ſuperficiem laminæ. Deinde diuidemus ex altera iſtarum dua-
rum
linearum tres lineas paruas, æquales, quarum prima ſequitur ſuperficiem laminæ:
& longitu-
cuiuslibet harum ſit in quantitate medietatis grani hordeacei:
fient ergo ſuper lineam perpendi
cularẽ
tria puncta, quę ſunt fines illarũ linearũ.
Deinde reducamus hoc inſtrum entũ ad tornatoriũ,
& ſignemus in ipſo tres circulos æquidiſtãtes, tranſ-
208[Figure 208]h n m ſ a s x t r c e d z b g o p q k euntes per tria puncta, quæ ſunt ſuper lineam per-
pendicularem
ſuper extremitatem diametri:
ſecabi-
tur
ergo alia perpendicularis, quæ eſt perpendicula-
ris
ſuper aliam extremitatẽ huius diametri, per iſtos
tres
circulos, & fient in ipſa tria puncta, & fient in u-
noquoq
;
trium circulorũ duo puncta oppoſita, quæ
ſunt
extrema alicuius diametri ex ipſorũ diametris.

Deinde
diuidamus medium circulum ex iſtis tribus
circulis
in 360 partes, & ſi poſsibile fuerit, in minuta:

deinde
perforemus in ora inſtrumenti foramen ro-
tundum
, cuius centrum ſit medium punctum trium
punctorum
, quæ ſunt ſuper alteram duarum linea-
rum
, perpendicularium ſuper extremitatem diame-
tri
laminæ:
& ſit medietas diametri eius in quantita-
te
diſtantiæ, quę eſt inter circulos:
perueniet ergo cir
cumferentia
foraminis inter duos circulos æquidi-
ſtantes
, qui ſunt in extremitatibus.
Poſtea accipia
mus
laminam ſubtilem quadratam, aliquantulæ ſpiſsitudinis:
cuius longitudo ſit in quantitate alti-
tudinis
oræ inſtrumenti:
& cuius latitudo ſit prope hoc: & adæquetur ſuperficies eius, quantùm po
teſt
:
& adæquetur ſpiſsitudo eius etiam, quæ ſequitur alteram extremitatem eius, quouſq; differen-
tia
communis inter ſuperficiem faciei eius, & inter ſuperficiem ſpiſsitudinis eius, ſit linea recta:
quã
lineam
diuidemus in duo æqualia:
à cuius medio extrahamus lineam rectam in ſuperficie faciei e-
ius
perpendicularem ſuper lineam rectam, quę eſt communis differentia.
Deinde diuidamus ex hac
linea
perpendiculari ex parte extremitatis, quæ eſt ſuper communem dif-
209[Figure 209]u g z y x r s t ferentiam, tres lineas, æquales inter ſe, & æquales unicuiq;
paruarum li-
nearum
, quæ diſtinctæ ſunt ſuper perpendicularem lineam in ora laminæ:

fient
igitur ſuper lineam perpendicularem in facie laminæ paruæ tria pun-
cta
.
Deinde perforabimus hanc paruam laminam foramine rotundo, cu-
ius
centrum ſit medium punctum punctorum, quę diſtinguunt lineas, quę
ſunt
in ea:
& ſit medietas diametri eius æqualis alicui uni linearum parua-
rum
:
erit ergo hoc foramen æquale foramini, quod eſt in ora inſtrumenti.
Deinde
ſignabimus ſuper diametrũ laminæ, ſuper cuius extremitates ſunt
duæ
lineæ perpendiculares:
punctum in medio lineæ, quæ eſt inter centrũ
laminæ
& extremitatem diametri, quæ eſt in parte foraminis:
& faciamus tranſire ſuper hoc pun-
ctum
lineam perpendicularem ſuper diametrum:
deinde ponamus baſim laminę paruæ ſuper han c
lineam
, quouſq;
differentia communis, quę eſt in parua lamina, ſuperponatur huic lineæ perpendi
culari
ſuper diametrum:
& erit punctum, quod diuidit differentiam communem, quę eſt in parua la
mina
, in duo æqualia, poſitum ſuper punctum ſignatum in diametro laminæ.
Hoc autem facto, ap-
plicetur
parua lamina cum maiore, completa applicatione & conſolidatione:
tunc ergo foramen,
quod
eſt in parua lamina, erit oppoſitum foramini, quod eſt in ora inſtrumenti.
Et erit linea intelle-
cta
, quæ copulat centra duorum foraminum, in ſuperficie circuli medij trium circulorum, qui ſunt
in
interiore ora inſtrumenti:
& erit æquidiſtans diametro laminæ: & erit lamina parua, quæ appli-
cabitur
puncto, quaſi ora aſtrolabij.
Hoc autem completo, ſecetur de ora inſtrumenti quarta, quæ
ſequitur
quartam, in qua eſt foramen ex quatuor quartis diſtinctis per duas primas diametros, per-
pendiculariter
ſe ſecantes, & adæquetur locus ſectionis, donec fiat unus cum ſuperficie laminæ.

Deinde
accipiamus regulam æris, cuius longitudo non ſit minor, ſed maior uno cubito, & quadra-
figurę, quam circundent quatuor ſuperficies æquales in latitudine duorum digitorum:
& adæ-
quentur
ſuperficies eius, in quantum poteſt, donec fiant æquales & habentes angulos rectos.
Dein
de
perforetur in medio alicuius ſuperficiei e-
210[Figure 210] ius foramen rotundum, cuius amplitudo ſit
tãta
, ut poſsit recipere corpus, quod eſt in dor-
ſo
inſtrumenti, utreuoluatur in ipſo non leui
reuolutione
, ſed difficili:
& ſit foramen perpen
diculare
ſuper ſuperficiem regulæ, & tranſiens
ad
aliam partem regulæ:
deinde ponamus inſtrumentum ſuper regulam, & mittamus corpus,
quod
eſt in inſtrumenti dorſo, in foramen, quod eſt in medio regulæ, donec ſuperponatur ſuperfi-
cies
inſtrumenti ſuperficiei regulæ.
Hoc autem facto, ſecetur illud, quod ſuperfluit ex extremitati-
bus
regulæ ſuper diametrum laminæ:
nam regula longior eſt, quàm diameter laminæ, quia ſic po-
ſuimus
eam.
Cum ergo ſecuerimus duas ſuperfluitates ex duabus extremitatibus regulæ, reduce-
239233OPTICAE LIBER VII. mus has duas ſuperfluitates, & ponemus illas ſuper duas extremitates regulę, ita ut ponamus duas
extremitates
ſuperfluitatum ſuper duas extremitates illius, quod remanſit de regula, & applicabi-
mus
ſuperficiem extremitatum cum ſuperficie dorſi inſtrumenti:
& erit illud, quod ponetur ex u-
traq
;
duarum ſuperfluitatum ſuper reſiduum regulæ æquale latitudini unius digiti. Hac autem po-
ſitione
conſiderata eminebunt duæ ſuperfluitates ſuper duas extremitates regulę.
Et ſi perforatum
fuerit
illud, quod ſuperfluit de corpore in dorſo inſtrumenti, & immiſſus fuerit in foramen eius ſti-
lus
ferreus, qui ipſum prohibeat exire, erit melius.
Hoc autem perfecto, perfectum erit inſtrumen-
tum
.
Deinde accipiat experimentator regulam cupream paruæ latitudinis, cuius latitudo ſit dupla
diametri
foraminis, quod eſt in ora inſtrumenti:
& cuius ſpiſsitudo ſit æqualis diametro foraminis,
& cuius longitudo non ſit minor medietate cubiti:
& uerificabitur regula iſta, donec fiat ualde re-
cta
& uera:
& fiant ſuperficies elus æquales & æquidiſtantes. Deinde obliquè ſecabimus altera par
te
làtitudinem eius, quouſq;
finis longitudinis eius contineat cum fine latitudinis eius angulum a-
cutum
, ut poſsit ſic facilius declinare & mouere eam quocunq;
quis uoluerit: & ponet latitudinem
eius
ex alia extremitate perpendicularem ſuper finem longitudinis eius.
Deinde diuidemus hanc
latitudinem
in duo æqualia, & extrahemus ex loco diuiſionis lineam in ſuperficie faciei regulæ,
quæ
extendatur in longitudine eius, & erit perpendicularis ſuper latitudinem eius.
Cum ergo hæc
regula
fuerit ſuperpoſita ſuperficiei laminæ, erit ſuperficies eius ſuperior in ſuperficie circuli me-
dij
trium circulorum figuratorum in interiore ora inſtrumenti.
Nam ſpiſsitudo huius regulæ eſt æ-
qualis
diametro foraminis, & diameter foraminis eſt æqualis perpendiculari exeunti è centro fo-
raminis
, quod eſt in ora inſtrumenti ad ſuperficiem laminæ:
quia diameter foraminis eſt æqua-
lis
duabus lineis trium linearum paruarum, quæ diſtinctæ ſunt de linea perpendiculari in interio-
re
ora inſtrumenti.
Cum ergo hæc regula fuerit erecta ſuper oram ipſius, & fuerit ſuperficies latitu-
dinis
eius ſuper ſuperficiem laminę:
tunc linea deſcripta in medio eius, erit in ſuperficie medij cir-
culi
prædicti:
quia perpendicularis, quę egreditur à quolibet puncto huius lineę ad finem longitu-
dinis
regulę, eſt æqualis perpendiculari, quę egreditur à centro foraminis ad ſuperficiem laminę:

nam
utraq;
iſtarum perpendicularium eſt æqualis diametro foraminis.
3. Radius medio denſiori perpendicularis, irrefract{us} penetrat. 42. p 2. Idem 17 n 1.
CVm ergo experimentator uoluerit experiri tranſitum luminis in aqua per hoc inſtrumen-
tum
:
accipiet uas rectarum orarum, ut cadum cupreum, aut ollam figulinam, aut conſimile:
& ſit altitudo orarum eius non minor medietate cubiti:
& ſit diameter circumferentię eius
non
minor diametro inſtrumenti:
& adæquentur orę eius, donec ſuperficies, quę tranſit per oras
eius
, ſit ſuperficies æqualis:
& ponamus in fundo eius corpus diuerſarum partium aut diuerſorum
colorum
, ut annulum, aut argentum depictum, aut depingatur in fundo eius pictura manifeſta:
de-
inde
infundatur aqua clara in uas, donec impleatur:
& expectetur donec motus eius quieſcat. Cum
ergo
motus eius quieuerit, erigatur aſpiciens, aut ſedeat erectus, & aſpiciat ad uas, & apponat ui-
ſum
ſuum corpori, quod eſt in fundo aquę, aut picturę, quę eſt in fundo aquę, donec linea inter ui-
ſum
& medium illius corporis aut picturę illius, ſit perpendicularis ſuper ſuperficiem aquę quò ad
ſenſum
, & aſpiciat corpus, quod eſt in fundo, aut picturam:
tunc inueniet illam eo modo, quo eſt, &
inueniet
ordinationem ſuarum partium inter ſe eo modo, quo ordinarentur, ſi aſpiceret illud, cum
uas
eſſet uacuum.
Hoc autem declarato, certificatur, quòd illud, quod comprehenditur in fundo a-
quæ
, cum aſpexerit illud eadem poſitione, qua aſpexit corpus, quòd eſt in fundo aquæ, aut pictu-
ram
:
comprehenditur ſecundum ordinationem ſuarum partium. Hoc autem certificato, ſi quis uo-
luerit
experiri tranſitum lucis:
eligat locum, ſuper quem oritur lux ſolis, in quo ponat uas, & obſer-
uet
, ut ſuperficies circumferentię uaſis ſit æquidiſtans horizonti:
hoc autem poteſt obſeruari hoc
modo
:
ut ſit circumferentia ſuperficiei aquę æquidiſtans circumferentię uaſis: & ſi intus in uaſè
prope
circumferentiam eius fuerit ſignatus circulus, æquidiſtans circumferentię uaſis, erit melius
ad
hoc, ut circumferentia ſuperficiei aquę comparetur ad circumferentiam circuli.
Deinde expe-
rimentator
debet imponere inſtrumentum rotundum intra hoc uas, ita ut duę regulę paruę po-
ſitæ
ſuper duo extrema regulæ maioris, ſuperponantur oræ uaſis ex utraque parte:
tunc medietas
inſtrumenti
, & regula extenſa in longitudine inſtrumenti erunt intra uas:
deinde addatur aqua, aut
diminuatur
de ea, donec fiat ſuperficies aquę una cum centro inſtrumenti:
& ſit aqua clara: deinde
reuoluatur
inſtrumentum in circuitu uaſis, donec obumbretur illud, quod eſt intra aquam ex oris
eius
:
tunc teneatur regula altera manu, & reuoluatur reliqua manu inſtrumentum ſuper ſe in cir-
cuitu
centri eius, donec foramen, quod eſt in ora inſtrumenti, ſit oppoſitum corpori ſolis, & tran-
ſeat
lumen ſolis per foramen oræ inſtrumenti, & perueniat ad alterum foramen tabulę paruæ, &
tranſeat
per illud.
Cum ergo pertranſierit forma lucis per duo foramina, perueniet ad fundum a-
quæ
:
tunc experimentator obſeruabit, ut ſitus lucis in regula de ſecundo foramine, ſit ſitus æqua-
lis
:
hoc autem ſitu præſeruato, & luce perueniente ad ſuperficiem aquæ, auferat experimentator
manus
ſuas ab inſtrumento, & ſtet uel ſedeat erectus, & inſpiciat ad fundum aquæ, ex quarta, cu-
ius
oræ ſunt abſciſſę, & ſeruet poſitionem, quam ſeruauerat, cum aſpexerat corpus, quod erat in
fundo
aquæ, ut ſit certus, quòd illud, quod uidet, eſt, ſecundum quod eſt:
tunc ergo cum intue-
bitur
illud, quod eſt intra aquam de ora inſtrumenti:
inueniet lumen pertranſiens ex duobus fo-
240234ALHAZEN raminibus ſuper ſuperficiem oræ inſtrumenti, quæ eſt intra aquam: & inueniet lumen inter duos
circulos
æquidiſtãtes extremos de tribus circulis ſignatis in interiore parte inſtrumẽti oræ:
aut ad-
detur
ſuper diſtantiam, quæ eſt inter circulos, modicùm:
& erit additio eius ex duobus lateribus cir
culorum
æqualis.
Sequitur ergo ex poſitione, quòd punctum, quod eſt in medio luminis appa-
rentis
intra aquam, quod eſt ſuper interiorem partem oræ inſtrumenti, ſit per medium circulum
trium
circulorum æquidiſtantium, qui ſunt in interiore parte oræ inſtrumenti.
Et hoc lumen, quod
eſt
intra aquam, erit manifeſtum, quòd ora ſuperior inſtrumenti, quæ circumdat ſuperius fora-
men
, obumbrat interiorem partem oræ inſtrumenti, quæ circundat lumen, quod eſt in interiore
parte
oræ inſtrumenti.
Et ſic in illo loco non erit ex interiore parte oræ inſtrumenti aliquid de lu-
mine
ſolis, niſi lumen, quod exit ex duobus foraminibus.
Deinde experimentator accipiat li-
gnum
minutum, ſiue acum, & applicet eam in exteriore parte ſuperioris foraminis, quod eſt in o-
ra
inſtrumenti, & obſeruet, ut acus tranſeat per medium foraminis:
Deinde aſpiciat ſupra uas, &
ſeruet
poſitionem, quam menſurauit prius:
tunc uidebit umbram acus in medio lucis: deinde in-
curuet
acum attrahendo ipſam, donec extremitas eius ſit in medio foraminis, & intueatur lumen,
quod
eſt intra aquam, & quod eſt in ſuperficie aquæ:
tunc inueniet umbram extremitatis acus in
medio
lucis, quæ eſt intra aquam, & in medio lucis, quæ eſt in ſuperficie aquæ.
Deinde mutet po-
ſitionem
acus, & ponat extremitatem eius etiam apud medium foraminis, & intueatur umbram:

tunc
inueniet umbram extremitatis acus apud medium lucis:
deinde leuet acum: & inueniet lu-
cem
redeuntem ad ſuum ſtatum intra aquam, & in ſuperficie aquæ.
Deinde applicet acum in late-
re
foraminis, & ponat eam chordam in foramine, non diametrum, & intueatur lumen, quod eſt in-
tra
aquam, & in ſuperficie aquæ:
tunc inueniet in utroque illorum umbram, quæ eſt chorda: deìn-
de
leuet acum:
tunc inueniet lumen rediens ad locum ſuum: & ſi mutauerit ſitum acus in lateribus
foraminis
:
inueniet umbram ſemper in latere luminis. Declarabitur ergo ex hac experientia, quòd
ad
punctum, quod eſt in medio lucis, quæ eſt intra aquam, in circumferentia medij circuli, non exi
uit
lux, niſi ex puncto, quod eſt medium lucis, quæ eſt in ſuperficie aquæ:
& quòd ad punctum,
quod
eſt medium lucis, quæ eſt in ſuperficie aquæ, non exiuit lux, niſi ex puncto, quod eſt centrum
foraminis
ſuperioris, & tranſiuit per centrum foraminis inferioris, quod eſt in oris alijs.
Nam ſi
non
tranſiſſet per centrum foraminis inferioris, non manifeſtaretur medium lucis, quæ eſt in ſuper
ficie
aquæ, cum acus eſſet in medio foraminis inferioris, ſed non manifeſtaretur de luce, quæ eſt
in
ſuperficie aquæ, niſi locus alius à centro eius.
Lux ergo, quæ peruenit ad punctum, quod eſt cen-
trum
lucis, quæ eſt in ſuperficie aquæ, & lux, quæ extenditur in aere, non extenditur niſi ſecun-
dum
lineas rectas.
Luxergo, quæ tranſit per centra duorum foraminum, extenditur ſecundum
rectitudinem
lineę tranſeuntis per centra duorum foraminum:
hæc autem lux eſt illa, quę peruenit
ad
medium lucis, quæ eſt in ſuperficie aquæ.
Punctum ergo, quod eſt in medio lucis, quæ eſt in ſu-
perficie
aquæ, eſt in linea recta tranſeunte per centra duorum foraminum.
Et hæc linea eſt in ſu-
perficie
medij circuli de tribus circulis ſignatis in interiore parte oræ inſtrumenti:
& eſt illius dia-
meter
, quia hæc linea eſt æquidiſtans diametro circuli, qui eſt in ſuperficie laminæ.
Cum ergo pun-
ctum
, quod eſt in medio lucis, quæ eſt in ſuperficie aquæ, fuerit ſuper hanc lineam:
tunc illud
punctum
eſt in ſuperficie circuli medij prædicti:
punctum autem, quod eſt in medio lucis, quæ eſt
intra
aquam, eſt in circumferentia medij circuli:
ergo hæc duo puncta ſunt in ſuperficie medij circu
li
.
Si ergo lux, quæ eſt in ſuperficie aquæ, latuerit, & non fuerit bene manifeſta: tunc experimenta-
tor
mittet illam minorem regulam in aquam, & applicet oram eius in ſuperficie laminæ, & ponat
ſuperficiem
, in qua ſignata eſt linea, ſequentem ſuperficiem aquæ, & moueat eam, donec ſuperfi-
cies
eius fiat cum ſuperficie aquæ.
Cum ergo ſuperficies regulæ fuerit cum ſuperficie aquæ, & fue-
rit
regula erecta ſuper oram eius:
tunc linea, quæ eſt in ſuperficie ipſius, erit in ſuperficie circuli
medij
, qui tranſit per centra duorum foraminum:
hac autem poſitione præſeruata: apparebit lux,
quæ
eſt in ſuperficie aquæ, ſuper ſuperficiem regulæ, & inueniet medium lucis ſuper lineam,
quæ
eſt in medio regulæ.
Et ſi aeus ſit poſita ſuper medium ſuperioris foraminis: tunc linea, quę eſt
in
medio regulæ, obumbrabitur:
& ſi extremitas acus fuerit poſita ſuper centrum foraminis, ap-
parebit
umbra extremitatis acus in medio lucis, quæ eſt ſuper regulam:
& ſi acus fuerit ablata,
redibit
lux, ſicut erat.
Cum hac ergo regula apparebit lux, quæ eſt in ſuperficie aquæ, apparitio-
ne
manifeſta, & manifeſtabitur, quòd eſt ſupra lineam tranſeuntem per centra duorum forami-
num
:
& iam poſueramus ſuperficiem aquæ apud centrum laminæ. Cum ergo ſuperficies regulæ
fuerit
cum ſuperficie aquæ:
tranſibit ſuperficies regulæ per centrum laminæ: & tunc erit remo-
tio
centri lucis à centro laminæ æqualis medietati latitudinis regulæ, quæ eſt æqualis perpendicu-
lari
cadenti à centro foraminis ſuper ſuperficiem laminæ:
& ſic erit centrum lucis, quę eſt in ſuper-
ficie
regulę, centrum circuli medij.
Deinde oportet experimentatorem auferre regulam ſubtilem,
& mittere eam iterum in aquam, & applicare ſuperficiem latitudinis eius cum ſuperficie lami-
, & ponere angulum eius acutum apud centrum lucis, quæ eſt intra aquam, ſcilicet angulum,
qui
eſt in ſuperficie eius ſuperiore:
deinde moueat regulam, donec acuitas eius inferior tranſeat
per
centrum laminæ, & ſic acuitas eius ſuperior tranſibit per centrum circuli medij.
Punctum
ergo
ex linea ſuperiore regulę, quod eſt in ſuperficie aquę, eſt centrum circuli medij:
eſt ergo cen-
trum
lucis, quæ eſt in ſuperficie aquæ:
& erit longitudo eius diametri ex diametris medij circuli.
Hac
autem ratione præſeruata, accipiat experimentator acum longam:
& mittat eam in aquam:
241235OPTICAE LIBER VII.& ponat caput ſuum in punctum ultimitatis regulæ: & intueatur lucem, quæ eſt intra aquam:
tunc
inueniet umbram acus ſecantem lucem:
& inueniet umbram capitis acus apud cornu regu-
, quod eſt apud medium lucis.
Deinde mutet poſitionem acus, & caput eius ſit in loco eius ex
fine
regulæ:
tunc mutabitur ſitus umbræ ex luce, quæ eſt intra aquam: & erit umbra capitis acus
inſeparabilis
à medio lucis:
deinde auferat acum & redibit lux ad locum ſuum. Deinde mittat a-
cum
in aquam iterum, & ponat caput eius in alio puncto finis regulę, & intueatur umbram, donec
inueniat
ſecãtem lucem, quæ eſt intra aquam:
& inueniet umbram capitis acus in medio lucis. De-
inde
mutet poſitionem acus ſuper multitudinem punctorum ex acuitate regulæ:
& inueniet um-
bram
capitis eius ſemper in medio lucis.
Declarabitur ergo ex hac experientia declaratione mani-
feſta
, quòd lux, quæ eſt in puncto mediante lucem, quæ eſt intra aquam, quę eſt ſuper circumferen-
tiam
medij circuli:
peruenit ad illud punctum à puncto, quod eſt mediũ lucis, quæ eſt in ſuperficie
aquæ
.
Et declarabitur cum hoc, quòd hæc lux extenditur ſuper lineam rectam, quę eſt finis regulæ.
Nam
experientia eius per extremitatem acus ex diuerſis locis in fine regulę oſtendit illã tranſeun-
tem
per omne punctum finis regulæ.
Hac ergo uia experimentabitur tranſitus lucis per corpus
aquæ
:
ex quo declarabitur, quòd extenſio lucis per corpus aquæ eſt ſecundum uerticationes re-
ctarum
linearum.
4. Radi{us} medio denſiori obliqu{us}, refringitur ad perpendicularem à refractionis puncto
excitatam
. 43 p 2. Idem 17 n 1.
DEinde oportebit experimentatorem ponere ſuper centrum lucis ſignum fixum ſculptio-
ne
:
deinde quan do experimentator intuebitur punctum, quod eſt in medio lucis, quę eſt in-
tra
aquam:
inueniet ipſum æquidiſtans duabus extremitatibus diametri laminæ, ſed ex-
tra
duas lineas perpendiculares, quę ſunt ſuper extremitatẽ diametri laminæ, quę eſt intra aquam:

& inueniet declinationem eius ab iſta linea ad partẽ, in qua eſt ſol:
& inueniet inter punctum, quod
eſt
centrum mediæ lucis, & punctum;
quod eſt communis differentia lineæ perpendiculari ſuper
extremitatem
diametri laminæ, & puncto medio, quod eſt extremitas diametri medij circuli, tran-
ſeuntis
per centrum foraminis:
inueniet dico, diſtantiam ſenſibilem. Hoc declarato, oportet mitte-
re
regulam ſubtilem in a quam, & applicare eam cum ſuperficie laminæ, & ponere terminum regu-
ſuper centrum laminę, & mouere regulam, quouſq;
acuitas eius ſit perpendicularis ſuper ſuper-
ficiem
aquæ, quò ad ſenſum:
tune igitur inueniet centrũ lucis, quę eſt intra aquam, inter acuitatem
regulæ
& lineam perpendicularem ſuper diametrum laminæ.
Declarabitur ergo ex hoc, quòd hæc
refractio
eſt ad partem perpendicularis, exẽuntis à loco refractionis perpendicularis ſuper ſuper-
ficiem
aquæ.
Cum ergo certus fuerit experimentator de hoc: oportebit eum ſignare apud extremi-
tatem
regulæ, quę eſt ſuper circumferentiam medij circuli, quę eſt extremitas perpendicularis, ex-
euntis
à centro medij circuli perpendicularis ſuper ſuperficiem aquæ, ſignum fixum, ut primum,
quod
ſignatum eſt apud centrum lucis.
Et iam declaratum eſt, quòd lux, quę peruenit ad punctum,
quod
eſt centrum lucis, quæ eſt intra aquam, eſt lux extenſa ſecundum rectitudinem lineæ conti-
nuantis
duo centra foraminum:
& hæc linea peruenit ad cẽtrum medij circuli æquidiſtantis ſuper-
ficiei
laminæ:
& eſt illius diameter. Si hęc linea fuerit extenſa in imaginatione ſecundum rectitudi-
nem
intra aquam, donec perueniat ad oram laminæ:
tunc igitur erit æquidiſtans diametro laminæ,
& perueniet ad lineam perpendicularem in interiore parte oræ laminæ.
Et cum centrum lucis, quę
eſt
intra aquam, non eſt ſuper perpendicularem lineam oræ laminæ:
tunc lux, quę extenditur à me-
dio
lucis, quę eſt in ſuperficie aquæ, ad medium lucis, quæ eſt intra aquam, non extenditur ſecun-
dum
rectitudinem lineæ tranſeuntis per centra duorum foraminum, ſed refringitur.
Declaratum
eſt
autem, quòd hæc lux extẽditur rectè à medio lucis, quę eſt in ſuperficie aquæ, ad medium lucis,
quæ
eſt intra aquam.
Ergo refractio huius lucis eſt apud ſuperficiem aquæ.
5. Radij incidentiæ & refractionis ſunt in uno plano. 46 p 2.
ET iam declaratum eſt, quòd hæc lux tranſit per centra duorum foraminum, & per medium
lucis
, quæ eſt in ſuperficie aquæ, quod eſt centrum circuli medij, æquidiſtantis ſuperficiei la-
minæ
, & per medium lucis, quæ eſt intrà aquam, quod eſt in circumferentia medij circuli.
Ex
quo
patet, quòd lumen perueniens ad centrum lucis, quæ eſt intra aquam, dum extenditur in aere,
& poſtquam refringitur intra aquã, eſt in eadem ſuperficie æquali, ſcilicet in ſuperficie circuli me-
dij
trium circulorũ, qui ſunt in interiore parte oræ inſtrumenti.
Et refractio hæc inuenitur, quando
linea
tranſiens per centra foraminum fuerit decliuis ſuper ſuperficiem aquæ, non perpendicularis.

Et
nunquam erit hæc linea perpẽdicularis ſuper ſuperficiem aquæ in hora tranſitus lucis ſolis, niſi
quando
fuerit ſol in uertice capitis:
& hoc erit in aliquibus locis, & non in omnibus: & in quibuſ-
dam
temporibus, non in omnibus:
neq; tranſit ſol per uerticem capitis habitantium in pluribus lo-
cis
habitationis:
& in quibus tranſit: in iſtis locis diſtinguetur hęc experimentatio in omni tempo-
re
:
illi autem ſuper quorum zenit h tranſit ſol, ſi uoluerint hoc experiri, cauebũt tempus, in quo ſol
tranſit
per capita eorum.
6. Radi{us} medio rariori perpendιcularis, irrefract{us} penetrat. 44 p 2.
ITẽ accipiat exքimẽtator fruſta uitri clari, quorũ figuræ ſint cubicæ: & ſit lõgitudo uniuſcuiuſq;
242236ALHAZEN eorum dupla diametri foraminis, quod eſt in ora inſtrumenti: & adæquẽtur ſuperficies eorum ue-
hementer
per cõfricationem, quouſq;
ſint æquales & æquidiſtantes, & latera ſint recta: deinde po-
liantur
.
Hoc autem completo, ſignetur in medio laminæ linea recta tranſiens per cẽtrum eius: & ſit
perpendicularis
ſuper diametrum eius, ſuper cuius extrema ſunt lineæ duæ perpendiculares in in-
teriore
p̀arte oræ inſtrumenti, & tranſeat in utramq;
partẽ: & ſignetur hæc linea ferro, ut deſcendat
in
corpus laminæ, & remaneat ibi.
Deinde ponàt unum uitrorum cubicorum ſuper ſuperficiem la-
minæ
, & applicet unum latus ſuorum laterum cum hac perpendiculari, & ponat mediũ lateris ui-
tri
uerè ſuper centrum laminæ, & ponat corpus uitri ex parte foraminum.
Tranſibit ergo diameter
laminæ
, ſuper cuius extrema ſunt duæ lineæ perpendiculares, per mediũ ſuperficiei uitri ſuperpo-
ſitæ
laminæ.
Hac poſitione præſeruata, applicetur uitrum applicatione fixa per glutinũ tali modo,
ut
poſsit euelli:
deinde accipiatur alterũ uitrum, & ponatur ultra primum, ſcilicet ex parte forami-
num
, & applicetur aliqua ſuperficierũ eius ſuperficiei primi uitri:
hoc præſeruato, applicetur ſecun
dum
uitrum laminæ applicatione fixa:
deinde accipiatur tertium uitrum, & applicetur ſecundo ui-
tro
, & adæquetur ſuperficies eius cum duabus ſuperficiebus laterum ſecũdi uitri, & applicetur la-
minæ
:
& ſic fiat de pluribus uitris, quouſq; perueniãt uitra ad oram perpendicularium ſuper ſuper-
ficiem
inſtrumẽti, aut prope.
Cum ergo uitra fuerint applicata ſuperficiei laminæ ſecundũ poſitio-
nem
prædictam:
tranſibit diameter laminæ, ſuper cuius extremitates ſunt duæ lineæ perpẽdicula-
res
in extremitate inſtrumẽtí, per mediam ſuperficiem uitrorum ſuperpoſitorum laminæ:
altitudo
autem
iſtorum uitrorũ in latitudine eſt dupla diametri foraminis:
ſed diameter foraminis eſt æqua
lis
perpendiculari exeunti à centro foraminis ſuper ſuperficiẽ laminæ & ſuper diametrũ eius:
ergo
unaquæq
;
perpendiculariũ exeuntium à centris ſuperficierum uitrorũ, ſcιlicet ſuperficierum per-
pendicularium
ſuper ſuperficiẽ laminæ, ſecãtium diametrum oppoſitam duobus foramínibus, eſt
æqualís
perpẽdiculari exeunti à centro foraminis ſuper ſuperficiẽ laminæ, & ſuper diametrũ lami-
:
& cadẽt perpẽdiculares exeuntes à cẽtris ſuperficierũ uitrorũ ad ſuperficiũ laminæ, ſuper dia-
metrum
laminæ, ſuper cuius extremitates eſt perpẽdicularis, egrediens à centro foraminis.
Linea
ergo
tranſiens per centra dubrũ foraminum, ſi extendatur in imaginatione ſecundũ rectitudinem,
tranſibit
per cẽtra ſuperficierum uitrorum, ſcilicet ſuperficierum perpendiculariũ ſuper ſuperficiẽ
laminæ
oppoſitæ duobus foraminibus.
Deinde experimẽtator accipiat regulã ſubtilẽ prædictã: &
erigat
eam ſuper oram ipſius in ſuperficie laminę:
& ponat faciẽ eius, in qua ſignata eſt linea ex par-
te
primi uitri, quod eſt ſuper centrum laminæ, & ponat regulam prope uitrum, & ponat finem lon-
gitudinis
regulæ ſecantem diametrum laminæ perpendiculariter.
Hoc autem præſeruato, applicet
regulam
laminæ applicatione fixa, íta ut poſsit euelli:
hac autẽ poſitione præſeruata in regula: tunc
linea
, quæ eſt in ſuperficie regulæ, erit in ſuperficie medij circuli ex tribus circulis, ſignatis in inte-
riore
parte oræ inſtrnmenti:
& tranſibit linea recta per cẽtra duorum foraminum, & per media ſu-
perficierum
uitrorum, ſecans lineam, quę eſt in regula.
Hoc toto completo, ponatur inſtrumentum
in
uas prædictum:
ſit autem uas uacuum aqua: & ponatur uas in ſole, & moueatur inſtrumentum,
quouſq
;
lux ſolis tranſeat per duo foramina: & ſit lux apud ſecundum foramen æqualis: tunc igitur
intueatur
experimẽtator ſuperficiem regulæ oppoſitam uitro:
& inueniet lucem exeuntem à duo-
bus
foraminibus ſuper ſuperficiem regulæ:
& inueniet illud, quod circundat lucem ex ſuperficie
regulæ
, obumbratum umbra oræ inſtrumenti:
& inueniet centrum uiſus ſuper lineam, quæ eſt in
ſuperficiè
regulæ.
Hoc autem declarato, accipiat feſtucam ſubtilem, uel acum, & ponat illam ſuper
ſuperius
foramen, & ponat extremitatem perpendiculariter ſuper centrum foraminis, & intueatur
lucem
, quæ eſt ſuper regulam:
tunc inueniet umbram extremitatis feſtucæ ſuper centrum lucis, &
inueniet
illam ſuper lineam, quę eſt in ſuperficie regulæ.
Tunc ergo accipiat experimentator pen-
nam
intinctam incauſto, & ſignet ſuper extremitatẽ umbrę, quę eſt in medio lucis, quę eſt ſuper re-
gulam
, punctum:
ergo erit iſtud punctum ſuper lineam, quę eſt in ſuperficie regulæ: deinde auferat
acum
à ſuperiore foramine:
& ponat ipſam ſuper inferius foramen, ſcilicet quod eſt in ora: & ponat
extremitatem
acus ſuper centrum foraminis:
& intueatur lucem, quę eſt ſuper regulam: tunc inue-
niet
umbram extremitatis acus ſuper punctum, quod eſt in ſuperficie regulę:
deinde auferat acum,
& redibit umbra ad ſuum locum.
Declarabitur ergo ex hac experimentatione, quòd lux, quę eſt ſu-
per
punctum, quod eſt in ſuperficie regulæ, eſt lux, quę tranſit per cẽtra duorũ foraminum.
Deinde
accipiat
experimentator calamũ tinctum incauſto, & ſignet punctũ in uero medio ſuperficiei uitri
ex
parte regulæ:
ſi uerò comprehẽdat mediũ uitri, quò ad ſenſum: ſignet in ipſo duas diametros
ſecãtes
ſe, & locus ſectionis eſt medium ſuperficiei uitri.
Hoc autem facto, intueatur lucem, quę eſt
ſuper
regulam:
& inueniet umbram puncti, quod eſt in medio uitri ſuper punctum, quod eſt in ſu-
perficie
regulæ.
Declarabitur ergo exhoc, quòd lux, quæ tranſit per duo centra duorũ foraminum,
tranſibit
per punctum, quod eſt in medio uitri.
Hoc autem declarato oportet experimẽtatorem ui-
trum
primum euellere, & ſignare in ſuperficie ſecundi uitri punctum medium, ut prius, & compo-
nere
inſtrumentum ſecundò, & moueat ípſum, quouſq;
luxtranſeat per duo foramina: deinde in-
tueatur
:
& inueniet lucem peruenientẽ ad centrum lucis, quę eſt in ſuperficie regulę: & eſt lux, quę
trãſit
per cẽtra duorũ foraminũ.
Declarabitur igitur ex hoc, quòd lux, quę trãſit per cẽtra duorũ fo-
raminũ
, trãſit etiã ք punctũ, quod eſt in medio ſuperficiei ſecũdi uitri:
& ſitus eius eſt ſitus lucis trã-
ſeuntis
ք cẽtra duorũ foraminũ de ſuքficiebus uitrorũ in prima experimẽtatione:
& cũhoc quãdo
lux
trãſit per punctũ, quod eſt in medio uitri ſecũdi:
tũc lux, quæ trãſit per cẽtra duorũ foraminũ in
243237OPTICAE LIBER VII. prima experimentatione, tranſit etiam per punctum, quod eſt in medio uitri ſecũdi. Deinde opor-
tet
experimentatorem euellere ſecundũ uitrum, & experiri tertium, & ſic de cęteris uſq;
ad ultimũ.
Patebit
ergo experimẽtatione hac, quòd lux quæ tranſit per centra duorum foraminũ, perueniens
ad
ſuperficiẽ regulæ, tranſit per centra ſuperficierũ uitrorum omniũ poſitorum ſuper ſuperficiẽ la-
minæ
.
Manifeſtũ eſt ergo, quòd ſit in rectitudine lineæ tranſeuntis per centra duorũ foraminum: &
lux
, quæ tranſit per centra duorũ foraminum in experimentatione omniũ uitrorum, extenditur in
rectitudine
lineæ continuantis centra duorũ foraminum.
Manifeſtũ eſt ergo, quòd lux, quæ tranſit
per
lineã rectam, tranſeuntẽ per cẽtra duorũ foraminũ, tranſit etiã per centra ſuperficierũ uitrorũ.

Ex
quo patet, quòd lux tranſit in corpus uitri, in quo extenditur, poſtquã tranſit, ſecundũ lineas re-
ctas
:
& quòd lux, quæ tranſit per centra duorũ foraminum, extenditur etiã in corpus uitri ſecũdum
rectitudinem
lineæ, per quam extendebatur in aere, antequam pertranſiret uitrum:
& illa linea, per
quam
extenditur lux in aere, eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ uitri oppoſitã foramini [per 8 p 11.
]
Nam
linea, quæ tranſit per centra duorũ foraminum, eſt æquidiſtans diametro laminæ, quę eſt per-
pendicularis
ſuper primam ſuperficiem ſuperficierum uitrorum:
quia eſt perpẽdicularis ſuper dif-
ferentiam
communem inter ſuperficiem uitri, & ſuperficiem laminæ.
Item accipiat experimẽtator
medietatem
ſphęræ uitreæ mundæ claræ, ut cryſtallinæ, cuius ſemidiameter ſit minor diſtantia in-
ter
tabulam & centrum laminæ, & inueniat centrum baſis eius, ſuper quod ſignet lineam ſubtilem
cum
incauſto:
poſtea ſeparet ex hac linea ex parte centri baſis, quod eſt centrũ ſphæræ, lineã æqua-
lem
diametro foraminis, quod eſt in ora inſtrumẽti:
erit ergo hæc linea æqualis lineæ, quæ eſt inter
centrũ
foraminis, quod eſt in ora inſtrumẽti, quæ eſt perpẽdicularis ſuper ſu-
211[Figure 211] perficiem laminæ.
Deinde ſtatuamus ſuper extremitatẽ lineæ ſeparatæ à dia-
metro
lineã perpendicularem, & extrahamus illam in utramq;
partẽ: deinde
ſecemus
uitrum ſuper hác lineam in confrictorio uel in tornatorio, donec lo
cus
ſectionis fiat ſuperficies æqualis, & perpendicularis ſuper ſuperficiẽ baſis
ſemicirculi
, & mẽſuremus angulũ, qui eſt inter duas ſuperficies, per angulũ rectum factũ ex cupro,
donec
uerificetur ſuperficies iſta:
& tunc differentia communis huic ſuperficiei & ſuperficiei baſis
ſphęræ
erit linea recta:
& linea copulans centrũ ſphęræ cum hac linea, erit perpẽdicularis ſuper ſu-
perficiem
factã:
poſtea ſumatur in medio huius lineæ, quę eſt cõmunis differentia, particula parua,
quæ
eſt ſignũ medij eius.
Hoc completo, poliatur uitrũ uehemẽtiſsimè, & ponatur ſuper ſuperficiẽ
laminæ
, & gibboſitas eius ſit ex parte foraminũ, & ſit pars facta in uitro ſuper ſuperficiẽ laminæ, &
ſuperponatur
linea recta, quæ eſt cõmunis differentia duabus ſuperficiebus æqualibus, quę ſunt in
uitro
, ſuper lineã ſcilicet ſignatã in lamina, ſecantẽ diametrũ perpendiculariter, & ponatur medium
lineæ
ſuper centrũ laminæ.
Hac ergo poſitione præſeruata, applicetur uitrum laminæ applicatione
fixa
:
deinde ponamus regulã ſubtilem ſuper ſuperficiẽ inſtrumẽti, ſicut ponebamus in experimẽta-
tione
uitrorũ cubicorũ, & ponamus ſuperficiẽ regulæ, in qua eſt linea recta latitudinis, ſit ex parte
uitri
, & prope illud:
deinde ponatur inſtrumentũ in prædictũ uas: & ponatur uas in ſole, uacuũ ſine
aqua
:
& moueatur inſtrumentũ, donec lux ſolis trãſeat per duo foramina: & ſit ſitus lucis de ſecun-
do
foramine ſitus mediocris, & intueatur experimẽtator regulã:
& inueniet lucẽ tranſeuntẽ ք duo
foramina
, ſuք ſuperficiẽ regulæ:
deinde applicet ſtilũ ſuperiori foramini, & ponat extremitatẽ ſtili
ſuք
centrũ foraminis, & intueatur lucẽ, quę eſt in regula:
tũc inueniet umbrã extremitatis ſtili apud
centrũ
lucis:
dein de auferat ſtilũ, & redibit lux ad ſuũ locum. Poſtea applicet ſtilũ ad ſecundũ fora-
men
, & ponat extremitatẽ eius apud centrũ ſecundũ, & intueatur lucẽ, quę eſt in regula:
tũc inue-
niet
umbrá extremitatis ſtili apud centrũ lucis.
Poſtea ponat extremitatẽ ſtili apud centrũ baſis ui-
tri
(quod eſt centrũ ſphęræ) & intueatur lucẽ, quę eſt ſuք regulã:
inueniet umbrã extremitatis ſtili
ſuper
centrũ lucis.
Deinde ponat ſtilũ in medio lucis, quæ eſt ſuք conuexũ uitri oppoſiti foramini
ſecũdo
, quod eſt propè illud, & intueatur lucẽ, quę eſt ſuper regulã:
& inueniet umbrã extremitatis
ſtili
apud centrũ lucis.
Ex quo patet, quòd lux, quę tranſit per centra duorũ foraminũ, trãſit etiã per
centrũ
baſis uitri, & per mediũ ſuperficiei lucis, quę eſt in cõuexo uitri.
Manifeſtũ eſt igitur lux,
quę
trãſit in corpus uitri, extẽditur ſecundũ rectitudinẽ lineę trãſeuntis per cẽtra duorũ foraminũ:

hęc
aũt linea eſt diameter ſphęræ uitreæ.
perpẽdicularis exiens à cẽtro baſis uitri ad laminã, eſt
æqualis
diametro foraminis:
diameter autẽ foraminis eſt æqualis perpẽdiculari exeunti à cẽtro fo-
raminis
ad ſuperficiẽ laminę:
ergo perpẽdicularis à cẽtro foraminis baſis uitri ſuք ſuperficiẽ lami-
, eſt æqualis perpẽdiculari exeũti à cẽtro foraminis ad ſuperficiẽ laminę:
& duę perpẽdicula-
res
cadũt ſuper diametrũ laminę.
Linea ergo, quę trãſit per cẽtra duorũ foraminũ, ſi fuerit extẽſa in
rectitudine
, perueniet ad centrũ ſphęræ uitreæ:
erit ergo diameter huius ſphęræ: eſt ergo perpẽdi-
cularis
ſuք ſuperficiẽ huius ſphęræ [ut demonſtratũ eſt 25 n 4.
] Experimẽtatione aũt uitrorũ cu-
bicorũ
patuit, quòd lux, quę extẽditur in corpus uitri, eſt in rectitudine lineę, ք quã extẽdebatur in
aere
:
& linea, ք quã extẽdebatur in aere, erat illic perpẽdicularis ſuք ſuperficiẽ uitri. Et oportet ex-
perimentatorẽ
auferre regulã ſubtilẽ, applicatã ad ſuperficiẽ laminę:
& cõponat inſtrumentũ ſecũ-
, & moueat ipſum, quouſq;
lux trãſeat ք duo foramina, & intueatur orã inſtrumẽti, quæ eſt intra
uas
:
& inueniet lucẽ ſuper orã inſtrumẽti, & inueniet centrũ lucis in pũcto, quod eſt differẽtia com
munis
inter circumferentiã circuli medij & lineã perpẽdicularem in ora inſtrumẽti, quod eſt extre-
mitas
diametri circuli medij, trãſeuntis per cẽtra duorũ foraminũ:
& lux, quæ extẽditur ք hãc lineã,
erit
differentia cõmunis perueniens ad centrum ſphęræ uitreę.
Centrum ergo lucis, quę eſt in ora
244238ALHAZEN inſtrumenti, & centrum ſphæræ uitreæ, & centrum duorum foraminum ſunt in eadem linea recta.
Ex
quo patet, quòd lux, quæ tranſit in corpus uitri, perueniens ad cẽtrum ſphæræ eius, cum extra-
hitur
in aerem, extenditur in rectitudine lineæ, per quam extendebatur in corpore uitri.
Hæc au-
tem
linea eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem baſis uitri, quæ eſt æquidiſtans diametro laminæ,
quæ
eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem baſis uitri:
quia eſt perpendicularis ſuper lineã rectam,
quæ
eſt differentia communis duabus ſuperficiebus uitri æqualibus, quarum altera eſt ſuperpoſi-
ta
ſuperficiei laminæ, & reliqua erecta ſuper ſuperficiem laminæ.
Linea igitur tranſiens per centra
duorum
foraminum & per centrum ſphæræ uitreæ eſt perpen dicularis ſuper ſuperficiem uitri:
eſt
ergo
perpendicularis ſuper ſuperficiem aeris, qui tangit hanc ſuperficiem.
Et ſi experimentator in-
fuderit
aquam in uas, remanente uitro in ſua poſitione, & poſuerit aquam ſupra cẽtrum uitri, & in-
ſpexerit
lucem, quæ eſt in ora in ſtrumenti:
inueniet centrum lucis ſuper extremitatẽ diametri me-
dij
circuli.
Et ſi euulſerit uitrum, & poſuerit illud in lamina è contrario huic ordinationi, ſcilicet, ut
ſuperficies
æqualis ſit ex parte foraminum, & conuexitas uitri ſit ex parte interiore uaſis:
& ſuper-
poſuerit
lineam rectam, quæ eſt in uitro, quæ eſt differentia communis duabus ſuis ſuperficiebus
æqualibus
, ſuper lineam rectam, quæ eſt in lamina, ſecatem perpendiculariter diametrum laminæ,
& poſuerit medium huius lineæ, ſcilicet, quæ eſt in uitro, ſuper centrũ laminæ, & inſpexerit lucem,
ſicut
fecit in prima poſitione:
inueniet lucem cadentem ſuper oram inſtrumenti, & inueniet cen-
trum
lucis ſuper punctum, quod eſt differentia cõmunis medij circuli, & lineæ ſtanti in ora inſtru-
menti
.
Ex quibus declarabitur, quòd lux ſolis, quæ tranſit per centra duorum foraminum, tranſit
etiam
in corpus uirri ſecundum rectitudinem lineæ, per quam extendebatur in aere:
& poſtquam
egreditur
corpus uitri, extenditur etiam in aere ſecundum rectitudinem lineæ, per quam extende-
batur
in uitro:
lineaq́; , quæ tranſit per centra duorum foraminum, eſt in hac poſitione etiã perpen-
dicularis
ſuper ſuperficiem uitri, oppoſitam foramini, ſeilicet ſuperficiẽ, quæ eſt baſis hemilphærij.

Et
hæc linea eſt etiam perpendicularis ſuper ſuperficiem cõuexam:
nam in hac poſitione etiam eſt
diameter
ſphæræ:
eſt ergo perpendicularis ſuper ſuperficiem aeris contingentis ſuperficiem ſphæ-
.
Et ſi experimentator infuderit aquam in uas, & reliquerit uitrum in ſua poſitione, & poſuerit
aquam
infra centrum uitri, & aſpexerit lucem, quę eſt in ora inſtrumenti:
inueniet centrum lucis in
extremitate
diametri medij circuli.
Ex his ergo experimentationibus, quæ fiunt per cubicum &
ſphęricum
uitrum, patet, quòd ſi lux occurrerit corpori diaphano diuerſæ diaphanitatis à corpore,
in
quo eſt, & linea, per quam extenditur, fuerit perpendicularis ſuper ſuperficiem ſecũdi corporis:

tunc
lax extenditur in ſecundo corpore in rectitudine lineæ, per quam extendebatur in corpore
primo
:
nec differt, ſi ſecundum corpus fuerit groſsius primo aut ſubtilius.
7. Radi9 medio rariori obliqu{us}, refringitur à քpẽdiculari à refractiõis pũcto excitata. 45 p 2.
ITem oportet experimentatorẽ euellere uitrũ, & referre illud ad laminã, & ponere mediũ lineæ
rectæ
, quæ eſt in eo, ſuper centrũ laminæ, & ponere ſuperficiẽ æqualem ex parte duorũ forami-
num
, & lineã, quæ eſt in uitro, quæ eſt differẽtia cõmunis duabus ſuis ſuperficiebus, obliquã ſu-
per
diametrũ laminæ qualibet obliquatione, & ponere obliquationẽ diametri laminæ ſuper hãc li-
neam
ad illam partẽ, ad quã declinabat apud experimentationẽ aquæ.
Neceſſe eſt igitur, ut perpen-
dicularis
, quæ egreditur à centro uitri, quæ eſt ſuper ſuperficiẽ uitri perpendicularis, quę extẽditur
in
corpore uitri, obliqua ſit a linea tranſeunte per cẽtra duorum foraminũ ad partẽ, in qua ſunt duo
foramina
.
Et applicet experimentator uitrũ ſecundũ hunc ſitum applicatione fixa, & ponat inſtru-
mentũ
in uas, & uas in ſole, & moueat inſtrumentũ, donec lux trãſeat per duo foramina, & intuea-
tur
lucẽ, quæ eſt intra uas:
tunc inueniet illã in interiore ora inſtrumẽti, & inueniet centrũ lucis in
circumferentia
medij circuli:
ſed extra punctũ, quod eſt differentia cõmunis circumferẽtiæ circuli
medij
, & lineæ ſtanti in ora inſtrumenti:
& declinatio eius erit ad partem, in qua eſt ſol: erit ergo ad
partem
perpẽdicularis, exeuntis à loco refractionis.
Et hæc lux extenditur in aere in rectitudine li-
neæ
, tranſeuntis per centra duorũ foraminũ:
& hęc linea in hoc ſitu perueniet ad centrũ ſphęræ ui-
treæ
, & erit obliqua ſuper ſuperficiẽ æqualem.
Huius autẽ lucis terminatio extẽſionis in uitro eſt à
cẽtro
uitri:
extẽditur igitur in corpore uitri ſecundũ lineam rectã, exeuntem à centro ſphæræ: ergo
illius
eſt diameter:
hęc igitur lux extẽditur in corpore uitri ſecundũ uerticationẽ diametri alicuius
eius
.
ergo peruenerit ad ſphęricam ſuperficiẽ, erit perpendicularis ſuper illã: & cum extrahetur
in
aerem, erit perpendicularis ſuper aerem contingentẽ ſuperficiem ſphęricam.
Non ergo refringi-
tur
in aere, neq;
extẽditur rectè: ergo refringitur, ſed in corpore uitri, neq; in cõuexo eius, neq; in
primo
aere, neq;
in ſecũdo: ergo refringitur apud centrum uitri: & hęc lux eſt obliqua ſuper ſuper-
ficiem
ęqualem, in qua eſt centrum uitri.
Ex quibus patet, quòd, cum lux extenditur in aere & tran-
ſit
in uitrum, & fuerit obliqua ſuper ſuperficiem uitri:
refringetur, & non tranſibit rectè: & refra-
ctio
eius erit ad partem, in qua eſt perpendicularis, exiens à loco refractionis:
& corpus uitri groſ-
ſius
eſt corpore aeris.
Manifeſtum eſt igitur ex hac experimentatione, & prima de refractione lu-
cis
ab aere ad aquam (luce exiſtente obliqua ſuper ſuperficiem aquę) quòd, cum lux fuerit extenſa
in
corpore ſubtiliore, & occurrerit illi groſsius corpus:
refringetur ab ipſo: & erit refractio eius ad
partem
, in qua eſt linea exiens à loco refractionis, quę eſt perpendicularis ſuper ſuperficiẽ corporis
groſsioris
.
Item oportet experimentatorem euellere uitrum, & ponere ipſum è contrario: ſcilicet
ut
ſuperficies conuexa ſit ex parte foraminum, & ponat medium differentię communis, quę eſt in
uitro
ſuper centrum laminę, & ponat dſſerẽtiam communem obliquã ſuper diametrum laminę, &
245239OPTICAE LIBER VII. applicet uitrum applicatione fixa, & extrahat à centro laminæ lineã in ſuperficie perpendicula rem
ſuper
differẽtiam communẽ, quæ eſt in uitro:
erit hæc linea perpendicularis ſuper ſup erficiẽ uitri.
Nam
ſuperficies uitri æqualis, eſt perpendicularis ſuper ſuperficiẽ laminæ.
Deinde experimẽtator
ponat
inſtrumentũ in uaſe exiſtente ſine aqua, & moueat inſtrumentũ, quouſq;
lux trãſeat per duo
foramina
, & intueatur lucem, quæ eſt intra uas:
tune inueniet illam in interiore ora inſtrumenti, &
inueniet
centrum lucis in circumferentia medij circuli, & extra punctum, quod eſt differentia com
munis
circumferentiæ medij circuli, & lineæ perpendiculari, in ora inſtrumenti:
quod punctum eſt
extremitas
diametri medij circuli:
& inueniet declinationem eius ad cõtrariam partẽ illi, in qua oſt
perpendicularis
.
Hæc autẽ lux extenditur in uitro ſecundũ rectitudinem lineæ tranſeuntis per cen
tra
duorum foraminũ:
quia hæc linea eſt diameter uitri in hac etiã poſitione, quia tranſit per centrũ
uitri
.
In hac ergo poſitione refractio lucis etiam eſt apud centrum uitri: & hęc lux eſt obliqua ſuper
ſuperficiem
uitri æqualem, & ſuperficiem aeris contingentem uitrum.
Ex quibus patet, quòd, cum
lux
extẽditur in uitro, & egreditur ad aerem, & fuerit obliqua ſuper ſuperficiem aeris:
refringetur:
& refractio eius erit in ſuperficie circuli medij, & ad partem contrariam illi, in qua eſt linea exiens à
loco
refractionis, quæ eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem aeris.
Et ſi experimentator infuderit
aquam
in uas (exiſtente uitro in ſua poſitione) & poſuerit aquam ſuper centrum uitri, & aſpexe-
rit
lucem, quæ eſt intra uas:
inueniet lucem in interiore parte oræ inſtrumenti, & inueniet centrum
lucis
in circumferentia medij circuli, & inueniet illud extra extremitatem diametri med ij circuli,
obliquum
ad partem contrariam illi, ſuper quam eadit perpendicularis:
& inueniet diſtãtiam cen-
tri
lucis ab extremitate diametri medij circuli minorem diſtantia centri lucis ab hoc puncto, in ex-
perientia
egreſſus lucis à cẽtro ad aerem:
quia aer eſt ſubtilior aqua, aqua autem eſt ſubtilior uitro.
Ex
hac autem experimentatione, & prædicta, patet, quòd quando lux extenditur in corpore groſ-
ſiore
, & occurrerit corpori ſubtiliori, & fuerit obliqua ſuper ſuperficiem corporis ſubtilioris:
refrin
getur
, & non tranſibit rectè:
& refractio eius erit ad partem contrariã illi, in qua eſt perpendicularis
exiens
à loco refractionis, quæ eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis ſubtilioris:
& tantò
magis
declinabit à perpendiculari, quantò corpus erit ſubtilius.
Item oportet experimentatorem
euellere
uitrum, & ponere etiam ipſum in ſuperficie laminæ, & ſuperponat lineam rectam, quæ eſt
in
eo, ſuper lineam rectam, quæ eſt in lamina, & ponat ſuperficiem eius conuexam ex parte duo-
rum
foraminum, & lineam rectam, quę eſt in uitro, extra centrum laminæ, & coniungat uitrum be-
ne
, & ponat regulam ſubtilem ſuper ſuperficiem laminæ, & erigat eam ſuper oram eius, & ponat
ſuperficiem
eius, in qua ſignatur linea, ex parte uitri, & terminus eius ſecet diametrum laminæ per-
pendiculariter
, & applicetur hoc modo.
Sic ergo linea, quæ tranſit per centra duorum foraminum,
non
tranſit per centrum ſpæræ, ſed per aliud punctum ſuperficiei uitri æqualis: & erit obliqua ſu-
per
ſphæricam ſuperficiem.
Deinde oportet experimentatorem ponere inſtrumentum in uaſe, &
uas
in ſole:
& moueat inſtrumentum, quouſque lux tranſeat per duo foramina, & intueatur ſuper-
ficiem
regulæ:
tunc inueniet lucem ſuper ſuperficiem regulæ, & centrum eius ſuper lineam, quæ
eſt
in ſuperficie regulæ, & centrum lucis extra rectitudinem lineæ, quæ tranſit per centra duorum
foraminum
:
& inueniet declinationem eius ad partem, in qua eſt centrum uitri: & inueniet lineam,
quæ
tranſit per centra duorum foraminum, perpendicularẽ ſuper ſuperficiem uitri æqualem [per
8
p 11] eſt enim æquidiſtans diametro, & diameter laminæ eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem
uitri
æqualem.
Et ſi lux tranſiſſet per centra duorum foraminum, & extenderetur ſecundum recti-
tudinem
ad ſuperficiem æqualem:
tunc extenderetur in rectitudine in aere: ſed cum centrum lu-
cis
, quę eſt in regula, non ſit in rectitudine huius lineæ:
ergo lux extenditur in rectitudine ipſius
ad
ſuperficiem æqualem:
& lux in corpore uitri extenditur rectè: ergo lux, quæ extenditur in cor-
pore
uitri, non eſt in rectitudine lineæ, quæ tranſit per cẽtra duorum foraminum:
ergo eſt refracta:
ſed
non in aere, neque in corpore uitritergo refringitur apud ſphæricam ſuperficiem uitri.
Et linea,
quæ
tranſit per centra duorum foraminum, tranſit per centrum uitri:
& hæc lux, cum egreditur
à
ſuperficie uitri æquali, refringitur.
Sed cum regula ſubtilis fuerit ualde propinqua ſuperficiei ui-
tri
:
tunc declinatio centri lucis, quæ eſt in regula, à rectitudine lineæ, quę extenditur in corpore ui-
tri
, non latebit in tantùm, ut poſsit occultare refractionem lucis in corpore uitri aut partem eius.

Et
hæc refractio erit ad partem, in qua eſt centrum uitri:
ergo eſt ad perpendicularem exeuntem à
loco
refractionis, perpendicularem ſuper ſuperficiem uitri ſphæricam:
quia linea exiens à centro
uitri
ad punctũ refractionis, eſt perpendicularis exiens à loco refractionis ſuper ſuperficiem ſphæ-
ricam
.
Deinde oportet experimentatorem euellere uitrum, & ponere è contrario huic poſitioni:
ſcilicet
ut ponat ſuperficiem uitri æqualem ex parte duorum foraminũ, & ponat differentiam com
munem
duabus ſuperficiebus æqualibus uitri, ſuper lineam ſecantem diametrum laminę perpen-
diculariter
, & ponat medium differentiæ cõmunis extra centrũ laminæ.
Vitro autẽ coniuncto hoc-
modo
:
linea, quæ tranſit per centra duorũ foraminum, non tranſit per centrũ uitri, ſed perueniet ad
punctum
de ſuperficie eius æquali, in qua eſt centrũ eius, extra punctũ centri:
& erit perpendicula-
ris
ſuper ſuperficiem æqualẽ, ſicut ſupradictũ eſt.
Et linea, quæ tranſit per centra duorũ forami-
num
, extẽſa fuerit rectè in imaginatione:
perueniet ad punctũ, quod eſt extremitas diametri circuli
medij
.
Et experimentator poſuerit uitrũ hoc modo, ponet inſtrumẽtum in uaſe, & uas in ſole, &
moueat
inſtrumentũ, donec lux tranſeat per duo foramina, & intueatur oram inſtrumẽti:
& inue-
niet
lucem in interiore parte oræ inſtrumenti, & inueniet centrum lucis in circumferentia circuli
246240ALHAZEN medij, & extra punctum, quod eſt extremitas diametri circuli medij: & declinans ad partem, in qua
eſt
centrum ſphæræ uitreæ.
Et linea, quæ egreditur à centro huius ſphæræ in imaginatione ad lo-
cum
refractionis, eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem huius ſphæræ:
eſt ergo perpendicularis ſu-
per
ſuperficiem aeris, qui contingit ſuperficiem ſphæræ.
Hęc ergo refractio eſt ad partẽ contrariam
illi
, in qua eſt perpendicularis, exiens à loco refractionis ſuper ſuperficiem aeris contingẽtis ſuper-
ficiem
ſphæræ.
Lux autem, quæ tranſit per centra duorum foraminum, tranſit in corpus uitri rectè:
quia
eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem uitri æqualem, oppoſitam duobus foraminibus:
& per-
ueniet
ad conuexitatem ſphæræ uitreæ:
& cum peruenerit ad illam ſuperficiem, non erit perpen-
dicularis
ſuper illam:
hon ſit diameter in ſphærà. Et omnis perpendicularis ſuper ſphæræ ſuper-
ficiem
, eſt diameter illius, aut ſecundum rectitudinem diametri illius [ut cõſtat è 4 th 1 ſphæ.
] Sed
lux
, quæ extenditur in corpore uitri hoc modo, non eſt perpendicularis ſuper ſuperficiẽ aeris con-
tingentis
conuexum uitri:
& hæc lux inuenitur refracta: ergo refringitur apud conuexum ſphæræ.
Et
ſi experimentator infuderit aquam intra uas, (uitro remanente in ſuo ſitu) & poſuerit aquam
infra
centrum laminæ, & aſpexerit lucem, quæ eſt in ora inſtrumenti:
inueniet lucem refractam ad
partem
, in qua eſt centrum uitri:
ergo ad partem contrariam illi, in qua eſt perpendicularis, exiens
à
loco refractionis, quæ extenditur à corpore uitri in corpore aeris perpendicularis ſuper concaui-
tatem
aeris, contingentis conuexum uitri.
Ex omnibus ergo his experimentationibus patet, quòd
lux
ſolis tranſit in omne corpus diaphanum ſecũdum uerticationes linearum rectarum:
& cum oc-
currit
corpori diaphano diuerſæ diaphanitatis à diaphanitate corporis, in quo eſt, lineæq́ue, per
quas
extenditur in primo corpore, fuerint declinãtes ſuper ſuperficiem ſecundi corporis:
tunc lux
refringitur
in corpore ſecundo in uerticatione linearũ rectarum aliarum à primis, per quas exten-
debatur
in primo corpore.
Et ſi lineæ rectæ, per quas extendebatur in primo corpore, fuerint per-
pendiculares
ſuper ſuperficiem ſecundi corporis:
tunc lux extenditur in rectitudine eius, & re-
fringitur
.
Et cum lux obliqua fuerit, & exierit à corpore ſubtiliore ad groſsius, refringetur ad par-
tem
perpendicularis, exeuntis à loco refractionis perpendicularis ſuper ſuperficiem ſecundi cor-
poris
.
Cum uerò lux obliqua, fuerit extenſa à groſsiore ad ſubtilius: refringetur ad partem contra-
riam
perpendicularis exeuntis à loco refractionis ſuper ſuperficiem ſecundi corporis.
Cum ergo
lux
tranſeat per omnia diaphana ſecundum lineas rectas:
ergo omnes luces extendentur in omni-
bus
corporibus diaphanis:
quia declaratum eſt in primo tractatu huius libri [14. 17. 28 n] quòd pro
prium
lucis eſt extendi ſemper ſecundum lineas rectas, ſiue lux fuerit eſſentialis, ſiue accidentalis,
ſiue
fortis, ſiue debilis.
Præterea poteſt experimentator experiri luces accidentales in illo prædicto
inſtrumento
, & illis uijs prædictis:
ſi in aliqua domo, in quam intret lux diei per aliquod foramen
alicuius
quantitatis, clauſerit ianuam, & poſuerit inſtrumẽtum in oppoſitione foraminis, & inſpe-
xerit
lucem, quæ eſt intra aquam, & ultra uitrum in ora inſtrumenti, & proceſſerit per uias præo-
ſtenſas
in experimentatione lucis ſolis.
Cum ergo experimentator expertus fuerit lucem acciden-
talem
his prædictis uijs:
inueniet lucem accidentalem tranſeuntem per corpus aquæ & per corpus
uitri
, & inueniet extenſionem eius in uitro ſecũdum uerticationes linearũ rectarum:
& refractam,
ſi
fuerit obliqua ſuper ſuperficiem ſecundi corporis:
& rectam, ſi fuerit perpẽdicularis ſuper ſuper-
ficiem
corporis ſecundi.
In primo autem tractatu declaratum eſt, quòd lux omnis ſiue eſſentialis,
ſiue
accidentalis, ſiue fortis, ſiue debilis, ſemper extenditur à quolibet puncto cuiuslibet corporis
ſecundum
lineam rectam.
Ex iſtis ergo omnibus, quæ declarauimus experientia & ratione: patet,
quòd
omnis lux in corpore lucido eſſentialiter aut accidentaliter, fortiter aut debiliter extenditur
à
quolibet puncto illius per corpus diaphanum, contingẽs illud corpus, per omnẽ lineam rectam,
per
quam poterit extendi, ſiue illud corpus contingens ſit aer, aut aqua, aut lapis diaphanus.
Et ſi
luces
extenſæ per corpus contingens lucem, quæ eſt principium eius, occurrerint corpori diuerſæ
diaphanitatis
à diaphanitate corporis, in quo exiſtit, & fuerint in lineis perpendicularibus ſuper
ſuperficiem
ſecundi corporis:
extendentur rectè in ſecundo corpore: & ſi fuerint in obliquis lineis
ſuper
ſuperficiẽ ſecundi corporis, refringentur in ſecundo corpore:
tum in ſecundo corpore exten-
dentur
in uerticatione linearum rectarum aliarum à primis.
Et ſi lux fuerit refracta: tunc linea, per
quam
extendebatur lux in primo corpore, & linea per quam refringebatur in ſecundo:
erunt in ea-
dem
æquali ſuperficie [ut oſtenſum eſt 5 n] & refractio eius, cum egreſſa fuerit à corpore ſubtilio-
re
ad groſsius:
erit ad partem perpendicularis, exeuntis à loco refractionis ſuper ſuperficiem groſ-
ſioris
corporis:
& egreſſa fuerit à groſsiore corpore ad ſubtilius: tũc refractio eius erit ad partem
cõtrariã
illi, in quá eſt perpẽdicularis exiẽs à loco refractionis ſuper ſuperficiẽ ſubtilioris corporis.
8. Radi{us} medio perpẽdicularis, irrefract{us} penetrat, obliqu{us} refringitur: in denſiore qui-
dem
ad perpendicularem: in rariore uerò à perpẽdiculari è refractionis puncto excitata. 47 p 2.
QVare autẽ refringatur lux, quando occurrit corpori diaphano diuerſæ diaphanitatis, cauſſa
hæc
eſt:
quia tranſitus lucis per corpora diaphana fit per motum uelociſsimum, ut declara-
uimus
in tractatu ſecundo.
Luces ergo, quę extenduntur per corpora diaphana, extendun-
tur
motu ueloci, qui non patet ſenſui propter ſuam uelocitatem.
Præterea motus earum in ſubtili-
bus
corporibus, ſcilicet in illis;
quæ ualde ſunt diaphana, uelocior eſt motu earum in ijs, quæ ſunt
groſsiora
illis, ſcilicet quæ minus ſunt diaphana.
Omne enim corpus diaphanum, cum lux trãſit in
ipſum
, reſiſtit luci aliquantulum, ſecũdum quod habet de groſsitie.
Nam in omni corpore naturali
247241OPTICAE LIBER VII. neceſſe eſt, ut ſit aliqua groſsities: nam corpus paruæ diaphanitatis habet finem in imaginatio-
ne
, quæ eſt imaginatio lucidæ diaphanitatis:
& omnia corpora naturalia perueniũt ad finem, quem
non
poſſunt tranſire.
Corporà ergo naturalia diaphana non poſſunt euadere aliquam groſsitiem.
Luces
ergo cum tranſeunt per corpora diaphana, tranſeunt ſecundũ diaphanitatem, quæ eſt in eis,
& ſic impediunt lucem ſecundum groſsitiem, quæ eſt in eis.
Cum ergo lux tranſiuerit per corpus
diaphanum
, & occurrit alij corpori groſsiori primo:
tunc corpus groſsius reſiſtit luci uehemẽtιus,
quàm
primum reſiſtebat:
& omne motum cum mouetur ad aliquam partem eſſentialiter aut acci-
dentaliter
, ſi occurrerit reſiſtenti, neceſſe eſt, ut motus eius tranſmutetur:
& ſi reſiſtentia fuerit for-
tis
:
tunc motus ille refringetur ad contrariam partem: ſi uerò debilis, refringetur ad contrariam
partem
, nec poterit per illã procedere, per quam incœperat:
ſed motus eius mutabitur. Omnium
autem
motorum naturaliter, quæ rectè mouentur per aliquod corpus paſsibile:
trãſitus ſuper per-
pendicularem
, quæ eſt in ſuperficie corporis, in quo eſt trãſitus, erιt facilior.
Et hoc uidetur in cor-
poribus
naturalibus.
Si enim aliquis acceperit tabulã ſubtilem, & paxιllauerit illam ſuper aliquod
foramen
amplum, & ſteterit in oppoſitione tabulæ, & acceperit pilam ferream, & eiecerit ſuper
tabulam
fortiter, & obſeruauerit, ut motus pilæ ſit ſuper perpendicularem ſuper ſuperficiem tabu-
:
tunc tabula cedet pilæ aut frangetur, ſi tabula ſubtilis fuerit, & uis, qua ſphæra mouetur, fuerit
fortis
.
Et ſi ſteterit in parte obliqua ab oppoſitione tabulę, & in illa eadẽ diſtantia, in qua prius erat,
& eiecerit pilam ſuper tabulam illam eandem, in quam prius eiecerat:
tunc ſphæra labetur de tabu-
la
, ſi tabula non fuerit ualde ſubtilis, nec mouebitur ad illam partem, ad quam primò mouebatur,
ſed
declinabit ad aliquam partem aliam.
Et ſimiliter, ſi acceperit enſem, & poſuerit corã ſe lignum,
& percuſſeri t cum enſe, ita ut enſis ſit perpendicularis ſuper ſuperficiem ligni:
tunc lignum ſecabi-
tur
magis:
& ſi fuerit obliquus, & percuſſerit obliquè lignum: tunc lignum non ſecabitur omnino,
ſed
fortè ſecabitur in parte, aut fortè enſis errabit deuiando:
& quanto magis fuerit enſis obliquus,
tantò
minus aget in lignum:
& alia multa ſunt ſimilia: ex quibus patet, quòd motus ſuper perpen-
dicularem
eſt fortior & facilior:
& quòd de obliquis motibus ille, qui uιcinior eſt perpendiculari,
eſt
facilior remotiore.
Lux ergo, ſi occurrit corpori diaphano groſsiori illo corpore, in quo exiſtit:
tunc
impedietur ab eo, ita quòd non tranſibit in partem, in quam mouebatur, ſed quia non fortiter
reſiſtit
, non redibit in partem, ad quam mouebatur.
Si ergo motus lucis tranſiuerit ſuper perpendi-
cularem
, tranſibit rectè propter fortitudinem motus ſuper perpendicularem:
& ſi motus eius fue-
rit
ſuper lineam obliquam:
tunc poterit tranſire propter debilitatem motus: accidit ergo, ut de-
clinetur
ad partem motus, in quam facilius mouebitur, quàm in partem, in quam mouebatur:
ſed
facilior
motuum eſt ſuper perpendicularem:
& quod uicinius eſt perpendiculari, eſt facilius remo-
tiore
.
Et motus in corpore, in quod tranſit, ſi fuerit obliquus ſuper ſuperficiem illius corporis, com
ponitur
ex motu in pare perpendicuiaris trãſeuntis in corpus, in quo eſt motus, & ex motu in par-
te
lineæ, quæ eſt perpendicularis ſuper perpendicularem, quæ tranſit in ipſum.
Cum ergo lux fue-
rit
mota in corpore diaphano groſſo ſuper lineã obliquam:

212[Figure 212]a h e d c b k q l g f tunc trãſitus eius in illo corpore diaphano erit per motum
compoſitum
ex duobus prædictis motibus.
Et quia groſsi-
ties
corporis reſiſtit ei ad uerticationem, quam intẽdebat,
& reſiſtentia eius non eſt ualde fortis:
ex quo ſequeretur,
quòd
declinaret ad partẽ, ad quam facilius tranſiret:
& mo-
tus
ſuper perpendicularem eſt facilimus motuum:
neceſſe
eſt
ergo, ut lux quæ extẽditur ſuper lineam obliquam, mo-
ueatur
ſuper perpendicularem, exeuntem à puncto, in quo
lux
occurrit ſuperficiei corporis diaphani groſsi.
Et quia
motus
eius eſt compoſitus ex duobus motibus, quorũ al-
ter
eſt ſuper lineam perpendicularem ſuper ſuperficiẽ cor-
poris
groſsi, & reliquus ſuper lineam perpendicularem ſu-
per
perpendicularem hanc:
& motus compoſitus, qui eſt in
ipſo
, omnino dimittitur, ſed ſolummodo impeditur:
ne-
ceſſe
eſt, ut lux declinet ad partẽ faciliorem parte, ad quam
prius
mouebatur, remanente in ipſo motu compoſito:
ſed
pars
facilior parte, ad quam mouebatur remanente motu
in
ipſo, eſt illa pars, quę eſt uicinor perpẽdiculari.
Vnde lux,
quę
extẽditur in corpore diaphano, ſi occurrit corpori dia-
phano
groſsiori corpore, in quo exiſtit:
refringetur per li-
neam
propinquiorem perpendiculari, exeunti à puncto, in
quo
occurrit corpori groſsiori, quæ extenditur in corpore
groſsiore
per aliam lineam quàm ſit linea, per quam moue-
batur
.
Hęc ergo cauſſa eſt refractionis ſplendoris in corpo-
ribus
diaphanis, quæ ſunt groſsiora corporibus diaphanis,
in
quibus exiſtunt:
& ideo refractio propriè eſt inuẽta in lucibus obliquis. Cum ergo lux extendi-
tur
in corpore diaphano, & occurrerit corpori diaphano diuerſæ diaphanitatis a corpore, in quo
exiſtit
, & groſsiori, & fuerit obliqua ſuper ſuperficiem corporis diaphani cui occurrit:
refringetur
248242ALHAZEN ad partẽ perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani extẽſæ in corpore groſsiore. Cauſſa
autem
, quæ facit refractionem lucis à corpore groſsiore ad corpus ſubtilius ad partem contrariam
parti
perpẽdicularis, eſt:
quia cum lux mota fuerit in corpore diaphano, repellet eam aliqua repul-
ſione
, & corpus groſsius repellet eam maiore repulſione, ſicut lapis, mouetur in aere, mouetur
facilius
& uelocius, quàm ſi moueretur in aqua:
quòd aqua repellit ipſum maiore repulſione,
quàm
aer.
Cum ergo lux exierit à corpore groſsiore in ſubtilius: tunc motus eius erit uelocior. Et
cum
lux fuerit obliqua ſuper duas ſuperficies corporis diaphani, quod eſt differentia cõmunis am-
bobus
corporibus:
tunc motus eius erit ſuper lineam exiſtẽtem inter perpendicularem, exeuntem
à
principio motus eius, & inter perpendicularem ſuper lineam perpendicularem, exeuntem etiam
à
principio motus.
Reſiſtentia ergo corporis groſsioris erit à parte, ad quam exit ſecunda perpen-
dicularis
.
Cum ergo lux exiuerit à corpore groſsiore, & peruenerit ad corpus ſubtilius: tunc reſi-
ſtentia
corporis ſubtilioris facta luci, quæ eſt in parte, ad quam ſecunda exit perpendicularis, erit
minor
prima reſiſtentia:
& fit motus lucis ad partem, à qua reſiſtebatur, maior. Et ſic eſt de luce in
corpore
ſubtiliore ad partem contrariam parti perpendicularis.
DE QVALITATE REFRACTIONIS LVCIS IN
corporibus
diaphanis. Cap. III.
9. Superficies refractionis eſt perpendicularis ſuperficiei refractiui. 2 p 10.
IN prædicto capitulo [5 n] declaratũ eſt, quòd omnis lux, quæ reſringitur à corpore diaphano
ad
aliud corpus diaphanum, ſemper erit in una ſuperficie æquali.
Linea ergo recta, per quã ex-
tenditur
lux in aere, & linea recta, per quam refringitur in aqua, ſemper erũt in eadem ſuperficie
æquali
.
Hæc autem ſuperficies apud ιnſpectionem inſtrumenti prædicti, eſt medius circulus ille ex
tribus
ſignatis in interiore parte oræ inſtrumẽti & ille circulus eſt æquidiſtans ſuperficiei interio-
ris
laminæ:
ſed ſuperficies interioris laminæ eſt æquidiſtans ſuperficiei dorſi, cui ſuperponitur ſu-
perficies
regulæ quadratæ:
ergo ſuperficies circuli medij eſt æquidiſtãs ſuperficiei regulæ quadra-
:
& ſuperficies regulæ quadratæ, quæ eſt ſuperpoſita dorſo laminæ, eſt perpendicularis ſuper al-
teram
ſuperficiem, ſecantem ſuperficiem ſuperpoſitam:
& hæc ſuperficies regulæ ſuperponitur ſu-
perficiei
duarum differẽtiarum ſibi applicatarum in duabus extremitatibus regulæ:
ſed ſuperficies
duarum
differentiarum ſuperponitur oræ inſtrumenti.
Ergo ſuperficies medij circuli eſt perpen-
dicularis
ſuper ſuperficiem tranſeuntem ſuper oram inſtrumenti.
Et hæc ſuperficies tranſiens per
oram
inſtrumenti, eſt æquidiſtans horizonti apud experimẽtationem.
Superficies ergo medij cir-
culi
eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem horizontis.
Cum ergo declaratũ ſit [4. 7. 8 n] quòd lux,
quæ
eſt in aere, & refringitur in aqua, eſt apud experim entationem in circumferẽtia medij circuli:

manifeſtum
, quòd lux, quę extenditur in aere, & refringitur in aqua, eſt ſemper in eadem ſuperficie
æquali
ſuper ſuperficiem horizontis.
Et etiam imaginemur lineam à
213[Figure 213]a d c g b e f centro medij circuli ad centrum mundi:
ſic ergo linea hæc erit per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem aquæ [ut oſtenſum eſt 25 n 4] quia
eſt
diameter mundi:
ſed hęc linea eſt in ſuperficie medij circuli: ergo
eſt
in ſuperficie refractionis.
Ergo ſuperficies refractionis eſt perpen
dicularis
ſuper ſuperficiem aquæ.
Et iam declaratũ eſt, quòd lux
refringitur
ex aere ad aquam:
erit inter primam lineã, per quã exten-
ditur
in aere, quæ eſt inter diametrũ medij circuli, & inter perpendi-
cularem
, exeuntẽ à cẽtro medij circuli ſuper ſuperficiẽ aquæ.
Et iam
declaratum
eſt etiã, quòd lux, quæ eſt in puncto, quod eſt centrũ lu-
cis
, quæ eſt intra aquã, non peruenit ad ipſum, niſi ex luce, quæ extẽ
ditur
à cẽtro medij circuli.
Lux ergo, quę refringitur ex aere ad aquã,
refringitur
in ſuperficie perpendiculari ſuper ſuperficiẽ aquæ.
Et re-
fractio
eius erit ad partẽ perpẽdicularis exeuntis à loco refractionis
ſuper
ſuperficiẽ aquæ & perueniet ad perpendicularẽ.
Refractio
autẽ
lucis ab aere ad uitrũ hoc modo fit.
Declaratũ eſt enim in expe-
rimentatione
uitri, quòd linea, quæ tranſit per centra duorũ fora-
minũ
, fuerit obliqua ſuper ſuperficiẽ uitri æqualẽ, & tranſiuerit per
centrũ
uitri, & ſuperficies uitri æqualis fuerit ex parte foraminum:

tunc
refringetur apud centrũ uitri:
& refractio eius erit in ſuperficie
circuli
medij ad partẽ, in qua eſt perpendicularis, exiens à cẽtro uitri
ſuper
ſuperficiẽ uitri æqualẽ.
Et declaratũ eſt etiã, quòd linea, quę
tranſit
per cẽtra duorũ foraminũ, fuerit obliqua ſuper ſuperficiẽ ui-
tri
ſphæricã:
& ſuperficies ſphærica fuerit ex parte foraminũ: tũc lux
refringetur
in corpore uitri, & apud ſuperficiẽ uitri ſphæricã:
& erit
refractio
eius in ſuperficie medij circuli, & ad partẽ perpendicularis,
exeuntis
à loco refractionis ſuper ſuperficiẽ uitri ſphæricam.
Et ſu-
perficies
uitri æqualis, in qua eſt centrũ uitrei circuli, eſt perpendi-
cularis
ſuper ſuperficiem laminæ.
Eſt ergo perpendicularis ſuper ſu-
perficiem
medij circuli.
Superficies ergo medij circuli eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem uitri
249243OPTICAE LIBER VII.æqualem. Et ſuperficies circuli medij tranſit etiã per centrũ ſphęræ uitreæ in omnibus experimen-
tationibus
uitri.
Ergo eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ uitri ſphæricã. Lux ergo, quę extẽditur in
aere
, & refringitur in corpore uitri apud extenſionẽ eius in aere, poſtquã iterũ refringitur in uitro,
ſemper
eſt in ſuperficie perpẽdiculari ſuper ſuperficiẽ uitri.
Et ſemper refractio eius erit ad partem
perpẽdicularis
, exeũtis à loco refractionis ſuper ſuperficiẽ uitri, ſiue ſuperficies uitri fuerit æqualis,
ſiue
ſphęrica.
Itẽ declaratũ eſt etiã, quòd linea, quę trãſit per duo cẽtra foraminũ, fuerit perpẽdi-
cularis
ſuք ſuperficiẽ uitri, & extẽſa fuerit in corpus uitri ſecundũ rectitudinẽ, & ſuperficies ſphæ-
rica
fuerit ex parte foraminũ, & fuerit hęc linea, ſcilicet quę trãſit per centra duorũ foraminũ, decli-
nãs
ſuper ſuperficiẽ uitri æqualẽ, & trãſiuerit per centrũ uitri, & refracta fuerit in corpore aeris
tingẽtis
ſuperficiẽ uitri æqualẽ, & apud centrũ uitri:
tũc refractio eius erit in ſuperficie circuli me-
dij
, & ad contrariã partẽ illi, in qua eſt perpẽdicularis, exiẽs à cẽtro uitri ſuper ſuperficiẽ uitri æqua-
lem
.
Et declaratũ eſt etiã, quòd linea, quę trãſit per cẽtra duorũ foraminũ, fuerit perpendicularis
ſuper
ſuperficiẽ uitri æqualẽ, & ſi fuerit extenſa in corpore uitri ſecundũ rectitudinẽ, & ſuperficies
æqualis
fuerit ex parte foraminũ, & hęc linea, ſcilicet quę trãſit per cẽtra duorũ foraminũ, fuerit ob-
liqua
ſuper ſuperficiẽ uitri ſphęricã, & trãſiens per centrũ eius, & fuerit refracta apud ſuperficiẽ
uitri
ſphæricã in corpore aeris contingẽtis ſuperficiẽ ſphęricam:
tũc refractio eius erit in ſuperficie
medij
circuli, & ad partẽ contrariã illi, in qua eſt perpẽdicularis, exiens à loco refractionis ſuper ſu-
perficiem
ſecũdi corporis.
Et in his duobus ſitibus ſuperficies etiã medij circuli eſt perpẽdicularis
ſuper
ſuperficiẽ uitri æqualẽ & ſphæricã.
Lux ergo, quę extẽditur in corpore uitri, & refringitur in
aere
, extẽditur in uitro, & refringitur in aere, ſemper eſt in ſuperficie perpẽdiculari ſuper ſuper-
ficiem
aeris:
& ſemper refractio erit ad partẽ contrariam illi, in qua eſt perpẽdicularis exiens à loco
refractionis
ſuք ſuperficiẽ aeris.
Ex omnibus ergo iſtis prædeclaratis patet, quòd omnis lux refra-
cta
à corpore diaphano ad aliud corpus, ſemper refringitur in ſuperficie perpẽdiculari ſuper ſuper-
ficiem
ſecũdi corporis.
Et ſi ſecundũ corpus fuerit groſsius primo: tũc refractio eius erit ad partem
perpẽdicularis
, exeuntis à loco refractionis ſuper ſuperficiẽ ſecũdi corporis, & peruenit ad per-
pendicularem
.
Et ſi ſecundũ corpus fuerit ſubtilius primo: refractio erit ad partẽ contrariam illi, in
qua
eſt perpẽdicularis, exiens à loco refractionis ſuper ſuperficiẽ ſecundi corporis, ſecundũ diuer-
ſitatem
figurarũ ſuperficierum corporũ diaphanorũ.
Et ex his etiã patet, quòd cum lux refringitur
à
corpore diaphano ad ſecundũ corpus diaphanũ, & de ſecũdo ad tertiũ:
refringetur etiã in ſuper-
ficie
tertij, ſi diaphanitas tertij differt à diaphanitate ſecũdi:
ſi uerò tertiũ fuerit groſsius ſecũdo: tũc
refractio
lucis erit ad partẽ perpẽdicularis exeuntis à loco refractionis ſuper ſuperficiẽ tertij:
ſi aũt
tertiũ
fuerit ſubtilius ſecũdo:
tũc refractio lucis erit ad partẽ cõtrariã illi, in qua eſt perpẽdicularis.
Similiter
ſi lux refracta fuerit ad quartũ corpus, & ad quintum, aut ad plurá.
Hoc aũt declarauimus
quidẽ
in hoc capitulo, qualiter omnes luces refringãtur in corporibus diaphanis diuerſæ diaphani
tatis
.
Quare aũt fiat refractio in ſuperficie perpẽdiculari ſuper ſuperficiẽ corporis diaphani, hęc eſt:
quia
linea, per quã extẽditur lux in primo diaphano corpore, refringitur ad partẽ perpẽdicularis in
hac
ſuperficie, ſcilicet, in qua eſt perpẽdicularis & prima linea:
pars enim perpẽdicularis eſt in hac
ſuperficie
:
ideo refractio fit in ſuperficie perpendiculari ſuper ſuperficiem corporis diaphani.
10. Magnitudines angulorũ refractiõis ab aere ad aquãorgano refractiõis explorare. 5 p 10.
QVantitates autẽ angulorũ refractionis differũt ſecundũ quantitates angulorũ, quos conti-
nent
prima linea, per quã extenditur lux in primo corpore, & perpẽdicularis exiens à loco
refractionis
ſuper ſuperficiẽ ſecũdi corporis, ſecundũ diaphanitatem ſecũdi corporis.
Nam
quanto
magis creſcit angulus, quẽ cõtinent prima linea & perpẽdicularis, tantò creſcit angulus re-
fractionis
:
& quantò magis decreſcit ille angulus, quẽ continẽt perpẽdicularis & prima linea, tantò
decreſcit
angulus refractionis.
Sed anguli refractionũ obſeruãt eandẽ proportionẽ ad angulos,
quos
cõtinet prima linea perpẽdiculari, ſed differũt ꝓportiones in eodẽ corpore diaphano.

ergo prima linea, per quã lux extẽditur in primo corpore, cõtinuerit perpẽdiculari duos an-
gulos
inæquales, in duobus diuerſis tẽporibus, aut in duobus locis diuerſis:
tũc ꝓportio anguli re-
fractionis
, quæ eſt ab angulo minore ad angulũ minorẽ, minor erit ꝓportione anguli refractionis
anguli
maioris ad angulũ maiorẽ.
ergo experimẽtator uoluerit experiri illos angulos, diuidat à
circulo
medio, qui eſt in circũferentia inſtrumẽti, ex parte cẽtri foraminis, quod eſt in circũferentia
inſtrumẽti
, arcum decẽ partium ex illis partibus, quibus medius circulus diuiditur 360:
deinde ex-
trahamus
à loco differẽtiæ lineã rectã, perpendicularẽ ſuper ſuperficiẽ laminæ, & copulemus extre
mitatem
eius, quæ eſt in lamina, centro laminæ per lineã rectã, & protrahamus ipſam in aliã par-
tem
:
deinde diuidamus in circumferẽtia medij circuli etiã arcum ſequentẽ primum, cuius quãtitas
ſit
90 partiũ:
& ſignemus in extremitate huius arcus ſignũ. Linea ergo, quæ exit à centro medij cir-
culi
ad hoc ſignũ, erit perpẽdicularis ſuper lineã exeuntem à centro medij circuli ad primum ſignũ,
quod
eſt in circũferentia medij circuli [per 33 p 6:
quia duæ lineæ quadrantẽ totius peripheriæ
comprehẽdunt
] & erit arcus reſiduus, qui eſt inter ſignũ & extremitatẽ diametri medij circuli, quę
tranſit
per centra duorũ foraminũ, 80 partiũ.
Signemus in extremitate huius diametri etiã ſignum:
deinde
ponamus inſtrumentũ in uaſe, & obſeruemus ut circumferentia uaſis ſit æquidiſtans hori-
zonti
, & incipiamus experiri ab hora ortus ſolis, & infundamus in uas aquam claram, quouſq;
per-
ueniat
ad centrum laminæ, & moueamus inſtrumẽtum, donec prima linea ſignata in ſuperficie la-
minæ
, contingat ſuperficiem aquæ:
in hoc ergo ſitu linea, quę tranſit per centrũ circuli medij, æqui-
250244ALHAZEN diſtans eſt primæ lineæ ſignatæ in ſuperficie laminæ, cuius extremitas peruenit ad primũ ſignum,
ſignatum
in circumferentia medij circuli, & tanget
214[Figure 214]k n m x b l p f s u z y t etiam ſuperficiem aquæ: locus enim harum duarum
linearũ
non differt in reſpectu ſuperficiei aquæ, quò
ad
ſenſum.
Et hæc linea continet cum linea exeunte
à
centro medij circuli ad ſignum, quod eſt in circum
ferentia
medij circuli, perpendiculari ſuper ſuperfi-
ciem
aquæ, angulum rectum:
& diameter medιj cir-
culi
, quæ tranſit per cẽtra duorum foraminum, con-
tinet
cum hac perpendiculari exeunte à centro me-
dij
circuli ſuper ſuperficiem aquæ, angulum, cuius
quantitas
erit 80 partium.
Hunc enim angulũ chor-
dat
arcus medij circuli, qui eſt inter ſecundũ & ter-
tium
ſignum:
arcus autem, qui eſt inter centrum fo-
raminis
& primum ſignum, qui eſt 10 partium, chor-
dat
angulum declinationis.
Deinde oportet experi-
mentatorem
conſiderare ſolẽ, & mutare inſtrumen-
tum
, doneclux tranſeat per duo foramina:
& tunc
aſpiciat
lucem, quæ eſt in ora inſtrumenti, quæ eſt intra aquam, & ſignet ſuper centrũ lucis ſignum:

hoc
ergo ſignum erit in circumferentia medij circuli:
deinde auferat inſtrumentum, & aſpicιat ter-
tium
ſignum, quod eſt inter extremitatem medij circuli, & inter ſecundum ſignum, quod eſt extre-
mitas
perpendicularis, exeuntis à cẽtro medιj circuli ſuper ſuperficiem aquæ.
Ex hac ergo experi-
mentatione
patebit, quòd angulus refractionis eſt ille, quem chordat arcus, qui eſt inter centrũ lu-
cis
& tertium ſignum, quod eſt extremitas lineæ tranſeuntis per centra duorum foraminum, per
quam
extendebatur lux:
& ex numero partium huius arcus patebit quantitas anguli refractionis,
& quantitas proportionis anguli refractionis ad 80 partes, quæ eſt angulus, quẽ continet linea, per
quam
extendebatur lux, cum perpendiculari exeunte à puncto refractionis ſuper ſuperficiẽ aquæ.

Deinde
oportet experimentatorem delere ſignum & lineam ſignatam in lamina, & diſtinguere in-
ter
circumferentiam medij circuli ex parte centri foraminis, quod eſt in ora inſtrumenti arcum, cu-
ius
quãtitas ſit 20 partium:
& ſignet in extremitate eius ſignum, & extrahat ab hoc ſigno perpendi-
cularem
ſuper ſuperficiem laminæ, & extrahat ab eιus extremitate lineam ad centrum laminæ:
&
protrahamus
illam in utramq;
partem: & diuidamus arcum ſequente illum (cuius quantitas 20)
in
partes 90:
& ſignemus in ipſo ſignum: & erit arcus, qui eſt inter ſignum ſecundum & extremita-
tem
lineæ tranſeuntis per centra duorum foraminum, 70 partium:
& ſignemus in extremitate hu-
ius
lineæ ſignum.
Dein de ponamus inſtrumentũ in uas, & reuoluamus illud, quouſq; linea ſignata
in
lamina tangat ſuperficiem aquæ.
Linea ergo, quæ exit à centro circuli medιj ad ſecundũ ſignum,
erit
perpendicularis ſuper ſuperficiem aquæ, ut prædictum eſt:
& linea, quæ tranſit per centra duo-
rum
foraminum, continet cum hac perpendiculari angulum 70 partium.
Deinde experimentator
conſideret
ſolem, & moueat inſtrumentum, quouſq;
lux tranſeat per duo foramina, & ſignet ſuper
centrum
lucis ſignum, & auferat inſtrumentum, & aſpiciat ſigna, quæ ſunt in circumferentia medij
circuli
:
ex qua experimentatione habebit quãtiratem anguli refractionis, & proportionem eius ad
angulum
, quem continet linea, per quam extenditur lux, cum perpendiculari exeunte à loco refra-
ctionis
, qui eſt in hoc ſtatu 70 partiũ.
Deinde experimentator auferat inſtrumentũ, & deleat ſigna,
& lineam, quæ eſt in lamina, & diuidat arcum ex parte foraminis, cuius quantitas ſit 30 partium, &
procedat
, ut in primis ablationibus:
& ſic habebit quãtitatem anguli refractionis & proportionem
eius
ad angulum, quem continet linea, per quam extendebatur lux cum perpendiculari exeunte à
loco
refractionis, qui eſt in hoc ſitu 60 partium.
Deinde diuidamus arcum, cuius quantitas ſit 40
partium
:
deinde arcum, cuius quantitas ſit 50 partium: deinde 60: deinde 70: deinde 80: & conſide
ret
unumquemq;
iſtorum arcuum: & ſic habebit quãtitates angulorum refractionis, & angulorum
declinationis
, quos chordant primi arcus diſtincti ex parte centri foraminis:
& habebit proportio-
nes
angulorum refractionis ad angulos, quos continent primæ lineæ, per quas extendebatur lux,
cum
perpendiculari, quæ eſt in ſuperficie aquæ, qui creſcunt per decẽ.
Et ſi experimentator uolue-
rit
, ut anguli creſcant per quinq;
, bene poterit facere: & ſi uoluerit per minus, quàm per quinque,
bene
poterit facere prædicto ordine.
11. Magnitudines angulorum refractionis ab aere uel aqua ad uitra planum uel conuexum,
& contrà, organo refractionis inuenire. 6 p 10.
ET cum experimentator uoluerit experiri per uitrum: diuidat arcus, & ſignet prædicta ſigna,
& ſuperponat uitrum prædictum ſuperficiei laminæ, & ſuperponat differentiam eius cõmu-
nem
lineæ ſignatæ in lamina, & ponat ſuperficiem uitri æqualem ex parte foraminum, & ap-
plicet
uitrum bene, & ponat inſtrumentum in uaſe, & moueat ipſum, quouſq, lux tranſeat per duo
foramina
, & ſignet ſuper centrum lucis ſignum, & auferat inſtrumentum, & intueatur arcus, & de-
inde
deleat ſigna, & diuidat alios arcus, & ſignet alia ſigna, & inſpiciat arcus ꝓut aſpexit per aquã:

& ſic habebit quantitates angulorum refractionis in tranſitu lucis de aere ad uitrum.
Et ſi uoluerit
251245OPTICAE LIBER VII. experiri refractiones lucis de uitro ad aerem, & ad aquam: applicet uitrum è contrario primi ſitus:
ſcilicet
, ut ponat conuexum eius ex parte duorum foraminum, & ponat medium communis diffe-
rentiæ
, quæ eſt in uitro, ſuper centrum laminæ.
Tunc ergo lux, quæ tranſit per centra duorum fora-
minum
, peruenit rectè ad cẽtrum uitri, & refringitur apud illud de uitro ad aerem.
Deinde diuidat
arcus
ſucceſsiuè, & mutet poſitionem uitri:
& ſic habebit angulos refractionũ particulares, & pro-
portiones
eorum ad angulos, quos continet prima linea, per quam extenditur lux, cum linea per-
pendiculari
ſuper ſuperficiem contingentẽ ſuperficiem uitri.
Et cum experimẽtator expertus fue-
rit
hos duos prædictos ſitus:
uidebit quòd quãtitates angulorum refractionis de aere ad uitrum, &
de
uitro ad aerem ſemper erunt æquales:
cum angulus, quem continet linea, per quam extenditur
lux
ad locum refractionis cum linea perpendiculari, cum refringitur de aere ad uitrum, æqualis ſit
angulo
, quem cõtinet linea, per quam extenditur lux à loco refractionis cum perpendiculari, cum
reflectitur
à uitro ad aerem.
Et ſi quis uoluerit experiri quantitates angulorũ refractionis, qui ſunt
apud
conuexum uitri:
diuidat de circumferentia medij circuli ex parte cẽtri foraminis, quod eſt in
ora
inſtrumenti, arcum, cuius quantitas ſit 10 partium, & extrahat ab extremitate eius perpendicu-
larem
ſuper ſuperficiem laminæ in ſuperficie oræ inſtrumenti, ſicut prius fecerat:
deinde diuidat ex
hac
linea incipiens à centro laminæ lineam æqualem ſemidiametro uitri, & ab extremitate huius
lineæ
extrahat perpẽdicularem ſuper diametrum laminæ, ſuper cuius extremitates ſunt duæ lineæ
perpendiculares
in ora inſtrumenti:
& protrahat hãc perpendicularem in utramq; partem: deinde
ſuperponat
uitrum ſuper ſuperficiẽ laminæ, & ſuper-
215[Figure 215]k n b l o q f g u z ponat differentiam eius cõmunem prędictæ perpen-
diculari
, & ponat medium differẽtiæ cõmunis ſuper
punctum
, à quo extracta fuerit perpendicularis:
& ſic
erit
centrum uitri in ſuperficie medij circuli, & linea,
quæ
tranſit per centra duorũ foraminum, erit perpen
dicularis
ſuper ſuperficiẽ uitri æqualẽ:
[per 8 p 11] eſt
enim
æquidiſtans diametro laminæ, quæ eſt perpen-
dicularis
ſuper illam ſuperficiem & differẽtiam com-
munem
, quę eſt in uitro:
& centrum circuli medij erit
in
conuexo uitri.
Nam linea, quæ exit à centro circuli
medij
ad cẽtrum laminæ, eſt æqualis lineæ exeunti à
centro
uitri ad mediũ differentiæ cõmunis:
& utraq;
iſtarum
linearũ eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiem
laminæ
:
ergo duæ lineæ ſunt æquales & æquidiſtãtes:
[per 33 p 1] & linea, quę copulat centrũ ultri centro
circuli
medij, eſt æqualis lineæ, quę copulat centrũ la-
minæ
, & mediũ differentiæ cõmunis, quæ eſt in uitro:

hæc
autem linea æqualis poſita fuit ſemidiametro uitri.
Centrum ergo medij circuli eſt in conuexo
uitri
.
Linea ergo, quę tranſit per centra duorum foraminum, quæ tranſit per medij circuli centrum,
tenet
cum linea, exeunte à centro uitri, angulum æqualem angulo, qui eſt apud centrũ laminæ.
Ex-
tendantur
ergo duæ lineæ in imaginatione rectè in utramq;
partẽ, ſcilicet diameter prædicta uitri,
& linea, quæ tranſit per centra duorum foraminum:
peruenient ergo ad circumferẽtiam medij cir-
culi
:
ſunt enim ambæ in ſuperficie medij circuli. Ergo duę lineæ diuident à circũferentia medij cir-
culi
ex utraq;
parte arcum, cuius quantitas eſt 10 partium: & extremitates lineæ, quę tranſit per cen
tra
duorũ foraminum, ſunt notæ:
altera enim earũ eſt centrum foraminis, & altera punctũ oppoſi-
tum
centro foraminis:
& altera duarũ extremitatum lineæ, quę tranſit per centrũ uitri, eſt extremi-
tas
arcus, quẽ ſeparauerat à circũferentia medij circuli, qui diſtat à cẽtro foraminis 10 partibus:
re-
liqua
ergo extremitas lineæ, quę tranſit per centrũ uitri, diſtat à linea, quę tranſit per centra duorũ
foraminũ
, decẽ partibus in parte oppoſita primo ſigno.
Signemus ergo extremitatẽ huius diame-
tri
, & extremitatẽ lineæ, quę tranſit per centra duorũ foraminum, quoniã locus iſte eſt notus:
quia
eſt
ſuper lineã perpendicularem in ora inſtrumenti:
& intueatur experimentator ſignũ: & inueniet
illud
remotius ab extremitate lineæ, quæ tranſit per centra duorũ foraminum.
Hæc ergo refractio
eſt
ad partem contrariam perpendiculari à loco refractionis:
quia perpẽdicularis exiens à loco re-
fractionis
, eſt linea, quæ tranſit per centrũ uitri:
& arcus circumferentiæ medij circuli, qui eſt inter
cẽtrum
lucis & extremitatem lineæ, quę tranſit per centra duorũ foraminum, eſt quantitas anguli
refractionis
:
angulus enim refractionis eſt apud centrum medij circuli. Lux enim extenditur ſuper
lineam
tranſeuntem per centra duorum foraminum rectè, donec perueniat ad conuexum uitri &
ſphęricum
.
Angulus ergo refractionis erit apud centrũ circuli medij, qui eſt ſuper conuexum uitri:
& arcus, qui eſt inter cẽtrum lucis & extremitatem lineæ, quę tranſit per centra duorũ foraminum,
eſt
ille, qui chordat angulũ refractionis, qui eſt 10 partium.
Deinde oportet experimentatorẽ euel-
lere
uitrum, & diuidere à centro foraminis arcum, qui ſit 20 partium, & procedat ut prius:
& ſic ha-
bebit
quantitatẽ anguli refractionis differentem à quantitate anguli, qui eſt 20 partium.
Et ſic diui-
dat
alios arcus ſucceſsiuè:
& experiatur refractiones eorum ſicut in primis: & habebit quantitates
angulorum
refractionis, qui ſunt apud conuexum uitri.
Et eædem ſunt quantitates angulorum re.
fractionis
lucis de aere ad uitrum:
hoc enim declaratum eſt in prædictis experimentationibus: ſed
252246ALHAZEN refractio de aere ad uitrũ eſt ad partẽ քpẽdicularis: refractio uerò de uitro ad aerẽ eſt ad partẽ cõtra
riam
perpẽdiculari.
Et ſi quis uoluerit experiri uitrum & aquã, & à cõuexo uitri & à ſuperficie eius
æquali
, habebit quãtitates angulorũ refractionis de uitro ad aquã:
aqua enim ponitur in loco aeris.
12. Magnitudines angulorum refractionis ab aere uel aqua ad uitrum cauum, & contrà,
organo
refractionis inueſtigare. 7. 8 p 10.
ET ſi quis uoluerit experiri quãtitates angulorũ refractionis apud concauũ uitri: accipiat ui-
trum
concauum concauitate columnari in quantitate ſemicolumnę:
& ſit figura uniuerſi ui-
tri
æquidiſtãtium ſuperficierũ:
& longitudo eius ſit maior diametro uitri ſphærici uno grano
hordei
:
& latitudo eius ſit ſimiliter: & ſpiſsitudo eius ſit dupla diametri foraminis, quod eſt in ora
inſtrumẽti
:
& concauitas ſit in uno ſuorũ laterum: columnaris ſcilicet in ſuperficie una quadrata: &
longitudo
columnæ ſit in lõgitudine uitri:
& ſemidiameter baſis columnæ ſit in quãtitate ſemidia-
metri
uitri ſphęrici:
& ſint fines uitri lineæ rectę ueriſsimæ. Hoc autẽ inſtrumentum ſic bene poteſt
fieri
ſuper formam:
ita ut forma fiat eadẽ doctrina prædicta, & diſſoluatur uitrũ, & infundatur ſuper
formam
prædictam.
Si ergo experimentator uoluerit experiri refractionem hoc inſtrumẽto: diui-
dat
de circumferentia medij circuli arcum, cuius quãtitas ſit illa, quam uult experiri, & extrahat ab
extremitate
arcus perpendicularẽ ſuper ſuperficiẽ laminę, ut prędictũ eſt, & copulet extrem ttem
perpendicularis
centro laminæ linea recta, quam protrahat in alteram partẽ, & diuidat ex hac li-
nea
in altera parte, ſcilicet in qua ſunt duo foramina, lineam æqualẽ ſemidiametro baſis columnæ,
& extrahat ab extremitate eius perpendicularẽ ſuper diametrũ laminę, & protrahat illã in utramq;

partem
.
Deinde ſuperponat uitrum laminę, & ponat dorſum cõcauitatis ex parte duorũ foraminũ,
& ſuperponat duas ſuperfluitates, quę ſuperfluunt ſuper diametrũ columnæ, huic perpendiculari,
obſeruetq́
;
, ut ſint diſtantiæ duarũ extremitatum diametri baſis cõcauitatis à puncto, à quo exiuit
perpendicularis
, diſtantiæ æquales.
Erit ergo centrũ baſis cõcauitatis columnaris ſuper punctum,
à
quo exiuit perpendicularis, ſuperq́;
punctum, cuius diſtantia à centro laminæ, eſt in quantitate
ſemidiametri
baſis cõcauitatis.
Hoc ſitu obſeruato, applicet uitrum fixa applicatione: & erit ſuper-
ficies
medij circuli ſecãs foramen columnæ & æqui
216[Figure 216]k n m b l d p o q f g u diſtans baſi eius: baſis eius in hac dιſpoſitione eſt
in
ſuperficie laminæ.
Superficies ergo circuli medij
facit
in ſuperficie columnari concaua ſemicirculum
[per 5 th.
cylindricorum Sereni] & eſt diameter hu-
ius
ſemicirculi æquidiſtans diametro baſis concaui-
tatis
.
Erit ergo linea, quæ egrediturà cẽtro huius ſe-
micirculi
ad centrum baſis concauitatis, quę eſt per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem laminæ, æqualis per-
pendiculari
exeunti à cẽtro circuli medij perpendi-
culari
ſuper ſuperficiem laminę:
& perpendicularis,
quę
exit à centro circuli medij ad cẽtrum laminę, eſt
æqualis
ſemidiametro baſis colũnæ.
Ergo linea, quæ
exit
à centro circuli medij ad cẽtrum ſemicirculi, qui
fit
in ſuperficie columnæ, eſt æqualis ſemidiametro
huius
ſemicirculi [per 33 p 1.
] Centrum ergo circuli
medij
eſt in circumferentia ſemicirculi facti:
eſt ergo
in
concauo columnæ.
Et quia terminus uitri ſuper-
ponitur
lineę perpẽdiculari ſuper punctũ laminę:
erit diameter laminę perpẽdicularis ſuper ſuper-
ficiem
uitri æqualem.
ſuperficies uitri æquales, ſunt perpẽdiculares inter ſe. Erit ergo linea, quę
tranſit
per centra duorũ foraminum perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ uitri æqualem, quę eſt in parte
conuexa
uitri [per 8 p 11] quia eſt æquidiſtans diametro laminę:
& hęc ſuperficies uitri æqualis, eſt
ex
parte foraminum.
In hoc ergo ſitu lux, quę extenditur ſuper lineã, quę tranſit per cẽtra duorum
foraminũ
, extenditur in corpore uitri rectè, donec perueniat ad concauum uitri:
& tũc refringitur
apud
concauum uitri:
cum non tranſeat per centrum circuli, qui eſt in concauo uitri: neq; eſt per-
pendicularis
ſuper concauum uitri:
ergo refringitur in concauo uitri: ergo differẽtia cõmunis huic
lineæ
& concauo uitri eſt centrum circuli medij.
Ergo lux, quę extenditur ſuper lineam, quę tranſit
per
centra duorum foraminũ, refringitur apud centrum medij circuli:
ergo arcus, qui eſt inter cen-
trum
lucis & extremitatem lineæ, quę tranſit per centra duorum foraminum, chordat angulum re-
fractionis
.
Hac igitur uia poſſet quis experiri quantitates angulorum refractionis, qui fiunt in con-
cauo
uitri, addendo in arcubus parum.
Et hæc refractio eſt à uitro concauo ad aerem: & eruntan-
guli
acquiſiti hac refractione ijdem illis, qui fiunt ex aere ad uitrum in concauo uitri.
Declaratum
eſt
autem paulò antè, quòd angulus refractionis à uitro ad aerem, & ab aere ad uitrum, eſt idem
cum
angulo, quem continet prima linea, per quam extenditur lux, & perpendicularis exiens à lo-
co
refractionis.
Hac ergo uia poſſet quis habere quantitates angulorum refractionis de aere ad
aquam
, & de aere ad uitrum, & de uitro ad aerem, & de uitro ad aquam à ſuperficie æquali, & con-
caua
& conuexa.
His ergo angulis experimentatis & proportionibus eorum notis, experimẽtator
inueniet
duos angulos, quorum utrumq;
continet prima linea, per quã extenditur lux, & perpẽdi-
253247OPTICAE LIBER VII. cularis, exiens à loco refractionis ſuper ſuperficiem corporis diaphani: inueniet dico in eiſdem cor-
poribus
diaphanis:
& erunt duo anguli diuerſi. Nam angulus refractionis ab angulo maiore ex il-
lis
, erit maior duobus angulis refractionis ab angulo minore:
& exceſſus anguli refractionis ſuper
angulum
refractionis, erit minor exceſſu anguli maioris, quem continet prima linea cum perpendi
culari
ſuper angulum minorem, quem continet prima linea cum perpendiculari.
Et proportio an-
guli
refractionis ab angulo maiore ad angulum maiorem, erit maior proportione anguli refractio-
nis
ab angulo minore ad angulum minorem:
Et illud, quod reſtat poſt angulum refractionis de an-
gulo
maiore, eſt maius illo, quod remanet poſt angulum refractionis de angulo minore.
Et remo-
tio
anguli refractionis, cum lux exiuerit de corpore ſubtiliore ad groſsius, ſemper erit minor an-
gulo
, quem continet linea, per quam extenditur lux ad locum refractionis cum perpendiculari ex-
eunte
à loco refractionis.
Et ſi lux exiuerit à corpore groſsiore ad ſubtilius: tunc angulus refractio-
nis
erit medietas duorum angulorum coniunctorum.
Et ſi comparaueris angulos refractionis, qui
ſunt
inter aliquod iſtorum corporum diaphanorum, & aliud corpus groſsius illis, ad angulos refra-
ctionis
, qui ſunt inter illud idem corpus diaphanũ ſubtilius & aliud corpus groſsius primo groſſo:

inuenies
proportiones maiores angulorum refractionis ad angulos, quos continet prima linea &
perpendicularis
, qui ſunt inter corpus ſubtilius & groſsius, quod magis groſſum eſt, proportioni-
bus
angulorum refractionis, quos continet prima linea & perpendicularis, qui ſunt inter idem cor-
pus
ſubtilius & corpus groſsius, quod minus eſt groſſum.
Quoniam ſi fuerint duo anguli æquales,
quorum
utrumlibet continet prima linea, per quam extenditur lux, & perpendicularis, quæ exit à
loco
refractionis:
quorum alter eſt inter corpus ſubtilius & corpus groſsius illo, & alter inter illud
idem
corpus ſubtilius & corpus groſsius primo groſſo:
tunc angulus refractionis, qui eſt in corpore
groſsiore
, erit maior angulo refractionis, qui eſt in corpore groſsiore, quod eſt minus groſſum.
Et ſi-
militer
ſi refractio fuerit à corpore groſsiore ad ſubtilius, quod eſt magis ſubtile:
maior erit angulo
refractionis
, qui eſt ab illo eodẽ corpore groſsiore ad corpus ſubtilius, quod eſt minus ſubtile.
Hæc
ergo
ſunt omnia, quæ pertinent ad qualitatem refractionis lucis à corporibus diaphanis.
QVÒD QVICQVID COMPREHENDITVR VLTRA CORPORA
diaphana, quæ differuntin diaphanitate à corpore, in quo eſt uiſus, cum
fuerit
obliquum à lineis perpendicularibus ſuper ſuperficiem
eorum
, comprehenditur ſecundum refractio-
nem
. Cap. IIII.
13. Viſibile medio diuerſo perpendiculare, rectè: obliquum refractè uidetur. 3 p 10.
IN prædicto autem capitulo patuit, quòd lux tranſit de uitro ad aerem, & de aere ad uitrum, &
de
aere ad aquam.
Et cum tranſit de uitro ad aerem & ad aquam: conſtat quòd tranſibit de aqua
ad
aerem:
aqua enim eſt ſubtilior uitro, cum fuerit clara: & cum tranſit de aere ad uitrum, tranſi-
bit
de aqua ad uitrum, cum aqua ſit groſsior aere.
Præterea patuιt, quòd luces omnes accidentales
& eſſentiales, fortes & debiles tranſeunt per hæc corpora diaphana.
His ergo modis omne corpus
lucidum
quacunq;
luce, mittit lucem ſuam in omne corpus diaphanũ: & ſi occurrerit aliud corpus
diaphanũ
:
trãſibit in alio corpore aut refractè aut rectè. Et in primo libro [14. 18. 19 n] declaratũ eſt,
quòd
à quolibet puncto cuiuslibet corporis lucidi oritur lux per quamcunq;
lineam rectã, quæ po
reſt
extendi ex illo puncto.
Ex quibus patet, quòd à quolibet puncto cuiuslibet corporis diaphani
contingentis
aliquod corpus lucidum quacunq;
luce, oritur lux per omnem lineam rectam, quæ
poterit
extendi ex illo puncto, & tranſit in corpor diaphano tangente illud punctũ. Et ſi occurrerit
aliud
corpus diaphanum diuerſæ diaphanitatis à diaphanitate corporis tangentis illud, tranſibit e-
tiam
in ipſum aut refractè aut rectè, ſiue primum corpus ſit ſubtilius ſecundo, ſiue ſecundũ ſit ſub-
tilius
primo.
Et etiã primo libro [14. 18. 19. 28 n] declaratũ eſt, quòd ab omni corpore colorato lucido
color
oritur cumluce, qui eſt mixtus cum luce:
& quòd uiſus cum comprehendit lucem, compre-
hendit
formam coloris mixtam ſibi.
Ex quibus patet, quòd corpora colorata, quæ ſunt in aqua & ul
tra
corpora diaphana, quæ differunt in diaphanitate à diaphanιtate aeris, cum in eis fuerit lux eſſen
tialis
, aut accidentalis fortis aut debilis:
tunc lux, quę eſt in eis, oritur à quolibet puncto cum forma
coloris
, qui eſt in illo puncto, & tranſit lux mixta cum colore in corpore aquæ, & in omni corpore
diaphano
contingente ipſum:
& extenditur lux in corpore aquæ & in omni corpore diaphano cum
forma
coloris per lineas rectas, donec perueniat ad ſuperficiem aquæ, aut illius corporis diapha-
ni
.
Et cum fuerit aer aut aliud corpus diaphanum tangens aquam: tunc in illud corpus diapha-
num
tranſibit lux cum forma mixta ſibi in aere aut in alio corpore diaphano per lineas rectas.
Et
lineæ ſecundæ in maiore parte ſecabunt primas lineas, per quas extendebatur:
& quædam
earum
erunt in rectitudine primarum linearum.
Et omnia corpora, quæ ſunt in aqua & ultra dia-
phana
corpora, quæ differunt à diaphanitate aeris, cum fuerint in loco lucido, ſcilicet cum
lux
orta fuerit ſuper aquam, in qua ſunt:
tunc lux perueniet ad ipſa. Manifeſtum eſt enim, quòd
omnis
lux tranſit in omne corpus in aqua exiſtens aut in alio corpore diaphano, cum ſuper a-
quam
illam aut corpus illud diaphanum ceciderit:
& à quolibet puncto ipſius corporis orietur
formalucis
, quæ eſtin ipſo cum forma coloris, & extendetur in uniuerſo illius aquæ aut illius cor-
poris
diaphani per omnem lineam rectam, quæ poterit extendi ab ipſo puncto, donec perue-
254248ALHAZEN niat lux cum forma coloris, qui eſt in illo puncto ad ſuperficiem aquæ aut ad ſuperficiem illius cor-
poris
diaphani.
Sed non poteſt extrahi ab eodem puncto alicuius ſuperficiei ad eandem ſuperficiẽ
linea
perpendicularis niſi una [per 13 p 11.
] Ergo à quolibet puncto cuiuslibet corporis colorati exi-
ſtentis
in corpore diaphano oritur forma lucis cum forma coloris in uniuerſo corporis diaphani,
in
quo exiſtit, ſecundum lineas rectas:
& peruenit forma ad uniuerſum oppoſitum de ſuperficie
corporis
diaphani:
& una illarum linearum erit perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis dia-
phani
uel ſuperficiem continuam cum ſuperficie corporis diaphani, reliquæ autem lineæ erunt ob-
liquæ
ſuper ſuperficiem corporis diaphani.
Sed in præcedente capitulo [3. 6. 8. 4. 7 n] declaratum
eſt
, quòd lux, cum extẽditur in corpore diaphano, & occurrerit alij corpori diaphano diuerſo à dia
phanitate
primi corporis, & linea, per quam extenſa eſt lux in primo corpore, fuerit perpendicula-
ris
ſuper ſuperficiem ſecundi corporis:
tunc lux extendetur in rectitudine eius in ſecundo corpore:
& ſi linea, per quam extenditur lux, fuerit obliqua ſuper ſuperficiem ſecundi corporis:
tunc lux re-
fringetur
.
Et cuiuslibet puncti cuiuslibet corporis colorati, & lucidi exiſtentis in corpore dia-
phano
forma lucis & coloris extenditur in uniuerſo corpore diaphano, & peruenit ad oppoſitam
ſuperficiem
corporis diaphani.
Et ſi fuerit aliud corpus oppoſitum contingens diaphanum, & fue-
rit
alterius diaphanitatis:
tunc forma, quæ peruenit ad ſuperficiem illius corporis diaphani, tranſit
in
corpus ipſum contingens:
& omnes erunt refractæ, præterquam forma, quæ eſt in perpendicu-
lari
:
extenditur enim ſecundum rectitudinem in corpore contingente. Et ſi fortè perpendicula-
ris
ceciderit ſuper punctum ſuperficiei continuæ cum ſuperficie corporis, quod non eſt in ipſo cor-
pore
diaphano:
tunc illa forma delebitur, & tunc omnes formæ, quæ tranſeunt in corpus contin-
gens
, erunt refractæ.
Ergo formæ omnium uiſibilium, quæ ſunt in aqua, & in cœlo, & in omni-
bus
corporibus diaphanis contingentibus aerem, quæ differunt à diaphanitate aeris, extendun-
tur
in uniuerſo aere oppoſito ſecundum lineas rectas:
& illæ lineæ, quæ fuerint ex iſtis lineis decli-
natæ
, per quas extenduntur formæ ſuper ſuperficiem aeris contingentis ſuperficiem corporis dia-
phani
, habebunt formas refractas:
& quæ fuerint ex illis perpendiculares ſuper ſuperficiem ae-
ris
, contingentis ſuperficiem corporis diaphani, habebunt formas extenſas ſecundum rectitudi-
nem
ipſarum.
Et cum iam declaratum ſit, quòd à quolibet puncto cuiuslibet corporis colorati &
lucidi
extenditur forma lucis, & coloris in uniuerſo corpore diaphano, & peruenit ad ſuperficiem
eius
, & refringitur à ſuperficie eius:
ergo forma, quæ extenditur ab uno puncto ad ſuperficiem cor-
poris
diaphani, erit continua & coniuncta.
Et cum forma fuerit continua, & ſuperficies corpo-
ris
diaphani fuerit continua coniuncta, & forma fuerit refracta in alio corpore diaphano:
tunc re-
fringetur
continua.
Et cum forma refracta fuerit continua: & occurrerit corpus denſum: tunc for-
ma
perueniet ad illud corpus diaphanum:
& ſic locus corporis diaphani, per quem extenditur for-
ma
puncti, quod eſt in primo corpore, quæ refringitur à ſuperficie primi corporis, ad illum locum,
cum
fuerit lucidus coloratus, mittet formam lucis & coloris à quolibet puncto ipſius per omnem
lineam
rectam, quæ poterit extendi ex illo puncto.
Accidit ergo ex hoc, quòd ſint lineæ refra-
ctæ
ad illum locum exlineis, per quas extenditur forma illius loci:
& iam extendebatur forma cu-
iuslibet
puncti illius loci per unam illarum linearum refractarum.
Forma ergo illius loci ex cor-
pore
denſo colorato lucido erit in loco ex ſuperficie corporis diaphani, apud quem refringitur for-
ma
unius puncti extenſi ad illum locum ſuperficiei corporis diaphani, quæ refringitur ad eundem
locum
corporis denſi.
Ex quo ſequitur, quòd forma loci corporis denſi, quæ extenditur ad illum
locum
corporis diaphani, refringitur ad eaſdem lineas extenſas ab uno puncto ad illum locum cor
poris
diaphani.
Et cum formaloci corporis diaphani fuerit refracta ſuper illas eaſdem lineas: tunc
perueniet
ad illud idem punctum.
Ex quo declaratur, quòd ſi imaginatus fuerit aliquis pyramidem
extenſam
à quolibet puncto aeris ſecundum lineas rectas, & pyramis fuerit coniuncta continua,
& peruenerit illa pyramis ad ſuperficiem corporis diaphani diuerſæ diaphanitatis ab aere, & ima-
ginatus
fuerit omnem lineam rectam, quæ poſsit extendi ex illa pyramide, refringi apud ſuperfi-
ciem
corporis diaphani in loco, quem exigit eius declinatio:
& ſi aliqua fuerit perpendicularis, ex-
tendetur
rectè:
tunc efficitur & hoc corpus continuum refractum in corpore diaphano, quod dif-
fert
à diaphanitate aeris.
Et cum hoc corpus refractum peruenerit ad corpus denſum: tunc illud
corpus
denſum, ſi fuerit coloratum & lucidum, mittet formam lucis & coloris, quæ ſunt in ipſo, in
hoc
corpore refracto imaginato per quamlibet lineam rectam, quæ poterit extendi in hoc corpo-
re
refracto à linea extenſa in corpore pyramidis à puncto, quod eſt in aere.
Nam omne corpus co-
loratum
lucidum propriè mittit formam ſuam à quolibet puncto ipſius per omnem lineam rectam,
quæ
poterit extendi ab illo puncto.
Erit ergo forma puncti illius loci corporis denſi extenſa per
quamlibet
linearum refractarum ad illum locum corporis denſi.
Perueniet ergo illius forma à cor-
pore
denſo, colorato, lucido ad locum ſuperficiei corporis diaphani, in quem refringuntur illæ
lineæ
.
Et cum peruenerit forma ad illum locum ſuperficiei corporis diaphani, neceſſariò refringe-
tur
per eaſdem lineas extenſas ad illum locum ab uno puncto, quod eſt in aere:
forma autem, quæ
eſt
forma loci colorati corporis denſi, quod eſt in corpore diaphano, quod differt à diaphanitate
aeris
(& eſt ſuper lineam, quæ eſt de numero illarum linearum, per quas extenditur forma ad cen-
trum
uiſus) forma, dico, quæ extenditur per illam lineam:
peruenit ad centrum uiſus rectè. Formæ
autem
, quæ extenduntur per omnes alias lineas, quæ conſtituunt pyramidem extenſam à centro
uiſus
, erunt refractæ, non directæ.
Et in primo tractatu [14. 17. 28 n] declaratum eſt, quòd aer re-
255249OPTICAE LIBER VII. cipit formam uiſibilium, & reddit eam omni corpori oppoſito: & quòd aer deferens formam cum
tetigerit
uiſum:
tranſibit forma, quæ eſt in ipſo, in corpus uiſus: & ſic uiſus comprehendit uiſibilia,
quæ
aer reddit uiſui.
Ex omnibus ergo iſtis patet, quod forma omnis corporis colorati, lucidi, exi-
ſtentis
in corpore diaphano diuerſæ diaphanitatis à diaphanitate aeris, extenditur in corpore dia-
phano
, in quo exiſtit, & refringitur in aere, & extenditur in aere ſecundum lineas rectas:
& quòd
quædam
lιnearum rectarum, per quas forma refringitur in aere, coniunguntur apud idem pun-
ctum
aeris.
Et cum centrum uiſus fuerit apud illud punctum: tunc uiſus comprehendit illud ui-
ſum
ſecundum refractionem:
& ſi aliquid ipſius comprehenditur rectè: non erit niſi unum pun-
ctum
tantùm.
Hoc ergo modo comprehendit uiſus res, quæ ſunt in aqua, & in cœlo, & omnia uiſi-
bilia
, quæ ſunt ultra corpora diaphana, quę differunt à diaphanitate aeris.
14. Imago refracti uiſibilis à medio quidem denſiore, inclinat ad perpendicularem à refra-
ctionis
puncto excitatam: à rariore uerò ab eadem declinat. 4 p 10.
QVòd autem hoc uerum ſit, ſic poterit experimentari. Accipiat ergo experimentator prędi-
ctum
inſtrumentum, & ponat in uaſe, & ponat uas in loco lucido quacunque luce, ita ut
lux
perueniat ad interius uaſis, & infundat in uas aquam, quouſque perueniat ad centrum
laminæ
:
deinde diminuat foramina cum cera, ita ut non remaneat de foraminibus, niſi modicũ in
medio
eorum, & mittat in duobus foraminibus unum calamum, ita ut ſpatium, quod eſt inter duo
foramina
, ſit determinatum:
deinde moueat inſtrumentum, donec diameter laminæ, ſuper cu-
ius
extremitates ſunt duæ lineæ perpendiculares in ora inſtrumenti, ſit perpendicularis ſuper ſu-
perficiem
aquæ.
Deinde accipiat ſtilum ſubtilem album, & mittat eum in uas, & eius extremita-
tem
ponat in puncto medij circuli, quod eſt differentia communis circumferentiæ medij circuli
& lineæ perpendiculari in ora inſtrumenti, quod eſt extremitas diametri circuli, quę tranſit per cen
tra
duorum foraminum.
Deinde ponat experimentator alterum uiſum ſuper ſuperius foramen, &
claudat
reliquum, & intueatur oram inſtrumenti, quæ eſt intra aquam:
tunc enim uidebit extremi-
tatem
ſtili.
Declarabitur ergo ex hac experimentatione, quòd comprehenſio eius ad extremita-
tem
ſtili eſt ſecundum rectitudinem perpendicularis, egredientis ab extremitate ſtili ſuper ſuper-
ficiem
aquæ.
Nam linea, quæ tranſit per centra duorum foraminum, in qua eſt centrum uiſus, & ex-
tremitas
ſtili, ex cuius uerticatione comprehendit uiſus extremitatem ſtili, ſunt perpendiculares
ſuper
ſuperficiem aquæ.
In primo autem libro [18. 19 n] patuit, quòd uiſus nihil comprehendit, ni-
ſi
ſecundum rectitudinem linearum, quæ extenduntur per centrum uiſus.
Viſus ergo comprehen-
dit
extremitatem ſtili à uerticatione lineæ, quæ tranſit per centra duorum foraminum.
Et hæc li-
nea
extenditur ad extremitatem ſtili rectè:
& eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem aquæ. Deinde
oportet
experimentatorem declinare inſtrumentum, donec linea, quæ tranſit per centra duorum
foraminum
, ſit obliqua ſuper ſuperficiem aquæ, & mittat ſtilum in aquam, & ponat extremitatem
eius
ſuper primum punctum, ſcilicet ſuper extremitatem diametri circuli medij, quę tranſit per cen
tra
duorum foraminum, & ponat uiſum ſuum ſuper ſuperius foramen, & intueatur oram inſtrumen
ti
, quæ eſt intra aquam:
tunc enim non uidebit extremitatem ſtili: deinde moueat ſtilum ad partem
contrariam
illi, in qua eſt uiſus:
& moueat extremitatem ſtili per circumferentiam circuli medij ſua-
uiter
, & molliter, & intueatur oram inſtrumẽti:
tunc enim uidebit extremitatem ſtili: tunc figat ex-
tremitatem
ſtili in ſuo loco.
Deinde pręcipiat alij, ut mittat in uas lignum aliquod uel acum perpen
dicularem
, neq;
groſſam, neq; gracilem, & ponat illam
217[Figure 217]k b d o f u g z r e a apud ſuperficiem aquæ in oppoſitione ſecundi fora-
minis
, ut ſit apud centrum circuli medij, & intueatur
experimentator
interius uaſis:
tunc non uidebit extre
mitatem
ſtili:
deinde præcipiat auferre lignum: & tunc
uidebit
extremitatem ſtili:
deinde figat extremitatem
ſtili
in ſuo loco, & leuet uiſum ſuum à foramine, & au-
ferat
inſtrumentũ ſuum à uaſe, exiſtente extremitate
ſtili
in ſuo loco, & intueatur locum, in quo eſt extremi
tas
ſtili:
tunc enim uidebit inter ipſum & diametrum
circuli
medij diſtantiam ſenſibilem.
Et ſi miſerit regu-
lam
ſubtilem in aquam in hora experimentationis, &
acumen
eius fecerit tranſire per centrum laminę, & ſi-
gnauerit
locum circuli medij, qui eſt apud extremita-
tem
regulæ, ſigno, & abſtulerit inſtrumentum, & aſpe-
xerit
locum extremitatis ſtili:
uidebit locum extremi-
tatis
ſtili etiam medium inter locum extremitatis regulæ & diametrum circuli medij.
Deinde opor
tet
eum auferre inſtrumentum, & infundere aquam in uas, & applicare uitrum laminæ, & ponere
ſuperficiem
uitri ęqualem ex parte foraminum, & ponere differentiam communem, quę eſt in ipſo,
ſuper
lineam ſecantem diametrum laminæ perpendiculariter.
Sic ergo linea, quę tranſit per centra
duorum
foraminũ, erit perpendicularis ſuper ſuperficiẽ uitri æqualem & ſuper ſuperficiẽ eius con-
uexã
.
Deinde ponat experimentator inſtrumentũ in aquã, & mittat ſtilũ in uas, & ponat extremita
256250ALHAZEN tem ſtili ſuper extremitatem diametri circuli medij, & ponat uiſum ſuum ſuper ſuperius foramen,
& intueatur oram inſtrumenti:
tunc uidebit extremitatem ſtili. Et ſi mouerit extremitatem ſtili,
& extraxerit illam à puncto, quod eſt extremitas diametri medij circuli, non uidebit extremitatem
ſtili
.
Ex quo patet, quòd extremitatem ſtili comprehendit rectè. Nam duo centra foraminum, &
extremitas
diametri circuli medij ſunt in eadem linea recta:
& experimentator non comprehen-
dit
extremitatem ſtili in hoc ſitu, cum extremitas ſtili non fuerit ſuper extremitatem diametri.
Et
ſi
euulſerit uitrum, & poſuerit ipſum è contrario, ſcilicet ut ponat conuexum uitri ex parte duo-
rum
foraminum, & differentiam eius communem ſuper primum locum, & expertus fuerit extre-
mitatem
ſtili:
etiam uidebit illam, cum fuerit in extremitate diametri circuli medij: ideo in hoc ſi-
tu
etiam linea, quæ tranſit per centra duorum foraminum, ex cuius uerticatione comprehendit
uiſus
extremitatem ſtili:
erit perpendicularis ſuper ſuperficiem uitri æqualem, & ſuperficiem eius
conuexam
.
Deinde oportet experimentatorem euellere uitrum, & extrahere à centro laminæ li-
neam
rectam in ſuperficie laminæ, quæ contineat cum diametro laminæ, ſuper cuius extremitates
ſunt
duæ lineæ perpendiculares in ora inſtrumenti, angulum obtuſum:
& extrahat illam, donec
perueniat
ad oram inſtrumenti:
deinde extrahat à centro laminæ lineam in ſuperficie laminæ,
quæ
contineat cum prima linea angulum rectum:
& protrahat illam in utramque partem: tunc
hæc
linea continebit cum diametro laminæ angulum acutum:
& diameter laminæ erit obliqua ſu-
per
hanc lineam.
Deinde ſuperponat uitrum laminæ, & ponat differentiam eius communem ſu-
per
lineam, quam ultimò ſignauit in ſuperficie laminæ, & ponat ſuperficiem uitri æqualem ex par-
te
duorum foraminum, & ponat medium differentiæ communis ſuper centrum laminæ.
Sic ergo
erit
centrum uitri ſuper centrum circuli medij, ut prius declaratum eſt:
& linea, quæ tranſit per cen
tra
duorum foraminum, tranſibit per centrum uitri.
Et hæc linea erit obliqua ſuper ſuperficiem ui-
tri
æqualem:
nam diameter laminæ illi æquidiſtans, eſt obliqua ſuper differentiam communem,
quæ
eſt in uitro.
Et hæc linea erit perpendicularis ſuper ſuperficiem uitri conuexam, [ut oſten-
ſum
eſt 25 n 4] quia tranſit per centrum eius.
Deinde extrahat experimentator ab extremita-
te
lineæ, quam primò ſignauit in lamina, lineam perpendicularem in ora inſtrumenti:
& ducat il-
lam
ad circumferentiam circuli medij:
& ſint lineæ nigræ. Erit ergo linea cum ab illo puncto
extracta
fuerit ad centrum circuli medij, quod eſt centrum uitri, perpendicularis ſuper ſuperficiem
uitri
æqualem, & ſuper ſuperficiem uitri ſphæricam.
Super ſuperficiem autem uitri æqualem eſt
perpendicularis
, [per 8 p 11] quia eſt æquidiſtans primæ lineæ ſignatæ in lamina ſuper differen-
tiam
communem, quæ eſt in uitro:
ſuper ſphæricam uerò [per 25 n 4] quia tranſit per centrum e-
ius
.
Punctum ergo, ad quod peruenit linea extracta in ora inſtrumenti, quod eſt ſuper circumferen-
tiam
circuli medij, eſt caſus, in quem cadit perpendicularis, exiens à centro uitri ſuper ſuperficiem
uitri
planam.
Deinde oportet experimentatorem ponere inſtrumentum in uas, & ponere extremi-
tatem
ſtili in puncto, quod eſt extremitas diametri circuli medij, & ponat experimentator ſuum ui
ſum
ſuper ſuperius foramen, & intueatur oram inſtrumenti:
tunc non uidebit extremitatem ſtili:
deinde
moueat ſtilum ad partem contrariam illi, in qua eſt caſus perpendicularis:
& tunc etiam
uidebit
extremitatem ſtili:
deinde moueat ſtilum ad partem illam, in qua eſt caſus perpendicula-
ris
, & per circumferentiam circuli medij:
tunc enim, ſi motus fuerit ſuauis, uidebit extremitatem
ſtili
in ſuo loco, in quo apparuit.
Deinde præcipiat alicui cooperire centrum uitri tenui & ſubtili li-
gno
:
& tunc non uidebit extremitatem ſtili: & ſi abſtulerit coopertorium, uidebit ipſum. Ex hac
ergo
experimentatione patet, quòd cum uiſus comprehendit extremitatem ſtili, eſt ſecundum re-
fractionem
:
& quòd refractio eſt à centro uitri: & quòd forma refracta eſt in ſuperficie circuli me-
dij
, quæ eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem uitri æqualem, apud quam fit refractio ad perpendi-
cularem
, ut prius declaratum eſt [5 n.
] Et ſi experimentator aſpexerit locum extremitatis ſtili: in-
ueniet
ipſum inter caſum perpendicularis & extremitatem diametri circuli medij, quæ tranſit per
centra
duorum foraminum.
Linea ergo, quæ exit ab extremitate ſtili ad centrum uitri, cum exten-
ſa
fuerit rectè in aere:
perpendicularis exiens à centro uitri ſuper ſuperficiem uitri æqualem, erit
media
inter perpendicularem & lineam, quæ tranſit per centra duorum foraminum.
Et forma ex-
tremitatis
ſtili, quæ extenſa eſt ab extremitate ſtili ad centrum uitri, extenſa eſt ſuper hanc lineam,
& extenſa eſt in rectitudine eius ad centrum uitri.
Hæc enim linea eſt perpendicularis ſuper ſuper-
ficiem
uitri ſphæricam, quæ eſt ex parte extremitatis.
Deinde cum hæc forma fuerit refracta ſuper
lineam
, quæ tranſit per centra duorum foraminum:
lineæ radiales, quæ exeunt in hoc ſitu à uiſu,
non
perueniunt ad uitrum, præter lineam, quæ tranſit per centra duorum foraminum:
calamus e-
nim
, qui extenditur inter duo foramina, ſecat omnem in eam à uiſu exeuntem ad uitrum, præter-
quam
lineam, quę tranſit per centra duorum foraminum.
Viſus autem non comprehendit for-
mas
, niſi ex uerticationibus harum linearum tantùm:
ergo formæ non extenduntur niſi rectè: er-
go
uiſus non comprehendit hanc formam, niſi ex uerticatione huius lineę perpendicularis.
Er-
go
quę extenditur rectè in aere, eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem aeris contingentis ſuperfi-
ciem
uitri ęqualem.
Ergo hęc refractio erit ad partem contrariam parti perpendicularis, exeuntis
à
loco refractionis ſuper ſuperficiem aeris.
Nam linea, quę tranſit per centra duorum foraminum,
magis
diſtat à perpendiculari, quę extenditur in aere, quàm linea, quę exit ab extremitate ſti-
li
ad centrum uitri, quę extenditur in aere.
Et hęc forma exit à uitro, & refringitur in aere: &
aer
eſt ſubtilior uitro.
Ethoc modo fiet refractio formę de aqua ad aerem. Viſus enim compre-
257251OPTICAE LIBER VII. hendit extremitatem ſtili in aqua ab iſto loco, ſcilicet quia comprehendit extremitatem ſtili, quan-
do
fuit inter caſum perpendicularis & extremitatem diametri circuli medij, quæ tranſit per cen-
tra
duorum foraminum.
Et illa forma etiam exiuit ab aqua, & refracta eſt in aere: & aer eſt ſubti-
lior
aqua.
Deinde oportet experimentatorem euellere uitrum, & ponere ipſum ſupra laminam
extra
huiuſmodi ſitum, ſcilicet, ut ponat conuexum eius ex parte duorum foraminum, & ponat
differentiam
eius communem ſuper lineam æqualem in ſuperficie laminæ, in qua poſuerat illam
in
prædicto ſitu, & ponat medium differentiæ communis ſuper centrum laminæ:
& ſic linea, quæ
tranſit
per centra duorum foraminum, erit obliqua ſuper ſuperficiem uitri æqualem, & perpendi-
cularis
ſuper ſuperficiem eius conuexam:
& applicet uitrum in hoc ſitu, & ponat inſtrumentum
in
uas, & ponat extremitatem ſtili ſuper extremitatem diametri circuli medij, ut prius fecerat, &
ponat
uiſum ſuum ſuper ſuperius foramen, & intueatur oram inſtrumenti:
non enim uidebit tunc
extremitatem
ſtili:
deinde moueat ſtilum ad partem caſus perpendicularis: & tunc non uidebit ex-
tremitatem
ſtili:
deinde moueat eundem ad partem contrariam illi, in qua eſt caſus perpendicula-
ris
per circumferentiam medij circuli, & ſuauiter:
tunc enim uidebit extremitatem ſtili. Sic ergo li-
nea
recta, quæ exit ab extremitate ſtili ad centrum uitri, cum fuerit extenſa rectè in corpore uitri,
& extenſa fuerit cum ipſa perpendicularis exiens à centro uitri:
erit linea, quæ tranſit per centra
duorum
foraminum, media inter duas lineas.
Et forma extremitatis ſtili, quæ extenditur ſuper
hanclineam
, cum fuerit extenſa ad centrum uitri:
refringetur ſuper lineam, quæ tranſit per centra
duorum
foraminum.
Erit ergo refractio iſta ad partem perpendicularis exeuntis à loco refractio-
nis
ſuper ſuperficiem uitri.
Et hæc forma exit ab aere, & refringitur in uitro: & uitrum eſt groſsius
aere
.
Ex omnibus ergo iſtis experimentationibus patet, quòd uiſus comprehendit uiſibilia, quæ
ſunt
in aqua, & ultra corpora diaphana, quæ differunt à diaphanitate aeris, ſecundum refractio-
nem
, præterquam illa, quæ ſunt ſuper lineas perpendiculares ſuper ſuperficiem corporis diapha-
ni
, in quo exiſtit:
& quòd refractio formarum ipſorum eſt in ſuperficiebus perpendicularibus ſu-
per
ſuperficies corporum diaphanorum.
Omne enim quod experimentatum eſt per prædictum in-
ſtrumentum
, inuenitur refringi in ſuperficie medij circuli, de quo patuit, [5 n] quòd eſt perpendi-
cularis
ſuper ſuperficies corporum diaphanorum, & ſuper ſuperficies corporum contingentium
ſuperficies
eorum.
Ex hac ergo experimentatione declarabitur etiam, quòd formæ, quæ compre-
henduntur
à uiſu ſecundum refractionem, quæ exeunt à groſsiore corpore diaphano ad ſubtilius,
refringuntur
ad partem contrariam illi, in qua eſt perpendicularis exiens à loco refractionis ſuper
ſuperficiem
corporis diaphani:
& quæ exeunt à ſubtiliore ad groſsius, refringuntur ad partem, in
qua
eſt perpendicularis prædicta.
15. Stella uidetur refractè. 49 p 10.
STellæ autem comprehenduntur etiam ſecundum refractionem: nam corpus cœli eſt ſubtilius
corpore
aeris, id eſt maioris diaphanitatis.
Hoc autem poteſt experimentari experimentatio-
ne
, quæ oſtendet, quòd ſtellæ comprehendantur ſecundum refractionem:
ex quo patebit e-
tiam
, quòd corpus cœli eſt magis diaphanum corpore aeris.
Et cum quis hoc uoluerit experiri, ac-
cipiat
inſtrumentum de armillis, & ponat illud in loco eminente, in quo poterit apparere hori-
zon
orientalis, & ponat inſtrumentum armillarum ſuo modo proprio:
ſcilicet ut ponat armillam,
quæ
eſt in loco circuli meridionalis, in ſuperficie circuli meridiei, & polus eius ſit exaltatus à terra
ſecundum
altitudinem poli mundi ſupra horizontem loci, in quo ponitur inſtrumentum:
& in no-
cte
obſeruet aliquam ſtellarum fixarum magnarum, quæ tranſit per uerticem capitis illius loci, aut
prope
, & obſeruet illam ab ortu ſuo in oriente:
ſtella autem orta, reuoluat armillam, quæ reuo lui-
tur
in circuitu poli æquinoctialis, donec fiat æquidiſtans ſtellæ, & certificetur locus ſtellæ exar-
milla
:
& ſic habebit longitudinem ſtellæ à polo mundi. Deinde obſeruet ſtellam, quouſque per-
uenerit
ad circulum meridiei, & reuoluat armillam, quam prius mouerat, donec fiat æquidiſtans
ſtellæ
:
& ſic habebit longitudinem ſtellæ à polo mundi, cum ſtella fuerit in uertice capitis. Hoc au-
tem
facto, inueniet remotionem ſtellæ à polo mundi in aſcenſione, minorem remotione eius à po-
lo
mundi in hora exiſtentiæ eius in uertice capitis.
Ex quo patet, quòd uiſus comprehendit ſtellas
refractè
, non rectè:
Stella enim fixa ſemper mouetur per eundẽ circulũ de circulis æquidiſtantibus
æquatori
, & nunquam exit ab ipſo, ita ut appareat, niſi in longiſsimo tempore.
Et ſi ſtella compre-
henderetur
rectè:
tunc lineæ radiales extenderentur à uiſu rectè ad ſtellas, & extenderentur for-
ſtellarum per lineas radiales rectè, quouſque peruenirent ad uiſum.
Et ſi forma extendere-
tur
à ſtella recte ad uiſum:
tunc uiſus comprehenderet eam in ſuo loco: & ſic inueniret diſtantiam
ſtellæ
fixæ à polo mundi in eadem nocte eandem:
Sed diſtantia ſtellæ mutatur eadem nocte à po-
lo
mundi:
ergo uiſus non rectè comprehendit ſtellam. In cœlo autem non eſt corpus denſum ter-
ſum
, nec in aere, à quo poſsint formæ reflecti.
Et cum uiſus non comprehendat ſtellam rectè,
nec
ſecundum reflexionem:
ergo ſecundum refractionem, cùm his ſolis tribus modis compre-
hendantur
res à uiſu [per 1 n 4.
1 n. ] Ex diuerſitate ergo diſtantiæ eiuſdem ſtellæ in eadem no-
cte
à polo mundi, patet procul dubio, quòd uiſus comprehendat ſtellas refractè:
Ergo corpus,
in
quo ſunt ſtellæ fixæ, differt in diaphanitate ab aere.
Præterea poteſt experimentari diapha-
nitas
corporis cœli per experimentationem lunæ.
Nam cum æquaueris locum lunæ in aliqua ho-
ra
prope ortum eius, & pòſt in nocte nota, & in loco noto uerificaueris locum eius à polo mundi,
258252ALHAZEN deinde poſueris inſtrumentum horarum in illa nocte ante ortum lunę, & ſciueris altitudinem lunę,
& obſeruaueris lunam uſq;
ad ortum eius, & perueniat tempus in inſtrumento ad minutum idem
eiuſdem
horæ, quod habet luna, & obſeruaueris altitudinem lunæ, quam habet in illa hora à uerti-
ce
capitis, & obſeruaueris, ut inſtrumentum eleuationis ſit diuiſum per minuta, & per minora mi-
nutis
, ſi poſsibile eſt:
tunc inuenies diſtantiam lunæ à uertice capitis in illa hora per inſtrumen-
tum
, minorem ſpatio remotionis à uertice capitis in illa hora per computationem.
Ergo lux lunæ
non
extenditur per duo foramina inſtrumenti, per quæ ſumpta eſt eleuatio rectè:
tunc enim diſtan
tia
eius à uertice capitis eſſet eadem cum illa, quę eſt inuenta per computationem:
Sed diſtantia in-
uenta
per computationem, differt à diſtantia per inſtrumentum.
Ergo lux lunæ non extenditur à
cœlo
ad aerem per lineas rectas:
ergo ſecundum refractionem. Ex his ergo experimentationibus
patet
, quòd uiſus comprehendit omnes ſtellas, quæ ſunt in cœlo refractè.
Ergo uniuerſum cœlum
differt
à diaphanitate aeris.
Reſtat ergo declarare, quòd corpus cœli differt in ſubtilitate ab aere: &
hoc
declarabitur per experimentationem prædictam.
16. Cœlum rari{us} eſt aere & igne. 50 p 10.
SIt ergo circulus meridiei in loco experimentationis circulus a b g: & zenith capitis b: & polus
mundi
d:
& centrum mundi e: & continuemus b cum e: & ſit locus uiſus z: & circulus æquidi-
ſtans
æquinoctiali (cuius diſtantia à poli mundi eſt illa, in qua inuenitur ſtella in hora certifica
tionis
diſtantię primæ) circulus h t:
& ſit locus ſtellæ in illa hora h: & ſit circulus æquidiſtans æqui
noctiali
(cuius diſtantia à polo eſt illa, in qua inuenitur ſtella in ſecunda hora) circulus k b:
iſte ergo
circulus
erit ille, in quo requieſcet ſtella ſecundum uerticationem.
Nam cum ſtella fuerit in uertice
capitis
, aut ualde prope:
tunc uiſus comprehendet illam rectè: [per 13 n] quia linea recta, quæ tranſit
per
uiſum & per uerticem capitis, eſt perpendicularis ſuper concauum ſphæræ cœli & perpendicu
laris
ſuper conuexum aeris:
& cum ſit perpendicularis ſuper utrumq; corpus: ergo uiſus compre-
hendit
ſtellam, quæ eſt ſuper lineam hanc rectè, ſiue hæc duo corpora cœli & aeris fuerint diuerſæ
diaphanitatis
, ſiue conſimilis.
Cum ergo ſtella fuerit in uertice capitis, aut prope: uiſus comprehen-
dit
illam in ſuo uero circulo æquidiſtante æquinoctiali, ſuper quẽ mouebatur ab initio noctis, quo-
uſq
;
peruenit ad circulum meridiei. Circulus ergo k b g eſt ille, in quo erat ſtella in experimentatio-
ne
prima:
& ſit circulus uerticationis, qui tranſit per ſtellam in hora experimentationis primæ cir-
culus
b h k:
& ſecet ille circulus circulum k b g in puncto k, & circulum h t in puncto h. Et quia di-
ſtantia
ſtellę à polo mundi fuit in prima experimen
218[Figure 218]k h b m z d e a t i g tatione minor, quàm in ſecũda:
erit circulus h t pro
pinquior
polo, circulo k b g:
ergo punctũ h eſt pro-
pinquius
zenith capitis, quàm punctum k:
& conti
nuemus
duas lineas h z, k z.
Quia ergo ſtella com-
prehenditur
à uiſu in hora experimentationis pri-
in puncto h:
& tunc erat in ſuperficie circuli b h
k
uerticalis:
& ſtella erat in illa hora in circumferen
tia
k b g:
ergo ſtella erat in illa hora in puncto k: &
comprehenditur
à uiſu in puncto h, & per rectitudi
nem
lineæ z h:
uiſus enim nihil comprehendit, niſi
per
uerticationes linearum radialium, per quas for
perueniunt ad uiſum.
Viſus ergo cõprehendit
ſtellam
in puncto h:
quia forma peruenit ad illũ in
rectitudine
lineæ h z.
Et cum uiſus cõprehendat illam in rectitudine h z: & linea recta, quæ eſt inter
ſtellam
& uiſum, ſit linea k z:
manifeſtum eſt ergo, quòd uiſus non comprehendit ſtellam, quæ eſt in
puncto
k rectè:
ergo refractè. Sit ergo locus refractionis m: & continuemus k m: & protrahamus ab
m
rectã uſq;
ad z. Forma ergo ſtellæ, quæ peruenit ad z, ex qua uiſus comprehendit ſtellam: extendi
tur
à ſtella perlineam k m, & refringitur per lineam m z:
& non refringuntur formæ, niſi cum occur-
rit
corpus diuerſæ diaphanitatis à diaphanitate corporis, in quo exiſtit.
Ergo corpus, in quo eſt ſtel
la
, ſcilicet cœlum, eſt diaphanũ differens in diaphanitate ab aere.
Et quia locus refractionis eſt apud
ſuperficiem
, quæ tranſit in duo corpora, quæ differunt in diaphanitate:
punctum ergo m eſt pun-
ctum
in concauitate cœli.
Et continuemus lineam inter e, m: & ſit diameter ſphærę cœli: erit ergo li-
nea
e m perpendicularis ſuper ſuperficiem cœli concauam contingentem aerem, & ſuper ſuperfi-
ciem
aeris conuexam:
[ut demonſtratum eſt 25 n 4. ] Et cum forma ſtellæ, quæ eſt in puncto k, exten
datur
per lineam m k, & refringatur in aere per lineam m z:
patet, quòd hæc refractio eſt ad lineam,
in
qua eſt perpendicularis e m, quæ tranſit per punctum refractionis, quæ eſt perpendicularis ſu-
per
ſuperficiem aeris.
Et cum refractio in aere ſit ad partem perpendicularis exeuntis à loco refra-
ctionis
:
ergo corpus aeris eſt groſsius corpore cœli. Patet ergo, quòd hoc, qùod inuenimus per ex-
perimentationẽ
ſtellarũ, ſignificat demõſtratiuè, quòd uiſus comprehendit ſtellas, niſi refractè:

& quòd corpus aeris eſt groſsius corpore cœli:
& quòd corpus cœli eſt ſubtilius corpore aeris. Ex
his
ergo omnibus patet, quòd omnia, quę cõprehendũtur à uiſu ultra corpora diaphana, quorũ dia
phanitas
differt à diaphanitate aeris (ſi uiſus fuerit obliquus à perpendicularibus egredientibus ex
ipſis
ſuper ſuperficiem diaphanorum corporum, in quibus conſiſtunt) comprehenduntur refractè.
259253OPTICAE LIBER VII.
DE IMAGINIBVS. CAP. V.
17. Imago (quæ eſt forma refracti uiſibilis à medio diuerſo) extra uiſibilis locum uidetur.
in
defin. 11 p 10.
IMago eſt forma rei uiſibilis, quam uiſus comprehendit ultra diaphanum corpus, quod differt in
ſua
diaphanitate à diaphanitate aeris, cum uiſus fuerit obliquus à perpendicular b.
exeuntib. ab
illo
uiſibili ad ſuperficiem illius corporis diaphani.
Nam forma, quam cõprehendit uiſus in cor-
pore
diaphano de re uiſa, quæ eſt ultra ipſum corpus, non eſt ipſa res uiſa:
quoniam uiſus tunc non
comprehendit
rem uiſam in ſuo loco, neque in ſua forma, ſed in alio loco & in alio modo, ſcilicet re
fracte
:
& cum hoc comprehendit illam rem in ſua oppoſitione: hęc autem forma dicitur imago. Hoc
autem
comprehenditur ratione & experientia.
Ratione, quoniam ex prędicto capitulo patet, quòd
uiſum
, quod eſt in diaphano corpore diuerſę diaphanitatis ab aere, comprehenditur à uiſu refractè,
cum
uiſus fuerit decliuis à perpendicularib.
exeuntibus à re uiſa ſuper ſuperficiem corporis diapha
ni
.
Et cum uiſus comprehendit huiuſmodi uiſum refractè, nec eſt in oppoſitione eius, non cõprehẽ
dit
ipſum rectè, nec ſentit ſe comprehẽdere ipſum refractè:
patet, quòd comprehendit ipſum extra
ſuum
locum.
Per experientiam uero ſic poteſt cognoſci. Nam ſi aliquis acceperit uas habens oras
erectas
perpendiculares, in cuius medio poſuerit aliquod uiſum manifeſtum, ut obolum aut dena-
rium
, & ſteterit à longè, quouſq;
uiderit rem uiſam in profundo uaſis: deinde elongauerit ſe à re ui-
ſa
, quouſque non uideat rem paulatim:
tunc in initio occultationis ſtet in ſuo loco, & præcipiat alte
ri
infundere aquam in uas ipſo exiſtente in ſuo loco, nec moueat uiſum, nec mutet ſitum:
tunc enim
cum
aſpexerit aquam, quæ eſt in uaſe:
uidebit rem uiſam, poſtquam non uiderat eam, & uidebit
in
eius oppoſitione.
Ex quo patet, quòd forma, quam uidet in aqua, eſt in loco uiſi. Nam ſi forma
eſſet
in loco uiſi:
tunc uiſus comprehẽderet rem uiſam non exiſtente aqua in uaſe: uiſus enim in ſe-
cundo
ſtatu comprehendit rem uiſam in ſua oppoſitione, ipſa non exiſtẽte in ſua oppoſitione.
Hoc
ergo
modo declarabitur utroque modo, ratione uidelicet & experientia, quòd imago rei uiſæ, quã
uiſus
comprehendit refractè, non eſt in loco rei uiſæ.
18. Imago uideturin concurſu linearum refractionis, & perpendicularis incidentiæ. 15 p 10.
DEinde dico, quòd imago cuiuslibet puncti, quod uiſus comprehendit refractè, eſt in puncto,
quod
eſt differentia communis lineæ, per quam forma peruenit ad uiſum, & perpendicula-
ri
, exeunti ab illo puncto uiſo ſuper ſuperficiem diaphani corporis.
Hoc autem declarabitur
per
experientiam hoc modo.
Accipiat aliquis circulum ligneum, cuius diam eter non ſit minor uno
cubito
, altitudo duorum ueltrium digitorum, & adęquet ſuperficies eius quantumcunque poterit:

& inueniat centrum eius, & extrahat in ipſo diametros ſeſe interſecantes quomodocunque uolue-
rit
, & ſignentur ferro, ut appareant, & impleat lineas illas corpore albo, ut ceruſa mixta lacte:
& pun
ctum
centri ſit nigrum.
Hoc autem perfecto, accipiat uas amplum, ut peluim habens oras eleuatas,
& ponat uas in loco luminoſo, & infundat in uas aquam claram, & ſit altitudo aquæ minor diame-
tro
circuli, & maior ſemidiam etro eius, & menſuretur hoc ipſo circulo, quouſque aqua tranſeat cen
trum
circuli aliquot digitis, duabus ſcilicet diametris aut pluribus ſignatis in ipſo uaſe, ſcilicet, ut
ſit
aqua cooperiens aliquam partem utriuſque diametri, & remaneat altera pars extra aquã, & ex-
pectet
, donec aqua quieſcat in uaſe, & tunc mittat circulum ligneum in uas, & erigat circulum ſu-
per
oram ipſius, & ponat ſuperficiem ipſius, in qua ſunt lineæ ſignatæ, ex parte uiſus:
deinde moue-
at
circulum, donec aliqua ſuarum diametrorum ſit perpendicularis ſuper ſuperficiem aquæ:
dein-
de
dimittat uiſum ſuum, & erigat uas, quouſque uiſus ſimul appropinquet æquidiſtantiæ ſuperfi-
ciei
aquæ, & extra oram uaſis, & ſupra ſuperficiem aquæ in tantùm, ut poſsit uidere centrum circu-
li
:
experientia enim ſecundum hunc modum erit manifeſtior. Hoc ergo facto, intueatur centrũ cir-
culi
& diametrum circuli perpendicularem ſuper ſuperficiem aquæ:
tunc enim inueniet centrum
circuli
in rectitudine diameri perpendicularis. Deιnde intueatur diametrum circuli decliuem, cu-
ius
pars eminet ſupra aquam:
tunc enim inueniet ipſam incuruatam: cuius incuruatio erit apud ſu-
perficiem
aquæ:
& illa pars, quæ eſt intra aquam, continet cum illa, quæ eſt extra aquam, angulum
obtuſum
:
& inueniet angulum ex parte diametri perpendicularis: & inueniet illud, quod eſt intra
aquam
, rectum & continuum.
Ex quo patet, quòd forma puncti, quod eſt centrum circuli, ſcilicet
forma
, quam uiſus comprehendit, non eſt apud centrum circuli.
Nam ſi eſſet apud centrum circu-
li
:
tunc eſſet in rectitudine diametri declius: nam in rei ueritate talem habet ſitum. Cum ergo uiſus
comprehendit
hoc punctum extra rectitudinem diametri decliuis, & anguli, quem continent par-
tes
diametri decliuis, ſequuntur diametrum perpendicularem:
tunc punctum, quod eſt forma cen-
tri
, eſt eleuatum à centro.
Et quia uiſus comprehendit hoc punctum in rectitudine diametri, per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem aquæ:
erit hoc punctum, quod eſt forma puncti, quod eſt in centro,
eleuatum
à centro:
& cum hoc, eſt in rectitudine perpendicularis, exeuntis à centro ſuper ſuperfi-
ciem
aquæ.
Et declarabitur ex incuruatione diametri decliuis apud ſuperficiem aquæ, & rectitu-
dine
eius, quod eſt ntra aquam ex diametro, & continuatione eius:
quòd omne punctum partis,
quæ
eſt intra aquã ex diametro decliui, eſt eleuatum à ſuo loco.
Deinde oportet experimẽtatorem
reuoluere
cιrculum ligneum, quouſque diameter decliuis fiat perpendicularis ſuper ſuperficiem
260254ALHAZEN aquæ, & diameter, quæ erat perpendicularis, fiat decliuis: deinde dimittat uiſum ſuum, & intueatur
centrum
:
& tunc inueniet formam centri in rectitudine diametri, quæ nunc eſt perpendicularis ſu-
per
ſuperficiem aquę, extra cuius rectitudinem erat forma centri, quando erat decliuis:
& inueniet
formam
extra rectitudinem diametri, quæ eſt nunc decliuis, quæ prius erat perpendicularis ſuper
ſuperficiem
aquæ:
& inueniet diametrum decliuem incuruatam apud ſuperficiem aquæ: & angulus
incuruationis
erit ex parte diametri decliuis.
Et ſi fuerint in circulo plures diametri, & reuoluerit
experimentator
circulum, quouſque unaquęque earum fuerit perpendicularis ſuper ſuperficiem
aquæ
ſucceſsiuè, & fuerit diameter, quæ ſequitur illam diametrum, decliuis, & aliqua pars eius fue-
rit
extra aquam:
tunc inueniet formam puncti, quod eſt centrum circuli, ſemper in rectitudine dia-
metri
perpendicularis, & eleuatam à rectitudine diametri decliuis, & ſemper inueniet illud, quod
eſt
intra aquam, rectum.
Ex omnibus ergo iſtis patet, quòd forma cuiuslibet puncti comprehenſi à
uiſu
in corpore diaphano groſsiore corpore aeris:
comprehenditur extra ſuum locum & eleuatum
à
ſuo loco, & in rectitudine perpendicularis exeuntis ab illo puncto ſuper ſuperficiem corporis dia
phani
:
cum linea, quæ continuat centrum uiſus cum illo puncto, non fuerit perpendicularis ſuper
ſuperficiem
corporis diaphani:
omne autem punctum comprehenditur à uiſu in eius oppoſitio-
ne
, & in rectitudine lineæ rectæ, per quam extenditur forma ad uiſum, [per 19.
21. 38 n 1. 13 n. ] Pun-
cta
ergo, quę comprehendit uiſus refractè, comprehenduntur in eius oppoſitione, & in rectitudine
lineæ
rectę, per quam forma peruenit ad uiſum.
Hoc autem declarabitur per experimentationem
comprehenſionis
rerum uiſibilium ſecundum refractionem per illud inſtrumentum prædictum.

Nam
ſi experimentator clauſerit ſecundum foramen, quod eſt in inſtrumento:
tunc non compre-
hendet
rem uiſam, quam comprehendebat ſecundum refractionem:
& cum clauſerit ſecundum fo-
ramen
, nihil aliud facit, niſi ſecare lineam rectam imaginabilem, quæ exit à centro uiſus ad locum
refractionis
.
Ex quo patet, quòd forma, quæ extenditur à uiſu in corpore diaphano, in quo res ui-
ſa
eſt, & refringitur in corpore diaphano, in quo eſt uiſus:
extenditur per lineam rectam, quæ exit à
centro
uiſus ad locum refractionis:
& quod omne punctum, quod comprehenditur à uiſu in corpo
re
diaphano magis groſſo, quàm ſit corpus aeris (ſi centrum uiſus fuerit extra perpendicularem,
exeuntem
ab illo puncto ſuper corpus diaphanum) comprehenditur in puncto, quod eſt differen-
tia
communis lineę, ſuper quam peruenit forma ad uiſum, & perpendiculari, exeunti à puncto ui-
ſo
ſuper ſuperficiem corporis diaphani, quod eſt ex parte uiſus.
Si autem experimentator uolue-
rit
experiri imaginem rei uiſæ, cuius forma refrin-
219[Figure 219]h m k o n q e f p g i gitur à corpore ſubtiliore ad corpus groſsius:
acci-
piat
fruſtum uitri, cuius ſuperficies ſint æquatæ &
æquidiſtantes
, habens in longitudine octo digi-
tos
, & in altitudine quatuor, & in ſpiſsitudine qua-
tuor
:
& accipiat circulum ligneum prædictum, &
ſignet
in dorſo eius chordam in longitudine decẽ
digitorum
, & diuidat illam in duo æqualia, & con-
tinuet
locum diuiſionis cum cẽtro cιrculi linea re
cta
, quæ tranſeat in utram que partem:
hæc ergo li
nea
erit perpẽdicularis ſuper lineam primam [per
3
p 3.
] Deinde continuet alteram extremitatem
chordæ
cum centro circuli linea recta, quæ etiam
tranſeat
in utramque partem.
Et duæ diame-
tri
ſint ſignatę ferro, quarum alteram impleat cor-
pore
albo, & aliam alterius modi colore.
Deinde
ponat
uitrum longum ſuper dorſum inſtrumenti
circuli
lignei, & ſuperponat alteram extremitatem
longitudinis
eus medietati chordæ, & diſtinguat de uitro tres digitos, ex quibus duo erunt ex par
te
diametri decliuis extra circulum, & remanebit de longitudine uitri unus digitus:
qui erit ultra
diametrum
perpendicularem ſuper chordam:
& ſit corpus uitri ex parte centri: & applicet uitrum
ſecundum
hunc ſitum circulo ligneo applicatione fixa.
Sic ergo diameter perpendicularis ſuper
chordam
, erit perpendicularis ſuper extremitates uitri ęquidiſtantes, & altera diameter erit decli-
uis
ſuper has duas ſuperficies.
Deinde oportet, ut experimentator ponat oram circuli, in qua eſt
extremitas
uitri eminens ex parte ſui uiſus, & ponat alterum uiſum in differentia communi circũ-
ferentiæ
& extremitati uitri, quæ eſt extremitas diametri decliuis, & appropinquet uiſum ſuum ui-
tro
, quantum poterit, ita, ut non poſsit per illum uidere ex ſuperficie aliquid, pręter extremitatem
diametri
decliuis:
reliquus autem uiſus ſit in parte, in qua eſt uitrum & circulus: deinde cooperiat
illud
, quod opponitur alteri uiſui ex ſuperficie uitri cum bombace:
quam applicet ſuper aliquam
partem
uitri, ita ut comprehendat diametrum decliuem, quæ eſt ultima linea per unum uiſum, qui
contingit
uitrum:
& non uideat ultra hanc lineam, & uideat lineam albam perpendicularem utro-
que
uiſu.
Ipſo autem exiſtente in hoc ſitu, intueatur centrum circuli, & inueniet illud in rectitudi-
nelineæ
albæ, quę eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem uitri:
& intueatur diametrum decliuem,
apud
cuius extremitatem tenet uiſum ſuum:
& tunc uidebit eam incuruatam apud ſuperficiem ui-
tri
, quæ eſt ex parte centri, & inueniet angulum incuruationis ex parte circumferentiæ:
uiſus au-
261255OPTICAE LIBER VII. tem comprehendet partem huius diametri decliuis, quæ eſt ſub uitro in rectitudine. Et quia uiſus
tangit
ſuperficiem uitri, & diametri perpendicularis una pars eſt ſub uitro, alia extra uitrum ex par
te
centri, altera extra uitrum ex parte extremitatis diametri:
pars igitur, quæ ſub uitro eſt, compre-
henditur
à uiſu extra uitrum ſecundum refraction em:
& pars, quæ eſt parte extremitatis diametri,
comprehenditur
à uiſu extra uitrum:
qui uiſus eſt extra uitrum rectè & ſine refractione: pars au-
tem
quæ eſt ex parte centri, comprehenditur ab utroque uiſu ſecundum refractionem.
Nam lineę,
quæ
exeunt à centro uiſus contingentis uitrum, & extenduntur in corpore uitri, quando perue-
niunt
ad ſuperficiem uitri, quæ eſt ex parte extremitatis centri, omnes erunt decliues ſuper ſuper-
ficiem
uitri.
Pars ergo, quæ eſt ex parte centri ex diametro perpendicularis, comprehenditur à uiſu
contingente
uitrum ſecundum refractionem.
Lineæ uerò, quæ exeunt à reliquo uiſu ad ſuperio-
rem
ſuperficiem uitri, erunt decliues ſuper ſuperficiem uitri ſuperiorem:
& cum extenduntur ſu-
per
ſuperficiem aliam uitri, quæ eſt ex parte centri, erunt etiam decliues:
reliquus ergo uiſus com-
prehendit
partem diametri perpendicularis, quæ eſt ex parte centri, duabus refractionibus:
par-
tem
autem, quæ eſt ſub uitro, una ſola refractione:
& cum hoc toto, uiſus comprehendit hanc dia-
metrum
rectam.
Et ſi experimentator cooperuerit alterum uiſum, & aſpexerit per uiſum, qui ex
parte
uitri:
comprehendet perpendicularem rectam. Et ſi eleuauerit uiſum ſuum à uitro, & intu-
ens
ſuerit diametrum perpendicularem ultra uitrum:
comprehendet ipſam rectam, cum hoc, quòd
comprehendit
ipſam ſecundum refractionem.
Cauſſa autem huius eſt, quòd omne punctum dia-
metri
perpendicularis, quando comprehenditur à uiſu ſecundum refractionem, comprehenditur
non
in ſuo loco, ſed tamen comprehenditur in loco, qui eſt in rectitudine perpendicularis, quæ
exit
ab illo ſuper ſuperficiem uitri:
& iſta diameter eſt perpendicularis, quæ exit à quolibet puncto
eius
ad ſuperficiem uitri:
& nullum punctum comprehenditur refractè, niſi ſuper ipſam. Cum er-
go
uiſus comprehendit hanc diametrum rectam, & comprehendit formam centri in rectitudine hu
ius
diametri:
forma centri, quam uiſus comprehendit ultra uitrum, quando uiſus tangit uitrum, eſt
in
rectitudine perpendicularis exeuntis à centro ſuper ſuperficiẽ uitri.
Et cum cõprehenderit dia-
metrũ
decliuem incuruatam:
cõprehendet partem eius, quæ exit à centro, quæ eſt ex parte centri,
non
in ſuo loco:
& punctum centri non comprehenditur à uiſu, niſi præter fuuum locum. Et cum
angulus
incuruationis fuerit ex parte circumferentiæ:
tunc punctum, quod eſt forma centri, eſt
ſub
centro.
Ex quo patet, quòd imago cuiuslibet puncti comprehenſi à uiſu ultra corpus diapha-
num
, ſubtilius corpore diaphano, quod eſt in parte uiſus, eſt in rectitudine lineæ, quæ exit ab illo
puncto
, perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani, quod eſt in parte uiſus:
& eſt remo-
tior
à ſuperficie corporis diaphani, quod eſt in parte uiſus, quàm ipſum punctum.
Et omne pun-
ctum
comprehenſum à uiſu, eſt in rectitudine lineæ, per quam forma peruenit ad uiſum.
Et imago
cuiuslibet
puncti comprehenſi à uiſu ultra corpus diaphanum, ſubtilius corpore diaphano, quod
eſt
ex parte uiſus, eſt in differentia communi lineæ, per quam forma peruenit ad uiſum, & perpen-
diculari
, quæ exit à puncto uiſo ſuper ſuperficiem corporis diaphani, quod eſt ex parte uiſus.
Ex
omnibus
ergo iſtis declaratis in hoc capitulo patet, quòd imago cuiuslibet puncti uiſi, comprehen-
ſi
à uiſu ultra corpus diaphanum diuerſæ diaphanitatis à diaphanitate corporis, quod eſt in parte
uiſus
(cum uiſus fuerit decliuis à perpendicularib exeuntibus ab illa reſuper ſuperficiem corporis
diaphani
, quod eſt in parte uiſus) eſt in differentia communilineæ, per quam forma illius pun-
cti
peruenit ad uiſum, & perpendiculari, quæ exit ab illo puncto ſuper ſuperficiem corporis dia-
phani
, quod eſt in parte uiſus:
ſiue corpus diaphanum, quod eſt in parte uiſus, ſit ſubtilius corpo-
re
diaphano, quod eſt in parte rei uiſæ:
ſiue groſsius. Quare autem uiſus comprehendat rem ui-
ſam
in loco imaginis, & quare imago ſit in loco ſectionis inter lineam, per quam forma peruenit
ad
uiſum, & inter perpendicularem, quæ exit à puncto uiſo ad ſuperficiem corporis diaphani, po-
ſtea
dicetur.
19. Imago uidetur tum in linea refractionis, tum in perpendiculari incidentiæ. 12.
13
. 18 p 10.
QVòd autem uiſus comprehendat formam puncti uiſi, quam comprehẽdit refractè, etiam in
rectitudine
lineæ, per quam forma peruenit ad uiſum, manifeſtum eſt:
& cauſſa eius decla-
rata
eſt in prædictis tractatibus:
& eſt: quoniam uiſus nihil comprehendit, niſi in rectitudi-
ne
linearum radialium:
non enim patitur, niſi in uerticationibus iſtarum linearum. Quare autem
comprehendat
formam per perpendiculares, exeuntes à re uiſa ſuper ſuperficiem corporis diapha-
ni
:
eſt: quia, ut in ſecundo libro declarauimus: quando lux extenditur in corpore diaphano, exten-
ditur
per motum uelociſsimum:
& in quarto capitulo huius tractatus [8 n] declarauimus, quòd
motus
lucis in corpore diaphano ſuper lineam decliuem ſuper ſuperficiem illius corporis, eſt com-
poſitus
ex motu ſuper perpendicularem, exeuntem à puncto, in quo extenditur lux, ſuper ſuperfi-
ciem
illius corporis diaphani, & ex motu ſuper lineam, quæ eſt perpendicularis ſuper hanc perpen
dicularem
.
Forma autem, quæ extenditur à puncto uiſo refractè ad locum refractionis (quæ eſt for
ma
lucis exiſtens in puncto uiſo mixta cum forma coloris) ſemper extenditur ſuper lineam decli-
uem
ſuper ſuperficiem corporis diaphani.
Hæc igitur forma extenditur ad locum refractionis mo-
tu
compoſito ex motu ſuper perpendicularem, quæ exit à puncto uiſo ſuper ſuperficiem corporis
diaphani
, & ex motu ſuper lineam, quæ eſt perpendicularis ſuper hanc perpendicularem.
Eſt ergo
262256ALHAZEN motus formæ, quæ mouetur, aut ſuper perpendicularem, quæ eſt ſuper ſuperficiem corporis dia-
phani
, & deinde translata eſt ab hac perpendiculari alio motu:
aut ſuper perpendicularem, quæ exi
ſtit
ſuper primam perpendicularem, & translata eſt poſt motum ipſius ſuper primam perpendicu-
larem
motu compoſito ex prædictis duobus motibus.
Hoc autem punctum comprehenditur à ui-
ſu
in rectitudine lineæ, per quam forma peruenit ad uiſum.
Forma ergo exiſtens in loco refractio-
nis
peruenit ad ipſum per motũ formæ, quæ mouetur ſuper lineã perpendicularẽ ſuper ſuperficiẽ
corporis
diaphani:
deinde translata eſt ab hac perpendiculari per motum in rectitudine lineæ, per
quam
forma peruenit ad uiſum.
Forma autem, quæ eſt ſuper perpendicularem exiſtentem ſuper
ſuperficiem
corporis diaphani:
& deinde mouetur in rectitudine lineæ, per quam forma extendi-
tur
ad uiſum:
eſt forma, quæ extenditur à puncto uiſo ſuper ſuperficiem corporis diaphani, donec
perueniat
ad punctum ſectionis inter hanc perpendicularem, & lineam, per quam forma extendi-
turad
uiſum.
Forma igitur puncti, quam uiſus comprehendit refractè ultra corpus diaphanum, eſt
per
motum formæ, quæ peruenit ad uiſum à loco imaginis.
Viſus autem comprehendit hanc for-
mam
ex loco imaginis:
quia eſt per motum formæ, quam uiſus comprehendit rectè, & ſine refractio
ne
:
& eſt locus, qui diſtat tantùm à uiſu, quantùm punctum imaginis: cuius ſitus, in reſpectu uiſus,
eſt
ſitus formæ, quę eſt in loco imaginis:
unde uiſus comprehendit illud punctum ſecundum refra-
ctionem
in loco imaginis.
Hęc autem eſt cauſſa, propter quam uiſus comprehendit rem uiſam ultra
corpus
diaphanum in loco imaginis, & propter quam imago cuiuslibet puncti rei uiſæ comprehen
ſæ
ſecundum refractionem, eſt in loco, in quo linea, per quam forma peruenit ad uiſum, ſecat per-
pendicularem
, exeuntem à puncto illo ſuper ſuperficiem corporis diaphani.
20. Viſibile refractum à medio (quod ſectum plano, facit communem ſectionem lineam re-
ctam
aut peripheriam) unam habet imaginem. 29. 30 p 10.
HOc autem declarato: dicamus quòd omne uiſum comprehenſum à uiſu ultra aliquod cor-
pus
diaphanũ, quod differt in diaphanitate à corpore, quod eſt in parte uiſus (ſi corpus fue-
rit
ex corporibus communibus) non habet, niſi unam imaginem.
Corpora autem diaphana
aſſueta
ſunt cœlum, & aer, & aqua, & uitrum, & lapides diaphani:
& ſuperficies cœli, quæ eſt ex par-
te
uiſus, eſt ſphærica & concaua.
Vnde omnis ſuperficies plana, quę ſecat eam, facit in ea lineam cir
cularem
, cuius concauitas eſt ex parte uiſus.
Superficies autem aeris, quæ tangit illam, eſt ſphærica
conuexa
.
Vnde ſi ſecetur à ſuperficie æqualι: fiet in ipſa linea circularis, [per 1 th 1 ſphær. ] cuius con
uexum
eſt ex parte cœli.
Superficies uerò aquæ, quæ eſt ex parte uiſus, eſt ſphærica conuexa: & ſi
ſecetur
à ſuperficie æquali, fiet in ipſa linea circularis:
cuius conuexum eſt ex parte uiſus. Vitro-
rum
autem & lapidum diaphanorum figuræ aſſuetæ ſunt rotundæ, aut planæ.
Vnde ſi ſecentur à
planis
ſuperficiebus, fient in illis aut circuli, aut lineæ rectę.
Et uniuerſaliter dicimus, quòd omne
punctum
comprehenſum à uiſu ultra quodcunque corpus diaphanum, (cuius ſuperficies, quæ op
ponitur
uiſui, eſt unica ſuperficies, & ſi ſecetur à ſuքficie ęquali, fiat in ſuperficie eius linea recta, aut
circularis
) non habet, niſi unã imaginem:
nec comprehenditur à uiſu, niſi unum punctum tantùm.
21. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui fuerit linea recta: uiſibile in
perpendiculari
ſuper refractiuum à uiſu duct a: rectè, & unum uidebitur. 19 p 10.
SIt ergo uiſus a: & punctum uiſibile b: & corpus diaphanum ul-
220[Figure 220]a k h g p d b c l tra, quod eſt b ſit illud, in cuius ſuperficie eſt g:
& ſit diaphani
tas
huius corporis groſsior diaphanitate corporis, quod eſt ex
parte
uiſus:
& ſit ſuperficies eius, quæ eſt ex parte uiſus, æqualis: &
[per 11 p 11] extrahamus ſuper ipſam à puncto a perpendicularem
a
g c.
Punctum ergo b aut erit ſuper lineam a g c: aut extra ipſam. Si
ergo
punctum b fuerit in linea g c:
tunc uiſus a comprehendet b re-
ctè
& ſine refractione [per 13 n.
] Nam forma b, quando extenditur
per
b g, exit ad corpus, quod eſt in parte a in rectιtudine b g:
nam b g
eſt
perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani, quod eſt
exparte
uiſus [per theſin.
] Viſus ergo a comprehendit b inſuo lo
co
, & in rectitudine a g b.
Dicimus ergo, quòd punctum b extra hãc
lineam
nunquam refringetur ad a.
Quòd ſi ſit poſsibile: refringatur
forma
b a d a ex puncto p:
& extrahamus ſuperficiem, in qua eſt per-
pendicularis
a g b & punctum p:
faciet ergo [per 3 p 11] in ſuperficie
corporis
diaphani lineam rectam:
ſit ergo g p d: & [per 11 p 1] extra-
hamus
à puncto p perpendicularem ſuper lineam d p g:
& ſit k p l: e
rit
ergo k p l perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani:

[per conuerſionem 4 d 11.
Nam a g p refractionis planum eſt ad per-
pendiculum
plano refractiui per 9 n:
] & continuemus b p, & extra-
hamus
ad h:
erit ergo angulus k p h ille, quem continet linea, per quam extenditur forma, & perpen
dicularis
, exiens à loco refractionis ſuper ſuperficiem corporis diaphani.
Quia ergo corpus, quod
eſt
ex parte a, eſt ſubtilius illo, quod eſt ex parte b:
cum b peruenerit ad p, refringetur ad partem con
trariam
illi, in qua eſt perpendicularis p k, [per 14 n:
] ergo perueniet forma refracta ad lineã a b:
ſed
[ex hypotheſi] eſt refracta ad punctum a:
quod eſt impoſsibile. Non ergo refringetur forma b ad
263257OPTICAE LIBER VII. a ex p, neque ex alio puncto: a ergo non comprehendit b, niſi in rectitudine lineæ a g b: non ergo
prehendit
ipſum, niſi puncto uno tantùm.
22. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui denſioris fuerit linea rect a:
uiſibile
extra perpendicularem à uiſu ſuper refractiuum ductam, ab uno puncto refringetur, &
unam
habebit imaginem. 20 p 10.
SIuerò b fuerit extra a g c: extrahamus ſuperficiem, in qua eſt a g c linea, & punctum b: ergo [per
18
p 11] erit perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani:
& fiat in ſuperficie huius cor
poris
linea g d ſectio communis:
ergo [per 3 p 11] g d eſt recta: non ergo refringetur forma b ad
a
, niſi in ſuperficie, in qua eſt g d [per 5.
9 n: ] non enim tranſit per duo puncta a, b ſuperficies perpẽ-
dicularis
ſuper ſuperficiem corporis diaphani, niſi ſuperficies tranſiens per perpendicularem a c:
&
per
punctum b & per pendicularem a c non tranſit ſuperficies æqualis, niſi una ſola tantùm.
Forma
ergo
b non refringitur ad a, niſi ex linea g d.
Refringatur ergo forma b ad a à puncto e: & continue-
mus
duas lineas b e, e a:
& [per 11 p 1] extrahamus ex e perpendicularem ſuper lineam g e d: ſit ergo
h
e z:
erit ergo h e z perpendicularis ſuper duas ſuperficies duorum corporum diaphanorum: [per
9
n & conuerſionem 4 d 11] & extrahamus b e rectè ad p:
erit ergo e p inter duas lineas e h, e a: nam
corpus
diaphanum, quod eſt ex parte a, eſt ſubtilius illo, quod eſt ex parte b, [ex theſi.
] Forma ergo
b
, quæ extenditur per lineam b e, cum peruenerit ad e, refringetur ad partem contrariam parti per-
pendicularis
z e h [per 14 n] ideo
221[Figure 221]a p h f l g e o k a n m e z q b erit linea e p inter duas lineas e h
e
a:
& [per 12 p 1] extrahamus ex
b
perpendicularem ſuper lineam
g
d:
ſcilicet b k: erit ergo b k per-
pendicularis
ſuper ſuperficiẽ dia
phani
corporis, quod eſt ex par-
re
b:
[per 9 n & conuerſionem 4
d
11:
] & extrahamus a e rectè, ut
ſecet
angulũ b e k:
& ſecet lineã
b
k in m:
m ergo erit imago pun-
cti
b [per 18 n]:
& angulus p e a e-
rit
angulus refractionis.
Dico er
go
, quòd b habebit aliã imagi
nem
, pręter m.
Quoniã enim de-
mõſtratum
eſt [19 n] quòd b
comprehẽditur
à uiſu, niſi ſuper
perpendicularem
b k:
Si ergo b
aliam
habuerit imaginem:
erit in linea b k, & inter duo pũcta b, k: corpus enim, quod eſt ex parte b,
eſt
groſsius illo, quod eſt ex parte a.
Sit ergo illa alia imago, ſi poſsibile eſt, punctum n: erit ergo aut
inter
duo pũcta m, k:
aut inter duo puncta m, b: ſit inter m, k: & cõtinuemus a n: ſecabit ergo lineam
g
d in puncto o:
& continuemus b o: & trãſeat uſq; ad l: erit ergo o pũctũ refractionis: quia linea b o l
eſt
illa, per quã extenditur forma, quę eſt apud b:
& erit angulus l o a angulus refractiõis: & [ք 11 p 1]
extrahamus
ex o perpẽdicularem ſuք lineã g d:
& ſit f o q: erit ergo linea f o q perpendicularis ſuper
ſuperficiẽ
corporis diaphani [ք 9 n & conuerſionẽ 4 d 11] & erit angulus l o f ſicùt angulus, quẽ con
tinet
perpendicularis, & linea, ք quã extenditur forma ad locũ refractionis [ք 15 p 1.
] Si igitur n fue
rit
inter duo puncta m, k:
tũc o erit inter duo pũcta e, k: angulus ergo e b k eſt maior angulo o b k [ք
9
ax.
] angulus ergo p e h eſt maior angulo l o f: [Quia. n. h e z, k b & f o q ſunt քpẽdiculares ipſi g d ք
fabricationẽ
:
erũt per 28 p 1 paral-
222[Figure 222]a f h p g o e k d m n c q z blelę: & ք 29 p 1 angulus p e h ęqua
bitur
angulo e b k:
eadẽq́; de cau-
ſa
l o f ęquabitur o b k.
Quare ſum
ptis
e b k, o b k:
ęqualib. p e h, l o
f
:
erit angulus p e h maior angulo
l
o f] & angulus p e a eſt angulus
refractionis
ex angulo p e h:
& an
gulus
l o a eſt angulus refractiõis
ex
angulo l o f:
angulus ergo p e a
eſt
maior angulo l o a, ut declara-
eſt in tertio capite huius tracta
tus
[12 n:
] angulus ergo a e h eſt
maior
angulo a o f:
eſt impoſ-
ſibile
.
[Quia. n. anguli h e g, f o g
ęquantur
ք 10 ax:
& per 16 p 1 an-
gulus
a e g maior eſt angulo a o g:

reliquus
igitur a e h minor eſt re-
liquo
a o f.
] Si aũt n fuerit inter duo puncta m, b: tunc punctũ e erit inter duo puncta o, k: & erit an-
264258ALHAZEN gulus e b k minor angulo o b k [per 9 axio. ] erit ergo angulus p e h minor angulo l o f: erit ergo angu
lus
p e a, qui eſt angulus refractionis, minor angulo l o a, qui eſt angulus refractionis:
angulus ergo
a
e h eſt maior angulo a o f:
quod eſt impoſsibile, [ut ꝓximè oſtenſum eſt. ] Ergo impoſsibile eſt, ut
punctum
n ſit imago puncti b:
neque aliud punctum eſt præter m. Ergo punctum b, reſpectu uiſus
a
, nullam habet imaginem, præterquam punctum m:
& hoc declarare uoluimus.
23. Si cõmunis ſectio ſuperficierũ refractionis & refractiui rarioris fuerit linea recta: uiſibi-
le
extra perpendicularem, à uiſu ſuper refractiuum ductã: ab uno puncto refringetur: & unam
habebit
imaginem. 21 p 10.
ET iterũ: ſit corpus groſsius ex parte uiſus, & ſubtilius ex parte rei uiſę: & ſit differẽtia cõmunis
inter
hãc ſuperficiẽ & ſuperficiẽ corporis diaphani linea g d:
& [ք 12 p 1] extrahamus ex b li-
neã
perpẽdicularẽ ſuper lineã g d:
& ſit b k: erit ergo b k քpendicularis ſuք ſuperficiẽ corporis
diaphani
:
[per 9 n & cõuerſionẽ 4 d 11] & refringatur forma b ad a ex e: & cõtinuemus lineas b e, e a:
& extrahamus perpendicularẽ h e:
& extrahamus b e rectè ad p: erit ergo a e linea media inter duas
lineas
e p, e h.
Nam prima linea, per
223[Figure 223]a f h p l g o e k d b m c q z n quã extẽditur forma ad locũ refra-
ctionis
, eſt linea b e p:
refractio. n.
eſt
ad partẽ perpẽdicularis e h:
[ք
14
n] corpus, quod eſt ex parte
a
, eſt groſsius illo, eſt ex parte
b
[ex theſi.
] Linea ergo a e eſt me-
dia
inter duas lineas e p, e h:
& ex-
trahamus
a e, directè ad partem e,
quouſq
;
occurrat lineę b k: ſecat. n.
h
e z.
[Itaq; ſecabit k b ipſi h e z per
6
p 11 parallelã, per lẽma Procli ad
29
p 1] occurrat ergo illi in puncto
m
:
m ergo erit imago pũcti b: [per
18
n] corpus, eſt ex parte b,
eſt
ſubtilius illo, quod eſt ex parte
a
.
Dico igitur, b habet ima-
ginẽ
, niſi m.
Habeat enim n: ſi poſ-
ſibile
eſt:
n ergo erit in perpendiculari b k, [per 19 n] & infra punctũ b: quia corpus, quod eſt in par-
te
b, eſt ſubtilius illo, quod eſt ex parte a.
Eſt ergo aut inter duo puncta m, b: aut infra m: & cõtinue-
mus
a n:
ſecabit ergo lineã d g in o: o ergo eſt punctũ refractionis. Et cõtinuemus b o: & trãſeat uſq;
a
d l:
& [ք 11 p 1] extrahamus ex o perpẽdicularẽ f o q. Linea ergo b o eſt linea, ք quã extẽditur forma
ad
locũ refractionis:
ergo linea o a erit inter duas lineas o l, o f: refractio enim eſt ad partẽ perpẽdicu
laris
[ք theſin & 14 n.
] Si ergo fuerit n inter duo pũcta m, b: tũc punctũ o erit inter duo puncta e, k: er
go
erit angulus o b k minor angulo e b k:
[ք 9 ax. ] ergo angulus l o f eſt minor angulo p e h, [ut de-
monſtratũ
eſt ſuperiore numero] ergo [ք 12 n] angulus l o a qui eſt angulus refractionis) eſt minor
angulo
p e a, qui eſt angulus refractionis:
& angulus a o f, qui remanet poſt angulum refractionis, eſt
minor
angulo a e h, qui remanet poſt angulũ refractionis [per 12 n] ſed [per 29 p 1] angulus a o f eſt
æqualis
angulo a n k, & angulus a e h eſt æqualis angulo a m k:
ergo angulus a n k eſt minor angulo
a
m k:
quod eſt impoſsibile [& cõtra 16 p 1. ] Si aũt n fuerit infra m: tũc erit e inter duo puncta o, k: &
erit
angulus o b k maior angulo e b
224[Figure 224]a f l p g e o k d b n m c z k: angulus ergo l o f erit maior an-
gulo
p e h:
[ut patuit proximo nu-
mero
] ergo angulus l o a eſt maior
angulo
p e a:
& angulus a o f eſt ma
ior
angulo a e h:
[ք 12 n] ergo angu
lus
a n k eſt maior angulo a m k:

eſt
impoſsibile:
[& cõtra 16 p 1] n er
go
non eſt imago b:
nec aliud pun-
ctũ
, præterquã m:
b ergo non habet
imaginem
, niſi m.
Et hoc eſt, quod
uoluimus
declarare.
24. Si duæ rectæ lineæ circulo
inſcriptæ
interſecentur: angul{us}
ſectionis
quilibet æquatur angulo
in
peripheria, inſiſtẽti in periphe-
riam
æqualẽ duab{us} peripherijs
eidem
angulo, & ad uerticem oppoſito ſubtenſis 54 p 1.
AD duas aũt lineas circulares conuexã & cõcauã pręmittemus hęc. duę chordę ſeſe ſecuerint
265259OPTICAE LIBER VII. in circulo: angulus ſectionis erit æqualis angulo, qui eſt apud circumferentiam, quam chordant
duo
arcus, quos diſtinguunt illæ duæ chordæ.
Et ſi duæ hneæ ſecuerint circulum, & ſecuerint ſe
extra
circulum:
angulus ſectionis erit æqualis angulo,
225[Figure 225]h a b g e f d e z qui eſt apud circũferentiam, quã chordat exceſſus ma
ioris
illorum duorũ arcuũ, quos diſtinguunt illæ duæ
lineæ
, ſupra reliquũ.
Verbi gratia: in circulo a b c d ſe-
cent
ſe duæ chordę a c, b d in e.
Dico igitur, quòd angu
lus
a e b eſt æqualis angulo, qui eſt apud circumferen-
rẽtiam
, quam reſpiciunt duo arcus a b, c d:
& quòd an-
gulus
b e c eſt æqualis angulo in circumferẽtia, quam
reſpiciũt
duo arcus d g a, b z c.
Extrahamus enim ex b
lineam
b z æquidiſtantẽ lineæ a c [ք 31 p 1] arcus ergo
c
z eſt æqualis arcui a b [Ducta enim recta a z:
æquabi
tur
angulus c a z angulo a z b ք 29 p 1:
ideoq́; periphe-
ria
c z peripherię a b ք 26 p 3:
] & arcusc d eſt cõmunis:
ergo
arcus d z eſt æqualis duobus arcubus, a b, c d:
ſed
arcus
d z reſpicit angulũ d b z [ք 8 d 3] ergo d z reſpicit
arcus
æquales duob.
arcubus a b, c d: & [ք 29 p 1] an-
gulus
d b z eſt æqualis angulo a e b:
ergo angulus a e b
eſt
æqualis angulo, qui eſt in circum ferẽtia, quã reſpi-
ciunt
duo arcus a b, c d.
Et hoc eſt quod uoluimus. Itẽ continuemus d z: & producamus z b in h: e-
rit
ergo [per 32 p 1] angulus h b d æqualis duob.
angulis b d z, b z d, & [per 8 d 3] duo anguli b z d,
b
d z reſpiciuntur à duobus arcubus b g d, b f z:
angu-
226[Figure 226]h a b e d c z lus ergo h b d eſt æqualis angulo, quem reſpicit arcus
d
b z:
& arcus a b eſt æqualis arcui z c, [ex cõcluſo: ] re
go
arcus d b z eſt æqualis duobus arcubus d g a, b z c:

ergo
angulus h b e eſt æqualis angulo, quẽ reſpiciunt
duo
arcus d g a, b z c:
& [per 29 p 1] angulus h b e eſt ę-
qualis
angulo b e c.
Ergo angulus b e c eſt æqualis an-
gulo
, qui eſt in circumferẽtia, quã reſpiciũt duo arcus
d
g a, b z c.
Et hoc eſt, quod uoluimus declarare. Et ſi li
nea
h b z contingat circulum:
tunc [per 32 p 3] angu-
lus
e b z erit æqualis angulo cadẽti in portionẽ b a d:
&
ſic
arcus b c d reſpicit angulum apud circumferẽtiam,
æqualem
angulo e b z:
& [per 29 p 1] angulus e b z eſt
æqualis
angulo b e a:
ergo angulus b e a eſt æqualis an
gulo
, qui eſt apud circumferentiam, quẽ reſpicit arcus
b
c d:
& arcus b c eſt æqualis arcui b a: quia diameter,
quæ
exit ex b, eſt perpendicularis ſuper lineã a c:
[
diameter
per punctũ b educta, eſt perpẽdicularis tan-
gẽti
per 18 p 3:
itaq; per 29 p 1 eſt perpẽdicularis ipſi a c ad tangentẽ parallelę] quare [per 3 p 3] diui
ditipſam
in duo æqualia:
ergo arcus a b æqualis erit arcui b c: [ductis enim rectis a b, b c: erũt ipſæ
ք
4 p 1 æquales:
ideoq́; peripheriæ a b, b c ipſis ſubtẽſæ, per 28 p 3: ] arcus ergo b c d eſt ęqualis duo-
bus
arcubus a b, c d:
ergo angulus b e a eſt æqualis angulo, eſt apud circũferẽtiam, quẽ reſpiciunt
duo
arcus a b, c d.
Et ſimiliter declarabitur, quòd angulus b e c eſt æqualis angulo, qui eſt apud cir-
cumferentiam
, quem reſpiciunt duo arcus b c, a d.
Et hoc eſt quod uoluimus.
227[Figure 227]e a b d f c
25. Si duæ rectæ lineæ circulo inſcriptæ, extrà cõtinuatæ cõcurrant: angulus concurſ{us} æqua-
tur
angulo in peripheria, inſiſtenti in peripheriã, qua maior peri-
pheriarum inter inſcript{as} cõprehenſarũ exuperat minorẽ. 55 p 1.
ITem: ſit e extra circulũ a b c d: & extrahamus ex e duas lineas ſe-
cantes
circulũ a b c d:
& ſint e a d, e b c. Dico ergo, quòd angulus
c
e d eſt æqualis angulo, eſt apud circũferẽtiã circuli, quẽ reſpi-
cit
arcus exceſſus d c ſupera arcũ a b.
Extrahamus enim lineã æquidi-
ſtantẽ
lineæ b c [per 31 p 1] erit ergo [ut paulò antè oſtẽſum eſt] ar-
cus
f c æqualis arcui a b:
erit ergo arcus d f exceſſus arcus d c ſupra
arcũ
a b:
ſed [per 8 d 3] arcus d freſpicit angulũ d a f: & [per 29 p 1]
angulus
d a f eſt æqualis angulo c e d:
ergo c e d eſt æqualis angulo,
qui
eſt apud circumferentiam d f.
Et hoc eſt quod uoluimus.
26. cõmunis ſectio ſuperficierũ refractionis & refractiui con
uexi
fuerit peripheria: uiſibile in perpendiculari à uiſu ſuper re-
fractiuum
duct a: rectè, & unum uidebitur. 22 p 10.
HIs ergo declaratis, ſit uiſus punctũ a: & ſit pũctum b in aliquo
uiſo
:
& ſit ultra corpus diaphanũ groſsius corpore, eſt in
266260ALHAZEN parte uiſus: & ſit ſuperficies corporis diaphani, quod eſt ex parte b, ſuperficies circularis cõuexa ex
parte
uiſus.
Ergo ք duo pũcta, a, b tranſit ſuperficies perpendicularis ſuper ſuperficiẽ corporis dia-
phani
, [per 9 n:
quia ſuperficies per a & b educta, eſt ſuperficies refractionis: ] & non tranſit per illa,
ſuperficies
perpendicularis ſuper ſuperficiẽ corporis, in qua refringitur forma b ad a, niſi una tan-
tùm
.
Hãc ergo ſuperficiẽ corporis diaphani ſignet circulus c e d: cuius centrum ſit z: & continue-
mus
a c z d:
linea ergo c z d erit perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ corporis diaphani [per 4 th 1 ſphę-
ricorum
:
quia perpendicularis eſt plano tangenti. ] Punctum autẽ b aut erit extra lineam c d: aut in
ipſa
.
Si igitur b fuerit in linea c d: tunc uiſus a comprehendet b rectè, & ſine refractione [per 13 n. ]
Nam
forma, quæ extenditur per lineam c d, extenditur rectè in corpore diaphano, quod eſt ex par-
te
uiſus:
quia linea c d eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani, quod eſt ex parte
uiſus
.
Viſus ergo a comprehendit b in ſuo loco, & rectè. Dico ergo, quòd forma punctib, quod eſt
in
c d linea, nunquam refringetur ad a.
Quoniam punctum b aut
228[Figure 228]a r c p e h b z b d erit in centro:
aut extra centrum. Si ergo fuerit in centro: tunc o-
mnis
linea, per quam extenditur forma b ad circumferẽtiam c e d,
extenditur
in rectitudine eius in corpore diaphano, quod eſt ex
parte
uiſus.
Nam omnis linea exiens à centro circuli c e d eſt per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem corporis diaphani, [ut oſtenſum
eſt
25 n 4:
] & non exit à centro circuli c e d ad uiſum a linea recta,
niſi
linea z a.
Ergo forma puncti b, quod eſt in centro, non refringi-
tur
ad a ex circumferentia c e d.
Ergo forma b nunquam refringe-
tur
ad a, ſi b fuerit in centro.
Si uerò fuerit extra centrum: aut erit
in
linea z c, aut in z d:
ſit ergo primò in linea z c. Dico, quòd forma b
non
refringatur ad a.
Quod ſi fuerit poſsibile: refringatur ex ipſo
e
:
& continuemus b e: & extrahamus illud ad h: & continuemus
z
e:
& extrahamus ipſam ad p: erit ergo linea z e p perpendicu-
laris
ſuper ſuperficiem corporis diaphani [per 25 n 4,] quod eſt
ex
parte uiſus.
Forma ergo b, quan do extenditur ad lineam b e, &
refringitur
in puncto e:
tranſit à perpendiculari p e ad partem h
contrariam
illi, in qua eſt perpendicularis [per 14 n:
] forma ergo
b
non perueniet ad a ſecũdum refractionem, ſi b fuerit in linea z c.

Item
ſit b in linea d z.
Dico ergo, quòd forma b non refringetur ad
a
.
Quod ſi eſt poſsibile: refringatur ex e: & continuemus b e: & extrahamus b e lineam ad r: & co
tinuemus
z e, & extrahamus lineam uſque ad p:
& refringatur forma b ad a per lineam e a: Sic ergo
angulus
r e a erit angulus refractionis:
angulus autem r e p erit angulus, quem continet linea, per
quam
extenditur forma, & perpendicularis exiens à loco refractionis:
angulus ergo r e a eſt minor
angulo
r e p [per 12 n] & linea b z aut eſt minor linea z e, aut æqualis ei:
nam b aut eſt inter duo
puncta
d, z:
aut in puncto d: ergo angulus e b z aut eſt maior angulo b e z [per 18 p 1] aut æqualis
ei
:
[per 5 p 1] ſed [per 16 p 1] angulus a e r eſt maior angulo e b z: ergo angulus a e r eſt maior angu
lo
r e p.
[Nam quia a e r maior eſt e b z, qui maior eſt, uel æqualis ipſi b e z: erit etiam maior ipſo
b
e z:
at ipſi b e z æquatur r e p per 15 p 1: quare a e r maior eſt r e p] quo prius erat minor: quod eſt
impoſsibile
.
Ergo forma b non refringetur ad a ex e: nec ex alio puncto circumferentiæ c e d: ne-
que
ex alia circumferentia circulorum, qui fiunt in ſuperficie corporis diaphani, in quo eſt b.
Igitur
b
exiſtente in linea c d:
non comprehendetur ipſum à uiſu per refractionem. Quare non compre-
henditur
, niſi unum ſolum punctum.
27. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui conuexi denſioris fuerit
peripheria
: uiſibιle extra perpendicularem à uiſu ſuper refractiuum ductam, ab uno puncto re
fringetur
, unam́ habebit imaginem, uariè, pro uaria uiſ{us} uel uiſibilis poſitione, ſitam.
23
p 10.
ITem: ſit b extra lineam c d: & extrahamus ſuperficiem, in qua eſt perpẽdicularis, & punctum b.
Hæc
ergo ſuperficies erit perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani:
[per 9 n: quia
planum
ductum per perpendicularẽ a c d & uiſibile b, eſt planum refractionis] & punctum b
non
refringetur ad a, niſi in hac ſuperficie:
non enim tranſit per duo puncta a, b ſuperficies perpen-
dicularis
ſuper ſuperficiem corporis diaphani, niſi illa, quæ tranſit per lineam a d:
& non exit ex
linea
a d ſuperficies, quæ tranſit per b, niſi una tantùm.
Hæc ergo ſuperficies ſignet in ſuperficie
corporis
diaphani circulum c e d:
forma ergo b non refringetur ad a, niſi ex circumferentia c e d:
refringatur
ergo ex e.
Dico ergo, quòd refringetur ex alio puncto quàm e. Refringatur enim (ſi
poſsibile
eſt) ex alio puncto:
quod, ut dictũ eſt, erit in circũferentia c e d: Sit ergo m: & cõtinuemus
lineas
b e, e a, b m, m a, z e, z m:
& ſecẽt ſe lineæ b m, z e in pũcto g: & extrahamus b e uſq; ad h: & b m
ad
n:
& e z ad p: & z m a d l. Erit ergo angulus h e p ille, quem continet linea, per quam extenditur
forma
, & perpendicularis exiens à loco refractionis:
& angulus h e a erit angulus refractionis: &
n
m l angulus ille, quem continet linea, per quam extenditur ſorma, & perpendicularis exiens à
loco
refractionis:
& angulus n m a erit angulus refractionis. Angulus igitur h e p aut erit æqua-
lis
angulo n m l:
aut erit minor: aut maior. Si æqualis: angulus h e a, qui eſt angulus refractionis:
267261OPTICAE LIBER VII. erit æqualis angulo n m a, qui eſt angulus refractionis [per 12 n: ] angulus ergo a m b erit æqua-
lis
angulo a e b [per 13 p 1.
3 ax. ] quod eſt impoſsibile. [Ducta enim recta linea a b: erit angulus
a
m b maior angulo a e b per 21 p 1.
] Si minor: erit [per 12 n] angulus h e a minor angulo n m a:
angulus
ergo a m b erit minor angulo a e b [per 13 p 1]
229[Figure 229]a n r l c x m h e p z g b b f d o k quod eſt impoſsibile [& contra 21 p 1.
] Si maior: extra-
hamus
lineam e b in partem b ad f:
& extrahamus m b
uſque
ad o:
angulus ergo e m b erit æqualis angulo, qui
eſt
apud circumferentiam, quem reſpiciunt duo arcus
e
m, f o [per 24 n.
] Et cum [ex hypotheſi] angulus
h
e p ſit maior angulo n m l:
erit [per 15 p 1] angulus z
e
b maior angulo n m l:
& cum angulus z e b ſit maior
angulo
n m l:
angulus m z p erit maior angulo m b e.
[Nam quia in triangulis e b g, m z g, angulus b e g ma-
ior
eſt angulo z m g per theſin & 15 p 1:
& anguli ad g æ-
quantur
per eandem:
erit reliquus m z p maior reliquo
m
b e per 32 p 1:
] & exceſſus anguli m z e ſupra angu-
lum
m b e, erit æqualis exceſſui anguli z e b ſupra an-
gulum
z m b:
nam duo anguli apud gſunt æquales [per
15
p 1.
Itaq; cum per 32 p 1 anguli trianguli z m g æquen-
tur
angulis trianguli b e g:
erunt exuperantiæ angulo-
rum
m z e, z e b ſupra angulos m b e, z m b æquales.
]
Arcus
uero, qui reſpicit angulum m z e, fuerit apud
circumferentiam
, erit duplus ad arcum m e.
[Quia enim
angulus
m z e duplus eſt anguli in peripheria, in ean-
dem
peripheriam m e inſiſtentis per 20 p 3:
ergo angulus
m
z e in peripheria conſtitutus, inſiſtet in duplam peri-
pheriam
m e per 33 p 6.
] Si ergo angulus m z e fuerit maior angulo m b e: tunc arcus m e dupli-
catus
erit maior duobus arcubus m e, f o:
& erit exceſſus arcus m e duplicati ſupra duos arcus
m
e, f o, æqualis exceſſui arcus m e ſupra arcum f o [ſubducta enim communi peripheria m e, ſu
pereſt
eadem exuperantia.
] Exceſſus ergo anguli m z e ſupra angulum m b e eſt iſte, quem re-
ſpicit
apud circumferentiam exceſſus arcus m e ſupra arcum f o:
ſed exceſſus arcus m e ſupra ar-
cum
f o eſt minor duobus arcubus m e, f o [per 9 ax.
] Ergo exceſſus anguli m z e ſupra angu-
lum
m b e, eſt minor angulo m b e [per 33 p 6.
] Exceſſus igitur anguli z e b ſupra angulum z m
b
eſt minor angulo m b e:
ergo [per 15 p 1] exceſſus anguli h e p ſupra angulum n m l eſt minor
angulo
m b e.
Ergo [per 12 n] exceſſus anguli h e a, qui eſt angulus refractionis, ſupra angulum
n
m a, qui eſt angulus refractionis, eſt multò minor angulo m b e.
Sed exceſſus anguli h e a ſu-
pra
angulum n m a, eſt exceſſus anguli a m b ſupra angulum a e b [per 13 p 1.
] Ergo exceſſus an-
guli
a m b ſupra angulum a e b eſt minor angulo m b e.
Sed exceſſus anguli a m b ſupra angu-
lum
a e b, ſunt duo anguli m a e, m b e.
[Nam connexa recta a b & continuata e m ultra m in x:
æquabitur
per 32 p 1 angulus a m x duobus interioribus ad a & e:
itemq́ue b m x duobus interiori-
bus
ad b & e.
Totus igitur a m b exuperat totum a e b duobus angulis m a e, m b e. ] Ergo duo an-
guli
m a e, m b e ſunt minores angulo m b e:
quod eſt impoſsibile [& cõtra 9 ax. ] Forma ergo b non
refringetur
ad a ex alio puncto, præterquam ex e.
Et hoc eſt quod uoluimus. Cum ergo b non re-
fringatur
ad a, niſi ex uno puncto:
nec habebit, niſi unam imaginem. Sed locus imaginis diuerſatur
ſecundum
diuerſitatem loci, in quo eſt b.
Continuemus enim b z: linea ergo b z aut concurret cum
linea
e a:
aut erit ei æquidiſtans: & concurſus aut erit in parte e b, ut in k: aut in parte a, ut in r. Et
cum
b z fuerit æquidiſtans lineæ e a:
erit ut linea b z ſit media inter duas lineas k b z, b z r. Si uerò
concurſus
harum duarum linearum fuerit in k:
erit imago ante uiſum, & erit forma manifeſta &
comprehenſa
à uiſu in k [per 18 n.
] Si uerò concurſus fuerit in r: erit imago punctum r: & tunc for
ma
comprehendetur à uiſu in eius oppoſitione:
ſed non tam manifeſtè, quia comprehenditur à ui-
ſu
extra ſuum locum.
Hoc autem declaratum eſt in loco, in quo locuti ſumus de reflexiõe [61 n 5. ]
Si
linea b z fuerit æquidiſtans lineæ e a:
tunc imago erit indeterminata, & forma comprehendetur
in
loco refractionis.
Huius autem cauſſa ſimilis eſt illi, quam diximus in loco reflexionis [61 n 5]
cum
fuerit reflexio per lineam æquidiſtantem perpendiculari.
Ex prædictis ergo patet, quòd res,
quæ
comprehenditur à uiſu ultra corpus diaphanum groſsius corpore, quod eſt ex parte uiſus:

habet
, niſi unam imaginem, neq;
comprehenditur, niſi unum tantùm. Hæc uerò refractio eſt à con-
cauitate
corporis diaphani ex parte uιſus contingentis conuexum corporis diaphani, quod eſt ex
parte
rei uiſæ.
Et hoc eſt quod uoluimus.
28. Si communis ſectio ſuperficierum refractionis & refractiui conuexi rarioris fuerit peri
pherιa
: uiſibile extra perpendicularem à uiſu ſuper refractiuum ductam: ab uno puncto refrin
getur
, unam́ habebit imaginem, uariè pro uaria uiſ{us} ueluiſibilis poſitione ſit am. 24 p 10.
ET ſi corpus diaphanum fuerit groſsius ex parte uiſus, & ſubtilius ex parte rei uiſæ: tunc
268262ALHAZEN uiſus non uidebit niſi unam ſolam imaginem. Nam tunc uiſus erit ut b: & res uiſa ut a. Et cum for-
ma
a refringetur ad b:
refractio erit in ſuperficie perpendiculari ſuper ſuperficiem corporis diapha
ni
[per 9 n] & erit differentia communis inter illam ſuperficiem & ſuperficiem corporis diaphani
circulus
[per 1 th 1 ſphæricorum,] ut circulus c e d:
& erit punctum refractionis, ut e: & erit linea re
fracta
, ut a e k.
Sequitur ergo, ut forma, quę extendetur per lineam a e, & refringetur per b e: exten-
datur
ex b per lineam b e, & refringatur per lineam a e.
Si ergo forma a refringitur ad b ex alio pun-
cto
quàm ex e:
ſequetur quòd forma b refringetur ad a ex illo puncto. [Quia lineæ incidentiæ &
refractionis
eædem permanent, nominibus tantùm mutatis.
] Sed iam declaratum eſt [ſuperiore
numero
] quòd cum forma extenſa fuerit per lineam b e, & refracta per lineam a e:
nunquam refrin
getur
, niſi ex puncto uno, nec habebit niſi unam imaginem.
Et ſi a fuerit in perpendiculari exeunte
ex
b ad centrum ſphæræ:
tunc b comprehendet a in rectitudine perpendicularis [per 13 n] & patet,
quòd
forma a non refringetur ad b.
Ex quo patuit, quòd forma b, cum fuerit in perpendiculari,
refringetur
ad a.
Cum ergo groſsius corpus fuerit ex parte uiſus, & ſubtilius ex parte rei uiſæ: tunc
res
uiſa non habebit, niſi unam imaginem & unam formam tantùm.
29. Si uiſ{us} ſit extra circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, refractionis & re-
fractiui
ſphærici conuexi denſioris) linea recta in definito ſitu poteſt à ſegmento peripheriæ
magnæ
refringi: & aliquod ei{us} punctum rectè: è reliquis plura refractè uideri: & locus to-
ti
{us} imaginis est in ipſo uiſu. 25 p 10.
ITem: iteremus figuram ponentes in circumferentia g e d, punctum ex parte g: & ſit e: ex quo
extrahamus
lineam æquidiſtantem lineæ a b [per 31 p 1:
] & ſit linea e t: & continuemus z e, &
extrahamus
illam uſque ad h:
& ſit proportio anguli z e k ad angulum k e t duplicatum maxima
proportio
, quam angulus, quem continet linea, per quam extenditur forma cum perpendiculari,
poſsit
habere ad angulum refractionis, quem exigit ille angulus, quò ad ſenſum.
[Id autem per 10.
11
.
12 n præſtari poteſt, quibus anguli refractionum à medio craſsiore ad ſubtilius & contrà, inuen-
ti
ſunt.
] Anguli enim refractionis, qui fuerint inter duo corpora diuerſa in diaphanitate, à luce
tranſeunte
per illa diuerſantur:
quorum diuerſitas, quò ad ſenſum, habet finem: quem ſi exceſſerit:
ſenſus
non comprehendet quantitatem refractionis:
comprehendet enim centrum lucis in rectitu
dine
lineæ, per quam lux extenditur, cum uidelicet experimentatus fuerit hoc per inſtrumentum.

Et
ponamus angulum d z t æqualem angulo k e t [per 23 p 1] erit ergo angulus z k e duplus ad an-
gulum
k e t.
[Quia enim e t, z b ſunt parallelæ per fabricationem: æquatur angulus k b z angulo
k
e t per 29 p 1:
cui iam æquatus eſt k z b: anguli igitur k b z, k z b ſunt æquales: quibus cum æque-
tur
z k e per 32 p 1:
erit duplus ad utrumlibet: itaque duplus ad ęqua-
230[Figure 230]a l g h e z d k b t lẽ k e t] & ſic proportio anguli z e k ad angulũ z k e erit maxima pro-
portio
inter angulum, quem continet prima linea & perpendicula-
ris
, exiens à puncto refractionis, & inter angulum refractionis.
Sed
linea
e k concurret cum linea a d:
[per lemma Procli ad 29 p 1] con-
currant
ergo in b:
& extrahamus ex e lineam æquidiſtantem t z: con
curret
ergo [ut antè] cum z g extra circulum ex parte g:
ſit concur-
ſus
in a:
& extrahamus b e uſq; ad l: erit ergo [per 29 p 1] angulus l
e
a æqualis angulo z k e:
& [per 15 p 1] angulus l e h æqualis angulo
z
e k.
Erit ergo angulus l e a angulus refractionis, quẽ exigit angulus
l
e h [angulus enim z e k, qui ք 15 p 1 æquatur angulo l e h, talis eſt ex
theſi
.
] Si ergo b fuerit in aliquo uiſo: & corpus diaphanũ, cuius con
uexum
eſt ex parte a, fuerit continuatum ex e uſque ad b, & fue-
rit
diſtinctum apud circum ferentiam g e d ex parte b:
tunc forma b
extendetur
per lineam b e, & refringetur per lineam e a, & compre-
hendetur
à uiſu a peruerticationem a e.
Et quia angulus a e h poteſt
diuidi
pluribus proportionibus earum, quæ fuerint inter angulos re
fractionis
, & angulos, quos continent perpendiculares cum primis
lincis
, quæ fuerint inter duo corpora diaphana:
ſic ergo in linea d b
erunt
plura puncta, quorum formæ extenduntur ad arcum e g, & re-
fringuntur
ad a:
& forma totius lineæ, in qua ſunt illa puncta, refrin-
getur
ad a ex arcu g e.
Cum ergo uiſus fuerit in corpore diaphano,
& res uiſa fuerit in alio diaphano groſsiore, & fuerit ſuperficies dia-
phani
groſsioris, quæ eſt ex parte uiſus, ſphærica conuexa, & uiſus
fuerit
extra circulum, cuius conuexum eſt ex parte uiſus, & fuerit il-
le
circulus remotior à uiſu, quàm punctum remotius ex duobus pun
ctis
, ſectionis factæ inter perpendicularem & circumferentiam, &
corpus
diaphanum groſſum, quod eſt ex parte uiſus, fuerit conti-
nuum
uſque ad locum, in quo eſt res uiſa, & non fuerit deciſum a-
pud
circulum, qui eſt ex parte rei uiſæ:
tunc uiſus poterit comprehendere illam rem uiſam & re-
269263OPTICAE LIBER VII. fractè & rectè: & huius rei uiſæ imago erit centrum uiſus [per 13 n. ] Item ſi fixerimus lineam
a
g b, & reuoluerimus figuram a e b in circuitu a b, & pars ſuperficiei corporis diaphani, quod
eſt
ex parte rei uiſæ, fuerit ſphærica:
tuncpunctum e ſignabit circumferentiam in ſuperficie cir-
culari
conuexa, quæ eſt ex parte uiſus, ex qua circumferentia refringetur b ad a:
ſed imago in to-
ta
circumferentia refractionis erit una, ſcilicet centrum uiſus.
Imago ergo rei uiſæ etiam erit u-
na
.
Sed ex hac poſitione accidit, ut uiſus comprehendat formam rei uiſæ apud locum refra-
ctionis
ea de cauſſa, quam diximus in reflexione ex ſpeculis, [61 n 5] cum fuerit reflexio à
circumferentia
in aliqua ſphæra, & fuerit imago centrum uiſus.
Ergo huius rei uiſæ forma à
uiſu
circularis comprehenditur apud circulum refractionis:
& punctum eius ſuperius circa d ui-
detur
in rectitudine perpendicularis, tranſeuntis per uiſum & rem uiſam ſimul.
Et hoc eſt quod
uoluimus
.
231[Figure 231]e a g e z b
30. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui caui, denſioris fuerit peri-
pheria
: uiſibile in perpendiculari à uiſu ſuper refractiuum ducta, re
ctè: & unum uidebitur. 26 p 10.
ITem: ſit a uiſus: & ſit b in aliquo uiſo, & ultra corpus diaphanum
groſsius
illo, in quo eſt uiſus:
& ſit ſuperficies corporis, quod eſt ex
parte
uiſus, circularis concaua:
cuius concauitas ſit ex parte uiſus.
Dico
ergo, quòd b unam ſolam habebit imaginem, & unam tãtùm for-
mam
apud a.
Et ſit centrum concauitatis g: & continuemus a g: & ex-
trahamus
ipſam rectè uſque ad z.
Erit ergo a z perpendicularis ſuper ſu
perficiem
concauam:
[ut oſtenſum eſt 25 n 4: ] & b aut erit in a z, aut
extra
.
Sit ergo primò in linea a z. A ergo comprehendet b in rectitudi-
ne
a b, cum a b ſit perpendicularis ſuper ſuperficiem concauam, & nun
quam
refractè [per 13 n.
] Quòd ſi eſt poſsibile, refringatur forma b ad
a
ex e, & continuemus b e, g e, & extrahamus b e uſque ad t:
angulus er-
go
t e g eſt ille, quem continet linea, per quam extenditur forma, & per-
pendicularis
exiens à loco refractionis.
Et quia corpus, quod eſt ex par
te
a, ſubtilius eſt illo, quod eſt ex parte b:
erit [per 14 n] refractio ad par
tem
contrariam illi, in qua eſt e g.
Linea ergo e t, quan do refringitur, re-
mouetur
à linea e g:
& non concurret cum linea b a aliquo modo. For-
ma
ergo b non refringetur ad a:
non ergo comprehẽdetur refractè, ſed
rectè
:
ergo non habebit apud uiſum, niſi unam formam tantùm. Et hoc
eſt
quod uoluimus.
31. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui
caui
, denſioris fuerit peripheria: uiſibile extra perpendicularem à ui
ſu
ſuper refractiuum ductam, ab uno puncto refringetur, unam́
habebit
imaginem, uariè pro uaria uiſ{us} uel uiſibilis poſitione ſi-
tam
. 27 p 10.
ITem: iteremus figurã, & ſit b extra lineam a z, & extrahamus ſuperficiem, in qua eſt a z b: Hæc
ergo
ſuperficies erit perpendicularis ſuper ſuperficiem concauam [per 9 n] & non refringetur
forma
b ad a, niſi in hac ſuperficie.
Non enim erigitur perpendicularis ſuper ſuperficiem con-
cauam
alia ſuperficies æqualis, quæ tranſit per a, niſi illa, quæ tranſit per a z:
ſed per a z & per b non
tranſit
, niſi una ſola tantùm.
Forma ergo b non refringetur ad a, niſi in ſuperficie tranſeunte per li-
neam
a z, & per b.
Et ſit differentia communis inter hanc ſuperficiem & ſuperficiem concauam ar-
cus
h d e, & refringatur forma b ad a ex h.
Dico ergo, quòd non refringetur ex alio puncto. Quòd ſi
poſsibile
fuerit, refringatur ex m, & continuemus lineas a h, b h, g h, a m, b m, g m, & extrahamus h b
rectè
uſque ad c, & b m rectè uſque ad n, & g h rectè uſq;
ad l, & g m rectè uſque ad p, & perficiamus
circumferentiam
h e d, & ſecet lineam a g in k.
A ergo aut erit in linea k d: aut extrà in parte k, [quia
ea
pars obiecta eſt cauæ refractiui ſuperficiei, à qua refractio fit ad uiſum a.
] ſi ergo a fuerit in k d,
aut
erit in g, aut in altera duarum linearumg d, g k.
Si ergo fuerit a in g: tunc forma b non refrin-
getur
a d a [per præcedentem numerum:
] lineæ enim, quæ continuant corpus circulare cum g,
ſunt
perpendiculares ſuper ſuperficiem corporis, [per 25 n 4,] quod eſt ex parte a:
Refractio au-
tem
non fit per ipſam perpendicularem, ſed extra ipſam.
Forma ergo b non refringetur ad a, ſi a
fuerit
in g.
Et ſi a fuerit in g d: tunc linea h c erit inter duas lineas h a, h g: & ideo linea n m erit
inter
duas lineas m a, m g.
Nam refractio eſt ad partem contrariam partι perpendicularis, [per
14
n] nam corpus diaphanum, quod eſt ex parte uiſus, eſt ſubtilius illo, quod eſt ex parte rei ui-
ſæ
.
Et ſi linea h c fuerit inter duas lineas h a, h g, & a fuerit in linea g d: tunc angulus b h a e-
rit
ex parte d:
& ſimiliter angulus b m a erit ex parte d: & erit b ultra lineam g h l, uidelicet ex par-
te
k, à linea h g l.
Et erit angulus c h g ille, quem continet linea, per quam extenditur forma cum
270264ALHAZEN perpendiculari exeunte à loco refractionis: & ſimiliter angulus n m g: & erit angulus c h a angulus
refractionis
:
& ſimiliter angulus n m a. Angulus autem n m g aut erit æqualis angulo c h g, aut ma-
ior
, aut minor.
Si æqualis: erit [per 12 n] n m a æqualis
232[Figure 232]k o g e c n a d z f h m l p b angulo a h c:
ergo [per 13 p 1. 3 ax. ] angulus b h a erit æ-
qualis
angulo b m a:
quod eſt impoſsibile. [Ducta enim
recta
b a:
erit angulus b m a maior angulo b h a per 21
p
1.
] Si maior: tunc [per 12 n] angulus n m a erit maior
angulo
a h c:
& ſic [per 13 p 1. 3 ax. ] angulus b m a erit mi-
nor
angulo b h a:
quod eſt impoſsibile [& contra 21 p 1. ]
Si
minor:
tunc [per 12 n] angulus n m a erit minor angu
lo
a h c:
& ſic totus angulus a m g erit minor toto angulo
a
h g:
& erit [per 12 n] diminutio anguli n m a, ab angu-
lo
a h c minor, quàm diminutio anguli a m g, ab angulo
a
h g:
Sed diminutio anguli a m g ab angulo a h g, eſt æ-
qualis
diminutioni anguli h g m ab angulo h a m:
duo
enim
anguli, qui ſunt in ſectione linearum a h, m g ſunt
æquales
[per 15 p 1:
& per 32 p 1 reliquus ſimul uterque
trianguli
h g fæquatur reliquo ſimul utrique trianguli
m
a f.
Itaque quantò minor eſt angulus a m g angulo a h
g
:
tãtò minor erit angulus h g m angulo h a m per 32 p 1. ]
Ergo
diminutio anguli n m a ab angulo a h c minor eſt,
quàm
diminutio anguli h g m ab angulo h a m.
Et extra-
hamus
duas a h, m a ad duo puncta e, o:
erit ergo [per 24
n
] angulus h a m ille, quem reſpiciunt in circumferen-
tia
duo arcus h m, e o:
& angulũ h g m reſpicit in circũ-
ferentia
arcus h m duplicatus [angulus enim h g m du-
plus
eſt anguli in peripheria conſtituti, & in eandẽ peri-
pheriã
h m inſiſtentis per 20 p 3.
Si igitur angulus, æqua-
lis
angulo h g m in peripheria conſtituatur:
inſiſtet in pe
ripheriam
duplã peripheriæ h m per 33 p 6.
] Et cum angulus h g m ſit minor angulo h a m: [angu-
lus
enim a h g maior eſt concluſus angulo a m g:
& ad uerticem f ęquantur per 15 p 1: reliquus igitur
h
g m minor eſt reliquo h a m per 32 p 1] erit arcus h m duplicatus minor duobus arcubus h m, e o
[per 33 p 6:
] & erit dimin utio arcus h m duplicati à duobus arcubus h m, e o, ſicut diminutio ar-
cus
h m ab arcu e o [quia h m communis eſt.
] Ergo diminutio anguli n m a ab angulo a h c erit mi
nor
angulo, quem reſpicit apud circumferentiam dimi-
233[Figure 233]e o k a c n g d z h m l p b nutio arcus h m ab arcu e o.
Sed angulus, quẽ reſpicit a-
pud
circumferẽtiam diminutio arcus h m ab arcu e o, eſt
minor
angulo h a m.
Eſt ergo diminutio anguli n m a ab
angulo
a h c minor angulo h a m.
Exceſſus ergo anguli
b
m a ſupra angulũ b h a eſt minor, quàm angulus h a m.

[Nam per 13 p 1 exuperantia anguli b m a ſupra angulum
b
h a eſt exuperantia anguli a h c ſupra angulum n m a,
quæ
minor eſt concluſa angulo h a m.
] Sed exceſſus an-
guli
b m a ſupra angulum b h a ſunt duo anguli h a m, h b
m
, [ut oſtenſum eſt 27 n.
] Ergo iſtí duo anguli ſimul
ſunt
minores angulo h a m:
quod eſt impoſsibile. Et
ſi
a fuerit in linea g k:
tunc linea h c erit inter duas lineas
h
g, h a:
& ſimiliter linea m n erit inter duas lineas m g,
m
a:
Erit ergo angulus b h a ex parte k: & ſimiliter angu-
lus
b m a erit ex parte k:
& erit b infra lineam g m p, ſci-
licet
ex parte d, à linea g m p:
& uterque angulus c h g. n
m
g eſt ille, quem continet linea, per quam extẽditur for-
ma
, & perpendicularis exiens à loco refractionis:
& uter-
que
angulus c h a, n m a erit angulus refractionis.
Si ergo
c
h g fuerit æqualis n m g:
tunc [per 12 n] angulus c h a e-
rit
æqualis angulo n m a:
& ſic [per 13 p 1] angulus b h a
erit
æqualis angulo b m a:
quod eſt impoſsibile [& con-
tra
21 p 1, connexa recta b a.
] Et ſi fuerit maior: tunc [per
12
n] angulus c h a erit maior angulo n m a:
& ſic [per 13
p
1] angulus b h a erit minor angulo b m a:
quod eſt im-
poſsibile
.
Et ſi fuerit minor: tunc [per 12 n] angulus c h a
erit
minor angulo n m a:
& ſic totus angulus g h a erit minor toto angulo g m a: Ergo [ut ſuprà o-
ſtenſum
eſt] erit angulus h g m minor angulo h a m.
Et erit diminutio anguli h g m ab angulo h a m
minor
, quàm angulus g m a, ut prius declarauimus.
Et diminutio anguli c h a ab angulo n m a eſt
271265OPTICAE LIBER VII. minor, quàm diminutio anguli g h a ab angulo g m a: eſt ergo minor, quàm diminutio anguli h g m
ab
angulo h a m:
ergo diminutio anguli c h a ab angulo
234[Figure 234]a k r q c n g h l m d p z b n m a eſt minor, quàm angulus g m a:
Sed diminutio an-
guli
c h a ab angulo n m a, eſt exceſſus anguli b h a ſu-
per
angulum b m a [per 13 p 1,] qui ſunt duo anguli h a m,
h
b m [ut patuit 27 n.
] Ergo iſti duo anguli ſimul ſunt mi
nores
angulo h a m:
eſt impoſsibile. Si uerò a fuerit
extra
lineã k d ad partem k:
& corpus, in quo eſt a, fuerit
cõtinuũ
uſq;
ad a: cõtinuabimus duas lineas a h, a m: &
ſecabũt
circumferentiã in q & in r.
Et ſi angulus c h g fue
rit
æqualis angulo n m g:
tunc [per 12 n] angulus b h a
erit
æqualis angulo b m a:
quod eſt impoſsibile [ut ſu-
prà
.
] Et ſi fuerit maior: tunc angulus c h a erit maior an-
gulo
n m a:
& ſic [per 13 p 1] angulus b h a erit minor
angulo
b m a:
quod eſt impoſsibile. Si uerò fuerit mi-
nor
:
tunc angulus c h a erit minor angulo n m a: & to-
tus
angulus g h a erit minor toto angulo g m a.
Ergo an-
gulus
h g m erit minor angulo h a m [ut ſuprà:
] ſed an-
gulus
h g m eſt ille, quem reſpicit apud circumferẽtiam
arcus
h m duplicatus:
& angulus h a m eſt ille, quem re-
ſpicit
in circumferentia exceſſus arcus h m ſupra arcum
r
q [per 25 n.
] Ergo arcus h m duplicatus eſt minor
exceſſu
arcus h m, ſupra arcum r q:
quod eſt impoſsibi-
le
[& contra 9 ax.
] Ergo ſi punctum b fuerit extra lineã
a
k g:
tunc forma eius non refringetur ad a, niſi ex uno
puncto
tantùm.
Quapropter non habebit, niſi unami-
maginem
:
quæ imago aut erit ante uiſum, aut retro,
aut
in loco refractionis, ut in præcedentibus declaraui-
mus
.
Et hoc eſt quod uoluimus declarare.
32. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui cauirarioris, fuerit peri-
pheria
: uiſibile extra perpendicularem à uiſu ſuper refractiuum ductam, ab uno puncto refrin
getur
, unam́ habebit imaginem, uariè pro uaria uiſ{us} uel uiſibilis poſitione ſitam. 28 p 10.
SI uerò corpus diaphanum groſsius fuerit ex parte uiſus, & ſubtilius ex parte rei uiſæ, ijſdem
manentibus
figuris:
tunc etiam res uiſa non habebit niſi unam imaginem ſolam: & hoc decla-
rabitur
, ut in conuerſa ſeptimæ figuræ [quæ fuit 27.
28 n. ] Et omnia, quæ declarauimus in re-
fractionibus
à conuexo & concauo circuli:
ſequũtur in ſuperficiebus ſphæricis & columnaribus:
præter
refractionem circularem, à circumferentia circuli, quæ non fit, niſi in ſuperficiebus ſphæri-
cis
tantùm.
33. Viſibile refractum à refractiuo uariæ uel figuræ uel perſpicuitatis, uel ſimul utriuſ:
uari
{as} & monſtrific{as} uarijs in locis imagines habet. 29. 30 p 10.
HÆc autem, quæ diximus, ſunt imagines uiſibilium, quæ comprehenduntur à uiſu ultra
corpora
diaphana ſimplicia, quæ ſunt unius ſubſtantiæ, & quorum figura, quæ eſt ex par-
te
uiſus, eſt una figura.
Si uerò corpus diaphanum fuerit diuerſum, aut non conſimilis dia-
phanitatis
:
tunc imagines rei uiſæ diuerſantur. Et ſi ſuperficies corporis diaphani, quæ eſt ex par-
te
uiſus, fuerit diuerſa:
tunc loca etiam imaginum rei uiſæ diuerſantur, cum formę refractionum ex
ſuperficie
corporis diaphani diuerſentur etiam.
Et ſi aliquis reſpexerit ad paruam ſphæram, aut ali
quod
corpus rotundum paruum, aut columnare uitri aut cryſtalli, ultra quod corpus fuerit ali-
quod
uiſibile:
inueniet imaginem illius alio modo, quàm ſit res uiſa in ſe: & fortè inueniet rei ui-
ſæ
imaginem aliam:
& ſic dubitabitur ſuper ea. Sed huiuſmodi refractio non eſt una, ſed duæ: for-
ma
enim rei uiſæ extenditur à re uiſa ad ſphæram, aut ad aliud corpus rotundum columnare, &
refringitur
à conuexo ſphæræ aut columnæ ad interius corporis, & extenditur intra corpus, quo-
uſque
perueniat ad ſuperficiem eius:
& deinde refringitur à ſphæra aut columna apud concaui-
tatem
aeris contingentis ſphæram aut columnam.
Et ſic comprehenſio huiuſmodi rerum erit dua-
bus
diuerſis refractionibus.
Quapropter imago eius erit diuerſa ab imagine eius, quod compre-
henditur
una refractione.
Nos autem loquemur de hoc parum, quando tracta-
bimus
de deceptionibus uiſus, quæ fiunt per
refractionem
.
272266ALHAZEN
QVOMODO VISVS COMPREHENDAT VISIBILIA SE-
cundum
refractionem. Cap. VI.
34. Si uiſ{us} & uiſibile in diuerſis medijs ſua loca inter ſe permutent: nomina linearum
in
cidentiæ & refractionis mutantur. 9 p 10.
IN præcedentibus iam declarauimus, quòd, cum forma refringitur ab aliquo corpore diapha-
no
, ad aliud corpus diuerſæ diaphanitatis:
extenditur per lineam rectam, donec perueniat ad
ſuperficiem
corporis diaphani, in quo eſt:
deinde refringitur in illo alio corpore diaphano per
lineam
aliam rectam, quæ continet cum prima linea angulum.
Et cum forma extenditur per hanc
aliam
lineam, ſuper quam refringitur forma in ſecundo corpore, alia quæcunque forma ſit in ſe-
cundo
corpore uſque ad punctum ſectionis, inter duas lineas rectas, refringetur per primam li-
neam
rectam.
Et eſt manifeſtum per experientiam, quòd ſi aliquis inſpexerit aliquod corpus dia-
phanum
, quod differt in ſua diaphanitate à diaphanitate aeris:
comprehendet omnia, quæ ſunt ul
trà
de illis, quæ opponuntur uiſui.
Et ſi cooperuerit alterum uiſum, & aſpexerit reliquo: compre-
hendet
etiam, quæcunque ſunt ultrà, ſiue illud corpus ſit aer, ſiue aqua, ſiue uitrum.
Et ſimiliter ſi
homo
poſuerit uiſum in aliquo corpore groſsiore aere, ut uitro aut cryſtallo:
uidebit omnia, quæ
ſunt
ultrà de illis, quæ ſunt in aere.
Et ſi aſpiciẽs mouerit uiſum ſuum dextrorſum aut ſiniſtrorſum,
& in omnem partem, & non remouerit ipſum multum à ſuo primo loco:
tunc comprehẽdet etiam
omnia
, quæ prius comprehẽdebat, ſiue motus uiſus fuerit in aere, ſiue in uitro.
Sed iam declaraui-
mus
experientia & demonſtratione, quòd uiſus nihil comprehẽdit de illis, quæ ſunt ultra corpora
diaphana
, quæ differunt in diaphanitate ab aere, niſi ſecundum refractionem, præterquam unum
punctum
, quod eſt in perpendiculari exeunte à centro uiſus ſuper ſuperficiem corporis diaphani.

Ergo
omne punctum comprehenſum à uiſu ultra corpus diaphanum, præter illud punctum præ-
dictum
, comprehenditur ex forma, quæ extenditur ex illo puncto ad ſuperficiem corporis diapha-
ni
, ultra quod eſt, & refringitur à ſuperficie illius corporis ad uiſum.
Et cum unus uiſus compre-
hendat
omnia, quæ ſunt ultra corpus diaphanum:
forma omnis puncti exiſtentis ultra corpus il-
lud
diaphanum, extenditur per lineam rectam ad ſuperficiem illius corporis diaphani, & refringi-
tur
ad illum uiſum unum, præterquam illud punctum prædictum.
Et cum formę omnium puncto-
rum
, quæ ſunt in omnibus uiſibilibus exiſtentibus ultra corpus diaphanum, refringantur in eo-
dem
tempore ad centrum uiſus unius:
forma puncti, quod exiſtit apud centrum uiſus illius, cum
fuerit
in aliquo uiſibili, refringetur ad omnia puncta, quæ ſunt in omnibus uiſibilibus exiſtentibus
ultra
corpus diaphanum, oppoſitum uiſui in eodem tempore & eodem modo.
Et ſimiliter eſt
de
omni puncto propinquo puncto, quod eſt apud centrum uiſus.
Nam ſi uiſus motus fuerit ad
omnem
partem, & non fuerit remotus à ſuo ſitu:
comprehendet uiſibilia. Ergo forma cuiusli-
bet
puncti cuiuslibet uiſi, cum fuerit ultra aliquod corpus diaphanum, extendetur ad ſuperficiem
corporis
diaphani, ultra quod eſt, & refringetur ad uniuerſum eius, quod opponitur ei ex corpo-
re
aeris.
Et non eſt aliquod tempus magis appropriatum huic, quàm aliud: ſed hoc eſt proprium
naturæ
lucis & coloris, quæſunt in uiſibilibus:
ſcilicet, ut ſemper extendãtur à quolibet puncto cu
iuslibet
corporis lucidi, per lineam rectam, quæ extenditur ab illo puncto, & refringantur in omni
corpore
diaphano diuerſo, præterquam punctum, quod eſt in perpendiculari.
Et omnis forma
cuiuslibet
puncti uiſibilis exiſtentis in aliquo corpore diuerſo ab aere:
extendetur in illo corpore,
in
quo exiſtit, & refringetur in uniuerſo corpore aeris ſibi oppoſito, & illa forma exit ad quodlibet
punctum
aeris.
Quapropter forma totius rei uiſæ coniungitur apud quodlibet punctum aeris: &
forma
totius cuiuslibet uiſi exiſtentis in aliquo corpore diuerſo ab aere, exiſtit apud unumquod-
que
punctum aeris oppoſiti illi rei uiſæ:
& forma illa extenditur à quolibet puncto rei uiſæ in cor-
pore
, in quo eſt, & refringitur apud ſuperficiem illius corporis, & peruenit ad illud punctum ae-
ris
.
Et ideo ſi uiſus aſpexerit aliquod corpus diaphanum diuerſum ab aere, ultra quod fuerit ali-
qua
res uiſibilis:
uiſus comprehendit illam rem. Nam forma illius exiſtit apud punctum, apud
quod
exiſtit centrum uiſus.
Propter hoc, quòd & ſi uiſus comprehenderit aliquam rem uiſibilem
ultra
aliquod corpus diaphanum diuerſum ab aere:
deinde motus fuerit à loco ſuo dextrorſum,
aut
ſiniſtrorſum:
dum in ſuo motu fuerit oppoſitus corpori diaphano, & rei uiſæ, quæ eſt ultrà:
ſemper
comprehendet illam rẽ.
Vnde etiam plures aſpicientes comprehendũt unam rem in cœlo,
& in aqua, & in uno & eodem tempore.
Et hoc etiam eſt in eodem corpore diaphano: ſcilicet,
quòd
forma uiſi congregatur apud quodlibet punctum corporis, in quo eſt:
nam forma puncti cu-
iuslibet
eius extenditur per lineam rectam:
& inter quodlibet punctum corporis, in quo eſt ui-
ſus
, & quo dlibet punctum rei uiſæ, eſt linea recta.
Forma ergo cuiuslibet puncti rei uiſæ extendi-
tur
ad quodlibet punctum corporis diaphani, in quo eſt res uiſa:
& forma cuiuslibet rei lucidæ
congregatur
apud quodlibet punctum cuiuslibet corporis, in quo exiſtit, & congregatur apud
quodlibet
punctum corporis cuiuslibet diaphani diuerſi à corpore, in quo exiſtit, quando inter
rem
uiſam, & illud corpus diaphanum diuerſum non interfuerit aliquod impedimentum.
Et for-
ma
rei uiſæ, quæ eſt apud quodlibet punctum corporis diaphani, in quo extenditur, extenditur ad
illud
punctum rectè:
& forma illius apud quodlibet punctum corporis diaphani diuerſi, extendi-
tur
ad illud punctum refractè:
quia inter quodlibet punctum aeris & quamlibet rem uiſibilem exi-
273267OPTICAE LIBER VII. ſtentem in aliquo corpore diaphano diuerſo ab aere: fit pyramis refracta, cuius caput eſt punctum
in
aere, & baſis eſt illa res uiſa:
& erit refractio eius apud ſuperficiem corporis ab aere diuerſi. O-
mnis
ergo res uiſa in corpore diaphano diuerſo ab aere, quando comprehenditur à uiſu:
compre-
henditur
à forma extenſa in pyramide refracta, adunata apud punctum exiſtens in cẽtro uiſus.
Hoc
ergo
modo comprchendit uiſus ea, quæ refractè comprehendit.
35. Imago uiſibilis refracti aßimilatur figuræ refractiui. 46 p 10.
IN capitulo autem imaginis declarauimus, quòd omne uiſum comprehenditur à uiſu ultra ima-
ginem
:
& locus imaginis eſt punctum, in quo ſecant ſe linea radialis, per quam extenditur for-
ma
ad uiſum, & perpẽdicularis exiens à puncto uiſo.
Si ergo imaginati fuerimus, quòd ab uno-
quoq
;
puncto rei uiſæ exit perpendicularis ad ſuperficiem corporis diaphani, in quo eſt res uiſa:
tunc
habebimus quoddam corpus, exiens à uiſu ad ſuperficiem corporis diaphani:
unde ſequitur
quòd
iſtud corpus ſecet pyramidem refractam, & illa ſuperficies, in qua ſecãt ſe, eſt imago illius rei
uiſæ
.
Si ergo ſuperficies corporis diaphani, in quo eſt res uiſa, fuerit æ qualis: tunc corpus imagina-
tum
continens omnes perpendiculares, erit æqualis ſuperficiei.
Quare imago addit parum ſuper
rem
uiſam.
Et ſi corpus fuerit ſphæricum, & conuexum eius ex parte uiſus, & centrum eius fuerit
ſuper
illam rem uiſam:
tunc corpus imaginatum erit pyramidale, cuius caput eſt centrum ſphæræ:
& quantò magis exten ditur à ſuperficie corporis ſphærici, tantò magis amplificabitur:
& ſi ſectio
fuerit
inter rem uiſam & ſuperficiem ſphæricam:
tunc imago erit amplior illa re uiſa: Si autẽ ſectio
fuerit
ultra rem uiſam:
tunc imago erit ſtrictior re uiſa. Si uerò res uiſa fuerit ultra ſuperficiem ſphę
ricam
:
tunc corpus imaginatum, erunt duæ pyramides oppoſitæ, quarum caput centrum ſphæræ.
Quare
cum loca ſectionis inter corpus imaginatum & pyramidem poſsint eſſe diuerſa:
fortè locus
ſectionis
, in quo eſt imago, erit maior uiſo, fortè minor, fortè æqualis.
Si uerò corpus diaphanum
fuerit
ſphæricum, & concauitas eius fuerit ex parte uiſus:
tunc corpus imaginatum erit pyramis,
cuius
caput eſt centrum ſphæræ.
Quantò ergo magis extenditur hoc corpus in partem ſuperficiei
ſpheræ
, tantò magis adunatur & conſtringitur, & quantò magis extenditur in aliam partem, tantò
magis
amplificatur:
ſuperficies enim continua parua, erit media inter centrum eius, & ſphæram. Si
nerò
locus ſectionis huius corporis cum pyramide refracta fuerit propinquior centro concauita-
tis
ſphæræ, quàm res uiſa:
erit imago minor ipſa re uiſa. Si aũt fuerit remotior à centro cõcauitatis,
quàm
res uiſa:
erit imago maior, quàm res uiſa. Et cum una res uiſa comprehenditur à pluribus uiſi
bus
in uno momento:
omnes imagines, quas illi uiſus comprehendunt, erunt in illo tempore in u-
no
imaginato, quod eſt perpendiculare ſuper ſuperficiem corporis diaphani.
36. Vtro uiſu una refracti uiſibilis imago uidetur. 47 p 10.
ET una res uiſibilis comprehenditur ab uno homine in uno tempore, ultra corpus diaphanũ
diuerſum
à diaphanitate corporis, in quo eſt uiſus, utro q;
uiſu: & tamen comprehendit rem
illam
unam.
Si enim homo comprehenderit aliquid de eis, quæ ſunt in cœlo, aut in a qua, aut
ultra
uitrum, & cooperuerit alterum uiſum:
nihilo minus cõprehendet illud reliquo. Ex quo patet,
quòd
una res uiſa exiſtens ultra corpus diaphanum, diuerſum ab aere, comprehendetur utroq;
ui-
ſu
, & altero uiſu.
Cauſſa autem huius eſt, ut in tertio libro [9. 14 n] diximus: quoniã in omni pun-
cto
cuiuslibet uiſi comprehenſibilis rectè & utroq;
uiſu, in quo cõiuncti fuerint duo radij utriuſq;
uiſus
conſimilis poſitionis, quantùm ad duos axes uiſuum:
comprehendetur unum: & ſi in ipſo ag-
gregati
fuerintra dij diuerſæ poſitionis, quantùm ad duos axes uiſuum:
comprehendentur duo: &
in
maiore parte, eorum quæ comprehenduntur, poſitio eſt conſimilis.
Hæc autem, quæ ſunt diuer-
ſæ
poſitionis, reſpectu utriuſque uiſus, ſunt ualderara, ut in tertio diximus tractatu.
Et illud, quod
comprehenditur
refractè, comprehenditur in loco imaginis:
forma autem, quæ eſt in loco imagi-
nis
, comprehẽditur à uiſu rectè, poſitio autem huius formæ, quæ eſt imago reſpectu uiſus:
eſt, ſicut
poſitio
alterius rei uiſæ earum, quæ uidentur rectè.
Vnde poſitio harum imaginum, reſpectu uiſus,
eſt
in maiore parte conſimilis:
& in omni puncto imaginis congregantur duo radij duorum uiſuũ
conſimilis
poſitionis.
Quare una res uiſa uidetur una utroq; uiſu. Et ut hoc euidentius declaretur:
dicamus
, quodiam diximus:
quòd omne punctum eius, quod comprehenditur refractè: compre-
henditur
in loco imaginis, qui eſt inter punctum ſectionis ex perpendiculari, exeunte ab illo pun-
cto
ſuper ſuperficiem corporis diaphani, in quo eſt res uiſa, & inter lineam radialem, per quã exten
ditur
forma ad uiſum.
Cum ergo aſpiciens comprehenderit punctum alicuius rei utroq; uiſu: ima-
go
illius puncti reſpectu utriuſq;
uiſus eſt in perpendiculari, exeunte exillo pũcto, quæ eſt eadem
linea
.
Et cum forma illius puncti peruenerit ad duo puncta ſuperficierũ uiſuũ, quorum ſitus reſpe-
ctu
axis uiſus eſt conſimilis:
tunc duæ lineæ, per quas formę extendũtur ad utrũq; uiſum: perueni-
unt
ad duo centra duorum uiſuũ.
Sunt ergo axes, aut habentes ex axibus poſitionem conſimilem:
& duo axes uiſuũ ſemper ſunt in eadem ſuperficie:
& omnes lineæ exeuntes à cẽtro duorum uiſuũ
habentes
poſitionem conſimilem ab axe communi, erunt in eadem ſuperficie:
axis enim commu-
nis
ſemper eſt in eadem ſuperficie.
Nam ſi aliquid comprehenditur utroq; uiſu in eodem tempore
uera
comprehenſione:
tũc axes concurrunt in uno puncto illius rei [per 10. 15 n 3. ] Quare ſunt in
eadem
ſuperficie.
Item poſitio uiſuum naturalis eſt conſimilis, & non exit à naturali poſitione, niſi
per
accidens, aut per uiolentiam:
quare axes eorum ſunt in eadem ſuperficie. Principium enim
274268ALHAZEN axium eſt unum punctum, quod eſt in medio concauitatis communis nerui, à quo exit communis
axis
.
Exiſtentibus ergo duobus uiſibus in ſua naturali poſitione, ſemper axes erũt in eadem ſuper-
ficie
, ſiue ſint moti, ſiue quieſcentes.
Si autem poſitio alterius uiſuũ mutata fuerit, reſpectu reliqui
propter
aliquod impedimentum:
tunc res uiſa uidebitur duplex, ut in primo libro declarauimus.
Duo
ergo axes in maiore parte ſunt in eadem ſuperficie.
Quare omnes duo radij habentes poſitio-
nem
ſimilem ex duo bus axibus, erunt in eadem ſuperficie.
Duæ ergo lineę, per quas extenduntur
formę
unius puncti ad duo loca cõſimilis poſitionis, ſuntin eadem ſuperficie.
Sed imagines illius,
reſpectu
duorum uiſuũ, ſunt in illis duabus lineis.
Ergo ſunt in eadem ſuperficie. Sed imagines illi-
us
puncti ſunt in perpendiculari exeunte ex illo puncto.
Ergo ſunt in loco ſectionis inter ſuperfi-
ciem
, in qua ſunt lineę radiales, quę eſt una ſuperficies, & inter perpendicularem, quę eſt una linea.

Sectio
autem unius ſuperficiei cum una linea eſt unum punctum.
Ergo imagines unius puncti, re-
ſpectu
duorum uiſuum, quando perueniunt ad duo loca conſimilis poſitionis, ſunt punctum unũ.

Ex
quo patet, quòd imago totius rei uiſæ, reſpectu duorum uiſuũ, erit una:
ſi poſitio imaginis fuerit
conſimilis
.
Quare res comprehenditur una utroq; uiſu. Si uerò poſitio fuerit parum diuerſa: uide-
bitur
res una:
ſed non uerè, ſed cauilloſè. Si autem diuerſitas poſitionis fuerit multa: tunc forma rei
uidebuntur
duæ:
ſed hoc fit rariſsimè. Hæc eſt ergo qualitas comprehenſionis uiſus de uiſibilibus
ſecundum
refractionem.
37. Viſio diſtincta fit rectis lineis à uiſibili ad uiſum perpendicularib{us}. Et uiſio omnis fit re-
fractè
. 17. 18 p 3.
HOc autem declarato: dicamus uniuerſaliter, quòd omnia, quæ comprehendũtur à uiſu, com
prehenduntur
refractè, ſiue uiſus & uiſum fuerint in eodem diaphano, ſiue in diuerſis, ſiue
uiſum
ſit in oppoſitione uiſus, ſiue comprehendatur ab ipſo reflexè.
Nihil enim comprehen
ditur
ſine refractione facta apud ſuperficiem uiſus.
Nam tunicæ uiſus, quæ ſunt cornea, albuginea,
glacialis
, ſunt etiam diaphanæ & ſpiſsiores aere.
Et iam declaratum eſt, quòd formæ eorũ, quæ ſunt
in
aere & in alijs corporibus diaphanis, extenduntur in illis corporibus:
& ſi occurrerint corpori-
bus
diuerſæ diaphanitatis ab eo, in quo ſunt:
refringuntur in illo corpore diaphano: forma ergo e-
ius
, quæ eſt in aere, ſemper extenditur in aere.
Cum ergo aer tangit ſuperficiem alicuius uiſus: tunc
illa
forma, quæ eſt in aere, refringitur in ſuperficie uiſus:
& tunc refringitur omni modo in corpore
corneæ
& albugineæ.
Refractio enim propriè eſt de numero formarum: recipere autem formas &
refractiones
eſt proprium corporibus diaphanis.
Form æ ergo eorum, quæ opponuntur uiſui, ſem-
per
refring untur in tunicis uiſus.
Et iam patuit, quòd cum formę extenduntur ſuper lineas perpen
diculares
ſuper ſecundum corpus:
pertranſeunt rectè in ſecundo corpore. Formę ergo eorum, quę
opponuntur
ſuperficiei uiſus, refringuntur omnes in tunicis uiſus:
& quæ fuerint ex eis in extremi
tatibus
linearum radialium, perpendicularium ſuper ſuperficiem uiſus, pertranſeunt rectè, cum re
fractione
formarum earum in tunicis uiſus.
Parti enim ſuperficiei uiſus, quæ opponitur foramini
uueæ
, multa opponuntur uiſibilia, quorum alia ſunt apud extremitates linearum radialium, & a-
lia
extra.
Omnes enim lineæ radiales, quę ſunt perpendi culares ſuper ſuperficies tunicarum uiſus,
continentur
in pyramide, cuius caput eſt centrum uiſus, & cuius baſis eſt circumferentia uueæ fo-
raminis
.
Et quantò magis extenditur hæc pyramis, & remouetur à uiſu, tantò magis amplificatur:
& omnes formæ eorum, quæ ſunt intra pyramidem, extenduntur in rectitudine linearum radialiũ,
& pertranſeunt in tunicis uiſus rectè.
Et hæc pyramis dicitur pyramis radialis. Lineæ autem, quæ
extenduntur
in hac pyramide, quarum extremitates ſunt apud centrum uiſus, dicuntur lineæ ra-
diales
.
Formæ uerò eorum, quæ ſunt extra hanc pyramidem, nunquam extenduntur per aliquam
linearum
radialium:
tamen extenduntur per lineas rectas, quæ ſuntinter ipſam ſuperficiem uiſus,
quæ
opponuntur foramini uueæ:
& formæ, quæ extenduntur per has lineas, refringuntur à diapha
nitate
tunicarum uiſus.
Et forma cuiuslibet puncti eorum, quæ ſunt intra pyramidẽ radialẽ, exten-
ditur
ad ſuperficiem uiſus, quæ opponitur foramini uueæ in pyramide, cuius caput eſt illud pun-
ctum
, & cuius baſis eſt ſuperficies, quæ opponitur foramini uueæ:
& una linea earum, quæ imagi-
natur
in hac pyramide, eſt linea radialis:
c æteræ autem omnes, quę non ſunt in hac pyramide, non
ſunt
radiales:
& nulla earum eſt perpendicularis ſuper ſuperficies tunicarũ uiſus. Et forma cuiusli-
bet
puncti eorum, quæ ſunt intra pyramidem radialem, extenditur ſuper lineam omnem, quę po-
teſt
cadere in illam pyramidem, cuius caput eſt illud punctum, & cuius baſis eſt ſuperficies rei uiſę,
quę
opponitur foramini uueę:
& per unam iſtarum linearum tranſit forma, quę extenditur per illã
in
tunicis uiſus ſecundum rectitudinem:
& omnes formę alię extenſę in reſiduo pyramidis, refrin-
guntur
in tunicis uiſus, & non pertranſeunt rectè.
Omnia ergo, quę opponuntur parti ſuperficiei
uiſus
, quę opponitur foramini uueę, ex illis quę ſunt in aere, aut in cœlo, aut in aqua, aut in conſimi
libus
, & ex illis, quę reflectuntur à terſis corporibus, quæ perueniunt ad hanc partem ſuperficiei ui
ſus
, refringuntur in tunicis uiſus.
Et formę eorum, quę ſunt intra pyramidem, pertranſeunt rectè in
tunicis
uiſus, cum refractione form arum earũ, quę extenduntur ſuper pyramidem, quę remanent
in
uniuerſo huius partis ſuperficiei uiſus.
Reſtat ergo declarare, quòd formę, quę refringuntur in
tunicis
uiſus, comprehenduntur à uiſu, & ſentiuntur à uirtute ſenſibili.
In primo autem tractatu
[15.
18. 19 25 n] declarauimus, quòd ſi membrum ſenſibile ſentiret ex quolibet puncto ſuę ſuper-
ficiei
omnem formam ad ſe uenientem:
tunc ſentiret rerum formas mixtas. Vnde membrũ ſenſibi-
275269OPTICAE LIBER VII. le non ſentit formas, niſi ex rectitudine linearum perpendicularium ſuper ſuperficiem ipſius tan-
tùm
.
Quare tranſeunt formæ uiſibilium, nec ad miſcentur apud ipſum. In hoc uerò tractatu mõſtra-
uimus
, quòd form æ refractę nunquam comprehenduntur, niſi in perpendicularibus exeuntibus à
uiſibilibus
ſuper ſuperficies corporum diaphanorũ.
Er go formæ refractæ in tunicis uiſus com-
prehen
duntur à uiſu, niſi in perpendicularibus exeuntibus à uiſibilibus ſuper ſuperficies tunicarũ
uiſus
:
& perpendiculares lineæ ſunt exeuntes à centro uiſus. Formæ ergo omnes refractę in tu-
nicis
uiſus comprehendũtur à uiſu in rectitudine linearum exeuntium à centro uiſus.
Formæ ergo
omnium
uiſibilium, quæ opponuntur parti ſuperficiei uiſus, quę opponitur foramini uueæ, & exi-
ſtũt
in hac parte ſuperficiei uiſus:
refringũtur in diaphanitate tunicarũ uiſus, & perueniũt ad mem
brũ
ſenſibile, quòd eſt humor glacialis, & cõprehenduntur à uirtute ſenſibili per lineas rectas, quę
cõtinuãt
centrũ uiſus ipſis uiſibilibus, ſcilicet quòd forma cuiuslibet pũcti cuiuslibet uiſi, oppo
ſiti
ſuperficiei uiſus, quæ opponitur foramini uueæ, exiſtit in uniuerſo ſuperficiei huius partis, &
refringitur
à tota ſuperficie, & peruenit ad humorem glacialem:
& tũc ille humor ſentit formam ad
ſe
uenientem:
& uirtus ſenſibilis comprehendit omnia, quæ perueniunt ad glacialem ex forma ui-
ſus
pũcti ſuper unam lineam continuantem centrũ uiſus illo puncto.
Hoc ergo modo compre-
hẽdit
uiſus omnia uiſibilia.
In hoc autem capitulo diximus, quòd eorũ, quæ opponũtur ſuperficiei
uiſus
, alia ſunt intra pyramidem, & alia extra:
& dico ſuperficiem uiſus: intelligere oportet nunc
& ammodo partem oppoſitam ſuperficiei uueæ.
Viſibilia ergo, quæ ſunt intra pyramidem radialẽ,
comprehendũtur
à uiſu ex rectitudine linearũ radialiũ rectè, ex formis eorũ, quæ extendũtur ad ui
ſum
in rectitudine harũ linearũ.
Et lineæ ſunt perpendiculares, quę exeunt à pũctis uiſibilibus,
quæ
ſunt intra pyramidem ſuper ſuperficies tunicarũ uiſus:
illa autem, quæ ſunt extra pyramidem
radialẽ
, cõprehendũtur à uiſu ex formis refractis, & in rectitudine linearũ exeuntiũ à centro uiſus,
exiſtentiũ
extra pyramidẽ radialẽ.
Et lineæ, quæ ſunt extra pyramidẽ radialẽ, poſſunt etiam di
ci
lineæ radiales tranſſumptiuè:
aſsimilantur enim lineis radialibus in eo, quòd exeunt à cẽtro ui-
ſus
.
Reſtat ergo declarare per experientiam, quòd uiſus comprehẽdit ea, quę ſunt extra pyramidẽ
radialem
.
Dicimus ergo, quòd manifeſtũ eſt, quòd lachrymalia, & ea, quæ continẽt circulum, ſunt
extra
pyramidem, cuius caput centrũ uiſus eſt, & cuius baſis eſt circũferẽtia foraminis uueæ, quod
eſt
paruũ foramẽ in medio nigredinis oculi.
Et ſi aliquis ſump ſerit acũ ſubtilem gracilem, & poſue-
rit
extremitatẽ eius in poſtremo oculi, & inter palpebras, & quieuerit uiſus:
tũc uidebit extremita-
tem
eius:
& ſimiliter ſi poſuerit extremitatẽ acus in lachrymali, & ſi miſerit illã in oculo, & applica-
uerit
extremitatem in latere nigredinis oculi aut prope, uidebit extremitatem acus.
Item omnia,
quæ
æquidiſtant ſuperficiei rei uifæ, ex locis continentibus uifum, ſunt extra pyramidem radialẽ.

Et
cum dico loca continẽtia uiſum:
intelligo illa, à quibus lineæ exeuntes ad mediũ ſuperficiei ui-
ſus
, ſecant axem pyramidis radialis.
Et ſi homo erexeritindicem ſuum exparte ſuæ faciei & pro-
pe
palpebram:
uidebit indicem. Et ſimiliter ſi applicauerit indicem cum inferiore palpebra, ita.
ut
ſuperior ſuperficies eius indicis ſit æquidiſtans ſuperficiei uiſus, quantùm ad ſenſum:
uidebit
ſuperficiem
indicis.
Sed omnia iſta loca ſunt extra pyramidem radialem: & hoc patebit. Nam py-
ramis
radialis, quam continet foramẽ uueæ, eſt ualde ſubtilis, & extenditur rectè, & pyramidalitas
eius
non eſt ampla:
unde nihil ex ipſa peruenit ad loca, quæ circundant oculum, & appropinquant
corpori
oculi, et æquidiſtant ſuperficiei oculi:
& inter omnia loca continentia oculum, & æquidi-
ſtantia
ſuperficiei uiſus, & inter ſuperficiem uiſus, ſunt lineæ rectæ, propter refractionẽ earũ à cor-
poribus
denſis, cum aer, qui eſt inter ipſa & ſuperficiem uiſus, fuerit continuus:
tunc forma horum
uiſibilium
peruenit ad ſuperficiem uiſus ſuper has lineas, quæ ſunt extra pyramidem.
Et cum hæc
forma
perueniat ad uiſum non per lineas radiales, & tamen comprehendatur à uiſu:
patet, quòd ui-
ſus
comprehendat illam refractè.
Ex hac ergo experientia patet, quòd uiſus comprehendit multa
eorum
, quę ſunt extra pyramidem radialem, refractè.
Inductione autem poſſumus oſtendere, quòd
uiſus
comprehendit illa, quæ ſunt intra pyramidem radialem, refractè, cum hoc, quod comprehen-
dit
illa rectè, hoc modo.
Accipias acum ſubtilem, & ſedeas in loco oppoſito albo parieti, & coope-
rias
alterum oculorum, & ponas acũ in oppoſitione alterius oculi, & facias acum appropinquare,
ita
ut applicetur palpebræ, & ponas acum in oppoſitione medij uiſus, & aſpicias parietem oppoſi-
tum
:
tunc enim uidebis acum, quaſi corpus diaphanum, in quo eſt aliquantula denſitas: & uidebis
quicquid
eſt ultra acum ex pariete, & apud acum quaſi corpus latum, cuius latitudo eſt multiplex
ad
latitudinem acus.
Cauſſa autem huius in ſecundo tractatu declarata eſt: ſcilicet quòd ſi res uiſi-
bilis
fuerit multùm propinqua uiſui:
uidebitur maior, quàm ſit: & quantò magis fuerit propinqua,
tantò
magis uidebitur maior.
Diaphanitas autem eius eſt, quia uiſus comprehendit quicquid eſt
ultrà
:
acus autem eſt corpus denſum cooperiens, quod eſt ultrà: & quia acus eſt ualde propinqua
uiſui
:
ideo cooperuit de pariete multiplex ad ſuam latitudinẽ. Baſis enim pyramidis (cuius caput
eſt
centrum uiſus, & baſis eſt altitudo acus) erit multiplex ad latitudinem acus:
& cum hoc, uiſus
comprehendit
quicquid eſt ultra acum, nec cooperitur à uiſu aliquid de pariete, ſed comprehen-
dit
quod eſt ultrà, quaſi ultra corpus diaphanum.
Et cum acus fuerit oppoſita medio uiſui: tunc
cooperiet
totam ſuperficiem uiſus, propter ſubtilitatem eius, ſed aliquam partem, quanta eſt lati-
tu
do eius:
& remanet ex ſuperficie uiſus aliquid à lateribus acus: & exit forma cius ad illud, quod
eſt
à lateribus acus de ſuperficie uiſus.
Forma autem exiens ad acum, nũquam perueniet ad uiſum,
nec
comprehendetur ab ipſo:
forma autem, quæ peruenit ad latera ſuperficiei uiſus, refringitur ad
276270ALHAZEN uiſum, cum non rectè perueniat ad centrum uiſus. Si ergo uiſus non comprehenderet illud, quod
opponitur
ex pariete acui, niſi rectè:
tunc illud, quod opponitur acui ex pariete, eſſet coopertum à
uiſu
.
ergo comprehendatur, & non rectè: patet ipſum comprehendi refractè performam, quæ
refringitur
à lateribus acus ex ſuperficie uiſus.
Et hoc iam manifeſtatur etiam, quòd ſi experimẽta-
tor
poſuerit loco acus aliquod corpus latũ, cuius latitudo ſit maior latitudine foraminis uueæ:
tũc
enim
nihil uidebit omnino de pariete, nec uidebit illud corpus diaphanũ, ſed dẽſum.
Ex hoc ergo,
quòd
paries comprehenditur ultra acum ex gracilitate eius, & non comprehenditur ultra corpus
latũ
:
ſcimus quòd illa comprehẽſio eſt ex forma, quæ peruenit ad acũ ex ſuperficie uilu, & refrin-
gitur
in tunicis uiſus.
Et quia quic quid à uiſu comprehenditur refractè, comprehenditur in rectitu
dine
perpendicularium:
ideo illud, quod comprehẽdit, comprehẽdit refractè ex forma eius, quod
opponitur
acui per rectitudinem linearũ, exeuntiũ à cẽtro uiſus, eo, quod opponitur acui ex pa
riete
:
& lineæ ſecantur acu, & uiſus comprehendit illud, quod eſt ultra acũ etiam in rectitudine
harũ
linearũ, & comprehendit acũ etiam in rectitudine illarũ.
Quare totam formam quaſi compre-
hendet
ultra corpus diaphanũ, in quo eſt aliquãtula denſitas.
Et ſi experimẽtator ſcripſerit in bom-
bace
ſubtiliter, & applicauerit ipſum parieti, & remotus fuerit à pariete, in quantũ poſsit legere ſcri
pturam
, & poſueritacũ in oppoſitione medij uiſus, ut primò fecit, & aſpexerit bombacem:
tũc po-
terit
legere ſcripturam, ſed tamen uidebit eam quaſi ultra uitrũ aut ultra corpus diaphanũ, in quo
eſt
aliqua dẽſitas.
Si ergo uiſus non comprehẽdit illud, quod opponitur acui de bom bace ſecũdum
refractionem
:
tũc aliquid lateret de ſcriptura: acus enim debet cooperire de ſcriptura multò magis
ſe
in quantitate latitudinis diaphanitatis, quàm tũc comprehendit, propter remotionem bomba-
cis
à uiſu.
Sed quia uiſui non patet aliquid de ſcriptura: patet ipſum comprehẽdere illud, quod op-
ponitur
acui:
ſed hoc non poteſt fieri rectè: reſtat ergo, ut fiat refractè. Et ſi experimẽtator abſtule-
rit
acum, non deſtruetur refractio, quę prius erat:
non enim propter acum erat refractio, fed creſcit
refractio
, quòd refringitur ex loco acus.
Et experimẽtator abſtulerit acum: comprehẽdet il-
lud
, quod opponitur uiſui, manifeſtius.
Nam comprehẽdet illud rectè, quod cooperiebatur acu:
hoc
, quod comprehẽdit illud refractè, ſicut comprehẽdebat cum cooperiebatur:
& propter hanc
additionem
comprehendit illud manifeſtius, quàm antequam auferretacum.
Ex qua experientia
patet
, quòd illud quod opponitur uiſui de illis, quæ ſunt intra pyramidem radialem, comprehẽdi-
tur
refractè & rectè.
Ex his ergo omnibus declaratur, quòd omnia, quæ comprehenduntur à uiſu,
quorum
formæ perueniunt ad uiſum rectè, aut reflexè, aut refractè:
comprehenduntur ſecundum
refractionẽ
factam apud ſuperficiem uiſus:
& quòd illorũ quę comprehendũtur ſecũdum refractio
nem
factam à ſuperficie uiſus:
quædam comprehẽduntur refractè & rectè ſimul: & ideo illud,
opponitur
medio uiſus, eſt manifeſtius illo, quod eſt in circuitu medij.
Et cum uiſus comprehẽde-
rit
aliquid latum, comprehẽdet illud, quod eft in medio, manifeſtius illo, quod eſt in lateribus.
Hoc
aũt
declaratũ eſt in ſecũ do tractatu, in quo declarauimus, quo modo hoc poſſet experimẽtari:
& di
ximus
, quòd cauſſa huius eſt propter lineas radiales:
& hoc eſt in illis, quę ſunt intra pyramidem ra
dialẽ
:
In alijs aũt, quæ ſunt extrà, eſt cauſſa refractio. Cauſſa aũt uniuerſalis in hoc, quòd illud, quod
opponitur
medio uiſus, eſt manifeſtius, quã illud, quod eſt in circuitu:
eſt: quoniã illud quòd oppo
nitur
medio uiſus, comprehẽditur rectè & refractè ſimul.
Hoc aũt, quòd quicquid comprehẽditur
à
uiſu, comprehendatur refractè, à nullo antiquorum dictum eſt.
DE FALLACIIS VISVS, QVAE ACCIDVNT
ex
refractione. Cap. VII.
38. Refractio debilit at lucem & colorem uiſibilis: ita totam imaginem confuſam uiſui of-
fert
. 10 p 10.
FAllaciæ, quæ accidunt ſecũdum refractionem: ſimiles ſunt ijs, quæ accidunt per reflexionem.
Quod
enim comprehẽditur refractè, comprehẽditur non in ſuo loco, comprehendatur in
loco
imaginis:
quapropter poſitio formæ comprehenſæ erit alia à poſitione rei uiſæ. Item re-
fractio
debilitat formam refractam, ſcilicet, formam lucis & coloris, quæ ſunt in re uiſa.
Et hoc po-
teſt
intelligi:
quoniam ſi aſpexeris aliquid exiſtens in aqua, & tu ſis obliquus à perpendicularibus,
exeuntibus
à re uiſa ſuper ſuperficiem aquę multa obliquatione, & intuearis illud uerè, deinde mo
uearis
, & moueas uiſum, donec ponas ipſum in aliqua perpẽdiculari, exeunte à re uiſa ſuper ſuper-
ficiem
aquæ, & aſpexeris:
tunc uidebis illud manifeſtius, quàm cum eras obliquus: & nulla eſt dif-
ferentia
inter duos ſitus, niſi quia in primo, forma, quæ exit ad uiſum, eſt refracta & multùm obli-
qua
:
in ſecundo autem forma exit rectè, aut quædam pars ipſius exit rectè, & quædam modicũ obli
què
aut ferè rectè.
Ex hac ergo experimentatione declaratur, quòd refractio debilitat formas refra
ctas
.
Item ea, quę ſunt in aqua, & ultra uitrum & conſimilia, quando refringuntur ad uiſum, deferũt
ſecum
colorem corporis, in quo exiſtunt.
In illis ergo, quæ comprehendũtur refractè ultra corpora
diaphana
, accidunt propter refractionem fallaciæ, quæ non accidunt in eis, quæ uidentur rectè, ſci
licet
diuerſitas poſitionis & diſtantiæ, & debilitas lucis & coloris.
Præterea accidunt eis iſta, quæ
accidunt
illis, quæ rectè uidentur.
Formæ enim eorum, quæ comprehenduntur refractè, compre-
henduntur
in oppoſitione uiſus & in rectitudine linearũ radialiũ.
Quicquid ergo accidit eis, quæ
uidentur
in rectitudine linearũ radialiũ, accidit iſtis.
Et in tertio libro declarauimus oẽs illas falla-
277271OPTICAE LIBER VII. cias & cauſſas earum: & quę ſunt etiam cauſſæ iſtarum: ſed in his accidit magis, & citius propter de-
bilitatem
harum formarum.
Particulares autem deceptiones, quæ accidunt propter figuras ſuper-
ficierum
corporum diaphanorum, ſunt multimodæ, ſed accidunt rarò uiſui.
Ea enim, quę compre-
henduntur
ultra corpora diaphana, diuerſa ab aere, ſunt ſtellæ, & ea, quæ ſunt in aqua:
illa autem,
quæ
ſunt ultra ultrum, & lapides diaphanos diuerſarum figurarum rarò comprehenduntur à uiſu:

& non eſt ita de iſtis corporibus diaphanis, ut de ſpeculis:
ſpecula enim ſæpius aſpiciuntur ab homi
nibus
, ut uideant in eis ſuas formas, & habentur in domibus.
Et ſimiliter quando homo inſpexerit
in
quodlibet corpus terſum:
etiam uidebit formam eorum, quæ ſunt in oppoſitione. Et ſimiliter ſi
aſpexerit
a quam:
uidebit formam ſuam in ea, & uidebit, quæ ſunt in oppoſitione. Et non eſt ita il-
lud
, quod uidebit ultra uitrum, & lapides diaphanos:
quia homines rarò aſpiciunt ad illud, quod eſt
ultra
uitrum, & lapides diaphanos.
Et quia ita eſt, dicamus de deceptionibus refractionis particu-
laribus
, quæ ſemper accidunt & ſine difficultate, ſcilicet quæ accidunt in eis, quę uidentur in cœlo,
& in aqua:
& dicemus parum de his, quæ uidentur ultra uitrũ, & lapides. Dicamus ergo, quòd ſemք
uiſus
fallitur in eis, quæ comprehen duntur ultra corpus diaphanum, diuerſum ab aere, præſertim
in
poſitione & remotione, in coloribus & lucibus eorum, & in magnitudine eorum & figuris quo-
rundam
.
Ea enim, quæ uidentur in aqua, & ultra uitrum, & lapides diaphanos, uidẽtur maiora: ſtel-
autem, & diſtantiæ inter ſtellas, quandoq;
uidentur maiores, quandoque minores.
39. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui fuerit linea recta, & uiſ{us}
ſit
in perpendiculari duct a à medio uiſibilis par alleli communi ſectioni: imago maior uidebitur
uiſibili
. 31 p 10.
SIt ergo uiſus a: & ſit b c ultra corpus diaphanum, groſsius aere: Dico, quòd b cuidetur maior,
quàm
ſit.
Sit ergo primò ſuperficies corporis diaphani plana. A aut eſt in perpendiculari, exe-
unte
à medio b c ſuper ſuperficiem corporis:
aut extra. Sit ergo in primis, in ipſa: & [per 12 p 1]
ſit
illa perpendicularis a m z:
& extrahamus ſuperficiem, in qua ſunt lineæ a z, b c: & faciet in ſuperfi
cie
corporis diaphani lineam d m e [per 3 p 11:
] & [per 9 n] ſuperficies, in qua ſunt duæ lineę a z, b c,
crit
perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani.
Et non tranſit per a & per aliquod pun-
ctum
lineæ b c ſuperficies, quæ ſit perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani, niſi illa, in
qua
ſunt lineæ a z, b c.
Non enim tranſit per a ſuperficies perpendicularis ſuper ſuperficiem corpo-
ris
diaphani, niſi illa, quæ tranſit per a z:
quæ linea eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis:
[per 9 n & conuerſionem 4 d 11] nec exit ex a perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diapha-
ni
, niſi linea a z.
Non ergo per a tranſit ſuperficies, quæ ſit perpendicularis ſuper ſuperficiem corpo
ris
diaphani, niſi illa, quæ tranſit per lineam a z:
& non tranſit per aliquod punctum lineæ b c & per
lineam
a z, niſi illa ſuperficies, in qua ſunt duæ lineæ a z, b c.
Non ergo tranſit per a & per aliquod
punctum
lineæ b c ſuperficies perpen dicularis ſuper ſu-
235[Figure 235]ad m g p h l k q bn z c perficiẽ corporis diaphani, niſi illa, in qua ſunt lineæ a z,
b
c.
Non ergo refringetur forma alicuius puncti eorum,
quæ
ſunt in b c, niſi ex linea d e.
Et [per 11 p 1] extraha-
mus
ex b & c duas perpendiculares:
cadent ergo in lineã
d
e in duobus punctis d e, [per lemma Procli ad 29 p 1:

quia
b c, d e ſunt parallelæ ex theſi] ſcilicet b d, c e.
Et ſit
b
c in primis æ quidiſtans lineę d e:
& refringatur forma
b
ad a ex p:
& forma c ad a ex h: & cõtinuemus lineas b p,
p
a, c h, h a:
item a b, a c: & extrahamus a p ad l, & a h ad k.
[Nam quòd a p, a h concurrant cum b d, c e patet per lem
ma
Procli ad 29 p 1.
] Quia ergo z poſitum fuit in medio
lineæ
b c, poſitio b ex a erit ęqualis poſitioni c exa:
& ſic
diſtantia
p ex a erit ſicut diſtantia h ex a.
[Quia enim a z
bifariam
ſecans b c, eſt ad eandem perpendicularis per
theſin
, ipſaq́;
a z communis, æquatur ſibijpſi: erit per 4 p 1
a
b æqualis a c.
Itaque cum b c, d e ſint parallelæ ex theſi,
& puncta b & c à uiſu a æ quabiliter diſtent:
ab eodem æ-
quabiliter
diſtabuntrefractionum puncta p & h, propter
æquabilem
in eodem & æquabili medio punctorum o-
mnium
diffuſionem.
Quare a p æquatur ipſi h a: ] & ſic
[per 5.
15 p 1] angulus d p l erit æqualis angulo e h k, ſed
[per 29 p 1] duo anguli d, e ſunt recti:
& linea d p eſt æqua
lis
lineæ e h:
quia p m eſt ęqualis m h. [Nam quia per the
ſin
, fabricationem & 34 p 1 tota m d ęquatur toti m e:
& an
guli
ad m deinceps recti per 29 p 1, & ad p & h ęquales per
concluſionem
, latusq́;
a m commune: æquabitur per 26
p
1 m p ipſim h.
Quare reliqua d p æ quabitur reliquæ e h per 19 p 5] ergo [per 26 p 1] d l eſt æqualis
e
k:
& continuemus l k: erit ergo [per 33 p 1] æqualis lineæ b c: angulus ergo c a b erit minor angu-
lo
k a l.
[Nam recta l k ſecãs latera a b, a c, facit duos angulos exteriores, maiores interioribus oppo
278272ALHAZEN ſitis ad l & k per 16 p 1: ſed angulis exterioribus à rectis a b, a c & ſecante k l factis æquantur interio-
res
ad b & c trianguli a b c per 29 p 1.
Anguli igitur ad b & c ſunt maiores angulis a d l & k. Quare per
32
p 1 reliquus a b c minor eſt reliquo l a k:
] & linea l k eſt diameter imaginis b c. Nam omne punctũ
lineæ
b c refringitur ab aliquo puncto p h.
Nam ſi forma b refringitur ex p: punctum, quod eſt inter
b
& z, refringitur ab aliquo puncto inter p & m:
& ponamus ſuper lineam b z punctũ n. Si ergo for-
ma
n refringeretur ab aliquo puncto extra lineam m p exparte d:
tunc linea, per quam extenditur
forman
, ſecaret lineam b p:
& ſic forma puncti ſectionis refringeretur ad a ex duobus punctis [p &
g
,] quod eſt impoſsibile, ut diximus in capitulo quinto huius libri de imagine:
[19 n] n ergo non re
fringitur
ad a, niſi ex aliquo puncto inter p m.
Et ſimiliter omne punctum in z c, non refringetur ad
a
, niſi ex linea m h.
Linea ergo l k eſt diameter imaginis lineę b c: [per 18 n] forma ergo b c uidebitur
in
l k.
Item iam declarauimus [numero præcedente] quòd forma refracta eſt debilior recta: ergo for
ma
b c, quę comprehenditur refractè, eſt debilior forma eius, quę comprehenditur rectè:
& propter
debilitatem
formæ rei, uiſus aſsimilat eam formæ rei, quæ uidetur à maiore remotione:
maior enim
diſtantia
debilitat formam.
Et iam declarauimus in ſecundo libro [38 n] quòd uiſus comprehendit
imaginem
rei uiſæ ſecundum quantitatem anguli, reſpectu remotionis & poſitionis rei uiſæ apud
uiſum
:
& angulus k a l eſt maior angulo c a b [ex concluſo,] & poſitio l k eſt ſicut poſitio c b, & b c ui
detur
in l k, & l k comprehenditur in maiore quaſi diſtantia, diſtantia b c, propter debilitatem for-
.
Viſus ergo comprehendit b c refractè ex comparatione anguli maioris angulo c a b ad diſtan-
tiam
maiorem diſtantia b c, & ad poſitionem æqualem poſitioni b c.
Quapropter b c comprehendi-
tur
refractè maior:
& hoc duabus de cauſsis, ſcilicet magnitudine anguli, & debilitate formæ. Cauſ-
ſa
autem magnitudinis anguli, eſt propinquitas anguli ad uiſum:
& cauſſa propin quitatis anguli eſt
refractio
.
Cauſſa ergo, qua b c comprehenditur maior, eſt refractio.
40. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui fuerit linea recta, & uiſ{us}
ſit
in perpendiculari duct a à medio uiſibilis obliqui ad communem ſectionem: imago maior ui-
debitur
uiſibili. 32 p 10.
ITem: iteremus figurã: & ſit b c æquidiſtans lineę d e: & extrahamus à remotiore extremitatũ
b
c lineam æquidiſtantẽ lineæ d e:
[per 31 p 1] & ſit c q:
236[Figure 236]a d e i f p m h l k b z q o c& extrahamus a z ad o:
erit ergo o in medio c q. [Quia
enim
per fabricationem a z parallela d b, continuata eſt
in
o, & d b in q:
erit ք 2 p 6, ut b z ad z c, ſic q o ad o c: ſed b
z
ęquatur z c ex theſi:
ergo q o ęquabitur o c: o igitur erit
medium
punctũ lineę q c:
] quare z eſt in medio b c: quia
b
q eſt æ quidiſtans z o:
& [per 2 p 6] proportio q o ad o c,
ſicut
b z ad z c.
Et refringatur forma q ad a exp: & forma
c
ad a ex h:
& continuemus a p, & pertranſeat uſque ad l:
& continuemus a h, & pertranſeat uſque ad k:
& conti-
nuemus
l k:
erit ergo l k diameter imaginis q c: eritq́; an-
gulus
k a l maior angulo c a q:
[ut oſtenſum eſt pręceden
te
numero] a ergo comprehendet imaginem q c maiorẽ
q
c, ut prius diximus.
Linea autem q p ſecab it lineam b c
in
r:
r ergo refringetur ad a ex p: ergo b refringetur ad a
ex
puncto inter duo puncta p, d.
Nam ſi refrin geretur ex
puncto
inter p, m:
accideret prædictum impoſsibile [nu
mero
pręcedente:
quod erat, idem punctũ uiſibilis à duo
bus
refractiui punctis refringi non poſſe.
] Refringatur
ergo
b ad a ex f, & continuemus a f, & pertranſeat ad i, &
cõtinuemus
i k:
ergo i k erit diameter imaginis b c: & po-
ſitio
i k in reſpectu a, eſt ſimilis poſitioni b c, quia i k aut
erit
ęquidiſtans ad b c, aut non erit inter illam & æ quidi-
ſtantem
diuerſitas, quæ mutet poſitionem:
non eſt enim
inter
diſtantiam i k & diſtantiã b c à uiſu grandis diuerſi-
tas
:
quare declinatio i k à linea æquidiſtante b c, quę exit
ex
k, erit ualde parua.
Ergo angulus i a k eſt maior angu-
lo
b a c:
& poſitio i k eſt ſimilis poſitioni b c: & i k comprehenditur quaſi remotior, propter debilita-
tem
formæ eius.
Linea ergo k i uidetur maior, quã b c, utin præcedente figura declarauimus: Sed
i
k eſt imago b c:
ergo b c uidebitur maior, quàm ſit: & hoc eſt quod uoluimus.
41. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis & refractiui fuerit linea recta: & uiſ{us}
ſit
extra planum perpendicularium à terminis uiſibilis, par alleli communiſectioni ſuper refra-
ctiuum
duct arum: imago uidebitur maior uiſibili. 33 p 10.
ITem: ſit uiſus a: & res uiſa b c: extrahamus perpendiculares b d, c e: & continuemus d e: & ſit
b
c æquidiſtans d e:
& ſit a extra, ſuperficiem b d c e, cum co quod continuatur cum ipſa: &
[per 10 p 1] diuidamus b c in duo æqualia in z:
& extrahamus perpendicularem a h ſuper ſuperfi
279273OPTICAE LIBER VII. ciem b c d e: & cõtinuemus a z: & ſit a z poſita perpẽdiculariter ſuper b z c. Poſitio ergo b reſpectu a
eſt
ſimilis poſitioni c, reſpectu a:
& diſtantia b ex a eſt æqualis diſtantiæ c ex a, [ut 39 n oſtẽſum eſt. ]
Et
refringatur b ad a ex p:
& c ad a ex k. Poſitio ergo p, reſpectu a, eſt ſimilis poſitioni k, reſpectu a: &
diſtantia
p ex a, ſicut diſtantia k ex a:
& continuemus lineas b p, p a, c k, k a. Eſt ergo [per 9 n] ſu-
perficies
, in qua ſunt duę lineæ, a p, b p perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani:
quia
eſt
ſuperficies refractionis:
perpendicularis ergo b d erit
237[Figure 237]a p k d m e l o g h b z c in hac ſuperficie:
& perpendicularis, quæ exit ex p, erit
in
illa ſuperficie:
linea ergo a p ſecabit b d [per lemma
Procli
ad 29 p 1:
] extrahatur ergo a p, & ſecet b d in l: &
extrahatur
a k, & ſecet c e in o:
erit ergo a l, ſicut a o: [ꝓ-
pter
ſimilem poſitionem punctorum l & o ad punctum
a
:
] & erit b l, ſicut c o: & continuemus l o, quæ eſt dia-
meter
imaginis b c:
& [per 33 p 1] erit l o æqualis b c: &
continuemus
a b, a c.
Vtraque ergo ſuperficies a l b, a o c
eſt
perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani
[per 9 n:
] & tres ſuperficies perpendiculares ſuper ſu
perficiem
corporis diaphani, quæ tranſeunt per puncta
b
, z, c, [nempe a l b:
a m z: a o c] ſecant ſe in perpendicu-
lari
exeunte ex a ſuper ſuperficiẽ corporis diaphani [per
19
p 11:
] & erit angulus b p l angulus refractionis: & linea
b
l d perpendicularis eſt ſuper ſuperficiem corporis:
ergo
[per 13 p 11] linea a l eſt obliqua ſuper ipſam.
Linea ergo
a
p continet cum perpendiculari exeunte ex p ſuper ſu-
perficiem
corporis angulum acutum ex parte l:
& extra-
hamus
perpendicularem:
& ſit p g: ergo [per 6 p 11] erit ę-
quidiſtans
l d:
angulus ergo p l d eſt acutus [per 29 p 1: ]
ergo
[per 13 p 1] angulus a l b eſt obtuſus.
Linea ergo a l
eſt
minor, quàm linea a b [per 19 p 1.
] Et ſimiliter declara
tur
, quòd a o erit minor a c:
ſed lineæ a l, a o ſunt æquales,
& a b, a c ſunt æquales, & linea l o eſt ęqualis lineæ c b:
er
go
angulus o a l eſt maior angulo c a b:
[ut patuit 39 n] &
poſitio
l o eſt conſimilis poſitioni b c:
quia linea, quę exit
exa
ad medium l o, eſt perpendicularis ſuper lineam l o, quia [per 29 p 1] l o eſt æquidiſtans b c, &
b
c eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem, in qua ſunt a z, d b:
ergo [per 8 p 11] l o eſt perpendicularis
ſuper
eandem ſuperficiem.
Linea ergo l o eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem, quæ continuat a
cum
medio l o.
Poſitio ergo l o reſpectu a eſt, ſicut poſitio b c reſpectu a: Sed l o comprehenditur re-
motior
, propter debilitatem formæ:
ergo l o uidebitur maior quàm b c: ſed l o eſt imago b c. Ergo
b
c uidebitur maior, quàm ſit.
238[Figure 238]a q p k d m e g l o b z f c
42. Si communis ſectio ſuperficierum, refractionis et
refractiui fuerit linea recta: & uiſ{us} ſit extr a planum perpendicularium à terminis uiſibilis obliqui ad com- munem ſectionem, ſuper refractiuum ductarum: ima- go maior uidebitur uiſibili. 34 p 10.
ITem iteremus figuram: & ſit b c non æquidiſtans d e:
& extrahamus c f æquidiſtantem lineæ d e:
& conti-
nuemus
a f:
& ſit p punctum, ex quo refringatur f ad a:
b
autem refringatur ad a ex q:
& continuemus a q: & ꝓ-
trahamus
illam ad g.
Sic ergo erit g altius quàm l: nam b
eſt
ultra lineam a f:
unde linea a g eſt ultra lineam a l: ergo
g
eſt altius, quàm l:
& continuemus g o: erit ergo g o dia-
meter
imaginis b g:
& erit [per 19 p 1] g o maior l o [angu
lus
enim g l o eſt rectus per fabricationem & 29 p 1:
] & a g
minor
à l [per 19 p 1:
quia angulus a g l eſt obtuſus, ut oſtẽ-
ſum
eſt 40 n] & duæ lineæ a g, a o ſunt in duabus ſuperfi-
ciebus
ſecantibus ſe, ſcilicet a g b, a o c:
& differentia com
munis
inter duas has ſuperficies tranſit per a:
& duæ li-
neæ
, quæ exeunt ex a perpendiculariter ſuper illam ſu-
perficiem
corporis diaphani, ſunt extra hãc communem
differentiam
in his duabus ſuperficiebus, & ſunt altiores
duabus
lineis a g, a o:
ergo angulus g a o eſt maior angulo
b
a c:
[ut oſtenſum eſt 39 n] & remotiones g o, b c ex a
non
differũt multũ:
quia linea g o aut erit æquidiſtãs b c,
280274ALHAZEN aut non erit ibi differentia ſenſibilis in poſitione. Poſitio ergo g o, reſpectu a eſt, ſicut poſitio b c, re-
ſpectu
a:
& inter diſtantias g o, b c reſpectu a, non eſt diuerſitas ſenſibilis. Quapropter g o uidebi-
tur
maior quàm b c:
ſed g o eſt imago b c. Ergo b c uidetur maior quàm ſit. Et hoc eſt quod uo-
luimus
.
43. Si tota imago refracti uiſibilis à refractiuo plano, uideatur maior uiſibili: uidebitur &
pars
imaginis maior parte uiſibilis proportionali. 35 p 10.
ITem: iteremus figuram primam huius capituli: [39 n] & ſit perpẽdicularis, ſecans lineam l k, a m
o
z:
erit ergo l o medietas l k: & punctum z uidebitur in o: quia uidetur in perpendiculari z m: er
go
b c uidebitur in linea l k:
& b z eſt medietas b c: & l o eſt medietas l k: & l k uidetur maior quã
b
c.
ergo l o uidebitur maior quàm b z. Cauſſa autem magnitudinis b c eſt refractio: ergo cauſſa ma-
gnitudinis
b z eſt refractio.
a autem eſt in perpendiculari a z, quæ exit ab extremitate b z ſuper ſu-
perficiem
corporis diaphani.
Et hoc idem ſequitur in tribus figuris ſequentibus primam, ſcilicet in
ſecunda
, in tertia, & quarta huius capituli:
ſcilicet quòd
239[Figure 239]a d p m h e ſ g o k b n z c uiſus comprehendit medietates uiſibilium maiores,
quàm
ſint:
& uiſus eſt in perpendiculari exeunte ab ex-
tremitate
medietatis ſuper ſuperficiem corporis diapha
ni
, aut ſuper ſuperficiem tranſeuntem per extremitatem
medietatis
perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis.

Nam
punctum, quod eſt medium imaginis, eſt in perpen
diculari
exeunte à medio rei uiſæ, ſiue res uiſa ſit ęquidi-
ſtans
ſuperficiei corporis diaphani, ſiue non.
Item b n ſit
quædam
pars lineę b z:
& extrahamus perpendicularem
n
g:
imago ergo n erit in linea n g: [per 19 n] ſit ergo gi-
mago
n:
g ergo aut erit in linea l g, aut prope illam. Qua-
propter
l g aut erit æqualis lineæ b n, aut ferè.
Sed in pri-
ma
figura huius capituli [39 n] declarauimus, quòd b c
comprehenditur
maior, quàm ſit.
Et cauſſa huius eſt re-
fractio
:
& refractiones formarum, quæ remotiores ſunt
â
perpendiculari, cadente à centro uiſus ſuper ſuperfi-
ciem
corporis diaphani, ſunt maiores refractionibus for
marum
, quæ ſunt propinquiores perpendiculari:
refra-
ctio
ergo formæ b n ad a eſt maior quàm refractio formę
partis
z n ad a.
Cauſſa ergo, quæ facit imaginem b z ui-
deri
maiorem, facit, ut b n habeat maiorem proportio-
nem
ad ipſam, quàm illa, quam habet b z ad b n:
ergo l g
(quæ eſt imago b n) comprehenditur maior, quàm b n.

Item
ſi a non comprehenderit imaginem b n maiorem,
quàm
ipſam b n:
non comprehendet imagines cætera-
rum
partium lineæ b n, quæ ſunt propinquiores a d z, ma
iores
ipſis partibus.
Nam formæ cæterarum partium ſunt minoris refractionis, quàm forma b z:
ſed
refractio eſt cauſſa magnitudinis imaginis:
ergo a non comprehenderet l o maiorem, quàm b z:
a
ergo comprehendet maiorem b n, quàm ſit.
Et idem accidit, ſi a extra perpendicularem eſt exe-
untem
ex b z ſuper ſuperficiem corporis diaphani, & linea, quæ exit ex a ad mediũ b z, non eſt per-
pendicularis
ſuper b z.
Et hoc idem ſequitur in tribus figuris, in ſecunda ſcilicet, tertia & quarta
huius
capituli:
[40. 41. 42 numeris. ] Omne ergo, quod comprehenditur à uiſu ultra corpus
diaphanum
groſsius aere, cuius ſuperficies fuerit plana, comprehenditur maius, quàm ſit, ſiue ſit
uiſus
in aliqua perpendiculari exeunte exillo uiſu ſuper ſuperficiem corporis, ſiue ſit extra:
& in-
differenter
, ſiue diameter rei uiſæ fuerit æquidiſtans ſuperficiei corporis, ſiue non æquidiſtans.
44. Si uiſ{us} ſit in continuat a diametro circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficierum, re-
fractionis
& refractiui conuexi denſioris) uiſibile uerò inter ipſi{us} centrum & uiſum, ab eodem
centro
æquabiliter diſtet: imago uidebitur maior uiſibili. 36 p 10.
ITem: ſit ſuperficies corporis ſphærica, cuius conuexum ſit ex parte uiſus, & groſsius aere: & ſit
uiſus
a:
& res uiſa b c: & ſit centrum ſphæræ ultra b c, in reſpectu uiſus: & ſit centrum d: z me-
dium
b c:
& continuemus d b, d z, d c: & extrahamus has lineas, quouſq; concurrant ſuperfi-
cie
ſphæræ a d e, m, n:
& extrahamus z m in parte m: & primò ſit uiſus in linea z m: erit ergo a m z
linea
recta:
& primò ſit b d æqualis c d: Sic ergo [per 8 p 1. 10 d 1] erit a z perpẽdicularis ſuper b c. Po
ſitio
ergo b, reſpectu a, erit ſimilis poſitioni c reſpectu a.
Et extrahamus ſuperficiem, in qua ſunt de,
d
n, d m:
faciet ergo [per 1 th. 1 ſphęricorum] in ſuperficie ſphęrica arcũ circuli magni: ſit ergo arcus
e
m n:
& hæc ſuperficies eſt perpẽdicularis ſuք ſuperficiem ſphæricã [per 9 n: quia eſt ſuperficies re
281275OPTICAE LIBER VII. fractiõis]nec fit refractio extra hãc ſuperficiẽ: a z eſt քpẽdicularis ſuք ſuքficiẽ ſphæricã corporis
ergo refringetur forma alicuius partis b c ad a, niſi ex
240[Figure 240]a h m g e n k z b c ſ d circũferẽtia e m n Refringatur ergo b ad ad a ex h:
& c ad a
ex
g.
Poſitio ergo h reſpectu a, & diſtantia eius eſt ęqualis
poſitiõi
& diſtãtię g.
Et cõtinuemus b h, h a, c g, g a: & extra
hamus
a h ad k, & a g ad l:
& cõtinuemus k l: erit ergo a k ę-
qualis
a l.
[Quia enim anguli ad z recti ſunt è cõcluſione,
& b z æqualis c z, & z d communis:
erunt anguli b d z,
c
d z æquales per 4 p 1.
Et cum puncta h & g à puncto a ę-
quabiliter
diſtent, propter æquabilem punctorum b & c,
à
puncto a diſtantiam:
æquabiliter etiam à puncto m di-
ſtabũt
, quia m eſt in peripheria e m n, in recta linea a m z:

itaq
;
peripheria h m æquabitur peripherię g m: & conne-
xis
rectis d h, d g:
æquabitur angulus h d m angulo g d m
per
27 p 3:
& per 15 d. 4 p 1 angulus d a h angulo d a g. Qua
re
cum triangula d a k, d a l habeãt duos angulos duobus
angulis
æquales ad cõmune latus d a:
erunt ipſa æquilate
ra
per 26 p 1:
itaque latus a k ęquabitur lateri a l, & d k ipſi
d
l:
] & erit l k imago b c: & erit ęquidiſtans b c: [ quia
d
k æqualis concluſa eſt ipſi d l, & d b æqualis d c ex theſi:

erit
b k ęqualis c l:
& per 7 p 5 ut d b ad b k, ſic d c ad c l: I-
taq
;
per 2 p 6 l k parallela eſt c b: ] erit ergo maior quã b c:
[Nam pr opter triangulorum l d k, c d b ſimilitudinem è
29
.
32 p 1 manifeſtã: eſt, ut l d ad c d, ſic l k ad c b: ſed per 9
ax
.
l d maior eſt c d: ergo l k maior eſt c b: ] & cõtinuemus
a
b, a c:
erit ergo [ut patuit 39 n] angulus k a l maior angulo
b
a c:
& erit poſitio k l ſimilis poſitioni b c: & inter l k & c
b
non eſt differentia in diſtantia, ut in præcedentib.
diximus: ergo k l uidebitur maior quàm b c: ſed
k
l eſt imago b c:
ergo b c uidebitur maior, quàm ſit: quia imago eius eſt maior ſe: & hoc eſt, quia for,
ma
eius eſt debilior, quã ueraforma.
Et hoc eſt quod uoluimus.
241[Figure 241]a h g m x e n k z l b c d242[Figure 242]a h g f m r e n k b p q d c ſ
45. Si uiſ{us} ſit in continuata diametro circuli (quieſt cõmunis ſectio ſuperficierum refractio-
nis
et refractiui cõuexi dẽſioris) uiſibile uerò inter ipſi{us} centrũ & uiſum ab eodẽ cẽtro inæqua-
biliter
diſtet:
imago uιdebi tur maior uiſi bili. 37 p 10.
SIuerò b d, b
c
fuerĩt inę
quales
:
tũc a k
a
l erũt inęqua
les
:
& ſic b c, k l
erunt
obliquę
ſuք
lineã a d:

erit
ergo k l, ut
in
ſecũda figu
ra
huius capi-
tis
[40 n] dixi
mus
, maior ꝗ̃
b
c in uiſu.
46. Si cõmu
nis
ſectio ſuք-
ficierũ
refra-
ctionis
& re-
fractiui
cõue-
xi
dẽſioris fue
rit
քipheria: et uiſ{us} ſit extra planum perpendicularium duct arũ à terminis uiſibilis inter cen
trũ
refractiui & uiſum, ab eodem centro ſiue æquabiliter ſiue in æquabiliter diſtantis: imago ui-
debitur
maior uiſibili. 38. 39 p 10.
ITem: ſi a fuerit extra ſup erficiem b z c: & b d, c d fuerint æquales autinæquales, declarabitur, ut
282276ALHAZEN in tertia figura & quarta huius capituli [41. 42 n] quòd k l uidebitur maior quàm b c.
47. Si tota imago refracti uiſibilis à refractiuo conuexo, uideatur maior uiſibili: uidebitur
& pars imaginis maior parte uiſibilis proportionali. 41 p 10.
SEd ſecet linea d
243[Figure 243]a f h m g e n
k
b p q d c l
244[Figure 244]a h m g e r o n k b s z c l d m lineã k lin o:

erit
ergo k o ima-
go
b z:
& erit angu
lus
k a o maior an-
gulo
b a z [ք 9 ax.
]
& poſitio k o eſt ſi-
milis
poſitiõi b z:

& diſtantię k o, b z
re
ſpectu a dιffe
runt
multũ.
Qua-
propter
k o uidebi
tur
maior ꝗ̃ b z:
Et
a
eſt in perpẽdicu-
lari
z m exeũte ab
extremitate
b z ſu
per
ſuperficiẽ cor-
poris
:
ſit ergo b f
pars
b z:
& ſit k r i-
mago
b f:
Ergo, ut
in
quinta figura hu
ius
capituli [43 n]
diximus
:
patet
k
r uidebitur ma-
ior
quã b f.
Si aũt
a
eſt extra ſuperfi-
ciẽ
, in qua ſunt oẽs perpendiculares exeuntes ex b c ſuper ſuperficiem corporis diaphani ( linea,
quæ
exit ex a ad medium b c perpendiculariter, non eſt idcirco perpendicularis ſuper ſuperficiẽ li-
neæ
b c) idem patebit.
Nam quia b c, k l ſunt erectæ ſuper lineam a z d, aut ſuper ſuperficiẽ, quæ trã-
ſit
per lineam m d:
& k o eſt imago b z: & l o eſt imago c, & angulus, quem reſpicit k o apud centrum
uiſus
, eſt maior angulo, quẽ reſpicit b z apud centrum uiſus:
& ſimiliter angulus, quẽ reſpicit o l, eſt
maior
angulo, quẽ reſpicit z c:
ergo k o uidebitur maior quã c z: & ſimiliter k r uidebitur maior quã
b
f.
Et omnia hæc declarantur in quinta figura huius capituli [43 n. ] Sed in hac poſitione eſt quæ-
dam
additio, ſcilicet quòd k l, quæ eſt imago b c, eſt maior in ueritate quàm b c, & k r eſt maior b f.

In
prima aũt poſitione, ſcilicet in plana ſuperficie [refractiui:
qualis fuit 39. 40. 41. 42. 43 n] duæ ima
gines
ſunt æquales duobus uiſibilib, apparent aũt uiſui eſſe maiores.
Imago uerò kl, & imago ko, in
ſuքficie
ſphęrica, à qua fit refractio, ſunt maiores in uiſu ipſis rebus:
& ſic ſunt in ueritate. Et patet,
quòd
angulus, quem reſpicit k l apud centrum uiſus, eſt maior angulo, quem reſpicit b c apud cen-
trum
uiſus:
& angulus, quem reſpicit k o apud centrũ uiſus, eſt maior angulo, quem reſpicit b z,
uiſus
fuerit extra ſuperficiem, in qua ſunt d e, d z, ut in quarta figura huius capituli [42 n] diximus.

Ergo
ſi uiſus comprehenderit aliquid ultra corpus groſsius aere, cuius ſuperficies fuerit ſphęrica,
& cuius conuexum fuerit ex parte uiſus, & cuius centrum fuerit ultra rem uiſam, quãtùm ad uiſum:

comprehendet
illud maius, quàm ſit ſecundum ueritatem, & etiam ſecundum apparẽtiam in uiſu:

ſiue
fuerit uiſus in perpendiculari, exeunte à re uiſa ſuper ſuperficiem ſphæricam, ſiue extra, ſiue li-
nea
, quæ exit à centro uiſus ad mediũ rei uiſæ, fuerit perpendicularis ſuper rem uiſam, ſiue obliqua.

Et
hoc eſt quod uoluimus declarare.
48. Imago refracti uiſibilis ab aqua ad aerem, uidetur maior uiſibili. 42 p 10.
ET hoc accidit in eis, quæ uidentur in aqua: nam conuexum ſuperficiei a quæ ſphæricum eſt ex
parte
uiſus, & centrum ſuperficiei aquæ eſt ultra illa, quæ comprehenduntur in a qua, & aqua
eſt
groſsior aere:
Sed illud, quod uidetur in aqua, ſi aqua fuerit clara & pauca, fortè non com-
prehenditur
à uiſu eſſe maius in aqua, quàm ſi eſſet in aere.
Non enim differt quantitas eius tunc,
quantùm
ad ſenſum, ſcilicet quantitas eius in aqua & aere:
tunc enim illa additio in aqua crit par-
ua
, & ideo ſenſus non diſtinguet tunc illam additionem:
tamen experientia poteſt comprehendi
hoc
modo.
Accipe corpus columnare, cuius longitudo non ſit minor uno cubito: & ſit aliquantæ
groſsiciei
:
album: nam albedo in aqua manifeſtius diſtinguitur: & ſit ſuperficies baſis eius plana,
ita
ut per ſe ſtet æqualiter ſuper ſuperficiem terræ.
Hoc obſeruato, accipe uas amplum, & ſit ſu-
perficies
eius plana, & infunde in uas aquam claram in altitudine minore longitudine corpo-
ris
columnaris:
deinde mitte illud corpus columnare in aquam, & pone ipſum ſuper ſuam ba-
ſim
in medio uaſis:
erit ergo aliqua pars huius corporis extra aquam: nam altitudo aquæ eſt mi-
283277OPTICAE LIBER VII. nor longitudine huius corporis. Tunc enim, cum quieuerit aqua, uidebis partẽ corporis, quę eſt in-
tra
aquã groſsiorem illa, quę eſt extra aquam.
Patet ergo ex hac experientia, quòd omne uiſum com
prehenſum
in aqua, cõprehenditur maius, quàm ſit in ueritate.
Item ſit corpus ſphæricũ, cuius con-
uexum
ſit ex parte uiſus, & res uiſa ſit ultra centrum ſuperficiei ſphæricę, & ſit illud corpus groſsius
aere
:
Sed in aſſuetis uiſibilibus non eſt tale ali quid, quod uideatur ultra corpus diaphanũ ſphæricũ
groſsius
aere, ultra centrũ ſphæræ, & res uiſa cum hoc ſit intra corpus ſphæricũ:
hoc enim fit, niſi
corpus
ſphæricũ fuerit uitreum aut lapideũ, & fuerit totum corpus ſphæricum ſolidum, & res uiſa
fuerit
intra ipſum, aut ut corpus ſphæricum ſit portio ſphæræ maior ſemiſphæra, & res uiſa ſit appli
cata
cum baſi eius:
ſed hi duo ſitus rarò accidunt: huiuſmodi ergo res ſunt de aſſuetis uiſibilibus:
non
ergo debemus occupari circa ea, quæ accidunt huiuſmodi uiſibilibus.
Sed ſunt quædam aſſue-
ta
, quæ uidentur ultra corpus diaphanum ſphæricũ groſsius aere, cuius conuexum erit ex parte ui-
ſus
, cum res uiſa fuerit ultra ſphæram cryſtallinam, aut uitream in aere, non intra ſphæram.
Poſitio-
nes
aũt huiuſmodi uiſibiliũ ſunt multimodæ:
Sed hæc rarò cõprehenduntur: & ſi cõprehendantur,
rarò
uidentur.
Non eſt ergo cõueniens diſtinguere oẽs illas poſitiones. Simus ergo cõtenti una ſola
poſitione
, ſcilicet ut uiſus & res uiſa ſint in eadẽ perpendiculari ſuper ſuperficiẽ corporis ſphærici.
49. Siuiſ{us}, centrum refractiui conuexi denſioris & uiſibile ultra refractiuum poſitum, fue-
rint
in e adem recta linea: imago uidebitur corona ſeu armilla: & maior uiſibili. 43 p 10.
SIt ergo uiſus a: & corpus ſphæricum b g z d: & centrũ eius ſit e: & continuemus a e, & extraha-
mus
eam rectè:
& ſecet ſuperficiem ſphæræ in duobus punctis b, d: & extrahamus ipſam in par
te
d uſq;
ad h: & extrahamus exlinea h b a ſuperficiem æqualem ſecantem ſphæram: faciet er-
go
[per 1 th 1 ſphæricorum] in ſuperficie ſphærę circulum b g z d.
Octaua autem figura in capitulo de
imagine
[29 n] diximus, quòd in linea b d ſunt plura puncta, quorum formę refringuntur ad a ex cir
cumferentia
b g z d:
& quòd forma totius illius lineæ refringitur ad a, ſi b g z d fuerit continuum &
non
fractum in parte b.
Refringatur ergo h l ad a ex circumferentia b g z d, & refringatur h ad a ex g:
& l ad a exp:
forma ergo h l refringetur ad a ex arcu g p: & continuemus lineas g m h, g a, l z p, p a: h
ergo
extenditur per g h, & refringitur per g a:
& l extenditur per l p, & refringitur per p a: & cõtinue
mus
lineas e g, e m, e z:
& extrahamus e m ad c: & e z ad f forma ergo, quæ extenditur per a g, refrin-
gitur
per g h, & peruenit ad h:
& forma, quæ extenditur per a p, refrin-
245[Figure 245]a b g p e d z m h o h l c gitur per p l, & peruenit ad l: hoc eſt, ſi corpus diaphanum fuerit conti
nuum
uſq;
ad g. Si uerò corpus ſphæricum fuerit ſignatũ apud ſuper
ficiem
ſphæricam:
tunc formà, quæ extenditur per a g: refringitur per
g
m in partem perpendicularis, quę eſt e h:
& cum forma perueniet ad
m
:
refringetur ſecundò in partem contrariam perpendicularis, quæ
eſt
e m c:
refringatur ergo ad k. Et ideo etiam forma, quæ extenditur
per
a p, refringitur ք p z:
& fuerit refracta ad z, refringetur ſecundò
ad
contrariã partẽ perpendicularis, quæ eſt e z f:
ſit ergo refractio for-
, quę peruenit ad z, per lineã z o.
Forma ergo k extenditur per k m,
& refringitur ք m g:
deinde refringitur ſecũdò per ga. Et ſimiliter for
ma
o extenditur per o z, & refringitur per z p:
deinde ſecũdò refringi-
tur
ք p a.
Forma ergo totius k o refringitur ad a ex arcu g p. Et ſi linea
a
k o fuerit fixa, & imaginati fuerimus figurã a g p k circũuolui circa à
k
o:
tunc arcus g p faciet figurã circularẽ, ut armillam, à cuius uniuer-
ſo
refringetur forma k o ad a:
& erit imago k o apud centrum uiſus,
quod
eſt a.
Forma ergo k o uidebitur in tota ſuperficie circulari, quæ
eſt
locus refractionis, quæ eſt in rectitudine linearum radialium, quæ
eſt
figura armillæ.
Forma ergo k o uidebitur maior ſeipſa: & erit figu-
ra
formæ diuerſæ à figura k o.
Hoc autẽ poteſt experimentari ſic. Ac-
cipe
ſphæram cryſtallinam aut uitream rotundiſsimam, & accipe cor
pus
paruum:
ut granum ciceris uel ceram paruam: nam experientia
per
corpus paruum erit manifeſtior, & tingas ipſam colore nigro, &
ſit
figura ceræ ſphærica:
deinde ponas ipſam in capite a cus, & ponas
ſphæram
cryſtallinam in oppoſitione alterius oculorum, & claude al
terum
oculum, & eleua acum ultra ſphærã, & aſpice ad medium ſphæ
, & pone ceram in oppoſitione medij formæ, ita ut ſit oppoſità me-
dio
ſphæræ in una linea recta, quò ad ſenſum, & reſpice ad ſuperficiẽ
ſphæræ
:
tunc enim uidebis in illa ſuperficie ſphæræ nigredinẽ rotun-
dam
in figura armillæ.
Si uerò non uideas eam: moue ceram antè &
pòſt
, donec uideas nigredinem rotundam, tunc aufer ceram, & abſcindetur nigredo:
deinde redeat
cera
ad ſuum locum, & iterum uidebis illam nigredinem rotundam.
Ex hac ergo experientia pate-
bit
, quòd ſi res uiſa fuerit ultra corpus diaphanum ſphæricum groſsius aere, & uiſus, & res uiſa, &
centrum
corporis ſphærici fuerint in eadem linea recta:
tunc uiſus comprehendit illam rem uiſam
in
figura armillæ.
50. Siuiſ{us}, centrum circuli in refractiuo cylindraceo conuexo denſiore, & uiſibιle ultra re-
284278ALHAZEN fractiuum poſitum fuerint in eadem recta linea: imago uidebitur duplicata. 44 p 10.
SIuerò b g z d fuerit in corpore columnari, & corpus fuerit groſsius aere: tunc form a k o uidebi
tur
apud arcum g p & apud arcum ſibi æqualem, & ſibi reſpondentem exarcu b d:
Sed hæc for
ma
non erit circularis:
quia figura a h p g cum fuerit circumuoluta circa a k: tranſibit per li-
neam
illam arcus g p per totam ſuperficiem columnarem:
Sed refringetur fortè forma ex aliquibus
portionibus
columnaribus, & erit continua in una parte & ſimiliter in alia.
Nam ſuperficies ex l k,
quæ
etiam tranſit per axem columnæ, facit in ſuperficie columnę, quę eſt ex parte a, lineam rectam,
quæ
tranſit per b, & extenditur in longitudine columnæ:
& non refringitur forma k o ex illa linea
recta
:
nam k b erit perpendicularis ſuper illam lineam rectam. Non ergo erit forma rotunda, ſi fue-
rit
corpus columnare:
ſed erunt duæ formæ, quarum altera refringitur ſuper alteram. Videbitur
ergo
k o eſſe duo, quorum utrumq;
erit maius k o: & forma utriuſque erit diuerſa à forma k o: & ta-
men
illæ duæ formæ erunt apud idem punctum, ſcilicet centrum uiſus.
In uiſibilibus autem aſſue-
tis
nihil eſt, quod comprehendatur à uiſu ultra diaphanum corpus, ſphæricum, groſsius aere, cu-
ius
concauum ſit ex parte uiſus.
Nam ſi fuerit ex uitro aut aliquo lapide: oportet, ut ſit portio ſphæ-
concaua, & ut res uiſa ſit intra illam ſphæram, aut ut ſuperficies eius, quæ eſt ultra concauitatem,
ſit
plana, & res uiſa adhæreat illi.
Et illi duo ſitus non inueniuntur, aut rarò: non ergo ſolicitemur
circa
huiuſmodi.
51. Stella in horizonte ut plurimum uidetur maior, quàm in medio cæli. 54 p 10.
ITem: non inuenitur aliquod corpus ſubtilius aere, cuius ſuperficies, quæ eſt ex parte uiſus, ſit
plana
aut conuexa.
Et inuenitur aliquid ſubtilius aere, ultra quod comprehendatur aliquid,
niſi
corpus cœli & ignis.
Et non diuiditur à corpore aeris ſuperficies, quæ diſtinguit unam par-
tem
ab alia, ſed quanto magis appropinquat aer cœlo, tantò magis purificatur, donec fiat ignis.

Subtilitas
ergo eius fit ordinatè ſecundum ſucceſsionem, non in differentia terminata.
Formę ergo
eorum
, quæ ſunt in cœlo, quando extenduntur ad uiſum, non refringuntur apud concauitatẽ ſphæ-
ræignis
, cum non ſit ibi ſuperficies concaua determinata.
Nullum ergo inuenitur corpus ſubtilius
aere
, in quo extendantur formæ uiſibilium, & refringantur apud ſuperficiem eius, niſi corpus cœle
ſte
:
& corpus cœleſte eſt ſphęricum concauum ex parte uiſus. Ergo omnes ſtellæ, quæ ſunt in cœlo,
extendũtur
in corpore cœli, & refringuntur apud cõcauitatẽ cœli, & extenduntur ιn corpore ignis,
& in corpore aeris rectè, donec perueniant ad uiſum.
Et centrum concauitatis cœli eſt centrum ter-
.
Dico ergo quòd ſtellæ in maiore parte comprehenduntur in ſuis locis: & quòd ſemper compre-
henduntur
non in ſuis magnitudinibus:
& cum hoc diuerſatur magnitudo uniuſcuiuſq; earum, ſe-
cundum
locorum diuerſitatem.
Diuerſitas autem locorum eſt propter radiorum refractorum po-
ſitionem
, ut prius diximus.
Diuerſitas autem quantitatum eſt propter remotionem: nam propter
remotionem
comprehenduntur minores, quàm ſint in ueritate, ut diximus in tertio tractatu, ſcili-
cet
quòd illa, quæ in maxima remotione ſunt, comprehenduntur minora.
Diuerſitas autem quanti
tatum
ſecundum diuerſitatem locorum, accidit propter refractionem, cuius cauſſam hic declaraui-
mus
:
& in quarto capitulo [15 n] declarauimus, quòd formæ ſtellarum, quæ comprehenduntur à ui-
ſu
, ſunt refractæ.
Dico ergo, quòd omnis ſtella comprehenditur ex omnibus locis cœli, per quos
mouetur
, minore quantitate, quàm ſit in ueritate, ſecundum quod exigit remotio eius, (ſcilicet mi-
nor
, ſi uiſa fuerit rectè) cum fuerit inter illam & uiſum aliqua nubes, aut uapor groſſus.
Et omnis
ſtella
in uertice capitis aſpicientis exiſtens uidetur minor, quàm in alio loco cœli:
& quantò magis
remouetur
à uertice capitis, tantò magis apparet maior:
ita ut in horizonte appareat maior, quàm
in
alio loco.
Et hoc eſt commune omnibus ſtellis remotis & propinquis. Item ſi in aere fuerit uapor
groſſus
, ultra quem ſuerit aliqua ſtella:
tunc comprehendetur maior, quàm ſi eſſet ſine illo uapore:
& multoties accidit, ut uapor groſſus ſit in horizonte.
Vnde ſtellæ in maiore parte uidentur in hori-
zonte
maiores, quàm in medio cœli.
Et hoc apparet in diſtantijs, quæ ſunt inter illas, magis, quàm
In
magnitudinibus ipſarum ſtellarum:
nam quantitas ſtellæ, quò ad uiſum, eſt parua, ſed exceſſus in
diuerſitate
diſtantiæ inter ſtellas, cum fuerint in horizonte, eſt grandis & manifeſtus ſenſui, & maxi
in diſtantijs ſpatioſis, & maximè, ſi in horizonte fuerit uapor groſſus.
52. Diameter ſtellæ uertici propinquæ, & duarum inter ſe diſtantia, refractè uiſa, minor:
rectè
, maior uidetur. 51 p 10.
SIt ergo circulus meridiei in aliquo horizonte, b k: & differentia communis inter hunc circu-
lum
& concauitatem cœli, circulus m e z:
& ſit centrum mundi g: & centrum uiſus t: & extra-
hamus
g t in partem t:
& occurrat circulo meridiei in b: & ſecet circulum, qui eſt in concauitate
orbis
, in e:
erit ergo b uertex capitis, quò ad uiſum t. Sit k l diameter alicuius ſtellæ, aut diſtantia
inter
aliquas duas ſtellas:
& linea t b tranſeat per medium k l, & ſecet illam in c: ergo erit arcus k b
æqualis
arcui b l:
[Nam quia t b bifariam ſecans k l ex theſi ſecat ad angulos rectos per 3 p 3: con-
nexæ
igitur rectæ k b, b l æquabuntur per 4 p 1.
Quare per 28 p 3 peripheria k b æquatur periphe-
riæ
b l] & continuemus duas lineas t k, t l:
erit ergo angulus k t l ille, à quo t comprehendit k l, ſi ré-
ctè
comprehenderet:
& refringatur k ad t ex m, & l ad t ex z: & continuemus g m, g z: & pertranſeant
ad
f, o:
& cõtinuemus lineas k m, m t, l z, z t. Forma, aũt quę extenditur ex k per m k, refringitur ք m t:
285279OPTICAE LIBER VII.& g m eſt perpendicularis, exiens ex m (quod eſt punctum refractionis) ſuper ſuperficiem corpo-
ris
, quod eſt in parte t [ut oſtenſum eſt 25 n 4.
] Et quia corpus z m eſt ſubtilius corpore g t [per 16
n
] erit refractio m t ad partem perpendicularis m g:
[per 14 n] m ergo erit inter duas lineas t b, t k.
Nam
ſim eſſet ultra t k:
tunc perpendicularis, quæ exit ex g, eſſet ultra t: & forma k cum extendere-
tur
ad illud punctum:
refringeretur ad partem perpendicularis g m, & non perueniret ad perpendi
cularem
g e:
& ſic non perueniret ad t. M ergo eſt inter duas lineas t b, t k. Et ſimiliter declarabitur
quòd
z eſt inter duas lineas t b, t l.
Et extrahamus t m ad
246[Figure 246]k q f b o r c l m e z f g q, & t z ad r:
erit ergo arcus q k æqualis arcui l r: [Quia
enim
puncta k & l æquabiliter à uiſu diſtant per theſin:

puncta
refractionis m & z in refractiuo m e z æquabili-
ter
à puncto e diſtabunt:
ideoq́; peripheria m e æquabi-
tur
peripheriæ z e:
& per 33 p 6 angulus b t q angulo b t
r
, & peripheria b q peripheriæ b r (eſt enim uiſus t, ut in
aſtrologia
demonſtratur, tanquam centrum mundi) at
tota
peripheria b k æqualis concluſa eſt peripheriæ b l:

reliqua
igitur q k æquatur reliquæ r l] & angulus q t r
eſt
ille, per quem t comprehendit k l refractè:
& angu-
lus
k t l eſt ille, per quem t comprehenderet k l, ſi rectè
cõprehenderet
.
Sed remotio k l à uiſu eſt maxima: qua-
propter
quantitas eius non certificatur.
Quare t exiſti-
mat
remotionem k l, ſicut in ſecundo libro diximus [24.

25
n.
] Sed æſtimatio eius quando comprehendit refra-
ctè
, differt ab æſtimatione eius quando comprehen-
dit
rectè, niſi quòd putat ſe rectè comprehendere cum
refractè
comprehendat.
t ergo comprehendit k l refractè ex angulo minore illo, ex quo comprehen
dit
illam rectè, & ſecundum comparationem ad illam eandem remotionem, ad quam compararet
illam
, ſi rectè comprehenderet.
Sed uiſus comprehendit magnitudinem ex quantitate anguli reſpe
ctu
remotionis [per 38 n 2.
] tergo comprehendit quantitatem k l refractè minorem, quàm ſi com-
prehenderet
illam rectè.
Et ſi circumuoluamus figuram k t l circa t b immobilem, faciet circulum:
& erũt anguli, qui ſunt apud t, quos continent duæ lineæ k t, t l, & ſui compares, æquales:
t ergo com
prehendit
k l refractè in omni ſitu, in reſpectu circuli meridiei, cum fuerit in uertice capitis, minorẽ,
quàm
ſi cõprehenderet eam rectè.
Et ſi t b ſecuerit k l in duo æqualia: tunc duo puncta q, r erunt in-
ter
duo puncta k, l:
& erit angulus q t r minor angulo k t l: & erit omnis angulus eius exiens à pun-
cto
t, ſecans ſtellam:
& linea, quæ exit ex t in ſuperficie illius circuli, ſecabit circulum, & comprehen
detur
minor, quàm ſit:
& ſic tota ſtella uidebitur minor, quàm ſit. Stella ergo in uertice capitis com-
prehenditur
minor, quàm ſi comprehenderetur rectè.
Et ſimiliter diſtantia inter duas ſtellas, cum
uertex
fuerit inter duas extremitates diſtantiæ, comprehendetur in omnibus poſitionibus minor,
quàm
ſi rectè comprehenderetur.
Et hoc eſt, quod uoluimus.
53. Diameter ſtellæ, uel duarum ſtellarum diſtantia in horizonte, aut inter horizontem &
meridianum
, ad horizontem parallela, refractè uiſa, minor: rectè, maior uidetur. 52 p 10.
ITem: ſit ſtella ſiue diſtantia in horizonte, aut inter horizonta & uerticem capitis, æquidiſtans ho
rizonti
:
& ſit uiſus a: & uertex capitis b: & continuemus a b: & ſit diameter ſtellæ aut diſtantia d
e
æquidiſtans horizonti:
& ſit circulus uerticalis, qui tranſit per alteram extremitatem diametri
uel
diſtantię, circulus b d:
& ille, qui tranſit per aliam
247[Figure 247]b g f t n d h k z a m e extremitatem, circulus b e:
& ſint duæ differentiæ
communes
inter duos circulos & inter concauita-
tem
orbis duo circuli h g, g z.
Forma ergo d refringa-
tur
ad a ex h:
& e ad a ex z: & continuemus lineas a h,
h
d, a z, z e, a d, a e:
& ſit centrum mundi m: & conti-
nuemus
m h, m z, & pertranſeant ad f, n:
erit ergo m
h
perpendicularis, exiens ex h ad ſuperficiem corpo
ris
diaphani:
[ut demonſtratum eſt 25 n 4] & erit h a
refracta
ad partem h m:
erit ergo refracta ad partem
contrariam
illi, in qua eſt [f h:
per 14 n] h ergo eſt al-
tius
, quàm a d.
Et ſimiliter declarabitur, quòd z eſt al
tius
quã a e:
ergo duo puncta f, n ſunt inter duo pun-
cta
d, e & zenith capitis:
& angulus refractionis, qui
eſt
apud h, eſt æqualis angulo refractionis qui eſt a-
pud
z:
poſitio enim duorum punctorum d, e reſpectu
a
eſt conſimilis.
Tantùm ergo diſtat f à d, quantùm n
ab
e:
& extrahamus a h ad t, & a z ad k. Diſtabit ergo
t
à d tantùm, quantùm k ab e:
& continuemus t k: erit ergo æquidiſtans d e: eſt ergo minor: [quorũ
utrumq
;
demonſtratum eſt à Campano 14 p 12] & lineę a t, a k, a f, a e ſunt æquales: quia a eſt quaſi
286280ALHAZEN centrum mundi & duorum circulorum b d, b e. Duæ ergo lineæ a t, a k ſunt æquales duabus lineis
d
, a e, & baſis t k eſt minor quàm baſis d e:
ergo [per 25 p 1] angulus t a k eſt minor angulo d a e: & an-
gulus
t a k eſt ille, quo d e cõprehenditur refractè:
& angulus d a e eſt ille, quo d e cõprehenditur re-
ctè
.
Si ergo ſtella fuerit in horizonte, aut inter horizonta & circulũ meridiei: & fuerit diameter eius
æquidiſtans
horizonti:
uidebitur minor, quàm ſi uideretur rectè. Et hocidem eſt de diſtantia inter
duas
ſtellas, ſi diſtantia fuerit æquidiſtans horizonti.
54. Diameter ſtellæ, uel duarum ſtellarum dιſtantia in circulo altitudinis refractè uiſa, mi-
nor
: rectè, maior uidetur. 53 p 10.
ITem: iteremus figuram: & ſit diameter aut diſtantia erecta ſcilicet in eodem circulo uerticali: &
ſit
illa diameter aut diſtantia linea d e in circulo uerticali b d e:
& ſit differentia communis inter
hunc
circulum & inter concauitatem orbis, circulus g h z:
& continuemus a d, a e: & refringatur
d
ad a ex h, & e ad a ex z.
Patet ergo, ut in præcedente figura, quòd h eſt altius quàm a d, & quòd z eſt
al
ius quàm a e: & continuemus lineas a h, h d, a z, z
248[Figure 248]b d g q h n k z o a p e m e, m h, m z: & extrahamus m h a d t, & m z a d k. Erit
ergo
angulus a z m ualde paruus.
[Nam ſemidiame
ter
terræ ad ſemidiametrũ cœli, rationem ſenſilem
nullam
habet, ut docetur in aſtrologia] & angulus
refractionis
erit pars illius Erit ergo [per 12 n] angu
lus
e z k acutus:
& ſimiliter d h t acutus: & [ք 13 p 1]
uterq
;
angulus a h d, a z e obtuſus. z autem aut erit
in
horizonte, aut altius:
ſi in horizonte: erit ergo in
extremitate
perpendicularis exeuntis ex a ſuper a
b
, aut altius illa:
& h eſt altius quàm z: ergo angulus
a
h m erit minor angulo a z m.
[Nam conſtitutis ad
puncta
m & a angulis a m p, g a q ęqualibus angulis
z
m a, h a g per 23 p 1, connexιsq́;
rectis a p, h p: erunt
anguli
m p h, m h p æquales per 15 d.
5 p 1: & a p ma-
ior
a h:
քa per 7 p 3 maior eſt a q: & per 18 p 1 angulus
a
h p maior angulo a p h.
Quare angulus a h m, mi-
nor
erit angulo ap m, cui ęqualis eſt angulus a z m ք
15
d.
4 p 1. Itaq; angulus a h m minor erit angulo a z m] ergo [per 12 n] angulus d h t eſt minor angulo
e
z k:
ergo angulus a h deſt maior angulo a z e [per 12 n. 13 p 1: ] & duę lineę m t, m k ſunt ſemidiametri
circuli
b d e:
& duę lineæ m h, m z ſunt ſemidiametri circuli g h z: ergo [per 15 d 1] m t eſt æqualis m k,
& m h eſt æqualis m z:
ergo [per 3 ax] h t eſt æqualis z k, & angulus d h t eſt minor angulo e z k: ergo
linea
d h eſt minor quàm e z.
[Nam linea æqualis ipſi d h (quę k z continet angulũ æqualẽ angulo
d
h t) minor eſt linea e z per 7 p 3] & duæ lineæ a d, a e ſunt æquales, ſimiliter duæ a h, a z ſunt æqua-
les
:
quia a eſt quaſi centrum circuli b d e, & circuli g h z. Ergo circulus, qui continet triangulum a
h
d, maior eſt circulo, qui cõtinet trian gulũ a e z, quia angulus a h d eſt maior angulo a z e, & linea h
d
eſt minor, ut declaratum eſt, quàm z e.
Ergo h d diſtinguit de circulo continente triangulum a h
d
, arcum minorem arcu, ſimili arcui, quem diuidit z e ex circulo continente a e z:
angulus ergo h a d
minor
eſt angulo z a e:
ſit ergo z a d communis: ergo angulus h a z eſt minor angulo d a e: & angu-
lus
h a z eſt ille, ſub quo a comprehendit refractè d e:
& angulus d a e eſt ille, ſub quo comprehendit
d
e rectè:
ſi comprehenderet: a ergo comprehendit d e refractè minorem, quàm rectè. Et hęc demon
ſtratio
ſequitur, ſi circulus b d e fuerit circulus meridiei.
Diameter ergo ſtellæ cum fuerit directa &
recta
, & diſtantia inter duas ſtellas recta:
comprehenditur refractè minor quàm rectè. Et hoc eſt
quod
uoluimus.
55. Stella uidetur circularis: maior in horizonte, quàm in medio cæli: ſimiliter́ duarum ſio
ſitarum
inter ſe diſtantia. 54 p 10. Idem 51 n.
ET omnis ſtella in cœlo comprehenditur rotunda: quia diametri eius comprehenduntur æ-
quales
.
Et cum ſit manifeſtum, quòd utraq; diameter eius recta & tranſuerſa ſecundum lati-
tudinem
comprehenditur minor, quàm ſi comprehenderetur rectè:
ergo utraq; diameter e-
ius
decliuis comprehenditur æqualiter minor, quàm ſi comprehenderetur rectè.
Et ſimiliter diſtan
tiæ
inter ſtellas comprehenduntur in omnibus locis & in omnιbus ſitibus minores, quàm ſi com-
prehenderentur
rectè.
Item diximus [51 n] quòd omnis ſtella in uertice capitis comprehenditur
minor
, quàm in omnibus alijs partibus cœli:
& quantò fuerit remotior à uertice capitis, tantò com-
prehendetur
maior:
& quàm maxima comprehenditur, quando comprehenditur in horizonte. Re-
ſtat
ergo declarare cauſſam, quare hoc ſit.
Dico, quòd in ſecundo tractatu huius libri declarauimus,
cum
tractauimus de magnitudine [38 n:
] quòd ſi uiſus comprehenderit magnitudines uiſibilium:
comprehendit
illas ex quantitatibus angulorum, quos reſpiciunt uiſibilia apud centrum uiſus, &
ex
quantitatibus remot onum, & ex comparatione angulorum ad remotiones.
Et declarauimus,
quòd
uiſus nun quam comprehendit uiſibilium quantitates, niſi remotiones eorum ſint in rectitu-
dine
corporum propinquorum continuorum:
&, quòd ſi uiſus non certificarit remotiones uiſibi-
lium
, non certificabit quantitates uiſibilium.
Et declarauimus illic etiam, quòd uiſus, ſi non certifi-
287281OPTICAE LIBER VII. cauerit diſtantiam uiſi, poteſt perpendere diſtantiam eius, & aſsimilare eam diſtantijs uiſibilium aſ-
fuetorũ
, quibus tale uiſibile comprehenditur, in tali forma & in tali figura:
dein de cõprehendit ma-
gnitudinem
illius ex quantate anguli, quem reſpicit illud uiſibile apud centrũ uiſus, reſpectu remo-
tionis
, quam perpendit:
& remotiones ſtellarum ſunt in rectitudine corporum propinquorum.
Quare
uiſus comprehendit quantitates earum, neq;
certificat diſtantias earum. Viſus ergo per-
pendit
diſtantias ſtellarum, & aſsimilat illas diſtantijs eorum, quæ ſunt terreſtria, quæ comprehen-
duntur
ex diſtantia maxima, & perpendit quantitates eorum.
Corpus autem cœli non uidetur ſen-
ſui
, quòd ſit ſphæricum, & concauum eius ſit ex parte uiſus, neq;
uiſus ſentit corporeitatẽ cœli, neq;
uiſus
ſentit de cœlo, niſi colorem glaucum ſolummodo:
corporeitas uerò & extenſio ſecundũ tres
dimenſiones
, & rotunditas & concauitas nullo modo poſſunt cõprehendi.
Et ſi uiſus non certifica-
uerit
aliquid:
tunc aſsimilabit ipſum alicui de rebus aſſuetis: unde comprehendit ſolem & lunã pla
nos
, & corpora conuexa & concaua à maxima diſtantia, plana:
& arcus quorum conuexum aut con
cauum
eſt ex parte uiſus, comprehendet lineas rectas.
Nam ſi non comprehenderit propinquitatẽ
medij
, & remotionẽ extremitatum in conuexis, & remotionẽ medij & propinquitatem extremita-
tum
in concauls:
tunc aſsimilabit ſuperficies conuexas, & concauas ſuperficiebus planis, & aſsimi-
labit
arcus lineis rectis:
aſſueta enim uiſibilia in maiore parte ſunt plana & recta. Nec uiſus, cum for-
ma
ſtellę peruenit ad ipſum, ſentit quòd illa forma ſit refracta, aut quòd refringatur ex ſuperficie cõ-
caua
, & quòd corpus, in quo ſtella eſt, ſit ſubtilius corpore, in quo eſt uiſus:
ſed forma ſtellæ compre
henditur
, ſicut formæ aliarũ rerum, quæ comprehen duntur in aere rectè.
Et formæ uiſibiliũ non re-
fringuntur
, quando occurrunt corpori diuerſo ab aere, propter uiſum:
necuiſus ſentit refractionẽ
eorũ
, nec ſuperficiem, à qua refringuntur formæ in corporibus diuerſis in diaphanitate, niſi proprie
tate
naturali formę lucis & coloris, quę extenduntur in corporibus diaphanis.
Formæ ergo ſtellarũ
refractarũ
perueniunt ad uiſum, ſicut perueniũt formę eorũ, quę ſunt in aere, ad uiſum, & non com-
prehenduntur
, ſicut comprehenduntur in aere.
Viſus aũt comprehendit colorẽ cœli, nec tamen cer
tificat
formã eius nudo ſenſu.
Et cum uiſus comprehenderit colorẽ aliquẽ in longitudine & latitudi
ne
:
ſuper hoc, quod cõprehendit figuram & formã: comprehendet ipſum planũ: aſsimilabit enim i-
pſum
aliquibus ſuperficiebus aſſuetis, ut parieti & alijs.
Et hoc modo cõprehendit ſuperficies con-
uexas
& cõcauas in remotione maxima.
Viſus ergo comprehendit planiciem terrę planã omnino,
nec
ſentit conuexitatẽ eius, niſi fuerint ibi montes & ualles.
Viſus ergo cõprehendit ſuperficiẽ cœli
planã
, & comprehendit ſtellas, ſicut comprehendit uiſibilia aſſueta ſeparata, quę ſunt in locis ſpatio
ſis
.
Et cum uiſus comprehenderit aliqua uiſibilia aſſueta in loco aliquo ſpatioſo, & comprehenderit
illa
angulis æqualibus, & cõprehenderit quantitates diſtantiarũ uiſibiliũ:
tunc illud, quod eſt remo
tius
, comprehen detur maius.
Nam quantitates remotionis magnitudinis cõprehenduntur ex com
paratione
anguli, quẽ reſpicit illa remotio apud centrũ uiſus, ad diſtantiam remotã:
& comprehen-
dit
uiſus quantitatẽ magnitudinis propin quæ ex cõparatione anguli;
quẽ reſpicit illud propin quũ,
qui
eſt æqualis angulo, quem reſpicit diſtantia ad diſtantiã propinquã.
Et hoc patet, & eſſe, teſtatur
ei
:
ſcilicet: quòd duorũ uiſibilium, quæ à uiſu comprehenduntur duobus angulis æqualibus, quorũ
diſtantię
ſunt diuerſæ;
ſenſibiliter: remotius uidebitur maius. Nam ſi homo oppoſuerit ſe ſpatioſo
parieti
, deinde eleuauerit manum, donec apponat illam uiſui, & cooperuerit alterum uiſum;
& aſpe
xerit
reliquo, & poſuerit manũ mediam inter uiſum ſuum & illum parietẽ;
tunc manus eius coope-
riet
portionem & latitudinẽ illius parietis, & comprehendet manum ſuam & parietem ſimul.
Com
prehendet
ergo manum ſuam angulo acuto:
& in hoc ſtatu comprehendet latitudinẽ parietis maio
rem
, quã latitudinem manus multiplicem:
deinde ſi mouerit manũ ita, ut detegatur illud, quod ma-
nus
cooperuerat de pariete, & aſpexerit ad manũ:
uidebit illud, quod detectũ eſt de pariete, maius,
quàm
ſit ſua manus, multipliciter:
& ipſe comprehendet manum ſuam & parietem duobus angulis
æqualibus
.
Ex quo patet, quòd uiſus comprehendit magnitudinẽ ex comparatione anguli ad remo
tionem
.
Viſus ergo comprehendit ſuperficiem cœli planam, nec ſentit concauitatẽ eius, & compre-
hendit
ſtellas ſeparatas ιn ipſo.
Comprehendit ergo ſtellas æquales, ſeparatas inæquales: nam com
parat
angulum, quẽ reſpicit ſtella extrema, propinqua horizonti apud centrum uiſus, ad diſtantiam
remotã
, & comparat angulum, quem reſpicit ſtella in medio cœli, & propinqua medio, remotionl
propinquæ
.
Et ſimiliter comprehendit ſtellam, quæ eſt in horizonte aut prope, maiorem ea, quæ eſt
in
medio cœli aut prope.
Comprehendit ergo eandem ſtellam & diſtantiã in diuerſis locis cœli, di-
uerſæ
quantitatis.
Sic ergo comprehendit eandem ſtellam & diſtantiã in horizante aut prope. Nam
cõparat
angulum, quẽ reſpicit illa ſtella apud centrum uiſus, ſtella exiſtente in horizonte, diſtantiæ
remotæ
:
& comparat angulum, quẽ reſpicit illa ſtella apud centrum uiſus, exiſtente ſtella in medio
cœli
, diſtantiæ propinquę.
Sed inter angulum, quẽ reſpicit ſtella apud centrũ uiſus, ſtella exiſtente
in
medio cœli, & inter angulum, quem reſpicit ſtella apud centrum uiſus, ſtella exiſtente in horizon
te
, non eſt maxima diuerſitas, ſed duo anguli ſunt propinqui, quamuis diuerſit & ſimiliter diſtantiæ
inter
ſtellas.
Et cum ſenſus comparauerit duos angulos propinquos in magnitudine ad duas diuer
ſas
diſtantias in magnitudine:
tunc remotior comprehenditur maior. Et quod certificat hanc cauſ-
ſam
:
eſt: quòd anguli, quos eadem ſtella reſpicit apud centrũ uiſus ex omnibus partibus cœli (cum
lineæ
, quę continẽt ipſos, fuerint refractæ) ſunt quaſi anguli, per quos cõprehenderetur rectè:
quo-
niam
locus uiſus eſt centrum cœli, & refractiones formarum ſtellarum diminuuntur ex illis an-
gulis
diminutione maxima.
Et cum iſtæ diminutiones non ſint maximę: tunc diuerſitas inter an-
gulos
refractos, quibus ſtella comprehenditur, & inter remotionẽ inter ſtellas à locis diuerſis cœli,
288282ALHAZEN hon erit maxima diuerſitas. Et cum diuerſitas iſtorũ angulorum non eſt maxima: tunc magnitudo
ſtellæ
non comprehendetur diuerſa maxima diuerſitate:
& quod demonſtrat diminutiones angulo
rum
refractionis ad angulos, quos continent lineæ rectæ, non eſt maximæ magnitudinis.
Et quòd
ſunt
ualde paruę:
eſtquòd dictũ eſt in prędicta experientia in capitulo refractionis [15 n] in quo de-
clarauimus
, quòd uiſus cõprehendit ſtellã refractè, & uidet ſtellã fixam ex polo mundi, & remotio
eius
eſt ab ipſo in una reuolutione:
nam hæc diuerſitas inuenitur parua: ex quo patet, quòd anguli
refractionis
ſunt parui.
Vnde per illã diuerſitatẽ, quæ eſt inter ipſos, non diuerſantur anguli, quibus
ſtella
cõprehenditur in locis diuerſis cœli, maxima diuerſitate.
Sed magnitudo ſtellæ & diſtantiæ
ſtellarũ
differunt multùm, cum ſunt in horizonte & in medio cœli.
Ergo cauſſa diuerſitatis ſtellæ &
diſtantiæ
in magnitudine, in locis diuerſis cœli, non eſt diuerſitas angulorũ refractionis.
Et iam de-
clarauimus
, quòd uiſus comprehendit magnitudinẽ comparando angulos remotionis ad remotio
nes
.
Ergo ſi diuerſitas inter angulos fuerit modica, & inter diſtantias & remotiones multa: tunc res
uidebitur
ex maiore diſtantia maior.
Cauſſa ergo, propter quam uidentur diſtantiæ ſtellarũ in hori-
zonte
maiores quàm in medio cœli aut prope:
eſt illud: quòd ſenſus ęſtimat illas diſtare magis in ho
rizonte
, quàm in medio cœli.
Et hoc, quòd uiſus cõprehendit ſtellas in diuerſis locis cœli diuerſas
in
magnitudine:
eſt error perpetuus: quia cauſſa eſt perpetua: & eſt: quoniã uiſus comprehendit ſu-
perficiem
cœli planã, nec ſentit concauitatẽ eius & æqualitatẽ diſtantiæ à uiſu.
Et conſtat in anima,
quòd
in ſuperficie plana, quæ extenditur ad omnẽ partem, differũt diſtantię eius in uiſu:
& id, quod
eſt
propin quius, eſt illud, quod eſt proximũ capiti.
Comprehendit ergo illud, quod eſt in horizonte
remotius
, quàm illud, quod eſt in medio cœli:
& quòd anguli, quos reſpicit eadẽ ſtella apud centrũ
uiſus
ex omnibus partibus cœli, non maximè diuerſantur:
& quòd uiſus cõprehendit magnitudinẽ
rei
ex cõparatione anguli, quẽ res reſpicit ad remotionẽ illius rei à uiſu.
Comprehendit ergo quanti
tatem
ſtellæ, & quantitatẽ diſtantiæ, quæ eſt inter ſtellas, cum fuerint in horizonte aut prope, cõpa-
ratione
anguli ad diſtantiã remotã:
& cum fuerint in medio cœli, aut prope, ex cõparatione anguli
æqualis
primo aut ferè, ad diſtantiã propinquã:
& inter ipſam & inter diſtantiã horizontis uidetur
maxima
diuerſitas.
Hæc eſt igitur cauſſa, propter quã errat uiſus in diuerſitate magnitudinis ſtella-
rum
& diſtantiarũ:
& hæc cauſſa fixa eſt & perpetua & immutabilis. Et uiſus coprehendit ſtellas par
uas
propter remotionẽ earum:
reſpiciunt enim apud centrũ uiſus angulos paruos. Sed & ſenſus
certificat
quantitatẽ remotionis ſtellæ, ſed æſtimat & comparat remotiones ſtellarũ cum remotio-
nibus
uiſibiliũ aſſuetorũ, quę ſunt in terra:
ita quòd opinatur, quòd remotio ſtellæ eſt, ſicut remotio
alicuius
maximè remoti in terra.
Comparat ergo angulũ, quẽ facit ſtella apud uiſum, qui eſt paruus
ad
remotionẽ, ſicut remotio eſt eorũ, quæ ſunt in terra.
Et ſic cõprehendit ſtellam, propter hanc cõ-
parationem
, paruã.
Et ſi uiſus eſſet certus de quantitate remotionis ſtellæ: tunc cõprehenderet eam
magnã
.
Et ſimiliter eſt de omnibus, quę ſunt ſuper terrã, maximè remotis, ſi cõprehendantur, parua
ſunt
:
quia certificatur remotio eorũ. Et iam declarauimus hoc perfectè in tertio tractatu huius li
bri
[23 n.
] Et ſicut uiſus errat in quantitate remotionis ſtellæ: quia eſt certus de ipſa, & aſsimilat
ipſam
remotionibus, quę ſunt ſuper terrã:
ſic errat in hoc, quòd diſtantiæ earũ in locis diuerſis cœli
ſint
diuerſę, cum ſint æquales:
quia aſsimilat eas etiã diſtantijs diuerſis, quæ ſunt ſuper terrã, de qui-
bus
non eſt dubiũ eas eſſe diuerſas.
Et ſicut error in remotione & magnitudine ſtellę eſt perpetuus:
ſic
error in diuerſitate diſtantiarũ ſtellarum in locis diuerſis cœli & in diuerſitate magnitudinis, eſt
perpetuus
.
Nam formæ earũ diſtantiarum non diuerſantur apud uiſum in diuerſis temporibus, ſed
femper
ſunt eodem modo:
& uiſus aſsimilat eas diſtantijs aſſuetarũ rerum, quę maximè diſtant à ui
ſu
ſuper ſuperficiẽ terræ.
Accedit etiã eis, quæ ſunt in cœlo alia cauſſa, ad hoc, quòd uideantur maio
ra
in horizonte, in maiore parte:
ſcilicet uapores groſsi, qui ſunt oppoſiti inter uiſum & ſtellam. Et
cum
uapor fuerit in horizonte aut prope, & fuerit cõtinuus uſq;
ad mediũ cœli: erit portio ſphæ-
, cuius centrũ erit centrum mundi, qui cõtinet terrã:
& ſic abſcindetur ex parte medij cœli, & erit
ſuperficies
eius, quæ eſt ex parte uiſus, plana.
Quare formę aut diſtantię, quæ ſunt ultra illũ uaporẽ,
uidebuntur
maiores, quàm ſine illo uapore.
In illo enim loco concauitatis cœli, ex quo loco refringi
tur
forma ſtellæ ad uiſum, forma ſtellę exiſtit, & ex ipſo extenditur rectè ad uiſum, ſi in horizonte
fuerit
uapor groſſus.
Si uerò fuerit uapor groſſus: tunc hęc forma extendetur ad ſuperficiẽ uaporis,
quę
eſt ex parte cœli, & exiſtet in illa ſuperficie:
& ſic uiſus cõprehendet illã, ſicut comprehendit ea,
quę
ſunt in uapore:
ſcilicet, quòd illa forma extenditur in uapore groſſo rectè: deinde refringitur a-
pud
ſuperficiem uaporis ad contrariã partem perpendicularis, exeuntis ſuper ſuperficiem uaporis,
quæ
eſt plana.
Nam aer, qui eſt ex parte uiſus, eſt ſubtilior illo uapore: ex quo ſequitur, quòd forma
uidetur
maior, quàm ſi uideretur rectè, ut in prima figura huius capituli [39 n] diximus:
& eſt, cum
corpus
ſubtilius fuerit ex parte uiſus, & groſsius ex parte rei uiſæ, erit ſuperficies corporis groſsio-
ris
plana.
Forma ergo, quę peruenit ad ſuperficiem uaporis, quę eſt ex parte cœli, eſt res uiſa; & cor-
pus
, in quo extenditur forma, eſt uapor groſſus, & aer, in quo eſt uiſus, eſt ſubtilior illo.
Cauſſa uerò
principalis
, quare ſtellę & diſtantię ſtellarum uideantur in horizonte maiores, quàm in medio cœli,
eſt
illa prædicta:
& eſt fixa & perpetua. Si uerò acciderit, ut ſit uapor groſſus, creſcit magnitudo ea-
rum
:
ſed hæc cauſa eſt in quibuſdam locis ſemper, & in quibuſdam quandoq; . Omnia ergo, quę dixi
mus
in hoc capitulo de illis, quę accidunt uiſui propter refractionẽ:
ſunt deceptiones illæ, quę ſem-
per
accidũt aut in maiore parte:
& ſufficiunt in hoc, quo indigemus de deceptionibus, quarũ cauſſe
eſt
refractio.
Nunc autem terminemus hunc tractatum, qui eſt finis libri.
ALHAZEN FILII ALHAYZEN OPTICAE FINIS.
289283
ALHAZEN FILII
ALHAYZEN DE CREPVSCVLIS
ET NVBIVM ASCENSIONIBVS LIBER VNVS.
Gerardo Cremonenſi interprete.
NVMERI.
1. Crepuſculum matutinum incipit, ac ueſpertinum deſinit, ſole ante ortum & poſt occaſum
ſuum
19 partib{us}, in peripheria circuli per uerticem regionis ſolis́ locum tranſeuntis, ſub
horizontem
demerſo.
OStendere uolo in hoc tractatu quid ſit crepuſculum, & quæ cauſſa neceſſariò faciens
eius
apparitionem:
inde uerò progrediar ad cognoſcendum ultimum, quod eleuatur
à
ſuperficie terræ, de uaporibus ſubtilibus aſcendentibus ex ea.
Dico ergo, quòd cre-
puſculum
matutinum & crepuſculum ueſpertinum ſunt ſimilis figuræ:
unum namq;
eorum
ex acceſsione luminis ſolis, & alterũ ex ipſius receſsione contingit.
Vtrorumq;
uerò
colorẽs diuerſi ſunt, propter diuerſitatem horizontum;
in quibus ſol eſt apparens. Quoniam
ſol
quando eſt in horizonte orientali, non multum eleuatus, eſt illic color eius alius à colore ipſius
in
uiſibus, quando eſt ſecundum æqualitatem illius altitudinis in horizonte occidentall.
Et ſimili-
ter
radij eius, qui uidẽtur in crepuſculo, & quod uidetur in æthere de luminibus eius.
Et ipſe æther
coloratus
eſt, ſequens illud, ſecundum quod eſt ſol in utriſque partibus eius.
Nam qui ex illo eſt in
oriente
color, eſt albedo & claritas:
& qui eſt in occidẽte, ad rubedinem aliquantulùm uergit. Quæ
res
uerò ſit illud illuminans, & qualiter ſit apparens illic, & quæ cauſſa neceſſariò faciat ipſum, ad il-
lud
præmittemus propoſitiones, exponentes illud, cuius uolumus declarationem.
Ex illo quidem
eſt
, quòd ſphæra orbis [è terra & aqua conſtantis] tota ſemper eſt ſplendida & luminoſa ex lumi-
nari
maiori (quod eſt ſol) niſi quantum obtegunt tenebræ contingẽtes ex terra, in figura pyrami-
dis
, quæ eſt nox.
Et ego non ſignifico in hoc libro per illud, quod accidit de huiuſmodi receptionè
luminis
ex ſphæris ſtellarum, niſi quòd cum ſphæra, propter claritatem aeris & ſubtilitatem æthe-
ris
, & tenuitatem eius non ſuſpenditur aliquid de lumine ſolis, ſicut uidemus ipſum ſuſpendi cum
corporibus
altis (quę ſunt ſtellæ) quia illuminantur & deferunt nobis illud, quod recipiunt exlu-
mine
, & conſequuntur ipſum uiſus noſtri in eis:
& quamuis diſſentiant in ſtellis, in lumine tamen
non
diſſentiunt.
Viſus autem noſtri non conſequũtur, quod in eis eſt de luminibus: niſi quòd ipſæ
procul
dubio ſunt ſpiſsioris & uehementioris corporeitatis;
quàm æther, in quo ſunt. Et hoc patet
per
ſignificationes, quòd quædam earum tegunt nobis quaſdam, quia eclipſant eas:
aer uerò non
tegit
nobis aliquid ex eis, quæ ſunt poſt ipſum.
Et propterea uidemus, quòd tota nox eſt ſecundum
habitudinem
unam, in qua non illuminatur nobis ex æthere aliquid:
quamuis ſciamus ſecundum
ſcientiam
noſtram, quòd quàmplurimum eius ætheris eſt luminoſum, non tectum à ſole.
Et uide-
mus
quòd illud, quod ex eo ſoli apparet, & nihil aliud tegit, eſt in uiſione, ſicut illud, quod terra te-
git
, quod pyramis tenebrarum continet.
Et non facit neceſſariò æqualitatem utriuſq; apud uiſus
noſtros
, niſi illud, quod diximus de ſubtilitate aeris, & quòd non perducit illuminationem eius, &
perducit
nobis tenebroſitatem ipſius.
Tunc autem non ceſſat habitudo umbræ apparere nobis ſe-
cundum
ſimilitudinem ipſius, quouſq;
incipiat ab oriente ſplendor diluculi & lumen ſparſum, cu-
ius
principium eſt in primis cum ſuperficie horizontis:
& illius principij non eſt nobis cauffa, niſi
ſol
:
cum ſit cauſſa illuminationũ. Et non eſt nobis principium illud ſol ipſe, nec radius eius tantùm,
quoniam
iam præmiſimus, quòd radij eius pertranſeunt uſq;
ad ætherem totum, quem uidemus,
aut
ad plurimum eius:
& eſt diuerſa eius habitudo in illa hora ab alia habitudine ante illud. Ve-
runtamen
radij eius ſuſpenduntur tunc cum aliquo corpore ſpiſsiore aere:
ducit ergo nobis cum
ſua
ſpiſsitudine radium, quem induit.
Et dico, quòd illud, quo ſuſpenſus eſt radius in illa hora, non
eſt
terra, neq;
extremitates plagarum eius diſtinctæ à nobis: quoniam cum uidens eſt ſuper æqua-
litatem
terræ, non peruenit eius uiſus, niſi quaſi ad 23 milliaria [Italica] ab omni parte.
Et ſi acci-
dit
ei, ut ſit ſuper altiorem montium, qui eſſe poteſt (& ille non pertranſit octo milliaria, ſecundum
quod
dixerunt ſapientes, intendentes hoc) uiſus non pertranſit tunc, niſi 250 milliaria ferè.
Et hoc
manifeſtum
eſt ex eo, quòd noctẽ facit forma terræ:
ſed altitudo loci uiſus à ſuperficie eius, hoc eſt
ſpatium
, quod diximus, abſcondit orbẽ in quarta horæ.
Oportet ergo, ut oriatur ſol paululùm poſt
crepuſculum
matutinum per quartam horæ ad minus:
illud ergo, quod eſt inter apparitionem cre-
puſculi
& apparitionẽ ſolis, eſt plus hora multò.
Hoc autẽ, quod diximus, eſt, niſi propinquitas,
propter
, qui non eſt exercitatus in geometricis.
In ueritate uerò uiſus peruenit ad punctum
terrę
, quod illuminatũ eſt à ſole, niſi ipſe peruenerit & cõprehẽderit cornu ipſius ſolis:
quoniã
duæ
lineæ contingẽtes unũ punctũ circuli à duabus partib.
diuerſis cõiunctæ, ſunt linea una ſecun-
rectitudinẽ [ք 14 p 1:
quia ſemidiameter circuli ad tactus punctũ ducta, efficiet utraq; angu-
los
rectos ք 18 p 3.
] Quãdo ergo illuminatũ apparet nobis, non eſt illud terra ipſa, ꝓpter id, quod
290284ALHAZENdiximus: nec eſt aer implens totam ſphęram: quoniam, ut præmiſimus, ſuper totum aerem aut plu-
rimum
eius, ſemper cadit radius ſolis nocte & die:
& apparet illud in ipſo, propter ipſius ſubtili-
tatem
.
Et ſuper terram non eſt corpus ſpiſsius aere, niſi uapores aſcendẽtes, quibus non deeſt ſem-
per
, quin illuminentur à ſole.
Tunc uerò, quando pyramis umbræ ab eo remouetur, quod de uapo-
rum
ſphæra terram continente uiſus noſtri conſequuntur, & recipit eos corpus ſolis, & cadunt ſu-
per
eos radij eius, ſuſpenditur cum eo radius, & defert ipſum nobis, & conſequuntur ipſum uiſus
noſtri
, & uidetur à nobis eius lumen, ſicut uidemus ipſum apparere in nubibus ex coloratione hu-
miditatum
aſcen dentiũ, & ſicut colores, qui in roribus uidentur, in forma portionis circuli, & alio-
rum
modorum.
Quãdo ergo uolumus ſcire, quanta ſit ultima eleuatio illorũ uaporum à ſuperficie
terræ
:
tunc ad eam cognitionem præmittũtur quatuor res, quarum nulla excuſatur, & præter ipſas
nulla
alia re indigemus, ita ut poſsit fieri per minus, nec ſit neceſſarium plus.
Illa autem quatuor
ſunt
:
corpus terræ: corpus ſolis: longitudo centri ſolis à centro terræ in omni ſitu: & quanta ſit de-
preſsio
ſolis ab horizonte, donec appareat crepuſculum matutinum.
Corpus autem terræ eſt ſicut
inſtrumentum
omnium aliorum:
& quantitas circuli magni continentis eam, ſecũdum quod dixe-
runt
ſapientes, & ſignificauerunt illud per propoſitiones certas, eſt 24000 milliaria.
Et dixerunt,
quòd
per quãtitatem, qua medietas diametri terræ eſt pars una, eſt medietas diametri ſolis quinq;

partes
, & medietas partis:
& per eam eſt longitudo centri ſolis à cẽtro terræ in longitudine media,
(non in omni ſitu) mille & centum & circiter decem partes:
& quòd depreſsio ſolis ab horizonte,
cum
oritur crepuſculum, eſt 18 gradus:
& inuenitur ſuper 19: & ſuper hoc fabricabo ſupputatio-
nem
noſtram:
quoniã cum narrator rei eſt additione in ea, dignior eſt, ut recipiatur ſermo eius,
cum
non contradicit ei alius:
quandoquidem narrator additione ſcit, quod non ſcit alius, & con
ſequitur
, quod non conſequitur alius.
qui narrat de aliquo, quod uiderit illud, antequam uiderit
ipſum
alius, dignior eſt, ut conſequatur, quod intendit, quando exiſtimatur de eo ſuſpicio.
Præ-
mittam
igitur ad illud, quod inter manus meas eſt, propoſitiones quaſdam multi iuuaminis.
2. Si ſphæricũ luminoſum illuminet opacum æquale: hemiſphæriũ illuminabit. Vitell. 26 p 2.
DIco ergo, quòd omnium duarum ſphærarum æqualium, inter
249[Figure 249]g a e h c d b z quas non eſt aliud corpus, quod unam earum alteri abſcondat:

illud
, quod ex unaquaq;
earum uerſa facie reſpicit alteram, eſt
medietas
eius æqualiter.
Et ſignifico per uerſam faciẽ unius reſpectu
alterius
:
quòd ſi una earum eſt luminoſa, & altera recipiẽs lumen, illu-
minatur
, & relucet medietas recipientis lumen.
Cuius exemplum eſt,
ut
ſint duæ ſphæræ a & b æquales:
& pono, ut aliqua ſuperficies plana
tranſeat
per centrũ utriuſq;
: ſecabit ergo duas ſphæras ſuper duos cir-
culos
æquales, & in ſuperficie una [per 1th.
1 ſphær. Theodoſij. ] Sint
ergo
illi duo circuli a g h, b d c:
& cõtinuabo a cum b: & protrahã duas
lineas
a g, b d perpendiculares ſuper lineam a b:
[per 11 p 1] ergo ipſæ
ſunt
æquidiſtantes [per 28 p 1] & continuabo g cum d.
Et quoniã duæ
lineæ
a g, b d ſunt ęquales [per 15 d 1:
quia ſunt ſemidiametri ęqualium
circulorum
] & æquidiſtantes [è cõcluſo] duæ lineæ a b, g d ſimiliter
erunt
æquales & æquidiſtantes:
[per 33 p 1] ergo duo] anguli ad g & d
ſunt
recti:
[per ſecundam partem 34 p 1] ergo linea g d eſt contingens
duos
circulos [per conſectarium 16 p 3.
] Et quando nos protrahemus
g
a & b d ſecundum rectitudinem, ad duas circumferentias duorũ cir-
culorum
, uſq;
ad duo puncta e & z, deinde cõtinuabimus e cum z: erit
recta
linea e z contingens duos circulos [ijſdem de cauſsis, quibus d g
tangere
oſtenſa eſt:
] & erit una quæq; duarum portionum g h e, d c z,
quarum
una eſt uerſa facie ad alterã, medietas circuli [per 17 d 1] quo-
niam
unam quamq;
earum fecat diameter circuli. Et ſimiliter cõtingit
in
omnibus ſuperficiebus planis, quæ tranſeunt per duo centra duarũ
ſphærarum
.
Iam igitur declaratum eſt, quòd lineæ egredientes ex una duarum ſphærarum ad alte-
ram
, contingunt utraſq;
ſimul, & comprehendunt ex unaquaque earum medietatem. Et illud eſt,
quod
declarare uoluimus.
3. Si ſphæricum luminoſum illuminet opacum min{us}: pl{us} hemiſphærio illuminabit. Vi-
tell
. 27 p 2.
QVòd ſi una duarum ſphærarum eſt maior altera: tũc illud, quod ex minore uerſa facie reſpi-
cit
maiorem, eſt plus medietate minoris:
& quod ex maiore uerſa facie reſpicit minorem,
eſt
minus medietate maioris.
Cuius exemplum eſt, ut ſint duæ ſphæræ a & b: & ſphæra a ſit
maior
.
Protrahã ergo ſuperficiẽ planã, tranſeuntẽ per cẽtra utriuſq; : ſecabit ergo utrãq; earũ in duo
media
ſuք duos circulos a g d, b e z [per 1 the.
1 ſphęr. ] & cõtinuabo a b, & protrahã ipſam ſecũdũ
rectitudinẽ
in partẽ h:
& ponã proportionẽ medietatis diametri circuli a g d ad medietatẽ diametri
circuli
b e z, ſicut ꝓportio a h ad b h.
Eius uerò acceptio eſt prõpta ex tractatu ſexto & ꝗnto Eucli-
dis
[ſi enim trib.
rectis datis, differẽtia nẽpe ſemidiametrorũ circulorũ a & b: ſemidiametro b c mi-
noris
circuli, & ipſa a b, inueniatur ք 12 p 6 quarta ꝓportionalis b h:
erit ք 18 p 5 ut a d ſemidiameter
291285DE CREPVSCVLIS LIBER. maioris circuli ad b c ſemidiametrum minoris b c: ſic a h ad b h. ] Et protraham à puncto h lineam
contingẽtem
circulũ a g d [per 17 p 3] quæ ſit h c d.
Dico ergo, quòd ipſa contingit etiã circulũ b e z:
quod
patet:
quia cõtinuabo a cum d per lineam a d: ergo eſt perpendi-
250[Figure 250]d a k g e c b z h cularis ſuper lineam h d [per 18 p 3] & protraham à puncto b perpen-
dicularem
ſuper lineam h c d [per 11 p 1] quæ ſit b c.
Et quoniam duæ
lineæ
b c, a d ſunt perpendiculares ſuper lineam h d [è fabricatione &
concluſo
] ſunt æ quidiſtantes [per 28 p 1.
] Et quia linea b c eſt æqui-
diſtans
ipſi a d, quæ eſt baſis trianguli:
erit ergo proportio a d ad b c,
ſicut
ꝓportio a h ad h b [per 4 p 6:
quia triangula a h d, b h c ſunt æqui-
angula
per 29.
32 p 1] & iam poſuimus proportionem a h ad h b, ſicut
proportionem
medietatis diametri circuli a g d, ad medietatẽ diame-
tri
b e z:
ergo linea b c eſt medietas diametri circuli b e z: ergo punctũ
c
eſt ſuper circumferẽtiam circuli b e z [per 17 d 1] & duos angulos ad
d
& c poſuimus rectos:
ergo linea h c d contingit minorem circulum
[per conſectarium 16 p 3] nos uerò iam protraximus eam contingen-
tem
maiorẽ:
ergo ipſa eſt contingens utroſq; ſimul. Et protraham ſimi
liter
ex puncto h lineam, contingentem duos circulos ſimiliter in par-
te
z, quæ ſit linea h z k.
Eſt ergo, quòd ex circulo a maiore uerſa facie
reſpicit
circulum b minorem, portio d g k:
& eſt minor medietate cir-
culi
:
quoniam angulus h a d eſt minor recto [per 32 p 1] quoniam ipſe
eſt
in trian gulo uno, & eſt triangulum d a h cum angulo a d h recto.

Ergo
eſt portio d g minor quarta circuli [per 33 p 6] & ſimiliter por-
tio
g k, æqualis e [quòd autem g k ſit æqualis d g, patet, ducta ſemidia-
metro
a k.
Quia enim rectæ d h, k h tangentes æquantur per conſecta-
rium
36 p 3 & ſemidiametri a d, a k per 15 d 1, eſtq́;
communis a h: ęqua-
bitur
angulus h a d angulo h a k per 8 p 1:
quare per 26 p 3 peripheria d
g
æquabitur peripheriæ g k.
] Ergo portio d g k eſt minor medietate
circuli
.
Et quoniam linea b c eſt æquidiſtans lineæ a d [è concluſo] eſt angulus c b h æqualis an-
gulo
d a h [per 29 p 1] ergo erit portio c l ſimilis portioni d g, & tota portio c l z ſimilis portioni d g
k
[per 33 p 6.
] Ergo unaquęq; earũ eſt minor medietate circuli: remanet ergo portio c e z maior me
dietate
circuli:
& illud eſt, quod ex circulo minore uerſa facie reſpicit circulum maiorem. Ergo duę
portiones
c e z, & d g k ſunt ex duobus circulis, qui uerſa facie ſe reſpiciũt.
Et ſignifico quidem per
hoc
, quòd aliquid portionis unius cooperitur ex circulo altero:
& portio c e z eſt maior medie-
tate
circuli, & portio d g k minor.
Etillud eſt, quod uoluimus declarare.
251[Figure 251]e d a n b g m q t k z h l
4. Si peripheri{as} duorum circulorum æqualium duæ rectæ lιneæ tangant: punct a ſemiperi-
pheriarum
cõuexis partib{us} ſe reſpicientium ſingula ſingulis appa-
rent, reliquarum uerò ſemiperipheriarum conuexis partib{us} ſenon reſpicientium latent.
ET dico, quòd quando ſunt duo circuli æquales, & protrahuntur
duæ
lineæ, quarum unaquæq;
contingit duos circulos ſimul, ſe-
cundum
formam, quam præmiſimus:
tunc in unaquaq; duarum
portionum
, quarum una uerſa facie reſpicit alteram, non eſt locus, qui
abſcõdat
aliquid ex circulo uno circulo alteri:
& quòd in reliquis dua-
bus
portionibus duorum circulorum, quę non facie ad faciem ſe reſpi-
ciunt
, non eſt locus, qui appareat circulo alteri.
Cuius exemplum eſt,
quòd
ſint duo circuli a b g d e, & z h t k l:
& protrahantur duę lineæ b h,
& d k contingentes duos circulos ſimul:
ergo duæ portiones b g d, &
h
t k ſunt, quæ ſe facie ad faciem reſpiciunt:
earum portiones b e d, & h
l
k ſunt, quæ ſe non facie ad faciem reſpiciunt.
Dico ergo, quòd non eſt
in
portione b g d punctum, quod aliquid ex circulo z h abſcondat cir-
culo
a b:
& quòd non eſt in portione b e d punctum, quod appareat pe-
nitus
circulo z h:
& quòd tota ipſa portio eſt abſcondita circulo z h: &
quòd
neq;
eſt in portione h l k punctũ, quod appareat circulo a b. Cu-
ius
demonſtratio eſt:
quòd ego continuabo a cum z, per lineam a g z,
& ſignabo ſuper arcum b g d punctum, qualiter uelim, quod ſit punctũ
m
.
Si ergo fuerit punctum m à puncto g ad partem b: tunc protraham
ex
puncto m lineã æquidiſtantem lineæ b h [per 31 p 1] & ſi fuerit pun-
ctum
m à puncto g ad partem d:
tunc protraham ex puncto m lineam
æquidiſtãtem
lineæ d k:
ſit ergo m t. Dico igitur quòd linea m t tota eſt
extra
circulũ b m g d e, de qua cadit aliquid in eo.
Cuius demõſtratio eſt: quòd ego cõtinuabo a
b, & protrahã lineã m t ſecundũ rectitudinẽ, donec cõcurrat linea b a ſuper punctũ n [cõcur-
ret
aũt per lẽma Procli ad 29 p1:
ꝗa m t parallela ducta eſt ipſi b h, quę cõcurrit a b in b] ergo duo
angulorũ ad n unuſquiſq;
eſt rectus [ꝗa enim angulus n b h rectus eſt ք 18 p 3, & ipſi b h parallela
ducta
eſt t m n:
ęquabitur per 29 p 1 angulus t n b angulo n b h, ideoq́; rectus, & per 13 p 1 an t rectus]
292286ALHAZEN& cõtinuabo m a. Angulus igitur trianguli a n m eſt rectus: & protractú eſt latus n m ſecundú
rectitudiné
uſq;
ad t, & prouenit angulus a m t extra triangulũ, qui eſt maior recto [per 16 p 1] ſcili-
cet
angulo n.
Et quãdo protrahitur ab extremitate diametri circuli linea, quæ ipla cõtineat plus
angulo
recto:
tũc illa linea ſecat circulũ, nec cadit de ea intra ipſum aliquid: ergo de linea m t
cadit
in circulo a m aliquid.
Ergo punctũ m facie ad facié reſpicit circulũ z, & abſcondit aliquid
ei
:
quoniã quando abſcondit ei aliquid ex corpore iſtiuſmetſphæræ a m: tunc nulla alia res tegit
illud
:
quoniá nos poſuimus, ut inter duas ſphæras ſit corpus aliud ab eis, quod tegat unam earũ
alteri
.
Et ſimiliter oſtẽdetur hoc in omni pũcto ſuք arcũ h t k. Et dico iterũ, quòd eſt in arcu b e d
punctú
, quod appareat circulo z:
nec eſt poſsibile, ut continuetur aliquo de circulo z p ք lineá, niſt
& illa linea ſecet circulũ a b, & cadat intra ipſum.
Quod ſi poſsibile eſt: ꝓtrahamus à pũcto e lineam
peruenienté
ad aliꝗ d de circũferentia circuli h t k l:
& ſecet aliꝗd de circulo a e d: & ſi fuerit poſ-
ſibile
, ſit linea e q l:
& ꝓtrahá lineá d k in utraſq; partes duarũ extremitatũ eius: neceſſe eſt ergo, ut
occurrat
lineæ e q l in duob.
locis: quoniá linea d k, quá poſuimus contingenté duos circulos,
eſt
poſsibile, ut ſecet unũ duorũ circulorum, nec cadat inter utroſq;
[per 16 p 3: ] & quoniã cadit
inter
ipſos, tunc ſecabit lineam e l in duobus locis:
ergo iam ſunt duæ lineæ rectæ continentes ſu-
perficiem
:
illud autem eſt contrarium & impoſsibile [per 12 axioma. ]
5. Deperipheria maximi in terra circuli ſol illuminat partes 180, ſcrupula prima 27, ſcru-
pula
ſecunda 52. Vitell. 59 p 10.
QVod aũt oportet nos facere ſecundũ illud, quod pręmiſimus, ut inueniamus, quãta ſit quã-
titas
arcus terræ illuminati à ſole:
quã poſuimus maiorẽ eſſe medietate terræ: ponã ergo
duos
circulos ſolis & terræ, ſuper quos ſecat utroſq;
una ſuperficies plana, quales ſunt a b c
d
e, f h g.
Circulus ergo a ſit terræ, & circulus ſolis f: & protrahã duas lineas contingẽtes unũquenq;
eorũ
, ſicut diximus, quæ ſint duæ lineæ b h & e g.
Igitur portio b c d e exterra, eſt illuminata à ſole,
ſicut
iam oſtendimus [3 n] & illud eſt plus me-
252[Figure 252]f g k h d c e a b dietate circuli.
Quando ergo uolumus ſcire
quantitatẽ
eius, tũc nos cõtinuabimus a cum b
& f, & f h:
ergo b a & h fſunt æquidiſtãtes
[per 28 p 1] quoniã utræq;
ſunt perpẽdiculares
ſuper
lineã b h, contingentẽ duos circulos [per
18
p 3.
] Et ſecabo ex linea h f, quod ſit æquale li-
neæ
b a [id uerò fieri poteſt, quia f h ex theſi ma
ior
eſt a b] & ſit linea h k:
& continuabo a k:
ergo
a k eſt perpẽdicularis ſuper h f [per 29 p 1]
quoniã
eſt æquidiſtãs ipſi b h:
cõtinuet totũ,
quod
eſt inter extremitates duarũ linearũ b a,
& h k æqualiũ & æquidiſtantiũ:
ergo angulus k
eſt
rectus.
Et ꝓpterea quòd linea h f eſt quinq;
partes
& medιetas partis, ք quãtitatẽ, qua linea
b
a eſt pars una [ut dictũ eſt 1 n] remanet linea
k
f quatuor partium & medietatis unius partis
ex
illa quãtitate:
& per eandẽ inuenitur linea a
f
1110, in medijs lõgitudinibus [ſole cõſtituto.
]
Ergo
per quantitatẽ, qua linea a f ſubtẽſa angu-
lo
recto, eſt 60 grad.
eſt linea k f 14 minuta &
tres
quintæ unius minuti:
ergo angulus k a f eſt
14
min.
excepta tertia parte ꝗntæ partis unius
minuti
, [id eſt 13 minu.
& 56 ſec. Nam ſecũdum
pręcepta
arithmetices quin cunx ſeu ꝗnta pars
unius
minuti ſunt 12 ſecunda, quorũ tertia pars
per
diuiſionẽ inuẽta, ſunt 4 ſecun.
quibus ſub-
ductis
à 14 minutis, rectã 13 minuta & 56 ſecun-
da
] per quãtitatem, qua angulus rectus eſt 90
grad
.
& illud eſt quãtitas arcus c d: ſed arcus b c
eſt
90 grad.
quoniã angulus b a c eſt rectus. Er-
go
arcus b d eſt 90 grad.
14 min. excepta tertia
parte
quintæ partis unius minuti:
& arcus d e
eſt
ęqualis arcui b d.
[Ducta enim à pũcto a pa-
rallela
ip̀ſi e g:
erit angulus à ſemidiametro e a & parallela cõprehenſus, rectus per 29 p 1, & æqualis
angulo
b a c per 10 ax.
Et quia ducta parallela ſecat de ſemidiametro f g uerſus f æqualẽ ipſi f k ք 15
d
.
34 p 1. 1 ax: & angulus à parallela & ſemidiametro f g cõprehẽſus, rectus eſt per 29 uel 34 p 1: ęqua-
buntur
quadrata parallelæ & ſectæ de ſemidiametro f g uerſus f, quadrato f a per 47 p 1, cui per ean-
dem
æquantur quadrata ipſarũ a k & k f:
ſubductis igitur quadratis æqualibus ipſarũ f k & ſectæ d e
ſemidiametro
f g uerſus f, relinquẽtur quadrata ipſarũ a k & ductæ parallelæ æqualia, ideoq́;
recta
a
k æqualis erit ductæ parallelæ:
& per 8 p 1 angulus d a c æquabitur angulo ab f a & parallela ad cẽ-
trum
a cõprehenſo.
ſed angulo c ab æqualis cõcluſus eſt angulus à ſemidiametro e a & parallela cõ-
293287DE CREPVSCVLIS LIBER.prehenſus. Quare ſi æqualibus angulis æquales addãtur, æquabitur per 2 axio: totus angulus b a d
toti
angulo e a d:
& per 26 p 3 peripheria b d peripheriæ e d. ] Ergo totus arcus b c d e illuminatus à
ſole
, eſt 180 partes & 27 minuta & quatuorquintæ & tertia quintæ unius minuti propinquitate
[id eſt 52 ſecunda:
ex arithmeticæ regulis {4/5} unius minuti ſunt 48 ſerupula ſecũda, & quinta pars
unius
minuti ſunt 12 ſcrupula ſecunda, quorũ tertia pars, 4 ſcilicet ſcrupula ſecunda addιta cum 48
ſcrupulis
ſecundis, efficiunt 52 ſcrupulà ſecunda.
] Et illud eſt, quod uoluimus declarare.
6. Poſit a peripheria maximi in terra circuli 2 4000 milliarium Italicorum: erit ſumma ua-
porum
in nubem coactorum à terra altιtudo 5 2000 paſſuum. Vitell. 60 p 10.
INcipiamus ergo nũc ex eo, quod intẽdimus de cauſſa apparition is crepuſculi, & formæ appari-
tionis
eius nobis, & figurationis ipſius in horizonte oriẽtali.
Ponam ergo circulũ ſignatum ſu-
per
ſphærã terræ, & ſuper quã abſcindit terrã ſuperficies plana, trãſiens per zenιth capitũ & per
centrũ terræ & ſolis circulũ a b, & locũ uiſus a: & faciã trãſire ſuper punctũ a lineam contingentẽ
circulũ
[per 17 p 3] & prolongabo duas extremitates eius in duas partes, ſuper quas ſint d, e.
Mani-
feſtum
eſt igitur, quòd ſuper totũ;
quod cadit ſub linea d a e ad partẽ b, cadit uiſus, quoniã terra
abſcondit
illud nobis:
quia extẽſio uiſus eſt, niſi ſuper lineã rectam [per primã hypotheſin opti-
corum
Euclidis.
] Et Euclιdes quidẽiam declarauit [16 p 3] quòd egreditur à puncto cõtactus
linea
inter lineã cõtingent & circulũ.
Viſus ergo cadit ſub linea d a e, ſed cadit ſuper illud, quod
eleuatur
ab ea.
Et ponã formã pyramidis tenebrarũ euenientiũ ex umbra terræ, parum ante crepu-
ſculum
, quãdo eſt depreſsio ſolis plus 19 gradibus per minutũ unũ, uerbi gratia;
aut circiter: ſuper
quam
ſint g, e, f, c:
totũ enim, quod cadit in hac pyramιde deſignata (cuius caput eſt f, & baſis ipſius
terra
) eſt rectum ſoli, apparẽs ei, neq;
illuminatũ ab eo, & eſt in ueritate tenebroſum: & quod ca-
dit
exterius ab ea, eſt apparẽs ſoli, & ſuper ipſum cadũt radij eius & lumẽ eius.
Veruntamẽ quod ex
corporib
.
eſt ſubtile ualde, perducit ad uiſus noſtros illud, quod
253[Figure 253]h d a m e c k z g b ex radιo induit, ꝓpterea quòd æquãtur in uiſibus noſtris illud,
ex
aere ſubtile eſt intra pyramidẽ, & eſt extra ipſum:
& uidetur
æther
totus in forma luminis & tenebrarum.
Et nos quidẽ ſcimus,
quòd
illud, quod cõtinet nos ex aere, & quod eſt propinquũ nobis,
eſt
tenebroſum, apparẽs ſoli:
& quod procedιt in inceſſu in altũ,
aut
dextrorſum, aut ſiniſtrorſum, & anterius & poſterius, eſt lumi-
noſum
, apparẽs ſoli:
& ſunt ambo illo apud nos æqualiter in tota
cõprehenſione
uiſus:
& apparet aliquid uiſibus noſtris ante ortũ
ſolis
, & poſt occaſum ſolis, niſi ſit eleuatũ à ſuperficie horizontis, &
niſi
ſit extra pyramidẽ umbræ, & niſi ſit ſpiſsius aere ſubtili.
Manife-
ſtum
eſt igitur, quòd apparet uiſibus noſtris aliquid in habitudi-
ne
ſplẽdoris & illuminationis, niſi per aggregationẽ triũ conditio-
num
in eo:
quarũ una eſt, ut ſit ſub lιnea d a e: quoniã ſi eſt ſub ea,
prohibet
ſphęra terræ inter ipſum & uiſum:
quia comprẽhendιt
ipſum
uiſus luminoſum neq;
tenebroſum. Et alia eſt, ut ſit in py-
ramide
umbræ:
ſi eſt in ea, eſt tenebroſum, propterea quòd priua
eſt facie ſolis & illuminatione ſua ab eo.
Et alia eſt ut ſit ſpiſsius
aere
ſubtili implẽte ſphæram:
quoniã iam ſciuimus, quòd aer altior
extra
pyramidẽ, cadit ſuper lineã d a e:
& illo non apparet nobis
in
eo aliquid luminis, propter tenuitatem & ſubtilitatẽ ſuam, & pro
pterea
quod uidemus in hoc loco, & eſt parum ante crepuſculũ, il-
lud
, quod comprehẽdimus de ſphæra, tectum, illuminatũ, & non
diuerſificatur
pars eius à parte.
Et ſcimus, quòd eſt in eo punctũ
neq
;
locus unus, in quo aggregentur iſtæ cõditiones tres. Sed pun
ctum
e eſt:
ubi occurrit ultιmo ſtatui pyramidis linea d a e: & po-
ſuimus
in eo duas conditiones:
quoniã eſt ſub linea d a e, nec in-
tra
pyramidẽ:
ergo cadit ſuper ipſum radius ſolis. ergo facit ne-
ceſſariam
tenebroſitatẽ eius in oculis noſtris tũc, niſi priuatio eius à conditione tertia, quę eſt ſpiſ-
ſitudo
.
Iam ergo certificatur, quòd aer, ubi eſt punctũ e, in hoc loco eſt ſubtilis, & non perueniũt ad
ipſum
uapores ſpiſsi, aſeendentes de terra, qui ſunt ſpiſsiores aere.
Deinde poſtquã eleuatur ſol pa-
rum
, & fit depreſsio eius ab horizonte 19 graduũ tantùm, & fit forma pyramidis & figura eius, ſicut
illa
, ſuper quã ſunt i, m, h, k, & apparet in horizõte res luminoſa, & fuerat antè illic res lum inoſa:

ſeimus
quòd ille eſt primus locorũ & hoſpitiorũ, in quo aggregãtur cõditiones tres prędictæ:
quo-
niã
ante illud parũ per illud, cuι eſt quantitas, fuit illic aliquid de lumine:
& primus locorũ, in
quo
aggregatur, ut non ſit ſub linea d a e, nec intret pyramidein tenebrarum, eſt punctum m.
Ergo
punctũ
m eſt primus locorũ, in quo inuẽta eſt cõditio rertia, & eſt illic ſpiſsitudo aeris.
Ergo pũctũ
in
eſt ultimus ſtatus uaporũ, & ſumma aſcẽſio eorũ:
& abbreuiãtur ab eo, neq; pertrãſeũt ipſum.
Quoniã
ſi abbreuiarẽtur ab eo, eſſet punctũ m in aere ſubt li, & appareret nobis in eo aliquid de
lumine
, ſicut apparet in eo, qui eſt poſt ipſum, ad partem e:
& ſi pertrãſirent ipſum, illuminaretur
nobis
punctũ e ante hoc:
quoniã ponimus in eo, quod eſt inter m & e, in his duobus locis rẽ ſen-
294288ALHAZEN OPTIC. LIB. VII.ſibilẽ. Ergo punctũ m eſt ultimus ſtatus, ad quẽ perueniũt uapores aſcendentes in altũ, & occurſus
lineæ
d a e cõtingentis ſphærã terræ linea h i.
Quando ergo uolumus ſcire longitudinẽ eius à fa-
cie
terrę, tũc nos deſcribemus altitudinis circulũ, tranſeuntẽ per centrũ ſolis, quãdo eius depreſsio
ab
horizõte eſt 19 graduũ:
& illud eſt a pud ortũ crepuſculi, ſuper quẽ ſint a, b, c, d: ſecabit ergoſphę-
ram
terræ ſuper circulũ e f g h [per 1 the.
1 ſphær. Theodoſij] & linea a e k pertrãſeat per zenith ca-
pitum
& per centrũ terræ, perpẽdicularis ſuper lineam b k d [per 11 p 1] ergo linea b k d ſecat terrã
in
duo media, [per 17 d 1] apparẽs & occultũ.
Apparẽs ergo eſt illud, quod eſt ſupra ipſam, ad partẽ
a
, & occultum, quod eſt ad partẽ g:
& dicimus hoc, niſi dilatãdo & appropinquãdo. Veritas uerò
eſt
, quòd apparẽs eſt, niſi illud, quod eſt ſuper lineã p e q o protractã, contingentem ſphærã ſuper
punctũ
uiſus:
ueruntamen eſt apud hũc or-
254[Figure 254]n a d p e q o r f k h g b l c m bẽ terræ magna quãtitas.
Et ponã arcum b c 19
graduũ
, qui ſunt depreſsio ſolis apud ortũ cre-
puſculi
.
Super punctũ ergo c eſt centrum ſolis:
faciã
igitur illic ſuper ipſum punctũ, circulũ,
lõgitudine
quintupli & medietatis eius, quod
eſt
æquale lineę e k:
qui ſit circulus l m: & ſuper
ipſum
ſcilicet punctũ c ſecat ſolẽ orbis a b c d:

& continuabo lineã k g:
deinde protrahã duas
lineas
contingẽtes duos circulos ſolis & terræ
[per 17 p 3] continẽtes illuminatũ terræ à ſole,
quæ
ſint m h n, l f n, cõtingẽtes terrã ſuper duo
puncta
h & f:
& ſunt termini pyramidis umbrę.
Ergo
linea m h n occurrit lineæ p o ſuper pun-
ctum
q [per lẽma Procli ad 29 p 1:
quia cõcur-
rit
b k d parallela ipſi p o per 28 p 1] ergo pũ-
ctum
q, ſecundũ quod oſtẽdimus in figura, quę
eſt
ante hãc, eſt locus luminoſus apud ortũ cre
puſculi
:
& eſt ultimus ſtatus aſcenſionis uapo-
rum
.
Cum ergo uolumus cognoſcere longitu-
dinem
eius à ſuperficie terræ:
tũc continuabi-
mus
k q per lineã k r q:
& continuabo k cum
h
.
Ergo portio h g f eſt illuminata: quia facie ad
faciẽ
reſpicit ſolem.
Iam ergo oſtẽdimus [præ-
cedente
numero] quòd ea eſt 180 grad.
& 27
min
.
& 52 ſecũd. & arcus g h eſt medietas eius:
[Quia enim l n, m n tangunt peripheriã circuli
e
f g h in punctis f & h per fabricationem, erunt
anguli
ad f & h recti per 18 p 3.
Si igitur ſemidia-
metros
k l, k m circuli a b c d ductas cogites:

æquabuntur
quadrata linearũ f l, f k quadrato
ſemidiametri
k l per 47 p 1, per quam etiã qua-
drata
linearum h m, h k æquabuntur quadrato
ſemidiametri
k m:
ſubductis igitur quadratis
ipſarũ
f k, h k per 5 d 1 æqualibus, à quadratis k l, k m ſimiliter per 15 d 1 æqualibus:
relinquẽtur qua-
drata
ipſarũ f l, h m æqualia, & iccirco rectę f l, h m æquales.
Quare triangula f k l, h k m ſint æqui-
latera
, erunt æquiangula, & angulus f k l æqualis angulo h k m per 8 p 1.
Rurſus ſi ſemidiametros l c,
m
c circuli l m ductas animo concipias:
erũt triangula l k c, m k c æquilatera & æquiangula, & angu-
lus
l k c æqualis angulo m k c.
Quamobrem ſi angulis f k l, h k m è concluſo æqualibus addas angu-
los
l k c, m k c æquales:
totus angulus f k g æquabitur toti angulo h k g per 2 axio: & peripheria f g
peripheriæ
h g per 26 p 3] & eſt grad.
90 & 13 min. & 56 ſecun. & illud eſt quãtitas anguli h k g: &
fuit
angulus b k c 19 grad quoniã eſt depreſsio ſolis:
ergo remanet angulus h k b 71 grad. 13 min. 56
ſecun
.
ſed angulus e k b eſt 90: quia rectus exiſtit. Ergo remanet angulus e k h 18 grad. 46 min. 4 ſe-
cun
.
Et quia linea k q diuidit in duo media, & illud eſt manifeſtũ: [Quia enim e k, h k: item e q, h q
æquãtur
:
illæ per 15 d 1, quia circuli e f g h ſunt ſemidiametri: per ſecundũ conſectariũ 36 p 3, quia
ab
eodẽ puncto q peripheriã e f g h tangunt:
& cõmunis eſt k q: æquabitur angulus e k q angulo h k
q
per 8 p 1.
Quare angulus e k h bifariã ſectus eſt per rectã q k] angulus igitur q k e eſt 9 grad. 23. mi.
2
ſecund.
ergo angulus k q e eſt cõplementũ recti [per 32 p 1: quia angulus ad e rectus eſt per 18 p 3]
& illud eſt 80 grad.
36 min. 58 ſecun. Chorda ergo eius, quę eſt linea e k, eſt 59 grad. 11 min. 48 ſecun.
per
quantitatẽ, qua eſt linea k q 60 grad.
[ut monſtrat tabula rectarũ ſubtenſarũ in circulo. ] Verun
tamen
per quantitatẽ, qua eſt linea k e 60 grad.
erit q r k 60 grad. & 48 min. & quinq; ſextorũ unius
minuti
:
ſed linea k r ex illis eſt 60 grad. ergo remanet r q 48 min. & 50 ſecun. & eſt illud ex miliari-
bus
(quibus circumferentia terræ continet 24000) milliaria, 51 & 47 minut.
& 34 ſecun. & 6
partes
ex 11 partib.
ſecundis. Et illud eſt ultimũ, ad quod eleuantur & perueniũt
uapores
aſcendentes ex terra.
Et illud eſt, quod uoluimus.
FINIS.
295
VITELLONIS THV-
RINGOPOLONI
OPTI-
CAE
LIBRI DECEM.
Inſtaurati, figuris nouis illuſtrati atque aucti: infinitis ; erroribus,
quibus
antea ſcatebant, expurgati.
À
Federico Risnero.
255[Figure 255]
BASILEAE.
296
[Empty page]
297
FEDERICI RISNE-
RI IN VITELLONIS
OPTICAM PRAEFATIO
AD
ILLVSTRISSIMAM REGINAM CA-
tharinam Mediceam, matrem regis Gallia
Caroli
noni.
ALHAZENVS opticas ſuas opes, regina illuſtriſsi-
ma
, noſtris laboribus uigilijsq́;
explicatas tibi
nũcupauit
:
Vitello Alhazenũ ducem, quamuis
antea
ſibi proignoto tacitoq́;
præteritum, atta-
men
ueluti conſcientia præeuntis in eo uirtutis
permotus
, conſequitur, ſeq́;
Alhazeni diſcipulum eſſe con-
fitetur
.
Etenim cum opticorum longè maximam nobiliſsi-
mamq́
;
partem, quam ex Alhazeno deſumpſiſſet, tibi deuo-
tam
dicatamq́;
cerneret, qua tandem coloris ſpecie purpu-
ram
eandem, aut quo aêris ſitu permutatã alijs pro ſua uen-
ditaret
?
Certè ingenua animiliberaliq́; inductione tam prę-
ſtantem
patronam potius eandem adoptabit, ſeq́;
in regiæ
maieſtatis
tuæ fidem clientelamq́;
conferet. Ergo iam libe-
rius
exponamus quis ſit Vitello, & quid in tanto inſupero-
pere
contenderit.
E Sarmatarum gente (qui Poloni hodie
nominantur
) ille fuit.
Ait enim libro 10 theoremate 74, in
noſtra
terra ſcilicet Poloniæ habitabili, &c.
Ideoq́; intitulo
optici
operis cognominatur filius Polonorum & Thurin-
gorum
, patre uidelicet Polono & matre Thuringa, aut con-
trà
procreatus:
qualia cognomenta habentarabicæ inſcri-
ptiones
Alhazenus filius Alhayzeni & ſimiles.
Regiomon-
tanus
autem in pręfatione Alphragani uidetur eum Germa-
num
efficere, inquit enim, Vitello autem noſter Thuringus,
&c.
inq́; eandem opinionem Gualtherus Regiomontani di
ſcipulus
diſcedit, cum in ſuis obſeruationibus aſtronomi-
cis
ait, & Vitello noſter, &c.
uterque tamen commune artis
ſtudium
, non patriæ commune ſolum hic ſpectaſſe potuit.

Sed
de tempore, quo Vitello floruerit, res magis controuer-
ſa
eſt.
Tanſtetterus in epiſtola opticis Vitellonis antea editis
præpoſita
opinatur Vitellonem annis abhincſexcentis ui-
xiſſe
, ſed opinione deceptus eſt.
Nam frater Guilielmus de
298FEDERICI RISNERI Morbeta (cui Vitello opticam ſuam nuncupauit) uixit anno
Chriſti
1269, ut ille ipſe de Morbeta teſtificatur in ſua geo-
mantia
(quam manuſcriptam legimus) eodem etiam anno
ſectionibus
octo collecta, magiſtroq́;
Arnolpho nepotiſuo
dedicata
:
& in hanc quo que temporis ætatem doctiſſimi
uiri
& excellentiſſimi mathematici Eraſmus Reinholdus &
Gaſparus
Peucerus Vitellonem retulerunt.
Quapropterlo-
cupletioribus
teſtimonijs cõſtat Vitellonem incidiſſe in an-
num
Chriſti circiter 1270, annis nempe anteactis propemo-
dum
trecentis.
Verùm id de tempore. Locus autem, ubi ſtu-
dia
hæc excoluerit, minimè uidetur Sarmatia fuiſſe.
Quædã
ſuntin
opticis notæ Vitellonem in Italiam ueniſſe, Italiæq́;

bibliothecis
adiutum fuiſſe.
Etenim Vitello ipſe de ſe teſtis
eſt
libro 10 theoremate 42 ſe primùm omniũ in Italia ad Cu-
balum
(quilocus eſt inter Paduam & Vincentiam) contem-
platione
aquæ tenuiſſimæ ac limpidiſſimæ ad opticas artes
incenſum
atq;
inflammatum eſſe: harum enim form arum
intuitu
(ait) & mirabili tranſmutatione primum nos am or
huius
ſtudij allexit:
& libro 10 theoremate 67, ubi ſcribit ex
iride
, quam in aqua è ſcopulo Viterbio proximo uehemen-
tius
præcipitata ſæpenumero uidiſſet, pleraſque iridis affe-
ctiones
& proprietates ſibi animaduerſas & obſeruatas eſſe:

illud
(inquit) nobis principium cogitationis fuit, ut præſen
ti
negotio ſtudium applicaremus.
At quòd Vitello in Italia,
quòd
Romæ tum cæteris liberalibus honeſtisq́;
ſtudijs, tum
uerò
opticis operam nauarit, maius fortaſſe argumentũ ui-
deatur
, quòd Guilielmo de Morbeta (quitum romani pon-
tificis
pœnitentiarum, utappellant, Romæ agebat) ſuaſore
& hortatore, utipſe in proœmio teſtatur, optica primũ con-
ſcribenda
ſuſceperit, eidemq́;
abſoluta poſtea nuncuparit.
Verumenimuerò
fuerit Vitello Sarmata:
uixerit tempore
admodum
literarũ, præſertim tam reconditarum ſtudijs de-
dito
:
bibliothecas Italię puluere obſitas, & in ijs ſepultos o-
pticos
offenderit:
attamen quid & quãtum uiribus ingenij
perfecerit
, pręclara eius monimenta ſempiterno teſtimonio
erunt
:
non ſolùm in phyſiologicis, quæ citat libro 5 theore-
mate
18, & libro 10 theoremate 80:
in libris de ordine entiũ:
de
elementatis cõcluſionibus, quinominantur in præfatio-
ne
& libro 1 theoremate 28:
in libris de ſcientia motuum
299PRAEFATIO. leſtiũ, quos allegatlib 10 theor. 53: ſed multò maximè in de-
cẽlibris
opticis:
quos, ut ex Alhazeno inprimis, deinde è grę
corũ
authorũ fontibus hauſerit, certè mirandis acceſsioni-
bus
amplificauit.
Alhazeni, Euclidis, Ptolemęi axiomata, hy
potheſes
, theoremata omnia collegit:
id laboris infiniti fu-
it
.
Sed ex Apollonio, Theodoſio, Menelao, Theone, Pappo,
Proclo
& alijs firmamenta permultarũ demonſtrationũ ſin-
gulari
iudicio repetiuit:
ſingulari ordine, maximè naturali,
perſua
genera, ſpeciesq́;
opticã, catoptricã, meſopticã diſpo
ſuit
, artẽq́;
totã mirabiliter abſoluit. Quid plura? Si artis opi
fex
atq;
author habendus ſit, qui arti formã, animãq́; dedit:
Vitello
iure optimo opticæ artis author habeatur.
Atq; hæc
quidẽ
de Vitellone, eiusq́;
optico opere ita dicta ſint: quid
uerò
ipſe operæ, induſtriæ, ac diligẽtiæ in eo renouãdo atq;

inſtaurãdo
poſuerim, quantũq́;
in eo reſtituendo cõforman
doq́
;
elaborarim, uix quenquã cogitaturũ arbitror, niſi qui
uetus
exẽplar cum noſtro cõtulerit.
Dicã parcè de me & bre
uiter
.
In Vitellone adhuc edito publicatoq́; nullũ omnino
theorema
fuit, in cuius demõſtratione literæ fuerint mul
tifariã
permutatæ, alię pro alijs repoſitę:
in pleriſq; etiam
demonſtrationibus
ε'κθέσ{ει}ς atq;
expoſitiones nullæ fuerunt:
uerba
itẽ multa, im ò uerò integræ etiã clauſulæ, eæq́;
cõplu
res
defuerũt:
quæ omnia uetuſtis exẽplaribus manuſcriptis,
quæ
P.
Ramus undiq; quiſierat, adiutus reſtitui: & in uni-
uerſo
opere errata in rebus ſentẽtijsq́;
3645 (tot enim anim-
aduertere
potui) cęteraq́;
leuiora, quæ innumera fuerũt, cor
rexi
& emendaui.
Sed præter literas in demonſtrationibus
tranſpoſitas
;
præteruoces plurimas, præter etiã totas ſenten
tias
omiſſas, figuræ, quæ perſe ſine literis, ſine uocibus, ſine
ſcriptis
ſententijs rem poterant intelligẽti demõſtrare, ple-
ræq
;
erãt malè figuratæ, nec demonſtrationibus cõgruẽtes,
& quod etiam fœdius eſt, ſuis, ſed alienis theorematis ſæ
pius
accõmodatæ:
in quibuſdam theorematis nullæ omni-
no
fuerunt.
Figuras igitur uniuerſas de integro conforma-
ui
, ſtudioſeq́;
egi, ne qua iſtarum offenſionum remora poſ-
ſet
in reliquum optices ſtudioſos remorari:
poſtremò locos
ueterum
geometrarum & opticorum, unde pleraque de-
ſumpta
eſſent, indicaui:
denique neruis omnibus conten-
di
, ut opticarum rerum fructus, quanticunque ſint, qui
ſanè
maximi ſunt (ut Alhazeni præfatio iam prius attigit)
300PRAEFATIO. omnes certè non ſolum pleniores atque uberiores, ſed gra-
tiores
& faciliores eſſent.
Quamobrem, illuſtriſſima regina,
ſi
laboribus noſtris uota reſponderint, ſpero opticæ artis
ſtudioſos
te ſummis ac ſempiternis laudibus in mathema-
tico
puluere ad cœlum elaturos eſſe:
quòd tuis felicibus au-
ſpicijs
duos opticos excellentiſsimos Alhazenum
& Vitellonem uelut ab inferis excitatos, &
publicis
priuatisq́;
ſcholis commu-
nicatos
habeant.
301ERRATA.
Primus numerus paginam, ſecundus lineam indicat.
Pagina 4. linea 36 lineæ. 10. 44 poſt conuexã tolle comma. Ibidem, ultima, quolibet. Pag:
13
.
30 poſt angulo tolle b, & repone poſt angulus. Ibidem 45 poſt 17 p 6 adde, Et. 32. 39 cen-
trum
.
35. 51 ſuarum. Ibidem 55 rotundam. 37. 34 poſt conica pone comma, & adde ubi: & poſt
ſupremo
dele comma.
48. 8 proportionem. 54. 56 Sint enim ut. 64. 54 eidem. 65. ult. terreæ.
67
.
4 poſt baſis tolle comma, & repone poſt ſuperficie. 70. 25 puncti. Ibidem 54 abſcindatur.
Pag
.
74 in figura 37 theorematis ad concurſum lineæ a z cum peripheria h l k pone literam f.
Pag
.
80. 40 ductæ. Ibid. 48 ſuæ. 82. 9 poſt participans adde de. 89. 8 conſtantis. 90. 12 poſt
tranſiens
adde per, & poſt huius dele comma.
91. 2 poſsint. 92. ulti. pro formæ, forma. Pag.
95
.
1 pro perunitatem paruitatem. 111. 43 uifibilium. 112. 7 illarum. 122. 10 quantitates. 132. 46
diuerſitatis
.
Pag. 141 in ultima figura ducantur lineæ g b & d b. 145. 19 quæ. Ibidem 48 poſt
poſsibile
adde ut.
160. 21 huius. 181. 15 poſt uiſu adde ex. 195. 25 linea. 200. 14 patet. 204. 43
lineæ
.
222. 56 poſt punctum adde literam e. 238. 6 poſt a b k pone colon. 244. 27 alterum fi-
gnum
parentheſeos poſt circulum dele, & pone poſt circuli.
Ibid. poſt cathetus tolle comma.
Pag
.
264 in figura continuetur recta z q in l. Pag. 266 figuræ 60 & 61 theorematum permu-
tatæ
ſunt.
267. 56 quomodocunque. 272. 15 æquidiſtante. 282. 49 pro 21,1. 290. ult. pro linea
repone
ſuperficie.
295. 24 in qua. 306. 48 ergo perpendicularis. 312. 40 poſt &, adde ducatur.
320
.
56 linea z h. 327. ulti. pro 2,3. 343. 28 angulo b g d. 346. 58 quodam arcu, fimili arcui.
Pag
.
352 in prima figura litera è regione m obſcurior, eſt r. Ibid. ult. linea uerò. 357. 20 pro 11, 1.
Ibid
.
in figura litera proximè infra r in linea g r obſcurior, eſt k. 358. 43 linea. 326. 26 primum.
fignũ
parentheſeos ante quia inuerſum corrige.
Ibid. ult. lineæ x g ad lineam g s. 370. 19 quod
eſt
c.
374. 15 ipſa. 379. 43 ſitq́ue. 380. 46 p z k ſint. 395. 24 tolle literam m. 410. 54 ſuper.
415
.
48 poſt forma adde extenditur. 438. 36 lineæ a k & a l. 472. 42 diſpofitam.
302
[Empty page]
3031
VERITATIS AMA-
TORI
FRATRI GVILIELMO DE
MORBETA, VITELLO FILIVS THVRINGORVM ET
Polonorum, æternæ lucis irrefracto mentis radio fælicem intuitum,
& intellectum perſpicuum ſubſcriptorum.
VNIVERSALIVM entium ſtudioſus amor te uinctum de-
tinens
, me tibi, utidem appetentem, ſic coniunxit, ut uoluntas
tua
mihi ſit imperium:
me uoluntas quoq; tua arceat ab affe-
ctibus
tibi diſplicentium paſsionum.
Quia ergo tibi, ut totius
entis
ſedulo ſcrutatori ( ens intelligibile à primis ſuis pro-
diens
principijs, entibus indiuiduis ſenſibilib.
per modum cau
ſæ
, actu mẽtis coniungeres, & ſingulorum cauſſas ſingulas in-
dagares
) occurrit diuinarum uirtutum influentiam inferiori-
bus
rebus corporalib.
per uirtutes corporales ſuperiores modo mirabilifieri. Nec
enim
res corporeæ inferiores in ordine partium uniuerſi, diuinæ uirtutis incorpo-
raliter
ſunt participes, ſed per ſuperiora ſui ordinis, contractam uirtutem partici-
pant
, ut poſſunt:
ſicut & in alio ſubſtantiarum intellectiuarũ ordine inferiores ſub-
ſtantias
perſuperiorum ſui ordinis illuſtrationem à fonte diuinæ bonitatis deriua-
tam
, prout uniuſcuiuſque natura fert, per modum intelligibilium influentiarũ fie-
ri
, mentis acumine perſpexiſti:
Sic, ut omnis rerum entitas à diuina profluat entita
te
, & omnis intelligibilitas ab intelligentia diuina, omnisq́;
uitalitas à diuina uita:
quarum
influentiarum diuinum lumen per modum intelligibilem eſt principium,
medium
& finis:
ut à quo, & per quod, & ad quod omnia diſponuntur. Corpora-
lium
uerò influentiarum lumen ſenſibile, eſt medium, ſuperioribus corporib.
per-
petuis
ſecundum ſubſtantiam ſolum in potentia ad ubi exiſtentibus, infima corpo
ra
(quæ ſecundum formas, & ubi uariantur) mirificè aſſimilans & connectens.
Eſt
enim
lumen ſupremarum formarum corporalium diffuſio per naturam corpora-
lis
formæ materijs inferiorum corporum ſe applicans, & ſecum delatas formas di
uinorum
& in diuiſibilium artificum per modum diuiſibilem caducis corporibus
imprimens
, ſuiq́;
cum illis incorporatione nouas ſemper formas ſpecificas aut in-
diuiduas
producens, in quibus reſultat per actum luminis diuinum artificium tam
motorum
orbium quàm mouentium uirtutum.
Quia itaque lumen corporalis
formæ
actum habet:
corporalibus dimenſionib. corporum (quibus influit) ſe coę
quat
, & extenſione capacium corporum ſe extendit:
attamen quia fontem (à quo
profluit
) habet ſemper ſecundum ſuæ uirtutis exordium:
proſpicere dimenſionem
diſtantiæ
(quæ eſt linea recta) per accidens aſſumit, ſicq́;
ſibi nomen radij coaptat.
Et
quoniam linea recta naturalis ſemper eſt in aliqua ſuperficie naturali:
ſuperficie
rum
uerò paſſio (quæ per terminantes lineas eis accidit) eſt angulus:
ideo radio lu
minoſo
conſideratio adiacet angularis:
& rectis angulis radiorum perpendiculari
tas
cſt cauſſa.
Obliquatio uerò irradiantis corporis ſuper irradiatum corpus, acu-
tos
cauſſat angulos & obtuſos:
& ſecundum huiuſino di luminarium influentiæ ua
riantur
.
Cum itaq; tui ſolertis diligentia ingenij, ſecundum hæc, cæleſtium influẽ-
tiarum
diuinam uirtutem reſpectu rerum capacium mutari proſpiceret, & non ſo-
lum
ſecundum uirtutes agentes, ſed ſecundum diuerſitatem modi actionis, res a-
ctas
diuerſari uideret:
placuit tibi in illius rei occulta indagine uerſari, eiusq́; diligẽ
ti
inquiſitioni ſtudioſam animam applicare.
Libros itaq; ueterum tibi ſuper hoc
negotio
pcrquirenti, occurrit tædium uerboſitatis arabicæ, implicationis græcæ,
paucitas
quoq;
exarationis latinæ, præſertim quia tibi commiſſum officiũ pœnitẽ-
tiariæ
romanæ eccleſiæ, cuius curæ partem geris, credens plus intellectu practico
quàm
ſpeculatiuo, pœnitẽtibus ſuccurrere, te cohibuit à multitudine uidendorũ:

3042 maluiſti enim languentium animarum diuino antidoto languoribus ſuccurrere,
quàm
ipſorum hominum ignorantias releuare:
meq́; putans uacare otio, ſub amo
ris
nexu, quo tibi coniungor, uoluiſti conſtringere, ut hoclaboris tibi placiti onus
ſubirem
, hisq́;
materijs mihi nondum cognitis, animum applicarem. Atego, qui
cunctis
iuſſionibus tuis obtemperare deſidero, uelle tuum ſuſcipiens pro manda-
to
, maioris negotij, quòd de ordine entium olim conſcribendum ſuſceperam ca-
pitulum
, in tempus ſemoui, præſentisq́;
operis diſpendium pro meæ poſſibilitatis
uiribus
(quibus hic impar, fateor) adij conſcrib endum.
Attendens quoq; , quia ea-
dem
uis formæ immittitur in contrarium & in ſenſum, & quòd lumen ſit primum
omnium
formarum ſenſibilium, quodq́;
rerum ſenſibilium omniũ cauſſas efficien
tes
intendamus perquirere, quarum plurimas differẽtias uiſus nobis oſtendit:
prę-
miſſorum
permodum entium uiſibilium perſcrutatio placuit, ſicut & eadem uiris,
qui
ante nos plurimi tractauerunt huius ſcientiæ negotiũ, PERSPECTIVORVM
nomine
nuncupantibus, quorum & ego nominationem (ut placitam) approbo:
li
cet
plus ad naturalium formarum actionis modum occultiſſimum pertractãdum,
ut
opus præſens tuis affectibus reſpondeat, ſcribentis intentio ſe declinet.
Quòd
enim
in ſenſu uiſus plus perceptibiliter agitur, hoc in ipſius ſenſus abſentia in reb.

naturalibus
nullatenus euitatur.
Senſus enim præſentia nihil addit actionibus na-
turalium
formarum.
Omnem itaq; modum uiſionis mathematica uel naturali de-
monſtratione
tranſcurrendo, ea quæ de naturalibus formarum actionibus permo
dum
paſsionum uiſibilium iuxta triplicem uidendi modum pro meę poſſibilitatis
modulo
tractabo.
In omnibus enim illis uidẽdi modis, formæ naturales ad uiſum
ſe
diffundunt, radijq́;
uiſuales non exeunt ad capeſſendas formas rerum. Vnde ſi
præſentiæ
formarum diffuſarum per corpora naturalia ipſarum ſuſceptibilia, uiſus
non
affuerit, non propter hoc naturalis actio non erit, ſed formæ in ſubiecta corpo
ra
ſibi diſſimilia, impriment quãtum poſſunt.
Tuitaq; uir deſideriorum omnis ſci-
entialis
boni, ſuſcipe quod fieri mandaſti, in quo ſi quid incultum inueneris, perſpi
caciori
ingenio modereris.
[Sequentia deſunt in uetuſto exemplari.]
TOTIVS OPERIS IN DECEM
Libros diuiſio, & quid in ſingulis tractetur.
PRAESENS ita negotium decem libris partialibus duximus diſtinguendũ.
Volentes
enim omne ens uiſibile, utſuæ uiſibilitati paßio accidit, mathematica
demonſtratione
concludere, & hac uia eatenus (ut nobis eſt poßibile) certius am-
bulare
:
librum hunc per ſe ſtantem effecimus, exceptis his, quæ ex elementis Eu-
clidis
, & paucis, quæ ex conicis elementis Apollonij Pergæi dependent, quæ ſunt
ſolum
duo, quibus in hac ſcientia ſumus uſi, ut in proceſſu poſtmodum patebit.
In primo itaque
huius
ſcientiæ libro axiomata præmittimus, quæ præter elementa Euclidis huic ſcientiæ ſunt ne
ceſſaria
:
& in hoc ea duo, quæ demonſtrata ſunt ab Apollonio, declaramus. Plurima tamen &
horum
, quæ in hoc libro præmittimus, continentur in eo libro, quem de elementatis concluſioni
bus
nominamus, in quo uniuerſaliter omnia conſcripſimus, quæ nobis uiſa ſunt, & quæ ad nos
peruenerunt
à uiris poſterioribus Euclide, pro particularium neceßitate ſcientiarum uniuerſa-
liter
concluſa.
In ſecundo libro, de modo proiectionis radiorum per medium unius diaphani,
uelplurium
, ſuper figuras corporum diuerſas:
necnon de proiectione umbrarum & figuratione
lucis
cadentis per fenestras tractauimus, ut de his, quæ præambula ſunt actioni ſenſibili forma
rum
natur alium, & quæ fiunt non exiſtente ſenſu.
In tertio uerò libro de organo uiſus, de́ eſ-
ſentiali
modo uidendi ſuo modo tract auimus, ut patitur ſcientia opticorum.
In quarto quoque
libro
percurrimus deceptiones, quæ accidunt uiſui ſecundum directum modum uidendi per u-
num
medium, ſiue ſint paßiones mathematicæ, ſiue etiam naturales.
In quinto autẽ libro nos
ad
alium modum uidendi, qui fit per reflexiones à politis corporibus, quæ ſpecula dicimus, tràſ-
ferentes
, tract auimus de paßionibus communibus omni ſpeculo, ſiue ſit planum, ſiue ſphæricũ;

columnare
ſiue pyramidale, concauum uel conuexum.
Hæc enim ſunt omnia ſpecula, à quibus
3053 regularis poteſt fieri reflexio, ut nos declarabimus ſuo loco: nectamen intelligimus per hæc ſpe-
cula
ſolùm corpor a polita artificio, ſed potius per naturam.
Quia dum demonſtrationem his ſpe
culis
applicamus, natur alia corpor a eiuſdem figuræ intelligimus.
Quòd enim in artificialib. cor
poribus
exemplariter accidit, in corporibus natur alibus certius accidere neceſſe est.
Et dum ſic
per
figur as ſpeculorum diſcurrimus, cæleſtes & omnes natur ales influentias à ſubiectis corpo-
ribus
ſub quodam reflexionis modo ad alia corpora declaramus.
In his enim diuerſit atibus la-
tens
eſt naturæ operatio:
& ab eiſdem agentibus, ſecundum huius diuerſit atis modum, fit diuer
ſitas
formarum, & accidit uiſibus, ſi ad locũ reflexionis deueniant, ut ad ipſos fiat reflexio:
quo-
niam
uiſibus, ut quodam poſteriori formis natur alibus & corporibus exiſtentibus, ipſorum præ
ſentia
rebus natur alibus nibiladdit.
Horum it a ſpeculorum communes paßiones, & omnes
proprietates
ſpeculorum planorum in quinto libro propoſuimus.
In ſexto uerò libro demonſtra-
uimus
paßiones, quæ accidunt uiſibus & rebus ex reflexione facta à ſpeculis ſphæricis conuexis.

In
ſeptimo uerò poſuimus paßiones accidentium à ſpeculis columnaribus uel pyramidalibus
conuexis
:
& hæc duo ſpecula ſimul coniunximus propter conformitatem plurium paßionum.
In
octauo, de reflexionibus, quæ fiunt à ſpeculis ſphæricis concauis, prolixius tract auimus.
In
nono
quo, de his, quæ fiunt à ſpeculis columnaribus uel pyramidalibus concauis:
& in eodem de
ſpeculis
quibuſdam irregularibus, à quorum tot ali ſuperficie fit reflexio lucis & uirtutis ad pun
ctum
unum (quæ ſpecula comburentia dicimus) adiunximus tract atum.
In decimo uerò libro
huius
ſcientiæ, egimus de tertio modo uidendi, quie eſt per medium alterius diaphani, ut cum per
aerem
fit uiſio, ſub aqua, uel ſub uitro.
Et de deceptionibus, quæ ex hoc accidunt uiſui: nam & ſi
uiſus
non fuerit, eædem paßiones uirtuti accidunt agenti.
Et in hoc quo decimo tractatu adie-
cimus
paßionem ſoli uiſui accidentem ex diuerſitate mediorum, ut eſt impreßio arcus dæmonis,
qui
dicitur iris:
quoniam & illius generatio ex hac præſenti ſcientia ortum habet: ſic́ quaſio-
mnium
uiſibilium gener alibus paßionibus pertractatis, operi finem damus.
Patet it a expræ-
mißis
, quòd triplex eſt modus uidendi:
quidam per unum medium tantùm, qui eſt uiſio directa:
quidam
uerò per reflexionem formarum uiſibilium à corporibus politis:
quidam uerò per refra-
ctionem
formarum uiſibilium propter diuerſitatẽ mediorum.
Hiquo tres modiuidendi, ſignũ
ſunt
triplicis actionis formarum & omnium uirtutum cœleſtium & naturalium.
Quædame-
nim
agunt directè in obiectum ſuſceptibile, & hæc actio eſt fortior, quoniam eſt directè intenta
per
naturam, & fit ſecũdum lineas rectas.
Accidit aũt illi uirtuti corporalis debilitas, propter
remotionem
maiorem agentis ab ipſo acto:
ſolenim non adeò calefacit remotiora, ſicut propin-
quiora
calefactibilia, quæ ſunt eiuſdem diſpoſitionis.
Alia uerò natur alis actio fit per reflexio-
nem
à corporibus alijs, ut radij ſolis à corpore lunæ reflectuntur:
quamuis enim propter rarit atẽ
lunaris
corporis quiddam ſolaris tranſeat uirtutis:
plurimi tamen radiorum reflectuntur infe-
rius
, ut à ſpeculo ſphærico conuexo.
Eſt ergo illi actioni conueniens omne, quod diximus in paßio
nibus
ſpeculorum, aßimilante ſe figura corporis (à quo fit reflexio) figuræ ſpeculari.
Tertia uerò
maneries
natur alium actionum, eſt per plur a media diuerſorum diaphanorum, quæ ſimiliter
in
ſuo modo agendi diuerſitatem accipit, quam uiſibus accidere dicemus.
In his it a naturalib.
actionibus
uiſus ſignum eſt, non cauſa, niſi fortè deceptio ſit per ſe proueniens in uiſu:
quoniam
non
exiſtente perceptione uiſiua, ijdem modi ſunt omnium natur alium actionum.
His itaque
præmißis
, aggrediamur intentum.
Hoctamen legentem latere nolumus, quia dum ex libro ele-
mentorum
Euclidis arguimus, ſola nominatione numeri libri & theorematis conten-
ti
ſumus:
dum uerò aliquid ex hoc noſlro libro adducimus, & nume-
rum
& theorema huius libri nominamus.
3064
VITELLONIS FI-
LII
THVRINGORVM ET PO-
LONORVM
OPTICAE LIBER PRIMVS.
DEFINITIONES.
OVAE uerò per modum principiorum huic primo libro præ-
mittimus
, ſuntiſta.
1. Cathetum dicimus lineam perpendi-
cularẽ
ſuper ſuperficiem aliquam, erctam.
2. Polum dicimus
omnem
punctum lineæ ſuper ſuperficiem circuli à centro or-
thogonaliter
erectæ.
3. Conuexam lineam uel ſuperficiem di-
cimus
, quæ extrinſecus aliquam regularem curuitatem habet.

4
.
Lineam cõcauam uel ſuperficiem dicimus, quæ intrinſecus
aliquam
regularem curuitatem habet.
5. Lineam ſuper ſuperficiem conuexam uel
concauam
perpendicularem dicimus, quæ ſuper planam ſuperficiẽ in puncto ſuæ
incidentiæ
ſuperficiem conuexam uel concauam contingentem eſt erecta.
6. Cir-
culi
ſeinuicem ſecantes dicuntur, quorum diametris eſt aliqua linea communis, u-
no
reliquum non continente.
7. Circulus magnus ſphęræ dicitur, qui tranſiens cen
trum
ſphæræ, diuiditipſam in duo æqualia.
8. Minor uerò circulus ſphæræ dicitur,
qui
neque tranſit centrum ſphæræ, neque diuiditipſam in duo æqualia.
9. Sphæras
æquales
dicimus, quarum diametri ſunt æquales.
10. Sphæras uel circulos ſeinui-
cem
continentes, ęquidiſtantes dicimus, inter quas à centro maioris ductæ lineæ
à
conuexo minoris ad concauum maioris ſunt æquales.
11. Sphæras ſe inuicem
tingentes
dicimus, quæ ſe tangentes extrinſecus uelintrinſecus ſecant.
12. Sphę
ras
ſeinuicem interſecantes dicimus, cùm ſphęris ſe non continentibus, diameter
unius
per alteram reſecatur.
13. Sphęras intrinſecus ſe interſecantes dicimus, qua-
rum
maior pars unius in altera continetur.
14. Superficiem planam ſphæram con-
tingere
dicimus, quæ cum ſphæram tangat, ad omnem partem educta, non ſecat.

15
.
Denominatio proportionis primi ad ſecundum, dicitur quantitas, quę ducta in
minorem
producit maiorem:
uel quæ maiorem diuidit ſecundum minorem.
16
.
Proportio dicitur componi ex duabus proportionibus, quando denominatio
illius
proportionis producitur ex ductu denominationum illarum proportio-
num
, unius in alteram.
256[Figure 256]b a c d
PETITIONES.
Petimus autem hæc. 1. Aequales angulos ſuperidem
punctum
conſtitutos, æqualem continere diſtantiam æ-
qualium
linearum:
ut ſi anguli a b c, & c b d ſint æquales,
& linea a b & b d ſint æquales:
tantum diſtabit linea a b à li-
nea
b c, quãtum linea b d diſtat ab eadem linea b c.
2. Item
inter
quælibet duo puncta lineam, & inter quaslibet duas
lineas
ſuperficiem poſſe extendi.
3. Item, cum duæ planæ
ſuperficies
ſe contingunt, unã ex eis fieri ſuperficiem.
4. I-
tem
duas planas ſuperficies corpus non includere.
5. Item
omnes
eaſdem proportiones ex ſimilibus proportioni-
bus
componi, & in ſimiles proportiones diuidi, & eaſdem habe-
re
denominationes.
3075
THEOREMATA
1. Omnes lineæ æquidiſt antes in eadem ſuperficie plana neceſſariò conſiſtunt.
E
' 35 definit. 1 element.
Sint duæ lineæ æquidiſtantes, quæ a b & c d utcunque diſpoſitæ:
257[Figure 257]a c b d dico quòd ipſæ ſunt in eadem ſuperficie plana:
copulentur enim per
lineam
b d.
Quoniam ergo lineæ a b & b d angulariter coniungun-
tur
:
palàm quoniam ipſæ ſunt in eadem ſuperficie per 2 p 11. Simi-
liter
, quia lineę e d & b d angulariter coniunguntur, eruntipſæ in ea-
dem
ſuperficie:
Sed linea b d eſt in una tantum ſuperficie plana, quo-
niam
ipſius partem eſſe in ſublimi, partem in plano, eſt impoſsibile ք
1
p 11.
Palàm ergo, quoniam lineę a b & c d neceſſariò conſiſtunt in ea-
dem
plana ſuperficie contenta inter eas & inter lineas, extremitates
illarum
linearum copulantes:
quod eſt propoſitum.
2. Lineam à puncto unius linearum æquidiſtantium in eadem
ſuperficie
protr actam, cum alter a indefinitæ quantitatis concurre
re
eſt neceſſe. Lemma Procli ad 29 p relement.
Sint duæ lineæ æquidiſtantes, quæ a b & c d: quarum unam, ſcilicet a b, ſecet linea b e in puncte
b
.
Dico, quòd linea b e ſecabit etiam lineam c d. Quia enim linea c d
258[Figure 258]c a b d e indefinitæ quantitatis eſſe ſupponitur, protrahatur uerſus ipſam li-
nea
b e:
quę ſi concurrit cum c d, habetur propoſitum. Sinon concur-
rat
:
palàm per definitionem æquidiſtantium linearum, quoniam linea
b
e eſt æquidiſtans lineæ c d:
& quia lineæ a b & b e ambę ſunt æquidi-
ſtãtes
lineę c d:
erit per 30 p 1 linea e b ęquidiſtans lineę a b: ſed palã ex
hypotheſi
, quoniam concurrunt, ut in puncto b:
non ergo ęquidiſtat li
nea
b e lineę c d:
ergo neceſſariò cõcurrit linea b e cum linea c d: quod
eſt
propoſitum.
3. Datis tribus lineis, cuilibet tertiæ ſecundum proportionẽ alia-
rum
duarum proportionalem inuenire. E' 12 p 6 element.
Sint datæ tres lineæ, quę ſint a b, c d, e f, quarum uni ut a b, ſecun-
dum
proportionem aliarum duarum, quę ſunt c d & e f, quarta propor
tionalis
debeat inueniri.
Duæ itaque lineæ æquales duabus lineis,
quæ
ſunt c d & e f, ab una linea continua abſcin dantur, quę ſit a e f per
3
p 1, & illi lineę a e fangulariter tertia data ſcilicet a b coniungatur in puncto a:
& à puncto commu
ni
diſtinguẽte duas lineas reſectas, (quod ſit punctum e) ducatur li-
259[Figure 259]a b c d e f nea e b a d extremitatem tertię datarum, quę eſt a b:
& à puncto f du-
catur
linea ęquidiſtans lineę e b per 31 p 1, quę ſit f g.
Deinde protraha
tur
linea a b in cõtinuum & directum, quouſque ſecet lineã f g:
ſeca-
260[Figure 260]a e b f g bit aũt per pręmiſſam:
ſit itaq; punctus cõcurſus g. Dico, quod per 2
p
6 eadem eſt proportio lineę a b ad lineam b g, quę eſt lineę a e datę
ad
lineam e f datam.
Similiter quoq; de qualibet aliarum reſpectu re
liquarum
duarum demonſtrari poteſt:
patet ergo propoſitum.
261[Figure 261]a b c d g c d g f
4. Cum duabus lineis inæqualibus notæ proportionis, æqualiũ
linearum
facta fuerit ad
ditio: maioris adminorẽ minuitur proportio. Ex 8 p 5 element.
Sint duæ lineæ a b & c d
inæquales
, notæ propor-
tionis
:
ſitq́ue linea a b ma-
ior
quàm linea c d:
adda-
tur
quoq;
linea b e ipſi a b,
& linea d f ipſi c d:
ſintq́; lineę b e & d f ęquales. Dico, quòd minor eſt proportio lineę a e ad lineam
c
f, quàm lineę a b ad lineam c d.
Quoniam enim datę ſunt tres lineę, quę ſunt a b & c d & b e: inue-
niatur
per pręcedẽtem linea proportionalis lineę b e, ſecundum proportionem linearum a b & c d,
quę
ſit d g.
Quia ergo linea a b eſt maior quàm linea c d, patet, quia linea b e eſt maior quã linea d g:
ergo
& linea d f eſt maior quã linea d g.
Abſcindatur ergo per 3 p 1 è linea d f ęqualis ipſi d g. Quia er-
go
eſt proportio lineę a b ad lineam c d, ſicut lineę b e ad lineam d g:
erit per 15 p 5 proportio totius
lineę
a e ad totalem lineã c g, ſicut lineę a b ad lineam c d:
ſed per 8 p 5 minor eſt proportio lineæ a e
3086VITELLONIS OPTICAE ad lineam c f maiorem, quàm ad lineam c g minorem: eſt ergo maior proportio lineæ a b ad linea m
c
d, quàm lineę a e ad lineam c f:
& hoc eſt propoſitum.
5. Cum fuerit proportio primi ad ſecundum, tanquam tertij ad quartũ: erit è contrario pro-
portio
ſecundi ad primum, ſicut quarti ad tertium. E' 13 def. & conſectario 4 p 5 element.
Sit enim a primum, & b ſecundum, & ctertium, & d quartum: & ſit
proportio
a ad b, ſicut c ad d.
Dico, quòd erit è contrario proportio b ad
262[Figure 262]a b c d a, ſicut d ad c.
Quoniam enim eſt proportio a ad b, ſicut c ad d: erit per 16
p
5 permutatim proportio a ad c, ſicut b ad d:
eſt ergo proportio b ad d,
ſicut
a ad c:
ergo iterum per 16 p 5 erit permutatim proportio b ad a, ſi-
cut
d ad c, ſecundi uidelicet ad primum, ſicut quarti ad tertium:
quod eſt
propoſitum
.
6. Cum fuerit quatuor quantitatum proportio primæ ad ſecundã
maior
, quãtertiæ ad quartam: erit è contr ario minor proportio ſecun-
ad primam, quàm quartæ ad tertiam. 26 p 5 element. in Campano.
Eſto proportio lineæ a ad lineam b maior, quàm lineæ c ad lineam d. Dico, quôd erit è contrario
minor
proportio lineæ b ad lineam a, quàm lineæ d ad li-
263[Figure 263]a b e c d neam c.
Sit enim per 3 huius, ut, quæ eſt proportio lineæ c
ad
lineam d, eadem ſit lineæ e ad lineam b.
Quia ergo ma-
ior
eſt proportio lineæ a ad lineam b, quàm lineæ c ad li-
neam
d ex hypotheſi:
patet, quòd minor eſt proportio li-
neæ
e ad lineam b, quam lineę a ad lineã b:
ergo per 10 p 5
linea
a eſt maior quã linea e.
Et quia eſt proportio lineæ e
ad
lineam b, ſicut lineę c ad lineam d, erit per præmiſſam
eadem
proportio lineę b ad lineã e, quę lineæ d ad lineam
c
.
Eſt autem per 8 p 5 minor proportio lineæ b ad lineam a,
quàm
ad lineam e:
eſt ergo minor proportio lineæ b ad lineam a, quàm lineę d ad lineam c: quod
eſt
propoſitum.
7. Si quatuor quantitatum proportion alium prima fuerit maior quãſecunda, & tertia ma-
ior
quã quarta: erit euerſim eadem proportio primæ ad augmentum ſui ſuper ſecundam, quæ ter
tiæ
ad augmentum ſui ſuper quartam. E' 16 definit. & conſectario 19 p 5.
Sint quatuor lineę proportionales a c prima: b c ſecunda: d ftertia: & e f quarta. Sitq́ue linea a b
maior
quàm linea b c, & linea d f maior, quàm linea e f:
ex-
264[Figure 264]a b c d e f cedat quoque linea a c lineam b c, in linea a b, & linea d f
lineam
e f, in linea d e.
Dico, quòd eadem erit proportio
lineę
a c ad lineam a b, quę lineę d f ad lineam d e.
Quo-
niam
enim eſt proportio lineę a c ad lineam b c, ſicut lineę
d
f ad lineam e f:
eſt ergo per 16 p 5 permutatim proportio
lineę
a c ad lineam d f, ſicut lineę b c ad lineam e f:
ergo per
19
p 5 erit proportio lineę a b ad lineam d e, ſicut lineę a c
ad
lineam d f:
ergo per 16 p 5 erit proportio lineę a b ad lineam a c. ſicut lineę d e ad lineam d f. Ergo
per
5 huius erit proportio lineę a c ad lineam a b, ſicut lineę d fad lineam d e:
quod eſt propoſitum.
8. Si quatuor quantit atum prima fuerit maior ſecunda, & tertia maior quarta: erit maior
proportio
primæ ad quartam, quàm ſecundæ ad tertiam. Conſectarium ex 8 p 5 element.
Sint quatuor lineę a, b, c, d: & ſit a prima maior quàm b ſecũda, & ſit c tertia maior, quàm d quar-
ta
.
Dico, quòd maior eſt proportio lineæ a, ad lineam d, quàm
265[Figure 265]a b c d lineę b ad lineam c.
Quia enim linea c eſt maior quàm linea d
ex
hypotheſi:
patet per 8 p 5: quoniam maior eſt proportio li-
neę
a ad lineam d, quàm ad lineam c:
minor uero eſt proportio
lineę
b ad lineã c, quàm lineę a, ad lineam c per eandem 8 p 5:

quoniam
ut pręmiſſum eſt linea a eſt maior quàm linea b.
Et
quoniam
quicquid eſt maius maiore, eſt maius minore:
patet,
quòd
maior eſt proportio lineę a ad lineam d, quàm lineę b ad
lineam
c:
patet ergo propoſitum.
9. Cum quatuor quantitatum prima fuerit maior quàm
tertia
, & ſecunda minor quàm quarta: maior erit proportio primæ ad ſecundam, quàm tertiæ
ad
quartam. Conſectarium ex 8 p 5 element.
Sint quatuor lineę a prima: b ſecũda: c tertia: d quarta: ſitq́; a maior quàm c, & ſit b minor quã d.
3097LIBER I. Dico, quòd maior eſt proportio a ad b, quàm c ad d. Quoniã enim linea a eſt maior quàm linea c, pa
tet
per 8 p 5, quoniã maior eſt ꝓportio lineę a ad lineã b quàm lineę c ad lineam b:
ſed quia exhypo
theſi
linea b eſt minor quàm linea d:
patet per 8 p 5, quo-
266[Figure 266]a b c d niam maior eſt proportio lineæ c ad lineam b, quàm ad li-
neam
d.
Eſt ergo maior proportio lineæ a primæ ad lineã
b
ſecũdã, ꝗ̃ lineæ c tertię ad d quartã:
& hoc eſt propoſitũ.
10. Siquatuor quantitatum fuerit maior propor-
tio
primæ ad ſecundam, quàm tertiæ ad quartam: erit
permutatim
maior proportio primæ ad tertiam, quàm
ſecundæ
ad quartam. E' 12 definit. 16 p 5. 27 p 5 elem. in
Campano
.
Sint quatuor lineæ a, b, c, d: ſitq́; proportio a ad b maior, quàm c ad d. Dico, quòd erit permuta-
tim
maior proportio lineæ a ad lineam c, quàm lineę b ad
267[Figure 267]a b e c d lineam d.
Sit enim per 3 huius proportio lineæ e ad lineã
b
, ſicut lineæ c ad lineam d:
erit ergo ex hypotheſi & ex 10
p
5 linea e minor quã linea a:
ergo per 8 p 5 maior eſt pro-
portio
lineæ a ad lineam c, quàm lineæ e ad lineam c.
Eſt
autem
ex præmiſsis & per 16 p 5 proportio lineę e ad li-
neam
c, ſicut lineę b ad lineam d.
Palàm ergo, quoniã ma-
ior
eſt proportio lineę a ad lineã c, quàm lineę b ad lineã
d
:
quod eſt propoſitum.
11. Cum quatuor quantitatum maior fuerit propor
tio
primæ ad ſecundam quàm tertiæ ad quartam: erit
coniunctim
maior proportio primæ & ſecundæ ad ſecũdam, quàm tertiæ & quartæ ad quartã.
E
' 14 definit. 18 p 5 element. 28 p 5 ele. in Campano.
Eſto quatuor linearum a, b, c, d maior proportio a ad b, quàm c ad d. Dico, quòd totius lineę a b
ad
lineã b maior erit proportio, quàm totius lineę c d ad
268[Figure 268]a b e c d lineam d.
Sit enim per 3 huius proportio lineę e ad lineam
b
, quæ lineę c ad lineam d:
eſt ergo ex hypotheſi maior ꝓ-
portio
lineę a ad lineam b, quàm lineæ e ad lineam b:
ergo
per
10 p 5 linea a eſt maior quàm lineae.
Tota ergo linea
a
b eſt maior quàm tota linea e b:
ergo per 8 p 5 maior eſt
proportio
totius lineæ a b ad lineã b, quàm totius lineę
e
b ad lineã b:
per 18 uerò 5 eſt proportio lineę e b ad line-
am
b, quę lineę c d ad lineam d:
eſt enim ex pręmiſsis pro-
portio
lineę e ad lineam b, ſicut lineę c ad lineam d.
Eſt
ergo
maior proportio lineę a b ad lineã b, quàm lineę c d
ad
lineam d:
quod eſt propoſitum.
12. Si quatuor quantitatum proportio primæ & ſecundæ ad ſecundam ſit maior, quàm ter-
tiæ
& quartæ ad quartam: erit diſiunctim maior proportio primæ ad ſecundam, quàm tertiæ
ad
quartam. E' 15 definit. 17 p 5 element. 29 p 5 elem. in Campano.
Sit proportio totius lineę a b ad eius partem lineam b maior, quàm totius lineæ c d ad eius par-
tem
d.
Dico, quòd erit diſiunctim proportio lineę a ad line-
269[Figure 269]a b c e d a m b maior, quàm lineę c ad lineam d.
Sit en im per 3 huius
proportio
lineę e b ad lineam b, ſicut lineę c d ad lineam d:

erit
ergo ex hypotheſi maior proportio lineę a b ad lineam
b
, quàm lineę e b ad eandem lineam b:
ergo per 10 p 5 erit
linea
a b maior quàm linea e b:
a blata ergo utrobique linea
b
communi, relinquitur linea a maior quàm linea e.
Eſt er-
go
per 8 p 5 maior proportio lineę a ad lineam b, quàm li-
neę
e ad eandem lineam b:
ſed per pręmiſſa eſt proportio li
neę
e b ad lineam b, ſicut lineę c d ad lineam d:
ergo per 17
p
5 eſt proportio lineę e ad lineã b, ſicut lineę c ad lineam d.
Erit ergo maior proportio lineę a ad li-
neam
b.
quàm lineę c ad lineam d: & hoc eſt propoſitum.
13. Quarumlibet trium quantitatum quocun ordine diſpoſitarum, quarum mediæ ad
utram
extremarum nota ſit proportio: erit proportio primæ adtertiam compoſit a ex propor-
tione
primæ ad ſecũdam, & ſecundæ ad tertiam. Ex quo patet, quòd proportio extremorum ad
inuicem
componitur ſemper ex proportione mediorum ad inuicem & adipſa extrema. E' ſcho-
3108VITELLONIS OPTICAE lio Theonis ad 5 definit. 6 element. & commentarijs in 1 librum magnæ cõſtructionis Ptolemæi.
Item
è commentarijs Eutocij in 8 theor. 2 de ſphæra & cylindro Archimedis.
Sint extra gradus tres lineæ, quæ a, b, g, quarum prima (quæ eſt a) ſit maior quàm media (quæ
eſt
b) & b ſit maior quàm tertia, quæ eſt g:
ſit ; ipſius b ad ambas extremas proportio nota. Dico,
quòd
proportio lineæ a ad lineam g tertiam componitur ex proportione lineæ a ad lineam b, & ex
proportione
lineæ b ad lineam g.
Quoniam enim proportio lineæ a ad lineam b eſt nota: ſit quanti-
tas
d denominatio illius proportionis:
& ſimiliter quia proportio lineæ b ad lineam g eſt nota: ſit
denominatio
illius proportionis quantitas e:
& ſit quantitas z denominatio proportionis lineæ a
ad
lineam g.
Dico, quòd ex ductu e in d fit z. Quoniam enim per 15 definitionem huius ex ductu z
denominationis
proportionis lineæ a ad lineam g in ipſam lineam g minorem, quàm ſit a, fit linea
a
:
& ſimiliter ex ductu d in lineam b fit linea a:
270[Figure 270]a b g d e z ponatur itaq;
z primum & d ſecundum, linea b
tertiũ
& linea g quartũ.
Quia itaq; illud, quod
fit
ex ductu primi in quartum, eſt ęquale ei,
fit
ex ductu ſecũdi in tertium:
patet per 16 p 6
quoniam
eſt proportio primi ad ſecundum, ſi-
cut
tertij ad quartum:
eſt ergo proportio z ad
d
, ſicut lineæ b ad lineam g:
ergo denominatio
proportionis
z ad d ex 5 ſuppoſitione eſt eadẽ
cum
denominatione proportionis lineæ b ad
lineam
g:
ſed denominatio proportionis lineæ b ad lineam g eſt quantitas e: ergo denominatio ꝓ-
portionis
z ad d eſt idẽ e:
ergo ex ductu e in d fit z. Quia ergo denominatio proportionis lineę a ad
lineam
g, quæ eſt z, producitur ex ductu denominationis proportionis lineæ a ad lineam b in de-
nominationem
proportionis lineæ b ad lineam g:
patet per 16 definitionem huius, quoniam pro-
portio
lineæ a primæ ad lineam g tertiam componitur ex proportione lineæ a primæ ad lineam b
ſecundam
, & ex proportione lineæ b ſecundæ ad lineam g tertiam:
quod eſt propoſitum primum.
Eodem
quoq;
modo poteſt faciliter demonſtrari de quotcunq; medijs inter quęlibet duo extrema
collocatis
:
ſemper enim proportio extremorum ad inuicem componitur ex omnibus proportioni
bus
mediorum ad inuicem, & ad ipſa extrema.
Similiter demonſtrandum uia diuiſionis, ſi mediam
contingat
eſſe maiorem qualibet extremarum:
patet ergo propoſitum.
14. Si linea recta ſuper duas rect{as} ceciderit, fecerit́ angulos coalternos inæquales, aut
duos
intrinſecos minores duobus rectis, uel extrinſecum inæqualem intrinſeco: illas duas lineas
ad
minorum angulorum partem concurrere eſt neceſſe, ad aliam uerò partem impoßibile: & ſi
lineæ
concurrunt, neceſſe est dictos angulos aliquo propoſitorum modorum ſe habere. E' 27.28
p
1 element. Lemma Procli ad 16 p 1 elem.
Sint duæ lineæ a b & c d, quas ſecet linea e fſecundum quod proponitur. Dico, quoniam lineæ
a
b & c d concurrent.
Si enim concurrant, patet quòd ſunt æ quidiſtantes: ergo per 29 p 1 ſequi-
tur
contrarium hypothe.
quòd eſt inconueniens: concur
271[Figure 271]e a b c d f runt ergo.
Ad partem uerò minorum angulorum cõcur-
rere
eſt neceſſarium:
quoniam ſi ad partem maiorum an-
gulorum
concurrant, ſequetur angulum extrinſecum tri
goni
contenti fieri minorẽ angulo intrinſeco:
& eſt con-
tra
16 & 32 p 1.
Et quia per præmiſſas probationes ad par-
tes
minorum angulorum concurrunt:
ſi ex conceſſo ad
partes
maiorum angulorum concurrerent, ſequeretur
duas
rectas lineas ſuperficiem includere:
quod eſt impoſ
ſibile
.
Eſt ergo impoſsibile, ut ad partes maiorum angu-
lorum
concurrant:
quod eſt propoſitum primum. Sed &
ſi
detur, quòd illæ lineæ concurrant, neceſſe eſt angulos aliquo propofitorum modorum ſe habere
per
32 p 1:
patet ergo totum, quod proponebatur, ſeruata ſemper hypotheſi.
272[Figure 272]a d e c b
15. Cumlineis, ſe inter duas line{as} æquidiſtantes, à
quarum
terminis producuntur, ſecantibus, ex utra
parte ſectionis partes eiuſdẽ lineæ inter ſe fuerint æqua les: neceſſe eſt lineas, inter quas fit ſectio, æquales eſſe.
Verbi gratia: ſit, ut duæ lineæ a b & c d inter duas line-
as
æquidiſtantes, à quarũ terminis producũtur, quę ſint a
d
& c b, ſecent ſe in puncto e, ita, quòd linea a e ſit æqualis
lineæ
e b, & linea c e ſit æqualis ipſi e d.
Dico, quòd linea
a
d eſt æqualis lineæ c b.
Quoniam enim per 15 p 1 angu-
lus
a e d eſt æqualis angulo c e b, erit ex hypotheſi & per
4
p 1 linea a d æqualis lineæ c b:
quod eſt propoſitum.
3119LIBER I.
16. Si per terminos duarum linearum æquidiſtantium & inæqualium, rectæproducantur,
illas
ad partem minoris lineæ concurrere est neceſſe.
Sint duæ lineæ a b & c d æquidiſtantes & inæquales: ſitq́; linea c d minor quàm linea a b:
producãturq́
;
per terminos ipſarum, lineę a c
273[Figure 273]a c f d b e& b d.
Dico, quòd illæ lineæ a c & b d concur
rent
ultra lineam c d.
Producatur enim linea
c
d ultra punctum d ad punctum e, fiatq́;
per
3
p 1 linea c e æqualis lineę a b, & ducatur li-
nea
b e.
Hic itaque linea b e per 33 p 1 eſt æqui
diſtans
lineę a c:
ergo per 2 huius cum linea
b
d concurrat cum linea b e in puncto b:
pa-
tet
, quòd ipſa concurret cum linea a c, quę æ-
quidiſtat
lineę b e:
ſed & ad partem lineę c d,
quę
eſt minor quàm linea a b, concurrere eſt
neceſſe
per 14 huius, uel per 2 p 6:
patet ergo
propoſitum
:
punctus enim concurſus eius, (qui ſit f) erit ultra lineam c d.
17. Lineæ rectæ continentes angulos æquales cum linea recta, cui ad unum punctum inci-
dunt
, ſimuliunctæ, ſunt breuiores omnibus lineis ab eiſdem terminis ſuper eandem lineam
adunum
punctum alium productis, continentibus cum eadem linea angulos inæquales, ſi-
muliunctis
.
Sit linea recta, quę a b c f: & ſint duo puncta g, & d, â quibus duę lineę g b & d b productę ſuper
lineam
a b c f, contineant angulos æquales,
274[Figure 274]g d a h b c f k ita, ut angulus a b g ſit æqualis angulo c b d.

Dico
, quòd ſi à pũctis d & g ad aliquod aliud
punctum
lineæ a b c f (quod ſitc) lineę du-
ctę
contineant inęquales angulos, ita, ut an-
gulus
g c a ſit minor angulo f c d:
quòd lineę
g
b & b d ſimul iunctę ſunt minores duabus
lineis
g c & d c ſimul iunctis.
Ducatur enim
à
puncto g ſuper lineam a f perpendicularis
per
12 p 1, quę ſit g h:
& producatur linea g h
ultra
punctum h:
& producatur d b, donec
concurrat
cum linea g h producta:
concur-
rent
autem per 14 huius:
ſit ergo punctus concurſus k: & coniungatur linea k c. Et quoniam angu-
lus
d b c eſt æqualis angulo g b h exhypotheſi, & angulo h b k, ex 15 p 1:
palàm, quòd angulus
h
b k eſt ęqualis g b h:
ſed anguli g h b & k h b ſunt ęquales: quia recti: ergo per 32 p 1 trigoni
g
h b & k h b ſunt ęquianguli.
Ergo per 4 p 6, cum linea h b ſit communis & ęqualis ſibijpſi, erit
linea
g b ęqualis lineę k b, & linea g h ęqualis lineę h k.
Et eadem ratione per 4 p 1 erit linea g c
ęqualis
lineę k c.
Quia uerò per 20 p 1 linea k d in trigono k d c minor eſt ambabus lineis d c &
k
c ſimuliunctis, & linea g b ęqualis eſt lineę b k, & linea g c ęqualis eſt lineę k c:
palàm, quia
ambę
lineę g b & d b ſimul iunctę, minores ſunt ambabus lineis d c & g c ſimul iunctis.
Simi-
liter
quoque de quibuſcunque lineis à punctis g & d ad lineam a fproductis eſt demonſtrandum:

patet
ergo propoſitum.
275[Figure 275]g d e a z b f c
18. Lineæ rectæ continentes angulos æ-
quales cumlinea conuexa, cui ad unum pun- ctum incidunt, ſimuliunctæ, ſunt breuiores omnibus lineis ab eiſdem terminis ſuper ean- dem lineam adunum punctum alium produ- ctis, continentibus cum eadem linea angulos inæquales, ſimuliunctis.
Sit linea curua a b c, ſuper cuius conuexum
â
punctis g & d incidant lineę d a & g a, conti-
nentes
angulos ęquales, ita, ut angulus c a g ſit
ęqualis
angulo b a d.
Dico, quòd ſi ducantur
alię
lineę à punctis g & d ſuper lineam a b c,
ut
g b & d b, continentes angulos inęquales
cum
linea a b c:
quòd ambę lineę g a & d a ſi-
mul
iunctę, erunt breuiores duabus lineis g b &
d
b ſimul iũctis, Ducatur enim linea e f, cõtingẽs
276[Figure 276]
31210VITELLONIS OPTICAE arcum a b c in puncto a per 17 p 3: anguli ergo contingentiæ, qui ſunt e a c & f a b ſunt æquales
per
16 p 3:
ſed anguli g a c & d a b ſunt æquales ex hypotheſi: erunt ergo anguli g a e & d a f æqua-
les
.
Et ad punctum, ubi linea g b ſecat lineam e f(quod ſit z) ducatur linea d z: ergo per præceden
tem
ambæ lineæ g a & d a ſunt breuiores ambabus lineis g z & d z:
cum angulus g z a ſit minor an-
gulo
g a e, & angulus d z f ſit maior angulo d a f per 16 p 1.
Sed linea g b eſt maior quàm linea
g
z, ut totum parte, & linea d b eſt maior quàm linea d z per 19 p 1, quoniam angulus d z b eſt
maior
angulus ſui trigoni.
Patet ergo propoſitum in arcu circuli conuexo: & eodem modo demon
ſtrandum
in quacunque alia columnali uel pyramidali ſectione ſecũdum ipſius conuexum:
patet
ergo
propoſitum.
19. Vna linea recta in duabus ſuperficiebus planis exiſtente, neceſſe est, ut illæ duæ ſuperſi-
cies
ſecundum illam lineam ſe ſecent. E' 3 p 11 element.
Sint duæ ſuperficies planæ a b c d & c d e f: in quarum utraque ſit linea c d. Dico, quòd illæ
duæ
ſuperficies ſecant ſe ſuper lineam e d.
Si enim illæ duæ ſuperfici-
277[Figure 277]a b c d e f es ad lineam c d, ut ad communem terminum per modum unius ſu-
perficiei
continuè copulentur:
tunc patet, quòd ipſæ ſunt partes uni-
us
ſuperficiei, & non duæ ſuperficies:
quod eſt contra hypotheſim.
Quòd
ſi ipſæ ſuperficies datam lineam c d pertranſeant, nec ad ipſam,
ut
ad communem terminum copulentur:
palàm per 3 p 11, cum ipſæ
ad
inuicem ſe ſecent, quòd ipſis aliqua linea eſt communis.
Aut ergo
ſecant
ſe ſuper lineam c d:
& habetur propoſitum: aut ſuper aliam
quamcunque
datam:
& tunc, cum illa ſit ambabus propoſitis ſuper-
ficiebus
communis per prænominatam 3 p 11, & eiſdem ſit linea c d
communis
ex hypotheſi:
ſequetur, ut duæ planæ ſuperficies illas du-
as
lineas interiacentes corpus includãt:
quod eſt impoſsibile, & con-
tra
4 ſuppoſitionem huius:
patet ergo propoſitum.
20. Ab uno puncto in aere dato, ſuper unamquam ſubſtratã
planam
uel conuexam ſuperficiem, una tantũ perpendicularis du-
ci
potest. E' 11 & 13 p 11 elem.
Sit data ſuperficies plana a b c d, & datus in aere punctus e. Dico, quòd à puncto e ad ſubſtra-
tam
ſuperficiem, unam tantùm perpendicularem duci eſt poſsibi-
278[Figure 278]e a b k l f g h m c dle.
Sienim poſsibile, ſit ut ſuper ſuperficiem planam datam, quæ a
b
c d, ducantur à puncto e duæ perpendiculares, quæ ſint e f & e g.

Quia
itaq;
lineę e f & e g angulariter cõiunguntur in puncto e, pa
tet
per 2 p 11, quoniam illæ duæ lineæ ſunt in eadem ſuperficie:
&
quoniam
lineæ illæ ſunt perpendiculares ſuper ſuperficiem a b c d,
erit
ſuperficies, in qua ſunt lineæ illæ, erecta ſuper ſuperficiem a b
c
d.
Huius itaq; ſuperficiei & ſuperficiei a b c d communis ſectio
eſt
linea f g per præmiſſam:
in trigono itaque e f g ſunt duo angu
li
recti, ſcilicet e f g & e g f per definitionem lineæ erectæ ſuper ſu
perficiem
3 definit.
11: hoc autem eſt impoſsibile, & contra 32 p 1.
Hoc
autem etiam patet in ſuperficiebus conuexis:
quia enim, per
5
definitionem huius omnis linea perpendicularis ſuper quam cun
que
ſuperficiem conuexam, eſt perpendicularis ſuper planam ſu-
perficiem
ipſam conuexam ſuperficiem in puncto incidentię lineę
illius
contingentem:
patet, quia in omni ſuperficie conuexaidem
accidit
impoſsibile.
Si enim ſit ſuperficies ſphærica cõuexa, in qua
ſit
arcus f g:
ſit ut ipſam contingat in puncto fſuperficies plana, in
qua
ducatur linea h f k, & in puncto g ſuperficies plana, in qua ſit li-
nea
l g m.
Palàm ergo ex pręmiſsis, quia anguli e f k & e g l ſunt re-
cti
.
Producta quoq; chorda f g: palàm quia anguli e f g & e g f ſunt maiores duobus rectis, quod eſt
impoſsibile
.
Non eſt ergo poſsibile ab uno puncto dato plus una perpendiculari duci ad ſuperficiẽ
planam
uel conuexam.
Patet ergo propoſitum: quoniam in quibuſcunque alijs conuexis ſuperfi-
ciebus
eſt eodem modo demonſtrandum.
21. Omnium linearum ab eodem puncto adeandem ſuperficiem planamuel conuexam pro-
ductarum
, minima eſt perpendicularis. Albazen 5 n 5.
Eſto ſuperficies plana b c d i: & punctum extrà ſignatum a, à quo ducantur plurimæ lineæ ad ſu-
perficiem
datam, ut contingit, ſcilicet a e, a f, a g, a h, ſola tamen a e ſit perpendicularis.
Dico, quòd li
nea
a e eſt omnium aliarum breuiſsima.
Ducantur enim lineæ e f, e g, e h, & componantur tri-
gona
orthogonia.
Palàm itaque (cum per 32 p 1 angulus rectus ſit maior in qualibet trigono
279[Figure 279]
31311LIBER I. orthogonio) quoniam linea a e per 19 p 1 breuior eſt qualibet linearum a f, a g, a h, & etiam
aliarum
quarumcunq;
ſic productarum: patet ergo propoſitum in planis. Sed & in conuexis patet
idem
:
quoniam ſi perpendicularis ſuper conuexam
280[Figure 280]a b c e f g h d i ſuperficiem ſit a e, & ſit b c d i ſuperficies plana con
tingens
ſuperficiem conuexam ſecundum punctũ
e
, ducanturq́;
lineæ a f, a g, a h ſuper ſuperficiem pla
nam
:
erunt omnes illę maiores perpendiculari: er-
go
eædem productæ ad ſuperficiem conuexã ſunt
multo
maiores:
patet ergo propoſitum.
22. Ducta linea à ſupremo termino lineæ ſu-
per
ſuperficiem erectæ, ad lineam perpendicularẽ
cuicun
lineæ à puncto incidẽtiæ lineæ erectæ in
ſubiecta
ſuperficie protractæ: neceſſe eſt protractã
lineam
ſuperiacenti perpendicularem eſſe. Lem-
ma
ad 37 theorema opticorum Euclidis: item 42
theor
. 6 libri μαθκματικυεμ συναγωγυεμ Pappi.
Sit punctũ in aere datum, quod ſit a, à quo ad ſu-
perficiem
planã ſubiectam, quæ ſit b c d, erigatur li-
nea
per 12 p 11, quæ ſit a b, incidens datæ ſuperficiei in puncto b:
& in ſuperficie b c d ducatur linea
d
c, ut placuerit, & à puncto b ducatur perpendicularis ſuper lineam
281[Figure 281]a c b d d c, quæ ſit b d:
& copuletur linea a d. Dico, quòd a d eſt perpendi-
cularis
ſuper lineã d c.
Sumatur enim in linea d c quodcunq; punctũ,
ut
c, & ducantur lineæ a c, b c.
Quia itaq; linea a b eſt erecta ſuper ſu-
perficiẽ
b c d, patet ք definitionẽ lineę erectę 3 defin.
11, quoniã angu-
lus
a b c eſt rectus:
ergo ք 47 p 1, quadratũ lineę a c eſt æquale duob.
quadratis
linearũ a b & b c:
ſed & quadratũ lineę b c eſt æquale duob.
quadratis
c d & b d per 47 p 1, quia linea b d eſt perpẽdicularis ſuper
lineam
c d ex hypotheſi.
Quadratum itaq; lineæ a c eſt æquale tribus
quadratis
trium linearum, quæ ſunt a b & b d & c d:
ſed quadratum li-
neæ
a d eſt æquale duobus quadratis duarum linearum a b & b d:

quadratum
ergo lineæ a c eſt æquale duobus quadratis duarum li-
nearum
a d & d c.
Ergo per 48 p 1 angulus a d c eſt rectus. Patet er-
go
, quòd linea a d eſt perpendicularis ſuper lineam d c:
quod eſt
propoſitum
.
23. Duabus planis ſuperficiebus æquidiſtantibus, una linea rect a incidente, quæ ad alteram
earũ
erit perpendicularis, erit quo ad reliquã perpendicularis. Conuerſa 14 p 11 elem.
Sit, ut duabus ſuperficiebus planis & æquidiſtantibus incidatun a linea, quæ a b, uni ipſarum
in
puncto a, & reliquæ in puncto b.
Dico, quòd ſi linea a b fuerit
282[Figure 282]c d a b perpendicularis ſuper unam iſtarum ſuperficierum, quòd erit per-
pendicularis
& ſuper reliquam.
Nam à puncto a ducatur in altera ſu-
perficierum
illarum linea recta, quæ a c, & in reliqua à puncto b du-
catur
linea b d.
Palàm itaque, quoniam lineæ a c & b d æquidiſtant:
in
infinitum enim protractæ non concurrent, quia & ſuperficies in
quibus
ſunt, non concurrunt.
Si itaque alter angulorum, qui b a c
uel
a b d fueritrectus:
palàm ſemper per 29 p 1, quoniam & reli-
quus
ipſorum erit rectus.
Et quoniam eodem modo poteſt hoc de-
clarari
de omnibus lineis in ſuperficiebus hinc inde ductis à punctis
a
& b:
patet, quòd linea a b cum ſingulis ſibi conterminalibus lineis
in
utraque ſuperficierum illarum productis angulos rectos facit.
Si
eſt
ergo linea a b perpendicularis ſuper alteram ſuperficierum, pa-
làm
, quia erit perpendicularis ſuper reliquam ipſarum:
& hoc eſt
propoſitum
.
24. Si duæ ſuperficies uni ſuperficiei æquidiſtantes fuerint, eædem inter ſe erunt æquidiſtan
tes
: ſuperficies quoque concurrens cum una æquidiſtantium ſuperficierum & cum reliqua con-
curret
. E' 30 p 1 & 9 p 11 elementorum.
Sint duæ ſuperficies a b c & g h k æquidiſtantes uni ſuperficiei, quæ d e f. Dico, quòd
illæ
duæ ſuperficies a b c & g h k neceſſariò adinuicem æquidiſtabunt.
Educatur enim à pun-
cto
l ſuperficiei a b c linea perpendicularis ſuper illam ſuperficiem per 12 p undecimi, quæ
31412VITELLONIS OPTIC AE ſit l m. Palàm itaque per præmiſſſam, quoniã illa linea l m erit perpendicularis ſuper ſuperficiẽ d e f
æquieiſtantẽ
ſuperficiei a b c.
Producta ergo linea l m ultra alterutrũ
283[Figure 283]b c l a e f d h k m g ſuorũ terminorũ, erit ipſa ք eandẽ pręmiſſam քpendicularis ſuper ſu
perficiẽ
g h k, æquidiſtãtẽ ſuքficiei a b c.
Quia itaq; una linea l m ſuք
duas
ſuperficies a b c & g h k orthogonaliter inſiſtit, patet per 14 p 11,
quòd
illę duę ſuperficies, etiam ſi in infinitũ protrahantur, nunquã
concurrent
.
Sunt ergo ęquidiſtantes: patet ergo propoſitum primũ:
& per hoc & per 2 huius patet etiam ſecundum propoſitum.
284[Figure 284]k a e i l g b c ſ h d
25. Omnes lineæ perpendiculares inter lineas uel ſuperficies æ-
quidiſtãtes
du
ctæ, ſunt æqui diſtantes & æ- quales: & ſi li- neærectæ line- is uel ſuperficie bus æquidiſt an tibus ad angu- los æquales in- cidant, ſunt quales.
Sint duę lineę a b & c d æquidiſtãtes, inter quas ducãtur lineę perpẽdiculares, quę ſint e f & g h.
Dico
, quòd lineæ e f & g h ſunt ęquidiſtantes & æquales.
Quòd enim ſunt ęquidiſtãtes, hoc patet ք
28
p 1:
quòd etiã ſunt ęquales, patet per 34 p 1. Et eodẽ modo demonſtrãdũ eſt, ſi lineę a b & c d ſint
in
ſuperficiebus ęquidiſtantibus ſignatę.
Quòd ſi lineę e f & g h non perpendiculariter, ſed ad angu
los
ęquales incidãt, ductis lineis uel ſuperficiebus, ita, ut angulus g h c ſit ęqualis angulo e f d, erũt
etiam
lineę g h & e f ęquales:
concurrent enim per 14 huius: ſit ergo punctus concurſus k. Quia ita-
que
angulus k f h eſt ęqualis angulo k h f, ex hypotheſi:
erit per 6 p 1 trigoni k f h latus k f ęquale la-
teri
k h.
Sed per 29 & 26 p 1 erit trigoni k i llatus k i ęquale lateri k l: relinquitur ergo linea i f ęqualis
lineæ
l h:
quod eſt propoſitum. In ſuperficiebus quoq; æquidiſtantibus ſignatis lineis a b & c d ea-
dem
eſt demonſtratio:
patet ergo illud, quod proponebatur.
285[Figure 285]d e b f h g l a k c
26. Cuilibet angulo dato baſim, æqualem datæ lineæ, ſub-
tendere
.
Eſto angulus datus a b c, & linea data d e: ſeparetur itaque à li-
nea
b c, ex parte puncti b linea b f, non maior medietate lineæ d e
per
3 p 1, & in puncto f poſito pede circini immobili, deſcribatur cir-
culus
ſecundum quantitatem ſemidiametri d e:
hic itaq; ſecabit ne-
ceſſariò
latus b a per 20 p 1, cum latus b f non ſit maius medietate li-
neæ
d e.
Sit ergo, ut ſecet ipſum in puncto g, & ducatur linea g f: hęc
itaque
neceſſariò erit æqualis lineæ d e per circuli definitionem 15
defin
:
1 elemen: patet ergo propoſitum. Poteſt & idem aliter demon
ſtrari
.
A' puncto enim b ducatur linea b h angulariter, ut conting it,
ſuper
lineam a b, quæ per 3 p 1 fiat æqualis datæ lineę d e:
& à puncto
h
ducatur æquidiſtans lineę a b per 31 p 1, quæ per 2 huius neceſſariò
concurret
cum linea b c.
Sit punctus concurſus k, & à puncto k du-
catur
linea æquidiſtans lineæ b h, quæ ſit k l:
erit quo que ſuperficies
b
h k l æquidiſtantium laterum:
ergo per 34 p 1, linea l k eſt æqualis
lineæ
b h:
ergo & lineæ datæ, quæ eſt d e: patet ergo propoſitum.
286[Figure 286]b a g c e d f
27. Datis duobus angulis inæqualibus, ex maiore
ipſorum æquum minorireſecare. E' 23 p 1 element.
Sint duo anguli dati a b c, d e f: ſit a b c maior & d e f mi
nor
.
Propoſitum eſt, ut ex angulo a b c reſecetur angulus
æqualis
angulo d e f:
hoc autem fiet per 23 p 1, ſi ſuper b ter
minum
lineæ a b intra angulum a b c fiat angulus æqualis
angulo
d e f, qui ſit a b g:
& hoc eſt propoſitum.
28. Datum angulum rectum in tres partes æqua-
les
diuidere.
indiguimus quò ad præſens propoſitum diuiſione
aliorum
angulorum in partes tres æquales, ſed ſolum recto:
& ob hoc non proponimus hic, niſi de
31513LIBER I.recto: in uniuerſaliori ſcientia, ut in ea, quę de elementatis concluſionibus, uniuerſaliorem dignã
propoſitione
exiſtimantes.
Sit ita que angu-
287[Figure 287]b a h c ſ d g e lus rectus a b c, quem in partes tres ęquales uo
lumus
diuidere:
aſſumatur ergo linea quęcun-
que
, & ſit d e:
ſuper quam conſtituatur trigo
ęquilaterum
per 1 p 1:
quòd ſit d f e, cuius angu-
lus
d f e diuidatur per ęqualia per 9 p 1 ducta li
nea
f g:
erit ergo angulus d f g tertia pars unius
recti
, cum ipſe ſit ſexta pars duorum rectorum
per
32 p 1:
ergo per pręcedentem ab angulo re-
cto
a b c reſecetur angulus a b h ęqualis angu-
lo
d f g, & diuidatur angulus h b c per ęqualia per 9 p 1:
patet ergo propoſitum.
29. Linea diuidens angulum alicuius trigoni, producta, baſim ſubtenſam illi angulo neceſſa
riò
ſecabit: & ſi linea ſecans baſim, ad punctum concurſ{us} laterum trigoni producatur: illa an-
gulum
baſi oppoſitum ſecabit.
Sit, ut linea b d ſecet angulum a b c trigoni a b c. Dico, quòd eadem linea b d producta, neceſſa-
riò
ſecabit baſim a c illi angulo ſubtenſam.
Si enim non ſecabit baſim a c, concurret tamen pro-
ducta
a c per 14 huius:
ideo quia anguli b a c & a b f ſunt
288[Figure 288]b a d c f minores duobus rectis ex hypotheſi & per 32 p 1:
ſit ergo
concurſus
in puncto fultra punctum c.
Eſt ergo trigono-
rum
a b c & a b f angulus b a c cõmunis, & angulus b c a
maior
angulo b f c per 16 p 1:
erit ergo per 32 p 1 angulus a
b
f maior angulo a b c:
non ergo ſecat linea b f angulum
a
b c:
cadet itaq; neceſſariò inter puncta a & c: & ita ſeca-
bit
baſim a c:
quia ſi etiam caderet in punctũ a, uel in pun-
ctum
c, non adhuc diuideret angulum a b c:
patet ergo ꝓ-
poſitum
primum.
Patet etiã & reliquum propoſitorum:
quoniam
ſi linea b d ſecet baſim trigoni a b c, & applice-
tur
puncto b, quod eſt punctus concurſus laterum a b & c b:
patet, quòd linea b d ſecabit angulum
a
b c:
ſit enim per 16 p 1 angulus a d b maior angulo b a c b: ſed angulus a c eſt cõmunis ambobus tri
gonis
a b c & a b d:
ergo per 32 p 1 angulus a b d eſt minor angulo a b c. Eſt ergo ſectus angulus a b c
per
lineam b d:
quod eſt ſecundum propoſitorum.
30. Ab angulo dati trigoni linea perpendiculariter ad baſim producta, ſirectangulum ſub
partibus
baſis contentum, maius fuerit quadrato perpendicularis: neceſſe est angulum (à quo
fit
ductio) obtuſum eſſe: ſi minus, acutum: ſi æquale, rectum.
Sit datus trigonus a b c, à cuius angulo b a c ducatur linea perpendicularis ſuper baſim b c: ſe-
cetq́
;
ipſam in puncto d: & ſit a d: ſitq́; illud, quod fit ex ductu b d in d c maius quadrato lineæ a d.
Dico
, quòd angulus b a c eſt obtuſus.
Patet e-
289[Figure 289]a b d c290[Figure 290]g e291[Figure 291]a b d c292[Figure 292]a b d f c nim per 17 p 6, quia non eſt proportio lineæ
b
d ad lineam a d, quæ lineæ a d ad lineam d c.

ſit
ergo per 12 p 6, ut quæ eſt proportio lineæ
b
d ad lineam a d, eadem ſit lineæ a d ad lineã
g
e:
erit ergo illud, quod fit ex ductu lineæ b d
in
lineam g e æquale quadrato lineæ a d per
17
p 6:
quia illud, quod fit ex ductu lineę b d in
lineam
d c, eſt maius quadrato lineę a d:
patet,
quòd
linea g e eſt minor quàm linea d c per 1
p
6.
Abſcindatur ergo à linea d c æqualis lineę
g
e per 3 p 1, & ſit d f, ducaturq́;
linea a f. Quia
itaq
;
illud, quod fit ex ductu lineæ b d in lineam d f, eſt æquale quadrato lineæ a d: patet per 17 p 6,
quoniam
eſt proportio lineæ b d ad lineã a d, ſicut lineæ a d ad lineã d f:
erit ergo per conuerſam 8
p
6 angulus b a f rectus.
Ergo angulus b a c eſt eſt maior recto. Similiterq́; demonſtrandum, quòd ſi
illud
, quòd fit ex ductu b d in d c ſit minus quadrato a d, quoniam angulus b a c eſt acutus:
nam per
eadem
fit demonftratio.
Pater etiam per eandem conuerſam 8 p 6, quoniam ſi illud, quod fit ex du
ctu
lineæ b d in lineam d c, ſit æquale quadrato lineæ a d, quoniam angulus b a c eſt rectus:
patet
ergo
propoſitum.
31. Abangulo iſoſcelis ducta perpendicularis ſuper baſim in duos partiales ſimiles trigo-
nos
diuidit iſoſcelem. Ex quo patet, quòd linea perpendicularis ad medium punctum baſis ne-
ceſſariò
pertingit.
Sit iſoſceles a b c, cuius latera a b & a c ſint æqualia: & ab angulo b a c ducatur ſuper ba-
31614VITELLONIS OPTICAE ſim b c perpendicularis a d. Dico, quòd propoſitus iſoſceles diuiſus eſt in duos trigonos par-
tiales
ſimiles.
Quoniam enim per 5 p 1 angulus a b d eſt æqualis angulo a c d, ſed & per definitio-
nem
perpendicularis 10 defin.
1. elem. anguli a d b & a d c ſunt æqua-
293[Figure 293]a b d c les, quia recti:
patet per 32 p 1, quòd anguli b a d & c a d ſunt æquales.
Ergo
trigoni a b d & a c d ſunt æquianguli:
ergo per 4 p 6 latera illo-
rum
trigonorũ æquos angulos reſpicientia, ſunt proportionalia:
ſunt
ergo
illa trigona partialia, quæ a b d & a c d ſimilia per definitionem
ſimilium
trigonorum:
patet ergo propoſitum primum. Et quoniam
illa
trigona a b d & a c d ſunt ſimilia, & eorum latera a b & a c ſunt æ-
qualia
, & latus a d cõmune:
patet, quòd etiam latera c d & b d ſunt æ-
qualia
.
Linea ergo քpendicularis, quę a d, neceſſariò pertingit ad me-
dium
punctum lineæ b c:
quod eſt propoſitum ſecundum.
32. Linea ducta à quocun puncto unius lateris trigoni produ-
cti
, ultr a trigonum ſecans latus ab illo puncto remotius, & propin-
quius
illi neceſſariò ſecabit.
Sit trigonum a b c, cuius latus a b producatur ultra punctum b ad
punctum
d:
& à puncto d ducatur linea d e ſecans latus trigoni a c in puncto e. Dico, quòd d e ne-
ceſſariò
ſecabit latus b c.
Si enim non ſecabit latus b c, ſed ſolum latus
294[Figure 294]d b a e c f f a c, ducatur linea d c, & producatur in continuum & directum:
ſecabit
itaq
;
linea d c in aliquo puncto lineam d e: quoniam cum linea d c exeat
â
puncto d, à quo exit etiam linea d e, & terminetur ad pũctum c inter-
iacens
punctum e, neceſſariò illam ſecabit:
ſit punctus ſectionis f. Pa-
làm
itaq;
, quoniam duæ rectæ lineæ, quæ ſunt d f & d e f includunt ſu-
perficiem
:
quod eſt impoſsibile. Idem quoque accidit, ſi linea d e duca-
tur
extra lineam b c ultra punctum a:
quod eſt propoſitum.
33. Si à punctis terminalibus unius lateris trianguli duæ rectæ
exeuntes
, intr a trigonum ad punctum unum conueniant: erit angu
lus
inferior æqualis ſuperiori, & duobus angulis inter lineas duct as
ad
alia duo later a trigoni contentis.
Sit trigonum a b c, à cuius unius laterum a b punctis terminalibus,
quæ
ſunt a & b, ducantur lineæ taliter, ut intra trigonum a b c concur-
rant
in puncto d.
Dico, quòd angulus a d b eſt æqualis angulo a c b, &
inſuper
duobus angulis c a d & c b d.
Quòd enim angulus a d b ſit maior angulo a c b, hoc patet per
21
p 1.
Producatur itaq; linea c d ultra punctum d uſq; ad punctum e.
295[Figure 295]c d e a b Eſt itaq;
per 32 p 1 angulus e d a æqualis duobus angulis d c a & d a c:
& ſimiliter angulus e d b æqualis eſt duobus angulis d b c & d c b.
To-
tus
ergo angulus a d b ęqualis eſt angulo a c b, & angulis d a c & d b c:

quod
eſt propoſitum.
34. Linea æqualis & æquidiſtans baſi alicuius trigoni, uicini-
or
angulo ſupremo, maiori angulo neceſſariò ſubtenditur.
Eſto trigonum a b c, cuius baſi a c: uicinior angulo a b c duca-
tur
linea æqualis & æquidiſtans, quæ ſit d e.
Dico, quòd ſi à puncto
b
ducantur lineæ b d & b e, quòd angulus d b e eſt maior angulo a b
c
.
Quia enim linea d e eſt æqualis lineæ a c, palàm, quòd ipſa ſic pro-
ducta
ſecat lineas a b & b c, argumento 16 huius:
quòd etiã patet ex a-
lijs
.
Nam omnis linea cadens intra trigonum ſecans latera eius & æ-
quidiſtans
, eſt minor baſi per 29 p 1 & 4 p 6.
Secet ergo linea d e latus
b
a in puncto f, & latus b c in puncto g.
Quia ita que per 16 p 1 angulus b g f eſt maior angulo b e
g
:
erit per 29 p 1 angulus b c a maior angulo b e d: & ea-
296[Figure 296]b d f g e a c dem ratione angulus b a c eſt maior angulo b d e:
ne-
ceſſariò
ergo per 32 p 1 erit angulus d b e cum angulis mi-
noribus
ualens duos rectos, maior angulo a b c, ualente
cum
duobus angulis maioribus duos rectos:
patet ergo
propoſitum
.
35. In trigono orthogonio ab uno reliquorum an-
gulorum
producta linea ad baſim: erit remotioris an-
guli
ad propinquiorem recto minor proportio, quàm
31715LIBER I. partis b aſis remotioris ad propinquiorem. 5 p geometriæ Iordani.
Sit trigonum orthogonium a b c, cuius angulus b a c ſit rectus: & à puncto b ducatur ad latus
a
c (quod eſt baſis anguli a b c) linea recta, quæ ſit b d.
Dico, quòd minor eſt proportio anguli
c
b d remotioris ab angulo recto, ad angulum d b a propinquiorem ipſi recto, quàm partis baſis
remotioris
ab angulo recto (quæ eſt c d) ad latus d a propinquius ipſi angulo recto.
Quoniam
enim
angulus b a c eſt rectus, patet, quia angulus b d a eſt acutus per
297[Figure 297]c d f e a b 32 p 1:
ergo per 13 p 1, angulus b d c eſt obtuſus: ergo per 19 p 1 latus
b
d eſt maius latere a b, & minus latere b c.
A' centro itaque b ſe-
cundum
quantitatem ſemidiametri b d deſcribatur arcus circuli ſe-
cans
lineam b c in puncto e:
& ad ipſum producatur linea b a, in pun
ctum
f:
factiq́ue erunt duo ſectores b d e minor trigono b d c, &
b
d f maior trigono b d a.
Et quoniam eſt proportio ſectoris ad ſe-
ctorem
, ſicut arcus f d ad arcum d e, ut patet per modum demon-
ſtrationis
1 p 6:
quoniam omnes ſectores eiuſdem circuli, ſunt eiuſdẽ
altitudinis
, & æquemultiplicia arcuum faciunt æquemultiplicia
ipſorum
ſectorum:
proportio uerò arcus d fad arcum d e eſt ſicut
anguli
d b f ad angulum d b e per 33 p 6.
Cum itaque trigonum c
d
b ſit maius quàm ſector e d b, & ſector f d b ſit maior trigonoa
d
b:
erit per 9 huius trigoni c d b primi ad trigonum d b a ſecũdum
maior
proportio, quàm ſectoris e b d tertij ad ſectorem d b f quar-
tum
.
Eſt autem per 1 p 6 trigoni c b d ad trigonum d b a, ſicut baſis
c
d ad baſim d a:
ſectoris uerò e d f ad ſectorem d b f, ut patet expræmiſsis, eſt proportio ſicut
anguli
e b d ad angulũ d b f.
Patet ergo, quòd maior eſt proportio lineæ c d ad lineam d a, quàm an-
guli
c b d ad angulum d b a.
Ergo minor eſt proportio anguli c b d ad angulum d b a, quàm lateris
c
d ad latus d a:
quod eſt propoſitum.
298[Figure 298]e d b a c
36. Cuiuslibet trigoni duo latera producta, aliud trigonum
priori ſimile principiant, lateribus poſitione & ſitu tranſmutatis.
Sit trigonum a b c, cuius latus a b ſit dextrum, & latus b c ſiniſtrũ,
quæ
producantur ultra punctum b:
& proportionaliter prioribus la-
teribus
abſcindantur per 12 p 6, linea ſcilicet a b in puncto d, & linea
c
b in puncto e:
& coniungatur linea d e. Erit ita que trigonum d b e
ſimile
trigono a b c:
ſed & latus d b erit ſiniſtrum, & latus e b dextrũ.
Sunt
ita que latera iſtorum trigonorum poſitione, & ſitu tranſmuta-
ta
:
quod eſt propoſitum.
37. Omnium duorum trigonorum rectangulorum, quorum
unius
unum laterum rectos angulos continentium fuerit maius
altero
alterius, reliquum uerò minus reliquo: erit angulus acu-
tus
unius maius latus reſpiciens, maior angulo alterius ſuum rela-
tiuum
latus reſpiciente.
Verbi gratia: ſint duo trianguli rectanguli a b c & a c d:
299[Figure 299]a f h b e d c gſintq́;
anguli a b c & a d c recti: & ſit latus b c trianguli a b c
maius
latere c d trianguli a c d, & reliquum laterum rectos
angulos
continentium a b unius ſit minus reliquo latere al-
terius
, quod eſt a d, ut patet in propoſita figuratione, ſi linea
a
b intelligatur erecta ſuper lineam b c & ſuperficiem eius,
& linea b d intelligatur perpendicularis ſuper lineam d c in
eadem
ſuperficie iacentem:
tunc enim erit linea a d perpen-
dicularis
ſuper lineam d c per 22 huius:
quod etiam patet, ſi
in
ſuperficie iacente ducatur linea b e æquidiſtanter lineæ
d
c per 31 p 1.
Et quoniam linea a b eſt perpendicularis ſuper
ſuperficiem
iacentem, in qua ſunt lineæ b d, d c, b e, palàm
per
definitionem lineæ erectæ, quoniam angulus a b e eſt
rectus
:
ſed & angulus e b d eſt rectus per 29 p 1, cum angu-
lus
b d c ſit rectus per 22 huius, & lineæ b e & d c æquidiſtẽt:

ergo
per 4 p 11 linea b e eſt erecta ſuper ſuperficiem trigoni
a
b d:
ergo per 8 p 11 linea d c eſt perpen dicularis ſuper ean-
dem
ſuperficiem trigoni a b d:
angulus ergo a d c eſt rectus:
ſed
& latus a d maius eſt latere a b per 19 p 1:
quoniam angulus a b d eſt rectus. Dico ergo, quòd
angulus
a c d eſt maior angulo a c b.
quoniam enim latus a d eſt maius latere b a per 19 p 1, cum an-
gulus
a b d ſit rectus:
patet, quòd præſens figuratio eſt cõformis hypotheſi. Reſecetur ergo per 3 p 1
31816VITELLONIS OPTICAE à latere d a æquale lateri b a, quod ſit linea d f. Et quia linea d c eſt minor latere b c per 19 p 1: quo-
niã
angulus b d c eſt rectus:
protrahatur linea d c, & reſecetur in pũcto g taliter, ut ſit linea d g ęqua
lis
lineæ b c.
Quia ergo trigoni f d g duo latera f d & d g ſunt æqualia duobus lateribus a b & b c tri-
goni
a b c, & angulus f d g æqualis eſt angulo a b c:
quia uterq; rectus: erit per 4 p 1 baſis f g æqualis
baſi
a c, & reliqui anguli reliquis angulis:
angulus ergo f g d æqualis erit angulo a c b. Quia uerò
puncta
a & fſunt in linea a d, & puncta c & g ſunt in linea d g:
palàm, quia lineæ a c & f g ſunt in una
ſuperficie
, quæ eſt a d g per 2 p 11:
ergo interſecant ſe lineæ g f & c a: ſit earũ interſectio in puncto h.
Quia
uerò in trigono c h g latus g c protrahitur, palàm ex 16 p 1, quoniã angulus h c d maior eſt an-
gulo
h g c:
ergo & eius æquali, ſcilicet angulo a c b: angulus ergo a c d maior eſt angulo a c b: quod
eſt
propoſitũ.
Similiterq́; demonſtrandũ in alijs: ſi enim trigona propoſita fuerint in diuerſis locis
conſtituta
, palàm, quia ipſis æqualia & æquiangula trigona ſic poſſunt ordinari, ut in figura diſpo-
nuntur
, & demonſtratio facta de ijs ſe extendit ad alia.
Patet ergo uniuerſaliter propoſitum. Et ex
hoc
patet, quòd angulus b a c eſt maior angulo d a c per 32 p 1.
38. Omnium duorum trigonorum rectangulorũ, quorũ latus ſubtenſum recto angulo unius
ad
minus latus eiuſdem proportionem habuerit maiorem, quàm latus ſubtenſum recto angulo
alterius
ad minus latus eiuſdem: erit angulus linearum maioris proportionis maior angulo li-
nearum
minoris proportionis: & econuerſo.
Sint duo trigona rectangula a b c & d e f, quorũ anguli a b c & d e f ſint recti: ſitq́; latus b c minus
latere
a b, & latus e f minus latere d e:
ſitq́; maior proportio lineæ a c ad lineam f e. Dico, quòd an-
gulus
a c b maior eſt angulo d f e.
Quia enim maior eſt proportio lineæ a c ad lineã c b, quàm lineæ
d
f ad lineam f e:
ſed per 47 p 1 quadratũ lineæ
300[Figure 300]a k b c301[Figure 301]d e f302[Figure 302]h g a c ualet quadrata duarum linearũ a b & c b:
&
quadratũ
lineæ d fualet quadrata duarũ linea
rum
, quæ ſunt d e & f e:
& quia per 20 p 6 pro-
portio
quadratorũ eſt proportio duplicata la-
terũ
:
patet, quòd maior eſt proportio quadra.
tia
c ad quadratum c b, quàm quadrati d f ad
quadratũ
f e:
eſt ergo per 11 huius maior pro-
portio
amborũ quadratorũ linearũ a b & b c
ad
quadra b c, quàm am borũ quadratorũ li-
nearũ
d e & f e a d quadratũ f e:
ergo per 12 hu-
ius
maior eſt proportio quadrati a b ad qua-
dratum
b c, quàm quadrati d e ad quadratũ e f:
eſt ergo per 22 p 6 maior proportio lineę a b ad line-
am
b c, quàm lineæ d e ad lineã e f.
Eſto, ut, quæ eſt proportio lineæ d e ad lineã e f, eadẽ ſit alicuius
lineæ
, ut g h ad lineam c b per 3 huius:
erit ergo linea g h minor quàm linea a b per 10 p 5. Reſecetur
ergo
per 3 p 1 ex linea a b æqualis lineæ g h:
& ſit b k, & continuetur linea c k: erunt ergo per 6 p 6
trigona
d e f & k b c æquiangula:
angulus itaq; b c k eſt æqualis angulo e f d: ſed angulus b c a eſt
maior
angulo b c k, totũ parte.
Angulus itaq; a c b maior eſt angulo d f e: & hoc eſt ꝓpoſitũ: ex quo
etiã
patet, quòd eius cõuerſa eſt uera:
quoniã in talibus trigonis lineæ maiores angulos continen-
tes
, maiorem habent ad ſeinuicem proportionem.
303[Figure 303]a c e f b d
39. A puncto in aere dato ad ſubſtratam planãſuperficiẽ una linea perpendiculariter, alia
obliquè
incidente, & linea recta inter pũcta incidentiæ in ipſa ſu
perficie protracta: erit angulus à non perpendiculari iacẽte li- nea contentus, minimus omnium angulorum ſub illa obliqua & quacun linea in ſubſtrata ſuperſicie protracta contentorum: & omnis angulus illi propinquior, eſt minor remotiore: & duo ex utra parte æqualiter approximantes, ſunt æquales. Lemma ad 37 the. opticorum Euclidis. 43 theor 6 libri συναγωγυζμ μαθκμα- τικυζμ Pappi.
Sit punctus in aere datus a, cui ſit ſub ſtrata ſuperficies plana, quę
b
c d, fuper quã ab illo puncto ducatur obliquè linea a b, ducaturq́;

perpendiculariter
linea a c, & copuletur linea b c.
Dico, quòd angu-
lus
a b c eſt minimus omnium angulorũ contentorũ ſub linea obli-
qua
a b, & ſub unaquaq;
linearũ à puncto b ductarũ in ſuperficie b
c
d:
& quòd ſemper propinquior ipſi eſt minor quàm remotior: &
quòd
duo anguli æquales ſolũ ex utraq;
parte ipſius cõſiſtunt. Duca
tur
enim in data plana ſuperficie, utcunq;
contingit, linea b d, & à
puncto
c ducatur in eadem ſuperficie linea perpendicularis ſuper lineam b d per 11 p 1, quæ ſit c d,
& copuletur à puncto a linea a d:
eſt ita q; per 22 huius linea a d perpẽdicularis ſuper lineam b d. Et
quoniam
angulus a c d eſt rectus, palàm per 19 p 1, quoniam obliqua linea a d maior eſt catheto a c:

linea
itaq;
b a ad lineam a c maiorẽ habet proportionẽ quàm ad lineã a d per 8 p 5: & anguli b c a &
31917LIBER I. b d a ſunt recti: erit itaq; ք præ cedẽtẽ proximã angulus b a c maior angulo b a d: erit ergo per 32 p 1
angulus
a b c minor angulo a b d.
Similiterq́; patet, quoniã angulus a b c minimus eſt omniũ angu-
lorũ
cõtẽtorũ ſub linea obliquè incidẽte à pũcto a lineę b c, & ſub ipſa linea b c.
Propinquior quoq;
illi
eſt minor remotiore.
Ducatur enim à pũcto b in ſubſtrata ſuperficie linea, ut cõtingit, quę ſit b e,
& à pũcto c ducatur in eadẽ ſuperficie linea քpẽdicularis ſuper lineã b e, ſit linea c e, & ꝓducatur
linea
a e, quę ք 22 huius erit perpẽdicularis ſuper lineã b e.
Et quoniã angulus b d c eſt rectus, & an-
gulus
c e b rectus, & angulus b c d maior eſt angulo b c e per cõuerſam pręmiſſæ, quoniã linea e c ad
lineã
c b maiorẽ habet ꝓportionẽ ꝗ̃ linea d c ad lineã c b.
Linea itaq; e c eſt multõ maior ꝗ̃ linea c d:
ſed
cathetus a c քpendiculariter incidit lineis c e & c d ք definitionẽ lineę erectæ:
maior ergo eſt li-
nea
a e ꝗ̃ linea a d ք 47 p 1:
linea enim c e eſt maior ꝗ̃ linea c d. Linea itaq; b a ad lineã a d maiorẽ ha-
bet
proportionẽ ꝗ̃ ad lineã e a ք 8 p 5:
& anguli a d b & a e b ſunt recti: angulus itaq; b a d eſt maior
angulo
b a e per præcedentẽ:
ergo per 32 p 1 angulus a b d minor eſt angulo a b e. Similiter quoque
demonſtrandũ
, quòd ſemper angulus propinquior, minor eſt remotiore:
ſolũ uerò duo ex utraque
parte
æquales cõſiſtunt:
ſuper punctũ enim b terminũ lineæ c b in ſubiecta ſuperficie conſtituatur
angulus
æqualis angulo d b c per 23 p 1, qui ſit c b f:
& à puncto c ducatur linea c f perpendiculariter
ſuper
lineã b f per 12 p 1, & ducatur linea a f.
Quia itaq; angulus c b d eſt æqualis angulo c b f ex hypo
theſi
, & angulus c d b eſt rectus æqualis angulo c f b recto, & linea c b eſt cõmunis ambobus trigo-
nis
b c d & b c f:
palàm per 26 p 1, quoniam latus b d eſt æquale lateri b f, & latus d c eſt æquale lateri
c
f:
ſed quia linea a c eſt cathetus ſuper ſuperficiẽ b c d, eſt per pendicularis ſuper ambas lineas d c &
f
c.
Eſt itaq; linea a d æqualis lineæ a f. Quoniã itaq; æqualis eſt linea d b lineæ b f, & linea b a eſt cõ-
munis
ambobus trigonis d b a & b a f, & linea d a æqualis lineæ a f, erit angulus a b d æqualis angu-
lo
a b f per 8 p 1.
Similiter quoq; demonſtrandũ, quoniã angulo a b d non erit aliquis alius æqualis.
Eſt
ergo angulus a b c minimus, &c.
ut proponitur: patet itaq; intentum.
304[Figure 304]b f c h e k a g d
40. Omnium ſuperficierum æquidiſtantiũ laterũ
diagonij
per æqualia ſe ſecãt: ex quo patet, quòd pun
ctum interſectionis diagoniorum eſt medium pun- ctum eiuſdem ſuperficiei.
Sit ſuperficies æquidiſtantiũ laterũ, ſiue ſit quadra
ta
, ſiue altera parte longior, quæ a b c d, in qua ducan-
tur
diagonij, quæſint a c & b d, ſecantes ſe in puncto e.

Dico
, quòd diagonij ſecant ſe adinuicem per ęqualia:

& quòd punctũ e eſt mediũ punctũ ſuperficiei a b c d.

Palàm
enim, quia trigona b e c & a e d per 15 & 29 p 1
ſunt
æquiangula:
& erit angulus e b c æqualis angulo
e
d a, ꝗa ſunt coalterni.
Similiter quoq; angulus e c b,
eſt
æ qualis angulo e a d:
ergo per 4 p 6 erit proportio
lineæ
b e ad lineam e d, ſicut lineæ c e ad lineam e a:
&
ſicut
lineæ b c ad lineã a d:
ſed linea b c eſt æqualis li-
neæ
a d per 34 p 1.
Linea ergo b e eſt æqualis lineę e d,
& linea c e æqualis lineę e a.
Illę ergo diagonij diuidũt
ſe
adinuicẽ per æqualia.
Et ք hoc manifeſtũ eſt corollariũ: punctũ enim e æqualiter diſtat ab omni-
bus
extremis:
in quo ſi aliquod dubiũ fuerit, ducãtur à pũcto e lineę æquidiſtantes lateribus ſu-
perficiei
propoſitę per 31 p 1, quę ſint f g & h k:
ſequeturq́; propter æqualitatem partiũ ipſarũ diago-
niorũ
modo prædicto argumẽtãdo, lineã f e æqualẽ fieri lineę e g, & lineã h e æqualẽ fieri lineæ e k.

Patet
itaq;
, quoniã ſecundum omnem modum, punctum e æqualiter diſtat à punctis extrem arum
linearum
:
directè igitur oppoſitum eſt: ergo medium inter illa: quod eſt propoſitum.
305[Figure 305]a b n l e p m d c
41. Datæ ſuperficiei æquidiſtantium laterũ ſimilem ſuperficiẽ,
cuius latera æquidiſtent datæ ſuperficiei laterib{us}, inſcribere.
Data ſuperficies ęquidiſtãtiũ laterũ, cui altera inſcribi modo prę-
dicto
debeat, ſit a b c d, in qua ducãtur diagonij a c & b d, ſecãtes ſe in
puncto
e:
palamq́; per proximã pręcedentẽ, quoniã illæ diagonij per
æqualia
ſe ſecantin puncto e:
ſed & ipſæ adinuicẽ ſunt æquales: & ſi
quidẽ
data ſuperficies fuerit rectangula:
tunc patet per 34 & 47 p 1,
quoniã
ipſarũ diagonij ſunt æquales, & ipſarũ medietates æquales.

A
' puncto itaq;
e, à medietatibus diagoniorũ partes æquales abſcin
dantur
ք 3 p 1.
Et ſi data ſuperficies fuerit rectangula: tũc erũt dia
gonij
forſitan inęquales:
ab illis ergo partes proportionales refecen
tur
, ſecundũ 3 huius:
utcunq; autẽ hoc contingat, abſcindantur illæ
partes
ex parte puncti e, quæ ſint e l, e m, e n, e p, & ducantur lineæ
l
m, l n, n p, m p.
Dico itaq; , quòd ſuperficies l m p n eſt datæ ſuperfi-
ciei
ſimilis, & quòd latera ipſius æquidiſtant lateribus datę ſuperfi-
ciei
.
Quoniã enim in trigono b e c reſecta ſunt latera b e & c e in pun
ctis
l & m, & eſt proportio b l ad l e, ſicut c m ad m e:
patet ergo per 2
p
6, quoniam linea l m æquidiſtat lineæ b c.
Similiter quoq; linea l n
32018VITELLONIS OPTICAE æ quidiſtat lateri a b, & linea n p lateri a d, & linea p m lateri c d. Ergo ք 29 p 1 anguli ſuperficiei l m
p
n ſunt æquales angulis datæ ſuperficiei a b c d, & latera eorum ſunt proportionalia per 4 p 6.
Pa-
tet
ergo, quòd illæ ſuperficies ſunt ſimiles:
& hoc proponebatur faciendũ: patet ergo propoſitum.
42. Omnis angulus à diametro & quacun linea ſuper circumferentiam circuli contẽtus,
neceſſariò
est acutus. Alhazen 60 n 5.
Sit circulus a b c, cuius diameter a b, & ducatur linea a c, utcunq; contingit. Dico, quòd angulus
b
a c neceſſariò eſt acutus.
Producatur enim linea b c
306[Figure 306]c a b ad peripheriam in pũctum c.
Et quoniã angulus a c b
eſt
rectus per 31 p 3, patet per 32 p 1, quia angulus b a c
eſt
acutus:
& ſimiliter angulus a b c. Patet itaq; propo
ſitum
:
& de hoc theoremate ſeruimus intellectui,
ſed
breuitati, quia hanc demonſtrationem toties, ut
occurrit
, repetere, tædium fuit.
43. Omnes angulos æqualium ucl ſimilium por-
tionum
eiuſdem circuli ſub arcu & recta contentos
æquales
: angulos uerò cuiuſcun minoris portionis
minores
, & maioris maiores eſſe neceſſe eſt. Ex quo
patet
, omnes angulos ſemicir culorum æquales eſſe.
Sit circulus, cuius centrum a, & diameter g f: & in
c
o ſignentur arcus æquales, qui ſint b c & d e, produ-
ctis
chordis b c & d e.
Dico, quòd anguli g b c, & f d e,
ſub
arcubus & chordis contenti ſunt æquales.
Duca-
tur
enim à puncto b linea contingens circulum per 17 p 3, quæ ſit b l, & à puncto d linea d m:
& du-
cantur
à centro lineę a b, a c, a d, a e, eruntq́;
per 5 p 1 anguli a b c & a c b æquales: & anguli a d e &
a
e d æquales:
ſed trigona a b c & a d e ſunt æquiangula per 4 p 1: angulus enim b a c eſt æqualis an-
gulo
d a e, per 27 p 3:
angulus quoq; a b l eſt æqualis angulo
307[Figure 307]ſ q r n g o b c s c a d e f m a d m, quoniam uterq;
eorũ eſt rectus per 18 p 3: ſed angulus
contingentiæ
l b g eſt æqualis angulo contingentiæ m d f:

quoniam
uterq;
ipſorum eſt minimus acutorum per 18 p 3.
Relin
quitur ergo angulus g b c a b arcu b g, & recta b c con
tentus
, æqualis angulo f d e, ab arcu f d, & recta d e conten-
to
:
ſed & angulus g c b eſt ęqualis angulo g b c eadem ratio-
ne
:
ſimiliter quoq; angulus f e d eſt æqualis angulo f d e. O-
mnes
itaq;
hi anguli ſunt æquales. Sit quoq; arcus minor ar
cu
b c, quireſecetur ab arcu b c, qui ſit arcus n o, & ducãtur
lineæ
a n, a o:
ducatur quoq; chorda n o: & ducantur contin
gẽtes
n q & o r.
Quia itaq; trigoni a n o anguli ad baſim ſunt
æquales
per 5 p 1, & angulus o a n minor angulo c a b, per
33
p 6:
erit per 32 p 1 quilibet angulorum a n o & a o n maior
quolibet
angulorum a b c & a c b.
Sit itaq; angulus o n a m a
ior
angulo c b a:
ſed angulus contingentię q n g eſt ęqualis
angulo
cõtingentię l b g:
relinquitur ergo angulus g n o mi-
nor
angulo g b c, cum anguli l b a & q n a ſint æquales:
quia
uterq
;
rectus per 18 p 3. Sit iam arcus maior arcu b c, qui ſit s c, & ducatur chorda s c: & quia angulus
c
a s eſt maior angulo c a b per 33 p 6:
patet tũc, quòd angulus a s c eſt minor angulo a b c: & ita con-
cludetur
, ut prius, quoniã angulus g s c contentus ſub arcu g s, & chorda s c eſt maior angulo g b c:

ergo
& angulo g n o.
Patet & hocidem de ſimilibus arcubus quibuſcunq; eorundem circulorum,
quoniam
per definitionem ſimilium arcuũ ipſi angulos ſuſcipiunt æquales per 10 defin.
3. Ex quo
patet
corollarium, quoniam omnes anguli ſemicirculorum ſunt æquales:
omnes enim ſemicirculi
ſunt
ſimiles:
& eiuſdem circuli ſimiles & ęquales: hoc itaq; proponebatur.
44. Si idem angulus ſuper centrum unius æqualium circulorum, & ſuper peripheriam alte-
rius
conſiſtat, arcus reſpondens angulo ſuper peripheriã conſtituto, reliquo arcui duplus erit. In
circulis
uerò inæqualibus illorũ arcuum proportio ad ſuas totales peripherias duplicatur.
Sint duo circuli æquales, unus a b c d, cuius centrum g: & alius e f g, cuius centrum b, punctum
peripheriæ
circuli a b c d:
& producantur lineę a b & c b, ſecantes circulum e g f in punctis e & f. Pa-
làm
itaq;
quoniam angulus a b c erit ſuper peripheriam circuli a b c & ſuper centrum circuli e g f.
Dico
, quòd arcus a d c capiens angulũ a b c ſuper circũferentiam ſui circuli, eſt duplus arcui e g f, ca
pienti
eundẽ angulũ ſuper eius centrũ b.
Sit enim, ut linea b a ſecet circulũ e g f in puncto e, & linea
b
cin puncto f:
ducatur quoq; linea e f, & ducta linea g h ſuper centrũ g, fiat per 23 p 1 angulus æqua
lis
angulo a b c, qui ſit h g l, ductis lineis g h & g l ad circumferentiam circuli a b c d:
& ducantur li-
neę
b h, b l, h l.
Palàm itaq; per 20 p 3, q́uoniam angulus h g l eſt duplus angulo h b l: ergo etiam an-
gulus
a b c eſt duplus eidem:
ergo per 33 p 6 arcus a d c eſt duplus arcui h d l: ſed arcus h d l
32119LIBER PRIMVS. eſt æqualis arcui e g f per 26 p 3: erit ergo arcus a d c duplus arcui e g f: quod eſt propoſitum primũ.
Quòd
ſi circulus a b c d ſit minor circulo e g f, & angulus m g n ſit æ-
308[Figure 308]h d l a c e g f p q b n d n a c g b qualis angulo a g c, facto angulo p b q ſuper centrum b, per 23 p 1 æ-
quali
angulo a g c, & ductis lineis g p, g q, b p, b q:
erit angulus p b q
duplus
angulo p g q, per 20 p 3.
Ergo angulus a g c eſt duplus angulo
p
g q.
Proportio itaq; arcus m f n ad ſui totam circumferentiã dupli-
catur
reſpectu arcus a c ad totam ſui peripheriam.
Quoniã enim an-
gulus
m g n eſt duplus angulo p g q, erit per 33 p 6 arcus m f n duplus
arcui
p f q:
ſed arcus p f q eiuſdem eſt proportionis ad ſui peripheriã,
cuius
eſt arcus a d c ad ſuam:
arcus enim a d c ſi fuerit quinq; partiũ
reſpectu
ſuæ circum ferentiæ:
erit arcus m f n decem partium reſpe-
ctu
ſuæ peripheriæ:
& hoc eſt propoſitum.
45. À terminis lineæ intra circulum collocatæ partib. æqualib.
reſectis
, & à punctis ſectionum perpendicularibus ſuper illam li-
neam
ad circumferentiam productis: neceſſe eſt ductas perpen-
diculares
æquales eſſe. Et ſi ductæ perpẽdiculares ſunt æquales: ne-
ceſſariũ
eſt à terminis illius lineæ partes reſectas æquales eſſe.
Sit circulus a k d, cuius cẽtrum r: in quo circulo collocata ſit linea
a
d:
à cuius terminis a & d reſecentur lineæ a b & d g æquales: & à
prædictis
b & g erigantur duæ lineæ perpẽdiculares ſuper lineã d a,
quę
productę ad circũferentiã, ſint g k & b c.
Dico, quòd linea g k eſt ęqualis lineę b c. Ducatur enim
â
centror linea æquidiſtans lineæ a d per 31 p 1, quæ ſit l m diameter:
& diuidatur linea d a in duo æ-
qualia
in puncto e per 10 p 1, & à puncto e, ducatur per-
309[Figure 309]k c d g e b a l n r f m pendicularis ſuper l m per 12 p 1:
hęc ergo per 1 p 3 tran-
ſibit
cẽtrum circuli, quod eſt punctũ r:
eritq́; linea e r.
Educatur
aũt linea k g ultra punctum g ad diametrum
l
m in punctũ n, & linea c b in punctũ f, & copulẽtur li-
neę
k r & c r.
Quia ita q; linea d e eſt ęqualis lineæ a e, &
lineę
d g & b a ex hypotheſi ſunt ęquales:
remanet ergo
linea
g e æqualis lineę e b:
ſed per 34 p 1, linea g e eſt æ-
qualis
lineæ n r, & linea e b ęqualis lineę r f:
ſunt ergo
lineæ
n r & r f æquales:
ſed per 47 p 1, quadratum lineę
r
k ualet duo quadrata linearum k n & r n:
quia ex præ-
miſsis
angulus k n r eſt rectus:
& ſimiliter quadratum
lineę
c r ualet duo quadrata linearũ c f & r f:
eſt aũt qua
dratum
lineę k r ęquale quadrato lineæ c r, quoniã li-
nea
k r eſt ęqualis lineæ c r per definitionem circuli:
&
quadratũ
lineæ n r eſt ęquale quadrato lineæ f r.
Relin
quitur
ergo quadratũ lineæ k n ęquale quadrato lineæ c f.
E ſt ergo linea k n æqualis lineę c f: ſed per
25
huius linea g n eſt æqualis b f.
Relinquitur ergo linea k g ęqualis lineę c b: quod eſt primũ propo-
ſitũ
.
Conuerſa etiã patet, manente totali diſpoſitione, ut prius. Quia enim linea g n eſt æqualis lineæ
b
f per 34 p 1, & linea k g æqualis lineæ c b ex hypotheſi:
erit tota linea k n ęqualis toti lineę c f. Ergo
per
47 p 1 erit linea n r ęqualis lineę r f.
Ergo & linea g e ipſi lineę e b ęqualis erit, & linea d g ipſi li-
neę
b a:
quod eſt propoſitum ſecundum. Patet ergo, quod proponebatur.
46. In duobus circulis inæqualibus duobus ſimilib. arcubus ſumptis, productis́, præter illos,
ad
arcus alios ſimiles, ſemidiametris: ſi à punctis extra circulos proportionaliter ſemidiametris
diſtantibus
ab utriſ extremitatibus amborum arcuum, per terminos ſimilium arcuum, li-
neæ
ad diametros ducantur: pars diametri interiacens lineas arcus circuli maioris eſt maior
parte
interiacente lineas arcus circuli minoris.
Sint duo circuli inæquales, quorum maior ſit a b c, & eius centrum d, & ſemidiameter d a: minor
uerò
ſit e f g.
cuius centrum h, & ſemidiameter h e: ſignenturq́; in ipſis arcus ſimiles, in maiori circu
lo
arcus b c, & in minori arcus f g:
ſitq́ue arcus a b ſimilis arcui e f: ſit ; punctũ k extra circulũ maio-
rem
, & punctum l extra circulum minorem, taliter data, utilla puncta ſecundum proportionem ſe-
midiametri
d a, ad ſemidiametrum h e diſtent ab utriſque terminis dictorum arcuum:
erit ergo pro-
portio
lineę k b ad lineam l f, & lineæ k c ad lineam l g, ſicut ſemidiametri a d ad h e:
& producãtur li
neę
ad ſemidiametros, k b in punctum m, & k c in punctum n.
Similiter quoq; producatur linea l f
in
punctum o, & l g in punctum p.
Dico, quòd linea m n, pars ſemidiametri a d, eſt maior quã linea
o
p, pars ſemidiametri e h.
Ducantur enim chordę b c & f g: & copulentur à centris lineæ d b, d c,
h
f, h g:
palamq́; propter inæqualitatem circulorum, quoniam linea d b eſt maior quã linea h f: ſed
propter
ſimilitudinem arcuum angulus b d c eſt ęqualis angulo f h g:
ergo per 5 p 1 trigona b c d &
f
g h ſunt ęquiangula.
Ergo per 4 p 6 latera ſunt proportionalia: eſt ergo proportio lineæ b c ad li-
neam
f g, ſicut lineę b d ad lineam f h:
ergo ex hypotheſi & per 11 p 5, ſicut k b ad l f, & ſicut k c ad l g:
32220VITELLONIS OPTICAE ergo per 5 p 6 angulus b k c eſt ęqualis angulo f l g: & angulus k b c æqualis angulo l f g: ſed exprę-
310[Figure 310] b c a m n d311[Figure 311]l f g e o p h miſsis anguli d b c & h f g ſunt ęqua
les
:
eſt ergo angulus d b k æqualis
angulo
h f l.
Ducãtur ergo lineæ d k
& h l.
Quia itaq; in trigonis b d k &
f
h l anguli ęquales (qui d b k & h f l)
ſunt
laterib.
ꝓportiõalib. cõtẽti, pa-
tet
ք 6 p 6, quoniã illa trigona ſunt
æquiangula
:
ergo angulus b k d eſt
ęqualis
angulo fl h, & angulus b d k
ęqualis
angulo f h l:
ſed angulus a d
b
eſt æqualis angulo e h f ex hypo-
theſi
, propter ſimilitudinem arcuũ
a
b & e f.
Totus ergo angulus m d k
eſt
æqualis toti angulo o h l:
ergo ք
32
p 1 trigona d k m & h l o ſunt ęqui
angula
, & angulus k m d eſt ęqualis
angulo
l o h:
ergo per 4 p 6 erit pro
portio
lineę m k ad lineã o l, ſicut lineę k d ad lineã l h:
ergo ք 11 p 5 ſicut lineę a d ad lineam e h. Quia
itaq
;
ex pręmiſsis angulus m k n eſt ęqualis angulo o l p, & angulus k m n ęqualis angulo l o p: patet
per
32 p 1, quoniã trigona k m n & l o p ſunt ęquiangula:
ergo per 4 p 6 eſt proportio lineę m n ad li-
neam
o p, ſicut lineæ m k ad lineã o l:
ergo per 11 p 5, ſicut lineæ a d ad lineã e h. Quia itaq; a d ſemidia
meter
maior eſt ſemidiametro e h:
erit linea m n maior quã linea o p: patet ergo propoſitum.
47. À quocun puncto diametri circuli producta linea adperipheriam, ſi maior, quã illa,
fuerit
una pars diametri: erit pars illa, maior reli-
qua
ſui parte: & ſiminor, minor.
312[Figure 312]c a d b
Eſto circulus a b c, cuius diameter a b: in qua ſuma-
tur
punctũ d, utcunq;
cõtingit: & ducatur linea d c ad
circũferentiam
, ita quòd pars diametri, quę eſt a d, ſit
maior
ꝗ̃ linea d c.
Dico, quòd linea a d eſt maior quã li
nea
d b, quę eſt reliqua pars ipſius diametri:
quod pa-
tet
, ſi copulẽtur lineę a c & b c.
Quia itaq; linea a d ma
ior
eſt quã linea d c ex hypotheſi:
ergo ք 18 p 1 angulus
a
c d maior eſt angulo c a d, & angulus a c b eſt rectus
per
31 p 3:
palã ergo per 32 p 1, quoniã angulus c b d ma
ior
eſt angulo d c b.
Quia enim angulus c b d angu-
lo
c a b ualet rectũ, & angulus d c b angulo a c d, qui
eſt
maior angulo c a d, ualet rectũ:
patet, quòd angu-
lus
c b d eſt maior angulo d c b:
ergo per 19 p 1 erit la-
tus
d c maius latere d b:
ſed latus a d eſt maius latere d c. Ergo multo maius erit latus a d quã latus
d
b.
Et hoc eſt unum propoſitorum. Eodem quoq; modo demonſtrandum, ſi pars diametri, quæ eſt
a
d, ſit minor quã linea d c:
quoniã erit linea a d minor quã linea d b: & hoc proponebatur.
48. Si à quocun puncto diametri circuli duæ lineæ (quarum ſemper una ſit maior reliqua)
ad
circuli peripheriã ducantur: erit pars diametri,
cuimaior
linea propinquior ducitur, maior reliqua
ſui
parte.
313[Figure 313]c g f e a h d b
Sit circulus a b e c, cuius diameter ſit a b: in qua ſu-
matur
punctus d, ut libuerit:
ducanturq́; à puncto d li-
neę
, d c maior & d e minor:
ſit aũt c ſuperior uerſus a,
& e inferior uerſus b.
Dico, quòd pars diametri, quę eſt
a
d, maior eſt quã d b.
Ducatur enim linea c e, & ſuper
lineam
c e ducatur à puncto d per 12 p 1 linea perpẽdi-
cularis
, quę ſit d f.
Quia itaq; quadratũ lineę d c per 47
p
1 ualet ambo quadrata linearũ d f & f c, & quadratũ
d
e ualet ambo quadrata duarũ linearũ d f & f e, qua-
dratũ
uerò lineę d c maius eſt quadrato lineę d e:
i deo,
quia
linea d c eſt maior ꝗ̃ linea d e:
ablato itaq; quadra
to
lineæ d f:
relinquitur quadratũ lineæ c f, maius qua-
drato
lineæ f e.
Diuidatur itaq; linea c e in partes æqua
les
in puncto g per 10 p 1, & ab illo puncto g ducatur
linea
g h ad diametrum æquidiſtanter lineæ d f per 31 p 1:
erititaque per 29 p 1 linea h g perpendicu-
laris
ſuper lineam c e:
ſecat autem h g ipſam c e in duo ęqualia: tranſit ergo linea h g ք centrũ circuli
32321LIBER PRIMVS. per 1 p 3. Et quoniam punctum h cadit in diametrum a b: palàm, quia ipſum punctum h eſt centrum
circuli
.
Eſt ergo linea a d, pars diametri a b, maior quàm linea d b: & hoc eſt propoſitum.
49. Si ab angulis duorum trigonorum ad medietates ſuarũ baſiũ æqualiũ una perpendicula
riter
, alia obliquè æquales lineæ duc antur, ſit́ quælibet duct arum maior medietate ſuæ baſis:
erit
angulus trigoni, à quo ducitur perpendicularis, maior angulo alterius trigoni, à quo linea
ducitur
obliqua.
Sint duo trigona a b c & d e f, quorum baſes b c, & e f, ſint æquales: quæ ſecentur per 10 p 1 in par-
tes
æquales, b c in puncto g, & e f in puncto h:
& ducantur ab angulis ad baſes lineæ a g & d h, quæ
ſint
ęquales:
ſitq́; linea a g ք-
314[Figure 314]a b ſ m g c k315[Figure 315]d e h f pẽdicularis ſuper lineã b c, li-
nea
uerò d h ſit perpẽdicu
laris
ſuք lineã e f.
Sitq́; linea
perpendicularis
a g maior li-
nea
b g parte baſis:
item obli-
qua
d h maior linea e h parte
baſis
.
Dico, quod angulus b a
c
eſt maior angulo e d f.
Cir-
cũſcribatur
enim trigono a b
c
circulus per 5 p 4, & produ-
catur
linea a g ad circũferen-
tiã
in punctũ k:
hoc aũt poſsi-
bile
.
Quoniã uerò ſuppoſitũ
eſt
lineã a g eſſe maiorẽ linea
g
b, erit per 47 huius linea a g
maior
ꝗ̃ linea g k:
ergo per 1 p 3 centrũ circuli eſt in linea a g inter pũcta a & g: & erit a k diameter, &
per
7 p 3 linea g a eſt lõgiſsima omnium linearũ à puncto g ad circũferentiã productarũ:
& linea g k
erit
omniũ linearũ illarum minima:
& quęlibet propinquior lineę g a eſt maior remotiore. Fiat itaq;
per
23 p 1 ſuper punctũ g termini lineę, c g angulus ęqualis angulo f h d minori angulo d h e, qui ſit l
g
c, producta linea g l uſq;
ad peripheriã circuli. Palã itaq; ex 7 p 3, quoniã linea g a eſt maior ꝗ̃ linea
g
l:
ergo & linea d h, quę ex hypotheſi eſt ęqualis lineę a g, eſt maior ꝗ̃ linea g l. Producatur itaq; li-
nea
g l, quouſq;
ſit ęqualis lineę d h per 3 p 1, & ſit linea g m ęqualis lineę d h: & ducantur lineę m b
& m c:
angulus itaq; b m c eſt ęqualis angulo e d f ex hypotheſi per 4. 13 p 1. Sed angulus b a c eſt ma
ior
angulo b m c.
Producantur enim lineę b l & c l: palã, quia angulus b l c eſt maior angulo b m c per
21
p 1:
ſed angulus b a c eſt æqualis angulo b l c per 21 p 3. Erit ergo angulus b a c maior angulo b m c:
ergo
& angulo e d f:
& hoc proponebatur.
50. Si ab angulis duorum trigonorum ad medietates ſuarum baſium æqualium una perpẽdi-
culariter
, alia obliquè, æquales lineæ ducantur, ſit́ quælibet ductarum minor medietate baſis
ſuæ
: erit angulus trigoni, à quo ducitur perpendicularis, minor angulo alterius trigoni, à quo
linea
ducitur obliqua.
Remaneat diſpoſitio pręcedentis, niſi quòd perpendicularis a g ſit minor medietate baſis b g. Di
co
, angulus b a c eſt mi-
316[Figure 316]a l n b g c k317[Figure 317]d c h f nor angulo e d f.
Sit enim,
ut
prius, angulus c g l ęqua-
lis
angulo d h f.
Et quoniã li
nea
a g eſt minor quã linea
b
g, & linea a k eſt diame-
ter
:
palã per 47 huius, quo-
niam
cẽtrũ circuli eſt inter
puncta
g & k:
ergo per 7 p 3
linea
g a eſt minima omniũ
linearũ
à puncto gad peri-
pheriã
circuli productarũ:

eſt
ergo linea g l maior ꝗ̃ li-
nea
g a:
ergo & maior quã li
nea
d h.
Fiat itaq; per 3 p 1 li
nea
g n ęqualis lineæ d h:
&
copulẽtur
lineę bn & c n:
erit itaq; , ut in pręmiſſa, angulus e d f æqualis angulo b n c: ſed angulus b
n
e maior eſt angulo b l c per 21 p 1, & angulus b l c æqualis angulo b a c per 21 p 3.
Erit ergo angulus
b
a c minor angulo b n c:
ergo & eιus æquali, angulo e d f: & hoc eſt propoſitum.
51. Si ab angulis duorum trigonorum ad medietates ſuarum baſium æqualium duæ lineæ æ-
quales
, obliquè incidant ad angulos inæquales, & ſi quælibet linearum incidentium maior fue-
rit
medietate ſuæ baſis: erit angulus ſuperior illius trigoni, cuius incidens linea maiorem angu-
32422VITELLONIS OPTICAE lum cum baſi continet, maior angulo ſuperiori alterius: & ſi minor, minor.
Sint itẽ duo trianguli a b c & d e f, habentes baſes b c & e f æquales: diuidaturq́; baſis b c ք ęqua-
lia
in puncto g, & baſis e f in
318[Figure 318]k a n m b g c l319[Figure 319]d e h f pũcto h:
& ducãtur lineę a g,
d
h, quę ſint ęquales, & utraq;

ipſarum
incidat obliquè ſuæ
baſi
:
ſit aũt angulus a g c ma-
ior
angulo d h f.
Dico, quòd ſi
maior
ſit linea a g, ꝗ̃ linea g c:

erit
angulus b a c maior an
gulo
e d f:
& ſi linea a g ſit mi-
nor
, ꝗ̃ linea g c, erit angulus
b
a c minor angulo e d f.
Cir-
cum
ſcribatur enim per 5 p 4
trigono
a b c circulus:
& duca
tur
à puncto g perpendicula-
ris
ſuper lineã b c per 11 p 1:

quæ
producta ad circũferen-
tiam
, ſit g k.
Erit itaq; g k per 1 p 3 pars diametri circuli propoſiti, quę cõpleta, ſit k l. Sit itaq; , ut prius,
linea
a g maior ꝗ̃ linea g c:
eſt aũt linea k g maior, ꝗ̃ linea g l per 48 huius. In linea ergo g k eſt centrũ
circuli
:
eſt ergo linea k g maior ꝗ̃ linea a g per 7 p 3: ergo & maior ꝗ̃ linea d h, quę eſt ęqualis ipſi a g ex
hypotheſi
.
Fiat itaq; per 23 p 1 ſuper punctũ g terminũ lineę g c, angulus ęqualis angulo d h f, qui ſit
m
g c:
cadatq́; pũctũ m in peripheriã circuli. E ſt itaq; ք 7 p 3 linea a g maior ꝗ̃ linea m g: ergo & linea
d
h eſt maior ꝗ̃ linea m g.
Producatur itaq; , donec linea g m ſit ęqualis lineę d h: & ducãtur lineę n c
& n b.
Erit itaq; angulus b n c ęqualis angulo e d f: ſed angulus b m c eſt maior angulo b n c: eſt ergo
angulus
b a c maior angulo e d f per modum pręoſtẽſum.
Similiter quoq; demonſtrandũ, ſi linea a g
ſit
minor ꝗ̃ linea g c, quòd minor eſt angulus b a c angulo e d f:
quod proponebatur demonſtrandũ.
320[Figure 320]l n m d f e a g c h o k d f e b
52. Siduas lineas rectas ſecantes circulũ, æqua
les arcus interiaceant, illæ neceſſariò ſunt æquidi- ſtantes: idem́ accidit, ſi una earum fuerit ſecans& alia contingens.
Sit circulus a b c, cuius centrum ſit punctum o: ſe-
centq́
;
duæ lineę a c & d e illum circulum taliter, ut ar
cus
d a ſit ęqualis arcui e c.
Dico, quòd lineæ a c & d e
ſunt
ęquidiſtantes.
Autitaq; o centrũ circuli eſt in al-
tera
illarum linearum, aut in neurra:
& tuncuel inter
utraſq
;
, uel extra utraſq; . Si ſit in altera ipſarum: eſto
quòd
ſit in linea a c, & à centro o ducatur linea perpẽ
dicularis
ſuper a c per 11 p 1, & producatur ad circũfe
rentiã
, ſitq́;
o b ſecans lineã d e in puncto f: & ducan-
tur
lineę o d, o e, quę cum ſint ęquales, erunt per 5 p 1,
anguli
o d f & o e f æquales:
ſed angulus f o a eſt ęqua
lis
angulo f o c, a ſunt recti:
angulus uerò d o a ęqua
lis
eſt angulo e o c per 27 p 3, cum ex hypotheſi arcus d a ſit æqualis arcui e c:
erit ergo angulus d o f
æqualis
angulo e o f:
ergo per 32 p 1 erit angulus d f o ęqualis angulo e f o: eſt ergo linea of perpendi
cularis
ſuper lineã d e.
Erunt ergo per 28 p 1 lineę d e,
321[Figure 321]a o c d f e b& a c ęquidiſtãtes.
Si uerò centrũ o fuerit inter ipſas
lineas
a c & d e:
ductis lineis à centro perpẽdicularib.
ſuper
utranq;
illarũ, quę ſint o f, & o g, & ductis lineis
ad
terminos linearum a c & d e, à cẽtro o, quę ſint o a,
o
c, o d, o e, & diametro h k:
fient ex utraq; parte cen-
tri
o quatuor anguli ęquales duobus rectis ideo quia
anguli
circa centrum ualent quatuor rectos, quo, ex
ęquo
diuidit quælibet diameter:
ſed angulus e o c eſt
ęqualis
angulo d o a per 27 p 3:
remanet ergo angulus
d
o e ęqualis angulo a o c:
per definitionẽ ergo circu-
li
& per 6 p 6 trianguli d o e & a o c ſunt inuicẽ ęquiã
guli
:
ergo erit angulus g c o æqualis angulo o d f: ſed
angulus
o g c eſt ęqualis angulo o f d:
quia uterq; re-
ctus
ex pręmiſsis:
ergo per 32 p 1 trigona g o c, d o f
ſunt
æquiangula:
ergo per 14 p 1 lineę d o & o c con-
iunctæ
ſunt linea una:
quia anguli c o h & d o h ex præmiſsis ſunt ęquales duobus rectis. Ergo
per
27 p 1 patet propoſitum.
Quòd ſi centrum o fuerit extra utraſque: ducatur perpendicu-
laris
à centro o ſuperipſarum alteram:
& ſit linea o g perpendicularis ſuper lineam a c, quæ diuidet
32523LIBER PRIMVS. ipſam a c in duo æqualia per 3 p 3, producaturq́; linea o g, ut ſecet lineam d e in puncto f: & ductis li-
neis
o a, o c, o d, o e:
palàm per 4 p 1, cum in trigonis a g o & c g o duo latera a g & g c ſint æqualia, &
latus
g o commune, & anguli ad g recti ex hypotheſi:
quòd angulus a o g eſt æqualis angulo c o g:
ſed
angulus a o d æqualis eſt angulo c o e per 27 p 3:
relin quitur ergo angulus d o f æqualis angulo
f
o e:
ſed latus d o æquale lateri e o, & latus o f commune: erit ergo per 4 p 1 angulus o f d æqualis an
gulo
o fe:
uterq; ergo eſt rectus. Eſt ergo angulus o f d æqualis angulo o g a: ergo per 28 p 1 lineę d e
& a c ſunt æquidiſtantes:
quod eſt propoſitum primum. Quòd ſi una illarum duarum linearum ſe-
cet
circulum, & alia ipſum contingat:
ſi ſecans tranſit centrũ, & ſit diameter, quæ h k, & linea l m con
tingat
in puncto n:
ſitq́; arcus n h æqualis arcui n k: palàm, quòd illorum arcuum quilibet eſt quar-
ta
circuli:
ducatur ita que linea n o: ergo per 18 p 3 angulus l n o eſt rectus: ſed & angulus n o h eſt re-
ctus
:
ergo per 28 p 1 lineæ l m & h k ęquidiſtant: quod eſt ſecundũ propoſitum. Quòd ſi linea l m cir-
culum
contingente in puncto n, linea d e ſecet circulum per centrũ:
ducantur lineę o d l & o e m,
& à centro o ad punctum contactus, quod eſt n, ducatur linea o n ſecãs lineam d e in puncto f.
Quia
ita
que arcus n d eſt æqualis arcui n e:
erit per 27 p 3 angulus l o n ęqualis angulo m o n: ſed per 18 p 3
angulus
o n l eſt æqualis angulo o n m:
quia ambo ſunt recti. Item per 4 p 1 angulus o f d eſt æqualis
angulo
o f e:
ſunt ergo recti. Ergo per 28 p 1 patet propoſitum tertium.
53. Lineas æquidiſt antes trans circuli ſuperficiem product{as}, ſiue ambæ ſecent, ſiue ambæ cõ-
tingant
, ſiue una ſecet & alia contingat, arcus interiacent æquales.
Sit circulus a c b d, cuius centrum e: contingantq́; ipſum duæ lineæ ęquidiſtãtes f g in puncto d,
& h q in puncto c:
& à puncto contingentiæ, quod eſt d,
322[Figure 322]f m a h k d p e o c l g n b q ducatur linea d e ad centrum e.
Eſt ergo per 18 p 3 linea
d
e perpendicularis ſuper lineam in illo puncto contin-
gentem
, quæ f g.
Ducatur quoque linea c e à puncto
tingentiæ
ad centrum e:
erit ergo linea c e perpendicu-
laris
ſuper lineam h q contingentem in puncto c.
Duca
tur
quoq;
à centro e linea ęquidiſtans lineę f g per 31 p 1,
quæ
ſit n m:
hæc quoq; etiam æquidiſtabit lineæ h q per
30
p 1:
ergo per 29 p 1 angulus m e d eſt æqualis angulo
m
e c:
ergo per 14 p 1 lineæ d e & e c cõiunctæ, ſunt linea
una
:
eſt ergo linea d c diameter circuli, cum trãſeat per
centrum
e:
arcus itaque d a c eſt ſemicirculus æqualis
ſemicirculo
d b c.
Sed & ſi linea a b ſecet circulum æqui
diſtans
lineæ h q contingenti in puncto e, erit iterum ar
cus
a c æqualis arcui c b.
Quia enim ſemidiameter e c
ſecat
lineam contingẽtem, quæ h q:
palàm per 2 huius,
quoniam
ſecabit & eius æquidiſtantem, quæ eſt linea
a
b:
ſit, ut ſecet ipſam in puncto o. Et quia angulus h c e
eſtrectus
per 18 p 3, palàm per 29 p 1, quoniam angulus
b
o e eſt rectus:
ergo per 3 p 3 linea a b diuiditur per æqualia in puncto o. Ducantur itaq; lineę a c &
c
b:
palamq́; per 4 p 1, quoniã illę erunt æquales: ergo per 28 p 3 arcus a c eſt æqualis arcui b c. Quòd
ſi
linea æquidiſtans lineę b a ſecet circulũ:
quæ ſit k l: palàm, quoniam ſemidiameter e c producta ſe-
cabit
lineam k l per ęqualia per 29 p 1.
3 p 3: ſecet ergo ipſam per æqualia & orthogonaliter in puncto
p
:
& ducãtur lineæ p a, p b, k a, l b: erit ergo in trigonis p a c, p b c ք præmiſſa, & 4 p 1 latus p a ęquale
lateri
p b:
& angulus p b c æqualis angulo a p c: relin quitur ergo angulus k p a æqualis angulo b p l:
ſed
linea k p eſt æqualis lineæ p l:
erit ergo per 4 p 1 linea k a æqualis lineæ l b. Ergo per 28 p 3 erit ar-
cus
k a æqualis arcui l b:
quod eſt propoſitum.
323[Figure 323]a h b g e f d c
54. Duabus chordis in aliquo circulo ſe ſecanti-
bus
: erit quilibet angulus ſectionis æqualis angulo
apud
circumferentiam, cadenti in arcum æqua-
lem
duobus arcubus ſcilicet eidem angulo & ſuo
trapoſito
ſubtenſis. Albazen 24 n 7.
Sit circulus a b c d, in quo ſecẽt ſe duę chordę a c &
b
d:
& ſit pũctũ ſectionis e. Dico, quòd angulus a e b
eſt
æqualis angulo, qui eſt in circumferentia, quam
ſubtẽdunt
duo arcus a b & c d:
& quòd angulus b e c
eſt
ęqualis angulo in circumferẽtia, quã ſubtendunt
duo
arcus d g a & b z c.
Ducatur enim à puncto b li-
nea
b z ęquidiſtanter lineę a c per 31 p 1.
Si ergo linea
b
z ſecat circulum, palã, quia arcus c z eſt ęqualis ar-
cui
a b per præcedentem:
arcus itaq; z d æqualis eſt
ambobus
arcubus a b & d c:
quoniam arcus d c utro-
biq
;
eſt cõmunis: fed arcus d z reſpicit angulũ d b z,
32624VITELLONIS OPTICAE qui eſt æqualis angulo a e b per 29 p 1: angulus itaque a e b eſt æqualis angulo in circumferentia, ca
denti
in arcum æqualem duobus arcubus b a, & c d.
Item d ucatur linea d z, & producatur linea z b
extra
circulum in punctum h:
erit ergo angulus h b d ext rinſecus æqualis duobus angulis intrinſe-
cis
b d z, & b z d per 32 p 1:
ſed duo anguli b z d & b d z re ſpiciuntur à duobus arcubus b g d, & b f z:
angulus
ergo h b d eſt æqualis angulo, quem reſpiciunt duo arcus b g d & b f z:
hic autem eſt arcus
d
a z:
ſed arcus a b eſt æqualis arcui z c: arcus itaque d a z eſt æqualis duobus arcubus d g a & b z c.
Cum
itaque per 29 p 1 angulus h b e ſit æqualis angulo
324[Figure 324]h a b e d z c b e c:
patet, quia angulus b e c eſt æqualis angulo, quem
in
circũferentia reſpiciunt duo arcus d g a & b z c.
Quòd
ſi
linea h b z contingit circulum, & non ſecat:
tunc patet
per
32 p 3, quia angulus e b z eſt æqualis angulo cadenti
in
portionem circuli, quę eſt b a d, & angulus e b h eſt ę-
qualis
angulo cadenti in portionem circuli b c d:
ſed an
gulus
e b z eſt æqualis angulo b e a per 29 p 1.
Angulus
itaque
b e a eſt æqualis angulo, qui apud circumferen-
tiam
cadit in arcum b c d:
ſed arcus b c eſt æqualis arcui
b
a per proximam pręcedentem:
arcus ergo b c d eſt æ-
qualis
duobus arcubus b a & c d.
Angulus itaq; b e a eſt
æqualis
angulo, qui apud circumferẽtiam reſpicit duos
arcus
a b & c d:
quoniam angulus cadens in arcum b c d
eſt
conſiſtens in portione circuli, quæ eſt b g d.
Simi-
liter
quoque poteſt declarari, quòd angulus b e c eſt
æqualis
angulo apud circumferentiam, quem reſpiciũt
duo
arcus b c & a d:
quoniam angulus b e c eſt æqualis
angulo
h b d, cuius ęqualitas per 32 p 3 cadit in portionem circuli b c d, hoc eſt in arcum b a d:
eſt au-
tem
ex præmiſsis arcus a b æqualis arcui b c:
patet itaque propoſitum.
325[Figure 325]e a b d f c
55. Angulus à duabus lineis ab uno puncto extra circulum dato, circulum ſecantibus con-
tentus
, æqualis eſt angulo ſuper circumferẽtiam cadenti in arcũ,
quo maior arcuum inter illas duas lineas comprehenſus, excedit minorem. Alhazen 25 n 7.
Eſto circulus a b c d, extra quem ſit datum punctum e: & ducan-
tur
à puncto e duę lineę ſecantes circulum, quæ ſint e a d & e b c.
Di-
co
itaq;
, quòd angulus d e c eſt æqualis angulo, qui eſt apud circum-
ferentiam
circuli, quem reſpicit arcus, in quo arcus d c excedit arcũ
a
b.
À pũcto enim a ducatur per circulum linea a f ęquidiſtans lineę
b
c per 31 p 1:
erit ergo per 53 huius arcus f c ęqualis arcui a b. Eſt itaq;
arcus
d f exceſſus arcus d c ſuper arcum a b:
ſed angulus d a f apud
circumferentiã
exiſtens cadit in arcum d f:
& angulus d a f eſt æqua-
lis
angulo d e c per 29 p 1.
Ergo angulus d e c eſt æqualis angulo ca-
denti
ſuper circumferentiam in arcum d f:
quod eſt propoſitum.
56. In dato ſemicirculo ad unum punctũ circumferentiæ, dua-
bus
lineis: una à termino diametri, & alia à centro ductis: ab eiſ-
dem
punctis ad aliud punctum quodcun ſemicirculi dati lineas
duas
prioribus duabus proportionales duci eſt impoßibile: in diuerſis uerò ſemicirculis hoc eſt
poßibile
.
Eſto datus ſemicirculus a d b: cuius diameter a b: centrum uerò c: & ſit aliquod punctum circũ-
ferentiæ
d:
& ducatur à puncto a termino dia-
326[Figure 326]g d f a e c h b metri ad punctum d linea a d:
& à cẽtro c linea
c
d.
Dico, quòd ſi à punctis a & c duæ lineæ ad
aliud
punctum ſemicirculi ducantur:
quòd illę
duę
ductę lineę duabus lineis a d & c d propor
tionales
non erunt.
Sit enim, ſi poſsibile eſt,
ut
à punctis a & c ducantur ad punctum g duę
lineæ
a g & c g, & quę eſt proportio lineę a d ad
lineam
c d, eadem ſit lineæ a g ad lineam c g, e-
rit
permutatim per 16 p 5 proportio lineæ a d
ad
lineam a g, ſicut lineę c d ad lineam c g:
ſe d li
nea
c d eſt æqualis lineę c g:
quoniã ambę ſunt
ex
cẽtro ſemicirculi:
ergo linea a d ęqualis erit lineę a g: hoc aũt eſt impoſsibile ex 7 p 3 & 19 p 1: ma-
iori
enim angulo ſubtẽditur linea a d ꝗ̃ linea a g:
& eſt uicinior diametro. Patet ergo ꝓpoſitũ primũ:
quia
à quocũq;
pũcto alio dato idẽ accidit impoſsibile, & eodẽ modo deducẽdũ. In diuerſis uerò ſe-
32725LIBER PRIMVS. micirculis hoc eſt poſsibile. Si enim ſemicirculi æquales fuerint: tunc in centro alterius ſemicirculi
ſuper
ſemidiametrum conſtituto æquali angulo a c d, per 23 p 1, compleatur propoſitum ex 4 p 1, &
4
p 6.
Quòd ſi alter ſemicirculus minor fuerit dato ſemicirculo: inſcribatur æqualis illi ſemicirculo
ad
idem centrum:
eritq́; æquidiſtans primo, & in punctum, ubi linea c d ipſum ſecabit, (quod ſit f)
ducatur
linea à termino ſuæ ſemidiametri, quæ ſit e f:
& patet propoſitum per definitionem circuli
& 29 p 1, & 4 p 6.
Quòd ſi dato ſemicirculo alter fuerit maior, circumſcribatur æquidiſtãter eidem,
& producta linea à centro primi ſemicirculi ad datum punctum d, quouſq;
tangat peripheriam al-
terius
ſemicirculi, & coniungatur à puncto contactus alia linea ad terminum diametri:
& deinde
compleatur
, ut prius, demonſtratio:
& patet propoſitum.
327[Figure 327]d a g b f e c
57. À puncto uno ad datum ſemicir culum unam tantum lineam contingentẽ poßibile eſt
duci
. Ex quo patet, quòd omnis linea ab eodẽ puncto ſub contingẽte ducta,
ſecat ſemicirculũ in uno pũcto ſupr a punctũ cõtingẽtiæ, & in alio ſub ipſo.
Eſto datus ſemicirculus a b c, cuius cẽtrum e: & ſit extrà datus punctus d: à
quo
ad ſemicirculũ ducatur linea contingẽs, quæ ſit d b.
Dico, quòd à puncto
d
ad ſemicirculum a b c, aliam contingẽtem;
quàm lineam d b duci eſt impoſ-
ſibile
.
Si enim hoc ſit poſsibile, ducatur: hæc ergo contingens aut cadet ultra
punctum
b, aut citra:
ſit primò, ut cadat ultra punctum b, uerſus c in punctũ f,
& ſit d f:
ducantur itaq; à centro e ad puncta contingentiæ, lineæ e f, e b, & pro
ducatur
diameter c e a uſq;
ad punctum d. Palàm ergo per 18 p 3, quoniam an-
gulus
e b d eſt rectus:
ſimiliter angulus e f d eſt rectus. Sunt itaq; æquales, &
cadunt
in trigonum e f d:
quod eſt contra 21 p 1. Idẽ quoq; accidit impoſsibile,
ſi
linea contingẽs ducta à puncto d ad ſemicirculum a b c, cadat inter puncta
b
& a:
ut linea d g. Palàm ergo corollarium: quoniam enim linea d g non con-
tingit
ſemicirculum:
ergo ipſa producta ſecat ipſum: & hoc eſt propoſitum.
58. Quælibet duæ lineæ ab uno puncto productæ circulum contingẽtes,
ſunt
æquales: & arcus interiacens puncta contingentiæ eſt minor ſemicir-
culo
. Linea quo diuidens angulum illarum per æqualia: & arcum inter-
iacentem
diuidit per æqualia: & linea per æqualia diuidens arcum, hæc
producta
per æqualia diuidit & angulum à lineis contingentibus conten-
tum
. Conſectarium ſecundum Campani ad 36 p 3.
Sit circulus a b c, cuius centrum f: & ſit, ut à puncto e ducantur duę lineæ circulum contingen-
tes
per 17 p 3, quæ ſint e a & e c.
Dico, quòd lineæ e a, e c ſunt æqua-
328[Figure 328]e b a g c f dles:
& quòd arcus a b c interiacens puncta contingentiæ eſt mi-
nor
ſemicirculo:
& ſi producatur à puncto e linea e b, diuidẽs angu-
lum
a e c per æqualia:
dico; quòd linea e b in puncto b diuidet arcum
a
c per æqualia:
& ſi linea d e diuidat arcum a c per æqualia, diuidet
etiam
angulum a e c per æqualia.
Ducatur enim primò linea e f diui-
dens
a e c, quæ producta ſecabit circulũ:
ſecet ergo ipſum in punctis
b
& d.
Palàm itaq; per 36 p 3, quoniam illud, quod fit ex ductu lineæ
d
e in lineam e b, æquale eſt quadrato lineæ a e:
& eadẽ ratione qua-
drato
lineæ e c.
Ergo quadratum lineæ a c eſt ęquale quadrato lineæ
e
c.
Ergo & linea a e eſt æqualis lineæ c e: & hoc eſt primum propoſi-
torũ
.
Sed quia ductis lineis f a & f c, erunt anguli f c e & f a e recti, per
18
p 3:
ſunt ergo æquales: ergo per 4 p 1 linea f e diuidit angulum a e c
per
æqualia.
Et quia lineæ c e & a e concurrunt in puncto e: palàm
per
32 p 1, quoniã anguli e f c & e f a ſunt minores duobus rectis.
Ar-
cus
ergo a b c eſt minor ſemicirculo per 33 p 6:
quod eſt ſecundum.
Ducatur
quoq;
linea a c ſecans lineam e d in puncto g: & ducantur
lineæ
a b & a c.
Quia ergo linea e g ſecat angulum a e c per æqualia:
patet
per 4 p 1, cum linea a e ſit æqualis lineæ e c, & latus e g ſit com-
mune
, quoniã linea a g eſt æqualis lineæ c g, & angulus e g a eſt æqua
lis
angulo e g c.
Sed & trigonis a b g & c b g latus b g eſt comune: ergo per 4 p 1 erit linea a b æqua-
lis
lineæ b c:
ergo per 28 p 3 arcus a b eſt æqualis arcui b c. Eodem quoq; modo patet, quòd ſi linea
g
e ſecat arcum a c per æqualia in puncto b, quòd ipſa etiam diuidet per æqualia angulũ a e c.
Quia
enim
trigona a e b & c e b ſunt æquilatera, ut patet:
palam ergo per 8 p 1, quoniam angulus a e b eſt
æqualis
angulo c e b:
& hoc eſt totum quod proponebatur.
59. Arcubus æqualibus, minoribus quolibet, quarta circuli ex utra parte diametri cir-
culi
reſectis: à terminis illorũ arcuum ductas contingentes in uno puncto eductæ diametri con-
currere
eſt neceſſe: & ab uno puncto diametri ductas contingẽtes in terminis æqualiũ arcuum
contingere
eſt neceſſe. Ex quo patet, quoniam omnem angulum & arcum à lineis contingenti-
bus
contentum diuidit diameter educta per æqualia.
32826VITELLONIS OPTICAE
Eſto circulus a b c, cuius centrum ſit d, & eius diameter c e, quæ producatur indefinitè ad pun-
ctum
f:
& ab unaquaq; parte puncti e ſint a e & b e arcus æquales: & à punctis a & b ducantur lineæ
circulũ
contingentes per 17 p 3.
Dico, quòd illæ duę lineæ concurrẽt
329[Figure 329]f h g a e b d c in uno puncto eductæ diametri e f.
Quod ſi dicatur ipſas concur-
rere
in puncto uno diametri, concurrent tamen ambæ contingentes
diametro d f:
productis enim lineis d a, d b: erũtanguli ad puncta
a
& b recti:
ſed anguli e d a & e d b ſunt acuti per 33 p 6: arcus enim a
e
, b e ſunt minores, quilibet, quarta circuli:
ergo per 14 huius linearũ
contingentium
utraq;
concurret cum linea d f. Si itaq; non fit hoc in
eodem
puncto:
ſit, ut linea contingẽs ducta à puncto a, concurrat
linea
d f in puncto g:
& contingens ducta à puncto b concurrat cum
d
fin puncto h, quod ſit ultra punctum g:
& ducatur linea a h: eritq́;
per
27 p 3, & exhypotheſi angulus h d a æqualis angulo h d b:
ergo
per
4 p 1 erit angulus h a d æqualis angulo h b a:
& per 18 p 3 uterq;
ipſorũ
eſt rectus.
Quia itaq; angulus d a g eſt rectus per 18 p 3: patet,
quòd
ipſe eſt ęqualis angulo d a h recto, & angulus a d g eſt commu-
nis
:
erit ergo per 32 p 1 angulus a g d ęqualis angulo a h d, extrinſecus
ſcilicet
intrinſeco in trigono a h g:
quod eſt contra 16 p 1 & impoſsi-
bile
.
Patet ergo primum. Sed & ſi à puncto diametri h ducantur duæ
lineæ
circulum contingentes in punctis a & b:
erunt arcus a e & b e
æquales
:
trigona enim a h d & h b d ſunt æquilatera per præcedentẽ:
ergo
ſunt æquiangula per 8 p 1:
eſt ergo angulus a d h æqualis angu-
lo
b d h.
Ergo per 26 p 3 arcus a e eſt æqual s arcui b e: quod eſt propoſitum: & patet corollarium.
60. Si intra duas lineas circulum contιngẽtes ab uno puncto ductas, aliæ duæ lineæ eundem
circulam
contingentes ducantur: cadent puncta contingẽtiæ interiorum intra puncta contin-
gentiæ
exteriorum: & ſiarcus hinc inde interiacentes puncta contingentiæ, fuerint æquales,
erit
utrarum concurſus ſemper in eadẽ diametro circuli educta: interiores quo ad utram
partem
productæ cum exterioribus neceſſariò concurrent.
Eſto circulus a b c d e, cuius cẽtrũ k: & eius diameter e h educatur: & ſit, ut ab aliquo puncto ſuo,
quod
ſit f, lineæ f a & f d contingentes circulũ ducantur:
& inter lineas f a & f d ducantur ab aliquo
puncto
ſuperficiei a f d, quod ſit g, lineæ g b & g c circulũ contingen-
330[Figure 330]f g g m b p h c a k d b e tes in punctis b & c Dico, quòd puncta b & c cadent intra pũcta a &
d
.
Si enim caduntintra puncta a & d: aut cadũt in illa puncta aut
extra
:
ſi in illa, ducãtur lineæ k a & k d à cẽtro k ad puncta contingen
tiæ
a & d:
erit itaq; per 18 p 3 angulus k a frectus: & ſimiliter angulus
k
a g rectus:
& ſic rectus maior recto. Itẽ inter contingentẽ f a & cir-
culum
, alia linea capitur, ut g a:
hoc autẽ eſt cõtra 16 p 3. Palàm ergo,
quoniã
impoſsibile.
Si uerò detur, quòd puncta b & c cadant extra
pũcta
a & d:
ſit punctũ b ultra a punctũ, ſecabitq́; linea g b producta
lineam
f a per 14 huius.
Et quoniã eſt contingẽs ſolum in puncto b,
erit
punctus ſectionis extra circulũ:
ſit ille punctus m. Palàm itaq; ,
quoniã
lineæ m a & m b ab uno pũcto m productæ ſemicirculũ con-
tingunt
:
quod eſt contra 57 huius. Non ergo cadit punctum b ultra
punctũ
a, ſed intra.
Similiterq́; demonſtrabitur, quia punctũ c cadit
intra
punctum d.
Cadũt ergo puncta contingẽtiæ interiorum intra
puncta
contingẽtiæ exteriorũ.
Sed & arcubus a b & c d exiſtẽtibus
ęqualibus
, punctũ g neceſſariò cadit in diametro e h f.
Si enim extra
illã
, ducatur linea k g ſecãs circũferentiã in pũcto p.
Quia ergo arcus
b
p eſt æqualis arcui p c per præcedentẽ:
arcus quoq; a b eſt æqualis
arcui
c d ex hypotheſi:
remanet ergo arcus c h æqualis arcui h b: ſed
arcus
h b eſt maior arcu p b:
ergo arcus c h eſt maior arcu c p, pars ſuo toto: eſt impoſsibile.
ergo
cadit pũctũ g extra diametrũ e h f.
Palàm etiã eſt ք 14 huius, quoniã linea g b ꝓducta ultra pũ-
ctũ
b, neceſſariò cõcurret linea f a, & linea c g ꝓducta ultra pũctũ c, cõcurret neceſſariò linea
f
d:
linea enim k c rectũ angulũ cõtinẽs linea a g, cõtinet acutũ linea f d: patet ergo ꝓpoſitũ.
61. Si ad mediũ punctũ arcus interiacẽtis punct a contingẽtiæ duarũ linearũ, abuno puncto
ad
circulũ productarũ, linea cõtingens circulũ ad alias contingẽtes producatur: illa in puncto
ſuæ
contingentiæ per æqualia diuiditur: & ab alys lineis cõtingentib. partes abſcindit æquales.
Sit circulus a b c, quẽ contingãt duæ lineæ d a & d c, à puncto d productæ: producatur ergo dia-
meter
g b d:
& palàm ք 59 huius, quoniã ipſa diuidit angulũ a d c, & arcũ a c per æqualia in pũcto b.
À
puncto itaq;
b producatur linea contingens circulũ per 17 p 3: h æ c itaq; quoniã eſt orthogonalis
ſuper
diametrum g b, ut patet per 18 p 3:
palàm per 14 huius, quia ipſa producta ſecabit lineas d a &
d
c:
ſit ergo ut ſecet lineam d a in puncto e, & lineam d c in puncto f. Quia itaq; e d b & f d b anguli
unt æquales per 59 huius, & anguli d b e & d b f ſunt recti: palàm, quia trigona e b d & f d b ſunt
32927LIBER PRIMVS. æquiangula per 32 p 1: ergo per 4 p 6 latera ſunt proportionalia: ſed latus d b eſt æquale ſibi: erit er-
go
linea e b æqualis lineæ b f, & linea d e ęqualis
331[Figure 331]a e g b d c f lineæ d f.
Quod etiam ſic patere poteſt. Quia e-
nim
à puncto e ducuntur duæ lineæ contingen-
tes
circulum, ſcilicet e a & e b, patet per 58 huius,
quòd
ipſæ ſunt æquales.
Omnes ergo lineæ a e,
e
b, b f, f c ſunt æquales.
Ergo lineæ e d & f d
ſunt
æquales:
patet ergo propoſitum.
332[Figure 332]g f h k b l a c e m d n
62. A duobus puuctis æqualiter diſtanti-
bus
ab uno termino eductæ diametri, & à li-
nea
circulum in termino propiore diametri
tingente
, duabus lineis ad alium terminũ dia-
metri
productis: arcus interiacẽtes illarum line arum alter am & diametrum, ſunt æquales: il-
lis
uerò ad alium punctum circumferentiæ produ-
ctis, arcus interiacent inæquales.
Sit circulus a b c d, cuius centrum e: diameterq́; e-
ius
d b educatur ad punctũ f:
ſintq́; duo puncta g & h
ęqualiter
diſtãtia à pũcto f eductę diametri:
ducãtúr-
que
duę lineę g d & h d adaliũ terminũ diametri ſecã-
tes
circulũ:
linea g d in pũcto a, & linea h d in pũcto c:
& à puncto b ducatur linea cõtingens circulũ, quę ſit
k
b l, à qua ęqualiter diſtẽt pũcta g & h.
Dico, quòd ar-
cus
a b & b c ſunt æquales.
Ducatur enim linea g f h:
erit
ergo ex hypotheſi linea g f æqualis lineę h f:
ideo,
quia
puncta g & h ęqualiter diſtãt à puncto f:
& ducã-
turlineę
h l & g k perpẽdiculariter ſuper lineã k b l
tingẽtẽ
, ք 12 p 1:
erũt ergo ex hypotheſi & illę ęquales:
ergo
ք 33 p 1 linea g h ęꝗdiſtat lineę k l.
Ergo ք 18 p 3 &
29
p 1 anguli d f h & d f g ſunt recti:
ergo ք 4 p 1 anguli
g
d f & h d f ſunt ęquales.
Ergo ք 26 p 3 arcus a b eſt ę-
qualis
arcui b c.
Patet quoq; manifeſtè, quòd ſi à pũctis g & h lineę ad aliud pũctũ circũferentię quã
ad
pũctũ d ꝓducãtur, ut ad pũcta m ueln:
quòd illę lineę arcus reſecabũt inęquales: quęlibet enim
illarũ
, quę ſecat diametrũ, abſcindit minorẽ arcum, & alia maiorẽ:
& hoc eſt, quod proponebatur.
333[Figure 333]g b c a f d e
63. Diameter circuli diuidens hexagonum, eidẽ cir-
culo inſcriptum, ab oppoſitis angulis per æqualia, duob. lateribus medijs hexagoni erit æquidiſtans.
Sit circulus, cuius centrũ ſit punctũ a: inſcriptus hexa-
gonus
, qui b c d e f g:
& ab oppoſitis angulis illius hexago
ni
ducatur diameter b a e.
Dico, quòd illa diameter æqui-
diſtat
duobus medijs lateribus hexagoni, quæ ſunt c d &
g
f.
Ducantur enim lineæ a c & a d. Quia itaque lineę b c
& c d, (quę ſunt latera hexagoni) ſunt inter ſe ęqualia, &
utrunq
;
ipſorũ eſt ęquale ſemidiametro circuli per 15 p 4:
patetergo
, quòd trigona a b c & a c d ſunt ęquilatera:
er-
go
per 8 p 1 ipſa ſunt ęquiangula:
erit ergo angulus c a b ę-
qualis
angulo a c d.
Ergo per 27 p 1 lineæ a b & c d ęquidi
ſtant
.
Similiter quoq; poteſt demonſtrari de lineis a b &
f
g.
Patet ergo, quoniam diameter b e ęquidiſtat medijs la
teribus
hexagoni:
quod eſt propoſitum.
334[Figure 334]g f c b d a
64. Duobus circulis inæqualibus ſe ſecantibus, it a ut minor pertrã-
ſeat
centrum maioris: arcum minor is interiacentem peripheriã ma-
ioris
in centro maioris per æqualia diuidi eſt neceſſe.
Sint duo circuli c f d maior, cuius centrũ ſit a: & c g d minor, cuius cen
trum
ſit b:
ſecentq́; ſe hi circuli in punctis c & d: tranſeatq́; minor (qui c
g
d) per centrũ maioris, quod eſt a:
eritq́; arcus c a d minoris circuli con
tentus
intra peripheriam maioris.
Dico, quòd arcus c a d diuiditur per
æqualia
in puncto a.
Ducatur enim linea copulans centra, quę ſit a b: &
hec
producta compleat diametrũ minoris circuli, quæ ſit a b g:
& ad pũ-
cta
ſectionum c & d, ducantur lineæ a d, a c, b d, b c.
Quia itaque in trigo-
nis
a b c & a b d, duo latera a b & b c unius ſunt æqualia duobus laterib.

a
b & b d alterius:
quoniam omnes ſunt rectę ex puncto b centro circuli
33028VITELLONIS OPTICAE minoris ductæ ad peripheriam, & baſis a c eſt æqualis baſi a d: quoniam ſunt ex centro circuli maio
ris
.
Ergo per 8 p 1 anguli æquis lateribus contenti ſunt ęquales: angulus ergo c a b eſt æqualis angu
lo
d a b:
ergo per 26 p 3 arcus c g eſt ęqualis arcui d g: reliqui ergo arcus ſemicirculorum, qui ſunt a c
& a d, ſunt ęquales.
Arcus ergo c a d diuiditur per æqualia in puncto a: quod eſt propoſitum.
335[Figure 335]e a d b c
65. Omnes lineæ rectæ ductæ à polo ad peripheriam ſui circuli
ſunt æquales. 5 def. 1 ſphæ. Theodo.
Eſto circulus a b c, cuius centrum d: & erigatur perpendiculariter
ſuper
circulum à centro linea d e, ita, ut per definitionem polus cir-
culi
ſit punctũ e:
& ducantur lineæ e a, e b, e c. Dico, quòd ipſæ oẽs
ſunt
æquales.
Ducantur enim lineę a d, b d, c d. Quia itaq; quadratũ
lineę
a e eſt ęquale quadrato lineę e d & lineę d a:
quadratum quoq;
lineæ
b e æquale eſt quadrato lineæ e d & lineæ d b per 47 p 1:
qua-
dratum
uerò lineæ e d eſt æquale ſibijpſi, & quadratũ lineę d a ęqua-
le
quadrato lineæ d b per circuli definitionem:
palàm quia quadra-
tum
lineæ a e eſt æquale quadrato lineę b e, & ſimiliter quadrato li-
neæ
c e.
Palàm ergo, quoniam lineę a e, b e, c e, & quæcunq; ſimiliter
ductæ
, ſunt æquales:
& hoc eſt propoſitum.
66. Omnis linea centrum ſphæræ cum centro circuli non magni
illius
ſphæræ continuans eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiem illius
circuli
. 7 & 23 th. 1 ſphæ. Theodo.
Sit centrum ſphærę punctum z, ſitq́; punctum e centrum circuli non magni illius ſphæræ, qui ſit
a
b g d, & ducatur linea z e.
Dico, quòd linea z e eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem circuli a b g d.
Ducantur
enim lineę a e, b e, quę productæ cõpleant duas
336[Figure 336]b z g a e d diametros circuli, quæ ſint a g, & b d:
& ducantur lineę z a
& z b & z d & z g, quę omnes erunt æquales per definitio-
nem
ſphæræ:
ſed & lineæ e a, e b, e d, e g ſunt æquales per
definitionem
circuli:
linea itaq; z e exiſtente communi, pa
tet
quòd trigona z a e, z b e, z d e, z g e omnia ſunt ęquilate-
ra
:
ergo per 8 p 1 ipſorum anguli ęqualibus laterib. conten-
ti
ſunt ęquales.
Oęs ergo anguli z e a, z e g, z e b, z e d ſunt
ęquales
:
ſunt ergo recti. Eodemq́; modo poteſt demõſtra.
ri
de omnibus angulis contentis ſub linea z e & omni ſemi
diametro
circuli a b g d.
Linea ergo z e eſt perpendicularis
ſuper
ſuperficiem circuli a b g d:
& hoc eſt propoſitum.
67. À centro ſphæræ ductã perpendicularẽ ſuք ſuper-
ficiẽ
circuli non magni ipſius ſphæræ, eiuſdẽ circuli cẽtro
incidere
eſt neceſſe. Cõſectariũ ſecundũ 1 th. 1 ſphæ. Theo.
Sit, ut in præmiſſa, centrum ſphęræ punctum z: ſitq́; punctum e centrum circuli non magni illius
ſphęrę
, qui ſit a b g d:
& ducatur à puncto z centro ſphærę linea perpendiculariter ſuper ſuperficiẽ
circuli
a b g d, quæ ſit z e.
Dico, quòd punctum e eſt centrum circuli a b g d. Ducantur enim lineæ
z
a, z b, z g, quæ erũt ęquales per definitionẽ ſphęrę.
Quoniã ergo anguli a e z, b e z, d e z, g e z ſunt re
cti
:
patet per 47 p 1 quoniam quadratũ lineę z a ualet quadrata linearum a e & z e, & quadratum li-
neę
z b ualet ambo quadrata linearum b e & z e:
& ſimiliter quadratũ lineę z g ualet ambo quadra-
ta
linearum g e & z e:
lineę uerò z a, z b, z g ſunt ęquales, & quadrata ipſarum ęqualia: ablato itaque
quadrato
lineę z e omnib.
cõmuni, relinquitur ut quadrata linearum
337[Figure 337]b f c a d g e a e, b e, g e ſint ęqualia:
ergo & ipſę lineę a e, b e, g e ſunt ęquales. Ergo
per
9 p 3 punctum e eſt centrum circuli a b g d:
quod eſt propoſitum.
68. Aequidiſtantium in ſphæra circulorum centra in eadẽ dia
metro
ſphæræ conſiſtere eſt neceſſe. Ex quo patet, quòd omnes circu-
li
in ſphæra æquidiſtantes eoſdem habent polos: & ſi eoſdem habent
polos
, ſunt æquidiſtantes. 1 & 2 th. 2 ſphæ. Theodo.
Sit ſphęra, cuius centrũ ſit punctũ a, & in ipſa ſint duo circuli ęquidi
ſtãtes
:
b c, cuius cẽtrũ ſit f: & d e, cuius cẽtrũ g: & ducatur linea a f, quę
ꝓducta
erit diameter ſphęrę, ipſa trãſeat centrũ ſphęrę a:
ergo ք 66
huius
lineá a f eſt erecta ſup ſupficiẽ circuli b c:
ergo ք 23 huius erit ea
dẽ
diameter erecta ſuք ſuքficiẽ circuli d e:
ergo ք pmiſſam ipſa trãſit ք
centrũ
circuli d e.
Sunt ergo centra illorũ circulorũ in eadẽ diametro
ſphęrę
:
eſt ꝓpoſitũ. Et exhoc patet, illi circuli eoſdẽ habẽt po-
33129LIBER PRIMVS. los per definitionẽ poli. Et ſi aliqui circuli eoſdẽ habent polos, patet per 14 p 11, quòd ipſi ſunt æqui-
diſtantes
:
& hoc proponebatur. Quòd ſi etiã reliquus circulorũ æquidiſtantium eſſet circulus ma-
gnus
, eadem eſſet demonſtratio.
Duo uerò circuli magni eiuſdem ſphęræ ſibi inuicem æquidiſtare
non
poſſunt:
quoniam amborum illorum eſt idem centrum, quod eſt centrum ſphæræ.
69. Si plana ſuperficies ſecet ſphærã, cõmunis ſectio erit circulus. Ex quo patet, quoniã à quo-
libet
puncto in diametro uel ſuperficie ſphærica dato, eſt poſsibile totali ſuperficiei ſphæricæ circu-
lumcircumduci
, alij etiam circulo illius æquidiſtantem. 1 th. 1 ſphær. Theodoſy.
Sit ſphęra, cuius centrũ a, ſeceturq́; per planam ſuperficiẽ. Dico, quòd cõmunis ſectio ſuperficiei
ſphęricæ
& planæ eſt circulus.
Si enim fiat ſectio ք centrũ
338[Figure 338]d f b c e da:
tũc patet, quòd oẽs lineæ ductæ à cẽtro a ad ſphæræ ſu-
perficiẽ
, quę ſunt in illa plana ſuքficie ſecãte, & terminan-
tur
ad cõmunem terminũ illorũ, ſunt æquales per defini-
tionẽ
ſphęræ:
ergo per definitionẽ circuli, illa cõmunis ſe-
ctio
eſt circulus.
Si aũt ſuperficies plana ſecet ſphærã datã
per centrũ a:
ducatur per 11 p 11 à centro a perpẽdicula-
ris
ſuper ſuperficiẽ ſecantẽ, quę ſit a b, & cõtinuẽtur lineæ
a
c, a d, a e, a f, & quot quis uoluerit ad illã ſectionem com-
munem
à cẽtro ipſius ſphęræ:
ducãtur quoq; lineę c b, d b,
e
b, f b, in ipſa ſuperficie ſecãte, ad puncta, quibus incidũt
lineę
ex centro ſphęræ ductæ.
Palàm ergo per 47 p 1, quo-
niã
quadratũ lineæ a c eſt ęquale duobus quadratis linea-
rum
a b & b c:
& ſimiliter quadratum lineę a d eſt æquale
duob
.
quadratis linearũ a b & b d: ſed quadratũ lineæ a c
eſt
æquale quadrato lineæ a d:
quoniã linea a c eſt æqualis
lineæ
a d per definitionẽ ſphęræ, & quadratũ lineæ a b eſt ęquale ſibijpſi:
relinquitur ergo quadratũ
lineæ
c b æquale quadrato lineæ d b:
eſt ergo linea c b æqualis lineæ d b: & ſimiliter erit linea d b
æqualis
lineis e b & f b:
eadẽ enim eſt demonſtratio, quotcunq; alijs lineis à cẽtro ſphærę a ad illam
communẽ
ſectionem productis.
Omnes itaq; lineæ à puncto b ad illã communem ſectionẽ ductæ,
ſunt
æquales:
ergo per 9 p 3 & per definitionẽ circuli, ut prius, punctũ b eſt centrũ circuli. Cõmunis
ergo
ſectio iſtarũ ſuperficierũ eſt circulus:
& hoc eſt propoſitũ. Patet etiã ex hoc corollariũ: quoniã
à
pũcto dato per 12 p 1 producta perpẽdiculari ſuper diametrũ ſphęræ, imaginetur ſuperficies plana
ſecãs
ſphærã ſecundũ illã perpendicularẽ:
& patet propoſitũ per præmiſſa. Quòd ſi alicui circulo in
ſphęra
ſignato æquidiſtãs duci debeat:
à dato pũcto ducatur perpẽdicularis ſuper ſphęræ diametrũ
tranſeuntẽ
circuli centrũ, cui æquidiſtãs debet duci circulus, & ꝓducatur in continuũ uſq;
ad aliã
ſphęræ
ſuperficiẽ, & ducatur alia linea à pũcto diametri utcũq;
ſuք productã, & orthogonaliter ſu-
per
diametrũ ſphęræ, imagineturq́;
ſuperficies plana trãſiens terminos iſtarũ linearũ in ipſa ſuper-
ficie
ſphęræ faciẽs ſectionẽ:
quę per præmiſſa neceſſariò erit circulus: quia ք 4 p 11 diameter ſphęrę,
ſuper
quã ducitur linea à pũcto dato, erit perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ in punctis illis, ut præmit-
titur
, ſphæram ſecantem:
unde à centro ſphæræ ductis lineis, ut prius, patet quod proponebatur.
70. À dato puncto ad datam ſphæram lineam contingentem ducere.
Sit enim datũ punctũ a, & centrũ datę ſphę-
339[Figure 339]c a d b ſit punctũ b:
& ducatur linea a b: & à cẽtro
ſphæræ
, quod eſt b, ducatur linea b c, ut cõtin-
git
, & copuletur linea a c:
palamq́; ք 2 p 11, quo
niam
trigonũ a b c eſt in una ſuperficie plana:

hęcitaq
;
per præcedẽtem ſecabit ſphęrã ſecũ-
circulũ, cui per 17 p 3 à pũcto a ducatur cõ-
tingẽs
in pũcto d, quæ ſit a d:
& patet ꝓpoſitũ.
71. Omnis ſuperficies plana contingens
ſphæram
, ſecundũ unicum punctum eſt con-
tingens
. 3 th. 1 ſphær. Theodoſij.
Ducatur in plana ſuperficie contingente ſphæram, linea recta trans locum cõtactus, & in ſuper-
ficie
ſphęræ circulus magnus.
Si ergo ſuperficies plana contingit ſphæram ſecundum aliud quàm
ſecundum
punctum, & linea recta continget circulum ſecundum idem:
non ergo ſecundum pun-
ctum
continget linea recta circulum:
quod eſt contra 16 p 3: palàm ergo propoſitum.
72. À dato pũcto ſuքficiei ſphæricæ ſuքficiẽ planã cõtingentẽ ducere. Ex quo patet, omnis
linea
centrũ ſphæræ trãſiens, eſt perpẽdicularis ſuք eius ſuperficiẽ: & ſieſt perpendicularis ſuper
ſphæricam
ſuperficiem, neceſſariò tranſit centrũ ſphæræ. È 4 th. 1 ſphær. Theodoſy. Alh. 25 n 4.
Eſto ſphęra, cuius centrũ ſit a, & circulus eius magnus b d c: ducaturq́; linea a b à cẽtro ad circũ-
ferentiã
:
& à pũcto b ducatur linea cõtingẽs circulũ, quę ſit f b e ք 17 p 3: erũt ergo anguli a b e & a b f
recti
.
Imaginatis quoq; ք 69 huius circulis quotcũq; in ſuքficie ſphęrę ſecantib. ſe in pũcto b, & du-
ctis
lineis, cõtingentib.
illos circulos in pũcto b: palàm ք 18 p 3, quoniã linea b a omnib. illis lineis
cõtinetangulos
rectos.
Ergo oẽs illę lineæ ſunt in una ſuքficie plana ք 2 p 11. Illa itaq; ſuքficies con-
33230VITELLONIS OPTICAE tingit ſphęrã ք definitionẽ ſuքficiei planę ſphęrã cõtingẽtis. Ex hoc itaq; patet, quoniã omnis linea
à
cẽtro ſphęræ ducta, ſit erecta ſuք planã ſuքficiẽ, ſphęrã ipſam in pũ-
340[Figure 340]g h e b f d a cto ſuæ incidẽtię cõtingentẽ, & anguli incidẽtiæ ſint æquales:
quoniã
ipſa
eſt perpẽdicularis ſuք ſphęrę ſuperficiẽ, ք definitionẽ perpẽdicu-
laris
:
anguli enim ſemicirculorũ oẽs ſunt æquales ք 43 huius. Et quo-
niã
linea ab ꝓducta ad punctũ g, eſt adhuc erecta ſuք ſuքficiẽ planã,
ſphęrã
cõtingentẽ in pũcto b:
palã, ք a linea g b, & quęcũq; alia քpẽdi-
cularis
erigi poteſt ſuք ſuքficiẽ planã in pũcto b, cõtingẽtẽ ſphęrã, trã-
ſit
cẽtrũ ſphęræ a:
a ſi à pũcto b poſsit alia linea erigi ſuք ſuքficiẽ cõ-
tingẽtẽ
, trãſiẽs cetrũ ſphærę a:
ſit illa h b d, & ſit angul9 h b e rectus:
ſed
angul9 g b e eſt rectus ք 13 p 1, angul9 a b e ſit rect9 ex hypotheſi:

erit
itaq;
rectus maior recto: eſt impoſsibile: patet ergo ꝓpoſitũ.
73. Omnium ſphærarum, quarum conuexæ ſuperficies æquidi-
ſtant
, uel ſecundũ ſe tot{as} ſe contingunt, neceſſariò eſt idẽ centrum.
Sint duę ſphęræ, quarũ cõuexæ ſuքficies æquidiſtẽt, ſectæ ք æqua-
lia
ք unã planã ſuքficiẽ:
cõmunis ergo ſectio ſuperficierũ illarũ ſphæ
ricarũ
& huius planæ erũt circuli:
ſitq́; magnus circulus maioris ſphęræ a b, & centrũ eius e: mino-
ris
uerò ſphęrę circulus magnus ſit c d.
Dico, quòd idẽ
341[Figure 341]a c e h d b punctũ e etiã erit cẽtrũ circuli c d.
Ducatur enim linea
a
e b taliter, ut ſi e ſit cẽtrũ amborũ circulorũ, linea
a e b trãſeat ք ambo cẽtra ( poteſt fieri cõtinua-
tis
cẽtris ք lineã rectã) & ꝓducta illa ad քipheriã ma-
ioris
ſphęrę:
hęc itaq; erit diameter circuli a b. Et quo-
niã
circuli a b & c d ſunt in eadẽ ſuքficie:
ſit ut diame-
ter
a b ſecet քipheriã circuli c d in pũctis c & d:
eritq́;
recta
c d diameter circuli c d.
Quia ergo ꝓpter æqui-
diſtantiã
circulorũ linea a c eſt æqualis lineæ b d, & li-
nea
a e eſt æqualis lineæ e b:
remanet linea c e æqualis
lineę
e d.
Et a diameter c d diuiditur ք ęqualia in pũ-
cto
e:
patet, quòd pũctus e eſt cẽtrũ circuli c d. Si enim
ſit pũctus e centrũ circuli c d:
ſit cẽtrũ eius pũctus
h
:
eritq́; ք definitionẽ circuli linea h d æqualis lineæ a
c
:
erit ergo linea h a æqualis lineæ h b: ſed linea h a eſt
maior
quàm linea a e:
ergo h b eſt maior quã linea e b,
pars
ſuo toto:
quod eſt impoſsibile. Eſt ergo pũctus e
neceſſariò
cẽtrum circuli c d.
Et quia circulus c d eſt magnus circulus ſuę ſphęræ, patet quòd æqui-
diſtantium
ſphęrarum eſt idem cẽtrum:
quod eſt propoſitum primum. Et eodem modo de ſphæris
ſecundum
totas ſuas ſuperficies contingentibus, eſt demonſtrandum.
Lineæ enim ductæ à centro
ad
concauum maioris & ad cõuexum minoris, ſunt ęquales:
patet ergo illud quod proponebatur.
74. Si duæ ſphæræ fuerint æquidiſtãtes, uel ſecundũ totas ſuքficies ſe cõtingẽtes: quæcũ lineæ
ſuք
unius earũ ſuperficiẽ perpẽdicularis fuerit, ſuք alterius quo ſuperficiẽ perpẽdicularis erit.
Iſtud faciliter patet. Quoniã enim ex præmiſſa tales ſphęræ idẽ centrum habere neceſſariò com-
probantur
:
ergo per 72 huius linea perpendicularis ſuper alteram iſtarum ſphęrarum, centrũ ipſius
tranſit
:
ſed centrum ipſius eſt cẽtrum alterius. Ergo per eandem 72 huius ſuper alterius etiã ſphæ-
ſuperficiem illa linea perpendicularis erit:
& hoc eſt propoſitum.
75. Si duæ ſphæræ cẽtra diuerſa habuerint: impoßibile eſt, ut lineæ քpẽdiculares ſuք unius ſu-
perficiẽ
, ſint perpẽdiculares ſuper alterius ſuperficiẽ, niſi unatantũ, quæ trãſit cẽtra ambarum.
Quocũq; modo ſe habẽtibus adinuicẽ ſphęris, ſiue extrinſecus ſiue intrinſecus ſe cõtingẽtibus,
uel
etiam ſe contingẽtibus, uel etiã ſe adinuicẽ ſecãtibus, ſemper patet ex 72 huius, quoniã linea
tranſiens
per cẽtra ipſarũ, eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ utriuſq;
;: aliã quoq; lineã ſuper utriuſq;
ſuperficiẽ
perpendicularẽ eſſe, eſt impoſsibile.
Si enim ſit poſsibile: ducatur aliqua alia perpẽdicu-
lariter
ſuper utriuſq;
ſphęræ ſuperficiẽ: palamq́; erit ex eadẽ 72 huius ipſam per utriuſq; centrũ trã-
ſire
:
quod eſt oppoſitũ hypotheſi. Patet ergo, quoniã nullã aliam lineã, præter , quę tranſit centra
ambarũ
, perpẽdiculariter duci ſuք utriuſq;
ſphęrarũ ſuperficies eſt poſsibile. Et hoc eſt propoſitũ.
76. Si ſphæra ſphærã intrinſec9 aut extrinſec9 cõtingat: in uno tãtũ pũcto cõtingere eſt neceſſe.
Si enim ſphęræ contingẽtes ſe intrinſecus, in puncto ſe contingant: neceſſe eſt circulos ſuos
maiores
a dinuicem applicatos non ſe in puncto contingere:
quod eſt contra 13 p 3, & impoſsibile.
Quòd
ſi ſphęræ extrinſecus ſe contingentes, non ſe contingant in puncto:
etiam hoc eſt contra na-
turam
circulorum extrinſecus ſe contingentium, & contra eandẽ 13 p 3.
Poteſt & hoc aliter demon-
ſtrari
.
Si enim inter illas ſphęras, quę ſe extrinſecus contingunt, imaginata fuerit ſuperficies plana:
palàm
ex 71 huius, quoniam utraq;
illarum ſphęrarum illã ſuperficiem planam contingit in puncto.
Ergo
& ſeinuicem in puncto contingẽt:
& propinquior eſt utriq; ſphærarum ipſa plana ſuperficies
interpoſita
, quàm ſphæræ inter ſe.
Et hoc eſt propoſitum.
33331LIBER PRIMVS.
77. Sphærarum ſe contingentium, centra diuerſa eſſe eſt neceſſe.
Signentur enim in utralibet ſphærarum à puncto contactus duo circuli maiores per 69 huius,
ſecantes
eorum ſuperficiebus planis ſphæras per ſua centra, & per puncta contactuum.
Et quia cen
tra
horum circulorum ſunt centra ſphærarum ſuarum per definitionem circulorum magnorũ:
hos
autem
circulos centra diuerſa habere eſt concluſio 6 p 3.
Patet ergo propoſitum.
78. Centrorum, ſphærarum ſe extrinſecus contingentium, diſtantiam ſecundum lineam com
poſitam
ex ambarum ſphærarum ſemidiametris. intrinſecus uerò ſe contingentium, ſecundum
exceſſum
ſemidiametri maioris ad ſemidiametrum minoris eſſe, palàm est.
Hoc patet per 76 huius. Quoniam enim contactus ſphærarum fit ſecundum unum tantùm pun-
ctum
:
punctus uerò eſt, cui pars eſt: tunc euidẽs eſt, quòd punctus ille cõmunis in utraq; interſe
ctione
nihil adimit de diametrorum quantitate:
indiuiſibile enim (cum non ſit pars quanti) nec ad-
dit
nec minuit aliquid de quanto.
Et ſic patet propoſitum.
79. Si concauũ alicuius ſphæræ, ſuperficiem aliquam ſecundum eam totam contingat: neceſſe
eſt
ſuperficiem contactam partem ſphæræ minoris eſſe.
Sit, ut aliqua ſphæra ſecundũ ſuum concauũ contingat aliquã ſuperficiem ſecundũ oẽs illius par
tes
, ſicut uas ſphæricũ ſuperficiem aquę contentę.
Dico, quòd uerũ eſt quod proponitur. Ducantur
enim
lineę plurimę à centro ſphærę ad locum contactus ſui cum illa ſuperficie.
Et quia omnes lineę
productæ
ad cõcauũ ſphærę ſunt æquales inter ſe ex definitione ſphæræ, & ſunt æquales productis
lineis
ad conuexũ ſuperficiei cõtactę:
patet ex dicta definitiõe, quoniã illa ſuքficies eſt pars ſphærę:
& quælibet intellecta exten di ſecundũ cõcauũ ambientis ſphærę, ſphærã minorẽ cõplebit.
Eſt ergo
pars
minoris ſphærę.
Linea quoq; in illa ſuperficie ſignata, eſt pars circuli ex 9 p 3, idem habens cen
trum
cum circulo, cui applicatur.
Et ſic illa ſuperficies eſt pars minoris ſphærę. Quod eſt propoſitũ.
80. Si ſphæra ſphæram interſecet, communis ſectio ſuperficierum ſphæricarum ſe interſecan-
tium
erit peripheria circuli.
Quod hic proponitur, patet. Imaginetur enim ſuperficies ſecans ambas ſphæras ſecundum lineã
cõmunẽ
ſectionis ſphærarũ, qualiſcũq;
fuerit. Hæc ergo ſuperficies propter ſimilitudinẽ corporũ ſe
interſecantiũ
plana erit:
cõmunis ergo ſectio illius ſuperficiei & utriuſq; ſphærarũ erit circulus per
69
huius.
Palàm ergo, quòd cõmunis linea interſectionis ſuperficierũ ſphærarum illarum erit peri-
pheria
circuli, in qua incluſa ſuperficies, erit circulus communis illi ſectioni:
quoniam aliàs corpus,
quo
utræq;
ſphærę communicant, eſt corpus cõmune ſphærarum interſectioni: & eſt corpus irregu
lare
, duabus ſcilicet ſuperficiebus ſphæricis contentum & diuerſis, ſecundum diſpoſitionẽ ſe inter-
ſecantium
ſphærarum.
Patet ergo propoſitum.
81. Sphærarum ſe interſecantium, maiores circulos ſe inuicem ſecare palàm est. Ex quo patet
interſecantium
ſe ſphærarum centra diuerſa eſſe.
Primum patet ex definitione ſphærarum ſe interſecantium. Quoniam enim interſecantibus ſe
ſphæris
, diameter unius per alteram abſcinditur, & maiorum circulorũ diametri ſunt etiam diame-
tri
ſuarum ſphærarum (diuidunt enim circuli magni ſuas ſphæras per æqualia) tunc patet, quòd cir-
culis
unius ſphæræ & alterius ſe interſecantium aliqua linea eſt cõmunis.
Cum ergo unus circulus
aliũ
non cõtineat, quia nec una ſphæra ſphæram aliam continet:
palàm, quia tales circuli ſe inuicem
ſecant
ex definitione taliũ circulorũ.
Quia uerò ex 5 p 3 circulorũ ſe inuicem ſecantiũ centra eſſe di
uerſa
neceſſe eſt, & idem eſt centrũ ſphærę, quod eſt centrũ circuli magni in illa ſphæra:
patet corol-
arium
, ſcilicet, quia interſecantium ſe ſphærarum centra ſunt diuerſa.
Et hoc proponebatur.
82. Si ſphæra ſphæram interſecet: linea, quæ centra illarum ſphærarum tranſit, centrũ circuli
peripheriæ
cõmunis ſectionis tranſire, & ſuper ipſius ſuperficiem perpendicularẽ eſſe, neceſſe eſt.
Circulus cõmunis ſectiõis ſphærarũ aut eſt circulus maior alterius ſpherarũ ſe interſecantiũ, aut
minor
:
ſi maior: hoc erit ſolũ, maior ſphæra minorẽ interſecat. Si enim æquales ſphærę ſecundũ
circulũ
maiorẽ ſe interſecarẽt, eſſet ſphærarũ interſectio, ſed unius ſphærę ex duobus hemiſphæ
rijs
æqualibus cõpoſitio.
Si ergo circulus cõis ſectionis ſphęrarũ ſit circulus maior, erit ille circu
lus
maior, niſi in ſphæris inæqualibus ſe interſecãtibus, circulus ſphærę minoris:
quoniã ipſum eſſe
circulũ
maiorẽ ſphærę maioris eſt impoſsibile:
quoniã maior circulus ſphærę maioris poteſt ca-
dere
in ſuperficiẽ ſphęrę minoris.
Sit itaq; circulus talis a b c: & ſit centrũ maioris ſphærę d: ſphærę
uerò
minoris e:
erit quoq; e centrũ circuli a b c ex hypotheſi. Ducatur ergo linea d e: & patebit pro-
poſitum
primum.
Item ducantur lineę d a, b d, d c, & lineę a e, b e, c e: eruntq́; triangulorum d a e &
d
b e latera æqualia:
ideo, quoniam linea d e latus eſt commune, & latus d a æquale eſt lateri d b ex
definitione
ſphærę:
latus quoque a e ęquale eſt lateri b e ex definitione circuli: ergo per 8 p 1 anguli
ęquis
lateribus contenti, erunt ęquales.
Angulus ergo d e b ęqualis erit angulo d e a: ſimiliter an
gulus
d e c erit ęqualis angulo d e b:
& uniuerſaliter à quocunq; puncto circuli a b c ducantur lineę
ad
e centrum ſphærę, anguli ſuper centrum e ſemper erunt æquales.
Et quia ſuper eandem diame-
trum
oppoſitis punctis ſignatis linea d e æquales angulos conſtituit:
patet per definitionem per-
pendicularis
, quoniam ipſa linea d e ſuper omnes diametros perpendicularis erit.
Ergo per 4 p 11
linea
d e ſuper ſuperficiem circuli a b c erecta eſt, & ſupeream perpendicularis.
Si uerò circu-
33432VITELLONIS OPTICAE lus a b c non ſit circulus maior alicuius ſphærarũ ſe interſecantiũ, ſed minor: intelligatur in ipſo pro-
tracta
diameter, quæ ſit l f per pũcta l & f, & utraq;
ſphæra
342[Figure 342]l h g b e c k a d f rum imaginetur ſecta per ſuperficiem planam trans cen-
trũ
, & ք puncta f & l, quę ſunt in ſuperficie utriuſq;
ſphæ
.
Erit ergo per præmiſſa quilibet illorum circulorum
circulus
maior in utraq;
ſphærarum ſe interſecantiũ, ſe-
cabitq́
;
circulum a b c uterq; illorum circulorũ maiorum
per
æqualia:
quoniam arcus f l eſt medietas circumferen
tię
circuli a b c:
tranſeunt ergo ambo illi circuli maiores
per
centrũ illius circuli a b c, quod eſt e.
Imaginẽtur item
duo
circuli alιj maiores in eiſdem ſphæris, quorum quili-
bet
ſecet portionẽ circuli maioris ſuę ſphærę erectã ſuper
circulum
a b c per æqualia:
quod fieri poterit ex 30 p 3, di-
uiſo
arcu f l utriuſq;
circuli ſphærarum ſe interſecantium
per
ęqualia, & à puncto ſectionis utriuſq;
circuli imagina
ta
ſuperficie plana tranſeunte centrum ſphærę utriuſq;
.
Fiat
itaq;
ſectio arcus ſphęrę maioris in puncto g: & ſe-
ctio
arcus ſphæræ minoris in puncto h:
& ſiue hi cir-
culi
maiores cum illis circulis, quos ſecãt, angulos æqua-
les
ſphærales uel inæquales contineant, patet, cum à po-
lo
circuli a b c per centra ſphærarum ambarum tranſeant, quoniam ambo ſecabunt circulum a b c
per
æqualia.
Tranſibunt ergo per centrum ipſius, quod eſt e. Linea ergo d g, quę per definitionem
maiorum
circulorum, & 3 p 11 eſt communis ſectio duorum circulorum maiorũ in ſphęra maiori ſe
ſecantium
, tranſit per centrum e:
quoniã cum centrum e ſit in ſuperficie utriuſq; illorũ circulorum,
neceſſe
eſt, ut ſit in linea cõmuni utriſq;
. Similiter etiã linea e h (quę eſt cõmunis ſectio circulorum
maiorũ
in ſphæra minori ſe interſecantiũ) tranſit per centrũ e.
Sed quia lineę e h, & lineę d g per defi
nitionem
circulorũ ſe ſecantiũ, eſt aliqua linea recta cõmunis, ut e g, erit illa per 1 p 11 in eadẽ ſuperfi
cie
cum illis:
ergo erunt linea una. Tota ergo linea d e g h eſt linea una tranſiens per ambo centra
ſphærarum
ſe interſecantiũ, & per centrum circuli, qui eſt cõmunis ſectio, cuius centrum eſt in peri
pheria
cõmunis ſectionis ſuperficierum ſphęricarum ſe interſecantium.
Patet ergo propoſitum pri
mum
.
Secundũ uerò patet ex pręmiſsis. Circuli enim maiores per ęqualia diuidentes circulum mi-
norem
orthogonaliter eum ſecant, & eorum communis ſectio, ut linea d h per 19 p 11 ſuper eundem
circulum
perpendicularis erit.
Et hoc eſt propoſitum. Poteſt & idem per 66 & 67 huius facilius de-
monſtrari
diligentiam adhibenti.
83. Si ſphæra ſphærã interſecet: lineã tranſeuntẽ centrũ circuli peripheriæ cõmunis ſectionis
perpendiculariter
ſuper ipſius ſuperficiẽ inſiſtentẽ, ambarũ ſphærarũ centra tranſire neceſſe eſt.
Hęc eſt cõuerſa pręcedẽtis, nec oportet in ipſius demonſtratiõe aliter immorari. Si enim ſit poſsi-
bile
, ducatur linea per e centrũ circuli cõmunis ſectiõis ſphęrarũ, (qui eſt a b c) perpendiculariter ſu
per
ipſius ſuperficiẽ ad aliũ aliquẽ punctũ, pręter centum ambarũ, uel alterius ſphęrarũ:
& ſit linea
e
k:
& ducatur item per centra ambarũ ſphęrarũ alia linea, quę ſit d h. Patet aũt per pręcedentẽ, quo-
niam
hęc erit tranſiens per centrũ e, & erit perpendicularis ſuper ſuperficiẽ circuli a b c.
Ab eodem
ergo
pũcto ſuperficiei circuli a b c, utpote centro e, duę exeũt perpendiculares ſuper eandẽ circuli
ſuperficiem
a b c, quę ſunt e d & e k:
quod eſt contra 13 p 11, & impoſsibile. Patet ergo propoſitum.
343[Figure 343]f c c l a
84. Si ſphæra ſphærã intrinſecus interſecet: neceſſe eſt centra illarũ ſphærarũ, reſpectu ſitus ſui
contactus
ſecundum quantitatẽ peripheriæ circuli, qui eſt cõmu-
nis ſectio ſuarum ſuperficierũ plus diſtare: centrum ſphæræ con- tinentis plus profundari.
Sphærę datę interſecare ſe debẽtes, ſi ęquales fuerint, & taliter ad
inuicẽ
collocentur, ut ſe interſecẽt:
tunc ipſarũ idẽ erit centrũ: fa-
cta
uerò interſectiõe ipſarũ, cẽtra diuerſantur per 81 huius:
& ſecun-
quod circuli քipheria, quę eſt cõmunis ſectio illarũ ſuperficierũ
ſphęricarũ
, fit maior uel minor:
ſecũdũ hoc plus uel minus diſtabũt
centra
.
Quòd ſi ſphęrę fuerint inęquales, quarũ una alterã intrinſe-
cus
cõtingere poterit:
tunc in ſitu ſuę cõtingentię centrorũ ſuorũ di
ſtantia
ք 78 huius eſt exceſſus ſemidiametri ſphęrę maioris ad ſemi
diametrum
minoris.
Demus ergo, quòd centrum maioris ſit a, cen-
trũ
minoris b, punctus cõtactus ſit c.
Et quia cõtactus fit in puncto
per
76 huius, interſectio uerò fit ſecundũ circulũ per 80 huius:
palã,
quia
facta interſectione ſphærarum, abſcindet ſphęra a diametrũ b c
in
puncto alio quàm in termino ſuo, qui eſt punctus c.
Sit ergo pun-
ctus
, in quo ipſum abſcindit, punctus e:
ponaturq́; , ut linea f e ſit æ-
qualis
diametro ſphęrę b.
Quoniam itaq; linea a c excedit lineam b
c
in linea a b:
linea uerò f e eſt ęqualis ſemidiametro b c: quoniam
ſunt
ſemidiametri eiuſdem ſphęrę.
Linea ergo a c excedit lineam
33533LIBER PRIMVS. f e in linea a b: ſed linea f e eſt maior quàm linea e c: ergo a e, in qua linea a c excedit lineam e c, eſt
maior
quàm linea a b.
Plus ergo diſtant centra ſphærarum in interſectione, quàm in ſitu contactus:
& ſecundum quòd peripheria circuli, quæ eſt communis ſectio ſuarum ſuperficierum, minoratu,
ſecundum
hoc diſtantia centrorum augetur:
& ſecundum quòd illa peripheria augetur, ſecundum
hoc
diſtantia centrorum minuitur:
& reſpectu partis uniuerſi, ad quam fit interſectio, plus profun-
datur
centrum ſphæræ continentis, reſpectu contactus, in tanto, quantò linea a e fit maior quàm li
nea
a b.
Et hoc eſt, quod proponebatur.
85. Si duæ ſphæræ intra tertiam ſecundum circulũ æqualem circulo maiori ſphæræ, intra quã
fit
interſectio, ſe interſecent: utra illarum ſphærarum ſphæram, intra quam fit interſectio, in-
terſecabit
: et omniũ illarũ ſuperficierũ ſphæricarũ cõmunis ſectio erit peripheria circuli unius.
Verbi gratia: ſit, ut ſphæra, cuius centrum a, interſecet ſphæram, cuius centrum ſit b, intra ſphæ-
ram
, cuius centrum ſit c, ſecundum circulũ æqualẽ circulo maiori ſphę-
344[Figure 344]b c a c.
Dico, quòd ſphæra a & ſphæra b interſecabũt ſphæram c: & omniũ
ſuperficierum
ſphæricarum illarum ſphærarum erit communis ſectio
peripheria
circuli illius, ſecundum quẽ ſphærarum a & b fiebat interſe-
ctio
, hoc eſt cuiuſdam circuli magni ſphæræ c.
Quoniam enim circulus
maior
diuidit ſphæram per æqualia, quia tranſit per centrũ eius ex defi-
nitione
:
tũc patet, quòd æqualis eidẽ, (undecunq; contingat in ſphæ
ra
produci) diuidet per æqualia:
& ſic interſecabit ſecun illum cir
culum
utraq;
ſphærarum, ſcilicet a & b ſphæram c. Sphæra autem a in-
terſecante
ſphæram b, communis ſectio eſt peripheria circuli per 80 hu
ius
:
diuidit autem iſte circulus ſphæram c per æqualia: ergo interſecat.
Eſt
ergo eius peripheria in ſuperficie ſphærę c:
ſed & eadem peripheria
eſt
in ſuperficiebus ſphærarum a & b.
In omniũ ergo ſphærarum illarũ
triũ
ſuperficieb.
eſt illa circuli peripheria. Eſt ergo ipſa cõmunis ſectio
omnium
ſuperficierum dictarum ſphærarum.
Quod eſt propoſitum.
86. Lineam à centro ſphæræ per centrum circuli ſphæram ſecantis, orthogonaliter ductam
medio
abſciſſæ portionis eſt neceſſarium applicari.
Sit ſphæra, cuius centrum a, & ſit circulus b c d, cuius centrum ſit
345[Figure 345]c f b e d a e, abſcindens portionem ſphærę:
ducaturq́; linea a e, & producatur
uſq
;
ad ſuperficiem ſphæricam, cui incidat in puncto f. Dico, quòd li
nea
a e neceſſariò applicatur puncto, qui eſt medium abſciſſę portio
nis
ſphærę in conuexo uel concauo ipſius:
& quòd hoc eſt punctum
f
.
Ducantur enim lineæ a b, a c & a d, & copulentur lineę e b, e c, e d:
erunt
itaq;
trigona a e b, a e c & a e d omnia ſecundum latera ęquales
angulos
reſpiciẽtia adinuicem proportionalia:
quoniam illa ipſorũ
latera
ſunt adinuicẽ æqualia, ut patet per ſphęrę & circuli definitio-
nes
, & quia latus a e eſt omnibus commune:
anguli itaq; b a e, c a e, d
a
e omnes ſunt æquales per 5 p 6:
ergo per 26 p 3 arcus b f, c f, d f ſunt
æquales
.
Et quoniam productis quibuslibet lineis à centro ſphæræ
a
ad peripheriam circuli b c d, idem ſemper accidit:
palàm, quia pun
ctus
f eſt in medio portiõis abſciſſę de ſphęra.
Et hoc proponebatur.
87. Proportionem partis ſuperficiei ſphæricæ ad totalem ſuperficiem ſuæ ſphæræ, ſicut anguli
ſolidi
in ipſam à centro ſphæræ cadentis, ad octo rectos ſolidos neceſſe eſt eſſe. È Nicolao Caba-
ſilla
in 3 librum magnæ conſtructionis Ptolemæi.
346[Figure 346]a b d c
Verbi gratia: ſit a b c pars ſuperficiei ſphæricę ali-
cuius
ſphærę, cuius centum ſit d:
& ducantur lineæ
a
d, b d, c d:
& in ipſa ſuperficie ducantur lineæ a b, b
c
, a c:
fietq́; pyramis, cuius uertex eſt punctum d, &
baſis
a b c.
Palàm quoq; , quoniã angulus circa pun-
ctum
d eſt ſolidus, tribus angulis ſuperficialibus cõ-
tentus
.
Dico, quòd quę eſt proportio illius anguli
ad
8 rectos angulos ſolidos, qui replent locum ſoli-
dum
circa centrum d, eadem erit proportio ſuperfi-
ciei
ſphæricæ, quæ eſt a b c, ad totam ſphæricam ſu-
perficiem
ſuę ſphæræ.
Imaginentur enim plurimi
circuli
magni, tranſeuntes per omnia puncta illius
ſuperficiei
, non ſecantes ſe ſuper illam.
Patet itaq; ,
quoniã
aliqui arcus illorum circulorũ determinãtur
per
lineas terminales illius ſuperficiei:
omniũ aũt il-
lorũ
arcuũ partialiũ ad totos ſuos circulos eſt ꝓpor
33634VITELLONIS OPTICAE tio, ſicut angulorum contentorum ſub lineis à centro d ad ipſorum terminos productis ad 4 rectos
ſuperficiales
per 33 p 6.
Patet ergo propoſitum. Et etiam poteſt patere ex hoc, quoniam ſicut ille an-
gulus
correſpõdet illi parti ſuperficiei ſphæricæ:
ſic reſiduum 8 ſolidorum angulorũ rectorũ totali
reſiduo
ſuperficiei illius ſphæræ reſpondet:
ergo per 16 p 5 erit permutatim anguli ad angulum, ſi-
cut
ſuperficiei ad ſuperficiem, & per 18 p 5 coniunctim, & per 5 huius è contrario patet propoſitũ.
88. Si inter duas quartas circulorũ æqualium in ſphæræ ſuperficie ſe ſecantium, ad extremi-
tates
arcuum æqualium lineæ rectæ ducantur: illæ erũt æquidiſtantes: & remotior à puncto ſe-
ctionis
erit longior. È 14 p 12 ele. in Campano.
Sint arcus magnorum circulorũ in ſuperficie alicuius ſphæræ ſe ſecantiũ, qui a b c & a d e, ſecan-
tes
ſe in puncto a:
in quibus ſignentur arcus æquales, ita, ut arcus a b ſit æqualis arcui a d, & arcus b
c
ſit æqualis arcui d e, & cõtinuentur lineæ rectę, quę
347[Figure 347]a b d c e ſint b d & c e.
Dico, quòd lineæ c e & b d ſunt æquidi-
ſtantes
:
& quòd linea c e eſt maior ꝗ̃ linea b d. Quia
itaq
;
arcus a b eſt æqualis arcui a d: palàm ք 29 p 3 &
per
65 huius, quoniã punctus a eſt polus circuli trãſ-
euntis
per pũcta d & b:
ideo quòd rectę lineę, quę a d
& a b, ſunt æquales:
& ſimiliter eſt de circulo trãſeũte
per
pũcta c & e.
Circũducatur ergo ſuperficiei ſphęrę
per
puncta d, b circulus erectus ſuper diametrũ ſphæ
per 69 huius, & ſimiliter per puncta e & c.
Erũt er-
go
illi circuli æquidiſtãtes per 14 p 11.
Erunt ergo li-
neæ
c e & b d æquidiſtantes per 16 p 11, imaginata ſu-
perficie
plana, in qua ſunt puncta b, c, d, e, circulos ſe-
cundum
illas lineas ſecãte.
Sed & linea c e eſt maior
quàm
linea d b.
Si enim ſit æqualis, ſit æquidiſtãs:
palàm
, quia circuli a b c & a e d æquidiſtantes erunt:

quod
eſt cõtra hypotheſim:
ſupponũtur enim ſe ſeca
re
in puncto a:
aut ſequetur circulum tranſeuntẽ per
puncta
b & d æqualem fieri circulo tranſeunti per puncta c & d, quorum circulorum polus eſt pun
ctum
a:
quod iterum eſt impoſsibile. Et ſi linea c e ſit minor quàm linea b d, concurrent circuli a b c
& a d e ultra lineam c e potius quàm ultra lineam b d.
Eſt ergo linea b d remotior à puncto ſectiõis.
Quod
eſt propoſitum hypotheſis.
89. Omnes lineæ longitudinis unius pyramidis rotundæ, ſunt æquales: & cum ſemidiametris
baſis
æquales, ſed acutos angulos continentes. Ex quo patet omnem pũctum uerticis pyramidis
eſſe
polum circuli ſuæ b a ſis: omnem́ lineam longitudinis eſſe in eadẽ ſuperficie cum axe: ipſum
quo
axem centrum circuli baſis orthogonaliter attingere. È 18 defin. 11 element.
Quoniã enim per principium 11 Euclidis pyramis rotunda fit per trãſitum trianguli rectanguli,
alterutro
ſuorum laterum rectum angulum continentiũ fixo, donec
348[Figure 348]a d b c ad locum ſuum, unde in cœpit, redeat, triangulo ipſo circumducto:

qui
triangulus, ſi fuerit duorum laterum æqualium:
& unum laterũ
æqualium
rectum angulum continentium fuerit fixum, cauſſabitur
pyramis
rectãgula:
ideo, quòd angulus duplicati ſui trianguli ad uer
ticem
pyramidis eſt rectus per 5 & 32 p 1.
Et ſi fixũ latus fuerit minus
latere
moto, erit pyramis amblygonia:
quoniã per 19 p 1 angulus ad
uerticem
fit obtuſus.
Et ſi latus fixum fuerit maius latere moto, erit
pyramis
oxygonia:
quia per eandem 19 p 1 angulus eius ad uerticem
remanet
acutus, adiuuãte ſemper 32 p 1.
Sic ergo diuerſantur formæ
pyramidum
ſecundum diuerſitatem proportionis lateris fixi ad alte
rum
latus motum rectum angulum cõtinens cum fixo.
Et quia latus
ſubtenſum
angulo recto, cauſſat omnes lineas longitudinis in quali
bet
pyramide:
palàm, quòd omnes lineæ longitudinis totius rotun-
pyramidis uni lineæ ſunt æquales ei, ſcilicet in trigono rectan-
gulo
opponitur angulo recto.
Ergo & oẽs inter ſe ſunt æquales. Si
ergo
trigonũ orthogoniũ cauſſans pyramidẽ, ſit a b c, cuius angulus
a
b c ſit rectus:
erit per 32 p 1 angulus a c b acutus: & eſt a c b angulus,
cui
omnes anguli cõtenti à lineis lõgitudinis & ſemidiametris baſis,
ſunt
æquales:
& hoc proponebatur. Patet etiã ex ijs, quoniã punctus
uerticis
pyramidis cuiuslibet eſt polus circuli ſuę baſis per 65 huius.
Et quoniã linea a c eſt in eadẽ
ſuperficie
trigona cum linea a b, patet, quoniam omnes lineæ longitudinis ſuntin eadem ſuperficie
cum
axe a b.
Et quoniam linea b c motu ſuo deſcribit circulum baſis, patet, quòd axis a b centrum
circuli
baſis orthogonaliter attingit per 8 p 1:
quia ex circuli definitione & prima parte præſen-
33735LIBER PRIMVS. tis, axe exiſtente cõmuni, omnes anguli ad centrum b cõſtituti ſunt æquales. Patet ergo propoſitũ.
90. Omnis ſuperficiei planæ ſecantis pyramidem rotundam uel lateratam ſecundum a-
xis
longitudinem & ſuperficiei conicæ communis ſectio eſt trigonum duab{us} lineis longitudi-
nis
pyramid{ιs} & diametro baſis contentũ. Ex quo patet, quoniam illa ſuperficies dιuidit pyra-
midem
per æqualia: & quòd ſuperficies, quæpyramidem ſecundum lineam longitudinis per æ-
qualia
ſecuerit, ſecundum axem neceſſariò ſecabit. È 18 defin. 11 element. item 3. theor. 1 Co-
nicorum
Apollonij.
Eſto pyramis rotunda a b c, cuius uertex a: & diameter baſis b c: & ſit centrum baſis d. Et palàm
per
pręmiſſam, quoniã linea a d eſt axis illius pyramidis.
Superficies
349[Figure 349]a b d citaq;
plana ſecans pyramidem rotundam ſecundum axis longitudi-
nem
, pertranſit puncta a & d:
erit itaq; illa ſuperficies plana orthogo-
naliter
erecta ſuper baſim pyramidis per 18 p 11.
Communis itaq; ſe-
ctio
baſis pyramidis & illιus ſuperficiei planę eſt linea recta per 3 p 11,
quæ
eſt diameter baſis:
& ſit hæc b c. Trigonũ itaq; a b c eſt in ſuper-
ficie
ſecante:
ſed & idem trigonum eſt in ſuperficie conica pyr mi-
dis
.
Et quoniam trigonum orthogonium b a d eſt illud, ex cuius per-
tranſitu
deſcribιtur pyramis a b c, & trigonum a b c eſt duplum illi
per
1 p 6, patet illud, quod primò proponitur de pyramide rotunda.

Patet
etiam, quòd illa ſuperficies taliter pyramidem ſecans, diuidit
ipſam
per æqualia:
quoniam tranſiens uerticem & concluſa diame-
tro
, per æqualia diuidit & baſim.
In laterata uerò pyramide, aut ſu-
perficies
plana ſecans tranſit latus aut angulum:
eritq́; productis li-
neis
ad terminum axis pyramidis, illa communis ſectio ſemper trigo
nus
maior uel minor.
Patet ergo propoſitum: quoniam & conuerſa
per
ſe & ex præmιſsis patet.
91. Omnis pyramidis rotundæ uel lateratæ lineæ lõgitudinis ſu
per
axem in uertice tantùm ſe interſecant: productæ quo aliam
ſimilem
pyramidem principiant, cui{us} lineæ longitudinis ſecun-
dum
poſitionem & ſitum priori pyramidi modo contrario ſe habent. È 18 defin. 11 elemen. item
1
defin. 1 Conicorum Apollonij.
Quòd omnes lineę longitudinis pyramidis cuiuſcunq; prod ctę ſe ſuper axem in uertice ſecent,
euidens
eſt:
quonιam concurrunt omnes in illo puncto uerticis. Et quonιam omnes ſunt æquales
per
89 huius:
patet, quia citra uerticem nulla ipſarum aliam interſe-
350[Figure 350]d e a b ccat.
Quòd etiam product æ aliam pyramιdem priori ſimilem princi-
pient
, patet.
Secet enιm ſuperficies plana pyramidem ſecundũ axis
longitudinem
:
erit ergo per præcedentem communis ſectio iſtius
ſuperficiei
& ſuperficiei conicę pyramidis, trigonum æquum duplo
trigoni
rectanguli pyramidem cauſſantis:
ſed palàm per 36 huius,
quòd
latera cuiuslibet trigoni producta principiant alium trigonũ
priori
ſimile, cuius latera poſitionem & ſitum prioris trigoni lateri-
bus
contrarium habent.
Et quoniam tot poſſunt imaginari planæ ſu
perficies
trans axem pyramidem ſecantes, quot ſunt lineæ longitu-
dinis
imaginabiles in medietate pyramidis, pater, quoniam omnes
lineæ
longitudinis productæ, principiant aliam pyramidem priori
ſimilem
, lineis longitudinis à dextro prioris prodeuntibus in ſini-
ſtrum
poſterioris, & à ſiniſtro prioris in dextrũ poſterioris, & è con-
uerſo
.
Patet ergo propoſitum.
92. Omnes lineæ longitudinis uni{us} columnæ rotundæ ſunt æ-
quales
, rectos angulos cum ſemidiametris ſuarum baſium conti-
nentes
, & in eadem ſuperficie cum axe exiſtentes. Ex quo patet,
quoniam
axis cui{us}lιbet columnæ rotundæ centris ſuaru baſium
orthogonaliter
inſiſtit. È 21 defin. 11 element.
Hoc non indiget demonſtratione alia, niſi ſimili illi, quæ fit in 89 huius. Sicut enim trigonum
orthogonium
altero laterum rectum angulum continentium fixo, per reuolutionem ſuam cauſ-
ſat
pyramidem rotundum:
ſic quadrilaterum rectangulum altero ſuorum laterum fixo manente,
alijs
tribus, quouſque ad locum ſuum redeant, circumductis, cauſſat motu ſuo figuram colu-
mnarem
rotundam.
fiet ergo probatio omnium eorum, quæ proponunttur hîc, ut in illa: quia pa-
tet
totum euidenter.
33836VITELLONIS OPTICAE
93. Omnis ſuperficiei planæ ſecantis columnam rotundam ſecundum axis longitudinem &
ſuperficiei
columnæ communis ſectio eſt rectangulum ſub duab{us} lineis longitudinis columnæ,
& duab{us} diametris baſium contentum. Ex quo patet, quoniam illa ſuperficies per æqualia diui
dit
columnam. È 21 defin. 11. element.
Columna rotunda ſit, cuius axis e f: ſecetq́; ipſam per e f ſuperfi-
351[Figure 351]g a m e n b h i c p f o d k l cies plana, ſitq́;
communis ſectio ſecundum puncta a, b, c, d. Dico,
quòd
ſectio a b c d eſt quadrangula rectangula ſub lineis longitudi-
nis
columnæ, & duabus diametris baſium contenta.
Ducatur enim
linea
e a in baſi columnæ & in ſuperficie ſecante:
hæc eſt ergo ſemi-
diameter
circuli baſis columnæ.
Producatur itaq; taliter, ut linea e g
compleat
diametrum baſis columnæ, cadetq́;
linea e g in ſuperficie
plana
columnam ſecante.
Si enim linea e g eſt ducta in ſuperficie
plana
columnam ſecante:
ducatur linea b e in illa ſuperficie ſecante.
Lineæ
ergo b e & e a ſunt linea una:
quoniam ſunt in una ſuperficie
productæ
ambæ orthogonaliter ſuper axem e f cõtinuè:
ſimiliterq́;
quia
linea e g complet diametrum a e, non in ſuperficie ſecante, ſed
alia
:
erit ergo lineæ a g pars in plano, pars in ſublimi: quod eſt con-
tra
1 p 11.
Palàm itaq; , quoniam linea a b eſt diameter baſis, & quòd
punctus
g cadit ſuper punctum b.
Similiterq́; declarandum de linea
c
d, quoniam eſt diameter alterius baſis.
Lineæ quoq; a c & b d ſunt
lineæ
longitudinis columnæ.
Quod eſt propoſitum. Ex hoc itaq; pa
tet
, quoniã cum illa ſectio diuidat per æqualia baſes columnæ, quòd
etiam
diuidit per æqualia columnam.
94. Superficiei ſecantis columnam rotundam æquidistanter ſuperficiei per axem ſecanti &
ſuperficiei
columnaris, cõmunis ſectio eſt rectangulum ſub duab{us} lineis longitudinis columnæ,
& duab{us} lineis minorib{us} diametris baſium contentum. È 21 defin. 11 elem.
Sit, ut in præcedenti propoſitione, columna ſecta per planam ſuperficiem ſecundum ſectionem,
rectangula
a b c d:
cuius axis ſit e f: ſitq́; nunc ſuperficies plana columnã ſecans, æquidiſtans ſuper-
ficiei
a b c d, cuius communis ſectio cum ſuperficie columnæ ſit h i k l:
ducanturq́; à punctis h & i li
neæ
perpendiculares ſuper diametrum a b per 12 p 1, quæ ſint h m, i n.
Erit itaq; linea m n æqualis li-
neæ
h i, ut patet per 34 p 1:
lineæ enim a b & h i ſunt æquidiſtantes ex hypotheſi, & lineæ h m & i n
ſunt
æquidiſtantes per 28 p 1.
Eſt ergo linea h i minor diametro a b. Similiter quoq; l k minor eſt dia
metro
c d, ductis perpendicularibus lineis, quæ l o & k p:
ſed lineæ h k & i l ſunt lineæ longitudinis
columnæ
.
Patet ergo propoſitum.
95. Omnis ſuperficies plana contingens pyramidem, uel columnam rotundam: ſecundum li-
neam
longitudinis eſt contingens.
Non enim ſecundum punctũ contingit ſuperficies plana propoſita corpora ſicut ſphæram: quo-
niam
in ipſis eſt longitudo, quæ non eſt in ſphæra:
ſed nec contingit ipſa ſecundũ ſuperficiem: quo-
niam
cum in quolibet iſtorum corporũ ſint infiniti circuli ſuis baſibus æquidiſtantes & ipſæ baſes:

accideret
illos ſecundum lineas in ſuperficie plana contingente ductas ad ipſorum contactum, non
contingi
ſecundum punctũ, ſed ſecari:
quod eſt contra 16 p 3, & impoſsibile. Non ergo continget ſu-
perficies
plana propoſita corpora ſecundũ ſuperficiem.
Reſtat ergo,
352[Figure 352]a e d c g b ut ſecundũ lineam contingat.
Et quia contingit in pyramide uerti-
cem
& baſim & in columna ambas baſes:
patet, quòd utrunq; illo-
rum
ſecundum lineas ſuarum longitudinum eſt contingens.
Patet
ergo
propoſitum.
96. Omnis linea perpendicularis ſuper curuam ſuperficiem py
rami
dis, uel columnæ rotundæ: neceſſariò trãſit per ipſarũ axem.
Pyramis rotunda uel columna ſit, cuius linea longitudinis ſit a b:
& eius axis a g:
& ſit linea d e perpendicularis ſuper curuam illius ſu
perficiẽ
.
Dico, quòd linea e d tranſit per axem a g. Ducatur enim ſe-
midiameter
baſis, quæ ſit b g.
Quia ergo linea e d eſt perpendicula-
ris
ſuper curuam ſuperficiem propoſitam:
palàm per definitionem,
quoniã
linea e d eſt perpendiculariter erecta ſuper ſuperficiem con-
tingentem
pyramidem ſecundum aliquam lineam ſuę longitudinis:

ſit
hoc ſecundum lineam a b.
Cadit ergo linea e d ſuper lineam a b.
Palàm
ergo per 2 p 11, quoniam lineę d e & a b ſunt in eadem ſuperfi-
cie
.
Et quia linea d e eſt perpendicularis ſuper curuam ſuperficiem
pyramidis
:
patet, quòd illa ſuperficies erit erecta ſuper ſuperficiem
conicam
pyramidis, & in ipſa eſt linea a b.
Producta ergo transpyra
midem
, ſecabit ipſam ſecundũ lineam longitudinis a b per æqualia diuidens pyramidem, & tranſi-
33937LIBER PRIMVS. bit per axem a g per 90 huius. Trigonum ergo a b g cum linea d e eſt in eadem ſuperficie. Quia ergo
linea
e d cum uno latere trigoni b a g, quod eſt a b, continet angulũ rectum, qui eſt d e a:
angulus ue-
e a g eſt acutus:
palàm, quia linea d e concurret cum linea a g per 14 huius. Tranſit ergo per axem
pyramidis
uel columnæ rotundę.
Quod eſt propoſitum: quoniã in columna rotunda eodem modo
demonſtandũ
.
In illa enim, quia linea longitudinis a b æquidiſtat axi, & lineę d e & a b & axis ſunt
in
eadem ſuperficie:
patet per 2 huius, quia linea d e concurrẽs cum una linearum æquidiſtantium,
ideo
cum a b & cum axe neceſſariò concurret.
Et hoc proponebatur.
97. Omnis ſuperficies plana ſuperficiei contingenti pyramidem uel columnam in loco con-
tact
{us} orthogonaliter inſiſtens, neceſſariò ſecat pyramidem uel columnam per ipſi{us} axem.
Sit pyramis uel columna rotunda, quam contingat ſuperficies plana. Palàm ergo per 95 huius,
quoniã
continget illam ſecundũ lineã longitudinis.
Superficies itaq; huic ſuperficiei orthogonali-
ter
in loco contactus inſiſtẽs, eſt perpendicularis ſuper ſuperficiẽ curuam pyramidis uel columnę:

& ipſarũ cõmunis ſectio eſt linea longitudinis, ſuper quã in ſuperficie erecta ducantur perpendicu-
lares
.
itaq; lineæ per præmiſſam tranſibunt axem pyramidis uel columnæ rotundæ. Er go & ſu-
perficies
illa axem tranſiens, ſecabit pyramidẽ uel columnã ſecundum axem.
Et hoc proponebatur.
98. Omnis ſuperficiei planæ ſecantis pyramidem rotundam non per uerticẽ, & ſuperficiei co-
nicæ
pyramidis communem ſectionem figuram triangularem eſſe impoßibile.
Eſto pyramis, cuius uertex a, diameter baſis b c, centrũ baſis d, & axis a d, quã ſecundum axis lon
gitudinem
ſecet ſuperficies plana ſecundum trigonũ a b c per 90 huius:
ſecetq́; ipſam alia ſuperfi-
cies
erecta ſuper trigonũ a
353[Figure 353]d f f f g g b h h d c h e e c b c, per uerticem, ſecun-
dum
ſectionẽ, quæ ſit e f g,
cuius
ſupremus pũctus ſit
f
, & ſit linea e g æquidiſtãs
alicui
diametro baſis pyra-
midis
, cuius medius pun-
ctus
ſit h:
& ducatur linea f
h
à ſupremo puncto ſectio-
nis
ad mediũ ſuæ baſis.
Et
quia
linea e g eſt linea re-
cta
, quę eſt æquidiſtãs dia-
metro
baſis pyramidis, &
punctũ
f ſignatum eſt in ſu-
perficie
conica in ſupremo,
ſuperficies
e f g ſecat coni-
cam
ſuperficiẽ.
Si itaq; ſe-
ctio
e f g ſit trigonũ ſcilicet
rectilineum
:
patet, quoniã duæ lineæ longitudinis pyramidis, quæ ſunt e f & g f, concurrunt in pun-
cto
f, præter uerticem pyramidis, quod eſt impoſsibile & cõtra 91 huius.
Trigonũ quoq; curuilineũ
fieri
eſt impoſsibile:
quoniã ſuperficies ſecans ſupponitur eſſe plana, & ſuperficies illius trigoni eſt
curua
, ut patet ex definitione.
Erit ergo linea e f g linea una. Cum itaq; illa ſectio ſit linea una: dica-
tur
ſectio conica uel pyramidalis.
Si itaq́ axis pyramidis, qui eſt a d, ſit æqualis ſemidiametro baſis,
quæ
eſt d b:
palàm, quia pyramis a b c eſt orthogonia, quoniam angulus b a c trigoni a b c eſt rectus.
Si
ergo linea f h, quæ eſt communis ſectio ſuperficiei e f g, & trigoni a b c æquidiſtet lineæ a c, quæ
eſt
latus trigoni, & linea longitudinis pyramidis:
palàm per 29 p 1, cum angulus b a c ſit rectus, quòd
etiam
angulus b f h erit rectus:
& ſimiliter angulus h f a: tunc itaq; ſectio e f g dicetur ſectio rectangu
la
, uel parabola:
& eſt illa, quam Arabes dicunt mukefi. Si uerò lineæ h f & a c non æquidiſtent, ſed
concurrant
:
ſi concurſus fiat ad partem puncti a, qui eſt uertex pyramidis: tunc patet per 14 huius,
quòd
angulus h f a erit obtuſus:
& tunc ſectio e f g dicetur amblygonia uel hyperbole uel mukefi
addita
.
Si uerò lineæ h f & a c concurrant uerſus punctum c, qui non eſt uertex pyramidis: tunc per
14
huius erit angulus h f a acutus:
& tunc ſectio e f g dicetur oxygonia, uel ellipſis uel mukefi dimi-
nuta
.
Et ſecundum hunc modum iſtæ ſectiones & earum paſsiones ampliſsimè uariantur.
99. Omnis ſuperficiei planæ ſecantis pyramidem uel columnam lateratã trans axem æquidi-
stanter
baſi & ſuperficiei pyramidalis uel columnaris cõmunis ſectio eſt ſimilis peripheriæ baſis:
& ſi illa ſectio peripheriæ baſis eſt ſimilis, ſuperficies ſecans æquidistat baſi pyramidis uel colũnæ.
Si enim illa ſectio baſi æquidiſtat, omnes trigoni laterales totius pyramidis & partiales trigoni
ſunt
æquianguli per 29 p 1.
Patet ergo per 4 p 6, quòd tota peripheria ſectionis eſt ſimilis baſi pyra-
midis
, quoniam omnia latera trigonorum totalium & partialium erunt proportionalia.
Et ſi illa
ſectio
eſt baſi ſimilis, eſt etiam baſi æquidiſtans.
Quoniam ſi eſt æquidiſtans, erit alia ſecundum
idem
punctum ſecans axem, æquidiſtans baſi, ſimilis peripheriæ baſis per præmiſſa, Sequitur itaq;

ut
una ſimilis, alia quoq;
non ſimilis, ſecundum idem punctum ſecent axem pyramidis. Alia uerò
34038VITELLONIS OPTICAE æquidiſtans baſi fieri poterit per 31 p 1, ducta ab uno puncto primæ ſectiõis linea æquidiſtante alicui
linearum
baſis pyramidis, & à terminis illius alijs lineis æquidiſtantibus reliquis lineis baſis produ
ctis
.
) Ex hoc autem accidit impoſsibile, quoniã ſequitur ex hypotheſi angulum extrinſecum pro-
pter
trigonorum ſimilitudinem æqualem fieri intrinſeco:
cum ab uno puncto exeant duæ lineæ æ-
quales
angulos cõtinentes angulis illis, qui fiunt per lineã aliquã longitudinis & per lineam aliquã
peripherię
baſis.
Patet ergo propoſitum in pyramidibus. Et eodem modo demonſtrandũ eſt in co-
lumnis
lateratis, & facilius propter æqualitatem linearum per 34 primi.
100. Omnis ſuperficiei planæ ſecantis pyramidem uel columnam rotundam trans axem æ-
quidiſtanter
baſi, & curuæ ſuperficiei pyramidis uel columnæ communis ſectio eſt circulus: & ſi
illa
ſectio eſt circulus, ſuperficies ſecans eſt æquidiſtans baſi. Ex quo patet, quòd omnis plana ſu-
perficies
æquidiſtanter baſi ſecans pyramidem uel columnam, nouam pyramidem conſtituit uel
columnam
. 4 theor. 1 Conicorum Apollonij, & 5 the. Cylindricorum Sereni.
Sit pyramis rotũda a b c, cuius uertex a: diameter baſis b c, & centrũ baſis d: ſecetq́; ipſam ſuperfi
cies
plana æquidiſtanter baſi:
& ſit cõmunis ſectio ſuperficiei illius & ſuperficiei conicæ pyramidis
linea
e f g.
Dico, quòd linea e f g eſt peripheria circuli. Secet enim alia ſuperficies plana pyramidem
per
uerticem & per axem, qui eſt a d.
Cõmunis itaq; illius ſuperficiei & pyramidis ſectio eſt trigonũ
(quod ſit a b c) per 90 huius:
ſecetq́; ſuperficies e f g axem a d in puncto h: & trigonum a b c ſecet ſu-
perficiem
e f g in linea e h f.
Erit ergo linea e h æquidiſtans lineæ b d
354[Figure 354]a e h f g b d c per 16 p 11:
eſt ergo per 29 p 1 & 4 p 6 proportio lineæ b a ad e a, ſi-
cut
lineæ c a ad lineam a f:
ergo per 7 huius erit euerſim proportio
lineę
b a ad lineam b e, ſicut lineę c a ad lineam c f:
ergo per 16 p 5 erit
permutatim
proportio lineę b a ad lineam c a, ſicut lineę b e ad lineã
c
f.
Sed linea b a eſt ęqualis ipſi c a per 89 huius: ergo erit linea b e æ-
qualis
lineę c f.
Ducantur itaq; lineæ d e, d f. Et quoniã per 89 huius,
anguli
, quos continent lineę longitudinis pyramidum cum ſemidia
metris
baſium, ſunt æquales:
palàm per 4 p 1, quia linea d e eſt æqua-
lis
lineæ d f:
& angulus e d b eſt æqualis angulo f d c. Quia uerò an-
gulus
h d b æqualis angulo h d c:
quoniã ambo ſunt recti: & angulus
e
d b æqualis angulo f d c:
remanet angulus e d h æqualis angulo f d
h
:
quoniã ſunt reſiduę partes rectorũ ſupér angulos æquales. Palàm
ergo
per 4 p 1 quoniã linea e h eſt ęquàlis lineę h f.
Similiterq́; ductis
lineis
h g & d g, & cõpleta, prout in præmiſsis, figuratione, declara-
bitur
, quoniã linea f h eſt æqualis lineæ g h:
ſunt enim trigona æqui-
angula
, ut patet intendenti.
Ergo per 9 p 3 punctum h eſt centrũ cir-
culi
.
Eſt ergo e f g linea circũferentia circuli. Quod eſt propoſitũ. Et
ſi
ſectio e f g eſt circulus, palàm quoniã ſuperficies plana ſecundum
illum
circulum ſecans pyramidem, eſt æquidiſtans baſi:
erit enim e a
f
pyramis, cuius axis a h, & centrum baſis h:
erit itaq; linea longitudinis, quę eſt e a, æqualis lineę f a
per
89 huius:
ſed & linea b a æqualis eſt ipſi c a: remanet ergo linea b e æqualis ipſi e f. Erit quoq; li-
nea
e d æqualis lineę f d per 4 p 1.
Et quia trigona e h d & f h d ſunt æqualia inter ſe latera habentia:
ergo
per 8 p 1 angulus e h d eſt æqualis angulo f h d.
Ergo per definitionem lineæ ſuper ſuperficiem
erectę
patet, quod linea d h erecta eſt ſuper ſuperficiem e f g:
ſed eadem linea h d eſt erecta ſuper ba-
ſim
pyramidis, cuius diameter eſt b c.
Ergo per 14 p 11 ſuperficies e f g eſt æquidiſtans baſi datę pyra
midis
.
Quod eſt propoſitum: quoniam ſimpliciter ſecundum præmiſſum in pyramidibus modum,
in
columnis quoq;
rotundis poteſt demonſtrari, & propter æquidiſtantiam linearum longitudinis
columnę
facilitas accedit demõſtrationi.
Fiunt enim lineę d f, d g, d e æquales: ergo & lineę h e, h g,
h
f:
eritq́; ſectio e g f circulus per 9 p 3. Et conuerſa ſimpliciter patet per 14 p 11, ut prius. Et hoc pro-
ponebatur
.
Per hæc itaq; patet manifeſtè, quoniam omnis plana ſuperficies ſecans quamcunq; py-
ramidem
ęquidiſtanter ſuę baſi, nouã conſtituit pyramidem, cuius in pyramide rotunda, baſis eſt
circulus
, & in laterata pyramide ſuperficies ſimilis baſi illius ſectę pyramidis, ut patet per 99 huius.

Semper
tamen uertex illius pyramidis abſciſſę eſt idem cum uertice prioris, & axis abſciſſę, pars a-
xis
ipſius prioris datę:
baſis quoq; æquidiſtat baſi. Similiter quoq; fit in columnis rotundis uel late
ratis
:
ſuperficies enim ęquidiſtanter baſibus ſecans quamcunq; columnam, nouam efficit columnã
rotundam
uel lateratam:
imò duas, ſcilicet abſciſſam & ipſam reſiduam: quod non accidit in pyrami
dibus
.
Patet ergo totum, quod proponebatur.
101. In qualibet columna uel pyramide à dato in eius ſuperficie puncto, lineam longitudinis
ducere
. 7 theo. Cylindricorum Sereni.
Imaginetur enim ſuperficies plana ſecãs pyramidem uel columnã trans illius punctum & trans
axem
:
quod fiet, ſi à puncto dato ducatur linea recta ſuper axẽ: illa ergo linea & axis ſunt in una ſu-
perficie
per 2 p 11:
quę ſuperficies ſecabit pyramidem ſecundum lineam longitudinis per illud pun-
ctum
tranſeuntem per 90 huius:
columnam quoq; per 92 huius. Patet ergo propoſitum.
102. À dato puncto, ſiue in axe, ſiue in ſuperficie curua datæ pyramidis rotundæ uel colũnæ,
circulum
circumducere.
34139LIBER PRIMVS.
Eſto pyramis, cuius uertex punctũ a, axis uerò a d: in quo ſit datus punctus e, à quo debemus cir
culum
totali ſuperficiei conicæ circunducere.
Sit itaq; , ut ſuperficies plana ſecet pyramidẽ ſecundũ
axem
a d trans punctũ e:
cõmunis itaq; ſectio illius ſuperficiei planæ & ſuperficiei conicæ erit trigo
num
per 90 huius:
cuius baſis ſit b c, quę erit diameter baſis pyrami-
355[Figure 355]a f e g h b d cdis.
In hac itaq; ſuperficie per 11 p 1 ducatur à puncto e linea perpendi
culariter
ſuper axem a d, quæ producta ad conicã ſuperficiem ſit e f:

& item ab eodẽ puncto e ducatur linea e g perpendiculariter ſuper
axẽ
a d:
cadatq́; punctũ g in conica pyramidis ſuperficie: & ſimiliter
ducatur
linea e h perpendiculariter ſuper axem a d:
cadatq́; punctus
h
in conica ſuperficie.
Quia ergo linea a e ſuper cõmunem terminum
linearũ
e f, e g, e h orthogonaliter inſiſtit, palàm per 5 p 11, quoniã illæ
lineę
ſunt in una ſuperficie:
eritq́; per 4 p 11 linea a e perpẽdiculariter
erecta
ſuper illã ſuperficiẽ f g h.
Et quoniã linea a d erecta eſt perpen-
diculariter
ſuper baſim pyramidis per 89 huius, & per definitionẽ p y
ramidis
:
patet per 14 p 11, quoniã ſuperficies f g h æquidiſtat baſi pyra
midis
.
Eſt ergo per 100 huius f g h circulus. Quòd ſi pũctus datus ſit
in
ſuperficie conica, ſit ille punctus f:
& ducatur à puncto f perpendi-
cularis
ſuper axem a d, quę ſit f e, per 12 p 1:
educanturq́; à puncto e li-
neæ
e g & e h perpendiculares ſuper axem a d per 11 p 1:
& deinde, ut
prius
, compleatur demonſtratio.
Patet itaq; propoſitum: quoniã ſim
pliciter
eodem modo negotiandum eſt in columnis.
103. Omnis ſuperficiei ſecantis pyramidem uel columnã rotun-
dam
trans axem non æquidiſtanter baſibus, & ſuperficiei curuæ
communem
ſectionem circulum eſſe eſt impoßibile. 5 theo. 1 Conicorum Apollonij. item 9 theor.
Cylindricorum
Sereni.
Sit pyramis, cuius uertex a, diameter baſis b c: & centrum baſis d, & axis a d: ſecetq́; ipſam ſuper-
ficies
plana trans axem a d in puncto e, æquidiſtanter baſi:
& ſit cõmunis ſectio huius ſuperficiei
planæ
& ſuperficiei conicæ linea f g h k.
Dico quòd hæc ſectio non eſt poſsibile, ut ſit circulus. Eſto
enim
, ut circa punctum e in pyramidis conica ſuperficie ducatur circulus per præmiſſam:
hic itaq;
æquidiſtabit
baſi per 100 huius:
ſitq́; f g l m: & ſignentur lineę longi-
356[Figure 356]a k f l e m h g b d c tudinis pyramidis a f, a g, a l, a m.
itaq; omnes erunt æquales per
89
huius, ideo quòd ſuperficies æquidiſtans baſi pyramidis nouã py
ramidem
abſcindit per 100 huius.
Et quoniã ſectio f g h k æquidi-
ſtat
baſi pyramidis, patet quòd non æqualiter diſtat à uertice pyrami
dis
, qui eſt punctus a:
ſit itaq; punctus h remotior à uertice a, & cadat
in
linea a l producta, & punctus k ſit propinquior uertici a, & cadat
in
linea a m.
Erit itaq; linea a h maior quàm linea a l, & linea a k mi-
nor
eſt quàm linea a m:
& continuentur lineę h e, k e, f e, g e, & lineæ
e
l, e m.
Et quoniã angulus a l e eſt acutus per 89 huius, erit angulus
h
l e obtuſus per 13 p 1.
Ergo per 19 p 1 latus h e trigoni h e l eſt maius
latere
e l:
ſed latus e l eſt æquale lateri e f per definitionẽ circuli. Li-
nea
uerò e f uenit à puncto axis ad punctũ ſectionis:
quia eſt cõmu-
nis
ſectio circuli & ſuperficiei obliquè pyramidem ſecantis:
inæ qua-
les
itaq;
lineę ab hoc puncto e producuntur ad peripheriã ſectionis.
Non
eſt ergo ſectio illa circulus per circuli definitionẽ.
Dicemus er-
go
illam ſectionẽ in pyramidibus pyramidalem, & in columnis colu
mnalem
.
Eſt tamẽ illa ſectio in pyramidibus in 98 huius prius dicta
ſectio
oxygonia uel ellipſis.
Et quoniam talis ſectio eſt figuræ oblon
, patet quòd ipſa habet diametros plurimas omnes inæquales, &
per
idem punctum axis ſecti corporis tranſeuntes, ipſam quoq;
ſectionem per æqualia diuidentes:
quarum
maxima eſt, quæ tranſit longitudinem ſectionis, minima uerò eſt, quæ pertranſit latitudi-
nem
:
& eſt ſuper maximam diametrum orthogonaliter erecta. Patet itaq; propoſitum.
104. Omnium duarum planarum ſuperficierũ ſecantium pyramidem uel columnam rotun-
dam
trans idem punctum axis, ſi una æquidiſtanter baſi, & alia æquidiſtanter ſecuerit: com
munis
ſectio eſt linea recta tranſiens pyramidem uel columnam, orhogonalis ſuper axem. Ex
quo
patet, quòd ſiue circulι peripheria, ſiue ſectio alia quæcun non in eadem ſuperficie, quam-
cun
ſecuerit ſectionem, in duobus tantùm punctis ipſam interſecabit.
Sit, ut pyramis, cuius uertex a: & axis a d ſecetur ſecundum punctum axis e, perduas planas ſu-
perficies
, quarum una ſecet æquidiſtanter baſi, ut f g h, alia uerò non æquidiſtanter, ut f g k l.
Di-
co
, quòd communis ſectio iſtarum ſuperficierum eſt linea tranſiens pyramidem, orthogonalis ſu-
per
axem, ut eſt linea f e g.
Quòd enim illæ ſuperficies ſe interſecent, patet per hoc, quòd aliquæ li-
34240VITELLONIS OPTICAE neæ in ipſis productę, ad unum communem terminum copulantur,
357[Figure 357]a l f e h k g b d c& in illo ſe interſecant, ut in puncto e.
Quòd enim illarum ſuperficie
rum
communis ſectio ſit linea recta, patet per 3 p 11:
quòd autem illa
linea
(quæ eſt illarum linearum communis ſectio) ſit orthogonalis
ſuper
axem pyramidis, qui eſt a d:
patet: quoniam per 14 p 11 axis a d
eſt
քpendicularis ſuper baſim pyramidis & ſuք ſuperficiẽ f g h:
quo-
niam
illæ ſuperficies ſunt ex hypotheſi æquidiſtantes.
Ergo per defi
nitionem
lineæ ſuper ſuperficiem erectæ, omnis linea ducta à pun-
cto
axis e in ſuperficie f g h eſt perpendicularis ſuper axem a d.
Li-
nea
uerò, quę eſt communis ſectio iſtarum ſuperficierũ ſecantium,
neceſſariò
cadit in ſuperficie f g h:
alioquin eſſet cõmunis ſectio.
Palàm
ergo propoſitum primum:
quoniam communis ſectio ſuper-
ficierum
taliter, ut proponitur, pyramidem ſecantium, eſt orthogo-
nalis
ſuper axem pyramidis.
Et eodem modo demonſtrando, idem
patet
in columnis rotundis.
Ex quo patet & corollarium: quoniam
communis
ſectio talium ſuperficierum eſt linea recta.
In duobus au-
tem
tantùm punctis, qui ſunt termini illius lineæ, fiet interſectio il-
larum
ſectionum, quamuis in pluribus punctis hoc ſit fieri poſsibi-
le
, cum ſe interſecant in eadẽ plana ſuperficie.
Patet ergo propoſitũ.
105. Ex aliquo puncto baſis peripheriæ columnæ rotundæ ſemicirculo in ſuperficie cõuexa uel
cõcaua
columnari circumducto: neceſſe eſt lineam ſemicirculum il-
lum
per æqualia diuidentem ad ſuperficiem baſis erect am eſſe.
358[Figure 358]d a b c
Sit, ut ex aliquo puncto peripheriæ baſis colũnæ rotundę, ſit a,
circumducatur
ſemicirculus in ſuperficie columnæ concaua uel con
uexa
, qui ſit b c d, & eius centrum erit punctum a:
ſitq́; ita, ut linea a d
diuidat
illum ſemicirculum per æqualia in puncto d.
Dico, quòd linea
a
d eſt erecta ſuper ſuperficiem baſis columnę.
Quoniam enim arcus
d
b eſt æqualis arcui d c:
patet, quòd angulus d a b eſt æqualis angulo
d
a c per 27 p 3.
Eſt igitur linea a d pars unius linearũ longitudinis co-
lũnę
.
Eſt ergo erecta ſuper baſim per 92 huius. Patet ergo propoſitũ.
106. Datæ pyramidirotundæ pyramidem eiuſdem uel diuerſæ al
titudinis
inſcribere. Ex quo patet inſcriptæ angulum ad baſim, an-
gulo
circumſcribentis maiorẽ eſse: & ſi inſcripta pyramis ad aliam
baſim
priori baſi æquidiſtantem producatur, anguli productæ ad
baſim
, angulis datæ pyramidis maiores erunt: & quantum-
cun
anguli ad baſim augment antur, tantum anguli ad uerti
cem
minuuntur.
359[Figure 359]a x e i b g d h c k f o l n m p
Eſto exempli gratia, ut pyramis, cui alia eiuſdem altitudinis de-
bet
inſcribi, ſit orthogonia, & ſit a b, a c, a e, a f lineis ſuæ longit udi
nis
ſignata:
& axis eius ſit a d: abſcindatur itaq; ſemidiameter ba-
ſis
, quæ eſt d c, ut libuerit, & ſit abſciſſa in puncto h:
producaturq́;
linea
a h, & habetur triãgulus a d h, cuius latera a h, d h latere a d fi-
xo
manente, reuoluantur ad locũ, unde moueri incœperũt, ꝓue-
nietq́
;
pyramisa g h i k, cuius axis a d. Et ſic poteſt fieri inſcriptio
ad
quodcũq;
punctũ lineæ d c. Et hoc eſt, ꝓponebatur primũ.
Quod
ſi diuerſę altitudinis pyramidẽ ad baſim cõmunẽ inſcribere
placuerit
ſimilem priori datæ:
ſignato puncto, ubi uolueris, in li-
nea
axis a d, uel extra:
tum intra corpus pyramidis, quod ſit x, pro-
ducantur
lineæ à puncto x ad totam peripheriam, ut x b, x c, x e, x
f
.
Et patet propoſitum. Similiter erit faciendum, ſi quis inſcribere
uoluerit
pyramidem ad baſim minorem baſi pyramidis datæ.
Pa-
tet
autem ex præmiſsis, cum omnes anguli cuiuſcunq;
pyramidis
ad
baſim ſint æquales per 89 huius, quoniã ex motu anguli unius
trianguli
, omnes illi anguli cauſſantur:
palàm, quòd quicquid in
triangulo
cauſſante maiorem pyramidem reſpectu trianguli cauſ-
ſantis
minorem pyramidem proueniet, in omnibus ſimilibus &
æqualibus
triangulis maioris pyramidis ad ſimiles triangulos mi
noris
prouenire neceſſe eſt.
Cum ergo in triangulo d h a angulus
a
h d ſit per 16 p 1 maior angulo a c d trianguli d c a:
quoniã eſt ex-
trinſecus
:
patet, quòd omnes anguli pyramidis a g h i k ad baſim
34341LIBER PRIMVS. ſunt maiores omnibus angulis pyramidis a b c e f ad baſim exiſtentibus. Et eodẽ modo poteſt de-
monſtrari
in pyramide inſcripta pyramidi a g h i k.
Et hoc eſt ſecundum propoſitũ. Quòd ſi linea lon
gitudinis
, quæ eſt a h, protrahatur ad punctum m, & axis a d ad punctum n, fiatq́;
angulus a n m re-
ctus
, & ſecundum eum compleatur pyramis a l m o p ſuper axem a n:
patet tertium propoſitũ, quòd
anguli
productæ pyramidis, qui fiunt ad baſim, erunt maiores angulis ad baſim primæ datæ pyrami
dis
:
quoniam ex 29 p 1 angulus n m a ęqualis eſt angulo d h a, & angulus d h a maior eſt angulo d c a:
ergo
angulus n m a maior eſt angulo d c a.
Omnes ergo anguli ad baſim pyramidis a l m o p angulis
ad
baſim pyramidis a b c e f ſunt maiores, quilibet ſcilicet ſuo correſpondenti.
Eodem autẽ modo
demonſtrari
poterit, & ſi pyramis inſcripta pyramidi a g h i k, producatur ad baſim dictæ pyramidis
priori
baſi æquidiſtantem:
eſt enim idem modus. Patetq́; ex prædictis ultimum propoſitũ, ſcilicet,
quia
quantùm anguli ad baſim ampliantur, tantùm anguli ad uerticem eiuſdem pyramidis minuun
tur
:
quilibet enim anguli cuiuslibet trianguli cum ſint ęquales duobus rectis per 32 p 1: angulo ergo
recto
in omnibus permanente, reliqui duo ualent unum rectum:
quod ergo in uno illorum additur,
neceſſe
eſt, ut in reliquo minuatur.
Et hoc eſt totum quod proponebatur.
107. Si pyramis rotunda pyramidi rotundæ inſcribatur ſic, ut ambarum eadem baſi exiſtente
diuerſi
ſint axes: centrũ axis, & uertices ambarũ pyramidum in eadẽ linea cõſiſtere eſt neceſſe.
Eſto pyramis data, quæ ſit a b c e f: cuius baſis ſit circulus b c e f: & eius centum d: ſitq́; axis pyra-
ramidis
a d:
& ſit exempli gratia orthogonia: inſcribaturq́; ei per præcedentem ad eandem baſim py
ramis
breuioris axis taliter, quòd intra illam cõtineatur.
Dico, quòd
360[Figure 360]a g g e b d c f centrum circuli baſis ambarum pyramidum, quod eſt d, & uertex
datæ
pyramidis, qui eſt a, & uertex inſcriptæ pyramidis, qui ſit g, o-
mnes
erunt in eadem linea a d.
Et hoc quidem patet de punctis a &
d
.
Quòd autem punctum g in eadem ſit linea, probatur. Si enim non
eſt
in eadem:
ergo ad aliquam partem extra illam lineam declinat: ſit
ergo
nunc eius declinatio ad partem dextram uerſus lineam a c in
ſuperficie
trianguli a d c.
Producatur linea g d. Quia itaq; per 89 hu-
ius
omnes lineæ longitudinis eiuſdem pyramidis ſunt æquales:

patet
, quòd latera g b & g c ſunt æqualia:
ſed & b d eſt æqualis ipſi c
d
, & axis g d cõmunis:
ergo per 8 p 1 angulus g d c eſt æqualis angulo
g
d b:
uterq; ergo eſt rectus. Sicut autem angulus a d c eſt rectus, ſic
& angulus g d c erit rectus.
Ergo rectus eſt pars recti: hoc autem eſt
impoſsibile
.
Patet ergo, cum ubicunq; extra lineam a d ſignato pun-
cto
g, ſemper idem accidat impoſsibile, quoniam punctus g neceſſa-
riò
erit in linea a d.
Quod eſt propoſitum. Quòd ſi à puncto g ad ba-
ſim
pyramidis productus axis dicatur cadere in punctum d, cen-
trum
circuli baſis:
ſequetur aliud impoſsibile contra hypotheſim, ſci
licet
quòd ad eandem baſim illa pyramis non ſit inſcripta:
quod eſt
cõtra
præmiſſa:
uel ſequetur, quòd lineæ ductæ à centro ad circum-
ferentiam
non ſint æquales:
quod totum eſt impoſsibile. Patet ergo illud quod proponebatur.
108. Duarum pyr amidum rotundarũ uel later at arum æqualium baſium & inæqualium alti
tudinum
, uerticem altioris acutioris anguli eſſe neceſſe eſt.
Duarum pyramidum rotundarum uel lateratarum ſit a b c altior, cuius axis a d, & uertex a: & py
ramis
e f g, cuius uertex f, & axis f h
361[Figure 361]a k b d c362[Figure 362]f e h g ſit baſsior:
ſintq́; ipſarum baſes b c
& e g æquales:
& axis f h breuior a-
xe
a d.
Dico, quòd angulus b a c eſt
minor
angulo e f g.
Reſecetur enim
ab
axe a d æqualis axi f h:
qui ſit d k:
& ducãtur lineæ b k & c k:
erit itaq;
pyramis
b c k æqualis e f g:
ſecetq́;
ſuperficies
plana ambas pyramides
a
b c & b k c per axem:
eruntq́; per
90
huius communes ipſarũ ſectio-
nes
trigoni.
Sit ergo ut ſecetur pyra
mis
a b c ſecundum trigonum b a c,
& pyramis b k c ſecundum trigonũ
b
k c:
erit ergo angulus b k c maior
angulo
b a c, per 33 huius:
ductisq́;
alijs
ſuperficiebus ſecantibus:
erũt
ſemper
trigona iſtis æqualia & æ-
quiangula
.
Patet ergo propoſitum.
109. Si à uerticibus duarũ pyramidum rotundarũ uel later atarũ inæqualium altitudinũ &
æqualium
baſium, duæ pyramides æqualis inter ſe altitudinis abſcindantur: neceſſe eſt baſim py
34442VITELLONIS OPTICAE ramidis abſciſſæ ab altiori, baſi alterius abſciſſæ minorem eſſe.
Duarum pyramidũ rotundarum ambarũ, uel lateratarũ ambarum, ęqualiũ baſium, ſit altior a b c,
cuius
axis ſit a d, & uertex a:
& baſsior pyramis ſit e f g, cuius axis ſit f h, & uertex f: a b ſcindaturq́; a b
axe
a d linea a k æqualis lineę f l abſciſſæ ab axe f h.
Secetur itaq; pyramis altior per ſuperficiẽ planã
per
axem:
eritq́; per 90 huius ſectio
363[Figure 363]a m k n b d c364[Figure 364]f o l p p h g cõmunis trigonus, qui ſit a b c.
Et ſi-
militer
ſecetur altera pyramis per
axem
:
& ſit ſectio trigonus e f g: & à
puncto
k ducatur linea k m æquidi-
ſtanter
baſi b d.
Et ſimiliter à puncto
l
ducatur linea l o æquidiſtanter baſi
e
h per 31 p 1:
eritq́; per 29 p 1 & 4 p 6
proportio
lineæ b d ad lineam k m,
ſicut
lineæ d a ad lineã a k:
& propor
tio
lineæ e h ad lineam o l, ſicut lineę
h
f ad lineam f l:
eſt aũt linea a k ęqua
lis
lineę f l, & linea d a maior quàm li
nea
f h ex hypotheſi.
Ergo per 8 p 5
maior
eſt ꝓportio lineę d a ad lineã
a
k, ꝗ̃ ſit linea h f ad lineã f l:
eſt ergo
maior
proportio lineę b d ad lineam
m
k, ꝗ̃ lineæ e h ad lineã o l:
ſed linea
b
d eſt æqualis ipſi e h ex hypotheſi.
Ergo per 10 p 5 linea o l eſt maior ꝗ̃ linea k m. Et ſimiliter pro-
ducta
m k ad latus trigoni a c, & linea o l ad latus trigoni f g, ſequetur lineã l p eſſe maiorẽ, ꝗ̃ ſit linea
k
n:
& tota linea o p erit maior, quàm linea m n. Circũducãtur itaq; per 102 huius pyramidibus datis
duo
circuli, quorũ unius diameter ſit m n, & alterius o p:
eritq́; circulus o p maior circulo m n. Et ꝗa
circuli
illi æquidiſtant baſibus pyramidium, patet per 100 huius, quoniã à uerticibus abſcindunt py
ramides
, quarũ axes ſunt a k & f l, quę ex pręmiſsis ſunt æquales.
I demq́; penitus accidit in lateratis
pyramidibus
aſſumptis trigonis, & ductis lineis æquidiſtantibus baſibus trigoni, hoc eſt lateribus
baſis
datę pyramidis & lineis ad axes æquidiſtãtibus, ꝗbuſdã lineis ꝓductis à terminis laterũ baſiũ
ipſarũ
pyramidum ad punctum terminantẽ axem ſuper baſim.
Patet ergo propoſitũ per 99 huius.
110. Si pyramis rotunda ſphæram interſecet, nec eius conica ſuperficies à ſuperficie ſphæræ
interſecetur
: communis ſectio ſuperficierum ſphæræ & pyramidis erit circumferentia circu-
li
baſis pyramidis.
Quoniam enim per 69 huius ſuperficies plana ſecundum circulum ſecat ſphærã, baſisq́; pyrami-
dis
ſuperficies plana eſt, quia circulus:
palàm, quòd illa baſis ſphæram ſecundum circulum interſe-
cabit
:
interſecat autem pyramis ſphæræ ſuperficiem ſecundum totam ſuam baſim: quia ſuperficies
eius
cõuexa conica à ſuperficie ſphæræ non interſecatur, ut patet per hypotheſim.
Patet itaq; , quòd
communis
ſectio ſuperficierum dictarum erit circumferentia circuli baſis pyramidis, ſuperficiesq́;

illa
circumferentia contenta (quæ eſt circulus, qui eſt baſis pyramidis) erit ſuperficies communis:

quamuis
aliàs corpuſculum (quod eſt pars ſphæræ) reſectum à ſphæra per illam ſuperficiem, ſit cor-
pus
utriq;
dictorum corporum commune.
111. Si pyramis ſphæram interſecet ſic, ut circulus baſis pyramidis in ſphæræ ſuperficie circu-
lo
maiori ſphæræ æquidiſtet: diametrum ſphæræ ſuper illum circulum maiorem erectã, centrum
circuli
baſis pyramidis orthogonaliter tranſire neceſſe eſt. Ex quo manifeſtum eſt, diametrum
ſphæræ
& axem pyramidis coniuncta eſſe lineam unam.
Quia enim per præcedentem circulus (qui eſt baſis pyramidis) communis eſt ſphæræ, ſicut pyra-
midi
:
tunc per 68 huius patet propoſitum. Quia enim circulus (qui eſt baſis pyramidis) æquidiſtat
circulo
magno ſphæræ, & ij circuli æquidiſtãtes ſunt ambo in ſuperficie ſphærę:
erit diameter ſphæ
centrũ circuli baſis pyramidis orthogonaliter tranſiens:
tranſit enim orthogonaliter centra am-
borum
illorum circulorum.
Et quoniam à termino alicuius lineæ ductæ à centro communis circuli
ad
circumferentiam, exeunt duæ lineæ orthogonaliter ſuper ipſam inſiſtentes, ſcilicet axis pyrami-
dis
, ut patet per 89 huius, & diameter ſphæræ, ut præmiſſum eſt:
patet ex 14 p 1, quoniam illę duæ li-
neæ
coniunctæ, ſunt linea una.
Diametrum ergo ſphærę & axem pyramidis coniuncta eſſe lineam
unam
neceſſe eſt.
Et hoc eſt quod proponebatur.
112. Omnium linearum perpendicularium ſuper peripheriam oxygoniæ ſectionis product a
rum
trans eius ſuperficiem, unιca eſt perpendicularis ſuper ſecti corporis axem: & ipſa eſt mini-
ma
diametrorum ſectionis.
Sicut enim patet per 104 huius, communis ſectio ſuperficiei ipſius ſectionis oxygoniæ & circuli
ſecundum
idem punctum axem ſecantium, eſt linea orthogonalis ſuper axem ſecti corporis:
in alijs
34543LIBER PRIMVS. autem omnibus punctis ſectionis perpendiculares ſuper ſectionẽ productæ obliquè incidunt axi:
quoniam
ſi aliqua ipſarum ipſi axi perpẽdiculariter inciderit:
tunc per 4 p 11 axis ſuper ſuperficiem
ſectionis
perpendicularis erit:
quod eſt contra naturam ſectionis. Patet ergo propoſitum.
113. In ſectione pyramidali tranſeunte punctum datum ſuperficiei pyramidis rotundæ, à
puncto
dato perpendicularem in ſuperficie ſectionis ductam ſuper ſuperficiem pyramidis, cum
perpendiculari
ducta à puncto eiuſdem ſectionis remotiore à uertice pyramidis ſuper lineam in
illo
puncto ſectionem contingentem, ſub axe pyramidis concurrere eſt neceſſe: dum tamen linea
ducta
à puncto inferiori cum perpendiculari ducta à puncto ſuperiori ſuper axem pyramidis,
angulum
contineat acutum. Alhazen 30 n 6.
Eſto pyramis, cuius uertex ſit a, & eius axis ſit a c k: ſitq́; in ſuperficie conica huius pyramidis
ſignatus
punctus e, quem pertranſeat ſectio pyramidalis, quæ ſit e f z, in qua etiam ſit punctus z re-
motior
à puncto a uertice pyramidis, quã ſit punctus e:
contineatq́; linea ducta à puncto z ad axem
cum
perpẽdiculari ducta à puncto e angulum acutum.
Dico, quòd ſi ducatur à puncto z linea per-
pendicularis
ſuper lineam in illo puncto z ipſam ſectionem oxygoniam contingentem:
& alia per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem contingentem pyramidem in puncto e ducatur à puncto e, quòd
illæ
duæ perpendiculares concurrent ſub axe a c k.
Sit enim, ut ſuperficies plana ſecet pyramidem
ſuper
punctum z æquidiſtanter baſi:
& hæc quidem per 100 huius ſecabit eam ſecũdum circulum:
ſit
ille circulus g b r z, cuius cẽtrum ſit c:
communisq́; ſectio huius circuli & ſectionis oxygoniæ ſit
diameter
ut chorda circuli, qui eſt g b r z per 104 huius:
& à pũcto uerticis pyramidis per 101 huius
365[Figure 365]a e t g o f z h d c p y k b r q ducantur per ſignata in ſuperficie pyramidis puncta
e
& z lineæ longitudinis pyramidis, quæ ſint lineæ a
z
& a e:
& producatur linea a e, donecipſa ſit æqualis
lineæ
a z.
Veniet quidem ad circulum, quòd eſt li-
nea
longitudinis, & quia punctus e propinquior eſt
uertici
pyramidis, quàm ſit punctus z.
Cadat ergo li-
nea
a e producta in punctum circuli o:
& à pũcto da-
to
(qui eſt e) ducatur linea perpẽdicularis ſuper ſu-
perficiem
contingentem pyramidem:
hæc quidẽ per
96
huius concurret cum axe pyramidis, qui eſt a c k.

Concurrat
ergo in puncto d:
& ſit illa perpendicula.
ris
e d:
copuletur quoq; linea z d, cõtinens angulum
acutum
cum perpẽdiculari e d, qui ſit angulus z d e.

Et
quoniam linea d z eſt in ſuperficie ſectionis per 1
p
11, ſicut & puncta d & z:
tunc à puncto o lineæ lon-
gitudinis
a e o ducatur perpẽdicularis ſuper lineam
a
o per 11 p 1, & ducatur à cẽtro circuli g b r z, eſt c,
ſemidiameter
c o.
Quia ergo per 89 huius angulus
c
o a eſt acutus, patet, quòd perpendicularis ſuper
lineam
a o ducta à puncto o, cadet ſub cẽtro circuli,
quod
eſt c, in aliud punctum axis.
Sit ergo ut cõcur-
rat
cum axe in puncto k:
& erit o k ęquidiſtans lineæ
e
d per 6 p 11:
& ducatur linea k z: & ducatur linea cõ-
tingens
ſectionem in puncto z, quę ſit t q:
& ducatur
alia
contingens circulum b g z in puncto z per 17 p 3, quæ ſit z y:
& ducatur diameter circuli, quę ſit
b
c z:
& à centro c ducatur ſemidiameter perpendicularis ſuper diametrum b c z, quæ ſit c r. Et quia
axis
a c k orthogonaliter erigitur ſuper centrum circuli b g z per 89 huius, erit linea c r perpendi-
cularis
ſuper axem a c k, quoniam eſt ſemidiameter circuli.
Ergo per 4 p 11 linea c r eſt perpendicu-
laris
ſuper ſuperficiem a c z ſecantem pyramidem per axem:
ſed & linea c r eſt æquidiſtans lineæ
contingenti
circulum in puncto z, quæ eſt y z, per 28 p 1.
Ergo per 8 p 11 linea z y eſt perpendicularis
ſuper
ſuperficiem a c z.
Linea ergo t q contingens ſectionem oxygoniam e f z in puncto z, continet
angulum
acutum cum linea y z.
Et quia linea t q continet angulum acutũ cum y z: patet, quòd linea
t
q non eſt perpẽdicularis ſuper illam ſuperficiẽ a c z.
Verùm, quia punctus k (qui eſt punctus axis)
ut
patet per 89 huius & per definitionẽ poli factã in principio, eſt polus ad circulũ b r z:
palàm per
65
huius, quia lineæ k o & k z ſunt æquales, & axis a k cõmunis:
ſed & linea a o eſt æqualis lineæ a z
per
89 huius, ſint lineæ longitudinis, ut patet per præmiſſa.
Ergo per 8 p 1 trianguli a o k & a z k
ſunt
ęquianguli:
erit ergo angulus a o k ęqualis angulo a z k. Et quoniã angul9 a o k eſt rectus, ideo
quòd
linea o k ducta eſt perpẽdiculariter ſuper lineã a o, ut patet ք præmiſſa:
erit ergo etiã angulus
a
z k rectus.
Cum ergo linea k z ſit perpẽ licularis ſuք lineã a z, quæ eſt linea lõgitudinis pyramidis:
palàm
, quia linea k z erit perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ contingentem pyramidẽ ſecundum lineã a
z
lineã longitudinis:
ſed linea t q eſt in ſuperficie illa contingẽte, quia eſt cõmunis ſectio ſuperficiei
contingẽtis
& ſuperficiei ſectionis e f z, quoniã eſt in ſuperficie contingente pyramidẽ, ducta con-
tingens
ſectionem.
Eſtigitur linea k z perpendicularis ſuper lineam t q per definitionem lineæ ſu-
34644VITELLONIS OPTICAE per ſuperficiem erectæ. Ducatur quoq; à puncto z in ipſa ſuperficie ſectionis per 11 p 1 perpendicu-
laris
ſuper lineam t q, quæ ſit linea z h.
Cum itaq; linea k z ſit extra ſuperficiem ſectionis cõcurrens
cum
linea h z in puncto z:
palàm, quòd ipſa ſecabit lineam h z, nec erit una linea cum illa per 1 p 11.
Sunt
itaq;
lineæ k z & h z in una ſuperficie per 2 p 11. Superficies ergo k z h ſecat ſuperficiem ſectio-
nis
ſuper lineam eis ambabus communem, quæ eſt h z, per 19 huius:
& ſecat lineam t q in puncto
z
:
& ſuperficies h z k ſecat ſuperficiem d z h ſuper lineam communem ambabus illis ſuperficiebus,
quæ
eſt linea h z p.
Verùm linea d z eſt in ſuperficie ſectionis, ut ſuprà patuit, & ſecatur à linea k z in
puncto
z:
& punctus t eſt ſupra ſuperficiẽ k z h, & punctus q infra illam: & ita ſuperficies k z h ſecat
ſuperficiem
d z q ſuper lineam communem, quæ eſt perpendicularis ſuper lineam t q:
& eſt linea z
h
:
quia linea illa eſt in ſuperficie h z k, & ſuper eam eſt perpendicularis linea t q, ut patet ex præmiſ-
ſis
.
Et quoniam ſuperficies h z k ſecat ſuperficiem d z q, & declinatio ſuperficiei h z k à ſuperficie ſe-
ctionis
, cuius pars eſt ſuperficies d z q, fit ex parte ſemidiametri z c:
erit linea, quæ eſt cõmunis ſe-
ctio
illarum ſuperficierum (& eſt linea h z p) cadens inter lineas q z & d z.
Et ita linea z h, quæ eſt à
puncto
z ducta perpendiculariter ſuper lineam ſectionem oxygoniam e f z in illo puncto contin-
gentem
, concurret cum perpendiculari e d ſub axe a c k.
Quoniam perpendicularis e d ſecat axem
pyramidis
, quæ eſt a c k in puncto d.
Quòd autem concurrant, patet per 14 huius. Producatur enim
linea
h z ultra punctum z intra ſectionem in punctum p.
Quia ergo angulus z d e eſt acutus, & an-
gulus
d z p acutus:
palàm, quoniam concurrent lineæ z h & e d ſub puucto d: & ſit concurſus pun-
ctum
p.
Patet ergo propoſitum.
114. Ab altero duorum punctorum in ſectione columnari ſignatorum ducta perpẽdiculari
ſuper
axem columnæ in ipſa ſuperficie ſectionis, & à reliquo puncto ducta linea acutum angu-
lum
cum illa perpendiculari ſuper axem columnæ continente: ſi ab eodem puncto reliquo duca-
tur
perpendicularis ſuper ipſam ſectionem: hæc concurret cum priori perpendiculari ſub axe,
& ſub puncto concurſus prioris lineæ cum perpendiculari. Alhazen 24 n 6.
Sit ſectio columnaris, quæ a b c e: in qua ſignati ſint duo puncti, qui ſint b & e: ſitq́; columnæ, in
cuius
ſuperficie cadit illa ſectio, axis linea h d k:
& ab altero ſignatorum punctorum, ut à puncto b,
ducatur
in ipſa ſuperficie ſectionis linea b d, perpendiculariter ſuper axem incidens puncto d:
&
ducatur
item in ſuperficie ſectionis à reliquo datorum punctorum, quod eſt e, linea e d acutum an-
gulum
continens perpendiculari d b, qui ſit e d b:
ſitq́; linea cõtingens ſectionẽ in puncto e, quæ
ſit
exempli cauſſa, linea l e q.
Dico, quòd perpendicularis à puncto e ducta ſuper lineam l e q, con-
curret
cum perpendiculari b d ſub axe h k, & ſub puncto d, qui eſt punctus cõcurſus lineæ e d cum
perpendiculari
b d.
Fiat enim per 102 huius ſuper punctũ ſectionis, quod eſt b, circulus ęquidiſtans
baſibus
columnæ, qui ſit b t o, cuius centrũ ſit d:
& ducatur à puncto e linea longitudinis columnæ
per
101 huius, quæ ſit e t:
& à puncto d per 11 p 1 ducatur linea d g perpendicularis ſuper lineam b d
in
ipſa circuli ſuperficie.
Palàm ergo, quòd ſuperficies h d g cum per axem tranſeat (qui erectus eſt
ſuper
circuli ſuperficiem) perpendicularis eſt ſuper eandem circuli ſuperficiem per 18 p 11.
Super-
366[Figure 366]n q e t o l g f m d K d h c a s u p z b ficies uerò contingens columnam in puncto
b
, erit æquidiſtãs ſuperficiei b d g.
Ideo enim,
quia
linea lõgitudinis columnæ ducta à pun-
cto
b eſt æquidiſtãs axi h k per 92 huius, & 28
p
1, & linea circulum b t o contingens ſuper
punctũ
b, eſt æquidiſtans lineæ d g per 28 p 1:

angulus
enim g d b eſt rectus ex pręmiſsis, &
angulus
contentus ſub linea d b, & ſub linea
contingente
in puncto b eſt rectus per 18 p 3.

Ergo
illæ ſuperficies æquidiſtant per 15 p 11.

Igitur
ſuperficies, in qua ſunt lineæ l e & et
non
eſt æquidiſtans ſuperficiei b d g per 24
huius
:
quoniam ſuperficies contingẽs ſectionem oxygoniam in puncto b, non eſt æquidiſtans ſu-
perficiei
contingenti eandem ſectionem in puncto e, in qua ſunt lineæ, l e q contingens ſectionem,
& linea longitudinis, quæ eſt e t:
angulus enim e d b eſt acutus ex hypotheſi. Superficies ergo b d g
non
æquidiſtat ſuperficiei l e t.
Ergo concurret cum illa. Concurrat ergo in linea l g per 3 p 11: & du-
catur
linea g t:
quæ neceſſariò erit contingens circulum b t o, cuius ſuperficies, in qua ipſa ducitur,
columnam
fit contingens.
Ducta autem linea t d, erit angulus g t d rectus per 18 p 3: quoniam linea
t
d eſt ſemidiameter circuli, & linea g t contingit circulum in puncto t.
Fiat quoq; , ut prius, ſuper e
punctum
ſectionis circulus æquidiſtans baſibus columnæ, qui ſit e s z p, & cẽtrum huius circuli ſit
punctus
axis, qui k:
& ducatur linea k e: & ducatur etiam linea d l: quæ quidem ſecabit ſuperficiem
e
s p:
ſecet ergo illã in puncto f. Quia itaq; punctũ d eſt in ſuperficie ſectionis, ut patet ex præmiſsis
& exhypotheſi, & punctũ l, quod eſt punctũ lineæ contingẽtis ſectionem, eſt in eadẽ ſuperficie ſe-
ctionis
:
ergo per 1 p 11 tota linea d l eſt in ſuperficie ſectionis. Punctũ ergo f eſt in ſuperficie ſectionis
& circuli e s z p:
ſed & punctum e eſt in eiſdem ambabus ſuperficiebus: ergo per 1 p 11 linea e f pro-
ducta
erit in ambabus illis ſuperficiebus.
Ergo per 19 huius ſecundum lineam e f ſecantſe ſuper-
ficies
ſectionis & circuli e s z p.
Ducatur itaq; linea k f: & à puncto f ducatur linea perpendicularis
34745LIBER PRIMVS. ſuper ſuperficiem circuli b t o per 11 p 11, quæ ſit f m: cadetq́; punctus m in linea d g, ut patet ex præ-
miſsis
:
& ducatur linea t m. Palàm ergo, quoniam linea k d æqualis & æquidiſtans eſt lineæ f m per
25
huius.
Sunt enim lineæ k d & f m ambæ perpendiculares ſuper ſuperficiem circuli b t o & ſuper
ſuperficiem
circuli e s z p:
quoniam illi circuli æquidiſtant per 24 huius: utraq; enim ipſarum æqui-
diſtat
ambabus baſibus columnæ per 100 huius.
Quia itaq; linea f m eſt æqualis & æquidiſtans li-
neæ
d k, quæ eſt pars axis:
ergo per 33 p 1 linea k f æqualis & æquidiſtans eſt lineæ d m. Et ſimiliter
erit
linea f m æqualis & æquidiſtans lineæ longitudinis, quæ eſt e t per 30 p 1:
quoniam linea e t eſt
æqualis
& æquidiſtans axi k d per 92 huius, ſit linea longitudinis:
& erit, ut prius, linea k e æqua-
lis
& æquidiſtans lineæ d t, & linea e f æqualis & æquidiſtans lineæ t m per eandem 33 p 1.
Verùm
etiam
ſuperficies k d l (quia tranſit axem columnę, & angulus g d b eſt rectus) eſt orthogonalis ſu-
per
ſuperficiem ſectionis oxygoniæ a e c b, per definitionem ſuperficiei erectę ſuper ſuperficiem:
&
eadem
ſuperficies k d l eſt orthogonalis ſuper ſuperficiem circuli e s p.
Quoniam enim illa ſuperfi-
cies
k d l trãſiens per axem, per 18 p 11 erecta eſt ſuper baſes columnæ:
ergo & ſuper ſuperficiem cir-
culi
e s p æqui diſtantem baſibus columnæ, erecta eſt eadem ſuperficies k d l.
Quia itaq; dicta ſuper-
ficies
k d l eſt erecta ſuper ſuperficiem ſectionis oxygoniæ & circuli e s p:
ergo per 19 p 11 eſt ipſa or-
thogonalis
ſuper lineam communem dictæ ſectioni & circulo, quæ eſt linea e f.
Et quia linea e f eſt
erecta
ſuper ſuperficiem k d l, in qua ducta eſt linea k f:
igitur per definitionem lineæ ſuper ſuperfi-
ciem
erectæ, angulus e f k eſt rectus:
ergo angulus t m d eſt rectus per 10 p 11: latera enim illos angu-
los
continẽtia in æquidiſtantibus circulorum ſuperficiebus protracta, æqualia ſunt & æquidiſtan-
tia
, ut patet ex præmiſsis.
Cum ergo angulus d m t ſit rectus, & angulus g d t ſit rectus per 18 p 3: in
trigono
ergo orthogonio d t g ducta eſt ab angulo ad baſim perpendicularis, quæ t m:
ergo per 8 &
17
p 6 illud, quod fit ex ductu lineæ d m in lineam g m eſt æquale quadrato lineæ m t.
Et quoniam
linea
g t contingit circulum b t o, cum ſit in ſuperficie contingente ducta ad punctum contingẽtiæ,
quod
eſt t:
palàm, quoniam linea l g eſt æquidiſtans axi k d. Quoniam enim ſuperficies ſecũdum li-
neam
longitudinis columnam contingẽs, quæ eſt l e t g, & ſuperficies ſecans columnã trans axem,
quæ
eſt h d g l, ſunt erectæ ſuper baſium columnæ ſuperficies per 92 huius, & per 18 p 11.
Ergo per 19
p
11 earum communis ſectio, quæ eſt in propoſito, linea l g, ſuper eaſdem ſuperficies baſium perpen
dicularis
erit.
Aequidiſtabit ergo axi h k per 6 p 11: ergo etiam æquidiſtat lineæ f m per 30 p 1. Quia
ergo
in trigono l d g linea f m æquidiſtat baſi l g, patet per 2 p 6, quòd linea f m ſecat illa latera pro-
portionaliter
:
eſt ergo proportio lineæ d f a d lineam f l, ſicut lineæ d m ad lineam m g: ergo permu-
tatim
per 16 p 5 erit proportio lineæ d f ad lineã d m, ſicut lineæ f l ad lineam m g:
ſed linea d f maior
eſt
quàm linea d m per 19 p 1, quoniam in trigono f d m angulus f d m eſt rectus per 8 p 11:
ergo & li-
nea
f l eſt maior quàm linea m g.
Ergo illud, quod fit ex ductu lineæ f d in lineam f l, maius eſt illo,
quod
fit ex ductu lineæ d m in lineã m g.
Ergo & quadrato lineæ t m: ſed linea t m eſt æqualis lineæ
e
f, ut patet ex præmiſsis.
Ergo illud, quod fit ex ductu lineæ d f in lineam f l maius eſt quadrato li-
neæ
e f.
Eſt ergo in trigono d e l angulus l e d maior recto per 30 huius: quia ſi eſſet rectus, cum linea
e
f ſit perpendicularis ſuper lineã d l:
eſſet per 8 & 17 p 6 illud, quod fit ex ductu lineæ d f in lineam f
l
æquale quadrato lineæ e f.
Reſtat ergo ut linea perpendicularis ſuper lineam contingẽtem ſectio-
nem
a e c b (quæ eſt q l, ducta à puncto e) cadat ſub linea e d, perueniens in punctum d.
Sit ergo
illa
perpendicularis linea e u.
Et quia angulus e d b eſt acutus, & angulus d e u eſt acutus: quoniam
angulus
u e q eſt rectus.
Ergo per 14 huius lineæ e u & d b productæ concurrent in puncto aliquo
ſub
axe h k, & ſub concurſu lineæ e d cum linea d b:
quod eſt euidens. Patet ergo propoſitum: per-
pendicularis
enim ſuper lineam ſectionem contingentem, eſt perpendicularis ſuper ipſam ſectio-
nem
columnarem per 5 definitionẽ factam in principio huius libri.
367[Figure 367]e b h a f c l m k d g
115. Omnis recta perpẽdicularis ſuper oxygoniam ſectionem,
productataliter
diuidet ſectionem, ut in unaqua illarum par-
tium
unic{us} tantùm ſit punct{us}, à quo ducta contingens æquidi-
ſtet
ipſi perpendiculari.
Eſto ſectio oxygonia, quę a b c d: quã perpẽdicularis e b d ſecet in
duas
partes, quæ ſint b c d & b a d.
Dico quòd in unaquaq; illarum
partium
eſt unicus tantùm punctus, à quo ducta contingens æqui-
diſtat
perpendiculari e b d.
Quoniam enim perpẽdicularis e b d di-
uidit
ſectionem, diuidatur eius pars b d cadens intra ſectionem per
æqualia
per 10 p 1 in puncto f:
& ab illo pũcto f erigatur per 11 p 1 per
pendicularis
ſuper lineam b d:
quę producta ad peripheriam ſectio-
nis
in punctum c, ſit f c:
& à puncto c ducatur perpendicularis ſuper
lineam
f c, quæ ſit g c h:
eritq́; linea g c h contingens ſectionem: quo-
niam
ad utranq;
partẽ producta non ſecabit illam. Palàm itaq; , quo-
niam
linea g c n æquidiſtat perpendiculari ſuper ſectionem, quæ eſt
e
b d per 28 p 1.
Quòd ſi ab alio aliquo puncto partis ſectionis, quæ
b
c d, ut à puncto k, producatur linea contingens ſectionem, quæ
ſit
k l:
patet, quoniam illa concurret cum linea g c h per 14 huíus:
quia
ducta linea recta c k à puncto contactus c ad illum alium punctum k:
fient anguli c k l & k c g
minores
duobus rectis, ideo quòd angulus f c g eſt rectus, & linea k l aliqua linea ſecante lineam
34846VITELLONIS OPTICAE b d, continet angulum rectum, ut fortè cum linea k m. Quia itaq; anguli c k l & k c g ſunt minores
duobus
rectis:
concurret linea k l cum perpendiculari h c g per 14 huius. Ergo per 2 huius illa linea
contingens
, quę k l, concurret cum perpendiculari e b d.
Similiter quoq; in parte ſectionis, quæ eſt
b
a d, facta deductione, patet propoſitum.
116. Omnes oxygoniæ pyramidales ſectiones ampliantur exparte baſis pyramidis: quod
accidit
in columnis.
Hoc quod proponitur, accidit propter corporis pyramidalis acuitatẽ, & propter columnarum
æqualitatem
.
Si enim ſecundum punctum axis pyramidis, cui incidit linea perpendicularis ſuper
ſectionem
pyramidalem, circumducatur pyramidi circulus per 102 huius, & imaginetur columna,
cuius
baſis ſit ille circulus:
patet, quòd inferior pars pyramidis excedit illam columnam, & colu-
mna
excedit ſuperiorem partem pyramidis:
& ſic inferior pars ſectionis pyramidalis continebit
inferiorem
partem ſectionis columnaris, & ſuperior pars ſectionis columnaris cõtinebit ſuperio-
rem
ſectionis partem pyramidalis.
Partes autem ſectionis columnaris ſunt æquales propter æqua-
litatem
corporis & angulorum ſuper axem per 92 huius.
Patet ergo propoſitum.
117. Omnis ſuperficiei planæ ſuper axem fixum reuolutæ, donec ad locũ, unde exiuit, redeat,
linea
mota deſcribit ſuperficiem corporis ſibi ſimilem, cui{us} ſuperficiei corporis & ſuperficiei
planæ
ipſum corp{us} per axem ſecantis, communis ſectio eſt linea ſimilis motæ lineæ illam ſuper-
ficiem
cauſſanti.
Quod hic proponitur, patet ſatis euidenter in lineis rectis motis: quælibet enim illarum linea-
rum
circa axem aliquem mota deſcribit ſuperficiem, cuius omnes lineæ ſunt ſimiles ipſi lineæ mo-
cauſſanti motu ſuo illam ſuperficiem.
Hoc enim patet in ſuperficie rectangula, quæ uno latere
fixo
ſuo & alijs tribus motis deſcribit columnam rotundã, cuius ſuperficiei & ſuperficiei planę co-
lumnam
per axem ſecantis, communis ſectio eſt linea ſimilis lineæ priori motæ.
Et hoc idem patet
in
triangulo moto, qui motu ſuorum duorum laterum, fixo tertio, efficit pyramidem rotundam:
&,
ut
patet per 90 huius, omnis ſuperficiei planæ ſecantis ipſam pyramidem per axem & ſuperficiei
conicæ
pyramidis, communis ſectio eſt triangulus continens lineas ſimiles prioribus lineis motis
& axi.
Hoc idem etiã in ſemicirculo moto, cuius diametro fixa deſcribitur ſphæra, & omnis ſuper-
ficiei
planæ ſecantis ſphæram per axem, qui eſt diameter, & ſuperficiei ſphæricæ communis ſectio
eſt
circulus, ut patent hæc omnia ex principijs lib.
11. Quòd ſi linea mota circa axem fixum (qui ſit
368[Figure 368]b d a c e f g369[Figure 369]a b c d e f fg) fuerit compoſi-
ta
ex lineis rectis,
ut
ex a b & b c & c d
& d e, continẽtibus
angulos
a b c, b c d,
c
d e:
uel ſi linea mo
ta
fuerit compoſita
ex
lineis rectis &
curuis
actu, ut ſi a b
& c d ſint rectę, qua
media b c utrãq;

rectarum
illarũ co-
pulans
, ſit curua, fiatq́;
motus circa axẽ fixum, qui e f, fiet adhuc ſuperficies corporis deſcripti ſimi-
les
habẽs lineas ipſis lineis cauſſantibus illam rotundam ſuperficiem motu ſuo.
Quòd ſi linea mo-
ta
fuerit compoſita eſſentialiter ex natura linearum rectarũ & curuarum, ut ſunt multæ lineæ, quæ
370[Figure 370]a h b z d g fiunt per motũ, uerbi gratia, aliqua ſectio co-
nica
, ut ſi ſectionis parabolæ medietas, quæ
mouetur
, ſit a b g, cuius axis a d, & ſit linea g
d
perpẽdicularis ſuper ipſum axem a d, figa-
turq́
;
axis a d, & reuoluatur ſectio a b g, do-
nec
redeat ad locum, à quo exiuit:
tũc fiet ex
motu
illius lineæ ſuperficies cõcaua uel con-
uexa
, cuius baſis erit circulus proueniens ex
motu
lineæ rectæ, quæ eſt d g:
ſitq́; ille circu-
lus
g e z, & eius centrum eſt punctum d:
quo-
niam
punctum g motu ſuo illius circuli peri-
pheriam
deſcribit, eritq́;
uertex illius cauſſati
corporis
pũctum a.
Egrediatur quoq; ex axe
illius
corporis, qui eſt a d, ſuperficies plana,
utcũq
;
id ſit poſsibile accidere, & ſecet illius corporis ſuperficiẽ. Palàm itaq; per 3 p 11, quoniã illius
ſuperficiei
& ſuperficiei corporis cõmunis eſt linea, quę ſit a h e.
Dico, quòd linea a h e eſt ſectio pa-
rabola
ęqualis & ſimilis ſectioni a b g.
Ducatur enim linea d e, & imaginetur moueri ſectio a b g cir-
ca
axẽ a d.
Cum ergo punctũ g քuenit ad punctũ e, cooperit tota ſuքficies a b g d totã ſuperficiẽ a h
e
d, & fiẽt ſuքficies una.
Et quoniã ſectio a b g d facit euenire ſuքficiẽ concauã uel cõuexam: palàm,
34947LIBER PRIMVS. quoniam linea a b g d ſemper, ubicunq; reuoluatur ſectio, eſt cõmunis differẽtia inter ſuperficiem
ſibi
continuam & inter ſuperficiem planam ſecantem.
Cum itaq; ſuperponitur ſectio a b g d ſectio-
ni
a h e d, erit communis ſectio inter ſuperficiem ſecantem & ſuperficiem corporis linea a b g d:
ſed
& eadem cõmunis ſectio eſt linea a h e d.
Linea ergo a b g d & linea a h e d ſibi adinuicem ſuperpo-
ſitæ
ſunt linea una.
Linea ergo a h e eſt peripheria ſectionis parabolæ æqualis & ſimilis lineæ a b g.
Superficies
ergo a h e d eſt ſectio parabola.
Et idẽ patet in omnibus lineis illius corporis, quę ſunt
communes
ſectiones ſuperficiei planæ ſecãtis corpus per axem a d, & omnis ſuperficiei illius cor-
poris
.
Patet ergo propoſitum in illis ſectionibus conicis quibuſcunq; Patet etiam eodẽ modo pro-
poſitum
de quacunq;
linea regulari uel irregulari. Et hoc eſt propoſitum principale.
118. Omnis ſuperficies conuexa uel concaua regularis, aut eſt pars ſuperficiei ſphæræ: aut co-
lumnæ
: aut pyramidis rotundæ.
Omnis enim linea regularis, quę uniformis eſt in qualibet ſui parte, aut eſt circulus: aut linea re-
cta
.
Circulus uerò motu ſuo facit ſphæram: quoniam ſphæra eſt tranſitus circumferentiæ dimidij
circuli
, ut patet ex principio 11.
Linea uerò recta una motu ſuo non poteſt cauſſare niſi pyramidem,
cum
eſt latus trigoni, uel columnam, cum eſt latus quadranguli:
quoniam in omnibus alijs figuris
motis
, uno latere remanente fixo, eſt angulus cauſſans diuerſitatem formæ in ſuperficie figuræ pro
ductæ
.
Non ergo efficit conuexam ſuperficiem uel concauam regularem. Patet ergo, quòd omnis
ſuperficies
conuexa uel concaua regularis eſt talis, ut proponitur.
119. Lineã datam ſecundũ quamlibet proportionẽ duarum datarũ diuidere. 10 p 6 element.
371[Figure 371]c d e f a g k h b
Sit linea a b data, quæ debeat diuidi ſecundũ proportionem dua-
rum
datarum linearum c d & e f.
A puncto itaq; a datæ lineæ a b du-
catur
linea indefinitè angulariter coniuncta cum linea a b:
& à pun-
cto
a incipiendo abſcindatur æqualis lineæ c d per 3 p 1, quę ſit a g, &
à
puncto g incipiendo abſcindatur linea g h æqualis lineæ e f:
& du-
catur
linea b h:
& à puncto g ducatur linea æquidiſtanter lineæ b h
per
31 p 1:
hęc itaq; producta ſecabit lineam a b per 2 huius: ſecet ergo
in
puncto k.
Linea itaq; a b indiuiſa propoſita erit diuiſa ſecundum
modũ
diuiſionis lineæ a h diuiſæ:
erit enim per 2 p 6 proportio lineæ
a
k ad lineam k b, ſicut lineæ a g ad lineam g h.
Ergo ſicut lineæ c d ad
lineam
e f per 7 p 5.
Et hoc eſt propoſitum.
120. Ducta à puncto dato linea, aliam lineam ſecũdum datam
proportionem
partium illarum linearum ſecãte: ab eodem puncto
inter
eaſdem rectas, quæ pri{us} diuiſam ab eiſdem terminis ſerua-
ta
denominatione proportionis, ſecundum eandem proportionem
ſecet
, aliam lineam duci eſt impoßibile.
Verbi gratia: ſit, ut linea a b ducta à dato puncto a, ſecet lineam d e
in
puncto c ſecundum aliquam datam proportionem.
Dico, quòd à
puncto
a non poteſt duci alia linea ad lineam d c, quę ipſam ſecet ſe-
cundum
eandem datam proportionem, ita, ut denominatio proportionis, ſeruetur ab eiſdem ter-
minis
lineæ d e.
Si enim à puncto a lineam aliam duci taliter ſit poſsibile, fiat ſuper punctum d ter-
minum
lineæ e d per 23 p 1 angulus maior recto uerſus punctum b terminum lineæ a b:
& produca-
tur
linea b d, fiatq́;
angulus c d b obtuſus: & producatur linea d b in continuum uerſus punctum at
372[Figure 372]e a c k h b i g d f& à puncto a ducatur linea perpendicularis ſuper li-
neam
d b, quæ ſit a f:
& ducatur linea a g ſecans lineã
e
d in puncto h ſecundũ proportionem prius datam,
quę
eſt lineæ d c ad lineã c e:
& ducatur linea h i æqui-
diſtans
lineæ c b per 31 p 1.
Erit itaque linea h i maior
quã
linea h g per 19 p 1.
Angulus enim i g h eſt maior
recto
b f a per 16 p 1:
angulus uerò b f a rectus eſt ma-
ior
angulo f b a per 32 p 1:
ſed angulus g i h eſt per 29
p
1 æqualis angulo f b a:
angulus ergo i g h eſt maior
angulo
g i h.
Ergo per 19 p 1 linea i h eſt maior quàm
linea
h g.
Et ducatur à puncto h linea h k æquidiſtans
lineæ
d b:
erit ergo per 34 p 1 linea b k æqualis lineæ i
h
:
ſed linea b c eſt maior quàm linea k b: ergo linea c b
eſt
maior quàm linea h i:
ergo c b eſt maior quã linea
h
g:
ſed & linea h e maior eſt quã linea c e, quoniã totũ
maius
eſt ſua parte:
erit ergo per 9 huius maior pro-
portio
lineæ b c ad lineam c e, quàm lineę g h ad lineã
h
e.
Non eſt ergo eadẽ proportio: quod eſt contra hypotheſim: aut ſequetur lineam e c eſſe maiorem
quàm
ſit linea e h per 14 p 5:
quod totũ eſt impoſsibile. Faciliter uerò idẽ patet in linea d e, linea
d
h ſit minor quã linea d c, & h e ſit maior quã c e:
per 9 ergo huius cõcludatur, ut prius. eſt ergo
poſsibile
à puncto a duci aliã lineã ſecantẽ lineã d e ſecundũ datã proportionẽ.
Quod eſt ppoſitu.
35048VITELLONIS OPTICAE
121. Lineam datam in duob{us} punctis taliter ſecare, ut ſui toti{us} proportio ad unã ſuarum
extremarum
partium ſit ſimilis proportioni alteri{us} extremæ partis ad eam partẽ, quæ utraſ
interiacet
ſectiones. E 10 p 6 element.
Eſto data linea a b, quam ſecundum modum propoſitum debemus diuidere. Diuidatur itaq; ſe-
cundum
proportionem, quam libuerit:
& ſit diuiſa in puncto c: & ſit pars eius a c maior quàm pars
373[Figure 373]a d c b cius c b.
Quia itaq; propoſitæ ſunt nobis tres
lineæ
a b, a c, c b:
diuidatur ergo per 119 huius
linea
a c ſecundum portionem lineæ a b ad li-
neam
c b:
fiatq́; diuiſio in puncto d ita, ut ſit proportio lineæ a d ad lineam d c, ſicut lineæ totius a b
ad
lineã c b.
Palàm ergo, quòd linea a b eſt modo propoſito diuiſa: eſt enim proportio totius lineæ
a
b ad unam extremarum ſuarum partium, quæ eſt c b, ſicut reliquæ ſuæ partis extremę, quæ eſt a d,
ad
partem, quę utraſq;
interiacet ſectiones, quę eſt d c. Patet ergo factum eſſe, quod proponebatur.
122. Diuiſa linea recta taliter, ut ſuitoti{us} proportio ad unam ſuarum extremarũ partium
ſit
ſimilis proportioni partis alteri{us} extremæ ad eam ſui partem, quæutraſ interiacet ſectio-
nes
: ſi fuerint lineæ ductæ abuno termino datæ lineæ, & à punctis ſectionum æquidiſt antes in-
ter
ſe: à termino́ reliquo datæ lineæ producatur linea ſecans illas tres æquidiſtantes: erit linea
producta
ſecundum eandem proportionem diuiſa. Alhazen 10 n 6.
374[Figure 374]c h z b d g d
Sit linea a b diuiſa in punctis g & d taliter, ut lineę
a
b ad lineam d b ſit proportio, ſicut lineæ a g ad li-
neam
g d:
& ab uno termino datę lineæ, qui eſt b, &
à
punctis ſectionũ g & d per 31 primi ducantur lineæ
ad
inuicem æquidiſtantes, quæ ſint b c, d h, g z:
& ab
altero
termino datæ lineæ, quę eſt a, producatur li-
nea
ſecans illas æquidiſtantes in punctis z, h, c, quæ
ſit
a z h c.
Dico, quòd linea a c ſecundũ hanc propor-
tionem
erit diuiſa.
enim linea d h ſit æquidiſtans
lineæ
g z ex hypotheſi, erit ex 2 p 6 proportio lineæ
a
z ad lineã z h, ſicut lineæ a g ad lineam g d.
Et cum
linea
b c ſit æquidiſtans lineæ d h, erit per eandem 2
p
6 & 18 p 5 proportio lineæ a b ad lineam b d, ſicut
lineæ
a c ad lineam c h:
ſed ex hypotheſi fuit propor-
tio
lineæ a b ad lineam b d, ſicut lineæ a g ad lineam
d
g.
Erit ergo per 11 p 5 proportio lineæ a c ad lineam
c
h, ſicut lineæ a z ad lineam z h.
Linea ergo a c, quæ
producitur
à puncto a termino lineæ datæ, ſecat du-
ctas
lineas æquidiſtantes b c, d h, g z, & ſecatur per illas ſecundum proportionem partium diuiſio-
nis
lineæ datæ a b.
Et hoc eſt propoſitum.
123. Linea in duob{us} punctis taliter diuiſa, ut ſui toti{us} proportio adunam ſuarum extre-
marum
partium ſimilis ſit proportioni alteri{us} extremæ partis ad eam ſui partem, quæ utraſ
interiacet
ſectiones: ſi ab uno termino illi{us} lineæ, & à punctis ſectionis ducantur tres lineæ con
currentes
in punctum unum, & ab alio termino producatur linea ſecans illas tres ductas: erit
linea
producta ſecundum prædictum modum pro
portionaliter
diuiſa. Alhazen 8 n 6.
375[Figure 375]e c q h m z b d g a
Eſto linea propoſita a b taliter diuiſa in punctis g
& d, ut ſit proportio totius lineæ a b ad lineam b d,
ſicut
lineæ a g ad lineam g d:
& à puncto b, & à pun-
ctis
ſectionũ g & d ducantur tres lineæ concurren-
tes
in unum punctũ e, quę ſint g e, d e, b e:
& à pũcto
a
ducatur linea, quæ ſit a c, ſecãs illas tres lineas, ſci-
licet
g e in puncto z, & d e in puncto h, & b e in pun-
cto
c.
Dico, quòd erit proportio lineæ a c ad lineam
c
h, ſicut lineæ a z ad lineã z h.
Ducatur enim à pun-
cto
h linea æquidiſtans lineæ a b per 31 p 1, quę ſit q
h
.
Palàm ergo per 13 huius, quoniã proportio lineæ
a
b ad lineam b d, conſtat ex proportionibus lineæ
a
b ad lineam h q, & lineæ h q ad lineã b d.
Sed quo-
niam
linea q h ęquidiſtat lineę a b, erit per 29 p 1 an
gulus
c q h ęqualis angulo c b a:
ſed angulus c b a eſt
communis
ambobus trigonis a b c & q h c:
ergo per
32
p 1 illa trigona ſunt ęquiangula.
Ergo per 4 p 6 erit proportio lineę a b ad lineam q h, ſicut lineę a
cad
lineam c h.
Similiter quoq; trigona q e h & b e d ſunt ſimilia. Eſt ergo proportio lineę q h ad li-
neam
b d, ſicut lineę h e ad lineam d e.
Proportio ergo lineę a b ad lineam b d per 13 huius componi-
35149LIBER PRIMVS. tur ex proportione lineæ a c ad lineam e h, & lineę h e ad lineam e d. Producatur itaque in directum
linea
q h ad lineam ge, quã ſecet in puncto m.
Proportio itaq; lineę a g ad lineam g d per 13 huius
ſtat
ex proportione lineæ a g ad lineã h m, & lineæ h m ad lineam g d.
Sed angulus e m h ſit ęqua-
lis
angulo z g d per 29 p 1, erit per 13 & 29 p 1 angulus h m z æqualis angulo z g a:
ergo per 15 & 32 p 1
triangulus
a g z erit æquiangulus triangulo h z m.
Ergo per 4 p 6 erit proportio lineæ a z ad lineam
h
z, ſicut lineæ a g ad lineam h m:
ſed triangulus h e m, ut ſuprà patuit, ſimilis erit triangulo g e d: erit
ergo
proportio lineæ h m ad lineam d g, ſicut lineę h e ad lineam d e.
Ergo proportio lineæ a g ad li-
neam
d g conſtat ex proportione lineę a z ad lineam z h, & lineæ h e ad lineam e d:
ſed ex hypotheſi
eadem
eſt proportio lineæ a b ad lineam b d, quæ lineæ a g ad lineam g d.
Proportio igitur lineæ a b
ad
lineam b d conſtat ex proportione lineæ a z ad lineam z h, & lineæ h e ad lineam e d:
conſtabat au
tem
ex proportione lineæ a c ad lineam c h, & lineæ h e ad lineam e d.
Ablata ergo utrinque propor
tione
lineæ h e ad lineam d e:
reſtat, ut ſit eadem proportio lineæ a c ad lineam c h, quæ lineæ a z ad
lineam
z h.
Et hoc eſt propoſitum. Non tamẽ oportet, quòd lineę a b & a c ſint eiuſdem ſpeciei pro-
portionis
reſpectu ſuarum partium:
quoniam cum ex præmiſsis lineæ a b ad lineam q h ſit propor-
tio
, quæ lineæ a c ad lineam c h, & linea q h ſit minor quã linea b d per 4 p 6:
palàm per 8 p 5, quoniã
minor
eſt proportio lineæ a b ad lineam b d quàm ſit lineę a c ad lineam c h.
Sunt ergo proportiona
les
ſecundum generalem ſimilitudinem proportionis.
Eadem quoque demonſtratio eſt, quęcunq;
lineæ
ducantur à puncto a, ſecantes illas tres lineas à tribus punctis a, d, g ad quodcunque punctũ
productas
, ut ſupra e, uel ſub e, uel etiam ad aliam partem lineę a b:
ſemper enim linea ducta à pun-
cto
a ſecans illas tres lineas, ſecabitur modo dicto.
Patet ergo propoſitum.
124. Duab{us} lineis angulariter coniunctis, diuiſis́ ſic ambab{us}, ut cui{us}libet ipſarum pro-
portio
adunam ſuarum extremarum partium ſit, ſicut alteri{us} extremæ partis ad illa ſui par-
tem
, quæutraſ interiacet ſectiones: ſi producta baſi à punctis diuiſionis uni{us} ducantur lineæ
ad
puncta diuiſionis alteri{us}, non æquidiſtantes adinuicẽ, ne baſi: neceſſe eſt productas lineas
ambas
concurrere cum baſi, producta in puncto uno. Alhazen 9 n 6.
Sit data linea a b taliter, ut proponitur, diuiſa in punctis d & g ſcilicet, ut ſit proportio totius li-
neæ
a b ad lineam b d, ſicut lineę a g ad lineam g d, a diunctaq́;
ſibi angulariter linea a c eodem modo
376[Figure 376]e n c h z l b d g a diuiſa in punctis h, z ita, ut ſit proportio lineæ a c ad
c
h, ſicut lineæ a z, ad z h:
ſi producatur baſis b c, ut
fiat
triangulus b c a, & protrahatur b c in directum,
& ducantur lineæ à punctis ſectionum unius ad
ctum
ſectionis alterius, ut d h, g z, protrahanturq́ue
omnes
illæ lineę in continuum & directum.
Dico,
quòd
omnes concurrent in puncto uno.
Cum enim
lineæ
b c & d h non ſint æquidiſtantes ex hypothe-
ſi
, patet quòd neceſſariò concurrent:
concurrant er
go
in puncto, quod ſit e:
linea quoque g z neceſſariò
concurret
cum illis:
cum non æquidiſtet alicui illa-
rum
.
Aut ergo ad idem punctum e. Et ſic habemus
propoſitum
.
Aut ad alium punctum cum aliqua il-
larum
concurret:
ſit illud punctum n, in quo concur
rit
cum linea d e.
Ducatur itaque linea e g: ſecabit
ergo
linea e g lineam a c in alio pũcto, ꝗ̃ in puncto
z
:
quoniã in pũcto z ſecat ipſam linea n g: ſit illud
ctũ
l.
Erit ergo per pręmiſſa proportio lineæ a c ad li
neã
c h, ſicut lineæ a l ad lineã l h:
fuit aũt ex hypotheſi proportio lineæ a c ad lineam c h, ſicut lineę a
z
ad lineã z h:
ergo per 11 p 5 erit proportio lineæ a l ad lineam l h, ſicut lineæ a z ad lineã z h: ergo ք
18
p 5 erit proportio lineæ a h ad lineã h z, ſicut lineæ a h ad lineã h l:
erit ergo per 9 p 5 linea h z æqua
lis
lineæ h l, maior minori:
quod eſt impoſsibile. Idẽ etiã patet per 120 huius, quoniã à puncto g ꝓdu
ctæ
ſunt duæ lineę ſecantes lineã a h.
Palàm ergo, quòd linea g z concurret lineis b c, d h in a-
lio
puncto quã in puncto e.
Quod eſt propoſitum. Similiter ſi ponatur quòd linea g z concurrat
linea
d h in puncto e:
erit prædicto modo demonſtrandum, quòd linea b c concurret cum ambabus
illis
in puncto e.
Et ſi lineæ b c & g z concurrant in puncto e, cõcurret linea d h cum eiſdem in eo-
dem
puncto e.
Patet ergo propoſitum.
125. Linea taliter diuiſa, ut ſui toti{us} ad alteram ſuarum extremarum partiũ ſit proportio,
ſicut
alteri{us} ſuæ partis extremæ ad eam ſui partem, quæutraſ interiacet ſectiones: ſi à puncto
concurſ
{us} linearum à termino, & à duob{us} punctis ſectionis product arum in puncto concurſ{us}
æquales
angulos cõtinentium, linea ad alium ei{us} terminũ ducatur: neceſſe eſt ipſam ſuper me-
diam
productarum perpendicularem eſſe.
Sit linea b k in punctis c & d taliter diuiſa, ut proponitur: ſitq́; proportio lineæ b k ad lineam k d,
ſicut
lineę b c ad lineam c d:
producanturq́ue à punctis b, c, d lineę æquidiſtantes: quę per proxi-
35250VITELLONIS OPTICAE mam concurrent in puncto uno: ſit punctus concurſus z: & lineæ productę ſint b z, c z, d z: ſitq́ue an
gulus
b z c ęqualis angulo c z d:
& ducatur linea z k. Dico, quòd angulus c z k eſt rectus. A puncto
377[Figure 377]z b g c d k h enim c ducatur per 31 p 1 linea ęquidiſtãs lineę
z
k, quæ ſit c h:
quæ producta ſecabit lineam
z
b per 2 huius:
ſecet ergo ipſam in puncto g:
& producatur linea z d, donec concurrat cum
linea
g c h (concurret autem per 2 huius) & ſit
cõcurſus
punctus h.
Quia igitur ex hypotheſi
eſt
proportio lineę b k ad lineam k d, ſicut li-
neę
b c ad lineam c d, erit per 16 p 5 permuta-
tim
proportio lineę b k ad lineam b c, ſicut li-
neę
k d ad lineam d c:
ſed per 29 p 1 trigona b z
k
& b g c ſunt ęquiangula:
ergo per 4 p 6 eſt proportio lineę b k ad lineam b c, quę eſt lineę z k ad li-
neam
g c:
ergo per 11 p 5 erit proportio lineæ z k ad lineam g c, ſicut lineæ k d ad lineam d c: ſed quæ
eſt
proportio lineæ k d ad lineam d c, eadem eſt lineæ k z ad lineam c h per 15 & 29 p 1 & per 4 p 6:
ꝗa
trigona
k d z & c d h ſunt æquiangula.
Habet itaque linea z k ad ambas lineas g c & h c eandem pro-
portionem
:
ergo per 9 p 5 linea g c eſt æqualis lineæ c h: ſed per 3 p 6 eſt proportio lineæ g c ad lineã
c
h, ſicut lineæ g z ad lineam z h, cum linea z c diuidat angulum g z h per æqualia.
Eſt ergo linea g z
æqualis
lineę z h.
Et quoniam linea g c eſt æqualis lineæ c h, & linea g z ęqualis lineæ z h, & latus c z
eſt
commune ambobus trigonis g z c & h z c:
erit per 8 p 1 angulus z c h æqualis angulo z c g: uter-
que
ergo ipſorũ eſt rectus.
Ergo per 29 p 1 angulus k z c eſt rectus: lineæ enim z k & c h ſunt æquidi-
ſtantes
.
Patet ergo propoſitum.
126. Diuiſa linea per inæqualia: poßibile est minoriſüæ parti lineam adiungi, ita, ut illud,
quod
fit ex ductu toti{us} lineæ diuiſæ cum adiecta in ipſam adiectam, æquale ſit quadrato ei{us},
quæ
constat ex minore & adiecta.
Sit data linea a b diuiſa per inęqualia in puncto c: ſitq́; linea a c maior quã linea b c. Dico, quòd eſt
poſsibile
inuenire quandam lineam, quæ adiecta ipſi lineæ b c, id efficiat, ut hoc, quod fit ex ductu
lineę
compoſitæ ex linea a b, & ex adiecta in ipſam adiectam ſit æquale quadrato lineæ, quæ conſtat
ex
b c parte minore, & ex adiecta.
Aſſumatur enim quædam alia linea æqualis, uel minor linea a b,
quæ
ſit d e, & quæ eſt proportio lineæ a c ad lineam b c, eadem ſit proportio lineæ d e ad quandam
378[Figure 378]e d f379[Figure 379]g h a c b i aliam lineã per
3
huius:
quæ ſit
e
f:
aſſumatúr-
que
linea d f ę-
qualis
lineæ a
b
.
Et quoniam
exlineis
d e, e
f
, d f quęcun q;

duę
ſimul iun-
ctæ
maiores ſunt tertia, ut patet ex præmiſsis, poſsibile eſt conſtitui triangulum per 22 p 1.
Conſti-
tuatur
ergo, & ſit d e f.
Super terminum itaque lineæ a b, qui eſt a, conſtituatur angulus æqualis an-
gulo
e d f per 23 p 1, qui ſit g a b:
& reſecetur linea a g ad ęqualitatem lineæ d e, & ducatur linea g b. Er
go
per 4 p 1, cum linea d f ſit æqualis lineæ a b, & linea a g æqualis lineę d e, & angulus g a b ſit ęqua-
lis
angulo e d f:
erit linea g b æqualis lineæ e f, & reliqui anguli trigoni a g b æquales erunt reliquis
angulis
trigoni d e f.
Ducatur itaq; linea g c. Et quoniam proportio lineæ d e ad lineã e f, ſicut lineæ
a
c ad lineam c b:
erit proportio lineæ a g ad lineam g b, ſicut lineæ a c ad lineam c b per 7 p 5: ergo ք
3
p 6 angulus a g b diuiſus eſt per æqualia:
palã autem, quòd angulus g c b eſt acutus: ſienim ſit re-
ctus
, tunc trianguli a g c & g c b æquianguli per 32 p 1, quoniam ad punctum g duo ipſorum anguli
ſunt
æquales:
ergo latera eorum ſunt proportionalia per 4 p 6: erit ergo proportio lateris a c ad c b,
ſicut
lateris g c ad ſeipſum:
æqualis eſt ergo linea a c lineę c b: quod eſt contra hypotheſin & impoſ-
ſibile
.
Si uerò angulus g c b detur eſſe obtuſus, maior angulo g c a, palã per 32 p 1, quoniam angulus
g
b c eſt minor angulo g a c.
Ergo per 19 p 1 in trigono a g b latus g b maius eſt latere a g. Et quia eſt
proportio
lineę b g ad lineam g a, ſicut lineę b c ad lineam c a:
erit per 5 huius, per proportionem ſci-
licet
, è contrario latus b c maius quàm latus a c:
quod eſt contra hypotheſim. Palàm ergo, quoniam
angulus
g c b eſt acutus.
Ducatur itaque per 31 p 1, à pũcto c linea c h ęquidiſtans lineę g a, ſecans li-
neam
g b in puncto h:
erit ergo per 29 p 1 angulus g c h æqualis angulo c g a: ergo & angulo c g h: e-
rit
quoque angulus h c b ęqualis angulo g a c.
Super punctum itaque g terminum lineę b g fiat per
23
p 1 angulus ęqualis angulo g a c:
ergo & angulo h c b, qui ſit b g i. Et quia angulus g c b eſt æqua-
lis
duobus angulis c g a & c a g, ut patet ex pręmiſsis, & per 32 p 1:
erit angulùs i g c ęqualis angulo
g
c b.
Et quoniam angulus g c b eſt acutus: palã ergo per 14 huius, quoniam lineę g i & c b concurrẽt:
ſit
punctus concurſus i.
Ergo per 6 p 1 erit latus g i ęquale lateri c i. Quia itaq; angulus b g i eſt ęqua-
lis
angulo g a i, & angulus g i a communis ambobus trigonis a g i & b g i:
erit per 32 p 1 angulus a g i
æqualis
angulo g b i.
Ergo per 4 p 6 erit proportio lineę a i ad lineam i g, ſicut lineæ i g ad lineam
35351LIBER PRIMVS. b i: ſed linea i c eſt ęqualis lineæ g i: ergo per 7 p 5 eſt proportio lineę a i ad lineam c i, ſicut lineę c i ad
lineam
b i.
Ergo per 17 p 6 illud, quod fit ex ductu lineæ a i in lineam b i eſt ęquale quadrato lineę c i:
eſt
autem linea b i lineę b c adiecta.
Palàm ergo propoſitum.
127. Propoſitis duab{us} lineis: poßibile eſt uni ipſarum lineam aliam adiungere, ita, ut illud,
quodfit
ex ductu toti{us} lineæ cum adiunctain adiunctam, æquale ſit quadrato reliquæ datarũ.
E
36 p 3 element.
Verbi gratia, proponantur duæ lineæ q e & a g. Dico, quòd poſsibile eſt uni ipſarum, ut lineę q e,
380[Figure 380]h a g f381[Figure 381]a g q e m q e z adiungere quãdam a-
liam
lineam cuiuſcũq;

ſit
quãtitatis, ita quòd
id
, quod fit ex ductu li-
neę
q e, adiuncta in
ipſam
adiunctã, ęqua-
le
ſit quadrato lineæ
a
g.
Quadretur ergo li-
nea
a g per 46 p 1, & ſit
eius
quadratum a h:
&
linea
a g producta reſe
cetur
in pũcto f ita, ut
linea
g f ſit æqualis lineæ a g:
ducaturq́; linea h f. Palã, quoniam triangulus a h f æqualis eſt quadra-
to
a h:
eſt enim parallelogrammum a h duplum trigoni a h g per 41 p 1, & trigonum a h f eſt duplum
eiuſdem
trigoni a h g per 1 p 6.
Hac ergo triangula ſuperficie propoſita, & linea q e, poſsibile eſt per
29
p 6 ſuper datam lineam q e datę ſuperficiei trilaterę a h f ęquum parallelogrammum conſtituere,
quod
addat ſuper cõpletionem datę lineæ q e ſuperficiem quadratã, dato quadrato a h ſimilem.
Sit
ergo
conſtituta, & parallelogrãmum ſit q m ęquale trigono a h f conſtitutum ſuper lineã q e, addẽs
ſuper
cõpletionem datę lineę q e quadratũ e m, ſimile quadrato a h.
Palã ergo, quòd illud, quod fit
ex
ductu datę lineę q e, cum adiecta e z in ipſam adiectam lineam e z, uel eius ęqualem lineam z m,
382[Figure 382]q a a e g b e g q eſt ęquale propoſito trigono a h f.
Ergo & eius
ęquali
, ſcilicet quadrato a h.
Et hoc eſt propo
ſitum
:
quoniam linea e z eſt lineę q e taliter, ut
proponitur
, adiuncta.
Poteſt & idẽ aliter de-
monſtrari
.
Deſcribatur enim circulus, cuius
diameter
ſit q e, & eius cẽtrum b, ducaturq́;
li-
nea
contingens circulum, ut contingit in pun
cto
g per 17 p 3:
& reſecetur ad ęqualitatem li-
neę
a g:
& ſit g a: & ab eius termino a ducatur li
nea
per centrũ b ſecans peripheriam circuli in
punctis
e & q.
Quia ergo id, quod fit ex ductu
lineę
q a in lineam a e, eſt æquale quadrato li-
neę
a g per 36 p 3:
patet, quòd lineę q e eſt adiecta linea e a, ut proponebatur.
128. Sumpta circuli diametro, & ſumpto in circumferentia puncto æqualiter diſtante à ter-
minis
diametri: poßibile eſt ab eodem puncto ad diametrũ eductã
extra
circulum, ducere lineam rectam, quæ à circumferentia cir
culi
extra circulum uſ ad concurſum cum diametro, ſit datæ li-
neæ
æqualis.
383[Figure 383]d q g h e a z b
Eſto data linea q e: ſitq́; g b diameter dati circuli, qui ſit a b g: & ſit
a
punctus datus in circuli circũferentia æqualiter diſtans ab extre-
mis
terminis diametri, qui ſunt g & b.
Dico, quòd poſsibile eſt ab a
pũcto
peripheriæ circuli duci lineã uſq;
ad eductã diametrũ g b, quę
ſit
ęqualis datę lineæ q e.
Ducantur. n. duæ lineæ a b & a g: illæ ergo
neceſſariò
erunt æquales ex hypotheſi, quoniã punctus a ęqualiter
diſtat
à terminis diametri g & b:
& adiũgatur lineæ q e linea talis, ut
illud
, fit ex ductu totius lineę adiuncta in adiunctã, æquale ſit
quadrato
lineæ a g per pręcedentẽ proximã:
& ſit adiũcta e z. er-
go
id, quod fit ex ductu q z in e z ſit æquale ei, fit ex ductu lineę
a
g in ſeipſam:
erit linea q z maior ꝗ̃ linea a g, & linea e z minor illa. Si
enim
linea e z fuerit maior, uel ęqualis lineę a g, tũc eſt impoſsibile,
utid
, fit ex ductu lineę q z in lineã e z, ſit ęquale quadrato lineę
a
g:
quoniã linea q z eſt maior ꝗ̃ linea e z, ut totũ parte. Si aũt linea e z
ſit
minor ꝗ̃ linea a g, palã, quoniã linea q z eſt maior ꝗ̃ linea a g:
ꝓdu-
catur
ergo linea a g, donec fiat ęqualis lineę e q per 3 p 1:
& ſit a g t. Poſito ergo pede circini ſuք pũctũ
a
, fiat circulus ſecundũ quantitatẽ lineæ a g t, qui circulus ſecabit diametrũ b g eductam:
ſecet ergo
35452VITELLONIS OPTICAE ipſam in puncto d: & ducatur linea a d, quæ neceſſariò ſecabit circulũ: quoniã concurrit diame-
tro
:
ſi enim non ſecet circulum, cõtingens erit & æquidiſtans diametro g b, nunquã cõcurrens cum
eadem
:
quia ex hypotheſi linea a g & a b ſunt æquales, & punctum a ęqualiter diſtat ab utriſq; termi
nis
diametri, ſcilicet b & g.
Secet ergo linea d a circulum a g b in puncto h: & ducatur linea g h. Palã
ergo
, quòd cum ſuperficies a b g h ſit quadrangulum intra circulũ deſcriptum, quòd duo eius angu
li
oppoſiti, ſcilicet a b g & a h g ualent duos rectos per 22 p 3:
ſed a g b angulus æqualis eſt angulo a b
g
per 5 p 1:
angulus ergo a g b angulo a h g ualet duos rectos. itaq; ք 13 p 1 angulus d g a an-
gulo
a g b ualeat duos rectos:
palã, quia angulus a h g erit ęqualis angulo d g a: & angulus h a g cõmu
nis
eſt totali triangulo a d g, & partiali trigono, qui eſt h a g:
reſtat ergo per 32 p 1, ut angulus h d g ſit
ęqualis
angulo h g a, & totalis triangulus d g a ęquiãgulus triangulo g h a.
Ergo per 4 p 6 latera ipſo-
æquos angulos reſpicientia ſunt proportionalia.
Eſt ergo proportio lateris d a ad latus a g, ficut
lateris
a g ad latus a h.
Illud ergo fit ex ductu lineę d a in lineã a h, eſt ęquale quadrato lineę a g ք
17
p 6:
ſed linea d a eſt ęqualis lineæ a t per definitionem circuli. Ergo linea d a eſt ęqualis lineę q z,
quoniã
linea t a ex pręmiſsis eſt ęqualis lineę q z.
Quia uerò illud, quod fit ex ductu lineę d a in lineã
h
a eſt ęquale quadrato lineę a g, quod ex pręmiſsis eſt ęquale ei, quod fit ex ductu lineę q z in lineã
e
z:
patet, id, fit ex ductu lineę a d in lineã h a, eſt ęquale ei, quod fit ex ductu lineę q z in lineã
e
z:
& linea d a eſt ęquális lineę q z: relin quitur ergo, ut linea a h ſit æqualis lineę e z. Erit ergo linea
d
h æqualis ipſi lineę q e, quę eſt data linea:
eſt autem à dato in peripheria circuli puncto a ad cõcur-
ſum
diametri b g ſic producta.
Patet ergo propoſitum.
129. Inter duas rectas angulariter cõiunctas à dato puncto rectãducere, cuius una partium
interiacens
unã cõiunctarũ, & datũ punctũ, ſit cuicun datæ lineæ, & inſuper reliquæ ſuæ par
ti
, datũ punctũ & alterã coniunctarum interiacenti æqualis. 4 theor. 2 conicorũ Apollonij.
Exẽpli cauſa, ſit, ut duę lineę rectę in puncto uno angulariter coniungantur: quę ſint f k, & t k, cõ-
384[Figure 384]k f t ſ c m o currentes in pũcto k, inter quas ſit datus pũctus m, & ſit
data
linea m c:
proponitur nobis, ut à puncto m ducatur
linea
recta intra lineas f k & t k, ſecans illas in pũctis o &
lita
, ut eius pars, quę eſt l m, ſit ęqualis datę lineæ m c, &
inſuper
reliquę ſuę parti, quæ eſt m o.
Ad hoc aũt ք lineas
rectas
uel circulares demõſtrandũ, lõgus labor & multæ
diuerſitatis
nobis incidit, & fuit nobis hoc poſsibile
cõplere
ք huiuſmodi lineas abſq;
motu & imaginatione
mechanica
, ita ut lineę f k & t k datę ſint nobis indefi-
nitę
, linea l o fixa in puncto m, imaginetur moueri, quo-
uſq
;
nobis accidat res quęſita. Hoc Apollonius Pergę
us
in libro ſuo de conicis elementis lιbro ſecũdo, ꝓpoſi-
tione
quarta, ք ductionẽ ſectionis amblygonię à dato
cto
inter duas lineas aſymptotas, nullã earũ linearũ ſecã
tis
demonſtrauit:
cuius nos demonſtrationem, ut à mul-
tis
ſui libri principijs pręambulis dependentẽ hic ſupponimus, & ipſa utimur ſicut demonſtrata.
130. Sumpta circuli diametro, & ſumpto in circũfererẽtia puncto inæqualiter diſtante à ter-
minis
diametri: poßibile eſt à ſumpto puncto ad eductã diametrũ lineã ducere, , uel cui{us} pars
interiacẽs
քipheriã et diametrũ ſit datæ lineæ æqualis. Alha. 30 n 5.
385[Figure 385]q d n g e a b
Diſponantur omnia, ut in 128 huius, niſi quòd pũctus datus in cir-
cumferentia
circuli, qui ſit a, inęqualiter diſtet à terminis diametri,
ſint
g & b:
eruntq́; lineę a b & a g inęquales: ideo quòd punctũ a inæ-
qualiter
eſt diſtans à punctis g & b.
Protrahatur ergo à pũcto g linea
ęquidiſtans
lineę a b per 31 p 1, quę ſit g n, & ſumatur linea quęcunq;
,
utpote
z t, & fiat ſuper punctum eius z angulus æqualis angulo a g d
per
23 p 1, qui ſit angulus t z f, ducta linea z f:
& ducatur à puncto t li-
nea
ęquidiſtans lineę z f, ut prius, quę ſit t m:
& ex angulo t z f, ſecetur
angulus
ęqualis angulo d g n ք 27 huius, qui ſit t z m, ducta linea z m,
quę
ք z huius neceſſariò cõcurret linea t m, ſit ducta inter ęqui-
diſtantes
:
ſit ergo punctus concurſus m: reſtat ergo ut angulus m z f
ſit
ęqualis angulo a g n.
A pũcto itaq; t ducatur linea ęquidiſtãs lineę
z
m, quę ſit t o hęc quoq;
neceſſariò cõcurret linea f z ք 2 huius: ſit
ergo
earum cõcurſus in puncto k.
Sumatur quoq; ք 3 huius linea, cu-
ius
proportio ad lineã z t, ſit ſicut diameter g b ad lineã q e lineã datã:

& hęc ſit linea i.
Deinde à pũcto m dato inter duas lineas k f & k o du
catur
per pręmiſſam linea, quę ſit l c m o ſecans lineã l k in pũcto l, &
lineã
k o in pũcto o, ita, ut eius pars c m ſit ęqualis datæ lineę i, & eius
pars
l c ſit ęqualis lineę m o:
& à puncto t ducatur linea t f ęquidiſtãs
lineę
l o per 31 p 1:
hęc quoq; per 29 huius ſecabitur à linea z m: ſit ergo punctus ſectionis y. Fiat er-
go
ſupra punctum a terminũ lineę g a (punctũ ſcilicet, qui eſt in circumferẽtia circuli) angulus d a g
35553LIBER PRIMVS. æqualis angulo z f t per lineam a n d. Palàm autem, quòd hęc linea concurret cum producta diame-
tro
g d.
enim angulus d a g ſit ęqualis angulo z f t, & angulus a g n æqualis angulo f z m, & angu-
386[Figure 386]k t o z u y m f c l i lus d g n eſt æqualis angulo t z m, totusq́;
angulus a g d æqualis toti
angulo
f z t, & lineę f t & z t cõcurrãt:
ergo & lineę a d & g d cõcur
rẽt
:
ergo linea a d aut cõtinget circulũ, aut ſecabit ipſum. Sit ergo li-
nea
a d primò contingens circulum in puncto a.
Cum ergo angulus
g
a n ſit æqualis angulo z f t, & angulus a g n ſit ęqualis angulo f z y:

palàm
per 32 p 1, quia angulus a n g erit ęqualis angulo z y f:
eritq́; tri
angulus
a g n ęquiangulus triangulo z f y:
ergo eſt per 4 p 6 propor-
tio
lineę a n ad lineam a g, ſicut lineę f y ad lineam f z.
Similiter cum
angulus
a g d ſit æqualis angulo f z t, & angulus g a d ęqualis angulo
z
f t:
erit per eandem triangulus a g d ſimilis triãgulo f z t: ergo ut pri
us
, quæ eſt proportio lineæ a g ad lineam g d, eadem eſt lineę f z ad
lineam
z t.
Si ergo, quę eſt proportio lineę a n ad lineam a g, eadẽ eſt
lineę
f y ad lineam f z, & quę eſt proportio lineæ a g ad lineam g d, ea
dem
eſt lineę f z ad lineam z t:
erit ergo per ęquam proportionalita-
tem
per 22 p 5, ut quę eſt proportio lineę a n ad lineam g d, eadem ſit
lineę
f y ad lineam z t.
Quia uerò linea t m eſt ęquidiſtans lineę f l, &
linea
f t ęquidiſtans lineę l m:
erit ſuperficies l f t m ęquidiſtantibus
contenta
lateribus:
palã ergo per 34 p 1, quoniam linea f t eſt ęqualis
lineę
l m.
Quare erit linea f t ęqualis lineę c o, quoniam linea m o eſt
ęqualis
ipſi l c per pręmiſſam:
linea ergo c m addita utriq; , adhuc e-
rũt
æquales:
eritq́; linea l m ęqualis lineæ c o: ſed linea m o eſt ęqualis lineæ y t per 34 p 1, & linea y m
eſt
æqualis lineæ t o:
reſtat ergo, ut linea f y ſit ęqualis lineę c m: ſed linea c m ex præmiſsis eſt ęqua-
lis
lineæ i.
Quare f y eſt æqualis i: eſt autem ex præmiſsis & per 5 huius proportio lineę i ad lineam
z
t, ſicut diametri b g ad lineam e q:
erit ergo per 7 p 5 proportio lineæ f y ad lineam t z, ſicut diame-
tri
b g ad lineã e q.
Quia uerò eſt proportio lineæ a n ad lineam g d, ſicut lineæ f y ad lineam z t: ergo
per
11 p 5 erit proportio lineæ a n ad lineam g d, ſicut lineæ g b ad lineam e q.
Verùm angulus g a n eſt
ęqualis
angulo g b a per 32 p 3:
ſed angulus n g d eſt æqualis angulo g b a per 29 p 1, quia linea n g
ęquidiſtat
lineę b a:
igitur angulus n g d ęqualis eſt angulo n a g: & angulus n d g eſt communis am-
bobus
trigonis n d g & a d g:
ergo per 32 p 1 erit angulus d n g æqualis angulo d g a: ſunt ergo dicti
trianguli
æquianguli:
erit ergo per 4 p 6 proportio lineæ a d ad d g, ſicut lineæ g d ad n d. Ergo per
17
p 6 erit id, quod fit ex ductu lineę a d in d n ęquale quadrato g d:
ſed id, quod fit ex ductu lineæ b d
& d g, per 36 p 3 eſt æquale quadrato d a:
quadratum uerò lineæ d a eſt æquale ei, quod fit ex ductu
lineæ
a d in d n, & a d in n a per 2 p 2:
& id, quod fit ex ductu lineę b d in d g, eſt ęquale quadrato lineę
d
g, & ei quod fit ex ductu b g in d g per 3 p 2.
Ablatis ergo æqualibus hinc inde (quæ ſunt quadratũ
g
d & rectangulum a d n) reſtatutid, quod fit ex ductu lineę a d in an, ſit ęquale ei, quod fit ex du-
ctu
lineę b g in d g, eritq́ue per 16 p 6 proportio lineæ a n primæ ad lineam g d ſecundam, ſi-
cut
lineę b g tertiæ ad lineam a d quartam:
oſtenſum eſt autem ſuprà, quòd eſt proportio lineæ
a
n ad lineam g d, ſicut lineæ b g ad lineam e q.
Erit ergo per 9 p 5 linea e q æqualis lineæ
a
d.
Quod eſt propoſitum: quoniam ipſa linea a d eſt datæ lineæ æqualis: interiacet autem pe-
ripheriam
circuli & eductam diametrum, quòd eſt contingens circulum.
Quòd ſi linea a d
387[Figure 387]q d n e g h a b non ſit contingens, ſed ſecans circulum:
aut igitur linea a g eſt
maior
quàm linea a b:
aut è contrario. Sit autem nunc linea a g
maior
quàm linea b a:
palàm, quia linea à puncto a ad diametrum
b
g extra circulum ducta ſecabit circulum in arcu a g.
Sit ergo, ut ſe
cet
ipſum in puncto h:
& ducatur linea h g. Palàm itaq; , quadran
gulum
a b g h ſit inſcriptum circulo, quia duo anguli a h g & a b g
per
22 p 3 ſunt ęquales duobus rectis.
Ducatur quoque linea g n ę-
quidiſtans
lineę b a:
erit ergo per 29 p 1 angulus n g d ęqualis angu
lo
g b a:
ergo angulus n g d, & angulus a h g ſunt æquales duobus
rectis
:
ſed per 13 p 1 angulus n h g angulo a h g ualet duos rectos:
ergo
angulus n g d eſt ęqualis angulo n h g:
angulus uerò n d g eſt
cõmunis
ambobus trigonis g d n & h g d:
erit ergo tertius angulus,
qui
eſt d n g, ęqualis tertio, qui eſt d g h per 32 p 1.
Ergo per 4 p 6 la-
tera
æquos angulos reſpicientia ſunt proportionalia:
eſt igitur ꝓ-
portio
lineę h d ad lineam d g, ſicut lineæ d g ad lineam d n.
Ergo ք
17
p 6 illud, quod fit ex ductu h d in d n eſt ęquale quadrato d g:
&
illud
, quod fit ex ductu a d in d h eſt ęquale ei, quod fit ex ductu b d
in
d g per 36 p 3.
Item illud, quod fit ex ductu a d in d h eſt ęquale ei,
quod
fit ex ductu d h in d n, & d h in a n ք 1 p 2:
illud uerò quod fit ex
ductu
b d in d g eſt ęquale ei, quod fit ex ductu b g in g d, & quadra
to
g d ք 3 p 2.
A blatis igitur ęqualib. ab utriſq; (ſcilicet quadrato d g ex una parte, & illo, quod fit ex
ductu
d h in d n ex altera) reſtat utillud, fit ex ductu d h in a n, ſit ęquale ei, quod fit ex ductu b g
35654VITELLONIS OPTICAE in d g: erit ergo per 16 p 6 proportio a n primi ad g d ſecundum, ſicut b g tertij ad d h quartũ: ſed pro
batum
eſt in præcedentibus, quòd proportio lineæ a n ad lineam d g eſt, ſicut diameter b g ad lineã
e
q.
Igitur per 9 p 5 linea d h eſt æqualis lineę e q. Quod eſt propoſitum. Si uerò linea a g ſit minor ꝗ̃
linea
a b, ſecabit linea d a circulum in arcu a b.
Sit ergo ut ſecet ipſum in puncto h: & ducatur linea
388[Figure 388]d q n g a e b h g h & linea g n, æquidiſtans lineę b a.
Palã ergo ք 29 p 1, quoniã an-
gulus
n g d eſt ęqualis angulo a b g:
ſed angulus a b g eſt ęqualis an-
gulo
a h g per 27 p 3:
quoniã ambo cadunt in arcũ g a, & ſunt ſuք cir
cumferentiã
circuli:
ergo angulus n g d eſt æqualis angulo a h g: &
angulus
n d g cõmunis eſt ambobus trigonis, ſcilicet n d g & d h g:

eſt
ergo tertius d n g ęqualis tertio, ſcilicet d g h ք 32 p 1.
Ergo per 4
p
6 erit proportio lineę h d ad lineam d g, ſicut lineæ d g ad lineam
d
n:
ergo per 17 p 6 illud, quod fit ex ductu h d in d n eſt ęquale qua-
drato
lineę g d:
ſed illud, fit ex ductu b d in d g ք 36 p 3, eſt ęquale
ei
quod fit ex ductu h d in d a:
illud aũt, quod fit ex ductu h d in d a,
eſt
ք 1 p 2 ęquale ei, fit ex ductu lineę h d in d n, & lineę h d in n a:

illud
uerò quod fit ex ductu lineę b d in d g, per 3 p 2 ualet illud,
fit
ex ductu lineæ b g in g d & quadratũ g d.
Ablatis ergo ęqualibus
hinc
inde, erit illud, quod fit ex ductu h d in n a ęquale ei, quod fit ex
ductu
b g in g d:
erit ergo, ut prius, ꝓportio lineæ a n ad lineam d g,
ſicut
lineę b g ad lineã h d.
Sed oſtenſum eſt ſuprà, quòd eſt ꝓpor
tio
lineę a n ad lineã d g, ſicut lineę b g ad lineã e q.
Igitur linea e q
eſt
æqualis lineę h d per 9 p 5.
Quod eſt propoſitum: quoniã à pun-
cto
a dato ducta eſt linea ſecãs circulũ, cuius pars à pũcto ſectionis
uſque
ad concurſum cum diametro producta, æqualis eſt datæ li-
neæ
.
Patet ergo quod proponebatur.
131. Inter duas rectas ſe ſecantes ex unaparte à puncto dato hyperbolẽ, illas lineas cõtingẽ
tem
ducere, ex alia parte cõmunis puncti illarũ linearũ hyperbolẽ priori oppoſit ã deſignare. Ex
quo
patet, quòd fuerint duæ ſectiones oppoſitæ inter duas lineas, et producatur linea minima
ab
una ſectione ad aliã: erit pars illi{us} lineæ interiacens unã ſectionũ, & reliquãlineam æqualis
ſuæ
partialiam ſectionem, & reliquam lineam interiacenti. 4. 8 th. 2 conicorum Apollonij.
Quod hic proponitur, demonſtratum eſt ab Apollonio in libro ſuo de conicis elementis: dicun-
389[Figure 389]n u l c u x g t c m f q t k p h p z tur aũt ſectiones am
blygonię
ſiue hyper
bolæ
oppoſitæ,
gibboſitas
unius i-
pſarũ
ſequitur gib-
boſitatẽ
alterius, ita
utillæ
gibboſitates
ſe
reſpiciãt, & amba
rum
diametri ſintin
una
linea recta.
Ver
bi
gratia:
ſit, ut duæ
lineæ
h l & z n ſecẽt
ſe
in puncto x, & ex una parte ipſarum, ſcilicet ſub angulo h x z, uel ſub angulo h x n à dato puncto,
qui
ſit t, ducatur ſectio amblygonia, quæ ſit t p, & ex altera parte ſub angulo n x l, uel ſub angulo z x
l
ducatur ſectio illi opp oſita, quæ ſit c u, ita, quòd diametri quarumlibet oppoſitarum ambarum ſe-
ctionum
illarũ ſint in una linea, quæ t c, à uertice unius ad uerticẽ alterius producta:
quę neceſſariò
eſt
minima omnium linearum inter illas duas ſectiones productarum.
Et ex ijs declarauit Apollo-
nius
illud, quod corollatiuè proponitur, ſcilicet, quòd ſi linea t c ſecet lineam h l in puncto f, & lineã
z
n in puncto q, quòd linea t q erit ęqualis lineæ c f:
& ſi linea t c pertrãſeat punctum x, erit linea t x
ęqualis
lineę x c:
& nos utimur hoc illo, ut per Apollonium demonſtrato, & propter conformitatẽ
portionis
ſectionum reſpectu linearum ſe interſecantium.
Patet ergo propoſitum.
132. In uertice alteri{us} conicarum ſectionum poſito pede circini immobili, ſecundum quan-
titatem
lineæ breuißimæ inter illas ſectiones ductæ, deſcriptus circulus ſectionem reliquam con-
tinget
: ſecundum uerò maiorem, in duobus tantùm punctis reliquam ſecabit.
Quod hic proponitur, facile eſt, & ſola indiget declaratione. Sint ut enim in præcedenti propoſi
tione
duæ ſectiones conicæ oppoſitæ adinuicẽ, quę ſint t p & c u, inter quas linea minima uertices,
ſcilicet
ambarum ſectionum continuans, ſit linea t c:
& poſito in altero punctorum tuel c pede cir-
cini
, utpote in puncto t, deſcribatur circulus ſecundum quantitatem diametri t c.
Hic ergo cir-
culus
, quia ſectionem c u non attingit niſi in puncto c, & omnes alię lineæ ducibiles interipſas ſe-
ctiones
, ſunt maiores quã linea t c:
ſunt ergo maiores ſemidiametro circuli: ſecabuntur ergo oẽs
per
circulũ, nec attinget circulus alicubi ſectionem niſi in puncto c.
Patet ergo primũ propoſitorũ.
ſi linea t c ſemidiameter circuli ſit maior ꝗ̃ linearũ minima, inter oppoſitas ſectiões ꝓductarũ,
35755LIBER PRIMVS. ut eſt t c: patet, quoniã illa minima linea intra ſuperficiem ſectionis producetur ad peripheriam cir
culi
, ut in punctum m:
aliqua ergo ſuperficies cõmunis erit circulo & ſectioni: circulus ergo & ſe-
ctio
ſe ſecabunt.
Hęc itaq; ſectio erit niſi in duobus tantũ punctis g & k: quod per modum 10 p 3
conuinci
poteſt.
Patet ergo propoſitum.
133. A pũcto dato in circuli circũferẽtia extra diametrũ: poßibile eſt ducere lineãք diametrũ
ad
circũferentiã, ita, ut pars ei{us} interiacẽs diametrũ & reliquãpartẽ circũferẽtiæ, ſit æqualis
lineæ
datæ eidẽ circulo inſcriptibili præmiſſo modo: ſed harum linearum æqualium ab eodẽ pun
cto
dato in eodem circulo producibiles ſunt tantùm duæ. Alhazen 34 n 5.
Eſto circulus a b g, cuius diameter ſit b g: & punctus datus in ſui circũferentia ſita: & ſit h z linea
data
minor diametro b g, pręmiſſo modo poſsibilis inſcribi circulo.
Dico, quòd â pũcto a poſsibile
eſt
ducere lineã tranſeuntẽ per diametrũ b g, cuius pars interiacens diametrũ b g & circũferentiam
ſit
ęqualis lineę datę, quę h z.
Ducantur enim in circulo lineę b a & a g: & ſuper punctũ h lineę datę
h
z fiat angulus ęqualis angulo a g b:
qui ſit m h z, ducta linea m h, & ſuper idẽ punctũ h fiat angulus
æqualis
angulo a b g, qui ſit l h z, ducta linea h l:
& â puncto z ducatur linea æquidiſtans lineę h m,
quę
ſit z n:
quę quidẽ ſecabit lineã h l: ſit, ut ſecet ipſam in puncto x: & à pũcto z iterũ ducatur alia li
nea
æquidiſtans lineę h l, quę ſit z t, ſecans lineã h m in puncto t:
ſecabit autem per 2 huius: & à pun
cto
t ducatur ſectio conica, quæ ſit t p, ſicut præmiſſum eſt in 131 huius.
Hæc itaq; ſectio non contin
git
aliquam linearũ z n & h l, inter quas ipſa iacet.
Similiter fiat ſectio alia conica, iſti oppoſita, inter
390[Figure 390]a g e b d eaſdem lineas ex parte alia, quę ſit c u:
& inter il-
las
ſectiones omnium linearum ductarum mini-
ma
ducta à puncto t ad ſectionem c u, ſit linea t c.

Hæc
ergo linea t c ſi fuerit æqualis diametro cir-
culi
b g:
circulus factus ſecundum ſemidiametrũ
t
c (poſito pede circini in puncto t) palàm, quia
ſectionem
c u cõtinget.
Si uerò linea t c fuerit mi-
nor
diametro b g:
circulus factus modo prędicto
ſecundum
quantitatem lineæ b g ſecabit ſectionẽ
c
u in duobus punctis, ut patet per pręmiſſam.
Sit
ergo
nunc primùm linea t c ęqualis diametro b g.

Cum
ergo linea t c ducatur ad ſectionem conicã,
quæ
interiacet lineas h l & z n:
neceſſariò ſecabit
linea
t c illas ambas lineas:
quas ſi in puncto x (
eſt
pũctus communis ſectionis illarum linearũ)
ſecuerit
, erit linea t x æqualis lineæ x c:
quòd ſi
ipſas
in alijs punctis ſecuerit:
ſecet ergo lineã z n
391[Figure 391]h n t f x q c u p m z f in puncto q, & lineam h l ín puncto f:
& du-
catur
à puncto z per 31 p 1 linea æquidiſtans
ipſi
lineæ t c:
quæ per 2 huius ſecabit lineas
h
m & h l, ſicut etiam ſua ęquidiſtans t c:
ſecet
ergo
eas in punctis m & l:
& ſit ipſa linea m z
l
.
Super diametri ergo g b terminum g per 23
p
1 fiat angulus æqualis angulo h l m, qui ſit
angulus
b g d:
& ducantur duæ lineæ a d, d b.
Palàm
ergo, cum angulus g a b ſit rectus per
31
p 3, quòd alij duo anguli trianguli g a b, ſcili
cet
a g b & a b g ualent rectũ per 32 p 1:
angu-
lus
ergo l h m (qui æqualis eſt illis duobus angulis) eſt rectus:
ergo æqualis angulo g d b: angulus
uerò
h l m eſt æqualis angulo d g b:
ergo per 32 p 1 angulus tertius unius, trigonorum g b d & h l m
erit
ęqualis angulo tertio alterius, ſcilicet angulus h m l, angulo g b d:
erit ergo per 4 p 6 proportio
lineæ
g b ad b d, ſicut lineæ l m ad m h.
Sit aũt pũctus, in quo linea a d ſecat diametrũ b g, punctus e.
Quia
ergo ք 27 p 3 angulus a d b eſt æqualis angulo b g a:
quia cadũt in eundẽ arcũ (qui a b) & an-
gulus
b g a æqualis angulo m h z ex p̃miſsis:
erit ergo angulus a d b æqualis angulo m h z: & patuit
prius
, angulus d b g eſt æqualis angulo h m z:
erit ergo tertius angulus trianguli d e b per 32 p 1
ęqualis
tertio angulo trigoni m h z, ſcilicet angulus d e b angulo m z h.
Quia ergo trigona d e b & m
z
h ſunt æquiangula, erit per 4 p 6 proportio lineę b d ad d e, ſicut lineę m h ad h z.
Oſtẽſum eſt aũt
ſuperius
, eſt ꝓportio lineę g b ad b d, ſicut lineę l m ad m h:
ergo ք 22 p 5 erit ք ęquã ꝓportiona-
litatẽ
ꝓportio lineę b g ad d e, ſicut lineę l m ad h z:
ſed ſicut ք 131 huius declaratũ eſt, patet, linea
q
t eſt ęqualis lineę f c:
ſed linea t q eſt ęqualis lineę m z ք 34 p 1, parallelogrãmũ m t q z ſit ęquidi-
ſtãtiũ
laterũ, ut patet ex pręmiſsis:
eſt igitur linea m z ęqualis lineę f c: ſed ք 34 p 1 linea z l eſt æqua-
lis
lineę t f.
Eſt igitur totalis linea m l æqualis totali lineę t c: ergo ք 7 p 5 eſt ꝓportio lineę t c ad h z,
ſicut
lineę l m ad h z.
Eſt ergo ꝓportio lineæ g b ad lineã d e, ſicut lineę t c ad h z: & քmutatim.
ergo
linea t c ſit æqualis lineę g b, erit linea e d æqualis ipſi h z datę lineę.
Quod eſt propoſitũ. Si au
tem
linea t c ſit minor diametro b g:
producatur ultra ſectionem, donec ipſa ſit æqualis diametro
35856VITELLONIS OPTICAE b g, & ſecundum quantitatem eius fiat circulus. Palàm per pręmiſſam, quòd ille ſecabit ſectionem
in
punctis duobus, qui ſint c & u:
à quibus lineæ ductę ad punctum t erunt æquales lineę b g per
definitionem
circuli:
& tunc à puncto z ducatur linea æquidiſtans alteri illarum, & item alia a qui-
diſtans
alteri:
& tunc erit ducere à puncto a per modum prędictum duas lineas e d æquales lineæ
datę
:
& erit idem penitus probandi modus, qui ſuprà. Patet ergo propoſitum.
134. Dato trigono orthogonio, & dato puncto in uno ſuorum laterum angulum rectum con-
tinentium
: poßibile est ducere à puncto illo ad aliud laterum continentium angulum rectum
lineam
ſecantem baſim it a, quòd pars ductæ lineæ interiacens punctum ſectionis, & latus, in
quo
non est punctus datus, ſe habeat ad partem baſis, quæ est à ſectione ad latus, in quo eſt pun
ctus
datus, ſicut data linea ad datam lineam. Alhazen 35 n 5.
Eſto a b g triangulus datus, cuius angulus a b g ſit rectus: & in latere illius b g ſit pũctus datus,
qui
ſit d, extra triangulum aut intra:
ſintq́; datę lineę duę e & z. Dico, quòd à puncto d poſsibile eſt
ducere
lineam ſecantem baſim a g, & concurrentem cum latere a b, ita, quòd pars lineæ ſecãtis in-
392[Figure 392]q ſ a e z a h t d m c b d g n teriacens latus a b & baſim a g, ſit eiuſdem proportionis ad partem
baſis
a g, quę eſt ab illa linea uſq;
ad punctum g, cuius eſt data linea
e
ad datam lineam z.
Sit enim primò pũctus d in ipſo trigono a b g:
& ducatur ab eo linea æquidiſtans lineę a b per 31 p 1, quę ſit d m:
&
fiat
circulus per tria puncta g, d, m per 5 p 4:
eritq́; linea g m diame-
ter
huius circuli per 31 p 3:
ſubtenditur enim angulo recto per 29 p 1:
& protrahatur linea a d.
Et quia per eandem 29 p 1 angulus g m d eſt
æqualis
angulo g a b:
palàm, quia angulus g m d erit maior angulo
g
a d, cum angulus g a b ſit maior angulo g a d:
ſecetur ergo ex angu-
lo
g m d angulus æqualis angulo g a d per 27 huius, ducta linea m n
ad
peripheriam circuli:
ſitq́; angulus d m n: quę autem eſt proportio
lineę
e ad lineam z, eadẽ ſit per 3 huius proportio lineę a d ad lineã
h
:
& à puncton, qui eſt punctus in peripheria circuli, ducatur linea
ad
diametrum g m, quę ſit n l, ſecans circulum in pũcto c, ita, ut eius
pars
interiacens peripheriam circuli & diametrum, quę eſt c l, ſit æ-
qualis
lineę datę h per 128 uel per 130 huius:
& ducatur linea g c: & à
pũcto
d ducatur linea ad punctũ c, quę cadat inter duas lineas ę-
quidiſtantes
, quę ſunt d m & b a, tenens angulum acutũ cum earum
altera
, ut m d, ſi producatur, neceſſariò concurret reliqua per
2
huius:
cõcurrat ergo in puncto q. Quia itaq; per 27 p 3 angulus g m
d
eſt æqualis angulo g c d, & angulus g m d eſt ęqualis angulo g a b
per
29 p 1:
palàm, quòd angulus g c d eſt ęqualis angulo g a b: ergo per 13 p 1 erit angulus g c q ęqua-
lis
angulo b a l:
ſed angulus b a l per 15 p 1 eſt ęqualis angulo g a q: angulus ergo g c q eſt æqualis an-
393[Figure 393]l d b q a a e z h d l g c e z h t g c b q a d m n a m n d gulo g a q. Sit autẽ t punctus, in quo li
nea
d q ſecat lineam a g:
erit ergo per
15
p 1 angulus g t c æqualis angulo at
q
.
Quia ergo trigonorum a t q & t c g
duo
anguli ſunt ęquales, erit & terti-
us
tertio ęqualis:
trianguli ergo a t q
& t c g ſunt æquianguli:
ergo ք 4 p 6
erit
proportio lineę q t ad t g, ſicut li-
neę
a t ad t c:
uerùm angulus n m d ex
p̃miſsis
eſt ęqualis angulo t a d.
Quia
enim
anguli g m d & t a b ſunt ęqua-
les
:
& anguli g m n & d a g ęquales: re-
linquitur
n m a ęqualis angulo t a d:

ſed
& angulus n c d ք 27 p 3 eſt ęqualis
angulo
n m d:
quare angulus n c d eſt
ęqualis
angulo t a d:
ergo ք 15 p 1 angu
lus
t c l, qui eſt contra poſitus angulo
n
c d, eſt æqualis angulo t a d.
Quia er
go
angulus t c l eſt cõmunis duobus
trigonis
, ſcilicet trigono t c l & trigo-
no
t a d, & anguli t c l & t a d ſunt ęquales:
erũt ք 32 p 1 trigoni t c l & t a d ęquianguli: ergo ք 4 p 6 eſt
ꝓportio
lineę t a ad lineã t c, ſicut lineæ a d ad lineã l c.
Fuit aũt oſtẽ ſum ſuperius, eſt ꝓportio li-
neę
t q ad lineã t g, ſicut lineę a t ad lineã t c:
ergo ք 11 p 5 erit proportio lineę a d ad l c, ſicut lineę q t
ad
t g:
ſed linea l c eſt æqualis lineę h, & proportio lineę a d, ad lineam h eſt, ſicut proportio lineæ
e
a d z.
Ergo ք 7 & 11 p 5 erit ꝓportio lineæ q t ad lineã t g, ſicut lineę e ad lineã z. Quod eſt ꝓpoſitũ.
Si
uerò d pũctus datus ſit in latere trigoni, eſt b g, extra triangulũ ꝓducto:
ducatur prius à pun
cto
d linea ęquidiſtãs lineę a b:
& ſit d m: & ducatur linea a g, donec cõcurrat linea d m in pũcto
35957LIBER I.m: & fiat, ut prius, circulus trãſiens ք tria pũcta g, d, m: erit ergo, ut prius, m g diameter iſtius circuli:
& ducatur linea a d:
erit dẽ angulus g a d maior angulo g m d ք 16 p 1: fiat ergo, ut prius, ſuք pũctũ
m
lineæ d m angulus æqualis angulo g a d ք lineã m n, ſit angulus d m n:
& à puncto n, ſit in cir-
cũferẽtia
circuli, ducatur, ut prius, ք 128 uel ք 130 huius linea ad eductã diametrũ m g, cõcurrens
ipſa
in pũcto l, & ſecãs peripheriã circuli in pũcto c, ita, ut linea c l ſit ęqualis lineę h aſſumptę, ut pri
us
, ſcilicet ut ք 3 huius ſit ꝓportio lineæ a d ad ipſam h, ſicut lineę datę e ad lineã datã z:
& ducatur
linea
d c fecans lineã a g in pũcto t, & lineã a b in puncto q.
ergo angulus n m d, & angulus n c d
per
22 p 3 ſint æquales duobus rectis, & angulus n m d ſit æqualis angulo t a d ex præmiſsis:
palàm
ex
13 p 1, quoniam erit angulus t c l æqualis angulo t a d:
erunt ergo duo triangulit c l & t a d per 15
& 32 p 1 æquianguli:
erit ergo per 4 p 6 proportio lineæ d a ad lineam c l, ſicut lineæ t a ad lineã t c.
Cum
autem per 27 p 3 duo anguli g c d & g m d ſint æquales, quoniam cadunt in eundem arcum,
qui
eſt d g, angulus uerò t a q per 29 p 1 eſt æqualis angulo g m d:
erit angulus t a q ęqualis angulo t
c
g:
ſed & anguli q t a & g t c ſunt ęquales ք 15 p 1: erũt ergo trigoni g t c & t a q ęquiãguli ք 32 p 1: erit
ergo
per 4 p 6 proportio lineæ a t ad lineam t c, ſicut lineæ q t ad lineam t g.
Eſt ergo ex præmiſsis
& per 11 p 5 proportio lineę a d ad lineam c l, quę eſt æqualis lιneæ h, ſicut lineæ q t ad lineam t g.
Eſt
ergo
per 11 p 5 proportio lineæ e ad lineam z, ſicut lineę q t ad lineam t g.
Quod eſt propoſitum.
135. Datis duob{us} punctis, uno in circulo, alio extra circulum, uelutro extra circulum: poſ
ſibile
eſt inuenire punctum in circumferentia dati circuli, ita, ut angulum contentum à lineis
à
prædictis punctis ad punctum inuentum ductis diuidat per æqualia, linea in illo puncto cir-
culum
contingens. Alhazen 36 n 5.
Sunto duo pũcti dati, qui e & d, quorũ primò unus, ſit e, ſit in circulo, & reliquus extra illũ: &
ſit
datus circulus, cuius centrũ ſit g.
Dico, quòd poſsibile eſt in peripheria circuli g inuenire pũctũ,
in
quo linea cõtingens circulũ ducta, ſecet angulũ cõtentũ à lineis à pũctis d & e ad illũ punctũ du-
ctis
per æqualia.
Ducatur enim à pũcto e ad cẽtrũ g linea e g: & ꝓducatur uſq; ad circumferentiã, &
ſit
e g s:
deinde ducatur linea d g: eritq́; ex præmiſsis linea e g minor ꝗ̃ linea d g. Aſſumatur quoq;
linea
m i, quę in puncto c taliter diuidatur, ut ꝓportio lineæ i c ad lineã c m ſit, ſicut lineę d g ad li-
neã
g e ք 119 huius:
diuidaturq́; linea m i ք æqualia in puncto n: à quo ſuper lineã m i ducatur per-
pẽdicularis
ք 11 p 1, ſit n o:
& ſuper punctũ m ք 23 p 1 fiat angulus ęqualis medietati anguli d g s di
uiſi
per 9 p 1 ք æqualia:
ducaturq́; linea m o. Palàm aũt, quòd angulus i m o erit minor recto, quoniã
angulus
d g s eſt minor duob.
rectis: ſed angulus o n m eſt rectus: igitur per 14 huius linea m o con-
curret
cum linea n o:
ſit autem punctus concurſus o: à puncto uerò c ducatur linea ad triangulum
m
n o, quę ſit c k f, ita, ut proportio lineę k f ad lineã f m ſit, ſicut proportio lineæ e g ad lineam g s:

quod
fieri poteſt per pręcedentẽ.
Ducatur quoq; linea m k: & ſuper punctũ g terminũ lineę e g ք 23
p
1 fiat angulus ęqualis angulo m f k, ք lineã uſq;
ad circumferentiã productã: ſit a g: & ſit angu-
lus
a g e:
& ducantur duælineæ a g & a d. Dico, quòd a eſt quęſitus punctus. Ducatur enim linea
394[Figure 394]d a h l z s u g e t q
o
k s i c n m
e a.
Cum ergo ex pręmiſsis
angulus
m f k ſit æqualis
angulo
a g e, & ꝓportio li-
neę
k f ad lineã f m, eſt, ſicut
ꝓportio
lineæ e g ad lineã
g
s:
ergo ք 7 p 5 erit ꝓpor-
tio
lineę k f ad lineã f m, ſi-
cut
lineę e g ad lineam g a,
æqualem
g s, quia ambę ex
cẽtro
:
erit triangulus a g e
ſimilis
triangulo m f k ք 6
p
6:
igitur angulus f m k eſt
æqualis
angulo e a g, & an-
gulus
a e g æqualis angulo
m
k f.
Igitur à pũcto a duca
tur
linea tenẽs linea a e
angulũ
æqualẽ angulo n m k:
& ſit linea a z, neceſſariò cõcurret linea e g: quoniã eſt proportio
e
g ad g a, ſicut k f ad f m, & angulus g a z æqualis eſt angulo f m c:
fuit enim prius angulus e a g ęqua
lis
angulo f m k.
Sicut ergo linea m o cõcurrit cũlinea k f in pũcto f, ſic cõcurret linea a z linea g e.
Sit
ergo cõcurfus in pũcto z:
& ꝓducatur linea a z uſq; ad pũctũ q: donec linea a z ſe habeat ad lineã
q
z, ſicut linea m c ad c i ք 3 huius:
erit ergo ꝓportio lineę a z ad lineã q z, ſicut lineæ d g ad lineã g e:
& ducatur linea e q.
Deinde à pũcto a ducatur linea æquidiſtãs lineę e q, ſit linea a t ք 31 p 1, & erit
angulus
a q e æqualis angulo q a t ք 29 p 1, quoniã duo anguli z e a & e a t ſunt minores duobus re-
ctis
, ideo, quia ք 29 p 1 anguli q e a & e a t ualẽt duos rectos:
cõcurret linea a t neceſſariò linea e z
ք
14 huius.
Sit ergo pũctus cõcurſus t. Quia uerò angulus e a z eſt æqualis angulo n m k, ut ſuprà pa
tuit
:
ducta à pũcto e linea քpẽdiculari ſuք lineã a z ք 12 p 1, ſit e l, erũt trigoni a e l & n m k æquiã gu
li
ք 32 p 1:
erit ergo angulus a e l æqualis angulo m k n, & angul9 a l e ęqualis angulo m n k, ꝗa uterq;
eſt
rect9:
ſed etιã angul9 a e g eſt ex p̃miſsis ęqualis angulo m k f: reſtat ergo ք 13 p 1, ut angul9 l e z ſit
ęqualis
angulo n k c, & angul9 e l z rectus eſt ęqualis angulo k n c recto:
erit ergo ք 32 p 1 angul9 e l z
36058VITELLONIS OPTICAE æqualis angulo k c n. Igitur per 13 p 1 erit angulus e z q æqualis angulo k c i. Palàm ergo ex
præmiſsis
, quòd triangulus a e g eſt æquiangulus triangulo f m k:
& triangulus e a l æquiangulus
eſt
triangulo k m n:
& triangulus e l z æquiangulus triangulo k n c: & triangulus e a z æquiangulus
triangulo
k m c.
Eſt igitur per 4 p 6 proportio a z ad e z, ſicut m c ad c k: eſt autem propor-
tio
q z ad z a, ſicut proportio i c ad c m, utpatet ex præmiſsis:
erit ergo per 22 p 5 proportio q z ad
z
e, ſicut i c ad c k:
eſt ergo triangulus q z e per 6 p 6 æquiangulus triangulo i c k. Cum ergo triangu
lus
e l z ſit æquiangulus triangulo k n c:
erit totus triangulus q l e æquiangulus toti triangulo i k n:
eſt
ergo per 4 p 6 proportio e l ad l q, ſicut k n ad n i:
& ſimiliter eſt proportio a l ad l e, ſicut m n ad
n
k:
erit ergo per 22 p 5 proportio n m ad n i, ſicut a l ad l q: ſed linea n m eſt æqualis n i ex hypo-
theſi
:
ergo linea a l eſt æqualis lineæ l q: ergo per 4 p 1 linea e q erit æqualis lineæ e a: & angulus l q e
æqualis
angulo l a e:
ſed & angulus e q z per 29 p 1 eſt æqualis angulo t a l: angulus ergo e a l eſt æ-
qualis
angulo t a l:
quia angulus e q z eſt æqualis angulo t a l: & angulus e z q eſt æqualis angulo
a
z t per 15 p 1:
igitur tertius tertio: eritq́; triangulus z e q æquiangulus triangulo z a t. Eſt ergo per
4
p 6 proportio q z ad z a, ſicut e z ad z t, & ſicut e q ad a t:
eſt autem ex præmiſsis linea e q æqualis
lineæ
e a:
ergo per 7 p 5 eſt proportio q z ad z a, ſicut a e ad a t: ſed q z ad z a eſt ex pręmiſsis, ſicut e g
ad
g d.
Igitur ք 11 p 5 eſt ꝓportio lineę a e ad a t, ſicut e g ad g d. Fiat aũt ſuper pũctũ a angulus ęqua-
lis
angulo g a e:
qui ſit u a g. ducta linea a u, ſi poſsibile fuerit, uſq; ad lineã g s. Palàm ergo ex prę-
miſsis
, quoniã angulus g a l eſt medietas anguli u a t:
enim angulus e a q ex pręmiſsis & ք 5 p 1,
ideo
, quia lineę a e & e q ſunt æquales, ſit æqualis angulo a q e, qui per 29 p 1 eſt æqualis angulo
q
a t:
patet, quòd angulus e a l eſt æqualis angulo l a t: ſed angulus g a e eſt ęqualis angulo u a g. Eſt
ergo
angulus g a l medietas anguli u a t:
ſed angulus g a l cum ſit ex pręmiſsis ęqualis angulo f m c,
qui
conſtitutus eſt ęqualis medietati anguli d g s, ęqualis eſt medietati anguli d g u.
Angulus ergo
u
a t eſt ęqualis angulo d g u:
ſed anguli t a u & t u a ſunt minores duobus rectis argumento 32 p 1,
cum
lineę a t & u t concurrant in puncto t.
Quare duo anguli t u a, d g u ſunt minores duobus re-
ctis
.
Igitur linea a u concurret cum linea d g per 14 huius. Dico autem, quòd concurrent in puncto
d
:
efficiet enim linea u a producta ad lineam g d cum lineis u g & g d, triangulum ſimilem triangulo
a
u t:
quoniam iſti trigoni habent angulum a u g communem, & angulus t a u eſt æqualis angulo
d
g u:
erit ergo tertius tertio æqualis: ergo per 4 p 6 eſt proportio a u ad a t. ſicutu g ad lineam, quã
ſecat
a u ex g d:
& ꝓportio e a ad a u eſt, ſicut e g ad g u 3 p 6: quia angulus u a g eſt ęqualis angulo
g
a e.
Cum ergo ex pręmiſsis eadem ſit proportio e a ad a t, quę e g ad g d: & proportio e a ad a t ſit
compoſita
ex proportione e a ad a u, & a u ad a t:
(quoniam per 13 huius proportio extremorum
componitur
ſemper ex proportione cuiuſcunq;
medię ad ambas extremas) erit proportio e g ad
g
d cõpoſita ex eiſdẽ proportionibus.
Quare erit cõpoſita ex proportione e g ad g u, & g u adlineã,
quã
ſecat u a ex linea g d:
ſed eſt cõpoſita ex proportionibus e g ad g u, & g u ad g d. Igitur linea, quã
ſecat
a u ex g d, eſt linea g d.
Ergo a u ſecat g d in pũcto d. Producatur ergo per 17 p 3 à pũcto a linea
cõtingens
circulũ, quæ ſit a h:
erit ergo angulus g a h rectus per 18 p 3: ſed angulus g a l eſt medietas
anguli
d g u, ut patet ex præmiſsis.
Igiturangulus l a h eſt medietas anguli d g e: ideo, quia anguli
d
g u & d g e ualent duos rectos per 13 p 1, & angulus g a b eſt rectus.
Sed angulus t a u ſit æqualis
angulo
d g u, erit angulus t a d æqualis angulo d g e per 13 p 1.
Igitur angulus l a h eſt medietas angu
li
t a d, & angulus e a l eſt medietas anguli e a t.
Igitur angulus e a h eſt medietas anguli e a d. Quare
patet
, quòd linea a h cõtingens circulũ, diuidit angulũ e a d per ęqualia:
quod eſt propoſitũ. ue-
angulus u a g ſuper punctũ a terminũ lineæ g a factus, fuerit æqualis angulo g a e:
tũc ſi linea a u
395[Figure 395]d a u m f t h z q c g s cadit ſuper lineã
e
s extra circulũ uel
intra
circulum:
pa-
, quia linea a u eſt
ęquidiſtãs
lineæ e s:

quia
in infinitũ pro-
tracta
cum illa non
concurrit
:
erit quo-
que
per 29 p 1 angu-
lus
u a g æqualis an-
gulo
a g e:
ſed per
præmiſſa
angulus g
a
e eſt æqualis angulo u a g:
ergo angulus g a e æqualis erit angulo a g e. Ergo per 6 p 1 in trigono a
g
e latus a e eſt æquale lateri e g.
Similiter angulus t a d erit æqualis angulo a t g per 29 p 1: ſunt e-
nim
coalterni linearum æquidiſtantium ex hypotheſi:
ſed iam oſtenſum eſt, quod angulus t a d eſt
æqualis
angulo d g t.
Igitur angulus a t g eſt ęqualis angulo d g t. Et ſimiliter duo anguli a d g & d g t
ſunt
æquales per 29 p 1:
ergo duo anguli a d g & a t g ſunt æquales. Sequitur ergo exijs, quòd linea,
quã
ſecat a u ex linea g d, ſit æqualis lineæ a t:
& iam præoſtenſum eſt, quòd linea e g eſt æqualis ipſi
a
e, eſt ergo ք 7 p 5 ꝓportio lineæ e g ad lineã, quã ſecat a u ex d g, ſicut a e ad a t:
ſed oſtẽſum eſt,
a
e ad a t eſt, ſicut e g ad g d.
Igitur linea, quam ſecat a u ex g d, eſt g d. Et ex pręmiſsis angulus t a d
ſit
ęqualis angulo d g t:
erit angulus l a h medietas anguli t a d, ut ſuprà patuit: & angulus e a l medie
tas
anguli e a t.
Erit ergo e a h medietas anguli e a d. Quod eſt ꝓpoſitũ. Eodẽq́; modo demõſtrãdũ,
36159LIBER PRIMVS. ſi ambo puncta e & d data ſint extra circulum. Patet ergo totum propoſitum.
136. Dato circulo & in eo diametro, puncto́ extra circulum: poßibile eſt à dato pũcto ad dia
metrum
ducere lineam, ſecantem circulum ſic, quòd pars ductæ lineæ interiacens circumferen
tiam
& diametrum, ſit æqualis parti diametri interiacenti ipſam & centrũ. Alhazen 37 n 5.
Eſto datus circulus, cuius centrum ſit g: & in eo data diameter ſit x g b: ſit quoq; punctus e pun-
ctus
extra circulum.
Dico, quòd poſsibile eſt duci à puncto e ad diametrum x g b lineam ſecantem
circulum
ſecundum prædictum modum.
Ducatur enim à puncto e perpendicularis ſuper diame-
trum
x g b per 12 p 1, quæ ſit e c:
& ſit exempli cauſſa, ut cadat illa perpendicularis ſuper ſemidiame-
trum
b g, & ducatur linea e g:
& aſſumatur linea q t æqualis lineę e c: & fiat per 33 p 3 ſuper lineam q t
portio
circuli talis, ut quilibet angulus cadens in hanc portionem, ſit æqualis angulo e g b:
& com-
pleatur
circulus:
& à medio puncto l, lineę q t, quod ſit ſuper ipſam q t ducatur perpendicularis per
10
& 11 p 1, & ducatur ex utraq;
parte uſq; ád circumferentiam circuli: erit ergo ducta perpendicula
ris
diameter circuli illius per 1 p 3:
& à puncto q ducatur linea ad hanc diametrum, ſecans ipſam in
puncto
f:
& producatur uſq; ad p punctum circumferentiæ, ita, ut eius pars, quę f p, ſit æqualis me-
dietati
lineę g b ſemidiametro dati circuli:
quod fiet per 133 huius: & ducantur lineę p t & t f: & duca
tur
à puncto p linea p u ęquidiſtans diametro, concurrens cum linea t f in puncto u (concurret au-
tem
per 2 huius) & à puncto u ducatur linea æquidiſtans lineę q t, quę ſit u o, ſecans diametrum fl
in
puncto m, & lineam p q in puncto o:
& à puncto t ducatur perpendicularis ſuper lineam p q per
12
p 1, quę ſit t n:
& à puncto t ducatur linea æquidiſtãs lineę p q per 31 p 1, quę ſit t s: & à puncto u du-
catur
perpendicularis ſuper lineam p q, quę ſit u h.
Dein de ex angulo b g e ſecetur angulus æqualis
angulo
q p u per 27 huius, qui ſit b g d, ducta linea g d ad peripheriã circuli:
& à puncto e ducatur li
396[Figure 396]p n f o m u q l c397[Figure 397]k b d z e i c g x nea e d z.
Dico, quòd
linea
d z eſt æqualis
parti
diametri, eſt
z
g, ſicut proponitur.

Ducatur
enim à pun
cto
d perpendicularis
ſuper
lineam b g, quę
ſit
d i:
& ducatur à
cto
d linea contingens
circulũ
per 17 p 3, quę
ſit
d k.
Palã itaq; (
ex
præmiſsis diame-
ter
fi ſit perpendicularis ſuper lineam q t, & ſuper eius æquidiſtantem o u per 29 p 1, linea uerò p u
ſit
æquidiſtans illi diametro) quòd angulus o u p erit rectus per eandem 29 p 1.
Et cum linea o u di
uidatur
per diametrum fl in partes æquales, & orthogonaliter per 29 p 1.
4 p 6 & 22 p 5, quòd li-
nea
q t ſibi ęquidiſtans ſimiliter eſt diuiſa:
erũt per 4 p 1 trianguli o f m & u f m ęquianguli: ergo per
4
p 6 cum latus f m ſit ęquale ſibijpſi, erit o m ęquale m u, & f o ęquale f u.
Sed cum duo anguli p o u
& o p u ualeantunum rectum per 32 p 1, ideo quòd angulus p u o eſt rectus, ut patet ex pręmiſsis &
29
p 1, erit angulus f u p ęqualis angulo f p u:
ideo, quia, ut pręmiſſum eſt, angulus f o u ęqualis eſt
angulo
f u o:
ſed angulus f p u cum angulo f o u ualet unum rectum, ut pręoſtenſum eſt: ergo angu-
lus
f p u cum angulo f u o ualet unum rectum:
eſt ergo angulus f u p æqualis angulo f p u, quia ſi ab
ęqualibus
ęqualia demas, quę relin quuntur, & c.
Ergo per 6 p 1 latus f p ęquale erit lateri f u: erit er-
go
f p ęquale ipſi f o.
Sic ergo erit linea p o ęqualis ſemidiametro g b, ergo & ipſi g d per definitionẽ
circuli
:
& ita erit per 7 p 5 proportio lineę e c, quę eſt ęqualis lineę q t, ad lineam g d, ſicut lineę q t
ad
p o ęqualem g d.
Sed cum angulus k d g ſit rectus per 18 p 3, ęqualis eſt ipſi angulo recto g i d, &
angulus
i g d eſt communis:
erit ergo per 32 p 1 triangulus i g d ęquiangulus triangulo k g d: erit er-
go
per 4 p 6 proportio lineę g d ad d i, ſicut lineę g k ad k d:
ſed angulus k g d eſt ęqualis angulo
q
p u, & angulus g d k, qui rectus eſt per 18 p 3, eſt ęqualis angulo recto o u p:
erit ergo per 32 p 1 ter-
tius
tertio ęqualis, & triãgulus k d g ęquiangulus triangulo o u p:
eſt ergo per 4 p 6 proportio lineę
g
k ad k d, ſicut lineę o p ad o u.
Et quoniã ex pręmiſsis eſt proportio lineę g k ad k d, ſicut lineę g d
ad
d i:
ergo per 11 p 5 eſt proportio lineę g d ad d i, ſicut lineę o p ad ou: fuit autem ex pręmiſsis pro-
portio
lineę e c ad g d, ſicut lineę t q ad p o:
ergo per 22 p 5 erit ꝓportio lineę e c ad d i, ſicut lineę q t
ad
o u:
ſed proportio q t ad o u eſt, ſicut t f ad f u per 29 p 1, & per 4 p 6, cum triangulus t f q ſit æqui-
angulus
triangulo o f u.
Verùm angulus u t s eſt æqualis angulo h f ù per 29 p 1, eſt enim coalternus
illi
inter lineas ęquidiſtantes, quę ſunt h q & s t:
ſed & angulus u s t eſt rectus ęqualis angulo f h u
recto
, & angulus f u h æqualis eſt angulo s u t per 15 p 1:
erit ergo triangulus u s t æquiangulus
triangulo
h u f:
ergo per 4 p 6 erit proportio lineæ t u ad u f, ſicut lineæ s u ad u h: ergo per 18
p
5 erit cõiunctim proportio lineę t f ad f u, ſicut lineę s h ad h u:
ſed linea t n ęqualis eſt lineę s h per
34
p 1:
ergo per 7 p 5 erit proportio lineę t n ad lineã h u, ſicut lineę t f ad f u. Sed, ſicut patuit ex prę-
miſsis
, quę eſt proportio lineę t f ad f u, eadem eſt lineę q t ad o u per 4 p 6.
Ergo per 11 p 5 propor-
tio
lineę q t ad o u eſt, ſicut lineę t n ad h u:
ergo & proportio lineę e c ad d i eſt, ſicut lineę t n ad u h.
Sed
cum angulus g i d ſit rectus, eſt ęqualis angulo p h u recto, & angulus i g d æqualis angulo h p u
36260VITELLONIS OPTICAEexpręmiſsis: erit ergo tertius tertio ęqualis ք 32 p 1: eſt ergo triangulus i g d ęquiangulus triangulo
h
p u:
eſt ergo ք 4 p 6 ꝓportio lineę i d ad d g, ſicut lineę h u ad u p: quare erit ք 22 p 5 ꝓportio lineę
e
c ad g d, ſicut lineę t n ad u p.
Sed angulus c g e ſit æqualis angulo n p t ex hypotheſi, & angulus
g
c e rectus, ęqualis angulo p n t:
erit trigonorũn p t & g c e angulus reliquus reliquo ęqualis. Ergo
per
4 p 6 erit ꝓportio lineę e g ad e c, ſicut lineę p t ad n t:
eſt igitur proportio lineę g e ad g d, ſicut
lineę
p t ad u p per 22 p 5:
ſed & angulus d g e æqualis eſt angulo u p t ex hypotheſi: quia enim angu
lus
q p t eſt æqualis angulo b g e, & angulus q p u æqualis angulo b g d:
remanet angulus u p t
æqualis
angulo d g e.
Igitur triangulus d g e eſt æquian gulus triangulo u p t per 6 p 6: ergo angulus
g
d e ęqualis eſt angulo p u t:
reſtat ergo per 13 p 1, ut angulus g d z ſit æqualis angulo f u p: ſed in tri
gonis
g d z & p f u eſt angulus d g z æqualis angulo u p f:
quare tertius tertio per 32 p 1: eſt ergo ք 4
p
6 proportio lineę d z ad z g, ſicut lineę u f ad f p:
ſed linea u f eſt ęqualis ipſi f p ex præmiſsis. Igi-
tur
linea d z æqualis eſt ipſi z g.
Quod eſt propoſitũ. Eſt aũtuniuerſalis hęc propoſitio ſiue intra cir
culũ
ad aliquã partẽ diametri fiat ductio, ſiue ad ipſam peripheriã circuli, ita, ut lineę ductę pars in-
tra
circulum fiat ęqualis ſemidiametro:
ſiue fiat ductio ad aliquem punctum diametri extra circu-
lum
ſic, quòd linea à puncto, quo tangit circuli peripheriam, ſit æqualis parti diametri, quam ab-
ſcindit
.
Patet ergo, quoniam hęc omnia eueniunt ſecundum quantitatem anguli k g d. Et hoc eſt
propoſitum
.
137. Dato trigono orthogonio, dato́ aliquo puncto in maiore ſuorum laterum rectum an-
gulum
continentium: poßibile eſt à dato puncto ducere lineam ad baſim ex alia ſui parte cum
reliquo
latere concurrentem, quæ ſe habeat ad inferiorem partem abſciſſam baſis, ſicut linea
data
ad lineam datam. Alhazen 38 n 5.
Sint datę duę lineę, z minor & e maior: & ſit datum trigonum orthogonium a b g, cuius angulus
a
b g ſit rectus, contentus à lineis g b & b a, & dato exempli cauſſa in g b latere maiore illius trigoni
puncto
d.
Dico, quòd poſsibile eſt à puncto d ad baſim g a ducere lineam ſecantẽ baſim a g in pun-
cto
q, & ex alia ſui parte cum linea a b concurrentem in puncto t, ſic ut ipſa totalis linea t q habeat
398[Figure 398]a a n m e z h q l b d g d t c proportionem ad lineam q g illam, quã habet
linea
e ad lineã z.
Ducatur enim à puncto d li
nea
æquidiſtans lineæ d a per 31 p 1, quę ſit
d
, m, & fiat circulus tranſiens per tria puncta
d
, m g per 5 p 4.
Et quoniã angulus g d m eſt
rectus
per 29 p 1, quoniam angulus a b g eſt
rectus
, erit linea m g diameter circuli per 31
p
3:
& ducatur linea d a. Sit quoq; h quædam
linea
, ad quam ſe habeat linea d a, ſicut linea e
ad
z per 3 huius.
Et cum per 29 p 1 angulus
d
, m, g ſit æqualis angulo b a g:
ſecetur ex an-
gulo
d m g angulus æqualis angulo d a g per
27
huius:
& ſit angulus c m d: & ducatur m c, donec ſecet circumferentiam in puncto c: & à pun-
cto
c ducatur linea ad diametrum m g, & uſque ad circumferentiam, quę ſit linea c n, ſecans diame
trum
m g in puncto l taliter, quòd linea l n ſit æqualis lineę h datę per 133 huius:
& ducatur linea n g,
& producatur d n linea concurrens cum linea a g in puncto q.
Cum igitur angulus d m c ſit ęqualis
angulo
d n c per 27 p 3:
cadunt enim in eundem arcum, qui eſt d c: palàm, quia erit angulus q n l æ-
qualis
angulo d a q:
& angulus n q l eſt æqualis angulo d q a per 15 p 1: erit ergo per 32 p 1 triangulus
n
q l ęquangulus triangulo d q a:
igitur per 4 p 6 erit proportio lineę a q ad q n, ſicut lineę a d ad n l.
Sed
cum angulus d m g ſit æqualis angulo d n g per 27 p 3:
quia cadunt in eundem arcum d g: eſt au
tem
per 29 p 1 angulus d m g ęqualis angulo t a g:
patet, quia angulus q n g ęqualis angulo t a g. Sit
itaque
t punctus, in quo linea d n concurrit cum a b:
eritq́; per 15 p 1 angulus t q a ęqualis angulo n
q
g:
ergo per 32 p 1 erit triangulus t q a ęquiangulus triangulo g q n: erit ergo per 4 p 6 proportio li
neę
a q ad lineam q n, ſicut lineę t q ad lineam q g:
eſt igitur per 11 p 5 proportio lineę t q ad lineam
q
g, ſicut lineę a d ad lineam n l:
ſed linea n l eſt æqualis h aſſumptæ lineæ, & proportio lineæ a d ad
lineam
h eſt, ſicut lineę e ad lineam z.
Eſt ergo proportio lineę t q ad lineã q g, ſicut lineæ e ad line-
am
z.
Quod eſt propoſitũ. Et ſi contingat quòd à puncto c poſsint duci duæ lineæ ſimiles lineę c l n:
erit
poſsibile à puncto d duci duas lineas ſimiles lineæ t q, ita ſcilicet, ut utriuſque ad partem, quam
ſecat
ex baſi a g, ſit proportio, ſicut lineę e ad lineam z:
& erit eadem demonſtratio. Plures autem
huiuſmodi
lineas quàm duas eſt poſsibile duci, ut patuit per 133 huius.
Patet ergo propoſitum.
Et
licet hoc, quod hic proponitur, non uideatur penitus uniuerſale, quantum ad quælibet puncta
data
, & quaslibet lineas datas, ad quarum proportionem fieri debeat ipſius baſis proportio:

nos
tamen hoc propoſito theoremate non, niſi modo conuenienti
& poſsibili in ſequentibus utemur.
36361
VITELLONIS FI-
LII
THVRINGORVM ET PO-
LONORVM
OPTICAE LIBER SECVNDVS.
VNiuerſalib{us} hui{us} ſcientiæ axiomatib{us} mathematicis præmißis: in hoc
ſecundo
libro (ut promiſim{us}) uniuerſali actioni ſenſibilium formarum
quædã
præambula naturalia præmittentes, de modo proiectionis luminis
per
mediũ uni{us} diaphani, uel pluriũ ſuper diuerſas figuras corporum, &
de
proiectione umbrarũ, & de figuratione lucis cadentis per fenestras aggredimur tra-
ctatum
, ut de ijs, ſine quibus ſermonẽ uiſibilium formarũ aggredi conueniens non fuit,
prout
in proceſſu postmodum patebit:
quæ uerò præmittim{us}, ut nota ſenſui, ſunt iſta.
DEFINITIONES.
1. Corpus luminoſum, dicitur omne corpus, quod eſt ſui luminis diffuſiuũ. 2. Cor
pus
diaphanum dιcitur omne corpus, per quod lumini patet tranſitus.
3. Corpus
umbroſum
dicitur corpus, per quod lumini non patet tranſitus.
4. Lux prima dici-
turilla
, quæ efficit ſecundã, ſicut lux intrans domũ per feneſtrã, & illuminãs domũ
reſiduã
in loco, cui incidit, dicitur prima:
in angulis uerò domus dicitur lux ſecun-
da
.
5. Lux minima dicitur, quæ ſi diuidi intelligatur, habebit amplius actũ lucis.
6
.
Radius dicitur linea luminoſa. 7. Linea radialis dicitur linea, per quam fit diffuſio
formarũ
.
8. Linea refracta dicitur linea, cuius partes angulũ continẽt. 9. Pyramis ra-
dialis
dicitur pyramis, cuius baſis eſt in ſuperficie corporis ſuã formã diffundentis,
& uertex in puncto alterius corporis cuiuſcunq;
. 10. Pyramis illuminatiõis dicitur
illa
, cuius uertex eſt in pũcto corporis luminoſi, & baſis in ſuperficie rei illuminatę.
PETITIONES.
Petimus autẽ hæc, ut per ſe ſenſui nota: 1. Lucẽ cõpreſſam fortiorẽ eſſe luce diſ-
gregata
.
2. Item lucem fortiorem uehementius illuminare, & lõgius ſe diffundere.
3
.
Item in abſentia luminis umbram fieri. 4. Item in allatione luminis umbram defi
cere
.
5. Item aliquam umbram in ſui termino acui, & ad punctum terminari. 6. Item
lucẽ
ad omnẽ poſitionis differentiam ęqualiter diffundi.
7. Item lucẽ res coloratas
pertrãſeuntẽ
illarũ coloribus colorari, ut patet de luce trãſeunte uitreas feneſtras,
quę
illorũ uitrorũ colorib.
informat̃, ſecũ formas illorũ colorũ ſuper obiecta cor-
pora
deferendo.
8. Itẽ quòd natura nihil fruſtra agit, ſicut nec deficit in neceſſarijs.
THEOREMATA
1. Radij quorumcun luminum & multiplic ationes formarum, ſecundum rectas lineas
protenduntur
. Alhazen 2 n 7.
HOc quod hic proponitur, non demonſtratione, ſed inſtrumentaliter poteſt declarari:
diuerſitas
tamen antiquorũ ad hoc proban pluribus & diuerſis uſa eſt inſtrumentis,
nos
uerò utimuriſto, quod hic ſubſcribimus, quòd regularius huic ꝓpoſito credimus
cõuenire
.
Aſſumaturitaq; uas æneum rotundũ cõuenienter ſpiſſum, ad modum matris
aſtrolabij
, cuius fundi latitudo ſit unius cubiti, uel maior, & altitudo oræ eius ſit æqua-
lis
latitudini duorũ digitorũ perpẽdicularis ſuper baſim uaſis:
& in medio dorſi huius uaſis ſit per-
pendiculariter
erectũ aliquod corpus plurimũ rotundũ columnare, cuius longitudo ſit æqualis la
titudini
trium digitorũ, latitudo uerò eιus ſit minor uno digito:
& ponatur hoc uas ſecũdũ ſui pun-
cta
media in tornatorio, & tornetur quouſq;
peripheria eius ſit intrinſecus & extrinſecus ueræ ro-
tunditatis
, & adæquentur planæ ſuperficies ipſius, & corpus columnare, quod eſt in medio dorſi,
fiat
rotundũ.
Signentur itaq; in interiori ſuperficie fundi huius uaſis duæ diametri orthogonaliter
ſe
ſecantes, quæ ſint a b & c d:
palàm, quoniam illę diametri tranſeunt per centrum circuli fun-
di
, quod ſit e:
deinde ſignetur in baſi oræ iſtius uaſis, quæ eſt circulus a c b d, in diſtantia extremita-
tis
alterius diametrorum productarum, ut diametri a b, ſecundum latitudinem unius digiti pun-
36462VITELLONIS OPTICAE ctum, quod ſit f: & ex hoc puncto tertia trahatur diameter per centrũ e, quę ſit f g: & à duob. termi-
nis
iſtius diámetri f g ducãtur duę lineę in intrinſeca
399[Figure 399]h n m l a x r t s c e d z b g o p q k ſuperficie orę uaſis: quę neceſſariò erunt perpẽdicu-
lares
ſuper ſuperficiẽ fundi laminę, ideo, ſuperfi-
cies
orę, in qua perpẽdiculares iſtę ꝓducuntur, ſunt
erectę
ſuper ſuperficiẽ fundi, ut patet ſuprà.
Illę quo-
que
perpendiculares ſint f h & g k:
& in altera iſtarũ
linearũ
, ut in f h, ſignentur tria puncta æquidiſtantia
ſecundũ
quãtitatẽ medietatis grani hordei, quę ſint
l
, m, n, quorũ primũ, eſt l, ſit propinquius baſi ua-
ſis
& ipſi puncto f, à quo diſtet per quantitatẽ medie
tatis
grani hordei.
Et deinde reducatur uas ad torna
torium
, & ſignẽtur in ipſo tres circuli æquidiſtãtes,
tranſeuntes
ք illa tria pũcta l, m, n:
ք circuli diuident
lineã
g k iſti diuiſę lineę, quę eſt f h, oppoſitã, ꝓpor-
tionaliter
prius diuiſę per 17 p 11, ſintq́;
diuiſiones li-
neę
g k puncta o, p, q:
& fient in in unoquoq; iſtorũ
triũ
circulorũ duo pũcta oppoſita, ſunt extremita-
tes
alicuius diametri illorũ circulorũ:
ut pũcto diui-
ſionis
lineę fh ( eſt punctũ l) opponitur in linea g k punctũ o, & fit linea l o diameter circuli æ-
quidiſtantis
circulo a c b d:
& ſimiliter linea m p fit diameter alterius circuli, & linea n q fit diame-
ter
circulitertij.
Diuidatur itaq; medius iſtorũ ctrculorũ in 360 partes, & ſi poſsibile fuerit, ք minu
ta
:
deinde ſuper lineã f h alterã duarũ linearũ perpẽdiculariũ, quę ſunt f h & g k, punctũ mediũ,
eſt
m, perforetur foramẽ rotundũ:
& ſit medietas diametri foraminis ſecundũ quantitatẽ diſtantię
circulorũ
, quę eſt linea m l:
attinget ergo foramẽ illud ambos circulos extremos, & medius circulo
diuidet circulũ foraminis ք æqualia, quoniã trãſit ք centrũ foraminis.
Deinde accipiatur lamina
ænea
plana aliquantulum ſpiſſa, & ſit eius ſpiſsitudo ſicut orę ipſius inſtrumẽti, & eius lõgitudo ſit
duorũ
digitorũ, ſicut & ora uaſis, & eius latitudo ſit prope hoc, & ſit ęquidiſtantiũ ſuperficierũ:
pla
neturq́
;
adeò, ut cõmunis ſectio ſuperficierũ ſuę latitudinis & ſpiſsitudinis ſit linea recta, quę ſit r s,
diui
daturq́;
in duo æqualia ք 10 p 1: & ab eius medio puncto, ſit t, ducatur linea recta perpendi-
culariter
ſuper ipſam lineã r s in ſuperficie latitudinis, quę ſit t u:
& hęc, ut patet ex pręmiſsis & per
29
p 1, neceſſario ęquidiſtabit ambabus lineis lõgitudinis, diuidens ſuperficiẽ tabulę per ęqualia:
&
in
hac linea perpendiculari, quę eſt t u, à parte lineę r s, cui ſuperſtat, incipiendo, ſignentur tria pun
cta
ęqualiter diſtantia ab inuicẽ ſecũdũ quãtitatẽ medietatis grani hordei, quę ſint x, y, z, & à medio
iſtorũ
pũctorũ, quod eſt y, pforetur lamina foramine rotũdo:
ſicq́; foraminis peripheria ad alia duo
puncta
pertinget, eritq́;
hoc foramen ęquale foramini l m n prius facto in
400[Figure 400]u g z y x r t s ora uaſis.
Deinde in duo ęqualia diuidatur ſemidiameter uaſis fundi, quę
eſt
f e, cuius extremitati in ora uaſis ſuperſtat una linearũ perpendiculariũ,
quę
eſt f h:
ſitq́; punctus diuiſionis t: & ab hoc puncto medio t ducatur li-
nea
perpen dicularis ſuper eandẽ diametrum, quę ſit r t s:
deinde ponatur
baſis
paruę laminę ſuper hãc lineã, donec linea, quę eſt differẽtia cõmunis
latitudinis
& ꝓfunditatis laminę, quę eſt r t s, ſupponatur lineę iſti perpen
diculari
ductę ſuper diametrũ, quę ſimiliter eſt r t s:
ſitq́; punctus diuidens
lineã
laminę, quę eſt cõmunis differentia ſuperficierum latitudinis & pro-
funditatis
, qui eſt punctus t, ſuperpoſitus puncto t, ſignato in linea f e ſemi
diametro
uaſis:
deinde cõſolidetur parua lamina fundo uaſis: erit quoq; tũc foramẽ
401[Figure 401] x y z, quod eſt in parua lamina, quę eſt r u s, directè oppoſitũ foramini l m n, eſt in
uaſis
ora:
& erit linea recta, quę eſt m y, copulãs cẽtra iſtorũ foraminũ in ſuperficie cir
culi
medij triũ circulorũ prius ſignatorũ, cuius diameter eſt linea m p:
eritq́; linea m y
ęquidiſtans
diametro uaſis, quę eſt f e.
Deinde reſecetur ex ora uaſis pars interiacẽs
duas
diametros orthogonaliter ſe ſecãtes, quę ſit pars quarta proximè ſequẽs quartã
illã
, in qua eſt foramẽ, cui foramẽ laminę opponitur:
& eſt in circulo a c b d, correſpõ-
dens
arcui a d, & planetur locus ſectionis, donec fiat una ſuperficies ſuperficie fun
di
uaſis.
Et ducta quarta circuli, quę ſit a d, ſecundũ quãtitatẽ circuli orę diuidatur in
90
grad.
& diuidantur grad. in minuta: & iſti uaſi taliter informato & figurato, dein-
ceps
damus nomẽ inſtrumẽti.
Deinde accipiatur regula ęnea quadrãgula, cuius lõgi
tudo
ſit unius cubiti, & ſint quatuor ſuperficies ipſam cõtinentes, latitudinis duorũ
digitorũ
, & adęquẽtur ſuperficies eius, donec fiant ęquales rectãgulę.
Deinde in me-
dio
pũcto lõgitudinis regulę, & in medio alicuius illarũ ſuperficierũ fiat foramen ro-
tundũ
, cuius amplitudo ſit capax corporis, eſt in dorſo inſtrumẽti:
& ſit foramen
perpẽdiculare
ſuper ſuperficiẽ regulę trãſiens ad aliã partẽ ſuperficiei oppoſitę, fiatq́;

taliter
, reuoluatur in ipſo inſtrumentũ leui reuolutione, ponaturq́;
inſtrumen
ſuper regulã immiſſo corpore, eſt in eius dorſo in foramẽ regulę, donec ſuperfi
cies
inſtrumẽti cõiungatur ſuքficiei regulę:
erit ; git udo regulę ęqualis diametro
36563LIBER SECVNDVS.inſtrumenti: fiantq́; duæ pinnulæ latitudinis & ſpiſsitudinis regulæ, ſed lõgitudinis pluſquã unius
digiti
, quę cõſolidẽtur ſuper extremitates regulę, ita, quòd ipſorũ præeminẽtia ſuper extremitates
regulæ
ſit unius digiti, uel parũ plus, uel minus, & pinnulę illæ cõſolidatę ſint ſuper ſuperficiẽ regu
perforatã.
Et quia latitudo regulę eſt duorũ digitorũ, altitudo uerò corporis in dorſo inſtru-
mẽti
eſt triũ digitorũ, ille tertius digitus, quo corpus pręeminet regulæ, perforetur, ſicut in aſtrola-
bio
, & immittatur cuſpis cõtinens regulã inſtrumẽto.
Deinde aſſumatur alia regula ænea, cuius
latitudo
ſit dupla ſuæ ſpiſs itudini, ſpiſsitudo uerò ſit æqualis diametro foraminis, eſt in ora in-
ſtrumẽti
, & lõgitudo eius ſit æqualis medietati cubiti, fiatq́;
hæc regula recta & uera, & eius ſuperfi
cies
æquales & æquidiſtãtes.
Deinde ſecetur illa regula in una ſui parte obliquè, donec finis lõgitu
dinis
eius cõtineat termino latitudinis angulũ acutũ, ut facilius ualeat moueri.
In parte uero al-
tera
ſit finis latitudinis eius perpendicularis ſuper finẽ lõgitudinis.
Deinde diuidatur linea eius la-
titudinis
in duo æqualia, & à puncto ſectionis ducatur linea ęquidiſtans lineis lõgitudinis:
quę erit
perpen
dicularis ſuper lineã latitudinis per 29 p 1.
itaq; hæc regula fuerit ſuperpoſita ſuperficiei
fundi
inſtrumẽti taliter, ut eius ſpiſsitudo ſit orthogonaliter erecta ſuper fundũ inſtrumenti, & ſu-
perficies
latitudinis applicetur ſuperficiei fundi ipſius inſtrumẽti:
tũc erit eius ſuperior ſuperficies
in
ſuperficie circuli medij triũ circulorũ in ora inſtrumenti protractorum, cuius diameter eſt linea
m
p:
ideo, quia ſpiſsitudo regulę eſt æqualis diametro foraminis, & diameter foraminis, quę eſt n l,
eſt
æqualis lineæ perpẽdiculari exeunti à cẽtro foraminis ſuper ſuperficiẽ planã inſtrumẽti, quę eſt
linea
m f, cui adiacet linea ſpiſsitudinis regulę, æqualis ipſi.
itaq; propoſitã concluſionẽ experi-
mentaliter
placuerit declarare, opponatur inſtrumẽtum pręmiſſum corpori ſolari, uel alteri corpo
ri
luminoſo cuicunq;
, uel etiá candelæ, & applicetur cẽtrum foraminis inſtrumẽti, eſt punctum
m
, oppoſito corporis luminoſi, ſecundum melius fuerit poſsibile, tranſibitq́;
radius luminoſus
cẽtra
amborũ oppoſitorũ foraminũ unius in ora inſtrumẽti, & alterius in tabella perforata exiſten-
tium
, quę ſunt m & y:
deſcribeturq́; circulus luminoſus in parte orę inſtrumẽti oppoſita foramini
l
m n directè per diametrũ m p:
eritq́; cẽtrum illius circuli luminoſi in puncto p: quod faciliter patê
re
poteſt, ſi à puncto p ad utranq;
partẽ peripheriæ circuli medij illorũ trium circulorũ ſecundũ gra
dus
& minuta diuiſi, partes interiacẽtes luminoſi circuli peripheriã cõputentur:
inuenientur enim
æquales
numeri hinc inde.
Eſt ergo punctũ p cẽtrum illius circuli luminoſi: linea itaq; m p, ſecun-
dum
quã incidit radius, trãſiẽs per cẽtrum circuli utriuſq;
foraminis, & per centrũ circuli luminoſi,
tota
eſt in ſuperficie plana circuli medij illorũ trium circulorũ, & eſt diameter illius circuli.
Eſt er-
go
linea recta.
Et ſi aliquod corpus forti colore medio coloratũ, ut uiride uel rubeum, ponatur ex-
tra
foramen oræ inſtrumenti, ita, ut lumẽ ſolis uel alterius corporis tranſiẽs per illud corpus, poſt-
modũ
incidat foraminibus inſtrumenti, & tranſeat per illa:
tunc, ut patuit per 7 pręmiſſarũ ſuppoſi
tionũ
, circa pũctũ p in ora inſtrumẽti deſcribetur circulus luminis colorati illo colore.
Color ergo
mixtim
lumine diffundit formã ſuã ſecũdũ lineas rectas, ſicut & ipſũ lumẽ.
Patet ergo, radij
quorũcũq
;
luminũ & multiplicatiões formarũ ſecũdũ lineas rectas ꝓtendũtur. Et hoc eſt ꝓpoſitũ.
402[Figure 402]a b c d
2. Lumen non impeditum, per totum ſibi proportionatum medium in inſtantineceſſa
rium eſt deferri.
Sit linea proportionata delationi luminis fortioris, ut eſt in lumine ſolis mũdi diameter,
quę
ſit linea a b c d, & ſit corpus fortiter luminoſum in puncto a.
Si ergo dicatur, lumẽ in
tẽpore
defertur per lineã a b c d, & in inſtãti:
ergo in parte illius tẽporis defertur per lineã
a
b, & in minimo tẽpore ſenſibili feretur ք minimã partẽ ſenſibilẽ lineę a b:
quoniã ſi in tem-
pore
ſenſibili ferretur per ſpatium inſenſibile, cõtingeret ſpatium ſenſibile ex inſenſibilibus
cõponi
, ſicut tẽpus mẽſuratum poſt illud ſpatium cõpoſitum ex tẽporibus ſenſibilib.
in ſuis
partibus
:
feretur ergo in tẽpore minimo ſenſibili per minimum ſpatiũ ſenſibile: ſed in eodẽ
tẽpore
feretur per idẽ ſpatium forma luminoſi corporis debilioris illo corpore fortiori lumi
noſo
:
quoniã minimo ſpatio ſenſibili eſt aliquod ſpatiũ ſenſibile minus: etiã minimo tem
pore
ſenſibili eſt aliquod ſenſibile tẽpus minus.
Æ qualis ergo uirtutis erunt lumẽ fortius
& debilius:
quod eſt impoſsibile, quoniã implicãtur cõtradictoria. Eſt ergo impoſsibile lu-
mẽ
in tẽpore per proportionatum ſibi medium diffundi:
neceſſe eſt ergo, illa diffuſio fiat
in
inſtãti.
Quod eſt ꝓpoſitum. Ad hoc etiã aliquę deſeruiunt naturales rationes Ariſtotelis,
quas
, qui uoluerit, percurrat, quia ſufficit nobis hoc unum inconueniens ſecutum.
3. Omnis linea, qua peruenit lux à corpore luminoſo ad corp{us} oppoſitum, eſt linea na-
turalis
ſenſibilis, latitudinem quandam habens, in qua est linea mathematica imagina-
biliter
aſſumenda. Alhazen 16 n 4.
Lux enim procedit niſi à corpore, quoniã eſt niſi in corpore: unde patet, quia in minima lu
ce
, quę ſumi poteſt, eſt latitudo:
quoniã minimã lucẽ dicimus, quæ ſi diuidatur, non habet am plius
actum
lucis, quia erit uiſibilis, ſed utraq;
pars extinguetur, quia neutra pars eius erit lux, neque
apparebit
ſenſui.
Eſt ergo in linea radiali, ſecũdum quã fit diffuſio luminis, aliqua latitudo, propter
quã
ineſt ei ſenſibilitas, & in medio illius lineæ eſt linea mathematica imaginabilis, cui oẽs aliæ li-
neæ
mathematicæ in illa linea naturali ęquidiſtantes erunt.
Et quoniã lux minima procedit ad mi-
nimã
corporis partẽ, quã lux occupare poteſt:
neceſſe eſt, quòd proceſſus eius ſit ſecundum lineam
36664VITELLONIS OPTICAE mathematicã, quę eſt in medio lineę ſenſibilis, & ſecundum lineas extremas ęquidiſtãtes lineę me-
diæ
:
neq; cadit lux minima in punctum mathematicum corporis oppoſiti, ſed in punctum ſenſibilẽ
correſpondentẽ
omnibus punctis mathematicis indiuiſibilibus, ad quos lineæ mathematicæ ipſi-
us
lineæ ſenſibilis poſſunt terminari:
& ob hoc utemur in demonſtrandis paſsionibus lucis figura-
tione
linearum mathematicarum in proceſſu.
4. Corpora diaphana ſunt apta penetrationi luminis & coloris ſine eſſentiali ſui tranſmuta
tione
. Alhazen 28 n 1.
Hęc enim corpora ꝓprietatẽ habẽt, ut ꝓhibeant formas lucis & coloris ſe penetrare: attamẽ
mutantur à lucibus uel coloribus, nec alterantur ab eis alteratione fixa:
ſed fit per illa diffuſio lu
cis
& coloris ſecundum lineas rectas per 1 huius:
quarum aliquæ ſunt ęquidiſtãtes, aliquę ſecantes
ſe
, & quæ diuerſi ſitus:
& omnium iſtarum linearum diſtinctio fit per diſtinctum ſitum corporis
luminoſi
, à quo fit diffuſio illius lucis uel coloris.
Formæ itaq; lucis & coloris extẽſæ à corporibus
diuerſis
in e o dẽ diaphano, extenduntur quęlibet ipſarum ſecundum lineam rectã, & pertranſeunt
ad
corpora oppoſita.
Corpus uero diaphanũ tingitur per luces uel colores, ſed ſolùm penetra-
tur
:
neq; enim talia corpora propter luces & colores perdunt ſuas formas, neq; tinguntur per luces
& colores tinctura fixa:
quia in eis non remanent formę lucis uel coloris poſt receſſum lucis uel co
loris
ab ipſorum oppoſitione.
Non ergo tranſmutantur illa corpora eſſentiali tranſmutatione per
luces
& colores.
Quod eſt propoſitum.
5. Luces & colores in corporib{us} diaphanis non admiſcentur adinuicem, ſed penetrant di-
ſtincti
. Alhazen 29 n 1.
Huius rei experimẽtaliter declarãdæ cauſſa, ponãtur in loco aliquo candelæ multæ localiter di-
ſtinctæ
:
& ſint oẽs oppoſitę uni foramini pertrãſeunti ad locũ obſcurum, & opponatur foramini in
loco
obſcuro aliquod corpus non diaphanum.
Luces itaq; cãdelarum apparent ſuper illud corpus
diſtinctè
ſecundum numerum candelarũ, & quælibet illarum apparet oppoſita uni candelę ſecun-
dum
lineã rectã tranſeuntẽ per foramẽ & per medium luminis candelæ:
& ſi cooperiatur una cãde-
la
, deſtruetur unum lumẽ oppoſitum illi cãdelæ tantùm, & diſcooperta cãdela, reuertitur lumẽ.
Pa
làm
itaq;
, luces in medio foraminis, ubi ſe interſecãt oẽs uel plures in puncto uno, admiſcen
tur
in eodẽ puncto, ſed ſunt diſtinctæ per ſui ipſarum eſſentias:
& ob hoc cum ulterius ꝓtẽduntur,
tunc
ſecundum locorum, quibus incidũt, diuerſitatẽ localiter diſtinguuntur.
Et quoniã luxres co-
loratas
pertranſiẽs, illarum coloribus coloratur, ut ſuppoſitum eſt:
palàm, ſi lumẽ penetrat diſtin-
ctum
, & colores, qui feruntur cum lumine, penetrabunt diſtincti.
Patet ergo propoſitum.
6. Proportio uirtutis toti{us} corporis luminoſi ad totum corp{us} luminoſum eſt, ſicut determi-
natæ
partis uirtutis ad partem corporis ſibi proportionalem.
Sit corpus aliquod luminoſum a b. Dico, quòd ꝓportio uirtutis totius corporis a b ad totũ cor
pus
a b eſt, ſicut proportio partis uirtutis, quæ
403[Figure 403]a b g d eſt a, ad partẽ corporis, quę eſt a.
Si enim non
eſt
iſtorum eadẽ ꝓportio:
aut ergo maior, aut
minor
:
ſit primũ maior: & ſit uirtus totius cor
poris
a b ſignata per lineã g d:
ſitq́; g uirtus partis corporis, quæ eſt a, & d ſit uirtus partis corporis,
quæ
eſt b:
quę eſt ergo proportio g ad a, eadẽ eſt ꝓportio d ad b: ergo per 18 p 5 erit cõiunctim g d
ad
a b, ſicut g a d a.
Si ergo ꝓportio g ad a eſt maior ꝓportione g d ad a b: erit quoq; maior ꝓportio
g
d ad a b, ꝗ̃ g d ad a b:
quod eſt impoſsibile: enim poterunt eſſe unius rei ad aliã duę ꝓportiões,
quarum
una ſit maior alia.
Idẽ quoq; accidit impoſsibile danti, minor ſit ꝓportio g partis uirtu
tis
ad partẽ corporis, quę eſt a, ꝗ̃ g d uirtutis ad a b corpus.
Si enim minor eſt proportio g ad a, ꝗ̃ g d
ad
a b:
& quę eſt g ad a, eadẽ eſt d ad b: erit ergo per 18 p 5 cõiunctim proportio totius uirtutis, quæ
eſt
g d, ad corpus a b, minor proportione g d ad a b:
quod eſt impoſsibile. Eſt ergo proportio g ad a,
ſicut
g d ad a b.
Et hoc eſt propoſitum: & eſt uniuerſale, niſi fortè aliquid cõferat unio uirtuti: quo-
niam
uirtus unita ſemper eſt fortior ſe ipſa diuiſa:
unde tenet noſtra demonſtratio, quando partes
non
diuiſæ à toto, agunt in ipſo toto non actualiter diſtinctę:
cum enim diſtinctæ ſunt à toto, tunc
non
ſunt partes:
quia nomen partis, id quod dicit philoſophus, ſignat potentiam, non actum: & de
hoc
completus in alijs ſermo fuit.
404[Figure 404]a b g c d
7. Omnis corporis luminoſi intr anſmutabilis ſecun
formã & ſitũ, in corp{us} aliud æquale et homogeneũ
idẽ immediatè uel per medium uniforme oppoſitũ, eſt ſemper actio æqualis & uniformis.
Sit enim dati alicuius corporis luminoſi uirtus a: & ſit
corpus
æquale & homogeneũ eidẽ oppoſitũ b g:
& ſit im
preſsio
uirtutis a in b g corpus ſignata ք c.
Dico, quòd a
ſemper
imprimit in corpus b g impreſsionẽ c, quę eſt ſem
per
æqualis ſibijpſi & uniformis.
Si enim detur, quòd a
quãdoq
;
imprimit in corpus b g impreſsionem, quę eſt c,
quãdoq
;
uerò imprimit c, ſed aliud maius uel minus ipſo c, ut d: tũc corpus obiectũ ſit homo
36765LIBER SECVNDVS. geneum & uniforme: erit diuerſitas impreſsionis à corpore b g patiente, ſed à uirtute a diuerſifi
cata
in ſe:
hoc aũt eſt impoſsibile, corpus luminoſum poſitum ſit intranſmutabile ſec undum for
mam
& ſitum.
Eſt ergo ipſius actio ſemper æqualis & uniformis in corpus eidẽ immediatè uel per
medium
uniforme oppoſitum.
Et hoc eſt propoſitum.
8. Neceſſe eſt terminum longitudinis cui{us}libet umbræ radium luminoſum eſſe.
Quod hic ꝓponitur, ſatis patet ք p̃miſſa principia. Quoniã enim ք 3 ſuppoſitionẽ ſolũ in abſen-
tia
luminis fit umbra, & ք 4 ſuppoſitionẽ in allatione luminis umbra deficit:
tũc neceſſariò oportet
in
tanto ſpatio umbrã cauſſari, in quãto lumẽ deficit:
& ubi lumen accedit, ibi umbra deficit. T ermi
nus
ergo lõgitudinis cuiuslibet umbrę cum ſit linea:
patet, quòd oportet, ut illa linea ſit luminoſa.
Eſt
ergo illa linea radius luminoſus per 6 definitionem.
Patet ergo propoſitum.
9. À terminis æquidiſt ãtiũ altitudinũ corporis luminoſi altioris, & corporis umbroſi baßioris
productæ
lineæ cõcurrẽtes, ſunt ſuis altitudinib. proportionales. Ex quo patet, quòd eadẽ altitu-
do
corporis umbroſi ex lumine baßiori longiorem proijcit umbram quàm ex lumine altiori.
Sit altitudo corporis umbroſi cuiuſcũq; linea a b: & ſit altitudo alia illi æquidiſtãs ipſius corpo-
ris
luminoſi, quæ ſit d e:
ſitq́; linea d e maior quàm li-
405[Figure 405]l h a e b g k nea a b:
ꝓducãturq́; lineæ e b & d a, quę ꝓtractæ con-
current
ad aliquam partẽ in puncto g per 16 t 1 huius.

Dico
, quòd erit ꝓportio lineę g b ad lineã g e, & lineę
g
a ad lineã g d, ſicut lineæ a b ad lineã d e.
Quia enim
linea
b a æquidiſtat lineæ d e ex hypotheſi:
palàm er-
go
ք 29 p 1, quoniã angulus g b a eſt æqualis angulo g
e
d, & angulus g a b æqualis angulo g d e:
angulus
quoq
;
b g a cõmunis eſt ambobus trigonis d g e & a g
b
:
ergo ք 4 p 6 eſt ꝓportio lineæ g b ad lineã g e, ſicut
lineæ
b a ad lineã e d:
ergo ք 5 t 1 huius, erit è cõtrario
proportio
lineę g e ad lineã b g, ſicut lineę e d ad lineã
a
b.
Palàm ergo eſt ꝓpoſitũ: quoniã eodem modo de-
monſtrari
poteſt de lineis g a & g d.
Et ex hoc patet,
quoniã
eadem altitudo corporis umbroſi ex lumine
baſsiori
lõgiorẽ proijcit umbram ꝗ̃ ex lumine altiori.

Eſto
enim aliquod corpus luminoſum ſit in pun-
cto
h:
cadatq́; radius h a in punctũ lineæ e g, ſit k:
eritq́
;
ք pręmiſſum modũ ꝓportio e k ad b k, ſicut h e ad a b: ſed ք 8 p 5 ꝓportio h e ad a b eſt minor
ꝗ̃
d e ad a b:
ſed ꝓportio d e ad a b eſt, ſicut ꝓportio e g ad b g, ut patuit: ergo ք 11 p 5 ꝓportio e k ad
b
k eſt minor ꝗ̃ e g ad b g.
Multũ ergo excreuit umbra b k reſpectu umbrę b g, ut patet ք 10 p 5 & per
4
t 1 huius.
Et ex hoc accidit, quòd umbræ lunares ſemper ſunt lõgiores quàm umbrę ſolares: & ita
eſt
de alijs corporibus luminoſis altioribus & baſsioribus quibuſcunq;
. Patet ergo propoſitum.
10. Omnem r adium luminoſum per medium uni{us} diaphani trans uerticem alicui{us} corpo-
ris
umbroſi protenſum, neceſſe est eſſe lineam unam rectam.
Remaneat totalis diſpoſitio proximæ præcedẽtis, & ſit punctus g finis umbrę. Quia itaq; , ut pa-
tet
ք 8 huius, cuiuslibet umbrę terminus eſt radius
406[Figure 406]d u a u e b gluminoſus:
dico, quòd ille radius terminãs umbrã
eſt
linea recta, ut eſt in propoſita figura linea d a g.
Si
enim
eſt recta linea d a g, tũc d a linea ſit recta
ք
1 huius, ideoq́;
nullã habet cauſſam impedimẽti in
ꝓgreſſu
, & linea a g ſimiliter eſt recta ք idẽ:
cõiũgun
tur
ergo lineę d a & a g angulariter in pũcto a:
ſubtẽ-
datur
ergo illi angulo, utcũq;
cõtingat, baſis à pũctis
d
& g:
& ſit linea d u g recta: & ꝓtrahatur uel abſcin-
datur
linea a b:
trigonũ itaq; e d b g diuiditur ք lineã
b
u æquidiſtãtẽ lineæ e d:
ergo ք 29 p 1 erũt trigoni e
d
g & b u g æquianguli:
ergo ք 4 p 6 erit ꝓportio li-
neę
g e ad lineã g b, ſicut lineæ e d ad lineã b u:
ſed ք
proximã
p̃miſſam eſt ꝓportio lineæ g e ad lineã g b,
ſicut
lineæ d e ad lineã b a.
Eſt ergo ք 11 p 5 eadẽ pro-
portio
lineę d e ad ambas lineas b u & b a:
eſt cõ-
tra
8 p 5 & impoſsibile:
ad minorẽ enim maior, & ad
maiorem
minor eſt proportio:
uel ſequetur maiorem lineam eſſe æqualem minori per 9 p 5: hoc au
tem
eſt impoſsibile.
Oportet ergo ut radius d a g ſit linea una recta. Quod eſt propoſitum.
11. Omnia corpora denſa non diaphana in partem luminoſo corpori aduerſam, umbrã proij-
ciunt
uſ ad incidentiam radij per rei denſæ uerticem producti.
Quia enim in corporibus dẽſis diaphanis natura diaphanitatis & tranſparentiæ eſt impedita
ք
admixtionẽ corporũ opacorũ terreorũ:
ſunt enim omnia talia naturæ terre à dño: neceſſo eſt er-
36866VITELLONIS OPTICAE go, ut trãſitũ luminis im pediãt: ergo ք 3 petitionẽ in abſentia luminis umbroſitatẽ efficiũt in ea par
te
, in qua ք ipſas luminis acceſſus impeditur:
hoc aũt
407[Figure 407]d a b c eſt in parte aduerſa corpori luminoſo.
Sit aũt aliquod
taliũ
umbroſorũ corporũ, cuius altitudo ab horizõte
ſit
a b, & eius uertex a:
& ſit corpus luminoſum altius
ꝗ̃
linea a b, cuius aliquis ſupremus punctus ſit d:
radij
itaq
;
in tota linea a b incidẽtes, impediuntur à trãſitu
ꝓpter
corporis opacitatẽ:
cadat uerò radius d c pro xi
mus
ſupra radiũ d a:
hic ergo radius, a impeditur,
trãſit
ultra corpus a b:
in ſua ergo incidentia, ſit c, af-
fert
lumen.
Deficit ergo umbra. Et patet propoſitum.
12. Aequalium altitudinum corporum umbro-
ſorum
, quod fuerit corpori luminoſo ſe altiori pro-
pinqui
{us}, breuiorem facit umbram.
Sit ſupremus pũctus corporis luminoſi g, ſit al-
tius
duob.
corporibus umbroſis: cuius altitudo à ſup-
ficie
horizontis ſit linea a g:
ſintq́; duorũ corporũ um
broſorũ
æquales altitudines erectę ſuper lineã a b, ꝓ-
ductã
in ipſa ſuperficie horizõtis, ſint d e & z h:
qua-
408[Figure 408]g e h a d z t k b d e ſit ꝓpinquior corpori luminoſo a g, & z h remo
tior
:
ducaturq́; ք uerticẽ corporis d e radius g e t, e-
rit
line a una ք 10 huius:
& ք uerticẽ corporis z h duca
tur
radius g h b:
erit itaq; ք p̃miſſam corporis d e um-
bra
d e t:
& corporis z h umbra z h b. Dico, umbra
d
e t eſt minor ꝗ̃ umbra z h b.
Ducatur enim à pũcto h
linea
æquidiſtãs lineæ e t ք 31 p 1, ſit h k:
palãq́; ք 2 t 1
huius
, quoniã linea h k cõcurret cum linea a b, qua
cõcurrit
eius ęquidiſtãs, eſt linea e t.
Et quoniã lineę
h
b & e t cõcurrũt in pũcto g ſupremo pũcto coporis
luminoſi
:
cadet ergo punctũ k ք 2 & 14 t 1 huius inter
duo
pũcta t & b.
Copuletur ergo linea e h, ք 33 p 1 &
ex
hypotheſi æqualιs & æquidιſtãs erit lineæ d z:
ſed
per
34 p 1 lineę e h & t k ſunt æquales:
lineę ergo t k &
d
z ſunt ęquales.
Addita ergo linea z t utriq; , erit linea
d
t æqualis lineæ z k:
ergo per 1 p 6 umbra z h k eſt æqualis umbrę d e t: quoniam ſunt eiuſdem alti-
tudinis
ex hypotheſi:
ſed umbra z h k eſt minor quàm umbra z h b: quoniam eſt pars eius. Ergo &
umbra
d e t eſt minor quàm umbra z h b.
Patet ergo propoſitum.
13. Vmbra lineæ rectæ perpendiculariter corpori luminoſo oppoſitæ, infixæ ſuperſiciei corpo-
ris
denſi nulla eſt: eleuatæ uerò eſt linearis: apparet autem punctualis.
Si enim ք ſuppoſitionẽ 3 in abſentia luminis fit umbra: tũc patet, ſi lineã mathematicã natu-
ralis
corporis ſuքficiei infixã accidat luminoſo corpori քpendiculariter offerri, impedietur, niſi
unica
linea radialis à trãſitu alijs lineis radialibus, tráſeunt ad ſuքficiẽ illius corporis:
nulla ue-
aliarũ linearũ radialiũ impeditur ꝓpter obiectũ illιus lineę:
aliàs enim accideret duas uel plures
lineas
radiales una linea քpendiculari ipſis obiecta in uno pũcto cõcurrere:
eſt impoſsibile,
ꝗa
indiuiſibilia in nullo ſe excedũt.
aũt radius ſit aliud ꝗ̃ linea luminoſa, ut patet ք 6 definiti
onẽ
:
palã, radius ad modũ lineę incidit ſuքficiei corporis ſecũdũ pũctũ: ergo & impeditur ſecũ-
pũctũ:
ſed in allatione luminis umbra deficit ք 4 ſuppoſitionẽ. Quia ergo unicus radius eſt im-
peditus
, & ille incidit ſecũdũ pũctũ:
palã, manet aliqua umbra. uerò linea eleuatur fuper
dẽſi
corporis ſuքficiẽ, ubicũq;
ſub linea ponatur dẽſa ſuքficies, umbra inuenitur: & ſi ք diuerſa pun
cta
fiat deſcẽſus, palã ꝗa umbra proijcitur linearis, inter quælιbet duo pũcta eſt lineã mediã
ducere
:
apparet aũt ſemper punctualis in cõcurſu ſui cum ſuperficie corporis denſi: quia ibi ſolùm
cum
umbra denſitatis ſuperficiei commiſcetur.
Patet ergo illud, quod proponebatur.
14. Vmbra ſuperficiei planæ cuiuſcun figuræ perpendicularis ſuper ſuperficiẽ corporis lumi
noſi
, infixæ corpori denſo nulla eſt: eleuatæ uerò eſt ſuperficialis: ſed apparet linearis recta.
Hoc patet ք p̃cedẽtẽ: ad quẽlibet enim pũctũ lineę terminãtis quãcunq; datã ſuperficiẽ corpori
luminoſo
քpẽdiculariter oppoſitã, cõtingit ducere lineã քpẽdiculariter oppoſitã corpori lumino-
ſo
.
Vmbra ergo cuius libet illarũ linearũ, ſuքficie ꝓpoſita exiſtẽte infixa corpori denſo, nulla eſt: er-
go
neq;
umbra totius ſuքficiei fit aliqua. Eleuata uerò ſuperficie oppoſita ab illo dẽſo corpore, um-
bra
cuiuslibet illarum linearũ ք præcedentẽ propoſitionẽ eſt punctualis:
aggregata uerò talia pun
cta
uidentur lineam conſtituere:
apparet ergo umbra ſuperficiei taliter eleuatæ umbra linearis. Et
quoniam
ſuperficies circulares ex ſuis diametris uel alijs perpendiculariter ſuper corpus lumino-
ſum
productis, non accipiunt niſi puncta umbrarum, quæ ad lineam rectam inferius concurrunt,
quia
impediunt tranſitum rectæ lineæ, fit ipſarum umbra linearis recta:
non enim cauſſantur um-
36967LIBER SECVNDVS. bræ à figura quorumlibet obiectorum, niſi ſecundum quod tranſitus luminis impeditur. Cuiuſ-
cunque
ergo figuræ fuerit propoſita ſuperficies, umbra apparẽs ſemper erit ſuperficialis:
uidebitur
autem
linearis propter præmiſſas cauſas.
Patet ergo propoſitum.
15. Omnis corporis denſi, cui{us} æqualis uel amplior eſt baſis, contrapoſita ſibi ſuperficie perẽ-
diculariter
corpori luminoſo oppoſiti, infixi corpori denſo umbra nulla eſt: eleuati uerò eſt corpo-
ralis
: uidetur autem ſuperficialis.
Verbi gratia: ſit columna rotunda, uel aliud corpus, cuius baſis ſit æqualis uel amplior ſuperficie
illius
eiuſdem corporis contrapoſita ipſi baſi, ſi ipſius corporis ſuperficies terminetur ad unum
punctum
, ut eſt in pyramide, quod infigatur ſuperficiei alicuius corporis ſolidi, & perpendiculari-
ter
opponatur corpori luminoſo:
dico, quòd uerũ eſt, quod proponitur. Si enim illud corpus ſit co-
lumna
rotunda uel aliud corpus, cuius baſis ſit ęqualis ſuperficiei contrapoſitę baſis, & aduerſę cor
pori
luminoſo, patet, quoniam radij luminoſi ex omni parte ſecundum lineas longitudinis perue-
niunt
ad baſim:
nulla ergo fit umbra. Et idem patet, ſi illud corpus ſit pyramidale: uel ſi baſis ſit ma-
ior
ſibi contrapoſita ſuperficie aduerſa corpori luminoſo:
tunc enim lumen nullatenus impeditur,
quod
tamen accideret, ſi ſuperficies aduerſa corpori luminoſo, eſſet amplior ipſa baſi corporis um-
broſi
:
tunc enim impedito tranſitu luminis, cauſſaretur umbra. Sed quacunq; figura corporis exiſtẽ
te
, ſi ipſum eleuetur ab alio corpore, cui fuit infixũ, apparebit umbra ſuperficialis:
ſuperficies enim
ſecantes
corpus, & perpendiculariter ſuperficiei corporis luminoſi incidentes, umbram conſtituũt
linearẽ
per pręmiſſam.
Et quia tota ſuperficies corporis oppoſita luminoſo corpori per tales ſuքfi-
cies
exhauritur, lineę uerò tales cõiunctę ſuperficiẽ conſtituũt:
palã, omnis corporis ſic diſpoſiti um
bram
ſuperficialem apparere:
erit autem illa umbra neceſſariò corporalis: quoniam erit dimenſio-
nata
dimenſionibus corporis:
quod poteſt declarari, ut prius. Patet ergo propoſitum.
16. Longior radi{us} ad ſphæramuel circulum columnæ uelpyramidis rotundarum perueniẽs,
quaſi
linea contingens eſt.
Sit circulus magnus ſphæræ uel columnæ uel pyramidis rotundę, qui d g: cuius centrum ſit pun
ctum
a, & diameter d g.
Et quoniam lumen ad omnem differen
409[Figure 409]g a d b e z tiam poſitionis ſe diffundit, ſicut patet per 6 ſuppoſitionem:
ſit
punctum
corporis luminoſi z, cuius lumen ſe diffundat ſuper
circulum
d g:
ducaturq́ linea z a à pũcto corporis luminoſi ad
centrum
illuminati circuli:
& ſecundum diametrum a z deſcri-
batur
circulus, ſecans circulum d g in punctis e & b:
& copulen
tur
radij z e, z b.
Dico, quòd radij z e & z b ſunt contingentes
ſphæram
, uel aliud aliorum corporum:
& quòd nulli radij lon-
giores
illis poſſunt ad illa corpora peruenire.
Ducantur enim à
centro
circuli d g (quod eſt punctum a) ad puncta ſectionum
b
& e, lineę a e & a b.
Palàm ergo per 31 p 3, quoniam duo angu-
li
z e a & z b a ſunt recti:
ergo per 16 p 3 patet, quòd lineæ z e &
z
b contingunt circulum d g:
productæ ergo non ſecabunt cir-
culum
d g:
ſuntitaq; lineæ z e & z b longiores lineę, quę à pun-
cto
z ad illa corpora duci poſſunt.
Si enim detur, quòd aliqui
longiores
radij duci poſsint à puncto z ad illa corpora:
patet
per
8 p 3, quòd illę non cadent in arcum e b:
ipſæ ergo productę
ſecabunt
lineas z e & z b prius, quàm perueniant ad arcus e d
uel
b g:
duę itaq; lineę rectę includent ſuperficiem: quod eſt impoſsibile. Et hoc quidem non ſolùm
demonſtrabile
eſt in corporibus illuminandis, ſed etiam per eundem modum demonſtrari poteſt
de
corporibus luminoſis:
quia & ab illis longior radius in obiecta corpora incidens, ipſa corpora l
minoſa
eſt contingens.
Patet ergo propoſitum.
17. Impoßibile eſt, ut lumen egrediens à corpore luminoſo, egrediatur tantùm à centro corpo-
ris
luminoſi. Ex quo patet, quòd neceſſe eſt à quolibet puncto ſuperficiei corporis luminoſi diffun-
di
radios luminoſos.
Si enim dicatur, quòd radij luminoſi tantùm
410[Figure 410]u d b c h g z e a egrediuntur à centro corporis luminoſi: ſit cor
pus
luminoſum circulus a b:
cuius centrum g:
ſitq́
;
corpus illuminatum circulus d e: & à cen-
tro
g corporis luminoſi egrediantur duo radij
longiſsimi
, qui poſſunt ab illo puncto g corpo-
ri
illuminando incidere, qui per præmiſſam e-
runt
duæ lineæ contingentes fines corporis il-
luminati
, quę ſint g d u, & g e z:
& puncta con-
tactuũ
, quæ ſint d & e, copulentur per lineã d e:

& ei æquidiſtanter ducatur linea u z per 31 p 1, eritq́ue pars corporis illuminati, ſuper quam cadit
lumen
, pars d h e:
& pars obſcura, ſuper quam non cadit lumen, quæ d c e. Et quia pars, ſupra quam
37068VITELLONIS OPTICAE non cadit radius, non illuminatur: ergo pars contenta ſub terminis u d c e z eſt umbroſa, o bſcurans
lineas
d e & u z ęquidiſtantes:
ſunt itaq; per 29 p 1 trigoni u g z & d g e æquiãguli: quia angulus d g e
eſt
communis ambobus trigonis.
Eſt ergo per 4 p 6 proportio lineæ g e ad lineã g z, ſicut lineæ d e
ad
lineam u z:
ſed linea z g eſt maior quàm linea e g: ergo linea u z eſt maior quàm linea d e. Vmbra
ergo
corporum omnium (cuiuſcunq;
ſint proportionis ipſarum diametri ad diametros corporis lu
minoſi
) ſemper eſt maior corpore umbroſo, & ſemper augmentantur ſecundum modum, quo elon
gantur
ultra corpus umbroſum, cuius contrarium notum eſt ſenſui, Vnde fuit ſuppoſitum in princi
pio
aliquam umbram in ſui termino acui, & ad punctum terminari.
Palàm ergo eſt propoſitum. Et
cum
lumen egrediatur à corpore luminoſo, & non ſolùm à centro, ut oſtendimus, manifeſtum eſt
corollarium
:
quoniam à quolibet puncto ſuperficiei corporis luminoſi neceſſe habet egredi ad cor
pora
illuminanda:
corpus enim luminoſum ſecũdum quodlibet ſui punctum unigeneum eſt: unde
qua
ratione dabitur ab uno puncto ſuæ ſuperficiei lumen diffundi, eadem ratione dabitur de quoli
bet
aliorum punctorum.
Patet ergo propoſitum.
18. Impoßibile eſt, ut à ſuperficie corporis luminoſi egrediantur radij
ſolùm
æquidiſtanter corpori illuminando incidentes.
Si enim hoc dicatur eſſe neceſſarium, tunc ſequeretur euidens impoſ-
411[Figure 411]a b z z g d u h eſibile.
Sit enim corpus luminoſum, cuius diameter a b: & corpus illumina
tum
d g:
& producantur à corpore luminoſo duo radij longiores, qui per
16
huius erunt duę lineę contingentes fines corporis g d:
quę ſint a g u &
b
d e, & ſint æquidiſtantes ex hypotheſi:
pars quoq; illuminata, ſuper quã
cadit
lumen, ſit g z d, & pars ſuper quã cadit umbra, ſit g h d.
Vmbra ergo
continetur
à duabus lineis e d & u g, quę ſunt æquidiſtantes.
Si ergo uni-
cuiq
;
corpori illuminando correſpondeat æqualis ſibi pars corporis illu-
minantis
(tunc enim ſolum ſecundum lineas æquidiſtantes radij incidẽt
per
33 p 1) patet ergo, quòd omnis umbra in omni ſui parte æqualis erit
ſuæ
rei umbroſæ:
igitur non augebitur umbra, neq; minuetur, ſed proten
detur
ſemper in infinitum:
quod eſt contra ſuppoſitionem: habet enim a-
liqua
umbrarum terminum acutum:
eſt ergo hoc impoſsibile: oppoſitum
eſt
ergo neceſſarium.
Et hoc eſt propoſitum.
19. Omnis punct{us} corporis luminoſi eam partem corporis umbroſi
illuminat
, ad quã ab eodem pũcto rect{as} line{as} poßibile eſt produci. Ex
quo
patet, quòd un{us} punct{us} luminoſi corporis non illuminat omne umbroſum corp{us}.
Sunt enim corpora luminoſa unigenea in ſuis partibus: non ergo diuerſificatur effectus ſuarum
partium
, neq;
eſt poſsibile, ut ab una parte illuminent, & non ab alia: non tamen ab uno puncto cor
poris
luminoſi ad quodlibet punctum umbroſi corporis poſſunt rectæ lineæ produci:
& ob hoc u-
nus
punctus non illuminat omnia, ſed illuminantur corpora umbroſa à diuerſis punctis corporis
luminoſi
.
Sit enim corpus luminoſum circulus a b:
quem
contingat linea d g ſuper punctum a per 17 p 3:

412[Figure 412]g z a h d t e u bſitq́;
corpus illuminatum concauum arcus e u, & ſecet
ipſum
linea d g ſuper duo pũcta z & h.
Dico, quòd poſ
ſibile
eſt omnem arcum z h illuminari à puncto a cor-
poris
luminoſi:
quoniam, ut patet, poſsibile eſt, ut ab
omni
puncto arcus z h ducatur linea recta ad punctũ
a
:
ſed ab arcu z e, & ab arcu h u aliquas lineas duci ad
punctum
a eſt impoſsibile per 16 p 3:
quoniam inter li
neam
g d contin gentem circulum, & inter ipſum circu
lum
a b aliquam lineam rectam intercipi eſt impoſsibi
le
.
Si ergo aliqua linea ab aliquo punctorum illorũ ar-
cuũ
ducatur ad punctũ a, illa neceſſariò ſecabit circu-
lum
, ſicut linea u a ſecat circulum a b in puncto t, pri-
uſquã
perueniat ad pũctũ a.
Et ſimiliter eſt de omnib.
lineis
à quocunq;
puncto arcuum u h & z e ad punctũ
a
productis:
oẽs enim ſecant circulũ a b in alio puncto
ab
ipſo puncto a, priuſquã perueniãt ad punctũ a.
Radius itaq; exiẽs à puncto a, illuminat ambos
arcus
u h & z e, ſed ſolũ arcũ h z:
ſed illos arcus ab alijs punctis luminoſi corporis circuli a b, à quib.
ad
eoſdem arcus rectę poſſunt produci lineę, nihil prohibet illuminari.
Et ſimiliter eſt de alijs qui-
buſcunq
;
corporib illuminatis: quoniã ſi corpora cõcaua (de quibus plus uidetur, quòd poſsint ab
uno
puncto illuminari) illuminantur ab uno puncto corporis luminoſi:
ergo multo minus cor-
pora
recta plures planas ſuperficies habentia, uel corpora ſphærica, uel alia conuexa, poſſũnt ab u-
no
puncto luminoſi corporis illuminari.
Patet ergo propoſitum & eius corollarium.
20. À puncto cui{us}libet corporis luminoſi lumen diffunditur ſecundum omnem rectam li-
37169LIBER SECVNDVS. neam, quæ ab illo puncto ad oppoſit am ſuperficiem duci poteſt: unicatantùm linea perpendicu-
lariter
ſuperficiei obiecti corporis incidente. Ex quo patet, lucem cui{us}libet puncti corporis lumi
noſi
ſecundum pyramidem illuminationis diffundi.
Quòd enim lux cuiuslibet puncti corporis luminoſi diffun datur ſecundum omnem lineã duci-
bilem
ab illo puncto ſuper ſuperficiem corporis obiecti, ad omnem poſitionis differentiã, hoc patet
per
præmiſſam.
Quòd autem unica tantũ linearum ab aliquo uno puncto corporis luminoſi produ
ctarũ
ad ſuperficiẽ unam corporis oppoſiti ſit perpendicularis, hoc patet ex 20 t 1 huius.
Vnica ergo
linea
perpendiculariter incidit ſuperficiei ſibi oppoſitæ:
omnes uerò aliæ lineæ ab eodem puncto
productæ
incidunt obliquè.
Patet ergo ex hoc, quòd cuiuslιbet puncti corporis luminoſi lumen ſe-
cundum
pyramidem illuminationis diffunditur, cuius uertex eſt in puncto corporis luminoſi & ba
ſis
in ſuperficie corporis obiecti:
& hoc quidem inſtrumẽtaliter patet per 1 huius. Lumine enim trã
ſeunte
foramen inſtrumenti, cuius cẽtrum eſt punctum m, & diffuſo ipſo in partem oppoſitam oræ
inſtrumenti
ſecundum circulum, cuius centrum eſt punctum p:
erit circulus p maior circulo m:
ſenſibiliter
poteſt uidèri, computatis hinc inde partibus in ora inſtrumenti, quę interiacẽt periphe-
rias
illorum circulorum & centra.
Patet ergo propoſitum.
21. Corporis umbroſipars, cui à plurib{us} partib{us} corporis luminoſi lumen incidit, pl{us} illu-
minatur
, quàm pars, cui à pauciorib. Ex quo patet, unumquod umbroſum circa radium ſibi
ṕerpendiculariter
incidentem pl{us} ιlluminari.
Sit corpus luminoſum circulus a b g: cuius centrum ſit punctũ d: ſitq́; arcus ſui cõuexitate reſpi-
ciens
corpus illuminandum (qui a b g) diuiſus per æqualia in puncto b:
& ducatur linea z c contin-
gens
circulum in puncto b per 17 p 3:
& in puncto g contingat circulum linea i k, & in puncto a linea
t
h:
ſitq́ue corpus umbroſum arcus k z t i c h: ducatur
quoq
;
linea d b l à centro corporis luminoſi ad corpus
umbroſum
:
eritq́; hęc perpendicularis ſuper lineã c z,
413[Figure 413]t ſ z b c a k h d contingẽtem circulũ in puncto b per 18 p 3: unaquęq;
igitur
partium arcus h t illuminatur à puncto a corpo
ris
luminoſi per 19 huius:
punctus ergo lilluminatur
à
puncto a.
Similiterq́; arcus k i illuminatur à puncto
g
:
ergo & punctus l, totusq́; arcus z c illuminatur à
cto
b:
ergo & punctus l: punctus itaq; l illuminatur à
tribus
punctis corporis luminoſi, ſcilicet punctis a, b,
g
, & totus arcus t i eſt communis illuminationi trium
punctorum
a, b, g:
arcus uerò c i eſt cõmunis duabus
tãtùm
illuminationib.
punctorum a & b: arcus quoq;
z
t eſt ſimiliter cõmunis duabus tãtũ illuminationib.

punctorum
b & g:
quoniam eſt cõmunis arcubus z c
& k i ab illis duobus punctis illuminatis:
arcus uerò
h
c illuminatur tãtùm ab uno puncto a, & arcus z k ab
uno
tantũ puncto g.
Illuminatio ergo arcus ti triplicatum habet lumen, quod arcus z t & c i habent
duplum
, & quod arcus c z & z k habent ſimplũ:
magis ergo omnib. alijs arcubus illuminatur arcus
ti
, qui eſt circa lineam perpendicularẽ, quæ eſt l d:
& illuminatio duorum arcuũ z t & c i eſt ęqualis:
quoniam
à totidem punctis corporis luminoſi illuminatur unus ut alius:
ipſorũ uerò amborum il-
luminatio
maior eſt illuminatione duorum arcuum c h & z k:
eritq́; ſemper proportio exceſſus illu
minationis
ſecundum numerum punctorum corporis illuminantis, reſpicientis partem corporis
illuminati
.
Patet itaq; exijs, quoniã ſemper id, quod eſt propinquius perpendiculari, fortius illumi
natur
illo, quod eſt remotius ab eadem perpendiculari:
ſuper ipſum namq; plus luminis cadit, quòd
à
pluribus luminoſis partibus illuminatur.
Quod enim nunc demonſtratum eſt in arcu k h, ſimiliter
accidit
in alio corporum quocunq;
: exemplificauimus aũt iſtum in corpore concauo, quoniam il-
lud
uidetur plus uniformiter debere illuminari.
Patet ergo propoſitum.
22. Omne corp{us} umbroſum puncto luminoſo propinqui{us}, illuminatur ab illo puncto forti{us}
corpore
pl{us} diſtante.
Sit corpus luminoſum in puncto a: & corpus illuminatum ſit apud lineã b g: & copulentur lineę
a
b & a g.
Virtus itaq; corporis a illuminans corpus b g, illuminat etiã aerẽ mediũ, qui continetur in
triangulo
a b g:
& ducatur linea d e ęquidiſtans lineę b g per 31 p 1: ſitq́; linea b g propinquior corpo-
ri
luminoſo in puncto a exiſtenti ꝗ̃ corpus d e.
Dico, quòd corpus b g fortius illuminatur quã cor-
pus
d e.
Sit enim, ut radius a b cadatin punctum d, & radius a g in punctum e: & à puncto b ducatur
ſuper
lineam b e linea perpendicularis, quę ſit b u:
& à puncto g perpendicularis, quę ſit g z per 12 p
1
.
Erit ergo per 34 p 1 linea u z ęqualis lineę b g, & linea b u ęqualis lineæ g z. Ducãtur itaq; lineæ u a
& z a:
ergo ſecabunt lineam b g per 2 t 1 huius: ſecet ergo ipſam linea u a in puncto h, & linea z a
in
puncto t.
Quia ergo uirtus imprimens lumen in corpus b g eſt diffuſa per totum triangulũ a b g:
uirtus
autem illuminans corpus u z æquale corpori b g, eſt diffuſa ſolùm per trigonum a h t:
&
37270VITELLONIS OPTICAE quia per 1 p 6 triangulus a b g eſt maior triãgulo a h t, quoniam baſis b g eſt maior baſi h t: plus itaq;
luminis
diffuſum eſt in trigono a b g, quàm in trigono a h t:
in quolibet enim iſtorum triangulorum
puncto
eſt lumen ęqualiter diffuſum.
Lumen ergo in-
414[Figure 414]a b h t g d u z e cidens corpori exiſtenti in linea u z, illud corpus debi
lius
illuminat quã corpus b g:
quia paucius ſibi lumen
incidit
:
proportio enim uirtutis luminis incidentis li-
neę
h t ad impreſsionẽ ſuã in corpus u z, eſt minor ꝓ-
portione
uirtutis incidentis lineę b g ad impreſsionẽ
ſuam
in corpus u z per 8 p 5:
quoniam, ut patet ex prę
miſsis
, lumen incidens lineę b g, eſt plus lumine inci-
dente
lineę h t.
Proportio uerò uirtutis incidẽtis lineę
h
t ad impreſsionẽ ſuam in corpus u z, eſt ſicut propor
tio
uirtutis incidentis lineæ b g ad impreſsionẽ ſuam
in
corpus b g per 6 huius:
ergo per 16 p 5 erit permuta
tim
proportio uirtutis perueniẽtis ad lineã h t, ad uir-
tutẽ
peruenientẽ ad lineã b g, ſicut impreſsionis factę
in
corpus u z ad impreſsionẽ factã in corpus b g:
ſed ք
p̃miſſa
lumẽ քueniens ad lineã h t eſt debilius lumine
քueniẽte
ad lineã b g.
Ergo impreſsio քueniẽs à linea
h
t in corpus u z, eſt debilior impreſsiõe քueniẽte à uirtute luminis incidẽtis lineę b g in corpus b g.

Corp
9 itaq;
ꝓpinꝗus corpori luminoſo forti9 illuminatur ꝗ̃ remotius ab eodẽ. Et hoc eſt ꝓpoſitũ.
23. Puncto remotiori à corpore luminoſo incidunt radij à plurib. pun
ctis
corporis luminoſi, quàm puncto propinquiori.
415[Figure 415]g h c e f a b d
Sit corporis luminoſi circulus a b c, cuius centrum d: & ducatur perpen
dicularis
d g, in qua ſignentur duo puncta g remotior, & h propinquior.
Di
co
, quòd puncto remotiori, qui eſt g, incidunt radij à plurib.
punctis corpo
ris
luminoſi, ꝗ̃ ipſi puncto h.
Ducãtur enim radij longiſsimi à corpore lumi
noſo
ad punctum g.
Et ſimiliter ducantur radij lõgiſsimi à corpore lumino
ſo
ad punctũ h:
erunt itaq; per 16 huius illi radij cõtingentes ſphęrã. Contin
gant
itaq;
radij incidentes puncto g in punctis a & b, & radij incidentes
cto
h, contingant ſphæram in punctis e & f:
palamq́; per 60 t 1 huius, quo-
niam
puncta contingentiæ e & f cadent intra puncta a & b.
Quia itaq; pun-
ctum
h ſolum irradiatur à punctis arcus e c f, & non ab alijs:
punctũ uerò g
irradiatur
à punctis arcus a c b, qui eſt maior arcu e c f, patet propoſitũ:
quo
niam
punctũ g illuminabitur à ſuperficie corporis luminoſi, quã per ęqua-
lia
diuidit arcus a c b:
& punctum h illuminabitur à ſuperficie corporis lu-
minoſi
, quã per ęqualia diuidit arcus e c f:
tamen propter radiorum fortitu-
dinem
, quæ conſequitur ipſorum breuitatem, fortius illuminabitur punctũ
h
à paucioribus radijs, quã punctum g à plurib.
multiplicitas enim luminis
in
puncto remotiori eſt ex concurſu radiorum multorum obliquè inciden-
tium
& debilium, ſed in puncto propinquiori fortificatur lux ex breuitate radij, ſecundum quam à
corpore
luminoſo immittitur plus uirtutis.
24. Omne corp{us} luminoſum min{us} ſpatium, à quo non egreditur, forti{us} illuminat quàm
ſpatium
mai{us} illo.
Quod hic proponitur, ſatis patet per exemplũ: u-
416[Figure 416]a e h f b d g na enim candela paruam cameram fortius illuminat
quã
domum uel cameram maiorem:
poteſt tamen i-
dem
figuraliter demonſtrari.
Eſto enim, ut ſit pũctus
aliquis
corporis luminoſi a:
à quo per ſpatiũ magnũ,
in
quo ſit linea b g, diffundantur radij a g, a b, a d:
& ſit
radius
a d perpendicularis ſuper lineam b g:
illumi-
natur
itaq;
ſpatium totum b g ſecundum has lineas
à
puncto a ſibi incidentes.
Abſcindatur itaq; à linea
a
b linea a e, ut placuerit, & â linea a g abſcindetur li-
nea
a f æqualis lineæ a e:
productaq́; linea e f ſecet li-
neam
perpẽdicularẽ, quę eſt a d, in puncto h.
Si ergo
in
linea e h f terminetur ſpatium, ne lumen ultrà per-
tranſeat
, erit illud ſpatium minus ſpatio terminato ք
lineam
b d g per 2 p 6.
Omnes autem radij peruenien
tes
ad lineam b g, perueniunt ad lineam e f:
plus ergo
aggregantur
radij in ſpatio e f quã in ſpatio b g:
fortiores ergo fiunt, cum ſint uirtutis plus unitæ: ma
gis
ergo agunt quã in ſpatio b g, in quo ſunt diffuſiores.
Plus ergo illuminatur ſpatium minus, cùm
ad
eius terminos uirtus luminis terminatur, quàm ſpatium maius illo.
Et hoc eſt propoſitum.
37371LIBER SECVNDVS.
25. Omnis axis uel diameter corporis umbroſi non perpendiculariter reſpiciens ſuperficiem
corporis
ſphærici luminoſi: alicui diametro illi{us} corporis æquidιſtat.
Sit enim axis uel diameter corporis umbroſi linea a b, non perpendiculariter reſpiciens ſuperfi-
ciem
corporis luminoſi ſphęrici, cuius centrũ ſit punctum c.
Dico, quòd linea a b æquidιſtat alicui
diametrorũ
corporis c.
Ducatur enim linea a c à termino lineę a b ad centrum corporis luminoſi: &
ſuper
punctum c terminum lineæ a c fiat an-
417[Figure 417]e c d b a418[Figure 418]a g b e d u f z h gulus æqualis angulo b a c per 23 p 1, qui ſit d
c
a, producta linea d c taliter, ut anguli b a c
& a c d fiant coalterni:
lineę ergo d c & a b ę-
quidiſtant
adinuicem per 27 p 1.
Et quoniam
linea
c d eſt ducta à cẽtro corporis luminoſi:

patet
, quòd ipſa eſt pars diametri ſphærici il-
lius
corporis.
Producta ergo diametro d c e,
patet
, quòd ipſa æquidiſtat lineæ a b.
Et hoc
eſt
propoſitum.
26. Diametro corporis luminoſi ſphæri-
ci
exiſtente æquali diametro corporis illu-
minãdi
: tantũ ei{us} mediet{as} illuminatur:
& umbra fit æqualis rei in infinitum pro=
tenſa
. Ariſtarch{us} Sami{us} in libro de ma
gnitudinib
. & interuallis ſolis & lunæ.
Eſto corporis illuminantis diameter a g:
cuius
pars aſpiciens corpus illuminandũ ſit
a
b g:
diameter uerò corporis illuminandi ſit
d
u ęqualis ex hypotheſi, & per pręmiſſam ęquidiſtãs diametro a g:
& ſuperficies illuminata ſit d e u.
Dico
, quòd d e u eſt medietas ſuperficiei corporis illuminandi.
Ducantur enιm radij a d & g u. Quia
itaque
diameter a g eſt æqualis & ęquidiſtans diametro d u ք hypotheſim & per pręmιſſam:
palàm,
quòd
radij a d & d u ſunt æquidiſtantes & æquales per 33 p 1:
ergo in infinitum protracti nunquã
current
:
non ergo illuminatur aliqua pars corporis d e u ultra diametrũ d u. Eius ergo corporis tan
tùm
medietas illuminatur:
protenditur enim umbra in infinitum æqualis diametri cum diametro
corporis
:
& eſt extenſa inter lineas d z & u h, & eſt linea z h ęqualis lineæ d u. Portio itaque arcus
d
f u, quę eſt medietas totius ſuperficiei corporis d e u:
& linea d z & u h continent umbram æqualẽ
rei
umbroſæ, quæ protenditur in infinitum.
Patet ergo propoſitum.
419[Figure 419]e d g b a
27. Diametro corporis luminoſi ſphærici existẽte maiore dia-
metro corporis ſphærici illuminandi: pl{us} medietate corporis il- luminatur: & baſis umbræ eſt minor magno circulo corporis il- luminati, concurrens ad punctum unũ retro corp{us}. Ariſtar-ch9 Sami{us} in libro de magnitudinib. et interuallis ſolis et lunæ.
Sit corpus luminoſum contentum circulo a b: & ſit corpus um-
broſum
illuminandũ contentũ circulo g d:
& ſit diameter circuli
a
b maior diametro circuli g d:
& ſint radij incidentes a g & b d: ij
ergo
radij neceſſariò cõcurrent ultra corpus g d.
Si enim cõcur
rant
, tunc ęquidiſtabunt:
neceſſariũ ergo erit diametros a b & g d
eſſe
æquales, quod eſt cõtra hypotheſim:
cõcurrant itaq; in pũcto
e
:
patet ergo, quòd radij a g & b d tranſeunt terminos diametri
circuli
g d:
ſi enim tranſeãt, palã, illi radij per 16 huius circulum
g
d contingant, quia anguli e g d & e d g erũt recti per 18 p 3.
In triã
gulo
ergo g d e ſunt duo anguli recti, quod eſt impoſsibile & con-
tra
32 p 1:
palã ergo, quòd radij a e & b e tranſeunt per terminos
diametri
circuli g d, ſed ultra illos cõtingunt ſuperficiẽ corporis il
luminãdi
:
magis ergo medietate corporis illuminatur. Et quia mi
nor
circulus illius ſphęrici corporis cõtinet umbram, patet, quòd
baſis
umbræ minor eſt magno circulo corporis illuminati.
Quod
eſt
propoſitum.
28. Diametro corporis luminoſi ſphærici exiſtẽte minore diame
tro
corporis illuminãdi ſphærici: min{us} medietate illuminatur:
& eſt umbra multò maior corpore illuminato in infinitũ ꝓtẽſa.
Sit corpus luminoſum, cuius maior circulus ſit d g: & corpus il-
luminãdum
, cuius maior circulus ſit a b:
& ſit diameter circuli d g
minor
diametro circuli a b:
concurrent itaque radij g a & b d ultra corpus luminoſum g d perpræ-
37472VITELLONIS OPTICAE miſſam diametrorum proportionem: concurrant ergo in puncto e ultra diametrum corporis d g: ij
ergo
radij non contingunt terminos diametri circuli a b:
quia ſi ſic erunt, ut in pręmiſſa per 16 & 18
p
3 trigoni a b e duo anguli recti:
quod eſt impoſsibile: minus ergo meditate corporis a b illumina-
tur
.
Et quoniam magnus circulus corpo-
420[Figure 420]e d g c b a421[Figure 421]g e f d b c a ris a b cadit intra umbram, & umbra ultra
illum
protenſa ſemper dilatatur, cum per
14
t 1 huius radios g a & g b ad illam par-
tem
cõcurrere ſit impoſsibile:
patet, quòd
umbra
extẽdetur in infinitum.
Et hoc eſt
quod
proponitur.
Et per hęc pręmiſſa pe-
nitus
ſimiliter in columnis & pyramidib.

poteſt
demonſtrari:
idem enim in illis eſt
demonſtrandi
modus.
29. Superficiem planam ſuper mediũ
umbræ
erectam, corp{us} umbroſum &
corp
{us} luminoſum, per æqualia diuide-
re
eſt neceſſe.
Sit corpus luminoſum a b, cuius cen-
trum
c:
& corpus umbroſum ſit d e, cuius
centrum
f:
ſitq́; punctus in medio umbrę,
qui
ſit g:
& copuletur linea f g: cadet itaq;
linea
f g in mediũ umbrę:
ſuperficies itaq;
erecta
ſuper medium umbræ, neceſſariò erit erecta ſuք lineam g f:
tranſit ergo illa ſuperficies cen-
trum
corporis umbroſi & centrum corporis luminoſi:
neceſſariò ergo diuidet illa corpora per ęqua
lia
per ea, quæ oſtenſa ſunt in principio huius.
Patet ergo propoſitum.
30. Superficiem planam corp{us} luminoſum & corp{us} umbroſum per æqualia diuidentem, ſu
per
medium umbræ erigi eſt neceſſe. Ex quo patet, tot eſſe umbr{as} eiuſdẽ umbroſi corporis, quot
ipſum
opponitur corporib{us} luminoſis.
Sit corpus ſuper quod cadit lumen, quod cõtinetur à circulo a b, cuius centrũ eſt punctũ g: & ſit
unum
corporũ luminoſorũ contentũ à circulo d e, cu-
422[Figure 422]b d c n a b e g k a b m q l n ius centrũ eſt u: ſitq́; aliud corpus luminoſum cõtẽtũ à
circulo
z h, cuius cẽtrũ eſt c:
uidebitur itaq; umbra op-
poſita
luminoſo corpori d e, contenta à lineis a k, b l, cu
ius
medius punctus ſit m.
ergo aliqua ſuperficies di
uiſerit
corpus luminoſum & corpus umbroſum per ę-
qualia
:
illa neceſſariò trãſibit ք lineã u g m: ſecabit ergo
per
ęqualia ipſam umbrã:
quιa perpẽdiculariter erecta
trãſit
per ipſius corporis centrũ, quod eſt punctũ g.
Si-
militer
quoq;
ſuքficies diuidẽs per ęqualia ambo cor-
pora
z h, & a b tranſit per lineam c g ductã per centra il
lorũ
corporum:
ſed eadem pertranſit centrũ umbrę
tentę
ſub lineis a n & b s ſecundum punctũ medium i-
pſius
, qui ſit q.
Illa ergo ſuperficies diuidens corpora
z
h & a b in duo media, diuidet etiã umbram per duo
ęqualia
.
Et quoniã ſuperficies planæ ſecantes corpora
umbroſa
& luminoſa hinc inde ք æqualia ſunt diuiſæ:

patet
quòd ſecundũ ipſas numerantur etiam & umbrę:
patet ergo propoſitum. Vniuerſaliter enim
tot
erunt umbrę eiuſdem umbroſi corporis, quotipſum opponitur corporibus luminoſis.
31. Corporis umbroſi remotioris à corpore luminoſo umbra min{us} umbreſcit: propinquioris
uerò
magis.
Quoniam enim, ut patet per 22 huius, omne corpus umbroſum corpori luminoſo propinquius,
illuminatur
fortius corpore plus diſtãte:
patet, quòd umbra corporis propinquioris plus priuat lu-
minis
:
radij quoq; ipſam terminantes ſunt fortioris luminis: umbra ergo inter illos radios apparet
nigrior
, & plus umbreſcit:
quoniã radij terminantes illas umbras, ſunt plus luminoſi, propter quod
etiam
plus apparent umbræ in pręſentia illorũ:
Corporis uerò remotioris à corpore luminoſo um-
bra
minus priuat luminis:
radij quoque continentes ipſam umbram ſunt debilioris luminis: umbra
ergo
inter illos radios apparet debilior:
minus ergo umbreſcit. Patet ergo propoſitum.
32. Omnis umbra multiplicata pl{us} umbreſcit.
Eſto enim, ut ſit unũ corpus umbroſum obiectũ pluribus corporib. luminoſis: palã ergo per 30
huius
, quoniam tot erunt umbræ eiuſdem corporis umbroſi, quot ipſum opponitur corporib.
lumi
noſis
.
Si itaq; accidat, ut umbrę ſe interſecent: dico, quòd umbra multiplicata plus umbreſcit: quę-
libet
enim umbrarum aufert aliquod lumen:
multiplicata ergo umbra plura auferet lumina, quæ
37573LIBER SECVNDVS. remanẽt in alijs partibus medij, in quibus umbra multiplicatur, ſed remanet ſimpliciter umbra.
Ergo
illa ſimplex քfunditur aliquo lumine, ad umbrã multiplicatã քtingit.
Multiplicata ergo
umbra
plus umbreſcit:
quoniã plurimo lumine priuatur locus illius umbræ. Patet ergo ꝓpoſitum.
33. Duo corpora, quorum unum obumbrat reliquum ſecũdum ſui medium, in eadem ſuper-
ficie
erecta ſuper corp{us} luminoſum conſiſtere neceſſe eſt: & ſi in eadem ſuperficie, propinqua
adinuicem
conſiſtunt: unum reliquum ſecundum ſui medium obumbrabit.
Hoc, quãtùm ad primam partem, patet per 30 huius: quoniam enim ſuperficies plana corpus lu-
minoſum
& corpus umbroſum per æqualia diuidens eſt erecta ſuper ſuperficiem corporis lumi-
noſi
, & ipſa erigitur ſuper medium umbræ rei umbroſæ:
umbra uerò cadit ſuper lumẽ corporis ob-
umbrati
:
ergo oportet, quòd illud corpus obumbratum ſecundum ſui medium ſit in ſuperficie ere-
cta
ſuper ſuperficiem corporis luminoſi.
Ex hoc etiam patet ſecunda pars præſentis theorematis:
quoniam
ſi duo corpora propinqua adinuicem ſecundũ ſui partes medias in eadẽ ſuperficie erecta
ſuper
ſuperficiem luminoſi corporis conſiſtunt, unum reliquum obumbrabit:
quoniam remotius à
lumine
, quando fuerit propinquum illi, quod plus accedit ad lumen, cadet in umbra illius, quod eſt
propinquius
lumini:
ut quando idem radius tranſiens uerticem propinquioris, tranſit etiam uerti-
cem
remotioris, uel punctum aliquod, quod ſit altius illo.
Patet ergo propoſitum.
34. Aequidiſtantia linearum radialium uel ipſarum concurſ{us} non eſt totaliter per ſe ex
natura
radiorum, ſed ex proportione diametri corporis luminoſi ad diametros corporum um-
broſorum
. Ex quo patet, quòd lumen diffunditur uniformiter per aerem circumſtantem.
Hoc patet per 17 & 18 huius: & poteſt ſic exemplariter declarari. Sit enim corpus luminoſum cir-
culus
a b:
& una linearum radialium ab ipſa egredientium ſit linea a g, & alia linea b g, & cõcurrant
illæ
in pũcto g:
ſit item una linea e u, & alia d z: & ſint e u & d z æquidi-
423[Figure 423]g t b a d e l k z u ſtantes, ſitq́; corpus unum (cuius diameter ſit minor diametro corpo-
ris
luminoſi) ſuper quod cadit lumen, poſitum inter duas a g & b g ſe
contingentes
, cuius maior circulus ſit ti:
& contingat ipſum linea b g
in
puncto i, & linea a g in puncto t:
& corpus aliud æquale corpori lu-
minoſo
, ſuper quod cadit lumen, ſit poſitum inter duas lineas æquidi-
ſtantes
e u & d z, illud corpus contingentes, cuius diameter ſit k l:
con-
tingaturq́
;
à linea e u in puncto k, & à linea d z in puncto l. V mbra itaq;
proueniens
à corpore t i, minuitur & terminatur, & fit pyramidalis per
27
huius, ideo quia radij contingentes corpus t i, qui ſunt a g, b g, con-
currunt
in puncto g:
umbra ergo corporis t i cõtinetur à duabus lineis
i
g & t g, & ſuperficie corporis t i, quæ eſt à parte g.
Vmbra ergo finitur
apud
punctum g.
Vmbra uerò corporis k l protenſa inter lineas æqui-
diſtantes
l z & k u, ut patet per 26 huius, non terminatur ad aliquod
punctum
:
quoniam illæ lineæ continentes umbram in infinitum pro-
tractæ
non concurrunt.
Si uerò corpus ti motum extra lineas a g & b g
ponatur
intra lineas e u & d z, concurrent lineæ e u & d z, & uariabitur
umbra
ab ipſis prius contenta ſecundum diuerſitatem proportionis
diametrorum
corporis t i, & corporis k l ad diametrum corporis lumi-
noſi
.
Et exhoc patet, quòd radij per ſe non ſunt lineæ neq; regulares,
neq
;
irregulares, neq; æquidiſtantes, neq; concurrentes: ſed accidit eis
lineatio
per reſpectum ad corpora, quibus incidunt:
& æquidiſtantia
& concurſus accidunt eis per proportionem diametrorum corporum
umbroſorum
ad diametros corporis luminoſi.
Diffunditur ergo lumẽ
uniformiter
per totum aerem circumſtantem, ita, ut omnis punctus
aeris
, à quo poſsibile eſt produci lineam rectam ad aliquod punctum
corporis
luminoſi, illuminetur à lumine corporis luminoſi, ut patet
per
19 huius.
Patet ergo propoſitum.
35. Radij ab uno puncto luminoſi corporis procedentes, ſecũdum
linearum
longitudinem ad æquidiſtantiam ſenſibilem pl{us} accedunt.
Eſto, ut à puncto medio corporis luminoſi (quod ſit a) egrediantur radij a b & a g ęquales: copu-
letur
quoq;
baſis b g, & ducatur linea d e ſecans trigonum a b g citra medium ſui lateris a g æquidi-
ſtanter
baſi b g per 10 & 31 p 1:
protrahaturq́; à puncto a linea a z perpendiculariter ſuper baſim b g
per
12 p 1, quæ ſecet lineam d e in puncto u:
diuidaturq́; linea e g in duo æqualia in puncto h per 10
p
1, & linea d b in puncto t:
ducaturq́; linea h t: linea ergo h t erit æquidiſtans baſi g b per 2 p 6: ſeca-
bit
ergo lineam u z per 2 t 1 huius:
ſit punctus ſectionis k. Ducãtur item à punctis e, d, h, t lineæ per-
pendiculares
ſuper baſim b g:
quæ ſint e l, d m, h n, t s: ſecabit quoq; perpendicularis e l lineam h t:
ſit
punctus ſectionis q, & punctus ſectionis linearum d m & h t ſit f:
erit ergo linea q f æqualis lineæ
e
d per 34 p 1:
patet ergo, quòd linea h t eſt maior quàm linea e d. Quia itaq; trigona a u e & e h q ſunt
æquiangula
per 29 & 32 p 1:
erunt per 4 p 6 latera ipſorum proportionalia. Quia ergo, ut patuit ſu-
prà
, linea a e eſt maior quàm linea e h:
erit ergo linea e u maior quàm linea h q: ſed linea h t eſt maior
quàm
linea e d, ut præoſtenſum eſt:
ergo per 9 t 1 huius maior eſt proportio lineæ e u ad lineam e d,
37674VITELLONIS OPTICAE quàm lineæ h q ad lineam h t: eſt enim proportio lineæ e u ad lineam e d, ſicut lineæ h k ad lineam
t
per 4 p 6 & per 11 & 16 p 5:
ſed linea h q eſt pars li-
424[Figure 424]a e u d h q k f t g n l z m s b neæ h k:
ergo per 8 p 5 minor eſt proportio h q ad h t,
quàm
h k ad h t.
Minor eſt ergo proportio lineę h q ad
h
t, quàm e u ad e d.
Eodemq́; modo demonſtrãdum,
quod
lineæ g n ad lineã g b minor eſt proportio, quã
lineæ
h q ad lineã h t:
exceſſus itaq; baſis g b ſuper ba-
ſim
h t eſt minor exceſſu baſis h t ſuper baſim d e:
&
quãtò
baſes ſunt remotiores à puncto a corporis lu-
minoſi
, tantò exceſſus remotiorum baſium ſuper ba-
ſes
uiciniores plus minuẽtur.
Palàm ergo, quia in re-
motiori
diſtantia radij quaſi ad æquidiſtantiam plus
procedunt
:
& quantitas exceſſus baſium ſit quan-
titatis
non ſenſibilis:
tunc lineæ radiales erunt quaſi
æquidiſtãtes
.
Quoniam enim linea b g ſenſibiliter
excedit
lineã h t:
tunc erunt h g & t b radij quaſi ęqui-
diſtantes
ſecũdum ſenſum.
Et hoc eſt propoſitum. Et
fortè
ad iſtud multũ cooperatur proprietas radiorũ,
quę
ſemper, ut poteſt, approximat ſuæ perpẽdiculari:

propter
quod radij omniũ punctorũ totius corporis
luminoſi
ſemper concurrunt in quolibet puncto cor-
poris
illuminãdi:
& ſic cõſtituunt pyramidẽ radialẽ.
36. Lumine incidente per feneſtram ſuper cor-
p
{us} oppoſitum ſolidũ: erit luminis perimeter am-
plior
perimetro feneſtræ.
Eſto corpus luminoſum, cuius centrum a: & circulus magnus d e g: & ſit diameter feneſtræ b c:
ſitq́
;
linea t z in ſuperficie corporis ſolidi oppoſita lumini, cui incidit
425[Figure 425]z t b c f g e a dradius:
producantur quoq; lineæ radiales tangentes peripheriã fene-
ſtræ
:
quæ ſint e b & g c: itaq; lineæ ſecabunt ſe in aliqua parte me-
dij
:
ſit pũctus cõmunis ſectionis f: & lineæ productę incidãt ſuper-
ficiei
corporis oppoſitæ lumini:
cadatq́; linea e b in punctũ z, & linea
g
c in punctũ t.
Quia itaq; in trigono f t z, latus t z eſt maius latere b c:
quoniam
trigonum f t z maius eſt trigono f c b.
Et quoniã per omnem
punctum
peripheriæ feneſtræ ſic incidũt radij ſe ſecãtes:
ideo quòd à
quolibet
pũcto corporis luminoſi in totam feneſtrã fit miſsio luminis
ք
20 huius:
palàm, quoniã perimeter luminis incidẽtis corpori ſolido
oppoſito
feneſtræ, eſt maior perimetro feneſtræ.
Et hoc ꝓponebatur.
37. Ad centrũ circularis for aminis radio à centro corporis lu-
minoſi
perpẽdiculariter incidẽte: lumen in ſuperficie denſi corporis
æquidiſtante
ſuperficiei for aminis eſt uerè circulare.
Sit circulus foraminis a b g d, cuius cẽtrum e: cui ſit ęquidiſtans ſu-
perficies
ſolidi corporis f h k l:
& erigatur à centro e linea e z, perpendiculariter ſuper ſuperficiem
a
b g d circuli:
in quocunq; itaq; puncto lineæ e z ſit
426[Figure 426] a z d h e b m g k l centrum corporis luminoſi, dico, quòd lumen inci-
dẽs
ſuperficiei f h k l, eſt uerè circulare.
Palàm enim
per
65 t 1 huius, quoniam omnes lineę z a, z b, z g, z d
ductæ
à polo z ad circumferentiam, ſunt æquales, &
æquales
angulos cõtinent linea e z per 8 p 1.
Pro-
ducatur
itaq;
linea z e ultra punctũ e ad ſuperficiem
æquidιſtãtem
circulo foraminis, quæ eſt f h k l:
inci-
detq́
;
perpendiculariter ſuper illam per 14 p 11: ſit ut
incidat
in punctum m:
producaturq́; linea z b ad ſu-
perficiem
f h k l in punctum k, & linea z a in punctũ
f
, & linea z d in punctum h, & linea z g in punctum l:

eruntq́
;
lineæ a f, b k, d h, g l per 25 t 1 huius æquales
propter
æquidiſtantiam ſuperficierum & æqualita-
tom
angulorum:
tota ergo linea z f erit æqualis toti
lineæ
z h:
& z k æqualis lineæ z l. Ducantur quoq; li-
neæ
f m, h m, k m, l m.
In trigono itaq; f m z baſis f m
erit
æqualis baſi h m trigoni h m z per 4 p 1:
eodemq́; modo erit linea k m ęqualis lineæ h m, & linea
l
m æqualis lineæ k m.
Palàm ergo per 9 p 3, quoniam ſuperficies f h k l eſt circularis: & ipſa eſt, ad
quam
terminantur radij luminis incidentis per feneſtram a b g d:
quoniam de omnibus alijs lineis
eadem
eſt demonſtratio.
Patet ergo propoſitum.
37775LIBER SECVNDVS.
38. Per centrũ circularis foraminis radio luminoſo obliquè incidẽte ſuperficiei denſi corporis
ſubſtratæ
ſuperficiei for aminis: lumẽ incidẽs erit figuræ ſectionis pyramidalis, cui{us} maior dia-
meter
erit in ſuperficie erecta ſuper ſuperficiem feneſtræ, & ſuper ſuperficiẽ corporis ſubſtrati.
Eſto foramen circulare a b c d, cuius centrum e: cui ſit ſuperficies æquidiſtans h m k l: & ſit f cen-
trum
corporis luminoſi:
ſitq́; primò ut linea f e obliquè cadat ſuper ſuperficiem circuli a b c d: hæc
itaq
;
producta incidet ſuperficiei h m k l ſimiliter obliquè propter æquidiſtantiam ſuperficierũ, ar-
gumento
23 t 1 huius:
incidat itaq; in punctum g: & ducatur linea a e b diameter circuli: ſit itaq; an-
gulus
a e f acutus:
erit ergo per 13 p 1 angulus b e f obtuſus: ducãtur ergo lineę f a, f b. Et quia quadra-
tum
lineæ f a ualet minus duobus quadratis linearum e f & e a, per 13 p 2, & quadratum lineæ b f eſt
maius
quadrato lineæ f e, & quadrato lineæ b e per
427[Figure 427]p q m a f c e d h g k b 12 p 2: quadratũ uerò lineæ b e æquale eſt quadrato
lineæ
a e:
quia ſunt æquales ſemidiametri: & quadra
tum
lineæ f e eſt commune:
patet, quòd quadratum
lineæ
f b eſt maius quadrato lineæ f a:
ergo linea f b
eſt
maior quàm linea f a:
productisq́; lineis f a & f b
ad
ſuperficiem h m k l:
ſi linea f a incidat ad pũctum
m
, & linea f b ad punctum l:
erit linea f l maior quàm
linea
f m per eadem, quæ prius:
copulatisq́; lineis l g
& m g ad punctum g, cui incidit radius trãſiens cen-
trum
foraminis feneſtræ:
erit quoq; per 2 p 6 & per
11
p 5 proportio lineæ l g ad lineam b e, ſicut lineæ g
m
ad lineam e a:
quoniã utrarumq; illarum propor-
tio
eſt adinuicẽ, ſicut lineæ g f ad lineam f e:
eſt ergo
per
16 p 5 proportio lineæ l g ad lineam m g, ſicut li-
neæ
b e ad lineam e a:
ſed linea b e eſt æqualis lineæ
e
a:
ergo linea l g eſt ęqualis lineæ g m. Ducatur tunc
c
d diameter ſuper a b diametrum orthogonaliter, & continuentur lineæ f c, f d:
producanturq́; ad
ſuperficiem
h m k l in puncta h & k:
& ducatur linea h g k. Et quoniam ſuperficies, in qua ſunt lineæ
f
e & a b, ſola eſt erecta ſuper circulum feneſtræ, quoniam omnes alię ſuperficies, in quibus eſt linea
f
e, incidunt illi ſuperficiei obliquè (ſic enim accipimus lineam a b) erit ergo ſuperficies a f b erecta
ſuper
ſuperficiẽ circuli feneſtræ.
Palàm ergo, quia angulus f e d eſt æqualis angulo f e c: eſt ergo per
4
p 1 linea f d æqualis lineæ f c:
ergo, ut prius, erit linea h g æqualis k g, & linea f h æqualis lineæ f k,
& f g eſt communis:
& quia linea h k eſt perpendicularis ſuper lineam m l, & ſuper lineam f g: palàm
per
4 p 11, quòd linea h g eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem, in qua ſunt lineæ f g & m g:
ergo per
18
p 11 erit ſuperficies h m k l erecta ſuper ſuperficiem f m g:
ergo & ſuperficies f m g eſt erecta ſuper
ſuperficiem
h m k l.
Imaginetur ergo à puncto g termino axis, qui eſt f g, circumduci pyramidi illu-
minationis
circulus per 102 t 1 huius:
erit ergo per 100 & 89 t 1 huius axis f g erectus ſuper illum cir-
culum
, & ipſe eſt obliquus ſuper ſuperficiẽ h m k l:
erit ergo per 103 t 1 huius linea h m k l ſectio py-
ramidalis
, cuius maior diameter erit in ſuperficie f m l erecta ſuper ſuperficiem h m k l.
Patet ergo
propoſitum
.
Et ſi ſuperficies feneſtræ circularis ſit baſis pyramidis illuminationis, ita quòd cẽtrum
corporis
luminoſi ſit polus circuli feneſtræ, & axis erectus ſit ſuper ſuperficiẽ feneſtræ, ſuperficies
uerò
ſolidi corporis excipientis radios luminis, non fuerit æquidiſtans ſuperficiei feneſtræ:
adhuc
erit
figura luminis ſectio pyramidalis:
quod eſt præmiſſo modo demonſtrandũ: ducta enim per 102
t
1 huius à pũcto l termino longioris radij, qui eſt f l, ſuperficie æquidiſtante ſuperficiei feneſtræ:
pa-
tet
per 100 t 1 huius, quòd illa ſuperficies ſecabit pyramidẽ illuminationis ſecundũ circulum, qui ſit
1
p q.
Ergo ſuperficies h m k l ſecat ipſam ſecundũ pyramidalem ſectionem. Patet ergo propoſitum.
39. Omne lumen per foramina angularia incidens rotundatur.
Quod hic proponitur, patet per 35 huius. Quoniam enim omnes radij ab uno puncto luminoſi
corporis
procedentes ſecundum linearum longitudinem ad æquidiſtantiam ſenſibilem plus acce-
dunt
:
patet, quòd radij ſecundum foraminum angularium diſpoſitionem ipſis angulis incidẽtes, ſe
applicant
æquidiſtantiæ radij perpẽdiculariter uel circa ſuperficiei foraminis incidentis:
retrahunt
ergo
ſe ab angularitate, & ſic lumen ſuperficiei foramini obiectæ incidẽs incipit rotundari.
Et quo-
niam
, ut patet per 20 huius, à puncto cuiuslibet corporis luminoſi lumen diffunditur ſecundum o-
mnem
lineam, quæ ab illo pũcto ad oppoſitam ſuperficiẽ duci poteſt:
omnes enim illi radij in quo-
libet
puncto medij concurrunt:
patet, quòd ipſi in quolibet puncto ſe interſecent, & radij inferio-
rum
punctorum ipſius corporis luminoſi in punctis linearũ feneſtrę alios radios ſuperiorum pun-
ctorum
ſecant, & ultrà protenduntur:
& ſic lumen huiuſmodi feneſtras pertranſiens rotundatur:
quod
non adeò accideret, ſi ſolùm ab uno puncto luminoſi corporis egrederentur radij feneſtram
penetrantes
.
Patet ergo propoſitum.
40. Radio luminoſo medio puncto foraminis quadrati perpendiculariter incidente: lumen
ſuperficiei
corporis æquidiſtantis ſuperficiei for aminis incidens, eſt quadr atum ad circulaxit a-
tem
aliquam accedens.
Sit centrum corporis luminoſi e: & foramẽ quadratum ſit a b c d: cuius puncto medio (qui ſit f)
37876VITELLONIS OPTICAE incidat perpendiculariter radius e f: ſitq́; ſuperficies corporis denſi æquidiſtans ſuperficiei forami-
nis
, quæ eſt g h k l.
Dico, quòd lumẽ incidens illi ſu-
428[Figure 428]g h a b f e d c c k perficiei, erit figuræ quadratæ:
fiunt enim duæ pyra
mides
unum uerticem habentes punctum e, quarũ
maioris
baſis eſt g h k l, minoris uerò baſis eſt a b c
d
, & earum baſes ſunt ęquidiſtantes:
ſunt ergo ſimi-
les
per 99 t 1 huius.
Quia ergo baſis a b c d ex hypo-
theſi
eſt quadrata, patet, quòd & baſis g h k l eſt qua
drata
.
Et eſt hoc propoſitum primum. Quoniã uerò
per
35 huius radij longiores ad aliquam ęquidiſtan-
tiam
accedunt:
accedit & hęc figura ad aliquam cir-
cularitatem
, propter compreſsionem radiorum, uel
propter
ipſorum interſectionem in punctis linearũ
terminãtium
feneſtras, ut diximus in præmiſſa.
Pa-
tet
ergo propoſitum.
41. Per medium quadr ati foraminis radio ob-
liquè
incidente ſuperficiei denſi corporis ſubſtratæ
ſuperficiei
for aminis: lumen incidens erit figura
altera
parte longior ſuis angulis æqualiter arcuatis.
Eſto, ut in pręmiſſa, centrũ corporis luminoſi punctũ e: & peripheria quadrati foraminis a b c d,
cuius
medio puncto, qui ſit e, obliquè incidat radius e f:
ſitq́; ſuքficies corporis dẽſi ſubſtrati illi fo-
ramini
, quæ g h k l, cui ſimiliter obliquè incidat radius.
Dico, quòd figura luminis in ſubſtrata ſuք-
ficie
erit altera parte longior.
Quoniam enim illæ ſuperficies non ſunt baſes pyramidum illumina-
tionis
, ſed ſolùm ſecantes illas pyramides obliquè, patet per 99 t 1 huius, quoniam ambæ figuræ
a
b c d & g h k l (ſiue earum ſuperficies æquidiſtent, ſiue non æquidiſtent) ſunt figuræ altera parte
longiores
:
quoniam illæ figuræ, quę ſecundum illa puncta, quibus axis e f propoſitis ſuperficiebus
obliquè
incidit, pyramides terminant, ſunt ambæ quadratæ:
reliquæ uerò obliquè ſecundum illa
pũcta
axi incidẽtes, ſunt ambæ altera parte lõgiores.
Patet ergo ꝓpoſitũ primũ. Et quoniã, ut patet
per
35 huius, radij longiores quaſi ad aliquã æquidiſtantiam accedũt, patet, quòd anguli illius figu-
luminis aliqualiter arcuantur, ſicut & in duabus pręmiſsis declaratũ eſt.
Et hoc eſt propoſitũ.
42. Per medium ſecũdi diaphani denſioris primo radi{us} perpendicularis duct{us} à cẽtro cor-
poris
luminoſi ſuper ſuperficiẽ obiecti corporis ſemper penetrat irrefract{us}. Alhazen 3 n 7.
Huius propoſitionis probatio plus experientiæ inſtrumẽtorum innititur, quàm alteri demon-
ſtrationum
.
Cum ergo quis experiri uoluerit modum fractionis radiorum luminoſorum in medio
ſecũdι
diaphani denſioris primo, ut in aqua, quæ eſt denſior aere:
aſſumat uas rectarũ orarum qua-
liſcunq
;
uoluerit materiæ uel figuræ, dum tamẽ ſit altitudo orarum maior medietate cubiti, & dia-
meter
latitudinis eius ſit non minor diametro inſtrumenti, quod faciendum præmiſimus in prima
huius
:
& planẽtur oræ illius uaſis, donec ſuperficies per eius oras tranſiens ſit æqualis plana: & po-
natur
in fundo uaſis aliquod corpuſculum coloratum uiſibile, ut aliquod numiſma uel res picta di-
uerſi
coloris:
deinde impleatur uas aqua clara. Cùm ergo quieuerit motus aquæ, ſi aſpiciens uiſum
perpendiculariter
proiecerit ſuper medium numiſmatis, uel picturæ:
inueniet figuram & colorem
& ipſorum ſitum & partium ordinationem eo modo, quo ſunt ſecundũ ſe ordinata, ſi in aere uide-
rentur
.
Cõſideret ergo experimentator illũ ſui corporis ſitum, ſiue ſit ſtans ſiue ſedẽs, & ſui diſtan-
tiam
à uaſe, & ſitum ipſius uaſis, & omnia circumſtãtia illam uiſionem.
Ponatur itaq; uas iſtud ple-
num
aqua clara in loco, in quo ſplendet ſol, & ſiſtatur uas taliter, ut ſuperficies circumferẽtiæ uaſis
ſit
æquidiſtãs horizonti:
hoc autẽ poteſt perpẽdi ex hoc, ſi ſuperficies aquę ſit æquidiſtãs periphe-
riæ
uaſis.
Deinde imponatur inſtrumentũ in hoc uas, ita quòd pinnulæ ſuper extre mitates regulæ
exiſtẽtes
ſuperponãtur oræ uaſis ex utraq;
parte: tũc ergo medietas inſtrumenti tota regula erit
intra
uas:
deinde auferatur aqua, donec ſuperficies aquæ ſecet cẽtrum inſtrumẽti: & reuoluatur in-
ſtrumẽtum
in circuitu uaſis, donec oræ ſuper aquã obumbrent alias ſub aqua:
& tunc retẽta regula
cum
altera manuum, reuoluatur inſtrumẽtum cum reliqua manu in circuitu ſui centri, donec lumẽ
ſolis
pertranſeat foramẽ l m n, quod eſt in ora inſtrumẽti, & foramẽ laminæ quadratæ, & perueniat
ad
ſuperficiẽ aquæ, quia lumẽ pertranſiens foramen rotundũ ampliatur ſemper per 36 huius.
Siſta-
tur
quoq;
taliter inſtrumentum, utlumen cadens ſuper laminam ſecundi foraminis, quod eſt x y z,
ſitum
habeat æqualẽ:
& tunc experimẽtator reductis manibus ab inſtrumento, ſecundum omnem
ſitum
& modum, quo prius aſpexit numiſma, inſpiciat ad fundũ aquæ ex parte quartæ inſtrumẽti,
cuius
ora eſt abſciſſa, quæ eſt a d:
inuenietq́; lumẽ pertranſiẽs ex duobus foraminibus ſuper ſuper-
ficiem
oræ alterius, quæ eſt intra aquam, & lumen inter duos circulos extremos trium circulorum
æquidiſtanter
ſignatorum, aut addens ſuper diſtantiam illorum circulorum modicùm:
& erit addi-
tio
æqualis ex duobus lateribus circulorum.
Ex quo patet, quòd medium punctum huius luminis
cadit
in aliquod punctum circumferẽtiæ medij circuli illorum trium circulorum, ut in punctum p.

Deinde
acus ferrea uel lignũ minutum in interiori parte foraminis oræ inſtrumenti applicata per-
tranſeat
medium foraminis diametraliter, & tunc inſpiciẽti, ut prius, uidebitur umbra acus in me-
37977LIBER SECVNDVS. dio lucis oppoſitæ, per 11 huius, diuidens eum per æqualia. Deinde retrahatur acus, donec acumen
eius
ſit in medio foraminis, & erit umbra extremitatιs acus in medio lucis, quæ eſt in ſuքficie aquę,
& eius, quæ eſt intra aquam:
& uniuerſaliter ſecundum quam proportionem acus peripheriam fo-
raminis
ut chorda abſciderit, ſecundum eandem proportionem umbra acus peripheriam lucis in
ſuperficie
aquæ & ſub aqua exiſtentis abſcindet:
acu uerò penitus remota, lumẽ reuertetur. Palàm
ergo
ex his, quòd punctus, qui eſt in medio lucis intra aquam exiſtẽtis, exit àpuncto medio lucis in
ſuperficie
aquæ exiſtentis:
& quòd punctus medius huius lucis exit à luce, quæ eſt in centro fora-
minis
ſuperioris.
Lux ergo, quæ peruenit ad cẽtrum lucis in ſuperficie aquæ exiſtentis, extenditur
ſecundum
rectitudinem lineæ rectæ per duo puncta m & y, quę ſunt centra amborum foraminum,
tranſeuntis
:
& hęc linea eſt in ſuperficie medij circuli trium circulorũ: & eſt pars diametri illius cir-
culi
, quæ eſt m p, ſit æquidiſtans diametro circuli in baſi inſtrumenti exiſtẽtis, quæ eſt f e g.
Pun-
ctus
ergo, qui eſt in medio lucis, quæ eſt in ſuperficie aquæ, eſt in ſuperficie huius medij circuli:
ſed
& punctus in medio lucis intra aquam exiſtentis, eſt in circumferentia medij circuli:
hæc ergo duo
puncta
erũt in ſuperficie medij circuli:
ergo & tota illa linea erit in ſuperficie medij circuli per 1 p 11.
Quòd
ſi lux, quę eſt in ſuperficie aquæ, non fuerit manifeſta:
mittatur regula minor in aquam, & ſu-
perficies
eius, in qua ſignata eſt linea, diuidens ſuperficiem eius latitudinis per æqualia, applicetur
ſuperficiei
aquæ, ut fiat una ſuperficies cum illa, & alia eius ſuperficies applicetur ſuperficiei baſis
inſtrumẽti
.
Palàm ergo ex præmiſsis in 1 huius, quia linea, quæ eſt in ſuperficie regulæ, eſt in ſuper-
ficie
medij circul per m & y centra duorum foraminum tranſeuntis: apparebitq́; lux, quæ eſt in ſu-
perficie
aquæ, ſuper ſuperficiem regulæ, & mediũ illius lucis ſuper lineam, quæ eſt in medio regu-
.
Et ſi acus fuerit poſita ſuper medium foraminis ſuperioris, obumbrabitur linea, quæ eſt in me-
dio
regulæ:
& ſi acumen acus ponatur ſuper cẽtrum foraminis, cadet umbra acuminis acus in me-
dio
lucis, quæ eſt ſuper regulam, & ablata acu redibit lumen.
Sic ergo apparebit lumẽ cadens ſuper
ſuperficiem
aquæ, apparitione manifeſta:
& patebit, quòd lux incidens cẽtro foraminis ſuperioris,
ipſa
eſt ſuper lineam tranſeuntem per centra duorum foraminum.
Et quoniã ſuperficies aquę tran-
ſit
centrum inſtrumenti, & ſuperficies regulæ eſt una cum ſuperficie aquæ:
ſuperficies itaq; regulæ
tranſibit
centrum inſtrumenti.
Erit ergo remotio centri lucis à centro inſtrumenti, æqualis medie-
tati
latitudinis regulæ, quæ eſt æqualis perpendiculari, cadenti à centro foraminis ſuper ſuperficiẽ
baſis
inſtrumenti:
erit ergo centrum lucis, quæ eſt in ſuperficie regulæ uel aquæ, cẽtrum medij cir-
culi
.
Reuoluatur ergo regula, donec angulus ipſius acutus tranſeat per centrũ inſtrumenti, & pars
inferior
lineæ diuidentis angulũ eius per æqualia, ſit in centro luminis, quod eſt intra aquam:
acui-
tas
ergo ſuperior regulæ tranſibit centrum circuli medij:
punctus ergo lineæ ſuperficiei ſuperioris
regulæ
, qui eſt in ſuperficie aquæ, eſt centrũ medij circuli, & lucis, quæ eſt in ſuperficie aquæ:
& erit
illa
linea ſemidiameter circuli medij.
Immittatur ergo acus longa in aquam ita, ut acumen ipſius ſit
in
puncto anguli regulæ, ſecabitq́;
umbra acus lucem, quæ eſt intra aquam, eritq́; umbra acuminis
acus
ad finem regulæ, quæ eſt in medio lucis.
Et ſi fixo acumine acus, moueatur acus: umbra acus
mutabit
ſitum ad diuerſas partes lucis:
umbra tamen acuminis non mutata à medio lucis: ablata
uerò
totaliter acu, redibit lux totalis.
Idem quoq; accidit, in quocunq; puncto lineæ, quæ eſt in ſu-
perficie
regulæ, poſitum fuerit acumen acus.
Ex quo patet, quòd lux exiſtens in aliquo puncto lu-
cis
intra aquã, procedit à puncto ſibi ſimili in luce, quæ eſt in ſuperficie aquæ, & quòd à medio pun-
cto
lucis, quæ ſuper aquam ad medium punctum lucis intra aquam protenditur radius ſecundũ li-
neam
rectam, quæ eſt medium regulæ.
Ex quo patet, quòd tranſitus lucis per corpus aquæ eſt ſe-
cundum
lineas rectas per 1 p 11.
Et hoc eſt, quod circa propoſitam propoſitionem experimentaliter
intendimus
declarare.
43. In medio ſecũdi diaphani, quod eſt denſi{us} primo diaphano, fit refr actio radiorum obli-
quorum
ab anteriori ſuperficie diaphani ſecundi ad perpendicularem, exeuntem à puncto re-
fractionis
ſuper ſuperficiem corporis ſecundi. Alhazen 4 n 7.
Experimentaliter etiã & hoc propoſitũ theorema poteſt declarari. Oppoſito enim foramine ſu-
perioris
inſtrumenti obliquè ipſi corpori ſolari, ita, ut radius obliquè incidat ad oram inſtrumenti
oppoſitã
foramini, & perſcrutato per modũ, quo in præmiſſa, centro lucis, quę eſt intra aquã:
ſigne-
tur
illud per puncturam ferri duri in ſuperficie ipſa inſtrumẽti, & inuenietur illud centrũ non in li
nea
g k perpendiculariter erecta ſuper g terminũ diametri oppoſita lineæ f h, in qua eſt foramẽ oræ
inſtrumenti
, ſed declinabit ab illa linea ad partem, in qua eſt ſol:
eritq́; inter hoc centrũ lucis & pũ-
ctum
p, (quod eſt communis differentia lineæ g k, perpendicularis ſuper terminũ diametri inſtru-
menti
, & circũferentiæ circuli medij tranſeũtis per m & y cẽtra foraminũ) diſtantia ſenſibilis.
Mit-
tatur
itaq;
regula in aquam, & applicetur ſuperficiei laminæ, ita, quòd terminus latior regulæ ſit ſu-
pra
centrũ laminæ:
& moueatur regula, quouſq; acuitas eius ſit perpendicularis ſuper ſuperficiem
aquæ
, quo ad ſenſum:
erit itaq; centrum lucis, quod eſt intra aquam, inter acumẽ regulæ, & lineam
g
k perpendicularem ſuper f g diametrũ baſis inſtrumenti.
Patet ergo ex hoc, quòd hęc refractio eſt
ad
partẽ perpendicularis, exeuntis à loco refractionis perpẽdiculariter ſuper ſuperficiẽ aquæ.
Hoc
ita
inuento ſignetur in circũferentia circuli medij trium ſignatorum circulorũ ſuper punctũ extre-
mum
perpendicularis, exeuntis à centro eiuſdem circuli perpendiculariter ſuper ſuperficiẽ aquæ,
ſignum
fixũ per ferri duri puncturam.
Et quia patuit per præmiſſam, quòd inſtrumento directè ſoli
38078VITELLONIS OPTICAE oppoſito, & radio ſolis ſibi perpendiculariter incidente, lux, quæ peruenit ad cẽtrum lucis, quæ e
intra
aquam, eſt lux extenſa ſecundũ rectitudinem lineæ continuantis duo centra foraminum, quę
linea
peruenit ad centrum medij circuli æquidiſtantis ſuperficiei baſis inſtrumenti, & eſt diameter
illius
:
ſi hæc linea fuerit imaginata extendi ſecundum rectitudinem intra aquam, donec perueniat
ad
oram inſtrumenti:
tunc erit totaliter æquidiſtans diametro inſtrumenti, & perueniet ad lineam
g
k perpendicularem ſuper diametrum f g, in interiore parte oræ inſtrumenti ductam.
Et quando
centrum
lucis, quæ nunc eſt intra aquam, eſt ſuper illam lineam perpendicularem in ora inſtru-
menti
productam:
tũc patet, quòd lux extenſa à medio lucis, quæ eſt in ſuperficie aquæ, non exten-
ditur
ad medium lucis, quæ eſt intra aquam, ſecundum rectitudinem lineæ tranſeuntis per centra
duorum
foraminum, ſed refringitur ab illa:
declaratum eſt autem per 1 huius, quòd hæc lux exten-
ditur
rectè à medio lucis, quæ eſt in ſuperficie aquæ, ad mediũ lucis, quæ eſt intra aquam.
Eſt ergo
huius
lucis refractio apud ſuperficiem aquæ.
Quod eſt propoſitum.
44. Per medium ſecundi diaphani rarioris primo, radi{us} perpẽdiculariter incidens, à cen-
tro
corporis luminoſi ſuper ſuperficiem corporis obiecti penetrat irrefr act{us}. Alhazen 6 n 7.
Inſtrumentali ſimiliter experiẽtia propoſitum theorema poteſt declarari. Aſſumatur enim uitri
clari
uel cryſtalli fruſtum figuræ cubicæ, longitudinis duplæ diametri foraminis oræ inſtrumenti:

& fiant planę ſuperficies eorum æquales & æquidiſtantes, & latera ipſorum ſint recta, & multũ po-
liantur
:
deinde ſignetur per ſculpturam ferri duri in medio baſis inſtrumenti linea recta, tranſiens
per
centrum ipſius, quod eſt e, perpendiculariter ſuper ipſius diametrũ, quæ eſt f g, ſuper cuius ex-
tremitates
ſunt in ora inſtrumenti productæ duę perpendiculares f h & g k:
& producatur illa linea
in
utranq;
partem ſuperficiei circuli baſis, & ſit z e x. Ponatur itaq; unum uitrorum iſtorũ ſuper ſa-
perficiem
baſis inſtrumenti, & applicetur unum laterum ſuorum perpendiculariter ductæ, quæ eſt
z
e x, taliter, ut medium lateris uitri ſit uerè ſuper punctum e centrum inſtrumẽti:
& ſit totum cor-
pus
uitri ex parte foraminum, ſcilicet inter foramina oræ & tabulæ, & inter centrum inſtrumenti,
quod
eſt e.
Tranſit ergo dicta diameter inſtrumẽti (quæ eſt f g) per medium ſuperficiei uitri ſuper-
poſitæ
baſi inſtrumenti.
Applicetur itaq; uitrum baſi inſtrumẽti forti applicatione per bitumen fir-
mum
, taliter tamen, quòd poſsit auferri, quando placuerit:
deinde ponatur alterũ uitrum ultra pri-
ſcilicet, ex eadẽ parte foraminũ:
& applicetur aliqua ſuperficierũ eius ſuperficiei primi uitri, &
applicetur
baſi inſtrumenti applicatione fixa:
deinde tertiũ uitrum applicetur ſecundo, & adæque-
tur
ſuperficies eius cum duabus ſuperficiebus laterum ſecundi uitri, & applicetur baſi inſtrumẽti,
& ſic fiat de pluribus uitris, quouſq;
perueniant uitra ad aliam perpendicularem ſuper ſuperficiem
baſis
inſtrumenti aut propè, ſcilicet uerſus punctum t.
Cum itaq; uitra fuerint applicata ſuperficiei
baſis
inſtrumenti ſecundum prædictum modum:
palàm quoniam præmiſſa diameter inſtrumenti
(quæ eſt f g) tranſibit per medium omniũ ſuperficierum uitrorum ſuperpoſitorũ baſi inſtrumenti:

& altitudo omnium uitrorum eſt dupla diametro foraminis:
diameter uerò foraminis eſt æqualis
perpendiculari
m f exeunti à centro foraminis ſuper ſuperficiem baſis inſtrumenti, & ſuper diame-
trum
eius f g:
unaquæq; ergo perpendicularium, exeuntium à centris ſuperficierum uitrorum per-
pendicularium
ſuper diametrũ baſis inſtrumenti, eſt æqualis lineæ m f, ſcilicet perpendiculari exe-
unti
à centro foraminis ſuper ſuperficiem baſis inſtrumenti.
Linea ergo, quæ tranſit centra ambo-
rum
foraminum, tranſibit centra ſuperficierum uitrorum perpendicularium ſuper ſuperficiem ba-
ſis
inſtrumenti.
Accipiatur ergo regula ſubtilis, cuius formam præmiſimus: & erigatur ſuper oram
inſtrumenti
in ſuperficie baſis inſtrumẽti:
& ponatur ſuperficies regulæ, in qua ſignata eſt linea ex
parte
primi uitri, quod eſt ſupra e cẽtrum baſis inſtrumenti:
& ponatur regula prope uitrum, & ap-
plicetur
taliter ut linea, quę eſt in ſuperficie regulæ, ſit in ſuperficie medij circuli, ſecabitq́;
linea re-
cta
, tranſiens per centra amborum foraminum, & per centra ſuperficierum uitrorum lineam latitu-
dinis
regulæ perpendiculariter, & tranſibit ad punctum g.
Tunc itaq; ponatur inſtrumentũ in uas
prædictum
uacuum aqua, & ponatur uas in ſole directè oppoſitum centro ſolis, ut accipiat radium
perpẽdicularẽ
:
hoc aũt pteoſt fieri, ſi moueatur inſtrumentũ, quouſq; lux ſolis trãſeat per ambo fo-
ramina
, & fiat apud ſecundũ foramẽ lux æqualis:
& aſpiciatur ſuperficies regulæ oppoſita uitro, &
uidebitur
lux exiens à duobus foraminibus ipſius inſtrumẽti, extenſa ſuper ſuperficiẽ ipſius regu-
:
& illud umbroſum, quod circumdat lucẽ in ſuperficie regulæ, obumbrabitur per umbrã oræ in-
ſtrumẽti
:
eritq́; centrũ uiſus ipſius aſpiciẽtis ſuք lineã, quæ eſt in ſuքficie regulæ. Deinde acus ſub-
tilis
ponatur ſuք ſuperius foramẽ, ita quòd extremitas acus ſit perpẽdicularis ſuper centrũ forami-
nis
:
cadetq́; tũc umbra extremitatis acus ſuք centrũ lucis in linea, quæ eſt in ſuperficie regulæ. Tũc
itaq
;
ſignetur pũctus illius umbræ incauſto ſubtiliter: & auferatur acus à ſuperiori foramine: &
eius
extremitas ponatur ſuper centrũ inferioris foraminis:
cadetq́; iterũ umbra extremitatis acus
ſuper
punctũ ſignatum in ſuperficie regulæ:
ablata quoq; acu lux reuertitur. Ex quo patet, quoniã
lux
, quæ eſt ſuք punctũ, quod eſt in ſuperficie regulæ, tranſit per cẽtra amborũ foraminum.
Deinde
incauſto ſignetur nota nigra in pũcto medio ſuperficiei uitri ex parte regulæ (poteſt aũt ille pũ-
ctus
inueniri per 40 t 1 huius, quoniã ille pũctus eſt cõmunis ſectio duarũ diametrorũ ſuքficiei ui-
tri
) & tũc intuens lucẽ, quæ eſt ſuper regulã, inueniet umbrã puncti, qui eſt in medio uitri ſuք pun-
ctum
, quod eſt in ſuperficie regulæ.
Patet ergo ex hoc, quoniã lux, quæ trãſit per centra duorũ fora-
minum
, tranſit per punctum, quod eſt in medio uitri.
Deinde euellatur uitrum primum, quod eſt
38179LIBER SECVNDVS. ſuper centrũ inſtrumenti, punctũ e: & in ſuperficie ſecundi uitri ſignetur punctũ medium, ut prius
factum
eſt in ſuperficie uitri primi:
& componatur inſtrumentũ ſecundò, & moueatur, quouſq; lux
tranſeat
per duo foramina, peruenietq́;
lux tranſiens per centra duorum foraminũ ad centrũ lucis,
quod
eſt in ſuperficie regulę.
Patet itaq; ex hoc, quòd lux pertranſiẽs centra duorũ foraminũ, tran-
ſit
per punctum, quod eſt in medio ſuperficiei ſecundi uitri:
& quòd lux, quę tranſit per centra duo-
rum
foraminũ in prima experimentatione, tranſit etiã per punctũ, quod eſt in medio ſecundi uitri.

Extrahatur
itaq;
ſecũdũ uitrum, & opponatur tertiũ, & ſic de cęteris uſq; ad ultimũ. Et patet uniuer
ſaliter
, quòd lux tranſiẽs per centra duorũ foraminũ, perueniens ad ſuperficiem regulæ, tranſit etiã
per
centra ſuperficierũ uitrorũ omniũ, poſitorũ ſuper ſuperficiẽ laminę:
& ſunt omnia centra ſuper-
ficierum
uitrorũ omniũ in una linea recta cõtinuante centra duorũ foraminũ.
Lux itaq; pertranſiẽs
centra
foraminũ tam in corpore uitri ꝗ̃ extra corpus in aere, extenditur ſecundũ lineam rectã conti
nuantẽ
centra duorũ foraminũ:
& eſt illa linea m p, perpendicularis ſuper ſuperficies omniũ uitro-
rum
oppoſitas foramini ք 14 p 11:
illa enim linea m p eſt æquidiſtans lineę f g, diametro laminæ, quæ
eſt
perpendicularis ſuper ſuperficiẽ uitrorũ, cum ſit perpendicularis ſuper differentiã cõmunem ſu
perficiei
uitri, & ſuperficiei laminę.
Et ſi omnibus uitris uel ipſorũ aliquo præmiſſo modo ſuper fun
dum
inſtrumẽti diſpoſito, infundatur aqua uaſi uſq;
ad concauũ ſuperficiei uitri: accidet tamen idẽ
quod
prius, quoniã radius perpẽdicularis ſemper penetrat irrefractus.
Itẽ ne putet aliquis, quòd re-
ctitudo
radiorũ perpendiculariũ adiuuetur per cubicã figurã uitri:
accipiatur medietas ſphærę ui-
treæ
clarę uel cryſtallinæ, cuius ſemidiameter ſit minor diſtantia, quę eſt inter punctũ c & centrum
laminę
, eſt punctũ e:
& inueniatur cẽtrũ baſis eius, ſuper ſignetur linea ſubtilis incauſto.
Deinde
ex hac linea ex parte centri ſphærę ſeparetur linea æqualis l n diame-
429[Figure 429] metro foraminis orę inſtrumẽti:
erit ergo hæc linea æqualis lineę m f, quę eſt
inter
m centrũ foraminis, eſt in ora inſtrumẽti, & ſuperficiẽ laminę:
deinde
ſuք
extremitatẽ huius lineę ſeparatę à diametro ꝓducatur perpẽdicularis ad
utramq
;
partẽ ſuperficii ſphæricę, poteſt fieri per 11 p 1: & ſecetur ſphæra
uitrea
ſecundũ illã lineã, planeturq́;
ſuperficies uitri ſecti, donec ſit penitus æqualis, fiatq́; perpendi
culariter
erecta ſuper ſuperficiem planã hemiſphęrij (quod per angulũ rectum corporeum poterit
menſurari
) erit ergo tunc cõmunis differentia iſtius ſuperficiei erectę, & ſuperficiei baſis ſphærę li-
nea
recta, ſuper quã erit perpendicularis linea prius à centro ſphærę producta:
ergo etiã erit perpen
dicularis
ſuper ſuperficiem erectã.
Deinde in medio illius lineæ, quæ eſt cõmunis ſectio, fiat ſignum
cum
incauſto:
deinde uitrũ illud politũ optimè ſuper hanc ſuperficiem ſectã, ponatur ſuper ſuperfi-
ciem
laminę inſtrumenti, ita quòd gibboſitas eius reſpiciat foramina, & mediũ lineę, quę eſt cõmu-
nis
ſectio duarum ſuperficierum planarum uitri, applicetur centro laminæ, & figatur uitrum ſuper
laminã
, ne cadat.
Deinde ponatur regula ſubtilis ſuper ſuperficiem laminę inſtrumenti, ſicut in ex-
perimentatione
uitrorũ cubicorum, ita quòd ſuperficies regulæ, in qua eſt linea recta latitudinis ſit
ex
parte uitri, & prope illud.
Deinde imponatur inſtrumentũ in uas prædictũ, & ponatur uas in ſole
uacuum
aqua, & moueatur inſtrumentũ, donec lux ſolis tranſeat ambo foramina:
cadetq́; lux ſuper
ſuperficiem
regulę.
Deinde ponatur extremitas acus uel ſtili ferrei ſuper centrum ſuperioris fora-
minis
:
cadetq́; umbra extremitatis acus ſuper centrum lucis: ablato quoq; ſtilo, reuertetur lumẽ ad
locum
ſuũ.
Idem quoq; accidit ponenti extremitatẽ acus ſuper centrum foraminis ſecundi. Deinde
ponatur
extremitas acus ſuper centrũ ſphærę uitreę:
cadetq́; umbra extremitatis acus ſuper centrũ
lucis
.
Ex quo patet, quia lux tranſiens per centra duorũ foraminũ, tranſit etiã per centrũ ſphærę ui-
treę
, & per mediũ ſuperficiei lucis, quę eſt in cõuexo uitri.
Patet etiã ex his, lux tranſiens in cor-
pus
uitri, extenditur ſecundũ rectitudinẽ lineę tranſeuntis per centra duorũ foraminũ:
& eſt illa li-
nea
ſemidiameter ſphærę.
Nam perpendicularis, exiens à centro baſis uitri ad laminam, eſt æqualis
diametro
foraminis & lineę exeunti à centro foraminis perpendiculariter ad ſuperficiem laminę:
&
quoniam
duę perpendiculares cadunt ſuper diametrum laminę:
palàm, quòd linea tranſiens per
centra
duorũ foraminũ, cum extenditur in rectitudinẽ, peruenit ad centrum ſphærę uitreę:
eſt ergo
in
illa linea diameter huius ſphærę uitreę:
eſt ergo perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ huius ſphęrę ք 72
t
1 huius:
quoniã enim trãſit centrũ ſphęrę, patet quòd ipſa eſt perpẽdicularis ſuper conuexã ſuper-
ficιẽ
ſphærę, ſicut ſuperius patuit in uitris cubicis.
Auferatur itaq; regula ſubtilis applicata ad ſuper
ficiem
laminæ, & ponatur inſtrumentũ ſecundò in uas, ut prius, & moueatur quouſq;
lux tranſeat
per
duo foramina:
inuenieturq́; lux ſuper oram inſtrumenti, & inuenietur centrũ lucis in puncto p,
quod
eſt differentia cõmunis inter circumferentiã circuli medij, & lineam g k, perpendicularẽ in o-
ra
inſtrumẽti:
hoc eſt in extremitate diametri circulι medij, quæ eſt m p, tranſeuntis per centra duo-
rum
foraminum m & y.
Ex quo patet, quoniã lux tranſiens in corpus uitri, & perueniens ad centrũ
eius
, prodiensq́;
in corpus aeris, extenditur ſecundũ lineã, quę extendebatur in corpore uitri. Cum
enim
linea recta tranſiens centra amborũ foraminũ, perpendicularis ſit ſuper ſuperficiẽ uitri:
patet
quòd
ipſa neceſſariò eſt perpendicularis ſuper ſuperficiẽ aeris tangentis uitri ſuperficiẽ.
Itaq; ſi uaſi
infundatur
aqua, remanente uitro in ſua poſitione, donec aqua ſuperfluat centro uitri:
adhuc inue-
nietur
centrũ lucis ſuper extremitatẽ diametri circuli medij:
& ſi ſphæra uitrea tranſuertatur, ita ut
cõuexũ
eius ſituetur ad ſecundũ foramẽ, & plana ſuperficies ad centrũ inſtrumẽti, ſcilicet punctũ e,
ſiue
aqua ſuperfundatur, ſiue , adhuc omnia alia accidẽt, quę in priori ſitu accidebãt:
quoniã ſemք
radius
trãſiens per cẽtra amborũ foraminũ, tranſibit etiã per centrũ ſphærę.
Ex his omnibus ք uitra
38280VITELLONIS OPTICAE cubica & ſphærica patet, quòd ſiue medium ſecundi diaphani fuerit denſius uel rarius, dum tamen
linea
, per quam extenditur radius, fuerit perpendicularis ſuper ſuperficiem ſecũdi corporis, quòd
lux
extenditur in ſecundo corpore ſecundum rectitudinẽ lineæ, per quam extendebatur in corpo-
re
primo.
Patet ergo propoſitum: corpus enim uitri eſt denſioris diaphanitatis, quàm corpus aeris,
& etiam quàm corpus aquæ.
45. In medio ſecundi diaphani rarioris primo diaphano, fit refractio radiorum obliquè inci-
dentium
à poſteriore ſuperficie ſecundi diaphani, à perpendiculari exeunte à puncto refractio-
nis
ſuper ſuperficiem corporis ſecundi. Alhazen 7 n 7.
Hoc quod nunc hic proponitur, eſt cõformiter prioribus per inſtrumentalẽ experientiã declaran
dum
.
Aſſumatur enim illud uitrũ ſphæricũ, quo iam in præcedenti ꝓximo theoremate uſi ſumus, &
ponatur
ſuper laminã inſtrumẽti, ita ſuperficies plana ipſius reſpiciat foramina, & quòd mediũ
lineæ
rectę, quæ eſt in ipſo, ſit ſuper centrũ laminę, & linea, quæ eſt cõmunis ſectio ſuperficierũ pla-
narũ
uitri, cadat obliquè ſuper diametrũ laminæ quacũq;
obliquatiõe. Palàm ergo, quòd linea tran-
ſiens
centra duorũ foraminũ, obliqua eſt ſuper ſuperficiẽ planã uitri.
Cõiungatur itaq; uitrũ laminę
inſtrumẽti
ſecundũ hunc ſitũ firmiter:
& ponatur inſtrumentũ in uas, & uas in ſole, moueaturq́; in-
ſtrumentũ
, donec lux tranſeat per duo foramina:
cadetq́; lux in interiori ora inſtrumenti: & centrũ
lucis
erit in circunferẽtia medij circuli, ſed extra illũ punctũ p, qui eſt cõmunis differẽtia circũferen
tię
medij circuli, & lineę ſtanti in ora inſtrumenti, quę eſt g k:
& erit declinatio eius ad partẽ, in qua
eſt
ſol:
erit ergo ad partẽ perpendicularis exeuntis à loco refractiõis ſuper ſuperficiẽ ſphæricã uitri.
Et
quoniã hæc lux extenditur in aere ſecundũ rectitudinẽ lineę tranſeuntis per centra duorũ fora-
minũ
, ut patet per 1 huius:
& hæc linea in hoc ſitu քuenit ad centrũ ſphærę uitreę: & eſt obliqua ſuք
ſuperficiẽ
ſphærę planã:
palã ergo, quia terminatio extenſiõis illius lucis eſt in centro uitri. Extendi
tur
ergo lux in corpus uitri ſecundũ lineã rectã, exeuntẽ à cẽtro ſphærę ad circunferentiã, quę linea
ſit dιameter, palàm per 72 t 1 huius, quoniã ipſa eſt perpẽdicularis ſuper ſphęricã ſuperficiẽ uitri:

ergo
& ſuper concauã ſuperficiẽ aeris continentis ſphærã uitri:
ergo refringitur in aere ſecundo,
ſicutneq
;
in primo, ſed neq; refringitur in corpore uitri, nec in cõuexo ipſius: refringitur ergo apud
centrum
uitri, quia fuit obliqua ſuper ſuperficiem eius planã, in qua eſt centrũ uitri.
Palàm itaq; ex
his
experimentationibus illud, quod eſt etiã ſuperius declaratũ, ſcilicet quoniã lux, ſi fuerit exten-
ſa
in corpore ſubtiliori obliquè incidens ſuperficiei corporis groſsioris, refringetur ab ipſo:
& erit
eius
refractio ad partẽ perpendicularis ſuper ſuperficiẽ ſphæricã corporis groſsioris, ſicut ք 43 hu-
ius
patuit:
ut ſi fiat refractio ex aere ad aquã, erit illa refractio ad partẽ perpẽdicularis exeũtis à loco
refractionis
ſuper ſuperficiẽ aquæ, & peruenit refractio ad perpendicularẽ.
Quòd ſi uitrũ è con-
uerſo
ſituetur, ſcilicet ut ſuperficies eius ſphęrica conuexa reſpiciat ſuperius foramẽ, & punctũ me-
diũ
lineę (quę eſt cõmunis differentia ſuperficierũ planarũ) quod eſt centrũ ſphærę uitreę, ſit ſuper
centrũ
inſtrumenti, cadatq́;
hæc linea obliquè ſuper diametrũ laminæ: ducaturq́; in ipſa ſuperficie
laminæ
à centro laminæ linea perpendicularis ſuper lineã, quæ eſt cõmunis ſectio illarum planarũ
ſuperficierũ
, quę neceſſariò erit perpendicularis ſuper ſuperficiem planam uitri erectã ſuper ſuper-
ficiem
laminæ:
ponaturq́; inſtrumentũ in uaſe ſine aqua, & moueatur, quouſq; lux pertranſeat duo
foramina
:
cadet centrum lucis in circunferentia medij circuli extra punctum p, quod eſt differentia
cõmunis
medij circuli, & lineæ g k perpendicularis ſuper ſuperficiẽ laminæ ducta in ora inſtrumen
ti
, quod punctum p eſt extremitas diametri medij circuli, quæ eſt m p:
eritq́; declinatio lucis ad par-
tem
contrariam illi, in qua eſt perpendicularis educta à loco refractionis ſuper planam ſuperficiem
uitri
.
Hæc autẽ lux extenditur in uitro ſecundum rectitudinẽ lineæ tranſeuntis per centra duorum
foraminum
:
quoniã illa linea cum per centrum ſphæræ uitreæ tranſeat, eſt illa diameter ſphæræ ui-
treæ
:
fit itaq; refractio lucis apud centrum ſphæræ uitreæ: quoniam lux tranſiens centra amborum
foraminum
fit obliqua ſuper ſuperficiem planam uitri, & ſuper ſuperficiem aeris contingentis ui-
trum
.
Et ſi aqua infundatur uaſi, quouſq; ſuperemineat centro inſtrumenti: cadet adhuc centrũ lu-
cis
in circumferentia medij circuli extra extremitatem ſui diametri obliquè ad partem contrariam
illi
parti, ſuper quam cadit perpendicularis.
Et quoniã aer eſt ſubtilior quàm aqua, & aqua ſubtilior
uitro
:
maior fiet diſtantia centri lucis ab extremitate diametri medij circuli in aere, quàm in aqua.
Quòd
ſi uitrum ponatur aliter in ſuperficie laminæ, ſcilicet ut linea, quæ eſt communis differentia
duarum
ſuperficierũ planarum ipſius uitri, ſit ſuper lineam perpendiculariter diametrum laminæ
ſecantem
, non tamen ſit eius medius punctus (qui eſt centrum ſphæræ uitreæ) ſuper centrum lami-
, & uertatur conuexum uitri ad foramina, & figatur regula ſubtilis ſuper ſuperficiem laminę ere-
cta
ſuper oram eius, ſitq́;
ſuperficies eius, in qua eſt linea, ex parte uitri: & terminus regulæ ſecet dia
metrum
laminæ perpendiculariter:
palàm, quia linea tranſiens per centra foraminum duorum, non
tranſit
per centrũ ſphæræ, ſed per aliud punctum ſuperficiei planæ ipſius uitri:
& erit obliqua ſuper
ſphæricam
ſuperficiem per 72 t 1 huius.
Ponatur itaq; inſtrumentum in uaſe, & uas in ſole, & mo-
ueatur
inſtrumentum, quouſq;
lux tranſeat per centra duorum foraminum: & non cadet lux di-
rectè
ſuper ſuperficiem regulæ, neq;
centrum lucis cadet in linea, quæ eſt in ſuperficie regulæ, ſed
declinabit
obliquè extra lineam, quæ tranſit per centra duorum foraminum ad partem, in qua eſt
centrum
uitri, hoc eſt ad partem contrariam perpendicularis, exeuntis à loco refractionis per-
pendiculariter
ſuper ſuperficiem uitri ſphæricam:
eritq́; linea pertranſiens centra duorum fo-
38381LIBER SECVNDVS. raminum perpendicularis ſuper ſuperficiem ultri planã per 8 p 11: quoniã illa linea eſt æquidiſtans
lineæ
f g diametro laminæ, quæ ex hypotheſi eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem planam uitri.
Si
ergo
lux tranſiret per centra duorum foraminũ, & extenderetur ſecundũ rectitudinem ad planã ui-
tri
ſuperficiem:
palàm, quòd tunc extenderetur ſecundũ rectitudinem in aere: ſed centrũ lucis, quæ
eſt
in regula, cum cadat in rectitudinẽ huius lineę:
patet, quòd lux extenditur in eius rectitu-
dine
ad ſuperficiem planã uitri:
eſt ergo lux refracta, ſed refringitur in aere, neq; in corpore uitri.
Refringitur
itaq;
apud ſphæricã ſuperficiem uitri: incidit enim obliquè ſuper ſphæricã ſuperficiem,
quoniã
linea tranſiens centra duorũ foraminũ, tranſit per centrũ uitri:
& hæc lux egrediẽs à pla-
na
ſuperficie uitri, quoniã obliquè aeri incidit, plus refringitur.
Quòd ſi uitrũ è cõtrario diſponatur,
ut
eius ſuperficies plana opponatur foramini primò ſic, quòd cõmunis differentia ſit ſuper lineam
ſecantẽ
diametrum laminæ perpendiculariter, & medius punctus illius lineæ ſit extra centrum la-
minæ
:
tunc ergo linea pertranſiens centra duorũ foraminum non tranſit per centrum uitri, ſed per
alium
punctũ illius planę ſuperficiei, & eſt perpendicularis ſuper illam ſuperficiem.
Moueatur itaq;
inſtrumentũ
in ſole, donec lux tranſeat per ambo foramina:
cadetq́; centrum lucis, quę cadit in inte
riore
parte oræ ipſius inſtrumenti in peripheria medij circuli, extra punctũ p, quod eſt extremitas
diametri
medij circuli, quæ eſt linea m p, ſed declinabit ad partẽ, in qua eſt centrũ uitreæ ſphærę:
&
linea
, quę egreditur à centro huius ſphærę in imaginatione ad locum refractionis, eſt perpendicula
ris
ſuper ſuperficiem huius ſphærę:
eſt ergo perpendicularis ſuper ſuperficiem aeris contingentis
ſuperficiem
ſphærę uitreæ.
Hæc itaq; refractio eſt ad partem contrariã illi, in qua eſt perpendicula-
ris
, exiens à loco refractionis ſuper ſuperficiem aeris cõtingentis ſphæram.
Lux uerò tranſiens cen
tra
duorum foraminũ, pertranſit corpus uitri rectè, ſit perpẽdicularis ſuper ſuperficiem planam
uitri
:
ſed non eſt perpendicularis ſuper ſuperficiẽ conuexam, cum non pertranſeat centrũ ſphæræ:
ergo
etiam non eſt hæc lux perpendicularis ſuper ſuperficiem aeris contingentis conuexũ uitri:
&
quia
hæc lux refracta inuenitur:
refringitur ergo apud cõuexam ſuperficiem ſphæræ uitreæ. Quòd
ſi
a qua tunc infundatur uaſi infra centrum laminæ:
inuenietur etiam lux refracta ad partem, in qua
eſt
centrum uitri:
hoc autem eſt ad partẽ contrariam illi, in quam cadit perpendicularis, exiẽs à loco
refractionis
, quæ extenditur in corpore aeris, perpendicularis ſuper concauam ipſius aeris ſuperfi-
ciem
conuexam uitri contingentem.
Et hoc eſt propoſitum.
46. Omnem radium incidentem & refractum in eadem plana ſuperficie conſiſtere eſt neceſſe.
Alhazen
5 n 7.
Sed & id, quod nunc proponitur, poteſt experimẽtaliter declarari. Quoniã enim omnibus diſpo
ſitis
, ut in 43 huius, lux incidens centro lucis, quę eſt in ſuperficie aquæ, & à centro lucis exiſtentis
ſuper
ſuperficiem aquæ, quod eſt centrum medij circuli, incidens centro lucis intra aquam exiſten-
tis
, quod eſt in circumferentia circuli medij, tranſit per centra amborũ foraminũ, quæ ſimiliter ſunt
in
ſuperficie medij circuli:
palàm, quoniã linea, ſecundũ quã lumẽ incidit ſuperficiei aquę per mediũ
aerẽ
, & ſecundũ quã refringitur in aquę medio, ſunt in eadem ſuperficie:
quoniã utraq; ipſarũ eſt in
ſuperficie
medij circuli trium aſsignatorũ circulorum.
Inuenitur autẽ hæc refractio in radio ſolari,
quando
radius ſolaris tranſiens per centra foraminum, fuerit obliquus ſuper aquæ ſuperficiem,
quãdo
fuerit perpendicularis:
& propter obliquitatẽ ſitus inſtrumenti à centro ſphærę aquæ, nunꝗ̃
fiet
hæc linea radialis perpendicularis ſuper ſuperficiẽ aquæ, niſi ſol fuerit perpendiculariter ſuper
zenith
capitis:
ſole uerò ultra uel citra zenith capitum exiſtente, ſatis euidens eſt hæc experimenta
tio
omni tẽpore.
Patet ergo id, quod proponebatur. Et hanc ſuperficiẽ dicimus ſuperficiẽ refractio-
nis
.
Patet itaq; exijs omnibus quinq; præmiſsis propoſitionibus, quoniã omnis lux pertrãſit quæ-
cunq
;
corpora diaphana ſecundũ lineas rectas: & quãdiu lineę ſunt քpendiculares ſuք ſuperficies
corporũ
, quantũcunq;
etiã diuerſę ſint diaphanitatis, ſemper extẽditur ſecundũ rectitudinẽ eiuſdẽ
lineę
, & refringitur.
In corpore uerò diuerſę diaphanitatis omnis lux ſuperficiei ſecũdi corporis
obliquè
incidẽs, refringitur ſecundũ lineas rectas alias ab illis, ſecundũ quas incidebat primo cor-
pori
:
quę tamẽ lineę ſemper erũt in eadẽ ſuperficie plana, imaginatę ſecare utrunq; illorũ corporũ:
& hæc ſuperficies in inſpectiõe inſtrumẽti eſt medius circulus triũ circulorũ ſignatorũ in interiore
parte
orę inſtrumẽti, cuius diameter eſt linea m p.
uerò lux obliqua exiuerit à corpore ſubtiliori
ad
groſsius:
refringetur ad partẽ քpendicularis exeũtis à loco refractionis, quę eſt քpẽdicularis ſu-
per
ſuperficiẽ groſsioris ſecũdi corporis:
& lux obliqua exiuit à corpore groſsiori ad ſubtilius, re
fringetur
ad partẽ cõtrariã prędicto modo ductę ſuք ſuperficiẽ corporis ſecundi, ſcilicet ſubtilioris.
47. Radio perpendiculari omne corp{us} diaphanũ penetrante, radi{us} obliquè incidens in me-
dio
ſecũdi diaphani denſioris refringitur ad perpẽdicularẽ ductã à pũcto incidẽtiæ ſuper ſecundi
diaphani
ſuperficiẽ: & in medio ſecundi diaphani rarioris refringitur ab eadẽ. Alhazen 8 n 7.
Illud, quod particularibus experientijs hactenus inſtrumentaliter probatũ eſt, naturali demon-
ſtratiõe
intendimus adiuuare.
Omnes enim motus naturales, qui fiunt ſecundũ lineas perpendicu-
lares
, ſunt fortiores, quoniã coadiuuãtur uirtute uniuerſali cœleſti ſecundũ lineã rectã breuiſsimã,
omni
ſubiecto corpori influẽte.
Impulſiones ꝓiectationũ factarũ perpendiculariter, ſunt fortiores
eis
, quę fiunt obliquè:
& ſimiliter percuſsiones, quę fiunt perpendiculariter, ſunt omnibus obliquis
percuſsionib
.
fortiores: & inter oẽs obliquas, fortiores ſunt illę, quæ plus accedũt ad perpẽdiculari-
tatẽ
.
Quia itaq; omnis corporis dẽſitas impedit tranſitũ luminis, neceſſe eſt lumẽ imaginari repelli à
38482VITELLONIS OPTICAE tranſitu per reſiſtentiã corporis denſi, & plus per reſiſtentiã corporis denſioris: & per hanc reſiſten-
tiam
qualitatis paſsiuæ, quæ eſt denſitas ad qualitatẽ actiuam, quæ eſt lumen, intelligimus quendã
modũ
motionis luminis per medium corporũ reſiſtentiũ, quæ ſecundũ plus & minus capacia ſunt
impreſsionis
luminaris, quòd in tranſmutatione locali ipſius luminis ſit aliquis motus, ut patet
per
2 huius:
ſed quia lumen in eodẽ inſtanti ſecundũ diuerſitatẽ mediorũ ſe plus comprimit uel dif-
fundit
:
& hoc uocamus hic motũ ipſius lucis. Omnis itaq; lux pertrãſiẽs corpus diaphanũ, motu ue
lociſsimo
& inſenſibili pertrãſit:
ſic tamẽ, quòd per magis diaphana uelocior fit motus ꝗ̃ per minus
diaphana
.
Omne enim corpus diaphanũ plus & minus reſiſtit penetrationi lucis, ſecundũ quod eſt
participans
diaphanitate plus uel minus:
groſsities enim corporũ reſiſtens eſt ſemper luminis pene
trationi
.
ergo lux pertranſiuerit corpus aliquod diaphanũ obliquè, & occurrerit corpori alij dia-
phano
groſsiori:
tũc corpus groſsius reſiſtit luci uehementius, ꝗ̃ prius corpus rarius reſiſtebat: ne-
ceſſe
eſt ergo, quòd ꝓpter reſiſtentiã illius corporis denſioris motus lucis trãſmutetur:
& ſi reſiſten
tia
fuerit fortis, tunc motus ille ad partẽ contrariã refringetur:
quia uerò reſiſtit fortiter, ideo lu-
men
redibit in partẽ, ad quã mouebatur.
Si uerò reſiſtentia fuerit debilis ꝓpter maiorẽ raritatẽ
corporis
plus diaphani:
tũc lux incidens refringetur ad contrariã partẽ, nec poterit per illã lineã
ꝓcedere
, per quã inceperat, ſed mutabitur in ſitu:
uerò քpendiculariter inciderit quibuslibet cor
poribus
diaphanis & quantũcunq;
diuerſæ diaphanitatis, mutabitur, ſed directè omnia penetra
bit
:
quoniã perpendicularis fortior eſt omnibus, & obliqui uiciniores perpẽdiculari, ſunt fortiores
omnibus
remotioribus.
itaq; corpori diaphano groſsiori lux incidit obliquè, extenditur ſecun-
dum
lineã rectam approximantẽ ad perpendicularẽ, exeuntẽ à puncto, in quo lux occurrit ſuperfi-
ciei
corporis diaphani groſsi, productã ſuper ſuperficiẽ corporis groſsioris, ideo, quia facilimus mo
tuũ
eſt ſecundũ lineam perpendicularẽ.
Si ergo radius lucis inciderit ſuper lineã perpendicularẽ,
tranſibit
rectè ꝓpter fortitudinẽ motus ſuper perpendicularẽ:
& ſi radius inciderit obliquè, tunc
poterit
tranſire ꝓpter debilitatẽ motus ſuper lineas obliquas.
Accidit ergo ut declinet ad partẽ ali-
quã
, per quã facilior ſit tranſitus, ꝗ̃ per illam partẽ, ad quã per lineam incidentię mouebatur:
facilior
aũt
motuũ, & plus adiutus cœleſti influentia eſt ſupèr lineã perpendicularẽ:
quod enim uicinius eſt
perpendiculari
, facilioris eſt tranſitus, ꝗ̃ remotius ab illa.
Sit itaq; ut à puncto a corporis luminoſi
incidant
radij quàm plures per mediũ a b ſuper ſuperficiem alterius diaphani corporis, in qua ſit li-
nea
b c d e:
& ſit b f linea profunditatis illius corporis: & ſit
430[Figure 430]a h e d c b k q l g f linea a b perpendicularis ſuper illam ſuperficiẽ.
Palàm itaq;
ſecundũ
rationẽ præmiſſam fortitudinis perpendiculariũ,
& per experientias inſtrumẽtales ք 42 & 44 huius, quoniã
radius
incidẽs ſecundũ lineã a b perpẽdiculariter, penetrat
totũ
corpus b e f.
Radius uerò incidens ſecundũ lineã a c, ſi
directè
trãſeat corpus b e f:
tunc erit diuerſitas in diapha
nitate
corporũ a b e & b e f:
eſt cõtra hypotheſim: linea
itaq
;
a c ꝓpter diuerſitatẽ reſiſtentiæ erit linea cõtinua.
Sed
ſi per corpus minus reſiſtẽs mouebatur liberè per lineã
a
c, poteſt in corpore plus uel minus reſiſtẽte per eandẽ
lineã
moueri.
Si ergo corpus b e f ſit denſius corpore a b e,
patet
ex præmiſsis, quòd difficilior eſt trãſitus per illud.
Si
itaq
;
linea a c refringitur à linea perpẽdiculari, ducta à pun-
cto
c ſuper ſuperficiẽ corporis b c d e, quę ſit c g, debilitabi-
tur
, nec ad aliquid perueniet effectus eius:
fruſtra ergo inci
debat
:
natura aũt fruſtra nihil agit, ſicut in principio ſuppo-
ſitũ
eſt:
linea ergo a c (ut etiã oſtenſum eſt experimentaliter
ք
43 huius) refringitur neceſſariò ad partẽ perpendicularis
c
g, ut fortificetur actio eius:
ſimiliter quoq; eſt de radijs in-
cidentib
.
ſecundũ lineas a d & a e. ſi corpus, in cuius ſu
perficie
eſt linea b c d e, fuerit diaphanitatis rarioris, ꝗ̃ ſit
corpus
a b e, adhuc ꝓpter fortitudinẽ actionis, radius per-
pendicularis
, eſt a b, penetrat irrefractus, radius uerò ſe-
cundũ
lineã a c tranſiens corpus denſius, & in puncto c inci
dens
ſuperficiei corporis rarioris, inuenit reſiſtentiã quã
prius
.
Et quia formarũ propriũ eſt ſemք ſe diffundere ſecundũ amplitudinẽ omnis capacis materię:
patet
, quòd radius a c ꝓcedit ſecundũ lineã a c:
quia ſic diſpoſitio diaphanorũ corporũ ſecundũ
reſiſtentiã
ad receptionẽ luminis eſſet uniformis, eſt contra hypotheſim:
refringitur ergo radius
a
c, ſed ad perpendicularẽ c g:
quoniã illa refractio fit propter reſiſtentiã materię, ſed ꝓpter ui
ctoriã
formæ agentis ſuper materiã plus diſpoſitã ꝗ̃ prius:
unde forma diffundit ſe uirtute ꝓpria ab
incepto
ꝓgreſſu ſecundũ lineã a c, & ad partẽ cõtrariã ipſius perpendicularis c g, & eius æquidiſtan
tis
, quę b f:
& ſimiliter eſt de omnib. alijs obliquis radijs ut a d & a e. Motus itaq; radij incidentis ob-
liquè
ſecũdũ lineã a c in corpore ſecũdi diaphani denſioris, eſt b e f, cõponitur ex motu in partẽ
քpendicularis
a b, trãſeuntis per corpus b e f, in quo eſt motus, & ex motu facto ſuper lineã c b, quæ
eſt
perpẽdicularis ſuper lineã c g.
Quoniã enim trãſitus perpẽdicularis eſt fortiſsimus & facillimus
motuũ
, & denſitas corporis reſiſtit termino motus, ad quẽ intẽdebat, linea a c neceſſariò mouebitur
38583LIBER SECVNDVS. ad perpendicularem c g, exeuntem à puncto c, in quo radius a c occurrit ſuperficiei corporis den-
ſioris
.
Et quoniã illi motui reſiſtitur propter groſsiciem medij, & etiam propter naturã alterius m o-
tus
, qui eſt ſuper lineam c b, qui propter reſiſtentiã medij non omnino dimittitur, ſed tantùm impe-
ditur
:
declinabit ergo lumen uerſus punctum b, ſemper approximans perpendiculari a b f: fit itaq;
in
medio ſecundę diaphanitatis groſsiore medio primo, refractio radij a c ſecundũ lineam c l, pro-
pinquiorẽ
perpendiculari c g, exeũti à puncto c, in quo occurrit corpori denſiori, quàm linea a c, per
quam
incidebat ſuperficiei illius corporis, producta ultra punctum c a d punctũ h, propinqua fuerit
eidem
perpendiculari eductæ ultra punctũ c ad punctum h, ita, ut angulus a c h ſit maior angulo l c
g
:
non concurret tamen cum perpendiculari b f uerſus punctum f, ſed uerſus punctum a per 2 t 1 hu
ius
, quoniã concurrit eius æquidiſtante linea c g in puncto c.
Cum uerò radius a c exiuerit à cor-
pore
groſsiore ad ſubtilius:
tunc quia minus habet reſiſtentiæ, erit motus eius uelociter & ma gis
ſui
diffuſiuus.
Et quoniam reſiſtentia medij denſioris impellit ſemper lucem obliquam, ut coadune
tur
ad perpendicularẽ lineam à puncto incidentiæ ſuper ſuperficiem illius corporis productã, quæ
eſt
c g:
patet, quòd in medio rarioris diaphani illa reſiſtentia erit minor quàm prima: fit ergo motus
lucis
ad partem, à qua per reſiſtentiã repellebatur motus maior.
Mouetur ergo lux in corpore dia-
phano
rariore plus ad partem contrariã parti perpendicularis, ita, quòd angulus g c k ſit maior an-
gulo
a c h:
fit tamẽ ſemper motus lucis a c in refractione à corpore ſecundo rarioris diaphani quàm
primum
, inter lineas c g & c e:
quoniam um angulus g c e ſit rectus, angulus g k nunquam poteſt
fieri
rectus.
Patet ergo propoſitum.
48. À ſuperficie plana corporis diaphani omnium radiorum illi ſuperficiei incidentiũ, non
eſt
poßibile fieri refractionem ad aliquod punctum unum.
Quoniã enim, ut patet per præmiſſas, in omni corpore diaphano ſemper fit refractio uel ad ipſas
perpendiculares
ductas à punctis incidentię radij ſuper ſuperficiem corporis diaphani, à qua fit re-
fractio
:
uel ab illis perpendicularibus (quomodocunq; autem hoc contingat) patet, cum illę perpen
diculares
ſuper planam ſuperficiem ſint æquidiſtantes per 6 p 11, quoniam ſiue ad ipſas perpendicu
lares
, ſiue ab ipſis fiat refractio:
non eſt poſsibile, ut omnium radiorum illi planæ ſuperficiei inciden
tium
refractio fiat ad punctum unum Patet ergo propoſitum.
49. Nulla refractio tranſmutat ſitũ partiũ formæ refractæ, ſedſolũ auget uel minuit figurã.
Quoniam enim, ut patet per 47 huius, omnis refractio fit in medio ſecundi diaphani, & in rario-
ri
à perpendiculari, in denſiori uerò ad perpendicularẽ:
palàm, quòd ſemper dexter radius remanet
dexter
, & ſiniſter ſiniſter:
& ſimiliter de alijs differentijs poſitionis. Situs ergo partium formæ refra
ctæ
non mutantur, ſed ſemper permanẽt:
modo aũt ſuo: cum à perpendiculari fit refractio, augetur
forma
ſecundum dilatationem:
& cum ad perpendicularem fit refractio, minuitur: quoniam anguli
ipſam
continentes, anguſtantur.
Patet ergo propoſitum.
50. In omni ſimili ſuperficie eiuſdem diaphani, radij ſecundum æquales angulos incidentes,
ſecundũ
æquales angulos refringuntur: & ſi maiores ſunt anguli incidentiæ, maiores ſunt angu
li
refractionum, & ſi minores, minores.
Siue enim refractionis modus attendatur à parte
431[Figure 431]f h r q x b c d z a e p g k ſuperficierum corporũ, in quibus fit refractio:
quo-
niam
alia fit refractio à ſuperficie ſphærica, & alia à
plana
:
ſiue à parte diſpoſitionis diaphanorum: quo-
niam
alia fit refractio à rariori diaphano, alia à den-
ſiori
, ut patet per plures propoſitiones libri huius:

ſiue
attendatur à parte angulorum incidentiæ, patet
ſemper
quòd angulis incidentiæ exiſtentibus æqua
libus
, ſecundum modum propoſitum nulla ſubeſt
cauſſa
diuerſitatis modi refractionis.
Fiet ergo ſem-
per
refractio ſecundum angulos æquales.
Et hoc eſt
propoſitũ
primum.
Et eſt huius exemplum, ut ſit
corpus
ſphæricum diaphanum denſius ipſo aere,
in
cuius ſuperficie ſit circulus a b c d e:
cuius centrũ
ſit
p:
& à puncto f corporis luminoſi incidant lineæ
radiales
, quæ ſint a f, b f, c f, d f, e f:
incidatq́; radius f c
perpẽdiculariter
, & alij obliquè:
patet, quòd omnes
radij
incidentes obliquè in ſuperficie illius corporis
diaphani
, refringentur per 47 huius.
Sit ergo exem-
pli
cauſſa & breuitatis figuratiõis & denominatiõis
linearũ
, ut oẽs illi radij refracti cõcurrãt in puncto g:

& ducãtur քpendiculariter ſuք ſuperficiẽ corporis li
neę
, quę ſint p d q & p b r & p a x & p e z.
Dico, quòd
ſi
angulus incidẽtię (qui eſt f d q) ſit ęqualis angulo
f
b r, quòd angulus g d p erit æqualis angulo g b p, ք pręmiſſa, ꝓpter uniformitatẽ omniũ prędictarũ
38684VITELLONIS OPTICAEconditionum. Similiter quoq; dico, quòd ſi angulus f d q ſit maior angulo f a x, quòd angulus p d g
erit
maior angulo p a g.
Fiat enim ſuper punctũ a terminũ lineę x a angulus æ qualis angulo f d q per
23
p 1, qui ſit angulus h a x:
refringaturq́; radius h a in puncto a: concurratq́; cum linea f g in puncto
k
:
eritq́; per primam partem huius, angulus p a k æqualis angulo p d g: eſt autẽ angulus p a k maior
angulo
p a g:
non enim eſt æqualis, quoniam tunc ex præmilsis ſequeretur angulos incidentiæ eſſe
æquales
, quod eſt contra hypotheſim, ſunt enim ſuppoſiti eſſe inęquales:
ſed neq; minor: quoniã ſic
fieret
refractio irregularis:
quod eſt cõtra 43 & 45 huius: eſt ergo maior: ergo & angulus p d g eſt ma
ior
p a g.
Idẽ quoq; poteſt demõſtrari facilius, ut ſi angulus f e z fiat æqualis angulo f a x per 8 p 3, ut-
pote
ſi arcus a c & c e aſſumantur æquales:
tũc enim anguli p a g & p e g erunt per præmiſſa ęquales:
angulus
uerò p d g minor eſt angulo p e g:
quod patet etiã, ſi anguli refractiõis ponantur eſſe æqua-
les
.
De hac autem materia hic ſummariè loquimur, quoniã ipſam in 10 huius libro, ubilocum pro-
prium
habet, perfectius perſequemur.
Patet ergo propoſitum.
432[Figure 432]a b z d
51. Datam altitudinem per umbram quanta ſit cognoſcere ſo-
le
apparente Euclides 18 theo. opticorum.
Sit data altitudo a b, quam proponimus, quanta ſit cognoſcere ſo-
le
apparẽte:
& ſi illa altitudo eſt erecta ſuper ſuperficiem horizontis,
ducatur
in illa ſuperficie linea b d perpendicularis ſuper terminum
altitudinis
a b, qui ſit b:
& incidat radius ſolaris per uerticem a b (qui
ſit
a) ipſi pũcto d:
& ſit a d: ergo per 11 huius, erit linea b d umbra altitu
dinis
ipſius a b:
erigaturq́; nota linea e z inter umbrã b d & radiũ a d
æquidiſtanter
altitudini a b, ut ſi z e ſit baculus notæ quantitatis.

Erit
ergo trigonus d z e per 29 p 1 æquiangulus trigono a b d:
ergo
per
4 p 6, uel per 9 huius, erit proportio d z ad z e, ſicut d b ad b a:
ſed
d
z ad z e proportio eſt nota:
quoniam cum z e ſit aſſumpta nota, po-
teſt
& linea umbræ ſuæ, quæ eſt z d, modica menſuratione fieri nota:

ergo
d b ad b a proportio eſt nota:
ſed d b poteſt menſurando fieri no
ta
.
Ergo & a b erit nota. Quod eſt propoſitum, ut ſi linea a b ſit alti-
tudo
alicuius turris uel parietis, qui ualeat adiri ad menſuranda ſpa-
tia
umbrarum.
VITELLONIS FILII
THVRINGORVM ET PO-
LONORVM OPTICAE LIBER TERTIVS.
IN præmißis libris mathematicalia & naturalia principia præmiſim{us}, per
quæ
, prout nostra poßibilit{as} fert, noſtri propoſiti conſequentia intendim{us}
declarare
.
Volentes autem formarum naturalium actiones ſub triplici ui-
dendi
modo proſequi, ſcilicet illo, quι fit per ſimplicem uiſionem, & eo, qui
per
reflexionem, & illo, qui per refractionẽ:
in hoc tertio libro proſequimur modum ſim
plicis
uiſionis, & diſpoſitionem propriam organi uiſiui.
Supponim{us} autem hæc, quæ
ſequuntur
, in locis alijs declarata, uel ut per ſe ipſa nota.
PETITIONES.
1. Viſionem non compleri, niſi apud peruentum formæ uiſibilis ad animam. 2
Item
quòd per ſe uiſibilia ſunt tantùm duo, ſcilιcet lux & color:
quoniam lux
ex
ſe ipſa uidetur:
& ipſa eſt hypoſtaſis colorum: alia uerò per accidens uiſibilia
ſunt
, utpote remotio, magnitudo, ſitus, corporeitas, figura, continuitas, ſepara-
tio
uel diuiſio, numerus, motus, quies, aſperitas, lenitas, diaphanitas, denſitas, um-
bra
, obſcuritas, pulchritudo, deformitas, cõſimilitudo & diuerſitas.
Hæc enim non
ſolùm
uiſu, ſed alijs ſenſibus comprehenduntur.
3. Item petimus lucem fortem
lædere
uiſum diutius intuentem.
4. Item rem maioris quantitatis, quàm ſit o-
culus
, oculo uideri.
5. Item rem uiſam ſecundum ſitum, figuram & ordinẽ ſua-
rum
partium uideri.
6. Item uiſum ſimul diuerſa uiſibilia uidere. 7. Item ab
ambobus
uiſibus ſimul unam rem uideri.
8 Itẽ quòd colornõ eſt motiuus ui-
ſus
, niſi ſecundũ actũ lucidi.
9. Itẽ ſine contactu uiſionẽ fieri, ſicut nec aliquã
actionẽ
naturalẽ.
10. Item uirtutẽ uiſiuam finitã eſſe, & non extendi in infinitũ.
38785LIBER TERTIVS.
THEOREMATA.
1. Viſibili lucem actu non participante: ipſum impoßibile eſt uideri. Alhazen 39 n 1.
Quæ enim, ut ſuppoſitum eſt, per ſe ſunt uiſibilia: ſunt lux & color: lux autẽ non eſt uiſibilis, præ-
terquam
ex ſeipſa:
& etiam lux cum ſit hypoſtaſis colorum, non eſt poſsibile colores uideri ſine lu-
ce
:
forma enim coloris eſt forma debilior, quàm ſit forma lucis: cum color ſit quædam lux incorpo-
rata
corporibus mixtis.
Viſus ergo recipit formam coloris rei uiſæ, niſi ex luce admixta cum for-
ma
coloris:
& propter hoc alterantur colores multarum rerum apud uiſum per alterationem lucis
orientis
ſuper ipſas:
& ſi color, qui eſt per ſe uiſibilis, non eſt motiuus ipſius uiſus, niſi ſecundum a-
ctum
lucidi:
patet, quòd omni uiſibili actu lucem non participante ipſum impoſsibile eſt uideri. Pa-
tet
ergo propoſitum.
2. Inter quodlibet punctum ſuperficiei rei uiſibilis, & aliquod punctũ ſuperficiei uiſ{us} pro-
duci
poſſe rect{as} line{as} eſt neceſſe, ut res actu uideatur. Ex quo patet, ſolùm in oppoſitione rei ui-
ſæ
ad uiſum fieri uiſionem. Alhazen 21 n 1.
Viſio enim ſiue fiat ex eo, quòd radij egrediuntur à uiſu ſuper puncta rei uiſæ, ſiue ex hoc, quòd
formę
punctorum rei uiſę per lineas radiales perueniunt ad ſuperficiẽ organi uiſiui:
ſemper neceſſe
eſt
inter quodlibet punctum ſuperficiei rei uiſibilis, & aliquod punctum ſuperficiei uiſus produci
poſſe
lineas rectas, ut res uideantur actu.
Vnde cum lineę ſecundũ quemcunq; propoſitũ modũ
produci
poſſunt, fit uiſio:
niſi fortè propter alterius impedimenti reſiſtentiã uiſus fuerit impeditus.
Cum
itaq;
uiſus fuerit oppoſitus rei uiſæ, uidebit ipſam: & aufertur ab eius oppoſitione, non ſen
tiet
ipſam, & reuertetur ad oppoſitionẽ, reuertetur ſenſus:
quoniã ab alijs partibus ꝗ̃ ab oppoſitis
directè
non poteſt linea produci à punctis uiſibiliũ ad puncta ſuperficiei uiſus.
Patet ergo ꝓpoſitũ.
3. Organum uirtutis uiſiuæ neceſſe eſt ſphæricum eſſe. Alhazen 35 n 1.
Si enim non ſit ſphæricum: dico, quòd non impeditur uiſio, utpote ſi ſit ſuperficiei planæ: tunc e-
nim
uidebit uno aſpectu, niſi ſibi ęquale.
Siue enim radij egrediantur à uiſu ſuper rem uiſam, ſiue
formæ
punctorum rei uiſæ per lineas radiales perueniant ad ſuperficiem organi uiſiui:
patet, quòd
ſemper
perpendiculares ſunt breuiores per 21 t 1 huius:
unde res magis approximat uiſui ſecundum
illas
, quoniam res uiſa directè ſecundum ipſas perpendiculares uidetur, per aliquas lineas obli-
quas
, quæ refringantur:
quia ut patet per 48 t 2 huius, in corporibus planis poteſt fieri refractio
formarum
ad aliquod punctum unum:
quòd in talibus nullus punctus eſt omnibus communis.
Sola
ergo illa ab organo uiſiuo ſuperficiei planæ uideri poſſunt, quæ ſine refractione directè perue-
niunt
ad ipſum:
hæc autẽ ſunt ſecundum perpendiculares lineas peruenientia ad uiſum. Sit itaq; ſu
perficies
plana uiſus, in qua ſit linea a b:
& ſit in ſuperficie plana alicuius rei uiſę æquidiſtantis uiſui,
& lineæ a b, linea recta, quę c d e:
& à pũcto c du
433[Figure 433]a b c d e catur perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ uiſus per
11
p 11, quæ incidat in punctũ a, & ſit c a:
& à pun
cto
d ducatur ſimiliter ſuք ſuperficiẽ uiſus per-
pendicularis
, quæ ſit d b.
Cum itaq; lineæ a c &
b
d ſint æquidiſtãtes & ęquales per 25 t 1 huius:

ergo
per 33 p 1 linea a b æqualis erit lineæ c d.
Et
quoniã
linea a b æqualis eſt lineæ c d, ſed linea
c
d e eſt maior quàm linea c d:
ergo uidetur
ſimul
tota linea c d e:
a in hac diſpoſitione non
poteſt
res uiſa excedere quantitatẽ ſuperficiei
uiſus
.
Et quoniã hoc eſt falſum & contra ſuppo-
ſitionem
, quæ patet ſenſui:
quoniam poſsibile eſt rem maiorem ipſo oculo uideri: palàm, quia non
eſt
poſsibile, ut ſuperficies organi uiſiui ſit plana:
ſed neq; alterius figuræ quàm ſphæricæ: quia ſem
per
accident impoſsibilia inæqualitatis uiſionis.
Neceſſariò ergo erit ſphærica ſuperficies organi ui
ſiui
, in cuius centro fiat cõcurſus linearum radialium ex longè maiori magnitudine quàm ſit ipſum
organum
uiſiuum.
Patet ergo propoſitum.
4. Ocul{us} eſt organum uirtutis uiſiuæ ſphæricum, ex trib{us} humorib{us} & quatuor tunicis à
ſubstantia
cerebri prodeuntib{us} ſphæricè ſe interſecantib{us} compoſitum. Alhazen 4 n 1.
Quomodo ſit oculus uirtutis uiſiuę organum, negotio alterius partis philoſophiæ relinquimus:
quòd
aũt ſit ſphæricus, neceſſariũ eſt per præcedentẽ propoſitionẽ:
& etiã ex eo, quòd eſt naturę a-
queæ
, cuius proprietas eſt ſemper rotundari, ut alibi eſt declaratũ.
Quòd aũt ſit oculus ex tribus hu
moribus
& quatuor tunicis cõpoſitus, diligens anatomizantiũ cura edocuit.
Primus itaq; humorũ
iſtorũ
dicitur cryſtallinus uel glacialis, qui propriè eſt organũ uirtutis uiſiuæ, & eſt in medio oculi
ſitus
:
eſtq́; ſphæra parua, alba, humida, humiditatis receptibilis formarũ uiſibiliũ, in qua eſt diapha-
nitas
intenſa ualde, ſit in ea aliqua ſpiſsitudo:
unde diaphanitas eius aſsimilatur diaphanitati
cryſtalli
uel glaciei:
& ob hoc dicitur humor cryſtallinus uel glacialis. Quia uerò eius humoris dia-
phanitas
mutatur in ſui parte poſteriori uerſus cerebrũ, à qua parte totus oculus recipit nutrimẽtũ,
quod
anteꝗ̃ perfectè uniatur humori cryſtallino (qui principaliter intenditur nutriri) nondũ plenè
in
formis ſubſtantialibus & accidentalibus eidẽ aſsimilatũ, neceſſariò eſt alterius diaphanitatis ab
38886VITELLONIS OPTICAEillo: & ob hoc dicitur alter humor: & uocatur uitreus: quia aſsimilatur uitro quaſ fruſtato. Et quia
in
omni, nutritur, ſemper purũ ab impuro ſeparatur:
illud, ab humore cryſtallino nutrito, ut
ſuę
puritati incõueniẽs, ſeparatur ad partẽ oppoſitã parti nutrimẽtali, hoc eſt, ad anterius cryſtallini
humoris
ꝓfluit:
& quia eſt diaphanũ, quoquo modo aſsimilatũ humori cryſtallino, nondũ tamẽ ſuæ
perfectę
cõſiſtentię in denſitate, quòd eſt ſuperfluũ nutrimẽti corporis denſioris:
patet, quòd ne-
ceſſariò
eſt diaphanũ liquidũ:
unde uocatus eſt humor albugineus, ꝗa ſimile eſt albumini oui in te-
nuitate
& albedine & diaphanitate:
eſt enim humor albus, clarus, tenuis, diaphanus: & hunc humo
rem
ad partẽ anteriorẽ, ſicut uitreũ humorẽ ad partẽ poſteriorẽ pro cuſtodia humoris cryſtallini, ne
ab
extrinſecis occaſionib.
uel intrinſecis citius patiatur, & cadat ab officio organi uiſiui, naturę ſaga
citas
deputauit.
Cõtinet aũt primos duos humores, ſcilicet cryſtallinũ & uitreũ tela ualde tenuis &
ſubtilis
, ſeparãs eos ab albugineo, & circundãs ambos eos, cuius etiã telę aliqua pars deſcendẽs per
mediũ
ſeparat cryſtallinũ à uitreo:
& hęc tela ꝓpter ſui ſubtilitatẽ tela aranea nominatur. aũt hu
mor
albugineus ſit liquidus, per ſe conſiſtens, neceſſariũ fuit ipſum per aliquod ſolidũ pro oculi
cuſtodia
retineri:
circũde dit ergo ipſum natura pelle uiſcoſa ſolida forti, multũ diaphana, quę ſui
denſitate
melius retineat, & ſui caliditate humorẽ albugineũ temperet, ne cryſtallinus cõgeletur, &
fiat
inhabilis receptioni uiſibiliũ formarũ.
Et ꝗa ꝓpter eius tunicę denſitatẽ & uiſcoſitatẽ formę uiſi
biles
ad humorẽ cryſtallinũ undiq;
tali tunica circundatũ perueniſſent: ideo in anteriori parte o-
culi
, ubi eſt locus receptionis formarũ uiſibiliũ, natura hanc tunicã intercîdit, factumq́;
eſt foramen
rotundum
, cuius diameter eſt quaſi æqualis lateri cubi inſcriptibilis intra illã ſphærã, uel lateri qua
drati
inſcriptibilis circulo magno illius ſphærę:
& eſt hoc foramen ideo rotundũ, ut ſit magis aptum
ſuſceptioni
omniũ formarũ pertranſiẽs uſq;
ad eiuſdẽ tunicę concauũ: & ob hoc hęc tunica dicta eſt
uuea
, quia aſsimilatur uuæ in aſpectu:
& eſt hæc tunica plurimũ nigra, ſæpe tamẽ uiridis, & quãdoq;
glauca
:
& corpus illius tunicę eſt tenue denſum rarũ. Ne uerò humor albugineus effluat ex fora-
mine
uueę, & ut impediatur operatio uirtutis uiſiuę, neceſſariũ fuit naturę foramini uueæ ſuppo
nere
uelamẽ diaphanũ ſolidũ ad modũ cornu albi clari:
dictaq́; eſt hæc tunica cornea. Vbi uerò con
iungitur
hęc tunica alijs partibus corporis circũpoſitis oculo, ibi ceſſat diaphanitas, fitq́;
alterius di
ſpoſitiõis
tunica ſolidior ꝗ̃ cornea diaphana, ipſa tamẽ cornea cõplẽs ſphærã unã, quę eſt ſphæ
ra
totius oculi, & illius ſphærę poſterior pars diaphana, ſed carnoſa fit alia tunica:
& hæc dicitur
cõiunctiua
uel conſolidatiua, quoniã cõiungit oculũ & cõſolidat ipſum partibus corporis uicini.

Erit
ergo tunica cornea humor albugineus & humor glacialis & humor uitreus ſe ad inuicẽ conſe-
quentes
:
& omnia iſta ſunt diaphana propter meliorẽ formarũ uiſibiliũ receptionẽ. À ſubſtantia ce
rebri
prodeũt humores & tunicę oculi, quoniã ex anteriori parte cerebri à duabus partibus ipſius
creſcũt
duo nerui optici, id eſt cõcaui cõſimiles habentes duas tunicas ortas à duab telis cerebri, &
procedunt
ij nerui ad mediũ anterioris partis cerebri, ubi efficitur neruus unus opticus, qui in pro-
ceſſu
iterũ diuiditur in duos neruos opticos cõſimiles & æquales, tranſmutatis ſuis ſitibus, ita, ut
dexter
fiat ſiniſter, & ſiniſter dexter, ſunt procedẽtes ad cõuexa duorũ oſsiũ concauorũ cõtinentiũ
oculos
, quoniã in medijs iſtorũ duorũ oſsiũ cõcauorũ ſunt duo foramina æqualiter perforata, quæ
dicuntur
foramina gyrationis neruorũ cõcauorũ:
& quoniã illa duo foramina ſunt rotunda, pũctus
medius
cuiuslibet illorũ foraminũ dicitur centrũ illius foraminis.
Illi ergo nerui intrãt iſta duo fora
mina
, & exeũt ad cõcauitatẽ duorũ oſsiũ prædictorũ, & illic dilatãtur & ampliãtur, & efficitur extre
mitas
cuiuſq;
ipſorũ quaſi inſtrumentũ ponendi uinũ in dolijs, hoc eſt ad modũ pyramidis rotundę
cõcauæ
:
& ꝗlibet oculorũ cõponitur ſuք unã extremitatẽ iſtius nerui, & cõſolidatur ipſo. Cõſimi
liter
& à tunicis iſtorũ neruorũ oriuntur tunicę oculorũ:
tunica cornea oritur ex tunica extrinſe
ca
duarũ tunicarũ iſtius nerui:
& tunica uuea oritur ex tunica intrinſeca duarũ tunicarũ duorũ ner-
uorũ
:
intra iſtã tunicã uueã ordinatur humor cryſtallinus ſuք extremitatẽ cõcauitatis nerui median
te
uitreo humore, ambo ex medullari ſubſtãtia cerebri oriuntur:
& inter humores iſtos & tunicã
uueã
ex ſubtiliſsimis filis tunicę uueę cõtexitur tela aranea, quã alij uocãt tunicã retiuã, ꝗa eſt cõte-
xta
ad modũ retis.
Sphęricè ſe interſecãt humores & tunicę oculi: quia enim tunica uuea քuenit
intra
oculũ ad cõplemẽtũ ſphęrę, , ſicut pręmiſsũ eſt, in anteriori ſui parte ſit foramẽ rotundũ,
tegitur
à cornea tunica:
ſphæra ergo tunicę corneę neceſſariò interſecat ſphærã uueæ: & cõis ſectio
ſuarũ
ſuperficierũ ſphęricarũ eſt circũferẽtia illius foraminis:
& eſt linea circularis ք 80 t 1 huius. In
anteriori
quoq;
humoris cryſtallini ꝓpter meliorẽ formarũ receptionẽ eſt cõpreſsio ſuքficialis par
ua
minoris curuitatis, ꝗ̃ ſit ſuքficies cornea cõtinẽs illã:
ſphęricitas. n. ſuքficiei humoris cryſtallini
aſsimilatur
cõpreſsiõi ſuքficiei lenticulę, ut patet cõſiderãtib.
anatomiã oculi. Superficies ergo ante
rior
ipſius eſt portio ſuperficiei maioris ſphęrę, ꝗ̃ ſit ſphęra uuea continẽs ipſam:
& hęc cõpreſsio ę-
qualiter
deflectitur ad oppoſitionẽ foraminis, eſt in anteriori parte uueę:
quia ſitus eius ab eo eſt
cõſimilis
.
Sicut aũt foramẽ rotundũ, quod eſt in anteriori parte uueę, eſt directè oppoſitũ extremi-
tati
cõcauitatis nerui, ſuք quẽ collocatur oculus:
ſic etiã in parte poſteriore cõcauitatis uueę eſt fo-
ramen
rotundũ, quod eſt ſuper extremitatẽ cõcauitatis nerui:
& foramẽ, quod eſt in anteriori uueę,
eſt
oppoſitũ foramini concauitats nerui: quoniã neruus opticus interſecat tunicã coniunctiuã &
uueam
, & penetrat omnes tunicas oculi uſq;
ad ſphærã cryſtallinã, quæ pyramidẽ nerui interſecat,
ſicut
& humer uitreus, qui in nerui optici pyramidali cõcauo collocatur:
itaq; cõmunis ſectio pyra
midis
nerui optici, & ſphærę cryſtallinæ, eſt circulus per 110 t 1 huius:
ſphæra itaq; glacialis eſt com-
poſita
in extremitate cõcauitatis nerui optici, & in foramine poſteriori uueæ rotundo.
Extremitas
38987LIBER TERTIVS. ergo nerui continet medium ſphærę glacialis: & eſt neruus ille concauus deferens in ſe ſpiritum ui
ſibilem
à cerebro ad oculum, & per eius uenas paruas peruenit nutrimentũ ad oculum, & diffundi-
tur
in illo per uias nutrimenti:
& eſt in interſe-
434[Figure 434]VERA OCVLI DESCRIPTIO
atq
; effigies è recentiorib{us} anatomicis
libris
deſumpta.
ctiõe huius nerui in anteriori parte cerebri uir
tus
uiſiua ſentiẽs & dijudicãs omne uiſibile:
&
conſolidatur
uuea cum glaciali in circulo conti
nente
foramen rotundum in poſteriori uueæ.

Interſecãt
quoq;
ſe ſphæræ iſtæ duæ, ſcilicet gla
cialis
& uitrea neceſſariò:
cum cõuexum unius
obuiet
cõuexo alterius:
ſicut enim ſunt diuerſę
naturę
& diaphanitatis, ſic ſunt portiões diuer-
ſarum
ſphærarum ſe ſecantium:
cõmunis itaq;
ſectio
illarum ſphærarum eſt circulus per 80 t 1
huius
.
Idem ergo circulus eſt baſis pyramidis
nerui
optici, & interſectionis eiuſdem pyrami-
dis
, & ſphærę cryſtallinæ, & conſolidationis u-
ueæ
ſphæræ cum ſphæra cryſtallina, & fortè in-
terſectionis
earundẽ ſphærarũ.
Corpus uerò
conſolidatiuę
continet partẽ pyramidalem ner
ui
, quę eſt intra foramen oſsis, per quod tranſit
neruus
, & intra circumferentiam ſphærę glacia
lis
:
& continet ſphærã uueam. Ex his itaq; pa-
tet
humorẽ glacialem propriè eſſe organũ uir-
tutis
uiſiuę:
nam huius ſolius diaphanitas eſt rẽ
ceptibilis
formarum uiſibiliũ:
& eſt in medio o-
mnium
& humorũ & tunicarũ collocatus:
& ſi
alij
cuicũq;
tunicę uel humori accidat læſio, ſal
uo
glaciali humore, ſemper auxilio medicinę re
cipit
oculus curationem, & ſanatur ac reſtitui-
tur
uiſus:
ipſa uerò corrupta, corrumpitur uiſus
totus
ſine ſpe reſtitutiõis per auxiliũ curę medi
cinalis
.
Eſt itaq; humor cryſtallinus uel glacia-
lis
principaliter uirtutis uiſiuę organũ:
propter
quod
eſt diligentius conſeruatũ.
Et cõſtituit na
tura
duos oculos propter perfectionẽ bonita-
tis
uiſionis, & complementũ eius.
Sic ergo pa-
tet
, quòd humores & tunicę oculi ſphæricè ſe
interſecant
:
& patet declaratio definitionis pro
poſitæ
oculi ſecundũ omniũ eorũ experientiã
qui
de ipſius anatomia hactenus ſcripſerũt.
Hæc aũt omnia, quæ ſcilicet de cõpoſitione oculi in hac
quarta
propoſitione huius tertij librι noſtræ perſpectiuæ ſunt præmiſſa:
nunc ſummatim in figura
mathematica
adiecta ſpectanda proponimus.
5. Impoßιbile est uiſum reb{us} uiſis applicari per radios ab oculis egreſſos. Alhazen 23 n 1.
item
23 n 2.
Si enim aliqui radij egrediuntur ab oculis, per quos uirtus uiſiua rebus extra cõiungitur: aut illi
radij
ſunt corporei;
uel incorporei. Si corporei, tũc cum uiſus uiderit ſtellas & cœlum: neceſſarium
eſt
, ut à uiſu corporeũ exiẽs impleat totũ ſpacium uniuerſi, quod eſt inter uiſum & partẽ cœli uiſam
præter
diminutionẽ ipſius oculi:
quod & impoſsibile eſt fieri, & etiã tam citò fieri (ſubſtãtia & quan
titate
oculi manente ſalua.
) Si uerò detur, quòd radij ſint incorporei, cum ſenſus ſit niſi in re cor
porali
:
tunc ipſi radij ſentirent rem uiſam: ergo nec oculus corporeus mediante hoc incorporeo
non
ſentiente poterit ſentire:
nec enim talia incorporea red dunt aliquid uiſui, quõ uiſus poſſet com
prehendere
rem uiſam, cum uiſus non fiat, niſi per contactũ uiſus cum forma uiſa:
quia ſine cõtactu
fit actio.
Radij ergo procedentes ab oculo ſi nihil reddunt uiſui: tunc non fiet per ipſos uiſio: ſi ue
aliquid reddunt uiſui, hæc erunt luces uel colores, quę per ſe uidentur, & quæ inter radios multi-
plicantur
ad uiſum.
Radij ergo ſunt cauſſa applicationis uiſus cum rebus uiſis, ſed aliquid aliud,
quod
ſe multiplicat ad uiſum, eſt per ſe cauſſa uiſiõis.
Impoſsibile eſt ergo radios per ſe eſſe cauſſam
uiſionis
, niſi fortè radij dicantur lineæ deſcriptę per puncta formarũ multiplicata à ſuperficiebus re
rum
uiſarum ad uiſum:
quoniam, ut patet per 2 huius, inter quodlibet punctum ſuperficiei rei uiſibi
lis
, & aliquod punctum ſuperficiei uiſus neceſſe eſt poſſe produci lineas rectas, ut res actu uideatur:

tales
uerò radij ab oculis non egrediuntur.
Patet ergo propoſitum.
6. Viſio fit ex actione formæ uiſibilis in uiſum, & ex paßione uiſ{us} ab hac forma. Alhazen
1
. 2. 3. 14 n 1.
Formas uiſibiles agere in uiſum ex 2 & 3 ſuppoſitione patet: lęditur enim uiſus ex forti luce, ut in
39088VITELLONIS OPTICAE aſpectu corporis ſolaris uel alterius lucis fortis, utlucis reflexæ ad oculum à corpore polito, uel ab
alio
corpore ualde albo.
In his enim debilitatur uiſus taliter, ut à ſua cadat operatione, quouſq; per
uirtutem
intrinſecam naturalem fuerit reſtitutus.
Sed & uiſus patitur à ſenſibilibus formis: retinet
enim
quandoq;
in ſe fortes earũ impreſsiones. Viſus enim poſtquã diu inſpexerit fortem lucem uel
colorẽ
, ſi poſtea aſpiciat locũ obſcurũ uel locũ debilis lucis:
inueniet fortè illod uiſibile, quod prius
inſpexerat
in ſe ipſo cũluce, colore, & figura ſua:
& quandoq; color fortis impreſſus uiſui permiſce-
bitur
coloribus rerũ uiſarũ in obſcuro, & uidebuntur resillæ alio colore mixto coloratę, ut fortè ui
ride
uiſum facit res albas poſtea uiſas in loco obſcuriori mixtim uirides apparere:
& ſi claudatur o-
culus
, nihilominus occurret uιſui forma prius uiſa.
Formæ ergo uiſibiles agunt in uiſum, & niſos pa
titur
ab illis.
Et quia uiſibilia per ſe ſunt lux & color, & lux eſt hypoſtaſis colorũ: lux aũt ſemper ſphę
ricè
diffunditur ad omnẽ poſitionis differentiã:
palàm ergo, ſic etiã colores diffundi. itaq; uiſus
opponitur
alicui rei illuminatę uel coloratę, tunc multiplicatur lumẽ uel per ſe, uel illo colore rei
oppoſitæ
uiſui, & perueniẽs ad uiſus ſuperficiem & agit in uiſum, & uiſus patitur ab illo.
Cum itaq;
lüx
& color ueniunt ſimul ad ſuperficiem uiſus, & agunt in illũ, & uiſus patitur ab illis, & uirtus ani-
propter unionẽ formarum uiſibilium cum ſuo organo fit cognoſcẽs:
tunc fit uiſio propter præ-
ſentiam
uiſibilium formarũ agentium in uiſum:
& fit hæc actio & paſsio modo aliarum actionũ na-
turalium
:
quoniã totum agens agit in quodlibet paſsi punctũ, etiá in indiuiſibile, & totũ paſſum pa-
titur
à quolibet puncto agẽtis.
Forma ergo lucis & coloris, quę ſunt in aliquo punctorũ rei uiſibilis,
perueniunt
ad totã ſuperficiem oculi:
& formę omniũ punctorũ ſuperficiei rei uiſibilis perueniunt
ad
punctum unum ſuperficiei oculi:
& ſic fit actio & paſsio inter iſta. Non fit aũt actio formarum ui-
ſibilium
in uiſum, niſi forma uiſibilis ſit potens ad agendũ & completæ hypoſtaſis ex luminis præ-
ſentia
, & niſi mediũ extrinſecũ oculo & rei uiſibili fit lucidum actu, & niſi organũ uiſus fit receptiuũ
formarũ
pertunicas medias, & humores diaphanos ſuæ propriæ diaphanitatis.
Pars enim tunicæ
corneæ
ſuperpoſita foramini uueę, quę primò aeri extrinſeco cõiungitur, & humor albugineus im-
plens
foramẽ uueæ, ſi à propria ceciderit diaphanitate, utpote mutata qualitate ſibi propria uel im-
pedimento
alio occurrente, uel etiã ipſe humor glacialis ſi per nimiam congelationẽ, uel alio modo
à
formarũ receptione fuerit impeditus, fit uiſio:
quia forma ſenſibilis organo uiſiuo imprimi
poteſt
.
Forma itaq; uiſibilis ueniens à re uiſa per medium lucidũ uſq; ad ſuperficiẽ uiſus, tranſit per
diaphanitatẽ
tumcarũ uiſus, & peruenit ad uirtutẽ uiſiuam ex foramine, quod eſt in anteriori uueę,
& peruenit ad glacialem, & pertranſit in eo ſecundũ modum ſuæ diaphanitatis:
& ob hoc natura o-
mnes
tunicas oculi diaphanas ordinauit, ut à formis ſenſibilibus actũ lucidi habentιbus patiantur.

Viſus
uerò licet patiatur à formis uiſibilibus:
tamen tingitur à forma lucis ucl coloris poſt receſ-
ſum
præſentię corporis lucidi uel colorati, ſicut uniuerſaliter oſtendimus hanc paſsionẽ conuenire
omnicorpori
diaphano per 4 t 2 huius:
& licet quandoq; propter fortitudinẽ lucis & coloris fiat ali
qua
impreſsio in ulſum, & alteratio ſecundum illas luces & colores:
tamen illę remanent in uiſu,
nιſi
tempore modico:
eſt ergo talis alteratio fixa. Viſus itaq; non tingitur & coloribus & formis
lucis
tinctura fixa, formis ſenſibilibus agentibus in uiſum.
Patet ergo propoſitum.
7. Centrum ſphærætoti{us} oculi: & centrũ glacialis: & centrum ſuperficierum extrinſecæ &
intrinſecæ
corneæ: & centrũ conuexæ ſuperficιei humoris albuginei neceſſe eſt idẽ eſſe. Ex quo pa
tet
, quonia ſuperficies intrinſecæ corneæ ſuperficiei ſuæ extrinſecæ æquidiſtat. Alhazen 12 n 1.
Reſumpta figura oculi, quam pręmiſimus in 4 huius: dico, quod uerum eſt, quòd hic proponitur,
quoniã
punctũ a eſt cõmune centrum propoſitarũ ſphærarũ.
Si enim detur, quod centrũ ſphærę to-
tius
oculi (quod eſt punctũ a) non ſit centrum ſphærę glacialis, palàm per 75 t 1 huius, quoniã lineæ
rectę
perpendiculares ſuper ſuperficiem ſphærę oculi, non ſunt perpendiculares ſuper ſuperficiem
ſphærę
glacialis, niſi ſolùm illa, quæ tranſit per ambarum centra:
cæterę uero omnes, quę erunt per-
pendiculares
ſuper ſuperficiẽ uiſus, erunt declinantes ſuper ſuperficiem glacialis.
Si ergo glacialis
comprehendat
formas rerũ uiſarum ſecundũ incidentiã iſtarum linearũ, quę ſunt perpendiculares
ſuper
ſuperficiem oculi, & obliquantur declinantes ſuper ſuperficiem glacialis:
tunc neceſſariò gla-
cialis
comprehendit oẽs formas rerum uiſibiliũ obliquatas, & declinantes à ſuo ſitu & figura, quam
habent
extrà in ſuperficiebus rerũ uiſibiliũ, quod eſt contra 5 ſuppoſitionẽ præmiſſam in principio
huius
libri.
Et quoniã formę incidentes medio ſecundi diaphani denſioris ſecundũ lineas non per-
pendiculares
refringuntur ad perpendicularẽ, ut patet per 47 t 2 huius:
ſubſtantia uerò humorũ &
tunicarũ
oculi denſior eſt aere circũſtante, & ſubſtantię diuerſę diaphanitatis inter ſe, ut patet per 4
huius
:
palàm, quòd in ipſa ſuperficie glacialis fiet refractio alia quàm in ſuperficie corneæ: diſtin
guet
ergo glacialis aliquid in rebus uiſis propter refractionẽ formarũ in ſua ſuperficie factarũ:
mani
ſeſtum
eſt enim, quòd lineæ obliquè incidentes ſuperficiei uiſus, magis obliquãtur in ſuperficie gla
cialis
:
cum glacialis ſit alterius diaphanitatis à cornea uel albugineo humore: eſt enim in glaciali ali
qua
diaphanitas, propter quã recipit formas, & aliqua ſpiſsitudo prohibens tranſitũ formarũ:
& ob
hoc
figuntur formę in eius ſuperficie & corpore.
Nullam ergo formarũ uiſibilium cõprehendit gla-
cialis
ſecundum eius ſitum, & figurã, quam habuit extra uiſum:
hoc autẽ eſt impoſsibile: quoniã pa-
tet
manifeſtè per 5 ſuppoſitionẽ, quòd glacialis cõprehendit formas rerũ uiſibilium ſecundũ ſitum
& figurã, quę habent in rebus extrà.
Eſt ergo neceſſariũ, quòd lineę, quę ſunt perpendiculares ſuper
ſuperficiem
oculi, ſint perpendiculares ſuper ſuperficiẽ glacialis:
erunt ergo ſuperficies oculi, & gla
39189LIBER TERTIVS. cialis ſuperficies ſphærarum contentarum habentes idem centrum, & extremitates omnium linea-
rum
imaginatarũ produci à quolibet puncto ſuperficiei rei uiſæ perpendiculariter ſuper ſuperficiẽ
oculi
, cõcurrunt in hoc centro per 72 t 1 huius:
& ſunt perpendiculares ſuper ſuperficiem glacialis
per
72 t 1 huius.
Et quoniã ſuperficies corneæ anterius cõplet oculi ſuperficiem ſphæricã, & fit cum
illa
una ſuperficies ſphærica:
patet, quoniã centrum oculi eſt centrũ corneæ per definitionẽ ſphærę.
Patetitaq
;
, quoniã centrum oculi, & centrum glacialis, & centrum corneę ſunt idem centrum. Quia
ergo
centrum oculi (quod eſt centrum ſuperficiei exterioris ipſius corneæ, & centrum ſphærę gla-
cialis
) ſunt unum cum centro totius oculi ex omnibus ſuis humoribus & telis cõſtante:
conuenien
tius
naturæ eſt, ut centrũ glacialis ſit ipſum centrum ſuperficiei interioris corneæ, ita quòd centra
omnium
ſuperficierũ oppoſitarũ foramini uueæ ſit unum punctum cõmune, & ſuperficies concaua
corneæ
ſphæræ fiat æquidiſtãs eius ſuperficiei conuexæ:
ſic enim per 72 & 74 t 1 huius erunt omnes
lineæ
exeuntes à centro ad ſuperficiem oculi perpendiculares ſuper omnes ſuperficies oppoſitas
foramini
, & augebitur bonitas uiſionis:
& erit totus oculus rotundus propter unitatẽ centri corneę
cum
toto oculo.
Et quoniã per 73 t 1 huius ſuperficies intrinſeca corneæ æquidiſtans eſt ſuperficiei
extrinſecę
ipſius, cum ipſarum ambarum ſit idem centrum:
humor uerò albugineus ſecundum eius
conuexum
contingit concauum corneæ, ut præmiſſum eſt per experientiam anatomizantium in 4
huius
:
ergo per 79 t 1 huius ſuperficies conuexa humoris albuginei erit pars ſuperficiei ſphæricæ
ſecundum
eius conuexum ſuperficiem concauam ſphærę corneæ contingentis.
Patet ergo per 73 t 1
huius
, quoniam conuexæ ſuperficiei humoris albuginei & concauę ſuperficiei corneę eſt idem cen
trum
.
Et hoc eſt propoſitum. Et patet corollarium.
8. Sphæram uueam neceſſe eſt toti oculo eccentricã eſſe, centrum́ ei{us} ad anteri{us} oculi pl{us}
acceder
e: centrum uerò oculi ampli{us} profundari. Ex quo patet, centrum uueæ centris omnium
tunicarum
& humorum anterioris partis oculi ampli{us} eleuari. Alhazen 8 n 1.
Cum enim (ut patet per 4 huius, & per præcedentem) ſphęra cornea ſecundum eius ſuperficiem
manifeſtam
ſit continua cum ſuperficie totius oculi, & pars ſphæræ ipſius, & totus oculus ſit ſphæ-
ra
maior quàm ſphæra uuea:
quoniam intra ſe cõtinet maximũ circulum ſphærę uueæ: patet per de-
finitionem
ſphærarũ ſe intrinſecus interſecantiũ, quòd ſuperficies ſphærę corneę eſt maior ſuperfi-
cie
ſphæræ uueæ:
palàm itaq; ex definitione ſphærę maioris, quoniam ſemidiameter corneæ eſt ma
ior
ſemidiametro uueæ.
Et quia ſuperficies intrinſeca corneæ ſuperpoſita foramini uueę, eſt ſuper-
ficies
concaua ſphærica æquidiſtans ſuperficiel manifeſtæ ipſius corneæ, quòd tota cornea eſt
æqualis
ſpiſsitudinis, ut oſtenſum eſt in præcedenti, ideo quòd centrum ſuperficiei intrinſecæ cor-
neæ
idem eſt cum centro ſuperficiei manifeſtæ conuexæ eiuſdem corneę:
ſed ſuperficies concaua
corneæ
ſecat ſuperficiem ſphærę uueæ ſuper circumferentiam foraminis, quod eſt in anteriori par-
te
uueę, ut præmiſſum eſt in 4 huius, & declaratum per 80 t 1 huius:
ergo per 84 t 1 huius centrum
ſphærę
corneæ continentis ſphæram uueam neceſſe eſt remotius eſſe in profundo quàm centrum
ſphærę
uueę.
Patet ergo, quoniã ſphæram uueam neceſſe eſt toti oculo eccentricam eſſe, centrumq́;
eius
ad anterius oculi plus accedere, centrum uerò oculi amplius profundari:
quod eſt principale
propoſitũ
.
Et ex hoc etiam patet corollarium, quia cum ſphæra uueę non ſit in medio cõſolidatiuę,
ſed
anterius ad partẽ ſuperficiei manifeſtę oculi, & ſuperficies manifeſta ipſius oculi ſit pars ſphę
maioris:
palàm, ut præmiſſum eſt, quia centrum eius erit remotius in profundo centro uueæ. Ma
nifeſtum
uerò oculi eſt ſuperficies ipſius corneæ extrinſeca cõuexa, cui æquidiſtat eiuſdem ſuper-
ficies
intrinſeca concaua.
Centrum ergo tam ſuperficiei concauæ quàm ſuperficiei conuexæ i-
pſius
corneæ plus proſundatur in oculo quàm centrum uueæ.
Et quia ſuperficies concaua corneæ
contingit
ſuperficiem humoris albuginei, qui eſt in anteriori foraminis uueæ, & ſuperponitur
ei
:
patet ex præmiſſa, & per 79 t 1 huius, quoniam ſuperficies conuexa humoris albuginei eſt ſu-
perficies
ſphærica, cuius centrum eſt centrum ſuperficiei ſibi ſuperpoſitæ.
Superficies ergo conue-
xa
corneæ, & ſuperficies concaua ipſius, & ſuperficies conuexa humoris albuginei, attingens con-
cauum
corneę, cum ſint ſuperficies ſphæricę æquidiſtantium ſphærarũ, palàm per 73 t 1 huius, quia
centrum
ipſarum omnium eſt unus punctus, qui amplius profundatur centro uueę.
Et quia ſuperfi
cies
anterioris glacialis eſt ſphærica concentrica totali oculo per præcedentẽ:
& etiam quia ſuperfi
cies
ſphærę glacialis cõuexa ſecat ſuperficiem ſphærę uueæ intrinſecus:
patet per 84 t 1 huius, cum
ſuperficies
glacialis ſit portio ſphærę maioris, quàm ſuperficies ſphærę uueę, quod amplius profun
datur
centrum glacialis quàm centrum uueæ.
Centrum itaq; uueæ centris omnium tunicarum &
humorum
oculi, qui ſunt anterioris partis oculi ad partem aeris extrinſecam reſpicientes, amplius
eleuatur
.
Quod eſt totum propoſitum.
9. Inter centrum oculi & centrum uueæ product a linea recta centrum circuli ſectionis uueæ,
& medium concauit atis nerui optici neceſſariò penetrabit. Alhazen 7 n 1.
Oſten ſum eſt per 7 huius, idem eſſe centrum totius oculi & centrum corneæ: ſed linea, quæ con-
tinuat
duo centra corneę & uueę (quæ in præmiſſa figura oculi in 4 huius eſt linea a f) hæc produ-
cta
peruenit ad centrum circuli communis earũ ſectionis per 82 t 1 huius, ut in punctum f, centrum
circuli
foraminis uueę, ſecundum cuius peripheriã illæ ſphærę ſe interſecant:
ſuperficies enim con-
caua
corneæ, & ſuperficies conuexa uueę ſunt duę ſuperficies ſphæricę ſecantes ſe ſecundum peri-
39290VITELLONIS OPTICAE pheriam foraminis uueæ, ut patet per 4 huius: palàm quoq; per 86 t 1 huius, quòd eadem linea pro-
ducta
peruenit ad duo media duarum ſuperficierum corneæ inter ſe æquidiſtantium ſuperpoſitarũ
illi
foramini uueæ, cuius foraminis peripheria eſt circumferentia circuli ſectionis.
Et quoniam fo-
ramen
, quod eſt in anteriori uueæ, eſt directè oppoſitum foramini, quod eſt in poſteriori uueæ,
quod
eſt extremitas concauitatis nerui:
palàm per 111 t 1 huius, quoniam eadem linea producta me-
dium
concauitatis nerui optici neceſſariò penetrabit:
& hoc eſt centrum circuli baſis pyramidis ner
ui
optici concaui.
Patet ergo propoſitum.
10. Inter centra a ſphær arum glacialis & uueæ linea recta producta ad centrum circuli conſoli
dationis
ſphær arum glacialis & uitreæ cum uuea neceſſario pertinget: & ſuper illi{us} circuli ſu-
perficiem
erecta erit. Alhazen 9 n 1.
Patuit ex præmiſsis in 4 huius, quoniã ſphæra glacialis interſecat intrinſecus ſphæram uueam:
linea
ergo per centra iſtarum ſphærarum tranſiens 82 t 1 huius, erit perpendicularis ſuper centrum
circuli
cõmunis ſectionis ipſarũ.
Iſte uerò circulus ſectionis, aut eſt circulus diſtinguens finem con
ſolidationis
harum ſphærarũ ad inuiẽc, aut æquidiſtans ei:
ſuperficies enim, quæ eſt in nateriori par
te
glacialis, oppoſita eſt foramini, quod eſt in anteriori parte uueæ, & ſitus eius ab eo eſt ſitus conſi-
milis
, ut patuit in 4 huius:
terminus ergo iſtius ſuperficiei, qui eſt circulus ſectiõis inter duas ſuper-
ficies
ſphærę glacialis & uitreæ, aut eſt ipſe circulus conſolidationis iſtarũ ſphærarũ cum uuea, aut
æquidiſtãs
ei.
Si ergo circulus ſectionis inter duas ſuperficies, glacialis ſcilicet ſphæræ & uitreæ fue
rit
ipſe circulus cõſolidationis ipſarũ cum uuea:
iſte ergo circulus, eſt circulus ſectionis inter ſuper-
ficiẽ
glaclalis & uueę:
& tũc, ut prius, per 82 t 1 huius patet, ꝓpoſitũ. Quòd ſi circulus ſectionis inter
ſuperficiẽ
ſphærę glacialis & ſuperficiẽ ſphærę uitreæ fuerit ipſe circulus cõſolidationis ſphæra-
rum
cryſtallinæ & uitreę ſphæra uuea, ſed fuerit æquidiſtãs circulo cõſolidationis earũ uuea:

tunc
ſuperficies ſphærę glacialis ſi imaginetur extendi intellectu mathematico, ſuper id, quod for-
ma
naturalis ſuæ ſphærę extenditur, ſecabit ſphæram uueę ſuper circulum æquidiſtantẽ iſti circulo
ſectionis
ſphærę glacialis & uitreę:
quoniã iſte circulus æqualem habet ſitum à circunferentia ſphæ
uueæ:
& quia iſte circulus eſt æquidiſtans circulo conſolidationis: erit neceſſario circulus ſectio
nis
inter ſuperficiem glacialis & ſuperficiẽ uueæ, aut ipſe circulus conſolidationis, aut æquidiſtans
ei
.
Quòd ſi circulus iſte fuerit ipſe circulus conſolidationis, palàm per 82 t 1 huius, quia linea tran-
ſiens
per centrum glacialis, & per centrum uueæ, tranſibit perpendiculariter per centrum iſtius cir
culi
, quòd iſte circulus eſt circulus ſectiõis inter duas illas ſuperficies ſphæricas.
Sed ſi iſte circu
lus
fuerit æquidiſtans circulo conſolidationis, & eſt æquidiſtans circulo ſectionis inter ſuperficiem
glacialis
& ſuperficiem uueę:
eſt ergo cum circulo ſectionis inter ſuperficiem glacialis & uitreæ, in
ſuperficie
una ſphærica, quæ eſt ſuperficies glacialis, & eſt æquidiſtans circulo dictę ſectionis.
Sed
ſi
in aliqua ſphæra duo circuli fuerint æquidiſtantes, linea tranſiens perpendiculariter centrum u-
nius
, neceſſariò trãſibit perpẽdiculariter centrũ alterius, ut patet per 68 & 66 t 1 huius.
Linea igitur
quæ
tranſibit percentrũ uueę & per centrũ glacialis tranſit per centrũ circuli conſolidationis ſphæ
rarum
glacialis & uitreę cum uuea ſecun dum omnes diſpoſitiones ſphærarũ & illorum circulorũ:

eſt
ergo illa linea erecta ſuper ſuperficiem illius circuli per 66 t 1 huius.
Quod eſt propoſitum. Sunt
tamen
neceſſariò hi tres circuli circulus unus, quamuis etiam ſi fuerint diuerſi circuli, & æquidiſtan
tes
, eadem propoſita omnibus occurrunt:
ſecundum eundem enim circulum ſecant ſe glacialis &
uitrea
, & ambę illę ſecant uueam, & conſolidantur ſecundũ eundem circulum cum illa:
& eſt ille cir
culus
baſis concauitatis nerui optici:
& ſic ille unus circulus obtinet officium quatuor circulorum.
11. Sphæram uitream neceſſe eſt ſphæræ glaciali eccentricã eſſe: centrum́ uitreæ ad anteri{us}
oculi
pl{us} accedere. Alhazen 10 n 1.
Quia enim ſuperficies ſphærę glacialis, & ſuperficies ſphærę uitreæ ſunt duæ ſuperficies ſphæri-
ſecantes ſe:
centrum ergo ſuperficiei anterioris reſpectu manifeſti oculi, eſt remotius in profun-
do
, quàm centrum ſuperficiei poſterioris per 84 t 1 huius, poſterior uerò harum duarum eſt ſuperfi-
cies
ipſius uitreæ, ut præoſtenſum eſt in 4 huius.
Patet ergo propoſitum.
12. Lineam tranſeuntem centrum glacialis & uueæ, centrũ quo uitreæ, & medium concau
tatis
nerui optici neceſſarium eſt tranſire. Alhazen 11 n 1.
Quia linea recta tranſiens centrum ſphæræ glacialis & uueę, producta ſuper centrum circuli con
ſolidationis
glacialis cum uuea, perpendicularis eſt ſuper ſuperficiem circuli conſolidationis ſphæ
rarum
glacialis & uitreæ cum uuea, ut patet per 10 huius.
Huic autem circulo aut idem eſt circulus
interſectionis
glacialis cum uitrea, aut æquidiſtans ei:
quocunq; uerò iſtorũ modorũ exiſtente, ſem
per
erit prædicta linea perpendicularis ſuper circulũ ſectionis ſphæræ glacialis cum uitrea:
palàm
ergo
per 83 t 1 huius, quoniam ipſa tranſit per centrum ſphæræ uitreæ.
Quia ergo linea iſta tranſit
per
centrum uitreæ, patet per 82 t 1 huius, quòd ipſa neceſſariò centrum circuli cõſolidationis per-
pendiculariter
tranſibit.
Extenditur ergo in medio cõcauitatis nerui optici, ſuper quẽ componitur
oculus
:
quoniã circulus conſolidationis eſt baſis, & extremitas cõcauitatis nerui optici, ut patet ex
4
huius.
Quia uerò oſtenſum eſt ſuprà per 9 huius, quòd inter centrum oculi & centrum uueæ pro-
ducta
linea centrum circuli ſectionis uueæ, & medium concauitatis nerui optici neceſſariò pe-
39391LIBER TERTIVS. netrat, cum ab eodem puncto, ut à medio nerui optici ſuper eandem ſuperfieiem plures perpendi-
culares
non poſſunt produci, ut patet per 20 t1 huius:
palàm quoniam linea eadem per cétrum cir-
culi
ſectionis ſphæræ uueæ & glacialis, & centrum uueæ & centrum oculi, & ſphęræ glacialis & ui-
treæ
, & per centrum circuli conſolidationis eſt tranſiens.
Patet itaq; ex præmiſsis, quòd una & ea-
dem
linea tranſit per inedium cócauitatis nerui optici & per duo media omnium tunicarum oppo-
ſitarum
ſoramini uueæ:
& eſt ipſa per 74 t 1 huius, perpendicularis ſuper ſuperficies omnium tuni-
carum
oppoſitarum foramini uueæ:
& eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem foraminis uueę: & eſt
perpendicularis
ſuper ſuperficiem circuli ſolidationis:
& extenditur in medio concauitatis ner-
ui
optici, ſuper quẽ componitur oculus:
& ipſa eſt axis totius oculi: qui in propoſita ſuperius figu-
ratione
eſt in rectitudine literarum f a, extenſa per medium concauitatis nerui optici.
13. Viſus non coprehendit res uiſas niſicorpore medio diaphano exiſtẽte. Alhaz. 22.41 n 1.
Quia enim, ut patet per 6 huius, uiſio non eſt niſi ex a ctione formę uifibilis uenientis àre uiſa ad
uiſum
:
formæ uerò non extenduntur niſi in corporibus diaphanis conſimilis diaphanitatis, in qui-
bus
fit lucis & formarum extenſio fecundum lineas rectas, ut patet per 1 t 2 huius.
Cum ergo lineas
productas
à rebus uiſibilibus ad uiſum abſcindit aliquod corpus medium non diaphanum:
túc
perueniunt
formæ ad uiſum, & uiſio completur:
quòd ſi aliquod corpus non diaphanum interue-
nerit
, impeditur multiplicatio formæ ad uiſum.
Patet ergo propoſitum.
14. Non fit uiſio corpore uiſibiliexiſtẽte ſimilis diaphanitatis cum medio. Alhazen 42 n 1.
Si enim corpus uiſibile ſit diaphanum: tunc non eſt coloratum, nec eſt habens formam lucis, ſed
ſolum
lucidi:
ergo non uidetur, quoniam ut patet per 4 t 2 huius, luxnon figitur in corporibus dia-
phanis
taliter, utipſa tingat, uel quòd eis præſtet actum uiſibilitatis.
Cum ergo diaphanitas corpo-
ris
uiſibilis fuerit ſimilis diaphanitati aerisιtune erit eius diſpoſitio ſicut diſpoſitio aeris, & non ap-
prehenditur
à uiſu, ſicut nec aer.
Et ſimiliter eſt de alio medio quocunq,: nullum enim talium uide-
tur
, cum diaphanitas rei uiſæ non fuerit ſpiſsior corporis medij diaphanitate.
Si uerò corpus uiſum
fuerit
diaphanum, ſed minus quàm medium:
ſicuti cryſtallus reſpectu aeris: tunc res uiſa, quoniam
habet
aliquem colorem reſpectu ſuæ ſpiſsitudinis, uidebitur per mediũ aerem ueluti res colorata:

quoniam
cum lux oritur ſuper ipſum, ſigetur in ipſo aliqua ſixione, ſcilicet ſecundum id, quod eſt
in
ipſa de ſpiſsitudine, & pertranſibit in eo ſecundũ ſuam diaphanitatem:
& erit in eo forma in aere
ſecundum
colorem & lucem, quę ſuntin ſua ſuperſicie, & illa forma cum peruenerit ad uiſum, ope-
rabitur
in uiſum, & ſentiet uiſus rem uiſam.
Patet ergo propoſitum.
15. Inter uiſibile & oculi ſuperſiciẽ diſtantiam mediam neceſſariũ eſt eſſe. Alhazen 37 n 1.
Non enim apprehendit uiſus rem uiſibilem, niſi quádo fuerit in ea aliqua lux media perιhuius:
hoc
autem non eſt niſi per mediam diſtantiam.
Quando ergo uiſibile fuerit ſuperpoſitum uiſui ſine
medio
, tunc ipſum non uidetum:
res enim per ſe luminoſæ non poſſunt immediatè ſuperficiei uiſus
applicari
:
talia enim ſunt, ut ſtellæ & ignis, quæ uiſui immediatè non poſſunt applicari: quoniam ex
eorum
applicatione ſequeretur corruptio uidentis.
Reliqua uerò corpora luminoſa ſi uiſui ap-
plicentur
, illa ſine lumine non uidebuntur requiritur ergo media diſtãtia inter illa corpora, & inter
ſuperficiem
ipſius uiſus, in qua ſe diffundant corporum illorum formæ mediante luce.
Et etiã cor-
poribus
uiſibilibus ipſi uiſui immediatè applicatis:
tunc corpus oculi ſecundum ſitum ſuum pro-
hibetur
à uiſuali operatione.
Quia enim uiſio non fit, niſi ex parte oppoſita foramini uueæ, ut patet
per
4 huius:
ſi ergo uiſus comprehendat rem uiſibilem per immediatam applicationem: non com-
prehendetillam
niſi ſecundum partem applicatam foramini uueæ, & comprehendet reſiduum
rei
uiſæ:
& ſi imaginetur res uiſa moueri ſuper oculi ſuperſiciem quouſq; uiſus totã illam rem con-
tingat
, non propter hoc erit iudicium per uiſum, ſed potius per tactum:
nec enim ſic aget in uiſum
forma
uiſibilis, quę eſt forma multiplicata extra rem ſenſibilem, ſed res ipſa.
Non ergo erit uiſio, niſi
inter
uiſibile & oculi ſuperficiem ſit aliqua media diſtantia.
Et hoc proponebatur.
16. Viſio non ſit ſine dolore & paßione à ſubſtãtia oculi abijciente, Ex quo patet, uiſum opor-
tere
conuenientis diſpoſitionis in ſanitate eſſe ad hoc, ut completè exerceat uiſionem. Alhazen
26
. item 1.2 n 1.
Quoniam enim glacialis recipit formam lucis & coloris: & lux & color operantur in glacialem:
erit
neceſſariò illa operatio non ſine dolore, quáuis quandoq;
non ſentiatur ille dolor, ut cum non
eſt
ualde fortis.
Luces uerò fortes anguſtiant uiſum, & læduntipſum manifeſtè, ut patet in luce ſo-
lis
, uel in luce reflexa à corporibus politis ad uiſum.
Et quia operatio omnis lucis in uiſum eſt ex
uno
genere, non diuerſificata niſi ſecundum magis & minus:
& maior operatio cuiuslibet lucis in
uiſum
eſt ex genere doloris, & non diuerſificatur in hoc niſi ſecundum magis & minus, ſic etiam
quòd
quandoq;
latet doloripſum ſenſum: ſemper tamen illa paſsio quantumcũq; inſenſibilis abij-
cit
à ſubſtantia oculi.
Exhoc ergo patet, quòd oportet uiſum conuenientis diſpoſitionis in ſanitare
eſſe
ad hoc, ut completè exerceat uiſionem:
quoniam ſemper comprehẽſio uiſibilium à uiſu eſt ſe-
cundum
ſortitudinem uiſus:
quia ſenſus uiſus oculorum diuerſificatur ſecundum uigorem & de-
bilitatem
ipſorum:
humidi enim oculi citius læduntur à lucibus & coloribus, & ſicci minus. Et hæc
uoluimus
declarare.
39492VITELLONIS OPTICAE
17. Viſio diſtinctafit ſolùm ſecũdum perpendiculares lineas à punctis reiuiſa ad oculi ſuper-
ficiem
productas. Ex quo patet, omnem formam uiſam ſic ordinari in oculi ſuperſicie, ſicui eſt
ordinatain
ſuperficierei uiſæ. Alhazen 15.18 n 1.
Licetenim, utoſtenſum eſt in 6 huius, tota forma rei uiſibilis agat in uiſum, & in quodlibet pun-
ctum
ſuperficiei uiſus:
quia tamen per 20 t1 huius forma tantùm unius puncti totius ſuperficiei rei
uiſæ
oppoſitæ uiſui perpendiculariter incidit uni puncto ſuperficiei uiſus, & ſormæ omnium pun-
ctorum
reſiduorum ſuperficiei rei uiſæ ueniunt ad illud idem punctũ ſuperficiei uiſus ſuper lineas
declinantes
per 13 p 11, & in quoliber puncto ſuperficiei uiſus tranſeuntin eodem tempore formæ
omnium
punctorum, quæ ſunt in ſuperficiebus omnium uiſibilium oppoſitorum uiſui in illo tem-
pore
:
quoniá ſuppoſitum eſt in principio huius 6 ſuppoſitione, uiſum ſimul diuerſa uiſibilia uidere:
ſola
uerò forma puncti, quæ perpendiculariter incidit illi puncto ſuperficiei uiſus, per 47 t1 huius
tranſit
rectè per diaphanitatem omnium tunicarum oculi:
formæ uerò omnium aliorum punctorũ
refringuntur
, & tranſeunt per diaphanitatem tunicarum uiſus ſecundum lineas declinantes ſuper
fuperficiem
uiſus:
& etiam ex quolibet puncto ſuperficiei glacialis erit una tantùm perpendicula-
ris
ſuper ſuperficiem uiſus:
quoniam ſphæræ glacialis & totius oculi ſitidem centrũ, utpatet per
7
huius:
quęcunq; linea fuerit perpendicularis ſuper ſuperficiẽ unius, & ſuper alterius ſuperficiem,
perpendicularis
erit per 74 t1 huius:
ſicut autem ex eodem puncto ſuperficiei ſphæræ glacialis ſe-
cundum
ponentes radios egredi à uiſu, exeũt lineæ infinitæ ad ſuperficiẽ uiſus, quæ ſunt declinan
tes
ſuper ſuperficiem uiſus:
ſic à puncto aliquo ſuperficiei glacialis, ex quo exit perpendicularis ſu-
per
ſuperficiem uiſus, & pertranſit foramen uueæ, exeũt lineæ aliæ infinitę tranſeuntes in foramen
uueæ
, & peruenientes ad ſuperficiẽ uiſus declinantes.
Et ſicut radij imaginati egredi à uiſibus quá-
do
fuerint imaginati refringi ſecundũ modũ differẽtiæ diaphanitatis corneæ à diaphanitate aeris,
per
47 t 2 huius perueniunt ad diuerſa loca & ad puncta diuerſa in ſuperficiebus rerum uiſibilium
oppoſitarũ
uiſui in uno tempore, & nulla iſtarum linearũ occurrit puncto, quod eſt apud extremi-
tatem
perpendicularis.
Sic etiam ſecundũ nos ponentes radios non egredi, ſed formas diffundi ad
uiſum
, formæ punctorũ uiſibilium, quæ ſunt apud extremitates harum linearum, extenduntur ſe-
cundum
rectitudinem harum linearũ, & perueniũt ad ſuperficiem uiſus, & per 47 t 2 huius refrin-
guntur
ad idem punctũ ſuperficiei glacialis:
ſolus autem punctus, qui eſt apud extremitatem per-
pendicularis
, non refrin gitur, ſed ſemper extenditur ſecundú rectitudinem perpẽdicularis, & per-
tranſit
ad illum punctũ glacialis.
Si itaq; glacialis ſecundũ lineas non perpendiculares ſentiat: tunc
puncti
, qui ſunt in ſuperficiebus uiſibilium, nunquá ordinabuntur in ſenſu ſecundũ modum ordi-
nis
ſui in ſuperficie rei uiſæ:
quoniam in eodem puncto occurrũt formæ admixtæ ex multis formis
diuerſis
, & ex coloribus diuerſis, & diſtinguetur aliquid in illis:
ſed ſi glacialis ſecundum lineas
perpendiculares
tantùm ſentiet:
tunc diſtin guentur in eo puncti, qui ſunt in ſuperficiebus uiſibi-
lium
, nec erit differẽtia ſitus & ordinationis formarum uiſibilium in ſuperficie glacialis & in rebus
uiſibilibus
, quæ ſunt extrà.
Quoniam autem ſecũdum 5 ſuppoſitionem noſtram formæ uiſibilium
perueniunt
ad uiſum ſub figuris, quas habẽt in rebus extrà:
patet quòd ſecundũ ſolas perpendicu-
lares
lineas fit uiſio:
tunc enim ſolùm forma uiſa ſic ordinatur in oculi ſuperficie, ſicut eſt ordinata
in
ſuperficie rei uiſæ.
Patet ergo propoſitum. Omnes itaq; lineæ diffuſionis quarumcunq; uiſarum
formarũ
, quæ ſunt perpendiculares ſuper ſuperficies tunicarũ uiſus, continẽtur in pyramide, cuius
uertex
eſt centrũ uiſus, & cuius baſis eſt circulus foraminis uueæ, uel pars ſuperficiei illius circuli:

& quantò magis exten ditur bæc pyramis, & remouetur à uiſu, tantò magis amplificatur:
& omnes
formæ
rerum cadentiũ intra illam pyramidem, extendũtur in rectitudinem linearũ radialiũ, & per-
tranſeunt
tunicas oculorũ refractæ:
& hác pyramidem dicimus pyramidem radialem. Formæ uerò
rerum
uiſibiliũ, quæ ſunt extra hanc pyramidem, nun quam incidũt per aliquam illarũ linearũ per-
pendiculariũ
, ſed fortè accidit ipſas extẽdi per lineas rectas, quæ ſunt inter ipſas & ſuperficiẽ uiſus
oppoſitam
foramini uueæ, & illæ formę refringũtur à diaphanitate tunicarũ uiſus, & perueniũt
ordinatè
ad uirtutem uiſiuam:
unde non fit diſtincta uiſio ſecundũ illas: ueruntamẽ illas ſormas re-
fractas
aliqualiter accidit uideri, ſed indiſtinctè, in cócurſu ſcilicet ipſarum lineis perpendicula-
ribus
à cẽtro oculi extra pyramidem radialem productis.
Dicimus autem nũc ſuperficiem uiſus illá
partem
ſuperficiei oculi, quæ eſt oppoſita ſuperficiei foraminis uueæ.
Quòd autem uiſus compre-
hendat
quádoq;
illa, quæ ſunt extra pyramidẽ radialem, patet experimentaliter. Extremitas enim
acus
uel ſtipulæ ſubtilis poſitæ in poſtremo oculi, utinter palpebras uel in parte lachrimali quie-
ſcente
uiſu, uidebitur, tamen illa extremitas ſit extra pyramidem radialẽ.
Similiter quoq; in eiſ-
dem
locis circa oculũ erecto indice uel alio digito extra pyramidẽ radialem, quæ ualde ſubtilis eſt,
quoniam
pyramidalitas eius eſt ampla:
unde nihil ſui peruenit ad loca, quæ circũdant oculũ, ui-
debitur
tamen ſuperficies ipſius indicis uel alterius digiti.
Forma itaq; iſtorũ uiſibiliũ peruenit ad
ſuperficiẽ
uiſus per lineas obliquas, quæ ſunt extra pyramidẽ radialẽ.
Patet ergo, quòd formæ rerũ
taliter
ſituatarũ reſpectu pyramidis radialis, perueniũt ad ſuperficiẽ uiſus ք refractionẽ factã in ſu-
perficie
uiſus ab aere, eſt rarioris diaphani, quá ſint tunicæ ipſius uiſus.
Quòd aũt refractio fiat in
ſuքficie
ipſi{us} uiſus formarũ obliquè uiſui incidẽtiũ, patet etiá in illis, quorũ formæ niſi ꝓhiberẽtur,
caderẽt
intra pyramidẽ radialẽ.
Si enim acus uel alia res ſubtilis minuta directè oppoſita foramini
uueæ
interponatur uiſui & parieti albo:
uidebitur forma toti{us} parietis, ſecũdũ ueritatẽ formæ
39593LIBER TERTIVS. partis parietis directè oppoſitæ acui & uiſui, directè perueniat ad ſuperficiem ipſius uiſus, per-
uenit
autem, ut patet, quoniam uidetur.
Palàm ergo, quoniam peruenit per refractionem factam in
ſuperficie
ipſius uiſus:
omnia autem hæc uidẽtur indiſtinctè: unde reductis ipſis intra pyramidem
radialem
, & ablato quolibet corpore interpoſito, uidebuntur illarum formæ diſtinctè & perſectius
quàm
prius.
Fit ergo uiſio diſtincta ſolùm ſecundum perpendiculares lineas à punctis rei uiſæ ad
oculi
ſuperficiem productas:
indiſtincta uerò uiſio fit per lineas non perpendiculares, & ita uiſio
indiſtincta
coadiuuat diſtinctam.
18. Omnium formarum uiſibilium diſtincta uiſio fit ſecundum pyramidem, cuius uertex eſt
in
centro oculi, baſis uerò in ſuperficie rei uiſæ. Ex quo patet, omne quod uidetur, ſub angulo ui-
deri
. Euclides 2 hypotbe.opt. Alhazen 19 n 1.
Cum per 6 huius omnis uiſio fiat ex actione formę uiſibilis in uiſum: & quælibet pars formæ ui-
ſibilis
& pũctus ſe multiplicet per medium extrinſecum ad oculi ſuperficiem totam:
& tota ſuper-
ficies
rei uiſæ ad unum punctũ oculi:
quia tamen oculorũ tunicæ ſunt alterius diaphanitatis quàm
aer
extrinſecus:
ſolæ illæ lineæ formarum à ſuperficie rei uiſibilis ad ſuperficiẽ oculi productæ, quę
protractæ
centrum oculi penetrant, cum ſint perpendiculares ſuper ſuperficiem oculi, non refrin-
guntur
in medio diaphani ipſius corneæ, ut patet per 72 t 1 huius, & 47 t 2 huius, & per præ miſſam:

aliæ
uerò lineæ omnes refringuntur, quia incidunt obliquè:
unde fit uiſio ſecundum illas. Quo-
niam
autem ſolus glacialis propriè eſt organum uiſus, & non ſuperficies oculi, quæ eſt pars ſphęræ
corneæ
:
oportet neceſſariò ut lineæ, per quas debet fieri uiſio, perueniát ad glacialem. Et quia non
eſt
poſsibile, ut uiſus comprehendat rem uiſam ſecundum ſuum eſſe, niſi quando apprehendit for-
mam
unius puncti rei uiſæ ex uno tantùm puncto ſuæ ſuperficiei:
quoniam, ut in præmiſſa oſtẽſum
eſt
, omnis forma rei uiſæ ſic ordinatur in oculi ſuperficie, ſicut eſt ordinata in ſuperficie rei uiſæ.

eſt
ergo poſsibile, ut glacialis comprehendat rem uiſam ſecundum ſuum eſſe, niſi quando compre-
hendit
colorem uel ſormam unius puncti rei uiſæ ex uno tantùm puncto ſuperficiei uiſus uenien-
tem
ad ſe.
Et cum centrum oculi & centrum ſphæræ glacialis, ſicut patet per 7 huius, ſit idem pun-
ctum
:
neceſſe eſt, quòd omnes lineæ perpendiculariter productæ à punctis uiſibilium ſuper ſuper-
ficiem
oculi diaphanam concurrant in centro glacialis:
eruntq́; quidẽ diametri in ſuperficiebus tu-
nicarum
oculi perpendiculares ſuper ipſas tunicas oculi:
eritq́ quælibet perpendicularis occurrẽs
ſuperficiei
corneæ in puncto uno, & occurrens ſuperficiei glacialis in puncto uno:
& una tantùm
perpendicularis
tranſit per punctum aliquod glacialis à centro corneæ per ipſam ſuperficiem cor-
neæ
ſuperpoſitam illi puncto glacialis, quæ ſit perpendicularis ſuperficiem rei uiſæ:
quoniam
per
20 t 1 huius ab aliquo puncto ſuper ſuperficiem unam una tantùm perpendicularis duci poteſt.

Vnde
cum ſuperficies rei uiſæ fuerit æ quidiſtãs ſuperficiei ipſius uiſus, erit per 23 t 1 huius illa linea
perpendicularis
ſuper ſuperficiem uiſus & ſuper ſuperficiem rei uiſæ:
aliæ uerò lineæ omnes ſunt
obliquæ
ſuper ſuperficiem rei uiſæ, quamuis productæ ad centrum uiſus, fiant perpendiculares ſu-
per
ſuperficiem uiſus, & ſuper ſuperficiem ipſius glacialis.
Forma ergo cuiuslibet puncti ſuperficiei
rei
uiſibilis mota ad uiſum ſecundum lineam unam perpendicularem productam ab eo ad ſuperfi-
ciem
uiſus, occurrit ſuperficiei uiſus ſuper unum punctum, ſuper quem non occurrit ei aliqua for-
marum
punctorum aliorum rei uiſibilis.
Productis ergo a quolibet pũcto ſuperficiei rei uiſibilis ad
cẽtrum
oculi lineis:
palàm, quoniam iſtæ lineæ productæ in diuerſis punctis oculi, ſuperficiẽ ſphæ-
ricam
oculi ſecabunt, & omnes in centrum oculi concurrent:
quia omnes lineæ iſtæ continentur
quaſi
in uno corpore continuo, quia à punctis quaſi continuis unius ſuperficiei rei uiſæ ad unum
punctum
, qui eſt centrum oculi, terminantur.
Palàm ergo, quoniam omnes iſtæ lineæ imaginandæ
ſuntin
quadam pyramide uerticem habente in cẽtro oculi & baſim in ſuperficie rei uiſæ:
erit enim
forma
cuiuſcunq;
puncti ſuperficiei rei uiſæ extenſa ſecundum rectitudinem lineæ, quæ eſt inter
illud
punctum & uerticem pyramidis, qui eſt centrum uiſus:
& omnes tunicarũ oculi & humorum
ſuperficies
ſecant hanc pyramidem, quoniam formæ penetrant per illas:
& ob hoc, quia ſuperficies
glacialis
conuexa ſecat hác pyramidem quaſi æ quidiſtanter baſi, figuratur in illa ſuperficie glacia-
lis
quaſi noua pyramis, cuius baſis eſt in ipſa ſuperficie glacialis & uertex, ubi prius, & baſes illarũ
pyramidum
fiunt quaſi ſimiles, ut patet per 99 & 100 t 1 huius.
Et ex hoc patet, omne quod uidetur,
ſub
angulo uideri, quem continent lineæ radiales concurrentes in centro uiſus.
Patet ergo propo-
ſitum
.
Linea itaq; recta tranſiens per omnia centra tunicarum uiſus ad locum gyrationis concaui
nerui
, ſuper quem componitur oculus, quia illa, ut patet ex præmiſsis & 12 huius, tranſit per centrũ
uiſus
& per centrum foraminis, quod eſt in anteriori uueæ, & per centrum ipſius uueæ exten ditur
in
medio pyramidis radialis, dicatur axis pyramidis radialis:
aliæ uerò lineæ huius pyramidis di-
cantur
lineæ radiales.
19. Corpus uiſibile oportet ut ſit alicuius quãtitatis reſpectu ſuperficiei uiſus, ad hoc, ut actu
uideatur
. Alhazen 40 n 1.
Iam enim oſtenſum eſt, quoniã uiſio ſemper fit per pyramidẽ, cuius conus eſt in centro oculi, &
baſis
in ſup erficie rei uiſæ per præmiſſam:
& quòd iſta pyramis diſtinguit ex ſuperficie mẽbri ſen-
tientis
paruã partẽ, in qua ordinatur forma rei uiſæ, ut patet per 17 huius.
In rebus ergo ualde par-
uis
erit pyramis parua, & pars diſtincta per ipſam ex ſuperficie conuexa glacialis, quæ eſt primum
membrum
ſentiens, erit quaſi punctus uel ualde parua:
ſed membrũ ſentiens non ſentιt formã, niſi
39694VITELLONIS OPTICAE quando pars ſuæ ſuperficiei, ad quam peruenit forma, fuerit quantitatis ſenſibilis, roſpectu totius
oculi
, quoniã uirtutes ſenſus ſunt finitæ, & extenduntur in infinitum:
unde ſunt ſecundũ unum
aliquẽ
terminum, ad quẽ peruenire poteſt uirtus ſenſitiua.
Cum ergo pars membri ſentiẽtis, ad quá
peruenit
forma, eſt quantitatis ſenſibilis apud totum membrũ ſentiens:
tunc ſentit membrũ
actionem
, quá agit ſorma rei uiſibilis in illa parte pter paruitatẽ ipſius:
quare cõprehendit for-
mam
rei tam paruę.
Solæ itaq; res ſunt ſenſibiles actu, quarũ pyramides inter uiſum & centrũ uiſus
diſtinguunt
ex ſuperficie glacialis partẽ aliquã ſenſibilis quátitatis, reſpectu totius ſuperficiei gla-
cialis
:
illæ ergo res oportet ut ſint alicuius quátitatis reſpectu ſuperficiei uiſus. Et hoc eſt ꝓpoſitũ.
20. Viſio non completur, niſicum ordinatio formærecepta in ſuperficie glacialis, ad neruum
peruenerit
communem. Alhazen 25 n 1.
Quoniam enim, ut patet in 4 huius, in concurſu amborũ neruorum opticorum in anteriori par-
te
cerebri conſtituta eſt uirtus uiſiua ſentiens & dijudicans omne uiſibile, propter quod in uno ui-
dente
eſt unitas ſenſus uiſus, ob cuius unitatem ambobus uiſibus unam & eandẽ rem ſimul accidit
uideri
:
patet quòd uiſio cõplebitur niſi forma uiſibilis unietur uirtuti ſentiẽti, quę eſt in cõca-
uo
cõmunis nerui:
oportet enim cognoſcibile ſemper uniri ipſi cognoſcẽti. Quia uerò per 17 huius
formarum
uiſibiliũ fit ordinatio in ipſius oculi ſuperficie, ſicut ordinatæ ſunt in ſuperficie rei uiſæ,
& ex 5 ſuppoſitione huius res uiſa ſecundum ſitum, figuram & or dinẽ ſuarum partium uidetur:
ne-
ceſſe
eſt ergo fieri ordinationem formæ in ipſo neruo communi ſecundum modum ordinationis,
quo
eſtrecepta in ſuperficie glacialis, & aliter non complebitur uiſio.
Patet ergo propoſitum.
21. Humorem uitreum alterius diaphanitatis à glaciali neceſſarium eſt eſſe. Alhaz. 2 n 2.
Si enim diaphanitas iſtorum duorum, corporum glacialis ſcilicet humoris & uitrei, ſit conſimi-
lis
:
tunc (ut patet per 1 t 2 huius, & per 17 huius & per 72 t 1 huius) formę uiſibiles receptæ in ſuper-
ficie
glacialis non refractæ ſecundum líneas radiales concurrent in cẽtro oculi propter conſimili-
tudinem
diaphanitatis, & ibi ſe interſecãtes ulterius ſe diffundent.
Quia uerò, ut patet per præmiſ-
ſam
, uiſio non completur, niſi poſtquam ordinatio formæ, quæ recipitur in ſuperficie glacialis, per-
uenit
ad neruum communem:
ſitus autem partium formæ ſecũdum ſuum eſſe in ſuperficie glacia-
lis
non poteſt peruenire ad neruum communem, niſi per extenſionem eius in cõcauo nerui;
ſuper
quem
componitur ſphæra glacialis, quia aliter eſt ipſum impoſsibile peruenire:
forma uerò po-
teſt
extendi à ſuperficie glacialis ad concauum nerui communis ſecundum extenſionem linearum
rectarum
, & cõſeruare ſitus ſuarum partium ſecundum ſuum eſſe, niſi natura alterius diaphani cla-
rioris
ſibi occurrat, ante quá perueniat ad cẽtrum oculi:
quoniá ſi non ſit medium alterius diaphani
cõmunis
, iſtæ lineæ cõcurrent apud cẽtrum oculi, & efficietur quaſi unũ punctum.
Et quia hoc cẽ-
trum
oculi eſt ante locum unionis neruorum opticorum, patet per 91 t 1 huius, quòd ſi illę lineæ ul-
tra
cẽtrum oculi debeát extẽdi, neceſſariò erit linearum illarum interſectio in cẽtro, & poſt cẽtrum
creabitur
noua pyramis, cuius lineæ longitudinis ſecundum poſitionem & ſitum priori pyramidi
modo
contrario ſe habebunt.
Cõuertetur ergo totus ſitus figuræ rei uiſæ, quem habet in ſuperficie
rei
uiſæ & in ſuperficie glacialis, taliter, ut illud, quod eſt in ſuperficie glaciali dextrú, fiat ſiniſtrum
apud
ſenſum, & econtrariò, & ſuperius fiat inferius, & econtrariò:
nec perueniet aliquid formæ di-
rectè
ad neruum communem, niſi ſolum unum punctum, quod eſt in extremitate axis pyramidis.

Omnes
ergo res ſecundum modum ſuo naturali ſitui contrarium uidentur:
quod eſt contra 5 ſup-
poſitionem
, & manifeſtè contra id, quod accidit in ſenſu.
Patet ergo quod neceſſarium eſt, quod iſti
humores
ſint diuerſæ diaphanitatis.
Quod eſt propoſitum.
22. Superficiem communis ſectionis ſphæræ glacialis & uitreæ ad anterius cẽtro oculi ſitam
eſſe
: humorem́ uitreum & ſpiritum uiſibilem eiuſdẽ quaſi diaphanitatis, & utraplus dia-
phana
humore glaciali neceſſe eſt eſſe. Alhazen 30 n 1. Item 4.5.6 n 2.
Quoniam, ut patet per 20 huius, omnis forma rei uiſæ ſecundum ſitum, figuram & ordinem ſua.
rum
partium peruenit ad neruum communem:
palàm ſicut in præmiſſa oſtẽſum eſt, quòd neceſſa-
rium
eſt, quòd fiat aliqua refractio ante peruentum formę ad centrum oculi:
quia etiam ſi fiat refra-
ctio
poſt centri tranſitum, erunt neceſſariò formæ cõuerſæ:
quoniá & tunc per 91 t 1 huius erit mu-
tatus
ſitus partium formę.
Refractio uerò cum ſolum fiat ad perpendicularẽ, uel à perpẽdiculari, ut
patet
per 47 t 2 huius:
palàm, quia non tranſmutat ſitum partium, ſed ſolum auget uel minuit figu-
ram
per 49 t 2 huius.
Quia uerò glacialis, ad quem perueniunt formæ ſecundum rectitudinẽ, totus
eſt
unius diaphani:
refractio uero fit niſi medio alterius diaphani: palàm, quia poteſt fieri re-
fractio
formarum niſi apud humorem uitreum, cuius corpus, ut in præcedẽti oſtenſum eſt, diuerſæ
eſt
diaphanitatis à corpore glacialis.
Hic ergo humor neceſſario antecedit cẽtrum oculi, ideo ut re-
fringantur
formæ apud ipſum, priuſquã perueniãt ad ipſum cẽtrum oculi, quod eſt idẽ cẽtrum hu-
moris
glacialis per 7 huius:
quia aliàs enim in centro illo fieret cõcurſus omnium linearum radia-
liú
per 72 t 1 huius:
quia illæ lineæ ſunt omnes perpẽdiculares ſuper ſuperficiẽ glacialis: accideret
quoq
;
illis formis ulterius progrediẽtibus tranſmutatio ſecundum ſitum per 91 t 1 huius, ut pręmiſ-
ſum
eſt:
& ꝗa hoc eſt impoſsibile, patet ergo, quòd hum or uitreus antecedit cẽtrum glacialis. Quã-
uis
itaq;
glacialis, in quo eſt principiũ ſenſus, indigeat lineis radialib. extẽſis ſecũdũ rectitudinẽ,
quòd
impoſsibile eſt, ut forma rei uiſę ſit ordinata in ſuքficie uiſus ꝓpter magnitudiné rei uiſę, & ք
39795LIBER TERTIVS. unitatem ſuperficiei corporis uiſus niſi per iſtas lineas, per quas completur comprehenſio rei uiſæ
ſecundum
ſuum eſſe:
peruentus tamen formarum ad ultimum ſentiens non indiget tantùm exten-
ſione
formarum ſecũdum rectitudinem iſtarum linearum:
quoniã receptio formarum in membro
ſentiente
non eſt omnino ſunilis receptioni formarum in corpore diaphano:
membrum enim ſen-
tiens
recipit iſtas formas propter ſuam diaphanitatem, & ſentit eas propter eius uirtutem ſenſibi-
lem
:
& ſic recipit formas ſecundũ receptionem ſenſus, cum alia corpora diaphana recipiãt formas
tantùm
ad repręſentandũ ipſas uiſui, non aũt ad ſentiendum.
Qualitas ergo receptionis formarum
in
humore uitreo ſecundum lineas refractas, eſt propter diuerſitatem ſuæ diaphanitatis à corpore
glacialis
, & propter qualitatẽ receptionis ſenſibilis, quæ non eſt completa in humore glaciali.
Sed
& corpus ſubtile, quod eſt in concauitate nerui inter humorẽ uitreum & neruum cõmunem, quod
corpus
nominatur ſpiritus uiſibilis, quoniam in ipſo primò diſcurrunt ſpiritus uiſibiles, neceſſe eſt
diaphanum
eſſe:
quoniã ſormæ rerum uiſibilium quando perueniunt in corpus humoris uitrei, ex-
tenditur
ſenſus ab illo in corpus ſentiens extenſum in concauo nerui continuati inter uiſum & an-
terius
cerebri, & ſecundum extenſionem ſenſus extendũtur formæ ordinatæ ſecundũ ſuam diſpo-
ſitionem
Patet ergo, quòd ordinatio partium corporis ſentientis ſormas, & ordinatio uirtutis ſen-
tientis
æ qualiter eſt neceſſariò in corpore uitreo, & in omni corpore ſubtili extenſo in cõcauo ner-
ui
.
Cum enim ſorma peruenit ad aliquod punctum ſuperficiei uitreæ, extenditur directè, & non al-
teratur
eius ſitus in concauitate nerui, in quo extenditur corpus ſentiens, & erunt formæ omnium
punctorum
conſimilis ordinationis adinuicem.
Corpus itaq; ſentiens, quod eſt in concauo nerui,
erit
neceſſariò diaphanum propter receptionem formarũ uiſibilium:
eritq́; diaphanitas eius quaſi
eadem
cum diaphanitate humoris uitrei, ut obliquentur uel ſiant monſtruo ſæ formæ apud per-
uentum
earum ad ultimam ſuperficiem uitrei ulcinantem corpori, quod eſt in concauo nerui.
Per-
tranſeunt
ergo ſormæ in iſto corpore ſubtili ratione diaphanitatis, & apparent uirtuti ſenſitiuæ ra-
tione
ſpiſsitudinis eiuſdem corporis.
Sentiens itaq; ultimum, quod eſt in neruo cómuni, compre-
henditlucem
ex illuminatione corporis huius & colorem ex eius coloratione, quoniá horum ſor-
tranſeunt & figuntur in ipſo.
Fit autẽ refractio formarum apud humorẽ uitreum tam propter
diuerſitatẽ
qualitatis receptionis ſenſus, quàm propter diuerſitatẽ diaphanitatis humoris glacialis
& uitrei.
Et ſi diaphanitas ſuorũ corporum eſſet cõſimilis: eſſet forma extenſa in corpore uitreo ſe-
cundum
rectitudinem linearũ radialiũ propter conſimilitudinẽ diaphanitatis, & eſſet refracta pro-
pter
diuerſitatẽ qualitatis ſenſus inter hęc duo corpora:
& ſic fieret ſorma aut móſtruoſa, aut eſſent
duæ
formæ.
Quádo uerò propter diaphanitatis diuerſitatẽ fit refractio, & diuerſitas qualitatis ſen-
ſus
affirmat illá refractionẽ aut obliquationẽ:
tunc erit forma poſt obliquationẽ refractionis, forma
una
ordinata ſecũdum ſuarũ partium ſitum, figurá, & ordinẽ, qua haber ſorma in re extrà, & uirtus
ſenſitiua
ſentit formam rei uiſæ ex toto corpore ſentiente extenſo à ſuperficie uiſus primò ſentiẽtis
& ſenſibiles formas recipiẽtis uſq;
ad cõcauũ nerui cõmunis, quod eſt ultimũ corpus ſentiẽs: quo-
niam
in ipſo cõſtituta eſt uirtus ſenſitiua.
Sunt itaq; humor uitreus & corpus, quod eſt in cõcauita-
te
nerui, eiuſdẽ quaſi diaphanitatis:
quia inter ipſa fit refractio aliqua ſenſibilis diuerſa, ſed regu-
lariter
per unitatẽ uirtutis ſenſitiuę ad unitatẽ ſimplicis extẽſionis formę poſt refractionẽ in ſuper-
ficie
uitreæ.
Et quoniá in ijs ambobus corporib. ſit greſsio formarũ ultra centrũ oculi: patet, quòd
illa
refractio facta eſt à քpẽdiculari erecta à pũcto refractionis ſuք ſuperficiẽ glacialis:
utrũq; ergo
illorũ
corporũ eſt plus diaphanũ corpore ipſius glacialis ք 45 uel 47 t 2 huius.
Patet ergo ꝓpoſitũ.
23. Superficiem communis ſectionis ſphæræ glacialis & uitreæneceße eſt planã eſſe: aut par-
tem
ſphæræ maioris, quàm ſit ſphæra glacialis, & eccentricam ſuperficiei oculi. Alhazen 3 n 2.
Iſtarum ſphærarum glacialis ſcilicet & uitreæ cõmunis ſectionis ſuperficies eſt neceſſariò plana,
aut
talis, qualis proponitur:
quoniá oportet ſuperficiẽ huius ſectionis eſſe ſimilis ordinationis, ita
quòd
eius extremitates ordinẽtur in cõſimili & eadẽ diſtantia à cẽtro oculi, ut appareãt formæ
monſtruoſæ
poſt refractionẽ.
Superficies cõſimilis ordinationis, aut eſt plana, aut eſt ſphærica: hæc
autẽ
ſuperficies poteſt eſſe ex ſphæra cõcentrica oculo:
tũc enim eſſent lineæ radiales, quæ ſunt
perpẽdiculares
ſuք ſuperficiẽ glacialis:
perpẽdiculares etiá ſuper ipſam ex 74 t 1 huius: & fieret
refractio
ſormarũ, ſed cõcurrerent in cẽtro, & fierent formæ monſtruoſæ, ſicut per præmiſſam oſtẽ-
ſum
eſt.
Eſt ergo illa ſuperficies, ſi ſuerit pars ſphæræ, neceſſariò eccentrica oculo: ergo non poteſt
eſſe
ex ſphæra minore quàm ſit ſphæra eccẽtrica oculo:
quoniã ratione diuerſitatis cẽtri formæ cõ-
currerẽt
ante peruentũ ſuum ad centrũ oculi:
minoris enim ſphæræ min or eſt diameter quantũ eſt
de
natura ſphæricitatis, & propter maiorẽ diaphanitatẽ ſphæræ uitreæ ſuper glacialẽ, quę oſtẽſa eſt
in
præmiſſa, refringerẽtur formæ ab ipſa perpendiculari per 47 t 2 huius, ratione rarioris diaphani,
cui
incidũt:
ratione uerò ſphæræ minoris in ſuperficie cõmunis ſectionis frangerẽtur ad perpendi-
cularẽ
.
Sic ergo eſſicerẽtur formæ monſtruoſæ, quoniá procederẽt ad perpendicularẽ ratione ſuæ
perpẽdicularis
ſuper ſuperficiẽ ſphæricá, quæ perpẽdiculares ſemper tranſeũt per centrũ per 72 t 1
huius
, & refringerẽtur à perpẽdiculari.
Iſta ergo ſuperficies eſt aut plana aut ſphærica, utpote pars
ſphæræ
alicuius bonæ quátitatis, ita quòd ſphæricitas eius cõueniat ordinationi ſecundũ propor-
tionẽ
refractionis à perpẽdiculari, quæ fit ꝓpter naturã alterius diaphanitatis.
Omnes ergo formæ
perueniẽtes
in ſuperficiẽ glacialis, extendũtur per corpus glacialis ſecundũ rectitudinẽ linearũ ra-
dialiũ
, quouſq;
peruenerint ad iſtá ſuperficiẽ: tunc refringũtur apud ipſam ſecundũ lineas cõſimilis
ordinationis
ſecátes lineas radiales.
Forma itaq; perueniẽs in ali quod pũctum ſuperficiei glacialis,
39896VITELLONIS OPTICAE ſemper extenditur ſuper ean dem incidentiam lineæ ad idem punctum ſuperficiei uiſus, & ad idem
punctum
loci nerui communis:
à quibuslibet ergo duobus punctis cõſimilis ſitus in reſpectu duo-
rum
neruorum extenduntur duæ formæ ad idem punctum in neruo communi, donec fiat perfecta
unitas
formarum.
24. Inter omnes lineas pyramidis radialis neceſſe eſt ſolum axem tranſeuntem per centrum
for
aminis uueæ ſuper ſuperficiem communem glacialis & uitreæ, & ſuper poſteriorem ſuper-
ficiem
uitreæ perpendicularem eſſe. Alhazen 7 n 2.
Axis enim hic, ſi non fuerit perpendicularis, ſed declinás ſuper aliquam iſtarum ſuperficierum.
accidet
diuerſificatio ordinationis formarum peruenientium ad illam ſuperficiem, & mutabuntur
diſpoſitiones
illarum formarum propter declinationem axis:
ſolùm enim tũc, cum axis fuerit per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem glacialis, perueniet forma rei uiſæ in ſuperficiem glacialis ordinata
ſecũdum
ordinem partium ſuperficiei rei uiſæ, & perueniet forma puncti, quod eſt apud extremi-
tatem
axis in ſuperficie rei uiſæ, ad punctũ, quod eſt ſuper axem in ſuperficie glacialis, ut patet per
17
huius.
Et quia axis radialis eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem glacialis, palàm ex 18 p 11, quo-
niam
omnes ſuperficies planæ exeuntes ab axe, & ſecantes ſuperficiem glacialis, erunt perpẽdicu-
lares
ſuper iſtam ſuperficiem.
Et quia ſuperficies humoris uitrei reſpiciens ipſam ſuperficiem gla-
cialis
, quæ eſt cómunis ſectio ſphæræ glacialis & uitreæ, ut patet per præmiſſam, aut eſt ſuperficies
plana
, aut ſphærica, & centrum eius non eſt centrum uiſus:
ſi ergo axis radialis eſt declinans ſuper
iſtam
ſuperficiem, & non eſt perpendicularis ſuper ipſam, non exibit ab axe ſuperficies plana per-
pendicularis
ſuper iſtam ſuperficiem, niſi una tantũ ſuperficies, illa ſcilicet, quę tranſit per inæ qua-
litatem
maximam angulorum, quæ patet per 30 t 1 huius:
& omnes ſuperficies reſiduæ exeuntes ab
axe
, erunt declinantes ſuper ipſam ſuperficiem uitreæ.
Si enim duę ſuperficies uel plaures exeuntes
ab
axe, ſunt perpendiculares ſuper dictam ſuperficiem, cum illæ ſuperficies de neceſsitate ſe inter-
ſecent
, & ſua communis differentia ſit axis pyramidis radialis:
erit per 19 p 11 axis perpendicularis
ſuper
eandem ſuperficiem:
datum autem fuit, quòd eſſet declinans. Sit itaq; centrum oculi punctũ
c
:
in ſuperficie quoq; oculi ſiue in ipſa ſuperficie glaciali, quæ per 7 huius & per 73 t 1 huius æ qui-
diſtat
ſuperficiei ipſius oculi, ſit linea b a d:
&
435[Figure 435]a b d h g e f i c in ſuperficie humoris uitrei recipiente humo
rem
glacialem ſit linea e g f:
ſitq́; axis pyrami-
dis
radialis linea a c.
Imaginemur ergo ſuper-
ficiem
a b c d exeũtem ab axe, & erectam ſu-
per
ſuperficiem glacialis tranſeuntẽ per cen-
trum
oculi, quod eſtc:
& hæc ſuperficies ere-
cta
ſit etiá ſuper ſuperficiem humoris uitrei,
quæ
eſt e g f:
ſitq́; communis ſectio huius ſu-
perficiei
erectę a b c d cum ipſa ſuperficie gla-
cialis
linea b a d:
& ſint puncta b & d æ quali-
ter
diſtantia à pũcto a, quòd ſit terminus axis
pyramidis
uiſualis:
& ſit cõmunis ſectio eius cum ſuperficie humoris uitrei linea e f: exeant quoq;
duæ
lineæ à centro c, quæ ſint c b & c d:
erunt ergo iſtæ duę lineæ c b & c d cum axe c a in ſuperficie
communi
perpendiculari ſuper ſuper ficiem e g f per 1 p 11:
quoniam omnia puncta c b d ſunt in illa
ſuperficie
:
eruntq́ ex hypotheſi duo anguli a c d & a c d ęquales: quod patet per 8 p 1, ſi illis arcubus
b
a & a d ſubtendátur chordæ b a & d a:
ſint quoq; lineæ c b & c d ſecantes lineam e f, quæ eſt com-
munis
ſectio dictæ ſuperficiei erectę & ſuperficiei uitreæ ſuper duo pũcta f & e:
ſecetq́; axis c a ean-
dem
lineam e f ſuper punctum g.
Si ergo ſuperficies, quæ eſt communis ſectio ſphæræ glacialis &
uitreæ
, eſt plana:
erit differẽtia communis, quæ eſt e g f, linea recta: & ſi axis a c fuerit declinans ſu-
per
ſuperficiem uitreæ, & ipſa eſt in ſuperficie a b c d erecta ſuper ſuperficiem e g f:
tunc neceſſariò
erit
axis c a declinans ſuper lineam e f:
erunt ergo anguli e g c & f g c inæquales: quoniam linea à
puncto
g perpendiculariter producta ſuper lineam e g f e x 11 p 1 faciet angulos æquales cum linea
e
f.
Cum itaq; anguli e g c & f g c ſint inęquales: angulus quoq; c g f ſit exempli cauſſa, minor angulo
c
g e, & duo anguli a c b & a c d ſint æ quales:
erunt per 24 p 1, duæ lineæ e c & e f inęquales: eſt enim
linea
e f breuior quàm linea e c:
ſi enim illæ lineæ ſint æquales, cum anguli e c g & f c g ſint æquales,
& linea g c communis ambobus triangulis:
erũt per 4 p 1 anguli e g c & f g c æ quales, quod eſt con-
tra
datum:
cum axis a c ſit declinans ſuper lineam e f. Sit ergo linea c g æ qualis lineæ c e, & ducatur
linea
h g, quæ per 4 p 1 & ex præmiſsis eritæqualis lineæ e g:
& à puncto g ducatur perpendicularis
g
i ſuper lineam c h per 12 p 1.
Ex penultima ergo primi latus g h oppoſitũ angulo recto in triangulo.
h
i g, eſt maius latere g i:
ergo per 19 p 1 erit linea g h maior quàm linea g f: cum enim angulus g f h ſit
extrinſecus
angulo g i f recto:
palàm, quòd an gulus g f h eſt obtuſus: eſtergo maior an gulorum tri-
goni
f g h:
ergo linea e g, quæ eſt æ qualis lineæ g h, maior eſt quàm linea g f: erunt ergo duo puncta
e
& f diuerſæ diſtantiæ à puncto g:
& iſta duo puncta e & f ſunt illa, ad quæ perueniunt formæ duo-
rum
punctorum ſuperficiei glacialis, ſcilicet b & d, quæ ſunt æqualiter diſtantia ab axe.
puncta itaq;
æqualiter
diſtantia ab axe in ſuperficie glacialis, inæqualiter diſtant à puncto axis incidẽtis ſuper-
ficiei
uitreæ:
quod cum ita ſit, palàm, quia cum forma peruenerit â ſuperficie glacialis ad ſuperficiẽ
39997LIBER TERTIVS. humorĩs uitrei, erit ordinatio formæ non ſecundum eſſe, quod habet in ſuperficie glacialis, nec ſe-
cundum
ſuum eſſe in ſuperficie rei uiſæ.
Quando ergo axis fuerit declinãs ſuper ſuperficiẽ planam,
quę
eſt cõmunis ſectio ſuperficiei glacialis & uitreæ:
erit linea, quę eſt differentia cõmunis cuiusli-
bet
ſuperficiei, exeuntis ab axe, erectæ ſuper ſuperficiẽ, & ſuperficiei ipſius uitreę, cõgitinẽs
axe
duos angulos in æquales, pręterquã in una tantùm ſuperficie, quæ ſecat ſecundum angulos re-
ctos
ſuperficiem tranſeuntem per decliuitatem axis:
quoniam huius tantũ ſuperficiei cõmunis dif-
ferentia
continebit cum axe angulos rectos.
Et cum duo anguli prædicti fuperint inæ quales, & angu
li
apud centrum glacialis ęquales:
erunt duę partes differentię cõmunis, quę eſt in ſuperficie uitrei,
inęquales
.
Formę ergo ſecundum iſta puncta, quæ ſunt in extremitatib. iſtarum differentiarũ perue
nientes
ad ſuperficiem uitreę, erunt diuerſæ diſtantiæ à puncto axis, quod eſt in iſta ſuperficie:
ſed
quia
puncta iſtarum linearum in ſuperficie glacialis æ qualiter diſtant à puncto axis:
in eadẽ ſuperfi
cie
uidebuntur formæ non ſecundum ſuam ordinationem in ſuperficie glacialis & in rei uiſæ ſuքfi
cie
.
Similiter quoq; demonſtrandum, ſi ſuperficies uitreę fuerit ſphærica, & fuerit axis declinans ſu
per
ipſam:
tunc enim axis non tranſibit per centrum uitreę, & tamen tranſibit per centrum glacia-
lis
:
lineę ergo quę exeunt à centro glacialis ad puncta, quorum diſtantia à puncto axis in ſuperficie
glacialis
eſt æqualis, continent axe apud centrum glacialis angulos ęqualies:
& quia centrũ gla-
cialis
non eſt centrũ uitreę, ut patet per 11 huius, diſtinguẽt iſtæ lineę ex ſuperficie uitreæ arcus inę-
quales
.
Cum enim linea e c, ut prędictum eſt, ſit
436[Figure 436]a b d b g e f i c maior ꝗ̃ linea c f:
ſit linea c h ę qualis lineę c e: &
protrahatur
linea g h, ſuper quá deſcripta por-
tio
circuli e g f, quæ ſit g h, erit ęqualis portioni
e
g ք 24 p 3:
ideo ꝗa chorda e g eſt æqualis chor-
g h per 4 p 1:
producta ergo perpendiculari
g
i, erit, ut prius, chorda g h maior ꝗ̃ chorda g f:

ergo
arcus g h erit maior arcu g f per 28 p 3:
er-
go
& linea recta, quę eſt e g ęqualis lineę g h, e-
rit
maior quàm linea g f recta:
arcus ergo e g eſt
in
ęqualis arcui g f per 28 p 3:
nullę ergo lineę
tinentes
cum axe angulos rectos & exiſtentes cum linea a c in eadem ſuperficie, diſtinguunt ex ſu-
perficie
uitreę duos arcus ęquales, niſi duę tantùm lineę, quæ ſunt in ſuperficie ſecante orthogona-
liter
ſuperficiem erectam ſuper ſuperficiẽ uitreæ.
ergo axis fuerit declinans ſuper ſuperficiẽ ui-
treę
, formæ peruenientes ad ſuperficiẽ uitreę, erunt diuerſæ ordinationis, ſiue ſit ſuperficies uitreę
plana
, ſiue ſphærica.
uerò axis fuerit perpendicularis ſuper ſuperficiem uitrei, erit perpen dicula
ris
ſuper omnes differentias quarumcunq;
ſuperficierum planarum ductarum per lineá a c, & ſuքfi
ciei
ipſius uitreę:
& erunt quęlibet duę lineę, exeuntes à cẽtro glacialis, quod eſt unus pũctus axis,
continentes
axe angulos ęquales, & diſtinguentes ex differentia cõmuni, quę eſt in ſuperficie ui
treę
, duas partes æquales, ſiue ſit ſuperficies illa plana, ſiue ſphęrica:
& comprehenduntur formæ à
ſenſu
ſecundũ ſuam ordinationem in ſuperficie glacialis & in ſuperficie rei uiſæ.
Et quia talis eſt cõ-
prehenſio
formarum, ut patet ex 5 ſuppoſitione:
palã, quia ſemper axis pyramidis uiſualis eſt perpẽ
dicularis
ſuper ſuperficiem humoris uitrei anteriorem & poſteriorem:
quoniam eadẽ eſt cauſſa &
eodem
modo demonſtrandum.
Omnes uerò alię lineę erunt declinãtes ſuper has ſuperficies, quo-
niam
procedunt, a c ſi ſecare poſsint axem ſuper centrum glacialis, & nulla ipſarum tranſit per cen-
trum
uitreę, ſi fuerit ſphęrica, niſi axis tãtùm per 72 t 1 huius:
quoniam ſolusille eſt perpendicularis
ſuperipſam
.
Patet ergo propoſitum.
25. Motuoculi ſecundum ſe totum exiſtente poßibili: non eſt poßibile ſitum ſuarum partium
mutart
. Alhazen 5. 13 n 1.
Oſtenſum eſt in 4 huius, foramẽ eſſe in concauo oſsis, per quod tranſit neruus opticus: ſed inter
hoc
foramen oſsis & inter circũferentiam glacialis cõiumctam uuea, eſt ſpatium aliquantuiũ, &
neruus
opticus extenditur in illo ſpatio exfine foraminis uſq;
ad circũferentiã glacialis ſecundum
pyramidalitatem
, & amplificatur quorſq;
perueniat ad circumferentiam ſphærę glacialis, cum qua
conſolidatur
.
Cum ergo iſte neruus declinatur, erit eius declinatio apud foramen cõcauitatis ipſi-
us
oſsis.
Et quoniam cõcauitas oſsis continet totum oculum, declinato ſic neruo, etiam oculus mo
uebitur
ſecundum ſe totũ in iſta cõcauitate:
conſolidatiua enim, quę conſolidatur eo, quod eſt in
an
teriori oculi ex neruo & ex tunicis reſiduis ſemper eſt cuſtodiens ſitum eius:
declinatio ergo ner
ui
apud motum oculi non eſt niſi à poſteriore totius oculi:
non eſt ergo poſsibile ſitum partiũ oculi
mutari
, quoniam ut per 7 huius patuit, centrum ſuperficierũ tunicarum uiſus oppoſitarum forami-
ni
uueę & corneę, eſt idẽ centro oculi.
Sicut ergo cum mouebitur oculus, non mutabitur centrũ
oculi
, quoniam ſpnęra aliqua aliqualiter mota, propter hoc mutatur fitus centri:
ſic nec centrum
ſuperficierũ
tunicarum oppoſitarũ formamini uueę mutatur:
ergo neq; ſitus tunicarū oculi mutatur.
Quia
enim linea tranſiens per centra omniũ tunicarũ & humorũ oculi, tranſit per medium cõcaui-
tatis
nerui orthogonaliter erecta ſuք baſim pyramidis nerui, ut patet per 9 huius, & linea, quę trãſit
orthogonaliter
per centrũ circuli baſis alicuius pyramidis, neceſſariò attingit uerticẽ pyramidis ք
89
t 1 huius:
in pyramide uerò concaua nerui opticiuertex pyramidis moto oculo mutatur: ne-
40098VITELLONIS OPTICAE ceſſe eſt moto oculo ſecun dum ſe totũ, partes eius nullo modo mutari: quoniã linea, quæ trãſit per
centra
illarum partium, tranſit per mediũ concauitatis nerui optici per 9 huius.
Ex quo patet, quòd
partes
oculi nullo modo mutantur.
Declinatio enim partis pyramidalis nerui ſuք ſuperficiẽ circuli
cõſolidationis
eſt ſemք declinatio cõſimilis:
partes ergo oculi ſecundũ ſuum ſitũ non mutantur. Et
hoc
eſt propoſitum.
Et quoniã oculi ambo ſunt cõſimilis diſpoſitionis in ſuis tunicis & partib, & in
figuris
ſuarũ tunicarũ, & in ſitu cuiuslibet bunicarum reſpectu totius oculi:
patet, quòd eſt diuer
ſitas
inter illos, quò ad hoc, quod proponitur de ſuarũ partium ſitus mutatione, ipſis oculis motis:

ſitus
enim linearum ambarum tranſeuntium per centra tunicarũ uiſus in utroq;
oculorũ eſt ſemper
ſitus
conſimilis in omnibus diſpoſitionibus oculorum.
Patet itaq; illud, quod proponebatur.
26. Vno oculo moto, neceſſe eſt alium eidem conformiter mooueri.
Quoniam enim ſitus partium oculinon mutatur in utroq; oculorum, & motus unius oculi fit ք.
motum
nerui optici in centro foraminis oſsis, motus uerò nerui partialis procedit à puncto nerui
communis
:
quoniam ſemper illud, quod mouetur in partib. aliarum, mouetur circa aliquod fixum:
motus
itaq;
nerui partialis incipit in puncto nerui cõmunis ambobus neruis opticis amborum ocu
lorum
, in quo eſt uirtus animæ ſentientis & mouentis.
Et quoniam illa uirtus eſt in diuiſibilis & u-
niformis
& principium, quo primo mouet, eſt corpus naturale ſecundum ſui formam naturalẽ indi
uiſibilem
:
palàm, quòd mouendo unum oculum mouet & alterum: nec enim eſt maior ratio, qua u-
num
oculum moueat, ꝗ̃ qua alterum:
uno itaq; oculo moto, ambo oculi mouentur, & unus confor-
miter
alteri mouetur:
ut ſicut ab eodem principio motus amborum incipit, ſic ad eundem terminũ
terminentur
ambo ιnotus, & ſicut ab uno indiuiſibili incipiũt, ſic ad unum diuiſibile terminentur.

Palàm
eſt ergo illud, quod proponebatur.
27. Duobus uiſibus uno uiſibili directè oppoſitis: neceſſe ect duas figur ari pyramides, quarum
communis
baſis eſt ſuperficies reiuiſæ, & axis cuiuslibet tranſitper centrum for aminis uueæ, et
per
centrum ſui uiſus.
Quoniã enim, ut patet per 17 huius, ſitus partiũ ſuperficiei rei uiſæ peruenit ad ſuperficiẽ utriuſq;
uifus
, & in illa figuratur ſecundum lineas perpendiculares ab omnib punctis fuperficiei rei uiſæ ad
oculi
illius ſuperficiẽ productas, quarũ omnium cõcurſus ſecundũ puncta ſuarũ incidentiarũ reſpi
cit
centrũ oculi, cuius ſuperficiei incidit, & demũ poſt refractionẽ quælibet illarũ figurarũ peruenit
ad
mediũ punctum nerui communis:
ambarũ itaq; illarum formarũ concurſus fit in puncto medio
nerui
communis, cui incidunt.
Quia itaq; centra duorũ uiſuum ſunt duo, palã, quia in uiſione eiuſ-
dem
rei à duobus oculis duæ pyramides uiſuales modo propoſito figur antur.
Superficies enim rei
uiſæ
ſemper erit baſis utriuſq;
pyramidis ab utroq; oculorũ prodeuntis, propter multiplicationem
formæ
cuiuslibet puncti ſuperficiei rei uiſæ æqualiter ad uiſum, & axis cuiuslibet earum tranſit per
centra
foraminis uueæ ad centrum ſui uiſus.
Sicut enim uiſibile directè; opponitur uni uiſui, ſic di-
rectè
opponitur & alteri, ex pypotheſi:
& quoniam ambo uiſus æqualiter mouentur ad aliquid ui-
dendum
, per pręmiſſam, patet, quòd ſemper in uiſione unius rei medium punctum ſuperficiei uiſus
oculi
opponitur medio puncto ſuperficiei rei uiſæ, uel propinquo illi:
medium autem punctũ ſuper
ficiei
uiſus uel oculi eſt centrum foraminis uueę per 4 huius.
Forma ergo illius puncti medij ſuperfi
ciei
rei uiſę uel puncti propin qui illi, per centrum foraminis uueę peruenit ad centrum ſui uiſus.
Et
hoc
eſt propoſitum.
28. Duobus exiſtentibus oculis, unius rei unam tantùm formam accidit. uideri. Alhazen
27
n 1. Item 9 n 3.
Quoniam enim, ut prius pluries dictum eſt, forma recepta in ſuperficie glacialis, pertranſit cor-
pus
glacialis, deinde extenditur per corpus ſubtile, quod eſt in neruo optico, & uenit ad anterius ce
rebri
, in quo eſt ſentiens ultimum, quod eſt uirtus ſenſitiua, comprehendens ſenſibilia, cuius uirtu-
tis
oculus eſt inſtrum entum, recipiens formas rerũ, & reddens eas ultimo ſentienti, ſic quòd apud
neruũ
communem ambobus oculis, cuius nerui ſitus à duobus oculis eſt ſitus conſimilis, demum
completur
uiſio:
licet ergo duę formæ perueniant in duobus oculis ab una re uiſa; illæ tamen formę
ambę
perueniunt ad neruũ communem, con currunt & fiunt una forma, & per unionem harum
formarum
comprehen dit ultimum ſentiens formam rei uiſæ, & ſic unius rei tantùm unam formam
accidit
uideri:
niſi fortè per aliquam occaſionem interuenientem accidat formas duobus oculis ac
ceptas
non uniri, quòd non concurrunt in unionem amborum neruorũ opticorum:
tunc enim
duas
formas accidit uideri, ut cum aſpiciẽs mutauerit ſitum unius oculi ad anterius, & alius oculus
fuerit
immotus.
Quando uerò ſitus duorum oculorum fuerit naturalis, tunc quia ſitus ipſorũ ab u-
na
re uiſa eſt ſitus conſimilis, peruenit forma ab una re uiſa in duo loca conſimilis ſitus, & ſitus u-
nius
oculorum fuerit declinans, tunc diuerſatur ſitus oculorum ab illa re uiſa, & ſic perueniunt duę
formę
illius rei uiſæ diuerſi ſitus:
ſed hoc non ineſt uiſui naturaliter, ſed ſolũ per uiolentiam, quã fa-
cit
uoluntas uel naturalis debilitas conſuetudini naturæ.
Quando itaq; ſitus oculorum ſuerit natu-
ralis
, tunc ſemper ambobus uiſibus unius rei unam formam accidit uideri.
Quod eſt propoſitum.
Duæ
ergo formæ uiſi puncti infiguntur in duobus medijs duarum ſuperficierum amborum uiſuũ,
& quilibet punctus alius formæ uiſæ infigetur in duobus locis conſimilis poſitionis in duobus ui-
40199LIBER TERTIVS.fibus: deinde formæ uiſæ perueniunt ad concauitatem communis nerui, & perueniũt duæ formę,
quę
ſunt in puncto, quod eſt in duobus axibus illarũ duarum pyramidum ra dialiũ, ſecundum quas
fit
uiſio, ad punctum, quod eſt in communi axe, & efficiuntur una forma:
& quęlibet duę formę quę
ſunt
in duobus punctis conſimilis poſitionis à duobus uiſib.
peruenient ad idem punctum puncto-
rum
circumſtantium punctum, qui eſt in axe communi.
Sic ergo duæ formę totius rei uiſę ſuperpo
nuntur
ſibi, & efficiuntur una forma:
& ſic uiſum comprehenditur unum.
29. Omnem punctum formæ incidentem ſuperficiebus uiſuum per axes radiales, ad centrum
foraminis
gyrationis nerui concaui pertingere eſt neceſſe.
Quoniam enim quilibet axium tranſit per centrũ foraminis uueę ad centrum uiſus, ut patet per
27
huius:
ergo & pertranſit centrũ ipſius ſphęrę uueę per 8 huius: omnis uerò linea recta producta
inter
centrum oculi & uueę, centũ circuli ſectionis uueę & medium punctum concauitatis nerui
neceſſariò
penetrabit per 9 huius:
palá ergo, perpẽdicularis ſemքmaneat irrefracta per 47 t 2 hu
ius
, quòd omnem punctum formę incidentem ſuperficieb, uiſuum per axes radiales ad centrum gy
rationis
nerui communis pertingere eſt neceſſe:
ab hoc autem puncto diffun ditur forma ad me-
dium
punctum nerui communis:
& quoniam medius punctus nerui communis eſt tantùm unus:
palàm
, quia axes amborum uiſuum in uno puncto nerui communis ſemper concurrunt.
Patet er-
go
propoſitum.
30. Si à terminis lineæ inter duo centra for aminum gyrationis neruorum concauorum pro-
ductæ
duæ rectæ lineæ ad medium communis nerui producantur: neceße eſt in conſtituto trian-
gulo
angulos ad baſim æquales eſſe. Ex quo patet, quòd lineæ illæ productæ ſunt æquales. Al-
hazen
6 n 3.
Sint duo cẽtra foraminum gyrationis neruorum concauorũr & t, inter quę producatur linea r t:
ſitq́
;
medius punctus nerui communis a: & cõſtitua-
437[Figure 437]a r t tur trian gulus r a t:
dico, quòd angulus a r t eſt æqua
lis
angulo a t r.
Cum enim poſitio duorum neruorũ
in
reſpectu concauitatis nerui communis ſit poſitio
conſimilis
:
quia concauitas nerui unius eſt omnino
ſimilis
concauitati alterius per 4 huius:
ergo & me-
dium
concauitatis unius eſt ſimile medio concaui-
tatis
alterius:
unde axis nerui unius æqualis eſt axi
nerui
alterius:
ſed per eandem 4 huius poſitio duo-
rum
neruorum in reſpectu duorum foraminium, eſt
poſitio
conſimilis, in quorum neruorum medio fe-
rũtur
lineę r a & t a, ut axes.
Palàm ergo, quoniam po
ſitio
duarum linearum r a & t a apud lineã r t eſt po-
ſitio
conſimilis:
hoc autem eſt impoſsibile, niſi angu
li
a r t & a t r ſint æquales:
quoniam ad inæqualita-
tem
iſtorum angulorum ſequitur inæqualitas poſi-
tionis
medij axis ipſorum neruorum concauorum:

& ex conſequenti ipſorum neruorum.
Sunt ergo illi
anguli
ad baſim æquales:
ergo per 6 p 1 lineę illæ productę ſunt ęquales, ſcilicet linea a r lineæ a t. Pa
tet
ergo propoſitum.
438[Figure 438]a r t b
31. Vnopunctorei uiſæ, ſuperficiebus amborum uiſuum perpen
diculariter incidente: neceſſe eſt axes radiales in centr is for ami- num gyrationis neruorum concauorum angulariter refringi.
Quoniam enim, ut patet per 27 huius, quilibet illorũ axium per-
tranſit
centrum foraminis uueæ & centrum oculi:
motus autem cu-
iuslibet
oculorum fit in centro foraminis gyrationis nerui optici:

patet
, quoniam ſecundum motum oculorum uariantur axes illi ra-
diales
, in quibus ſunt ſemper eædem ſemidiametri oculorum, quæ
ſcilicet
ab ipſorum centris ad centra foraminum uueæ protendun-
tur
:
partes autem ſuperiores illorum axium, quibus à centris fora-
minum
gyrationis neruorum concauorum formæ perueniunt ad
punctum
medium nerui communis, ſemper manent ſecundum mo-
dum
unum.
Cum itaque aliæ partes illorum axium ſemper ſintim,
mobiles
, & alię ſemper mobiles, cum per ipfas unus punctus uide-
tur
:
patet per 1 p 11, quoniam illę lineę ſunt linea una: utpote ſi for
ma
puncti b uideatur ſecundum ambos axes b r & b t, & ſicut factũ
eſt
in præmiſſa, ducantur lineæ r a & t a ad medium punctum nerui
communis
, qui ſit a, patet per 1 p 11, quoniam lineę b r & r a, non ſunt
402100VITELLONIS OPTICAE linea una: eius enim partem in ſublimi, partẽ in plano accideret eſſe: quod eſt impoſsibile. Pater er-
go
, quoniam angulariter coniunguntur:
quod eſt propoſitum. Et licet axes præmiſſo modo refrin-
gantur
:
formatio tamen pyramidum uiſualium fit, ac ſi axes integri ad uerticem peruenirẽt, neque
accidit
uiſui aliqua diuerſitas exillo.
32. Neceſſe eſt axes pyramidum uiſualium amborum uiſuum tranſeuntes per centra fora-
minum
uueæ, ſemper coniungi in uno puncto ſuperficiei rei uiſæ, etiam motis uiſibus per ſuper-
ficiem
reiuiſæ. Alhazen 2 n 3.
Cum enim uidens intuebitur aliquam rem uiſam: tunc uterque uiſus erit in oppoſitione illius
rei
uiſæ per 2 huius, & utraque pupillarum dirigetur ad illum uiſum directione æquali, propter ui-
ſuum
æqualitatem per 4 huius.
Sint ergo duo centra duorum uiſuum e & g: & ſit medius punctus
nerui
communis punctus a:
& ſit ſuperficies rei uiſæ b c d f, quę ſit exempi cauſſa ęquidiſtans lineę,
centra
uiſuum connectenti, quæ ſit e g.
Palàm ergo, quoniá à centris
439[Figure 439]a e g b f z q x c u d uiſuum perpendiculares ſuper ipſam ſuperficiem b c d f productæ,
ſunt
ęquidiſtantes per 6 p 11, quæ ſint e q & g x.
In hac itaq; ſuperficie
b
c d f ſignetur punctus, qui ſit u:
dico, quòd propter ęqualitatem am
borum
oculorum in omnibus ſuis diſpoſitionib.
ſi alter uiſus ſuerit
motus
ad uiden dum pũctum u, ſtatim etiam reliquus mouebitur ad
uidendum
idem punctum u:
ita quòd axes ambarum pyramidum ui-
ſualium
tranſeuntes per centra foraminũ uueę coniungentur in pun
cto
u, uno ipſorum ibi pertingente.
Si enim uno illorum axium in ci-
dente
in puncto u, alius incidit in alio puncto:
ſit illud punctum z: e-
rũtq́
;
duo axes e u & g z, inter quorũ terminos linea z u producatur.
Et
quoniam axes ſic protenſi à duobus uiſibus non concurrunt in a-
liquo
punctorũ lineę z u, ſicut neq;
concurrũt ſi ſolũ ſecundum per-
pendiculares
lineas, quæ ſunt e q & g x, fiat uiſio:
palàm, quòd nullũ
punctorum
lineę z u uidebitur ambobus uiſibus, ſed tantùm uno:
al
ter
ergo oculorum uidetur ſuperfluere, cum unus oculorũ ſecundũ
ſui
axem omnia puncta lineæ z u, poſsit imperceptibiliter tranſcur-
rere
:
conſtituit aũt natura duos oculos propter perfectionem boni-
tatis
uiſionis & complementum eius, ut ipſorum uirtus unita ſit for
tior
, ut patet per 4 huius.
Si ergo axes uiſuales non concurrant in ali
quod
pũctum unum lineę z u, ſequitur uel naturam ſuperfluere, uel
ipſam
modo debiliori, quo poteſt, operari:
quorum utrum q; eſt im-
poſsibile
.
Natura enim nihil agit fruſtra, nec deficit in neceſſarijs, ut
patet
per 8 ſuppoſitionẽ 2 huius:
accidit aũt hoc impoſsibile, ſi axes
ſolum
incidant diuerſis punctis ſuperficiei uiſibilis:
impoſsibile aũt
nunquam
accideret, ſi incidant in idem punctum.
Palàm itaq; , quo-
niã
in idem punctum incidere axes pyramidum amborum uiſuum
ſemper
eſt neceſſe:
quoniam operatio amborum uiſuum eſt unifor-
mis
.
igitur uiſus fuerit motus ſuper rem uiſam: tunc uterq; uiſus
mouebitur
ſuper illam, & axes congre gati in uno puncto ſuperficiei rei uiſæ, moto uiſu ambo mo-
uebuntur
ſimul ad aliquod unum punctum ſuper ſuperficiem illius rei uiſæ:
ambo enim oculi ſunt
ęquales
in omnib.
ſuis diſpoſitionibus: & eſt ambobus oculis unus neruus communis. Et quoniam
motus
oculorum procedit ab una uirtute, neceſſe eſt uirtutem motam per unitatem nerui procede
re
:
hæc ergo moto uno oculo ambos oculos mouebit, ut patet per 26 huius. Actio itaq; & paſsio o-
culorum
ſemper eſt ęqualis & conſimilis:
& ſi alter uiſuum motus fuerit ad aliquid uidendũ, ſtatim
alter
mouebitur ad hoc idem uidendum illo eodem motu:
& ſi alter uiſuum quieſcat, reliquus qui-
eſcet
.
Impoſsibile eſt enim alterum uiſuũ moueri, & alterum quieſcere, niſi alter fuerit impeditus, ut
patet
per 26 huius:
& ſicut etiam declaratum eſt per 18 huius, ſuperficies rei uiſæ ſemper erit baſis
utriuſq
;
pyramidis ab utroq; oculorum prodeuntis: quoniam tunc poſitio pũcti, in quo ambo axes
ſunt
cõiuncti, eſt poſitio conſimilis:
quia eſt oppoſitio duobus medijs amborum uiſuum. Palàm er-
go
propoſitũ:
dicemusq́; punctũ cõcurſus amborũ axiũ in ſuperficie rei uiſæ punctũ cõiunctionis.
33. Si à puncto medio nerui communis ad medium lineæ connect entis centra for aminum gy
rationis
neruorum concauorum linea recta producatur: neceſſe eſt product ã ſuper diuiſam per-
pendicularem
eſſe: & eam, puncto uiſo cum axibus incidente, trigonum ab axibus & diuiſa li-
nea
contentum per æqualia diuidere. Alhazen 7 n 3.
Quod hic proponitur, patet per præmiſſam & per 31 primi huius: ut autem particularius demon-
ſtretur
, ſint omnia diſpoſita ut in 30 huius:
& ſit linea r t, diuiſa per ęqualia in puncto s: ſitq́; uiſibile
aliquod
oppoſitum ambobus uiſibus, quod ſit d c, in cuius puncto medio, quod ſit b, concurrant ք
pręcedentem
ipſi axes radiales, qui ſint r b & t b:
& producatur à puncto a, quod eſt medius pũctus
concauitatis
nerui, ad punctũ s linea a s.
Dico, quòd linea a s eſt քpendicularis ſuper lineá r t. Quo-
niá
enim angulus a r t eſt ęqualis angulo a t r, ք 30 huius, & linea a r eſt & qualis lineę a t:
ſed linea a s
403101LIBER TERTIVS. eſt æqualis ſibi ipſi: ergo per 8 p 1 trigona ars & ats, ſunt ęquiangula: angulus ergo a s t eſt æqualis
angulo
a s r:
ergo per definitionem perpẽdicularis, linea a s eſt per-
pendicularis
ſuper lineam r t.
Producatur item linea a s uſq; ad pun
440[Figure 440]a r s t d b c ctum coniunctionis amborum axium, quod ſit punctum b:
dico,
linea
s b, diuidit per ęqualia trigonum r b t:
hoc autem patet ex præ-
miſsis
& ex 4 p 1:
erιt enim trigonum partiale s r b æquale trigono
partiali
s b t.
Patet ergo propoſitum. Et ex hoc patet, quoniam tota
linea
a b cuicunq;
puncto uiſo incidit, utcunq; tranſmutatis axibus,
non
mutatur, ſed ſemper in medio eorum cõſiſtit:
poſſumus ergo il-
lam
nominare axem communem, quia ſemper ducitur ęqualiter ad
punctum
coniunctionis amborum axium in ſuperficie rei uiſę à
cto
, qui eſt in medio concauitatis nerui, in quo duæ lineę extenſę in
duobus
medijs concauitatum neruorum duorum ſe interſecãt:
hic
uerò
punctus ſemper eſt unus, non tranſmutabilis:
& pũctus etiam
s
ſemper eſt unus, non tranſmutabilis, per quem ſemper tranſit hęc
linea
a b.
Eſt ergo & ipſa ſemper intrãſmutabilis, licet alij axes trãſ-
mutentur
quandoq;
ab ipſo communi axe.
34. Axe communi cum axibus radialibus puncto rei uiſæ in-
cidente
: lineam copulantem centra for aminum gyrationis neruo
rum
concauorum, & lineas ab his centris duct as ad nerui com-
munis
medium & axem communem, ambos́ axes radiales in eadẽ ſuperficie conſiſtere eſt ne-
ceſſe
. Alhazen 8 n 3.
Sit diſpoſitio, quæ in proxima: dico, quòd lineam r t, & duas lineas r a & t a, & axem communem,
qui
eſt a b, & duos axes radiales, ſcilicet r b & t b in eadem ſemper ſuperficie cõſiſtere oportet.
Duo
enim
axes t b & r b tranſeunt per centra r & t, per 29 huius:
tranſeunt enim per centra foraminum
gyrationis
duorum neruorum concauorum:
& quia in pun cto coniunctionis concurrunt cum axe
communi
ex hypotheſi:
neceſſariò erunt cum axe communi in eadem ſuperficie per 2 p 11: ſed & li-
nea
r t connectens centra foraminum gyrationis neruorum, ſecat hos duos axes radiales in punctis
r
& t, & axem communem in puncto s:
lineę quoq; r a & t a ſecant lineas r t & a b in punctis, in qui-
bus
cum ipſis concurrunt:
& quia omnes lineę ſunt rectę, palàm per 1 p 11, quoniam quælibeti-
pſarum
eſt in una ſuperficie.
Patet ergo per 2 p 11, quoniam omnes ſunt in eadem ſuperficie. Et hoc
eſt
propoſitum.
441[Figure 441]a r s t o p n q b
35. Neceſſe eſt axes radiales cum axe communi concurrẽtes
in puncto, cuius diſtantia à uiſu ſit multiplex lineæ connectenti centra oculorum: ſecundum ſui partes interiacentes punctum coniunctionis, & ſuperficies ipſorum uiſuum, æquales eſſe, ſu- perficiebus́ amborum uiſuum, nec non ſuperficiei anteriori i- pſius uitreæ æqualiter incidere, & ſecundum angulos æquales. Alhazen 2 n 3.
Sintitem, ut in 30 huius, duo centra duorum foraminũ gyratio
nis
neruorum concauorum r & t.
Quoniam ergo oculus mouetur
ſecundum
totum ſecundũ partem per 25 huius:
palàm, quoniã
puncta
r & t ſunt poſteriora oculo:
figurentur ergo duo oculi qua-
ſi
contingentes puncta r & t, circa centra o & p:
& ab aliquo pun-
cto
ſuperficiei rei uiſæ, quod ſit b, procedant axes ad centra uiſuũ:

& producantur ultrà ad puncta r & t.
Palàm ita que, quoniam axes
r
b & t b, tranſibunt totum uiſum:
tranſeat ergo axis r b ſuperficiẽ
anteriorem
ſui uiſus in puncto n:
& axis t b, tranſeat anteriorem
ſuperficiem
ſui uiſus in puncto q:
& producatur linea n q: ſunt er-
go
puncta q & n, puncta illa ſuperficierum uiſus, quibus infigitur
forma
puncti coniunctionis axium, quod eſt b.
Et quoniam axes
r
b & t b ſunt æquales per præmiſſam:
dico, quòd partes axium,
quæ
ſunt b n & b q, ſunt æquales:
& quòd incidunt uiſui ſecun-
dum
angulos æquales.
Cum enim lineę r n & t q ſint ęquales, quia
funt
diametri æqualium oculorum ęqualiter à punctis r & t diſtan
tium
, neceſſe eſt, ſi illæ ab æqualibus axibus abſcindantur, quòd
reſiduuum
ſit æquale:
erit ergo linea b n æqualis lineæ b q. Et quo-
niam
linea n q æ quidiſtat lineę r t per 2 p 6:
ideo quoniam latera
t
b & r b, proportionaliter diuiduntur per lineã n q:
ergo per 29 p 1
erit
angulus b n q ęqualis angulo b q n:
angulus aũt b r t ęqualis eſt angulo b t r, quoniã linea b s diui
404102VITELLONIS OPTICAE dit trigonum r t b per æqualia & baſim eius r t, ut patet per præmiſſam. Patet ergo, quoniam axes ra
diales
ſuperficiebus uiſuum ęqualiter incidunt & ſecundum angulos ęquales.
Et ſi incidant ſuperfi
ciebus
uiſuum taliter, ut per centra uiſuũ tranſeant:
palàm ergo, quoniam orthogonales ſunt ſuper
ſuperficies
contingentes in punctis n & q:
incidunt ergo ſuperficiebus uiſuum ęqualiter ſecundum
rectos
angulos incidentes.
Et propter hoc in omnium oculorum ordinatione, motu, uel quiete ſem
per
duo axes eius ſunt æquales, aut non eſt in eis diuerſitas ſenſibilis, quę cauſſet aliquam diuerſita
tem
uiſionis, maximè res uiſa non fuerit ualde propinqua uiſui, ſed diſtantia eius à uiſu fuerit
mediocris
:
cum enim res uiſa ualde uiſui approximauerit, ita ut linea, quę eſt inter duo centra ocu-
lorum
, quę ſunt o & p, proportionem ęqualitatis uel exceſſus uel paruę diminutionis habuerit ad
axem
radialem:
tunc erunt axes ſenſibiliter inęquales, & facient angulos inęquales: aliàs uerò ſem-
per
ſenſibiliter ęquales erunt:
& conſtituent angulos ſenſibiliter ęquales: quia propter unitatem ui
ſuum
, & uniformem receptionem formarum quodlibet punctum multiplicatur uniformiter ad u-
trunq
;
oculum: propter quod etiã omnes lineę ęqualiter diſtantes ab axibus faciunt angulos ęqua
les
, & ipſę omnes ſenſibiliter ſunt ęquales.
Eodẽ quoq; modo demonſtrari poteſt, quòd anguli, qui
per
axes fiunt in ipſa ſuperficie uitreę, in qua fit refractio, ſunt ęquales.
Patet ergo propoſitum.
36. Omnium linearum pyramidis radιalis obliquarum, plus uicinarum axirefractio fit ſecũ
dum
angulos minores: remotiorum uerò ſecundum angulos maiores: æqualiter uerò diſtantium
ſecundum
angulos œquales. Alhazen 9 n 2.
Sit pyramis radialis, cuius uertex a: & diameter baſis, quæ per 18 huius, eſt ſuperficies rei uiſæ, ſit
b
c d e f:
axis uerò d a: & ſint lineę c a & e a lineę radiales obliquę, uicinę magis axi d a: & ſint b a &
f
a remotiores.
Dico, quòd lineę c a & e a ſecundũ mi
442[Figure 442]a g h i k l h i k b c d e f norem angulũ refringentur, & lineę b a & f a, ſecundũ
angulum
maiorem.
Intelligantur enim omnes iſtę li-
neę
concurrere in puncto a, quod eſt uertex pyrami-
dis
:
& ſit in ſuperficie uitreę linea, cui incidũnt illæ li-
neę
, g h i k l:
hęc ergo linea erit recta uel curua circula
ris
per 23 huius:
ſit primũ recta: & incidat linea b ailli
lineę
in puncto g:
& linea c a in puncto h: & linea d a
axis
in puncto i:
& linea e a in puncto k: & linea f a in
puncto
l.
Quia ergo angulus g i a eſt rectus per pręce-
dentẽ
:
palá per 32 p 1, quòd angulus g h a eſt obtuſus:
ergo
per 19 p 1, linea a g eſt maior quàm linea a h.
Et
quia
à puncto a exeunt duę lineę a c & a b, quę ſunt ad
baſim
triãguli a g i, quę eſt g h i:
angulus ergo a h i ma-
ior
eſt angulo a g i per 16 p 1.
Quia ergo angulus a h i
angulo c h i ualet duos rectos per 13 p 1:
& ſimiliter
angulus
b g h angulo a g h ualet duos rectos:
palá,
quia
angulus c h i minor eſt angulo b g i:
ergo per 50 t
2
huius, angulus refractionis lineę c h eſt minor angu
lo
refractionis lineę b g.
Patet ergo, quòd linea c h re-
fringetur
ſecundum minorem angulum, quàm linea
g
b:
& ſimiliter eſt de lineis e k & f l. Et quia lineæ æ-
qualiter
diſtantes ab axe a d, ut ſunt exempli cauſſa li
neę
a c & a e, ſecundum modum præmiſſum æquales
angulos
faciunt in ſuperficie uitreę, qui ſunt c h i, & e k i:
patet per 50 t 2 huius, quoniam anguli refra
ctionis
ſunt æquales.
Patet ergo propoſitum: quoniam quando linea g h i k l fuerit linea circularis:
erit
eodem modo dem onſtrandum per 50 t 2 huius.
37. Omnes formæ punctorum æqualiter circumſtantium puncta, quæ ſuperficiebus uiſuum
incidunt
ſecundum axes radiales: ad punct a æqualiter circumſtantia medium punctum ner-
ui
communis conſimiliter pertingunt.
Diſponantur omnia alia, ut in 35 huius: ſignenturq́; in ſuperficie oculi, cuius centrum eſt punctũ
o
, ex utraq;
parte punctin duo puncta u & x: & in ſuperficie oculi, cuius centrum eſt punctum p, ſi-
gnentur
ex utraq;
parte puncti q duo puncta y & z: ſitq́ ſuperficies rei uiſę oppoſita uiſibus, in qua
ſit
linea recta, quæ g b c, cuius punctus medius ſit b, & extremi puncti g & c:
incidantq́; axes radia-
les
, qui ſunt r b & t b, cum axe communi, qui ſit a b, ipſi puncto b, qui ſit punctus coniunctionis o-
mnium
trium axium:
protrahanturq́; à punctis u & x ſuperficiei uiſus, cuius centrum eſto, ad pun-
cta
g & c, ſuperficiei rei uiſę, duæ lineę rectæ, quæ ſint u g & x c:
& à punctis y & z ſuperficiei ui-
ſus
, cuius centrum eſt p, protrahantur lineæ y g & z c.
Dico, quòd formæ punctorum ſu-
perficiei
rei uiſæ, quæ ſunt g & c, quæ in ſuperficie oculi o incidunt in punctis u & x, & in ſu-
perficie
oculi p in punctisy & z, non perueniunt ad medium punctum nerui communis, quod
eſt
a, ſed circunſtant ipſum punctum a, ſimilis diſpoſitionis, ut puncta c & g difpoſita ſunt ad
punctum
b, in ipſa ſuperficie rei uiſæ taliter, ut punctus, qui eſt dexter ad punctum b, qui eſt
405103LIBER TERTIVS. punctus coniunctionis axiũ in ſuperficie rei uiſę, ſit dexter pertingẽs ad pũctũ a, & ſiniſter ipſi pun
cto
b, fiat ſiniſter ipſi pũcto a:
& ſic de alijs differẽtijs poſitionũ, ut quod eſt ſurſum ad pũctũ b, ſit ſur
ſum
ad pũctũ a, & quod eſt deorſum ad pũctum b, deorſum fiat ad
punctũ
a.
Producatur enim in utroq; oculorum linea im, recta uel
443[Figure 443]k a d h r f s l t e i o m i p m x y u n q z g b c curua, diſtinguẽs ſuperficiẽ uitreę à ſuperficie glacialis:
& hęc li-
nea
ſiue recta fuerit ſiue curua, quorũ alterũ eſt neceſſariũ per 23
huius
:
ſemper tamẽ anguli incidẽtię erũt ęquales ք 35 huius, quo-
niã
& eadẽ de illis eſt demõſtratio:
ſed & anguli refractionis fiunt
ęquales
per pręmiſſam, & ideo, quia propter conformitatẽ uiſuũ
& ęqualẽ diſtantiã pũctorũ g & c à pũcto b ex hypotheſi, ſequitur
trigona
y g u & x c z eſſe ęquiangula:
anguli ergo g y u & c x z, ſunt
æquales
:
ſed & figurę oculorũ ſunt penitus ſimiles, & diaphanitas
eſt
cõformis:
fiet ergo linearum c x & g y in ſuperficie refractionis
cõformis
refractio:
& fimiliter linearum g u & c z fiet cõformis re-
fractio
& ſecundũ angulos æquales:
quælibet ergo ipſarum refrin
getur
æqualiter à perpẽdiculari:
ſit ergo ut linea c x refringatur ad
punctum
f, & linea g u ad punctũ h, quę ſunt puncta foraminis gy-
rationis
nerui circa punctũ r:
linea uero g y refringatur ad punctũ
l
:
& linea c z a d e punctum alterius foraminis, quod eſt circa pun-
ctum
t.
Et quoniam omnia puncta formarũ ſecundũ lineas rectas
breuiſsimas
refringũtur à perpẽdiculari n r:
palàm, quia non con-
currũt
cum illa, ſed directè diffundẽtes ſe ad pũcta nerui cõmunis
ſimilẽ
ſitũ & diſpoſitionẽ recipiunt eis, quę habẽt in ſuperficie rei
uiſæ
, quę eſt baſis pyramidis uiſionis.
Linea ergo x f, quæ uenit à
puncto
c rei uiſæ, refringitur ad aliquod pũctũ nerui aliud à pũcto
a
, quod ſit d:
& linea u h, quę uenit à pũcto g rei uiſæ, refringitur ad
punctũ
aliud à pũcto a, quod ſit k.
Et quoniam unius diſpoſitionis
ſunt
ambo uiſus, & oculorũ diſtantia eſt res modica, ut patet per 4
huius
:
& lineę ad talia pũcta productę à uiſibus ambobus ſunt æ-
quales
:
& anguli incidẽtię ſunt ęquales per 35 huius, anguli quoq;
refractionis
ſunt æ quales ք pręmiſſam:
palàm, quia linea y l, quæ eſt forma pũcti g, refringetur ad
punctũ
k, in quo cecidit forma eiuſdẽ pũcti g, ueniens per lineam u h:
linea quoq; z e, quæ eſt forma
puncti
c, refringetur ad pũctum d, in quo cadit eadẽ forma pũcti c, ueniens per lineam x f.
Similiter
quoq
;
demõſtrandũ de quibuslibet duobus pũctis ſuperficiei rei uiſę, æqualiter diſtantibus à pun-
cto
coniunctionis, quod eſt b.
Omnes ergo formę pũctorum rei uiſę æqualiter circũſtantium pun-
cta
, quę ſuperficiebus uiſuum incidũt ſecũdum axes radiales, ad pũcta æqualiter circũſtantia me-
dium
pũctum nerui communis conſimiliter peringũt & ſeruatur figura & diſpoſitio totius ſuper-
ficiei
rei uiſę in partibus ſuis, & in remotione à pũcto, quod eſt in axe, ſecũdum modũ diſtantiæ &
declinationis
pũctorum, quorum formę illic recipiuntur à pũcto coniũctionis in ſuperficie rei ui-
ſæ
ſecũdum diſpoſitionem angulorum refractionis in ſuperficie uitreæ:
& duæ formę, quę infigun-
tur
in duobus pũctis conſimilis poſitionis a pud ſuperficies duorũ uiſuum, perueniũt ad illũ eundẽ
pũctum
concauitatis nerui communis, & ſuperponũtur ſibi in illo pũcto, & erũt una forma:
lineæ
quoq
;
obliquè ſuperficiebus uiſuum incidẽtes, quę in ſuperficie ipſius uiſus refringũtur, ad eandẽ
ordinationem
formę poſſunt peruenire.
Patet ergo propoſitum.
444[Figure 444]a e g b f c
38. Neceſſe eſt ambos axes radiales cum axe communi concur-
rentes in ſuperficie rei uiſæ, cum linea æquidiſtante line æ cõnecten ti centra oculorum, uelcum totali ſuperficie æquales hinc & inde angulos continere.
Sunt enim ambo oculi ęqualis diſpoſitionis per 4 huius: patet e-
tiam
ſenſui, quò d ſunt diſtantię modicę ab inuicem, & axis ſemper in
quolibet
oculo una tantũ linea tranſiens per cẽtrũ foraminis uueę &
centra
omniũ tunicarũ, ad cẽtrũ foraminis gyrationis nerui concaui
pertingẽs
, ut patet ք 29 huius.
Sit ergo, ut linea b f c ęquidiſtet lineę
e
g, cõnectẽti cẽtra oculorũ e & g:
ſitq́; medius pũct{us} nerui cõmunis,
a:
& ſit ut forma pũcti ſuքficiei rei uiſę, ſit f, ք axes f e & f g քue-
niat
ad cẽtra oculorũ, quę ſunt e, g, connexa per lineã e g:
pertingãtq́;
ad
punctum a, quod ſit punctus medius nerui communis:
& ſit axis
communis
, qui a f, incidẽs ſuperficiei rei uiſę in puncto f ſecundũ an-
gulos
rectos:
quoniam ſuperficies, in qua ſunt omnes aſsignatę lineę
axium
& pũcta per 34 huius, erecta eſt ſuper ſuperficiẽ rei uiſę, & axis
cõmunis
incidit directè ք 33 huius, & ք 29 p 1:
quoniã linea cõnectẽs
centra
oculorũ, lineę r t connectẽti cẽtra foraminũ gyrationis nerui
concaui
eſt ęquidiſtans:
ergo & lineę uel ſuperficiei illi ęquidiſtanti
406104VITELLONIS OPTICAE per 30 p 1. Quia ergo per 33 huius angulus a f e eſt æqualis angulo a f g: erit ergo reſiduũ duorũ re-
ctorum
contentorum ab axe & linea b c, quę eſt communis ſectio ſuperficiei rei uiſæ, & ſuperficiei
axium
inter ſe, hinc inde æquale.
Axes ergo radiales incidunt ſuperficiei rei uiſæ ſecundum angu-
los
ęquales.
Et hoc eſt propoſitum: quoniam angulus e f b fit æqualis angulo g f c.
39. A‘ puncto coniunctionis lineam æquidiſtantem lineæ connectenticentra oculorum in ſu
perficie
rei uiſæ illi æquidiſtante protrahere.
Sint centra duorum oculorũ puncta e & g: & ducatur linea e g: ſitq́; ſuperficies rei uiſæ b c d f, à
cuius
puncto dato, quod ſit a, linea æquidiſtans lineę
e
g debeat produci.
Diuidatur itaq; linea e g per ęqua
445[Figure 445]c r g b f z a y c d lia in puncto r per 10 p 1:
& à puncto a ad punctum r
ducatur
linea a r:
& ducantur lineę e a & g a, quę ſint
axes
uiſuales, concurrentes in puncto a ſuperficiei rei
uiſę
:
patet ergo, quoniã axis e a ęqualis eſt axi g a per
35
huius:
& linea e r eſt ęqualis lineę g r, & linea r a cõ-
munis
:
erit ergo per 8 p 1 angulus e r a ęqualis angulo
g
r a, & ambo recti:
erit ergo linea a r perpendicularis
ſuper
lineam e g per definitionem lineę perpendicu-
laris
:
& à centris uiſuum e & g ducantur æquidiſtan-
tes
lineę r a, per 31 p 1, quæ ſint lineę e z & g y:
ergo
inter
ſe ſunt æquales & æquidiſtantes per 25 t 1 huius,
& ſunt in eadem ſuperficie per 1 t 1 huius.
Et quia com
munis
ſectio huius ſuperficiei & ſuperficiei rei uiſæ
tranſit
per pũctum a:
& eſt per 33 p 1 æquidiſtans lineę
e
g:
palàm, quòd ipſa linea z a y eſt linea, quę quęritur.
Eſt
ergo factum id, quod proponebatur.
40. Omnes lineæ productæ ab ambobus uiſibus adidem punctum lineæ cum ambobus axibus
pyramidumidum
radialium angulos rectos facientis, neceſſariò ſunt æquales. Alhazen 3 n 3.
Verbi gratia: ſint, ut ſuprà in proxima pręcedente, centra duorum uiſuũ puncta e & g: & ſuperfi-
cies
rei uiſę ſit b c d f:
in cuius puncto a concurrant axes e a & g a: & à puncto a ad utranq; partem
producatur
linea una, quæ ſit z a u, rectos angulos continens cum utroq;
axium: producanturq́; à
centris
uiſuum lineæ e u, g u, e z, g z.
Dico, quòd lineę e u & g u ſunt æ quales inter ſe, & lineę e z &
g
z ęquales inter ſe.
Quoniam enim axes uiſuum æquales ſunt per 35 huius, palàm quòd axis e a eſt
ęqualis
axi g a, & angulus e a u ęqualis angulo g a u:
quoniam uterq; ipſorum eſt rectus ex hypothe
ſi
:
ſed linea a u eſt communis in triangulis e a u & g a u: erit ergo per 4 p 1 baſis e u æqualis baſi g u:
& ſimiliter erit baſis e z æqualis baſi g z:
& eodẽ mo
do
in punctis omnibus lineę z u accidit.
Palàm ergo
446[Figure 446]e r g b z f k m a n l c u d eſt quod proponitur.
Poteſt & hoc aliter demonſtra
ri
:
ducatur enim à pũcto a ſuperficiei rei uiſę, in quo
concurrunt
axes, linea æquidiſtans lineę e g, quę eſt
inter
duo centra oculorum, per pręcedentem:
quæ
ſit
linea k l:
eritq́ illa linea k l in ſuperficie rei uiſę:
ducatur
quoq;
linea z a perpendicularis ſuper lineã
k
l per 12 p 1.
Item ducatur à puncto a linea orthogo-
naliter
ſuper lineam e g, quę ſit linea a r:
diuidetq́; li-
nea
a r lineam e g per æqualia in pũcto r, per 31 t 1 hu
ius
, & ex 35 huius, & ex 5 p 1:
quoniam enim axes e a
& g a ſunt æquales, erunt anguli ad baſim ęquales,
& linea r a cõmunis ambobus trigonis e a r, & g a r,
anguliq́
;
ad punctũ r ſunt ęquales, quia recti: erit er-
go
per 32 p 1, & per 4 p 6 linea e r ęqualis lineę r g:
ꝓ-
ducaturq́
;
linea r z: erit ergo per 29 p 1 linear a per-
pendicularis
ſuper lineam k a l.
Et quoniã per 34 hu-
ius
lineę e a, g a & r a ſunt in eadem ſuperficie, & linea z a eſt perpendicularis ſuper lineas e a & g a,
ut
patet ex hypotheſi:
ergo per 4 p 11 linea z a eſt perpendiculariter erecta ſuper illam ſuperficiẽ, in
qua
ſunt lineę e a, g a:
ergo & ſuper lineam r a. Itẽ per 4 p 11 linea k a erit perpẽdicularis ſuper ſuper-
ficiem
r z a:
erit ergo per 8 p 11 linea e r perpẽdicularis ſuper eandẽ ſuperficiem r z a: ex definitione
ergo
lineę erectę ſuper ſuperficiem, erit linea e r perpendicularis ſuper lineam r z.
Quia ergo duorũ
triangulorũ
e r z & g r z duo anguli e r z, & g r z ſunt ęquales, quia recti, & linea e r ęqualis eſt lineę
r
g, & latus r z commune:
erit per 4 p 1 linea e z ęqualis lineę g z. Et eodẽ modo de quolibet aliorum
punctorum
lineę z u demonſtrandum.
Patet ergo prop oſitum.
41. Omnes lineæ productæ ab ambobus uiſibus adidem punctum lineæ cum ambobus axibus
angulos
obliquos ſacientis, neceſſariò ſunt inæquales. Alhazen 4 n 3.
Sit omnimoda diſpoſitio, ut ſuprà in pręcedente. Dico, quòd oẽs lineę ab ambobus uiſibus ad
407105LIBER TERTIVS idem punctum extra lineam u z, quę ſola ambobus axibus facitrectos, ſemper ſunt inæquales.
Signentur
enim in linea k l, utcunq;
ſecante lineam u z duo puncta à puncto a, prout placuerit, di-
ſtantia
, quę ſint m & n:
& ducantur lineę e m & e n. Dico, quod lineæ e m & g m ſunt in æquales, & li
neæ
e n & g n inęquales.
Ducatur enim à puncto r ad pũctum m linea, quæ ſit r m. Quoniam ergo
angulus
e r a eſt rectus, ut patuit in præmiſſa:
palàm, quia angulus e r m eſt minor recto: angulus er-
go
g r m eſt maior recto per 13 p 1.
In triangulis ergo g r m & e r m latus r m eſt commune, & linea e r
æqualis
eſt lineę g r, & angulus g r m maior angulo e r m:
ergo per 24 p 1 erit latus g m longius late-
re
e m:
& ſimiliter eſt de omnibus alijs punctis extra lineam u z argumentandum. Patet ergo pro-
poſitum
.
Iſta tamen inæ qualitas illarum linearum minus eſt ſenſibilis, cum puncta declinationis
fuerint
propinqua puncto coniunctionis.
42. Omnes lineæ ad puncta æquidiſtantia à puncto coniunctionis axium in linea cum ambo
bus
axibus angulos obliquos faciente, ab alternis uiſibus productæ, neceſſariò ſunt æquales, &
æquales
cum illis lineis angulos continentes. Alhazen 3 n 3.
Sit omnis diſpoſitio ut ſuprà in duabus pręmiſsis, & fint m & n puncta in linea k l, angulos obli-
quos
faciente ambobus axibus, æqualiter diftan
tia
à pũcto a, quod fit pũctum coniũctionis axium,
447[Figure 447]e r g b f k m a n l c d ita quòd linea m a ſit æqualis a n.
Dico, quòd protra
ctæ
lineę ab alternis uiſibus ut e n & g m, & e m &
g
n ſunt æquales.
Quoniã enim axis e a eſt æqualis
axi
g a per 35 huius, & angulus incidentiæ axis e a,
eſt
angulus e a m, æqualis eſt angulo incidentię axis
g
a, qui eſt angulus g a n:
ideo quia anguli r a m & r a
n
ſuntrecti:
anguli quoq; r a e & r a g ſunt ęquales, ut
hæc
patent ex prędemõſtratis in præmiſsis duabus
propoſitionibus
:
remanẽt ergo anguli e a m & g a n
æquales
:
ſed & axes e a & g a ſunt æquales, & linea
m
a æqualis eſt lineæ n a ex hypotheſi:
erit ergo li-
nea
g n æqualis lineę e m per 4 p 1:
& angulus g n a
ęqualis
angulo e m a.
Ergo in triangulis quoq; e m n
& g n m per 4 p 1 baſis e m æqualis eſt baſi g n.
Et ſi-
militer
demonſtrari poteſt in omnibus alijs pũctis
ſimilibus
:
lineæ enim g b & e f, g f & e b, & g k & e l, g l & e k, g c & e d, g d & e c, omnes, ut ſic nomi-
nantur
, & ut ab alternis uiſibus ad puncta æqualiter à pũcto a diſtantia producũtur, neceſſariò ſunt
ęquales
.
Patet ergo propoſitum, quotcunq; etiam alijs lineis modo ſimili productis.
43. Secundum omnes lineas pyramidis radialis formarum fit certa comprehenſio à uiſu:
magis
autem ſecundum lineas axi uiciniores: & maximè per axem centrum for aminis uueæ
tranſeuntem
. Alhazen 8 n 2.
Solus enim axis extenditur ſecundum rectitudinem, quouſque perueniat ad locum gyratio-
nis
concaui nerui, & omnes aliæ lineæ obliquantur, ut patet per 24 huius:
forma ergo rei uiſæ op-
poſitæ
medio ſuperficiei uiſus, perueniet ad glacialem & uitreum ſecundum extenſionem uſq;
ad
locum
gyrationis nerui concaui:
formę uerò, quæ ueniunt ſecundũ lineas alias, obliquantur. Et ꝗa
diſpoſitio
formarũ obliquatarũ non eſt ſicut diſpoſitio formarũ extenſarũ rectè:
quoniam obliqua
tio
neceſſariò ipſas alterat aliqua alteratione in certitudine comprehenſionis:
punctus ergo formæ
perueniens
ad locũ gyrationis concaui nerui, qui extenditur ſecundũ rectitudinem axis, eſt magis
uerificatus
omnibus punctis formarum.
Et quia obliquatio linearũ uicinarum axi eſt minor, & re-
motiorum
maior, quòd anguli, qui fiunt ex lineis, ſuper quas ueniunt formæ, & ex perpendicu-
laribus
ſuper axem productis in ſuperficie obliquationis, linearũ uicinarũ axi ſunt acutiores, & re-
motiorũ
minus acuti, ut patet per 36 huius:
formę uerò, quarũ obliquatio eſt minor, magis manife-
ſtantur
, quàm formę, quarũ obliquatio eſt maior:
punctus ergo, qui eſt ſuper axem, perueniens ad
locũ
gyrationis nerui concaui, eſt manifeſtior omnibus alijs pũctis, & certioris comprehenſionis:

& qui eſt propinquior illi, eſt manifeſtior remotiore ab illo:
& ſimiliter eſt de forma perueniente in
neruũ
communem, ex quo comprehendit uirtus ſenſitiua formas rerũ.
Patet ergo propoſitum.
44. Puncto coniunctionis in axe communi exiſtente, certιßima fit uiſio: propinquè uerò illi
axi
adhuc certa: remotius uerò minus certa. Alhazen 10 n 3.
Sit linea connectens centra foraminũ uueę, quę a b: & ſit linea c e axis communis: pũctus quoq;
coniũctionis
in ipſa linea c e ſit d, in quo concurrant axes a d & b d:
& ſit medius pũctus concauita
tis
nerui cõmunis punctũ h.
Dico, quòd pũcto d exiſtente in linea c e, tũc certiſsima fit uiſio. Formę
enim
uiſę perueniẽtes ad ſuperficieẽ uiſus ſunt tũc magis cõſimiles, axibus cadẽtibus in cen-
tra
foraminũ uueę, quę ſunt ſignata per puncta a & b, formę punctorũ circumſtantium punctum d,
diſtinctè
& conſimiliter incidunt circa illa centra.
Et quoniam axis communis, qui eſt e c, diuidit
lineam
a b per æqualia in puncto c per 33 huius, & per 29 p 1, ideo quia linea connectens centra
408106VITELLONIS OPTICAE foraminum uueæ eſt æquidiſtans lineæ r t, cónectenti centra foraminum gyrationis neruorũ con-
cauorum
, ut patet ex pręmiſsis, & per 4 huius:
unde per 31 t 1 huius
448[Figure 448]h r s t a c b e g f d f y patet, quòd linea h c per æqualia diuiditlineam a b, & eſt perpendi
cularis
ſuper illam:
eſt ergo palàm per 4 p 1, quoniam axis a d eſt ę-
qualis
axi b d, & angulus d a c æqualis angulo d b c:
ſed & per 30
huius
anguli h a c & h b c ſunt æquales:
& quoniam axis cõmunis,
qui
eſt e c, pertingit ad h punctum mediũ concauitatis nerui com-
munis
, ad quod formæ à punctis a & b diffunduntur:
palàm per 26
p
1, quoniam anguli c h a & c h b ſunt æquales.
Idem quoq; accidit
in
omnibus punctis, quibus incidunt lineæ radiales ipſis axibus
a
d & b d propinquè, quæ ſunt æquales quaſi ad ſenſum, ut patet
per
40 huius:
enim lineæ radiales quaſi ęqualiter incidũt pun-
ctis
æqualibus ſuperficiei nerui communis per 37 huius.
Formæ i-
taq
;
pũctorum taliter uiſorum ſunt magis conſimiles: unde ſit tũc
uiſio
certior.
Sed cum punctus coniunctionis fuerit modicũ extra
communem
axem, ut in puncto f, ſiue remotio illa fit ad partem ſi-
niſtram
uel dextram, ſurſum uel deorſum, ſiue ad alias utcunq;
: tũc
adhuc
duæ formæ, quę infiguntur duobus uiſibus, non multũ ha-
bent
diuerſitatis:
unde puncto formæ, cui duo axes infigũtur, ipſi
puncto
h medio, ſcilicet puncto concauitatis nerui incidente, reſi-
dui
puncti formæ rei uiſæ per lineas radiales uicinas axibus, 1 pſis
uiſibus
incidentes, in concauitate nerui communis circa pũctum
h
uniuntur, non tamen ſecũdum perfectionem prioris díſpoſitio-
nis
:
uidetur itaq; & tũc res certa uiſione, non tamen in gradu cer-
titudinis
prioris.
Cum uerò coniunctionis punctus fuerit remo-
tus
extra communem axem, qui eſt c e, ut in puncto g, ad quamcun
que
differentiam poſitionis hoc contingat:
tũc adhuc punctus rei
uiſæ
, in quo duo axes concurrunt, infigetur ipſi puncto h:
ſed for-
reſiduorum punctorum illius rei uiſæ infixæ in circuitu pun-
cti
h, non recipient diſpoſitionem priorib.
duabus ſimilẽ, neq; erit
illorum
punctorum uiſio bene uerificata, ſed remanet minus certa.
Patet ergo propoſitum.
45. Omne uiſum in puncto coniunctionis duorum axium uiſualium certius uidetur eo, quod
per
radios axibus propinquos: & ſecundum remotionem ab axibus gradus certitudinis de-
creſcit
. Ex quo patet, quòd puncta ſuperficiei rei uiſæ æqualiter diſt antia à puncto cõiunctionis,
ſimiliter
uirtuti uiſiuæ offerentur. Alhazen 15 n 3.
Quoniam enim, ut patet ք 43 huius, ſecũdũ oẽs lineas cuiuslibet pyramidis radialis fit certa com
prehẽſio
formę uiſibilis à uiſu:
magis aũt ſecũ lineas axi uiciniores, & maximè ք axem centrũ fo
raminis
uueæ tranſeuntẽ:
in pũcto aũt coniũctionis concurrũt duo axes ք 32 huius. Palàm ergo,
uirtus
duplicata ſit fortior ſui medietate, quòd in pũcto coniũctionis certior fit uiſio ſecũdũ totam
ſuperficiẽ
rei uiſę, quę eſt baſis ambarũ pyramidũ uiſionis, & ſecũdũ proportionẽ dupliad duplũ,
quę
eſt ſimpli ad ſimplũ.
Secũdũ lineas uerò radiales, quæ ſunt propinquæ axibus, fit minus certa
uiſio
quàm per axes:
quoniam formę punctorũ peruenientes ad uirtutem ſenſitiuam, perueni-
unt
directè ad mediũ cõmunis nerui:
unde non fit adeò perſectũ de illis iudiciũ, ut de formis perue
nientibus
per ipſos axes.
Secũdũ remotionem uerò illarũ linearũ ab axibus gradus certitudinis ui
ſionis
decreſcit:
quia partes ſuperficiei rei uiſæ, quibus axes in cidũt, & partes illis proximæ ma-
nifeſtius
uideantur per 43 huius:
ſecũdũ partes remotiores illius ſuperficiei, quibus incidũt extre-
lineæ longitudinis pyramidis radialis, eſt debiliſsima certitudo uiſionis:
& ſecũdũ alias partes
medias
fit media diſpoſitio certitudinis, ſecũdũ quod plus accedũt axibus, uel ſecũdũ quod ab illis
plus
remouentur.
Palàm ergo propoſitũ. Et per hoc patet corollariũ, quoniam in pũctis ſuperficiei
rei
uiſæ æqualiter à pũcto coniũctionis diſtátibus eadẽ eſt ratio certitudinis uiſionis hinc & inde:

quoniam
illarũ formæ æqualiter in ſuperficie ipſius uiſus, & ex conſequẽti in ſuperficie nerui com
munis
ſemper figurantur.
Patet ergo totum, quod proponebatur.
46. Omne uiſum, in quo concurrunt duo axes uiſuales uel radij illis propinqui, uidetur ſem
per
unum. Alhazen 14 n 3.
Quoniam enim formę per axes radiales peruenientes ad uiſum, æqualiter incidunt uiſibus am-
bobus
per 35 huius, & per 30 huius æqualiter perueniunt ad medium pũctum concauitatis nerui:

concurrunt
ergo ambæ illæ formæ ad punctum unum, & una ipſarũ ſupponitur alteri, & fiunt for-
mauna
.
Et quoniam omnia uiſa nobis aſſueta ſemper ſunt oppoſita ambobus uiſibus, & ambo ui-
ſus
aſpiciunt ad quodlibet illorum uiſibilium, propter quod duo axes duorũ uiſuum ſemper con-
currunt
in uno puncto illorum uiſibilium per 32 huius:
& poſitio radiorum reſiduorũ, qui circum-
incidunt
communi pũcto ipſorũ, eſt poſitio conſimilis per 37 huius:
maximè quando non differũt
in
remotione à duobus axibus maxima differẽtia:
propter hoc ergo quodlibet uiſorũ aſſuetorũ ui-
detur
ambobus uiſib.
unũ. Et quia, ut pręmiſſum eſt, patet per 37 huius, quoniá oẽs formę pũctorũ
409107LIBER TERTIVS. æqualiter circumſtantium puncta, quæ ſuperficiebus uiſuum incidunt ſecundum axes radiales, ad
puncta
æqualiter circum ſtantia medium punctum nerui cõmunis conſimiliter pertingunt.
Lineæ
uerò
radiales propinquæ axibus uiſualibus, quia multum obliquè incidũt uiſibus, ideo mul-
tum
obliquè refringuntur, quoniam ipſarum refractio eſt ſecundum angulos minores per 36 hu-
ius
:
directius ergo perueniunt ad cõcauitatẽ nerui: cõtingunt ergo ſe circa mediũ punctum cócaui
tatis
nerui, & ſupponuntur ſibi adiouicem, ſiuntq́;
forma una. Ethocproponebatur.
47. Omne uiſum, in quo concurrit axis communis, & unus axium uiſualium, comprehen-
ditur
ſemper unum.
Axis enim cõmunis adiuuat certitudinem cõprehenſionis, & axis uiſualis unicus unam tantùm
formam
regulariter diſpoſitam imprimit medio puncto nerui communis:
uidetur ergo una tãtùm
forma
, quia tunc fit refractio alterius formæ ad aliquam partem nerui diſtinctam ſecundum par
tem
uel ſecundum remotionem.
Patet ergo propoſitum.
48. Nullum uiſorum ſimultotum æqualiter uidetur. Euclides in præfatione & 1 the. opti-
corum
. Alhazen 16 n 3.
Quoniam enim, ſiue aliquod uifum exiſtat in axe communi, ſiue extraillum, ſemper punctum e-
ius
, cui incidunt axes uiſuales, certius uidetur, quàm puncta, quibus incidunt radij propinqui:
& il
la
puncta certius uidentur, quàm puncta, quibus incidunt radij remoti per 45 huius:
pater, quòd
nullum
uiſum totum ſimul æqualiter uidecur.
Cum enim omnia puncta ipſius communiter per o-
mnes
tres axes, uel ſaltem per duos uifuales motn oculi tranſcurſa fuerint:
tũc ſolùm æqualiter eſt
totum
uiſum:
quoniam tunc forma cuiuslibet ſui puncti infigetur puncto medio concauitatis ner-
ui
, & erit ſemper noua diſpoſitio totius form æ circa punctum illud:
magis ergo æqualiter perpen-
detur
tunc partium æqualitas adinuicem in omnibus diſpoſitionibus ſuis:
tunc ergo totares ęqua
liter
uidebitur:
nullus autem motus eſt in inſtanti, ſed ſolùm in tempore: palàm ergo, quòd nullũ
uiſorum
ſimul totum æqualiter uidebitur:
ſed bene eſt poſsibile ipſum totum ſimul uideri inæ qua
liter
:
quoniam omnia puncta formæ oppoſitæ uifui, à quibus line æ rectæ poſſunt produciad ui-
ſum
, ſimùl multiplicantur ad uiſum, quamuis ſecundum diuerſitatem angulorum diuerſimodè ſe-
cundum
diuerſas partes uideantur:
parua tamen corpora & propinquarum diametrorum æquali-
us
uidentur, quàm corpora diametrorum maiorum:
remotiores enim partes à puncto coniunctio-
nis
non adeò bene certificantur, ut propinqua per 45 huius:
& ſi uiſum fuerit unius coloris unifor-
me
, minus accidic in eo in æqualιtatis, quàm ſi ruerit plurium colorum, autſi fuerit in ipſo lineatio,
aut
pictura, aut aliæ ſubtiles intentiones:
tunc enim forma extremorum erit magis dubitabilis, &
non
bene certificata:
enim comprehenduntur per lineas radiales remotas ab axe. Patet ergo
propoſitum
.
49. Impoßibile ect plura ſimul æqualiter uideri.
Quamuis enim uiſus quãdoq; eodem tempore opponitur multis uiſibilibus diuerſi coloris, in-
ter
quorum quodlibet & uiſum produci poſſuntline æ rectæ in aere cõtinuato medio inter ea & ui
ſum
, perueniantq́;
formæ lucis & coloris, quę ſunt in rebus uiſis, ad ſuperficiem uiſus in eodẽ tem-
pore
, & forma cuιuslibet ipſarum ad quamlibet partem ſuperficiei uiſus, propter earum directam
oppoſitionem
:
& licet uidens uideat in eodem tempore uiſibilia diuerſi coloris oppoſita uiſui, &
ſic
in tota ſuperficie uiſus ſint multa lumina diuerſa & multi colores diuerſi, quorum quilibetim-
plet
ſuperficiem uiſus ſibi oppoſitam, proutincidit perpendiculariter uel obliquè:
tamen, ut patet
per
17 huius, non fit diſtincta uiſio, niſi ſolùm ſecundum perpendiculares lineas à punctis rei uiſæ
ad
oculi ſuperficiem productas:
& ſecundum bæc diſtinguuntur form æ ſecundum diſtinctionem
partium
ſuperficiei uiſus, in quas ſolùm incidunt perpendiculares:
& licetſic perueniant ad ſuper-
ficiem
uiſus form æ admixtæ luminibus & coloribus diuerſis, uiſus tamen comprehendit omnes
form
as ſecundum ipſarum proprietatem:
non eſt ergo impoſsibile plura ſimul uidere, ſed in æqua-
liter
& indiſtin ctè.
Nam licet, ut patet per 17 huius, humor glacialis ſentiat formam unius rei fecun
dum
ſuum eſſe, & figuram ordinatam in ſui ſuperficie ſecundum ordinem, quem habet in ſuperfi-
cie
rei uiſæ:
extrà tamen poterit etiam ſentire in illa diſpoſitione formas aliarum rerum uiſarũ, prę
ter
illam rem uiſam ex pyramidibus diſting uentibus ex ſua ſuperficie alias huius rei partes:
& pote
rit
ſentire formam cu:
uslibet illarum rerum uiſarum ſecũdum ſuum eſſe, & ſentire ſitus earum ad-
inuicem
, non tamen æqualiter:
ſed perfectius illud, quod uidet ſecundum pyramidem, cuius axis
incidit
per centrum circuli uue æ ipſi centro uiſus, minus uerò perſectè alia, quorum pyramidum
axes
incidunt ſecundum alia puncta ſuperficiei dicti circuli, ut patet per 43 huius:
illorum enim o-
mnium
axes ſunt longiores, etiamſi ab eadem diſtantia procedant.
Aſpiciens itaque quando fuerit
oppoſitus
multis rebus uiſibilibus, & uiſus eius fuerit quietus:
inueniet rem oppoſitam medio ſui
uiſus
manifeſtiorem illis, quæ ſunt à parte laterum illius medij, & quod eſt propin quius medio, e-
rit
manifeſtius, & quod eſt remotius, erit minus manifeſtum, ut hæc omnia patent per 43 huius.
E ſt
ergo
impoſsibile, plura ſimul æqualiter uideri:
quoniam impoſsibile eſt axem pyramidis radialis
tranſeuntem
per centrum uueæ ſimul pluribus punctis, ne dum ſuperficiebus, incidere per 2011
huius
.
Patet ergo propoſitum.
410108VITELLONIS OPTICAE
50. Interpoſitis ſibi diuerſis uiſibilibus, remotiorum quando ſecundum aliquìd uiſio impe-
ditur
. Alhazen 5 n 3.
Exempli cauſa, ſint duo puncta n & m centra duorũ uiſuũ, & ſitr punctũ cuiuſdam rei uiſę, quæ
ſit
l o, remotior ab ambobus uiſibus quàm ſit res uiſa, quæ ſit b k c:

449[Figure 449]n m a b k c e d f g p h q l r o in cuius puncto k concurrát ambo axes uiſuales, qui ſint m k & n k:

ſitq́
;
punctum r taliter poſitũ, utipſum protractis axibus n k ad pun
ctum
q, & m k ad punctũ h, intercipiatur inter axes, nihilq́;
eius ca-
piatur
per interpoſitionem rei uiſæ, quę eſt b c:
ſit aũt uiſibile e d re-
motius
quàm ſit ipſum b c, & propinquius pũcto r, inter duos axes
taliter
diſpoſitum:
ita quòd lineæ n b & m c protractæ, & cõcurren-
tes
in ipſo p, aliquã partẽ eius intercipiát, quæ ſit f g:
lineæ uerò m p
& n p interſecantes ſe in pucto p protractæ cõtingant peripheriã
corporis
, in quo eſt punctum r, in punctis l & o:
ſit uerò a quoddam
uiſum
proximum uiſui, cadens inter axes m k & n k.
Dico, quando
uiſus
cõprehendit in eadem hora in ſimul formas uiſibilium, quæ
funt
b c & e d & r, quòd quandoq;
impeditur ſecũdum aliquid uiſio
ipſius
e d:
quoniã impeditur ſecundũ ſui partem, quæ eſt fg, quę
ſit
obumbrata uiſui per interpoſitionẽ uiſibilis, quod eſt b c:
patet,
quòd
forma illius partis perueniet ad uiſum, neq;
ſeruabitur in
neruo
cómuni:
forma uerò uiſibilis remotioris, quod eſt l o, in quo
eſt
punctũ r, quoniá ipſum cadit inter lineas n b & m c, ſecantes ſe
in
puncto p, quæ productę ultra punctum p, ſuis terminis l & o inci
dunt
:
patet quòd perueniet ad uiſum, impediente uiſibili b c: ꝗa
tamen
in nullo eius puncto cõcurrunt axes uiſuales, forma eius ui-
debitur
inordinata ſecundũ ſitũ earundẽ partium ipſius formę, quę
ſi
bi directè ſuperponentur, ut oſtenſum fuit in 37 huius:
ergo e-
runt
inordinatæ ſecundũ remotionẽ à puncto medio nerui cõmu-
nis
, quæ remotio erit hinc inde in æqualis, propter diuerſitatem in-
cidentiæ
ip ſarũ linearũ, per quas adueniunt eadẽ puncta formarũ,
ut
ſunt lineæ m l & n l, reſpectu formę puncti l, & lineæ m o & n o,
reſpectu
form æ puncti o:
pars tamen uniuerſi, qu æ attẽditur ſecun-
dum
dextrã uel ſiniſtrã, ſurſum uel deorſum partium ipſius form æ mutatur.
Viſum enim b c
ſit
minus uiſo l o, in quo eſt punctũ r, quando in puncto k rei uiſæ b c cõiunguntur duo axes m k &
n
k:
tũc forma uiſi b c fit in duobus locis duorum uiſuum conſimilis poſitionis, & forma uiſi, quòd
eſt
l o, diuerſificabitur ſecundum ſitum partiũ ſuæ formę, & ſecundum remotionẽ in æqualẽ à pun-
cto
medio nerui cõmunis:
quoniã eſt magna diuerſitas in angulis refractionis ſuarum partialium
formarum
, ſicut & in angulis incidentiæ earundẽ, ut hoc patere poteſt per 36 huius:
tamen erit
errorin
parte uniuerſi:
quia form æ partiũ ſuo ordine diſponẽtur, ut ſuntin re, & res uidebitur una:
quòd
accidit in forma uiſi, ſcilicetipſius a, quod ꝓpinquius eſt uiſui, ſi ipſum paruę fuerit quan-
titatis
, & ſit in illorum corporũ poſitione differẽtia ſenſibilis, ita quòd corpus a cadat inter axes
m
k & n k.
Quando itaq; ambo uiſus ambas res uiſas, in quibus ſunt r & d e, cõprehendunt, & quan
do
duo axes fixi ſunt in uiſo b c, ſecundũ loca obumbrata inſtituuntur illarũ rerum uiſarũ d e &
l
o formæ in duobus locis duorum uiſuũ, & fiunt cõſimilis poſitionis in parte uniuerſi, & in re-
motione
à puncto ιnedio nerui cõmunis, aut oẽs partes earum erunt cõfimilis poſitionis in re-
motione
à duobus axibus, nec forma earum erit certificata.
De uiſo uerò a, quod eſt proximum
uiſibus
, quoniã ipſum cadit inter axes m k & n k, & eſt propinquius uiſui, quia non figuntur in ipſo
axes
, poteſt fieri poſitio eius, in reſpectu amborũ uiſuum, diuerſa in parte ipſius uniuerſi, ita, ut nec
uideatur
ad ſiniſtrã nec ad dextrã, quoniã forma ipſius quantum eſt de ſe, ad nullã partium uniuerſi
ſecundum
reſpectum puncti medij ipſius nerui concaui, cui axes uiſuales incidunt, ordinatur.
Sic
ergo
uiſu exiſtente fixo, interpoſitis ſibi diuerſis uiſibilibus, remotiorum quandoq;
ſecundum ali-
quid
uiſio impeditur, ut patet.
Cum autem uiſus fuerint moti, & axes fuerint coniuncti in unoquo-
que
uiſibiliũ cõprehenſorũ in ſimul:
tunc formæ omniũ uiſibiliũ cõprehẽdentur ſimul in ambobus
uiſibus
cõſimiles in parte & remotione, & cõprehendentur ſecundum modũ ſuę certitu dinis for-
uniuſcuiuſq;
uiſibiliũ. Huius aũtrei totius ratio eſt hæc, quia certitudo uiſionis fit ſecundum
axes
, & uiſio fit per mulriplicationẽ formæ uiſibilis in uiſum, quę nonnunquã tunc per corpus ιn-
terpoſitum
im peditur, linea multiplicationis formæ aliã ſuperficiem corporis medij oppoſitam
uiſui
ali qualiter attingit.
Et hoc eſt quod uolebamus.
51. Omnis uiſio fit uelper aſpectum ſimplicẽ, uelper intuitionẽ diligentẽ. Alhazen 64 n 2.
Aſpectum primũ ſimplicẽ dicimus illũ actum, quo primò ſimpliciter recipitur in oculi ſuperficio
forma
rei uiſę:
intuitionẽ uerò dicimus illũ actum, quo uiſus uerã cõprehenſionem formę rei dili-
genter
perſpicien do perquirit, cõtentus ſim plici receptione, ſed profunda indagine.
Viſus itaq;
per
aſpectum ſimplicẽ comprehendit intentiones manifeſtas, quę ſuntin rebus, nec certificat illas:

411109LIBER TERTIVS. per intuitionem uerò conſiderat oẽs intẽtiones partium formę uiſæ occultas aſpectui, & certificat
omnes
diſpoſitiones illius formę uiſę.
Et quia aſpectus ſimplex poteſt eſſe ſine intuitione, quamuis
intuitio
non poſsit eſſe ſine ſimpliciaſpectu:
patet, quòd omnis uiſio aut fit per unum iſtorum mo-
dorum
, aut per alium.
Et hoc eſt propoſitum.
52. Aſpectu ſimplici ſecundum totam pyramidem uiſualem exiſtente poßibili: intuitio fit
ſolùm
ſecundum incidentiam axis pyr amidis uiſualis. Alhazen 65 n 2.
Quoniam enim, ut patet per pręmiſſam, aſpectus ſimplex eſt folũ receptio formę ſenſibilis in ſu-
perficie
uiſus:
palàm, quòd ipſa fit ſecũdum totam pyramidẽ uiſualẽ: quęlibet enim perpẽdiculariũ
ſiue
linearũ radialium illam pyramidẽ conſtituentium per 17 huius adducit aliquam formam pun-
cti
ſuperficiei rei uiſibilis, quã tũc aſpicit uiſus:
quia uerò intuitio certificat ueritatẽ formarũ com-
prehẽſarum
:
certificatio uerò omnium formarum uiſibilium plus fit per axes pyramidum uiſualiũ,
quàm
per aliquã aliarum linearum illius pyramidis per 43 huius:
patet, quòdintuitio fit ſolùm per
incidentiam
illius axis.
ergo uiſus fuerit fixus oppoſitus alicui rei uiſæ, quę fuerit alicuius quan
titatis
:
& illus, quod opponitur medio uiſus ex illa re uiſa, fuerit per axem uiſualẽ aut propeillum:
tunc
erit ipſum, quod eſt in axe, uel quod approximat axi, manifeſtius reſiduis partibus rei uiſæ.
Si
itaq
;
uidens uoluerit certificari de forma totali rei uiſæ, mouebit ambos uiſus, donec medium eius
opponatur
cuilibet partium, uel punctorum ſuperficiei rei uiſę ſibi oppoſitę:
& tunc, quia ambo
axes
radiales per 32 huius incidẽt unicuiq;
punctorum, fiet hoc modo intuitio completa totins for
.
Quando enim uiſus fuerit oppoſitus rei uiſę, tunc ſentiens comprehẽdet totam formam com-
prehẽſione
qualicunq;
per 43 huius, & partẽ, quę eſt apud extremum axis, comprehẽdet uera com-
prehẽſione
:
deinde mutatis axibus ad aliud punctum, tunc idẽ punctum uerius comprehẽdetur, &
tunc
cum hoc tota forma prius comprehẽſa comprehẽdetur ſecundò, & etiam ille punctus, in quo
prius
fixi fuerũt axes, & cum axes mutabũtur ad pũctum tertium, fiet tertiò cõprehẽſio totius for-
, & etiã illorum pũctorum, quibus prius axes incidebãt, & ita ſecũdum numerũ pũctorum, qui-
bus
incidũt axes, numeratur comprehẽſio totius formę:
ſemper tamẽ punctus, cui axes incidunt,
certius
alijs punctis comprehẽdetur.
Sic ergo intuens per motum axium cõprehẽdit certitudinem
cuiuslibet
puncti rei uiſę, & inſuper reiterat frequẽtationẽ comprehẽſionis totius formæ ſecũdum
numerum
punctorum, quibus incidunt ip ſi axes.
Apparet ergo uiſui tunc omne id, quod poſsibile
eſt
apparere in forma illius rei uiſę, & certificabitur forma rei uiſę, niſi poſt motus uiſus ſecundũ
ſuos
axes radiales ſuper oẽs partes uel puncta ſuperficiei rei uiſę:
nec enim intẽtiones ſubtiles, quę
ſunt
in re uiſa, apparẽt uiſui niſi per motum uiſus, & per tranſitum axis, aut radialium linearũ, quæ
ſunt
prope ipſum, ſuper quamlibet partium rei uiſę.
Et etiam ſires fuerit in fine paruitatis, & fuerit
oppoſita
uiſui:
non intuebitur illã uiſus intuitione perfecta, niſi donec moto uiſu axis radialis tran
ſiuerit
per oẽs particulas uel puncta illius rei.
Sic ergo fit ſolùm intuitio ſecundum axis pyramidis
radialis
incidẽtiam, quamuis aſpectus ſimplex fiat ſecundum omnes lineas radiales totius pyrami-
dis
uiſualis.
Patet ergo propoſitum.
53. Axis radialis in toto motu ipſius oculi ſemper manet fixus in ſuo ſitu: quoniam ille mo-
tus
oculi eſt in ſenſibilis uelocitatis. Alhazen 42 n 2.
Motus enim axis ſuper partes rei uiſæ eſt ք gyrationẽ axis à loco cẽtri ipſius uiſus, ſed ք mo-
tum
eius ք ſe ſuper partes rei uiſæ:
patet enim ք 25 & 32 huius, quòd linea axis extẽditur rectè uſq;
ad
locum gyrationis nerui, ſuper quẽ componitur oculus:
& quòd ſitus eius à uiſun mutatur, ſed
cum
totus oculus mouetur in oppoſitione rei uiſæ, & medium oculi, in quo eſt ſenſus uiſus, oppo-
nitur
cuilibet partium rei uiſæ, tunc axis trãſit ք quamlibet partium rei uiſę:
& ſecundum iſtum mo
dum
tota forma cuiuslibet partis rei uiſæ extẽditur ad uiſum ſemper ſecundum rectitudinẽ axis:
&
erit
gyratio axis immutabilis à loco ſuo, reſpectu omnium partium & tunicarum oculi:
ſed circum
gyrabitur
axis in concauo oſsis motu totius oculi.
Et uiſus uoluerit intueri rẽ uiſam, & incœ
perit
intueri in extremitatẽ rei uiſæ:
erit tunc extremũ axis ſuper extremitatẽ rei uiſæ, eritq́; in diſ-
poſitione
maior pars totius rei uiſæ in parte ſuperficiei uiſus declinante aut obliqua ab axe ad aliã
partẽ
, pręter partẽ, ſuper quam eſt axis:
quoniã forma eius erit in medio uiſus & in loco axis, eritq́;
reſiduum
formæ obliquum ad aliam partẽ ab axe:
& uiſus poſt illam diſpoſitionẽ mouebiturſu-
per
aliquã diametrum rei uiſæ, trãsferetur axis ad partẽ ſequẽtẽ illã partẽ rei uiſæ, & erit forma pri-
partis declinans ad locum alium oppoſitũ loco, ad quẽ mouetur axis, & ceſſabit forma de-
clinare
, quamdiu mouetur axis ſuperillam diametrum, quouſq;
axis perueniat ad ultimũ illius dia
metri
rei uiſæ, quę eſt pars alterius rei uiſæ:
& fic erit forma totius rei uiſæ in iſta diſpoſitione obli-
qua
uiſui & puncto oppoſito ipſi axi, etiam cui prius fuit obliqua, axe radiali in alijs punctis diuer-
ſis
incidẽte, pręter quam ultima pars & extrema ipſius rei uiſæ, quę remanebitſuper axem & in me-
dio
uiſus:
& axis in iſto toto motu erit fixus in ſuo ſitu, quantum ad pertranſitum uniformẽ omni-
um
tunicarum oculi.
Patet ergo illud, quod proponebatur.
54. Axis in motu intuitionis nunquam fit baſis anguli, quem reſpicit ſuperficies rei uiſæ,
ne
ſemper ſecat angulum, quem reſpicit aliqua diametrorum rei uiſæ. Alhazen 43 n 2.
Quia enim iam oſtẽſum eſt in præ cedẽte theoremate, quòd axis in toto motu oculi ad intuendũ
450[Figure 450]
412110VITELLONIS OPTICAE ſemper manet fixus: ſi ergo axis fieret baſis anguli, quẽ reſpicit ſuperficies rei uiſę: oporteret im mo
tas
remanere lineas illũ angulũ cõtinẽtes, & moueri axem:
hoc autẽ eſſet poſsibile, niſi quando
axis
moueretur per ſe, toto oculo quieſcẽte:
& quia hoc eſt impoſsibile per præcedẽtẽ, totus enim
oculus
mouetur apud intuitionẽ, & axis mouetur ք motũ eius, & moto axe, mouẽtur oẽs lineæ cõ-
tinẽtes
angulum pyramidis, & tota pyramis uariato axe uariatur.
Incidẽte enim axe radiali diuerſis
punctis
ſuperficiei rei uiſę, licetidẽ remaneat uertex pyramidis, & etiam eadẽ baſis ſit:
uariato ta-
mẽ
axe, cauſſatur ſemper noua pyramis, quamuis uideatur ſemper una:
ideo quia motus oculi eſt
inſenſibilis
uelocitatis.
Per hunc itaq; motum comprehendit uiſus quodlibet punctum ſuperficiei
rei
uiſæ uiſui medio oppoſitum, in puncto ſcilicet axis, & per hunc motum mouetur forma rei uiſæ
ad
ipſam ſuperficiẽ uiſus, & mutatur pars ſuperficiei uiſus, in qua prius fuit forma:
quoniam forma
rei
uiſæ apud motum axis erit in una parte ſuperficiei uiſus poſt aliam partẽ ſuperficiei uiſus.
Quo-
tiens
enim com prehẽderit uirtus ſentiens partẽ rei uiſæ, quæ eſt apud extremum axis, totiens com
prehẽdet
cum hoc totam ſuperficiẽ rei uiſę, & comprehendettotam illam partẽ ſuperficiei uiſus, in
qua
peruenit forma totius rei uiſæ, quę ſemper eſt alia & alia:
quãdiu itaq; axis caditin aliquod pun
ctorum
diametri rei uiſæ, non terminantium ipſam diametrum, tunc axis diuidit angulum, cui in
cẽtro
uiſus ſubtẽditur illa diameter:
ſed cum incidit ipſi termino diam etri, tunc ipſe axis fit una li-
nearum
cõtinẽtium illum angulum.
Non ergo ſecat ſemper illum angulum. Quod eſt propoſitum.
55. Neceſſe eſt omnem uiſionem, quæ fit aſpectu ſimplici, fieri in ſtanti.
Si enim fiat aſpectus fimplex in tempore, quantumcunq; paruum ſit illud tẽpus: erit ipſum pars
magni
temporis:
& quoniam non datur uiſio fieri in tempore, niſi per diſtantiam uiſibilis ab ipſo ui
ſu
:
palàm tunc, quòd ſecundum ſpatium diſtantiæ uiſibilis à uiſu multiplicabitur & tempus.
451[Figure 451]a b c d Producatur itaq;
linea a b c d, & ſit uiſus ad punctum a, & aliquod uiſibile ſit apud punctũ b.
Cumitaq
;
, ut dictum & declaratum eſt in 6 huius, forma puncti b multiplicatur ad uiſum, ſi
hoc
fiat in tempore quocunq;
, etiam fortè imperceptibili: ſit aliud uiſibile in puncto c: & ſit
ſpatium
a c multiplex ſpatio a b:
erit ergo tempus, in quo forma punctic multiplicatur ad ui
ſum
a, multiplex tempori, in quo ſorma puncti b multiplicatur ad uiſum a:
& ſihoc tempus
nondũ
ſit ſenſibile, ſit in ulteriori puncto uiſibile d remotius à uiſu a, quàm eſt ipſum c:
ſitq́;
ſpatium
d a multiplex ſpatij c a:
ergo erit ipſum magis multiplex ſpatij b a. Forma itaq; pun-
cti
d multiplicabitur ad uiſum a in tempore multiplici tempori, in quo peruenit ad uiſum a
forma
puncti c:
ſed in pertranſitu formæ puncti d per ipſum ſpatiũ a d non requiritur in ipſa
operatione
uiſiua plus temporis, quàm in ſpatio a b:
apertis enim oculis æquè citò uidentur
remota
& propinqua:
neq; enim eſt ſenſibilis differẽtia temporis, quo uidetur res proxima,
aut
aliqua ſtellarum ſixarum, cuius ferè diſtantia eſt ſecundum mundi ſemidiametrum, quæ
eſt
maxima linearum naturalium entium.
Impoſsibile eſt ergo uiſionẽ, quæ fit aſpectu ſim-
plici
, fieri in tempore:
ſed neceſſe eſt omnẽ huiuſmodi uiſionem, quantum ad aſpectum ſim-
plicẽ
, fieri in inſtãti & ſubitò:
eius itaq; principiũ differt ab eius fine. Ethoc eſt ꝓpoſitũ.
56. Omnem intuitionem in tempore fieri eſt neceſſe: tempus́ intuitionis intentio-
num
uiſibilium diuerſatur ſecundum diuerſitatem intentionum formarum intuitarũ.
Alhazen
70. 74 n 2.
Cum enim, ut patuit in 51 huius, intuitio ſit actus uirtutis uiſiuæ, quo uiſus ueram comprehen-
ſionem
formæ rei uiſæ diligenter perſpiciendo perquirit, & ſemper in ipſa intuitione axes radiales
per
omnia puncta ſuperficiei rei uiſæ moueantur, ut declaratum eſt per 52 huius.
Cum ergo omnis
motus
ſenſibilis fiat in tempore ſenſibili ideo, quia, ut alibi declarauimus, tempus eſt proportiona-
le
motui:
palàm, quia omnem intuitionẽ in tempore ſenſibili fieri eſt neceſſe. Tempus quoq; intui-
tionis
diuerſatur ſecundum diuerſas intentiones formarum uiſibilium eorum, quæ quis intuetur,
cuius
exemplum eſt:
ut ſi uiſus comprehendat animallongũ multorũ paruorũ pedũ, quod mouea-
tur
:
tunc primò per modicam intuitionẽ comprehẽ dit motũ eius, & per motũ comprehẽdit ipſum
eſſe
animal:
dein de per modicã intuitionẽ in pedibus comprehẽdet ipſum eſſe multorum pedũ ex
comprehẽſione
diſtantiæ inter pedes, non tamẽ cognoſcet numerũ ipſorum pedũ:
& deinde dili-
gẽtius
intuẽs cognoſcet numerum pedum pluri intuitione & maioris tẽporis conatu.
Comprehẽ-
ſio
ergo animalitatis eius erit in paruo tẽpore, & comprehenſio multitudinis pedum erit in tẽpore
maiore
illo tempore priori, in quo cognitũ eſt ipſum eſſe animal:
numerus aũt pedũ erit adhuc in
tẽpore
maiori aliquo illorũ tẽporum:
oportet enim uiſum intueri quẽlibetillorũ pedum, & nume-
rare
illos:
erit aũt quantitas tẽporis intuitionis pedũ ſecundum numerũ multitudinis uel paucita-
tis
pedum:
& hoc etiã patet per diuerſitatẽ aliarum uiſibilium intẽtionum. Tẽpus itaq; intuitionis
intentionum
uiſibilium ſormarũ, quarum una eſt numerus, diuerſatur ſecundum diuerſitatem in-
tentionum
formarum intuitarum.
Patet ergo propoſitum.
57. Viſus non poteſt comprehendere ueram form am rei uiſæ primo aſpectu ſimplici, ſedpoct
diligentem
intuitionem. Alhazen 76 n 2.
Cum enim formæ uiſibilium ſint cõpoſitæ ex multis intentionibus particularibus, quibuſdam
413111LIBER TERTIVS. illarum exiſtentibus groſsis, primo aſpectui ſe offerentibus, quibuſdam uero ſubtilibus ualde, ut
ſunt
lineationes minutæ & colores minutatim diſperſi, & ſimilia, quę primo aſpectui, qui eſt inſtan
tiuus
per 55 huius, ſtatim ſe offerre non poſſunt:
unde indigẽt tẽpore ut uideantur: poſt diligẽtem
ergo
intuitum uidebuntur, & non prius.
Viſus enim non comprehendit ueram formam rei uiſę, ni-
ſi
per comprehenſionem omnium intentionum particularium, quæ ſunt in illa forma.
Patet ergo,
quòd
forma rei uiſæ, in qua ſubtiles ſunt intentiones, non comprehenditur à uiſu ſecundum ueri-
tatem
ſui eſſe primo aſpectu, ſed poſt intuitionem diligentem.
Et quoniam etiam in formis, in qui-
bus
non ſunt ſubtiles intentiones, uiſus illarum carentiam à primo aſpectu dijudicare non poteſt:

ideo
etiam tunc eſt opus intuitione:
nec enim poteſt certificare ueritatẽ formæ, niſi poſt diligentẽ
intuitionẽ
cuiuslibet partis illius formę rei uiſæ.
Palàm itaq; , quia uiſus quá poteſt cõprehẽdere
uerã
formã rei uiſæ in primo aſpectu, ſed ſolùm poſt diligentẽ intuitionẽ.
Et hoc proponebatur.
58. Intuitus repetiti plus figunt & certificant formas ſenſibiles in anima remanentes.
Alhazen
66 n 2.
Cum enim uiſus comprehendit aliquam rem uiſam, & fuerit certificata forma eius apud ſentien
tem
:
tunc forma illius rei uiſæ remanet in anima, & figitur in imaginatione ipſius uidentis, utin na-
turalibus
animæ paſsionibus declaratum eſt:
& ſi iterabitur comprehenſio rei uiſæ: tunc erit for-
ma
eius magis fixa in anima quàm forma rei ſemel uiſæ:
quia uiſus rarò comprehẽdit perfectè rem
ſemel
uiſam, ſed ſemper exiteratione uiſionis peruenit forma denuò ad animam, & renouatur for-
ma
prius uiſa apud animam:
& ſi aliquid ex intẽtionibus illius formæ obliuioni traditum eſt, reſtau
ratur
, & ſi prius uiſum non eſt, recuperatur.
Anima autem per formam ſecundam rememoratur for
mæprimæ
, & cum pluries iteratur euentus eiuſdẽ intẽtionis ſuper animam, erit anima magis re-
memorans
illam intentionẽ:
& ſic erit illa forma magis fixa in anima: ſed & magis certificata: quia
in
prima uiſione, in qua forma rei uiſæ uenit ad animam, fortè anima non comprehẽdet omnes in-
tentiones
, quæ ſunt in illa forma, neq;
certificabitipſas: & cum forma redierit ſecundò, comprehen
det
anima ex ea aliud, quod in prima uice non comprehendit:
& quantò magis forma iterabitur ſu-
per
animam, tantò magis manifeſtabitur ex ea, quod prius non apparebat:
& cum anima compre-
henderit
intentiones ſubtiliores formarum, magis certificabitur ſibi eſſe totius formæ, Patet ergo
ex
his, quia intuitus repetiti erunt certiores, ut proponitur.
59. Nullum uiſibilium comprehenditur ſolo ſenſu uiſus, niſi ſolùm luces & colores. Al-
hazen
18 n 2.
Sola enim hęc cum ſint per ſe uiſibilia, ſicut in ſuppo ſitionibus huius libri præmiſſum eſt: patet,
quòd
ipſa ſunt priora omnibus alijs uiſibilibus:
unde ipſa ſine alijs offeruntur uiſui, ut ſine ſitu, figu
ra
, & magnitudine, & ſimilibus:
alia uerò non offeruntur uiſui ſine illis, uiſibili enim actu lucem
participiante
impoſsibile eſt illud uideri, ut patet per 1 huius:
circa lucem ergo & colorem fit a-
li
qua alia operatio animæ niſi ſola ſenſatio uiſionis.
Lux enim, quæ eſt in corpore illuminato, com-
prehenditur
à uiſu ſecundum ſuum eſſe & per ſe exipſo ſenſu:
lux uerò & color, quæ ſuntin corpo-
re
colorato & illuminato, comprehenduntur à uiſu in ſimul & admixta:
comprehenditur autem u-
trunq
;
illorum ſolo ſenſu uiſus: lux enim prima comprehenditur à uiſu exilluminatione corporis
ſentientis
, quod eſt de ſubſtantia oculi, & color ex alteratione ſormæ eiuſdem corporis ſentientis
& eius coloratione cum admixtione lucis, quæ eſt hypoſtaſis coloris.
Sicutenim ſentiens compre-
hendit
in peruentu formæ lucis primæ ſolam lucem:
ſic in peruentu formæ coloris comprehendit
lucem
coloratam.
Ergo hæc duo comprehenduntur ſolo ſenſu uiſus ſine alijs animæ potentijs &
operationibus
, quod non accidit in aliquo aliorum inuiſibilium:
quoniam illa quaſi plura à pluri-
bus
ſenſibus ſentiuntur:
& ſi aliqua ipſorum ſolo ſenſu uiſus ſentiantur, & non alijs ſenſibus parti-
cularibus
:
hoc accidit uel ex iſtorum aliqua participatione, uel iſtorum priuatione, ſicut eſt in dia-
phanitate
& opacitate, tenebris & umbra, in quibus neceſſaria eſt ratio conferens hincinde, quæ
non
eſt neceſſaria in comprehenſione lucis & coloris, Patet ergo propoſitum.
60. Omne uiſibile aut comprehenditur à uiſu ſolo ſimpliciter: aut cum ratione & diſtin-
ctione
. Alhazen 10 n 2.
Vtenim patet per præ ce dentem, lucem & colorem per ſe ſimpliciter comprehendit ſolus uiſus:
ſunt
tamen plura aliorum, quæ de numero uiſibilium ſunt ſuppoſita, quę uiſus quidẽ comprehen-
dit
, non tamen ſimpliciter per ſeipſum, ſed alijs actionibus anιmę accedentibus:
& ſunt plura talia
uiſibilia
, quorum comprehẽſio non eſt puro ſenſu uiſus:
quoniam uiſus quando comprehẽdit duo
in
diuidua eiuſdem ſpeciei & formę eodem tempore:
tunc comprehendet in diuidua, & comprehẽ-
det
quòd ſunt ſimilia:
ſed ſimilitudo duarum ſormarum non eſt ipſæ formæ ambę, neq; una ipſarũ,
ſed
neq;
forma tertia propria conſimilitudini, ſed eſt conuenientia illarum duarum formarum in
aliquo
.
Non ergo comprehẽdetur duarum formarum ſimilitudo, niſi ex comparatione unius ipſa-
rum
ad alteram:
Non fit ergo ſimilitudinis comprehenſio per ſolum uiſum, ſed ex potentia animæ,
quam
dicimus rationem per actum ratiocinationis diuerſas formas uiſas ad inuicem comparantẽ.

Et
etiam quando uiſus uidet duos colores albos, quorum unus eſt albior alio, comprehendet am-
414112VITELLONIS OPTICAE borum albedinem, & quod alterum eſt fortioris albedinis: comprehendet ergo ſimilitudinem illo
rum
duorum alborum in albedine, & diuerſitatem illorum in fortitudine & debilitate:
diſtinctio
uerò
inter illas duas albedines non eſt ipſe ſenſus albedinis:
quoniam ſenſus albedinis eſt ex deal-
batione
ſuperficiei uiſus, quę fit ab utraq;
albedine: diſtinctio autem illarum albedinum fit propter
diuerſitatem
actionis illarum duarum albedinum in ipſum.
Non eſt ergo illa diſtinctio à ſo-
lo
ſenſu, ſed eſt ab alia uirtute animæ, quam dicimus diſtinctiuam.
Et ſimiliter eſt de comparatione
& diſtinctione aliarum ſenſibilium formarum:
nihil enim illorum accipitur ſolo uiſu, ſed ratione &
uirtute
diſtinctiua coadiuuantibus:
uiſus enim per ſe non habet uirtutem diſtinguendi, ſed uirtus
diſtinctiua
animæ diſtinguit omnia illa mediante uiſu.
Patet ergo propoſitum.
61. Ex intentionibus formarum indiuidualium ſæpius intuitarum, remanet in anima
fixio
& certificatio formæ uniuer ſalis, exiſtens uiſui principium cognoſcendi omnia indiuidua
eiuſdem
ſpeciei. Alhazen 14. 67 n 2.
Quia enim quodlibet uiſibilium indiuidualium habet formam & figuram, in quibus cõueniunt
omnia
indiuidua illius ſpeciei, quæ diuerſantur ſolùm in intentionibus particularibus, comprehẽ-
ſis
per ſenſum uiſus, & fortè erit in omnibus illis indiuiduis color unius modi, ut quaſi uniuerſali-
ter
in indiuiduis auium, ut cygno, coruo, pica, & graculo, & ſimilibus, in quibus eſt uniſormitas co-
loris
, conueniens toti ſpeciei, uelut in pluribus, quia iam uidimus coruum album & urſum album.

Si
itaq;
forma & figura & color & omnes intentiones, ex quibus componitur forma cuiuslibetin-
diuidui
ſpeciei, eſt forma uniuerſalis totius ſpeciei:
& uiſus comprehẽdit illam figuram & formam
& colorem & omnium illorum intentiones, quę conueniunt illi ſpeciei:
tunc anima iudicabit illud
particulare
uiſum eſſe indiuiduum illius ſpeciei:
non tamen propter hoc cognoſcet unum in diui-
duum
ab alio indiuiduo eiuſdem ſpeciei diſtinctum:
donec comprehenderit etiam intẽtiones par-
ticulares
, per quas diuerſantur indiuidua, & donec illæ quieuerint in anima & in ipſa uirtute imagi
natiua
:
tunc enim aliquo prius uiſorum indiuiduorum ipſi uiſui occurrente, per intentionem in di-
uiduorum
illius ſpeciei, cuius forma eſt apud animam, iterabitur à uiſu intentio illius formæ uni-
uerſalis
, quæ eſt illius ſpeciei, cum diuerſitate formarum particularium illorum indiuiduorum:
&
cum
illa forma uniuerſalis per intẽtionem alterius indiuidui eiuſdem ſpeciei comparabitur in ani-
ma
:
tũc figetur in anima, & quieſcet. Ex diuerſitate itaq; formarum particularium uenientiũ ad ui-
ſum
cum formis uniuerſalibus, apud intuitionem comprehẽdet anima diuerſitem indiuiduorũ
eiuſdẽ
ſpeciei, & per cõuenientiam accidentium uiſibilium in diuerſis indiuiduis, comprehendet
quòd
forma, in qua conueniunt omnia indiuidua illius ſpeciei, eſt forma uniuerſalis illorũ omniũ.

Sic
ergo remanet in anima forma uniuerſalis, & in eius uirtute imaginatiua:
& eſt illa forma uiſui
principium
cognoſcendi omnia indiuidua eiuſdem ſpeciei, quantum ad illud, quod eſt in ipſis ex
intentionibus
uniuerſalibus indiuiduatum, & de intentionibus particularibus ſenſibilibus qui-
buſcunque
.
Patet ergo propoſitum.
62. Omnis uera comprehenſio formarum uiſibilium, aut est per ſolam intuitionem, aut
per
intuitionem cum ſcientia præcedente. Alhazen 69 n 2.
Comprehenſio uiſibilium ſola intuitione fit, quando comprehenduntur uiſibilia extranea, ut
quando
uiſus comprehẽdit rem uiſam, quam antea non percepit nec in ſe nec in ſua ſpecie:
per in-
tuitionem
uerò diligentẽ acquirit omnes diſpoſitiones & formam eius ueram:
non tamẽ cognoſcit
formam
eius, quia ipſam antea non percepit, uel non recolit:
ſic ergo comprehendetur illa forma
uera
comprehenſione per ſolam intuitionem.
Comprehenſio autem uera formarum uiſibilium a-
lia
ab alia, quæ fit per ſolam intuitionem, quandoq;
fit per intuitionem cum ſcientia præcedente,
ut
quando uiſus comprehendit formã alicuius rei uiſæ, quã cõprehẽdit etiam antè, & cuius formę
intentio
eſt apud animam auttota, aut aliqua pars illius:
tũc enim uiſus ſtatim in aſpectu illius rei
cõprehendet
eius formã:
& deinde modica intuitione comprehendet totam formam eius, quę eſt
ſcientia
uniuerſalis ſuæ ſpeciei, & cognoſcet formam uniuerſalem, quam comprehendet in illa re
uiſa
apud comprehenſionẽ formæ in anima per rememorationem illius rei uiſæ ſpecialiter:
& dein
de
intuens intẽtiones reſiduas, quæ ſunt in illa re uiſa, certificabit particularem ſormam illius, ipſi
uiſo
indiuiduo appropriatam:
& ſi fuerit rememorans illius formę particulairs, ut prius per uiſum
comprehenſę
, tunc cognoſcet illam formam indiuidualem.
Et quia nulla res uiſa comprehenditur
uera
comprehenſione, niſi aliquo iſtorum modorum.
Patet ergo propoſitum.
63. Comprehenſio uiſualis per cognitionem ſemper fit per aliquem modum rationis confe-
rentis
. Alhazen 11 n 2.
Eſt enim cognitio comprehenſio conſimilitudinis duarũ formarũ, ſcilicet formæ, quam compre
hendit
uiſus apud cognitionem, quando ſentit ſe cognoſcere rem, quam uidet, & formæ quieſcen-
tis
in anima, prius cõprehenſæ:
unde non fit uiſualis cognitio, niſi per rememorationem: quoniam
ſi
nulla forma talis fuerit quieſcens apud animã & pręſens memoriæ, non cognoſcet uiſus rem ui-
ſam
.
Semper itaq; fit cognitio ex aſsimilatione formæ quieſcentis in anima ad formá poſtea uiſam
extrâ
, ſiue forma quieſcens ſit forma ſpeciei uel indiuidui cognoſcendi.
Viſus itaq; comprehendit
415113LIBER TERTIVS multas res ք cognitionem: cognoſcit enim hominem eſſe hominem, & equũ eſſe equũ, & Socratẽ
eſſe
Socratem:
& cognoſcit animalia ſibi aſſueta, & arbores, & plantas, & lapides, quę prius uidit, &
cogn
oſcit illis ſimilιa, & omnes intentiones ſibi aſſuetas in rebus uiſibilibus, & quantitates omniũ
rerum
ſibi conſuetarũ, quę non cognoſcuntur ſolo uiſu per 59 huius:
nec tamen cognoſcit uiſus o-
mne
, quod uidit prius, niſi quando fuerit remem orans formæ prius uiſæ.
Non eſt ergo cognitio ui-
ſualis
comprehenſio ſolo ſenſu, ſed per rationẽ formam pręſentis rei uiſæ formę prius uiſæ & apud
ſe
quieſcenti conferentem:
nun quam enim poteſt fieri cognitio, niſi per comparationẽ formæ qui-
eſcentis
in anima ad formã uiſam extra.
Sic ergo patet, quoniá comprehẽſio uiſualis per cognitio-
nem
ſemper ſit per aliquem modum rationis conferentis.
Patet ergo propoſitum.
64. Omnem comprehenſionem uiſualem cognoſcitiuam in tempore fieriest neceſſe: ſedin mi
nori
, quàm ſit tempus comprehenſionis per ſolam intuitionem. Alhazen 13. 71 n 2.
Quoniam enim, ſicut in præce dente propoſitione pręmiſſum eſt, omnis cognitio fit per
intuitionem
& formam in anima quieſcentem rememoratam & applicatam formæ nunc per dili-
gentem
intuitum perſpectę:
& quoniam omnis intuitio fit in tempore per 56 huius, & omnis reme
moratio
formę prius uiſæ fit plurimũ in tẽpore, quoniam fit per diſcurſum animę per formas, quas
apud
ſe habet in imaginatione, quæ ſi quęrenti animæ ſtatim occurreret, eſſet rememoratio, ſed
continuata
memoria.
Quia itaq; ambo hęc, ſcilicet intuitio & rememoratio, uel ipſorum alterũ fit
in
tempore:
patet etiam, quòd omnis comprehẽſio uiſualis cognoſcitiua fit neceſſariò in tempore:
ſed
in minori, quàm ſit tempus comprehenſionis per ſolam intuitionem:
quoniam intẽtiones exi-
ſtentes
in anima pręſentis memoriæ non indigent, ut cognoſcantur omnes intentiones, quę ſunt
in
formis rerum cognitarum, ex quibus componuntur in rei ueritate, ſed ſufficit in comprehenſio-
ne
eorum comprehenſio alicuius intẽtionis proprię illis.
Cum ergo uirtus diſtinctiua comprehen-
derit
in forma ueniente ad ipſam aliquam intentionem propriam illi formæ, erit rememorans pri-
formæ, & cognoſcet omnes formas uenientes ad ipſam, quoniam omnis intentio appropriata
alicui
formæ, eſt ſignans ſuper illas formas:
ut quando uiſus intuens Socratem, comprehendit li-
neationem
manus humanæ, ſtatim comprehendit quòd ſit homo, & antequam comprehendat li-
neationem
ſuæ faciei uel partium aliarum.
Ex comprehenſione ergo quarundam intentionũ, quæ
appropriantur
ſormæ hominis, comprehendit quòd idem uiſibile ſit homo ſine in digentia cópre-
henſionis
partium aliarum, quas comprehendit ſolùm per cognitionem pręcedentem ex formis
reſidentibus
in anima, & per comprehenſionem alicuius intentionis propriæ illi indiuiduo, ut per
glaucitatem
oculorum uel oris groſsiciem aut arcuitatẽ ſuperciliorum, aut ſimilibus comprehen-
dit
totalis illius indiuidui intentiones:
& ſimiliter cognoſcet equum per aliquam maculam in fron
te
aut alibi in corpore:
& ſcriptor ex quarun dam comprehenſione literarum cognoſcit omnes par
tes
dictionis uel orationis, quam frequenter & continuè uidet.
Et quoniam comprehenſio, quę ac-
quiritur
tantùm per intuitionem, fit per conſiderationem omnium partium rei uiſæ, & omniũ in-
tentionum
, quæ ſunt in ea:
comprehenſio uerò per cognitionem fit per conſiderationem ſolũ qua-
rundam
intentionum, quæ ſunt in illa forma:
palàm, quòd uiſio, quę eſt per cognitionem, eſt in mi-
nori
tem pore, quàm ſit uiſio per ſolam intuitionem:
& propter hoc uiſus comprehẽdit uiſibilia aſ-
ſueta
uelociter in paruo tẽpore quaſi latente ſenſum, & maximè illa, quę ſui primordio cognoſce-
re
cõſueuit, uel cum quibus multo tẽore perſeuerauit.
Patet ergo illud, quod proponebatur.
65. Viſio per cognitionem præcedentem per modicam intuitionem non efficit certam formæ
rei
comprehenſionem. Alhazen 75 n 2.
Quoniam enim uiſio per cognitionem pręcedentem non eſt niſi circa totalitatem & uniuerſita-
tem
rei uiſæ ſuperficialiter & in groſſo & per quæ dam exteriora ſigna illius rei uiſæ:
& uirtus diſtin
ctiua
comprehen dit intentiones particulares, quæ ſunt in illa re uiſa, ſecun dum modum, quo co-
gnouit
res uiſas ex prima forma illius rei uiſæ in anima exiſtente:
ſed omnes particulares intentio-
nes
uiſibilium, quæ ſuntin rebus corruptibilibus, mutantur temporis mutatione:
uiſus autem non
comprehendit
mutationem intentionum rei uiſæ per formam prius habitam, cum mutatio fuerit
non
manifeſta nec comprehenſibilis à uiſu primo aſpectu.
Cognitio ergo præ cedens non efficit ue
ram
rei cognitionem:
utpote ſi in homine mundæ faciei prius cognito accidat poſtmodum macu-
la
uel cicatrix in facie, quæ non ſit manifeſta:
tum enim poſtea longo tempore uiſo illo homine,
cognoſcet
ipſum uidens ſecundum formam ſui, quam prius mem oriter ſeruauerat, nec tum com-
prehen
det maculam uel cicatricem illam in facie illius, niſi poſt intuitionem diligentem factam in
illam
maculam uel cicatricem:
& tunc comprehendet formam eius ſecun dum ſuum eſſe. Et ſimili-
ter
eſt ſi macula ſemper in facie ipſius cogniti fuerit, non tamen fuerit uiſui multum maniſeſta:
tũc
enim
licet habeat uidens apud ſe formam illius non maculatam, non tamen applicabit ipſam illius
faciei
maculatæ, & non cognoſcet ipſum niſi poſt multam aliarũ intentionũ particularium intuitio
nem
.
Et ſimiliter eſt in alijs indiuiduis uiſibilium & intentionibus diuerſis ipſorum. In omnibus e-
nim
ipſis uiſio per cognitionem præ cedentem per modicam intuitionem non
efficit
certam formæ rei comprehenſionem.

Patet
ergo propoſitum.
416114VITELLONIS OPTICAE
66. Nullius entium quiddit as per ſe eſt uiſibilis, ſed per accidens, mediantibus intentionibus
ſenſibilibus
, quæ per ſe uidentur. Alhazen 68 n 2.
Quoniam enim, ut ſuppoſitum eſt in principio libri huius, uiſio completur niſi apud peruen-
tum
formarum uiſibilium ad animam, quę omnes ſunt de genere accidẽtis, ut patet in ipſarum ſin-
gulari
enumeratione:
palàm (cum nullius ſubſtátiæ quidditas ſit de genere accidẽtis) quòd nul-
la
ipſarum per ſe eſt uiſibilis:
per accidens autem quid ditas ſub ſtantiarum corporalium percipitur
à
uiſu, ſcilicet per comprehẽſionem ſuarum intẽtionum uiſibiliũ, quę per ſe uidẽtur.
Sic ergo quid-
ditas
ſubſtantiæ non ſit niſi per cognitionem intrin ſecam animæ, quæ fit ex comparatione formæ
unius
poſterius comprehẽſæ, ad formam aliam prius comprehẽſam quieſcẽtem in imaginatione.

Comprehenſio
ergo quid ditatis ſubſtantiæ uiſæ, ut hominis uel canis uel alicuius alterius ſubſtan
tiæ
, non eſt niſi ex comprehẽſione aſsimilationis formæ rei uiſæ ad aliquam formarum uniuerſaliũ
quieſcẽtium
in anima & fixarum in imaginatione, quam uiſus antè comprehẽderat.
Et quia uirtus
diſtin
ctiua, quę eſt in anima, per quam anima rerum differẽtias dijudicat, ut hominem non eſſe ca-
nem
& ecóuerſo, naturaliter aſsimilat ipſas formas uiſibilium nouiter ſcilicet uiſas, uiſibilibus for-
mis
fixis in imaginatione.
Cum ergo uiſus comprehẽderit ali quam rem uiſam, ſtatim uirtus diſtin
ctiua
quærit eius ſimilem in formis exiſtentibus in imaginatione, & illa inuenta cognoſcit per illá,
rem
uiſam, & comprehẽdit quidditatẽ eius:
& ſi non inuenerit ex ſormis quieſcẽtibus in anima for
mam
ſimilem formę illius rei uiſę, cognoſcet illam rẽ uiſam, neq;
comprehẽdet quid ditatẽ eius.
Sic
ergo nulla quid ditas alicuius ſubſtantię comprehẽditur per ſe à uiſu, ſed peraccidẽs, ut propo-
nitur
.
Si enim aliqua talium quidditatum per ſe comprehenderetur à uiſu: ergo & omnis quiddi-
tas
cuiuslibet uiſibilis ſubſtantiæ eſſet comprehẽſibilιs à uiſu, ſicut patetin lucibus & colorιbus, &
ſub
ſtantię quantum ad ſenſum & ſenſibilem operationẽ exiſtentes indiuiſibiles per ſuas quiddita-
tes
uiderẽtur, quod eſt uerum:
oportet enim ut corpus uiſibile ſit alicuius quantitatis reſpectu
ſuperficiei
uiſus, ad hoc ut ipſum a ctu uideatur, ut patet per 19 huius.
Similiter quoq; patet de o-
mnibus
alijs quorumcunque entium quid ditatibus:
ſemper enim quidditas cuiuslibet compoſiti
compoſita
eſt, & eius compoſitionem uiſus per ſe comprehendere non poteſt:
& ſi uiſus aliquam
quid
ditatem, ut eſt quidditas, cognoſceret:
tunc uiſus omnem quidditatem cognoſceret, quarum
multæ
tamen ſunt inuiſibiles, cum omnes ipſæ ſint per ſe intelligibiles:
& cum hoc ſit impoſsibi-
le
:
patet ergo propoſitum.
67. Primum quod comprehendit uirtus diſtinctiua ex intentionibus appropriatis formæ ui
ſibili
, est quidditas lucis & coloris. Alhazen 17 n 2.
Quamuis enim lux & color ſint per ſe ipſa & primò uiſibilia, ipſorũ tamẽ quidditates & differen
tiæ
eſſentiales ſolo ſenſu uiſus comprehẽdi non poſſunt:
quid ditas enim lucis comprehenditur
ſolùm
per uiſum, niſi cooperante uirtute animæ, quę eſt cognoſcitiua, quoniam uiſus cognoſcit lu
mẽſolis
, & diſtinguit inter ipſum & lumẽ lunæ & lumẽ ignis per cognitionem prius factam & per
formam
in anima reſeruatam:
ſimiliter etiam quid ditas coloris non comprehen ditur à uirtute di-
ſtinctiua
niſi per cognitionem, quando color rei uiſę fuerit ex colorbus aſſuetis.
Illa autem cogni-
tio
diſtinctiua fit ex comparatione formæ coloris nunc uiſi ad formas illi colori prius com-
prehenſas
:
non enim poteſt uiſus comprehendere colorẽ rubeum & quòd ſit rubeus, niſi quia co-
gnoſcit
ipſum, quia in ipſa anima uidentis permanſit forma eius, ut prius uiſa.
Si enim uiſus nun-
quam
colorem rubeum antea uidiſſet, nũc ipſum uiſum cognoſcere poſſet, ſed ipſum coloribus
illi
propm quis ſibi cognitis aſsimilaret, ut quotidie facit in noua permixtione quorũlibet colorũ.

Cum
itaq;
uirtus diſtinctiua comprehen dit diuerſitatem lucis à colorum quidditate, quamuis forma, quã
ris
.
comprehen dit etiam diuerſitatem quid ditatis lucis à colorum quidditate, quamuis forma, quã
comprehendit
uiſus, ſit a dmixta ex forma lucis & coloris, quæ ſunt in re uiſa.
Et quoniam lux & co
lor
ſunt prima uiſibilia, quorũ participatione & auxilio omnia alia uidentur:
ideo neceſſe eſt ut pri
mum
, quod comprehendit uirtus diſtinctiua ex intentionibus appropriatis ſormę uiſibili, ſit quid-
ditas
lucis & coloris, ut ſicut illis primò & per ſe debetur uiſiua comprehenſio, ſic & illorũ quiddi-
tatibus
debeatur per ſe & primò operatio uirtutis diſtinctiuæ, ut illis, quorum præſentia prius re-
lucetin
organis uiſiuis, quæ omnia ſecundum plus & minus accedunt ad diaphanitatem.
Patet er-
go
propoſitum.
68. Comprehenſio coloris, in eo, quod eſt color, eſt prior comprehenſione quidditatis coloris.
Ex
quo patet, quòd prior eſt comprehenſio omnium uiſibilium in eo, quòd in ſuo genere uiſibilia
ſunt
, quàm ſuarum ſpecialium quiddit atum. Alhazen 19 n 2.
Viſus enim comprehẽdit colorem, & ſentit quòd eſt color, prius quàm ſentiat cuiuſmodiſit ille
color
, ut patet in coloribus fortibus poſitis in loco non multum luminoſo.
Ibi enim comprehendit
quidem
uiſus colores indiſtinctè tantùm:
diſtinguuntur autẽ per aduentum maioris lucis aut per
longam
intuitionem.
Primum ergo, quod comprehendit uiſus ex forma coloris, eſt mutatio mem-
brilentientis
& coloratio eius:
quoniam apud peruentum formæ in uiſum coloratur uiſus, qui ſen
tiens
ſe coloratum ſtatim ſentit colorem:
& deinde ex diſtinctione & comparatione ipſius ad colo-
res
notos uiſui, comprehendit quidditatem coloris.
Comprehenſio ergo coloris in eo, quod eſt
color
, eſt ante comprehenſionẽ quidditatis ipſius coloris, quę fit non per ſolũ ſenſum uiſus, ſed per
417115LIBER TERTIVS. cognitionem, quando idem color prius fuit à uiſu comprehenſus, & forma eius eſt in memoria ani-
conſeruata.
Et ſi uiſus comprehendat colorem extraneum, quem nunquam uidit, tunc com-
prehendet
quòd eſt color, & tamen neſciet cuiuſmodi ſit coloris, ſed comparando ipſum coloribus
alijs
, aſsimilabit propinquiori colori ſimili ſibi, & fortè plures uidentes illum colorem ſimul in eo-
dem
lumine, aſsimilabunt ipſum colorib.
diuerſis, ut accidit in colore confecto ex diſſolutione cor-
poris
commixti ex cupro & argento.
Illum enim aliquis aſsimilabit uiriditati, quæ eſt ex cupro, &
aliquis
lazulio colori, qui fit ex argento.
Patet ergo per has experimentationes, quòd comprehen-
ſio
coloris in eo, quòd eſt color, eſt prior comprehenſione quid ditatis coloris.
Et quoniam color eſt
primũ
uiſibile poſt lucem, patet, quòd prior eſt comprehenſio omnium uiſibilium in eo, quòd uiſi-
bilia
ſunt, quàm ſuarum ſpecialium quidditatum:
prius enim comprehenditur in ſenſu uiſus in ge-
nere
ipſe ſitus, quàm aliqua ſpecies ſitus, & prius figura in genere, quàm aliqua ſpecialis figura:
& ſi
contingat
in uiſu abſolui ſpecialem, remanet tamen generalis, uel illa, quę eſt primi generis, uel illa,
quæ
eſt generis ſecundi.
Et hoc proponebatur.
69. Diuerſarum intentio num uiſibilium per rationem & diſtinctionem fit comprehenſio ſi-
mul
in inſtanti: ſimilium uerò in tempore. Alhazen 13. 15. 71 n 2.
Figura enim & magnitudo, & diaphanitas, & plura ſimilia, quando comprehenduntur primo a-
ſpectu
, qui ſemper fit in inſtanti temporis per 55 huius, ſtatim utſe uiſui præſentant, per rationem
& diſtinctionem, propter uelocitatem rationis in eodem inſtanti comprehenduntur, & omnes in-
tentiones
, quæ ſunt in illis.
Virtus enim diſtinctius non arguit per compoſitionem & ordinationẽ
propoſitionum
ad formam ſyllogiſticam.
Sicut ergo in intellectu, qui eſt habitus principiorum, in
actuali
intelligentia propoſitionum uniuerſalium & per ſe manifeſtarum non indiget aliquanto tẽ-
pore
, nec etiam indiget aliquanto tẽpore in apprehendẽdo concluſiones particulares ex illis, quo-
niam
cum intellectu propoſitionis uniuerſalis ſimul accipit concluſionem, quæ immediatè ſequi-
tur
exilla:
ideo quia anima humana apta nata eſt ad arguen dum ſine difficultate & labore: unde e-
tiam
non percipit homo, quòd comprehenſio, quæ fit per rationem & diſtinctionem, fiat per argu-
mentum
, ſicut puerulus ex duobus pulchris diſtinguens & eligens pulchrius, non percipit quòd id
fiat
per uiam argumentationis & conſiderationis eligendorum.
Hoc itaque modo ſimili & confor-
mi
, quatenus eſt poſsibile, fit omnium intẽtionum uiſibilium per rationem & diſtinctionem in in-
ſtanti
comprehenſio.
Diſtin ctio enim & argumentatio uirtutis diſtinctiuæ fit ſtatim uenientibus
formis
intra medium nerui communis:
quoniam totum corpus extenſum à ſuperficie primi oculi
recipiente
formas uſque ad medium nerui communis, eſt ſentiens & diaphanum, & fit per ipſum
tranſitus
intentionis formarum in inſtanti, cum ſtatim ultra oculi ſubſtantiam ſit ſpiritus uiſibilis
diaphanus
, per quem uirtus ſenſitiua defertur ad totum diaphanum omnium humorum & tunica-
rum
amborum oculorum:
omnia enim diaphana illa illuminãtur à luce, & colorantur à colore uno
uel
diuerſis ſecundum diuerſitatem colorum corporis ſenſati:
& corpus, quod eſt in cõcauitate ner
ui
communis, eſt ultimum corpus, ad quod perueniunt lux & color.
Cum ergo extenditur forma
â
ſuperficie prima membri ſentientis uſque ad medium nerui communis, quæ libet pars corporis
ſentientis
ſentiet formam:
& cum peruenerit in concauum nerui communis, tunc comprehendi-
tur
ab ultimo ſentiente:
& tunc fit diſtinctio formarum: non tamen inter a ctum diſtinctionis & a-
ctum
primi aſpectus eſt differentia temporalis:
quoniam ſicut lumen in uno inſtanti ſe multiplicat
per
mundi diametrum propter corporis medij diaphanitatem:
ſic etiam formæ ſenſibiles, ut oſten-
ſum
eſt per 55 huius, in inſtanti pertingunt trans medium quodcun que corpus diaphanum ad me-
dium
nerui communis, ubi per uirtutem animæ ſentiuntur, comprehenduntur.
& diſtinguuntur. Et
quoniam
uirtus animæ eſt indiuiſibilis, fit hoc totum ſimul in unico inſtanti.
Quando uerò inten-
tiones
uiſibilium ſunt ſimiles ualde, ut eſt uiriditas rutæ uiriditati mentę:
tunc non fit ipſorum di-
ſtinctio
in inſtanti illo, quo utraq;
illarum uiriditatum comprehẽditur à uiſu, ſed poſt comparatio-
nem
unius ad alteram factam:
fit ergo in alio inſtanti, & ſic inter inſtans primi aſpectus ſimplicis &
inſtans
diſtinctionis ex comparatione, neceſſarium eſt tempus medium aſſumi.
Patet ergo illud,
quod
proponebatur.
70. Comprehenſionem quidditatis coloris in tempore fieri eſt neceſſe. Ex quo patet, quòd com-
prehenſio
quidditatis omniũ ſimilium uiſibilium non fit niſi in tempore. Alhazen 20 n 2.
Fit enim comprehenſio quidditatis coloris poſt comprehenſionem coloris in eo, quòd eſt co-
lor
, ut patet per 68 huius.
Et quoniam color in eo, quòd eſt color, non poteſt comprehendi per a-
ſpectum
ſimplicem niſi in inſtanti per 55 huius:
cum ergo comprehenſio quidditatis alicuius co-
loris
ſit com poſita ex comprehenſione coloris in eo, quòd eſt color, & inſuper ex alia diſtinctiua
comparatione
conſequente, per quam quid ditas unius coloris diſtinguitur à quidditate alterius
coloris
:
ideo quòd omnes colores mixti habent eſſentialem conuenientiam in actu & hypoſtaſi lu-
cis
, & inſuper habent plures ipſorum adinuicem maximam conuenientiam in proximitate mixtio-
nis
:
palàm, quia illa diſtinctio quidditatis ipſorum colorum completur in alio inſtanti temporis,
quàm
comprehendatur à uiſu, ſed inter quæ libet duo diſtantia eſt tempus medium.
Quia ita que
cõprehenſio
quidditatis coloris fit per diſtin ctionẽ unius coloris ab alio, palã per præmiſſam,
418116VITELLONIS OPTICAE niam illa diſtinctio completur in tempore: ergo & comprehenſio quidditatis neceſſariò fit in tem-
pore
.
Viſus quoque non comprehendit quidditatem coloris, niſi per intuitionem: quoniam ſi co-
lor
non fuerit in aliqua ſuperficie, ita ut ſibi poſsint infigi axes uiſuales in tempore ſenſibili, non cõ-
prehendit
uiſus quidditatem colorum:
unde in rebus uelociter motis diſtinguitur quidditas co
loris
:
ſed ſi plures in re uelociter mota ſint colores, uidebuntur omnes indiſtinctè unus permixtus
color
, ut patet in pila diuerſi coloris uelociter mota per iactum fortem.
Patet ergo, comprehenſio-
nem
quidditatis ipſius coloris in tempore fieri eſt neceſſe:
& ex hoc patet, quòd cóprehenſio quan-
titatis
omuium formarum uiſibiliũ non fit, niſi in tempore.
Si enim uiſus non comprehendit quid-
ditatem
coloris, qui comprehẽditur ſolo ſenſu uiſus, niſi in tempore:
palàm, quòd plus indiget tem
pore
in intentionibus aliorum uiſibilium, quæ comprehenduntur plurimum diſtinctione & cogni
tione
, Omnium itaque intentionum uiſibilium quidditatum comprehenſio fit in tempore, licet il-
lud
tempus quandoque ſit ualde paruum.
Et hoc proponebatur.
71. Viſus in formis indiuidualibus minoritempore comprehendit intentiones ſpeciales quàm
indiuiduales
. Alhazen 72 n 2.
Quando enim uiſus comprehendit aliquod indiuiduum hominis, comprehendit ipſum eſſe ho-
minem
prius, quàm comprehendit formam eius particularem:
& ſortè per intentiones formæ ho-
minis
, uel per aliqua conuenientia propria formæ hominis comprehendit ipſum eſſe hominem,
quamuis
non comprehendat lineationem ſuæ faciei, utpote ex rectitudine corporis & ordinatione
membrorum
corporis.
Indiuidualitas autem rei uiſæ non comprehendetur niſi ex comprehenſio-
neintentionum
particularium illi indiuiduo propriarum omnium aut quarundam:
& hæc com-
prehendi
non poſſunt niſi poſt comprehenſionem uniuerſalium intentionum, quæ ſunt ex gene-
re
uel ſpecie illius indiuidui, omnium aut quarundam:
ſed comprehenſio formæ partialis eſt
in
minori tempore quàm formæ totius.
Et quoniam indiuidualitas addit aliquid ſuper ſpeciali-
tatem
, patet, quòd in diuidualitas eſt quaſi quædam totalitas reſpectu ſpecialitatis.
Compre-
henſio
ergo ſpecialitatis rei uiſæ eſt in minori tempore quàm comprehenſio indiuidualitatis.
Et
hoc
proponebatur.
72. Intentiones ſpeciales & indiuiduales quorundam uiſibilium aſſuetorum minoritempore
alijs
intentionibus ſpecialibus & indiuidualibus comprehenduntur. Alhazen 73 n 2.
Quædam enim ſpecierum uiſibilium aſſuetorum non aſsimilantur alijs ſpeciebus, ut ſpecies ho-
minis
, quæ propter corporis rectitudinem nulli aliorum animalium aſsimilatur:
& quædam aſsimi
lantur
alijs ſpeciebus, ut ſpecies equi, quæ aſsimilatur multis animalibus in tota forma.
Tempus er
go
, in quo uiſus comprehendit ſpeciem indiuidui hominis, & comprehendit ipſum eſſe hominem,
eſt
minus tempore, in quo comprehendit equum eſſe equum, & maximè quando comprehendit
utrunque
iſtorum in magna remotione:
quoniam uiſus comprehendens indiuiduum hominis mo-
tum
localiter, ſtatim comprehendet ipſum eſſe animal:
ex motu & ex corporis erectione compre-
hendetipſum
eſſe hominem:
ſed licet per motum etiam poſsit comprehendere, quòd indiuiduum
equi
ſit animal, & per numerum quatuor pedum comprehendatipſum eſſe beſtiam, non tamẽ pro-
pter
hoc comprehendet ipſum eſſe equum:
quoniam intentiones equinę, quæ ſunt à ſpatio remoto
uiſu
perceptibiles, ſunt in pluribus quadrupedum, quæ aſsimilantur equo in pluribus eſſentiali-
bus
& accidentalibus intentionibus, ut in mulo & alijs.
Si itaque uiſus non comprehendit aliquam
intentionum
propriarum equo, non comprehendet illum eſſe equum.
Quia itaque tempus, in quo
comprehendit
uiſus erectionem corporis hominis, non eſt ſicut tempus, in quo comprehendit for-
mam
equi cum intentionibus particularibus, per quas diſtinguitur equus ab alijs beſtijs, ut eſt li-
neatio
ſuæ faciei, & extenſio colli, & uelocitas motus, & paſſuum amplitudo:
comprehenſio igitur
ſpeciei
hominis eſt in minori tempore quàm comprehenſio ſpeciei equi:
quamuis enim illa duo
tempora
ſunt parua, tamen unum ipſorum ſecundum omnes diſpoſitiones eius eſtmaius altero:

& ſimiliter quia roſę hortenſi nullus alius flos aſsimilatur in forma ſuæ ſpeciei, uel etiam in inten-
tione
ſuæ rubedinis, ideo uiſus in minori tempore comprehendit eius ſpeciem per rubedinem ro-
ſeaceum
, quàm ſpeciem rutæ per eius uiriditatem, cui multæ herbarum aſsimilantur.
Et uniuer-
ſaliter
quidditates omnium ſpecierum, quæ poſſunt aſsimilari alijs, non adeò citò comprehen-
dunturà
uiſu, ſicut quidditates omnium ſpecierum, quæ paucis uel nullis aſsimilantur.
Et ſimi-
liter
etiam eſt de indiuiduis:
quoniam indiuiduum nulli alij aſsimilatum comprehenditur per mo-
dicam
intuitionem & per ſigna:
illud autem indiuiduum, quod aſsimilatur alij indiuiduo, opor-
tet
quòd comprehendatur per multam intuitionem.
Patet ergo illud, quod proponebatur.
73. Virtus ſenſitiua comprehendit quantit atem anguli, quem in centro uiſus reſpicit ſuper-
ficies
rei uiſæ ſolùm ex comprehenſione partis ſuperficiei uiſus, in qua figuratur forma rei uiſæ.
Alhazen
44 n 2.
Quamuis enim ordo puræ matheſis ſit in hoc, ut per quantitatem angulorum ſciatur quantitas
partium
ſuperficierum ſphæricarum illis angulis ſubtenſarum, quòd ſicut centrum eſt princi-
pium
conſtitutionis totius ſphæræ:
ſic partes angulorũ 8 ſolidorũ, qui ſunt circa centrũ ſphæræ, ut
419117LIBER QVARTVS. circa quodlibet uniuerſi pun ctum ſint principium diſtin ctiuũ omnis partis ſuperficiei ſphæræ per
87
t 1 huius:
tamen in hac ſcientiæ ſenſibilis experientia, quę naturalium rerũ conditione permiſce
tur
, uirtus ſenſitiua ex cõprehenſione partis ſuperficiei uiſus, in qua figuratur forma rei uiſæ, cõpre-
hendit
à poſteriori uia ſenſib, competente quantitatem anguli, quem ιn centro uiſus reſpicic ſuper-
ficies
pręfata.
Senſus enim uiſus naturaliter comprehendit illam ſuperficiem, in qua figuratur ſor-
ma
rei uiſæ per diſtin ctionem lucis & coloris, qui per le accidũt in illa parte ab alijs ſuperficieb.
ui-
ſus
diſtincta:
& quando comprehendit quantitatem illius partis, tũc imaginatur angulos, quos re-
ſpiciũt
illę partes, & comprehendit quantitates eorũ apud centrũ uiſus ſecũdũ quantitatem partiũ
ſuperſiciei
uiſus illis angulis ſubtenſarũ:
anguli autem tũc non certificantur, niſi per motum uiſus
reſpicientis
ſuper diametros rei uiſę, aut ſuper ſpatiũ, cuius uiſus magnitudinem uult ſcιre.
Patet er
go
propoſitũ.
Et licet lineę radiales in centro uiſus non concurrant, quoniam peruenit interſectio
axium
uiſualiũ ad mediũ punctum nerui cõm unis, ut in pręcedentium theorem atum pluribus pa-
tuit
:
partes tamen ſuperficiei ipſius uiſus informantur ſecundum modũ, quo lineę radiales concur
rerent
in centro ipſius uiſus, niſi ipſos refractio in medio ſecundi diaphani præueniret, ut patet per
22
huius:
& hoc eſt notatu dignũ, quoniam nos in ſequentib. utemur centro uiſus, ac ſi lineę radia-
les
in ipſo angulariter con currant:
quia ſecundum hoc omnis uiſio informatur.
VITELLONIS FI-
LII
THVRINGORVM ET PO-
LONORVM
OPTICAE LIBER QVARTVS.
Tractavimvs in præmiſſo tertio libro deproprietatibus organi ui
ſiui
, & de eſſentialibus modis uidendi:
nunc aũt restat, ut in hoc quarto li
bro
proſequamur proprietates omnium uiſibiliũ, quæ, ut in principio tertij
diximus
, ſunt uigintiduo, quorum tantũ duo, ſcilicet lux & color ſunt per
ſe
uiſibilia:
alia uerò uidentur per accidens: uel quia pluribus alijs ſenſibus percipiuntur:
uel
quia non uιdentur, niſi propter luces & colores, ut patet in ſingulis ipſorũ.
Et quoniã
in
præmiſſo tertio libro de uiſione lucis & coloris ſatis præmiſimus:
ideo nũc alia 20 uiſi
bilia
reſtant pertractãda.
Hæc ita omnia, paßiones quo et deceptiones, quæ accidunt
uiſib
.
& potentijs intrinſecis animæ circa illa naturaliter uel mathematicè, prout natu-
rarei
et poßibilitas noſtra fert, ſub modo demõſtratiõis ſuo ordine per curremus, unicui
ipſorũ
ſuæ uſis modũ, et in ſe et in ſuis partib. præmittentes: deceptiones quo, quæ in
ipſo
uel tantũ uirtuti uiſiuæ, uel etiam potentijs animæ intrinſecis, ut quæ uirtuti diſtin-
ctiuæ
& ratiocinatiuæ accidũt, ſtudio ſubiungemus:
quæ aũt præmittimus, ſunt iſta.
DEFINITIONES.
1. Forma dicitur directè uiſibus incidere, à qua producta linea recta ſuper ſuper-
ficiem
uiſus eſt perpendicularis, incidens ipſi centro foraminis uueæ.
2. Obliquè
uerò
incidere dicitur, à qua producta recta dicto modo, eſt perpẽdicularis.
3. Li
nea
directè uiſui oppoſita dicitur illa, cuiaxis radialis perpendiculariter incidit ſe-
cundum
aliquod eius punctum.
4. Linea obliquata ad uiſum dicitur, cui axis ra-
dialis
ad nullum ſui punctum perpendiculariter poteſt incidere.
5. Superficies di-
rectè
oppoſita dicitur, quando axis radialis perpendiculariter erigitur ſuper illam.

6
.
Superficies uerò obliquata ad uiſum dicitur, quando axis radιalis punctis illius
ſuperficiei
incidit obliquè.
7. Complementũ directionis in oppoſitione uiſus eſt,
cum
axis perpēdicularis incidit medio ſuperficiei, uel lineæ oppoſitæ uiſui:
& quã-
magis punctus, cui incidit axis perpendiculariter, fuerit medio ſuperficiei aut li-
neæ
propinquior, tantò erit ſuperficies uel linea maioris directionis in oppoſi-
tione
.
8. Vera comprehenſio per uiſum, diciturilla, inter quã & ueritatem rei
uiſæ
non eſt diuerſitas ſenſibilis omnino, reſpectu totius rei uiſæ.
9. Remo-
tio
unius rei ab altera, eſt priuatio contactus interilla.
10. Conus dicitur pyra-
420118VITELLONIS OPTICAE mis rotunda, uel uertex pyramidis cuiuſcunque rotundæ uellateratæ.
PETITIONES.
Petimus autem hæc. J. Sub eleuatioribus radijs uiſa eleuatiora apparere, ſub de-
cliuioribus
uerò decliuiora:
& ſimiliter ſub dexterioribus radijs uiſa dexteriora ap
parere
, ſub ſiniſterioribus uerò ſiniſteriora.
2. Item ſub pluribus angulis uiſa per-
ſpicatius
uideri.
3. Item omnes uiſus æqualis diſpoſitionis æquè ueloces eſſe. 4.
Item
omne to tum uideri maius ſua parte.
THE OREMATA
1. Ex intemperata proportione circumſtantiarum formarum uiſibilium ad uiſum fit dece-
ptio
in uiſu, non ſolùm ſecundũ ſe, ſed ſecundum uirtutẽ animæ diſtinctiuam. Alhazen 1 n 3.
Exhis, quæ declarata ſunt in libro tertio, patet octo eſſe neceſſaria ad perfectam operationem
uiſus
, quæ ſunt:
lux per 1 th 3 huius. Item diſtantia uiſibilis à uiſu per 15 th 3 huius. Item ſitus oppoſi-
tionis
ipſius uiſus per 2 th 3 huius:
uel ſitus reſpectu axis cõmunis per 44 th 3 huius. Item magni-
tudo
corporis per 19 th 3 huius.
Item ſoliditas corporis uidendi per 14 th 3 huius. Item diaphani-
tas
aeris per 13 th 3 huius.
Item tempus conueniens intuitioni faciendę per 56 th 3 huius. Item fa-
nitas
uiſus per 16 th 3 huius.
Quodlιbet autem iſtorum latitudinem habet proportionatam ad rem
uiſam
.
Lux enim habet latitudinem, quoniam lux maxima impedit uiſum, & lux debilis non edu-
cit
uiſibilia in actum agendi in uiſum:
unde corpora minuta uel intentiones uiſibiles minutæ non
uidentur
in luce debili:
ſed eſt etiam latitudo in ea luce, quæ eſt magnitudini corporis proportiona
ta
.
Diſtantia quoq; uiſibilis à uiſu ſiue ipſius remotio latitudinem habet: corpus enim aliquod ab
aliqua
diſtantia plenè comprehenditur, & ab alia non plenè:
& inter illas diſtantias eſt latitudo ma-
gna
, in qua fit plena comprehenſio corporis illius, & ſecundum quod maius fuerit corpus, maior e-
rit
latitudo diſtantiæ ſpatij, ſecundum quam ipſum poterit uideri.
Similiter cum magna fuerit de-
clinatio
alicuius corporis à directione oppoſitionis ipſius uiſus, non comprehenduntur particulæ
uel
notæ paruæ, quæ ſunt in ipſo, quę in parua declinatione corporis uiderentur:
& eſt etiam inter
illas
declinationes latitudo.
Similiter corpus paruum ſitum extra axem communem uidebitur mul
tum
elongatum & occultatum, & idem corpus ſitum circa axem communem uidebitur apertè:
pa-
làm
autem, quòd ſitus reſpectu axis communis habet latitudinem, quoniã habet habitudinẽ pro-
portionatam
ad corporis magnitudinem & minutias ipſius.
Magnitudo etiam corporis habet la-
titudinem
:
ſi enim partes rei uiſæ non fuerint proportionales totali magnitudini uiſæ, occultabun
tur
uiſui:
& ſi fuerint proportionales totali uiſę magnitudini, ſit tamen corpus totale modicum, ad-
huc
non uidebuntur.
unde in picturis modicis aliquas particulas non ſtatim percipimus uiſu, licet
proportionales
ſint ſuis totis:
latιtudo ergo magnitudinis rei uiſæ proportionata debet eſſe ad to-
tale
corpus, cuius fuerit pars illa uiſa magnitudo.
Soliditas quoque habet latitudinem proportio-
natam
ad rem uiſam.
Sienim in corpore aliquo color ualde acutus fuerit, licet ipſum ſit paucæ ſo-
liditatis
:
illud tamen corpus uideri poterit, quod non accideret maiori ſoliditate in illo corpore
exiſtente
, quoniam fortè color propter reflexionem uehementem luminis impediret uiſum, quæ
reflexio
fieret propter magnam corporis ſoliditatem:
& ſi color fuerit obſcurus, tunc fortè accidet
minus
ſolidum debilius uideri colore eius obſcuro exiſtente.
Diaphanitas etiam aeris habet lati-
tudinem
:
quia per flammas & per ſumos non fit uiſio rerum minutarum, ſed ſortè groſſarum, ſicut
ſi
per ipſa uideretur charta, non ſcriptura.
Tempus etiam conueniens intuitioni facien latitudi-
nem
habet:
quia corpus ſubitò uiſum pertranſiens, non comprehenditur à uiſu, & quandoque mo-
tus
trochi non uidetur, quia eſt uelociſsimus in tempore ualde paruo.
Sanitas etiam uiſus latitu-
dinem
habet:
in quibuſdam enim infirmitatibus minutiæ corporis, niſi abſcondantur, in minori ſpa
tio
percipiuntur, & uiſus debiliores non uident illa, quæ occurrunt uiſibus fortioribus.
Vniuer-
ſaliter
ergo quilibet iſtorum modorum, in quo non uerificatur forma rei uiſæ, ſicut eſt in rei uerita-
te
, eſt egreſſus à temperantia ad rem illam uidendam proportionata:
& hęc omnia ſe alterutrum re-
ſpiciunt
ſecundum conuenientes adinuicem proportiones:
& quodlibet ipſorum ad alia octo con
uenientem
oportet quòd habeat diſpoſitionem, quorum pertractationem relin quimus conſidera-
tioni
animæ res propinquius intuentis.
2. Impoßibile eſt uiſum unam intentionum uiſibilium per ſe ſolam comprehendere. Alha-
zen
63 n 2.
Viſus enim perſe comprehendit formas uiſibilium, quæ ſunt corporales: omnes autem formæ
corporales
ſunt compoſitę ex multis intentionibus uiſibilibus particularib.
prædictis: ſicut magni
tudo
eſt ſine figura, & figura eſt ſine ſitu:
& hæc omnia ſunt ſine colore, & color eſt ſine
luce
, & luxnon diffunditur niſi in corpore.
Viſus itaq; non comprehendit aliquam iſtarum particu
lariũ
intentionũ, niſi ex cõprehenſione formarũ uiſibiliũ cõpoſitarũ ex plurib.
intentionibus parti-
cularibus
, quarũ quãlibet ſimul cõprehendit uiſus.
Et quoniã nulla intentionũ per ſe ſola cõplet ali
421119LIBER QVARTVS. quá formarum corporalium ſenſibiliũ: palá, quòd impoſsibile eſt uiſum cóprehendere aliquã illarũ
intentionum
ſolam per ſe, ſed ſemper ſunt plures illarum intentionum ſimul in forma ſenſibili con-
gregatæ
.
Viſus ergo cõprehendit ſimul ſemper multas intentiones particulares, quę ſolũ diſtinguũ
tur
anxilio uirtutιs diftinctiuæ per imaginationẽ:
& ſic demum uiſus comprehendit intentionem
particularium
quamlibet diſtinctam.
Quod eſt propoſitum.
3. Non ſub quocun angulo res ſenſibiles uidentur.
Quod omne quod uidetur, ſub angulo uideatur, patet per corollarium 18 t 3 huius: & etiam cum
per
19 th 3 huius, corpus uiſibile, oportet, ut ſit alicuius quantitatis reſpectu uiſus, ad hoc ut actu ui-
deatur
:
palàm ergo, quòd ſub angulo contingentiæ, qui eſt indiuiſibilis per 16 p 3, non erit poſsibile
aliquam
rem uideri.
Omnis enim angulus, ſub quo poteſt fieri uiſio, eſt diuiſibilis per axem pyrami
dis
radialis ſuperficiei ipſius uiſus perpendiculariter incidentem:
quòd omnis uiſio fit per pyra-
midem
uiſualem, cuius baſis ſuperficies rei uiſę per 18 t 3 huius:
uel ad minus ille angulus eft ſub illo
axe
, & ſub alia linea longitudinis radialis pyramidis contentus, ut declaratum eſt in 54 th 3 huius:

eſt
ergo rectilineus:
eſt ergo diuiſibilis per 9 p 1. Et quoniam maximus angulorum, ſub quo fit uiſio,
eſt
quaſi rectus, ideo, quòd diameter foraminis uueæ, quæ ſubtenditur illi angulo in centro uiſus,
eſt
quaſi æ qualis lateri cubi inſcriptibilis ſphæræ uueę, uel lateri quadrati inſcriptibilis circulo ma-
gno
illius ſphæræ, ut oſten dim us in 4 t 3 huius:
illi autem lateri ſemper ſubtenditur angulus rectus
per
33 p 6:
quoniam eius chorda eſt quarta circuli. Si ergo uiſio fieret ac ſi lineæ radiales in centro
uueę
concurrerent:
tunc maximus angulus, ſecun dum quem fit uiſio, eſſet quaſi angulus rectus ſo-
lidus
, ita quòd pyramis uifualis maxima fieret rectangula, & ſemidiameter baſis illius pyramidis fie
ret
æqualis axi:
fit autem uiſio ac ſi lineę concurrant in centro uiſus, ut patet per 73 th 3 huius: cen-
trum
uerò uiſus eſt remotius in profundo, quàm centrum uueę per 8 th 3 huius.
Maior ergo angu-
lus
, ſecundum quem fit uiſio, eſt minor recto, ſed non multùm minor, quia illorum centrorum, ſphę
ſcilicet uueę & oculi, non eſt magna diſtantia:
& fit axis maximæ pyramidis uiſualis maior ſemi-
diametro
baſis eius, ſed non multò maior.
Et hoc patet etiam experimento: quoniam ſi aliquis ſtet
in
campo plano erectus, & aperiat oculum, ut amplius poteſt, tunc uidebit quaſi quartá circuli ma-
ioris
ſphærę cœleſtis per Zenith capitis tranſeuntis:
& per anguli huius diuiſionem fit uiſio partiũ
illius
, & omnium rerum illis angulis ſubtenſarum, quouſq;
perueniatur ad angulum minimum, qui
ſi
diuideretur, non fieret uiſio ſecundum illum.
Licet enim omnis angulus rectilineus mathemati-
cus
ſit in inſinitum diuiſibilis:
in angulis tamen naturalib. ſecundum quorum diſpoſitionem fit paſ-
ſio
operationis ſenſibilis, oportet ut ſit ſtatus in diuiſione, quãdo minus ſenſibile illo non erit:
neq;
ergo
erit uiſio ſenſibilis ſecundũ illũ:
ſed omnis uiſio eſt ſenſibilis, ſit actio ſenſitiua: nulla ergo ui
ſio
erit ſecũdum angulum minorem illo.
Non ergo ſub quocunq; angulo res ſenſibiles uidentur: &
hoc
intelligendũ eſt ſecun dum lineas radiales perpendiculariter ſuperficiebus uiſuũ incidentes,
obliquè, ſecundum quas obliquas fit incerta uiſio, & confuſio formarum rerum uiſibilium in ui-
ſu
, ut oſtendimus in 17 th 3 huius.
Patet ergo propoſitum.
4. Forma lineæ perpendiculariter ſuperficiei uiſus oppoſitæ non uidetur: quoniam per ipſam
ſolùm
fit distinctio punctualis: oppoſitæ uerò uiſui ſecundum longitudinem, ſecundum ſui for-
mam
propriam uidetur.
Eſto, ut uiſui, cuius centrum ſit d, perpendiculariter incidat linea a b, quæ ſit linea ſenſibilis, utpo
te
corpus longum inſenſibilem habens latitudinem,
ut
pilus, qui, licet ſit columna rotunda, uellaterata, ba
452[Figure 452]d a b a d b c ſis tamen eius à uiſu percipi non poteſt:
dico, quòd ta
le
corpus taliter diſpoſitum non uidetur:
eſt enim an
gulus
in centro uiſus, cui ſubtenditur baſis eius dia-
metri
penitus inſenſibilis, ſecundum quẽ non poteſt
fieri
uiſio per præmiſſam.
In formis tamen alijs uiſis
fiet
per incidentiam formæ huiuſmodi corporis ali
qua
diſtinctio pũctualis inſenſibilis:
quoniam forma
puncti
illius perpendiculariter incidentis ſe formis
punctorum
circumſtantium aliarum formarum im-
miſcebit
:
& cum non ſit de genere illorum, neceſſariò
aliquam
faciet diſtinctionem, ita, ut illorum corporũ
formæ
actu, licet non multum ſenſibiliter diſtinguan
tur
, nec ad naturam continuitatis unius lineæ pertin-
gant
.
Oppoſita uerò linea uiſui ſecundum longitudi-
nem
, ſiue ſit poſitio directa uel obliqua, ſemper ipſa
ſecundũ
ſui formã propriam uidebitur:
quoniã tota
eius
lõgitudo ſub angulo uno, & partes eius ſub angulis ſenſibilib.
perueniẽt ad uiſum: ut ſi linea a b
c
opponatur uiſui d ſecũ ſuilõ gitudinẽ, & ſit diſtãtia cõueniens:
tũc ipſa tota uidebitur ſub angu
lo
a d c:
& pars eius a b ſub angulo a d b, & pars eius b c ſub angulo b d c: & ſiue ſit recta uel curua, uel
irregularis
, ſemք aliqua lõgitudo ſecũdũ latitudinẽ deſcribetur in oculi ſuքficie, ſecundũ eſt in
422120VITELLONIS OPTICAE ipſa linea, & per longitudinem ſenſibilem & latitudinem non ſenſatam uirtus diſtin ctiua formá li-
neę
iudicabit, ut accidit in lineis naturalιbus, quę ſunt, ut quidam pili.
Patet ergo propoſitum.
5. Superficiei oppoſitæ uiſui taliter, ut imaginata protrahi ſecet oculum per eius cẽtrum, una
tantum
linea: oppoſitæ uerò uiſui ſecundum latitudinem forma propria uidetur.
Oppoſita enim uiſui ſuperficie quacunq; per modum, quo proponitur, formæ omnium puncto-
rum
perpendiculariter incident ſuperſiciei uiſus, & concurrent in centro.
Et quoniã ſorma cuiusli
bet
illorum punctorũ facit aliquam diſtinctionem in uiſu per pręcedentem:
& omnia illa puncta ſe-
cundum
longitudinem incidentia coniuncta cadunt in quadam linea:
patet, quòd illius ſuperficiei
ſic
diſpoſitę una tantùm linea uidetur.
Oppoſita uerò illa ſuperficie ſecundum ſui longitudinem ui
ſui
, forma cuiuslibet ſuę lineę uidetur ſecundum ſui formam propriam linearis per pręcedentẽ.
To-
ta
ergo ſuperficies ſecundum ſui formam propriam uidetur, quoniam ſemper uidebitur longitudo
& latitudo aliqua, ſiue illa ſuperficies ſit plana, ſiue concaua, uel conuexa:
quia non eſt differentia in
illis
, quantum ad propoſitam paſsionem.
Patet ergo propoſitum.
6. Corporum uiſibus oppoſitorum ſolæ ſuperficies à ſolo uiſu comprehenduntur.
Quia enim à ſolo uiſu corpora uidentur, ſecũdum quòd formę ipſorum uiſui ſe offerũt, & in eius
ſuperficie
depinguntur, ut patet per 17 t 3 huius:
formę uerò profunditatis corporum uiſib. non offe
runtur
, ſed ſolùm ea, quibus ſecundum longum & latum lineę ductę à centro uiſus incidunt, ut pa-
tet
per 2 t 3 huius:
hęc aũt eſt diſpoſitio ſuperficialis. Corporum ergo uiſibus oppoſitorũ ſolę ſuper-
ficies
à ſolo uiſu comprehenduntur:
& ſi una ſit corporis ſuperficies, ſiue ſit illud corpus ſphæricũ
cócauum
uel conuexum, una tantũ uidebitur ſuperficies:
& ſi plures ſint corporis unius ſuperfici-
es
, utin corporibus omnium planarum ſuperficierum & columnarum rotundarum, & pyramidum
& portionum ſphęricarum quarumcunq;
, ſemper non niſi plures ſuperficies uidebuntur, ac ſi non
eſſet
corpus, ſed quędam ſuperficies ſic extenſa, ſine corporis medij incluſione, Patet ergo propoſi
tum
.
Quia itaq; paſsio in lineis uiſui accidens, deſcendit in ſuperficierum uiſionem, & paſsio in ſu-
perficiebus
uiſui accidens deſcendit in corporũ uiſionem, ſola uerò corpora per ſe uideantur, quia
ſolùm
corpora per ſe ſunt entia naturalia ſenſibilia, & ſuperficies & lineę in illis ſunt imaginabilia:

parcendum
nobis eſt, ſi uiſuales paſsiones corporum proponimus per modũ paſsionum uiſualium
ſuperficierum
uel linearum:
quia quòd uiſibus in lineis accidit, corporum longitudini ſolùm uel la-
titudini
ſolùm æſtimamus accidere, & quod ſuperficiebus accidit, corporum longitudini ſimul
latitudine
neceſſarium eſt euenire:
unde ſecundum iſtorum conueniẽtiam ſuperficiebus uel lineis
nos
poſterius utemur.
7. Omnium æqualium uiſibilium quod à propinquiori uidetur, ſub maiori angulo uidetur:
quod
uerò à remotiori, ſub minori. Euclides 5 th. opticorum.
Sint duę magnitudines ęquales b c & d e: ſitq́; centrum uiſus a: ſitq́; b c propinquior uiſui a, quá
ipſa
d e.
Dico, quòd b c uidetur ſub maiori angulo quã
453[Figure 453]d e d b c a d e.
Ducantur enim lineę a b & a c: & quoniam lineę
concurrunt
in puncto a, palàm quòd non ęquidiſtant
per
definitionem ęquidiſtantium llnearum:
ſed neque
concurrent
in aliquo alio puncto quá in a:
quia ſic duę
rectę
lineę ſuperficiem includerent, quod eſt impoſsi-
bile
.
Nunquam ergo concurrent alibi quã in puncto a:
protractę
uerò ultra puncta b & c, ſemper ibunt in di-
ſtantiam
:
ergo nunquã tangent lineam d e, nec erit ui-
ſio
aliquorum punctorũ lineę d e ſecundum illas per 2
th
:
3 huius. Si ergo extrema puncta lineę d e uideri de-
bent
, hoc erit ſecũdum lineas cadentes intra lineas b a
& c a, quę ſint lineę a d & a e.
Siue ergo magnitudines
b
c & d e ęquidiſtent, ſiue non, ducta à puncto d ęquidi
ſtante
& ęquali ipſi b c per 31 p 1, patet per 34 t 1 huius,
quoniam
angulus b a c erit maior angulo d a e:
lineæ
ergo
a d & a e ſunt angulum b a c diuidentes.
Quia ue
angulus partialis d a e eſt minor totali angulo b a c,
patetid
, quod proponebatur.
Et ſimiliter demonſtrandũ eſt, ſi linearũ b c & c d ęqualiũ ſit idem ter
minus
, qui eſt c:
uel ſi ſint adinuicem declinãtes: tũc enim idem accidit, quod prius. Totum tamen,
quod
hic proponitur per 108 th:
1 huius, perfectius patet: remotioris enim uiſi axis pyramidis radia
lis
, eſt lógior axe pyramidis radialis propinquioris uiſi:
unde anguli ſolidi in uerticibus illarum py-
ramidum
diuerſantur.
Patet ergo propoſitum.
8. Vnumquod uiſorũ longitudinem habet ſpatij, ultra quod non uidetur. Eucli. 3 th. optico.
Sit centrũ oculi b: res autẽ d g ſit uiſa ſub minimo angulo uiſui determinato. Dico, quòd illa res,
quę
eſt d g, in ulteriori ſpatio uidebitur.
Sit enim poſitũ g d in ſpatio ulteriori, in quo ſit pũctus k:
423121LIBER QVARTVS. ſi igitur g d uideturin pũctok, neceſſe eſt per præmiſſam ipſam ſub minori angulo uideri quàm ſub
illo
minimo, qui eſt uiſui determinatus.
Non autẽ ſub minori angulo
454[Figure 454]k d g b uiſibile potuit ad uiſum multiplicari:
angulus enim multiplicationis
formarũ
ad uiſum tam diu poteſt diminui, donec formæ punctorum
extremitatis
rei uniantur, & fiant pũctus unus, nec res uidebitur niſi
punctualis
, uel nullo modo uidebitur.
Patet ergo propoſitum.
9. Remotio rei uiſæ ab ipſo uiſu non eſt comprebenſibilis à ſolo
ſenſu
uiſus, ſed auxilio uirtutis animæ cognoſcitiue & diſtinctiuæ.
Alhazen
24 n 2.
Intentio enim remotionis inter duo corpora eſt priuatio cótactus
propter
aliquod ſpatium inter illa duo corpora exiſtens:
compre-
henditur
ergo remotio per ſe à uiſu, ſed auxilio uirtutis cognoſcitiuæ
& diſtinctiuæ cognoſcentis utrumq;
extremorũ corporum & diſtin-
guentis
inter illa:
fit tamẽ talis comprehenſio non in tempore, ſed in
inſtanti
:
quieſcunt enim in anima intẽtiones ſenſibiles, per quas com
prehenditur
remotio.
Et quia illæ intentiones requieuerũt in anima
per
tempora longiora, ideo propter nimiam frequentationem & ite-
rationem
formarum illarum pluries in uiſu factam, indiget uirtus
diſtinctiua
nouis collationibus temporalibus apud comprehenſionẽ
illarum
intentionũ, ſed ſtatim comprehendit remotionem ſimul cum
rei
comprehenſione propter cognitionem antecedentem.
Quia enim oculis apertis res oppoſita
uiſui
ſtatim uidetur, & ſtatim clauſis oculis uelre ablata ab oppoſitione res non uidetur:
concludit
ratio
, quòdillud, quod accidit eſſe in uiſu apud aliquem certum ſitum, & non manet poſt eius abla-
tionem
, non eſt fixum intra uiſum.
Et quoniam forma ipſius, per quam uidetur, eſt intra uiſum:
eſt
ergo ab extrinſeco, à corpore ſcilicet exiſtente extra uiſum, non contingente uiſum:
eſt ergo in-
ter
uiſum & illam rem uiſam remotio.
Fit autem hæc argumentatio in tempore, ſed ſtatim ſimul
cum
ſimplici aſpectu uιſionis:
quoniam ex frequẽtia uiſionis cum hac argumentatione quieſcit in
anima
uniuerſalis propoſitio, quam etiam anima non percipit apud ſe quieſcentem:
& eſt, quòd o-
mnia
uiſibilia ſunt extra uiſum, & quòd inter quamlibet rem uiſam & ipſum uiſum eſt remotio.
Pa-
tet
ergo propoſitum.
10. Quantitas remotionis comprehenditur à uiſu auxilio uirtutis diſtinctiuæ, cum remotio
reſpicit
corpora ordinatæ & continuata. Alhazen 24 n 2.
Quantitas remotionis diuerſa eſt ab intẽtione remotionis in eo, quòd eſt remotio: quoniam in-
tentio
remotionis facit priuationem contactus aliquorum duorum corporum propter ſpatium in-
ter
illa duo corpora exiſtẽs:
ſed quantitas remotionis eſt quantitas ſpatij inter illa duo corpora re-
mota
exiſtentis.
Nulla itaq; quantitas remotionis omnium uiſibilium comprehenditur per ſolum
ſenſum
uiſus etiam cum auxilιo uirtutis diſtinctiuæ, niſi quantitas remotionis illorum uiſibilium,
quorum
remotio reſpicit corpora ordinata & continuata, & quorum remotio eſt mediocris:
tunc
enim
cum uiſus comprehẽdit corpora ordinata & continuata, reſpicientia remotiones aliquorum
corporum
, & certificat menſuras illorũ corporum:
conſequenter quoq; certificat remotionis men
ſuram
per menſuras illorum corporum & per quantitates ſpatiorum, quæ ſunt inter extremitates
corum
:
ſpatium enim, quod eſt inter duas extremitates uiſus & corporis, reſpicit rem otionem, quę
eſtinter
uiſum & rem illam uiſam.
Vnde cum uiſus comprehenderit menſuram illius ſpatij, com-
prehendet
etiam menſuram remotionis rei uiſæ:
& hoc fit certitudinaliter per corpora ordinata &
continuata
in illo ſpatio exiſtentia & uerè comprehenſa, & cum remotio eſt mediocris.
Dicimus
uerò
corpora ordinata & continuata, quæ ſunt in aliqua linea quaſi recta diſpoſita, in æquali quaſi
ab
inuicem diſtátia, ut ſunt arbores, uel montes, uel altæ turres, & ſimilia:
per iſtorum enim nume-
rationem
cum ipſorum diſtantia ab inuicem aliqualiter fuerit nota, & innoteſcit quantitas remo-
tionis
eius, quòd ſecundum illam lineam à uiſibus eſt remotum.
Mediocris uerò remotio eſt illa, in
qua
non latet omnino quantitas rei ſenſibilis reſpectu quantitatis totius remotionis.
Solum itaq;
illorum
corporum remotio à uiſu comprehenditur uera comprehenſione, quorum remotio reſpi-
cit
corpora ordinata & continuata;
quorum corporum & ſpatiorum ipſa interiacentium quantitas
& menſura à uiſu poteſt comprehendi uera comprehenſione, & cum remotio eſt mediocris.
Vnde
ſiue
deficiat comprehenſio corporum cõtinuatorum & ordinatorum, ſiue deficiat mediocritas re-
motionis
, nunquam comprehendetur remotio illorum corporum uera comprehẽſione, ſed ſolùm
ſecundum
æſtimationem.
Vnde uidens nubes in loco non montuoſo, æſtimabit nubes ualde pro-
pinquas
cœlo:
ſi autem nubes uideantur ſuper cacumina montiũ, uel ſub illis, tunc ſciet uiſus, quia
nubes
ſunt propinquæ terræ.
Cum ergo uiſus comprehendit uiſibilia, quorum remotionum quan-
titates
non certificantur à uiſu:
tunc uirtus diſtinctiua cognoſcit menſuras rem otionis eorum ſe-
cundum
æſtimationem, non ſecundum certitudinem, & comparat remotionem earum ad remo-
tionem
ſibi ſim lium ex uiſibilibus prius comprehenſis à uiſu.
Quando itaq; uiſus comprehendit
aliquam
rem uiſam remotam, ſtatim uirtus diſtinctiua comprehendit remotionem eius & menſu-
ram
remotionis eius ſecundum quod poterit comprehendere, aut per certitudinem, aut per æſti-
424122VITELLONIS OPTICAE mationem, & ſtatim remotio illius rei habebit in anima menſuram imaginatam. Corpora ucrò or-
dinata
& continuata reſpicientia remotiones uiſibilium, ſunt utplurim um partes terræ & uiſibiliæ
affueta
, quæ ſemper uel frequentius comprehenduntur à uiſu, ut quæ ſunt ſuper terræ ſuperficiem,
& corpus terrę interiacet illa corpora, ſicut etiam interiacetilla & corpus hominis aſpicientis:
cor-
pus
autem terræ in teriacens illa corpora, menſuratur à uiſu per numerum pedum, quoniam pes eſt
minima
menſura conſueta hominibus ad menſurandum partes terræ propιnquas, per quas partes
terræ
propin quas mẽſurantur partes terræ remotæ per uim diſtinctiuam animæ, propter frequen-
tationem
comprehenſionis ſimilium partium illi parti terræ, quarum partium menſura quieſcit in
anima
, ita, quòd etiam anima non percipit illarum partium quietem apud ſe ipſam.
Peruenit autem
hæc
menſura ad animam, quoniam quantitas ſpatiorum, quæ ſunt apud pedes hominum, compre-
henduntur
à uiſu:
menſurátur enim etiam ſine intentione per pedes hominum, quando frequen-
ter
ambulant fuper illa ſpatia, ſicut etiam menſurantur per extêſiones brachiorum, & uirtus diſtin-
ctiua
comprehen dit iſtam ueram menſurationem, & certificat ex ea quátitates partium terræ con-
tinuatarum
cum corpore hominis uidentis:
& hoc quieſcens in anima eſt principium menſuratio-
nis
omnium remotionum ſecundum æſtimationem.
Cum enim uiſus comprehen dit ſemper quan
titatem
partium terræ ſibi uicinarum, remanet apud animam etiam quantitas linearum protenſa-
rum
ab extremitatibus illarum partium terrę ad uiſum, & quantitas partis ſuperficiei membri ſen-
cientis
, ad quam peruenit forma illarom partium terræ & per conſequens quantitates angulorum
peruenientium
in centro uiſus, quos reſpiciunt illæ partes ſuperficierum uiſus per 73 th.
3 huius:
unde
ſi homo erectus aſpexerit terram, quæ eſt ante pedes eius, tũclongitudo linearum radialium
erit
quantitas lineæ erectionis, & ſuperducta ſuperiori palpebra uiſui, erit quaſi indiuiſibilis (ſicut
angulus
contingentiæ) ille angulus, ſecũdum quem fit uiſio:
& cum proſpexerit ulterius, augmen-
tabuntur
lineæ radiales per 47 p 1, & eleuata ſuperiori palpebra, augebitur angulus, ita, ut quan
titas
ſpatij uiſi ad quantitatem ſemidiametri mundi acceſſerit, etiá quantitas anguli peruenit quaſi
ad
rectum angulum, quoniam illi angulo ſubtendetur quarta circuli magniipſius ſphæræ cœleſtis
uiſæ
.
Cum itaq; intentiones linearum & angulorum in anima quieuerint, fiunt principia com-
prehenſionis
quantitatum remotionum quarumcunq;
: quoniam æ quales lineæ radiales & anguli
æſtimantur
partibus æqualibus correſpondere, & utitur ijs uidens præteríntentionem compara-
tionis
, & coadiuuatin hoc quantιtas angulorum & augmẽtatio ipſorum in longiori quantitate re-
ſpectu
breuioris:
& ſimiliter eſt in proportione longitudinis linearũ radialium, quam per ſe ſentit
uiſus
auxilio uirtutis diſtin ctiuæ, perpendẽs quòd omne totum eſt maius ſua parte.
Hoc itaq; mo-
do
comprehendit uiſus auxilio uirtutis diſtinctiuę quantitatem remotionis rerum uiſarum ſecun-
dum
lineas diſtantiarum ſuarum abinuicem & à uiſu, ſicut etiam uiſus quandoq;
per uirtutem di-
ſtinctiuam
comprehendit quantitates altitudinum alιquorum corporum eleuatorum ſuper ſuper-
ficiem
terrę, ſicut turrium, parietum & montium, maximè cum remotio fuerit mediocris, uel etiam
altitudo
, Cum autem remotio uel altitudo fuerit maxima:
tunc partes paruæ, quæ ſunt in ultimo
ſpatij
, non comprehenduntur à uiſu, nec dιſtιnguuntur per uirtutem diſtinctiuam, quoniam parua
quantitas
in rem otione maxima latet uiſum:
non enim facit angulum ſenſibilem apud centrum ui-
ſus
, propter quod quantitas illorum certificatur per 3 huius.
Nihil itaq; ex quantitatibus remo-
tionum
uiſibilium certificatur, niſi per corpora ordinata & cõtinuata mediocris diſtantiæ ab inui-
cem
& æqualis.
Nulla quoq; remotio poteſt certificari, niſi cum uiſus aſsimilatrem otionẽ rei uiſæ
remotioni
ſibi ſimili ex remotionibus aſſuetis & notis:
remotio uerò mediocris, cuius quantitas
certificatur
à uiſu, eſt rem otio, apud cuius ultimum non latet uiſum pars habẽs proportionem ſen-
ſibilem
ad totam rem otionem:
& cum uidens ſcit quantitatem anguli, ſecũdum quam uidetremo-
tionem
certam cognitam ſibi:
tunc ſecun exceſſum uel diminutionem, uel æqualitatẽ, ad illum
angulum
notum uirtus diſtinctiua iudicat remotiones ignotas, accipiendo ſecũdum quantitatem
anguli
, quantitatem ipſius remotionis.
Et etiã certificatur remotio per motum uiſus ſuper corpus
re
piciens remotiones extremorũ alicuius ſuperficiei aut ſpatij.
Generaliter autem forma rei uiſæ
& forma remotionis rei uiſæ, cuius remotio eſt mediocris, & reſpiciens corpora ordinata & conti-
nuata
, perueniunt communiter in imaginatione ſimul apud intuitionem rei uiſæ, & uirtus diſtin-
ctiua
illam dijudicat modo dicto.
Pater ergo propoſitum.
11. Aequalibus quantitatibus ex inæquali diſtantia uiſis: maior eſt proportio diſtantiæ ma-
ioris
ad minorem, quàm maioris anguli, ſub quo fit uiſio, ad minorem. Euclides 8 th opt.
Sint, exempli cauſſa, datæ æquales & æquidiſtantes magnitudines, quæ a b & g d: ſitq́; cen-
trum
uiſus punctum e:
& ſit g d propinquior uiſui, a b uerò remotior: ſitq́; illarum magnitudinum
una
remota ab altera, & utraq;
ipſarum ab ipſo centro uiſus ſenſibili remotione: ſtatuanturq́; tali-
ter
, ut puncta b & d, quæ ſunt extremitates illarum duarum magnitudinum, ſint in uno axe pyra-
midis
uiſualis:
& ſecundum illum axem formæ illorum punctorum perueniát ad uiſum. Cum itaq;
puncta
b & d ſecundum eandem lineam ad uiſum ſe multiplicent:
palam quòd oportet puncta a &
g
ſecundum diuerſas lineas, quę a e & g e, ad uiſum peruenire.
Et quoniã, ut patet per 7 huius, ma-
gnitudo
a b, quę eſt remotior à uiſu, ſub minori angulo uidetur, patet quòd linea e a ſecat angulum
g
e d:
ergo per 29 th. 1 huius ipſa ſecabit baſim g d: ſitq́; punctus, in quo linea a e interſecat lineam g
d
, punctus z:
& centro exiſtente puncto e fiat arcus circuli ad quantitatem ſemidiametri e z: quine-
425123LIBER QVARTVS. ceſſariò ſecabit lineas e g & e b, cum linea e z, quæ eſt ſemidiameter, ſit minor illis ambabus lineis,
linea
ſcilicet e b ex hypotheſi, & linea e g per 21 p 1:

455[Figure 455]a g i z b t d e ſecet ergo lineam e gin pũcto i, & lineã e b in pun-
cto
t:
ſitq́; ille arcus i z t. Quia itaq; trigonum e g z
eſt
maius ſectore e z i, & trigonũ e z d minus ſecto-
re
e z t:
ergo per 9 th. 1 huius trigonum e g z maiorẽ
habet
proportionem ad trigonũ e z d, quàm ſector
e
ziad ſectorẽ e z t:
ergo per 11 th. 1 huius erit con-
iunctim
maior proportio trigonie g d ad trigonum
e
z d, quàm ſectoris eit ad ſectorẽ e zt:
ſed propor-
tio
e g d trigoni ad e z d trigonum per 1 p 6 eſt, ſicut
proportio
lineæ g d ad lineam z d:
ſed linea d g eſt
æqualis
lineę a b ex hypotheſi:
ergo per 7 p 5 linea-
rum
g d & a b ad lineam d z eſt eadẽ proportio.
Et
quoniam
per 29 p 1 & ex hypotheſi trigona a e b &
e
z d ſunt æquiangula, quia ambobus ipſis angulus
a
e b eſt communis:
eſt ergo per 4 p 6 proportio li-
neæ
a b ad lineam d z, ſicut lineæ b e ad lineam e d:
ergo per 11 p 5 erit proportio lineæ b e a d lineam
d
e maior quàm proportio ſectoris e i t ad ſectorem e z t:
ſed ſicut ſe habet ſector e i t a d ſectorem e
z
t, ita ſe habet arcus it ad arcum z t:
quod patet per 1 p 6, & nos hoc declarauimus in 35 th. 1 huius:
eſt
autem proportio arcus i t ad arcum z t, ſicut anguli i e t ad angulum z e t per 33 p 6.
Eſt ergo ma-
ior
proportio lineę b e ad lineam d e, quàm anguli i e t ad angulum z e t.
Palàm ergo, quòd maior eſt
proportio
diſtantiæ maioris ad diſtantiam minorem, quàm anguli maioris, ſub quo fit uiſio, ad an-
gulum
minorem.
Et hoc proponebatur. Illud enim, quod in æquidiſtantibus magnitudinibus de-
claratum
eſt, in non æquidiſtantibus amplius patet:
quoniam tunc uiſionis anguli minuuntur, ut
oſten
dimus in 7 huius.
Patet ergo propoſitum.
12. Aequalitas remotionis extremorum lineæ uel ſuperficiei rei uiſæ à centro uiſus, dire-
ctionis
comprehenſinis uiſiuæ eſt cauſſa, ſicut inæqualitas eadem corundem eſt cauſſa obliqua-
tionis
. Alhazen 45 n 2.
Aequalitas enim rem otionis extremorum lineæ uel ſuperficiei rei uiſæ cauſſat æqualitatem an-
456[Figure 456]d n a b c c gulorum ipſorum axium radialium illi lineæ uel ſuperficiei incidẽtium ſecundum media ipſorum
puncta
.
Vt ſi lineæ a b c extrema, quæ ſunt a & c, æqualiter diſtent à
centro
uiſus, quod eſt d:
& ducatur axis radialis, qui d b : & lineæ ra-
diales
, quæ d a & d c:
tunc patet ex hypotheſi, & per 8 p 1, quoniã an-
guli
d b a & d b c ſunt æquales.
Siuero extrema puncta, quæ ſunt a &
c
, inæqualiter diſtent à centro d:
tũc lineæ d a & d c fiuntinæquales:
& ſimiliter anguli d b a & d b c fiunt inæquales, & fit uiſio obliqua.
Si
itaq
;
linea uel ſuperficies rei uiſę fuerit directè oppoſita uiſui: ſentiet
uiſus
directionem eius ex ſenſu æqualitatis remotionum ſuarũ par-
tium
ab axe uiſuali perpendiculariter illi lineæ uel ſuperficiei inci-
dente
:
quoniam tunc per definitionem lineæ uel ſuperficiei directè
uiſibus
oppoſitæ, & per 38th 3 huius patet, quoniam ambo axes ra-
diales
cõtinent hinc & inde angulos æquales.
Et ſi ſuperficies rei ui-
ſæ
fuerit obliqua:
tũc ſentiet uiſus obliquationem eius ex ſenſu inæ-
qualitatis
quantitatum remotionum extremorum eius, & etiam an-
gulorum
eius:
& ſic incipit latere quantitas magnitudinis eius uirtu
tem
diſtinctiuam.
Quoniam uirtus diſtinctiua comprehẽdit ex in æ-
qualitate
remotionum diametrorum extrem orũ illius obliqui ſpa-
tij
, obliquationem pyramidis continentis ipſum.
Quare ſentit dimi-
nutionem
magnitudinis baſis eius propter obliquationem:
& non
conuenit
ſecundum aſsimilationem quãtitas magnitudinis obliquè
uiſui
oppoſitæ quantitati magnicudinis directè uιſui oppoſitæ niſi tunc, quando comparatio fue-
rit
ad angulum ſolum:
ſed ſi fiat comparatio ad angulum & ad longitudines linearum radialium in-
teriacentium
uiſum & extrema rei uiſæ:
tunc nullum erit dubium in diuerſitate quantitatum ma-
gnitudinis
hinc inde:
rem otiſsima enim remotionũ mediocrium, reſpectu rei uiſæ per obliquatio.
nem
, eſt minor remotiſsima remotionum mediocrium, reſpectu illius eiuſdẽ rei uiſæ per directio-
nem
.
Rem otio uerò mediocris, reſpectu rei uiſæ, eſt, in qua latet uiſum pars rei uiſæ proportio-
nem
habẽs ſenſibilẽ ad totá rem uiſam.
Tota itaq; res obliquata uiſui latet in remotione minori illa
remotiõe
, in qua latet illa res uiſa in directiõe, & diminuitur quátitas eius in remotione minori illa
remotione
, in qua minuitur quãtitas eius, quádo fuerit directè uiſui oppoſita.
Patet ergo ꝓpoſitũ.
13. Horizon uidetur quaſiperipheriæ terræcohærere: diſtantiæ tamẽ maioris apparet, quàm
zenith
capitis uidentis.
Quia enim inter horizontem (qui eſt circulus terminator uiſus ad cœli concauam ſuperficiem)
426124VITELLONIS OPTICAE& inter extremã terræ peripheriam, quæ eſt ultima pars terrę uiſibilis, non comprehẽditur aliquod
ſpatium
ſenſibile per uiſum, non poteſt uiſus illorũ certam rem otionẽ ad inuicem diſcernere:
quo-
niam
, ut patet per 10 huius, quantitas remotionis tũc ſolùm comprehenditur à uiſu auxilio uirtutis
diſtin
ctiuæ, cum remotio reſpicit corpora cõtinuata & ordinata:
& quia inter peripheriam terræ &
concauum
cœli non ſunt huiuſmodi corpora:
uidetur ergo horizon quaſi peripheriæ terræ cohæ-
rere
.
Diſtantia uerò peripheriæ horizontis à ſuo cẽtro (quod eſt centrũ uiſus) apparet ſenſibiliter
maior
quàm diſtãtia zenith capitis uidẽtis, quod eſt polus horizõtis.
Quia licet ſecundũ ueritatem.
illa
quantitas diſtantiæ aut eadẽ ſit, aut inſenſibiliter maior (propter quod quaſi in omnibus aſtro-
nomicis
cõſiderationibus, quæ per uiſum fiunt, centrũ uiſus ponitur centrũ mundi) apparet tamẽ
ſenſibiliter
maior uiſui uirtute etiã diſtin ctiua ſic iudicãte:
quod accidit propter latitudinẽ ſpatij ſu-
perficiei
terræ, quod ſentitur inter uiſum & horizõta, inter zenith capitis & terrá nihil percipia-
tur
.
Quia enim ex corporũ mediorũ ſenſibili diſtantia quãtitas remotionis cognoſcitur ք 10 huius,
neceſſe
eſt, ubi maior ſẽſibilis quãtitas interiacere uidetur, maior diſtãtia iudicetur:
multò ergo ma-
ior
uidetur diſtãtia peripherię horizõtis ꝗ̃ diſtãtia zenith capitis uidẽtis:
& ſimiliter eſt de qualibet
parte
alia cœli uiſa:
ꝓpter hoc, uiſus in medio terræ latitudinẽ cõprehẽdit. Patet ergo ꝓpoſitũ.
14. Locus rei uiſæ comprehenditur à uiſu ex remotione, & ex parte uniuerſi, & ex quanti-
tate
remotionis, auxilio uirtutis diſtinctiuæ. Alhazen 22 n 2.
Quia enim intentio remotionis non eſt ipſa quantitas remotionis: intentio enim remotionis eſt
priuatio
contactus duorum corporum, & ex conſequenti comprehenſio cuiuſdam ſitus rerum ab
inuicem
remotarum:
comprehenſio uerò quantitatis rem otionis eſt comprehenſio quantitatis uel
magnitudinis
ſpatij illa corpora interiacentis:
palàm ergo, quòd comprehenſio loci rei uiſæ non eſt
comprehenſio
remotionis cius.
Conſiſtit autem comprehenſio loci rei uiſæ ex comprehẽſione lu-
cis
& coloris rei & remotionis rei, & partis uniuerſi, in qua eſt res illa uiſa, reſpectu uidentis, & ex
comprehenſione
quantitatis remotionis, quando hæc omnia ſimul comprehenduntur per uiam
cognitionis
:
& etiam quia, ut patet per 17 th. 3 huius, uiſio diſtincta fit ex peruẽtu formarum ſecun-
dum
lineas perpendiculares ſuper ſuperficiem oculi incidentium ad ipſum uiſum.
Cum ergo uiſus
ſenſerit
formam ſic a duenientem, æſtimabit uirtus diſtinctiua rem uiſam eſſe apud extremitatem
illius
lineæ, & ſecundum directionem illius lineæ comprehendet locum rei uiſæ.
Locus ergo rei
uiſæ
comprehenditur à ſentiente ex comprehẽſione ſitus rei uiſæ apud uiſionem per directionem
lineæ
radialis ab illo loco ad uiſum.
Cum itaq; forma rei uiſæ peruenit ad uiſum: tunc ſentiet uiſus
partem
membri ſentientis, ad quam peruenit illa ſorma, & uirtus diſtinctiua comprehendet ſtatim
locum
rei uiſæ per directiònem lineæ radialis ab illo loco:
& quoniam intẽtio remotionis eſt quie-
ſcens
in anima ipſa:
ergo comprehendet locum & remotionem in ſimulin comprehenſione formæ
ab
ipſo uiſu.
Patet ergo propoſitum.
15. Aequalium uiſibilium inæqualiter à uiſu diſtantium æquali intuitu uiſorum, propin-
quioris
certior eſt uiſio. Euclides 2 the. opt. Alhazen 40 n 2.
Sit centrum uiſus b: ſintq́; duo uiſibilia g d & k linæ qualiter diſtantia à centro uiſus b, quæ nunc
exempli
cauſſa, ponantur æ quidiſtantia inter ſe (quoniam ſi ſint ſe contingentia uel ſecantia, patet
quòd
ipſain puncto contactus uel ſectionis æqualiter diſtant à puncto b:
de alijs uerò ipſorũ pun-
ctis
eadem eſt demonſtratio, quæ de ipſis æquidiſtantibus, ipſorum partibus uariatis ſecũdum ap-
proximationem
uel remotionem à uiſu, quantum ad modum certitudinis uiſionis.
) Ponãtur itaq;
g
d & k l æ quidiſtare:
& ſit g d propin quius uiſui: per-
457[Figure 457]c k d g bueniantq́;
ad uiſum formæ punctorum terminalium
per
lineas d b, g b, k b, l b:
fientq́; trigoni b g d & b k l:
ducanturq́
;
lineæ l d & k g, quæ per 33 p 1 erunt æqui-
diſtantes
& æquales.
Forma itaq; punctil multiplicás
ſe
ad uiſum b, tranſibit punctũd, neq;
forma pun-
cti
k punctum g:
quoniam ſi ſic, eſſet linea k g b linea
una
, & linea l d b linea una:
ergo lineæ k g & l d con-
current
in puncto b, quæ ſunt æquidiſtantes:
hoc au-
tem
impoſsibile.
Sed neq; fient formarum punctorũ
k
& l multiplicationes ad uiſum b, extra aliquod pũ-
ctum
lineæ g d:
quia tunc, cum in trigono l k b cadat
linea
d g æquidiſtanter lineæ k l, palàm per 2 p 6, quo-
niam
erit linea g d minor quàm linea k l:
poſita autẽ
eſt
ęqualis illi:
palàm ergo, quoniã lineæ k b & l b per-
tranſeunt
aliqua pũcta lineæ g d:
erit ergo aliqua pars
lineæ
g d intra pyramidẽ uiſionis, quæ b k l.
Sub quo-
cunq
;
ergo angulo uidetur k l, ſub eodẽ uidetur & aliquid ipſius g d, & econuerſo: quoniá ut pa-
tet
per 34 th.
1 huius, uel ք 7 huius, angulus g d b eſt maior angulo k b l. Quicquid ergo uirtutis ui-
fiuæ
applicatur ipſi k l, applicatur etiam ipſi g d, & non econuerſo:
fortius autem patet illud per 108
th
.
1 huius. Sub plurib. ergo uiſibus & angulis uidetur g d quàm k l: ergo perſpicatius uidetur per 5
ſuppoſitionẽ
præmiſſam in principio libri huius.
Ipſius ergo certior eſt uiſio. Et hoc eſt propoſitũ.
427125LIBER QVARTVS.
16.Viſioni uirtutis diſtinctiuæ error accidit in remotionis uiſione ex intẽperata diſpoſitio-
ne
octo circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 23. 34. 45. 52. 58. 64. 66. 69 n 3.
Accidit enim uirtuti diſtinctiuæ in uiſione remotionis ex intemperata lucis diſpoſitione error
in
remotione rerum uiſarum.
Exiſtẽte enim remotione temperata, non multum certa & debili lu-
ce
, ſi fiat hominum uel alιarum rerum talis diſpoſitio, ut unus poſt alium ſit poſitus:
tunc de nocte
uel
in crepuſculis, & maximè uno uiſo adhibito, uidebuntur illi homines uel res aliæ ſibi quaſi co-
hærere
, quia propter lucis debilitatem non comprehenditur diſtantia inter illa:
& ſi illi homines
ad
eandem partem moueantur æquali motu, ſemper ſimul moueri putabuntur, & non perpende-
tur
diſtantia inter illa, ſed uidebuntur quaſi res una.
Similiter etiam ex nimia diſtantia uirtuti di-
ſtin
ctiuæ accidit error in rerum uiſarum remotione ab inuicem.
Cum enim quis arbores ualde re-
motas
inſpexerit, licet illæ plurimum diſtent inter ſe, uidebuntur tamen quaſi coniunctæ uel quaſi
propinquæ
ad inuicem:
& ita ſtellæ cœli aliquæ reputantur quaſi coniunctæ, licet plurimum à ſe
diſtent
in ueritate:
propter egreſſum etiam diſtantiæ à temperãtia ſtellæ uagantes æſtimantur fer-
ri
in eadem ſuperficie cum ſtellis fixis, licet plurimum diſtent ab illis.
Ex intemperata etiam diſpo-
ſitione
ſitus in oppoſitione rei uiſibilis ad uiſum error accidit in remotionis uiſione:
ut ſi uideantur
duo
corpora, quorum unum ſit retro alterum, ita quòd anterius cooperiat partẽ poſterioris, & alia
pars
emιneat, nec inter ea fuerint aliqua corpora uiſa, & ſit remotio temperata non multum certa:

tunc
non plenè æſtimabitur menſura longitudinis unius ad alterum, & fortè iudicabit uiſus ipſa
eſſe
ſibi ualde propinqua:
& eſt hic error ex ſola ſitus oppoſitionis intemperãtia, quoniam ſi unum
non
occultaret partem alterius, ſed utrunq;
totum exponeretur uiſui, ita ut eſſet ſenſibilis diuerſi-
tas
inter illa, tunc diſcerneretur diſtãtia unius ab alio:
& ita patet, quòd ille error eſt propter intem-
perantiam
ſitus, quoniam ſolo ſitu ad temperantiam reducto non accideret error talis.
Ex intem-
perantia
etiam di poſitionis quãtitatis error accidit in uiſione remotionis:
unde ſi ſint duo corpo-
ra
æqualiter à uiſu diſtantia ſecũdum temperatam remotionem non multum certam, quorũ unum
ſit
lòngè maius alio, æſtιmabitur maius propιn quius uiſui, quia certius uidebitur:
& ſic propter
quantitatem
erit deceptio in rem otione, quoniam æ què rem otorum unum uidetur remotius alte-
ro
.
Ex intemperata quoq; ſoliditate corporũ accidit error uiſui in remotionis uiſione: ſi enim cor-
pus
fuerit ualde rarum minimæ ſoliditatis, ſicut eſt cryſtallus pura, & ſit retro ipſum corpus ualde
coloratum
lucidum:
tunc non plenè comprehenditur cryſtallus, ſed quaſi non eſſet intermedia,
comprehendetur
corpus per ipſam:
& accidit error in comprehenſione cryſtalli propter remotio-
nem
cryſtalli à uiſu.
Exintemperãtia etiam diaphanitatis error accidit uiſui in remotionis uiſione:
ſi
enim ſuerit aer nubiloſus, ſicut accidit plerunq;
in crepuſculis: tunc res aliqua, ut turris oppoſita
uiſui
in longitudine temperata, æſtimabitur à uiſu plus elongata quàm ſit ſecundũ ueritatem:
quia
tunc
propter denſitatem aeris non comprehenditur quantitas terræ interiacens uiſum & rem ui-
ſam
, per quam accipitur menſura elongationis turris:
fitq́; erroris cauſa ex ipſa intemperantia dia-
phanitatis
aeris.
Ex intemperantia etiã temporis fit error uiſui in remotione: ſi enim intueatur quis
aliquod
remotum à turri a ta, quod ſtatim uiſui ſurripiatur:
tũc uirtus diſtinctiua non poterit ple-
diſcernere inter remotionem illius à turri, & iudica bit fortè aut minus remotum à turri, aut ma-
gis
, quàm fuerit in rei ueritate:
quoniam in tam modico tempore non percipitur à uidente quanti-
tas
terræ interiacens turrim & aliam rem uiſam, ſecundum quam per 10 huius perpenditur menſu-
ra
remotionis illorum ab inuicem:
nec enim in tam breui tempore potuit axis uiſualis quãtitatem
terræ
intermediam per diligentem intuitum tranſcurrere:
unde illam non plenè comprehendit: &
ſic
ex breuitate tem poris fit error in rem otione.
Exintem perantia etiam debilitatis uiſus error ac-
cidit
uiſui in remotione:
ſi enim opponantur uiſui duo corpora, quorum unum, quod eſt remotius
à
uiſu, ſit coloris fortis, & alterum, quod eſt propinquius, ſit coloris debilis:
tunc debilitas uiſus in-
certam
faciet collationem:
& quia apud fortes uiſus expertum eſt, & patet per præcedentem, quòd
corpus
uiſui propinquius eſt maioris certitudinis:
æſtimabit uiſus debilis illud, quod eſt certius,
eſſe
propinquius:
& ſic quia fortior color à uiſu debili melius percipitur, iudicabit uiſibile fortiori
colore
coloratum propinquius ſibi, licet ſit remotius ſecundum ueritatem:
& fit error in remotio-
ne
ex uiſus debilitate.
Et etiam quia ab oculis groſſa humiditate infectis fit reflexio formarú, ſicut
ctiam
à ſpeculis, cum ab uno uiſuum facta reflexio peruenit ad alterum propter groſsitudinem ae-
ris
extrinſecam, uidebit uiſus debilis formam ſibi propinquam, quæ eſt forma rei remotæ ſcilicet.

Sic
ergo uiſioni uirtutis diſtinctiuæ error accidit in remotione ex intéperata diſpoſitione circum-
ſtantiarum
quarumlibet rei uiſæ, quæ ſunt tantum octo, ut patuit per 1 th.
huius, quarum euentum
percurrimus
his exemplis & experimentationibus per ſenotis.
Patet itaq; propoſitum.
17. Magnitudo rei uiſæ comprehenditur à uiſu ſecundum magnitudιnem partis ſuperficiei
uiſus
, ad quam peruenit forma rei, & anguli ſolidi, qui fit in centro uiſus. Alhazen 37 n 2.
Pars enim ſuperficiei uiſus, ad quam peruenit forma rei uiſæ, per angulum uerticis pyramidis
radiàlis
, ſecundum quam per 18th.
3 huius fit rei obiectæ uiſio, qui eſt apud centrum uiſus, ſemper
menſuratur
.
Quamuis enim uirtus ſenſitiua comprehendat quantitatem illius anguli ex compre-
henſione
partis ſuperficiei uiſus, in qua figuratur forma rei uiſæ, ut patet per 73 th.
3 huius: propriè
tamen
angulus eſt per ſe cauſſa menſurationis illius ſuperficiei:
eſt enim ſemper proportio illius
428126VITELLONIS OPTICAE partis ſuperficiei oculi ad totam ſphęricam ſuperficiem oculi, ſicut illius anguli ad octo angulos re-
ctos
ſolidos per 87 th.
1 huius. enim pyramidis radialis baſis ſemper ſit in ſuperficie rei uiſæ per
18
th.
3 huius, ſecatur tamen ipſa pyramis quaſi æquidiſtanter ſuæ baſi per ſuperficiem ipſius uiſus,
& ſic unus angulus fit ambabus pyramidibus communis, radiali uidelicet totali & eius parti re-
ſectæ
per ipſam ſuperficiem oculi:
magnitudo itaq; partis ſuperficiei uiſus, ad quam peruenit for-
ma
rei, & angulus, quem continet pyramis radialis, continens illam partem ſuperficiei uiſus, ſunt
ambo
radix comprehenſionis magnitudinis rei uiſæ.
Quamuis autem & hic angulus & hæc pars
ſuperficiei
uiſus diuerſificentur ſecundum diuerſitatem remotionis:
quantò enim magis elonga-
tur
res, tantò magis ille angulus minorabitur per 106 th.
1 huius, quia pyramis radialis fit ftrictior,
& quaſi una pyramidum radialium, quæ eſt rei uiſæ remotioris, infcribitur pyramidi radiali, quę eſt
rei
uiſæ propin quioris:
angulus ergo in cẽtro uiſus fit acutior, & pars ſuperficiei uiſus correſpon-
dens
illi angulo fit minor, & quantò plus approximat res uiſui, tantò plus ampliatur magnitudo.

Semper
tamen magnitudo rei uiſæ comprehenditur à uiſu ſecundum magnitudinem partis præ-
miſſæ
ſuperficiei uiſus, & anguli illius ſolidi, qui fit in centro uiſus.
Patet ergo propoſitum.
18. Magnitudines omnes comprehenſæ à uiſu ſecundum oppoſitionem, ſunt quantitates ſu-
perficierum
uiſibilium & partium illarum ſuperficierum: nec non ſuorum terminorum & ſpa-
tiorum
inter uiſibilia diſtinctorum. Alhazen 41 n 2.
Quantitas enim totius corporis rei uiſæ non comprehenditur à uiſu: quoniam uiſus non com-
prehendit
totam ſuperficiem corporis, ſed ſolum illud, quod ſibi opponitur ex ſuperficie corporis
aut
ex ſuperficiebus eius, quamuis corpus ſit paruum:
utpote illud, inter quod & aliquam partem
ſuperficiei
uiſus duci poſsint lineę rectæ per 2 th.
3 huius. Sic ergo uiſus comprehendit ſolam rei ſu-
perficiem
:
& ſi uiſus comprehenderit corporeitatem corporis: non propter hoc cõprehendet quan
titatem
eius, ſed tantùm figuram corporeitatis:
quòd ſi fortaſſe corpus fuerit motum aut uiſus mo-
tus
, ita quòd uiſus comprehendet totam corporis ſuperficiem:
tunc uirtus diſtinctiua comprehen-
det
quantitates corporeitatis eius alia operatione quàm uiſa ſit apud uiſionem:
& ſimiliter eſt de
partibus
corporis.
Quantitates ergo, quas uiſus comprehendit per oppoſitionem, non ſunt, nifi
quantitates
ſuperficierum & linearum terminantium illas ſuperficies uel ipſas menſurantium ſe-
cundum
longum uel ſecundum latum.
Et quoniam comprehenſis diuerſorum corporum ſuperfi-
ciebus
diuerſis & ipſarum terminis, neceſſariò cõprehenditur diſtantia inter illa corpora per com-
prehenſiones
partium ſuperficiei uiſus coloratarum colore uiſorum corporum, ſed interiacen-
tium
partes ſuperficiei uiſus coloratas coloribus illorum corporũ, nec ſunt plures magnitudines,
quæ
uiſu comprehendantur:
patet ergo propoſitum.
19. Omnia uiſa ſub eodem angulo, quorum diſtantia ab inuicem non perpenditur, æqualia
uidentur
. Euclides 7 hypotheſi opticorum.
Sit uiſus centrum punctum a: & ſit res uiſa linea b g: ſintq́; lineæ, ſecundum quas puncta g & b
perueniunt
ad uiſum, g a & b a:
uidetur itaq; linea b g ſub angulo g a b: ſitq́; alia res, quæ eſt d e, ca-
dens
inter eaſdem lineas g a & b a, ita ut ipſa uideatur
458[Figure 458]b d g e a ſub eodem angulo g a b:
dico, quòd lineæ g b & d e ui-
debuntur
æquales, ſi lineæ d b & e g non perpendan
tur
à uiſu.
Quia enim uiſus a comprehendit duo pun-
cta
d & b ſuper unam lineam, quæ eſt a b, & duo pun-
cta
e & g ſuper unam lineam, quæ eſt a g:
non ergo ui-
det
aliquem terminum alicuius duarum quantitatum
b
g & d e egredi ab alia, ſed uidet fines extremitatum
æquales
.
Et quia perpendit quantitatem linearum
d
b & e g eſſe aliquam, apparet uiſui punctus d ſuper
punctum
b, & punctus e ſuper punctum g:
eorum ue-
, quorum alterum alteri ſuperpoſitum non excedit
reliquum
, nec exceditur ab illo, illa ſunt ad inuicem
æqualia
:
duæ ergo lineæ d e & b g uidentur æquales:
quoniam
ſecundum iudicium uiſus una ipſarũ aliam
cooperit
, neq;
extremitates unius ſuperant alterius
extremitates
.
Et per hũc modum in noctibus aliqua-
liter
lucidis, ut cum luna lucet de ſub nubibus, uel in
horis
crepuſcularibus, ſi accidat hominẽ uel aliud aliquid cum alta arbore uel turri ſub eodem an-
gulo
uideri:
iudicabitur homo uel res alia fortè altitudinis ipſius arboris uel turris: & fit propter
hoc
multa deceptio in uiſu.
Patet itaq; propoſitum.
20. Omne quod ſub maiori angulo uidetur, maius uidetur, & quod ſub minori minus: ex quo
patet
idem ſub maiori angulo uiſum apparere maius ſe ipſo ſub minori angulo uiſo: & uniuer-
ſaliter
ſecundum proportioncm anguli fit proportio quantitatis rei directè uel ſub eadem obli-
quitate
uiſæ. Euclides 5 & 6 hypotheſi opt.
429127LIBER QVARTVS.
Eſto centrum uiſus in puncto a: & ſit res, quę f e, uiſa ſub angulo f a e: productis quoq; lineis a f &
a
e, producatur inter ipſas linea g b æ quidiſtanter lineæ f e:
uidebitur ergo linea g b ſub angulo f a e,
quam
fortè accidet uideri eſſe æqualem lineæ f e per præmiſſam, ut ſi lineas g f & b e non contingat
uideri
, ſed uiſis lineis g f & b e, uidetur minor, quia eſt ſecundum ueritatem per 4 p 6 linea g b mi-
nor
, quàm ſit linea f e, cum linea a g ſit minor quàm linea a f ex hypotheſi.
Ducatur itaq; à puncto
e
linea æquidiſtans lineæ a g per 31 p 1, quæ ſecet protractam lineam g b in puncto d:
erit ergo per
34
p 1 linea g d æqualis lineæ f e:
ducaturq́; linea a d, ſecans protractam lineam e f in puncto h: e
ritq́
;
linea h f maior quàm linea e f: & angulus f a h
459[Figure 459]f g k e b a h d eſt maior angulo f a e per 29 th.
1 huius. Et quoniam
angulus
f a e eſt pars anguli f a h, linea uerò f h uide-
tur
maior quàm linea e f, & linea d g uidetur maior
quàm
linea b g:
quia uiſus partem à toto dijudicat:
quod
ergo ſub minori angulo uidetur, minus uide-
tur
:
ſed & quandoq; f e per præcedentem uidetur æ-
qualis
lineæ g b:
ergo poteſt uideri linea e f minor
quàm
linea g d, quæ eſt æqualis lineæ f e, ut patet ex
pręmiſsis
:
quod ergo ſub maiori angulo uidetur, ma-
ius
uidetur, & quod uidetur ſub minori, uidetur mi-
nus
.
Conus itaq; pyramidis uiſualis, quæ eſt f a e, ſe-
cundum
quam uidetur res remotior, quæ eſt f e, mi-
nor
& acutior eſt quàm conus pyramidis g a d.
Et
quoniam
ſuperficies oculi ſecat ambas iſtas pyrami-
des
, cum ipſarum ambarum conus ſit quaſi in centro
oculi
per 18 th.
3 huius, neceſſe eſt ergo baſim pyrami
dis
abſciſſæ à pyramide f a e minorem eſſe baſi pyramidis abſciſſæ à totali pyramide g a d per 109
th
.
1 huius, cum illæ duæ a bſciſſæ pyramides æ qualis ſint altitudinis: quoniam linea producta à cen
tro
foraminis gyrationis nerui concaui ad ſuperficiem oculi extrinſecam eſt axis ambarum illa-
rum
pyramidum abſciſſarum.
Pars ergo ſuperficiei uiſus ibi figurata per formam rei uiſæ, quæ eſt
g
d, eſt maior quàm pars eiuſdem ſuperficiei figurata per formam rei uiſæ, quæ eſt f e:
uidetur
ergo
linea g d maior quàm linea fe.
Et quoniam ſecundum quantitatem illarum partium ſuperfi-
ciei
ipſius uiſus uirtus ſenſitiua comprehendit angulum, quem lineæ radiales continentin centro
per
73 th.
3 huius: patet quòd rei, quæ uidetur maior, correſpondet angulus maior, & rei, quæ uide-
tur
minor, correſpondet angulus minor:
quoniam ſecundum quod forma rei uiſæ recipitur in ſu-
perficie
organi uiſiui, ſecundum hoc accipitur quantitas anguli, ſub quo fit uiſio, & ſecundum hoc
idem
etiam fit iudicium quantitatis rei uiſæ.
Omnis ergo res ſub maiori angulo uiſa maior uidetur
ſe
ipſa uiſa ſub angulo minori.
Et uniuerſaliter in rebus directè uiſis ſecundum excrem entum angu
li
fit excrementum quantitatis rei uiſæ:
unde ſub duplo angulo uiſum duplum uidetur, & ſub triplo
triplum
, & ſic ſecundum proportionem angulorum.
In obliquè tamen uiſis, uel in his, quorum u-
num
uidetur directè, & aliud obliquè, non ſic.
Si enim trigonum a e f fit orthogonium, ita ut
eius
angulus a e f ſit rectus, diuidaturq́;
angulus f a e per æ qualia, producta linea a k, ſecante lineam
f
e in puncto k:
non propter hoc diuidetur linea e f per æqualia in puncto k: quoniã, ut patet per 35
th
.
1 huius, minor eſt proportio anguli f a k ad angulũ k a e, quàm lineæ f k ad lineam k e: & ſic ſecun-
dum
proportionem anguli ad angulum, non ſemper fit proportio quantitatis uiſæ ad quantitatem
uiſam
:
neq; enim talia uiſa ſecundum eandem uidentur diſpoſitionem & ſitum reſpectu ipſius ui-
ſus
.
In conformibus autem uiſibilibus ſecundum diſtantiam & ſitum & alia accidentia, quæ requi-
runtur
ad conditionem & circunſtantiam uidendi, quæ patent per 1 the.
huius, ſemper ſecundum
proportionem
anguli uidetur proportionaliter quantitas rei uiſæ:
unde etiam illud, quod ſub mi-
nimo
angulo uidetur, minimum uidetur, & quod ſub nullo uel inſenſibili angulo peruenit ad uiſus
ſuperficiem
, nullo modo uldetur, ut patet per 19 th.
3 huius. Patet ergo propoſitum.
21. Parallelæ lineæ ſecundum remotiores à uiſu partes quaſi concurrere uidentur: nunquam
tamen
uidebuntur concurrentes. Euclides 6 the. opt.
Vniuerſale eſt quod proponitur, uiſu quocunq; modo ſe habente ad illas lineas parallelas: ſiue
enim
uiſus ſit in illarum ſuperficie, ſiue ſupra illam, ſiue ſub illa, ſemper eadem paſsio uiſui accidit.

Sit
ergo primò uiſus in illarum ſuperficie, & ſint duæ parallelæ lineæ a b & g d:
ergo per 1 th. 1
huius
neceſſariò erunt in eadem ſuperficie:
ſit ergo in ipſarum ſuperficie uiſus, qui ſit e, uel prope
illam
.
Dico, quòd ſuperficiei interiacentis lineas a b & g d, in æqualis apparebit latitudo: & quòd
pars
ſui propinquior uiſui apparebit latior, quàm pars eius à uiſu remotior, & ita lineæ a b & g d
quaſi
concurrere uidebuntur.
Signentur enim puncta æquidiſtanter & ſimiliter in lineis a b & g
d
, quæ ſint in linea a b puncta z & t, & in linea d g pucta l & k:
& coniungantur illa puncta, & pun-
cta
terminalia ductis lineis b d, z l, t k, a g:
quæ omnes erunt æ quidiſtantes ex hypotheſi & per 33 p 1:
& producantur lineæ e b, e z, e t, e a:
e d, e l, e k, e g. Et quoniam angulus b e d maior eſt angulo z e
l
.
ſicut totum parte (quod patet per 34 theo. 1 huius) palàm per præmiſſam quia maior uidebitur
430128VITELLONIS OPTICAE linea b d quàm linea z l: & eodem modo maior uidebitur linea z l quàm linea t k, maiorq́; uidebitur
linea
t k quàm linea a g.
Et quia ſic diminuuntur in uiſu lineæ latitu-
dinis
:
palàm; quòd ſuperficies interiacens lineas minor uidebitur: li-
460[Figure 460]g a h c l z d b e neæ ergo a b & g d quaſi concurrere uidebuntur:
nunquam tamen ui
debuntur
concurrentes, quia ſemper lineæ latitudinis ſub aliquo an-
gulo
uidentur, cui in termino uiſionis ſubtenditur baſis cuiuſcunq;

ruerit
paruitatis:
nunquam ergo uidebuntur concurrentes. Si uerò
uiſui
, qui ſit a, parallelæ ſubiaceant, quæ ſint lineæ l g & x e, ità quòd
uiſus
ſit erectus ſuper ſuperficiem horizontis, & lineæ illæ ſint in ſu-
perficie
ipſius horizontis, adhuc illæ lineæ ſecundum remotiores à
uiſu
partes quaſi concurrere uidebuntur.
Dimittatur enim à uiſu a
perpendicularis
ſuper ſuperficiem horizontis per 11 p 11, quæ ſit a b:

ſintq́
;
, ut prius, lineæ l x, k n, t m parallelæ. Dico, quoniam adhuc inæ-
qualis
latitudinis apparet ſuperficies interiacens lineas l g & x e:
&
partes
linearum remotiores à uiſu quaſi concurrere uidentur.
Duca-
rur
enim linea à puncto b perpendiculariter ſuper lineam l x, quę ſit
b
r:
eruntq́, lineæ b r & l x in eadem ſuperficie per 2 p 11: & produca-
tur
linea b r ſuper lineam g e in punctum f:
ſecetq́; lineam k n in pun-
cto
p, & lineam t m in puncto c:
& ducantur lineæ l a, k a, t a, x a, n a, m
a
:
ſimiliter etiá ducantur lineæ a r, a p, a c. Quoniã itaq; angulus a b r
eſt
rectus, palàm quòd ſuperficies a b c erecta eſt ſuper ſuperficiẽ l x
e
g, & earum communis ſectio eſt linea b f per 19 th.
1 huius: quoniam illa lineà b f eſt in ambabus
illis
ſuperficiebus.
Quia ergo linea a r producta eſt in ſuperficie a b c,
461[Figure 461]g f e t c m k p n l r x b a& ſimiliter lineæ a p & a f:
palàm per definitionem, quoniam anguli a
r
x & a p n & a c m ſunt recti:
& ita illi trigoni, qui ſunt a b r, & a b p, &
a
b c ſunt orthogonij:
ſed linèà p n eſt æ qualis lineæ r x ex hypothe-
ſi
, & per 34 p 1.
Quia uerò angulus a b r eſt rectus, erit angulus a
r
b acutus per 32 p 1:
ergo per 13 p 1 angulus a r p eſt obtuſus: li-
nea
ergo a p maior eſt quàm linea a r per 19 p 1:
angulus ergo r a x per
34
the.
1 huius maior eſt angulo p a n: maior ergo uidebitur linea r x
quàm
linea p n, per præmiſſam:
ſimiliterq́; maior uidebitur linea lr
quàm
linea k p:
quoniam eadem eſt demonſtratio: eſt enim linea lr
æqualis
lineę k p per principium:
ſi ab ęqualibus, &c. Tota ergo linea
l
x uidebitur maior quàm tota linea k n:
eodemq́; modo tota linea k
n
uidebitur maior quàm tota linea t m.
Superficiei ergo l x g e partes
remotiores
uiſui uidebuntur ſtrictiores:
lineæ ergo l g & x e uidebun
tur
quaſi concurrere:
tamen uidebuntur unquam concurrentes,
quia
ſemper ſub angulo aliquo uidebuntur.
Et eodem penitus modo
demonſtrandum
, ſi lineæ parallelæ uiſæ ſint uiſu ſuperiores, ut ſi uiſu
inferius
exiſtente lineæ ipſæ paralellæ ſint in aliqua ſuperficie ſuper
uiſum
, ut accidit in tectis domuum, & ſimilibus, uiſu exiſtente infe-
rius
.
Patet ergo propoſitum.
22. Lineis pluribus æqualiter ab inuicem æquidiſtantibus, obiectis uiſui: diſtantia remotiorũ
minor
uiſui apparet. Euclides 4 theo. opt.
Eſto, utin præmiſſa, uiſus, cuius centrum ſit a, erectus in aere ſe-
462[Figure 462]g f e t c m k p n l r x b a cundum erectionem uidentis:
in ſuperficie quoq; horizontis ſubia-
ceant
uiſui lineæ æquales & æquidiſtantes, & ſecundum æqualem di
ſtantiam
ab inuicem diſtantes, quæ ſint l x, k n, t m, g e, hoc ordine po
ſitæ
ut linea l x ſit uiſui propinquior, aliæ uerò ſuæ nominationis or-
dine
ſint remotiores à uiſu.
Dico, quòd linearum k n & t m diſtantia
minor
uidebitur quàm linearum l x & k n.
Cum enim iſtæ lineæ ſint
æquales
& æquidiſtantes, quæ ſunt l x, k n, & t m:
copulatis ipſarũ ter
minis
per lineas l g & x e:
erit per 30 & 33 p 1, linea l g æqualis lineæ x
e
:
& ducatur, ut in proxima præcedente, linea a b perpendicularis ſu
per
ſuperficiẽ l x g e:
& facta demonſtratione, ut in illa, ſequetur angu
lum
r a p eſſe maiorẽ angulo p a c.
Facilius tamen patet hoc per 35 th. 1
huius
:
quoniã in trigono orthogonio a b f partes æquales fũt abſciſſę
ab
uno laterũ rectũ angulũ cõtinentiũ, quę r p, & p c, & c f:
eſt ergo an
gulus
r a p maior angulo p a c ք 10 p 5:
linea ergo r p ք 20 huius uide-
bitur
maior ꝗ̃ linea p c, & linea c maior ꝗ̃ linea c f.
Remotior ergo
iſtarũ
diſtantiarũ, quęſunt r p, & p c, & c f, minor apparet uiſui per 20
huius
.
Et hoc eſt propoſitũ. Et uniuerſaliter in omni uiſus diſpoſitióe
ad
datàs parallelas poteſt hocidem, ut in præcedenti, demonſtrari.
431129LIBER QVARTVS.
23. Aequalium partium eiuſdem uiſibilis lineæ connectenti centra for aminum gyrationis
neruo
rum concauorum æquidiſtantis, remotior à uiſu minor uidetur. Euclides 4 theor. opt.
Sit linea r t connectens centra foraminum gyrationis neruorum concauorum: ſintq́; æquales
partes
eiuſdem uiſibilis ſuper lineam æquidiſtantem lineæ r t collocatæ:
quæ ſint a b, b g, g d, d f: tra-
haturq́
;
perpendicularis a e, in qua ſit centrum oculi e. Dico, quòd maior apparebit pars a b quàm b
g
, & b g quàm g d, & g d quàm d f.
Cum enim perpẽdi-
463[Figure 463]f r d g b a z z z e c cularis e a ſit breuior omnibus lineis ducibilibus à
puncto
e ad lineam a d, ut omnibus lineis e b, e g, e d,
quod
per 47 p 1 palàm eſt:
manifeſtum eſt ergo, quo-
niam
pars a b eſt propinquior uiſui omnibus illis par-
tibus
, quæ ſunt b g & g d & d f.
Ducantur enim lineæ,
per
quas accedunt formæ punctorum ad uiſum, quæ
ſint
b e, g e, d e, f e:
& ducatur per 31 p 1 linea b z æquidi
ſtans
lineæ g e.
Quia igitur in trigono a e g linea b z æ-
quidiſtat
lateri e g:
palàm per 2 p 6, quoniam eſt pro-
portio
lineæ a z ad lineã z e, ſicut lineæ a b ad lineam b
g
:
ſed linea a b æqualis eſt lineæ b g ex hypotheſi: er-
go
linea a z eſt æqualis lineæ z e:
ſed per 47 p 1 linea z
b
eſt maior quàm linea z a:
ergo linea b z eſt maior
quàm
linea z e:
angulus ergo z e b per 18 p 1 maior eſt
angulo
z b e:
ſed angulus z b e per 29 p 1 æqualis eſt
angulo
b e g, quia ſunt coalterni inter lineas æquidi-
ſtantes
, quæ ſunt z b & e g:
ergo angulus a e b maior
eſt
angulo b e g.
Ergo per 20 huius maius uidebitur a b quam b g: ſub maiori enim angulo uidebi-
tur
.
Similiter quoq; ducta à puncto g linea æquidiſtante lineæ e d, eadem eſt demonſtratio. Idem
quoq
;
accidit, ſi lineæ e a, e b, e g, e d, e f non ſunt in una linea naturali, dum tamẽ linea mathematica
inter
ipſas imaginata æquidiſtet lineæ g e.
Et hoc eſt propoſitum.
24. Aequalium diuerſorum uiſibilium ſecundum eandem rectam lineam æquidiſtantem li
neæ
connectenti centra for aminum gyrationis neruorum concauorum uiſuiobiectorum, quod
propinquius
est uiſui, apparet maius. Euclides 7 theo. opt.
Sint duo uiſibilia diſcontinuata diuerſa, ſed æqualia a b & g d, oppoſita uiſui ſecundum lineam
a
d:
quæ ſit æquidiſtans lineæ r t, connectenti centra foraminum gyrationis neruorum concauo-
rum
:
& ſint in æqualiter diſtantes à centro uiſus, quod ſit e: ducanturq́; lineæ à terminis uiſibilium
ad
centrum uiſus, quæ ſint e d & e a:
& ſit linea e a maior quâm linea d e. Dico, quòd g d apparebit
uiſui
maius quàm a b.
Producantur enim lineæ e g &
e
b:
& circa trigonum a e d deſcribatur circulus per 5
p
4:
& producatur linea e g ad circumferentiã in pun
ctum
l, & linea e b in punctum z:
& à puncto g duca
tur
perpendicularis ſuper a d per 11 p 1, quę protracta
464[Figure 464]a z c b l k g d e f ad circumferentiam ſit g k:
& à puncto b ducàtur li-
nea
b c æquidiſtans lineæ g k:
erit ergo per 29 p 1 li-
nea
b c perpendicularis ſuper lineam a d:
ſecetq́; pe-
ripheriam
circuli in puncto c.
Quia itaq; à terminis
lineæ
a d intra circulum collocatæ æquales partes
ſunt
reſectæ, quæ ſunt a b & g d, quoniam illæ ſunt æ-
quales
ex hypotheſi:
& à punctis ſectionum ſunt duę
lineæ
perpendiculares ſuper lineam d a productæ
ad
peripheriam illius circuli, quæ ſunt g k & b c:
e-
rit
ergo per 45 th.
1 huius linea b c æqualis lineæ g
k
:
ſed & linea a b eſt æqualis lineæ g d ex hypotheſi,
& angulus a b c æqualis eſt angulo k g d, quia uterq;

rectus
:
ergo chorda k d æqualis eſt chordæ c a per 4
p
1:
ergo per 28 p 3 arcus d k æqualis eſt arcui c a: ſed arcus c a eſt maior arcu z a: ergo & arcus k d ma
ior
eſt arcu z a:
arcus uerò l d maior eſt arcu k d: ergo multò maior eſt arcus l d arcu z a: ſed in arcum
z
a cadit angulus a e z, & in arcũ l d cadit angulus l e d:
ergo per 33 p 6 angulus l e d maior eſt angulo
z
e a:
ſed ſub angulo a e z uidetur linea a b, & ſub angulo l e d uidetur linea g d: maior ergo apparet
uiſui
linea g d, quàm linea a b per 20 huius.
Quod eſt propoſitum.
25. Aequalium & æquidistantium magnitudinum inæqualiter à uiſu distantium pro-
pinquior
ſemper maior uidetur: non tamen proportionaliter ſuis distantijs uidetur. Euclides
5
theo. opticorum.
432130VITELLONIS OPTICAE
Sint duæ magnitudines uiſæ a b & g d inæqualiter diſtantes ab oculo: cuius centrum ſit e, ſitq́; ui
ſui
propinquior g d quàm a b.
Dico, quòd maior apparebit g d quàm a b. Producantur enim lineæ
e
a, e b, e d, e g:
uidebiturq́; g d ſub angulo g e d, qui eſt maior angulo a e b, ut parte ſua per 34 th. 1
huius
.
Patet ergo per 20 huius, quia linea g d uidebitur maior quàm
465[Figure 465]b a d g e linea a b.
Et hoc eodem modo demonſtrandum, ſiue centrum uiſus
& res uiſæ ſint in eadem altitudine, ſiue in diuerſis:
ut ſi uiſus ſit al-
tior
rebus uiſis, uel etiam econtrà.
Non tamen uidentur hæc propor
tionaliter
ſuis diſtantijs, uidelicet ut proportio g d maioris ſecundũ
apparentiam
ad a b minorem ſecundum apparentiam ſit, ſicut b e di
ſtantiæ
maioris ad d e diſtantiam minorem:
quoniam, ut patet per 11
huius
, maior eſt proportio b e diſtantiæ maioris ad d e diſtantiam mi
norem
, quàm anguli g e d maioris ad angulum a e b minorem.
Sed
quantùm
angulus g e d eſt maior angulo a e b, tantò linea g d uide-
tur
maior quàm linea a b, ut diximus in 20 huius, quoniam illa uiſi-
bilia
conformiter ordinantur ad uiſum.
Non uidentur ergo lineæ g
d
& a b proportinaliter ſuis diſtantijs:
quoniam diſtantiarum maior
eſt
proportio.
Ethoc eſt propoſitum.
26. Omne uiſibile obliquatum à uiſu, minus uidetur ſe ipſo, ſe-
cundum
proximum ſui terminum directè uiſui oppoſito.
Sit enim linea connectens centra oculorum r t: ſitq́; centrum ui-
ſus
a:
& ſit uiſibile obliquatum à uiſu, b c: ducanturq́; lineæ a b & a c:
& à puncto c, qui ſit terminus rei uiſæ proximus uiſui, ducatur li-
nea
c d, æqualis lineæ c b, & æquidiſtans lineæ r t, connectenti centra oculorum, quod fieri poteſt
per
39 th.
3 huius: illa ergo dιrectè uiſui opponetur per
1
definitionem huius:
ducatur quoq; linea a d. Et quo-
niam
per 7 huius linea c d ſub maiori angulo uidetur
466[Figure 466]b d r c a t quàm linea c b:
patet per 20 huius, quoniam minor ui-
detur
linea c b obliquata quàm ſua æqualis, quæ eſt li-
nea
c d, directè uiſui oppoſita ſecundum proximum
terminum
ipſius lineæ c b, quo uiſui plus appropin-
quat
, qui eſt punctus c.
Et hoc eſt propoſitum.
27. Vera rerum quantitas non comprehendi-
tur
à uiſu, niſi auxilio uirtutis diſtinctiuæ. Alha-
zen
36. 38 n 2.
Quoniam enim, ut patet ex præmiſsis, anguli, qui
formantur
in centro uiſus, & partes ſuperficierum ui-
ſus
, ſecundum quas fit comprehenſio magnitudinis
rei
uiſæ, ſemper diuerſantur ſecundum approximatio
nem
& remotionẽ eiuſdem rei, & ſecundum eandem
directionem
uel obliquationem ſe habentis ad uiſum
& ad axes radiales:
uirtus ergo diſtinctiua diſtinguens quantitaẽ ueram rei uiſæ, non conſiderabit
ſolum
angulum uel ſolam remotionẽ:
quoniam neutrum illorum per ſe ſufficit, ſed conſiderabit an-
gulum
& remotionẽ ſimul.
Quantitates ergo ueræ ipſorum uiſibilium non comprehendentur niſi
per
diſtinctionem & comparationem:
hæc autem comparatio erit ſimul: & erit ipſius baſis pyrami-
dis
radialis (quæ per 18 th.
3 huius eſt ſuperficies rei uiſæ) ad angulum pyramidis, & ad quantitatem
longitudinis
axis pyramidis, quæ eſt linea remotionis rei uiſæ à uiſu.
Conſideratio uerò uirtutis di-
ſtinctiuę
ipſius ſuperficiei eſt ſemper in parte colorata ſuperficiei uiſus, angulo dicto correſponden
ti
, cum conſideratione rem otionis ipſius rei uiſæ à ſuperficie uiſus:
quoniam quantitas illius par-
tis
coloratæ ſuperficiei uiſus ſemper eſt ſecundum quantitatẽ illius anguli per 73 th 3 huius.
eſt
autem
in illa conſideratione uirtutis diſtinctiuæ inter remotionem rei uiſæ à ſuperficie uiſus & re-
motionẽ
eius à centro uiſus diuerſitas ſenſibilis.
Cum itaq; uiſus comprehendit lineas pyramidis
radialis
perpendiculariter ſibi incidentes:
tunc uirtus diſtinctiua imaginabitur quantitatem exten
ſionis
, ſecundum quantitatẽ extenſionis iſtarum linearum à centro uiſus uſq;
ad terminos rei uiſæ:
& quando hoc comprehenderit quantitatẽ remotionis rei uiſæ per 10 huius:
tunc imaginabitur
quantitatẽ
longitudinũ iſtarum linearũ & quantitatẽ ſpatiorũ, quæ ſunt inter ipſarũ extremitates,
quæ
ſpatia ſunt diametri ipſius rei uiſæ.
Quando ergo uirtus diſtinctiua imaginabitur quantitatẽ
anguli
, & quantitatẽ partis ſuperficiei uiſus, correſpondentis illi angulo, & quantitatẽ longitudinis
linearum
radialium, & quantitatem ſitus ipſarum adinuicem, & quantitatem ſpatiorum, quæ ſunt
inter
extremitates earum:
tunc ipſa comprehendet quantitatem rei uiſæ ſecundum ſuum eſſe: quo-
niam
tunc nihil eorum, quibus comprehenditur magnitudo rei uiſæ, remanet incomprehenſum.

Hæc
eſt ita que qualitas comprehenſionis magnitudinis rerum uiſarum, & fit plurimum propter
433131LIBER QVARTVS. affuetudinem uiſus in diſtinctione remotionum uiſibilium: qui quando ſenſerit formam & remo-
tionem
rei uiſæ, ſtatim imaginabitur quantitatem loci & quantitatem remotionis, & ex ijs compre-
hendet
magnitudinem rei uiſæ.
Patet ergo illud, quod proponebatur.
28. In magnitudinis uiſione uirtuti diſtinctiua error accidit ex intemperata diſpoſitione o-
cto
circunſtantiarum cuiuslibet reiuiſa Alhazen 26. 37. 47. 54. 59. 64. 66. 69 n 3.
Exintemperata enim lucis diſpoſitione, ut de nocte uel in crepuſculis cum lux eſt dubia, inſpe-
cto
homine & uiſo nemore aut pariete remotis ab illo homine, cum latuerit hominem uidentem di
ſtantia
inter hominem & nemus aut parietem uiſum, quamuis illa diſtantia ſecundum ueritatem ſit
plurima
:
tunc uidebitur propinquitas hominis ad nemus uel ad parietem: & ſi accidit, utidem ra-
dius
pertingens ad caputhominis perueniat ad cacumen nemoris:
tunc per 19 huius uidebuntur
homo
& nemus aut paries eιuſdem altitudinis:
quooiá ſub eodem angulo uidentur: & forſitan ho-
mo
uidebitur maioris altitudinis ipſo nemore:
ut ſi radius tranſiens caput hominis ad nemoris uel
parietis
altitudinem non pertingat.
Et huius ſimile accidit iuxta ciuitatem Vratislauiæ apud ne-
mus
uillæ Boret:
uiſt ſunt enim homines ibi in crepuſculis altiores nemore illo alto: & uiſus eſt lu-
pus
iuxta lignum & caſtrum Poloniæ æqualis altitudinis ipſi nemori:
ſed hoc accidit in horis cre-
puſcularibus
:
cum lux eſt dubia: & æſtimata ſunt illa uiſa fuiſſe phantaſmata à uidentibus. Non ac-
cideret
autem aliquid talium, luce exiſtente in temperamento, quoniam tunc diſtantia hominis à
nemore
diſceroeretur, & altitudo uniuſcuiuſq;
ſecundum terminum ιpſius apparentem menſura-
retur
.
Similιter etiam ex coloris debιlitate accidit error in uiſione magnitudinis: quoniam ſi in a-
liquo
loco ſtatuatur aliquod corpus fortis coloris, non latebit uiſum:
quòd ſi in eodem loco pona-
tur
eorpus æquale priorι, ſed coloris debilis, non uidebitur illud corpus.
Sic etiam accidιt error iſte
ex
colorum identitate in corpore medio & in re uiſa.
Vnde corpus album in loco aliquo poſitum
effuſa
aliqua albedine in ſuperficie terræ interiacentis uiſum & rẽ uiſam, uidebitur:
remota uerò
albedine
ſpatij interiacẽtis:
ſtatim forma illius albi corporιs cóprehendetut. Fit ergo tũc occultatio
ex
conuenientia colorum:
quoniam ſi loco illius albi corporis ponatur corpus æquale ſibi alterius
coloris
, bene uidebitur ipſum trans medium dealbatum.
Exintemperara etiam longitudinis di-
ſtantia
fit error in magnitudinis uiſione:
quoniam tunc uidebitur res multò minor quàm ſit in ue-
ritate
per 24 th.
huius: tunc enim etiam partes eiuſdem rei improportionales ſuo tori abſcondun-
tur
uiſui, quia non poſſunt in tanta diſtantia uideri per 23 th.
huius: & fit minor totalis rei apparen-
tia
:
quoniam plura inſenſibiliter abſcondita faciuntrei ſenſibilem ablationem, quæ non fieret in di-
ſtantia
temperata.
Intemperata etiam approximatio errorem inducit in uiſione magnitudinis:
quoniam
corpus approximatum oculo, uidetur maioris quantitatis quàm ſit reuera:
quoniã pro-
pter
magnitudinem anguli corpus uidetur maius, ut prius propter paruitatẽ anguli corpus uiſum
eſt
minus:
& patent hæc per 20 th. huius: ſecundum quantitatem enim ampliorem anguli pyramidà
lis
amplior ſuperficies uiſus informatur, ut patet per 87 th 1 huius:
unde ſecũdum quantitatẽ illius
anguli
& elongationem corporis fit æſtimatio quantitatιs rei uiſæ, ut præ miſſum eſt in præcedente
propoſitione
:
nec enim longitudo dιſtantiæ rei ad interiora uidentis penetrat; cum pars capitis in-
terior
non ſit capax totius quantitatis radialium linearú, nec poteſt certitudinaliter menſurari:
&
propter
hoc rei quantitas refertur ad anguli capacitatem & notam longitudinem.
Vera autem re-
inotio
corporis atten ditur ſecundum lineam à centro u ſus ad ſuperſiciem rei procedentem, reſpe-
ctu
cuius lineæ ſemidiameter oculi incipit eſſe inſenſibilis:
unde non facit aliquem ſenſibilem erro-
rem
in longitudinis illius æſtimatione:
ſed corpore approximato uiſui ultra illam diſtantiam, tune
fit
ſemidiameter oculi proportionalis diſtantιæ corporis proportione ſenſibili:
erit enim aliquan-
do
maior, aliquando æ qualis, aliquan do minor proportione modica, ut fortè ſubdupla uel ſubtri-
pla
, uel huiuſmodi:
unde in tali propinquitate rei uiſæ, magnitudo angul pytamid pytamidalis, & ſenſibilis
minoricas
longitudinis æſtimatæ, reſpectu ueræ inducunt ſenſibilem apparentiam maioritatis in
corpore
.
Exinordinata etiam ſitus oppoſitione fit error in magnitudinis uiſione: cum enim ali-
quis
in alto exiſtens uidet ſub illa altitudine aliqua exiſtentia inter ſe æqualia, quorum eſt unum
poſt
aliud in ordine diſpoſitum:
tunc enim per 25 huius iudicabitur poſtremum, quod eſt uidenti
propin
quius, altius omnibus alijs uel maius:
ut uigil ſtans in turris alicuius eminentia, uidens ho-
mines
uel arbores æquales, inæ qualiter à ſe diſtantes, propinquiorem ſibi æſtimat altiorem.
Ex
intemperata
etiam quantitatis rei uiſæ diſpoſitione accidit error in magnitudinis uiſione:
propoſi-
tis
enim uiſui duobus corporibus, quorum unum ſit modicum maius alio, aut in ſola longitudine,
aut
in latitudine, aut in utraq;
ipſarum: forſitan illa indicabuntur æqualia in omni dimenſione,
quoniam
paruitas ill us exceſſus non ſentitur propter ſui paruitatem:
non enim excedit fines tem-
perantiæ
reſpectu ipſius uiſus.
Exintemperata etiam ſoliditate fit error in uiſione magnitudinis:
in
cryſtallo enim angulata, extrema angulorum, quia parum ſolida ſunt, quandoq;
non uidentur,
cum
corporis ſolidi anguli uideri poſſent.
Exintemperantia etiam raritatis in uiſione magnitu-
dinis
error accidit:
quoniam in aere nubiloſo obſcuro, ut in horis crepuſcularibus plurimum acci-
dit
, quòd corpus uiſum maius apparet quàm in aere temperato, ut nos infrà declarabimus, cum tra
ctatum
de ijs, quæ uidentur per medium ſecundi diaphani faciemus.
Ex intemperantia eriam
temporis
fit error in uιſione quantiatis:
cum enim ardens titio ſæpius per aliquod ſpatium ue-
lociter
mouetur, apparet totum ſpatium ignitum:
quia non perpenditur quantitas temporis,
434132VITELLONIS OPTICAE propter uelocitatem motus titionis: & ſic ignis paruus æſtimatur maior propter ſui motus tempe-
ris
breuitatem.
Exintemperantia & uiſus debilitate in magnitudinis uiſione error accidit: quia e-
tiam
res fortè parua nullo modo uidetur:
ut patet in ſenibus, qui non poſſunt diſcernore literam mi
nutam
.
Patet ergo propoſitum.
29. Viſio comprehendit omnem ſitum per comprehenſionem debitæ remotionis in ipſis rebus
ſituatis
. Alhazen 26 n 2.
Siue enim nomen ſitus dicat totius rei uiſę, ſiue partium eius oppoſitionem ad uiſum ſecundum
directionem
uel obliquationem:
ſiue dicat ordinationem ſuperficierum rei uiſæ, uel partium eius
apud
ſuperficiem ipſius uiſus, ut cum res uiſa eſt multarũ ſuperficierum apparentium uiſui:
ſiue no
men
ſitus dicat ſituationem linearum, quæ ſuntipſarum ſuperficierum uiſibilium:
ſiue dicat ſitum.
ſpatiorũ
, quæ ſunt inter quælibet duo uiſibilia ſimul comprehenſa à uiſu:
ſemper accepto ſitu ſecun
dum
quemcunq;
iſtorum modorum, hæc omnia & ſingula comprehendit uiſus, ut hæc ſunt diſp oſi-
ta
in corporibus lucidis uel coloratis, ut in per ſe uiſibilibus & in illis ſundata:
& ſemper cóprehen-
dit
quemlibet modũ ſitus, cóprehenſa remotione à uiſu uel inter ſe, quæ debentur ipſis totis uel par
tibus
ſituatis.
Pater ergo propoſitũ: quoniá hos modos particulariter in ſequentibus proſequemur.
30. Situs oppoſitionis rei uiſa & partium eius ad uiſum, comprehenditur à ſenſu uiſus auxi
lio
uirtutis diſtinctiua. Alhazen 27 n 2.
Cum enim ſitus cuiuslibet habentis ſitum ad aliud, componatur ex remotione illorum duorum
ad
inuicem:
palàm, quòd oppoſitio rei uiſæ ad uiſum, quæ quidem ſitus eſt, componitur ex remotio
ne
rei uiſæ à uiſu, & ex parte uniuerſi, in qua eſt res uiſa reſpectu uiſus.
Comprehenſio autem remo-
tionis
rei uiſæeſt ab ipſa uirtute diſtinctiua per intentionem quieſcentem in anima, ut oſtenſum eſt
per
9 & 10 the.
huius. Cum ergo uirtus diſtinctiua comprehendet locum rei uiſæ & ſuam remotio-
nem
:
tunc in ſimul cum illis comprehendet rei oppoſitionem: uerus autem locus rei uiſæ compre-
henditur
ex ſitu ipſius uiſus, & ex ſitu ipſius rei uiſæ apud uiſionem, quoniam uiſus comprehen
dit
rem uiſam niſi ex oppoſitione.
Diſtιnguet ergo uirtus diſtinctiua inter locum obliquum uiſui, &
locum
propinquum ei:
uirtus enim diſtinctiua comprehendit omnia loca rerum locatarũ per com-
prehenſionem
remotionis & partis uniuerſi, ad quam eſt illa remotio, ut patuit per 14 huius:
unde
etiam
comprehendet locum oppoſitum uiſui apud comprehenſionẽ rei uiſæ.
Et quoniam uiſu abla
to
ab illa re uiſa, deſtruitur uiſio illius rei, tunc uirtus diſtinctiua comprehendit, quòd res uiſa non
eſt
, niſi in parte oppoſita uiſui apud uiſionem illius rei uiſæ:
& ſecundum hunc modum diſtinguun-
turloca
uiſibilium, quoniam uiſibilia diſtincta non diſtinguuntur à uiſu niſi ex diſtinctione loco-
rum
diſtinctorum in ſuperficie membri ſentientis, ad quod perueniunt formæ uiſibilium diſtincto-
rum
.
Sicutitaq; loca uocum & ſonorum comprehenduntur à ſenſu auditus: & deinde mediante au
ditu
à uirtute diſtinctiua:
ita loca uiſibilium comprehenduntur mediante uiſu à uirtute diſtinctiua.
Cum
enim forma rei uiſę peruenerit in ſuperſiciem uiſus, ſentiet uirtus uidens locum membri ſen-
tientis
, ad quem peruenit illa forma, & ex rectitudine lineæ perpendiculariter incidentis illi loco
comprehendet
uirtus diſtinctiua locum rei uiſæ:
& quia intentio remotionis eſt quieſcenns apudi-
pſam
animam, ipſa ergo comprehendet locum rei uiſæ, & remotionem eius in ſimul apud compre-
henſionem
formæ à uiſu ſentiente.
In peruentu ergo formæ uiſę ad uiſum comprehendit uiſus lu
cem
& colorem rei uiſæ, & partem ſuperficiei uiſus, quæ illuminatur & coloratur ab iſta forma, &
uirtus
diſtinctiua comprehendit locum & remotionem rei uiſæ, & per conſequens oppoſitionem
ipſius
totius rei uiſæ & omnium partium eius adinuicem in ſuo toto, & omnnium iſtorum compre-
henſio
ſit ſimul.
Situs ergo oppoſitionis rei uiſæ & partium eius ad uiſum comprehenditur à ſenſu
uiſus
auxilio uirtutis diſtinctiuæ.
Quod eſt propoſitum.
31. Viſus comprehendit directionem & obliquationem line arum, ſuperſicierum, & ſpatio-
rum
ex comprehenſione diuerſitate remotionum ſuarum extremit atum, auxilio uirtutis diſtin
ctiua
. Alhazen 28 n 2.
Cum enim axes radiales ſecant lineas, uel ſuperſicies, uel ſpatia, ut ſuper illa perpendiculariter e-
recti
:
tunc uiſus comprehendit ſuperſiciem rei uiſæ, & remotiones extremitatum eius æ quales ex
utraq
;
parte axis erecti: & tunc comprehendit illam ſuperſiciem eſſe directè uiſui oppoſitam, & iu-
dicabit
uirtus diſtinctiua ſuperficiem illam directè oppoſitam uiſui.
Cum autem uiſus comprehen-
derit
remotionem extremitatum ſuperſiciei uiſæ diuerſam, & à puncto coniunctionis axium extra
lineam
, in quam incidunt axes perpendiculariter, non inuenit in tota ſuperſicie ſibi oppoſita duo
puncta
æ qualis remotionis à ſuperficie uiſus:
tunc comprehendet illam ſuperſiciem obliquatam in
eius
oppoſitione, & uirtus diſtinctiua iudicabitipſam obliquatam.
Et ſimiliter eſt de ſuibus linea-
rum
& ſpatiorum cadentium inter res plures uiſas ſimul:
ipſorum enim directionem & obliquatio-
nem
iudicabit uiſus auxilio uirtutis diſtinctiuæ.
Et iſta æqualitas directionis & diuerſitas obliqua-
tionis
multotiens comprehenditur à ſentiente per ſolam æſtimationem & per ſigna:
in maxima e-
nim
diſtantia uel remotione comprehendetur ſuperſicies uel linea uel ſpatium, quod eſt obliqua-
tum
, quaſi ſit directum, quando ſcilicet non perfectè comprehenditur diuerſitas, quæ eſt inter
remotiones
extremitatũ eius:
unde ad hoc, quòd uiſus bene hoc comprehendat, oportet ut talium
435133LIBER QVARTVS. uiſibilium ſit diſtantia mediocris: quia etiam in magna diſtantia parum obliquata uidentur, ut peni
tus
directa.
Et licet ſecundum modum prędictum ſuperficies aliqua, uel linea, uel ſpatium uiſui ſint
directè
oppoſita:
nulla tamen pars illius ſuperficiei, lineæ, uel ſpatij per ſe directè opponitur uiſui:
quoniam
axes radiales ubicunq;
extra unum punctum perpendicularitatis incidant, ſemper inci-
dunt
obliquè, & ſecundum angulos in æ quales per 20 th.
1 huius. Si autem ſuperficies, lineę, uel ſpa-
tia
æquidiſtent axibus uiſualibus, nec ſecentur ab illis, opponantur autem uiſui:
tunc etiam ſitus i-
pſorum
in directione & obliquatione comprehenditur à uiſu per remotionem ſuarum extremita-
tum
:
& poteſt fieri proportio iſtorum ad ſuperficies, lineas, uel ſpatia, quæ ſecant axes radiales, qui-
bus
axibus ipſa æquidiſtant.
Patet itaq; illud, quod proponebatur.
32. Situs partium & ſitus terminorum ſuperficiei rei uiſa aut ſitus ſuperficierum eius adin
uicem
: & ſitus plurium uiſibilium ſimul uiſorum ex comprebenſione diuerſitatis in remotione
& ordinatione formarum peruenientium ad uiſum, comprehenditur à uiſu auxilio uirtutis di
ctinctiua
. Alhazen 30 n 2.
Quoniam enim forma cuiuslibet partis ſuperficiei rei uiſæ peruenit ad aliquam partem ſuperfi-
ciei
uiſus, ad quam peruenit forma totius rei uiſæ:
unde cum ſuperficies rei uiſæ fuerit diuerſorum
colorum
diſtinctorum:
tunc erit forma perueniens in uiſum, diuerſorum colorum, & erunt partes
eius
diſtinctæ ſecundum diſtinctionem partium ſuperficiei rei uiſæ.
Tunc itaq; uiſus ſentiet quam-
libet
partem formæ uiſæ exſenſu colorum illarum partium & lucis, quæ eſt in eis, & ſentit loca for-
marum
partium in ſuperficie uiſus ex ſenſu colorum partium illarum & lucis earũ:
& uirtus diſtin-
ctiua
cõprehendit ordinationẽ illorum colorum ex cõprehenſione diuerſitatis partiũ formę, & ex
comprehenſione
differentiarũ ipſarũ partiũ:
& ſic cõprehendit aliquid cõtiguũ & aliquid ſeparatũ.
Similiter
etiã eſt de ipſis uiſibilibus contiguis uel diſiunctis.
Situs uerò partium rei uiſæ adinuicẽ
ſecundũ
acceſsionem & remotionẽ, uel ſecundũ præeminentiá unius ipſarũ ſuper alterá, & profun
dationẽ
unius ipſarũ ſub altera, cõprehenditur à uiſu ex cõprehenſione quantitatis remotionis par
tium
ſecundũ magis & minus.
Termini aũt ſuperficiei rei uiſæ aut ſuperficierũ eius, quę ſunt lineæ
ipſas
ſuperficies terminantes, & ordinatio ipſorũ, cõprehenditur à uiſu per comprehenſionẽ partis
ſuperficiei
eius, in quã peruenit color ipſius ſuperficiei rei uiſę per illos terminos uel lineas termina
, & lux eius, & per comprehenſionem terminorum illius partis & ordinationis illius partis, auxi-
lio
uirtutis diſtin ctiuæ.
Et quoniam omnia propoſita ſecundum hunc modum comprehenduntur:
patetergo
illud, quod proponebatur.
33. Omnis linea uel ſuperficies reì uiſa directè uiſibus ueluiſui oppoſita, perfectius uidetur
quàm
obliquata: & ſecundũ quantitatẽ obliquationis fit imperfectio uiſionis. Alhazen 17 n 3.
Eſto centrum uiſus a: & ſit, exempli gratia, ſuperficies plana rei uiſæ directè uiſibus oppoſitæ, in
qua
ſit linea b c d e f:
& ſint b c, c d, d e, e f partes illius lineæ æquales uel inæquales: ſitq́; ſuperficies
obliquata
uiſibus, in qua ſit linea f g
467[Figure 467]f g e h m d a i n c k o b h i k:
& ſit taliter, ut obliquatio illius
ſuperficiei
incipiat à puncto f:
ſitq́; li
nea
a d perpendicularis ſuper lineã
b
f:
ducanturq́; à centro uiſus lineæ
a
f, a e, a d, a c, a b:
quæ omnes produ-
cantur
ad ſuperficiem obliquatam:

incidatq́
;
linea a e in punctum g, & li
nea
a d in punctum h, & linea a c in
punctum
i, & linea a b in punctum k.

Et
quia per 13 p 1 angulus h d f eſt re-
ctus
, quia angulus a d f eſt rectus ex
hypotheſi
:
palàm ergo ք 47 p 1, quo-
niam
linea f h eſt maior quàm linea f
d
.
Et ſi à puncto g ducatur linea ęqui
diſtans
lineę f d per 31 p 1, quę ſit g in:

erit
per 29 p 1, & 4 p 6, & 47 p 1, linea
g
h maior quàm linea e d:
& ſimiliter
fiet
de omnibus punctis inter punctaf & h datis.
Item à puncto h ducatur linea æ quidiſtans lineę
d
c:
quæ ſit h n. Et quoniam per 32 p 1 angulus a c d eſt acutus, erit per 13 p 1 angulus i c d obtuſus: er-
go
per 29 p 1 angulus in h eſt obtuſus:
ergo per 19 p 1 & per 4 p 6 linea h i eſt maior quàm d c. Eodẽ
inodo
fit de omnibus punctis lineæ h k.
Patet ergo, quòd eidem angulo, qui fit in centro uiſus, ſem
per
ſubten duntur maiores partes lineæ obliquatæ, quàm lineæ directè oppoſitæ uiſui.
Partes itaq;
ſuperficiei
rei uiſæ directè uiſui uel uiſibus oppoſitę, æqualiter diſtantes à puncto axis, uel à puncto
coniunctionis
, ſimiliter uirtuti uiſiuę offeruntur per 45 th.
3 huius, propter quod perfectius tota illa
ſuperficies
uidetur, & oẽs ſubtiles intentiones, quę ſunt in ipſa:
ſuperficies uerò obliquata uiſibus
acquirit
formam dubitabilem, ſiue per unũ uiſum uideatur, ſiue per ambos:
& ſiue illa forma per a-
xes
perueniat ad uiſum, ſiue extra axes:
& etiã ſi diſtantia ſit mediocris ipſius ſuperficiei obliquatæ
436134VITELLONIS OPTICAE à uiſu: partes enim ſuperficiei illius æquales partibus ſuperficiei directè uiſui oppofitæ, ut patet ex
prædemonſtratis
, ſub minori angulo uidentur, quàm ſi eſſent directè uiſibus oppoſitæ:
quia lineæ
ſuarum
extremitatum à centro uiſus productæ, minoribus angulis ſubtenduntur.
Sic ergo totales
illæ
ſuperficies inſtituuntur in ſuperficiebus uiſus, quaſi congregatæ propter ſuam obliquationem:

angulus
enim, quem ſubtendit ſuperficies ipſius uiſus, quæ eſt informata forma ſuperficiei obliqua
, eſt paruus & ſenſibιliter minor eo, quem faceret eadem ſuperficies uiſibus oppoſita directè, uel
ſuperficies
aliqua alia æqualis ſuperficiei obliquatæ.
Quia ergo ipſa ſuperficies uiſus informata ex
illa
obliquata ſuperficie eſt minor, & partes paruæ illius ſuperficiei obliquatæ incidunt angulis
quaſi
inſenſibilibus, propter maximam obliquationem:
ideo de neceſsitate illa ſuperficies obliqua-
ta
uidetur minus perfectè.
Cum enim parua ſuperficies fuerit multũ obliquata: tunc duæ lineæ ex-
euntes
à centro uiſus ad extrema illius partis, fient quaſi linea una:
quapropter ſentiens non com
prehendet
angulum contentum interillas, neq;
partem, quam diſtinguunt ex ſuperficie uiſus. To
ta
ergo ſuperficies obliquata uiſui multũ amittit ſenſibilitatis:
quia ſi ιn ipſa fuerint ſubtiles aliquę
intentiones
, non comprehendentur à uiſu, propter latitantiã ſuarum partium paruarum.
Et quoniã
ſuperficiebus
plus obliquatis plus accidit propoſitæ paſsionis:
ideo ſecundum quantitatẽ obliqua-
tionis
fit imperfectio uiſionis.
Patet ergo illud, quod proponebatur.
34. Exceſſu remotionis nimio exiſtente: res à uiſibus obliquata quando uidetur directè op-
poſita
. Alhazen 29 n 2.
Quoniam enim, ut patet per 10 huius, quantitas remotionis attenditur ſecundum quantitatem
diametrorum
rei uiſæ:
ideo & nimietas exceſſus remotionis attenditur ſecundum quantitatem dia
metrorum
rei uiſæ.
Quæ enim magno uiſibili non eſt
nimia
diſtantia à uiſu, hæc minori uiſibili eſt nimia:

468[Figure 468]c c b a quoniam eodem modo in eadem diſtantia maius
& minus percipiuntur à uiſu, ut patet per 7 & 20 hu-
ius
.
Sititaq; centrũ uiſus a: & res uiſa obliquata, quæ
b
c:
cuius alter terminorum, qui ſit b, propinquior ſit
uiſui
:
ſitq́; illa res uiſa ſub angulo b a c: erit ergo argu
mento
26 & 20 huius angulus b a c minor, quàm ſi i-
pſa
res uiſa (quæ b c) à proximo ſui termino ad uiſum
(qui eſt a) directè uideretur:
ſed per 11 huius in omni
bus
uiſis maior eſt proportio diſtantiæ maioris ad di
ſtantiam
minoris, quàm ſit anguli maioris ad angulũ
minorem
:
in nimia aũt remotione diſtantiarum pro-
portio
diſtantiæ maioris unius extremorum rei uiſę,
utin
propoſito ipſius c ad diſtantiã minorẽ alterius
extremorũ
, ut ipſius b, eſt differentia inſenſibilis, ut
lineæ
a c longioris ad lineã a b breuiorẽ:
ergo multò
magis
inſenſibilis eſt differentia ipſorum angulorũ.

Videbitur
ergo b c in maxima remotione quaſi directè uiſibus oppoſita, cum ſit obliquata.
Ethoe
eſt
propoſitum.
35. Omne uiſum exiſtens extra communem axem, in uno tantùm axe uiſuali: uelper radios
propinquos
axi: uel etiam per propinquos ambobus axibus uiſualibus comprebenſum, uidetur
axi
communi approximare plus eius ſitu uero.
Axis enim radialis, ut patet ք 37 th. 3 huius, ſemper defert punctũ, cui incidit ad punctũ medium
nerui
cõmunis, cui ſemper in hæret terminus axis cõmunis.
Cum ergo uiſus comprehendit rem ui-
ſam
ſecundũ quod eſt, & inſtituitur forma in concauitate cõmunis nerui in uno loco, & continua ſi-
bi
adinuicem ſecundum continuationẽ rei uiſæ, & punctus rei uiſæ, qui eſt ſuper radialem axem, li-
cet
non fuerit ſuper axem cõmunem, uidetur tamen in loco propinquiori axi communi, quàm ſit in
ſuo
uero loco:
tunc puncta reſidua etiam uidentur in loco propinquiori axi communi, quàm ſint in
ſuo
uero loco:
quia ſunt continuata cum parte, quę eſt apud extremum axis: & ſi axes amborum ui-
ſuum
concurrerintin aliqua re uiſa extra axem communem:
uidebitur tunc illa res in loco propin-
quiori
communi axi, quàm ſit in ſuo loco uero.
Hoc tamen rarò accidit, quia cum axes uiſuales con
currerint
in aliquo uiſo:
tunc ut plurimũ axis communis tranſibit per illud uiſum: quia rarò axes
amborum
uiſuum concurrunt in aliquo uiſo extra axem communem, niſi per laborem aut impedi-
mentum
cogens uiſum ad hoc:
unde hæc diſpoſitio non eſt uiſibus aſſueta, quia ſi eſſet talis diſpoſi-
tio
uiſibus multum aſſueta:
tunc ipſa accideret in omni uiſione uel in pluribus: quod tamen non eſt
uerum
.
Patet itaq; propoſitum.
36. Omnium uiſibilium ſecundum ſui longitudinem ante oculos extenſorum: quæ ſunt à de-
xtris
in ſiniſtram, & quæ in ſiniſtris, ad dextr am educi uidentur partem Euclides 12. th opt.
Sint duo uiſibilia ſecundũ ſui longitudinẽ ante oculos extenſa, quæ exẽpli cauſſa ſint ęquidiſtan-
tia
:
& ſint a b & d g: ſitq́; centrũ uiſus e: ducãturq́; lineæ ad puncta illorũ uiſibiſiũ: in dexteriore qui-
dẽ
parte, quę ſit a b, ducãtur lineę e b, e c, e k, e a:
& in ſiniſteriore, quę ſit g d, ducãtur lineæ e d, e z, e i,
437135LIBER QVARTVS. e g. Dico, quòd lineę e z, e i, e g uidentur quaſi in partẽ ſiniſtrã productæ, & lineæ e c, e k, e a uidentur
quaſi
protractæ in partẽ dextrã.
Sit enim linea e d perpendicularis ſuper lineã d g, & linea e b per-
pendicularis
ſuper lineam b a:
erit ergo per 19 p 1 linea e d breuior omnibus lineis e z, e i, e g: & linea
e
b breuior omnibus lineis e c, e k, e a.
Lineæ ergo e d & e b minimam
à
uiſu denotabunt diſtantiam linearũ g d & a b:
ſecundum illas ergo
469[Figure 469]g a i k z c d e b lineas perſectior ſit uiſio partiũ rerum uiſarum, quibus incidunt per
23
huius:
linea ergo e d apparebit dexterior omnibus lineis ſuo uiſi-
bili
incidentibus, & linea e b ſiniſterior omnibus lineis ſuo uiſi-
incidentibus
:
illis quoq; lineis propin quis incidentes mutabunt ſi-
tus
diſpoſitionem ſecundum receſſum ab illis lineis:
eritq́; linea e z
dexterior
quàm linea e i, & linea e i dexterior quàm linea e g.
Palàm
ergo
, quoniam linea e g uidetur in ſiniſtra à linea e i, & linea e i ſimi-
liter
uidetur in ſiniſtra à linea e z.
Eodem quoq; modo uidebitur li-
nea
e a in dextram educi à linea e k, & linea e k uidetur in dextram e-
duci
à linea e c:
punctum ergo z plus approximat ad ſiniſtram quàm
punctum
d, & punctum i plus quàm punctum z, & punctum g plus
quàm
punctum i.
Tota ergo linea d g uidetur ſiniſtrari, & tota linea
b
a uidetur dextrari:
quoniam puncto b exiſtente ſiniſtro, punctum c
uidetur
plus dextrum illo, & item punctum k plus dextrum puncto
c
, & punctum a plus dextrum puncto k.
Patet ergo propoſitum: quo-
niam
ſimiliter eſt in quibuslibet alijs punctis demonſtrandum:
quæ
enim
ſub dexterioribus radijs uidentur, dexteriora apparent, & quæ
ſub
ſiniſterioribus ſiniſteriora, ut patet per 1 ſuppoſitionem hu-
ius
.
Hæc autem omnia ideo accidunt, quia lineæ parallelæ ſecundum remotiores ſui â uiſu partes
concurrere
uidentur per 21 huius.
Et hoc eſt propoſitum.
37. Superſicierum ſub oculo iacentium, remotiores à uiſu, altiores uidentur. Euclides 10
theo
. opticorum.
Sit centrum uiſus a in altiori ſitu collocatum, quàm ſuperſicies rei uiſæ, in qua ſint lineæ b e, e d,
d
g:
ducanturq́; lineę a b, a e, a d, a g: ſitq́; cauſſa exempli ſitus talis, ut linea a b ſit perpendicularis ſu
per
lineam b g, in qua collocantur lineæ b e, e d, d g:
quoniã in alijs ſitibus maior eſt diuerſitas. Dico
quòd
linea d g altior uidetur quàm linea d e, & linea
470[Figure 470]a i t k b z e d g d e altior quàm linea b e.
Sumatur enim in linea b e,
punctus
z, à quo ducatur per 11 p 1 linea z i perpendi-
cularis
ſuper lineam b e.
Quoniam ergo punctorum
formæ
g, d, e procedentes ad uiſum, primò pertran-
ſeunt
lineam z i, quàm perueniant ad punctum a cen
trũ
uiſus:
ſit, ut linea g a ſecet lineam z i in puncto i,
& linea d a in puncto t, & & linea e a in pũcto k.
Quia
ergo
punctus i eleuatior eſt puncto t, & punctus t
puncto
k:
ideo quòd linea a t maior eſt quàm linea a
i
, & linea a k maior ꝗ̃ linea a t per 19 p 1:
& in linea, in
qua
eſt punctum i, eſt etiam punctum g, & in linea,
in
qua eſt punctum t, eſt etiam punctũ d, & in linea,
in
qua eſt punctum k, eſt etiam punctum e:
per com-
prehenſionem
uerò punctorum d & g uidetur linea
d
g:
& per puncta e & d uidetur linea e d: palàm, quo
niam
linea g d eleuatior apparebit quàm linea d e:
&
ſimiliter
d e apparebit eleuatior quàm linea b e.
Cuius enim pũcti forma multiplicando ſe ad uiſum
magis
eleuatur, hoc altius apparet uiſui per 1 ſuppoſitionẽ huius, quia in altiori ſitu offertur uiſui,
& ſecundum illum modũ ſiguratur in ſuperſicie uiſus.
Patet ergo propoſitũ. Et patet ex hoc, quòd
multum
exaltato uiſu ſuperficies planæ iacentes longè à uiſu concauæ uidebuntur:
tendunt enim
formæ
talium punctorum ad uiſum per modum circumferentiæ circa centrũ uiſus propter æquali-
tatẽ
uirtutis uiſiuę.
Patet ergo propoſitũ.
38. Superſicierum uiſui ſuperiacentium remotiores à uiſu decliuiores uidentur. Euclides
11
theo. opticorum.
Sit centrum uiſus punctus a in inferiori ſitu collocatum, quàm ſuperficies rei uiſæ, in qua ſint li-
neæ
b e, e d, d g:
& ducantur, ſicut in præcedenti, lineæ a b, a e, a d, a g: quarum a b ſit perpendicularis
ſuper
ſuperſiciem ſuppoſitam uiſui.
Dico, quòd linea g d apparebit decliuior quàm linea d e, & li-
nea
d e decliuior quàm linea b e.
Ducatur enim, utin præcedente, linea z i æquidiſtans lineæ a b,
ſecans
lineam g a in puncto i, & lineam d a in puncto c, & lineam e a in puncto k:
ergo per ea, quæ in
præcedenti
diximus, forma puncti g decliuior uidebitur quàm forma puncti d, & forma puncti d
438136VITELLONIS OPTICAE decliuior quàm forma punctie, & forma puncti e de-
cliuior
quàm forma puncti b:
ſed per formas puncto-
rum
g & d forma lineæ g d occurrit uiſui, & per for-
471[Figure 471]b z e d g k c i a mas punctorum d & e uidebitur forma lineæ d e, &
per
formas punctorum e & b uidebitur forma lineæ
e
b.
Quoniam itaq; , ut oſtendimus in præmiſſa, linea
a
c eſt maior quàm linea a i, & linea a k maior quàm li-
nea
a c:
& ſecundum harum linearum diſpoſitionem
fit
formarum illorum punctorum uiſio.
Palàm ergo,
quoniá
centro uiſus & ipſo uiſibili ſic diſpoſitis, remo
tiora
à uiſu, decliuiora uiſui occurrunt, quàm propin-
quiora
.
Et hoc eſt propoſitum.
39. Aequalium magnitudinum ſub eodem uiſu
erect
arum, remotiores altiores apparent. Euclides
13
tbeo. opticorum.
Sit centrum uiſus punctum i: & ſint uiſæ æquales
magnitudines
, quæ ſub ipſo uiſu ſint erectæ, quæ ſint
a
b, g d, e z:
ſitq́; a b remotior à uiſu, & deinde g d, &
deinde
e z:
& ſit centrum oculi punctum i eleuatius exiſtẽs illis magnitudinibus: ducanturq́; lineæ
i
a, i g, i e.
Dico, quòd magnitudinum illarum a b ap-
paret
altiour quàm g d, & g d altior quàm e z.
Quoniã
enim
linea i a eſt eleuation quàm linea i g, & linea i
g
eleuatior quàm linea i e, & in linea, cui incidunt li-
neæ
i a, i g, i e ſunt pũcta a, g, e, & per 37 huius uidẽtur
puncta
remotiora uiſui altiora:
pũcta uerò a, g, e ſunt
472[Figure 472]i a g e b d z in magnitudinibus a b, g d, e z:
ergo magnitudo a b
apparet
eleuatior quàm ipſa magnitudo g d, & ma-
gnitudo
g d apparet altior quàm ipſa e z.
Quod eſt
propoſitũ
.
Et quia de qualibet magnitudine longio-
ri
poteſt abſcindi æ qualis breuiori:
ideo in omnibus
magnitudinibus
ſubiacentibus uiſui præſens tenet
demonſtratio
:
quoniam ſemper remotiores uiden-
tur
altiores, quàm ſint ſecundum ueritatem.
40. Aequalium magnitudinum uiſui ſuperere
ctarum
remotiores decliuiores apparent. Euclides
14
theo. opt.
Eſto, ſicut in præcedenti, centrum uiſus punctum i: & ſint æquales magnitudines, quæ a b, g d, e
z
, erectæ ſuperſtantes uiſui:
ſitq́; a b remotior uiſui quàm aliæ, & e z propinquior. Dico, quòd
magnitudo
a b apparet decliuior quàm g d, & ma-
473[Figure 473]a g e b d z i gnitudo g d decliuior quàm e z.
Ducantur enim, ut
in
præmiſſa, lineę i b, i d, i z.
Quoniam ergo, ſicut pa-
tet
per 38 huius, forma ueniẽs per lineam i b, eſt de-
cliuiori
modo uiſui incidens, quàm forma ueniens
per
lineam id, & forma uiſui adueniens per lineam
i
d, decliuiori modo incidit, quàm forma ueniẽs per
lineam
i z:
ſed in linea, cui incidunt lineæ i z, i d, i b,
ſunt
puncta z, d, b, quę puncta ſunt in magnitudini-
bus
a b, g d, e z.
Palàm ergo, quoniam iſtarũ magni-
tudinũ
illa, quę eſt a b, decliuior apparet quàm g d,
& g d quàm e z.
Et hoc eſt propoſitũ. Eſt autem uni
uerſale
illo modo, quo diximus in præcedenti.
41. Altioris magnitudinis uiſibilis per uerti
cem
inferioris aſpectæ, accedente & recedente ui-
ſu
ſecundum lineam uertici inferioris perpendi-
culariter
incidentem: ſemper idem erit exceſſus,
non
uidebitur autem idem. Euclides 17 th. opt.
Sint duæ uiſæ magnitudines inæquales a b maior, & g d minot: quarum uertices ſint a & g: & ſit
centrum
uiſus punctum e:
ducaturq́; linea g e perpendicularis ſuper lineam g d, ſecans lineam a b
in
puncto z.
Dico, quòd oculo accedente & recedente ſecundum lineam g e, ſemperidem uidebi-
tur
exceſſus lineæ a b ſuper lineam g d, qui exceſſus eſt linea z a.
Accedat enim uiſus ad punctum i,
propinquius
puncto g quàm punctum e, uel remoueatur ad aliud punctum f, remotius quàm pun-
ctum
e:
ſemper autem perpendiculariter non incidet forma alicuius punctorum lineæ g d ipſi uiſui,
439137LIBER QVARTVS. niſi ſola forma puncti z, in quam cadit perpendiculariter e z: quoniam per 20 th. 1 huius duas lineas
eidem
ſuperficiei ab eodem puncto ductas perpen-
474[Figure 474]a z g i e f b d diculariter inſiſtere eſt impoſsibile:
palàm ergo pro
poſitum
.
Videbitur tamen linea a z minui uel augu-
mentari
ſecun dum diuerſitatẽ angulorum, ſub qui-
bus
fiet uiſio per 20 huius.
Et eſt, ut patet ex pręmiſ-
ſis
, & per 21 p 1, angulus a i z maior angulo a e z, &
angulus
a e z maior angulo a f z:
ſecundum hoc au-
tem
diuerſificatur in uiſu quãtitas lineæ a z:
ſemper
tamen
illius lineæ a z eadem eſt quantitas in ſeipſa.

Et
hoc eſt propoſitum.
42. Altioris uiſibilis per uerticem inferioris
aſpecti
, accedente uiſu ſecundum lineam exceſſui
altioris
perpendiculariter incidentẽ: maior pars
altioris
uidetur, recedente uerò uiſu ſecundũ ean-
dem
lineam minor pars altioris uidetur: ſecundũ
aliam
uerò lineam accedente uel recedente uiſu,
accidit
econuerſo. Euclides 16 the. opt.
Sint, ut in præmiſſa, duæ in æquales magnitudines, quæ a b & g d, quarum maior ſit a b: & ſit cen-
trum
uiſus in puncto e poſitũ in linea e a, perpendiculariter incidente puncto a, qui ſit altior termi-
nus
lineę a b:
ambę ergo magnitudines tam a b quàm g d ſubiacebunt uiſui, cum uertex altioris (qui
eſt
a) ſit in perpen diculari ducta à centro uiſus ad magnitudinem altiorem:
ſint enim magnitudines
a
b & g d taliter erectæ, ut punctum a ſit altius, quàm punctum g, per-
ueniatq́
;
forma alicuius punctorũ lineæ a b, quod ſit z, per uerticem
475[Figure 475]a i e f i e z g z t i b d lineę d g, qui ſit g, ad uiſum e:
& ſit linea, ſecundũ quã aduenit illa for-
ma
, linea z e.
Sub linea itaq; z e uidetur linea z a, pars magnitudinis
a
b, & tota magnitudo d g, remanetq́;
pars lineæ a b, quæ non uidetur
per
uerticem g:
& hęc eſt linea z b. Accedat autem uiſus propinquius
ad
punctum a, ut fiat in eadem linea in puncto i.
Palàm quoq; , quia in
hoc
ſitu aliquis punctus lineæ a b inferior puncto z peruenit ad ui-
ſum
, qui ſit punctus t:
& ducatur linea ti per uerticem g ad uiſum: ſub
linea
ergo it uidetur pars magnitudinis a b, quæ eſt t a, & tota magni
tudo
g d, remanetq́;
pars lineæ a b, quæ eſt a t, uiſa, Et quoniam linea
a
teſt maior quàm linea z a, quæ uidebatur uiſu exiſtente remotiore:

neceſſarium
autem eſt lineamt a fieri maiorẽ quàm ſit linea z a:
ideo
quòd
angulus ait eſt maior angulo a e z per 16 p 1:
illud ergo, quod ui
detur
ſub angulo ait, eſt maius illo, quod uidetur ſub angulo a e z ք
20
huius:
linea ergo a t maior uidebitur: & per 19 p 1 maior eſt quàm
linea
a z.
Et quando linea, in qua e centrum uiſus, perpendiculariter
incidit
cuicunq;
puncto exceſſus lineæ a b ſuper lineam g d, eadem
eſt
demonſtratio.
Palàm ergo, quòd accedente uiſu ſuperapparens
pars
lineæ a b ſemper fit maior, recedente uerò uiſu fit minor.
Et hoc
eſt
propoſitum primum.
Secundum aliam uerò lineam, quæ ſit perpendicularis ſuper lineam a b,
476[Figure 476]a t z g s i e b d non tamen incidat in punctum a, uel in aliquod punctum exceſſus,
ſed
in aliquod aliud punctum lineæ a b, baſsius toto exceſſu lineæ a
b
ſuper lineam g d, ut in punctum f:
uiſu accedente uel recedente ac-
cidit
ecóuerſo.
Nam accedente uiſu, totius magnitudinis a b minus
uidetur
per uerticem g, & recedente uiſu, magis:
exiſtente enim uiſu
in
pũcto e, multiplicabitur ad uiſum forma lineę z a, accedente uerò
uiſu
in punctumi, & ductis lineis e g z & i g t, patet, quòd illæ lineæ
ſecabunt
ſe in puncto g, & non perueniet ad uiſum forma alicuius
punctorum
lineæ z t, ſed ſolùm forma lineæ t a, quę eſt neceſſariò mi
nor
quàm linea z a.
Patet ergo propoſitum.
43. Inæqualium uiſibilium uerticibus in eadem linea æquidi-
ctante
horiz onti existentibus: pars inferior longioris uiſa per ba-
ſim
breuioris accedente uiſu ſecundum lineã exceſſui longiouis per
pendiculariter
in cidentem, maior pars longioris unidebitur: rece-
dente
uerò uiſu ſecũdũ eandẽ lineã minor pars altioris uidebitur:
ſecundũ
aliam uerò lineam accidit econuerſo. Euclides 15 th. opt.
Hæc non differt in hypotheſi à præmiſſa, niſi quòd in illa uiſibilia
ſunt
ſubiacẽtia uiſui, in hac uerò ſunt ſuperſtantia.
Sint ergo inæqua
les
quantitates a b & g d:
quarũ maior fit a b: ſintq́; uertices illarum
440138VITELLONIS OPTICAE quantitatum b & d: & fit linea b d æ quidiſtans horizonti: ſitq́; centrum uiſus in puncto e: multipli-
ceturq́
;
forma alicuius puncti lineæ a b, ut z, per baſim g ad uiſum e: ſiatq́; linea z g e: ſub linea ergo
z
e continentur z a & g d:
& b z non apparet uiſui, propter interpoſi-
477[Figure 477]b d f i e t z g f z i r t a tionem ipſius g d:
inferior uerò ipſius pars decliuior apparet per 40
huius
, remanetq́;
a z pars lineæ a b apparens uiſui ultra lineam g d.
Accedat
ergo uiſus, & ſit in puncto i propin quiori ad punctum a, in
eadẽlinea
perpen diculari ſuper lineã a b, quæ ſit e f:
hæc enim æ qui-
diſtat
uerticibus ipſorum uiſorum, qui ſunt b & d:
multiplicabiturq́;
forma
alicuius puncti lineæ a b per punctum g ad uiſum exiſtentem
in
puncto i:
ſit ille punctus t: & ducatur linea t g i: ſub linea ergo t g i
cótinentur
magnitudines g d & t a:
ſub linea uerò e z cõtinentur ma-
gnitudines
z a & g d.
Et quoniam linea t z a maior eſt quàm linea z a,
cum
angulus tifper 16 p 1 ſit maior angulo z e ſiergo per 20 huius li-
neat
fuiſa ſub angulo tif maior eſt quàm linea z f, uiſa ſub angulo z
e
f.
Et non ſolùm apparebit uiſui maior: imò & erit maior. Quia itaq;
ambabus
lineis t f & z f communis eſt linea f a:
pater, quòd tota linea
t
a erit maior quàm linea z a.
Et hoc eſt primum propoſitorum. Siue
uiſus accedat non ſecundum lineam e f, ſed fiat in punctoi, extra
illam
lineam e f, in alia linea e f perpendiculariter incidente lineæ
a
b, non in aliquod punctorum exceſſus a b ſuper d g:
dico, quòd acci
det
econuerſo:
erit enim linea t a minor quàm linea z a. Ducantur e-
nim
lineæ t g i, & a i, & i z:
palàm quoq; per 32 p 1 quoniam angulus a
i
t eft minor angulo a i z:
ideo quia angulus a z i minor eſt angulo a t i
per
21 p 1, & angulus t a i communis:
uiſum ergo à puncto i ſub angulo a i t eſt minus uiſo ſub angulo
aiz
:
linea ergo z a eſt maior quàm linea t a: & uidetur maior. Et hoc accidit, cum centrum uiſus col-
locatur
ſupra lineam primã e f, & altius quàm illa:
ſi uerò ipſum collocetur inferius, quàm linea pri-
ma
e f:
tunc accidit econuerſo. Patet ergo propoſitum.
44. In ſitus uiſione uirtutidiſtinctiuæ error accidit ex intemper ata diſpoſitione octo circun-
ſtantiarum
cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 24. 35. 46 53. 58. 64. 66. 69 n 3.
Exintemperantia enim lucis uirtuti diſtinctiuæ error accidit in uiſione ſitus: ut ſi in nocte non
obſcura
aliquid modicè declinet à uiſu:
tunc æſtimabitur in eo ſitus rectitudo propter debilitatem
lucis
egreſſam à temperamento.
Nimia etiam remotio in uiſione ſitus errorẽ inducit: unde res ui-
ſibilis
ualde remota à uiſu & obliquata uiſui, uidebitur directè oppoſita per 34 huius.
Intemperátia
etiam
ſitus errorẽ facit in ſitus uiſione:
cadente enim axe uiſuali in corpus ſecundum temperatã di-
ſtantiã
uiſui oppoſitũ, & ſum pto alio corpore multũ elongato ab axe, & declinato modicũ ſuper li-
neam
imaginatã, ſuper quã cadit axis radialis perpendiculariter:
tunc uiſus non cõprehendit corpo
ris
illius declinati onẽ propter ſitum à temperamento egreſſum:
quoniã non fit plena cõprehenſio
corporũ
longè ab axe poſitorũ per 45 th.
3 huius: & ita propter hunc errorẽ res obliquè uiſibus op-
poſita
, iudicabitur oppoſita directè.
Intemperãtia etiã magnitudinis in uiſione ſitus eſſicit errorẽ:
quoniã
granũ ſinapis ſi fuerit ab oculis declinatũ, uidetur tamẽ ac ſi eſſet directè oppoſitũ:
quia eius
declinatio
propter paruitatẽ corporis non poteſt comprehẽdi:
nec enim eſt ſenſibilis declinatio hu
ius
grani ab axe cõmuni orthogonaliter ſuper uiſibilia cadente, ſecundũ quã diſcernitur obliquatio
rerum
uiſarũ reſpectu uiſus:
quoniã plenè diſcernitur diftãtia inter hunc axem & extremitates
grani
, quæ eſt quaſi minima linea omniũ linearũ ſenſibiliũ.
Ex intẽperata etiã ſoliditate error acci-
dit
uiſui in ſitu:
quoniã ſi corporis rari ſitus, reſpectu uiſus, fuerit declinatus, occultabitur eius decli
natio
, & ſi fortè uidebitur directè opponi:
una enim extremitatũ illius corporis eiuſdẽ diſtantiæ re-
putabitur
alia, tamen ſint diuerſæ:
& accidit hoc propter nimiã raritatẽ non terminantẽ certi-
tudinaliter
uiſibilẽ operationẽ, & inducentẽ incertitudinẽ in quãtitate anguli, ſub quo fit uiſio.
In-
temperata
etiã diaphanitas efſicit errorẽ uiſui in ſitu:
ſi enim corpus uiſum ſub parua obliquatione
obijciatur
uiſui in aere denſo obſcuro, ſicut accidit in horis cre puſcularibus, occultabitur declina-
tio
, quę pateret in aere lucido claro:
fit ergo error in ſitu oppoſitiõis corporis ad uiſum. Exintẽpera
ta
etiã quantitate tẽporis fit error uiſui in ſitu:
ut aliquid occurrit uiſui ſubitò, ſtatim recedit:
hoc
enim fortè directè uiſui oppoſitũ reputabitur obliquatũ, uel ecõuerſo, ſi fuerit obliquatũ uiſui,
fortè
reputabitur rectũ.
Ex diſpoſitiõe etiã uiſus in ſanitate fit error uiſui in ſitu: ut ſi ab aliquãta di
ſtãtia
licet tẽperata corpus aliqđ in oppoſitiõe uiſus modicũ obliquetur:
tũc enim uiſu exiſtẽte de-
bili
, ſentietur obliquatio, tamẽ ſit obliquatio ſecũdũ uerũ.
Sic ergo in ſitus uiſiõe uirtuti diſtin
ctiuę
error accidit ex intẽperata diſpoſitiõe octo circũſtantiarũ cuiuslibet rei uiſæ, ut ꝓponebatur.
45. Figura circularis ſuperſicieirei uiſæ cõprehenditur à uiſu ex circularitate formæ in ſuper-
ficie
oculi deſcriptæ. Alhazen 32 n 2.
Quoniã enim formę rerũ deſcribuntur in oculi ſuperficie, ſicut ſunt in rebus extrà per 17 th. 3 hu-
ius
, & formæ ſecundũ figurã, qua deſcribuntur in oculi ſuperficie, ſic perueniũt ad neruũ cõmunẽ,
& circa eius punctũ mediũ figurantur, prout patet ք 37 th.
3 huius, & ibi cõprehenduntur ab anima
ſecundũ
ſui diſpoſitionẽ:
c patet, quòd forma circularis ſuperficiei rei uiſæ cõprehenditur à uiſu
441139LIBER QVARTVS. ex circularitate formę in ſuperficie oculi deſcriptæ: & ſimiliter comprehen ditur circularitas cuiuſ-
libet
partium ſuperficiei reι uiſæ.
Certificatur autem hæc uiſio, cum uidens mouerit axes radiales
ambos
uel ſaltem unum per totam circum ferentiam rei uiſæ aut partis eius:
ſic enim ex certifica-
tione
ſituum terminorum formæ comprehen det figuram ſuperficiei circularem ex conſimilitudi-
ne
uel diſsimilitu dine partium, & ex comprehẽſione æqualιtatis uel in æqualitatis remotionis par-
tium
rei uiſæ ab inuicem, uel æ qualitatis uel linæ qualitatis eleuationum, partium rei uiſæ ad inui-
cem
.
Patet ergo propoſitum.
46. Figura rectilinea comprehenditur à uiſu ex ſuorum terminorum comprehenſione.
Quoniam enim figura eſt, quæ termino uel terminis continetur: termini autem figurarum ſunt
lineæ
, quæ comprehenduntur uiſu non decepto ſecũdum ipſarum ſituationem in ſuperficie oculi,
ficut
eſt ipſarum ſituatio in ſuperficie rei uiſæ.
Palàm ergo, quoniam ipſarum comprehenſio à uiſu
eſt
comprehenſio figuræ in ipſis contentæ, cuius ſunt termini illi.
Et hoc eſt propoſitum. Sed in his
omnibus
uiſus requirit diſtantiam mediocrem & alias circumſtantias uiſui debitas, ne fortè fiat
deceptio
in ipſo uiſu.
47. Planicies ſuperſiciei ſecũdum mediocrem diſtantiam directè uiſui oppoſitæ comprehen-
ditur
ex comprehenſione æqualitatis remotionis partium, & conſimilitudinis ordinationis
ipſarum
. Alhazen 35 n z.
Sit ſuperficies plana a b c d: & ſit centrum uiſus e: à quo ducatur ſuper datam ſuperficiẽ perpen.
478[Figure 478]e a b f c d dicularis e f.
Et quoniam ſup erficies illa eſt directè uiſui oppoſita,
ſic
quòd perpendicularis incidat in medium punctum illius ſuper-
ficiei
:
producantur quoq; ad puncta æqualiter à puncto f diſtantia,
qu
æ ſunt a, b, c, d lineæ e a, e b, e c, e d:
& continuentur lineæ f a, f b, f
c
, f d:
quæ omnes erunt æquales propter æqualem ipſarum diſtan-
tiam
à puncto f.
Cum ergo omnes illæ lineæ f a, f b, f c, f d per defini-
tionem
lineæ ſuper ſuperficiem erectæ fint perpendiculares ſuper
lineam
e f:
patet per 4 p 1, quoniam lineæ e a, e b, e c, e d ſunt æqua-
les
:
ſup erficies itaq; a b c d ſecun dum illos eius terminos æ qualiter
diſtat
à uiſu.
Sed & alijs lineis ad puncta alia æqualiter diſtantia à
puncto
f, à centro uiſus productis, illarum omnium ad inuicem ex
præmiſsis
concluditur æqualitas.
Tota ergo ſuperficies ſecundum
omnes
ſui partes æ qualiter diſtantes ex omni parte à puncto f con-
fimiliter
peruenit ad uiſum.
Tota itaq; ſuperficies uidebitur plana
ex
comprehenſione æqualitatis remotionis partium & conſimili-
tudinis
ordinationis ipſarum.
Et hoc eſt propoſitum. Sed & ſi axes
radiales
non incidant ad medium, nihilominus per eadem demon-
ſtrandum
:
ſemp er enim termini cuiuslibet partiũ ſuperficiei erunt
lineæ
rectæ.
Superficies ergo eſt plana.
48. Conuexitas ſuperficiei comprehenditur à uiſu ex propin-
quit
ate partium mediarum, & æquali remotione partium extremarum. Alhazen 33 n 2.
Cum enim ſuperficies conuexa directè uiſui opponitur ſecundum mediocrem diſtantiam: tunc
cum
omnis regularis ſup erficies conuexa ſit pars alicuius ſphæræ uel columnæ rotundæ uel pyra-
midis
rotundæ per 118th.
1 huius: ſi ſuperficies illa oppoſita uiſui ſit pars ſphæricæ ſuperficiei, & fi à
centro
uiſus ad centrum ſphæræ linea recta ducatur, aliæq́;
præter centrum lineæ plurimæ produ-
cantur
, patet per 72 th.
1 huius, quòd ſola illa, quæ centrum tranſit, eſt perpendicularis ſuper ſphęræ
ſuperficiem
:
aliæ uerò omnes lineæ à centro uiſus ad illam ſphæricam ſuperficiem productæ, ſunt
ſuper
illam ſuperficiẽ incidentes obliquè.
Erit ergo per 8 p 3 pars perpendicularis interiacens cen-
trum
uiſus & ſup erficiem ſphæricam omnium aliarum linearum breuiſsima:
ergo ſecundum illam
fit
maxima approximatio ad uiſum, & omnes circuli ſecundum punctum, cui incidit illa perpendi-
cularis
, in ſup erficie ſphæræ deſcripti, erunt uiſui proximiores ſecundum illa puncta, & ſecun dum
alias
lineas obliquè incidẽtes, erunt uiſui remotiores:
quia omnes lineæ perpendiculari lineæ pro-
pinquiores
modo dicto, ſunt minores remotioribus:
quoniam per prænominatam 8 p 3 omnes li-
neæ
à centro uiſus ad peripherias maiorum circulorũ productæ ſunt longiores lineis propinquio-
ribus
ipſi perpendiculari.
Ex comprehenſione ergo propin quitatis partium mediarum in illa ſu-
perficie
, & remotione aliarum partium, quæ ſunt in terminis, apparet maior eleuatio partium me-
diarum
quàm extremarum:
& ex inæqualitate eleuationis partium ſup erficiei uidetur gibbofitas;
quæ
eſt cauſſa conuexitatis.
Et quoniam in omnl puncto ſuperficiei ſphæricæ ſecant ſe circuli ma-
gni
tranſeuntes per centrum illius ſphæræ, & omnes lineæ, quę lineæ breuiſsimæ utrinq;
æquè ap-
propinquant
, ſunt æquales:
ideo ſecundum æ qualem diſtantiam à perpendiculari fit æqualitas o-
mnium
linearum ad ſphæræ ſuperficiem à centro uiſus productarũ, & apparet deflexio gibbofita-
tis
æqualis ſecundũ omnem differentiam poſitionis in ſphæricis ſuperficiebus, maximè directè
uiſibus
opponũtur.
Si uerò ſup erficies cõuexa oppoſita uiſui fuerit pars ſuperficiei columnaris aut
pyramidalis
rotundarum:
tunc fit eadẽ dem onftratio productis lineis perpendicularibus à centro
442140VITELLONIS OPTICAE uiſus ad centrum circuli baſis, & omnium circulorum æquidiſtantium baſi: alijs quoq; lineis pluri-
bus
ab eodem cẽtro uiſus non perpendiculariter per eoſdem circulos productis, complebitur de-
monſtratio
ut prius.
Et ſi illæ ſuperficies quomodocunq; obliquatæ ſint ad uiſum, nihilominus per
eadem
eſt demonſtrandum:
ſiue enim gibboſitas ſit inferius, ſiue ſuperius, ſiue à dextris, ſiue à ſini-
ſtris
, ſemper partium in æqualis diſtantia propoſitum cõcludet:
& de irregularibus conuexitatibus
per
eadem fit comprehenſio in uiſu.
Patet ergo propoſitum. Vniuerſaliter enim conuexitas com-
prehenditur
à uiſu ex propin quitate partiũ mediarum, & æquali remotione partium extremarum.

Patet
ergo quod proponebatur.
49. Concauit as ſuperficiei comprehẽditur à uiſu ex remotione partium mediarũ, & æquali
appropinquatione
partium extremarum. Alhazen 34 n 2.
Per eadem, quæ in præcedenti, demonſtrandum, & ſimiliter per omnem ſuperficiem tranſcur-
rendum
.
Semper enim per 8 p 3 linea à centro uiſus ad centrum ſphæræ uel circuli producta, quia
continet
diametrum, eſt omnium longiſsima, & ſibi propinquiores ſunt cæteris remotioribus ma-
iores
, & omnes æqualiter ab illa diſtantes ſunt æquales.
Ergo termini illius ſuperficiei uidebuntur
arcuales
, & tota ſuperficies uidebitur concaua.
Et ſi illæ ſuperficies fint obliquatæ uiſibus, ſiue ar-
cualitas
terminorum ſit ſuperius, ſiue inferius, ſiue à dextris, ſiue à ſiniſtris, ſemper per eandem de-
monſtrandum
.
Patet ergo propoſitum.
50. Centro for aminis uueæ & circumferentia circuli in eadẽ ſuperficie exiſtẽtibus: circum-
ferentia
ad aliquam rectitudinem accedere uidetur. Euclides in præfat. & 22 the. opt.
Eſto foraminis uueæ centrum a, in eadem exiſtens ſuperficie cum circumferentia circuli uiſi: ita
479[Figure 479]k g c i z e d b a quòd plana ſuperficies circuli imaginata produci ſecet ſphærã oculi
trans
centrum:
illius quoq; circumferentia circuli ſit g b: & eius cen-
trum
k:
& à punctis illius circumferentiæ ducantur lineæ plurimæ ad
uiſum
a:
quæ ſint b a, d a, e a, z a, i a, c a, g a: ſecũdum quas lineas formæ
illorum
punctorum accedunt ad uiſum.
Dico, quoniam arcus b g ap-
paret
uiſui linea recta.
Ducãtur enim à centro illius circuli lineæ k b,
k
d, k e, k z, k i, k c, k g.
Quoniam ergo linea k b uidetur ſub angulo k a
b
, & linea k d ſub angulo k a d, qui minor eſt angulo k a b, quoniam
pars
eius eſt:
ergo per 20 huius palàm eſt, quia maior uidebitur linea
k
b quàm k d, quoniam ſub maiori angulo uidetur:
& ſimiliter uide-
bitur
linea k d maior quàm k e, & k e maior quàm k z:
& eodem modo
uidebitur
k g maior quàm k e, & k c maior quàm k i, & k i maior quàm
k
z.
Punctus quoq; z inter omnes datos punctos, quoniã cadit in per-
pendiculari
a k, propinquior uidebitur centro k quàm punctus e, &
punctus
e propinquior quàm punctus d, & punctus d propinquior
quàm
punctus b.
In apparentia ergo uiſui aliquid tollitur de curui-
tate
arcus z b.
Et ſimiliter eſt de arcu z g. Accedere ergo uidetur ad
rectitudinem
arcus g b.
Cum enim per 8 p 3 linea a z fit omnium bre-
uiſsima
, & linea a e breuior ſit quàm linea a d, & a d breuior quàm a
b
:
patet quòd in uiſu aliquid remanet curuitatis apprehẽſæ & ſic non
uidebitur
tota peripheria linea recta, ſed ad rectitudinem aliqualiter accedens.
Patet ergo propoſi-
480[Figure 480]b e c d atum.
Ethoc idẽ accidet cõuexis & concauis partibus peripheriæ cir-
culi
uiſui oppoſitis.
Quia ſi à puncto z ducatur aliqua perpendicula-
ris
ſuper lineam a z:
tunc non eſt differentia magna uiſui inter arcum
& lineam contingentem, cum per maius ſpatium uiſio fit, propè uerò
exiſtente
uiſu, maior percipitur conuexitas uel concauitas:
& magis
apparet
.
Quòd ſi centrum oculi & circulus non ſint in eadem ſuper-
ficie
:
tunc circum ferentia circuli uidebitur curua: quoniam tũc ſitus
partiũ
lineę circularis ſecundũ ſuũ ſitũ & eſſe propriũ peruenit ad ui-
ſum
, & depingitur ſecundũ ſuã curuitatẽ in ſuperficie illius, licet quã-
doq
;
forma ſphærica illius curuitatis ſecundũ aliquid ſui uarietur.
51. Circulo centro́ for aminis uueæ in eadem ſuperficie exiſten-
tibus
: minus ſemicirculo uidetur.
Sit centrum foraminis uueæ, quod ſit punctum a: & circulus b c d,
cuius
diameter b e, in eadem ſuperficie plana exiſtentia:
uideaturq́;
arcus
b c d:
dico, quòd minus ſemicirculo uidebitur. Si enim arcus b
c
d, qui uidetur, ſit ſemicirculus, neceſſe eſt lineas a b & a e ſuper ter-
minos
diametri b e incidere:
aliter enim ſemicirculus non uidebitur:
quia
ſola diameter eſt, quæ diuidit circulũ per æqualia per 17 defin.
1.
Ergo
lineæ a b & a e ſemper contingent circulum, quoniam à termi-
nis
diametri producuntur.
Palàm ergo per 18 p 3, quoniam utraq; cum diametro b e angulũ rectum
contin
ebit:
triangulus itaq; a b e habebit duos angulos rectos, & tertium angulum: quod eſt cõtra
32
p 1, & impoſsibile.
Patet ergo propoſitum.
443141LIBER QVARTVS.
52. Centro foraminis uueæ exiſtente in circumferentia uel in centro circuli: totalis circu-
lus
uidetur.
Eſto centrum ſoraminis uueæ punctum a in circumferentia circuli
d
b:
dico, quòd totus circulus d b uidebitur. Nec enim eſt punctus in
481[Figure 481]b a a d toto circulo, à quo ad quemlibet punctum datum in circumferentia
duci
linea recta non poſsit.
Et quia, ut oſtenſum eſt per 2 th. 3 huius,
poſsibilile
eſtſolum illud uideri, inter cuius quodlibet pũctum & ali
quod
punctum ſuperficiei uiſus produci lineas rectas eſt poſsibile:

formæ
ergo omnium punctorum circuli pertingere poſſunt ad uiſum
nullo
extrinſeco corpore impediente.
Totalis ergo circulus ſecundũ
omnia
ſua puncta uideri poterit cẽtro foraminis uueæ in illius circuli
circumferentia
collocata.
Et quoniam centro foraminis uueæ in cen-
tro
circuli exiſtente, adhuc omnes lineæ ducibiles à punctis circum-
ferentiæ
ad centrum, ad ipſum uiſum perueniunt:
patet, quia fiet uiſio
ſecundum
lineas, quæ à punctis circum ferentiæ ducũtur ad centrum
uiſus
per 17 th.
3 huius. Ethoc eſt propoſitum.
53. Exiſtente cẽtro oculi in linea à centro circuli ſuper ſuperficiem circuli erecta, aut in ter-
mino
lineæ obliquè ſuperficiei circuli inſiſtẽtis æqualis ſemidiametro: omnes diametri in eodem
circulo
productæ æquales uiſui apparebunt. Euclides 35. 36 th. 0pt.
Eſto circulus d e g: cuius centrum ſit punctus a: erigaturq́ linea a b perpendiculariter ſuper cir-
culi
ſuperficiem:
& ducãtur diametri e z & d g: ponaturq́ centrũ oculi in linea a b in puncto b. Di-
co
, quòd omnes diametri ductæ trãs ſuperficiem circuli, ut e z & d g, æ quales adinuicem uidebun-
tur
.
Ducantur enim à centro uiſus line æ b e, b z, b d, b g. Quoniam ergo linea z a æqualis eſt lineæ a
482[Figure 482]b e d a g f k h v g, & linea b a cõmunis ambobus trigonis a b g & a b z, anguli quoq;

ad
centrum a ſunt æ quales, quia recti:
palàm per 4 p 1, quoniam linea
b
g eſt æ qualis lineæ b z, & angulus a b z eſt æqualis angulo a b:
g: &
eodem
modo erit angulus a b d æqualis angulo a b e, & omnes an-
guliad
centrum uiſus inter ſe ſunt æquales.
Ergo per 19 uel 20 huius
omnes
ſemidiametri æquales apparent:
imò & ipſi diametri: ſub æ-
qualibus
enim angulis omnia uidẽtur, & totales diametri & partes.

Sed
& omnes lineæ æquidiſtantes alteri diametrorum, uidentur mi-
nores
diametris, & remotiores minores propinquioribus:
quod pa-
tet
ducta linea ſh æquidiſtante diametro d g, cuius medio pũcto, qui
ſit
k, incidat linea b k:
& copulentur lineæ b f, & b h, & a k: eritq́ linea
a
k per 3 p 3 per pẽdicularis ſuper lineam fh, quoniam ueniens à cen-
tro
diuidit ipſam per æqualia in puncto k.
Quia itaq; in trigonis b a g
& b k h anguli b a g & b k h ſunt recti, ut b a g ex hypotheſi, & b k h
per
22 th.
1 huius: linea uerò b k eſt maior quàm linea b a, & linea a g
eſt
maior quàm linea k h:
ergo per 37 th. 1 huius angulus b h k eſt ma-
ior
angulo b g a:
ſimiliter quoq; angulus b f h erit maior angulo b d a.
In
trigonis ergo d b g & f b h erit per 32 p 1 angulus d b g maior angu-
lo
f b h:
diameter ergo d g uidebitur maior, quàm linea fh per 20 hu-
ius
.
Similiter quoq; eſt de omnibus alijs lineis æquidiſtantibus dia
metro
, reſpectu ipſius diametri, & ad inuicem demonſtrãdum.
Quælibet ergo minor uidebitur mi-
483[Figure 483]b g e a z dnor:
& ita totus circulus uidebitur propriæ ſuæ figurę. Et hoc eſt pro-
poſitum
primum.
Si uerò linea a b non ſit erecta ſuper circuli ſuperfi-
ciem
, ſed obliquè inſiſtens, ſit tamen æqualis ſemidiametro circuli, ad
huc
diametri d g & z e uidebuntur æquales, centro uiſus in puncto b
exiſtente
.
Gum enim ex hypotheſi z a ſemidiameter ſit æqualis lineæ
a
b, & ſemidiameter a e æqualis ſit eidem:
palàm quoniam lineæ a b, a
e
, a z ſunt æquales.
Si ergo ſuper punctum a ad quantitatem ſemidia-
metri
e a circulus deſcribatur in ſuperficie, in qua ſunt lineæ a e, a z, a
b
:
palàm quia tranſibit per punctum b: ergo per 31 p 3 angulus e b z eſt
rectus
:
ſimiliter quoq; oſtendetur angulum g b d eſſe rectum. Et quia
omnes
anguli recti ſunt æquales, & ſub æqualibus angulis uiſa æqua-
lia
apparẽt ք 19 uel 20 huius:
palàm quia omnes diametri illius circu-
li
quotcũq;
ducãtur, ęquales apparebũt, ſicut diameter e z ipſi diame-
tro
g d:
eſt ꝓpoſitũ ſecundũ. Patet ergo totũ, quod ꝓponebatur.
54. Centro oculi exiſtente in termino lineæ maioris uel minoris ſemidiametro circuli (cuius
ſuperſiciei
in centro obliquè eſt inſiſtens) æquales angulos cum diuerſis ſemidiametris continen-
tis
: illæ diametri eiuſdem circuli æquales apparebunt. Euclides ſecunda parte 30 & 38 th. opt.
Sit circulus b g d e, cuius centrũ a: & ſit centrũ uiſus z: ſitq́ linea a z erecta, ſed obliquè incidẽs
444142VITELLONIS OPTICAE ſuperficiei circuli maior uel minor ſemidiametro d a: ſit tamẽ angulus d a z æqualis angulo g a z, &
angulus
e a z æqualis angulo b a z.
Dico, quòd adhuc diametri d b & e g uidebuntur æquales: quo-
484[Figure 484]e z b a d g z niam enim linea d a eſt ęqualis a g, & linea z a communis duobus trigo-
nis
z a g, & z a d:
eſt quoq; ex hypotheſi angulus d a z æqualis angulo g
a
z:
erit per 4 p 1 linea z d æqualis lineæ z g, & angulus d z a æqualis an-
gulo
g z a:
ergo per 19 uel 20 huius baſis d a uidebitur æqualis g a baſi.
Similiter
quoq;
per eadem demonſtrabitur angulus e z a æqualis angu-
lo
b z a:
& per pręmiſſa uidebitur linea e a ęqualis lineæ b a, & angulus a
z
g æqualis eſt angulo a z d, & angulus e z a æqualis angulo a z g:
ideo
accidit
ut totalis angulus d z b totali angulo e z g ſit æqualis.
Videbitur
ergo
, ut ſuprà patuit, diameter d b æqualis diametro e g.
Quod eſt pro-
poſitum
.
Poſsibile eſt autem hoc in quibuſdam diametris accidere, non
autem
in omnibus diametris circuli taliter uiſui oppoſiti:
ergo opor-
tet
quòd omnes diametri illius circuli uideantur æquales:
non enim
illæ
diametri uidebuntur æquales, cum quibus linea z a facit angulos
in
æquales.
55. Sirect a linea à centro circuli centro oculi incidens, non eri-
gatur
ſuper ſuperficiem circuli, ne æquales angulos contineat cum
diametris
, ſit́ maior ſemidiametro: diametri illius circuliinæqua-
les
apparebunt: totus́ circulus uidebitur ſectio columnaris: cuius
maxima
eſt diameter illa, cui perpendiculariter incidit linea radia-
lis
. Euclides 37. 39 th. opt.
Eſto circulus a g b d: cuius centrum z: & ducantur diametri a b & g d, ſe ad inuicem orthogona
liter
ſecantes:
ſitq́; centrum oculi e: à quo ducatur linea e z ad centrum circuli, diametro quidem d
g
ſecundum angulum rectum perpendiculariter incidens, diametro uerò a b obliquè, ut acciderit:

non
erit ergo linea e z erecta ſuper ſuperficiem circuli:
ſitq́ linea e z maior ſemidiametro circuli.
Dico
, quòd diametri a b & g d uidebuntur in æquales:
& g d maxima quidem, a b uerò minima: &
quòd
totus circulus uidebitur altera parte longior, ueluti ſectio columnaris:
& quòd omnis dia-
meter
circuli, quæ ceciderit propior minimæ, uidebitur minor remotiore ab illa:
& duæ tãtùm dia-
metri
apparebunt æquales, ut illæ, quæ æqualiter diſtant ab utraq;
parte à minima diametro, quæ
eſt
a b.
Quoniam enim diameter g d eſt perpendicularis ſuper diametrum a b, & ſuper lineam z e,
palàm
per 4 p 11 quoniam linea g z eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem, in qua ſunt lineæ e z & a
z
, uel a b:
ergo per 18 p 11 erit circulus propoſitus orthogonalis ſuper ſuperficiem e a z: ergo & e a z
ſuperficies
erecta erit ſuper circulum.
Ducatur ergo à puncto e ſuper ſuperficiem circuli a b g d
485[Figure 485]k e a i p g z d s b t perpendicularis per 11 p 11:
hæc itaque per præmiſſa ne-
ceſſariò
cadet in communem ſectionem illarum ſuper-
ficierum
, quæ eſt a b:
cadat ergo, & ſit e k: & ducantur li-
neæ
e a, e b, e d, e g:
producaturq́ diameter circuli alia,
quæ
ſit s z p, conſtituens cum diametro g z d angulum
p
z d æqualem angulo g z s per 15 p 1:
ducatur quoque
alia
diameter, quæ ſit i z t:
ita ut anguli g z s & i z g ſint
æquales
.
Quia itaque à puncto e in aere dato ſuper ſub-
ſtratam
planam ſuperficiem circuli, qui eſt a b g d, du-
cuntur
duæ lineæ, una perpendiculariter, quæ eſt e k, &
alia
obliquè, quæ eſt e z, & inter puncta incidentiæ, quæ
ſunt
k & z, copulatur linea z k in ipſa ſuperſicie:
patet
per
39 th.
1 huius, quoniam angulus e z k minimus eſt o-
mnium
angulorum ſub linea e z obliquè incidente, &
ſemidiametro
z i uel z p, uel quacunq;
alia diametro con
tentorum
:
& omnis angulus iſtorum angulorum pro-
pinquior
angulo e z k eſt minor remotiore:
duo quo que
anguli
ex utraque parte æqualiter angulo e z k appro-
ximantes
, ut ſunt anguli i z k, & p z k inter ſe ſunt æqua-
les
.
Copulentur quoq; lineæ e i, e s, e p, e t. Quia itaq; ab
angulis
duorũ trigonorũ d e g & t e i, ad medietates ſua-
baſiũ æqualiũ in trigono d e g linea e z perpẽdicula-
riter
incidit, & in trigono tei obliquè, eſtq́;
linea e z ma
ior
medietate utriuſq;
illarũ baſium g d, & i t, ut patet ex
hypotheſi
:
ergo ք 49 th. 1 huius erit angulus d e g maior
angulo
t e i:
ergo ք 20 huius diameter d g uidebitur ma-
ior
diametro i t.
Et quoniã, ut oſtẽſum eſt ք 39 th. 1 huius,
angulus
e z i eſt maior angulo e z a, ambabus uerò baſib.
trigonorũ t e i & a e b, quæ ſunt i t & a b, ad
445143LIBER QVARTVS. medium punctum, quod eſt z, linea e z incidit obliquè: erit per 51 th. 1 huius angulus t e i maior an-
gulo
a e b:
ergo per 20 huius diameter it uidebitur maior diametro a b. Et ſic per præmiſſa de quali-
bet
aliarum diametrorum, reſpectu diametri a b, eſt demonſtrandum.
Omnium itaq; diametrorum
circuli
propoſiti g d uidetur maxima, & a b minima:
& propinquiores diametro g d uidẽtur maio-
res
, & propinquiores diametro a b uidentur minores:
duæ quoq; diametri æqualiter hinc inde di-
ſtantes
, uidentur æquales, ut ſuntit & s p per præmiſſam:
quoniam propter æqualitatem angulo-
rum
aliquorum, qui ſunt e z i & e z p per 39 th.
1 huius, anguli t e i & s e p fiunt æquales per 4 p 1 To-
tus
ergo circulus uidetur altera parte longior, ueluti ſectιo colũnaris.
Sed & ſuppoſitis ijs, quæ per
39
th 1 huius declarata ſunt, poteſt reliquum aliter demonſtrari.
Extra hanc enim figuram protra-
hatur
lineal m æqualis diametro d g per 3 p 1, & diuidatur linea l m per æqualia in puncto n per 10 p
1
:
& à puncto n ducatur linea n x perpendiculariter ſuper lineam l m per 11 p 1, & reſecetur linea n x
ad
æqualitatem lineæ z e, quæ eſt ex hypoth eſi maior quàm linea n m, æqualis ſemidiametro z g, ut
patet
ex præmiſsis:
ductisq́ lineis l x & m x, compleatur trigonum l m x: & per 5 p 4 circumſcrιba-
486[Figure 486]p r o q x l n m tur ei portio circuli, quę ſit l m x:
eſt itaq; illa portio
circuli
l m x maior ſemιcirculo, ideo quia linea n x
eſt
maior utraq;
linearum n m & n l. Et quoniã tri-
gonorum
g z e & l n x latus g z eſt æquale lateri n l,
& latus z e æquale lateri n x, & angulus g z e æqua-
lis
angulo l n x, quoniã, ut patet ex pręmiſsis, uterq;

ipſorũ
eſt rectus:
erit per 4 p 1 baſis ge æqualis baſi
l
x:
& ſimiliter iterata demonſtratione in trigonis d
z
e & n x m:
erit linea d e æqualis lineæ m x: & erit
totus
angulus l x m æqualis totali angulo g e d.
Fiat
quoq
;
ſuper punctum n terminũ lineæ l n per 23 p 1
angulus
æqualis angulo i z e:
& ſit angulus l n o:
fiatq́
per 3 p 1 linea n o æqualis lineæ e z:
& ducãtur
lineæ
l o & m o:
deſcribaturq́; , ut ſuprà, circa trigo
num
l o m portio circuli, quæ ſit l o m:
erit quoq; ſe-
cundum
præmiſſum probandi modum angulus lo
m
æqualis angulo i e t.
Item, ut prius, per 23 p 1 con-
ſtituatur
ſuper punctum n terminum lineæ l n angulus l n p æqualis angulo a z e:
& fiat linea n p
æqualis
lineæ e z:
& ducantur lineæ l p & p m: & cιrca trigonum l p m delcrιbatur portio circuli, ut
prius
, quæ ſit l p m:
erit quoq; modo præmiſſo angulus l p m æqualis angulo a e b: ducaturq́ linea à
puncto
lad punctum ſectionis, ubi linea m o ſecat circumferentiã portionis circuli, quæ l x m, quæ
linea
ſit l q.
Et quia per 27 p 3 angulus l q m æqualis eſt angulo l x m, cadũt enim in eundem arcum,
quem
chordat linea l m:
angulus uerò l q m maior eſt angulo l o m per 16 p 1, patet quia angulus l x
m
maior eſt angulo l o m:
angulus uerò l x m æqualis eſt angulo g e d, & angulus l o m æqualis eſt
angulo
i e t:
palàm ergo, quoniá angulus g e d maior eſt angulo l e t. Similiter quoq; ducta linea l r
ad
punctum ſectionis, in quo linea m p ſecat arcum l o m:
palàm ut prius, quoniã angulus l o m ma-
ior
eſt angulo l p m:
& quoniá angulus l p m eſt æqualis angulo a e b: erit angulus i e t maior. angulo
a
e b:
ergo per 20 huius maior apparebιt uiſui in puncto e poſito diameter g d, quàm diameterit, &
diameter
i t maior diametro a b.
Et quoniam de omnibus diametris cadentibus in arcum i a eadem
eſt
demonſtratio, reſpectu diametri a b:
patet quòd omnibus illis maior uidebitur diameter g d, &
minor
uidebitur diameter a b.
Omnium itaq; diametrorum cõcurrentium cum linea e z in puncto
z
diameter a b uidetur minima, & g d maxima:
diameter uerò media diuidẽs angulũ a z g per ęqua-
lia
, modo medio uidebitur inter diametros g d & a b.
Et quia per præmiſſa angulus i e t æqualis eſt
angulo
s e p, palàm quia diametri i t & s p ęquales uidebuntur, quoniam ſunt à diametris g d & a b
æqualiter
diſtantes, ut pater per præmiſſam & per 15 p 1.
Hoc ergo eſt propoſitum.
56. Silinea recta à centro circuli centro uiſus incidens, non erigatur ſuper ſuperficiem cir-
culi
, ne æquales angulos contineat cum diametris, ſit́ minor diametro: diametri illius circu-
li
inæquales appærebunt: totus́ circulus uidebitur ſectio columnaris, cuius maxιma diameter
eſt
illa, cui oblιquè incidιt linea radialis. Euclides 37. 39 th. opt.
Eſto circulus a b g d: cuius centrum e: & ducantur duæ dιametri a g & b d ſe inuicem ad rectos
angulos
ſecantes in centro e:
& ducatur linea e z, quæ neque ſit erecta ſuper ſuperficiem circuli da-
ti
, nec angulos æquales continens cum diametris a g & b d:
& ſit minor ſemidiametro continens
angulos
rectos cum diametro ga, & in æquales cum diametro d b.
Dico, quòd diametri propoſiti
circuli
apparebuntin æquales;
: & quòd totus circulus uidebitur ſectio columnaris, cuius dιame-
ter
g a apparebit omnium minima, & diameter d b maxima:
dιametri uerò æqualiter ab iſtis am-
babus
diametris diſtantes, æquales apparebunt oculo in puncto z exiſtente, ut ſunt diametri h
p
& s r.
Quia enim angulus z e g eſt rectus: ducantur lineæ z g, z d, z a, z b: & ducantur ad
diametrum
h p lineæ z h, z p:
& ad diametrum s r lineæ z s & z r, & omnibus alijs, ut in præ-
miſſa
, diſpoſitis, ſcilicet ducta linea z k ſuper diametrum g a, cui perpendiculariter incidit li-
nea
z e.
Per 39 itaque th. 1 huius patet, quòd angulus z e k eſt minimus omnium angulorum
446144VITELLONIS OPTICAEillorum: & omnis angulus illi propinquior eſt minor remotiore. Quia uerò ab angulo trigoni g z a
487[Figure 487]d s z p g k e d h b r deſcendit linea z e ad medium baſis, quæ eſt a g, per-
pendiculariter
, & ab angulo trigonih z p deſcẽdit ea-
dem
linea z e obliquè ad medium baſis h p:
eſtq́ linea
z
e minor medietate utriuſq;
illarum baſium æqualiũ,
ut
patet ex hypotheſi:
palàm per 50 th. 1 huius, quoniã
angulus
g z a eſt minor angulo h z p:
item per 51 th. 1
huius
angulus h z p eſt minor angulo d z b.
Similiter
quoq
;
de quibuſcunq; diametris medijs demonſtran-
dum
.
Patet ergo per 20 huius, quoniam omnium illa-
rum
diametrorum a guidetur minima, & d b maxima,
& mediæ medio modo ſe habentes, ſecundum quod
plus
approximant hinc & inde.
Duæ quoq; diametri
æqualiter
diſtantes ab extremis, uidentur ęquales per
54
huius.
Patet ergo propoſitum. Sed & ſuppoſitis ijs,
quæ
per 39 th.
1 huius declarata ſunt, poteſt reliquum
aliter
demonſtrari:
Aſſumatur, ut in præmiſſa, linea k l
æqualis
diametro g d:
& diuidatur in duo æqualia in
puncto
m:
& producatur à puncto m perpendiculari-
ter
linea m o æqualis lineæ e z:
erit ergo linea m o ex hypotheſi minor ſemidiametro g e, & minor
488[Figure 488]o x k q m l linea k m:
& ducãtur lineę k o & l o. Trigono quoq;
k
o l circumſcribatur circuli portio per 5 p 4, quę ſit
k
o l:
eſt autem illa portio minor ſemicirculo: quia
linea
m o eſt minor ſemidiametro:
eritq́ per 4 & 8
pιangulus
k o l æqualis angulo g z a.
Sititem per
23
p 1 angulo p e z æqualis angulus k m x:
& ſit linea
x
m æqualis lineæ e z:
ductisq́ lineis k x & l x, cir-
cumſcribatur
trigono k x l portio circuli k x l:
&
erit
modo præmiſſo angulus k x l æqualis angulo h
z
p.
Item ſit angulus k m q æqualis angulo a e z: & ſit linea m q æqualis e z: ductisq́ lineis k q & l q,
ut
prius, deſcribatur portio circuli k q l:
& êrit angulus k q l æqualis angulo d z b. Et quia ut in præ-
miſſa
patuit, erit angulus k o l minor angulo k x l, & angulus k x l minor angulo k q l:
erit angulus g
z
a minorangulo h z p, & angulus h z p minor angulo d z b.
Apparebit ergo diameter d b maior
quàm
diameter h p, & h p maior quàm g d.
Diameter uerò h p & e i æqualiter condiſtans (quæ s r)
à
diametro g a, æquales apparebunt per 54 huius.
Et hoc eſt propoſitum.
57. Centro uiſus exiſtente in linea erecta ſuper ſuperficiem quadrati in pũcto interſectionis
duorũ
diagoniorũ: latera quadrati æqualia apparent, & diametri æquales. Euclides 59 th. opt.
Sittetragonus a b g d: & protrahátur in ipſo diagonij a g, b d: & earum interſectio ſit e: erigatur
e
z ſuper ſuperficiem tetragoni per 12 p 11:
ponatur̀q́ oculus in aliquo
489[Figure 489]z a b e g d puncto lineæ e z, ut in z:
& ducátur lineæ z a, z b, z d, z g. Quia itaq; per
40
th.
1 huius medietates diagoniorum inter ſe ſunt æquales, ut d e &
g
e, & linea e z eſt communis duobus trigonis d z e & g z e, & anguli
circa
e ſunt recti per definitionem lineæ ſuper ſuperficiem erectæ:
erit
per
4 p 1 baſis z g æ qualis baſi z d, & angulus e z g ęqualis angulo e z d:

uidebitur
ita q;
linea d e æ qualis line æ g e per 20 huius. Et ſimiliter per
eadem
, quia angulus a z e eſt ęqualis angulo b z e, uidebitur ergo linea
a
e æ qualis line æ b e:
tota quoq; linea d b apparebit æ qualis toti lineæ
a
g.
Et quoniá linea g z eſt æ qualis lineæ b z, & linea a z æqualis lineæ
d
z, & linea a b eſt æ qualis ipſi g d:
quoniam ſuntlatera eiuſdem qua-
drati
, & ſic tria latera unius trigoni ſunt æ qualia tribus lateribus alte-
rius
:
ergo per 8 p 1 anguli æ qualibus lateribus contenti ſunt æ quales:
omnia
itaq;
latera ipſius quadrati hoc modo æ qualia apparebunt. Et
hoc
eſt propoſitum:
quoniam in omni puncto lineæ e z eadem eſt de-
monſtratio
, concludendo ſem per per 20 huius.
58. Sirect a linea maior uel minor medietate diagonij quadrati,
à
medio puncto centro uiſus incidens, obliquata ſuper eius ſuperfi-
ciem
, æquales angulos contineat cum diuerſis medietatibus diago-
niorum
: diagonij illius quadrati apparebunt æquales.
Sit quadratum a b c d: cuius medius punctus inueniatur per 40 th. 1 huius, quod ſit e: & ducãtur
diagonija
e b & c e d:
ſitq́; cẽtrum uiſus f: & linea fe ſit maior quàm linea e a medietate diagonij, uel
minor
illa:
ſit quoq; linea f e obliquata ſuper ſuperficiem quadrati, ſit tamen angulus f e a æqualis
angulo
f e c.
Dico, quòd adhuc diagonij ipſius quadrati ęquales apparebunt. Circa pũctuιn enim e
deſcribatur
circulus ad quantitatem ſemidiametri e a:
palàm ergo (cum omnes medietates diago-
447145LIBER QVARTVS. niorum ſint ęquales per 40 th. 1 huius) quoniam per 9 p 3 circulus iſte circũſcribetur totali quadra-
490[Figure 490]a f c e d d b f to, omnes terminos diagoniorũ attingens:
erunt er-
go
diagonij quadrati diametri deſcripti circuli.
Sed
manifeſtum
eſt per 54 huius, quoniam diametri cir-
culorum
in hac diſpoſitione omnes uidẽtur ęquales:

ergo
& diagonij quadrati, cum ſint eędem illis.
Et
hoc
eſt propoſitum.
Idem quoq; accidit in omnibus
figuris
polygonijs cuiuſc unq;
formæ: & per eadẽ ue
ſimilia
demonſtrandum.
59. Linea recta ad punctum medium ſuperficie i
quadratæ
obliquè à centro uiſus incidente, & in æ-
quales
angulos cum diagonijs continente, ſiue ma-
ior
ſiue minor ſemidiagonio fuerit: ſemper diago-
quadrati inæquales apparebunt. Euclides 61
th
. opticorum.
Remaneat diſpoſitio proximę preęcedentis: conti
neatq́
;
linea ſe inęquales angulos cum diagonijs, ita
quòd
angulus ſe a ſit inęqualis angulo f e c:
& circunducatur circulus quadrato circa centrum e, ut
prius
:
& ſi linea fe fuerit maior ſemidiagonio a e, concludetur per 55 huius diametros circuli (qui
ſunt
diagonij propoſiti quadrati) inęquales uideri.
Quòd ſi linea fe fuerit minor ſemidiagonio a e:
tunc
ſimiliter per 56 huius cõuincetur diagonios quadrati inęquales uideri.
Diuerſitas tamẽ iſtarũ
inęqualitatum
fit ſecundum modum illic in circulis propoſitum, ſecundum diuerfitatem angulorũ
incidentię
hinc inde.
Patet ergo propoſitum. Et eodem modo poteſt de alijs figuris, ut de quadran-
gulo
altera parte longiore, & de hexagonis, octogonis, & uniuerſaliter de omnibus polygonijs pa-
rium
angulorum faciliter demonſtrari, quòd ipſorum diagonij quandoq;
ęquales uidentur, & quan
doq
;
inæquales: nec in talibus duximus immorandum, quia quilibet huius ſcientiæ perſcrutator
hoc
faciliter comprehendet.
60. Centro for aminis uueæ in puncto medio ſuperficiei cuiuſcun figuræ recti lineæ exiſtente,
ſemper
figur a ſecundum ſui formam propriam uiſui occurret.
Verbi gratia ſit figura data, exempli cauſſa, quadrata: & inueniatur pũctus medius per 40 th. 1 hu
ius
, in quo ponatur centrum foraminis uueę:
& hoc eſt, ut ſuperponatur oculus illi puncto. Et quo-
niam
ab illo puncto ad omnem punctum laterum & angulorum poſſunt duci lineę ęquales uel pro-
portionales
ijs, quę in ipſa ſuperficie:
patet, quòd forma cuius libetillorum punctorum uidebitur: &
propter
ęqualitatem linearũ radialium ad eas, quę in ſuperficie, lineas, figurabitur figura in oculi ſu
perficie
, ſicut eſt extrà in ſuperficie rei uiſę.
Patet ergo, quòd totalis forma & figura illius ſuperficiei
uidebitur
, ſicut eſt propria illi figuratio, cuiuſcunq;
ſit figurę. Et hoc eſt propoſitum.
491[Figure 491]e b a d c
61. Figura quadr at a uno ſolo latere directè uiſui oppoſito, è di-
ſtantia uiſa alter a parte longior uidetur.
Sit enim figura quadrata a b c d: & centrum uiſus e: & latus qua-
drati
, quod ſit a b, opponatur uiſui directè:
palàm ergo, quoniam alia
uiſui
opponentur obliquè:
fed per 26 huius quantitas obliquè uiſui
oppoſita
uidetur minor, quoniam ſub minori angulo uidetur:
dire-
ctè
uerò uiſui oppoſita uidetur ſuę proprię quãtitatis, quàm obliquè
uiſa
:
ſub maiori enim angulo uidentur omnia directè uiſibus oppoſi
ta
, ꝗ̃ ſibi æqualia, quæ opponuntur uiſibus obliquè.
Tota ergo figura
quadrata
uidebitur altera parte longior.
Superficies uerò quadrata
è
diſtantia uiſa altera parte longior uidetur, ut proponitur:
ſed & eſt
poſsibile
, altera parte longior appareat uiſui eſſe quadrata, ut ſi latus
eius
breuius directè opponatur uiſui & lõgius obliquè:
tũc enim po
teſt
fieri propter diſpoſitionẽ obliquitatis, ut longius latus appareat
æquale
breuiori.
Multa quoq; ſimilia accidunt ex hac radice, utpote
irregularitas
in quibuslibet polygonijs figuris æquilateris & ęquian
gulis
.
In alijs quoq; accidit ſuę formę diuerſitas in uiſiõe, quę omnia
relinquimus
diligentię particulariter perquirentis:
ſufficit enim no-
bis
hoc uniuerſaliter propoſitum in radice.
62. Si quadr atum, cuius latus non ſit excedens diſtantiam oculorum, uiſibus propius appo-
natur
: uidebitur alter a parte longius: & latera uiſibus obuiantia ex parte uiſuum concurre-
re
uidebuntur.
Sit quadratum a b c d, utin præmiſſa, cuius latus a b non ſit excedens quantitatem lineæ conne-
ctentis
centra oculorum, hoc eſt diſtantiam oculorum:
& applicetur uiſibus, ut propius poteſt, ſe-
448146VITELLONIS OPTICAE cundum latus ſuũ a b: dico, quòd uidebitur altera parte longius. Latera enim eius duo, ſcilicet a c &
b
d directè ſubij ciuntur uiſui, quoniam quo dlibet illorum laterum imaginatum extendi ſecundum
ſuum
continuum & directum, penetrat centrum uiſus, cui directè ſubijcitur:
& ſic forma eius dire-
ctè
depingitur in ſuperficie ipſius uiſus, & latus c d directè opp onitur uiſui:
uidebũtur ergo illa ſuæ
proprię
quantitatis per 26 huius:
latus uerò a b uidetur obliquè, quoniam cadit intra axes uiſuales,
nec
ſuper ipſum erigitur aliquis axium uiſualium:
uidetur ergo minus per eandem 26 huius. Totũ
ergo
quadratum a b c d uidetur altera parte longius, & lineæ c a & d b, quę ſunt latera illius quadra-
ti
uiſibus obuiantia, uidebuntur plus diſtare ſecundum lineam c d, quã ſecundum lineam a b:
uiden
tur
ergo concurrere uerſus partem uiſus.
Quod eſt propoſitum. Et eadem paſsio accidit figurę qua-
drangulæ
altera parte longiori, nec eſt differentia quò ad illam:
quod etiam per eadem poteſt demõ
ſtrari
.
Patet ergo propoſitum. Et quoniam figura corporalis quæ dam figura eſt, licet uiſio corporei-
tatis
ſit alia â uiſione figurę, quomodo uirtuti diſtinctiuæ error in uiſione figuræ accidat, duximus
in
poſterius differendum.
63. Corporeitas comprehenditur à uiſu, in quibuſdam corporibus per ſe, & in quibuſdã auxi-
lio
uirtutis iudicatiuæ. Alhazen 31 n 2.
Cum enim corporeitas ſit extenſio corporis ſecundum trinã dimẽſionem: dico, quòd ipſa quan-
doq
;
comprehenditur in quibuſdam corporibus à uiſu per ſe: quæ dam enim corpora continentur
à
ſuperficiebus planis ſecantibus ſe rectè uel obliquè adinuicem:
& quædam à ſuperficieb. cõcauis
& conuexis:
& quædam à ſuperficie bus cõuexis & planis: & quędã à ſuperficieb. concauis & pla-
nis
:
& quędam à diuerſis ſuperficiebus conuexis, cocauis & planis ſe interſecantibus: & quæ cõ-
tinentur
ab una ſola ſuperficie rotunda.
Corpus itaq; contentum à ſuperficiebus ſecantib. ſe, cuius
una
ſuperficies eſt plana:
quando ſuperficies eius fuerit oppoſita uiſui ſecundum directã oppoſitio
nem
ſiue obliquatam, ita tamen, quòd cõmunis ſectio duarum ſuperficierum uideatur, & quòd am-
ſuperficies ſe ſecantes occurrant ſimul uiſui:
tunc extenſio corporis ſecundum longitudinem &
latitudinem
, & ſecundum proſunditatẽ à uiſu comprehendetur.
Sic ergo corporeitas comprehen-
detur
.
Corpora quoq; , quorum ſuperficies eſt conuexa, ſiue ſit una, ſiue multæ, cum opponuntur ui
ſui
ſecundum directionem uel obliquationem, erunt remotiores partiũ eius à uiſu inæ quales, & e-
rit
mediũ cõuexi eius propin quius extremitatibus uiſus per 8 p 3:
reliquę uerò partes eius erunt à
uiſu
remotiores, qua comprehenſione ſentiet uiſus corporeitatem:
quoniam cõprehendet profun-
ditatem
partium plus remotarum à ſe reſpectu partium propinquiorum ſibi:
& cum hoc comprehẽ
det
longitudinem & latitudinem dimenſionum illorum corporum.
Corporis quoq; concaui conca
uitas
percipi poteſt à uiſu ſecun dum mediocrem diſtantiam:
tunc enim, quia medium eius maxime
elõgatur
à uiſu per 8 p 3, ut prius:
profunditas illius corporis cõprehẽditur à uiſu propter maiorem
diſtantiam
unius partis reſpectu aliarum:
ſed ex conſequenti lõgitudo & latitudo patent. Quòd ſi
plures
ſunt in ipſo ſuperficies ſe ſecãtes, quarũ communes ſectiones ſe ad uiſum offerant, corporei-
tas
ipſorum cõprehenditur à uiſu cum ſentitur obliquitas illarum ſuperficierum.
In ijs aũt omnib.
attendenda
eſt mediocritas diſtantię, quoniam in maximis remotionib.
eſt ſecus: tunc enim per ui-
ſum
nudum non comprehenditur corpus propter uiſionem ſuperficiei, ſed auxilio uirtutis animæ
ſuperioris
:
eſt enim principium quieſcens in anima ex conſuetudine uiſionum: & eſt tale, quòd ni-
hil
uidetur niſi corpus.
Vnde quando uiſus uidet aliquam uiſibilem ſuperficiem, ſtatim uirtus iudi-
catiua
animæ dicet, quòd uidens uidet corpus, quamuis non comprehendat uiſus extenſionem e-
ius
in profundum.
Nam latitudinem & longitudinem per ſe comprehendet uiſus per comprehen-
ſionem
ſuperficiei cuiuſcunque per 17 th.
3 huius: non autem comprehendet ſemper corporum
profunditatem
, quę eſt tertia dimenſio ipſorum, niſi auxilio uirtutis ſuperioris ipſius animę.
Patet
ergo
propoſitum.
492[Figure 492]g a d e b z
64. Longior linea ab aliquo puncto ſuperficiei conuexæ
ſphæricæ ad uiſum accedens, eſt linea contingens cir culum magnum illius ſphæræ.
Eſto data ſphæra d g: cuius centrum ſit a: circulus eius ma
gnus
d g e b:
quę ſphęra ſit uiſa ab oculo, cuius centrũ ſit pũ-
ctum
z:
& ſuper lineam diſtantiæ centri ſphęrę, quod eſt a, &
centri
oculi, quod eſt z, poſitam pro diametro, quæ ſit a z, fi-
guretur
circulus a b e z:
& ducantur ad ſectiones circulorũ
iſtorum
lineę z b & z e.
Dico, quòd lineę cõtingunt circu-
lum
d g e b, qui eſt circulus magnus ꝓpoſitę ſphęrę:
& quòd
ipſæ
ſunt lõgiores omnibus alijs lineis ducibilib.
à quibuſ-
cunq
;
punctis ſuperficiei ſphærę ad centrum uiſus. Ducan-
tur
enim à centro ſphærę, quod eſta, duę lineę ad terminos
linearum
z e & z b, quę facient cum eis angulos rectos:
fient
enim
anguli a e z & a b z recti per 31 p 3, quia uterq;
illorum
cadit
in ſemicirculo:
ergo per 16 p 3 illæ duę lineę z e & z b
ſunt
contingentes circulum d g e b:
protractæ ergo circulũ
449147LIBER QVARTVS. non ſecabunt. Si uerò dicatur, quòd illę cõtingentes ſunt longiſsimę, quę perueniunt à punctis
ſuperficiei
ſphærę uiſę ad centrum uiſus z:
ſint alię longiores. Et quia, ut patet ex præmiſsis, ſi linea
z
b protrahatur, ipſa non ſecabit circulum, quem contingit per 16 p 3:
ergo ſi à pũcto z centro uiſus
in
ſuperficie, in qua ſunt lineę z e & z b, protrahatur linea longior quã ſit linea z b uſq;
ad circulum:
palàm
ergo, quia iſta recta cum linea z b ſup erficiem includet:
quod eſt impoſsibile. Illæ ergo duæ
lineę
contingentes circulum, ſunt omnibus alijs lineis longiores.
Quod eſt propoſitum.
65. Sphæræ à remotiſsimo uiſæ ſuperficies cõuexa uel cõcaua uidetur plana. Euclides 25 th. opt.
Sit ſphæra, cuius centrum ſit a: & in ea circulus magnus b c d: & ſit centrum uiſus e: ducanturq́; li
neę
e a, e b, e c, e d:
palamq́; per 50 huius, quoniam forma arcus b c d ipſi
493[Figure 493]e c d b a uiſui e à remotiori incidentiæ arcus b c d, accedit ad rectitudinem:
& i-
dem
eſt de alijs arcubus quibuſcunq;
uiſus incidit in tota data ſphæra.
Totalis
ergo portio conuexæ ſuperficiei ſphęrę, cui uiſus incidit, uide-
tur
plana:
& ſicut arcus circulorum in ſuperficie ipſius deſcriptibilium
accedunt
ad rectitudinẽ linearum, ſic totalis ſphærę ſuperficies ad pla-
niciem
accedit.
Et per eadem poteſt fieri dem onſtratio de concaua ſu-
perficie
ipſius ſphærę.
Cum enim nulla partium rei uiſę plus altera di-
ſtare
uidetur, neceſſe eſt unius diſpoſitionis apparere totam ſuperficiẽ
rei
uiſæ.
Cum itaque totum conuexum corpus uel concauum in remo
tione
maxima ſuerit à uiſu:
tunc uiſus non comprehend det concauitatẽ
uel
conuexitatem, ſed comprehendet ipſum quaſi planũ:
quia ſitus par
tium
ſuperficiei ſuę adinuicem comprehẽduntur à uiſu in aliqua di-
uerſitate
, ſed ſecundum continuitatem ęqualem perueniunt ad uiſum,
& in ipſius uiſus ſuperficie ſecundum diuerſitatẽ ſitus figurantur:
unde
plana
iudicantur, & plana uidebitur totalis ſuperficies rei uiſæ.
Et o b
hoc
figuræ ſuperficierum ſolis & lunę uidentur planæ:
ſemidiametri e-
nim
ipſorum ad lineam ſuæ diſtantię, quę à centro uiſus ad ipſorum ſo-
lis
& lunę centra ducitur, non habet aliquã ſenſibilem proportionẽ:
un
de
nihil aufert à quantitate lineę à centro uiſus productę contingente
ſphæras
illas per præmiſſam.
Longior enim linea ab aliquo puncto ſuperficiei conuexę ipſius ſphę
ad uiſum accedens, eſt linea circulum magnum illius ſphęrę contingens:
& illæ lineę omnes ſunt
ęquales
inter ſe per 58 th.
1 huius. Et quoniam ſenſibiliter non excedunt lineam à centro uiſus ſuper
ſuperficies
illaram ſphęrarum productas:
ideo omnes illæ lineę uidentur quaſi ęquales ipſis perpẽ-
dicularibus
, quę tranſeunt centra illorum corporum à centro uiſus productę, & arcus interiacentes
rectitudini
accedunt:
unde totales ſuperficies uidẽtur planę. Et hoc idem propter eandem cauſſam
accidit
in omnibus alijs ſtellis, quę propter remotionem maximã quaſi quędam ſuperficies paruo-
rum
circulorum uidentur.
Patet ergo propoſitum.
66. Sphæricæ ſuperficiei conuxæ illuminatæ uno oculo uiſæ, ſemper minus hemiſphærio appa
ret
: & pars eius uiſa circulo continetur. Euclides 23 th. opt.
Sit ſphærę uiſę centrũ a: & ſit centrum uiſus b: producaturq́; linea a b: ſitq́; , ut ſuperficies plana
tranſiens
punctum b, ſecet ſphęram:
erit ergo per 69 th. 1 huius
communis
ſectio illius ſuperficiei & ſphærę circulus:
ſit ille cir-
494[Figure 494]i a t g k d b culus g d:
& ſuper diametrum a b, quæ interiacet centrum uiſus
& centrum ſphærę uiſæ, deſcribatur circulus, qui ſit a g d b:
&
producãtur
lineæ g b, d b, a g, a d.
Quia ergo arcus a g b eſt ſemi-
circulus
, palàm per 31 p 3, quia angulus a g b eſt rectus:
ſimiliter
autem
& angulus a d b eſt rectus:
ergo lineæ b g & b d ſunt con-
tingentes
cιrculum per 16 p 3.
Copuletur itaq; linea g d ducta ք
puncta
contactuum, quã ſecabit linea b a per æ qualia per 58 th.

1
huius:
ſit ergo punctus ſectionis k: eruntq́; per 4 p 1 trigona g
k
b & d k b æquiangula:
patet & hoc per 3 p 3. Ducatur quoque
per
centrum a linea it æquidiſtanter lineæ g d per 31 p 1:
erit er-
go
per 29 p 1 linea a b perpendicularis ſuper lineam it, cum ipſa
ſit
perpendicularis ſuper lineam g d ęquidiſtantem lineę it:
er
go
per 16 p 3 erit linea i a contingens circulum a g b d:
& ipſa eſt
diameter
circuli d g:
arcus ergo d g, qui uidetur, minor eſt ſemi-
circulo
, prout etiam patet per 51 huius.
Trigonus itaq; b g k, ma
nente
fixo latere b k, intelligatur circũduci, quouſq;
redeat ad
locum
unde cœpit:
& palàm, quoniam linea b g contingens circulum d g, unumquodq; punctũ ſu-
perficiei
ſphęrę, cui ipſa circũducitur, continget, & linea k g motu ſuo faciet circuli ſectionem, fietq́;

pyramis
, cuius uertex erit punctum b, quod eſt centrum uiſus, baſisq́;
eius erit circulus per motum
lineę
k g factus:
pars ergo uiſa ſub circulo continetur. Palàm quo que, quoniam uidetur minus hemi
ſphærio
:
eſt enim, ut præmiſſum eſt, ſphæræ uiſæ diameterit, & linea g d illi ęquidiſtans minor dia-
450148VITELLONIS OPTICAEmetro: eſt autem linea g d diameter baſis pyramidis uiſionis: minus ergo hemiſphærio uidetur.
Quod
eſt prop oſitum.
67. Viſu ſphæræ illuminatæ conuexæ approximante, minus ſuperficiei ſphæræ uidetur: appa-
ret
autem quaſi magis uideatur. Euclides 24 th. opt.
Eſto, ut in præ miſſa, ſphæra, cuius centrum a: ſit quoq; centrum uiſus b: & ducatur linea a b: & cir
ca
diam etrum a b deſcribatur circulus g b d:
& ducatur à pũcto
495[Figure 495]e a z g k l d c b a linea e a z perpendiculariter ſuper lineam a b per 11 p 1.
Et quia
lineæ
a b & e z ſunt in una ſuperficie per 2 p 11:
intelligatur hæc ſu
perficies
plana ſecare ſphæram:
ipſa autem per 69 th. 1 huius ſe-
cabit
ſphæram ſecundum circulum, qui ſit g e z d:
eruntq́; puncta
ſectionis
duorum propoſitorum circulorum, quę g & d:
& ducan
tur
lineæ g a, d a, b g, b d:
& patet per modum proximæ præcedẽ,
tis
, quoniam lineę b g & b d contingunt ſphæram, & uidetur ab
oculo
exiſtente in puncto b pars ſphæræ g d.
Sit ergo, ut appro-
pinquet
oculus ſphęrę, & fiat in pũcto c:
ducaturq́; c a, circa quã,
ut
diametrum, deſcribatur circulus a k c l:
ducanturq́; lineæ c k,
c
l, a k, a l:
ergo ք pręmiſſam uidebitur ab oculo exiſtẽte in pũcto
c
, pars ſphærę, quę eſt k l, quæ minor eſt parte ſphærę g d uiſæ ab
oculo
exiſtente in puncto b:
quoniã arcus cadẽs inter puncta
tingentię
linearum c k & c l, quę per 64 huius contingunt ſphę.

ram
, minor eſt arcu g d, qui cadit inter puncta contingentiæ li-
nearũ
b g & b d:
quod patet per 60 th. 1 huius. Palàm ergo quo-
niam
appropinquante oculo ipſi ſphęrę, minus ſuperficiei ſphę
ricę
uidetur.
Quia uerò, ut patet per 60 th. 1 huius, lineę g b & c k concurrunt, ſi producantur uerſus
punctum
g:
palàm per 16 p 1, quoniam angulus k c a maior eſt angulo g b a: ſimiliter angulus a clma
ior
eſt angulo a b d:
totus ergo angulus k c l eſt maior toto angulo g b d. Pars ergo ſphęrę, in qua eſt
arcus
k l, ſub maiori angulo uidebitur, quã pars ſphęrę, in qua eſt arcus g d.
Apparet ergo per 20 hu-
ius
maior uiſui pars ſphęrę, quę eſt k l, quàm pars eius, quæ eſt g d.
Et hoc eſt propoſitum.
68. Diametro ſphæræ illuminatæ conuexæ, lineæ connectentic entra amborum oculorumæ-
quali
exiſtente: hemiſphærium eſt, quod ambobus uiſibus uidetur.
Euclides
26 th. opt.
496[Figure 496]g a b e z d
Sphæræ datę ſit centrum a: ſitq́; circulus eius maior, cuius diame
ter
ſti b g:
quę ex hypotheſi ſit ęqualis diſtantiæ oculorum, hoc eſt
lineę
connectenti centra uiſuum amborum, qui ſint e & d.
Ducan-
tur
quoq;
à punctis b & g perpendiculares b d & g e, quę fiant ęqua-
les
per 3 p 1:
& copuletur linea d e: quæ per 33 p 1 & ex hypotheſi erit
æqualis
& ęquidιſtans lineæ g b.
Ducatur quo que perpendicularis
à
puncto a centro ſphęrę ſuper lineam g b per 11 p 1:
quę producta ad
lineam
d e ſecet ipſam in puncto z.
Palàm ergo per 29 p 1, quoniam
linea
a z eſt per pendicularis ſuper lineam e d, & per 28 p 1 erit linea
a
z ęquidiſtãs lineę g e:
ergo per 33 p 1 patet, quòd linea e d diuiditur
per
æqualia in puncto z, quia, ut patet ex hypotheſi, oculi ſunt in
punctis
d & e:
dico, quòd hemiſphęrium eſt quod uidetur. Manen-
te
enim fixa linea a z, circumuoluatur parallelogrãmum a b z d, do-
nec
redeat ad locum, unde incœpit:
linea ergo a b mota deſcribet cir
culum
ęqualem circulo g b, cuius ipſa eſt ſemidiam eter:
eſt autẽ cir-
culus
magnus ſphęrę datæ circulus g d:
ergo per motũ lineę a b de-
ſcribitur
circulus magnus:
hic autem ſphęram diuidit in duo ęqua-
lia
.
Patet ergo propoſitum.
497[Figure 497]u e f c a h d b g
69. Linea connectens centra amborum oculorum, ſimaior diametro ſphæræ illuminatæ con-
uexæ
fuerit: plus hemiſphærio eſt, quod ambo-
bus uiſibus uidetur. Euclides 27 th. opt.
Sit ſphæra data, cuius centrum a: & eius circu
lus
magnus ſit e c d i:
ſintq́; centra amborum o-
culorum
b & g:
ſitq́; linea b g producta maior dia
metro
datę ſphęræ & eius circuli magni.
Dico,
quòd
ambobus uiſibus maius hemiſphęrio ui-
debitur
.
Ducantur enim à centris oculorum li-
neæ
b e & g d contingentes circulum e d ci per
17
p 3:
contingantq́; in punctis e & d: & ducatur
à
puncto a diameter ſphęrę ęquidiſtãs lineę b g
451149LIBER QVARTVS per 31 p 1. Et quia diameter ſphęrę ex hypotheſi eſt minor quàm linea b g, palàm quoniam lineæ b e
& g d ultra diametrum fh concurrent per 16 th.
1 huius concurrant ergo in puncto z. Quia ergo ab
uno
puncto z ducuntur duę lineę contingentes circulum, ſcilicet e z & z d:
palàm, quia portio cir-
culi
, quæ eſt e c d eſt minor ſemicirculo per 58 th.
1 huius: ergo portio eiuſdem circuli reliqua, quæ
eſt
e i d eſt m aior ſemicirculo:
hęc autem portio eſt illa, quę uidetur. Et quia idem eſt de omnib. cir-
culis
magnis in tota ſphęra ſignatis:
palàm, quia maius hemiſphęrio eſt, de ſuperficie ſphęrica,
hypotheſi
tali exiſtente, uidetur.
Et hoc eſt propoſitum.
498[Figure 498]f a h b y i d e z
70. Linea connectens centra amborum uiſuum, ſi diametro ſphæ
conuexæ minor fuerit: minus hemiſphærio eſt, quod uidetur. Eu- clides 28 th. opt.
Sit ſphęra data, cuius centrum a: & circuli eius magni diameter ſit
f
h:
ſintq́; centra oculorum d & e: & producatur linea d e, connectens
centra
oculorum minor exiſtens diametro ſ h:
ducanturq́; lineæ illũ
circulum
cõtingentes, quę ſint d b & e g.
Dico, quòd minus hemiſphę
rio
eſt illud, quod uidetur.
Protrahantur enim lineę b d & g e. Et quo-
niam
linea d e, eſt minor diametro f h, palàm per 16 th.
1 huius, quoniã
lineæ
b d & g e, concurrent ultra ambos uiſus:
ſit ergo concurſus pun
ctus
z Palàm per 58 th.
1 huius, quoniam cum à puncto z ducãtur duę
lineæ
unum circulum contingentes, quæ ſunt z b & z g, quòd arcus b
i
g eſt minor ſemicirculo:
minus ergo ſemicirculo b g uidetur ſub ocu
lis
d & e.
Ergo, ut prius, minus hemiſphærio uidebitur ſub oculis d &
e
.
Et hoc eſt, quod proponebatur.
71. Centro for aminis uueæ in ſuperficie ſphæræ concauæ illumina
exiſtente, tota ſphæræ intrinſeca ſuperficies uidetur. Alha-
zen
44 n 4.
Eſto centrum ſoraminis uueæ punctus a: & ſit ſphæra data, cuius maior circulus ſit b a g tranſiẽs
per
centrum a.
Patet ergo per 52 huius, quoniam ſic uiſu diſpoſito to-
tus
circulus b a g poterit uideri.
Et quia plurimi circuli magni ſphęræ
499[Figure 499]a b g ſe ſecant ſuper polos ſphęrę, quilibet autem punctus ſphęræ eſt polus
ſphæræ
:
palàm, quia omnes circuli magni ſphærę datę, qui per omnia
puncta
ſuperficiei ſphęrę imagin ari poſſunt, tranſeuntes ſe interſeca-
bunt
ſuper punctum a:
erit ergo punctum a, quod eſt centrum ſorami
nis
ipſius uueæ in quolibet illorum magnorum circulorũ:
omnes aũt
illi
circuli magni ſphæræ totam ſphæræ ſuperficiem euacuant:
quia
non
eſt dare punctum in ſphærę ſuperficie, quem aliquis circulus ma-
gnus
non tranſeat.
Viſu ergo taliter diſpoſito, tota concaua ſphærę ſu
perficies
uidebitur.
Et hoc eſt propoſitum.
72. Centro for aminis uueæ intra ſphæræ concauæ illuminatæ ſuperficiem, uel extra illam exi
ſtente
, portio circularis ſphæræ uidebitur, cui incidunt æquales lineæ à centro uiſus ductæ: erit́
uiſum
quando hemiſphærium: quando mairo portio: quando minor. Alhazen 44 n 4.
Eſto centrum foraminis uueę punctum a, & ſit ſphęra concaua, cuius circulus magnus ſit b c d: &
centrum
ſphærę ſit punctum e.
Si ergo centrum uiſus ſuerit in puncto e centro ſphæræ, quod eſt e-
tiam
centrum circuli magni, qui eſt b c d, per definitionem circuli magni:
tunc manifeſtum eſt per
52
huius, quòd totus circulus b c d uidebitur:
ſed & per eandẽ 52 hu-
ius
, omnes alij circuli ſubiecti hemiſphærij æquidiſtantes circulo b
500[Figure 500]b c a e d c d uidebuntur, quoniam omnium illorum polus erit centrum
uιſus
:
omnes quoq; lineę rectæ ductę à polo ad peripheriam ſui cir-
culi
ſunt æquales per 65 th.
1 huius: & quoniam hi omnes circu-
li
totum hemiſphęrium exhauriunt:
patet, quòd in hoc ſitu exiſten-
te
uiſu, totum hemiſphęrium uidebitur.
Quòd ſi punctum a, cen-
trum
foraminis uueæ ſit ſub centro ſphæræ, quod eſt punctum e,
tunc
per eadem minus hemiſphęrio uidebitur:
ſi ſit ſupra centrum e,
ſiue
ſit intra ſphęram, ſiue extra:
tũc ſimiliter per 2 th. 3 huius, omnes
circuli
, ad quorum circum ferentias poſſunt produci lineę rectę, ui-
debuntur
:
maius ergo hemiſphęrio uidebitur. Et ſi linea à centro ui-
ſus
ad ſuperficem ſphæræ ducta, obliquè incidat ſuperficiei ipſius
ſphęrę
:
tunc palàm, quòd etiam ſuperficiebus multorum circulorũ obliquè incidet: & poteſt acci-
dere
, quòd tota figura ſphærę uidebitur inęqualis, ſuorum circulorum peripherijs quibuſdam ten
dentibus
ad figuram ſectionis columnaris per 55 & 56 huius.
Patet ergo propoſitum.
452150VITELLONIS OPTICAE
73. Viſu hemiſphærio concauo appropinquante, minus ſuperficiei ſphæræ uidebitur: apparet
autem
plus uideri.
Hęc poteſt demonſtrari, ſicut & 67 huius, de ſphæra cõuexa eſt demonſtrata: eſt enim per omnia
idem
hinc inde demonſtrandi modus.
Vnde hic ſphæra concaua figuretur, ut illic conuexa, & ſub
eiſdem
literis conſignetur figuratio totalis, & per eadem concludetur.
Et hæc quidem de uiſione
ſphærarum
dicta ſunt, ſuperficie bus ipſarum oppoſitis uiſui totaliter exiſtentibus luminoſis per ſe,
uel
illuminatis aliun de:
quoniam hoc non exiſtente, licet in ſphærarum ſuperficiebus permaneat
dictorum
modorum uiſibilitas, non tam en actu uidebuntur, niſi luminis interuentu, ut patet per 1
th
.
3 huius, & ſecundum diuerſitatem lumin oſitatis in partibus ſuperficiei ſphærarum, quæ uiden-
tur
, nouæ paſsiones uiſibus generantur, quales ſunt , quas nunc intendimus explicare.
74. Diametro ſphæræ uiſæ illuminatæ maiore diſtantia oculorum exiſtente, & diametro ſphæ
illuminantis eidem æquali uel maiore, circulo́ baſis pyr amidis uiſionis æquidiſtante circulo
baſis
pyr amidis illuminationis uel ipſum intrinſecus contingente: tota ſuperficies baſis pyrami-
dis
uiſionis illuminata uiſibus occurrit: uidetur autem in maiori diſtantia quaſi plana.
Patet enim per 26 uel 27 th. 2 huius, quoniam tanta exiſtente quantitate diametrorum iſtorum
corporum
, ut proponitur:
tunc baſis pyramidis illuminationis aut eſt circulus magnus ſphæræ illu
minatæ
, aut æquidiſtans ei.
Circulus autem, qui eſt baſis pyramidis uiſionis, ut patet per 70 huius,
ſemper
eſt minor circulo magno ſphęrę uiſę, quoniam, ut patet ex hypotheſi, diameter ſphęræ uiſæ
eſt
maior quàm diſtantia oculorum.
Si ergo circũferentia circuli minoris ſit ęquidiſtans circum-
ferentiæ
circuli maioris:
tunc per 68 th. 1 huius, centra duorum illorum circulorum in eadem ſphæ-
diametro conſiſtunt, & tota baſis pyramidis uiſionis occurrit uiſibus, quia tota eſt illuminata:
ui-
detur
autem ſuperficies plana per 65 huius.
Et hoc proponebatur. Sed etiam ſi centra iſtorum circu
lorum
uſq;
ad punctum contactus circumferentiarum mutentur, quandiu unus circulus alium non
ſecat
, ſemper tota baſis pyramidis uiſionis uidetur illuminata:
& lumen in ſphæræ uiſę ſuperficie ui
detur
ſemper circulare, & tota baſis pyramidis illuminata:
plus tamen tenebreſcit baſis pyramidis
uiſionis
ad illam partem, ubi fit contactus illorum circulorum per 21 th 3 huius.
Patet ergo propo-
ſitum
.
Et quod hic de duobus oculis oſtenſum eſt, euidentius patet, ſi uiſio tantùm uno fiat ocu-
lo
, per 66 huius.
75. Si diametro ſphæræ uiſæ illuminatæ maiore diſtantia oculorũ exiſtente, diametro́ ſphæ-
illuminantis eidem æquali uel maiore, baſis pyramidis uiſionis inter ſecet baſim pyramidis il-
luminationis
, it a ut ambo centra baſium ſint ſub ſuperficie communis ſectionis: erit illa commu-
nis
ſectio pars ſuperficiei ſphæricæ irregularis: uidebitur́ ſuperficies plana gibberoſa, ut duabus
curuis
lineis inæqualis quantitatis & curuit atis contenta.
Imaginentur enim centra baſium (quę per pręcedentem in eadem diametro ſphęrę uiſę fore diſ-
ponuntur
) tantùm ab inuicem elongari, ut circuli baſium ſe ſecent quantumcunq;
, dum tamen cẽ-
tra
ambarum baſium ſub ſuperficie, quæ eſt communis ambabus illis baſibus, remaneant:
tunc illa
communis
ſectio erit pars ſuperficiei ſphęricæ figurę irregularis:
quoniam, ut patet per 26 uel per
27
th.
2 huius, & ex 70 huius, & ut oſtenſum eſt in præmiſſa proxima, arcus circuli baſis pyramidis
illuminationis
eſt maior arcu circuli baſis pyramidis uiſionis:
& ſi illius ſuperficiei acciperetur pun
ctus
medius, lineæ ab illo puncto ad peripherias arcuum ductę, eſſent inęquales.
Videtur autem ſu-
perficies
illa eſſe plana per 65 huius:
& erit gibberoſa, ut duabus præmiſsis curuis lineis in æqualis
quantitatis
& curuitatis contenta:
quoniã arcus circuli pyramidis uiſionis eſt curuior & maior por
tio
ſuę circumferentię, quàm arcus circuli baſis pyramidis ιlluminationis ſit portio ſuę circumferẽ-
tię
.
Quod accidit propter inęqualitatem circulorum. Patet ergo propoſitum.
76. Baſi pyramidis uiſionis ſphæræ interſecante baſim pyramidis illuminationis, ita quòd
ipſorum
axes angulum rectum contineant: communis earum ſectio est quarta ſuperficiei
ſphæricæ
: uidetur autem in maiori diftantia plana ſuperficies una recta linea & ſemicircu-
lo
contenta.
Quòd illuminatio cuiuslibet ſphæræ fiat ſecundum pyramidem, cuius baſis in ſuperficie ſphærę
illuminatę
eſt circulus, hoc patet per 26 & 27 & 28 th.
2 huius: quòd etiam baſis pyramidis uiſionis
omnis
ſphęrę ſit circulus, patet per 66 & 68 & 69 & & 70 huius.
Et quoniam axes iſtarum pyramidũ
ex
hypotheſi producti ad inuicem angulũ rectũ continent:
tunc patet per 33 p 6, quòd ab illorũ axiũ
cõcurſus
puncto ſecũdũquantitatẽ ſemidiametri ſphæræ uiſę circũducto circulo, interiacebit quar
ta
circuli inter axes.
Et quoniã uterq; axiũ eſt per pendicularis ſuper ſuperficiẽ ſphæræ illuminatæ
uiſæ
, palã per 111 th.
1 huius, quòd uterq; axiũ tranſibit per centrum illius ſphęrę: punctus itaq; inter-
ſectionis
axium eſt in cẽtro illius ſphæræ:
& ſolũ ille punctus, qui eſt centrũ ſphærę, ambobus axib.
erit
cõmunis.
Axibus itaq; interiacet quarta magni circuli ſphæræ ęqualiter diſtãtis à duobus pun-
ctis
duarũ interſectionũ circulorũ baſis pyramidis illuminationis & baſis pyramidis uiſionis:
cõmu
453151LIBER QVARTVS. nis itaq́; ſectio iſtarum duarum baſiũ eſt quarta ſuperficiei ſphę; . Et quoniá tota ſuperficies ſphę;
rica
in maiori diſtantia uidetur plana ſuperficies per 65 huius:
palàm & hãc ſuperficiem ſphęricam
planá
à maiori diſtantia uideri:
axis enim pyramidis uiſionis caditin ſuperficie circuli baſis pyrami
dis
illuminationis, propter erectionem ſui ſuper axem illius pyramidis, quod patetper 4 p 11.
Pa-
làm
ergo cum centrũ uiſus ſit in uertice axis pyramidis uiſionis, quoniam circulus baſis pyramidis
illuminationies
eſt in eadem ſuperficie centro uiſus:
palà ergo per 50 huius quoniá ipſe uide-
tur
linea recta.
Semicirculus uerò baſis illuminationis, quia non eſt in eadé ſuperficie centro ui-
ſus
, uidetur circularis.
Sic ergo illa ſuperficies communis ſectionis uidetur ſuperficies plana, una li
nea
recta & alia curua contenta.
Quod eſt propoſitum.
77. Baſi pyramidis uiſionis ſphæræ interſecante baſim pyramidis illuminationis, earum
communis
ſectio, cui neutrius axis incidit, ect portio minor quarta parte ſuperficiei ſphæ-
ricæ
: uidetur autem plana ſuperficies duobus quaſiæqualibus circunferentiarum baſium ar-
cubus
contenta.
Quia enim, ut in proxima præ miſſum eſt, omnis illuminatio ſphærę fit ſecundũ pyramidẽ, cuíus
baſis
eſt circulus, ut patet per plures propoſitiones ſecũdi huius, & ſimiliter baſis pyramidis uiſio-
nis
eſt circulus per 66 huius:
palàm ſi iſti circuli, qui ſunt baſes pyramidũ, ſe non ſecent, ut quia ipſi
ſiti
ſuntin oppoſitis quaſi partibus ſuperficiei ſphærę, cuius una pars eſt illuminata uel aliàs uiſa,
nec
incidentia luminis, quæ ſic ſuperficiei ſphærę incidit, aliqualiter à uiſu perpen detur, utpote ſi
globum
ligneum uel cereum, cuius diameter ſit maior diſtantia oculorum, oculis & lumini directè
interponas
, reuoluto aũt globo ita ut lumẽ ſuperficiei ſphęriæ ipſius globi in cidens aliqualiter ap
pareat
, tunc uidebitur ipſius ſuperficiei globi illuminata pars, quã recipit circũſerentiam baſis pyra-
midis
uiſionis.
Et quoniam illa pars uiſa, ut illuminata eſt, terminatur per circũſerentiam baſis py-
ramidis
illuminationis:
patet quòdilla uiſa portio ſphærę eſt minor quarta parte ſuperficiei ſphæ-
.
Cum enim neutrius pyramidũ axis incidat ſuperficiei cómunis ſectionis, ut patet ex hypotheſi:
palàm
per 33 p 6, quia arcus diuidẽs illã ſuperficiẽ,æ qualiter diſtãs à duobus punctis interſectionũ
circulorũ
dictarũ baſium, diuidens totã ſphę & illã cõmunem ſectionis ſuperficiẽ per æ qualia, eſt
minor
quarta circuli.
Quoniam enim angulus ei ſubtenſus eſt minor recto, patet quòd arcus ille eſt
minor
quarta circuli:
& ipſa uiſa ſuperficies uidetur plana per 65 huius. Et quia nullus illorũ circu-
lorum
uel arcuũ directè uiſibus opponitur:
quiblibet illorũ in ſua uidetur curuitate, quoniam forma
punctorum
cuiuslibet illorum arcuum ſecundũ ſitũ ſuum peruenit ad uiſum.
Illa ergo portio com-
munis
ſectionis baſium dictarum pyramidum uidetur quaſi duo bus æ qualibus arcubus contenta
propter
inſenſibilitatem in æ qualitatis, maximè à remotiori ſpatio fituiſio per 50 huius.
Certũ
tamẽ
eſt per 27 th.
2 huius, & per 70 huius, quia arcus baſis pyramidis illuminationis eſt pars maio
tis
circuli, quàm arcus baſis pyramidis uiſionis:
quoniã diameter ſphærę corporis illuminantis eſt
maior
diametro ſphęrę illuminatæ, & diſtantia oculorũ minor illa.
Pater ergo propoſitum. Ex his
itaq
;
quatuor theorematibus patet, quare forma lunæ ſit in receſſu à coniunctioe nouacularis. In
tempore
enim coniunctionis luna non uidetur, inſi fiat eclipſis ſolis, ita quòd radij ſolis penetran-
tes
diaphanitatem corporis lunæ propter differentiã denſitatis corporis lunaris ad diaphanitatem
partium
ſuæ ſphęræ uicinarum, & peruenientes ad uiſum faciant corpus ſphæricum lunę uiſibile:

tunc
enim uidetur luna ſecundum ſui figuram diſtinctè:
ſed proprio lumine priuata. In alijs autem
coniunctionibus
quia radij perpendiculariter incidentes corporilunę, aut ualde obliquè aut nul-
lo
modo peruenient ad uiſum:
tunc corpus lunę non uidetur, quòd baſis pyramidis uifionis in-
ciditin
partem oppoſitam baſi pyramidis illuminationis, nec ſecat una illarum baſium aliam.
Cum
autem
luna recedente à ſole, iſtę baſes ſe incipiuntinterſecare:
tũcipſorum communis ſectio (quę
eſt
portio ſuperficiei ſphærici corporis lunę) uidetur, & propter magnitudinem diſtantię uidetur
illa
portio ſphęrę quaſi plana ſuperficies duabus curuis lineis ſecundunm eius conuexum & conca-
uum
contenta, quę uidentur æ quales propter remotionem:
non ſunt autem æ quales, ſed ſemperil
la
, quę eſt in conuexo, quia eſt arcus circuli baſis pyramidis illuminationis, eſt pars maioris circuli,
quàm
illa, quę eſt in concauo, quę eſt arcus circul baſis pyramidis uiſionis.
Et quoniam axis pyra-
midis
illuminationis ſemper eſt perpendicularis ſuper corpus ſolis, ut patet per 111 th.
1 huius: ideo
ſemper
conuexum lunæ eſt auerſum ſoli, & cornua uidentur ſemper reſpicere ad ſolem.
Vnde illo-
rum
ſitus ſemper uariatur ſecundum ſitum ſolis, & ſecundum latitudinẽ motus lunæ.
Et durat ſem
per
in luna hæc figura.
quouſq; axes pyramidum ſecant ſe ad angulos rectos per 76 huius: tunce-
nim
luna uidebitur in quadratura, quoniam quarta part ſuę ſphęrę interiacens peripherias dicta-
rum
baſium uidebitur:
& in prima quadratura & in ſecun da ſemper arcus illluminationis, quia
directè
uiſibus opponitur, uidebitur linearecta, & arcus pyramidis illuminationis ſemper curuus.

Mutato
autem hoc ſitu, tunc centra baſium ambarum pyramidum ſunt in ſuperficie communis ſe-
ctionis
:
uidebitur ergo luna gibberoſa & planę ſuperficiei per 65 huius: & hoc durabit, quouſque
circuli
baſium intrinſecus ſe contingant, tunc enim luna uidetur plena.
Et quando centra circulo-
rum
dictarum baſium ſibi ad inuicem ſuperponentur, ita ut ambo fiant in linea una, ut quando illi
circuli
baſiunt ęquidiſtantes in eadem ſuperficie ſphęrę lunę, ut patet per 68 th.
1 huius: tunc erit ue-
ra
lunę impletio, & limen ex omni parte circunſertur ęauale:
& deinde luna mota uſque ad con-
cauum
circulorum ipſarum baſium, uidetur ſemper plena, tamen aliquantum obfuſcatur lumen
454152VITELLONIS OPTICAE approximans tenebroſitati: & ſic procedit luna in figuris eidem diſtantiæ competentibus ab oppo
ſitione
ad coniunctionem, ſicut à coniumctione ad oppoſitionem.
Ethoc quidem in luna propter
eius
propinquitatẽ ad uiſus noſtros euidentius apparet:
in alijs tamen ominibus ſtellis ſuum lumẽ
& actualitatem ſuiluminis à ſole uel ab alijs ſtellis accipientibus, neceſſe eſt eaſdem figuras exprę-
miſsis
tribus theorematibus prouenire.
Et ſecundum hoc cœleſtium influentiarum aſpectus & mo
di
diuerſificantur:
non apparet aũt hoc uiſibiliter in ſtellis alijs à luna, propter ipſarum magnam re
motionem
à uiſu, ratione cuius accidit error uiſui, ut patet per 16 huius.
Videntur itaq; omnes aliæ
ſtellæ
, præter lunam ſemper rotundæ propter ſui remotionem à uiſibus, propter quod etiam ignis
remotus
à uiſibus uidetur rotundus.
Videntur aũt ſtellæ eædem maximè plenæ quádoq; maiores
quandoq
;
minores, quodnos eidé cauſſæ paucitati ſcilicent ſuæ illuminationis uel multitudini cre-
dimus
expræmiſsis adſcribendum.
De his tamen ſuo loco ſermo erit, ad præſens uerò nobis ſuffi-
ciat
ex pręmiſsis propoſitionibus demonſtrationem præſentibus attuliſle:
ſiue enim ſtellarum dia
metri
ſint omnes ad inuicem æ quales, ſiue una ipſarum ſit maior altera:
ſemper tamen pater, quòd
omnis
diameter cuiuſcunq;
ſtelię eſt maior quàm ſit diſtantia oculorum cuiuſcũq; uidentis: & ſic
hãc
paſsionem uiſibus in ipſarum illuminatione accidere eſt neceſſe, quamuis illam diſtinctè non
comprehendat
uiſus.
Et hoc quidem & ante nos dixit arabs Meſſahala, ſed ſuper hoc nullam at-
tulit
demonſtrationem.
78. Columnærotundæ uel cylindri conuexi ſub uno oculo uiſi, minus medietate curuæ ſuper-
ficiei
uidetur. Euclides 29 th. opt.
Eſto columna rotunda, cuius una baſis ſit circulus gb: & eius diameter f h: & centrum a: ſitq́ in
ſuperficie
illius circuli centrũ oculi punctũd:
& producatur linea d a, copulans centrũ uiſus cen
tro
circuli baſis columnę:
& ducantur lineæ d b & d g: quę contingant circulũg b per17 p 3: & pro-
ducantur
à punctis g & b duę lineæ longitudinis colum
501[Figure 501]d b g h a f e z h f per 101th.
1 huius, quę ſint b e & g z: & erunt illę lineę
orthogonaliter
ſuper baſim g b erectę per 92th.
1 huius:
ſitq́
, ut per lineas b e & b d unatranſeat ſuperficies pla-
na
, & per lineas g d & g z alia ſuperficies plana.
Neutra
ergo
iſtarum ſuperficierum ſecat columnam:
quoniam
lineę
d b & d g ſunt contingentes circulũ baſis, & lineæ
b
e & g z ſunt lineę;
longitudinis in ſuperficie columnæ
non
ſecantes illá:
ſunt ergo illę ſuperficies ipſam colum
nam
contingentes.
Iſtarum quoq; ſuperficierum contin
gentium
columnã (quia ambæ tranſeunt centra uiſus,
ut
patet expręmiſsis, & ipſarum communis ſectio eſt li-
nea
recta per 3 p 11) interſectio fit in quadá linea tranſe-
unte
centrum uiſus æquidiſtanter axi columnę:
& hoc,
quod
inter ipſas de ſuperficie colũnę intercipitur, hoc
ſolũ
uidetur.
Quia uerò lineę longitudinis b e & g z ſunt
æ
quidiſtantes per 6 p 11, palâm per 33 p 1, quoniam chor
arcuum baſium inter ipſas cadentes, quę ſunt g b &
z
e, ſuntęquales:
ergo per 28 p 3, arcus illis chordis cor-
reſpondentes
eruntęquales.
Portiones itaq; circulorũ
ipſarum
baſium interceptę inter has lineas lógitudinis
colũnę
b e & g z, & omniũ circulorum ęquidiſtantiũ ba
ſibus
, ſunt ę quales portioni circuli g b:
eſt autẽ hęc mi-
nor
ſemicirculo per 51 huius:
ergo & oẽs portiões alio-
circulorũ ſunt minores ſuis ſemicirculis.
Videbitur
ergo
minus medietate colũnę.
Quod eſt propoſitũ. Idẽ
quoq
;
accideret in columnis lateratis, niſi quòd anguli
quandoq
;
impediunt, quòdoq; iuuant uiſionis quátita-
, quorũ uiſionis modũ propter infinitatem numerorũ omittimus:
quia radice pręſenti ſuppoſita
diligens
inueſtigator multa particularia concludet.
79. Linea connectens centra amborum uiſuum ſiæqualis diametro baſis cylindrifuerit, ſe-
micylindri
conuexum uidebitur: ſi maior, mainus: ſi minor, minus.
Eſto circulus baſis cylindri, cuius centrum ſit punctum a: punctus uerò extrà ſignatus ſit z:
& ducatur linea a z:
& producatur à puncto a diameter g d orthogonaliter ſuper lineam z a
per
11 p 1:
& deſcribatur ſuper lineam a z, ut ſuper diametrum, circulus a b z e: & producan-
tur
lineę a b, b z, a e, e z:
duę itaque lineę, quę z e & z b, contingunt circulum b e d g per
31
& 16 p 3.
Producantur ergo à punctis b & e per 101 th. 1 huius duę lineę longitudinis: quę
erunt
perpendiculares ſuper lineas a e, a b per 92 th.
1 huius: ideo quòd ſunt erectę ſuper ba-
fim
.
Superficies quoque ductę ſupper lineas z e & z b, & per lineas longitudinum ſibi conter-
455153LIBER QVARTVS. minales ſecabunt ſe in linea per centrum commune amborum uiſuum, quod eſt in medio puncto
nterſectionis
nerui concaui, ducta æquidiſtanter axi columnę, quando linea connectens cétraam
borũ
uiſuũ fuerit minor diametro baſis colũnę:
quę ſi maior fuerit,
502[Figure 502]g a d h e z illæ diametri cócurrét ad partẽ oppoſitã in aliqua linea ſuperficiei
ductæ
per lineam ductam per centrum cómun æquidiſtanter axi,
& per ipſum axem.
Si uerò fuerint diametri baſis columnæ uiſæ &
linea
cónectenscentra oculorum æquales:
tunc lineę longitudinis
ductæ
cadunt ſuper terminos diametri æquidiſtantis centris ocu-
lorum
, & ſuperficies productæ nunauã concurrent.
Superficies au
tẽ
columnæ inter has ſuperficies columnã cótingentes intercepta
eſt
portio ſuperficiei columnę, quę uidetur:
ſunt aũt omnes portio
nes
circulorũ interceptæ inter eas, æquales portioni baſis interce-
ptæ
.
Si ergo illa ſuerit ſemicirculus, medietas cylindri uidebitur: ſi
minor
ſemicirculo, ut eſt in propoſito arcus b e:
tũc minus ſemicy-
lindro
uidebitur:
ſi maior, maius: horum autem omnium deducti o
eſt
euidens expræmiſsis pluries repetitis.
Patet ergo propoſitu m.
80. Viſu appropinquante cylindro conuexo, minus curuæ ſu-
perficiei
uidebitur: apparet autem ac ſi magis uideatur. Eucli-
des
30th. opt.
Sit cylindri baſis circulus b g: cuius centrũ ſit a: & diameter f h:
oculi
uerò cẽtrum ſit in puncto e:
& ducatur linea e a inter illa cen-
tra
:
& ducantur line æ e b & e g circulũ cõtingentes per 17 p 3: & du
cantur
à punctis b & g per 101 th.
1 huius lineæ longitudinis cylin-
dri
, quæ ſint b i & g z.
Videtur itaq; per modũ pręmiſſarũ ſub oculo
exiſtente
in puncto e, ſuperficies cylindri i b g z:
quæ minor eſt ſe-
micylindro
per 78 huius.
Appropinquet ergo uiſus columnæ: &
ſit
in puncto t:
& ducantur lineæ cótingentes baſim columnæ, quæ
ſint
t k & t l:
& à punctis k & l ducantur lineę longitu dinis cylindri,
quę
ſintl n & k m.
Videbitur ergo ſub uiſu exiſtente in puncto t, ſu
perficies
cylindri, quę eſt l n k m, quę minor eſt ſuքficie i b g z uiſa
in
puncto e:
cuius declaratio eſt ſimilis declarartioni factę in 67 hu-
503[Figure 503]f a h b l k g t i n m z eius.
Appropinquante ergo uiſu ad cylin drum, minus ipſius ſuperfr
ciei
uidetur:
apparet aũt ac ſi magis uideatur: quoniam per 60 th. 1
huius
, & per 21 p 1 angulus l t k maior eſt angulo b e g:
concurrunt
enim
lineæ t k & e g uerſus pũctũ g.
Pater ergo ꝓpoſitũ ք 20 huius.
81. Axe unius tantũ uiſus cẽtro baſis colũnæ rotundæ uelia
teratæ
cuiuſcun incidente: uelſi diſtantia oculorũ æqualis, uel
minor
fuerit diametro baſis cylindri obiexctæ directè uiſui: ſola
baſis
uidetur: quæ ſi maior baſi ſuerit, totus uidebitur cylindrus,
baſiremotiore
duntaxat excepta.
Cum enim uno oculo fiat uiſio, & axis incidat centro circuli ba.
ſis
columnę rotundę uel lateratę:
tunc quia oẽs lineę longito dinis
ſunt
perpendiculares ſuper baſim, ut patet per 92 th.
1 huius, ui-
debitur
forma puncti alicuius illarũ lin earũ, niſi ſolus pũctus com-
munis
lineę longitudinis & peripherię ſuperficiei baſis:
uidebitur
ergo
ſola baſis.
Etidem eſt ſi uiſio fiat ambobus uiſibus, ſi tamẽ di-
ſtantia
oculorum, queę eſt linea connectens cẽtra oculorum, fuerit
æqualis
uel minor diametro baſis:
tunc enim, ut pater per 4 huius,
nullalinearum
longitudinis columnę perueniet ad ambos uiſus,
niſi
ſolùm, ut prius oſtenſum eſt, punctus, qui eſt communis ſectio
alicuius
illarũlinearũ & peripherię ipſus baſis.
Siuerò maior fue-
rit
diſtantia oculorum ipſa diametro baſis:
tunc omnes loneę longi
tudinis
columnę perueniẽt ad ambos uiſus:
& uidebitur tota con
uexitas
uiſę columnę, & baſis ſuperior uicinior uiſibus:
in ferior ue
baſis uidetur:
quia nullus eius punctus peruenit ad uiſum, ni
ſi
peripherię ſuę lineis longitud
nis
columnę, quę ad illam peri
pheriam
terminãtur.
Quòd ſi uno tantũ oculo uiſione ſacta. axis ceciderit extra centrum baſis: ui-
debitur
aliqua pars linearum longitudinis totius columnæ:
quoniã tunc peripheria baſis ſecat py-
ramidem
uiſionis.
Patet ergo illud, quod proponebatur. Eſt autẽ poſsibile, ut uiſu obliquè baſi co-
lumnę
incidente, tota columna, & ſi regularis ſit, uideatur eius baſis altera parte longior, & tota co
lumna
figuræ irregolaris per 55 uel 56 hui
us
.
Et hoc eſi nota tu dignum.
456154VITELLONIS OPTICAE
82. Vnius tantùm uiſus axe, centro columnaris ſectionis (quæ eſt baſis abſidis columnaris ro
tundæ
) incidente: totailla baſis & parts linearum longitudinis abſidis uidentur.
Sit enim aliqua columna rotun da taliter abſciſſa, ut axis non ſit perpendicularis erectus ſuper
baſim
:
palàm ergo per 103 th. 1 huius, quòd baſis hæc eſt ſectio, quę dicitur colũnaris uel ſectio oxy-
gonia
:
& ipſa pars columnæ abſciſſa dicitur abſis. Dico, quòd ſi axis uiſualis incidat centro illius ba
ſis
, quòd pars linearum longitudinis abſidis, illa ſcilicet, quæ in decliuiori parte approximat, uide-
bitur
uno etiam uiſu.
Huius autẽ cauſſa eſt obliquatio baſis, quæ ſub minoria angulo uidetur per 26
huius
:
propter quod etiam uidentur formæ punctorum linearum longitudinis illius obliquitatis
remotiori
parti adiacentium, cum reſidui anguli perueniunt ad uiſum:
quod accideret, ſi illa ba-
ſis
poſſet directè uiſui opponi:
hoc autem impoſsibile ſine linearum longitudinis abſidis uiſione.
Patet
ergo propoſitum.
83. Centro for aminis uueæ in ſuperficie illuminata concaua columnæ cuiuſcunæ exiſtente:
ſemper
columnæ tota concauit as uidetur: in alijs autem partinum columnarum concauarum ui
ſionibus
idem accidit, quod ſphærarum concauitati.
Diſpoſito enim uiſu ſecũdũ propoſitũ modũ, reſpectu cuiuslibet colũnę; cócauæ, formæ omniũ
punctorũ
linearũ lõgitudinis, quas ſecat ſuperficies ſoraminis uueæ, oẽs perueniunt ad uiſum:

ideo
quòd ad centrũ illius foraminis ſecundũ lineas rectas pertingunt:
& ſuperficiẽ o culi cõtingit
tantùm
una in illo centro:
aliæ ueròipſam contingunt in punctis diuerſis circuli foraminis. Vide-
buntur
ergo oẽs per 2 th.
3 huius. Et quoniã formæ omuiũ aliarũ linearũ longitudinũ, & oẽs puncti
baſium
directè uel obliquè perueniunt ad uiſum:
palã, quia tota colũnę cócauitas uidetur ſecundũ
omnia
puncta ſuæ ſuperficiei.
Sed fortè accidet figuræ uiſæ irregularitas propter aliquarũ ſuarum
partiũ
obliquarionẽ ad uiſum per 55 uel 56 huius.
In alijs quoq; uiſionibus partiũ columnarũ con-
cauarũ
idẽ accidit, quod in ſphęris cõcauis:
quoniã uiſu poſito in pũcto medio quadranguli termi-
nantis
ſemicylindrum, ille totaliter uidebuitur per 60 huius.
Sed & quodilbet punctorũ ſuperficiei
concauæ
& baſium uiſibus occurrit.
Etrecedente uiſu ab illo puncto, ſemper uidebitur portio co-
lumnæ
minor uel maior ſemicylindro.
Pater ergo propoſitum.
84. Pyramidis rotundæ baſi in eadem ſuperficie cum centro unius oculorum exiſtente: minus
medietate
ſuperficiei conuexæ pyramidis uidetur. Euchlides 31th. opt.
Sit pyramis rotunda, cuius baſis ſit circulus, qui b g: cuius diameter fh: centrum k: uertex uerò
illius
pyramidis ſit punctũa:
& ſit centrũ uiſus d: & ducantur lineæ
504[Figure 504]a f k h b g d d b & d g contingentes circulũ b g per 17 p 3:
eſt ergo per 58 th. 1 hu
ius
arcus b g minor ſemicirculo.
Ducátur quoq: à uertice a pyrami
dis
per101th.
1 huius lineæ longitudinis, quæſint a b & a g. Palàm
itaq
;
ad modũ eorũ. quæ demonſtrauimus in columinis, auoniã ſu-
perficies
intercepta lineis a b & a g, ſola uidetur.
Et quoniam li-
neæ
ex omnibus circulis ęquidiſtátibus baſi pyramidis partes ſimi
les
reſecant, & intra ſe illas cõtinẽt, & per 58 th.
1 huius arcus b g
ſit
minor ſemicirculo:
erunt neceſſariò arcus omnium aliorũ
lorũ
minores ſemicirculis ſuis:
ergo portio uiſa minor erit hemico
nio
:
quoniam ſicut tota conuexa ſuperficies pyramidis toti baſire-
ſpondet
:
ſic pars proportionalis ad totá conuexam ſuperficiẽ parti
proportionali
baſis ad totã baſim:
quoniam lineæ lõgitudinis pro-
ductæ
à uertice ad peripheriã baſis, ſicut diuidũ conicã ſuperficiẽ:

ſic
lineæ à terminis illarũ linearũ ad centrũ baſis pyramidis produ
ctæ
diuiduntipſam.
Et poteſt hoc conuinci argumẽto 5 p 12 Eucli
dis
.
Patet ergo propoſitum.
85. Cẽtris amborũ uiſuũ in eadẽ ſuperficie baſiconiexiſten
tibus
, ſilinea cõnectens cẽtra uiſuũ æqualis fucrit diametro ba-
ſis
, hemiconium uidebitur: ſi maior, maius: ſi minor, minus.
Diſpoſitione ordinata ad conũ, quæ in 79 huius ad columnam,
hoc
ſolo adiecto, quòd centra uiſuũ ſint ſolũ in eadẽ ſuperficie
baſi
pyramidis, & non eleuentur ſecundũ lineam axi coni æquidi
ſtantem
, ſicut poteſt fieri in columna:
ſi enim uiſus in lineaæ quidi-
ſtante
axi columnæ eleuetur, idem accidit, quod eo in baſi exiſten-
te
:
quia in columna ſufficit, etiá ſi ſint in ſuperficie baſi æ quidiſtan-
ti
.
Patet ergo, quod hic proponitur, & eſt idem demonſtrandi mo-
dus
.
Vnde fruſtra eſt membranas denuò occupare.
86. Appropinquãte centro uiſus in ſuperficie baſis coni: minus conicæ ſuperficieiuidebitur:
apparet
autem plus uideri. Euclides 32 th. opt.
Sit circulus a b baſis coni: cuius cẽtrum l: & ſit uertex coni punctum g: cẽtrum quoq; oculiſit d:
457155LIBER QVARTVS. ducatur linea d lad centrum uiſus à centro baſis pyramidis: & ducanturlineæ d b & d a contingen
tes
circulũ, qui eſt baſis coni, in pũctis b & a:
& ducãtur à uertice pyra
505[Figure 505]g l a z i b e d midis lineæ lõgitudinis coni, quæ ſint g a & g b:
ergo p̀er ea, quæ pri-
us
in pręcedẽtibus dicta ſunt, ſuperficies g a b uidetur ſub oculo d:
&
eſt
minorhemiconio.
Appropinquet aũt oculus, & fiat in pũcto e: du
canturq́
;
lineæ e z, e i cõtingentes circulũ, qui eſt baſis coni: & à uerti
ce
coni cõtinuẽtur lineæ g z & g i.
Videbitur itaq; ab uno oculo exi-
ſtente
in puncto e portio ſuperficiei conicæ, quæ eſt g z i minor por-
tione
g a b.
Videtur autẽ apparere maior portiõe g a b propter maio-
ritatẽ
anguli z e i ſupra angulum a d b.
Ethoc eſt propoſitum.
87. Lineis à centro uiſus ad baſim coni cõtingenter ductis, & à
punctis
contactuum ductis lineis logitudinis coni: ſi in cõmuni ſe-
ctione
ſuperficierum per eaſdem line as & per cẽtrum oculi produ-
ctarum
uiſus cono appropin quet: eadẽ portio ſuperficiei conicæ ui-
debitur
, quæ prius, & eiuſdem quantitatis apparebit. Eucli-des 33th. opt.
Eſto conus, cuius baſis ſit circulus b z g: & uertex eius punctũ a:
axis
quoq;
ſit a h: centrumq́; oculi ſit d: & ducantur per 17 p 3 lineæ à
centro
uilus d contingentes circulũ b z g, quæ ſint d z & d g.
Et quo-
niam
hoc fit ex hypotheſi:
tũc patet per 16 p 3 & 2 p 11, quoniã centrũ
uiſus
eſt in ſuperficie baſis coni uiſi.
Et ducátur à punctis contactuũ
z
& g duæ lineæ longitudinis per coni uerticẽ punctũ a, quæ ſint z a
& g a:
quod fiet per 101 th. 1 huius: & à centro uiſus puncto d ad uerti-
cem
coni punctũ a ducatur linea d a:
& ducátur duæ ſuperficies, una
per
lineas d g & g a, alia uerò per lineas d z & z a.
Et quoniá ſuper-
ficies
cõcurrũtin centro uiſus d & in uertice conia:
erit ipſarũ com-
munis
ſectio linea a d per 1 p 11 & per 19 th.
1 huius. Dico, quòd ſi ocu.
lus
appropinquet cono ſecundum lineam d a:
non uidebitur maior
conicæ
ſuperficiei portio nũc quàm prius, oculo in puncto d exiſtente.
Sit enim, ut approximando
ipſrcono
perueniat in punctum e lineæ d a:
& ducantur à puncto e lineę æquidiſtantes lineis d g &
d
z a d ſuperficiẽ coni uiſam:
eruntergo neceſſariò
cõtingẽtes
aliquẽ circulũ coni ęquidiſtátẽ baſi b z g:

506[Figure 506]a e c d z h b g ergo neceſſariò cadent in aliqua puncta linearum a z
& a g:
ideo quòd illæ ſecant proportionaliter baſim
coni
, & oẽs circulos ei æ quidiſtátes:
quoniá ſecundũ
lineas
illas terminatur uiſus, & ſecundũ illas ſuperfi
cies
contingẽtes terminatur uiſio circulorũ.
Si enim
dicatur
, quòd illæ lineę contingentes aliquẽ dictorũ
circulorũ
ductæ à puncto e, cadant extra lineas a z &
a
g, lineæ à pũcto e in lineas a z & a g ductæ termi-
nentuiſum
, & ſimiliter illæ cõtingentes terminẽt ui-
ſum
:
ſequetur uel lineas radiales eſſe refractas in me-
dio
unius diaphani:
quod eſt cõtra ea, quæ demõſtra
ta
ſuntper 44 & ſequẽtes ſecũdi huius:
uel ſequetur
lineas
radiales eſſe curuas:
quod eſt cõtra 1 th. 2 hu-
ius
:
uel ſequetur duas rectas lineas ſuperficiẽ inclu-
dere
:
quod eſt impoſsibile. Cadent ergo dictę lineæ
pertingentes
ad ſuperficiẽ conicã ductæ à puncto e
ιn
lineas a z & a g:
cadant ita q; in ipſarũ duo puncta,
quę
ſinti & c, & ſint lineę e i & e c.
Quia ergo angulus
c
e ι eſt æ qualis angulo g d z per 10 p 11, ſicut & anguli
cõtenti
ſub lineis c i & g z, quoniã oẽs illi anguli con-
tinentur
ſub lineis æquidiſtantibus angulariter con-
runctis
, patet per 20 huius uerum eſſe quod proponi
tur
.
Et quia ubicunq; uiſus in linea d a ponitur, ſemper anguli ad uiſum ſunt æ quales per 10 p 11, pa-
làm
ergo eſt propoſitum.
Et hocidem ſuo modo in ambobus poteſt uiſibus demonſtrari.
88. Eleuato uiſu, reſpectu ſuperficiei conicæ: maius erit, quod uidetur, uidebitur autem mi-
nus
uideri: depreſſo uerò uiſu, minus erit quod uidebitur, ſed apparebit maius prius uiſo. Eu-
clides
34th. optico.
Eſto conus, cuius baſis circulus b g: & uertex punctus a: & ducantur lineæ longitudinis, quæ
458156VITELLONIS OPTICAE fint a b & a g: & ducatur linea b g: & producatur uſq; ad punctum l: & à puncto t, quod ſitinferius
puncto
a uertice coni, ducatur linea æquidiſtãs lineę
507[Figure 507]a t k g h b p l i a b per 31 p 1, quæ producta uerſus lineam b l, ſecetil-
lam
in pũcto p:
& ſit aliquis pũctus eius inſerior pun
cto
t pũctus k:
& ſit illa linea t k p. Dico, quòd oculo
poſito
ſuper pũctum t, qui eſt eleuatior pũcto k:
pars
ſuperficiei
conicę uiſa, maior quidem erit, minor aũt
uidebitur
, quàm uideatur oculo exiſtẽte in pũcto k.

Ducátur
enim lineæ a k & a t:
& producatur linea a t,
donec
cõcurrat cum linea b l:
cõcurrent aũt per con-
uerſam
2 p 6.
Quoniã enim linea t p eſt minor quàm
linea
a b, ut patet ex præmiſsis, & illæ lineæ æquidi-
ſtant
, patet quòd lineæ a t & b l cõcurrẽt:
ſit ergo pun
ctus
cócurſus i:
& ſimiliter lineæ a k & b l concurrẽt:
ſitq́
;
pũctus concurſus l. Palàm itaq; quia magis ui-
debitur
de cono ſuper punctũ i, quàm ſuper pũctum
l
per 86 huius:
ꝓpinquior enim eſt ipſi cono pũctus
l
, quàm pũctus i.
Quod autẽ de ſuperficie conica ui-
detur
, oculo exiſtente in pũcto i, idem per præceden
tem
proximam uidetur cẽtro uiſus exiſtẽte per totã
lineam
i a, utpote in pũcto t:
& illud, quod uidetur ui
ſu
exiſtẽte in pũcto l, uidetur in quolibet pũcto lineę
l
a exiſtẽte uiſu:
ergo & in pũcto k. Sed quod uidetur
â
pũcto i maius eſt eo, quod uidetur à puncto l, & mi
nus
eſſe uidetur per 86 huius:
ergo illud, quod uide-
tur
à pũcto t maius eſt illo, quod uidetur à pũcto k, & minus uidetur eſſe.
Ethoc eſt quod proponi
tur
.
Ethocidẽ etiam ſuo modo de ambobus uiſibus poteſt demonſtrari. Patet ergo propoſitum.
89. Linea à centro uiſus ad uerticem coni duct a perpendiculari existẽte ſuper axem: ſuper-
ficiei
conicæ medietas uidetur. Alhazen 36 n 4.
Verbi gratia ſit pyramis a c n: cuius axis a d, & uertex a: palàm ergo per 89 th. 1 huius, quòd pun
ctum
d eſt centrũ circuli baſis ipſius coni:
ſitq̀; centrũ uiſus b: & ducatur linea b a faciens angulum
b
a d rectũ.
Dico, quòd conicæ ſuperficiei a c n medietas uidebitur.
508[Figure 508]b a f j g e k y n d c Secet enim aliqua ſuperficies conum a c n æquidiſtáter baſi c n:
hæc
ergo
per 100 th.
1 huius ſecabit ipſam ſecũdum circulũ, qui ſit f g: &
eius
cẽtrum, quod ſit pũctum l, erit in aliquo puncto axis a d:
ſecetq́:
ſuperficies
plana pyramidẽ per axem a d, & per cẽtrũ uiſus d:
illa er-
go
ſuperficies ſecabit circulum f g:
linea quoq; cõmunis huic ſuper-
ficiei
& circulo f g erit orthogonalis ſuper axem:
quoniã axis eſt ere-
ctus
ſuper ſuperficiẽ circuli, & tráſibit cẽtrũ circuli.
Sit quoq; illa li-
nea
k l:
quę erit ք 28 p 1 æquidiſtás lineæ b a, & eſt cũilla in eadẽ ſu-
perficie
.
Ducatur quoq; ք cẽtrum circuli diameter f l g orthogona-
lis
ſuper lineá k l ք 11 p 1:
& à terminis huius diametri protrahantur
duę
lineæ cótingentes circulũ per 17 p 3, quę ſint f e & g h:
& ab eiſdẽ
pũctis
g & h ducãtur duę lineæ lógitudinis ad uerticẽ coni ք 101 th.
1
huius
, quę ſint f a & g a:
duę ergo ſuperficies planę, in quarũ una ſunt
lineę
f e & f a, & in quarũ altera ſunt lineæ g h & g a, palàm quoniam
cõtingẽt
pyramidẽ ſecũdũ lineas lõgitudinis, quę ſunt f a & g a ք 95
th
.
1 huius. Et quoniã linea k l æquidiſtat lineæ b a, & lineis cotingen
tibus
circulũ, quę ſunt f e & g h, ut patet per 16 p 3, & per 28 p 1:
erunt
per
9 p 11 lineæ f e & g h æquidiſtãtes lineæ b a:
quęlibet ergo ipſarũ
eſt
in eadẽ ſuperficie illa per 1 th.
1 huius. Illę ergo duæ ſuperficies
neceſſariò
ſecabũt ſe ſuper lineã b a per 19 th.
1 huius: utraq; ergo ſuperficierũ pyramidẽ propoſitã
in
terminis diametri unius ſuorũ circulorũ cótigentiũ trãſit per cẽtrum uiſus.
Quod ergo ſuperfi-
ciei
conicę inter illas ſuperficies cadit, apparet uiſui:
eſt aũt hæc medietas pyramidis, quoniá illas li
neas
contingentes interiacet medietas circuli.
In hoc ergo ſitu medietas ſuperficiei conicæ uide-
tur
.
Quod eſt propoſitum.
90. Linea à centro uiſus ad uerticem coni duct a angulũ obtuſum axetenente, nec tamen
cum
aliqua line arum longitudinis coni unita: uidetur ſnperficiei conicæ pars maior medietate.
Alhazen
37 n 4.
Sit pyramis b i m: cuius axis b d: uertex b: palamq́; per 89 th. 1 huius, quòd cẽtrũ circuli baſis eſt
punctũ
d:
ſitq́; punctũ a centrũ uiſus: & ducta linea a b, fiat angulus a b d obtuſus, ita tamẽ, ut linea
a
b fiat una linea aliqua linearũ lõgitudinis coni, ſed ſecet eas utcũq;
poſsibile eſt productas
oẽs
:
eritq́; tũc uiſus altior uertice pyramidis: ſitq́; , ut in pręcedẽte, circulus e h æquidiſtás baſipy-
459157LIBER QVARTVS. ramidis, quæ eſt i m: & linea communis huic ſuperficiei & circulo, (in quo eſt centrũ uiſus punctũ
a
, & axis coni, qui eſt b d) ſit linea e h:
eritq́; linea e h perpendicula-
ris
ſuper axem b d:
& producatur linea e h extra pyramidem, donec
509[Figure 509]a g e c f h g r i d m concurrat cum linea b a, producta ultra punctum b:
cócurret autem
ք
14 th.
1 huius: ideo, quia angulus a b d eſt obtuſus ex hypotheſi, &
angulus
d b h eſt acutus per 32 p 1, & linea e h eſt perpendicularis ſu-
per
axem b d.
Sit ergo concurſus punctus g: & â puncto g producan-
tur
duæ lineę g f & g r circulũ e h cõtingentes per 17 p 3:
contingãtq́;
circulũ
in duobus punctis f & r:
& ab ijs punctis per 101 th. 1 huius ꝓ-
ducantur
lineæ longitudinis ad uerticem coni punctũ b, quę ſint f b
& r b:
ſuperficies ergo illæ, in quibus ſunt lineæ g f & f b, & lineæ g r
& r b cõtingunt pyramidem, & in utraq;
iſtarum ſuperficierum erit
uertex
pyramidis punctus b, & punctus g, in quo concurrit linea a b
cum
linea e h:
ergo linea a b g per 1 p 11 & 19 th. 1 huius eſt in utraq; il-
larum
ſuperficierum:
ergo utraq; ſuperficies tran ſit per punctũ a cen
trum
uiſus.
Et quoniam per 58 th. 1 huius duæ lineæ g f & g r inclu-
dunt
minorem partem circuli:
quoniam arcus circuli interiacẽs pun
cta
contingentię duarum linearum ab eodem puncto productarum,
eſt
minor ſemicirculo:
tunc patet quòd illæ duę ſuperficies includũt
minorem
partẽ ſuperficiei conicę quàm ſit medietas:
reſiduũ ergo il
lius
ſuperficiei eſt maius medietate:
hoc autẽ uidetur à uiſu taliter,
ut
proponitur, collocato.
Pars ergo ſuperficiei conicæ maior medietate taliter uidetur. Ethoc eſt
propoſitum
.
Ambobus uero uiſibus adhuc uidetur magis.
91. Cum linea longitudinis coni producta ultra uerticem cum centro uiſus concurrerit, nihil
uiſum
totius ſuperficiei conicæ latebit: niſi linea longitudinis illa ſola. Alhazen 38 n 4.
Sit pyramis, cuius uertex ſit punctũ b: & linea longitudinis ſitq́; centrum uiſus punctũ a:
& linea c b producta ultra punctũ b concurrat cẽtro uiſus puncto a.
Dico, quòd non latebit ui-
ſum
totius huius ſuperficiei conicæ pars aliqua, præter quandã lineam intellectualẽ, quæ eſt ipſa li
nealongitudinis
b c.
Omnis enim ſuperficies, in qua eſt linea à centro uiſus ad aliquem punctum
axis
ducta, ſecabit pyramidẽ, excepta tantũ illa ſuperficie, in qua eſt linea a b c:
hæc enim contingit
pyramidem
ſecundum lineam b c per 95 th.
1 huius. Et quoniam illud, quod ſub ſuperficie contin-
gente
pyramidem & tranſeunte centrum uiſus continetur, occurrit uiſui per 17 th.
3 huius: ſormæ
enim
omnium punctorũ ſuperficiei illius conicæ in ſuperficie uiſus de-
pinguntur
:
palàm ergo quoniã tota ſuperficies conica uidetur, excepta
510[Figure 510]a b h c ſola linea intellectuali, quæ eſt b c.
Dato enim quocunq; puncto ſuperfi-
ciei
pyramidalis extra lineam b c:
dico, quòd illud uidebitur. Sit enim il-
lud
punctũ h:
& ducatur ad ipſum à centro uiſus a linea a h: & ab illo eo-
dẽ
per 101 th.
1 huius ducatur linea longitudinis, quæ ſit h b: fietq́; trian-
gulus
h b a, qui neceſſariò eritin aliqua ſuperficie pyramidẽ ſecãte, per
tranſeunte
centrũ uiſus a:
ex lineis aũt illius ſuperficiei non cadunt, niſi
duæ
in ſuperficiẽ conicã pyramidis, ſcilicet linea lõgitudinis b h, & linea
oppoſita
lineæ b h in alia parte pyramidis:
quoniã, ut patet ք 90 th. 1 hu-
ius
, planę ſuperficiei ſecantis conũ trans axem & ſuperficiei conicæ cõ-
munis
ſection eſt trigonũ duabus lineis longitudinis pyramidis & diame
tro
baſis contentũ:
linea uerò a h ſecat lineam b h in pũcto h, & linea c b
ſecat
eandem b h in puncto b per 91 th.
1 huius: lineæ ergo a h nulla linea
cõcurret
à uertice pyramidis niſi in puncto a:
nec enim ad aliquod pun-
ctũ
mediũ lineę a h à uertice b ductæ lineę incident:
occultabitur er-
go
pũctus h ab alìquo alio pũcto, quò minus perueniat ad centrũ uiſus
a
.
Occurrit ergo punctus h uiſui, inter ipſum & uiſum accidat ſoli-
dicorporis
interpoſitio.
Eadẽ quoq; eſt probatio de quolibet alio dato
puncto
ſuperficiei pyramidis:
in linea uerò b c, quę perpendicularis eſt
ſuper
ſuperficiẽ uiſus per 72 th.
1 huius, folũ tantũ punctũ poſsibile eſt uideri, ut oſtẽſum eſt in 4 hu
ius
:
omnia uerò alia puncta lineæ b c neceſſariò occultãtur. Patet ergo propoſitũ. Patet itaq; ex ijs,
quoniã
in hoc ſitu nulla ſuperficierũ pyramidũ contingẽtiũ peruenit ad cẽtrũ uiſus, pręter illã, quę
in
linea b c longitudinis centrũ uiſus tranſeuntis pyramidẽ cõtingit:
& oẽs ſuperficies aliæ conum
contingentes
ſecant lineam productã à centro ad ipſam pyramidẽ inter uerticẽ coni & cẽtrũ uiſus.
92. Axe pyramidis cum centro uiſus uerſus uerticem concurrente: tota conica ſuperficies
uno
oculo uidetur. Alhazen 39 n 4.
Eſto data pyramis, cuius axis b c: uertex quoq; punctus b: & ſit uiſus centrũ pũctũ a: ſitq́; , ut axis
b
c ꝓductus currat in punctũ a.
Dico, quòd in hoc ſitu oculi tota conica ſuperficies pyramidis oc-
currit
uni uiſui:
nullus enim punctus ſuperficiei conicæ totins pyramidis uiſui occultatur. Dato e-
nim
quocũq;
puncto, ſit ille l: & ducatur ad ipſum à cẽtro uiſus a linea a l: & ab ipſo pũcto l ducatur
460158VITELLONIS OPTICAE per 101 th. 1 huius linea longitudinis pyramidis, quæ ſit l b: fietq́; trigonũ l b a, quod neceſſariõ erit
in
ſuperficie pyramidẽ ſecante, ideo quòd linea a e ducta à cẽtro uiſus in-
tratin
ipſam pyramidẽ, ſecãs ipſam, & ipſa eſt in dicta ſuperficie per 1 p 11,
511[Figure 511]a d b k j c quoniã linea a b eſt in illa ſuperficie:
linea uerò a l ſecat lineá b l in puncto
l
:
ex lineis uerò ſuperficiei, in qua ſunt duæ lineæ a l & b l, ſunt, niſi duę
tantũ
lineæ in ſuperficie pyramidis, ſcilicet linea lõgitudinis, quæ eſt b l,
& linea alia longitudinis illi oppoſita, quæ ſit b k, ut patet per 90 th.
1 hu-
ius
:
hęc ergo linea b k producta ultra punctũ b, ſit in eadẽ ſuperficie
lineis
a b & b l, neceſſariò ſecabit angulũ a b l:
ergo per 29 th. 1 huius ipſa
ſecabit
& baſim a l:
ſit ergo ut ſecet illã in puncto d. Et quia linea a l ſecat
duas
lineas k b & l b, quæ ſolæ ex lineis ſuperficiei pyramidẽ ſecãtis ſunt
in
pyramidis ſuperficie, ſecat enim linea a l lineá k b extra pyramidem in
pũcto
d, & lineam l b in ſuperficie pyramidis, in pũcto l:
producta ergo li-
nea
a k in infinitũ, concurret aliqua illarũ linearũ:
interponetur
ergo
ſolidũ punctũ, quod eſt k inter uiſum & pũctũ l:
ſed nec aliquod alio
punctorũ ipſius pyramidis:
quoniã nullũ ipſorũ caditin illa ſuperficie.
occultabitur ergo tũc uiſui exiſtẽti in pũcto a datũ punctũ l:
cũinter
ipſum
& cẽtrũ uiſus accidat aliqua ſolidi corporis interpoſitio.
Et ea-
dẽ
eſt demonſtratio de quolibet dato pũcto in tota ſuperficie pyramidis.

Patet
ergo propoſitũ.
Palàm itaq; ex his, quoniã in hoc ſitu nulla ſuperfi
cierũ
cõtingentiũ pyramidẽ tranſit per centrũ uiſus, ſed quælibetipſarũ
ſecabit
lineam à centro uiſus per uerticem conum intrantem inter centrum uiſus & pyramidem,
ſcilicet
in uertice ipſius axis, ut patetintuenti.
93. Omnes lineæ uel ſuperficies, inter lineas uel ſuperficies cõtingentes colũnã uel pyramidẽ
rotũdãſuքficiẽ
uiſam terminãtes àcẽtro uiſus ꝓductæ, colũnã uel pyramidẽ neceſſariò ſecabũt.
Verbi gratia, ſint duæ lineæ lõgitudinis columnę uel pyramidis terminantes uiſam ſuperficiem,
quę
ſint a b & c d.
Dico, quòd ſi à centro uiſus (quod
eſte
) ducatur linea e finter lineas illas a b & c d, quo
512[Figure 512]c k a f y g e d g niam linea e f ſecabit propoſitã columnã uel pyramic
dẽ
.
Tranſeat enim ſuperficies plana columnã uel py-
ramidẽ
ſecans ipſam in puncto f æquidiſtanter baſi:

eritq́
;
per 100 th. 1 huius cõmunis ſectio circulus, qui
ſit
g f h:
qui ſecet lineas lõgitudinis colũnę uel pyra-
midis
, eam ſcilicet, quę a b, in pũcto g, & eam, quę eſt
c
d, in puncto h:
& ducantur à pũcto e per 17 p 3 duæ
lineę
cõtingẽtes illũ circulũ, quę ſint e g & e h:
palàm
aũt
per 57 th.
1 huius quoniá linea e fin eadẽ ſuperfi-
cie
cũlineis illis exiftẽs, ſecat circulũ g fh:
ergo ſeca
bit
columná uel pyramidẽ, quæ per eundẽ circulum
ſecatur
.
Idẽ quoq; accidit ſi per ſectionem lineæ lon
gitudinis
hoc placuerit demonſtrari, & in idem re-
dit
.
Patet ergo propoſitum.
94. Pluribus planis ſuperficiebus centrum uiſus
tranſeuntibus
ſecundũ lineas longitudinis partis
ſuperficiei
uiſæ columnã uel pyramidẽ conuexam
ſecantibus
: ſolã ſuperficiẽ axem columnæ pertran-
ſeuntẽ
, ſuperficiẽ colũnarẽ uel pyramidalẽ uiſam
per
æqualia diuidere: & econuerſo ſuperficiẽ per æ-
qualia
illam uiſam ſuperficiem diuidentem, axem tranſire eſt neceſſe.
Sit colũna cõuexa, cuius ſuperficies uiſa ſit e d f g: & axis eius ſit h i: & ſit centrũ uiſus punctũ a:
ſintq́
;
lineę longitudinis colũnæ, continẽtes uiſam ſuperficiẽ, quæ e d & f g. Imaginẽtur quoq; mul-
planæ ſuperficies tranſeuntes centrũ uiſus a, & ſecantes e d f g uiſam ſuperficiẽ columnæ.
Dico,
quòd
ſola illa, quæ pertrãſit axem h i, ipſam uiſam ſuperficiẽ ք ęqualia diuidit, & nulla aliarũ:
ſola e-
nim
hæc erecta eſt ſuper cõuexam ſuperficiẽ colũn æ:
quoniã cõmunis ſectio illius ſuperficiei ſecan
tis
, & ſuperficiei colũnæ eſt rectangulũ ſub duabus lineis lõgitudinis colũnæ & duabus diametris
baſium
cõtentũ, ut patet ք 93 th.
1 huius: ergo cõmunis ſectio illius ſuperficiei & uiſę ſuperficiei con
uexæ
ipſius colũnæ ſit linea lõgitudinis colũnæ, quæ m o:
& imaginetur ſuperficies plana cõtingẽs
columnã
ſecũdũ lineã longitudinis m o ք 95 th.
1 huius: erũt ergo illa cõtingẽs ſuperficies & ſuper-
ficies
ſecás per axem erectæ ad inuicẽ per 97 th.
1 huius. Si itaq; in linea m o ſignetur punctũ p: & in
ſuperficie
cótingente ducatur linea t p s:
tunc palàm quòd linea t p s cõtinget quẽdã circulũ ſuper-
ficiei
colũnæ æ quidiſtantẽ baſibus.
qui ſit b q: & eius centrũ ſit u: ducãturq́; per 17 p 3 lineę a b & a q
461159LIBER QVARTVS à centro uiſus circulũ b q cõtingentes: erũt ergo illæ lineæ æquales per 58 th. 1 huius: ſecentq́; lineã
illã
circulũ contingentẽ, quæ eſt t p s, in punctis t & s:
& ducatur linea a p: quæ producta, ut patet ք
18
p 3 pertinget ad axem in pũctũ u centrũ circuli:
&
ducãtur
intra columnã lineæ b u & q u ſemidiametri
513[Figure 513]o a g i e s p t b u q m d f h circuli b q.
Trigona ita q; a b u & a q u ſunt ęquilate-
ra
:
ergo per 8 p 1 ſunt ęquiangula: angulus ergo u a b
eſt
æqualis angulo u a q:
ſed in trigono at p angulus
a
p t eſt æqualis angulo a p s trigoni a p s per defini-
tionẽ
lineę ſuper ſuperficiẽ erectę:
ergo per 32 p 1 an-
gulus
a t p eſt æqualis angulo a s p:
ergo per 6 p 1 eſt
linea
a t æqualis lineæ a s.
Et quia lineę a b & a q ſunt
ęquales
, ut ſuprà patuit:
ablatis ergo hinc inde lineis
a
t & a s, remanebit linea t q æqualis lineæ s b:
ſed li-
nea
t q eſt æqualis lineæ t p per 58 t 1 huius:
quoniã à
puncto
t ductæ ſunt duæ lineę circulũ contingẽtes,
quæ
ſunt lineę t q & t p:
ſimiliter quoq; fit linea s b ę-
qualis
lineæ s p.
ergo per 13 p 1 anguli b s p & q t p
ſint
æquales, erit per 4 p 1 chorda p b ęqualis chordę
p
q:
ergo per 28 p 3 erit arcus p b æqualis arcui p q. Et
quoniam
idẽ accidit in baſibus columnę, & in quoli-
bet
aliorũ circulorũ æquidiſtãte baſibus:
patet ergo
propoſitũ
primũ, ſcilicet quòd ſuperficies plana ſe
cans
columná per axem & tranſiens cẽtrũ uiſus, ſe-
cat
ſuperficiẽ uiſam per æqualia.
Et quoniã oẽs aliæ
ſuperficies
declinantes ab axe obliquè incidunt ſu-
perficiei
contingenti columnã in media linea ſuperficiei uiſæ ipſius columnæ, quæ eſt linea m o, pa
tet
quòd nulla ipſarũ illã ſuperficiẽ uiſam per æqualia ſecat.
Sed etiã ſuperficies, quę uiſam partem
ſuperficiei
columnę per ęqualia ſecat, neceſſariò tranſit per axem.
Sit enim diſpoſitio, quæ prius, &
ducantur
oẽs lineæ priores:
erit ergo linea m o, cui illa ſup erficies incidit, diuidẽs ſuperficiẽ uiſam
per
æqualia:
& ipſa eſt cõmunis ſectio ſuperficierũ ſecantis & cõtingentis: erit itaq; per 61 th. 1 hu
ius
linea p t ęqualis lineę p s:
ſed linea p t eſt ęqualis lineæ t q per 58 th. 1 huius: & ſimiliter linea p s
æqualis
ipſi lineę s b:
relinquitur ergo linea a t æqualis eſſe lineę a s. Et quoniã in illis trigonis a p s
& a p t linea a p eſt cõmunis ambobus ipſis:
erit ergo per 8 p 1 angulus a p t æqualis angulo a p s: u-
terq
;
ergo illorũ angulorũ eſt rectus, & linea a p eſt perpẽdicularis ſuper lineã t p s: linea ergo a p
æquales
angulos cõtineat linea m o:
palã per definitionẽ quoniã ipſa eſt erecta ſuper ſuperficiẽ
contingentẽ
columnã in linea m o:
ergo per 18 p 11 ſuperficies, in qua eſt linea a p ſecans columnam,
erecta
eſt ſuper ſuperficiem ipſam contingentem columnam ſecundũ lineam m o.
Ergo per 97 th. 1
huius
patet quòd ipſa tranſit per illius columnę axem.
Et penitus eodem modo eſt in rotundis py-
ramidibus
demonſtrandum.
Et hoc proponebatur.
95. Rect angulæ magnitudines à maiori diſtantia uiſæ circulares apparẽt. Euclides 9 th. opt.
Sit magnitudo rectangula uiſa ex magna diſtantia, quæ ſit b g d z. Quoniã ergo unumquodq; ui-
ſorum
habet longitudinẽ diſtantię, qua facta non fiet uiſio, ut patet
514[Figure 514]g z d g per 8 huius:
corpus uerò angulare circa angulum eſt minus, quàm
circa
alìas ſui partes:
eſt ergo neceſſe prius deficere uiſui corpus
circa
angulũ g quàm circa puncta remotiora, quæ ſunt d, z:
& ſimi-
liter
accidet in unoquoq;
aliorum angulorum. Tota ergo periphe-
ria
corporis quãtũ ad prominentiã angulorũ propter ſui diſtantiã
à
uiſu apparebit.
Videtur itaq; uiſui corpus rectangulũ eſſe ſigu-
circularis:
ut turris quadrata uidebitur rotunda. Quando ita q;
uiſus
comprehendit quadratum aut polygonium à remoto, cõpre
hendet
illud rotundũ, ſi ſuerit æqualium diametrorũ:
aut compre
hendet
ipſum oblongũ figurę teretis, ſi fueritinęqualiũ diametro-
rum
, ut eſt figura altera parte longior:
ut plurimũ ſunt quadrangu-
turres, quæ à remoto uidentur, apparent teretis figuræ:
nec enim exceſſus radiorũ ab angulis
ſuperficiei
quadratæ prodeuntium ad uiſum ſuper longitudinem radiorum prodeuntium à lateri-
bus
planis eſt proportionalis reſpectu diſtantię totius corporis à uiſu aliqua proportione ſenſibili:

unde
propter inſenſibilitatẽ exceſſus oẽs radij æſtimantur eſſe æquales:
magis aũt hoc ſolet accide
re
in alijs polygonis figuris:
oxygona enim corpora plurimũ ex aliqua magna diſtãtia uiſa uidẽtur
rotunda
:
& eſt hoc quaſi per eadem pręmiſsis demonſtrandum. Et hoc eſt propoſitum.
96. Curruum rotæ uel lapidum molarium figuræ quando circulares, quando oblongæ ap-
parent
. Euclides 40 th. opt.
Quod ſuprà per 55 & 56 huius cõcluſum eſt de figuris ſuperficialibus: hic proponimus ſimiliter
462160VITELLONIS OPTICAE decorporalibus figuris, paſsiones proprias ipſarum ſuperficierũ illis corporibus, quorũ ſunt lpſæ
ſuperficies
, applicãtes.
Sit itaq; rota a b g d: cuius diametri ſint b a &
g
d ſecantes ſe orthogonaliter ſuper cẽtrũ e:
ſitq́; oculus in ſuperficie
515[Figure 515]b g c d a circuli uel circa.
Si ergo linea, quę cadit à centro oculi ſuper centrum
rotæ
(quod eſt punctum e) obliquè incidat ſuperficiei ipſius rotæ,
ita
ut non ſit perpendicularis ſuper rotæ ſuperficiem, nec æqualis ſe-
midiametro
:
dico quòd diametri rotę inæquales apparebunt, & una
quidem
maxima, alia uerò minima:
aliæ uerò omnes, quę ſunt mediæ
inter
maximã & minimã, propinquiores minimę ſunt minores remo
tioribus
ab illa:
quælibet aũt duę æqualiter diſtantes ab altera diame
trorum
, æquales apparebunt.
Rotæ ergo oblongę, ut ſectio columna
ris
uel conica oxygonia uidentur.
Etidẽ accidit in figuris lapidũ mo
lariũ
, & omnibus alijs quibuſcũq;
figuris. Et hoc eſt propoſitum.
97. In figuræ uiſione uirtuti diſtinctiuæ error accidit ex intemper at a diſpoſitione octo circum
ſtantiarum
cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 25. 36. 47. 54. 59. 64. 66. 69 n 3.
Ex intemperata enim lucis diſpoſitione figura polygonia æquilatera uidebitur de nocte circula
ris
uel ſphærica:
quoniam lux nimis debilis occultat angulos: & etiã ſphęra ſub luce ualde debili ui
ſa
, æſtimatur ſuperficiei planę, quia propter lucis debilitatẽ occultatur uiſui partiũ pręeminẽtia in
ſuperficie
ipſius ſphærę.
Exintẽperata etiã longitudine diſtantiæ figura quadrata quandoq; uide-
tur
rotunda ſphęrica:
& etiã figura quadrata quandoq; apparet uiſui altera parte longior, ut patet
ք
59 huiu:
squãdo etiã propter remotionẽ nimiam obliquatio alterius lateris quadrati ſentitur.
tunc
propter ipſam remotionẽ quadratũ altera parte lõgius uidetur, ut patet per 62 huius.
Accidit
etiã
error uiſioni figuræ ex longitudinis immoderatione:
figura enim multorũ laterũ æqualiũ op-
poſita
uiſui directè, in magna diſtantia uidetur circularis rotunda, quia anguli eius ſunt uiſui imper
ceptibiles
, quod patet per 95 huius:
& linea curua æſtimatur recta per 50 huius: & figura ſphærica
uidetur
plana per 65 huius.
Ex inordinatione etiã ſitus error accidit in figurę uiſione. Si enim cor-
pus
circulare, ut ſcutella, ab axe elongetur, & modicũ ſuper lineam, cui axis perpendiculariter inci
dit
, obliquetur, uidebuntur eius diametri inæquales per 96 huius:
& figura circularis per 55 & 56
huius
uidebitur ſectionis oxygonię uel columnaris figurę:
& ſimiliter propter æqualitatẽ oppoſi-
tionis
unius laterum ad uiſum figura quadrata æſtimabitur altera parte lõgior per 61 huius.
Ex in-
temperantia
etiã quantitatis uel magnitudinis accidit error uiſioni figurarum.
Cum enim ſuperfi-
cies
uiſa fuerit multũm parua, ſi ſuerint in ea anguli, occultabuntur uiſui:
unde fortè forma eius an-
gularis
æſtimabitur rotunda, ſphęrica, aut columnaris.
Et ſi fuerint in eius ſuperficie aliquę pręemi
nentię
, latebunt uiſum, & æſtimabitur eorũ ſuperficies plana, ut hęc patere poſſunt in atomis ſolis.

quarum
certa figura comprehẽditur, quoniã anguli ipſarum uiſui à minori diſtãtia occultãtur.

ut
patet per 8 huius.
Ex intẽperata etiã ſoliditate accidit error uiſioni figurarũ. Si enim corpus ſue
ritminus
ſolidum, in quo fuerint anguli, illi fortè occultabuntur uidenti, & angularis forma puta-
bitur
ſphęrica, ſortè & ſphęricitas illorũ corporum uidebitur plana.
Intemperata quoq; diaphani-
tas
in unſione figurarum errorem in ducit:
quoniã exiſtente aere nubiloſo, obſcuro, ut in crepuſcu-
lis
, ſi in corpore illo fuerint anguli, fortè apparebit ſphęricitas:
& ſi in ipſo fuerit ſphęricitas, appare
bit
ſorrè planities:
quoniã medium eſt taliter diſp oſitum, ut per ipſum poſsit fieri cõpleta uiſio,
ad
quã requiritur lumen, ut patet per 1 th.
2 huius. Breuitas etiã temporis errorẽ uiſibus in uiſione
figurarum
adducit:
modica enim gibboſitas in re ſubitò uiſa latet uiſum, & æſtimatur planities: &
ſi
fuerint res figurę angularis ſubitò uiſæ, ſortè ſphæricę apparebunt.
Viſus quoq; debilitas errorẽ
cauſſat
in figurarum uiſione:
modicus enim gibbus, & multiplex angulus debilem latent uiſum: &
uidentur
res ſphę planæ, & angulares ſphericę:
ſic ergo patet propoſitum in omnibus circum-
ſtantijs
uiſibilium.
Et hoc proponebatur.
98. In uiſione corporeitatis erroures accidentes uirtuti diſtinctiuæ ex intemperata diſpoſi-
tione
octo circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ, ſunt ijdem illis, qui in ſitus & figuræ accidune
uiſione
. Alhazen 25 n 3.
Corporeitas enim, ut patet in 63 huius, à uiſu comprehenditur ex comprehenſione figurarum,
quas
faciunt ſuperficies corpus continentes:
eſt ergo eadem hinc inde erroris cauſſa: & omnis er-
ror
, qui poteſt accidere uiſui in non comprehenſione uerę corporeitatis, uel in erronea cõprehen-
fione
, accidit ex errore proueniente circa ſpecies figurarum:
ut ſi ſuperficies ſphęrica conuexa uel
concaua
ęſtimetur plana per 65 huius:
quia in corporibus maximę remotionis à uiſu non compre-
hendit
uiſus corporeitatem, quando non comprehendit obliquationem ſuperficierum.
Et hoc to-
tum
accidit propter deceptionem circa figuras factam:
non enim cõprehendit tunc uiſus ſitus par-
tium
illarum ſuperficierum ad inuicem, qui ſitus eſſicit figuram:
unde cum certitudinaliter cõpre-
henditur
figura, certitudinaliter comprehenditur corporeitas:
& cum comprehenditur figura in-
diſcinctè
, comprehenditur etiam corporeitas indiſtinctè.
Et hoc accidit in omnibus modis, quibus
error
accidit in uiſionibus figurarum, Et quia ſitus eſt cauſſa figurarum, ideo etiam errores acciden
463161LIBER QVARTVS. tes ſitui, accidunt & corporeitati: quia enim corporeitas includitur ſub figura & ſitu, ideo errorem
corporeitatis
gerit error in ſe ſitus & figuræ.
99. Diftinctio uiſibilium comprehenditur à uiſu ex diſtinctione formarum ipſarum uiſibili-
um
in diuerſis ſuperſiciei uiſus partibus impreſſarum. Alhazen 46 n 2.
Diſtinctio, quę eſt inter quęlibet duo corpora, aut eſt exluce: aut ex colore actum lucidi haben-
te
:
aut ex obſcurιtate: hęc enim ſunt princιpium diſtinctionis formarum in ſuperficie uiſus: quo-
niam
hæc per ſe perueniunt in partem ſuperficiei uiſus.
Quandoq; autem lux & coloruel obſcuri-
tas
ſunt in ιpſis formis, quę diſtinguuntur:
quandoq; uerò lux & color uel obſcuritas diſtinguentia
formas
in ipſa ſuperficie uiſus, ſunt in corporibus medijs ſecundum ſιtum diſtinguentibus corpo-
ra
, quorum formę diſtinguuntur in uiſu:
& tunc ſi uiſus non ſen ſerit quòd lux, color aut obſcuritas,
quę
eſt in loco diſtinctionis, non eſt in corpore continuato cum utroq;
corporum, quę ſunt in eius
lateribus
:
tunc non ſentiet diſtinctionem duorum corporum. Et etiam quandoq; fit diſtinctio uiſi-
bilium
ex hoc, quia non eſt poſsibile plura uiſιbilia æ qualiter uideri per 49 th.
3 huius. Aut enim ſu
perficies
cuiuslibet illorum corporum eſt obliqua ad ſuperficiem uiſus in loco diſtin ctionis, & eſt
in
æ qualis obliquitatis:
aut unius ipſorum forma eſt uiſui obliquè, alterius uerò forma eſt uiſui dire-
ctè
oppoſita, maniſeſtior uiſui quàm alia, quæ eſt uiſui obliquè oppoſita, uel quę ſibi opponitur
plus
obliquè:
& ſecundum hoc comprehendet uiſus diſtinctionem uiſibilium formarum: ſiue ipſo-
rum
diſtinctio ſecundum ſpatium interiacens ſit ampla ſiue ſtricta, dum tamen ſit ſenſibilis, reſpe-
ctu
remotionis corporum uiſorum & reſpectu quantitatis corporũ diſtinctorum:
quia fortè quan-
doque
diſtinctio formarum eſt quantitatis unius capilli:
& illud diminutum non affert diſtantiam
ſenſibilem
in uiſu.
Patet ergo propoſitum.
100. Continuitas uiſibilium comprehenditur à uiſu ex diſtantiæ priuatione. Alha-
zen
47 n 2.
Cum enim uiſus non ſenſeritin corpore aliquam diſtantiam, comprehendet ipſum eſſe conti-
nuum
:
& ſi in corpore fuerit diſtantia occulta non comprehenſa à uiſu: comprehendet uiſus illud
corpus
eſſe continuum, & diſcernet inter continuationem & continuationem ex com prehenſione
aggregationis
duorum terminorum duorum corporum.
Si ergo ſentiẽs non ſenſerit, quòd utrũq;
duorum
corporum contiguorum eſt diuerſum ab altero & diſtinctum ab eo:
tunc non ſentiet con-
tiguationem
, ſed indicabit eſſe inter illa uiſa perfectam continuationem & totius ſuperficiei uiſæ
perſectam
unitatem, quæ eſt continuitas.
Patet ergo propoſitum.
101. Numerus comprehenditur à uiſu per hoc, quòd unum uiſibilium comprehenditur ab al
terodiſtinctum
. Alhazen 48 n 2.
Quando enim uiſus comprehendit in una hora multa uiſibilia in ſimul diſtincta, & illorum di-
ſtinctionem
, comprehendet quòd quodlibet ipſorum eſt ab altero diuiſum.
Comprehendit ergo
multitudinem
:
& tunc uirtus diſtinctiua comprehendet numerum ex multitudine ill orum, & ſi eſt
par
uel impar, & medietatem paris numeri & quamlibet ipſorũ unitatem:
& per hũc modũ omniũ
rerum
uiſarum numerum comprehendit & mathematicum & naturalem.
Patet ergo propoſitum.
102. Omnis forma uiſibus obliquè incidens ſemper apparet ultra locum formæ directè inci-
dentis
. Ex quo patet quòdformæ ambobus uiſibus ſecundum æqualitatem angulorum obliqui-
us
incidentes plurimum à ſe diſtant.
Quod hic proponitur, ſatis patet. Quando enim linea radialis ſuperficiei uiſus obliquè incidit:
tunc
ipſa per 47 th.
2 huius refringitur à ſuperficie oculi, & ad concauum nerui peruenit plus obli-
què
:
quoniam tunc ſecundum angulum incidentiæ formatur quantitas anguli refractionis per 36
th
.
3 huius. Palàm ergo quoniam illa linea obliquè ſuperficiei ipſius uiſus incidens, propter ſuæ in-
cidentiæ
obliquitatem & anguli acuitatem facit angulum ſuæ refractionis acutum:
unde tunc li-
nea
refractionis interſecat lineam directè incidentem, & à ſuperficie oculi æ qualiter refractam:
&
ſic
forma obliqua uidetur ultra formam rectè uiſam.
Et ſi ambę formę obliquè incidant ſecundum
eundem
ſuę obliquitatis modum, ita, ut utrobique ſit ęqualitas angulorum incidentię & refractio-
nis
:
tunc forma oculo dextro incidens, ſecans lineam, per quam directè incidens ad medium pun-
ctum
concauitatis nerui perueniſſet, ſit ſiniſtra ab illa, & ſorma oculo ſiniſtro obliquè incidens, re-
ſpectu
illius medij puncti concauitatis nerui, fit dextra:
& ſic quandoq; acciditillas formas à ſe plu
rimum
diſtare.
Et quoniam quęlibet ipſarum offertur uirtuti ſenſitiuæ, quoniam ſecundum luces
& colores, quę ſunt in ipſa forma, quę eſt extra, depingitur ipſa forma in ſuperficie organi membri
ſentientis
in duobus locis ſecundum numerum oculorum, quibus incidit, & à quorum ſuperficie
refringitur
:
forma uerò directè in cidens ad unum ſecundum omnes eius partes ordinatur locum
conſimiliter
, ut patet per 37 th.
3 huius. Forma ergo obliquè incidens ſemper apparet
ultra
locum formæ dirctè incidentis.
Patet ergo propoſitum,
& eius corollarium.
464162VITELLONIS OPTICAE
103. Omne uiſum, quod directè opponitur medio unius uiſus, & in reſpectu ad reliquum ni-
ſum
eſt obliquum: ſemper uidetur duo. Alhazen 13 n 3.
Nam formapuncti, quæ directè incidit medio alterius uiſuum, per uenit ad punctum mediũ coa
cauitatis
nerui, ur patet per 29 th.
3 huius, quoniam forma illius puncti incidit uiſui ſecundũ axem
pyramidis
radialis:
ſorma uerò puncti obliquè inciden-
tis
in medio ſuperficiei alterius uiſus uenit ad punctum
516[Figure 516]e f a b aliud quàm ad medium punctũ concauitatis ipſius ner-
ui
, ſecundau obliquationem puncti ſuperficiei uiſus:
&
ſic
non concurrunt illę formę in eodẽ pũcto medio con
cauitatis
nerui.
Verbi gratia, ſint centra duorum uiſuum
a
& b:
ſit linea e f quoddam uiſum directè oppoſitũ cen-
tro
uiſus a:
ſit autem ipſa linea e f obliquè oppoſita uiſui,
cuius
centrum eſt punctum b.
Quia ergo forma lineæ e f
directè
peruenit ad medium cõcauitatis nerui commu-
nis
per 29 th.
3 huius: palàm quòd forma eius circa illum
punctum
medium concauitatis nerui ſecũdum omnes ſitus ſuarum partium ordinatur per 37 th.
3
huius
.
Quia uerò forma eiuſdem lineę e f tota obliquè in cidit ſuperſiciei uiſus b: palàm per ea, quæ
declarata
ſunt in 37 th.
3 huius. quòd forma eius non peruenit ad punctũ medium concauitatis ner-
ui
, ſed ad aliquod ipſius punctum aliud:
non ſuperponetur ergo priori formę, ſed remanebit diſtin-
cta
ab illa.
Apparebunt ergo duę formę, quoniam in duobus locis ipſius membri ſentientis offertur
forma
ipſius uiſibilis ipſi uirtuti ſentiẽti:
& ſic iudicat illas eſſe duas, & unã. Patet ergo ꝓpoſitũ.
104. Omnis forma rei uiſæ intra axes radiales conſtitutæ, obliquè ambobus uiſibus occurrit:
unde
ſemper uidetur duo. Alhazen 11 n 3.
Verbi gratia, ſint centra duorũ uiſuũ a & b: & concurrant axes uiſuales in puncto c: ſitq́; axis cõ-
munis
d c:
& ſit res intra axes uiſa, quę e. Dico, quòd forma rei uiſę, quę eſte, ſemper obliquè occur-
rit
ambobus uiſibus:
unde ſem per uidebitur eſſe duę. Quòd autẽ ob-
liquè
ſemper incidat ambobus uiſibus, patet:
enim à puncto c du-
517[Figure 517]c e e e a d b cta ſit linea c a perpendiculariter ſuper centrum foraminis uueæ o cu-
li
, cuius centrum eſt punctum a, ut patet per 24 th.
3 huius, & linea
c
b ducta ſit perpendiculariter ſuper centrum foraminis uueæ o culi,
suius
centrũ eſt punctum b:
palàm per 13 p 11 quoniam ab aliquo pun-
cto
ſuperficiei rei uiſę, quę eſt e, a d dicta centra foraminum peropendi-
culares
aliæ duci non poſſunt:
omnes ergo lineæ à ſuperficie corpo-
ris
e ad ſup erficiem uiſuum productę, ſunt obliquę per 24 th.
3 huius:
non
ergo propter reſractionem concurrent in puncto medio conca-
uitatis
nerui, ſed ultra, & plurimùm à ſe diſtabũt per 102 huius.
Vide-
buntur
ergo ſemper dua per pręcedentem.
Cum itaq; axes duarum
pyramidum
uiſualium concurrant in aliquo puncto rei uiſę, & duo a-
lij
radij obliqui comperehendand aliud uiſum propin quius duobus ui
ſibus
aut remotius intra axes:
tunc poſitio eius apud duos uiſus erit
diuerſa
in parte:
nam illud uiſum erit dextrũ uni axium uiſualiũ, & ſi-
niſtrum
alteri ipſorũ:
radij quoq; exeuntes ab ipſa re taliter uiſa ad al-
terũ
uiſum, erũt dexcri ab axe, & ad reliquũ uiſum exeuntes, erũt ſiniſtri ab illius axe:
& ſic poſitio
eius
apud duos uiſus erit diuerſa in parte:
& forma unius uiſi incidit duobus uiſibus in duobus lo-
cis
diuerſè poſitis, & peruenit ad loca diuerſa concauitatis communis nerui à duobus lateribus ſui
puncti
medij, & partes illius formę non ſuperponuntur ſibi:
erunt ergo duæ formæ. Et ita ſemper
forma
rei taliter ad uiſum diſpoſitę uidentur duę formæ, & res ipſa uiſa uidetur ſemper duo.
Quod
eſt
propoſitum.
105. Lineæ rectæ uicinæ uiſibus in ſuperficie axis communis erectæ ſuper trigonum axiũ ra-
dialium
puncto coniunctionis incidente, ſolum illud punctum uidebitur unum: omnia uerò alia
dictæ
lineæ punct a uidebuntur duo, & æqualiter à puncto coniunctionis declinantia, ac ſi duæ
lineæ
ſeinterſecent in puncto coniunctionis.
Sit centrum uiſus ſiniſtri punctum a, dextri uerò punctum b: & ſit linea recta h z: quæ ſecundum
medium
pũctum naſi ambobus uiſibus interpoſita extendatur taliter, ut in aliquo pũcto ſuo ſigna-
to
, quod ſit q, concurrant axes uiſuales:
erit ergo q punctum coniũctionis amborum axium uiſua-
lium
.
Et quoniam ipſum punctum eſt in linea h z, quę ſic extenditur inter ambos axes radiales:
tunc
palàm eſt, quòd ipſa eſt in ſuperficie, in qua eſt axis communis, erecta ſuper baſim trigoni
b
q a per 33 th.
3 huius. Dico ergo, quòd ubicunque punctus coniunctionis, qui eſt q lineæ h z, obli-
què
incidit uiſibus, hoc eſt ambobus axibus b q, & a q, uel eorum alteri, angulosrectos non conti-
nentibus
cum linea h z, ſolus punctus q uidebitur unus, ut eſt:
quoniam forma eius ſolius peram-
bos
axes radiales peruenit ad medium punctum concauitatis nerui:
& ſic forma una uidetur rei
465163LIBER QVARTVS. unius, ut hoc patere poteſt per 46 & 47 th. 3 huius: reliqua uerò puncta omnia lineæ h z uidenturę-
qualiter
à puncto coniunctionis declinantia, ac ſi duæ lineæ ſe interſecent in puncto cõiunctionis
quod
eſt q:
quia radij diuerſi ab illis punctis perueni.
518[Figure 518]c c z d d q q a h b entes ad ambos uiſus & ſiniſtrantur & dextrantur.

Omnes
enim radij exeuntes ab alijs pũctis lineæ h q
ad
uiſum dextrum ex parte axis h q, fiunt ſiniſtri ab
axe
a q, & peruenientes ad ſiniſtrum uiſum ex parte
axis
h q, fiunt dextri ab axe b q:
perueniunt enim ad
ſuperficiem
uiſus ex una parte ſemidiametri ſorami-
nis
, quæ à centro uueæ reſpicit axem communem:
&
radij
peruenientes à punctis lineæ q z, ad uiſum de-
xtrum
, fiunt item ſiniſtri ab axe aq, & peruenientes
ad
uiſum ſiniſtrum, fiunt dextri:
perueniunt enim u-
trique
radij ad ſuperficiem uiſus ex parte ſemidiame
tri
cum priori ſemidiametro, diametrum totam illius
foraminis
uueæ complente.
Et quoniam ambo ocu-
li
ſunt in omnibus diſpoſitionibus ęquales per 4 th.
3
huius
:
palàm, quòd anguli utriuſq; axium & iſtarum
ſemidiametrorum
ſunt æ quales circa centrum utri-
uſque
circuli foraminis.
Anguli quoq; c q z, & d q z,
propter
eadem ſunt æ quales.
Ducta itaq; linea à puncto z æ quidiſtante lineæ a b per 31 p 1, quæ ſit c
z
d:
producatur linea a q in punctum d, & linea b q in punctum c: patet, quòd ſecundum illas lineas
fit
uiſio illarum formarum.
Quoniam enim anguli, ſecundum quos fit obliquatio uiſionis, qui ſunt
c
q z, & d q z ſunt æ quales:
ergo ք 13. 15. & 14 p 1 lineæ uiſuales, quę, exẽpli cauſſa, ſint lineę b q, & q c,
cõiunctæ
ſunt linea una:
& ſimiliter eſt de lineis a q, & q d. videtur aũt linea una radialis duæ lineę
propter
diuerſitatem incidentiæ formę illius puncti ambobus uiſibus, quæ obliquatio fit quaſi per
modum
duarum linearum ſeſecantium circa punctum q:
forma enim ſecundum axes radiales uiſt-
bus
incidens ad medium punctum concauitatis nerui pertingit, & formæ obliquè incidentes, circa
ipſum
ſe ſecantes figurátur.
Remotiones enim duarum quarumlibet linearum radialium ab aliquo
puncto
lineæ h z ad ambos axes peruenientium, ſemper erunt in duabus partibus diuerſis:
quapro
pter
duæ formæ cuiuslibet puncti eius incident duobus punctis concauitatis nerui communis à
duobus
lateribus pũcti medij, ut oſtẽdimus in præmiſsis.
Pater ergo propoſitum. Patet etiam quòd
mutato
pũcto coniunctionis, linearum interſectarum quantitas mutatur:
ſempertamen ex utraq:
parte
ſectionis partes linearum ſuntæ quales:
& ſecundum approxiamationem ad uiſus anguli me-
dij
, ut ſunt a q b, & c q d fiunt maiores, & ſecundum elongationem à uiſu fiunt minores, quouſq;
cir
ca
axes radiales pyramides deſcribuntur, quarum baſis eſt tota ſuperficies reiuiſæ:
& horum pro-
batio
experimentalis accidit, ſi uiſibus modo dicto diſpoſitis unusipſorum claudatur, alterq́ue a-
pertus
reſeruerur, ſic uices mutando quantùm placet.
106. Si à puncto coniunctionis linea inter duas perpendiculares productas à terminis lineæ
connectentis
centra uiſuum, eidem æ qualis & æ quidiſtans fuerit producta: forma cuiuslibet
punctiproductæ
lineæ aut rei ſuper ipſam exiſtentis, & formarei exiſtentis ſuper alteram per-
pendicularium
in puncto propinquo prædictæ lineæ, uidebitur tant ùm una: exiſtentis autem
in
eadem perpendiculari remotæ à producta linea uidebitur ſem-
per
duæ.
519[Figure 519]d c f r t q k b a
Sint centra duotum uiſuũ a & b: linea ergo connectens centra eſt
a
b:
& ab illius terminis erigantur perpendiculares a c & b d per 11 p
1
:
& ſit punctus coniunctionis q: erunt ergo axes uiſuales a q & b q:
à
punctus.
uerò q per 31 p 1 ducatur linea k q t æ quidiſitás lineæ a b. Di
co
, quòd forma cuiuslibet puncti lineæ k t, aut rei ſuper ipſam exi-
ſtentis
, ſemper uidebitur una:
& ſi in aliqua perpendicularium a c &
b
d, in puncto propinquo lineæ k t, utin puncto r, ſit res uiſa:
adhuc
uidebitur
eius ſorma una.
Quod ſi fuerit in puncto ualde remoto,
ut
in puncto f, tunc uidebitur una res ibi exiſtens eſſe duæ.
Ducan-
tur
enim à puncto b lineæ b k, b r, b f.
Palàm ergo per 47 & 19 p 1,
quoniam
linea b k eſt maior quàm linea b t:
ſed linea k q eſt æ qualis
lineæ
q t ex hypotheſi:
ergo per 35 th. 1 huius angulus t b q eſt ma-
iorangulo
q b k:
eſt enim in trigono orthogonio, quod eſt t b k pro-
ducta
linea b q ab angulo t b k:
ergo proportio anguli q b k ad an-
gulũ
t b q minor, quã partis baſis, quæ eſt q k, ad p artem baſis, quæ
eſt
q t:
ſed partes illę baſis ad inuicẽ ſunt ęquales: ergo angulus t b q
eſt
maior angulo q b k per 10 p 5:
ſed ք 4 p 1 angulus t b q eſt ęqualιs
angulo
k a q:
angulus ergo k a q eſt maior angulo k b q: ergo ք argumentũ 1 petitionis factę in prin-
466164VITELLONIS OPTICAE cipijs primi libri huius remotio lineæ a k ab axe a q eſt maior quá remotio lineæ b k ab axe b q. Dif-
ferentia
tamen inter has duas remotiones eſt modica:
quoniam differẽtia inter duos augulos k a q,
& k b q eſt modica.
Forma ergo puncti k non multum obliquabitur ab axibus uiſualibus, qui ſunt
b
q, & a q.
Non ergo uidebitur illius puncti k forma niſi una, quoniam forma eius non multùm elon
gatur
à puncto medio cócauitatis nerui.
Et quoniá corpore aliquo exiſtente in pũctor, patet, quòd
radij
exeuntes ad ipſum, ſunt b r & a r:
& quia etiam duo anguli r a q & r b q multũ differunt, quo
niam
angulus k b r, qui eſt illorum angulorum differentia, ut patet, non habet ſenſibilẽ quantitatẽ,
quando
punctus r fuerit ual de propinquus puncto k:
forma ergo puncti r adhuc non uidebitur niſi
una
, Siuerò corpus aliquod, cuius ſorma ſe offert uiſui, exiſtat in aliquo puncto lineę perpendicu-
laris
ſuper ſuperficiem uiſus, quæ eſta c, remoto ualde à puncto k, ut eſt punctum ſ:
tunc quia angu-
li
f b q & f a q ſunt diuerſi maxiama diuerſitate, ideo, quòd angulus f b k, qui eſt illorum angulorum
differentia
, eſt ſenſibilis quantitatis:
tunc corpus, quod eſt apud punctum f, uidebitur duo, quando
duo
axes concurrunt in puncto q:
forma enim puncti fobliquè incidit ſuperficiei uiſus b: unde
peruenit
ad medium punctum concauitatis nerui, ut patet per 102 huius, ſed apparet ultra illud:
ſic
ergo
numeratur forma illius punctif.
Exhocitaq; patet, quòd uiſum, in quo concurrunt duo axes,
ſemper
uidetur unum, ſicut etiam patuit per 46 th.
3 huius, & quòd unumquodq; uiſorum, in quo
concurrunt
radij conſimilis poſitionis, inter quos non eſt magna diſtantia ab ambobus axibus, ui-
detur
etiam unum:
illud uerò uiſum, in quo concurrunt radij multùm diſtantes ab axibus, uidetur
duo
:
propterea quòd ipſum uni uiſuũ incidit directè & alteri ualde obliquè: uel ſi ambobus uiſibus
incidit
obliquè, & una illarum obliquitatum eſt ſenſibiliter maior quá altera.
Videtur ergo talis res
duæ
per 104 huius.
Patet ergo propoſitum.
107. Puncto coniunctionis cadente in angulũ trigoni, cui ſubtenſa baſis ſit æqualis line æ con-
nectenti
centra oculorum, ſecundum terminos ſuæ baſis applicati centris amborum uiſnum:
quodlibet
duorum laterum trigoni duas formas uiſuirepræſentat.
Sint centra amborum uiſuum a & b: ſitq́; trigonum a b q applicatum uiſibus taliter ut proponi-
tur
:
uel ſit ita, ut trigoni a b q baſis a b ſit baſsior centris oculorum, in-
520[Figure 520]q b h acidantq́;
axes uiſuales in punctum q, qui ſit punctus coniunctionis: &
axis
communis ſit h q.
Dico quòd laterum trigoni, quæ ſunt a q & b q,
unumquodq
;
duas formas uidenti præſentabit. Quoniam enim utra-
que
formarum linearum a q & b q, utriq;
uiſui ſe offert directè & obli
què
, ut linea dextra, quæ eſt a q, dextro uiſui (qui eſt a) ſe offert dire-
ctè
, quoniam omnes radij à quolibet ſuorum punctorũ exeuntes inci-
duntin
cẽtrum foraminis uueæ per 24 th.
3 huius: & linea ſiniſtra, quę
eſt
b q, incidit obliquè uiſui dextro, qui eſt a:
& ecõuerſo linea b q ſini-
ſtro
uiſui (qui eſt b) directè incidit, & linea a q eidem uiſui ſiniſtro, qui
eſt
b, incidit obliquè, ut hęc omnia patent per 24 th.
3 huius. Forma i-
taque
obliquè incidens dextro uiſui declinat ultra latus ſiniſtrum, cu-
ius
ipſa eſt forma, & fit ſiniſtra ab axe:
& forma obliquè incidens ſini-
ſtro
uiſui, declinat ad latus dextrum, cuius ipſa eſt forma, & ſit dextra
ab
axe:
eruntq́; laterum trigoni omnia puncta in apparentia uiſuum
duplicata
:
præter ſolum punctum q, qui eſt punctus coniunctionis: &
eſt
ratio huius apparitionis eadẽ illi in præcedenti theoremate declarata.
Patet ergo propoſitum.
108. Vnam rem nonnunquam uideri duas experiment aliter declaratur. Alhazen 12 n 3.
Aſſumatur tabula lignea planarum ſuperficierum, cuius lineæ longitudinis æ quidiſtantes & æ-
quales
ſint a c, & b d:
& ſint unius cubiti: latitudinis uerò ipſius lineæ æ quales & ęquidiftãtes: ſintq́:
a
b, & c d:
& ſint quatuor digitorum, orthogonaliter ſuper lineas longitudinis erectę: ducanturq́ue
duæ
diagonij, quæ ſint a d, & b c, ſecantes ſe in puncto q:
& à puncto q, quod per 40 th. 1 huius eſt
medius
punctus ſuperficiei totius tabulæ a b c d, ducatur ad utrum que latus longitudinis linea ę-
quidiſtans
lineis latitudinis per 31 p 1, quæ ſit k q t:
& ab eodem puncto q ducatur linea h q z æ quidi-
ſtans
lineis longitudinis a c, & b d:
& intingantur omnes iſtę lineę b c, a d, t k, h z tincturis lucidis di
uerſorum
colorum, ut bene appareant:
ſed ramen duę diagonij, quæ ſunt a d, & b c, ſint unius colo-
ris
:
& ſuper punctum h interiorem terminum lineæ z h in medio latitudinis ipſius tabulæ cauetur
tabula
quaſi pyramidaliter, ut ibi poſsit intrare cornu naſi:
ita ut cum tabula ſuperponitur ſuperio-
ri
parti ipſius naſi, tangant duo anguli tabulæ ferè duo media ſuperficierum duorum uiſuum:
& ſit
hæc
concauitas m h n.
Fiant itaque de cera tria corpuſcula columnaria, & ſint diuerſorum colorum:
quæ
ſint e, g, p:
& erigantur iſtæ columnæ ſuper ſuperficiem tabulæ in linea k q t, ita, quòd corpus g
ſit
ſuք punctũ q, & corpus p ſuper punctũ k, & corpus e ſuper punctũ t:
& applicẽtur illa corpora fir
miter
ipſi tabulę, ita quòd cadãt, & tũc applicetur tabula uiſib.
ut ſuprà pręmiſsũ eſt. Deinde ex-
perimẽtator
inſpiciat forti intuitu corp{us} g, eſt in pũcto q medio pũcto tabulę:
tũc ergo duo axes
amborũ
uiſuũ cõcurrent in aliquo pũcto ſuքſiciei corporis g, & ſuքponentur dua bus diagonijs ta-
bulę
, quę ſunt b q, & a q, aut erunt æ quidiſtátes illis, & axis cõmunis ſuperponetur lineæ h q.
Et ſi in
467163LIBER QVARTVS. hac diſpoſitione intueantur ambo uiſus omnia, quæ ſunt in ſuperficie tabulæ & corpora & lineas-
inuenietur
forma uniuſcuiuſq;
corporũ, quę ſunt
e
, g, p, forma una, & tota forma lineæ k q t erit una:

521[Figure 521]d z e s f r f q k e g p l h b n m x linea uerò h z extenſa in longitudine tabulæ appa-
rebit
lineæ duæ, ſecantes ſe ſuper punctum q, uel ſu
per
quodcunq;
aliud punctũ cõcurrant radij uiſua
les
:
& etiam quælibet duarũ diagoniorũ, quę ſunt
b
c & a d, apparebit duplicata, ita ut uideátur qua-
tuor
diagonij:
angulus uerò a q b apparebit am-
plior
quá ſit ſecundum ueritatem.
Et ſi alter uiſuũ
claudatur
, uidebũtur duę tantũ diagnoij:
& diago-
nius
remota à medio ſequetur uiſum coopertum.

Ex
quo patet, quòd duæ diagonij, quę uidentur re
motæ
, ſunt illę, quarũ utraq;
uidetur uiſu obliquo:
& propter hoc cõprehenditur per radios remotos
ab
axe dextros & ſiniſtros:
unde inſtituũtur in cõ-
cauitate
nerui cõmunis ab inuicẽ remotæ:
infigun
tur
enim in duabus partib, contrarijs reſpectu pun
cti
medij nerui cõmunis, & in partib.
remotis ab il
lo
pũcto:
unde illæ duę diagonij habent duas for-
mas
propinquas ſibi, & duas remotas à ſeinuicẽ.

Deinde
experimentator figat axes uiſuales ſuper
aliquod
corporum, quę ſunt e & p, quę ſunt ſuper
pũcta
t & k extrema lineę t q k:
tunc enim appare-
bũt
omnia numero, quo prius.
Quòd ſi corpora e
& p auſerantur à locis ſuis, & ponátur in linea h z
ęquidiſtanter
à pũcto q:
& ſit corpus e uicinius uiſibus in puncto l circa pũctum q: & corpus p ſitre-
motius
à uiſu in pũcto s, ultra punctum q, & applicata tabula ipſis uiſibus, ſigantur axes uiſuales ſu-
per
corpus g, quod eſt in puncto q medio:
tunc unũquodq; corporum e & p apparebit duo, & appa
rebũt
ambo illa corpora, quatuor corpora obliquè à medio corpore g, duo ſcilicet in dextro, & duo
in
ſiniſtro:
& uidebuntur ſuper duas lineas, quãuis ſecũdum ueritatem ſint ſuper lineã unam, & ap-
parebũt
quęlibet duo illorum quatuor eorporum ſuper alterã ill arum duarum linearum.
Idẽ quoq:
accidit
ſi corpora e & p ponantur ſuper alterá duarũ diagoniorũ ſecundũ omnem modum, quo po
ſita
fuerint ſuper lineá h z:
taliter ut æ quidiſtent corporig, & unũ ſit propin quius uiſui quã alterũ:
quia
tunc utraq;
diagoniorum apparebit duę: unde ſuper utramq; linearũ, quę ſunt unius diagonij,
duo
apparebunt corpora, unũ in parte ipſius uiſus, & aliud ultra corpus g poſitũ in medio illorum
duorũ
corporũ.
Et ſimiliter ſi corpora e & p ponantur ſuper ambas diagonios, unũ ſuper unam, &
aliud
ſuper aliã, & ambo in parte uiſus:
tũc enιm apparebũt quatuor corpora, duo ꝓpinqua, & duo
remota
.
Deinde auferantur duo corpora e & p à tabula, & ponatur alterũ ipſorum ſuper marginem
tabulæ
in linea a c ultra punctum k, & tamẽ ualde uicinè illi pũcto k, & ſit ſuper punctũr:
& tunc ap-
plicata
tabula uiſibus, ditigantur adhuc axes ad corpus g poſitũ in medio:
& tunc apparebit forma
punctie
tan una.
Quòd ſi corpus ein eadem linea a c ponatur ſuper punctũ f remotius à pũcro k,
quàm
ſit punctum 1:
ſitq́; puncti ſ à puncto k diſtátia ſenſibilis: & ſic directis axib. uiſualibus ad cor
pus
g medium, apparebit forma corporis e duplicata.
Idẽ quoq; accidit, ſi ambo axes uiſuales ſecun
iſtá diſpoſitionem dirigantur ad quodcunq;
punctũ lineę t k: ſem per enim tũc corpus e poſitum
in
pũcto ſuidebitur eſſe duo.
Hęc uerò, quę præmiſſa ſunt, omnia per 105 huius & propoſitiones ſe-
quẽtes
declarantur, ut patet intuẽti.
Quòd ſi experimentator direxerit axes uiſuales ad punctũ ali-
quem
tabulæ extra lineam k t:
tunc ipſum corpus g, poſitũ in medio ſuperficiei tabulæ in puncto q,
uidebitur
duo:
& ſi corpus eponatur in pũcto t, & corpus p in pũcto k: tunc trun q; ip ſorũ uidebi-
tur
duo.
Sed redeuntib. axibus uiſualibus ſuper punctũ q, aut ſuper aliquod punctũ lineę t k: tũc re
uertetur
prior diſpoſitio.
Deinde accipiat experimẽtator tres ſchedulas pergameni patuas & ęqua
les
, & inſctibat oẽs ipſas una ſcripturptura maniſeſta ęqualis quãtitatis:
& ponat unã ipſarũ in medio .
miſſæ
tabulæ in puncto q, & alteram ipſarũ ſuper punctũ k, ſigendo cera, ut ſtent erectè, & appli-
cata
tabula ipſis uiſibus, ut prius, intueatur ſchedulã poſitã ſuper punctũ q, & cõprehendet eius ſcri
pturá
certa cóprehenſione:
& ſimiliter ſcriptureã ſchedulę poſitę in pun cto k cõprehendet: ſed ita
perſectè
ut ſcripturã ſchedulę poſitę in puncto q, licet ſint illę ſeripturæ cóſimiles in figura, forma &
quãtitate
.
Deinde aſſumatur tertia ſchedula, & ponatur quaſι in medio pũcto lineę e z, & manu ք-
tracta
ſecundũ rectitudinem lineę k c, teneatur ultra tabulá in ſitu & poſitione duarũ aliarum ſche-
dularũ
:
tunc enim fixis ambobus axibus uiſuum in ſchedula poſita in pũcto q, & tũc uiſa tertia ſche
dula
, uidebitur forma ſcripturæ ſuę dubitabilis & in diſtincta:
& ſi ſchedula pũcti k depoſita ſchedu-
latertia
ponatur penes primã, quę eſt in puncto q:
tũc ambę ſchedulę cõprehendentur in ſuis ſcri-
pturis
ę qualiter diſpoſitę, n e c erit differentia ſenſibilis inter illas:
& ſi tertia ſchedula moueatur pla.
ſuք lineã q k, axibus ill orũ uiſuũ cadentib.
in pũctũ q: uidebitur tũc diminui diſtinctio ſcripturæ
ſchedulę
motę ſecundum diſtantiam, quę ſit per motum, donec perueniat ad punctum k:
& tune
468166VITELLONIS OPTICAE paulatim à puncto k extra rabulam moueatur ſecundum lineam latitudinis a k protèſam: tunc ſem-
per
minuetur ſcripturæ diſtinctio, ita quòd tandem nulla erit diſcretio ipſius.
Peractisq́; circa lin
c
d eiſdem, quæcum his ſchedulis facta ſuntcirca lineam k t, eadem tuncuiſibus apparent, quęp ri-
us
, ſeruata diſtantiæ proportione:
& etiam ſi elongenturultra longitudinem tabulæ. Quæ itaq ue
ex
his paſsionibus ambobus uiſibus accidunt, plus accident uni uiſuum, ſi alter fuerit coopert us.

Deinde
aſſumatur ſchedula quatuor digitorum quadrata, in qua punctus medius ſignetur per 40
th
.
1 huius, & alia ſchedula ſcribatur ſcriptura aliqua diſtincta, & erigatur hęc ſchedula ſuper line am
k
t, & dirigatur uiſus ad medium illius ſchedulæ:
tunc enim uidebitur ſcriptura bene diſtin cta, ſed
ſcriptura
, quæ eſt circa medium ſchedulæ, uidebitur diſtinctior, quàm quæ in extremis.
Dein de
parum
obliquetur ſchedula ſuper lineam t k, in puncto q:
& tunc axibus uiſuum cadentibus ſuper
medium
punctum ſchedulæ, inuenietur ſchedula minus diſtincta quàm prius, cum ſchedula fuerit
fuper
lineam k t:
& ſi ſchedula plus obliquabitur, indiſtinctior uidebitur ſcriptura, & quantò ma-
gis
obliquabitur ſchedula, tantò magis latebit utrun que uiſum uel alterum ipſa ſcriptura.
Et ſi ſche
dula
ſecundum alterum ſuorum extremorum ponatur in puncto q, & erigatur ſuper ſuperficiem
tabulæ
ſecundum lineam k q:
tunc patet, quòd medietas ſchedulæ cadet extra tabulam. Viſu ita-
que
cadente in pun ctum q, tunc uidebitur ſcriptura circa punctum q diftinctior, minus autem ſe-
cundum
partes remotiores abillo:
& ſiobliquetur ſchedula ſuper lineam q k, apparebit latentior
ſcriptura
ſecundum quantitatem obliquationis & diſtantię à puncto q:
& ſi ſchedula ponatur ſuper
lineam
c d, tunc uifibus directis ad medium punctum ſchedulæ, erit litera legibiliter diſtincta:
& ſi
obliquetur
ſchcdula ſuper punctũ z:
tunc erit ſcriptura latentior quàm prius. Et uniuerſaliter pera-
cto
circa lineam c d, quod prius actum eſt circa lineam t k, idem accidet in diſtinctione ſcripturæ
proportionaliterilli
ſpatio diſtantiæ:
& etiam ſi elongetur ſchedula ultra longitudinem tabulæ.
Quod
autem accidit ambobus uiſibus in hac experimentatione, etiam accidit uni uiſuum, altero
cooperto
.
Patet ergo ex his experimentationibus exemplum eorum, quę per plura theoremata
proponuntur
:
& patet manifeſtè, quòd pluribus modis accidit unam rem uideri duas. patetergo
propoſitum
.
109. In uiſione diuiſionis, continuationis & numeri error accidit uirtuti diſtinctiuæ ex in-
temperata
diſpoſitioneocto circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſe. Alhazen 27. 38. 48. 55.
59
. 64. 67. 69 n 3.
Exlucis enim debilitate error accidit in præmiſſorum uiſione: quia ſi de nocte uideatur tabula,
in
qua ſint linearum obſcurarum protractiones, uidens illas putabit fortè diuiſiones eſſe uel ſciſſu-
ras
:
& ita continuum etiam putabitur diuiſum, & partes eiuſdem continui plura putabuntur ut di-
uiſa
, cum ta men tabula ſit continua & tantùm una.
Similiter exiſtente uiſu in ſorti luce reflexa, ſi
ipſi
uiſui adhibeantur corpora modicùm diſtantia, apparebunt continua & unum, propter rexflexio
nem
lucis factæ ab illis corporibus, quę non permittit eorum diſtantiam diſcerni.
Ex intemperatata
etiam
diftantia fit error in præmiſſorum uiſione.
Pariete enim aliquo à longè uiſo, ſi in parte eius
fuerit
color tenebroſus:
ſortè putabitur facta eſſe diuifio illius parietis ſecundum ſpatium illius co-
loris
.
Similiter etiá ſi propc parieté illum creſcat altitudo herbarum, ut cóſueuitin talibus creſcere
hedera
:
uidebitur fortè paries ſecundum hederæſpatium diuiſus. Et fimiliter luce ſolis ſuper uiſum
album
partietem ſplendente, ſi ſortis umbra aliqua lu cem parietis diuiſerit, æſtimabitur paries diui-
ſus
:
& ita his modis omnibus & etiam pluribus alijs hoc poteſt accidere, ut continuum æſtimetur
diuiſum
:
& ex conſequenti unum plura. Sed & quandoq; ipſa ſecundum ueritatem diuifa æſtiman-
tur
continua, & plura ęſtimantur unum.
Corpora enim à longè uiſa in colore ſimilia, & adinuicem
propinqua
, creuntur continua, & propter hoc tabulę parietis uel ſcamni apparent quandoq;
con-
tinuę
, modica diuiſione ab inuicem ſunt diuiſæ:
& ſic diuiſa æſtimantur propter remotionẽ à ui-
ſu
eſſe continua, & plura ęſtimantur unũ.
Exinordinato etiam ſitu oppoſitionis oritur error in prę-
miſſorum
uiſione:
ſi enim alicuius corporis magna fuerit à uiſu obliquatio, in quo ſuerint pũcta ſen
ſibilia
nigra uel ualde tenebroſa:
illa quædá diuiſiones putabuntur, & inter partes illis punctis con
ſines
, iudicabitur diuiſio & pluralitas, licet in eis ſit cótinuitatis unio:
& ſi in hoc corpore ſuerint li
neę
tenebroſę ſenſibiles, iudicabũtur partes eius cótinuales diuiſę, ſint cótinuę, & plures, ſint
unum
.
Similiter eſt ex obliquatione ſitus plurium parietum ad uiſum, quorum unus eſt ordinatè
poſtalium
modicùm diſtans ab illo, ita quòd uno aſpectu uideri ualeant, fortè occultabitur ui-
denti
ſpatium, quod eſt inter illos parieters, & putabuntur continui & unus, cum ſint diuerſi & plu-
res
.
Qualiter autem propter ſitum eius erret in numero, ſatis patet per propoſitionem præmiſſam.
Ex
intemperata etiam magnitudine error accidit in uiſione pręmiſſorum:
adhærente enim capillo
uaſi
uitreo, apparebit uitrum ſiſſum:
quod ideo accidit, quia capilli paruitas non ſentitur eſſe cor-
pus
.
Si enim iaceret ſuper uas uitreum calamus aut corpus aliud ſenſibile, non propter hoc ſen-
tiretur
uitrum eſſe ſiſſum.
Similiter etiam accidit error in continutiata: ſi enim ſolia pergameni te-
nuis
æqualis altitudinis, ita quòd in eadem plana ſuperſicie conſtitutam, & bene compreſſa ſint, & ui
dens
ignoret eſſe folia, iudicabit ipſa eſſe continua, & unam ſuperficiem ipſorum:
huius autem er-
roris
cauſſa eſt paruitas quantitatis ſpatij & aeris, ſecundum quod ſe illa folia contingunt, & ſic etiá
numerus
inducit errorem.
Exintemperantia quoq; ſoliditatis ſit error in præmiſſorum uiſione: in
corpore
enim magnę raritatis, utin cryſtallo pura, ſi in aliqua parte ſupficiei ſuę fuerit linea nigra,
469167LIBER QVARTVS. apparebit totum corpus ſiſſum ſecundũ locum, in quem cadit illa linea, & ita æſtimatur uitrũ diſcó-
tinuum
& plura:
& hoc accidit propter perſpicuitatem, quæ accidit ex deſectu ſoliditatis. Et ſi duo
corpora
talia fuerint modicùm à ſe diſtantia, reputabuntur continua & unum.
Ex intemperantia e-
tiam
raritatis accidit error in præmiſſorum uiſione idem, qui ex defectu ſoliditatis, augmentatus ta
men
propter exceſſum raritatis.
Expaucitate etiam temporis accidit error in præmifforum uiſio-
ne
.
Si enim corpus, in quo ſit linea nigra, fubitò à uiſu diuertatur, putabitur illa linea eſſe partium di
uiſio
:
& ſi corpora contigua aut ualde propin qua ſubitò uideantur, æſtimabuntur cõtinua, ſicut ac-
cidit
in tabulis ſcamnorum ſubitò inſpectis, & ſit error in continuitate & numero.
Ex intemperan-
tia
etiam debilitatis uiſus error accidit in uiſione præmiſſorum, & ſecundum modos temporis bre-
uitate
accidentes:
quod enim ſano uiſui accidit in temporis breuitate, debili accidit in maiori tem-
pore
, & ſortè ſemper durante uiſus debilitate:
& etiam ſtrabo uel debilis in uno oculo unum quan-
doq
;
iudicat duo: tunc enim res uiſa habet diuer ſitatem ſitus reſpectu talium duorũ oculorum, quę
diuerſitas
facit ut unum uideatur duo, etiam per duos oculos ſanos & æqualis ordinationis, utſa-
tis
demonſtratum eſt ex præmiſsis.
Patet ergo propoſitum.
110. Motus comprehenditur à uiſu ex comprehenſione rei mote ſecundum diuerſos ſui ſitus
in
inſtantibus diuerſis, inter quæ ſenſibile cadit tempus. Alhazen 49 n 2.
Quoniam enim moueri eſt aliter ſe habere nunc, quàm prius: palàm quòd facilitas huius com-
prehenſionis
motus ſit ex comparatione rei motæ uiſæ ad aliud uiſibile quieſcens non motũ.
Quã-
do
enim comprehenditure ſitus unius rei mobilis, reſpectu alterius rei uiſibilis, tunc etiam compre-
henditur
diuerſitas ſitus eius reſpectu illius uiſibilis, & tune comprehenditur motus.
Semperitaq;
motus
comprehenditur à uiſu aut ex comprehenſione diuerſitatis & mutationis ſitus rei uiſæ mo-
, reſpectu alterius uiſibilis, quod eſt remotius aut propinquius uiſui, ipſo tamen uiſu in parte alte
ra
exiſtente in ſuo loco:
aut comprehenditur motus experimentatione ſitus alicuius partis, uel par
tium
rei uiſę motæ, reſpe ctuillius uiſibilis non ſecun dum ſe totum modti:
& hoc modo comprehen-
dit
uiſus motum circularem.
Similiter etiam accidit motum à uiſu comprehendi, ſi res uiſa mota
ad
multa immota uiſibilia comparetur.
Cum enim uiſus fuerit quietus, & res uiſa mota ad ipſum ui
ſum
uel à uiſu:
tunc uiſus ſentiens diuerſam locationem corporis moti, ſentiet motum: aut enim
mobile
tunc elongabitur aut appropinquabit uiſui per motum, Et quia, ut patet per 9 huius, elon-
gatio
aut appropin quatio à uiſu ſentitur, palàm quia motus tunc ſentitur.
Quòd ſi mobile mouetur
tantùm
circa uiſum circulariter, tunc cum ſuperſicies uiſiua oculinon ſittota ſphærica, ut patet per
4th
.
3 huius, quoniam ſola ſuperficies foraminis uueæ eſt uiſiua, & non aliæ partes ſuperſiciei ocu-
li
:
aliqua itaque re mota circa uiſum, neceſſariò mutabitur ſitus partis oppoſitæ uiſui, & cum illa
pars
rei uiſę motæ ſuerit mutata, ſentiet uiſus mutationem eius:
& ſic uiſu exiſtente in ſuo loco ſen-
tiet
uiſus motum rei uiſæ.
Et ſi ipſe uiſus moueatur, comprehendet tamẽ motum ſecundum quem-
libet
iſtorum modorum, ut cum uiſus ſentit diuerſitatem ſitus rei uiſæ motæ, ſentiẽdo quòd illa di-
uerſitas
non eſt propter motum ipſius uiſus:
ſed tamen quando ipſe uiſus & etiá res uiſa ambo mo-
uentur
, adhuc diſcernit uiſus motum:
quoniam diſtinguit inter diuerſitatem uiſus, quæ accidit rei
uiſæ
motę propter motum ipſius rei, uel propter motum ipſius uiſus, quoniam moto uiſu ſentiun-
tur
etiam formæ corporum exiſtentium non motæ, nec ſemper iudicat uiſus rem uiſam moueri
propter
ſui ipſius motum, niſi fortè perueniat in uiſum forma rei uiſæ motæ.
Et quoniam motus
omnis
eſt in tempore, non comprehendit uiſus motum niſi in tempore:
diuerſitas enim ſitus par-
tium
rei uiſę non poteſt comprehendi inſi ad minus in duobus inſtantibus:
& quia inter quælibet
duo
inſtantia cadit tempus medium:
palàm quòd inter illa duo inſtantia cadit tempus medium: &
quoniam
uirtus uiſiua eſt uirtus ſenſitiua, oportet tempus ab ipſa comprehenſum eſſe ſen ſibile.
Et
hoc
proponebatur.
111. Zualit as motus comprehenditur à uiſu ex comprehenſione ſpatij, ſuper quod mouetur res
ipſauiſa
. Alhazen 50 n 2.
Siue enim motus ſit ſurſum uel deorſum, uel etiam ſuperipſam ſuperficiem horizontis uel æqui-
diſtantem
illi, ſiue etiam ſit motus rectus, ſed ſit tortuo ſus uel circularis:
ſemper qualitas motus
comprehenditur
à uiſu ex comprehenſione ſpatij, ſuper quod mouetur res ipſa uiſa.
Qualitas enim
motus
recti comprehenditur ex comprehenſione ſpatij, ſuper quod mouetur res uiſa ſecundum ſe
totam
motu recto, & tunc uiſus certiſicat qualitatẽ motus per certificationem figuræ ſpatij directi,
ſuper
quod fit motus in ſuperficie horizontis, autin ſuperficie æquidiſtante ei, aut in linea perpen
diculari
uel obliqua ſuper ſuperficiem horizontis.
Similiter quoque qualitas aliorum motuum us
tortuoſi
& circularis comprehenditur à uiſu ex comprehenſione ſpatij tortuoſi uel etiam circula-
ris
, in ſuperficie horizontis, aut æ quidiſtante ipſi, aut erecta ſuper ipſam:
motum enim compoſi-
tum
excirculari & recto uiſus comprehendet ex comprehenſione ſpatij tortuoſi, ſuper quod fit mo
tus
.
Comprehendit etiam uiſus diuerſitatem & æqualitatem motuum ſecundum uelocitatem &
tarditatem
ex comprehenſione ſpatiorum, ſuper quæ mouentur uiſibilia mota, & cognitione tem-
poris
, in quo ſiunt illi motus.
Cum enim uiſus ſentit quòd unum ſpatium pertranſitum ab uno
mobili
in aliquo tempore, eſt maius alio ſpatio pertranſito ab alio mobli in eodem tempore:
uel
cum
uiſus ſenſerit æqualitatem duorum ſpatiorum cum inæ qualitate temporum duorum motnũ:

470168VITELLONIS OPTICAE tunc enim ſtatim auxilio uirtutis animæ diſtinctiuę & cognoſcitiuę ſentiet uelocitatẽ unius mobi-
lis
ſuper alterum & duorum motuũ inę qualitatem.
Patet ergo propoſitum.
112. Zuies comprehenditur à uiſu ex comprehenſione rei uiſæ in eodem loco & ſitu tempore
ſenſibili
permanente. Alhazen 52 n 2.
Cum enim uiſus compreh enderit rem uiſam in eodem loco, & ſecundum eundem ſitum in duo-
bus
inſtantibus diuerſis, inter quæ cadit medium tempus ſenſibile:
tunc comprehendet rem in illo
tempore
non fuiſſe motam per 110 huius:
quoniam ſi illa res in illo tempore fuit mota mutatus eſt
ſitus
eius:
comprehẽdet ergo illam rem quieſcentem. Comprehenditur aũt ſitus rei uiſæ quieſcẽtis
non
mutatus reſpectu alterius rei uel aliarum rerum uiſarum, & etiam reſpectu ipſius uiſus.
Secun-
dum
hunc ergo modum ſit comprehenſio quietis uiſorum corporum à uiſu.
Et hoc proponebatur.
113. Eſt locus, in quo oculo manente & tranſpoſita re uiſa, res ſemper æqualis apparet. Eucli-
des
44 the. opt.
Sit res uiſa b g: & ſit centrum uiſus in puncto a: & accedant formę punctorum b & g ad uiſum a
ſecundum
lineas b a & g a:
fiatq́; trigonum a b g, Dico, quòd eſt locus, in quo non mutato centro ui-
522[Figure 522]b s a d ſus à puncto a, & tranſpoſita magnitudine b g, ſemper eiuſdẽ
quantitatis
uidebitur magnitudo b g.
Trigono enim a b g cir-
cunſcribatur
circulus per 5 p 4:
& ſuper punctum g terminum
lineę
a g cõſtiotuatur angulus æqualis angulo a g b ք 23 p 1, qui
ſit
a g d.
& producta linea g d ad peripheriá circuli copulentur
lineæ
a b & a d:
erit ; per 26 p 3 arcus ad ęqualis arcui b a: ergo
per
29 p 3 eſt chorda a b ęqualis chordę a d:
& arcus g d, qui eſt.
reſiduus
ſemicirculi, eſt ęqualis arcui b g:
chorda quo q; g d e-
rit
ęqualis chordæ b g per 29 p 3:
ergo per 8 p 1, uel per 27 p 3 e-
rit
angulus b a g æqualis angulo d a g, quoniam illi anguli ca-
dunt
in æquales arcus, qui ſunt d g & b g.
Quia itaq; lineæ b g
& d g ęquales ſub æ qualibus angulis, qui ſunt d a g & b a g, hinc & inde uidentur:
palàm quoniam
illæ
lineę ęquales uiſui apparent per 20 huius.
Patet ergo propoſitum. Idẽ quo q; contingeret, ſi cen
tro
oculi in centro circuli manente ſixo, res uiſa ſuք circuli peripheriã moueatur:
tunc enim uiſibili
tranſmutato
res uiſa ſemper uidebitur ęqualis uiſui tranſinutato:
quoniam ſub eodẽ ſemper an-
gulo
uidebitur, ut poteſt patere ſecundum præmiſſum modum.
Patet ergo propoſitum.
114. Eſt locus, in quo oculo trãſmutato re uiſa non mota, ſem
per
res uiſa æqualis apparet. Euclides 45 th. opt.
523[Figure 523]z d e b g
Sitres uiſa b g: & ſit oculus in puncto z dato in aere, ut contin-
git
:
& ducantur à terminis rei uiſæ lineæ b z & g z: & cirumſcri-
batur
trigono b z g, circulus per 5 p 4, ut in præmiſſa:
ſitq́; ille cir-
culus
z d g b:
& mutetur centrum oculi à puncto z in punctum d:
& ducantur lineę b d & g d:
eritq́; per 27 p 3 angulus b z g ęqualis
angulo
b d g:
ergo per 20 huius in utroq; ſitu magnitudo b g ſem-
per
uidebitur æqualis.
Idem quoq; accidit uiſui per omnia pũcta
arcus
b z g tranſmutato.
Ethoc eſt propoſitum.
524[Figure 524]a e b g
115. Zuantitas erecta ſuper aliquam planam ſuperficiem, in qua ſit centrum uiſus, mota ſe-
cundum circuli peripheriam pro centro habentis centrum oculi, ſemper æqualis uidetur. Idem́ accidit ſecundum lineam à centro circulirerectam centrooculi ſuper circuli ſuperficiem eleuato. Eucli des 41. 42 th. opt.
Eſto a b aliqua magnitudo uiſa erecta ſuper quamcunq; ſuperficiẽ
planam
datam:
in qua ſit centrum uiſus, quod ſit g: & ducatur ab alte
ro
terminorum rei uiſæ ad centrum uiſus linea g b:
& ſecundũ quan-
titatem
lineę g b, centro exiſtente in puncto g, deſcribatur circulus.

Dico
, quòd ſi ſuper illius circuli peripheriam moueatur magnitudo
erecta
, quę eſt a b, quòd ſemper uidebitur ęqualis oculo ipſo in pun-
cto
g exiſtente.
Quia enim linea a b eſt erecta ſuper ſuperficiem, palá
per
definitionẽ, quia ſemper facit angulum a b g rectũ, & ſemper an-
gulũ
ęqualem linea g b, utcunque contingit, ducta linea a b:
ſed &
linea
g b ſemper eſtæqualis ſibijpſi, cum ſit diameter circuli, & li-
nea
a b ſemper eſt æqualis ſib jpſi:
ducatur itaque linea a g: pa-
lamq́ue
quòd per totam circuli peripheriam angulus a g b eſt æ-
qualis
ſibijpſi:
ergo per 20 huius magnitudo a b ſemper uidebi-
tur
æqualis:
quod eſt primum propoſitorum. Ducatur itaque li-
nea
g e à centro oculi erecta ſuper ſuperficiem circuli:
erit ergo
471169LIBER QVARTVS. linea g e æquidiſtans line æ a b per 6 p 11, & centrum uiſus eleuetur ſuper ſuperficiem circuli ſecun-
dum
aliquod punctum lineæ g e, quod ſit e, in quo figatur uiſus.
Dico, quòd adhuc magnitudo a b
mota
ſuper circuli peripheriam æquidiſtanter lineæ g e, ſemper uidebitur æ qualis.
Productis enim
lineis
a e & b e:
patet per 4 p 1 quoniam angulus a e b ſemper eſt æqualis ſibijpſi. Cum enim an gu-
lus
b g e ſit ſemper æqualis ſibiipſi, erit baſis b e ſibijpſi ſemper æqualis, & angulus e b g æqualis
ſibijpſi
:
ergo etiá angulus a e b eſt ſemper æqualis ſibijpſi: ergo & baſis a e, & angulus a e b erit ſem-
per
æqualis ſibijpſi:
ergo per 20 huius linea a b ſemper uidebitur æqualis ſibijpſi: patet ergo ſecun-
dum
propoſitorum.
Et hoc eſt totum, quod proponebatur.
116. Zuantitas obliquè incidens ſuperficiei planæ, in qua eſt centrum uiſus, uniformiter
mota
ſecundum circuli peripheriam, cuius centrum eſt centrum uiſus, ſemper æqualis uidebi-
tur
: ipſa uerò exiſtente æquali ſemidiametro illius circuli, mota quo ſecundum ſui ſitus æqui-
diſtantiam
per illius circuli peripheriam quando æqualis, quando minor, quando maior
uiſui
apparebit. Euclides 43 th. opt.
Sit circulus a d: cuius centrum ſit punctum e: & in eius peripheria ſumatur punctum d: ſit quoq;
linea
d z obliquè incidens ſuperſiciei circuli:
& ſit centrum oculi in puncto e centro circuli. Dico,
quò
d ſi linea d z in circuli peripheria tranſponatur uniſormiter, ita ut cum ſemidiametris illius cir-
culi
ſemper æqualem contineat angulum, quòd ipſa ſemper æqualis apparet:
hoc autẽ poteſt euin-
ci
per 4 p 1, ut in præcedente:
eſt enim angulus d e z ſemper æqualis ſibijpſi: ergo & res ſemper ui-
d
etur æqualis per 20 huius.
Et hoc eſt propoſitum primum. Rurſum ſit centrum uiſus in puncto e
centro
circuli a d, cuius ſuperſiciei obliquè incidat linea d z, quæ ſit æqualis ſemidiametro d e:
mo-
ueaturq́
;
per circuli illius peripheriam ſecundũ ſui primi ſitus æquidiſtantiam, ſitq́; exempli cauſſa
525[Figure 525]z b g z a i e d angulus z d e acutus.
Dico, quòd aliquando appare-
bitlinea
mota, quæ d z, æqualis ſuæ propriæ quanti-
tati
, utpote ſemidiamtro circuli, aliquãdo maior, ali-
quando
minor.
Ducatur enim à centro circuli e linea
e
g æquidiſtans lineæ d z per 31 p 1, quæ fiat æqualis
eidem
per 3 p 1:
ducatur quoq; à puncto g perpendi-
cularis
ſuper circuli ſuperficiem per 11 p 11, quæ ſit g i:

& ducatur à centro circuli linea e i:
quæ producatur
ad
peripheriam circuli in pũctum a:
& à puncto a du-
catur
linea æquidiſtans lineæ e g per 31 p 1, quę ſit a b:

quæ
reſectur per 3 p 1 æqualis lineæ d z:
eritq́; linea
a
b æquidiſtans etiá lineæ d z per 30 p 1 uel per 9 p 11.

Et
quoniam linea g e, ut patet exhypotheſi, eſt obli-
qua
ſuper ſuperficiem circuli a d, & à pũcto g in aere
dato
ad ſubſtratam planam ſuperficiem incidit linea
g
i perpendiculariter, & linea g e obliquè:
tunc patet
per
39 th.
1 huius, quòniam angulus g ea minimus eſt
omnium
angulorũ ſub illa linea obliqua g e, & qua-
cunq
;
linea in ſubſtrata ſuperficie circuli a d protracta contento: & omnis angulus illi propin quior
eſt
minor remotiore:
& duo anguli ex utra q; parte illi æqualiter approximantes ſunt inter ſe æqua
les
.
Dico itaq; , quoniam linea a b omnium linearum æqualium lineæ d z tranſpoſitarum ſecundum
peripheriam
circuli minima apparebit.
Ducantur enim lineæ g z, g b, e b, e z, e d. Quia itaq; linea g e
eſt
æ quidiſtás lineæ a b & æqualis ut patet per 34 p 1, quoniã linea g b eſt æqualis lineæ e a & æqui-
diſtans
eidem:
ſunt ergo duæ ſuperficies parallelogrammæ, quæ e g b a & e d z g. Quia uerò angu-
lus
g e a eſt acutus, ut pateter ex præmiſsis, propter obliquationem lineæ g e ſuper ſuperficiẽ circuli
a
d:
erit ergo angulus g e d obtuſus per 13 p 1: quoniam enim, ut patet per 39 th. 1 huius, angulus g e a
eſt
minimus omnium angulorum contentorum ſub quacunq;
linea in ſuperficie circuli ducta ad
punctum
e, & ſub linea g e:
eſt ergo angulus g e a minor quàm angulus g e d: ſed linea e z ſit dia-
gonius
parallelogrammi e d z g:
palàm quòd angulus d e z eſt medietas g e d anguli ք 4 p 1: & ſimi-
liter
angulus b e a eſt medietas anguli g e a:
angulus itaq; d e z eſt maior angulo b e a. Ergo per 20
huius
quantitás lineæ b a ininor uidebitur quàm quantitas lineæ z d.
Et per præmiſſa cum angulus
g
e a ſit minimus omnium angulorum, qui cõtinentur ſub linea g e & aliqua linea in ſuperficie cir-
culi
a d producta:
palàm quia medietas anguli g e a erit minor medietate cuiuslibet aliorum angu-
lorum
.
Quantitas ergo lineæ a b uidebitur omnium aliarum ſibi æqualium quantitate minima. Et
quoniam
angulus z e d eſt maximus omnium illorum aliorum angulorum:
uidebitur ergo quanti-
tas
z d maxima:
mediæ uerò modo medio uidebuntur, & quantitates in circuli peripheria æ quali-
ter
diſtantes ab utraq;
quantitatũ, quæ a b & d z, ad inuicé uidebũtur ęquales. Et hoc eſt propoſitũ.
117. Re uiſa ſuper ſuperſiciem planam erecta ſixta manente, & centro oculi ſecundum circuli
peripheriam
moto circa punctum, in quo resuiſa ſuperſiciei coniungitur: res ſemper æqualis ui-
ſui
apparebit: quod non accidit centro uiſus moto ſuper peripheriam oxygonie ſectionis.
472170VITELLONIS OPTICAE
Sit a b magnitudo erecta ſuper ſuperficiem planam, tangens ipſam in puncto b: ſit , centrũ ocu
526[Figure 526]a g b d li in puncto g in eadem ſuperficie:
& centro quidem exiſtente pun-
cto
b, ſecundum ſpatium b g lineæ deſcirbatur circulus, qui ſit g d.

Dico
, quòd ſi tranſponatur centrum oculi à puncto g, ſuper totam
circuli
g d peripheriá:
apparebit uiſui linea a b ſemper ęqualis. Quo-
niam
enim angulus a b g eſt ſemper rectus per definitionem lineæ
ſuper
ſuperficiẽ erectæ:
palàm quia omnes anguli a g b per 4 p 1 ſunt
ubiq
;
æquales: ergo per 20 huius res uiſa, quæ a b, ſemper uidebitur
æqualis
.
Ethoc eſt propoſitum primum. Non accidit autem hoc cen
tro
uiſus moto ſuper peripheriam oxygoniæ ſectionis:
quoniá tunc
quantitas
rei apparet inæ qualis, quę ſuper ipſius ſectionis punctum
medium
eſt erecta:
quoniam ſectio oxygonia habet ſemidiametros
in
æquales, & omnes lineæ à centro uſq;
ad circumſerentiam ductæ
ſunt
inæquales:
appropinquantes enim ſemidiametro maiori ſunt
maiores
, & approximátes ſemidiametro minori ſunt minores:
con-
trarium
ergo neceſſariò accidit ei, quod oculo moto ſecundum cir-
culi
peripheriam accidebat:
quod patet per 7 & per 20 huius. Patet
ergo
totum, quod proponebatur.
118. Re uiſa ſix a manente, oculo uerò moto ſecundum lineam
rectam
obliquè incidentẽ quantitatirei uiſæ: illa quãtitas quan-
do
æqualis, quando inæqualis uiſui apparet. Euclides 46 th. opt.
Sitres uiſa, quæ a b: & ſit centrum uiſus punctum e: incidatq́; linea e g obliquè lineæ a b: produ-
catur
enim linea a b in punctum g, donec concurrat cum linea e g:
& item producatur linea e g in
continuum
& directum ultra punctum e ad punctũ d:
ſitilla linea indeſinita d e g. Dico, quòd ocu-
lo
tranſmutato ſecũdum lineam d g, quandoq;
linea a b uidetur minor: quandoq; maior: quandoq;
æ
qualis.
Sumatur enim per 13 p 6 inter duas lineas b g & a g linea medio loco propotionalis, quæ
ſit
, exempli cauſſa, linea e g:
hoc autem eſt poſibile per reſectionem lineæ d g per 3 p 1: ponaturq́;
cẽtrum
oculi in puncto eiproudcaturq́;
linea e b. & producatur in ſuperficie trigoni b e g à puncto
b
linea perpendicularis ſuper lineam b a, quæ ſit b d:
quæ per 14 th. 1 huius concurret cum linea e g:
ideo
quòd angulus e g b eſt acutus, & angulus g b d rectus:
cõcurrantitaq; in puncto d. Dico, quod
moto
uiſu pertotam lineam e d, ſemper uiſum b a inæ quale apparet.
Ducantur enim lineæ a e, a d:
& deſcribatur per 5 p 4 circa a e b trigonum porcio circuli, quæ ſimiliter ſit a e b.
Et quoniam illud,
527[Figure 527]d e t z b a g quod ſit ex ductu lineæ b g in
lineam
a g, ut patet per 17 p 6 &
ex
præmiſsis, eſt æ quale qua-
drato
lineæ e g:
pater per 37 p 3
quoniam
linea g è eſt contin-
gens
circulum b e a in puncto
e
.
Et à termino quo q; a lineæ g
a
ducaturlinea a z per 23 p 1 ita,
ut
fiat angulus g a z ęqualis an-
gulo
g d b:
cadetq́; punctum z
inlineam
d g inter puncta e &
g
per 29th.
1 huius: eritq́; b a z d
quadrilaterum
inſcriptibile cir
culo
per 22 p 3:
quilibet enim
eius
duo anguli ex aduerſo collocati ualét duos rectos:
angulus enim d z a per 32 p 1 ualet angulum
z
g a, & angulum z a g:
ſed angulus z a g, ut patet ex præmiſsis, eſt æ qualis an gulo g d b: ſed angulus
d
b g rectus cum angulis b d g & d g b ualet duos rectos per 32 p 1:
angulus itaq; d z a cum angulo d
b
g ualet duos rectos:
ſed omnes anguli quadranguli cuiuſcunq; ualẽt quatuor rectos: quia quod-
libetillorum
eſt diuiſibile in duos triangulos, quorum cuiuslibet anguli ualent duos rectos:
ergo
anguli
z d b & z a b ualẽt duos rectos:
eſt ergo quadrilaterum z d b a circulo inſcriptibile. Circum-
ſcribatur
ergo ei circulus per 22 p 3 & per 9 p 4:
& ſit circumſcripta portio circuli, quæ ſit b d z a: du-
caturq́
;
linea b z ſecans arcum e a in punctot: ſecabit enim ipſum ideo, quia, ut patet ex præmiſsis,
punctum
z cadit inter puncta e & g:
& ducatur linea t a: eritq́; per 16 p 1 angulus a t b extrinſecus
maior
angulo a z b intrinſeco:
ſed angulus a t b eſt æ qualis angulo a e b per 27 p 3, quoniam cadunt
in
eundem arcum, qui eſt b a, portionis circuli minoris, qui b e a:
angulus itaq; a e b maior eſt angu-
lo
a z b:
angulus uerò a z b æqualis eſt angulo a d b per eandem 27 p 3: quoniam ambo illi anguli ca-
dunt
in eundem arcum, qui eſt a b circuli maioris, qui eſt b d z a:
angulus itaq; a e b maior eſt angu-
lo
a d b.
Centro uerò uiſus exiſtente in puncto d, uidetur linea a b ſub angulo a d b: ipſo autem exi-
ſtente
in puncto e uidetur ſub angulo a e b:
maior itaq; uidebitur in puncto e, quàm in puncto d per
20
huius.
Mutato ergo oculo ſecundum puncta lineæ e d, ſemper in æ qualis uidebitur magnitudo
b
a:
quoniam ſemper minor ſe ipſa: & quantò plus accedit ad punctum d, tantò uidebitur minor: &
473171LIBER QVARTVS. quantò plus appropinquat puncto e, tantò apparet maior: eodemq́; modo uiſu mutato ſuper pun-
cta
lineæ e g, in æqualis uidebitur linea a b, & minor quàm ſuper pũctum e:
quoniam linearum du-
ctarum
per punctum aliquod lineæ e g à terminis lineæ a b, ſemper angulus erit minor angulo b e
a
:
quoniam angulus à lineis ad circumferentiam arcus e a ductis per 21 p 1 maior erit illo conſtituto
ſuper
aliquod punctorum lineæ e g, per lineam trans idem punctum arcus ab altero terminorum
lineæ
a b productam, & per lineam à reliquo eius termino copulatam.
Quilibet autem angulorum
cõſtitutorum
ſuper aliquod punctorũ arcus e a, per lineas à terminis lineæ a b productas eſt æqua-
lis
angulo b e a per 27 p 3:
ergo per 20 huius linea a b maior uidebitur centro uiſus exiſtente in pun-
cto
e quàm ipſo exiſtente in aliquo punctorum lineæ e g.
Semper quoq; minor apparebit ſecundũ
quod
plus appropinquat puncto g:
ita quòd centro uiſus exiſtente in puncto g, non uidebitur niſi
unicus
eius punctus, qui eſt a, ut patet per 4 huius.
Maior autem ſemper apparebit ſecũdum quod
appropinquat
ad punctum e:
ad punctum uerò z apparebit ſicut ad punctum d, æqualis ſibi: ideo
quòd
anguli b d a & b z a per 27 p 3, ut ſuprà patuit, ſunt æquales.
Et quoniam, utiam oſtendimus,
uiſu
exiſtente in puncto g, non uidebitur linea a b, imò tota linea g b, niſi punctus:
palàm quòd in-
ter
puncta g & z modica fit additio.
Semper ergo uidebitur linea a b inæ qualis: in ęquidiſtantia ue-
à punctis d & z, uidebitur etiam æqualitas propter æqualitatem angulorum proueniẽtium hinc
& inde.
Quòd ſi linea e g non ex parte puncti a, ſed ex parte puncti b cõcurrat cum linea a b, eadem
eſt
demóſtratio.
Sit enim, ut fiat
528[Figure 528]d e z a b g cócurſus, ſicut prius, in puncto
g
:
& ſit linea g e medio loco pro
portionalis
inter lineas a g & g
b
:
& copulatis lineis e a & e b,
trigono
a e b circũſcribatur por-
tio
circuli, quæ fit, ut prius, b e a:

& ducantur lineæ d b & d a:
ſitq́;
cẽtrum
oculi ſuper punctum d:

& ad punctum, in quo linea a d
interſecat
circumferentiam cir-
culi
b e a, qui ſit z, ducatur linea
b
z.
Et quia aǹgulus b z a eſt maior angulo b d a per 16 p 1, & angulus b e a æ qualis eſt angulo b z a
per
27 p 3, quoniam cadunt in eundem arcum a b:
palàm quia angulus b e a maior eſt angulo b d a.
Viſus
itaq;
centro exiſtẽte ſuper punctum e maior apparebit linea b a per 20 huius quàm ipſo exi-
ſtente
in puncto d:
in punctis uerò d & z apparebit linea a b æ qualis: & omnia alia accidũt, ut prius
declaratum
eſt.
Patet ergo propoſitum.
119. Re uiſa fixa manente, uiſu autem moto ſecundum lineam æquidiſtantem rei uiſæ: eius
quantit
as quando æqualis, quando inæqualis uidetur. Euclides 47 th. opt.
Eſto uiſa magnitudo, quæ fixa & immota permanens ſit a b: diuidaturq́; per æqualia in puncto e:
& erigatur ſuper ipſam perpendiculariter linea e z per 11 p 1:
ſitq́; centrum oculi in puncto z: ducan-
turq́
;
lineæ z a & z b, ita ut compleatur trigonũ a z b: & deſcribatur circa a z b trigonum portio cir-
culi
a z b per 5 p 4:
ducaturq́, linea z d parallela lineæ b a per 31 p 1: moueaturq́; centrũ oculi in pun-
ctum
d:
& ducantur lineæ d a & d b; & ad punctum, in quo linea d b ſecat circulum, quod ſit l, duca-
tur
linea a l.
Palàm ergo per 16 p 1 quoniam angulus a l b maior eſt angulo a d b: ſed per 27 p 3 angu-
lus
a z b eſt ęqualis a l b:
eſt ergo angulus a z b maior angulo a d b: maior ergo uidebitur magnitudo
a
b, centro oculi exiſtẽte in puncto z quàm in puncto d, ut patet per 20 huius.
Et ſi linea z g ſit ęqua-
lis
lineæ z d, æqualis uidebitur linea a b in punctis d & g:
hoc enim cõcluditur per 34 & 4 p 1, ductis
lineis
g b & g a:
angulus enim b g a æqualis eſt angulo b d a: & ſimiliter patethoc in alijs punctis
æqualiter
diſtantibus à punctis d & g:
ergo per 20 huius in talibus punctis uidebitur linea b a ſem-
529[Figure 529]d z y g x p l o q b e a per ſibijpſi æ qualis.
Si uerò li-
nea
z h ſit minor quàm linea z
d
:
tunc ducátur lineæ b h & a h:
& ꝓducatur linea a b ultra pũ-
ctum
b ad punctum q.
Quoniá
itaq
;
angulus z e b eſt rectus, pa
tet
per 32 p 1 quoniam angulus
z
b e eſt acutus:
erit ergo per 13
p
1 angulus q b z obtuſus:
ergo
per
29 p 1 angulus h z b eſt ob-
tuſus
:
ergo per 16 p 1 angulus g
h
b eſt obtuſus:
linea ergo b g
eſt
maior quàm linea b h per 19
p
1.
Quia uerò ք 4 p 1 & ex hy-
potheſi
patet quòd angul{us} z b
a
eſt æ qualis angulo z a b:
angulus ergo b a h eſt maior angulo h b a: ergo per 19 p 1 linea b h eſt ma-
ior
quàm linea a h:
ergo & linea b g eſt maior quàm linea a h. Et quoniam lineæ b g & a h ſe interſe-
474172VITELLONIS OPTICAE cant, ſit punctus ſectionis p. Et quoniam per 37 p 1 trigonum b g a eſt, ablato
ab
ambobus communi trigono b p a:
remanebit trigonum b h p æ quale trigono a p g: ſed per 15 p 1
angulus
a p g eſt æ qualis angulo b p h:
ergo per 15 p 6 & 16 p 5 erit proportio line æ a p ad lineam b
p
, ſicut lineæ h p ad lineam g p:
ergo per 15 p 5 erit proportio totius lineæ a h ad totam lineam b g,
ſicut
lineæ a p ad lineam b p:
ſed linea a h eſt minor quàm lineam b g,
a
p eſt minor quàm linea b p:
linea ergo b p eſt maior quàm linea a p. Quæ eſt ergo proportio lineæ
b
p ad lineam a p, eadem ſit lineæ a p ad lineam p o per 3th.
1 huius: erit ergo ex præmiſsis linea p o
minor
quàm linea p b:
abſcindatur ergo linea p o à linea p b per 3 p 1, & ducatur linea h o. Quia itaq;
per
11 p 5 & ex præmiſsis eſt proportio lineæ a p ad lineam p o, ſicut lineæ h p ad lineam p g, & an-
gulus
h p o eſt æqualis angulo a p g per 15 p 1, palàm per 6 p 6 quoniam trigona h p o & g p a ſunt ad
inuicem
æ quiangula:
eſt ergo angulus o h p æ qualis angulo a g p. Et quoniam linea h o diuidit ba-
ſim
b p trigoni b h p, pater per 29 th.
1 huius quoniam ipſa linea h o diuidit etiam angulum b h p: eſt
ergo
angulus b h a maior angulo o h p:
ergo & eius æ quali, ſcilicet angulo b g a. Quantitas ergo li-
neæ
b a per 20 huius maior uidebitur, centro uiſus exiſtente in puncto h quàm in puncto g:
minor
autem
quàm in puncto z.
Sit enim punctus, in quo linea b h ſecat circulum b z a, punctus x: & duca-
tur
linea a x:
patet quoq; per 16 p 1 & per 27 p 3 quoniá angulus b z a eſt maior angulo b h a. Et quo-
niam
quibuſcunq;
punctis lineæ d z uellineæ z g datis, ſiue linea d z ſit maior quàm linea z g, ſiue
minor
:
ſemper eodem modo poteſt demõſtrari: patet ergo propoſitum. Angulus enim b z a fit ma-
ximus
omniũ illorũ angulorũ:
& ei propinquiores fiunt remotioribus maiores: & æ qualiter ab illo
diſtãtes
fiũt æ quales:
& ſecundũ illorũ angulorũ quãtitates per 20 huius mutatur quátitas rei uiſæ.
120. Sunt loca, in quibus oculo trãſpoſito, æquales magnitudines communiter loca quædam
directè
occupantes, quando æquales, quando inæquales apparent.
Cõmuniter dicuntur magnitudines occupare loca ſua, quãdo una applicatur alteri taliter, quòd
nihil
cadit medium inter ipſas, neq;
ſecundum rectam lineam æ qualiter utriq; magnitudinũ con-
iunctam
, neq;
ſecundum lineam alteri illarum magnitudinum angulariter incidẽtem. Sit itaq; cen-
trum
oculi in puncto d:
& ſint uiſæ magnitudines æ quales, quæ a b & b g, communiter occupantes
locum
b:
& à puncto b ſuper ambas illas magnitudines ducatur linea perpendicularis, quæ ſit b z:
ſitq́
;
oculus diſpoſitus in tali ſitu, ut linea z b protracta ultra punctum b, concurrat cum puncto, in
quo
eſt centrum uiſus.
Et quoniam in quocunq; puncto lineæ d z poſito centro uiſus, erunt ſemper
530[Figure 530]d e e a b g a b g z i i per 4 p 1 anguli b d g & b d a in centro uiſus æ quales:

manifeſtũ
ergo per 20 huius quoniã ſecundũ quem-
cunq
;
punctum lineæ d z poſito centro uiſus d, ſem-
per
magnitudines b g & a b æ quales apparebũt.
Trãſ
ponatur
autem oculus:
& ſit extra lineam d z in pun-
cto
e:
dico quoniam magnitudines a b & b g in æqua-
les
apparẽt:
ꝓducátur enim lineæ e a, e b, e g: & deſcri-
batur
circa a e g trigonum circulus, qui ſit a e d g, per
5
p 4, & adijciatur line æ e b linea recta b i, attingens
in
parte oppoſita puncto e circumferentiá.
Quia itaq;
arcus
a z eſt æ qualis arcui z g per 33 p 6 propter recti-
tudinem
angulorum ad punctum b, ſiue punctum ſit
cẽtrum
deſcripti circuli, ſiue non:
ſemper enim ex hy.
potheſi
, & per 3 p 3 & 4 p 1 & per 28 p 3 erit arcus a i
maior
arcu i g.
Palàm ergo item per 33 p 6, quoniam
angulus
a e i maior eſt angulo i e g:
ſed ſub angulo a e
i
uidetur magnitudo a b ab oculo exiſtẽte centraliter
in
puncto e, & ſub angulo i e g uidetur magnitudo b g:
apparet ergo a b maior quâm b g, oculo tali-
ter
diſp oſito, ut patet per 20 huius.
Palàm etiam per 118 huius quòd ſi oculus tranſmutetur ſecun-
dum
lineam e i illis magnitudinibus obliquè incidentem, ſemper uiſæ magnitudines a b & b g ap-
parent
in æquales:
& quantò propinquius ad punctum b, tantò apparẽt maiores per 16 p 1 & per 20
huius
:
quoniã ſemper angulus extrinſecus maior fit angulo intrinſeco ſibi oppoſito. Si ergo ſuper
circuli
circumferentiam centrum uiſus moueri intelligatur:
ſemper in æquales apparent magnitu-
dines
a b & b g:
& ſi oculus extra circulum ponatur exiſtens in directo lineæ d z, a d huc in æqua
les
apparent magnitudines a b & b g.
Quod eſt propoſitum.
121. Sunt loca, in quibus poſito uiſu, æquales magnitudines communiter loca quædam obli-
què
occupantes, quando æquales, quando inæquales apparent.
Eſto cẽtrum uiſus in puncto z: & ſint du æ magnitudines æ quales uiſæ: quæ g d & g b, quæ com.
muniter
locum unum occupent nullo medio corpore interpoſito:
obliquè tamen coniungãtur ſe-
cundum
angulum, qui ſit d g b:
hunc ergo angulũ per æqualia diuidat linea g z per 9 p 1 Dico quòd
in
quocunq;
puncto line æ z g cadat oculus, ſemper æquales uidebuntur magnitudines b g & g d.
Poteſt
autem hoc conuinci per 4 p 1 & per 20 huius:
ſemper enim angulus g z b eſt æ qualis angulo
g
z d.
Idem quoq; accidit, ſi ſuper utranq; illarum linearum b g & g d ſemicirculus deſcribatur: & à
puncto
ſectionis illorum ſemicirculorum, qui ſit z, ducantur lineæ z b & z d, z g:
tunc enim, quia
475173LIBER QVARTVS.uterq; angulorum b z g & d z g eritrectus per 31 p 3: pater ergo per 20 huius propoſitum. Idẽ quoq;
531[Figure 531]z z d b g532[Figure 532]z d z b g accidit ſi ultra pun-
ctum
ſectionis ſemi-
circulorum
linea g z
ꝓducatur
:
& in eius
pũcto
z centrũ oculi
ponatur
.
Sed eſt etiá
locus
, in quo illę ma-
gnitudines
datæ æ-
quales
, quæ ſunt b g
& g d, uiſui in æqua-
les
apparẽt:
ad quem
inuenlendum
, circa
lineam
g b ſemicirculus deſcribatur, qui ſit b z g, & circa lineam g d portio maior ſemicirculo, quæ
533[Figure 533]z d b g ſit g z d.
Poſsibile quoque eſt hoc ſuper g d deſcribere
portionem
circuli capientem angulum dato acuto an-
gulo
æqualẽ per 33 p 3:
ſed illa portio maior eſt ſemicir-
culo
per 31 p 3:
ſit ergo deſcripta, & ſit g z d: & ducantur
lineæ
b z & g z & d z:
angulus itaq; b z g eſt rectus per 31
p
3, & angulus g z d acutus per eandem 31:
ſed ſub maio-
ri
angulo uiſa maiora apparent per 20 huius.
Eſtitaque
locus
, in quo magnitudines æquales inæquales appa-
rent
:
ut punctus ſectionis portionis maioris ſemicircu-
lo
conſtitutæ ſuper unam magnitudinum, & ſemicirculi ſuper alteram conſtituti.
Et hoc eſt, quod
proponitur
.
122. Eſt locus, in quo inæquales magnitudines communiter loca quædam obliquè occupan-
tes
, quando inæquales, quando æquales apparent. Euclides 49 th opt.
Sit, ut in præcedente, centrum uiſus in puncto z: & ſint duæ magnitudines quarum maior b g,
minor
uerò g d, coniunctæ ſecundum angulum d g b:
qui diuidatur per 9 p 1 per æ qualia, ducta li-
534[Figure 534]z z b g535[Figure 535]z z d b g nea g z.
Dico, quòd
oculo
exiſtente ſuper
quodcunq
;
pũctum li-
neæ
z g, ſemper magni
tudines
b g & g d uide
buntur
inæquales:
&
b
g maior, Ductis e-
nim
lineis b z & d z, an
guli
ad pũctum z fiunt
in
æquales, & maior,
cui
maior baſis ſubten
ditur
per 25 p 1.
Quoniá
ſi
detur quod illi anguli ſint ęquales:
erũt trigoni b z g & g z d ęquianguli & æquilateri, quod eſt cõ-
tra
hypotheſim:
palàm ergo quòd illi anguli erunt inæquales: uidebũtur itaq; per 20 huius illæ ma-
gnitudines
in æquales:
& maior uidebitur ipſa g b, quoniam ſub maiori angulo uidebitur. Sed &
quandoq
;
illæ magnitudines uidentur æ quales. Deſcribatur enim, ſicut in præmiſſa, circa lineam b
g
maiorem ipſarum portio maior ſemicirculo, quæ ſit b z g:
& ducantur lineæ b z & z g: & circum-
ſcribatur
lineæ g d minori portio ſimilis portioni b z g, hoc eſt angulum æ qualem angulo b z g ca-
piens
:
ſit quoq; communis punctus iſtarum ſectionum punctus z: & ducantur lineæ z b, & z g, z
d
.
Quia ita q; angulus d z g eſt æ qualis angulo b z g, quoniã in ſimiles cadunt portiones. Oculi itaq;
centro
poſito in puncto z, qui eſt punctus communis ſectionis illarum portionum, magnitudines
b
g & g d æ quales apparent.
Quod eſt propoſitum.
123. Sunt loca, in quibus centro uiſus poſito, æquales magnitudines erectæ ſuper ſubiacẽtem
planam
ſuperſiciem, quando æquales, quando inæquales apparent. Euclides 48 th. opt.
Sint duæ magnitudines a b, & g d æ quales & erectæ ſuper ſubiacẽtem ipſis planam ſuperficiem:
dico
quòd eſt locus ubi poſito cẽtro uiſus, magnitudines a b & g d apparẽt æquales.
Ducatur enim
inter
ipſas in ſubiecta plana ſuperſicie linea recta, quæ ſit b d:
quæ diuidatur in duo æ qualia in pun-
cto
e per 10 p 1:
& à puncto e protrahatur perpendiculariter linea e z ſuper lineam b d in eadem ſu-
perficie
per 11 p 1.
Dico quòd ſuper lineam è z perpendicularem ſuper lineam d b exiſtente centro
uiſus
, ſemper magnitudines a b, & g d æ quales apparebunt.
Sit enim o culus in puncto z: & ducan-
tur
lineæ z a, z b, z g, z d.
Quoniã ergo trigonorũ b e z, & d e z latus b e eſt æ quale lateri d e, & latus e
z
eſt commune, anguli uerò z e b, & z e d ſunt æ quales, quia recti:
palàm per 4 p 1 quoniam linea z b
eſt
æ qualis lineæ z d:
ſed & linea a b eſt ęqualis lineæ g d per hypotheſim, & anguli g d z & a b z ſunt
recti
per deſinitionem lineæ ſuper ſuperficiem erectæ erit ergo per 4 p 1 linea z a æ qualis lineæ z g,
476174VITELLONIS OPTICAE& reliqui anguli reliquis angulis. Angulus ergo a z b æ qualis eſt angulo g z d: ergo per 20 huius æ.
536[Figure 536]a g b e d t z a quales apparent magnitudines a b, & g d.
Dico etiam
quòd
quandoq;
inæquales apparent ipſæ magnitudi-
nes
a b, & g d.
Remanẽte enim præmiſſa diſpoſitione in
eadem
ſubſtrata ſuperſicie tranſmutetur centrum ocu-
li
extra lineam e z:
& fiat in puncto i: & ducatur linea i e
ad
medium punctum line æ b d:
& ducantur lineę i a, i b,
i
g, i d:
eritq́; per 24 p 1 linea i b maior quã linea i d: ideo
quòd
angulus b e i eſt maior angulo d e i, æquis inter ſe
lateribus
contento:
abſcin datur ergo à linea i b æ qualis
lineæ
i d per 3 p 1:
ſitq́; linea b t æ qualis lineæ i d, & du-
catur
linea a t.
Quia itaq; per definitionem lineæ ſuper
ſuperficiem
erectæ anguli i b a & i d g ſunt ęquales, quia
recti
:
erit ergo per 4 p 1 angulus b t a æqualis angulo g i
d
:
ſed angulus b t a per 16 p 1 eſt maior angulo b i a, quia
eſt
extrinſecus trigono a t i:
angulus ergo g i d maior eſt
angulo
b i a:
ergo per 20 huius uiſu exiſtente in puncto
i
, maior apparet linea d g quàm linea a b:
& eodẽ modo
de
quolibet puncto extra lineã z e dato eſt demonſtran
dum
.
Variantur autem magnitudines in uiſu ſecũdum
approximationem
uel elongationem ab altero uiſibi-
lium
.
Patet ergo propoſitum.
124. Sunt loca, in quibus centro uiſus poſito, in ea-
dem
ſuperficie æqualia latera rectanguli quandoque
æqualia
, quando inæqualia uidentur.
Sit rectangulũ a b g d, cuius duo latera a b & g d ſint
æ
qualia.
Dico quòd ſunt loca, in quibus cẽtro uiſus po-
ſito
, illa duo latera uidebũtur æqualia.
Circumſcirbatur
enim
illi rectangulo per 40th.
1 huius, & per 9 p 3 circulus, in cuius alterius arcuum (qui ſunt b d &
a
g) quocunq;
puncto ponatur cétrum uiſus: ſit autẽ, exempli cauſſa, poſitus in pũcto inedio arcus
b
d, qui ſit o:
& copulentur lineæ, quæ o a, o g, o b, o d. Quia itaq; latera a b & d g ſunt æ qualia: erunt
per
28 p 3 arcus a b, & d g æ quales:
ergo per 27 p 3 erũt anguli a o b & g o d æ quales: ergo per 20 hu-
ius
latera a b & d g uidentur æqualia uiſu exiſtente in puncto o.
Similiter quoq; demonſtrandũ eſt
de
quolibet puncto amborum arcuum b d, & a g:
ſemperenim centro uiſus in quorumcunq; illorũ
punctorũ
exiſtente, uidẽtur a b & g d magnitudines æ quales.
Similiter quoq; fi linea b d diui datur
537[Figure 537]a g q b f d t o r p z c per æqualia in puncto ſper 10 p 1:
& in puncto f ponatur
centrũ
uiſus:
tuncitem per 4 p 1 & 20 huius lineæ a b &
g
d uidebuntur æquales.
Et ſi à pũcto f ducatur per 11 p 1
linea
perpendicularis ſuper lineam b d, quę ſit f z, ſecans
peripheriam
circuli in puncto o:
tunc a dhuc ſecun dum
præmiſſa
, in quocũq;
pũcto lineæ f z ponatur centrũ ui-
ſus
, ſemper per 4 p 1 & 20 huius dictę lineæ a b & g d ap-
parebunt
ęquales.
Quòd ſi centrũ oculi ſit extra circulũ
a
b g d, ut in pũcto e, quod ſit, exẽpli cauſſa, propinquius
lineæ
d g, quá ipſi b a:
dico quòd uidebitur linea a b ma-
ior
quàm linea g d.
Protrahantur enim lineæ e a, e g, e b,
e
d:
ſecetq́; linea e a peripheriá circuli in pũcto t, & linea
e
g in puncto r:
& copulentur lineæ b t & d r. Et quoniã,
ut
ſuprà patuit, lineæ a b & g d ſunt æquales ex hypo-
theſi
:
ergo per 28 p 3 erit arcus a b æquales arcui g d: erũt
ergo
per 27 p 3 anguli a t b & g r d æquales propter duo-
rum
arcuũ æqualitatẽ:
ergo per 13 p 1 anguli b t e & d r e
ſunt
æquales.
Quia uerò arcus b t eſt maior arcu d r, pro
pter
maiorẽ propinquitatẽ puncti e ad lineá d g:
erit er-
go
per 29 p 3 latus b t maius latere r d:
linea uerò e t eſt
minor
quàm linea r e:
quod patet ex 17 p 6 & 36 p 3 pro-
tracta
prius à pũcto e per 17 p 3 linea e q circulũ contin-
gente
in pũcto q.
Tunc ergo, cũlinea a e ſit maior quàm
linea
e g ex hypotheſi:
patet etiã per 8 & 10 p 5 lineam er
eſſe
maiorẽ linea e t.
Quia ergo linea b t eſt maior quàm
linea
r d, & linea e t eſt minor quàm linea e r:
fiat per 3
th
.
1 huius, ut quæ eſt proportio lineæ b t ad lineam t e, eadẽ ſit lineæ r d ad aliquã lineam quartam:
quæ
neceſſario, ut patet ex præmiſsis, erit minor quá linea r e.
Abſcindatur ergo ք 3 p 1 æ qualis illi à
linea
r e, quę ſit r p:
copuletur quoq; linea p d. Ergo per 6 p 6 trigona b t e & r d p æ quiangula erũt,
477175LIBER QVARTVS.eritq́; angulus r p d æqualis angulo b e t: ſed per 16 p 1 angulus r p d maior eſt angulo p e d: angu-
lus
ergo a e b eſt maior angulo g e d:
ergo per 20 huius uidebitur linea a b maior quàm linea g d. Si
autem
centrum oculi conſiſtat intra circulum:
tunc immutetur figura, ſitq́; , ut prius, circulus à b d g
d
circumſcriptus rectangulo a b g d, cuius latus b d diuidatur per æqualia in puncto f:
& ducatur à
puncto
f ad peripheriam circuli perpendicularis ſu-
538[Figure 538]a i g e b f d o z q s per lineam b d:
quę ſit z f: conſiſtatq́; centrum uiſus in-
tra
portionem z f d, ut in puncto o:
dico quòd linea g d
apparebit
maior quàm linea a b.
Sit enim centrum il-
lius
circuli punctũ e:
ducanturq́; lineæ o a, o b, o g, o d:
producaturq́
;
linea a o uſq; in punctum circumferen-
tiæ
, quod ſit s, & linea g o uſ q;
in punctum q, & linea
e
o uſq;
in punctum i: & copulentur lineæ q d & g b.
Cum
itaq;
linea a s ſit maior quàm linea g q per 7 p 3:
propter
hoc quòd punctus o, in quo eſt centrum ui-
ſus
, datus eſt in portione z f d propinquior lineæ d g
quàm
lineæ a b, & propinquior puncto g ꝗ̃ puncto a:
li
nea
quoq;
a s eſt propinquior centro e quàm linea g q:
eſt
ergo portio circuli & arcus a s maior portione cir-
culi
& arcu q g:
ſed, ut patet ex præmiſsis, arcus a b æ-
qualis
eſt arcui g d per 28 p 3 & ex hypotheſi:
ablatis er
go
hinc & inde arcubus æqualibus, remanebit arcus b
s
maior arcu q d:
ergo per 29 p 3 erit chorda b s maior
quàm
chorda q d:
ſed per 7 p 3 linea o s eſt minor quàm
linea
o q, cum linea o s ſit propinquior diametro e i quàm linea o q, ut patet ex præmiſsis.
Quoniam
ergo
anguli b s a & g q d per 27 p 3 ſunt æquales, quoniam cadunt in arcus æquales:
in trigonis
quo
q;
b o s & d o q latus b s eſt maius latere q d, & latus q o maius latere s o, ut patet ex præmiſsis:
& h æ c latera hinc & inde continent angulos æ quales:
tunc per modum, quo in præmiſsis ſuperius
uſi
ſumus, patet quòd angulus b o s maior eſt angulo q o d:
ergo per 13 p 1 angulus b o a eſt minor
angulo
g o d:
ergo per 20 huius uidebitur linea g d maior quàm linea a b, centro oculi exiſtente in
puncto
o.
Quod eſt propoſitum. Similiter quoq; ſi centrum uiſus fuerit portione z f b, uidebitur
linea
a b maior quàm linea d g.
Hæc ergo latera rectanguli quandoq; uidentur æqualia, quandoq;
in
æqualia in diuerſis locis centro uiſus poſito.
Quod eſt propoſitum.
125. Sunt loca, in quibus oculo poſito, inæquales magnitudines in idem compoſitæ, æquales u-
tri
inæqualium apparent. Euclides 50 th. opt.
Sit duarum magnitudinum datarum b g maior, & d g minor: & circa utranq; ſemicirculus deſcri
batur
, ut circa lineam d g ſemicirculus d z g, & circa lineam b g ſemicirculus g k b:
& tertius ſemicir-
539[Figure 539]a k z b g d culus deſcribatur circa totam lineam d b, qui ſit d a b.

Ductis
itaq;
lineis d a & b a, palàm quia productæ lineę
ſecant
minores ſemicirculos:
ſecet ergo linea a b ſemi-
circulum
g k b in puncto k, & linea d a ſem:
circulum
d
z g in puncto z:
& ducátur lineæ z g & k g. Palàm itaq;
per
31 p 3, quoniam anguli d z g & g k b & d a b omnes
ſunt
æquales:
quia recti. Oculi itaq; centro ſecundum
puncta
k, a, z tranſmutato, uidebitur linea b g æqualies
lineæ
g d, & linea d b æqualis alteri datarum, & linea d
g
æqualies a mbabus lineis d g & b g.
Et idem accidit cen
tro
oculi ſecundum quæcunq;
puncta form arum ſemicirculorũ tranſmutato. Patet ergo propoſitũ.
126. Poßibile eſt inueniri loca, à quibus æqualis magnitudo apparet medietas, uelquarta
pars
: & uniuerſaliter in eaproportione, ſecundum quampropoſitus angulus diuidetur. Eucli-
des
51 theo. opt.
540[Figure 540]e k h a f b g
Sint duæ magnitudines a b & g b æquales: &
circa
a b deſcribatur ſemicirculus, qui ſit a k b:
qui
per
30 p 3 diuidatur per æqualia in pũcto k, ductis
lineis
a k & b k:
palãq́; ք 31 p 3 quoniã angulus a k
b
eſt rectus:
diuidaturq́; angulus a k b per æqualia
per
9 p 1 ducta linea k ſ:
quę per 33 p 6 neceſſariò e-
rit
perpendicularis ſuper diametrũ a b, & incidet
centro
ſemicirculi:
ideo quia arcus ſemicirculi di-
uiſus
eſt per ęqualia in puncto k:
& per 33 p 3 ſupra
lineam
b g deſcribatur portio circuli capiens an-
gulũ
æqualẽ angulo a k f.
Et quoniã angulus a k f
eſt
acutus.
angulus enim a k b, eſt rectus, eſt du-
478176VITELLONIS OPTICAE plus angulo a k f: erit ergo illa deſcripta portio maior ſemicirculo per 31 p 3, quæ ſit b e g: eritq́ angu
lus
a k b duplus angulo b e g:
cadatq́; punctus e in medio arcus b e g. Quia itaq; lineæ a b & b g ui-
dentur
directè uiſui oppoſitæ, cum uiſus centrum eſt in punctis k & e:
uidebitur ergo per 20 huius
linea
b a in puncto k dupla lineæ b g uiſæ in puncto e.
Et quoniam omnes anguli in una portione
circuli
ſuper arcum conſiſtentes ſunt æquales per 21 p 3, palàm quòd accidit ſimiliter ſuper omnia
puncta
illorum arcuum ſemicirculi ſcilicet præmiſsi, qui a k b, & portionis b e g, à quibus ductæ li-
neæ
continent æquales angulos diametro, ita ut obliquitas uiſionis hincinde ſit ſemper eadẽ.
Vi
ſu
ita q;
exiſtente in puncto communis ſectionis ipſarum, qui ſit punctus h: tunc eodem intuitu
uidebitur
linea a b quaſi dupla lineæ b g.
Et eodem modo diuerſificatur rerum æqualium apparen-
tia
, diuiſo angulo per alium numerum quemcunq;
. Generale enim eſt hoc, data magnitudine & an-
gulo
diuidere angulum ſecundum aliquam proportionẽ per 27 th.
1 huius, & circa magnitudinem
deſcribere
portionem circuli capientem angulum alicui diuidentium æqualem:
& ſemper poſito
centro
uiſus ad illum angulum uidebitur apparentia magnitudinis uariari ſecundum illum.
Hoc
eſt
ergo propoſitum.
In hoc tamen non modicum effectum habet longitudo diſtantiæ ſecundum
rectam
lineam protenſæ à puncto concurſus linearum illum angulum continentium:
quoniam in
omnibus
uiſis ex inæquali diſtantia, maior eſtproportio diſtantię maioris ad minorẽ, quàm anguli
ad
angulum, ut patet per 11 huius.
Idem quoq; accidit, ſi angulus a k b ſecundum aliam proportionẽ
fuerit
diuiſus, & ei æqualis in portione circuli ſuper lineam b g conſtituatur angulus:
& eadem eſt
demonſtratio
.
Patet itaq; propoſitum.
127. Sunt loca, in quibus poſito uiſu, eadẽ magnitudo quandog totius ſuæ quantitatis, quan-
do
medietatis, quando quartæ, uel ſecundum datam proportionem uidetur.
541[Figure 541]e d c g a b
Eſto a b magnitudo uiſa: dico quòd ipſa (tranſmutato centro ui-
ſus
ad diuerſa puncta) quandoque apparet ſuæ propriæ quantita-
tis
, quandoq;
in alia quacunq; proportione. Deſcribatur enim cir-
ca
lineam a b circulus a e b, ita quòd linea a b non ſit diameter il-
lius
circuli:
quod poteſt fieri ſumpta pro diametro circuli aliqua li
nea
maiore quàm ſit linea a b.
Sit itaque centrum illius circuli pun-
ctum
g:
& ducantur lineæ a g, b g, a e, b e. Palàm ergo per 20 p 3
quoniam
angulus a g b duplus eſt angulo a e b.
Oculi itaque cen-
tro
exiſtente in centro circuli g, linea a b apparebit duplo maior
quàm
appareat centro oculi exiſtente in arcu a e b per 20 huius:

quoniam
omnes anguli contenti ſub lineis ab iſtis punctis ad pun-
cta
a, b ductis ſunt æquales per 21 p 3:
& cuilibet illorum duplus eſt
angulus
, quiad centrum g, per 20 p 3.
Patet ergo propoſitum.
128. Oculo, ei, quod uidetur, propius accedente: uidebitur rei uiſæ quantitas augmentari. Eu-
clides
55. theo. opt.
542[Figure 542]g b d z
Sit linea uiſa b g: & ſit oculus in puncto z: ducanturq́; lineæ z b &
z
g:
& accedat oculus propius lineæ b g: & ſit ſuper d punctum: intel-
ligimus
autem hic acceſsionem ſecundum lineam rectam perpendi-
cularem
ſuper magnitudinem uiſam.
Ducantur ergo lineæ b d & g d.
Et
quia per 21 p 1 angulus b d g eſt maior angulo b z g:
res autem
ſub
maiori angulo uiſa maior uidetur per 20 huius.
Videbitur er-
go
augmentata quantitas lineæ b g, oculo ſuper d exiſtente, reſpe-
ctu
eius, quod fuit, exiſtente centro uiſus in puncto z.
Et hoc eſt
propoſitum
.
129. Augmentatæ magnitudines uidebuntur oculo appropin-
quare
. Euclides 58 th. opt.
Sit magnitudo a b, quæ uidetur: & centrum oculi ſit in puncto g: &
543[Figure 543]d a b g ducantur lineæ g a & g b:
& augmentetur b a magnitu-
do
ita, ut fiat magnitudo b d maior quàm b a:
& ducatur
linea
d g.
Quia ergo angulus b g d maior eſt angulo b
g
a, ut patet per 29 th.
1 huius, quia eſt maior, ſicuttotũ
ſua
parte:
palàm per 20 huius quoniá maior apparet ma
gnitudo
b d quàm b a:
maiora uerò ſe ipſis prius uiſis ui
dentur
omnia poſtmodũ aucta:
in eo uerò quòd maio-
ra
ſunt, ſub maiori angulo uidẽtur.
Et quoniá tale uiſum
uidetur
idẽ ei, prius uiſú eſt, & ęſtimatur ęquale ſibi
ipſi
:
omnium aũt æqualiũ, à ꝓpinquiori uidetur, ſub
maiori
angulo uidetur, ut patet per 7 huius:
uirtus ergo
479177LIBER QVARTVS. diſtinctiua animæ ſentiens angulum, ſub quo fit uiſio, augmentari, & ęſtimans rem eadem, iudicat
ſe
illam à propinquiori uidere.
Omnes ergo auctæ magnitudines uidentur oculo appropinquare.
Et
hoc eſt propoſitum.
130. Omnes magnitudines in eadem ſuperficie iacentes, extremis ſuis non in directo ſuo me-
dio
existentibus, totalem ſuam figuram quando concauã, quando ueròfaciunt conuexam:
Euclides
59. theo. opticorum.
544[Figure 544]b g d k545[Figure 545]g d b k
Verbi gratia uideatur magnitudo g b d iacens in aliqua ſuperficie:
& eius punctum medium, quod eſt b, non ſit in directo ſuorum extre-
morum
, ſed extra illa:
ſitq́; oculus in puncto k: & ducantur lineæ k g
& k b & k d.
Videbitur itaq; tota figura g b d concaua, ſi eius medius
punctus
ſit remotior à uiſu.
Accedat uerò medius punctus rei uiſæ,
quod
eſt b, àd uiſum:
& fiat propinquior oculo: dico quòd uidebitur
tota
magnitudo conuexa:
uidet enim uiſus ſimul puncta media & ex-
trema
, quorum formæ ſecundum ipſorum ſitum & diſtantiam de-
ſcribuntur
in ſuperficie uiſus:
& accidit uiſui paſsio, quæ accidit ex
ſuperſiciebus
concauis & conuexis.
Apparent ergo illa concaua &
conuexa
ſecundum diuerſitatem ſitus ſui puncti medij.
Et hoc eſt
propoſitum
.
131. Omnium mobilium æqueuelocium ſecundum eandem lineã
motorũ
, ultra punctum cõiunctionis axium uiſualium proximum
uiſui
exiſtentium, remotior a uidentur tardius moueri.
Sint duo mobilia b & c, quæ moueantur æque uelociter: & ſit centrum uiſus a: & ſit, ut mobilia
b
& c ſint ſuper lineam a g:
& ſit b remotius à uiſu quàm c. Quia ergo linea a b eſt maior quàm linea
546[Figure 546]d g b b c c a a c:
palàm per 7 huius quoniam ſecund ũlineam a b ſub minori angu-
lo
fit uiſio quàm ſecundum lineam a c.
Viſio ergo, quæ fit in puncto
b
, minus erit certa, quàm quæ fit in puncto c:
& ſimiliter per eandem
7
huius ſub minori angulo uidetur ſpatium, quod in aliquo tempo-
re
pertranſit mobile b, quàm illud ſpatium, quod in eodem tempo-
re
pertranſit mobile c.
Motus ergo mobilis b non comprehenditut
tam
perfectè, ut motus mobilis c:
uidebitur ergo b tardius moueri,
quia
ſub minore angulo uidetur mobile b, quàm mobile c.
Et ſimili-
ter
ſpatium, quod pertranſit mobile b, ſub minori angulo uidebitur
quàm
ſpatium, per quod in eodem tempore tranſit mobile c.
Minus
ergo
uidebitur ſpatium, per quod motum eſt mobile b, ſpatio, quod
pertranſit
mobile c per 20 huius.
Et ſi h æc mobilia ambo ſint in linea
obliqua
ad uiſum extra axem, ut linea a d:
tunc ambo minus uidebun
tur
moueri ſuis ueris motibus:
minus autem adhuc uidebitur moue-
ri
b, quod eſt remotius à uiſu, quàm ipſum c.
Quòd ſi ambobus ipſis
exiſtentibus
in uno axe uiſuali, & aliquod ipſorum fuerit intra con
curſum
axium propinquiſsimum uiſui, illud propinquius penitus obliquè uidebitur, ut per mul-
tas
præcedentium patuit:
unde æſtimabitur tardius moueri, licetipſum ſit propin quius uiſui. Patec
ergo
propoſitum.
547[Figure 547]a d b e z
132. Omnium mobilium æqueuelocium ſuper lineas æquidistan-
tes non proximas uiſui motorum, remotior a uidentur tardius mo ueri. Euclides 56 theo. opt.
Sint duo mobilia a & b æqueuelociter mota ſuper duas lineas æ-
quidiſtantes
& æquales, quæſint a d & b e, quarum remotior à uiſu
ſit
a d:
ſitq́; centrum uiſus punctum z: à quo ducantur lineæ z a, z b,
z
d, z e.
Dico quòd mobile a, quod eſt uiſui remotius, uidebitur fieri
tardius
quàm mobile b, quod eſt propinquius:
quia per 7 & 20 hu-
ius
linea a d uidebitur minor quàm linea b c, cum tamen ſint æqua-
les
.
Mobile ergo a, quod in æquali tempore æquales partes lineæ a
d
abſcindit, uidetur tardius moueri quàm mobile b, quod in eo-
dem
tempore proportionaliter diuiſioni lineæ a d, maiores partes li-
neæ
b e abſcindere uidetur, quamuis, ut patet ex hypotheſi, illæ par-
tes
hinc & inde ſint æquales.
Apparet ergo uelocius moueri mobi-
le
b, quàm mobile a remotius uiſui.
Quando enim mobile b perue-
nit
ad punctum e:
tunc mobile a peruenit ad punctum d, qui uide-
tur
eſſe retro punctum e:
& ita uidetur mobile a præpoſteratum mobili b: quia linea b e uidetur
480178VITELLONIS OPTICAE maior quàm linea a d. Mobile ergo a ęſtimatur tardius moueri quàm mobile b. Quod eſt propoſitũ.
133. Oculo fixo exiſtente, & axe uiſuali æqualiter tranſmutato, remotior a uiſorum æqualiter
diſtantium
à priori ſitu axis, poſteriorari uidentur. Euclides 57. theo. opt.
Sint duo uiſibilia a & g exiſtentia in duabus lineis æqualibus, quęſint a b & g d: ſitq́; centrum ui-
548[Figure 548]b a d g e ſus e:
& ſit, ut axis uiſualis tranſeat ex puncto d ad punctum b: erit er-
go
punctum b remotius à uiſu, quàm ſit punctum d.
Palàm itaq; per 7
huius
quoniam linea a b remotior à uiſu ſub minori angulo uidetur,
quàm
ſua æ qualis, quæ eſt g d, propinquior uiſui.
Angulus ergo d e g
eſt
maior angulo b e a:
ergo ք 20 huius linea g d uidetur maior quàm
linea
a b.
Manente itaq; oculo fixo in pũcto e, & axe uiſuali moto per
ſpatium
totum, in quo ſunt uiſibilia a & g, pertranſit axis propter mi-
noritatem
anguli b e a, reſpectu anguli d e g, citius uiſibile a, quàm ui-
ſibile
g.
Videtur ergo uiſibile a fieri poſterius uiſibili g: quoniam uiſo
g
uidebitur a retrò illud.
Quod eſt propoſitum.
134. Mobilium ſecundũ lineam, cui perpendiculariter inſiſtunt,
æquidistantem
lineæ ab oculo ductæ, æqualiter ad ductam ab oculo
lineam
motorum: illud, quod remotius à centro uiſus eſt, antecede-
dere
, propinquius uerò ſequi uidetur: tranſitu uerò facto ad aliam
partem
lineæ ab oculo ductæ, remotius quidẽ ſubſequi, propinquius
uerò
antecedere uidetur. Euclides 52 th. opt.
Sint æquali uelocitate mota tria mobilia, ſcilicet b g, d z, k a ſuper lineam, quæ ſit g a, cui orthogo
naliter
inſiſtant ſecundũ puncta g, z, a:
ſitq́; mobile b g remotius à centro uiſus, quod ſit punctũ m:
549[Figure 549]b g l n x d z e p r k a f s t q q m& ſit mobile a k uiſui ꝓpinquius:
ducaturq́; à uiſu à pun
cto
ſcilicet m per 31 p 1 linea parallela lineę g a, quæ ſit m
l
:
& ducantur lineæ m g, m z, m a: producanturq́; lineæ k
a
, d z, b g ad lineá m l:
incidatq́; linea k a lineæ m l in pun
ctum
f, & linea d z in punctũ e, & linea b g in punctũ l.
Et
quoniam
lineæ g a & m l ſunt parallelæ:
palàm per 21 hu-
ius
quoniá ad partẽ l concurrere uidentur:
propinquior
igitur
uidebitur g ad punctũ l, quàm z ad punctũ e, uel a
ad
punctũ f.
Videtur igitur præcedens b g, ſubſequés ue
d z, & ultimũ ipſorum k a.
Protrahatur itaq; linea g a
ultra
punctum a ad punctum q, & copuletur linea q m.

Quia
ergo per 16 p 1 angulus m a q eſt maior angulo m z
a
, & angulus m z a eſt maior angulo m g z, palàm quòd li
nea
m g magis approximare uidetur ad punctũ g, quàm
linea
m z ad punctum z, uel linea m a ad punctũ a:
quo-
niá
anguli extrinſeci maiores ſunt intrinſecis.
Itaq; mo-
bile
b g, quod eſt remotius, uidebitur præcedere mobi-
lia
d z & k a (accedentibus ſecundum lineam rectá, quę
eſt
g a, ad lineam m l æqueuelociter ipſis mobilibus k a,
d
z, b g) mobile uerò k a, quod eſt poſtremum, uidetur
ſubſequi
:
quia magis uidetur à linea m l elongari. Ethoc
durabit
, quouſq;
linea g a ſuperponatur lineæ m l: tunc
ſecun
dum lineam rectam m l mobile k a propinquius ui
ſui
uidetur quàm alia, & maius per 7 & 20 huius.
Facto
autem
tranſitu ultra lineam m l, ita ut mobilia, quæ fue-
runt
prius dextra uiſui, fiant ſiniſtra, uel econtrariò:
tunc
mobile
remotius uiſui uidebitur ſequi, & propinquius præcedere propter eandem cauſſam, quam
præmiſimus
.
Et ut hoc exemplariter pateat, ſit ut mobile b g, quod eſt remotius à centro uiſus m,
pertranſita
linea m l, perueniat ad locum lineæ n x, & mobile d z ad locum lineæ p r, & mobile k a,
quod
eſt propinquius uiſui, perueniat ad locum lineæ s t.
Ducantur quoq; à centro uiſus ad puncta
n
, p, s lineę m n, m p, m s.
Videbitur ergo mobile n x ſubſequi duo alia mobilia, ideo, quòd, ſicut præ-
miſſum
eſt, linea n x magis approximat ad punctum l, quàm linea p r ad punctum e, uel quàm linea
s
t ad punctũ f.
Igitur mobile b g, quod fuerat prius præcedens, cum peruenerit ad lineam n x, uide-
bitur
ſequi:
& linea a k, quæ fuerat prius ſubſequẽs, ſuper lineam s t uidebitur præcedere. Et ſic iſto-
rum
mobilium mutato ſitu, motus uidebitur diuerſus.
Quod eſt propoſitum.
135. Pluribus mobilibus non æquè uelociter ad eandem partem motis, ad quam mouetur &
uiſus
, æqueuelocia uiſui, quieſcere: tardior a uerò cõtrà moueri: & celeriora antecedere uidebun-
cur
. Euclides 53 th. opt.
481179LIBER QVARTVS.
Sint tria mobilia b, c, d: & ſit centrum oculi punctũ a: ſit autem inter hæc mobilia, b tardiſsimum,
& c æqueuelox uiſui, d uerò ſit uelocius quàm c:
& omnia moueantur ad eandem partem uniuerſi:
550[Figure 550]d c b a à centro quoq;
uiſus a ducantur lineæ a b, a c, a d. Cum itaq; motus fuerit
oculus
a:
tunc mobile c, quod eſt æqueuelox oculo, æqualiter motum eſt
cum
oculo:
non ergo mutat ſitum reſpectu oculi: ergo per 112 huius ipſum
quieſcere
uidebitur.
Mobile uerò b, quia eſt tardiſsimum, patet quòd mo
to
uiſu ipſum eſt pertranſitum per motum uelociorẽ ipſius uiſus:
& quia
mobile
c uidetur quieſcere, & mobile b ſemper magis & magis remoue-
tur
à mobili c, propter exceſſum uelocitatis mobilis c ſuper mobile b:
ui-
detur
ergo mobile b ad partem contrariam moueri.
Mobile uerò d, quia
uelociſsimum
eſt, præcedit mobile c, & ipſum uiſum:
& ſemper fit plus di
ſtans
à uiſu.
Videtur ergo præcedere. Patet itaq; propoſitum.
136. Si aliquibus mobilibus æqueuelociter motis uiſis apparet ali-
quid
immotum: illud uidebitur adpartem contrariam alijs mobilibus
moueri
. Euclides 54 theo. opt.
Sint enim duo mobilia b & d, quęmoueantur æqueuelociter ad unam
partem
quamcunq,:
& ſit c aliquid non motum: ſitq́; centrum uiſus a: & ducantur à centro uiſus li-
neæ
a b, a c, a d.
Quia itaq; mobile b mouetur ad aliquem terminum: palàm quoniam ipſum fit pro-
551[Figure 551]c d b a pinquius ad illum quàm corpus c, quod non mouetur:
ſed & mobile
d
æqueuelociter motum eſt mobili b:
uidentur ergo mobilia b & d
mutare
ſitum adinuicem:
corpus uerò c mutat ſitum reſpectu illorum
amborum
mobilium:
uidetur ergo c ad partem illis contrariam moue
ri
, quod patet ք 110 huius.
Et hoc eſt ꝓpoſitũ. Et ex hoc apparet, qua-
re
motis uelociter nubibus luna uiſa uidetur ad partem contrariam
moueri
.
Quia enim partes nubium æqueuelociter mouentur, ut b &
d
:
lunæ uerò motus proprius à uiſu propter remotionẽ in paruo tem-
pore
non percipitur, ideo uidetur luna, ut mobile c, ad partem con-
triam
moueri.
137 Puncta ſignata in re circulariter mota, uidentur circuli: &
lineæ
ſuperficies rotundæ.
Cum enim talia mobilia ſic ſignata mouentur circulariter, quodli-
bet
ſuorum punctorum motu ſuo deſcribit circulum:
quoniã quodli-
bet
punctum non figitur in eodem loco tempore ſenſibili, ſed in par-
uo
tempore circumgyrat totam circumferentiam, ſuper quam uolui-
tur
:
peruenit ergo tunc forma puncti ſignati in ſuperficiem uiſus per modum circumferentiæ circu
li
.
Quoniam enim motus circularis eſt totus unus, non diuidens tempus: non poteſt uiſus compre-
hendere
formam puncti ſignati niſi ſecundum circumſerentiam circuli:
in minimo enim tempore
comprehendit
colorem illius puncti circumgyratũ:
& ſi plura ſunt puncta ſecun ordinem unius
ſub
altero ſignata, plures uidebuntur circuli ſubalternatim & ordinatè cõtenti.
Ethic eſt ludus pue
rorum
in trochis ſuper planas ſuperficies circulariter exagitatis:
quoniã quando trochus fuerit cir-
cumgyratus
motu forti, & aſpexerit quis ipſum, ſi unus eſt punctus in ipſo ſignatus, uidebitur circu
lus
:
& ſi plura ſunt pũcta ab inuicẽ diſtãtia, uidebuntur plures circuli ęquidiſtantes, & circa idẽ cen
trum
:
& uidebit uiſus differentiã colorum cuiuslibet illorũ circulorũ. Et ſi plura puncta diuerſorũ
colorũ
ſibi ad inuicẽ approximantur, cóprehẽdet uiſus oẽs illorum punctorũ colores quaſi unũ co-
lorẽ
, diuerſum ab omnibus coloribus, qui ſunt in illis punctis, quaſi ſit color cõpoſitus ex omnibus
coloribus
illorũ punctorũ, & no cõprehendet lineationẽ neq;
diuerſitatẽ colorũ. Et ſi motus fuerit
ualde
ſortis, cõprehendet uiſus illud corpus motũ, quaſi quieſcẽs & circulariter figuratũ:
ideo quòd
nullũ
illius corporis pũctũ figitur in loco tẽpore ſenſibili, ſed in minimo tẽpore gyratur tota circũfe
rentia
, ſup qua reuoluitur.
Et ſimiliter mota linea uidebitur ſecũdũ lineę lõgitudinẽ latitudo cuiuſ-
dam
ſuքſiciei rotundę deſcripta in ſuperfic e ipſius uiſus:
& ſi linea illa fuerit colorata: tunc propter
motus
uelocitatẽ, motus facit totã ſuperficiẽ rotundá apparere coloratam.
Et hoc eſt propoſitum.
138. In motus & quietis uiſione error accidit uirtuti diſtinctiue ex intemperata diſpoſitione
octo
circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 28. 39. 49. 55. 60. 65. 67. 70 n 3.
Ex intemperata enim luce accidit error in uiſione motus & quietis. Si enim de nocte cõprehen-
derit
uiſus hominẽ ante aliquod nemus, fortè occultabitur ei diſtantia hominis ad nemus.
Si itaq;
uidens
moueatur uerſus hominẽ uiſum, quantò magis ad illũ acceſſerit, tantò diſtantiá illam cer-
tius
uidebit:
unde cum prius ſimul unà nemore appareret ei homo uiſus, & quantò ad eum plus
accedit
, tantò plus uidetur à nemore remotus:
& certũ eſt ei nemus immotũ remanere: æſtimabit
ergo
hominẽ ad partem contrariã nemoris incedere, licet ueritas ſit ipſum hominem uiſum immo-
tum
& quietũ eſſe.
Et etiá ſi homo de nocte uiſus non plenè cõprehenditur, qui modicũ moueatur,
diſcernetur motus eius, & uidebitur quieſcens:
hi aũt errores non acciderent in temperata luce.
482180VITELLONIS OPTICAE Exintemperata etiam remotione error accidit in uiſione motus & quietis. Si quis enim ad partẽ, in
qua
lunam aut ſolem aut ſtellã aliquã uiderit, moueatur, cum poſt plurimũ motum lunã ante ſe uide
rit
elongatã minus ꝗ̃ in principio ſui motus, æſtimat ipſam lunã ad eandem partẽ ſecum moueri,
& ab eo recedere, & ob hoc elongatiões durare:
& euenit hoc etiã in luna ad partẽ contrariã prope-
rante
.
Acciditq́ hic errorideo, quia notũ eſt homini quòd in his naturis inferioribus exiſtentibus
duobus
corporibus, quorũ unum moueatur in partem aliquã, ſi tunc permanſerit identitas ſitus re-
ſpectu
alterius corporis, tunc neceſſe eſt etiã aliud corpus in eandẽ partẽ æ quali motu fuiſſe motũ:

hoc
tamen non oporter ſic æſtimari in luna uel ſtellis, quoniã magnitudo uiæ, quã peragit quis mo-
tu
ſuo, non eſt proportionalis magnitudini corporis lunæ uel alterius ſtellæ:
ergo neq; exceſſus po
ſtremę
propin quitatis ad ſtellam ſuper primã propinquitatẽ eſt ſenſibilis, reſpectu totalis remotio-
nis
.
Idem etiã error accidit in motu nubium: creditur enim uelociſsimus eſſe motus lunæ, quia par-
tes
nubiũ, per quas uidetur luna, ſubitò mutantur, & luna nunc his partibus nubiũ, nunc cum il-
lis
uidetur eſſe ſita:
& quia luna eſt corpus luminoſum uiſibilius quàm nubes, æſtimatur luna moue
ri
motu, quo ſecundũ ueritatẽ mouetur.
Similiter etiá accidit error in quiete: aliquis enim à lon-
uiſus non ueloci motu motus, quieſcere uidetur:
& propter hoc planetas credimus immotos, li-
cet
uelociter moueãtur.
Vię enim, quas incedunt in tẽpore paruo, ſunt perceptibiles uiſui à tãta
remotione
:
unde durante ſitu ipſorum, reſpectu uidentis identitate quieſcere putãtur. Similiter e-
tiam
accidit hic error, ſi in eadem linea uiſuali uel axe corpus aliquod uiſum uel à uiſu moueatur.

Tunc
enim niſi motus eius fuerit ualde fortis, putabitur immotũ:
quia non percipitur an partes uel
ipſum
totũ ſe aliter habeat nũc ꝗ̃ prius:
uia enim, qua incedit, eſt imperceptibilis à tanta remotione.
Exintemperata
etiã ſitus oppoſitionis obliquitate accidit error uirtuti diſtin ctiuę in pręmiſſorũ ui
ſione
:
unde aliquo uelociter nauigáte in flumine, & obliquè inſpiciẽte arbores in ripa fluminis: tũc
arbores
ab axe uiſuali multum elongatas æſtimabit moueri, illæ uerò arbores, quibus axis uiſualis
incidet
, quieſcere uidebuntur.
Similiter rota aliqua mota, ut molendini obliquè uiſa uidetur quie-
ſcere
.
Eſt autem hic error propter ſolam obliquationem ſitus rei ad uiſum, quoniá talis rota direcè
intuita
moueri uidetur.
Exintemperata etiá magnitudine accidit error in uiſione præmiſſorum. Si
enim
moueantur duo, quorum unum ſit paululũ uelocius alio, putabit uidens eſſe æ qualem ipſorũ
motum
, cum inſenſibile ſit unius motus ſuper alium excrementum, & ſimiliter quantitas ex-
ceſſus
uiæ, quam tranſit alius, imperceptibilis eſt uiſui:
unde iudicatur æ qualitas motuũ & uiarum:
& ſimiliter res parua mota fortè æſtimabitur non moueri, etiam ſi diſtantia à uiſu fuerit tẽperata.
Ex
intemperata
etiam raritate accidit error in præmiſsis.
Si enim in aere nubiloſo obſcuro duo corpo-
ra
moueantur, quorũ unum alio paululum uelocius moueatur:
iudica buntur forſitan æ quales ipſo-
rum
motus, cum propter intemperiem diaphanitatis aeris diſcerni poſsit motus unius ad motũ
alterius
exceſſus:
nec enim tunc percipitur à uiſu exceſſus uiæ pertranſitæ ab uno, à uia pertranſitæ
ab
alio.
Similiter etiam in tali aere à longitudine media, non tamen parua, ſi quis uideat aquã fluen-
tem
, aut iudicabit eam immotá, aut ſi fuerit fortis eius fluxus, æſtimabitur minus mota quàm mo-
neatur
.
Exintemperata etiam temporis diſpoſitione ſit maximus error in uiſione motus & quietis,
quæ
perſe tempore menſurátur.
Cum enim duorũ mobilium unũ paulò uelocius alio mouebitur:
tunc
motus in tẽpore modico cõprehenſi æ quales iudicabuntur:
quia eſt tam ſubitò cóprehenſi
bilis
ipſorũ exceſſus:
& ſi aliquid tardè moueatur, hoc in tẽpore modico inſpectũ uidebitur mo-
ueri
:
quoniá uia, per quá mouetur in modico tẽpore, eſt imperceptibilis uiſui propter ſui paruitatẽ:
ſed
& uelociſsimè motum circulariter & in eodem loco manens, ut trochus, non æſtimatur moue-
ri
:
locus enim trochi non mutatur, & partes uelociſsimè redeunt ad priorem ſitum. Ex intemperan
tia
etiam diſpoſitionis uiſus accidit error uiſioni præmiſſorum.
Cum enim quis ſæpius in circuitu
fuerit
reuolutus, & pòſt quieſcit:
tunc putat quòd uicini parietes moueantur: ideo quia ſpiritus uiſi
biles
interius moti diſcurrunt ex motu corporis ipſius facto, nec ſtatim quieſcente corpore exterio
ri
ſpiritus intrinſecus moti quieſcunt, quòd leuiores corpore groſſo, ſuntillo mobiliores, & mi
nor
uirtus animæ mouet illos, illi autem moti formas motas uirtuti diſtinctiuæ repręſentant:
uiden
tur
ergo omnia moueri, quorum formæ motis ſpiritibus uirtuti animæ offeruntur etiam poſt quie-
tem
ipſius uidentis.
Ethuius ſimile eſt etiam in alijs motis: trochus enim diu poſt quietem manus
motricis
mouetur, & non quieſcit, quouſq;
uirtus influxa ſibi deſinit mouere. Eſt etiam quædam
corporis
& oculorum infirmitas, in qua uidentur omnia circumuolui.
Si etiam corpus ſimilium
partiũ
uoluatur tardè, ut accidit in quibuſdam rotis horologiorũ:
tunc uiſus debilis non percipiet
motũ
eius, neq;
etiam ſanus uiſus percipiet motum parui temporis. Si uerò ſit corpus diſsimilium
partium
, ut in rotis molendini:
tunc fortè etiam uiſus debilis comprehendet motũ, niſi ualde feſti-
na
fuerit rotæ reuolutio:
quia propter uelocitatem motus fortè diſsimilitudo partium rotæ non po
terit
comprehendi.
Patet itaq; illud, quod proponebatur.
139. Alperitas comprehenditur à uiſu ex cõprehenſione lucis ſuperficiei corporis aſperi inci-
dentis
, per quã comprehenditur diuerſitas ſituũ partium ſuperficiei corporis. Alhazen 53 n 2.
Cum aſperitas ſit diuerſitas ſitus partiũ ſuperficiei corporis, palàm per 11 th. 2 huius, quòd partes
præeminentes
umbram faciunt, quando luxinciderit ſuperficiei illius corporis:
partes ergo præe-
minentes
erunt manifeſtæ luci & diſcoopertæ, & in partes profundas perueniũt umbræ, permiſcen
tes
lucem illis partibus incidentem.
Diuerſificabitur ergo forma lucis in ſuperficie illius corporis,
483181LIBER QVARTVS. quod non accidit in ſuperficie plana: eius enim partes ſunt conſimilis ſitus, & fit forma lucis in o-
mnibus
ſuis partibus conſimilis.
Viſus itaq; cognoſcit formam lucis in ſuperficiebus aſperis & pla-
nis
diuerſam, propter frequentationem uiſionis ſuperficierum aſperarum & planarum:
& ſecun-
dum
hoc dijudicat aſperitatem ſuperficierum uel planitiem in corporibus aſperis quibuſcũq;
. Sed
ſi
ſuperficiei aſperæ partes fuerint ualde præeminentes, poteſt etiam uiſus comprehendere præ e-
minentiam
illarum partium ex comprehenſione diſtantiæ, quę eſt inter partes:
& ſic ex comprehen
ſione
diuerſitatis ſitus partium ſuperficiei corporis aſperi comprehendet etiam aſperitatem illius:

& erit etiam lux in illa aſperitate maximę diuerſitatis, quoniam maioribus umbris diſtinctè permi-
ſcetur
, & ex diuerſitate formæ lucis uidebitur diſtantia partium, & diuerſitas ſitus earum:
& ex hoc
uidebitur
corporis aſperitas.
Quòd ſi præeminentiæ partium ſuperficiei rei uiſæ fuerint paruæ ual-
de
, non comprehendet uiſus illam aſperitatẽ corporis, niſi cum multa appropinquatione intuitus.

Sic
ergo per diuerſitatem lucis ſuperficiebus corporum aſperorum incidentis, & ex cõſequenti per
eomprehenſionem
diuerſitatis ſituum partium ſuperficiei corporis, aſperitas comprehenditur à ui
ſu
.
Pater ergo propoſitum.
140. Lenitas ſiue planities comprehenditur à uiſu comprehenſione lucis ſuperficiei lenis cor-
poris
incidentis, tum etiam per ſuarum partium omnimodam æqualitatem. Alhazen 54 n 2.
Quia enim lenitas eſt æ qualitas ſitus partium ſuperficiei, patet quòd partes corporis lenis ſunt
conſimilis
ſitus:
lux ergo illis corporibus incidens fit conſimilis & nullis umbris permixta: unde e-
tiam
corporis terſitudo ſiue politio, quæ eſt quædam lenitas uel planities, comprehenditur à uifu
ex
ſcintillatione lucis in ſuperficie illius corporis, & ex ſitu, ſecundum quẽ reflectitur lux ad uiſum,
uel
ad aliud corpus obiectum.
Comprehendit etiam uiſus quandoq; planitiem per intuitum dili-
gentem
, per quem comprehendit partium ſuperficiei uiſæ æqualitatem:
quandoq; etiam compre-
hendit
ipſam planitiem ſuperpoſito uiſu in una parte illius ſuperficiei uiſæ:
& cum formæ partium
extremarũ
illius ſuperficiei, quæ ſunt remotiores à uiſu, ſecundum lineas rectas perueniunt ad ui-
ſum
in ipſa ſuperficie productas:
tunc uiſus ſic ipſius ſuperficiei planitiem comprehendit. Patet
ergo
propoſitum.
141. In aſperitatis & lenitatis uiſione error accidit uirtuti diſtinctiuæ ex intemperata diſpo
ſitione
octo circunſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 29. 40. 50. 56. 61. 65. 68. 71. n 3.
Ex debilitate enim lucis error accidit uniſioniaſperitatis & lenitatis: quia de nocte uiſa aſperitas
fortè
iudicabitur lenitas aut econuerſo, ſecundum qualitatem rei uiſæ.
Et etiam cum à capillis ni-
gris
lotis fit lucis reflexio, æſtimantur illi capilli ſummè plani, cum ſint ſecundum ueritatem aſpe-
ri
, quòd eſt in eis diuerſitas & diſtantia innumeroſa.
Superflua etiam longitudo diſtantiæ erro-
rem
in gerit uiſioni aſperitatis & lenitatis:
unde in pictis capillis uel pilis alicuius pictæ imaginis
propter
longitudinem diſtantiæ æſtimatur aſperitas:
ideo quia ſenſus conſueuit accipere aſperita-
tem
in capillis ueris:
& idem accidit in rugis ueſtium depictarum, quæ propter diſtantiam uiden-
tur
replicatæ, cum ſint in una ſuperficie conſtitutæ.
Similiter etiam ſi à magna diſtantia opponatur
uiſui
corpus, in quo eſt modica aſperitas, putabitur lenitas:
quia à tali diſtantia non poteſt diſcerni
diuerſitas
partium aut proiectio umbrę partium eminentium ſuper depreſſas:
unde iudicatur in eo
lenitas
.
Exintemperantia etiam ſitus fit error in uiſione aſperitatis & lenitatis. Si enim à capillis
depictis
alicuius pictæ imaginis fiat obliqua reflexio lucis, utpote uiſu non exiſtente in loco refle-
xionis
, fiet comprehenſio aſperitatis capillorum, cum non ſit niſi lenitas in illis:
hoc autem non ac-
cideret
uiſui directè lucem reflexam excipienti:
quia tunc uera lenitas appareret. Cum etiam cor-
pus
aliquod, in quo eſt modica aſperitas, obliquatũ fuerit ab axe uiſuali:
tunc apparebit lene: quod
ſi
directè uiſui opponeretur, ſua aſperitas uiſui ſe offerret.
Ex intemperantia etiam magnitudinis
error
accidit uiſioni præ miſſorum:
cum enim occurrerit uiſui res multum parua, uidebitur fortè le-
nitas
, ubi eſt aſperitas, aut econuerſo:
non enim comprehenditur præeminentia partium aliarum
ſuper
alias propter nimiam corporis paruitatem.
Ex ſoliditatis etiam intemperantia error acci-
dit
uiſioni præmiſſorũ.
Si enim in corpore multũ raro fuerit aſperitas magna, putabitur fortè le-
nitas
:
& ſi totum fuerit lene, & trans ipſum uideatur corpus aſperum aut diuerſorum colorum: æſti-
mabitur
hoc corpus, quod eſt rarum & lene, eſſe aſperum:
& erit error in aſperitate & lenitate. Ex
intemperantia
etiam raritatis error accidit uiſioni præ miſſorum:
quia in aere nubiloſo obſcuro ui-
debitur
corpus aſperum eſſe lene, propter latentes aſperitatis cauſſas, & uiſa re polita, cum non di-
ſcernitur
reflexio ab ea, æſtimabitur fortè aſpera.
Ex paruitate etiam temporis fit error in uiſione
præmiſſorum
:
cum enim ſubitò uidetur aliquod aſperum, æſtimabitur lene, & ſi lene uiſum fuerit ſu
bitò
, non poterit diſcernilenitas aut aſperitas:
unde ſub dubio fit error. Ex uiſus etiam debilitate fit
error
in uiſione præmiſſorũ:
quia uiſus debilis reputabit corpus modicè aſperũ fortè lene, uel econ-
uerſo
, ſi in formis corporis aſperi & lenis fuerit diſsimilitudo.
Patet ergo propoſitum.
142. Diaphanitas cõprehenditur à uiſu ex comprehenſione formæ cõrporis ultra corpus dia-
phanum
exiſtentis. Alhazen 55 n 2.
Quòd diaphanitas comprehendatur modo propoſito, ſatis patet: dicimus enim, ut in principio 2
484182VITELLONIS OPTICAE huius præmiſimus, illa corpora diaphana, quæ ſunt peruia uiſui ad alia corpora uideneda. Corpus
itaq
;
diaphanum perſe non uidetur, ut patet per 14 t 3 huius, niſi in ipſo ſit aliqua ſpiſitudo, reſpe-
ctu
diaphanitatis aeris interiacentis uiſum, ut eſt cryſtallus & beryllus, & ſimilia denfa diaphana:

ſed
etiam illorum diaphanitas à uiſu non comprehenditur, niſi ex comprehenſione formæ corpo-
ris
exiſtentis ultra illa uel in circuitu ipſorum, quorum luxuel color per media illa diaphana perue-
nit
ad uiſum.
Cum ergo uiſus comprehendit, quòd forma lucis uel coloris comprehenſi à ſe eſt ſo-
lùm
corporis ultra corpus diaphanum exiſtentis:
tunc ſentiet diaphanitatem corporis diaphani.
Quòd
ſi corpus diaphanum fuerit debilis diaphanitatis, utpote maioris ſpiſsitudinis quàm alia dia
phana
, & corpora ultra ipſum exiſtentia fuerint debilis lucis uel coloris:
tunc diaphanitas eius uix
comprehenditur
à uiſu, niſi apponatur forti luci:
tunc enim poteſt eius diaphanitas melius compre
hendi
:
propter applicationem autem proximam corporum ualde ſpiſſorum talibus corporibus dia
phanis
, ipſorum comprehenſio à uiſu, quantùm ad partem applicationis, penitus impeditur, ut pa-
tet
de hyaſpide in auro.
Patet ergo propoſitum.
143. Spißitudo ſiue denſitas comprehenditur à uiſuex priuatione diaphanitatis. Alha-
zen
56 n 2.
Cum enim uiſus comprehendit corpus aliquod, & non ſentiet in ipſo aliquam diaphanitatem,
ſtatim
arguet ipſius ſpiſsitudinem:
quia cum ſtatim ad illud corpus terminatur operatio uiſiua, nec
aliquid
penetrat per illud, nec uiſus exercetur ad uidendum ultra ipſum formas aliorũ corporum:

tunc
iudicat uiſus ipſum eſſe ſpiſſum ſiue denſum & partium compactarum:
& ſic comprehenditur
ſpiſsitudo
uel denſitas à uiſu ex priuatione diaphanitatis.
Quod proponebatur.
144. In raritatis & ſolidit atis uiſione error accidit uirtuti diſtinctiuæ ex intemper at a diſpo-
ſitione
octo circunſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 30. 41. 50. 56. 61. 65. 68. 71 n 3.
Ex lucis enim debilitate, ut de nocte, uidebitur corporis multum rari minor eſſe raritas: quia
cum
trans ipſum non plena fiat comprehenſio formæ corporis ſolidi, æſtimabitur remiſsio rarita-
tis
uiam tranſitus formarum prohibere, & corpus modicè rarum etiam tunc iudicabitur ſolidum.

Exintemperantia
etiam remotionis fit error in uiſione præmiſſorum:
cum enim circa oculum eri-
gitur
acus, aut aliquid aliud multum ſubtile, licet illud appareat uiſui maius, quàm ſit, tamen nihil
occultatur
ei de oppoſito pariete aut alio corpore:
unde quia raritas non perpenditur, niſi quòd
retro
corpora rara alia corpora uidentur, ut patet per 142 huius:
æſtimabitur diaphanitas eſſe in a-
cu
, aut in alio corpore, cum retro ipſum totus paries uideatur, quod tamen accidit ideo, quia remo-
tio
tam modica, reſpectu occultationis acus eſt immoderata.
Similiter etiam ſi quis à longè intuea-
tur
corpus rarum, retro quod non ſit aliquod corpus coloratum aut tenebroſum, non reputabitur
illud
corpus rarum, ſed ſolidum:
quia retro ipſum non percipitur aliud corpus: quæ eſt proprietas
corporum
rarorum.
Exintemperata etiam ſitus diſpoſitione accidit error in prædictorũ uiſione.
Si
enim deſcẽderit lux declinata in uitrum plenum uino, & lateat uiſum tranſitus lucis per uitrum,
& ſit magna declinatio lucis illius à radijs incidentibus, lateat quoq;
uidentem uinum eſſe in uaſe
uitreo
:
tunc æſtimabitur à uidente uinum eſſe corpus ſolidum, ſcilicet uinum cum uaſe uitreo: &
non
accideret hic error in tranſitu lucis per uas uitreum directè oppoſitum.
Ex intemperata e-
tiam
magnitudine accidit error in uiſione præmiſſorum.
Si quis enim intueatur corpus ualde par-
uum
politum, ut ab eo lux poſsit reflecti, & ſit ſimile margaritæ:
iudicabit ipſum uiſus eſſe rarum
cum
ſit denſum:
ſimiliter uiſo corpore raro multum paruo, quia poſt ipſum non fit corporis ſoli-
di
comprehenſio, aſsimilabitur ſolido.
Exintemperata etiam ſoliditate fit error in uiſione præ-
miſſorum
.
Si enim retro corpus ualde rarum ſit aliquod corpus non multum rarum & colore forti
coloratum
:
tunc apparebit primum non multum rarum, ſed aſsimilabitur eius raritas poſterioris
corporis
raritati:
ut uitrum alij uitro ſuperpoſitum non apparet ita rarum, ſicut apparet adhibito
uiſu
ſibi ſoli:
unde fit error in raritate. Si autem poſt corpus rarum ponatur ualde propin què cor-
pus
ſolidum:
tunc primum iudicabitur ſolidum: & fit error in ſoliditate. Si etiam uas uitreum ual
de
rarum contineat uinum, cum poſt illud non percipiatur lux aut corpus aliud:
iudicabitur ſortè
uinum
ipſum cum uaſe uitreo eſſe unũ corpus ſolidum.
Idem etiã accidit error in uiſione præmiſ-
ſorum
ex paucitate raritatis.
In aere enim nubiloſo obſcuro corpus rarum apparebit minus rarum,
& fortè putabitur ſolidum:
& ita fit error in ſoliditate & raritate. Ex paruitate etiam temporis fic
error
in uiſione præ miſſorum:
luce enim declinata ſuper corpus remiſſè rarum, ipſo quoq; deſcen-
dente
ſubitò per uiſum, cum non percipiatur declinatio lucis, putabitur forſitan, quod illud ſit rarú
in
fine raritatis, cui ſi in tempore maiori fiat intuitus, percipietur ab ipſo uiſu declinationem lucis
eſſe
cauſſam apparentiæ maioris raritatis in corpore remiſſè rarò.
Si quis etiam inſtanter intueatur
corpus
rarum, & poſt ipſum non diſcernat lucis tranſitum, putabitipſum eſſe ſolidum.
Debilitas
etiam
uiſus errorem inuehit uiſioni præ miſſorum:
cum enim fuerit in corpore raro ſoliditas pauca,
æſtimabitur
à uiſu debili illa ſoliditas maior quàm uera:
& cum fuerit in corpore raro color fortis,
aut
poſt ipſum, aut raritas modica, putabitur illud corpus uiſui debili eſſe ſolidum.
Patet ergo uni-
uerſaliter
in omnibus illud, quod proponebatur.
145. Vmbra comprehenditur à uiſu ex priuatione alicuius lucis luce altera præſente. Al-
hazen
57 n 2.
485183LIBER QVARTVS.
Eſtenim umbra priuatio cuiuſdam lucis, exiſtente actu præſentia lucis alterius in loco umbro-
ſo
.
Cum itaq; ſenſerit uiſus corpus uicinum umbræ maioris illuminationis, & fortioris quàm cor-
pus
exiſtensin loco umbroſo:
tunc ſentiet obumbrationem illius loci & priuationem lucis inciden
tis
corporibus uicinis ipſi.
Cum itaq; uiſus ſenſerit aliquam lucem in aliquo loco, qui careat luce ſo-
lis
prima, quæ proijcitur ſecundum directionem radiorum, percipiet tamen ſecundam, quæ fit ex
diffuſione
lucis primæ:
ut cum in domum unicam habentem feneſtram radius ſolis incidit, totam
domum
ſui diffuſione illuminantis:
tunc uiſus extra locum radij exiſtens ſentiet obumbrationem
loci
, & priuationem à prima luce ſolis, quæ eſt in radio, uel ab alia luce forti:
& fortè uiſus quando-
que
ſtatim ſentiet corpus umbroſum, quandoq;
non niſi per diligentem intuitionem, & quandoq;
uidebit
umbram multiplicatam ſecundum diuerſarum lucium priuationem, ſemper aliqua luce re-
manente
, ex cuius actualitate uiſus poſsit ſuam actionem ad alia exercere.
Vniuerſaliter itaq; ſecun
dum
omnes modos umbrarum, quos præmiſimus, poſſunt uideri umbræ.
Et hoc eſt propoſitum.
146. Obſcuritas comprehenditur à uiſu ex omnimoda priuatione lucis. Alhazen 58 n 2.
Cum uiſus comprehendit aliquem locum & nullam lucem in illo: tunc ſentiet eius obſcuritatẽ,
licet
fortè illa obſcuritas ab umbris cauſſetur, ut in carcere tetro de die propter umbras denſorum
parietum
uidetur obſcuritas:
& nox obſcura eſt ex umbra terræ. Eſt ergo obſcuritas umbra magna,
cuius
terminus ad aliquid lucidum pertingere non ſentitur:
ſicut etiam umbra eſt obſcuritas parua
habens
aliquem actum lucis, & ad aliquod lucidum terminata.
Patet ergo propoſitum.
147. In umbræ & obſcuritatis uiſione error accidit uirtuti diſtinctiuæ ex intemper at a diſpo
ſitione
octo circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 31. 42. 50. 56. 62. 65. 68. 71 n 3.
Ex intemperata lucis diſpoſitione error accidit in uiſione umbræ & obſcuritatis. Si enim in pa-
riete
albo fuerint partes obſcuræ, & cadat ſuper parietem album lux candelæ:
poteſt accidere quòd
uidens
illam obſcuritatem, iudicabit ipſam eſſe umbram, & forſan uidebitur quod procedat appa-
rens
umbra à pariete uicino.
Et ſi fuerit in parte parietis nigredo multùm intenſa, æſtimabitur for-
uacuitas foraminis præbens iter egredientibus tenebris:
& ſi tota ſuperficies parietis ſit deni-
grata
intenſa nigredine, forſan totus paries æſtimabitur quædam obſcuritas tenebrarum, ſicut ac-
cidit
in pariete cooperto fuligine fumorum uiſo ſub debili luce.
Ex ſuperfluitate etiam remotio-
nis
error accidit in uiſione umbræ & obſcuritatis.
Si enima à maxima diſtantia opponatur uiſui cor-
pus
album, in quo ſit aliqua pars tenebroſa, luce ſolis ſuper corpus illud deſcendente:
apparebit
umbra
in parte corporis tenebroſa:
& ſi tunc uideatur corpus aliud iuxta illud primum: æſtimabi-
tur
quòd umbra apparens proijciatur ab illo alio corpore ſuper primum.
Sic ergo propter exceſ-
ſum
diſtantiæ fit error in uiſione umbræ.
Si etiam à longè uideatur corpus album, in quo ſint mul-
partes nigræ, æſtimabuntur fortaſsis in parte illa tenebræ credetur enim aliquod corpus album
ſecundum
ſui partes nigras perforatum, per quæ fiat egreſsio tenebrarum exiſtentium retro cor-
pus
album:
hoc autem non accideret in temperata remotione. Exinordinatione etiam ſitus oppo-
ſitionis
accidit error in uiſione præmiſſorum, ſicut & ex intemperata remotione:
corpore enim a-
liquo
elongato, ſi fuerit in eo pars tenebroſa, putabitur fortaſsis umbra:
& ſi corpus aliquod fuerit
circa
illud primum poſitum, æſtimabitur umbra proijci ab illo ſecundo corpore ſuper primum:
&
ſi
in corpore illo fuerit pars multum nigra, æſtimabitur fortè in loco illo cuiuſdam foraminis per-
foratio
, per quam egrediantur tenebræ exiſtentes retro corpus album:
hoc autem non accideret in
corpore
approximante directioni oppoſitionis.
Ex paruitate etiam quantitatis rei uiſæ accidit er-
ror
in uiſione præmiſſorum.
Si enim in pariete albo uiſui oppoſito fuerit punctorum non ualde ni-
grorum
diſtinctio, adhibita luce ſolis directè in parietem cadente uel propè:
æſtimabuntur à uiden
te
ſingula puncta illa ſingula eſſe foramina, in quibus fit umbra, cum lux non penetret ea, ſicut ſolet
accidere
luce ſuper ſuperficiem foraminum multorum cadente:
& fit error umbræ ex ſola puncto-
rum
paruitate:
quòd ſi illa puncta ſunt maximę nigritudinis, tunc æſtimabuntur eſſe foramina par-
ua
, per quæ tranſeant tenebræ:
& ſic etiam ſola illorum punctorum paruitas eſt cauſſa apparitionis
tenebrarum
.
Ex intemperata etiam ſoliditate, utpote propter defectum ſoliditatis fit error in
umbræ
& obſcuritatis uiſione.
Luce enim ſolis in domum per foramen aliquod deſcendente, & ſu-
per
feneſtram uitream cadente, ſi domus illa fuerit umbroſa:
apparebit ſuper feneſtram illam um-
bra
, licet in ueritate lux ſuper ipſam inciderit, quæ quidem lux comprehenderetur, ſi ſolidum eſſet
feneſtrę
corpus:
quoniam tunc lux non penetraret, & ita ſuper ſolidum corpus lux apparet: fit ergo
error
in umbra propter defectum ſoliditatis.
Similiter etiam fit error in uiſione tenebrarum ſiue
obſcuritatis
ex indiſpoſitione ſoliditatis:
quia luce ſolis in aquam fluminis directè non deſcen-
dente
aut in mare, ſicut accidit in hora matuatina & ueſpertina, ſi fuerit magna claritas in a qua, ap-
parebit
tenebroſa, & quantò fuerit clarior, tantò apparebit tenebroſior:
& accidit hoc, quoniá pars
aquæ
ſuperior umbram proijcit ſuper proximam partem aquę inferiorem, & illa proxima ſuper a-
liam
proximam inferiorem, & ita per ſingulas partes ſemper ſuperior proijcit umbram ſuper in-
feriorem
uſq;
ad fundum aquæ: & licet ſingularum partium umbra in ſe ſit modica, plures tamen
umbræ
coniunctæ unam faciunt maximam umbram, ſicut palàm eſt in colore uini accidere.
In mo-
dica
enim quantitate uini color eſt debilis, & in multa quantitate uini licet totum uinum ſit homo-
486184VITELLONIS OPTICAE geneum in ſubſtantia & colore, fit fortior idem color. Cauſſa autem, quare in mari umbra ſuis
partibus
ſuperioribus ſuper inferiores iacentibus, uideantur eſſe tenebræ in maris claritate, hæc
eſt
:
quoniam intenſa ipſius clarltas eſt ſignum intenſæ raritatis, quæ formis uiſibilibus maiorem
concedit
penetrationem:
unde fit maior diffuſio formarum plurium maris partium umbram facien
tium
, quarum umbrarum aggre gatarum perceptio inducit ſimilitudinem tenebrarum.
Si uerò ma-
re
fuerit turbulentum, propter diminutam raritatem penetrabunt formæ partium paucæ perue-
nientes
ad uiſum, & comprehendetur modica aquæ pars, quę licet faciat umbrã, tamen cum ipſa ſit
modica
, erit umbra remiſſa, & uincet color illius partis umbram.
In turbida enim aqua aliquis co-
lor
partium aquæ apparet, & in clara nullus:
unde & propter apparentiorem turbidum colorem,
& propter umbræ partis apparentis remiſsionem non comprehenduntur in aqua tenebræ:
& in-
de
cum fuerit turbida, apparebit colorata, & cum eſt clara, apparebit tenebroſa.
Solis autem radio
cadente
directè ſuper maris ſuperficiem, cum ei propter raritatem eius pateat tranſitus, abijciuntur
omnes
tenebrę & umbræ apparentia.
Ex defectu itaq; ſoliditatis cauſſantur & umbra & tenebræ:
quia
per corpus perfectè ſolidum non fit tranſitus luminis, & per corpus perfectæ raritatis fiet tran
ſitus
luminis ſine umbra.
Ex intemperantia etiam raritatis accidit error in uiſione præ miſſorum.
Si
ultra aerem nubiloſum uel tenebroſum, utin crepuſculis, uideatur corpus album, in quo ſint par
ticulæ
rotundę nigræ:
tunc luce ignis in corpus illud cadente, ita ut non mutetur tota diſpoſitio ae-
ris
illius, apparebit in locis illis umbra, aut fortè reputabuntur foramina præſtantia uiam tene-
bris
, quæ ſunt retro illud corpus ad uiſum pertingentes:
ſic ergo propter corporis intemperatam
raritatem
accidet error in uiſione umbrę & obſcuritatis.
Ex paruitate etiã temporis accidit error in
uiſione
præmiſſorum.
Si enim in albo pariete ſint partes ſubnigræ, deſcendente ſuper ipſum parie-
tem
luce ignis:
illæ partes nigræ ſubitò uiſæ putabuntur eſſe umbræ. Si uerò nigredo illarum par-
tium
fuerit intenſa, tunc æſtimabuntur foramina tenebris plena.
Ex uiſus etiam debilitate error ac-
cidit
uiſioni præmiſſorum.
In pariete enim albo maculæ ſubnigrę, deſcendente luce ſuper ipſas, ap-
parent
debili uiſui eſſe umbræ:
& ſi fuerint multum nigræ, apparebunt eſſe foramina, per quæ tene-
bræ
exlocis, quæ ſunt retro illum album parietem, perueniant ad uiſum.
In omnibus ergo præmiſ-
ſis
octo uiſibilium circumſtantijs patet quod proponebatur.
148. Pulchritudo comprehenditur à uiſu ex comprehenſione ſimplici formarum uiſibilium
placentium
animæ, uel coniunctione plurium uiſibilium intentionum, habentium ad inuicem
proportionem
debitam formæ uiſæ. Alhazen 59 n 2.
Fit enim placentia animæ, quæ pulchritudo dicitur, quandoq; ex comprehenſione ſimplici uiſi-
bilium
formarum, ut patet per omnes ſpecies uiſibilium diſcurrendo:
ut enim exemplariter dica-
mus
, & alia per hoc accipiantur:
lux, quæ eſt primum uiſibile, facit pulchritudinem: unde uidentur
pulchra
ſol & luna & ſtellæ propter lucem ſolam.
Color etiam facit pulchritudinem, ſicut color ui-
ridis
& roſeus, & alij colores ſcintillantes formam ſibi appropiati luminis uiſui diffundentes.
Re-
motio
quoq;
& approximatio faciunt pulchritudinem in uiſu: ιn quibuſdam enim formis pulchris
ſunt
maculæ turpes paruæ & rugoſæ, diſplicentes animæ uidenti, quæ propter remotionem latent
uiſum
, & forma placita animæ ex illa remotione peruenit ad uiſum.
In multis quoq; formis pul-
chris
ſunt intentiones paruæ ſubtiles cooperantes pulchritudini formarum, ſicut eſt lineatio de-
cens
& ordinatio partium uenuſta, quæ tantùm in propinquitate ad uiſum apparent, & faciunt for-
mam
uiſui pulchram apparere.
Magnitudo etiam facit pulchritudinem in uiſu: & propter hoc lu-
na
apparet pulchrior alijs ſtellis, quia uidetur maior, & ſtellæ maiores pulchriores mínoribus, ut
maximè
patet in illis ſtellis, quæ ſunt magnitudinis primæ uel ſecundæ.
Situs quoq; facit pulchri-
tudinem
in uiſu:
quoniam plures intentiones pulchræ non uidentur pulchræ, niſi per ordinatio-
nem
partium & ſituum:
unde ſcriptura & pictura, omnesq́; intentiones uiſibiles ordinatæ & per-
mutatæ
non apparent pulchræ niſi percompetentem ſibi ſitum:
quamuis enim figuræ literarum
ſint
omnes per ſe bene diſpoſitæ & pulchræ, ſi tamen una ipſarum eſt magna & alia parua, non
iudicabit
uiſus pulchras ſcripturas, quæ ſunt ex illis.
Figura etiam facit pulcritudinem: unde ar-
tificiata
bene figurata uidentur pulchra, magis autem opera naturæ:
unde oculi hominis cum
ſint
figuræ amygdalaris & oblongæ, uidentur pulchri, rotundi uerò oculi uidentur penitus defor-
mes
.
Corporeitas etiam facit pulchritudinem in uiſu: unde uidetur pulchrum corpus ſphæra & co-
lumna
rotunda & bene quadratum corpus.
Continuatio quoq; facit pulchritudinem in uiſu: un-
de
ſpatia uiridia continua placent uiſui, & plantæ ſpiſſæ uirides:
quia quæ accedunt continuitati,
ſunt
pulchriores eiſdem diſperſis.
Diuiſio etiam facit pulchritudinem in uiſu: unde ſtellæ ſepa-
ratæ
& diſtinctæ ſunt pulchriores ſtellis approximatis nimis ad inuicem, ut ſtellæ galaxiæ & cande
diſtinctæ ſunt pulchriores magno adunato igne.
Numerus etiam facit pulchritudinem in ui-
ſu
:
& propter hoc loca cœli multarum ſtellarum diſtinctarum ſunt pulchriora locis paucarum ſtel-
larum
, & plures candelæ ſunt pulchriores paucis.
Motus quoq; & quies faciunt in uiſu pulchritu-
dinem
:
motus enim hominis in ſermone & ſeparatione eius facit pulchritudinem: & propter hoc
apparet
pulchra grauitas in loquendo & taciturnitas diſtinguens ordinatè uerba.
Aſperitas etiam
facit
pulchritudinem:
uilloſitas enim pannorum catenatorum & aliorum placet uiſui. Planities
quoq
;
uiſui pulchritudinem facit: quia planities pannorum ſericorum & ſi etiam ad politionem
487185LIBER QVARTVS. ſiue terſionem accedant, placet animæ & eſt pulchrum uiſui. Diaphanitas etiam facit pulchritudi-
nem
apparere:
quia per ipſam uidentur de nocte res micantes, ut patet de aere ſereno, per quem in
nocte
uidentur ſtellæ, quod non accidit in aere condenſato propter uapores.
Spiſsitudo etiam fa-
cit
pulchritudinem:
quoniam lux & color & figura & lineatio & omne pulchrum uιſibile compre-
henduntur
à uiſu propter terminationem corporum, quibus inſunt, quæ terminatio à ſpifsitudine
cauſſatur
.
Et umbra facit apparere pulchritudinem: quoniam in multis formis uiſibilium ſunt ma-
culæ
ſubtiles reddentes ipſas turpes cum fuerint in luce, quæ in umbra uel luce debili uiſum ſunt
latentes
.
Tortuoſitas quoq; , quæ eſt in plumis auium, ut pauonum & aliarum, quia facit umbras,
facit
apparere pulchritudinẽ uiſui propter umbram, quæ in ſui admixtione cum lumine cauſſat ua-
rios
colores, qui tamen non apparent in umbra uel in luce debili.
Obſcuritas etiam facit pulchri-
tudinem
apparere uiſui:
quoniam ſtellæ non uidentur niſi in obſcuro. Similitudo etiam pulchritu-
dinem
facit:
quoniam membra eiuſdem animalis, ut Socratis, non apparent pulchra, niſi quando
fuerint
conſimilia:
unde oculi, quorum unus eſt rotundus & alter oblongus, non ſunt pulchri, uel ſi
unus
maior fuerit altero, uel unus niger & alter uiridis, uel ſi una gena fuerit profunda & altera pro-
minens
:
erit enim tota facies non pulchra, quando eius partes congeneæ non fuerint conſimiles.
Diuerſitas
etiam facit pulchritudinem:
quoniam diuerſæ partes uniuerſi ornant & pulchrum fa-
ciunt
uniuerſum, & diuerſæ partes animalium animalia:
eandem quoq; manum ornat diuerſitas
digitorum
, omnis enim pulchritudo membrorum eſt ex diuerſitate figurarum partium ipſarum.

Sic
ergo pulchritudo comprehenditur à uiſu ex comprehenſione ſimplici formarum uiſibilium pla
centium
animæ:
quæ libet tamen iſtarum uiſibilium intentionum non facit pulchritudinem in qua-
libet
forma, in qua uenit illa intentio ad uiſum:
quælibet enim figura non facit pulchritudinem in
qualibet
formarum, & ſimiliter de alijs omnibus intentionibus particularibus uiſibilium quorum-
cunq
;
. Exconiunctione quoq; plurium ιntentionum formarum uifibilium adinuicem, & non ſo-
lum
ex ipſis intentionibus uiſibilium fit pulchritudo in uiſu, ut colores ſcintillantes & pictura ſimi-
liter
proportionati ſunt pulchriores coloribus & picturis carentibus ordinatione conſimili:
& ſimi-
liter
eſt in uultu humano:
rotunditas enim faciei cum tenuitate & ſubtilitate coloris eſt pulchrior
quàm
unum ſine altero, & mediocris paruitas oris cum gracilitate labiorum proportionali eſt pul-
chrior
paruitate oris cum groſsitudine labiorum.
In multis itaq; formis uiſibilium coniunctio, quæ
eſt
in formis diuerſis, facit modum pulchritudinis, quem non facit una illarum intentionum per ſe.

Facit
autem proportionalitas partium debita alicui formæ naturali uel artificiali in coniunctione
intentionum
ſenſibilium pulchritudinem magis, quàm aliqua intentionum particularium:
omnes
enim
pulchritudines, quas faciunt intentiones ſenſibiles ex ipſarũ coniunctione adinuicem, conſi-
ſtunt
in proportionalitate debita formis, quas perficiunt ſub modo illius coniunctionis.
Cum itaq;
uiſus
comprehendit aliquam rem uiſam, in qua eſt aliqua intentio particularis, faciens per ſe pul-
chritudinem
:
tunc peruenit forma ill us intentionis poſt intuitum ad uirtutem ſentientem, & com-
prehendet
uirtus diſtinctiua pulchritudinem rei uiſæ, in qua eſt illa intentio:
& ſic coniunctio di-
uerſarum
intentionum fit cauſſans pulchritudinem, cum peruenerit illa coniunctio ad ſentientem:

tunc
uirtus diſtinctiua comparabit illas intentiones ad inuicem, & tunc comprehendet pulchritu-
dinem
rei uiſæ compoſitæ exillarum intentionum coniunctione, quæ ſunt in ea.
Et hi ſunt modi, pe
nes
quos accipitur à uiſu omnium formarum ſenſibilium pulchritudo:
in pluribus tamen iſtorum
conſuetudo
facit pulchritudinem:
unde unaquæq; gens hominum approbat ſuæ conſuetudinis for
mam
, ſicutillud, quod per ſe æſtimat pulchrum in fine pulchritudinis:
alios enim colores & propor
tiones
partium corporis humani & picturarũ approbat Maurus, & alios Danus, & inter hæc extre-
ma
& ipſis proxima Germanus approbat medios colores & corporis proceritates & mores:
& ſicut
unicuiq
;
ſuus proprius mos eſt, ſic & propria æſtimatio pulchritudinis accidit unicuiq; . De his er-
go
topicè & figuraliter ſit dictum.
Et patet quod proponebatur.
149. Turpitudo comprehenditur à uiſu, cum intentiones ſenſibiles ne per ſe, ne ex coniun
ctione
ipſarum adinuicem aliquam pulchritudinem ſunt cauſſantes. Alhazen 60 n 2.
Turpitudo formarum eſt priuatio pulchritudinis in eis: iam autem præmiſſum eſt, quò inten-
tiones
non faciunt pulchritudinem in omnibus formis, ſed in quibuſdam tantum.
Formæ itaq; , in
quibus
non faciunt intentiones particulares aliquam pulchritudinẽ neq;
per ſe neq; per ſuam con-
iunctionem
, ut illa, in quibus non eſt aliqua conſueta proportionalitas inter ipſorum partes, carent
omni
pulchritudine:
& ſic ſunt turpes: & ſi quandoq; accidat in eadem forma congregari intentio-
nes
pulchras & turpes:
tunc uiſus comprehendit pulchritudinem ex pulchro, & turpitudinem ex
turpi
, auxilio uirtutis diſtinctiuæ, quando fuerit intuens intentiones, quæ ſunt in illa forma.
Patet
ergo
quomodo à uiſu comprehenditur turpitudo:
ſed etiam in hoc plurimum coadiuuat conſuetu-
do
, propter quam nonnunquam accidit uni uideri turpe, quod uidetur alteri perpulchrum.
150 In pulchritudinis & deformitatis uiſione uirtuti diſtinctiuæ error accidit ex intempera-
ta
diſpoſitione octo circumstantiarũ cuiuslibet reiuiſæ. Alhazen 32. 43. 51. 57. 63. 65. 68. 71 n 3.
Ex paruitate enim lucis error accidit uiſioni pulchritudinis & deformitatis: de nocte enim ui-
detur
facies formoſa, licet in ea ſint maculæ, ſicut lentigines uel ſicut cicatrices puſtularum.
Et
488186VITELLONIS OPTICAE ſi fuerintin reuiſa picturæ ſubtiles rem perfectius decorantes, cum illæ in nocte uiſum lateant, ui-
detur
res deformis.
Remotio etiam excedens modum, eſt cauſſa erroris uiſionis præmiſſorum.
Cum
enim à longè reſpicitur res aliqua, ſi fuerint in ea maculæ paruæ ipſam deformantes, illas ex
diſtantia
accidit occultari, & iudicabitur res formoſa:
& ſi à magna diſtantia uideatur res, in qua
ſunt
picturæ minutæ, in quibus conſiftit pulchritudo illius rei, illa res iudicabitur deformis:
quo-
niam
uirtus diſtinctiua iudicat res ſecundum quod apparent.
Exinordinatione etiam ſitus oppo-
ſitionis
accidit error uiſioni pręmiſſorum.
Cum enim corpus aliquod remotum fuerit ab axe uiſua-
li
, in quo ſunt maculæ minutæ deformantes rem:
tunc nonnunquam maculæ illæ occultabuntur
propter
obliquationem reſpectu axis uiſualis:
& ob hoc facies lentiginoſa obliquè uiſa uidetur pul-
chra
:
unde etiam accidit, quòd cum luna obliquè aſpicitur, latent umbroſæ maculæ ipſius, & tunc
pulchrior
uidetur:
ſi autem in corpore aliquo uiſo fuerint picturæ ſubtiles rem decorantes, illæ pi-
cturæ
obliquatæ ad uiſum, latebunt ipſum, & adiudicabitur pulchritudo deformitati.
Ex paruitate
ctiam
magnitudinis accidit error uiſioni præmiſſorum in exemplis præmiſsis:
com propter ſolam
fui
paruitatem aliqua minuta ipſas res uiſibiles deformantia uel decorantia non uidentur.
Exde-
fectu
etiam ſoliditatis fit error in uiſione præ miſſorum.
Sienim in uafe uitreo multùm raro ſint ali-
quæ
paruæ particulæ uel menſurationes ipſi decorem inferentes, & imponatur uaſi illi uinum tur-
bidum
& turpe uel feculentum:
tunc occultabuntur illæ decoris cauſſæ, & iudicabitur uas defor-
me
:
& ſi uas tale deformant aliquæ particulæ, & imponatur ei uinum clarum lucidum coloris for-
moſi
, placidi, occultabuntur illæ cauſſæ turpitudinis, & apparebit uas pulchrum.
Ex intemperantia
etiam
raritatis error accidit uiſioni præmiſſorum, cum propter aerem obſcurum nubiloſum cauſſæ
pulchritudinis
uel deformitatis non uidentur.
Extemporis quoq; breuitate error accidit uiſioni
præmiſſorum
:
quoniam in paruo tempore non ſunt comprehenſibiles minutæ cauſſæ pulchritudi-
nis
uel deformitatis:
ſicut accidit cum aliquis inſpiciens per foramen uiderit aliquam faciem: tunc
enim
aliquando deformem iudicat eſſe pulchram, & aliquando econuerſo:
& idem accidit mota re
uiſa
ſubitò, remanente oculo non moto.
Ex uiſus etiam debilitate error accidit uiſioni præmiſſorũ:
minuta
enim, quæ ſunt cauſſa pulchritudinis uel deformitatis, uiſus debilis non uidet:
unde modo
contrario
iudicat unum quodq;
iſtorum. Patet ergo propoſitum.
151. Conſimilitudo comprehenditur à uiſu ex conuenientia formarum comprehenſarũ ad in-
uicem
. Alhazen 61 n 2.
Eſt enim conſimilitudo æqualitas duarum formarum aut duarum intentionum in re, in qua
ſunt
conſimiles.
Cum itaq; uiſus comprehenderit duas formas aut duas intentiones conſimiles in
ſimul
, comprehendet conſimilitudinem illarum ex comprehenſione cuiuslibet illarũ duarum for-
marum
& ſuarum intentionum ex comparatione alterius illarum ad alteram.
Viſus itaq; compre-
hendet
conſimilitudinem in formis & intentionibus conſimilibus ex comprehenſione cuiuslibet
formarum
intentionum ſecundum ſuum eſſe, & ex comprehenſione illarum ad inuicem.
152. Diuerſitas comprehenditur à uiſuex priuatione conſimilitudinis in formis ſenſibilibus
comprehenſis
. Alhazen 62 n 2.
Cum enim diuerſitas, ut hic accipitur, non ſit aliud, quàm differentia form arũ ſenſibilium com-
prehenſarum
à uiſu, hæc diuerſitas comprehenditur à uiſu in formis diuerſis ex comprehenſione
cuiuslibet
illarum formarum diuerſarum, & ex comparatione alterius illarum ad alterã, & ex com-
prehenſione
priuationis conſimilitudinis in eis.
Diuerſitas ergo comprehenditur per ſenſum uiſus
ex
comprehenſione cuiuslibet formarum & intentionum per ſe, & ex comparatione ipſarum adin-
uicem
, & ex ſenſu priuationis conſimilitudinis ab ipſo ſentiente.
153. In ſimilitudinis & diuerſitatis uiſione error accidit uirtuti diſtinctiuæ ex intempera-
ta
diſpoſitione octo circumſtantiarum cuiuslibet rei uiſæ. Alhazen 33. 44. 51. 57. 63. 65.
68
. 71. n 3.
Ex paucitate enim lucis error accidit in uiſione ſimilitudinis & diuerſitatis corporum eiuſdem
coloris
ſecundum ſpeciem, uel eiuſdem figuræ ſecundum ſpeciem, in quibus partialis diuerſi-
tas
per latentia ſigna diſtincta eſt:
tunc enim illa in luce debili non uidentur: & ob hoc inter illa cor
pora
omnimoda iudicabitur ſimilitudo.
Et ſi aliqua corpora ſolùm propter aliqua minuta ſignai-
pſis
communia participent ſimilitudine:
tunc propter lucis debilitatem illis cauſsis conſimilitudi-
nis
non perceptis, iudicabitur diuerſitas totalis, quod non accideret in luce temperata.
Ex ſuper-
flua
etiam elongatione accidit error in præmiſſorum uiſione, ut patet in præmiſsis exemplis.
Minu
enim cauſſæ ſimilitudinis uel diſsimilitudinis à magna remotione non uidentur per 8 huius.
Et
ſimiliter
etià eiſdem error accidit ex ſitus nimia obliquatione, quæ res paruas non ſinit comprehen
di
à uiſu per 26 huius.
Accidit etiam error in præmiſſorũ uiſione, propter cauſſarũ ſimilitudinis uel
diſsimilitudinis
paruitatẽ, propter quã, cæteris exiſtentibus cõuenienter uiſui diſpoſitis, huiuſmo-
dinõ
uidentur.
Ex defectu etiã ſoliditatis error accidit uiſioni præmiſſorũ. Sienim duo uaſa multũ
rara
cõueniãt in ſpecie, figura & raritate, ſed diſcrepẽt in aliqua ſuarũ partiũ diſpoſitiõe:
tũc uino e-
iuſdẽ
coloris & claritatis ambob.
repletis latebũt cauſſę diuerſitatis, & reputabũtur omnino ſimilia.
489187LIBER QVARTVS. Et ſi differant ſpecie, figura & raritate, ſed ſolùm in aliquibus partialibus formulis cõueniant: tunc
uino
ſimili plena putabuntur omnino ſimilia:
qui error accidit propter defectum ipſorum ſolidita-
tis
:
quia ſint peruia, ideo res per ipſa uiſa ſimilitudinis uel diſsimilitudinis aufert cauſſas. Exin-
temperantia
etiam raritatis accidit error in uiſione præmiſſorum:
in aere enim nubiloſo & obſcuro
minutæ
cauſſæ ſimilitudinis uel diſsimilitudinis non uidẽtur.
Ex temporis etiã breuitate præmiſ-
ſorum
uiſioni error accidit:
quoniam particulares ſimilitudinis uel diſsimilitudinis cauſſæ paruiſ-
ſimo
tempore inſpectæ latent uiſum.
Debilitas etiam uiſus errorem illorum uiſioni adducit, quia
minutas
ipſorum ſcilicet ſimilitudinis uel diſsimilitudinis cauſſas uiſus debilis perſpicere non po-
teſt
.
Patet ergo propoſitum.
154. Virtuti diſtinctiuæ error quando accidit ex cauſſarum plurium aggregatione, qua-
rum
nulla per ſe ad errorem ſufficit cauſſandum. Alhazen 72 n 3.
Quandoq; enim duæ intemperantiæ circumſtantiarum octo omnium uiſibilium concurrunt in
uno
uiſibili, & faciũt errorem in uiſu, licet neutra ipſarum per ſe ſufficeret ad cauſſandum errorem.

Si
enim moueatur aliquid à magna diſtantia motu tardo, illud ſubitò uiſum uidebitur motum,
& motus ille poſſet percipi in diſtantia temperata etiam ſubito uiſu, uel etiam poſſet percipi in illa
remota
diſtantia per intuitum diligentem tempore conuenienti.
Sed illis duabus cauſsis erroris
concurrentibus
, tunc errabit uirtus diſtinctiua, & uidebitur res immota.
Sed etiam quandoq; con-
currunt
intemperantiæ plures ad unum errorem cauſſandum, quam nulla illarum per ſe cauſſaret.

Si
enim à magna diſtantia ſub debili luce in tempore modico opponatur uiſui debili corpus diuer-
ſorum
colorum motum tardo motu:
tũc fortè uidebitur quieſcere: ſed motus eius qualibet illarum
cauſſarum
aliqua deficiente percipi fortè poſſet:
& fortè quandoq; intemperátiæ omnium circum-
ſtantiarum
corporum uiſibilium cõcurruntad unum errorem cauſſandum, uel quandoq;
plurium
illarum
, & ſecundum diuerſas combinationes, quæ plus experientiam quàm rationem reſpiciunt
ſecundum
omnem ſui diuerſitatem:
unde de his ſic eſſe ſufficit exemplatum.
155. Error accidit uiſuiuia ſcientiæ per inconueniẽtem applicationem formæ, quæ eſt in ani-
ma
alicuirei uiſæ, in intemperantia cuiuslibet octo circumſtantiaru reiuiſæ. Alhazen 21 n 3.
Cum enim res alia aut alterius ſpeciei uiſui apparet quàm ſit in rei ueritate: tunc fit error uia
ſcientiæ
in uiſu:
quoniam forma quieſcens in anima inconuenienter alteri rei applicatur, cui non
conuenit
:
& hoc accidit propter intemperantiam cuiuslibet octo circumſtantiarum rerum uiſibi-
lium
.
Propter defectum enim lucis fit plurimus error in rerum cognitione, ut hoc euidenter per ſe
patet
.
Debilitas enim lucis nimia errorem infert formæ uiſæ: unde accidit error in crepuſculis in
omnibus
uiſis:
unde etiam noctiluca uidẽtur lucere in tenebris, quorum forma non eſt lumen, nec
etiam
ſcintillans color:
quæ omnia non acciderent in luce temperata. Etpropter diſtantiam etiam
nimiam
uiſibilis à uiſu accidit hominem notum quandoq;
pro extraneo reputari, & econtrario, uel
etiam
notum unum pro alio noto, ut Socratem pro Platone, aut econtrario:
& quandoq; aliquis
uidens
equum, putat ſe uidere aſinum.
Et uniuerſaliter fit error ſcientiæ, uel à ſpecie ad ſpeciem, uel
ab
indiuiduo ad indiuiduum eiuſdem ſpeciei:
uel ab indiuiduo ſpeciei unius ad indiuiduũ ſpeciei
alterius
, ut cum equus Petri æſtimatur mulus Martini.
Et quandoq; quis uidens ignem remotum
longè
in aere, putat ſe ſtellam uidere:
hæc enim omnia ſi propè eſſent, uiderentur ſine errore. Situs
etiam
oppoſitionis errorẽ inducit:
quandoq; enim Petrus remotus ab axe uiſuali, putabitur Mar-
tinus
, & quandoq;
equus uiſus putabitur eſſe aſinus, quæ ſi directè uiſui opponãtur, error penitùs
ceſſabit
.
Quantitas etiam extra temperantiam exiſtens errorem facit uiſui & ſcientiæ, ut cum gra-
num
ſinapis creditur eſſe granum naſturtij.
Soliditas etiã eſt cauſſa huius erroris: unde cryſtallus,
quia
parum eſt ſolida, creditur color eius eſſe color rubini, ſuppoſito ſibi tali colore & uiſu in op-
poſito
exiſtente.
Diaphanitas etiam nimis diminuta huius erroris eſt cauſſa: uitro enim colorato
uiſui
& rei uiſæ coloratæ interpoſito, æſtimabitur color corporis oppoſiti mixtus ex colore pro-
prio
& colore uitri:
& ſi oculis & rebus uiſis interponatur pannus multùm rarus, apparebit color
corporis
mixtus, non quòd ſecũdum ueritatem partes coloris rei per foramina pannitranſentes
cum
coloribus filorum miſceantur, ſed quia pũcta coloris rei uiſæ & filorum ſine diſtantia ſenſibili
propè
adinuicem in uiſus ſuperficie ſituantur:
unde illi colores diuerſi uidentur punctualiter ad-
inuicem
coniumcti, propter quod apparet uiſui unus color ex illis ambobus coloribus mixtus:
un-
de
ſi magna ſint panni foramina, diſcernentur colores & panni & rei uiſæ ſine aliqua mixtura.
Et
ex
hoc accidit quòd uiſo colore alicuius corporis per pannum laneũ, uidebitur mixtura colorum
plurimùm
conſonans colori filorum:
quia foramina panni lanei ſunt ſtricta, quæ pilis multis colo-
ratis
conteguntur:
& etiam cum ioculatores faciunt ſub pannis ſe circumdantibus imagines li-
gneas
pictas moueri:
tunc ſimilitudines illarum imaginum inſpicienti per pannum lineum ſubti-
lem
, ſicut ſolet fieri, apparebunt aues uel alia animalia illis formis conuenientia:
& hoc propter de-
fectum
diaphanitatis medij, quia in aere præter pannum aliud uidetur.
Temporis etiam intem-
perantia
huius erroris eſt cauſſa.
Si quis enim per foramen reſpiciat aliquod corpus tranſiens ue-
loci
motu, & non plenè acquirat formam corporis, uel ſi quis ſubitò aliquid uideat, quod ſtatim
à
uiſu recedat, errabit in indruiduo illius formæ:
unde forſan eſt error in ſpecie uel in indiuiduo
uel
in utroque:
forſan enim æſtimabit equum fuiſſe mulum, uel Petrum Martinum, uel equum
490188VITELLONIS OPTICAE Petri fuiſſe múlum Martini. Debilitas quoq; uiſus huius erroris eſt cauſſa: læſus enim uiſus à colo-
re
forti, cui incidit lumen forte, iudicat omnem colorem uiſum illius coloris, uel alterius coloris ex
illis
duobus mixti:
& etiam propter oculorum ægritudinẽ aliquando equus apparet aſinus, & So-
crates
uidetur Plato.
Et ſimiliter in alijs uiſibilibus errabit uiſus propter ſolam intemperãtiam ſuæ
æqualis
diſpoſitionis nullo alio impedimento accedente.
Sic ergo errores ſcientiæ accidunt uiſui
ſecundum
ſingulas intemperãtias 8 circumſtantiarum rei uiſæ, ut patet.
His autem & eorum ſimi-
libus
non duximus multum inſiſtendum, quia hæc, quæ diximus, ſufficiunt pro talium omnium
radice
.
Et hoc eſt propoſitum.
156. In ſolo uiſu error quando accidit propter intemperãtiam cuiuslibet octo circumſtan-
tiarum
rerum per ipſum propriè uiſarum. Alhazen 20 n 3.
Quia enim, ut patet per principium 3 huius, lux & color ſunt per ſe obiectum uiſus, palàm quòd
eiſoli
non poteſt error accidere niſi in luce & colore.
Accidit autem uiſui in illis error propter ipſo-
rum
intemperantiam in fortitudine, ut lux fortis non permittit alia uiſibilia uideri, & color fortis
facit
res alias quaſcunq;
in colore ſibi ſimiles uideri, cum tamen illorum color ſit diuerſus. Et ſimi-
liter
eſt in lucis & coloris debilitate.
Si enim corpus, in quo ſit multa colorum diuerſitas, occurrat
uiſui
ſub luce multùm debili, ut ueſtis diuerſi coloris, apparebit unius coloris.
Et ſi color ſit ualde
debilis
, etiam in luce temperata non uidebitur, & ſic lux extra temperantiam facit uiſui deceptio-
nem
ſecundum utrunq;
extremorum. Diſtantia etiã uiſibilium errorem inducit uiſui: quia propter
improportionatam
diſtantiam res colorum diuerſorum minuratim ipſis aſperſa, uidebitur unius
coloris
.
Situs etiam oppoſitionis ſenſum errare facit: quia cum corpus uiſum fuerit multùm obli-
quatum
, occultabuntur propter ſui obliquationem ipſi uiſui minutæ eius particulæ:
& ſi fuerit in
partibus
minutis colorum diuerſitas, apparebit in totali corpore:
& ſi corpus redieritad directam
oppoſitionem
, illorum colorum diuerſitas apparebit, niſit fortè elongatio partium colorati corpo-
ris
ab axe uiſuali fuerit nimis magna.
Magnitudo etiam uiſui errorem inducit: quia etiam luce &
diſtantia
, & ſitu uiſioni conuenientibus, colores paruarum partium corporis, diuerſi coloris eua-
dunt
uiſum, & uidetur res unius coloris:
quod non fieret, ſi paruitas partium temperamentum non
exiret
.
Soliditas etiam eſt cauſſa deceptionis uiſus, ſi nimis remiſſa fuerit: unde cryſtallus uidetur
colorata
colore rei ſibi ſuppoſitæ propter ſuæ ſoliditatis paruitatem:
quod non accideret, ſi cryſtal-
lus
plus ſolida eſſet.
Ex diaphanitate etiam error accidit uiſui: quia propter interp oſitionem flam-
inter uiſum & rem uiſam, etiam ſi illa res uiſa fortis ſit coloris, uidebitur illud corpus tenebro-
fum
propter ſolam carentiam diaphanitatis in medio.
Tempus etiam eſt cauſſa erroris: quia ſi ſubi-
ſuper corpus diuerſorum colorum fiat uiſus directio, apparebit illud corpus coloris unius, do-
nec
per diligentem intuitum diſcernatur.
Debilitas etiam uiſus errorem prætendit in uiſione præ-
miſſorum
:
luce enim forti in uiſum agẽte, læditur uiſus ſtatim, & ad colorem alicuius corporis con-
uerſus
ipſum colorem tenebroſum recipit, donec poſt aliquod tempus læſio receſſerit.
Similiter
etiam
cum adeſt oculis infirmitas, occulta bitur uiſui colorum uarietas:
& ſic fit error in talibus ex
ſola
uiſus qualitate à temperamento recedente.
Patet ergo quòd ſecundum omnes circumſtantias
rerum
uiſibilium in ſolo uiſu fieri deceptionem eſt poſsibile.
Et hoc proponebatur.
157. Fulgidum mixtum nigro, ſiue per nigrum medium, uiſui colorem præſentat puniceum.
Huius declaratio eſt ex ſenſibilιbus naturalibus experientijs: uidemus enim quòd in ſpeculis
benè
terſis fulgidis res fulgida uiſui præſentatur in ſui fulgore:
quòd ſi ſpeculum fulgidum fue-
rit
, tunc forma fulgidi permixta nigro colore ſpeculi præſentatur uiſui, non intentione ſui fulgoris,
ſed
quaſi aliquantulum denigrata, & ita rubea ſiue punicea apparet.
Vniuerſale enim eſt, ut in prin-
cipio
2 huius ſuppoſitum eſt, quòd rerum ualde coloratarum colores lumenq́ue ipſius medij co-
lori
permixta ferátur ad uiſum, ut ſi per uitrum coloratum aliqua res uideatur, quòd color rei ui-
ſæ
ex colore proprio & colore uitri permixtus uiſui præſentetur:
& horum multas experientias
planè
poterit quis uidere.
Euenit etiam humidos oculos habentibus, quòd forma albi fulgidi per
infectos
humores & tunicas oculi ad centrum oculi perueniens, in medium colorem uiſus iudicio
permutatur
, & apparet oculo coloris punicei phantaſia.
Et etiam uidemus uiridium lignorũ flam-
mam
rubeam appropinquare puniceo colori:
quia ignis fulgidus & albus exiſtens per fumum ni-
grum
propter groſsitiem materiæ, & humiditatem aqueam, quę illi fumo miſcetur, puniceus uide-
tur
.
Per caliginem quoq; & fumum nigrum uidetur ſol non fulgidus ſed puniceus, quando talem
fumum
uel caliginem ſoli & uiſibus accidit interponi:
& hoc idem in alijs ſtellis poterit perpendi.
Item
circuli, qui circa candelas uidentur, propter groſsitiem aeris & nigredinem purpurei uiden-
tur
:
quoniam aer ingroſſatus à natura lucidi aliqualiter impeditur, & propter admixtionẽ umbræ
nigredine
permiſceri uidetur, uel alio medio colore ſecundum diſpoſitionem luminis & admixtæ
umbræ
.
Et ad hoc etiam plenius declarandum diligẽs inquiſitor plures experientias poterit appli-
care
.
Patet ergo propoſitum.
158. Viſum protenſum longè debiliorem fieri patens eſt.
Non enim uiſus uidet ſimiliter de longè poſita, quemadmodum propè exiſtẽtia. Si enim uidea-
tur
de longè corpus foraminoſum, cuius ſint parua foramina, totũ uidetur continuum:
unde ſi ali-
491189LIBER QVINTVS. quis uaporem roridum de longè uideat, totum ipſum fore unum corpus continuum uiſus indica-
bit
:
quin etiam uiſus recta curua, rotunda quadrata ex remotione iudicat, ſicut eſt in præmiſsis hu-
ius
libritheorematibus declaratum.
Et ſi uiſus pannum coloratum, in quo eſt minuta colorum di-
uerſorum
conſperſio, ad quos proportionata partium elongatio ſit intemperata ipſi uiſui, diutius
etiam
aſpexerit:
apparebit pannus ille unius coloris tantùm, quoniam extra temperantiam eſt lon-
gitudo
, reſpectu partialium colorum, licet omnia alia conueniantin debita temperantia, reſpectu
uiſus
.
Quia ergo uiſibilem rei circum ſtantiam uiſus protenſus perſpicit, palàm quia debilitatur
ex
protenſione ſui ad uiſibile, ſiue ex remotione uiſibilis ab ipſo.
Et hoc eſt, quod proponebatur.
159. Nigredinis in re non nigra apparitio ex uiſus prouenit defectione.
Experientia ſimiliter comprobatur, quod hic proponitur, auxilio pręcedentis. Quia enim uiſum
protenſum
longè debiliorem fieri patens eſt, ut præmiſſum eſt:
ideo accιdit quòd ea, quæ longè ui-
dentur
, propter uiſus debilitationem omnia nigriora apparent, ſicut etiã corpora remotiora & mi-
nora
& planiora quàm ſint, uiſibus apparent:
quoniam eminentiæ ſuarum partium aſperitates &
tumores
in ipſis facientes non uidentur.
Similiter etiam, quæ in ſpeculis uidentur, quia propter re-
flexionem
ipſorum diſtantia augetur, ideo propter remotionem, quæ accidit uiſui, talia nigriora
uidentur
experimentanti.
Quantò enim magis ex remotione etiã rei albæ immoto ſpeculo diſtan-
tia
à ſuperficie ſpeculi augmẽtatur, tantò magis color ille albus uiſui ad nigre dinem accedit:
unde
etiam
nubes apparentes in aqua nigriores uidentur quàm in loco ſuo, uiſu in eodem loco exiſtẽte,
quoniam
reflexio facta in aqua auget diſtantiam:
nihil autem differt aliquid multum diſtans uiſui
apparere
, aut uiſum per multam diſtantiam uiſionem rei complere:
ſemper enim fit iudicium uir-
tutis
uiſiuæ, ſecundum quod forma eſt in uiſus organo recepta.
Neq; latebit hic experimentantem,
quia
quando clara nubes fuerit uicina ſoli, tunc alicui aſpicienti ad nubem, nubes uidebitur niſi
alba
:
ſed ſi reflectatur ab aqua, & eam uiſus in aqua uideat: tunc illa nubes alba aliquem colorem ex
medijs
coloribus uiſui præſentabit, ut puniceum, purpureum, uiridẽ, & lazulium:
unde ſicut uiſus
colorem
nigrum per reflexionem uidet eſſe nigriorem, ſic & colorem album uidet minus album
propter
reflexionem.
Nubem itaq; albam exiſtentem uidet uiſus propter diſtantiã ampliorem, quę
fit
per reflexionem, in ſuo colore nigram, & ſimilem priuationi & negationi propter uiſus protenſi
debilitatem
.
Et quoniam coloratio nubis fit ex impreſsione luminis ab aliquo corpore luminoſo,
poteſt
concludi ex præmiſsis, quòd in omni corpore, cui lumen uel color ex corpore luminoſo im-
primitur
, eandem cauſſam & effectum participem habebit.
Ethoc eſt, quod proponebatur.
VITELLONIS FI-
LII
THVRINGORVM ET PO-
LONORVM
OPTICAE LIBER QVINTVS.
Expeditis aliqualiter his, quæ ſimplici & directæ uiſioni neceſſaria
exiſtere
, & eius deceptionibus accidere uiſa ſunt reſtatnũc ut conuenien-
ter
eum modum uiſionis, qui fit per reflexionem à politis corporibus, quæ
ſpecula
dicimus, proſequẽtes, de omni reflexionis modo à quibuſcun ſpe-
culis
ex quiſitius pertractemus.
Primò ita in præſenti quinto huius ſciẽtiæ libro præmit-
temus
quælibet illorum, quæ æſtimamus cõmunia omnibus ſpeculis:
& deinde adiun-
gemus
paßiones, quæ accidunt rebus & uiſui à ſolis fpeculis planis, quorum ſpeculorum
forma
ſimplicior eſt formis omniũ aliorum ſpeculorum:
propter quod & ſpeculorũ pla-
norum
paßiones quibuſdam alijs ſpeculis ſunt cõmunes, ut patebit in libris ſequentibus,
quibus
aliorum ſpeculorum paßiones proprias reſeruamus.
Veruntamen ſicut in princi-
pio
huius ſcientiæ diximus, non intelligimus in hoctractatu per ſpecula corpora tantùm
formata
& polita per artificiüm, ſed etiam ipſa corpora naturalia, à quorũ ſuperficie-
bus
fit eadem reflexio, quæ & à corporum artificialium ſuperficiebus accidit.
Nec in-
telligimus
, quòd ſolum hæc reflexio fiat ad uiſus animalium, ſed etiam ipſis uiſibus non
præſentibus
fit reflexio formarũ, & accidit uiſibus, ſi inlocis reflexarũ formarum diſ-
ponantur
, quòd fiat reflexio ad ipſos:
quod manifeſtè patet per hæc, quia non in omni
loco
fit reflexio ad quemcunq;
uiſum à ſpeculo quocu; . Eſt tamẽ in receptione harum
formarũ
reflexarũ in uiſibus aliqua proprietas, & maximè in illis reflexionũ modis, in
492190VITELLONIS OPTICAE quibus fit aliqua deceptio in uiſu. Quamuis autem, ut in proæmio buius ſcientiæ dixi-
mus
, idem immittatur in contrarium & in ſenſum:
quoniam unius rei una & eadem
forma
ſemper diffunditur per medium, propter quod eadem forma reflectitur à ſuper-
ficiebus
ſpeculorum, quæ etiam in modo ſimplicis uiſionis directè uiſibus occurrit:
non
poteſt
tamen in reflexione facta à ſuperficiebus ſpeculorum quorumcun comprehendi
ueritas
formæ, ſicut comprehenditur in uiſione ſimplici directa.
In reflexionibus enim à
quibuſcun
ſpeculis factis apparet forma rei ut plurimum præ oculis, ipſis uiſibus quaſi
oppoſita
, cum tamen ſecundum ueritatem illis non opponatur.
Lux quo & color cor-
poris
uiſi ſemper miſcentur cum colore ſpeculi, à quo fit reflexio, quam mixturam in re-
flexionibus
uiſus percipit, & ueram lucem uel uerum rei uiſæ colorem.
Omnis quo
reflexio
, ut nos inferius perfectius declarabimus, debilitat luces & colores:
unde in o-
mnireflexione
latet uiſum ueritas lucis & coloris, plus quàm in directa ſimplici uiſio-
ne
.
Quæ uerò ad hunc uiſionis modum, quæ fit per reflexionem à quibuſcun, & à pla-
nis
maximè ſpeculis, præmittimus, ſunt iſta.
DEFINITIONES.
1. Politio corporum eſt cõtinuitas partium ſuperficiei politi corporis ſine ſen-
ſibilitate
pororum uel diuiſionis.
2. Speculum dicitur omne corpus politũ ope-
re
artis uelnaturæ.
3. Linea incidentiæ diciturilla, ſecundum quam forma rei in-
cidit
ſuperficiei ſpeculi.
4. Linea reflexionis diciturilla, ſecundum quam forma
reuerberata
, propter ſoliditatem ſpeculi, quam penetrare poteſt, reflectitur ad
uiſum
.
5. Punctus incidentiæ dicitur ille punctus, in quo linea incidentiæ incidit
ſuperficiei
ſpeculi:
& idem eſt punctus reflexionis, quoniam formarum reflexio ad
uiſum
ſemper fit à puncto incidentiæ.
6. Perpendicularis ſuper ſuperficiem ſpe-
culi
, à quo fit reflexio, dicitur linea orthonogaliter erecta à puncto incidentiæ ſu-
per
ſuperficiẽ ſpeculi illius, à quo ſit reflexio, ſi illa ſuperficies ſit plana:
quòd ſi illa
ſuperficies
ſit conuexa uel concaua:
tunc dicitur perpendicularis ſuperipſam, quæ
eſt
perpendicularis ſuper ſuperficiem planam, illam ſuperficiẽ conuexam uel con-
cauam
in puncto incidentiæ contingẽtem.
7. Superficies reflexionis dicitur ſu-
perficies
continens lineam incidentiæ & reflexionis, & perpẽdicularem à puncto
contingentiæ
productam ſuperipſam ſpeculi ſuperficiem, uel ſuper ſuperficiem
ipſam
contingentem.
8. Cathetus incidẽtiæ dicitur linea perpendiculariter ere-
cta
ſuper ſuperficiem planam ſpeculi, aut ſuper lineam rectam contingẽtem com-
munem
ſectionem ſuperficiei reflexionis, & ſuperficiei ſpeculi conuexi uel conca-
ui
, ducta à puncto, à quo incipit incidentia, ut à cẽtro uiſus, uel ab alio pũcto quo-
cunq
;
, cuius forma à ſpeculo reflectitur ad uiſum. 9. Cathetus reflexionis dicitur
linea
erecta ſuper illam eandem ſuperficiem uel lineam à puncto, ad quem termi-
natur
ipſa linea reflexionis, ut à centro uiſus uel ab alio puncto, ad quem reflexio
terminatur
.
10. Superficies incidentiæ dicitur ſuperficies contenta à linea rei ui-
ſæ
, & à cathetis incidentiæ terminorum illius lineæ.
11. Angulus incidentiæ dici-
tur
angulus, quem in ſuperficie reflexionis continet linea incidentiæ, linea, quę
eſt
communis ſectio ſuperficiei reflexionis, & ſuperficiei ipſius ſpeculi, uel ſuperfi-
ciei
ſpeculum in puncto reflexionis contingentis.
12. Angulus reflexionis dici-
tur
angulus, quem in ſuperficie reflexionis continet linea reflexionis cum dicta
communi
ſectione.
13. Imago dicitur forma in ſpeculo cõprehenſa. 14. Locus
imaginis
dicitur locus uiſionis illius formæ, ſcilicetlocus, in quo uidetur forma.
PETITIONES.
Supponimus autem hæc. 1. Rei elongatæ & approximatæ ſpeculo, extrema
quandoq
;
uideri. 2. Item quòd uniformis ſituatio puncti rei uiſæ reſpectu ſuper-
ficiei
cuiuſcunq;
ſpeculi, à qua eius forma reflectitur, fit ſolum ſecundum cathe-
tum
ſuæ incidentiæ.
493191LIBER QVINTVS.
THE OREMATA
1. Corporum terſorum politorum, cuiuſcun figuræ ſint, ſuperficies à quolibet ſuorum pun-
ctorum
luces, colores, & formas rerum oppoſitarum reflectunt ſecundum rectitudinem linea-
rum
. Euclides 2 hypothe. catoptr. Ptolemæus 1 & 3 the. 1 catoptr. Alhazen 2 n 4.
Quoniam enim, ut patuit per 1 th. 2 huius, forma lucis à corpore luminoſo ſemper ſecundum
lineam
rectam diffunditur in omne corpus ei oppoſitum, & ſimiliter forma colorata habentis
actum
luminis.
Cum itaq; hæc incidunt alicui corpori terſo polito: quia in tali corpore non patet
tranſitus
lumini uel colori propter talis corporis denſitatem & priuationem diaphanitatis, ſint
planarum
ſuperficierũ, in quibus nulla eſt aſperitas, ſemper ab illis fit luminis & coloris & forma-
rum
reflexio:
& ob hoc oppofito ſpeculo lumini forti obliquè incidenti, manifeſtè fit ad parietem
uicinum
luminis reflexio & coloris, ſi color fuerit coniumctus lumini, & uidebitur lumen reflexum
incidens
parieti cum colore:
& moto ſpeculo radius reflexus mouebitur mutans locum, & ablato
ſpeculo
lumen reflexum aufertur:
& ſi à loco, cui incidit radius luminoſus, manus uel aliud corpus
mundum
uel politum ſecundum lineam rectam ducatur ad ſuperficiem corporis, à qua fit reflexio:

patens
erit quoniam ſecundum rectitudinem linearum reflexio eſt facta, quoniam ipſi experimen-
tanti
ſecundum lineam rectam ad corpus, à quo fit reflexio, redeunti, ſemper reflexionem luminis
accidit
uideri.
In omni itaq; polita ſuperficie cuiuſcunq; ſit figuræ, à quolibet ſuorum pũctorum fit
reflexio
ſecundum rectitudinem linearum:
caditenim in quo dlibet puctum corporis politi lux à
quolibet
puncto corporis luminoſi.
Vnde ſicut oſtenſum eſt in 20 th. 2 huius ſuper quodlibet pun-
ctum
corporis politi fit pyramis, cuius uertex eſt in pũcto corporis politi, & baſis in ſuperficie cor-
poris
luminoſi:
& à quolibet puncto luminoſi corporis procedit pyramis, cuius uertex eſt in pun-
cto
corporis luminoſi, & baſis in ſuperficie corporis politi.
Et ſi à corpore luminoſo procedit lux
ad
corpus politum ſecundum lineas æquidiſtantes, illæ lineæ quaſi columnam continentes termi-
nantur
ad baſes pyramidum præmiſſarum.
Per quaſcunq; autem lineas lumen corpori polito inci-
dit
, ſecundum illarum proprietatem reflectitur, ſiue ſint perpendiculares ſiue obliquæ:
patet ergo
propoſitum
.
Fit autẽ à corporibus politis reflexio lucis, non autem à corporibus non politis, aſpe-
ris
:
quoniam in illis ſunt pori & foueæ, quas ſubintrat lumen, & redit in ſe permixtum cum umbra
illorum
corporum:
unde non fit reflexio ſenſibilis ab illis.
2. Ab omni corpore colorato præſente luce, color ad corpus oppoſitum politum mixtim cum
lumine
mittitur: & quando totaliter, quando partialiter reflectitur ab illo, ſicut & ipſum
lumen
. Ptolemæus 3 th. 1 catoptr. Alhazen 3 n 4.
Quòd hic proponitur, experimẽtaliter declaratur. Sit enim, ut intra domum unius tantùm fene-
ſtræ
deſcendat lux ſolis ſuper corpus multum coloratũ forti colore:
& ponatur in oppoſitione con-
tra
ipſum ſpeculum argenteum, & iterum cõtra ſpeculum ponatur uas concauum ad modum ſcy-
phi
, quod ſit interius album, uel in quo ponatur corpus album, & aptetur taliter ut lux reflexa inci-
dat
ſuper illud corpus album.
Apparebit itaq, ſuper faciem albi corporis color illius corporis, in
quod
primò fit deſcenſus lucis.
Color itaq; mixtim cum luce reflectitur: ergo etiam mixtim cũlu-
mine
incidit corpori polito:
quod corpus politum ſi denſum & durum fuerit, color cum luce tota-
liter
ab ipſo reflectitur, ita ut non coloret corpus politum.
Si uerò corpus politum ſit rarum & luci-
dum
actu, ſicut ſunt aqua & uitrum, & ſimilia:
tunc refle ctũtur ab illo colores & luces, & penetrant
in
illud:
quod patet per hoc, quòd forma reflexionis ab his corporibus eſt debilioris lucis & colo-
ris
, quàm ab alijs corporibus denſioribus, quàm ſint illa:
& etiam circa aliquod punctum ſub iſtis
corporibus
, uel in iſtis uidentur formæ lucis & coloris incidẽtes ſuperiori ſuperficiei iſtorum cor-
porum
.
Patet ergo illud, quod proponebatur.
3. Omnis reflexio debilitat luces & colores: & uniuerſaliter omnes formas. Alhazẽ 4 n 4.
Quoniam enim lux continua fortior eſt luce diſgregata per 1 petitionem 2 huius, & quantò lux
ab
ortu ſuo plus elongatur, tantò plus debilitatur per 22 th.
2 huius: patet quòd cum ſecundum ali-
quem
punctum corporis luminoſi procedit lux ad ſuperficiem corporis politi in modum pyrami-
dis
, quòd quantò magis elongatur à puncto illo, tantò maior eſt eius debilitatio, & propter elonga-
tionem
ab ortu lucis, & propter diſgregationẽ.
Lux uerò reflexa ab aliquo polito corpore plus de-
bilitatur
, tum propter elongationem à loco reflexionis & diſgregationẽ, tum propter ipſam refle-
xionem
.
Luces quoq; ſecundum lineas æquidiſtantes politis corporibus incidẽtes, ſunt debiliores
quàm
luces obliquè incidentes, quoniã minus aggregantur.
Colorum quoq; reflexio quamuis fiat
ab
omni corpore polito, ſicut & lucis, ut patet per 1 huius:
non tamen eſt multum ſenſibilis, propter
debilitationem
, quę fit ex reflexione, & propter admixtionẽ coloris ipſius ſpeculi conformis colo-
rum
reflexorum, niſi fortè à ſpeculo argẽteo fiat reflexio.
In ferreo enim ſpeculo color apparet de-
bilior
, quoniam color ferri mixtus cum luce reflexa, & ipſo colore reflexo debilitat ipſum colorem
reflexum
.
Omnes itaq; reflexiones colorum optimè experiri poſſunt in domo unici foraminis, cui
foramini
albus paries opponitur.
Tunc enim in radio ſolis poſito ſpeculo argenteo, & ipſi ſpeculo
& parieti interpoſita re aliqua colorata:
erit reflexio coloris ad parietẽ album ſenſibilis. Idem quoq:
494192VITELLONIS OPTICAE accidit ſi in radio incidentiæ ipſius ſpeculi ponatur corpus diaphanum coloratum, per quod tran-
ſeat
radius, incidens ipſi ſpeculo, utpote ſi ante feneſtram ponatur uitrum coloratum, uel ſi modo
ſimili
, ut experimentanti uidebitur, diſponatur.
Cadẽte itaq; luce forti ſuper ſpeculum argenteum
& ipſa reflexa ſuper parietem album, notabiliter uidebitur lux parietis debilior quàm ſpeculi.
Re-
flexio
ergo lucem debilitat.
Et eodẽ modo color reflexus eſt debilior colore, à quo fit reflexio. Pa-
làm
ergo quòd reflexio debilitat luces & colores, ſed colores magis quàm luces.
Colores enim de-
biliori
modo incidunt quàm luces:
unde etiam in reflexione facilius debilitantur. Color enim de-
bilis
cum ad ſpeculũ peruenerit, miſcetur colori ſpeculi & immutatur propter illius admixtionem:

quare
color reflexus apparet debilis & tenebroſus:
& uniuerſaliter formæ reflexæ ſunt debiliores
quàm
ſint in loco, à quo reflectuntur.
Sic ergo patet quòd omnis reflexio eſt cauſſa debilitatis. Nam
& hoc patet ſenſibiliter in luce:
licet enim lux directa & lux reflexa ęqualiter diſtent ab ortu ſuo, ta-
men
debilior eſt lux reflexa.
Opponatur enim in aere radio ſolis intrãti per feneſtram domum ali-
quam
, in qua unica eſt feneſtra, ſpeculum minus foramine, ita ut lux reſidua foraminis, quę non in-
cidit
in ſpeculo, cadat in terram ſuper corpus album:
& lux à ſpeculo reflexa cadat ſimiliter ſuper
corpus
album eleuatum à terra, hoc obſeruato, ut ſit eadem diſtantia corporis eleuati & iacentis à
centro
foraminis feneſtræ:
uidebitur itaq; ſuper corpus album eleuatum, ad quod fit reflexio, lux
minor
, quàm ſuper corpus iacens:
cuius minoritatis ſola reflexio eſt cauſſa. Etidem poteſt in colo-
rum
reflexione faciliter demonſtrari, & eodem modo.
Patet ergo propoſitum.
4. Omnis lux reflexa, etſi debilior ſit luce prima, eſt tamen fortior quàm lux ſecunda, æqua-
liter
ab origine diſtantibus ambabus: & idem eſt in colore. Alhazen 5 n 4.
Luce enim reflexa cadente in aliquod corpus, ſi aliud ſimile corpus ponatur extra locum refle-
xionis
, & ſit cum illo eiuſdem elongationis à ſpeculo:
uidebitur ſuper ipſum corpus ſecunda lux
minor
, quàm in illo, quod eſt poſitum in loco reflexionis.
Sit enim, quòd in directo foraminis, per
quod
radiusdomum aliquam ingreditur, ponatur ſpeculum in terra, ſuſcipiens totam lucem radij
incidentis
per illam feneſtram, quam lucem ſuperius in principio 2 libri huius ſcientiæ diximus lu-
cem
primam:
tunc enim fiet palàm, quòd erit lux fortior ſuper corpus in loco reflexionis poſitum,
quàm
ſuper aliud corpus ſimile poſitum extra illum locum tantundem à ſpeculo elongatum.
Et
idem
accidit ſi ſuperficies ſpeculi non ſuſcipiat radium directè, ſed obliquè.
Idem etiam patet in co-
loribus
:
quoniam facta reflexione coloris à ſpeculo argenteo, corpus album poſitum in loco refle-
xionis
plurimum recipit coloris:
aliud uerò corpus æquè album exiſtens extra locum reflexionis,
& in eadem diſtantia à ſpeculo, apparet quidem coloratum, ſed debilius ualde quàm corpus poſi-
tum
in loco reflexionis:
& ſi ferreum fuerit ſpeculum fortè in corpore, quod eſt in loco reflexionis,
modicus
uidebitur color, extra uerò locum reflexionis in corpore æquè albo, quaſi nullus appare-
bit
color.
Patet ergo propoſitum.
5. Natura agit in omnibus ſecundum lineas breuiores. Euclides in præfatione opticorum.
Ptolemæus
1 th. 1 catoptr.
Hoc uniuerſaliter patet in omnibus operibus naturæ. Omnes enim motus naturales ſic fiũt: de-
ſcendunt
enim grauia perpendiculariter ſuper ſuperficiem horizontis.
Sagittæ etiam emiſſæ uio-
lenter
ab arcubus ſeruntur linea breuiori ſecundum angulum ſuæ emiſsionis:
per breuiorem enim
lineam
ab eodem termino in eundem terminum uelociter eſt motus.
Et quia, ut in principio 2 libri
huius
ſcientiæ ſuppoſitum eſt, natura nihil agit fruſtra, neq;
deficit in neceſſarijs: palàm quòd ne-
ceſſariò
agit ſecundum lineas breuiores.
Si enim poſsit operatio nem intentam complere per mo-
tum
uel actionem per lineam a b, & agat per
lineam
a b c:
omnis actio, quam facit in linea
b
c eſt fruſtra, quoniam cõſecuta eſt finem in
552[Figure 552]a b c puncto b:
non ergo agit ſecundum aliquod punctum lineæ b c. Et hoc idem per multa naturalia
exempla
patere poteſt.
Vnde & animalia, quorum motrix eſt anima, ſecundum breuiorem lineam
mouentur
ad terminũ, ut patet in rectitudine filorum aranearum, ex quibus texunt telas ſuas, quæ
telæ
etſi nonnunquã inueniantur circulares, ſunt tamen ex rectis filis & in ſtamine, & in ſubtelari
contextæ
propter lineæ breuitatem.
Idẽ quoq; patet in canibus, qui omiſsis duobus lateribus tri-
goni
currunt per tertium, ac ſi naturaliter informati nouerint, quod duo latera trigoni maiora ſint
tertio
, quòd homines geometres edocet 20 p 1.
Patet itaq; propoſitum, prout poſsibile nobis fuit.
6. Omnis reflexio luminis & coloris fit ſecundum lineas ſenſibiles latitudinem habentes.
Alhazen
16 n 4.
Secundum enim tales lineas fit lucis incidẽtia, etiam lucis minimæ ſuper corpus politum, ut pa-
tet
per 3 th.
2 huius. Latitudo itaq; lineæ reflexionis eſt æqualis latitudini lineæ incidentiæ: & linea
mathematica
, quę eſt linea media totius lineæ reflexionis, eundem habet ſitum in loco reflexionis,
quem
habet linea mathematica, quæ eſt linea media lineæ incidentiæ ſenſibilis in loco incidentiæ:

& ſimiliter quæliber aliarum linearum mathematicarum in linea ſenſibili reflexionis eundem reti-
net
ſitum, quem ſua compar in linea incidẽtiæ ſenſibili:
& ob hoc lineis mathematicis pro ipſis ſen-
ſibilibus
non inconueniens eſt uti in tractatibus reflexionum.
Patet ergo propoſitum.
495193LIBER QVINTVS.
7. In reflexionibus factis à quibuſcun ſpeculis, fit deceptio propter intem perantiãlucis: uel
propter
diuerſitatem ſitus:uel propter remotionem puncti, cuius forma reflect itur:uel etiãcen-
tri
ipſius uiſus à ſuperficie cuiuslibet ſpeculorum. Alhazen 3 n 6.
Vniuerſaliter enim quibuſcunq; modis contingit decipi uiſum circa intentiones uiſibilium per
ſi
mplicem uiſionem uiſorum:
eiſdem etiam modis contingit uiſum decipi in uiſione, quæ fit per re-
flexionem
:
quoniam & hæc uiſio eſt quædam uiſio, in qua forma lucis & colorum & aliarum inten-
tionum
uiſibilium ipſi uirtuti diſtinctiuæ præſentantur.
Et hoc, ut patuit per 1 th. 4 huius, & multis
illius
theorematibus, accidit octo modis.
Plurimum tamen & manifeſtius fit hoc in ſpeculis: uel
propter
debilitatem lucis:
uel propter diuerſitatem ſitus, propter quam lineas reflexionũ remoueri
accidit
ab axibus uiſualibus:
uel propter remotionem puncti rei uiſæ, cuius forma reflectitur à ſu-
perficie
ipſius ſpeculi:
uel etiam propter remotionem ipſius centri uiſus, ad quod remota fit refle-
xio
à ſuperficie ipſius ſpeculi.
In alijs uerò quinq; modis licet ſimiliter cauſſetur error in uiſione for
marum
reflexarum à quibuſcunq;
ſpenculis ad uiſum, non eſt tamẽ ille error tam ſenſibilis, ut in iſtis
modis
propoſitis:
nec tamen fit totalis excuſatio ab illis. Patet ergo propoſitum.
8. Specula, à quibus regularis fit reflexio, ſunt tantùm ſeptem.
Quoniam enim regularis reflexio non poteſt fieri niſi à corporibus regularibus: corpora uerò re
gularia
non poſſunt eſſe niſi corpora ut plurimum planarum ſuperficierum uel unius ſuperficiei
cauæ
uel conuexæ.
Sicut autem patet ſenſui, licet corporum planorum ſpecies ſecundum figuras &
numerum
angulorum uarientur:
quantùm tamen ad naturam reflexionis, in omnibus illis eſt iden
titas
ſuperficiei planæ:
nec enim in ipſis, quo ad hæc, uariatio inuenitur: ut autem patet per 138 th. 1
huius
, omnis ſuperficies conuexa uel concaua regularis aut eſt pars ſuperficiei ſphæræ, aut colu-
mnæ
, aut pyramidis rotundæ.
Sic ergo habentur in uniuerſo ſeptem ſpecula: quorum unũ eſt pla-
num
cuiuſcunq;
figuræ: & tria ſunt conuexa, ſphærica, columnaria & pyramidalia: & tria ſunt con-
caua
, ſphęrica, columnaria & pyramidalia:
nec eſt poſsibile plura eſſe ſpecula, à quibus regularis fiat
reflexio
.
Patet ergo propoſitum.
9. Inſtrumentum conſtituimus, in quo modi omnium reflexionum à quibuſcun regularib.
ſpeculis
inſtrumentaliter declarantur. Alhazen 7 n 4.
Aſſumatur ſemicirculus æneus cõuenientis ſpiſsitudinis, utpote medietatis grani hordei uel cir
ca
illud, & conuenientis quantitatis:
qui ſit a
b
c, cuius diameter ſit a c, & eius centrum d:

553[Figure 553]b a p n m l h i k q c f t e u g r o s dproducaturq́;
linea d b perpendiculariter ſu-
per
diametrum a c per 11 p 1:
eſt ergo d b ſemi-
diameter
circuli diuidens ſemicirculum per
æqualia
per 33 p 6.
Abſcin datur itaq; ex linea
d
b ſuperius ſexta pars ipſius per 9 p 6, quę ſit
b
e:
& ſecundum quantitatem lineæ e d à cen
tro
d fiat ſemicirculus, qui ſit f e g.
Arcus ita-
que
b c diuidatur in partes, quot libuerit, ſe-
cundum
puncta h, i, k:
& arcus b a in totidem
partes
diuidatur ſecundum puncta l, m, n:
ita
quòd
arcus l b fiat ęqualis arcui b h, & arcus m l arcui h i, & arcus n m arcui i k, per 23 p 1 & 26 p 3, ꝓ-
ductis
lineis d h, d i, d k, d l, d m, d n.
Deinde iterũ à ſemidiametro b d inferius abſcindatur ſexta pars
ipſius
, quæ ſit d o:
& à pũcto o ducatur linea ęquidiſtans diametro ſemicirculi, quæ eſt a c, per 31 p 1:
quę
ſit p o q:
hanc itaq; interſe cabũt omnes lineæ ad partes diuiſionis à centro d productę. Punctus
ergo
, in quo linea d n ipſam interfecat, ſit r, & in quo linea d k ipſam interſecat, ſit s:
& pũcta, in quib.
ipſam
ſecat ſemicirculus f e g, ſint t & u.
Deinde à totali ſemicirculo abſcindatur pars d a p r exuna
parte
, & ex alia pars d c q s:
& planentur optimè ſuperficies: & acuatur d centrum aſſumpti ſemicir-
culi
quaſi punctus, ita ut ipſum punctũ d maneat in eadẽ ſuperficie ſemicirculi lineis productis.

Nos
aũt quantitatẽ lineæ b e, quę eſt ſexta pars ſemidiametri d b, deinceps digitum appellamus:
eſt
ergo
diameter a c duodecim digitorũ.
Deinde aſſumatur tabula lignea quadrata plana, cuius latus
fit
14 præmiſſorum digitorum, excedens diametrum a c duobus digitis:
& ſpiſsitudo eius ſit 7 digi-
torum
:
& in hac tabula ſignetur punctus medius ք 40 th. 1 huius: & ſuper ipſum fiat circulus ſecun-
dum
quantitatem lateris tabulę:
hic ergo excedet circulum a b c quãtitate unius digiti ex omni par
te
:
quoniam eius diameter in duobus digitis excedit diametrum a c. Fiat iterum ſuperidem centrũ
tabulæ
ligneæ circulus ęqualis circulo f e g:
diuidaturq́; circulus tabulę ligneę proportionaliter ſe-
micirculo
æneo, qui eſt a b c, ita ut prima pars circuli lignei reſpondeat primæ, & ſecunda ſecundæ,
& ſic deinceps:
& à centro tabulæ ligneæ ducantur ad puncta diuiſionis lineę rectę: & rotũdetur ta-
bula
lignea extrinſecus ſecundum circulum maiorem:
& excidatur pars interior tabulæ minori cir-
culo
contenta:
remanebitq́; quędam armilla lignea, cuius latitudo eſt duorum digitorũ, diameter
exterioris
circuli 14:
interioris circuli 10: & totius armillæ profunditas uel altitudo erit 7 digitorũ:
cuius
ſuperficies curuę optimè planentur ad modum columnæ rotundæ:
remanebuntq́; in ſuperfi-
496194VITELLONIS OPTICAE cie plana illius armillæ, lineæ diuidentes circulum ſecundum diuiſionem ſemicirculi a b c. A‘capi-
tibus
itaque illarum linearum producantur lineę in ſuperficie conuexa altitudinis armillæ, perpen
diculares
ſuper
554[Figure 554]n m l b h i k planam ſuperfi
ciem
latitudinis
ipſius
.
Ponatur
enim
pes circini
ſuper
terminum
lineę
diuidentis
circulum
:
& fiat
ſemicirculus
in
ſuperficie
cõue-
xa
armillæ, qui
diuidatur
per ę
qualia
per 30 p 3:

& producatur a
puncto
ad pun
ctũ
linea:
palãq́;
ք
105 th.
1 huius
quoniam
illa li-
nea
eſt perpẽdi-
cularis
ſuper ſu-
perficiem
latitu
dinis
, quæ pars
eſt
baſis colũnę:

& eodem modo
à
terminis illarũ
diuidentiũ
pro-
ducantur
perpẽ
diculares
in ſu-
perficie
armillæ
concaua
.
In qua
etiam
ſuperficie
ex
parte planæ ſuperficiei non druiſæ ſum atur altitudo duorum digitorum:
& in perpedicularibus
lineis
omnibus in illa ſuperficie productis fiant ſigna:
& ſecundum ſigna illa fiat circulus ęquidiſtãs
planę
ſuperficiei armillæ, immiſſa tabella acuta, quantitatis circulif e g, uel alio modo, prout conue
nientius
poſsit fieri:
& ſecundum quantitatem medietatis grani hordei fiant item alia ſigna intra il-
los
duos digitos:
& circũducatur circulus æ quidiſtans priori circulo ſecundum quantitatẽ pręmiſ-
ſam
medietatis grani hordei:
& ſub hoc ſecundo circulo intra altitudinem duorũ illorum digitorũ,
ſecundum
profunditatem ſemicirculi ænei a b c ſignentur alia puncta in prædictis perpendicula-
ribus
, & iterum fiat circulus ſecundum illa puncta:
& excepto per aliqua inſtrumẽta illo corpore li-
gneo
inter hos duos ſecũdos circulos exiſtẽte, fiat concauitas unius digiti profunda:
& coaptetur
huic
cõcauitati ænea ſemicirculi portio, quę eſt p b q, quæ intrabit concauitatem uſq;
ad portionem
minoris
circuli, quę eſt t e u:
ideo quòd diſtantia iſtorum duorum arcuum eſt unius digiti, & eadem
eſt
profunditas concauitatis factæ in tabula lignea.
Flat autem taliter, ut ſuperficies circuli f e g diui
ſa
per lineam à centro d ad circumferentiam producta, ſit ad partem ſuperficiei armillæ diuiſæ.
Li-
neę
itaq;
perpẽdiculares ductæ in concaua ſuperficie armillæ tangent lineas diuiſionis circuli f e g,
& cadent perpendiculariter ſuper ſuperficiem circuli f e g.
Item in cõuexa ſuperficie armillæ ex par
te
ſup erficiei non diuiſæ ſignetur punctus in qualibet perpendicularium productarum ſecundum
diſtantiam
duorũ digitorum ab ipſa plana ſuperficie non diuiſa:
& poſito pede circini ſuper quodli-
bet
punctorum ſignatorum, fiant circuli, quorũ cuiuslibet diameter ſit ęqualis quantitati grani hor
dei
:
& ſecundum illorum circulorum quantitatem fiant foramina columnaria rotunda: & in aliquo
ipſorũ
coaptetur baculus ligneus, qui cum tranſierit ad interiorem concauitatem armillæ, tãget ſe-
micirculi
f e g ſuperficiem:
quoniam, ut patet ex præmiſsis, centrum cuiuslibet illorum circulorum
paruorum
erit in circũferentia circuli prius ſignati in ſuperficie concaua armillę, à quo diſtat ſuper
ficies
circuli ęnei, qui eſt f e g, ſecundum quantitatem medietatis grani hordei.
Deinde ſumatur alia
tabula
lignea quadrata, cuius diameter ſit æqualis diametro armillæ ligneæ:
& perquiſito puncto
medio
ipſius per 40 th.
1 huius, ab illo puncto medio circunducatur circulus ad quantitatem ſemi-
diametri
d e:
& hic circulus erit ęqualis circulo f e g & baſi concauitatis armillę. Item ſuper centrum
huius
circuli fiat quadratum, cuius latera ſint quatuor digitorum lateribus ſuis æqualiter diſtanti-
bus
à lateribus huius tabulæ ligneę:
quod poteſt fieri per 41 th. 1 huius: & fodiatur hoc quadratum
ad
profunditatem unius digiti:
& planentur omnes ſuperficies concauitatis ſuæ, ut fiant rectangu-
, & fundus eius fiat planus.
Deinde huic tabulæ coaptetur immobiliter baſis armillæ, ita ut circu-
lus
minor huius tabulę applicetur concauitati armillæ.
Deinde fiat columna ferrea concaua aliquã
497195LIBER QVINTVS tulum ſpiſſa, cuius baſis diameter ſit æqualis quantitati grani hordei, ſicut diametri foraminum: &
ponatur
illa columna in prius factis foraminib.
quę, peruenerit ad concauum armillæ, continget
lineas
in circulo f e g productas.
Fiat aũt in capite columnæ quodcunq; artificium, non permittens
columnam
intrare, niſi ad locum determιnatum:
& ut firmius ſtare poſsit, modicum cerę ſibi circũ-
ponatur
:
& ſit tantæ longitudinis columna, ut procedens ſuper ſuperficiem circuli f e g, contingere
poſsitlatus
quadrati concaui in tabula lignea, quod eſt ęquidiſtans lineę r s, ductę in ſuperficie cir-
culi
ænei.
Deinde fiant ſeptem regulæ ligneę planę ęquidiſtantium ſuperficierũ orthogonalium, æ-
quales
& penitus ſimiles, quarum longitudo ſit digitorum ſex:
latitudo quatuor: & ſpiſsitudo con-
ueniens
, ut inferius neceſsitas ipſius finis edocebit:
& una ipſarum ada-
ptetur
quadrato cõcauo, ita ut orthogonaliter cadat ſuper fundum qua-
555[Figure 555]p k c z q x y b drati concaui, & ut faciliter intret ſine compreſsione:
ducaturq́ taliter ut
punctus
d centrum ſcilicet circuli a b c contingat unam ſuperficierum la
titudinis
regulæ:
& in puncto contactus fiat ſignum in regula, quod ſit x:
& à puncto ſignato x producatur in extremitates regulę linea ęquidiſtãs
longioribus
lateribus regulę, quę ſit b x p.
Et palàm quoniam illa erit li
nea
longitudinis regulę.
Deinde in longiori parte illius lineę à puncto x
ſignato
ſumatur altitudo medij grani hordei:
& fiat ibi punctum z: erit i
taq
;
z medius punctus longitudinis regulæ, centrisq́ foraminum oppo-
ſitus
directè:
centra enim foraminum altiora ſunt ſuperficie circuli a b c
in
quantitate medij grani hordei, & diſtant à baſi armillę per duos digi-
tos
:
punctus ergo z diſtat ab eadẽ baſi per duos digitos, & regula in qua-
drato
concauo per digitum unum.
Et quia ab extremitate regulę uſq; ad
punctum
z ſunt digiti tres, longitudo quoq;
regulę eſt tantùm ſex digito
rum
:
patet, quòd punctum z eſt medium longitudinis regulę. Ducaturi-
taq
;
per punctum z lineę ęquidiſtans lineis extremitatum latitudinis re-
gulæ
, quę ſit c q:
eſt itaque linea longitudinis regulæ, quę eſt b p, diuiſa ք
ęqualia
in puncto z:
cuius item medietates, quę ſunt b z & z p, diuidãtur
per
ęqualia in punctis k & y, ſemper ductis lineιs latitudinis à pũctis ſe-
ctionis
k & y perpendiculariter ſuper lineam longitudinis b p & ęquidiſtanter lineæ c q.
Sic ergo e-
rit
linea b p, & conſequenter tota regula diuiſa in quatuor partes ęquales.
Et hoc modo omnes aliæ
ſex
regulæ diuidantur, & ſignentur:
& ſic factum eſt, quod proponebatur.
10. In ſpeculis planis radij obliquè incidentis fit ad aliam partem reflexio: ſemper́ angulum
incidentiæ
æqualem eße angulo reflexionis experimentaliter comprobatur. Euclides 1 the. ca-
toptr
. Ptolemæus 4 th. 1 catoptricorum. Alhazen 10 n 4.
Fiat itaq; ex ferro mundo ſpeculum planum circularis figurę: cuius diameter modo præmiſſo ſit
trium
digitorum:
& concauetur regula præmiſſa ſecundum centrum z, qui eſt medιus punctus regu
circulariter ad quantitatem diametri ſpeculi:
& profundetur ſecundum ſpiſsitudinem ipſius ſpe
culi
, apteturq́;
taliter, ut una fiat ſuperficies ſpeculi & regulę: & ut centrum circuli rotunditatis ſpe-
culi
directè ſuperponatur puncto z.
Linea itaq; c q diuidens latiorem ſuperficiem regulæ per duo
æqualia
, diuidet etiam ſuperficiem ſpeculi per duo ęqualia:
& in hoc experimentantis diligentia
ſiſtat
.
Immittatur itaq; ligneę armillæ hęc regula, donec centrum d, quod eſt acumen tabulę æneæ,
cadat
ſuper ſpeculũ:
& tunc illa regula ſit ſpeculo in figura quadrato concauo per aliquod artifi-
cium
appodiata, ne uacillet, ſed ſtet firma.
Deinde bene obturentur omnia foramina inſtrumenti,
pręter
unum, quod obliquè ſuper regulę ſuperficiem declinet:
& ſit exempli cauſſa, foramen corre-
ſpõdens
lineęd l in circulo a b c ęneo:
& hoc foramen apertum adhibeatur radιo ſolis, & melius eſt-
radio
ſolis per ſeneſtram domus intrãti.
Radius itaq; ſpeculo plano incidẽs uidebitur reflecti ad fo
ramen
aliud correſpondens lineę d h in circulo a b c ęneo:
& ſi foramen illud puncti h aperiatur, &
foramen
prius opertum, quod fuit punctil, obſtruatur, reflectitur itẽ radius in illud foramẽ cooper-
tum
.
Angulus autem b d l eſt ęqualis angulo b d h, ut patet ex hypotheſi in pręmiſſa: ergo angulus
l
d a eſt ęqualis angulo h d c:
quoniã totus angulus b d a eſt ęqualis toti angulo b d c: quia uterq; eſt
rectus
.
Si etiam imponatur foramini aperto columna ferrea concaua, de qua pręmiſimus: deſcẽdet
lux
per columnę cõcauitatẽ ad ſpeculũ, & reflectetur in foramine reſpiciens ęqualem angulum, ut
prius
.
Et ſi ad ſecundum foramen columna transferatur, reflectetur radius ad primũ: ſemper erit
debilior
lux per columnã deſcendens, quã ſine columna per ipſum foramen deſcẽdens.
Et idem eſt
experimentandi
modus, ſi aliquod foraminum cum cera obſtruatur, & circa centrũ eius cum ſtilo
ferreo
fiat modicum foramẽ:
tunc enim lumen reflectetur in ſimile ſpatiũ paruũ circa centrũ forami
nis
alterius, illud primũ in anguli æqualitate reſpicientis.
Et ſi concauitas columnę ferreę concaua
obturata
fuerit, facto foramine primo ſecundum centrum ſuæ baſis, deſcendet lux per axẽ colũnæ,
& ad centrum alterius foraminis reflectetur, ſemper, ęqualitate angulorum in omnibus obſerua-
ta
.
Et ſi aptetur inſtrumentũ taliter, ut lux intret per duo foramina, reflectetur ſimiliter ք alia duo il
lis
ſimilia:
ſemք enim declinatio linearũ reflexionis eſt ęqualis declinationi linearum incidẽtiæ. Et
quoniã
linea b x p(quę eſt linea media lõgitudinis regulę) eſt orthogonalis ſuք lineã latitudinis re
gulę
inferiorẽ ęquidiſtantẽ lineę c q:
quoniá illa eſt cõmunis ſectio ſuperficiei regulę & ſuքficiei fun
498196VITELLONIS OPTICAE di quadrati concaui æ quidiſtãtis ſuperficiei a b c circuli ænei: & linea media ſuperficiei fundi ęqui-
diſtatlineæ
d b (quę eſt media diameter circuli) & quia linea, quę eſt cõmunis ſectio ſemicirculi a b
c
& ſuperficiei regule, in qua eſt linea latitudinis regulę, eſt ſquidiſtans cõmuni ſectioni ſuperficiei
fundi
& regulę per 28 p 1, quoniam linea b x p cadit perpendiculariter ſuper ambasillas lineas lati-
tudinis
regulę:
& quoniã linea b x p eſt erecta ſuper ſuperficiem fundi: palã per 23 th. 1 huius quoniã
linea
b x p eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem circuli a b c ęquidiſtantẽ fuperficiei fundi tabulæ.

Ergo
per definitionem lineę ſuper ſuperficiẽ erectę, diameter d b eſt perpẽdicularis ſuք lineã b x p,
cum
ſecent ſe in puncto d:
eſtergo linea d b erecta ſuper ſupficiem ſpeculi plani, & ſuper eius circu-
li
diametrum:
quia ſuperficies circuli a b c eſt ęquidiſtãs ſuperficiei circuli trãſeuntis per cẽtra fora
minum
:
quoniã diftantia omnium centrorũ foraminum à ſuperficie circuli a b c eſt eadem, ſcilicet
medietas
quantitatis granihordei.
Superficies uerò tranſiens centra omniũ ſoraminum ſecat co-
lumnã
ferreã per axem:
eſt ergo axis colũnę in illa ſuperficie, Et quia columna ſerrea in ſuo deſcẽſu
tangit
aliquã linearum in ſuperficie circuli a b c, à cẽtro d a d circumferentiã productarum, utpote li
neã
d b, uellineã d m, uel aliquã aliã illarum linearum:
palã per præmiſſa, quia axis columnæ ęquidi
ſtatilli
lineę, quę tangitur per lineã lõgitudinis columnę.
Et quoniã per quodcunq; foraminũ colu-
mna
deſendente, ſemք axis eius caditin linea b x p & in punctũ z:
linea uerò z b ſemper eſt perpen
dicularis
ſuper ſuperficiẽ a b c:
linea quoq; à puncto z ipſius regulę protracta ad centrũ foraminis.
quod
eſt contingens punctum n, eft ęquidiſtans lineę d n, & ſimiliter de alijs centris foraminũ &
ctis
m, l, h, i, k ſignatis in circumferentia a b c:
oẽs enim ſemidiametri foraminũ ſunt ęquales & ęqui
diſtãtes
lineę z b ք 25 th.
1 huius: ſunt enim oẽs ſemidiametri foraminum perpẽdiculares ſuք ſuperfi
ciẽ
circuli a b c:
quoniã ſunt partes lineeę lõgitudinis armillæ. Lineę itaq; l d & d h ſunt ęquidiſtantes
duabus
lineis imaginatis duci à puncto regulę, quod eſtz, ad centrum duorũ foraminum cõtingen
tium
puncta l & h per 33 p 1:
ergo per 10 p 11 anguli ab illis lineis in ſuperficiebus ęquidiſtantibus
tenti
ſunt æquales.
Et ſi à puncto z ducatur linea ad centrum medij foraminis, eritipſa per præmiſſa
ęquidiſtans
lineę d b, diuidens angulum linearum ſecum cõcurrentium per æqualia, ſicut linea d b
diuidit
angulum l d h per æqualia.
Patet ergo propoſitum.
11. In ſpeculis planis radium perpendiculariter incidentem reflec̃ti in ſe ipſum inſtrument æ-
liter
declar atur. Euclides 2 the. catoptr. Alhazen 11 n 4.
Remanente enim omni diſpoſitione inſtrumenti, ut prius: & regula, in qua ſitum eſt ſpeculũ pla-
num
, erecta ſuper fundum quadrati concaui, quod eſt in tabula lignea, quæ eſt baſis inſtrumẽti, ob-
turentur
omnia ſoramina, præter medium, cui reſpondet ſemidiameter d b circuli a b c:
& fiat bacu
lus
columnaris ad quantitatem foraminis, cuius extremitas acuaturita, ut remaneat ſolus punctus,
qui
eſt terminus axis eius, qui immittatur per foramẽ ad ſpeculum:
ſigneturq́; in cauſto punctus, in
quẽ
ceciderit.
Deinde extracto baculo opponaturforamen apertum radio: cadetq́ radius ſuper
ctum
ſignatum, & circa ipſum efficiet circulum.
Signeturitaq; in fine huius lucis circularis punctũ,
& ſecundum quantitatem lineę interiacentis puncta ſignata fiat circulus, qui erit maior circulo fo,
raminis
per 36 th.
2 huius: quoniam ſemper proceſſus lucis per foramen ingredientis eſt in modum
pyramidis
:
in nullo aũt aliorum foraminum neq; in aliqua parte cõcauitatis armillæ uidebitur lux
reflexa
.
Palàm ergo quòd lux deſcendens per axẽ, reflectitur per eundem, & ſecundum illius refle-
xionem
ordinatur totaliter reflexio luminis incidentis.
Quãuis aũt uideatur lux circularis circa ba
fim
interiorẽ foraminis maior luce incidente uel radio, & quãuis illa lux uideatur major ipſius lucis
interioris
circulo, palãq́ ſit illã lucẽ apparere per reflexionẽ:
non accidit hoc ք reflexionẽ rad j ք-
pendiculariter
incidentis, qui eſt axis illius pyramidis luminoſæ:
ſed accidithoc propter reflexionẽ
aliorum
radiorũ pyramidis obliquè ſpeculo incidentiũ, qui etiã ſecundum modũ ſuæ obliquitatis
ad
partes oppoſitas, & in ſe refle ctuntur:
quod pater, ſi obturetur ք cerã utraq; baſis foraminis, fa
cto
modico foramine ſecundũ axẽ:
tunc enim radio ſolis ք uiã tantũ axis deſcendẽte, apparebit
lux
reflexa circularis circa interiorẽ baſim foraminis.
Patet ergo quòd non procedebat illa lux cir-
cularis
ex reflexa luce axis, ſed ex reflexione lucis obliquè incidentis ipſi ſpeculo.
Quòd ſi regula, in
qua
ſitum eſt dictum ſpeculum planum, aliquãtum retrorſum inclinetur:
tunc palã eſt quòd radius
per
medium foramen incidens non cadit perpendiculariter ſuper ſuperficiem ſpeculi, uidebiturq́;

lux
reflexa à medio foramine remota ſecundum modum declinationis ſpeculi:
ſemper centrum
lucis
cadet ſuper lineã ductam in cõcaua ſuperficie armillę perpendicularẽ ſuper ſuperficiẽ a b c cir
culi
ęnei, & deſcendentẽ per centrum baſis foraminis medij:
hoc enim ſecat ſemper lucẽ circularẽ
reflexã
, & diuidit circulum eius per medium.
Et ſi regula ad latus dextrũ uel ſiniſtrum declinetur,
ſemper
radius ſecundũ hoc obliquabitur:
regula uerò ad rectitudinẽ redeunte, reuertetur lucis re-
flexio
ad interiorẽ baſim foraminis, ut prius.
Patet ergo propoſitum: ſemper enim in ſpeculis planis
radius
perpendiculariter incidens reflectitur in ſe ipſum:
ſed in radijs obliquè incidentib. angulus
incidentiæ
fit æqualis angulo reflexionis, ut patet per præmiſſam.
12. In ſphæricis conuexis ſpeculis radio incidente & reflexo, ſemper angulus incidentiæ eſt æ-
qualis
angulo reflexionis. Ex quo patet quia radius perpendicularis reflectitur in ſe ipſum. Eu-
clides
I the. catoptr. Ptolemæus 5 th. 1 catoptr. Alhazen 12 n 4.
Fiat ex ſerro mundo ſpeculum ſphæricum cõuexum hoc modo. Deſcribatur circulus maximus
499197LIBER QVINTVS. ſphæræ, cuius diameter ſit ſex digitorum aſſumptorum prius: & inſcribatur ei linea æqualis ſemi-
diametro
per 1 p 4:
itaq; erit chorda trium digitorum. Ducatur quoq; à centro ſphærę ſemidiameter
perpendiculariter
ſuper illam chordam per 12 p 1:
& producatur ad arcum, cadetq́; in medium arcus
punctum
per 4 p 1, & per 28 p 3:
eritq́; ſinus uerſus minor medio digito. Abſcindaturitaq; illa minor
portio
circuli, & ſecundum illius quantitatẽ & cõcauitatẽ fabricetur ſpeculum, quod limetur & po
liatur
planiſsimè extrinſecus:
aſſumaturq́ regula lignea ſimilis penitus prius ſumptę in omni linea
tione
& creatione:
& facta cõcauitate in linea ad modum ſpeculi, applicetur ſpeculum regulęita, ut
medium
punctũ conuexi ſpeculi cadat ſuք z medium punctum regulę:
& ſit in ſuperficie ipſius re-
gulę
, quod poteſt ſciri per applicationẽ alterius regulę uel amuſsis, ut placuerit.
Erigatur quoq; re-
gula
cum ſpeculo orthogonaliter ſuper fundum quadrati, ut in ſpeculis planis, & operatione priori
repetita
, & luce per foramen obliquum uel medium defcendente fiat reflexio, ut prius.
Et ſimiliter
fiet
, ſiregula declinetur.
Semper enim luces per diuerſas lineas obliquas ſpeculo ſphęrico cõuexo
incidẽtes
, per diuerſas lineas obliquas reflectuntur:
& quę fecun dum perpendiculares lineas ſpe-
culo
luces incidunt, reflectuntur in ſe ipſas, & ſemper angulus incidentiæqualis angulo refle-
xionis
.
Quod proponebatur.
13. In ſphæricis concauis ſpeculis radio incidente & reflexo, ſemper angulus incidentiæ eſt æ-
qualis
angulo reflexionis. Euclides 1 the. catoptr. Alhazen 12 n 4.
Fiat ſpeculum ſphęricũ ut fuprà: & ſecundum conuexã portionẽ illius circuli limetur & poliatur
planiſsimè
intrinfecus:
& aſſumatur alia regula lignea ſimilis priori, & coaptetur ei ſpeculũ taliter,
ut
circulus baſis ſpeculi fit in ſuperficie regulæ:
& centrũ illius circuli cadat in punctum z: & linea
c
q, quæ diuidit ſuperficiem regulæ per ęqualia, continuetur diametro baſis ſpeculi, & fiat iftorũ di-
ligens
in quiſitio per artificium, quod induſtriæ experimentantis cõmittimus.
Immittaturq́; regula
ſpeculo ipſi inſtrumento, ut prius, & fiat operatio ſimilis omnino priori, ſic tamen ut femper pũ-
ctus
d, qui eſt centrũ ſemicirculi ęnei, cadat ſuper medium punctum ſpeculi:
hoc enim eſt ſem per in
omnib
.
ſpeculis cõuexis & cõcauis obſeruandũ: declarabiturq́; angulorũ incidentię & reflexionis
ęqualitas
, ut prius, in radijs obliquè incidẽtib.
ꝗ̃ in ipſo radio perpẽdiculari. Patet ergo ꝓpoſitũ.
14. In columnaribus conuexis ſpeculis radio incidente & reſlexo, ſemper angulus in cidentiæ
eſt
æqualis angulo reflexionis. Euclides 1 th. catoptr. Alhazen 12 n 4.
Sumatur enim columna rotunda, quæ ſit altitudinis trium digitorum: & cuius baſis circuli dia-
meter
ſit ſex digitorum:
& reſecetur portio circuli baſis illius columnæ, ut prius in ſpeculis ſphæri-
cis
:
fiatq́; ex ferro mundo portio columnę, cuius baſis ſit illa portio ciculi, & altitudo ipſius trium
digitorum
:
& ſecundum concauitatem illius formetur cõuexitas illius portionis: fiantq́; omnes li-
neę
lõgitudinis eius perpendiculares ſuper utraſq;
baſes: eritq́; ſinus uerfus bafis minor medietate
unius
digiti.
Hoc itaq; ſpeculum optimè politum ſui conuexo applicetur uni regularum ſimili prio
ribus
, ita ut medius punctus eius cadat ſuper medium punctũ regulæ, quieſtz, & ita ut linea longi-
tudinis
diuidens ipſius conuexam ſuperficiẽ per ęqualia, ſit in ſuperficie regulæ:
& applicetur ei ſe-
cundum
lineã longitudinis eius, quę eſt b p:
& hoc fieri poterit, ſiutriuſq; baſis arcus per ęqualia di
uidatur
, & puncta media ſignata lineę b p applicẽtur.
Immittaturitaq; regula ſpeculo ipſi inſtru-
mento
, ut prius, & fiat operatio ſimilis priori:
demõſtrabiturq́; angulorũ incidentię & reflexionis ę-
qualitas
, ut ſuprà:
nec eſt in aliquo à paſsiõe ſpeculorũ planorũ in his ſpeculis diuerfitas, niſi in hoc:
quòd
ſi radio per foramen medium incidente, regula hæc obliquetur ſecundum partẽ dextram uel
finiftram
:
apparebit inde lux reflecti ſuper idem medium foramen & medium lucis ſuper medium
foraminis
, quę lux in ſpeculis alijs obliquatur.
Quoniã enim in ſpeculis columnarib. radins perpen
diculariter
incidens uni lineæ longitudinis, perpendiculariter unicuiq;
aliarum ſibi oppofitarũ in-
cidit
:
propter hoc in omnibus ipſis accidit uniformitas reflexionis: & ſemperradius perpendicula-
ris
reflectitur in ſeipſum.
Patet ergo propoſitum.
15. In pyramidalibus conuexis ſpeculis radio incidente & reflexo, ſemper angulus incidetiæ
eſt
æqualis angulo reflexionis. Euclides 1 the. catoptr. Alhazen 12 n 4.
Fiat ex ferro puro ſpeculum pyramidale, cuius baſis ſit ęqualis baſi ſpeculi columnaris: erit ergo
chorda
illius baſis trium digitorum:
& ſinus uerſus minor medietate unius digiti. Sit aũt linea lõgi-
tudinis
ſpeculi quatuor digitorum & dimidij, & hoc optimè exterius politum applicetur uni ſimi-
lium
regularum taliter concauatæ, ut medius punctus eius ſit ſuper punctum z medium punctũ re-
gulæ
:
& ut acumen eius ſit in termino lineę b p: & linea diuidens portionem pyramidalẽ per ęqua
lia
, quę ſcilicet â uertice pyramidis ad mediũ punctũ arcus baſis producitur, ſit in ſuperficie regulę.

Immiſſa
quoq;
regula ſpeculo in inſtrumentũ, fiat operatio, ut prius: & accidũt omnia, quęin ſpe
culis
columnarib.
conuexis accidebãt, Eſt ergo & in ipſis angulus incidentię æqualis angulo refle-
xionis
:
& radius քpẽdicularis ſemք reflectitur in ſeipſum, ut patuit in p̃miſsis. Pater ergo ꝓpoſitũ.
16. In columnaribus concauis ſpeculis radio incidente & reflexo, ſemper angulus incidentiæ
eſt
æqualis angulo reflexionis. Euclides 1 the. catoptr. Alhazen 12 n 4.
Fiat ferreum ſpeculũ columnare cõcauum, cuius concauitas ſit omnino æqualis prioris colũna-
500198VITELLONIS OPTICAE ris ſpeculi conuexitati: ſitq́; optimè ſecundum concauitatẽ arcus portionis baſis interius politũ: &
hoc
applicetur uniregularum ſimilium concauatæ, ut prius, taliter, ut chordæ arcus utriuſq;
baſis
cum
extremis lineis lõgitudinis ſint in ſuperficie regulę:
& fiat operatio, ut prius: accidentq́; omnia,
quæ
in ſpeculis columnaribus conuexis accidebant.
Et per hoc patet propoſitum.
17. In pyramidalibus concauis ſpeculis radio incidente & reflexo, ſemper angulus incidentiæ
eſt
æqualis angulo reflexianis. Euclides 1 the. catoptr. Alhazen 12 n 4.
Fiat ſpeculum ferreum pyramidale concauum, cuius concauitas ſit omnino æqualis præmiſsi
uexi
pyramidalis ſpeculi conuexitati:
& poliatur interius: appliceturq́; uni regularum ſimilium ta-
liter
, ut medius punctus eius ſit ſuper punctum z, & ut acumẽ eius ſit directè in linea b p, & ut chor-
da
arcus ipſius baſis ſit in ſuperficie regulæ, Cum aũt linea longitudinis portionis pyramidalis ſpe-
culi
ſit quatuor digitorum & dimidij, reſtat ex longitudine regulæ digitus & dimidius tam in ſpecu
lo
concauo quàm in conuexo.
Immiſſa quoq; regula cum ſpeculo in inſtrumentum, fiat operatio,
ut
prius:
accidentq́; omnia, quę in ſpeculis pyramidalibus conuexis accidebantin reflexioneradio
rum
obliquè incidentiũ ad an gulos ęquales:
& in reflexione radiorum perpendiculariũ in ſe ipſos.
Patet
ergo propoſitũ.
Palã itaq; ex præmiſsis, quoniã in omni reflexione à quibuſcunq; ſpeculis po
litis
regularibus (ut ſunt hæc ſeptem ſpecula) ſemperradius ſecundum lineam rectam perpendicu
lariter
incidens ſecundum eandem rectam perpendicularem reflectitur:
& quòd radius ſecundum
lineã
rectã obliquè incidens, ſecundũ aliã lineã obliquã reflectitur, ita tamẽ quòdangulus inciden-
tiæ
eſt ſemper ęqualis angulo reflexionis:
unde hoc per rationabilẽ ſenſus experiẽtiã inuẽto, ſem ք
utuniuerſaliprincipio
, deinceps in omnib.
his ſpeculis utemur: & licet hoc, ut quidẽ huius ſcientiæ
principium
, ſit experimentaliter declaratum:
poteſttamen etiam per aliquẽ demonſtrationis mo-
dum
ad ipſius ſciẽtiam perueniri:
unde nos ipſum, prout diligentius poterimus, tentabimus demõ-
ſtrare
:
propter quod duo ſequentia theorem ata duximus præmittenda.
18. Omnis res uiſa per ſpeculum quodcun, ſub breuiſsimis lineis comprehenditur à uiſu. Pto
lemaus
4 th. 1 catoptr.
Sit ſpeculum, in cuius ſuperficie ſit linea recta uel curua, quæ ſit a c b: rei quoq; uiſæ punctus ſit
d
:
& centrum oculi ſit f: & punctus d uideatur reflexus à puncto ſpeculi c. Dico quòd lineę f c & d c,
ſunt
breuiores omnibus lineis protractis à punctis d & fad quælibet alia puncta ſpeculi.
Ducantur
556[Figure 556]f d a c e b enim à puncto alio ſuperficiei ſpeculi (quod ſit e) lineæ
e
d & e f, quæ non ſint breuiores quàm lineæ c d & c f,
neque
æquales illis, ſed longiores.
Quia ergo, ut patet ք
5
huius, natura in omnibus agit ſecundũ lineas breuio-
res
:
multiplicatio uerò formarum ad ſuperficies ſpecu
lorum
eft naturalis:
quoniam fit opere naturæ, ſicut &
omnis
alia diffuſio formarum, ut in philoſophia natura
licapitulo
de naturali a ctione oſtendimus:
& ſimiliter
reflexio
formarum à ſuperficieb.
ſpeculorum ad uiſum
eſt
purè naturalis, quoniam ſit ab opere naturæ, & com-
pletur
per actionem animæ, ſicut & omnis alia uiſio, ut
patet
per totum quartum huius noſtræ ſcientiæ librum:
eſt autem anima tanquam natura anima-
lium
.
Patet ergo quòd hæc diffuſio formæ & reflexio & comprehenfio, quæ fit ſecundum ipſam, eſt
uerè
naturalis:
fiet ergo ſecundum lineas breuiores: quod eſt propoſitum: fruſtra enim fieret ſecun
dum
lineas longiores, cum poſsit melius & certius fieri ſecundum lineas breuiores.
19. Lineæ incidentiæ & reflexionis, continentes angulos æquales cum perpẽdiculari à puncto
ſui
concurſus ſuper ſuperficiem ſpeculi plani uel cõuexiextracta, ſunt breuiores omnib. lineis ab
eiſdem
termin is ſuper eandem ſuperficiem ſpeculi productis, continentιb. angulos inæquales
perpendicularibus
à punctis ſui concurſus extractis.
Quod hic proponitur, faciliter per 17 & 18 th. 1 huius poteſt demõſtrari: ſed quia aliter eſtidẽ de-
monſtrabile
, ſit res uiſa quęcunq;
, in qua ſit punctus c: & ſit ſpeculum planum, in cuius fuperficie ſit
linea
h d e:
ſit autem nunc, exempli cauſſa, ſpeculum datum planum: erit ergo linea h d e linea recta:
lineæ
quoq;
continentes angulos ęquales cum linea h d e, fint c d & d f. Aut ergo centrum oculi erit
in
eadem linea æquidiſtante lineæ h d e, in qua eſt c punctus rei uiſæ, aut n on.
Si ſit: eſto itaq; pun-
ctum
oculi f:
& protrahatur linea c f: & extrahatur à puncto d perpendicularis ſuper ſpeculi ſuperfi-
ciem
per 12 p 11, quæ protracta, quia ſecat angulum c d f, patet per 29 th.
huius, quoniã ipſa ſecabit li
neã
c f:
eſt enim in eadẽ ſuքficie illa: hęc ergo perpẽdicularis ꝓducta ad lineã c f, ſit d g: erit ergo li
nea
d g perpẽdicularis ſuper lineã c f ęquidiftantẽ lineæ d e per 29 p 1.
Quia ergo c d h angulus eſt ę-
qualis
f d e angulo, dẽptis illis angulis ęqualib.
à duobus rectis, qui ſunt g d h & g d e, erũt anguli reſi
dui
ęquales:
eſt ergo angulus c d g ęqualis angulo g d f. Et quoniã trigonorũ c d g & f d g ambo angu
li
, qui ſunt ad pũctũ g, ſunt recti:
palam ք 32 p 1, quoniã anguli d c g & d f g ſunt ęquales. Sunt itaq; tri
goni
c d g & f d g ęquiãguli:
latera ergo ęquos angulos reſpiciẽtia ſunt ꝓportionalia ք 4 p 6: & quo-
niam
latus d g ęquale eſt ſibijpſi, erit latus f d æquale lateri c d:
ductisq́; lineis f e & c e ſuper pun-
501199LIBER QVINTVS. ctum e punctum lineæ d e, quæ ut patet ex pręmiſsis, eſt æ quidiſtans lineæ e f, patet quòd linea
557[Figure 557]a k b c g f b d e l m c e eſt maior quàm linea f e per
19
p 1:
eſt enim angulus c f e ma-
ior
angulo g f d, & angulus f c e
eſt
minor angulo g c d:
reſtat
ergo
ut angulus c f e ſit maior
angulo
f c e, & quòd linea c e
fit
maior quàm linea f e, Et quia
ſuper
eandem baſim, quæ c f, &
inter
lineas æquidiſtantes, quæ
ſunt
d e & c f, collocatur trigo-
num
c f d, cuius latera c d & d
f
ſunt æqualia, & trigonum c f e,
cuius
latera c e & f e ſunt inæ-
qualia
, ut patet ex præmiſsis:
di-
co
quòd latera c d & d f ambo
ſimul
ſumpta ſunt minora ambo
bus
lateribus c e & f e ſimul
ſumptis
.
Producatur enim linea
c
d ultra punctum d in continuum & directum ad punctum l, ita ut linea d l ſit æ qualis, lineæ d f:

ſed
& linea c e, quæ eſt longius latus trigoni c f e, producatur ultra punctum e ad punctum m.

donec
linea e m fiat æqualis lineæ e f:
& copuletur linea l m & linea e l. Et quia angulus f d e eſt
æqualis
angulo d f c per 29 p 1, & angulus d f c eſt æqualis angulo d c f, ut patet ex pręmiſsis:

angulus
uerò e d l æqualis eſt angulo f c d per 29 p 1:
erit ergo angulus f d e ęqualis angulo e d l:
ſed
linea d l eſt æqualis lineę d f, & linea d e eſt ambobus trigonis (quę ſunt f d e & e d l) com-
munis
:
ergo per 4 p 1, eſt linea f e æqualis lineæ l e: ergo & lineæ e m: ergo per 5 p 1 anguli e l m
& e m l ſunt æquales:
totalis ergo angulus c l m eſt maior angulo c m l: ergo per 19 p 1 linea c m
eſt
maior quàm linea c l.
Duo ergo latera c e & e f pariter accepta maiora ſunt duobus lateribus
c
d & d f pariter acceptis.
Quod eſt propoſitum. Si autem uiſus & res uiſa non ſint in eadem li-
nea
æquidiſtante lineę h e:
ſit punctus reiuiſæ, ut prius, c: & centrum uiſus ſit b: & ducatur linea
b
a æ quidiſtans lineę h d e, quę eſt in ſpeculi ſuperficie:
& producatur linea d c ad punctum a: &
protrahantur
lineę c d, b d, c e, a e, e b:
& ſint lineę continentes æquales angulos cum linea d e, quæ
c
d & d b:
in ęquales uerò angulos contineant c e & b e: erunt ergo, ut ſuprà, lineę a d & b d ęqua-
les
, producta perpendiculari d k à puncto d.
Comparato ergo trigono a d b ad trigonum a e b: erũt
lineę
a d & d b minores quàm lineę a e & e b, ut patet ſecundum pręmiſſa, Cum enim lineę a d & d b
ſint
æquales per 2 p 6, 18 p 5 & corollarium 4 p 5:
ideo quia lineę c d & d f ſunt æquales: lineę uerò
a
e & b e ſuntinęquales:
erũt duo latera a e & b e ſimul iuncta maiora duobus lateribus a d & d b ſi-
mul
iunctis:
ergo cum a c & c e duo latera trigoni a c e per 20 p 1 ſintlongiora latere a e: eruntiſtę
tres
lineę a c, c e, e b longiores duabus lineis, quę ſunt a d & d b:
ergo dempta hincinde ipſa a c com
muni
, remanèbunt lineę c e & e b maiores quàm lineę c d & d b.
Quod eſt propoſitum. Eteodẽ mo-
do
poteſt demonſtrari in quibuſcunq;
alijs ſpeculis conuexis. Sit ergo ſpeculum non planum, cu-
iuſcunq
;
figurę conuexę placuerit, & ſit nunc, exemplicauſſa, ſphęricum conuexum, quia idem ac-
558[Figure 558]d g f o a b h ciditin alijs:
& ſit h a b: ſitq́; centrum uiſus g: & pun-
ctum
uiſum d;
& lineę g a & d a ęquales angulos con-
tineant
cum linea circulum contingente in puncto a,
quę
ſit e f, ita ut angulus e a g ſit ęqualis angulo f a d:

incidantq́
;
lineę g b & d b in punctum alium ſpeculi,
qui
ſit b, ita ut inęquales angulos contineant cum li-
nea
contingente ſpeculum in puncto b.
Dico, quòd li
neę
g a & a d ſunt minores lineis g b & d b.
Quoniam
enim
angulus contingẽtię, qui eſt h a e ęqualis eſt an-
gulo
b a f, uterq;
enim eſt minimus acutorum per 16
p
3:
angulus uerò e a g eſt ęqualis angulo f a d: ſit pun
ctus
, in quo linea g b ſecat lineam contingentem, quę
eſt
e f, punctus z:
& ducatur linea d z: palàm per 16 p 1,
quoniam
angulus e a g eſt maior angulo e z g:
ergo
angulus
d a z eſt maior angulo g z a:
ſed angulus d z f
eſt
maior angulo d a z:
ergo angulus f z d eſt maior
angulo
g z a:
ergo per 17 th. 1 huius duę lineę g a & d a
ſunt
minores duabus lineis g z & d z:
ſed lineę g z & d z ſunt minores lineis g b & d b: quoniã linea
g
b eſt maior quàm linea g z, ut totum parte:
linea uerò d b eſt maior quàm linea d z per 8 p 3. Patet
ergo
propoſitum uniuerſaliter in ſuperficiebus quorumlibet ſpeculorum cōuexorum.
Hoc aũt idẽ
ut
prędiximus, poteſt per 17 uel per 18 th.
1 huius facilius demōſtrari: quoniã in illis oſtẽdimus,
lineę
rectę continentes angulos ęquales cum linea, cui ad unum punctum incidũt, ſunt breuiores
502200VITELLONIS OPTICAE omnibus lineis ab eiſdem terminis ſuper eandem lineam ad unũ punctum alium productis, Ethoc
propoſuimus
per 17 th.
1 huius in lineis rectis, per 18 eiuſdẽ primi in lineis conuexis.
20. In omnireflexione à quibuſcun ſpeculis facta, ſemper angulus incidẽtiæ eſt aqualis an-
gulo
reflexionis: ex quo patet, quòd linearum inæqualit as natur am reflexionis non immutat.
Euclides
1 th. catoptr. Ptolemæus 4. 5 th. 1 catoptr. Alhazen. 10. 18 n 4.
Quoniam enim, ut patet per 18 huius, omnis res uiſa per quodcunq; ſpeculũ planũ uel cõuexum
uel
concauũ, ſub breuiſsimis lineis comprehẽditur:
lineę uerò ab eiſdẽ punctis, utpote â pũcto rei
uiſę
, & cẽtro uiſus ad ſuperficiẽ cuiuſcũq;
ſpeculi productę breuiſsimę ſunt, quę continẽt angulos
æquales
, & lineis contingẽtibus ſuperficies ſpeculorũ, & perpẽdicularibus à pũctis fui cõcur
ſus
productis ſuper ſuperficies ſpeculorũ, ut patet ք pręmiſſam:
angulus uerò, quẽ facit linea â pun
cto
rei uiſę producta, eſt angulus incidentię, & angulus, quẽ facit linea ab illo pũcto ad centrũ uiſus
producta
, eſt angulus reflexionis:
patet ergo quòd angulus incidẽtię
559[Figure 559]e d f b g h k a c ſemper eſt æqualis angulo reflexionis, à quocunq;
ſpeculo plano uel
cõuexo
fiat reflexio.
Sed & idẽ patẽt in cõcauis ſpeculis quibuſcunq; .
Sit
enim aliquod ſpeculũ cõuexũ, in quo ſit circulus e b d:
quẽ in pun
cto
b cõtingat extrinſecus circulus a b c:
& ducatur à pũcto b linea f b
g
ambos circulos cõtingẽs in pũcto b:
& ſit pũctus rei uiſęh, cuius for-
ma
à pũcto b ſpeculi cõuexi reflectatur ad uiſum exiſtentẽ in pũcto k:

eritq́
;
ք p̃miſſangulus h b f æqualis angulo k b g: ſed & angulus a b f
eſt
ęqualis angulo c b g per 16 p 3, quoniã ſunt anguli cõtingẽtię:
relin
quitur
ergo angulus h b a, qui eſt angulus incidẽtię in ſpeculo cõcauo
a
b c, æ qualis angulo k b c, qui eſt angulus reflexionis.
Patet ergo pro-
poſitũ
.
Vniuerſaliter enim in omnibus ſpeculis cõcauis hęc demõſtra
tio
poteſt coaptari.
Eſt aũt etiã hoc rationabile. Si enim linea inciden-
tię
, quę ſit, exempli cauſſa, a b, lineã rectã c b d protractã in ſuperficie
plani
ſpeculi, uel contingentẽ ſuperficiẽ conuexam uel concauã alicu
ius
ſpeculi ſine reflexione penetraret in puncto b uſq;
ad punctũ e: pa
làm
per 15 p 1, quòd angulus incidẽtię a b c fieret ęqualis angulo e b d.

Si
ergo fiat reflexio ſecũdum lineam b f:
conuenientius
560[Figure 560]a f c b d e eſt, utfiat ſecũdum angulum ęqualem illi contrapofito
quàm
ſecũdum aliquem aliũ angulũ, ita utangulus f b
d
fiat ęqualis angulo e b d, & angulo a b c.
Si enim pun-
ctis
c & d exiſtẽtibus immotis, linea c d imaginetur re-
uolui
:
tũc enim linea e b propter ęqualitatem angulorũ
e
b d & d b f cadet ſuper lineã b f:
& hocuidetur impor-
tare
nomẽ reflexionis.
Patet ergo propoſitũ. Patet etiã
ex
hoc corollariũ:
linearũ enim inęqualitas, quia im-
mutat
angulorũ quantitatem:
ergo neq; naturã reflexio
nis
.
Vnde pũcta eiuſdem lineę remotiora à pũcto refle-
xionis
, poſſunt reflecti ad uiſum, ſicut pũcta eiuſdem lineę propinquiora puncto reflexionis.
Vni-
uerſaliter
enim omnia puncta eiuſdem lineę ſecundum ęqualem angulum reflecti poſſunt.
Ethoc
proponebatur
.
21. Omnis formæ ſecundum lineam perpendicularem ſuper ſuperficiem cuiuſcũ ſpeculi in-
cidentis
, reflexio fit ſecundum lineam eandem. Euclides 2 th. catoptr. Alhazen 11 n 4.
561[Figure 561]e a b d c
Verbi gratia, eſto, ut forma pũctia ſuperficiei ſpeculi b d cincidat
ſecundum
lineam a d perpendicularem ſuper ſuperficiem b d c:
dico
quòd
reflexio formę puncti a erit ſecundum eandem lineam d a.
Da-
to
enim quòd ſecundum aliam lineam fiat reflexio:
tunc, cum an-
gulus
incidentiæ ſemper ſit ęqualis angulo reflexionis, ut patet per
præmiſſam
:
& in propoſito angulus incidentiæ ſit rectus: infiniti
quoque
fint anguli recti ordinatim ſuper punctum d, nec ſit de-
clinatio
formę plus ad unum punctum ſuperficiei b c, quàm ad ali-
ud
:
ęqualiter enim ſe habet linea a d, quę eſt linea incidentię, ad pun-
ctum
b, & ad punctum c, & ad omnia alia puncta ſuperficiei b c, Sic
ergo
erunt infinitę reflexiones ad infinita puncta ſuperficiei b c:
quia
qua
ratione ad unam differentiam poſitionis fieret reflexio:
eadem
ratione
fieret ad aliam & ad om nem:
quod eſt inconueniens. Dabi-
tur
ergo neceſſariò quòd fiat reflexio ſuper unam & eandẽ lineã a d,
ſecundũ
quã incidentia fiebat.
Perpẽdiculares ergo uel reflectun-
tur
, uel redeunt in ſe ipſas, & fortificatur actio talium formarũ.
Si tamẽ dicatur perpẽdicularis
503201LIBER QVINTVS. incidens per aliam lineam reflectitur: ſit, ut reflectatur per lineam d e: tunc ergo cum angulus inci-
dentiæ
, ut patuit per præmiſſam, ſemper ſit æ qualis angulo reflexionis, erit angulus a d c æ qualis
angulo
a d e:
ſed angulus a d c æqualis eſt angulo a d b per hypotheſim: erit ergo angulus a d e ęqua
lis
angulo a d b, pars ſuo toti:
quod eſt impoſsibile. Patet ergo propoſitum.
22. Inter punct a formæ ſuperficiei cuiuſcun ſpeculi incidentis & ſpeculi oppoſiti ſuperfici-
em
, neceſſe eſt infinitas pyramides figurari, conos & baſes binc inde mutuas babentes. Alha-
zen
14 n 4.
Declaratum eſt enim per 1 huius, quoniam à quolibet pũcto corporis oppoſiti procedit lux uel
color
ad quodlibet punctum ſpeculi:
oẽs enim lineæ ductæ à quolibet puncto corporis recidunt
in
unum punctum ſpeculi:
& forma unius puncti corporis incidit omnibus punctis ſuperficiei to-
tius
ſpeculi:
quò ad omnẽ poſitionis differẽtiam fit diffuſio formarum. Tota ergo forma corpo
ris
erit in unoquoq;
puncto ſpeculi: & forma cuiuslibet puncti corporis in tota ſpeculi fuperficie.
Quot
ergo ſunt puncta in ſuperficie ſpeculi, tot ſunt pyramides ad totam ſuperficiẽ formæ corpo-
ris
terminatæ, quę ſuperficies ſit baſis omnium illarum pyramidum:
& quot ſunt puncta in totali ſu
perficie
corporis, cuius forma incidit ſpeculo, tot ſiunt pyramides ad totam ſuperficiẽ ſpeculi ter-
minatæ
, quę fit baſis omniũ illarũ pyramidũ.
Et ſunt oẽs iſtæ pyramides cõtinuę propter continui-
tatẽ
punctorum in dictis ſuperficiebus exiſtentium potẽtia, actu:
eritq́; axis cuiuslibet harũ py-
ramidũ
punctus, ſecũdum quẽ ſpeculo incidit, pũctus medius totius formę ſpeculo incidẽtis:
quo-
niam
ab illo incidunt ſecundum æ qualem diſtantiam omnes punctialij circumſtantes æqualiter
medium
punctum formæ.
Patet ergo propoſitum.
23. Impoßibile est uideri imagines in quibuſcun ſpeculis propter reflexionem radiorum ui-
ſualium
à ſpeculis ad res uiſas: ſed ſolùm propter reflexionem formarum à ſpeculis ad uiſum-
Alhazen
20 n 4.
Sienim radij uiſuales refle cterẽtur à ſpeculo ad res, quarũ uiſus accipit imagines, referrẽtq́; ipſas
formas
à ſpeculis ad uiſum:
tũc quælibet imago uideretur in loco ſuæ rei, cuius eſt imago: quod eſt
contra
ſenſum Et quia, ut præoſtẽſum eſt per 2 huius, ab omni corpore colorato præſente luce co-
lor
ad corpus oppoſitũ politũ mittitur mixtim lumine, & quãdoq;
totaliter, quãdoq; partialiter
reflectitur
ab illo:
tũc ſi radij uiſuales incidẽtes ſpeculis reflecterẽtur ab illis ad res ipſas, & deferrẽt
ſecum
formas:
accideret quòd duæ uiderẽtur imagines uniuſcuiuſq; rei, quarũ unam offerret uiſui
ipſe
uiſualis radius reflexus, & aliá ipſe radius ſormæ rei incidẽs ſpeculo, in quo formæ rerũ impri-
muntur
, & reflexus à ſpeculo ad uiſum:
quod totũ eſt impoſsibile ſenſui. Sed ad huius oppoſitum
quidá
antiquorũ demonſtrationẽ attulit, quã & nos utindifferẽtẽ uigoratá fortius præſenti ꝓpoſi
to
applicamus.
Sit itaq; , exempli cauſſa, ſpeculũ planũ erectũ ſuper ſuperficiẽ horizontis orthogo-
naliter
:
in quo ſit linea diuidẽs ſuperficiẽ ſpeculi ք æqualia, quę ſit a b: & ſit cẽtrũ uiſus g: à quo du-
catur
linea g t perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ ſpeculi ք 11 p 11.
Sit itaq; , ut linea g t cadat ſuper lineã
a
b in pũctũ t:
erit ergo linea g t perpẽdicularis ſuper lineã a b. Et ducantur à pũcto g lineæ g a & g b
562[Figure 562]d r u q n o a h t x i b f g e l z m pęquales:
erunt ergo per 5 p 1 anguli
g
a b & g b a æ quales:
& anguli ad
pũctum
t ſunt recti:
ergo per 26 p 1,
& per hypotheſim erit linea at æ-
qualis
lineæ b t.
Producãtur itaq; li
neæ
g a & g b ultra ſpeculũ ad pun-
cta
d & e:
ιta ut lineæ g a d & g b e
fint
ęquales:
& cóiũgatur linea d e:
producaturq́
;
linea g tad lineá d e:
& incidat illi in pũcto h.
Erit ergo ք
præmiſſa
& 26 p 1 linea d h æ qualis
lineæ
h e:
ergo ք 8 p 1, & per defini-
tionẽ
perpẽdicularis, anguli ad pũ-
ctũ
h ſuntrecti:
ergo ք 28 p 1 line æ
d
h & a t ſunt æquidiſtátes, & lineę
h
e & t b æquidiltátes:
ꝓducaturq́;
linea
t g ultra uiſum g, donec linea
ti
ſit æqualis line æ t h:
& ducãtur à pũcto i lineę i u & i z æ quidiſtáter lineæ a b: & ſit linea u z ęqua-
lis
line æ d e:
& ducátur lineę u a & z b. Quia ergo linea t i eſt æqualis ipſi lineę t h, & linea u z æ qua-
lis
lineę d e, & linea a b ęqualis eſt ſibi ipſi, erit ſuperficies a b z u ęqualis ſuperficiei a b d e.
Superpo
fita
enim nec excedetnec excedetur.
Linea ergo u a eſt ęqualis lineę a d, & z b eſt ęqualis ipſi lineæ
b
e:
& angulus a u z ęqualis eſt angulo a d e, & angulus u z b eſt æqualis angulo d e b: & angulus d
a
b ęqualis angulo u a b:
radius ergo g a per 20 huius reflectetur ad pũctum u. Si enim producatur li
nea
a b ultra pũctũ a ad pũctũr, & ultra pũctũ b ad pũctũ l palã ex pręmiſsis & ք 13 p 1 quia linea a r
diuidet
angulũ u a d ք duo ęqualia:
erit ergo angulus r a u ęqualis angulo r a d: & ſimiliter erit angu-
lus
z b l ęqualis angulo e b l:
ſed angulus r a d eſt ęqualis angulo g a b, & angulus l b e ęqualis angu-
504202VITELLONIS OPTICAE lo g b a ք 15 p 1: ergo angulus r a u eſt ęqualis angulo g a b, & angulus l b z ęqualis angulo g b a: ergo
ք
20 huι{us} duo radij g a & g b reflectẽtur à duob.
pũctis a & b ad duo pũcta u & z. Si itaq; cêtrũ uiſus,
quod
eſt g, appropinquet ſuperficiei ſpeculi, & lineæ a b, ut ſi perueniat in punctũ f:
tũc quia angu-
lus
incidẽtię, qui eſt f a t minor eſt angulo incidẽtiæ, eſt g a t, erit per 20 huius angulus reflexiõis,
qui
ſit q a r, minor angulo prioris reflexionis, qui eſt u a r:
& erit angulus q a r maior angulo u a g, &
linea
q i maior linea u i.
Approximante ergo uiſu ſuperficiei ſpeculi, non uidebuntur extremitates
rei
prius uiſæ, quæ ſunt u & z, ſecundum extremitates ſpeculi, quæ ſunt a & b.
Sed & uiſu perſiſten
tein
puncto g, & linea u z approximante ſpeculo uſq;
ad punctum x (quod ſit punctum line æ i h)
non
uidebuntur extremitates lineæ u z, quæ ſunt u & z, ſed ſolùm aliqua pũcta ipfius, in quibus ra-
dius
g a uiſualis reflexus à ſuperficie ſpeculi ſecat u z, quæ ſint pũcta m & n:
erit enim linean m mi-
nor
quàm linea u z:
quod patet per 34 p 1, ductis lineis æquidiſtantibus & perpendicularibus, quæ
ſint
n o & m p.
Et ſi linea u z elongata fuerit à ſuperficie ſpeculi, nullum eius punctum uidebitur ſe-
cũdum
radios a u & b z:
quia alij radij uiſuales à punctis extremis ipſius ſpeculi, qui ſunt a & b, non
reflectuntur
ad aliquod punctum lineæ u z, ſed ultra illa:
quod patet per 34 p 1, copulatis lineis æ-
quidiſtantibus
, quę ſint u u & zz.
Non uidebitur ergo in tali diſpoſitione reſpectu ſpeculi aliquis
punctorum
lineæ u z:
quod eſt contra experientiam & ſenſum. Acciditenim extrema rei approxi-
matæ
& elongatæ in ſpeculo quandoque uideri, ut ſuppoſitum eſt in huius libri principio.
Et fi-
cut
hoc patet in ſpeculis planis:
ſic etiam patet in alijs ſpeculis quibuſcunque: quoniam de omni-
bus
eadẽ eſt demóſtratio.
Patet ergo ꝓpoſitũ, aut ad minus ex his cõcluditur oppoſitum ipſius.
24. Comprehenſionem formarum uiſibilium in ſpeculo ſola efficit reflexio, qua ad uiſum: un-
de
ſecundum diſpoſitionem linearũ reflexionis uiſus neceſſariò informatur. Alhazen 21 n 4.
Quòd enim radij ab oculo non exeant, qui redeuntes ad uiſum referant ſecum formas uiſibili-
um
, hoc oſtenſum eſt per pręmiſſam:
quòd autem forma ſenſibilis non informet ipſum ſpeculum,
ſicut
forma naturalis ſuam materiam, hoc patet ex hoc:
quòd non in omni differentia poſitionis ui-
dentur
formæ in ſpeculis quibuſcunq;
. Intuens enim aliquis accedens ad ſpeculum fixum, uidet
formam
, quam prius non uidit, & recedens à loco uiſionis formæ prius in ſpeculo fixo uiſæ, non
amplius
uidet illam:
& uiſa parte ſpeculi, non propter hocuidetur pars formarum in ſpeculo ap-
parétium
, ſed in eodẽ pũcto ſpeculi diuerſi aſpiciẽtes uidere poſſunt formas diuerſas & diſtinctas,
quę
tamẽ, ut quidam actus completiui, eandẽ partem ſpeculinon poſſunt ſimul informare.
Vide-
tur
etiam in ſpeculis forma rei, quæ ſecũdum lineam rectam non poteſt multiplicari ad uifum:
mul
ta
quoq;
alia accidũt, quorum ratio poſterior eſt, magnam tamẽ impoſsibilitatem demonſtrat. Pa-
làm
itaq;
formas à ſpeculo non procedere, ut in ſpeculo exiſtẽtes & multiplicantes ſe ad uiſum, ſed
ut
incidẽtes ip ſis ſpeculis à rebus ſormatis & à ſpeculis ad uiſum reflecti.
Secũdum diſpoſitionem
ergo
linearum reflexionis uiſus neceſſariò inſormatur:
quando quidẽ uiſus uerè rem aliam non ui-
det
, niſi cuius formam comprehẽdit à ſpeculo reflexam.
Patet ergo propoſitum.
25. In omni reflexione à quocun ſpeculo facta, ſuperficiem reflexionis ſuper illius ſpeculi ſu-
perficiem
, uel ſuper ſuperficiem illud ſpeculum in puncto reflexionis contingentem, erectam eſſe
eſt
neceſſe. Alhazen 13 n 4.
Quoniam enim ſi lux uel forma alicui ſpeculo ſecũdum perpẽdicularem lineam incidit, illa ſe-
cundum
eandem reflectitur per 21 huius:
palàm quòd tũc ſit incidentia & reflexio ſecundum ean-
dem
lineam:
& ſuperſiciem reflexionis neceſſe eſt eſſe erectam ſuper ſuperficiem ipſius ſpeculi per
18
p 11.
Si uerò lux uel forma ſecũdum lineas obliquas incidit ſuperficiei ſpeculi cuiuſcũq; , tũc angu
lus
incidẽtiæ, quẽ facit linea incidentię cum perpẽdiculari, ſemper eſt æ qualis angulo reflexionis,
quem
continet linea reflexionis cum eadẽ perpẽdiculari, ut patet per 20 huius:
utraq; ergo ipſarũ
eſt
in eadẽ ſuperficie linea perpẽdiculari per 2 p 11:
ergo & ipſæ ambę ſuntin eadẽ ſuperficie, quę
eſt
, ut patet per definitionẽ, ſuperficies reflexiõis.
Eft ergo per 18 p 11 illa ſuperficies erecta ſuper ſu-
perficiẽ
ſpeculi, uel ſuper ſuperficiẽ ſpeculum contingẽtem in puncto reflexionis.
Ethoc exempla
riter
patet in ſuperficie circuli ſecantis armillam inſtrumẽti in 9 huius pręmiſsi æquidiſtanter baſi-
bus
ſuis per omnia cétra foraminum, & æ quidiſtantis ſuperficiei circuli ænei, qui eſt a b c.
Radio e-
nim
per foramẽ medium incidẽte & ſpeculo declinato ſecundum regulam eadẽ eſt demonſtratio,
quę
in radijs obliquè incidẽtibus:
reflectitur enim tunc ſemper radius ad lineam longitudinis ar-
millæ
, quæ tunc non æquidiſtat line æ b z p, quę eſt linea longitudinis regulæ.
Et quoniam fit tunc
reflexio
à puncto z, cui incidit axis columnæ rotundę, uel radij perpẽdiculariter ſuper lineam c q,
quæ
eſt communis ſectio ſuperſiciei regulæ & ſuperſiciei circuli tranſeuntis per cẽtra foraminum,
& huic axi æ quidiſtat linea d b ſemidiameter circuli a b c:
ſunt ergo in eadẽ ſuperficie per 1 th. 1 hu-
ius
.
Sed linea d b eſt perpẽdicularis ſuper lineam latitudinis regulæ, quæ eſt communis ſectio ſu-
perficiei
regulæ & circuli a b c:
ergo per definition ſuperficiei ſuper ſuperficiẽ erectæ, ſuperficies,
in
qua ſunt axis columnæ ferreæ uel radij incidẽtis & linea b d, eſt erecta ſuper ſuperficiem regulæ
uel
ſpeculi:
& in hac ſuperficie eſt linea perpédicularis, quæ eſt linea altitudinis armillæ, tranſiens
per
punctum b, & per cẽtrum foraminis medij, in quá lineam fit reflexio lucis axis pyramidis ra-
dialis
.
Patet ergo propoſitum etiam in unoquoq; ſpeculorum: quoniam ad omne ſpeculum h æ c
demonſtratio
ſe extendit, ut patuit ex pręmiſsis.
505203LIBER QVINTVS.
26. In omni reflexione à cuiuſcun ſpeculi ſuperficie, linea recta per aqualia diuidens angu-
lum
contentum ſub lineis incidentiæ & reflexionis, ſuper lineam, quæ eſt cõmunis ſectio ſu-
perficiei
reflexionis & ſpeculi, uel ſuperficiei in puncto incidentiæ ſpeculum contingentis, neceſ-
ſariò
perpendicularis exiſtit: ex quo patet illam lineam erectã eſſe ſuper ſuperficiem in illo pun-
cto
ſpeculum contingentem.
Sit enim, ut forma puncti a incidat ſuperficiei alicuius ſpeculi ſecundũ punctũ b: & refle ctatur in
punctum
c:
eſt itaq; linea incidẽtiæ linea a b, & linea reflexionis linea b c, quę ſunt in una ſuperficie
erecta
ſuք ſuperficiẽ ſpeculi ք præmiſſam:
ſitq́; aliqua ſuperficies plana cõtingens ſpeculũ ſecundũ
563[Figure 563]a f c g b h d e punctũ b:
cõmunis aút ſectio huius ſuperficiei & ſuperficiei reflexio
nis
ſit linea d b e:
angulũ uerò a b c diuidatlinea b f per ęqualia. Dico,
quòd
linea f b eſt neceſſarò perpendicularis ſuper lineã d b e.
Quia e-
nim
angulus d b a eſt ęqualis angulo e b c per 20 huius:
angulus enim
incidentiæ
d b a eſt æqualis angulo reflexionis, qui eſt e b c:
& quia
angulus
a b f eſt æqualis angulo f b c e x hypotheſi:
palàm quòd totus
angulus
f b d eſt æqualis toti angulo f b e:
eſt ergo linea f b perpendi-
cularis
ſuper lineam d e per deſinitionem line æ perpendicularis:
&
hoc
ſi linea d b e ſit linea recta:
quę ſi fuerit curua, ſit, ut g h linea recta
ipſam
contingatin puncto b per 17 p 3.
Et quia anguli contingentiæ
g
b d & h b e ſunt æquales:
relinquitur quòd angulι f b g & f b h ſint ę-
quales
, & erit item linea f b perpẽdicularis ſuper lineam g h, & ſuper
lineam
d e.
Cum itaq; linea f b ſit ducta in ſuperficie reflexionis, quæ
ex
pręmiſſa eſt arecta ſuper ſuperficiẽ ſpeculi, uel ſuper ſuperficiem,
ſpeculũ
in puncto incidẽtiæ contingentẽ, & cũipſa ſit ſuper ipſarum
communẽ
ſectionẽ perpẽdicularis:
patet quòd linea fb eſt erecta ſuper ſuperficiẽ ſpeculum in illo
pũcto
contingentẽ continet enim omnibus lineis in illa ſuperficie productis angulos æquales.

Et
quoniam eodem modo poteſt fieri declaratio in ſectionibus:
patet ergo propoſitum.
27. In omni ſuperficie reflexionis à ſpeculis quibuſcun, centrum uiſus: & punctũ forma ui-
ſæ
: & punctum reflexionis: & terminum perpendicularis & cathetiutriuſ, conſiſtere eſt neceſ
ſe
: ex quo patet lineam perpendicularem à puncto reflexionis ductam, omnibus ſuperficiebus re
flexionis
illi puncto incidentibus communem eſſe. Alhazen 23 n 4.
Oſtenſum eſt per 25 huius quoniam in omni reflexione à quocunq; ſpeculo facta, ſemper ſuper-
ficies
reflexionis (in qua ſunt lineæ reflexionis, incidẽtiæ & perpẽdicularis ſuper ſuperficiem ſpe-
culi
ducta à puncto reflexionis) erecta eſt ſuper ſuperficiẽ ſpeculi, à quo fit reflexio.
Cum aũt linea
incidentiæ
incipiat à puncto formæ comprehẽſæ, & terminetur in pũctum reflexionis, & linea re-
flexionis
incipiat à pũcto reflexionis, & terminetur ad cẽtrũ:
palàm quò tria pũcta ſunt
in
eadẽ ſuperficie.
Sed perpẽdicularis ſit erecta ſuper ſuperficiem ſpeculi, ſuper quá per 25 huius
& ſuperficies reflexionis eſt erecta, quoniá & in illa ſuperficie eſt tota perpẽdicularis:
enim ipſa
perpẽdicularis
in pũcto reflexionis ſecet lineas incidẽtię & reflexionis, quibus ipſa ex definitio-
ne
eſt in eadẽ ſuperficie:
ergo per 1 p 11 terminus perpendicularis ſuperior neceſſariò erit in eadem
ſuperficie
cum punctis prædictis.
Si enim illa perpendicularis ad punctũ aliũ extra ſuperficiem re-
flexionis
terminetur:
patet quòd illa per pẽdicularis in alia erit ſuperficie, eſt contra definitio-
564[Figure 564]e d f a c b nem ſuperficiei reflexionis:
& etiam, ſi ipſa in alia fuerit ſuperficie, e-
rit
rectus minor recto, quod eſt impoſsibile.
Linea enim à puncto re
flexionis
producta in ipfa ſuperficie reflexionis erecta ſuper ſuperfi-
ciem
ſpeculi, cum linea in ſuperficie ſpeculi ab eodem puncto pro-
ducta
continet angulum rectum, & perpendicularis ſimiliter.
Si er-
go
illæ duæ lineę ad diuerſa puncta terminantur, fit rectus maior re-
cto
.
Sed per eundem modum patet id, quod proponitur de cathe-
tis
.
Et quoniam omnes fuperficies reflexionis, quę tranſeunt eun-
dem
punctum reflexionis, & aliquem punctum formæ comprehen-
fum
, licet ad diuerſa centra uiſuum terminentur, ſemper tranſeunt
eundem
terminum perpendicularis, quoniam omnes ſunt erectæ ſu
per
ſuperficiem ſpeculi, uel ſuper ſuperficiem ſpeculum in pũcto re-
flexionis
contingẽtem:
palàm quoniam omnes ſecant ſein perpen-
diculari
.
Eſt ergo perpẽdicularis eis omnibus cõmunis. Sed & hoc
figuraliter
eſt declarandum.
Sit enim ſuperficies ſpeculi cuiuſcunq;
a
c b:
in cuius punctum c incidat radius à puncto rei uiſæ, quod ſit f,
per
lineam f c:
& reflectatur ad centrum uiſus, quod ſit e, per lineam
c
e:
extrahatur quoq; քpẽdicularis ſuper ſuքficiẽ ſpeculi, quę eſt b c a, à púcto c, quę ſit c d. ք 12 p 11.
Intelligatur
quoq;
à púcto e perpẽdicularis protrahi ſuper ſuperficiẽ b c a, aut ei cõtinuã per 11 p 11,
quę
ſit e a:
eritq́; linea e a æ quidiſtans lineę d c per 6 p 11, quoniam ambæ ſunt orthogonales ſuper
506204VITELLONIS OPTICAE eandem ſuperficiem ſpeculi, quę eſt b a. Et quoniam lineæ d c & e a ſunt æquidiſtantes: palàm per
1
th.
1 huius quia ſunt in eadẽ plana ſuperficie: & linea recta a b utraq; illarũ linearum, ſcilicet d c
& e a continebit angulum rectú, & erit in eadẽ ſuperficie utraq;
ipſarú per 2 p 11: & linea e c tene-
bit
his ambabus lineis, quæ ſunt e a & d c, angulos acutos propter diuiſionẽ angulorũ rectorũ.

Et
quoniá linea incidentiæ & reflexionis perpẽ diculari d c ſunt in eadẽ ſuperficie, & linea e c re-
cta
copulat extremitates linearũ e a & d c, erit ipſa per 2 p 11 in eadẽ ſuperficie dictis perpendicu
laribus
.
Omnes ergo lineæ, quæ ſunt e a, e c, d c, f c ſunt in una & eadẽ ſuperficie. Quatuor ergo prę-
miffa
puncta ſunt in eadẽ ſuperficie reflexionis.
Et hoc proponebatur: quoniam inſpecto quocũq;
alio
puncto corporis uiſi uel ſpeculi, ſemper accidit idẽ ſitus linearũ radialium ipſis perpendicu
laribus
.
Et ſimiliter patet de utriſq; cathetis & incidentiæ & reflexionis per 1 p 11. Patete ergo propo-
ſitum
.
Et ex hoc patet concluſio corollaria ſatis manifeſtè.
28. Omnem pun ctum reflexionis formæ puncti obliquè ſpeculo incidentis, inter cathetũ in-
cidentia
& reflexionis in ſuperficie ſpeculi conſiſtere eſt neceſſe.
Sit ſuperficies cuiuſcunq; ſpeculi, in quo cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpe
culi
ſit linea a b c, recta uel curua:
& ſit punctus rei uiſæ, qui d: & centrũ uiſus púctũ e: ſitq́; cathetus
incidentiæ
, quę d a, & cathetus reflexionis, quæ e b.
Dico quòd omnem púctum reflexionis formæ
puncti
d ad centrum uiſus e, inter pũcta ſuperficiei ſpeculi a & b conſiſtere eſt neceſſe.
Si enim de-
565[Figure 565]d e h f g a b l566[Figure 566]h f a b g c tur quòd in ipſis pun
ctis
a uel b fiat refle-
xio
formę púcti d ad
uiſum
e:
ſit ergo, ut fi
at
à puncto ſpeculi,
eſt a:
& ducatur
linea
a e:
tunc cum li-
nea
d a ſit perpẽdicu
laris
, & linea a e non
fit
perpẽdicularis, &
per
20 huius angu-
lus
incidẽtiæ ſit ęqua
lis
angulo reflexiõis:

erit
ergo angulus e a
b
rectus, ſed & angu-
lus
e b a eſt rectus:
tri
goni
ergo e a b duo
anguli
ſunt recti:

eſt
impoſsibile.
Similiterq́; deducendum ſi detur reflexionẽ fieri
à
puncto b, quoniã idé accidit impoſsibile.
fit ergo reflexio ab
aliquo
pũctorũ a uel b, quibus incidũt catheti.
Sed neq; ab aliquo
punctorũ
lineæ a b c, extra puncta a & b:
ſit enim, ut forma puncti d reflectatur ad uiſum e à puncto
ſpeculi
c:
ductis ergo lineis d c & c e, diuidatur angulus d c e per æ qualia per 9 p 1: & ducatur linea
c
f ſecás lineam b e in pũcto f:
erit ergo ք pręmiſſam linea c f perpẽdicularis ſuper lineam a c: trigo-
ni
ergo b f c duo anguli ſunt recti:
quod eſt impoſsibile, ut prius. Et eodẽmodo deducẽdũ, ſi detur
fieri
reflexio ab aliquo puncto linea a b c, ultra punctũ a, ut à pũcto g, ducta linea g h angulum d g e
per
æqualia diuidẽte.
Patet ergo quòd ſolùm inter pũcta a & b fiet reflexio ab aliquo pũctorum li-
neæ
a b, uidelicet inter cathetũ incidétiæ & cathetum reflexionis.
Quod eſt propoſitum in ſpecu-
lis
planis:
& patet uniuerſaliter in omnibus reflexionibus à ſpeculis quibuſcunq; : quia danti op-
poſitum
eadem impoſsibilia ſequentur, ducta chorda arcus interiacentis data puncta reflexionum
& cathetorum productarum, & ductis lineis contingentibus in illis punctis ipſas ſuperficies ſpe-
culorum
, uel lineas, quę ſunt communes ſectiones ipſorum ſpeculorum & ſuperficierum reflexio-
nis
.
Patet ergo propoſitum.
29. Impoßibile eſt ſimul duo puncta eiuſdem rei uiſæ ab eodem puncto cuiuſcun. ſpeculi re-
flectiadidem
centrum uiſus: uel à duob. punctis ſpeculorum planorũ uel conuexorum formam
unius
puncti. Alhazen 51 n 4.
Quòd enim puncto a licuius formę perpendiculariter ſuperficiei ſpeculi incidẽte, aliam lineam
ab
alio puncto rei eiuſdẽ, uel alterius perpẽdiculariter duci ſuper eandem ſuperficiem ad idẽ pun-
ctum
fit impoſsibile, patet per 13 p 11:
quòd autem perpendicularis reflectatur in ſe ipſam patet per
21
huius:
impoſsibile eſt ergo duo puncta eiuſdem formæ uiſæ ab eodem puncto ſpeculi ad idẽ cen
trum
uiſus reflecti perpẽdiculariter.
Sed neq; eſt hoc poſsibile fieri, linea incidẽtiæ obliqua exiſten
te
.
Omnis enim punctus cuiuslibet formę incidit ſpeculo, & reflectitur ad uiſum ſecũdũ lineas bre
uiores
per 18 huius:
& omnis talis reflexio ad uiſum & ipſarũ formarũ cõprehẽſio fit ſecũ diſpo-
fitionem
linearũ reflexarũ per 24 huius:
illæ ergo duę formę ſi ad unũ pũctũ, quod eſt centrũ oculi.
507205LIBER QVINTVS. incidunt, & ab uno puncto reflectuntur: tuncilla duo puncta, à quibus ſuarum formarum fit inci,
dentia
, quia non perueniunt ad uiſum niſi ſe cundum lineas incidentiæ, quæ a b uno puncto reflexę
perueniút
ad uiſum, uidebũtur unus pũctus:
& ſic erit confuſio formarú in uiſu. Si enim lineæ inci-
dentiæ
formarum diuerſorum pũctorum non diuerſificant pũcta reflexionis, ſed incidũt eidẽ pun-
cto
:
palàm quòd aut aliqua forma tota, aut plura pũcta illius formę poſunt uni pũcto incidere, &
in
unum pũctum reflecti, qui eſt cẽ trum uiſus:
& uidebitur tota forma unus pũctus. Item ſi detur li-
neas
incidétiæ & reflexionis propter angulorũ ſuorum diuerſitatem ſomper diuerſas eſſe:
ſicut er-
go
ſunt duę lineę incidẽtiæ, quę à diuerſis pũctis formæ incidũt eidem pũcto ſpeculi:
ſic fient duæ
lineæ
reflexionis, quę ad idem cẽtrum uiſus terminantur:
ut ſi à duobus pũctis formę incidẽtis ſpe
567[Figure 567]a b d c568[Figure 568]a b e c d v culo, quæ ſunt a & b, incidant eidẽ pun
cto
ſpeculi, qui ſit c, quę lineæ a c & b c:

& ab illo reflectantur ad idẽ cétrum ui-
ſus
, quod ſit d:
ſequetur adhuc ſi ab uno
pũcto
reflexionis c, diuerſę formę pun-
ctorum
a & b ad centrũ uiſus d perue-
niant
, duas lineas rectas, quę ſunt c d,
fuperficiem
includere:
quod eſt impoſ-
ſibile
.
Patet ergo propoſitũ. Sed neq; à
duobus
punctis alicuius ſpeculi plani
uel
cõuexi ad idẽ cẽtrũ uiſus ſimul poſ-
ſibile
eſtidẽ pũctum formę reflecti.
Sit
enim
, ſi poſsibile eſt, ut forma puncti a
reflectatur
ad cẽtrum uiſus b à duobus
pũctis
ſpeculi plani uel conuexi cuiuſ-
cũq
;
, qui ſint c & d, ſignati ſuper lineá,
quę
eſt communis ſectio ſuperficiei re-
flexionis
& ſpeculi uel ſuperficiei contingentis ſpeculum conuexum, quę ſit e f.
Cum ergo per 24
huius
ſecundum diſpoſitionem linearum reflexionis, uiſus ſemper informetur:
tũc forma pũctia,
quę
eſt indiuifibilis, occurret uiſui, ut forma lineæ c d, quę eſt diuiſibilis linea.
ergo occurret ui-
fui
, niſi tantũ unus pũctus formę reflexę ab uno pũcto ſpeculi:
neq; unũ punctum formę à duobus
punctis
ſpeculi plani uel conuexi poſsibile eſt reflecti.
Quod eſt propoſitum.
30. Abuno puncto ſuperficiei ſpeculi cuiuſcun formam unius punctireiuiſæ ad duos uiſus
non
eſt poßibile reflecti. Alhazen 51 n 4.
Linea enim reflexionis ad unum uifum procedens quia cum perpendiculari erecta à puncto re-
flexionis
ſuper ſuperficiem ſpeculi angulũ tenet ęqualẽ angulo, quẽtenet linea incidẽtię cum eadé
perpẽdiculari
, ut patet per 20 huius:
palàm quòd non poteſt in eadẽ ſuperficie alia linea ſumi, quæ
æqualẽ
angulũ efficiat ducta perpẽdiculari:
unde ab hoc pũcto nõreflectetur forma eiuſdẽ pun-
cti
ad uiſum aliũ.
Oportet igitur, ut à diuerſis pũctis ſpeculi cuiuſcunq; fiat ad uiſus diuerſos refle-
xio
.
Et quoniam duo tãtùm ſunt uiſus, oportet ad minus, ut à duobus pũctis ſuperficiei ſpeculi cu-
inſcũq
;
fiat reflexio formę unius punctirei uifæ ad ambos uiſus. Patet ergo propoſitum.
31. Ab uno puncto reflexionis cuiuſun ſpeculi ad diuerſos uiſus poßibile eſt formas pun-
ctorum
plurium reflecti: & à diuerſis unam. Alhazen 51 n 4.
Quamuis enim, ut patet per 29 huius, ſolùm formę unius pũcti incidẽtis ab uno tantùm puncto
ſpeculi
reflexio fimul ſit poſsibilis ad unum centrum uiſus:
eſt tamẽ poſsibile fieri ſimul ad diuer-
ſos
uiſus ab uno puncto ſpeculi diuerſorum pũctorũ formę incidẽtis reflexionẽ:
quoniã illa pũcta
ſecundum
angulos diuerſos incidũt, & ſecundũ diuerſos reflectũtur:
ergo ad pũcta diuerſa termi-
nantur
lineę reflexę, in quibus diuerſi uiſus cadẽtes pũcta diuerſarũ formarũ comprehẽdẽt ab uno
puncto
ſpeculi ad diuerſos uiſus reflexa.
Et ſi unus uiſus motus fuerit, & ſitum uariauerit, ſpeculo
exiftẽte
immoto:
tũc etiam ſecũdum ſitus ſui diuerſitatem ab eodẽ pũcto ſpeculi ad ipſum pũcta di
uerſerũ
formarũ reflectentur, ſemper tamen complebitur pyramis reliquarũ formarũ.
Sed & unus
uiſus
motus, uel diuerſi uiſus eandẽ formã uidebũt à diuerſis pũctis ſpeculi reflexam:
quia quilibet
pũctus
formę incidẽtis totali ſuperficiei ſpeculi incidens ad aliquá partem oppoſitã reflectitur, &
ſecũdum
modum, quo in 22 & 24 huius proponitur, patet quòd formarú pyramides diuerſantur.

Et
quia diuerſis uiſibus diuerſi axes pyramidum incidunt, qui ſunt eiuſdẽ formæ, accidit ut à diuer
ſis
uiſibus una forma à diuerfis punctis ſuperficiei ſpeculi reflexa uideatur.
Etidem accidit etiam
eidem
uiſui moto, quando ſpeculum permanet immotum.
Patet ergo propoſitum.
32. A‘ centro oculi duct a perpendiculari ſuper ſuperficiem cuiuſcun ſpeculi plani uel con-
uexi
, non eſt poßibile aliquem punctum ductæ line æ reflecti ad uiſum, niſieum ſolùm, in quo du-
ct
a perpendicularis ſuperficiem oculi interſecat: & ab eo ſolo puncto, in quo duct a perpendicula
ris
incidit ipſius ſpeculi ſuperficiei. Alhazen 13 n 5.
Sit centrũ uiſus punctũ a: & ſit linea, quæ eſt cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei
508206VITELLONIS OPTICAE ſpeculi cuiuſcunq; plani uel conuexi, & ſit nũc, exempli cauſſa, ſpeculi plani dati linea b g: ſitq́; per-
pendicularis
ducta à pũcto a ſuper lineam b g linea a g:
ſit quo q; , ut linea a g ſecet ſuperficiem ſphę-
ricá
cóuexam oculi in puncto d.
Dico quòd in tota perpendicularia g quantumcũq; protracta non
eſt
punctus, qui reflectatur ab hoc ſpeculo ad centrũ uiſus a, niſi ſolus punctus d.
Si enim alius pun
ctus
dictę perpẽdicularis ad uiſum reflectitur pręter punctũ d:
aut ille pũctus eſt ultra centrũ uiſus
a
:
aut ſub uiſu. Si ultra uiſum, ſit ille pũctus h: palã ergo quòd non perueniet forma eius ad ſpeculũ
ſuper
perpẽdicularẽ h a, propter ſolidi corporis in, erpoſitionẽ, eſt ultra uiſum in capite uiden-
tis
.
reflectetur ergo forma pũcti h ſuper քpen-
569[Figure 569]h t a d l y g k j e dicularẽ h g.
Si uerò dicatur ab alio pũcto ſpe-
culi
pręter pũctum g, poteſt reflecti forma pũcti h
a
d uiſum a:
ſit illud pũctum b: & ſit linea incidẽtiæ
h
b:
& linea reflexionis h a: diuidaturq́; angulus h
b
a ք æqualia ք lineã b t ductã ad perpendicularẽ
h
g auxilio 9 p 1:
erit ergo ք 26 huius linea b t per-
pẽdicularis
ſuper lineã b g:
ſed linea t g eſt perpen
dicularis
ſuper eandẽ lineá h g.
Ab eodẽ ergo pun
cto
t eſt ducere duas perpẽdiculares ſuper lineam
b
g, & ſuper ipſam ſuperficiẽ ſpeculi:
q đ eſt impoſ
ſibile
.
Sequetur enim trigoni a b g duos angulos
eſſerectos
, ſcilicet angulos t g b & t b g:
& ab eodẽ
pũcto
plures ducerẽtur քpẽdiculares lineæ ſuper
eandẽ
ſuperficiẽ, eſt cõtra 20 th.
1 huius. Nulla
ergo
forma pũctorũ lineę h d poteſt reflecti ad ui-
ſum
, niſi ſolum pũctũ d:
quoniã de omnibus alijs
punctis
eodẽ modo eſt demóſtrandũ.
Neq; enim
poteſt
dici quòd aliqua forma alicuius pũcti ſum-
pti
inter pũcta a & d reflectatur ad uiſum, niſi per
lineá
քpendicularẽ d a:
quoniã pũcti inter centrũ
uiſus
& ſuperficiẽ eius poſiti ſunt ualde rari:
unde
mittitur alicuius ipſorũ forma in uiſum, neque
ab
aliquo ſpeculo refle ctitur, ut ſentiatur.
Sed ne-
que
forma alicuius pũctorum lineæ d g poteſt re-
flecti
ad uiſum a à pũcto ſpeculi g, ut forma pũcti f:
quoniá ſi illud pũctũ d ſolidi corporis fuerit, pa-
tet
quòd ipſum impediet reflexionẽ ad uiſum ք lineã d g:
quia propter ſoliditatẽ ipſius forma pun-
cti
fnõ poterit tranſire & ad uiſum քuenire:
& ſi fueritrarũ, adhuc forma reflexa à ſpeculo miſcebi-
tur
ei, & adhęrebit ſibi, neq;
քueniet ad uiſum. Sed neq; poteſt forma alicuius illorũ pũctorũ refle-
cti
à pũcto alio ſpeculi ꝗ̃ à pũcto k:
quoniã ductis lineis f k & a k, & diuiſo angulo a k f
ք
ęqualia ք lineã k l, ſequeturidẽ impoſsibile, prius, ſcilicet lineas l k & l g perpẽdiculares eſſe ſu
per
ſuperficiẽ ſpeculi, uel ſuper ſuքficiẽ ſpeculũ cõtingentẽ:
eſt cótra 20 th. 1 huius. Omniũ ita q;
pũctorũ
lineæ h g n õ reflectitur aliquis ad uiſum a niſi ſolũ pũctũ d.
Et quoniã quodlibet pũctũ to-
tius
uiſibilis, in quo eſt linea h g, pręter pũctum d, in ſuperficie uiſus impreſſum opponitur ſpeculo
ad angulũ rectũ:
quoniã omnia pũcta circũſtátia pũctũ d cócurrũt in cẽtro uiſus a, & faciunt co-
pyramidis, cuius baſis eſt in ſuperficie ſpeculi circa axẽ a g:
uidebútur formæ omniú illorũ pun-
ctorú
ſuper perpédiculares ab eis ad ſuperficiẽ ſpeculi ductas.
Patet ergo ꝓpoſitũ: quoniá in ſpecu
lis
cóuexis linea h g eſt ſemper perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ ſpeculi, nec ab aliquo ſuorũ puncto-
ſuper ſpeculi ſuperficiẽ alia perpendicularis duci poteſt ք 20 th.
1 huius: ita tamẽ quòd hæc, quæ
pręmiſſa
ſunt, in uno tantũ uiſu intelligátur in omnib.
ſpeculis planis & quibuſcũq; conuexis, ſicut
ꝓpoſitio
proponit:
quoniã forma eiuſdẽ pũcti rei uiſæ ad ambos uiſus reflexa, ſi uni uiſuũ perpen-
diculariter
incidat, poteſt alij uiſui obliquè incidere ſecundũ lineã reflexionis obliquè à ſuperficie
ſpeculi
ad cétrum uiſus procedétem:
& uidebitur idẽ pũctus rei uiſę à duobus uiſibus ſecũdum di-
uerſum
modum ſuæ reflexionis:
in ſpeculis uerò concauis quibuſcunq; eſt ſecus.
570[Figure 570]e c a d b
33. Impoßibile eſt formã obliquè ſpeculo incidentẽ ſecundum li-
neam
ſuæ incidentiæ aduiſum reſlecti, uelex parte ſui anguli mi-
noris
. Euclides 3 th. catoptr.
Eſto ut ſpeculo a d b incidat forma pũcti c obliquè in puncto d, ita
ut
angulus c d b ſit maior angulo c d a.
Dico quòd forma pũcti c ſecun
dum
lineam c d non reflectetur in ſe ipſam propter inęqualitatem an-
gulorum
:
cum ſemper angulus incidentiæ ſit æ qualis angulo reflexio
nis
per 20 huius:
ſed neq; ex parte ſui anguli minoris, qui eſt c d a. Fiat
enim
, utreflectatur ſecundum lineam d e diuidentem angulum c d a:

erit
ergo angulus c d b æ qualis angulo e d a:
ſed angulus c d b maior
eſt
angulo d a c per hypotheſin:
erit ergo angulus e d a maior angulo
c
d a, pars ſuo toto:
quod eſt impoſsibile. Semper ergo ſecũdũ angulũ
maiorẽ
, in ꝓpoſito eſt angulus c d b fiet reflexio, Et hoc eſt ꝓpoſitũ.
509207LIBER QVINTVS.
34. Inomni ſpeculo formarum punctorum mediorũ cuiuslibet rei uiſæ reflexio fit inter pun-
cta
reflexionum formarum punctorum extremorum eiuſdem rei uiſæ.
Sit res uiſa per reflexionẽ à quocunq; ſpeculo, quæ a b c: cuius extrema puncta ſint a & c: aliquis
uerò
mediorum punctorum lineæ a b c ſit punctus b:
& ſit ſuperficies illius ſpeculi, ſiue plana, ſiue
conuexa
, uel concaua fuerit, in qua ſit communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi linea d e f:

& ſit centrum uiſus punctum g:
reflectaturq́;
forma
puncti a ad uiſum g â puncto ſpeculi,
571[Figure 571]a b c h h g e d e f e quod ſit d:
& forma puncti c à puncto ſpecu-
li
, quod ſit f:
& forma puncti b, qui ſit aliquis
mediorum
punctorum lineæ a b c, reflecta-
tur
ad uiſum à puncto ſpeculi e.
Dico, quòd
punctus
e neceſſariò cadit inter puncta d & f,
quæ
ſunt puncta reflexionum formarũ p un-
ctorum
extremorũ a & c.
Si enim cadat pun-
ctum
e extra puncta d & f:
linea ergo b e, quæ
eſt
linea incidentiæ formæ puncti b, ſecabit
aliquam
linearum, quæ ſunt a d & c f:
quam-
cunq
;
uerò illa ſecuerit, ſit punctum ſectionis h. Palàm itaq; quòd forma puncti h reflectetur ad ui-
ſum
g à duobus punctis ſpeculi, quæ ſunt e & f, uel e & d:
quod in ſpeculis planis & conuexis patet
eſſe
impoſsibile per 29 huius.
In ſpeculis quoq; concauis duplicabuntur puncti reflexionum illis
ſpeculis
cõuenientium:
nulla quo q; forma in aliquo ſpeculorum ſecũdum ſitum & ordinationem
propriam
ſuarum partium uidebitur:
quod totum eſt impoſsibile. Patet ergo propoſitum.
35. Figura ſuperficiei corporis incidentis & ſpeculi, ſitu́ ſimilibus exiſtentibus, erit in omni
ſpeculo
complementum formæ corporis & figuræ. Alhazen 22 n 4.
Cum enim figura ſpeculi & corporis eſt eadem & ſitus idem: ut ſi utraq; illarum figurarũ ſit pla-
na
& æquidiſtent:
tũc forma puncti primi ſuperficiei uiſi corporis incidit puncto primo ſpeculi, &
forma
puncti ſecundi puncto ſecundo, & ſic de omnibus alijs punctis ſe reſpicientibus.
Sic ergo in
ſuperficie
ſpeculi fit totalis figura ſuperficiei corporis uiſi:
quod non accidit in ſpeculo alterius fi-
guræ
.
Similiter quoq; ſumpta quacunq; ſpeculi parte, cuius figura ſit ſimilis figuræ corporis, & ſi-
tus
æquidiſtans:
erit ſemper complementũ figuræ corporis in ea. Et cum infinitæ ſint tales ſpeculi
partes
, palàm quòd infinitæ erũt formæ corporis ſpeculo incidentes, quę ſemper ad diuerſa pũcta
reflectuntur
, ex quibus formam corporis uiſus diuerſi in eodẽ ſpeculo comprehendunt.
Hocitaq;
accidit
in omnibus ſpeculis:
ſed maximè euidens eſt in planis. Cum enim quolibet puncto ſuperfi-
ciei
planæ ſuperficiei ſpeculi plani incidente, figura partium circũſtantium ſit ſimilis ordinationis
& ſitus, accidit ex omnibus pũctis ſimilis reflexio & ſimul & in eodem modo:
& ſic fit complemen-
tum
in ſpeculo formæ corporis & figuræ.
Et hoc proponebatur.
36. In ſpeculis quibuſcun unumquod punctorum conſpecto-
in catheto ſuæ incidentiæ uidetur. Euclides 16.17.18.th. catoptr.
Alhazen
9 n 5.
572[Figure 572]a b g d
Sit ſpeculum quodcũq; : & ſit nunc, exempli cauſſa, planum: quod
ſit
g d, punctusq́;
uiſus ſit a: & centrum oculi ſit b: & ducatur à pũcto
rei
uiſæ, quod eſt a, cathetus incidentiæ, quæ ſit a g.
Dico, quòd ima-
go
puncti a ſemper uidetur in linea a g:
ſuppoſitum enim eſt in prin-
cipio
huius libri 2 ſuppoſitione quòd uniformis ſituatio puncti rei
uiſæ
reſpectu ſuperficiei cuiu ſcunq;
ſpeculi, à qua eius forma reflecti
tur
, fit ſolùm ſecundum cathetum ſuæ incidentiæ:
forma autem, quæ
in
ſpeculo uidetur, eſt imago rei uiſæ, ut patet per definitionem:
ne-
ceſſe
eſt ergo imaginem illam uideri ſecundum ſituationem unifor-
mem
ipſius puncti rei uiſæ ad ſpeculum:
quoniam aliàs non uidere-
tur
illa forma per modũ imaginis.
Videbitur ergo neceſſariò in ipſa
catheto
incidentiæ ſuæ.
Quod eſt propoſitum: in alijs enim ſpeculis
eſt
eodem modo declarandum.
37. Locum imaginis rei uiſæ in ſpeculis quibuſcun in puncto concurſus lineæ reflexionis
catheto
incidentiæ neceſſe eſt eſſe. Alhazen 2.4.6.7.8 n 5.
Huius exemplum eſt: ſi pyramis orthogonia erigatur perpendiculariter ſuper ſuperficiem ſpecu
li
cuiuſcunq;
: tunc enim apparebit uiſui alia pyramis continua, tenens ſe cum pyramide extrinſeca
quaſi
ad modũ rhombi:
& uidebuntur harũ pyramidũ uertices quaſi uniformiter diſtantes à ſuper-
ficie
ſpeculi.
Et ſi linea recta imaginetur duci à uertice unius pyramidis ad uerticẽ alterius: palàm
quoniam
ipſa erit perpẽdicularis ſuper baſim uiſæ pyramidis, & ita ſuper ſuperficiem ſpeculi, cum
eadem
ſit ſuperficies ſpeculi & baſis uiſæ pyramidis, ut in ſpeculis planis, uel baſis uiſæ pyramidis
510208VITELLONIS OPTICAE æ quidiſtet ſuperficiei ſpeculum contingenti, ut in ſpeculis conuexis, quorum ſpeculorum ſuperfi-
cies
ipſa baſis uiſæ pyramidis eſt contingens, uel æ quidiſtans ſuperficiei contingenti ſuperficiẽ ſpe
culi
, ut in ſpeculis concauis, in quibus baſis pyramidis erectæ ſuper ſpeculum æquidiſtat ſuperfi-
siei
planæ ſpeculum contingenti:
uertex itaq; pyramidis ſemper uidebitur in linea perpendicula-
ri
ab eo educta ad ſpeculum.
Similiter quoq; à quocunq; puncto pyramidis ducatur linea æ quidi-
ſtanter
axi, ſemper incidet ad punctũ ſimile ſibi reſpiciens ipſum in alia pyramide:
& erit linea pro-
ducta
per 8 p 11 ſemper orthogonalis ſuper baſes dictarum pyramidum, & ſuper ſuperficiẽ ſpeculi,
uel
ſuper ſuperficiẽ ſpeculũ contingentẽ.
Imago ergo cuiuslibet pũctorũ pyramidis ſic ſpeculo op
poſitæ
cadit in perpẽdiculari intellecta duci à puncto illo ſuper ſuperficiem ſpeculi.
Sed quicunq;
punctus
corporis opponatur ſpeculo, neceſſe eſt imaginari pyramidem orthogonalem ſuper ſu-
perficiem
ſpeculi aut ei continuam, uel ſuper ſuperficiem ipſum ſpeculum contingẽtem, uel ſuper-
ficiei
contingenti æ quidiſtantem, ut patet per 22 huius, cuius pyramidis uertex eſt punctus ille ui
ſus
, & baſis eius ſuperficies ſpeculi aut ſuperficies eicontinua.
Et conuenit ut imaginetur alia pyra
mis
oppoſita illi, cum illa quaſi complens rhombum, quarum utriuſq;
eſt baſis uel eadem, uel una
baſium
eſt alteri æquidiſtans, & perpendicularis à uertice unius ad uerticẽ alterius ducta erit per-
pendicularis
ſuper ſpeculi ſuperficiem.
Et quia imago cuiuslibet puncti ſpeculo oppoſiti cadit in li
neam
perpendicularem ductam ab illo puncto ad ſpeculi ſuperficiẽ aut ei continuam:
patet quòd
locus
imaginis eſt in linea illa perpendiculari, ut etiam patuit per præmiſſam.
Sed quia in ſpeculis
quibuſcunq
;
non accidit comprehenſio formarum niſi perlineas reflexionum, ut pater per 24 hu-
ius
:
palàm etiá quia imago cuiuslibet uiſi puncti cadit in lineam reflexionis: & quia quælibet taliũ
linearum
eſt recta:
imago ergo cuiuslibet puncti formæ reflexæ cadit in punctum ſectionis perpen
dicularis
& lineæ reflexionis.
Videtur ergo quandoq; citra ſuperficiem ſpeculi, ut cum talium linea.
rum
interſectio uidelicet lineæ reflexionis & catheti incidentiæ non poteſt fieri niſi ſub ſuperficie
ſpeculi
.
Concurrit autem linea reflexionis protracta cum catheto incidentiæ. Quia enim linea re-
flexionis
concurrit cum linea perpendiculari educta à puncto reflexionis ſuper ipſam ſpeculi ſu-
perficiem
, ut patet ex pręmiſsis:
ſed in ſpeculis planis illa perpendicularis æ quidiſtat catheto inci-
dentiæ
per 6 p 11:
ſunt enim ambæ ſuper ſpeculi ſuperficiẽ perpẽdiculares: manifeſtũ ergo per 2 th. 1
huius
, quia in illis ſpeculis linea reflexionis concurrit cum catheto incidentiæ.
In alijs autẽ ſpecu-
lis
eſt hoc magis manifeſtùm, quoniá in pluribus illis cathetus incidentiæ concurrit perpendi-
culari
ducta à puncto reflexionis ſuper ſuperficiẽ ſpeculi:
de ſingulis tamen ſpeculis hoc in ſequen-
tibus
demonſtratur:
& in iſtarum linearum concurſu uidetur imago. Eſt ergo ibi locus imaginis, ut
proponebatur
.
Hoc aũt eſt neceſſe ideo, quia cum medium diſtantiæ inter punctũ uiſu comprehen.
ſum
& ſpeculi ſuperficiem non ſit uacuum, fit reflexio formæ corporis med jad uiſum, ſicut & pun.

cti
corporis, ad quod intendit uiſus:
nec eſt differentia reflexionis formę corporis medij à reflexio
ne
formæ puncti intenti, niſi ſicut alicuius formæ unius totius corporis continui, cuius ſolùm pars
modica
intenditur uideri:
ut ſi foramen acus intendatur uideri in ſpeculo & form a illius multipl ì-
cetur
ad uiſum:
nihilominus ordinaturin ſpeculo tota form a acus. Et quoniam formæ cadentes in
uiſibus
& ſpeculis quibuſcunq;
regularibus, retinẽt eſſentialem ordinẽ ſuarũ partiũ & figuartũ, ut
patet
per 34 huius:
ideo neceſſe eſt puncta formarũ incidentiũ ſpeculis quãdoq; in quadam diſtan-
tia
uideri, ut quando diſtant pũcta rei extrà, & quando linea reflexionis & cathetus concuty ũt ſub
ſpeculi
ſuperficie uel inter uiſum & ſpeculũ, & in ipſa ſuperficie ſpeculi uel retro uiſum, in qui-
bus
omnibus eſt eadẽ uniuerſalis cauſſa, quæ præmiſſa eſt, differens ſolùm ſecundũ uarios modos
reflexionum
.
Accidit enim rebus ſecundum quod formę ipſarũ diffund duntur per mediú ad ſuper-
ficiem
ſpeculi, in formis ſuis ſpecificis differre, ſenſibiliter non ferantur ad ſpeculum, niſi lux &
color
& figura & ſimilia, quę non faciunt differẽtiam ſpecificá in rebus, ut in ligno & lapide.
quam-
uis
uirtus diſtin ctiua per accidẽtium cognitionẽ ſpecificam accipiat differẽtiam, ſcilicet per appli-
cationẽ
illorũ accidentiũ ad propria ſubiecta, quę uiſibus directè uidentibus ſub talibus accidenti-
bus
occurrunt.
Sicut ergo unius corporis naturalis continui partium formæ feruntur ad ſpeculi ſu
perficiem
, & ſeruata forma totali & figura, accidit neceſſariò partes remotiores à ſpeculſi ſuperficie
remotiores
uideri, ne forma & figura rerum uiſarũ confundantur:
ſic accidit neceſſariò de rebus ui
ſis
per mediũ aerem, ut pręordinata forma aeris in ſitu ſuo, reſpectu formę rei per mediũ aerem ui-
ſæ
, omnium ſuorũ pũctorũ formę uideantur:
aliàs enim figura & forma rerũ multi plicatarũ ad ſpe-
culi
ſuperficiẽ confunderentur.
Et hæc mihi uiſa eſt eſſe cauſſa rei per alios multis ambagibus per-
quiſitę
.
Videtur itaq; res neceſſariò in perpendiculari, quoniam, ut patet per 21 th. 1 huius, hæc eſt
breuiſsima
eius diſtantia à ſuperficie ſpeculi, à qua fit reflexio ad uiſum, aut à ſuperficie ei cõtimua:

& ſecũdum hanc ſit rei uiſæ, reſpectu ſpeculi, uniformis diſpoſitio:
& ex hoc forma rei nomen acci-
pit
imaginis, ut diximus in præ miſſa.
Licet ergo forma rei ſecũdum aliam lineam reflectatur ad ui-
ſum
:
iudiciũ tamen uirtutis uiſiuę fit ſecũdum lineam breuiſsimam, ſecũdum quam incidit forma
uiſa
ſuperficiei ipſius ſpeculi aut ei continuæ, propter conuenientẽ ordinationẽ formarũ in ſpecu-
li
ſuperſicie & in uiſu, & propter certiorem cognitionem ſuæ proprię quantitatis.
Cum enim neceſ
ſe
ſit imaginẽ eſſe in linea reflexionis, ſi uideretur citra cathetum propinquior ad uiſum, uideretur
major
:
ſi ultra cathetum, uideretur minor, ut à remotiori uiſa: in catheto uerò quantũ permittit figu
ra
ſpeculi & uiſus diſtantia, ſecundum ſui propriam quantitatem uidetur.
Eſt ergo neceſſariũ ipſam
uideri
in puncto concurſus lineæ reflexionis catheto incidentiæ.
Viſus enim per reflexionẽ
511209LIBER QVINTVS. formas comprehendit, non animaaduertit quòd hęc comprehenſio fiat per reflexionẽ: quoniam re-
flexio
, ut ſuprà in proœmio huius ſcientiæ diximus, non accidit ex proprietate uiſus:
uiſu enim re-
moto
, nihilominus fit reflexio à ſpeculis, quoniam forma corporalis non minus incidit ſuperficie-
bus
ſpeculorum:
ſed quoniam inuenit tranſeundi reſiſtentiam ex ſoliditate corporis ſpecularis, re-
flectitur
ab illis:
& ſi contingat uiſum eſſe in loco, in quo fit linearum reflexarum aggregatio, com-
prehendet
uiſus, illas formas in capitibus illarũ:
& eſt quælibet formarum reflexarũ à quo-
cunq
;
ſpeculo in illo ſpeculo tanquam non adueniens; ſed ac ſi naturalis eſſet forma ſpeculi: cum
tamen
non ſit aliquid eſſentiæ ipſius ſpeculi.
Patet ergo propoſitum.
38. Formam omnis rei uiſe comprehenſe per reflexionem à ſuperficie alicuius ſpeculi: figuræ
ſuperficiei
illius ſpeculi eſt neceſſarium aliqualiter aßimilari. Alhazen 37 n 6.
Quoniam enim, ut patet per præmiſſam, locus imaginis cuiuſcunq; puncti formę uiſæ eſt in con
curſu
lineæ reflexionis cum catheto incidentię:
harum aũt linearũ concurſus diuerſificatur ſecũdũ
figurã
ſuperficierũ ſpeculorũ, à quibus fit reflexio:
quoniã ſecũdũ illius figurę diſpoſitionẽ fit diuer
ſitas
concurſus catheti incidẽtiæ & perpẽdicularis ductæ à pũcto formę incidẽtis ſuper ſuperficiẽ
ſpeculi
, uel ſuper ſuperficiẽ contingentẽ ſpeculũ in pũcto reflexionis ſuperficiei ſpeculi, à qua fit re
flexio
ad uiſum:
quarũ perpendiculariũ cõcurſus diuerſificat concurſum linearũ reflexionis ca-
theto
incidẽtiæ, in quo cõcurſu eſt locus imaginũ, ut declaratũ eſt in præmiſſa.
Habet itaq; ſuperfi-
cies
ſpeculi, à qua fit reflexio, aliquã dignitatẽ in formatione imaginũ uiſarũ, quę ab ipſis reflectun-
tur
:
non tamen fit ſemper hęc aſsimilatio ſecũdũ totã diſpoſitionẽ formarũ, niſi loca imaginũ ca
dũt
in ipſis ſuperficiebus ſpeculorũ non intra ſpecula uel extra ipſa:
ſed & tũc ſecũdũ aliquid aſsi-
milantiur
formæ uiſæ ipſis formis uel figuris ſpeculorũ:
quoniã in ſpeculis pyramidalibus apparẽt
formæ
aliqualiter pyramidales:
& ſic aliqualiter accidit in alijs ſpeculis. Patet ergo propoſitum.
39. Diuiſa cuiuſcun ſpeculi ſuperficie, accidit formam unius puncti rei uiſæ numero illarũ
partium
numer ari.
Hoc, quòd hic proponitur, uerum eſt, quando per diuiſionẽ ſuperficiei alicuius ſpeculi ſenſibilis
accidit
diuerſitas ordinis & ſitus partialium ſuperficierũ & in ſe, & reſpectu ipſius uiſus:
ut plurimũ
accidit
in ſpeculis uitreis plumbatis, quę per diuiſionẽ ab unitate ſuperficiei defacili recedũt:
quod
non
accidit in alijs ſpeculis tam faciliter.
Quãdo itaq; aliorũ ſpeculorũ ſuperficies propter diuiſio-
nẽ
in ipſis factam ab unitate ſuperficiei ſecũdum ſitũ & ordinẽ pręmiſſo modo recedũt:
accidit for-
unius pũcti rei uiſę numero illarũ partium numerari.
Tũc enim diuerſę fiunt catheti incidentię
formæ
eiuſdem pũcti rei uiſæ, reſpectu illarũ diuerſarum partialiũ ſuperficierũ, & ſimiliter diuerſa
fiunt
pũcta reflexionũ & diuerſæ reflexionũ lineæ ad centrũ eiuſdẽ uiſus.
Et quia locus cuiuslibet
imaginis
ſemper fit in pũcto cócurſus lineæ reflexionis cum catheto incidentiæ, ut patet per 37 hu
ius
:
ideo patet quòd ſecundum numerum iſtarum linearum, & ſui concurſus formæ eiuſdem pun-
cti
imagines numerantur.
Patet ergo propoſitum.
40. In omnis ſpeculi ſuperficie fit formarum reflexio in longitudine & latitudine ſecundum
modum
polituræ.
Quod hic proponitur, exemplariter patet in ſpeculis quibuſcunq; artificio politis. Si enim for-
biantur
in longũ, ut accidit in ſuperficiebus enſium:
tũc facies intuentis uidebitur oblong a reſpe-
ctu
ſuæ proprię diſpoſitionis:
& ſi forbiantur aliquę ſuperficies ſecũdũ ipſarũ latitudinẽ: tũc imago
faciei
illa intuentis uidebitur latior quàm ſit eius proprietas uera ſecundũ illam diſpoſitionem:
&
quandoq
;
uidebitur imago tranſuerſalis propter tranſuerſalitatẽ forbitionis. In omnibus uerò his
cauſſa
eſt unitio maior ſuperficierũ ipſarũ corporũ politorũ, à quib.
& â quarũ partibus cófluitre-
flexio
ad unionẽ formarũ reflexarũ, quæ ſecundum illud perueniunt ad uiſum.
Etenim, ut in prin-
cipijs
huius libri:
1. definitióe diximus, politio eſt cõtinuitas partium ſuperficiei politi corporis ſi-
ne
ſenſibilitate pororũ uel diuiſionis:
unde ad aliquã differentiá poſitionis illi pori complanan-
tur
:
neceſſe eſt ſecundũ illá differentiá formas pluribus punctis illis incidentes in unitatem formæ
cõfluere
& uniri, & ſecũdum illũ modũ formam uiſam ſecũdum reflexionẽ augmẽtari & uideri ma
iorem
:
ſecũdum alias uerò poſitionũ differentias neceſſe eſt ipſam uideri ſuę diſpoſitionis proprię,
uel
circa illá.
Et ſic accidit quædá monſtruoſitas in imaginibus formarũ taliter uiſarũ: quia ipſarum
reflexio
eſt inæqualis hinc inde:
& fit irregularis ſecũdum illud. Vt itaq; à corporibus arte politis re
flexio
fiat regularis & conueniens diſpoſitioni formarũ reflexarũ:
neceſſe eſt ipſorũ ſuperficies for
biari
ſecundum modum circularẽ non in longum nec in latum uel tranſuerſum, ne ſecundum illos
modos
formarum propria diſpoſitio difformetur.
Patet ergo propoſitum.
41. In omni ſpeculo accidit eandem imaginem à duobus uiſibus quando uideriduas.
Huius rei euétus accidit uiſui in unius imaginis uiſione à quocũq; ſpeculorũ reflexæ, ſicut & idẽ
error
ſibi accidit in ſimplici rerũ uiſione, e ædẽ cauſſę concurrũt uel illarũ aliqua, quas declaraui
mus
in 103,104,105,106 & 107 th.
4 huius: utpote eiuſdẽ rei forma ab e o dẽ ſpeculo reflexa uni ui
fuũ
offertur directè, & alteri obliquè:
uel forma reflexa cõſtituta intra axes radiales ambob. uiſi-
bus
occurrit obliquè.
Quibuſcunq; enim modis accidit formam eiuſdem rei uideri duas, eiſdé mo
dis
poſsibile eſt imaginem illius formæ uideri duas, ſi ſecundum modum ſuæ uiſionis ad uiſum ab
573[Figure 573]
512210VITELLONIS OPTICAE aliquo ſpeculo reflectatur. Et propterea talibus oportet aliter immorari, quàm ut in ſimpliciui-
ſione
dictum eſt:
non enim accidit illud propter diuerſitatem punctorum reflexionis formæ eiuſdẽ
puncti
ad ambos uiſus:
quoniã illa diuerſitas aut nulla eſt, aut non eſt ſenſibilis: unde nullum ſenſi-
bilem
inducit uiſibus errorem, ſed ambo uiſus ſecundum illum bene perueniunt ad uiſionem uni-
tatis
eiuſdem formę, ut poſterius declarabitur:
patet ergo propoſitum.
42. Imago rei uiſæ motæ in omni ſpeculo moueri uidetur.
Huius cauſſa non eſt alia, niſi uniformitas reflexionis à quolibet puncto ſpeculi, ſuper quod fit
motus
.
Et quia omnia puncta rei uiſæ à diuerſis, quàm prius, punctis reflectũtur, efficitur noua ima
go
totius rei uiſæ, ſecundum quod per eius motum puncta, à quibus facta eſt reflexio, permutátur.

Videtur
itaq;
forma moueri, licet ſecũdum ueritatẽ moueatur, ſed potius noua imago mutato
ſitu
rei uiſæ generetur.
Hoc aũt accidit propter continuitatem punctorum reflexionis in ſuperficie
ſpeculorum
.
Patet ergo propoſitum. His itaq; communibus omnium ſpeculorum paſsionibus prę-
miſsis
:
reſtat ut ad planorum ſpeculorum paſsiones proprias calamum conuertamus.
43. In omni reflexione à ſpeculis planis facta, lineæ incidentiæ & reflexionis proportionales
ſunt
cathetis à punctis ſuorum terminorum demißis, & ipſis baſibus in ſpeculorũ ſuperficie in-
teriectis
. Euclides 3 hypotheſi catoptr.
Sit ſpeculum planũ, in cuius ſuperficie ſit linea d c e:
574[Figure 574]a b d c e& ſit linea incidentiæ a c:
reflexionis uerò c b: & ducan
tur
catheti a d incidẽtiæ & reflexionis b e.
Dico quòd
quæ
eſt proportio a d ad b e, eadẽ eſt a c ad b c & d c ad
c
e.
Quoniá enim in trigono a d c angulus rectus, quia
d
c, eſt æ qualis angulo, qui b e c, recto:
& angulus a c d,
qui
eſt angulus incidentiæ, eſt per 20 huius ęqualis an-
gulo
b c e, qui eſt angulus reflexiõis:
erit neceſſariò an-
gulus
d a c trigoni a d c æ qualis angulo c b e trigoni b e
c
per 32 p 1:
ergo per 4 p 6 latera iſtorũ trigonorũ ęqua-
les
angulos reſpicientia ſunt proportionalia:
quæ eſt
ergo
proportio lineæ a d ad lineam b e, eadẽ eſt proportio lineę d c ad e c.
Et quo-
niam
ſemper manet eadem proportio reſultans ex æqualitate angulorum:
patet ergo propoſitum.
575[Figure 575]a f b d e
44. Forma punctirei uiſæ ſuperſiciei plani ſpeculi incidente: lo
cum, in quo uiſu conſtituto, ad ipſum fiat reflexio, inuenire.
Eſto punctus, cuius forma ſpeculo plano incidat a: & ſit linea b c d
communis
ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ducta in ſuperficie
ſpeculi
:
incidatq́; punctus a ſpeculo ſecundum punctum c: & duca-
tur
linea incidentiæ, quæ a c:
& à puncto a ducatur linea a b perpen-
dicularis
ſuper lineam b c d per 12 p 1:
& producatur uſque ad pun-
ctum
e, donec per 3 p 1 linea b e fiat æ qualis ipſi a b:
& continuetur li-
nea
e c:
quæ ꝓdacatur ultra c ad punctum f. Dico quòd uiſu exiſtẽte
in
quocũq;
puncto lineæ c f, ſemper fiet reflexio ad ipſum, & uidebit
formá
pũctia.
Copuletur enim linea a c: eritq́ue angulus a b c æqua
lis
angulo c b e, quia, ut patet ex pręmiſsis, ambo illi anguli ſunt recti.

Quoniam
ergo per 4 p 1 ex hypotheſi linea b e ſit æ qualis ipſi a b,
& latus b c cómune, trigona a b c & c b e ſint æquiangula:
erit angu-
lus
a c b æ qualis angulo b c e:
ſed per 15 p 1 angulus f c d eſt æqualis
angulo
b c e:
ergo angulus f c d eſt æqualis angulo a c b: ergo per 20
huius
, cum linea a c ſit linea incidentiæ, erit c f linea reflexionis.
Vifu
ergo
in illa poſito, fiet reflexio ad uiſum.
Quod eſt propoſitum.
45. Forma puncti à ſpeculo plano non reflectitur ad eundem ui-
ſum
, niſi ab uno puncto tantùm. Alhazen 14 n 5.
Eſto centrum uiſus a: & punctum uiſum b: & ſit z h ſuperficies ſpeculi plani. Dico quòd ab uno
tantùm
puncto ſuperficiei z h reflectitur forma puncti b ad uiſum a.
Si enim à duobus pũctis ſit poſ
ſibile
illá reflecti, ſint illa duo pũcta d & e:
& ducatur linea à centro uiſus puncto a ad punctũ uiſum
b
:
quę ſit a b. Linea itaq; a b ꝓtracta ultra alterũ punctorũ, quę ſunt b uel a, aut concurrit ſuperfi-
cie
ſpeculi, aut æquidiſtat.
Si cõcurrit ſiue ſit քpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ ſpeculi, à quo fit reflexio,
ſiue
non, ſemper ipſa erit neceſſariò in una ſola ſuperficie reflexionis.
Si enim ipſa ſit perpendicula-
ris
ſuper ſuperficiẽ ſpeculi:
tunc patet quòd ipſa eſt in una ſuperficie reflexionis per 27 huius: quo-
niam
ipſa reflectitur in ſe ipſam per 21 huius.
Si uerò linea a b ſuper ſuperficiẽ ſpeculi non ſit perpen
dicularis
, cum ſit linea recta extenſa inter duo puncta extrema, quę am bo per 25 huius neceſſariò
ſunt
in una ſuperficie reflexionis erecta ſuper ſuperficiẽ ſpeculi, erit etiam linea a b in una ſola tali
ſuperficie
:
quoniam ſi in duabus talibus ſuperficiebus fuerit, tunc ipſa erit communis ſectio dua-
bus
illis ſuperficiebus orthogonalibus ſuper ſuperficiem ſpeculi per 19 th.
1 huius: unde ſumpto in
576[Figure 576]
513211LIBER QVINTVS. ea puncto & ducta ab illo puncto linea in altera ſuperficierum ſuper lineam cómmunem huic ſuperfi
ciei
& ſuperficiei ſpeculi, erit hęc linea erecta ſuper ſuperficiem ſpeculi per definitionem ſuperficiei
ſuper
ſuperficiem erectæ:
& ſimiliter ab eodem pun-
cto
ducatur linea in alia ſuperficie ſuper lineam com
577[Figure 577]a b h e d z munem ei & ſuperficiei ſpeculi, & erit iterum hæc li-
nea
orthogonalis ſuper ſuperficiem ſpeculi.
Ab eo-
dem
ergo puncto contingeret ducere duas perpen
diculares
ſuper eãdem ſuperficiem ſpeculi:
q uod eſt
impoſsibile
& contra 20 th.
1 huius. Ergo li nea b a e-
ritin
una ſola ſuperficie reflexionis, erecta ſuper ſu-
perficiem
ſpeculi plani:
eruntq́; tria puncta a, e, b in
eadem
ſuperficie reflexion is per 1 p 11:
& erunt lineę
a
e & e d & e b per 25 huius in illa ſuperficie reflex io
nis
, in qua eſt linea a b:
& ſimiliter lineę e d & d b &
d
a.
Quare lineę e a & e b erunt in eadem ſuperficie
cum
lineis d a & d b per 2 p 11.
Sed angulus a e h eſt
maior
angulo a d e per 16 p 1, extrinſecus enim eſt-
maior
intrinſeco:
ſed per 20 huius angulus inciden-
tiæ
, qui eſt a e h, eſt æ qualis angulo reflexionis, qui
eſt
b e d:
& angulus a d e eſt æ qualis angulo b d z: an
gulus
ergo d e b maior eſt angulo a d e:
ergo & ipſius ęquali, ſcilicet angulo b d z, quod eſt contra 16
p
1, extrinſecus enim, qui eſt b d z, maior eſt intrιnſeco, qui eſt b e d:
ergo & angulus a d h maior eſt
angulo
b e d:
& ſic idem angulus eodem angulo erit maior & minor, quod eſt impoſsibile. A ſolo er
go
puncto ſpeculi plani fit reflexio formæ puncti b ad uiſum a.
Si uero linea a b ſit perpendicularis
ſuper
ſuperficiem ſpeculi plani, patet per 32 huius, quòd unus tantùm punctus reflectitur ſecundú
ipſam
ad uiſum, & ab uno ſolo ſpeculi puncto.
Quòd ſi linea a b non concurrat cum aliqua linearũ
protractarum
in ſuperficie ſpeculi, ſed ſit ęquidiftans alicui illarum:
ergo per 9 p 11 ipſa erit ęquidi-
ſtans
cuilibet æquidiſtanti illi lineę in ſpeculi ſuperficie productę.
Sit ergo ęquidiſtans lineę h z: e-
runt
quoq;
per 1 th. 1 huius lineę a b & h z in eadem ſuperficie: fiat ergo deductio, ut prius, quoniam
intrinſecus
angulus erit maior extrinſeco:
quod eſt impoſsibile. Ergo & illud, ex quo ſequebatur.
Patert
ergo, quod proponebatur.
46. In ſpeculis planis dati puncti uiſi ad cẽtrum uiſus datum, punctum reſlexionis inuenire.
Alhazen
12 n 5.
Sit ſpeculum planum, in cuius ſuperficie ſit linea a g: & ſit centrum uiſus b: punctusq́; rei uiſæ ſit
d
:
& ducantur catheti a d & g b perpendiculariter ſuper
ſuperficiem
ſpeculi per 11 p 11:
diuidaturq́; linea a g in
578[Figure 578]d b a h s cto h, ita ut ſit proportio lineæ a h ad lineam h g, ſicut li-
neæ
a d ad lineam g b per 119 th.
I huius. Dico itaq; quòd
forma
puncti d reflectetur ad uiſum b à pũcto ſpeculi h.

Ducãtur
enim lineę d h & b h.
Palã itaq; p 6 p 6 & ex hy-
potheſi
quoniam triangulus d h a eſt æ quiangulus trian
gulo
h g b:
angulus enim h a d eſt æqualis angulo h g b,
quia
ſunt amborecti, & eſt proportio lineę a d ad lineá
g
b, ſicut lineę a h ad lineam h g:
angulus itaque a h d eſt
æqualis
angulo g h b.
A puncto itaq; ſpeculi, quod eſt
h
, refle ctetur forma puncti d ad uiſum b per 20 huius:
angulus enim incidentiæ eſt æqualis angulo
reflexionis
, Si autem punctus h obſtruatur per alιquod ſuperpoſitum, utpote per ceram uel per pi-
cem
aut ſimile:
nulla uidebitur imago puncti d, centro ipſius uiſus, quod eſt b, diſpoſito ſecundum
præmiſſum
modum:
quoniam à puncto alio impoſsibile eſt fieri reflexionem per præmiſſam: acci-
dit
enim à puncto alio uariari proportionem, & angulos incidentiæ & reflexionis fieriinæ quales.

Patet
ergo propoſitum.
47. Lineæ reflexionis formæ eiuſàem puncti à diuerſis punctis ſpeculi plani non ſunt æquidi-
ſtantes
: attamen in centro unius uiſus non concurrunt. Ex quo patet quòd unus uiſus uidere
poteſt
idolum eiuſdem formæ à diuerſis punctis eiuſdem plani ſpeculi reflexum. Euclides 4 the.
catoptr
. Ptolemæus 7 th. 1 catoptr.
Eſto ſpeculum planum, in cuius ſuperficie ſit linea a b c d: cuius duobus punctis b & c à puncto
rei
uiſæ, quod ſite, incidant lineę e b & e c:
& ſit centrum uiſus g: & reflectatur linea e b ſecundum li
neam
b f, & linea e c ſecundum lineam c g.
Dico quòd lineæ c g & b ſ non ſunt æ quidiſtantes, nec
concurrent
in centro unius uiſus, quãuis etiã ſint in eadẽ ſuperficie:
angulus enim incidétię, qui eſt
e
c d, eſt ęqualis angulo reflexiõis, qui eſt g c a:
& angulus c b d eſt æqualis angulo f b a, utpater per
20
huius, Quia ergo trigoni e b c latus b c protrahitur ad punctum d:
erit per 16 p 1 angulus e c d ex-
trinſecus
maior angulo intrinſeco, qui eſt e b d:
palá ergo per 20 huius quia & angulus g c a maior
514212VITELLONIS OPTICAE eſt angulo f b a: ergo per 14th. 1 huius lineæ g c & b f non ſunt æquidiſtantes: angulus enim extrin-
ſecus
maior eſt intrinſeco cadente linea a d ſuper ambas
lineas
g c & b f:
ſed neq; concurrentin centro unius ui-
ſus
.
Dato enim quòd concurrant in centro uiſus, quod
579[Figure 579]f g e a b c d ſit f, & linea e c reflectatur ad uiſum ſ ſecundum lineam
c
f:
tunc quia per 20 huius angulus incidentię, qui eſt f b
a
, æqualis eſt angulo reflexionis, qui eſt e b d, & angulus
e
c d æ qualis angulo b c f:
ſed angulus fb a maior eſt an-
gulo
f c b per 16 p 1:
ergo & angulus e b c intrinſecus ma-
ior
eſt angulo e c d extrinſeco:
quod eſt contra ean-
dem
16 p 1, & impoſsibile.
Patet ergo propoſitum. Et ex
hoc
patet planè totum corollarium.
Si enim lineæ refle-
xionis
formæ eiuſdem puncti non poſſunt in centro unius uiſus concurrere:
tunc eſt manifeſtum,
quòd
unus uiſus non poteſtidolum eiuſdem formæ uidere reflexum à diuerſis punctis ſuperficiei
eiuſdem
ſpeculi plani, Quod eſt totum propoſitum.
48. In ſpeculis planis forma puncti adcentrum uiſus reflexa, locum imagin is inuenire.
Eſto ſpeculum planum, in cuius ſuperficie ſit linea a b c: ſit quoq; , ut form a puncti rei uiſæ, quod
580[Figure 580]e d c b a f ſit d, reflectatur ad centrum uiſus, quod ſit e, à puncto ſpe-
culi
b:
& ducatur linea incidentiæ, quæ ſit d b, & lineare-
flexionis
, quę ſit b e.
Dico quòd eſt poſsibile inueniri locũ
imaginis
, in quo uidetur forma puncti d.
Quoniam enim
per
27 huius puncta d, b, e ſunt in eadem ſuperficie:
patet
per
1 & 2 p 11 quoniam linea a b c eſt cum lineis d b & b e
in
eadẽ ſuperficie.
Imaginetur ergo extendi linea a b c in
continuum
, quouſq;
a puncto e ſuper ipſam producatur
per
12 p 1 linea perpendicularis, quæ ſit e c, & ei ęquidiſtás
a
puncto d, quæ ſit d a, per 31 p 1.
Quia ita que linea e b con-
currit
cum linea e c in puncto e, palá per 2th.
I huius quo-
niam
ipſa concurret cum linea d a producta:
ſit concurſus punctus f. Dico per 37 huius quoniá pun
ctus
f eſt locus imaginis formæ puncti d.
Pater ergo propoſitum.
49. Eadem eſt diſtantia loci imaginis à ſuperficie ſpeculi plani ſub ſpeculo, quæ eſt punctiuiſi
ab
eadem ſuperficie ſupra ſpeculum planũ exiſtentis. Euclides 19th. catoptr. Alhazen 11 n 5.
Sit punctus rei uiſæ a: & ſit centrum uiſus b: & ſit c d e linea communis ſuperficiei reflexionis &
ſuperficiei
ſpeculi plani:
ſitq́; d punctus reflexionis: & à puncto d ducatur linea d f perpendiculari-
ter
ſuper lineam c d e per 11 p 1, uel ſuper totam ſuperficiem ſpeculi plani per 12 p 11:
& à puncto a du
catur
perpẽdicularis ſuper ſuperficiem ſpeculi per 11 p 11, quæ ſit a c,
quæ
producatur ultra ſpeculum:
& ducatur linea incidentiæ, quæ
581[Figure 581]a f b c d e g ſit a d, & linea reflexionis, quę ſit b d.
Pater ergo per 27 huius quo-
niam
lineę a d, f d, b d ſuntin ſuperficie reflexionis.
Et cum linea f d
ſit
ęquidiſtans lineę a cper 28 p 1, uel per 6 p 11, & linea b d cócurrat
cum
linea f d in puncto d, patet per 2 th.
1 huius quia linea b d protra
cta
concurret cum linea a c protracta:
concurrat ergo in puncto g.
Dico
quòd linea g c eſt æqualis lineæ a c.
Quoniam enim angulus
b
d e eſt æqualis angulo a d c per 20 huius, ſunt enim anguli incidẽ-
tiæ
& reflexionis:
ſed angulus b d e eſt æqualis angulo c d g per 15 p
1
, quoniam ſunt anguli contra ſe poſiti:
angulus ergo a d c eſt ęqua-
lis
angulo c d g:
angulus uerò a c d eſt ęqualis angulo d c g, quon
uterque
eſt rectus:
erit ergo per 32 p 1 angulus c a d trigoni c a d æ-
qualis
angulo c g d trigoni c g d:
erunt ergo per 4 p 6 latera æ qu o s
angulos
continentia proportionalia:
ſed latus c d æ quale eſt ſibi i-
pſi
:
erunt ergo cætera latera æquos angulos reſpicientia inter ſe æ-
qualia
, ut a c ipſi c g, & a d ipſi a g.
Quia ergo in puncto g eſt locus i-
maginis
per 37 huius, & linea c g eſt ęqualis ipſi a c:
pater ergo pro-
poſitum
.
Si ergo è perpendiculari ultra ſuperficiem ſpeculi imagi-
netur
linea c g æ qualis lineæ a c reſecari:
ſemper erit in puncto g lo-
cus
imaginis tantùm diſtans à ſuperficie ſpeculi plani ſub ſpeculo,
quantùm
punctus rei uiſæ, cuius forma uidetur in ſpeculo, diſtat ab eadem ſuperficie ſpeculi ſupra
ſpeculum
.
Patet ergo propoſitum.
50. In omni reflexione à ſpeculis planis facta, linea à centro uiſus ad locum imaginis produ-
cta
, æqualis eſt lineæ incidentiæ & reflexionis ſimuliunctis.
Eſto in ſpeculo plano linea a b c: & ſit centrum uiſus d: & punctus rei uiſæ ſit e: fiatq́; reflexio for-
515213LIBER QVINTVS. puncti e ad uiſum d à puncto ſpeculi plani, quod ſit b: erit ergo linea incidentiæ, quæ e b, & li-
582[Figure 582]d e a b f c g nea reflexionis, quę b d:
ſitq́; locus imaginis punctus g:
hic
ergo per 37 huius eritin concurſu lineæ reflexionis
d
b cum catheto incidẽtiæ.
Sit ergo, ut cathetus e g pro-
ducta
ſecet lineam a c in pũcto f.
Quia itaq; angulus inci
dentię
, qui eſt e b f, eſt ęqualis angulo reflexiois, qui eſt
a
b d, per 20 huius:
& angulus g b f æqualis a b d per 15 p
1
:
eſt ergo angulus g b f æ qualis angulo e b f: ſed & angu
lus
e f b æ qualis eſt angulo g f b, quia amborecti:
ergo
per
32 p 1 trigoni b g f & b e f ſunt æ quianguli:
ergo per
4
p 6 latera illorum æ quos angulos continentia ſunt
proportionalia
:
ſed latus b f eſt æquale ſibi ipſi: ergo g b
eſt
æquale ipſi b e.
Ergo linea d g à centro uiſus ad locum imaginis g producta, eſt ęqualis ambabus
lineis
d b & b e ſimul acceptis.
Quod eſt propoſitum.
51. In ſpeculo plano ab utro uiſu uno puncto comprehenſo, idem erit imaginis locus uiſib. am
bobus
: ex quo patet quòd una ſola imago utri uiſuioccurrit. Alhazen 15 n 5.
Sint duo uiſus b & g: & ſit a punctus rei uiſæ: & ſit q d z e linea in ſuperficie ſpeculi plani ducta:
ſitq́
;
linea a d perpendicularis ducta à puncto a ſuper ſuperficiem ſpeculi, Et quia per 30 huius a b u-
no
puncto ſpeculi propoſiti ad ambos uiſus non poteſt fieri reflexio, ſed ad minus à duobus:
ſint i-
taq
;
illa duo puncta t & z: & ducátur lineæ b t, a t, a z, z g Palàm ergo per 25 huius quia linea b t & a t
& a d ſunt in eadẽ ſuperficie reflexionis, erecta ſuper
ſuperficiem
ſpeculi:
& ſimiliter lineę a d, a z, z g ſunt
583[Figure 583]b g a q t d z e h in eadem ſuperficie:
& linea d t eſt communis ſectio
ſuperficiei
reflexionis, quæ eſt a d t b, & ſuperficiei i-
pſius
ſpeculi:
& linea d z eſt communis ſectio ſuperfi
ciei
reflexionis, quæ eſt a d z g, & ſuperſiciei ſpeculi
per
19 th.
1 huius. Si ergo ambæ lineę reflexionis, quę
ſunt
b t & g z, fuerint in eadem ſuperficie erecta ſu-
per
ſuperficiem ſpeculi:
palàm quia linea t d z erit li-
nea
una recta:
ideo quia communis ſectio ſuperfi-
ciei
ſpeculi, & ſuperficiei cuiuſcunque ſuper ipſam
erectæ
eſt linea una recta per 3 p 11:
tunc ergo & per-
pendicularis
a d, quæ eſt inter duas lineas illas refle-
xionis
, quę t b & g z, aut erit in eadem ſuperficie cum
illis
, aut extra illas in alia ſuperficie:
quodcunq; iſto-
rum
fuerit, ſemper linea reflexionis, quę b t, protra-
cta
ſecabit ex perpendiculari, quę eſt a d, ultra ſpecu
lum
protracta partem æ qualẽ ipſi a d per 49 huius, quę ſit d h:
quoniá ſemper lineæ b t & a d ſunt in
aliqua
eadem ſuperficie per 27 huius, ut præmiſſum eſt.
Et ſimiliter per 49 huius linea g z protracta
584[Figure 584]a g b e d z t q h585[Figure 585]b a g t z d h ultra ſpeculum ſeca-
bit
ex protracta ca-
theto
ad lineá ęqua-
lem
ipſi lineę a d:
ſe-
cabit
ergo ipſam in
puncto
h.
Imago er-
go
puncti a in eodé
puncto
perpendicu
laris
, quod eſt h, քci
pietur
ab utroq;
ui-
ſu
, & idem erit ima-
ginis
locus.
Vna er-
go
tátũ erit imago,
& in uno eodẽq́;
lo-
co
uidebitur ab am-
bobus
uiſib.
in quo
puncto
uno tantùm
uiſu
perciperetur.

Si
uerò puncta t & znon fuerint in eadem ſuperficie reflexionis, ad-
huc
eadẽ facta deductione una tantũ imago uidebitur, & unus tantũ
erit
imaginis locus, ut prius.
Sẽper. n. utraq; linea reflexiõis ſecabit ex քpẽdiculari ꝓtracta partẽ æ-
qualẽ
ipſi a d:
eritq́; ſectio ambarũ linearũ reflexionis illa ꝗpẽdiculari in eodẽ puncto h, per 37
huius
, erit ſemք imaginis locus.
Et hoc eſt ꝓpoſitũ: quoniã ſi cẽtra amborũ uiſuũ, quę ſunt b & g, fue
rint
ex eadẽ parte rei uiſę, quę eſt a, ſemper eodẽ modo eſt demonſtrandũ:
cõcurrent enim lineę re-
516214VITELLONIS OPTICAE flexionum cum catheto in eodem puncto: & erit idẽ imaginis locus, & eadem imago uiſib occuret
52. In ſpeculis planis figurarei uiſæ & ſitus partium ſecundum quantitatem longitudini &
latitudinis
non mutatur. Ex quo patet, quòdimago cuius libet rei uiſæ in ſpeculo plano æqualis
eſt
formæ rei extrà. Euclides 19 th. catoptr. Alhazen 2 n 6.
Sit ſpeculum planum, in quo ſectio communis ſuperficiei illius ſpeculi & ſuperficiei reflexionis
ſit
linea a b:
& duo puncta extrema alicuius rei uiſæ ſint f & l: erigaturq́; cathetus perpendiculariter
586[Figure 586]f l e a z b h d g ſuper ſuperficiem ſpeculi à puncto l, quæ ſit l h:
& à pun-
cto
f cathetus, quę ſit f z:
& erunt z & h duo puncta in ſu
perficie
reflexionis per 27 huius:
producanturq́; taliter
ſub
ſpeculum, ut linea h g ſit æ qualis ipſi l h, & linea z d
æqualis
ipſi f z:
ſit quoq, centrum uiſus e: ducaturq́; per
11
p 11 à puncto e cathetus ſuper ſpeculũ, quæ ſit e b.
Palã
itaq
;
ex 28 huius quoniam forma puncti l reflectitur ad
uiſum
e ab aliquo puncto ſpeculi lineæ h b:
& locus ima
ginis
ſuæ per 49 huius eſt punctum g, tantũ diſtans à ſu-
perficie
ſpeculi ultra ſpeculum, quátum punctus l ſupra
ſpeculum
.
Similiter forma puncti freflectitur ad uiſum e
ab
aliquo puncto lineæ z b:
& locus imaginis eſt punctũ
d
.
Ducta quoq; linea f l, & linea d g: palá quia quodcũq;
punctum
lineæ f l reflectitur ad uiſum e, ſimiliter locus
imaginis
ſuę eſt tantùm diſtans à ſuperficie ſpeculi ultra
ſpeculum
, quantùm ille punctus eſt ſupra ſpeculũ.
Qui-
libet
ergo punctus lineæ f l tantùm uidetur diſtare ſub
ſpeculo
, quantùm ip ſe punctus a ſuperficie ſpeculi ſupra
ſpeculum
.
Si ergo linea f l fuerit recta, erit linea d grecta: ſi linea f l fuerit arcus circuli, erit quo q; li-
nead
g arcus circuli, & ſemper eiuſdem curuitatis & diſpoſitionis.
Linea ergo f l ſemper apparebit
eiuſdem
quan titatis & figuræ, cuius eſt extra ſpeculum.
Et hoc eſt propoſitum. Supponendum ta-
men
eſt, ut tale ſpeculum planum ſit æ qualiter politum:
quoniam ſi ad longitudinem uellatitudi-
nem
nimis declinet politio, declinabit & forma ſecundum idem per 40 huius:
neceritin longitudi
ne
& latitudine debitus ordo formæ.
53. Altitudines & profunditates à planis ſpeculis reuerſæuidentur, cum ſpeculorum ſuperfi
ciebus
perpendiculariter inſiſtunt. Euclides 7th. catoptr.
Eſto altitudo uiſa, quæ a b c e: ſitq́; centrum uerò communis ſuperficiei reflexionis
& ſuperficiei ſpeculi plani ſit
e
f g h i:
incidatq́; forma pun
587[Figure 587]a d b c d f g h i k l m588[Figure 588]m c k i h g f e b c d a cti a ſecundum lineam a h, &
reflectatur
ſecundum lineá
h
d:
& forma pũcti b incidat
ſecundum
lineã b g, & refle-
ctatur
ſecundum lineá g d:

& forma puncti c incidat ſe-
cundum
lineam c f, & refle-
ctatur
ſecundum lineam f d.

Dico
, quòd altitudo e a uide
bitur
reuerſa.
Protracta e-
nim
linea e a, quę perpendi-
cularis
eſt ſuper lineam e i,
ſub
ſpeculum, & protractis
omnib
.
lineis reflexionis ad
concurſum
eum protracta linea a e ultra punctũ e:
incidat linea d h in punctum m: & linea d g in
ctum
l:
& linea d f in punctum k. Palàm per pręmiſſam quoniam linea k e ęqualis eſt ipſi lineę e c, &
leipſi
e b, & m e ęqualis ipſi e a.
Pũcta ergo altitudinis e a propinquiora ſuperficiei ſpeculi ſuperius
exiſtentia
, propin quiora uidebuntur eidem ſub ſpeculo inferius, & puncta remotiora ſuperficiei
ſpeculi
ſuperius, remotiora uidebuntur ſub ſpeculo inferius.
Videbitur ergo altitudo reuerſa ſub
ſpeculo
:
quod enim eſt ſuperius in altitudine, uidebitur inferius, quoniá ſub maiori diſtantia à uiſu
uidetur
:
& quod eſt inferius in altitudine, uidebitur ſuperius, quoniá propinquius uiſui uidetur. Et
eodem
modo demonſtrandũ, ſi linea a b c ſit linea profunditatis alicuius rei.
Patet ergo propoſitũ.
54. Obliquæ longitudines à planis ſpeculis uidentur, quemadmodum ſe habent. Euclides
the
. catoptr.
Sit d e longitudo obliquè diſtans à ſuperficie plani ſpeculi, ita ut punctum eius, quod eſt e, ſit re-
motius
ab ipſa ſuperficie ſpeculi:
cõmunis quoq; ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi
517215LIBER QVINTVS ſit linea k q a g: cẽtrumq́; uiſus ſit punctus b: & incidat forma puncti d ipſi ſpeculo ſecundum lineá
589[Figure 589]d e b k q a g m l d a, & reflectatur ſecundum lineá a b ad centrũ ui-
ſus
:
& incidat forma puncti e ſecũdum lineam eg,
& reflectatur ad uiſum ſecundum lineam g b:
pro-
trahaturq́
;
cathetus d k perpendiculariter, & linea
reflexionis
, quę eſt b a, donec concurrantin pun-
cto
m:
& protrahatur cathetus e q perpendiculari-
ter
, donec concurrat linea b g in puncto l:
eritq́;
per
49 huius linea d k æqualis lineæ k m, & linea
e
q æ qualis lineę q l.
Et quoniam lógitudo d e obli
què
ſe habet ad ſuperficiem ſpeculi, (etenim pun
ctum
e remotius eſt à ſpeculo ꝗ̃ punctum d) erit li
nea
e q longior quã linea d k:
ergo & linea q l lon-
gior
quá linea k m.
Punctũ ergo illius obliquę ma-
gnitudinis
, quod eſt remotius ſuper ſuperficiẽ ſpe
culi
, hoc ſimiliter ſub ſuperfιcie ſpeculi à remotio-
ri
uidetur:
& quòd ſuperius propin quius eſt ſpe-
culo
, hoc ſub ſpeculo etiá uidetur eſſe in loco pro-
pinquiori
.
Videntur ergo tales magnitudines quẽadmodũ ſe habẽt. Et hoc eſt, quod ꝓponebatur.
55. In ſpeculis planis dextra apparent ſiniſtra, & ſiniſtra dextra. Euclides 19 th. catoptr.
Eſto ſpeculum planum g s t: & uiſa res ſit d b: ſint quoq; lineæ incidentię d g & b s: & ſit centrum
uiſus
p:
lineæ quoq; reflexionis ſint p g & p s: & ſit, ut linea reflexionis, quæ eſt p g, concurrat ca-
theto
incidentiæ, quæ d h in puncto f:
& linea reflexio
590[Figure 590]b d p t h s g e f nis, quę eſt p s, concurrat cum catheto b tin puncto e:

producaturq́
;
linea fe, quæ eſt per 52 huius imago rei
uiſæ
, quæ d b:
apparebunt ergo dextra ſiniſtra, & ſini-
ſtra
dextra.
Quoniam enim per 33 huius ſemper ad an
gulum
maiorem angulo incidentiæ ſit reflexio, & it a
ad
partem oppoſitam parti incidétiæ:
patet quòd de-
xtrum
rei uiſæ ſemper uidebitur ſub linea reflexionis
magis
ſiniſtra, & ſiniſtrum ſub linea reflexionis magis
dextra
:
illa enim linea reflexionis, quę plus eſt dextra,
cadet
ſuper dextram parté imaginis, & ſiniſtra cadet
ſuper
ſiniſtram.
Sic ergo dextrum rei apparet ſub ſini-
ſtro
imaginis, & econuerſo:
quoniam imago rei uide-
tur
ſe habere ad rem, ſicut homo ſtans erecta facie con
tra
aliquem alium:
tunc enim pars ſiniſtra opponitur
dextræ
, & dextra ſiniſtræ:
quia ſemper cum aliquis ho
mo
alij opponitur, contrarius eſt eis oppoſitis adinui
cem
ſitus:
ad eandem enim poſitionis differentiam eſt
dextrũ
unius ſiniſtrum alterius, & econuerſo:
& ſic quod eſt rei uiſę dextrũ, fit ſuę imaginis ſiniſtrũ:
& quod eſt rei uiſæ ſiniſtrum, in imagine dextrum erit ſecundum uiſum.
Patet ergo propoſitum.
56. Poſsibile eſt ſpeculum planum taliter ſiſti, ut intuens propria imagine non uiſa, uideat i-
maginem
rei alterius non uiſæ, Ptolemæus 9 th. 2 catoptr.
Sit a b lignũ horizonti perpẽdiculariter infixũ, uel ſuperficiei ſibi ęquidiſtanti, uel aliter quomo-
docun
q;
diſpoſitę, quæ ſit b g: ſitq́; ſpeculum planũ, in quo ſit linea d b: & ſit quadratum. Et quia li-
gnum
a b eſt perpendiculariter erectum ſuper g b ſuperficiem, ducatur linea g b, ut cótingit;
palàm
ergo
quòd angulus a b g eſt rectus:
diuidatur ergo ille angulus rectus in tres partes æquales per 28
th
.
1 huius: inclineturq́; ſpeculum d b taliter à ligno a b, ut angulus d b a ſit tertia pars unius recti,
eſt
a b g:
erit ergo angulus d b g duę tertiæ partes unius recti. In hoc autem conſiſtit bonitas opera
tionis
mechanicæ & utilior effectus:
quęcunq; tamen alia pars recti anguli abſcindatur, ad idé per-
uenit
demonſtratio, ut patet.
Sit itaq; angulus a d b tertia pars unius recti: & producatur linea ſpe-
culi
, quę eſt b d, ultra punctum d in continuum & directum uſq;
ad punctum, quod ſit e. Et quoniá
linea
g b eſt perpendicularis ſuper lineam a b, cum linea quoq;
ſpeculi, quæ eſt d b, continet angulũ
acutum
:
tunc à puncto g, quod ſit in ſuperficie orthogonaliter erecta ſuper ſpeculi ſuperficiem, du-
catur
linea perpendicularis ſuper lineam b e per 12 p 1, quę ſit g e:
angulus igitur b e g erit rectus. Sit
itaque
locus ipſius uiſus punctũ g, à quo ad pun ctum d protrahatur linea g d:
à puncto quoq; d ꝓ-
ducatur
linea cadens ſuꝗ lineam b g, quę in cidat in punctum z, ita ut angulus z d g ſit æqualis angu
lo
e g d conſtituto ſuper terminum lineę g d per 23 p 1:
erit ergo linea z d ęquidiſtans lineę g e per 27
p
1:
ergo ք 8 p 11: erit linea z d erecta perpẽdiculariter ſuper ſuperficiẽ ſpeculi, & perpendicularis ſu-
per
cõmunem ſectionẽ ſuperſiciei reflexionis & ſpeculi, quę eſt b d:
angulus ergo z d b eſt rectus æ-
qualis
angulo g e d ex præmiſsis, & etiam per 29 p 1.
A puncto quoque z ducatur linea z h per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem g b per 11 p.
11: & ſuper punctum d terminum lineæ z d conſti-
518216VITELLONIS OPTICAE tuatur angulus æ qualis angulo g d z, qui ſit angulus z d i. Et quoniã ք 2 th. 1 huius cõcurret linea di
linea zh:
ideo quia linea d i pro ducta ultra punctũ d, cõcurret linea a b, ut patet expræmiſsis,
& per 14 th.
1 huius: ſit ergo linea-
591[Figure 591]e a d f g k z b i h q t di & z h concurſus in puncto i:

& à puncto i ducatur linea ęquidi
ſtans
lineę b d per 31 p 1, quę ſit li-
neait
:
& à puncto b extrahatur ք-
pendicularis
ſuper ſuperficiẽ ſpe-
culi
per 12 p 11, quę fit b q:
eritq́; ք-
28
p 1 linea b q æquidiſtans lineæ
g
e:
ergo per 8 p 11 linea b q, ſicut &
linea
g e, erecta eſt perpendiculari
ter
ſuք ſuperficiẽ ſpeculi, quæ eſt
d
b.
Super punctũ ergo b terminũ
lineę
q b conſtituatur angulus æ-
qualis
angulo g b q, qui ſit q b t:

curret
ergo linea b t cum linea æ-
quidiſtanter
ducta lineę d b à pun
ctoi
, quæ eſt linea it, per 2 th.
1 hu-
ius
:
ſit concurſus punctus t: & cõ-
pleatur
tabula i t.
Depingatur ita-
quein
tabula, in qua eſt linea it, i-
mago
quæcunq;
placuerit: & ponatur tabula depictæ imaginis in loco lineęit, ſecundum medium
lineæ
tabulæ correſpondens lineæ zi:
& perforetur ſuperficies g b ſecundum lineam z b, ita ut for-
ma
picturæ poſsit uenire ad ſpeculum d b.
itaq; centrum uiſus fuerit in puncto g, uidebit intuẽs
formam
imaginis depictę in tabula it, propriam uerò non uidebit imaginẽ:
cuius hęc eſt demõſtra-
tio
.
Quia enim angulus g e b eſtrectus, patet per 16 p 1 quoniã angulus g d b eſt obtuſus: & ſimiliter
omniũ
punctorũ formæ uel faciei ipſius uidentis incidentium ſpeculo d b, anguli ſunt obtuſi ք eã-
dem
16.
Quia uerò anguli incidentiæ ſemper ſunt æquales angulis reflexionis per 20 huius: palã ք
13
p 1 quoniã nunꝗ̃ erit reflexio formæ ipſius uidentis ad centrum uiſus, ſed ſemper ad puncta, quæ
ſunt
ſub uiſu, quod patet per 33 huius.
Nũquã ergo uidebit quis exiſtens ſecundũ centrũ uiſus in
cto
g propriam imaginẽ in ſpeculo plano taliter ordinato ſecundũ ſitum.
Et ſi uiſus elongetur à fpe
culo
ſecundũ quodcunq;
punctũ ultra punctũ g, utpote ad punctum f: palàm quoniã angulus f e b
eſt
maior recto:
ſed & angulus f d b eſt maior angulo f e b per 16 p 1: nunquá ergo fiet reflexio ad pũ-
ctum
f, ſed ſemper ad alium punctum ſub linea.
Similiter quoq; accedente uiſu ad ſpeculũ ſecundũ-
quodcun
q;
punctum lineę g z, pręterꝗ̃ ſecundum ipſum punctúz, nunꝗ̃ uidebit uidens ſui ipſius i-
maginem
:
ſola enim perpendicularis, quæ eſt linea z d, ut patet expræmiſsis, per 21 huius reflectitur
in
ſe ipſam:
& ita in puncto z conſtituto centro uiſus uidebit intuens formá ſui ipſius oculi à ſpecu-
lo
plano taliter diſpoſito reflexá, non aũt aliã partem faciei:
quoniá ſola perpendicularis, quæ eſt li-
nea
unica, reflectitur in ſe ipſam:
& ita ſolius illius puncti fit reflexio, non aũt punctorũ aliorũ. Si er-
go
uiſus à puncto g appropinquet ſpeculo ſecundũ punctũ k cadentẽ inter puncta g & z:
ſi à pũcto
k
ducatur linea ad punctũ d, quę ſit k d:
palã per 14 th 1 huius, & ex pręmiſsis quòd lineę d k & e g
currãt
ultra lineã g k:
ſola enim linea d z æ quidiſtat lineæ e g: angulus uerò g e d eſtrectus, & angu-
lus
z d b rectus:
ergo angulus k d b eſt obtuſus: fiet ergo reflexio ad alium pũctũ ſub pũcto k. A pũ-
cto
uerò z, ut prædictũ eſt, fiet reflexio in ipſum punctum z:
ideo quia linea z d ęquidiſtãs lineæ g e,
eſt
perpẽdicularis ſuք lineam d b per 29 p 1, & ex hypotheſi.
Similiter quoq; poſito uiſu in quocũ q;
puncto
lineę z b (quoniá à quolibet punctorũ illorũ eſt ducere perpendicularẽ ſuper ſuperficiẽ ſpe-
culi
, uel ſuper lineá d b) reflectitur illarum quælibetin ſe ipſam ք 21 huius.
Palã itaq; quoniã cõſtitu
to
uiſu in linea g z, non uidebit intuens imaginẽ ſui ipſius:
quia, ut dictum eſt, ſola perpendicularis
ſecundum
unicum punctũ reflectitur ad uiſum, non aũt alia puncta formæ.
Quia uerò angulus i d z
eſt
æ qualis angulo z d g, & linea z d eſt perpendicularis ſuper ſuperficiẽ ſpeculi d b:
ergo per 20 hu-
ius
forma puncti i à puncto ſpeculi d reflectitur ad uiſum in puncto g exiſtentem.
Et quia angulus
t
b q eſt æ qualis angulo g b q, ut patet expræmiſsis, & linea b q perpendicularis eſt ſuper ſuperficiẽ
ſpeculi
:
palàm per 20 huius quoniam forma puncti t à puncto ſpeculi b reflectitur ad uiſum in pun
cto
g:
ergo per 34 huius forma totius lineæ i t reflectitur à ſpeculo d b ad uiſum in puncto g. Non ui
debitur
autem ipſa tabula depicta i t, quoniã eſt ſub ſuperficie, cui ſuperſtat ſpeculũ & uiſus.
Poteſt
aũt
ſic fieri ut ſecundum longitudinẽ lineæ z b ſit factus murus ſuper terram ad altitudinem uiden-
tium
, qui interius ſit concauus, ſuperius uerſus ſpeculum apertus:
& in illo muro deponatur tabu-
la
picta, quæ eſt i t, ęquidiſtanter ſpeculo b d, & ſit uiſus in diſtantia à ſpeculo ſecundum ſitum pun-
cti
g, & ſit prohibitus per aliquod inedium, ne poſsit propius accedere:
tunc enim omnes formæ
ctorũ
depictæ imaginis incidẽt uiſui.
Diſponatur ergo taliter ք ingeniũ, ut tabula depicta nullo mo
do
uideatur:
& ſit ſpeculũ ſitũ uerſus lumen, ita utaer circa ipſum ſit luminoſus: ſitq́; tabula depicta
ſimiliter
lumẽ habens:
quia aliter in tenebris latens non poſſet uideri: mediãte enim lumine formã
fuã
multiplicat ք medium, & peruenit ad ſpeculum, & reflectitur ad uiſum.
Palã ergo propoſitum.
519217LIBER QVINTVS.
57. Poßibile est ſpeculum unum planum in camera propriataliter ſiſti, ut in ipſo uideantur
ea
, quæ geruntur in domo alia uel in uicis & plateis. Ptolemæus 7 th. 2 catoptr.
Sit in camera uidentis locus aliquis, in quo exiſtente uiſu placet uidere per ſpeculum planum o-
mne
illud, quod alibiagitur:
quilocus cameræ, in quo ſiſtitur centrũ uiſus, ſit ſignatus puncto a: &
ſit
locus, in quo eſt uoluntas aliquid uidendi, quod in
illo
loco agitur, ſignaturs puncto b:
ſitq́; rima ſiue fene
592[Figure 592]a f h e d g b ſtra in camera uidentis oppoſita loco b, quę ſit g:
& du
catur
linea b g:
& producatur in continuũ & directũ
intra
cameram ad aliquem punctum, qui ſit d:
quod to
tum
poteſt fieri per aſtrolabium ſiue quadrantẽ uel a-
liud
inſtrumentum certificationis uiſuum:
uiſo enim
puncto
b, reuoluatur uiſus fixo inſtrumento, & cadat
uiſus
per eaſdem pinnulas immotas in punctũ came-
d.
Ducantur ergo lineę d a & g a: & diuidatur linea
g
a per 119 th.
1 huius in puncto e, ita ut ſit proportio li
neæ
a e ad lineã e g, ſicut lineæ a d ad lineam d g:
quæ
ambę
per inſtrumẽti acceptionẽ ſunt notæ:
ducaturq́;
linea
e d:
diuidet ergo per 3 p 6 linea d e angulum a d
g
per æ qualia.
Ponatur itaq; ſpeculũ perpẽdiculariter
erectũ
ſuper lineã d e in puncto d per cõuerſam 11 p 11,
in
quo ſpeculo ſit linea f h.
A puncto itaq; ſpeculi d re
flectetur
forma puncti g ad uiſum a per 20 huius:
ergo
& forma puncti b per eandẽ 20 huius:
diſtantia enim ſecundũ eandem lineam naturã reflexionis
immutat
.
Videbit itaq; uiſus ſecundũ eius centrũ in puncto cameræ, quod eſta, exiſtens, omne,
erit
, & quod agetur in loco b, ſiue ſit domus alia ſiue uicus ſiue platea.
Et hoc eſt, quod ponebatur.
58. Poßibile eſt ſpeculum ex ſpeculis planis compoſitum conſtrui, in quo uideantur ſolius aſpi-
cientis
plures imagines ad modum chorearum. Ptolemæus 6 th. 2 catoptr.
Aſſumatur arcus circuli a z, cuius centrum ſit h: & quoniam arcus a z indefinitus aſſumitur, eſto,
ut
ipſe exempli cauſſa, diuiſus ſit in quinq;
partes æ quales, uel quotcũq; quis uoluerit, partes, ita ut
arcui
a b ſint æ quales arcus b g, g d, d e, e z:
& ducantur chordę a b, b g, g d, d e, e z, quæ omnes erunt
æquales
per 29 p 3:
& à centro h ducantur lineę h a, h b, h g, h d, h e, h z: & ablatis arcubus ſuper chor
das
a b & b g & alijs, erigantur ſpecula plana quadrangula parallelogramma, ita ut eorum latera a i
b
k, g l, d m, e n, z x ſint ęquidiſtátia:
& ſint ſpecula con
tinua
ad inuicem taliter, ut latera eorũ, quæ ſunt b k,
g
l, d m, e n ſint cõmunia:
ſint aũt ſpecula adinuicem
593[Figure 593]i k j m n x b g d e a y i taliter cóp oſita, ut anguli contenti à lineis a i & i k:
b
k
, & k l:
g l, & l m: d m, & m n: e n, & n x ſint æ quales an
gulis
contentis à lineis h a & a b:
h b & b g: h g & g d: h
e
& e z:
ſintq́ ſuperficies inſiſtétes lineis a b, b g, g d, d
e
, e z uerſę inferius, & ſuppoſitæ ſuperficiebus alijs ſu
perius
eleuatis, in quibus ſunt lineæ i k, k l, l m, m n, n
x
:
& ſint ſuperficies ſuperiores inferioribus æquidi-
ſtantes
:
hęc enim omnia ſpecula taliter diſpoſita aſpe
ctum
uniformẽ habebunt ad uiſum exiſtenté in cen-
tro
h.
Quonιam enim lineæ h a, h b, h g, h d, h e, h z du-
cuntur
à centro h ad puncta cōmunia chordis & arcu
bus
, patet per 18 p 3 quoniá omnes ſunt perpendicu-
lares
ſuper lineas circulum a z in illis purctis contin-
gentes
:
ergo per 21 huius omnes illæ lineæ reflectun-
tur
in ſe ipſas:
erit ergo diſtin ctio imaginũ ſecundum
illas
:
ſed & perpendiculares, quæ à puncto h ducuntur ſuper ſuperficies ſpeculorum planorũ, quæ
per
20 th.
1 huius ſolùm numerantur numero ſuperficierum ſpeculorũ: & circa omnes illas fit uni-
formis
reflexio ad uiſum:
numerabuntur ergo imagines numero ſpeculorum, quorum numero &
loca
imaginum numerantur:
ideo quia à puncto h productæ perpendiculares non concurrunt ul-
tra
ſpecula, cum omnes in puncto h concurrant:
eſt autem locus cuiuſq; imaginis in concurſu ca-
theti
cum linea reflexionis per 37 huius.
Et cum hæc ſpecula uniformiter reſpiciant uiſum in pun
cto
h:
patet quòd qua ratione reflexio fit ab uno ipſorum ad uiſum, eadem ratione fit reflexio à quo-
libet
aliorum:
& ſic reflexionum lineæ numerantur numero cathetorum. Plures ergo uidebuntur
imagines
diſp oſitę adinuicem numero & ordine ſpeculorum.
Quia uerò ſpecula reſpiciunt uiſum,
ut
ſui centrum, ad modũ arcus circuli, & imagines ipſius uidentis reſpicient uidentem ad modum
chorearũ
.
Quod eſt propoſitũ. Poſſunt & per hoc ſpeculũ uariato ſitu plures elici imaginum ſitua-
tiones
, quod experimentantis induſtriæ cenſuimus relinquendũ, ut ſi ſpeculũ a b ſecundũ baſim ai
fituetur
æquidiſtãs ſuperficiei horizontis, uel ſecundũ alios modos diuerſos, ut libuerit, diuerſetur.
520218VITELLONIS OPTICAE
59. Poßbile eſt ſpeculum ex ſpeculis planis compoſitum conſtrui, in quo aſpiciens ſuam uideat
imaginem
uolantem. Ptolemæus 6 th. 2. catoptr.
Aſſumatur trigonum iſoſceles rectangulum, quod ſit b a g: & ſit angulus eius, qui b a g, rectus: &
linea
b g ſecetur in duo æqualia in puncto c:
& ducatur linea a c: & ſuper lineam a g ponatur ſpecu-
lum
planum, quod ſit z h:
& ſuper lineam b a ponatur aliud ſpeculum planũ, quod lit d e: & ſit uiſus
intuentis
in linea a c, reſpiciẽs in quodcunq;

594[Figure 594]a N d y e g c b illorum ſpeculorum uoluerit, ut in z h:
& alte
rum
ſpeculum, quod eſt e d, iaceatin plana ſu
perficie
, ſuper quod ſtat intuẽs:
& accedat &
recedat
intuẽs, donec calcanei ſui forma per
ueniat
ad ſpeculum e d:
dico quòd reuerbera
bitur
in aliud ſpeculum, quod eſt z h, in quo
aſpiciens
putabit propriam imaginem uola-
re
:
quoniam uidebit ipſam eleuatam ſecun-
dum
ſe totam in aere, cum tamen ipſe aſpi-
ciens
ſtet ſuper ſuperficiem terrę uel alterius
rei
, in qua eſt ſpeculum e d:
quoniam forma
calcanei
incidens inferiori ſpeculo, quod eſt e d, reflectetur ad ſuperius ſpeculum, & in illo figura-
bitur
tota forma intuentis.
Et ſi intuens mouerit ſe aliqualiter, ita tamen, ut muterur ſitus reſpe-
ctu
reflexionũ, quæ fiunt à ſpeculo:
moueri uidebitur imago in aere per 42 huius: & ſic uidebit aſpi-
ciens
ſuam imaginem uolantẽ.
Quod proponitur. Et circa hoc plura alia diligentia artificis perqui-
ret
.
Vt aũt idem propoſitũ & aliter melius pateat figuraliter demonſtratũ: ſit orthogonium trigonũ
a
b c, cuius angulus b a c ſit rectus:
& in cuius latere a b ſituetur ſpeculum planũ, cuius media linea
ſit
d e:
cuius punctus d ſit propinquior puncto b, quàm punctus e: & ſit trigonũ a b c ſecundũ eius la
rus
a b poſitum in ſuperficie horizontis uel alia quacunq;
ſuperficie, ſuper quã eleuata ſit ſtatura in-
tuentis
, cuius plantæ pedis ſtent in puncto g aliqualiter eleuato ſuper lineam a b:
& ducatur linea g
d
:
& ſuper punctũ d terminũ lineæ b d fiat per 23 p 1 angulus æqualis angulo g d b, qui ſit h d a, pro-
ducta
linea d h ad lineam a c:
& ſuper punctum h terminum lineæ c h fiatangulus d h k æqualis an-
gulo
d h a, producta linea h k ad lineam b c:
poſitoq́;
centro
uiſus in puncto k:
pater ex præmiſsis & per
20
huius, quoniam forma puncti g à puncto h refle-
595[Figure 595]n o a e l y d y c m g k ctetur ad uiſum, ſi punctum h ſuerit punctum ſpecu
li
alicuius:
inuentoq́; per 46 huius in ſpeculo d e
puncto
reflexionis formæ puncti m, quod ſit in uer-
tice
uidẽtis:
ſit formæ puncti illius punctus reflexio
nis
e:
& ducatur linea m e: & angulo m e d ſuper pun
ctum
e terminum lineę m e per 23 p 1 fiat æqualis an-
gulus
, qui ſit a e l;
producta linea el ad lineam a c: &
inter
puncta a & h ſituertur ſpeculum, quod ſit l h,
ita
quòd puncta l & h ſint in ſuperficie illius ſpeculi,
& ſimiliter punctum a.
Et quoniam forma puncti m
à
puncto ſpeculi d e (quod eſt e) reflectitur ad totam
ſuperficiem
ſpeculi 1 h per 22 huius, & ab illo puncto
ſpeculi
1 h, in quo anguli e l a, & h l k ſunt æquales,
(quodcunq;
enim ſuerit illud punctú, ſemper ipſum
dicatur
punctuml) fiet reflexio ad uiſum k.
Quoniá
enim
, ut patet per 26 huius, anguli k l c, & k h c ſunt
acuti
, patet per 14 th.
1 huius quoniam illæ lineę con
current
, ſitq́;
punctus concurſus k. Palàm ergo per
34
huius quòd tota imago aſpicientis, quæ eſt linea
g
m, à ſuperficie ſpeculi e d reflectitur ad ſpeculum
l
h, & à ſuperficie ſpeculi l h reflectitur ad uiſum exi-
ſtentem
in puncto k.
Et quoniam, ut pater per 37 huius, locus imaginis formæ uniuſcuiuſq; puncti
eſt
in concurſu catheti ſuæ incidentiæ cum linea ſuæ reflexionis:
producatur itaq; à puncto ſpeculi
d
e, à quo fit reflexio formæ puncti g, quod eſt d, per 11 p 11 linea perpendicularis ſuper ſpeculi a h ſu
perficiem
:
& patet, cum exhypotheſi angulus d a h ſit rectus, quòd illa perpendicularis eſt linea d a.
Similiter
quoq;
perpendicularis à puncto reflexionis formæ punctim, quod eſt ſpeculi de punctũ
e
, ducta ſuper ſuperficiem ſpeculi a h, eſt eadem linea, quæ e a:
hæc itaq; linea eſt cathetus inciden-
tiæ
formarum punctorum g & m reflexorum à punctis d & e ad ſpeculum l h.
Et quoniam, ut præ-
miſſum
eſt, patet per 26 huius, quòd anguli k h c & k l c ſunt acuti, quoniá linea angulum d h k uel
e
l k per æ qualia diuidens, eſt perpendicularis ſuper lineam l h:
angulus uerò d a h eſt rectus: ergo
per
14 th.
1 huius linea d e a concurret cum ambabus lineis k l & k h: ſit ergo, ut punctus concurſus
linearum
d a & k h ſit n:
& punctus concurſus linearũ e a & k l ſit o. Erit ergo linea o n imago formæ
521219LIBER QVINTVS. totius lineæ m g: eritq́; punctum, quod eſt imago formæ puncti g, plantarum ſcilicet ipſius intuen-
tis
altius in aere quàm punctum o, quod eſt imago formæ puncti m, uerticis ipſius uidentis.
Vide-
bit
ergo ex puncto k intuens ſpeculum l h, ſuam imaginem in aere uolantem:
quoniam uidebit pe-
des
altius in aere quàm ipſum caput, collocatos.
Per eadem quoq; demonſtrandum, ſi trigonum
a
b c fuerit oxygonium, niſi quòd imago intuentis aliam recipit ſitus diſpoſitionem:
catheti enim
incidentiæ
aliter ſuperficiei ſpeculi incidunt quàm
596[Figure 596]a n o e j d y g c m g kprius:
ſemper tamen trigono a b c exiſtente orthogo
nio
uel oxygonio uidebitur imago intuentis uolans
ſub
ſpeculo.
Quòd ſi trigonum a b c fuerit ambly-
gonium
, poſsibile eſt fieri, ut imago ſit uolans in aere
retro
uiſum:
quoniã ut patet per 14 th. 1 huius, catheti
incidentiæ
& lineæ reflexionum concurrent retro
centrum
uiſus.
Non uidebitur autẽ talis imago, quo-
niam
ſemper fugiet abſcõſa ab ipſo uiſu, niſi fortè ab
597[Figure 597]a e j d y g c k m n o g alio ſpeculo tertio ad uiſum poſſet fieri reflexio.
Patet ergo illud, quod proponebatur: & hoc: uiſu
ſolùm
reſpiciente in ſpeculum a h, non in ſpeculũ d e.
Et hæc quidem demonſtrata ſunt, ac ſi à pun-
ctis
primarum reflexionum, quæ ſunt d & e, ducantur catheti incidentiæ:
quæ ſi imaginentur à lo-
cis
primarum imaginum duci, multò fortius ſecundæ imagines, quæ uidentur in ſpeculo a h, uide-
buntur
eſſe diſpoſitæ, ut uolantes.
60. Per duo ueltria ſpecula plana orthogonaliter ad inuicẽ diſpoſita, poſsibile eſt eiuſdem pun
cti
imaginem uideri. Euclides 13 th. catoptr.
Sit uiſibile aliquod, in quo ſit punctum a: & ſit centrum uiſus punctũ b: & ſint tria ſpecula plana
g
d, d e & e z orthogonaliter ad inuicẽ diſpoſita:
ducatur quoq; à puncto a linea a z perpendiculari
ter
ſuper ſuperficiem ſpeculi e z per 11 p 11:
& producatur linea a z in continuũ: abſcindaturq́; in pun
cto
c taliter per 3 p 1, ut linea z c ſit
598[Figure 598]l k e m d r f c z a b g s æqualis lineę a z:
& à puncto b,
eſt
centrum uiſus, ducatur linea b
g
perpendiculariter ſuper ſpeculũ
d
g:
& producatur taliter, ut linea g
s
ſit æ qualis lineæ b g.
A puncto
quoq
;
c ducatur perpendicularis
ſuper
ſuperficiem ſpeculi d e, quæ
ſit
c k:
& producatur ultra punctũ
k
a d punctũ l, quouſq;
linea c k ſit
æ
qualis lineæ k l:
& à puncto l du-
catur
linea ad punctũ s, ſecans ſpe-
culum
d e in puncto m, & ſpeculũ
d
g in puncto f:
& à puncto m duca
tur
ad punctum c linea m c ſecans
ſpeculum
e z in puncto r:
& ducan
tur
lineæ a r & b f.
Quia ergo linea
b
g eſt æ qualis lineę g s, & linea g f
cōmunis
ambobus trigonis s g f & g f b, & angulus b g f æqualis eſt angulo s g f, quia ambo illi an-
guli
ſunt recti:
erit per 4 p 1 linea b f æ qualis lineæ s f, & angulus g f b æ qualis angulo g f s, & angu-
lus
f b g æqualis angulo f s g:
ſed angulus s f g eſt æ qualis angulo d f m per 15 p 1: ergo angulus d f m
æ
qualis eſt angulo g f b.
Poteſt ergo ք 20 huius forma puncti m reflecti ad uiſum b. Quia uerò linea
c
k eſt æqualis lineæ k l, & linea k m cõmunis eſt ambob.
trigonis c k m & l m k: angulus quoq; l k m
æqualis
eſt angulo m k c, quia ambo recti:
erit per 4 p 1 linea l m æ qualis lineæ m c, & angulus l m k
522220VITELLONIS OPTICAE æ qualis angulo k m c: ergo angulus d m f eſt æ qualis angulo k m c: quoniam per 15 p 1 ipſe eſt æ qua
lis
angulo l m k:
ergo per 20 huius forma puncti r poteſt reflecti à puncto m ad punctũ f: & à puncto
f
ad punctum b centrum uiſus.
Per duo ergo ſpecula, quæ ſunt d e & d g, uidetur forma puncti r re-
flexa
ad idem centrum uiſus, quod eſt b.
Et quia linea a z eſt æ qualis lineę z c, & linea z r communis
eſt
ambobus trigonis a r z & z r c:
angulus quoq; a z r eſt æqualis angulo r z c, quia ambo recti
ſunt
:
erit angulus a r z per 4 p 1 æ qualis angulo z r c: ergo per 15 p 1 angulus m r e eſt æ qualis angulo
a
r z.
Forma ergo puncti a reflectitur à puncto r ſpeculi z e ad punctum m ſpeculi d e, & à puncto m
ad
punctum f ſpeculi d g, & à puncto f ad centrum uiſus b.
A tribus ergo ſpeculis uidetur forma &
imago
eiuſdem puncti a.
Quod eſt propoſitũ: & hoc accidit uiſu ſolùm reſpiciente in ſpeculum d g.
61. Poßibile eſt per quotcun quis uoluerit plana ſpecula ſecundum diſpoſitionem polygonij
æquilateri
& æquianguli ad inuicem diſpoſita, eiuſdem puncti imaginem uideri. Euclides 14
th
. catoptr. Ptolemæus 8 th. 2 catoptr.
Sit centrum uiſus punctum a: & punctum rei uiſæ ſit b: & ducatur linea a b: & ſecundum quanti-
tatem
lineæ a b deſcribatur polygonium æ quilaterum & æ quiangulũ, quotcunq;
laterũ uiſum fue-
rit
ordinari.
Sit autem nunc, exempli cauſſa, polygonium a e d g b pentagonũ: cui circunſcribatur
circulus
per 14 p 4:
& ducantur lineæ ad centrum circuli, quod ſit c, ab angul: s polygonij, quæ ſint
a
c, e c, d c, g c, b c:
palàm itaq; quoniam omnes illæ li-
599[Figure 599]p y e g c f a b neæ ſunt æquales per definitionem circuli:
anguli er
go
ad baſes oẽs ſunt æ quales per 5 & 8 p 1:
& in con-
curſu
quorumliber dictorum laterum ponatur ſpecu
lum
planum, præter quàm in punctis a & b, ut ad pun
cta
e, d, g:
uel ſi fuerit polygoniũ plurium laterum, po
nantur
plura:
& erigantur omnia orthogonaliter ſu-
per
lineas ad centrum circuli productas, ut ſunt li
neæ
d c & g c:
quod fier per 11 p 11: ita ut ſpeculum f h
ſuper
lineam g c ſit perpendiculariter in ſiſtens:
ad u-
num
uerò angulum ſit punctum rei uiſæ, & ad alium
ſibi
proximum ſit centrum uiſus, ut ſunt hic puncta
a
& b.
Quia itaq; angulus c g f eſt æ qualis angulo h g
c
;
quia ambo ſunt recti per 18 p 3: ſed & angulus c g b
eſt
ęqualis angulo c g d, ut patet per pręmiſſa & per 8
p
1:
angulus ergo b g r æ qualis eſt angulo d g h. Ergo
forma
puncti b à puncto g ſpeculi f h reflectitur ad
punctum
ſpeculi proximi, quod eſt ad punctũ d:
per æ quales enim angulos fit omnis reflexio, ut pa
tet
per 20 huius.
Et quoniã omnes anguli illi præmiſsis duobus angulis ſimiles inter ſe, ſunt æ qua-
les
:
palàm quia fit reflexio à puncto d ad punctũ e, & à puncto e ad punctũ a, quod eſt centrũ uiſus.
Viſus
itaq;
exiſtens in puncto a, & intuens ſolum ſpeculum, cuius eſt punctũ e, uidebit formam b,
quæ
immediatè reflecteretur ad ipſum à puncto ſpeculi e, reflexam mediantibus ſpeculis g & d.

Quod
eſt propoſitum.
Quòd ſi centrum uiſus ſit in puncto c, quod eſt centrũ circuli, cuius periphe
riam
contingunt omnia ſpecula in angulis polygoniorũ conſtituta:
palàm quòd forma puncti c ab
omnibus
pũctis reflectitur in ſe ipſam:
quoniã omnes lineę, quæ ſunt c a, c b, c g, c d, c e ſunt perpen-
diculares
ſuper ſpeculo ſuperficies:
reflectuntur ergo in ſe ipſas ad punctũ c per 21 huius. Palàm
ergo
eſt propoſitũ.
Et ſi plurima ordinantur hoc modo ſpecula, de omnibus eſt eadẽ demonſtratio
& idem modus circum ſcribendi circulũ alteri polygonio, qui & pentagono.
Per hęc itaq; duo theo
remata
patet quòd rei, quę uidetur, imago poteſt in ſpeculo uideri:
ut ſi res taliter diſponatur ad
primũ
ſpeculum, quòd ad ipſum uiſus pertingere non poſsit:
hoc autem faciliter accidit cogitanti.
62. A‘ pluribus ſpeculis planis poßibile eſt formã rei per ſe uiſæ, uelrei non uiſæ reflecti ad ui
ſum
, it a ut diſtantia imaginis à centro uiſus ſit æqualis omnibus lineis incidentiæ & ipſi lineæ
reflexionis
.
Sit centrũ uiſus in puncto a: & punctus rei uiſę b: & inter illos punctos, ſi placet, exempli cauſſa,
ſit
aliqua magnitudo tegens unũ illorum punctorum ab altero, ut paries uel aliud aliquid, quod ſit
p
g:
& à punctis a & b ad oppoſita ipſis loca ducantur lineæ æquidiſtantes per 31 p 1, quæ ſint a d & b
e
:
& copuletur linea d e: ſintq́; , exempli cauſſa, lineæ b e & a d perpendiculares ſuper lineam e d: &
diuidatur
angulus a d e per æ qualia per 9 p 1 ducta linéa d z:
& ſimiliter diuidatur angulus b e d per
æqualia
per lineã e h:
& ſuper punctũ d terminũ lineæ z d erigatur perpendiculariter linea k d c per
11
p 1:
& ſimiliter ſuper punctũ e terminũ lineæ h e erigatur perpendiculariter linea l e m: & his dua-
bus
lineis k d c & l e m imaginentur ſuperponi duo plana ſpecula.
Forma itaq; puncti b incidet ſpe-
culo
plano, quod eſt m e l, in puncto e, & reflectetur in punctũ d per 20 huius:
quia anguli b e m & d
e
l ſunt æ quales:
anguli enim h e l & h e m ſunt æquales, quia recti: ſed & anguli h e d & h e b ſunt æ-
quales
ex præmiſsis.
Item forma incidens ſpeculo k d c ab eius puncto d reflectetur ad punctum a,
quod
eſt centrũ uiſus per 20 huius:
quoniã, ut ſuprà patuit, anguli e d z & z d a ſunt æ quales. Vide-
bitur
ergo ſorma puncti b per uiſum exiſtentẽ in puncto a, cum tamen res, in qua eſt punctũ b, non
ſit
uiſibilis per ſe ipſam.
Linea quoq; reflexionis ad uiſum, quæ eſt d a, eſt ſemper una, quãuis lineæ
523221LIBER QVINTVS. incidentiarũ ſecundum numerum talium ſpeculorum numerentur. Et ſi à puncto rei uiſę, quod eſt
b
, ducatur per 11 p 11 linea perpendicularis ſuper ſuperficiem ſpeculi, quę ſit b m, ſecans lineam e l m
in
puncto m:
erit angulus b m
c
rectus:
ergo per 32 p 1 erit an-
600[Figure 600]c s d a z p g k l h e b m n gulus e b m acutus.
Cum ergo
angulus
b e d ſit rectus:
palàm
per
14 th.
1 huius quia lineæ b
m
& d e concurrent:
ſit concur
ſus
ipſarum in puncto n.
Quia
itaq
;
linea m e l cadens ſuper li
neas
e h & b n facit angulum e
m
b intrinſecũ æ qualem angu
lo
l e h extrinſeco:
patet per 28
p
1 quoniá lineæ b n & e h ſunt
ęquidiſtantes
.
Ergo angulus d
e
h extrinſecus eſt æqualis an-
gulo
e n b intrinſeco per 29 p
1
, & angulus e b n eſt æqualis
angulo
b e h:
quia ſunt coalter
ni
:
ſed angulus b e h eſt æqualis angulo h e d, utpatet ex præmiſsis, diuiſus eſt enim angulus b e d
per
æqualia per lineam h e:
erit ergo angulus e b n æqualis angulo e n b: ergo per 6 p 1 lineę n e & b c
ſunt
æ quales:
eſt aũt per 37 huius punctũn locus imaginis formę puncti b reflexi ad uiſum exiſten-
tem
in puncto d à ſpeculi m e l puncto e.
Item à puncto n ducatur linea perpendicularis ſuper lineá
c
d k per 12 p 1:
quę ſit n k. Patet ergo, ut prius, per 32 p 1 quòd angulus d n k eſt acutus: ſed angulus n
d
a eſt rectus:
ergo per 14 th. 1 huius lineę n k & a d productæ concurrent: ſit punctus concurſus s.
Quia
itaq;
linea d k cadens ſuper lineas z d & n s facit angulũ z d c extrinſecũ æ qualem angulo n k
d
intrinſeco, uterq;
enim illorũ angulorũ eſt rectus: patet ergo per 28 p 1 quòd lineę n s & z d æqui-
diſtant
:
ergo per 29 p 1 eſt angulus z d a extrinſecus æqualis angulo n s d intrinſeco: ſed & anguli s
n
d & n d z ſunt æquales, quia coalterni:
& anguli n d z & z d a ſunt æquales, ut patet ex præmiſsis:
angulus
enim n d a diuiditur per æqualia per lineã z d:
angulus ergo d n s eſt æ qualis angulo d s n:
ergo
per 6 p 1 duę lineę d s & d n ſunt æquales.
Quia itaq; linea e n eſt æqualis lineę e b: erit linea d
n
æqualis duabus lineis d e & e b:
ergo linea d s eſt æqualis illis eiſdẽ duabus lineis d e & e b. Et ꝗa
per
37 huius punctũ s eſt locus imaginis formę puncti n reflexę à puncto ſpeculi k d c, quod eſt d, ad
uiſum
exiſtentẽ in puncto a:
patet quòd linea a s, quę eſt diſtantia imaginis à centro uiſus eſt æqua
lis
duabus lineis incidẽtię, quę ſunt b e & e d, & inſuper lineę reflexionis, quę eſt d a.
Et hoc eſt pro-
poſitum
:
quoniam ſi à pluribus ſpeculis fiat reflexio, eodem penitus modo erit demonſtrandum.
63. Reflexione à pluribus ſpeculis planis ad eundẽ uiſum facta, ab imparibus quidẽ dextra
apparẽt
ſiniſtra, & ſiniſtra dextra: à paribus uerò dextra apparent dextra, & ſiniſtra ſiniſtra:
& diſtantia imaginis à uiſu conſtabit ex quantitate omnium linearum incidentiæ & lineæ re-
flexionis
. Ptolemæus 3 th. 2 cattoptr.
Sιt centrũ uiſus a: & linea rei uiſę ſit b g: & ſi placet, ſit inter centrũ uiſus & rem uiſam aliqđ cor-
pus
denſum ſimplicẽ prohibens uiſionẽ, ut paries uel aliquid ſimile, quod ſit d:
fiatq́ reflexio ex tri
bus
ſpeculis, quę ſunt e z & h c & k l:
reflectaturq́; forma lineę b g per hæc tria ſpecula ad uiſum exi
ſtentẽ
in puncto a:
ſitq́; , ut punctus b lineę b g incidat ſpeculo k l in pũcto k, & ſpeculo h cin puncto
h
, & ſpeculo e z in puncto e:
reflectaturq́; ad uiſum a ſecundũ lineam e a. Et fimiliter forma puncti g
incidat
ſpeculo k lin pũcto l, & ſpeculo h cin pũcto c, & ſpeculo e z in puncto z:
& reflectatur ad ui-
ſum
ſecundũ lineá z a.
Et ducantur lineę incidentię & reflexionis, quę erunt b k, k h, h e, e a: & g l,
l
c, c z, z a:
ſitq́; locus imaginis formę puncti b in primo ſpeculo, eſt k l, punctũ t: & locus imagi-
nis
formę puncti g in pri-
601[Figure 601]s b g o k h t q l c d m e a n z mo ſpeculo ſit pũctũ q:
&
ducatur
linea t q:
quę per
49
huius erit æqualis li-
neę
b g.
In ſecundo uerò
ſpeculo
, eſt h c, linea i-
maginis
ſit s o.
In tertio ue
ſpeculo, eſt e z, linea
imaginis
ſit m n.
Pater ita-
que
quoniam in quolibet
iſtorum
ſpeculorum táta
eſt
diſtantia imaginis ſub
ſpeculo
à ſuperficie ſpecu
li
, quanta eſt diſtantia for-
, quę reflectitur à ſpeculo, à ſuperficie ipſius ſpeculi per 49 huius:
linea ergo k b, quę eſt diſtantia
524222VITELLONIS OPTICAE puncti rei uiſę à ſuperficie ſpeculi extra ſpeculum, eſt æqualis lineę k t, quę eſt diſtantia imaginis à
ſpeculo
ſub illo:
& linea g l eſt æqualis lineę l q: itẽ linea t h, quę eſt diſtantia formæ uiſæ à ſuperficie
ſpeculι
h c, eſt æqualis lineæ h s, quę eſt diſtátia loci imaginis ſub eodẽ ſpeculo:
& linea q c eſt æ qua
lis
lineę c o:
linea quoq; s e, quæ eſt diſtãtia formæ reflexę à ſpeculo z e eſt æ qualis lineę e m, quę eſt
diſtantia
formæ ab eodẽ ſpeculo ſub illo:
& ſimiliter linea o z eſt æ qualis lineæ z n. Et quoniá, ut pa
tet
per 37 huius, locus imaginis uniuſcuiuſq;
formæ puncti uiſi eſt in puncto concurſus catheti ſuæ
incidentiæ
linea reflexióis:
& in ſpeculis planis imago ſemper eſt æqualis rei uiſæ ք 52 huius: pa
tet
quòd uiſus exiſtens in puncto a, cõprehendet imaginẽ formæ lineę b g in loco lineę m n æqualé
ipſi
rei uiſæ:
& eius diſtantia à uiſu, quę eſt ſecundũ lineas a m & a n, eſt æ qualis omnibus lineis inci
dentię
:
quoniá linea a m eſt æqualis lineæ reflexionis, quę eſt e a, & lineę m e, quæ eſt æqualis lineæ
e
s, quę ſecundũ præmiſſa eſt æqualis lineæ incidentię, quæ eſt e h, & lineę h s, æquali lineę t h, quæ
eſt
æqualis lineę k h, & lineę t k, quę linea t k eſt æ qualis lineę k b.
Et ſimiliter linea a n eſt æqualis li
neę
reflexiõis, quæ eſt a z, & omnibus lineis incidentię, ut iam patuit.
Et quoniã, ut patet per 55 hu-
ius
in ſpeculis planis dextra apparent ſiniſtra & ſiniſtra dextra:
palàm quòd in ſpeculo prιmo reſpe
ctu
rei uiſibilis, quod eſt ſpeculũ l k, fit imago formę rei b g uiſę, quę eſt imago t q, traſmutata modo
dicto
:
ſed & eadem imago reflexa à ſecundo ſpeculo, quod eſt h c, mutat dextrum in ſiniſtrũ & ſini-
ſtrum
in dextrum.
Redιt ergo in ſpeculo numeri paris diſpoſitio partiũ imaginis ad diſpoſitionem
partiũ
ipſius rei uiſæ.
Et quia in ſpeculo tertio, quod eſt e z, imago ſecunda, quę eſt s o, mutat ſitum
partiũ
ſuarum:
patet quòd imaginis m n ſitus eſt alius à diſpoſitione formę rei, quę eſt b g. In fpecu-
lis
itaq;
numeri paris fit imago ſimilis rei ſecundum dextrum & ſiniſtrum, & in ſpeculis imparibus
tranſmutaturr
.
Et ſic uniuerſaliter quotcunq; ſpeculis paribus uel imparibus pofitis, fecundum hæc
imaginum
diſpoſitio uariatur ſecundum dextrum & ſiniſtrum.
Patet ergo propoſitum.
64. Duo ſpecula plana rectangula & æqualia poßibile eſt ſic ſiſti, ut intuens in uno ſpeculorũ
ſuam
imaginem uideat uenientem, & in altero recedentem. Ptolemæus 4 th. 2 catoptr.
Sint duo ſpecula plana rectangula & æqualia, cuiuſcũq; placuerit quantitatis ſuorũ laterũ, dum
tamen
latera unius ſint æqualia lateribus alterius:
& ſint latera eiuſdẽ ſpeculi inter ſe proportiona-
lia
, ita ut longitudo ſit dupla latitudini eiuſdé ſpeculi:
aſſumaturq́, linea, cuius longitudo ſit multò
maior
uno latere illorũ ſpeculorũ:
& ſit, exempli cauſſa, quatuor cubitorũ, quæ ſit a b: & ſecetur ex
ea
portio æqualis quartæ parti unius lateris longitudιnιs ſpeculi per 3 p 1, quę ſit a g:
& diuidatur li-
nea
g b in duo æ qualia in puncto d:
& à pũcto d ducatur linea perpendiculariter ſuper lineá a b per
11
p 1:
producaturq́; in continuũ & directum: & abſcindatur ab ipſa linea æ qualis altitudini ſpeculi,
quę
ſit linea d z:
& à puncto b ducatur linea æqualis & æquidiſtans lineę d z, quę ſit b c: & produca-
tur
linea c z orthogonaliter ſuper lineam b c, quę erit ęqualis lineę b d per 33 p 1:
& producatur linea
c
z in continuũ & directũ:
ducaturq́; à puncto g linea g e æquidiſtans & æqualis lineę d z: erit ergo
linea
g e per 30 p 1 æ-
602[Figure 602]n e i z c m l r a g d c qualis & ęquidιſtans
lineæ
b c.
Et ſuք pun
ctum
e centrum exi-
ſtens
deſcribatur por
tio
circuli ſecundum
modum
quantitatis
placitę
, quę ſit r i:
di-
uidaturq́
;
arcus r i ք
æ
qualia per 30 p 3 in
puncto
l:
& ducatur
linea
l e:
& à puncto e
ducatur
una linea perpendicularis ſuper lineá l e, quę ſit e m:
& itẽ alia, quę ſit e n, quę tamen lineæ
adinoicem
coniunctę ſunt linea una per 14 p 1:
& ſit linea m e æqualis lineę n e: & tota linea m n ſit
æqualis
longitudini ſpeculi.
Si ergo duoru ſpeculorũ planorum rectangulorũ & ęqualiũ angularis
coniunctio
fiat ſuper lineam m n.
tunc diuident lineę m e & n e ſuperficies illorũ coniunctorũ ſpe-
culorum
per æ qualia:
patetq́; quòd illa ſpecula non erunt in una plana ſuperficie diſpoſita: perpen
diculares
ergo à centro uiſus ſuper illa ſpecula ductæ, quæ ſunt catheti incidentię formæ ipſius ui-
dentis
, ſunt diuerſæ Poſito ergo centro u ſus in pũcto d, & motis ſpeculis ſuper lineam l e fixam:
ui
debit
homo ſeipſum ſuper unũ duorum ſpeculorum uenienté & in altero recedentẽ:
eſt enim lon-
gitudo
amborum illorũ ſpeculorú, quę eſt linea m n, quaſi dupla latitudinis unius ipſotũ:
& ſic pun
ctum
eſt quaſi mediũ ſuperficiei amborũ illorum ſpeculorũ:
unde circa ipſum æqualior fit motus.
Et
ſi hæc ſpecula fuerint taliter ordinata, ut claudantur & aperiantur, & angulos inter ſe exiftentes
uarient
, cum reuoluentur:
multa deformitas efficitur imagιnũ unius etiam rei: anguli tamen taliter
ſint
diſpoſiti, ut ab uno ſpeculo in aliud fieri poſsit reflexio:
nec æſtimamus hæc demonſtratione
alia
ꝗ̃ in his, quæ præmiſſę ſunt in ſimplicibus planis ſpeculis, indigere:
& hæc practicę artificũ du-
cimus
cõmittenda:
quia & hæc, quæ præmiſimus, plus habilitatem operιs mechanici reſpiciunt, ꝗ̃
firmitudinẽ
demonſtrationis:
fuit enim iſtud diligens inuentio antiquorũ, cui poteſt addere & de-
mere
ille, qui diligenter perſpexerit ea, quę demonſtrationis neceſsitate cõſcripſimus in hoc libro.
525223LIBER SEXTVS.
65. Abuno ſpeculo plano ſoli oppoſito ignem eſt impoßibile accẽdi: à pluribus uerò poſsibile.
Hoc enim euidens eſt: quia ignis non accenditur niſi per aggregationem plurium radiorum: li-
neæ
uerò reflexionis à ſpeculorum planorum diuerſis punctis productæ concurrunt, ut per 47
huius
demonſtratum eſt:
in nullo ergo puncto conueniunt illi radij reflexi ad generationem ignis
poſsibilis
in materia combuſtibili quacunq;
Patet ergo primum propoſitorum. Iam autẽ dixit An-
themius
neſcio qua ductus experientia, quòd ſolùm uiginti quatuor reflexi radij concurrentes in
uno
puncto materiæ inflammabilis, ignem in illa accendant:
& coniunxit ſeptem ſpecula plana he-
xagona
colligatione ſtabili fixa, ſcilicet ſex extrema circa unum, quod ſtatuit in medio illorum, &
uniebantur
illa ſpecula in quibuslibet angulis hexagoni:
ideo quia figuræ hexagonæ replent locũ
ſuperficialẽ
:
ualent enim tres anguli hexagoni quatuor rectos. Et dixit Anthemius quòd ad quam-
cunq
;
diſtantiam ſic ignis potuit accendi: quæ ſi ad complendá unam planam ſuperficiem coniun-
xerat
, non poterat, ut ex præmiſsis patére poteſt, intentionem ſuam aliter conſequi, quàm ſicut ex
uno
ſpeculo plano:
quoniam, ut prædictum eſt, tres ſuperficies hexagonæ replent punctum unum:
quia
angulus quilibet hexagoni ualet duas tertias duorum rectorum, & tres anguli hexagoni ualẽt
quatuor
rectos:
concurrentes ergo tales tres anguli nullum uacuum dimittunt: nihil eſt ergo quod
punctum
ſui concurſus diſtinguat à natura planę ſuperficiei & unius.
Quòd ſi ijdem hexagoni tali-
ter
adinuicem inclinentur, ut ab una ſphæra fiant circumſcriptibiles:
tunc ad centrum illius ſphæ-
fiet reflexio omniũ radiorum perpendiculariter ab uno puncto illis ſuperficiebus incidentium;

& augebitur uigor caliditatis:
unde tale ſpeculum melius poſſet ex trigonis quàm hexagonis com-
poni
:
quoniam numero ſuperficierum numerabuntur radij, & uirtus augebitur caloris: hęc tamen;
quia
facilia ſunt, non duximus proſequenda ipſa, relinquentes artificis induſtrij animæ.
VITELLONIS FI-
LII
THVRINGORVM ET PO-
LONORVM
OPTICAE LIBER SEXTVS.
Lativs, quoad potuimus, ſpeculorũ planorũ paßionibus percurſis: ſuper-
eſt
nũc ut ad aliorum ſpeculorum paßiones proprias diuertamus.
Et quia
ſpecula
conuexa ſunt ſimpliciora concauis:
quoniã quædam paßionũ ſpe-
culorum
conuexorum deſcendunt in concaua, ut in illa, quorum paßiones
propriè
diuerſimodè uariantur:
cõuenit ut prιmò tractatum ſpeculorum conuexorum
alijs
præmittamus.
Sed quia inter ſpecula conuexa (quorum quædam ſunt ſphærica,
quædam
columnaria, quædã pyramidalia) ipſa ſpecula ſphærιca ſunt alijs ſimpliciora:

paßiones
enim & cauſſæ reflexionum ſpeculorũ ſphæricorum conuexorum deſcendunt
in
ſpecula columnaria & pyramidalia cõuexa, cum in illis ab aliquibus punctis ſuorũ
circulorum
accidit fieri reflexionem, 4icut & paßiones ſpeculorũ planorum deſcendunt
in
eadem ſpecula columnaria & pyramidalia, quãdo ab aliquo puncto alicuius linea-
rum
longitudinis illorum ſpeculorum ad uiſum fit reflexio;
poſt tractatum ergo plano-
rum
ſpeculorũ de ſpeculis ſphæricis conuexis, ut de ſimplicιoribus omnιbus aijs, & con-
cauis
ſpeculιs proſequi dignum uiſum eſt.
Quæ itaq; ad ſpeculorũ ſphæricorum proprias
paßiones
proſequendas præmittimus, ſunt iſta.
DEFINITIONES.
1. Maius ſpeculum ſphęricum conuexũ uel concauũ dicimus, cuius ſphęræ dia-
meter
eſt maior:
& minus, cuius minor. 2. Diametrum ſpeculi ſphærici dicimus
diametrum
ſphæræ, cuius portio eſt ſpeculũ.
3. Centrũ ſpeculi dicimus centrum
ſphæræ
, cuius portio eſt ſpeculũ 4.
Diametrum uiſualẽ dicimus lineam à centro
uiſus
per centrũ ſpeculi ſphærici tranſeuntẽ:
& eadẽ dicitur cathetus reflexionis.
5
.
Lineã rectā æquidiſtare ſpeculo ſphærico conuexo dicimus, quæ ſecundū eius
punctũ
mediū æquidiſtat lineæ aliquem arcū circuli magni illius ſpeculi ſecũdum
mediũ
eius punctũ contingenti.
6. Finis contingentiæ dicitur punctus ubi altera
cathetorũ
ſecat lineam in puncto reflexionis ſpeculum contin gẽtem.
7. Metam
locorum
imaginũ dicimus punctũ uel lineam, ultra quam imagines uidentur.
526224VITELLONIS OPTICAE
THEOREMATA
1. Communem ſectionem ſuperſiciei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexineceſſe
eſt
circulum magnum uel arcum circuli magni ſphæræ eſſe: ex quo patet quòdomnis ſuperficies
reflexionis
diuidit ſphæram ſpeculi per æqualia.
Quoniam enim, ut patet in principio 5 huius, 7 definitione, ſuperficies reflexionis dicitur ſuper-
ficies
continens lineam incidentiæ & lineam reflexionis & perpendicularem à puncto contingen-
tiæ
productam ſuper ſuperficiem ſphæricum ſpeculum in puncto incidentiæ contingentem, quæ
omnes
lineæ rectæ ſunt:
patet quòd ſuperficies reflexionis eſt ſuperficies plana. Omne autem ſpe-
culum
ſphæricum conuexum, aut ſphæra eſt, aut pars ſphæræ, ut patet per 8 th.
5 huius: ergo per 69
th
.
1 huius ſi ſuperficies reflexionis ſecet ſpeculum, ipſorum communis ſectio neceſſariò erit circu-
lus
uel pars circuli.
Et quoniam perpendiculares ſuper ſuperficies ſphæras contingentes, neceſſa-
riò
tranſeunt per centrum ſphæræ, ut oſtẽdi poteſt per 72 th.
1 huius, & per definitionem lineæ per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem ſphæræ poſitam in principio huius:
patet quòd omnis ſuperficies
reflexionis
tranſit centrum ſpeculi:
eſt ergo illa communis ſectio circulus magnus uel arcus circuli
magni
ſphæræ illius ſpeculi per definitionem circuli magni.
Et hoc eſt propoſitum. Patet etiam co-
rollarium
:
quia cum omnis ſuperſicies reflexionis tranſeat per centrũ ſpeculi: patet manifeſtè quo-
niam
ipſa diuidit ſphæram ſpeculi per æqualia.
Ethoc proponebatur.
2. A centro uiſus ad ſuperficiem ſpeculi ſphærici conuexi ducta contingẽs, circa fixam ui-
ſualem
diametrum æqualiter mota portionem ſuperficiei ſpeculi determinat, à cuius pũctis fiet
formarum
reflexio ad uiſum. Alhazen 25 n 4.
Sit centrum uiſus punctus a: & cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpecúli ſphæ-
rici
conuexi ſit circulus b c d k:
cuius centrum ſit e: & à puncto a ducatur per 17 p 3 linea contingẽs
circulum
in puncto d, quæ ſit a d:
ducatur & diameter uiſualis, quæ ſit a e, ſecãs peripheriam circuli
b
c d in puncto c.
Dico, quòd fi diametro a e manente fixa linea contingens, quæ eſt a d, imaginetur
æqualiter
moueri ſuper peripheriam ſpeculi, ſeruans ſemper æqualitatem anguli e a d, quouſq;
re-
deat
ad locum, unde exiuit:
quòd ipſa motu ſuo ſecundum punctum d deſcribet circulum determi-
nantem
portionem ſpeculi ſphærici conuexi, à qua fit reflexio omniũ formarum ad uiſum exiſten-
tem
in puncto a, ab illa parte alia ſuperficiei ſpeculi, à qua non fit reflexio.
Producatur enim linea a
d
ultra punctum contingentiæ d ad punctum f:
& duca-
603[Figure 603]a b c d l g e m h k f tur linea e d:
quę producatur extra ſpeculum ultra pun-
ctum
d uſq;
ad punctum g. Erunt ergo per 18 p 3 anguli
omnes
ad punctum d recti:
omnes ergo puncti in linea
d
f conftituti uidebuntur directè:
ideo quia linea a f ma-
nens
una non reflectitur à puncto d.
Quia tamen eadem
linea
contingit ſpeculum, incipiunt puncta lineæ d f ali-
quid
participare naturæ reflexionis:
unde uidebuntur à
puncto
d reflecti ſecũ dum lineam d a ad uiſum a per 20
th
.
5 huius: quoniam angulus incidentiæ, qui eſt f d g, eſt
æqualis
angulo reflexionis, qui eſt g d a.
Dico etiá quòd
à
nullo puncto arcus d k b poteſt fieri reflexio ad uiſum
a
.
Si enim ſit hoc poſsibile, eſto quòd à puncto h arcus d
k
b fiat reflexio formæ alicuius puncti ad uiſum exiſten-
tem
in puncto a:
& ducatur linea reflexionis ad uiſum a,
quæ
ſit h a:
h æc ergo non poteſt tranſire ſolidum corpus
ſpeculi
, ſcilicet arcum circuli b c d ſecádo:
tranſibit ergo
extra
circulum.
Quia itaq; angulus contingentię, qui eſt
h
d f eſt indiuiſibilis per 16 p 3, patet quòd illa linea refle-
xionis
, quę eſt h a, non tranſibit punctum d:
ſecabit ergo
lineam
d g:
ſit, ut ſecet ipſam in púcto l. Et quia linea re-
flexionis
, quæ eſt h a, ſecat angulum h d f:
palàm, cum
non
ſecet arcum h d, quòd ſecat lineam d f:
ſit, ut ſecet
ipſam
in puncto m.
Si ergo linea h m à puncto m perue-
niat
ad punctum a:
patet quòd duæ rectæ, quæ ſunt m l a
& m d a includũt ſuperficiem, quod eſt impoſsibile.
Vel
deducatur
ſic:
trigoni d l m angulus m d l eſt rectus: ergo angulus d l m per 32 p 1 eſt acutus: ergo per
13
p 1 angulus a l d eſt obtuſus:
ſed angulus a d l eſt rectus, quia angulus a d e eſt rectus: ergo per 14
th
.
1 huius, cum linea e g cadat ſuper ambas lineas a d & h a, & faciat angulos prędicto modo diſpo-
ſitos
:
patet quòd lineæ h l a & d a ad illam partem concurrent, ad quam ſunt anguli minores. Non
ergo
reflectetur forma aliqua à puncto h ad punctum a, quod eſt oppoſitum dati.
Patet ergo propo-
ſitum
:
quoniam quocunq; puncto arcus d k b dato, eodem modo poteſt fieri deductio.
527225LIBER SEXTVS.
3. Oppoſito uiſui ſpeculo ſphærico conuexo, it a ut uiſus non ſit in ſuperficie illius ſpeculi aut
ſuperficie
ei continua: erit communis ſectio baſis pyramidis uiſionis & ſuperficiei ſpeculi circu-
lus
minor magno circulo ſphæram ſpeculi per æqualia ſecante. Alhazen 24 n 4.
Opponatur uiſui ſpeculum ſphęricum taliter ut uiſus non ſit in ſuperficie illius ſpeculi aut in ſu-
perficie
ei continua:
dico quòd pars ſpeculi à uiſu comprehenſa erit pars ſphæræ circulo incluſa,
quem
efficit motu ſuo radius contingens ſuperficiem ſphęræ.
Quia enim, ut patet per 16 th. 2 huius,
longior
radius ad ſphæræ ſuperficiem pertingens, quaſi linea ſpeculum contingẽs eſt:
ſi ille radius
imaginetur
per gyrum moueri attingendo ſphæram, donec redeat ad pũctum primum, à quo ſum-
pſit
motus principium:
palàm per præmiſſam quia punctus contingentiæ in ſphæræ ſuperficie cir-
culum
deſcribet.
Hic uerò circulus minor erit circulo magno illius ſphæræ. Quoniam ſi intelligan-
tur
ſuperficies ſecantes ſe ſuper diametrum ſphæræ tranſeuntes polos prædicti circuli & ſphæram
per
æqualia ſecantes:
patet quòd omnes illi circuli contingentes lineas habent illas, quę ſunt lineæ
longitudinis
pyramidis uiſionis:
ergo per 58 th. 1 huius quilibet arcuum interiacentium ipſi ſuper-
ficiei
ſphæræ, & his ſuperficiebus planis ſecantibus ſphęram, erit minor ſemicirculo circuli magni.

Verbi
gratia, ſit per 69 th.
1 huius circulus, qui eſt communis ſectio ſuperficiei ſphæræ & ſuperficiei
planæ
tranſeuntis per uiſum a extra ſphæram exiſtentẽ, & per cen-
trum
ſphæræ, quod ſit b, circulus c s d:
cuius centrum ſit b: ſitq́; po-
604[Figure 604]a s d b c lus circuli intellecti, ſecundum quem baſis pyramidis uiſionis ſecat
ſuperficiem
ſpeculi pũctus s:
producaturq́; b s ſemidiameter ad ui-
ſum
a:
& ſit linea b s a: & à puncto a centro uiſus ducatur linea con-
tingens
circulum, quæ ſit a c:
& à puncto contingétiæ, qui eſt c, du-
catur
ad centrum b linea c b.
Dico quòd arcus c s eſt minor quàm
quarta
circuli magni.
Angulus enim b c a eſt rectus per 18 p 3: angu-
lus
ergo c b a eſt acutus:
quia non poſſunt eſſe duo recti in eodem
trigono
a b c per 32 p 1:
hunc autem angulum in centro exiſtentem
reſpicit
arcus c s:
palàm ergo per 33 p 6 quoniã ipſe minor eſt quàm
quarta
circuli.
Et quia idem accidit in omnibus pũctis imaginato-
rum
circulorum, manifeſtum quoniá quilibet arcuum illorum cir-
culorũ
eſt minor quàm quarta circuli magni.
Ergo circulus termi-
nans
uiſum eſt minor circulo magno ſphæræ propoſitæ.
Et hoc eſt
quod
proponebatur.
Tenet autẽ hæc demõſtratio in uno uiſu tan-
tùm
, uel in ambobus uiſibus, dum modò diameter ſpeculi ſphærici
ſit
maior quàm diſtantia oculorum:
quoniã iſtis exiſtẽtibus æqua-
libus
circulus maior ſphæræ erit circulus propoſitæ ſectionis, &
medietas
ſphæræ uidebitur.
Si uerò diſtantia oculorum ſit maior
diametro
ſpeculi, plus medietate ſphæræ uidebitur:
& erit communis ſectio circulus minor, ut hæe
ſunt
demonſtrata in 4 huius.
4. In ſpeculis ſphæricis conuexis ſecundũ acceſſum uiſuum
ad
ſpecula, circulorum uiſum terminantium quantitas mi-
nuitur
, ad receſſum uerò augetur.
605[Figure 605]f g h c b e d k a
Eſto enim ſpeculum ſphæricum conuexum, cuius centrum
b
:
& ſit centrum uiſus a: ſitq́; circulus terminás uiſum in ſuper-
ficie
ſpeculi, quic g h e.
Dico quòd ſecũdum acceſſum & receſ-
ſum
uiſuum à ſpeculis, illorum circulorum quantitas mutatur:

diminuitur
enim ſecundum acceſſum, & augetur ſecũdum re-
ceſſum
.
Sit enim cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpe-
culi
circulus c d e f:
cuius arcus c d e ſit erectus ſuper circulum
c
g h e, uiſam partem ſpeculi continentem:
ſitq́ ipſius arcus c d
e
medius pũctus d:
& ducátur lineę a c, a d b, c b, a e: eritq́; per 18
p
3 angulus a c b rectus:
accedat ergo uiſus ſecundũ lineá a b ad
punctum
k.
Si ergo uiſus terminatur ad eundem circulum c g h
e
, ut prius:
ducatur linea k c. Et quoniam per 16 th. 2 huius lon-
gior
radius à uiſu ad ſphærá pertingens quaſi linea contingens
eſt
:
patet per 18 p 3 quoniam angulus k c b eſt rectus: ſed & an-
gulus
a c b fuit rectus:
eſt ergo rectus minor recto: quod eſt im-
poſsibile
.
Exiſtẽte ergo uiſu in puncto k, non terminabitur ui-
ſio
ad circulum c g h e, ſed ad aliquem circulum ipſo circulo c g
h
e minorem.
Quia enim inter duas lineas contingentes circu-
lum
, quæ ſunt a c & a e, ab uno puncto a ductas, à puncto k du-
cuntur
aliæ duæ lineæ eundem circulum contingentes:
palàm
ergo
per 60 th.
1 huius quòd puncta contingentiæ interiorum
cadent
intra puncta contingentiæ exteriorum.
Minorem ergo
arcum
circuli comprehendent lineæ propinquiores quàm remotiores.
Patet ergo propſitum.
528226VITELLONIS OPTICAE
5. A quolibet puncto ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexi oppoſitæ uiſui poteſt fieri reflexie
aduiſum
. Alhazen 25 n 4.
Eſto diſpoſitio eadem, quæ in 3 huius: dico quòd à quolibet puncto portionis oppoſitæ uiſui, ut
à
quolibet puncto arcus c s, & omnium ſibi ſimilium arcuum poteſt fieri reflexio ad uiſum.
Signe-
tur
enim aliquis punctus arcus c s, qui ſit d:
& ducatur ſemidiameter d b. Palàm per 72 th 1 huius
quoniam
linea d b eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem planam contingentem ſpeculum in pun-
cto
d.
Cum itaq; forma puncti rei uiſæ puncto d inciderit, palàm per 27 th. 5 huius quia linea refle-
xionis
erit in eadem ſuperficie cum ſemidiametro d b & cum catheto a b ortho gonaliter cadente
ſuper
ſuperficiem ſpeculi, quòd tranſeat per centrum eius b.
Et ducatur à puncto d linea contin-
gens
circulum c d s per 17 p 3, quæ ſit linea h d k:
erit ergo per 18 p
3
angulus b d krectus:
erit ergo trigoni d b a angulus a d b o btu-
606[Figure 606]a k f s d m b g c hſus.
Si ergo producatur linea b d extra ſphæram a d punctũ f: erit
per
13 p 1 angulus fd a acutus:
ideo quòd angulus b d a ſit obtu-
ſus
, ut patet ex præmiſsis per 13 p 1:
& etiã ex hoc, quia cum linea
a
d cadatintra lineam a cſpeculum contingentem:
palàm per 57
th
.
1 huius quia linea a d producta ſecabit ſphæram ſpeculi: & ſu-
perficies
contingens ſphæram in puncto d, in qua ſint lineæ h k,
d
g, decliuior erit quàm linea a d, ſecabitq́;
lineam a b. Et quia ſe-
midiameter
b d eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiem h k d g ſpe-
culum
in puncto d contingentem, erunt anguli f d k & f d h recti:

ergo
etiam erit angulus b d k rectus:
angulus quoq; b d a maior
recto
, & angulus f d a minor recto.
Refecato ergo ab angulo re-
cto
, quieſt f d h, angulum acutum æqualẽ angulo f d a per 27 th.
1
huius
, qui ſit m d f:
eruntq́; lineæ continentes hos angulos in ea-
dem
ſuperficie.
Punctus ergo rei uiſæ exiſtens in linea m d, & ſu-
perficiei
ſpecul incidens ad punctum d, reflectetur ad uiſum per
lineam
d a per 11 uel 20 th.
5 huius: continent enim lineæ m d & a
dangulos
æquales cum perpendiculari b f:
& lineæ illæ inciden-
tiæ
& reflexionis, ut oſtenſum fuit per 25 th.
5 huius, erunt in ea-
dem
ſuperficie, quæ erit ſuperficies reflexionis erecta ſuper ſu-
perficiem
ſphęram ſpeculi in puncto d contingentem.
Et eodem
modo
demonſtrabitur de quolibetpũcto arcus c s, & cuiusslibet
arcus
ſui ſimilis:
hoc eſt de tota portione ſpeculi uiſui oppoſita:
quoniam
de quolibet dato puncto poteſteodem modo demon-
ſtrari
.
Patet ergo quoniam à quolibet puncto ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexi oppoſitæ uiſui
poteſt
fieri reflexio ad uiſum, ſicut proponebatur.
6. In omni ſuperficie reflexionis à ſpeculis ſphæricis conuexis, centrum uiſus: & centrum ſpe-
culi
: punctum reflexionis: & punctum reflexum cõſiſtere eſt neceſſe: ex quo patet lineam à cen-
tro
uiſus ad centrum ſpeculi productam omnibus ſuperficiebus ſectionum ſecundũ diuerſa pun-
cta
ſpecula huiuſmodi ſecantium communem eſſe. Alhazen 23. 25 n 4.
Hoc patet per 25 th. 5 huius. In omni enim ſuperficie reflexionis neceſſariò ſunt linea incidentiæ
& linea reflexionis:
autem lineæ continent tria puncta: punctum reflexum, & punctum refle-
xionis
, & centrum uiſus.
Et quia quælibet illarum ſuperficierum eſt erecta ſuper ſuperficiem ſpe-
culi
, à quo fit reflexio:
erunt lineæ in ipſa productæ, quæ ſunt erectæ ſuper ſuperficiem ſpeculi, cen-
trum
ſpeculi tranſeuntes per 72 th.
1 huius: manifeſtum ergo quia quælibet illarum ſuperficierum
tranſit
centrum ſphæræ.
In qualibet ergo ſuperficierũ reflexionis ſunt præn ominata quatuor pun-
cta
:
centrum uiſus: cẽtrum ſpeculi: punctum reflexionis: punctum reflexum. Ex his patet, quia cum
ſuperficierum
planarum ſe interſecátium communis ſectio ſit linea recta, ut patet per 3 p 11, iſtarum
ſuperficierum
neceſſariò communis ſectio erit linea à cẽtro uiſus ad centrũ ſpeculi producta:
quo-
niam
alijs duobus punctis uariatis ſecundũ numerum ſuperficierum reflexionis, hæc duo puncta
ſcilicet
centrũ uiſus & cẽtrum ſpeculi in talibus ſuperficiebus ſemper manẽt.
Patet ergo propoſitũ.
7. Omnis linea reflexionis (præter lineas contingẽtes) ſecat circulum (qui eſt communis ſe-
ctio
ſuperficiei reflexionis, & ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexi) in duobus tantùm punctis: in
puncto
uidelicet reflexionis & in puncto alio portionis ſuperficiei ſpeculinon apparentis.
Sit communis ſectio ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexi & ſuperficiei reflexionis circulus a b c
d
:
cuius centrum ſit punctum g: & ſit centrum uiſus e: à quo ducantur lineæ contingẽtes illum cir-
culum
, quæ ſint e a & e c.
Palàm ergo per 2 huius quoniam à toto arcu a b c fit reflexio ad uiſum.
Sitergo
ut à puncto b, quod eſt inter puncta a & c, fiat reflexio ad uiſum e:
& ſit linea refle-
xionis
b e.
Dico quòd linea e b producta ultra punctum b ſecabit circulum a b c in aliquo puncto
arcus
ſpeculi non apparentis, quod ſit d.
Ducatur enim diameter uiſualis e fg h diuidens circulum
per
æqualia in duos ſemicirculos, qui ſunt f c h, & f a h:
oſtenſum eſt autem per 57 th. 1 huius
529227LIBER SEXTVS. quoniam ab uno puncto ad datum ſemicirculum tantùm unam lineam contingentem duci eſt poſ-
ſibile
:
& cooſtenſum ibieſt quòd omnis linea ab eodem puncto ſub
linea
contingente ducta, ſecat ſemicirculum in puncto uno ſupra
607[Figure 607]d h g c a b f e punctum contingentiæ & in alio ſub ipſo.
Patet ergo, cum à puncto
e
ducatur linea e c circulum contingens, & ab eodem puncto e du-
catur
ſub linea contingente linea e b, quoniam linea e b ſecat ſemi-
circulum
f c h in uno puncto ſupra illum punctum contingẽtiæ, qui
ſit
d, & in alío puncto b ſub illo puncto c, qui eſt terminus portionis
arcus
apparehtis uiſui.
Punctus ergo d cadit in portione c d a non
apparente
uiſui.
Quod eſt propoſitũ. Eodẽ ergo modo de quolibet
puncto
arcus a f poteſt demõſtrari.
Patet ergo, quod proponebatur.
8. In omni reflexione à ſpeculis ſphæricis couexis, linea à cen-
tro
ſpeculi ad punctũ reflexionis ducta, diuidit angulum à lineis
incidẽtiæ
& reflexionis cõtentũ per duo æqualia. Alhaz. 13 n 4.
Sit centrum uiſus a: & punctus rei uiſæ per reflexionem à ſpecu-
lo
propoſito ſit b:
ſitq́ cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpe-
culi
circulus c d e:
cuius cẽtrum ſit f: & reflectatur forma puncti b ad
uiſum
a à pũcto ſpeculi d:
& ducatur linea d f. Dico quòd linea f d
ducta
extra circulum ad punctum g, diuidit angulũ a d b per æqua-
lia
:
ita ut angulus a d g ſit æ qualis angulo g d b. Ducatur enim linea
contingens
circulum c d e in puncto d per 17 p 3, quæ ſit h k:
erunt ergo per 18 p 3 anguli f d k & f d h
recti
:
ergo per 13 p 1 anguli g d k & g d h ſunt recti & æquales: ſed an-
608[Figure 608]b g a k d h e f c gulus b d k ſit angulus incidẽtiæ, eſt per 20 th.
5 huius æqualis an
gulo
a d h, qui eſt angulus reflexionis:
remanet ergo angulus a d g
ęqualis
angulo g d b Linea ergo f d producta à cẽtro ſpeculi ad pun-
ctum
reflexionis, quod eſt d, diuidit angulum a d b per æqualia.
Pa-
tet
ergo propoſitum.
9. In conuexis ſpeculis ſphæricis omnem lineam reflexionis cum
catheto
incidentiæ ab eodem puncto ad centrũ ſpeculi productam,
concurrere
eſt neceſſe. Alhazen 8 n 5.
Eſto communis ſectio ſuperficiei reflexionis & conuexi ſpeculí
ſphærici
circulus g d:
cuius centrum ſit z: & ſit centrum uiſus pun-
ctum
b:
punctusq́; rei uiſæ ſit a: reflectaturq́ forma puncti a ad cen-
trũ
uiſus b à puncto ſpeculi d:
& ſit linea reflexionís d b: linea quoq;
incidentiæ
ſit a d, Ducatur itaq;
linea à puncto dato a ad centrũ ſpe-
culiz
, quæ ſit cathetus a z, ſecans ſuperficiem ſpeculi in puncto g:
&
copuletur
linea d z:
& producatur b d intra ſpeculum, donec cõcurrat cum linea a z (concurret au-
tem
per 29 th.
1 huius: quoniã enim linea b d producta ſecat angulum
a
d z, ut patet per præcedentem & per 15 p 1:
ergo ſecabit & baſim a z)
609[Figure 609]b a d g e zſititaq;
punctus concurſus e: eſt autem linea a z cathetus incidentiæ
punctia
, ut patet per definitionem catheti, & per 72 th.
1 huius. Patet
ergo
propoſitum, quoniam linea reflexionis concurrit cum catheto
incidentiæ
.
Quod autem hic de concurſu lineæ incidentiæ cum ca-
theto
incidentiæ demonſtrauimus, hoc adiunximus propter 37 th.
5
huius
:
ſecũdum enim utramq; illarum linearum eſt neceſſarium fieri
uiſionem
:
quoniam ſecũdum lineam reflexionis forma reflectitur ad
uiſum
, & ſecundum cathetum incidẽtiæ reſpicit res ipſum ſpeculum,
à
cuius ſuperſicie ſorma rei uiſæ reflectitur ad uiſum.
10. Centro uiſus poſito in catheto incidẽtiæ ſuper ſpeculum ſphæ-
ricum
conuexum incidente: ab uno tantùm puncto ſpeculi fiet re-
ſlexio
: & uidebitur imago in ſuperficie ſpeculi in ipſo ſcilicet puncto
reflexionis
: niſi fortè propter continuitatem ſui cum punctis alijs
formæ
uiſæ ad alium locum imaginis pertrahatur. Alhazen 19 n 5.
Often ſum eſt per 32 th. 5 huius quòd omnis perpendicularis reflectitur in ſeipſam: nunc autem
oſten
demus, quod hic proponitur.
Sit ergo g centrum uiſus: & d centrum ſpeculi propoſiti: ſitq́ g
k
z d cathetus in cidẽtíæ, ducta à centro uiſus ad ſpeculum, ſecans ſuperficiem oculi in puncto k, &
incidens
ſuperficiei ſpeculi in puncto z.
Dico quod ſolius puncti k forma reflectitur ad uiſum: quo-
niam
de alijs punctis lineæ d g quibuſcunq;
datis, quantùm ad ip ſorum reflexionem, eodem modo
demonſtrandum
, ut in 32 th.
5 huius. Sed neq; aliquod punctum huius lineę reflectitur ab alio pun-
cto
ſpeculi.
Dato enim quòd ab alio puncto fiat reflexio: ſit illud aliud punctum a: & ducatur li-
nea
g a, quæ ſit linea reflexionis:
ducatur quoque linea incidentiæ ad punctum a ab aliquo puncto
530228VITELLONIS OPTICAE lineæ g d, cuius forma à puncto a reflectitur, qui ſit x: hæc ergo linea x a cõtinebit angulum cum li-
nea
g a, qui ſit x a g:
& ducatur diameter d a: hęc ergo extra circulum
610[Figure 610]x e g k z a d producta neceſſariò diuidet angulum x a g per æqualia per 8 huius:

quod ueniens à cẽtro ſpeculi & ad iſtum punctum reflexionis eſt-
perpendicularis
ſuper lpſum:
concurret ergo diameter d a cum per-
pendiculari
g d inter punctum x reflexum & punctum g cẽtrum ui-
fus
.
Sic ergo duæ lineæ rectæ, quæ ſunt x d & d a, in duobus punctis
concurrent
, & ſuperficiem continebunt:
quod eſt impoſsibile. Patet
ergo
propoſitum:
quoniam ab uno tantùm puncto ſpeculi reflexio-
nem
fieri eſtneceſſe:
ergo & una tãtùm uidebitur imago. Et quia lo-
cum
ipſius nulla linearũ interſectio determinat, ut patet per 37 th.
5
huius
, palàm quòd illa imago uidetur in proprio loco ſuo:
hoc autẽ
eſt
in ſuperficie ipſius ſpeculi in puncto ſcilicetreflexionis:
niſi fortè
propter
cotinuitatem ſui cum punctis alijs formæ naturalis uiſæ ad
locum
alium imaginis pertrahatur.
Pater ergo propoſitum.
11. Locum imaginis uiſæ in ſpeculis ſphæricis conuexis in con-
curſu
lineæ reflexionis cum catheto inctdentiæ neceſſe eft eſſe: ex
quo
patet, quòd in omnireflexione ab his ſpeculis facta, ſemper
imago
totius rei uiſæ continetur in aliqua linea inter loca imagi-
num
ſuorum extremorum punctorum producta: patet etiã quòd
in
his ſpeculis poßibile eſt locum imaginis inueniri. Euclides 17 th. catoptr. Alhazen 3. 16 n 5.
Quòd linea reflexionis concurrat cum catheto incidentiæ, patet per 9 huius: poteſt & idem de-
monſtrari
aliter.
Sit enim punctus rei uiſæ a: cẽtrum oculi b: punctus reflexionis g: centrum ſpeculi
n
.
Palàm itaq; per 25. th. 5 huius quòd a g linea incidentiæ, g b linea reflexionis ſunt in eadem ſuper-
ficie
erecta ſuper ſuperficiem ſpeculum in puncto g contingentem.
Linea itaq; communis ſuperfi-
ciei
reflexionis & ſuperficiei ſpeculi ſit circulus z g q:
& linea cõmunis ſuperficiei contingenti ſpe-
culum
in puncto g & ſuperficiei reflexionis ſit linea e g p:
ducaturq́; linea h g perpendicularis ſuper
lineam
e g p per 11 p 1.
Et patet per 19 p 3 quòd linea h g producta per-
611[Figure 611]a h b e g p d z n q tinget ad centrum circuli z g q:
qui cum ſit circulus magnus, ut patet
per
1 huius:
palàm quòd centrũ eius eſt cẽtrum ipſius ſpeculi. Tran-
ſit
ergo linea h g producta ultra punctum g per cẽtrum ſpeculi, quod
eſt
n:
aliter enim linea à centro ſpeculi ad pũctum g ducta erit etiam
perpendicularis
ſuper lineam p g e, & linea h g producta eſt perpen-
dicularis
ſuper eandem:
ab eodem ergo puncto ad eũdem punctum
lineæ
rectæ continget ducere duas perpendiculares ſuper unam li-
neam
:
quod eſt impoſsibile. Pertinget ergo linea h g ad punctum n.
Ducatur
ergo linea a n à puncto uiſo ad centrum ſpeculi:
eritq́; linea
a
n per 72 th.
1 huius perpendicularis ſuper ſuperficiem ſpeculi: ergo
& ſuper ſuperficiem contingentẽ ſpeculum in puncto illo, per quem
tranſit
.
Et quia inter duas lineas h g & p g angulum rectum cõtinen-
tes
cadit linea b g:
palàm quia ipſa non contingit circulum z g q: ipſa
ergo
producta ſecat circulum:
concurret ergo linea a n: ſit, ut con-
currat
in puncto d.
Cum itaq; , ut patet per 6 huius, punctum a, cuius
forma
à puncto ſpeculi g reflectitur, & centrum ſpeculi, quod eſt n,
neceſſario
ſint in eadem ſuperficie:
erit ergo per 1 p 11 linea a n in ea-
dem
ſuperficie cum linea b g.
Palàm ergo per 37 th. 5 huius quia pun-
ctus
d erit locus imaginis:
quoniam ipſe eſt pũctus communis lineæ
reflexionis
, in qua neceſſariò eſt forma, & lineæ a n, quæ eſt cathetus incidentiæ formæ puncti a, ſe-
cundum
quam, ut ſecun dum lineam breuiorem, neceſſariò uidetur forma.
Patet ergo principaliter
propoſitũ
per 37 th.
5 huius. Et per hoc patet corollarium, quòd in omni reflexione à ſpeculis ſphę-
ricis
conuexis facta, ſemper imago totius rei uiſæ continetur in aliqua linea inter loca imaginum
ſuorum
extremorum punctorum producta:
quoniam catheti incidẽtiæ punctorum mediorum ca-
dunt
ſemper inter cathetos incidentiæ punctorum extremorũ:
nec enim catheti incidentiæ ab ali-
quo
illorum punctorum extremorum productæ ad centrum ſpeculi, ſecare poſſunt aliquam cathe-
tum
incidentiæ punctorum mediorum.
Patet etiam quòd in his ſpeculis cuiuſcunq; puncti rei uiſæ
poſsibile
eſt locum imaginis inueniri:
producta enim linea recta à puncto quocunq; uiſo per refle-
xionem
ad centrum ſpeculi, & producta linea reflexionis ad cõcurſum cum illa:
erit punctus com
munis
ſectionis illarum linearum ſemper locus imaginis.
Et hoc proponebatur.
12. Cathetum incidentiæ linea reflexionis à circulo (qui eſt communis ſectio ſuperficiei refle-
xionis
& ſpeculi ſphærici conuexi) ſecante, & à puncto reflexionis duct a recta illum circulum
contingente
, quæ ſecet cathetum: erit totius catheti proportio ad inferiorem partẽ ſui reſectam
531229LIBER SEXTVS. uerſus centrum ſicut partis extrinſecus reſectæ per contingentem ad eam partem, quæ utraſ
interiacet
ſectiones. Alhazen 18 n 5.
Maneat diſpoſitio figuræ præcedentis: dico quòd proportio totius lineæ a n ad lineam n d eſt,
ſicut
proportio lineæ a e ad e d.
Quia enim angulus b g h æ qualis eſt angulo h g a per 8 huius: angu-
lus
uerò b g h æ qualis eſt angulo d g n per 15 p 1, quia ſunt anguli cõ-
612[Figure 612]y g a e g p d z n q tra ſe poſiti:
patet quòd angulus h g à æ qualis eſt angulo d g n. Et
quia
anguli n gle & h g e ſunt recti per 18 p 3:
ideo quod linea e g eſt
perpendicularis
ſuper lineam h g n:
patet quòd æ qualibus angulis
ab
his hinc inde demptis, erunt anguli a g e & d g e æquales.
E t quia
in
trigono a g d linea g e angulum a g d per æ qualia ſecat:
palà m ex 3
p
6 quia proportio lineæ a e ad lineã e d eſt;
ſicut lineæ a g ad lineam
d
g.
Protrahatur itaq; à puncto a linea æ quidiſtans lineæ d g p er 31 p 1
concurrens
cum linea h n in puncto h:
quæ ſit h a (cõcurrent autem
illæ
lineæ per 2 th.
1 huius) erit ergo per 29 p 1 angulus n g d æ qualis
angulo
g h a:
ſed ex præmiſsis patet quòd angulus n g d æqualis eſt
angulo
a g h:
eſt ergo angulus a g h æ qualis angulo a h g: ergo per 6
p
1 erit latus a g æquale lateri a h:
ergo per 7 p 5 erit proportio lineæ
a
g ad g d, ſicut lineæ a h ad g d:
ſed proportio lineę a h ad g d eſt ſicut
proportio
lineæ a n ad d n per 29 p 1 & per 4 p 6:
quia ergo quæ, eſt
proportio
lineæ a h ad d g, eadem eſt lineæ a n ad d n:
proportio ue-
lineæ a h uel a g ad d g, ut patet ex pręmiſsis, eſt, ſicut proportio li-
neæ
a e ad e d:
ergo per 11 p 5 eſt proportio lineæ a n ad n d, ſicut li-
neæ
a e ad e d.
Quod eſt propoſitum: quoniam linea e d utraſq; in-
teriacet
ſectiones.
13. In omni ſpeculo ſphærico conuexo linea recta interiacens centrum ſpeculi; & locum imæ.
ginis
, maior eſt rect a interiacente locum imaginis & punctum reflexionis. Alhazen 17 n 5.
Sit diſpoſitio quemadmodum in præcedẽte: dico quòd linea n d eſt maior quàm linea d g. Secet
enim
linea p g e lineam a n in puncto e:
palàm quòd punctum e di-
613[Figure 613]a h b e g p f d z n q citur ſinis contingentiæ, ut patet ex principijs libri huius 6 defini
tione
.
Et quia per pręcedentem eſt proportio lineæ a n ad lineam n
d
, ſicut lineæ a e ad lineam e d:
proportio uerò lineæ a e ad e d per 3
p
6, eſt ſicut proportio lineę a g ad g d:
quoniá, ut præoſtẽſum eſt, li-
nea
e g diuidit angulum a g d per æ qualia:
eſt ergo proportio lineæ
a
n ad n d, ſicut lineæ a g ad lineam g d per 11 p 5:
ergo per 16 p 5 erit
permutatim
proportio lineæ a n ad a g ſicut lineę d n ad d g:
ſed per
19
p 1 linea a n eſt maior quàm a g:
ideo quòd angulus a g n eſt obtu-
ſus
, cum ſit maior angulo n g e recto:
ergo linea n d eſt maior quàm
linea
d g.
Et quia per 11 huius punctus d eſt locus imaginis: patet
quòd
linea n d interiacens centrum ſpeculi & locum imaginis eſt
maior
linea d g interiacente locum imaginis & punctum reflexio-
nis
, quod eſt g.
Patet ergo propoſitum.
14. Ducta catheto incidentiæ ad centrum circuli, qui eſt com-
munis
ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi ſphærici
conuexi
: ducta quo & linea in puncto reflexionis eundem cir-
culum
contingente: pars catheti interiacens finem contingentiæ
& circumferetiam circuli ſemidiametro eiuſdem circuli eſt mi-
nor
. Alhazen 18 n 5.
Remaneat omnino diſpoſitio, quæ ſuprà. Et quia punctus e eſt finis contingentiæ: interſecet li-
nea
a n circumferẽtiam circuli in puncto f.
Dιco quòd linea e f eſt minor ſemidiametro circuli, quæ
eſt
f n.
Quoniam enimm, ut patet ex pręmiſsis in proximo theoremate, proportio lineæ a g ad g d eſt,
ſicut
proportlo lineæ a e ad e d:
& proportio lineæ a n ad d n eſt, ſicut lineæ a d ad d g: igitur per 11 p
5
erit proportio lineæ a n ad d n, ſicut lineæ a e ad e d:
ergo per 16 p 5 erit perinutatim proportio li-
neæ
a n ad a e, ſicut d n ad d e:
ſed linea a n eſt maior quàm linea a e, quoniam totum eſt maius ſua
parte
:
ergo linea d n eſt maior quàm linea d e: erit ergo linea d n multò maior quàm linea f e, quę eſt
pars
ipſius d e:
multò magis ergo linea n f erit maior quàm linea f e. Quod eſt propoſitum.
15. Lineæ reflexionis formæ eiuſdem punctià diuerſis punctis ſpeculi ſphærici conuexi non
ſunt
æquidiſtantes: attamen in centro unius uiſus non concurrunt. Ex quo patet quòd unus ui-
ſus
non poteſt uidere idolum eiuſdem formæ reflexum à diuerſis punctis eiuſdem ſpeculi ſphæri-
ci
conuexi. Euclides 4 th. catoptr. Ptolemæus 8 th. 1 catoptr.
532230VITELLONIS OPTICAE
Eſto centrum uiſus b: & punctus rei uiſæ ſit e: ſitq́; cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpe-
culi
ſphærici conuexi circulus a g:
incidatq́; punctus e diuerſis punctis ſpeculi in circulo a g: quæ
ſint
a & g.
Dico quòd duæ lineæ reflexionis b a & b g
non
ſuntæquidiſtante s:
attamen in unius centro ui-
614[Figure 614]b e n a f g ſus non concurrent.
Dato enim quòd concurrant in
puncto
b:
ducatur intra circulum chorda arcus a g:
quæ
ſit recta a g:
& producatur extra circulum uſq;
ad
punctũ f e x parte a, & ex parte g uſq;
ad punctum
n
.
Et quia per 20 th. 5 huius angulus e g n eſt æqualis
angulo
b g a:
ſed angulus e g n maior eſt angulo e a g
per
16 p 1:
ergo angulus b g a maior eſt angulo e a g:
ſed
angulus b a f maior eſt angulo b g a per 16 p 1:
er-
go
angulus b a f eſt maior angulo e a g.
Non ergo re-
flectitur
form a puncti e ad uiſum exiſtẽtem in pun-
cto
b à puncto ſpeculi a per 20 th.
5 huius. Et tamen
quia
angulus b a f non eſt æqualis angulo b g a, ſed
minor
:
ideo quia per 16 p 1 angulus e g n eſt maior
angulo
e a g:
ergo per 20 th. 5 huius, & ex hypotheſi
erit
angulus b g a maior angulo b a f Palàm ergo per
14
th.
1 huius quia duæ lineæ b a & b g non ſunt æquidiſtantes: ſed ut patet ex præmiſsis, ipſæ nun-
quam
concurrent in puncto b, in quo eſt centrum uiſus.
Patet ergo propoſitum. Et per hoc patet
quòd
unus uiſus non poteſt uidere idolum eiuſdem formæ à diuerſis punctis talium ſpeculorum
reflexum
.
Quod proponebatur.
16. A ſuperficie ſpeculi ſphærici conuexi non poteſt forma alicuius puncti ad uiſum unum,
niſi
à ſolo puncto reflecti: & una ſola imago uiſui occurrit. Alhazen 29 n 5.
Quoniam enim per 10 huius patet quòd forma perpendiculariter huiuſmodi ſpeculo incidens,
centro
uiſus in illa perpendiculari exiſtente, ab uno tantùm puncto reflectitur ad uiſum:
non opor-
tet
nos nunc propoſitũ niſi de lineis obliquè his ſpeculis ſphæricis conuexis incidentibus demon-
ſtrare
.
Sit ergo punctum uiſum b: & centrum uiſus à: & non ſit punctum a in perpendiculari ducta
à
re uiſa a d centrum ſpeculi, quod ſit n.
Dico quòd ſorma puncti b reflectitur ad a centrum uiſus ab
uno
ſolo puncto ſpeculi:
& una ſola imago uiſui occurrit. Palàm enim per 5 huius quòd uiſibili, in
quo
eſt punctum b, modo conuenienti oppoſito ipſi ſpeculo, ab aliquo puncto ſuperficiei ſpeculi
poteſt
reflecti forma puncti b ad uiſum a.
Sit illud punctum reflexionis g: & ducantur lineæ b g & a
g
:
& ducatur cathetus incidentiæ, quę ſit b n, ſecans ſuperficiem ſpeculi in puncto l: & ſit a n diame-
ter
uiſualis, ſecans ſuperficiem ſpeculi in puncto r.
Sint quoq; pũcta d & e termini portionis ſuper-
ficiei
ſpeculi uiſui oppoſitæ:
producaturq́; linea reflexionis a g: quæ producta ultra punctum g ſe-
cabit
per 9 huius perpẽdicularem b n:
ſecet ergo illam in puncto q, qui punctus q, ut patet per 11 hu-
ius
, eſt locus imaginis.
Palàm itaque per 6 huius
quia
puncta a, n, b ſunt in eadem ſuperficie ortho-
615[Figure 615]b k a p f m j z s t r e o q h n d gonali ſuper ſuperficiem ſpeculi.
Et quia ſuperfi-
cierum
erectarum ſuper ſphæram ſpeculi, in qui-
bus
ſunt puncta b & n, nulla extẽdi poteſt ad pun-
ctum
a, quod eſt centrũ uiſus, niſi una tantùm:
quo
niam
punctus a eſt in diuiſibilis, qui ad ſuperficies
ſe
circa ipſum uel lineam, in qua eſt, non ſecantes
communis
eſſe non poteſt:
tũc palàm quia puncti
a
& b ſunt tantùm in una ſuperficie erecta ſuper
ſphæram
ſpeculi, & non in pluribus.
Non ergo fiet
reflexio
pũcti b ad uiſum a, niſi in circulo ſphæræ,
qui
eſt cõmunis ſectio ſuperficiei ſpeculi & ſuper-
ficiei
a n b.
Sit ergo hic circulus d g e. Dico quòd à
nullo
puncto huius circuli d g e, præterquam à ſo-
lo
punctò, quod propoſitum eſt eſſe g, ſiet reflexio
formæ
puncti b ad a cẽtrum uiſus.
Si enim ſit poſ-
ſibile
fieri reflexionem ab alio puncto circuli d g e,
quàm
à puncto g:
ſit ille datus punctus l, in quo ca-
thetus
incidẽtiæ, quę eſt b n, ſecat ſuperficiem ſpe-
culi
.
Cum itaq; linea b n ſit perpendicularis ſuper
ſuperficiem
ſpeculi, & linea a l ſit perpendicu-
laris
ſuper illam, quia non tranſit centrum ſpeculi,
quod
eſt n:
& forma ſecundum lineam perpendi-
cularem
ueniens, neceſſariò ſecundum perpendi-
cularem
reflectatur quoniam ſemper angulus incidẽtiæ eſt æqualis angulo reflexionis:
palàm quia
non
reflectitur forma puncti b ad uiſum a à pũcto l.
Palàm etiã quòd non reflectetur ab aliquo pun-
533231LIBER SEXTVS. cto arcus le: hocenim eſt impoſsibile: quia ad quodcunq; punctũ illius arcus ducatur linea à pun-
ctob
, tenebit cum linea contingẽte circulum ín puncto illo, angulũ obtuſum expartee.
Ideo enim
quòd
angulus contentus ſub diametro circuli, & linea in illo puncto circulum contingente eſt re-
ctus
per 18 p 3, & illa ſemidiameter educta non peruenit ad punctum b, quoniam ibi peruenit ſemi-
diameter
n l:
erit ergo angulus contentus ſub linea ducta à puncto b, & ſub illa linea contingente
exparte
punctib, neceſſariò obtuſus:
& linea ducta à puncto a tenebit cum illa linea contingente
in
puncto dato angulum acutum uerſus l:
linea enim à centro ſpeculi ad punctum illum cõtingen-
tiæ
perueniens tenebit cum linea contingente circulum in illo puncto angulum rectum per 18 p 3:

â
puncto uerò a linea ueniens cum eadem contingente tenebit angulum minorem recto ex parte
puncti
k hęc enim contingens̀ à puncto a ducinon poteſt, quod patet per 57 th.
1 huius, quoniam li-
nea
a e ſuperficiem ſpeculi eſt contingens exhypotheſi:
propter hoc, quia lineæ a e & b d continent
arcum
circuli d g e uiſui apparentem, qui per 2 huius à ſuperficie ſpeculi non apparente uiſui per li-
neas
contingentes determinatur, Quare ſi ab illo puncto ſieret reflexio, tunc per 20 th.
5 huius ac-
cideret
, quòd eſſet angulus acutus æ qualis obtuſo:
quod eſt impoſsibile. Non ergo fiet reflexio ab
aliquo
puncto arcus l e.
Sed etiam à nullo puncto arcus gl poteſt in hac diſpoſitione fieri reflexio.
Sit
enim, ſi poſsibile eſt, ut fiat à puncto z:
& ducatur linea a z o, ſecans cathetum incidẽtiæ, quæ eſt
b
n, in puncto o:
& ducatur linea contingens circulum in puncto z: hæc ergo contingens neceſſariò
cadet
inter lineas b g & b l, quoniam punctus z eſt inter punct a g & l.
Sit ergo illa contingens linea
z
m:
& ſit g flinea contingens circulum in puncto g: ſecetq́; linea z m cathetum incidentiæ in pun-
cto
m:
& linea g fin puncto f. Palàm ergo per 12 huius quòd proportio lineæ b n ad lineam n q eſt.
ſicut
lineæ b f ad lineam ſ q:
& ſimiliter erit proportio lineæ b n ad n o, ſicut proportio lineæ b m ad
m
o:
ſed quia linea o n maior eſt quàm linea q n, quoniam totum maius eſt ſua parte: erit per 8 p 5 li-
neæ
b n ad n q maior proportio quàm ad lineam n o:
maior ergo proportio eſt lineæ b f ad ſ q quàm
lineæ
b m ad m o:
quod eſt impoſsibile, & contra 9 th. 1 huius, cum linea b f ſit minor quàm linea b
m
, & f q ſit maior quàm m o:
reſtat ergo ut à puncto z non fiat reflexio. Sed neq; ab aliquo alio pun-
cto
arcus g l:
quoniam dato quocunq; puncto alio à puncto z, poteſt fieri deductio præmiſſo modo.
Similiter
quoq;
nec ab aliquo puncto arcus g d fiet reflexio. Si enim fiat ab aliquo, ſit iſtud t: & du-
catur
linea b t, & linea a th ſecans cathetum b n in puncto h:
& ducatur contingens circulũ in pun-
cto
t, quæ ſit t p, ſecans cathetum b n in puncto p.
Erit ergo per 12 huius proportio lineæ b n ad n h.
ſicut
lineæ b p ad p h, & lineæ b n ad n q eſt ſicut lineæ b f ad ſ q:
ſed maior eſt proportio lineæ b n ad
n
h, quàm lineæ b n ad n q per 8 p 5:
maior eſt ergo proportio lineæ b p ad p h, quàm lineæ b f ad f q:
quod
eſt impoſsibile, & contra 9 th.
1 huius: maioris enim ad minorem maior eſt proportio, quàm
minoris
ad maiorem per eandem 9 th.
1 huius: eſt enim linea b f maior quàm b p, & p h maior quàm
f
q.
Palàm ergò quòd à nullo pũcto arcus g d fiet reflexio formæ pũcti b ad uiſum a. Quodlibet ergo
punctũ
formæ uiſæ ab uno ſolo puncto ſpeculi conuexi ſphærici ad uiſum reflectitur:
una ſola ergo
erit
linea reflexionis cuiuslibet puncti uiſi:
ſed eſt etiam unica cathetus incidẽtiæ per 20 th. 1 huius:
unicus
ergo punctus eſt, in quo illæ lineæ rectæ ſe ſecant, qui eſt locus imaginis, ut patet per 11 hu-
ius
.
Vnius ergo puncti eius eſt unica imago. Et hoc eſt propoſitum.
616[Figure 616]b k u a p e l g t q n d
17. In una catheto incidẽtiæ ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexi ſumptis duobus punctis, que
rum
formæ à ſuperficie ſpeculi ſint reflexibiles
ad
unum uiſum: erit punctus reflexionis puncti
propinquioris centro ſpeculi remotior à centro uiſus, quàm puncti remotioris ab eodem centro ſpeculi ſit ab ipſo centro uiſus. Alhazen 30 n 5.
Remanẽte diſpoſitione, quæ in pręcedente, ſint
in
catheto incidẽtiæ, quæ eſt n b, duo pũcti ſigna-
ti
, qui ſint p & b:
ſitq́; punctus p propinquior cen-
tro
ſpeculi puncto ſcilicent n, cẽtro circuli d g e, qui
eſt
communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſu-
perficiei
ſpeculi dati:
& ſit punctus b remotior ab
eodem
centro:
& ſit a cẽtrum uiſus: & ſit locus re-
flexionis
puncti b punctus g.
Dico quòd punctus
reflexionis
formę punctip remotior eſt à cẽtro ui-
ſus
, qui eſt punctus à, quàm g, qui eſt punctus re-
flexionis
formæ puncti b.
Ducantur enim à pun-
cto
a duę lineæ contingentes circulum, & portio-
nem
circuli oppoſitam uiſui continẽes per 2 hu-
ius
, quæ ſint a e & a d:
& ſit punctus, in quo cathe-
tus
b n ſecat circulum propoſitum, punctusl.
Pa-
làm
ergo quòd forma puncti p non reflectitur à
puncto
l ad punctum a:
quoniam ſola perpendicularis uiſualis reflectitur in ſeipſam per 10 huius:
neq
;
reflectitur forma puncti p à puncto g: quoniam ab illo reflectitur forma puncti b, ut patet per
534232VITELLONIS OPTICAEpræmiſſam: ſed neceſſe eſt ut refle ctatur ab aliquo puncto arcus g l inter puncta g & l. Sienim de-
tur
quòd ab aliquo puncto arcus g d fiat reflexio formæ puncti p ad uiſum:
ſit illud punctum t: ſitq́;
p
tlinea incidentiæ formæ puncti p:
ducatur itaq; ad punctum t perpendiculàris n t u: hæc ergo per
8
huius neceſſariò diuidit angulum p t a per æqualia.
Ducatur quoq; ad punctum g perpendicula-
ris
n g k:
palàm ergo per 21 p 1 quòd angulus n t a maior eſt angulo n g a: angulus ergo u t a (qui per
13
p 1 eſt reſiduum duorum rectorum ſuper angulum n t a) eſt minor angulo k g a, qui eſt reſiduum
duorum
rectorum ſuper angulum n g a:
ſed angulus k g a per 8 huius æ qualis eſt angulo b g k: an-
gulus
ergo u t a eſt minor angulo b g k:
angulus ergo p t u (qui per 8 huius eſt æqualis angulouta)
minor
eſt angulo b g k:
ſed angulus p t u ualet angulum p n t, & angulum t p n per 32 p 1, & angulus
b
g k ualet angulum g b n, & angulum g n b per eandem 32 p 1:
erũt ergo duo angulitnp & t p n mi-
nores
duobus angulis g b n & g n b:
quod eſt impoſsibile: cum angulus pnt contineat angulum b
n
g, tanquam partem ſui, & angulus t p n ſit maior angulo g b n per 16 p 1.
Palàm ergo quòd punctus
p
non reflectitur niſi ab aliquo puncto arcus g linteriacente puncta g & l Et quoniam inter puncta
g
& l punctus g eſt propinquior puncto a, qui eſt centrum uiſus:
patet quòd omne punctum arcus
g
l aliud à puncto g, eſt remotius à centro uiſus a, quàm punctumg, quod eſt punctum reflexionis
formæ
puncti b.
Punctum ergo reflexionis formæ puncti propinquioris centro ſpeculi, eſt remo-
tius
à centro uiſus, quàm punctus reflexionis formæ puncti remotioris à centro ſpeculi.
Quod
eſt
propoſitum.
18. Formæ omnium punctorum æqualiter diſtantium à centro ſpeculi ſphærici conuexi, ſe-
cundum
æquales angulos ſub cathet is incidentiæ & diametris uiſualibus in centro ſpeculi con-
tentos
reflectuntur ad uiſus.
Sit communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexi circulus a b c:
cuius
centrum ſit d:
patetq́; per 1 huius quoniam punctum d eſt centrum ſpeculi: ſintq́; duo puncta
e
& f æqualiter diſtantia à centro ſpeculi, quod eſt d:

erunt
ergo lineæ e d & f d æ quales.
Dico quòd neceſ-
ſarium
eſt formas illorum punctorum reflecti ad ui-
617[Figure 617]k g e f a m h l c g d ſum ſecundum angulos æ quales:
ut ſi forma puncti e
reflectatur
ad uiſum exiſtentem in puncto g à puncto
ſpeculi
h:
& forma punctif, quæ per præmiſſam non
poteſt
reflecti ad uiſum g à pũcto h, reflectatur ad ui-
ſum
exiſtentem in puncto k à puncto l:
& ducantur li-
neæ
g d & k d:
dico quòd angulus e d g eſt æ qualis an-
gulo
f d k.
Sit enim, ut cathetus incidẽtiæ, quæ eſt e d,
ſecet
circulum in pũcto a:
& cathetus f d in puncto b:
& diameter uiſualis g d ſecet circulum in puncto c, &
diameter
k d in puncto m.
Quia itaque lineæ e d & f d
ſunt
æ quales, patet per præmiſſam, quoniam puncta
reflexionis
, quę ſunt h & l, æ qualiter diſtant à uiſibus,
ad
quos reflectuntur, ut quantùm diſtat h punctus re-
flexionis
à puncto c, in quo diameter uiſualis g d ſecat
circulum
, tantùm diſtat punctus reflexionis, qui eſt l, à puncto m, in quo diameter uiſualis, quæ eſt
k
d, ſecat circulum:
quoniam punctus reflexionis formæ puncti minus diſtantis à centro ſpeculi fit
per
præ miſſam remotior à centro uiſus, & plus diſtantis propinquior.
Ergo in illis, quæ æqualiter
diſtant
, erit æ qualitas diſtantiæ à uiſibus, ad quos reflectuntur.
Nec eſt in hoc diuerſitas, ſiue aliqua
puncta
ſint in diuerſis cathetis incidentiæ, uel in una:
ſemper enim punctorũ æ qualiter diſtantium
à
centro eiuſdem ſpeculi, eadem eſt habitudo & ratio reflexionis:
arcus ergo h c eſt æ qualis arcui
l
m:
& eadem ratione eſt arcus a h æ qualis arcui b l. Quoniã ergo per 33 p 6 peripheria circuli (ſicut
& per 87 th.
1 huius tota ſuperficies ſpeculi) æ qualiter ſe habet ad centrum: & puncta e & f æ quali-
ter
diſtant ab eodem centro:
totus ergo arcus a c eſt æ qualis toti arcui b m: ergo per 27 p 3 angulus
e
d g eſt æ qualis angulo f d k.
Quod eſt propoſitum.
19. Impoſsibile eſt duo puncta æqualis diſtantiæ à centro ſpeculi ſphærici conuexi, ex eadem
parte
diametri uiſualis exiſtentia, ab arcu (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſu-
perficiei
ſpeculi) adeundem uiſum reflecti.
Sit communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi circulus a b c, cuius cen-
trum
ſit punctum d:
& ſint duo puncta æ qualiter diſtantia à centro ſpeculi, quæ ſinte & f: ſitq́; cen-
trum
uiſus in puncto g, in eadem ſuperficie cum punctis e & f, & exuna parte ipſorum:
ſitq́; pun-
ctum
e remotius à puncto g quàm puuctum f.
Dico quòd illa duo puncta e & fnon eſt poſsibile re-
flecti
ad unum uiſum exiſtentem in puncto g.
Ducantur enim lineæ e d, f d, g d: pater itaq; ex hypo-
theſi
quòd angulus e d g eſt maior angulo f d g, ſicut totum ſua parte:
fiat itaq; ſuper punctum d ter-
minum
lineæ f d angulus æ qualis angulo e d g per 23 p 1, qui ſit f d h.
Palàm ergo per præcedentem,
535233LIBER SEXTVS. quoniam forma puncti frefle ctetur ad punctum h, quod erit ultra punctum g: ergo ad punctum
g
per 15 huius.
Patet ergo propoſitum. Si enim
detur
, ut reflectatur ad pũctum g, erit per præ-
miſſam
angulus partialis, qui f d g, æqualis an-
gulo
e d g:
quod eſt impoſsibile.
618[Figure 618]y a e p g c f g
20. Puncto rei uiſæ & centro uiſus æqua-
liter
à ſuperficie ſpeculi ſphærici conuexi di-
ſtantibus
, punctum reflexionis inuenire.
Alhazen
31 n 5.
Eſto b pũctus rei uiſæ: & ſit a cẽtrum uiſus:
ſit
quoq;
dati ſpeculi conuexi ſphærici cẽtrum
c
:
& ſit circulus (qui eſt cõmunis ſectio ſuper-
ficierum
reflexionis & ſpeculi) quie f g:
& du-
cantur
catheti b c & a c, ſecantes circulum in punctis f & g.
Quia ergo propter æ qualitatem altitu-
dinis
puncti rei uiſæ cum centro uiſus, iſtæ duæ lineæ b c & a c ſunt
619[Figure 619]g d a f e g c æ quales, cum manifeſtum ſit per ea, quæ patuerũt in demonſtratio-
ne
17 huius, quoniam ab aliquo puncto arcus f g interiacentis cathe-
tos
incidentię & reflexionis neceſſariò fiet reflexio:
ſecetur itaq; per
9
p 1 angulus a c b per æ qualia per lineam c d, ſecantem arcum f g in
puncto
e.
Patet quoq; per 26 p 3 quoniam arcus f e eſt æ qualis arcui
e
g:
eritq́; linea c d per pendicularis ſuper lineam circulũ contingen-
tem
in pũcto e per 18 p 3.
Ducantur ergo ad punctũ e duæ lineæ a e &
b
e:
erũtq́; duo trianguli a e c & b e c per 4 p 1 & ex hypotheſi ęquian-
guli
& æ quilateri:
angulus ergo a e d æqualis erit angulo d e b: erit
ergo
per 8 huius punctus e, qui eſt medius pũctus arcus f g, punctus
reflexionis
formę pũcti b ad uiſum a.
Ethoceſt propoſitũ. Si uerò li-
neæ
b c & a c fuerint inæ quales, fiat in ipſis æ qualitas longioris, ut ſi
linea
b c ſit lõgior quàm a c, f c ſit ęqualis c g;
quia ſunt ſemidiame-
tri
eiuſdẽ circuli:
reſecetur linea b f ad æ qualitatẽ lineæ a g in pũcto
h
:
ſitq́; f h æ qualis ipſi a g: palàm ergo per pręmiſſa quoniã forma pũ-
cti
h reflectitur ad uiſum a à puncto e.
Puncta uerò uiciniora centro
c
, quia per 17 huius ſunt in puncto ſuæ reflexionis magis diſtantia à
puncto
, quod eſt centrum uiſus, nec poſſunt cadere in punctum e:

palàm
quia reflectunturà punctis arcus e f, & ſecundum elongatio-
nem
ſui à centro circuli c, erit punctorum ipſorum reflexionis approximatio ad centrum uiſus ſe:

620[Figure 620]b d m h a f e g c cundum puncta ſuæ reflexionis.
Remotiora uerò pũcta, ut illa, quæ
ſunt
ſupra punctum h, ſcilicet puncta m & b, erunt ſecundum pun-
cta
ſuę reflexionis propinquiora centro uiſus quàm punctum e:
ca-
dent
ergo in arcum e g, & ſecundum approximationem ſui ad cen-
trum
circuli c, erit punctorum reflexionis maior elongatio à centro
uiſus
b.
Hoc autem licet ſic in groſſo ſcientiam afferat: eſt tamen ſe-
cundum
ſingulorum punctorum reflexionis à punctis ſingulis ſu-
perficiei
ſpeculi diligentius perſcrutandum.
21. Si angulus contentus ſub linea incidentiæ à puncto rei uiſæ
obliquè
duct a ad pũctum aliquem ſuperficiei ſpeculi ſphærici con-
uexi
, & linea à centro ſpeculi ad eundem punctum duct a fue-
rit
maior recto, impoßibile eſt fieri reflexionem perfectam ad ali-
quem
uiſum ſecundum illum punctum. Alhazen 40 n 5.
Eſto a centrum uiſus: & b punctus rei uiſæ: ſit quoq; punctum g
centrum
ſpeculi ſphærici conuexi:
ſitq́; communis ſectio ſuperficiei
reflexionis
& ſpeculi circulus, cuius centrum erit punctũ g per 1 hu-
ius
:
ſit quoq; d punctus aliquis reflexionis: & ducantur lineæ g d, b
d
& a d, quæ neceſſariòt erũt in ſuperſicie reflexionis per 6 huius, uel
per
27 th.
5 huius. Dico quòd ſi à puncto d debet fieri reflexio, neceſ-
ſe
eſt angulum b d g eſſe maiorem recto:
quia ſi non ſit maior recto, nunquam fiet ab illo puncto re-
flexio
.
Sienim angulus b d g non eſt maior recto: aut ergo eſt rectus, aut minor recto. Si dicatur
quòd
ipſe ſit rectus:
ergo per 16 p 3 linea b d contingit circulum in puncto d: ſed per 20 th. 5 huius
angulus
incidentiæ eſt æ qualis angulo reflexionis:
ergo & angulus a d g erit rectus & contingens
circulum
in puncto d:
ergo per 14 p 1 duę lineæ b d & d a coniunctæ in puncto d ſunt linea una. Non
ergo
fit reflexio ſecundum perfectam naturá reflexionis formæ puncti b à púcto ſpeculi d ad uiſum
exiſtentem
in puncto a, ſed fit ſimpliciter uiſio ſecũdum lineam a d b, quod eſt contra hypotheſim:

quoniam
pũctum d eſt poſitum eſſe punctum reflexionis.
Si uerò angulus b d g dicature eſſe minor
recto
:
tunc â puncto d ducatur linea circulum contingens in puncto d per 17 p 3; quæ producatur
536234VITELLONIS OPTICAE ad partem lineæ d b, & ſit d e: erit ergo per 18 p 3 angulus g d e rectus. Et quoniam angulus b d g eſt
datus
minor recto:
eſt ergo angulus b d g minor angu-
lo
e d g.
Et quoniam lineam b d, quæ eſt linea inciden-
621[Figure 621]a b d a e b b g tiæ formæ puncti b, extra ſpeculum cadere eſt neceſſe:

erit
ergo neceſſarium peripſam diuidi angulũ contin-
gentiæ
lineæ d e:
quod eſt impoſsibile, & contra 16 p 3.
Non
eſt ergo poſsibile angulum b d g eſſe minorem re-
cto
, ſed neq;
æqualem: neceſſarium ergo eſt ipſum eſſe
maiorem
recto, & hoc proponebatur.
22. Puncto rei uiſæ dato plus diſtante à cẽtro ſpẽ
culi
ſphærici conuexi quàm centrum õculi: poßibile
eſt
in ſuperſicie ſpeculi inuenire certum pũctum refle-
xionis
formæ dati puncti ad datum centrum uiſus. Alhazen 39 n. 5.
Eſto punctum a centrum uiſus: & ſit b datus punctus rei uiſæ: ſitq́ue g centrum ſpeculi ſphærici
conuexi
:
ducanturq́ue lineæ a g & b g: ſitq́ue exempli cauſſa, linea b g maior quàm linea a g, ideo
ut
punctus b plus diſtet à centro ſpeculi g quàm centrum uiſus a.
Et quoniam lineæ a g & b g ſunt
in
ſuperficie reflexionis per 25 th.
5 huius, ſit communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi cir-
culus
, cuius centrumg.
Dico quòd in hoc circulo poſsibile eſt inuenire punctum reflexionis, à quo
refle
ctitur forma puncti b ad uiſum a.
Diuidatur enim angulus b g a per æ qualia per 9 p 1, ducta li-
nea
e g ſecante peripheriam circuli in punctou.
Sumatur quoque alia linea, quæ ſit m k: & diuida-
tur
in puncto ftaliter, ut eius pars f m ſe habeat ad fk, ſicut linea b g ad lineam g a per 119 th.
1 huius:
& diuidatur linea m k per æ qualia in puncto o per 10 p 1:
& à puncto o educatur perpendicularis
indefinita
ſuper lineam m k per 11 p 1, quæ ſit o c:
& ducatur à puncto k linea ad lineam co, tenens
cum
ipſa linea c o angulum æ qualem angulo e g b, quæ ſit k c:
eſt autem poſsibile hoc fieri. Cum
enim
linea o c fuerit accepta indefinita, & linea g e indefinita, ducatur per 12 p 1 à puncto b perpen-
dicularis
ſuper lineam g e, quæ ſit b e:
eritq́ue angulus b e g æ qualis angulo c o k, quia uterque re-
ctus
:
ſuper punctum ergo kterminum lineæ o k ſiat per 23 p 1 angulus o k c æ qualis angulo e b g,
producta
linea k c, quæ per 14 th.
1 huius neceſſariò concurret cum linea o c: quoniam cum angu-
lus
k o c ſit rectus, patet quòd angulus o k c, qui eſt æ qualis angulo e b d, eſt acutus:
palàm per 32 p 1
quoniam
angulus o c k eſt æ qualis angulo b g e.
Quia ergo trigonum k o c eſt orthogonium, in cu-
ius
latere o k eſt datus punctus f, tunc per 137 th.
1 huius à dato puncto f ducatur linea ad baſim tri-
gonick
, quæ ſit fp:
& concurrat cum producto latere c o in punctos, ita ut proportio lineæ s p ad
p
k ſit, ſicut lineæ b g ad ſemidiametrum circuli, cuius centrum eſt punctum g:
quæ ſit g u. Ex angu-
lo
quoq;
b g a ſecetur angulus æ qualis angulo f p k per 27 th. 1 huius, qui ſit b g d: hoc autem eſt poſ-
ſibile
propter hoc, quia angulus p c s eſt æ qualis medietati anguli b g a:
eſt autem angulus p c s ma-
ior
angulo c s p per 18 p 1:
quoniam ſic oportet duci lineam s p, ut linea s p fiat maior quàm linea c p,
ad
quæſitum propoſitum inueniendum:
aliàs enim non poſſet per lineam m k punctus quæren-
reflexionis inueniri, ſed oporteret aliam lineam aſſumi:
eſt ergo angulus f p k minor angulo b
g
a per 32 p 1:
& ducantur li-
neæ
k s & b d.
Quia ergo
622[Figure 622]c p r m o f k y s623[Figure 623]b f e m h a d a c z q t i g j proportio lineæ s p ad p k
eſt
, ſicut lineæ b g ad ſemi-
diametrum
g d, & anguli his
lineis
proportionalibus con
tenti
ſunt ęquales:
erunt per
6
p 6 trianguli s p k & b g d
æquianguli
:
eritq́; angulus
s
k p æ qualis angulo b d g.

Sed
fortè ſecundũ quod pro
ponitur
in 133 th.
1 huius, &
declaraturin
137 th.
1 huius,
poſsibile
eſt à puncto f duci
lineam
aliam ad lineam c k
ſimilem
lineæ s p:
ut ſi duca-
tur
hoc modo linea y fr, ſe
cans
lineam c s in puncto y, & lineam ck in puncto r talîter, ut proponitur, ſcilicet ut ſit eius pro-
portio
ad r k partem lineæ, quam ſecabit ex linea c k, ſicut lineæ s p ad p k:
& tunc à puncto k
ad
lineam o s ducatur linea k y alia quàm linea s k, aliumq́ue cum linea c k angulum continens
maiorem
uel minorem angulo c k s, qui ſit angulus c k y.
Si ergo maior angulus ex his non
fuerit
maior recto, non erit inuenire punctum reflexionis, ut patet per præmiſſam:
quoniam &
tunc
angulus contentus ſub linea reflexionis & ſemidiametro ſpeculi non erit maior recto.
Si
537235LIBER SEXTVS. uerò aliquis illorum angulorum fuerit maior recto, erit poſsibile fieri reflexionem, & purictum
eius
inueniri.
Sit igitur primò angulus c k s maior recto, eritq́; poſsibile inueniri punctum re-
flexionis
.
Palàm enim ſi angulus c k s eſt maior recto, quòd eius æ qualis b d g eſt maior recto:
ducatur
itaq;
à puncto d linea contingens circulum per 17 p 3, quæ ſit n d y: cuius punctus n cadat
in
lineam b g per 14 th.
1 huius. Et cum angulus p k o ſit minor recto per 32 p 1, ideo quia angulus
c
o k eſt rectus, ut patet ex præmiſsis:
ſecetur ergo ex angulo b d g æ qualis angulo p k o per 27
th
.
1 huius, qui ſit angulus q d g, ducta linea d q ſecante lineam b g in puncto q. Cum igitur angu-
lus
s p k ſit æ qualis angulo d g q, & angulus p k ſ æ qualis angulo q d g, erit per 32 p 1 triangulus
f
p k æ quianguuls triangulo q g d:
erit ergo angulus p f k æ qualis angulo d q g: ergo per 13 p 1 erit an
gulus
d q b æ qualis angulo k f s.
Et quia angulus b d q eſt æ qualis angulo f k s: ideo quia cum totus
angulus
b d g ſit æ qualis toti angulo c k s, & angulus q d g ſit æ qualis angulo p k f:
reſtat ut angu-
lus
b d q æ qualis ſit angulo f k s:
ergo per 32 p 1 angulorum duorum illorum trigonorum b d q & f
k
s erit tertius tertio æ qualis, ſcilicetangulus d b q angulo k s f:
trianguli ergo b d q & f k s ſunt
per
4 p 6 ſimiles.
Producatur autem linea q d extra circulum: & à puncto b ducatur perpendicula-
ris
ſuperipſam:
quæ ſit b z: erit ergo angulus b q z per 13 p 1 æ qualis angulo s f o, & angulus b z q
rectus
æ qualis eſt angulo s o f recto:
erit ergo per præmiſſa triangulus b q z ſimilis triangulo s f o.
Producatur
ergo linea d z ultra punctum z uſq;
ad punctum i, ita quòd linea z i ſit æ qualis lineæ z
d
per 3 p 1:
palàm ergo ex ſimilitudine triangulorum quoniam proportio lineę z q ad q b eſt, ſicut li-
neæ
of ad f s:
& proportio lineæ b q ad q d eſt ſicut lineæ fs ad f k: erit ergo per 22 p 5, proportio
lineæ
z q ad q d, ſicut o f ad f k:
ergo per 18 p 5 erit coniunctim proportio lineæ z d ad q d, ſicut
lineæ
o k ad f k:
ergo per 15 p 5 erit proportio lineæ i d ad lineam q d, ſicut m k ad f k: eſt enim
linea
i d dupla ad lineam d z, ſicut linea m k dupla ad lineam o k:
ergo per 17 p 5 erit diui-
ſim
proportio i q ad q d, ſicut m f ad f k:
eſt autem ex præmiſsis proportio m f ad f k, ſicut g b
ad
g a:
ergo per 11 p 5 erit proportio i q ad q d, ſicut b g ad g a: quoniam accepta eſt proportio
m
ſ ad f k, ſicut b g ad g a.
Ducatur itaque linea b i: cui à puncto d ducatur æ quidiſtans d l per 31
p
1:
& producatur linea b g donec concurrat cum linea d l in puncto l: concurrent autem illæ li-
neæ
per 2 th.
1 huius: eritq́; per 15 & per 29 p 1, & 4 p 6 triangulus l d q ſimilis trian gulo b q i: & e-
rit
proportio q i ad q d, ſicut bi ad d l.
Et cum linea i z ſitæ qualis lineæ z d, & linea b z perpendicu-
laris
ſit ſuper lineá d i, ut patet ex pręiniſsis:
erit per 4 p 1 linea b d æ qualis b i: erit ergo proportio li
neæ
b d ad d l per 7 p 5 ſicut lineæ b i ad d l:
eſt ergo proportio lineæ b d ad d l, ſicut lineæ i q ad q
d
:
ergo per 11 p 5, ſicut lineæ b g ad g a. Ducatur autem à puncto d linea, quæ ſit d h, æ qualem te-
nens
angulum cum linea d l angulo b g a per 23 p 1:
qui ſit angulus h d l: cadatq́; punctus h in linea
b
g.
Cum ergo lineæ h l & d l concurrantin puncto l: erunt duo anguli l h d & l d h minores duobus
rectis
per 32 p 1 uel per 14 th.
1 huius: ergo duo anguli a g h & d h g, qui ſunt æ quales iſtis, ut patet
ex
præ miſsis, ſunt minores duobus rectis:
quare linea h d cõcurret linea g a per 14 th. 1 huius. Di
co
quòd concurret in puncto a.
Palàm enim quòd angulus g d n eſtrectus per 18 p 3: ſed per 32 p 1
trigoni
o k c angulus c o k ſit rectus, & duo anguli o c k & c k o ſint & qualestecto:
eſt angulus g d
n
æ qualis illis duobus angulis o k c & o c k, & angulus o k e, ut patet expræmiſsis, æqualis eſt an-
gulo
g d q:
reſtat ergo, ut angulus q d n ſit æqualis angulo o c k, qui, ut pater ex præ miſsis, æqua.
lis
eſt angulo b g e, ſcilicet medietati anguli b g a:
eſt ergo angulus q d n medietas anguli b g a,
& ita medietas anguli h d l:
ſed angulus q d b eſt medietas anguli b d l per 3 p 6: quoniam eſt pro-
portio
lineæ b q ad q l, ſicut lineæ b d ad d l:
cum, ſicut ſuprà oſtenſum eſt, triangulus d q l ſimilis ſit
triangulo
b q i, & linea b d æqualis ſit lineæ b i, ut patet ex præ miſsis:
reſtat igitur ut angulus b
d
n ſit medietas anguli h d b:
& ita angulus b d n eritæ qualis angulo n d h. Cum enim angulus b
d
q ſit æ qualis angulo q d l, patet quòd angulus b d h excedit angulum h d l in duplo anguli q d h:

eſt
ergo angulus b d n æ qualis angulo n d h.
Producatur itaq; linea g d ultra punctum d ad pun-
ctum
f.
Et quia anguli f d n & g d n ſunt recti: reſtat ut angulus b d f ſit æ qualis angulo h d g: duca-
tur
ergo per 31 p 1 linea h t æquidiſtans lineæ b d, cuius punctus t cadat in lineam d g.
Palàm ergo
per
29 p 1 quòd angulus b d f eſt æ qualis angulo h t d:
ſed & angulus b d f æ qualis eſt angu-
lo
h d g:
ergo per 6 p 1 linea h t eſt æ qualis lineę h d: ſed eſt proportio lineæ b d ad h t ſicut lineæ b
g
ad g h per 29 p 1 & per 4 p 6:
cum lineę b d & h t ſuntæquidiſtantes: eſt ergo per 7 p 5 proportio
lineæ
b d ad d h, ſicut lineæ b g ad g h:
ſed ex præmiſsis patet quòd linea h d producta ultra pun-
ctum
d concurret cum linea g a, & fiet per 32 p 1 triangulus ſimilis triangulo h d l, cum habeant
angulum
l h d communem, & angulus h d l ſit ex præmiſsis æqualis angulo h g a:
igitur per 4 p 6
eſt
proportio lineę h d ad lineam d l, ſicut lineę h g ad lineam, quam ſecat linea h d exlinea a g:
&
proportio
lineę b d ad d l per 13 th.
1 huius conſtat exproportione lineę b d ad d h, & lineę d h ad l d:
igitur
, ut patet ex præmiſsis, proportio lineę b d ad lineam d l conſtat ex proportione lineę b g ad g
h
, & lineę g h ad lineã, quã h d ſecat ex g a:
ſed proportio b d ad d l, ut patuit ſuperius, eſt ſicut b g a d
g
a:
ergo proportio b g ad g a cõſtat ex proportionibus b g ad g h, & ipſius g h ad lineá, quá ſecat h
dex
g a:
cõſtat aũt proportio lineę b g ad lineã g a per 13 th. 1 huius ex proportiõe lineę b g ad g h, &
lineę
g h ad g a:
igitur g a eſt linea, quã ſecat h d ex linea a g: & ita linea h d concurrit cum a g in pun-
cto
a.
Quia itaq; , ut patet ex præmiſsis, angulus b d f eſt æqualis angulo h d g, & angulus h d g æ qua
lis
eſt angulo f d a ſibi contrapoſito per 15 p 1:
patet quòd angulus b d f ęqualis eſt angulo f da. Il-
lud
ergo punctum d eſt punctus reflexionis per 8 huius:
quoniam in ipſo angulus incidentię
538236VITELLONIS OPTICAE æqualis angulo reflexionis. Quod eſt propoſitum, quando angulus cks eſt maior recto. Quòd ſi
neuter
angulorũ, qui ſunt c k s & c k y fuerit maior recto:
dico quòd non fiet reflexio ab aliquo pun
cto
ſpeculi ad uiſum.
Sienim dicatur quòd hoc ſit poſsibile: ſit ergo punctus reflexionis d, ductis
lineis
a d, b d, a g, b g, d g.
Et quia fit reflexio à puncto ſpeculid, pater per præmiſſam, quòd oportet
angulum
b d g eſſe maiorem recto:
non ergo fiet reflexio ab his ſpeculis ſecundum diſpoſitionem
talem
figuræ, ut angulorum c k s & c k y quilibet ſit maior recto.
Sed & idem aliter demonſtran-
dum
.
Producaturitaq; linea a dintra circulum uſq; ad h pun ctum lineæ g b: & producatur linea d l
intra
circulum taliter, ut fiat angulus l d h æqualis angulo a g b per 23 p 1:
protracta quoq; linea b g,
quouſq
;
cócurrat cum linea d l in puncto l: concurret aũt per 14 th. 1 huius: quoniam angulus g d l
eſt
minor recto per 42 th.
1 huius, & angulus d g b, ut patet ք 3 huius, & ք 33 p 6, eſt etiá ininor recto:
624[Figure 624]c p p s p s b e n h d a k z q t j g x& ducatur linea cótingés
circulum
in puncto d, quę
ſit
n d y:
& à puncto d pro
tracta
linea d q fecante li-
neam
g b in puncto q, fiat
angulus
q d n ęqualis me-
dietati
anguli a g b ք 9 &
23
p 1:
palã ergo quòd trian
gulus
h d l æquiangulus
cſt
triangulo h g a.
Quia e-
nim
angulus h d l æqualis
eſt
angulo h g a, & angulus
a
h g eſt cõmunis, erit per
32
p 1 tertius tertio æqua-
lis
:
ergo per 4 p 6 erit pro-
portio
lineæ h d ad d l, ſi-
cut
lineæ h g ad g a.
Duca-
tur
itaq;
à puncto h per 31 p 1 linea æquidiſtans lineæ b d, quæ ſit h t: erit ergo per 29 p 1 & per 4 p 6
proportio
lineę b d ad th, ſicut lineæ b g ad g h.
Quia uero ex hypotheſi forma puncti b reflectitur
ad
uiſum a à puncto ſpeculi d, ducatur linea g d extra circulum ad punctum e:
erit quoq; per 8 hu-
ius
angulus e d b æqualis angulo e d a:
ergo per 15 & 29 p 1 erit angulus d t h æqualis angulo h d t:
ergo
per 6 p 1 erit linea d h æqualis lineæ h t.
Quia ergo, ut patet per 4 p 6, cum linea t h ſit æquidi-
ſtans
lineæ d b, erit proportio b g ad g h, ſicut b d ad h t:
ſed linea t h æqualis eſt ipſi d h: eſt ergo per
7
p 5 proportio b d ad d h, ſicut b g ad g h:
fuit autem proportio h d ad d l, ſicut h g ad g a: ergo per
22
p 5 erit proportio b d ad d l, ſicut b g ad g a:
ſed angulus b d e ſit æ qualis angulo h d g per præ-
miſſa
, & angulus n d e æqualis angulo n d g, quia uterq;
rectus: relinquitur angulus b d n æqualis
angulo
n d h:
eſt ergo angulus h d n medietas anguli b d h: ſed angulus n d q eſt medietas anguli a g
b
ex præmiſsis:
ergo & eſt medietas anguli h d l, qui eſt æqualis angulo a g b: igitur angulus b d q
eſt
medietas anguli b d l:
eſt ergo angulus b d q æqualis angulo q d l: ergo per 3 p 6 in trigono b d l
erit
ꝓportio b q ad q l, ſicut b d ad d l.
Ducatur quoq; à puncto b per 31 p 1 linea æquidiſtãs lineę d l,
quæ
ſit b i:
& concurrat linea d q cum linea b i in puncto i: concurret autem per 2 th. 1 huius: & diui-
datur
linea d i per æqualia in puncto z per 10 p 1:
& ducatur linea b z. Palàm itaq; per 15 & 29 & 32
p
1 quoniam trigona b q i & q d l ſunt æquiangula:
ergo per 4 p 6 erit proportio lineæ b q ad
q
l, ſicut lineæ b i ad d l:
fuit autem ex præmiſsis proportio b q ad q l, ſicut b d ad d l: ergo per 11 p 5
eſt
proportio b i ad d l, ſicuti b d ad d l:
ergo per 9 p 5 lineæ b i & b d ſunt æquales: ergo per 31 th. 1 hu
ius
linea b z eſt perpendicularis ſuper lineam d i:
eſt autẽ, ſicut ex præmiſsis patet, proportio i q ad
q
d, ſicut m f ad ſ k:
ergo per 18 p 5 erit cóiunctim proportio i d ad d q, ſicut m k ad ſ k: & erit per 15 p
5
proportio d z ad q d, ſicut o kad f k:
ergo per 17 p 5 erit proportio z q ad q d, ſicut o f ad f k. Produ-
catur
quoq;
linea b z intra ſpeculum, donec concurrat cum linea e g: concurret autem per 14
th
.
1 huius: cum angulus d z b ſit rectus, ut præoſtenſum eſt, & angulus z d g ſit minor recto, qui
eſt
angulus n d g:
ſit ergo punctum concurſus x. Palàm àutem ex præmiſsis, quoniam eſt propor-
tio
lineæ b g ad g d, ſicut lineæ s p ad p k.
Cum ergo angulus c k s dicatur non eſſe maior recto: fiat
ſuper
punctum k lineæ c k angulus maior recto:
hoc autem eſt poſsibile fieri: quia cum ſicut pa-
tet
ex præmiſsis, angulus q d n ſit æqualis medietati anguli a g b, & eidem æqualis conſtitutus
ſit
angulus k c o, neceſſe eſt quòd angulus q d n ſit æqualιs angulo k c o:
erit ergo, ut patet ex præ-
miſsis
, angulus q d g æqualis angulo c k o, quod patet ut prius.
Cum enim trigonum c k o ſit or-
thogonium
, palàm quòd duo anguli k c o & c k o ualent unum rectum per 32 p 1:
ſunt ergo æ-
quales
angulo n d g.
Et quia angulus k c o eſt æquàlis angulo n d q: relinquitur angulus c k o æ-
qualis
angulo q d g.
Fiat ergo ſuper punctum k lineæ f k angulus æqualis angulo b d q: & pona-
tur
quòd linea tenens hunc angulum, concurrat cum linea c o in puncto s:
& ducatur linea s p
tranſiens
per punctum f, quæ ſit alia à priori linea s ſ p.
Dico quòd iſtius lineæ s p ad lineam
p
k partem lineæ c k erit proportio, ſicut lineæ b g ad g d.
Cum enim angulus b z d ſit re-
ctus
, æqualis angulo s o k:
erit triangulus b z d ex præmiſsis ſimilis triangulo s o k: eſt ergo
proportio
lineæ b z ad b d, ſicut lineæ o s ad lineam s k, & lineæ b z ad z d, ſicut lineæ s o ad
539237LIBER SEXTVS. o k: fuit autem oſtenſum prius, quia eſt proportio lineæ z q ad q d, ſicut lineæ o f ad f k: ergo per 5
th
.
1 huius erit econtrario proportio lineæ q d ad z q, ſicut ſ kad o f: ergo per 18 p 5 eſt proportio
totius
lineæ z d ad z q, ſicut totius lineæ o k ad o f:
ergo per 22 p 5 erit z b ad z q, ſicut s o ad of: er-
go
per 6 p 6 trigona z q b & of s ſunt æquiangula:
angulus ergo z b q eſt æqualis angulo o s f: re-
manet
ergo angulus q b d æqualis angulo f s k:
ſed & angulus f k s factus fuit æqualis angulo b d q,
& angulus p k f æqualis eſt angulo q d g:
totus ergo angulus s k p æqualis eſt angulo b d g: ergo per
32
p 1, & ex 4 p 6 erit triangulus b d g ſimilis triangulo s p k:
& totus triangulus b d x ſimilis totali
triangulo
c k s:
eſtigitur proportio lineæ s p ad p k, ſicut b g ad g d. Conſtituto ergo ſuper centrum
g
angulo, æquali angulo iſti s p k, & ducta ſemidiametro circuli, quæ ſit g u, patet ſecundum præ-
miſſum
modum, quoniam punctum u erit punctum reflexionis.
Et quia, ut patet per 16 p 1, & ex
præmiſsis
, prior angulus s p k eſt maior præſenti angulo s p k, quoniam eſt extrinſecus:
palàm
quòd
à duobus punctis ſpeculi, quæ ſunt d & u, fiet reflexio:
quod eſt contra 16 huius. Non ergo po
teſt
angulus s p k unquam eſſe non maior recto, ſi ſecundum ipſum debeat fieri puncti reflexionis
inuentio
:
quia ſecundum talem diſpoſitionem collocatis puncto rei uiſæ & centro uiſus, non eſt
poſsibile
fieri reflexionem.
Item impoſsibile eſt quòd duo anguli conſtituti ſuper lineam m o ſint
uterq
;
maior recto. Si enim uterq; talium maior fuerit recto, cum ſuper g centrum circuli propoſiti
fiat
angulus æqualis angulo s k m, ſiet ſuper idem centrum angulus alius diuerſus ab iſto:
quem ef-
ficiet
ſuper k m alia linea ſimilis priori lineæ s k:
& ita â puncto d & ab alio puncto illius circuli fiet
reflexio
formæ eiuſdem puncti ad uiſum eundem:
quod eſt contra 16 huius. Oportet ergo ut tan-
tùm
unus illorum angulorum ſit maior recto, non ambo maiores uel ambo minores recto.
Patet
ergo
propoſitum.
23. Super unam cathetum incidentiæ ſuper ficiei ſpeculi ſphærici conuexi, uelſuper diuerſas
aduiſum
, ad quem fit reflexio, conſimiliter ſe habentes, datis duobus punctis, quorum formæ à
ſuperficie
ſpeculi ſint reflexibiles ad uiſum: erit locus imaginis puncti centro ſpeculi propinquio
ris
remotior à centro ſpeculi, & remotioris propinquior.
Sit circulus (qui eſt cómunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi ſphærici cóuexi,)
a
b c:
cuius centrum d: ſitq́; centrum uiſus e: & cathetus incidentiæ ſit d f g: in qua ſint duo puncta
f
& g, quorum formæ ſint reflexibiles ad uiſum:
& ſit punctum f propinquius centro ſpeculi, & pun
ctum
g remotius:
ſecetq́; eadem cathetus circulum a b cin puncto c. Dico quòd locus imaginis for
puncti f remotior eſt à centro ſpeculi, quod eſt d, quàm locus imaginis formæ puncti g.
Quo-
niam
enim, ut patet per hypotheſim, quælibet for-
625[Figure 625]e g a b f c k h d marum iſtorum punctorum ab aliquo puncto ſpe-
culi
reflectitur ad uiſum:
patet cum illa puncta ſint
in
eadem catheto incidentiæ conſiſtentia, quòd
centrum
uiſus e eſt cum ambobus illis punctis in
eadem
ſuperficie reflexionis per 6 huius:
fiet ergo
reflexio
cuiuslibetillorum punctorum ad uiſum e
ab
aliquo puncto circuli a b c.
Sit ergo, ut forma
puncti
g reflectatur à puncto a, & forma puncti f à
puncto
b:
erit ergo per 17 huius punctus b remo-
tior
à centro uiſus e quàm punctus a.
Ducatur itaq;
diameter
uiſualis, quæ e d:
& ducantur lineæ inci-
dentiæ
, quæ ſint g a & f b:
& lineæ reflexionis, quæ
ſint
a e & b e:
quæ productæ intra circulum ſeca-
bunt
cathetum d f g ք 9 huius.
Et quoniam concur
runt
cum diametro uiſuali, quæ eſt e d:
ſit ergo, ut
linea
e a ſecet cathetum g d in puncto h, & linea e b
in
puncto k.
Erit ergo punctum h locus imaginis
formæ
puncti g, & punctum k locus imaginis formæ puncti f per 11 huius.
Quoniam uerò pun-
ctum
h eſt propinquius centro d quàm punctum k per 29 th.
1 huius: quia enim linea h e ſecat an-
gulum
d e k, palàm quia ipſa ſecabit baſim illi ſubtenſam, quæ eſt d k:
eſt ergo punctum h propin-
quius
centro ſpeculi, quod eſt d, quàm punctum k.
Et quoniam, ut patet ſecundum hunc modum,
omnes
lineæ ductæ à centro uiſus, quod eſt e, per quæcunq;
puncta arcus a c, intermedia puncto-
rum
a & c ad cathetum d g, cadunt in puncta ſemidiametri d c à centro remotiora quàm punctum
h
, patet propoſitum.
Et ex hoc etiam patet quòd quantò puncta lineæ c g ſunt propinquiora cen-
tro
d, tantò loca ſuarum imaginum ſunt magis elongata à centro ſpeculi, quod eſt d.
Et quoniam
omnes
catheti incidentiæ concurrunt in centro ſpeculi:
palàm quòd de punctis diuerſarum cathe-
torum
ad uiſum, ad quem fit reflexio, conſimiliter ſe habentium, eadem eſt demonſtratio, quæ de
punctis
eiuſdem catheti:
quoniá unicuiq; punctorũ in una ſimili catheto ſignatorũ, pũctus ſimilis,
qui
ſit eiuſdem diſtantię à centro ſpeculi, in catheto alia reſpondet:
& illorũ quorumcunq; puncto-
rum
(quia conſimiliter reſpiciunt uiſum) loca imaginum reſpectu centri ſpeculi confimiliter ordi-
nantur
.
Patet ergo propoſitum.
540238VITELLONIS OPTICAE
24. Si ab aliquo puncto ſpeculi ſphærici conuexi linea reflexionis producta circulum (qui eſt
communis
ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi) taliter ſecuerit, quòd lineæ productæ pars, quæ
eſt
intra circulum, ſit æqualis ſemidiametro circuli: locus uiſæ imaginis ſemper erit intra conue-
xuæ
ſpeculi. Alhazen 20 n 5.
Eſto centrũ uiſus g: & centrũ ſpeculi ſphærici conuexi ſit punctú d: ſitq́: cómunis ſectio ſuperfi-
ciei
reflexionis & ſpeculi circulus a b k à centro quoq;
uiſus puncto g ducantur per 17 p 3 duæ lineę
contingentes
circulũ a b k, quę ſint g a & g b:
eritq́ ք 2 huius circuli a b k portio a b apparẽs uiſui: &
centrũ
eius ſit punctũ d.
Quoniá aũt uiſus & ſpecula mu
626[Figure 626]g m h z p b d a ktantlocum:
ſit talis facta diſpoſitio uiſus ad ſpeculum, ut
à
puncto g centro uiſus ductæ lineæ ſecantis circulum a
b
k, pars intra circulum, quæ eſt chorda arcus circuli, qui
h
k, ſit æqualis ſemidiametro illius circuli:
& ſit illa linea
g
h k, cuius pars h k intra circulum ſit ęqualis ſemidiame
tro
d k.
Hoc aũt poſsibile eſt fieri, ſi ք 1 p 4 inſcribatur cir
culo
a b k linea h k æqualisſemidiam etro illius circuli:
&
in
illa linea k h producta extra circulum ponatur centrú
uiſus
.
Dico quòd locus imaginis reflexę à puncto h ſem
per
eſt intra conuexam ſuperficiem ſpeculi.
Producatur
enim
à puncto h ſuք lineã cõtingentẽ circulũ in pũcto h
քpendicularis
, quę ſit h m:
hæc ergo producta in circulũ
tranſit
per centrum d per 19 p 3.
Dico quòd cum forma a-
licuius
rei uiſæ reflectatur à puncto h, locus imaginis ſuę
erit
ſemperintra conuexũ ſpeculi.
Ducaturenim à pun-
cto
h linea conſtituens ſuper punctum h terminum li-
neæ
h m angulum æqualem angulo g h m per 23 p 1, qui
ſit
p h m, producta linea h p:
reflectẽturergo per 20 th. 5
puncta
huius lineę h p ad uiſum g à puncto ſpeculi h:
nec
alterius
lineæ puncta à puncto h ad uiſum poterunt re-
flecti
.
Sumatur ergo alιquod eius punctum, quod ſit p: &
ducatur
linea ab ipſo ad centrum ſpeculi, quæ ſit p d:
erit
quoq
, per 1 huius, & per 72 th 1 huius linea p d perpendi
cularis
ſuper ſuperficiem contingentẽ ſpeculum in pun-
cto
, quo ipſa linea p d ſecat circum ſerentiam circuli a b
k
:
copuletur quoq; linea d k. Et quia angulus p h m inci-
dentiæ
eſt æqualis angulo m h g reflexionis, ut pater ex præmiſsis, angulus u erò g h m per 15 p 1 æ-
qualis
eſt angulo k h d:
angulus igitur p h m eſt æqualis angulo k h d: ſed angulus k h d æqualιs eſt
angulo
h d k per 5 p 1, ideo quia latus h k ex hypotheſi æquale eſt ſemidiametro d k:
angulus ergo
p
h m eſt æqualis angulo h d k.
Quia ergo linea m d cadens ſuper lineas h p & d k facit angulum
extrinſecum
, qui eſt m h p, æqualem angulo intrinſeco, qui eſt m d k:
linea ergo h p per 28 p 1 æqui-
diſtat
lineæ d k:
lineæ ergo h p & d k in infinitum protractæ nunquam concurrent. Et linea p d, quæ
eſt
cathetus incidentiæ ſormæ puncti p, uel quæcunq;
alia linea ducta à quocunq; puncto lineæ h
p
ad centrum d, ſemper inter puncta h & k interſecabit lineam h k interiacentem lineas æquidiſtan
tes
, quæ ſunt k d & h p, ut patet per 29 th.
1 huius: diuidunt enim omnes illæ catheti angulum h d k:
ergo
& ſecabunt baſim h k:
quælibet enim illarum cathetorum incidentiæ ſemper ducitur ad cen-
trum
ſpeculi, ut ad punctum d.
Quodcunq; ergo punctum ſumatur in linea p h: ſemper linea ducta
ab
illo puncto ad punctum d ſecabit lineam reflexionis, quæ eſt g h k intra cõuexum ſpeculi:
quo-
niam
ſemper cathetus incidentiæ producta ad centrum ſpeculi perpendicularis eſt ſuper ſuperfi-
ciem
ſpeculi, ſicut nunc eſt p d.
Imago ergo cuiuſcũq; puncti lineæ p h per 11 huius apparebit intra
conuexum
ſpeculi.
Ethoc proponebatur.
25. A‘ quocun́ puncto arcus circuli (quieſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpe-
culi
ſphærici conuexi) interiacentis puncta, in quibus caιhetus reflexionis & linea reflexionis,
(cuius pars intra circulum est æqualis ſemidiametro circuli) ſecant circulu, fiat reflexio: locus
uiſæ
imagin is ſemper erit intra ſpeculum. Alhazen 21 n 5.
Sit diſpoſitio, quæ in præmiſſa, ita ut linea reflexionis, quæ g h k ſecet circulũ a b k, taliter ut eius
pars
intra circulum, quę eſt h k, ſit æqualis ſemidiametro circuli:
ducaturq́; cathetus reflexionis à
uiſu
ad centrũ ſpeculi:
quæ ſit g d, ſecans circulum a b k in puncto z Dico quòd à quocunq; puncto
arcus
h z fiat reflexio, ſemper erit locus imaginis intra ſpeculum.
Sit enim ita, ut à puncto illius ar-
cus
h z (quod ſit i) fiat reflexio:
ducaturq́; à puncto g centro uiſus ad punctũ i linea ſecans circulũ
ſuper
punctũ i, quę ſit g i s:
& & ducatur ſuper ſuperſiciem ſpeculi linea perpendicularis à puncto i:
quod
fiet per 72 th.
1 huius, ſi à centro ſpeculi puncto d producatur linea, quæ ſit d i t: ſuper cuius
541239LIBER SEXTVS. punctum i fiat angulus æqualis angulo ti g per 23 p 1, qui ſit p it. Palàm ergo quòd ſolùm puncta li-
neæ
p i reflectuntur à puncto i ad uiſum g per 20 th.
5 huius. Palàm etiam per 15 p 3 quòd linea i s
maior
eſt quàm linea h k:
ergo linea is eſt maior ſemi-
627[Figure 627]t g p b h i z a d k s diametro s d.
In trigono ergo s i d angulus s d i eſt ma-
ior
angulo s i d per 18 p 1:
ergo per 15 p 1 angulus s d i eſt
maior
angulo ti g:
eſt ergo angulus s d i maior angulo t
i
p, ex præmiſsis eſt æqualis angulo ti g:
ergo ք 14 th. 1
huius
lineæ p i & d s non ſunt æquidiſtantes:
in infini-
tum
tamen protractæ ex parte ſuorum punctorum p &
s
nunquam concurrent, ſed ex ſuis partibus i & d pro-
tractæ
concurrent.
A quocunq; ergo puncto lineæ p i
ad
centrum d ducatur cathetus incidentiæ, illa ſecabit
lineam
g i s, quæ eſt linea reflexionis, intra conuexum
ſpeculi
:
& omnis linea ducta à quocunq; puncto lineæ
p
i ad punctum d, erit perpendicularis ſuper ſpeculi ſu-
perficiem
per 72 th.
1 huius: ergo ipſa eſt cathetus inci-
dentiæ
, ſicut nunc eſt linea p d.
Et cum locus imaginis
ſit
in concurſu catheti incidentiæ, & lineæ reflexionis
per
11 huius:
palàm quia locus imaginis cuiuſcunq; pun
cti
lineę p i ſemper erit intra conuexum ſpeculi.
Et quo-
niam
dato quocunq;
puncto arcus h z, ſemper eadem
eſt
demonſtratio:
maniſeſtum ergo quòd omnium ima
ginũ
arcus h z proprius locus erit intra ſpeculũ.
Quod
eſt
propoſitum.
26. A‘ quocũ pũcto arcus circuli (qui eſt cõmu-
nis
ſectio ſuperficiei reflexiõis & ſpeculi ſphærici cõue-
xi
) interiacentis punctũ, in quo linea reflexionis, cu-
ius
pars intra circulũ eſt æqualis ſemidiametro circu
li
, ſecat circulum, & punctum proximũ, in quo linea
ducta
à centro uiſus contingit circulũ, fiat reflexio: locus uiſæ imaginis quandog erit intra ſpe-
culum
: quando in ſuperficie conuex a ſpeculi: & quando extra ſpeculum. Alhazen 22 n 5.
Remaneat totalis diſpoſitio figuræ, quæ in præcedente & in 24 huius, in hoc ſcilicet ut linea re-
flexionis
, quæ g h k, ſecet circulum a b k, cuius centrum eſt punctum d, taliter, ut eius pars intra cir
culum
, quę eſt h k, ſit æqualis ſemidiametro d z:

628[Figure 628]g a z h n d b c q k f e r& lineæ g a & g b ſint contin gentes circulum a
b
k in punct s a & b:
& ſit pũctus b propin quior
puncto
h.
Dico quòd à quocunq; puncto arcus
h
b fiat reflexio:
erit locus uiſæ imaginis quan-
doq
;
intra ſpeculum: quandoq; in ſuperficie ſpe
culi
:
quandoq; extra ſpeculam. Sumatur enim
aliquod
punctũ arcus h b, à quo fiat reflexio ad
uiſum
g:
& illud punctum reflexionis ſit n: & du
catur
linea reflexionis ſecás circulum, quæ du-
cta
trans circulum, ſit g n q:
& ducatur à centro
d
ſemidiameter d q:
& ad punctum reflexionis
ducatur
perpendicularis d n f:
& producatur, ut
in
præmiſsis, linea n e continens cum catheto d
n
fangulum æqualem angulo fn g:
qui ſit angu-
lus
fne.
Et quòniam linea n q per 15 p 3 minor
eſt
ꝗ̃ linea h k:
palàm quia linea n q eſt minor ſe-
midiametro
q d.
Quoniam enim linea h k eſt æ-
qualis
ipſi q d ex hypotheſi:
erit ergo linea q n
minor
ꝗ̃ linea q d:
angulus ergo q d n trigoni q d
n
eſt minorangulo d n q ք 18 p 1:
ergo ք 15 p eiuſ
dẽ
angulus q d n minor eſt angulo g n f:
ergo &
ſuo
æquali, qui eſt e n f.
Igitur lineę d q & n e con
current
ad partem minorum angulorum per 14
th
.
1 huius: ſit ergo concurſus earum in puncto
e
.
Palàm autem, ut in præmiſsis, quia linea e q d eſt perpendicularis ſuper ſuperficiẽ ſpeculi per 72
th
.
1 huius: eſt ergo linea e d cathetus incidentiæ formę puncti è: & ſecat lineam g n q, quæ eſt linea
reflexionis
in puncto q, qui eſt punctus ſuperficiei ſpeculi.
Imago ergo puncti e, quando fuerit refle
xio
facta à puncto arcus h b (quod eſt n) uidebitur in puncto q, quod eſt in ſuperficie conuexa
ſpeculi
.
Et quoniam linea reflexionis, quæ eſt g q, peripheriam arcus b k in unico tantùm pun-
542240VITELLONIS OPTICAE cto interſecat, ut patet per 7 huius: palàm quia non accidit uideri imaginem formæ alicuius
punctorum
lineæ n e in ipſa ſuperficie ſpeculi, niſi ſolùm in illo uno puncto, in quo ad ipſum ducta
cathetus
ſecat lineam reflexionis in ipſa ſuperficie ſpeculi, ut eſt in propoſito cathetus puncti e.
Si
uerò
in linea e n ſumatur punctum ultra e, quod ſit punctum r:
ſitq́; cathetus incidentiæ ducta ab il
lo
puncto r ad centrum ſpeculi, quæ ſitr d, ſecans lineam reflexionis, quæ eſt g n q productam ultra
punctum
q, in puncto l:
tunc erit ſectio extra ſuperficiem ſpeculi. Quare imago puncti cuiuslibet
lineæ
n e ultra punctum e ſumpti uidebitur extra ſuperficiem ſpeculi ſecundum diſtantiam puncti
incidentis
, & ſemper, ut pater per 11 huius, erit locus imaginis in puncto ſectionis linearum catheti
& reflexiõis:
ut formæ puncti r locus imaginis eſt nuncin puncto l, qui eſt cómunis ſectio præmiſ-
ſarum
linearum.
Si uero in linea e n inter puncta n & e ſumatur aliquod punctum, ut c, cathetus ab
eo
ducta ad ſpeculi cèntrũ, ſecabit lineam reflexionis, quę g n q, intra ſpeculum:
ſecabit enim ipſam
in
puncto aliquo èorum, quę ſunt inter puncta n & q.
Imago ergo cuiuslibet puncti lineæ e n inter
puncta
e & n ſumpti uidebitur intra ſpeculum.
Et ſimiliter in quolibet alio puncto arcus b h pote-
ritidem
& eodem modo de diuerſis punctis linearũ incidentię demonſtrari, & hoc eſt propoſitum.

Sicutitaq
;
in arcu z b dèmonſtrauimus in præmiſsis tribus theorematibus: ſic etiá figuratione ad-
hibita
in arcu z a poterit dem onſtrari:
quoniá eſt omnimoda ſimilitudo hinc in de: & idem eſt de o-
mnibus
circulis ſpèculi ſphærici conuexi, circulo a b k ſimilibus.
Si enim perpendiculari g z d ma-
nente
fixa, linea g h ſecundũ æqualitatem anguli d g h imàginetur moueri quouſq;
redeat ad locũ
ſuum
, unde moueri incepit:
tunc linea g h mota ſecabit ex tota ſpeculi cõuexa ſuperficie motu ſuo
portionẽ
ſuperficiei:
& imago formæ cuiuslibet puncti reflexi ab aliquo punctorũ huius portionis
uidebitur
ſemper intra ſpeculũ.
Si uerò fixa manente diametro g z d, linea cõtingens circulum a
b
k, quę eſt g b, moueatur, quouſq;
ad locum, unde exiuit, redeat, ſecabit ex ſphæra portionem ma-
iorẽ
:
& facta reflexione formæ cuiuslibet puncti à quibuſcũq; punctis ſuperficiei ſpeculi deſcriptæ
per
arcũ h b, uel à punctis arcuũ illi ſimilium:
tunc catheto incidentiæ ſecante lineam reflexionis in
ipſa
ſuperficie ſpeculi, ſemper locus imaginis formæ puncti illius erit in ipſa ſuperficie ſpeculi:
ſed
aliorum
punctorũ in illa eadem linea exiſtentiũ quorundam locus imaginis eſt intrà ſpeculú, quo-
rundam
extra ſpeculũ, ſecundum quod catheti ab illis punctis ad cèntrũ ſpeculi productæ ſecant li
neas
ſuarum reflexionũ.
Et quoniá ſitus centri uiſus, uel ſuperficiei ſpeculi, uel etiam ipſius rei uiſæ
poteſt
multipliciter uariàri:
hoc experimèntanti relin quimus, ut ſpeculorũ ſphæricorum conuexo
rum
, quorũ uſus ut plurimũ apud homines noſtrę habitabilis eſt cõmunis (quoniá uitra, quę ſpecu
lantur
, modo ſphærico diffundente ſe, artificũ ſpiritu exufflantur) quamcũq;
portionẽ quis taliter
collocet
, ut quandoq;
imago puncti uiſi appareat intra ſpeculũ, hoc eſt ultra ſuperficiẽ ipſius, quan
doq
;
in ipſa ſuperficie ſpeculi: & quandoq; extra ſuperficiem ſpeculi, ita quòd ſuperficies ſpeculi
non
ſit media inter imaginem, quæ uidetur, & oculum uidentis, ſed ad latus extrà uideatur:
& hoc
iam
pluries experimentantibus euenit.
Vndè & periſta pater, quòd ſpeculum ſphæricum conue-
xum
centrumq;
uiſus, & res uiſa ſic ſiſti poſſent, ut imago extra ſpeculum in aere àppareat: quod re
linquimus
artificio perquirentis.
27. Omnis diameter ſpeculi ſphærici conuexi, in quam locus imaginis cadit, in ipſa ſuperficie
ſpeculi
aut extra ſpeculum: portioni ſphær æ ſpeculi apparenti uiſuineceſſariò applicatur. Ex
quo
patet, quòd ipſa eſt demißior qualibet linearum contingentium à centro uiſus ad ſpeculi ſu-
perficiem
productarum.
Quod hic proponitur, patet per præmiſſas, reſumpta figuratione præcedétis. Et quia, ut patet, à
quolibet
puncto arcus a b poteſt fieri reflexio:
omnis quoq; linea reflexionis, quoniã à centro uiſus
ſub
linea à centro uiſus producta circulum contingente, ducitur, patet per 57 th.
1 huius quoniam
ipſa
ſecat circulum.
Et quandocunq; locus imaginis fuerit in ipſa ſpeculi ſuperficie uel extra, patet
quòd
hoc non poteſt accidere in diametris ſpeculi applicatis arcui a b:
non enim poteſt in illis dia-
metris
locus imaginis eſſe in ipſa ſpeculi ſuperficie:
quoniam catheti incidentię & lineæ reflexio-
num
illorum punctorum in illis punctis concurrere non poſſunt.
Sed neq; extra ſpeculorũ ſuperfi-
cies
poteſt in illis diametris eſſe locus reflexionis:
quoniam lineæ reflexionum ad partem illam ex-
tra
ſpeculũ non cócurrent.
Omnes ergo diametros ſpeculi cuiuſcunq; ſphærici conuexi, in quibus
loca
imaginũ ſunt in ipſa ſuperficie ſpeculi, uel extra ſpeculum, neceſſariò applicantur portioni ſpe
culi
non apparenti uiſui.
Et quoniã portio ſpeculi apparens & non apparens per lineas contingen
tes
à centro uiſus ad ſpeculi ſuperficiem ductas determinatur, ut patet per 2 huius:
ideo manifeſtũ
eſt
propoſitũ corollarium.
Quælibet enim diametrorũ, in qua eſt locus imaginis in ipſa ſuperflcie
ſpeculi
aut extra ſpeculum, oportet ut ſit demiſsior qualibet linearũ cõtingentiũ à centro uiſus ad
ſpeculi
ſuperficiem productarum.
Et hoc proponebatur. Poteſt aũt diameter, in qua apparet locus
imaginis
intra ſpeculum, eſſe uel altior uel demiſsior illa contingente, ut patet ex his, quæ ſunt in
præmiſsis
demonſtrata.
Reſtar autem, ut nos deinceps loca imaginum certius determinemus.
28. Ad diametrum ſpeculi ſphærici conuexi ducta linea reflexionis ſecante ſpeculum, ita ut
pars
ductæ lineæ interiacẽs ſuperficiem ſpeculi & diametrũ, ſit æqualis parti diametri interia-
centi
punctum ſectionis & centrum ſpeculi: in illa parte diametri non eſt locus alicuius imagi-
nis
, ſed eſt imaginum met a, ſicut & in illo puncto ſectionis. Alhazen 23 n 5.
Eſto circulus communis ſectionis ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi ſphærici cõuexi,
543241LIBER SEXTVS. qui a b ſ e g: & ſit punctum h centrum uiſus, punctum quoq; d centrum ſpeculi: & ſit d e ſemidiame
ter
ſpeculi, quę neceſſariò eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem ſpeculi per 72 th.
1 huius: & ſit linea
z
h linea reflexionis, ſecans ſuperficiem conuexam ſpeculi ſuper punctum f:
& concurrens cum e d
ſemidiametro
ſpeculi ſuper punctum z.
Sit quoq; linea z fęqualis lineę z d: quod poteſt fieri per 136
th
.
1 huius. Dico quòd in linea z d non eſt locus alicuius imaginis. Neque enim pũctus z poteſt eſſe
locus
alicuius imaginis, niſi ſolũ alicuius punctorum lineę e d protractę:
quia ut patet per 11 huius,
locus
imaginis formæ cuiuſque puncti ſemper eſt ſuper cathetum ſuę incidentiæ:
& hęc eſt in ſpe-
culis
ſphęricis conuexis in linea ab illo puncto ad centrum ſphæræ ducta.
Quòd uerò punctus z
ſit
locus alicuius imaginis punctorum lineę e d, patet.
Ducatur enim
629[Figure 629]m t n q h b f e z p d a g perpendicularis à centro d ſuper punctum f, quę producta extra cir-
culum
ſit d f n:
& ſuper ductam perpendicularem fiat in puncto fan-
gulus
ęqualis angulo n f h per 23 p 1, qui ſit q f n:
eſt ergo per 15 p 1 an-
gulus
q f n ęqualis angulo z f d:
ſed cum z d & z f lineę ex hypotheſi
ſint
æquales:
erit per 5 p 1 angulus z d f æqualis angulo z f d: ergo &
angulus
q f n æqualis eſt angulo z d f:
ergo per 28 p 1 lineę z d & q f
ſunt
adinuicem æ quidiſtantes:
in infinitum ergo protractę nunquá
concurrent
.
Nullius ergo puncti lineæ e d quantumcunq; protractę
forma
mouebitur ad punctum f per lineam incidentię q f:
ſed po-
reſt
eſſe locus alicuius imaginis in pũcto z, niſi moueatur ad punctũ
f
forma per lineam q f:
aliàs enim linea f h non fieret linea reflexio-
nis
, in cuius interſectione cum diametro d e eſt pũctus z.
Non eſt er-
go
punctus z locus alicuius imaginis punctorum lineę e d:
ergo nec
alicuius
alterius imaginis formę cuiuſcunq;
puncti extra lineam d e.
Et
eadem erit demonſtratio quantacunq;
ſumpta diametro e d. Sed
& nullus alius punctus lineæ z d præter z, poteſt eſſe locus alicuius
imaginis
.
Dato enim quòd punctus p poſsit eſſe locus alicuius ima-
ginis
;
ducatur linea h p ſecans conuexam ſuperficiem ſpeculi in pun
cto
b:
& ducatur perpendicularis d b m: & ut ſuprà, angulo m b h fiat
æqualis
angulus ſuper punctũ b, quit b m.
Palàm ergo, ut prius, quòd angulus t b m eſt æqualis an-
gulo
p b d:
ſed angulus d p b per 16 p 1 eſt maior angulo p z h, cum ſit ei extrinſecus in trigono p z h:
igitur
duo alij anguli trigoni p d b lunt minores duobus alijs angulis trigoni d z f:
ſed angulus p d b
eſt
maior angulo z d f, eo quò d totum maius eſt ſua parte:
& etiam patet hoc per 29 th. 1 huius. Se-
quitur
ergo ut angulus d b p ſit minor angulo d f z:
angulus uerò d f z eſt æqualis angulo z d f, ut pri
us
patuit:
angulus ergo d b p minor eſt angulo z d f: multò ergo minor eſt angulus d b p angulo p d
b
:
angulus itaq; t b m minor eſt angulo p d b: lineę igiturt b & e d per 14 th. 1 huius nunquá concur-
rentad
partem, à qua poſſet fieri reflexio.
Nulla ergo forma incidens puncto b reflectetur ad uiſum
h
, ita ut locus imaginis fiat in puncto p.
Similiter neque imago alicuius alterius puncti ſe offeret ui-
ſui
ſuper aliquem punctum lineę z d.
Tota ergo linea z d erit ſemper uacua imaginibus: nec un quá
erit
locus imaginum in ipſa.
Et ſimiliter poteſt de qualibet alia diametro propoſiti ſpeculi demon-
ſtrari
hypotheſi ſeruata.
Patet etiam ex præmiſsis quoniam linea z d eſt meta imaginum. Quoniam
ſi
linea f z fuerit maior quá linea z d, nulla unquá apparebit imago:
quoniá angulus z d f per 18 p 1 e-
rit
maior angulo d f z:
ergo & angulo n f h per 15 p 1: ergo & angulo q f n per 8 huius. Lineę ergo e d
& q f per 14 th.
1 huius non conncurrent ad partem punctorum e & q, ſed ad partẽ punctorum d & f:
non
ergo aliqua poterit apparere imago in puncto z:
ergo nec in aliquo punctorum lineę z d. Quòd
ſi
linea ſ z ſit minor quã linea z d:
tunc ſecundũ pręmiſſum modũ erit angulus z d f minor angulo q
f
n:
ergo per 14 th. 1 huius lineę e d & q f concurrent ad partẽ punctorũ e & q: & ab illo pũcto poteſt
alicuius
punctorum lineę e d fieri reflexio ad uiſum:
& locus imaginis erit per 11 huius in puncto z:
& erit linea z d locus imaginis ſecundum omnẽ ſuum punctũ, quouſq;
linea incidentię reſpectu dia
metri
recipiat propoſitam diuiſionem.
Patet ergo quòd cum linea z d eſt ęqualis lineæ z f, quòd li-
nea
z d eſt meta imaginum ultra quã nulla, & citra quã omnis uidetur imago.
Et ſimiliter punctus z
eſt
meta imaginum:
quoniam, ut patet ex pręmiſsis, omnis linea incidentię à quocunq; puncto ſpe
culi
ad uiſum h inter puncta z & d ducta, eſt maior quá linea, quę perillã reſecatur exlinea z d:
quo-
niam
iſta eſt maior quá linea z f, per 15 p 3:
eſt ergo etiam maior quá linea z d exhypotheſi, ut patet
de
linea b p, quæ eſt maior quá linea p d, uel linea z d:
omnisq̀; linea inter pũcta z & e ad uiſum h du
cta
interiacens peripheriam circuli & diametrum, eſt minor quã linea f z:
ergo & minor quã linea
z
d:
ergo eſt etiam minor quã linea, quã ipſa reſecat ex ſemidiametro d e. Sunt ergo, ut patet ք præ-
miſſa
, in linea z e loca imaginum, præter quá in puncto z:
in linea uerò z d non ſunt aliqua loca ima-
ginum
.
Et ſic patet quòd punctus z eſt meta imaginum: nec eſt differentia an punctus z cadat intra
circulum
:
an extra: an in ipſa ſuperficie ſpeculi: quia ſemper ubicun que acciderit lineam z d ęqua-
lem
fieri parti lineę reflexionis interiacenti punctum reflexionis & punctum z:
erit ſemper in pun-
cto
z meta imaginum:
& ſimiliter eſt de tota linea z d. Patet ergo propoſitum.
29. Aßignata meta imaginum in quacunque diametro inter line as contingentes à uiſu ad
ſpeculum
ſphæricum conuexum ductas, præter uiſualem diametrum: in punctis tantùm datæ
544242VITELLONIS OPTICAE diametri, inter ſuperficiem ſphæræ & punctum, quieſt imaginum meta, exiſtentibus ſunt loca
imaginum
illius diametri. Alhazen 24 n 5.
Sit b centrum uiſus: & ſint b z & b e lineæ ſpeculum ſphęricum conuexum contingentes in pun
ctis
z & e:
& ſit a centrũ ſpeculi: & b h a diameter uiſualis: & ſit a g d diameter alia, in qua meta ima-
ginum
aſsignata ſitin puncto t per præcedentem, & per 136 th.
1 hu-
630[Figure 630]b l z h f p d g q t e aius:
ſecetq́; linea a d ſuperficiem ſpeculi in puncto g. Dico quòd ſo-
lùm
in punctis lineæ t g, quæ ſunt inter puncta g & t, ſuntloca imagi
num
diametri d g a.
Quòd enim imagines illæ non cadant in punctũ
g
, qui eſt in ſuperficie ſpeculi:
uel quòd non cadant extra ſuperficiẽ
ſpeculi
, palàm per 27 huius:
oportet enim ſemper diametrum, in qua
locus
imaginis eſt in ſuperficie ſpeculi aut extra, demiſsiorem eſſe
puncto
contingentiæ:
diameter uerò a d eſt inter lineas contingen-
tes
:
nec ergo in ſuperficie ſpeculi, nec extra ſphæram ipſius appare-
bit
imago ſecundum illam diametrum.
Sed quòd quilibet punctus
inter
puncta g & t ſumptus ſit locus imaginis, patet.
Detur enim ali-
quod
punctum lineæ g t:
quod ſit q: & ducatur linea à uiſu ad illum
punctum
, quæ ſit b q, ſecans ſuperficiem ſpeculi in puncto p:
& duca
tur
perpend:
cularis a p l: & ſecundum ſæpius præmiſſa angulo l p b
fiat
per 23 p 1 angulus æqualis, qui ſit d p l:
& ducatur linea b t ſecans
ſuperficiem
ſpeculi in puncto f.
Ducatur quoq; perpendicularis a f.
Triangulus
itaque a p b continet triangulum a f b:
angulus ergo a f b
maior
eſt angulo a p b per 21 p 1:
ſed angulus a ft cum angulo a f b ua
let
duos rectos, & angulus a p q cum angulo a p b ualet duos rectos
per
13 p 1.
Palàm ergo quia angulus a ft minor eſt angulo a p q: ſed an
gulus
a f t eſt ęqualis angulo f a t per 5 p 1, quoniam latus ft eſt ęqua-
lelateri
t a per 136 th.
1 huius, & exhypotheſi: angulus ergo a p q maior eſt angulo ſ a t: quare etiam
erit
maior angulo p a q, qui eſt pars anguli f a t.
Et quia anguli a p q & l p b ſunt ęquales ք 15 p 1 ſunt
enim
contra ſe poſiti:
erit angulus l p b maior angulo p a q: eſt ergo per 8 huius angulus d p l maior
angulo
p a q.
Patet igitur quod lineę p d & a q concurrent per 14 th. 1 huius: ſit ergo d punctus con-
curſus
ipſarum.
Forma igitur puncti d reflectetur ad uiſum in punctum b à puncto ſuperficiei ſpecu
li
, quod eſt p, perlineam p b:
& locus imaginis ſuę eſt punctum q per 11 huius. Eadem quoq; eſt de-
monſtratio
ſumpto quocunq;
puncto inter g & t. In diametro uerò b h a (quę eſt diameter uiſualis)
non
eſt aliquis locus imaginis, niſi ut proponit 10 huius.
Patet ergo propoſitum.
30. Linea reflexionis, circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphæ
rici
conuexi) taliter ſecante, quòd pars lineæ productæ intra circulum ſit æqualis ſemidiametro
ſpeculi
: pars diametri in termino huius lineæ ſecantis ſpeculum, interiacens punctum ſectionis
ſpeculi
, & punctum ſectionis ſui cum linea contingenter à uiſu ductæ ad ſpeculum, eſt locus ima-
ginum
punctorum illius diametri: & nullus punctus alius diametri eiuſdem: erit́ locus ima-
ginis
ſemper extra ſpeculum. Alhazen 25 n 5.
Sint a c & a g lineę contingentes circulum, qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſu-
perficiei
ſpeculi ſphęrici conuexi, cuius centrum ſit punctum b:
ſit quoq; in puncto a cẽtrum uiſus:
ſitq́
;
linea a d b z diameter uiſualis, ſecãs
631[Figure 631]a c d b m q n x g p o k t f z h ſuperficiem ſpeculi in punctis d & z:
pro-
trahaturq́
;
à centro ſpeculi b ad punctum
contingẽtię
g linea b g.
Palàm ergo per 59
th
.
1 huius quòd arcus d g eſt minor quarta
circuli
:
arcus ergo g z eſt maior quarta cir
culi
:
ergo per 33 p 6 patet quòd angulus z
b
g eſt maior recto.
Hoc etiã patet ſic.
enim
in triãgulo b a g angulus a g b ſit re-
ctus
per 18 p 3, erit angulus g b a minor re-
cto
:
palàm ergo per 13 p 1 quòd angulus z
b
g eſt maior recto.
Abſcindatur ergo ab i-
pſo
angulus h b g rectus per 23 p 1:
erit per
28
p 1 linea h b ęquidiſtans lineę contingẽ
ti
circulum, quæ eſt a g.
Palàm ergo quo-
niam
lineæ b h & a g productæ nunquam
concurrent
:
& quælibet diameter cadens
in
arcum h g inter puncta h & g, cõcurret
cum
linea a g producta per 2 uel 14 th.
1 hu
ius
, quoniam angulum acutum continebit cum linea b h.
Ducatur ergo à puncto a linea ſecans ſpe-
culum
, quæ ſit a m o, ita quòd chorda m o ſit æqualis ſemidiametro ſpeculi, quæ ſit b o:
hoc autem
545243LIBER SEXTVS. poſsibile eſt fieri per 136 th. 1 huius: eritq; linea b o, & punctum o meta imaginum per 28 huius: con
curratq́
;
diameter b o cum linea a g in puncto t. Dico quòd in quolibet puncto lineæ t o eſt locus i-
maginis
:
& quòd in nullo alio puncto diametri t b eſt locus alicuius imaginis: & ſunt puncta o & t
metæ
locorũ imaginũ, punctum o in ſuperficie ſpeculi, & punctũ t extra ſpeculum:
ſolũ enim in his
duobus
punctis concurret diameter b o lineis reflexionis, quæ ſunt a m & a g.
Sumatur enim ali
quod
punctũ lineę t o, quod ſit k:
& ducatur linea a n k, ſecans cõuexam ſuperficiẽ ſpeculi in puncto
n
:
& ducatur քpẽdicularis b n x: & angulo a n x fiat ęqualis angulus ſuք punctũ n, utin alijs p̃miſsis:
& producatur linea n f taliter, ut angulus x n f ſit æqualis angulo a n x per 23 p 1:
protrahaturq́; per-
pendicularis
b t ad lineam n f in punctum f:
punctum enim concurſus, quicunq; fuerit, uocabimus
f
:
palàm uerò per 14 th. 1 huius quoniã concurrent. Linea itaq; n fnõ cadet inter puncta circuli, quæ
ſunt
h & g:
non enim ſecat ſpeculum: neq; ſecat lineam ipſum ſpeculum contingentem in puncto g,
quę
eſt a g t, niſi in uno puncto, quod eſt extra ſuperficiem ſpeculi ſupra punctum g.
Siaũt daretur
quòd
linea n f caderet inter puncta h & g:
oporteret ut uel ſecaret ſuperficiem ſpeculi uel lineam a g
in
duobus punctis:
in uno infra punctum g, & in alio ſupra punctum g, ubi fit reflexio ad uiſum exi-
ſtentem
in puncto a:
& ſic duæ lineę rectę ſuperficiem includerent: quod eſt impoſsibile. Forma er
go
puncti f mouebitur per lineam f n ad punctum n, & reflectetur ad a per lineam a n:
apparebitq́; i-
mago
eius in puncto k, in concurſu catheti incidentiæ, quæ eſt f b, cum linea reflexionis, quę eſt a k
extra
ſpeculi ſuperficiem.
Et eodem modo de omnibus punctis lineę o t eſt demonſtrãdum: & ima-
gines
omnium uidentur extra ſpeculum.
Et quoniam à puncto m nulla poteſt fieri reflexio formæ
alicuius
punctorũ lineæ b f:
quoniam omnes lineę reflexionum à puncto m ad punctum a factarum
ęquidiſtat
diametro b f:
quod patet, ſi ducatur քpendicularis b m, quę producatur uſque ad punctũ
q
:
& fiat angulus p m q æqualis angulo q m a. Tunc enim, quia anguli b m o & m b o ſunt ęquales ex
hypotheſi
, & per 5 p 1:
erunt, ſicut oſtẽdimus in 28 huius, anguli p m q & m b o ęquales: ergo per 28 p
1
lineę m p & b f ęquidiſtant:
non ergo concurrunt: nec unquam fiet reflexio formæ alicuius puncti
diametri
b f à puncto ſpeculi m:
punctum ergo o non erit locus alicuius imaginis punctorũ diame-
tri
b f.
Omnia ergo illa loca ſunt extra ſpeculũ in linea t o: ita quòd puncta t & o ſunt loca imaginũ.
Patet
ergo propoſitum:
ita tamen ut punctum t accipiatur ut ſimpliciter uiſum, & ut reflexum, pro-
ut
diximus in 2 huius:
quoniam ipſum cadit in linea contingente.
31. Catheto incidentiæ ſecante quemcun punctum arcus circuli (qui eſt communis ſectio
ſuperficiei
reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi) interiacentis punctum contingentiæ lineæ
à
centro uiſus ductæ, & punctum, quo linea reflexionis (cuius pars intra circulum eſt æqualis
ſemidiametro
circuli) ſecat arcum circuli non apparentem uiſui: erũt locorum imaginum plu-
raintra
ſpeculi conuexam ſuperficiem: unum tantũ in ipſa ſuperficie, & plurima extra ipſam.
Alhazen
26 n 5.
Diſponantur omnia, ut in præhabita demõſtratione: ſecetq́; linea a m o circulum taliter, ut linea
632[Figure 632]a d k u m r h b g i l e f o z t y m o ſit æqualis ſemidiametro ſpeculi:
& linea a g t
contingat
ſpeculum in puncto g.
Dico quòd in ar-
cu
g o erunt loca imaginum, ut proponitur.
Suma
tur
ergo punctus illius arcus g o, qui ſitl:
& protra
hatur
à cẽtro ſpeculi diameter b l, uſquequò ſecet
lineam
contingentem circulum in puncto g, quæ
eſt
a t:
ſecabit aũt per 14 th. 1 huius, & ք ea, quæ de-
clarata
ſunt in proxima præcedente.
Sit ergo pun-
ctus
ſectionis e:
& producatur linea a l ſecá s appa-
rentem
ſuperficiem ſpeculi in pũcto r:
& palàm ex
15
p 3 quoniã linea l r minor eſt quã linea m o.

ergo
exhypotheſi linea m o ſit ęqualis ſemidiame
tro
b l, patet quòd linea r l minor eſt ſemidiametro
b
l.
Si ergo per 136 th. 1 huius à puncto a ducatur li
nea
ad diametrum b l, cuius pars interiacẽs circu-
lum
& diametrum ſit ęqualis parti diametri inter-
iacenti
punctum huius ſectionis & centrum circu
li
b:
hæc linea reflexionis cadet inter puncta b & l.
Quia
ſi detur, quòd cadat inter punctal & e:
erit li
near
l maior quá linea l b:
omnis enim linea inter-
iacens
centrum circuli, & illam partem lineę refle
xionis
illi parti diametri æqualem, erit maior illa
parte
diametri, ſicut in commento 28 huius per 15
p
3 oſtẽdimus de linea b p, quę eſt maior quã linea
f
z, æ quali parti diametri z d, ut ibi patet:
eſt aũt li-
near
l minor quàm linea b l:
quoniam per 15 p 3 linear l eſt minor quã linea m o, quę ex hypotheſi eſt
æqualis
ipſil b.
Non ergo cadit illa linea inter puncta l & e, ſed neque in punctum l, propter eandem
546244VITELLONIS OPTICAEcauſſam: cadit ergo inter puncta b & l. Sit ergo punctus, in quem cadit illa linea, punctus i: & duca-
tur
linea a i ſecans portionem apparentẽ ſpeculi in puncto u:
cuius pars u i ſit æqualis parti diame-
tri
, quæ eſt b i.
Dico ergo quòd in quolibet pũcto inter e & i ſumpto eſt locus imaginis: & ſunt pun
cta
e & i metæ imaginum.
Sumatur enim aliquod punctum lineę l e, quod ſit f: & ducatur linea f a ſe-
cans
apparentem portionem ſpeculi in puncto h:
& ducatur à centro ſpeculi perpendicularis, quæ
ſit
b h k:
fiatq́; per 23 p 1 ſuper punctum h terminum lineæ k h angulus ęqualis angulo a h k, qui ſit k
h
y:
palamq́; ex præmiſsis in præcedente, quoniam lineę b e & h y productæ concurrent per 14 th. 1
huius
:
ſit punctus concurſus y. Et quoniam linea h y cadit extra ſpeculum: forma ergo puncti y mo
uebitur
per lineam y h a d ſpeculum:
reflectetur quoq; à puncto ſpeculi, quod eſt h, ad uiſum exiſten
tem
in puncto a:
apparebitq́; imago eius in puncto f, in concurſu catheti incidentię, quæ eſt b f, cum
linea
reflexionis, quæ eſt a h, extra ſpeculi ſuperficiem.
Et eodem modo eſt de omnib. punctis lineæ
l
e demonſtrandum.
Imagines enim formarum omnium illorum punctorum uidentur extra ſpecu-
lum
, excepto ſolo l, in quo diameter b l ſecat ſpeculi ſuperficiem:
quoniam in illo puncto locus ima
ginis
eſt in ſuperficie ſpeculi:
ideo quòd in ſuperficie eius ſe interſecat linea reflexionis, quæ eſt a l,
cum
catheto incidentiæ, quæ eſt b y:
eritq́; punctum, cuius formæ imago uidetur in pũcto l, reflexa
à
punctor, conſiſtens in diametro b y producta ultra punctum l, ut patet per 27 huius:
ſed, ut patet ք
30
huius, omnes formę punctorum cadentium in diametro b y, ultra punctum reflexum à punctor.

reflectuntur
ab aliquo puncto arcus r u, & loca imaginum omnium illorũ punctorum ſuntin linea
il
:
ideo, quia, ut patet ex præmiſsis, punctum i eſt meta imaginum, ultra quod punctum nunquá ap-
paret
aliqua imaginum uiſu exiſtente in puncto a, & ſpeculo ſic diſpoſito, ut patet ex hypotheſi.
Pa-
làm
ergo quòd in quolibet puncto lineę e i ſumpto inter puncta e & i, eſt locus imaginis formæ ali-
cuius
punctorum diametri b e eductæ ultra punctũ e.
Quędá ergo imagines in diametro e b ſortiun
tur
loca intra ſpeculũ, quędá extra ſpeculum, & una ſola in ſuperficie ſpeculi, ſcilicet in puncto l.
Et
eodem
modo in quolibet puncto arcus o g poterit demonſtrari diametris data puncta arcus o g trá
ſeuntibus
& ſuperficiem ſpeculi ſecantibus, prout demonſtrationum neceſsitas requirit.
32. In quemcun punctum arcus circuli (quieſt cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpe-
culi
ſphærici conuexi) interiacentis punctũ, in quo linea reflexionis (cuius pars intra circulũ)
eſt
æqualis ſemidiametro circuli, in portione apparente ſecat circulum, & punctum diſtantẽ
à
puncto contingentiæ per quartam eiuſdem circuli cathetus, incidenιiæ ceciderit: locus imagi
nis
ſemper erit extra ſpeculum. Alhazen 27 n 5.
Diſponantur omnia, ut in pręcedentib ita ut linea a m o ſic ſecet circulum ſpeculi, ut linea m o ſit
æqualis
ſemidiametro ſpeculi:
& ſit, utin 30 huius, angulus h b g rectus: & linea a g p contingat ſpe-
culum
in puncto g.
Dico quòd arcui o h cathetis incidentiæ occurrentib. locusimaginis erit ſemp
extra
ſpeculum.
Ducatur enim per aliquod punctorum arcus o h dia
633[Figure 633]a d u m b s o t q z h s x meter b q:
quæ concurrat cum contingente a g p in puncto p: & duca
tur
à centro uiſus linea a u q, ſecans ſuperius in portione uiſui appa-
rente
ſpeculum in puncto u.
Et quia, ut prius patuit, linea m o eſt æ-
qualis
lineę b q, & linea u q eſt maior quã linea m o per 15 p 3:
ergo li-
neau
q eſt maior quàm linea q b.
Linea quoq; ducta à circum ferentia
ad
diametrum b p, quæ eſt æqualis parti diametri p b, interiacenti i-
pſam
& centrum ſpeculi, non cadetinter puncta q & b.
Si en m hoc
ſit
poſsibile, tunc, ut prius, erit linea u q minor quàm linea q b:
quo-
niam
ſi linea illa caderet in punctum q, eſſet eius pars intra circumfe
rentiam
maior quá linea u q per 15 p 3:
reſtat ergo ut linea æqualis ca
dat
inter p & q.
Quòd enim non cadatin punctum p, palàm per hoc,
quia
angulusp g b eſt rectus:
eſt ergo per 19 p 1 in trigono p b g latus
p
b maius latere p g.
Cadat itaque linea taliter ducta citra p: & ſit
ctus
, in quem cadit, s:
erit ergo per 28 huius punctus s meta loco-
rum
imaginum:
& quilibet punctus inter pũcta p & s erit locus ima-
ginum
:
& eſt eadem demonſtratio, quæ in ſuperioribus ſcilicet 30 &
31
huius:
in quolibet quoque puncto arcus h o eſt eadem demonſtra
tio
.
Ex his ergo præmiſsis propoſitionibus palàm eſt, quia imagi-
nes
diametrorum arcus h o omnes ſunt extra ſuperficiem ſpeculi:
i-
maginũ
uerò diametri f y, ut in 31 huius, una ſola eſt in ſuperficie ſpe-
culi
, ut illa, quę eſt in puncto l:
aliæ uerò ſunt intra ſuperficiem ſpecu
li
, ut quæ cadunt in parte diametri, quæ eſt i l:
alię uerò omnes ſunt extra ſpeculum, ut quę cadunt
in
linea l e.
Omnium quo que imaginum diametrorum arcus o g quędam ſunt intra ſuperficiem ſpe
culi
:
quædam extra ipſam: quędam in ipſa ſuperficie ſpeculi conuexa, ut ibidem in præmiſſa conclu
ſum
eſt.
Patetitaq; , quod proponebatur.
33. In arcum circuli (communis ſectionis ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi ſphæri-
ci
conuexi) interiacentem punctum, ubi diameter uiſualis & punctum diſtans à puncto contin
547245LIBER SEXTVS. gentiæ per quartam circuli inferius ſecant circulum, non poteſt cadere cathetus incide ntiæ, in
qua
aliquis locus imaginis occurrat. Alhazen 28 n 5.
Omnibus alijs diſp oſitis, ut in proxima ſuperiori figura: dico quòd in arcum h z non poteſt cade
re
aliqua diameter, in qua ſit locus alicuius imaginis.
Quoniam enim linea contingẽs, quæ eſt a g p,
ęquidiſtat
diametro b h per 28 p 1:
tunc patet quòd uerſus punctũ p
634[Figure 634]a d c u m b g o t q p n z h nulla diameter cadens in arcum z h, concurrit cum linea contingen
te
, quæ eſt a p:
& à quocunq; puncto talium diametrorũ ducatur li-
nea
ad ſuperficiem ſpeculi conuexam, cadit in portionem ap pa-
rentem
ipſius ſpeculi, utpote in portionem circuli, quæ eſt g z c:
&
nulla
ipſarum cadit in portionem circuli g d c uiſui oppoſitam, niſi
ſecando
ſphæram ſpeculi.
Nulla ergo forma puncti alicuius talium
diametrorum
ueniet ad portionem uiſui apparentem uel ad uiſum.

Omnia
aũt iſta, quæ in ſemicirculo d g z, & in eius arcubus in præ-
miſsis
ſex theorematib.
declarata ſunt, in arcubus quoq; ſemicircu-
li
d c z ſimiliter poſſunt demonſtrari, ut in arcubus ſemicirculi d g z.

Similibus
enim acceptis utrinq;
diſpoſitionib. arcuum, & ſimilibus
factis
protractionibus linearũ, eædem in omnibus occurrẽt paſsio-
nes
:
& idem eſt demonſtrandi modus. Et ſimiliter etiam quod nunc
declaratur
in circulo c d g z, poteſt in unoquoq;
circulorũ, qui ſunt
communes
ſectiones ſuperficierum reflexionis & ſuperficierũ con
uexi
ſpeculi ſphærici declarari.
Vnde omnes paſsiones probatę ſe-
cundum
quoſcunq;
punctos circuli d g z c, in completis circulis ac-
cidunt
per totam ſpeculi ſuperficiem:
ſicut ſi punctus g, uel alius
ctus
ſignatus moueatur per ſphærę ſuperficiem, & circulum deſcri
bat
.
Paſsiones uerò arcuum circuli d g z c perueniuntin quadam lata ſuperficie contenta ſub ter-
minis
æquidiſtantium circulorum per totam ſphæram ſpeculi:
ſicut ſi arcus aliquis æquidiſtans po
lo
, motus ſpeculi aliquam ſuperficiem diſtinguat, ut patet intuẽti.
Si itaq; linea b h moueatur, eodẽ
manente
angulo h b z:
ſignabit ipſa motu ſuo ſecundum punctum z portionẽ ſphæræ: in cuius dia-
metris
nullus erit imaginis locus.
Et ſi linea b h immota exiſtente, moueatur arcus o h, deſcribetur
portio
ſphæræ, cuius omnes imagines in diametro b o, uel alia protracta exiſtentes, ſunt extra ſpe-
culum
:
moto uerò arcu o g, fiet portio ſpeculi, cuius diametrorum quædam imagines ſuntin ſuper-
ficie
ſpeculi:
quædam extra: & quædam intra ſpeculum. Verùm uiſus non ſemper comprehendit,
quæ
imagines ſint in ſuperficie ſpeculi, uel quæ ſint extra:
nec certificatur in iſtorum cõprehenſio-
ne
, niſi in tantum, quia ſentit, quòd ſunt ultra portionem ſphæræ apparentem.
Sic ergo expræmiſ-
ſis
ſextheorematib.
patet in propoſitis ſpeculis loca imaginum eſſe determinata, ſecundum quod
imagines
horum ſpeculorum uni tantùm uiſui offeruntur.
34. Ambobus uiſibus à duobus punctis reflexionis ſuperficiei ſpeculi ſphærici conuexiforma
unius
punctioccurrẽte: unicus imaginis eſt locus: & imago tantũ unica uidetur. Alha. 41 n 5.
Sint centra duorum uiſuum a & b: & punctus uiſus ſit c: ſitq́; d centrum circuli magni, qui eſt ſe-
cans
ambos circulos, qui ſunt communes ſectiones ſuperficierum ambarũ reflexionis & ſpeculi, à
cuius
punctis fit reflexio, & cuius portio apparens uiſui ſit e f:
ſitq́ue
635[Figure 635]a b c p q l m g h o i k d e f punctus reflexionis formæ puncti c ad uiſum a, punctus g:
& pũctus
reflexionis
formę puncti c ad uiſum b ſit punctus h:
& ducatur cathe
tus
incidentiæ à puncto c ad centrum ſpeculi, quæ ſit c d, ſecans cir-
culum
in puncto o:
ſecetq́; linea reflexionis, quæ eſt a g, producta i-
pſam
cathetum c d in puncto k, & linea b h in puncto i:
ſintq́; primò
uiſus
ambo æqualiter diſtantes à centro ſpeculi d:
& à puncto rei ui-
ſę
, quod eſt c.
Dico quòd ambobus uiſibus a & b, formę puncti uiſi c,
licet
duo ſint reflexionum puncta, quæ g & h, una tantùm imago ui-
detur
:
quia unicus eſt imaginis locus. Ducantur enim lineæ a d &
b
d à centris amborum uiſuum ad centrum ſphæræ ſecantes ſpecu-
lum
in punctis l & m.
Et palàm quoniam illæ lineæ ſunt ęquales, ocu
lis
enim æqualiter diſtantib.
à centro ſpeculi, quod eſt d, palàm quòd
linea
a b continuans centra oculorum cum ambabus lineis a d & b d
continet
angulos ęquales argumento 30 th.
3 huius: ergo per 6 p 1 li-
neę
a d & b d ſunt æquales.
Si ergo ſitus puncti c reſpectu utriuſque
uiſus
a & b ſit idem, ita ut linea a c ſit æqualis lineę b c:
tunc patet per
8
p 1 quòd utraq;
diametrorum uiſualium ſcilicet a d & b d cum ca-
theto
c d continet angulos ęquales:
ergo per 26 p 3 arcus ſpeculi l o
& m o ſunt æquales.
Quia enim a d & b d diametri uiſuales ſecantex
circulis
communibus ſuperficiebus ſpeculi & reflexionis arcus, & continent angulos æquales
catheto
c d in cẽtro d:
palã per 26 p 3 quia illi arcus lineas c d & b d ex una parte, & ex alia lineas c d
548246VITELLONIS OPTICAE& a d interiacentes duo puncta reflexionis, quæ ſunt h & g, & punctum o, ſunt æ quales per 26 p 3:
quoniam
perpendiculares ductæ à centro ad puncta reflexionum, quæ ſunt d g p & d h q, cum linea
c
d continent angulos æquales.
Et quia arcus h o & g o ſunt ęquales, & ſemidiametri d h & d g ęqua
les
:
erunt etiam lineæ reflexionum, quę ſunt h b & g a, ęquales per 4 p 1: quoniam ad uiſus ęqualiter
diſtantes
à centro ſpeculi ſecundum æ quales angulos ſunt incidentes:
eruntq́; ſimiliter lineæ g c &
h
c æquales:
lineæ uerò b h & a g neceſſariò ſe ſecant: quoniam cum anguli ſint minores duobus re-
ctis
, palàm per 14 th.
1 huius quia lineæ b h & a g in aliquo puncto neceſſe habent cõcurrere. Et quia
anguli
reflexionis ad ambos uiſus propter æqualem diſtantiam amborum uiſuum à puncto rei ui-
ſę
, & à centro ſpeculi, ſunt ęquales:
erunt & anguli c g a & c h b inter ſe ęquales: palã ergo per 13 & 32
p
1 quia trigonum g c k eſt ęquiangulum trigono h c i, & linea c h eſt ęqualis ipſi lineę c g:
erit ergo
per
4 p 6 linea h i ęqualis lineæ g k, & linea c k æqualis ipſi lineę ci:
puncta ergo k & i ſunt punctus
unus
.
Superidem ergo punctum catheti c d erit ſectio ambarum linearum reflexionis, quę ſunt a g
& b h, cum catheto incidentiæ quę eſt c d:
& in hoc puncto utriq; uiſui apparebit imago. Videbitur
ergo
una ſola imago:
quia unus & idẽ imaginis locus erit. Quòd ſi uiſus non æqualiter diſtent à ſpe-
culo
uel à re uiſa:
adhuc tamen unica uidebitur imago. Licet enim imago puncti uiſi cadat in diuer
ſis
punctis perpendicularis:
hoc tamen eſt imperceptibile, quia diſtantia illorum punctorum eſt im
perceptibilis
.
Imago ergo cuiuſcunq; puncti à quocunq; uideatur oculo, ſemper ſeruat identitatem
partis
:
& ob hoc apparet unitas imaginis. Remotio enim puncti uiſi ab uno uiſu modicò eſt maior
ꝗ̃
ab alio:
& ob hocloca imaginum ſunt imperceptibiliter remota: & ob hoc apparent ſimul: quoniã
ex
illis fit una imago compacta:
quia loca imaginis non totaliter à ſe diſtant, licet partialiter aliquã-
tulnm
diſtent.
Patet ergo propoſitum. Poteſt tamen quandoq; & hoc accidere, ut ſi forma reflexa
ualde
obliquè incidat alteri uiſuũ:
quòd ꝓpter obliquitatẽ una forma uideatur duę: ut in una ſu-
perſicie
reflexionis ſunt centra amborũ uiſuũ:
tũc enim præmiſsi anguli in cẽtro ſpeculi fiuntinæ-
quales
, & accidit uideri duas ſormas, ſicut & nos in ſimplici modo uidẽdi dixim{us} in quarto libro hu
ius
, capitulis de uiſiõe numerali:
ſed hoc euenit ut rarò, & nos de hoc aliquid dixim{us} in 7 th. 5 hui{us}.
35. In ſpeculo ſphærico conuexo eſt ordinatio punctorum imaginum in ambobus uiſibus, ſicut
ordinatio
punctorum rei uiſæ. Alhazen 42 n 5. Item 4 n 6.
Ducantur à terminis lineę, quę eſt in reuiſa, duę catheti ad cẽtrum ſpeculi. Palàm ergo quòd tũc
erit
triangulus, in quo continebuntur omnes imagines omniũ punctorum illius lineę:
& ſi in illa li-
nea
ſit punctus non eiuſdem ſitus reſpectu amborum uiſuũ:
imago puncti remotioris ab illo erit in
diametro
remotiori ab eius diametro, & propinquioris in propin quiori:
quoniã ſemper imago cu-
iuslibet
puncti rei uiſæ uidebitur in cóncurſu lineæ reflexionis cum catheto incidentię ducta ab il-
lo
puncto ad cẽtrum ſpeculi, ut patet per 11 huius.
Sic ergo obſeruabitur ſitus partium in imaginib.
ſicut
fuerit ſitus in pũctis uiſis.
Sumpta uerò linea, in qua eſt punctũ eiuſdẽ ſitus, quodlibet punctũ
illius
lineę eiuſdem erit ſitus reſpectu oculorũ.
Si aũt ſumatur linea, quę angulũ, quẽ continent duę
lineę
à centris oculorum ad punctum uiſum productę, diuidit per æqualia:
ſitus cuiuslibet puncti
illius
lineę quantumcunq;
productę eſt ſitus cõſimilis utriq; uiſui ſicut uni. Patet ergo propoſitum.
36. In quibuſdam ſitibus poßibile eſt à ſpeculis
ſphæricis
conuexis, plurib. uiſibus rem apparere
unicam
unam́ imaginem habentem.
636[Figure 636]c e p g a o b h k d f q
Sit cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpe-
culi
ſphęrici conuexi circulus a b:
cuius centrũ ſit
d
:
& ſit punctum c punctum rei uiſę: ducaturq́; li-
nea
c d à puncto uiſo in centrũ d, ſecans ſpeculi pe-
ripheriam
in puncto o:
ſitq́; arcus a o ęqualis arcui
o
b:
& ducãtur lineę c a & c b, quę per 8 p 3 & ex hy-
potheſi
erũt ęquales.
Et à puncto a ducatur linea f
a
e contingens circulum per 17 p 3, & à puncto b li-
nea
p b q:
& ducaturlinea a b. Patet ergo per 5 p 1
quoniam
anguli c a b & c b a ſunt ęquales:
ſed & an
guli
o a b & o b a linea curua & recta contenti ſunt
æquales
per 43 th.
1 huius: ſed & anguli contingen
tię
o a e & o b p per 16 p 3 ſunt æquales:
relinquitur
ergo
angulus c a e æqualis angulo c b p.
Itaq; ſuper
punctũ
a terminum lineę c a conſtituatur angulus
æqualis
angulo c a e per 23 p 1, qui ſit g a c, & ſuper
b
terminũ lineę c b conſtituatur angulus æqualis
angulo
p b c, qui ſit h b c:
eritq́; angulus h b c ęqua
lis
angulo g a c.
Poſitis itaq; uiſib. in pũctis g & h:
palã
per 20 th.
1 huius quoniam forma puncti c re-
flectitur
ad ambos uiſus exiſtentes in punctis g &
h
:
ad punctũ quidem g à puncto a, ad punctũ quoq; h à puncto b. Producatur quoq; ultra punctũ a
linea
g a ad lineã c d, quę cõcurret illa ք 14 th.
1 huius, ideo quia anguli g a c & a c d ſunt minores
549247LIBER SEXTVS. duobus rectis: cõcurrãtitaq; in pũcto k: & ꝓducatur linea h b ad lineã c d: quę ſimiliter cõcurret ք
pręmiffa
, & in eodẽ pũcto k.
Quia enim, ut patet ex pręmiſsis, linea a c eſt æqualis lineæ c b, & a d æ-
qualis
ipſi b d, quia ſemidiametri, & linea c d cõmunis eſt ambobus trigonis a c d & b c d:
erũt angu
li
a c d & d c b æquales per 8 p 1, & angulus g a c, ut patet expręmiſsis, eſt ęqualis angulo h b c:
ſed &
angulus
p b c oſtẽſus fuit æqualis eſſe angulo e a c:
eſt ergo angulus h b q æqualis angulo g a f per 13
p
1:
ſed angulus e a k eſt æqualis angulo g a f, & angulus p b k æqualis angulo h b q ք 15 p 1: ergo an-
gulus
e a k æqualis eſt angulo p b k:
erit ergo totalis angulus c a k æqualis totali angulo c b k: ergo
per
32 p 1 trianguli c a k & c b k ſunt æquianguli:
ergo per 4 p 6 a c fit æqualis ipſi b c, erit latus a k
æquale
lateri b k:
cõcurrent ergo in uno puncto k: quoniã latus c k eſt in ambobus trigonis æquale
ſibijpſi
.
Sed pũctus k eſt locus imaginis pũcti c: erit ergo ambobus uiſibus idẽ locus imaginis. Siue
ergo
propriã faciẽ aſpicientes uideant, ſiue res alias à loco pũcti c à pũctis a & b reflexas ad uiſus in
pũctis
g & h exiſtentes, idẽ accidit utrobiq;
. Idem quoq; accidit in toto circulo tranſeunte pũcta b
& a:
quoniã in quolibet pũcto illius circuli modo prædicto diſpoſitis uiſibus eadem eſt demonſtra.
tio
.
Palàm ergo propoſitũ. Si aũt anguli reflexionũ ſint diuerſi: tũc res una diuerſis uiſibus in locis
uidebitur
diuerſis, & plura idola obtinebit.
Et hoc eſt notandũ, & ſatis patuit ք pręmiſſa: quia illæ
reflexionũ
lineę in diuerſis pũctis diametri ſpeculi concurrunt:
& ob hoc loca imaginũ conſtituũt
diuerſa
, ut patet per 11 huius.
Patet ergo propoſitum.
37. In ſpeculis ſphæricis conuexis minor eſt diſtantia imaginis à ſpeculi ſuperficie, quàm ipſius
rei
extra. Euclides 20 th. catoptr.
Eſto circulus (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphęrici cõuexi) q h k r: cu
ius
cẽtrũ z:
& linea uiſa obliquè incidẽs ſpeculo ſit e f: ſitq́; centrũ uiſus b: & reflectatur pũctus e à
pũcto
ſpeculi h ad uiſum b, & f à pũcto q:
ducãturq́; lineę e h, h b, f q, q b: & ducãtur քpendiculariter
ſuper
ſuperficiẽ ſpeculi catheti e z, f z:
ſecetq́; linea e z circulũ ſpeculi in pũcto r: & f z in pũcto k: &
b
h producta intra ſpeculũ, ſecet e z in pũcto a:
& b q
637[Figure 637]f b e d t m n k h q r a g z ſecet f z in pũcto g:
& producatur linea a g: quę per 11
huius
erit imago lineæ e f:
ducaturq́; à pũcto h linea
circulũ
cõtingens ք 17 p 3, quę ſit h t:
& hæc ꝓducta
ſecet
lineã e z in pũcto t:
eritq́; punctus t finis cõtin-
gentię
lineę h t:
ſecetq́; linea t h ꝓducta ultra h, lineã
b
g in pũcto l:
& à pũcto t ducatur perpẽdicularis ſu
per
lineã e z ք 11 p 1, quę producta ſecet e h lineam in
pũcto
d, & ſit t d.
Quia itaq; angulus b h l eſt æqualis
angulo
e h t ք 20 th.
5 huius: ſed & angulus t h a ęqua
lis
eſt angulo b h l ք 15 p 1:
ergo angulus e h t eſt ęqua
lis
angulo t h a:
ergo ք 3 p 6 erit proportio lineæ e h
ad
h a, ſicut lineę e t ad lineã t a:
ſed linea e h eſt ma-
ior
ꝗ̃ linea h a:
ergo & linea e t eſt maior ꝗ̃ t a. Quòd
aũt
linea e h ſit maior ꝗ̃ linea h a, patet.
enim an-
gulus
e t d ſit rectus:
erit angulus e t h maior recto:
eſt
ergo ք 13 p 1 angulus e t h maior angulo a t h:
ſed
& angulus e t h maior eſt angulo e h t per 32 p 1:
ſed angulus e h t eſt æqualis angulo a h t, ut patet ex
pręmiſsis
.
Quia itaq; anguli trigoni e t h oẽs ſimul ſumpti, ſunt æquales angulis trigoni a t h omni-
bus
ſimul ſumptis ք 32 p 1:
relin quitur ergo angulus t a h trigoni t h a maior angulo t e h trigoni h e
t
.
In trigono itaq; a e h angulus e a h maior eſt angulo a e h: ergo in trigono e a h latus e h maius eſt la
tere
h a ք 19 p 1:
maior eſt ergo linea e t ꝗ̃ linea t a: multò magis ergo linea e r eſt maior ꝗ̃ linea r a: ſed
linea
r a eſt diſtãtia imaginis pũcti a à ſuperficie ſpeculi intra ſpeculũ:
& linea e r eſt diſtãtia pũcti ui
ſi
, eſt e, à ſuքficie ſpeculi extra ſpeculũ.
Et ſi à pũcto q ducatur linea cõtingẽs eirculũ, ꝓducta ad
cathetũ
f z ſecet ipſam in pũcto m:
& à pũcto m ducatur ք pendicularis ſuper f z, producta ad f q ſit
m
n:
patebit ſimiliter quoniá linea f k eſt maior ꝗ̃ linea k g. Hoc eſt ergo propoſitũ: quoniã ſi à me-
dijs
pũctis lineę e f ducantur lineę, ſicut ab extremis, patebit idẽ in omnibus imaginibus ipforum,
quę
per 11 huius cadunt omnes in lineam a g.
Patet ergo hoc, quod proponebatur.
38. Re conſpecta à tali longitudine, quòd eius certa quantitas uiſu comprehendi non poßιt:
nonnunquã
uidebitur imago reiuiſæ in ſpeculo ſphærico cõuexo æqualis: quando maior quàm
forma
per ſe uiſui occurrens. Alhazen 6 n 6.
Sit a centrum ſpeculi ſphęrici conuexi: & circulus (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexio
nis
& ſuperficiei ſpeculi) ſit e d b:
& ſit e d diameter illius circuli: & educatur dιameter e d ultra d
uſque
a d z taliter, ut illud, quod fit ex ductu e z in z d ſit ęquale quadrato a d ſemidiametri per 127
th
.
1 huius: ac ſi e d & a d ſint duę lineę datę. Diuidaturq́; linea z d per ęqualia in puncto h per 10 p 1:
eritigitur
a h medietas lineę e z:
ergo per 1 p 6 illud, quod fit ex ductu a h in d z, eſt ęquale medie-
tati
quadrati lineę a d.
Ergo per eandem 1 p 6 illud, quod fit ex ductu a h in h d ęquale eſt quartę
parti
quadrati a d.
Et quia illud, quod fit ex ductu a h in h d maius eſt quadrato h d per 3 p 2: ſit il-
lud
, quod fit ex ductu a h in t h ęquale quadrato h d:
erit ergo h t minor quàm h d. Fiat ergo cir-
culus
ſecundum quantitatem lineę a h:
qui neceſſariò ęquidiſtabit circulo priori: quoniam ipſo-
550248VITELLONIS OPTICAE rum eſt idem centrum punctum a, & ipſorum ſemidiametri ſunt inęquales: & à puncto h ducatur
chorda
ęqualis medietati lineę h d per 1 p 4, quę fit h q:
& producantur lineę q a, q t: & ſuper pun-
tum
q lineę h q fiat angulus ęqualis angulo q a h per 23 p 1, qui ſit h q n, ducta linea q n ſuper lineam
a
h.
Et quoniam trianguli h q a angulus q a h ęqualis eſt angulo h q n trigoni h q n, & angulus a
h
q utrique communis, erit tertius tertio ęqualis per 32 p 1, ſcilicet angulus a q h angulo h n q:
er-
go
per 4 p 6 erit proportio h a ad q h, ſicut q h ad h n:
ergo per 17 p 6 illud, quod fit ex ductu a h in
h
n ęquale erit quadrato h q:
ſed quadratum h q eſt quarta pars quadrati h d per 4 p 2: eſt enim h q
medietas
lineę h d:
ductus ergo a h in h n eſt ęqualis quartę parti quadrati d h: ergo & quartę par-
ti
ductus a h in h t:
eſt ergo linea h n ęqualis quartę parti lineę h t per 1 p 6: cadit ergo punctum n
inter
puncta h & t:
remanetq́; linea t n tres quartę lineę h t: reſtat ergo, ut ductus h t in t n ſit tres
quartę
quadrati h t per 2 p 2:
ſed & per 1 p 6 erit ductus lineę a h
638[Figure 638]o z i l h m n q t d a b e in t n tres quartę quadrati h d.
Quoniam autem angulus a q h
eſt
acutus per 42 th.
1 huius, & ipſe eſt ęqualis angulo q h a per 5
p
1, quoniam latera a h & a q ſunt ęqualia:
patet ergo quia angu-
lus
q h a eſt ęqualis angulo h n q in minori triangulo:
ergo per
6
p 1 latus n q eſt ęquale lateri h q:
& angulus h n q eſt acutus:
ergo
per 13 p 1 angulus q n t eſt obtuſus:
ergo quadratum lineę
t
q amplius eſt quadrato lineę q n, & quadrato lineę t n, in illo,
quod
fit ex ductu t n in n h per 12 p 2.
Si enim à puncto q du-
catur
perpendicularis ſuper h n:
palàm per 31 th 1 huius, cum la-
tera
q h & q n ſint ęqualia, quòd ipſa cadet in medio puncto li-
neę
h n:
ex prima uerò 2 ductus n t in h n ęquipollet illi, quod fit
ex
ductu t n in medietatem h n bis:
ſed ductus t n in n h cum
quadrato
n t ęqualis eſt ductui h t in t n per 3 p 2:
igitur ductus
h
t in t n eſt exceſſus quadrati lineę t q ſupra quadratum lineę
n
q:
ergo & upra quadratum h q, cum h q ſit æqualis ipſi n q.
Quia
uerò quadratũ t q eſt maius quadrato h q, & linea t q erit
maior
linea h q:
ſit ergo per 3 th. 1 huius ꝓportio a i ad a h, ſicut t q ad q h. Quia ergo linea q t eſt ma
ior
ꝗ̃ linea q h, erit linea a i maior ꝗ̃ linea a h:
erit quoq; ք 20 p 6 ꝓportio quadrati lineę a i ad quadra
lineę a h, ſicut quadrati lineę t q ad quadratũ lineę h q:
quoniã ſicut ſimpli ad ſimplũ, ſic dupli ad
duplum
:
proportio uerò quadratorum dupla eſt proportioni laterũ ex 20 p 6: erit ergo per 17 p 5
exceſſus
quadrati a i ſupra quadratum a h ad quadratum a h, ſicut ductus h t in t n ad quadratum
q
h.
Et quoniam ex 4 p 2 & ex pręmiſsis quadratum lineæ q h quater ſumptum efficit quadratum
lineæ
h d, & ductus h t in n t quater ſumptus efficit triplum quadrati h t:
ideo quòd ductus h t in tn
eſt
tres quartę quadrati h t ut præmiſſum eſt, quater uerò tria ſunt 12, in quibus tria integra conti-
nentur
:
erit ergo per 15 p 5 ductus h t in t n ad quadratum q h, ſicut tripli quadrati h t ad quadra-
tum
h d.
Sit autem h o linea tripla ad lineam h t: erit ergo per 1 p 6 ductus o h in t h triplus quadrati
h
t:
ſed quoniam ductus a h in h t eſt æqualis quadrato h d, erit per 17 p 6 proportio h a ad h d, ſicut
h
d ad h t:
erit ergo h t ad h a, ſicut quadrati h t ad quadratum h d ex corollarij; 20 p 6 & 4 p 5. Ve-
rùm
proportio lineæ o h ad lineam h a eſt, ſicut ductus o h in h t ad ductũ a h in h t ex 1 p 6:
& ita per
11
p 5 eſt proportio lineæ o h ad lineam h a, ſicut tripli quadrati h t ad quadratum h d:
ſed hæc erat
proportio
exceſſus quadrati lineæ a i ſupra quadratum lineæ a h ad quadratum a h:
eſt ergo con-
iunctim
per 18 p 5 proportio lineæ o a ad lineam h a, ſicut quadrati lineæ a i, ad quadratum a h:
ex-
ceſſus
enim quadrati a i ſupra quadratum a h cum quadrato h a efficit quadratum a i:
igitur ex 20
p
6 erit linea i a medio loco proportionalis inter lineas o a & h a:
eſt enim ut in corollario 20 p 6
proponitur
, trium linearum continuè proportionalium proportio primæ ad tertiam, ſicut quadra-
ti
conſtituti ſuper primam ad quadratum conſtitutum ſuper ſecundam:
igitur proportio lineæ
o
a ad i a eſt ficut lineæ i a ad h a:
erit ergo per 19 p 5 eadem proportio reſidui ad reſiduum, ſcilicet
o
i ad i h.
Cum itaque i a ſit maior quàm a h: erit o i maior quàm i h: ergo linea i h eſt minor medie-
tate
lineæ o h.
Item, ut prius oſtenſum eſt, ductus lineæ a h in lineam h d eſt æqualis quartæ parti
quadrati
lineæ a d:
ſed linea a d eſt minor quàm a h: ductus ergo a d in h d eſt minor quarta parte
quadrati
lineæ a d:
linea ergo h d eſt minor quarta parte lineæ a d. Quoniam ſi eſſet linea h d æqua-
lis
quartæ parti lineæ a d:
tunc per 1 p 6 ductus a d in h d eſſet æqualis quartæ parti quadrati lineæ
a
d, cum ambo ſint altitudinis lineæ a d:
eſt ergo linea h d minor quinta parte lineæ a h. Cum itaq;
linea
a h ſit maior quàm quintupla lineæ h d:
ductus uerò lineæ a h in lineam h t ſit æqualis qua-
drato
lineæ h d, ut pater ex pręmiſsis:
erit per 17 p 6 linea h d maior quàm quintupla lineæ h t: quo-
niam
quæ eſt proportio lineæ a h ad lineam h d, eadem eſt proportio lineæ h d ad lineam h t:
eſt
ergo
h t minor quinta parte lineæ h d, & h d eſt minor quinta parte lineæ a h:
ergo h t eſt minor 25
parte
lineæ a h.
Eſt autem ex præmiſsis proportio lineæ o i ad lineam i h, ſicut lineæ i a ad h a: ergo
per
18 p 5 erit coniunctim proportio lineæ o h ad lineam i h, ſicut lineę i a cum linea a h ad lineã a h:

ergo
per 15 p 5 erit proportio tertiæ partis primę lineę ad ſecundam, ſicut tertiæ partis ipſius ter-
tiæ
lineæ ad quartam.
Quia uerò linea h o affumpta eſt tripla lineæ h t: patet quòd linea h t eſt ter-
tia
pars lineę o h:
eſt ergo proportio lineæ h t ad lineam i h, ſicut tertiæ partis lineæ i a cum tertia
parte
lineę a h ad lineam a h.
Eſt igitur proportio lineę h t ad i a, ſicut duarum tertiarum lineæ a h
551249LIBER SEXTVS. cum una tertia lineę i h ad lineam a h. Quia enim linea a h bis accipitur, ſemel per ſeipſam & ſemel
in
linea i h:
ergo & eius tertia bis accipitur: linea uerò i h accipitur ſemel in linea a i: unde & eius
tertia
eſt tantùm ſemel accipienda.
Quia uerò linea o i eſt maior quàm linea i h, ut ſuprà patuit, &
linea
i h eſt minor medietate lineæ o h:
ergo tertia pars lineę i h erit minor ſexta parte lineæ o h
per
15 p 5.
Sed cum linea h t ſit tertia pars lineæ o h: ergo medietas lineę h t eſt æqualis ſextæ parti
lineæ
o h:
eſt ergo tertia pars lineę i h minor medietate lineæ h t: ergo duę tertię lineę a h cum mi-
nore
parte lineę quàm ſit medietas lineę h t, habent proportionem ad lineam a h illam, quam ha-
bet
linea h t ad lineam i h:
ergo econtrario per 5 th. 1 huius erit proportio lineę i h ad lineam h t, ſi-
cut
lineę a h ad duas ſui tertias, cum linea minore medietate lineę h t:
eſt autem linea h t, ut patet
per
præmiſſa, minor 25 parte lineæ a h, & eius medietas minor eſt medietate 25 partis lineæ a h:
ſed
linea
a h in 25 partes diuiſa, duæ eius tertiæ cum medietate 25 partis non efficiunt 18 partes ipſius:

quoniam
duę tertię de 24 ſunt 16, & remanet unum, cuius duę tertię cum illo, quod eſt minus di-
midio
, fortè eſt plus quàm unum integrum, minus autem quàm duo integra.
Igitur proportio lineę
i
h ad lineam h t eſt maior quàm 25 ad 18 per 8 p 5.
Item cum linea h t ſit minor 25 parte lineæ a h: e-
rit
linea a t maior 24 partibus illarum partium, quarum linea a h eſt 25.
Sed linea i h eſt minor me-
dietate
lineę o h:
eſt autem o h tripla ipſi h t: ergo linea o h eſt minor una & dimidia partium ex par
tibus
, quarum a h eſt 25:
ergo multò magis linea i h eſt minor una parte & dimidia illarum 25 parti-
um
lineę a h:
eſt ergo proportio lineæ a i ad lineam a t, ſicut lineæ minoris quàm 26 partes & dimi-
dię
ad lineam maiorem quàm 24 partes partium earundem.
Eſt ergo proportio lineę a i ad lineam
a
t minor proportione 26 & dimidię ad 24 ք 8 p 5.
Proportio uerò lineę i h ad lineam h t eſt maior
quàm
24 partium ad 18:
quoniam ex pręmiſsis ipſa eſt maior quàm 25 partium ad 18. Igitur propor
tio
lineę i h ad lineam h t eſt maior, quàm proportio lineę i a ad lineam a t:
quoniam minor eſt pro-
portio
26 & dimidię ad 24, quàm 24 ad 18, quæ eſt ſeſquitertia.
Sit quoq; per 3 th. 1 huius proportio
lineæ
i m ad lineam m t, ſicut lineæ i a ad lineam a t.
Eſt ergo maior proportio lineæ i h ad lineã h t,
quàm
lineę i m ad lineam m t:
cadit ergo punctus m inter puncta i & h: linea ergo m t eſt maior quá
h
m:
ergo per 8 p 5 maior eſt porportio i m ad h m, quàm ad m t: ergo maior eſt proportio i m ad
m
h, quàm lineæ i a ad a t:
ergo maior proportio i m ad m h, quàm i a ad a h: quoniam per 8 p 5 ma-
ior
eſt proportio i a ad a t, quàm ad a h, cum a t ſit minor quàm a h.
Sit ergo per 3 th. 1 huius propor-
tio
lineæ i l ad l h, ſicut lineę i a ad a h:
cadet ergo, ut prius, punctus l inter duo puncta m & i: quod
poteſt
oſtendi, ſicut prius.
Et his ſic pręmiſsis innouabimus figuram. Fiat itaque omnimoda diſ-
poſitio
, ut in pręmiſſa figuratione, & in demonſtratione ulterius procedatur.
A punctis itaq; l &
m
ducantur duę lineæ contingentes circulum d b e per 17 p 3, quę ſint l b & m g:
& copulentur lineę
i
b, h b, i g, t g, a b, a g:
& educantur lineæ a b, a g ad circulum exteriorem, quælibet in punctum z.
Quia
itaque ex pręmiſsis eſt proportio lineę i l ad lineam l h, ſicut catheti i a ad ſui partem a h:
pa-
tet
per 12 huius quoniam punctus h eſt locus imagi-
nisformę
puncti i reflexę à puncto ſpeculi, quod eſt b:

639[Figure 639]o z i l s m h n q t d z a k c g y f r s b z u a d x x e quia danti oppoſitum accidit contrarium proportio-
nis
prędemonſtratę lineę i a ad lineam a h:
erit enim
tunc
proportio lineæ i a ad lineam ductam ad locum
imaginis
à puncto a, ſicut lineę i l ad lineam ductam à
puncto
l ad locũ imaginis.
Et quia, ut pręoſtẽſum eſt,
ꝓportio
lineę i l ad lineã h l eſt, ſicut lineę i a ad lineá h
a
:
erit ergo pũctus h locus imaginis: erit quoq; angul{us}
i
b z cõtẽtus ſub linea incidẽtię i b, & ſub քpendicula-
ri
a b z ducta à cẽtro ſpeculi ad pũctũ reflexionis, ęqua
lis
angulo h b a, quẽ cõtinet linea reflexionis eadẽ
քpẽdiculari
a b z:
quoniã, ut patet ք 9 huius, illa linea
reflexionis
cõcurrit catheto incidẽtię, quę eſt a i:
u-
terq
;
enim illorũ angulorũ eſt æ qualis cuidã angulo
reflexiõis
, , exempli cauſſa, ſit z b x, ita ut cẽtrũ uiſus
ſit
in pũcto x, uel in aliquo puncto illius lineę:
angulo
itaq
;
z b x æquatur angulus i b z ք 20 th. 5 huius, ք
oſtẽditur
angulus incidẽtię eſt æqualis angulo re-
flexiõis
:
& angulus h b a ęquatur angulo x b z ք 15 p 1.
Et
ſimiliter punctus h ſit locus imaginis, & linea l b
ſit
cõtingẽs circulũ in pũcto b:
erũt anguli l b z & a b l
recti
per 18 p 3:
ſed angulus i b z eſt æqualis angulo h
b
a:
relinquitur ergo angulus i b l ęqualis angulo l b h.
Similiter
quoq;
erit angulus i g z æqualis angulo t g a. Et linea m g ſit cõtingens circulũ in pun-
cto
g, & perpendicularis ſuper ſemidiametrum a g:
erit ſecundum pręmiſſa angulus i g m æqualis
angulo
m g t:
eſt enim ſecundum pręmiſſa pũctus t locus imaginis formę pũcti i reflexę à pũcto ſpe
culi
, quod eſt g.
Item ducatur à puncto h ad lineam a b per 31 p 1 linea æquidiſtans lineę i b, quæ
ſit
h p:
& â puncto t ducatur ſuper lineam a g ęquidiſtans lineę i g, quę ſit t r: erit ergo per 29 p 1 an-
gulus
i b z ęqualis angulo h p b:
ſed angulus i b z ex pręmiſsis eſt ęqualis angulo h b a:
552250VITELLONIS OPTICAE duo ergo anguli h b a & h p b ſunt ęquales: ergo per 6 p 1 duo latera h b & h p ſunt ęqualia: & ſi-
militer
ſequitur, quòd duo latera t g & t r ſunt æqualia.
Quia itaque in trigono h p b duo anguli h
p
b & h b p ſunt æquales:
patet per 32 p 1 quoniam uterque ipſorum eſt acutus: angulus s ergo h p a
eſt
obtuſus:
ergo per 19 p 1 in trigono h a p latus a h eſt maius latere h p: ergo & linea a h eſt maior
quàm
linea h b:
& ſimiliter erit linea a t maior quàm linea t g. Amplius quoniam linea h p eſt æ-
quidiſtãs
lineæ i b:
erit per 29 p 1 & per 4 p 6 proportio lineæ a i ad lineã a h, ſicut lineæ a b ad lineã
a
p.
Et ſimiliter linea t r ſit æquidiſtans lineæ i g: erit proportio lineę a i ad lineã a t, ſicut lineę a g
ad
lineá a r:
ergo erit econtrario per 5 th. 1 huius proportio lineę a h ad lineã a i, ſicut lineæ a p ad li-
neã
a b:
ſed linea a g eſt æqualis lineæ a b per definitionẽ circuli: ergo per 7 p 5 ea dẽ eſt proportio li
nearum
a g & a b ad lineam a r:
eſt ergo proportio lineæ a i ad lineam a t, ſicut a b ad a r. Ablatis er-
go
hinc inde eiſdem medijs, quæ ſunt a i & a b, erit per 22 p 5 proportio lineæ a h ad lineam a t, ſicut
lineæ
a p ad lineam a r.
Verùm cum angulus h p a ſit obtuſus: palàm per 12 p 2 quia quadratum li-
neæ
a h excedet ambo quadrata linearum h p & a p in eo, quod fit bis ex ductu lineæ a p in lineam
ductam
à puncto p uſque ad locum perpendicularis ductę à puncto h ſuper lineam a p:
ſed perpen-
dicularis
ducta à puncto h ſuper lineam a p productam, neceſſariò cadet in medio lineę p b per 31
th
.
1 huius: quoniam lineæ h b & h p ſunt æquales: ergo per 1 p 2 quadratum lineę a h excedit am-
bo
quadrata linearum h p & a p in eo, quod fit ex ductu lineæ a p in lineam p b:
ſed per 3 p 2 il-
lud
, quod fit ex ductu lineę a b in lineam a p, eſt æquale ei, quod fit ex ductu lineæ a p in lineam
p
b & quadrato lineæ a p.
Quadratum ergo lineę a h excedit quadratum lineę h p in eo, quod
fit
ex ductu lineæ a b in lineam a p.
Eodem quoque modo demonſtrandum, quòd quadratum li-
neę
a t excedit quadratum lineę t r in eo, quod fit ex ductu unius linearum a g uel a b in a r:
cum li-
nea
a g ſit æqualis ipſi a b.
Ducatur ergo linea a b in ambas lineas a p & a r, & prouenient duo prę-
miſsi
exceſſus, quorum alterius ad alterum proportio per 1 p 6 eſt ſicut lineę a p ad lineam a r, cum
ipſorum
ſit eadem altitudo, quę eſt lineę a b.
Eſt autem ex pręmiſsis proportio lineę a p ad line-
am
a r, ſicut lineę a h ad lineam a t:
erit ergo proportio exceſſus quadrati a h ſupra quadratum
h
p ad exceſſum quadrati a t ſupra quadratum t r, ſicut lineæ a h ad lineam a t.
Et cum h p ſit
æqualis
ipſi h b, & t r ſit æqualis ipſi t g:
erit proportio exceſſus quadrati a h ſupra quadratum
h
b ad exceſſum quadrati a t ſupra quadratum t g, ſicut lineę a h ad lineam a t.
Quia uerò per
36
p 3 illud, quod fit ex ductu lineæ e h in h d, eſt æquale quadrato lineę contingentis, ductę à
puncto
h ad circulum d b e, quę per 60 th.
1 huius, & per 8 p 5 erit minor quàm linea h b: illud er-
go
, quod fit ex ductu lineę e h in lineam h d eſt minus quadrato lineę h b:
patet ergo quòd il-
lud
, quod fit ex ductu a h in b d, minus eſt quadrato h b.
Fiat ergo per 127 th. 1 huius ut illud, quod
fit
ex ductu a h in h u maiorem linea h d, ęquale ſit quadrato lineę h b.
Et quoniam linea a h eſt
maior
quàm linea h b, erit quoque a h maior quàm h u:
abſcindatur ergo h u à linea a h per 3
p
1 in puncto u:
patetitaque per 2 p 2 quia quadratum lineæ a h eſt æquale ei, quod fit ex ductu li-
neæ
a h in h u, & in a u:
illud ergo, quod fit ex ductu a h in a u, eſt exceſſus quadrati a h ſupra
quadratum
h b.
Eſt ergo proportio lineæ a h ad lineam a t, ſicut eius, quod fit ex ductu a h in
a
u ad exceſſum quadrati a t ſupra quadratum t g.
Si itaque duæ lineæ a h & a t ducantur in li-
neam
a u:
erit per 1 p 6 proportio eius, quod fit ex ductu a h in a u ad illud, quod fit ex ductu
a
t in a u, ſicut lineæ a h ad lineam a t:
ergo per 9 p 5 illud, quod fit ex ductu lineæ a t in a u, eſt
æquale
exceſſui quadrati a t ſupra quadratum t g:
ſed per 2 p 2 quadratum lineæ a t eſt æquale
ei
, quod fit ex ductu a t in a u, & a t in t u:
eſt ergo illud, quod fit ex ductu a t in t u æquale
quadrato
t g.
Palàm ergo quoniam ductus lineæ a h in h u eſt æqualis quadrato h b, & ductus
a
t in t u eſt æqualis quadrato t g.
Item arcus b g diuidatur per æqualia in puncto o per 30 p 3:
ducaturq́
;
linea a o: & à punctis b & o & g ducantur tres perpendiculares ſuper lineam a h per
12
p 1 ſcilicet b f, o y, g k:
& à puncto g ducatur linea æquidiſtans lineæ a h per 31 p 1, quæ ſit g s:
& à puncto b ducatur perpendicularis ſuper lineam a g, quæ ſit b c:
& hæc quidem b c ſi pro-
duceretur
ad peripheriam circuli, diuideret ipſam linea a g in duo æqualia per 3 p 3:
& ſimiliter
diuideret
arcum, cuius chorda eſſet producta b c, per æqualia in puncto g:
& ita ſecaretur alius
arcus
æqualis arcui b g:
quoniam in illum arcum caderet angulus c b g: & ita angulus c b g eſt
medietas
anguli, qui ſuper centrum a caderet in illum arcum per 20 p 3:
ſed ille angulus per 27 p 3
eſt
æqualis angulo g a b:
quoniam cadunt in arcus æquales ſuper centrum a: igitur angulus c b g
eſt
medietas anguli g a b:
eſt ergo per 27 p 3 angulus c b g æqualis angulo o a g. Duo autem an-
guli
b s g & b c g ſunt recti:
ergo per 31 p 3 ſi imaginetur circulus, cuius diameter ſit b g, tranſi-
ens
per punctum s:
ille neceſſariò tranſibit per punctum c: & fiet arcus c s, in quem cadent duo
anguli
c b s & c g s:
ergo hi duo anguli per 27 p 3 ſunt æquales: ſed angulus g a y æqualis eſt an-
gulo
c g s per 29 p 1, quoniam lineę g s & a y ęquidiſtant:
eſt ergo angulus g a y æqualis an-
gulo
c b s:
ut autem prius oſtenſum eſt, angulus c b g eſt ęqualis angulo o a g: ergo totalis an-
gulus
o a y ęqualis totali angulo g b s:
ſed anguli a y o & g s b ſunt recti: eſt ergo trigonum
y
a o ęquiangulum trigono g b s:
ergo per quartam pr. ſexti eſt proportio lineę g b ad lineam b s,
ficut
lineę o a ad lineam a y, & proportio g b ad g s, ſicut a o ad o y.
Itẽ quia angulus a h b eſt acutus
per
quadrageſimumſecundum th.
primi huius, palàm per decimamtertiam pr. ſecundi, quia qua-
dratum
lineę a b minus eſt ambobus quadratis linearum a h & h b in eo, quod fit ex ductu lineę a
h
in lineam h f bis:
igitur quadratum lineę a h cum quadrato lineę h b, maius eſt quadrato lineę a b,
553251LIBER SEXTVS. uel quadrato eius æqualis, quę eſt a d, in eo, quod fit ex ductu lineę a h in lineam h f bis: ſed il-
lud
, quod fit ex ductu a h in h f bis eſt per 1 p 2 ęquale ei, quod ſit ex ductu a h in h d bis, & ex du-
ctu
a h in d f bis:
illud autem, quod fit ex ductu a h in h d bis, cum quadrato lineę a d, eſt ęquale
quadrato
lineæ a h cum quadrato lineę h d per 7 p 2:
quadratũ ergo lineę a d eo, quod fit ex du-
ctu
a h in h d bis, quia eſt commune utrobiq;
, auſeratur: remanet ergo quadratũ lineę d h, quod
eo
, quod fit ex ductu lineę a h in f d bis, æquale quadrato lineę h b.
Sed ex præmiſsis patet, quò il-
lud
, quod fit ex ductu a h in h t, eſt æquale quadrato h d, & illud quod fit ex ductu a h in h u eſt æqua
le
quadrato h b:
erit ergo ductus a h in h u æqualis ductui a h in h t ſemel & bis in d f: ablato ergo du
ctu
a h in h t, qui communis ponitur utrobiq;
:relinquitur, ut illud, quod fit ex ductu a h in tu ſemel
ſit
æquale ei, quod fit ex ductu a h in d f bis.
Ergo per 1 p 6 erit linea tu dupla lineæ d f. Item an-
gulus
a t g ſit acutus, erit ſecundum prędictum modum quadratum lineę a t cum quadrato lineę t g
æquale
quadrato lineę a d, & ei quod fit ex ductu a t in t k bis, & ita ei, quod fit ex ductu a t in d t bis
& in d k bis:
remanebitq́; ut prius, quadratum lineę t g æquale quadrato lineæ t d, & ei, quod fit ex
ductu
a t in d k bis.
Sit autem per 10 p 6 ut quę eſt proportio a t ad t d, eadem ſit ipſius t d ad t æ: er-
go
per 17 p 6 illud, quod fit ex ductu a t in t æ eſt æ quale quadrato t d:
ſed ex pręmiſsis illud, quod
fit
ex ductu a t in tu, eſt æquale quadrato t g:
ablato ergo utrobiq; eo, quod fit ex ductu a t in t æ, re-
ſtat
, ut illud, quod fit ex ductu a t in æ u ſemel, ſit æquale ei, quod fit ex ductu a t in d k bis:
igitur per
1
p 6 linea æ u eſt dupla lineę d k:
ſed iam oſten ſum eſt quòd t u eſt dupla ipſi d f: reſtat ergo ut linea
æ
t ſit dupla lineę k f.
Item quia ex pręmiſsis illud, quod fit ex ductu a h in h t eſt æquale quadrato h
d
:
ergo per 17 p 6 erit proportio a h ad h d, ſicuth d ad h t: eſt ergo proportio lineę a h ad h t propor-
tio
duplicata lineæ a h ad h d:
& ſimiliter per eandem rationem proportio at ad t æ eſt duplicata
proportio
a t ad t d:
ſed maior eſt proportio a t ad t d, quàm a h ad h d per 4 th. 1 huius, quoniam e-
iuſdem
lineę, quę t h, prioribus antecedenti & conſequenti ſit additio:
ergo maior eſt proportio li-
neæ
a t ad lineę t æ, quàm lineę a h ad lineam at:
ergo per 10 th. 1 huius erit permutatim maior pro-
portio
lineę a t ad lineam a h, quâm lineę t æ ad lineam h t:
ſed a h eſt maior quàm a t, quoniam to-
tum
eſt maius parte:
ergo h t eſt maior quàm t æ: ſed t æ eſt dupla ad f k, ut patuit ſuperius: ergo h t
eſt
magis quàm dupla ad f k.
Item, ut ſuprà demonſtratum eſt, proportio b g ad g s eſt, ſicut o a ad
o
y:
ergo permutatim per 16 p 5 erit proportio b g ad o a, ſicut g s ad o y: ſed o a eſt æqualis ipſi b a
per
circuli definitionem, & g s eſt æqualis ipſi f k per 34 p 1:
erit ergo per 7 p 5 proportio b g ad b a,
ficut
f k ad o y.
Item quia, ut prius quaſi in principio patuit, linea i h eſt minor medietate lineę
o
h, & linea o h eſt tripla lineę h t:
erit ergo linea i h minor quàm linea h t, & quàm ipſius medie-
tas
:
ſed linea h t eſt minor quinta parte lineę h d, ut prius declaratum eſt, ergo linea i h eſt mi-
nor
quàm linea t d:
ſed linea n d eſt maior quam t d: ergo i h eſt multò minor quàm n d: eſt au-
tem
m i minor quàm i h:
ergo m i eſt multo minor quàm n d: & quoniam z h eſt æqualis ipſi h d,
ut
pręmiſſum eſt:
patet quòd punctum i cadet inter duo puncta h & z: ergo & punctum m cadit in-
ter
duo puncta h & z.
Item illud, quod fit ex ductu e z in z d ſuppoſitum eſt æquale eſſe quadrato
ſemidiametri
a d:
igitur illud, quod fit ex ductu e m in m d eſt minus quadrato a d: eſt autem id,
quod
fit ex ductu e m in m d, æquale quadraro lineę contingentis circulum, quę m g, per 36 p 3:

quadratum
ergo lineę m g eſt minus quadrato lineę a d:
ergo linea a d eſt maior quàm linea m g-
Igitur
linea m g eſt minor quàm linea a g, quę eſt æqualis ipſi lineę a d, cum ſint ſemidiametri eiuſ-
dem
circuli.
Et quia duo trigonia g m & m g k habent unum angulum a m g communem: ſed &
angulus
a g m eſt rectus per 18 p 3, & angulus m k g eſt rectus per definitionem perpendicularis:

ergo
per 32 p 1 illi trigoni ſunt æquianguli:
ergo per 4 p 6 eſt proportio m k ad k g, ſicut m g ad g a:
ſed
m g eſt minor quàm a g, utiam patuit:
ergo m k eſt minor quàm k g: ſed k g eſt minor quàm
o
y per 15 p 3:
& h d eſt minor quàm m k: erit ergo h d minor quàm k g: erit ergo h d minor
quàm
o y.
Et quia per pręmiſſa & per 17 p 6 eſt proportio a h ad h d, ſicut h d ad ht: cum ita-
que
linea h q ſit medietas lineę h d:
erit per 15 p 5 proportio lineę a h ad lineam h q, ficut li-
neę
h d ad medietatem lineę h t:
patuit autem ſuprà quòd linea h t eſt magis quàm dupla lineę
k
f:
& linea h d eſt minor quàm linea o y: eſt ergo maior proportio medietatis lineę h t ad line-
am
h d, quàm lineę f k ad lineam o y per 9 th.
1 huius: eſt ergo per 11 p 5, & per 5 th. 1 huius pro-
portio
q h ad a h maior quàm f k ad o y.
Item linea a q ſecat circulum e b d: ſit punctus ſectionis œ:
& ducatur chorda d œ, quę propter æquidiſtantiam arcuum h q, d œ, erit æquidiſtans chordę h q
per
43 th.
1 huius, & per 28 p 1: eritq́; per 29 p 1, & per 4 p 6 proportio h q ad a h, ſicut d œ ad a d:
ſed
proportio h q ad h a eſt maior quàm f k ad o y:
erit ergo proportio d œ ad d a, maior quàm fk
ad
o y:
eſt autem ex pręmiſsis f k ad o y, ſicut g b ad a b: eſt ergo maior proportio œ d ad d a, quàm
b
g ad b a:
ſed d a eſt æqualis ipſi b a, quia ſemidiametri: ergo per 10 p 5 chorda œ d eſt maior quàm
chorda
b g:
ergo per 28 p 3 erit arcus d œ maior arcu b g. Producatur item linea a q extra circu-
lum
ad punctum s, donec per 3 p 1 fiat a s æ qualis lineæ a i:
& copuletur lineæ s i, quæ per 7 p 5,
& per 2 p 6 erit æquidiſtans lineæ h q:
ergo per 29 p 1 & per 4 p 6 erit proportio s i ad h q, ſicut
i
a ad a h:
eſt autem præoſtenſum quòd eſt proportio i a ad a h, ſicut t q ad q h: ergo per 9 p 5
linea
s i eſt æqualis lineæ t q:
cum ipſarum ambarum ad lineam q h eadem ſit proportio, quę li-
neę
i a ad lineam a b.
Quia uerò numerus aſſumendarum linearum excedit multipliciter nume-
rum
literarum latinarum, ne fortè fiat intricatio in omnibus ipſarum linearum, mutetur figu-
ra
.
Et quoniam linea nouiter aſſumpta, quę eſt a s, poſita eſt ęqualis lineę a i, fiat circulus ſuper
554252VITELLONIS OPTICAE centrum a ſecundum ipſarum quantitatẽ, & loco s ponatur litera n: ſitq́; circulus d g b ſimilis prio-
ri
circulo, qui d b e, & producátur lineæ a b & a g uſq;
ad circulũ exteriorẽ in puncta c & r: & ſint li-
neæ
a b c & a g r, permutẽturq́;
lineæ a i & a s, ita ut linea a d i ſit loco lineę a œ s, & loco lineę a d i ſit
linea
a f n:
ponaturq́; loco literę s litera n, & loco literę œ ponatur f: eritq́; ut pręoſtenſum eſt, arcus
d
f maior arcu g b.
Sit ergo arcus b m æqualis arcui d f, quod fiet per 33 p 6, ſi prius per 23 p 1 ſuper a
terminum
lineę a b fiat angulus æ qualis angulo d a f, qui ſit b a m:
producatur quoque linea a m ad
exteriorem
perιpheriam in pũctum u:
& ſit a m u: ducantur etiã lineę i b, i g, i m, n m, q m: quæ pro-
ducatur
uſq;
ad exteriorẽ circulũ: & cadat in pũctum z: & ducantur lineę z a, z g. itaq; arcus b m
ſit
æqualis arcui d f, addito cõmuni arcu d m, erit arcus m fęqualis arcui d b:
ergo per 27 p 3 erit an-
gulus
n a m æqualis angulo i a b.
Quia itaq; trigonorum n a m, i a b duo latera unius ſunt æqualia
duobus
lateribus alterius, & angulus angulo:
ergo per 4 p 1 erit linea n m æ qualis lineæ i b, & angu
640[Figure 640]u r c z i h n m g b q f a lus n m a æqualis angulo i b a:
remanet
ergo
ք 13 p 1 angulus n m u æ qualis an-
gulo
i b c.
Et in pręmiſſa proxima fi-
guratione
linea a h fuerit poſita æqualis
ipſi
lineæ a q:
erunt trigonorum q a m &
a
h b duo latera a q & a m æqualia duo-
bus
lateribus a h & a b, & angulus q a m
eſt
æqualis angulo h a b:
erit ergo per 4
p
1 linea q m æqualis lineę h b:
& angu-
lus
q m a æqualis angulo h b a:
remanet
ergo
angulus q m n ęqualis angulo h b
i
:
& angulus q m u æ qualis angulo h b c
per
13 p 1.
Et quia lineæ a n & ai ſunt æ-
quales
ք definitionẽ circuli, & linea a q
eſt
æqualis ipſi a h ex hypotheſi:
rema-
netlinea
n q æqualis lineę i h.
Quia itaq;
angulus
n m u eſt ęqualis angulo i b c,
& angulus i b c, ut præoſtẽſum eſt, ęqua
lis
eſt angulo h b a:
angulus uerò h b a
eſt
æqualis angulo q m a:
erit angulus n m u æqualis angulo q m a. Patet etiam quòd linea m z tota
eſt
extra circulum:
quia cum linea contingens circulum ducta à puncto b cadat inter puncta i & h,
ut
pręoſtendimus:
& quia eſt eadẽ remotio puncti b à puncto h, quę puncti m à puncto q: quoniam
oſtenſum
eſt, quod linea b h eſt ęqualis lineę q m, & linea i h eſt æqualis lineę n q:
patet quod cõtin-
gens
ducta à puncto m cadet inter puncta n & q.
Igitur linea q m cadat ſub linea cõtingente, pa-
tet
per 16 p 3 quoniã ipſa ſecat circulũ:
eſt ergo tota linea m z extra circulũ: quoniã linea q m z poſi
ta
eſt eſſe linea una recta:
propter etiã erit per 15 p 1 angulus q m a æqualιs angulo u m z: ſed an-
gulus
n m u oſtenſus eſt eſſe æqualis angulo q m a:
erit ergo angulus n m u æqualis angulo u m z:
ergo
per 8 huius forma puncti n reflectitur à puncto ſpeculi m ad uιſum exiſtentem in puncto z:
&
erit
per 11 huius locus imaginis punctus q.
Itẽ quia angulus n m u eſt æqualis angulo u m z: erũt per
ſuppoſitionẽ
1 huius lineę n m, z m ęqualiter diſtãtes à diametro a u:
ergo per 7 p 3 ipſę ſunt æqua-
les
.
Ducantur itaq; lineę n u & z u, quę per 4 p 1 perunt æquales, cõmuni exiſtente linea m u ambo-
bus
trigonis n m u, & z m u:
ergo ք 28 p 3 arcus n u eſt ęqualis arcui u z: ergo per 27 p 3 angulus n a u
eſt
æqualis angulo u a z.
Sed ex pręmiſsis patet angulus n a u eſt æqualis angulo i a c: erit ergo
angulus
i a c ęqualis angulo u a z.
Angulus uerò b a g aut erit ęqualis angulo g a m, aut minor, aut
maior
:
ſit primò ęqualis. Siigitur ab angulo i a b ſubtrahatur angulus b a g, & ab angulo z a u angu-
lus
g a m, remanebit angulus i a g ęqualis angulo z a g:
& quia duo latera i a & a g ſunt ęqualia duo-
bus
lateribus z a & ag:
ergo per 4 p 1 erit linea i g ęqualis lineę z g, & angulus i g a ęqualis angulo
z
g a:
ergo per 13 p 1 angulus i g r eſt ęqualis angulo z g r. Fiat itaq; ſuper g terminum lineę a g angu-
lus
ęqualis angulo i g r per 23 p 1, qui ſit angulus t g a, ducta linea g t ſuper lineam i a:
erit ergo angu-
lus
t g a ęqualis angulo z g r.
Si igitur linea t g producatur ad peripheriam circuli: palàm per 15 p 1
quoniam
ipſa perueniet ad punctum z:
lineę enim z g & t g coniunctę in puncto g fiunt linea una
per
14 p 1:
eſt ergo t g z linea una recta. Forma ergo puncti i reflectitur à puncto ſpeculi g ad uiſum
exiſtentem
in puncto z:
& locus imaginis eius eſt punctum t. Palàm itaq; quoniã ad uiſum exiſten-
tem
in puncto z reflectuntur formę duorum punctorum n & i à duobus pũctis ſpeculi ſphęrici con
uexi
, quę ſunt m & g:
& loca imaginum ſunt puncta t & q. Igitur per 11 huius linea t q erit imago to-
tius
lineę in:
probatum eſt autem ſuprà quòd linea t q eſt ęqualis lineę n i: palàm ergo quoniam ac-
cidit
in his ſpeculis imaginem eſſe ęqualem rei uiſę.
Quod eſt unum propoſitorum. quòd ſi angu-
lus
b a g fuerit maior angulo g a m:
abſtrahatur b a g ab angulo i ab, & angulus g a m ab angulo z a u
ęqualis
angulo i a b:
remanebit ergo angulus z a g maior angulo i a g. Sit ergo angulus k a g ęqualis
angulo
i a g per 23 p 1, ducta linea à centro ad circumferentiam in pũctum k, & copuletur linea k g:

erit
quoque angulus k a g minor angulo z a g:
punctum ergo k erit altius puncto z, & punctũ m eſt
altius
puncto g:
linea ergo k g ſecabit lineam z m. Sit, ut ſecet ipſam in puncto l: & producatur k g ſu
per
lineam i a in punctum t:
fiat quo q; deductio, ut ſtatim in proxima linea t g. Palàm ergo quod ui-
555253LIBER SEXTVS. ſu exiſtente in puncto l, reflectetur ad ipſum forma puncti n à puncto m: & locus imaginis erit q: &
641[Figure 641]i u r k c z l n d t m g b q f a ſimiliter ad ipſum reflectetur forma
puncti
i à puncto g, & locus imaginis
erit
t ſecundum priorem probationẽ:

erit
quoque linea t q imago lineæ n i,
quæ
eſt ęqualis ipſi, ut ſupra oſtenſum
eſt
:
& ſic ſequitur idem propoſitũ
prius
.
Si uerò angulus b a g fuerit mi-
nor
angulo g a m, erit, ut ſupra, angu-
lus
z a g minor angulo i a g.
Sit ergo
angulus
o a g ducta linea a o ad peri-
pheriam
circuli æqualis angulo i a g:

erit
ergo angulus o a g maior angulo
z
a g:
eſt ergo punctũ o inferius pũcto
z
:
& producatur linea o g, quę incidat
lineæ
i a in puncto t.
Palàm itaq; quòd
forma
pũcti i reflectitur ad uiſum exi-
ſtentẽ
in puncto o à puncto ſpeculi g.

Linea
itaq;
o g aut ſecabit lineã z m q
extra
circulũ ſpeculi, aut non:
ſi ſit poſsibile, ſecet ipſam extra circulũ. Si in puncto ſectionis fuerit
uiſus
, reflectentur ad ipſum duæ formę punctorũ n & i à pũctis ſpeculi m & g, & loca imaginũ erũt
puncta
q & t:
& tota linea q t imago totius lineæ n i, & erit per præmiſſa æqualis ei: patet itaq; hoc
quod
prius:
quoniã imago rei uidebitur in hoc ſitu æqualis ipſi rei. Si forte linea o g ſecet lineam z
m
q intra circulum ſpeculi:
tunc poteſt accedere probatio pręmiſſa, ſed extra totalẽ hanc ſuper-
ficiem
eſt poſsibile inueniri punctũ, in quo poſito uiſu reflectantur ad ipſum formę duorũ puncto-
n & i à duobus punctis ſpeculi, & ipſorũ imagines erunt puncta q & t.
Quoniã enim, ut patet ex
prius
pręoſtenſis, angulus n a z eſt duplus angulo i a b:
quoniã eſt duplus angulo n a u æquali angu
lo
i a b, ut patet ex pręmiſsis:
& angulus i a o eſt duplus angulo i a g: eſt aũt angulus i a b maior angu
lo
i a gin angulo g a b.
Et quia angulus g a b eſt ex hypotheſi minor angulo m a g: patet quòd angu-
lus
g a b eſt minor medietate anguli m a b:
totus uero angulus m a b eſt per 33 p 6 æqualis angulo n
a
i, quoniã arcus d f eſt æqualis arcui m b:
ergo angulus g a b eſt minor medietate anguli n a i: angu-
lus
ergo n a z excedens angulũ i a o in duplo anguli g a b, excedet ipſum in angulo maiori quàm
ſit
angulus n a i:
duo ergo anguli n a i & n a z ſunt maiores tertio, qui eſt i a o: & duo anguli n a z &
i
a o ſunt maiores tertio, qui eſt n a i:
& duo anguli i a o & n a i ſunt maiores tertio, qui eſt n a z: ſunt
ergo
iſti tres anguli n a i, n a z, & i a o, quorũ quilibet duo ſunt maiores tertio, oẽs aũt tres ſimul 4
rectis
ſunt minores:
quoniã angulos, qui ſuper centrũ a 4 rectis ſunt æquales, ipſos impoſsibile eſt
642[Figure 642]r c u z i o n k q t d b m g b p g f a x e s æ euacuare, ut patet.
Igitur per 23 p 11 p oſsibi
le
eſt ex illis fieri unũ angulũ ſolidũ:
fiat er
go
ille ſuper centrũ a ք eandẽ 23 p 11:
& ſit li
nea
s a eleuata ſuper ſuperficiem circuli in
puncto
a taliter, ut angulus i a s ſit æqualis
angulo
i a o, & angulus n a s ſit æqualis an-
gulo
n a z, angulus uerò n a i maneat, ut eſt
in
ſuperficie circuli immotus.
Fiat itaq; li-
nea
a s æqualis a licui linearũ a n, uel a i, uel
a
o, quæ oẽs ſunt æquales, quia ſunt ſemi-
diametri
eiuſdẽ circuli:
& ꝓducátur lineæ
t
s, q s.
Quia itaq; angulus tas eſt æqualis
angulo
t a o, ut patet ex pręmiſsis, & duo
latera
t a & a o ſunt æ qualia duobus lateri-
bus
t a & a s, & angulus ta o eſt ęqualis an-
gulo
t a s, ut patet ex pręmiſsis:
erit ք 4 p 1
baſis
t s æ qualis baſi t o, & totus triangu-
19
toti triãgulo:
erit ergo angulus o t a uel
g
t a ęqualis angulo s t a.
Similiter quoque
angulus
q a s eſt æqualis angulo q a z, & duo latera duob.
laterib. erit ergo, ut prius, angulus z q a
eſt
m q a, ęqualis angulo s q a.
Diuidatur itaq; angulus t a s ք æ qualia ք lineã a y ex 9 p 1: & ſit y pun
ct
{us}, in quo linea diuidẽs angulũ, ſecat lineã t s:
palã angulus i a g ſit medietas anguli i a o, ut patet
ex
p̃miſsis, erit angulus t a g ęqualis angulo t a y:
ſed & angulus g t a oſtẽſus eſt ęqualis angulo y t a.
Et
ꝗa duob.
trigonis y t a & g t a latus t a eſt cõmune, erit ք 26 p 1 trigonus y t a ęqualis trigono g t a:
quoniã
latus t y erit æquale lateri t g, & latus a y æquale lateri a g:
erit ergo pũctus y in ſuperficie ſpe
culi
, ſicut & punctũ g:
ambo æqualiter diſtẽt à cẽtro ſpeculi, q đ eſt a. Et quia angulus t a g eſt æ-
qualis
angulo t a y, erit angulus i a g æqualis angulo i a y, & latera lateribus ſunt æqualia:
quoniã i a
eſt
commune, & a y eſt æquale ipſi a g:
ergo ք 4 p 1 erit angulus a g i æqualis angulo a y i, & linea i y
556254VITELLONIS OPTICAE producta erit æqualis lineæ i g. Et producatur a y extra ſpeculũ uſq; ad punctũ p: reſtat ergo angu-
lus
i g r ęqualis angulo i y p.
Verùm linea t s ſit ęqualis lineæ t o, ut ſuprà patuit, & t y ęqualis ipſi-
t
g:
reſtat linea g o æ qualis lineæ y s: duo ergo latera a y & y s funt æqualia duobus lateribus a g, &
g
o, & baſis a s eſt æqualis baſi a o:
ergo per 8 p 1 trigonorũ a y s, a g o anguli æquis lateribus conten
ti
ſunt æquales:
angulus ergo a y s eſt æqualis angulo a g o: reſtat ergo per 13 p 1 angulus s y p æqua
lis
angulo o g r:
igitur duo anguhi g r & o g r æquales ſunt duobus angulis i y p, s y p. Verùm linea
a
s ſecat ſuperficiẽ cõuexã ſpeculi:
ſit pũctus ſectiõis e: tria ergo pũcta, quęſunte, y, d ſunt in ſuperfi
cie
cõuexa ſpeculi:
lineæ ergo a centro ſpeculi, quod eſt a, ad illa tria puncta productæ ſunt æqua-
les
.
Quia uerò trigonũ t a s eſt per 2 p 11 totũ in eadẽ ſuperficie: patet quòd iſta tria pũcta d, y, e, quę
ſunt
in lateribus illius trigoni, ſunt in eadẽ ſuperficie:
ergo linea e y d eſt per 9 p 3 arcus circuli ma-
gni
ſphæræ ſpeculi, cuius centrũ eſt a centrũ ſpeculi:
eſt aũt in ſuperficie reflexionis cõmunis ſectio
ſuքpficiei
ſpeculi & reflexionis t s p ք 1 huius:
ergo forma pũcti i reflectitur ad uiſum exiſtẽtẽ in pun
cto
s à pũcto ſpeculi y:
& locus imaginis eſt pũctũ t. Similιter diuiſo angulo n a s per ęqualia ք lineã
a
x ductã ſuper q s in punctũ x, & productã extra ſpeculi ſuperficiẽ in punctũ œ, demõſtrabitur prę
dicto
modo, quia linea q x erιt æqualis lineæ q m, & linea a x æqualis lineæ a m, & linea x s æqualis
lineæ
m z:
& duo anguli n x œ, & s x œ erunt æquales duob. angulis n m u, & z m u: & ita forma pun
cti
n reflectetur ad uiſum exiſtentẽ in pũcto s à pũcto ſpeculi x:
& locus imaginis eſt punctũ q: & ita
ut
prius, formæ duorũ punctorũ n & ireflectuntur à duobus pũctis ſpeculi x & y ad uiſum exiſten-
tẽ
in puncto s:
& erit linea t q imago lineæ i n: eſt aũt linea t q æqualis lineæ in. Patet ergo propoſi-
, ut prius.
Itẽ ſi à pũcto i ducatur perpendicularis ſuper lineã n a, illa cadet inter puncta n & q,
extra
punctũ n:
quia per 42 th. 1 huius angulus in a ſit acutus, ſi caderet extra puncũ n, fieret acu
tus
extrinſecus recto, & ita maior per 16 p 1:
quod eſt impoſsibile: cadet ergo illa perpẽdicularis ci-
tra
punctũ n:
faciet ergo illa perpendicularis angulũ rectũ ſuper lineã n q, quẽ reſpiciet linea in: er-
go
ք 19 p 1 erit linea in maior illa perpẽdiculari:
ergo illa perpẽdicularis erit minor quàm linea t q,
quę
eſt æqualis lineę in.
Pũctus itaq; lineę n q, in quẽcadit illa perpendicularis, qui fit k, refle ctitur
ad
uiſum in puncto s exiſtentẽ ab aliquo puncto ſpeculi:
& locus imaginis ſuæ erit in linea n a per
11
huius:
erit aũt remotior à cẽtro ſpeculi, quod eſt a, ultra punctũ q, quàm ſit ipſum punctũ q, ut pa-
tet
per 17 huius.
Quantò enim remotiora ſunt puncta, quorũ formę reflectuntur à ſpeculis ſphæri-
cis
cõuexis, tantò locaimaginũ magis accedunt ad centrũ ſpeculi:
ſed punctus i illius perpendicu-
laris
refle ctitur ad uiſum à pũcto ſpeculi y:
& locus ſuę imaginis eſt punctũ t. Quæcunq; uerò linea
ducitur
à pũcto t ad aliquod punctũ lineæ n q ultra q, propius ad punctũ n, ut linea t k, illa oppo
natur
angulo obtuſo, ut patet, erit per 19 p 1 maior quàm linea t q:
ergo etiam erit maior quàm linea
in
, quæ eſt maior illa perpendiculari, cuius imago uiſui occurrit.
Patet ergo quòd imago illius per-
pendicularis
erit maior ipſa perpendiculari.
Et idẽ accidit, quæcunq; linea ducatur à puncto i ad li
neam
n q, inter illã perpendicularẽ i k & lineã in:
erit enim ſemperlinea in maior illa linea per 47
uel
19 p 1:
& imago illius lineę ſemper erit maior quàm linea q t: & ita ſemper eritimago ipſius ma-
ior
quàm ipſa.
Quod eſt propoſitũ. Poſſunt aũt hęc clarius patefieri. Quia enim forma puncti n re-
flectitur
ad uiſum exiſtentẽ in pũcto z à puncto ſpeculi m:
& locus imaginis eſt punctũ q: patet
linea
reflexionis, quę eſt z m q, ſecat circulũ:
ſit punctũ ſectionis z: patet ergo quòd contingens du
cta
à puncto z ad circulũ, qui eſt cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi, non poteſt cadere
in
punctũm:
quia per 21 huius angulus a m z oportet quò ſit maior recto, quod eſſet contra 18 p 3,
ſi
linea z m eſſet circulũ contingens:
neq; poteſt cadere in punctũ z, quia ibi ſecat & non contingit:
cadet
ergo in aliquod punctũ arcus m e, & ꝓducta ad lineã n a, cadet altius quàm punctũ q:
quoniã
punctus
, in quẽ cadit, dicitur finis cõtingẽtiæ, qui ſit n:
& eſt meta imaginũ, ut patet ք 7 definitionẽ:
huius
& puncta ſub illo pũcto, eſt meta imaginũ exiſtentia, non poterunt reflecti ad uiſum, ſupe-
riora
uero illo poterunt reflecti.
Igitur perpendicularis ducta à puncto i ſuper lineam n q, ſi cecide-
rit
altius puncto n, qui eſt meta imaginũ, poteſt reflecti ad uiſum pũctus ille lineæ n q, in quẽ ipſa ք-
pendicularis
cadit:
& erit, ut pręmiſſum eſt, imago perpendicularis maior ipſa perpẽdiculari. Si ue-
perpẽdicularis cadatin ipſum punctum n, qui eſt meta imaginum, uel inferius illo:
tunc forma
pũcti
, in quẽ cadit perpẽdicularis, reflectetur:
quare nulla erit imago ipſius քpẽdicularis: uerun
tamẽ
quando n finis cõtingentiæ eſt inferior quàm linea i n, & plus ad centrũ:
erunt inter pũctum,
qui
eſt finis contingentiæ, & punctũ n infinita pũcta, quorũ quodlibet reflectitur ad uiſum:
& ima-
go
cuiuslibet erit ſuper lineã n q:
& cuiuslibet lineæ ductę à pũcto i ad quodlibet illorũ, erit imago
maior
illa linea, cuius eſt imago.
Patet ergo propoſitũ longis ambagibus certius per quiſitum.
39. In omni diſtãtia, qua certa quãtitasrei à uiſu potect cõprehẽdi, imago cuiuslibet rei uiſæ in
ſpeculo
ſphærico cõuexo minor uidetur ꝗ̃ forma rei extra. Eucl. 21 th. catoptr. Alhazen 5 n 6.
Sit a b linea uiſa: & ſit z x arcus circuli, qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis ſpeculi
ſphærici
conuexi, cuius centrum d:
ſitq́; e centrum uiſus: & reflectatur forma puncti a ad uiſum e à
puncto
reflexionis h arcus z x:
& forma puncti b à puncto n: intelligaturq́; linea a b produci intra
ſpeculum
.
Aut er go ipſa tranſit centrum ſpeculi: aut non. Sit autem primò, quòd tranſeat: & duca-
tur
linea a b d:
ducatur quoq; à puncto n linea contingens circulũ, quæ ſit n l: & à puncto h ducatur
contingens
, quæ h m:
& ducantur lineæ incidentię & reflexionis, quę ſint b n, e n, a h, e h: producan
557255LIBER SEXTVS.turq́; lineæ reflexionis e h & e n, donec cadan t in perpendicularem a d: & incidat linea e h in pun-
643[Figure 643]a f b m k q n e t h d v z ctum t, & linea e n in punctum q.
Palàm ergo per 11 huius quoniam t
eſt
locus imaginis formæ puncti a:
& q eſt locus imaginis formę pun
cti
b.
Dico quòd linea a b eſt maior quàm linea q t. Patet enim ex12
huius
quia proportio a d ad d t eſt, ſicut a m ad m t.
Similiter per ean-
dem
proportio b d ad d q eſt ſicut proportio b l ad l q:
ſed a d eſt ma-
ior
quàm b d, & d t eſt minor quàm d q:
ergo per 9 th. 1 huius maior e-
rit
proportio a d ad dt, quàm b d ad d q:
ergo per 11 p 5 maior erit ꝓ-
portio
a m ad m t, quàm b l ad q l.
Secetur ergo linea a m, in puncto f
per
3 th.
1 huius, ita ut proportio f m ad m t ſit ſicut b l ad l q: & ita cum
m
t ſit maior quàm l q:
erit per 14 p 5 f m maior quàm b l: ergo ք 8 p 5
erit
f m ad t m maior proportio quàm b l ad t m:
erit ergo minor pro-
portio
b l ad m t, quàm b l ad l q:
& multò magis erit minor propor-
tio
b m ad m t, quam b l ad q l.
Secetur ergo m t in puncto k taliter, ut
proportio
b m ad m k ſit ſicut b l ad l q.
Palàm ergo pernaturam pro-
portionis
, & per 8 p 5 quoniam punctus k neceſlariò cadetinter pun
cta
m & q:
linea enim l q minor eſt quàm m q, & linea b l eſt maior ꝗ̃
linea
b m.
Cum igitur ſit proportio f m ad m t, ſicut b l ad l q, & ſicut
b
m ad m k:
erit per 19 p 5 proportio f b ad k t, ſicut b l ad l q: ſed b l eſt
maior
quàm l q:
ergo f b eſt maior quàm k t: ſed f b eſt minor quàm
a
b, & k t eſt maior quàm q t.
Si ergo f b eſt maior quàm k t: ergo mul-
fortius a b eſt maior quàm q t.
Et hoc eſt propo ſitum. Si uerò linea a b producta perueniat ad
644[Figure 644]b a e p g d645[Figure 645]a b h z h p g e d cẽtrum d:

ducatur
à
puncto
a li
nea
ad cen
trũ
d, quæ
ſit
a d:
& à
pũcto
b du
catur
b d:

& locus i-
maginis
a
ſit
pũctus
g
:
locus i-
maginis
b
ſit
pũctus
p
:
& duca-
tur
linea p
g
:
erit ergo
linea
p g i-
magolineę

a
b.
Dico quia a b eſt maior ꝗ̃ p g. Aut enim p g eſt æqui diſtãs lineæ a b: aut . Si fuerit æquidiſtãs,
palàm
quia p g eſt minor ꝗ̃ a g per 29 p 1 & per 4 p 6:
ſit proportio a b ad p g, ſicut a d ad d g, & a d
ſit
maior quàm d g, erit a b maior quàm p g.
Si uerò linea p g non ſit æquidiſtãs ip ſi a b, producatur
uſq
;
quo concurrat cum a b: & ſit punctus concurſus z: & à puncto p ducatur æquidiſtans a b, quæ
ſit
p h:
angulus ergo p g h ſi ſit rectus uel maior recto, erit per 19 p 1 latus p h maius latere p g: ſed p h
eſt
minus quàm a b per 29 p 1.
4 p 6: ergo p g eſt minus quàm a b. Si angulus p g h fuerit acutus, ma-
ior
tamen angulo p h g, adhuc ſequitur idem quod prius.
Quòd autem angulus p g h ſit minor an-
gulo
p h g, hoc non poteſt accidere, niſi cum tanta fuerit rei à ſpeculo diſtantia, quòd illa diſtantia
ip
ſi etiam uiſui uideretur minor quàm ſit ſecundum ueritatem:
tunc aũt poteſt imago uideri maior
quàm
forma per ſe uiſui occurrens, ut patet per pręmiſſam.
Patet ergo propoſitum.
40. In minorib. ſpeculis ſphæricis couexis eiuſdẽ rei apparẽtidola minora. Eucl. 22 th. catoptr.
Sint duo ſpecula ſphærica conuexa ſuper idem centrum t collocata, exempli cauſſa, quorum ma
ioris
circulus communis ſibi & ſuperficiei reflexionis ſit a g, minoris uero ſit e i:
fiat quoq; reflexio
formæ
alicuius uiſibilis, ut ipſius h d, ab utroq;
illorũ ſpeculorũ, ita ut forma puncti d reflectatur à
puncto
g circuli ſpeculi maioris, ſcilicet ipſius a g, ad uiſum, qui ſit b.
Si itaq; idem uiſibile d reflecta
tur
ad uiſum b ab aliquo puncto circuli e i ſpeculi minoris, ut à puncto o:
eſt poſsibile ut linea re
flexionis
, quę ſit o b, cadat in punctũ g ſpeculi circuli maioris.
Detur enim, ut cadat in punctũg, &
reflectatur
ad uiſum b:
& ducatur linea d g, ut prius. Manifeſtũ itaq; ք 8 huius quoniã linea à centro
ſpeculι
t ad punctũ g producta diuidit angulũ d g b ք duo æqualia:
quę producta ſit t g q. Et quoniã
forma
puncti d incidit pũcto ſpeculi minoris, quod eſt o:
ducatur linea t o à cẽtro ſpeculi: hæc ergo
diuidet
angulum d o b per æqualia:
& producta fit t o p. Quia itaq; angulus d g b extrinſecus eſt ex
hypotheſi
angulo d o b in trιgono d o g:
palàm per 16 p 1 quoniam ipſe eſt maior illo: ergo medietas
anguli
d g b eſt maior medietate anguli d o b:
& ita angul{us} q g b maior eſt angulo p o g: ſed angul{us} o
558256VITELLONIS OPTICAE gteſt ęqualis angulo q g b ք 15 p 1: ergo angul{us} p o g extrinſecus erit ęqualis angulo o g tintrinſeco
646[Figure 646]a h m p u q b a r g f e o i t in trigono t o g:
quod eſt contra 16
p
1 & impoſsibile:
non ergo tranſi-
bit
linea reflexionis o b punctũ g.

Sed
neq;
ultra pũctũ g uerſus pun-
ctum
a ad aliquod aliud punctũ ſpe
culi
maioris incidere poteſt.
Si e-
nim
hoc ſit poſsibile:
ſit, ut ad pun-
ctũ
r incidens reflectatur linea d o
ad
b:
palã autẽ per 17 huius (cum a
punctus
lineæ d a cadat in ſuperfi-
cie
ſpeculi, & reflectatur ab illo pũ-
cto
, cui incidit, & punctum d refle-
ctatur
à puncto g) quia quodlibet
punctorũ
lineę d a reflectitur ab ali
quo
punctorũ arcus a g & fiũt pro-
pinquiora
centro ſpeculi, quod eſt
t
:
quia reflectuntur à puncto remo-
tiori
à centro uiſus, quod eſt b.
Ali-
quod
ergo pũctorũ lineæ d a refle ctetur à pũcto rad b:
ſit illud m: & accidet idẽ impoſsibile, q đ pri
us
, ductis lineis m r, r b, t r.
Vel ſi forma pũcti d reflectitur à puncto ſpeculi maioris, q đ eſt g: & ité ք
reflexionẽ
à pũcto ſpeculi minoris, q đ eſt o, incidit pũcto ſpeculi maioris, q đ eſt r:
à duob. ergo pu-
ctis
maioris ſpeculi, quæ ſunt g & r, reflectitur forma unius pũcti ad uiſum b:
coincidũt ergo radij à
duob
.
pũctis huius ſpeculi reflexi, q đ eſt contra 15 huius, & impoſsibile. cadet ergo radius refle
xionis
à pũcto o ſpeculi minoris in aliqđ pũctũ arcus a g ſpeculi maioris, à quo fit reflexio formarũ
pũctorũ
lineæ a d, ſed directè քuenit ad uiſum in pũctũ b, trãs aliquẽ pũctorũ.
arcus circuli ſpeculi
maioris
, citra pũctũ g.
Similiterq́; ſit, ut pũctus h lineæ d h ex alia parte uiſus b, ꝗ̃ ſit pũctũ d, reflecta
tur
ad uiſum b ab aliquo puncto ſpeculi maioris, ſit f:
eritq́; f per 17 huius ex alia parte puncti g:
reflectaturq́
;
forma pũcti h à pũcto i minoris ſpeculi ad pũctũ b: fiet quoq; reflexio à pũcto i ad b ſi-
militer
, ut prius.
Quia ergo angulus g b f, ſub quo apparetidolũ in maiori ſpeculo, eſt maior ꝗ̃ angu
lus
o b i, patet ք 20 th.
4 huius quoniá in maiori ſpeculo maius apparetidolũ ꝗ̃ in minori: formæ e-
nim
magis coanguftátur circa cẽtra minorũ ſpeculorũ, ꝗ̃ circa cẽtra maiorũ:
unde fiunt ſemper ma-
iores
in ſpeculis maiorib.
Vniuerſaliter aũt in omni ſitu portionato rerũ ad ſpecula poteſt patere
propoſitũ
per 46 th.
1 huius: quoniá partes diametri circuli maioris ſunt maiores & minoris mino-
res
:
& fiunt ex cóſequenti imagines maiores & minores, ut patet per 11 huius. Patet ergo propoſitũ.
41. In eodem ſpeculo ſphærico conuexo, centro uiſus immoto exiſtente: imago rei approxima-
ſuperficiei ſpeculi uidetur maior, & ſecundum eandem lineam elong at æ minor.
Quoniam enim, ut patet per 11 huius, imagines punctorum rei uiſæ uidentur in cathetis ſuæ inci
dentiæ
, & imagines rerum uiſarum inter cathetos incidentię ſuorum terminorum:
catheti uerò
punctorũ
terminalium rei à ſpeculi ſuperficie elõgatæ continentangulum minorẽ, & approxima-
maiorem per 34 th.
1 huius: linea enim æ qualis & æ quidiſtans baſi trigoni uicinior angulo ſupre
mo
, maiori angulo ſubtenditur.
Et quoniam mutata re ſecun dum locum, mutatur ipſius imago in
omni
ſpeculo, ut patet per 42 th.
5 huius: patet quòd imago rei elongatę fit minor: unde & uide-
tur
minor:
& approximatæ ſuperficiei ſpeculi fit maior: unde & uidetur maior: quoniam ſecun-
dum
pręmiſſa in proxima pręcedente uidetur ſub maior:
angulo contento in centro uiſus ſub li-
neis
reflexionum ipſorum punctorum terminalium illius rei, ut patere poteſt per 34 th, 1 huius, &
per
23 huius.
Patet ergo propoſitum. Et per hæc & per præmiſſam poteſt patere, quoniam ſi ſit pro-
portio
elongationis rei uiſæ à ſuperficie ſpeculi maioris ad elongationẽ à ſuperficie ſpeculi mino-
ris
, ſicut exceſſus imaginum, quæ proueniunt in illis ſpeculis excedentes ſe ſecundum proportio-
nẽ
diametrorum ſpeculorum:
poſsibile eſt in ſpeculo maiori plus elongato à re uiſa, & in ſpeculo
minori
plus approximato eidẽ rei, ęqualé imaginem uideri eiuſdem rei, quæ aliàs in ſpeculo maio-
ri
appareret maior, & in ſpeculo minori minor, ut patet per pręmiſſam.
Et hoc eſt notatu dignum.
42. In ſpeculo cõue xo ſphærico dextr a rei uiſæ apparẽt ſiniſtra, et ſiniſtra dextra. Euc. 20 th. catop.
Hæc non requirit aliam dem onſtrationem ab illa, quæ ſimilem paſsionem declarat in ſpeculis
planis
:
un de eodem modo demonſtrandum: nec aliter oportet immorari.
43. Altitudines & profunditates perpendiculariter incidentes ſpeculis ſphæricis conuexis,
reuerſæ
apparent. Euclides 8 th. catoptr.
Eſto ſpeculum ſphæricum cõuexum a d g: cuius centrũ m: incidatq́; ſuperficiei ſpeculi perpen-
diculariter
altitudo, quæ ſit e a, cuius altius punctum ſit e:
& ſit centrum uiſus b: reflectaturq́; pun-
ctus
a à puncto ſpeculi, qui ſit a:
& ſit linea reflexionis, quæ a b: refle ctatur quoq; forma puncti alti-
tudinis
e à puncto ſpeculi g:
ſitq́; linea reflexionis g b: & alter punctus lineæ e a (qui ſit t) inferior
pũcto
e, reflectatur ad uiſum b à puncto ſpeculi d:
& ſit linea reflexionis d b. Producatur ita q; linea
altitudinis
e a ultra punctum a:
palam ; ex hypotheſi, & per 72 th. 1 huius quoniá ipſa tranſibit cen
559257LIBER SEXTVS. trũ m: & ꝓducatur linea reflexionis b g intra ſpeculũ. Et ꝗa lineæ e a & b g ſuntin eadẽ ſuքficie re
647[Figure 647]e b t d g a f h m648[Figure 648]m h s g d a t b e flexiõis ք 27 th.
5 huius: palá
ſint ęquidiſtátes, ut pa
tet
per 9 huius, quia concur-
rent
:
cócurrant itaq; in pun-
cto
h:
ſed & b d linea reflexio
nis
cócurrat linea e a pro-
ducta
, in puncto f.
Et quoniã
per
11 huius pũcta h & f ſunt
loca
imaginũ pũctorũ e & t:

palá
quòd linea h f eſt imago
lineæ
e t:
ſimiliter quoq; de
alijs
punctis lineæ e a demon
ſtrádũ
.
Eritq́; imago lineę e a
linea
a h:
reuerſa ergo uide-
tur
altitudo:
quod enim ſu-
premũ
eſt, uidetur infimũ, &
ecõuerſo
Patet enim ք 23 huius quoniá ſuper uná cathetũ incidẽtię ſignatis duob.
pũctis, eritlocus
imaginis
pũcti à cẽtro ſpeculi ꝓpinquioris, remotior à cẽtro ſpeculi, & remotioris propin quior:
re
motior
itaq;
uidebitur à cẽtro m imago pũcti t, eſt f, ꝗ̃ imago pũcti e, eſt h. Palã itaq; eſt ꝓpoſitũ
primũ
.
Et eodẽ modo eſt de ꝓfunditatib. demõſtrãdũ: infimũ. n. pũctũ reflectitur ad pũctũ imaginis
ſupremũ
, & ecõuerſo.
Media quoq; pũcta modo medio reuerſè diſponũtur. Propoſitũ aũt eſt hoc.
44. Obliquarum longitudinum idola à conuexis ſpeculis reflexa apparent ſuæpropriæ diſpo-
ſitionis
. Euclides 10 th. catoptr.
Eſto longitudo d e obliquè incidens ſpeculo ſphærico conuexo, quod ſit a g: & eius centrũ f: &
649[Figure 649]d b e g a k h f ſit altius pũctũ d quàm e pũctũ à ſuperficie ſpeculi da
ti
:
ſitq́; centrũ oculi b: & reflectatur punctus d ad ui-
ſum
b à pũcto ſpeculi a, & pũctus e à pũcto g.
Et à pun
cto
d ducatur perpendicularis ſuper ſuperficiẽ ſpecu-
li
, quæ per 72 th.
1 huius neceſſariò tranſibit centrum
ſpeculi
, quod eſt f:
quæ ſit d f: & ſimiliter ducatur ca-
thetus
e f:
ducanturq́; lineæ reflexionum b a & b g: &
producãtur
intra ſpeculũ:
cõcurratq́; b a d fin pun
cto
h, & b g e fin pũcto k:
& ducatur linea h k, eritq́;
ք
11 huius linea h k imago lineæ d e:
eſt autẽ linea k h
obliquè
ſe habẽs ad uiſum b, ſicut linea d e ad ſpeculũ.

Quoniã
ք 23 hui{us} pũcti e, eſt ꝓpinquius cẽtro ſpe-
culi
, imago, eſt k, remotior fit à cẽtro ſpeculi f:
& pun
ctũ
h, q đ eſt imago pũcti d remotioris à cẽtro ſpeculi,
fit
ꝓpinquius cẽtro ſpeculi:
q đ patet ք hoc: quoniã ali
cuius
pũcti catheti d f tãtũ diſtantis à pũcto f, quantũ
pũctũ
e:
locus imaginis eſt remotior à cẽtro f, ꝗ̃ locus
imaginis
pũcti d ք 23 huius:
eſt itaq; h remotius à con
uexa
ſuքficie ſpeculi apparẽs, & pũctũ k propinquius eidẽ ſuperficiei.
Sic aũt & pũctus d fuit remo
tior
à ſuperficie ſpeculi, & pũctus e ꝓpinquior.
Patet ergo ꝓpoſitũ, quoniá obliquę lõgitudines ap
parẽt
illius diſtantiæ à ſuperficie ſpeculi, cuius ſunt ſecundum ueritatẽ in ſua propria diſpoſitione.
45. Duobus punctis rei uiſæ æqualiter diſtantibus à centro ſpeculi ſphæriciconuexi, & inæ-
qualiter
à centro uiſus in eadẽ ſuperficie uel diuerſis:erunt imago & finis cõtingentiæ punctire
motioris
à centro uiſus remotiora à centro ſpeculi, quàm imago & finis cõtingentiæ puncti pro-
pinquioris
:ex quo patet quòd punctorũ æqualiter diſtantiũ à centro ſpeculi & à centro uiſus,
imagines
à centro ſpeculi æqualiter diſtabunt. Alhazen 7 n 6.
Sintt & d duo pũcta æ qualiter à puncto g cẽtro ſpeculi remota: & ſit e cẽtrũ uiſus: & ſit cõmunis
ſectio
ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphærici conuexi circulus a b:
cuius cẽtrũ erit pũctũ g ք 1 hu
ius
.
Sitq́; pũctũ d ꝓpinquius uiſui, eſt e, ꝗ̃ pũctũ t: & ducãtur duæ catheti incidẽtiæ à pũctis t & d
ad
cẽtrũ circuli g, ſint t g & d g:
ſecetq́; cathetust g ſuքficiẽ ſpeculi in pũcto b: fiatq́; angulo e g d ſu
per
lineã t g ęqualis angulus, ք ſit t g z:
& angulo e g t ęqualis angulus, ſit t g h ք 23 p 1: lecetq́; linea
h
g circulũ in pũcto a:
& ſumatur ք 20 uel 22 huius in circulo pũctũ, à quo forma pũcti t reflectatur
ad
pũctũ z:
ſit pũctũ q. Palã e rgo forma pũctitnõ reflectitur ad pũctũ h ab aliquo pũcto arc{us}
b
q:
. n. à pũcto b: quoniã cũille ſit in catheto incidẽtię, palã ք 10 huius ꝗa reflectitur in ſeipſum &
ad pũctũ h.
Sed neq; à pũcto q: quoniá ab illo forma pũcti t refle ctitur ad pũctũ z. Quocũq; uerò
pũcto
ſumpto in arcu b q, linea à pũcto h ad illud pũctũ ducta ſecabit lineá q z:
igitur ad illud pũctũ
ſectιõis
reflectitur form a pũcti t à pũcto aliquo arcus b q, & ad idẽ pũct{us} ſectiõis reflectitur à pũcto
q
:
ergo forma puncti treflectitur à duob. punctis ſuքficiei ſpeculi ad unũ punctũ: eſt impoſsibi-
560258VITELLONIS OPTICAE le, & contra 16 huius. Reſtat ergo ut form a puncti treflectatur ad punctũ h ab aliquo puncto arcus
650[Figure 650]d t e z h s n o b l q m a f p g q a Sit iſlud pũctũ m:
& à puncto m ducat ur linea
cõtingẽs
circulũ ք 17 p 3:
& ꝓducatur uſq; ad ca
thetũ
g t:
& ſit m n: eritq́; pũctus n finis cõtingẽtię
puncti
t reſpectu puncti h:
& à puncto q ducatur
linea
cõtingẽs circulũ, quę ꝓducta ad cathetũ t g,
ſit
q o:
hęc ergo neceſſariò cadet ſub linea n m per
60
th.
1 huius: & ꝓducatur linea z q donec cadat
ſuper
cathetũ g t in pũcto p (cadet aũt ք 9 huius)
& erit ք 11 huius punctus p locus imaginis form æ
puncti
t:
erit quo q; ք 12 huius ꝓportio g t ad p g,
ſicut
t o ad o p:
ergo ք 16 p 5 erit permutatim ꝓ-
portio
g t a d t o, ſicut g p ad p o:
ſed maior eſt pro-
portio
g t ad t n, quã ad t o ք 8 p 5:
t n ſit minor
ꝗ̃
t o, ut patet ex pręmiſsis:
maior ergo erit ꝓpor-
tio
g t ad t n, ꝗ̃ g p ad p o:
eſt autẽ ք 8 p 5 maior ꝓ-
portio
g p ad p o, ꝗ̃ ad p n:
ergo multò maior eſt
ꝓportio
t g ad t n, ꝗ̃ g p ad p n:
quoniã p o minor
eſt
ꝗ̃ p n.
Diuidatur ergo ք 119 th. 1 huius linea g n
in
puncto 1 taliter, ut ſit ꝓportio t g ad t n, ſicut g l
ad
l n:
eritq́; g l maior ꝗ̃ g p, ęqualis n eq; minor
ք
8 p 5:
eritq́; ք 16 p 5 ꝓportio t g ad g l, ſicutt n ad
l
n:
ergo ք cõuerſam 12 huius erit punctũ llocus i-
maginis
puncti h.
Sint ergo lineę h g, e g, z g æ qua
les
inter ſe:
& g f ſit æqualis g p, & g s æqualis lineæ g o. Cũigitur angulus e g d ſit æ qualis angulo t
g
z:
erit ք 1 ſuppoſ. 1 huius remotio pũcti d à puncto e, ſicut remotio puncti z à puncto t. Quoniá
pũcta
d & t ſint eiuſdẽ diſtãtiæ à cẽtro ſpeculi, eſt g:
erũt lineæ d g & t g æ quales: erit ergo per 23
huius
imago formę pũcti d reſpectu uiſus e tãtũ eleuata in catheto g d, quãtũ imago pũcti t eleuata
eſt
, reſpectu pũcti z in catheto g t:
erit ergo locus imaginis formę pũcti d in pũcto f, ſicut locus ima-
ginis
formæ pũcti t eſt in pũcto p:
lineæ g f & g p ſint æ quales. Et ſimiliter finis cõtingẽtię pũcti
d
, reſpectu pũcti e erit eiuſdẽ altitudinis, cuius eſt finis cõtingẽtię pũcti t, reſpectu pũcti z:
erit ergo
ſecũdũ
p̃miſſa finis cõtingẽtiæ pũcti d in pũcto s.
Verũ a angulus e g t æ qualis eſt angulo t g h, & li
nea
h g æ qualis eſt lineę e g.
erit ք 33 p 6 ꝓpter æ qualitatẽ angulorũ, æ qualitas arcuũ interiacẽtium
cathetũ
t g & lineas h g & e g:
erit ergo ք p̃miſſa pũctus llocus imaginis puncti t, reſpectu e, ſicut eſt
reſpectu
h:
& erit pũct{us} n finis cõtingẽtię, reſpectu pũctie, ſicut eſt reſpectu pũcti h. Imago ergo pun
cti
remotioris ab e cẽtro uiſus remotior eſt à cẽtro ſpeculi ꝗ̃ imago pũcti ꝓpincuioris:
& finis cõtin
gétiæ
pũcti remotioris remotior eſt ab eodẽ cẽtro ꝗ̃ finis cótingétiæ ꝓpιnquioris.
Et hoc eſt ꝓpoſi
.
Ex quo patet ſi pũcta uiſain ſpeculo ſphærico cóuexo ęqualiter diſtẽt à cẽtro ſpeculi, & à cẽ-
tro
uiſus, imagines ipſorũ à cẽtro ſpeculι æ qualiter diſtabũt:
nec enim, ut patet ex p̃miſsis, fit di
uerſitas
in locis imaginũ, fines cõtingẽtiarũ ſemper ſint æ qualiter à cẽtro ſpeculi diſtãtes, ſecun-
dum
quos accidit diſtantia imaginum à centro ſpeculi, quod eſt g.
Patet ergo, quod ꝓponebatur.
46. Imago arcus concentrici ſpeculo ſphærico conuexo (diametro uiſuali erecta ſuper ſuperfi-
ciem
incidentiæ) uidetur curua, & ſemper æquidiſtans arcui, cuius eſt imago. Alhaz. 11 n 6.
651[Figure 651]b e a d h t z l m q g
Eſto a b arcus oppoſitus ſpeculo ſphęrico cóuexo: in quo cómunis
ſectio
ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſit circulus h t z:
& ſit g cẽtrũ
illius
arcus a b, & ſimiliter centrũ ſpeculi:
quoniã ex hypotheſi arcus
uiſus
& ſpeculũ ſunt cõcẽtrica:
ſitq́; d cẽtrũ uiſus: & ducátur lineę d
g
a g, b g:
& ſumatur in arcu a b pũctus e quocũq; modo, & ducatur
linea
e g:
erit ita q; ſuքficies a g b ſuperficies incidẽtiæ, in qua erit li-
nea
e g:
& linea d g eſt diameter uiſualis, ex hypotheſi eſt erecta ſu-
per
ſuքficiẽ a g b:
erũt ergo ք definitionẽ lineę ſuք ſuքficiẽ erectę an
guli
d g a, d g b, d g e recti & oẽs æ quales:
ſed & latera laterib. ęqualia
ſunt
, quoniã d g eſt ęquale ſibijpſi, & alia latera ſunt æ qualia ք defini
tionẽ
circuli:
ergo ք 4 p 1 baſes illorũ triangulorũ ſunt æ quales. Oẽs
ergo
pũcti arcus a b eiuſdẽ diſtãtiæ ſunt à cẽtro uiſus:
quare imagi-
nes
omniũ illorũ pũctorũ eiuſdẽ diſtãtię erũt à cẽtro ſpeculi ք corol
lariũ
p̃miſſę Sitq́;
q m limago arcus a e b: erit igitur linea g q ęqualis
lineis
g m & g l:
quare ք 9 p 3 linea q m l erit arcus circuli, cuius cẽtrũ
erit
pũctũ g:
erit ergo cõuexitas ipſius reſpectu cẽtri g, reſpectu ſu
քficiei
cõuexæ ſpeculi ſiue loci reflexiõis.
Et quoniã curuitas arcus
a
b reſpicit cõuexitatẽ ſuքficiei ſpeculi, ut cõcẽtrica ipſi ex hypotheſi, patet idẽ arcus eſt cõcen-
tricus
ſuę imagini:
ergo per 73 th. 1 huius patet q đ imago ęquidiſtat arcui uiſo: quoniam eſt ſemper
in
ſuperficie incidentiæ:
eſt enim ſemperimago cuiuslibet puncti in catheto ſuæ in cidentiæ per 11
huius
:
omnes autem catheti illæ ſunt in ſuperficie in cidẽtiæ. Patet ergo propoſitum.
561259LIBER SEXTVS.
47. Imago arcus concentrici ſpeculo ſphærico conuexo (diametro uiſuali ſuperficiei inciden-
tiæ
obli q u è incidente) uidetur curua, non æquidiſtans arcui, cuius eſt imago, niſiperpendicula-
riduct
a à uiſu ſuper aliquem punctum uiſi arcus incidente. Alhazen 12 n 6.
Diſponãtur omnia, ut in p̃cedẽre theoremate, niſi diameter uiſualis, eſt d g, ſit erecta, ſed
obliquè
incidẽs ſuքficiei a b g.
Dico imago arcus a b uidetur curua. Ducatur enim ք pendicula-
ris
à pũcto d ſuք hac ſuքficiẽ ք 11 p 11.
itaq; illa քpendicularis ſit minor omnib l neis ductis à pũ-
cto
d a d hác ſuքficiẽ ք 21 t.
1 huius, erit angulus rectus, qu cõtinet hęc ք pẽdicularis uerſus pũctũ g,
minor
quolibet angulo uerſus punctũ g imaginato, quẽ cótinet alia linea à pũcto d ad ſuperficiẽ illã
ducta
ք 16 p 1:
& linea à pũcto d ad ſuքficiẽ illá ducta, quãtò remotior erit à քpẽdiculari, tátò maior
erit
& maiorẽ angulũ cõtinebit uerſus g:
a minorẽ cõtinet uerſus ք pẽdicularẽ ք 21 p 1. Si ergo hęc
քpendicularis
cadat in arcũ a e b, ſed ultra ipſum:
tũc erũt oẽs line æ ductę à pũcto d ad hũc arcũ
declinatæ
in partẽ unã, & remotiores maiores & maiorẽ angulum cõtinentes uerſus pũctũ g, ꝗ̃ ꝓ-
pinquiores
ք pendiculari.
Si ergo ſumãtur tria pũcta in arcu a b, ſint e, c, b: & finis cõtigẽtiæ pũcti
b
ſit l:
& finis cõtingẽtiæ pũcti c ſit m: palã ք 45 huius, ꝗa ex eo, pũctũ c eſt ꝓpinquius urſui d ꝗ̃
pũctus
b:
erit pũctus m ꝓpinquior cẽtro g ꝗ̃ pũctus l: ſunt aũt lineæ g b & g c ęquales exhypotheſi,
& ք definitionẽ circuli:
eſt ergo linea c m maior ꝗ̃ b l. Sit aũt q imago pũcti c, & ſit timago pũcti b: &
ducatur
linea q t:
& ducãtur lineæ c b & m l: dẽ ꝓductę cõcurrẽt. Quia ſi à pũcto m ducatur linea
ęquidiſtans
lineæ c b illa ſecabit exlinea g b lineam ęqualem ipſim c per 2 p 6:
eſt autem c m maior
quàm
b l:
concurrant ergo lineæ c b & m lin puncto o. Et quoniam per 12 huius proportio eſt lineæ
652[Figure 652]p o b c e l m t n a q k f d g g c ad g q, ſicut lineæ c m ad m q:

erit
ք 16 p 5 permutatim propor-
tio
g c ad c m, ſicut g q ad q m:
&
ſimiliter
erit g b ad b l, ſicut g t ad
t
l:
ergo per 124 th. 1 huius, cumli
neæ
g c & g b angulariter cõiun-
ctæ
ſint proportionaliter diuiſæ,
& à punctis ſectionum ducantur
lineæ
cõcurrẽtes, quæ c o & m o:

palàm
quòd linea q t concurret
cum
lineis c b, m l:
& erit ipſarum
concurſus
in puncto o.
Finis ue-
contingẽtiæ puncti e ſit n.
Et
quoniam
pũctus n per 45 huius
demiſsior
eſt puncto m:
erit, ut
prius
, e n lιnea maior quã linea
c
m.
Productis ergo lineis e c &
n
m, patet, ut prius, quòd concur
rent
:
ſit ergo punctus concurſus p: & ducatur linea q p, & procedat donec ſecet lineam e g in pun-
cto
f:
& producatur linea o q uſq; ad lineam e g, quã ſecet in puncto k. Palã quoq; propter hoc, quòd
punctus
n eſt demiſsior puncto m, quia punctum k erit ſuperius quã punctum f, & linea g k maior
erit
quá g f:
patet autẽ per 123 th. 1 huius quoniam proportio lineæ g e ad e n eſt ſicut lineæ g f ad fn:
ſed
finis contingentiæ eſt punctus n:
locus ergo imaginis erit punctus f per 12 huius. Igitur linea f q
t
erit imago arcus circuli e c b:
& erit linea curua, recta, utpote arcus illis tribus punctis per 5 p 4
circũſcriptus
.
erit aũt ille arcus æ diſtans arcui ſpeculi neq; arcui uiſo: quoniã, ut patet, lineę t b
& q c & f e ſunt inæ quales, propter q đ remanẽt lineę g t, g q & g finęquales.
Similiter quoq; demõ-
ſtrãdũ
ſi perpẽdicularis ducta à puncto d, cadat ex alia parte arcus a b citra ipſum:
tunc enim ſimilis
erit
probatio.
Patet ergo propoſitum primum. Si uerò perpendicularis ducta à puncto d ſuper ſuքfi
ciem
incidentię cadat in medio arcus a b:
lineę à puncto d ex diuerſis partibus ad arcum ductę ęqua
liter
diſtantes à perpendiculari, erunt æ quales, & ęquales angulos continentes uerſus punctum g:

& imagines ipſarum æ qualiter diſtabunt à centro g:
& fines contingentiarum ſimiliter. Imago itaq;
æ
quidiſtabit arcui a b, & arcui ſpeculi:
quoniam imago figurabitur ſuper centrum ſpeculi, quod eſt
g
:
& erit illi concẽtrica per 73 th. 1 huius. Poteſt quoq; probari predicto modo de utraq; parte arcus
per
ſe, ſecundum quod diuiditur à perpen diculari:
quòd eius imago ſit linea curua modo prædicto
æ
quidiſtans arcui uiſo propter æ qualitatem linearum à centro ſpeculi & arcus uiſi ad loca imagi-
productarũ.
Quod eſt propoſitũ: de imagine enim arcus a e poteſt ſecũdũ præmiſſa idem patere.
48. Imago arcus eccentrici circulo (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficiei incidẽtiæ & ſpeculi ſphæ
rici
conuexi) ſecundũ mediũ eius punctum propinquior is cẽtro ſpeculi (uiſu exiſtẽte extra ſuքfi
ciẽ
incidentiæ) uidetur rnaιoris curuit at is qua arcus etdẽ circulo ſpeculi æքdiſtãtis. Alha. 3 n 6.
Eſto arcus uiſus b e a: circulus ; communis ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſit h z: cuius centrũ
ſit
g:
ſitq́; arcus b e a eccentricus arcui h z: ſint tamẽ iſti arcus in eadẽ ſuperficie: & ſit e medius pun-
ctus
arcus b e a ꝓpinquior cẽtro g:
ſitq́; uiſus extra ſuperficiẽ incidẽtiæ. Dico quòd imago arcus b a
erit
curua, & maioris curuitatis ꝗ̃ imago alterius arcus cõcentrici ipſi ſpeculo.
Ducatur enim linea à
cetro
ſpeculi, q đ eſt g, ad cẽtrũ arcus b e a, q đ ſit f:
ductaq́ linea g e, palã ք 7 p 3 quoniã ipſa eſt bre-
562260VITELLONIS OPTICAE uior omnibus lineis à cẽtro g ad arcũ a e b productis. Et quoniã arcus b e eſt æ qualis arcui e a, palã
653[Figure 653]b d e a h l z g f per 7 p 3 quoniam linea g a ęqualis eſt lineę g b:
ductis ; lineis g a,
g
b, ſecũdum ipſarũ quantitatem deſcribatur arcus â centro g:
pa-
lamq́
;
per pręmiſſa, quoniam arcus deſcriptus ſecundum ſui pun-
ctum
medium magis diſtabit ab arcu h z, quàm arcus b e a, Sit ergo
deſcriptus
arcus b d a:
& ducatur linea g d ad medium punctum il-
lius
arcus, quę erit ęqualis g b:
excedit ergo arcus b d a arcum b e a.
Manifeſtum
aũt ex præcedentib.
quia imago arcus b d a eſt curua
uiſu
qualitercunq;
ſe habente ad ſuperficiem reflexionis. Puncta er
go
cõmunia iſtis duobus arcubus, quę ſunt a & b, habebunt imagi-
nes
ſuas ſitas uniformiter priorib.
ſed cum punctũ d ſit remotius à
centro
g quã punctum e:
eius imago erit propinquior centro ſpecu
li
quá imago puncti e per 23 th.
huius: & ita cuiuslibet pũcti arcus
b
d a imago eſt propinquior centro imagine puncti ſibi correſpon
dentis
in arcu b e a.
Quare uidebitur imago arcus a e b curuior ima
gine
arcus a d b.
Et hoc eſt propoſitum. Et ſecundum hunc
modũ
in alijs ſitibus arcuũ & ſpeculorũ poteſt fieri demonſtratio,
quando
uiſus non fuerit in ſuperficie incidentiæ, ſed extra illam.
49. In ſpeculis ſphæricis cõexis, uiſu exiſtẽte in ſuperficie li
neæ
rectæ æꝗdiſtãtis ſpeculo, imago uidetur curua. Alha. 14 n 6.
Sit linea recta uiſa a b: & ſit ſpeculi ſphærici conuexi centrum g: erit ergo ſuperficies incidentiæ
654[Figure 654]b e a f d h m t z g a g b:
extra quã ſit centrum uiſus, quod ſit d: ſitq́; linea a b æ quidiſtãs
ſpeculo
:
hoc eſt lineæ contingenti arcum eirculi (qui eſt communis
ſectio
ſuperficiei incidentiæ & ſuperficiei ſpeculi) ſecundum mediũ
punctum
illius arcus.
Dico quò d imago lineæ rectæ a b curua uide-
bitur
.
Ducantur enim lineę rectę: d g à centro uiſus ad centrum ſpecu
li
, & g b, g a à centro ſpeculi ad terminos lineæ a b.
autem lineæ
a
g & b g, cum linea a b æ quidiſtet ſpeculo, palàm quò d ſunt ęquales.

Fiat
ergo circulus concentricus ſpeculo ſecundum quantitatem illa-
rum
linearum, qui ſit a e b:
cadet ergo linea a b intra illum circulum:
eritq́
;
per 46 uel 47 huius imago arcus a e b curua. Sit ergo imago ar
cus
a e b arcus z th, ita quòd imago pũcti a ſit z, & imago pũcti e ſit t,
& imago puncti b ſit h:
& ducatur linea g e ſecans rectá a b in pũcto f.
Palá
ergo quòd punctus e eſt in eadẽ linea puncto f, ſed remotior
à
centro g:
erit ergo per 23 huius imago puncti e propinquior centro
ſpeculi
, quàm imago puncti f:
communiũ uerò punctorũ, quæ ſunt
a
& b, imagines ſunt e ædem.
Sit itaq; punctus m imago puncti f: erit
ergo
z m h imago a b lineæ rectæ.
Patet autem quòd linea z m h eſt li-
nea
curua, cum linea z t h ſit recta:
& omnium punctorum lineæ re-
ctę
, quæ a f, loca imaginum ordinentur ſecundum conuenientem ſi-
bi
proportionẽ inter puncta z & m, reſpectu arcus z m, & omniũ pun
ctorũ
lineę b floca imaginũ ordinentur ſecundũ conuenientẽ ſibi proportionẽ inter puncta h & m
reſpectu
arcus h m.
Patet ergo propoſitũ: reſe ctisq́ue lineis a f & b f ęqualiter, eadẽ eſt demõſtratio.
655[Figure 655]q e b a d h m z g
50. Lineæ rectæ non æquidiſtantis ſpeculo, quæ producta non cõ-
tingeret
, uel ſecaret ſuքficiẽ ſpeculi ſphærici cõuexi (uiſu exiſten
te
in ſuperficie incidentiæ) imago uidetur curua. Alhaz. 15 n 6.
Diſponantur omnia, ut in præcedente, niſi quòd linea a b non æ-
quidiſtet
ſpeculo, nec contingat, nec ſecet ſpeculum, ſed tantùm ob-
liquetur
ſuper ipſum.
Palàm ergo quòd lineę g b & g a productę ſunt
inæquales
.
Sit ergo a g maior quàm g b: & fiat circulus ſuper centrũ
g
ad quantitatem lineę a g maioris, qui ſit a e q:
& ducatur g b ultra b,
uſquequò
cadat in circulum, in punctũ e.
Patet autem ex 46 uel 47
huius
quoniá imago arcus a e eſt curua:
punctus aũt imaginis a ſit z.
pũctus
uerò imaginis e ſit m:
eritq́; z m imago arcus a e. Et quoniã i-
mago
pũcti b eſt remotior à cẽtro imagine pũcti e per 23 huius:
patet
quòd
erit imago lineę a b curua:
etiã per pũcta media arcus a e &
lineę
a b faciliter poterit oſtendi.
Patet ergo propoſitũ: reſectaq́ue li-
nea
a b ex quacũq;
ſui parte ſemper eadẽ eſt demõſtratio, quæ prius.
51. Imago lineæ rectæ, quæ product a contingeret ſpeculum ſphæ
ricum
conuexum (uiſu non exiſtente in ſuperficie incidẽtiæ) ſem
per
uidetur curua. Alhazen 16 n 6.
Sit diſpofitio, quæ prius, ita tamen ut linea a b producta, contingat ſpeculum in puncto e: & du-
cantur
à centro ſpeculi, quod ſit g, lineæ g b & g a:
ſitq́, utſuperficies incidentiæ, quæ ſit a b g ſecet
563261LIBER SEXTVS. ſpeculum in arcu e h z: & ſit d cẽtrũ uiſus: ſitq́ ſectio communis ſuperficiei reflexionis (in qua ſunt
lineæ
g a & g d) & ſuperſiciei ſpeculi, arcus z p.
Communis uerò ſectio ſuperficiei reflexionis (in qua
ſunt
lineæ g h & g d) & ſuperficiei ſpeculi, ſit arcus h p.
Palàm ergo per ea, quæ demõſtrata ſunt in 16
huius
, quòd forma pũcti b reflectitur ad uiſum d ab aliquo pũcto arcus h p.
Si ergo à pũcto illo du-
catur
linea cõtingẽs arcũ h p, illa ſecabit lineã b g:
& finis cõtingẽtiæ erit pũctus illius ſectionis. Sit
pũctus
ille m.
Palã etiã quòd ſià pũcto m ducatur linea cõtingẽs arcũ e h. qđilla cadet citra punctũ
e
ք 60 th.
1 huius: quoniã linea a b producta eſt cõtingens circulũ in pũctus b eſt altior
cto
m.
Cadat ergo contingẽs à pũcto m ducta in pũctũ f: & hęc cõtingẽs producta in cotinuũ & dire
ctum
per 60 th.
1 huius ſecabit lineam a e: ergo ſecet in pũcto t: & ex alia parte ſecabιt lineam g a per
14
th.
1 huius, cum illæ omnes lineę ſint in una ſuperficie: ſecet ergo ipſam in puncto c. Fiat quoque
656[Figure 656]l k x s y e t q b a f r g o h m u i z n c p d ſuper g terminum lineę b g angulus æqualis angulo
b
g d per 23 p 1, qui ſit angulus b g s, cadente puncto s
in
peripheriam circuli:
& producatur linea g s ad æ-
qualitatem
lineæ g d, quæ ſit g l.
Erit ergo per 26 p 3
arcus
s h æ qualis arcui h p.
sicut ergo reflectitur ſor-
ma
puncti b ad uiſum in puncto d ab aliquo puncto
arcus
h p:
ſicreflectetur ad punctum l ab aliquo pun-
cto
arcus h s:
& erit reflexio à puncto f, ſicut in arcu
h
p fit reflexio à puncto, à quo ducitur contingens ad
punctum
m:
quoniam illi arcus neceſſariò ſunt ęqua-
les
, ut patet per 58 th.
1 huius. Et quoniam à puncto m
uenit
utraque illarum linearum contingentium:
palã
quòd
ipſæ ambæ ſunt æ quales per 58 th.
1 huius. Du
cantur
ergo lineę b f & l f.
Similiter quo q; forma pun
cti
a reflectitur per 16 huius ad uiſum d ab aliquo pun
cto
arcus z p.
Verùm in triangulo curuilineo h z p duo arcus h z & h p ſunt maiores tertio per 28 p 3
& per 20 p 1:
ſed arcus h p eſt æqualis arcui h s: igitur arcus z p eſt minor arcu z s. Reſcindatur ergo
arcus
z s ad æ qualitatem arcus z p (quod poteſt fieri auxilio 34 p 3) ſit ergo factum in puncto y:
&
ducatur
linea g y:
quæ producta ad æqualitatem lineæ g s, ſecabit neceſſario lineam f l: ideo quia
linea
g d eſt æqualis lineæ g l.
Quia itaque linea illa ſecat angulum l g z: ergo ſecabit etiam baſim ei
ſubtenſam
per 29 th.
1 huius. Secet ergo in puncto x: & ſit linea g y k ęqualis lineæ g d. Palam ergo
quoniam
ſicut ſorma puncti a reflectitur ad uiſum d ab aliquo puncto arcus z p:
ſimiliter eadem for
ma
puncti a refle ctitur ad k ab aliquo puncto arcus.
z y. Sed non reflectetur a ad k, niſi ab aliquo pun
cto
.
quod eſt citra punctum fex parte puncti z. Si enim dicatur quòd a puncto f uel ab alio puncto
arcus
f y reflectitur forma puncti a ad punctum k:
ſit, ut fiat illa reflexio à puncto f: palàm ergo quòd
tunclinea
ducta à puncto a ad punctum reflexionis f, ſecabit in aliquo puncto lineam b f:
quia linea
contingens
circulum in puncto e tranſit per punctum b.
Ad illud ergo punctum communis ſectio-
nis
illarum linearum a f & b f reflectetur punctus k, & ad idem punctum à puncto freflectetur pun-
ctus
l:
& ita duo puncta in his ſpeculis reflectentur ad idem punctum ab eodem puncto f & exea-
dem
parte diametri uiſualis, quod eſt contra 16 huius.
Sed neque ab alio puncto arcus f y: quoniã
tunc
, ut prius, linea ducta à puncto a ad punctũ reflexionis, ſecabit lineã b f:
ſit punctũ ſectionis u.
Ad
illud ergo punctũ ſectionis u reflectetur ſorma pũcti k & forma puncti l:
& ita duo pũcta eiuſdẽ
diſtãtię
à centro propoſiti ſpeculi, quod eſt pũctũ g (quoniã ambæ l g, k g ſunt ęquales ipſi g d exhy
potheſi
) reflectentur ad idem centrum uiſus ex eadem parte diametri uiſualis, quæ a b illo puncto
ſectionis
lineę b f, quod eſtu, eſt ducibilis ad punctum g centrũ ſpeculi, Erit ergo per 18 huius angu
lus
l g u æqualis angulo k g u, totum ſuæ parti:
quod eſt impoſsibile. Non ergo refle ctitur forma pun
cti
a ad punctum k ab aliquo puncto arcus f y:
reſtat ergo, ut punctus a refle ctatur ad punctum k ab
aliquo
puncto arcus z f alio, quàm ſit punctum f.
Si igitur ab illo puncto ducatur linea contingens
circulum
, illa producta neceſſariò ſecabit lineã a z:
& cadetinter puncta z & cper 60 th. 1 huius: i-
deo
quòd punctus ſ reſpectu diametri g a demiſsior eſt quolibet puncto arcus z f:
& ita linea con-
tingens
à puncto f, quæeſt f c, altior eſt alijs contingentibus à punctis arcus z f ductis.
Cadat ergo
contingens
illa in punctum n:
& ducatur linea m n: quæ quidẽ linea cum tranſeat per acumen trian
guli
b m t, & producta diuidat angulum b m t per 15 p 1.
quoniã & ipſa diuidit angulũ g m c, ut patet
expræmiſsis
.
Quia ergo diuidit b m t, ergo neceſſariò ſecabit baſim b t per 29 th. 1 huius. Secet ergo
ipſam
in puncto q:
& ducatur linea g q: ſit autẽ i imago puncti a: & ſit o imago puncti b: & r ſit imago
puncti
q.
Palàm autem ex 45 huius, cum punctum b ſit propinquius puncto g centro ſpeculi quàm
punctum
a, quod erit imago puncti b remotior a puncto g quã i imago puncti a.
Ducatur ergo linea
o
i, quæ per 11 huius erit imago lineæ a b.
Palàm etiam per 12 huius & per 16 p 5 quòd proportio a g
ad
a n eſt, ſicut g i ad i n, & proportio b g ad b m per eadem eſt ſicut g o ad o m.
Cum ergo lineę a g &
b
g diuidantur ſecundum proportionem ſimilem, utraq:
ipſarum in duobus punctis, & à punctis di
uiſionum
ducantur lineæ, quarum duæ ſcilicet g q & m n concurrant ad idẽ punctum q, tertia (quę
eſt
i o) neceſſariò concurret ad idem punctum per 124 th.
1 huius. Linea ergo i o producta cadet ſu-
per
punctum q:
eſt ergo linea io q linea recta. Igitur linea i o r non erit recta: ſed linea i o r eſt imago
lineæ
a q.
Quare palã quòd imago lineę a q erit curua. Poſito aũt b loco pũcti q, & alio pũcto lineæ a
564262VITELLONIS OPTICAE b poſito loco pũctib, eodẽ modo penitus ꝓbatur, imago lineæ a b eſt curua. Et hoc eſt ꝓpoſitũ.
52. Imago lineæ rectæ, quæ producta ſecaret circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficiei inci
dentiæ
, & ſuperſiciei ſpeculi ſphærici conuexi) non tamen per centrum, uiſu non exiſtente in ſu-
perſicie
incidentiæ, uidetur curua, Alhazen 17 n 6.
Manente priori diſpoſitione, ſit, ut linea a b producta, circulũ e h z (qui eſt cõmunis ſectio ſuperfi
ciei
incidentiæ & ſpeculi) ſecet in pũcto e:
& punctus reflexionis formæ puncti b ad punctum l ſit
punctum
f:
& ſit m finis contingentiæ lineę contingentis circulum e h z in pũcto f productæ ad li-
657[Figure 657]l k x b a s y g p d neam b g.
Reflectetur itaque b ad a ab aliquo pũcto
arcus
h p, ſicut in præcedente propoſitione pręmiſ-
ſum
eſt.
Arcus quoq; ab illo puncto reflexionis uſq;
ad
pũctum h, aut eſt æ qualis arcui h e, aut maior, aut
minor
.
Si ęqualis, cum per præmiſſa in pręcedente
arcus
ille ſit ęqualis arcui h f:
ideo quia à puncto m
productę
lineæ contingentes pertingunt ad arcus
æquales
per 59 th, 1 huius.
Sit ergo q punctus ipſius
circuli
, in quem cadet contingens ducta à puncto
m
ex parte e.
Igitur linea a e tranſit per punctum q:
& ita linea m q ſecat lineam a e trãs punctũ e:
quo-
niam
utrunq;
punctorum e & q eſt in peripheria cir
culi
, & eſt punctum unum.
Si uero arcus ille ſit mi-
nor
arcu h e:
ſecabit linea q m lineam e a ultra pun-
ctũ
q:
ſit, ut ſecet ipſam in puncto t, ut eſſiciatur triã
gulus
ducta linea e q.
Si uerò arcus ille fuerit maior
arcu
h e:
ſecabit linea m q lineam a e citra punctum
q
:
quodcunque iſtorum acciderit: iteretur probatio præmiſſę: & eodem modo penitus probabitur.
quòd
imago lineę a b eſt curua.
Quod eſt propoſitum.
658[Figure 658]d e g h a b z659[Figure 659]d e g h b a z
53. Imago lineæ rectæ, quæ producta tranſiret centrum circuli
(quieſt cõmunis ſectio ſuperficiei incidentiæ & ſpeculi ſphærici con-
uexi
) centro uiſus exiſtente in eadem ſuperficie, uel extra illam,
tamen
in illa linea, ſemper uidetur recta, Alhazen 18 n 6.
Diſponãtur omnia, utin pręcedentib. niſi quòd hactenus locuti ſu
mus
de paſsionibus harum linearum, uiſu non exiſtente in ſuperficie
incidentię
, & nunc uiſum ſupponimus quandoq;
eſſe in ſuperficie in
cidentię
, qui ſit, ut prius, in pũcto d:
& ducatur linea g d: concurratq́
linea
a b protracta cum circulo e h z, tranſiens ipſius centrum g.
Palá
ergo
quòd angulus illarum linearũ a g, & d g cadet ſuper g centrũ ſpe
culi
:
uidebiturq́; imago lineę a b una linea recta. Imago enim cuiusli
bet
puncti illius lineę a b, cum ipſa ſit in catheto ſuæ incidentię diſpo
ſita
, apparebit in ipſa linea a b producta ad centrum g per 11 huius:
e-
rit
ergo imago illius totius lineę recta, ſicut & ipſalinea a b producta,
eſt
linea recta.
Patet ergo propoſitum.
54. Lineæ rectæ declinatæ à centro circuli (quieſt communis ſe-
ctio
ſuperficiei incidentiæ & ſpeculi ſphærici conuexi) centro uiſus
exiſtente
in eadem ſuperficie incidentiæ, ita quòd declinatio lineæ
ſit
adpartem aliam à uiſu, & ſit tangens ſuperficiem ſpeculi, tan-
tùm
imago unius puncti uidetur. Alhazen 19 n 6.
Ordinentur omnia, ut prius in 51 huius: & ſit linea a b declinata ſu-
per
circulũ e h z, ita attingat centrũ eius:
ſitq́ uiſus d in ſuperfi
cie
incidẽtię:
& ſit declinatio lineę ad partẽ aliã ab illa, in qua eſt uiſus:
ut
ſi uiſus ſit in parte dextra, declinet pũctũ a ad ſiniſtrã, uel ecõtrario:

& linea pertingat ad ſuperficiẽ ſpeculi:
dico quòd tantũ unius pũcti
lineę
a b imago uidebitur.
Sumatur enim per auxiliũ 16 huius pũctus
circuli
, à quo reflecti poſsit aliquid ad uiſum, ſit h:
& ſumatur aliqua
linea
reſlexionis punctorũ a b lineæ declinatæ, ut pũcti b:
& illa cadet
forſitan
ſuper hanclineã reflexionis d h:
quod ſi fuerit, uidebitur
quidẽ
imago lineæ huius declinatæ, qeę a b, niſi ſecundũ ſolũ illũ pun
ctũ
b:
quod patet ducta catheto incidentiæ à pũcto a, qui ſit a g: tunc
enim
arcus interiacens punctũ h, à quo reflectitur forma puncti b, &
punctum
ſectionis circuli e h z per cathetũ a g (quod ſit z) continet
omnia
puncta reflexionis formarũ punctorum lineæ a b, ut oſtenſum
eſt
in propoſitione 50 huius.
Producta ergo à cẽtro uiſus ad cen-
trum
ſpeculi linea, quæ ſit d g, ſecans circulum e h z in puncto e:
ſi ſumatur in arcu circuli
565263LIBER SEXTVS. quieh, eitra hanc lineam d h punctus, à quo reflectitur ad uiſum aliquis punctus lineę declinatę a b:
ſed
ille punctus reflectitur à puncto alιquo arcus h z prius aſsignati, qui eſt terminus lineæ ſuæ refle
xiõis
:
cum linea ſuę reflexionis ſit ultra lineam reflexionis formæ puncti b: & ita illæ punctus lineæ
declinatæ
reflectitur ad eundem uiſum à duobus punctis arcus ſpeculi:
quod eſt impoſsibile, &
tra
16 huius.
Non ergo reflectitur ad uiſum ab aliquo puncto arcus e h interiacentis lineam d g, &
punctum
reflexionis formæ puncti b, quiarcus non impeditur per lineam interpoſitam uiſui & ſpe
culo
.
Item ſi aliquis punctorum lineæ a b, præter punctum b, reflecteretur ad uiſum ab aliquo pun-
cto
arcus e h interiacentis lineam d g & punctum reflexionis formæ pũcti b, cum illa puncta omnia
ſint
in eadem ſuperſicie incidentię, ſicut & centrum uiſus:
tunc patet per 1 p 11 quòd omnes lineæ re
flexionum
ſunt in eadem ſuperficie:
linea ergo incidentiæ illius puncti ſecaret lιneam incidentiæ
formæ
puncti b.
Forma ergo puncti illius ſectionis reflecteretur ad eundem uiſum d à duobus pun-
ctis
, ſcilicet à puncto h puncto reflexionis formæ puncti b, & ab alio puncto dato:
quod totũ eſt im-
poſsibile
, & contra 16 huius.
Non ergo reflectitur aliquis punctorum lineę a b, pręter punctũ b, ad
uiſum
d ab aliquo puncto arcus e h diſcooperti.
Licet autem reflectatur quilibet punctus lineę a b
ab
aliquo puncto arcus h z prius ſumpti, non tamen uidebitur, ſit in linea reflexionis, quæ occul-
tatur
uiſui per pręcedentia puncta lineę ſolidę:
& ita linea adiacens lineę reflexionis formæ pun
cti
b non uidetur, uiſu ſic diſpoſito, ut pręmiſſum eſt.
Patet ergo propoſitum.
55. Lineæ rectæ declinatæ à cẽtro circuli (quieſt cõmunis ſectio ſuperficiei incidẽtiæ & ſpeculi
ſphærici
cõuexi) cẽtro uiſus exiſtẽte in eadẽ ſuperficie incidentiæ, it a declinatio lineæ ſit ad par
tẽ
uiſus, ſiue ſit tangens ſuperficiẽ ſpeculι ſiue non, nullius puncti imago uidetur. Alhaz. 20 n 6.
Sit diſpoſitio, quę ſuprà: & ſumatur a b linea declinata, ut proponitur: & eius declinatio ſit ex par
660[Figure 660]a d b b g te uiſus d:
dico quòd nullus punctus illius lineę uidebitur. Deture-
nim
, quòd aliquis punctorũ illius lineę poſsit reflecti ab aliquo pun
cto
arcus interiacentis lineam reflexionis, non impeditam per cor-
pus
lineę interiacentis uiſum & ſpeculum & lineam d g, à centro ui-
ſus
ductam ad centrũ ſpeculi:
& ducatur linea ab illo puncto ad pun
ctum
arcus ſumptum:
hęcitaque ſecabit lineam reflexionis: & pun
ctus
ſectionis reflectitur ad uiſum à duobus punctis ſpeculi:
quod
eſt
impoſsibile.
Si uerò dicatur quòd punctus ſumptus in linea a b
reflectitur
à puncto arcus circuli, qui eſt ſub illa linea a b, hoc erit im
poſsibile
:
quia totus ille arcus occultatur per lineam interpoſitam
uiſui
& ſpeculo, abſcindentem omnes lineas reflexionum ſuorum
punctorũ
.
Et præterea ſecundũ hanc diſpoſitionẽ uiſus eſt ex parte
anguli
minoris lineę obliquè ſpeculo incidentis:
reflexio uero ſolũ
fit
ex parte anguli maioris, ut patet per 33 th.
5 huius. Non eſt ergo
poſsibile
aliquod punctorũ illius lineę reflecti ad uiſumſic ſituatum.

Nullius
ergo pũcti illius lineę a b imago uidetur.
Quod eſt ꝓpoſitũ
56. Lineæ rectæ obliquæ, non tangentis ſuperficiem ſpeculi ſphæ
rici
conuexi uiſu exiſtente in ſuperficie incidentiæ, ita quòd obli-
quatio
lineæ ſit ad partem aliam à uiſu: modicùm imaginis uide-
tur
: & erit imago ſemper curua. Alhazen 21 n 6.
Diſponantur omnia, utin præcedentibus: ſitq́; linea a b obliquata ſuper ſuperficiem ſpeculi: ita
661[Figure 661]a d f b l m e h c z g quòd producta centrum eius non tranſeat nec tangat ſuperſiciem
ſpeculi
:
ſed diſtet punctus b aliqualiter ab illa in aere exiſtens: ſitq́ue
uiſus
d in ſuperſicie incidentiæ illius lineæ a b.
Dico quòd modicùm
imaginis
lineæ a b uiſui occurret.
Ducatur enim linea d b ſuper ſu-
perficiem
ſpeculi, incidens in punctum c circuli e h z, (qui eſt com-
munis
ſectio ſuperſiciei incidentię & ſuperſiciei ſpeculi:
) A‘puncto
quoque
c ducatur linea contingens circulum per 17 p 3, quæ ſit l c m:

& ſuper c terminum lineæ m c fiat angulus æ qualis angulo d c l, per
lineam
c f ſecantem lineam a b in puncto f:
& à puncto f ducatur ca-
thetus
f g ad centrum ſpeculi:
& ducatur cathetus b g. Palàm itaque
quòd
ſorma puncti freflectitur ad uiſum d à puncto c per 20 th.
5 hu-
ius
:
eritq́ue locus imaginis in linea f g: ſimiliterq́ue ſorma puncti b,
cum
non habeat aliquod obſtaculum, reflectetur ad uiſum ab aliquo
puncto
ſpeculi:
& locus imaginis erit in linea b g per 11 huius. Et
quia
propter interpoſitionem lineæ ſolidæ, quæ f b, alia puncta li-
neæ
a b non poſſunt reflecti ad uiſum, niſi puncta lineæ b f, quo-
rum
omnium imago cadit in linea ducta à punctis ſectionum linea-
rum
reflexionum punctorum b & f, & cathetorum b g & f g:
(quæ
eſt
res modica) patet quòd imaginis lineæ a b pars modica uide.

tur
.
Quod eſt propoſitum. Augetur tamen illa quantitas imaginis ſecundum quod centrum
566264VITELLONIS OPTICAE uiſus in eadem ſuperficie declinat plus ad ſuperficiem ſpeculi. Vnde ſi uiſus perueniat inter ſuperfi
ciem
ſpeculi & punctum b:
totius lineę a b uidebitur imago. Tunc enim cadit hæc linea a b inter li-
neam
reflexionis formæ punctia, & inter productam cathetum puncti a ultra lineam a g.
Etſi tali-
ter
ſituetur hęclinea a b, ut cadat inter lineam reflexionis d c & inter lineam per punctum reflexio-
nis
puncti b tranſeuntem ad centrum ſpeculi, poterit uideri imago totius lineæ.
Videbitur autem
imago
totius lineę a b uel partis eius ſemper curua:
quod poteſt oſtendi per modum 50 huius: & mi
nuitur
curuitas imaginis huius lineę, ſecundum quod magis acceſſerit ad lineam tranſeuntem ad
centrum
per punctum reflexionis formæ puncti b.
Vniuerſaliter uerò quicquid interpoſitum uiſui
& ſpeculo impedit peruentum formarum punctorum ſpeculi ad uiſum:
illius imago non uidebitur
in
his ſpeculis.
Hæc autem, qu& hic propoſita ſunt, intelligenda ſunt de lineis occurrentibus uiſui
in
arcu circuli, qui apparet uiſui, utpote in arcu, qui interiacet duas contingentes ductas à centro ui
ſus
ad ſpeculum:
quoniam ille ſolum opponitur uiſui per 5 huius: linearum uerò concurrentium
cum
ſpeculo in parte circuli occulta uiſui, aliqua poteſt eſſe æquidiſtans lineę contingenti, & illa
uidebitur
:
ſimiliter & cõterminalis illi æquidiſtanti, quæ cadit ſub æ quidiſtante, penitus occultabi-
tur
uiſui:
ſed linea conterminalis ęquidiſtanti cadens ſuper ipſam ex parte illa, poterit uideri. Et hęc
experimentantium
induſtriæ ex præhabitis principijs relinquimus demonſtranda:
erunt tamẽ hoc
modo
uiſarum linearum rectarum imagines ſemper curuę.
57. Viſu exiſtente inſuperficie incidentiæ lineæ rectæ, non concurrentis cum ſuperficie ſpeculi
ſphærici
conuexi, ſed æquidiſtantis lineæ interiacenti centrum ſpeculi & uiſus, uel concurrentis
cum
illa extra ſpeculum ex parte uiſus: imago uidebitur curua. Alhazen 22 n 6.
Sit d centrum uiſus: & g centrum ſpeculi: & h e ſit linea uiſa: quę quidem linea non concurrat
circulo
, qui eſt communis ſectio ſuperficiei incidentiæ & ſpeculi, ſed ſit æ quidiſtans lineæ d g, uel
ſecet
eam ex parte d.
Sit quoque a b circulus, qui eſt communis ſectio ſuperficiei incidentiæ uel re-
flexionis
, in qua ſuntlineę d g & h e, & ſuperficiei ſpeculi propoſiti:
& producatur linea h g, in qua
ſit
punctus z imago puncti h.
Punctus quoq; circuli, à quo reflectitur forma puncti h ad uiſum d, ſit
b
:
ducaturq́ue à puncto b linea circulum contingens, quæ ſecet lineam h g ſuper punctum t: eritq́
punctus
t finis contingentie.
Ducatur etiam linea g b, quæ producta neceſſariò cõcurret cum linea
h
e.
Sienim h e fuerit ęquidiſtans d g, concurret quidem per 2 th. 1 huius: ſi uerò d g concurrat cum
h
e, multò fortius g b concurret cum eadem per 29 th.
1 huius. Concurſus quoque ille aut erit in li-
nea
h e, aut ultra hanc lineam:
ſi ultra, concurrat in puncto m. Ducatur quoque linea m g: quæ erit
cathetus
incidentię puncti m:
& imago puncti m ſit q. Imaginata quo que linea à pũcto reflexionis
formæ
puncti m ad lineam g m producta:
finis contingentiæ ſit punctus s: & ducatur linea z q copu
lanslocaimaginum
:
ſimiliter ducatur lineat s cupulans fines cõtingentiarum. Sit quoque, ut linea
d
g ſecet circulum a b in puncto a:
& producatur à puncto a linea contingens circulum, quæ ſit a u.
Palàm
itaque quoniam arcus a b eſt minor quarta circuli, cum uiſus d uideat ex circulo minus me-
dietate
per 3 huius:
quare angulus a g b eſt acutus per 33 p 6, & angulus u a g eſt rectus per 18 p 3: igi-
tur
linea a u concurret cumlinea g b per 14 th.
1 huius: concurrat ergo in puncto u. Dico quia pun-
662[Figure 662]h e m c c u s k b c z q l r f g a d ctus u cadet ultra punctũ s.
Quia cumper 16 huius
punctus
m reſlectatur ab aliquo puncto arcus a b:

& punctus a ſit demiſsior illo puncto reflexionis
formę
puncti m:
erit finis contingentiæ lineæ du-
ctæ
à puncto a contingentis circulum, altior fine
contingentiæ
illius puncti per 60 th.
1 huius: & ita
erit
punctus s demiſsior puncto u.
Protrahatur er
go
linea t s, donec concurrat cumlinea u a:
cõcur
ret
autem per 14 th.
1 huius: & ſit concurſus in pun
cto
k:
& ducatur linea g k: quæ producta concur-
ret
cum h m per 2 uelper 29 th.
1 huius: ſit concur-
ſus
in puncto c.
Punctus itaque c reflectitur ad ui
ſum
d ab aliquo puncto arcus a b:
quòd patet per
e
a, quæ demonſtrata ſuntin 16 huius:
ſit ille pun-
ctus
ſ:
à quo ducatur linea contingens ſpeculum
uſque
ad cathetum g c:
quæ quidem erit demiſ-
ſior
quàm linea a k:
& ſit fo, ſecans lineam g c in
puncto
o:
qui ſit finis contingentiæ: ergo per 60
th
.
1 huius erit punctus o demiſsior puncto k: ſunt
enim
puncta k & o fines contingentiarum.
Producatur quoque linea d f, uſquequò cadat ſuper g e
cathetum
:
cadet aũtper 9 huius: ſit ergo, ut cadat in punctũ r: & producatur linea z q uſq; ad lineam
g
c:
& cadat in punctum 1. Dico quoniam punctum l eſt altius quã punctũ r. Lineę enim h c & t k, &
z
l aut ſunt ęquidiſtãtes aut cõcurrũt.
Sint primò ęquidiſtãtes: ergo lineę ęquidiſtãtes ſecent
lineam
c g, ſuper tria puncta c, k, l, & ſecent utranque linearum m g & h g:
& cum ſit proportio lineę
h
g ad h t, ſicut lineæ g z ad z t per 12 huius, & per 16 p 5:
& ſimiliter cum ſit proportio lineæ m g
567265LIBER SEXTVS. ad m s, ſicut g q ad s: erit eadẽ proportio g c ad c k, quæ g l ad l k per 122 th. 1 huius: ſed palàm per 11
huius
quoniam r eſt imago puncti c:
linea enim d ſ eſt linea reflexionis, concurrens cum catheto c
g
in puncto r:
& o eſt finis contingentię: eſt ergo
per
12 huius, & per 16 p 5 proportio g c ad c o,
663[Figure 663]h e m c s t z q b o r f d g a664[Figure 664]i h e m o c u z s b o k q l r f d o g a ſicut g r ad r o:
led maior eſt proportio g c ad
c
k, quàm g c ad co per 8 p 5:
& ita erit maior
proportio
g l ad l k, quàm g r ad r o:
ergo
econtrario
conuerfim per 6 th.
1 huius erit mi-
nor
proportio l kad g l, quàm r o ad g r:
eſt ergo
maior
proportio o r ad g r, quàm k l ad g l:
ergo
coniunctim
per 11 th.
1 huius maior proportio
eſt
o g ad r g, quàm k g ad l g:
ſed k g eſt
maior
quàm o g:
ergo per 14 p 5 l g eſt maior
quàm
r g.
Eſt ergo punctus r demiſsior puncto
l
:
ſed z q l eſt linea recta: ergo linea z q r eſt linea
curua
:
ergo imago lineę h c eſt curua. Poſito er-
go
alio puncto lineæ h e loco puncti m, & pun-
cto
e loco puncti c:
erit probare quod imago li-
neæ
h e rectę ſit curua.
Si uerò lineæ h m, t s, &
z
q non ſunt æ quidiſtantes, concurrant ergo:
&
erit
cõcurſus aut ex parte d, aut ex parte h:
ſit ex
parte
d, & concurrant in pun-
cto
c:
erit ergo per 53 huius z q l
linea
recta:
quare z q r erit linea
curua
:
eſt ergo imago lineæ h
e
rectæ curua, demonſtratione
completa
, ut prius.
Hoc ergo
eſt
pro poſitum.
58. Omnis arcus circuli, in
cuius
ſuperſicie incidentiæ fue
rit
centrum uiſus, imago ſen-
ſibiliter
apparens intra ſpecu-
lum
ſphæricum conuexum ui-
detur
ſemper curua. Alha-
zen
23 n 6.
Sit arcus uiſus a b: & ſit cen-
trum
ſpeculi punctum g:
& cen
trum
uiſus punctum d:
ſiuq́; hoc centrum uiſus in ſuperficie incidentiæ, quæ eſt a b g Dico quòd
imago
arcus a b uidetur ſemper curua, quando ſenſibιlιter intra ſpeculum uidetur.
Ducatur enim
665[Figure 665]a b d g chorda a b:
palamq́; ex præmιſsis propoſitιonιbus, quoniam ima-
go
chordæ a b ſecundum omnem ſui ſitum, reſpectu ſpeculi uide-
tur
ſemper curua:
niſi ſolùm tunc, quando ipſa ſit in catheto inci-
dentiæ
unius ſuæ extremitatis:
ut cum ipſa eſt perpendicularis ſu
per
ſpeculi ſuperficiem pertranſiens eius centrú:
tunc enim ipſius
imago
uidetur recta, ut patet per 53 huius.
Arcum uero a b eſſe in
catheto
incidentiæ ſuarum extremitatũ eſt impoſsibile:
cum qui-
libet
ſuorum punctorum diuerſam habeat incidentiæ cathetum.

Ergo
nunquam uidebitur imago arcus taliter diſpoſiti in linea re-
cta
:
quoniam ſemper loca imaginum diuerſorum punctorum in
diuerſis
ſunt cathetis.
Curuitas uerò imaginum poteſt faciliter
concludi
ſecundum modum, quo in præcedentibus in lineis re-
ctis
uſi ſumus:
& coadiuuabit ad hæc 45 huius. Patet ergo pro-
poſitum
.
59. Conuexitas imaginum quorumlibet arcuum, cum locus
ipſarũ
eſt intra ſpeculum ſphæricum cõue xum uelextra ipſum,
conuexit
ati arcuum fit contraria ſecundum ſitum.
Eſto quòd arcus a b reſpiciat ſecundum ſui concauum uel conuexum centrum ſpeculi ſphærici
conuexi
, quod ſit punctum g.
Dico quòd conuexitas ipſius imaginis erit cõtraria ſecundum ſitum
conuexitati
ipſius ſpeculi, quando imagoto taliter eſt intra ſpeculũ, ueltotaliter extra, uelſecun-
568266VITELLONIS OPTICAE dum partem intra, ſecundum partem extra, & ſecundum partem in ipſa ſuperficie ſpeculi Loca e-
nim
imaginum punctorum remotiorum à ſuperficie ſpeculi fiunt
666[Figure 666]a b g propinquiora centro ſpeculi, & loca punctorum propinquiorum
ſuperficiei
ſpeculi fiunt remotiora à centro ſpeculi, ut patet per 23
huius
.
Et quia imagines accipiunt continuitatem ſitus ſuarum par-
tium
à continuitate rerum, quarum ipſę ſuntimagines:
patet quòd
conuexitas
ipſarum imaginum conuexitati ipſorũ uiſorum arcuum
fit
contraria ſecundum ſitum, prout etiam oſtendimus in 46 huius.

Patet
ergo propoſitum.
60. Imaginum curuarum eiuſdem arcus uiſi remotioris à cen-
tro
ſpeculi ſphærici conuexi curuior uidetur.
Sit a b arcus uiſus, cuius punctus medius ſit e: & cuius arcus ima-
go
ſit curua:
& eius chorda ſit a b linea recta: ſitq́; centrum ſpeculi
g
.
Dico quòd accedente linea a b ad ſpeculum, imago eius fit mino-
ris
curuitatis, & recedente ipſa fit maioris.
Ducantur enim catheti
a
g & b g, in quibus erunt loca imaginum punctorum a & b per 11 hu
ius
.
Quia itaq; accedente linea recta a b ad ſuperficiem ſpeculi, angulus a g b fit maior, & receden-
te
ipſa angulus a g b fit minor per 34 th.
1 huius: imago uerò pũcti
667[Figure 667]b i d B t k e a c z g e plus elongati à centro ſpeculi fit propinquior centro ſpeculi, &
imago
eiuſdem approximantis ſpeculo fit remotior à centro per
23
th.
huius: extrema uerò puncta illius imaginis ſemper ſunt in
cathetis
a g & a b:
patet ergo quòd imago arcus a b remotioris à
centró
ſpeculi plus coanguſtatur, & approximati plus amplia-
tur
:
& ſecundũ hoc ipſius curuitatis modus uariatur modo propo
fito
.
Quoniam ipſius remotioris à centro ſpeculi imago fit cur-
uior
, & propinquioris fit minus curua:
quoniam ipſa ſemper fit
pars
circuli maioris in acceſſu ad centrũ ſpeculi, & fit pars circuli
minoris
in receſſu à cẽtro:
& ſecundũ quantitatẽ acceſſus illius &
receſſus
uariatur quãtitas dictarũ imaginũ.
Patet ergo propoſitũ.
61. Omnis imago in ſuperficie ſpeculi ſphærici conuexi uiſui
occurrens
, ſemper apparet conuexa. Euclides 23. th. catoptr.
Eſto ſpeculum ſphæricum conuexum a g: & ſit centrum uiſus
e
:
& ſit linea recta uel curua uiſa, quæ d k: in qua ſignentur puncta
b
& i, ſitq́;
utloca imaginum iſtorum punctorum ſint in ſuperficie
ipſius
ſpeculi, lineis incidentiæ exiſtentibus ipſis, quæ d a, b c, i z,
& k g:
lineis quoq; reflexionis exiſtẽtibus a e, c e, z e, & g e. Si itaq;
aliqua
illarũ linearũ reflexionis ſit perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ
ſpeculi
:
palàm per 72 th. 1 huius quoniã ipſa trãſibit centrũ ſpeculi: ergo ք
8
p 3 uel per 21 th.
1 huius illa erit breuiſsima omniũ linearũ illarũ reflexio
nis
, & illi propinquiores ſunt remotioribus breuiores.
Patet ergo quoniã
668[Figure 668]e a b a e b g illa imago uidetur curua:
quoniam aliqua pars ipſius propinquior eſt ui-
ſui
, & aliqua remotior.
Idem quoq; accidit, ſi nulla illarum linearum refle-
xionis
ſit perpendicularis ſuper ſpeculi ſuperficiem:
quoniam ducta per-
pendiculari
linea à puncto e ſuper ſuperficiem ſpeculi per 11 p 11:
palàm
quòd
omnes lineæ reflexionis illi perpendiculari propinquiores remo-
tioribus
ſunt breuiores:
& ſic item imago lineæ rectæ uel curuæ, quæ eſt
d
k, occurrens uiſui in ſuperficie ſpeculi, uidetur ſemper curua.
Et quoniã
eodem
modo eſt demonſtrandum de qualibet imagine apparente in ſu-
perficie
ſpeculi:
patet ergo propoſitum.
62. Imago lineæ curuæ ſecundũ eius concauit atẽ reſpiciẽtis ſuperficiẽ
ſpeculi
ſphærici conuexi, nonnunquã uidetur recta. Alhazen 23 n 6.
Sit linea curua a b c, oppoſita ſpeculo ſphærico cõuexo ſecundũ ſui par
tem
concauã.
Dico nõnunꝗ̃ imago ipſius poteſt uideri li-
669[Figure 669]a b c nea recta.
Ducatur enim eius chorda recta linea, quę ſit a c: pa
lamq́
;
per plures præmiſſarũ propoſitionum huius, quoniá in
aliquo
ſitu imago ipſius lineę rectæ uidetur curua curua curuitate
reſpiciẽte
centrũ ſpeculi.
Quia ergo extremitates lineę curuę
a
b c, quę ſunt a & c, uidẽtur in extremitatib.
imaginis lineę re
ctę
a c:
imaginetur ipſi curuę imagini lineę rectę a c ſubtendi
chorda
intra ſpeculũ.
Si itaq; hoc acciderit, quòd eſt poſsibi-
le
, ut curuitas ipſius arcus ( eſt a b) ſit ſimilis curuitati imagi-
nis
ipſius chordæ, ita eius ſinus uerſi hinc inde ſint ſimi-
569267LIBER SEXTVS.les: palá ք 23 & ք 45 huius quòd imago lineę curuę, quę a b c, erit linea recta, ſubtẽſa per modũ chor
d
æ ipſi imagini curuatæ.
Videbitur ergo linea recta imago ipſius curuæ lineę a b c. Quod eſt propo
ſitũ
.
Patet hoc etiá aliter. Quia enim, ut in pręmiſſa proxima dictũ eſt, omnis imago in ſuperficie ſpe
culi
ſphærici cõuexi uiſui occurrẽs, ſemper uidetur cũuexa, centrũ ſpeculi reſpiciens ſecundũ eius
concauitatẽ
, & eiuſdem arcus imago cadens intra ſpeculum reſpicit centrum ſpeculi ſecundum ſui
concauum
.
Cum ergo non eatur ab extremo in extremũ ſine medio in huiuſmodi reflexionibus &
ſuperficiebus
partium eiuſdem imaginis:
palàm quòd illa imago in aliquo ſitu habeat diſpoſitionẽ
rectitudinis
.
Et quia omnia loca imaginũ punctorum illius arcus cadunt in unam lineam rectam,
quem
ſitum tamen & uiſus & rei uiſæ & ſpeculi perquirere eſſet longum & inutile:
patebit tamen
ſimpliciter
expræmiſsis uia illud perquirere uolenti.
Per hunc itaq; modum accidit circulum quan
doq
;
uideri ad modũ ſemicirculi & diametri, & ex portione circuli fit portio reuerſa, ita quòd ima-
go
rectæ lineæ fit curua, & curuæ lineę fit recta:
& quandoq; ambæ uidentur curuæ ad eandem par
tem
, ſi curuitas arcus uiſi ſit minor curuitate imaginis ſuę chordæ:
& quandoq; ad partes diuerſas,
ſicut
interſectione duorum circulorũ inæqualium ſuperficies incluſa:
& harum imaginum eſt mul-
ta
diuerſitas, quá ex præmiſsis principijs diligenti ſolertiæ relinquimus exquirendam.
In his itaq;
ſpeculis
imago lineę rectę apparet curua, & lineę curuę imago ſemper uidetur curua:
& quandoq;
apparet
uiſui recta.
Et quod oſtendimus de lineis, accidit etiam in ipſis ſuperficiebus planis conca-
uis
& conuexis per lineas, quæ inſunt illis ſuperficiebus:
& idem penitus eſt in lineis longitudinis
& latitudinis ipſarum.
Si autem proponatur uiſui in his ſpeculis corpus curuũ longum, modicum
habens
latitudinis:
apparebit illius corporis curuitas manifeſtè, ipſa diſcerni poſsit per ea, quæ
ſunt
ſupra corpus, aut circa illud aut infra:
non enim bene diſcernitur curuitas non magna, quando
occultæ
fuerint extremitates longitudinis & latitudinis:
unde in corpore conuexitatis modicę, &
quantitatis
magnæ non bene diſcernitur eius conuexitas, licet imago ipſius ſit conuexa, cum non
appareant
termini corporis in longitudine uellatitudine, qui termini coadiuuantnõ modicè com-
prehenſionem
conuexitatis.
63. A ſuperficie ſpeculi ſphærici conuexi ex diuerſis ſuperficiebus ſphærarum compoſita, for
m
æ reflexæ monſtruoſæ imaginis uidentur.
Quia enim diuerſarum ſphæricarum ſuperficierũ diuerſa ſunt centra, & locus imaginis cuiuſq;
puncti
in ſpeculis ſphæricis cóuexis per 11 huius eſt in catheto ſuæ incidentię, ducta à puncto uiſo
ad
centrum ſpeculi:
hæc aũt centra diuerſificantur in huiuſmodi ſpeculis irregularibus: patet ergo
quòd
formę diuerſorum punctorum in partes diuerſas protrahuntur.
Et quoniam à toata ſuperficie
fit
reflexio, & puncta reflexa ſecundum loca diuerſificantur, non ſecundum eundem ſitum:
patet
quòd
imago tota, quæ ex locis talium punctorum aggregatur & unitur, ſuarum partiũ recipit inor-
dinatũ
ſitum.
Videtur ergo imago in talibus ſpeculis monſtruoſa: & ſit extenſio uniformis aliqua-
rum
ſuarum partium ſecundum uniformem extenſionem illarum ſuperficierũ, & aliarum partium
fit
deformitas ab alijs.
Vnde quædá imaginis partes trahuntur in longũ, quædam in latum, quædã
in
tranſuerſum, ſecundum quod partes aliquę ſuperficiei ſpeculi reſpiciunt diuerſa centra diuerſa-
rum
ſphærarum.
Patet ergo propoſitum.
64. Poßibile eſt per plura, quotcun quis uoluerit, conuexa ſphærica ſpecula eiuſdem puncti
imaginem
uideri. Euclides 15 th. catoptr.
Fiat hic diſpoſitio, quæ in 61 th. 5 huius de ſpeculis planis dicta eſt: ſitq́; a centrum uiſus: & pun-
ctus
uiſus b:
& deſcribatur, exempli cauſſa, polygonium æ quilaterũ
670[Figure 670]e d j g k a b& æ quiangulũ, quod ſit a b g d e:
& ad puncta g, d, e ſint ſpecula ſphæ
rica
conuexa contingentia puncta angulorũ ęqualium:
& imaginen
tur
lineę contingentes ſpecula in eiſdem punctis, ut in puncto g, li-
nea
l k.
Et quoniam angulus b g k eſt æqualis angulo d g l: palàm per
20
th.
5 huius quoniam forma puncti b reflectetur à puncto g ad pun
ctum
d:
& eadem ratione à puncto d ad punctum e, & à puncto e ad
punctum
a.
Hoc autem eſt, quod proponebatur.
65. A‘ ſuperficie unius ſpeculi ſphærici conuexiignem impoßi-
bile
eſt accendi: ex plurium tamen compoſitione poßibile.
Quoniam enim, ut oſtenſum eſt in 15 huius, lineę reflexionis for-
eiuſdem puncti à diuerſis punctis eiuſdem ſpeculi ſphærici conuexi non ſunt æquidiſtantes,
attamen
in centro unius uiſus non concurrunt:
ergo neq; radij ſolares uel alij, ſuperficiei huius ſpe
culi
incidentes in aliquo unquam puncto poſſunt cócurrere, ſed diſperguntur in ipſo medio.
Non
ergo
illi radij aggregati unquá corpus aliquo modo quodcunq;
etiá ipſum ſit combuſtibile, poſſunt
incendere
, ut reflectuntur à ſuperficie ſperculi unius:
ex plurium tamen ſpeculorum compoſitione
poſſet
aliquid huiuſmodi effici, ita ut à quolibet illorum ſpeculorũ uno puncto reflecteretur unus
radius
ad unum punctum, cum aliorum ſpeculorum radijs concurrens:
& ſic ſortificaretur actio ra
diorum
in illo puncto, & ſecundum numerum ſpeculorum ſieret numerus radiorum, & unio uel
aggregatio
uirtutis.
Hæc autem ſpeculorum compoſitio plus eſſet difficilis quàm utilis: unde tali
operi
nos non dignum credimus inſiſti.
Patet itaq; propoſitum.
570268
VITELLONIS FILII
THVRINGORVM
ET PO-
LONORVM
OPTICAE LIBER SEPTIMVS.
O Rdinis realis ſeries nos admonet, ut qui planorũ ſpeculorũ & ſphæricorum
conuexorũ
paßiones proprias, prout potuimus, trãſcurrimus:
nunc ad ſpecu
lorũ
columnariũ & pyramιdaliũ proprietates diuertamus.
Sunt enim ſpe
culorũ
iſtorũ aliquæ paßiones ex paßionibus præmiſſorũ ſpeculorũ conξtan
tes
uel cõpoſitæ, ſicut & figuræ iſtorum ſpeculorũ ex figuris illorum præmiſſorũ ſpeculo-
rum
aliqualiter cõponuntur.
Speculũ enim columnare cum ſit pars columnæ rotundæ
(ſicut in 8, 14 & 15 th.
5 huius declarauimus. ) palàm ex præmißis in primo libro hu-
ius
ſcientiæ, & in principijs 11 Euclidis quoniam fit ex tranſitu quadrilateri rectangu-
li
, quod uno ſuorum laterum fixo, motis alijs, circumducitur, quouſ redeat ad locũ, un
de
motus accepit principiũ.
Speculũ quo pyramidale cauſſatur ex motu trigoni rectan
guli
, cuius unũ laterũ rectum angulum continentiũ figitur, & alia duo modo præmiſſo,
quouſq
;
ad locũ, unde moueri cæperunt, circumducuntur. Vtrumq; ergo iſtorum ſpecu-
lorum
, quia ex motu linearũ rectarum ortũ habet, palàm quia rectarũ linearũ paßio-
nes
proprias non euadit.
In quantum uerò illæ lineæ cauſſant circulorũ figuras, circu-
lariter
circumferuntur:
in tantũ bæc ſpecula paßiones circulares, hoc eſt ſphæricas, qua-
rum
origo eſt circulus, cõmuniter conſequuntur:
& hoc maximè in ſpeculis columnari-
bus
euidentius apparet, prout manifeſtabimus in proceſſu.
Propriè uerò istorũ ſpeculorũ
paßiones
, ut illæ, quæ ſecundum oxygonias ſectiones accidunt, quæſolis his ſpeculis, ſiue
ſint
conuexa, ſiue concaua, conueniunt, ex quadam cõmuni naura linearum rectarum
& motus accidunt in illis:
hæc ergo ſpecula posteriorẽ ordinem recipiunt ad plana ſpe-
cula
& ſphærica conuexa.
Prius uerò de his ſpeculis columnaribus & pyramidalibus
conuexis
proſequemur, quàm de quibuſcun concauis & ſphæricis, propter ſimplicita-
tem
paßionum ſpeculorum conuexorum reſpectu concauorum, ut illarum, quæ in alias
deſcendunt
, Quæ uerò præmittimus, ſunt iſta.
DEFINITIONES.
1. Maius ſpeculum columnare uel pyramidale conuexum uel concauũ dicimus,
quod
eſt pars maioris columnæ uel pyramidis:
& minus, quod eſt pars minoris. 2.
Axem
ſpeculi columnaris uel pyramidalis dicimus axem illius columnæ uel pyra-
midis
, cuius pars ſpeculum exiſtit.
3. Baſes ſpeculorũ propoſitorũ dìcimus baſcs
ſuarum
columnarum uel pyramidum quarumcunq;
. 4. Diametrũ uiſualem dici
mus
lineam à centro uiſus perpendicularem ſuper ſuperficiem ſpeculi & ad axem
productam
:
& eadẽ dicitur cathetus reflexionis. 5. Cathetus incidentię dicitur, ut
prius
, linea pep endicularis ducta à puncto rei uiſæ ſuper lineam, quæ eſt cõmunis
ſectio
ſuperficiei reflexionis & ſpeculi:
utpote ſuper lineam rectã, quæ eſt linea lon
gitudinis
ſpeculi, uel ſuper circulũ, uel ſuper oxygoniã ſectionẽ, ſecundum quod
ab
aliqua iſtarum linearum reflexio procedít.
6. Finis contingentiæ dicitur pun-
ctus
, in quo altera cathetorum ſecat lineam in puncto reflexionis ſpeculum ſecun
dum
circulum uel ſectionem oxygoniam contingentem.
7. Metam locorum di-
cimus
, ut in ſpeculis ſphęricis, punctũ uel lineam, ultra quã imagines uidentur.
THEOREMATA
1. Oppoſito uiſui ſpeculo colũnari uel pyramidali conuexo orthogonaliter erecto, ita ut uiſus
non
ſit in ſuperficie ſpeculi, aut ei continua: linea recta à centrc uiſus ducta, cum axe ſpeculi in
571269LIBER SEPTIMVS. uertice acutum angulum tenente: à parte ſuperficiei ſpeculi interiacente ſuperficies contingen-
tes
ductas à centro uiſus ad ſpeculi ſuperſiciem ſolùm fit reflexio ad uiſum. Alhazen 35 n 4.
Hoc, quod hic proponitur, uniuerſaliter cõuenit ſpeculo columnari conuexo, ſiue ſecundũ an-
gulum
rectũ ſiue ſecundũ acutum ſibi incidat linea uiſualis:
ſemper enim ſicut per 78 th. 4 huius o-
ſtenſum
eſt, minus medietate ſuperficiei columnaris uiſui occurrit, & abilla ſolùm fit reflexio ad ui
ſum
.
Hæc aũt ſuperſicies ſpeculi columnaris contenta eſt duabus ſu
671[Figure 671]a b f g c d n perſiciebus à cẽtro uiſus productis, ſecundũ lineã lõgitudinis cõtin-
gentibus
columnã.
Et quoniã huius paſsionis idẽ eſt demon ſtrandi
modus
in utroq:
ꝓpoſitorũ ſpeculorũ: difficilius uerò in pyramida-
libus
, ſufficit, exẽpli cauſſa, propoſitũ in ſpeculis pyramidalibus de-
monſtrari
.
Sit itaq; ſpeculum pyramidale conuexum, cuius axis ſit a
d
:
& uertex a: diameter baſis c n: centrũ baſis d: & ſit hæc pyramis e-
recta
ſuper ſuperficiem horizontis, ita quòd non inclinetur ſuper il-
lam
:
& ſit centrũ uiſus b: cõcurratq́; linea b a à uiſus centro ad uerti-
cem
ſpeculi producta cum axe datæ pyramidis, continens cum ipſo
angulum
acutũ, qui eſt d a b.
Dico quòd ſolùm à parte ſuperficiei co-
nicæ
huius pyramidis, quæ interiacet ſuperficies contingentes du-
ctas
à centro uiſus ad eandẽ ſuperficiem, fit reflexio ad uiſum.
Imagi
nemur
enim ſuperficiẽ à centro uiſus prodeuntẽ, quæ ſecet pyrami-
dem
orthogonaliter per axem:
& palàm per 100 th. 1 huius quoniam
cõmunis
ſectio illius ſuperficiei, & ſuperficiei pyramidis erit circu-
lus
æquidiſtans baſi pyramidis.
Sit ergo ille circulus f g: & à centro
uiſus
ducantur duæ lineæ b f & b g illum circulum contingentes per
17
p 3:
& per 101 th. 1 huius ducantur à punctis f & g duę lineę longitu
dinis
pyramidis, quę ſint c f a, & n g a.
Palàm itaq; quoniã ſuperficies,
in
qua ſunt lineę c f a & linea b f continget pyramidem.
Si enim dicatur quòd ſecet illam, & con
tingit
:
palàm quoniá linea b f, quæ eſt in illa ſuperficie, ſecabit circulũ f g, & non cõtinget: ducta au-
tem
eſt ad contingentiam:
ſecare igitur eſt impoſsibile. Superficies ergo illa pyramidem cõtinget.
Et
ſimiliter oſtendendum eſt de ſuperficie, in qua ſunt lineę n g a & b g, quòd & illa pyramidem con
tingat
.
Superficies ergo pyramidis interiacẽs has duas ſuperficies contingentes, uiſui occurret, &
ſolùm
ab hac fiet reflexio ad uiſum:
quia, ut per 16 th. 2 huius oſtẽſum eſt, longior radius ad circulũ
columnæ
uel pyramidis rotundarũ perueniens, quaſi linea contingens eſt.
Patet ergo propoſitum:
quoniam
in ſpeculo columnari eſt ſimiliter demonſtrandum.
2. Si à centro oculi ad lineas, quæ ſunt termini ſuperficierũ ſpe-
culorum
columnarium uel pyramidalium conuexorum apparen-
lium
uiſui, duæ ſuperficies reflexionis producantur: neceſſe eſt per
ipſas
ambas ſpeculum contingi. Alhazen 26 n 4.
Verbi gratia, ſint conuexo ſpeculo columnari, quod ſit d f e g, duæ
672[Figure 672]a e g c b d h f lineæ longitudinis, quæ ſint d e & f g:
ſintq́; illæ lineæ termini ſuperfi
ciei
columnæ ſpeculi apparentis uiſui, ut patet ex præmiſſa & per 78
th
.
4 huius: & ſit centrũ uiſus a: productisq; lineis a d, a f, a g, a e: erunt
ſuperficies
trigonę a d e, & a f g.
Drco quòd illæ ſuperficies contingẽt
columná
.
Si enim dicatur altera ipſarũ ſecat columná, ut ſuperfi-
cies
a d e, planũ eſt quòd illa ſectio erit ſuper lineá longitudinis d e,
in
quá cadit illa ſuperficies:
& ſimiliter erit procedendú ſi ſuperficies
a
f g ſecet columná:
& ſit ſectio ſuper lineã f g. Sit ergo, ut ſuperficies
plana
pertranſiẽs centrũ uiſus, ſecet columná ęquidiſtanter baſibus:

eritq́
;
per 100 th. 1 huius ſectio cõmunis illi ſuperficiei & ſpeculi cir-
culus
, qui ſit b c:
hic ergo tranſit per duas lineas longitudinis d e, & f
g
:
ducantur ergo lineæ a b & a c ad hunc circulum. ergo cum ſint
in
illis ſuperficiebus ſecantibus ſuperficiem columnę, ſecabunt cir-
culum
b c:
minus ergo uidebitur de arcu b c, quàm ſit illud, quod ſub
lineis
circulũ b c contingentibus à centro uiſus puncto ſcilicet a du-
ctis
continetur, quod eſt contra ea, quæ declarata ſunt in 51 th.
4 hu-
ius
:
& ſimiliter de baſibus columnæ declarandum. Non erunt ergo il
ſuperficies productæ ad terminos ſuperficiei columnæ a pparen-
tis
uiſui, ſed citra illas:
quod eſt contra hypotheſim. Eodem modo
quoq
;
eſt de ſpeculis pyramidalibus demonſtrandũ: & ſequitur idẽ
impoſsibile
, quod prius, per 84 th.
4 huius: quod eſt contra hypothe
ſim
.
Patet ergo propoſitum.
3. Cõmunis ſectio omnium ſuperficierum à uiſu productarũ, contingentiũ ſpeculũ columna-
re
cõuexum, eſt linea tranſiens centrum uiſus æquidiſtanter axi illius ſpeculi. Alhazen 26 n 4.
572270VITELLONIS OPTICAE
Quod hic proponitur, patet. Eſto enim axis ſpeculi columnaris conuexi h k i: & baſis ſuperior c
lumnæ
circulus f d:
cuius centrum ſit h: & interior baſis circulus g e: cuius centrum i: & communis
ſectio
alicuius ſuperficiei reflexiõis & ſuperficiei ſpeculi columna-
673[Figure 673]m f h d b k j p q g i e a ris ſit circulus b l:
cuius centrum k. Cum itaq; axis h i, qui orthogo
nalis
eſt ſuper baſes, ut patet per 92 th.
1 huius, ſit etiam orthogona
lis
ſuper circulũ b l per 100 & per 23 th.
1 huius: & per eadem ſint li-
neæ
longitudinis columnæ d e & f g orthogonales ſuper circulum
b
l.
Superficies ergo contingentes columnã ſecundum illas lineas
d
e & f g, erectæ erunt ſuper circulum b l per 18 p 11:
ergo & ſuper ſu
perficiem
reflexionis, ſecantẽ columná ſecundũ illum circulum b
l
:
ergo per 19 p 11 cõmunis ſectio illarũ ſuperficierum contingentiũ
columnã
orthogonalis erit ſuper illam ſuperficiẽ reflexionis.
Ergo
per
6 p 11 illarũ ſuperficierũ cõmunis ſectio æquidiſtans erit axi co
lumnæ
, qui ſuper eandem ſuperficiem eſt orthogonaliter erectus.

Secant
aũt illæ ſuperficies ſe in centro uiſus:
quoniam centrum ui
ſus
in omnibus illis exiſtit, ut patet ex hypotheſi de ſuperficiebus
planis
ſpeculum propoſitum contingentibus, & de ſuperficie refle
xionis
ex 27 th.
5 huius. Patet ergo propoſitum.
4. Ad quodcũ punctũ ſignatũ in ſugnatũ in ſuperficie apparẽte ſpecu
li
colũnaris uel pyramidalis cõuexi à centro uiſus ducatur linea
rect
a: illa product a neceſſariò ſpeculũ ſecabit. Alhazen 27 h 4.
Sit diſpoſitio omnimoda præmiſſæ: ſigneturq́; in apparẽte uiſui
portione
ſpeculi, quę eſt e d f g, punctus q:
& producatur linea a q.
Dico
quò d linea a q ꝓducta neceffariò ſpeculũ ſecabit.
Produca-
tur
enim à puncto q linea longitudinis columnæ, quæ fit q m, ք 101
th
.
1 huius: hæc itaq; linea erit æquidiſtans ambabus lineis longi-
tudinis
d e & f g per 92 th.
1 huius, 6 p 11 & 30 p 1. Sit quoq; ut fuper-
ficies
aliqua reflexionis ſecet columná ultra punctũ q ſecundũ cir-
culum
b l per 100 th.
1 huius. Linea ergo q m neceſſariò tráſibit per
circulũ
ſectionis, qui eſt b l, ſecás ipſum in pũcto:
ſit ergo illud pun
ctũ
p:
ducaturq́ linea a p. Hæc ergo, quia caditinter lineas à centro uiſus a ad circulũ b l ꝓductas il
lum
cõtingentes, quæ ſunt a b & a l, palã quia ſecabit circulum.
Ergo etiã ſuperficies à centro uiſus
ad
ſpeculi ſuperficiem protenſa, in qua ſunt lineę a p & a q, ſecabit ſpeculũ:
quia illa ſuperficies ſeca
bit
ſuperficiẽ columnaris ſpeculi ſecundũ lineam longitudinis, quæ eſt m q.
Palàm ergo quoniam
linea
a q ꝓducta ſecabit ſpeculũ:
eodẽq́; modo patet de quolibet a-
674[Figure 674]m f y d z b j s n p t r o g i e a lio dato puncto.
In ſpeculis quoq; pyramidalibus cõuexis eodem
modo
demonſtrandũ, ducta linea à uertice pyramidis ad punctum
quẽcunq
;
in illius ſpeculi ſuperficie datũ. Palàm eſt ergo ꝓpoſitũ.
5. Omnis ſuperficies plana in aliqua linea lõgitudinis ſuperfi-
ciei
apparentis uiſui ſpeculi colũnaris uel pyramidalis conuexi,
contingens
ſpeculũ, ſecat ſuperficies à uiſu productas, quæ cõtin-
gunt
portionis apparentis extremitates: omnes́ illæ ſuperficies
inter
uiſum & ſpeculi ſuperficiẽ extenduntur. Alhazen 27 n 4.
Maneat ſuperior diſpoſitio: cõtingatq́; aliqua ſuքficies plana ſu-
perficiẽ
apparentẽ ſpeculi ſecundũ lineã lõgitudinis, quę eſt m o, ք
95
th.
1 huius: ducaturq́; ſuքficies reflexiõis, quę ſit a b l: & in ea
ducatur
linea cõtingẽs circulũ b l in pũcto p, quę ſit s p t.
Palã ergo
q
đ linea s p t ſecabit lineas a b & a l.
Ducatur enim linea p l. Quia
ergo
linea s p t ſecat angulũ a p l, patet ք 29 th.
1 huius quoniá ipſa
fecabit
lineã a l.
Similiter ducta linea p b, patet q đ linea s p ſecabit
lineã
a b:
palá ergo quoniá lineę a l & p t cõcurrent. Sed linea p t eſt
in
ſuքficie cõtingẽte columná ſecundũ lineã lõgitudinis m o:
linea
uerò
a l eſt in ſuքficie cõtingẽte columnã ſecũdũ lineá lõgitudinis
d
e, quę eſt extremitas portionis apparẽtis.
Patet ergo ꝓpoſitũ pri
mum
.
Sed & oẽs tales ſuքficies, qualis eſt ſuքficies, in qua eſt linea
s
t, inter uiſum & ſpeculi ſuքficiẽ extenduntur.
Et de ſpeculi quidẽ
ſuperficie
patet, ſint illę ſuperficies cõtingentes ipſam ſpeculi ſu
perficiẽ
, & ſecantés illá:
ſed & patet de cetro uiſus. Sit enim pun
ctum
n proximũ punctũ ſignabile ſub puncto b, in arcu l b:
& ima-
ginetur
aliqua ſuperficies cõtingens ſuքficiẽ colũnę in linea lõgitu
dinis
, in qua ſit punctus n:
hæc ergo neceſſariò ſecabit ſuքficiẽ refle
xionis
, quę eſt a b l:
quoniá eſt orthogonalis ſuper illã per 18 p 11. Sit
itaq
;
ſuperficiei reflexióis, quę a b l, & dictę ſuperficiei cómunis ſectio linea recta, quę ſit n r. Palàm
ergo
ք pręmiſſa quoniá linea n r cõtingit circulũ b n in pũcto n:
ſed punctũ n demiſsius eſt pũcto b:
573271LIBER SEPTIMVS. ergo cõtingẽs linea, quę n r, erit demiſsior linea cõtingẽte, quę eſt a b, ք 60 th. 1 huius. ergo per-
tinget
linea n r ad punctũ a centrũ uiſus.
Eodẽ modo demõſtrandũ in alijs buſcũq; ſuperficiebus
taliter
cõtingentibus ſuperficiem apparentem ſpeculi columnaris.
Similiter quoq; dem onſtrandũ
eſt
de ſuperficiebus contingentibus ſpecula pyramidalia quæcunq;
. Patet ergo propoſitum.
6. Omnis ſuperficies reflexionis, in qua ſunt linea contingens baſim ſpeculi columnaris uel
pyramidalis
conuexi & linea longitudinis eiuſdem ſpeculi: idem ſpeculum ſecũdum lineam ſuæ
longitudinis
neceſſariò eſt contingens.
Hoc patet per modum 2 huius: quoniam eadem huius & illius eſt demõſtratio. Sit enim, reſum-
pta
figura præ cedenti, ſuperficies reflexionis g a f, in qua ſit linea z f contingens columnam uel py-
ramidem
in puncto f, & linea longitudinis columnæ uel pyramidis, quę ſit g f.
Dico quòd illa ſuper-
ficies
reflexionis continget columnam uel pyramidem.
Si enim de-
675[Figure 675]y f d y g i e c tur quòd illa ſuperficies columnam uel pyramidẽ ſpeculi ſecet:
tunc
& linea z f b a ſim illius ſpeculi ſecabit:
quod eſt contra hypotheſim.
Palàm
ergo propoſitum.
7. Oppoſito uiſui ſpeculo columnari uel pyramidali cõuexo, ita
ut
centrum uiſus non ſit in ſuperficie columnæ uel pyramidis, &
punctus
rei uiſæ ſit cum uiſu in eadem ſuperficie ſpeculum ſecun-
dum
axem ſecante: communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſu-
perficiei
apparentis ſpeculi erit linea longitudinis ſpeculi: & ſi illa
communis
ſectio ſit linea longitudinis, ſuperficies reflexion is ſecat
ſpeculum
per axem. Alhazen 29 n 4.
Sit ſpeculum columnare cõuexum, cuius axis ſit h i: cuius ſuper-
ficies
apparens uiſui ſit e d f g:
ſitq́; a cẽtrum uiſus, & b punctum ui-
ſum
:
ſecetq́; ſuperficies reflexionis (in qua per 27 th. 5 huius neceſ
ſariò
ſunt puncta a & b) ipſum ſpeculum ſecundum axem h i.
Dico
quod
communis ſectio illius ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei e d
f
g, eſt linea longitudinis ſpeculi.
Quoniam enim per 93 th. 1 huius
cõmunis
ſectio illius ſuperficiei planę & ſuperficiei totius column æ
ſpeculi
eſt quadrangulum rectangulum ſub duabus lineis longitu-
dinis
& duabus diametris baſium columnę contentum, cum ſuper-
ficies
reflexionis tranſeat per centrum uiſus, cui directè in ſpeculo
opponitur
ſuperficies apparens uiſui, per 1 huius:
patet quòd com-
munis
ſectio illarum duarum ſuperficierum erit linea una longitu-
dinis
, quæ eſt unum latus illius rectanguli, quod eſt communis ſectio illius ſuperficiei planæ & ſu-
perficiei
totius columnæ.
Similiter quoq; patet per 90 th. 1 huius de ſpeculo pyramidali: quoniam
communis
ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei conicæ ſpecu-
676[Figure 676]m f y d o g i c a li uiſui apparentis, eſt unum latus illius trigoni (qui eſt communis
ſectio
huius planæ ſuperficiei & totius ſuperficiei ipſius pyramidis
ſpeculi
) quod eſt una linearum longitudinis pyramidis.
Patet ergo
propoſitum
.
8. Omnium ſuperficierum planarum ſuperficiem ſpeculi colu-
mnaris
uel pyramidalis conuexi contingentium unica ſuper ſu-
perficiem
reftexionis ſpeculum ſecundũ axem ſecãtem eſt erecta,
ut
quæ ſecundum communem ſectionem illius ſuperficiei & ſpecu-
li
, lineam ſcilicet longitudinis, ſuperficiem apparẽtem ſpeculi per
æqualia
diuidentem, ſpeculum eſt contingens.
Sit ſpeculum columnare conuexum, cuius apparens uiſui ſuper-
ficies
ſit e d f g:
& axis h i: ſitq́; centrum uiſus punctum a: & commu-
nis
ſectio ſuperficiei reflexionis ſpeculum ſecundũ axem ſecantis &
ſpeculi
ſit linea longitudinis, quæ m o, per æqualia diuidens ſuper-
ficiem
e d f g:
cõtingantq́; ſuperficiẽ ſpeculi ſuperficies planæ quot-
cunq
;
Dico quòd unica illa, quæ ſecũdum lineam longitudinis m o
ſpeculum
contingit, erecta eſt ſuper illam ſuperficiem reflexionis:
&
quòd
omnes aliæ ſuper ipſam ſunt obliquatæ.
Vtenim patet per 92
th
.
1 huius linea m o rectos eſt angulos cõtinens cum ſemidiametris
baſium
columnæ, & ſimiliter cum ſemidiametris omnium circulo-
rum
baſibus illis æ quidiſtantium, ſecantium columnam, ut patet
per
100 & per 23 th.
1 huius: palàm quoq; per 96 th. 1 huius quoniam
omnes
perpendiculares, quæ intra columnam ducibiles ſunt ſu-
per
ipſam ſuperficiem contingentem ſpeculum, neceſſariò tranſ-
cunt
per axem ſpeculi:
omnes uerò illæ perpendiculares cadunt in
574272VITELLONIS OPTICAE ſuperficie ſpeculum ſecundum axem ſecante, Ergo per definitionem illa ſuperficies contingẽs eſt
erectaſuper
ſuperficiẽ illam reflexionis.
Omnes ergo aliæ ſuperficies dictã ſuperficiẽ ſpeculi ſecun-
dum
alias lineas longitudinum contingẽtes, ſuper illam ſuperficiem reflexionis ſunt obliquæ.
Ali-
ter
enim cum illæ ſuperficies contingẽtes ſe neceſſariò interſecent:
ſi ab aliquo puncto lineæ (quæ
per
3 p 11 eſt communis ſectio illarum ſuperficierum) duæ lineæ in illis ſuperfi ciebus contin genti-
bus
ad ſuperficiem reflexionis perducantur, qũarum extremitates in ipſa ſupe rſicie reflexionis per
lineam
tertiam coniungantur:
erũt procreati illius trigoni duo an-
677[Figure 677]f y d z c g i e a g guli recti:
quod eſt impoſsibile. Non eſt ergo aliqua aliarum ſuper-
ficierum
ſpeculum contingẽtium ſuper illam ſuperficiem reflexio-
nis
erecta:
niſi unica in illa communi ſectione ſpeculum contingẽs.
Et
eodẽ modo in ſpeculis pyramidalibus poteſt demonſtratio for-
mari
.
Patet ergo propoſitum.
9. Oppoſito uiſui ſpeculo columnari conuexo, ita ut uiſus non
ſit
in ipſa ſuperficie columnæ, & punctus rei uiſæ ſit cum uiſu in
eadem
ſuperficie æquidiſtanti baſibus columnæ: communis ſectio
ſuperficiei
reflexionis & ſpeculi erit circulus equidiſtans baſibus
columnæ
. Alhazen 30 n 4.
Eſto columnare ſpeculum cõuexum, cuius axis ſit h i: & baſis ſu-
perior
circulus f d:
inferior baſis circulus g e: & ſit centrũ uiſus pũ-
ctum
a:
& punctum rei uiſæ ſit b: ſitq́; ſpeculum directè uiſui oppo-
ſitum
, ut proponitur.
Dico quòd ſuperficies reflexionis (quæ ſit a b
c
z) ſecabit ſuperficiem propoſiti ſpeculi taliter, quòd communis
ſectio
, quę ſit c z, erit circulus æquidiſtãs baſibus ſpeculi.
Hoc enim
patet
ex hypotheſi, & per 100 th.
1 huius: uel etiam hoc modo. Du-
cantur
enim duæ lineæ productæ à uiſu contingentes ſpeculũ, quæ
ſint
a z & a c:
ſintq́; z & c puncta contingentiæ oppoſita adinuicem
in
eadem ſuperficie:
& ab utroq; illorum pũctorum ducantur lineæ
ſecundum
longitudinem columnæ, quæ ſint d c e & f z g.
Et quoniã
linea
d c eſt æ qualis lineæ f z, & linea c e æ qualis lineæ z g ex hypo-
theſi
& per 25 th.
1 huius, propter æ quidiſtantiam baſium ſpeculi &
ſuperficiei
reflexionis:
palàm quia linea z c (quæ eſt communis ſe-
ctio
ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei & ſpeculi) ęquidiſtabit ar-
cubus
baſium, qui ſunt d f & g e.
Ductis enim rectis lineis d f, c z, g
e
, erunt illæ lineæ rectæ æquidiſtantes per 33 p 1:
ergo & curuæ, quæ in eiſdẽ ſunt ſuperficiebus,
erunt
æquidiſtantes:
& ſunt circulares: quoniam ſunt æ quidiſtantes in eadẽ ſuperficie columnari.
Patet
ergo propoſitum.
10. Oppoſito uiſui ſpeculo columnari uel pyramidali conuexo,
it
a ut uiſus non ſit in ſuperficie colũnæ uel pyramidis, ſuperficie
reflexionis
obliquè axi ſpeculi incidente: communis ſectio ſuper-
ficiei
reflexionis & ſpeculi erit oxygonia ſectio. Alhazen 31 n 4.
678[Figure 678]f h d g i e b a
Eſto, ut in præmiſsis, ſpeculum columnare uel pyramidale con-
uexum
, cuius axis ſit linea h i:
& ſuperficies eius apparens uiſui ſit
e
d f g:
ſitq́; centrum uiſus punctum a: & punctus rei uiſæ b: ſecetq́;
ſuperficies
reflexionis ſpeculum obliquè trans axem, ſcilicet non
æ
quidiſtanter baſibus columnæ.
Dico quòd communis ſectio ſu-
perficiei
reflexionis & ſuperficiei ſpeculi uiſui apparentis eſt pars
oxygoniæ
ſectionis.
Quoniam enim per 103 th. 1 huius patet quòd
omnis
ſuperficiei ſecantis columnam uel pyramidem trans axem
non
æquidiſtãter baſibus & ſuperficiei totius pyramidis uel colu-
m
n æ communem ſectionem circulũ eſſe eſt impoſsibile, uel etiam
lineam
longitudinis per 7 huius, cum talis ſuperficies plana ſe-
cet
pyramidem uel columnam ſecundum axis longitudinem:
pa-
tet
quòd communis ſectio ſuperficiei reflexionis (quæ plana eſt)
& partis ſuperficiei ſpeculi pyramidalis uel columnaris oppoſitæ
uiſui
non poterit eſſe arcus circuli, neq;
linea longitudinis. Erit er-
go
pars ſectionis oxygonię:
quia totam talem ſectionem totius ſu-
perficiei
pyramidalis uel columnaris, & ſuperficiei p lanæ ſecantis
pyramidem
uel columnam diximus oxygoniam ſectionem in 98
th
.
1 huius. Patet ergo propoſitum.
11. Communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi colu-
mnaris
circulo exiſtente: omnes ſuperficies planæ ſpeculum con-
tingentes
, ſuper ſuperficiem reflexionis ſunt erectæ.
575273LIBER SEPTIMVS.
Remaneat diſpoſitio, quæ præceſsit in 9 huius. Et quia per 95 th. 1 huius omnes planæ ſuperfi-
cies
columnam contingentes, ſecundum lineam longitudinis contingunt, patet per 92 th.
1 huius,
cum
omnes lineæ longitudinis rectos angulos cum ſemidiametris baſium contineant, quoniam
omnes
ſuper illas baſes ſunt erectæ.
Ergo per 100 & 23 th. 1 huius illæ lineæ omnes ſunt erectæ ſu-
per
circulum æquidiſtantem baſibus columnæ.
Hic autem eſt circulus (qui eſt communis ſectio
ſuperficiei
reflexionis & ſpeculi per 9 huius.
) Ergo per definitionem ſuperficierum erectarum ſu-
per
ſuperficies, omnes illæ ſuperficies contingentes columnam, ſuper præfatam ſuperficiem refle-
xionis
eriguntur.
Quod eſt propoſitum.
12. Communem ſectionem ſuperficiei reflexionis & ſpeculi pyramidalis conuexi circulum
impoßibile
eſt eſſe. Alhazen 41 n 4. Item 50 n 5.
Sit pyramidale ſpeculum conuexum a b c: cuius uertex a: diameter baſis b c: ſitq́; axis ſpeculi li-
nea
a d:
eſt ergo per 89 th. 1 huius punctum d centrum baſis: ſitq́; centrum uiſus e: & punctus rei ui-
ſæ
ſit f.
Dico quod forma puncti f non poteſt reflecti ad uiſum e ab aliquo puncto ſpeculi propoſiti,
ita
ut communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſit circulus.

679[Figure 679]a f m h k g n e b d e Si enim hoc ſit poſsibile:
eſto quòd reflectatur forma puncti f ad ui-
ſum
e à puncto ſpeculi g:
ſitq́; circulus g h communis ſectio ſuper-
ficiei
reflexionis & ſpeculi:
cuius centrum ſit k: eritq́; per 100 th. 1
huius
circulus g h æ quidiſtans baſi b c.
Producatur ergo à puncto g
extra
ſpeculum linea g m perpendiculariter ſuper ſuperficiem con-
tingentem
pyramidem in puncto g per 12 p 11.
Quia uerò ſuperficies
baſis
non eſt orthogonalis ſuper ſuperficiem contingentem pyra-
midem
in puncto g:
ideo quòd omnis ſuperficies contingens pyra-
midem
ſecundum lineam longitudinis eſt contingens, ut patet per
95
th.
1 huius, & linea longitudinis obliquè ſuperſtat ſuperficiei ba-
ſis
:
palàm quòd ſuperficies circuli h g ę quidiſtantis baſi, non eſt or-
thogonalis
ſuper ſuperficiem ſpeculum contingentem in puncto g.

Producta
ergo linea perpendiculari, quæ eſt g m, intra pyramidem:

palàm
quòd ipſa non pertinget ad centrum circuli, quod eſt k, ſed
cadet
ſub illo in alio puncto axis, qui ſit punctus n:
& continebit li-
nea
m g n acutum angulum cum axe uerſus punctum uerticis, ſcili-
cet
angulum g n a, qui neceſſariò eſt acutus per 32 p 1, ideo quò d an-
gulus
g k n eſt rectus per 29 p 1:
cum angulus a d c ſit rectus. Et quo-
niam
, ut patet per 27 th.
5 huius, punctum m, qui eſt terminus lineæ
perpendicularis
ſuper ſuperficiem ſpeculi (quæ perpendicularis eſt linea n g m) in ſuperficie refle-
xionis
conſiſtere eſt neceſſe:
linea ergo h k g non eſt in illa ſuperficie. Palàm ergo quòd formę pun-
cti
f ad uiſum e non fiet reflexio à puncto ſpeculi g, ut à puncto circuli.
Si enim fieret reflexio à pun-
cto
g, ut à puncto circuli g h:
oporteret neceſſariò ſuperficiem circuli g h perpendicularem eſſe ſu-
per
ſuperficiem planam contingentem ſpeculum in puncto g, & perpendicularem m g produci ad
centrum
circuli k:
quod eſt impoſsibile per præmiſſa. Patet ergo propoſitum.
13. Oppoſito uiſui ſpeculo pyramidali conuexo, it a ut uiſus non ſit in ſuperficie pyramidis aut
ei
continua, punctus́ rei uiſæ ſit cum centro uiſus in eadem ſuperficie æquidiſtante baſi pyra-
midis
: impoßibile eſt reflexionem fieri ad uiſum.
Exiſtente enim tali diſpoſitione centri uiſus & puncti rei uiſæ, reſpectu ſpeculi pyramidalis con-
uexi
, ut proponitur:
palàm per 100 th. 1 huius, cum ſuperficies reflexionis ſit ſuperficies plana, quia
communis
ſectio ſui & ſuperficiei conicæ ſpeculi eſt circulus.
Patet ergo propoſitum per præmiſ-
ſam
.
Eſt enim in illa oſtenſum impoſsibile eſſe, ut communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi
pyramidalis
conuexi ſit circulus.
Quia ſi ſectio illa communis eſſet circulus, eſſet ipſa per 100 th. 1
huius
æquidiſtãs baſi ſpeculi, & eſſet ſuperficies illius circuli in ſuperficie reflexionis.
Et quia axis
a
d eſt perpendicularis ſuper illum circulum per 23 th.
1 huius: erunt lineæ longitudinis pyramidis
declinatæ
ſuper illum circulum angulos acutos continentes cum diametris baſis:
& ita eſſent illæ
lineæ
obliquæ ſuper ſuperficiem reflexionis.
Ergo in illa ſuperficie non poſſet duci perpendicula-
ris
ſuper lineam longitudinis:
ſed per 27 th. 5 huius perpendicularis ducta ſuper ſuperficiem con-
tingentem
ſpeculum ſecundum punctum reflexionis, eſt in ſuperficie reflexionis & perpendicula-
ris
ſuper lineam longitudinis:
cum quælibet ſuperficies contingẽs pyramidem, contingat illam ſe-
cundum
lineam longitudinis.
Ergo nunquam fiet reflexio ad uiſum in h o c ſitu ſormæ alicuius pũ-
ctorum
rei uiſæ, ſuperficie reflexionis ſpeculum pyramidale, ut pyramidale, contingente.
Si uerò
ſuperficies
, in qua eſt linea contingens ſpeculi circulum, ſecundum aliquod punctum illius circuli
ſecet
ſuperficiem ſpeculi:
tunc eſt poſsibile ab his ſpeculis, & ab illo puncto circuli reflexionem fie-
ri
, non ut à ſpeculis pyramidalibus, ſed in quantum ipſorum cõuexa ſuperficies communicat cum
ſpeculis
ſphæricis uel columnaribus conuexis, quorum paſsiones declarauimus in præmiſsis:
nec
tunc
hæc paſsio ad proprietatem ſpeculorum pyramidalium accedit.
Patet ergo propoſitum.
576274VITELLONIS OPTICAE
14. Superficierum reflexionis (quarum communis ſectio cum ſuperficie ſpeculi pyramidalis
eſt
linea recta) ſecundum diuerſas uiſus ſituationes quando ſolùm unam, quando plurimas
ad
eundem uiſum poßibile eſt applicari.
Quocunq; enim modo uiſu taliter diſpoſito, ut minus medietate ſuperficiei conicæ pyramidis
uideatur
per 84 th.
4 huius: tunc ſolùm unica ſuperficies reflexionis tranſit peruiſum, cuius com-
munis
ſectio ſuperficie pyramidis ſit linea longitudinis:
quoniam unica tunc tranſibit per axem
pyramidis
.
Oſtenſum eſt enim per 7 huius quoniam in omni ſuperficie reflexionis factæ à ſpeculis
pyramidalibus
(quãdo communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſuerit linea longitudinis
ſpeculi
) neceſſe eſt eſſe axem ſpeculi.
Taliter uerò diſpoſito uiſu, ut tota pyramis uideatur per 92
th
.
4 huius, ſolùm plures, ſed etiam inſinitæ ſuperficies reflexionum (quarum communis ſectio
eſt
linea longitudinis) ut proponitur, poſſunt ad oculum applicari:
quoniam tunc centrum uiſus
omnibus
lineis longitudinis totius ſpeculi eſt commune:
& omnes ſe æ qualiter habent ad uiſum.
Cum
enim radius uiſualis continuus fuerit axi pyramidis:
tota pyramis uidetur per 92 th. 4 huius.
In
qualibet ergo ſuperficie reflexionis ſit totus axis & linea perpendicularis ſuper ſpeculi ſuperfi-
ciem
, a d axem tranſiens à puncto reflexionis:
eritq́; cuiuslibet ſuperficiei reflexionis, & ſuperficiei
pyramidalis
ſpeculi ſectio linea longitudinis in hoc ſitu:
quoniam quælibet ſuperficies, in qua eſt
totus
axis, communem habet lineam longitudinis illius pyramidis cum ſuperficie pyramidis per
90
th.
1 huius. Patet ergo propoſitum.
15. Omnis ſuperficies reflexionis (cuius communis ſectio & ſuperſiciei ſpeculi columnaris uel
pyramidalis
conuexi eſt linea longitudinis ſpeculi) per æqualiæ
diuidit
ſuperficiem ſpeculi apparentem.
680[Figure 680]p y d m g x j s p t g i e o a
Eſto ſpeculum columnare conuexũ, cuius apparens ſuperficies
uiſui
ſit e d f g:
& axis h i: & ſit cẽtrum uiſus a, ut prius in præmiſsis.
Patet
itaq;
per 7 huius quoniã ſuperficies reflexionis taliter ſecans
ſpeculum
columnare uel pyramidale, ſecat ipſum ſecundum axis h
i
longitudinem.
Sit autem linea longitudinis, ſecundum quam illa
ſuperficies
reflexionis ſecat ſpeculum, linea m o.
Dico quòd linea
m
o per æqualia diuidit ſuperficiem ſpeculi e d f g uiſui apparẽtem.

Patet
enim per 25 th.
5 huius quòd illa ſuperficies reflexionis eſt
orthogonalis
ſuper ſuperficiem contingentem columnam in linea
m
o.
Si ergo in linea m o ſignetur punctum p: & ducatur linea a p: &
â
puncto p ducàtur linea t p s in ſuperficie ſpeculum contingente,
taliter
ut linea s p t contingat quendam circulum columnæ æqui-
diſtantem
baſibus, qui ſit b l:
erit linea a p perpendicularis ſuper li-
neam
t p s:
quoniam ducitur in ſuperficie ſuper illam ſuperficiem
erecta
:
ergo per 19 p 3 linea a p producta tranſit centrum circuli b l,
quod
ſit x.
Ducanturq́; lineæ a b & a l, quæ ſunt æ quales per 58 th. 1
huius
:
copulentur quoq; ſemidiametri x b & x l. Erunt ergo trigoni
a
b x & a l x æ quianguli per 8 p 1:
& erit angulus p a l æ qualis angu-
l
o p a b:
ergo per 58 th. 1 huius linea a p diuiditarcũ l p b per æ qua-
lia
in puncto p:
ſed arcus l p b eſt æ quidiſtans baſibus columnæ. Li-
n
e æ quoq;
rectæ terminantes ſuperficiem ſpeculi uiſui apparẽtem
æ
quidiſtant lineę m o:
quod patet per 92 th. 1 huius, & per 28 p 1. Li-
nea
ita q;
m o diuidet per æ qualia baſes columnæ: eſt autem linea
m
o in ſuperficie reflexionis.
Palàm ergo quòd illa ſuperficies refle-
xionis
diuidit ſuperficiem ſpeculi apparentem uiſui per æqualia.

Et
quoniam in ſpeculo pyramidali ſiue unica ſine plurimæ ſint illæ
ſuperficies
reflexionis, ut patet per præmiſſam, ſemper eadẽ eſt demõſtratio.
Patet ergo propoſitũ.
681[Figure 681]g y f l r k h p a c l d
16. Omnium ſuperficierum reflexionum ab eodem ſpeculo columnari cõuexo ad eundem ui-
ſum factarum unicà eſt, cuius cõmunis ſe- ctio & ſuperficiei ſpe- culieſt linea lõgitudi- nis illius ſpeculi. Al- hazen 29 n 4.
Sit diſpoſitio figuræ
eadem
, quæ in præce-
dente
.
Et quia nunquã
cõmunis
ſectio ſuper-
ficiei
reflexionis & ſpe
culi
propoſiti eſt linea longitudinis ſpeculi, niſi ſolùm ſuperficie reflexionis columnam per axem
ſecante
per 7 huius:
in hoc autem ſitu ſuperficies reflexionis (quæ eſt a h i) ſecat ſuperficiem e d f g
577275LIBER SEPTIMVS. apparentem uiſui per duo æqualia, ut patet per præmiſſam huius, & ſuperficies tranſiens per axem
hi
, eſt unica:
patet quòd huius ſolius & ſuperficiei ſpeculi communis ſectio eſt linea longitudinis
ſpeculi
.
Si autem dicatur quòd & alia ſuperficies reflexionis eſt, cuius communis ſectio & ſuperfi-
ciei
ſpeculi eſt linea longitudinis ſpeculi:
ergo per 7 huius illa ſuperficies ſecat ſpeculum ſecũdum
axem
h i.
Ducatur ergo in illa ſuperficie linea à centro uiſus ad axem h i, quæ ſit a r k: & ducatur in
propoſita
ſuperficie reflexionis ſuperficiẽ apparentẽ ſpeculi per æ qualia ſecante, linea a p k.
Palàm
ergo
quòd iſtæ duę rectæ includẽt ſuperficiẽ:
quod eſt impoſsibile. Patet ergo ꝓpoſitũ. Vnica enim
poteſt
imaginari ſuperficies, in qua ſintaxis colũnæ & centrũ uiſus & pũctus rei uiſæ, & plures.
17. Omnium ſuperſicierum reflexionum ab eodem ſperculo columnari cõuexo ad eundem ui-
ſum
factarum unica eſt, cuius communis ſectio & ſuperficiei ſpeculi eſt circulus æquidiſtans ba-
ſibus
columnæ. Alhazen 30 n 4.
Sit diſpoſitio, quæ ſuprà, ita ut cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris con-
uexi
ſit circulus.
Quia ergo in omni tali ſuperficie reflexionis linea
682[Figure 682]f y d b k t p x r z y g i e a perpendiculariter erecta ſuper ſuperficiem contingẽtem ſpeculum
in
puncto reflexionis, eſt diameter circuli baſibus columnę æquidi-
ſtantis
:
& non poteſt eſſe in ſuperficie columnæ, niſi unus circulus
æ
quidiſtans baſibus columnæ, qui cum centro uiſus ſit in eadẽ ſu
perficie
:
palàm quia omnium ſuperficierum reflexionum ab eodem
ſpeculo
columnari cõuexo ad eundẽ uiſum factarũ unica eſt, cuius
communis
ſectio & ſuperficiei ſpeculi eſt circulus æquidiſtãs baſi-
bus
columnę.
Si enim dicatur quòd ſint plures: ſit communis ſectio
unius
illarum ſuperficierũ & ſuperficiei ſpeculi linea circularis, quę
ſit
b p t:
alterius uerò x y z: puncta quoq; , in quibus axi columnę in
cidunt
centra illorum circulorum ſint k & r:
& producantur lineæ a
k
& a r à cẽtro uiſus ad illa puncta.
Palàm ergo propter æ quidiſtan-
tiam
baſium ad iſtas, quoniã in trigono a k r duo anguli ad baſim k r
ſunt
recti:
linea enim k r, ſit pars lineæ h i axis columnæ, ſicut eſt
e
recta ſuper baſes colũnæ per 92 th.
1 huius: ita & ſuper ſuperficies
circulorum
illis baſibus æquidiſtãtium per 23 th.
1 huius. Ergo & ſu-
per
diametros illorũ circulorum eſt perpendicularis:
ſunt autẽ illæ
diametri
in lineis a k & a r.
Lineà ergo k r eſt perpendicularis ſuper
ambas
lineas a k & a r:
quod eſt impoſsibile. Patet ergo propoſitũ.
18. Superficierum reflexionis (quarum communis ſectio cum
ſuperficie
ſpeculi colũnaris uel pyramidalis conuexi eſt ſectio oxy-
gonia
) plures ab eadem portione apparẽte ſpeculi ad eundem ui-
ſum
eſt poſsibile applicari. Alhazen 31. n 4.
Fiat ordinatio figuræ, quæ ſuprà in 15 huius: ſitq́; cõmunis ſectio
ſuperficiei
reflexionis tranſeuntis per axem h i, linea m o:
& cõmu-
nis
ſectio ſuperficiei reflexionis æ quidiſtantis axibus columnę cir-
culus
b p l.
Palàm ex præhabitis, quon am ab omnibus punctis ſuperficiei columnaris m p b & m p
l
poteſt fieri reflexio ad uiſum a ſecundũ partes ſectionis columnaris.
Quia enim ad quodlibet illo-
rum
punctorum poteſt aliquis punctus rerum uiſarum incidere:
patet quòd à quolibet illorũ pun-
ctorum
fieri poteſt reflexio ad uiſum per 1 th.
huius. Manifeſtum eſt ergo quòd partes illarũ ſectio-
num
columnarium uel pyramidalium poſſunt eſſe infinitæ, quarum quælibet ſecundum eandem
lineam
perpendicularem ſuper axem ſecat columnam uel pyramidem ſpeculi, ut patet per 104 th.
1
huius
.
Patet ergo propoſitum.
683[Figure 683]d q f l y o m e d
19. Linea longitudinis exiſtente cõmuni ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columna-
ris uel pyramidalis cõ- uexi: à quocun pun- ctorum illius lineæ fiat reflexio ad uiſum, ſem- per fit in eadẽ ſuperfi- cie. Alhaz 32. 42 n 4.
Signata, ut in pręmiſ-
ſa
15 huius, ſuperficie re
flexionis
tali, ut propo-
nitur
, quæ ſecet ſuper-
ficiem
ſpeculi ſecũdum
lineam
m o.
Dico quòd à quocunq; puncto illius lineæ fiat reflexio ad uiſum: ſemper omnes lineæ
reflexionis
erunt in eadem ſuperficie a m o.
Quoniam enim in ſuperficie a m o eſt per 7 huius
axis
h i:
& unica ſuperficies contingens ſpeculum in illa linea m o, erecta eſt ſuper ſuperficiem
578276VITELLONIS OPTICAE reflexionis, ut patet per 8 huius: palàm quia quocunq; pũcto in illa linea m o ſumpto, perpendicu-
laris
ab eo ad axem h i ducta, ſemper erit in eadẽ ſuperficie axe h i:
& erit illa linea orthogonalis
ſuper
ſuperficiem contingẽtem ſuperficiem columnæ ſecundũ illam lineam m o:
quia per 18 p 3 illa
linea
à puncto contactus ad centrũ circuli ducta eſt perpendicularis ſuper lineã, contingentem cir-
culum
ductã in ſuperficie columnã contingente.
Superficies ergo m o h i eſt erecta ſuper ſuperficiẽ
in
linea m o ſpeculum contin gentem:
ſed centrũ uiſus eſt in ſuperficie orthogonali ſuper eandẽ ſu-
perficiem
:
quoniã in ſuperficie una eſt cẽtrum uiſus & linea m o &
684[Figure 684]f h d m b k t p g i e o a axis ſpeculi h i, ut patet per præmiſſa:
una ſola autem ſuperficies eſt
orthogonalis
ſuper illam ſuperficiem contingentem ſecundum li-
neam
m o:
quoniam dato oppoſito, contingeret duas lineas ſuper
pũctum
unum ad ſuperficiem unam orthogonaliter inſiſtere, quod
eſt
impoſsibile per 13 p 11.
Omnes ergo reflexiones à punctis lineæ
m
o factæ ſunt in una & eadem ſuperficie.
Quod eſt propoſitum.
20. Sectione communi ſuperficiei reflexionis & ſpeculi colu-
mnaris
conuexi, exiſtẽte circulo: à quocun puncto illius circuli
fiat
reflexio, ſemper fit in eadem ſuperficie. Alhazen 32 n 4.
Fiat figuratio utin 17 huius: & ſignetur quodcũq; punctum pla-
cuerit
in circulo b p t:
palàm quoniam ſemper ſemidiameter illius
circuli
ducta à puncto k centro illius circuli b p t erit perpẽdicula-
ris
ſuper ſuperficiem contingentem ſpeculum in illo puncto refle-
xionis
dato:
erit ergo quælibet talium perpendicularium producta
extrà
ſuper ſuperficiem contingentem columnam in eadem ſuper-
ficie
conſiſtens tota per 1 p 11:
eſt autem illa ſuperficies educta extra
colum
nam ſuperficies reflexionis.
Quia ergo quæ libet talium per-
pendicularium
eſt in ſuperficie illius circuli, & pũctum uiſus, quod
eſt
a, ſimiliter eſt in ead em ſuperficie.
In hac ergo ſola ſuperficie erit
reflexio
cuiuſcunq;
puncti rei uiſæ facta à quolibet punctorum to-
tius
illius circuli uel portionis ſuæ uiſæ.
Quod eſt propoſitum.
21. Omnis perpendicularis à puncto reflexionis ſuper ſpeculi
columnaris
conuexam ſuperficiem erecta, producta intra ſpecu-
lum
eſt diameter cir culi æquidiſtantis baſibus columnæ: & econ-
uerſo
. Alhazen 34 n 4.
Sit diſpoſitio figuræ, ut prius: ſitq́; punctum reflexionis p, ſiue
communis
ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſit linea longitudinis uel circulus uel ſectio colu-
mnaris
:
& à puncto p ducatur linea perpendicularis ſuper ſuperfi-
685[Figure 685]f h d m u b k l s p t g i e o q z ciem contin gentem ſpeculum in eodem puncto p:
quæ ſit p q. Dico
ſi
linea p q intelligatur produci intra ſpeculum, quòd ipſa cadet in
punctum
k, quod eſt centrum circuli b p l:
& erit diameter illius cir-
culi
.
Quia ſi detur, quòd non: cum conſtet per 18 p 3 diametrum k p
perpendicularem
eſſe ſuper lineam s t contingentem circulum b p l
in
puncto p, & ex conſequen ti ſuper ſuperficiem in illo puncto con-
tingentem
columnam, in qua per 6 huius eſt linea s t:
cum etiam li-
nea
q p ſit perpendicularis ſuper eandem lineam & ſuperficiem in
eodem
puncto ſpeculum contingentem:
palàm quòd erunt duæ
perpendiculares
q p & k p coniunctæ in puncto p linea una per 14
p
1:
ambæ enim illæ lineæ exeunt ab uno puncto p lineæ s p, & con-
tinet
quęlibet ipſarum angulum rectum cum eadem:
& danti oppo-
ſitum
etiam accidit ex eodem puncto p ſuperficiei contingẽtis duas
erigi
perpendiculares ſuper illam ſuperficiem, quod eſt contra 13 p
11
.
Producta enim diametro k p extra ſpeculum, ſi ipſa non pertin-
gat
ad punctum q:
ſit, ut ipſa pertingat ad pũctum z extra ſpeculum
ſuper
ſuperficiem contingentem:
accidet ergo ipſam p z & perpen
dicularem
q p ſuper eandem ſuperficiem ad idem punctum p pro-
ductas
perpendiculares eſſe:
quod eſt impoßsibile. Patet ergo pro-
poſitum
primum.
Conuerſa quoq; patet per eundem modum.
22. Superficiei reflexionis & ſpeculi columnaris conuexi com-
muni
ſectione quacun linea exiſtente: formæ eiuſdem puncti rei
uiſæ
non fit reflexio ad uiſum eundem, niſi ab uno tantùm illius
ſectionis
puncto. Alhazen 33 n 4.
Communi enim ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculorum
propoſitorum
exiſtente linea recta per 7 huius:
tunc non fiet refle-
579277LIBER SEPTIMVS. xio, niſi ab uno tantùm puncto illius lineæ, ſicut de ſpeculis planis oſtenſum eſt per 45 th. 5 huius.
Si
uerò communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris fuerit circulus, ut patet per 9
huius
:
tunc ab uno tantùm puncto illius circulifiet reflexio, quemadmo dum in ſpeculis ſphæricis
conuexis
oſtenſum eſt per 16 th.
6 huius. Si uerò illa communis ſectio fuerit oxygonia, ut patet per
10
huius:
tunc eſt hoc propoſitum in ſpeculis propoſitis ſpecialiter demonſtrandum. Fiat ergo diſ-
poſitio
figuræ, ut in præmiſſa proxima:
ſitq́; pars colũnaris ſectionis linea, quæ eſt p u. Dico quòd
ab
uno tantùm puncto lineæ p u fiet reflexio ad uiſum in illa ſuperficie.
Dato enim quocumq; pun-
cto
alio, palàm quoniam perpendicularis ab illo puncto reflexionis erecta ſuper ſuperficiem colu-
mnæ
, orthogonalis eſt ſuper lineam longitudinis columnæ perillum punctum tranſeuntis:
quare
& ſuper axem perpendicularis erit per 29 p 1:
& erit illa perpendicularis, diameter circuli æquidi-
ſtantis
baſibus ſpeculi per præmiſſam.
Et ſuperficies reflexionis & circulus ille ſecant ſe, & linea eis
communis
eſt diameter illius circuli per 104 th.
1 huius: & diameter illa eſt perpendicularis ſuper
ſuperficiem
ſpeculum in illo puncto contingentem:
& ſuperficies reflexionis eſt ſecãs illam lineam
longitudinis
columnæ, ſuper quam fit contingentia:
& eſt declinata ſuper eam: ergo & ſuper axem
erit
illa ſuperficies reflexionis declinata.
Sed in ſuperficie plana ſuper aliquã lineam declinata (ut
ſpecualiter
patet de ſectione oxygonia per 112 th.
1 huius) non poteſt intelligi niſi una linea ortho-
gonaliter
cadens in ipſam lineam uelin ipſum axem:
quoniam linea terminans illam ſuperficiem,
in
uno tantùm puncto ſecat illam lineam, ſuper quam ſuperficies declinatur:
ab uno itaq; puncto
tantùm
illius ſectionis fiet reflexio.
Si enim à duobus punctis illius ſectionis daretur fieri reflexio
ad
eundem uiſum:
ſequeretur quòd in eadem ſuperficie illius reflexionis eſſent duę lineæ illius ſu-
perficiei
orthogonales ſuper axem columnæ:
quod eſſe non poteſt, cum illa ſuperficies ſit declina-
ta
ſuper ipſum axem.
Perpendicularis enlm ducta à puncto reflexionis, cadit in circulum æquidi-
ſtantem
baſibus columnæ in punctum axis:
& eſt communis ſectio ſuperficiei circuli & huius ſu-
perficiei
reflexionis per 104 th.
1 huius. Si itaq; fieret reflexio etiam ab alio puncto: tunc itẽ perpen-
dicularis
ducta à puncto illo reflexionis, eſſet per proximam propoſitionem diameter alterius cir-
culi
illi primo circulo æquidiſtantis, & caderet in punctum axis, in quod cadit ſuperficies refle-
xionis
.
In omnibus ergo his reflexionum ſuperficiebus ab uno tantum puncto lineæ communis fit
reflexio
in eadem ſuperficie, reſpectu eiuſdem uiſus:
quamuis reſpectu duorum uiſuum poſsit fieri
reflexio
à duobus púctis ſuperficiei ſpeculi, ut à duobus diametri circuli terminis, quæ eſt perpen-
dicularis
ſuper ipſam ſectionem:
ita tamen ſi diameter illa ſit æqualis diftantiæ oculorum, uel mi-
nor
, non aliter:
ad unum uerò uiſum hæc fieri non poteſt: quoniã ab illo ſemper uidetur minus me-
dietate
columnæ ſpeculi per 78 th.
4 huius. Patet ergo propoſitum: quod nos demũ particularius
proſequemur
, oſtendẽtes quòd in his ſpeculis quacunq;
linea communi ſectione ſuperficiei refle-
xionis
& ſpeculi exiftentc, ab uno tantum puncto totius ſpeculi fiet reflexio ad uiſum.
23. Linea uiſa non exiſtente in eadem ſuperficie, in qua eſt centrum uiſus & axis ſpeculi co-
lumnaris
uel pyramidalis cõuexi, ſi linea uiſa reſpectu baſis ſpeculi ſuerit altior uel baßior cen-
tro
uiſus, ſiue reflexio fiat à linea longitudinis ſpeculi ſiue à circulo: ſemper fiet ſecundum oxy-
gonias
ſectiones ſuperficiem ſpeculi ſecundum pun-
ct
a illarum linearum continua ſecantes.
686[Figure 686]a d s f h f h b e g c b c
Sit linea uiſa ſiue ſit recta ſiue curua, quæ b c: & ſit
centrum
uiſus a:
ſitq́; axis ſpeculi columnaris uel py-
ramidalis
cóuexi d e:
ducanturq́; lineæ a d & a e con-
tinentes
cum axe d e trigonum a d e, in cuius ſuperfi-
cie
non ſit linea b c, ſed extra illã;
ſiue ſecet trigonum
a
d e, ſiue non.
Secet ipſum: fiatq́; lineæ b c reflexio ad
uiſum
a à ſuperficie ſpeculi propoſiti.
Palàm autem
quòd
ab uno puncto ſpeculi tota linea b c ad uiſum a
reflecti
non poteſt per 29 th.
5 huius. Dico quòd ſi li-
nea
b c reflectatur ad uiſum a à linea lõgitudinis ſpe-
culi
, quæ ſit s g (ut ſi linea b c æquidiſtet axi d e, & ſu-
perficies
, in qua eſt linea b c, ſecet ſpeculum trans
axem
orthogonaliter ſuper baſim ſpeculi:
ſecetq́; ſu-
perficiem
, in qua ſunt centrũ uiſus & axis ſpeculi, qui
eſt
d e, ita quòd communis ſectio illarum ſuperficie-
rum
ſit axis d e) fiet tamen reflexiò ad uiſum ſecun-
dum
oxygonias ſectiones, quamuis fiat à linea lon-
gitudinis
ſpeculi, quæ eſt s g.
Palàm enim per 27 th. 5
huius
quoniam in omni ſuperficie reflexionis opor-
tet
ut ſit cẽtrum uiſus, & punctus, cuius forma refle-
ctitur
ad uiſum, & punctus ſpeculi, qui eſt punctus
reflexionis
.
Sit ergo, ut punctus b reflectatur ad uiſum a à puncto ſpeculi f: & punctus c à puncto h.
Et
ducantur lineæ a f, b f, a h, c h.
Quià itaq; punctus b lineæ b c non eſt in ſuperficie a d e ex hypo-
theſi
:
patet quòd ſuperficies ſuæ reflexionis, quæ eſt a f b, ſecat ſuperficiem a d e ſuper punctum a,
580278VITELLONIS OPTICAE& ſuper punctum ſpeculi f: ſecat ergo ipſam ſecundum lineam a f: & ſecat ſpeculum trans axem d e.
non
autem æquidiſtat baſi ex hypotheſi:
quoniam illa linea uiſa, quæ b c, non eſt in ſuperficie a d e,
ſed
extra illam.
Superficies ergo b f a, quæ eſt ſuperficies reflexionis, tranſuerſaliter ſecat axem d e:
quoniam
linea uiſa eſt altior uel baſsior centro uiſus ex hypotheſi.
Communis ergo ſection ſuperfi-
ciei
reflexionis & ſpeculi per 10 huius eſt oxygonia ſectio.
Similiterq́; eſt de puncto c, & quolibet
medio
puncto lineæ b c.
Licet itaq; omnia puncta lineæ b c reflectantur ad centrum uiſus a à linea
longitudinis
ſpeculi:
cuiuslibet tamen puncti reflexio ad uiſum fiet ſecundum oxygoniam ſectio-
nem
.
Similiterq́; demonſtrandum, ſi ſuperficies incidẽtiæ lineæ b c orthogonaliter ſecet axem ſpe-
culi
, & ſuperficiem a d e:
tunc enim communis ſectio ſuperficiei incidentiæ lineæ b c & ſuperficiei
ſpeculi
fiet circulus æquidiſtans baſi ſpeculi per 100 th.
1 huius. Vnde ſi fiat reflexio ad uiſum, fiet ab
arcu
circuli æquidiſtantis baſi ſpeculi:
quælibet tamen ſuperficies reflexionis tranſiens centrum
uiſus
ſecabit obliquè axem ſpeculi ſecũdum aliquod punctum illius arcus.
Licet itaq; omnia pun-
cta
lineæ b c reflectantur ad uiſum a ab arcu circuli ſpeculi:
fit tamen cniuslibet puncti illius lineæ
reflexio
ſecundum oxygoniam ſectionem.
Si tamẽ aliquis punctorum lineæ b c ſuerit cum centro
uiſus
in eadem ſuperficie æquidiſtanter baſi ſpeculum ſecante:
illius ſolius reflexio fiet ſecundum
circulum
, aliorum uerò omnium punctorum reflexio fiet ſecundũ oxygonias ſectiones:
& ſic pun-
cta
illius lineæ diuerſas afferent uiſui paſsiones.
Patet ergo propoſitum.
24. In omni ſuperficie reſlexionis à ſpeculis columnaribus uel pyramidalibus conuexis, cen-
trum
uiſus: punctum uiſum: punctum reflexionis: punctum axis, in quem cadit perpendicula-
ris
ducta à puncto reflexionis ſuper ſuperficiem ſpeculi, conſiſtere eſt neceſſe. Alhaz. 23. 34 n 4.
Quòd centrum uiſus: & punctum reflexionis: & punctum reflexum ſintin ſuperficie reflexionis
patet
per 27 th.
5 huius. In omni enim ſuperficie reflexionis neceſſariò ſunt linea incidentiæ & re-
flexionis
, quæ continent tria puncta prædicta.
Et ſi ſuperſicies reflexionis ſecet ſpeculum ſecũdum
lineam
ſuæ longitudinis:
palàm per 7 huius quòd totus axis & punctum, in quod cadit perpendi-
cularis
à puncto reflexionis ducta, ſunt in hac ſuperficie.
Si uero communis ſectio ſuperficiei refle-
xionis
& ſpeculi ſit circulus:
palàm quia centrum illius circuli, qui eſt punctus axis, ad quem per 21
huius
omnes perpendiculares à puncto reflexionis totius circuli productæ concurrunt, eſt in ſu-
perficie
reflexionis:
quoniam tunc totus circulus eſt in ſuperficie reflexionis. Siautem communis
ſectio
ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſit ſectio oxygonia:
palàm per 10 huius quia hæc ſectio de-
clinis
eſt ſuper axem columnæ, interſecans axem in puncto, cui incidit perpendicularis producta à
puncto
reflexionis ſuper ſuperficiem contingentem columnam in pũcto ſectionis.
Patet ergo pro-
poſitum
ſecundum omnem diuerſitatem dictarum ſectionum.
25. In ſuperficie apparente ſpeculi columnaris conuexi ſiue communis ſectio ſuperficiei refle-
xionis
& ſpeculi ſit linea longitudinis ſpeculi, ſiue circulus, ſiue oxygonia ſectio: à quolibet pun-
cto
poteſt fieri reflexio aduiſum. Alhazen 28 n 4.
Signentur termini apparẽtis portionis colũnæ, ut prius: & ſit illa portio d e f g: & ſit p punctus
datus
in ſuperficie illa apparẽte:
ſitq́: x punctus rei uiſæ. Dico quòd à puncto p poteſt fieri reflexio
formæ
puncti x ad centrum uiſus, quod ſit a.
Sit enim primò, ut ſuperficies reflexionis (in qua ſunt
punctus
uiſus, qui eſt x, & centrum uiſus a, & punctus, à quo ſit reflexio, qui eſt p) ſecet columnam
ſpeculi
ſecũdum axem h k i:
erit ergo per 7 huius communis ſectio illius ſuperficiei & ſpeculi linea
longitudinis
columnæ, quæ ſit m p n.
Ducatur itaq; linea x p: & à puncto p erigatur linea perpendi-
cularis
ſuper lineam m n per 11 p 1, quæ ſit p z:
& ſuper punctum p terminum lineæ z p ſiat angulus
æqualis
angulo x p z, qui ſit z p q.
Si itaq; centrum uiſus, quod eſt a, ſuerit in linea p q, palàm per 20
th
.
5 huius, cum angulus incidentiæ ſit æqualis angulo reflexionis, quoniam à puncto p fiet reflexio
formæ
puncti x ad uiſum a exiſtentem in linea p q.
Quòd ſi ſuperſicies reflexionis ſecet columnam
ſpeculi
æquidiftanter baſibus:
palàm quia communis ſectio erit circulus per 9 huius; fietq́; iterum
à
puncto p reflexio ad uiſum.
Ducatur enim per 102 th. 1 huius circulus æquidiſtans baſibus colu-
mnæ
, tranſiens per punctum p, qui ſit b p l:
cuius centrum ſit k: in cuius ſuperficie extenſa extra ſpe-
culum
ſi fuerit punctum uiſum, & ducatur linea x p, quæ producta ſi tranſeat centrum circuli k:
pa-
làm
, cum axis columnæ h k i ſit orthogonalis ſuper ſuperficiem Illius circuli, ſicut & ſuper baſes co-
lumnæ
per 100 & 23 th.
1 huius, quoniam & ipſe axis h k i orthogonalis erit ſuper lineam x p: ergo &
linea
longitudinis columnæ (quæ eſt m p) erit orthogonalis ſuper lineam x p per 29 p 1.
Reflectetur
ergo
per 21 th.
5 huius linea x p in ſeipſam, & in ea exiſtente uiſu ſorma pũcti x uiſui occurret. Si ue-
linea x p producta non tranſeat centrum circuli k, ſed obliquetur ab illo:
tunc copuletur ſemi-
diameter
, quæ k p, quæ, ut patet ex pręmiſsis, erit orthogonalis ſuper axẽ h i:
erit ergo linea k p per-
pendicularis
ſuper lineam longitudinis, quæ eſt m p per 29 p 1:
erit ergo k p perpendicularis ſuper
ſuperficiem
contingentem columnam ſecundũ lineam longitudinis m p:
in qua ducatur linea con-
tingens
circulum b p line puncto p, quæ ſit s p t:
educaturq́; linea k p perpendiculariter ſuper illam
ſuperfioiem
in punctum u:
ſitq́; , ut prius, centrum uiſus, quod eſt a, in linea q p in eadem ſuperficie
eirculi
.
Et quoniam in illa ſuperficie circulum contingente eſt linea s t, erit angulus k p t rectus:
ergo
& angulus s p u eſt rectus per 15 p 1.
Palàm ergo quia angulus a p s eſt minor recto: ergo eſt
581279LIBER SEPTIMVS.acutus: ergo per 13 p 1 angulus a p t eſt obtuſus: reſcindatur ergo ab angulo u p t recto angulus
æqualis
angulo a p u per 27 th.
1 huius. Si ergo linea x
687[Figure 687]x f h d m b k l t z s p u g i e n a q p illum angulum contineat:
palàm per 20 th. 5 huius
quoniam
à pũcto p reflectetur forma pũcti x ad pun-
ctum
a centrum uiſus.
Quòd ſi linea x p illum angulũ
non
contineat:
tunc, ut prius, ſuper punctum p termi-
num
lineę u p fiat angulus ęqualis angulo x p u per 23
p
1.
In linea quoq; illum angulum continente poſito
centro
uiſus a, patet propoſitum, ut prius.
Et quoniã
perpendicularis
k p u eſt cum puncto a in eadem ſu-
perficie
per præmiſſam, erit linea a p in eadem ſuper-
ficie
cum linea x p:
& erit hæc ſuperficies ipſa ſuperfi-
cies
reflexionis & orthogonalis ſuper ſuperficiẽ ſpe-
culum
contingentem ſecundũ lineam m n:
quoniam
perpẽdicularis
p u (quæ eſt in ſuperficie reflexionis)
erecta
eſt ſuper ſuperficiem ſecundũ lineam m n ſpe-
culum
contingentem:
& eſt in ea circulus b p l æqui-
diſtans
baſibus columnæ.
Et ſimiliter poteſt demon-
ſtrari
de alijs punctis datis in dicta ſuperficie ſpeculi.

Idem
quoq;
patetſi cõmunis ſectio ſuperficiei refle-
xionis
& ſpeculi colũnaris ſuerit ſectio oxygonia per
10
huius:
quoniam, ut oſtendimus in 21 huius, patet
quò
d ſemper perpẽdicularis ducta à pũcto reflexio-
nis
cadit in aliquod punctum axis, & eſt ſemidiame-
ter
circuli cuiuſdam ſecãtis ſuperficiem ſpeculi ęqui-
diſtanter
baſibus columnæ:
ductaq́; linea in puncto dato ſpeculum ſecundum oxygoniam ſectio-
nem
contingente, & producta illa perpendiculari, ſi punctus rei uiſæ & centrũ uiſus cadant in ean-
dem
perpendicularem, uel in lineas in eadem ſuperficie cum perpendiculari exiſtentes, & æquales
angulos
cum ipſa continentes:
fiet ſecundum præmiſſa reflexio ad uiſum. Patet ergo uniuerſaliter
propoſitum
in omni ſectione communi ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi columnaris.
26. Superficiei reflexionis & ſpeculi columnaris conuexi communi ſectione linea longitudi-
nis
ſpeculi exiſtente: formæ eiuſdem punctirei uiſæ ab uno tantùm puncto totius ſuperficiei ſpe-
culi
ad unum uiſum fit reflexio. Alhazen 46 n 5.
Eſto ſpeculum columnare conuexum, cuius axis ſit c d: ſitq̃; ſuperficies reflexionis a b g, ita ut
forma
puncti b reflectatur ad a cẽtrum circuli à puncto g ſuperficiei ſpeculi:
& ſit communis ſectio
ſuperficierum
iſtarum linea f g n, quæ eſt linea longitudinis ſpeculi.
Dico quòd forma puncti b non
poteſt
reflecti ad centrum uiſus a ab alio pun-
cto
ſpeculi quàm à puncto g.
Ducatur enim à
688[Figure 688]a q k b f g l n c e i d h puncto g perpendicularis ſuper ſuperficiem
contingentem
columnam ſecundum lineam
f
g n per 12 p 11:
quæ ſit linea g q, ſecans lineam
a
b productam inter punctum uiſum & cen-
trũ
uiſus in puncto q.
Palàm per 21 huius quo-
niam
hæc linea g q producta intra ſpeculum
ſecat
ipſum trans axem c d:
ſecet ergo in pun-
cto
e.
Et quia linea longitudinis, quę eſt f n, eſt
in
ſuperficie reflexionis:
palàm quoniam axis
c
d erit in eadem per 7 huius:
ergo & pũctum
e
erit in illa ſuperficie.
Cum itaq; una ſola ſuperficies poſsit intelligi, in qua ſunt ſimul omnia pũcta
a
, b, g & e, & lineæ f n & c d:
palàm quòd à ſuperficie totius ſpeculi non poteſt reflecti forma puncti
b
ad a centrum uiſus, niſi à linea longitudinis f n:
ſed per 45 th. 5 huius oſtenſum eſt quòd in ſpecu-
lis
planis ab uno ſolo puncto fit unius puncti reflexio ad uiſum:
ergo & in his ſpeculis non poteſt
fieri
reflexio ab alio pũcto quàm a b uno ſolo puncto ſcilicet lineæ f n.
Forma ergo puncti b reflecti-
tur
ad uiſum a ab uno ſolo puncto ſuperficiei totius ſpeculi.
Quod eſt propoſitum.
27. Superficiei reflexionis & ſpeculi columnaris conuexi communi ſectione exiſtente circu-
lo
baſibus ſpeculi æquidiſtante: ab uno ſolo puncto ſuperficieitotius ſpeculi formæ eiuſdem puncte
reiuiſæ
fit reflexio aduiſum. Alhazen 46 n 5.
Sit diſpoſitio, quæ in præcedente, palamq́; per 17 huius quoniam hác hypotheſi exiſtẽte, ſuper-
ficies
reflexionis a b g erit æquidiſtans baſibus columnæ:
circulus quoq; , qui eſt communis ſectio
ſuperficiei
a b g & columnæ, cuius axis eſt c d, qui eſt æquidiſtans baſibus columnæ, ſit g h:
cuius
centrum
ſit punctum e.
Dico quòd à circulo g h (qui eſt communis ſectio ſuperficiei a b g & ſuper-
ficiei
ſpeculi) non poteſt fieri reflexio formæ b ad a uiſuin, niſi ab uno tantùm pũcto g.
Patuit enim
per
16 th.
6 huius quia in ſpeculis ſphæricis conuexis à circulo, ſuper quem fit reflexio, non poteſt
582280VITELLONIS OPTICAE fieri reflexio, niſi ab uno tantùm puncto: ergo nec in iſtis ſpeculis columnaribus fiet reflexio ſormæ
unius
puncti rei uiſæ and uiſum, niſi ab uno tantùm puncto, quod ſit g.
Siuerò detur, quòd ab alio
puncto
ſpeculi huius (ut à pũctol) ſimiliter fiat reflexio, ſicut à puncto g:
producatur à puncto da-
to
linea l k per 12 p 11 perpendicularis ſuper ſuperficiem columnæ:
hæc ergo producta cadet or-
thogonaliter
ſuper axem c d per 21 huius:
cadat in punctum axis, quod ſiti. Similiter quoq; linea l
k
, ut patet ex præmiſsis, ſecabit lineam a b productam inter punctum rei uiſæ & centrum uiſus:
ſe-
cetq́
;
ipſam in puncto k: quod ſiue ſuerit idem cum puncto q, ſiue aliud à puncto q, ducatur ſem-
per
linea k e ad centrum circuli g h:
eritq́; linea k e orthogonalis ſuper axem c d: quoniam eſt in
ſuperficie
reflexionis orthogonaliter axem c d ſecante.
Duæ ergo lineæ k e & k i cum linea e i, par-
te
axis continent triangulum, cuius duo anguli ſunt recti:
quod eſt impoſsibile. Palàm ergo quòd
in
tali diſpoſitione non reflectitur forma p uncti b ad uiſum a, ab aliquo puncto ſuperficiei totius
ſpeculi
alio, quàm à puncto g.
Ethoc eſt propoſitum.
28. Superficiei reflexionis & ſpeculi columnaris conuexi communi ſectione exiſtente oxy-
gonia
: formæ eiuſdem puncti rei uiſæ ab uno ſolo puncto totius ſuperficiei ſpeculifit reflexio ad
uiſum
. Alhazen 47 n 5.
Sit ſuperficies reflexionis a b g: cuius communis ſectio cum ſuperficie ſpeculi columnaris ſit o-
xygonia
ſectio, tranſiens in ſuperficie ſpeculi punctum g:
& ſit b punctus rei uiſæ: & a centrum ui-
ſus
:
& g punctus reflexionis. Dico quoniam forma puncti b non reflectitur ad centrum uiſus a ab
aliquo
puncto totius ſuperficiei ſpeculi, niſi à puncto g.
Ducatur enim à puncto a ſuperficies æqui-
diſtans
baſibus columnæ, ſecans ſpeculum ſecundum circulum, qui ſit e z i:
quod ſic fiet. Producta
enim
à puncto a linea perpendiculari ſuper axem columnę per 12 p 1:
erit hęc linea perpendicularis
erecta
ſuper ſuperficiem columnæ:
quia erit perpendicularis ſuper lineam longitudinis columnæ,
cui
ipſa incidit per 29 p 1.
Ducatur item ab eodẽ puncto axis, quod ſit q, alia linea rectum continens
angulum
cum axe, quæ ſit linea q e.
Ergo per 18 p 11 patet quoniam ſuperficies plana lineas illas a q
& q e imaginata pertranſire, ſuper ſuperficiem ſpeculi erit orthogonaliter erecta.
Et quoniam per 4
p
11 axis ſpeculi erectus eſt ſuper illã ſuperficiem, patet per 14 p 11 & per 92 th.
1 huius quoniam illa
ſuperficies
æquidiſtat baſibus ſpeculi:
ergo per 100 th. 1 huius, cum ipſa ſecet ſuperficiem columnæ
æquidiſtanter
baſibus:
patet quòd ipſa ſecat ſecundum circulũ, qui ſit e zi, cuius centrum erit pun-
ctum
q.
Et eodem modo à puncto g ducatur ſuperficies æquidiſtans baſibus ſpeculi, quæ ſecet ſpe-
culum
ſecundum circulum s g p:
cuius centrum ſit t: & in illo circulo ducatur ab axe linea ad pun-
ctum
g, quæ ſit t g:
& hæc per 21 huius erit perpendicularis ſuper ſuperficiem contingentem colu-
mnam
in linea lõgitudinis,
689[Figure 689]a l f k b h d z g n q e o t s m i p in qua eſt punctus g.
Linea
quoq
;
t g producta concur-
rat
cum linea a b in puncto
k
:
cõcurret autem per 29 th.
1
huius:
ideo ꝗa diuidit an-
gulum
a g b, & puncta g, a, b
ſunt
in eadem ſuperficie re-
flexionis
per 24 huius.
Du-
catur
etiam à pũcto g linea
longitudinis
ſpeculi per 101
th
.
1 huius, quæ ſit g z, cadẽs
inter
duas ſectiones æqui-
diſtãtes
baſibus ſpeculi nũc
ductas
:
& erit per 25 th. 1
huius
pars axis æqualis li-
neæ
g z, linea t q:
& à puncto b rei uiſæ ducatur linea perpendicularis ſuper ſuperficiem, ſecantem
ſpeculum
ſecundum circulum e zi per 11 p 11:
quæ ſit b h: & ducãtur duæ lineæ a z & h z: & ducatur
à
puncto z in ſuperficie illa ad axẽ ſpeculi linea z q:
eritq́; hæc linea z q perpendicularis ſuper axem
q
t per 21 huius, ſicut & ſuperficies e z i, in qua protrahitur:
& erit per eandem 21 huius linea z q per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem contingẽtem ſpeculum in puncto z.
Quia ergo linea q z educta ex-
tra
ſpeculi ſuperficiem neceſſariò diuidit angulum h z a, quò d â concurſu linearum h z & a z or-
thogonaliter
producitur ſuper ſuperficiem contingẽtem, cui ſuperficiei lineæ a z & h z obliquè in-
cidunt
:
palàm per 29 th. 1 huius quia producta linea z q concurret cum linea a k, quæ ſubtenditur
angulo
a z h:
concurrat ergo in puncto l. Dico quoniã forma puncti h lineæ b h reflectitur ad uiſum
a
à puncto ſpeculi z.
Ducatur enim à puncto a linea æquidiſtans k g lineæ, quę ſit a m: hæc utiq; per
2
th.
1 huius concurret cum linea b g, cum qua ſua æquidiſtans concurrit: ſunt enim lineæ a b, b g, k
g
omnes in eadem ſuperficie reflexionis:
ſit ergo punctus cõcurſus linearum b g & a m punctus m.
Palàm
quoq;
per 6 p 11 quoniam linea g z æ quidiſtat lineæ b h, cum utraq; ipſarum ſit orthogonalis
ſuper
ſuperficiem e z i æquidiſtantem baſibus columnæ:
eſt ergo per 7 p 11 linea b g m in eadem ſu-
perficie
, cum ſecet illas duas lineas æquidiſtãtes.
In ſuperficie ergo reflexionis (quæ eſt a b g) ſunt
583281LIBER SEPTIMVS. tria punctam, z, h. Itẽ quia linea a m eſt æ quidiſtans lineæ k g, ſed & linea z l eſt æquidiſtans line æ k
g
per 33 p 1:
ſunt enim lineæ g z & t q æ quales & æ quidiſtãtes, ut patert ex præmiſsis, & linea t g pro-
ducitur
in punctum k:
& linea q z in punctũ l: erit ergo per 30 p 1 linea l z æ quidiſtãs lineæ a m. Sunt
ergo
per 2 th.
1 huius lineæ l z & am in eadẽ ſuperſicie: & in eadem eſt linea h a per 7 p 11. Igitur tria
puncta
m, z, h ſunt in eadem ſuperficie, in qua ſunt lineæ l z & a m & h a, quæ eſt ſuperficies h l z m.

Sed
iam patuit ſuprà quòd ſunt in ſuperficie m b h:
igitur ſuntin linea cõmuni illis duabus ſuper-
ficiebus
:
ergo per 3 p 11 linea h z m eſt linea recta. Cum itaq; punctus g ſit punctus reſlexionis exhy-
potheſi
:
erit per 20 th. 5 huius angulus a g k æqualis angulo k g b: ſed angulus k g b per 29 p 1 eſt
æqualis
angulo a m g, cum ſit extrinſecus ad illum, & linea k g æquidiſtet lineæ a m:
ſed & angulus
a
g k eſt æ qualis angulo m a g per eandem 29 p 1, quia eſt illi-coalternus:
ergo anguli a m g & m a g
ſunt
æ quales:
ergo per 6 p 1 duæ lineæ a g & m g ſunt æquales, quia uerò linea g z eſt erecta ſuper
ſuperficiem
a h z, ut patet ex præmifsis:
erit linea g z ortho gonalis ſuper quamlibet lineam ſuper-
ficiei
a h z, ductam à puncto z:
ergo erit perpẽdicularis ſuper lineam z m: angulus ergo m z g erit re-
ctus
:
erit quoq; per 47 p 1 quadratum lineæ m g æ quale quadratis duobus linearũ m g & g z: & ſimi
liter
quadratum lineæ a g eſt æquale quadratis linearum a z & g z:
ſed-quadratum lineæ m g æ qua-
le
eſt quadrato lineæ a g:
quoniá lineæ m g & a g ſunt æ quales: ablato ergo utrobiq; quadrato com-
muni
, quod eſt quadratum lineæ g z:
relinquitur quadratum lineæ m z æquale quadrato lineæ a z:
eſt
igitur linea m z æ qualis lineæ a z:
ergo per 5 p 1 angulus a m z eſt ęqualis angulo z a m: ſed per 29
p
1 angulus l z h extrinſecus æqualis eſt angulo a m zintrinſeco, & angulus a m z eſt æ qualis angu-
10
l z a per eandem 29 p 1, quia illi anguli ſunt coalterni:
ergo angulus a z l eſt æqualis angulo l z h.
Forma
ergo puncti h incidens ſpeculo in puncto z reflectitur ad a centrum uiſus à puncto ſpeculi,
quod
eſt z, ut patet per 20th.
5 huius. Siuerò dicatur quòd ab alio puncto quàm à puncto g poteſt
forma
puncti b reflecti ad uiſum a illud aliud punctum aut erit in linea longitudinis, quę eſt g z, aut
in
alia.
Si eſt in linea g z, ducatur à dato puncto lineæ g z, quod ſit d, linea perpendicularis ſuperli-
neam
g z:
quæ a d utramq; partem producta ſit linea o d f: & copulentur lineæ a d & b d. Linea itaq;
o
d f per 29 th.
1 huius neceſſariò ſecabit lineam a b: & erit & quidiſtans lineæ a m per 28 p 1: & linea
ducta
à puncto b a d illud punctum d, neceſſariò cõcurret cum linea a m per 2th.
1 huius: & erit pun-
ctus
d & punctus m in eadem ſuperficie:
quoniam lineæ d f & a m, cum ſint æ quidiſtantes, ſunt in
eadem
ſuperficie per 1 th.
1 huius. Linea ergo b d aut cad et ſuper punctum m, aut ſuper aliud pun-
ctum
lineæ a m.
Si cadat ſuper punctum m, erit ducere à puncto b ad pũctum m duas rectas lineas,
ut
lineam b g m, & lineam b d m:
quod eſt impoſsibile: quoniam tunc duæ rectæ lineæ ſuperficiem
includerent
.
Si uerò ad aliud punctum lineæ a m, quàm ad punctũ m, incidat linea b d: ſit illud pun-
ctum
n:
& ducatur à puncto n linea n z a d punctum z: & poteſt probari, quòd hæc linea n z cum li-
nea
h z facit lineam rectam, ſicut prius probatum eſt de linea m z.
Quoniam enim puncta n, z, h ſunt
in
duabus planis ſuperficiebus:
ergo ſunt in illarum communi ſectione: ergo per 3 p 11 erit linea h z
n
linea recta:
& ita à puncto h erit ducere duas lineas rectas per punctum z tranſeuntes, & in diuer-
ſa
puncta line æ a m cadentes:
quod eſt impoſsibile per 1 p 11. Palàm ergo quòd à nullo puncto lineæ
g
z poteſt forma puncti b reflecti ad uiſum a, niſi à ſolo puncto g.
Si dicatur quòd extra hanc lineam
ſumpto
puncto in ſuperficie ſpeculi ab illo poſsit reſle cti forma puncti b ad a uiſum:
ducatur ſuper
illud
punctum ſpeculi linea longitudinis ſpeculi per 101 th.
1 huius: & à puncto circuli e z i, in quem
cadit
hæc linea, probabitur forma puncti h reflecti ad uiſum a ſecundum prædictam probationem:

ſed
iam probatum eſt quòd forma puncti h à puncto ſpeculi z reflectitur ad uiſum a:
& ita formæ
eiuſdem
puncti h a d eundem uiſum a à punctis duobus unius circuli fiet reflexio, quod eſt contra
16
th.
6 huius, & impoſsibile. Supereſt ergo, ut à ſolo pũcto ſpeculi propoſiti reflectatur forma pun-
cti
b ad uiſum a.
Palàm enim, quia ſi communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris
fuerit
oxygonia ſectio, quia tunc fiet reflexio, niſi ab uno tantùm puncto:
quoniam, ut patet per
24
huius in omni ſuperficie reflexionis factæ a b his ſpeculis de neceſsitate oportet, ut ſit punctus
axis
, in quem cadit perpen dicularis ducta à puncto reflexionis, quæ orthogonalis eſt ſuper lineam
longitudinis
ſpeculi per punctum illũ tranſeuntem:
ergo & ſuper axem ſpeculi per 28 p 1: quoniam
linea
longitudinis columnæ & axis ſemper æ quidiſtant per 92 th.
1 huius. Eſt autem illa perpendi-
cularis
communi ſectioni oxygoniæ, à cuius pũcto fiet reflexio, & cuidam circulo æ quidiftanti ba-
ſibus
ſpeculi per 104 th.
1 huius: eſt ergo ſemidiameter illius circuli. Superficies itaq; reflexionis, &
ille
circulus ſecant ſe in illa perpendiculari ſemidiametro circuli ſuper peripheriam circuli per 21
huius
:
& ſupèrficies reflexionis, in qua eſt illa ſectio oxygonia, eſt declinata ſuper ſuperficiem cir-
culi
, & ſuper illam ſemidiametrum, quæ eſt perpendicularis à puncto reflexionis ducta:
ſuper ali-
quam
uerò ſuperficiem declinatam ſuper axem columnę non poteſt intelligi, niſi una tantùm linea
perpendiculariter
cadens ſuper axem per 112 th.
1 huius. Si uerò ab eadem oxygonia ſectione ſieret
a
duobus punctis reflexio:
eſſet neceſſarium, ut in illa ſectio nis ſuperſicie poſſent duci duę perpen
diculares
ſuper axem ſpeculi:
quod eſt impoſsibile: cum unus uiſus ſemper uideat minus medieta-
te
columnæ.
Et ſimiliter patet per 79th. 4 huius quòd duo uiſus uidẽ minus medietate columnę,
quando
diameter baſis columnæ maior eſt quàm diſtantia oculorum:
hoc autem planius declara-
tum
eſt in 22 huius.
Patert itaq; propoſitum.
29. Oxygonia ſectione exiſtente communi ſuperſiciei reflexionis & ſpeculi columnaris con-
584282VITELLONIS OPTICAE uexi: dati punctiuiſi ad datum centrum uiſus punctum reflexionis inuenire. Alhazen 48 n 9.
Communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi propoſiti exiſtente linea longitudinis ſpe-
culi
, punctus reflexionis poterit faciliter inueniri, ſicut in ſpeculis planis per 46 th.
5 huius oſten-
ſum
eſt.
Siuerò illa communis ſectio fuerit circulus: tunc punctus reflexionis poterit faciliter in-
ueniri
, ſicut in ſpeculis ſphæricis conuexis oſtenſum eſt per 20 uel 22 th.
6 huius. Si autem illa com-
munis
ſectio ſit oxygonia ſectio, qualis proponitur:
ſit rei uiſæ datus punctus b, qui reflectatur ab
aliquo
puncto ſectionis oxygoniæ ad a centrum uiſus.
Dico quòd poſsibile eſt inueniri punctum
reflexionis
.
Ducatur enim à puncto a, utin præcedente propoſitione, ſuperficies æquidiftans baſi-
bus
columnæ:
quæ ſecabit columnam ſuper circulum, qui ſit e zi: & ducatur à puncto b perpendi-
cularis
ſuper hanc ſuperficiem per 11 p 11, qu æ ſit b h, & per 20 uel 22 t 6 huius, ſicut in ſpeculis ſphę-
ricis
conuexis oſtenſum eſt, inueniatur in hac ſuperficie punctus, àquo reflectitur forma puncti h
ad
uiſum a, qui ſit pũctus z:
& à puncto z per 101 th. 1 huius ducatur linea longitudinis, quæ ſit z g: &
ducatur
linea h a:
& à cto z ducatur perpendicularis ſuper lineam h a per 12 p 1, quæ ſit z l: & huic
ducatur
æquidiſtans à puncto a per 31 p 1, qu æ ſit a m:
& linea h z producatur uſque quò concurrat
cum
linea a m:
& ſit cõcurſus in puncto m: & à puncto m ducatur linea ad punctum b, quæ neceſſa-
riò
ſecabit lineam z g, cum ſit in eadem ſuperficie cum illa:
quoniam cum linea b h ſit æquidiſtans
lineæ
g z per 6 p 11, quòd amb æ lineæ b h & g z ſunt perpendiculares ſuper eandem ſuperficiem
e
zi æ quidiſtantem baſibus column æ erit ergo linea h m in ſuperficie illarum per 7 p 11:
& ita linea
m
b erit in eadem ſuperficie:
quæ ſi ſecuerit lineam z g in puncto g: palàm ex his, quę in præcedẽte
propoſitione
præmiſſa ſunt, quòd punctus g erit punctus reflexionis formæ puncti b ad a uiſum.

Hæc
omnia pluraq́;
alia patent per ea, quæ dicta ſunt in præcedente demõſtratione. Et hoc eſt pro-
poſitum
:
quoniam ſecundum hunc modum cuiuslibet dati punctiad datum uiſum punctus refle-
xionis
poterit inueniri.
30. Linea rectæ æquidiſt antis axi ſpeculi columnaris conuexi, uiſu non exiſtente in eadem
ſuperficie
, reflexio fit à linea longitudinis ſpeculi ad uiſum. Alhazen 26 n 6.
Eſto axis ſpeculi columnaris conuexi linea 3 k: & ſit linea uiſa axi æquidiſtans, quæ t h: ſitq́; cen-
trum
uiſus e extra ſuperſiciem t h z k.
Dico quòd formà lineæ t h reflectitur ad uiſum e à linea lon-
gitudinis
ſpeculi, quæ eſt communis fectio ſuperficiei t h z k, & ſuperficiel ſpeculi.
Et quia uiſus e
non
eſt in ſuperficie t h z k:
ſit ſuperficies per ipſum uiſum tranſiens, ſecas columnam ſpeculi æqui-
diſtanter
baſibus:
eritq́, hæc ſuperficies ſecans columnam ſecundum circulum per 100 th 1 huius:
qui
circulus ſit b f.
Palàm ergo cum linea h t ex hypotheſi æquidiſtet axi z k, quòd aliquis eius pun-
ctus
reflectitur ad uiſum e ab aliquo puncto circuli b f:
ſit ergo hoc à pũcto b. Punctus quoq; lineæ
th
, qui reflectitur ad uiſum e à puncto ſpeculi b, ſit q:
& ducantur lineæ q b, e b, q e: & ducatur per
101th
.
1 huius à puncto b linea longitudinis columnæ quæ ſit a b g: & ducatur à puncto b perpen-
dicularis
cadens ſuper axem z k in punctum 1:
quæ producta ad lineam q e, ſecabit ipſam per 2 th. 1
huius
:
quoniam illæ duæ lineæ æquidiſtant, ut patet ex præmiſsis. Et quoniam ſuperſicies e q b eſt
ſuperficies
reflexionis:
patet quòd punctum b cum linea e q eſt in eadem ſuperficie. Secet ergo li-
nea
b l producta ipſam lineam q e in puncto m:
& ſit lineam l: ducaturq́; à puncto e linea æquidi-
ſtans
lineæ m l per 31 p 1, quæſit e o:
& produ-
690[Figure 690]t n q g z m b l f h r a d e k o catur linea q b ultra punctũ b:
quæ quia corl-
currit
linea m l:
palàm per 2th. 1 huius quià
ipſa
cõcurret cum eius æquidiſtante, quæ eſt
lineà
e o:
ſit ergo punctus cõcurſus o. Palàm
aũt
per 20 th.
5 huius quoniam angulus inci-
dentiæ
, qui eſt q b g, eſt æ qualis angulo refle-
xionis
, qui eſt e b atanguli uerò m b g & m b a
funt
æquales, quia recti:
relin quitur ergo an-
gulus
q b qualis angulo reliquo, qui eſt e
b
m:
ſed per 29 p 21 angulus q b m eſt æ qualis
angulo
b o e:
quoniam extrinſecus intrinſe-
co
eſt æ qualis:
ſed & angulus m b e æqualis
eſt
angulo b e o:
quia coalternus eſt: ergo an-
gulus
b o e æ qualis angulo b e o:
ergo per 6 p
1
in trigono b e o latus b e eſt æ quale lateri b o.
Sumatur autẽ & alius pũctus in linea th, qui ſit pun-
ctus
t:
& ducatur linea t o. Quia ergo linea th æquidiſtat lineæ longitudinis ſpeculi, quæ eſt a g per
30
p 1:
ideòd quòd utraq; illarum eſt æquidiſtans axi z k: palàm ergo per 1 th. 1 huius quòd lineæ th &
a
g ſunt in eadem ſuperficie, cum etiam linea t h & z k axis ſint in eadem ſuperficie.
Ergo per 7 p 11
linea
q b o ſecans illas lineas æ quidiſtantes, quę ſunt t h & a g, eſt cum illis in eadem ſuperficie:
&
fimiliter
linea t o eſt in eadem ſuperficie cum illis per 1 p 11:
ſunt enim puncta t & o in dicta ſuper-
ficie
:
ſecabit ergo linea t o lineam a g: ſit punctus ſectionis g: & ducantur lineæ e g & e t. Quia itaq:
a
g, quę eſt linea longitudinis ſpeculis, eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem circuli b f per 8 p 11:

ideo
quòd axis z k, cui æquidiſtat linea a g, perpendicularis eſt ſuper eandem circuli ſuper-
ficiem
per 23 th.
1 huius, cum ipſa ſit perpendicularis ſuper baſim columnæ per 92 th: 1 huius.
585283LIBER SEPTIMVS. Superficies añt circuli b f eſt pars ſuքficiei e o b f: hæc enim ſuperficies ſecat columnã æ quidiſtáter
baſi
, ut patet ex præmiſsis:
ergo per definitionẽ lineæ ſuper ſuքficiẽ erectę angulus g b o eſt rectus,
& angulus g b e rectus:
ergo per 47 p 1 quadratũ lineæ g o ualet ambo quadrata linearũ g b & b o: &
quadratũ
lineę g e ualet ambo quadrata linearũ g b & b e.
Et quoniá oſten ſum eſt quòd lineæ b e &
b
o ſunt æquales, erunt etiá ipſaruin quadrata æqualia, & quadratũ b g utriq;
eſt commune: erit er-
go
quadra ũ lineæ g e æquale quadrato lineę g o:
erit igitur per 6 p 1 in trigono e g o linea g e æ qua
lis
lineæ g o:
ergo per 5 p 1 erit angulus g e o æ qualis angulo g o e. A puncto itaq: g ducatur perpen
dicularis
ſuper axem ſpeculi, qui eſt z k, per 12 p 1, quæ ſit linea g z:
& h æc produæa ultra punctum g
ad
lineam t e, ſit z g n:
eritq́; linea z n æ quidiſtans lineę l m per 28 p 1: quoniam lineæ n z & m lambę
ſunt
perpendiculares ſuper axem z k:
ſed & linea e o æ quidiſtat lineæ m l, ut patet ex præmiſis. Li-
nea
ergo z n æ quidiſtat lineæ e o per 30 p 1.
Erit ergo per 29 p 1 angulus t g n exiſtens extrinſecus, æ-
qualis
angulo g o e intrinſeco:
& angulus n g e æ qualis. angulo g e o, quia ſunt coalterni: ſed angu-
lus
g e o oſtenſus eſt eſſe æ qualis angulo g o e:
ergo angulus t g n eſt æqualis angulo n g e. Cum er-
go
linea t g o & linea n g z ſint in in eadem ſuperficie, in qua eſt punctus g:
puncta ergo o, g, t erunt
in
eadem ſuperficie:
ergo in eadem ſuperficie ſunt lineæ e g, o g, t g per 1 p 11. Forma ergo puncti t re
flectitur
ad uiſum e à puncto ſpeculi g, ut patet per 20 th.
5 huius, propter æ qualitatem angulorum
r
g n & n g e.
Sumpto autem in linea t h puncto h eiuſdem diſtantiæ à puncto q, & à céntro uiſus e,
cuius
eſt punctus t:
& ducta linea h o, tranſibit hæc per lineam longitudinis ſpeculi, quæ eſt a g: ſit
punctum
tranſitus a:
& ducta à puncto a linea perpendiculari ſuper axem z k, quæ ſit a d, & quæ
producta
ad lineam h e, ſit d r, & ducta linea e a, patebit, ſicut prius, quia duo anguli a b e & a b o
ſuntrecti
, & latera a e & a o ſunt æ qualia:
ſiuntq́, ut prius, duo anguli h a r & e a r æ quales Forma
ergo
punctih, utſuprà patuit, reflectitur ad uiſum e à puncto ſpeculi a.
Similiter quoque ſumpto
quocũq
;
uncto lineæ t h, erit probare, quòd ille punctus reflectitur ad e ab aliquo puncto longitu-
dinis
ſpeculi, quę eſt a g.
T ota ergo linea t h reflectitur ab una linea longitudinis ſpeculi, quę eſt a g,
ad
uiſum e:
quod eſt propoſitum. Eſt tamen notandum, quòd in hac diſpoſitione figuræ punctum
q
lineæ th eſt medius punctus illius lineæ & eſt in eadem ſuperficie cum centro uiſus e:
propter
quod
puncta t & h æqualiter diſtant à uiſu:
& ſimiliter puncta reflexionum, quæ ſunt g & a: pro-
pter
quod pater, quod lineæ g b & b a ſunt æquales:
& tota diſpoſitio figuræ fit ſecundum illa.
Quòd
ſi uiſus ſit inferior tota linea th:
notandum quòd fit reflexio à linea a g, prout ſecat plurimas
oxygonias
ſectiones, ut patet per 23 huius:
aliàs uerò quandoq; ab aliquo puncto circuli neceſſe
eſt
fieri reflexionem.
31. Linea longitudinis exiſtente communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi pyr amida
lis
conuexi: à quolibet puncto ſuperficiei ſpeculi apparent is uiſui poteſt fieri reflexio ad uiſum.
Alhazen
40 n 4.
Eſto ſpeculum pyramidale conuexũ b x p: cuius uertex ſit b: & diameter baſis x p: ſitq́; centrũ
baſis
q:
erit ergo linea b q axis ipſius ſpeculi. Sit quoq; quicunq; datus punctus in ipſius ſuperficie
apparente
, punctus g:
& ſit centrũ uiſus a: & punctus rei uiſæ ſit n. Dico quòd forma puncti n refle-
cti
poteſt à puncto g ad uiſum a, ſi ſuerit in ſitu cõuenienti reflexioni, Circunducatur enim per 102
th
.
1 huius à puncto g circulus pyramidi ſpeculi æ quidiſtans baſi x p: cuius centrũ ſit d, & cuius dia-
meter
ſit g c:
ſemidiameter g d, quę neceſſariò erit perpendicularis ſuper axẽ b q per 29 p 1: quòd
x
q ſemidiameter baſis ſpeculi eſt perpendicularis ſuper eundem axem b q, ſicut & alia ſemidiame-
ter
baſis in eadẽ ſuperficie exiſtés diametro g c æ quidiſtat illi:
eſt
691[Figure 691]b l a u f d c h n g r k s x q p enim axis b q perpendicularis ſuper ſuperficies amborum circulorũ
x
p & g e per 23 th.
1 huius: & producatur linea g b à dato puncto g ad
uerticé
pyramidis b.
Palàm ergo per 32 p 1 quoniã angulus g b d eſt
a
cutus:
angulus b d g ſit rectus. In ſuperficie quoq; trigoni g b d
ſit
linea reflexionis, quæ eſt a g per 7 huius, & ex hypotheſi erunt li-
neæ
reflexionis a g & longitudinis b g & axis b d q in eadem ſuperfi
cie
.
Et quoniam angulus b g d eſt acutus, fiat per 23 p 1 angulus b g r
rectus
, producta linea g rad axem:
eritq́ r g linea perpendicularis ſu
per
lineam longitudinis, quæ eſt b x:
eritq́ g r linea in eadem ſuperfi
cie
cum alijs lateribus trigoni b g r per 2 p 11.
A puncto quoq; g duca
catur
linea contingens circulũ per 17 p 3, quæ ſit linea l g s:
eritq́ per
18
p 3 linea l g s perpendicularis ſuper diametrũ g c:
ducaturq́; alia
diameter
circuli g c perpen dicularis ſuper diametrũ g c:
quæ extra-
hatur
à cto d per 11 p 1:
& ſit f k: eritq́; , ſicut prius, diameter f k per-
pendicularis
ſuper axem b q:
erit ergo per 4 p 11 diameter f k perpen
dicularis
ſuper ſuperficiem, in qua ſunt lineæ g c & b q:
eritq́; diame
ter
f k æquidiſtans lineę contingenti circulum, quę eſt l g s, per 18 p 3
& per 28 p 1:
ergo per 8 p 11 linea contingens circulũ g c, quæ eſt s g l,
perpédicularis
eſt ſuք ſuperficiẽ, in qua ſunt diameter g c & axis b q:

ergo
ք definition lineę erectę angulus l g r eſt rectus.
Si ergo imaginemur ſuperficiẽ contingentẽ
pyramidẽ
, in qua ſit linea l g s cõtingens circulũ b c:
palã quoniã linea r g erecta eſt ſuper illã ſuper-
586284VITELLONIS OPTICAE ficiem Si ergo linea reflexionis, quæ eſt a g, tranſiens pyramidem, fiat una linea linea g r, erit ipfa
orthogonalis
ſuper ſuperficiem contingentẽ ſpeculũ in puncto g:
fiet ergo per 21 th. 5 huius formæ
fecundũ
illam lineã ſuperficiei ſpeculi incidentis reflexio per eandẽ.
Et ſi punctus n ſit in illa linea,
poterit
forma eius reflecti ad uiſum a à puncto ſpeculi g per lineã a g.
Siuerò linea a g non fiat una
linea
cum linea g r:
palàm per cõuerſam 14 p 1 quod angulus a g l eſt minorrecto uel maior: quoniã
ſi
erit rectus, tunc lineę a g & g r ambæ coniunctæ ſunt linea una per eandẽ 14 p 1.
Sit ergo angulus
a
g l acutus:
& productatur linea r g in continuũ & directũ uſq; ad punctũ u: eritq́; linea u g perpen-
dicularis
ſuper ſuperficiem contingenté ſpeculum in puncto g:
& erit angulus u g l rectus per 15 p 1:
erit
ergo angulus u g a acutus.
Ducatur ergo in eadẽ ſuperficie linea g h æ q u alẽ continẽs angulum
cum
lineá ù g angulo u g a per 23 p 1.
Si ergo punctus rei uiſę, qui poſitus eſt eſſe n, fuerit in linea h g:
palàm
per 20 th.
5 huius quoniã poſsibile eſt à puncto g fieri reflexionẽ ad uiſum a: eritq́; linea inci-
dentiæ
, quę eſt n g linea reflexiõis, quę eſt g a, in eadẽ ſuperficie orthogonali ſuper ſuperficiẽ, cõ-
tingentẽ
pyramidem in puncto reflexionis, quod eſt g:
reflecteturq́; forma puncti rei uiſæ ſecundũ
punctum
n a d uiſum, qui eſt in puncto a, à puncto ſpeculi, quod eſt g.
Et eodem modo de quolibet
alio
dato puncto ſuperficiei ſpeculi demonſtrandum.
Patet ergo propoſitum.
32. Dato puncto ſpeculi pyramidalis couexi, à quo fiat reflexio dati puncti rei uiſæ ad datum
centrum
uiſus à puncto oxygoniæ ſectionis, uel à linea longitudinis ſpeculi: poßibile eſt loca inue
niri
, in quibus centro uiſus & puncto reiuiſæ collocatis, ſiat reflexio ad uiſum ab eodẽ dato pun
cto
ſpeculi, prout eſt punctus circuli æquidiſtantis baſi. Alhazen 52 n 5.
Sit a centrum uiſus: b punctus rei uiſæ: & ſit g punctus reflexionis ſuperficiei ſpeculi pyramida-
lis
conuexi, cuius uertex ſit e.
Dico quòd poſsibile eſt inueniri id, quod proponitur. Ducatur enim,
prout
docuimus in 28 huius, ſuper punctpum g ſuperficies æ quidiſtans baſi, ſecans pyramidem ſu-
per
circulum baſi æ quidiſtantem per 100 th.
1 huius, quæ ſit p g: cuius centrum ſit 1: & ducantur li-
neę
a g, b g, a b:
& à puncto g ducatur ad centrum circuli linea g t: & à uertice pyramidis, qui eſt pun
ctus
e, ducatur axis e t.
Et quoniam ſuperficies reflexionis ſemper eſt erecta ſuper ſupe. ficiem ſper-
culum
in puncto reflexionis cõtingentem, ut patet per 8 huius, uel per 25 th.
5 huius: ducatur in ſu-
perficie
reflexionis linea perpendicularis ſuper ſuperficiem, contingentem ſpeculum in puncto re
flexionis
, quod eſt g, quæ ſit h g:
& palàm per 26 th. 5 huius quoniam hæc diuidit an gulum a g b per
æqualia
:
ipſa ergo producta ſecabit lineam a b per 29 th. 1 huius: ſit ergo, ut ſecet eam in puncto z.
Ducatur
quoq;
à puncto e uertice pyramidis linea longi
692[Figure 692]l d a e p t m f k h i g a q o n b tudinis ſpeculi, quæ ſit e g:
& huic lineę e g ducatur æqui
diſtans
à puncto á centro uiſus, quę neceſſariò ſecabit ſu
perficiem
circuli p g:
ſecet ergo ipſam in puncto n: & ſit a
n
.
Et ſimiliter à puncto b ducàtur linea æ quidiſtans ei-
dem
lineæ e g, quæ ſit b m, ſecans ſuperficiem circuli g p
in
puncto m.
Quia itaq; ambæ lineæ a n & b m æ quidi-
ſtant
eidem lineæ longitudinis ſpeculi, quæ eſt e g:
patet
per
30 p 1 quia ipſæ adinuicẽ æ quidiſtãt, ſcilicet lineæ a n
& b m.
A puncto ergo n ducatur per 31 p 1 linea æ quidi-
ſtans
ſemidiametro circuli, quæ eſt g t, ſitq́l illa æ quidi-
ftans
linea n f:
& ducantur lineę n g, m g, n m. palàm itaq;
per
29 th.
1 huius quia linea t g producta ſecabit lineam
n
m:
ideo, quia ſecat angulum m g n: eſt enim trãſuerſim
ducta
in eadem ſuperficie:
& etiam lineæ n f & g t ſunt æ-
quidiſtantes
:
ſed linea n m ſecat lineam n f: ergo & ipſa
ſecabit
per 2 th.
1 huius lineam g t: ſecet ergo in puncto q.
Palàm
etiam per 2 th.
1 huius quòd linea m g producta
ſecabit
lineam n f, cum ſecet lineam g t æ quidiſtantem
ipſi
n f:
ſitq́; punctus ſectionis f: à puncto a ducatur li-
nea
æ quidiſtans lineę perpendiculari ſuper ſuperficiem,
contingentem
ſpeculum in puncto g, quæ eſt linea h z:
&
ſit
illa æ quidiſtans linea al.
Palàm ergo per 2 th. 1 huius
quòd
linea b g concurret cum linea a l:
quia ſecat eius æ-
quidiſtantem
lineam h z:
ſit ergo punctus concurſus l.
Ducatur
quoq;
linea, quæ eſt ſectio communis ſuperfi-
ciei
contingenti ſpeculum in puncto g, & ſuperficiei cir-
culi
p g, quæ ſit linea g o.
Palàm quòd linea g o erit orthogonalis ſuper ſemidiametrum circuli, quæ
eſt
g t per 18 p 3:
ideo quia linea g o eſt contingens circulum p g: quoniam ipſa ducta eſt in ſuperfi-
cie
plana contingente ſpeculum in puncto g.
Et quoniam lineæ n f & g t æquidiſtant: erit per
29
p 1 linea g o orthogonalis ſuper lineam n f æquidiftantem lineæ g t.
Sumatur etiam linea,
quæ
eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei contingentis ſpeculum in pun-
cto
g, quæ ſit linea g d:
quæ quidem, cumfecet lineam g h in puncto g, palàm per 2 th. 1 huius quia
587285LIBER SEPTIMVS. ipſa ſecabit lineam a l æ quidiftantem lineæ g h: ſit ergo punctus ſectionis d: & erit linea g d perpen
dicularis
ſuper lineam a l per 29 p 1:
eſt enim linea g d perpendicularis ſuper lineam g h. Quia li-
nea
h g ſit perpendicularis ſuper ſuperficiem cõtingentẽ circulum in puncto g:
erit neceſſariò per-
peridicularis
ſuper lineã g d productã ab eodẽ puncto in illa ſuperficie per definitionẽ lineæ ſuper
ſuperficiem
erectæ.
Palàm aũt ex prædictis, quoniá linea n f eſt; æ quidiftans ſemidiametro circuli p
g
, quę eſt g t:
ſimiliter quoq; linea a l eſt ęquidiſtans lineę g h: igitur per 15 p 11 ſuperficies, in qua ſunt
lineę
n & al(quę ꝓductę ultra pũcta l & f, neceſſariòcócurret ք 14 th.
1 huius: quonã anguli f n a &
l
a f, tet, ſunt minores duobus rectis) eſt æquidiſtás ſuperficiei g t h: ſed & linea e g æ quidiſtat
lineę
b in, ut patet ex præmiſsis:
ergo per 1 th. 1 huius ipſæ ſunt in eadẽ ſuperficie ſecante prædictas
duas
ſuperficies æ quidiſtantes:
unã ipſarum ſuper lineam e g: aliã uerò ſuper lineã fl. Ergo per 16 p
11
cõmunes ipſarum ſectiones erunt æ quidiſtantes:
erit ergo linea f l æ quidiſtãs lineę e g: ſed linea
a
n eſt æ quidiſtãs lineæ e g, ut patet ex præmiſsis;
ergo per 30 p 1 erit linea f l æ quidiſtans lineæ a n.
Verũ
ſuperficies contingens ſpeculũ in puncto g ſecat eaſdẽ ſuperficies æ quidiſtantes, quę ſunt g t
h
& n f a l:
uná earum ſuper lineã e g, ſecundum quá ipſa eſt ſpeculũ contingens: & aliam ipſarũ ſuք
lineam
o d:
ergo per 16 p 11 linea o d æ quidiſtat lineæ e g: igitur per 30 p 1 erit linea o d æ quidiſtãs li-
neis
a n, & l f æ quidiſtantibus lineæ e g.
Et quia lineę n f & al, inter quas ducuntur lineæ n a, o d, f l,
ſunt
in eadẽ ſuperficie per 2 p 11:
patet quòd lineę a n, o d, f l ſunt in eadẽ ſuperficie, Ducatur itaq; à
puncto
f linea æquidiſtans lineę l a per 31 p 1 ſecans lineã o d in puncto k, & lineam a n in puncto i:

eritq́
;
linea f i æ qualis lineę l a per 34 p 1: & ſimiliter erit linea f k æ qualis lineæ l d, & k i æ qualis ipſi
d
a.
Eſtaũt per 2 p 6 proportio i k ad k f, ſicut n o ad o f: ergo per 7 p 5 erit proportio lineæ a d ad li-
neam
d l, ſicut lineæ n o ad lineã o f.
Et quoniã ex præmiſsis angulus b g z eſt æqualis angulo a g z:
quoniá
linea g z diuidit angulũ a g b per æqualia per 26 th.
5 huius. ſed angulus b g z eſt æqualis an-
gulo
g l a por 29 p 1, extrinſecus enim intrinſeco eſtæ qualis:
& lineæ h z & a l ſunt æquidiſtantes: ſi-
militer
angulus z g z per eandẽ 29 p 1 æqualis eſt angulo g a l, quia coalternus:
angulus ergo g l ã æ-
qualis
eſt angulo g a l:
ergo per 6 p 1 lineæ g a & g l ſunt æ qualies: & linea g d eſt perpendicularis ſu-
perlineã
al, ut patet ex præmiſisis:
trigonũ ergo a g l diuiſum eſt in duos trigonos æquiangulos &
ſimiles
ք 31 th.
1 huius: eſt ergo ꝓportio lineę a d ad lineã d l, ſicut lineę g a ad lineá g l: ſed linea a g, ut
patet
ex præmiſsis, eſt æ qualis lineę g l:
eſt ergo linea a d æ qualis lineę d l: ergo & linea n o eſt æqua
lis
lineę o f:
& linea g o eſt per 29 p 1 perpendicularis ſuper lineán f: quoniá linea g o eſt perpendicu
laris
ſuper lineã g t, ut patet ex præmiſsis per 18 p 3, & lineæ g t & n f æ quidiſtant, ut præmiſſum eſt.

Quia
itaq;
angulus g o f eſt æ qualis angulo g o n, & linea o f æ qualis lineæ o n, & linea g o cõmounis:
erit
ergo per 4 p 1 angulus o f g æqualis angulo o n g:
ſed angulus q g m æ qualis eſt angulo o f g per
29
p 1;
cum ſit ei extrinſecus, & angulus q g n æ qualis eſt angulo o n g, cum ſit ei conalternus, & lineę
t
q & n f æ quidiſtent, ut patet ex præmiſsis:
erit ergo q g m angulus æ qualis angulo q g n: ergo per
20
th.
5 huius à puncto g circuli p g poteſt ſorma punctim reflecti ad uiſum exiſtentẽ in puncto n:
non
tamen quòd ſecundũ circulum ſiat reflexio ab his ſpeculis pyramidalibus conuexis, ſed ſic ſei-
licet
quòd punctus g cõmunicat circulo, qui eſt ſectio ſphærę uel columnæ intra ſpeculũ pyramida
le
imaginatæ:
quoniã ſuperficies contingens circulum p g eſt erecta ſuper ſuperficiem reflexionis:
propter
quod neceſſe habet pyramidem ſpeculi in ſui parte ampliore, ut in ea, quę eſt uerſus baſim,
ſecare
ſecundù æquidiſtantiã axis pyramidis ſpeculi:
& ſic ſuperficies reflexionis (in qua ſunt cen-
trum
uiſus, & punctus rei, & circulus p g) erecta eſt ſuper illam ſuperficiem contingentẽ:
& puncta
n
& m ſe reſpiciunt in ſuperficie illius circulis ſecundũ angulos æquales contentos cum diametro
ipſius
.
Collocato ergo centro uiſus in puncto n & puncto rei uiſæ in puncto m uel econtuerſo: refle
ctetur
ſemper forma ad centrum uiſus corpore ſpeculi pyramidalis præſtante impedimentum:

ut
ſi fortè lineæ a n & b m cadant in ipſo circulo baſis, & propter corpus pyramidis ſpeculi non ua-
leat
à puncto g ad uiſum aliquid reflecti.
Et hoc eſt propoſitum.
33. Communi ſectione ſuperficieireflexionis & ſpeculipyramidalis conuexi exiſtente linea
longitudinis
ſpeculi, ab uno tantùm puncto ſuperficiei ſpeculi fit formæ unius punctirei uiſæ re-
flexio
ad uiſum. Alhazen 53 n 5.
Sit omnino diſpoſitio, quæ eſt in proxima præcedente: & reflectatur forma puncti b ad uiſum
exiſtentẽ
in puncto a, à puncto ſpeculi pyramidalis cõuexi, quod ſit g:
ita quòd cõmunis ſectio ſu-
perficiel
reflexiõis & ſpeculi ſit linea lõgitudinis ſpeculi, quæ eſt e g.
dico quòd forma pũcti b refle
ctitur
ad uiſum a à ſolo puncto ſuperficiei ſpeculi, eſt;
g. Si enim dicatur quòd poteſt reflecti ab
alio
puncto ſuperficiei ſpeculi:
tunc illud punctũ aliud aut erit in linea longitudinis ſpeculi, quę eſt
e
g, aut n õ.
Si ſit in linea longitudinis ſpeculi, quæ eſt e g: ſit e g: ſit illud punctũ x: & ab eo ducatur perpen
dicularis
ſuք ſuperficiẽ cõtingenté ſpeculũ in illo pũcto ք 12 p 11:
hęc ergo քpẽdicularis ſit x z: eritq́;
linea
x z per 6 p 11 æ quidiſtans lineæ z g, quæ prius ducta eſt perpendicularis ſuper eandem ſuper-
ficiem
:
cum punctũ g & x ſint in eadem linea longitudinis, ſecundum quã ſuperficies illa pyramidẽ
contingit
.
Et quia lìnea h z & a l ſunt æquidiſtantes, ut patet per illa, quæ dicta ſunt in præmiſſa: e-
rit
ergo per 30 p 1 illa perpendicularis x z æquidiſtans lineæ a l.
Et quia linea x z ſicut & linea z h,
eſt
in ſperficier reflexionis, quę per 8 huius uel 25 th.
5 huius eſt erecta ſuper ſuperficiem cõtingen-
tem
ſpeculum in linea e g:
erit ergo per 1 th. 1 huius linea a l in ſuperficie reflexionis huius lineæ
perpendicularis
, quę eſt x z & erit ſimiliter in ſuperficie reflexionis lineę perpendicularis, quę eſt z
g
.
Igitur illæ duæ ſuperficies reflexionis ſecát ſe ſuper lineá al per 19 th. 1 huius: ſed ſecant ſe etiã ſu-
588286VITELLONIS OPTICAE per punctũ b: quoniá illud eſt, quod reflectitur per utranq; : hoc aũt eſt impoſsibile: quoniá punctú
b
eſt in linea al.
Oſten ſum eſt enim prius lineam fl ęquidiftantẽ eſſe lineę b m: quę duę lineę uel
concurrerẽt
ſi punctú b eſſet in linea a l:
uel ſequeretur puncta m & n cadere ex una parte lineæ g q-
Non
ergo fieret reflexio punctorũ m & n adinuicé à puncto g, quod eſt cótra demonſtrata in præ-
miſſa
.
Reſtat ergo, ut à nullo puncto lineę longitudinis, quę e g, præterquá à puncto g, forma puncti
b
poſsit reflecti ad centrũ uiſus exiſtens in puncto a.
Si
693[Figure 693]l d a e f z x y t u p r k o h y x m n q m i b c aũt poſsibile eſt, ut reflectatur forma puncti b ad uiſum
a
ab aliquo puncto ſpeculi extra lineá longitudinis g e,
fit
ille punctus u:
& per 101 th. 1 huius ducatur linea lon-
gitudinis
ſpeculi, quæ ſit linea e u c:
quæ in puncto c ſe-
cet
peripheriá circuli g p.
Et ſumatur ſuperſicies ęquidi
ſtans
baſi tranſiens per punctũ u:
palàm ergo per 8 p 11
quoniá
linea a n ſecat hanc ſuperficiem:
ideo, quia linea
e
g, cui æquidiſtat linea a n, ſecat eandẽ ſuperficiẽ:
ſunt
aút
per 1 th.
1 huius lineę a n & e g in eadẽ ſuperficie,
ſint
æ quidiftantes:
ſit ergout linea a n ſecet illá ſuperfi-
ciem
in puncto y.
Similiter quoq; linea b m æ quidiſtás
lineæ
e g, ſecabit eandẽ ſuperficiẽ:
ſit quoq; punctus ſe-
ctionis
k:
& ducátur lineę k u, y u, a k. Et cum illa ſuperfi
cies
per 100 th.
1 huius ſecet pyramidẽ ſecundũ circulũ,
tranſeuntẽ
per punctũ u, ducatur à pũcto u linea ad cen
trum
huius circuli, quę ſit r u:
& producatur extra ſpecu
lum
:
& ſit item u r: & à uertice pyramidis ſpeculi pũcto
ſcilicet
e ducantur lineæ e k, e y, quæ neceſſariò ſecabũt
ſuperficié
circuli p g:
& ſint puncta ſectionũ i & s: & du-
cantur
lineę i c & s c.
Sicut ergo per præcedentem pro-
batum
eſt de forma puncti m, quod non impediente
pyramide
poteſt reflecti ad uiſum exiſtentem in pun-
cto
n à puncto ſpeculi g:
eodẽ modo probari poteſt de
puncto
k, quod reflectetur ad uiſum exiſtentẽ in pũcto
y
à puncto ſpeculi u:
angulus ergo r u y erit æqualis an-
gulo
r u k.
Et quoniã linea b h æquidiſtat lineę e g, & li-
nea
cõmunis ſuperficiei b g e k & ſuperficiei circuli p g eſt linea m g per 19 th.
1 huius: quoniá linea
m
g eſt in utraq;
illarũ ſuperficierũ: patet quòd linea e k, cum ſit in hac ſuperficie b g e k, & ſecet ſu-
perficié
circuli p g, cadet ſuper lineam communẽ, quę eſt m g:
cadit aũt in punctũ illius ſuperficiei,
quod
eſt s, ut peręmiſſum eſt:
quoniã linea e k s eſt linea una: erit igitur linea s m g linea recta. Eodẽ
modo
ſuperficies n y e g ſecet ſuperficiẽ circuli p g ſuper lineá n g, linea e y cõcurret linea n g
in
puncto i per modũ præmiſſum:
ergo linea i n g eſt una linea recta. Palàm etiá quòd ſuperficies i c
e
ſecabit ſuperficiem circuli p g ſuper lineã i c:
ſecat aũt ſuperficiẽ huic ſuperficiei ęquidiftantẽ, quę
tranſit
per punctũ u ſuper lineam y u:
ergo per 16 p 11 linea i c æquidiſtat lineæ y u. Similiter ſuperfi
cies
s c e ſecat ſuperficies illas æ quidiſtantes, ſcilicet ſuperficies g p & u y ſuper duas lineas s c & k
u
:
ergo per eandẽ 16 p 11 lineæ s c & k u ſunt æquidiſtátes. Similiter ſi ſumatur ſuperficies ſecans ſpe
culũ
ſuper lineá longitudinis, quę eſt e c, in qua ſuperficie ſunt puncta r & u:
ſunt enim puncta r, u,
c
, Min eadẽ ſuperficie:
puncta r, u, t, & aliquis punctus lineę s g ſint in eadẽ ſuperficie: quia eadẽ
eſt
demonſtratio dato alio quocunq;
puncto lineę c M: ſemper enim ſuperficies hoc modo ſecans
ſpeculũ
ſecundũ lineá e c, ſecabit illas ſuperficies æquidiſtantes ſuper duas lineas M c & r u:
igitur,
ut
prius per 16 p 11 illę duę M c & r u ſunt æ quidiftantes:
igitur per 10 p 11 angulus s c M æqua-
lis
eſt angulo k u r:
& angulus M c i æqualis angulo r u y: ſed iam patuit quòd angulus k u r æqualis
eſt
angulo r u y:
ergo angulus s c M æqualis eſt angulo M c i. Quare forma pũcti s poteſt reflecti a d
uiſum
exiſtentẽ in puncto i à puncto ſpeculic, impediente corpore pyramidis ſpeculi.
Sed iam
probatũ
eſt per præmiſſa, quòd forma puncti m refle cti poteſt ad uiſum exiſtentẽ in puncto i à pun
cto
g circuli p g:
quoniá poteſt reflecti ad punctũ n: & puncta n & i ſunt in eadẽ linea recta cõſiſten-
tia
, ut præ oftenſum eſt.
Poterit ergo forma. puncti m à pũcto ſpeculi g reflecti ad uiſum exiſtentẽ in
puncto
i:
& ita punctũ s, eſt in linea s m g, poteſt reflecti ad uiſum exiſtentẽ in puncto i à puncto
g
.
Igitur forma pũcti s reflectitur ad uiſum in pũcto i à duobus punctis circuli p g, eſt impoſsibi-
le
, & cõtra 16 p 6 huius, & contra 27 huius.
Reſtat ergo, ut primũ ſit impoſsibile: ſcilicet quòd forma
puncti
b reflecti poſsit ad uiſum exiſtentẽ in puncto a ab aliquo alio puncto ſpeculi, quàm à puncto
g
.
Ab uno ſolo ergo puncto fiet reflexio formæ eiuſdẽ puncti cómuni ſectione ſuperficiei reflexio-
nis
& ſpeculi pyramidalis conuexi exiſtente linea longitudinis ſpeculi.
Quod eſt propoſitum.
34. Cõmuni ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi pyramidalis conuexiexiſtente oxygo-
nia
ſectione: à quolibet puncto ſuperficiei ſpeculi apparentis uiſuipoteſt reflexio aduiſum:
& ab uno uel à duobus punctis tantùm. Alhazen 43 n 4.
Efto ſpeculum pyramidale conuexum f k s: cuius uertex f: diameter baſis k s: centrumq́; baſis n:
589287LIBER SEPTIMVS. erit ergo axis ſpeculi linea f n: ſitq́; centrum uiſus punctus a. Dico quòd cómuni ſectione ſuperfi-
ciei
reflexionis & ſpeculi exiſtente ſectione oxygonia, quæ ſit b i:
poſsibile eſt à quolibet puncto
ſpeculi
propoſiti fieri reflexionẽ alicuius puncti uiſi ad punctum a, quod eſt centrũ uiſus.
Sit enim
punctus
b datus in ſuperficie ſpeculi, de quo dubitatur utrũ ab eo poſsit fierl reflexio formæ alicu-
ius
puncti rei uiſæ ad centrum uiſus, quod eſt a.
Ducatur ergo à puncto b linea longitudinis pyra-
midis
ſpeculi per 101 th.
1 huius, quæ ſit b f: ducaturq́; à puncto b perpendicularis ſuper illá lineam
longitu
dinis extra ſpeculum, quæ ſit b g:
& ſuper punctum b terminum lineæ b g fiat per 23 p 1 an-
gulus
æqualis angulo a b g, qui ſit g b p, ducta linea b p in eadem ſuperficie reſlexionis:
patetq́; per
20
th 5 huius quia omnis punctus rei uiſæ exiſtens in linea b p reflectetur ad uiſum in punctum a:

ſed
& à ſolo puncto b uel duobus tantùm fiet reflexio ad uiſum exiſtentẽ in puncto a.
Palám enim
per
96 th 1 huius quòd ſi perpendicularis g b producatur intra pyramidem:
quoniá concurret cum
axe
f n:
ſitq́; punctus concurſus c. Palàm ergo quoniam angulus g c f cum ſit in ſuperficie ſectionis,
uerſus
uerticem pyramidis eſt acutus per 32 p 1, quoniá in trigono b c f angulus c b f eſt rectus.
Cir-
cunducatur
ergo per 102 th.
1 huius à puncto reflexionis, quod eſt
694[Figure 694]f a d e r c b y i h p s l n f q b, circulus ſpeculo pyramidali:
cuius diameter ſit b d: & eius cen-
trum
e, ſecás axem f n in puncto e.
Et quia ille circulus per 100 th. 1
huius
eſt æquidiſtans baſſ ſpeculi, palàm quia perpendicularis g c
acutum
angulum tenens cum axe fn, declinata erit ſuper circuli il-
lius
ſuperficiem:
quia linea æquidiſtans lineæ g c ſi produceretur à
puncto
n centro baſis ſpeculi, patet quòd declinata eſt ſuper baſim
pyramidis
, ut ſit linea n q.
Producta ergo linea c d à puncto axis c
ad
circuli peripherlam, cum angulus b e c ſit æ qualis angulo d e c,
quoniam
uterq;
ipſorum eſt rectus: omnes enim anguli contenti
ſub
ſemidiametris circuli & axe f e ſunt æ quales, & lineæ à centro
ad
circumferentiam æ quales, e c uerò linea eſt communis:
palàm
per
4 p 1 quoniam latus b c æquale eſt lateric d:
& omnes anguli fa
ctorum
trigonorum ſunt æquales:
quia idem eſt de omnibus lineis
à
puncto c ad circuli b d circumferentiam prdoductis per 65 th.
1 hu
ius
:
quoniam punctus c eſt polus circuli b d. Fiet ergo noua pyra-
mis
, cuius baſis eſt circulus b d, uertex c, & axis c e.
Superficies er-
go
reflexionis ſecans ſpeculum ſecundum oxygoniam ſectionem:

aut
continget hanc pyramidem c b d:
aut ſecabit. Si contingat, di-
co
quòd à ſolo puncto b, quod eſt punctus reflexionis, tantùm fiet
reflexio
ſecundum illam ſuperficiem eandem.
Palàm enim quòd ſuperficies reflexionis contingat
pyramidem
ſuper lineam longitudinis illius pyramidis per 95 th.
1 huius: hæc autem erit linea b c,
in
qua eſt punctũ b, à quo ducitur linea b c perpédicularis ſuper ſuperficiẽ ſpeculi, & linea reflexio-
nis
b a.
A puncto quoq, f, quod eſt uertex pyramidis ſpeculi, ducátur lineæ plures ad ſectionẽ oxy-
goniã
, quæ eſt cõmunis ſection ſuperficiei reflexióis & pyramidis ſpeculi, quæ eſt f k s.
Omnes itaq;
illæ
lineę prius cadent in ſuperficiẽ circuli b d, quę eſt baſis pyramidis intellectæ, ꝗ̃ cadant in ipſam
ſectionẽ
, præter uná ſolam, quę cadetin punctũ reflexiõis b, quę eſt linea f b.
A folo itaq; puncto b
fiet
reflexio a d uiſum.
Si enim detur quod ab alio puncto dictę ſectiõis oxygonię, ut à puncto i, fiat
ad
uiſum a reflexio:
tunc linea ab illo punctio i ad punctũ c, quod eſt uertex pyramidis intelletę, du
cta
, quę ſit i c:
erit, ut prius, perpendicularis ſuper ſuperficiem ſpeculi per 96 th. 1 huius. Cum enim
illa
perpen dicularis neceſſariò ſit in ſuperficie reflexióis, in qua eſt ſectio:
oportet quòd ipſa cadat
in
punctũ c.
Ergo erit perpendicularis ſuper lineam lógitudinis pyramidis ſpeculi per illud punctũ
i
tranſeuntẽ, quæ ſit fil.
Sit quoq; punctus, in quo linea f i ſecat circulũ d b, pun ctus r. Patet aũt per
præmiſſa
& per 96 th.
1 huius quoniã linea c uertice pyramidis intellectę ducta ad illá lineá lon-
gitudinis
necſſariò eſt perpendicularis ſuper illá, ſicut linea c b eſt perpendicularis ſuper lineá lon
gitudinis
ſpeculi, quæ eſt f b:
quoniã, ut patet per 89 th. 1 huius anguli omniũ linearũ longitudinis
cum
ſemidiametro baſis & axe ad uerticẽ ſunt æ quales:
erunt ergo in triangulo cir duo anguli
recti
:
quod eſt impoſsibile & cótra 32 p 1. Non ergo fiet reflexio a b alio puncto ſect. onis oxygoniæ,
quę
eſt b i, ꝗ̃ à puncto b, ſuperficie reflexionis pyramidem c b d contingente.
Quòd fi ſuperficies re
flexionis
ſecet pyramidẽ c b d, palàm per 104 th.
1 huius quoniã ſecabit circulũ b d, eſt baſis eiuſdẽ
pyramidis
, in duobus tantùm punctis.
Dico ergo quòd in his ſolis duobus punctis poteſt fieri refle
xio
ad uiſum à tota data oxygonia ſectione.
Quoniá enim a b utroq; iſtorũ punctorũ linea ducta ad
punctũ
c, eſt uertex pyramidis c b d, eſt perpendicularis ſuper lineá longitudinis ſpeculi tranſ
euntẽ
per illum punctũ, ut patet ex præmiſsis:
ab illis ergo duobus punctis poteſt fieri reflexio ad
uiſum
a, prout modo præmiſſo demonſtrari poteſt.
Quòd ſi dentur puncta alia illius ſectionis oxy-
goniæ
, à quibus dicatur poſſe fieri reflexio:
tunc ſemper linea à dato puncto, quod ſit h, ducta ad
punctum
c uerticem imaginatæ pyramidis, tenebit angulum rectum cum linea longitudinis ſpe-
culi
per illum dictum punctum tranſeuntem:
& fiet angulus extrinſecus æqualis intrinſeco ſi-
bi
oppoſito, quod eſt contra 16 p 1:
aut duo anguli trianguli fient recti, quod eſt contra 32 p 1,
ut
prius.
Linea enim à puncto c ad communem ſectionem eiuſdem lineæ longitudinis & circuli
590288VITELLONIS OPTICAE b d ducta tenebit cum linea longitudinis angulum rectum. Si uerò angulus f h c ſit acutus, ideo
quòd
angulus c r h ſit rectus:
palàm per 13 p 1 quòd angulus c h l eſt obtuſus. Omnes enim lineæ du
ctę
à puncto c, quod eſt uertex pyramidis intellectæ, quæ eſt c b d, ad
695[Figure 695]f a d e r c b g h p l s n k puncta ſectionis, quę interiacent uerticem ſpeculi & peripheriam cir-
culi
b d, facient angulos obtuſos cum lineis longitudinis uerſus uerti-
cem
pyramidis, qui eſt f:
& omnes lineæ, quę ducuntur à puncto c ad
puncta
interiacentia circulum b d & baſim ſpeculi k s, facient cum li-
neis
longitudinis angulos acutos uerſus uerticem ſpeculi, qui eſt f, &
obtuſos
ex parte baſis.
A nullo ergo omnium illorum punctorum
fiet
reflexio, ſed à ſolis punctis circuli b d:
ſed neq; ab illis poteſt fieri
reflexio
per 25 huius, niſi in ſectione oxygonia ceciderint:
hoc autem
non
eſt poſsibile, ut præmiſſum eſt, niſi in uno tantùm puncto ſectione
oxygonia
imaginatam pyramidem contingente, uel tantùm in duobus
punctis
dicta ſectione baſim pyramidis imaginatæ ſecante:
nec enim
poſſunt
hæc per modos alios uariari.
Patet ergo propoſitum.
35. Dato ſpeculo pyramidali conuexo, centro́ uiſus & puncto
rei
uiſe exiſtentibus inter ſuperficiem æquidiſtanter baſi ſpeculum
in
uertice contingentem & inter ipſam baſim: poßile eſt inueni-
ri
punctum reflexionis. Alhazen 54 n 5.
Eſto datum ſpeculum pyramidale, cuius uertex ſit punctus g: & fiat
ſuper
ipſum uerticem ſuperficies æquidiſtans baſi pyramidis, quę ſit m n g:
quod fiet ductis à pun-
cto
g uertice ſpeculi tribus lineis perpendicularibus ſuper axem ſpeculi per 11 p 1, & imaginata pla
na
ſuperficie inter illas lineas extenſa:
ſitq́; a punctus rei uiſæ & b centrũ uiſus: quæ ſint ambo ſub
illa
ſuperficie m n g, inter ipſam ſcilicet & baſim ſpeculi:
ſitq́; exempli cauſſa, punctũ b propinquius
uertici
ſpeculi g quàm punctum a:
quoniam ſi poſitum fuerit eſſe econuerſo, ſemper eadem eſt de-
monſtratio
.
Dico quòd eſt poſsibile punctum reflexionis inueniri. Ducatur enim à puncto a, qui
eſt
punctus rei uiſæ, ſuperficies ſecans pyramidem æ quidiſtanter baſi, ut prius:
& ducatur à uertice
ſpeculi
, qui eſt punctum g, linea ad punctum b, quod eſt centrum uiſus, quæ ſit g b.
Hæc itaq; linea
producta
cadet in ſuperficiem à puncto a rei uiſæ ductam æquidiſtanter baſi pyramidis:
cum illa li-
nea
g b ſit inter ſuperficies æ quidiſtantes ducta à uertice axis ambas illas ſuperficies tranſeuntis:

punctus
ergo, in quem cadit hæc linea g b, ſit punctus h.
Ergo per modum demonſtrandi, quo uſi
ſumus
in 32 huius, demonſtrari poteſt quoniam forma puncti a reflectetur ad uiſum exiſtentem in
puncto
h ab aliquo puncto circuli, quem efficit ſuperficies ſecans pyramidem, ducta à punctis a &
h
:
cuius circuli centrum ſit punctum axis ſpeculi, quod
696[Figure 696]g m n b f q k l t s e p o h r a eſt t:
& ſit punctus reflexionis inuentus in illo circulo
punctus
e:
& ducatur inter a punctum rei uiſæ & cen-
trum
uiſus b linea a b:
& linea longitudinis ſpeculi, quę
fit
g e:
& axis pyramidis ſpeculi ſit g t: & ducatur à pun-
cto
e linea ad centrum ſui circuli, quæ ſit e t:
hæc enim ca
det
ſuper axẽ g t perpendiculariter per 100 & per 89 th.
1
huius
, uel per 21 huius:
& etiam ideo quòd axis g t cum
ſit
perpendicularis ſuper baſim pyramidis ſpeculi & etiã
erectus
ſuper ſuperficiem circuli æquidiftantis illi baſi
per
23 th.
1 huius: eſt ergo per definitionem lineę ſuper ſu
perficiem
erectæ axis g t perpendicularis ſuper ſemidia-
metrum
e t, & erit linea e t erecta ſuper lineam contin-
gentem
illum circulũ in puncto e per 18 p 3:
& hæc linea
t
e producta extra circulum ductis lineis h e & a e, ſeca-
bit
angulum a b eis contentum per æ qualia, ſcilicet angu
lum
h e a per 26 th.
5 huius: ergo per 29 th. 1 huius eadem
linea
t e producta lineam h a ductá ſecabit:
cum ſit cum
illa
in eadẽ ſuperficie reflexionis, ut patet per 24 huius:

ſit
ergo linearum t e & h a punctus ſectionis r.
Et quia li-
neæ
g e & e t efficiunt ſuperficiem ſecantem lineam a b:

ſit
punctus ſectionis ſ:
& ab illo puncto f ducatur per 12 p
1
linea perpendicularis ſuper lineá longitudinis g e, quæ
fit
f q:
eritq́; linea f q per definitionem lineæ ſuper ſuper-
ficiem
erectæ, perpendicularis ſuper ſuperficiem contin
gentem
pyramidem ſuper lineam g e.
Deinde à puncto
a
ducatur linea æ quidiſtás lineæ f q, quæ fit linea a l:
pro-
ducaturq́
;
linea f q, donec concurrat cum axe g t in puncto k. Ducatur item à puncto a linea æquidi
ſtans
line æ r t, quæ ſit a s:
& ducatur à puncto e linea, quæ ſit communis ſectio ſuperficiei reflexio-
591289LIBER SEPTIMVS. nis, quæ eſt a e h, & ſuperficiei contingentis pyramidem ſpeculi in linea longitudinis, quæ eſt g e: &
fit
hæc linea e o:
quæ cum ſit perpendicularis ſuper ſemidiametrum circuli, quæ eſt e t, ut pater per
18
p 3:
contingit enim linea e o circulum, cuius eſt centrum punctum t: palàm quòd ipſa eſt perpen-
dicularis
ſuper lineam e r:
ergo per 29 p 1 erit linea e o perpendicularis ſuper lineam a s: quoniam li
nea
a s æquidiſtat lineæ t r, ut patet ex præmiſsis.
Ducatur quoque linea b q, quæ producta neceſſa-
riò
concurret cum linea a l per 2 th.
1 huius: quia concurrit cum eius æ quidiſtante, ſcilicet linea f q:
fit
punctus concurſus l:
& ducatur à puncto q linea, quæ eſt communis ſectio ſuperficiei contingen
tis
ſpeculum ſecundum lineam longitudinis g e & ſuperficiei a b l:
quæ fit q p: quæ per 2 th. 1 huius
ſecabit
lineã a l:
quia ſecat eius æ quidiſtãtẽ, quę eſt f k: ſit pũctus ſectionis p: producaturq́; linea h e,
donec
concurrat cum linea a s:
concurret autem per 2 th. 1 huius: ſit punctus concurſus s: & ducan-
tur
duę lineęl s & p o.
Quia itaq; linea r t eſt perpendicularis ſuper axem g t, & linea f k acutum an-
gulum
continet cum axe g t, angulus enim f k g per 32 p 1 eſt acutus:
ideo quia angulus f q g, ut patet
ex
pręmiſsis, eſt rectus:
ergo per 14 th. 1 huius lineæ r t & f k concurrent in a liquo puncto ultra axẽ
g
t:
ſed & illarũ ęquidiſtãtes lineę, quæ ſunt a l & a s cõcurrunt in pũcto a: ſuntq́; in alia ſuperficie, ꝗ̃
lineę
r t & f k, quę ſunt in ſuքficie g e k ք 1 p 11:
palá ergo quoniá ſuքficies a l s eſt ę quidiftás ſuքficiel
g
e 15 p 11.
Lineę quoq; q e & p o ſunt in ſuքficie cótingtẽte ſpeculũ in linea lõgitudinis g e, & ſecá
te
illas duas ſuperficies ęquidiſtantes ſuք duas lineas, quę ſunt q e & p o:
igitur linea q e æ quidiftat
lineę
p o per 16 p 11.
Et quia linea h e producta concurrit cum linea a s in puncto s: erit ergo linea e s
in
ſuperficie h e g per 1 p 11, & in eadem ſuperficie eſt linea b l:
& hæc ſuperficies ſecat prædictas fu-
perficies
ęquidiſtantes, quæ ſunta l g & g e k, in duabus lineis e q & l s:
igitur per 16 p 11 linea e q eſt
æquidiſtans
lineæ l s:
ergo per 30 p 1 linea p o, quæ eſt æquidiſtans lineæ q s, ut ſuprà patuit, erit æ-
quidiſtans
ipſi lineę l s.
Erit ergo per 2 p 6 proportio lineę a o ad lineam o s, ſicut line ę a p ad lineá
p
l:
ſed quoniam per 20 th. 5 huius angulus h e r eſt æqualis angulo r e a, & angulus h e r æ qualis an-
gulo
e s a per 29 p 1:
quoniam extrinſecus intrinſeco eſt æ qualis: & angulus e a s æ qualis eſt angulo
r
e a, quia coalternus:
palàm quia angulus e s a eſt ęqualis angulo e a s: ergo per 6 p 1 erit linea e a
ęqualis
lineę e s, quia linea e o eſt perpendicularis ſuper lineam a s, erũt per 31 th.
1 huius trigonia e
o
& s e o ſimiles:
ergo per 1 definit. 6 ipſorum latera æquos angulos reſpicientia ſunt proportio-
nalia
.
Sed expræmiſsis patet quòd latus a e eſt æ quale lateri e s: ergo & latus a o erit æ quale lateri
o
s:
ergo & linea a p eſt ęqualis ipſi lineę p l: & linea p q eſt per 29 p 1 perpendicularis ſuper lineam
a
l:
cum ipſa ſit perpendicularis ſuper lineam f k ęquidiſtantem lineę a l. in trigonis ergo q p a & q p
l
anguli ad p ſunt æquales, quia recti, & latus l p eſt æ quale lateri p a, latusq́;
p q ambobus trigonis
q
p l & q p a eſt commune:
ergo per 4 p 1 erit linea a q ęqualis lineę q l, & angulus q l a æqualis eſt an
gulo
q a l:
ſed angulus q l a ęqualis eſt angulo b q f per 29 p 1, cum ſit ei extrinſecus: & angulus q a l
ęqualis
eſt angulo a q f, cum ſit ei coalternus:
erit ergo angulus b q f æqualis angulo a q f. Igitur per
20
th.
5 huius forma puncti a reflectitur ad uiſum b à puncto ſpeculi q. Quod eſt propoſitum.
697[Figure 697]g m q n t e b r a
36. Dato ſpeculo pyramidali cõuexo, centro́ uiſus
& puncto rei uiſæ exiſtentibus in ſuperficie ſpeculum æquidiſtanter baſi in uertice contingente: poßibile ect inueniri punctum reflexionis. Alhazen 55 n 5.
Fiat diſpoſitio ut proximę pręcedẽtis: ſitq́ue uertex
ſpeculi
pyramidalis punctus g:
in quo ipſum contin-
gat
ſuperficies plana, quę ſit m n g, ęquidiſtans baſi ipſi-
us
:
& ſint centrum uiſus & punctus rei uiſę in ſuperficie
m
n g, ita quòd unum ſit in puncto m, aliud in puncto n.

Dico
quòd poſsibile eſt punctum reflexionis inueniri.

Ducantur
enim lineę m g, n g, m n:
& diuidatur angulus
m
g n per ęqualia per lineam q g.
Palàm ergo per 20 th.
5
huius quoniam forma puncti n à puncto fpeculi g re-
flectitur
ad uiſum m.
Palàm etiá quòd linea m g & axis
pyramidis
ſpeculi, qui ſit g t, ſunt in ſuperficie ſecante
pyramidem
ſuper lineam longitudinis pyramidis, quæ
fit
g e.
Et à puncto q duncatur perpendicularis ſuper
hanclineam
longitudinis, quę eſt g e, per 12 p 1, quę ſit
q
e:
& ſuper punctum e ducatur ſuperficies æquidiftans
baſi
ſpeculi:
quę ſecabit pyramidem ſecundum circulũ,
per
100 th.
1 huius. Linea uerò communis ſuperficiei q
e
g & huic circulo ſit linea e t.
Palàm ergo quoniam hęc
linea
cadet ſuper axem ſpeculi in centro circuli, quod
fit
t.
Deinde à puncto m centro uiſus ducatur linea æ-
quidiſtans
lineę longitudinis ſpeculi, quæ eſt e g per
31
p 1:
quę producta in ſuperficiem illius circuli, ca-
dat
in punctum b:
& ſimiliter à puncto n, qui eſt punctu s rei uiſæ, ducaturlinea ęquidiftás lineę g e,
592290VITELLONIS OPTICAE quæ producta in dictam ſuperficiem, cadatin punctum a: & ducatur linea b a in ſuperficie plana ſe-
cante
ſpeculum ſecundum prædictum circulum:
& producatur linea te extra ſpeculum, quæ ſeca-
bit
neceſſariò lineam b a per 29 th.
1 huius: cum illæ ambæ lineæ in eadem ſint ſuperficie circuli: ſe-
cet
ergo ipſam in punctor.
Quia uerò linea m b æ quidiſtat lineę e g: palàm per 1 th. 1 huius quia eſt
cum
ipſa in eadem ſuperficie:
quę ſuperficies ſecat ſuperficiem m n g, & ſuperficiem b e a ſuper duas
lineas
m g & b e:
ſuperficies uerò m g n & b e a ſunt æquidiftantes per 24 th. 1 huius: quoniam ipſæ
ambæ
æquidiſtant baſi ſpeculi:
ergo per 16 11 linea m g eſt æquidiſtans lineæ b e. Similiter quoq;
lineę
a n & g e ſunt in ſuperficie ſecante illas æquidiſtantes ſuperficies ſuper lineas n g & e a:
igitur
per
16 p 11 linea n g æquiſtat lineæ a e.
Similiter ſuperficies q g e ſecat eaſdem ſuperficies ęquidiſtan
tes
ſecundum duas lineas r e & q g:
igitur, ut prius, lineę r e & q g æ quidiftant. Igitur duæ lineæ q g
& m g æ quidiſtant duabus lineis b e & r e:
ergo per 10 p 11 angulus m g q eſt æ qualis angulo b e r: &
angulus
q g n eadẽ ratione eſt ęqualis an gulo r e a.
Ergo per 20 th. 5 huius forma puncti a poteſt re-
flecti
ad uiſum b à puncto ſpeculi e.
Si ergo à puncto a ducatur linea ę quidiſtãs ductę lineę q e, & a-
lia
ęquidiſtans lineę r e:
& copulentur lineę m e & n e, & producatur linea m e, donec concurrat
linea
ę quidiſtante lineę q e ducta à puncto a, & ducantur lineę communes, ut in proxima pręceden
te
, & iteretur probatio, ut in illa:
patebit quoniam forma punctin poteſt reflecti ad uiſum m à pun-
cto
ſpeculie.
Igitur punctus e erit punctus reflexionis. Quod eſt propoſitum.
37. Dato ſpeculo pyramidali conuexo, & centro uiſus & puncto rei uiſæ exiſtentibus ultra
ſuperficiem
æquidiſtanter baſi ſpeculum in uertice contingentem: poßibile eſt punctum reflexio-
nis
inueniri. Alhazen 56 n 5.
Sit diſpoſitio, quę prius: & ſit b centrum uiſus: & a punctus rei uiſæ ultra ſuperficiem m g n ſpecu
lum
in puncto g uertice pyramidis contin gentem.
Dico quòd eſt poſsibile inueniri punctum refle-
xionis
.
Fiat enim pyramis huic oppoſita: & eſt hoc per 91th. 1 huius poſsibile, lineis omnibus lon-
gitudinis
pyramidis ſpeculi imaginatis protrahi ultra ipſarum cómunem ſectionem, quę fit in uer-
tice
g:
eritq́ue baſis huius pyramidis ęquidiſtans baſi pyramidis primæ. Ducatur itaque à puncto a
(qui eſt punctus rei uiſæ) ſuperficies ſecans hanc ſecundam pyramidem æquidiſtanter baſibus uni
us
& alterius pyramidum.
Et quoniam illæ baſes ad inuicem æquidiſtant: palàm per 23 & 24 th. 1
huius
quoniam illa ſuperficies ęquidiſtat ambabus baſibus pyramidum:
palàm autem per 100 th. 1
huius
quoniam illa ſuperficies ſecabit pyramidem illam ſecundam ſecundum circulum, qui ſit y z.

Centrum
ita que uiſus (quod eſt b) aut erit in hac ſuperficie pyramidem ſecante, autnon.
Si fuerit
in
illa ſuperficie, fiat ductio linearum ab ipſo puncto b, & compleatur demonſtratio ſicut in 35 hu-
ius
, quantùm ad hoc quòd fiat reflexio formę puncti a ad centrum uiſus b ab aliquo puncto ſecun-
pyramidis, quod ſit z:
quo habito, compleatur demonſtratio, ut infrà ſtatim patebit. Quòd ſi pun
ctus
b (qui eſt centrum uiſus) non fuerit in illa ſuper-
698[Figure 698]z y v p d q b m n g t e f r hficie:
ducatur à puncto g uertice ipſius ſpeculi ad cen-
trum
uiſus, quod eſt b.
linea g b: quę producatur uſque-
quò
concurrat cum hac ſuperficie circuli y z:
& ſit con-
curſus
in puncto d.
Palàm itaque quòd forma puncti a
reflectitur
ad uiſum exiſtentẽ in puncto d ab aliquo pun
cto
circuli y z arcus ſui interioris, ut patuit per 32 huius.

Sit
ergo ille punctus z:
& ducantur lineæ a z, d z, a d: an-
gulum
quoque a z d diuidat linea p z per æqualia:
ca-
detq́ue
punctus p in linea a d:
& ducatur linea a b: & à
puncto
z ducatur linea z g per 101th.
1 huius, quæ ſit li-
nea
lõgitudinis ſecundæ pyramidis.
Palàm quoque per
91
th.
1 huius quoniam eadem linea producta trans uer-
ticem
pyramidis ſpeculi, erit linea longitudinis primæ
pyramidis
ipſius ſpeculi:
quæ ſit linea z g e. Palàm ergo
quoniam
ſuperficies p z e ſecabit lineam a b:
ſecet ergo
ipſam
in puncto q:
& à puncto q per 12 p 1 ducatur linea
perpendicularis
ſuper lineam g e:
& cadat in punctum
e
:
& erit linea q e perpendicularis ſuper ſuperficiem cõ-
tingentem
pyramidem ſecundum lineam g e:
quoniam
linea
q e eſt perpendicularis ſuper curuam ſuperficiem
pyramidis
, ut patet.
Super punctum quoque e fiat per
102
th.
1 huius ſuperficies ęquidiſtans baſi, quę ſit f e h,
& ducatur à puncto b centro uiſus linea æquidiſtans li-
neę
z e longitudinis ſpeculi:
quæ ſit b h, concurrens
ſuperficie
illa f e h in puncto h:
& eidem lineæ z e du-
catur
à puncto a rei uiſę linea ę quidiſtans, quę ſit a f, ſe-
cans
ſuperficiem f e h in puncto, qui eſt ſ.
Palàm itaque per 1 th. 1 huius, cum linea b h ſit æquidi-
ſtans
lineę z e, quoniam illę lineę ſunt in eadem ſuperficie:
ſed & puncta b & d ſunt in eadem linea:
593291LIBER SEPTIMVS. quia per 1 p 11 lineę d z & h e ſunt in eadem ſuperficie, quę ſecat ſuperficies illas ęquidiſtãtes, ſcilicet
y
z & f e h ſuք duas lineas d z & h e.
Igitur ք 16 p 11 illæ duę lineę d z & h e ſunt ęquidiſtãtes. Et ſimi
liter
quoniam ſuperficies ducta per punctum a ſecat pyramidem ſecundam ęquidiſtãter ambabus
baſibus
præmiſſarum pyramidum, ſpeculi ſcilicet, & pyramidis imaginatę ſecundum circulum y z,
& ſuperficies ducta per lineam f e, quæ eſt ſuperficies f e h, ſecat pyramidem ſpeculi ſecundum cir-
culum
æquidiſtantem baſi ſpeculi:
patet quòd ſuperficies, in qua ſunt lineę a z & f e, ſunt ęquidiſtan
tes
per 24 th.
1 huius: lineę ergo a z & f e ſunt ęquidiſtantes. Patet ergo quòd duę lineę d z & a z æ-
quidiſtant
duabus lineis h e & f e:
ergo per 10 p 11 angulus d z a eſt ęqualis angulo h e ſ. Copuletur
quoque
linea h f.
Et quoniam linea p z eſt diuidens per ęqualia angulum d z a: erit ipſa per 26 th. 5
huius
perpendicularis ſuper lineam, circulum y z contingentem in pũcto z:
ergo per 19 p 3 linea p z
producta
tranſibit centrum circuli y z.
Superficies ergo p z e ſecat ſpeculum trans axem: ſecat ergo
circulum
ductum per punctum e tranſeuntem.
Sit ergo communis ſectio ſuperficiei p z e & illius
circuli
linea r e.
Sicut ergo linea s p z tranſit centrum circuli y z: ſimiliter linea r e diuidens angulũ
h
e f tranſibit centrum alterius circuli, ſuper quem ſuperficies f e h ſecat pyramidem ſpeculi ęqui-
diſtanter
baſi.
Et quia ſuperficies, in qua ſunt duę lineę p z & e r, ſecat illas duas ſuperficies ęquidi-
ſtantes
ſuper duas lineas p z & r e:
igitur per 16 p 11 lineę p z & r e ſunt æquidiſtantes. Duę ergo li-
neę
a z & z p ſunt ęquidiſtantes duabus lineis f e & e r:
ergo per 10 p 11 angulus a z p ęqualis eſt an-
gulo
f e r.
Similiter & angulus d z p eſt ęqualis angulo r e i: quoniam ſicut totus angulus d z a eſt ę-
qualis
toti h e f, ſic medietas medietati:
ergo angulus f e r ęqualis eſt angulo h e r. Patet ergo per
20
th.
5 huius quoniam forma puncti ſ reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto h à puncto ſpeculi
e
.
Ergo ſi à puncto f protrahatur linea ęquidiſtans lineę q e, & alia linea ęquidiſtans lineę r e, & lineę
aliæ
communes, ut in 35 huius, reiterata demonſtratione illius:
patebit quoniam forma puncti a re-
flectitur
ad uiſum b à puncto ſpeculi e.
Quod eſt propoſitum. Quòd ſi à puncto q non poſsit duci li
nea
perpendicularis ſuper lineam g e, nulla ſiet reflexio formæ puncti a ad uiſum b in tali diſpoſitio
ne
conſtitutum:
aliàs autem ſemper fiet reflexio, ut præ oſtenſum eſt: & patet per 14 huius, & per
90
th.
4 huius.
38. Dato ſpeculo pyramidali conuexo, puncto́ rei uiſæ exiſtente ſub ſuperficie ſpeculũ æqui-
diſtanter
baſi in uertice contingente, & centro uiſus in eadem ſuperficie: poßibile est punctum
reflexionis
inueniri. Alhazen 57 n 5.
Permaneat prior diſpoſitio pręmiſſarum: & ſit a punctus rei uiſę, qui ſit ſub ſuperficie m n g con-
tingente
pyramidem ſpeculi in uertice g ęquidiſtanter baſi:
& ſit centrum uiſus in illa ſuperficie. Di
co
quòd adhuc poſsibile eſt inueniri punctum reflexionis.
Sit enim centrum uiſus in puncto m ſu-
perficiei
m g n, quę poſita eſt ſuperficies contingens ſpeculũ in puncto uerticis g ęquidiſtanter baſi
ſpeculi
:
& à puncto a rei uiſę ducatur ſuperficies ęquidiſtans baſi pyramidis: quę per 100 th. 1 huius
ſecabit
pyramidem ſuper circulum, qui ſit d e k:
cuius centrum ſit punctum t, & ducatur axis ſpecu
li
, qui ſit g t:
& à puncto m centro uiſus ducatur ad a punctum rei uiſę linea m a: & linea perpendicu
laris
ſuper dictam ſuperficiem circuli, quę ſit m h:
& à puncto had cẽ
trum
circuli ducatur linea h t:
& à puncto rei uiſę (quι eſt a) ducatur
699[Figure 699]m n g f p i b a h e q t d k ad lineam h t linea a e q intra circulum, ſecãs peripheriam circuli in
puncto
e, & producta taliter ut pars ductę lineę intra circulũ, quę eſt
e
q, ſit æqualis lineę q t ſcilicet parti diametri interiacenti punctum
ſectionis
& centrum:
quod poteſt fieri per 136 th. 1 huius: & ducatur
linea
t e i:
& à puncto h ducatur in eadem ſuperficie ſpeculum ſecan
te
ſecundũ circulũ d e k, linea ęquidiſtans & æqualis lineę t e, quæ ſit
h
b:
& ducãtur lineę m b, & b e, & g e: eritq́; g e linea lõgitudinis ſpe-
culi
.
Palàm quoniã ſuperficies g t e ſecans ſpeculum trans axẽ, ſecat
etiam
lineam a m:
ſit ergo punctus ſectionis f: & ducatur à puncto f
perpendicularis
ſuper lineá longitudinis ſpeculi, quæ eſt g e, cadens
in
punctum o:
& producatur ad axem g t: & ſit f o p ſecans axem g t
in
puncto p:
& ducantur lineæ m o & a o. Dico quoniam punctus o,
(qui eſt punctus ſuperficiei ſpeculi:
cum ſit in linea ſuę longitudinis,
quæ
eſt g e) eſt punctus reflexionis formæ punctia, ad centrum ui-
ſus
punctum m.
Palàm enim ex pręmiſsis, quoniam linea h b eſt æ-
qualis
& æquidiſtans lineę t e:
igitur per 33 p 1 erit linea h t ęqualis &
ęquidiſtans
lineę b e:
ſed linea m h eſt ęqualis & ęquidiſtans axi g t
per
25 th.
1 huius: quòd ipſę ſunt lineæ ęquidiſtantes inter ſuper-
ficies
ęquidiſtantes productæ:
ergo per 33 p 1 linea h t æquidiſtat lineę m g: ergo per 30 p 1 linea m g
ęquidiſtat
lineę b e:
& eſt ęqualis illi. Palàm etiam quòd angulus q t e eſt ęqualis angulo q e t per 5
p
1:
ideo quia lineæ e q & q t, ut patet ex præmiſsis, ſunt æquales: ſed angulus q e t æqualis eſt angu
lo
a e i per 15 p 1:
angulus ergo q t e eſt æqualis angulo a e i: ſed angulus q t e per 29 p 1 eſt ęqualis an-
gulo
i e b:
propter hoc quòd lineę e b & t h æquidiſtant: ergo angulus j e b eſt ęqualis angulo i e a.
Patet
ergo per 20 th.
5 huius quoniam forma puncti a reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto b
à
puncto ſpeculi e.
Et cum linea b m ęquidiſtans ſit lineę g e, ſi à puncto a ducatur linea ęquidiſtans
594292VITELLONIS OPTICAE lineæ f o p, & linea æquidiſtans lineę it: & iteretur figura ſuperà dicta 35 huius, & probatio eiuſdem:
palàm
quia ſorma punctι a reflectetur ad cẽtrum uiſus exiſtens in puncto m à puncto ſpeculi o.

eſt
propoſitum:
nec refert quemadmodum demonſtraui hoc in ſequenti proxιma: ſiue punctum rei
uiſæ
, ſiue centrum uiſus ſιt in ſuperficie m g n:
quoniam idem eſt modus & ratio reflexionis hinc
& inde.
700[Figure 700]y z m q p a n y t e f r h
39. Dato ſpeculo pyramidali conuexo, puncto́ rei uiſæ exiſten
te ultra ſuperficiem ſpeculum æquidιſt anter baſι ιn uertice contin gentem, & centro uιſus in eadem ſuperficie: poßibile est punctum reflexionis ιnueniri. Alhazen 58 n 5.
Remanente diſpoſitione figuræ pręcedentis: ſit centrum uiſus in
puncto
m ſuperficιei m g n:
& ſit a punctus rei uiſę ultra illam ſuper-
ficiem
:
fiatq́ue pyramiś alia huic oppoſita: & fiat ſuper punctum a
ſuperficies
ęquidiſtans baſi huius pyramidis:
& per proximam prę-
cedentem
inueniatur in circulo huius ſuperficiei punctus reflexιo-
nis
ex punctis interioribus:
& ducatur à puncto ιllo lιnea ad pun-
ctum
g:
& producatur taliter in ſuperficie ipſius, ut ipſa fiat linea lõ-
gitudιnis
pyramidis ipſius ſpeculι:
inuenιeturq́; punctus reflexio-
nis
ſecundum ea, quę præmiſimus in 37 huius:
eiusq́; ιdem proban-
di
modus penitus, quι prius in eadem 37.
Et hoc eſt prop oſitum.
40. Dato ſpeculo pyramidali conuexo, puncto́ rei uiſæ exiſten
te
ſub ſuperficie pyramidem æquidiſt anter baſi in uertice contin-
gente
, & centro uiſus ſuper eandem, uel econuerſo: poßibile est
punctum
reflexionis inueniri. Alhazen 59 n 5.
Diſpoſitione priori remanente: ſit punctus a rei uiſæ ſub ſuperficie m n g: & punctus b centrum
uiſus
ultra eandem ſuperficiem ſpeculum in uertice g contingentem:
uel econuerſo a punctus rei
uiſæ
ſit ultra ſuperficιem m n g, & b centrum uiſus ſub ſuperficie m n g.
Dico quòd adhuc poſsibile
eſt
punctum reflexionis inueniri.
Sit enim, exempli gratia, punctum a ſub ſuperficie m n g, & b ul-
tra
ιllam:
ducaturq́ue à puncto a ſuperficies ęquidiſtãs
baſi
ſpeculi ſecans per 100 th.
1 huius pyramidem ſpecu
701[Figure 701]a s t d k e h i o p u g m n b li ſuper circulum, qui ſit d e:
cuius centrum ſit t: & duca
tur
axis ſpeculi, qui ſit g t:
& ducatur linea b g à puncto
ulteriori
, in quo eſt centrum uiſus, ad uerticem pyrami
dis
:
quæ producta concurret neceſſariò cum ſuperficie
a
e d:
quoniam concurrit cum axe ſuper ipſam erecto.
Sit
concurſus punctus k:
& in circulo d e inueniatur
per
135 th.
1 huius pũctus, qui ſit e, ita ut linea circulum
contingens
à puncto e ducta, quę ſit e s, dιuidat per æ-
qualia
angulum, quem continent ductæ lineę k e & a e:

copulenturq́
;
lineę longitudinis, quæ ſint g e & g d: &
à
puncto b ducatur linea æquidiſtans lineę g e:
quę ne-
ceſſariò
concurret cum linea k e concurrente cum eius
æquidiſtante
quæ eſt g e, per 2 th.
1 huius: ſit concurſus
in
puncto h.
Palàm itaque per 1 p 11 quia punctus b eſt
in
ſuperficie g e k:
quoniam eſt in linea k g b, quę ducta
eſt
in illa ſuperficιe, & linea b h eſt in eadem ſuperficie
per
1 th.
1 huius: quoniam ipſa linea b h eſt ęquidiſtans
lineę
g e:
& ducatur linea t e i à centro circuli t per pun-
ctum
contactus e.
Palàm itaque quoniam ſuperficies g
t
e ſecans ſpeculum trans axem g t, ſecat etiam lineam
b
a.
Secet ergo ipſam in puncto u: & à puncto u duca-
tur
perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ contingentẽ ſpecu-
ſecundum lineã longitudinis ſpeculi, quę eſt g e:
hęc
enim
ſuperficies continget circulum d e in puncto e,
quæ
linea ſit o p u, ſecans ſuperficiem ſpeculi in pun-
cto
o, & axem g t in pũcto p:
& ducãtur lineæ a o & b o.
Cum
itaque, ut patet ex præmiſsis, angulus a e s ſit ęqualis angulo s e k, & cum angulus i e s ſit re-
ctus
per 18 p 3, & angulus s e t rectus:
palàm quòd angulus i e a eſt æqualis angulo t e k: ſed & angu-
lus
t e k ęqualis eſt angulo i e h ք 15 p 1:
ergo angulus a e i eſt ęqualis angulo i e h. Poteſt ergo forma
pũcti
a reflecti ad uiſum exiſtentẽ in pũcto h à puncto ſpeculi, eſt e, ք 20 th.
5 huius. Si ergo à pun
cto
a ducatur linea æquidiſtans lineæ u p, & linea æquidiſtãs lineæ i t.
& iteretur probatio 35 huius:
595293LIBER SEPTIMVS. palàm quoniam forma puncti a reflectetur à puncto ſpeculi, quod eſto, punctum lineę g e, ad uiſum
exiſtentem
in puncto b.
Quod eſt propoſitum. Et quoniam ſemper eſt eodem modeo demonſtran-
dum
quodcunque punctorum a uel b fuerit ex quacũ que altera parte ſuperficiei m n g:
patet illud,
quod
proponebatur.
Et imaginandum eſt ita, quòd in figura ſolida punctum b cadat in lineam e g,
quod
in plano non potuimus taliter figurare.
Palàm itaque ex præmiſsis ſex theorematibus,
ſit
poſsibile alio modo ſe habere punctum rei uiſæ ſecundum ſitum reflexibilitatis à ſpeculis pyra-
midalibus
conuexis ad centra uiſus, niſi modis propoſitis:
quoniam aut ambo erunt ſub ſuperficie
m
n g:
aut ambo ultra illam: aut ambo in illa: aut unum in illa, aliud ſub illa uel ultra illam: aut unum
ſub
illa, aliud ultra illam:
& omnibus his modis reflexionis punctum eſt inuentum. Vniuer ſaliter er
go
in tota ſuperficie ſpeculi pyramidalis conuexi quocunq;
modo ſe habente rei uiſibilis pũcto ad
centrum
uiſus, punctum reflexionis eſt poſsibile inueniri:
quod principaliter quærebatur.
41. Speculo pyramidali conuexo ſuper ipſius baſim erecto: poßibile eſt rectam lineam rei uiſæ
& centrum uiſus ſic ſiſti, ut ab una linea longitudinis ſpeculi fiat formarum omnium puncto-
rum
illius lineæ reflexio ad uiſum. Alhazen 31 n 6.
Sit ſpeculum pyramidale conuexum, cuius uertex ſit a: axis uerò a h: linea longitudinis a z: & à
puncto
z ducatur linea perpendicularis ſuper ſuperficiem contingentem ſpeculum in linea longi-
tudinis
:
quæ producta neceſſariò concurret cum axe a h per 96 th. 1 huius: ſitq́; linea h z t ſecans axẽ
a
h in puncto h:
& eius punctus t ſit extra ſuperficiem ſpeculi: & erit angulus a z h rectus: ergo per
32
p 1 angulus a h z eſt acutus.
Ducatur quo que à puncto a uertice ſpeculi linea extra pyramidem
ultra
ſuperficiem contingentem pyramidem in linea a z, continens angulum acutum cum ſpeculi
axe
, qui eſt a h, & linea lõgitudinis a z, quæ ſit a n:
lineę quoq; a h, a z, a n non ſint in eadem ſuperfi
cie
, ſed in diuerſis:
& in ſuperficie h a n à puncto h ducatur linea, cum axe continens angulum æqua
lem
angulo a h z:
quæ linea concurret cum linea a n per 14 th. 1 huius: cum anguli h a n & a h z ſint a-
cuti
, ut patet ex præmiſsis:
concurrant ergo in puncto o: & ſit linea h o: & facto ſuper punctum z cir
culo
æquidiſtante baſit per 102 th.
1 huius: palàm quoniam linea h o tranſibit ſuperficiem illius circu
li
:
ſicut etiam linea h z t tranſit per ſuperficiem eiuſdem circuli. Fit enim punctus h polus illius cir-
culi
:
ideo quòd ſemidiameter illius circuli cum axe a h continet angulum rectum, & anguli a h z & a
h
o ſunt acuti, ut patet ex præmiſsis.
Secet itaq; linea h z t ſuperficiem illius circuli in puncto z: & li-
nea
h o in puncto u:
ducaturq́; linea longitudinis ſpeculi, quæ ſit a u s: ducatur quoq; linea o z: quæ
producatur
uſque ad punctum f.
Et quoniam linea o z eſt ultra ſuperficiem contingentem pyrami-
dem
in linea a z, cum linea h z ſit
perpendicularis
ſuper illam ſu-
702[Figure 702]a o u m h z t s b c n d l e q f pperficiem:
palàm quia angulus o
z
h erit maior recto, cum angulus
a
z h ſit rectus:
igitur per 13 p 1 an-
gulus
f z h eſt minor recto.
A
puncto
ergo z ducatur linea con-
tingens
circulum per 17 p 3, quæ
ſit
z m:
cadetq́; linea z m in ſuper-
ficie
contingente ſpeculum ſecũ-
dum
lineam longitudinis, quę eſt
a
z:
eſt ergo linea h z perpendicu
laris
ſuper lineam m z:
& à pun-
cto
f ducatur linea perpendιcula
ris
ſuper lineam a z per 12 p 1, quę
ſit
linea f e, concurrens cum linea
a
z producta in puncto e:
quę li-
nea
f e producta concurret cum
linea
a n per 14 th.
1 huius: quia
cum
angulus a e f ſit rectus, angulus e a n eſt acutus:
concurrant ergo in puncto n: & à puncto e du-
catur
linea ęquidiſtans lineæ t h:
quæ ſit e q, per 31 p 1: item q́ue ab eodem puncto e ducatur linea æ-
quidiſtans
lineę m z, quæ ſit e l.
Palàm autem quod linea m z eſt perpendicularis ſuper lineam a e
per
22 th.
1 huius, quoniam ipſa eſt perpẽdicularis ſuper lineam t h, ut ſuper diametrum circuli, quẽ
ipſa
eſt contingens in puncto z.
Igitur linea l e, cum ipſa ſit æquidiſtans lineæ m z, eſt per 29 p 1 per-
pendicularis
ſuper lineam a e.
Sunt quoque lineæ m z & l e in eadem ſuperficie per 1 th. 1 huius, cum
ipſæ
ſint æquidiſtantes:
producaturq́; linea q e ultra punctum e: & hæc per 2 th. 1 huius ſecabit axẽ
a
h, cum ipſa ſit in eadem ſuperficie cum linea h t per 1 th.
1 huius: ſecet ergo axem in puncto d: eritq́;
angulus
h d q acutus æqualis angulo a h t per 29 p 1.
Fiat quoque ſuperficies l e d q ſecans pyrami-
dem
:
erit ergo illius ſuperficiei & ſuperficiei pyramidis communis ſectio oxygonia per 103 th. 1 hu-
ius
.
Cum ergo linea a e ſit perpendicularιs ſuper lineam f n, & ſuper lineam d q, & ſuper lineam l e:
patet
per definitionem lineæ erectę ſuper ſuperficiem, quoniam linea longitudinis pyramidis, quæ
eſt
a e, erecta eſt ſuper ſuperficiem illius ſectionis oxygoniæ, quæ eſt l e d q.
Et quia linea a e eſt per-
pendicularis
ſuper lineam f e n:
erit ergo linea f n in ſuperficie illa ſecante pyramidem ſecundũ illã
596294VITELLONIS OPTICAEſectionem: fiat ergo, ut in illa ſuperficie ſectionis à puncto f ducatur linea f p per 31 p 1 æquidiſtãs li-
neę
e q:
ergo per 9 p 11 erit linea f p æquidiſtans lineæ z t. Verùm cum angulus o z t ſit acutus: ideo
quod
angulus o z h eſt obtuſus:
erit per 13 p 1 angulus t z f obtuſus. Ducatur ita que à puncto z linea
faciens
cum linea t z angulum æqualem angulo o z t:
quę quidem linea producta neceſſariò ſecabit
lineam
f p per 2 th.
1 huius: cum linea f p ſit æquidiſtans lineę z t. Secet ergo ipſam in puncto p: & du
catur
linea p e:
quæ per 1 p 11 erit in ſuperficie l e d q: erit ergo angulus a e p rectus, ut patet ex præ-
miſsis
& per definitionem lineæ ſuper ſuperficiem erectæ.
Cum ergo lineæ p z & o z, ut patet ex præ
miſsis
, in eadem ſint ſuperficie pyramidem ſecante, & angulus o z t æqualis ſit angulo t z p:
palàm
per
20 th.
5 huius quia forma puncti o reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto p à puncto ſpeculi
z
.
Verùm quia angulus o z t per 29 p 1 eſt æqualis angulo z f p, quia eſt extrinſecus illi: & angulus h
z
f æqualis eſt angulo o z t per 15 p 1:
ſed angulus z p f æqualis eſt angulo p z t per 29 p 1, quia eſt co-
alternus
:
palàm quia angulus z f p ęqualis eſt angulo z p f: ergo per 6 p 1 latus z f ęquale eſt lateri z p.
Et
quia angulus f e z eſt rectus:
ideo quia linea a e eſt perpendicularis ſuper lineã f n: palàm per 47
p
1 quia quadratum lineæ f z ualet ambo quadrata linearum e f & e z:
ſed eadem ratione quadratũ
lineę
z p ualet ambo quadrata linearum e z & e p:
quoniam, ut patet ex præmiſsis, angulus p e z eſt
rectus
:
quadratum uerò lineę p z eſt ęquale quadrato lineę z f: quoniam, ut patet ex præmiſsis, lineę
z
f & z p ſunt ęquales:
illa ergo duo quadrata hinc inde ſunt ęqualia: ergo ablato communi quadra-
to
lineæ z e, remanet quadratum lineę e p æquale quadrato lineę e f:
igitur latus f e æquale eſt lateri
p
e:
ergo per 5 p 1 angulus e p f eſt æqualis angulo e f p. Sed angulus n e q eſt æqualis angulo e f p ք
29
p 1, quoniam extrinſecus eſt illi:
& angulus q e p æqualis angulo e p f, quia coalternus eſt illi: an-
gulus
ergo n e q & q e p ſunt æquales:
qui cum ſint in eadem ſuperficie, quæ eſt p e n: palàm per 20
th
.
5 huius quoniam forma puncti n reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto p à puncto ſpeculi,
quod
eſt e.
Similiter ſi ducatur à puncto f quæcunq; linea ad aliquod punctum lineę z e, & produca
tur
uſque ad lineam o n:
ſemper probabitur de puncto lineę o n, in quem cadit producta linea, quòd
ipſe
reflectetur ad punctum p à puncto aliquo lineę z e, quem ſecat illa linea.
Simili modo & omniũ
huiuſmodi
linearum probatio ſumet initium à linea per pendiculari, quæ eſt f e, & à parte lineæ e z,
quæ
erit communis omnib.
illis triangulis: & ita quo dlibet punctũ lineę a o n reflectitur ad uiſum
exiſtentẽ
in puncto p ab aliquo pũcto lineę z e:
quia de omnib. eſt eadem demõſtratio: quod etiam
patet
per 34 th.
5 huius. Si itaq; quęcunq; linea recta cuiuſcũq; rei uiſæ ponatur in loco lineę a o n, &
centrũ
uiſus ſiſtatur in puncto p:
ſemper fiet reflexio ad uiſum ab aliquo punctorum lineę a z e, quę
eſt
linea lõgitudinis ſpeculi:
& hoc proponebatur faciendum. Patet ergo propoſitum.
42. Cum ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris uel pyramidalis conuexi communis ſe-
ctio
ſuerit linea longitudinis: erunt loca imaginum & diſtantia ipſarum à uiſibus, quæ & in ſpe
culis
planis. Alhazen 43. 49 n 5.
Quando cauſſa in diuerſis ſubiectis uniuocatur, & paſsio uniuocabitur: ob hoc non repetimus
illa
hic, quæ in ſpeculis planis dicta ſunt in quinto libro huius ſcientiæ.
Quia enim utrobiq; in pla-
nis
ſcilicet, & propoſitis ſpeculis lineę incidentiæ & reflexionis incidunt & reflectuntur à lineis re-
ctis
:
erit utrobiq; locus imaginis in perpendiculari à puncto uiſo ducta ſuper ſuperficiem ſpeculi,
tùm
diſtans à ſuperficie ſpeculi, quantùm punctus rei uiſæ diſtat ab eadem ſpeculi ſuperficie:
ideo
quia
ſemper imago rei uiſæ uidetur in cõcurſu lineę reflexionis cum catheto incidẽtiæ in omnibus
his
ſpeculis, ut patet per 37 th.
5 huius. Patet ergo propoſitum.
43. Cum ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris conuexi cõmunis ſectio fuerit circulus:
erunt
punct a reflexionũ & loca imaginũ, quæ & in ſpeculis ſphæricis conuexis. Alha. 43 n 5.
Erit enim aliquando locus imaginis intra ſpeculum columnare conuexum: aliquando in ſuperfi
cie
ſpeculi:
aliquando extra ſpeculũ, ſecundum modum quo cathetus incidentiæ & linea reflexio-
nis
in diuerſis punctis concurrunt:
cuius qui cauſſam & demõſtrationem quæſierit, recurrat ad ea,
quæ
in ſexto huius ſcientiæ libro de ſpeculis ſphæricis conuexis demonſtrata ſunt:
nam eadem pe-
nitus
eſt ratio hincinde:
quia & fines contingentiarum & metæ imaginum & loca, & eædem pro-
portiones
linearum ſunt in illis ſpeculis & in iſtis.
Patet itaq; per illa propoſitum: nec uiſum eſt no-
bis
dignum in his amplius immorari.
44. A puncto ſectionis columnaris, cui incidit cathetus incidentiæ ad perpendicularẽ du-
ctam
à puncto reflexionis ſuper ſuperficiem ſpeculi columnaris conuexi, ducta recta ad axem
tinente
angulum acutum cum eadem: erit concurſus catheti incidentiæ cum illa perpendιcula-
ri
ſub axe. Alhazen 24 n 6.
Hoc, quòd hic proponitur demonſtrandum, patet per 114 th. 1 huius: ut autem huic noſtro propo
ſito
concluſio mathematica ſenſibiliter applicetur, eandẽ demonſtrationẽ duximus iterandam.
Sit
ergo
a e b c columnaris ſectio:
& ſit e datus punctus, cui incidat cathetus incidentiæ formæ puncti
n
:
qui ſit punctus rei uiſæ: & b ſit punctus reflexionis, à quo ducta ſit linea b d perpendicularis ſuք
axem
ſpeculi, qui ſit h k:
ſecetq́; cathetus incidentię ducta à puncto n, qui eſt punctus rei uiſæ, ipſum
ſpeculũ
ſecundũ punctũ propoſitæ ſectionis, qui eſt e:
dico uerum eſſe, quod proponitur. Ducatur
597295LIBER SEPTIMVS. enim linea e d: ſitq́; ita, ut fiat e d b angulus acutus: ſit ergo q e l linea contingens ſectionem in
puncto
e:
& ſuper punctum ſectιonis b fiat circulus æquidιſtans baſibus ſpeculi per 102 th. 1 huius,
qui
ſit b t o:
cuius centrũ ſit d: & ducatur à pũcto e linea longitudinis ſpeculi per 101 th. 1 huius, quæ
ſit
e t.
A puncto quoq; d per 11 p 1 ducatur linea d g per pendicularis ſuper lineam b d in ipſa circu-
li
ſuperficie.
Palàm ergo quod ſuperficies h d g (cum per axem h k tranſeat, qui per 92 th. 1 huius
eſt
erectus ſuper circuli ſuperficiem) perpendicularis eſt ſuper eandem circuli ſuperficiem per
18
p 11.
Superficies uerò contingens ſpeculum in puncto b, erit æquidiſtans ſuperficiei h d g ſpecu-
lum
ſecanti.
Ideo enim quia linea longitudinis ſpeculi ducta à puncto b eſt æquidiſtans axi h k, & li
nea
cιrculum b t o contιngens ſuper punctum b, eſt æquidiſtans lineæ g d per 29 p 1:
angulus enim
g
d b eſt rectus, ut patet ex pręmiſsis, & angulus contentus ſub linea d b & ſub linea contingente
cιrculum
in pũcto b eſt rectus per 18 p 3:
ergo
703[Figure 703]n q t e l g o f m k d h c a s u b p z illæ ſuperficies æquidiſtant per 14 p 11.
Igitur
ſuperficies
, in qua ſunt lineæ l e & e t, non eſt
æquidιſtans
ſuperficiei h d g:
quod patet per
24
th.
1 huius: quoniam ſuperficies contin-
gens
ſectionem oxygoniam in puncto b non
eſt
æquidiſtans ſuperficiei contingenti ean-
dem
ſectionem in puncto e, in quo ſunt linea
l
e q contingens ſectionem, & linea longitu-
dinis
, quæ eſt e t.
Angulus enim e d b, ut pa-
tet
ex hypotheſi, eſt acutus:
ſuperficies ergo
h
d g non æquidiſtat ſuperficiei l e t:
ergo con
curret
cum illa:
concurrat ergo in linea l g & ducatur linea g t: quæ neceſſariò erit contingens
circulum
b t o:
cum ſuperficies, in quá ducitur linea g t, ipſum ſpeculum ſit contingens. Ducta
autem
linea t d, erit angulus g t d rectus per 18 p 3:
quoniam linea t d eſt diameter circuli & li-
nea
g t contingit ιllum cιrculum in puncto t.
Fiat quo que, ut prius, ſuper e punctum ſectionis
circulus
æquidiſtans baſibus ſpeculi, qui ſit e s z p:
& centrum huius circuli ſit punctus axιs, qui
k
:
& ducatur linea k e: & ducatur etιam linea d l: quæ quidem ſecabit ſuperficιem circuli e s p:
ſecet
ergo illam in puncto f Quia ιtaque punctum d eſt in ſuperficie ſectιonis per 24 huius:
cum
ipſa
ſectionis ſuperficies ſit ſuperficies reflexionis, & punctum l, quod eſt punctum lineæ contin-
gentιs
ſectιonem, eſtιn eadem ſuperficie ſectionis:
ergo per 1 p 11 tota linea d l eſt in ſuperficie ſe-
ctionis
:
punctum ergo f eſt in ſuperficie ſectionis: ſed ipſum eſt in ſuperficie circuli e z p: eſt er-
goin
communi ſectione illarum ſuperficierũ, circuli ſcilicet & ſectionis:
ſed & punctum e eſt in am
babus
eιſdem ſuperficιebus:
ergo item per 1 p 11 linea e f ducta erit in ambabus illis ſuperficiebus:
ergo
per 19 th.
1 huius ſecundum lineam e f ſecant ſe ſuperficies ſectionis & circuli e z p. Duca-
tur
ιtaque lιnea k f:
& a puncto f ducatur perpendicularιs ſuper ſuperficiem circuli b t o per 11
p
11, quæ ſit f m:
cadetq́; punctus m in linea d g, ut patet: & ducatur linea t m. Palàm quoniam
linea
k d æquidιſtans & æqualis eſt lineæ f m per 25 th.
1 huius: ſunt enim lineæ k d & f m am-
perpendιculares ſuper ſuperficiem circuli b t o:
quia illi circuli æquidιſtant per 24 th. 1 huius:
utraque
enιm ipſarum æquidιſtat baſibus columnæ per 100 th.
1 huius. Quoniam ergo linea f m
eſt
æqualιs & æquidiſtans lineæ d k, quæ eſt pars axis:
ergo per 33 p 1 linea k f æqualis & æ-
quιdiſtans
eſt lineæ d m:
& ſimiliter erit linea f m æqualis & æquidiſtans lineæ longitudinis,
quę
eſt e t, per 33 p 1:
quoniam linea e t eſt æqualis & æquidiſtans axi k d per 92 th. 1 huius,
cum
ſιt lιnea longitudinis ſpeculi:
& erit, ut prius, linea k e æqualιs & æquidiſtans lineæ d t, &
linea
e f æqualis eſt & æquidiſtans lineæ t m per eandem 33 p 1.
Verùm etiam ſuperficies k d l g
(quιa tranſit axem columnæ, & angulus g d b eſt rectus) orthogonalis eſt ſuper ſuperficiem ſe-
ctionis
oxygoniæ, quę eſt a e b c per definitionem ſuperficiei erectę:
& eadem ſuperficies k d l g
orthogonalιs
eſt ſuper ſuperficiem circuli e s p:
quoniam illa ſuperficies k d l tranſiens per axem,
per
18 p 11 erecta eſt ſuper baſes columnæ:
ergo & ſuper ſuperficiem circuli e s p, æquιdiſtantis
baſibus
erecta eſt eadem ſuperficies k d l.
Quia itaque dicta ſuperficies k d l eſt erecta ſuper ſu-
perficiem
ſectionis oxygonię & circuli e s p:
eſt ergo orthogonalιs ſuper lineam communem di-
ctę
ſectιonιs & circuli (quę eſt linea e f) per 19 p 11 Et quia linea e f eſt erecta ſuper ſuperficiem
k
d l, in qua ducta eſt lιnea k f:
igitur per definitionem lineę ſuper ſuperficiem erectę angulus
e
f k eſt rectus:
ergo & angulus t m d eſt rectus per 10 p 11: latera enim illos angulos continen-
tia
in æquιdιſtantιbus circulorum ſuperficiebus protracta æqualia ſunt & æquidiſtantia, ut pa-
tet
ex pręmiſsis.
Cum ergo angulus d m t ſit rectus, & angulus g t d ſit rectus per 18 p 3: in trigono
ergo
orthogonιo d t g ducta eſt ab angulo ad baſim perpendicularis t m:
ergo per 8 & 17 p 6
illud
, quod ſit ex ductu lιneæ d m in g m eſt æquale quadrato lineæ m t.
Et quoniam linea g t
contingit
cιrculum b t o, cum ſit in ſuperficιe contingente ducta ad punctum contingentię,
quod
eſt t:
palàm quòd linea l g eſt ęquidiſtans axi k d. Quoniam enim ſuperficies lecun-
dum
lineam longιtudinis ſpeculum contingentes ſunt erectę ſuper baſium columnę ſuperfi-
cιes
:
ergo per 19 p 11 earum communis ſectio, quę in propoſito eſt linea l g, ſuper eaſdem ſu-
perficιes
baſium perpendιcularis erιt:
ęquidiſtabit ergo axi h k per 6 p 11: ergo etiam ęquidi-
ſtabιt
lineæ f m per 30 p 1.
Quia ergo in trigono l g d linea f m æquidiſtat baſi l g: patet per 2 p 6
598296VITELLONIS OPTICAE quoniam ſecat alia latera illius trigoni proportionaliter. Eſt ergo proportio lineæ d f ad f l, ſi-
cut
lineæ d m ad m g:
ergo permutatim per 16 p 5 erit proportio lineæ d f ad d m, ſicut lineæ
f
l ad m g:
ſed linea d f maior eſt quàm linea d m per 19 p 1: quoniam in trigono f d m angulus
f
m d eſt rectus per præmiſſa uel 8 p 11:
ergo & linea f l eſt maior quàm linea m g: ergo illud, quod
fit
ex ductu lineæ f d in fl maius eſt illo, quod fit ex ductu lineæ d m in m g:
ergo & quadrato lineæ
t
m:
ſed linea t m eſt æqualis lineæ e f, ut patet ex præmiſsis: ergo illud, quod fit ex ductu lineę d fin
l
f maius eſt quadrato lineæ e f.
Eſt ergo in trigono d e l angulus l e d maior recto per 30 th. 1 huius.
Quia
ſi eſſet rectus, tunc cum linea e f ſit perpendicularis ſuper lineam d l:
eſſet per 8 & per 17 p 6 il-
lud
, quod fit ex ductu lineæ d f in f l, æquale quadrato lineæ e f.
Reftat ergo ut linea perpendicularis
ſuper
lineam contingentem ſectionem a e b c, quæ eſt linea q l, ducta à puncto e, cadat ſub linea e d,
non
perueniens in punctum d.
Sit ergo illa perpendicularis linea e u. Et quia angulus e d b eſt acu-
tus
, & angulus d e u acutus:
quoniam angulus u e q eſt rectus: ergo per 14 th. 1 huius lineæ e u & b d
productæ
concurrent in puncto aliquo ſub axe h k:
& ſub concurſu lineæ e d cum linea b d: quod
eſt
euidens.
Patet ergo propoſitum.
45. Perpendicularẽ duct ã à puncto reflexionis ſectionis pyramidalis ſuper ſuperficiẽ ſpeculi
pyramidalis
cõuexi, catheto incidentiæ puncto remotiori à uertice ſpeculi, quàm ſit punctus
reflexionis
, incidente, ſub axe ſpeculi cõcurrere eſt neceſſe: tamẽ linea à pũcto catheti inciden
tiæ
duct a ad perpendicularẽ, ſuper axem angulum contine at acutũ. Alhaz. 30 n 6.
Hæc quoq; propoſitio patet per 113 th. 1 huius: ut autem iam facilius pyramidalibus ſpeculis ap-
plicetur
:
ſit ſpeculum pyramidale conuexum a b g: cuius uertex ſit a: & axis a k: cadatq́; ιn ipſum ſe-
ctio
oxygonia:
à cuius circumferentia formę pũctorum lineę uiſæ reflectátur ad uiſum, quę ſit e f z:
punctum
quoq;
reflexionis ſit e: & ſit linea e d exiens à puncto e (quod eſt punctum reflexionis)
perpendicularis
ſuper ſuperficiẽ contingentẽ ſpeculũ:
quæ producta in ſuperficie ſectionis concur
ret
quidẽ axe a k per 14 th.
1 huius: angulus enim e a k eſt acutus, & angulus a e d eſt rectus: cõcur
rat
ergo in puncto d:
ſitq́; cathetus incidentiæ formæ puncti alicuius reflexi à pũcto ſpeculi e z: quę
ſit
h z.
Dico quòd cathetus h z concurret cum perpendiculari e d ultra punctum d ſub axe ſpecu-
li
.
Ducatur enim linea t z q, quæ contingat ſectionem e f z in puncto z, dum tamẽ ſit punctũ z remo-
tius
à puncto a uertice ſpeculi, quàm ſit punctũ e:
ducta quoq; linea z d angulũ acutũ cõtineat cum
perpendiculari
e d ſuper ipſum axem ſpeculi, in quẽ cadit punctum d.
Trãſeat quoq; ſuper punctũ
z
ſuperficies æquidiſtans baſi ſpeculi, quæ ſecando ſpeculum faciat circulũ r z g per 100 th.
1 huius:
iſte
ergo circulus ſecat ſectionẽ e f z in duobus tantũ locis per 104 th.
1 huius: quoniã circulus eſt ք-
pendicularis
ſuper axem a d, & ſectio eſt obliqua ſuper eundem axem:
& ducantur lineæ a z & a e.
Linea
quoq;
a e, quæ ex hypotheſi eſt breuior quàm linea a z (ideo quòd punctum z remotius eſt à
uertice
pyramidis quàm punctum e, protrahatur ultra punctum e) donec cõcurrat cum circumfe-
rentia
circuli r z g:
& ſit concurſus punctus o: ergo punctus o eſt remotior à puncto a uertice ſpecu-
li
, quàm ſit pũctus e:
eritq́; linea a o æqualis lineę a z ք
704[Figure 704]a e t b o f z h d g y k p b q 89 th.
1 huius: ideo quia ambæ à uertice pyramidis du
cuntur
ad circuli circum ferentiam.
Cum ergo exierit
â
puncto o perpendicularis ſuper ſuperficiem contin
gentem
ſpeculum ſecundum lineam a o:
concurret il-
la
linea cum axe a k ultra punctum d (cui prius data
eſt
incidere perpendicularis e d) per 2 th.
1 huius: erit
enim
linea illa æquidiſtans lineę e d per 6 p 11:
ſit ergo
punctus
cõcurſus k:
ducantur ergo lineæ k z & d z. Et
quia
linea k z eſt ęqualis lineę k o per 65 th.
1 huius: eſt
enim
k polus circuli:
ſed & linea a o eſt æqualis lineæ
a
z per 89 th.
1 huius: cum ſint lineæ lõgitudinis unius
pyramidis
, & linea a k cõmunis eſt ambobus illis tri-
gonis
:
erũt ergo ք 8 p 1 trianguli a o k & a z k æ quian-
guli
:
ſed angulus a o k eſt rectus: ergo & angulus a z k
eſt
rectus:
eſt ergo linea k z perpẽdicularis ſuper lineã
lõgitudinis
ſpeculi a z, eſt in ſuքficie cõtingẽte ſpe-
culũ
:
eſt ergo linea k z erecta ſuper ſuperficiẽ contin-
gentẽ
ſpeculũ ſecũ lineã a z:
ergo ք 18 p 11 & ſuper-
ficies
z k o eſt erecta ſuper illã ſuperficiẽ contingentẽ.

Et
quia à puncto z ducta eſt linea cõtingẽs ſectionẽ,
eſt
t z q:
ergo, ut patet, linea k z ſit erecta ſuper ſuք-
ficiẽ
ſpeculum contingentẽ ſecundum lineam a z, &
cõmunis
ſectio ſuperficiei ſectionis & illius ſuperficiei ſpeculũ contingentis ſit linea t z q cõtingẽs
ſectionẽ
:
erit linea k z քpẽdicularis ſuper lineã t z q: erit ergo angulus k z q rect{us} ք definitionẽ lineæ
ſuք
ſuքficiẽ cõtingẽtẽ erectę.
Et ꝗa, ut patet ex p̃miſsis, angul{us} k z q eſt rectus: trigonũ quoq; a z k
erectũ
eſt ſuper ſuperficiẽ ſpeculũ ſecũdũ lineã a z cõtingẽtẽ:
& linea k z eſt ſimiliter perpẽdicularis
599297LIBER SEPTIMVS. ſuper hanc ſuperficiẽ cõtingentẽ. Extrahamus ergo à puncto z cõmunẽ ſectionẽ ſuperficiei circuli
r
z g & ſuperficiei pyramidẽ ſecũdum lineã a z contingentis:
hęc aũt per 3 p 11 eſt linea recta: ſit ergo
hæc
linea z y:
& palàm per pręmiſſa, quòd linea z y cõtingit circulũ r z g: ſit quoq; cẽtrum huius cir-
culi
c:
& producatur linea c z: angulus ergo c z y eſt rectus per 18 p 3: & ducatur à puncto c, quod eſt
centrũ
circuli r z g, linea cõtinens linea z c angulũ rectũ per 11 p 1:
& ſit linea c r: linea ergo c r eſt
æ
quidiſtans lineę z y per 28 p 1:
linea uerò c r eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem a z c per 4 p 11:
ideo
quia angulus z c r eſt rectus expręmiſsis, & angulus z c a eſt rectus:
ideo quia axis a c eſt per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem circuli r z g per 89 th.
1 huius: & quia etiam axis eſt per pendicularis
ſuper
baſim pyramidis, cui circulus æquidiſtat:
ergo & axis erit erectus ſuper circulum per 23 th. 1
huius
:
linea ergo z y æ quidiſtans lineæ c r, eſt perpendicularis ſuper ſuperficiẽ a z c per 8 p 11: er-
go
linea z q contingens ſectionem eſt obliqua ſuper ſuperficiem a z c:
ergo & ſuper lineam c z. Pro-
ducatur
ergo à puncto z in ſectionis ſuperficie extra ipſam ſectionis peripheriam linea recta conti-
nens
cum linea t q angulum rectum per 11 p 1:
quæ ſit z h. Et quia punctus d per 24 huius eſt in ſu-
perficie
ſectionis in aliquo puncto axis:
palàm quòd ipſum aliud eſt à pũcto k, qui eſt punctus axis
inferior
puncto d extra ſuperficiẽ ſectionis:
ſed pũctus z eſt in ipſius ſuperficie: patet ergo quoniã
linea
k z eſt extra ſuperficiẽ ſectionis.
Linea ergo k z ſecat lineã z h, nec cõtinuatur ipſa: quoniã
linea
z h eſt in ipſa ſuperficie ſectiõis, & linea k z eſt extra illã.
Et quoniã lineæ k z & h z ſecant ſe in
pũcto
z:
patet quòd ipſę ſunt in aliqua ſuperficie una per 2 p 11: ſint ergo lineę z k & z h in alia ſuper
ficie
pręter ſuperficiẽ ſectionis, quę ſecet ſuperficiẽ ſectiõis ſuper lineã p z h in ambabus iſtis ſuper
ficiebus
exiſtentẽ per 19 th.
1 huius: & ſit z p eadẽ linea z h, quę eſt producta in ſuperficie ſectio-
nis
.
Linea uerò d z, quę eſt in ſuperficie ſectionis, eſt extra ſuperficiem, in qua ſunt lineæ k z & z h:
ſed
linea z k continet cum linea z q angulum rectum:
ideo quia, ut prædictũ eſt, linea k z eſt perpen
dicularis
ſuper ſuperficiem contingentem pyramidem, quę tranſit lineas a z & z q:
& ſuperficies
k
z h ſecat ſuperficiem d z h ſuper lineam illis duabus ſuperficiebus communem per 19 th.
1 huius,
quæ
eſt h z.
Verùm linea d z eſt in ſuperficie ſectionis, ut ſuprà patuit, & ſecatur à linea k z in pun-
cto
z, & pũcta t & q ſunt à lateribus ſuperficiei k z p h:
ergo ſuperficies h z k ſecat ſuperficiem d z q:
differentia
ergo communis ſuperficierum h z k & d z q eſt in ſuperficie h z k:
eſt quoq; illa commu-
nis
ſectio linea recta per 3 p 11:
continet ergo illa linea cum linea z q angulum rectum. Nam linea z q
cum
ſit perpendicularis ſuper lineam z h, & ſuper lineam z k:
patet per 4 p 11 quoniam ipſa eſt ere-
cta
ſuper ſuperficiẽ h z k:
ergo & ſuper lineam z p. Et quoniam ſuperficies h z k ſecat ſuperficiem d
z
q, & declinatio ſuperficiei h z k à ſuperficie ſectiõis, cuius pars eſt ſuperficies d z q, fit ex parte ſe-
midiametri
z c, erit linea (quę eſt differentia communis his duabus ſuperficiebus) media inter
duas
lineas q z & z d:
ergo angulus q z d eſt obtuſus: & linea h z eſt in ſuperficie, in qua ſunt lineæ
d
z & z q, quę eſt ſuperficies ſectionis, & continet cum linea z q angulum rectum:
linea ergo z h ꝓ-
ducta
intra ſectionem ultra punctum z, ſecabit angulum d z q:
& linea h z concurret cum linea e d
ſub
pũcto d puncto axis per 14 th.
1 huius. Angulus enim z d e eſt acutus ex hypotheſi, & angulus d
z
p acutus.
Cathetus itaq; incidentię, quę eſt h z, cum perpendiculari e d, quę ducitur à puncto re-
flexionis
ſuper ſuperficiem ſpeculum contingentem, concurret ſub axe:
& ſub puncto ipſius axis,
qui
eſt d:
ſit itaq; punctum concurſus p. Ethoc eſt propoſitum.
705[Figure 705]a h l z x m o k e q d y p f b g
46. Perpendicularem ductam à puncto re-
flexionis
ſectionis pyramidalis ſuper ſuperficiem
ſpeculi
pyramidalis conuexi, cum catheto inci-
dentιæ
pũcto propinquiori uertici ſpeculi, quàm
ſit
punctus reflexionis incidente, ſub axe ſpecu-
li
concurrere eſt neceſſe: altioris quoque puncti
cathetus
cum eadem porpendiculari concur-
ret
remotius ſub axe: dum tamen linea à pun-
cto
ſuperiori cum perpendiculari ducta à pun-
cto
inferiori ſuper axem angulum contine at a-
cutum
.
Sit, ut in præmiſſa, ſpeculum pyramidale
conuexum
a b g:
cuius uertex ſit a: & axis a d:
ſitq́
;
in ipſo ſectio pyramidalis, quæ e f z: pun-
ctum
quoque reflexionis ſit e:
ſitq́; linea e d per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem ſpeculi, concur-
rens
cum axe a k in puncto d in ſuperficie ſectio-
nis
:
ſitq́; cathetus incidentiæ formæ puncti ali-
cuius
reflexi à puncto e, quæ ſit h z:
cuius pun-
ctum
z ſit propinquius uertici ſpeculi quàm pun-
ctum
e:
ita tamen quòd linea z d cum linea e d in
puncto
d contineat angulum acutum.
Dico quòd uerũ eſt, quod proponitur. Circũducatur enim à
600298VITELLONIS OPTICAE puncto zipſi ſpeculo circulus per 102 th. 1 huius, qui ſit z m l: & ducantur lineę a z & a e. Linea quoq;
a
e ex hypotheſi eſt longior quàm linea a z:
patet ergo per 100 & 89 th. 1 huius quoniã abſcinditur
per
ſuperficiem circuli z m l:
ideo quia punctũ z propinquius eſt uertici pyramidis, qui eſt a, ꝗ̃ pun-
ctum
e.
Sit ergo, ut abſcindatur in puncto o: eſt ergo punctum o propinquius uertici ipſius ſpeculi,
quàm
e punctũ:
eritq́; linea a o æqualis lineæ a z per 89 th. 1 huius. Cum ergo exierit à pũcto o per-
pendicularis
ſuper lineam a o, quæ ſit o k, ſecans axem a d in puncto k:
erit per 28 p 1 linea o k æ qui-
diſtans
lineæ e d.
Ducantur ergo lineæ k z & d z. Et quia linea k z eſt æqualis lineæ k o per 65
th
.
1 huius: eſt enim pũctus k polus circuli z m l: ſed & linea a o eſt æqualis lineæ a z ք 89 th. 1 huius,
& linea a k eſt cõmunis ambobus illis trigonis:
erunt ergo per 8 p 1 trigoni a o k & a z k ęquianguli:
ſed
angulus a o k eſt rectus, quia o k perpendicularis ducta eſt ſuper lineam a o:
uel etiã per 29 p 1:
ideo
quia angulus a e d eſt rectus, & lineæ e d & o k æquidiſtant:
ergo & angulus a z k eſt rectus: eſt
ergo
linea k z perpendicularis ſuper lineã lõgitudinis ſpeculi a z, quæ eſt in ſuperficie contingente
ſpeculũ
:
eſt ergo linea k z erecta ſuper ſuperficiẽ cõtingentẽ ſpeculũ ſecundũ lineã a z. Ducta quoq;
â
puncto z linea cõtingente ſectionẽ in puncto z, quæ ſit t z q, perficiatur demonſtratio, ut in proxi-
ma
præmiſſa:
patetq́; propoſitũ nunc, ut prius. Cadet enim punctus p, qui ſit cõmunis ſectio cathe-
ti
incidẽtiæ ductæ à pũcto z քpendiculari e d, ſub axe a d & ſub pũcto d.
Et ſi in peripheria ipſius
ſectionis
ſignetur pũctus propinquior uertici, ꝗ̃ ſit punctũ z, qui ſit punctus x:
ab eo quoq; ducatur
cathetus
incidentiæ, quæ ſit x y:
quæ eodẽ modo, ſi angulus x d e fuerit acutus, demõſtrabitur con-
currere
cum perpendiculari e d ſub axe a d:
ſit concurſus in puncto y. Dico quòd punctus y remo-
tior
erit ſub axe a d quàm punctũ p:
non enim ſecabit linea x y angulũ a z p, neq; lineam z p: quoniã
cathetus
ducta à puncto altiori ulterius protenditur ſub axem:
& cathetus angulum rectum conti-
nens
cum perpendiculari e d concurret cum illa in puncto axis d.
Reliquæ uerò catheti harum me-
diæ
, à quarum punctis incidentiæ ductæ lineæ ad punctum d, angulos continent acutos cum per-
pendiculari
e d, non ſecabunt lineam d p Patet ergo propoſitum.
47. Cathetum incidentiæ linea reflexionis intra ſectionem oxygoniam ſecante, & à puncto
reflexionis
duct a contingente, quæ ſecet cathetum: erit totius catheti proportio ad partẽ ſui re-
ſectam
intra ſectionem oxygoniam, ſicut partis extrinſecus reſectæ adeam, quæutraſ interia
cet
ſectiones. Alhazen 44 n 5.
Eſto a b c ſection oxygonia: cuius punctus b ſit punctus reflexionis: & ſit e punctus rei uiſæ: d cen
trum
uiſus:
à puncto quoque reflexionis, quod eſt b, ducatur linea perpendicularis ſuper ſuperfici-
em
contingentem ſpeculum in puncto b, quæ ſit g b q, ducta intra ſpeculum propoſitum in punctũ
q
:
& ducatur à puncto e linea e k perpendicularis ſuper ipſam ſectionẽ, aut ſuper lineã ſectionẽ con
tingentem
, ut fuerit poſsibile:
ducatur quoque linea contingens ſpeculũ in puncto b, quæ ſit t b u,
& alia contingens ſectionem in puncto k.
Duæ ita que perpendiculares, quæ ſunt g b q & e k con-
current
intra ſectionem ſub axe ſpeculi per tres præcedentes:
ſit ergo punctus concurſus illarum
perpendicularium
punctum q.
Sed & hoc in propoſito aliter declarandum. Ducantur enim lineæ
e
b, d b, k b:
palàm per 29 th. 1 huius, & ex præmiſsis quoniam linea k m cadet intra ſuperficiem e
k
b, & linea b t cader intra eandem ſuperficiem:
igitur linea b t ſecabit lineam e k: ſit, ut ſecet ipſam
in
puncto t:
& linea k m ſecabit lineam b e: & ſit, ut ſecet ipſam in puncto m. Cum ergo angulus e
k
m ſit rectus, ut patet ex præmiſsis:
palàm quòd angulus e k b maior eſt recto: & ſimiliter quia an-
gulus
g b t eſt rectus, erit angulus g b k maior recto:

706[Figure 706]e g d t m b u k h f q a c palàm ergo per 14 th.
1 huius quoniam duæ perpen-
diculares
g b & e k concurrent in aliquo puncto
ſuperficiei
ſectionis, ſint in eadem ſuperficie:
ſit,
ut
prius, earum concurſus in pũcto q:
ſimiliter quo-
que
angulus d b k eſt maior angulo recto, qui eſt
g
b t, ut patet ex præmiſsis:
ergo per 14 th. 1 hu-
ius
lineæ d b & e k concurrent:
ſit ipſarum con-
curſus
punctus h:
igitur per 37 th. 1 huius punctus h
eſt
locus imaginis formæ puncti e.
Dico itaq; quòd
erit
proportio lineæ e q, quæ eſt cathetus inciden-
tiæ
formæ puncti e, ad lineam q h, ſicut lineæ e t ad
lineam
t h.
Quia enim lineæ e k & b e concurrunt in
puncto
e:
ducatur à puncto h linea h f æ quidiſtans
lineæ
e b per 31 p 1.
Et quoniam angulus e b t eſt per
20
th.
5 huius æqualis angulo d b u, & per 15 p 1 an-
gulus
d b u eſt æqualis angulo t b h:
palàm quòd
angulus
e b t erit æqualis angulo t b h.
Reſtater-
go
, ut angulus e b g ſit æqualis angulo h b q:
ideo quia anguli t b q & t b g ſunt recti & æquales.
Cum
igitur linea t b diuidat angulum e b h per æqualia:
erit per 3 p 6 proportio lineæ e t ad t h,
ſicut
lineæ e b a d b h:
ſed per 29 p 1 angulus e b g eſt æqualis angulo h f b: angulus ergo h f b eſt æ-
qualis
angulo h b f, quoniã ut præoſtenſum eſt, angulus e b g eſt æqualis angulo h b f:
ergo per 6 p 1
601299LIBER SEPTIMVS. linea h b eſt æqualis lineæ h f: ergo per 7 p 5 proportio lineæ e b ad lineã h f eſt, ſicut ad lineã h b: eſt
aũt
proportio lineæ e b ad h f, ſicut lineæ e q ad q h ք 4 p 6:
quia per 29 p 1 trigona e q b & h q f ſunt
æquiangula
:
erit ergo proportio lineæ e b ad h b, ſicut lineæ e q ad q h. Erit ergo per 11 p 5 proportio
lineæ
e q ad lineam q h, ſicut lineæ e t ad lineam th.
Quod eſt propoſitum.
48. In omni ſpeculo columnari uel pyramidali uel pyramidali conuexo, communi ſectione ſuperficiei reflexio
nis
& ſpeculi oxygonia exiſtente: linea rect a interiacens punctum concurſus duarum præmiſſa
rum
perpendicularium & locum imaginis, maior eſt linea rect a interiacente locum imaginis
& punctum reflexionis. Alhazen 44 n 5.
Sit omnimoda diſpoſitio & probatio, ut in præcedente proxima. Et quia eſt proportio lineæ e q
ad
lineam q h, ſicut lineæ e b ad lineam h f per 4 p 6 & 29 p 1:
& proportio lineæ e b ad h f eſt, ſicut li
neæ
e b ad lineam h b per 6 p 1 & 7 p 5:
erit proportio lineæ e b ad lineam b h, ſicut lineæ e q ad lineã
q
h per 11 p 5:
ergo permutatim per 16 p 5 & corollarium 4 p 5 erit proportio lineæ e q ad e b, ſicut
q
h ad h b:
ſed linea e q maior eſt quàm linea e b per 19 p 1, quòd angulus e b q maior eſt recto, ut
patet
ex pręmiſsis, quia angulus t b q eſt rectus:
ergo linea q h eſt maior ꝗ̃ linea h b. Quod eſt ꝓpo-
ſitum
:
eſt enim punctus q ille punctus, in quo cõcurrunt duę perpẽdiculares g b q & e k, quę eſt ca-
thetus
incidentiæ:
& punctus h eſt locus imaginis formæ puncti e: & punctus b eſt pũctus reflexio
nis
formæ puncti e ad centrum uiſus exiſtentis in puncto d.
49. Communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris uel pyramidalis conuexi
exiſtente
oxygonia, forma́ rei uiſæ obliquè ſpeculo incidente: locus imaginum formarum uiſo-
rum
punctorum quando erit in ſuperficie ſpeculi: quando intra ſpeculum: & quãdo extra
ipſum
. Alhazen 45. 51 n 5.
Quod hic proponitur, locum habet, cum punctus rei uiſæ non fuerit in diametro uiſuali perpen
diculari
ſuper ſuperficiem ſpeculi:
tunc enim unius ſolius forma puncti ſuper lineam perpendicu-
larem
accedit ad ſpeculum, & ſecundum eandem lineam refle ctetur ad uiſum, utpote punctus ipſi-
us
perpẽdicularis lineæ, qui eſt in ſuperficie oculi uidentis.
Punctus enim ultra ſuperficiem oculi
ſumptus
non poteſt reflecti ſuper hanc perpendicularem:
quia non poteſt accedere ad ſpeculum ſu
per
lineam perpendicularem, propter rationem aſsignatam in 32 th.
5 & 10 th. 6 huius. Et ſimiliter
non
poteſt reflecti forma illius puncti ad uiſum ab alio puncto ſpeculi, quàm à puncto illo, cui inci-
dit
ipſa perpendicularis.
Si enim daretur hoc poſſe fieri: tunc accideret duas perpendiculares du-
ctas
à ſuperficie ſpeculi concurrere in centro eiuſdẽ uiſus, quod eſſet contra 6 p 11 & contra 20 th.
1
huius
:
& duo anguli trianguli fierent recti: quod eſſet contra 32 p 1, & impoſsibile. In tali ergo ſitu
perpendicularis
reflectitur tantũ in ſeipſam.
Sit au
707[Figure 707]s f n h q x r p l z u t m a b o g e k d tem nunc, ut forma rei uiſæ incidat ſuperficiei ſpe-
culi
non perpendiculariter, ſed obliquè:
& eſto, ut
ſuperficies
reflexionis ſecet ſpeculum columnare
conuexum
, & communis eorum ſectio ſit oxygo-
nia
ſectio, quæ a b g:
ad cuius punctum a ſumatur li
nea
contingens ſectionem, quæ ſit e a t:
& ducatur
perpendicularis
à puncto a per 11 p 1 ſuper lineam
e
t intra ſectionem, quæ ſit a d:
cadatq́; punctus d
intra
ſectionẽ.
Palàm ergo per 115 th. 1 huius quòd
linea
d a diuidit ſectionem in duas partes, in qua-
rum
utraq;
eſt punctus unicus, in quo pũcto linea
ſectionem
contingens, erit æ quidiſtans lineæ d a:

ſit
ergo citra unum illorum punctorum alius, qui
ſit
punctus g, cuius puncti contingens concurrat
cum
linea d a in puncto h extra ſectionem:
& duca
tur
linea perpendicularis ſuper hanc lineam cõtin
gentẽ
(quę eſt g h) per 11 p 1, quę perpendicularis
ſit
g q, ſecãs lineã aliã cõtingẽtẽ, quę eſt e a t, in pũcto t:
erit ergo punctũ t finis cõtingẽtię per 6 de-
finitionẽ
6 huius:
& hæc quidem perpendicularis (quæ g q) neceſſariò concurret cum linea h d
ք
14 th.
1 huius: ideo angulus q g h eſt rectus, & angulus g h d acutus: ſit ergo in pũcto d ipſarũ
cõcurſus
:
& ducatur linea g a: quæ producatur extra ſectionẽ uſq; ad punctũ p: & ducatur linea q a.
Igitur
angulus q a h aut eſt æqualis angulo h a p:
aut maior: aut minor. Si ſit æqualis: incidet ergo
forma
puncti q ſpeculo in pũcto a, & reflectetur ad cẽtrũ uiſus exiſtẽs in pũcto p per 20 th.
5 huius:
& locus imaginis erit pũctus g, eſt pũctus ſectionis oxygoniæ & ſuքficiei colũnę ſpeculi ք 37 th.
5
huius
:
quoniã in illo pũcto cõcurrit cathetus incidẽtiæ ducta à pũcto rei uiſæ, quę eſt q, ſuper lineã
cõtingentẽ
ſectionẽ in pũcto g, linea reflexionis, quę eſt p a.
Et quia pũctus g eſt in ſuperficie ſpe
culi
:
patet tũc uidebitur imago formæ pũcti q in ſuքficie ſpeculi. Si uerò in linea g q ſupra pun-
ctũ
q ſumatur alius pũctus, ut f, & ducatur linea f a:
erit quidẽ angulus f a h minor angulo h a p: eſt
enim
angulus f a h minor angulo q a h, eſt æqualis angulo h a p:
fiat ergo angulo f a h ſuper a termi
lineę h a æqualis angulus, ſit h a n ք 23 p 1:
& ꝓducatur linea n a intra ſectionẽ: cõcurretq́; cum
602300VITELLONIS OPTICAE catheto f q g d: & ſit pũctus cõcurſus k. Palàm ergo per 20 th. 5 huius quòd forma pũcti f reflectitur
à
pũcto ſpeculi, eſt a, ad uiſum exiſtentẽ in pũcto n:
& locus imaginis formæ pũcti f erit in pun-
cto
k:
& imagines omniũ punctorũ lineæ q f, quæ ſunt ultra punctũ q, erunt intra columnã ſpeculi,
ut
patet ք 34 th.
5 huius, & ex pręmiſsis. Si uerò inter punctũ q & pũctũ t (qui eſt finis cõtingẽtiæ)
ponatur
punctus aliquis, utr:
erit angulus r a h maior angulo q a h, ergo & angulo h a p: fiat ergo ei
æqualis
angulus, qui ſit h a m.
Palàm quò d linea m a producta cadet ſuper lineam g q extra ſectio-
nẽ
.
Ideo enim, quia linea p a continens cum linea a h angulum p a h æqualem angulo q a h, cadit in
ipſam
ſectionẽ in punctum g:
patet quia linea m a ſecabit lineam g q extra ſectionẽ: ſit ; , ut cadat in
punctum
o:
erit ergo per 37 th. 5 huius imago formæ puncti r in puncto o: & omnium punctorum li
neæ
r q, excepto puncto q, imagines erunt extra ſpeculum, inter puncta o & g.
Si autem angulus q
a
h fuerit minor angulo h a p:
ſecetur ex angulo h a p angulus h a n æqualis angulo q a h per 27 th. 1
huius
.
Palàm ergo, ut prius, quòd formæ puncti q imago erit in puncto k: & omniũ ſuperiorũ pun-
ctorum
lineæ q fimagines erunt intra ſectionem.
Si uerò punctus r ſumatur inferior puncto q, ita
ut
angulus r a h ſit æqualis angulo h a p:
tunc erit imago formę puncti r in ſectionis puncto g, quod
eſt
in ſuperficie ſpeculi:
& omnium punctorum inter r & q imagines erũt intra ſpeculum: & omniũ
punctorum
inter puncta r & t imagines erunt extra ſpeculi ſuperficiem.
Si uerò angulus q a h fuerit
maior
angulo h a p:
fiat angulus h a m æqualis angulo q a h: palam ; quòd linea m a producta ſeca-
bit
ſectionem:
linea enim e a t eſt contingens ſectionem in puncto a, propter quod linea m a produ
cta
neceſſariò ſectionem ſecabit:
ſecet ergo in puncto b: & ducatur linea contingens ſectionem in
puncto
b, quæ concurrat cum linea d h in puncto l:
cõcurret autem per 14 th. 1 huius: angulus enim
d
b l eſt rectus, & angulus l d b acutus, ducta linea d b:
eritq́; angulus d l b acutus per 32 p 1: cum an-
gulus
d b l ſit rectus:
eſt ergo per 13 p 1 angulus h l b obtuſus: linea ergo l b concurret cum linea h d,
ut
patet per 60 th.
1 huius, ex parte punctorum b & g: quia quantùm ad hoc eadem ratio eſt in circu
lis
& in ſectionibus:
facietq́; cum ipſa angulum acutum. Ducatur ergo perpendicularis ſuper line-
am
l b à puncto b per 11 p 1, quæ ſit b s:
hęc ergo cõiuncta cum linea d b fiet linea una per 14 p 1: quo-
niam
utraq;
ipſarum cum linea l b in eodem puncto, qui eſt b, continet angulum rectum: & linea b s
ſecabit
lineam h g:
ſit, ut ſecet ipſam in puncto x. Et quoniam linea l b protracta concurrit cum li-
nea
h d, & angulus s b l eſt rectus:
patet quòd linea b s cum linea h g ex parte puncti h continet an-
gulum
acutum per 14 th.
1 huius: eritq́; angulus s x h acutus: ergo & angulus g x b illi contrapoſitus
ſimiliter
eſt acutus per 15 p 1.
Quia uerò linea h g ſecat lineam q a, ſit pũctus ſectionis u. Et quoniã
angulus
h g d eſt rectus, & linea q a concurrit cum linea d g in puncto q:
quoniam omnes lineæ
ſunt
in una ſuperficie:
palàm per 14 th. 1 huius quòd linea h g cum linea q a continet angulum acu-
tum
ſuper punctum u, qui eſt angulus h u a.
Quia ergo angulus s x h eſt acutus, & angulus q u g con
trapoſitus
angulo h u a per 15 p 1 eſt acutus:
patet per 14 th. 1 huius quòd lineæ s b & q u cõcurrunt:
ſit
ergo concurſus ipſarum in puncto z.
Forma itaque puncti z mouebitur ad ſpeculum per lineam
z
a, & reflectetur per lineam a m ad uiſum exiſtentem in puncto m:
& locus imaginis erit punctus
b
:
& loca omnium imaginum punctorum lineæ z s ultra punctum z erũt intra ſectionem: & omniũ
punctorum
lineæ z b, quæ ſunt citra z, loca imaginum erunt extra ſectionem.
Quod eſt propoſitũ.
50. Lineæ rectæ æquidiſtantis axi ſpeculi columnaris conuexi, centro́ uiſus exiſtente inea-
dem
ſuperficie, reflexionem poſsibile eſt fieri à tota linea longitudinis ſpeculi ad uiſum: imago́
eius
uidebitur recta, æqualis rei uiſæ. Alhazen 25 n 6.
Eſto ſpeculum columnare, ut in 30 huius: cuius axi z k æquidiſtet linea recta, quæ ſit t h: erit ergo
per
30 p 1 & per 92 th.
1 huius linea t h æquidi
708[Figure 708]t n q g z m b f f h r a d e k o ſtans lineę longitudinis ſpeculi columnaris,
quæ
exiſtens in eadem ſuperficie t h z k, ſit li-
nea
a g.
Dico quòd ſi uiſus (cuius centrum
ſit
e) fuerit in eadem ſuperficie t h z k cum
linea
t h, & cum axe z k:
poſsibile eſt ut o-
mnia
puncta lineæ t h reflectantur ad ui-
ſum
e:
quoniam per 30 huius poſsibile eſt,
ut
puncta reflexionis omnium punctorum
lineæ
t h ſint in linea longitudinis colu-
mnę
, quæ eſt g a:
quia illa linea ſuperficiei re-
flexionis
, in qua ſunt uiſus e, & axis z k, &
linea
t h, & ſuperficiei columnæ eſt com-
munis
, ut patet per 93 th.
1 huius. Videbitur
ergo
imago formæ lineæ t h recta:
ideo quia
quælibet
perpendicularis ducta à puncto lineæ t h, erit in eadem ſuperficie cum uiſu & axe:
& pro-
babuntur
loca imaginum punctorum lineæ t h eſſe ſecundum lineam rectam diſpoſita,
ſicut
in ſpeculis planis per 52 th.
5 huius extitit probatum de lineis rectis
uiſis
.
Patet ergo propoſitum.
603301LIBER SEPTIMVS.
51. Lineærectæ æquidiſtantes axi ſpeculi columnaris conuexi, uiſu non exiſtente in eadẽ ſu-
perficie
, imago curua uidetur modicæ curuitatis, & minor re uiſa. Alhazen 27 n 6.
Sit diſpoſitio, quæ prius in 30 huius: reflectaturq́; forma lineæ t h à linea longitudinis ſpeculi,
quę
ſit a g.
Dico quòd imago lineæ th uidebitur aliquando curua: forma enim puncti eius, quod
eſt
q, ut ſuprà patuit in 30 huius, reflectitur ad uiſum e à puncto ſpeculi b, qui eſt punctus circuli b f:

linea
ergo à puncto q ducta ad centrũ circuli b f, quod eſt l, quæ erit q l, ipſa eſt cathetus incidentiæ
formæ
puncti q:
quoniam, ut patet per 18 p 3, linea q l eſt perpendicularis ſuper lineam contingentẽ
circulum
b f, cuius peripheria eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi:
hæc quoq; ca-
thetus
q l, ut patet, concurret cum perpẽdiculari producta à puncto b, quod eſt punctum reflexio-
nis
, ſuper ipſam ſuperficiem ſpeculi ſuper axẽ z k:
& erit concurſus in puncto axis l, ſcilicet in cẽtro
circuli
b f per 96 th.
1 huius. Cõcurrat ergo linea q l linea m lin puncto axis l: producatur quoq;
linea
reflexionis, quæ eſt e b, quouſq;
cõcurrat cum catheto q l: & ſit punctus concurſus c: uidebi-
tur
ergo per 37th.
5 huius imago formę puncti q in puncto c: & eſt punctus c per 1 p 11 in ſuperficie,
in
qua ſunt linea q h, & axis z k, & linea longitudinis a g.
Itẽ forma puncti t lineę t h reflectitur à pun
cto
ſpeculi g, qui per 10 huius eſt punctus ſectionis oxygonię, cum punctus t ſit altior centro uiſus,
quod
eſt e, nec ipſi ſint in eadẽ ſuperficie.
Eſt autẽ à puncto t, unam tantũ ducere perpẽdicularẽ ſu-
peripſam
oxygoniam ſectionẽ, quæ eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi, uel ſuper
lineam
contingẽtẽ ſpeculum in puncto aliquo oxygoniæ ſectionis:
per 12 p 1 ſit ducta: hæc ergo per
114
th.
1 huius uel per 44 huius concurret perpẽdiculari ducta à puncto eiuſdẽ ſectiõis, quod eſt
709[Figure 709]t i y n g z x q m b c l f h s a d p e k o u g, ſuper
axẽ
z k,
quæ
eſt
linea
n g
z
:
eritq́;
concur-
fus
ſub
axe
, hoc
eſt
ſub
pũcto
z,
eſt cõ-
curſus
ք
pendicu

laris
n z,
& axis z
k
:
quo-
niam
du
cta
linea t z, erit angulus t z n acutus:
ideo quòd angulus n z y eſt rectus, axe k z producto ultra pun
ctum
z ad punctũ y.
Producatur itaq; linea n z ultra pũctum z ad pũctum x: & ducatur à pũcto t li-
nea
concurrens cum linea n z producta ultra pũctum z in pũcto x:
concurret autem per 14 th. 1 hu-
ius
:
ideo quia angulus x n t eſt rectus, uel acutus, & angulus x t n acutus: ſecetq́; linea t x axẽ k z in
pũcto
y:
& producatur linea e g ultra pũctum g, donec concurrat cum linea t x: concurrẽt autẽ per
29
th.
1 huius: linea enim e g producta ſecat angulum t g x: ergo & baſim t x: quoniam illę lineę ſunt
in
eadem ſuperficie, ut patet:
ſit ipſarum ſectio in pũcto i: erit ergo punctus i locus imaginis formæ
puncti
t per 37 th.
5 huius. Similiter ducta à puncto h lineę th, linea, quę ſit orthogonalis ſuper lineã
contingentem
ſpeculum in aliquo pũcto ſectionis oxygonię, à qua reflectitur forma pũcti h ad ui-
ſum
e per 10 huius, illa concurret cum perpendiculari d a r ſub pũcto d, qui eſt pũctus axis per 114
th
.
1 huius uel per 44 huius: concurrat ergo in pũcto p: & ducatur linea e a ultra punctum a, donec
concurrat
cum linea h p:
& ſit ſecũdum pręmiſſos modos punctus concurſus s: erit quoq; , ut prius,
punctus
s imago puncti h.
Ducatur quoq; linea s i: palàm ergo cum linea t i concurrat in puncto x
cum
perpendiculari n z, quę eſt æquidiſtans lineæ e o, quòd eadem concurret cum linea e o per 2
th
.
1 huius: concurrat ergo in puncto u: ſimiliter linea h s cum concurrat cum perpẽdiculari d r, quę
eſt
æquidiſtans lineę e o, concurret cum linea e o per 2 th.
1 huius. Sed quoniam ſitus puncti t lineæ
th
reſpectu pũctie, quod eſt centrum uiſus, idem eſt cum ſitu puncti h, & eadem diſtantia à uiſu:

quoniam
linea t h æquidiſtat axi z k, & ſimiliter puncta t & h æqualiter diſtant à pũcto q, &, ut patet
ex
pręmiſsis in 30 huius, ſitus puncti t & puncti h ad punctum o eſt idem, & punctorum i & s, reſpe-
ctu
puncti o eſt etiam idem ſitus, ut patet ex pręmiſsis in pręſente demonſtratione:
ergo per 1 p 11 e-
rit
linearum ti & h s reſpectu lineæ e o idem ſitus.
Lineę ergo t i & h s concurrent ſuper idem pun-
ctum
lineę e o:
concurrant ergo in pũcto u: erit ergo t u h triangulus, & in ſuperficie huius triangu-
li
erit linea i s:
axis autem ſpeculi, qui eſt z k, eſt in hac ſuperficie: uerùm linea t h eſt in eadem ſu-
perficie
cum axe, ut patet ex hypotheſi & per 1 th.
1 huius: ergo ſuperficies illa ſecat ſuperſiciem tri-
anguli
t u h ſuper lineam communem, quæ eſt e h, ſuper aliam.
Cum ergo punctus t ſit in ſuper-
ficie
lineę t h, & ſimiliter axis z k ſit in eadem ſuperficie, & punctus c non ſit in linea t h:
ergo non eſt
in
ſuperficie trianguli t u h:
& duo puncta i & s ſuntin ſuperficie illius triaguli: linea ergo i c s erit
604302VITELLONIS OPTICAE curua per 1 p 11. Et quia ipſa eſt imago lineæ t h: palàm quòd imago lineæ rectæ, quæ eſt t h, eſt cur-
ua
:
quod eſt primum propoſitum. Sed eius curuitas modica eſt: quia perpendicularis ducta à pun-
cto
c a d lineam i s, ad punctum ſcilicet ſectionis lineæ i s, & ſuperficiei cirucli eſt ualde parua:
ſed
quantò
maior ſuerit linea uiſa, quę eſt t h æquidiſtans lineæ longitudinis ſpeculi, tantò imago eius.

erit
minus curua:
& quantò minor fuerit linea th, tantò curuitas erit maior. Et quoniam linea i c mi
nor
eſt quàm linea t q, & linea s c minor quàm linea h q:
quoniam linea i s, à quo modicùm declinat
linea
i c s, cadit inter lineas t u & h u concurrentes in puncto u, & eſt quaſi æquidiſtans lineæ t h, ſi-
cut
& axi k z:
patet ergo quòd linea imaginis (quæ eſt i c s) minor eſt reuiſa, in qua eſt linea t h: &
hoc
eſt ſecundum propoſitum.
Patet ergo totum, quod proponebatur.
52. Superficie lineæ rectæuiſæ ſuperficiem, in quaest axis ſpeculi columnaris conuexi, ortho-
gonaliter
ſecante, centro́ uiſus exiſtente in utra ſuperficie: à circumferentia circuli (quiest
communis
ſectio dict arum ſuperſicierum & ſpeculi) fiet reflexio: lineæ́ rectæ uiſæ imago erit
curua
. Alhazen 28 n 6.
Eſto linea th in ſuperficie plana orthogonaliter ſecante ſuperficiem, in qua ſunt centrum uiſus
e
, & axis dati ſpeculi columnaris, qui ſit d ſ:
ſitq́; punctum e in eadẽ
710[Figure 710]f d b g t e h e ſuperficie cum linea t h:
erit ergo punctum e in linea, in qua illæ duæ
ſuperficies
ſe interſecant:
quod neceſſe eſt eſſe per 19 th. 1 huius, &
per
1 p 11.
Dico quòd formæ totius lineæ t h à circumſerentia circuli
(qui eſt communis ſectio ſuperficiei t h e, & ſuperficiei colũnæ ipſi-
us
ſpeculi) quæ ſit g b, fiet reflexio ad uiſum.
Aut enim centrum ui-
ſus
(quod eſte) erit retro lineam t h:
& tunc, cúm illa linea ſit corpo
ralis
, & non diaphana, eius denſitas occultabit uiſui ſpeculum, &
fiet
reflexio, niſi fortè ſolæ ſormæ capitum lineę, quę ſunt t & h, ap-
pareant
& reſlectantur ad uiſum à circulo ſpeculi, qui eſt b g:
& erit
formarum
horum capitum imago tendens ad curuitatem, ſicut per
56
th.
6 huius patuit de ſpeculis ſphæricis conuexis. Siuerò fuerit li
nea
th diaphana groſſæ diaphanitatis, ut cryſtallus:
de hoc ſermo al-
ter
erit in decimo libro huius ſcientiæ.
Sed ſi linea t h ſiue exiſtente
diaphana
ſiue non, ſuerit uiſus ſub illa inter ipſam ſcilicet & ſpecu-
lum
:
tunc occultabitur pars lineæ t h propter interpoſitionem capi-
tis
, in quo eſt uiſus:
pars autem illa lineæ t h, quę uideri poteſt, non
obſtante
capitis impedimẽto, reflectetur à circulo b g ad uiſum, eo-
dem
penitus modo, quem de ſpeculis ſphæricis conuexis oſtendi-
mus
ſuo loco.
Eſt ergo imago lineæ rectæ t h taliter uiſę ſemper cur-
ua
.
Quòd ſi centrum uiſus e fuerit extra terminos lineę th in eadem
ſuperficie
, ut prius, & fiat reflexio formæ lineę t h ad uiſum:
uidebitur imago lineę t h tota curua, ut
patet
ſecundum præmiſſa.
Et hoc eſt propoſitum.
53. Lineæ recæ uiſæ ſuperſicie orthogonaliter axem ſpeculi columnaris conuexi ſecante, cen-
tro́
uiſus non exiſtente in eadem ſuperficie, facta́ reflexione aduiſum æqualiter diſtãtem ab
extremis
illius lineæ: eius imago uidetur maximæ curuitatis. Alhazen 29 n 6.
Sit ſuperficies plana, in qua eſt linea t h, orthogonaliter ſecans ſuperficiem, in qua ſunt centrum
uiſus
e, & axis ſpeculi columnaris conuexi, quod ſit b k g:
ſitq́; cẽtrum uiſus e non in eadem ſuper-
ficie
cum linea t h:
cuius extrema t & h, ſicut proponitur, æqualiter diſtent à centro uiſus e: palamq́;
per
10 huius quoniam communes ſectiones omnium ſuperficierum reflexionis & ſpeculi, erũt oxy
goniæ
.
Et quoniam ex hypotheſi forma puncti h reflectitur a d uiſum e ab aliquo puncto ſpeculi ꝓ-
poſiti
:
ſit ergo, ut hoc fiat à puncto b per 29 huius. Et quia punctus t eiuſdem eſt diſtantiæ à puncto
e
(quod eſt centrum uiſus) cuius eſt punctum h:
patet quòd form a puncti t reflectitur ad uiſum c
ab
aliquo puncto ſpeculi:
ſit illud punctum g. Et cum extrem a puncta lineę h t ſint eiuſdem ſitus &
longitudinis
à centro uiſus e:
erunt etiam puncta reflexionum ſormarum illarum punctorum (quę
ſunt
b & g) eiuſdem diſtantiæ & ſitus à puncto e centro uiſus.
Igitur duo puncta b & g erunt in cir-
culo
æquidiſtante baſibus ſpeculi, qui cadet ſemper inter lineam h t & inter ſuperficiem tranſeun-
tem
centrum uiſus e, & ſecãtem ſpeculum æquidiſtanter baſibus ipſius ſpeculi:
quod ideo accidit,
quia
puncta reflexionum, quę ſunt b & g, plus declinant ad centrum uiſus, ad quod fit reflexio,
quàm
ipſa puncta h & t, quorum formę reflectuntur.
Sit ergo ille ciruclus b z g, cuius centrum ſit
d
:
ducantur itaq; lineæ incidentiæ, quę ſunt h b & t g: & lineæ reflexionum, quæ ſunt b e & g e: & à
centro
d ducantur perpendiculares ſuper lineas circulum b z g contingentes in punctis b & g, quæ
ſint
d g & d b o.
Palamq́; per 21 huius, quoniam illarum perpendicularium partes, quæ ſunt g d &
d
b ſunt ſemidiametri circuli b z g:
& ducatur linea à puncto d centro circuli ad centrum uiſus, quę
ſit
e d:
& producantur lineæ incidentię, quę ſunt h b & t g, donec concurrant cum linea e d. aũt
puncta
h & t ſint eiuſdẽ ſitus & diſtantiæ, reſpectu pũcti e, & reſpectu centri d:
palã quòd lineæ h b
605303LIBER SEPTIMVS.& t g habebunt eundem ſitum, reſpectu lineæ e d: concurrent ergo in idem punctum illius lineæ
e
t:
eſto quòd concurrant in punctum l: ducaturq́;
linea
longitudinis columnæ ſpeculi, in qua ſit pũ-
711[Figure 711]c c s o l i g m k z b d t q h p n y r u a x ctus z:
& ſit hęc linea in ſuperſicie plana, in qua eſt
centrum
uiſus & axis ſpeculi:
ſitq́; linea a z: & du-
cantur
lineę l z n & d z c.
Et quoniam ſuperficies,
in
qua ſunt centrum uiſus & axis ſpeculi, interſe-
cat
ſuperficiem, in qua eſt linea t h, ſit punctus li-
neæ
t h, in quo fit h æ c ſectio, punctus q:
& a pun-
cto
q ducatur linea æquidiſtans lineæ d z c:
cadet
quidem
h æc linea per 2 th.
1 huius ſuper axem ſpe
culi
exuna parte, & ſuper lineam l z n exalia:
ca-
dat
ergo in punctum n lineæ l z n.
Palàm autem
per
20 th.
5 huius quoniam angulus h b o (qui
eſt
angulus incidentiæ formæ puncti h) eſt ęqua-
lis
angulo o b e, qui eſt angulus reflexionis:
ſed
angulus
h b o per 15 p 1 eſt æqualis angulo l b d,
quoniam
eſt ei contrapoſitus :
& angulus o b e æ-
qualis
eſt duobus angulis b e d, & b d e per 32 p 1:

cum
in triangulo e b d ipſe ſit extrinſecus:
angu-
lus
ergo l b d æqualis eſt eiſdem ducobus angulis,
ſcilicet
b e d, & b d e.
Seceturitaq, exangulo l b d
angulus
, qui ſit m b d, æqualis angulo b d e per
27
th.
1 huius: remanet ergo angulus m b l æqua-
lis
angulo b e d.
Quia ergo in triangulo e b m an-
gulus
b e m eſt æqualis angulo m b l trianguli b
m
l, & angulus b m e communis utriq;
illorum tri
gonorum
:
erit per 32 p 1 angulus m b e trigoni
maioris
æqualis angulo m l b trigoni minoris:
eſt
ergo
per 4 p 6 proportio lineæ e m ad b m, ſicut
lineæ
b m ad m l:
ergo per 17 p 6 illud, quod fit ex
ductu
lineæ e m in m l æquale eſt quadrato lineę
b
m.
Ducatur quoq; linea m z. Et quoniam an-
gulus
b d m maior eſt angulo z d m (quia enim
angulus
s d e eſt æqualis angulo o d e propter
identitatem
ſitus punctorum reflexionum, quæ ſunt b & g à centro uiſus e, quæ cauſſatur, ut
præoſtenſum
eſt, exidentitate ſitus punctorum uiſorum, qui ſunt h & t, reſpectu uiſus e:
angu-
lus
uerò s d e maior angulo z d m, ut totum ſua parte:
ergo & angulus b d m eſt maior angulo
z
d m) ſed & duo latera z d & d m ſunt æqualia duobus lateribus b d & d m:
quoniam d b &
z
d ſunt ex centro ad circumferentiam, & latus d m eſt commune:
erit ergo per 24 p 1 latus m b
maius
latere m z:
illud ergo, quod fit ex ductu lineæ e m in l m, maius eſt quadrato lineę z m: ſit
ergo
ductus lineę e m in lineam m i, (quę minor eſt quàm ſit linea m l) æqualis quadrato lineæ
m
z:
& ducantur lineæ i b, i z, e z. Et quia trianguli e z m, & z i m (quorũ cõmunis angulus eſt z m i)
per
6 p 6 ſunt æquianguli, propter laterum ſuorum proportionalitatem ex 17 p 6, quę continent
illum
communem angulum:
erit ergo angulus m z i æqualis angulo z e i: eſt ergo angulus m z l
(qui eſt maior angulo m z i) maior angulo z e d:
ſed quoniam angulus m b d conſtitutus eſt æqua-
lis
angulo b d m:
eritlinea m d æqualis lineæ m b per 6 p 1: ſed linea m b eſt maior quàm linea m z,
ut
patet expręmiſsis:
ergo linea m d eſt maior quàm linea m z: ergo per 18 p 1 erit angulus m z d ma
ior
angulo m d z:
igitur angulus d z l maior eſt duobus angulis e d z, & z e d. Angulus enim d z l
continet
angulum m z l maiorem angulo z e d:
quoniam angulus m zi qui eſt pars anguli m zl, æ-
qualis
eſt angulo z e d, utſuprà patuit.
Item pręter angulum m z l, continet angulus d z l & angulũ
d
z m maiorem angulo m d z:
angulus uerò n z c eſt æqualis anguolo d z l per 15 p 1, & angulus e z c
per
32 p 1 æqualis eſt duobus angulis z d e & z e d:
eſt ergo angulus n z c maior angulo e z c. Sece-
tur
ergo ex angulo n z c per 27th.
1 huius angulus æqualis angulo e z c, qui ſit f z c, ducta linea z f:
quę
quidem concurret cum linea n q per 2 th.
1 huius: quoniam concurrit in puncto z cum linea
e
d æ quidiſtante lineę n q:
concurrat ergo ſuper punctum f. Cum ergo angulus f z c ſit æqualis an-
gulo
e z c:
palàm per 20 th. 5 huius quoniam reflectetur forma puncti fad uiſum e à puncto ſpecu-
li
z:
ſed forma puncti q reflectitur ad uiſum ab aliquo puncto lineę longitudinis ſpeculi tranſeun-
tis
per punctum z:
reflectitur ergo à puncto, quod eſt ultra punctum z. Quia ſi detur, utrefle ctatur
à
puncto, quod ſit citra punctum z, propinquius puncto e, quàm ſit punctum z:
tunc linea ducta à
puncto
q ad illum punctum reflexionis ſecabit lineam f z:
ille ergo punctus ſectionis reflectetur ad
uiſum
e à duobus punctis lineę longitudinis ſpeculi, quæ eſt z a, ſcilicet à puncto z, & ab alio pun-
cto
dato:
quod eſt impoſsibile per 26 huius. Sumatur ergo punctus reflexionis formę puncti q
ultra
punctum z:
& ſit punctus k: à quo reflectatur forma puncti q ad uiſum e: & ducatur linea in-
606304VITELLONIS OPTICAE cidentię, quę ſit q k, & linea reflexionis, quę e k: & producatur linea e k, donec concurrat cum linea
n
q:
concurret autem linea e k cum linea n q per 2 th. 1 huius: quia concurrit cum linea d c æquidi-
ſtante
lineæ n q:
hęc enim in eadem ſuperſicie eſt inter puncta e & k: concurrunt itaque lineę e k &
n
q:
& ſit punctus concurſus p: erit ergo per 37 th. 5 huius pũctus p locus imaginis formæ puncti q:
ſed
punctus h reflectitur ad uiſum e à puncto ſectionis oxygonię, cum non ſit in eadem ſuperficie
cum
uiſu e.
Si ergo à puncto h ducatur cathetus incidentiæ formæ punctih, quæ erit linea perpen-
dicularis
ſuper lineam rectam contingẽtem ſectionem oxygoniam in aliquo puncto ipſius ſectio-
nis
:
palàm quia cathetus illa concurret cum perpendiculari o b d ſub axe per 44 huius: concurrat
ergo
in puncto aliquo.
Similiter à puncto t eſt ducere unam cathetum incidentiæ, lineam ſcilicet
perpendicularem
ſuper ſectionem oxygoniam, à cuius ſectionis puncto reflectitur ſorma punctit
ad
uiſum e, quæ, ſicut prius, concurret cum perpendiculari s g d ſub axe.
Et quoniam ſemidiametri
b
d & g d non poſſunt eſſe linea una, ut patet per 78th.
4 huius: palàm per 112 th. 1 huius quoniam re
flexio
formarum punctorum h & t fit ex hypotheſi, & per 23 nuius à duobus punctis duarum ſectio
num
columnarium ſecundum lineam c d productam trans ſpeculum ſe interſecantium per 24 hu-
ius
, & per 1 p 11, & 19 th.
1 huius. Et quoniam puncta h & t lineæ h t ſunt eiuſdem ſitus, reſpectu lineæ
e
d:
ideo enim quòd illa pũcta h & t ſunt eiuſdem ſitus, reſpectu uiſus e ex hypotheſi, linea uerò e d,
quæ
diameter uiſualis, eſt in eadem ſuperficie cum axe ſpeculi & centro uiſus:
habentergo puncta
h
& t eundem ſitum, reſpectu lineæ e d, & puncta ſectionis ſimiliter, per quæ tranſeunt catheti inci
dentiæ
ductæ à punctis h & t:
& hæc omnia accidunt propter identitatem ſitus punctorum h & t,
reſpectu
uiſus e, & reſpectu lineę e d.
Palàm ergo quòd illæ duę catheti à punctis h & t ductæ ſuper
illas
ſectiones, quarum, ut patet ex pręmiſsis, quælibet concurrit cum linea e d, ambæ cõcurrent in
eodem
puncto lineæ e d:
concurrantergo in puncto u. Et quia linea e b producta concurret cum li-
nea
h u:
ſit punctus concurſus r: concurratq́; linea e g cum linea t u in puncto y: & ducatur linea r y.
Palàm
ergo per 37 th.
5 huius quia pũctum r eſt imago formę punctih, & punctum y eſt imago for-
punctit.
Habemus quoq; triangulum e r y, & extra ſuperficiem huius trianguli eſt pũctum z: ſu
perficies
ergo huius trianguli altior eſt quàm linea e p, ſi cẽtrum uiſus fuerit altius quàm linea h t,
& eſt baſsior, ſi cẽtrum uiſus fuerit baſsius quàm linea h t:
eſt ergo pũctus p ſemper extra illã ſuper-
ficiem
.
Linea ergo r p y eſt ſemper curua per 1 p 11, ſed ipſa eſt imago lineę th, ut patet per 37 th. 5. Eſt
ergo
imago lineę h t modo propoſito ſituatæ, reſpectu centri uiſus & ſpeculi columnaris conuexi,
ſemper
curusa curuitate non modica.
Quod eſt propoſitum.
54. Lineæ rectæ uiſæ non æquidiſt antis axi ſpeculi columnaris conuexi, cuius ſuperficies obli-
què
ſecat axem: imago uidctur curua diuerſæ curuitatis ſecundum diuerſitatem ſuiſitus.
Quia enim per 51 huius patet quòd linea recta æquidiſtãs axi ſpeculi columnaris conuexi imagi
nẽ
habet rectam ſed curuam, licet modicę curuitatis:
lineę uerò (cuius ſuperficies orthogona-
liter
ſecat axem ſpeculi, uiſu non exiſtẽte in eadem ſuperficie linea uiſa) imago ſemper uidetur
curua
per proximam pręmiſſam:
palàm per eandẽ quoniã lineęinter has duas ſitę, quę magis acce-
dunt
ad ſitũ lineæ æquidiſtantis lineæ lõgitudinis colũnę, habebũt imagines plus accedẽtes recti-
tudini
:
lineę uerò, quæ plus appropinquãt lineis, quarũ ſuperficies orthogonaliter ſecãt axem, plus
accedunt
in ſuis imaginibus ad curuitatem:
& augmẽtatur uel minuitur curuitas imaginum ſecun
dum
acceſſum uel receſſum linearum ad alterum iſtorum ſituum.
Et hoc eſt propoſitum.
55. Forma omnis lineæ rectæ incidentis uertici ſpeculi pyramidalis cõuexi obliquè ſuper axẽ,
reflectitur
ad centrum uiſus intra illam & ſuperficiem ſpeculi conſtitutum à linea longitudinis
ſpeculi
: imago́ ipſius uidetur curua modicæ curuitatis, cuius conuexitas est ad uiſum. Alha-
zen
32 n 6.
Sit ſpeculum pyramidale conuexum a b c, cuius uertex ſit a, & cuius axis ſit a d: ſigneturq́; in ſu-
perficie
conica eius linea longitudinis, utcũq;
; cõtingit, quę ſit a z, per 101 th. 1 huius: ducaturq́; per
punctum
z ſuperficies æ quidiſtans baſi pyramidis:
hęc ergo per 100 th. 1 huius ſecabit pyramidem
ſpeculi
ſecũdum circulum, qui ſit z u:
& ducatur per 11 p 1 à pũcto z perpẽdicularis ſuper lineam lon
gitudinis
z a:
quę producta ad axem ſpeculi, qui eſt a d, cadat in pũctum h: cõcurret autem cum axe
per
96 th.
1 huius, uel per 14 th. 1 huius: ideo quia angulus d a z eſt acutus. E t à pũcto z ducatur linea
contingens
circulum z u per 17 p 3, quę ſit z m:
& ducatur à pũcto a linea cõtinens cum utraq; linea-
rum
a z & a h, angulum acutum:
quę ſit extra ſuperficiẽ contingẽtem pyramidem ſuper lineam a z:
hoc
enim eſt poſsibile, angulus h a z ſit acutus.
Sit ergo illa linea a n: & in ſuperficie, in qua ſunt
lineę
a n & a h, ducatur à puncto h linea continens cum linea a h angulum æqualem angulo z h a
per
23 p 1:
hęc ergo linea concurret cum linea a n per 14 th. 1 huius: ideo quòd, ut patet ex pręmiſsis,
duo
anguli n a h & a h z ſunt acuti.
Sit ergo pũctus concurſus o: linea itaq; h o ſecabit circũferentiã
circuli
z u:
ideo enim quod angulus a h o eſt æqualis angulo a h z, oportet quòd lineæ z h & o h ſint
in
eadem ſuperficie.
Secet ergo linea h o peripheriam circuli in puncto u: & ducatur linea lon-
gitudinis
ſpeculi, quę a u:
& extrahatur linea perpendicularis h z extra ſpeculum ad punctum t: &
ducatur
linea o z:
& producatur in continuum & directum: & ſit o z f: & producatur linea a z ad
punctum
e.
Angulus ergo f z h erit acutus per 15 p 1: quia linea o z cum linea t z continet angulum
607305LIBER SEPTIMVS.acutum: eſt enim angulus a z trectus. Et quia linea o z ſecat ſuperficiem contingentem ſpeculũ ſu-
per
lineam a z, ſuper quam erecta eſt linea h z, ut patet ex pręmiſsis:
angulo itaq; a z h exiſtente re-
cto
, angulus o z a eſt acutus:
ergo per 15 p 1 relin quitur ut angulus e z f ſit acutus. A puncto ergo f
ducatur
perpendicularis ſuper lineam a e per 12 p 1:
& producatur in continuum & directũ, donec
concurrat
cum linea a o in puncto n:
concurret autem linea f e cum linea a o per 14 th. 1 huius: ideo
quia
angulus e a o eſt acutus, &
angulus
a e n rectus:
& ducatur
712[Figure 712]a o u m h z t b s n c l d q e f p à puncto e linea e d æquidiſtans
lineę
z h:
erit ergo ք 8 p 11 linea
e
d perp dicularis ſuper ſuper-
ficiem
cõtingẽtem pyramidẽ ſe-
cundũ
lineam a e:
linea z h ſit
perpẽdicularis
ſuper eandem ſu
perficiẽ
:
& ducatur à pũcto e li-
nea
e l æquidiſtãs lineæ z m:
& i-
maginetur
ſuքficies, in qua ſint
lineę
e l & e d, ſecare pyramidẽ:

erit
quo q;
cõmunis ſectio huius
ſuperficiei
& ſuperficiei conicæ
ipſius
ſpeculi ſectio oxygonia ք
103
th.
1 huius: quoniã illa ſuperfi
cies
l e d eſt obliqua ſuper axem
a
d.
Sit ergo illa ſectio d e c. Li-
nea
uerò m z, quę eſt cõtingens
circulũ
z u, eſt perpẽ dicularis ſuper lineã a e per 22 th.
1 huius: ideo quia axis a h erectus eſt ſuper ſu
perficiẽ
illius circuli per 89 th.
1 huius, & linea z m eſt perpẽdicularis ſuper illius circuli ſemidiame
trũ
per 18 p 3:
eſt ergo linea z merecta ſuper ſuperficiẽ a z h, ut patuit in 41 huius: quoniã ſuperficies
circuli
, & ſuperficies a z h ſunt a dinuicẽ rectę:
ergo linea l e æquidiſtãs lineę z m, per 8 p 11 eſt per-
pẽdicularis
ſuper ſuperficiem a d e:
ergo angulus a e l eſtrectus: quod tamẽ facilius patet per 29 p 1.
Quia
enim angulus a z m eſt rectus, erit & angulus a e l rectus:
ſed & angulus a e n eſt rectus: & ſimi
liter
angulus a e d eſt rectus ք 29 p 1:
ideo quia angulus a z h eſt rectus, & linea e d ęquidiſtat lineę
z
h:
ergo per 5 p 11 lineæ n e, l e, d e ſunt in eadẽ ſuperficie ſectionis: & linea a e eſt erecta ſuper ſuper-
ficiẽ
illius ſectionis:
oẽs illę lineę linea a e cõcurrant ad angulos æquales & rectos: ergo linea
fn
eſt in ſuperficie ſectionis.
Protrahatur itaq; linea d e in continuũ& directũ uſq; ad pũctum q: &
extrahatur
à pũcto flinea æ quidiſtãs lineæ d e q, quę ſit f p:
hęc ergo linea æ quidiſtabit lineę h z per
30
p 1:
& producatur à pũcto z in ſuperficie o z h linea recta continẽs linea z t angulũ æqualẽ an-
gulo
o z t, qui eſt acutus per 13 p 1:
ideo quia, ut ſuprà patuit, angulus o z h eſt obtuſus: hæc ergo li-
nea
cõcurret linea f p per 2 th.
1 huius: quia ſecabit lineã z h æ quidiſtãtẽ lineę f p, & eſt in ſuperfi-
cie
eius:
a linea z f eſt in ſuperficie eius: oẽs aũt lineę æquidiſtãtes ſunt in eadẽ ſuperficie per 1 th. 1
huius
:
cõcurrat ergo in pũcto p: & ſit angulus p z t æqualis angulo o z t. Et quia angulus o z t eſt æ-
qualis
angulo z f p per 29 p 1, quia eſt extrinſecus illi, & angulus t z p æqualis eſt angulo ſibi coalter
no
, qui eſt angulus z p f:
palã quòd angulus z f p eſt æ qualis angulo z p f: ergo per 6 p 1 lineæ z f & z
p
ſunt æquales.
Et quia linea f e n eſt in ſuperficie ſectionis, & linea fp eſt æquidiſtãs lineæ e d, quæ
eſt
in ſuperficie ſectionis:
eſt ergo per 2 th. 1 huius & per 7 p 11 linea f p in ſuperficie illius ſectionis.
Producatur
quoq;
linea p e: erit ergo linea p e ſimiliter in ſuperficie ſectionis per 7 p 11. Et quoniã
ſuperius
declaratũ eſt quòd linea lõgitudinis ſpeculi, quę eſt e a, eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ
ſectionis
:
uterq; ergo angulus a e p & a e f eſt rectus ք definitionẽ lineę ſuper ſuperficiẽ erectę: qua-
dratũ
ergo lineę f z ualet duo quadrata linearũ z e & f e ք 4 7 p 1:
ſimiliter quadratũ lineæ z p ualet
duo
quadrata linearũ z e & e p:
ſed quadratũ lineę z f eſt æquale quadrato lineę z p: quia & linea li-
neę
eſt æqualis ex pręmiſsis:
eſt aũt amborũ cõmune quadratũ lineę z e: relinquitur ergo quadra-
lineę f e æquale quadrato lineę e p:
erit ergo linea f e æqualis lineę p e: ergo per 5 p 1 duo anguli
e
p f & e f p ſunt ęquales.
Sed angulus n e q eſt ęqualis angulo e f p per 29 p 1: quia eſt ei extrinſecus,
& angul{us} q e p eſt ęqualis angulo e p f:
quia eſt ei coalternus: ſunt ergo angulin e q & q e p ęquales.
Ergo
ք 20 th.
5 huius form a pũctin reflectetur a d uiſum exiſtẽtẽ in pũcto p à pũcto ſpeculi e: & for-
ma
pũcti o reflectetur ad uiſum exiſtẽtẽ in pũcto p à pũcto ſpeculi z.
Et omnis linea producta à pũ-
cto
f ad aliquod pũctũ lineę o n, ſecabit lineã z e.
Patet quoq; ſecũdũ pręmiſſa quòd illa linea erit ę-
qualis
lineę ductę à pũcto p ad illud idẽ pũctum:
quia linea a e eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ,
in
qua ſunt lineę p e & f e, quę eſt ſuperficies ſectionis:
& duę lineę f e & p e ſunt æquales: oẽs ergo
lineę
extractę à pũctis f & p ad aliquod unũ pũctum lineę z e, ſunt ęquales, iterãdo modũ ꝓbandi,
quo
uſi ſumus prius.
Patet ergo quòd forma omnis pũcti, qui eſt in linea o n, reflectetur ad uiſum
exiſtentẽ
in pũcto p exillo pũcto ſpeculi, quod ſecatur in linea z e.
Omnis quoq; linea extracta ex
uertice
pyramidis, qui eſt a, cadensq́;
obliquè ſuper axem pyramidis ſpeculi, qui eſt a d, itaut angu
los
acutos contineat axe a d, & linea longitudinis, quę eſt a z, uel alia quacũq;
;, pręmiſſo mo-
do
demonſtrari poteſt, quia aliqua parsipſius reflectitur ad uiſum tunc diſpoſitum, reſpectu illius
608306VITELLONIS OPTICAE uiſibilis, ut nunc eſt diſpoſitus punctus p, reſpectu lineæ o n. Similiterq́; patet, quòd in hac diſpoſi-
tione
formæ punctorum totius lineæ a o n reflectentur ad uiſum in puncto p exiſtentem.
Et ſi pun-
ctus
fulterius producatur in maiori diſtantia à puncto z:
augmentabitur quantitas lineæ a o n ſe-
cundum
illud.
Et huius quidem ſimile demonſtratum eſt per 41 huius: nunc uerò hoc præmiſimus
in
hoc propoſito theoremate, ut ſtudioſus in dagator ea, quæ ſequuntur, facilius acceptet.
Omni-
bus
itaq;
his ſuo modo diſpoſitis cõtinuetur linea n d: ſecabit ergo linea n d circumferentiã ſectio-
nis
:
nam duo puncta d & n ſunt in eadem ſuperficie ſectionis, & punctum n eſt extra circumferen-
tiam
ſectionis, d uerò eſt intra illam:
ſecet ergo linea n d circumferentiam ſectionis in puncto c: &
quia
triangulus a h o eſt totus in eadem ſuperficie per 2 p 11:
palàm quoniam linea n d erit in ſuperfi
cie
trianguli a o h per 1 p 11:
puncta enim d & n ſunt in lineis a o & a h: ergo & linea n d eſt in ſuperfi-
cie
eadem cum illis:
erit ergo pun
ctus
c in ſuperficie trianguli a o h.

713[Figure 713]a o l u p m h z t x b q y c n s d g c k f r Similiter etiam duo puncta a & u
ſunt
in ſuperficie huιus trianguli
a
o h, ut patet ex præmiſsis:
quo-
niam
linea h o ſecabat peripheriá
circuli
z u in pũcto u:
ſic enim uo-
cauimus
pũctum illud.
Tria ergo
puncta
, quę ſunt a & u & c ſunt in
ſuperficie
huius trianguli a o h:

ſed
puncta a, b, c ſunt omnia in ſu
perficie
ſpeculi:
ergo tria pũcta a,
u
, c ſunt in linea communi ſuper-
ficiei
ſpeculi & ſuperficiei a n d:

ſed
hæc linea communis eſt linea
recta
per 90 th.
1 huius: fit enim
ſectio
ſecũdum axẽ ſpeculi:
ergo
puncta
a, u, c ſunt in linea recta.

Protrahatur
ergo linea a u rectè
ad
punctum c:
& producatur linea r z ultra punctum z: quæ ſecabit lineã o h per 29 th. 1 huius: ideo
quia
lineæ r z & h o ſunt in eadem ſuperficie, & linea r z, quæ ſecat angulum f z t, ſecat angulum eius
contrapoſitum
, qui eſt h z o:
ergo & baſim illi ſubtenſam, quæ eſt h d, neceſſariò ſecabit: ſecet ergo
ipſam
in puncto p.
Eſt ergo punctus p in ſuperficie trianguli a o h. Producatur quoq; linea a p: &
protrahatur
ultra p:
ſecabit ergo lineá d n per 29 th. 1 huius: quoniã ſecat angulũ d a n: ſecet quoq;
ipſum
in puncto g.
Et quia punctus f eſt in ſuperficie contingête pyramidem ſpeculi tranſeunte
per
lineá a z e, ſed obliquè incidit eidẽ, ut patet ex pręmiſsis:
eſt aũt in ſuperficie ſectiõis: & quoniã
ſuperficies
ſectionis eſt erecta ſuper ſuperficiẽ a d e per 103 th.
1 huius: patet per 4 p 11 quia neceſ
ſariò
erit angulus f e d acutus, quoniã angulus a e f eſt rectus:
angulus ergo d e n per 13 p 1 eſt obtu-
ſus
:
ergo angulus e d n eſt acutus per 32 p 1: cadit ergo in triangulo amblygonio, qui eſt d e n. Et ſit li
nea
c x contingens ſectionem in puncto c.
Per e a ergo, quæ pręmiſſa ſunt in demõſtratione 45 th. 5
huius
, & etiã ex eo quoniã angulus d c x eſt obtuſus:
palã quòd per pẽdicularis extracta ex pũcto c
ſuper
lineã c x cõtingétẽ ſectionẽ, ſecat angulũ d c x:
& cõcurret linea e d ſub pũcto d: hęc er
go
perpẽdicularis ſecet lineã e d producta m ultra pũctum d in pũcto s:
perpẽdicularis ergo extra-
cta
ex pũcto n ſuper lineã cõtingẽtem ſectionẽ, ſecabit lineã e d ultra pũctum s remotius à pũcto d,
quàm
ſit pũctus s:
ſiue iſtæ perpẽdiculares linea e d cõcurrant ultra circũſerentiam ſectionis, uel
intra
illã.
Perpẽdicularis enim extracta à pũcto n ſuper lineã cõun gentẽ ſectionẽ ſecabit angulũ
d
c x, ſicut linea perpẽdicularis ducta à pũcto c ſecat angulũ illũ.
Vt enim patet per 46 huius, & per
113
th.
1 erit illa perpendicularis remotior à linea n e, ꝗ̃ ſit linea n d: hęc ergo perpendiculariter ſecat
axẽ
ſpeculi, qui eſt a d, in pũcto altiori ꝗ̃ ſit pũctum d:
ſit ergo per pẽdicularis extracta à pũcto n ſu-
per
lineam contingẽtem ſectionem in puncto ſuæ incidentiæ linea n q:
& linea r e ſecat lineam n e
in
puncto e, qui eſt pũctus circũferentiæ ſectionis, & eſt in ipſius ſuperficie:
& ſimiliter linea n q eſt
in
ſuperficie ſectionis.
Si ergo linea r e, quæ eſt linea reflexionis, extrahatur in cõtinuum & directũ:
palàm
quòd ipſa ſecabit lineã n q per 29 th.
1 huius: quoniã ipſa protracta ſecat angulũ q e n: ſecabit
ergo
baſim q n in trigono n e q:
ſit ergo, ut ſecet ipſam in pũcto y. Itẽ quia pũctũ e ( eſt in ſuper-
ficie
ſectionis) eſt extra ſuperficiẽ trigonia n d, patet trigonũ a n d ſecabit ſuքficiẽ ſectiõis:
quia
ſuperficies
a n d eſt ſuperficies ſectionis:
, ſicut patet ex pręmiſsis, pũctus a ſit extra ſuperficiẽ
ſectionis
, & linea a e ſit perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ ſectiõis, & pũctus e eſt in circũferẽtia ipſius
ſectionis
:
eſt aũt linea n c d cõmunis ambabus illis ſuperficiebus, trigoni ſcilicet a n d & ſectionis. er
go
ք 19 th.
1 huius linea n c d eſt cõmunis ſectio illarũ ſuperficierũ, ſcilicet trigoni a n d & ſectióis, &
linea
n q currit ipſa ſectiõe ultra pũctũ c, ut ſuprà declaratũ eſt:
ergo linea n q eſt ultra ſuperfi-
ciẽ
trigoni a n d:
ſed linea a p g eſt in ipſa ſuperficie trigoni a n d: pũctus ergo y (qui ք 37 th. 5 huius
eſt
locus imaginis formæ pũctin, ipſe ſit cõmunis ſectio lineæ reflexionis, eſt r e, & catheti inci
dẽtiæ
formę pũcti n, eſt linea n q) erit ultra lineã a p g.
Viſu itaq; exiſtẽte in pũct o r, & forma alicu
ius
rei uiſę reflexa a d cẽtrũ uiſus in pũcto r à linea lõgitudinis ſpeculi, quæ eſt z e (ut nũc in præce-
609307LIBER SEPTIMVS. dentibus oſtenſum eſt, quòd forma pũcti o reflectitur ad uiſum exiſtentem in punctor à pũcto ſpe-
culi
z:
& forma puncti n à puncto ſpeculi e) tunc punctus p erit locus imaginis formæ puncti o per
37
th.
5 huius: quoniam ipſe punctus p eſt cõmunis ſectio line æ reflexionis, quæ eſt z r, & catheti in-
cidentiæ
formæ puncti o, qui eſt lιnea o h:
& punctus y eſt locus imaginis formæ punctin: forma ue
puncti a uidebitur in ſuo loco proprio:
quia eſt in uertice pyramidis: & erit imago lineæ a o n li-
nea
tranſiens per puncta a, p, y.
Sed hæc linea eſt conuexa, quia punctum y eſt ultra lineam a p g: ſit
ergo
illa linea imaginis curua, quæ eſt linea a p y.
Iam autem patuit quòd formæ omnium punctorũ
lineæ
a n reflectantur ad uiſum exiſtentem in puncto r à linea lõgitudinis ſpeculi, quæ eſt a e.
Lineę
ergo
reflexionum, per quas reflectuntur illæ formæ, ſunt omnes in ſuperficie trianguli r a e:
omnes
ergo
imagines punctorum lineę a n ſunt in hac ſuperficie:
ergo linea a p y, quæ eſt cõuexa, eſt in hac
ſuperficie
:
& punctus p, qui eſt locus imaginis formæ puncti o, eſt propior centro uiſus, qui eſt pun-
ctus
r, quã ſit punctus y, qui eſt locus imaginis formę puncti n:
propter quod erit conuexitas huius
imaginis
reſpiciens centrum uiſus:
eritq́; conuexitas parua. Et diameter huius imaginis (quæ dia-
meter
eſt linea a y) erit minor, quã ſit linea a n, cuius imaginis eſt ipſa diameter:
erit aũt illius diuer-
ſitatis
exceſſus in modica quantitate.
Imagines ergo linearum, quæ extrahuntur ex uerticib. pyra-
midaliũ
ſpeculorum conuexorũ obliquè ſuper axem ſpeculi, cõprehendũtur à uiſu in talib.
ſpeculis
ſecundum
lineam longitudinis ſuæ reflexę:
& apparent conuexę. Et hoc eſt propoſitum.
56. Omnis forma lineæ rectæ æquidiſt antis latitudini ſpeculi pyramidalis conuexi, uiſu exi-
ſtente
extra eius ſuperficiem ſpeculum æquidiſt anter baſi ſecantem, reflectitur ad uiſum ſecun-
dum
oxygonias ſectiones, imago́ ipſius uidetur curua maximæ curuit atis, cuius cõuexit as eſt
ad
uiſum. Alhazen 33 n 6.
Eſto ſpeculum pyramidale conuexum: cuius uertex ſit a: diameter baſis b c: eſt ergo ipſius latitu
do
trigonũ a b c:
ſitq́; centrum uiſus d, & linea recta uiſa ſit e f æqui-
diſtans
ſuperficiei trigoni a b c, ſitq́;
centrum uiſus d extra ſuperfi-
714[Figure 714]a e f d b c ciem, in qua linea e f exiftente per ipſam ſecaretur ſpeculum ęquidi
ſtanter
ſuæ baſi.
Dico quòd forma lineę e freflectitur ad uiſum d ſe-
cundum
oxygonias ſectiones ſpeculi ſuperficiem ſecantes.
Non e-
nim
poteſt reflecti ſecundum lineam longitudinis ſpeculi:
quoniã
tunc
oporteret, ut cõcurreret cum axe ſpeculi uerſus uerticem per
41
huius, & quòd obliquè incideret eidem, cuius oppoſitũ dicit hy-
potheſis
:
à ſuperficie uerò iſtorum ſpeculorum ſecũdum circulum
non
fit reflexio per 12 huius.
Oportet ergo de neceſsitate, ut harum
linearum
reflexio fit ad uiſum, ſiat ſecundũ oxygonias ſectiones.

Et
quoniam catheti incidentię, quæ ſunt perpendiculares ſuper il-
las
oxygonias ſectiones, (quoniã ſunt perpẽdiculares ſuper lineas
illas
ſectiones contingẽtes) lineis reflexionum concurrunt non
in
eadẽ linea ęquidiſtante lineę uiſæ, ſed in lineis diuerſis:
ideo ima-
gines
talium linearum ſic diſpoſitarum reſpectu ſuperficierum iſto-
rum
ſpeculorum uidẽtur curæ:
ſicut de ſpeculis columnarib. oſtẽ-
dimus
in 53 huius.
Sunt aũt imagines harũ linearum multũ curuæ,
ita
ut ipſarum curuitas ſit maniſeſta ſenſui:
fitq́; centrum illarũ ima-
ginum
extra ſuperficies, in quibus eſt conuexitas formarum harum linearum:
fiuntq́; diametriima
ginum
harum linearum multò minores ipſis lineis:
quod accidit propter augmentum ſuę curuita-
tis
.
Patet ergo propoſitum.
57. Linearum rectarum ſuperficiebus ſpeculorum pyr amidalium conuexorum non ſecundũ
concurſum
cum uertice axis, ne æquιdiſt anter latitudini ſpeculi, ſed inter hæc obliquè inciden
tium
imagines ſunt curuæ, diuerſæ curuit atis ſecundum modum, quo plus participant ſitib. ex-
tremis
. Alhazen 34 n 6.
Quod hic proponitur, ſatis euidentẽ habet cauſſam. Lineę enim rectę applicatæ his ſpeculis neq;
ſecondum
lineam longitudinis, ut in 41 & 55 huius, neq;
ęquidiſtanter latitudini ſpeculi, ut in præ-
miſſa
:
medio modo, ſecundum quod plus approximant uni ſitui uel alteri, participant modos curui
tatis
.
Vnde illæ, quę plus approximant in ſuo ſitu lineis exiſtentibus in longitudine ſpeculi, habent
formas
minus conuexas, quę uerò plus approximant lineis ęquidiſtantibus latitudini ſpeculorum,
habent
formas magis manifeſtè conuexas:
ſed tortuosè tamen: quia, quę appropinquant plus uerti
ci
ſpeculi, habent formas ſtrictiores & conuexiores, quę uerò appropin quant plus baſi ſpeculi, ha-
bent
ſormas ampliores:
ueruntamen omnium illarum imaginum conuexitas erit manifeſta. Patet
ergo
propoſitum.
58. Omnis forma rei uiſæ in ſpeculis pyramidalib. conuexis uidetur pyramidalis, ſimilis ſpecu
lipyramidalitati
. Alhazen 35 n 6.
Quod hic proponitur, patet per 40 th. 6 huius: quoniam ibidem monſtratum eſt in ſpeculis ſphę
ricis
conuexis, quòd quantò minus fuerit illud ſpeculum, tantò minores erunt circuli cadentes in
ſuperficie
ipſιus:
& ſic imagines erunt propinquiores centro, & ideo erũt minores. Similiter quoq;
610308VITELLONIS OPTICAE ſectiones cadentes in aliquo ſpeculo pyramidali: illę, quæ ſunt propinquiores uertici, ſunt minores
& ſtrictiores:
& ſic locus imaginis erit propin quior puncto, in quo cum axe ſpeculi cõcurrunt per-
pendiculares
ductæ ſuper ſuperficies, contingentes ipſa ſpecula in punctis reflexionum oxygonia-
rum
ſectionum, à quarum punctis fit reflexio ad uiſum:
erunt ergo illæ imagines minores. Sectio-
nes
uerò oxygoniæ, quæ ſunt propinquiores baſi, habent contrariam diſpoſitionem alijs ſuperiori
bus
, quoniam ipſæ ſunt ampliores, ut patet per 116 th.
1 huius: unde loca imaginum fiunt remotiora
à
puncto, in quo concurrunt prædictæ perpendiculares, ductæ ſuper ſuperficies contingentes ipſa
ſpecula
in punctis reflexionũ:
fiunt ergo imagines maiores. Et propter hoc accidit, quòd imagines
formarum
uiſarum in ſpeculis pyramidalib.
conuexis fiunt pyramidales, ſimiles pyramidalitati ſpe
culorum
.
Quod enim ex formis fuerit propinquius uertici ſpeculi, erit ſtrictius: & quod fuerit pro-
pinquius
baſi, erit latius.
Omnino enim forma rei uiſæ, quæ comprehenditur per reſlexionem ab
aliquo
ſpeculorum facta, aſsimilabitur ſuperficiei ſpeculi, à qua reflectitur illa forma, ut patet per
38
th.
5 huius. Reliquæ uerò omnes fallaciæ, quæ accidunt uiſui ex ſpeculis columnarib. conuexis,
accidunt
etiam ex iſtis ſpeculis pyramidalib.
conuexis: unde non eſt hic reiterationi talium immo-
randum
.
Econuerſo etiam quæcunq; fallacię accidunt in ſpeculis his pyramidalibus, accidunt etiã
in
ipſis columnaribus, excepta pyramidatione imaginum:
quoniã oxygonię ſectiones columnariũ
ſpeculorũ
, quę ſunt eiuſdem decliuitatis ſuper axẽ colũnę, oẽs ſunt ęquales:
& pars omnis talis ſe-
ctionis
cacumen ſpeculi reſpicientis eſt ſimilis parti ſibi ęqualι in eodẽ ſitu reſpicienti baſim ſpecu
li
, quod non eſt in ſectionib.
oxygonijs pyramidum, quę, ut oſtenſum eſt ք 116 th. 1 huius, omnes ad
partem
baſis pyramidum dilatantur, ſecundum quod circuli ipſas æquidiſtanter baſibus ſecantes
ſunt
maiores, qui circuli omnes in columnis ſunt æquales.
Patet itaq; propoſitum.
59. In ſpeculis columnaribus uel pyramidalιbus conuexis maioribus maior a uidentur idola:
rei́
uiſæ propιnquioris imago uidetur maior. Alhazen 36 n 6.
Propoſitæ paſsiones aliæq́; quá plures cõmunes ſunt his ſpeculis columnaribus & pyramidalib.
& ſpeculis ſphæricis conuexis:
unde iſtarum paſsionum, ſicut & aliarum communium, idem hinc
inde
demonſtrandi eſt modus.
Verùm ſi in propoſitis his ſpeculis fiat communis ſectio ſuperficiei
reflexionis
& ſpeculi ſectio oxygonia, quæ non accidit in ſpeculis ſphæricis, cum in illis ſolùm ſint
circuli
:
tunc ex his, quæ in hoc noſtro lιbro præmiſimus, hic erit in ipſis ſectionibus, utillic in circu
lis
, demonſtrandum:
patebitq́; propoſitum ingenio diligenti.
60. Poßbile eſt ſpeculum columnare uel pyramidale cõuexum taliter ſiſti, ut intuens uideat
in
aere extra ſpeculum imaginem rei alterius non uiſæ.
Sit ſpeculum columnare cõuexum: cuius linea longitudinis ſit a b c: quod erigatur ſuք baſim ſuá
in
loco aliquo domus conuenienter amplæ, ita ut linea a c, cuius medius punctus ſit b, ſit erecta ſu-
per
pauimentum domus:
ducaturq́; linea contingens ſpeculum in puncto b perpendiculariter ſuք
lineam
a b:
quæ ſit d b e, quæ ſecundum puncta d & e tangat parietes domus: & illa puncta ſignen-
tur
in ipſis domus parietibus.
Superficies itaq; in qua eſt linea d b e (quę eſt orthogonalis ſuք axẽ
ſpeculi
) palã quoniã ſecat ſpeculũ ſecundum circulũ ք 100 th.
1 huius. Super punctũ itaq; d parietis
domus
ſignato puncto f, ut propinquius cõuenienter poſsit fieri:
ducatur à pũcto f linea ę quidiftãs
lineę
ſpeculi, quę eſt a b c, cuiuſcũq;
quãtitatis placuerit: quę ſit g f h: & eius medius punctus ſit f: co
puleturq́
;
linea f b: quę producatur ultra punctũ f trãs murum in punctũ k: & perforetur paries ſe-
cũdum
li
715[Figure 715]p l e g a k f m b o n q h c d neã g f h,
ita
quòd
ex
alia
parte
ſu-
perficiei

muri
ma
ior
fiat
exciſio
ri
parie
tis
ꝗ̃ uer
ſus
ſpe-
culũ
, ſi-
cut
con-
ſueuit
fie
ri
in fene
ſtris
do
morũ
:
fi-
atq́
;
totalis illa exciſio rimę ſecũdũ extẽſionẽ lineę b f k: ſitq́; illa rima f k l. Et à pũcto ſpeculi, eſt
b
, ducatur linea erecta ſuք ſuperficiẽ ſpeculi:
quę erit քpẽdicularis ſuք lineã d b e: quę educta extra
ſpeculũ
ſit b m.
Angulo quo q; k b m fiat ſuք punctũ b terminũ lineę m b angulus ęqualis, ſit m b n,
ducta
linea b n.
A pũctis quoq; g & h (quę ſunt extrema pũcta lineę g f h) ducãtur lineę ad ſpeculũ,
quę
ſint g a & h c:
quę productę cócurrant in puncto o ſuքficiei circuli ſecantis ſpeculũ in puncto b:
611309LIBER OCTAVVS.ducaturq́; linea b o: ſacta quo que talireſectione lineæ b n per 3 p 1 ut ipſa fiat æqualis lineæ b o. Di-
so
quòd ſi in puncto n ponatur centrum uiſus, quòd ad ipſum reflectetur forma lιneæ g f h à linea
longitudinis
ſpeculi, quæ a b c.
Hoc autem patet per 30 huius. forma quoq; totius lineæ g f h uide-
bitur
extra ſpeculum ſcilicet inter ſpeculum & inter lineam g f h, ſcilicet citra punctum d lineæ d e
contingentis
ſpeculum in puncto b, ut patet per 49 huius.
Si itaq; lineę o g & o h producantur trãs
murum
in puncta p & q, & copuletur linea una, quæ ſit p k q, in quam tabula alιqua depicta ordme-
tur
ultra murum, ita ut media linea ſormæ in illa tabula depictæ ſituetur ſuper lineam p k q, taliterq́;

diſponatur
, quòd per uiſum exiſtentem in puncto n, uel citra illum uιderi non poſsit forma depιcta
in
tabula:
uidebitur tamẽ uiſu ſic dιſpoſito imago illius formæ in aere reflexa à ſpeculi ſuperficie co
lumnaris
.
Simili quoq; modo dιligens intuitor poteſt ſiſtere ſpeculum pyramidale conuexũ & cen
trum
uiſus per 41 & 49 huius.
A‘ ſpeculis uerò ſphęricis conuexis adeò regularis reflexio non fiet,
ut
à propoſitis ſpeculis:
patet ergo propoſitum. Secundũ huncitaq; modum ſtudioſus percontator
inuigilet
:
quoniam hoc, quod hιc pręmiſimus in pręſenti theoremate, exempli cauſſa fecimus, ut ex
huius
librι 7 dιffuſione, uia perquiſitionis diuerſi artificij pateat animę diligenti.
VITELLONIS FI-
LII
THVRINGORVM ET PO-
LONORVM
OPTICAE LIBER OCTAVVS.
Notificatis aliqualiter paßionibus ſpeculorum planorum & cõ-
uexorum
regularium, ut ſphæricorum, columnarium & pyramidalium:

ſuperſt
nunc, ut de ſpeculorum concauorum proprietatib.
aliqua conſcri-
bamus
, ſicut de illis, in quibus plus reſultat reflexionum diuerſitas & mi-
rabilis
diffuſio naturalium formarum, uiſuum que aſpicientium deceptio multiformis.

Specula
uerò concaua regularia (prout in 5 huius ſcientiæ libro th.
8 declar auimus) ſunt
tantùm
tria, ſcilicet ſphæricum, columnare & pyramidale:
inter quæ primò de ſphæri-
cis
concauis in præſentis libro tractabimus, utpote de illis, quorum paßiones ueluti ſimpli
ciores
alijs, in reliqua concaua ſpecula deſcendunt.
Et quoniam principia communia his
ſpeculis
ſphæricis concauis & ſphæricis conuexis, in principio 6 libri ſciẽtiæ huius præmi-
ſimus
:
ideo ipſa, ut ex præmißs ſuppoſita, hic non reiter amus: ea tamen, quæ propria ſunt
his
ſpeculis, duximus explicanda.
DEFINITIO.
Imaginem conuerſam dicimus, quæ totalem ſitum rei uiſæ uariat: ut ſi caput
intuentis
, quod eſt ſurſum, uideatur deorſum:
& ſecũdum hoctotus ſitus partium
imaginis
, reſpectu ſitus partium rei uiſæ uarietur.
THEOREMATA
1. Oppoſito uiſui ſpeculo ſphærico concauo: communis ſectio baſis pyramidis uiſionis & ſuperfi
ciei
concauæ ſpeculi erit circulus ſphæræ, quando magnus, quando minor illo.
Quandoq; enim tota ſphæræ concauæ ſuperficies uidetur, quandoque pars eius maior, quãdo-
que
minor, ut patet per 72 th.
4 huius. Secundum hoc ergo illa communis ſectio baſis pyramidis ui
ſionis
& ſuperficiei ſpeculi uariatur.
Cum autem ſuperficies baſis pyramidis ſit ſuperficies plana, &
ſuperficies
concauorum ſpeculorum ſit ſphærica:
patet per 110 th. 1 huius quod ipſorum communis
ſectio
ſemper eſt circulus.
Hic ergo quando que eſt circulus magnus, ut quando tranſit cẽtrum ſpe-
culi
:
quando que minor circulo magno, ut cum non tranſit centrum ſpeculi, ſed cadit extra illud. Pa
tet
ergo propoſitum.
2. Communem ſectionem ſuperficiei reflexionis & ſuperficici ſpeculi ſphærici concauineceſſe
eſt
circulum magnum uel arcum circuli magni ſuæ ſphæræ eſſe: ex quo patet, quòd omnis ſuperfi-
cies
reflexionis ſecat ſphæram ſpeculi concaui per æqualia.
Huius propoſiti theorematis non eſt alia demonſtratio, quàm quæ ſacta eſt ſuprà in 1 th. 6 huius:
716[Figure 716]
612310VITELLONIS OPTICAE ubi idem proponitur de ſpeculis ſphęricis conuexis. Et quia ſphæræ concauitas ſic reſpicit centrũ,
ſicut
& ipſius conuexitas, & ſuperficies reflexionis eſt ſemper ſuքfi
cies
plana erecta ſuper ſuperficiem ſpeculi per 25 th.
5 huius: patet
717[Figure 717]f b a d c g epropoſitum:
quoniam idem erit modus demonſtrandi hic, qui ſu-
prà
.
Eſto enim ſpeculum ſphæricum concauum a b c: cuius centrũ
d
:
& ſit centrum uiſus g: reflectaturq́ue forma puncti e ad uiſum g à
puncto
ſpeculi b.
Dico quòd ſuperficiei reflexionis, quę e ſt e b g, &
ſuperficiei
ſpeculi communis ſectio eſt circulus a b c.
Sit enim ſu-
perſicies
plana contingens ſph ęram in puncto b, à quo puncto eri-
gatur
linea f b ſuper ſuperficiem ſpeculum in illo puncto b contin-
gentem
per 12 p 11:
hæc ergo cadet neceſſariò in ipſam ſuperficiem
reflexionis
per 27 th.
5 huius, & eadem linea f b producta ultra pun
ctũ
b neceſſariò tranſibit centrũ ſphæræ per 72 th.
1 huius, eſt d:
ꝓducta
quoq;
fit diameter ſphærę: ergo & circuli magni illius ſphę
.
Et quoniam hęc diameter communis eſt 4uperficiei reflexionis
& ipſi ſphærę:
palàm ergo propoſitum.
3. In omni ſuperficie reflexionis à ſpeculis ſphæricis concauis,
centrum
uiſus: centrum ſpeculi: punctum reflexionis: punctum
uiſum
: terminum́ diametri uiſualis à centro uiſus per cẽtrum
ſphæræ
ductæ ad ſphæræ ſuperficiem, conſistere eſt neceſſe. Alha-
zen
23. 45 n 4.
Cum ſuperficies reflexionis contineat lineam incidentiæ & reflexionis: palàm quoniam conti-
net
punctum rei uiſæ, cuius forma reflectitur, & punctum reflexionis, à quo reflectitur, & centrum
uiſus
, ad quod reflectitur.
Et quoniam communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi
ſphęrici
concaui eſt circulus magnus per æqualia diuidens ſphęram per pręmiſſam:
palàm quia in
qualibet
ſuperficie reflexionis eſt centrum ſpeculi:
quia quælibet ipſarũ tranſit cẽtrum ſphærę ipſi-
us
ſpeculi, cum quęlibet illarum ſuperficierum ſit erecta ſuper ſuperficiem planam ſpeculum in pũ-
cto
reflexionis contingentem per 25 th.
5 huius: ſed per 1 p 11 producta diametro uiſuali per centrũ
uiſus
& centrum ſphęrę, terminus illius diametri neceſſariò erit in eadem ſuperficie cum alijs duo-
bus
ſuis punctis.
Parædicta ergo quinq; puncta neceſſariò ſunt in omni ſuperficie reflexionis, quę ſit
à
propoſitis ſpeculis.
Et hoc eſt propoſitum.
4. Centro uiſus uel puncto rei uiſæ in centro ſpeculi ſphærici concaui exiſtente: à quolibet pun
cto
fiet reflexio in ſe ipſum. Ex quo patet quòd in hoc ſitu uiſus non comprehendet niſi ſetantùm:
& quòd punctus rei uiſæ exiſtens in centro ſpeculi reflectitur aliqualiter ad uiſum. Euclides
24
th. catoptr. Ptolemæus 1 th. 2 catoptr. Alhazen 44 n 4. Item 62 n 5.
Eſto ſpeculum ſphæricum concauum, cuius centrum ſit a: & ſignetur in ipſo aliquis ſuorum ma-
gnorum
circulorum, qui b c d e:
& centrũ uiſus ſit in centro ſpeculi, quod eſt punctum a. Dico quòd
à
quocunque puncto ſiet reflexio ad uiſum:
ſemper oportet ut reflectatur radius in ſeipſum. Dato
enim
quòd à puncto b fiat reflexio ad centrum ſpeculi a, in quo eſt cẽtrum uiſus:
palàm ergo per 72
th
.
1 huius quoniam linea b a, quę eſt linea reflexionis, eſt per pendicularis ſuper ſuperficiem cõtin-
gentem
ſpeculum in puncto b:
ſed omnis perpen-
dicularis
in ſe ipſam ſem per reflectitur per 21 th.
5
718[Figure 718]b c a e dhuius.
Si ergo linea b a eſt per pẽdicularis ſuper ſu
perficiem
ſpeculi:
palàm quia linea incidens fuit
perpendicularis
, & eadem linea b a.
Dato enim
oppoſito
, ſequitur angulũ incidentię inę qualẽ eſſe
angulo
reflexionis:
quod eſt contra 20 th. 5 huius,
& impoſsibile.
Linea itaq; a b reflectitur in ſeipſã,
ut
ipſa eſt ſacta linea b a.
Et quo niam in hoc ſitu ui
ſus
, omnes lineę incidẽtes ſuperficiei ſpeculi, ſunt
ſemidiametri
ipſius:
palàm quoniam omnes angu
li
incidẽtię ſunt inter ſe ęquales per 43 th.
1 huius:
quia
ſunt anguli ſemicirculorum.
Reflectuntur er-
go
neceſſariò in ſeipſos:
uidebiturq́; in tota ſuper-
ficie
ſpeculi forma aſpicientis oculi una forma, &
apud
ſuperficiem ſpeculi apparebit:
& nulla alia
forma
tunc uidebitur reflecti ad uiſum.
Et ex hoc
patet
, uiſus ſuerit in centro a, quòd ipſe uidebit
ſe
à quolibet pũcto ſpeculi dati քpẽdiculariter:
& nihil aluid uidebit ք reflexionẽ à ſuքficie ſpe-
ouli
:
quoniã ab uno pũcto ſpeculi ad cẽtrum plures perpendiculares duci eſt poſsibile, ut patet
per
20 th.
1 huius. Similiter neq; punctus rei uiſę exiſtens in centro uiſus reflectitur ad uiſum, ſed ſo-
lùm
in ſe ipſum:
quoniã omnes lineę incidentię ſunt perpendiculares ſuper ſuperficiẽ ſpeculi: unde
613311LIBER OCTAVVS. non reflectentur niſiin ſeipſas. Et hoc eſt propoſitum. Ethæc quidem dicta ſunt, non præſtante im
pedimentum
uiſui capitis denſitate.
Siergo centrum uiſus hominis uidentis conſtitutum fueritin
diametro
ſphæræ ſpeculi concaui, & in centro eius (cum quęlibet linea à uiſu ad ſuperficiem ſpecu
li
ducta ſit perpendιcularis ſuperipſam) tunc, ut prius demonſtratum eſt, comprehendetuiſus ſe
ipſum
, & non comprehendetur forma alιcuius puncti ſpeculi, niſi puncti portionis circuli interia-
centis
lineas longitudinis pyramidis uiſualis, quę à centro ſpeculi intelligitur protendi:
quoniam
forma
cuiuslibet alterius puncti cadetin ſpeculum ſuper lineam à uiſu declinatam, & neceſſariò re
fle
ctetur ſuper illam lineam declinatam.
Quare linea reflexionis non tranſibit per centrum ſpeculi:
& ita non pertinget ad centrum uiſus.
Patet ergo propoſitum.
5. Centro uiſus exiſtente in aliqua ſemidiametro ſpeculi ſphærici concaui extra centrum ſpe-
culi
: impoßibile eſt ad uiſum reflecti formam alicuius punctorũ illius ſemidiametriobliquè ſpe-
culo
incidentem: reliquæ uerò ſemidiametri eſt poßibile. Alhazen 63 n 5.
Hoc, quod hic proponitur, euidenter declaratur. Sienim cẽtrum uiſus fueritin in ſemidiametro a-
liqua
propoſiti ſpeculi, ſed non in centro:
non comprehendet uiſus formá alicuius puncti ſemidia-
metri
, in qua eſt, obliquè ſpeculo incidentem:
quoniam angulus, quem efficient duę lineæ, quarum
una
ducitur à puncto ſumpto in illa ſemidiametro, & alia à centro uiſus in idem ſpeculi punctũ,
poterit
diuidi per lineam perpendicularem ab illo puncto ſpeculi ductam:
cum illa perpendicularis
tẽdat
ad centrũ ſpeculi, formam uerò alicuius puncti alterius ſemidiametri coniunctæ ſemidiame-
tro
, in qua eſt centrum uiſus, ad complendam diametrum ſpeculi, in qua conſtitutus eſt uiſus, obli-
què
ſpeculo incidentem percipere poteſt uiſus:
utpote formam illius puncti, à quo ducta linea in-
cidentię
ad aliquod punctum ſpeculi, ab eodem puncto ſpeculi ducta linea reflexionis ad uifum, an
gulus
ab illis lineis contentus diuiditur per æ qualia per lineam ab illo puncto reflexionis ad cen-
trum
ſpeculi productam.
Hæc enim eſt proprietas reflexionis in omnibus ſpeculis, ut angulum à li-
nea
incidentię & linea reflexionis contentum diuidat perpendicularis à puncto reflexionis ducta
per
æqualia per 26th.
5 huius. Ille ergo punctus poteritin ſpeculo uideri: & non eſt niſi unicus talis
punctus
in quibuſcunq;
diametris ſpeculi conſiſtens, qui ab uno circulo ſpeculi ad uiſum reflecti
poſsit
.
Quoniam centro ſpeculi, ad quod terminatur perpendicularis ducta à puncto reflexionis,
& centro oculi exiſtentibus fixis, erit punctus ab uno circulo ſpeculi reflexus ſemper unus:
à diuer
ſis
uerò circulis ſpeculi diuerſa puncta diametri poſsibile eſt reflecti.
Patet ergo propoſitum.
6. Poſito uiſu extra centrum ſpeculiſphærici concauι: à quolibet puncto ſpeculi poteſt fierifor-
alterius reflexio ad uiſum, niſiſolùm ab illo puncto, cuiincidit diameter uiſualis. Alha-
zen
45 n 4.
Eſto per 2 huius communis ſectio ſuperficiei reflexionis, & ſuperficiei ſpeculi ſphærici concaui
circulus
magnus, qui fit g d c:
cuius centrum ſit b: & centrum uiſus ſit a: & ducatur à cẽtro uiſus per
b
centrum ſpeculi diameter uiſualis:
quę ſit a b d, incidens ſuperficiei ſpeculi in puncto d. Dico
quòd
à quolibet puncto ſpeculi dati poteſt fieri reflexio formę puncti alterius rei uiſibilis ad uiſum
a
, niſi à ſolo puncto d.
Sit enim datus alius punctus, qui ſit g: ducaturq́e ad ipſum ſemidiameter
b
g:
& continuetur linea reflexionis, quæ ſit g a: & ducatur linea f g l contingens circulum magnum
ſpeculi
tranſeuntem pũcta g, d, c.
Palàm per 18 p 3 quia anguli b g f & b g l ſunt recti. Patet etiam per
719[Figure 719]f g l c a b d h 42 th.
1 huius quoniam angulus b g a erit acutus: ca-
dit
enim linea a g inter diametrum & lineam contin
gentem
f g l, quæ eſt extra ſpeculum, ubicunq;
pona
tur
eſſe cẽtrum uiſus, ſiue intra ſiue extra circulum
g
c d.
Conſtituatur quoque per 23 p 1 in eiuſdem cir-
culi
ſuperficie ſuper lineam l g ad punctum g angu-
lus
æ qualis angulo f g a:
qui ſit h g l: erit ergo angu-
lus
h g b æ qualis angulo b g a.
Et quoniam angulus
contingentiæ
eſt minimus angulorum per 16 p 3:
pa
làm
quòd ab angulo b g l recto abſciſſo quocunque
angulo
acuto rectilineo, ſemper linea illum acutum
angulum
continẽs cadetintra circulum g c d:
quo-
niam
ſolus angulus contingentiæ cadit extra circu
lum
.
Poſito itaque quocunque puncto uiſibili in li-
nea
h g:
ſemper fiet reflexio formæ alicuius ſui pun-
cti
ad uiſum a.
Et eodem modo de quolibet alio ſpe-
culi
puncto extra punctum d dato dem onſtrãdum.

Sed
& à puncto d fit reflexio.
Cum enim linea a d ſit
perpendicularis
ſuper ſuperficiem contingentem
ſpeculum
in puncto d:
palàm quia linea a d reflectitur in ſeipſam per 21 th. 5 huius. Siergo aliquid
interponatur
non diaphanum inter centrum uiſus, quod eſt a, & punctum ſpeculi d, nulla fiet refle-
xio
ad uiſum impediẽte medio:
ſi uerò nullum tale interponatur, ſolius puncti ſuperficiei oculi for-
ma
uidebitur ab eodem oculo, nihilq́;
aliud, Et hoc eſt propoſitum.
614312VITELLONIS OPTICAE
7. In ſpeculis ſphæricis concauis ſi ſupraperipheriam uelextra ponatur centrum uiſus: oculus
non
uidetur, niſi per diametrum ſpeculireflectatur. Euclides 25 th catoptr.
Sit ſpeculi concaui ſphęrici circulus magnus a b g: ſitq́ue centrum uiſus in puncto b ſuper ſpecu
li
peripheriam:
& ducantur lineę b a & b g non per centrum. Et quoniam angulus maioris portio-
720[Figure 720]b a g c721[Figure 721]a b g c nis, ut patet per 43th.
1 huius, eſt maior: angulus uerò reflexionis ſem-
per
debet eſſe æ qualis angulo incidentiæ, ut patet per 20 th.
5 huius:
palàm
quia non fiet reflexιo ſecundum lineam a b, ſed fiet ad partem
maioris
anguli:
& ſimiliter eſt de puncto g: quoniam non fiet reflexio
ſecundum
lineam b g, ſed ad partem anguli maioris per 33 th.
5 huius.
Si
enim forma puncti b à punctis a & g reflecteretur in ſeipſam:
tunc
anguli
portιonum ad punctum a & ad punctũ g eſſent æquales:
quod
eſt
impoſsibile, & contra 43 th.
1 huius: per diametrum tamen cuiuſ-
cunq
;
circuli magni totius ſpeculi ſphærici concaui poteſt uiſus inci-
dens
reflectι in ſeipſum:
quoniam omnium ſemicirculorũ eiuſdem cir
culi
anguli ſunt æ quales per idem 43 th.
1 huius: ſed tunc non fiet
reflexio
niſi unius puncti ſuperficiei ſpeculi diametraliter incidentιs,
ut
ſecundum lineam b c:
qui non percipιtur, quia indiuiſibilis eſt: &
omne
, quod uidetur, diuiſibile eſt, quia ſub angulo uidetur per 18th.
3
huius
:
alιj uerò puncti incιdẽtes obliquè reflectuntur ad partẽ anguli
maioris
, & non perueniunt ad uiſum, niſi illi, quorum reflexionis li-
neę
incidunt ſuperficiei uifus, & figuranturin illo partium rei uiſæ ſi-
tibus
permutatis:
quod autem non ſic reflectitur, non uidetur. In his
itaq
;
ſpeculis ſphæricis concauis, ſiſupra peripheriam ſpeculi pona-
tur
centrum uiſus, non uidetur oculus, niſi per diametrum ſpeculire-
flectatur
.
Idem enim accidit, ſi extra peripheriam ſpeculi propoſiti o-
culus
ponarur:
& eodem modo dem onſtrandum: quoniam linearum inæqualitas naturam reflexio
nis
non immutat per 20 th.
5 huius. Patet ergo propoſitum.
8. Ab alter a parte productæ diametri extra circulum ſpeculi ſphærici concaui uiſu poſito, ſi-
ue
in tranſuerſali diametro, ſiue extraillam, ſiue citr a illam: nihilrerum in illa parte diſpoſit a-
rum
poßibile eſt uideri. Euclides 26th. catoptr.
Eſto communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphærici concaui circulus a g d: cuius cen
trum
ſit z:
& producatur ſemidιameter z g extra peculum ad punctum h ducaturq́; à centro z per
11
p 1 alia diameter perpendiculariter ſuper lincam h g, quæ a z d:
& ſit centrum uiſus in puncto b
ab
altera parte diametri h g:
& à puncto b ducatur linea ęquidiſtans lineæ h g per 31 p 1, quę ſit linea
b
e, incidens ſuperſiciei ſpeculi m puncto e.
Dico quòd nulla rerum uiſibilium poſitarum ab illa par
te
diametri h g, & lineę b e, in qua ſcilicet eſt uiſus, poteſt uideri, Detur enim, ſi ſit poſsibile, ut pun-
722[Figure 722]o p o p o p d n f m t z a q q q b h r ctus q ab illa parte poſitus ad uiſum exiſtentem in pũ-
cto
b reflexus ualeat uideri:
incidatq́ forma puncti q
ad
punctum ſpeculi, quod eſt e, producta linea inci-
dentiæ
, quæ ſit q e:
& à puncto e contingens circulum
per
17 p 3:
quæ ſit p e o: & ducatur linea e z. Si ergo for
ma
puncti q à pũcto ſpeculi e reflectatur ad uiſum exi-
ſtentem
in puncto b:
palàm per 20 th. 5 huius quoni-
am
angulus q e o erit æqualis angulo b e p:
ſed angu
lus
b e p eſt maior angulo recto:
quia per 18 p 3 eſt an-
gulus
z e p rectus:
ergo & angulus q e o eſt maior re-
cto
:
quod eſt contra 13 p 1. Palàm ergo quòd forma pũ-
cti
q non reflectitur à puncto e ad uiſum b.
Sed neque
ab
aliquo alio puncto arcus e d:
quoniam idem accidit
impoſsibile
.
Sed ſuper terminum lineæ z e per 23 p 1
conſtituto
angulo æquali angulo b e z, poſsibile erit
punctorum
lineę productæ, quæ ſit r e, formas à pun-
cto
e reflecti ad uiſum exiſtentem in puncto b.
Idem
quoque
patet uiſu poſito in puncto t citra diametrum
a
d, producta linea t k:
uel poſito ipſo in puncto m
diametri
a d, ducta linea m n:
copulatis quoque lineis z k, z n, & facta deductione ut prius. Patet
ergo
propoſitum.
9. In concauis ſpeculιs ſphæricis ſi inter centrum ſpeculi & peripheriam fuerit punctũ reiui-
ſæ
: poßibile eſt, ut quando in centro unιus uiſus à diuerſis punctιs ſpeculi lineæ reflexionis con-
currant
. Euclides 6 th. catoptr.
Sitſpeculum ſphæricum concauum, cuius maior circulus ſit a g: centrum quoq: ſit punctus d: &
615313LIBER OCTAVVS. ſit punctus rei uiſæ b conſtitutus inter centrum d & peripheriam circuli a g: fiatq́; reflexio formæ
puncti
b à puncto ſpeculi, quod ſit a ι & à puncto ſpeculi, quod eſt g.
Dico quòd lineæ inciden-
tiæ
, quæ ſunt b a & b g, poſſunt reflecti ad centrum unius uiſus in puncto uno exiſtentis.
Sit enim
primo
, ut linea b g reflectatur ad uiſum exiſtentem in puncto p:
producantur quoq; lineæ inciden-
tiæ
à punctis a & g ad aliam partem peripheriæ, quæ ſint lineæ a c & g h.
ergo lineæ aut ſunt
æquales
, aut inæquales.
Sint primò æquales: erit ergo arcus a g c per 28 p 3 æqualis arcui g c h:
erit
ergo per 43 th.
1 huius angulus portionis (qui eſt c a g) æqualis angulo portionis, qui eſt b g c:
ſed
& angulus h g c eſt æqualis angulo p g a per hypotheſim & per 20 th.
5 huius, quoniam angulus
incidentiæ
eſt æqualis angulo reflexionis:
& angulus c a g ſit æqualis angulo l a i: relinquitur ergo
æqualibus
angulis hinc & inde ablatis, ut angulus h g p ſit æqualis angulo c a l.
Sit autem punctus,
723[Figure 723]g a r b c i l p d h724[Figure 724]a g l r p d b i c h in quo linea p g ſecat lineam
c
a, punctus r:
angulus ergo
p
r c per 16 p 1 maior eſt an-
gulo
p g h:
ergo & angulo l a
c
.
Quia ergo angulus p r a
angulo
p r c eſt ęqualis duo-
bus
rectis per 13 p 1:
patet
quòd
angulus p r a cum an-
gulo
r a l minor eſt duobus
rectis
:
ergo per 14 th. 1 huius
lineæ
g p & a l concurrent:

ſit
concurſus punctus p.
Si
itaq
;
in pũcto p ponatur cen
trum
uiſus:
palàm quòd ipſe uidebitformã puncti b reflexam à duobus punctis ſpeculi, quæ ſunt a
& g:
ſimiliterq́ demonſtrandum ſi lineæ a c & g h fuerint in æquales: ut ſi linea a c ſit maior quàm li-
nea
g h:
tũc enim per 43 th. 1 huius angulus portionis, qui eſt c a g, erit maior angulo portionis, qui
eſt
h g c:
remanetq́; per modum, quo proceſsimus prius, angulus h g p maior angulo c a l: fietq́ an-
gulus
p r b maior angulo h g p & maior angulo l a r:
ergo, ut prius, lineæ g p & a l concurrent: ſitq́;
cõcurſus
punctus p:
& eſt idem, quod prius. Quòd ſi linea a c fuerit minor quàm linea g h: tunc per
modum
, quo uſi ſumus prius, erit angulus l a c maior angulo p g h:
ſed & angulus p r b maior eſt an-
gulo
p g h.
Si itaq; angulus l a c ſit minor angulo p r b, concurſus fiet, ut prius, linearum a l & g p ad
punctum
p per 14 th.
1 huius. Si uerò angulus l a c ſit maior angulo p r b: fiet idem per 14 th. 1 huius
concurſus
illarum linearum ultra arcum a g, qui impeditur per corpulentiam ſpeculi:
unde tunc
non
fiet reflexio ad uiſum.
Similiter quoq; ſi angulus l a c fuerit æqualis angulo p r b: tunc per 28 p 1
lineę
a l & g p æquidiſtabunt.
In nullo ergo puncto concurrent. Nunquam ergo fiet formæ unius
puncti
, quod eſt b, reflexio ad unum centrum uiſus à duobus punctis ſpeculi ſphærici concaui.
Pa-
tet
ergo propoſitum.
10. Lineæ reflexionis à ſpeculis ſphæricis concauis (puncto rei uiſæ exiſtente in peripheria ſpe-
culi
uel extr a illam) nõnunquam in uno centro uiſus à diuerſis punctis ſpeculi concurrunt. Eu-
clides
5 th. catoptr. Ptolemæus 2 th. 2 catoptr.
Sit ſpeculum ſphæricũ concauum g a b s: ſitq́; punctũ rei uiſæ g: quod ſit conſtitutũ in aliquo cir
cunferentiæ
puncto, quod ſit etiá punctũ g:
ſit ; ut g punctum rei uiſę refle ctatur à duobus punctis
arcus
g a b, quæ ſint puncta a & b:
fiatq́ reflexio formæ puncti g à puncto ſpeculi b ad punctũ e: & à
pun
cto a ad punctũ l.
Dico quod lineas reflexionũ, quæ ſunt b e & a l, poſsibile eſt concurrere. Du-
cantur
itaq;
lineæ contingentes ſpeculum in punctis a & b: contingatq́; ipſum linea k a p in puncto
a
:
& linea k b f in puncto b: & ducantur lineæ e b & b g & l a & a g. Sit quoq; , ut lineæ a l & g b ſecent
725[Figure 725]p a k g h b l e f s ſe in puncto h.
Quia itaq; omnes anguli conſtituti
ſuper
punctũ b ſunt æ quales omnibus angulis con-
ſtitutis
ſuper punctum a per 13 p 1, & per 20 th.
5 hu-
ius
angulus e b f eſt æ qualis angulo k b g, & angu-
lus
l a k æ qualis eſt angulo p a g, & anguli cõtingen-
tiæ
omnes ſunt æ quales per 16 p 3:
angulus uerò g a
b
maioris portionis circuli, maior eſt angulo g b s
minoris
portionis per 43 th.
1 huius: ergo angulus k
b
h maior eſt angulo p a g:
ergo angulus e b f maior
eſt
angulo k a h propter æqualitatem angulorum
hincinde
per 20 th.
5 huius: palàm ergo quia angu-
lus
e b g minor eſt angulo l a g:
ſed angulus l a g eſt
minor
angulo g h l per 16 p 1:
angulus ergo g h l eſt
maior
angulo g b e:
ſed angulus l h g cum angulo b
h
l ualet duos rectos per 13 p 1:
ergo anguli g b e & b h l ſunt minores duobus rectis: ergo per 14 th. 1
huius
lineæ a l & b e concurrent:
ſit concurſus punctus e. Si itaq; centrum uiſus fuerit in puncto e:
patet
quòd à duobus punctis ſpeculi fiet ad ipſum formæ puncti g reflexio.
Quòd ſi extra periphe-
616314VITELLONIS OPTICAE riam ponatur punctus g, accidet hocidem: & eadem eſt demonſtratio. Non eſt tamen hoc uniuer-
ſale
:
quia poſsibile eſt non concurrere: utſi anguli g b e & g h l ſint æquales uel maiores duobus re-
ctis
:
tunc enim lineæ b e & a l non concurrent: uel ſi concurrant hoc erit retro ſpeculum, ubi uiſus
conſtitutus
retro ſpeculum formas reflexas non poterit uidere.
Patet ergo propoſitum.
11. Locus imaginum formarum à ſpeculis ſphæricis concauis reflexarum quando eſt in ipſo
puncto
reflexionis: quando eſt ultr a ſpeculum: quando inter uiſum & ſpeculum: quando in
ſuperficie
ipſius uiſus: quando retro uiſum. Alhazen 60 n 5.
Quando enim forma puncti rei uiſæ uidetur ſecundũ cathetum ſuæ incidentiæ: tunc neceſſariò
imago
uidetur in ipſa ſuperficie ſpeculi, in puncto ſcilicet ſuæ reflexionis:
quando uero formæ obli
què
incidunt ſuperficiebus propoſitorũ ſpeculorum:
tunc diuerſificantur loca imaginũ, ut propo-
nitur
.
Ad quod declarandum ſit a centrum uiſus: & punctus d centrum ſpeculi ſphærici concaui: &
ducatur
ſuperficies plana per hæc duo puncta, quæ erit ſuperficies reflexionis:
quoniã ipſa eſt or-
thogonalis
ſuper quamlibet ſuperficiem, contingentem ſpeculum ſecundum punctũ illum ſuperfi
ciei
ſpeculi, cui incidit diameter uiſualis.
Secabit ergo ſuperficiem ſpeculi dati: & erit communis
ſectio
illarum ſuperficierum circulus magnus per 2 th.
huius. Sit ergo ille circulus h b f g: & duca-
tur
linea à centro uiſus ad centrum ſpeculi:
quę ſit a d: & à puncto a ducatur ad circuli peripheriam
linea
maior quàm linea a d, quæ ſit a e:
& à puncto d ducatur ad circulum linea æ quidiſtans lineæ a
e
:
quæ ſit d h: & producatur linea a d ex utraq; parte ſui ad circumferentiam in puncta i & b, taliter
ut
compleatur diameter i a d b:
& ducatur linea d e. Quia itaq; linea a e eſt maior quàm linea a d: pa
làm
per 18 p 1 quoniam angulus a e d eſt minor angulo a d e:
eſt ergo per 32 p 1 angulus a e d minor
angulo
recto, ſiue angulus a d e fuerit rectus uel obtuſus, uel acutus:
ſed per 29 p 1 angulus e d h eſt
æ
qualis angulo a e d:
quia ſunt coalterni: eſt ergo angulus e d h minor recto. Super punctum quoq;
e
lineæ d e fiat per 23 p 1 angulus æ qualis angulo a e d, qui ſit d e t.
Palàm itaq; quoniam linea e t ca-
726[Figure 726]l g e n h m t q u i a d z b s k y f p o dit intra circulum.
Quoniam ſi caderet extra circulum, fieret ille
angulus
aut rectus, ſi linea producta circulum cõtingeret, aut ob-
tuſus
, ſi ſecaret:
quod totũ patet ducta linea contingente circulum
in
puncto e per 17 p 3:
& quia hoc eſt impoſsibile, ut patet ex præ-
miſsis
:
palàm quia linea t e cadet intra circulum, ſecabitq́; lineam
d
h:
ſitq́; punctus ſectiõis t: & erit linea e t ęqualis lineę d t per 6 p 1:
ſunt
enim anguli e d t & d e t æ quales.
Et quoniã angulus a d e ma-
ior
eſt angulo a e d per 18 p 1:
palàm quia angulus a d e maior eſt an
gulo
d e t:
ergo per 14 th. 1 huius linea e t non æquidiſtat lineæ a b:
concurrent
ergo:
ſitq́; punctus concurſus z. Deinde à puncto a du
catur
ad arcum e h linea an:
quæ cum concurrat cum linea a e in
puncto
a, & inter ipſam lineam d h ſibi ęquidiſtantem producatur,
palàm
per 2 th.
1 huius quia concurret cum linea d h. Sit ergo pun-
ctus
concurſus l:
& ducatur linea d n: & ſuper punctum n lineæ d n
fiat
angulus æ qualis angulo d n a per lineam m n, qui ſit m n d.
Et
quia
angulus d n a eſt acutus per 42 th.
1 huius, erit etiam angulus
d
n m acutus.
Ideo enim, quia angulus in ſemicirculo eſt rectus per
31
p 3, omnis angulus cõtentus à quacũq;
linea & termino diametri
palàm
quòd eſt acutus:
cõcurret ergo linea n m linea d h: ſit con
curſus
in puncto m.
Ducatur etiam à puncto a linea ad arcum e i f,
quæ
ſit a g:
& ducatur linea d g fiatq́; angulus q g d æqualis angulo
d
g a.
Et quoniam, ut prius, angulus d g a eſt acutus per 42 th. 1 hu-
ius
, erit etiã angulus q g d acutus:
cõcurret ergo linea g q linea
d
h:
ſit concurſus in puncto q. Palàm quoq; , cum linea g a concur-
rat
cum linea a e, quoniam per 2 th.
1 huius concurret cum linea d h
illius
æ quidiſtante:
ſit concurſus punctus o ex parte puncti f: angu
lus
enim g a d eſt maior angulo e a d:
ergo per 14 th. 1 huius ad par-
tem
minorum angulorum fiet concurſus:
ſecetq́; linea g o periphe
riam
circuli in puncto y:
ſitq́; arcus g y maior arcu g h. Quòd autem linea g q cadat inter puncta d
& h, palàm ſatis eſt ex præmiſsis:
ſed & idem patere poteſt ex hoc. Quia cum arcus, quẽ ſecat linea
g
o ex circulo h b f g, (qui eſt arcus g y) ſit maior arcu g h:
producatur linea g d ad peripheriam cir-
culi
in punctum p:
eritq́; arcus h p maior arcu y p: ergo per 33 p 6 erit angulus h g d maior angulo a
g
d:
ſed angulus q g d eſt æ qualis angulo a g d, ut patet ex præmiſsis: ergo angulus h g d eſt maior
angulo
q g d:
linea ergo g q diuidit angulum h g d: ergo per 29 th. 1 huius diuidit & baſim d h: cadet
ergo
punctum q inter puncta d & h.
Item à puncto a ducatur ad arcum f b linea a k ſecans lineam d
f
in puncto s, ita utſit linea k s maior quàm pars diametri, quæ eſt s d.
Hoc autem facile per 7 p 3: ut
ſi
linea d f diuidatur per æ qualia in puncto aliquo, & linea a k ducatur per illum punctum, aut per
punctum
alium uerſus punctũ d.
Hac itaq; linea a k ſic ducta, ducatur linea d k. Palàm ergo per 42
th
.
1 huius quòd angulus d k a eſt acutus. Fiat ergo ſuper punctum k terminũ lineæ d k angulo d k a
617315LIBER OCTAVVS. angulus æ qualis, qui ſit d k u. Cum itaq; per 18 p 1 angulus k d s ſit maior angulo d k s: ideo quia li-
nea
s k eſt maior quàm linea d s:
erit ergo angulus k d s maior angulo d k u: palàm ergo per 14 th. 1
huius
, quia linea u k concurret linea d h:
ſit ergo concurſus in puncto u. Palàm itaq; per 20 th. 5
huius
& ſecundum prædicta, quòd forma puncti t à puncto ſpeculi e reflectitur ad uiſum, qui eſt in
puncto
a:
cathetus quoq; incidentiæ formæ puncti t eſt linea t d, quæ per 72 th. 1 huius eſt perpendi
cularis
ſuper ſuperficiem contingentem ſpeculum, cum ſit tranſiens per eius centrum, & ipſa eſt
æquidiſtans
lineæ reflexionis, quæ eſt a e:
nunquam ergo concurret cum illa. Apparebit ergo ima-
go
formæ puncti t in ipſo puncto refle xionis, quod eſt e.
Forma uerò puncti z reflectitur ſimiliter à
puncto
e ad uiſum exiſtentem in puncto a:
cathetus quoq; ſuæ incidentiæ, quę eſt b z d ducta à pun
cto
z per centrum ſpeculi concurrit cum linea refle xionis, quæ eſt a e in puncto a:
locus itaq; ima-
ginis
formæ puncti z per 37 th.
5 huius erit centrum uiſus, quod eſt a. Forma uerò puncti m à pun-
cto
ſpeculi, quod eſtn, reflectitur ad uiſum a:
& perpendicularis ducta à puncto m, quæ eſt cathe-
tus
incidentiæ, quæ m d, concurrit cum a n linea reflexionis in puncto 1, quod eſt ultra ſpeculum:

& forma puncti m habet locum imaginis in puncto l ſub ſpeculo.
Forma uerò puncti q peruenit ad
punctum
ſpeculi, quod eſt g, & ex puncto g reflectitur ad uiſum a:
& locus imaginis ſuæ eſt in pun-
cto
o, quod eſt ultra uiſum.
Et forma puncti u peruenit ad punctum ſpeculi, quod eſt k, & reflecti-
tur
ad uiſum in puncto a:
& cathetus ſuæ incidentiæ, quæ eſt perpendicularis ab eo ducta trans
centrum
ſpeculi d, eſt linea u d, concurrens cum linea a k linea reflexionis in puncto s:
locus itaq;
imaginis
ſuæ eſt punctum s, quod eſt inter uiſum & ſpeculũ.
Palàm itaq; ex prædictis quòdimagi-
num
à ſpeculis ſphæricis concauis reflexarum quædam uidentur in ſuperficie ipſius ſpeculi, ut in
ipſo
puncto reflexionis:
quædam uidentur ultra ſpeculum: quædam inter uiſum & ſpeculum:
quædam
in ſuperficie ipſius uiſus:
quædam citra uiſum. Quod eſt propoſitum. Et ſi centrum uiſus
ſit
extra circulum ſpeculi uel in circumferentia ipſius, idem accidit, & eodem modo eſt dem on-
ſtrandum
:
quoniam ſemper linea a e ſit maior quàm linea a d: & accidunt omnia, ut prius. Patet er-
go
, quod proponebatur.
12. Imaginum reflexarum à ſpeculis ſphæricis concauis diuerſafit à uiſu comprehenſio, ſecun
dum
ſuorum locorum propr iam diuerſit atem. Alhazen 61 n 5.
Remaneat diſpoſitio præcedentis in tota forma figurationis. Cum itaq; locus imaginis fuerit ul-
tra
ſpeculum, ut in puncto l:
aut inter uiſum & ſpeculum, utin puncto s: tunc, quia formas ſibi op-
poſitas
ſemper perfectius acquirit uiſus, comprehenditur ueritas illius imaginis.
Cum uerò locus
imaginis
fuerit in puncto reflexionis:
ut cum perpendicularis ducta à puncto rei uiſę quidiſtat li-
neæ
reflexionis:
tunc enim locus imaginis eſt in puncto e: quia cum punctus e per 3 th. 2 huius ſit
punctus
naturalis diuiſibilis, ſenſibilis, utpote capax imaginis formę rei ſenſibilis, quæ eſt diuiſibi-
lis
, cum ſit naturalis (ſumpto in ſui medio puncto intellectuali) erit imago cuiuſcunq;
illius pun-
cti
ſenſibilis pars, quæ fuerit ultra medium punctum ſumptum, apparens ultra ſpeculum, & ima-
go
partis alterius, quæ fuerit citra punctum medium, apparebit inter uiſum & ſpeculum.
Et cum
totalis
forma ſecundum partes ſui ulteriores ſuperficie ſpeculi & citeriores uerſus uiſum ſem-
per
uideatur una & continua, neceſſariò forma illius puncti ſenſibilis pro ximi puncto intellectuali
uidebitur
in ipſius ſpeculi ſuperficie, in puncto ſcilicet reflexionis:
aliæ quoq; partes formæ ſenſibi
lis
circumiacentis illud punctum uidebuntur ab illo puncto declinare modo dicto:
quæ dam ad ui-
ſum
& intra ſpeculum:
quædam ultra ſpeculum. Verùm in imaginibus, quarum locus eſt punctus
a
, quod eſt centrum uiſus, ueritas ipſarum non comprehenditur:
unde ſæpius accidit error uiſui in
formis
ſic uiſis.
Ad huius autem maiorem euidentiam, ut non ſolùm demonſtratio, ſed etiam expe-
rientia
doceat, quod præmiſimus:
erigatur ſuper ſuperficiem ſpeculi ſphærici cõcaui ſtipes ligneus
uel
ferreus perpendiculariter, qui ſit minor medietate ſemidiametri ſpeculi:
& circa caput huius ſti
pitis
ponatur centrum uiſus:
& dirigatur uiſualis radius ad punctum ſpeculi, cuius diſtantia à ſtipi
te
ſit maior quàm diſtantia centri uiſus à diametro per ſtipitem tranſeuntem:
apparebit quoq; ima-
go
illius ſtipitis ultra uiſum:
nec erit certa comprehenſio formæ ipſius: imò apparebit quaſi curua,
cum
tamen ſtipes ſit formæ lineæ rectæ.
Ex quo patet quòd in his ſpeculis non comprehenditur ue
ritas
imaginis, niſi cuius locus fuerit ultra ſpeculum, aut inter uiſum & ſpeculum, ut hæc patere
poſſunt
per experientiá ſitum ſtipitis & uiſus uariè diuerſificanti:
& accidit eidem, quòd, cum cen-
trum
uiſus fueritin perpendiculari per lignum tranſeunte, plenè comprehendet formam illius
ligni
.
Patet ergo propoſitum.
13. In ſpeculo ſphærico concauo eſt proportio catheti incidentiæ ad rectam à centro ſpeculi ad
locum
imaginis productam, ſicut lineæ à puncto rei uiſæ ad finem cõtingentiæ ductæ, adline am
à
fine contingentiæ ad locum imaginis productam. Alhazen 64 n 5.
Eſto ſpeculum ſphæricum concauum, cuius centrum ſite: & ſit b punctus rei uiſæ: & ſit a cen-
trum
uiſus:
& ſit g punctus reflexionis: & contingat linea z g circulũ, qui eſt cõmunis ſectio ſuperfi
ciei
reflexionis & ſpeculi, in puncto g:
ducaturq́; linea e g à puncto reflexionis ad centrũ ſpeculi, &
linea
incidentiæ, quę b g, & cathetus incidentiæ:
quæ ſit linea e b, quæ producta concurrat cum li-
nea
z g in puncto t:
concurrẽt autem per 14 th. 1 huius, cum ſintin eadem ſuperficie reflexionis per
3
huius & per 1 p 11, & cum per 18 p 3 angulus e g z ſit rectus, angulus uerò g e b ſit acutus.
Sit
618316VITELLONIS OPTICAE punctus t finis contingentiæ, ut patet è 6 defin. 6 huius. Educatur quoq; extra circulum linea refle
xionis
, quæ ſit a g.
Cathetus itaq; e b concurret cum a g linea reflexionis extra punctum g, qui eſt
punctus
reflexionis:
& hoc ideo, quia lineæ e b & a g ſunt duæ lineæ rectę, quarum a g ſecat lineam
z
g in puncto g, & fit angulus a g t obtuſus, quoniam angulus e g t eſt rectus:
linea uerò e b ſecat li-
neam
z g in puncto t, & fit angulus e t g acutus per 32 p 1.
Non ergo concurrũt lineæ e b & a g in pun
cto
g.
Autigitur lineæ a g & e b (cum non ſunt æ quidiſtantes, ut patet ex hypotheſi) concurrent ul-
tra
punctum g:
autinter puncta g & a. Sit ergo, ut
727[Figure 727]l h z g c q a b e concurrant ultra punctum g:
& ſit concurfus in
puncto
h, qui erit locus imaginis per 37 th.
5 hu-
ius
.
Dico quòd eſt eadẽ proportio catheti e b ad
lineam
e h (interiacentem centrũ ſpeculi, & pun
ctum
concurſus lineæ reflexionis & catheti inci-
dentiæ
, qui eſt locus imaginis) quę eſt proportio
lineæ
b t (interiacentis punctũ rei uiſæ, & finem
contingentiæ
) ad lineam t h, quæ interiacet finẽ
contingentiæ
, & punctum concurſus lineæ refle
xionis
cum incidentiæ catheto, qui eft locus ima
ginis
formę puncti b, qui eſt pũctus rei uiſæ.
Pro-
ducatur
enim perpendicularis, quæ e g, ultra ſpe
culum
:
& à puncto h, qui eſt locus imaginis for-
puncti b, ducatur linea æ quidiſtãs lineę inci
dentiæ
, quæ b g, per 31 p 1:
quę neceſſariò per 2 th.
1
huius concurret cum producta linea e g:
cum
ſua
æ quidiſtans, quę b g, concurrat cum eadẽ.
Sit
punctus
concurſus l:
& à puncto b ducatur linea
æquidiſtans
lineæ g h, quæ, ut prius, neceſſariò
concurret
cum linea z t per 2 th.
1 huius, cum linea g h cõcurrat cum eadem: ſit cõcurſus punctus q.
Et
quoniam angulus b g e eſt æqualis angulo a g e per 20 th.
5 huius: ſed angulus b g e eſt æqualis
angulo
g l h per 29 p 1, & angulus a g e æqualis eſt angulo l g h per 15 p 1:
erit ergo angulus g l h æqua
lis
angulo h g l:
ergo per 6 p 1 erit linea l h æqualis lineæ g h. Similiter quoq; angulus b g q æ qualis
eſt
angulo a g z:
quia anguli e g z & e g q ſint æquales, quia recti, & angulib g e & e g a ſint æ qua-
les
:
remanent anguli reſidui æquales: ſed & angulus a g z æ qualis eſt angulo b q g per 29 p 1: angu-
lus
ergo b g q æ qualis eſt angulo b q g:
ergo per 6 p 1 linea b g eſt æ qualis lineæ b q. Proportio itaq;
lineæ
b g ad lineam h l eſt, ſicut lineę b q ad lineam h g per 7 p 5:
ſunt enim antecedentia æ qualia in-
ter
ſe & conſequentia æ qualia inter ſe.
Quia uerò angulus g h t æqualis eſt angulo t b q per 29 p 1:
ſunt
enim illi anguli coalterni inter lineas æquidiſtantes:
& angulus q t b æ qualis eſt angulo h t g
per
15 p 1:
ſed & angulus h g t æ qualis eſt angulo t q b per 29 p 1: ergo triangulit q b & g t h ſunt æ qui
anguli
:
ergo per 4 p 6 eſt proportio lineę q b ad lineam h g, ſicu lineæ b t ad lineam t h: ſed linea b q
æ
qualis eſt lineæ b g:
ergo per 7 p 5 eſt proportio lineæ b g ad lineam h g, ſicut lineæ b t ad lineã th:
ergo
per 11 p 5 eſt proportio lineæ b t ad lineã t
h
, ſicut lineæ b g ad lineã h l.
Quia uerò ք 29 p 1
trianguli
h e l & b e g ſunt æ quianguli:
erit per
728[Figure 728]q ſ g c a e b729[Figure 729]b a ſ e h q g t z730[Figure 730]l t b e a q g z 4 p 6 proportio lineę e b ad lineam e h, ſicut li-
neæ
b g ad lineam h l:
ergo, ut prius, erit proportio lineę e b ad lineã e h, ſicut lineæ b t ad lineam t h:
quod
eſt propoſitũ.
Eadem quoq; eſt demonſtratio, ſi locus imaginis fuerit inter a centrum uiſus,
& g punctum reflexionis:
aut ſi fuerit in puncto a: aut ultra illũ. Si uerò linea in puncto reflexionis
ſpeculũ
contingens, quæ eſt z g, non cõcurrat cum catheto incidentiæ, quæ eſt b e h, ſed ſit ei æ qui-
619317LIBER OCTAVVS.diſtans: ducatur à puncto contingentiæ, quod eſt g, linea perpendicularis, quæ ſit g e, ſuper lineam
b
h per 12 p 1:
eritq́; per 29 p 1 linea e g perpendicularis ſuper lineam z g. Quia itaq; angulus b e g eſt
æ
qualis angulo h e g:
qula uterq; eſt rectus: & angulus b g e æ qualis eſt angulo h g e per 20 th. 5 hu-
ius
:
palàm per 32 p 1 quoniã triangulus b g e æ quiangulus eſt triangulo h g e: ergo per 4 p 6 eſt pro-
portio
lineę b e ad lineã e h, ſicut lineæ b g ad lineam g h:
quod eſt propoſitũ, ut prius. Non enim ta-
li
facta diſpoſitione eſt alius punctus finis contingentiæ quàm punctus g, qui eſt punctus contin-
gentię
.
Similiterq́; demonſtrandum, ſi locus
imaginis
fuerit in ipſo centro uiſus:
tunc e-
731[Figure 731]z g q h e b nim punctum h, qui eſt concurſus lineæ re-
flexionis
& catheti incidentiæ, & eſt locus
imaginis
, fit idẽ cum puncto a:
qui eſt centrũ
uiſus
:
nec oportet in illius demonſtratione
aliud
adijci, niſi quia per 3 p 6 eſt proportio
catheti
b e ad lineam e a ductã à centro ſpe-
culi
a d locum imaginis, ſicut lineæ b g ad li-
neam
g a:
quoniam linea g e diuidit angulum a g b per ęqualia per 20 th. 5 huius. Erit ergo, ut prius,
proportio
lineæ b t a d lineam t a, ſicut lineæ b e ad lineam e a:
quod eſt propoſitum. Et hoc eſt uni-
uerſale
ad omnes modos imaginum ubicunq;
uiſui occurrentium. Pater ergo propoſitum.
14. In ſpeculis ſphæricis concauis poßibile eſt quando reflexionem fieri ſecundum totam pe-
ripheriam
unius circuli. Alhazen 65 n 5.
Sit circulus magnus ſpeculi ſphærici concaui, qui a b g d: cuius diameter eſt b e d, & centrũ e: ſi-
gnenturq́
;
ſuper diametrũ b e d duo puncta exutraq; parte centri e: quæ ſint h & z æ qualiter diſtan
tia
à centro e:
erunt ergo lineæ h e & z e æ quales. Ducatur quoq; à centro per 11 p 1 diameter g e a
perpen
diculariter ſuper diametrum b d:
& copulentur
732[Figure 732]b z a e g h d lineæ h a & z a.
Quia itaq; in trigonis h e a & z e a duo la
tera
h e & z e ſunt æ qualia exhypotheſi, & linea e a com
munis
, & utriuſq;
trigonorum anguli h e a & z e a ſunt
æ
quales, quia recti:
palàm per 4 p 1 quoniam angulus h
a
e eſt æ qualis angulo z a e:
ergo per 20 th. 5 huius pun-
cta
h & z ad ſeinuicẽ mutuò reflectuntur à puncto ſpe-
culi
, quod eſt a.
Idem quoq; patet ductis lineis h g & z g:
quoniam
iſtorũ punctorũ mutua reflexio fiet à puncto
g
.
Si itaq; fixa diametro b d, imaginemur reuolui trigo-
num
a h z circa diametrũ b d, linea trigoni (quæ eſt h z)
manente
fixa:
tũc punctum a motũ peruenit in punctũ
g
, & exinde reuertetur ad locum ſuum primum, motuq́;

ſuo
deſcribet in concauitate ſpeculi circulum, à quo to-
tali
fiet formarũ punctorum h & z ad ſeinuicem mutua
reflexio
:
quoniã ad quemcunq; punctum illius circuli
ducantur
lineæ à punctis h & z, ſemper ducta ſemidia-
metro
à centro ad illud punctum, anguli ad punctum illius circuli erunt æ quales:
& ita ab illo pun-
cto
fiet reflexio per 20 th.
5 huius. Si ergo centrũ uiſus fuerit in puncto h, reflectetur adipſum forma
puncti
z à tota peripheria illius circuli.
Si tamen puncta h & zinæqualiter diſtent à centro e, non
fiet
reflexio à circulo illo, ſed fortè fiet ab alio circulo, quem deſcribit motu ſuo punctus refl exio-
nis
.
Patet ergo propoſitum.
733[Figure 733]b p q h a e g t k z d
15. Duobus pũctis in una diametrorũ ſpeculi ſphæ-
rici concaui ſe orthogonaliter ſecantiũ exiſtentibus, ſub inæquali diſtantia à centro: impoßibile eſt ab ali- quo punctorũ peripheriæ ſemicirculi, in quo eſt pun- ctus à centro remotior illorum punctorũ adinuicem fieri reflexionem: à reliqui uerò ſemicirculi duobus punctis eſt poßibile.
Sit ſpeculi ſphærici concaui circulus magnus, qui a
b
g d:
cuius centrũ e: ſecentq́; ſe in ipſo duę diametri or
thogonaliter
, quæ ſint a g & b d:
in quarũ una, quæ b d,
ſint
duo pũcta h & z inæ qualiter diſtãtia à cẽtro e:
ſitq́;
h
ꝓpinquius centro e, & z remotius:
ſitq́; punctus h in
ſemicirculo
a b g, & pũctus z in ſemicirculo a d g.
Dico
ab aliquo punctorũ ſemicirculi a d g non poteſt fie
ri
iſtorũ punctorũ adinuicem reflexio.
Sit enim, ſi poſsi
bile
eſt, ut fiat à puncto a:
& ducatur linea h a: abſcinda
turq́
;
à linea e z linea æ qualis lineæ h e ք 3 p 1, quæ ſit e t: & ducatur linea t a. Palá ergo per 4 p 1 quia
620318VITELLONIS OPTICAE angulus h a e eſt ęqualis angulo t a e: ſed angulus e a t ք 29 th. 1 huius eſt minor angulo e a z: angulus
ergo
h a e eſt minor angulo z a e.
Non ergo fiet punctorũ h & z mutua reflexio à pũcto ſpeculi a per
20
th.
5 huius. Sed neq; ab aliquo alio puncto arcus a d g. Sit enim, ſi poſsibile eſt, ut fiat iſtorũ pun-
ctorũ
reflexio à puncto k peripheriæ ſemicirculi, qui a d g:
& ducátur lineę h k, e k, & z k. Eruntitaq-
ք
20 th.
5 huius anguli h k e, & z k e ę quales: linea ergo k e diuidit angulũ h k e ք ę qualia: ergo ք 3 p 6
erit
ꝓportio lineæ h k ad lineã k z, ſicut lineę h e ad lineã e z:
ſed linea e h eſt minor ꝗ̃ linea e z, ut pa
tet
ex hypotheſi:
ergo linea h k eſt minor ꝗ̃ linea h z: eſt aũt linea h k maior ꝗ̃ linea k z: quoniam eſt
maior
ꝗ̃ linea e k per 19 p 1.
ut enim patet, angulus h e k eſt obtuſus maior angulo h e a recto: ſed li-
nea
e k eſt æ qualis lineę e a, quę eſt maior ꝗ̃ linea k z, ut patet.
Eſt ergo linea h k maior ꝗ̃ linea z k:
& ſequitur ex datis ipſam eſſe minorem:
quod eſt impoſsibile. Non ergo fiet reflexio form æ puncti
had
punctũ z, uel econuerſo ab aliquo punctorũ arcus a k g.
Ab aliquibus uerò punctis peripheriæ
ſemicirculi
a b g mutuam reflexionem iſtorum punctorum fieri eſt poſsibile:
quoniam eſt poſsibile
eſſe
aliquod punctum arcus a b, utpote p, ad quod ductis lineis h p, e p, z p, fiat proportio lineæ z p
ad
lineam h p, ſicut lineæ z e ad lineam e h:
ergo per 3 p 6 angulus h p z diuidetur per æ qualia per li
neam
e p:
& ſimiliter poteſt fieri in arcu b g. Patet itaq; quod proponebatur: quoniã ab aliquo pun-
cto
arcus b g, ut à puncto q, ſimiliter poteſt fieri reflexio ductis lineis h q, e q, z q.
16. Duobus punctis in una diametro ſpeculi ſphærici ſuperficiei concaui exiſtentibus, ſub inæ-
quali
diſt antia à centro ſpeculi, ſi exceſſus diſtantiarũ ad minorẽ diſt antiã proportionẽ habeat,
quã
pars diametri interiacẽtis ambo puncta, ad partẽ interiacentẽ punctũ cẽtro propinquius
& ſpeculum: impoßibile eſt à circulo illius diametriillorum punctorũ fieri mutuã reflexionem.
Sit ſpeculi ſphærici concaui magnus circulus a b g d: cuius centrũ e: & diameter b d: ſintq́; duo
puncta
z & h conſtituta ſuper illam diametrum b d:
quorum remotior â centro e ſit punctus z, &
propinquior
punctus h:
erit ergo linea z e maior quàm linea h e: ſitq́; ipſarũ exceſſus linea z t. Dico
quòd
ſi proportio lineę z t ad lineã t e, uel ad lineã h e fuerit, ſicut lineæ z h ad lineã h b, impoſsi
bile
eſt reflexionẽ fieri ab aliquo punctorũ circuli a b g d.
Patet enim per præmiſſam quod non po-
teſt
fierl reflexio ab aliquo pũctorũ ſemicirculi a d g:
ſed neq; ab aliquo punctorũ ſemicirculi a b g.
Detur
enim, ſi ſit poſsibile, ut fiat à puncto l arcus a b:
& ducatur linea l b, & ipſi æ quidiſtãs ducatur
à
centro ſpeculi per 31 p 1, quę ſit linea m e n:
& ducan
tur
lineæ l z, l e, & l h:
ſecabit itaq; per 2 th. 1 huius li-
734[Figure 734]a l m b h e t z d n g nea l z lineam n m:
ſit punctus ſectionis m. Produca-
tur
quoq;
linea l h ultra punctũ h, quæ ſimiliter per 2
th
.
1 huius ſecabit lineam m n: ſit punctus ſectionis n.
Quia
itaq;
ex hypotheſi eſt proportio lineæ z t ad li-
neam
t e, ſicut lineæ z h ad lineam b h:
erit ergo per 18
p
5 coniunctim proportio lineæ z e ad lineam t e, uel
per
7 p 5 ad lineam h e, ſicut lineæ z b ad linea b h:
er-
go
per 16 p 5 erit permutatim proportio lineæ z e ad
lineam
z b, ſicut lineæ h e ad lineam b h.
Quia uerò li-
neæ
b l & n e æ quidiſtant:
patet per 15 & 29 p 1 quia
trigona
b l h & n h e ſunt æ quiangula:
ergo per 4 p 6
eſt
proportio lineę e n ad lineã b l, ſicut lineæ e h ad li
neam
b h.
Similiter quoq; trigona b l z & e m z ſunt
æ
quian gula per 29 p 1, quia lineæ b l & e m æ quidi-
ſtant
:
erit ergo proportio lineę e m ad lineam b l, ſicut
lineæ
z e ad lineam z b:
ſed eadẽ eſt proportio lineæ e
h
ad lineam h b, quæ lineæ z e ad lineam z b:
eadem ergo eſt proportio lineæ e n ad lineam b l, quę li
neæ
e m ad eandem lineam b l.
Quia ergo linearũ n e & m e ad lineam b l eadem eſt proportio: ergo
per
9 p 5 lineę n e & m e ſunt ęquales.
Quia itaq; angulus n l m diuiditur per ęqualia per lineã le, ut
patet
per 20 th.
5 huius: (fit enim reflexio punctoru h & z à puncto l) erit per 3 p 6 proportio lineæ l
n
ad lineam l m, ſicut lineæ n e ad lineã e m:
eſt ergo linea l n æ qualis lineæ l m: linea uerò l e eſt com
munis
ambobus trigonis l e n & l e m:
ergo per 8 p 1 anguli l e m & ſunt æ quales: ſunt ergo recti
per
definitionem angulorum rectorũ:
ergo per 29 p 1 angulus b l e erit rectus: linea ergo blcontin-
git
circulũ, & oadit extra circulum per 16 p 3:
quod eſt impoſsibile: eſt enim ducta ſecás circulũ per
2
p 3.
Non ergo fiet reflexio à puncto l. Sequitur autem magis impoſsibile, ſi ſit proportio lineæ zt
ad
lineam t e, ſicut lineæ z h ad aliquam lineam minorem linea h b.
Patet ergo propoſitum: quoniã
de
quolibet dato puncto eſt penitus eodem modo deducendum.
17. Centro uiſus & puncto rei uiſæ exiſtentibus in una diametro ſpeculi ſphærici concaui, &
inæqualiter
diſtantibus à centro, ſi exceſſus diſt antiarum ad minorem diſt antiam proportionẽ
habeat
, quam pars diametri interiacentis puncta data adlineam maiorem parte diametri in-
teriacente
punctum centro propinquius & peripheriam, fiet reflexio: poßibile́ eſt punctum re
flexionis
inueniri.
Sit ſpeculi ſphęrici concaui maior circulus a b g d: cuius centrum e: & diameter ſit b d: in qua ſit
621319LIBER OCTAVVS. centrum uiſus, quod ſit z: & punctus rei uiſę, qui ſith: diſtetq́ centrum uiſus z plus à centro ſpeculi,
quod
eſt e, quàm punctus rei uiſæ, qui eſt h:
ſitq́; proportio exceſſus diſtantiæ maioris, quæ eſt z e,
ad
minorem, quę eſt h e, ſicut partis diametri inter puncta data cadentis, quæ eſt z h, ad lineam ma-
iorem
parte diametri, quæ eſt inter pũctum h & peripheriam, quę eſt h b.
Dico quòd in hoc ſitu fiet
reflexio
:
& quòd eſt poſsibile punctum reflexionis inueniri. Ducatur enim diameter a g orthogo-
naliter
ſuper diametrum b d.
Et quia linea z e eſt maior quàm linea h e: ſit linea e t æqualis lineæ h e
per
3 p 1:
erit ergo linea z t exceſſus lineæ z e ſuper lineam h e: quæ ergo eſt proportio lineæ z t ad li-
neam
he, eadem ſit per 3 th.
1 huius pro
735[Figure 735]l a m k b h e t z d n g portio lineæ z h ad aliam lineam, quæ
ſit
h k:
eritq́; ex hypotheſi linea h k ma-
ior
quàm linea h b:
cader ergo pũctum
k
extra peripheriam circuli.
A puncto
itaq
;
k ducatur linea contingens circu-
lum
a b g d per 17 p 3, quæ ſit k l, contin-
gens
circulum in puncto l:
& copulen-
tur
lineę lz, & l h, & l e:
& à puncto e per
31
p 1 ducatur linea æ quidiſtans lineæ k
l
:
quæ ſit n e m ſecans lineam l zin pun-
cto
m:
& linea l h producatur: hæc ergo
per
2 th.
1 huius concurret cum linea m
e
n:
quia concurrit eius æ quidiſtan-
te
, quę eſt linea l k:
ſit punctus concur-
ſus
n.
Quia itaq; eſt proportio lineæ z h
ad
lineam h k, ſicut lineæ z t ad lineam e h, uel ad eius æqualem lineam, ſcilicette per 7 p 5:
erit per
18
p 5 coniunctim proportio lineæ z k ad lineam h k, ſicut lineæ z e ad lineam t e:
eritq́; permutatim
per
16 p 5 proportion lineæ z k ad lineam z e, ſicut lineę h k ad lineam t e, uel ad eius æ qualem lineam
h
e.
Eſt autem proportio lineę k h ad lineam e h, ſicut lineæ k l ad lineam e n per 4 p 6: quoniam tri-
gona
h l k & h n e ſunt æ quiangula per 29 p 1:
ideo quia lineæ k l & n e ſunt æ quidiſtantes. Propor-
tio
uerò lineę k z ad lineam e z, eſt ſicut proportio lineæ k l ad lineam e m per 4 p 6:
quoniam trigo-
na
k l z & e m z ſuntæ quiangula per 29 p 1, quia linea e m æ quidiſtat lineę k l.
Lineæ itaq; n e & m e
ad
lineam k l ean dem habent proportionẽ:
quoniam ex hypotheſi eſt proportio lineę k z ad lineam
z
e, ſicut lineæ k h ad lineam h e:
ergo per 9 p 5 lineę en & e m ſunt æ quales: linea ueròl e eſt cõmu-
nis
duobus trigonis l e n & l e m, & anguli l e n & l e m ſunt æ quales, quia ſunt recti per 29 p 1, angu-
lus
enim k l e eſt rectus per 18 p 3:
ergo per 4 p 1 duo anguli z l e & e l h ſunt ęquales. Ergo per 20 th. 5
huius
forma puncti h reflectitur ad punctum z, uel econuerſo, à puncto ſpeculi, quod eſtl.
Pater er-
go
propoſitum.
Oſtenſum eſt enim quia fit reflexio mutua datorum punctorũ in hoc ſitu: & inuen-
tus
eſt punctus reflexionis:
quód proponebatur. Ex his itaq; manifeſtum eſt, quòd ſi linea e z fuerit
maior
quàm linea e h, & ſit proportio lineæ k z ad li-
736[Figure 736]k b f l n h s p a e g q m z d neam z e, ſicut lineæ k h ad lineã e h;
quòdin omnibus
ſpeculis
ſphęricis concauis conſtitutis ſuper centrum
e
, quorum ſemidiameter fuerit maior quàm linea e h,
& minor quàm linea e k, fiet mutua reflexio punctorũ
h
& z adinuicem à duobus punctis cõmunis ſectionis
circuli
ſpeculi & circuli, cuius diameter eſt linea e k.

Sit
enim in linea k h punctus, qui ſit b:
& ſuper cẽtrum
e
deſcribatur circulus ad quantitatem ſemidiametri e
b
, qui ſit a b g d:
ſitq́; in ſpeculo ſphærico concauo: &
diuidatur
linea e k per æqualia in puncto f per 10 p 1:

fiatq́
;
ſuper centrum ſcirculus, cuius diameter ſit e k:
hic
ergo ſecabit circulum a b g d in duobus pũctis per
10
p 3, quę ſint puncta l & p.
Dico quòd punctorum h
& z mutua reflexio fiet à punctis l & p.
Ducátur enim
lineę
k l, k p, el, e p:
erit ergo angulus k l e rectus per 31
p
3:
ergo per 16 p 3 linea k l contingit circulum a b g d,
cum
ſit perpen dicularis ſuper ſemidiametrum ipſius,
quæ
eſt e l.
Ducta itaq; à puncto e linea n e m ęquidi-
ſtanter
lineę k l, dem onſtrabitur ut prius, quoniá pun-
cta
h & z mutuò reflectentur adinuicem à puncto l.

Similiter
quoque ductis lineis z p & h p, & linea q e s
ęquidiſtante
lineę k p:
nam eadẽ eſt demõſtratio hinc
inde
.
Semper enim anguli incidentię & reflexionis ad
puncta
l & p fiunt ęquales.
Patet etiam expręmiſsis quòd ſi linea in cidentię uel reflexionis, quę eſt
hl
, ſit perpen dicularis ſuper lineam e k, quoniá lineá z l neceſſariò circulum cõtingit, cuius diame-
ter
eſt linea e k:
efficiturq́; tunc angulus z l h maximus illorũ angulorum, ſecundũ quos in hoc ſitu
622320VITELLONIS OPTICAE poteſt fieri reflexio. Ducatur enim à puncto f, quod eſt centrum circuli k l e p, linea fl: erit per 5 p 1
angulus
fle ęqualis angulo fel:
ſed angulus fel eſt ęqua-
737[Figure 737]k f b l n h s p a e g q m z d lis duobus angulis e z l, & e l z per 32 p 1, ſit illis extrin-
ſecus
in trigono z e l:
angulus ergo fl e eſt æ qualis duo-
bus
angulis e z l, & e l z:
ſed angulus e l z eſt ęqualis angu
lo
e l h ex præmiſsis:
remanet ergo angulus fl h æqualis
angulo
e z l.
Sit quoq; angulus h l z communiter additus
utrobiq
;
: erit ergo angulus flz ęqualis duobus angulis e
z
l & h l z:
ſed quia angulus l h z ex hypotheſi eſt rectus:
patet
per 32 p 1 quòd illi duo anguli (qui ſunth l z & h zl)
ſunt
æ quales uni recto.
Angulus ergo flz eſt rectus. Li-
nea
ergo l z contingit circulum k l e p per 16 p 3.
Sequitur
ergo
idem, quod prius.
Et hoc eſt notandum, quòd in hac
diſpoſitione
cẽtri uiſus & ipſorum uiſibilium ſemper lo-
cus
imaginis eſt in centro uiſus per 37 th.
5 huius: quo-
niam
, ut patet, ibi concurrit cathetus incidentiæ cum li-
nea
reflexionis:
patetq́; ex præmiſsis, quomodo in hac
diſpoſitione
de facili inuenitur punctus reflexionis:
imò
puncta
duo, quæ ſuntinter ſectiones duorum circulorũ.

Pater
ergo propoſitum.
18. Duorum punctorum in eadem diametro ſpeculi
ſphærici
concaui exiſtentium formis ex aliquo puncto
ſpeculi
adinuicem reflexis: eaſdem ab aliquo pũcto alio
eiuſdem
quartæ illius circuli impoßibile eſt reflecti.
Sit diſpoſitio, quæ in figuris proximis: reflectaturq́; forma puncti h ad punctum z à puncto ſpe
culi
l.
Dico quòd impoſsibile eſt, ut formarum illorum punctorum reflexio fiat ad inuicem ab ali.
738[Figure 738]b l s h a e g z d quo alio puncto illius eiuſdem quartæ circuli, quæ
eſt
b a, quàm à puncto l.
Sit enim, ſi poſsibile eſt, ut
fiat
à puncto s eiuſdem quartæ:
& ducantur lineæ z
l
, h l, z s, h s, e l, e s.
Quia itaq; angulus z l h diuiſus eſt
peræ
qualia per lineá e l:
pater per 3 p 6 quia eſt pro-
portio
lineæ z l ad lineá l h, ſicut lineæ z e ad lineam
e
h.
Similiter quia angulus z s h diuiſus eſt peræ qua
lia
per lineam e s:
erit per 3 p 6 proportio lineæ z s
ad
lineam s h, ſicut lineæ z e ad lineam e h:
ergo per
11
p 5 erit proportio lineæ z s ad lineam s h, ſicut li-
neæ
z l ad lineam l h:
ergo per 16 p 5 erit permutatim
proportio
lineæ z s ad lineam z l, ſicut lineæ s h ad
lineam
l h:
ſed linea z s eſt minor quàm linea z l per
7
p 3:
ergo linea s h eſt minor quàm linea h l: quod
eſt
contra eandem 7 p 3:
quoniam eſt linea s h pro-
pinquior
centro ſpeculi, quod eſt e, quàm linea h l.

Et
quoniam de quolibet puncto arcus a b poteſt ea-
dem
fieri deductio:
patet ergo quòd poteſt fieri reflexio ab aliquo puncto quartæ circuli ab alio
quàm
à puncto l.
Similiter quoq; demonſtrandum eſt in quarta circuli, quę eſt b g. ſi ab illius aliquo
puncto
fiat reflexio.
Patet ergo propoſitum.
739[Figure 739]h e k z a d g x b
19. Centro ſpeculi ſphærici concaui exiſtẽte extra
lineam
connectentem cẽtrum uiſus, & punctum rei
uiſæ in diametris diuerſis exiſtentia, & æqualiter di- ſtantia à centro ſpeculi: ab uno tantùm puncto ſemi- circuli, in cuius ſemidiametris illa puncta non conſi- ſtunt, fit reflexio ad uiſum.
Sit ſpeculi ſphærici concaui circulus a b g: cuius cen
trum
ſit d:
diameter a g: & ſemidiameter d b orthogona
liter
erigatur ſuper diametrum a g:
ſitq́; centrum uiſus
punctum
z:
& punctus rei uiſæ ſit h: & ducatur linea z u
ſecans
productã ſemidiametrũ d b in pũcto e, ita quòd
centrũ
ſpeculi d ſit inter lineã z h & ſuperficiẽ ſpeculi, à
qua
fit reflexio:
diſtentq́; pũcta z & h æ qualiter à pũcto
d
, eſt centrũ ſpeculi:
ꝓpter erit linea bd e քpen-
dicularis
ſuք lineã z h ք 8 p & 10 defi.
1. Dico quòd forma pũcti h reflectitur ad uiſũ z ab uno
623321LIBER OCTAVVS. puncto ſemicirculi a b g, quod eſt b. Ducantur enim lineæ d z, d h, z b, & b h. Et quia per 3 p 3 lineæ
b
d e diuidit lineam h z per æqualia:
patet quòd duo latera b e & e h ſunt æqualia duobus lateri-
bus
b e & z e, & anguli b e h & b e z ſunt æquales, quia recti:
ergo per 4 p 1 patet quoniam an-
goli
z b e & h b e ſunt æquales.
Fit ergo per 20 th. 5 huius reflexio form æ puncti h à puncto ſpe-
culi
b ad centrum uiſus, quod eſt z.
Dico itaque quòd non poteſt ab aliquo alio puncto ſpeculi fie-
ri
hæc reflexio.
Si enim detur, quòd fiat à puncto t: ducantur lineæ z t & t h: & à centro d du-
catur
ad punctum refle xionis t linea d t:
quæ producta ad lineam z h ſecet ipſam in puncto k.
Quia
ita que per 20 th.
5 huius linea k t diuidit angulum z t h per æqualia: patet per 3 p 6 quo-
niam
eſt proportio lineæ z t ad lineam t h, ſicut lineæ z k ad lineam k h:
ſed linea z k eſt minor
quàm
linea z e:
ergo & minor quàm linea k h. Erit ergo linea z t minor quàm linea t h: ſed per
7
p 3 linea z t eſt maior quàm linea z b, & linea h b maior quàm linea h t:
erit ergo z b mi-
nor
quàm linea h b, quod eſt contra præmiſſa & contra 4 p 1.
Non ergo reflectetur forma puncti h
ad
centrum uiſus exiſtens in puncto z à puncto ſpeculi t.
Similiter quoque demonſtrandum eſt de
quolibet
puncto ſemicirculi a b g.
Patet ergo propoſitum.
20. Centro niſus & puncto reiuiſæ exiſtentibus in diametris diuerſis circuli magni ſpeculi
ſphærici
cõcaui: poßibile eſt reflexionem fieri ab aliquo pũcto arcuũ interiacentiũ diametros cir
culitranſeuntes
per illa puncta: non autem ab aliquo puncto arcuum aliorũ. Alhaz. 66 n 5.
Circulus (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphærici cõcaui) ſit d g t q:
& ſit a centrum uiſus intra ſpeculum ſphæricum concauum:
& ſit e centrum ſpeculi: & ſit b pũctus
rei
uiſæ:
& ducatur diameter d a g per centrum uiſus a: & ducatur diameter t q, ut contingit. Dico
quòd
ſi fuerit b punctus rei uiſæ in ſemidiametro e t, poteſt fieri reflexio formæ eius ad uiſum a ab
aliquo
puncto ſemicirculi d t g, & ab aliquo pũcto ſemicirculi ſibi oppoſiti, qui eſt d q g.
Ducatur e-
nim
à puncto b rei uiſæ ad aliquẽ punctum ſemicirculi g t d arcus quartæ t d, qui ſit pũctus m, linea
incidentiæ
, quæ ſit b m:
& ducantur lineæ b a & m a: & ducatur ſemidiameter e m, quæ quia diuidit
b
aſim a b trigonia m b, diuidit ergo angulum b m a
ք
29 th.
1 huius. Producatur ergo ſemidiameter m e
ad
partẽ circũferentiæ, quæ opponitur puncto m, in
740[Figure 740]c k m b f d a o e g c q h punctũ, qui ſit punctus h, arcus g q:
& ducátur lineę
b
h & a h:
ſecabit quoq; linea a h diametrũ t q. Sit. ut
ſecet
ipſam in pũcto c:
& linea h b ſecabit eandẽ dia-
metrũ
t q in pũcto b.
Sunt quoq; pũcta b & c ex di-
uerſis
partibus cẽtri e:
linea ergo e h diuidet angulũ
a
h b per 29 th.
1 huius, quoniá diuidit baſim ei ſub-
tenſam
, quæ eſt b c.
Dico itaq; quòd forma puncti b
poreſt
reflecti ad uiſum a ab aliquo pũcto arcus in-
teriacentis
ſemidiametros et & e d, in quibus ſunt
puncta
a & b, qui eſt arcus t d:
& ſimiliter ab aliquo
puncto
arcus illi arcui oppoſiti, interiacentis alias
ſemidiametros
illis conterminales, quæ ſunt e g &
e
q, utpote ab aliquo puncto arcus, qui eſt q g:
&
non
poteſt reflecti ab aliquo puncto arcus g t.
Si enim hoc dicatur eſſe poſsibile: ſumatur tunc ali-
quis
pũctus arcus g t, qui ſit k, propinquior pũcto t:
& ducãtur lineæ a k & k b: & producatur linea
741[Figure 741]a m d z h t b t l e q q g k b, donec cadat ſuք diametrũ d g in punctũ o:
cadet
autem
per 14 th.
1 huius: ideo quia angulus b e d
eſt
rectus, & angulus k b t eſt acutus:
& oẽs illę lineę
ſunt
in eadẽ ſuperficie.
Quoniam ergo puncta o & a
ſunt
in eadẽ parte centri circuli, eſt e, patet quòd
perpendicularis
ducta à puncto k ad centrũ e, di
uidit
angulũ o k a:
& ita forma pũcti b poteſt re-
flecti
ad uiſum a à puncto ſpeculi, quod eſt k.
Simili-
ter
ſumpto alio puncto, quod ſit f, ita ut linea b f ſit
ęquidiſt
ans diametro d g, uel quòd angulus f b t fiat
obtuſus
.
Semper enim tunc patebit quoniam per-
pendicularis
e f non diuidet angulum b f a per
29
th.
1 huius: quoniam cadet extra a b baſim tri-
goni
a b f.
Non ergo poteſt reflecti forma puncti b
ad
uiſum a à pũcto ſpeculi f:
ergo neq; ab aliquo pũ-
cto
arcus oppoſiti arcui g t, qui eſt arcus d q.
Eodem
quoq
;
modo demonſtrandum, ſi b punctus rei uiſæ
fuerit
in ſuperficie ſpeculi aut extra ſpeculum:
dum
tamen
punctum a, quod eſt centrum uiſus, ſit intra
ſpeculum
:
& idem erit modus probãdi. Similiter quoq; ſi punctus a centrum uiſus fueritin ſuper-
624322VITELLONIS OPTICAE ficie ſpeculi, & punctus b fuerit interius uel exterius, idem eſt probandi modus. Si etiam centrnm
uiſus
a ſuerit extra ſpeculum, & punctus b rei uiſæ fuerit intra ſpeculum:
patet idem, quod propoſi-
tum
eſt.
Ducantur enim à puncto a centro uiſus lineæ contingẽtes circulum g t d per 17 p 3, quæ ſint
lineæ
a h & a z:
& ducantur duæ diametri, una uiſualis, quæ ſit a e g, & alia, quæ ſit t e q: & ſit b pun-
ctus
rei uiſæ in diametro t e q.
Palàm ita q; ex præmiſsis, quia reflectitur forma puncti b ad uiſum a
ab
aliquo puncto arcus t d.
Igitur ab aliquo puncto arcus t z: quia impoſsibile eſt, utreflectatur ab
aliquo
puncto arcus z d:
quoniam ille arcus cadit ſub puncto contingentiæ, & etιam propter inæ-
qualitatem
angulorum:
quoniam per 18 p 3 angulus e z a eſt rectus, & angulus b z e per 42 th. 1 hu-
ius
eſt minorrecto, cui fiunt inæquales omnes anguli conſtituti ſuper lineam z a.
Similiter quoq;
ab
aliquo puncto arcus q g (qui eſt oppoſitus arcui t d) poteſt fieri reflexio formæ puncti b ad ui-
ſum
exiſtentem in puncto a ſed ab arcu t g uel d q nulla fiet reflexio propter ſupradicta:
ſimiliterq́;
permutato
puncto b in aliam diametrum, quę ſit eadem diameter t q, idem accidet, quod prius.
Pa-
tet
ergo propoſitum.
21. Centro uiſus & puncto rei uiſæ exiſtentibus in diuerſis diametris circuli magni ſpeculi
ſphærici
concaui, ſi à centro uiſus ducatur linea æquidiſtans diametro, in qua eſt punctum rei
uiſæ
ſecans circulum: erũt omnia loca imaginum punctorum reflexorum ab arcu ſpeculi inter-
iacente
terminum diametri rei uιſæ & illam æquidiſtantẽ, extra ſpeculum: & loca imaginum
refle
xarum à reliquo arcus interiacente diametros, erunt ultra uiſum: oppoſiti uerò arcus loca
imaginum
erunt inter centrum uiſus & ſpeculum. Alhazen 67 n 5.
742[Figure 742]l p m t n b d a e g x s q u
Sit diſpoſitio, quæ prius: & ducatur à puncto a linea æquidiſtans
ſemidiametro
t e, quæ ſit a p.
Dico quòd loca imaginum reflexarum
à
punctis arcus t p erunt extra ſpeculum:
loca uerò imaginum ar-
cus
p d erunt ultra centrum uiſus, quod eſt a:
loca uerò imaginum
arcus
q g erunt inter centrum uiſus & ſpeculi ſuperficiem.
Dato
enim
quòd form a puncti b exiſtens in ſemidiametro t e, reflectatur
ad
uiſum a exiſtentem in ſemidiametro d e ab aliquo puncto arcus
p
t, quiſit m:
palàm per 14 th. 1 huius quòd lineæ a m & b e concur-
rentultra
puncta m & b extra ſpeculum.
Sit quoque punctus con-
curſusl
, qui per 37 th.
5 huius erit locus imaginis formæ puncti b.
Quòd
ſi à puncto n arcus d p fiat reflexio:
patet per eandem 14 th. 1
huius
quoniam lineæ a n & b e concurrent ultra puncta a & e:
ſit
concurſus
in puncto s:
eritq́ue punctum s locus imaginis formæ
puncti
b retro uiſum.
Si uerò forma puncti b reflectatur ad uiſum
a
ab aliquo puncto arcus q g:
quoniam in præmiſſa oſtenſum eſt hoc
eſſe
poſsibile:
ſit, ut illa reflexio fiat à puncto arcus q g, quod ſit u.
Palàm
itaque quoniam linea b e producta diuidit angulum a e u:

ergo
per 29 th.
1 huius patet quòdipſa ſecat baſim a u: ſit, ut ſecet
ipſam
in puncto x.
Linea itaque a u, quæ eſt linea reflexionis, & ca-
thetus
incidentiæ ſormæ puncti b, quæ eſt b e, ſecant ſe in puncto x:
eſt ergo per 37 th. 5 huius
punctum
x locus imaginis formæ puncti b:
& ipſe eſtinter uiſum & ſpeculum. Secundum hæc
itaq
;
loca imaginum diuerſantur, ut etiam declaratum eſt in 11 huius. Nunquam autem eſt poſsibile
locum
imaginis eſſe in centro uiſus, niſi cum punctus rei uiſæ & centrum uiſus in eadem ſunt dia-
metro
.
Tunc enim facta reflexione, utcunq; ſit poſsibile, ſemper patet quòd linea reflexionis & ca-
thetus
incidentiæ concurrunt in centro uiſus:
quoniam ſolus ille punctus ambabus illis lineis eſt
communis
.
Patet itaq; , quod proponebatur. Semper enim eodem modo eſt demonſtrandum pro-
poſitum
, ſiue punctum a centrum uiſus ſit intra ſpeculum:
ſiue in ſuperficie ipſius ſpeculi: ſiue extra
ſpeculum
:
dum tamen linea à puncto a ducta æ quidiſtanter diametro, in qua eſt punctus rei uiſæ,
ſecet
circulum ſpeculi, & non contingat ipſum.
Forma uerò reflexa à puncto p ſecundum lineam p
a
(ſi punctus, cuius forma reflectitur, fuerit in ſemidiametro t e, cui æquidiſtat linea a p) poteſt ui-
deri
in ipſa ſpeculi ſuperficie, ut oſtendimus in 11 & 12 th.
huius.
22. Quilibet punctus diametri circuli magniſpeculi ſphærici concaui poteſt eſſe locus imagi-
num
, quantumcun producatur. Alhazen 68 n 5.
Sit a g diameter circuli ſpeculi ſphærici concaui, qui ſit a t m g: cuius circuli cẽtrum ſit d: produ-
caturq́
;
extra circulum: & ſignetur in ipſa punctum z: ſitq́; punctus e centrum uiſus intra circulum
in
ſemidiametro m d.
Dico quòd punctus z poteſt eſſe locus imaginis. Ducatur enim linea e t z
per
t punctum circumferentiæ circuli:
& ducatur linea d t: eritq́ue angulus e t d acutus per
42
th.
1 huius. Fiat itaque angulus d t l ſuper terminum lineæ d t æqualis angulo e t d per 23
p
1:
ſecetq́; linea tl diametrum d a in puncto l. Palàm itaque per 20 th. 5 huius quoniam forma
puncti
l reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto e à puncto ſpeculi quod eſt t:
& eius ima-
ginis
locus eſt in puncto z per 37 th.
5 huius: quoniam in illo puncto concurrit cathetus
625323LIBER OCTAVVS. incidentiæ, qui eſt d l z, cum linea reflexionis, quæ eſt c e. Et ſi ſumatur punctus diametri a gintra
circulum
, qui debet oſtendi poſſe eſſe locus imaginis, utſi ille punctus ſit l:
palàm quia & ipſe erit
locus
imaginis alicuius formæ.
Dueatur enim linea e l, & produca-
tur
uſque ad punctum circumferentiæ, quod ſit b, & ducatur linea
743[Figure 743]z t a l m e d b p g d b:
eritq́; angulus d b e acutus per 42 th. 1 huius. Fiat ergo æqualis
ſibi
, qui ſit d b p.
Palàm itaque per 20 th. 5 huius quoniam reflecti-
tur
forma puncti p ad uiſum e à puncto ſpeculi b:
& locus imaginis
formæ
puncti p eſt punctus l per 37 th.
5 huius. Sumpto quoq; quoli-
bet
puncto alio eadem eſt probatio.
Patet ergo propoſitum.
23. Centro uiſus & puncto rei uiſæ in eadẽ circuli magni dia-
metro
exιſtentibus: punctorũ reflexorum à ſpeculis ſphæricis con-
cauis
, quibus eſt locus imaginis centrum uiſus, poßibile eſt, ut ab
uno
tantùm ſemicirculi puncto fiat reflexio ad uiſum: uel tantùm
à
quolibet unius alterius circuli determinati puncto. Alha-
zen
69 n 5.
Eſto circulus ſpeculi ſphærici concaui g z b a: cuius centrum ſit d:
& interſecent ſe in ipſo duæ diametri z a & g b orthogonaliter:
& ſit
in
diametro z a punctus e:
qui ſit centrum uiſus: & h, qui ſit punctus
rei
uiſæ, ſit in eadem diametro z a:
quoniam ubicunque fuerint cen-
trũ
uiſus & pũctus rei uiſę in una illius circuli diametro, ſemper poſ-
ſunt
dictæ diametri taliter produci, ut ſe orthogonaliter interſecent, diametro z a per puncta e & h
tranſeunte
.
Aut ergo linea e d interiacens cẽtra ui-
ſus
& ſpeculi eſt æqualis lineæ d h:
aut non. Si ſit
744[Figure 744]g c z e d h a b æqualis, ita quòd illa pũcta æqualiter diſtent à cen-
tro
ſpeculi:
ducantur lineæ h g, h b, e g, e b. Palàm
itaq
;
per 4 p 1 quoniam triangulus h g d eſt æqualis
triangulo
g d e, & æqualis triangulo h d b & trian-
gulo
e d b, & ipſorum anguli reſpicientes æqualia
latera
ſunt æquales.
Et quoniam angulus h g d eſt
ęqualis
angulo d g e:
palàm quía angulus h g e diui-
ditur
per æqualia per lineam g d:
poteſt ergo per 20
th
.
5 huius forma pũcti h à puncto ſpeculi g reflecti
ad
uiſum in punctum e:
& erit per 37 th. 5 huius lo-
cus
imaginis punctus e, qui eſt cẽtrum uiſus.
Simi-
literq́
;
poteſt forma puncti h à puncto ſpeculi b re-
flecti
ad uiſum in punctum e:
& erit iterum locus
imaginis
punctum e per eadem, quæ prius.
Si itaq;
diametro
z a manente immobili, ſemicirculus z g a
imaginetur
moueri per ſphæram ſpeculi, aut etiam
ſolus
triangulus h g e moueatur fixo manente latere e h:
palàm quia punctus g motu ſuo deſcribit
circulum
, & à quolibet puncto illius circuli reflecti poteſt forma puncti h ad uiſum e:
& locus ima-
ginis
erit ſemper punctus e, quod eſt centrum uiſus.
Quòd autem ab alio puncto ſpeculi quàm ab
aliquo
puncto illius circuli non poſsit forma puncti h reflecti ad uiſum e, manifeſtum eſt.
Si enim
reflecteretur
ab alio circulo quàm ab illo, quem motu ſuo cauſſat punctum g uel punctum b:
tunc
reflecteretur
ab alio puncto illius ſemicirculi a g z.
Sit ergo, ut reflectatur à puncto illius, qui ſit c: &
hoc
erit extra illum circulum imaginatum in ſuperficie ſpeculi.
Ducantur quoque lineæ h c & e c:
eritq́
;
linea e c maior quàm linea e g per 7 p 3, & erit linea h c minor quàm h g per eandem 7 p 3: non
ergo
erit proportio lineæ e c ad lineam h c, ſicut lineæ e dad lineam b d, quæ ſunt æquales:
ergo
per
3 p 6 angulus e ch non diuiditur in duo æqualia per lineam d c.
Non ergo reflectitur forma
puncti
h ad uiſum e à puncto ſpeculi c.
Et eadem eſt deductio, ſi ſumatur punctus c inter puncta
g
& z in arcu z g.
Palàm itaque quoniam centro uiſus, quod eſt e, & puncto rei uiſæ, qui eſt h, exi-
ſtentibus
in eadem diametro, & æqualiter diftantibus à centro ſpeculi, ſemper fit reflexio for-
puncti uiſi ad uiſum modo propoſito.
Quòd ſi puncta dicta in eadem diametro exiſtentia inæ-
qualiter
diſtent à centro ſpeculi, puncto d, utpote ſi linea e d fuerit maior quàm linea d h, addatur
lineæ
d h linea h q per 126 th.
1 huius, taliter, utillud, quod fit ex ductu lineæ e q in q h ſit æqua-
le
quadrato lineæ d q:
erit ergo per 17 p 6 proportio lineæ e q ad lineam d q, ſicut lineæ d q ad li-
neam
h q.
Fiat ergo circulus ad quantitatem ſemidiametri d q, cuius centrum fit q. Et quoniam
ille
circulus interſecat circulum g z b a in duobus locis per 10 p 3:
ſint illa loca ſectionis puncta
g
& b:
& ducantur lineæ e g, e b, q g, q b, d g, d b, h g, h b. Et quia linea q g eſt æqualis lineæ q d
per
definitionem circuli:
palàm per 7 p 5 quoniam eadem eſt proportio lineæ e q ad lineam q g
& ad lineam q d:
eſt ergo proportio lineæ e q ad lineam q g, ſicut lineæ g q ad lineam q h: an-
gulus
uerò g q h communis eſt utrique triangulorum, qui ſunt e q g & h q g:
ergo per 6 p 6 illi duo
626324VITELLONIS OPTICAE trianguli ſunt æquianguli: erunt quoq; eorum latera proportionalia per 4 p 6: erit ergo proportio
lineæ
e q ad lineam q g, ſicut li-
745[Figure 745]g c f q a h d e z b neæ e g ad lineam g h:
erit quoq;
per
19 p 5 proportio lineæ e d ad
lineam
d h, ſicut lineæ e q ad li-
neam
d q:
ergo per 11 p 5 erit pro
portio
lineæ e d ad lineam d h,
ſicut
lineæ e g ad lineam g h:
er-
go
per 3 p 6 linea d g diuidit an-
gulum
h g e per æqualia.
Igitur
per
20 th.
5 huius forma puncti
h
à pũcto ſpeculi g reflectitur ad
punctum
e, qui eſt centrum ui-
ſus
:
& eſt punctus e locus ima-
ginis
ſuæ.
Et ſimiliter forma pũ-
cti
h à puncto ſpeculi b reflecti-
tur
ad punctum e, qui eſt centrũ
uiſus
:
& eſt punctũ e locus ima-
ginis
ſuæ.
Si ergo imaginetur
moueri
triangulus e g h trans ſphæram ſpeculi (linea h e remanente immota) tunc punctus g de-
ſcribet
circulum in ſuperficie concaua ſpeculi, à cuius quolibet puncto reflectetur forma puncti h
ad
uiſum exiſtentem in puncto e:
& ſemper erit locus imaginis punctus e. Quòd uerò ab alio pun-
cto
quàm ab aliquo punctorum illius circuli, non poſsit forma puncti h reflecti ad uiſum e, patet, ut
prius
.
Si enim ſumatur punctus c inter puncta g & a: erit per 7 p 3 linea e c maior quàm linea e g, &
linea
h c minor quàm linea h g:
non erit igitur proportio lineæ e c ad c h, ſicut e d ad d h per 8 p 5:
ergo
per 3 p 6 linea c d non diuidit angulum e c h per æqualia.
Non ergo reflectetur forma puncti h
ad
uiſum e à pũcto ſpeculic.
Similiter quoq; ſi punctus c, à quo debeat fieri reflexio, cadat in arcum
g
z, idem ſequitur impoſsibile.
Patet ergo propoſitum. Sicut autem hæc de punctis & circulis ma-
thematicis
demonſtrata ſunt:
ſic de punctis medijs naturalium imaginum reflexarum intelligenda
ſunt
.
Forma enim puncti h continua uidetur formis aliorum punctorum: & eſt media intelligenda
in
tota imagine naturali reflexa:
& punctus medius totius illius formæ erit in puncto e, quod eſt
centrum
uiſus, & reflectetur tota forma à loco circulari ſpeculi habẽte ſenſibilem latitudinem, cu-
ius
medium mathematicum eſt circulus prædictus:
& ſunt puncta e & h poli illius circuli. Cum au-
tem
linea e d fuerit maior quàm linea d h, in tantum poterit eſſe maior, quòd non reflectetur forma
puncti
h ad uiſum e à puncto ſpeculi g, prout oſtendimus per 17 huius:
niſi enim fuerit proportio
exceſſus
lineæ e d ſupra lineam d h ad lineam h d maior quàm lineæ e h ad lineam a h, non poterit
forma
pũcti h reflecti ad uiſum e per 16 huius:
eritq́; proportio lineæ e a ad lineam a h, maior quàm
lineæ
e d ad lineam d h:
aliàs enim non poterit reflecti forma puncti h ad uiſum in punctum e. Quia
ſi
detur, quòd poſsit reflecti:
ſit, ut reflectatur à pũcto g. Dico itaq; quòd neceſſariò ſequitur, ut ma-
ior
ſit proportio lineæ e a ad lineam h a, quàm lineæ e d ad lineam d h:
erit enim ex 42 th. 1 huius an-
gulus
h d g acutus:
erit quoq; peridẽ 42 th. 1 huius angulus d g h minor recto. Ducatur itaq; à pun-
cto
g linea contingens circulum a g z b, quæ ſit g f:
hæc ergo neceſſariò concurret cum linea e h per
14
th.
1 huius: cum angulus h d g ſit a cutus, & angulus d g f rectus per 18 p 3: ſit concurſus punctus f:
erit
ergo per 13 huius proportio catheti incidentiæ, quæ eſt h d, ad lineam d e ductam à centro ſpe-
culi
ad locum imaginis, ſicut lineæ h f ductæ à puncto rei uiſæ ad finem contingentiæ, ad lineam f e
ducta
m à fine contingentiæ ad locum imaginis.
Ergo per 5 th. 1 huius erit econuerſo proportio li-
neæ
e f ad lineam fh, ſicut lineæ e d ad lineam d h:
ſed maior eſt proportio lineæ e a ad lineam a h,
quàm
ſit lineæ e f ad lineam fh per 4 th.
1 huius: quoniam æquali linea (quę eſt f a) addita utrobiq; ,
ininuitur
proportio:
igitur maior eſt proportio lineæ e a ad lineam h a, quàm ſit lineæ e d ad lineam
d
h.
Si itaq; forma puncti h reflectitur ad uiſum e: neceſſarium eſt, ut proportio lineæ e a ad lineam
h
a ſit maior quàm lineæ e d ad lineam d h.
Hoc itaque cum fuerit, erit in hac diſpoſitione centri ui-
ſus
& puncti rei uiſæ, ſicut prius, demonſtrandum.
Palàm ergo ſunt omnia, quæ propoſita ſunt;
cum
centrum uiſus & punctus rei uiſæ ſuerint in eadem diametro circuli propoſiti ſpeculi.
Patet
ergo
propoſitum.
24. Puncto rei uiſæ & centro uiſus exiſtentibus extra ſpeculum ſphæricum concauum non
in
eadem diametro circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi) non eſt poſ-
ſibile
, ut fiat ad uiſum reflexio niſi ab uno tantùm puncto: & unicus tantùm imaginis erit lo-
cus
. Alhazen 70 n 5.
Eſto t punctus rei uiſæ: & h centrum uiſus: & ſit d centrum ſpeculi: & ducantur lineæ h d, t d, h t:
ſuperficies
itaq;
reflexionis, quæ per 3 huius eſt ſuperficies h d t, ſecat ſuperficiem ſpeculi per 2 hu-
ius
ſuper circulum, qui ſit e b q g.
Palàm itaq; quòd forma puncti t non reflectitur ad uiſum h, niſi ab
aliquo
puncto huius circuli:
non enim fit aliqua reflexio extra ſuperficiem reflexionis. Producatur
627325LIBER OCTAVVS.itaq; linea h d ultra centrum d, donec ſecet circum ſerẽtiam circuli: & ſit punctus ſectionis a: & pro-
ducatur
linea t d ultra punctum d, ſecans circulum in puncto q:
incidatq́; linea h d circul o in pũcto
g
, & linea t d in puncto b.
Palàm ergo (cum per 20 huius ſolùm ſit poſsibilis reflexio ab arcubus in-
teriacentibus
dιametros, in quibus ſunt centrum uiſus, & pũctus rei uiſæ) quòd forma puncti t ad
uiſum
exiſtentem in puncto h non reflectitur ab aliquo puncto arcus q g uel arcus b a:
refle ctitur
itaq
;
aut ab aliquo puncto arcus g b, aut ab aliquo puncto arcus q a.
Diuidatur
itaq;
angulus t d h per æqualia per 9 p 1: diuidatq́; ipſum
linea
d e l, ſecans circuli peripheriam in puncto e, & lineá h t in pun-
cto
l:
& à puncto e ducatur linea contingens circulum per 17 p 3: quæ
ſit
k e f.
Si itaq; puncti t & h fuerint ſuper illam lineam contingen-
tem
, ubicunq;
conſiſtant: palàm quòd non eſt poſsibile reflecti for-
mam
puncti t ad uiſum h ab aliquo puncto arcus b g.
Si enim à pun-
cto
t ducatur linea ad aliquem interiorem punctum huius arcus, li-
nea
à puncto h ad idem punctum ducta cadet ſuper eundem arcum
exterius
& interius, cum punctum ſit extra ſpeculum:
& ita non
erit
reſlexio à parte interiori concauitatis ſcilicet ſpeculi, ipſo cor-
pore
ſpeculi impediente.
Ab arcu uerò a q poſsibile eſt ut fiat refle-
xio
:
quoniam lineas ductas à puncto t & à puncto h, concauitati il-
lius
arcus poſsibile eſt incidere.
Producatur itaq; linea l d donec ſe-
cet
arcum a q:
& ſit punctus ſectionis z. Dico quòd à puncto z refle-
ctetur
forma puncti t ad h centrum uiſus.
Ducantur enim lineæ t z,
h
z:
ſecetq́; linea h z cathetum incidentiæ, quæ eſt t d q, in puncto p.
Cum
itaq;
angulus t d h ſit diuiſus per æqualia: patet quòd angulus
t
d z eſt æqualis angulo h d z per 13 p 1.
Lineæ itaq; t d & h d aut ſunt
æquales
, aut non.
Si ſunt æquales, & linea d z eſt communis: erit per
4
p 1 triangulus t z d æqualis triangulo h z d:
& angulus t z h eſt diuiſus per æqualia per lineam d z:
ergo
per 20 th.
5 huius forma puncti t reflectetur ad uiſum in pũctum h à puncto ſpeculi z. Sed neq;
eſt
poſsibile à puncto alio arcus a q reflecti formam puncti t ad h.
Sit enim, ſi eſt poſsibile, quòd re-
flectatur
à puncto o, & ducantur lineæ t o & h o:
linea quoq; o d m ducta per centrum ſpeculi diui-
dat
angulum t o h per æqualia:
ſecetq́; lineam h t in puncto m. Palàm ergo per 8 p 3 quoniam linea t
z
eſt minor quàm linea t o, & linea h o eſt minor quàm linea h z:
eſt autem per 3 p 6 (cum angulus t z
h
ſit diuiſus per ęqualia) proportio lineæ t z ad lineam h z, ſicut lineę tl ad lineam h l:
proportio ue-
lineæ t o ad lineam h o per eandem 3 p 6 eſt, ſicut lineę t m ad lineam m h:
ſed per 9 th. 1 huius ma-
ior
eſt proportio lineæ h z ad lineam t z, quàm lineæ h o ad lineam t o:
ergo per 11 p 5 maior eſt pro-
portio
lineæ h l ad lineam l t, quàm lineæ h m maioris, quàm ſit linea h l, ad lineam m t minorem,
quàm
ſit linea l t:
quod eſt impoſsibile. Semper enim eſt minor proportio quantitatis minoris ad
maiorem
quàm maioris ad minorem:
quod faciliter patet per 9 th. 1 huius. Non ergo fiet reflexio
form
æ puncti t ad uiſum h à puncto ſpeculi o.
Similiter etiam demonſtrandum quod à nullo alio
niſi
à ſolo puncto z:
quod eſt propoſitum. Quòd ſi lineæ t d & h d ſint inæquales, fiat reſectio maio-
ris
ad æqualitatem minoris per 3 p 1:
& ordinetur demonſtratio, ut prius. Et quoniam forma puncti
cuiuſcunq
;
rei uiſæ in eadem linea exiſtentis ſemper reflectitur ab eodem puncto cuiuſcunq; ſpe-
culi
ad uiſum in quocunq;
puncto eiuſdem lineæ exiſtentis (quoniam linearum inæqualitas natu-
ram
reflexionis non immutat, ut patet per 20 th.
5 huius: ſemper enim angulus incidẽtiæ eſt æqua-
lis
angulo reflexionis) patet quòd quæcunq;
iſtarum linearum fuerit maior quàm alia, quòd non
impedietur
propter hæc reflexio:
& quòd tantùm ab uno puncto ſpeculi fiet reflexio: & hoc per di-
ligentiam
perquirentis ſecundum modum præmiſſum poterit declarari.
Et quia in tali diſpoſitio-
ne
centri uiſus & puncti rei uiſæ ab uno tantùm puncto ſpeculi fit reflexio ad uiſum:
patet quòd
unica
eſt linea reflexionis, quæ h z:
unicus eſt ergo locus imaginis, ſcilicet pũctus p, in quo linea re-
flexionis
(quæ eſt h z) ſecat cathetum incidentiæ, quæ eſt t d q.
Patet ergo propoſitum.
25. Si angulum à duabus diametris circuli magni ſpeculi ſphærici concaui contentum diui-
dat
tertia diameter per æqualia, & à puncto ſectionis circumferentiæ & diametri medio du-
cantur
perpendiculares ſuper alias duas diametros: punct a diametrorum, in quæ cadunt per-
pendiculares
, ad ſe inuicem reflectuntur tantùm ab illo puncto circumferẽtiæ, & à puncto ſibi
oppoſito
: & quodlibet punctum diametri interiacens illa puncta, & centrum ſpeculi reflectitur
ad
punctum alterius diametri æqualiter ei condiſtans à centro, ab eiſdem duobus punct is: &
loca
imaginum erunt tantùm duo. Alhazen 71 n 5.
Sint circuli (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphærici concaui) cuius
centrum
d, duæ diametri a g & b q:
& diameter e d z diuidat angulum b d g per æqualia per 9 p 1: &
à
puncto ſpeculi, cuì incidit diameter z d e, ducantur duæ perpendiculares ſuper duas ſemidiame-
tros
b d & d g per 12 p 1, quæ ſint e t & e h.
Palàm ergo per 26 p 1 quòd trianguli e t d & e h d ſunt
æquales
& æquianguli.
Quoniam enim angulus b d g diuiſus eſt per æqualia per lineam d e, & an-
guli
e t d & e h d ſunt recti, & linea e d eſt ambobus illis trigonis communis:
patet ergo quòd
628326VITELLONIS OPTICAE gulus t e d eſt æ qualis angulo d e h: ergo per 20 th. 5 huius forma puncti t refle ctitur ad uiſum exi-
ftentem
in puncto h à puncto ſpeculi, quod eſt e:
& eodem modo forma puncti h reflectitur ad ui-
ſum
exiſtentem in puncto t à puncto ſpeculi e.
Similiterq́; fiet reflexio à puncto z ductis lineis t z &
h
z.
Cum enim ex præmiſsis lineæ t d & h d ſint æ quales, & per 13 p 1 anguli h d z & t d z ſint æqua
les
:
erunt per 4 p 1 anguli t z d & d z h æquales: fiet ergo mutua reflexio pũctorum t & h ad inuicem
à
puncto ſpeculi, quod eſt z.
Patet autem per 20 huius quòd reflectetur forma puncti t ad uiſum
exiſtentem
in puncto h ab aliquo puncto arcus a b, uel ab aliquo puncto arcus g q:
nec ab aliquo
puncto
arcus a q, niſi à puncto z per 19 huius, & quòd idem accidet impoſsibile contra 9 th.
1 huius,
quod
in proxima pręmiſſa, ducta prius linea th.
Quòd uerò ab aliquo puncto arcus b g alio quàm à
puncto
e, non poſsit fieri reflexio formæ puncti t a d uiſum h, ſic patebit.
Detur enim quòd illa refle-
xio
poſsit fieri à puncto o:
& ducanturline æ t o & h o, d o: fiatq́; circulus ſecundum quantitatem
diametri
d e.
Palàm ergo anguli e t d & e h d ſint
recti
, quoniá ille circulus tranſibit per quatuor pun-
746[Figure 746]e o p l g b h n d m t q a z cta, quæ ſunt t, d, h, e per 31 p 3.
Cum itaq; pũctus e ſit
communis
utriq;
illorum circulorũ, & ſit ſuper ean-
dem
diametrum e d, continget circulus maior mino
rem
tantùm in puncto e per 13 p 3, & non in alio.
Cir-
culus
ita que minor, qui eſt e t d h, ſecabit lineam d o
productam
in maiori circulo.
Quoniam ſi non ſeca-
ret
, tunc contingeret in pũcto o circulum maiorem,
& ſic ipſum cótingeret in duobus punctis, quod eſt
impoſsibile
.
Sit, ut ſecet ipſam in puncto l: & ducan-
tur
lineæ t l & h l.
Quia uerò, ut patet ex præmiſsis,
linea
t d eſt æqualis lineæ d h:
erit arcus d h circuli
minoris
æqualis arcui d t per 28 p 3:
ergo per 27 p 3
angulus
tl d eſt æqualis angulo d l h:
ergo per 13 p 1
angulus
t l o eſt æqualis angulo h l o:
ſed angulus l o
t
eſt æqualis angulo l o h per 20 th.
5 huius, & ex hy-
potheſi
, & latus o l eſt cómune ambobus trigonis t o l & h o l:
ergo per 26 p 1 illi trigoni ſunt æqua-
les
& æquianguli:
erit ergo linea t o æqualis lineæ h o, quod eſt impoſsibile: quoniam per 7 p 3 li-
nea
h o eſt maior quàm linea h e, & linea t o eſt minor quàm linea t e per eãdem 7 p 3:
linea uero t e,
ut
præmiſſum eſt, æqualis eſt lineæ h e:
eſt ergo linea h o maior quàm linea t o. Non ergo reflecte-
tur
forma puncti t ad uiſum exiſtentem in puncto h à puncto ſpeculi o:
ſed neq; ab aliquo alio pun-
cto
arcus e b.
Similiterq́; eſt de ducendum, ſi punctus o, à quo ſupponitur fieri reflexio, cadat in ali-
quem
punctum arcus e g inter puncta e & g.
Reſtat ergo, ut forma puncti t non reflectatur ad uiſum
h
ab aliquo puncto arcus b g, niſi à ſolo puncto e:
nec ab aliquo puncto arcus a q, niſi à ſolo puncto
z
.
Item à puncto e ducatur, ut contingit, linea e m ſuper partem diametri b q, quæ eſt t d: & ſecetur
â
linea h d pars æqualis lineæ d m per 3 p 1:
quæ ſit d n: & ducatur linea e n. Palàm per 16 p 1 quòd
angulus
e m d eſt obtuſus, cum angulus e t d ſit rectus.
Ab angulo itaq; e m d per 27 th 1 huius reſe-
cetur
angulus rectus, qui ſit d m p:
& ducatur linea m p. Hæc ergo erit æquidiſtans lineæ e t per 28
p
1:
concurret ergo linea m p per 2 th. 1 huius cum linea e d; cum qua concurrit ſua æ quidiſtans, quæ
eſt
e t:
ſit concurſus punctus p: & ducatur linea n p: & fiat circulus ſecundum quantitatem diametri
d
p:
eritq́; per 31 p 3 ille circulus tranſiens per quatuor puncta m, d, n, p. Quia cum angulus p m d ſit
rectus
, & angulus m d p æ qualis angulo p d n, & latus p d commune, erit per 4 p 1 angulus p n d re-
ctus
.
Cum itaq; arcus d n ſit æqualis arcui d m per 28
p
3, erit angulus d p n æqualis angulo d p m per 27 p 3,
747[Figure 747]e o g a z l y p f h n m t d xeruntq́;
trianguli d m p & d n p æquianguli per 32 p 1.
Et
quia linea n d eſt æqualis lineæ d m:
erit per 4 p 6
linea
m p æqualis lineæ n p.
Et quia angulus m p d eſt
æqualis
angulo n p d:
erit ergo per 13 p 1 angulus m p e
æqualis
angulo n p e:
ergo per 4 p 1 linea e p exiſtente
communi
triangulo n e p, & triangulo m e p, erit an-
gulus
n e p æqualis angulo m e p.
Palàm ergo quòd
forma
puncti m reflectitur ad uiſum exiſtenté in pun-
cto
n à pũcto ſpeculi, quod eſt e:
& eorum adinuicem
fiet
mutua reflexio:
ſimiliter à puncto z: & non ab ali-
quo
puncto arcus b a, uel arcus g q per 20 huius:
neq;
ab
alio puncto arcus b g, quàm à puncto e:
nec ab alio
puncto
arcus q a, quàm à puncto z.
In his enim eſt ea-
dem
deductio, quæ prius.
Palàm itaq; ſecundum mo-
dum
prædictum:
quia ſumpto puncto lineæ m d, &
ductis
lineis ad punctum illud à punctis t d h, & ſum-
pto
puncto ultimo, in quo circulus minor ſecabit diametrum, & à puncto ſectionis ductis lineis ad
punctat
& h:
ſemper formæ illius puncti erit reflexio ad punctum ſibi ſimile lineæ d n, tantundem
629327LIBER OCTAVVS. diſtans à centro ſpeculi, quod eſt d: fietq́; illa reflexio à puncto ſpecûli e, & à pũcto illi oppoſito dia-
metraliter
, qui eſt punctus z:
eruntq́; loca imaginum tantùm duo, in quibus duæ lineæ reflexionis,
quæ
ſunt e h & z h, concurruot cum catheto incidẽtiæ, quæ t d.
Patet ergo propoſitum. Hoc tamen
eſt
magis euidens, ſi diametri b q & a g ſecent ſe ad angulos non rectos:
quoniam tunc loca imagi-
num
cadunt aut retro uiſum;
aut inter uiſum & ſpeculum. Si uerò illæ diametri ſecuerint ſe ad an-
gulos
rectos:
tunc a d huc loca imaginum erunt tantùm duo: quoniam tunc, ut patet per 28 p 1; linea
reflexionis
, quæ e h, eſt æquidiſtans catheto incidentiæ, quæ eſt t d:
& uidebitur una imago formæ
puncti
tin pũcto reflexionis, quod eſt e, per 11 huius:
reliqua uerò uidebitur in pũcto x, qui ſit com-
munis
ſectio lineæ reflexionis, quæ eſt z h, & catheti incidẽtiæ, quæ eſt td.
Et ſic loca imaginum di-
uerſantur
ſecundum quantitates angulorum à diametris contentorum.
Patet ergo propoſitum.
26. Si angulum à duabus diametris magni circuli ſpeculi ſphærici concaui contentum diui-
dat
tertia diameter per æqualia, & à puncto ſectionis cir cumferentiæ & diametri medio du-
cantur
perpendiculares ſuper alias duas diametros: quilibet punctus unius diametrorum ſe-
ctarum
interiacens perpendiculares & circumferẽtiam, reflectitur ad punctum alterius dia-
metri
æqualiter ei condiſtans à centro, à quatuor tantùm circumferentiæ punctis: & ſecũdum
hæc
loca imaginum numer antur. Alhazen 72 n 5.
Sint, ut in proxima, circuli (qui eſt communis ſectio ſpeculi ſphærici cócaui, & ſuperficiei refle-
xionis
) duæ diametri b q & a g ſecantes ſe ſuper punctum d centrum ſpeculi ſphærici concaui:
&
diameter
e z diuidat an gulum b d g ab eis in centro contentum per æ qualia:
& ſumatur in ſemidia-
metro
b d punctus t ſupra punctum, in quem cadit perpẽ dicularis ducta à puncto e ſuper ſemidia-
metrum
b d:
& in linea d g ſumatur eius pars (quæ ſit d h) æqualis lineæ d t per 3 p 1, & ducantur li-
neæ
t e & h e.
Dico quòd forma punctit refle ctitur ad uiſum exiſtentem in puncto h à puncto ſpe-
culi
, quod eſte, & à puncto z ſibi diametraliter oppoſito:
non autem reflectitur ab aliquo puncto
arcus
b a, uel arcus g q.
Eſt autem neceſſarium formam puncti t refle cti ad uiſum exiſtétem in pun-
cto
h ab aliquo puncto arcus e g, & ab aliquo puncto arcus e b.
Extrahatur enim à puncto t perpen-
dicularis
ſuper lineam t d per 11 p 1, quæ ſit t o.
Et quia linea t o eſt æquidiſtans perpendiculari du-
ctæ
à puncto e ſuper ſemidiametrum d b per 28 p 1:
palàm quia linea t o producta cadet extra circu-
lum
ſpeculi, non ſecans punctum e.
Producatur er-
748[Figure 748]o e k m f l g h b t d q a z go linea d e ultra punctum e.
Et quia angulus b de
eſt
acutus:
ideo quia ſemidiameter d e diuidit an-
gulum
b d g per æqualia:
propter quod uterq; ipſo-
eſt minor recto:
palàm quòd linea t o per 14 th. 1
huius
concurret cum linea d e:
concurrant ergo in
puncto
o:
& ducatur linea h o. Palàm itaq; per 4 p 1
cum
angulus d t o ſit rectus, quòd etiam angulus d
h
o eſt rectus.
Fiat ita q; per 5 p 4 circulus tranſiens
per
tria puncta t, d, h, qui per 31 p 1 neceſſariò tranſi-
bit
per punctum o:
& erit linea d o diameter eius: &
ducarur
per 17 p 3 linea contingens circulum b a z g
in
puncto e, quæ ſit k e.
Et quoniam circulus t d h o
ſecat
circulũ b a z g:
neceſſe eſt ipſum ſecari in duo-
bus
punctis per 10 p 3:
ſint illa duo puncta l & m: &
ducantur
lineæ t l, h l, d l, t m, h m, d m.
Cum itaq; li-
nea
recta, quæ eſt t d, ſit æqualis lineæ h d, ut patet
expræmiſsis
, erit arcus t d æqualis arcui d h per 28
p
3 erit ergo per 27 p 3 angulus t l d æqualis angulo d l h:
& ita forma puncti treflectitur ad uiſum h
à
puncto l.
Et ſimiliter angulus t m d eſt æqualis angulo d m h per 27 p 3: ergo forma puncti trefle-
ctitur
ad uiſum h à puncto m.
Palàm igitur quòd forma punctit reflectitur ad uiſum h à quatuor
punctis
e, z, l, m.
Et quoniam lineæ reflexionis ſunt quatuor, ſcilicet h e, h l, h m, h z: patet quòd in
communi
ſectione uniuſcuiuſcunq;
ipſarum & catheti incidentiæ, quæ eſt t d, ſit locus imaginis.
Et
ſi aliqua illarum linearum fuerit æquidiſtans catheto t d:
erit locus imaginis in puncto reflexio-
nis
per 11 & 12 huius.
Loca ergo imaginum ſunt quatuor, ſecũdum numerum locorum reflexionis.
Non
poteſt autem forma puncti treflecti ad uiſum hab alijs punctis præter hęc.
Detur enim, ſi poſ-
ſibile
eſt, ut fiat reflexio formæ puncti t ad uiſum h à puncto alio ſpeculi præter hæc quatuor, quod
ſit
punctum f:
& ducantur lineæ t f, h f, d f: & producatur d f, quouſq; concurrat cum linea contin-
gente
circulum b a z q in puncto e:
& ſit, exempli cauſſa, punctus concurſus k, qui ſit communis ſe-
ctio
lineæ e k, & peripheriæ circuli t d h o:
concurrent autem lineæ d f & e k per 14 th. 1 huius: & du-
cantur
lineæ t k & h k:
erit itaq; ex hypotheſi, & per 20 th 5 huius angulus t f d æqualis angulo d fh:
ergo
per 13 p 1 erit angulus t f k æqualis angulo h f k:
ſed angulus t k f eſt æqualis angulo f k h per 27
p
3:
arcus enim in quos ad peripheriam cadunt illi anguli, ſcilicet arcus citculi t d h o (qui ſunt d h
& d t) ſunt æquales, & linea f k eſt communis:
erunt ergo per 26 p 1 trianguli t k f & h k f æquian-
guli
:
eſt ergo per 4 p 6 linea t k æqualis lineæ h k: quod eſt impoſsibile: quoniam, ut patet per 7 p 2,
630328VITELLONIS OPTICAE linea h k eſt maior quàm linea h o, & linea t k minor eſt quàm linea t o: linea uerò t o eſt æqualis li-
neæ
h o, per præmiſſa, Et eodem modo deducendũ, ſi in
arcu
m g ſit datus pũctus f:
quoniam idem ſequitur im-
poſsibile
dato puncto fin arcu g b ubicunq;
extra tria
749[Figure 749]o e k s m p f l g b h d t q a z puncta m, e, l.
Quia ſi punctus k, qui eſt pũctus lineę con
tingentis
, cadat extra peripheriam circuli m d t o, copu-
latis
lineis à punctis ſectionis lineæ e k ad peripheriam
circuli
minoris, præmiſſo modo erit deducendum.
Pa-
làm
ergo quòd non reflectitur forma puncti t ad uiſum
h
ab aliquo alio puncto quàm ab his quatuor punctis.

Sienim
circulus fiat habẽs centrum in linea d z ad mo-
dum
circuli t d h o habentis centrum in linea d o:
palàm
per
modum 24 huius, ducta linea t h, quoniam lineæ à
punctis
t & h ad punctum z terminum diametri d z du-
ctæ
, ſi ad partem aliam ultra puncta t & h fuerint pro-
ductæ
:
arcus interiacẽtes earum alteram & diametrum
e
d z, qui ſunt p e & s e æquales reſecant:
ergo æquales
angulos
cum diametro in puncto z conſtituunt:
& eſt
poſsibilis
reflexio, quæ fit à puncto z.
Ad alia uerò pun
cta
arcuum uicinorum productæ à punctis t & h lineæ
ſemper
arcus inæ quales reſecant:
& ob hoc inæquales
angulos
cóſtituunt ſuper circumferentiam circuli ma-
ioris
:
& per modum, quo uſi ſumus in 24 huius, ſequi-
tur
impoſsibile contra 9 th.
1 huius, ut manifeſtũ eſt per
ea
, quę præmiſſa ſunt.
Patet ergo propoſitum: quoniam
tantùm
à quatuor punctis fit reflexio tali exiſtente diſpoſitione:
& tantùm ſunt quatuor loca ima-
ginum
.
Quod eſt propoſitum.
27. Puncto reiuiſæ & centro uiſus in eadem ſuperficie circuli magni ſpeculi ſphærici cocaui,
diuerſis
tamen diametris, & ſub inæquali diſtantia à centro ſpeculi exiſtentibus, in arcu illius
circuli
interiacente reliquas ſemidiametros, in quibus illa puncta non conſiſtunt, punctum re-
flexionis
inuenire: ex quo patet, quòd ab unot antùm puncto illius arcus fit reflexio in hoc ſitu.
Alhazen
73 n 5.
Sit, ut prius, circulus (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi ſphæ-
rici
concaui) a b g q, cuius centrum d:
& ducantur duæ diametri a d g & b d q: & diameter e d z di-
uidat
angulum ab alijs duabus diametris contentum per æqualia:
ſitq; t punctus rei uiſæ poſitus in
ſemidiametro
b d propinquior centro ſpeculid, quàm ſit punctus h, qui ſit centrum uiſus pofitus
in
ſemidiametro g d.
Dico quòd in hac diſpoſitione punctorum t & h, poſsibile eſt in arcu a q pun-
ctum
reflexionis inueniri:
& quòd in illo arcu unicus huius reflexionis eſt punctus. Sumatur enim
extra
circulum linea l y:
& diuidatur per 119 th. 1 huius in pũcto m taliter, ut ſit proportio lineæ y m
ad
lineam m l, ſicut lineæ h d ad lineam d t:
& diuidatur item linea y l per æqualia in puncto n per 10
p
1:
& à puncto n educatur perpendicularis n k ſuper lineam y m per 11 p 1: & ſuper punctum l termi-
num
lineæ y l fiat per 23 p 1 angulus æqualis medietati anguli a d t per lineam fl:
erit itaq; angulus
f
l y acutus, ſiue angulus a d t fuerit acutus ſiue rectus, uel etiam obtuſus:
ſed an gulus f n l eſt rectus:
ergo
per 14 th.
1 huius linea f l concurret cum linea n k: concurrant ergo in puncto f: & per 134 th. 1
huius
à puncto m ducatur linea ad baſim fl, concurrens cum latere n k in puncto k:
ſecetq́; lineam
l
fin puncto c taliter, ut ſit proportio lineæ k c ad lineam c l, ſicut lineę h d ad lineam b d.
Deinde ſu-
per
punctum d terminum lineæ a d fiat angulus æqualis angulo l c m, qui ſit i d a:
ſitq́; punctus cir-
cumferentiæ
, qui eſt a, ſupra punctum z, uel infra illum:
& ſuper punctum i terminum lineæ d i fiat
angulus
æqualis angulo c l m, qui ſit o i d, ducta linea o i ſecante lineam d a in puncto o:
quæ pro-
ducatur
ultra punctum o:
& ſuper lineam o i ducatur perpendicularis à puncto h per 12 p 1, quæ ſit
h
r:
& producatur linea r x, quouſq; ipſa æqualis ſit lineæ r i: & ducantur lineæ h x & h i. Palàm au-
tem
per 120 th.
1 huius quoniam à puncto m impoſsibile eſt duci aliam lineam ſuper lineam fl, diui-
dentem
eam ſecũdum proportionẽ, qua diuiſit ipſam linea m c k.
Cum itaq; angulus o d i ſit æqua-
lis
angulo l c m, & angulus o i d æ qualis angulo c l m:
erit per 32 p 1 angulus i o d æqualis angulo l m
c
:
erit ergo per 13 p 1 angulus r o h æqualis angulo k m n: & angulus h r o eſt æqualis angulo k n m:
quia
uterq;
eſt rectus: ergo per 32 p 1 angulus n k m eſt æqualis angulo r h o. Trigona itaq; n k m & r
h
o ſunt æquiangula:
ergo per 4 p 6 latera ipſorum æquos angulos reſpicientia ſunt proportiona-
lia
.
Producatur itaq; linea i d ultra punctum d, donec concurrat cum linea h r: concurret autem per
14
th.
1 huius: angulus enim h r i eſt rectus, & angulus r i d eſt acutus: concurſus autem punctum ſit
s
:
eritq́; angulus s d h æqualis angulo k c f per 15 p 1. Erunt ergo trigona f c k & s d h æquiangula per
32
p 1:
ergo per 4 p 6 erit proportio lineæ s d ad lineam d h, ſicut lineæ f c ad lineam k c: ſed lineæ h d
ad
lineam d i per 7 p 5 eſt proportio ſicut lineæ h d ad lineam d b:
quoniam per definitionem circuli
631329LIBER OCTAVVS. lineæ d i & d b ſunt æquales: eſt ergo proportio lineæ h d ad lineam d i, ſicut lineæ k c ad lineam c l.
Ex
pręmiſsis enim eſt pro-
750[Figure 750]b u i a x r o i m t p c e d z k p q o f n s h g q y portio lineæ k c ad lineam
c
l, ſicut lineę h d ad lineam
b
d:
eſt ergo per 22 p 5 per
æquam
ſcilicet proportio-
nem
proportio lineę s d ad
lineam
d i, ſicut lineę f c ad
lineã
c l:
ergo per 18 p 5 erit
cõiunctim
proportio lineę
si
ad lineam d i, ſicut lineę
flad
lineá l c.
Sed trian-
gulus
d i o ſit æquiangulus
triãgulo
cl m, ut ſuprà pa-
tuit
:
palàm per 4 p 6 quo-
niam
eſt proportio lineæ d
i
ad lineam i o, ſicut lineæ c
l
ad lineam l m:
eſt igitur per 22 p 5 proportio lineæ s i ad lineam i o, ſicut lineæ fl ad lineá l m: ergo
per
5th.
1. huius erit econtrariò proportio lineæ i o ad lineam s i, ſicut lineæ l m ad lineam fl: ſed eſt
proportio
lineæ s i ad lineam i r, ſicut lineæ fl ad lineam l n per 4 p 6:
quoniam triangulus ris eſt
ſimilis
triangulo fl n per 32 p 1.
Cum enim anguli s r i & f n l ſint æquales, quia recti, & anguli r i s &
n
l f ſunt æquales ex præmiſsis:
erit angulus r s i æqualis angulon fl: igitur per 22 p 5 erit proportio
lineæ
i o ad lineam i r, ſicut lineæ l m ad lineam l n:
erit ergo econtrariò per 5th. 1 huius proportio
lineæ
i r ad lineam i o, ſicut lineæ l n ad lineam l m.
Et quoniam linea x i eſt dupla lineæ i r, & line
y
l eſt dupla lineæ l n:
erit per 15 p 5 eadem proportio lineæ x i ad lineam i o, ſicut lineæ y l ad lineam
l
m:
ergo per 17 p 5 erit diuiſim proportio lineæ y m ad lineam m l, ſicut lineæ x o ad lineam i o. Du-
catur
itaq;
à puncto i linea æquidiſtans lineæ h x per 31 p 1, quæ ſit iu. Producatur quoq; linea da,
donec
concurrat cum linea i u:
concurret autem per 2th. 1 huius: quia concurrit cum eius æquidi-
ſtante
, quæ eſt h x:
ſit itaq; concurſus punctus u: eritq́; triangulus o u i per 15 & 29 p 1 æquiangulus
triangulo
h o x:
ergo per 4 p 6 eſt proportio lineæ h o ad lineam o u, ſicut lineæ x o ad lineam o i: eſt
autem
, ut patuit ex præmiſsis, proportio lineæ x o ad lineam o i, ſicut lineæ y m ad lineam m l:
ergo
per
11 p 5 erit proportio lineæ h o ad lineam o u, ſicut lineæ y m ad lineam l m:
eſt ergo per eandem
11
p 5 proportio lineæ h o ad lineam o u, ſicut lineæ h d ad lineam d t.
Sed quoniam triangulus h r i
æquiangulus
eſt triangulo h r x per 4 p 1, quoniam ex hypotheſi linea x r eſt æqualis lineæ r i, & li-
nea
h r eſt perpendicularis ſuper lineam x i:
palàm quia angulus h x r eſt æqualis angulo r i h: ergo
angulus
r i h eſt æqualis angulo u i o:
quia per 29 p 1 anguli h x i & u i o ſunt æquales: cum ſint coal-
terni
inter lineas x h & u i æquidiſtantes:
ergo per 3 p 6 erit proportio lineæ h o ad lineam o u, ſicut
lineæ
h i ad lineam i u:
eſt ergo proportio lineæ h i ad lineam iuper 11 p 5 ſicut lineæ h d ad lineam
d
t.
Verùm angulus u i d, ut patet per præmiſſa, maior eſt angulo d i h: ſecetur ergo ab angulo u i d
angulus
æqualis d i h angulo per 27 th.
1 huius: & ſit angulus p i d: ſitq́; punctus p in diametro d a: &
ducatur
linea p t.
Palàm itaq; per 13 th. 1 huius quòd proportio lineę h i ad lineam iu conſtat ex pro-
portione
lineæ h i ad lineam p i, & ex proportione lineæ p i ad lineam i u:
ſed per 3 p 6 proportio eſt
lineæ
h i ad lineam i p, ſicut lineæ h d ad lineam d p:
quoniam angulus p i h diuiſus eſt per æqualia
per
lineam d i:
igitur proportio lineæ h i ad lineam i u, quæ eſt proportio lineæ h d ad lineam d t,
conſtat
ex proportione lineæ h d ad d p, & lineæ p i ad i u:
& proportio lineæ h d ad d t conſtat ex
proportione
lineę h d ad lineam d p, & exproportione lineæ d p ad lineam d t:
eſt igitur per 13 th. 1
huius
proportio lineæ d p ad lineam d t, ſicut lineæ p i ad lineam ui.
Verùm, ut ſuprà patuit, angu-
lus
ri u eſt medietas anguli u i h:
quoniam angulus uir eſt æqualis angulo h xi per 29 p 1, & angu-
lus
h x i eſt æqualis r i h per 4 p 1:
eſt ergo angulus r i h medietas anguli u i h: & angulus d i h eſt me-
dietas
anguli p i h:
reſtat ergo, ut angulus d i o ſit medietas anguli p i u: ſed angulus d i o, ſit æqua
lis
angulo fly, eſt medietas anguli p d t:
igitur angulus p i u eſt æqualis angulo p d t. Eſt autem, ut
patet
per præmiſſa, proportio lineæ d p ad lineam d t, ſicut lineæ p i ad lineam i u:
igitur per 6 p 6
trianguli
p i u & d p t ſuntę quianguli:
igitur per 4 p 6 illi trigoni ſunt ſimiles: & angulus u p i ęqua
lis
eſt angulo d p t:
ergo per 14 p 1 linea t p i eſt linea una recta: cum angulo enim o p t uterq; illorum
angulorum
æqualium, qui ſunt u p i & t p d, ualet duos angulos rectos per 13 p 1.
Quoniam ergo li-
neat
p i eſt linea una recta:
erit ipſa linea incidentiæ formę puncti t: & anguli ti d & d i h ſunt ęqua-
les
, ut patet ex præmiſsis.
Palàm ergo per 20 th. 5 huius quòd forma pũcti treflectitur ad uiſum exi-
ſtentem
in puncto h à puncto ſpeculi, quod eſti:
ſem perq́; eadem eſt probatio, ſiue punctus rei ui-
ſæ
, qui eſt t, ſit extra circulum ſpeculi, ſiue intra:
ſimiliter ſiue punctum, quod eſt centrum uiſus,
ſit
extra circulum ſpeculi, ſiue intra:
dum tamen diſtent inęqualiter à centro ſpeculi. Patet ergo pro
poſitum
.
Fit enim reflexio ab uno tantùm puncto arcus a q interiacéte illas ſemidiametros, in qui-
bus
puncta h & t non conſiſtunt.
Et quoniam à puncto m impoſsibile eſt duci aliam lineam ſuper
lineam
fl, diuidentem ipſam ſecũdum proportionem, qua diuiſit ipſam linea m c k, ut patet per 120
632330VITELLONIS OPTICAE th 1 huius: manifeſtum eſt quia non eſt poſsibile in propoſito arcu inueniri aliud punctum pręmiſ-
ſæ
reflexionis.
Patet ergo, quod proponebatur.
28. Si angulum à duabus diametris circuli magni ſpeculi ſphærici concaui contentum diui-
dat
alia diameter per æqualia: ab omni puncto arcus interiacentis ſemidiametros primas, in
quibus
punct a reflexanõ conſiſtunt (præter punctum, cui incidit diameter angulum diuidens)
infinit
a punctorum paria inæqualiter à centro circuli diſtantiũ reflectuntur. Alhaz. 74 n 5.
Sit diſpoſitio figuræ præ cedentis: ſecentq́; circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficiei refle-
xionis
& ſuperficiei ſpeculi ſphærici concaui) duæ diametri, quæ ſint b q & a g, ſuper centrum d:

diuidatq́
;
diameter e d z angulum b d g per æqualia. Dico quòd quicunq; punctus ſumatur in arcu
a
q, pręter punctum z, ab illo poſſunt reflecti infinita paria punctorum inæqualiter à centro diſtan-
tium
.
Sumatur enim in arcu a q punctus h: & ſumatur in ſemidiametro d g punctus l: & à ſemidia-
metro
b d ſecetur linea m d æqualis lineæ l d:
& ducantur lineæ l m, l h, m h, d h: ſecabitq́; diameter
e
z lineam m l per 29 th.
1 huius, quia ſecat angulum b d g, cui ſubtenditur linea l m: ſit ergo punctus
ſectionis
f:
eritq́; per 4 p 1 & ex hypotheſi linea m f æqualis lineæ fl. Producatur quoq; linea h d,
quouſq
;
cadat ſuper lineam m l: cadet autem per 29 th. 1 huius: ſitq́; punctus ſectionis n: eritq́; linea
l
n minor quàm linea n m:
ideo, quia linea d n ſecat angulum f d l: quia angulus h d z (qui per 15 p 1
eſt
æqualis angulo n d f) minor eſt angulo a d z.
Ve-
751[Figure 751]b a m h t e f d z p n l g q rùm eum angulus f d m ſit æqualis angulo ſ d l ex hy-
potheſi
, & angulo q d z per 15 p 1, & angulus m d a ſit
æqualis
angulo l d q:
& angulus a d h æqualis angulo
n
d l:
angulus uerò m d n eſt maior angulo n d l, &
angulus
h d q eſt maior angulo a d h:
ergo totus an-
gulus
l d h eſt maior toto angulo m d h:
igitur per 24
p
1 linea l h eſt maior quàm linea h m, cum linea m d
ſit
æqualis lineæ d l, & linea d h communis ambobus
trigonis
m d h & l d h.
Erit ergo angulus d h l minor
angulo
d h m.
Quoniã ſi detur, quòd ſit æqualis: tunc
erit
proportio lineæ l h ad lineam m h, ſicut lineæ l n
ad
lineam n m per 3 p 6:
quod eſt impoſsibile per 8 p
5
.
Si uerò detur quòd angulus d h l ſit maior angulo
d
h m:
ergo per 27 th. 1 huius ſecetur ex angulo d h l
angulus
æqualis angulo d h m:
& ſequetur impoſsi-
bile
, ut prius, producta illa linea ſecante, ad lineam l
n
per 29 th.
1 huius. Eſt igitur angulus d h l minor an-
gulo
d h m.
Secetur igitur ab angulo m h d angulus æqualis angulo d h l, qui ſit angulus t h d. Ergo
forma
puncti t per 20 th.
5 huius refle ctetur ad uiſum exiſtentem in puncto l à puncto ſpeculi, quod
eſt
h:
& linea t d eſt minor quàm linea l d: quoniam eſt minor quàm linea d m. Similiter ſi ſumantur
in
ſemidiam etris b g & g d alia pũcta quàm l & m, æqualiter diſtantia à punctis l & m:
ſimiliter pro-
babitur
quòd à puncto h fit reflexio punctorum in æqualiter diſtantium à centro adinuicem:
& ita
de
infinitis punctis in his diametris ſumptis ſemper ſimilis erit probatio:
& à quocunq; puncto ar-
cus
a q, præter quàm à puncto z, eadem eſt demonſtratio.
A puncto uero z non eſt poſsibilis refle-
xio
propter angulorum t z d & d z linæqualitatem:
quæ patet per 4 p 1, reſecta per 3 p 1 linea l d in
puncto
p ad æqualitatem lineæ d t, & copulata linea p z.
Patet ergo propoſitum.
752[Figure 752]b a t h e p d z n l k g q
29. Puncto rei uiſæ & cẽtro uiſus intra ſpeculum in diuerſis diametris circuli magni ſpeculi
ſphærici
concaui exiſtẽtibus, inæqualiter́ dιſtan-
tibus
à centro: ſi ab aliquo puncto ſpeculi arcus ſci-
licet interiacentis ſemidiametros, in quibus illa punct a non conſiſtunt, fiat reflexio formarũ eiuſ- dem puncti ad eundem uiſum: ab alio puncto eiuſ- dem arcus eſt impoßibile reflecti. Alhaz. 75 n 5.
Remaneat omnimoda diſpoſitio theorematis prę-
cedentis
:
& ſit, ut pũctus rei uiſæ, (qui eſt t) in ſemi-
diametro
circuli d b à puncto arcus a q, (quod ſit h)
refle
ctatur ad uiſum exiſtentẽ in pũcto l ſemidiame-
tri
d g plus diſtantẽ à cẽtro ſpeculi, eſt d, quã pũ-
ctus
rei uiſæ, qui eſt t:
ſintq́; puncta t & l ambo intra
ſpeculũ
.
Dico quòd formá pũcti t ad uiſum limpoſ-
ſibile
eſt reflecti ab alio pũcto arc{us} a q, quàm à pũcto
h
.
Si enim ſit ipſum poſsibile ab alio puncto reflecti
ad
uiſum l:
ſit illud punctũ k: & ducátur lineæ t k, l k,
d
k, l t, t h, l h:
& linea n d h: & producatur linea k d,
quouſq
;
cadatin lineá l t in punctũ p: cadet autẽ per 29 th. 1 huius, ut in præmiſſa oſtendimus.
633331LIBER OCTAVVS.itaq; , ut patet ex hypotheſi, forma puncti t refle ctitur ad uiſum exiſtentem in puncto l à puncto ſpe
culi
h:
palàm per 20 th. 1 huius quoniam angulus th l diuiditur per æ qualia per lineam n d h. Ergo
per
3 p 6 patet quoniam eſt proportio lineæ l h ad lineam t h, ſicut lineæ l n ad lineam n t.
Et ſimili-
ter
cum angulus t k p ſit æqualis angulo l k p ex hypotheſi:
erit per eandem 3 p 6 proportio lineæ
l
k ad lineam t k, ſicut lineæ l p ad p t:
ſed linea lh eſt maior quàm linea l k per 7 p 3, & linea t h eſt
minor
quàm linea t k:
igitur per 9 th. 1 huius maior eſt proportio lineæ l h ad lineam t h, quàm li-
neæ
l k ad lineam t k:
maior ergo erit proportio lineæ l n ad lineam n t, quàm lineæ l p ad lineam p
t
:
quod eſt impoſsibile, & contra idem 9 th. 1 huius. Quocunq; uerò alio puncto dicti arcus h q
dato
, idem accidit impoſsibile.
Palàm ergo quoniam ab alio puncto arcus a q, quàm à puncto h, eſt
impoſsibile
formam puncti t ad l centrum uiſus reflecti.
Ergo nec aliquem punctorum æqualiter
diſtantiũ
à puncto t, & à puncto l, poſsibile eſt ab alio puncto arcus a q, quàm à puncto h reflecti.
Et
hoc
eſt ꝓpoſitũ.
Ex his itaq; duob. theorematibus patet uniuerſalis paſsio, quę accidit uiſibilibus,
& uiſui ſic diſpoſito, reſpectu centri ſpeculi ab omnibus punctis arcus a q:
quoniam à nullo puncto
aliorum
arcuũ eſt poſsibilis reflexio punctorũ taliter diſpoſitorũ, ut etiam hoc patet per 27 huius.
30. Centro uiſus intra circulum (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphæ
rici
concaui) in eius diametro existente: à quolibet puncto illius ſemicirculi reflectuntur ad ui-
ſum
formæ punctorum æqualis uelinæqualis diſtantiæ à centro ſpeculi cum ipſo centro uiſus.
Alhazen
76 n 5.
Sit a centrum uiſus: centrum uerò ſpeculi ſphærici concaui ſit b: & ſit a intra ſpeculum: duca-
turq́
;
una diameter, quæ ſit d a b g: & imaginetur ſuperficies plana, in quaſunt puncta a & b quo-
cunq
;
modo extenſa: hæc ergo per 69 th. 1 huius ſecabit ſphæram ſpeculi ſecundum circulum, qui
ſit
d l g.
Dico quòd à quolibet puncto alterius iſto-
rum
ſemicirculorum reflectuntur ad uiſum a for-
753[Figure 753]l e p d a b g punctorum inæ qualiter diſtantiũ à centro ſpe-
culi
ipſo puncto a.
Sumatur enim in alicuius ſe-
micirculorum
illorum peripheria punctus e:
& du-
cantur
lineæ e a & e b.
Palàm itaq; quoniam angu-
lus
a e b erit acutus per 42 th.
1 huius, & quia cadit
in
minorem arcum ſemicirculo.
Super punctum
itaq
;
e terminum lineæ b e fiat per 23 p 1 angulus æ-
qualis
angulo a e b, qui ſit p e b:
& producatur linea
p
e quántum placet.
Palàm itaq; per 20 th. 5 huius
quoniam
quodlibet punctum illius lineæ reflecti-
tur
ad uiſum a à puncto ſpeculi, quod eſt e.
Ducta
quoq
;
à centro ſpeculi, quod eſt b, ad lineá p e per-
pendiculari
per 12 p 1:
aut illa perpendicularis erit
æqualis
lineæ b a, ſecundum quam diſtat centrum
uiſus
à centro ſpeculi:
aut maior: aut minor. Si fue-
rit
æ qualis:
tunc, cum omnes lineæ ductæ à centro
b
ad lineam p e, præter illam perpendicularẽ, ſint maiores illa perpendiculari per 19 p 1, quoniam
opponuntur
angulo recto in illo triangulo:
palàm quòd omnes lineæ erunt maiores quàm linea b
a
:
& ita quodlibet punctum lineæ p e, excepto puncto unico, in quod cadit perpendicularis ducta
à
centro b ſuper lineæ p e, inæ qualiter diſtabit à
centro
b cum puncto a centro uiſus.
Siuerò per-
pendicularis
fuerit maior quàm linea b a:
tũc pa-
tet
ſecundũ præmiſſa, quòd omnia puncta lineæ
p
e plus diſtabunt à centro b, quàm punctus a.
Si
aũt
illa perpendicularis fuerit minor quàm linea
b
a:
tũc poſsibile eſt duci à puncto b duas lineas
ex
diuerſis partibus perpendicularis æ quales li-
neæ
b a:
quod fiet ſubtenſis illis angulis, rectis ex
utraq
;
parte lineis, æ qualibus lineę a b per 26 th.
1
huius:
& omnes lineę aliæ ductæ à centro b ad
lineã
p e aut ſunt minores, aut maiores, quàm li-
nea
b a.
Palàm itaq; per 28 huius quoniã à pun-
cto
e reflectũtur omnia pũcta lineę p e ad a cẽtrũ
uiſus
, quorũ diſtantia à centro ſpeculi in æqualis
eſt
diſtantiæ centri uiſus, quod eſt a, ab eodẽ cen
tro
ſpeculi.
Sed, ut patet ex præmiſsis, inter hæc
ſunt
puncta æqualiter diſtantia à centro ſpeculi
puncto a.
Sumpto quoq; quocũq; puncto in toto ſemicirculo illo, in quo ſumptũ eſt punctum e,
ſemper
eſt eodem modo demonſtran dum.
Eodem quoq; modo poteſt in alio ſemicirculo circuli d
l
g demonſtratio fermari.
Patet ergo propoſitum.
634332VITELLONIS OPTICAE
31. Centro uiſus extra circulũ (qui ect cõmunis ſectio ſuperficiei reflexiõis & ſpeculi ſphærici
concaui
) exiſtente, ſi à uiſu ducantur duæ lineæ circulum contingentes, & diameter circuli: à
quolibet
puncto arcus interiacentis terminum ultιmum diametri & punctum contingentiæ
(præter quàm ab illis punctis) poteſt fieri reflexio ad uiſum punctorum inæqualiter diſtantium
à
centro circuli cum centro uiſus. Alhazen 77 n 5.
754[Figure 754]h d t b q g
Huius demonſtratio euidens eſt per præmiſſa. Sit enim centrum
uiſus
h extra circulum d t g q, cuius centrum eſt b:
& ducatur dia-
meter
h d b g:
patetq́; per 6 huius quòd à puncto g non fit aliqua
reflexio
ad uiſum:
ducanturq́; à puncto h (quod eſt centrum uiſus)
duæ
lineæ contingentes circulum d t g q per 17 p 3 quæ ſint lineæ h
t
& h q:
palamq́; eſt per ea, quæ dicta ſunt in 24 huius, quoniam ab
arcu
q d t nulla fit reflexio ad uiſum exiſtentem in puncto h:
ſed nec
ab
aliquo punctorum contingentiæ, quæ ſunt q & t, poteſt fieri refle
xio
ad uiſum exiſtentem in puncto h:
quoniam angulus contingen-
tiæ
eſt indiuiſibilis:
& lineæ q h & t h ſunt circulum contingentes, &
ut
patet per 42 th.
1 huius omnis angulus contentus ſub termino
chordę
& diametri eſt acutus:
angulus uerò b q h eſt rectus. Non er-
go
fiet ab illis punctis reflexio alicuius formæ ad uiſum in punctum
h
:
à reliquis uerò punctis arcus q g t, excepto puncto g, poteſt fieri
reflexio
, demonſtratione 6 & 24 huius repetita.
Patet ergo propoſi-
tum
, ſeruata hypotheſi præmiſſa.
32. Centro uiſus intra circulum (qui eſt cõmunis ſectio ſuperfi-
cieireflexionis
& ſpeculi ſphærici concaum) exiſtente, facta́ refle-
xione
ab aliquo puncto circumferentiæ formæ alιcuius punctorum inæqualiter diſtantiũ à cen
tro
ſpeculi cum centro uiſus: diameter circuli, in qua eſt punctus reflexus, cum diametro, in qua
eſt
centrum uiſus facit angulum extrinſecum angulo reflexionis quando maiorẽ: quando
minorem
angulo conctante ex angulis incidentiæ & reflexionis. Alhazen 78 n 5.
Stante priori diſpoſitione 30 huius, ducatur à centro ſpeculi, quod eſt b, linea b f perpendicula-
ris
ſuper lineam e p.
Aut ergo linea b a eſt perpendicularis ſuper lineam e a: aut non. Sit primò
perpendicularis
:
& erũt duo anguli f b a & f e a æquales duobus rectis per 32 p 1, ideo quòd in qua-
drilatero
f b a e alij duo anguli ſuntrecti ex hypotheſi.
Ducatur itaq; linea b o ſuper lineam e f: &
erunt
duo anguli o b a & o e a minores duobus rectis:
ideo quòd angulus b o e eſt obtuſus, & angu
lus
b a e rectus:
erit ergo angulus o b g (qui per 13 p 1
755[Figure 755]e o f n p d a b g angulo o b a ualet duos rectos) maior angulo o
e
a, qui eſt angulus cõſtans exangulo reflexionis &
incidentiæ
.
Et cum triangulus e b f ſit æ qualis trian
gulo
e b a:
quia cum angulus b f e ſit æ qualis angu-
lo
b a e (quoniam uterq;
rectus) & angulus b e f eſt
æ
qualis angulo b e a per 20 th.
5 huius: erit per 26
p
1 angulus e b a æ qualis angulo e b f:
eſt enim b e la
tus
utriq;
illorum trigonorum cõmune: eritq́; per
4
p 6 latus f b æ quale lateri b a:
quoniam ipſa reſpi
ciunt
angulos æ quales.
Sed latus o b per 19 p 1 eſt
maius
latere b f:
ergo & ipſum eſt maius latere b a.
Ducta
uerò linea b n ſuper aliquod punctum lineæ
f
p:
erũt per præmiſſa duo anguli n b a & n e a maio-
res
duobus rectis:
ſed per 13 p 1 duo anguli n b a & n
b
g ualent duos rectos:
ergo angulus n b g min or
eſt
angulo n e a:
& linea n b ſit per 19 p 1 maior ꝗ̃
linea
b f, erit ipſa maior quàm linea b a.
Itaq; forma
puncti
n reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto a, à puncto ſpeculi, quod eſt e:
& in æ qualiter di-
ſtat
à centro ſpeculi, quod eſt b, cum centro uiſus, quod eſt a:
& diameter b n, in qua eſt punctus rei
uiſæ
, quod eſt n, cum diametro a b g, in qua eſt centrum uiſus, quod eſt a, facit angulum n b g mino-
rem
angulo n e a, qui eſt angulus conſtans ex angulis incidentiæ & reflexionis:
diameter uerò o b
cum
diametro a b g continet angulum o b g maiorem angulo o e a.
Patet ergo propoſitum. Siuerò
linea
b a non fuerit perpendicularis ſuper lineam e a:
tunc per 12 p 1 à puncto b ſuper productam li-
neam
e a ducatur perpendicularis, quę ſit b k:
quę quidẽ ſiue cadatultra lineam a b, uel citra uerſus
punctũ
e, ſemper eadẽ probatio.
Sit enim linea b f perpendicularis ſuper lineã e p: & ſit linea f t æ-
qualis
lineę a k:
& ducatur linea t b. Palãitaq; quoniã in trigonok e b angulus e k b eſt rectus æqua-
635333LIBER OCTAVVS. lis angulo f b e trigoni fe b: & angulus k e b per 20 th. 5 huius eſt æqualis angulo f e b, linea uerò
e
b eſt latus commune:
ergo per 26 p 1 illa trigona f b e & k b e ſunt æ qualia: & erit linea b f æ qualis
lineæ
k b:
ſed linea a k æ qualis eſt lineæ f t ex hypotheſi: ergo per 4 p 1 in trigonis b t f & b k a erit
linea
b t æ qualis lineæ b a:
& angulus a b k æqualis angulo f b t: addito ergo utrobiq; communi an-
gulo
f b a, erit angulus k b f æ qualis angulo a b t:
ſed duo anguli k b f & fe a ualent duos rectos per
32
p 1, quia in quadrilatero k b ſ e alij duo anguli (qui ſunt b f e & b k e) ſunt recti:
ergo duo angulit
b
a & t e a ualent duos rectos:
ſed per 13 p 1 angulus t b g cum angulo t b a ualet duos rectos: ergo
angulus
t b g æqualis eſt angulo t e a, quieſt angulus conſtans ex angulo incidentiæ & angulo refle
xionis
.
Si igitur à centro ſpeculi, quod eſt b, ad lineam t e ducatur linea ultra punctum t, faciet an-
756[Figure 756]e o f t p d a b g k757[Figure 757]e o f l p k d a b g gulum cum diametro b g ex parte puncti g minorem angulo t e a:
quoniam faciet minorem angulo
t
b g, qui eſt æ qualis angulo t e a:
& erit illa linea maior quàm linea a b: quia erit per 19 p 1 maior
quàm
linea b t, quæ eſt æ qualis lineæ a b.
Quælibet uerò linea ducta ab aliquo puncto lineæ t e ad
centrum
ſpeculi, quod eſt b, faciet angulum cum diametro b g maiorem angulo t b g:
ergo & maio-
rem
angulo t e a:
& erit quælibet illarum linearum minor quàm linea b t: ergo erit minor quàm li-
nea
b a.
Patet ergo propoſitum.
33. Centro uiſus & puncto rei uiſæ in diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſu-
perficiei
reflexionis & ſpeculi ſphærici concaui) exiſtentibus, & inæqualiter diſtantibus à cen-
tro
ſpeculi: ſi ab aliquo puncto circumferentiæ circuli fiat reflexio, impoßibile eſt diametrum, in
qua
eſt punctus rei uiſæ cumdiametro, in qua eſt centrum uiſus, angulum extrinſecum æqua-
lem
conſtituere angulo conſtanti ex angulis incidentiæ & reflexionis. Alhazen 79 n 5.
Sit b centrum uiſus: & centrum ſpeculi ſphærici concaui ſit g: & ducatur diameter per pun-
cta
b & g:
quæ ſit z d: ſitq́; a punctus rei uiſæ: & eſto, ut aliqua ſuperficies plana ſecet ſphæram ſpecu
li
ſuper circulum z e d per 69 th.
1 huius. Dico (ſi forma puncti a exiſtentis in diametro h g e reflecti
tur
ad uiſum exiſtentem in puncto b ab aliquo puncto cir-
culi
z e d:
& ſi in-
758[Figure 758]t z e b a g h d759[Figure 759]t z c b a g h d æqualis eſt di-
ſtantia
puncto-
rum
a & b à cen
tro
ſpeculi,
eſt
g) quòd dia
meter
a g dia
metro
b g d ex
parte
pũcti d fa-
eiet
angulum a
g
d, quem im-
poſsibile
eſt eſſe
æqualem
angu-
lo
conſtanti ex
angulis
inciden
tiæ
& reflexiõis.

Si
uerò hoc ſit
poſsibile
, ponatur eſſe:
& ſit punctus reflexionis t: ſit ; linea à g inæqualis lineæ b g: & ducantur
lineæ
t a, t b, t g, b a:
& fiat circulus tranſiens pertria puncta a g b trigoni a b g per 5 p 4: trãſibit ergo
636334VITELLONIS OPTICAE ille circulus neceſſariò per punctum t. Si enim trãſeat extra punctum t: tunc ductis lineis à punctis
a
& b ad aliquod punctum unum illius circuli extra punctum t, & ducta linea b a:
erit angulus con-
tentus
per lineas ductas ad illud punctum circumferentię minoris circuli per 21 p 1 minor angulo a
t
b, ſed accidit ipſum eſſe æ qualem angulo a t b.
Palàm enim per 22 p 3 quoniã ille angulus cum an-
gulo
a g b ualet duos rectos:
quoniam omnes duo anguli quadrilateri inſcripti circulo ex aduerſo
collocati
ualent duos rectos:
ſed angulus a g b cum angulo a g d per 13 p 1 ualet duos rectos: angu-
lus
uerò a g d æqualis eſt angulo a t b ex hypotheſi:
ergo angulus a g b cum angulo a t b ualet duos
rectos
:
erit ergo ille angulus conſtitutus ſuper arcum minoris circuli æqualis angulo a t b, quod eſt
contra
21 p 1.
Similiter quoq; accidit idem impoſsibile, ſi circulus ille tranſiens puncta illa tria, quæ
ſunt
a, g, b, non ceciderit in punctum t, ſed citra illud, & erit eadem deductio, quęprius.
Reſtat ergo
ut
circulus tranſiens per puncta a, g, b tranſeat etiam per punctum t.
Cum itaq; angulus a t g ſit per
20
th.
5 huius æ qualis angulo b t g: erit arcus a g æqualis arcui b g per 26 p 3: ergo per 29 p 3 erit li-
nea
b g æqualis lineæ g a:
poſita autem eſt eſſe mæqualis: hoc ergo eſt impoſsibile. Patet itaq; pro-
poſitum
, quoniã angulus a t b conſtans ex angulis incidentiæ & reflexionis formæ puncti a ad cen
trũ
uiſus exiſtẽs in puncto b, ſemper eſt inæ qualis angulo cõtento à diametris, in quibus ſunt pun
ctus
rei uiſæ, & centrũ uiſus, extrinſeco ad illũ angulũ incidentiæ & reflexionis.
Quod eſt ꝓpoſitũ.
34. Centro uiſus & puncto rei uiſæ in diuerſis diametris circuli (qui eſt communis ſectio ſu-
perficiei
reflexionis & ſpeculi ſphærici cõcaui) exiſtentibus, & inæqualiter diſtantibus à centro
ſpeculi
: ſi à duobus punctis arcus interiacentis diametrum, in qua eſt centrum uiſus, & aliam,
in
qua eſt punctus rei uiſæ, fiat reflexio: non erit uter angulus conſtãs ex angulo incidentiæ &
reflexionis
minor angulo, extrinſeco ad angulum cadentem in eundem arcum, à dictis diame-
tris
contento. Alhazen 80 n 5.
Sit, ut in præmiſſa proxima, centrum uiſus b: & punctus rei uiſæ a: centrum ſpeculi ſphærici con
caui
ſit g:
& ducatur diameter per puncta b & g, quæ ſit z d: ſecetq́; ſuperficies plana ſpeculũ ſecun-
dum
diametrum z d:
eritq́; per 69 th. 1 huius ſectio communis circulus, qui ſit e d h z: ducaturq́; dia
meter
e h, in qua ſit punctus rei uiſæ, qui eſt a:
ſitq́; linea b g, quæ eſt diſtantia centri uiſus à centro
ſpeculi
, maior quàm linea a g.
Dico quòd ſi forma puncti a reflectitur ad uiſum exiſtentem in pun-
cto
b à duobus punctis arcus e z, non erit uterq;
angulus conſtans ex angulis incidentiæ & refle-
xionis
minor angulo a g d.
Sint enim duo puncta, à quibus fit reflexio formæ puncti a ad uiſum exi
ſtentem
in puncto b, quæ ſunt puncta t & q:
& ducantur line æ b t, g t, a t, b q, g q, a q. Si itaq; angulus
b
t a cõſtans ex angulo incidentiæ, qui eſt a t g, & exangulo reflexionis, qui eſt g t b, ſit minorangu
lo
a g d, qui eſt angulus extrinſecus angulo cadenti in arcum e z:
& eſt ipſe angulus a g d cadens in
arcum
e d.
Dico quò d angulus a q b, qui conſtat
760[Figure 760]n q t p z b k f a l m g h d exangulo incidentiæ a q g, & angulo reflexionis g
q
b, non erit minorangulo a g d.
Dato enim quòd
ſit
minor:
ducatur linea g n diuidens angulum e g
z
per æ qualia per 9 p 1:
& ducatur linea a b conti-
nuans
punctum rei uiſæ, quod eſt a, cum centro ui
ſus
, quod eſt b.
Palàm itaq; per 29 th. 1 huius, cum
linea
g n ſecet angulum b g a, cui ſubtenditur linea
a
b, quòd linea g n etiã ſecabit lineã a b:
ſit punctus
ſectiõis
f:
erit ergo per 3 p 6 proportio lineæ b g a d
lineam
g a, ſicut lineæ b f ad lineam f a:
ſed linea b g
ex
hypotheſi eſt maior quàm linea g a:
eſt ergo li-
nea
b f maior quàm linea f a.
Diuidatur itaq; linea
a
b per æ qualia in puncto k per 10 p 1:
& fiat per 5 p
4
circulus tranſiens per tria puncta, quę ſunt a, b, t:

qui
circulus non tranſibit per punctum g, ſed citra
illud
uerſus puncta a & b.
Dato enim quòd circu-
lus
ille tranſeat centrum g, ſequeretur per 22 p 3 an
gulum
a g b cum angulo a t b ęqualẽ eſſe duobus rectis:
quoniã illi duo anguli erunt ex aduerſo col
locati
in quadrilatero inſcripto illi minori circulo:
ſuntautẽ illi duo anguli minores duobus rectis,
quod
patet ex hypotheſi, cum angulus b t a ſit minor angulo a g d, qui per 13 p 1 cum angulo a g b ua
let
duos rectos.
Igitur ille minor circulus non tranſibit per centrũ maioris circuli, quod eſt g. Simi-
liter
quoq;
dico quòd non tranſibit ille circulus minor punctũ reflexionis ſecundũ, quod eſt q. Da
to
enim quòd tranſeat punctũ q, non tranſeat centrum g:
ſit punctus, in quo linea g q ſecat peri-
pheriã
illius circuli, punctus m.
Quia itaq; anguli a q m & m q b ſunt ęquales per 20 th 5 huius, quo-
niã
angulus incidentiæ eſt æqualis angulo reflexionis:
& ſunt cõſtituti ſuper illius circuli circum-
ferentiam
:
palàm per 26 p 3 quoniã arcus a m æ qualis erit arcui m b: quod eſt impoſsibile. Sitenim
punctus
in quo linea g t ſecat circulũ, punctus o:
eritq́; palàm ք 20 th. 5 huius & 26 p 3 quoniã arcus
a
o eſt ęqualis arcui o b:
eſt aũt arcus a o maior arcu a m: fiet ergo arcus o b maior arcu m b, pars ſuo
toto
:
eſt impoſsibile. ergo trãſibit ille circulus per punctũ q: reſtat ergo, ut ille circulus tran-
637335LIBER OCTAVVS. ſeat ultra punctum q: ſi enim citra punctum q tranſeat, eadem penitus erit improbatio, quęprius.
Ducatur
item linea à puncto o ad punctum k, quę ſit o k:
hæc ergo diuidit chordam b a per æ qualia,
& ſimiliter arcum b a, ut patet ex præmiſsis.
Ductis ergo chordis b o & a o, quæ erunt æquales per
29
p 3, patet per 8 p 1 quod linea o k perpendicularis erit ſuper lineam b a.
Sed per 18 p 1 angulus b
a
g maior eſt angulo a b g:
eſt enim linea b g maior quàm linea g a ex hypotheſi, & per 32 p 1 angulus
b
f g ualet duos angulos f a g & f g a, & per eandem 32 p 1 angulus a f g ualet duos angulos f b g & f
g
b:
ſed ex præ miſsis angulus a g f eſt æ qualis angulo t g b, & angulus f a g maior eſt angulo f b g: er-
go
angulus a f g minor eſt angulo g f b:
eſt ergo angulus g f a acutus, & angulus g f b obtuſus per 13
p
1:
ergo angulus n f k eſt acutus per eandem 13 p 1: ſed angulus o k b eſt rectus, ut patet ex præmiſ-
ſis
:
ergo per 14 th. 1 huius linea o k producta concurret cum linea g n ultra lineam b f, non autem
ſub
illa:
ideo, quia ſi concurreret cum linea g f in puncto k: fierent per 1 p 6 trigona a g k & b g k æ-
qualia
:
cum ipſa ſint eiuſdem altitudinis, & eorum baſes, quæ ſunt b k & a k, ſint æ quales: ſed & eo-
rum
anguli, qui ſunt b g k & a g k ſunt æ quales:
angulus enim a g b diuiſus eſt per æqualia per li-
neam
g f, in quam cadit punctum k:
ergo per 15 p 6 ſequitur latus b g fieri ęquale lateri a g: quod eſt
contra
hypotheſim:
uel ſequitur per 3 p 6 lineam b k fieri maiorem quàm fuit linea a k: quod item
eſt
contra præmiſſa.
Idem quoq; accidit impoſsibile, ſi punctus f cadat inter puncta b & k: fiet enim
linea
b k maior quàm linea b f:
eſt aũt linea b f per 3 p 6 maior quàm linea f a: & ita eſt linea b f maior
quàm
linea k a:
quod totum eſt impoſsibile: cadet ergo punctus f inter puncta k & a. Fiet ergo li-
nearum
o k & g n concurſus ultra lineam b f.
Facto item circulo tranſeunte per tria puncta, quæ
ſunt
a, q, b:
tranſibit ille circulus citra punctum g: quoniam, ut prius oſtenſum eſt, ſi tranſiret per
punctum
g, fieret per 22 p 3 angulus a q b æ qualis angulo a
g
d per 13 p 1, quod eſt contra pręmiſſam proximam:
tranſi
761[Figure 761]n q t z e b k f a g h d bit ergo ille circulus citra punctum g, & per 20 th.
5 huius
& per 26 p 3 linea g q diuidet arcum illius circuli, qui eſt a
b
, per æqualia in puncto, qui ſit o:
quoniam ipſa diuidit
angulum
b q a per æqualia.
Ducatur quoq; linea k o, quæ,
ut
patet ex pręmiſsis, diuidit chordam b a per æqualia:
er-
go
linea k o concurret cum linea g n infra lineam f b, & ul-
tra
punctum o Quia enim, ut ſuprà oſtenſum eſt, linea o k
eſt
perpendicularis ſuper lineam b a, punctumq́;
o cadit
in
peripheriam cireuli minoris, qui eſt a q b:
à punctis er-
go
a & b copulentur, ut prius, chordæ b o & a o, patetq́;

per
4 p 1 quoniam chordæ b o & a o ſunt & quales:
ergo
per
28 p 3 arcus a o eſt æ qualis arcui b o:
arcus enim b a di
uiſus
eſt per æ qualia in puncto o per lineam g q:
lineæ er-
go
o k & g n concurrunt in puncto aliquo citra lineam b
f
, & ultra punctum o:
quoniam linea g n diuidens per æ
qualia
angulum a g b, caditinter puncta k & o, ut ſuprà patuit.
Linea ergo k o cõcurrens cum linea
b
a, de neceſsitate prius concurret cum linea g n:
concurret ergo cum linea g n ſub linea b f: cuius
contrarium
iam patuit in præmiſsis:
oſtenſum enim fuit, quia concurrebat cum linea g n ultra li-
neam
b f:
& ita ſequeretur duas rectas lineas includere ſuperficiem: quod eſt manifeſtum impoſsi-
bile
.
Reſtat ergo ut angulus a q b non ſit minor angulo a g d: aut quòd forma puncti a non reflecta-
tur
ad uiſum in punctum b à puncto q:
quod eſt contra hypotheſim & impoſsibile. Eſt ergo angu-
lus
a q b non minor angulo a g d:
ex quo ſequitur propoſitum, quòd in hac diſpoſitione non erit u-
terq
;
angulorum conſtantium ex angulis incidentię & reflexionis minor angulo extrinſeco, ad an-
gulum
cadentem in arcum contentum à duabus diametris circuli, in quarum una eſt centrũ uiſus,
& in altera punctus rei uiſę.
Patet ergo propoſitum: quoniã ſemper ſimilis erit improbatio, ſumpto
quocunq
;
alio puncto arcus e n. Sed neq; ab aliquo puncto arcus z n poſsibile eſt fieri reflexionem
formæ
puncti a rei uiſæ ad uiſum exiſtentẽ in puncto b, ita ut angulus conſtans ex angulis inciden-
tiæ
& refle xionis factæ à puncto t, & ab illo alio puncto arcus n z ſit uterq;
minor angulo a g d. Re-
manente
enim diſpoſitione figuræ prioris, ſit, ut à puncto arcus n z fiat reflexio formæ puncti a ad
uiſum
b.
Sit itaq; quòd angulus conſtans ex angulo incidentię & reflexionis, qui ſit ſuper punctum
p
, ſit minor angulo a g d, ſicut & angulus conſtans ex angulo incidentiæ & reflexionis, qui eſt ſupra
punctum
t, minor eſt eodem angulo a g d.
Ducanturitaq; lineæ a p, b p, g p: ſecabit ergo linea g p li-
neam
k o:
quoniam, ut præmiſſum eſt, linea g t diuidit arcum a b minoris circuli per æ qualia in pun
cto
o per 26 p 3:
eſt enim per 20 th. 5 huius angulus a t g æ qualis angulo g t b, & eundem arcum diui
dit
linea k o per æ qualia.
Et quoniã, ut præoſtenſum eſt, patet quod linea k o concurrit cum linea
g
n, linea g p ſecat angulũ n g t, cui ſubtenditur linea k o, concurrens cum linea n g ultra lineam b f:

ergo
per 29 th.
1 huius linea g p ſecabit lineam k o. Sit itaq; punctus ſectionis linearum g p & k
o
punctus l:
& ducatur linea t p. Cum itaq; duæ lineæ g t & g p ſint æquales: quia ſunt ſemidia-
metri
eiuſd m citculi:
erit per 5 p 1 angulus g t p æqualis angulo g p t, & uterq; acutus per 32 p 1.
Ducta
ergo linea perpendiculari à puncto t ſuper lineam g t, erit illa perpendicularis per 16 p
3
contingens ſpeculi circulum, qui eſt e d h z:
& producta cadet ſuper terminum diametri mi-
noris
circuli per 31 p 3:
cum angulus, quem efficit illa perpendicularis cum linea t g, reſpiciat
638336VITELLONIS OPTICAE ſemicirculũ minoris: linea enim t o cadit ſuper lineã k o, fitq́; angulus t o k minor recto per 42 th. 1
huius
:
linea enim o k eſt pars diametri circuli minoris, propter hoc quòd angulus o k b eſt rectus:
& linea k o producta ſecat circulum minorẽ, tranſiens per eius centrũ per 1 p 3:
ideo quòd ipſa ſecãs
lineam
b a orthogonaliter, & per æqualia ſecat ipſam neceſſariò:
ergo illa perpendicularis produ-
cta
concurret cum linea k o per 14 th.
1 huius: eritq́; punctus concurſus in puncto termini diametri
circuli
minoris per 31 p 3:
cum ille angulus in ſemicirculo ſit rectus, qui fit ſuper punctum t terminũ
lineæ
g t:
ſed linea t p eſt inferior illa perpendiculari ex parte puncti n. Igitur quæcunq; linea duca-
tur
à puncto g centro ſpeculi ad lineam t p, ſecans diametrum o k:
illa cadet neceſſariò in aliquod
punctum
lineæ t p citra perpendicularem.
Cum igitur linea g p cadat in punctum p, & ſecet lineam
o
k:
erit punctus p citra illam perpendicularem, & infra arcum minoris circuli, cui ſubtenditur illa
perpendicularis
.
Facto igitur circulo trãſeunte per tria puncta, quę ſunt a, b, p, tranſibit quidem ille
circulus
per punctum l:
quoniam linea p l ſecabit illum circulum, ſicuti priorem circulum a b t ſeca
bat
linea t o.
Circulus itaq; a b p ſecabit circulum a b t in duobus punctis a & b: & cum exeat à pun-
cto
b, & iterum redeat in punctum p inferiorem puncto t (cum ſit citra illum circulum uerſus pun-
ctum
t) neceſſariò ſecabit illum circulum in tertio puncto, quod eſt contra 10 p 3 & impoſsibile.
Re
ſtat
igitur, ut forma puncti rei uiſæ, qui eſt a, non reflectatur ad uiſum exiſtentẽ in puncto b à duo-
bus
punctis arcus z n:
ita ut quilibet angulorum illorum ſit minor angulo a g d. Palàm ergo, quòd
impoſsibile
eſt, ut forma puncti a reflectatur ad uiſum b à duobus punctis arcus interiacentis eo-
rum
diametros, qui eſt e z, ita ut uter q;
angulorum conſtantium ex angulis incidentiæ & reflexio-
nis
ſit minor angulo a g d.
Quod eſt propoſitum.
35. In ſpeculis ſphæricis cõcauis duos pũctos, qui in diuerſis diametris, & inæqualis diſtantiæ
à
centro ſpeculi exiſtentes à duobus punctis ſpeculi arcus ſcilicet interiacentis ſemidiametros,
in
quibus illi puncti conſiſtunt, ad ſe mutuò reflectantur, poßibile eſt inueniri. Alhazen 81 n 5.
Sit circulus (qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis, & ſuperficiei ſpeculi ſphærici con-
caui
) cuius centrum d:
& ſumantur in ipſo duæ diametri, quæ ſint g a & b h, ſecantes ſe in centro d:
dico
quòd poſsibile eſt fieri, quod proponitur.
Diuidatur enim angulus g d b per æqualia per ſemi
diametrum
d e:
& in ſemidiametro b d ſumatur punctus m ultra punctũ, in quem cadit perpendicu
laris
ducta à puncto e ſuper diametrũ b d:
& ſumatur linea n d in diametro d g æqualis lineæ m d: &
fiat
per 5 p 4 circulus tranſiens per tria puncta m, d, n:
hic ergo neceſſariò tranſibit ultra punctum e.
Si
enim detur, quòd ille circulus tranſeat punctum e, ducantur lineæ m e & n e:
fietq́; quadrangulũ
d
m e n intra circulũ:
ergo per 22 p 3 duo anguli iſtius quadranguli ex aduerſo collocati, ut qui ſunt
ad
punctos m & n, ſunt æquales duobus rectis:
quod eſt impoſsibile: quoniam duo anguli e m d &
e
n d ambo ſunt acuti, minores duobus rectis:
ideo quòd lineæ e m & e n cadunt ultra perpendicu-
lares
ductas à pũcto e ſuper ſemidiametros b d & g d.
Similis quoq; fiet deductio, ſi circulus trãſeat
citra
punctum e:
tunc enim anguli illius quadranguli cadentes ſuper punctum m & n, erũt iterum
minores
duobus rectis.
Tranſit igitur circulus d m n extra punctum e: ſecabit ergo circulum pro-
poſitum
ipſius ſpeculi in duo bus punctis per 10 p 3:
ſint illa duo puncta t & l: & ducantur lineæ n t,
m
t, n l, d l, m l:
& ducatur linea m n ſecans lineã t d in puncto f, & lineam e d in puncto p. Cum itaq; ,
ut
patet ex præmiſsis, linea m d ſit æqualis lineæ n d, & li-
762[Figure 762]k e l t r o z i g x b n p f m q d s n a nea p d cómunis ambobus trigonis p d m & p d n, & an-
gulus
p d m æqualis angulo p d n:
palàm per 4 p 1 quoniã
triangulus
p m d æqualis eſt triangulo p n d:
erit quoq; an
gulus
f p d æqualis angulo n p d, & uterq;
rectus: angulus
itaq
;
p f d eſt acutus per 32 p 1. Ducatur ergo à puncto ſ li-
nea
perpendicularis ſuper lineam d t per 11 p 1, quæ produ
cta
ad circunferentiam minoris circuli ſit linea f k.
Hæc
itaq
;
ſecabit lineam l n: uel non ſecabit. Si non ſecet: erit
quilibet
punctus lineę l n propinquior puncto n, quàm
punctus
k.
Si ſecet: palàm itaq; quoniam aliquis punctus
lineæ
l n erit inſerior puncto k, plus approximans ad pun
ctum
n quàm punctũ k:
ſit ille punctus z: & ducatur linea
t
z:
quæ producatur uſq; ad circunferentiam circuli mino
ris
, cadatq́;
in punctum o. Arcus itaq; n o aut eſt minor ar
cu
t l:
aut non. si non fuerit minor, abſcindatur ex eo ar-
cus
minor arcul t, & ducatur ad terminum illius arcus li-
nea
à puncto t, & erit idem, ſicuti ſi arcus n o ſit min or ar-
cu
l t.
Sit ergo arcus n o minor quàm ſit arcus t l: ergo per 33 p 6 angulus t n l eſt maior angulo o t n.
Secetur
ergo ex angulo t n l angulus æqualis angulo o t n, qui ſit i n z:
cadetq́; punctum i in lineam
t
z per 29 th.
1 huius: & ſuper punctum t lineæ m t per 23 p 1 fiat angulus æqualis angulo o t n, qui ſit
angulus
q t m.
Cum itaq; angulus t m l ſit maior angulo m t q: quia arcus t l eſt maior arcu n o, ut pa-
tet
ex præmiſsis:
arcus uerò n o determinat quantitatem anguli m t q, qui eſt æqualis angulo o t n:
palàm
ergo per 14 th.
1 huius quoniá concurret linea t q cum linea l m: ſit itaq; concurſus in puncto
639337LIBER OCTAVVS.q. Cum igitur angulus l m t ſit ęqualis duobus angulis m q t & m t q per 32 p 1, & angulus l n t ſit æ-
qualis
angulo l m t per 27 p 3, ſunt enim conſtituti ſuper eundem arcum:
qui eſt l t: & cum angulus
i
n z ex præmiſsis ſit ęqualis angulo m t q:
erit angulus i n t, ęqualis angulo m q t: eſt ergo per 32 p 1
triangulus
m t q æquiangulus triangulo i n t, cum angulus o t n ſit ęqualis angulo m t q:
& ſimiliter
triangulus
i n z eſt per 32 p 1 æquiangulus triangulo t n z, cum angulus t z n amb obus illis triangu-
lis
ſit cõmunis, & angulus i n t ſit ęqualis angulo o t n.
Eſt ergo per 4 p 6 proportio lineę n t ad lineã
t
q, ſicut lineę n i ad lineá m q:
& ſimiliter eſt proportio lineę t n ad lineá t z, ſicut lineę n i ad lineá n z:
ſed
linea t z eſt maior quàm linea t q:
quod patet per hoc. Sit enim r punctus, in quo linea t z ſecat li-
neam
k f:
angulus itaque t f r eſt rectus, cum linea f k ſit perpen dicularis ſuper lineam t d: ergo per 32
p
1 angulus f t r eſt acutus.
Quia uerò linea d m, ut patet ex præmiſsis, eſt ęqualis lineæ d n: erit per
28
p 3 arcus d m æqualis arcuid n:
ergo per 27 p 3 angulus m t d eſt ęqualis angulo d t n: ſed angulus
q
t m eſt æqualis angulo o t n ex præmiſsis:
fit ergo angulus q t f æqualis angulo f t r: quia ex æquali
bus
angulis conſtat:
angulus ergo q t f eſt acutus, & linea k f eſt perpendicularis ſuper lineam t d: an
gulus
quo quet f k eſt rectus:
ergo per 14 th. 1 huius linea k f producta concurret cum linea t q: ſit
ctum
concurſus s:
& linea producta à puncto t uſque ad punctum s, quod eſt punctum concurſus,
cuius
pars eſt linea t q, eſt ęqualis lineæ t r.
Quoniam enim illorum trigonorum anguli ad punctum
f
fiunt recti, & ad punctum t ex præmiſsis ſunt ęquales:
patet per 32 p 1 quoniam illi trigoni t f s & t f r
ſunt
æquian guli, & linea t f communis:
reliqua ergo latera, quæ ſunt t s & t r ſunt æqualia per 26 p 1:
ſed
linea t s eſt maior quàm linea t q, & linea t z eſt maior quã linea t r:
linea ergo t q eſt minor quàm
linea
t z.
Eſt ergo per 8 p 5 maior proportio lineæ n t ad lineam t q, quàm lineæ n t ad lineam t z: igi-
tur
maior eſt proportio lineæ i n ad m q, quàm lineę i n ad lineã n z:
quare per 10 p 5 linea m q eſt mi-
nor
quàm linea n z.
Secetur ergo ex linea n z linea æqualis lineę m q, quę ſit n x: & ducatur linea d x.
Et
quoniam per 22 p 3 angulus l n d cum angulo l m d ualet duos rectos, & angulus q m d cum angu
lo
l m d per 13 p 1 ualet duos rectos:
erit angulus l n d ęqualis angulo q m d: ergo per 4 p 1 triangulus
x
n d eſt ęqualis triangulo d m q:
& linea d x ęqualis lineæ d q: & angulus x d n eſt ęqualis angulo q
d
m:
& angulus d x n æqualis angulo d q m. Sed angulus d x z eſt maior recto, cum ſit maior angulo
d
n x per 16 p 1:
& angulus d n x eſt maior recto per 31 p 3: quoniam cadit in portionem minorem ſe-
micirculo
, quę eſt d n l:
& etiam patet hoc per 22 p 3. Quoniam enim angulus l m d eſt acutus: quia
angulus
e m d eſt acutus ex præmiſsis:
patet quod angulus d n l eſt obtuſus: ergo per 19 p 1 linea d z
eſt
maior quàm linea d x:
ergo linea z d eſt maior quàm linea q d. Forma ergo pũcti q poteſt reflecti
ad
punctum z à duobus punctis ſpeculi, quę ſunt t & l:
& puncta q & z ſunt inęqualis diſtantię à cen
tro
& in diuerſis diametris:
quod patetideo quòd angulus x d n eſt ęqualis angulo q d m: addito er
go
cõmuniangulo x d m, erit angulus n d m æqualis angulo q d x:
ſed angulus n d m eſt minor duo-
bus
rectis:
ergo & angulus q d x: ergo magis angulus q d z eſt minor duobus rectis. Ergo duo pun-
cta
q & z non ſunt in eadem diametro, ſed in diuerſis.
Et hoc eſt propoſitum.
36. A ſpeculis ſphæricis concauis duobus punctis inæqualiter diſtantib. à centro & in diuer
ſis
diametris exiſtentibus, ad ſe inuicem reflexis à duobus punctis arcus interiacentis illas ſemi-
diametros
, in quibus illa puncta conſiſtunt: impoßibile eſt ipſa à puncto alio illius arcus ad ſe in-
uicem
reflecti. Alhazen 82. n t.
Sit circulus ſpeculi ſphærici concaui a g b, cuius centrum ſit d: & ſint duo pũcta k & o ad ſe inui-
cem
reflexa à duobus punctis arcus b g:
ſitq́; punctum k remotius à cẽtro ſpeculi, quod eſt d, quàm
punctus
o:
& ſint lineæ g d a & b d m duę diametri, in quibus ſunt puncta illa k & o: ſitq́; punctum k
in
ſemidiametro g d, & punctus o in ſemιdiametro b d:
reflectanturq́ue formæ iſtorum punctorum
ad
inuicem à duobus punctis arcus g b, ut oſtenditur per præcedentem:
& ſit t unus punctus arcus
b
g, à quo fit reflexio.
Palàm ergo ex 34 huius quòd non uterque duorum angulorum conſtantium
exangulis
incidentię & reflexionis erit minor angulo o d a:
neque eſt aliquis illorum angulorum ę-
qualis
angulo o d a, ut patet per ea, quæ declarata ſunt in 33 huius:
alter ergo illorum erit maior an-
gulo
o d a:
ſit itaque angulus, qui eſt ſuper punctum t, maior angulo o d a: & ducantur lineę o t, d t, k
t
:
& ex angulo o t k ſecetur per 27 th. 1 huius angulus æqualis angulo o d a, qui ſit o t f, ducta linea t f
ſuper
diametrum g d:
& diuidatur angulus f t k per æqualia per 9 p 1, ducta linea t e ſuper lineam
k
f:
& à puncto k ducatur linea ęquidiſtans lineæ t f per 31 p 1: quæ ſit k z. Et quoniam linea t f ęqui-
diſtans
lineę k z, concurrit cum linea t e in puncto t:
patet quòd linea k z concurret cum linea t e ꝓ-
ducta
per 2 th.
1 huius: ſit ergo linea k z concurrens cum linea t e in puncto z: & ducatur linea o k: &
per
9 p 1 diuidatur angulus o d k per æqualia per lineam d u ſecantem lineam k o in puncto p.
Cum
ergo
ſit linea k d maior quàm linea o d, ut patet ex hypotheſi:
& quia per 3 p 6 eſt proportio lineæ
k
d ad lineam d o, ſicut lineæ k p ad lineam p o:
erit linea k p maior quàm linea p o. Item ſit, ut linea
d
t ſecet lineam k o in puncto n:
palàm quòd linea d p u cadet inter duo puncta k & n: non autem
inter
duo puncta n & o.
Quia enim angulus k p d ualet duos angulos p o d & p d o, & angulus o p d
ualet
duos angulos p d k & p k d per 32 p 1:
ſed angulus p d o eſt æqualis angulo p d k: & angulus k o
d
maior eſt angulo o k d per 19 p 1:
ergo angulus k p d maior eſt angulo o p d: eſt ergo angulus k p d
maior
recto per 13 p 1:
& angulus o p d eſt acutus. Sed & angulus k n d eſt acutus: quod patet: ſi fiat
circulus
tranſiens per tria puncta o, t, k per 5 p 4:
hic enim tranſibit infra punctum d, quod eſt cen-
640338VITELLONIS OPTICAE trum circuli maioris. Quoniam cum angulus o t k ſit maior angulo o d a ex hypotheſi: erunt duo an
guli
o d k & o t k maiores duobus rectis:
quod eſſet
763[Figure 763]b k o u n p g k e f d a q z m impoſsibile per 22 p 3, ſi circulus ille tranſiret punctũ
d
:
uel ſupra punctum d: quoniam eadem eſt demon-
ſtratio
.
Linea uerò n d diuidet k o arcum illius circu-
li
per æqualia per 26 p 3:
quoniam diuidit angulum o
t
k per æqualia ex hypotheſi:
fiet autem illa diuiſio ar
cus
k o infra punctum d.
Si uerò ab illo puncto diui-
ſionis
arcus o k ducatur linea ad medium punctũ li-
neę
o k (quę eſt chorda illius arcus o k) erit linea illa
perpendicularis
ſuper lineam o k per 8 p 1, & cadet il-
la
perpendicularis inter puncta p & k, linea k p ſit
maior
quàm linea p o ex præmiſsis:
& angulus ſuper
punctum
n ex parte illius perpẽdicularis erit acutus:

ergo
& ex parte p erit acutus:
& angulus ſuper pũctũ
p
ex parte o erit acutus:
hoc enim oſtenſum eſt ſupe-
rius
.
Si ergo detur quòd punctus p cadat inter duo
puncta
n & o:
impoſsibile erit perpẽdicularem illam
cadere
inter puncta n & p:
quia tunc ſecaret lineam
d
p:
& fieret triangulus: cuius unus angulus eſſet rectus, & alius obtuſus: quod cum ſit impoſsibile,
neceſſe
eſt angulum k n d eſſe acutum:
ergo per 13 p 1 angulus o n d eſt obtuſus: punctum ergo p
cadet
inter puncta n & o.
Quoniam cum angulus o n d ſit obtuſus, & ut patet ex pręmiſsis, angulus
d
p k eſt obtuſus:
ſequeretur ergo in trigono d n p duos eſſe angulos obtuſos: quod cum ſit impoſsi
bile
per 32 p 1:
palàm quia punctus p non cadet inter puncta n & o: nea cadit etiam in punctum n, ut
eſt
euidẽs.
Cadet ergo inter puncta k & n. Quia ergo, ut patet ex præmiſsis, angulus k t d eſt medie-
tas
anguli k t o:
ſed & angulus k t e eſt medietas anguli k t f: angulus uerò k t o maior eſt angulo f t o,
in
angulo k t f:
reſtat ergo ut angulus e t d ſit medietas anguli f t o: ſed angulus f t o eſt æqualis angu
lo
o d a:
igitur angulus e t d eſt medietas anguli o d a: ſed angulus o d a cum angulo o d f ualet duos
rectos
per 13 p 1, & tres anguli trianguli e t d ualent duos rectos per 32 p 1:
tres ergo anguli trigoni e t
d
ſunt æqualis duobus angulis o d a & o d f:
ablato ergo angulo e d t hinc inde illis angulis comma
ni
, & ablato angulo e t d, qui eſt medietas anguli o d a:
reſtat ut angulus t e d æqualis ſit medietati
anguli
o d a, & toti angulo o d n:
ſed angulus o d p, qui eſt medietas anguli o d k cum medietate an-
guli
o d a eſt rectus:
eſt autem angulus o d p maior angulo o d n, quod patet per 29 th. 1 huius: cum,
ficut
patet ex præmiſsis, punctum n lineæ d n cadat inter puncta p & o:
eſt ergo angulus o d p cum
medietate
anguli o d a maior angulo t e d cum medietate anguli o d a.
Patet ergo cum angulus o d k
cum
medietate anguli o d a ſit rectus, quoniam angulus t e d eſt acutus:
quare per 15 p 1 ei contrà po
ſitus
, qui eſt angulus k e z, eſt acutus.
Igitur ſi per 12 p 1 à puncto k ducatur perpendicularis ſuper li-
neam
t z, illa cadetinter puncta e & z:
quia, ut patet ex præmiſsis, linea k e non eſt perpen dicularis
ſuper
lineam t e z.
Si uerò dicatur quòd illa perpendicularis cadat ultra pũctum e ſuper lineam t e:
tunc
cum angulus t e k per pręmiſſa & 13 p 1 ſit obtuſus:
accidet triãgulum habere duos angulos u-
num
rectum & alium obtuſum:
quod eſt impoſsibile per 32 p 1. Cadet itaque perpendicularis illa
inter
puncta e & z:
quæ ſit linea k q. Hoc autem ſeruato, nunc quidem neceſſarium interponimus:
ſcilicet
quòd linea k t ſe habet ad lineam t f, ſicut linea k d ad lineam d o.
Eſt enim linea t o aut æqui-
diſtans
lineę k d, aut concurrens cum illa.
Sit primũ ęquidiſtans: erit ergo per 29 p 1, angulus o d a ę-
qualis
angulo t o d:
eſt ergo angulus t o d ęqualis angulo o t f, quoniam, ut patet ex pręmiſsis, angu
764[Figure 764]b t o u p n g k e f d a q z m765[Figure 765]b t o u p n g k e f d a q v m li o t f & o d a ſunt æquales.
Similiter quoq; lineæ o d & t faut ęquidiſtabunt, aut concurrent. Si æ-
quidiſtent
, cum illæ cadant inter lineas k d & t o æquidiſtantes:
palàm per 34 p 1 quoniam ipfę erũt
641339LIBER OCTAVVS.æquales. Si uerò lineæ o d & t f concurrunt, facient triangulum, cuius duo latera erunt æqualia per
6
p 1:
quoniam duo eius anguli, qui ſunt f t o & d o t, ſunt ęquales. Linea uerò f d ſecat illa duo latera
æqualia
æquidiſtanter baſi d o:
erit ergo per 2 p 6 & 18 p 5 proportio unius illorum laterum ad lineá
d
o, ſicut alterius ad lineam f t:
eſt ergo linea t f ęqualis lineæ o d per 9 p 5. Fit autem hęc deductio
cum
lineę illæ concurrunt ſub linea k d.
Quòd ſi cõcurrãt ſub linea t o, erit eadẽ probatio: quia fiet
triãgulus
, cuius unũ latus eſt linea t o, & alia duo latera æqualia ք 6 p 1, ut prius:
a linea t o eſt ęqui
diſtãs
lineæ d f, erit per 2 p 6 & 18 p 5 proportio unius illorũ duorũ laterũ ad lineã t o, ſicut alterius
ad
lineã t f, eruntq́;
ut prius, per 9 p 5, lineę t f & d o ęquales. Itẽ patet quòd angulus t d k eſt æqualis
angulo
d t o per 29 p 1:
ideo quòd linea t o data eſt æquidiſtans eſſe lineæ k d: ergo angulus t d f eſt
æqualis
angulo d t k, cum anguli d t o & d t k ſint æquales ex hypotheſi & per 20 th.
5 huius: ergo per
6
p 1 lineę d k & t k ſunt æquales:
eſt ergo per 7 p 5 proportio lineę t k ad lineam t f, ſicut lineæ k d ad
lineam
d o:
ideo quòd antecedentia & conſequentia ſunt hinc & inde æqualia. Si uerò linea t o non
ęquidiſtat
, ſed cõcurrit linea k d:
aut hoc eſt ad par
766[Figure 766]u t b o n p g k f d l a q m z tẽ pũcti a:
aut ad partẽ pũcti g diametri a g. Si fiat
curſus
ex parte a:
ſit hoc in pũcto l. Manifeſtũ ergo ք
13
th.
1 huius quoniã ꝓportio lineę t k ad lineã t f cõpo
nitur
ex proportione lineę t k ad lineã t l, & ex pro-
portione
lineę t l ad lineam t f:
ſed proportio lineę k t
ad
lineam t l eſt, ſicut proportio lineę k d ad lineá d l
per
3 p 6:
linea enim d t diuidit angulum k t o per æ-
qualia
ex hypotheſi.
Quia uerò angulus o d l per prę-
miſſa
eſt æqualis angulo l t f, & angulus ad punctum l
communis
eſt am bobus trigonis t l f & o d l:
patet ք
32
p 1 quòd tertius angulus eſt tertio ęqualis:
erit er-
go
per 4 p 6 proportio lineę t l ad lineá t f, ſicut lineæ
d
l ad lineam d o.
Proportio itaque lineę t k ad lineá
f conſtat ex proportione lineę k d ad lineam d l, & li
neę
d l ad lineam d o:
ſed proportio lineę k d ad lineá
d
o cóſtat ex eiſdem proportionibus, poſita linea d l
media
per 13 th.
1 hurus: ergo proportio lineę k t ad li-
neam
t f eſt, ſicut proportio lineę k d ad lineam d o.
Siautem linea t o cócurrat cum linea k d ex par
te
g:
ſit concurſus in puncto s: & à puncto d ducatur linea ęquidiſtans lineę k t, quæ ſit d r, concur-
rens
cum linea t o producta ultra punctum o in pũcto r:

igitur
angulus k t d æqualis eſt angulo t d r per 29 p 1:

767[Figure 767]s g t z k e f d o b r a ſed & angulus k t d ex hypotheſi æqualis eſt angulo d
t
o:
ergo anguli d t r & d r t ſunt æquales: ergo per 6 p
1
linea d r eſt æqualis lineæ t r.
Sed quoniam triangu-
lus
s t k æquiangulus eſt triangulo s r d per 29 p 1, &
ꝓpter
angulũ a s d cõmunẽ:
erit ergo per 4 p 6 propor-
tio
lineæ d r ad lineã s r, ſicut lineę k t ad lineã t s:
ſed li-
nea
d r eſt ęqualis lineę r t:
eſt ergo ք 7 p 5 proportio li-
neę
r t ad lineã r s, ſicut lineæ k t ad lineã t s:
ſed propor-
tio
lineę r t ad lineam r s eſt, ſicut proportio lineæ d k
ad
lineam d s per 2 p 6 & per 18 p 5:
igitur per 11 p 5 eſt
proportio
lineæ k t ad lineam t s, ſicut lineæ k d ad d s.

Sed
quoniam angulus f t o æqualis eſt angulo o d a:
e-
rit
angulus o d s æqualis angulo f t s per 13 p 1, & angu-
lus
ad punctum s eſt communis:
erit ergo triangulus o
d
s æquiangulus triangulo f t s per 32 p 1:
ergo per 4 p 6
eſt
proportio lineæ t s ad lineam t f, ſicut lineæ d s ad li-
neam
d o:
eſt autem proportio lineæ k t ad lineam t s,
ficut
lineæ k d ad lineam d s:
ergo per 22 p 5 erit pro-
portio
lineæ k t ad lineam t f, ſicut lineę k d ad lineam
d
o.
Quia uerò linea k z æquidiſtat lineæ t f, ut patet ex
præmiſsis
, erit per 29 p 1 angulus k z e æqualis angulo
e
t f:
ſed angulus k e z eſt æqualis angulo t e f per 15 p 1:
ergo
trigoni k z e & e t f ſunt æquianguli per 32 p 1:

ergo
per 4 p 6 erit proportio lineæ k e ad lineam e f,
ſicut
lineæ k z ad lineam t f:
ſed proportio lineę k e ad li
neam
e f eſt, ſicut lineę k t ad lineam t f per 3 p 6:
quia
angulus
k e f diuiſus eſt per æqualia per lineam t e:
li-
neæ
ergo k z & k t ad eandem lineam t f eandem habent proportionem:
ergo per 9 p 5 lineam k z
eſt
æqualis lineę k t:
ſed ex pręmiſsis patet, quòd eſt proportio lineæ z k ad lineam t f, ſicut lineæ
z
e ad lineam e t:
eſt ergo per 11 p 5 proportio lineę z e ad lineam e t, ſicut lineæ k d ad lineam
642340VITELLONIS OPTICAE d o: ſed linea k d ex hypotheſi eſt maior quàm linea d o: linea ergo z e eſt maior quàm linea e t:
& hoc quidem pro alijs reſeruantes nunc ad propoſitum redeamus.
Quia uerò, (ut ſuprà patuit)
linea
k q eſt perpendicularis ſuper lineam e z:
erunt omnes anguli circa punctum q recti: ſed angu
lus
e t d eſt acutus, quoniam eſt medietas anguli f t o, ut ſuperius oſtenſum eſt:
ergo per 14 th. 1
huius
linea k q concurret cum linea t d:
ſit punctus concurſus h: & ducatur linea e h: & à puncto
e
ducatur linea ęquidiſtans lineę k h producta uſq;
ad lineã d h, quę ſit e x, ſecans h d lineã in pun-
cto
x:
fiatq́ue per 5 p 4 circulus tranſiens per tria puncta, quę ſunt e, t, x: & immutetur figura (ſi
placet
) propter diuerſam intricationem linearum.
Quia itaque angulus t q h eſt rectus, ut patet
ex
præmiſsis:
erit per 29 p 1 angulus t e x rectus: er
768[Figure 768]t f k e d m z q x h go per 31 p 3 linea x t erit diameter illius circuli, qui
eſt
e t x:
& producatur linea k e pertriangulum or
thogonium
t e x, & trans circulum, cadens in pun-
ctum
m circumferentiæ circuli t e x:
& ducatur li-
nea
m t:
& erit angulus t m e æqualis angulo t x e
per
27 p 3:
cadunt enim ambo illi anguli in eundem
arcum
, qui eſt e t:
ſed angulus t x e æqualis eſt an-
gulo
t h k per 29 p 1:
quoniam lineæ e x & k h du-
ctæ
ſunt æquidiſtantes:
erit ergo angulus t m e æ-
qualis
angulo t h k:
ſed angulus t h k maior eſt an
gulo
d h e:
quod patet per 29 th. 1 huius: ſecat enim
linea
h e baſim k d:
ergo angulus t m e maior eſt
eodem
angulo d h e.
Reſecetur ergo ab angulo t
m
e angulus æqualis angulo d h e ք 27 th.
1 huius,
qui
ſit angulus f m d ducta linea f m:
& punctus,
in
quo linea f m ſecat lineam t x, ſit i.
Palàm ergo,
cum
ex præmiſsis angulus i m d ſit æqualis angu-
lo
d h e, & per 15 p 1 angulus i d m ſit æqualis angu-
lo
e d h:
quoniam per 32 p 1 triangulus i m d eſt æquiangulus triangulo d h e: ergo per 4 p 6 eſt
proportio
lineę h d ad lineam d m, ſicut lineę e h ad lineam i m.
Et ſimiliter triangulus t m d fit ſi-
milis
triangulo k h d:
cum, ſicut patet ex præmiſsis, angulus d h k ſit æqualis angulo t m d, & per 15
p
1 angulus t d m ſit æqualis angulo k d b, & tertius tertio per 32 p 1:
erit ergo proportio lineę k d ad
lineam
d t, ſicut lineę h d ad lineam d m:
eſt autem proportio lineæ h d ad lineam d m, ſicut lineę e h
ad
lineam i m:
eſt ergo per 11 p 5 proportio lineę k d ad lineam d t, ſicut lineę e h ad lineam i m: ſed
proportio
lineæ k d ad lineam d t eſt nota:
quoniam ſemper una & eadem permanet, quicunque
ctus
reflexionis ſit t in arcu b g:
quia ſemper linea d t, quæ eſt ſemidiameter, eſt una, & linea k d ſi-
militer
eſt ſemper una:
quoniam ipſa eſt diſtantia alterius punctorum reflexorum à centro ſpeculi.
Linea
etiam e h una permanet in quacun que reflexione, & non mutatur eius quantitas:
quoniam
non
mutatur quantitas anguli e d h, qui eſt medietas anguli o d a, qui non mutatur.
Quare linea i m
ſemper
erit una & æ qualis:
erit ergo punctus circumferentiæ, in quem cadit linea i m producta ul
tra
punctum i, qui eſt punctus f, ſemper notus & determinatus.
Si ergo à tribus punctis arcus b g
poſsit
fieri reflexio:
continget ducere à puncto f ad circulum t x e tres lineas, quarum cuiuslibet
pars
interiacens diametrum t x & peripheriã circuli ſit æqualis lineæ i m per 9 p 5:
quia ſemper erit
proportio
lineę k d ad lineam d t, ſicut lineę e h ad quamlibet illarum linearum:
patet autẽ hoc eſſe
impoſsibile
per 133 th.
1 huius, quòd ab eodem puncto dato in circũſerentia circuli extra diametrũ
per
ipſam diametrum ad circumferentiam (ita ut pars lineæ interiacentis diametrum ad reliquam
partem
circunferentiæ ſit æqualis datæ lineæ) non niſi duæ lineę ęquales duci poſſunt.
Quare à
duobus
tantùm punctis illius propoſiti arcus fiet reflexio.
Quod eſt propoſitum.
37. Secundum modũ datæ lineæ à dato puncto ſpeculi ſphærici concaui ductæ: poßibile ect duo
punct
a reperiri, quæ in diuerſis diametris inæqualiter à centro ſpeculi diſtantia, ab eodem dato
puncto
ſpeculi, & uno tantùm alio eiuſdem arcus interiacentis ſemidiametros, in quibus illa
cta
conſiſtunt, ad ſe mutuò reflectantur. Alhazen 83 n 5.
Remaneat diſpoſitio proximæ: ſitq́ue datus quicunque punctus ſpeculi: qui ſit t: proponitur no
bis
, ut inueniãtur duo puncta, quæ in diuerſis diametris ſpeculi exiſtentia ab illo dato puncto ſu-
perficiei
ſpeculi, & uno tantùm alio propoſiti arcus puncto ad ſe mutuò reflectantur.
Sit enim, ut,
quantacunque
placuerit, ſumatur linea z t:
quæ per 119 th. 1 huius diuidatur taliter in puncto e, ut
ſit
proportio lineę z e ad lineam e t, ſicut in præcedẽte propoſitione prima ſcilicet eius figuratione,
eſt
proportio lineę k d ad lineam d o.
Et quoniam ex hypotheſi illius linea k d eſt maior quàm linea
d
o:
erit linea z e maior quàm linea e t: diuidaturq́ue linea z t per æqualia in puncto q per 10 p 1: & à
puncto
q ducatur perpendicularis ſuper lineam z t per 11 p 1:
& fiat angulus e t d æqualis medietati
anguli
o d a per 23 p 1:
erit quidem ille angulus e t d acutus: ergo per 14 th. 1 huius linea t d concur-
ret
cum perpendiculari ducta à puncto q ſuper lineam z t:
ſit concurſus in puncto h. Completum
eſt
ergo trigonum orthogonium, quod eſt t q h, in cuius altero laterum rectum angulum t q h con-
643341LIBER OCTAVVS. tinentium, quod eſt t q, datus eſt punctus e: poſs ibile eſt ergo à puncto e per 137 th. 1 huius duci li-
769[Figure 769]c t k e d b q h k d o z neam ad baſim trigoni t q h, quę eſt t h, ex alia ſui
parte
concurrentem cum altero laterum rectum
angulum
continentium, quod eſt q h, producto ul
tra
punctum q, ita ut tota producta linea ſe habe-
at
ad partem abſciſſam baſis, ſicut linea data ad li-
neam
datam.
Sit à puncto e taliter producta linea
d
e k, ita ut ſit proportio totius lineæ k d ad lineam
d
t, ſicut lineæ k d ad ſemidiametrum ſphæræ ſpe-
culi
:
ergo per 9 p 5 linea d t erit æqualis ſemidia-
metro
.
Punctum ergo d eſt centrum ſpeculi. Et an
gulo
k t d fiat per 23 p 1 ſuper punctum t terminum
lineę
d t æqualis angulus, quiſit o t d.
Dico quo-
niam
punctus ſpeculi (qui eſt t) eſt punctus refle-
xionis
formæ puncti o ad uiſum exiſtentem in
cto
k:
uel econuerſo formæ puncti k ad punctum
o
:
& quòd ab illo dato puncto t & ab uno tantùm
alio
propoſiti arcus puncto fit illorum pũctorum
mutua
reflexio.
Et hęc omnia faciliter patent repe
tita
priori demonſtratione theorematis præcedentis, prout huic propoſito eſt neceſſe.
Patet er-
go
propoſitum.
38. Duobus punctis in diuerſis diametris circuli ſpeculi ſphærici concaui exiſtentibus, ambo-
bus
extra circulum, uel uno intra circulum, & alio extra illum, & inæqualiter dictantibus à
centro
, reſpicientibus arcum ſpeculi, à quo fit reflexio: ſireflectantur ab aliquo puncto arcus op-
poſiti
illis diametris, non eſt ea poßibile reflecti ab alio puncto eiuſdem arcus. Alhazen 84 n 5.
Sint duo puncta a & b in diuerſis diametris extra circulum (qui eſt communis ſectio ſuperficiei
reflexionis
& ſpeculi ſphærici concaui) cuius centrum fit g:
ſintq́ue illę diametri a e & b d: & fit
770[Figure 770]a b n m p k l q g d h c e ctus reflexionis t:
& ducantur lineę b t, a t, g t. Linea itaque b t ſecabit
arcum
circuli:
ſit punctus ſectionis q: ſed & linea a t ſecabit periphe-
riam
eiuſdem circuli:
ſit punctus ſectionis m. Et quoniam angulus b
t
g æqualis eſt angulo a t g:
palàm per 26 p 3 quoniam cadunt in ar-
cus
æquales.
Producatur ergo diameter t g ad aliam partem periphe
riæ
in punctum p:
& erit arcus q p arcui m p æqualis. Si igitur for-
ma
puncti b reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto a ab aliquo
alio
puncto ſpeculi arcus eiuſdem:
ſit illud aliud punctum h: & du-
cantur
lineę a h, b h, g h:
& ſecet linea b h circulum in pũcto l, & linea
a
h in puncto n:
producaturq́; ſemidiameter h g in punctum circum-
ferentiæ
, qui ſit k.
Secundum prædicta itaque erit arcus l k æqualis
arcui
n k:
ſed habitum eſt prius, quòd arcus q p eſt æqualis p m: ſed
arcus
q p maior eſt arcu l k, & arcus k n maior arcu m p:
accidit igitur
impoſsibile
, ſcilicet minus eſſe maiori æquale.
Quocunque uero alio
pũcto
illius arcus d t e dato, idem accidit impoſsibile.
Reſtat ergo ut
forma
puncti b non reflectatur ad uiſum a à puncto h, uel ab alio pun
cto
arcus d t e, oppoſiti diametris, in quibus ſunt puncta a & b, præ-
terquàm
à puncto t.
Idem quoque accidit impoſsibile, & eodem mo
do
deducendum, ſi unum dato rum punctorũ ſit in circulo, reliquum
uerò
extra circulum.
Patet ergo propoſitum.
39. Duobus punctis in diuerſis diametris circuli ſpeculi ſphærici concaui exiſtentibus ambo-
bus
extra circulum: ſi linea continuans illa punct a conting at illum circulum, aut tota ſit extra
circulum
: non eſt poßibile unum illorum punctorum ad alterum reflecti, niſi ab uno tantùm il-
lius
ſpeculi puncto. Alhazen 85 n 5.
Sint, ut in pręcedente theoremate, duo puncta a & b in diuerſis diametris extra circulum (qui eſt
communis
ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphærici concaui) cuius centrum ſit g:
ſintq́ue il-
diametri l d & m n:
ſitq́ue punctus a in ſemidiametro l g, & punctus b in ſemidiametro m g: & du
catur
linea continuans puncta a & b, quæ ſit a b:
& hæc contingat circulum illum, à quo per 2 hu-
ius
poteſt fieri reflexio:
ſitq́ue ille contactus in arcu circuli, qui ſit arcus l m: aut ſi linea illa ſit tota
extra
ſpeculum:
dico quò d à nullo puncto arcus l m interiacentis diametros, in quibus ſunt illa
puncta
, fit reflexio formæ unius punctorum a uel b ad punctum reliquum.
Sumpto enim quocun-
que
puncto in arculm, ut puncto t, ductisq́ue lineis a t & b t, ſi linea a t cadat intra ſpeculum, li-
nea
b t neceſſariò cadet extra ſpeculum:
quoniam hoc requirit talis ſitus ſpeculi: & econuerſo ſi li-
644342VITELLONIS OPTICAE nea b t cadat in ſpeculo, linea a t cadet extra: ſemper enim altera linearum ab illis duobus punctis
771[Figure 771]b a b a m t l g d n a & b ad illud punctum ſpeculi ductarum tota e
rit
extra ſpeculum:
& ſic item neuter illorum pun
ctorum
ad alterum reflectetur ab aliquo puncto
illius
arcus l m.
Similiter quoque patet idem, ſili
nea
tota ſit extra ſpeculũ, non contingens ipſum,
reſpiciat
tamen arcum l m:
quia neque tunc am-
lineę at & b t cadent intra ſpeculum:
ſed ſi u-
na
erit intra ſpeculum, reliqua erit tota extra ſpe-
culum
:
unde non ſiet reflexio ſecundum illam: ab
aliquo
tamen puncto arcus d n poteſt fieri re-
flexio
per 27 huius:
& ab uno tantùm puncto illi-
us
arcus, ut patet per præcedentem:
& ita forma-
rum
illorum punctorum reflexio ad inuicem
non
fiet niſi ab uno ſolo puncto ſpeculi.
Quod eſt
propoſitum
.
40. Exiſtẽtib. duobus pũctis in diuerſis diame
tris
circuli ſpeculi ſphærici concaui, inæqualiter
dictantibus
à centro: ſi linea continuans illa
puncta
product a ſecet circulum, unum illorum punctorum ad alterum ab uno tantùm puncto
ſpeculi
, uel à duobus, aut à tribus, aut à quatuor poßible eſt reflecti: & ſecundum hæc locaima-
ginum
numer antur. Alhazen 86 n 5.
Sint, ut ſuprà, duo puncta a & b in diuerſis diametris circuli ſpeculi ſphærici concaui, ita ut pun-
ctus
a ſit in diametro l d, & pũctus b in diametro m n:

772[Figure 772]m t h l b f p a g d n ſintq́ue illa puncta inæ qualiter diſtantia à centro ſpe
culi
, quod eſt g:
& linea a b ducta ab uno illorũ pun-
ctorum
ad alterum producta ſecet circulum:
dico
quòd
uerum eſt, quod proponitur.
Fiat enim circu-
lus
pertranſiens per centrum ſpeculi, quod eſt g, &
per
illa duo puncta a & b per 5 p 4:
circulus itaque il-
le
a b g aut totus erit intra circulum ſpeculi:
aut con-
tinget
ipſum intrin ſecus:
aut ſecabit ipſum. Sitotus
circulus
a b g fuerit intra ſpeculi circulum, palàm per
6
huius quòd unum illorum punctorum reflectetur
ad
alterum ab aliquo puncto ſpeculi & propoſiti cir-
culi
, ut patet per 2 huius, & per 20 th.
5 huius. Sit ergo
punctus
reflexionis t:
palamq́; per 20 huius quòd
ctus
t eſt in arcu interiacente diametros, in quibus
funt
puncta a & b:
qui ſit arcus l m: & ducantur lineæ
at
, bt, gt:
erit quoque angulus a t b minor angulo b
g
d.
Sit enim, ut ſemidiameter g t ſecet circulum a b g
in
puncto ſ:
& ducantur lineæ a f & b f: fientq́ue duo trigona a t b & a f b ſuper unam baſim, quæ eſt
a
b:
palàm ergo per 21 p 1 quoniam angulus a f b eſt maior angulo a t b: ſed per 22 p 3 angulus a f b
773[Figure 773]m t h l b a g d n angulo a g b ualet duos rectos:
ergo per 13 p 1 angu-
lus
a f b eſt ęqualis angulo b g d:
angulusergo a t b eſt
minor
angulo b g d.
Quilibet quoq; angulus ſic fa-
ctus
ſuper arcum l m, ut ſuper punctũ h, erit minor
angulo
b g d.
Ab arcu itaq; ſpeculi, qui eſt l m, fiet
reflexio
niſi ab uno tantũ pũcto ſpeculi:
quoniã iam
oſtenſum
eſt per 34 huius, quia non eſt in huiuſmodi
pũctorũ
reflexorũ diſpoſitione poſsibile reflexionẽ
fieri
à duobus punctis ſpeculi, ita ut uterq;
angulorũ
conſtans
ex angulo incidentiæ & reflexionis, ſit mi-
nor
angulo b g d.
In hac ergo diſpoſitione ab uno tã-
tùm
puncto ſpeculi fiet reflexio:
quod eſt unũ pro-
poſitorũ
.
Siuerò circulus a b g ſit intrinſecus contin
gens
circulũ ſpeculi:
ſit punctũ contactus h: & ducã
tur
lineę a h, b h, g h.
Quia itaq; angulus a h b ք 22 p 3
cum
angulo a g b ualet duos rectos:
patet per 13 p 1
quòd
angulus a h b eſt æqualis angulo b g d.
Quare
ab
illo puncto contactus non fiet reflexio per 33 hu-
ius
.
Angulus quoque factus ſuper quodcun que aliud punctum arcus circuli ſpeculi, erit minor illo
645343LIBER OCTAVVS. angulo per modum, quoiam ſuperius præoſtenſum eſt. Quare à duobus punctis illius arcus non
fiet
reflexio per 34 huius, ſed ſolùm ab uno puncto.
Si uerò circulus a b g ſecet circulum ſpeculi: pa-
tet
quòd tantùm in duobus punctis ſecare neceſſe eſt per 10 p 3:
& illa duo puncta a & b aut ambo
erunt
extra circulum ſpeculi:
aut ambo intra: aut unum extra circulum, aliud intra illum: aut unum
illorum
punctorum in circumferentia circuli, & aliud extra illum uel intra illum.
Si fuerint ambo
774[Figure 774]a b l m l t a b m g n d n d extra circulum ſpeculi:
tunc patet quòd linea a b non ſecabit circulũ
ſpeculi
:
fietq́ reflexio ab uno tantũ ſpeculi puncto, ut patet per præ-
cedentem
.
Tunc enim manifeſtè patet, quòd circulus a b g non ſeca-
bit
circulum ſpeculi ſecundum arcum l m:
quoniam ille arcus inter-
iacet
lineas a g & b g, & arcus b g a cadit extra illas lineas in alia pun
cta
peripheriæ circuli ipſius ſpeculi, cum ambo puncta a & b ſunt
extra
circulum ſpeculi.
Si uerò punctus b ſit in peripheria circuli ſpe
culi
uel intra, puncto a conſtituto extra:
patet tunc quòd arcus l m in
duobus
punctis non ſecabitur, ſed arcus b g tranſibit punctum ali
quod
arcus l m, quod ſit t:
ergo angulus factus ſuper arcũ l m erit ma
ior
angulo b g d:
quoniam ductis lineis l t, b t & a t, patet ſecundum
præmiſſa
per 22 p 3 quoniam angulus l t b eſt æqualis angulo b g d:

angulus
uerò a t b eſt maior illo.
Patet ergo per 24 huius quoniam in
hac
diſpoſitione ab unico puncto, uel à duobus pũctis arcus l m fiet
formarum
illorum punctorum adinuicem reflexio.
Si uerò duo pun
cta
a & b fuerint intra circulum ſpeculi, & circulus a b g ſecet circulũ
ſpeculi
:
tunc patet quòd circulus a b g ſecabit arcum l m in duobus
punctis
:
quoniam duæ ſemidiametri circuli maioris, quæ ſunt g l & g m, ſecant circulũ a b g in pun-
775[Figure 775]g e t h h o l m l a g n d ctis a & b, & tranſeuntes reſecant ex circulo ſpeculi arcum l m:
ſecet
ergo
circulus a b g arcum l m in duobus punctis, quę ſint t & h:
& re-
ſtabũt
ex ipſo arcu l m duo arcus in diuerſis partibus ipſius, qui ſunt
arcus
l t & h m:
omnisq́; angulus conſtitutus ſuper arcũ circuli ſpe-
culi
, qui eſt th, erit maior angulo b d:
quod patet, ſi ſuper peripheriã
ſpeculi
fiat angulus a e b:
ille enim eſt maior angulo b g d. Produ-
cta
enim linea b e ad peripheriam circuli a b g in punctum f, ſi co-
puletur
linea a f, erit per 22 p 3 & per 13 p 1 angulus a f b æqualis an
gulo
b g d:
ſed per 21 uel per 16 p 1 angulus a e b eſt maior angulo
a
f b:
ergo & angulo b g d. Et ſimiliter erit de quolibet alio puncto
arcus
t e h demonſtrandum.
Ab hoc itaque arcu t e h, ut patet per
34
huius, poterit fieri reflexio, forſan a b uno tantùm puncto, & for-
ſan
à duobus.
Quòd ſi fiat reflexio à duobus arcubus l t & h m, qui
reſtant
ſuper arcum t e h exarcu l m & ex diuerſis partibus ipſius
circuli
a b g:
tunc ſecundum præmiſſa omnes anguli ſuper illos ar-
cus
conſiſtentes contenti ſub lineis à punctis a & b productis, e
runt
minores angulo b g d.
Fiat enim angulus b k a ſuper punctum
arcus
l t.
Et quoniã arcus at circuli a b g eſt intra circulũ ſpeculi ſub
arcult
, ſecet linea b karcũ a t in puncto o:
& ducatur linea a o: patet
ergo
per 22 p 3 & per 13 p 1 quòd angulus a o b eſt æqualis angulo b g d:
ſed angulus a o b eſt maior
angulo
a k b per 16 p 1:
patet ergo quòd angulus a k b eſt minor angulo b g d. Et ſimiliter de quo-
libet
puncto arcuum l t & h m eſt demonſtrandum.
Ergo per 34 huius ab uno tantùm illorum ar-
cuum
puncto fiet reflexio.
In hoc itaque ſitu fiet reflexio à duobus punctis arcus l m interiacentis
776[Figure 776]f e b m a f l d g n diametros, aut forſan à tribus:
palàm uerò per 27 & 29 huius quòd
ab
uno tantùm puncto arcus n d fiet reflexio:
& ita in hoc ſitu ali-
quando
à tribus punctis ſpeculi, aliquando uerò à quatuor pun-
ctis
fiet reflexio.
Si uerò unus punctorum a uel b fuerit in peri-
pheria
circuli, alius uerò intra circulum, & circulus a b g ſecet
circulum
ſpeculi:
tunc ſecabit arcum l m in uno tantùm pun-
cto
, qui ſit t:
quoniam in loco alterius punctorum l uel m erit
punctum
a uel b:
exiſtens enim in altera diametrorum n m uel
l
d, & in ipſa circuli peripheria, erit in puncto, quod eſt commu
nis
ſectio illarum:
& ſic puncto b exiſtente in puncto m, & pun-
cto
a intra ſpeculum:
reſtabιt unicus tantùm arcus totius arcus l m:
qui
ſitlt.
Patet itaque ſecundum præmiſſa ductis, ut prius, lineis
a
f & b f ſuper arcum circuli a b g, & lineis a e & b e ſuper ali-
quod
punctum arcus l m, quod ſit e:
quoniam per 21 p 1 omnes
anguli
conſiſtentes ſuper arcum t b ſunt maiores angulo b g d:
er-
go
per 34 huius poteſt fieri reflexio à duobus punctis illius ar-
cus
, uel ab uno.
Omnes uerò anguli arcus l t erunt minores
angulo
b g d, ut præoſtenſum eſt prius:
& ita per 34 huius ab uno tantùm puncto arcus l t
646344VITELLONIS OPTICAE fiet reflexio: ſed & per 27 uel 29 huius ab uno tantũ puncto arcus n d fiet reflexio. Fiet itaq: in hoc
ſitu
reflexio quádoq;
à tribus punctis: quandoq; à quatuor, & non â pluribus. Quòd ſi pun cto b
exiſtente
in peripheria circuli ſpeculi, punctus a ſit extra illum circulum:
tunc patet quòd circulus
a
b g nunquam ſecabit circulum ſpeculi ſecundum arcum l m:
quoniam ſemidiameter g m, & peri-
pheriæ
circuli communis ſectio eſt punctus m, in quo eſt punctus b:
ſemidiameter uerò glproce-
dens
ad punctum a extra circulum ſecat arcum t b.
Omnes itaq; anguli arcus l m ſunt maiores an-
gulo
b g d, ut patet ex præmiſsis:
ergo per 34 huius ab uno tantùm pũcto uel forſan â duobus pun-
ctis
arcus l m poteſt fieri reflexio punctorum a & b adinuicem:
& ſimiliter ab uno pũcto arcus n d.
Fiet
itaq;
in hoc ſitu reflexio à duob. aut à tribus pũctis ſpeculi, & à pluribus. Palàm ergo quòd
puncta
inæqualiter diſtantia à centro ſpeculi aliquando ab uno tantùm puncto ſpeculi:
aliquan-
do
à duobus:
aliquando à tribus: aliquando à quatuor: nunquam à pluribus reflectuntur: ſecun-
dum
hęc quoq;
loca imaginum numerantur, quemadmodum patuit iam pluries in præmiſsis. Et
hoc
eſt, quod ꝓponebatur declarandum.
41. Exiſtentibus duobus punctis in diuerſis diametris circuli ſpeculi ſphærici concaui, &
æqualiter
diſtantibus à centro, ſi linea coutinuans illa puncta ſecet circulum: poßibile eſt
unũ
illorum punctorum ad alterum reflecti ab uno tantumpuncto ſpeculi: uelà duobus: aut à
quatuor
: ſed impoßibile ect à tribus: & ſecundum hæc loca imaginum numerantur. Alha-
zen
87 n 5.
Sint, ut in præmiſſa, duo puncta a & b in diuerſis diametris circuli ſpeculi ſphærici concaui, quæ
ſintl
d & m n, ita ut pũctus a ſit in diametro l d, & pũctus b in diametro m n:
ſintq́; pũcta a & b æqua
liter
diſtantia à centro ſpeculi, & linea a b ſit ducta ab uno illorũ pũctorũ ad alterũ ſecundũ circulũ
(qui eſt cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi) cuius centrũ ſit g:
dico quòd uerũ eſt
777[Figure 777]l m a b g n dproponitur.
Quòd enim ab uno tantũ puncto ſpecu-
li
quandoq;
fiat illorũ pũctorum adinuicẽ mutua re-
flexio
, patet per 19 huius:
& etiã idẽ oſtẽdi poteſt per
modũ
24 huius:
linearũ enim inæ qualitas in illo ſitu
naturã
reflexionis immutat, ut declaratum eſt in
20
th.
5 huius. Quãdoq; uerò fit mutua reflexio iſto-
rum
pũctorum a & b à duobus tantũ pũctis ſpeculi,
ut
patet per 25 huius.
Quandoq; uerò fit reflexio mu
tua
propoſitorũ pũctorum, quę ſunt a & b, à quatuor
pũctis
circũferentiæ ipſius ſpeculi, ut patet per 26 hu
ius
.
A tribus uerò tantũ pũctis iſtorum ſpeculorum
formas
pũctorum æqualiter diſtantium à centro ſpe
culi
ad ſe mutuò reflecti eſt impoſsibile.
Si enim ab
aliquibus
duobus pũctis unius arcus fiat iſta mutua
reflexio
, diuiſo arcu interiacente illa pũcta per æqua
lia
, & ductis ad illud pũctum lineis, patet per 27 p 3 &
propter
ęqualitatem laterum g a & g b, quoniam an-
guli
conſtituti ſuper illud punctum fiunt æquales:
ab
illo
ergo pũcto fiet reflexio per 20 th.
5 huius: ſed &
fiet
ab aliquo pũcto arcus oppoſiti illi arcui.
Palã ergo quòd à quatuor pũctis ſpeculi fiet reflexio,
& non à tribus.
Et quoniam, ut patet per præmiſſam & ex plur bus propoſitionibus huius libri,
nunquam
fit à tribus punctis ſpeculi reflexio aliquorum duorum punctorum adinuicem, niſi fiat à
duobus
punctis unius arcus, & ab aliquo puncto arcus oppoſiti interiacente illas diametros:
patet
ergo
quòd in hac diſpoſitione reflexio fiet ſemper à quatuor punctis ſpeculi propoſiti, & nunquam
à
tribus.
Et hoc proponebatur. Et quoniam hęc duo præmiſſa theoremata diſpoſuimus ſecundum
modum
epilogi plurimorum præmiſſorum theorematum, ęſtimamus ipſa memorię cõmendanda.
42. Siab uno puncto arcus circuli ſpeculi ſphærici concaui formæ unius termini lineæ totali-
ter
uiſæ, ab alio quo puncto eiuſdem arcus formæ alterius termini eiuſdem lineæ fiat reflexio:
neceſſe
eſt omnia punct a media lineæ uiſæ abillius arcus punctis medijs reflecti: ex quo patet
quòd
loca imaginum punct orum mediorum cadunt inter imagines punctorum extremorum.
Alhazen
45 n 6.
Quod hic proponitur ſpecialiter, quantùm ad primam ſui partem, uniuerſaliter eſt pręmiſſum in
24
th.
5 huius. Eſto ergo arcus circuli ſpeculi ſphærici concaui a f h: cuius centrum e: & ſit z centrũ
uiſus
:
ſitq́; g r linea uiſa: cuius unus terminus (quig) reflectatur à puncto ſpeculi, qui ſit f: & ille ſit
aliquis
punctus arcus dati, qui eſt a f h:
& alter terminus lineę (qui eſt r) reflectatur à puncto h ar-
cus
a f h.
Dico quòd omnia puncta media lineæ g r reflectentur à punctis medijs arcus h f. Coapte-
tur
enim linea g r (exempli cauſſa) diametro ſpeculi, ſit o a cadatq́;
in ſemidiametrũ o e: ſitq́; pũct{us}
z
, eſt cẽtrũ uiſus, in alia diametro eiuſdẽ circuli, quæ ſit d b, cadẽs in ſemidiametrũ e b:
& ducãtur
647345LIBER OCTAVVS. lineæ g f, e f, z f, r h, e h, z h: & copuletur linea g z: producaturq́; linea ſe ultra punctum e ad lineam
g
z in in punctum m:
& ſignetur in linea grpunctus c. Dico quòd forma puncti c reflectetur ab aliquo
puncto
arcus fh.
Quòd enim reflectatur forma puncti c ad uiſum exiſtentem in puncto z palàm,
extrema
lineæ, quæ ſunt g & r, reflectantur ad uiſum exiſtentem in puncto z:
fiet ergo reflexio ab a-
liquo
puncto arcus a d, & non ab alio.
Oſtenſum enim eſt per 20 huius quòd in hoc ſitu à duobus
arcubus
a b & d o poteſt fieri reflexio formæ pũcti c ad uiſum exiſtentẽ in pũcto z:
oportet ergo
quòd
fiat reflexio ab aliquo pũcto arcus a d:
quoniam patet ſolùm offerri uiſui arcũ ſpeculi b a d o
778[Figure 778]o d q h f u a b y c r e n m z per 72 th.
4 huius: ideo quòd cẽtrum uiſus eſt in pun-
cto
z diametri d b.
Oſtenſum etiam eſt per eandem 20
huius
quòd forma cuiuſcunq;
pũcti ſemidiametri e o
reflectitur
ab aliquo pũcto arcus a d:
fit autem per 27
huius
formę cuiuslibet puncti lineæ g r reflexio ad ui
ſum
ab uno tantùm pũcto arcus a d cadente inter ſe-
midiametros
, in quibus non conſiſtut puncta reflexa
& ipſum centrum uiſus.
Forma ergo pũcti c reflecte-
tur
ab uno tantùm puncto arcus a d ad uiſum exiſten
tem
in puncto z.
Si ergo illud punctum ſit in arcu f h:
habemus
propoſitum.
Si : eſto primò quòd ipſum
ſit
in aliquo puncto arcus a f:
ſitq́; punctum u: & du-
cantur
lineæ z u, c u, e u, g u:
eſt ergo per 7 p 3 linea g u
maior
quàm linea g f:
ſed per eandẽ 7 p 3 linea z u eſt
minor
quàm linea z f:
ergo per 9 th. 1 huius proportio
lineæ
gu ad lineam z u eſt maior proportione lineæ
g
f ad lιneam f z:
ſed per 3 p 6 & ex hypotheſi propor-
tio
lineæ g f ad lineã f z eſt, ſicut proportio lineæ g m
ad
lineam m z:
proportio ergo lineæ g u ad lineam z u eſt maior quàm proportio lineæ g m ad linea
m
z:
linea ergo, quæ diuidit angulum g u z per æqualia, ſecat lineam z m: ſecat ergo lineam z e per 32
th
.
1 huius: angulus ergo g u e eſt minor angulo e u z: ergo angulus c u e eſt multò minor angulo e
u
z.
Non ergo fiet reflexio formę puncti c ad uiſum z à puncto ſpeculiu, ut patet per 20 th. 5 huius.
Similiter
quoq;
poteſt fieri deductio de quolibet puncto arcus a f. Forma ergo puncti c non reflecti
tur
ad uiſum exiſtentem in puncto z ab aliquo puncto arcus a f.
Sed neque ab aliquo puncto arcus
h
d.
Sit enim, ſi poſsibile eſt, ut reflectatur ab aliquo puncto arcus h d, & reflectatur à puncto eius,
quod
ſit q:
& ducantur lineæ z q, e q, c q, r q, z r: & producatur linea e h ultra punctũ e ad lineam r z:
incidatq́
;
in punctũ n: ergo per 7 p 3 linea z q eſt maior quàm linea z h, & linea q r eſt minor ꝗ̃ linea
rh
:
eſt ergo per 9 th. 1 huius proportio lineæ z q ad lineam q r maior proportione lineæ z h ad line-
am
hr:
ſed per 3 p 6 & ex hypotheſi, quæ eſt proportio lineæ z h ad lineam h r, eadem eſt lineę z n ad
lineam
n r:
eſt ergo proportio lineę z q ad lineam q r maior proportione lineæ z n ad lineam n r: li-
nea
ergo diuidens angulum z q r per æqualia, ſecat lineam n r:
ergo per 32 th. 1 huius ſecat lineã r e:
angulus
ergo r q e eſt maior angulo e q z:
angulus ergo c q e eſt multo maior angulo e q z. Non ergo
fiet
reflexio formę puncti c ad uiſum in punctum z à puncto ſpeculi, quod eſt q, arcus h d.
Eodemq́;
modo
deducendum quocunq;
puncto arcus h d dato. Forma ergo puncti c reflectitur ad uiſum
exiſtentem
in puncto z ex arcu h d:
ſed neq; ex arcu a f, neq; ab aliquo punctorum h uel f, ut per 29
th
.
5 huius. Omnia ergo puncta media lineæ g r reflectuntur à punctis medijs arcus h f: nec poſſunt
à
punctis alijs reflecti, niſi fortè ab alio arcu reflectantur puncta g & r.
Etex hoc patet quia lineæ
reflexionum
punctorum mediorum, quàm catheti ſuarum incidentiarum concurrunt inter locai-
maginum
punctorum extremorum.
Et quia illarum linearum communis ſectio eſt locus imaginis
per
37 th.
5 huius: patet ergo quòd loca imaginum punctorum mediorum cadunt inter loca imagi-
num
pũctorum extrem orum.
Et hoc eſt propoſitum. Idem enim accidit, etiamſi res uiſa uel centrũ
uiſus
extra illas ſpeculi diametros collocentur:
quoniam ſemper trans illa puncta diam etri aliæ du
cipoſſunt
.
Patet ergo propoſitum.
43. Siduorum punctorum in ſpeculo ſphærico concauo à duobus punctis ad unum uiſum fiat
reflexio
, ſic quòd loca imaginum ſint in eadem ſpeculi diametro: maior erit proportio lineæ in-
teriacentis
centrum ſpeculi & locum imaginis remotiorem, ad lineam interiacentem idem cen
trum
& punctum reflexum à centro ſpeculi remotiorem, quàm lineæ interiacẽtis idem centrũ
& locum imaginis propinquiorem, ad lineam ductam à centro ad punctum reflexum centro
ſpeculi
propinquiorem. Alhaz. 48 n 6.
Sit ſpeculum ſphæricum concauum, per cuius centrum tranſeat ſuperficies plana: ſecabit ergo il
la
ſuperficιem ſpeculi ſecundũ circulum magnum illius ſphærę per 69 th.
1 huius, qui a b g: & eius
centrũ
ſit d:
& extrahatur à centro d linea quocunq; modo placuerit, quę ſit d g: & tranſeat à centro
ad
circũferentiã in pũctũ g:
& ducatur à cẽtro d in ſuperficie illius circuli linea perpendicularis ſu-
per
lineã d g, ſit d a:
& abſcindatur ab angulo a d g recto parua particula quocũq; modo cõtingat:
& ſit angulus g d e, ita inter angulũ rectũ, qui eſt a d g, & inter angulũ a d e ſit proportio multi-
648346VITELLONIS OPTICAE plicitatis relatę and angulũ e d g. Hoc autem poteſt fieri, ſi angulus rectus, qui eſt a d g, diuidatur per
æqualia
, & item eius medietas per æqualia, & ſic deinceps quouſq;
fiat angulus a d e multiplex an-
guli
e d g:
ut ſi angulus a d e ſit ſeptuplus angulo e d g, erit rectus a d g ſeſquiſeptuplus angulo a d e:
& diuidatur angulus a d e in duo æqualia per lineam d b per 9 p 1.
A puncto quoq; d centro ſpecu-
li
extrahatur linea continens cum linea b d angulum rectum per 23 p 1, qui ſit angulus b d x:
& extra
hatur
linea a d ultra punctum d ad peripheriam, ut compleat diametrum:
& ſit linea d k: & à puncto
d
ducatur linea d z continens cum linea a d angulum æqualem angulo e d g, qui ſit angulus a d z:
&
à
puncto z ducatur linea ſuper lineam d z conſtituens angulum æqualem angulo k d x:
qui ſit h z d
ducta
linea z h ad diametrum h d k:
hoc autem eſt poſsibile. Quia enim anguli k d x & a d z ſunt mi-
nores
duobus rectis:
erũt quoq; anguli a d z & h z d ęquales k d x, minores duobus rectis: ergo con
currẽt
illæ lineæ, quæ ſunt a d & z h per 14 th.
1 hu-
779[Figure 779]q n p e f o g x u m l b c r z k d h aius:
ſit concurſus punctus h. Et quia anguli trian-
guli
ualent duos rectos per 32 p 1, & anguli a d z &
z
d x & x d k ualent duos rectos per 13 p 1:
angulus
uerò
h z d eſt æqualis angulo x d k, & angulus
a
d z communis:
relinquitur angulus z h d ęqua-
lis
angulo z d x.
Et extrahatur à puncto z linea zl,
per
23 p 1 continens cum linea z h angulum ęqua-
lem
angulo b d k obtuſo, qui ſit angulus h z l.
Duo
ergo
anguli l z d & b d z ſunt minores duobus re-
ctis
:
deficiunt enim à duob. rectis in angulo z d a:
linea
ergo z l per 14 th.
1 huius cõcurret cum linea
d
b:
ſit concurſus punctus l: & ducatur linea lh: &
triangulo
h ld circumſcribatur circulus per 5 p 4,
qui
ſit circulus d h l.
Trãſibit ergo ille circulus per
punctum
z per 22 p 3:
quia duo anguli l z h & l d h
ſunt
æquales duobus rectis:
ſunt autem illi anguli
in
quadrilatero d h z l:
eſt ergo illud quadrilaterũ
in
circulo.
Anguli ergo l h z & l d z ſunt æquales ք
27
p 3, cadunt enim in arcum eundem circuli d h l,
qui
eſt arcus z l:
ſed, ut ſuprà oſtendimus, angulus
z
h d eſt æqualis angulo z d x:
æqualibus ergo an-
gulis
, qui ſunt l h z & l d z hinc inde ablatis, rema-
net
angulus l h d æqualis angulo l d x:
ſed angulus
l
d x eſt rectus:
angulus ergo l h d eſt rectus. Ab-
ſcindatur
quoq;
ex linea d e linea d m æqualis li-
neæ
d h:
& ducatur linea l m. Angulus ergo l m d
eſt
rectus.
Quia enim angulus b d e eſt ęqualis an-
gulo
b d h:
quoniam angulus a d e diuiſus fuit per
æqualia
per lineam d b:
linea quoq; d m eſt æqua-
lis
lineæ d h:
ſed latus l d eſt commune ambobus
trigonis
l h d & l m d:
ergo per 4 p 1 linea h l eſt æ-
qualis
lineæ l m:
& angulus l m d eſt ęqualis angu-
lo
l h d:
ſed angulus l h d oſtenſus eſt rectus eſſe: er
go
angulus l m d eſt rectus.
Ergo per 22 p 3 circu-
lus
l h d tran ſit per punctum m:
& ſecat arcum b e circuli a b g in puncto compari puncto z: qui ſit
punctus
f:
eritq́; linea l d diameter circuli l h d per 31 p 3: & ducatur linea d f. Quia itaq; circuli l h d
arcus
d m eſt ęqualis arcui d h per 28 p 3.
quoniam lineæ d m & d h ſunt æquales: ſed & arcus d f eſt
æqualis
arcui d z per 64 th.
1 huius: relin quitur ergo arcus m f æqualis arcui h z: & arcus l z ęqualis
arcui
l f:
ergo per 27 p 3 angulus l d ferit æqualis angulo l d z. Ducantur ergo lineæ h b, h f, z f, m f,
b
m, b f.
Et quia angulus l h d eſt rectus: patet quòd angulus b h d eſt a cutus: & angulus g d h eſt re
ctus
:
ergo per 14 th. 1 huius linea h b concurret cum linea d g extra circulũ a b g: concurrant ergo in
pũcto
q.
Similiter quoq; per 14 th. 1 huius linea h f concurret cum linea d g extra circulum: ſit con-
curſus
punctus n:
& producatur linea f b ultra punctum b, quouſq; ſecet arcũ l z: ſecet ergo ipſum
in
puncto r:
& ducatur linea r m. Angulus ergo f r m (qui eſt in circumferentia) reſpicit ar-
cum
f m, & angulus f b m eſt maior angulo f r m per 16 p 1:
eſt enim extrinſecus in triangulo r b m:
& angulus f b m eſt in circumferentia circuli a b g:
ergo ſi linea b m protrahatur ex parte puncti m,
ab
ſcindet de circulo a b g arcũ maiorẽ quodã arcui, ſimili arcu f m circuli l h d ք 33 p 6:
ſed arcus f m
in
ſuo circulo l h d eſt ſimilis duplo arcus f e in circulo a b g:
quoniã duplũ arcus f e correſpõdet du-
plo
anguli f d e ſuper peripheriã ſui circuli conſtituti per 33 p 6, & per 20 p 3:
eſt aũt arcus fe æqualis
arcui
e g per 26 p 3:
ideo quò d angulus e d g eſt æqualis angulo f d e: uterq; ipſorũ ſit æqualis an-
gulo
a d z, ut patet ex pręmiſsis:
arcus ergo g f eſt duplus arcui f e: eſt ergo arcus f g in circulo a b g
ſimilis
arcui f m in circulo l h d.
Si ergo linea b m extrahatur rectè in partem m, abſcindet de circulo
a
b g arcum ultra punctum g maiorem arcu f g.
Si enim caderet in punctum g, fieret angulus f b g
649347LIBER OCTAVVS. æqualis angulo f r g, extrinſecus intrinſeco: quod eſt impoſsibile. Linea ergo b m non cadetin pun
ctum
g, ſed ſecabit lineam d g inter duo puncta g & d:
ſecet ergo in puncto o. Producatur quoq; li-
nea
f m ultra punctum m:
hæc ergo, quia ſecat angulum d m o, patet per 29 th. 1 huius quia ſecabit li
neam
d o:
ſecet illã in pũcto u: & producatur linea m b ultra punctũ b: ſecabitq́ arcũ l r: ſecet ipſum
in
puncto c:
& ducatur linea c d à puncto c ad centrũ ſpeculi. Quia ergo angulus b f z eſt in circum-
ferentia
circuli a b g, erit angulus b f z medietas anguli b d z ք zo p 3:
ſed angulus b d z eſt multiplus
anguli
z d a:
ergo angulus b f z multiplus angulo z d h: ergo & angulus r f z eſt multiplus eidẽ: ergo
per
33 p 6 arcus r z eſt multiplus arcui z h:
arcus uerò c z eſt maior arcu r z, ut totũ ſua parte: ergo ar-
cus
c z eſt multiplus arcus z h, uel maior multiplo.
Ducatur itaq; linea c h: angulus ergo c h d & an-
gulus
c m d ſunt æquales duobus rectis per 22 p 3:
ſed angulus b m d angulo b m e ualet duos re-
ctos
per 13 p 1:
relin quitur ergo ut angulus c h d ſit æqualis angulo b m e: ſed angulus z h d addit ſu-
per
angulum c h d angulũ c h z, qui eſt per 27 p 3 æqualis angulo c d z:
& angulus c d z eſt multiplus
anguli
z d a per 33 p 6:
quoniã, ut ſuprà patuit, arcus c z eſt multiplus arcui z h: ergo angulus c h z eſt
multiplus
anguli e d g:
angulus ergo d h z excedit angulum c h d in multiplo anguli e d g. Et quia ar
cus
f m d eſt æqualis arcuι z h d per 64 th.
1 huius, remanet arcus f z d æqualis arcui z f d: ergo erit
per
27 p 3 angulus f m d æqualis angulo z h d:
ſed angulus c h d eſt æqualis b m e: ergo angulus f m d
excedit
angulum b m e in multiplo anguli e g d:
ſed angulus o m d eſt æqualis angulo b m e per 15
p
1:
ergo angulus f m d excedit angulum o m d in multiplo anguli e d g. Et quia angulus g o m ualet
angulum
o m d, & angulũ o d m per 32 p 1:
palàm quia angulus f m d excedit angulum m o g in mul-
tiplo
anguli e d g:
ſed angulus f m d per 32 p 1 excedit angulum m u d in ſolo angulo e d g: eſt ergo
angulus
m u d maior angulo m o g:
ergo angulus m o u eſt maior angulo m u o per 13 p 1 bιs ſumptá:
ergo
per 19 p 1 linea m u eſt maior quàm linea m o.
Et quia arcus h d eſt æqualis arcuι m d per præ-
miſſa
, erũt duo anguli h f d & m f d æquales per 27 p 3.
Formæ ergo punctorum duarum linearum h
f
& f u ad ſeinuicem reflectuntur:
& ſimiliter formæ punctorum linearum h b & b o ad ſe inuicẽ re-
flectuntur
:
quoniã per præmiſſa angulus d b h eſt æqualis angulo d b m per 4 p 1 & per hypotheſes
præmiſſas
.
Duo ergo puncta, quæ ſunt o & u ad uiſum exiſtentem in puncto h reflectũtur à duobus
punctis
ſpeculi, quæ ſunt b & f.
Eſt ergo per 37 th. 5 huius punctus q imago puncti o, & punctus n
imago
puncti u.
Ducatur ergo expũcto m linea æquidiſtans lineæ h q per 31 p 1: quæ ſit linea m s: &
linea
ęquidiſtans lineę h n, quę ſit m p.
Quia ergo angulus h n d eſt maior angulo h q d per 16 p 1, erit
angulus
m p o, qui per 29 p 1 eſt æqualis angulo h n d, maior angulo m s o, qui per 29 p 1 eſt æqualis
h
q d:
erit ergo punctum p inter duo puncta s & u per conuerſam 21 p 1. Et quia angulus h d n eſt re-
ctus
:
erit per 32 p 1 angulus h n d acutus: ergo angulus m p d eſt acutus: angulus ergo m p s eſt obtu-
ſus
per 13 p 1:
ergo linea m s eſt maior quàm linea m p per 19 p 1. Sed ex pręmiſsis linea m u eſt maior
quàm
linea m o:
ergo per 9 th. 1 huius maior eſt proportio lineæ m s ad lineam m o quàm lineæ m p
ad
lineam m u:
ſed proportio lineæ s m ad lineam m o eſt, ſicut proportio lineæ q b ad b o per 4 p 6:
trigoni
enim q b o & s m o ſunt æquianguli per 29 p 1:
cum lineam s ſit æquidiſtans lineæ q b, & an-
gulus
q o b ſit communis illis ambobus trigonis.
Et ſimiliter proportio lineæ p m ad lineã m u eſt,
ſicut
proportio lineæ n f ad lineam f u:
per eadem ergo, quæ prius, & per 11 p 5 erit proportio lineæ
q
b ad lineam b o maior proportione lineæ n f ad lineam f u:
ſed proportio lineæ q b ad lineam b o
eſt
, ſicut lineæ q d ad lineam d o:
& proportio lineæ n f ad f u eſt, ſicut lineæ n d ad d u per ea, quæ
ſunt
oſtenſa in 13 huius, quorum declarationem, cum manifeſta ſit, hic omittimus propter figuratio
nis
multitudinem.
Palàm ergo quòd proportio lineę q d ad lineam d o eſt maior proportione lineę
n
d ad lineam d u.
Et hoc eſt propoſitum.
44. In ſpeculis ſphæricis concauis imagine retro ſpecu-
lum
occurrente: maior erit diſtantia imaginis à ſpeculo quàm
reiuiſæ
.
780[Figure 780]n t l m s h s b k d e z a
Eſto ſpeculi ſphærici concaui circulus, qui a b g d: cuius cẽtrum
ſit
e:
ſitq́; centrum uiſus z: & punctus rei uiſæ h: fiatq́; reflexio for
puncti h ad uiſum z à puncto ſpeculi b, appareatq́;
imago retro
ſpeculum
:
dico quòd maior erit diſtantia imaginis à ſpeculi ſuperfi
cie
quàm ipſius rei uiſæ.
Ducantur enim lineæ h b incidentię, & z b
reflexionis
:
& ducatur cathetus incidentiæ, quæ ſit e h g t: produ-
catur
quoque linea reflexionis, quæ z b, donec lineæ e h & z b
concurrant
in puncto t:
erit ergo per 37 th. 5 huius punctum t lo-
cus
imaginis.
Dico quòd linea t b (quæ eſt diſtantia imaginis à
ſpeculo
) eſt maior quàm linea b h, quæ eſt diſtantia rei uiſæ à pun-
cto
reflexionis.
Et ſimiliter linea h g eſt minor quàm linea g t. Du-
catur
enim linea e b:
& à puncto b ducatur linea contingens cir-
culum
in puncto b per 17 p 3:
quæ ſit l b k. Quia itaque anguli
cõtingentiæ
, qui ſunt a b k & g b l, ſunt æquales per 16 p 3:
& anguli
z
b a & h b g æquales per 20 th.
5 huius: fit ergo angulus k b z æqualis angulo l b h: ſed angulus t b l
650348VITELLONIS OPTICAE eſt æqualis angulo k b z per 15 p 1: angulus ergo t b l eſt æqualis angulo l b h: ſed angulus l b h eſt a-
cutus
:
quoniã angulus l b e eſt rectus: ergo & angulus t b l eſt acutus. Sed angulus e l b eſt acutus:
quoniã
in trigono e b l angulus e b l eſt rectus:
ergo per 13 p 1 angulus b l t eſt obtuſus: angulus itaq;
t
b l eſt minor angulo b l t.
Reſecetur quoq; ab angulo b l t angulus æqualis angulo b l h per 27 th. 1
huius
, qui ſit b l m.
Quia itaq; angulus m b l eſt ęqualis angulo l b h, & angul{us} b l m ęqualis angulo b
l
h:
erũt per 32 p 1 trigona l b m & l b h æquiãgula: ergo ք 4 p 6 latera ipſorũ ſunt proportionalia: ſed
latus
l b ( ſit commune ambobus) eſt æquale ſibijpſi:
ergo latus m b eſt æquale lateri b h: ſed li-
nea
m b eſt mιnor quàm linea b t:
ergo linea h b eſt minor quàm linea b t. Et ꝗa linea l b diuidit an-
gulum
t b h per æqualia:
patet per 3 p 6 quoniã eſt proportio lineæ h l ad lineam l t, ſicut lineæ b h
ad
lineam b t:
ſed linea b h eſt minor quàm linea b t, ut patet ex præmiſsis: ergo & linea h l eſt minor
ꝗ̃
linea l t:
linea ergo g h eſt multò minor ꝗ̃ linea g t. Patet ergo propoſitũ. Et ex his patet quòd rerũ,
quarum
diſtãtia ab eodem uiſu maior eſt, uel augetur:
etiã diſtantia imaginũ retro ſpeculũ retro ſpeculũ uiſarum
maior
eſt uel augetur.
Si enim protrahatur linea b h ultra punctum h ad punctum s, & producatur
cathetus
e s, quouſq;
concurrat cum linea reflexionis z b in puncto n: erit punctum n locus imagi-
nis
formæ puncti s:
& erit linea b n maior quàm linea b s, ut prius patuit: & erunt lineæ b s & b n
maiores
quàm lineæ b h & b t.
45. In concauis ſpeculis ſphæricis inter uiſum & ſpeculum imagine occurrente: nonnunquã
minor
erit diſtantia imaginis à uiſu, quàm ſit ipſius rei uiſæ: à ſuperficie uerò ſperculi quando
erit
minor: quando maior: quando æqualis.
Eſto in ſpeculo ſphærico concauo circulus magnus a b g: cuius centrũ ſit d: & ſit ſemidiameter
d
b:
ſitq́; centrum uiſus in puncto e: & linea rei uiſę ſit z t m: quæ reflectatur ad uiſum à pũcto ſpecu
li
b:
ſitq; linea incidentiæ z b, & linea reflexionis b e. Dico quòd uerum eſt, quod proponitur. Duca
tur
enim per centrum d ad lineam reflexionis e b linea, quæ ſit t d h:
& eſto ut ipſa ſit perpendicula-
ris
ſuper ſemidiametrũ d b.
Ducatur quoq; ſimiliter à pũcto rei uiſæ, eſt z, linea z d: quę ꝓducta
ultra
punctum d ad lineam reflexionis, quæ eſt e b, ſecet ipſam in puncto k:
& ſimiliter à puncto ui-
ſo
, quod eſt m, ducatur linea m d:
quæ producta ad lineã reflexionis, quæ eſt e b, ſecet ipſam in pun
cto
l.
Eſt ergo per 37 th. 5 huius punctus k locus imaginis formæ puncti z: & punctus h locus ima-
ginis
punctι t:
& pũctus l locus imaginis pũcti m. Et palàm quia puncta k & h cadunt inter puncta e
& b:
palamq́; cum loca imaginũ approximẽt uiſui, qui
781[Figure 781]b m k t d h g l a z e eſt in pũcto e, a multò minor erit diſtantia ipſarũima
ginum
à uiſu, quàm ſit ipſius rei uiſæ.
Quoniam enim
linea
d b ſemper diuidit angulũ omnis reflexionis per
æqualia
:
patet quòd centrum uiſus & punctum rei uiſę
ſemper
collocantur ex diuerſis partib.
centri. Ducatur
quoq
;
linea e z: eritq́; in trigono k e z angulus e k z nõ-
nun
quam maior angulo k z e:
ergo per 19 p 1 erit tunc
linea
e z (quæ eſt diſtantia rei uiſæ à centro uiſus) ma
ior
quàm linea e k, quæ eſt diſtantia imaginis k à cẽtro
uiſus
:
minus aũt diſtant à uiſu loca imaginũ, quæ ſunt
h
& l.
Quia uerò in trigonis b d t & b d h duo anguli,
ſunt
b d t & b d h ſunt ęquales:
quia recti ex hypotheſi:
& duo anguli h b d & t b d ſunt æquales per 20 th.
5 hu
ius
, cum ſint anguli incidentiæ & reflexionis:
erũt per
32
p 1 illi trigoni æquianguli:
ergo per 4 p 6 cum linea
b
d ſit æqualis ſibijpſi, erit linea b t æqualis lineæ b h.

Æqualiter
ergo diſtabũtimago & res uiſa à ſuperficie ſpeculi.
Sed linea b k eſt minor quàm linea
b
h & linea b z eſt maior ꝗ̃ linea b k:
erit ergo tũc locus imaginis
& imago pinquior ſuperficiei ſpeculi ꝗ̃ res uiſa, cuius illa eſt imago.
Et quia linea b m eſt minor ꝗ̃
linea
b l:
eſt aũt pũctus l locus imaginis pũcti m: pater quòd res uiſa propinquior eſt ſpeculo ꝗ̃ eius
imago
.
Patet itaq; ꝓpoſitũ. Et ex his patet, quoniã rerũ magis elõgatę ſunt à ſpeculis, & quarũ for
reflectũtur ad uiſum, ita quò loca imaginũ ſint inter uiſum & ſpeculi ſuperficiẽ;
, fiunt imagines
ipſarũ
propin quiores ſuperficiei ſpeculi, & elongatæ plus à cẽtro uiſus.
Rerũ quo ſunt propin-
quiores
ſpeculis, & quarũ formę reflectũtur ad uiſum, & loca imaginũ ſunt inter ſpeculũ & uiſum,
imagines
plus elongantur à ſuperficie ſpeculi, & fiunt propinquiores ad uiſum.
46. Centro uiſus & re uiſa exiſtentibus intra ſpeculum ſphæricum cõcauum, in eadem linea
recta
æqualiter à centro ſpeculi ſecundum ſui extrema diſtante: imago rei uiſæ uidebitur ultra
ſpeculum
, maior re uiſa. Alhazen 39 n 6.
Sit ſpeculũ ſphæricũ concauũ, cuius centrũ ſit a: dico ſi centrũ uiſus fuerit intra ſpeculũ, & ſi-
militer
linea uiſa:
ſitq́; illorũ diſp oſitio modo quo proponitur, uerũ eſſe proponitur. Secetur e-
nim
ſpeculũ ք ſuperficiẽ planã tranſeuntẽ ք cẽtrũ ſpeculi:
erit ergo ք 69 th. 1 huius cõmunis ſectio
illius
ſuքficiei planæ & ſuperficiei ſpeculi circulus, qui ſit b g:
& ducatur in hoc circulo linea à cen-
651349LIBER OCTAVVS. tro ſpeculi ad circumferentiã, quocunq; modo contingat: & ſit linea a u, quæ diuidatur per æqualia
in
puncto o:
& à centro a ſecundum quãtitatem lineæ a o deſcribatur circulus, qui ſit e z: & in linea
o
u ſignetur pũctus t, utcunq;
contingat: & à puncto t ducantur lineę t n & t m perpẽdiculariter ſu-
per
lineã a u per 11 p 1:
& ducãtur à pũcto t lineæ t e & t z contingentes circulum e z per 17 p 3: & ſint
pũcta
contactuũ e & z.
Ducãtur quoq; à cẽtro ſpeculi pũcto a ad pũcta cõtactuũ lineæ a e & a z: quę
productę
ſecent ſpeculũ in punctis b & g.
Copulentur quoq; lineę t b & t g à pũcto t, & ducatur li-
nea
b m æquidiſtans lineæ a u per 31 p 1:
& linea g n ducatur æquidiſtãs eiſdẽ lineis a u & b m: & du-
cantur
à centro ſpeculi ad puncta m & n lineæ a m & a n:
quæ producantur ulterius extra circulum
782[Figure 782]f u q b s m l n c o z q g b.
Quia itaq; linea a o eſt æqualis lineę o u: palàm quo-
niam
linea a e eſt æqualis lineæ e b, & linea a z æqualis li-
neæ
z g:
oẽs enim diametri circuli e z ſunt medietates dia-
metrorũ
circuli b g:
ergo linea, quę interiacet circulos exi-
ens
à cẽtro a, eſt æqualis ſemidiametro circuli e z.
Et quia
linea
t e cõtingit circulũ minorẽ, qui eſt e z:
erit per 18 p 3 li
nea
t e perpẽdicularis ſuper lineã b a:
& ſimiliter erit linea
t
z per pẽdicularis ſuper lineã g a:
ergo per 4 p 1 linea t e exi
ſtente
cõmuni ambobus trigonis b e t & t e a, erit linea b t
æqualis
lineæ t a:
& ſimiliter erit linea g t æqualis lineæ t a:
ergo
per 5 p 1 in trigono t b a erit angulus t a b æqualis an-
gulo
t b a:
& in trigono t g a erit angulus t g a æqualis angu
lo
t a g.
Et quia linea b m eſt æquidiſtans lineæ a t: erit ք 29
p
1 angulus m b a æqualis angulo t a b:
quoniã ſunt coalter
ni
:
angulus ergo m b a æqualis eſt angulo a b t: & ſimiliter
angulus
n g a æqualis eſt angulo a g t.
ergo uiſus fuerit in pũcto t, & in linea m b fuerit aliquod
uiſibile
(ut pũctũm) tunc forma pũcti m à pũcto ſpeculi, quod eſt b, reflectetur ad uiſum exiſtentẽ
in
pũcto t:
& forma pũcti n reflectetur à pũcto ſpeculi g ad uiſum exiſtentẽ in pũcto t. Viſus itaq; exi
ſtẽs
in pũcto t cõprehẽdet formas pũctorum n & m reflexas ad ſe à pũctis ſpeculi g & b.
Cõprehen-
det
ergo eadẽ ratione & totã lineã n m reflexam ad ſe extoto arcu g b, ut patet per 42 huius.
Etꝗa
linea
m t eſt perpendicularis ſuper lineã a t:
erit angulus m t b acutus. Quia enim angulus m t u eſt
rectus
:
ergo per 29 p 1 angulus b m t eſt rectus: ergo angulus m t b eſt acutus ք 32 p 1: ergo per 19 p 1
erit
linea t b maior ꝗ̃ linea b m.
Sed, ut pręmiſſum eſt, linea t b eſt æqualis lineæ at: ergo linea at eſt
maior
ꝗ̃ linea b m:
ſed lineæ a t & b m ſunt ęquidiſtantes: ergo per 16 th. 1 huius linea t b cõcurret
linea
a m:
concurrant ergo in puncto f: eſt itaq; ք 37 th. 5 huius pũctus flocus imaginis formæ pun-
ctim
.
Eodẽ quoq; modo linea t g cõcurret linea a n in pũcto, qui ſit q: & erit punctus q locus ima
ginis
formæ pũcti n:
quoniã cathetus incidentiæ formæ pũcti m eſt linea a m, & cathetus inciden-
tię
formę pũcti n eſt linea a n:
lineæ quoq; reflexionis ſunt lineę t b & t g. Cõtinuẽtur itaq; pũcta f &
q
per lineã f q:
& erit linea f q diameter imaginis formę totius lineę n m. Et quia lineæ t e & t z ſunt
æquales
per 58 th.
1 huius: erũt anguli t a e & t a z æquales. Anguli enim t z a & t e a ſuntrecti per 18
p
3, & lineæ z a & e a ſunt æquales, quia ſemidiametri eiuſdẽ circuli:
linea quoq; t a eſt cõmunis am-
bobus
trigonis t z a & t e a:
ergo ք 8 p 1 anguli z t a & e t a ſunt æquales: & ſimiliter anguli t a e & t a z.
ſunt
æquales:
ergo & angulus t a b æqualis angulo t a g: ergo ք 4 p 1 erũt lineæ t b & t g æquales. Et
quia
angulus e t a eſt æqualis angulo z t a:
erit angulus u t b æqualis angulo u t g: relin quitur ergo
angulus
b t m æqualis angulo g t n:
quoniã anguli u t m & u t n ſunt æquales, quia recti: ſed & angu
li
b m t & g n t ſunt recti:
ergo trigona g t n & b t m ſunt ք 32 p 1 æquiangula. Ergo ք 4 p 6 linea t g
ſit
æqualis lineæ t b:
erũt lineę b m & g n æquales, & linea t m æqualis lineę t n: ergo ք 4 p 1 angu
lin
t a & m t a ſint recti & æquales, erũt lineæ a m & a n æquales:
& ſic pũcta m & n ęqualiter diſta-
bunt
à cẽtro ſpeculi, eſt a:
eritq́; ք 29 p 1 & 4 p 6 ꝓportio lineę a f ad lineã f m, ſicut lineę a t ad li-
neã
b m:
& erit ꝓportio lineæ a q ad lineã q n, ſicut lineę a t ad lineã g n: ſed ք 7 p 5 eadẽ eſt ꝓportio
lineæ
a t ad lineam b m, & ad lineam g n:
quoniã illę duę ſunt æquales: eadẽ ergo eſt proportio lineę
a
f ad lineã f m, quę eſt lineę a q ad lineã q n:
ergo ք 7 th. 1 huius erit euerſim eadẽ proportio lineæ a f
ad
lineam a m, quæ eſt lineę a q ad lineã a n:
ergo ք 16 p & corollariũ 4 p 5 erit permutatim ꝓportio
lineæ
a q ad lineã a f, ſicut lineę a n ad lineã a m:
ſed linea a m eſt æqualis lineę a n: ergo linea a f eſt ę-
qualis
lineæ a q.
Linea itaq; f q æquidiſtat lineę n m ք 2 p 6. Ergo linea f q eſt maior quàm linea n m.
Si
itaq;
centrũ uiſus fuerit in puncto t, & in linea n m fuerit aliquod uiſibile: tũc uiſus cõprehendet
imaginẽ
illius uiſibilis maiorẽ ꝗ̃ ſit ſecũdum ueritatẽ.
Et hoc eſt propoſitũ. Et ſi arcus cuiuſcũq; cir-
culi
copulentur ad has chordas n m & q f:
patet idem de arcubus, quod de lineis rectis.
47. Centro uiſus & re uiſa oppoſitis ſpeculo ſphærico concauo taliter, ut uiſus ſit altior re uiſa
ſecundum
ſui extrema æqualiter diſtante à centro ſpeculi: imago lineæ uiſæ uidebitur ultra ſpe-
culum
, maior re uiſa. Alhazen 40 n 6.
Sit circulus ſpeculi ſphærici cõcaui, ſicut in pręmiſſa, qui eſt b g: cuius centrũ a: & ducantur lineę
à
centro circuli a ad peripheriã, quę ſint a b, a g, a u:
ſitq́; linea a u diuidens per ęqualia arcũ g b: quę
diuidatur
, ut in pręcedẽte, ſecũdũ punctũ tultra ſui mediũ uerſus circũferẽtiã g b:
& ducãtur lineæ
652350VITELLONIS OPTICAE g t & t b: & erigatur à puncto t linea perpẽdiculairs ſuper ſuperficiẽ circuli ք 12 p 11, quæ ſit linea t k:
& ducantur lineæ a k, b k & g k.
Superficies itaq; trigonorum k b a, k g a ſunt ſecantes ſphærã ſpecu-
li
ſuper cẽtrum a:
& ſunt erectæ ſuper ſuperficiẽ circuli b g per 18 p 11 & ſuper oẽs ſuperficies cõtin-
gentes
ſphærã in punctis b & g, uel quibuſcũq;
pũctis alijs circulorũ, qui ſunt cõmunis ſectio illarũ
ſuperficierũ
& ſpeculi ք 2 huius.
Quoniã enim cõmunes ſectiones circuli b g & ſuperficierũ illorũ
trigonorũ
ſunt ſemidiametri a b & a g, qui ſunt erecti ſuperficies in illis pũctis b & g ſpeculũ
cõtingẽtes
:
patet quòd illæ ſuperficies per 18 p 11 ſunt erectæ ſuper ſuperficies in illis punctis cõtin
gentes
.
Et ſimiliter patet hoc de alijs ſuperficiebus ſecũdum puncta illorum circulorum contingen
tibus
.
In illis itaq; ſuperficiebus fit reflexio à punctis circũferentiæ circulorũ cõmunium eis & ſpe-
culo
.
Ducatur itaq; linea b m in ſuperficie b k a æquidiſtanter lineę a k: ſitq́; linea b m minor ꝗ̃ linea
a
k:
fiatq́; taliter, ut linea b m tota penetret ſuperficiẽ circuli b g ad partẽ aliã, ꝗ̃ linea t k, ita ut lineæ
t
k & b m ſint in diuerſis partibus ſpeculi reſectis ք ſuperficiem circuli b g.
Ducatur itaq; linea a m:
& extrahantur lineę b k & a m, donec cõcurrant in puncto f:
cõcurrent aũt per 16 th. 1 huius: cum li-
nea
b m ſit minor ꝗ̃ ſua æquidiſtãs linea a k:
& in ſuperficie g k a ducatur linea g n æquidiſtans lineę
a
k:
ſitq́; linea g n æqualis lineæ b m, & ad eandẽ partẽ ſuperficiei circuli producta: & ducatur linea
a
n:
producanturq́; lineæ a n & k g, donec per 16 th. 1 huius concurrant in puncto q: ducaturq́; li-
nea
f q, & linea m n.
Quia ergo (ut in pręcedente proxi-
783[Figure 783]f q b u g m l n k p a ma oſtẽdimus) linea b t eſt æqualis lineæ t a, & linea t k
eſt
communis duobus trigonis b k t & a k t, & anguli ad
pũctũ
t ſunt recti per definitionẽ lineę ſuper ſuperficiẽ
erectæ
:
palàm ք 4 p 1 quia linea b k eſt æqualis lineæ k a:
& ք eadem erit linea g k æqualis lineę a k:
ergo per 5 p 1
anguli
k a b & k b a ſunt æqules:
& ſimiliter ſunt anguli
k
a g & k g a æqualis.
Itẽ quia linea g k eſt æqualis lineæ
a
k:
igitur linea g k ęqualis eſt lineę b k: ſed & linea a g eſt
æqualis
lineę a b:
quia ſunt ſemidiametri eiuſdem circu
li
:
& linea a k eſt cõmunis: trigona itaq; a k b & a k g ſunt
æquilatera
:
ergo per 8 p 1 angulus k b a eſt æqualis angu
l
o k g a, & angulus k a b ęqualis angulo k a g.
Et quoniã
per
29 p 1 angulus a b m eſt æqualis angulo k a b:
ergo &
angulo
k b a:
quia lineæ a k & b m æquidiſtant, & iſti an-
guliſunt
coalterni.
Et ſimiliter angulus a g n eſt propter
eadem
ęqualis angulo k a g:
quoniã etiã lineę a k & g n
æquidiſtant
:
ergo & angulo k g a. Et quonιam anguli k
a
g & k a b ſunt æquales, ut pręoſtenſum eſt:
erit ergo angulus a b m æqualis angulo a g n, & linea
b
m ex hypotheſi eſt æqualis lineę g n:
ergo per 4 p 1 linea a m eſt æqualis lineæ a n: ergo, utin præ-
miſſa
, linea a f erit æqualis lineæ a q:
ergo per 2 p 6 linea q f æquidiſtat lineę m n: & linea f q eſt ma-
ior
quàm linea m n.
Cum itaque uiſus fuerit in puncto k uel ſuper punctum k in linea t k: & fuerit li
nea
m n in aliquo uiſibili inferiore ipſo uiſu:
tunc forma puncti m incidet ſpeculo ſecũdum lineam
m
b, & reflectetur à puncto ſpeculi b ad uiſum ſecundum lineam b k in ſuperficie circuli tranſeun-
tis
per puncta b, a, k:
& forma puncti n incidet ſpeculo ſecũdum lineam n g, & à puncto ſpeculi g re-
flectetur
ad uiſum ſecundum lineam g k inſuperficie circuli tranſeuntis per puncta g, a, k:
& erit per
37
th.
5 huius imago puncti m punctum f: & imago puncti n punctum q: & erit linea q f diameter
imaginis
lineæ n m:
& linea f q erit maior quàm linea m n. Imago itaque rei uiſæ apparebit maior
ipſa
re uiſa, & ultra ſpeculum.
In hoc ergo ſitu uiſus & uiſibilis patet propoſitum. Si itaq; reuolua-
tur
tota figura in circuitu lineę a u, ipſa linea a u permanente immobili:
tunc punctum k deſcribet
motu
ſuo quendam circulum, ſuper quem erecta eſt linea a u tranſiens ad utramq;
partem ſuperfi-
ciei
illius circuli:
& omne punctum illius circuli habebit ſitum reſpectu lineæ comparis lineæ m n.
Si
itaque uiſus fuerit in aliquo puncto circumferentię huius circuli, & linea compar lineę m n fue-
ritin
ſuperficie alicuius rei uiſę, reſpicientis centrum uiſus ſecundum illum ſitum, ut res uiſa (in
qua
eſt linea m n) reſpiciebat uiſum exiſtentem in puncto k:
tunc uiſus comprehendet formam il-
lius
lineę maiorem ſua propria quantitate.
Et ſimiliter ſi extrahatur linea t k in continuum & dire-
ctum
:
& ſignetur in ea punctum aliud pręter punctum k, ut punctum p: & ducantur lineę ad illud
punctum
p, ſicut ad punctum k ſunt prius ductę:
erit idem eueniens, quod prius accidit in puncto
k
.
Pluries itaq; , ut patet per pręſens theorema, & per proximè præmiſſum, in ſpeculis ſphæricis con
cauis
uidetur imago rei uiſę maior ipſa re uiſa:
quod eſt notandum.
48. In ſpeculis ſphæricis conauis quando comprehendituringago æqualis ipſirei uiſæ: quæ
occurrens
inter uiſum & ſpeculum, conuerſum: retro uiſum uerò conformem habet ſitum rei
uiſæ
. Alhazen 41 n 6.
Sit ſpeculum ſphęricum concauũ a b: cuius centrũ ſit e: ſecetq́; ipſum ſuperficies plana tranſiens
centrũ
e, cuius cõmunis ſectio & ſuperficiei ſpeculi erit circulus per 69 th.
1 huius: ſit a b: & duca-
tur
à centro linea e z, utcũq;
contingit, in ipſa ſuperficie circuli a b, ſed obliquè ſuper illam, ſicut
653351LIBER OCTAVVS.placet: quę producatur ultra circuli peripheriã ad pũctum g: & à pũcto g extrahatur linea perpen di
cularis
ſuper ſuperficiẽ circuli a b per 12 p 11:
& in illa perpendiculari ſignetur pũctum d: & ducatur
linea
d e:
quę protrahatur ultra centrũ e ad pũctum o: & ducatur linea e b cõtinens linea d e an-
gulũ
obtuſum:
& ducatur linea e a cõtinens linea e d angulũ obtuſum æqualẽ angulo d e b per 23
p
1:
& ducãtur lineę d a, d b: erũtq́; per 4 p 1 trigona d e a & d e b æ quiangula. Superficies itaq; duo-
trigonorũ d e a & d e b ſecãt ſe ſuper lineam d e:
& duo anguli d b e & d a e ſunt acuti & æ quales
per
4 p 1:
linea enim e b eſt ęqualis lineę e a, & linea d e eſt cõmunis ambobus trigonis d e a & d e b:
& anguli d e b & d e a ſunt æquales.
A pũcto quoq; b in ſuperfi
784[Figure 784]d g t k z b e a l h cie trianguli d e b ducatur per 23 p 1 linea continens linea e b
angulũ
æqualem angulo d b e:
quę ſit linea b o: hæc igitur linea
cõcurret
linea d e per 14 th.
1 huius: ideo quòd angulus b e d
eſt
obtuſus, & angulus e b o, qui eſt apud pũctum b, eſt acutus,
ualẽs angulo d e b duos rectos:
angulus o b e ſit æqua-
lis
angulo d b e, qui angulo b e d & angulo b d e ualet duos
rectos
ք 32 p 1.
Sit itaq; linearũ d e & b o cõcurſus in pũcto o: &
à
pũcto a ducatur linea in ſuperficie trianguli d e a cõtinens
linea
a e angulũ ęqualẽ angulo d a e:
cõcurret ergo illa, ut prius,
linea e o in pũcto o:
quoniá anguli a e o & b e o ք 13 p 1 & ex
pręmiſsis
ſunt ęquales:
& anguli e b o & e a o ex pręmiſsis inter
ſe
ſunt æquales:
ergo ք 32 p 1 anguli reliqui, ſunt e o b & e o a,
ſunt
æquales:
ergo per 4 p 6 latera ipſorũ ſunt proportionalia:
ſed
linea e a eſt æqualis lineæ e b:
ergo linea e o eſt æqualis ſibi-
ipſi
:
cadũt ergo lineę b o & a o in unũ punctũ lineę d e ꝓductæ,
qui
eſt o.
Ducatur etiam linea e t a d lineá b d, ita quòd cõtineat
linea e b angulũ rectũ per 11 p 1:
& protrahatur linea t e ultra
pũctum
e, & linea b o ultra pũctum o:
cõcurrẽtq́; lineæ t e & b o
per
14 th.
1 huius: quia angulus b e t ſit rectus, angulus e b o
eſt
acutus:
ſit ergo cõcurſus pũctus h: eritq́; linea t e æqualis li-
neæ
e h, & linea t b æqualis lineę b h ք 4 p 6:
trigona enim t e b
& b e h per 26 p 1 & ex pręmiſsis ſunt æquiangula, quibus latus
e
b eſt cõmune.
Et ſimiliter producatur linea e k ad lineã a d, ita
quòd
cõtineat cũlinea e a angulũ rectũ per 11 p 1, & producatur
ultra
pũctum e:
& producatur linea a o ultra pũctum o: concur
rentq́
;
lineę k e & a o ք 14 th. 1 huius: quia angulus k e a ſit rectus, angulus e a o eſt acutus: ſit con-
curſus
punctus l:
& erit linea k e æqualis lineæ e l: quia angulus k e a ſit rectus, erit angulus e a l
rectus
:
ſed & angulus e a l eſt æqualis angulo k a e, ut patet ex pręmiſsis: ergo per 32 p 1 triguona k e a
& e a l ſunt æquiangula:
ergo per 4 p 6 linea e a ſit ambobus illis trigonis cómunis, erit linea k a
æqualis
lineę a l, & linea k e æqualis lineę e l.
Et hoc etiam prteſt concludi per 3 p 6. Et per eundem
modũ
oſtenſæ ſunt lineæ t e & e h adinuicẽ, & lineæ t b & b h adinuicẽ æquales.
Ducátur ergo li-
neæ
t k & l h.
Quia itaq; duo latera t e & k e ſunt æqualia duobus lateribus e h & e l, & per 15 p 1 an-
gulus
t e k eſt æqualis angulo l e h:
patet per 4 p 1 quoniam lineę t k & l h erunt æquales inter ſe. Si
ergo
uiſus fuerit in pũcto d, & linea l h fuerit in aliquo uiſibili:
tũc uiſus exiſtens in puncto d cõpre-
hendet
formá pũcti h in ſpeculo a b reflexam à pũcto b:
& erit formę pũcti h imago pũctum t per 37
th
.
5 huius: quoniã cathetus ſuę incidẽtię, quę eſt linea h e, cõcurrit linea reflexionis, quę eſt d b.
in
pũcto t:
ſimiliterq́; forma pũcti l reflectetur ad uiſum in punctum d à pũcto ſpeculi, quod eſt a: &
quia
cathetus ſuę incidentiæ, que eſt l e, concurrit linea reflexionis, quæ eſt d a, in puncto k:
erit
per
37 th.
5 huius pũctum k imago formę pũcti l: & erit linea t k diameter imaginis lineę l h: & erit ei
æqualis
.
Si ergo reuoluatur tota figura ſpeculi, & linearũ productarũ, linea h l immobili exiſtente:
tunc
pũctus d deſcribet circulũ, in cuius circũferẽtię pũcto aliquo cẽtro uiſus exiſtẽte poterit com
prehendere
aliquod uiſibile cõparem habens ſitũ ad uiſum, ſicut nũc habet linea l h ad uiſum d:
&
erit
imago illius uiſibilis æqualis ei.
Et ſimiliter ſi uiſus fuerit intra circulũ ſpeculi in pũcto o, & res
uiſa
fuerit diſpoſita ſecũdum lineam t k:
erit imago lineæ t k linea l h, æqualis rei uiſæ. Sed tamen re
uiſa
exiſtente in linea l h, & uiſu exiſtẽte in pũcto d, imago rei uiſę fuerit linea t k:
erit forma ima
ginis
cõuerſa reſpectu ſitus rei.
Si enim pũctus h fuerit in dextra, erit punctus t in ſiniſtra: & ſi pun-
ctus
h fuerit ſupra lineá aliquá eleuatus, erit punctus t infra illã lineã depreſſus & inclinatus:
& ſimi
liter
eſt de pũcto l reſpectu pũcti k.
Sed res uiſa fuerit in linea t k, & uiſus fuerit in pũcto o, & ima
go
lineę t k fuerit linea l h:
erit forma cõuerſa ſed directa. imago, quę eſt linea l h, erit retro ui
ſum
, ut oſtẽſum eſt in 11 hui{us}:
& uiſus cõprehẽdet pũctũ h, q đ eſt imago pũcti t, retro ſe in linea h o,
& pũctum l, quod eſt imago pũcti k, in linea l o retro ſe:
& pars formę uiſibilis, quæ reflectitur ad ui
ſum
, erit reſpiciens uiſum in ipſa imagine, ſicut & in ipſa ſuperficie rei uiſę.
Patet ergo propoſitum.
49. In ſpeculis ſphæricis concauis imago quando cõprehenditur minor re uiſa: quæ occurrẽs
inter
uiſum & ſpeculum conuerſum habet ſitum rei uiſæ: quando uerò uidetur maior re uiſa:
quæ
occurrens retro uiſum conformem habet ſitum rei uiſæ. Alhazen 42 n 6.
Sit diſpoſitio totius figurę omnino eadem, quę in pręcedente theoremate: & producatur linea
654352VITELLONIS OPTICAE b h in continuum & directũ: & in ipſa ſignetur punctus r: & ducatur linea r e ad centrũ ſpeculi. Et
quoniá
angulus t e b eſt rectus, patet per 13 p 1 quòd angulus h e b eſt rectus:
palàm ergo quia angu
lus
r e b erit obtuſus:
producaturq́; linea r e ultra punctum e ad lineã b d: incidatq́; in pũctum n: ca-
d
etq́;
punctũ n inter pũcta t & b. Cum enim angulus b e r ſit obtuſus: patet per 13 p 1 quòd angulus
b
e n eſt a cutus:
linea itaq; e n diuidit angulũ t e b, qui eſt rectus: ergo per 29 th. 1 huius ipſa ſecabit
baſim
t b:
erit ergo linea n b minor ꝗ̃ linea t b: ſed linea t b, ut patuit in pręcedẽte, eſt æqualis lineæ
b
h, & linea b r eſt maior quàm linea b h:
erit ergo linea r b maior ꝗ̃ linea b n. Et quia, ut patet ex prę
miſsis
in proxima pręcedente, angulus n b e eſt æqualis angulo e b r:
palàm quod linea e b diuidit
angulum
n b r per æqualia.
Erit ergo per 3 p 6 proportio lineæ r b ad lineam b n, ſicut proportio li-
neæ
r e ad lineam e n:
ſed linea r b eſt maior quàm linea b n: ergo linea r e eſt maior quàm linea e n.
Producatur
quoq;
ſimiliter linea a l in continuum & directum, donec ſit linea a m ęqualis lineę b r:
& ducatur linea m e, quę producta concurrat linea d a in puncto u:
cõcurret autem, ut prius de-
monſtratũ
eſt per 29 th.
1 huius. Et quia duo anguli e a m & o b r ſunt æquales, ut patet in cõmento
pręmiſſæ
propoſitionis, & duo latera e a & a m trigoni e a m
785[Figure 785]d g t z k n u b e a f o h m v ſunt æqualia duobus laterib.
trigoni b e r, quę ſunt b e & b r:
erit
per 4 p 1 linea m e æ qualis lineæ r e:
& angulus m e æ-
qualis
angulo r e b:
ſed angulus r e b maior eſt angulo recto
& obtuſus:
erit ergo angulus m e a obtuſus: ergo ք 13 p 1 angu
lus
u e a eſt acutus.
Quia ergo in trigono a e u angulus u a e
eſt
æqualis angulo e a m trigoni m e a, & angulus u e a eſt mi
nor
angulo m e a:
erit angulus e u a maior angulo a m e ք 32
p
1:
ergo in trigono m a u latus m a eſt maius latere u a: ſed li-
nea
a e diuidit angulũ u a m ք æqualia.
Ergo ք 3 p 6 linea m e
eſt
maior ꝗ̃ linea e u:
& ſimiliter eſt linea r e maior ꝗ̃ linea e n.
Ducátur
itaq;
lineę n u & m r. Et quia per 26 p 1 linea n e eſt
æqualis
lineę e u:
quoniam ex pręmiſsis angulus u a e eſt æ-
qualis
angulo n b e, & angulus a e u eſt æqualis angulo b e n,
uterq;
ipſorũ ſuper angulũ æqualẽ obtuſum ſit cõplemen
tum
duorũ rectorũ per 13 p 1, & latus a e eſt æquale lateri b e.

Sunt
igitur per 15 p 1 & per 7 p 5 & per 6 p 6 trigoni m e r &
n
e u æquianguli:
ergo per 4 p 6 erit ꝓportio lineę m e ad li-
neã
e u, ſicut lineę m r ad lineã n u:
ſed, ut patet ex pręmiſsis,
linea
m e eſt maior ꝗ̃ linea e u:
ergo linea m r eſt maior ꝗ̃ li-
nea
n u.
Si ergo linea m r fuerit in aliquo uiſibili, & uiſus fue
rit
in puncto d:
erit linea n u diameter imaginis lineę m r: &
eſt
minor ꝗ̃ linea r m.
Et ſi uiſus fuerit in pũcto o, & linea n u
fuerit
in aliquo uiſibili:
erit linea m r imago lineę n u: & eſt
maior
ꝗ̃ linea n u.
Sed cũm in linea m r fuerit aliquod uiſibile,
& uiſus in pũcto d:
imago n u eritinter uiſum & ſpeculũ: &
uidebitur
imago reuerſa, habens ſitũ alium ꝗ̃ res uiſa, prout
declarauimus
in the oremate pręcedente.
Cum uerò res uiſa fuerit in linea n u, & uiſus in pũcto o:
imago
m r uidebitur retro uiſum, & erit eius forma conformis ſitui rei uiſę, ut in pręmiſſa patuit.

imago ſi fuerit ultra uiſum uidebitur anterius ipſius, & omne punctum imaginis uidebitur in li
nea
ſuę reflexionis.
Patet ergo manifeſtè totum, quod proponebatur.
50. In ſpeculis ſph æricis concauis imago quando comprehenditur maior re uiſa, & conuer-
ſa
ſecundum ſitum formæ rei uiſæ, ipſa imagine inter uiſum & ſpeculũ occurrente: retro uiſum
non
uidetur minor, ſedhabens ſitum conformem rei uiſæ. Alhazen 43 n 6.
Remaneat diſpoſitio, quę prius in 48 huius: & ſignetur in linea o h punctum q: & ducatur linea
e
q:
& producta ultra cẽtrũ
786[Figure 786]y b f j a q t k p l d g e tranſeat ad punctum p li-
neę
d b:
ſitq́; , ut à linea o l
abſcindatur
linea o f æ qua-
lis
lineę o q per 3 p 1:
& duca
turlinea
f e:
quę produca-
tur
ultra punctũ e ad lineá
d
a in punctũ i:
erunt itaq;
ſecundum
prędictũ in prę-
miſsis
proban di modũ duę
lineę
p e & i e maiores dua-
bus
lineis e f & e q.
Quia e-
nim
linea l e eſt maior ꝗ̃ li-
nea
f e, ut patet ex pręmiſ-
ſis
duobus theorematibus, & linea e h eſt maior quàm linea e q:
lianea uerò p e eſt maior ꝗ̃ linea t e,
655353LIBER OCTAVVS.& linea i e maior quàm linea e k: linea uerò l e eſt æqualis lineę k e, & linea h e eſt æqualis lineę e t:
patet
quòd duę lineę e p & e i ſunt maiores duabus lineis f e & e q.
Et quia ex præmiſsis in pręce-
dentibus
duobus theorematibus anguli e h q & e l f ſunt æquales, & lineę e h & e l æquales:
nũc au-
tem
lineę h q & l f acceptę ſunt ęquales:
ergo per 4 p 1 lineę f e & q e ſunt æquales: & angulus f e o ę-
qualis
angulo q e o:
ergo per 15 p 1 angulus p e d eſt ęqualis angulo d e i: relinquitur ergo ex pręmiſ
ſis
angulus p e b æqualis angulo i e a:
ergo per 32 p 1 trigona p e b & i e a ſunt ęquiangula: ergo per 4
p
6 cum linea e b ſit æ qualis lineę e a:
erit linea p e æqualis lineę e i. Ducantur ergo lineę p i & f q: e-
rit
per 15 p 1 & per 7 p 5 & per 6 & 4 p 6 linea p i maior quàm linea f q.
Si ergo uiſus fuerit in puncto
o
, & linea p i ſit in aliquo uiſibili:
erit linea f q imago lineę p i: & eſt linea f q minor quàm linea p i: &
imago
f q uidebitur ſuper duas lineas reflexionis, quæ ſunt a o & b o:
erit ergo forma imaginis re-
tro
uiſum minor quàm res uiſa:
& erit directa habens ſitum conformem ſitui rei uiſę. Si uerò uiſus
fuerit
in puncto d, & linea f q fuerit in aliquo uiſibili:
tunc erit linea p i imago lineę f q, & erit maio-
ris
quantitatis quàm linea f q:
& erit forma ante uiſum, conuerſum & contrarium habens ſitum, re-
ſpectu
ſitus formę rei uiſę.
Et hoc eſt propoſitum.
51. Centro uiſus exiſtẽte in aliquo pũcto, inter quod & ſuperficiẽ ſpeculi ſphærici cõcaui fuerit
cẽtrũ
ſpeculi: formæ uiſæ exiſtẽtis ultr a cẽtrũ ſpeculi imago cõuerſa uidetur, & minor forma rei
uiſæ
. In hoc quo ſitu uiſus cõprehendet propriãimaginẽ minorẽ & cõuerſam. Alhaz. 44 n 6.
Sit ſpeculum ſphęricum concauũ a b d: cuius cẽtrum g: ſecetq́; ipſum ſuperficies plana per cen-
trum
g:
erit ergo per 69 th. 1 huius cõmunis ſectio circulus: qui ſit a b d: & ducatur linea g d, utcũq;
contingit
:
& producatur linea g d ultra punctũ g ad pũctum e: in quo ſit cẽtrum uiſus in ſuperficie
circuli
a b d:
ſitq́; pũctus t in eadẽ linea e d ultra cẽtrum ſpeculi, quod eſt pũctum g: & ducatur linea
t
h per 11 p 1 perpẽdiculariter ſuper lineá e d:
& producatur linea h t ultra púctum t ad púctum z, do
nec
ſit linea z t æqualis lineę t h:
comprehẽdatq́; uiſus exiſtẽs in pũcto e formã pũcti h ք reflexionẽ
factá
à puncto ſpeculi, quod ſit a.
Erũt itaq; duo pũcta a & h à duobus lateribus pũcti g: ſitq́; ita, ut ſi
linea
g h producatur ad peripheriam circuli in punctum p, fiat arcus a p maior quarta circuli:
& erit
angulus
a g p obtuſus per 33 p 6.
Non eſt autẽ poſsibile, ut pũcta a & h conſiſtãt in eodẽ latere pũcti
g
, inter diametros g d & g q, producta ſemidiametro g p in pũctum q.
enim poſſet fieri reflexio,
ut
patet per 20 huius, niſi linea producta à pũcto g cẽtro ſpeculi ad pũctum a diuideret angulũ h a e
per
ęqualia.
Ducantur itaq; lineę e a & a h: & producta linea h g ad lineã a e, incidat ipſa in pũctũ k.
Angulus
itaq;
h a g eſt ęqualis angulo g a e per 20 th. 1 huius: & eſt punctus k locus imaginis pũcti h
per
37 th.
5 huius. Sit quoq; arcus b d æqualis arcui d a: quod fiet ք 26 p 3: ſi angulus d g b fiat ęqua-
lis
angulo d g a:
& ducátur lineę e b, z b, g b: & producatur linea z g ad lineá b e, incidatq́; in pũctũ l:
ſecetq́
;
linea z b ſemidiametrũ d g in pũcto f. Et quia, ut patet ex pręmiſsis, duę lineę z t & t h ſunt
ęquales
, & pũcta z & h ęqualẽ habẽt diſpoſitionẽ, reſpectu cẽtri, & reſpectu peripherię circuli:
patet
quòd
lineę h a & z b interſecabũt ſemidiametrũ d g in eodẽ pũcto f.
Quia itaq; in trigonis t z f & h t
f
duo latera h t & t z ſunt ęqualia, & latus t f eſt cõmune, & anguli a d t recti:
palàm ք 4 p 1 quoniã li-
nea
z f eſt ęqualis lineę h f.
Sed & in trigonis a g f & b g f accidet ք candẽ 4 p 1 angulũ f a g æqualem
eſſe
angulo f b g, & lineá a f æqualẽ fieri lineę f b.
Eſt enim ex pręmiſsis angulus a f g ęqualis angulo
b
g f, & lineę a g & b g ſunt ſemidiametri, cõmunis uerò ambobus trigonis a f g & b f g eſt linea f g:

ergo
ք 4 p 1 angulus f a g ęqualis eſt angulo f b g:
ſimiliterq́; per 13 p 1 & ք eandẽ 4 p 1 linea e a ęqua-
lis
fit lineę e b, & angulus g b e ęqualis angulo g a e:
ſed anguli f a g & g a e ſunt ęquales: ergo & an-
guli
f b g & g b e ſunt ęquales:
ergo angulus z b g ęqualis eſt angulo e b g. Ergo per 20 th. 5 huius for
ma
pũcti z reflectetur à pũcto ſpeculi, quod eſt b, ad uiſum exiſtẽtem in puncto e:
& erit pũctus l lo-
cus
imaginis formę pũcti z.
Ducatur quo q; linea k l:
787[Figure 787]p d h t z f b g a l e k q quę erit diameter imaginis lineę z h.
Et ꝗa linea z h
eſt
perpẽdicularis ſuք lineã d e, & linea z t eſt ęqua-
lis
lineę t h ex hypotheſi, & quia, ut patet ex pręmiſ-
ſis
, duę lineę z f & h f ſunt ęquales, & duę lineę a f &
b
f ſunt ęquales:
tota ergo linea z b eſt ęqualis toti li
neę
h a:
ſed & duę lineę a e & e b ſunt ęquales: ducan
tur
quoq;
lineę e h & e z. In trigonis itaq; e a h & e z
b
duo latera unius, quę ſunt e a & h a, ſunt æqualia
duobus
alterius lateribus, ſunt e b & b z:
& angu-
lus
h a e eſt ęqualis angulo z b e:
ergo ք 4 p 1 baſis z e
eſt
ęqualis baſi h e:
ſimiliterq́; in trigonis z t g & h t g
duo
anguli ad pũctum t ſunt recti, & latus z t ęquale
lateri
h t, latus quoq;
t g eſt cõmune: ergo per 4 p 1 li
nea
g h eſt æqualis lineę z g:
lineę uerò a g & g b ſunt
ſemidiametri
circuli a b d & ęquales:
ergo duę lineę
a
g & g h ſunt æquales duabus lineis b g & g z, & ba-
ſis
a h eſt æqualis baſi b z:
ergo per 8 p 1 erit angulus
a
h k æqualis angulo b z l, & angulus h a k æqualis angulo z b l:
erit ergo ք 32 p 1 angulus h k´a æqua
lis
angulo z l b.
Trigona itaq; h a k & z b l ſunt ęquiangula: ergo ք 4 p 6 erit proportio line e h k ad
656354VITELLONIS OPTICAE lineam z l, ſicut lineæ z b ad lineã h a: ſed linea z b eſt æqualis lineæ h a, ut patet ex pręmiſsis: ergo li
nea
h k eſt æqualis lineæ z l:
ſed & linea h g eſt æqualis lineæ z g, ut ſuprà patuit: erit ergo reliquum
æquale
reliquo:
ergo linea g k eſt æqualis lineæ g l. Quia itaq; duæ lineæ z g & h g inter ſe ſunt ęqua
les
, & duæ lineæ g k & k l inter ſe ſunt æquales:
patet ք 7 p 5 quoniá eſt proportio lineæ z g ad lineã
g
l, ſicut lineæ h g ad lineá g k:
ſed angulus z g h & k g l ſunt ęquales ք 15 p 1: ergo ք 6 p 6 erũt trigona
z
g h & k g h æquiangula:
angulus ergo z h k eſt æ qualis angulo l k h: ergo ք 27 p 1 lineę z h & k l ſunt
æquidiſtátes
:
quod etiá patere poteſt ք 14 th. 1 huius Itẽ angulus h g a, ut patet ex p̃miſsis, eſt obtu-
ſus
:
ergo ք 13 p 1 angulus a g k eſt acutus: duo uerò anguli h a g & g a k ſunt æquales: relin quitur er-
go
ք 32 p 1 angulus a k g maior angulo a h g:
ergo per 19 p 1 in trigono a h k latus a h eſt maius latere
a
k, & duo anguli apud a ſunt æquales:
ergo per 3 p 6 linea h g eſt maior ꝗ̃ linea g k: & ſimiliter linea
z
g eſt maior ꝗ̃ linea g l.
Ergo linea z h eſt maior ꝗ̃ linea k l per 4 p 6: ſed linea k l eſt diameter imagi-
nιs
lineæ z h:
linea ergo z h uidebitur minor ꝗ̃ ſit ſecũdũ ueritatẽ. Si ergo reuoluerim{us} circulũ a b d,
linea
e d immobili exiſtẽte:
ex duob. pũctis a & b deſcribetur circulus in ſuperficie ſpeculi: & ſicut
ſe
habet uiſus exiſtens in pũcto e ad rẽ uiſam, in qua eſt linea z h:
ſic ſe habebit reſpectu cuiuslibet
cõparis
lineæ cadẽtis intra illũ circulũ, quẽ ſignant pũcta z & h reflexa ex arcu cõpari arcui a b, ex
protione
ſpeculi, quam diuidit circulus, quẽ ſignát duo pũcta a & b.
Et ſimiliter poteſt declarari, ſi
linea
z h ponatur maior uel minor, ꝗ̃ nũc eſt poſita.
Vniuerſaliter enim in hoc ſitu diameter imagi-
nis
uel faciei aſpιcientis cõprehenditur in ſpeculo ſphærico concauo minor ꝗ̃ ſit:
ſed etiã imago ui-
detur
conuerſa.
Si enim uiſus ſuerit in pũcto e: tũc aſpiciens cõprehendet formá ſuá in tali ſpeculo
minorẽ
ꝗ̃ ſit.
Et a pũctus k eſt imago pũcti h, & pũctus l eſt imago pũcti z: erit imago cõuerſa: quo-
niá
pars dextra uidebitur ſiniſtra, & ſiniſtra dextra:
& ſimiliter ſuperior uidebitur inferior, & infe-
rior
ſuperior.
Et ſimiliter etiá uiſus cõprehendet ſuá formá: quia illud, quod eſt in dextro, cõprehen
det
in ſiniſtro, & econuerſo:
& quod deorſum eſt, cõprehendet ſurſum, & ecõuerſo. Similiter quoq;
ſi
uiſus fuerit in quolibet qũcto, ιnter quod & ſuperficié ſpeculi fuerit centrũ ſpeculi:
ſemper cópre
hendet
ſuá formã cóuerſam.
Et hoc eſt propoſitũ. Ex his itaq; pręmiſsis quatuor theorematibus pa
tet
, quòd in ſpeculis ſphæricis concauis imago rei uiſæ cõprehenditur à uiſæ quãdoq;
maior: quan-
doq
;
minor: quãdoq; æ qualis rei uiſæ: & nũc conformẽ habens ſitum ipſi rei uiſæ, & nũc cõuerſum-
Et
quoniam, ſicut oſten dimus per 40 huius, quan doq;
unius rei una uidetur imago: quãdoq; duæ:
quandoq
;
tres: & quandoq; quatuor: illud ergo, quod habet unã imaginẽ maiorẽ ſe, forſan habebit
alias
minores uel æqualies:
& quod habet unam imaginem ſe minorẽ, forſan habebit alias maiores
uel
æquales:
& quod habet unã æqualẽ, forſan habebit alias maiores uel minores: & quod habet u-
nam
, cuius ſitus eſt directus compar rei uiſæ, forſan uidebitur ſub alijs imaginibus habentibus con
uerſum
ſitum in contrarium rei uiſæ.
Et hęc omnia ex diuerſitate ſitus rei uiſæ, & ipſius uiſus, reſpe
ctu
punctorum reflexionis patere poſſunt ex pręmiſsis.
Patet ergo propoſitum.
52. Lineis incidentiæ ſe interſecantibus in ſpeculis ſphæricis concauis: altitudines & proſun-
ditates
erect æ ſuper ſuperficiem ſpeculi citra punctum ſectionis exiſtẽtes: reuerſæ: quæ uerò ſunt
in
eiſdem lineis ultra ſectionem, quemadmodum ſunt, ſic apparent. Eucl. 11 th. catoptr.
Eſto ſpeculũ ſphęricũ concauũ a g: cuius centrũ q: ſintq́; duæ altitudines d e & h n erectę ſuper
ſuperficiẽ
ſpeculi:
ſitq́; cõmunis ſectio ſuperficiei re-
788[Figure 788]b q a h z d n g e l p e i c flexionis & ſpeculi circulus a g:
reflectaturq́; forma
puncti
e ad uiſum (cuius centrũ ſit b) à pũcto ſpecu
li
, quod ſit a:
& forma pũcti d à pũcto g: interſecẽtq́;
ſe
lineę incidentię d g & e a in pũcto z:
citra quẽ pun
ctũ
ſectionis ſit altitudo h n:
cuius pũctum h ſit in li-
nea
e a, & eius punctũn ſit in linea d g.
Cum ergo o-
mnia
puncta lineæ e a reflectantur ad uiſum b à pun
cto
ſpeculi a:
& omnia puncta lineæ d g à puncto ſpe
culi
g:
palàm quòd forma puncti h reflectetur à pun-
cto
ſpeculi a:
& forma puncti n à puncto ſpeculi g.
Quia
uerò lineæ h n & d e ſunt erectæ ſuper ſuperfi-
ciem
ſpeculi:
patet per 72 th. 1 huius quoniam quęli-
bet
ipſarum tranſit punctum q cẽtrum ſpeculi.
Pro-
ducatur
ergo à centro ſpeculi (quod eſt q) per li-
neam
h n linea q n h:
producaturq́; ab eodem cen-
tro
q per lineam e d, linea, quæ producatur extra ſpe
culum
.
Et quia linea q e d eſt perpendicularis ſuper
ſuperficiem
ſpeculi, & linea b g obliqua:
patet per
14
th.
1 huius quòd lineæ e d & b g concurrent ultra
ſpeculum
:
ſit concurſus punctus i. Palàm etiam per
eandem
14 th.
1 huius quoniam linea q n h produ-
cta
concurret cum linea b g i:
ſit concurſus pun-
ctus
p:
& linea b a concurrat cum linea q h in puncto l: & cum linea q i in puncto c. Manifeſtum
657355LIBER OCTAVVS. autem per 37 th. 5 huius quoniam locus imaginis formæ puncti h erit in puncto l: & locus imaginig
formæ
puncti n erit in puncto p.
Erit ergo linea l p imago totius lineæ h n. Habet autem imago l p ſi-
tum
reuerſum, reſpectu ſitus lineę h n:
quoniam pun-
789[Figure 789]i c d l p e h a z n g q b ctus h eſt altior puncto n, & punctus l, qui eſt imago
puncti
h, eſt baſsior puncto p, qui eſt imago puncti n.

Punctus
uerò i eſt locus imaginis puncti d:
& punctus
c
eſt locus imaginis puncti e.
Et quia punctus i eſt al-
tior
puncto c, ſicut punctus d eſt altior ipſo puncto e:

palàm
quoniam imago lineę d e (quæ eſt linea i c) con
formem
ſituationem habet ipſi lineæ d e, cuius ipſa eſt
imago
:
quoniam imago ſituata apparet, ſicut ſe habet
ipſa
res uiſa.
Et hoc eſt propoſitũ de altitudinibus. De
profunditatibus
uerò idem patet:
ut ſi lineæ h n & d e
quędam
profunditates ponantur eſſe:
tunc enim eadẽ
eſt
demõſtratio.
Apparet enim profunditas h n reuer-
ſa
, & profunditas d e quemadmodum eſt diſpoſita, ſic
apparet
.
Hoc itaq; eſt propoſitum. Si uerò ambę lineę
d
e & h n eſſent ex una quacunq;
parte ſectionis linea
rum
incidentiæ, fieret ſuarum imaginum conformis
ſituatio
:
ut patet per præmiſſa.
53. Lineis incidentiæ ſe interſecantib. in ſpeculis
ſphæricis
concauis: obliquæ longitudinis citr a pun-
ctum
ſectionis exiſtentes, quem admodum ſunt, ſic
apparent
: earum uerò, quæ ſunt ultra ſectionem in
eiſdem
lineis, uidentur imagines reuerſæ. Euclides 12 th. catoptr.
Sit ſpeculum ſphæricum concauum a g: cuius centrum m: & ſit centrum uiſus b: & ſit linea d e
obliqua
ſuper ſuperficiem ſpeculi:
cuius puncti d forma reflectatur ad uiſum b à puncto ſpeculi,
quod
eſt a:
formaq́; puncti e à puncto g: & lineæ incidentiæ (quæ ſunt d a & e g) interſecẽt ſe in pũ-
cto
i:
ſitq́; citra punctum i linea obliquè incidẽs ſuperficiei
790[Figure 790]d e b m z l n c k a g f s ſpeculi, quęſit k c, cuius punctus k reflectatur à puncto ſpe
culi
g, & punctus c à puncto ſpeculi a.
Ducatur itaq; linea
d
m à puncto d ad centrum ſpeculi, quę (propter obliqui
tatẽ
lineę b a ſuper ſuperficiẽ ſpeculi, linea d m ſit perpẽ
dicularis
ſuper eandem ſpeculi ſuperficiem per 72 th.
1 hu-
ius
:
ideo quia tranſit centrum ſpeculi, quod eſt m) concur
ret
cum linea b a obliquè ſuperficiei ſpeculi incidente, ut
patere
poteſt per 14 th.
1 huius: ſit concurſus in puncto l.
Similiter
quoq;
linea e m concurret cum linea b g: ſit pun
ctum
concurſus n.
Palàm ergo per 37 th. 5 huius quoniam
in
puncto l eſt imago formæ puncti d, & in puncto n ima-
go
formæ puncti e:
ducaturq́; linea n l: quæ erit imago to-
tius
lineæ d e.
Habet quoque imago n l reuerſè ſe ad ſitum
lineę
d e:
quoniã punctus n, qui eſt imago puncti e baſsio-
ris
, eſt altior puncto l, qui eſt imago puncti d altioris.
Pro-
ducatur
quo que linea m k donec concurrat cum linea b g
producta
:
concurret autem propter obliquitatẽ lineæ b g
ſuper
ſuperficiem ſpeculi, & propter perpendicularitatẽ li
neę
m k:
ſit concurſus punctus f: & producatur linea m c
donec
cõcurrat linea b a producta:
& ſit punctus cõcur
ſus
s:
copuleturq́; linea f s: erit ergo linea f s imago lineæ
k
c:
& ſicut punctũ k eſt altius puncto c, ſic erit punctũ f al-
tius
puncto s.
Eſt ita q; imago f s cõformẽ habens ſitũ ipſi
rei
uiſæ, quę eſt k c, occurrens ſpeculo citra punctum ſe-
ctionis
linearũ incidentię, qui eſt i.
Patet ergo propoſitũ.
54. In ſpeculis ſphæricis concauis uiſus in quibuſdam ſitibus cõprehendit lineæ rect æ uiſæ ima
ginem
plenè rectam. Alhaz. 45 n 6.
Sit ſpeculũ ſphęricũ concauũ a b: cuius cẽtrũ e: ſecetruq́; ք ſuperficiẽ planã ք centrũ: erit ergo ք.
69
th.
1 huius cõmunis ſectio circulus magnus, qui ſit a b: & eius centrũ e: ducanturq́; duę diametri
huius
circuli, quę ſunt a e o & b e d:
& ſpeculũ non excedat arcũ b a d o: aſſumaturq́; in ſemidiame-
tro
b e, quicũq;
pũctus placuerit: & ſit z: in quo ponatur cẽtrũ uiſus: & ſumatur in ſemidiametro a e
punctus
k, taliter, ut linea a k ſit maior ꝗ̃ linea k e:
& ducatur linea z k: & ꝓtrahatur ad circũferentiã,
incidatq́
;
in punctũ f: & ducatur linea e f: & ſuք f terminũ lineę e f conſtituatur angulus æ qualis an-
658356VITELLONIS OPTICAE gulo z f e ք 23 p 1, qui ſit angulus g f e, ducta linea g f: cuius pũctus g cadetin ſemidiametrũ o e. Quia
enim
linea f k eſt maior ꝗ̃ linea k a per 7 p 3, & linea k a eſt maior ꝗ̃ k e exhypotheſi:
erit linea f k ma-
ior
ꝗ̃ linea k e:
ergo per 18 p 1 angulus f e k maior eſt angulo e f k: eſt ergo angulus f e k maior angulo
e
f g:
linea ergo f g per 14 th. 1 huius concurret linea g e: cõcurrat ergo in puncto g. Duarum ergo
linearũ
z ſ & ſ g puncta reflectuntur ad ſe inuicem à puncto ſpeculi, quod eſt f, propter angulorũ æ-
qualitatem
per 20 th.
5 huius. Eſt ergo punctus k imago puncti g centro uiſus exiſtente in puncto z.
Ducatur
itaq;
linea z h ſecans diametrũ o a in pun-
791[Figure 791]h t f d l i k a r e z b c m o g cto l, & peripheriã circuli in pũcto h, utcunq;
cõtin
git
:
ducáturq́; lineę e h, h g, z g: & protrahatur linea
f
e ſuք lineã z g:
incidatq́; in punctũ m: ergo ք 3 p 6
erit
proportio lineę z m ad lineã m g, ſicut lineę z f
ad
lineã f g:
ſed ք 7 p 3 linea z h eſt maior ꝗ̃ linea z f,
& linea g h eſt min or ꝗ̃ linea g ſ per eandẽ 7 p 3:
er-
go
per 9 th.
1 huius maior eſt proportio lineę z h ad
lineam
g h, quã lineæ z f ad f g:
eſt ergo ꝓportio li-
neæ
z h ad lineã g h maior quã lineę z m ad lineam
m
g.
Ergo ք 3 p 6 linea, quæ diuidit angulum z h g
per
ęqualia, ſecat lineam m g:
ſecat ergo prius lineã
e
g per 32 th.
1 huius: quoniã linea e g eſt uicinior ad
punctũ
h quã linea m g:
maior erit ergo angulus g
h
e angulo e h z, argumẽto 29 th.
1 huius, & ex præ-
miſsis
.
Ponamus ergo angulũ e h r ęqualẽ angulo e
h
z:
linea ergo h r ſecat lineá g f, & ſecat lineã g e ք 29 th. 1 huius: ſecet ergo g e in pũcto r: & ſecet linea
h
z ſemidiametrũ e a in puncto l.
Pũcta ergo duarũ linearũ z h & h r refle ctũtur adinuicẽ propter ę-
qualitatẽ
angulorũ r h e, e h z:
fietq́; reflexio à puncto ſpeculi, quod eſt h, ք 20 th. 5 huius: & erit l pũ-
ctus
imago puncti r.
Palã uerò quoniã forma cuiuslibet puncti lineę g r reflectitur ad uiſum in pun-
ctum
z, ex aliquo puncto arcus f h, & ex alio ք 42 huius.
Sumatur itaq; aliꝗs punctus lineę g r,
ſit
c, & hic refle ctatur ab aliquo puncto arcus f h, qui ſit t:
& ducãtur lineę c t & z t. Quia ergo pũctus
t
eſt inter duo puncta f & h arcus f h:
palã quia linea z t cadet inter duas lineas z f & z h: linea ergo z t
ք
29 th.
1 huius ſecat lineã k l: ſecet ergo in puncto i. Eſt ergo per 37 th. 5 huius punctus i imago for-
puncti c:
& pũctus c habet aliã imaginẽ niſi punctũ i, quoniã tãtũ ab uno puncto arcus f h fit
reflexio
formę pũcti c ad uiſum exiſtentẽ in pũcto z, ut patet ք 19 uel ք 27 huius.
Imago itaq; cuiusli
bet
puncti lineę gr erit in aliquo puncto lineę k l:
eſt ergo tota linea k l imago formę totius lineę g r:
& eſt recta:
quia eſt pars ſemidiametri circuli a e. Viſus ergo exiſtẽs in puncto z cõprehẽdit formã li
neę
rectę, quę eſt g r, imaginẽ l k rectã exiſtentẽ in ſpeculo ſphęrico cõcauo a b.
Et hoc eſt propoſitũ.
55. In ſpeculis ſphœricis cõcauis cõprebendet uiſus ex quibuſdã ſitib. imaginẽ lineœ cõuexœ cõue-
xam
, & cõcauœ concauã: erit́ lineæ, cuius cõuexitas reſpicit ſpeculũ, imago cõuexa reſpiciẽs ui-
ſum
: & lineœ, cuius cõcauit as reſpicit ſpeculũ, imago concauareſpiciẽs uiſum. Alhazen 46 n 6.
Sit diſpoſitio, quæ in proxima præcedente: conſtituanturq́; ſuper lineam g r à duobus ſuis late-
ribus
duo arcus, utcun q;
contigerit: qui ſint g n r & g q r: & ſit arcus g n r non ſecás lineam g h: & po
natur
in linea recta g r punctũ m, quomodocunq;
ſit
792[Figure 792]o d h t f a b p k l z e r n m g qillud.
Forma itaq; puncti m reflectitur ad uiſum z ex
aliquo
puncto arcus f h per 42 huius:
ſit itaq; , ut refle
ctatur
ex puncto t & ducantur lineę z t, e t, m t:
duo
itaq
;
anguli z t e & e t m ſunt ęquales per 20 th. 5 hu
ius
.
Linea ergo m t ſecabit arcum g n r: ſit, ut ſeceti-
pſum
in puncto n:
& producatur linea t m uerſus ar-
g q r:
ſecetq́; illũ in puncto q: & ducatur linea n e:
producaturq́
;
ultra punctũ e: ſecabit ergo lineam z t
ſub
linea k l ք 29 th.
1 huius: quoniam ſecat angulum
k
e z, cui ſubtẽditur pars lineę t z:
ſecet ergo illam in
puncto
i.
Quia ergo duo anguli z t e & n t e ſunt æ-
quales
:
patet per 20 th. 5 huius quòd forma puncti n
reflectitur
ad uiſum z à puncto ſpeculi t.
Eſt ergo pa-
làm
per 37 th.
5 huius quoniam punctus i eſt locusi-
maginis
formę puncti n:
& duo puncta k & l ſunt imagines duorũ punctorũ g & r, ut patuit per præ
miſſam
.
Imago ergo arcus g n r eſt linea tranſiens per puncta k i l: ſed linea k i l eſt conuexa ex parte
uiſus
z:
& arcus g n r eſt conuexus ex parte ſpeculi. Viſus itaque exiſtens in puncto z comprehen-
det
formam lineę g n r conuexæ conuexam lineam.
Ducatur quoque linea q e: & producatur ul-
tra
punctum e:
ſecabit quoque lineam z t ultra lineam l k per 29 th. 1 huius: quoniam ſecat angulum
t
e k:
ſecet ergo in puncto p. Et quia anguli p t e & q t e ſunt æ quales: patet per 20 th. 5 huius quoniã
à
puncto ſpeculi, quod eſt t, reflectetur ſorma puncti q ad uiſum z:
& locus imaginis formæ puncti q
eſt
punctus p:
& erit, ut ſuperà, linea l p q ex parte uiſus concaua: & ipſa eſt imago arcus g q r
659357LIBER OCTAVVS. concaui ex parte ſpeculi. Comprehendet ergo uiſus in puncto z exiſtens formam arcus g q r conca
ui
lineam concauam.
Et hoc eſt propoſitum.
56. In ſpeculis ſphœricis concauis comprehendet uiſus ex quibuſdam ſitibus lineœ rectœ imagi-
nes
quatuor curuas: lineœ́ curuœ, cuius conuexitas ect ad ſpeculum, imaginem comprehendit
curuam
: omnium́ harum imaginum concauit as reſpiciens eſt ad uiſum. Alhazen 47 n 6.
Sit ſpeculum ſphęricum concauum, in quo ſit circulus maximus, qui a b d: cuius centrum g: &
extrahatur
à centro g ſemidiameter g b, utcunq;
contingit: quę diuidatur per inęqualia in puncto t
taliter
, ut linea g t ſit maior medietate lineę b g:
& à puncto t ducatur linea t z perpendiculariter ſuք
lineam
g b per 11 p 1:
& producatur linea z t ultra pũctũ t ad punctũ e: fiantq́; lineę z t & e t utręq; æ-
quales
lineę t g per 3 p 1:
& ducantur lineæ g e & g z: & trigono e g z circumſcribatur circulus per 5
p
4:
eritq́; centrum illius circuli punctus t per 9 p 3. Et quia linea t g maior eſt quã linea t b: palàm
quoniam
ille circulus ſecabit circulum a b d:
in duobus ergo pũctis illum ſecabit per 10 p 3: ſint itaq;
illa
duo puncta a & d.
Ducantur quoque lineæ g a, g d, e a, e b, e d, z a, z b, z d. Quia ergo duæ lineæ e t
& t z ſunt æ quales, & anguli ad punctum t ſunt recti, & linea t g communis:
erunt per 4 p 1 duę li-
neę
e g & z g æ quales:
& ſimiliter per eandem 4 p 1 duæ lineæ e b & z b ſunt æ quales: ergo per 28 p
3
duo arcus e g & g z ſunt æ quales:
ergo per 27 p 3 angulus e a g eſt æ qualis angulo g a z: & angulus
e
d g æqualis eſt angulo g d z:
& angulus e b g æqualis angulo g b z: quoniam omnes illi anguli ca-
duntin
eoſdem arcus.
Forma ergo puncti z reflectitur ad punctum e à punctis ſpeculi a & d & b, uel
econuerſo
per 20 th.
5 huius. Et quia linea g t eſt maior quàm linea t b: duæ uerò lineæ e b & z e ad
inuicem
, & duę lineę e g & z g adinuicem ſunt æquales per 4 p 11:
palàm per 47 p 1 quoniam linea
g
e eſt maior quàm linea b e.
Quadratum enim lineæ g e ualet ambo quadrata linearum g t & t e, &
quadratum
lineæ e b ualet ambo quadrata linearum e t & t b:
ablato ergo quadrato lineæ t e com-
muni
, relinquitur quadratum lineę g e maius quadrato lineæ e b:
quoniam linea g t eſt maior quàm
linea
t b.
Ergo linea g e eſt maior quàm linea e b in trigono g e b, &, ut patet per 18 p 1, angulus g b
e
eſt maior angulo e g b:
ſed angulus e g b eſt medietas unius recti per 5 & per 32 p 1: duo ergo an-
guli
, qui b g e & e b g, ſimul ſum pti ſunt maiores recto:
ergo angulus b e g eſt minor recto per 32 p 1:
ſed
angulus e g z eſt rectus per 31 p 3:
& ideo quoniam anguli e g t & t g z ſunt duę medietates unius
recti
:
ergo per 14 th. 1 huius duæ lineæ e b & g z
793[Figure 793]l m s q o d r b n p t h c g u l f productę concurrent extra circulum:
ſit earũ con
curſus
pũctus l.
Et quia linea e d eſt intra triangu
lum
l e g:
palàm quoniam i pſa producta concur-
ret
cum linea g l per 29 th.
1 huius: concurrant er-
go
in puncto m.
Et quia linea g b tranſit per pun-
ctum
t, quod eſt centrum circuli e g z:
linea uerò
a
g ducitur extra illam à centro ad peripheriã:
pa-
quia portio a e g eſt minor ſemicirculo:
ergo ք
31
p 3 angulus a e g eſt obtuſus, & angulus e g z eſt
rectus
:
ergo per 14 th. 1 huius illæ duę lineæ a e &
z
g concurrent in partem lineæ e g:
concurrant er
go
in puncto f.
Si itaq; uiſus fuerit in puncto e, &
punctus
z in aliquo uiſibili:
tunc tria puncta m, l, f
erunt
imagines puncti z.
Sic ergo punctus z com
prehenditur
in tribus locis:
quoniam à tribus pũ-
ctis
ſpeculi, quæ ſunt a, b, d fit reflexio formæ pun
cti
ipſius z ad uiſum e.
Item protrahatur à pũcto e
linea
ſuper arcum d z, utcunq;
contingat, quæ ſit
linea
e k:
& ducatur linea g k, quæ ſecet arcum d z
in
puncto k:
& ducatur linea z k. Quia ergo arcus
e
g & g z ſunt æ quales:
erunt duo anguli e k g & g
k
z æ quales per 27 p 3:
producaturq́; linea g k ad
circumferentiam
circuli a b d:
incidatq́; in punctũ
r
:
& ducantur lineę er & z r. Et quoniam angulus
e
k g eſt æ qualis angulo g k z, erit angulus e k r æ-
qualis
angulo z k r per 13 p 1:
erit ergo angulus e r
k
maior angulo k r z.
Si enim ſit æ qualis: tunc per
32
p 1 & 4 p 6 ſequitur lineam e k æ qualem eſſe li-
neæ
z k, & arcũ z k ęqualẽ eſſe arcui e a k:
quod eſt
contra
præmiſſa:
eſt enim arcus ea ęqualis arcui
d
z.
Quòd ſi angulus e r k ſit minor angulo z r k: e-
rit
ergo ex pręmiſsis angulus r e k maior angulo k
z
r:
reſecetur ergo angulus r e k ad ęqualitatẽ an-
guli
r z k ք 27 th.
1 huius: & ſequetur idẽ impoſsibile prius, ꝓducta illa linea ad lineã r k: reſtat er
go
ut angulus e r g ſit maior angulo g r z.
Fiat ergo ք 23 p 1 ſuք pũctũ r terminũ lineę g r angulus g r n
660358VITELLONIS OPTICAE æqualis angulo e r g: cadetq́; punctus n in lineam z m per 29 th. 1 huius: duæ ergo lineę e r & r n à
cto
ſpeculi (quod eſtr) reflectentur ad ſe inuicem per 20 th.
5 huius, propter æqualitatem angulorũ
ad
punctum r.
Producatur quoq; linea e r ad lineam g m: concurret autem cum illa per 14 th. 1 hu-
ius
:
ſitq́; punctus concurſus q: erit ergo punctus q imago formæ puncti n, reſpectu uiſus e. Imagine-
mur
ergo ſuperficiem exeuntem à linea m g f, quæ ſit perpendiculariter erecta ſuper ſuperficiem cir
culi
a b d:
& extrahatur à puncto z linea in hac ſuperficie, quæ ſit perpendicularis ſuper lineam g z:
& tranſeat in utranque partem ſuperficiei circuli a b d:
ſitq́; linea c z p. Poſito itaque puncto g cen-
tro
circuli fiat arcus circuli ſecundum quantitatem lineæ g n, qui ſit c n p:
ſecans lineam c z p in duo
bus
punctis c & p:
& producantur lineę g c & g p: erunt ergo iſtę lineæ in ſuperficie perpendicula-
ri
ſuper ſuperficiem a b d per 2 p 11.
Producantur item lineę g c & g p ultra puncta c & p extra ſpecu-
lum
:
& ſuper centrum g ſecundum longitudinem lineę g q in ſuperficie tranſeunte lineam m g f, ſe-
cante
circulum, in qua ſunt lineæ g c & g p, fiat arcus circuli.
Hic ergo iterum ſecabit duas lineas g c
& g p productas:
ſecet ergo lineam g c in puncto s, & lineam g p in puncto o. Quia ergo ſuperficies
circuli
a b d eſt perpendiculariter erecta ſuper ſuperficiem duarum linearũ g c & g p:
palàm per defi
nitionem
quoniam duo anguli e g s & e g o erunt recti:
linea ergo e g erit erecta ſuper ſuperficiẽ g c
p
:
ergo per 18 p 11 erit utraq; ſuperficierum, quæ ſunt e g s & e g o, perpendicularis ſuper ſuperficiẽ
s
g o, & utra que iſtarum ſuperficierum facit in ſpeculo circulum magnum comparem circulo a b d
per
69 th.
1 huius: punctum ergo circuli, quem facit ſuperficies e g s, quod eſt compar puncto circu-
li
a b d ſcilicet puncto r, eundem habet ſitum reſpectu centri ipſius ſpeculi, quod eſt g, & reſpectu ui
ſus
, qui eſt in puncto e, quem habet punctum r.
Concurrunt ergo exipſo ſecundum angulos ęqua-
les
duę lineę inter duo puncta e & c:
& ſimiliter accidit inter duo pũcta e & p: & lineæ g c & g p ſunt
æ
quales per definitionem circuli:
& ſimiliter lineæ g s, g q, g o ſunt æ quales per definitionem cir-
culi
:
& punctus q eſt imago puncti n: & punctus s eſt imago puncti c: & punctus o eſt imago puncti
p
.
Imago ergo arcus c n p conuexi ex parte ſpeculi eſt arcus s q o concauus ex parte uiſus: & pun-
ctus
l eſt imago formæ puncti z:
& duo puncta s & o ſunt imagines formarum duorum punctorum
c
& p:
imago ergo lineę rectæ, quę eſt c z p, eſt linea curua, tranſiens pertria puncta s, l, o: hęc autem
linea
s l o eſt concaua ex parte uiſus.
Ducatur itaque linea tranſiens per puncta s, l, o: & extrahatur
linea
e g ad circumferentiam circuli a b d in punctum h.
Si ergo ſpeculum non peruenit ad duo pun
cta
b & h, ſed alter duorum ſuorum terminorum fueritinter duo puncta b & d, & reliquus fuerit in-
fra
punctum h, & uiſus fuerit in puncto e, & duę lineę p z crecta, & p n c conuexa ex parte ſpenculi,
fuerint
in aliquo uiſibili:
tunc forma lineæ p z c rectę apparebit concaua, ſcilicet s l o: & forma lineę
p
n c conuexæ reſpectu ſpeculi erit concaua uiſui occurrẽs, ſcilicet s q o.
Et forma lineę p z c unã tan
habebit imaginẽ:
& arcus p n c tantũ unã. Item producatur linea b g ultra punctũ g ad aliã partẽ
peripherię
circuli ad punctũ i:
& producantur lineę e i & e z: erit ergo ex pręmiſsis, & per 4 p 1 angu
lus
b i e ęqualis angulo b i z:
ergo ք 20 th. 5 huius reflectetur forma pũcti z ad uiſum in punctum e à
puncto
ſpeculi, quod eſt i;
& linea e i ſecabit lineã f g: ſecet ergo in puncto u: eritq́; punctus u imago
formę
pũcti z reflexæ à pũcto ſpeculi, quod eſt i.
Pũcta ergo quatuor, quę ſunt m, l, u, f ſunt loca ima
ginũ
formæ puncti z.
Et ſi ſpeculũ exceſſerit duo puncta a & d, & uiſus fuerit in pũcto e, & dorſum
aſpicientis
ſuerit ex parte arcus a i, & uiſus cõprehenderit totum arcũ i d a:
tunc punctũ z uidebitur
in
quatuor locis, ſcilicet in punctis m, l, u, f:
& uidebuntur duo puncta lineę rectæ p z c uel arcus p c
in
duobus punctis s & o:
& ſiclinea recta p z c habebit quatuor imagines concauas: & una tranſit ք
puncta
s, m, o:
& ſecunda pertranſit puncta s, l, o: tertia pertrãſit pũcta s, u, o: & quarta pertrãſit pun-
cta
s, f, o ſcilicet lineam s f o.
In his tamen omnib. imaginibus ſemper cõcauitas imaginis reſpicit ui
ſum
.
Patet ergo propoſitum. Patet quoq; quòd imagines eiuſdem lineę rectę, ut patet nunc in linea
p
z c, fiunt diuerſę curuitatis maioris & minoris:
& fit principium formæ monſtruoſæ.
57. In ſpeculis ſphœricis concauis uiſus in quibuſdam ſitibus comprehendet lineœ rectœ imagi-
nem
conuexam, conuexitate uiſum reſpiciente. Alhazen 49 n 6.
Sit circulus magnus ſpeculi ſphærici concaui, qui a b g: cuius centrum d: & ducatur ſemidiame-
ter
d g, ut contingit:
in qua ſituetur linea recta, quæ ſit o u: & ſit punctum o remotius à centro ſpecu
li
d, & u propinquius illi:
& ſuper hanc ſemidiametrum d g ducatur perpen diculariter linea, quæ ſit
d
h:
in cuius puncto h ſit centrũ uiſus: & ſit linea h d erecta ſuper ſuperficiem circuli a b g: ſitq́; linea
h
d minor ſemidiametro ſpeculi ſecun diſpoſitionẽ lineę h d, quę aſſumpta fuit in 43 huius, ad cu
ius
modum & cętera referuntur:
reflectaturq́; forma puncti o, quod eſt rem otius à cẽtro ſpeculi, ad
uiſum
in punctũ h à puncto ſpeculi b:
ſitq́; locus imaginis pũctus q: & producatur ſemidiameter d g
in
punctum q, ut ſit linea d q:
refle ctaturq́; forma puncti u ad uiſum exiſtentẽ in puncto h à puncto
ſpeculi
, quod eſt f:
& locus imaginis eius ſit punctum n. Et quia puncta o & u ſunt in ſemidiametro
d
g:
erũt loca imaginũ, quę ſint puncta q & n, in eadem ſemidiametro producta, quæ erit linea d u o
n
q:
ſitq́; quantitas linearũ d q, d u, d n, d o illis omnino ęqualis, quę ſunt aſſumptę in 43 huius: & erit
linea
h d perpendicularis ſuper lineam d q, ut patet ex præmiſsis:
eſt enim ipſa perpendicularis ſu-
per
ſuperficiem circuli:
eſtq́; linea d h æqualis illi lineæ d h, quæ in figura 43 huius. Angulus ergo h
d
q eſt rectus:
eritq́; communis ſectio ſuperficiei planæ, in qua ſunt lineę h d & d q, & ſuperficiei ſpe
culi
circulus, cuius arcus interiacens lineas d h & d q per 20 huius eſt arcus, ex quo fit reflexio for-
marum
, quarum imagines ſunt in punctis q & n:
& erit arcus ille æ qualis arcui a g aſſumpto in 43
661359LIBER OCTAVVS.huius: & ex duobus punctis illius arcus ſimilibus duobus punctis b & f in 43 huius fit ab hoc arcu
illa
reflexio ſormarum duorum punctorum, quæ ſunt u & o:
erit ergo q imago puncti o, & n imago
puncti
u.
Ducatur ergo à puncto u in ſuperficie cir
794[Figure 794]k q t l n f g b o l u z d h a culi a b g recta perpendicularis ſuper lineam d u:

quæ
ſit z u e:
& à centro d ſecundum longitudinẽ
ſemidiametri
d o fiat circulus:
hic ergo circulus ſe
cabit
lineã z u e in duobus pũctis per 2 p 3:
ſecet er
go
in punctis z & e:
fiatq́; arcus circuli ſecundum
quantitatem
lineæ d q à centro d:
& ducantur à cẽ
tro
ſpeculi d lineæ d z, d e:
& producãtur extra ſpe
culum
ad arcum circuli deſcripti à centro d ſecun
dum
quantitatem ſemidiametri d q:
& ſint d t, d k:
& ducatur linea t k:
ſecetq́; lineam d q in puncto l.
Quia
ergo linea h d eſt perpendicularis ſuper ſu-
perficiem
circuli, palàm per definitionem lineæ e-
rectæ
quoniam uterque angulus h d t, h d k eſt re-
ctus
:
& utraq; ſuperficies h d t & h d k in ſuperficie
ſpeculi
continet arcũ interiacentẽ lineas h d & d t,
& lineas h d & d k per 69 th.
1 huius: quorũ arcuũ
quilibet
eſt ęqualis arcui, qui eſt inter duas lineas
h
d & d q:
& utraq; linearum d z & d e eſt ęqualis
lineæ
d o:
quoniã omnes ſunt ſemidiametri eiuſdẽ
circuli
.
Illi ergo duo arcus ſunt huiuſmodi, quòd
exillis
poſsibile eſt fieri reflexionẽ formarũ duo-
rum
punctorum, quæ ſunt z & e, ab aliquibus pun
ctis
illorum arcuum, ut patet per 20 huius.
Interia
cent
enim illi arcus ſemidiametros ſpeculi, in qui-
bus
conſiſtunt centrum uiſus, quod eſt in puncto
h
, & puncta, quorum formæ reflectũtur, quæ ſunt
e
& z:
incidentq́; formæ eorum illis punctis illorũ
arcuum
, & reflectentur ad uiſum in punctum h ſe-
cundum
angulos ęquales à duobus punctis ſpecu
li
:
& duę lineæ d t & d k ſunt æ quales lineę d q: er-
go
punctum t eſt locus imaginis puncti z, & pun-
ctum
k eſt locus imaginis puncti e.
Et quia lineæ
d
t, d q, d k ſunt æ quales, & lineę d z, d o, d e æ quales, erit per 7 p 5 proportio lineæ d t ad lineã d z,
ſicut
lineæ d q ad lineam d o, & ſicut lineæ k d ad lineam d e:
ſed per 43 huius proportio lineę d q a d
lineam
d o eſt maior proportione lineę d n ad lineam d u:
ergo ſimiliter proportio lineę k d ad lineã
d
e eſt maior proportione lineę n d ad lineã d u:
& ſimiliter proportio lineę d t ad lineam d z eſt ma-
ior
proportione lineæ d n a d lineam d u.
Et quia duę lineę d e & z d ſunt æ quales, & duæ lineæ d t
& d k ſunt æquales:
erit per 7 p 5 proportio lineę d t a d lineã d z, ſicut lineę d k ad lineã d e: ergo per
17
p 5 erit proportio lineæ t z ad lineam z d, ſicut lineæ k e ad lineam d e:
ergo per 2 p 6 linea t k eſt ę-
quidiſtans
lineę ez:
erit ergo per eandem 2 p 6 & per 18 p 5 proportio lineę l d ad lineam d u, ſicut li-
neę
d k ad lineam d e, & ſicut lineę d t ad lineam d z:
proportio ergo lineę l d ad lineẽ d u eſt maior
proportione
lineę n d ad lineam d u:
ergo per 10 p 5 linea l d eſt maior quàm linea n d: ergo punctus
n
eſt inter puncta l & u:
ſed punctus n eſt imago puncti u: & duo puncta t & k ſunt imagines duorũ
punctorũ
z & e:
ergo imago lineę z u e rectæ eſt linea tranſiens per tria puncta t, n, k: linea uerò per-
tranſiens
hæc puncta eſt conuexa.
Patet ergo quòd imago lineę z e rectę uidebitur in hoc ſitu con-
uexa
.
Et hoc eſt propoſitum.
58. In quibuſdam ſitibus reflexione facta à ſpeculis ſphœricis concauis, uiſus comprehendet i-
maginem
concauam reflexam ex linea concaua uel conuexa. Alhazen 50 n 6.
Sit diſpoſitio omnino, quę in pręcedente. Quia itaq; , ut patet in præmiſſa, imago formæ puncti o
eſt
punctum q, & imago formę puncti z eſt punctum t, & imago ſormæ puncti e eſt punctũ k:
erit er-
go
linea concaua reſpectu uiſus, quæ eſt t q k, imago lineę curuę reſpectu uiſus, conuexę tamen re-
ſpectu
ſpeculi, quæ eſt linea z o e.
Similiter quoq; , ſi in linea z u ſignetur punctum m, qualitercunq;
hoc
contingat:
& circa centrum m ſecundum longitudinẽ ſemidiametri m u deſcribatur arcus par-
ui
circuli, qui ſit r u ſ:
hic ergo arcus ſecabit circulum z o e in duobus punctis per 10 p 3: ſint illa duo
puncta
f & r:
& ducantur lineæ d r & d f: quę protrahantur uſque ad arcum t q k eductum: incidatq́;
linea
d f in punctum i, & linea d r in punctum p.
Superficies ergo duarum linearũ h d & d p ſecabit
ſpeculum
ſecundum circulum, à cuius circum ſerentię puncto aliquo duci poterunt ſecundũ angu-
los
ęquales & ęqualiter ſe habentes lineę ad punctum h, in quo eſt centrũ uiſus, & a d punctũ r, qui
eſt
punctus lineę uiſæ.
Et ſimiliter ſuperficies duarum linearum h d & d i ſaciet in ſpeculo circulũ, à
cuius
circumſerentia reflectetur ad uiſum ſorma puncti ſarcus r u f.
Eſt ergo punctus p imago for-
662360VITELLONIS OPTICAE puncti r: & punctus i imago formæ puncti f: & punctus n eſt imago formæ puncti u. Imago ita-
que
arcus r u f eſt linea tranſiens per puncta i p n:

795[Figure 795]k q p i t l n g b e o r f u m z d h a ſed hæc linea i p n eſt concaua reſpectu uiſus, & ar
cus
r u f eſt concauus ex parte ſuperficiei ſpeculi,
& cõuexus ex parte uiſus.
Cum ergo uiſus fuerit
in
puncto h, & linea r u f conuexa cum fuerit in ali
quo
uiſibili:
cõprehendetur imago eius concaua:
& linea z o e cõuexa cõprehenditur ſimiliter ima-
ginis
cõcauę.
Si ergo unaquęq; duarum linearũ,
quę
ſunt z o e & r u f, habuerit unã imaginem:
erit
forma
illarum imaginum ſecundũ modũ declara-
tum
.
Et ſi aliqua ipſarum plures habuerit imagi-
nes
:
fortè accidet diuerſitas ſitus in illis imaginib.
ut
ſuprà diximus.
Patet ergo propoſitum. Palàm
itaq
;
ex his præmiſsis quinq; theorematib. quòd
lineæ
rectę imago in ſpeculis ſphęricis concauis
quandoq
;
cõprehenditur recta: quãdoq; cõuexa:
& quandoq;
cõcaua: & imago lineæ cõuexę quan
doq
;
uidetur cõuexa: quãdoq; concaua: & lineæ
concauæ
imago quandoq;
uidetur cõuexa: quan-
doq
;
cõcaua. Formę ergo ſuperficierum uiſibiliũ
cõprehenduntur
aliter ꝗ̃ ſint in his ſpeculis:
nam
lineę
rectę non ſunt, niſi in ſuperficieb.
planis.
ergo
lineæ rectæ cõprehen duntur cõuexę uel cõ-
cauę
:
tunc ſuperficies plana cõprehẽditur cõuexa
uel
concaua.
ita q; uiſus cõprehen dit lineas re
ctas
cõuexas uel cõcauas aliter, ꝗ̃ ſint:
cõprehen-
dit
ſuperficies, in quibus ſunt illę lineę aliter, quã
ſint
:
& ſimiliter eſt de lineis cõuexis & cõcauis re-
ſpectu
illarum ſuperficierum.
Et per hoc patet ra-
tio
& cauſſa aliorum multorum errorũ, qui ex mo
dis
talium uiſibilium accidunt in uiſu.
59. In concauis ſphœricis ſpeculis à duobus ui-
dentibus
ſecundum aliquem ſitum res una uiſa unum habebit idolum, ſecundum alium ue-
plura.
Sit ſpeculum ſphæricum concauum: cuius cõmunis ſectio cum ſuperficie reflexionis ſit circulus
e
b h:
cuius diameter ſit e h: centrum uerò p: & ducatur linea a b perpendiculariter ſuper ſuperficiẽ
ſpeculi
.
Palàm ergo per 72 th. 1 huius quoniam ipſa tranſit per centrum ſpeculi, quod eſt punctum
p
:
& producatur ultra ſpeculum: ſitq́; a b l, ſecans diametrum e h perpendiculariter in centro p: &
in
diametro e h ſignentur duo puncta æqualiter diſtantia à cẽtro p:
quæ ſintg & f: erit ergo linea g p
æqualis
lineæ p f.
Et à punctis g & f ducãtur duę lineę
796[Figure 796]l r b d k t q m e g p f h a ad circumferentiam æquales, quę angulos acutos
tineant
cum diametro e h, reſpectu centri p, & lineæ
a
p b:
quod fiet auxilio 33 p 3, ſi ex utraq; parte pũcti b
arcus
æ quales a b ſcindantur parui, quorũ chordę ſint
minores
quàm lineæ g p & p f, qui ſint arcus d b, t b:

& ad puncta t & d ducantur lineę, quę ſint g d & ft.
Et
quia
arcus b t & b d ſunt æquales, & arcus b h & b e
ęquales
, remanent arcus t h & d e ęquales:
eruntq́; an
guli
portionis, qui ſunt g d e & f t h, inter ſe æquales
per
43 th.
1 huius. Et à puncto d ducatur linea contin-
gens
circulum per 17 p 3, quæ ſit d q:
& ſimiliter à pun
cto
t ducatur linea circulum contingens, quæ ſit t m:

producanturq́
;
illę lineę contingentes ad diametrum
a
l, & concurrent in puncto uno per 59 th.
1 huius: ſit
concurſus
punctus r.
Et quoniam per 16 p 3 anguli
contingentiæ
, qui ſunt q d e & m t h ſunt æquales, &
anguli
portionis, qui ſunt g d e & f t h, ſunt æquales:

erit
totus angulus q d g æqualis toti angulo m t f.
Su-
per
punctum itaq;
d terminum lineę r d conſtituatur
angulus
æqualis angulo q d g per 23 p 1, qui ſit r d k:

linea
quoque d k producta concurret cum linea a b
per
14 th.
1 huius: ſit concurſus punctus k: & ſuper punctum t terminum lineæ r t conſtituatur an-
663361LIBER OCTAVVS. gulus æqualis angulo r d k, qui ſit r t k: concurrent enim illæ lineæ ambæ in uno puncto diametri,
quod
eſt k:
quia cum angulus r t k ſit æqualis angulo r d k per præmiſſa, & angulus k r t ſit æqualis
angulo
k r d per 59 th.
1 huius. trigoni ergo d k r & t k r ſunt æquianguli per 32 p 1: ergo per 4 p 6 late
ra
illorum trigonorum ſunt proportionalia.
Sed linea r t æqualis eſt lineæ d r per 58 th. 1 huius:
erit
ergo linea k r æqualis ſibijpſi:
concurrent ergo lineæ d k & t k in puncto uno diametri b p, quod
eſt
k.
Poſitis itaq; duobus oculis diuerſorũ uιdentiũ in punctis g & f, & puncto rei uiſę in puncto k:
tũc
forma pũcti k uidebitur ab utroq;
uiſuũ reflexa à duobus pũctis ſpeculi d & t. Sed & idolũ eius
uιdebitur
unũ & in eodẽloco.
Producátur enim lineę g d & f t extra circulũ: cõcurrẽt itaq; ambę
diametro
a b ꝓducta ք 14 th.
1 huius: quonia anguli g p b & f p b ſunt recti, & anguli p g d & p ſ tacu
ti
, ut patet expręmiſsis:
cõcurrat ergo linea g d linea a b in puncto l. Dico quod linea ft cócurret
eadem lιnea a b in eodẽ puncto l.
Cum enim angulus q d g ſit æqualis angulo f t m, ut ſuprà pa-
tuit
, & angulus r d l ſit æqualis angulo g d q per 15 p 1, & angulus r t l æqualis angulo f t m:
erit angu-
lus
r d l æqualis angulo r t l:
ſed & angulus t r b eſt æqualis angulo b r d per 59 th. 1 huius: ergo per
13
p 1 angulus t r l eſt æqualis angulo d r l:
ergo per 32 p 1 trigoni t r l & d r l ſunt æquianguli. Ergo
linea
tr ſit æqualis lineæ r d per 58th.
1 huius: erit per 4 p 6 linea r l æqualis ſibijpſi, & lιnea t l æqua
lis
lineæ d l.
In uno ergo puncto diametri a b l concurrent lineæ t l & d l: & hoc eſt punctum l. Patet
ergo
cum per 37 th.
5 huius punctus l ſit locus imagιnis formæ puncti rei uiſæ, qui eſt k, quòd am bo
bus
uiſibus uni exiſtenti in puncto g, & alij in puncto f unica tantùm occurrit imago:
uiſibus uerò
permutatis
ab hoc ſitu, plures occurrunt imagines.
Et hoc eſt propoſitum. Quandocunq; tamen
aliquid
in his ſpeculis percipitur duplici uiſu, ſi linea reflexionis æquidiftãs fuerit catheto inciden
tiæ
:
erit locus imaginis ipſe punctus reflexionis per 11 huius: & cum diſtant à ſe puncta reflexionis,
reſpectu
amborũ uiſuum:
apparebunt uiſibus duæ imagines eiuſdem puncti, & locus cuiuſq; ima-
ginis
eſt in ipſo puncto ſuæ reflexionis.
Si uerò linea reflexionis non ſit æquidiſtãs catheto inciden
tiæ
, & punctus rei uiſæ tantùm diſtet ab uno uiſu, quantùm ab altero:
uel ſit modica differentia di-
ſtantιæ
, ſi locus imaginis fuerit in ipſa ſuperficie uiſus:
duæ adhuc imagines uidebuntur: aliàs autẽ
ut
plurimùm locus imaginis reſpectu utriuſq;
uiſus eritidem, aut modicùm diſtans: unde aut tan-
tùm
una uidebitur imago, aut penè una.
60. In una diametro ſpeculi ſphærici concaui poſitis ambobus oculis æqualiter à centro ſpeculi
diſtantibus
, neuter uidebitur oculorum. Euclides 27th. catoptr.
Sit ſpeculum concauum ſphæricum a t g d: cuius centrum z: & diameter a d: ſintq́; duo oculi b
& e conſtituti in diametro a d, æqualiter diſtantes à centro z.
Dico quòd neuter oculorum uidebi-
tur
.
Ducatur enim ſemidiameter z g perpendiculariter ſuper diametrum a d: & ducantur lineæ b g
797[Figure 797]g t d b z e a& e g.
Quia ergo in trigonis e z g & b z g la-
tus
e z eſt ęquale lateri z b ex hypotheſi, & la
tus
z g commune:
anguli quoq; e z g & b z g
ſunt
æquales, quia ſunt ambo recti:
erit per
4
p 1 angulus b g z æqualis angulo e g z.
For-
ma
ergo puncti b reflectitur ad punctum e à
puncto
g ſpeculi, & econuerſo per 20 th.
5
huius
.
Sed neq; poſsibile eſt ab alio puncto
ſpeculi
ſormam puncti b ad punctum e refle
cti
.
Sit enim, ut fuerit id datũ eſſe poſsibile,
ut
ſorma puncti b reflectatur ad punctum e
â
puncto alio ſpeculi, quod ſit t:
& ducantur
lineæ
b t, t e, t z:
linea ergo t z diuidit angulum b t e per duo æqualia per 20 th. 5 huius: erit ergo per
3
p 6 proportio lineæ b t ad lineam t e, ſicut lineæ b z ad lineam e z:
ſed linea b t eſt maior quàm
linea
b g per 7 p 3:
linea uero b g eſt æqualis lineæ e g, ut patuit ſuperius: linea uerò e g eſt maior
quàm
linea t e per 7 p 3:
erit ergo linea b t maior quàm linea e t: ergo linea b z maior erit quàm linea
e
z:
quod eſt contra hypotheſim & impoſsibile. Et eodem modo de quolibet puncto ſemicirculi a g
d
poteſt demonſtrari.
Non ergo reflectitur forma puncti b ad punctum e ab alio ſpeculi puncto
quàm
à puncto g.
Non ergo uidebit oculus b oculum e: ideo quia linea reflexionis, quæ eſt b g, non
concurrit
cum catheto e z ducta à puncto e per centrum ſpeculi z, niſi in puncto b:
& linea re-
flexionis
, quæ eſt e g, non concurrit cum catheto b z, niſi in puncto e.
Locus itaq; imaginis e eſt
punctus
b:
ſed b eſt ſimile ipſi e in forma, & e ipſi b. Non ergo cóprehenditur aliqua diſtantia, quæ
ſit
cauſſa diuerſitatis inter illos uiſus.
Non ergo unus uiſus percipiet formam alterius in ſeipſo exi-
ſtentis
, ſed æſtimabit formam propriam ſe uidere.
Non ergo unus oculus taliter diſpoſitus uiſibus
alium
oculum uidebit:
& hoc eſt propoſitum. Aliæ tamen partes corporis circumſtantes centrum
uiſus
poterunt uideri:
quarum catheti incidentiæ cum lineis ſuarum reflexionum concurrunt: ſiue
ille
concurſus ſit in ſuperficie uiſus uel in alijs punctis quibuſcunq;
: & circa hæc multa diuerſi-
tas
uiſibus occurrit.
61. Si in linea à puncto medio ſemidiametri ſuper diametrũ ſpeculi ſphærici concaui perpen-
diculariter
erectæ duct a æquidiſtanter diametro ambo ponantur oculi, æqualiter diſtates à cen
tro
ſpeculi: imago una tantùm oculi apparebit in puncto reflexionis. Euclides 28 th catoptr.
664362VITELLONIS OPTICAE
Sit ſpeculum ſphæricum concauum a g d: cuius centrum k: & diameter a d: dueaturq́; ſemidia-
meter
k g perpendiculariter ſuper diametrum a d:
& à medio puncto ſemidiametri k g ducatur li-
n
e a æquidiſtans diametro a d:
& in hac poſiti ſint uiſus ambo æqualiter diſtantes à centro k. Dico
quòd
amborum oculorũ una tantùm imago, in uno ſcilicet puncto reflexionis uidebitur.
Sit enim
ut
à puncto p (quod ſit medius punctus lineę k g per 10 p 1) ducatur linea æ quidiſtans diametro a d
per
31 p 1, quæ ſit e z:
& ſint in illa perpẽdiculari e z poſiti ambo oculi, quiſint b & t, æ qualiter diſtan-
tes
à centro k, & à linea k g:
erunt ergo lineæ b p & t p æquales: ducanturq́; lineæ b g, t g, b k, t k: er-
798[Figure 798]g z t p b e d k a go per 4 p 1 linea p g exiſtente communiam
bobus
trigonis b p g & t p g, cum anguli b p
g
& t p g ſint recti:
erit angulus b g p ęqualis
angulo
t g p.
Reflectetur ergo forma puncti
b
ad punctũ t à puncto ſpeculi g:
& econuer-
ſo
.
Et quia linea k p eſt ęqualis lineę p g, quo
niam
punctus p eſt medius punctus lineæ k
g
, & lineæ b p & t p ſunt æquales:
angulus
quoq
;
k p t eſt æqualis angulo b p g per 15 p
1
:
ergo per 4 p 1 angulus t k p eſt æqualis an-
gulo
b g p:
ergo per 27 p 1 linea t k æquidiſtat
lineæ
b g:
ſed linea t k eſt cathetus puncti t,
& linea b g eſt linea reflexionis:
nunquam ergo concurrent: ergo per 11 huius non uidebitur forma
puncti
t, qui eſt unus oculorum ab alio oculo, qui eſt b:
neq; econuerſo per eandem rationem, niſi
in
puncto g, qui eſt punctus reflexionis.
Linea enim b g, quæ eſt linea reflexionis formę puncti t ad
uiſum
b, non concurrit cum catheto incidentiæ formę puncti t, quę eſt linea t k.
Quilibet ergo ocu-
lorum
uidebit alterum in uno tantùm puncto reflexionis.
Imago ergo amborum oculorũ erit tan-
tùm
una:
& ſic unus tantùm oculus apparebit. Et quoniam reliqua pars faciei uidentis offertur am
bobus
uiſibus retro uiſus) quia ad illam partem catheti incidentię cum lineis reflexionum concur-
runt
, ut patet intuenti.
Si enim lineę b k & t g caderent inter lineas concurrentes: tunc & ipſæ con-
currerent
:
quod eſt impoſsibile: cum ſint æ quidiſtantes: concurrent ergo retro ambos uiſus illę li-
neę
) ergo per 37 th.
5 huius apparebit tunc facies uidentis monocula ad modum picturę cyclopis,
eritq́
;
oculus ultra faciem prominens: quoniam uidetur, niſi in puncto reflexionis per 11 huius.
Patet
ergo propoſitum.
62. Si à puncto propinquiori diametro ſpeculi ſphærici concaui quàm medius punctus ſemi-
diametri
ſuper illam diametrum orthogonaliter productæ linea æquidiſtãs diametro producd-
tur
: in illa uiſus, in æquidiſtantia à centro ſpeculi poſitiretro ſe apparebũt: dextra pars dextra,
& ſiniſtra ſiniſtra: idolum maius facie: & imago plus diſtabit à uiſu quàm facies uidentis à ſu-
perficie
ſpeculi. Euclides 29 th. catoptr.
Sit communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſphærici concaui circulus a g d: cuius dia-
meter
ſit a d:
& ducatur ſemidiameter k g perpendiculariter ſuper diametrũ a d: cuius femidiame-
tri
k g medius punctus ſit p:
ſintq́; centra amborum uiſuum puncta b & t. Si ergo ab aliquo puncto
lineę
p k (qui ſit n) ducatur linea æquidiſtanter diametro a d:
quę ſit l m: & uiſus b & t poſiti in li-
neal
m, æqualiter diſtent à puncto n, uel à centro ſpeculi, quod eſt k:
dico quod accidet, ut proponi
tur
.
Ducantur enim lineę b g, t g, b k, t k: eruntq́; ex hypotheſi & per 4 p 1 anguli b g n & t g n æqua-
les
:
ergo à puncto g reflectentur uiſus adinuicem mutuò per 20 th. 5 huius: ſed linea n g eſt maior
quàm
linea n k:
reſecetur ergo per 3 p 1 linea n g ad æqualitatem lineę n k in puncto q: & ducatur li-
799[Figure 799]g q p l b n t m a k d s u a nea b q:
erit ergo per 15 & 4 p 1 angulus b q n æqua-
lis
angulo t k n:
ſed angulus b q n eſt maior angulo
b
g q per 16 p 1:
ergo angulus t k n eſt maior angulo
b
g q:
ergo per 14 th. 1 huius lineę t k & g b concur-
rentretro
uiſum b:
cõcurrant ergo in puncto s. Eſt
aũt
linea t k cathetus puncti t, & linea g b linea re-
flexionis
.
Videbitur ergo forma puncti g retro ui-
fum
b.
Et ſimiliter per eadem penitus uidebitur for
ma
puncti b retro uiſum t:
quia lineæ b k & g t con-
current
, ut præ oſtenſum eſt per 14 th.
1 huius: ſit, ut
concurrant
in puncto x:
& ducatur linea s x. Et
quoniam
linea s x eſt maior quàm linea b t:
ideo
quòd
in triangulo s g t angulus s t g, ut patet ex
præmiſsis
, eſt æqualis angulo x b g trigoni x g b, &
angulus
s g x cõmunis:
erunt ergo per 32 p 1 triangu
li
illi s t g & x b g ęquiáguli:
eſt ergo ք 4 p 6 propor
tío
lineę x g e ad lineá g s, ſicutlineæ b g ad lineã g t:
ſed linea b g eſt æqualis lineę g t: ergo linea x g
665363LIBER OCTAVVS. eſt æqualis lineæ g s, & linea x b æqualis lineæ s t: ergo per 7 p 5 erit proportio lineæ x g ad lineam
g
t, ſicut lineæ s g ad lineam g b:
ergo per 17 p 5 erit proportio lineæ x t ad lineam t g, ſicut lineæ s b
ad
lineam b g.
In trigono ergo s g x per 2 p 6 linea b t æquidiſtat lineæ s x: eſt igitur per 4 p 6 pro-
portio
lineæ s x ad lineam b t, ſicut lineæ x g ad lineam g t:
ſed linea x g maior eſt quàm linea g t: er-
go
linea s x maior eſt quàm linea b c.
Imago ergo erit facie maior: quoniam linea s x eſt diameter
imaginis
, & linea b t pars diametri faciei:
ſcilicet linea continenes diſtantiam oculorum. Item linea
g
k producta ſecat lineam s x per 29 th.
1 huius: ſecat enim angulum s g x: ſecet ergo in puncto u.
Quia
itaq;
in trigono s u g linea b n æquidiſtat baſi s u: patet per 4 p 6 & 17 p 5 quia eſt propor-
tio
lineæ u n ad lineam n g, ſicut lineæ s u ad lineam b n:
ſed linea s u eſt maior quàm linea b n per
4
p 6:
quoniam linea u g eſt maior quàm linea n g: erit ergo linea u n maior quàm linea n g: ſed li-
nea
u n eſt diſtantia imaginis à uiſu, & linea n g eſt diſtantia uiſus à ſpeculi ſuperficie.
Patet er-
go
propoſitum.
63. Si à puncto remotiori à diametro ſpeculi ſphærici concaui quàm medius punctus ſemidia
metri
orthogonaliter ſuper illam ſemidiametrum productæ, linea æquidiſtans diametro produ
catur
, uiſibus æquidiſtanter à centro ſpeculi in linea illa poſitis, dextra apparent ſinictra, & ſi-
niſtra
dextra: & imago uidentis maior facie: maior́ erit diſtantia imaginis à ſpeculo quàm fa
ciei
uidentis. Euclides alter a parte 28 th. catoptr.
Eſto ſpeculum ſphæricum concauum, cuius ſuperficiei & ſuperficiei reflexionis communis ſe-
ctio
ſit circulus a k f:
cuius centrum z: & diameter a f: & à centro z ducatur perpendicularis ſuper
diametrum
a f, ſemidiameter z k:
quæ diuidatur per æqualia in puncto e: & à puncto e ducatur æ-
quidiſtans
diametro a f, linea c d:
diuidatur quoq; linea e k per æqualia in puncto n: & à puncto n li
neæ
e k ducatur linea æquidiſtans lineæ a f, quæ ſit l m:
in hac itaq; linea l m ponantur uiſus æqua-
liter
diſtantes à centro z:
dico quòd uerum eſt, quod proponitur. Sint enim uiſus b & g diſpoſiti in
linea
l m, ut proponitur:
erunt ergo, ut in præmiſſa propoſitione, anguli b k n & g k n æquales per 4
p
1:
reflectentur ergo uiſus b & g ad ſe inuicem mutuò à puncto k. Ducantur quoq; lineæ b e & g e:
& erit per 4 p 1 angulus b e n æqualis angulo b k n:
ſed angulus b e n per 16 p 1 eſt maior angulo b
z
e:
ergo angulus b k z maior eſt angulo b z k: ergo & maior eſt angulo k z g: ergo per 14 th. 1 huius
lineæ
b k & z g concurrent:
ſit concurſus punctus q: ſed & per eandem lineæ g k & z b concurrent:
ſit
concurſus punctus p.
Cum itaq; linea g k ſit linea reflexionis formæ puncti b à puncto ſpeculi k,
800[Figure 800]p o q k l b n g m c e d a z f& linea z b ſit cathetus incidentiæ:
erit ergo per 37
th
.
5 huius punctus p imago formæ puncti b: & ſimi-
liter
erit punctus q imago formæ puncti g.
Ducatur
ergo
linea p q:
& hæc erit imago lineæ b g. Videbi-
tur
ergo dextrum ſiniſtrum, & ſiniſtrum dextrum,
propter
interſectionẽ linearũ reflexionis b q & g p,
ut
patet per 53 huius.
Itẽ per 4 p 1 linea z b eſt æqua-
lis
lineæ z g:
ergo per 5 p 1 angulus z b n eſt æqualis
angulo
z g n, & angulus p b g eſt æqualis angulo q g
b
:
ſed angulus n b k æqualis eſt angulo n g k: relin-
quitur
ergo angulus k b p æqualis angulo k g q:
ſed
angulus
b k p eſt æqualis angulo g k q per 15 p 1:
er-
go
per 32 p 1 trigoni b k p & g k q ſunt æquianguli:

ſunt
ergo anguli b p k & g q k æquales.
Et quia angu
li
p b g & q g b;
ut patet ex præmiſsis, ſunt æquales,
ergo
per 32 p 1 trigona p b g & q g b ſunt æquiangula:
ergo per 4 p 6 erit proportio lineæ b p ad li-
neam
g q, ſicut lineæ b g ad ſeipſam:
erit ergo linea b p æqualis lineæ g q: erit ergo linea z p æqualis
lineæ
z q:
quæ eſt ergo proportio lineæ p z ad lineam z b, eadem eſt lineæ q z ad lineam z g: ergo
per
17 p 5 & per 2 p 6 linea b g æquidiſtat lineæ p q:
ergo per 29 p 1 trigoni p z q & b z g ſunt æquian
guli
:
erit ergo per 4 p 6 proportio lineæ p z ad lineam z b, ſicut lineæ p q ad lineam b g: ſed linea p
z
eſt maior quàm linea b z:
ergo linea p q eſt maior quàm linea b g: eſt ergo idolum maius re uiſa.
Item
linea z k producta ſecat lineam p q per 29 th.
1 huius: ſecat enim angulum p z q: ſecet ergo i-
pſum
in puncto o:
erit ergo per præmiſſa; & per 29 p 1 angulus p o k trigoni k p o æqualis angulo g
n
k trigoni k g n:
ſed & angulus p k o æqualis eſt angulo g k n per 15 p 1: ergo per 32 p 1 trigona p k o
& g n k ſunt æquiangula:
ergo per 4 p 6 quæ eſt proportio lineę p o ad lineam g n, eadem eſt lineæ o
k
ad lineam k n:
eſt autem, ut patet ex præmiſsis, linea b n æqualis lineę g n: ſed linea p o eſt maior
quàm
linea b n:
ideo quòd tota linea p q eſt maior quàm tota linea b g: & p o eſt medietas li-
neę
p q, ſicut linea b n medietas lineæ b g.
Cum enim lineę b q & g p ſint ęquales, & lineę b k & g k
ęquales
:
erit linea k q ęqualis lineę k p, & anguli p k o & q k o ſunt equales per 15 p 1, & per præmiſ-
ſa
:
erit ergo linea p o ęqualis lineę q o. Si ergo linea p o eſt maior quàm linea b n: patet quod linea o
k
eſt maior quàm linea k n:
& linea o k eſt diſtantia imaginis ſub ſpeculo, & linea n k eſt diſtantia rei
reflexę
à ſuperficie ſpeculi.
Palàm ergo propoſitum.
64. Circa diametrum ſpeculi ſphærici concaui extr a ſpeculum product æ ambobus poſitis ocu-
666364VITELLONIS OPTICAE lis ſecundum æqualem diſtantiam à diametro, & centro ſpeculi: dextra apparent ſiniſtra, & ſi-
niſtra
dextra: & imago minor facie apparet inter uiſus & ſuperficiem ſpeculi.
Sit communis ſectio ſuperficiei reflexionis, & ſuperficiei ſpeculi ſphærici concaui circulus d b
kιcuius
centrum o:
& diameter d k: & orthogonaliter ſuper diametrum d k producatur diameter b
o
a extra ſpeculum:
ſintq́; duo oculi in punctis e & c lineæ c e perpendicularis ſuper lineam b a: &
ſint
ambo oculi æqualiter diſtantes ab ipſa diametro b a, & à puncto a:
erit ergo linea e a æqualis li
neæ
a c:
& ducantur lineæ e b & c b: erit ergo per 4 p 1 angulus e b a æqualis angulo a b c: ergo per
20
th.
1 huius uiſus ambo e & c ad ſe inuicem reflectuntur à puncto b. Producatur itaq; linea à pun-
cto
e ad centrum o:
hæc ergo producta concurret cum linea c b per 29 th. 1 huius: ſit concurſus pun
801[Figure 801]b g f d o l e a c ctus ſ:
& ſimiliter à puncto c ducatur linea per cen-
trum
o concurrens cumlinea e b in puncto g.
Appa-
ret
ergo per 37 th.
5 huius imago formæ puncti e in
puncto
f:
& imago formæ puncti c in puncto g: appa-
rẽt
ergo dextra ſiniſtra, & ſiniſtra dextra.
Sed & per 5
p
1 angulus b e c eſt æqualis angulo b c e:
quoniam li-
neæ
b e & b c ſunt æquales.
Sed cum trigonorum e a
o
& c a o duo latera e a & c a ſint æqualia, & latus a o
commune
, anguliq́;
c a o & e a o ſint æquales, quia re-
cti
:
erit per 4 p 1 angulus f e a æqualis angulo g c a: tri-
anguli
ergo e f c & c e g ſunt æquianguli per præmiſ-
fa
& 32 p 1:
ergo per 4 p 6 eſt proportio lineæ e g ad
lineam
c f, & lineæ e f ad lineam c g, ſicut lineæ e c ad
ſeipſam
:
ſunt ergo lineæ e g & c f æquales, & lineæ e f
& c g æquales.
Sed totalis linea b e eſt æqualis totali
lineæ
b c:
ergo relinquitur linea b g æqualis lineæ b f:
ergo
per 5 p 1 angulus b g f ęqualis eſt angulo b f g:
ſed
illi
anguli angulo g b ſ ualẽt duos rectos per 32 p 1:

ſunt
ergo illi duo anguli æquales duobus angulis b e
c
, b c e:
illi ergo trigoni e b c & g b f ſunt æquianguli: ergo per 4 p 6 quæ eſt proportio lineę b g ad
lineam
b e, eadem eſt proportio lineæ g f ad lineam e c:
ſed linea b g eſt minor quàm linea b e: ergo
linea
g f eſt minor quàm linea e c.
Imago ergo faciei uidentis eſt minor facie conſpecta. Apparet au-
tem
inter oculos & ſpeculi ſuperficiem:
quoniam linea g f (quæ eſt diameter imaginis) cadit inter
lineam
e c, in qua ſunt ambo uiſus, & inter ſuperficiem ſpeculi.
Palàm ergo propoſitum.
65. Imagines rerum retro ſpecula ſphærica concaua apparentes, motis rebus, quarũ ſunt ima
gines
, ad eandem partem moueri uidentur.
Sit in ſpeculo ſphærico concauo circulus a g b: cuius centrum ſit d: & ſit centrum uiſus pun-
ctum
e:
ſintq́; duo puncta rei uiſæ ex utraq; parte puncti e: quæ ſint z & h: ducanturq́; duæ catheti
incidentiæ
, quæ ſint d z c & d h k:
reflectaturq́; forma puncti z ad uiſum e à puncto ſpeculi a: & for-
ma
puncti h à puncto ſpeculi b:
& ducantur reflexionum lineæ, quę ſint a e & b e: concurratq́; linea
802[Figure 802]k m c b g a h l e z d a e cum catheto d z in puncto c, & linea e b cum ca-
theto
d h in puncto k:
erunt ergo per 37 th. 5 huius
pũcta
c & k loca imaginũ ultra ſpeculum:
ita quòd
punctum
c ſit locus imaginis formæ puncti z, &
punctum
k locus imaginis formę puncti h:
& erunt
loca
imaginum in partibus illis, in quibus ſentiun-
tur
& res, quarum ſunt illę imagines.
Transferatur
itaq
;
punctus rei uiſæ, qui eſt h ad punctum l: & re-
flectatur
ad uiſum e à puncto g:
& ducatur cathe-
tus
d l concurrens cum linea reflexionis, quæ eſt e
g
in puncto m:
eritq́; locus imaginis ſormę pun-
cti
h in puncto m translata ad ipſum à puncto k,
quilocus
m erit in illa parte, ad quam translata eſt
ipſa
res, cuius in puncto m eſt imago.
Quòd ſi pun-
cta
rei uiſę fuerint h & l, & ſint ſupra uiſum:
erunt
loca
imaginum, quæ ſunt k & m, ſupra uiſum:
& ap-
parebunt
ſupra res, quarum ſunt formæ.
Et ſi pun-
cta
h & l ſuerint à dextris ipſius uiſus:
& loca i-
maginum
ſuarum, quę ſunt k & m, erunt à dextris:
ſed non putabuntur eſſe dextra, ut patuit
ſuprà
per 51 huius:
quoniam propter reuerberationem dextra apparent ſiniſtra, & ſiniſtra dextra.
Patet
itaq;
propoſitum.
667365LIBER OCTAVVS.
66. Imagines rerum inter ſpecula ſphærica concaua & uiſus apparentes, motis rebus, uiden-
tur
ad partem contrariam moueri.
Sit ſpeculi ſphærici concaui circulus a b g: cuius centrum ſit punctus d: ſitq́; centrum uiſus e ci-
tra
centrũ ſpeculi, quod eſt d:
& ex lateribus aſpicientis ſint duo puncta rei uiſæ: quę ſint z & h: quæ
803[Figure 803]a b g l c d k m h c z reflectantur ad uiſum à duobus punctis a & b:
ſintq́; li
neæ
reflexionum e a puncti z, & e b puncti h:
ducan-
turq́
;
catheti incidentiæ z d c & h d k ſecantes lineas
reflexionum
in punctis c & k:
erunt ergo per 37 th. 5
huius
puncta c & k loca imaginũ:
c puncti z, & k pun-
cti
h.
Videbuntur itaq; formæ illorum punctorum in
diuerſis
partibus alijs, quàm ſint res ipſæ per 49 hu-
ius
.
Quòd ſi punctus h rei uiſæ transferatur ad pun-
ctum
l:
& reflectatur à puncto ſpeculi g ad uiſum e: du
caturq́
;
linea reflexionis, quę ſit e g: & cathetus l d
m
, ſecans lineam reflexionis, quæ eſt e g, in puncto m:

erit
per 37 th.
5 huius punctus m locus imaginis for-
puncti l.
Imago itaq; puncti h, quę eſt k, erit tranſ-
lata
ad partem diuerſam illi, ad quam res uera tranſ-
lata
eſt.
Et ſi puncta h & l fuerint ſurſum mota ſupra
uiſum
:
tunc imagines ipſorum, quæ ſunt k & m, uide-
buntur
moueri deorſum.
Et ſi puncta h & l ſuerint mo
ta
ad dextram partem uiſus:
formæ imaginum uide-
buntur
moueri ad ſiniſtram:
& ita ſemper mouentur imagines ad partem contrariam rebus. Patet
ergo
propoſitum.
67. Per ſpecula ſphærica concaua, quot libuerit, poßibile eſt formæ eiuſdem puncti imaginem
uideri
. Euclides 15 th. catoptr. Ptolemæus 8 th. 2 catoptr.
Fiat diſpoſitio, quæ in planis & conuexis ſphæricis ſpeculis: & ſit centrum uiſus a: & punctus
rei
uiſæ ſit b:
& ſecundum diſtantiam centri uiſus (quod eſt a) à puncto rei uiſæ, (quod eſt b) deſcri
batur
polygonium æquilaterum & æquiangulum, quotcunq;
angulorum placuerit: ſitq́; , exempli
804[Figure 804]d l c e g z k a b cauſſa, pentagonum:
quod ſit a b g d e: fiatq́; circu-
lus
circumſcribens illud polygoniũ pentagonum
per
12 p 4:
& ſuper illius pentagoni angulos ortho
gonaliter
ſuper lineas à centro circuli circumſcri-
bentis
polygoniũ productas ad circumferentiam
ſecundum
ipſorum puncta media ſtatuantur ſpe-
cula
ſphærica concaua, quæ ſint partes eiuſdem
ſphæræ
& æquales portiones.
Patet itaq; quoniam
ſuperficies
plana pentagoni a b g d e ſecabit quod-
libet
ſpeculorum ſecundum circulum per 69 th.
1
huius
.
Vnus itaq; arcus unius illorum circulorum
ſit
z g c:
ducanturq́; lineæ contingentes quemlibet
illorum
arcuum in punctis g, d, e:
contingatq́; ar-
cum
z g c in puncto g linea l k.
Quia itaq; per 43 th.
1
huius angulus portionis, qui eſt b g z, eſt æqualis
angulo
d g c:
anguli quoq; contingentiæ, qui ſunt
k
g z & l g c ſunt æquales:
palàm ergo per 20 th. 5
huius
quoniam fit reflexio formæ puncti b à puncto ſpeculi g ad punctũ ſpeculi alterius, quod eſt
d
.
Et ſimiliter per eandem demonſtrationem fiet reflexio à puncto d ad punctum ſpeculi alterius,
quod
eſt e, & à puncto e ad centrum uiſus, quod eſt a.
Palàm ergo propoſitum. Et ſic quotcunq; fue
rint
anguli polygonij, tot aſſumantur ſpecula, & ſemper accidet illud, quod præmiſſum eſt.
68. A ſpeculis ſphæricis concauis ſoli oppoſitis ignem poßibile est accendi. Euclides 31
th
. catoptr.
Eſto ſpeculum ſphæricum concauum ſoli oppoſitum: in quo ſignetur circulus k a b g x, cuius
centrum
ſit c:
ſitq́; , ut ſuperficies plana ſecans ſpeculum ſecundum hunc circulum ſecet etiam cor-
pus
ſolis trans centrum:
ergo per 69 th. 1 huius communis ſectio illius ſuperficiei planæ & ſolis e-
rit
circulus magnus, qui ſit d e z:
& ab aliquo puncto illius circuli ſolaris, ut à puncto d, ducatur li-
nea
, ſecundum quam procedens radius ad centrum ſpeculi, quod eſt c, incidat in punctum ſpeculi,
quod
ſit g:
& à puncto circuli ſolis, quod ſit e, procedens radius ad centrum ſpeculi, quod eſt c, inci-
dat
in punctum ſpeculi b:
& à puncto ſolis, quod ſit z, incidens radius per centrum ſpeculi c, cadat
in
punctum ſpeculi a.
Quia ergo omnes radij tranſeuntes per centrum c ſunt perpendiculares ſu-
668366VITELLONIS OPTICAE per ſuperficiem ſpeculi a b g per 72 th. 1 huius: patet per 21 th 5 huius quoniam omnes reflectuntur
in
ſeipſos:
concurrent ergo tam incidentes quàm reflexi omnes in puncto c, quod eſt centrum ſpe-
culi
:
omnes enim illi radij ſunt diametri ipſius ſpeculi, & omnes
805[Figure 805]d z l e o y p x k c h f q a b g s anguli ſemicirculi ſunt æquales per 43 th.
1 huius: reflexio autem
omnis
fit ſecundum angulos æquales, ut patet per 20 th.
5 huius.
Quicunq
;
itaq; radiorum ſolarium pertranſierint per centrum
ſpeculi
, quod eſt c, & peruenerint ad quęcunq;
puncta ſuperficiei
ſpeculi
:
illi omnes reflectentur in ſeipſos, & concurrent in centro
ipſius
:
radij uerò æquidiſtantes illis radijs non concurrunt. Sit e
nim
radius perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ ſpeculi, qui eſt e b:
hic
ergo
, ut præmiſſum eſt, tranſibit centrum ſpeculi, quod eſt c:
&
reflectetur
in ſeipſum.
Huic ergo ducatur per 31 p 1 aliquis radius
æquidiſtans
:
qui ſit l n: & alius, qui o s: ſitq́; arcus n b inæqualis
arcui
b s:
ſecetq́; linea l n circulum a b g in puncto y: & in arcu y
n
ſignetur punctum k:
& ducatur linea c n. Quia itaq, angulus l n
k
eſt minor angulo c n k, ut pars ſuo toto:
patet quòd angulus l n
k
eſt minor angulo c n b:
quoniam anguli c n b & c n k ſunt æqua-
les
per 43 th.
1 huius. Patet ergo per 20 th. 5 huius quòd radius l n
non
reflectetur in punctum c.
Fiat itaq; angulus b n f æqualis l
n
k:
cadetq́; punctum f citra punctum c in punctum aliquod ſe-
midiametri
c b:
& in corpore ſolari continuetur linea e l. Si itaq;
quadrangulum
n f e l, (fixo permanẽte ſuo latere e f) imaginetur
moueri
, quouſq;
linea l n incidat ad locum, unde exiuit: tunc pun
ctus
n motu ſuo deſcribet quendam circulum in ſuperficie ſpe-
culi
:
& in tota peripheria illius circuli angulus l n f remanet æ-
qualis
:
ergo angulus l n k eſt æqualis angulo b n f. Fiet ergo per
20
th.
5 huius à tota peripheria illius circuli reflexio omnium ra-
diorum
incidentium ad punctum f.
Similiter quoq; ſi à puncto ſo
lis
, quod eſt o, ducatur per 31 p 1 radius æquidiſtans radio perpen
diculari
, qui eſt e b:
& ſit ille radius æquidiſtans o s, ſecans circu-
lum
a b g in puncto x:
& in arcu x s ſignetur punctum q in linea
n
f producta, ſitq́;
, ut perpendicularis e b ſecet circulum a b g in
puncto
p:
& ſit arcus b s mioor arcu n b: ergo & arcus x p (qui eſt æqualis arcui b s per 53 th. 1 huius)
minor
eſt arcu p y æquali b n:
ergo arcus x q s remanet maior arcu y k n: ergo per 43 th. 1 huius an-
gulus
x s q eſt maior angulo y n k.
Radius ergo o s non reflectitur ad punctum f, ſed ad aliquod pun
ctum
lineæ f c, quod ſit h.
Portio enim circuli y k n, quæ eſt æqualis portioni n b q, eſt minor por-
tione
x-q s, quæ eſt æqualis portioni s b k:
copuletur quoq; linea o e. Si itaq; fixo latere e h, quadran
gulum
o e h s intelligatur moueri, quouſq;
linea o s redeat ad locum, unde exiuit: tunc punctum s
motu
ſuo deſcribet in ſuperficie ſpeculi circulum, à cuius totali peripheria fiet reflexio ad pun-
ctum
diametri ſpeculi, qui eſt h.
Et ſimiliter eſt de quibuſcunq; alijs radijs incidentibus ſuperficiei
ſpeculi
æquidiſtanter radio e b.
Semper enim fiet reflexio omnium ſibi ſimilium radiorum à peri-
pheria
unius circuli totius ſpeculi ad unum punctum diametri ipſius ſpeculi:
& lineæ radiales pro-
phinquiores
diametro, reflectuntur ad punctum propinquius centro c:
& lineæ radiales remotiores
à
diametro, & æquidiſtantes illi, reflectuntur ad punctum remotius à centro, quod eſt c.
In quo-
cunq
;
autem illorum punctorum ponatur aliquod corpus combuſtibile, per radios reflexos in-
cendetur
.
Sed quia radij ſunt pauci & debiles, oportet ut combuſtile diutius in puncto collectio-
nis
radiorum moram trahat.
Patet ergo propoſitum. Et hoc ſpeculum, quantùm ad a ctum combu-
ſtionis
, efficacius eſt ſpeculo compoſito explanis ſpeculis, de quo locuti ſumus in fine quinti li-
bri
huius ſcientiæ.
Poſſet quoq; per diligentiam artificis aliquod ſpeculum ex pluribus hu-
iuſmodi
ſpeculis componi, quod eſſet maioris efficacię ad comburendum:
hoc
autem
relinquimus induſtriæ perquirentis:
quia ſufficit nobis
ut
propoſitum ſit hoc modo demon.

ſtratum
.
669367
VITELLONIS FI-
LII
THVRINGORVM ET PO-
LONORVM
OPTICAE LIBER NONVS.
IN præmiſſo libro paßiones ſpeculorum ſphæricorum cõcauorum pro noſtro
poſſe
pertractauimus:
ſupereſt nũc, ut ſpeculorum columnarium & pyra-
midalium
concauorũ proprietates aliquas demonſtremus.
In his enim ſpe-
culis
quaſi omnium præmiſſorum ſpeculorum proprietutes concurrunt:
pla-
norum
quidem, cum in illis à linea longitudinis ſpeculi fit reflexio.
Columnarium quo
& pyramidalium conuexorum plurimæ paßiones in hæc concaua ſpecula deſcẽdunt:

quoniam
iſtorum & illorum cõformis eſt generatio ſecundũ figur as, à quibus in utriſ
prouenit
quædam conformitas paßionum:
niſi quòd hinc & inde ſecundum naturam
conuexi
& concaui illæ paßiones quodammodo ſecundũ ſitum contrariè diſponuntur.

Ex
quo accidit, ut quandoq;
lιneæ reflexæ in cõuexis ſpeculis fiat locus imaginis in con-
cauis
, & econuerſo:
& ob hæc eadem principia in his ſpeculis & in illis ſunt (præmißis
figuris
) conformiter aſſumenda.
Sic ita omnium ſpeculorum regularium pro noſtra-
rum
uirium & experientiæ poßibilitate paßionibus aliqualiter pertractatis, ad aliqua
ſpecula
figurarum irregularium & compoſitarum mentem conuertimus:
uidentesq́;
quòd
antiquorum geometrarum diligentia & ſolicitudo circa ſpecula comburentia,
(à quorum totali ſuperficie ad unum punctum natur alem uel mathematicum fit re-
flexio
luminis & formarum incidentium) plurimum eſt uerſata:
ut circa rem ſcientiæ
geometriæ
plurimam ſubtilitatem rebus naturalibus applicantem:
actionem quoq; na-
turalium
formarum accelerantem in productione effectuum mirandorum:
huic nego-
tio
curam conſequenter in hoc libro dedimus, ut rei, ad quam, ſicut ad finem nobilißi-
mum
, omne, quod de natura quorumlibet ſpeculorum præmiſimus, aliqualιter ordina-
tur
.
Ex præmißis uerò libris ſatis patet, quòd figur a talium ſpeculorum comburentium
in
una ſuperficierum planarum, ut patet per 65 th.
5 huius, non eſt poßibilis: ſicut nec ab
aliqua
una ſuperficierum conuexarum quacunque, ſiue illa couexa ſuperficies fuerit
ſphærica
, ut patet per 65 th.
6 huius, ſiue fuerit columnaris uelpyramidalis, ut patet
per
59 th.
7 huius, poßibile eſt radios aliquos aggregari ad punctum unum mathema-
ticum
uel etiam naturalem.
A‘ concauis quoſpeculis ſphæricis non fit ad unum axis
punctum
mathematicum reflexio, niſi à peripheria unius tantùm circuli, & à tota ſu-
perficie
unius hemiſphærij ad totam ſemidiametrum ſiue axem ſpeculi, ut oſtenſum eſt
per
68 th.
8 huius. Non fit autem omnium radiorum, æquidiſtanter axi ſpeculi ſuperfi-
ciei
talis ſpeculi incidentium reflexio ad punctum unum.
Sed ne ab aliqua ſuperficie-
rum
ſpeculorum columnariũ uelpyramidalium concauorũ eſt hoc poßibile fieri:
prout
infrà
in præſenti libro demonſtrabimus.
Reſtat ergo, ut ſuperficies alias huic noſtro
propoſito
competentes cum demonſtrationis diligentia perquiramus:
quoniam illud,
quod
ex plurium ſpeculorum regularium compoſitione ad hũc effectum poßibile prius
fore
diximus, unius ſuperficiei (à qua totali ad unum punctum fiat reflexio) certitu-
dinem
non attingit:
ne ad illorum peruenit commoditatem: ne in illis adeò relucet
humani
bonitas ingenij & utilitas figurarum.
In his ita columnaribus & pyrami-
dalibus
, & alijs irregularibus quibuſcunque ſpeculis, & etiam in ιpſis comburentibus
670368VITELLONIS OPTICAE ſpeculis ſupponimus principia, quæ in libris præcedentibus ſunt præmiſſa, ut patet in 5. 6
& præcipuè 7 & 8 libris huius ſcientiæ:
quæ uerò ex præſuppoſitis principijs & cõclu-
ſionibus
demonſtranda de his ſpeculis prænominatis uidimus, ſunt iſta.
THEOREMATA
1. In ſpeculis column aribus concauis communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi quan-
do
eſt linea longitudιnis ſpeculi: quando circulus: quando́ oxygonia ſectio. Alhaz. 89 n 5.
Quod hic proponitur, patet ex præmiſsis in libro 7 huius de ſpeculis columnaribus conuexis-
Et
quia ſpeculum columnare concauum non minus participat formam & proprietatem columnæ
quàm
conuexum:
patet quòd propoſita paſsio eodem penitùs modo demonſtráda eſt de ſpeculis.
columnaribus
concauis, ut de columnaribus conuexis.
Patet ergo propoſitum: nec enim neceſſa-
rium
talibus amplius immorari.
Et quando fuerit communis illa ſectio linea longitudinis ſpeculi:
erunt
modi reflexionum & loca imaginum ſicut in ſpeculis planis:
quãdo uerò illa ſectio commu-
nis
fuerit circulus:
erunt modi reflexionis & loca reflexionum, ſicut in ſpeculis ſphæricis cõcauis.
Eruntq́
;
loca imaginum quandoq; ultra ſpeculum: quãdoq; in ipſa ſuperficie ſpeculi: quandoq; in-
ter
uiſum & ſpeculum:
quandoq; in ipſa ſuperficie uiſus: & omnium iſtorum idem eſt demonſtran-
di
modus, qui in illis ſphærieis concauis ſpeculis patuit per 11 th.
8 huius.
2. In ſpeculis pyramidalibus concauis communem ſectionem ſuperficiei reflexionis & ſpecu-
li
lineam longitudinis ſpeculi aut ſectionem oxygoniam poßibile eſt eſſe: circulum uerò impoßi-
bile
. Alhazen 97 n 5.
Paſsiones propoſitæ de præſentibus ſpeculis eodem penitùs modo demonſtrabiles ſunt, quo &
de
ſpeculis pyramidalibus cõuexis ſunt oſtẽſæ per diuerias propoſitiones 7 huius.
Patet ergo pro-
poſitum
.
Et quando cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi fuerit linea longitudinis: erũt
modi
reflexionum & loca imaginum, quæ & in ſpeculis planis oſtenſa ſunt per 49 th.
5 huius.
3. In omni ſuperficie reflexionis à ſpeculis columnaribus uel pyramidalibus concauis, centrũ
uiſus
: & punctum rei uiſæ: punctum reflexionis: & punctum axis, (in quem cadit perpendicu-
laris
duct a à puncto reflexionis ſuper ſuperficiem ſpeculum in puncto reflexionis contingẽtem)
conſiſtere
eſt neceſſe. Alhazen 46 n 4.
Sit ſpeculum columnare concauum: cuius axis ſit a b: ſitq́; centrum uiſus t: & punctum rei uiſæ
d
:
reflectaturq́; forma puncti rei uiſæ, quod eſt d, ad uiſum t à puncto ſpeculi e: & in puncto e con-
tingat
ſuperficiem ſpeculi ſuperficies plana:
ſuper quam ſuperficiem à puncto e ducatur linea per-
pendicularis
per 12 p 11:
quæ ſecetlineã a b axem ſpeculi in puncto f: & ſit linea e f. Dico quòd pun-
cta
t, d, e, f neceſſariò erunt ſemper in ea dẽ ſuperficie reflexionis.
Aut enim hæc ſuperficies reflexio-
nis
æ quidiſta bit baſibus columnæ, aut .
Si ſic: patet per 100 th. 1 huius quòd cominunis ſectio ſu-
perficiei
reflexionis & ſuperficiei ſpeculi erit circulus æquidiſtans baſibus columnę:
& linea ducta
à
puncto reflexionis, quod eſt e, tranſiens per centrũ illius circuli, eſt perpendicularis ſuper ſuper-
ficiem
columnæ, ut patet per 96 & per 100 th.
1 huius. Et ſi centrum uiſus, quod eſt t, & punctum rei
uiſæ
quod eſt d, fuerint in illa linea:
fiet reflexio formarum punctorum uiſorum tantùm ſecundum
illam
lineam per 21 th.
5 huius: eruntq́; ιlla quatuor puncta, (quæ ſunt t,
d
, e, f) omnia in ſuperficie reflexionis.
Quòd ſi centrum uiſus uel pun-
ctum
rei uiſæ non fuerit in hac linea perpendiculari:
ſem per tamẽ linea
e
f perpẽdiculariter à puncto e ducta, cadet in axem a b per 96 th.
1 hu-
ius
, & linea reflexionis continebit cum illa perpendiculari angulum
acutum
:
quoniam cadet inter perpendicularem e f, & inter lineam, cir-
culum
(qui eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi) in
puncto
e contingentem.
Et quoniam hæc linea reflexionis cadit ſem-
perintra
ſpeculum:
quia ſecundum ſui partem, qua incidit ſpeculo, ne-
ceſſariò
cadet inter ſuperficies planas per cẽtrum uiſus ductas, portio-
nem
apparentẽ ſpeculi contingẽtes:
& quoniam per 20 th. 5 huius ſem-
per
angulus incidentiæ eſt æqualis angulo reflexionis:
patet quòd ſi
unus
illorum punctorum eſt in ſuperficie reflexionis, quod & reliquus.

Quia
enim angulus d e f erit æqualis angulo ſ e t, cadent hi anguli ex di-
uerſis
partibus perpendicularis lineæ, quæ eſt e f, intra ſpeculũ.
In eadẽ
itaq
;
ſuperficie cadent omnia puncta t, d, e, f. Et eodem modo demon-
ſtrandũ
eſt, à quocunq;
pũcto circuli, (qui eſt cõmunis ſectio ſuperficiei
reflexionis
& ſpeculi) fiat reflexio:
ſem per enim illa quatuor pũcta erũt
in
ſuperficie reflexionis.
Quòd ſi cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis
& ſuperficiei ſpeculi ſit linea lõgitudinis ſpeculi:
tũc iterũ à quocũq; pũcto illius lineæ flat reflexio:
671369LIBER NONVS. ſem per propoſita quatuor puncta erũt in ſuperficie reflexionis, ut patet per 27 th. 5 huius. Similiter
quoq
;
patet idem, ſi cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & horum ſpeculorum fuerit ſectio oxy-
gonia
:
quoniam illa ſectio ſecabit ſpeculũ trans axem per 103 th. 1 huius: & linea à puncto reflexio-
nis
perpendiculariter ducta ſuperſuperficiem, ſpeculum in puncto reflexionis contingẽtem, ſem-
per
cadet in axe, ut hæc in ſpeculis columnaribus & pyramidalibus conuexis ſunt amplius decla-
rata
.
Et ille modus demonſtrãdi eſt uniuocus & iſtis ſpeculis. Quòd ſi ſpeculum propoſitum fuerit
pyramidale
concauum:
tunc (ut ſuprà oſtenſum eſt per præmiſſam) impoſsibile eſt communem
ſectionem
ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi circulum eſſe:
quę ſectio ſi fuerit linea longi-
tudinis
uel ſectio oxygonia:
tunc eadem erit declaratio quòd quatuor prædicta puncta t, d, e, f con-
ſiſtunt
in ſuperficie reflexionis, quæ prius in ſpeculis columnaribus concauis.
Patet ergo illud,
quod
proponebatur.
4. Centro uiſus exiſtente intra ſpeculum columnare uel pyramidale concauum: à quolibet
puncto
ſpeculi fiet reflexio ad uiſum. Alhazen 49 n 4.
Sit ſpeculum columnare concauum: cuius axis ſit a b: & ſit centrum uiſus t, ſitq́; punctum t intra
ſpeculum
:
dico quòd ab omni puncto ſuperficiei ſpeculi fiet reflexio ad uiſum. Siue enim cõmunis
ſectio
ſu perficiei reflexionis & huius ſpeculi ſuerit linea longitudinis columnæ ſpeculi:
ut cum ſu-
perſicies
reflexionis ſecat ſuperficiem ſpeculi ſecũdum axis longitudinem, ut patet per 93 th.
1 hu-
ius
:
ſiue fuerit circulus æquidiſtans baſibus colũnæ ipſius ſpeculi: ſiue fuerit ſectio oxygonia: ſem-
per
patet per præmiſſam quòd punctus reflexionis & centrum circuli ſiue punctus axis, in quem
cadit
perpendicularis ducta à puncto reflexionis ſuper ſuperficiem ſpeculi, ſunt in eadẽ ſuperficie.

Eſt
ergo ſemper poſsibile, ut ab illo puncto flat reflexio ad uiſum:
quoniam in concauitate talium
ſpeculorum
non eſt corpus aliquod denſum reſiſtens multiplicationi formarum per medium.
A
quolibet
ergo puncto ſuperficiei talium ſpeculorum fiet formarum reflexio ad uiſum.
Idem quoq;
patet
in ſpeculis pyramidalibus concauis.
Quoniam enim centrum uiſus ſemper eſt intra talia ſpe-
cula
, non refert à quocunq;
puncto ſuperficiei ſpeculi flat reflexio: quoniam ſemper poſsibile erit
formam
ad uiſum peruenire, niſi fortè denſitas occipitis in quibuſdã ſitibus impediat reflexionẽ-
Patet
ergo propoſitum, reſumpta figuratione pręmiſſæ, poſitoq́;
puncto tintra ſuperficiẽ ſpeculi in
linea
t e.
Quicunq; enim punctus in utroq; ſpeculorũ fuerit datus: ſit ille punctus e: & ab eo extra-
hatur
perpendicularis ſuper ſuperficiem planam in illo puncto ſpeculum contingentem per 12 p 11.

Et
quoniam illa cadet in axem ſpeculi per 96 th.
1 huius: ſit, ut cadat in punctum f: & ſuper pũctum
e
terminũ lineæ e f flat per 23 p 1 angulus æ qualis angulo t e f, qui f e d.
Palàm ergo quòd forma pun-
cti
d reflectetur ad uiſum in puncto t exiſtentem per 20 th.
5 huius. Et hoc proponebatur.
5. Centro uiſus exiſtente extra ſpeculũ columnare uelpyramidale concauum integrum,
à
maiore parte ſuperficiei ſpeculi fiet reflexio ad uiſum. Alhazen 49 n 4.
Eſto ſpeculum columnare uel pyramidale concauum: cuius axis ſit a b: & ſit centrum uiſus pun-
ctum
t:
ſitq́; extra ſpeculum: dico quòd à maiore parte ſuperficiei concauæ ſpeculi flet reflexio ad
uiſum
.
Imaginentur enim ſuperficies contin gentes columnam uel pyramidem à uiſu productæ ad
ſpeculum
:
palamq́; per 1 p 7 huius quoniam ſolùm pars ſuperficiei ſpeculi interiacens illas ſuperfi-
cies
contingentes eſt illa, à qua, ſpeculo exiſtente conuexo, fit reflexio ad uiſum.
Eſt autem illa pars
minor
pars ſuperficiei ſpeculi, ut patet de ſpeculis columnaribus per 78 th.
4 huius, & de pyrami-
dalibus
per 84 th.
4 huius: ablata itaq; illa parte remanet maior pars ſuperficiei ſpeculi. Fit autem
à
tota illa ſuperficie reflexio ad uiſum:
quoniam omnis linea ducta ſub lineis contingentibus ſpe-
culum
in aliqua illarum ſuperficierum, producta ſecat ſuperficiem ſpeculi per 4 th.
7 huius: ſecun-
dum
illam ergo poteſt fieri reflexio ad uiſum.
Patet ergo propoſitũ.
806[Figure 806]a d e f b c
6. Speculo pyramidali concauo integro exiſtẽte, oppoſito́ ipſo
uiſui
ex parte ſuæ baſis exiſtenti: nullius puncti forma uidebi-
tur
, niſi intra ſpeculum exiſtentis. Alhazen 50 n 4.
Eſto ſpeculum pyramidale concauum: cuius axis ſit a b: ſitq́; eius
conica
ſuperficies tota integra:
baſis uerò eius, quæ eſt ſuperficies
plana
, ſit ſubmota ab ipſo ſpeculo:
ſitq́; centrum uiſus c ex parte ba-
ſis
ſubmotæ:
dico quòd uiſus non percipiet formam alicuius puncti
rei
uiſæ, niſi illius, quę fuerit intra ipſum ſpeculum.
Si enim centrum
uiſus
c in aliqua cõſiſtat linea longitudinis ſpeculi, fiatq́;
reflexio ab
illa
linea longitudinis ad uiſum:
tunc patet quia punctum rei uiſæ
oportebit
conſiſtere intra ſpeculum:
quoniam ex hypotheſi cen-
trum
uiſus eſt ex parte baſis ſpeculi:
oportebitq́ue punctum rei ui-
ſæ
in eadem linea longitudinis exiſtere:
aliàs enim non fieret re-
flexio
propter in æqualitatem angulorum.
Quòd ſi centrum uiſus
c
ſit ſub aliqua linearum longitudinis ſpeculi:
tunc adhuc patet
propoſitum
.
Quoniam enim omnis perpendicularis ducta à quo-
cunque
puncto reflexionis, quæ fieri poſsit ad uiſum c in hoc ſitu,
672370VITELLONIS OPTICAE tenet angulum acutum cum linea reflexionis: patet per 33 th. 5 huius ſemper fiat reflexio ex par-
te
anguli maioris, quòd ſem per fiet reflexio ex parte acuminis pyramidis ſpeculi.
Oportet ergo de
neceſsitate
, ut puncta rei uiſæ, quorum formæ reflectuntur ad uiſum à quibuſcunq;
punctis ſuper-
ficiei
totius ſpeculi, ſemper ſint intra ipſum ſpeculum.
Patet ergo propoſitum. Si uerò auferatur à
ſpeculo
tali portio aliqua ſecundum longitudinem ſpeculi:
tunc poterunt comprehendi exteriora,
quæ
ſunt extra ſpeculum:
quoniam patebunt liberi introitus lineis incidentiæ formarum extrinſe-
carum
, quę reflectentur ad uiſum.
Similiter quoq; accidit, ſi ſecetur pyramis ſpeculi ad modum an-
nuli
ſecundum aliquem circulum æquidiſtantem baſi, uel etiam ſecundum oxygoniam ſectionem,
taliter
, ut auferatur uertex pyramidis ſpeculi:
tunc enim lineæ incidentiæ liberum habebũt ingreſ-
ſum
:
plures tamen formæ reflectentur ad uiſum ſi centrum uiſus fuerit ex parte ſuperficiei conca-
uitatis
ſpeculi, quàm ſi fuerit ex parte ſuæ baſis:
quia tunc lineis incidentibus latior uia patet.
7. A quocun puncto ſpeculi columnaris uelpyramidalis concaui non eſt poßibile niſifor-
mam
unius puncti ad eundem uiſum reflecti. Alhazen 51 n 4.
Eſto, ut in præmiſſa, ſpeculum columnare uel pyramidale concauũ, cuius axis a b: ab eius quoq,
puncto
e reflectatur ad uiſum c forma pũcti d:
dico quòd ab eodẽ puncto e formam alterius puncti,
quàm
d, ad uiſum exiſtentem in puncto c impoſsibile eſt reflecti.
Ducatur enim à puncto reflexio-
nis
, qui eſt e, linea perpendicularis ſuper ſuperficiem ſpeculum in puncto e contingentem:
quæ ſe-
cabit
axem ſpeculi per 96 th.
1 huius: ſecet ergo in puncto f. Palàm itaq; per 3 huius quoniam pun-
cta
c, d, e, f ſunt in eadem ſuperficie.
Et quoniam una ſola linea recta à centro uiſus, quod eſt e, duci-
bilis
eſt ad punctum reflexionis, quod eſt e:
patet quòd angulus c e f non poteſt uariari: ergo nec
angulus
d e f, qui per 20 th.
5 huius eſt æqualis angulo c e f. Linea ergo e d eſt tãtùm unica linea, cu-
ius
alicuius puncti forma poteſt reflecti ad uiſum c:
ſed ex hypotheſi forma puncti d reflectitur ad
uiſum
:
nullius ergo alterius puncti forma ad ipſum reflectetur. Cum enim aliqua linea incidentiæ
peruenit
ad aliquod punctum corporis:
non poteſt forma alterius puncti per illam lineam incidere
ſpeculo
:
quoniam punctus altior occultat poſteriorem, nec præſtat tranſitum formæ illius. Patet
ergo
propoſitum:
quoniam in his ſpeculis à quocunq; puncto facta reflexione formę unius puncti,
non
poteſt ab eodem puncto ſpeculi forma alterius puncti reflecti ad eundem uiſum.
Sed à duo-
bus
uiſibus poſſunt in eodem puncto ſpeculi duorum punctorum formæ comprehẽdi, ſicut à plu-
ribus
uiſibus plures formæ diuerſorum punctorum:
quoniam, ut patet per 18 th. 7 huius, infinitæ
poſſunt
ſumi ſuperficies ſuper perpendicularem e f ſe ſecantes, in quarum qualibet ex utraq;
parte
perpendicularis
e f ſumi poſſunt duo ariguli acuti æquales.
Licet autem illud, quod hic proponi-
tur
, ſatis patuerit per 29 th.
5 huius: hic tamen idem declarauimus: ideo quia oppoſitum in his ſpe-
culis
plus ueriſimile uidebatur.
8. Linea longitudinis ſpeculi columnaris uelpyramidalis concaui exiſtente communi ſectio-
ne
ſuperficiei reflexιonis & ſpeculi: unus eſt tantùm punctus reflexionis, & unius punctirei ui-
ſæ
ad unius uiſus centrum: & uidetur unica imago.
Non oportet huic propoſitioni declaran aliter inſiſti, niſi ſicut idem oſtenſum eſt in ſpeculis
planis
, quòd ab uno tantùm puncto fit reflexio, & una tantùm occurrit uiſui imago, ut patet per 46
& 48 th.
5 huius. Linea enim recta eſt communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei ſpeculi
hinc
inde:
unicus ergo tãtùm eſt punctus reflexionis: unica tátùm ergo uidebitur imago ſub ſuper-
ficie
ſpeculi ſemper apparens, ut in planis ſpeculis:
eritq́; per 49 th. 5 huius diſtantia imaginis ſub
ſpeculo
æqualis diſtantiæ rei uiſæ ſupra ſpeculum.
Patet ergo propoſitum.
9. Communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris uel pyramidalis concaui
oxygonia
exiſtente: à pluribus punctis illius ſectionis poteſt fieri reflexio formæ eiuſdem puncti
reiuiſæ
adidem centrum uiſus. Alhazen 48 n 4. Item 93 n 5.
Sit ſpeculum columnare uel pyramidale concauum, cuius axis a b: ſitq́; centrũ uiſus c: & punctũ
rei
uiſæ ſit d, ut patet in figura 6 huius.
Si itaq; cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi fue-
rit
ſectio oxygonia:
dico quòd forma puncti d ad centrum uiſus c à pluribus punctis illius ſectionis
reflecti
poteſt.
Iam enim oſtendimus ſuprà per 22 th. 7 huius quòd à ſpeculis columnaribus conue-
xis
ab uno tantùm pũcto ſectionis oxygoniæ fit formæ eiuſdem puncti reflexio ad uiſum eundem:

& diximus quòd ſi diameter column æ fuerit æqualis diſtantiæ oculorum, quòd à duobus punctis
ſectionis
oxygoniæ poteſt fieri reflexio ad uiſum:
aliàs enim latebunt uiſum puncta reflexionis ſe
reſpicientia
, ſcilicet illa, per quæ tranſit circulus columnæ, ductus per punctum reflexionis æ qui-
diſtanter
baſibus:
unde uiſo uno illorum punctorum alius pũctus latebit propter minoris portio-
nis
columnæ ipſius apparentiam.
In his uerò ſpeculis columnaribus concauis apparet uiſui maior-
portio
columnæ, ut patet per 5 huius:
unde ab unico uiſu poſſunt percipl ambo puncta, quæ ſunt
extremitates
diametri circuli æquidiſtãtis baſibus columnæ.
Et eodem modo penitùs de ſpeculis
pyramidalibus
cõcauis declaran eius enim ſuperficiei plus medietate uni uiſui occurrit:
& duo
pũcta
per diametrũ circuli æ quidiſtãtis baſi pyramidis oppoſita uideri poſsũt.
Patet ergo ꝓpoſitũ.
673371LIBER NONVS.
10. Communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris uelpyramidalis concaui
oxygonia
exiſtente: erit locus imaginis quando ultra ſpeculum: quando citra uiſum: quan-
doque
in centro uiſus: quandoque in ſuperficie ſpeculi: quandoque inter uiſum & ſpeculum.
Alhazen
90 n 5.
Eſto ſpeculum columnare concauum: cuius pars axis ſit d k: & eius ſuperficiei columnaris & ſu-
perficiei
reflexionis communis ſectio ſit oxygonia:
quæ a b g: dico quòd poſsibile eſt totum; quod
hic
proponitur.
Ducatur enim in hac ſectione perpendicularis ſuper ſuperficiem ſpeculum cõtin-
gentem
in pũcto reflexionis, quæ ſit d g:
hæc itaq; per 112 & per 104 th. 1 huius erit ſemidiameter cu-
iuſdam
circuli ſecundum illum punctum ſecantιs columnam ſpeculi æquidiſtanter baſibus:
ſeca-
bitq́
;
axẽ ſpeculi, qui eſt k d: ſitq́; , ut ſecet ipſum in puncto d: eritq́; illa perpendicularis tantùm una:
cum
à nullo alio puncto ſectionis a b g poſsit duci linea perpendicularis ſuper ſuperficiem contin-
gentem
ſpeculum in puncto reflexionis quàm ab uno puncto reflexionis:
cum omnes aliæ lineæ à
quibuſcunq
;
punctis ſectionis a b g ductæ ad axem d h, ſint obliquæ ſuper ſuperficiem illam ſpecu-
lum
contingentem, ut patet per pręnominatas propoſitiones 1 huius.
Sumatur item alιus punctus
ſectionis
a b g, qui ſit b:
& ducatur ab illo puncto b linea
807[Figure 807]e b g c q l m d z o a f n t h k perpendicularis ſuper lineam rectam contingẽtem ſectio-
nem
a b g in puncto b:
& hæc quidem linea per 114 th. 1 hu-
ius
neceſſariò concurret cum perpendiculari g d.
Sit ergo,
exempli
cauſſa, cócurſus in puncto d:
quoniam ſi concur-
rant
ſub puncto d, eadem eſt demonſtratio:
ſitq́; punctus
b
taliter ſumptus in ſectione a b g circa punctum g, ut an-
gulus
b d g ſit acutus.
Deinde à puncto g ducatur in ſuper-
ficie
ſectionis a b g linea æquidiſtás lineæ b d per 31 p 1:
quę
ſit
g h:
& hæc linea cadet intra pyramidalẽ ſectionem: ideo
quia
cum angulus g d b ſit acutus ex hypotheſi, erit ſuus
coalternus
(qui eſt angulus h g d) ſimiliter acutus per 29
p
1:
cum lineæ b g & g h adinuicem æquidiſtent. Item inter
puncta
d & h ducatur à puncto g linea in ſuperficie ſectio-
nis
, quæ per 2 th.
1 huius neceſſariò concurret cum linea b
d
:
quoniam ipſa cõcurrit cum linea h g æquidiſtante lineæ
b
d:
ſit ergo punctus concurſus n: cadet itaq; linea g n inter
lineas
g h & b n.
In hacitaq; linea g n ſumatur pũctus qui-
cunq
;
, qui ſit o, inter duo puncta g & n, & ultra punctum n
ſumatur
punctus tin linea g n.
Item à puncto g ducatur
extra
ambas lineas g h & b d, alia linea intra ſectionem a b
g
, quæ ſit g z.
Hæc itaq; linea g z, quia concurrit cum linea
h
g in puncto g, neceſſariò concurret cum linea d b produ-
cta
ultra punctum b per 2 th.
1 huius: ſit concurſus in pun-
cto
e:
& ſuper g terminum lineæ g d fiat angulus æqualis
angulo
z g d per 23 p 1, qui ſit angulus d g q:
cadatq́; punctũ
q
in linea b d.
Similiter quoq; fiat angulus l g d æqualis angulo h g d: & fiat angulus m g d æqualis
angulo
n g d:
ſintq́; omnia puncta q, l, & m in linea b d. Palàm itaq; per 20 th. 5 huius, quòd ſi centrũ
uiſus
fuerit in puncto z, reflectetur ad ipſum forma puncti q à pũcto ſpeculi g:
& erit per 37 th. 5 hu-
ius
locus imaginis punctum e:
& ſi fuerit centrũ uiſus in puncto h, reflectetur ad ipſum forma pun-
cti
l à puncto ſpeculi g.
Et quoniá cathetus incidentiæ, quæ eſt l d, æ quidiſtat lineæ reflexionis, quæ
eſt
g h:
palàm quòd lineæ l d & g h nunquam concurrent. Erit ergo locus imaginis in puncto ſuper-
ficiei
ſpeculi, à quo fit reflexio (quod eſt punctum g) qui locus eſt primus & proprius ipſius imagi-
nis
propter continuitatem totius formæ reflexæ, prout diximus in 12 th.
8 huius. Si uerò centrum
uiſus
fuerit in puncto o, reflectetur ad ipſum forma puncti m à puncto ſpeculi, quod eſt g:
& locus
imaginis
erit punctum n.
Si uerò centrum uiſus fuerit in puncto n: erit locus imaginis formæ pun-
cti
m in ipſo centro uiſus, quod eſt in puncto n.
Quòd ſi cẽtrum uiſus fuerit in puncto t: erit iterum
locus
imaginis formæ puncti m in puncto n, quod erit tunc inter uiſum & ſuperficiem ſpeculi.
Pa-
tet
ergo propoſitum:
quoniã in ſpeculis pyramidalibus concauis poterit ſecundum præmiſſa, coo-
perante
113 huius, demonſtratio faciliter coaptari.
Hoc itaq; proponebatur.
11. Centro uiſus & puncto rei uiſœ exiſtentibus in eadem linea perpendiculari ſuper ſuperfi-
ciem
ſpeculi columnaris uel pyramidalis concaui: quando ab unopuncto ſpeculi: quando à
duobus
fit reflexio: & locus imaginis ſemper erit centrum uiſus. Alhazen 91 n 5.
Sit ſpeculum columnare concauum: cuius a xis ſit a b: ſitq́; centrum uiſus c: & punctum rei uiſæ
d
:
ſintq́; puncta c & d in una linea perpendiculari ſuper ſuperficiẽ ſpeculi, quæ ſit e f, uel in alia linea
perpendiculari
ſuper lineá e f:
quæ ſit h p, ita quòd punctus e ſit pũctus ſuperficiei ſpeculi, & pũctus
f
ſit pũctus axis a b:
& producatur linea e f ad aliá partem ſpeculi in punctũ g. Dico quòd quandoq;
ab
uno puncto ſpeculi, ut à puncto e:
quandoq; à duobus, ut à punctis e & g, poteſt forma puncti d
674372VITELLONIS OPTICAE reflecti ad uiſum c. Palàm enim per 21 th. 5 huius quòd linea c e, in qua eſt punctus rei uiſæ, qui eſt d,
reflectitur
in ſeipſam:
tunc enim infinitæ poſſunt intelligi ſuperficies ſecantes ſe ſuper lineam e f,
quarum
quælibet eſt erecta ſuper ſuperficiem contingẽtem ſpeculum per 18 p 11:
cum linea e f, quæ
eſt
communis ſectio illarum ſuperficierum, ſit erecta ſuper ſuperficiem ſpeculum in puncto e con-
tingentem
.
Quádo ergo quarundam illarum ſuperficierum & ſuperficiei ipſius ſpeculi communis
ſectio
eſt linea recta, quę eſt linea longitudinis ſpeculi æquidiſtans axi a b:
tunc, ſicut per 21 th. 5 hu-
ius
in ſpeculis quibuſcunq;
oſtendimus, non ſiet reflexio, niſi ſuper eandem lineam perpendicula-
rem
, quæ eſt e c:
& (ut patet per 32 & 36. th. 5 huius) locus imaginis eſt centrum uiſus, qui eſt pun-
ctus
c:
nec uidebitur aliquis pũctus rei uiſæ, niſi ſolus ille, qui fuerit in ſuperficie ipſius uiſus. Quã-
do
uerò aliqua illarum ſuperficierum perpendicu-
808[Figure 808]a g c p c f d h d e b larium ſuper ſuperficiem ſpeculum in puncto e con
tingentem
, ſecat ſuperficiem concauam ipſius ſpe-
culi
, ita quòd communis ſectio illarum ſuperficierũ
eſt
circulus æquidiſtans baſibus colũnæ, cuius cen-
trum
eſt f punctum axis:
& tunc ſi punctum f fuerit
in
diametro p h inter punctum c, quod eſt centrum
uiſus
, & punctum d, quod eſt punctum rei uiſæ, ita
quòd
æqualiter diſtet ab utroq;
: ſitq́; linea c f æqua-
lis
lineæ f d:
poterit forma puncti d ad uiſum c refle-
cti
à duobus punctis ſpeculi, quæ ſunt e & g:
& ſunt
puncta
terminantia diametrũ illius circuli.
A quo-
libet
enim illorũ punctorum fit reflexio formę pun-
cti
d ad uiſum c:
ideo quòd angulus d e f eſt æqualis
angulo
f e c:
& ſimilιter angulus d g f æqualis angu-
lo
f g c per 4 p 1.
Duorum enim trigonorum d f e & f
e
c duo latera d f & f c ſunt æqualia ex hypotheſi, &
latus
f e eſt commune, angulusq́;
d f e eſt æqualis angulo c f e: quia uterq; eſt rectus: & ſimiliter eſt
in
trigonis d f g & c f e.
Angulum itaq; d e c per æqualia diuidit perpendicularis e f: & angulum d g
c
per æqualia diuidit perpendicularis f g ducta à puncto reflexionis ad centrũ illius circuli.
Et quo-
niam
cathetus incidentiæ, quæ eſt d f, cum linea reflexionis e c uel g c non concurrit niſi in centro
uiſus
, quod eſt c:
patet per 37 th. 5 huius quoniam centrum uiſus eſt locus imaginis formæ puncti
d
.
Alia uerò puncta lineæ perpendicularis, quæ eſt c d h, non reflectuntur ad uiſum c à puncto ſpe-
culi
h, niſi ſolus ille punctus, qui eſt in ſuperficie ipſius uiſus, ut ſuprà patuit:
ideo quòd reflecti-
tur
niſi per eandem perpendicularem.
Cum uerò alicuius illarum ſuperficierum perpẽdicularium
ſuper
ſuperficiem ſpeculum propoſitum in puncto e contingẽtem & ſuperficiei ſpeculi fuerit oxy-
gonia
ſectio:
non poterunt puncta lineæ reflexionis reflecti ad uiſum ab aliquibus alijs punctis ſe-
ctionis
:
(ſicut patet per 112 th. 1 huius) duæ lineæ perpendiculares ſuper ſuperficiẽ ſpeculi in ſu-
perficie
ſectionis ſe interſecare poſsint, ſicut in ſuperficie circuli æquidiſtantis baſibus ſpeculi
ſe
tales duæ diametri ſecant ſupercentrum f, ut iam patuit, quę ſunt p h & e g.
Non enim eſt diame-
ter
ſectionis (quæ eſt p h) perpendicularis ſuper ſuperficiem contingẽtem ſpeculum in puncto h,
ſed
obliquè incidit ſuper illam, quando diameter e g perpendicularis eſt ſuper ſuperficiem ſpeculi:

& hoc accidit propter obliquationem ſectionis oxygoniæ ſuper axem columnæ ſpeculi.
Non ergo
reflectetur
forma puncti d ad uiſum c per lineam c d h.
Sed ſi puncta d & c æqualiter diſtent à pun-
cto
f, ita ut linea d f ſit æqualis lineæ f c:
tunc à punctis ſpeculi e & g, quæ ſunt termini lineę perpen-
dicularis
ſuper ſuperficiem ſpeculi, quæ eſt linea e f g, poteſt fieri reflexio formæ puncti d ad uiſum
c
per 20 th.
5 huius, & per 4 p 1, ut ſuprà patuit: quoniam anguli d e f, & f e c ſunt æquales: & itẽ an-
guli
d g f & f g c ſunt æquales, & punctum rei uiſæ, quod eſt d, & cẽtrum uiſus, quod eſt c, ſunt cum
ambobus
punctis reflexionis, qui ſunt e & g, & cum pũcto axis f, cui incidit linea e f g, quæ eſt per-
pendicularis
ſuper ſuperficies contingentes ſpeculum in punctis e & g in eadem ſuperficie ipſius
ſectionis
.
Patet ergo quòd fiet ab illis duobus pũctis reflexio formæ puncti d ad uiſum c: & erit l o-
cus
imaginis in utriſq;
centrum uiſus, quod eſt c. Sed ſi puncta d & c fuerint in perpendiculari e f:
tunc
non fiet reflexio ab aliquo puncto ſectionis oxygoniæ, niſi ſolùm à puncto e:
quoniam forma
incidens
ſuperficiei ſpeculi ſecundum lineam perpendicularem, reflectitur ſecũdum eandem per-
pendicularem
:
& in ſectione oxygonia eſt unica linea perpendicularis ſuper ſuperficiem ſpeculum
contingentem
.
Quare, ut prius dictum eſt, per illam ſolam fit reflexio ſolius puncti lineæ perpendi-
cularis
, qui eſt in ſuperficie uiſus:
& ſicut prius, erit locus imaginis in centro uiſus. Eodem quoque
modo
deducendo, patet idem propoſitũ in ſpeculis pyramidalibus concauis.
Ducta enim à centro
uiſus
ad ſuperficiem contingẽtem ſpeculum pyramidale linea recta perpendiculari ſuper illam ſu-
perficiem
:
ſi in illa perpẽdiculari ſumatur punctus corporeus inter uiſum & ſpeculum: patet quòd
non
reflectetur ſorma eius ad uiſum ſecundum illam perpendicularem:
quoniam punctus ille oc-
cultabit
terminum perpendicularis, & non reflectetur ab ipſo.
Si autem nullus punctus corporeus
fuerit
in illa perpendiculari:
reflectetur ad uiſum ſecundum hác perpendicularẽ forma ſolius pun-
cti
ſuperficiei uiſus, quod punctum ex illa ſuperficie uiſus ſecat ipſa perpendicularis.
Si communis
ſectio
ſuperficiei reflexionis & ſpeculi fuerit linea longitudinis ſpeculi:
ab uno tantùm puncto ſpe-
675373LIBER NONVS. culi ſit reflexio, ſicut & in alio ſpeculo columnari præ oſtenſum eſt. Quòd ſi ſectio fuerit oxygonia,
quandoq
;
ab uno puncto: quandoq; à duobus poteſt fieri reflexio ſecundũ diuerſitatem ſitus pun-
cti
rei uiſæ & centri uiſus:
quoniam punctis c & d exiſtentibus in linea f p, fiet reflexio à puncto h:
& ſi puncto c exiſtente in linea f g, punctus d ſit in linea f e:
fiet reflexio ſortè à punctis h & p: & ſem-
per
locus imaginis eſt centrum uiſus.
Vniuerſaliter enim tam in ſpeculis pyramidalibus quàm co-
lumnaribus
concauis, exiſtẽte axe ſpeculi inter uiſum & ſpeculum, non fiet reflexio per lineam ad
uiſum
perpendicularem, niſi ab uno tantùm puncto ſpeculi, quẽ ſecat illa perpẽdicularis:
& ſolùm
illius
puncti ſuperficiei uiſus, quem ſecatilla perpendicularis ducta à cẽtro uiſus.
Hoc quoq; quod
præmiſimus
, tunc demum uerùm eſt, ſi linea f h ſuerit perpendicularis ſuper lineam longitudinis
ſpeculi
:
quod eſt poſsibile fieri in ſpeculis pyramidalibus, non autẽ in ſpeculis columnaribus: quia
tunc
ſemper ſectio eſt obliqua ſuper ſuperficiem ſpeculi:
& ſimiliter eſt de linea f p. Patet ergo pro-
poſitum
:
quoniam ſectionem pyramidalem poſsibile eſt ſic diſponi, ut linea p h ſit perpendicularis
ſuper
ſpeculi ſuperficiem, & ut ordinetur reflexio ſecun dum illud.
809[Figure 809]a b b
12. Centro uiſus exiſtente in centro baſis ſpeculi columnaris cõcaui,
aut
circuli æquidiſtantis baſi: fiet reflexio formæ ipſius oculi ab arcu cir-
culi ſpeculi ſimili arcui circuli magni, qui eſt in ſuperficie oculi: erit́ locus imaginis centrum uiſus. Alhazen 92 n 5.
Sit ſpeculum columnare concauum: cuius axis ſit a b: ſitq́; centrum ui-
ſus
in puncto b:
quod per 92 th. 1 huius eſt cẽtrum circuli, qui eſt baſis ſpe-
culi
:
dico quòd forma ipſius oculi uidentis reflectetur ad ipſum uiſum ab
arcu
circuli baſis ſpeculi, ſimili arcui circuli magni, qui eſt totius ſphæræ
oculi
, tranſiens per centrum foraminis uueæ & per centrum oculi:
hoc eſt
arcui
, qui interiacet extremas perpendiculares, quæ à centro uiſus ſecan-
tes
peripheriam foraminis uueæ duci poſſunt ad peripheriam circuli ſpe-
culi
.
Imaginentur enim illæ lineæ à centro oculi per centrum foraminis
uueæ
& per totam peripheriam cuiuſdã arcus circuli magni ſphęræ ipſius
oculi
, ſecantis portionem ſphæræ oculi, cui correſpondet foramen uueæ,
per
æqualia.
Illæ ergo lineæ omnes erunt perpendiculares ſuper ſuperfi-
ciem
ſphæræ oculi per 72 th.
1 huius: quoniam ducuntur à centro: ſed eæ-
dem
lineæ ad peripheriam circulι baſis ſpeculi productæ ſunt perpendi-
culares
ſuper ſuperficiem ſpeculi per eandem rationem:
quoniam exeunt
à
centro illius circuli, quod eſt b.
Iſtæ ergo lineæ ſunt perpendiculares ſu-
per
utraſq;
iſtas ſuperficies: ergo per 21 th. 5 huius ipſæ reflectuntur in ſeipſas. Formæ ergo puncto-
rum
ſuperficiei oculi in illis perpendicularibus cadentes, reflectũtur ad uiſum per eaſdem.
Et quo-
niam
circulus ſphæræ oculi & circulus baſis ſpeculi (cum idẽ centrum habeant) ſunt circuli æqui-
diſtantes
:
patet per defin itionẽ ſimilium arcuum, quòd arcus quaſq; duas ipſarum ſemidiametros
interiacentes
ſunt ſimiles.
Arcus itaque circuli ſpeculi, à
810[Figure 810]d z b t m q l i p h k f g e a quo ſit reflexio, eſt ſimilis arcui oculi, qui reflectitur.
Et
fortè
ille arcus hinc inde eſt quadrans circuli:
quia ſicut
in
4 th.
3 huius diximus, latus rectum ſubtenſum arcui
circuli
magni, & ſphæræ ipſius oculi tranſeunti per cen-
trum
uueæ & trans totum foramẽ uueæ, eſt quaſi æqua-
le
lateri quadrati inſcriptibilis ipſi ſphæræ oculi:
illi au-
tẽ
correſpondet in centro angulus rectus, & in ſuperficie
ipſius
ſphæræ quadrans circuli per 33 p 6.
Locus autem
imaginis
omnium pũctorum ſuperficiei oculi taliter re-
flexorum
eſt in centro ipſius uiſus, ut patet per præmiſ-
ſam
.
Et quoniã de quocunq; circulo ſpeculi æquidiſtan-
te
baſi eſt eadem demonſtratio:
patet ergo propoſitum.
13. In ſpeculis columnaribus concauis ſumptis duo-
bus
punct is in axe ſpeculi: poßibile eſt unum reflecti ad
alterum
à toto uno circulo ſpeculi: locus́ imaginis erit
quidã
circulus extra ſuperficiẽ ſpeculi. Alhaz. 94 n 5.
Eſto ſpeculum columnare concauum: cuius axis ſit e
z
, ſintq́;
t & h duo pũcta ſignata in axe: dico quòd eſt poſ-
ſibile
unum illorum punctorum reflecti ad alterum, ut
proponitur
.
Sint enim circuli a g & b d baſes ſpeculi: &
diuidatur
linea th per æqualia in puncto q per 10 p 1:
&
ſuper
cẽtrum q deſcribatur circulus in ſuperficie ſpeculi
æquidiſtás
baſibus ſpeculi per 102 th.
1 huius: cuius dia-
meter
ſit linea l q m:
ducantur quoq; lineæ longitudinis
ſpeculi
per 101 th.
1 huius: quæ ſint b l a, & d m g: fiat quoq; circa centrum h circulus: cuius diameter
676374VITELLONIS OPTICAE ſit linea k h p: & ducantur lineæ t l, t m, h l, h m. Et quia axis ſpeculi, qui eſt e z, per 92 th. 1 huius ere-
ctus
eſt ſuք ſuperficiẽ circuli l m:
patet quia anguli t q l & t q m & h q l & h q m ſunt recti: ſed & lιnea
t
q eſt æqualis lineæ q h exhypotheſi:
& lineæ q m & q l ſunt æquales per definitionem circuli: ergo
per
4 p 1 trigona quatuor, quæ ſunt t q m & h q m & t q l & h q l ſunt æquiangula:
angulus itaq; t l q
eſt
æqualis angulo q l h:
& angulus t m q æqualis angulo q m h. Si itaq; centrum uiſus fuerit in pun-
cto
t, & alicuius rei uiſæ punctus fuerith:
reflectetur forma puncti h ad uiſum exiſtẽtem in puncto
t
, à puncto ſpeculi, quod eſt l:
& ſimiliter à puncto m. Si itaq; triangulus t l h, fixo manente latere t h,
quod
eſt pars axis ſpeculi, imaginetur moueri quouſq;
redeat ad locum, unde ſumpſit motus prin-
cipium
:
tunc punctus l motu ſuo deſcribet circulum: & ſemper duo anguli t l q & q l h manebunt
æquales
:
& ſemper in hoc motu reflectetur ſorma puncti h ad uiſum exiſtentem in puncto t. Quia
uerò
diameter p h k eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem ſpeculi:
palàm quia ipſe eſt cathetus in-
cidentiæ
formæ puncti h.
Producatur itaq; eadem cathetus p h k ultra pũctum k extra ſuperficiem
ſpeculi
, donec concurrat cum linea reflexionis, quæ t l, producta:
cõcurret autem per 14 th. 1 huius:
quoniam
angulus t h k ſit rectus, angulus h t l eſt acutus:
ſit punctus concurſus f. Similiter quoq;
producta
catheto h p ultra punctum p:
cõcurret ipſe cum linea reflexionis, quæ eſt t m: ſit punctus
concurſus
r:
eruntq́; per 37 th. 5 huius puncta f & r loca imaginũ ſormæ puncti h: motoq́; triangulo
t
l h, mouebitur ſimul cum illo triangulus t f h:
& in hoc motu punctus f deſcribet circulum extra
columnam
ſpeculi:
totusq́; ille circulus erit locus imaginis. Et idem erit probandi modus ſumptis
quibuſcunq
;
duobus pũctis in axe ſpeculi. Oportebit taméhoc modo uiſum taliter ſiſti, ut centrũ
eius
ſit directè in axe ſpeculi, & punctus rei uiſæ ſit in aliquo cẽtro circuli ſpeculi, aut circuli baſis,
aut
æquidiſtantis ei:
aliàs enim locus imaginis occurret uiſui extra ſpeculũ. Patet ergo ꝓpoſitũ.
811[Figure 811]a d e g b h e f
14. Communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi columnaris concaui exiſtẽte circulo:
quando
unum: quando duo: quando tria: quando quatuor
erunt
puncta reflexionis & non plura: & ſecũdum hæc loca ima-
ginum numer antur. Alhazen 95 n 5.
Eſto ſpeculum columnare concauum, cuius axis a b: ſitq́; com-
munis
ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi circulus, quic d e f:
cu-
ius
centrum ſit b:
ſitq́; centrum uiſus g: & punctũ rei uiſæ h: quæ ſint
intra
illum circulum æqualiter uel inæqualiter diſtantia à centro b:

ſintq́
;
ambo ab una parte centri b. Dico quòd uerum, quod propo-
nitur
.
Ducantur enim diametri g b & h b: quæ producantur ad peri
pheriam
circuli:
patetq́; per 40 th. 8 huius quoniá poſsibile eſt quá-
doq
;
formam puncti h reflecti ad uiſum exiſtentem in puncto g ab
uno
tantùm puncto circuli c d e f:
quandoq; à duobus: quandoque
uerò
a tribus:
quandoq; uerò à quatuor: non autem à pluribus. Et
quoniam
in propoſito, cum reflexio fiat à circulo ſpeculi, eſt ali-
qua
differentia quo ad illud:
patet ergo primum propoſitum. Patet
etiã
, prout oſtenſum eſt in 11 th.
8 huius, ſiue catheti incidentiæ con-
currant
cum lineis reflexionis ſiue æquidiſtent, quòd ſecũdum nu-
merum
linearum reflexionis imagines numerantur.
Et hoc eſt to-
tum
, quod proponebatur.
15. In columnaribus cõcauis ſpeculis communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi exi-
ſtente
oxygònia: formarum punctorum rei uiſœ quarundam fit ab uno tantùm puncto ſpeculi
reflexio
ad uiſum: quarundam à duobus: quarundam à tribus: quarundam à quatuor: non au-
tem
à pluribus: & ſecundum hœc loca imaginum numer antur. Alhazen 95 n 5.
Eſto ſpeculum columnare concauum: cuius axis ſit linea x h: ſitq́; punctus rei uiſæ obliquè in-
cidens
ſpeculo, ita quòd non ſit in aliqua linearum perpẽdicularium ſuper ſuperficiem ſpeculi:
qui
ſit
punctus a:
taliter ut communis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſit ſectio oxygonia. Dico
quòd
poſsibile eſt, ut ab uno puncto, uel à duobus, uel à tribus, uel à quatuor punctis alicuius oxy-
goniæ
ſectionis fiat reflexio ad uiſum:
& quandoq; unica appareat imago, quãdoq; duæ, quandoq;
tres
, quandoq;
quatuor & non plures imagines: quoniam totidem ſunt puncta reflexionis tantùm
poſsibilia
.
Imaginetur itaq; ſuperficies plana tranſiens per punctum a æquidiſtans baſibus ſpeculi
propoſiti
:
eritq́; cómunis ſectio huius ſuperficiei & ſuperficiei ſpeculi circulus per 100 th. 1 huius,
cuius
circuli centrum ſit h:
ſumaturq́; in ſuperficie illius circuli aliud punctum, quod ſit b, inæqua-
liter
diſtans à centro h cum puncto a:
& ducantur à punctis a & b ad centrum circuli h lineæ a h &
b
h:
& compleantur diametri illius circuli eiſdẽ lineis ad peripheriam circuli hinc inde productis.
Palàm
ergo per ea, quæ dicta ſunt in theoremate pręcedente, & in 40 th.
8 huius, quòd ab uno pun-
cto
arcus interiacentis duas ſemidiametros a h & b h poteſt forma puncti a reflecti ad uiſum exi-
ſtentem
in puncto b:
uel forſitan à duobus uel à tribus: ſed à pluribus: ab arcu uerò oppoſito iſti
arcui
(utpote ab illo arcu, qui cadit inter eaſdem ſemidiametros productas ad aliam partem peri-
pheriæ
circuli) non poteſt fieri reflexio formæ pũcti a ad uiſum b, niſi ab uno tantùm puncto.
Eſto
itaq
;
quòd forma pũcti a reſlectatur ad uiſum b à tribus pũctis ſpeculi propoſiti arcus, ſcilicet unius
677375LIBER NONVS. inter iacentis ſemidiametros a h & b h: quæ ſint puncta g, d, e: & ducantur lineæ a g, h g, b g, a d, h d,
b
d, a e, h e, b e:
& à puncto a rei uiſæ ducantur in eadem ſuperficie tres lineæ æquidiſtantes tribus
ſemidiametris
, quæ ſunt h g, h d, h e:
quæ lineæ æquidiſtantes ſint a k, a f, an: ita quòd linea a k ſit
æquidiſtás
ſemidiametro h g:
& linea a f ſemidiametro h d: & linea a n ſemidiametro h e. Cum itaq;
linea
a k ſit æquidiſtãs ſemidiametro h g, & linea
812[Figure 812]s z o r x a h k g m b d e i t f q p f n b g concurrat cum eadem ſemidi a metro in pũcto
g
:
palàm per 2 th. 1 huius quoniá linea b g concur-
ret
cum linea a k:
ſit ergo punctus cócurſus k. Si-
militer
quoq;
per eandem ration em linea b d con
curret
cum linea a f:
ſit concurſus punctus f: ſimi-
liter
quoque linea b e concurret cum linea a n:
ſit
punctus
cõcurſus n.
Deinde à puncto b erigatur
perpendicularis
ſuper ſuperficiem circuli, cuius
centrum
h, per 12 p 11:
quæſit b t: & quoniam axis
x
h eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiem illius cir-
culi
:
erit per 6 p 11 linea b t æquidiſtãs axi x h. Su-
matur
quoq;
in linea b t punctũ quodcũq; , quod
ſit
t:
& ab illo ducantur tres lineę ad tria puncta k,
f
, n, quæ ſint lineæ t k, t f, t n:
& à tribus punctis g,
d
, e erigantur per 12 p 11 tres perpẽdiculares ſuper
ſuperficiem
circuli, cuius cẽtrum h:
quæ ſint g m,
d
l, e q:
erunt ergo per 6 p 11 lineæ b t & e q æ qui-
diſtantes
.
Et quoniam, ut patet per 1 th. 1 huius, o-
mnes
lineę æquidiſtantes ſunt in eadẽ ſuperficie:

palàm
per 1 p 11 quoniã lineæ b t & e q ſunt in ſu-
perficie
trianguli b t n:
igitur linea e q ſecabit li-
neam
t n:
ſit ut ſecet ipſam in puncto q: & penitus
per
eundem modum ſit, ut linea d l ſecet lineam t
fin
puncto l:
& linea g m ſecet lineam t k in pũcto
m
:
eruntq́; per 92th. 1 huius tres lineæ ſcilicet
e
q & d l & g m partes linearum longitudinis ſpe-
culi
:
cum ſint in ſuperficie columnæ ſpeculi per-
pendiculariter
productæ ſuper ſuper ficiẽ circuli,
cuius
centrum h:
& per conſequẽs ſint erectæ ſu-
per
baſes ſpeculi per 23 th.
1 huius. Et à puncto q
ducatur
per 31 p 1 linea æ quidiſtans lineæ n a:
quæ
ſit
linea q u:
hęc itaq; per 30 p 1 erit æquidiſtans li-
neæ
h e:
quoniam ipſa h e æquidiſtat lineæ a n, ut patet ex præmiſsis. Quia itaq; axis x h concurrit
cum
linea h e in puncto h:
palàm per 2 th. 1 huius quoniam ipſe axis cõcurret cum eius æquidiſtan-
te
ducta à puncto q:
ſit cõcurſus in puncto u: & ſit illa æquidiſtans linea q u: & ducatur linea t a: hæc
itaq
;
ſecabit lineam q u: quoniã linea q u ducitur à latere trianguli t b n, & à termino lineę e q æqui-
diſtantis
baſi t b, & omnes illæ lineæ ſunt in eadem ſuperficie, lineaq́;
t a producta eſt inter lineam
t
u æquidiſtantem axi h u, & inter ipſum axem:
patet quòd linea t a ſecabit lineã q u: ſunt enim am-
in eadem ſuperficie:
ſit itaq; linearum t a & q u pũctus ſectionis i: & ducatur linea q a. Quia itaq;
lineæ
h e & a n ſunt æquidiſtátes, ut ſuprà patuit:
palàm per 29 p 1 quia angulus b e h extrinſecus eſt
æqualis
angulo e n a intrinſeco, & anguli h e a & e a n ſunt æquales, quia coalterni:
ſed & angulus
reflexionis
, qui eſt h e b, eſt æqualis angulo incidentiæ, qui eſt a e h, per 20 th.
5 huius. Erit ergo an-
gulus
e a n æqualis angulo a n e:
ergo per 6 p 1 in trigono e a n duo latera e a & e n ſunt æqualia: ſed
linea
e q eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem trigoni a e n:
quia & ſuper ſuperficiem circuli, cuius
cẽtrum
eſt h, eſt erecta, ut ſuprà patuit.
Cum itaq; linea q e ſit communis duobus trigonis q e a & q
e
n:
patet per 4 p 1 quoniam illa trigona ſunt æqualia: eritq́; linea q n æqualis lineę q a: ergo per 5 p 1
quia
trigoni q a n duo latera q a & q n ſunt æqualia, erit angulus q a n æqualis angulo q n a.
Quia
itaq
;
linea q i æquidiſtat lineæ a n: patet per 29 p 1 quoniam angulus t q i extrinſecus ęqualis eſt an-
gulo
t n a intrinſeco:
& angulus i q a æqualis eſt angulo q a n, quia ſunt coalterni: erit ergo angulus
i
q t æqualis angulo i q a.
Forma itaq; puncti a per 20 th. 5 huius reflectetur ad uiſum exiſtentem in
puncto
t à puncto ſpeculi, quod eſt q.
Et eodem modo demonſtrandum quòd forma puncti a refle-
ctitur
ad uiſum exiſtentem in puncto t ab alijs duobus punctis ſpeculi ſimilibus puncto q, quę ſunt
puncta
l & m.
Sic ergo formæ puncti a ad uiſum in punctum t fiet reflexio à tribus punctis ſpeculi
columnaris
concaui, quę ſunt q, l, m, & ex eadem parte colũnæ ſpeculi:
nec eſt poſsibile, ut fiat eiuſ-
modi
reflexio à pluribus punctis ſpeculi exilla parte.
Si enim detur quodcunq; pũctum ſuperficiei
ſpeculi
columnaris concaui aliud ab iſtis tribus, à quo dicatur poſſe fieri reflexio formę puncti a ad
uiſum
in punctum t:
ducatur ab illo puncto dato linea longitudinis ſpeculi ſuper circulum, cuius
centrum
h:
& oſten detur modo præmiſſo, quòd à puncto peripheriæ illius circuli, cui incidit illa li-
nea
longitudinis, poteſt forma puncti a reflecti ad uiſum exiſtentẽ in pũcto b:
& ſic à quatuor pun-
678376VITELLONIS OPTICAE ctis arcus interiacentis diametros circuli, in quibus ſunt centrum uiſus & punctum rei uiſæ, fiet re-
flexio
ad uiſum, ſcilicet à tribus punctis g, d, e, & à quarto dato:
quod eſt contra 40 th. 8 huius, & im-
poſsibile
.
Non ergo ſiet reflexio formæ puncti a ad uiſum exiſtentẽ in puncto t, niſi à tribus punctis
ſpeculi
columnaris concaui:
quę ſunt, q, l, m ex una parte ipſius ſpeculi. Si itaq; alia pars columnaris
ſpeculi
abſciſſa fuerit:
patet quòd tantùm fiet reflexio à tribus pũctis ſpeculi: quò d ſi totum ſpecu-
lum
integrũ fuerit, poſsibile eſt fieri reflexionẽ à pũctis quatuor.
Iam enim patuit per 27 th. 8 huius,
quòd
ex arcu circuli, cuius centrũ h, oppoſito arcui g d e, poteſt forma pũcti a reflecti ad uiſum exi-
ftentem
in puncto b ab uno tantùm puncto.
Sit ergo illud punctũ z: & ducatur ſemidiameter h z: &
à
puncto a per 31 p 1 ducatur linea ei æ quidiſtans:
quæ ſit a s: & ducatur linea reflexionis, quæ ſit b z
concurrens
cum linea a s in puncto s:
concurret autẽ per 2 th. 1 huius: quoniã concurrit cum linea h
z
æ quidiſtante ipſi a s:
& à puncto z erigatur ſuper ſuperficiẽ circuli, cuius centrũ h, linea z o perpẽ-
diculariter
per 12 p 11:
hæc ergo per 6 p 11 æ quidiſtabit lineæ b t. Ducatur itaq; linea t s, quæ, ſicut
prius
in alijs declarauimus, ſeca bit lineã z o:
quoniá ſunt in eadẽ ſuperficie: ſit ergo punctus ſectio-
nis
o:
patebitq́ ſecundũ pręmiſſo prius modos, quoniã forma punctis s reflectitur ad uiſum exiſtẽ-
tem
in puncto t à puncto ſpeculi, quod eſt o:
nec erit poſsibilis reflexio ab aliquo puncto ſuperficiei
ſpeculi
ex illa parte, præter quàm à puncto o.
Si enim detur, quòd ab aliquo alio pũcto hoc ſit poſ-
fibile
:
ſequetur, ut prius deduximus, quòd ſimiliter ab alio puncto illius arcus circuli, cuius centrũ
h
, quàm à puncto z, poſsit forma puncti a reflecti ad uiſum exiſtentẽ in puncto b, quod eſt impoſsi-
bile
, & contra 29 th.
8 huius. Si itaq; forma puncti a ab uno pũcto circuli, cuius centrũ h, reflectitur
ad
uiſum exiſtentem in puncto b:
reflectetur eadẽ forma puncti a ex eadẽ parte ſpeculi columnaris
concaui
ad uiſum exiſtentẽ in puncto t ab uno tantùm ſpeculi puncto:
& ſi à duobus pũctis ſpeculi
fiat
reflexio formæ puncti a ad b:
& à duobus punctis ſpeculi reflectetur a ad t. Si uerò una harum
reflexionum
à tribus fiat punctis:
ſiet etiá refliqua à tribus: & ab illa parte circuli uel ſpeculi non eſt
poſsibile
fieri plures reflexiones.
Sicut autẽ ab uno tantùm puncto arcus oppoſiti in circulo fit re-
flexio
formæ puncti a ad punctum b:
ſic etiá ex illa parte ſpeculi ab uno tantum puncto fit reflexio
formę
puncti a ad uiſum exiſtentẽ in puncto t.
Item linea t b æ quidiſtat axi x h: ſunt ergo in eadẽ ſu-
perficie
per 1 th.
1 huius, quę eſt ſuperficies t b h u: nec enim poteſt alia ſumi plana ſuperficies, in qua
fint
illæ lineæ t b & h x per 1 p 11.
Itẽ n ec poteſt ſumi aliqua plana ſuperſicies, in qua ſit punctus a, &
axis
x h, pręter ſuperficiẽ a u h, quę per 18 p 11 eſt electa perpẽdiculariter ſuper ſuper ficiẽ circuli, cu-
ius
centrũ eſt punctũ h:
cum per 92 th. 1 huius axis h u ſit perpẽ dicularis ſuperipſam. Punctus ergo
tnó
eſt in eadẽ ſuperficie pũcto a erecta ſuper ſuperficiẽ dicti circuli:
ſed neq; illa pũcta t & a ſunt
in
eodẽ circulo:
ſed neq; ſunt in axe ſpeculi: quoniá linea b t eſt æ quidiſtans axi ſpeculi, qui eſt x h.
Superficies
ergo, in qua forma pũcti a refle ctitur ad uiſum exiſtentẽ in pũcto t, eſt oxygonia ſectio.

Verùm
ꝓducta linea t a ex utraq;
parte ultra pũcta t & a, ut fiat linea p r: quatuor ſint ſuperficies
reflexionis
:
quia à quatuor pũctis fit reflexio, qu æ ſunt q, l, m, o, & in qualibetillarũ quatuor ſuper-
ficierum
neceſſe eſt eſſe duo puncta, quæ ſunt a & t:
patet quòd linea p reſt communis illis quatuor
ſuperficiebus
per 1 p 11:
quoniam in linea p r ſunt cẽtrum uiſus, quod eſt punctum t: & punctum rei
uiſæ
, quod eſt punctum a:
quæ neceſſe eſt eſſe in omni ſuperficie refle xionis ſactæ ab his ſpeculis, ut
patet
per 3 huius.
Quælibet autem illarum ſupetſicierum ſecat ſpeculum ſuper ſuperficiem contin-
gentem
ſpeculum in puncto ſuæ reflexionis:
& cuilibet iſtarum ſuperficierum reflexionis & ſuper-
ficiei
in illo puncto ſpeculum contingentis communis ſectio eſt linea recta per 3 p 11.
Et ſicut pũcta
reflexionis
non ſunt eadem:
ſic neq; lineæ communes illarum ſectionum ſunt dem: linea itaq; p
reſt
perpendicularis ſuper unam tantùm illarum quatuor communium linearum, non ſuper duas.

Quoniam
ſi eſſet perpendicularis ſuper duas illarum linearum:
eſſet perpẽdicularis ſuper duas ſu-
perſicies
ſpeculum ſecun dum puncta illarum linearum cõtingentes:
linea itaq; prneceſſariò tran-
ſiret
axem:
cum tam en oſten ſum ſit prius, quòd linea t a, (quæ eſt pars lineæ t p r) cadat citra axem
ſpeculi
, qui eſt x h.
Neceſſariò ergo oportet duci quatuor diuerſas lineas perpendiculares ad illas
quatuor
lineas communes à puncto rei uiſæ, quod eſt a:
quæ erunt quatuor catheti incidentiæ per-
pendiculares
ſuper oxygonias ſectiones, cõmunes illis ſuperſiciebus reflexionũ & ſpeculi.
Quæ-
libet
itaq;
iſtanrũ perpendiculariũ aut erit æ quidiſtans lineæ refle xionis: aut cõcurret illa ſiue in-
tra
ſpeculũ ſiue extra.
Si fuerit æ quidiſtans: erit locus imaginis ipſe pũctus reflexionis, ut ſuperà pa-
tuit
in 11 huius.
Et quatuor ſint huiuſmodi քpẽdiculares: erũt quatuor loca imaginũ, & quatuor
imagines
:
ideo quòd quatuor ſunt loca reflexionũ. Si uerò oẽs illę quatuor perpẽdiculares cõcur-
runt
lin eis ſuarũ reflexionũ:
erũt itẽ quatuor imagines: quia quatuor ſunt cócurſus illarũ linea-
rum
.
Sic ergo loca imaginũ num erátur ſecundũ num erũ punctorũ reflexionis. Et hoc eſt ꝓpoſitũ.
16. In ſpeculis columnaribus concauis dato centro uiſus & pũcto rei uiſæ, punctum reflexio-
nis
inuenire. Alhazen 96 n 5.
Sit ſpeculum columnare concauum, cuius axis ſit x h: ſitq́; punctum rei uiſæ a: & centrum uiſus
b
:
quæ ſint in locis datis. Dico quòd eſt poſsibile punctum reflexionis inueniri. Si enim pũctum rei
uiſæ
(quod eſt a) & centrum uiſus (quod eſt b) fuerint in un a plana ſuperficie ſpeculũ trans axem
ſecante
:
tũc patet per 93 th. 1 huius, quia communis ſection ſuperficiei reflexionis & ſpecnli eſt linea
longitudinis
.
Poteſt itaq; inueniri punctum reflexionis, ſicut in ſpeculis planis per 46 th. 5 huius.
Quod
ſi puncta a & b non ſuerint in tali ſuperficie:
imaginetur ſuperſicies tranſiens per punctum a,
ſecans
ſpeculum æ quidiftanter bafibus:
erit ergo per 100 th. 1 communis ſectio ſuperficiti illius &
679377LIBER NONVS. ſuperficiei ſpeculi circulus. Centrum itaq; uiſus, quod eſt punctum b, aut eſt in ſuperſicie illius cir-
culi
, aut non.
Si ſic: poteſt reflexionis punctum inuenlri in peripheria illius circuli, ſicut ſuprà in 27
th
.
8. huius d dcuimus in ſpeculis ſphæricis cõcuais. Si uerò centrum uiſus b non ſuerit in ſuperficie
illius
circuli:
tũc punctũ rei uiſæ, & centrũ uiſus ſemper ſint in ſuperficie reflexionis per; 3 huius.
pater
quòd cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi in hoc ſitu eſt ſectio oxygonia.
Duca-
tur
ergo à puncto b cẽtro uiſus perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ illius circuli per 11 p 11:
& replicetur
tota
ꝓbatio proximæ præ cedẽcedẽtis:
& palàm, quia inuenietur pũctus reflexionis. Quod eſt ꝓpoſitũ.
17. Centro uiſus exiſtente in puncto, qui eſt communis ſectio axis & lineæ perpendicularis
ſuper
ſuperficiem, contingentem ſpeculum pyramidale concauum: fiet reflexio formæ ipſius ocu-
li
ab una totali peripheria circuli ſpeculi æquidiſtantis baſi: & ſolùm per line as perpẽdiculares:
locus́
imaginis erit in centro uiſus. Alhazen 98 n 5.
Eſto ſpeculum pyramidale concauum, cuius axis ſit a h: & ducatur à puncto h linea perpendicu-
laris
ſuper ſupeficiem, contingentem ſpeculum in puncto b:
erit itaq; punctus h communis ſectio
813[Figure 813]a b h axis a h & lineæ perpendicularis, quæ eſt h b.
Dico quòd ſi centrum
uiſus
poſitum fuerit in puncto h:
fiet reflexio formæ oculi uidentis a
tota
peripheria unius circuli ſpeculi æquidiftantis baſi, cuius polus erit
punctus
h.
Sit enlm punctus a uertex ſpeculi: & ducatur linea a b: ut ergo
pater
per 95 th.
1 huius, erit linea a b pars lineæ lõgitudinis ſpeculi: eritq́;
trigonum
h b a orth ogonium:
quoniam angulus a b h erit rectus propter
perpendicularitatem
lineæ h b ſuper lineam a b.
Imaginẽtur ergo à pun-
cto
h plurimæ duci perpendiculares ſuper lineas longitudinis ſpeculi,
ſicut
eſt linea h b perpendicularis ſuper lineam longitu dinis, quæ eſt a b:

uel
remanente fixo a h latere trignoi a b h, & circum ducto trigono, quo-
uſq
;
ad locum, unde exiuit, redeat: deſcribet punctũ b circulum in con-
cauitate
ſpeculi, à cuius quolibet peripheriæ pũcto fiet reflexio ad uiſum
exiſtentem
in puncto h ſecundum lineas perpendiculares, ſimiles lineæ
h
b:
hoc eſt ſecun dum lineas, quas motu ſuo determinabit linea h b. Fiet
autem
reflexio ſolùm ſuperficiei ipſius uiſus per 21 th.
5 huius: & ſolùm
partis
ſuperficiei uiſus, quam ſecant duę lineæ perpendiculares à centro
oculi
exeuntes, & maiorem angulum, qui eſt ibi poſsibilis, continentes.

Erit
autem in omnibus his reflexionibus ſemper locus imaginis in cen-
tro
uiſus:
quoniam non ſit reflexio niſi ſecundum lineas perpẽdiculares.
Patet
itaq;
propoſitum: ita tamen quòd inter centrum uiſus & ſpeculi
ſuperficiem
non ſit aliquod corpus ſolidum, quod obſiſtat.
18. Exiſtentibus centro uiſus puncto́ rei uiſæ in axe ſpeculi pyramidalis concaui: poßibile
eſt
reflexionem fieri à toto uno circulo ſuperficiei reflexionis ſpeculi: locus́ imaginis erit quidũ
circulus
extra ſpeculum. Alhazen 99 n 5.
Eſto ſpeculum pyramidale concauum: cuius axis ſit linea a h: & uertex a: ſitq́; centrum uiſus in
814[Figure 814]a j t q s d b h puncto h:
& ſit punctus rei uiſæ in puncto axis: qui ſit t: ima-
gineturq́
ſuperficies plana ſecans pyramidem ſpeculi ſecũ-
dum
axis longitudinem, quæ ſit a b h g.
Et quoniam linea a h
eſt
axis ſpeculi:
erunt lineæ a b & a g lineæ longitudinis ſpe-
culi
per 90 th.
1 huius. Ducatur itaq; â puncto rei uiſæ (quod
eſt
t) linea perpẽdicularis ſuper lineam a b:
quę ſit t q: & pro-
ducatur
ultra punctum q extra ſpeculum ad pũctum l, donec
linea
q l ſit æ qualis lineæ t q:
& à puncto h ducatut linea ad
punctum
l, quæ ſit h l.
Hęc itaq: neceſſariò ſecabit lineam a b:
quoniam
eſt illa in eadẽ ſuperſicie:
ſit ergo, ut ſecet ipſam
in
puncto b:
& à puncto b ducatur linea æ quidiſtans lineæ t
q
per 31 p 1:
quæ producta ad axem ſpeculi, ſit linea b d, ſecans
axem
a h in puncto d:
& copuletur linea t b. Palàm itaq; , cum
linea
t q ſit perpendicularis ſuper lineam a b, & æ qualis lineę
q
l:
erit per 4 p 1 triangulus t b q ęqualis triangulo q b l: & an-
gulus
q l b æqualis angulo q t b:
ſed angulus q t b æqualis eſt
angulo
t b d per 29 p 1 quia ſunt coalterni:
& angulus d b h
extrinſecus
eſt æqualis angulo q l bintrinſeco.
Eſt ergo angulus t b d ęqualis angulo d b h: ergo per
20
th.
5 huius forma punctit reflectitur à puncto ſpeculi, quod eſt b, ad centrum uiſus exiſtens in
puncto
h.
Et quoniam linea t q eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiem ſpeculi: pater per definitionem
quoniam
ipſa eſt cathetus incidentiæ formę puncti t:
concurrit autem cathetus t q cum linea refle-
xionis
, quæ eſt h b, in puncto l:
eſt ergo punctus l locus imaginis formæ puncti t per 37 th. 5 huius.
Si
itaq;
fixo latere t h imaginetur trigonus t l h moueri, quouſq; redeat ad locum, unde incepit: tũc
680378VITELLONIS OPTICAE punctus b motu ſuo deſcribet circulum in ſuperficie cõcaua ſpeculi: & à quolibet puncto periphe-
riæ
illius circuli reflectetur forma puncti t ad uiſum exiſtentem in puncto h.
Similiter quoq; l motu
ſuo
deſcribet circulum extra ſpdculum, in cuius totali peripheria erit locus imaginis formæ puncti
t
:
quoniam in tota illius circuli peripheria catheti incidentiæ formæ puncti t, & lineæ reflexionum
formæ
puncti t ad uiſum h, concurrent.
Patet itaq; propoſitum.
19. In pyramidalibus concauis ſpeculis cõmuni ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculi oxy-
gonia
exiſtente, & centro uiſus, puncto́ rei uiſæ exiſtentibus in eadem ſuperficie baſis ſpeculi,
aut
ei æquidiſtantis, ne ſit ipſorum aliquod in axe ſpeculi: formarum punctorum rei uiſæ qua-
rundam
fit ab uno tantùm pũcto ſpeculi reflexio: quarundã à quarundã à tribus: qua-
rundã
à quatuor: aũt à pluribus: & ſecundũ hæc loca imaginũ numerãtur. Alhaz. 100 n 5.
Eſto ſpeculum pyramidale concauum a g u: cuius axis ſit a d & uertex a: ſitq́ punctus e centrum
uifus
:
& ſit z punctus rei uiſæ obliquè incidens ſpeculo: ita quòd ſit in aliqua linearum perpen-
dicularium
ſuper ſuperficiem uiſus:
neq; ſit in axe ſpeculi, qui eſt a d: neq; fiat reflexio ab aliqual li-
nearum
longitudinis ſpeculi:
fiat tamẽ reflexio formæ puncti z ad uiſum e ab aliquo puncto ſuper-
ficiei
propoſiti ſpeculi.
Erit ergo neceſſariò cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſpeculi ſectio
oxygonia
per 2 th.
huius: & ſint puncta e & z in eadẽ ſuperficie circuli baſis ſpeculi, aut æ quidiſtan-
tis
ei.
Dico quòd eſt poſsibile, ut ab uno tantùm pũcto ſpeculi: uel duobus: uel tribus: uel quatuor:
& non à pluribus fiat reflexio ad uiſum:
& quandoq; unica apparebit imago: quandoq; duæ: quan-
doq
;
tres: quandoque quatuor: nec eſt poſsibile uideri plures imagines: quoniam totidem tantùm
ſunt
puncta reflexionis poſsibilia.
Imaginetur itaq; ſuperficies plana tranſiens per pũctum z æqui-
diſtans
baſi ſpeculi:
hæc itaq; ſuperficies per 100 th. 1 huius ſecabit ſpeculum ſecundum circulum:
centrum
itaq;
uiſus (quod eſt punctum e, ut patet ex hypotheſi) erit in ſuperficie illius circuli, cu-
ius
cẽtrum ſit t:
& ducatur linea e z, quæ producta ſecet illum circulum. Palàm ergo per ea, quæ de-
monſtrata
ſunt in ſpeculis ſphæricis cõcauis per 40 th.
8 huius, quoniam in tali diſpoſitione forma
puncti
z reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto e à peripheria illius circuli ex una parte, ſcilicet
ab
arcu interiacente ſemidiametros, in quibus puncta z & e conſiſtunt, aut ab uno puncto ſpeculi:

aut
à duobus:
aut à tribus: & ex alia parte ab arcu ſcilicet interiacẽte illas ſemidiametros reliquas,
in
quibus puncta z & e non conſiſtunt, ab uno tantùm puncto.
Sumatur itaq; aliquis punctus cir-
culi
, à quo fiat hæc reflexio, quod ſit h:
& ducantur lineæ z h & e h: & ſemidiameter th. Pater itaq;
per
18 p 3 quoniam linea th eſt perpendicularis ſuper lineam circulum in puncto h contingentem:

& per 20 th.
5 huius palàm eſt quoniam linea t h diuidit angulum z h e per æqualia: ergo per 29 th. 1
815[Figure 815]a g e u t m q d o n z h p f huius linea th ſeca bit lineam e z:
ſit ergo punctus ſectionis q: du-
catur́
per 101 th.
1 huius linea longitudinis ſpeculi: quæ ſit a h: &
â
puncto q ducatur linea cadens perpendiculariter ſuper lineam
a
h per 12 p 1:
quæ ſit q m, ſecans lineam a h in puncto m: & produ-
cta
ultra punctum q fecet a xem ſpeculi, qui eſt a d, in puncto d:
&
ducantur
lineæ z m & e m:
& à puncto z, quod eſt pũctum rei ui-
ducatur in ſuperficle illius circuli linea æquidiſtans lineæ q h:

quæ
ſit z l.
Quia itaq; linea e h concurrit cum linea q h in puncto
h
:
patet per 2 th. 1 huius quoniã linea e h producta ultra punctum
h
concutret cum linea z l:
ſit concurſus punctus l: & à puncto h
ducatur
linea perpendicularis ſuper lineam l z, quæ ſit h p:
dein-
de
in ſuperficie e m z ducatur à puncto z linea æ quidiſtans lineæ
q
m:
quæ ſit linea z o. Quia itaq; linea e m concurrit eum linea m
q
:
patet per 2 th. 1 huius quòd ipſa concurret cum linea z o ipſius
æ
quidiſtante:
ſit ergo concurſus in puncto o: & ducatur linea lo:
& à puncto p ducatur linea æ quidiſtãs lineæ l o;
quæ ſit linea p n,
ſecans
lineam z o in puncto n:
& ducatur linea m n. Palàm itaq;
ex
præ miſsis, & per 20 th.
5 huius quòd angulus e h q eſt æqualis
angulo
q h z:
ſed quia lineæ th & l z æquidiſtant: pater per 29 p 1
quòd
anguli q h z & h z l ſunt æqualies:
quia conalterni: ſed & an-
gulus
q h e extrinſecus eſt æ qualis angulo h l z intrinſeco:
anguli
ergo
h l z & h z l ſunt æ qualies:
ergo per 6 p 1 latera h l & h z ſunt
æ
qualia:
ſed lineæ h p eſt perpẽdicularis ſuper lineã l z baſim iſo-
ſcelis
h l z:
erũt ergo per 31 th. 1 huius trigona h l p & h p z ſimilia:
ergo
per 4 p 6, cum linea h p ſit ambobus illis trigonis cõmunis:

erit
linea l p æqualis lineæ p z:
ſed in trigono l o z linea p n eſt
æquidiſtans
lineæ l o:
ergo per 2 p 6 erit proportio lineæ z n ad lineam on, ſicut lineæ z p ad lineam
p
l.
Eſt ergo linea z n æ qualis lineæ n o. Item cum, ſicut patet ex præmiſisi, linea o z ſit æ quidiſtans
lineæ
q m & linea h q ſit æ quidiſtans lineæ l z:
ergo p 15 p 11 erit ſuperficies z l o æ quidiſtans ſuper-
ficiei
q m h:
& ſuperficies e o l ſecat illas duas ſuperficies: ſuperficiẽ quidẽ q h m ſecundũ lineã h m,
& ſuperficiẽ l o z ſecundũ lineã l o:
ergo per 16 p 11 cõmunes ſectiones ſuperficiei e ol cum illis dua-
bus
ſuperficiebus æ quidiſtantibus ſunt æ quidiſtantes.
linea ergo h m æ quidiſtabit lineæ l o: ſed
681379LIBER NONVS. linea p n æ quidiſtat lineæ l o: ergo per 30 p 1 lineæ h m & p n æ quidiſtant. Quia itaq; linea h p cadit
inter
lineas h t & l z æ quidiſtantes:
patet per 29 p 1 quia anguli h p l & p h t ſunt æ qualies: quia coal-
terni
:
ſed angulus h pleſt rectus: ergo angulus p h t eſt rectus: ergo per 16 p 3 linea p h contingit
circulum
:
igitur ſuperficies a h p eſt contingens pyramidem ſpeculi: ergo per 95 th. 1 huius contin-
git
illam ſecun dum lineam longitudinis, quæ eſt a h:
& in hac ſuperficie erunt ambæ lineæ p n & n
m
:
linea quidem m h, quoniam eſt part lineæ longitudinis, quæ eſt a h: linea uerò p n per 1 th. 1 hu-
ius
:
omnes enim lineę æquidiſtantes neceſſariò ſunt in eadem ſuperficie, & linea p n & h m æquidi
ſtant
:
linea uerò n m eſt in eadem ſuperficie per 1 p 11, quoniam puncta n & m ſunt in illa ſuperficie:
eſt
autem linea d m perpendicularis ſuper ſuperficiem a h p ſpeculum contingentem:
ergo linea d
m
eſt perpendicularis ſuper lineam n m per definitionem lineę perpendicularis ſuper ſuperficiem.

Sed
lineæ d m & o z æ quidiſtant, ut prius patuit:
ergo per 29 p 1 linean m, quæ eſt perpendicularis
ſuper
lineam d m, erit perpendicularis ſuper eius æquidiſtantem, quæ eſt z o:
ſed linea o n eſt æ qua
lis
z n:
ergo per 4 p 1 erit linea m o æqualis m z: ergo per 7 p 5 erit proportio lineæ e m ad lineam m
o
, ſicut eiuſdem ad lineam m z:
eſt autem proportio lineæ e m ad lineam m o, ſicut lineæ e q ad li-
neam
q z per 2 p 6:
cum lineæ m q & o z ſint æ quidiſtantes in trigono o z e: uel ſic: eſt autem pro-
portio
lineæ e m ad lineam m o, ſicut lineæ e h ad lineam h l:
ſed lineæ l h & h z ſunt æqualies per
præmiſſa
:
ergo per 7 p 5 eſt proportio lineæ e h ad lineam h z, ſicut ad lineam h l: eſt autem per 3 p 6
cum
linea h q diuidat angulum e h z per æqualia, proportio lineæ e h ad h z, ſicut e q ad q z.
Eſt er-
go
per 11 p 5 proportio lineæ e m ad lineam m z, ſicut lineæ e q ad lineam q z:
ergo linea m q diuidit
angulum
e m z per æqualia per 3 p 6.
Eſt ergo angulus e m q æqualis angulo q m z: ergo per 20 th.
5
huius forma puncti z reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto e à puncto ſpeculi, quod eſt m.

Sicut
itaq;
forma puncti z reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto e à ſolo puncto circuli, quod
eſt
h:
ita ſimiliter reflectetur eadem forma puncti z ad uiſum e à ſolo puncto ſpeculi, quod eſt m.
Quòd
ſi fiat in hoc ſitu reflexio à duobus punctis circuli:
erit etiam reflexio à duobus punctis ſpe-
culi
:
& per eadem demonſtrandum: & ſi à tribus punctis circuli fiat reflexio: fiet etiam à tribus pun
ctis
ſpeculi:
& ſi fiat à quatuor punctis unius, fiet etiam à quatuor punctis alterius: & ſicut ab alia
parte
círculi fiet reflexio ab uno pũcto circuli, ita fiet etiam ab uno puncto ſpeculi ex eadem parte.

Patet
ergo propoſitum.
20. In ſpeculis pyramidalibus concauis, communi ſectione ſuperficiei reflexionis & ſpeculio-
xygonia
exiſtente, & centro uiſus, puncto́ rei uiſæ exiſtentibus intra ſpeculum, non in axe,
nec
in eadem ſuperficie baſis ſpeculi, aut ei æquidiſt ante: formarum punctorum rei uiſæ quarun
dam
reflexio fit ab uno tantùm puncto ſpeculi: quarundam à duobus: quarundam à tribus:
quarundam
à quatuor: non autem à pluribus: & ſecundum hæc loca imaginum numerantur.
Alhazen
101 n 5.
Sit, ut in propoſitione præcedente, ſpeculi pyramidalis concaui (quod ſit a g u) uertex a: & axis
a
d:
ſitq́ punctus rei uiſæ z: & centrum uiſus e: ductaq́ per punctum z ſperficie ſecante ſpeculum
æquidiſtanter
baſi ſpeculi, non ſit punctúm e in illa ſuperficie, ſed ſub illa, uel ſupera illam.
Sit autem
nunc
, exempli cauſſa, ſupera illam:
quia ſi ponatur eſſe ſub illa, eadem erit demonſtratio: dico itaq;
quòd
uerum eſt id, quod proponitur.
Quia enim, ut patet per 100 th. 1 huius, cõmunis ſectio illius
ſuperficiei
& ſpeculi eſt circulus:
ducatur à ueritice ſpeculi, quod eſt a, linea per centrum uiſus e, ſe-
cans
ſuperficiem præmiſsi circuli extra ipſius centrum in puncto h, quę ſit a e h:
hoc autem eſt poſ-
ſibile
:
ideo quia centrum uiſus, quod eſt punctum e, ut patet ex hypotheſi, eſt intra ſpeculum, non
in
axe:
ſiq́t; centrum illius circuli punctum q. Palàm itaq; per 20 th. 8 huius quia forma puncti z po-
teſt
reflecti ad uiſum exiſtentem in puncto h ab aliquo puncto circuli:
ſit illud punctum t: & ducan-
tur
lineæ h t & z t & h z, & ſemidiameter q t:
quæcum ſit perpendicularis ſuperlineam contingen-
tem
circulum in puncto t per 18 p 3, ergo per 26 th.
5 huius palàm quòd linea q t diuidit angulum h
t
z per æqualia:
ergo per 29 th. 1 huius pater quòd linea q t ſecabit lineã h z: ſit punctus ſectionis n:
& ducatur linea z e à puncto rei uiſæ ad centrum uiſus in punctum e, & linea longitudinis ſpeculi:

quæ
ſit a t.
Palàm itaq; ex præmiſsis, cum punctus z ſit ex illa parte diametri q t, & ex una parte e-
iuſdem
ſit punctum e, quod eſt centrum uiſus, quoniam punctum h, quod eſt in linea a e, eſt in ea-
dem
parte ſemidiametri q t, in qua eſt & punctume.
Pater ergo quòd linea e z ſecabit ſuperficiem
a
q t:
ſit, ut ſecet ipſam in puncto o: & ab illo puncto o per 12 p 1 ducatur perpendicularis ſuper
lineam
at, ſcilicet lineam longitudinis ſpeculi:
quæ perpendicularis ſit o p: hæc itaq; producta ul-
tra
punctum o neceſſariò cadet ſuper axem ſpeculi, qui eſt a d, ut patet per 96 th.
1 huius: ſit, ut ca-
dat
in punctum d:
& ducantur lineæ e p & z p. Dico quòd forma puncti z reflectitur ad uiſum exi-
ftentem
in puncto e à puncto ſpeculi, quod eſt p.
Ducatur enim à puncto z linea æ quidiſtans ſemi-
diametro
q t per 31 p 1, quæ ſit z f.
Et quoniam linea h t concurrit cum linea q t in puncto t: palàm
per
2 th.
1 huius quoniam ipſa concurret cum eius æquidiſtante, ſcilicet cum linea z f: ſit pun-
ctus
concurſus f.
Item à puncto z ducatur linea æquidiſtans lineæ o p: quæ ſit z k. Et quoniam
linea
e p concurrit cum linea o p:
patet quòd ipſa producta ultra punctum p concurret cum il-
la
z k:
ſit punctus concurſus k: & ducantur lineæ k f & k h. Et quia, ut patet ex præmiſsis, angu-
lus
o pt eſt rectus, angulus uerò p t q minor recto per 89 th.
1 huius: quoniam ipſe eſt angulus,
682380VITELLONIS OPTICAE quem continet linea longitudinis cum ſemidiam etro baſis: patet ergo per 14 th. 1 huius quoniam
lineæ
o p & q t concurrunt in aliquo puncto productæ ultra puncta d & q.
Cum ita linea z f ſit
æquidiſtans
lineæ q t, & linea z k æ quidiſtãs lineæ o p, & lineæ z f & z k concurrãtin puncto z:
lineę
quoq
;
d p & q t ſimiliter concurrant in aliquo puncto, ut præ oſtenſum eſt: patet quod ſuperficies
f
k z, & ſuperficies o p q t, quæ eſt ſuperficies a q t, ſunt æ quidiſtantes per 15 p 11.
Quod qutem ſuper-
ficies
o p q t ſit pars ſuperficiei a q t, patet ex his.
Quoniam enim linea p o producta cadit in pun-
ctum
axis, quod eſt d, patet per 1 p 11 quòd linea p o eſt in ſuperficie a q t:
ſed & linea q t eſt in illa ſu-
816[Figure 816]a u e g d o p h q n z i k t s fperſicie:
tota ergo ſuperficies o p q t eſt pars ſuperficiei a q k.
Et
quia ſuperficies h k f ſecat duas ſuperficies z k f & a q t ſuք
duas
lineast p & k f:
patet quòd illæ duæ lineæ t p & k f ſunt
ęquidiſtantes
per 16 p 11.
Ducatur itaq; à pũcto t linea perpén
dicularis
ſuք lineã z f per 12 p 1:
quæ ſit linea t s: erit ergo angu
lus
t s frectus:
ergo ք29 p 1 angulus s t q eſt rectus: quoniã li-
neæ
z f & t q æ quidiſtãt:
ergo ք16 p 3 linea t s cõtingit in pun-
cto
t circuliũ, cuius centrum eſt punctũ q.
Superficies itaq; a
t
s eſt contingens pyramidem ſpeculi:
continget ergo illam
per
95 th.
1 huius ſecundum lineam longitudinis, quæ eſt a t.
Sed
linea o p eſt perpendicularis ſuper lineam a t:
eſt ergo li-
nea
o p eracta ſuper ſuperficiem a t s contingentem pyrami-
dem
:
quoniam linea o p eſt in ſuperficie a q t, tranſeunte per
axem
a d, & perlineam longitudinis a t:
talis autem ſuperfi-
cies
, ut patet per 97 th.
1 huius erecta eſt ſuper ſuperficiem
contingentem
ſpeculum in linea longitudinis, quæ eſt a t.

Quia
ergo ſuperficies a t s ſecat duas ſuperficies o p q t & z k
f
, quæ ſunt æ quidiſtantes:
patet per 16 p 11 quoniam duæ li-
neæ
, quæ ſunt illarum ſuperficierum communes ſectiones,
ſunt
æ quidiſtantes:
quarum linearum una eſt linea p t, & alte-
ra
ſit linea si ſecans lineam z k in puncto i.
Patet quoq; quia
punctus
i cadit inter puncta k & z:
lineæ itaq; p t & siæqui-
diſtant
:
ſed lineæ p t & f k æquidiftant ad inuicem: quoniam
ſunt
in ſuperficiebus æ quidiſtantibus:
ergo per 30 p 1 lineæ si
& f k ſunt æ quidiſtantes.
Et quoniam lineæ q t & z f æquidi-
ſtant
:
patet per 29 p 1 quòd angulus n t z eſt æqualis angulo
t
z f:
quia ſunt coalterni: & angulus h t n extrinſecus eſt æqua
lis
angulo t f z intrinſeco:
ſed anguli h t n & n t z ſunt æquales: ergo anguli t f z & t z f ſunt æquales:
ergo
per 6 p 1 lineæ t f & t z ſunt æquales:
& linea t s eſt perpendicularis ſuper baſim iſoſcelis t f z:
trigona
itaq;
partialia (quæ ſunt t s f & t s z) ſunt ſimilia per 31 th. 1 huius: ergo per 4 p 6 cum linea
ts
ambobus illis trigonis ſit communis:
erit linea s f æ qualis lineæ s z. Sed cum linea s i æ quidiſtet
lineæ
f k in trigono f k z:
erit per 2 p 6 proportio lineæ f s ad lineam s z, ſicut lineæ ki ad lineam i z:
erit
ergo linea k i æ qualis lineæ i z:
ducaturq́ linea p i. Cum ergo ſuperficies a t s i, in qua ducta eſt
linea
p i, ſit erecta ſuper ſuperficiem z k f, in qua cadit linea z k:
erit per definitionem ſuperficiei ſu-
per
ſuperficiem erectæ linea p i erecta ſuper lineam z k:
ergo per 4 p 1 cum linea ki ſit æqualis li-
neæ
i z, lineaq́ p i ſit communis, & anguli ad punctum i ſint æ qualies, quia recti:
erit angulus p k z
æqualis
angulo p z k:
ſed per 29 p 1 angulus e p o extrinſecus æqualis eſt angulo p k z intrinſeco:
quoniam
lineæ o p & z k æquidiſtant:
& angulus o p z eſt æqualis angulo p z k: quia ſunt coaleterni:
anguli
ergo e p d & d p z ſunt æquales:
cum anguli p k z & p z k ſunt æ qualies. Ergo per 20 th. 5 hu-
ius
forma puncti z reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto e à puncto ſuperficieie ſpeculi, quod
eſt
p:
quod eſt unũ propoſitorũ. si aũt ſumatur aliud punctũ in circulo, cuius centrum eſt punctum
q
, à quo forma puncti z reflectatur ad uiſum exiſtentẽ in puncto h:
præ miſſo modo poteſt declarari
quòd
ab alio puncto ſpeculi reflectetur forma puncti z ad uiſum exiſtentẽ in puncto e ab alio pũcto
ꝗ̃
à puncto p.
similiter quoq; ſi forma puncti z reflectatur ad uiſum exiſtentẽ in puncto h à tribus
punctis
circuli:
reflectetur forma puncti z ad uiſum e à tribus punctis ſpeculi: & ſi à quatuor pun-
ctis
reflexio fiat in circulo:
& à quatuor punctis reflexio erit in ſpeculo: & ſecundũ hæc loca ima-
ginum
numerantur.
Patet ergo propoſitum. Quòd ſi dicatur quòd à pluribus punctis ſpeculi
quàm
à quatuor poſsit fieri reflexio formæ puncti z ad uiſum exiſtentem in puncto e:
ducta ab illo
puncto
linea longitudinis ſuper peripheriam circuli, cuius centrum eſt punctum q:
poterit per con
uerſionem
præmiſſæ demonſtratioris oſtendi, quòd forma puncti z reflectetur ad uiſum exiſten-
tem
in puncto h à pluribus punctis circuli quàm à quatuor:
quod eſt impoſsibile, & contra 40 th. 8
huius
.
Semper enim; ut patuit ex præmiſsis, à quotcunq; punctis circuli reflectitur forma puncti
z
ad punctum h:
à totidem punctis ſpeculi reflectetur eadem forma puncti z ad punctum e: & econ
uerſo
:
& dicenti contrarium accidit impoſsibile modo prædicto. Pater itaq; quòd punctorum rei
uiſæ
in his ſpeculis quædam habent unicam imaginẽ quæ dam duas:
quæ dam tres: quæ dam qua-
tuor
:
& quòd eſt poſsibile cauſſari plures imagines in ſpeculis colũnaribus uel pyramidalibus
concauis
:
ſicut neq; in ſphæricis concauis: quod eſt notandum.
683381LIBER NONVS.
21. Dato centro uiſus & puncto rei uiſæ in ſpeculis pyramidalibus concauis, punctum refle-
xionis
inuenire. Alhazen 102 n 5.
Sit ſpeculum pyramidale concauum, cuius axis ſit linea a d: ſitq́; punctus rei uiſæ z: & centrum
uiſus
ſit punctum e, quæ ſint in locis datis:
dico quòd eſt poſsibile punctum reflexionis inueniri.
Si
enim punctum rei uiſę, quod eſt z, & centrum uiſus, quod eſt e, fuerint in una plana ſuperficie ſpe
culum
trans axem ſecante:
tunc patet per 90 th. 1 huius quia communis ſectio ſuperficiei reflexio-
nis
& ſpeculi eſt linea longitudinis pyramidis ſpeculi:
poteſt itaq; punctum reflexionis inueniri ſi-
cuti
in ſpeculis planis per 46 th.
5 huius. Quòd ſi puncta z & b non fuerint in illa totali ſuperficie:
imaginetur
ſuperficies tran ſiens per punctum z, ſecans ſpeculum æquidiſtanter ſuæ baſi:
erit ergo
per
100 th.
1 huius communis ſectio illius ſuperficiei & ſpeculi circulus. Centrum itaq; uiſus, quod
eſt
punctum e, aut erit in illa ſuperficie circuli, aut non.
Quomodocunq; autem ſit: qura, ut pater
per
12 th 7 huius impoſsibile eſt communem ſectionem ſuperficiei reflexionis & huius ſpeculi cir-
culum
eſſe:
ergo erit ſemper tunc illa cõmunis ſectio oxygonia: replicata ergo demonſtratione 19
huius
, uel proximæ præmiſſæ:
patebit ſaciliter inuentio puncti reflexionis. Forma enim puncti z re
flectetur
ad uiſum exiſtentem in puncto h ab aliquo puncto circumferentiæ circuli, cuius centrum
eſt
q:
uel fortè à duobus: uel à tribus: uel à quatuor: &quotcunq; fuerint, ſemper modo præmiſſo
inuenietur
punctum reflexionis illi puncto circuli correſpondens, inuento puncto reflexionis il-
lorum
punctorum in peripheria circuli, per ea, quæ declarauimus in diuerſis propoſitionibus octa
ui
huius.
Patet ergo propoſitum.
22. Ambobus uiſibus à ſpeculis columnaribus uel pyramidalibus concanis quaſi unica oc-
currit
imago.
In his enim ſpeculis puncta reflexionis formæ eiuſdẽpunctirei uiſæ, ad diuerſos uiſus einſdem
uidentis
non habent multam diuerſitatem diſtantiæ, propter uiſuum approximationem ad ſe inui
cem
.
Vnde etſi puncti unius formæ imago ſit aliqualiter ambobus uiſibus occurrẽs duplicata: ſunt
tamen
illæ imagines contiguæ & admixtæ:
unde uidebuntur quaſi unica imago. Diuerſitas enim
locorum
illarum imaginum propter ſui imperceptibilitatem non inducit aliquam diſtantiam in ui
ſu
, nec aliquẽ efficit errorem.
Videtur ergo imago quſi una. Et ſimiliter per modum, quo in 59 th.
8
huius oſtendimus, poſsibile eſt quòd diuerſorum uidentium uiſibus diſtantibus & diuerſis, uni-
ca
quandoq;
in his ſpeculis, ſicut & in alijs, occurrat imago: cui propter identitatem illius ſitus hic
non
duxim us immorandum.
Patet ergo propoſitum.
23. Lineæ rectæ æquidiſtantis axi ſpeculi columnaris cõcaui (centro uiſus exiſtente in eadem
ſuperficie
uel in alia) reflexio fit à linea longitudinis ſpeculis ad uiſum.
Eſto axis ſpeculi columnaris concaui linea, quæ z k: ſitq́; linea uiſa axi ſpeculi æquidiſtans t q h,
ſitq́
;
centrum uiſus punctum e: dico quòd forma lineæ t q h reflectitur ad uiſum e à linea longitudi-
dinis
ſpeculi a b g, quæ eſt communis ſectio ſuperficiei t h z k, & ſuperficiei ſpeculi:
& hoc quidem
ſi
centrum uiſus (quod eſt e) non ſuerit in ſu
817[Figure 817]t n q g z m b l f h r a d c e o perficie t h z k, demonſtrari poteſt omnimo-
ſicut in 30 th.
7 huius. Si uerò centrum ui-
ſus
fuerit in eadem ſuperficie, demonſtrabi-
tur
idem propoſitum, ſicut in 51 th.
7 huius:
reflecteturq́
;
forma puncti t à puncto ſpecu-
li
g:
& forma puncti q à puncto ſpeculi b: &
forma
puncti h à puncto ſpeculi a.
Erit itaq;
angulus
t g n æqualis angulo n g e:
& angu-
lus
q b m æ qualis angulo m b e:
& angulus h
a
r æ qualis angulo r a e.
Patet etiam per 30
th
.
7 huius quòd lineæ e k, h a, q b, t g concur
runt
in puncto o.
Patet etiam ibidem quòd li
nea
a b g eſt linea recta extenſa in longitudi-
n
e ſpeculi:
& quòd lineæ g z, b l & a d ſunt
perpendiculares
ſuper ſuperficiem, contingentem ſpecualum, quà cõtingit ipſum ſecundũ lineam
a
b g:
& quòd linea a b g eſt perpendicularis ſuper ſuperficiẽ, in qua eſt triangulus e b o: & quòd li-
nea
t q eſt æ qualis lineæ q h:
& linea a b æ qualis lineæ b g. Palàm itaq; , cum in his & in illis ſpeculis
hinc
inde eadem ſit demonſtratio:
quoniam forma lineæ t q h reflectitur a b his ſpeculis à linea lon-
gitudinis
ipſorum.
Patet ergo propoſitum: quoniam ſiue linea longitudinis, quæ eſt a b g, ſit in con
uexo
uel in concauo ipſius ſpeculi, quantùm ad hoc, nulla eſt diuerſit as in propoſito.
24. Imago lineæ æquidiſtantis axi ſpeculi columnaris concaui (centro uiſus exiſtente in ea-
dem
ſuperficie) uidebitur recta, æqualis & conformis rei uiſæ.
Sit enim diſpoſitio, quę in pręcedente: reflectaturq́; forma lineę t q h à ſuperficie ſpeculi ſecundũ
lineã
lõgitudinis, quę eſt a g:
& ſit centrũ uiſus e in ipſa ſupficie t h z k. Dico quòd imago lineę t q h
684382VITELLONIS OPTICAE uidebitur recta, æqualis ipſi lineæ t q h. Quælibet enim perpendicularis ducta ab aliquo punctorũ
lineęt
q h erit ſemper in eadem ſuperficie centro uiſus & axe:
& probabuntur loca imaginũ pun
ctorum
lineę t q h ſituari ſecundum lineam rectam, ſicut in ſpeculis planis per 52 th.
5 huius oſten-
ſum
eſt de lineis rectis uiſis.
Vt ſi aliqua linea recta rei uiſę imaginetur in his ſpeculis collocari in lo
co
imaginis, & uiſus ſituetur proportionaliter ad illam, ſicut nunc ſituatus eſt ad lineam t h:
erit lo-
cus
imaginis illius lineæ linea t h, & apparebit recta & æ qualis rei uiſæ.
Similiter quoq; illud, quod
eſt
in linea rei uiſæ ſuperius, erit in imagine ſuperius:
& quod in re uiſa eſt inferius, erit in imagine
inferius
.
Erit itaq; imago conformis rei uiſæ. Latitudo uerò talium uiſorum erit maior quàm latitu
do
ſuarum imaginum:
quoniam imagines ſecundum latitudinem conſtringuntur propter puncta
reflexionum
, quæ anguſtantur, & puncta latitudinis diuerſantur:
quoniam ſiniſtrũ rei ſit dextrum
imaginis
, & dextrum rei fit imaginis ſiniſtrum.
Patet ergo propoſitum.
25. Lineæ rectæ æquidiſt antis axi ſpeculi columnaris concaui (centro uiſus non exiſtente in
eadem
ſuperficie) imago quando uidebitur recta maior re uiſa: quando concaua: quando
conuexa
: quando unica: quando plures. Alhazen 51 n 6.
Remaneat diſpoſitio præcedentis, niſi quòd centrum uiſus (quod eſt e) non ſit in ſuperfioie t h
z
k:
dico quòd erit, ut proponitur. Repetita enim demonſtratione 51 th. 7 huius, patebit quòd in ſpe
culis
columnari bus cõuexis locus imaginis formæ puncti h lineę t q h eſt in puncto s:
& locus ima-
ginis
formæ q eſt in puncto c:
& locus imaginis formæ puncti t eſt in puncto i. Sic ergo in linea s c i
ſunt
imagines formarum omnium punctorum lineæ h q t:
& patet quòd punctus c eſt propinquior
centro
uiſus quod eſt e, quàm linea recta s i:
& quòd linea s i eſt in ſuperficie trigoni u h t: & quòd
duæ
lineæ u h & u t ſunt æquales:
& quòd duæ lineæ u s & u i ſunt æquales: relin quitur ergo, ut duę
lineæ
t i & h s ſint æquales:
eſt ergo proportio lineę t i ad lineam i u, ſicut lineæ h s ad lineã s u: ergo
per
2 p 6 linea s i æquidiſtat lineæ t h.
Patet etiam ex eodem 51 th. 7 quia duæ s e & e i ſunt æ-
quales
.
Ducatur ergo linea q u, quę ſecet lineã s i in puncto æ: diuidet ergo ipſam per æqualia: nam
linea
t h diuiſa eſt in duo æqualia in puncto q:
& erit linea c u in ſuperficie trigoni q u e: quæ eſt ſu-
perficies
circuli b f æ quidiſtãs baſibus ſpeculi.
Punctus itaq; c erit in ſuperficie trigoni c u e: & fimi
liter
erit punctũ t in ſuperficie trigoni c e i:
eſt ergo punctũ c in linea, quę eſt cõmunis ſectio illarum
duarũ
ſuperficierũ, ſcilicet trigonorũ q u e & c e i:
ſed hæc cõmunis ſectio eſt linea e b per 19 th. 1 hu-
ius
.
Punctus ergo c cadit in rectitudinẽ lineæ e b: linea ergo q c ſecat lineã e b in rectitudine ipſius:
& duæ lineę h u & t u ſunt ſub duobus punctis d & z:
nam duæ lineę h u & t u ſunt duæ catheti inci
dentię
, ſcilicet duę lineę perpendiculares exeuntes à duobus terminis lineę t h ſuper duas lineas,
cõtingentes
duas portiones duarũ ſectionum columnariũ ſpeculi, in quarũ circũferentia ſunt duo
puncta
a & g, à quibus ſit reflexio punctorũt & h a d uiſum in punctũ e.
Superficies ergo trianguliu
h
t eſt ſub axe ſpeculi, qui eſt z k.
Sed nullũ punctũ ipſius axis, etſi ꝓtrahaturin infinitũ, erit unquã
in
ſuperficie trianguli u h t.
Nam ſi hoc eſſet poſsibile: tunc ſi axis k z continuaretur aliquo pun-
cto
lineæ h t ſecundũ lineam rectã:
tunc illa ſuperficies, in qua eſſet illa linea recta, & linea u h t eſſet
ſuperficies
trianguli u h t:
& illa ſuperficies eſſet illa, in qua ſunt duæ lineæ æ quidiſtantes, quę ſunt
h
t, & axis z k:
& ſic ſuperficies, in qua ſunt duæ lineæ h t & k z, eſſet ſuperficies trianguli h u t: & ſic
totus
axis z k erit in ſuperficie trianguli h u t:
ſed ex hypotheſi axis eſt æ quidiſtãs lineæ h t: & ſic
dum
iſtum modũ accideret quòd axis k z ſecaret duas lineas h u & t u.
Sed & linea t h ſecundũ eius
punctũ
h eſt in ſuperficie trianguli u e h, quæ eſt ſuperficies reflexionis:
& ſectio cõmmunis huic ſu-
perficiei
& ſuperficiei colũnaris ſpeculi eſt ſectio oxygonia:
ſuperficies ergo e u h ſecat axẽ colũna-
ris
ſpeculi in uno puncto, ſcilicet in puncto d, ut to præ oſtenſum eſt in cõmento 51 th.
7 huius. Si
ergo
axis k z
818[Figure 818]t n g i l z x y m b c a l f h r a c d p e k o u ſecet lineã h
u
:
pũctus ſe-
ctionis
li-
nea
h u erit in
ſuperficie
tri-
anguli
u e h:

ſed
in hac ſu-
perficie
non
eſt
punctũ, ք
axis tráſ-
eat
, niſi pun-
ctũ
d:
ſecabit
ergo
axis k z
lineam
h u in
puncto
d:
ſed
per
114 th.
1 huius, uel per 44 th. 7 huius oſtenſum eſt, quòd linea h u ſecat axem ſub puncto d: in
duobus
ergo punctis ſecabit linea h u axem k z:
quod eſt impoſsibile. Axis ergo k z totus eſt extra
ſuperficiem
h u t:
& propin quior uiſui exiſtenti in pũcto e, quàm ſuperficies h u t. Superficies ergo,
in
qua ſunt lineę h t, & axis k z, propinquior eſt centro uiſus puncto e ꝗ̃ ſuperficies u h t:
& punctũ c
eſt
in ſuperficie, in qua ſunt linea h t, & axis k z:
quia punctus c eſt in linea q l: & q l ք 7 p 11 eſt in eadẽ
685383LIBER NONVS. ſuperficic cum lineis æ quidiſtantibus, quas copulat, quæ ſunt h t & z k. Punctum ergo c eſt propin
quius
puncto e centro uiſus;
quàm ſit linea s i: ſed punctum c cum ſit communis ſectio linearum e
b
& q l, ut in 51 th.
7 huius præ oſtendimus: palàm quòd eſt in rectitudine lineæ e b. Si ergo linea e b
educatur
ultra punctum b, inſa perueniet ad punctum c:
ſupponatur itaq; perueniſſe ad punctũ c.
His
itaq;
ſic præ miſsis, patet quòd ſi linea s i (quę oſtenſa eſt per 51 th. 7 huius in ſpeculis columna.
ribus
conuexis eſſe imago lineæ t h, & eſſe æ quidiſtans lineæ t h, & axi z k) ſit in aliquo corpore
uiſibili
, & uiſus fuerit in puncto o ex parte concauitatis ſpeculi columnarisitunc forma lineæ s i re-
fle
ctetur a d uiſum in puncto o à linea longitu dinis ſpeculi, quę eſt a b g:
& diuerſabuntur imagines
eius
ſecundum diuerſitatẽ diſtantiæ ſuæ a b axe ſpeculi, qui eſt z k.
Quia enim angulus e b m eſt acu
tus
:
ergo per 15 p 1 angulus l b c eſt acutus: & linea e b c eſt in ſuperficie circuli b f: & linea l b eſt ſe-
mιdιameter
illius circuli per 21 th.
7 huius: linea ergo e b c ſecat circulum, & eius pars, quæ eſt b c,
eſt
intra circulum & intra concauitatem ſpeculi.
Et ſimiliter eſt de linea o b, quoniam ipſa cadit
intra
concauitatem ſpeculi:
ideo quòd angulus o b l eſt acutus: & duo anguli o b l & c b l ſunt æqua
les
:
quonia n ipſi per 15 p 1 ſunt æquales duobus angulis q b m & m b e æ qualibus: & ſemidiameter
l
b eſt per pendicularis ſuper ſperficiem contingentem columnam ſpeculi ſecundum lineam lon-
gitudιnis
ſpeculi, tranſeuntem per punctum b.
forma itaq; puncti c incidit ſpeculo per lineam
c
b:
& à puncto ſpeculi b reflectitur per lineam b o, & comprehen ditur à uiſu exiſtente in puncto
o
.
Item patet per 51 th. 7 huius, & ibι declaratum eſt, quòd ſuperficies contingens ſpeculum colu-
mnare
in puncto g, eſt ſub puncto e centro uiſus:
linea ergo e g ſecat illam ſuperficiem contingen-
tem
.
Secat ergo in puncto g (qui eſt punctus reflexionis) lineam in eodem puncto g contingen-
tem
peripheriam ſectionis columnaris;
quæ eſt communis ſectio ſuperficiei reflexi onis formę pun
cti
t lineæ t h, & ſpeculi columnaris conuexi.
Et quia ſecat illam lineam contin gentem in puncto i-
pſius
ſpeculi, quod eſt g:
ſecat ergo ſectionem oxygoniam, & cadit intra ipſam: cadit ergo intra con
cauitate
in ſpeculi:
& eſt linea g i: duæ ergo lineæ o g & g i cadunt intra concauitatem ſpeculi: & li-
nea
z g eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem contingentem columnam ſpeculi per 96 th.
1 huius:
quoniam
ducitur ab axe perpendiculariter ſuper lineam longitudinis ſpeculi, tranſeuntem per
punctum
g:
& duo anguli o g z & z g i ſunt æ quales per 15 p 1 ut prius. Forma ergo puncti i incidit
ſuperficιei
concauæ ipſius ſpeculi ſecundum lineam i g:
& à puncto ſpeculi greflectitur ad uiſum
exiſtentem
in puncto o ſecundum lineam reflexionis, quæ eſt g o.
Et eodem modo patet quòd for-
puncti sincidit ſpeculo ſecundum lineam s a, & reflexctitur à puncto ſpeculi a ad uiſum exiſten-
tem
in puncto o ſecundũ lineã reflexionis, quę eſt a o.
Et etiã patuit in cõmento 51 th. 7 huius quo-
niam
duæ lineæ h u & tu ſunt perpendiculares ſuper duas lineas contingentes ſectiones oxygo-
nias
, tranſeuntes per duo puncta a & g.
Imago ergo formæ puncti s eſt in linea h u per 36 th. 5 hu-
ius
:
ſed linea a o eſt linea reflexionis formæ punctis s: quoniam à puncto reflexionis, quod eſt a, pro-
ducitur
ad uiſum exiſtentem in puncto o.
Imago itaq; formę puncti s eſt in linea s o, per 37 th. 5 hu-
ius
:
punctum ergo h, quod eſt communis ſectio linearum h u & o a, eſt locus imaginis formæ pun-
cti
s.
Similiter quoq; patet quòd punctum t eſt locus imaginis formæ puncti i. Ducatur quoq; li-
nea
c l à puncto c ad punctum, centrum circuli b:
eritq́; linea c l producta ultra punctum c perpen.
dicularis
ſuper lineam contingentem circulum per 18 p 3:
eſt ergo linea c l cathetus incidentiæ for-
puncti c per definitionem illius catheti.
Quia ergo forma puncti c reflectitur a d uiſum in pun-
ctũ
o à puncto ſpeculi b:
erit imago formæ puncti c in linea q c l, quæ eſt cathetus ſuæ incidentiæ:
ſed
& in linea reflexionis, quæ eſt b o, neceſſe eſt eſſe eandem imaginem per 37 th.
5 huius. Im ago
itaq
;
formæ puncti c neceſſariò erit in puncto, quod eſt communis ſectio linearum l c q & o b: hoc
autem
poteſt eſſe in partibus diuerſis.
Patuit enim per 11 th. 8 huius quòd imago formæ puncti,
quę
reflectitur à cõcauitate circuli ſpeculi, quandoq;
occurrit uiſui inter uiſum & ſpeculum: quan-
doq
;
ultra ſpeculum: quand oq; in centro uiſus: quandoq; ultra uiſum: quandoq; in ipſa ſuperficie
ſpeculi
:
& (ut patet per 40 th. 8 huius) quãdoq; apparet una imago: quandoq; duæ: quandoq; tres:
quand
oq;
quatuor. Imago ergo puncti c, cum formæ ipſius reflexio fiat à puncto peripheriæ circu-
li
æquidiſtantis baſibus ſpeculi, erit ſorte in linea h q ultra ſpeculum:
& ſortè erit ultra lineam b q:
& fortè ultra lineam b o retro uiſum:
& fortè erit in linea b o inter uiſum & ſpeculum: & fortè erit
in
puncto o, ſcilicet in ipſo centro uiſus:
& fortè erit unica imago, forté duæ: fortè tres: fortè qua-
tuor
.
Si itaq; locus imaginis formæ puncti c, uel alicuius puncti formæ lineæ s i (utpote illius, ſe-
cundum
quem b c producta ultra punctum c ſecat lineam i s:
quia & illud punctum reflectitur à
puncto
ſpeculi columnaris coricaui, quod eſt b, ad uiſum exiſtentem in puncto o per 20 th.
5 hu-
ius
) ſuerit punctum q:
tunc linea h q t erit diameter imaginis formæ lineæ i s. Si ergo omnes imagi
nes
omnium punctorum lineæ s i fuerint in linea h q t:
tunc imago eius erit linea recta: nam mediũ
eius
punctum, quod eſt punctum q, eſt in rectitudine duarum ſuarum extremitatum, quæ ſunth &
t
.
Quòd ſi locus imaginis formæ puncti c fuerit ultra punctum q: tunc imago lineæ rectæ, quæ eſt
s
i, erit concaua:
eiusq́; concauitas reſpiciet uiſum. Et ſi imago formæ puncti c fuerit in linea b o:
uel
in puncto o centro uiſus:
aut inter ſpeculum & uiſum: tunc uidebitur imago lineæ s i conue-
xa
, cuius conuexitas reſpiciet uiſum.
Et ſi fuerit imago formæ puncti c in linea b o retro ui-
ſum
:
tunc iterum uidebitur imago concaua, in cuius concauitate ſituabitur centrum uiſus.
Quòd
ſi punctum c plures habuerit imagines:
tunc linea s i plures habebit imagines: quarum
omnium
extremitates cõiungchtur in punctis h & t, & media ipſorũ erunt diſtincta & ſeparata:
&
686384VITELLONIS OPTICAE linea h terit communis diameter omnium illiarum imaginum, quotcunq; ſuerint imagines: & ſor-
linea h t, quæ eſt diameter imaginis, erit maior quàm linea rei uiſæ, quæ s i, in modica quantita-
te
.
Patet ergo propoſitum.
819[Figure 819]f b d g t e h e
26. Superſicie lineæ rect æ uel curuæ cureæ uiſæ ſuperficiem (in qua eſt axis ſpeculi columnaris conca
ui
) or thogonaliter ſecante, centro́ uiſus exiſtente in utra ſuperficie: à circumferentia circuli
(qui eſt communis ſectio dictæ ſuperficiei & ſpeculi) fiet reſlexio:
imago́ lineæ uiſæ quando erit rect a: uel aliquando conuexa.
Eſto, ſicut in 52 th. 7 huius proponitur, linea t h in ſuperficie pla
na
orthogonaliter ſecarite ſuperficiem, in qua ſunt centrum uiſus
e
, & axis dati ſpeculi columnaris, qui ſit d f:
ſitq́; centrũ uiſus (quod
ſit
e) in eadem ſuperficie lineæ t h.
Facta quoq; figuratione 52 th 7
huius
, compleatur demonſtratio, ut in illa propoſitione:
eritq́; ima
go
lineæ rectæ, quæ eſt t h, curua.
Si itaq; ſpeculum idem, quod ibi
conuexum
accipitur, aſſumatur concauum:
& in locum imaginis
collocata
intelligatur linea curua, ſecundum cuius terminos extre
mos
ducatur etiam linea recta, quæ ſit in ſuperficie rei uiſæ:
& cen-
trum
uiſus diſponatur proportionaliter circa illam lineam in ea-
dem
ſuperficie:
tunc locus imaginis lineæ curuæ uel rectæ uiſæ e-
rit
linea t h recta.
Patet ergo propoſitum: & fortè linea imaginis e-
rit
æqualis recta uel fortè conuexa:
ſicut oſtenſum eſt in 57 th. 8 hu
ius
:
& hic eodem modo eſt deducendum.
27. Superficie lineæ rect æ uiſæ, orthogonaliter axem ſpeculi co
lumnaris
concaui ſecante, centro uiſus exiſtente in eadem ſu-
perficie
, reflexione́ facta aduiſum æqualiter diſtantẽ ab ex-
tremis
illius lineæ: eius imago uideditur cõcauitatis magnæuiſum reſpiciẽtis. Alhazen 52 n 6.
Fiat omnimoda diſpoſitio figuræ, quæ in 53 th. 7 huius: dico quòd uerum eſt, quod proponi-
tur
.
Patet enim per ea, quæ in commento illius dicta ſunt, quòd puncta t & h (quia æ qualiter di-
ſtant
à centro uiſus, puncto ſcilicet e) reflectuntur ad uiſum à duobus punctis oxygoniarum ſectio
num
, cadentibus tamen in quodam circulo æ quidiſtante baſibus ſpeculi, qui circulus erit medius
inter
lineam h t, & inter ſuperficiem tranſeuntem centrum uiſus e, ſecantem ſpeculum æ quidiſtan
ter
baſibus ipſius ſpeculi.
Sit ergo, ut forma puncti h reflectatur in punctum e à puncto ſpeculi b,
qui
eſt punctus peripheriæ cuiuſdam ſectionis oxygoniæ (quæ eſt communis ſuperficiei reflexio-
nis
& ſuperficiei ſpeculi) cadens in circulo b g:
lineæ ergo h b & b e continẽt angulos æquales cum
linea
contingente illum circulũ in puncto b.
Et ſimiliter forma punctit reflectitur ad uiſum e à pun
cto
ſpeculi g:
& lineæ t g & g e continent angulos æ quales cum linea contingente circulum ſpeeuli
in
puncto g.
Lineæ quoq; h b & t g concurrunt in puncto l: & linea h b continet cum linea perpen-
diculari
, quæ eſt b o, angulum acutum:
linea ergo h b ſecat ſuperficiem contingentem ſuperficiem
columnæ
in linea longitudinis, in qua eſt punctum b:
linea itaq; b l cadit intra concauitatem colu-
mnæ
:
& ſimiliter linea g l. Similiter quoq; duæ lineæ l f & g y cadũt intra concauitatẽ colũuę: & per
15
p 1 duo anguli l b d & b b r ſunt æ quales:
cum ipſorũ contrapoſiti, qui ſunt e b o & o b h ſint æ qua
les
per 20 th.
5 huius. Similiter quoq; duo anguli l g d & d g y ſunt æquales. Si itaq; linea r y (quæ in
ſpeculo
columnari conuexo eſt imago lineę t h) ſuerit nuncin aliquo uiſibili oppoſita ſpeculo co-
lumnari
concauo, & centrum uiſus fuerit in puncto l:
tunc form a puncti r incider in ſpeculo ſecun-
dum
lineam r b, & reflectetur ad uiſum in punctum l à puncto ſpeculi b:
& linea h u eſt perpendicu-
laris
ſuper lineam contingentem ſectionem, in cuius peripheria eſt punctum b, à quo ſit reflexio:

imago
ergo formæ puncti r erit in cathero r h per 36 th.
5 huius: ſed & eadem imago neceſſario eſt
in
linea reflexionis, quæ eſt b l.
Erit ergo in communi illarum ſectione in puncto h. eft ergo pun-
ctum
h imago punctir, ut hæc omnia patent per 37 th.
5 huius. Similiter quoq; declarabitur, quòd
forma
puncti y incidet ſpeculo per lineam y g:
& reflectetur per lineam g l à puncto ſpeculi g: & e-
ius
imago uidebitur in puncto t.
Et ducatur linea q u: hæc ergo ſecabit lineam r y: quoniam punctũ
ueſt
ultra lineamillam r y, quæ eſt inter duo puncta q & u:
puncta quoq; h, q, t, u ſunt omnia in ſu-
perficie
circuli b g, ut patet ex præ miſsis:
ſecet ergo linea q u lineam r y in punctom: punctum itaq;
m
erit in ſuperficie tranſeunte per axem ſpeculi, & per centrum uiſus punctum l.
Nam, ut in com-
mento
præaſſumptæ 53 propoſitionis 7 huius patuit, punctal & q ſuntin illa ſuperficie:
nam, ut ibi
acceptum
eſt, patet quòd in illa ſuperficie, in qua erat centrum uiſus e, & axis ſpeculi, in eadem erat
linea
e l d:
ſed & illa ſuperficies ſecabat lineam h t in puncto q, & in linea e d cadebat punctum u:
ergo
per 1 p 11 linea q u eſt in illa ſuperficie:
ergo & punctum m. Et quia duo puncta m & l ſunt in ſu-
perficie
tranſeunte per axem columnæ:
ideo forma puncti m poteſt reflecti ad uiſum in pun-
ctum
l in illa ſuperficie, & linea a z eſt communis ſectio ſuperficiei columnæ ſpeculi & ſuperficiei
tranſeunti
per ſuum axem;
& per punctum l, quod eſt centrum diſus. forma ergo puncti m reflecte-
tur
ad uiſum in punctum l (quod eſt centrum uiſus) ab aliquo puncoto ſpeculi lineæ a z.
Et ducatur
687385LIBER NONVS. linea e m, quæ erit in illa ſuperficie: & linea e l etiam erit in illa ſuperficie: & punctum e, ut ſuperà pa-
tuit
, eſt elongatum à ſuperficie contingente columnam ſpeculi in linea a z, ut patet per 53 th.
7 hu-
ius
, Si ergo linea a z ducatur in continuum & dire
820[Figure 820]u r h d x b y m l o n g f y k q z t c c s a ctum ultra punctum z, concurret cum duabus li-
neis
e m & e l, quę ſunt in una ſuperficie cum linea
a
z:
concurrat ergo cum linea e m in puncto i, &
cum
linea e l in puncto n.
Punctum itaque n cadet
inter
duo puncta e & l:
quia punctum l eſt intra
cauitatem
columnę, & pũctum n eſt extra, in ipſi-
us
conuexitate in ſuperficie columnæ:
quoniam
eſt
in linea longitudinis columnæ, quæ eſt a z:
pun
ctum
uerò e, quod in ſpeculis columnaribus con-
uexis
ſuppoſitum fuit eſſe centrum uiſus, eſt elon-
gatum
à ſuperficie columnaris ſpeculi.
Patuit quo
que
in demonſtratione 53 th.
7 huius quòd circu-
lus
b g eſt medius inter lineam h t, & inter ſuperfi
ciem
exeuntem à puncto e ęquidiſtantem baſibus
columnæ
ſpeculi:
& linea perpendicularis exiens
â
puncto e ſuper lineam a z, eſt in ſuperficie tran-
ſeunte
punctum e, & ſecante ſpeculum ęquidiſtan
ter
baſibus columnæ:
ergo linea perpendicularis
exiens
à puncto e ſuper lineam a z n cadit extra
triangulum
e i n, & uerſus partem puncti n:
quo-
niam
linea e n l d u eſt communis ſectio ſuperfi-
cierum
reflexionis, ſecundum quas reflect untur
formæ
punctorum h & t:
quæ cum ſint oxyg oniæ
ſectiones
, patet per 103 th.
1 huius quoniam i p ſæ
ſunt
obliquè ſecantes axem ſpeculi:
ergo & ipſarũ
communis
ſectio obliquè incidit illi axi ſpeculi:
ergo per 32 p 1 angulus e in eſt acutus: ergo per 15
p
1 angulus m i a eſt acutus:
& angulus m in erit obtuſus per 13 p 1. Educatur ergo per 12 p 1 à puncto
m
linea perpendicularis ſuper lineam ai:
quæ ſit m k, ſecans lineam a i in puncto k: punctum ergo k
erit
inter puncta i & a.
Quoniã ſi caderet inter pũcta i & n, fieret unius trigoni unus angulus rectus
& alter obtuſus, qui eſt m i n:
q đ eſt impoſsibile: cadet ergo punctũ k inter pũcta i & a. Producatur
itaq
;
linea m k ultra punctũ k ad punctũ s, donec linea k s fiat æ qualis lineæ m k: erit ergo punctus s
extra
ſuperficiem ſpecul, & ultra concauitatem eius:
& punctus l, in quo eſt centrum uiſus, erit in-
tra
ipſius ſpeculi concauitatem.
ducatur itaque linea s l, quæ ſecabit lineam n k. Quoniam cum li-
nea
n k ſit pars lineæ longitudinis ſpeculi:
patet quòd ipſa eſt cadens inter puncta s & l: ſecet ergo
ipſam
in puncto f:
& à puncto f ducatur per 31 p 1 linea ęquidiſtans lineę k m, quæ producta ad axem
ſpeculi
ſecet ipſum in puncto x:
ſitq́; linea f x. Erit ergo per 29 p 1 linea f x perpendicularis ſuper li-
neam
longitudinis ſpeculi, quæ eſt a n:
quoniam linea m k æ quidiſtans lineæ f x, eſt perpendicula-
ris
ſuper ipſam a n:
eritq́ue linea f x in ſuperficie tranſeunte per axem ſpeculi, & per punctum l. Eſt
ergo
linea f x ſemidiameter circuli tranſeuntis per punctum f æ quidiſtanter baſibus columnę per
21
th.
7 huius: linea ergo f x eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem contingentem columnam ſpeculi
ſecundum
lineam longitudinis, quæ eſt a z.
Ducatur itaq; linea m f. Quia ergo duorum trigonorum
m
k f & f k s duo latera m k & k s ſunt æ qualia ex hypotheſi, & latus k f commune ambobus illis tri-
gonis
, anguliq́ue ad punctum k ſunt recti:
ergo per 4 p 1 latus m f eſt æ quale lateri f s: ergo per 5 p 1
angulus
f m s æqualis erit angulo f s m:
linea uerò f x æquidiſtat lineæ s m: ergo per 29 p 1 angulus
x
f l extrinſecus æ qualis eſt angulo f s m intrin ſeco, &anguli x f m & f m s ſunt æ quales, quia coal-
terni
:
angulus ergo x f m eſt æ qualis angulo x f l. Forma ergo puncti m incidens ſpeculo ſecundum
lineam
m f, ſecun dum lineam reflexionis, quæ eſt f l, reflectitur ad uiſum exiſtẽtem in puncto l à pũ-
cto
ſpeculi f, per 20 th.
5 huius: & linea x f eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem contingentem ſpe-
culum
in puncto f.
Et quoniam linea m k eſt perpẽdicularis ſuper ſuperficiem ſpeculi: quia eſt per-
pendicularis
ſuper lineam longitudinis, quæ eſt a z:
patet quòd linea m k eſt cathetus incidentiæ
formæ
puncti m:
in ipſa ergo erit locus imaginis formę puncti m per 36 th. 5 huius: ſed & idem locus
eſt
in linea reflexionis, quæ eſt l f.
In illarum ergo linearum communi ſectione, quæ eſt punctus s,
eſt
locus imaginis formæ puncti m per 37 th.
5 huius. Et quia duæ lineę r y & h t ſunt æquidiſtantes
& perpendiculares ſuper ſuperficiem tranſeuntem per axem ſpeculi & per centrum uiſus, quod eſt
nunc
punctũ l:
quoniam linea h t taliter fuit diſpoſita in 53 th. 7 huius: duę igitur ſuperficies unifor-
miter
exeuntes à duabus lineis h t & r y erunt æ quidiſtantes & perpendiculares ſuper ſuperficiem
tranſeuntem
per axem per 18 p 11.
Et quia linea r y eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem tranſeuntẽ
per
axem & per punctum l:
ideo per 18 p 11 ſuperficies duarum linearum, quæ ſuntr my & m s, erit
perpendicularis
ſuper ſuperficiem tranſeuntem per axem, & per punctum l:
& erit per 19 th. 1 huius
linea
m s communis ſectio illarum duarum ſuperficierum.
Et quia linea a k, cum ſit pars lineę longi
tudinis
ſpeculi, quæ eſt a z, eſt in ſuperficie tranſeunte per axem:
quia omnis ſuperficies ſecans co-
688386VITELLONIS OPTICAE lumnam ſecundum lineam longitudinis per ęqualia, trãfit per axem illius columnę, ut patet per 93
th
.
1 huius. Sed & linea a k eſt perpendicularis ſuper lineam m s, quæ eſt communis ſectio inter ſuքfi
ciem
tranſeuntem per axem, & inter ſuperficiem duarum linearum, quæ ſuntrm & m s:
ergo linea
a
k n eſt erecta ſuper ſuperficiem r m s:
& linea a n eſt æquidiſtans axi ſpeculi: ergo per 8 p 11 erit axis
ſpeculi
perpendicularis ſuper ſuperficiem, in qua ſunt duæ lineæ r m & m s.
Illa ergo ſuperficies eſt
perpendicularis
ſuper axem columnæ.
Punctum itaque s eſt in ſuperficie exeunte ex linea r y per-
pendiculariter
ſuper axem columnæ ſpeculi:
ſed linea h t eſt in ſuperficie perpendiculari ſuper axẽ
ſpeculi
, æquidiſtanti ſuperficiei exeunti exlinea r y:
punctum ergo s eſt extra lineam h t, & propin
quius
puncto l centro uiſus, quàm ſint duo puncta h & t:
& duo puncta h & t ſunt imagines forma-
rum
duorum punctorum r & y:
& punctum s eſt imago formæ punctim. Palàm ergo quia imago for
lineę r m y eſt linea tranſiens per puncta h, s, t:
ſed talis linea eſt arcualis: quia punctum s eſt ex-
tra
rectitudinem lineę h t.
Tranſeat itaque per puncta h, s, tlinea arcualis, quæ ſit h s t. Et quia linea
h
t ſecundum hypotheſim 53 th.
7 huius fuit elongata à conuexo columnæ: erit linea h t ultra ſuper-
ficiem
ſpeculi, reſpectu punctil, quod eſt nunc centrum uiſus.
Etiam ſuprà oſtenſum eſt quòd pun-
ctum
s eſt extra concauitatem ſpeculi, reſpectu punctil, & punctum l eſt intra concauitatem ſpecu-
li
:
punctum ergo l, quod eſt centrum uiſus, eſt extra ſuperficiem, in qua eſt linea h s t: arcualitas er-
go
lineæ h s tapparebit uiſui manifeſtè.
Et quia punctum f eſt in ſuperficie columnæ ſpeculi extra
ſuperficiem
circuli b g, & linea t h eſt ultra ſpeculum in ſuperficie circuli b g:
quoniam eſt in ſuperfi-
cie
trigonil h t:
erit linea l f s altior quàm ſuperficies trigoni l h t: linea ergo l s erit altior duabus li-
neis
l h & l t, reſpectu uiſus l:
punctum ergo s eſt altius quàm duo puncta h & t. Linea ergo h s t ap-
parebit
uiſui exiſtenti in puncto l concaua, concauitate uiſum reſpiciente.
Quod eſt propoſitum.
28. Superficie incidentiæ lineærectæuiſæ, obliquè ſecantis axem ſpeculi columnaris concaui,
centro
uiſus exiſtente in eadem ſuperficie: imago uidetur concaua reſpectu uiſus & conuerſa ſe-
cundum
ſitum. Alhazen 53 n 6.
Eſto ſpeculum columnare concauum, quod ſecetur per ſuperficiem obliquã ſuper axem: erit er-
go
communis ſectio illius ſuperficiei & ſuperficiei ſpeculi ſectio oxygonia per 103 th.
1 huius: ſit illa
fectio
a b g:
ſed in 11 huius oſtenſum eſt, quòd quandoque in ſuperficie oxygonię ſectionis à puncto
reflexionis
erit linea perpendicularis ſuper ſuperficiem contingentem ſpeculum columnare, ex cu
ius
duobus terminis ſcilicet ex duabus communibus ſectionibus ſui & ſuperficiei ipſius ſpeculi fit
reflexio
formarum ad uiſum.
Sit ergo in ſectione a b g huiuſmodi perpendicularis, quæ ſit g a: & ſit
linea
b e k perpendicularis ſuper lineam contingentem peripheriam ſectionis in puncto b:
& ſit pũ-
ctum
b prope punctum g, ita quòd linea ducta à puncto b cum linea perpendiculari ducta ſuper ſu-
perficiem
ſpeculi à puncto reflexionis (qui ſit g) contineat ſuper axem ſpeculiangulum acutum.
Pa
tet
ergo per 44th.
7 huius quoniam linea b e k ſecabit lineam perpendicularem, quæ eſt g a, ſub axe
ſpeculi
, & continebit cum ipſa angulum acutum:
fiat ergo illarum linearum ſectio in puncto e. An-
gulus
ergo b e g erit acutus per 32 p 1, ut patet:
cadatq́; punctum k in peripheriam ſectionis: & à pun
cto
g ducatur per 31 p 1 linea æquidiſtans line ę b k:
quę ſit linea g d: erit ergo angulus d g e per 29 p 1
æqualis
angulo b e g:
ergo uterque eſt acutus: linea ergo g d erit intra concauitatem ſpeculi: quoniã
linea
à puncto g termino perpendicularis, quæ eſt a g, extra ſectionem ducta continget ſectionem,
& continebit angulum rectum cum linea a g:
aut non continget, & continebit angulum obtuſum-
821[Figure 821]p b g o n m d r h e t a k Fiatitaque per 23 p 1 ſuper punctum g terminum lineæ e g an-
gulus
ęqualis angulo e g d:
quiſit e g l linea ergo g l concurret
cum
linea b e k per 14 th.
1 huius: ideo quòd anguli g e l & lge
ambo
ſunt acuti:
ſit concurſus in puncto l: qui ſit punctus li-
neæ
b k:
& in linea le, ut contigerit, ſignetur punctũ m: & du-
catur
linea a m:
erit ergo angulus m a g acutus ք 32 p 1: ideo,
ut
prius oſtendimus, quia angulus m e g, qui eſt maior angu-
lo
m a g, cum ſit ei extrinſecus, eſt acutus, ut patet ex pręmiſ
ſis
:
linea ergo m a cadit intra ſectionẽ. Fiat quoque ſuper pũ-
ctum
a terminũ lineæ a g angulus æqualis angulo g a m, qui
ſit
angulus g a d:
linea enim a d concurret cum linea g d per
14th
.
1 huius: ideo quia anguli d g a & d a g ſunt acuti: ſit er-
go
concurſus in puncto d.
Linea itaque a d ſecabit lineam
b
k, concurrens cum ipſa per 2th.
1 huius: quoniam concur-
rit
cum eius ęquidiſtante, quæ eſt d g:
ſecet ergo ipſam b k in puncto t. Cum itaq; linealk fuerit in
aliquo
corpore uiſibili, & centrum uiſus fuerit in puncto d:
tunc forma puncti l uidebitur in puncto
ſpeculi
g, quod eſt punctum reflexionis:
& hoc accidit per 10 huius: ideo quia forma punctil reflecti
tur
ad uiſum exiſtentem in puncto d à puncto ſpeculig, & linea k l b, quæ eſt cathetus incidentię for
punctil, æquidiſtat lineæ g d, quæ eſt linea reflexionis.
Nunquam ergo concurrent: & ſic locus
imaginis
formæ punctil erit in puncto reflexionis, quod eſt g.
Similiter quoque forma puncti m re-
flectitur
ad uiſum exiſtentem in puncto d à puncto ſpeculi, quod eſt a:
& cathetus incidentiæ, quæ
eſt
linea b m k, ſecat lineam reflexionis, quæ eſt a d, in puncto t:
ergo punctũ t eſt locus imaginis for
689387LIBER NONVS. punctim per 37 th. 5 huius. Tranſeatitaque per punctum d, quod eſt centrum uiſus, ſuperficies
plana
æ quidiſtans baſibus columnæ:
hæc ergo ſuperficies ſecabit columnam ſpeculi ſecundum cir
culum
per 100 th.
1 huius: qui circulus ſit p o r. Et quoniam centrum uiſus deſt in ſuperficie ſectio-
nis
a b g:
palàm quòd ille circulus p o r ſecabιt ſectionẽ oxygoniam a b g in duobus punctis per 104
th
.
1 huιus: ſuperficies ergo illius circuli ſecabit lineam b k: quoniam ſecat lineam g d æquidiſtantẽ
lineę
b k:
ducitur enim per punctum d: ſit ergo, ut ſecet lineam b k in puncto k: ſitq́; centrum circuli
p
o r punctum h:
& ducatur linea k h, quæ ducta per circulum ſecet ipſius peripheriam in puncto p:
& ducatur linea d h:
quæ producta ad peripheriam circuli incidat ipſi in punctor. Forma ergo pun
cti
k reflectitur ad uiſum exiſtentem in puncto d ab aliquo puncto arcusr p, ut patet per 27 th.
8 hu-
ius
, ubi hoc oſtenſum eſt de reflexione formæ uiſibilis ad uiſum ſecundum talem ſitum ab aliquo
puncto
peripheriæ circuli.
Sit ergo ut fiat illa reflexio àpuncto ſpeculi ſcilicetarcus p r, quod ſit
ctum
o:
& ducantur lineę k o, d o, h o: ergo angulus k o h eſt æqualis angulo h o d per 20 th. 5 huius.
Et
quoniam linea reflexionis, quę eſt d o, ſecat ſemidiametrum h p:
ideo quia linea d h r tranſit per
centrum
circuli, citra quam reſpectu puncti o ducitur linea d o:
hęc ergo ſecat ſemidiametrum h p:
ſit
, ut ſecetipſam in puncto n.
Eſt aũt linea k h p cathetus incidentię formę puncti k: ergo per 37 th. 5
huius
punctum n eſt locus imaginis formæ puncti k.
Ducatur itaq; linea k d: quæ per 19 th. 1 huius
erit
cõmunis ſectio ſuperficiei circuli p o r & ſectiõis a b g, uel pars illius cõmunis ſectionis:
duo
puncta
k & d ſunt in utraq;
illarũ ſuperficierũ, & nihil deſuքficie ſectionis oxygoniæ (quę eſt a b g)
eſt
in ſuperficie circuli r p, niſi linea k d, uellinea, cuius pars eſt linea k d:
punctũ ergo g eſt extra cir-
culũ
& ſimiliter pũctũ b:
& ſunt in ſuperficie ſectionis: & punctũn eſt in ſuperficie circuli r o: & for-
ma
imaginis lineę l m k tranſit per puncta g, t, n:
linea uerò pertranſiens hęc puncta eſt arcualis: quia
ſuperſicies
ſectionis eſt decliuis ſuper ſuperficiem columnę per 103 th.
1 huius: lõgior ergo diameter
ipſius
ſectionis non tranſit per totum axem colũnæ, neq;
eſt ſuperficies ſectionis æ quidiſtans baſi
columnæ
:
linea ergo t n g, quæ eſt imago lineæ rectę k m l, cuius ſuperficies ſecat axem ſpeculi obli
què
, eſt curua maximæ curuitatis:
& eius concauitas reſp cit uiſum exiſtẽtem in puncto d. Et quia
punctum
t eſt imago formæ punctim:
& punctum n imago formę puncti k: & punctum g eſt imago
formę
punctil:
patet quòd imago lineæ l m k eſt cõuerſa, ita quòd ſuperior punctus imaginis, reſpe-
ctu
uiſus, quieſt g, correſpondet infimo puncto lineæuiſę, quieſt l, & infimus punctus imaginis, qui
eſt
n, correſpondet ſupremo puncto lineæ uiſæ, qui eſt k.
Sic ergo ſitus partium imaginis non eſt
formis
ſitui partium rei uiſæ, ſed conuerſus & difformis.
Patet ergo propoſitum. Patet itaq; exhac
propoſitione
& duabus præmiſsis, quòd lineę rectę ęquidiſtátes axi ſpeculi columnaris concaui, &
ęquidiſtantes
baſi eius, & etiá illæ, quę.
ſunt obliquę ſuper ſuperficiem eius, quandoq; uidebũtur ar
cuales
:
quandoq; rectę: quandoq; cõuerſę. Forma ergo eorũ, quę cõprehenduntur in ſpeculis colũ-
narib
, concauis, quandoq;
erit directa, cõformis in ſuo ſitu ſitui partiũ rei uiſæ: & quandoq; erit dif-
formis
, cõuerſum habẽs ſitũ ſuarum partiũ, reſpectu uiſus partiũ rei uiſæ, & in reſpectu ad uiſum.
822[Figure 822]d s p i t k n u b e a f q l h m r
29. Imago lineæ rectæ exicttentis in ſuperficie ſpeculum co-
lumnare
concauumtrans axem orthogonaliter ſecante, cen-
tro́
uiſus exiſtente in eadem ſuperficie, uidebitur recta: quan
do
maior: quando æqualis: quando minor reuiſa: ſed ſem-
per
conuerſum habens ſitum: & quando una: quando plu-
res
imagines uiſui occurrent. Alhazen 54 n 6.
Sit ſecundum diſpoſitionem 48th. 8 huius circulus a b z in ſu
perficie
ſpeculi columnaris concaui æquidiſtans baſibus ſpecu-
li
:
cuius centrum e: & ſit centrum uiſus in puncto d: erit ergo li-
nea
d g, ut in prædicta 48 præmiſſum eſt, perpendiculariter ere-
cta
ſuper ſuperficiem circuli:
& ſint duæ lineę e a & e b perpendi
culares
ſuper ſuperficies cõtingentes ſuperficiem columnę ſpe
culi
:
& erit ſuքficies triangulι d e g քpendiculariter erecta ſuper
ſuperficiẽ
circuli a b z per 18 p 11:
quia linea g d eſt perpendicula-
ris
ſuper ſuperficiem circuli:
hoc eſt ſuper eam ſuperficiem, cu-
ius
ſectio efficit circulum a b z.
Superficies ergo trigoni d e g, ut
patet
per 19 p 11 & per 92 th.
1 huius, tranſit per totum axem ſpe-
culi
, & per centrum uiſus, quod eſt punctum d:
& neutra ſuper-
ficies
earum, quæſunt d b o & d a o, quæ ſecant ſe in linea d o, ut
patet
per 19 th.
1 huius, tranſit per totum axẽ: & in neutra illarũ
ſuperficierum
eſt aliquid de axe, niſipunctum e, quod eſt cen-
trum
circuli a b z.
Vtraque ergo ſuperficies, quęſunt d b o & d a
o
, ſecat ſuperficiem columnarem ſpeculi ſecũdum oxygoniam
ſectionem
:
& fit reflexio formarum ad uiſum à duobus punctis
illarum
ſectionũ quæ ſunt a & b, ut patet per præmiſſa in 48 th.

8
huius.
Forma ergo puncti r reflectur ad uiſum exiſtentem in puncto d à puncto ſpeculi, quod eft
b
:
& forma puncti m reflectetur ad uiſum in punctum d à puncto ſpeculi, quod eſt a. Et quoniam
690388VITELLONIS OPTICAE cathetus incidentiæ formæ puncti r eſt linear e n, ſecans lineam b d, quæ eſt linea reflexionis, in
cto
n:
& cathetus incidentiæ formę puncti m eſt linea m e u, ſecans lineam reflexionis, quæ eſt a d in
puncto
u:
patet quòd puncta n & u ſunt loca imaginum formarum pũctorum r & m: & erit linea n u
diameter
imaginis formæ lineę m r:
& eſt minor quá linea m r, ut patuit in 49 th. 8 huius. Et ſimiliter
formę
duorum punctorum h & l reflectentur ad uiſum in punctum d à duobus punctis ſpeculi, quæ
ſunt
a & b:
& erit per modum prius dictum, linea t k diameter imaginis formę lineę l h: & ſecundum.
pręmiſſa
in 48th.
8 huius erit diameter imaginis t k æqualis diametro rei uiſæ, quę eſt linea l h. Simi
liter
quoque linea p i erit diameter imaginis formę lineę f q:
& eſt maior quã diameter rei uiſæ, quæ
eſt
linea f q:
& omnes iſtæ imaginies erunt cóuerſę, ut oſtẽſum eſt in 50 th. 8 huius. Siuerò centrũ ui-
ſus
fuerit in puncto o, & formæ linearum, quæ ſunt p i, t k & n u, reflectantur ad uiſum in puncto o à
punctis
ſpeculi, quæ ſunt a & b:
tunc erit ecõuerſo. Erit enim diameter imaginis lineę p i, quę eſt li-
nea
f q, minor diametro t k rei uiſæ & erit linea l h diameter imaginis lineę t k, & ęqualis ei:
& erit li-
nea
m r diameter imaginis lineæ n u, & maior quáilla:
omnesq́; imagines linearum iſtarum recta-
erunt rectæ ſed conuerſę ſecundum ſitum & ordinem partiũ, quem habent ipſæres.
Nam dextrũ
rei
fit ſiniſtrum imaginis, & ſiniſtrum reifit dextrum imaginis:
& fimiliter eſt de partib. quę ſunt ſur
ſum
& deorſum.
Item utraq; extremitatum harum linearum unicã habuerit imaginẽ, & aliquod
aliud
punctũ in medio plures habuerit imagines:
tunc forma illius lineę tot habebit imagines, quot
punctum
medium ipſius:
& omnes iſtę imagines copulabuntur ad puncta extrema illius imaginis:
& erit illa linea unica diameter omnium illarum imaginum.
Et ſi utraq; extremitas illius lineę uel
altera
ipſarum plures habuerit imagines, punctum uerò medium habuerit tantùm unam:
iterũ tota
illa
linea tot habebit imagines, quot eius puncta extrema ambo, uel ſaltem alterũ ſuum punctũ ex-
tremum
.
Et ſiutraq; extremitas uel altera plures habuerit imaginies, & ſimiliter punctum medium
multas
habuerit imaginies:
tunc tota linea habebit imagines ſecundum numerum maiorem: & hoc
patebit
, ſicut patuit ſuprà de imaginibus ſpeculorum ſphæricorum concauorum.
In ſpeculis enim
columnaribus
concauis accidit fallacia in omnibus, quæ in eis comprehenduntur, ſicut accidit in
ſpeculis
ſphæricis concauis:
ſcilicet de formis ſpecierum uiſibilium: & de quantitatib, & de numero
ſuarum
imaginum:
& de conformitate ipſarum ad res, quarum ipſę ſunt imagines: & de difformita-
te
ſitus ipſarum ſecundum cõuerſionem formarum partialium, cum omnib.
fallacijs, quę appropriã
tur
conuerſioni:
& omnes fallaciæ ſunt in his, ut in ſpeculis prędictis ſphęricis concauis. Patet ergo
illud
, quod proponebatur.
30. Line æ rectæuiſæ, non æquidiſtantis axi ſpeculi columnaris concaui, cuius ſuperſicies inci-
dentiæ
ſecat axem obliquè, centro uiſus non exiſtente in eadem ſuperficie, uidetur imago curua,
diuerſæ
curuitatis ſecundum diuer ſitatem ſui ſitus: & conuerſa.
Fiat in iſto propoſito theoremate diſpoſitio totalis, quæ in 28 huius: apparebitq́; totum, quodibi
proponitur
in his ſpeculis columnaribus concauis.
Poſito itaq; , ut aliqua linea recta non ęquidiſtet
axi
ſpeculi columnaris concaui, cuius ſuperficies incidentiæ obliquè ſecat illum axem, ſicentrũ ui-
ſus
fuerit in illa ſuperficie:
tũc patet per 28 huius quòd imago illius lineę uidetur curua, reſpectu ui
ſus
, & conuerſa ſecundum ſitum ipſius rei uiſæ.
Quòd ſi centrum uiſus fuerit extra illam ſuperficiẽ
in
linea erecta ſuper illam ſuperficiem à puncto d, in quo eſt illic centrum uiſus:
tunc ſi à pũctis a, g,
o
(à quibus fit ibi reflexio) erigãtur lineæ longitudinis ſpeculiper 101th.
1 huius, & inueniantur
cta
reflexionum formarũ punctorũ m, b, k:
patebit ſecundũ modũ plurium præmiſſarum, quòd for-
punctorum k, m, b reflectentur ad uiſum ſecundum diſpoſitionẽ ſuo ſitui diuerſam:
& ſecundũ
hoc
diſponetur curuitas imaginũ & conuerſio figuræ.
Quòd ſi centrum uiſus fuerit in linea per-
pendiculariter
erecta ſuper illã ſuperficiẽ à pũcto d:
tũc à centro uiſus ducatur perpendicularis ſu-
per
illam ſuperficiem per 11 p 11, & inuentis punctis reflexionum formarum punctorum b, m, k:
pate
bit
propoſitum ut prius.
Ethoc proponebatur.
31. Forma alicuius line æ curuæ incidẽtis uertici ſpeculi pyramidalis cõcaui obliquè ſuper axẽ,
reflectitur
ad centrũ uiſus inter illãlineã & ſuperficiẽ ſpeculi conſtitutũ, à linea logitudinis ſpe-
culi
: imago́ ipſius uidetur recta: & ſi illa linea incidẽs fuerit rect a: eius imago uidebitur cur-
ua
, modicæ curuitatis, cuius conuexitas uel concauitas eſt ad uiſum. Alhazen 55 n 6.
Fiat diſpoſitio omnimoda, quę in 55 th. 7 huius: inuenieturq́; in ſpeculis pyramidalib. conuexis li
neęrectę
, quę eſt a n, propoſito modo illud ſpeculum reſpicientis, imago curua intra concauitatem
ſpeculi
, quę eſt a p y.
Punctum quoq; , quod eſt ſub ſuperficie ſpeculum cótingente ſecundum lineá
lógitudinis
ſpeculi, quę eſt a e, à qua fit reflexio formę lineę rectę uiſę, quę eſt a n, ad uiſum exiſtentẽ
in
puncto r, erat illic punctum f:
in quo puncto f ſi fuerit centrum uiſus, erunt omnia pũcta, quęſunt
in
illa curua imagine, uel quę ſunt in linea recta, ſcilicet in diametro imaginis, reflexa ad punctũ f:
&
imago
lineę curuæ, quæ a p y, erit linea recta, quæ eſt a n:
uel imagines duarum extremitatum lineę
a
p y erunt in linea a n, & in extremitatibus illius:
& loca imaginis punctip, quod eſt in medio lineę
a
y, diuerſabuntur.
Et hoc poteſt eodem modo declarari, ſicut ſibi ſimile declaratum eſt in 55 th. 7
huius
.
Quoniam enim, ut ibi declaratum eſt, angulus z r f eſt ęqualis angulo z f r per 29 p 1: fed per eandem
29
p 1 angulus h z f eſt ęqualis angulo z f r:
eſt ergo angulus p z h æqualis angulo h z f. Palàm ergo
691389LIBER NONVS. per 20 th. 5 huius quoniam fiet reflexio formę puncti p ad uiſum exiſtentem in puncto f à pũcto ſpe
culi
pyramidalis concaui, quod eſt z.
Et quoniam linea h p o eſt cathetus incidentiæ formæ puncti
823[Figure 823]a l h p u o z m t x b g c n q s d g e l k f rp:
& linea f z o eſt linea ſuę reflexio
nis
ad uiſum exiſtẽtem in puncto
f
:
patet per 37 th. 5 huius quoniam
punctum
o eſt locus imaginis for-
puncti p.
Similiter quoq; an-
gulus
y e d eſt ęqualis angulo k e r
per
15 p 1, qui per 29 p 1 eſt ęqualis
angulo
er ſ:
& per eandem 29 p 1
angulus
d e f eſt æqualis angulo e
fr
:
ſed, ut in commento 55th. 7 hu
ius
oftenſum eſt, angulus e f r eſt
æqualis
angulo e r f:
eſtigitur an-
gulus
y e d æqualis angulo d e f:

ergo
per 20 th.
5 huius forma pun
cti
y reflectitur ad uiſum exiſtentẽ
in
puncto f à puncto ſpeculi con-
caui
, quod eſt e.
Et quoniam linea
y
n eſt cathetus incidentię formæ
puncti
y:
& linea f e n eſt linea ſuę
reflexionis
:
patet per 37 th. 5 huius quòd locus imaginis formę puncti y eſt pũctũ n: & pũctũ a, ſicut
reflectitur
à uertice ſpeculi, ſic locus imaginis ſuę eſt ibidem per ea, quæ dicta ſunt in 11 & 12 th.
8 hu
ius
, & in 10 huius.
Erit ergo imago totius lineæ a p y curuæ linea a o n recta: quoniá de alijs punctis
eſt
eodem modo demonſtrandum.
Quòd ſi aliquod uiſibile ſtatuatur in loco lineæ rectæ a y, quę eſt
diameter
illius curuæ imaginis lineę a p y:
tunc duæ extremitates lineę a y (quæ ſunt a & y) habe-
bunt
, ut prius, loca ſuarum imaginum in punctis a & n.
Loca uerò imaginis puncti medij correſpon
dentis
puncto p, qui cadit in producta linea z p, & aliorum punctorum mediorum diuerſabuntur:

& ſecundum diuerſitatem concurſus cathetorum in cidentiæ formarum illorum punctorum cum
lineis
ſuarum reflexionum, ſecundum quas à punctis lineę longitudinis, quę eſt a z e, ſpeculi propo
ſiti
concaui reflectuntur ad uiſum exiſtentem in puncto f, uel ultra lineam a o n uel citra illam loca
imaginum
illorum punctorum diuerſabuntur, quandoque ad concauitatem:
quandoq; ad conuexi
tatem
, reſpicientem centrum uiſus.
Erit tamen illa curuitas modica: quoniam prędictorum locorũ
imaginum
(reſpectu lineæ a o n) modicus eſt exceſſus.
Palàm itaque ex pręmiſsis quòd ſi linea re-
cta
, quæ eſt diameter imaginis curuæ, quæ eſt a p y, fuerit in aliquo uiſibili, & centrum uiſus fuerit
in
puncto f:
tunc imago lineę rectę pręmiſſo modo diſpoſitę fortè uidebitur cõuexa, & fortè uidebi
tur
concaua.
Quod eſt propoſitum.
824[Figure 824]u r h d b o y m x l n f i g t q k z e c s a
32. Lineæ rectæ uiſæ ſuperficie incidentiæ axẽ
ſpeculi
pyramidalis concaui orthogonaliter ſecã
te, centro́ uiſus non exiſtente in eadem ſuperfi- cie, imago uidebitur concaua, mir abilis concaui tatis, uiſum reſpicientis.
Sit, ut in 27 huius libri, centrum uiſus punctum
l
:
& linea uiſa r m y: cuius extrema puncta, quæ
ſunt
r & y, æ qualiter diſtent à centro uiſus l:
ſitq́ue
centrum
uiſus extra ſuperficiem lineę r y:
quę pro
ducta
ſecat ſpeculum pyramidale cõcauum æ qui-
diſtanter
baſi ſecundũ circulum, qui ſit b g:
cuius
centrũ
ſit d:
reflectaturq̃; forma puncti r ad uiſum l
à
puncto ſpeculi b, & forma pũcti y refle ctatur ad
uiſum
l à puncto ſpeculi g:
erũtq́; pũcta b & g, quã-
uis
ſint in circulo, ut ſunt puncta reflexionum,
erunt
in duabus oxygonijs ſectionib.
ſecantib. ſe
ſecundum
lineam d l:
ut patent hæc per 7 th. 7 hu-
ius
, & per 19 th.
1 huius. Et quoniam quantùm ad
propoſitum
demonſtrandũ non eſt aliqua diuerſi
tas
inter ſpecula columnaria & pyramidalia con-
caua
:
tunc patet quòd reiterata demõſtratione 27
huius
, erit locus imaginis formę pũcti r in pũcto
h
:
& locus imaginis formę pũcti y erit in puncto t:
locus
uerò imaginis formæ pũcti m erit punctũ s,
quod
eſt extra rectitudinẽ lineę t h.
Imago itaque
lineę
r m y eſt in quadã linea trãſeũte ք pũcta h, s, t:
ſed talis linea eſt curua, Eſt ergo lineę rectę, quæ
692390VITELLONIS OPTICAE eſt r m y, imago curua. Et quoniam punctum s eſt ultra concauitatem ſpeculi, reſpectu punctil
centri
uiſus, & punctum l eſt intra illam cõcauitatem:
palàm quòd punctum l eſt extra ſuperficiem,
in
qua eſt linea h s t:
curuitas ergo lineę h s t apparebit uiſui maniſeſtè. Et quia punctũ f cadit in ipſa
ſuperficie
ſpeculi pyramidalis concaui extra ſuperficiem circuli b g, & linea t h eſt ultra ſpeculum in
ſuperficie
circuli b g:
erit linea l f s altior quàm ſuperficies trigoni l h t: linea ergo l s erit altior dua-
bus
lineis l h & h t:
punctũ ergo s, reſpectu uiſus l, eſt altius ꝗ̃ duo puncta h & t. Linea ergo h s t appa
rebit
uiſui exiſtẽti in pũcto l cõcaua maxima cõcauitate uiſum reſpiciente.
Et hoc eſt propoſitum.
33. Line æ rect æ uiſæ non æquidiſtantis axi ſpeculi pyramidalis concaui, cuius ſuperficies inci-
dentiæ
ſecat axem ſpeculi obliquè, imago uidetur curua, diuerſæ curuitatis ſecundum diuer ſita-
tem
ſuiſitus.
Quoniam enim, ut in 31 huius oſtenſum eſt, forma lineæ rectæ incidentis uertici huius ſpeculi
propoſiti
obliquè ſuper axem, imaginiem curuam uiſui, ad quem fit reflexio, repræſentat:
& per præ
miſſam
proximam patet, quòd linea recta, cuius ſuperficies incidentiæ ſecat axem ſpeculi orthogo
naliter
, uidetur mirabilis concauitatis uiſum reſpicientis.
Si ergo inter has diſpoſitiones ſituetur li-
nea
recta, cuius ſuperficies incidentiæ, ut hic proponitur, obliquè ſecet axem ſpeculi:
patet quòdi-
mago
illius lineę diuerſificabitur ſecundum modos diuerſæ curuitatis:
qui accidunt hinc & inde
lineis
ſecundum ambos præmiſſos modos ſituatis, cuius conformis eſt demonſtratio cum præmiſ-
ſis
.
Patet ergo propoſitum: nec enim dignum uidimus talibus immorandum, quę ex prædemon-
ſtratis
concluſtionibus ſuæ certitudinis ſubſiſtentiam lucidè accipiunt:
unde talia relinquimus ani-
perquirenti.
34. Imago line æ; rectæ exiſtentis in ſuperficie ſpeculũ pyramidale trãs axem ſecante, centro́
uiſus
existente in communi ſectione eiuſdem ſuperficiei, & ſuperficiei ſpeculum ſecũdum axem
ſecantis
, uidebitur rect a: quando maior: quando æqualis: quando minor reuiſa: ſed ſemper
conuerſum
habens ſitum: & quando una: quandoque plures imagines uiſui occurrent. Al-
hazen
56 n 6.
Fiatitem (utin 29 huius) eadem diſpoſitio figuræ, quæ facta eſt in 48 th. 8 huius. Siergo aliquod
punctum
commune ambabus ſuperficiebus d a o & d b o, fuerit in axe pyramidis, ut punctum o:
&
825[Figure 825]d g p i t k n z u b e a m l f o q h r ſi duæ lineæ a e & b e fuerint perpendiculares ſuper ſuperficies
contingentes
pyramidem ſpeculi:
hoc autem eſt poſsibile, quia li
neę
a e & b e ſunt æquales:
poſſunt enim cum axe continere duos
angulos
acutos æquales.
Cum ergo duæ lineę fuerint perpen
diculares
ſuper illas ſuperficies, & uiſus fuerit in puncto d:
tune
ſuperficies
trigoni d e g, in qua ſunt lineæ g e & d e, tranſibit per
totum
axem & per centrum uiſus:
& utraque ſuperficies d a o &
d
b o erit decliuis ſuper axem ſpeculi:
& communes ipſarum ſe-
ctiones
cum ſuperficie conica ſpeculi erunt duę ſectiones oxygo
niæ
& formæ trium punctorum, quæ ſunt r, h, q, reflectentur ad
uiſum
exiſtentem in pũcto d à puncto ſpeculi, quod eſt b.
Formę
quoque
trium punctorum, quæ ſunt m, l, f, refle ctentur ad uiſum
in
punctum d à puncto ſpeculi a.
Cum ergo lineæ m l f & r h q fue
rint
in aliqua ſuperficie corporis uiſibilis, & uiſus fuerit in pun-
cto
d:
tunc, ut ſuprà in 29 huius patuit, linea n u erit imago lineæ
m
r:
& linea t k erit imago lineę l h: & linea p i erit imago lineæ
f
q:
erit itaque imago lineę m r, quæ eſt linea n u, minor quàm
linea
m r:
& imago lineę f q, quæ eſt p i, erit maior quàm linea f q:
& imago lineę l h, quę eſt t k, erit æqualis ipſilineæ l h.
Omnes
quoque
iſtę imagines conuerſum habebunt ſitum, reſpectu rerũ,
quarum
ipſæ ſunt imagines, uiſu exiſtente in puncto d.
Quòd ſi
uiſus
fuerit in puncto o, & lineę n u, t k, & p i, quæ ſunt imagines
linearum
m r, l h & f q, uiſu exiſtente in puncto o, fuerint in ſu-
perficiebus
corporum uiſibilium:
tunc per eandem præmiſſam
rationem
in 29 huius imagines illarum linearum n u, t k, & p i
erunt
lineæ m r, l h & f q:
eritq́ue imago lineæ p i, quæ eſt li-
nea
f q, minor quàm linea p i:
& imago lineæ t k, quæ eſt linea
l
h, erit æqualis ſuæ:
& imago lineæ n u, quæ eſt linea m r,
erit
maior ipſa linea n u:
& iſtæ imagines omnes erunt lineæ rectæ: & apparebunt ultra centrum
uiſus
, quod eſt in puncto o.
Et ſi imaginentur continuari capita illarum linearum per lineas n t p &
u
k i:
eruntloca imaginum illarum linearum lineæ m l f & r h q. Puncta itaque iſtarum imagi-
num
, quæ ſunt m, l, f, comprehenduntur ſuper eandem lineam reflexionis, quę eſt a o:
& puncta
r
, h, q comprehenduntur ſuper eandem lineam reflexionis, quę eſt b o:
& imago puncti remotio-
ris
à uiſu, erit propinquior uiſui, & imago puncti propinquioris uiſui, erit remotior à uiſu.
Con-
693391LIBER NONVS. uerſum ltaq; habebunt ſitum omnes iſtæ imagines. Quod eſt propoſitũ. Patet itaq; exhis quatuor
propoſitionibus
, quòd lineæ rectæ quandoq;
in his ſpeculis pyramidalibus concauis uidẽtur con-
uexæ
:
quandoq; concauæ: quandoq; rectæ: & quandoq; maiores: & quandoq; minores: & quãdo-
que
æquales rebus uiſis:
& ſunt omnes rectæ imagines difformem ſitum habentes, reſpectu ſitus
rerum
, quarũ ſunt imagines.
Et accidit in his ſpeculis, ſicut in alijs ſpeculis, numerari imagines ſe-
cundum
numerum punctorum reflexionis:
& fortè imagines eiuſdem rei diuerſarum erunt forma
rum
ſecundum diuerſum ſitum ſuarum partium:
quæ omnia ex pręmiſsis principijs poſſunt facili-
ter
declarari.
Hæc itaq; de regularibus ſpeculis ſufficiant ad præſens. Deinceps uerò in ſequẽtibus
huius
libri ad tractatum quorũdam irregularium ſpeculorum & cõburentiũ ingeniũ cõuertemus.
35. Poßibile eſt ſpeculum ex conuexo & concauo compoſitum fieri, in quo dextra apparent
dextra
, & ſiniſtra ſiniſtra, & multa diuerſitas imagιnum occurrit. Euclides 30 th. catoptr. Pto
lemæus
3 th. 2 catoptr.
Aſſumatur in illa magnitudine, qua quis conſtruere uoluerit tale ſpeculum, circulus, qui ſit a b g:
& inſcribatur ei latus pentagoni inſcriptibilis eidem circulo per 11 p 4:
quod ſit a b: & ſimiliter in-
826[Figure 826]b e z a g z m h t f k l x o p a b g ſcribatur eidẽ circulo latus hexagoni per 15 p 4,
quod
ſit b g:
eritq́; per eádem 15 p 4 linea b g ę-
qualis
ſemidiametro circuli.
Et abſcindatur ab
illo
circulo portio a e b, cuius arcus a b ք 28 p 3
eſt
æqualis quintæ parti peripheriæ circuli.
Et
ſimiliter
abſcindatur ab eodem circulo portio
g
z b, cuius arcus b g eſt æqualis ſextæ parti
circuli
.
Fiant quoq; formæ regulares ad quanti-
tatem
illarum duarum portionum:
quarum una
fiat
ſecundum quantitatem portionis a e b, quæ
ſit
concaua, ut eſt figura, quam deſcripſimus,
z
h t f k m l:
altera uerò facta ad quantitatem
portionis
, quę eſt g z b, ſit conuexa, ut eſt fi-
gura
x o p.
Et aſſumatur petia uel pars ferri re-
ctangula
, cuius longitudo ſit maior quàm am-
chordę a b, & b g, latitudo quoque ſit maior
quàm
chorda b g:
& incuruetur ferrũ taliter, ut
eius
longitudo ſit conuexitatis portionis a e b,
ita
ut ſuperficies cõcaua, quæ eſt k f t, ſibi extrin
ſecus
applicetur:
& eius latitudo ſit in parte lon
gitudinis
reſiduæ concauitatis portionis g z b,
ita
ut cóuexitas ſuperficiei x o p ſibi intrinſecus
applicetur
.
Taliter uerò fiat, ne forma cóuexita
tis
impedimentum accipiat ex forma concaui-
tatis
, ſed in eadem ſuperficie ſpeculi ipſarũ quę-
libet
imprimatur:
poliaturq́; ſpeculum ex parti-
bus
ambabus:
propter quod oportet ut lamina
ſpeculanda
ſit conuenienter ſpiſſa, ut ex utra-
que
parte ſalua diſpoſitione reliqua ualeat poli-
ri
.
Hoc itaque ſpeculum ſi ſuper ſedem uolubi-
lem
ad hoc præparatam componatur, & ſuper
ipſam
uoluatur, ita quòd nunc conuexa, nunc
concaua
ſuperficies uiſui ſe offerat:
tunc appa-
rebunt
dextra dextra, & ſiniſtra ſiniſtra:
& di-
ſtanti
quaſi duobus cubitis apparet imago commenſurata & ſimilis ueræ formę:
magis uerò diſtan
ti
protenditur imago in anterius:
propius uerò accedenti ad conuexam ſuperficiem ſpeculi, fit i-
mago
penitus informis:
& magis accedenti informitas plus augetur, & contraria ei, quod uidetur,
fit
imago, magisq́;
accedẽti prolixior apparet, & fit facies uidentis cõſimilis formæ equi: & ſemper
magis
inclinato ſpeculo, imago apparet plus inclinata.
Permutato quoque ſpeculo, imago quan-
doque
habet caput ſurſum & pedes deorſum:
& quandoque pedes ſurſum & caput deorſum: &
plus
experientia, quàm ſcriptura, docebit imaginum diuerſitates:
quia ſi connectantur duo ſpe-
cula
ſphærica, quorum unum ſit concauum, reliquum conuexum, non moto etiam ſpeculo, ua-
riatur
diſpoſitio imaginum.
Propter reuerberationem enim formæ reflexæ ab uno ſpeculo in al-
terum
, dextra apparebunt dextra, & ſiniſtra ſiniſtra:
& in parte conuexa non mutabitur ſitus i-
maginis
ſecundum ſurſum & deorſum:
ſed in parte concaua uidebitur imago ſupercapitalis, ue-
lut
antipodes.
Cauſſa uerò omnium horum in ſimplicibus ſpeculis dicta eſt per præmiſſa: mo-
do
quoq;
tali in præmiſſo ſpeculo permiſcentur imaginies. Et ſi in eadem continuitate ſit ſpeculum
planum
ipſis ſpeculis ſphęricis conuexis & cõcauis interpoſitum:
uaria bitur imaginum quátitas:
694392VITELLONIS OPTICAE quia in planis eſt imago æqualis rei uiſę ք 52 th. 5 huius: in cõuexis uerò eſt minor ք 39 th. 6 huius:
in
cõcauis uerò quádoq;
æqualis: quádoq; maior: & quádoq; minor, ut patet ք 45. 47. 49 th. 8 hu-
ius
:
& tale ſpeculũ poteſt taliter cõponi. Sit ſuperficies aliqua plana, quę a b: & fiant in ipſa ſpecula
cõuexa
, quę ſint a c g & t r k:
& ſimiliter fiant in ipſa ſpecula cõcaua, quæ ſint g d e & z i t: & fiant ſpe-
cula
plana, quę ſint e z & k b:
ponaturq́; res uiſa in puncto m, quæ à ſpeculis illis ad uiſum reflecta-
tur
.
A planis itaq; ſpeculis apparent æqualia idola & æqualiter diſtãtia: & à cõuexis minora & mi-
827[Figure 827]b k t i z e d g a r m nus diſtátia:
à cócauis
uerò
diuerſa & diuerſi
modè
uiſui occurren-
tia
, ſicut in alijs pręde-
monſtratũ
eſt.
Ingeniũ
uerò
modernorû & fu
turorũ
addat, quod li-
buerit
:
quia ſufficiẽter
dedimus
cogitantibus
principia
multarum talium adinuentionum:
& nos, quætalia digna memoria inuenerimus, pe-
ſterius
conſcribemus.
36. A ſpeculis columnaribus uel pyramidalibus concauis ignem difficile eſt accendi.
Si enim in ſpeculis colũnaribus cõcauis ſuperficiei reflexionis & ſpeculi cõmunis ſectio ſit linea
longitudinis
, eſt neceſſariũ ignẽ ab ipſis accẽdi, ſicut neq;
à ſpeculis planis, etiã ſi ſuperficies re-
flexιonis
oẽs ſe in axe colũnę interſecẽt:
radij enim æquidiſtáter ſuperficiei ſpeculi incidẽtes, æqui
diſtáter
utiq;
reflectẽtur: perpẽdiculares quidẽ in ſe ipſos ad diuerſa pũcta ſpeculi colũnaris ſecun-
dum
quę, ipſi ſpeculo incidebãt, axẽ ſecabãt & ita nunquã in pũcto concurrent, ſed in tota linea
axis
diſtendẽtur:
perpẽdiculares uerò radij, obliquè ſcilicet ſuperficiei ſpeculi incidentes, quo-
niã
ſecundũ angulos, quos faciũt perpendiculari ducta ab axe ad lineã lõgitudinis, quę eſt com-
munis
ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei cõtingentis columnã, ad partẽ aliã in eadẽ ſuper-
ficie
à dicta perpendiculari reflectuntur.
Patet ergo quia ſecundũ quod ęquidiſtantes ad inuicẽ in-
cidunt
, ſic quaſi æquidiſtãtes ad inuicẽ reflectuntur, & in puncto, ſed in linea cõcurrent ք 29 p 1.

Quòd
ſi dicatur, quòd aliquæ ſuperficies reflexionis ſe in axe colũnę interſecent, ſed ſint æqui-
diſtantes
(quod eſt impoſsibile, ut patet per 7 th.
7 huius) palàm tamẽ eſt quòd in eis reflexi radij
nunquã
cõcurrẽt.
Siuerò ſectio cõmunis ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei columnę ſit circulus:
tunc
patet quòd ք eius centrũ tranſeuntes radij (quoniá oẽs ſunt perpendiculares ſuper ſuperfi-
cies
cõtingentes ιn punctis ſuæ incidentiæ, ut per 21 th.
7 huius oſtenſum eſt) oẽs reflectuntur in
ſeipſos
, & cõcurrentin centro circuli illius ſiue ſit baſis columnæ ſpeculi, ſiue ſit circulus baſi æqui
diſtans
.
Hoc aũt centrũ erit ſemper in axe: & ſunt tot cẽtra talium circulorũ in axe, quot ſunt circu-
li
in columna:
ad unũ ergo punctũ non reflectuntur radij totius ſuperficiei ſpeculi columnaris, ſed
ad
totã axis lineam.
Quod ſi radij reflexi ſecundũ circulum tranſeunt centrũ circuli: tunc ſecun-
angulorũ incidentiæ diuerſitatẽ fiet diuerſitas reflexionis ad ſemidiametrũ circuli:
nec fiet con-
curſus
in centro circuli radiorũ, ſed in tota ſemidiametro:
& ſic ignis difficiliter accendi poterit, ſi-
cut
etiã prius dictum eſt in ſpeculo ſphærico concauo, ut patet per 68 th.
8 huius. Quòd ſi cõmunis
ſectio
dictarũ duarum ſuperficierũ ſit ſectio columnaris:
tunc radij pauciſsimi cõcurrent. Patet er-
go
quòd eſt poſsibile oẽs radios ſuperficiei ſpeculi columnaris concaui in unũ locũ uel etiá in
unã
lineam aggregari:
& ob hoc pauci antiquorum tali ſpeculo pro cõbuſtionibus ſunt uſi. Ex ſpe-
culis
etiá pyramidalibus lumen aggregatũ ignẽ accendere non eſt neceſſariũ, quáuis ad hæc multa
rum
acclinetur imaginatio:
cuius cauſſa eſt, quia in talibus ſpeculis communis ſectio ſuperficiei re-
flexionis
& ſuperficiei ſpeculi non poteſt eſſe circulus aliquis nec baſis, nec æquidiſtans baſi:
pro-
pter
hoc, quod prius dictum eſt, & petet per 2 th.
huius. In nullo ergo euentu poſſunt radij à peri-
pheria
circuli in centro concurrere:
ſicut aliqualiter accidit in ſpeculo colũnari. Quòd ſi ſectio com
munis
ſuperſicierum dictarũ ſit linea lõgitudinis ſpeculi:
tũc, quoniã ſuperficies ſpeculũ contingẽs
contingit
in linea longitudinis, accidet in his ſpeculis, ſicut prius dictũ eſt in planis & colũnaribus
ſpeculis
.
Radij enim incidentes quoſcunq; angulos fecerint cũlinea longitudinis, eoſdẽ facient
eadẽ
reflexi:
& ſic radij incidẽtes ęquidiſtát, & ęquidiſtáter reflectũtur. ergo currẽt, etiá ſi ſint
in
eadẽ ſuperficie reflexionis:
& ſi in diuerſis ſint ſuperficiebus, patet cõcurrent niſi in axe:
quia
ſuքficies reflexionis ſe ſuper axẽ pyramidis interſecát:
& tũc cõcurſus radiorũ fiet in linea,
in
pũcto.
Si cõmunis ſectio ſuperficierũ dictarũ ſit ſectio pyramidalis: nec adhuc oẽs uel plures ra-
dij
eiuſdẽ ſuperficiei uel diuerſarũ aliqualiter concurrẽt.
Nullo ergo modo radij incidentes pyra-
mιdali
ſpeculo omnes, uel plures ipſorum, uel etiam pauci in puncto uno poſſunt concurrere, ut a-
liquid
ignitioni reſiſtens ualeant ignire:
nec etiam pluralitas coniun ctorum ſpeculorũ aliquid ua-
lidum
reſpectu laboris ſuperadditi apportabit.
Patet ergo illud, quod prop onebatur.
37. Ex plurium ſpeculorum ſphæricorum concaurum interſectione ſpeculum comburens
conſtitui
eſt poßibile.
Verbi gratia, ſit circulus alicuius ſpeculi ſphęrici concaui, qui a b c d: & eius centrum ſit e: inter-
695393LIBER NONVS.ſecentq́; fe in ipſo duę diametri a c & b d orthogonaliter: incidantq́; radij ſolares illi circulo: palàm
itaq
;
per ea, quæ in 68 th. 8 huius dicta ſunt, quoniam radius incidens circulo ſecundum aliquá dia
metrorum
(uerbi gratia, ſecundum diametrum a c) reflectitur in ſeipſum trans centrum:
radiorũ
uerò
æ quidiſtantium illi diametro a c, is, qui contingit circulum, palàm quia incidit in punctum
b
per 29 p 1:
angulus enim, quem linea contingens cõtinet diametro, eſt rectus per 18 p 3, & an-
gulus
b e a eſt rectus ex hypotheſi.
Ille ergo radιus contingens circulum non reflectitur: quia nihil
inuenit
reſiſtens:
procedit ergo in continuum & directum. Alius uerò radιus æquidiſtãs diametro
a
c cum linea in puncto ſuæ incidentię ſpeculum contingente continet angulum rectilineum acu-
828[Figure 828]b f a e c d tiſsimum, & modicam abſcin dit portionem circuli in-
cidens
, & modicùm ſe reflectẽs, ſed æqualiter.
Sic itaq;
omnes
radij æquidiſtantes diametro a c incidentes cir
culo
ſpeculi æquales abſcindũt circuli portiones:
ſem-
per
enim angulus reflexionis eſt æqualis angulo inci-
dentię
:
illi autem anguli æquales ſemper æquales ab-
ſcindunt
portiones per 43 th.
1 huius: ſolus autem radi-
us
incidens circulo ęquidiſtanter diametro a c, abſcin-
dens
portionem, cuius arcus eſt ſexta pars peripherię
circuli
, & cuius chorda eſt æqualis lateri hexagoni in-
ſcriptibilis
eidem circulo, reflectitur ad punctum c ter-
minum
diametri c a:
eſt enim diameter a c æquidiſtans
medio
lateri hexagoni ſuo circulo inſcripti, quẽ hexa-
gonũ
diuidit illa diameter per æqualia, ut patet per 63
th
.
1 huius: ſitq́; , ut talis radius incidat circulo ιn pũcto
f
.
O ẽs quoq; rad j ę quidiſtantes ſemidiametro a c, inci-
dentes
reliquo arcui quartę circuli, cuius chorda eſt æ-
qualιs
reſiduo lateri hexagoni, & eſt arcus f c, reflectũ-
tur
ad illá partem cιrculi portiones æquales abſcιdentes:
& omnes illi radij tranſeunt per aliquod
punctum
ſemidιametri c e:
& quodcunq; punctum reflexionis imaginetur moueri circa axem a c,
quouſq
;
redeat ad locũ à quo exiuit: ιllud pũctũ motu ſuo deſcrιbet circulũ, cuius polus erit pun-
ctũ
c:
& à tota illius circuli peripheria fiet reflexio ad idẽ punctum ſemιdiametri ſpeculi, quę eſt c e:
fietq́
;
in illis punctιs diametri combuſtio, oppoſita alιqua materia cõbuſtibili, ſed debιlis & mo-
ra
tẽporis.
Quòd ſi fieri poſsit, ut loca plura cóbuſtionis uel omnia in unũ punctũ congregẽtur, fiet
fortior
cóbuιtio:
hoc aũt uiſum eſt poſsibile fierι ք interſectionẽ ſphęricã plurium ſpeculorũ ſphęri
corũ
cõcauorũ:
aũt inęqualiũ: quia in illis cõueniẽter uniformis poteſt inueniri ꝓportio. Re
829[Figure 829]a c a c e c f g linꝗtur er-
go
quòd ę-
qualiũ
ſpe
culorum

ſphęrico-
ſit illa in
terſectio
:

ita
, ut illud
uariat
in
locis
buſtionũ

diuerſitas

diſtátiæ
ra
diorũ
ęqui
diſtãtium

axi
ſpecu-
li
, & ad i-
pſum
axẽ
reflexorũ
,
cõformet

diuerſifica

tio
centro
:
utſi cẽ-
tra
ſphęra-
ſpeculo
ſe inter
ſecantium

ſecundum
omnia puncta unius ſemidiametri ſphæræ uarientur:
tunc enim puncta combuſtionis
aut
omnia, aut plurima in unũ pũctũ colligẽtur:
& fortificabitur cóbuſtio ſecũdum illud. Huius aũt
rei
mechanicũ artificiũ tradẽdũ cogitauimus illis, ꝗք manualẽ fabricã intẽdere uoluerint p̃miſsis,
696394VITELLONIS OPTICAE cuius forma talis eſt. Aſſumatur regula lignea uel ænea quadrágula planarũ ſuperficierũ, quáta pla
cet
:
& ſit eius latitudo tripla ſuæ ſpiſsitudini uel circa illud: deinde in medio ſuæ latitudinis caue-
tur
ſecundũ lineã rectã, & planetur ſoramẽ, & or dinetur taliter, ut intra ipſam decurrere poſsit na-
uicula
ad modũ artificij tornatorũ, in qua nauicula uncus ferreus in figatur.
& hęc regula ſic cõcaua
ta
& diſpoſita, taliter ſituetur, ut eius cauata ſuperficies ſit erecta ſuper ſuperficiem horizontis, & li
neæ
profunditatis ſuæ concauitatis ſint perpendiculares ſuper ſuperficiem horizontis:
ſitq́; linea,
quá
motu ſuo deſcribet uncus motæ nauiculę, æqualis ſemidiametro propoſiti circuli, quæ eſt e d,
ita
quòd pũctũ e cadat in intrinſeca ſuperficie ipſius unci ferrei, qui motu nauiculæ, cui infixus eſt,
mouetur
.
Deinde aſſumatur alia regula lignea uel ænea ſimiliter quadrangula, ut prima, & planarũ
ſuperficierũ
:
& hæc ſimiliter in ſui ſuperficie latiori cauetur ſubtiliter ſecũdum lineas rectas, & pla-
nentur
ſuperficies cócauitatis, ita ut ſine impedimẽto ք illã cõcauitatẽ poſsit alia ſubtilis regula uel
funiculus
moueri:
ſitq́; cõcauitas illius regulæ duplalιneæ e d, hoc eſt ut ſit æqualis diametro circu
li
, quæ eſt a c:
& hæc regula priori regula taliter adaptetur, ut eius ſuperficies cõcauata æquι-
diſtet
horizonti, & eius ſuperficies cauata reſpiciat cauaturã regulæ prioris:
& ordinetur orthogo-
naliter
ſuper illá, ita ut angulus d e c ſit rectus:
& ſit medius pũctus lógitudinis ſuæ cócauitatis cor-
reſpondens
puncto e, qui eſt punctus unci ipſius nauiculæ:
& ſint omnia hæc in eadẽ ſuperficie æ-
quidiſtante
ſuperficiei horizontis.
Fiat quoq; tertia regula ęnea longa quadrangularũ ſuperficierú
planarú
& rectarũ linearũ, quę ſit e f g:
ſit ; eius pars e f æqualis ſemidiametro circuli, quæ eſt e c:
ſitq́
;
taliter diſpoſita, ut per aliquã armillã uel foramẽ applicetur unco nauiculę ſecundum pũctum
e
, & ut ipſa moueri poſsit per cócauitaté lineæ a c:
ſit ; in puncto f nodus, cuius diameter ſit maior
diametro
concauitatis regulæ a c:
fiat quoq; reliqua pars lineæ e f g, quę eſt f g, longitudinis placitæ
cuiuſcunq
;
: & in puncto g adhibeatur clauus acutus in fine acuitatis, qui ſit illius quátitatis, ut mo-
ta
linea e f g, attingere poſsit pauimentum uel illi aliam ſuperficiem ſubſtratam.
His itaq; omnibus
ſic
diſpoſitis immittatur regula e f g ſecundum foramen puncti e in uncum nauiculę, & trahatur na
uicula
planè per cochleam uel modo alio, ut uidebitur, plano tamen & æquali tractu:
& ſequetur re
gula
e f g tractum nauiculę, decurretq́;
punctus f in ſuperficie regulę a c: & ſemper mutabιtur cen-
trum
circuli, cuius diameter eſt linea e f.
Cum itaq; punctus e peruenerit in punctũ d: tũc punctus f
erit
in medio puncto lineæ a c, quod eſt centrum circuli præmiſsi:
omniumq́ punctorum reflexio-
nis
luminis uel quarum cunq;
formarum à quarta circuli, quæ eſt c b, concurſus radiorum uel diffu
ſæ
uirtutis erit in centro circuli, quod eſt e:
quoniã omnia puncta combuſtionum concurrentia in
axe
e b, reducta ſunt ad punctum e, quod eſt centrum circuli, utpote omnium radiorum incidentiũ
circulo
ſpeculi æquidiſtáter diametro a c.
Similiter quoq; , ſi placet, fiat in alia quarta circuli deſcen
dente
planè ipſa nauicula, reducendo punctum f ad pũctum a:
tunc enim punctum g lineę f g motu
ſuo
deſcribet quandam lineam, quę per clauum ſibi affixum in pauimento figurabitur:
& hác lineá
dicimus
lineam eccentralem:
quoniam eſt interſectio infinitorum circulorum. Quilibet enim pun
ctus
illius lineæ (exceptis punctis extremis correſpondentibus punctis a & c, ipſius diametri a c,
& quibuslibet duobus punctis æqualiter diſtantibus à puncto medio totius lineæ eccentralis) di-
uerſo
correſpondet centro, ſicut & quęlibet duo puncta æqualiter diſtantia à puncto ſui medio, re-
ſpiciunt
idem centrum:
& ſunt puncta unius circuli alterum circulum ſecantis. Hac ergo linea ad
conſtitutionem
propoſiti ſpeculi utemur ſecundum ipſam aliquam ſpecularem ſuperficiem conca
uantes
, ſicut per modum demonſtrationis & artificij inſerius dicetur.
Patet ergo propoſitum.
38. Ex interſectione plurium ſpeculorum pyramidalium concauorum ignem est poßibi-
le
accendi.
Quod hic proponimus, primum fuit, quod nobis harum rerum ſcientiam perquirentibus occur
rit
, & in cuius rei inuentione primò animus noſter conquieuit.
Quia etſi non ad unum punctum
mathematicum
, ad unum tamen punctum naturalem modicam & quaſi inſenſibilem latitudinem
habentem
radij unius totalis ſuperficiei poſſunt faciliter aggregari:
quę nobis uerò poſtea occur-
rerunt
, ualidiora ſunt.
Nihil tamen iſtorum duximus prętermittendum, ut poſteriorum animi in al
tius
excreſcát.
Pręſenti itaq; demõſtrationi opus ipſum mechanicũ duximus aliqualiter immiſcen
, nihil tamẽ de demõſtrationis ſubſtantia omittentes.
Aſſumatur ergo quæcũq; pyramis, quæ ſit
a
b c d:
cuius uertex ſit punctũ a: ſintq́; lineę lõgitudinis illius pyramidis a b & a c: & ſit axis ipſius li
nea
a d:
quæ ſit, exempli cauſſa, partes 18, ſecundũ quod diameter circuli ſuę baſis, quę eſt f b e c, eſt
partes
6:
eritq́; per 89 th. 1 huius punctũ d cẽtrũ circuli, qui eſt baſis ipſius pyramidis: inſcribaturq́;
circulo
baſis linea æqualis ſemidiametro ipſius per 1 p 4:
quę ſit f e: ſitq́; aliqua diameter in circulo
æquidiſtans
inſcriptæ lineæ:
quoniã diuiſa linea f e per æqualia ex 10 p 1, ꝓducatur à pũcto diuiſio
nis
( ſit g) perpendicularis ſuper illam lineam ex 11 p 1:
hęc quoq; tranſibit per centrũ circuli per
1
p 3:
producaturq́; linea illa ad utranq; partẽ circũferentiæ: & ſit b c: extrahatur ergo perpẽdicula-
ris
à centro circulι baſis, quod eſt d, ſuper diametrum b c:
quæ ſit d h: & producatur ad partem aliã
circuli
:
fietq́; diameter, quę ſit h k, æquidiſtans lineæ e f per 28 p 1: producanturq́; à punctis h & k
duę
lineæ longitudinis pyramidis ad uerticem, quę ſint h a & k a.
Producatur quoq; à puncto e li-
nea
æquidiſtans lineę k a, & à puncto f æquidiſtans linea h a ex 31 p 1:
& concurrant productę lineæ
in
puncto x:
concurrent autem ideo, quia ipſarum æquidiſtantes, quę ſunt k a & h a, concurrunt in
puncto
a.
Inter duas ergo lineas e x & f x continuata plana ſuperficies & terminata ad lineam f e
697395LIBER NONVS. (quæ ſit trigonum f e x) palàm quoniam interſecabit pyramidem: eritq́; triangulus x f e propter
æquidiſtantiam
laterum ęquidiſtans triangulo magno in pyramide, qui eſt a h k:
& ſicut triangulus
830[Figure 830]x a j b g f h d e k c a h k diuidit pyramidem per æqualia, quòd ſit duabus lineis lon
gitudinis
& diametro baſis contentus:
ſic etiam triangulus x f e ali
quam
pyramidis reſecat portionem.
Abſcindatur ergo hæc portio
â
tota pyramide, quæ ſit l f b e g:
ducanturq́; lineę rectæ, quæ ſint l e
& l f:
eruntq́; lineę l f & l e per 89 th. 1 huius partes æquales unius
ſectióis
conicæ, quę eſt e l f, diuiſa per æqualia in ſui ſupremo pun-
cto
, qui eſt l.
Linea uerò l b, quę eſt pars lineæ longitudinis pyrami
dis
, erit minoris quantitatis qualibet linearum l e & l f:
eritq́; linea
b
g linea proſun ditatis huius portionis:
linea uerò f e linea latitu-
dinis
:
& linea l g latus portionis erectum, æquidiſtans lineæ d a,
quę
eſt axis pyramidis.
Expedit ergo ut operi mechanico conſu-
lentes
notitiam harum linearum omniũ per quiramus, ſupponen-
tes
ea, quę in chordis & arcubus ſunt probata.
Palàm autẽ ex præ-
miſsis
quoniã linea f e, quæ inſcripta circulo, quia eſt æqualis eius
ſemidiametro
, eſt partes 60, ſecũdũ quod diameter circuli eſt 120:

arcus
ergo f e ſimiliter eſt 60:
ſecũdũ circulus eſt 360. Ducátur
quoq
;
lineę b f & b e. Et quoniã diameter b c diuidit chordá f e per
æqualia
& orthogona liter:
patet quoniã line ærectę f b & b e ęqua-
les
ſunt ք 4 p 1:
ergo arcus f b & b e ſunt ęquales per 28 p 3: arcus
itaq
;
f e diuiſus eſt per æqualia in pũcto b: ergo arcus f b eſt partes
30
:
chorda ergo f b eſt 31 partes, 3 minuta, & 30 ſecunda: ſed quoniá
m
linea f g eſt medietas lineę f e, quę fuit 60:
patet linea f g eſt
30
:
quadrentur ergo ex 46 p 1 linea f b, & ſimiliter linea f g. Et quia
quadratũ
lineæ f b in triangulo f b g ſubtenditur angulo recto:
palá
ex
47 p 1 quia quadratũ lineæ f b ualet ambo quadrata linearũ f b
& b g:
ablato ergo ex quadrato f b quadrato f g, remanet quadratũ
b
g.
Extrahatur ergo radix quadrata illius reſidui, & ipſa eſt quanti
tas
lineæ b g:
& ſecundũ quod linea f g eſt 30 partes, erit ipſa 8 par-
tes
, 2 minuta, 29 ſecunda:
ſecundũ uerò quòd diameter b c eſt par-
tes
6, & ſemidiameter f e partes 3, & linea f g partes 8 & 30 minuta:

erit
linea b g 24 minuta & 6 ſecunda, prout ex tribus notis quartũ
ignotum
perquirens auxilio 19 p 7 diligens inquiſitor facile pote-
ritinuenire
.
Quoniam uerò linea g l erecta ęquidiſtans eſt axi py-
ramidis
, quę eſt d a, patet ex 29 p 1 quoniam trianguli d a b & g l b ſunt ęquianguli:
ergo per
4
p 6 erit proportio lineę d a ad lineam g l, ſicut lineę d b ad lineam g b:
ergo per 16 p 5 erit per-
mutatim
proportio lineę d a ad lineam d b, ſicut lineę l g ad lineam g b:
ſed linea d a ſextupla eſt
ad
lineam d b ex hypotheſi:
erit ergo linea l g ſextupla lineę b g: patet ergo quoniam linea l g e-
rit
2 partes, 24 minuta, 36 ſecunda, ſecundum quod linea d a eſt partes 18.
Sed quia in triangulo
l
b g angulus l g b eſt rectus:
quia latus g l, quemadmodum linea d a, orthogonaliter erectum eſt
ſuper
ſuperficiem circuli baſis pyramidis per 89 th.
1 huius, & per 8 p 11: patet ergo quia quadratum
lineę
l b ualet quadrata ambarum linearum l g & b g ex 47 p 1:
componantur ergo quadrata, &
aggregati
radix quadrata extrahatur, & ipſa eſt quantitas lineę l b:
quę ſecundum propoſitum nu-
merum
quo ſemidiameter baſis eſt 3 partes, erit 2 partes, 26 minuta, 35 ſecunda.
Et quia li-
nea
l g erecta eſt ſuper ſuperficiem baſis pyramidis:
palàm ex definitione lineę erectę ſuper ſu-
perficiem
, quoniam ipſa cum lineis g f & g e angulos rectos facit, ſicut etiam cum omnibus li-
neis
in dicta ſuperficie productis.
Quadratum ergo lineę e l rectę, quę in triangulo rectilineo
(qui eſt e g l) angulo recto opponitur, ualet quadratum lineæ l g & lineæ g e:
coniunctis ergo il-
lis
quadratis, ipſius aggregati extrahatur radix:
& patet quòd linea recta, quæ eſt l e, eſt 2 partes, 50
minuta
, 19 ſecunda.
Et quia per eadem quadratum lineæ rectæ, quę eſt fl, ualet quadratũ lineæ f g,
quæ
eſt æqualis lineæ g e, & quadratum lineæ l g:
patet quia linea l f eſt æqualis lineæ e l: erit ergo li
nea
f l 2 partes, 50 minuta, 19 ſecunda.
Habetur itaq; notitia omnium linearũ portionis pyramidis
aſſumptæ
, neceſſariæ operi præſenti.
Cum autẽ difficile ſit aſſumi pyramidẽ propoſito cõpetẽtem,
(quoniã oporteret, ut ipſa tota eſſet concaua ſolidi corporis dẽſi & polibilis pro factura ſpeculi, ut
prius
dictum eſt, & ab illa difficilis fieret abſciſio) ſufficiat ipſam habere mathematicam in imagi-
natione
.
Cum ergo ad opus ſpeculi libeat procedere: fiat de corpore polibili albo, utpote argenteo
uel
ferreo bono portio pyramidis concaua, ſic ut baſis illius ſectionis ſit portio circuli, qui eſt baſis
imaginatæ
pyramidis, cuius chorda ſit medietas diametri imaginati circuli, & eſt linea f e:
eritq́; par
tes
3:
ſinus uerò uerſus, qui g b, ſit ſecundum illam quantitatẽ 24 minuta, 6 ſecunda, quę eſt linea ꝓ-
funditatis
acceptæ ſectionis:
& fortè, quádo protrahitur, aſsimilatur ſagittæ, ſecundum quod illę li
neæ
chordæ & arcui aſsimilátur:
& erunt lineæ e l & f l rectæ æquales: & ipſarum quęlibet eſt 2 par-
tes
, 50 minuta, 19 ſecunda:
& erit linea l b 2 partes, 26 minuta, 35 ſecunda, ſecundum dictã quantita-
tẽ
:
quę omnia ſi bene menſurata ſuerint: patet habetur portio pyramidis, cuius circuli baſis dia
698396VITELLONIS OPTICAE meter eſt partes 6, & axis pyramidis partes 18: eritq́; tale ſpeculũ latius ꝗ̃ ſit lõgum, & in breue ſpa-
tium
radios plurimos cõgregabit.
Quòd ſi axẽ pyramidis imaginatus ſueris 24 partes, ſecun
diameter
eſt partes 6:
tunc erit linea l g 4 partes, & longius radij protendentur: eruntq́ exharum li
nearum
notitia, & ex notitia linearũ e g & g f (quarum notitia ſupponitur, quòd ſunt medietas
ſemidiametri
) oẽs aliæ lineæ notę cõponenti quadrata linearũ notarum, & radicẽ lateris oppoſiti
recto
angulo extrahenti:
& numerorũ taliũ eſt infinitas, quòd ſecun dum omnẽ numerum axem
pyramidis
accipi eſt poſsibile, diametro tamẽ circuli baſis mutata ſecundũ numerũ, & ſi mute-
tur
ſecundum quãtitatẽ partium numeratarum.
Certitudo ergo numerorum operationi indagato
ris
ſoliciti relin quatur:
ſinus enim uerſus & medietas ſemidiametri, circulo in ſcriptæ, ſecundũ quã
fit
baſis portionis abſciſsio, poterũt uariari:
ex quorum notitia ad aliarum linearum notitiã po-
terit
procedi.
Quòd ſi radios ad longã diſtantiã aggregari placuerit (ex quo tamẽ uirtutẽ ipſorum
debilitari
patulum eſt, niſi quãtitas aggregationis quãtitatẽ uincat diſtãtiæ) illud erit in exceſſu la
teris
erecti ipſius ſcilicet axis pyramidis, reſpectu ſemidiametri baſis, & ſemidiametri baſis, reſpe-
ctu
ſinus uerſi.
Poteſt ergo, ſiplacet, circulo baſis inſcribi medietas ſemidiametri: hæc aũt ſit par-
tes
30 ſecundum quod tota diameter eſt partes 120, ſi ex notis notum extrahatur:
inuenietur arcus
ſibi
correſpódens in circulo 28 partium, 57 minutorum, 21 ſecundorum, qui ex 30 p 3 ſi per æqualia
diuidatur
, erit medietas ipſius 14 partes, 28 minuta, 40 ſecunda, 30 tertia, ſecundum quod circulus
eſt
360, cuius arcus chordá operás inueniet 15 partes, 7 minuta, 13 ſecunda, 20 tertia, ſecundum
diameter
eſt 120:
ſemidiameter quoq; partes 60. Sed ſecundũ quod ſemidiameter eſt partes 3: erit
prædicta
chorda 45 minuta 21 ſecunda, 40 tertia:
ſitq́; latus f b. Sed linea f e inſcripta circulo ęqua-
lis
medietati ſemidiametri, per diametrum orthogonaliter ſuperſtátem ei, ex 3 p 3 diuiditur per æ-
qualia
in puncto g:
ergo linea f g eſt medietas lineæ f e (quę eſt pars & 30 minuta) linea ergo f g eſt
45
minuta.
Quadratum itaq; f g auferatur ex quadrato f b, & reſidui extrahatur radix quadrata, &
erit
linea g b (quę eſt ſinus uerſus ipſius arcus f e) 5 minuta, 42 ſecunda, 44 tertia:
cuius immutabi
li
hic poſita quãtitate numerali, axe pyramidis quomodocunq;
in numero & quátitate uariato, dia
metro
baſis 6 partium cuiuſcunq;
quãtitatis exiſtẽte, oés lineæ abſciſſæ ſectionis, ut prius, operãti
poſſunt
faciliter inueniri.
Fabricata itaq; ſectione pyramidis, ſi placet, ex ferro cõpetẽtis ſpiſsitudi
nis
, menſurationeq́;
facta linearum pręmiſſarum in illa, ſecundum proportionẽ axis imagιnatæ py
ramidis
, & ſecundum diuerſitatẽ lineæ baſi inſcriptæ, quá fieri poſſe diximus ſecundũ quátitatem
ſemidiametri
uel medietatẽ ipſius, ut ſecundum hęc quátitas ſinus uerſi & tota proportio uarietur,
planetur
ſpeculum intrinſecus ne partes partibus multum pręmineant, quátùm eſt poſsibile.
Quia
uerò
, & ſi hoc ſpeculum ſecũdū ultimum poſsibilitatis poliretur:
tamẽ quia eſt pars pyramidis, oẽs
radios
ipſius uel plures ad unum punctũ aggregari eſſet impoſsibile, ut patet per 36 huius:
oportet
ergo
ante politionẽ completã aliã ſibi adhibere medelã, ſcilicet, ut in eo fiant diuerſarũ interſectio-
nes
pyramidum:
ք tale artificium poterit cõpleri. Quoniam enim in aſſumpta pyramidis por-
tione
, triangulus l b g, qui continetur à lineis intra ſectionem aſſumptis, eſt notorum laterũ:
æqua-
lis
ei triangulus in aliquo plano deſcribatur, qui ſit item l b g:
qui ſi duplatus fuerit, protracto late-
relg
, quouſq;
linea g m ſit æqualis lineæ g l, & compleatur triangulus l b m: palàm quòd ſiue ſit or-
831[Figure 831]l p g b m thogonius, ſiue amblygonius, ſiue oxygonius, quia ex doctrina 5 p 4 circulus ſibi poteſt circũſcri-
bi
:
circũſcribatur ergo: quod ut facilius fiat, aſſumatur prior diſpoſitio, ſcilicet, ut linea b g ſit 24 mi
nutorũ
, 6 ſecun dorũ, & linea l g 2 partiũ, 24 minutorũ, 36 ſecũ dorũ:
eritq́; l g ſextupla lineę b g. Pro-
ducatur
ergo linea b g in continuum & directum ad punctum p, donec linea g p ſit ſextupla lineæ
l
g:
erit ergo proportio lineæ p g ad lineam g l, ſicut lineæ g l ad lineam g b: ergo per 17 p 6 illud,
fit
ex ductu lineæ g p in lineá b g, erit æquale quadrato lineæ g l:
ſed quadratum lineæ g l æquale eſt
ei
, quod fit ex ductu lineæ g l in lineam g m, quia linea l g eſt æqualis lineæ g m.
Illud ergo, quod fit
ex
ductu lineę p g in lineam g b, eſt æquale ei, quod fit ex ductu lineę l g in lineá g m:
ergo lineæ p g
& l m in circulo aliquo ſeinterſecant ex conuerſa 35 p 3:
ſed linea p b ſecat lineam l m per æqualia, &
orthogonaliter
ei ſuperſtat exprius datis:
tráſit ergo linea b p per cẽtrũ circuli ex 1 p 3: quę diuida-
tur
per 10 p 1 per ęqualia, & erit in puncto diuiſionis centrum circuli circumſcriptibilis triangulo
l
g b:
& erit diameter circuli, quę eſt linea b p, 14 partes, 51 minuta, 42 ſecunda: cuius medietas eſt
7
partes, 25 minuta, 51 ſecunda:
& eſt punctus ille poſt completam fabricam locus aggregationis
699397LIBER NONVS. radiorum ſpeculi ſecundum dictam diſpoſitionis quantitatem, præter quàm modicum, quod per-
ditur
in limando.
Quòd ſi baſi eiuſdem pyramidis inſcribatur medietas ſemidiametri axe pyrami-
dis
exiſtente 18:
erit linea b g 5 minuta, 42 ſecunda, 44 tertia, cuius ſextuplum eſt latus l g, quod e-
rit
34 minuta, 16 ſecunda, 24 tertia:
cuius item ſextuplum erit linea g p: & ipſa erit 3 partes, 25 minu-
ta
, 38 ſecunda, 24 tertia:
adiecta ergo linea b g, erit linea b p 3 partes, 31 minuta, 21 ſecunda, 8 tertia:
cuius
medietas eſt pars una 45 minuta, 40 ſecunda, 34 tertia:
& eſt punctus ille locus aggregatio-
nis
radiorũ ſpeculi ſecundũ talẽ quátitatẽ diſpoſiti, pręter illud, deperditur in limádo.
Similiter
etiã
eſt in reliquis formis ſpeculorũ ſecúdũ quátitates uarias acceptorũ & ſemper ſecũdũ ꝓportio
nẽ
axis pyramidis, reſpectu diametri baſis, & ſemidiametri, reſpectu ſinus uerſi, fit diuerſitas elóga
tionis
pũcti aggregationis radiorũ à ſpeculo, qui ſecundũ eundem modum eſt in omnibus perqui-
rendus
.
Aſſumatur ergo pars circuli circum ſcribentis triangulum l m b, & reſecetur ſecundum li-
neam
b p, quæ eſt diameter:
& deinde ducatur à centro illius circuli (quod ſit q) linea q l: & re-
832[Figure 832]s u l s n f s m e s k d s h t q g b ſecetur circulus ſecundum illam, remaneatq́;
q l b ſector: in quo poſtea fiant interſectiones trian-
gulorum
diuerſarum pyramidum hoc modo.
Quoniam enim angulus l b g eſt angulus ſemicircu-
li
:
patet ex 16 p 3 quoniam ipſe eſt maximus omnium angulorum acutorum: ergo eſt maior quo-
libet
angulo trianguli cuiuslibet pyramidis.
Reſecetur ergo ab ipſo angulo alicuius trianguli, cu-
ius
latus tertium à centro circuli puncto q productum rectum angulum contineat cum linea b q,
quæ
eſt ſemidiameter circuli:
producaturq́; à puncto b linea ſecans arcum b l, prout uicinius
poſsit
puncto b:
& ſit arcus reſectus b t. Deinde adhuc à puncto b ducantur latera aliorum tri-
angulorum
interſecantia arcum b l:
& ſint loca interſectionum t, d, e, f, l: eruntq́; lineæ productæ,
quoniam
angulum acutum continent cum linea b q, omnes concurrentes cum linea à puncto q
orthogonaliter
imaginata erigi, quæ ſit q s, ut patet per 14 th.
1 huius: facientq́; triangulos inclu-
dentes
ſemper altiores ipſis triangulis incluſis ex 21 p 1:
ſintq́; omnium illorum trigonorum ſupe-
riora
puncta ſignata per notam s:
quorum triangulorum quilibet ſi
moueatur
, latere erecto fixo manente, deſcribet pyramidem rotun-
dam
:
& pars motus partem pyramidis efficiet axi copulatam, & pars
833[Figure 833]a e c f d b triangulι reſecta cauſſabit partem pyramidis habentem proportio-
nem
ad totam pyramidem, ſicut pars trianguli ad totum triangulum,
& ſicut partialis motus ad totum motum.
Quoniam uerò patet per 2
huius
quòd in ſpeculo pyramidali concauo ſecundum lιneas longi-
tudinis
pyramidis fit reflexio, ita quòd angulus, quem facit radius
incidens
cum linea longitudinis ſpeculi, eſt æqualis angulo reflexio-
nis
, ſcilicet ei, quem facit radius reflexus cum eadem linea longitu-
dinis
ſpeculi (ut ſi ſuper lineam longitudinis pyramidis alicuius ſpe-
culi
, quæ ſit a b, reflectatur radius e c, æquidiſtanter ſemidiametro
baſi
incidens, quæ ſit b d:
patet quia angulus e c a æqualis eſt angu-
lo
d c b:
quoniam, ut patet per 20 th. 5 huιus, quoſcunque angulos
facit
radius incidens cum perpendiculari erecta ſuper ſuperficiem
contingentem
ſpeculum in puncto incidentiæ, eoſdem facit radius
reflexus
cum eadem perpendiculari:
uniuerſaliter enim angulus in-
cidentiæ
eſt æqualis angulo reflexionis.
) Reſumatur ergo q l b ſe-
ctor
, & eius trianguli:
quia quod demonſtratum eſt in pyramidibus,
uerum
etiam eſt in triangulis cauſſantibus pyramides.
Incidat ergo ipſi ſectori in puncto e radius
700398VITELLONIS OPTICAE æquidiſtans lineæ q b, qui ſſt h t. Erit ergo angulus incidentiæ, qui eſt h t s, ęqualis angulo reflexio-
nis
:
ſed angulus h t s æqualis eſt angulo q b t per 29 p 1, & angulus q b t eſt per 5 p 1 æqualis angulo
q
t b:
ideo quòd latera q b & q t ſunt æqualia per definitionem circuli: erit ergo angulus refle-
xionis
æqualis angulo q b t:
ergo linea reflexionis æqualis erit lineæ q b per 6 p 1: ſecundum li-
neam
ergo q t fit reflexio.
Incidens ergo radius in punctum b, & reflexus à puncto t, concurrunt
in
puncto q:
quia à puncto t aliam lineam æqualem lineæ q b, continentem cum linea b t angu-
lum
æqualem angulo q b t duci eſt impoſsibile.
Similiter etiam angulus incidentiæ, qui eſt k d s,
æqualis
eſt angulo reflexionis:
ſed & idem eſt æqualis angulo q b d ſecundum præmiſſum mo-
dum
deducendo ex 29 p 1:
ergo angulus q b d & angulus reflexionis radij k d incidentis ſunt æ-
quales
:
ergo ſecundum lineam q d fit reflexio. Similiter etiam eſt & in alijs demonftrandum. Pa-
tet
ergo quòd omnes radij incidentes in puncta ſectionum factarum per latera triangulorum pro-
ductorum
à puncto b uerſus axem q s reflectuntur ad punctum unum, qui eſt centrum accepti
circuli
.
Et quia ſectiones illæ fieri poſſunt quaſi infinitæ ab una linea ſic ordinata in ſectore, ad u-
num
punctum mathematicum fiunt aggregationes radiorum quaſi infinitæ.
Hoc ergo demonſtra-
to
patet quòd omnes radij incidentes punctis b, t, d, e, f, l reflectuntur ad unum punctum, qui eſt
q
.
Et ſi portiunculæ præeminentes auferantur, regulabunt termini t d & e f interiacentes lineas,
ita
quòd reflexio ab illis facta, non multùm diſtabιt à puncto reflexionis, qui eſt q:
eritq́; aggrega-
tio
omnium radiorum totali lineæ b l incidentium ad unum punctum ſenſibilem naturalem, in
circuitu
puncti q.
Hæc ergo linea b l motu ſuo ſuperficiem ſectionis præaſſumptæ ſuperius pyra-
midis
limando & cauando producet:
à qua tota fiet reflexio ad punctum unum naturalem, ut in-
ferius
docebitur.
Patet ergo propoſitum: faciunt enim iſti trianguli motu ſuo pyramides ſe in-
terſecantes
.
39. Siſectionem parabolam linea recta contingat, & à puncto contactus ducatur recta
perpendiculariter
ſuper diametrum ſectionis productam ad concurſum cum contingente: erit
pars
diametri interiacens perpendicularem & peripheriam ſectionis æqualis parti interiacen
tiſectionem
& contingentem.
Sit ſectio parabola, cuius nomen prius libro primo in commento propoſitionis 98 expoſuimus:
quæ
ſit l a g, cuius latus rectum ſit l g:
& dia
meter
a d:
contingatq́; hác ſectionẽ in pun
cto
b linea recta:
quæ ſit h b k: concur-
ratq́
;
diamcter: quæ ſit d a, producta ex-
tra
ſectionem cum linea contingente, quæ
eſt
h b k, in puncto h:
& à puncto contin-
834[Figure 834]h o b z k g d l gentiæ, quod eſt b, ducatur per 12 p 1 linea
perpendicularis
ſuper diametrum a d, ſe-
cans
ipſam in puncto z:
& ſit b z. Dico
quòd
linea z a pars diametri interiacens
punctum
ſectionis perpendicularis b z, &
peripheriam
ſectionis, quæ eſt l a g, eſt
æqualis
lineæ a h, parti eductæ diametri,
quæ
interiacet punctum h, quod eſt pun-
ctum
concurſus diametri cum linea con-
tingente
, quæ eſt h b k, & pũctum a, quod
eſt
terminus diametri, cadens in ipſam pe-
ripheriam
ſectionis.
Et hoc uniuerſale eſt:
etiam
ſi linea recta ſectionem contingat in puncto g.
Hoc autem demonſtratum eſt ab Apollonio
Pergæo
in libro de Conicis elementis:
& hic utemur ipſo, ut demonſtrato.
40. Omne quadr atum lineæ perpendicularis ductæ ab aliquo puncto ſectionis parabolæ ſu-
per
diametrum ſectionis, est æquale rectangulo contento ſub parte diametri interiacente illam
perpendicularem
& peripheriam ſectionis, & ſub latere recto ipſius ſectionis.
Verbi gratia: ſit, ut in præmiſſa, ſectio parabola, quæſit l a g: cuius latus rectum ſit l g, & eius
diameter
ſit a d:
& à puncto aliquo ſectionis, quod ſit b, ducatur ſuper diametrum ſectionis, quæ
eſt
a d, perpendicularis b z.
Dico quòd quadratum lineæ perpendicularis, quæ b z, eſt æquale
ei
rectangulo, quod fit ex ductu lineæ z a, quæ eſt pars diametri a d, interiacens ipſam perpen di-
cularem
b z, & peripheriam ſectionis, in lineam l g, quæ eſt latus rectum ipſius ſectionis.
Eſt er-
go
per 17 p 6 proportio lineæ l g ad lineam z b, ſicut ipſius z b ad lineam z a.
Hoc autem ſimili-
ter
demonſtratum eſt ab Apollonio Pergæo in libro de Conicis elementis:
& nos ipſoutemur, ut
demõſtrato
.
Hæc uerò duo theoremata cum alijs Apollonij theorematibus in principio librinon
connumerauimus
:
quia ſolùm illis indigemus ad theorema ſubſequens explicandum, & in nul-
lo
aliorum theorematum totius huius libri.
701399LIBER NONVS.
41. Si in ſectione parabola ab extremitate diametri ex parte peripheriæ ſectionis reſece-
tur
æquale quartæ parti lateris recti ipſius ſectionis: omnis linea æquidiſt anter diametro inci-
dens
alicui puncto ſectionis, & linea ab eodem puncto ſectionis ad punctum abſcißionis dia-
metri
producta, cum linea contingente ſectionem ſuper illud punctum, continent angu-
los
æquales.
Sit, ut ſuperius, ſectio parabola, quæ l a b g: cuius diameter ſit a d: & eius latus rectum ſit l g: ab
extremitate
quoque diametri a d ex parte peripheriæ ſectionis, hoc eſt à parte puncti a reſecetur
per
3 p 1 linea a e æqualis quartæ parti lateris recti ipſius ſectionis, quod eſt l g:
incidatq́; linea t b
puncto
ſectionis, quod eſt b, æquidiſtanter diametro a d:
& continuetur linea à puncto b ad pun-
ctum
e, quod ſeparat à diametro a d lineam a e æqualem quartæ parti lineæ l g:
& ducatur à
puncto
b linea contingens ſectionem:
quæ ſit h b k. Dico quòd duælineæ t b & b e cum linea
ſectionem
contingente, quæ eſt h b k, in puncto b continent angulos æquales:
ita quòd angulus
835[Figure 835]h a b z e k g d l t t b k eſt æqualis angulo e b h.
Angulus
enim
b e h non poteſt euadere unam tri-
um
conditionum.
Aut enim erit acutus:
aut
rectus:
aut obtuſus. Sit primò acutus:
& à puncto b ducatur per 12 p 1 ſuper dia-
metrum
a d perpendicularis b z:
cadetq́;
per
32 p 1 punctum z inter duo puncta a
& e:
& producatur diameter a d ultra pun
ctum
a, donec per 2 th.
1 huius concurrat
cum
linea contingente ſectionem, quę eſt
k
b h:
ſitq́; concurſus in puncto h: eritq́;
angulus
a h b acutus:
cadet ergo perpen-
dicularis
b z inter puncta h & e, & erit
per
39 huius linea a z æqualis lineæ a h.

Quia
itaque linea a e eſt diuiſa in pun-
cto
z, & ei eſt æqualis uni parti diuiden-
tium
adiecta, quæ eſt a h:
erit ergo per 8
p
2 quadratum lineæ e h æquale ei, quod
fit
ex ductu lineæ e a in lineam h a, uel
in
lineam a z quater, & quadrato lineæ
z
e:
ſed linea e a eſt quarta pars lineæ l g ex hypotheſi: ergo per 1 p 2 uel per 1 p 6 illud, quod fit ex
ductu
lineæ a z in lineam a e quater, eſt æquale ei, quod fit ex ductu lineæ a z in lineam l g ſemel.
Il-
lud
ergo, quod fit ex ductu lineæ a z in lineam l g cum quadrato lineæ z e eſt æquale quadrato li-
neæ
e h:
ſed per præmiſſam patet, quòd illud, quod fit ex ductu lineæ a z in lineam l g, eſt æquale
quadrato
lineæ b z:
quoniam linea b z eſt perpendicularis ſuper diametrum a d: duo uerò quadra
ta
b z & z e ſunt per 47 p 1 æqualia quadrato lineæ b e:
quadrata ergo linearum e h & e b ſunt
æqualia
:
ergo linea e b eſt æqualis lineæ e h: ergo per 5 p 1 in trigono e b h angulus e h b eſt æ-
qualis
angulo e b h:
ſed linea t b & d a ſunt æquidiſtantes: ergo per 29 p 1 angulus t b k extrin-
ſecus
eſt ęqualis d h b intrinſeco:
angulus ergo e b h eſt æqualis angulo t b k. Eodem quo-
que
modo dem onſtrandum de qualibet linea æquidiſtante diametro a d & b e linea copula-
ta
ad punctum e, quando illa linea ſuper pun-
ctum
e cum diametro a d angulum continet
836[Figure 836]h a b e k g d l tacutum.
Patet ergo propoſitum ſecundum
hunc
modum.
Quòd ſi angulus b e h fuerit re-
ctus
, adhuc patet propoſitum, Quòd angulus t
b
k eſt æqualis angulo e b h.
Quoniam enim an-
gulus
b e h eſt rectus:
patet quòd linea b e eſt
perpendicularis
ſuper diametrum a d:
ergo li-
nea
e a per 39 huius eſt æqualis lineę a h:
ſed li-
nea
e a ex hypotheſi eſt quarta pars lineæ l g:

ergo
linea h e, quæ eſt dupla lineæ a e, eſt me-
dietas
lineæ l g:
ergo per 4 p 2 quadratum lineę
e
h eſt quarta pars quadrati lineæ l g.
Id quoq; ,
quod
fit ex ductu lineæ e a in lineam l g eſt æ-
quale
quartæ parti quadrati lineæ l g per 1 p 6:

quoniam
linea e a eſt ex hypotheſi quarta pars
lineæ
l g.
Illud ergo, quod fit ex ductu lineæ
e
a in lineam l g eſt æquale quadrato lineæ e h:

ſed
id, quod fit ex ductu lineæ e a in lineam l g,
eſt
æquale quadrato lineæ e b per præmiſſam:

quoniam
linea e b eſt perpendicularis ſuper diametrum a d:
quadratum ergo lineæ e h eſt æquale
702400VITELLONIS OPTICAE quadrato lineæ e b: ergo linea e h eſt æqualis lineæ b e: ergo, ut prius per 5 p 1 anguli e b h & e h b
ſunt
æquales.
Et quoniam linea t b æquidiſtat lineæ a d: patet per 29 p 1 quoniam angulus t b k
eſt
æqualis angulo e b h.
Et ſimiliter demonſtrandum de omni linea incidente ipſi ſectioni, cum
angulus
b e h eſt rectus:
& illud eſt, quod proponebatur. Siuerò angulus b e h ſit obtuſus: dico
quod
adhuc angulus t b k eſt æqualis angu-
837[Figure 837]h m a b e z k g d l t lo e b h.
Ducatur enim linea perpendicula-
ris
, quæ ſit b z à puncto b ipſius ſectionis, cui
incidit
linea æquidiſtans diametro a d, quæ
eſt
t b:
illa quoque perpendicularis ſuper dia
metrum
a d ſit b z:
cadetq́; hæc perpendicu-
laris
b z inter puncta diametri, quæ ſunt d &
e
:
aliàs enim duo anguli unius trigoni b e z
fierent
maiores duobus rectis:
quoniam uno
exiſtente
recto, qui b z e, angulus b e z eſſet
obtuſus
:
quod eſt impoſsibile: cadit ergo pun
ctum
zinter puncta e & d:
linea ergo a z eſt
maior
quàm linea a e.
Et quoniam linea h b k
contingit
ſectionem, & linea b z eſt perpen-
dicularis
ſuper diametrum a d:
erit per 39 hu
ius
linea a z æqualis lineæ a h:
ergo linea h a
eſt
maior quàm linea a e:
ſiat per 3 p 1 linea a m
æqualis
lineæ a e:
remanet ergo linea h m æ-
qualis
lineę z e:
linea ergo e m addita utrobi-
que
, erit linea z m æqualis lineæ h e:
quadra-
tum
ergo lineę z m eſt æquale quadrato lineę
e
h.
Quia itaque linea z a eſt diuiſa in puncto
e
, & ei eſt adiecta æqualis uni diuidentium, quę eſt m a, æqualis ipſi a e:
patet per 8 p 2 quòd illud,
quod
fit ex ductu lineę z a in lineam a m, uel in eius æqualem lineam a e quater, cum quadrato li-
neæ
z e, eſt æquale quadrato lineę z m, uel lineę e h, quę ſunt æquales:
ſed illud, quod fit ex ductu
lineę
z a in lineam a e quater, ut patet ex pręmiſsis, eſt æquale ei, quod fit ex ductu lineę a z in li-
neam
l g per 1 p 2 uel per 1 p 6:
quoniam linea a e eſt æqualis quartę parti lineę l g ex hypotheſi. Il-
lud
ergo, quod fit ex ductu lineę a z in lineam l g, cum quadrato lineę z e, eſt æquale quadrato li-
neę
e h:
ſed illud, quod fit ex ductu lineę z a in lineam l g eſt æquale quadrato lineę b z per præ-
cedentem
:
quoniam linea b z eſt perpendicularis ſuper diametrum a d: quadratum uerò lineę b e
per
47 p 1 eſt ęquale quadratis ambarum linearum b z & e z.
Patet ergo quòd quadratum lineę b e
eſt
ęquale quadrato lineę e h:
ergo linea e b eſt ęqualis lineæ e h: ergo per 5 p 1 anguli e b h & a h b
ſunt
ęquales:
ſed, ut prius, lineę t b & d h ſunt æquidiſtantes: angulus ergo t b k per 29 p 1 eſt æqua-
lis
angulo d h b:
ergo & angulus e b h. Et ſimiliter demonſtrandum in omnilinea incidente ſectio-
ni
æquidiſtanter diametro a d, cum angulus b e h eſt obtuſus.
Patet itaq; generaliter propoſitum.
Nam
omnis linea incidens peripherię ſectionis ęquidiſtanter diametro, & alia linea, quę ab illo eo-
dem
puncto ducitur ad punctum abſcindens à diametro ex parte peripherię ſectionis partẽ, æqua-
lem
quartæ partilateris recti ipſius ſectionis, cum linea ſectionem in illo puncto contingente con-
tinent
angulos ęquales.
Ethoc proponebatur.
838[Figure 838]l a b h k e g t d z
42. In omni ſuperficie concaua conca-
uitatis ſectionis parabolæ, ſiab extremi- tate axis contingentis ſectionem abſcin- datur pars æqualis quartæ lateris recti ipſius parabolæ: omnis linea æquidiſtan- ter axi incidens illi ſuperficiei, & linea à puncto incidentiæ ad punctum ſignatũ in axe producta, linea in illo pũcto ſu- քficiẽ cõtingẽte cõtinẽt angulos æquales.
Sit ſuperficies concaua concauitate ſe-
ctionis
parabolę, cuius uertex ſit pũctũ a:

& hęc eſt ſuperficies illa, quã motu ſuo cir-
ca
axẽ fixũ efficit ipſa parabola per 117 th.
1
huius
.
Et quoniã, utibidẽ patuit, huius ſu-
perficiei
baſis eſt circulus, quẽ circa pũctũ
d
motu ſuo deſcribit linea g d:
ſit ille circu-
lus
g e z:
& ſit huius ſuքficiei concauę axis
linea
a d, quę fuit prius diameter ſectionis
parabolę
:
& ab extremitate axis à puncto ſcilicet a abſcin datur ab axe linea a h ęqualis quartę partl
703401LIBER NONVS. lateris recti ipſius ſe ctionis, quę ſit linea g z, cuius quartę parti ęqualis ſit linea a h: & ducatur à pun
cto
ſuperficiei b linea b t ęquidiſtanter axi a d per 31 p 1:
& ducatur linea b h. Dico quòd duę lineę t b
& h b continent cum linea continegnte ſuperficiẽ concauam propoſitam in pũcto b duos angulos
æ
quales.
Quoniam enim linea a d & b t ſunt ęquidiſtantes: patet quòd ipſę ſunt in eadé ſuperficie
per
1 th.
1 huius: ſed linea b h cadit inter illas: ergo per 7 p 11 ipſa eſt in eadẽ ſuperficie cum illis: lineę
ergo
t b & b h & a d ſunt in una ſuperficie.
Sit itaq; , ut aliqua ſuperficies plana contingat ſuperficiẽ
propoſitam
ſuper punctum b:
ſuperficies itaq; b t d a ſecabit ſuperficiem concauã: & erit per 19 th. 1
huius
communis ſectio ipſarum parabola:
quę ſit a b g: cuius diameter erit linea a d: & erit commu-
nis
ſectio ſuperficiei b t d a & ſuperficiei planę contingentis iſtam ſuperficiem concauam linea con
tingens
ſectionem a b g in puncto b:
quę ſit linea l b k. Quia itaq; linea l b k contingit ſectionẽ a b g
in
puncto b, & linea a h eſt quarta pars lateris recti, & linea t b ęquidiſtat lineę a d:
patet per pręmiſ-
ſam
, quoniam duę lineę t b & b h continent angulos æquales cum linea l b k contingente ſectionẽ
in
puncto b:
& quòd imaginata moueri ſuperficie b t d a circa axem fixũ, qui eſt a d: patet quòd pun
ctum
b motu ſuo eſficit circulum in ſuperficie cõcaua, à cuius totali peripheria lineę ductę ad pun-
ctum
h continent angulos ęquales.
Et idem accidit in quacunque parte ſectionis parabolę, quę eſt
a
b g, cadat punctus b:
ſiue angulus b h a fiat acutus, rectus uel obtuſus. Patet itaq; quòd omnis li-
nea
ęquidiſtans axi a d & incidens ſuperficiei concauę propoſitę, & linea ab illo puncto ad punctũ
h
ducta continent angulos ęquales cum linea in illo pũcto ſuperficiẽ cõtingẽte.
Et hoc eſt ꝓpoſitũ.
43. Speculo concauo concauitatis ſectionis parabolæ ſoli oppoſito, ita ut axis ipſius ſit in di-
recto
corporis ſolaris: omnes radij incidentes ſpeculo æquidiſtanter axi, reflectuntur ad punctũ
unum
axis, distantem à ſuperficie ſpeculi ſecundum quart am lateris recti ipſius ſectionis para-
bole
, ſpeculi ſuperficiem cauſſantis. Ex quo patet quòd à ſuperficie talium ſpeculorum ignem est
poßibile
accendi.
Sit ſpeculũ concauum concauitate ſectionis parabolæ: cuius uertex ſit pũctum a: & baſis ipſius
ſit
circulus q e z:
& eius axis a d: & diſtantia puncti axis (quod ſith) à puncto uerticis ſpeculi (
eſt
a) ſit æ qualis quartæ parti lineę q z, ſcilicet lateris recti ſectionis parabolæ a g q, cauſſantis mo-
tu
ſuo ſuper axem a d ſuperficiem ipſius ſpeculi concaui:
quod ſoli opponatur ſecundum eius axẽ
ad
.
Sit enim corporis ſolaris centrum k: ſitueturq́; ſpeculũ taliter, ut eius axis a d ſic productus per
ueniat
ad centrum ſolis in punctum k.
Dico quòd
839[Figure 839]k t q d z e h y a omnes radij ſolares æquidiſtanter radio k a ſuperfi-
ciei
ſpeculi propoſi ti incidétes, reflectuntur ad pun
ctum
h lineę a d, quę eſt axis ſpeculi.
Quoniá enim
omnes
radij egredientes â quocunq;
puncto corpo
ris
ſolaris ſuper aliquod punctum ſuperficiei ſpecu
li
, egrediuntur ſecundum lineas rectas, ut patet per
1
th.
2 huius: tunc palàm eſt quia linea k a eſt linea re
cta
.
Sit itaq; ſuper peripheriam alicuius ſectionis pa
rabolæ
ipſius ſpeculi (quę ſit g a z q) pũctũ g ſigna
tum
, utcunq;
contingit: & à puncto ſpeculi g per 31
p
1 ad aliquod punctum corporis ſolaris (quod ſit
t
) ducatur linea g t æquidiſtans radio a k, qui inci-
dit
ſuperficiei ſpeculi ſecũdum axem a d.
Eſt autem
neceſſarium
omnem lineam à quocunq;
puncto ſpe
culi
æquidiſtanter radio a k productam ad ſuperfi-
ciem
corporis ſolis incidere:
quoniá ſuperficiei ſpe-
culi
ad ſuperficiẽ ſolaris corporis aut nulla, aut mo-
dica
eſt proportio:
ſit ergo punctum t, quod eſt ter-
minus
lineæ g t, in ipſa ſuperficie corporis ſolaris.

Omnes
itaque lineæ, quæ poſſunt duci à ſuperficie
ipſius
ſpeculi ęquidiſtanter ſuo axi a d, incidunt cor
pori
ſolari, & ſecũdum illas lineas fit incidentia ſu-
perficiei
ſpeculi, reſpectu radij, qui incidit ſecũdum
axem
omnium æquidiſtantium axi radiorum:
hoc
autem
eſt omnium radiorum cuicunque puncto ſu-
perficiei
totius ſpeculi incidẽtium:
quoniam per 31
p
1 à quolibet pũcto propè uel remotè dato ſcimus
cuilibet
datæ lineæ, utin propoſito eſt axis a d, duce
re
lineam æquidiſtantem.
Dico itaq; quòd omnes
illi
radij reflectuntur à totali ſuperficie ſpeculi ad u-
num
punctum axis ſpeculi, quod eſt punctum h.
O-
mnes
enim illi radij cum ſint lineæ rectæ:
patet per
præmiſſam
, quòd cum lineis ab omnibus pũctis ſuarum incidentiarũ ad punctũ h ductis continent
704402VITELLONIS OPTICAE angulos æquales: ergo per 20 th. 5 huius omnes illi radij reflectuntur ſecundum illas lineas tranſe-
untes
punctum h.
Et ex hoc pater, quòd omnes radij incidentes peripheriæ ſectionis æquidiſtan-
ter
radio incidenti ſecundum lineam, quę eſt diameter ipſius ſectionis, reflectuntur ad punctũ dia-
metri
, qui abſcindit ex capite diametri à parte peripherię ſectionis partem æ qualem quarιę parti la
teris
recti ipſius ſectionis g a z q:
quoniam omnis reflexio à quolibet corporum politorum regula-
rium
fit ſecundum æ qualitatem angulorum, quos continent linea incidens & reflexa cum linea in
illo
puncto ſuperficiem ſpeculi, à qua fit reflexio, contingente.
Et quoniam omnes illę lineę ſecant
ſe
in puncto h:
patet quòd in puncto h eſt concurſus omnium illorũ radiorum. In illo ergo puncto
aggregatur
omnis uirtus omnium radiorum totali ſuperficiei ſpeculi incidentium.
Et quoniã qui-
libet
radiolus defert ſecũ aliquid uirtutis actiuę corporis ſolaris:
patet quòd in illo puncto tota uir
tus
eſt concurrẽs, omnium ſcilicet radiorũ ſuperficiei ſpeculi ęquidiſtanter ipſi axi a d incidentιũ.

Ex
quo patet quòd in illo puncto h poſito aliquo combuſtibili ignem eſt poſsibile accendi.
Et hæc
eſt
melior & fortior figura omniũ figurarũ radios ſolares ad unũ pũctũ aggregãtiũ:
quoniá à tota e-
ius
ſuքficie, & à quolibet pũcto ipſius radij ſolares in unũ pũctũ aggregãtur.
Patet ergo ꝓpoſitum.
44. Speculum ſecundũ formã ſectionis parabolæ, uel lineæ eccentr alis, uel interſectionis pyra
midalis
, uel cuiuſcun alterius regularis uel irregularis datæ lineæ artificialiter conſtituere.
Lineam, quá dicimus peripheriá ſectionis, inueniat induſtria operantis: quę & apud nos multis
conatibus
artificialiter eſt inuenta:
faciliter tamen eſt imaginabilis: quoniam, ut in 98 th. 1 huius di-
ximus
, ipſa eſt linea, quę eſt cõmunis ſectio ſuperficiei conicę cuiuſcunq;
pyramidis, maximè uerò
rectangulę
& ſuperficiei pyramidem per diametrum baſis ſecanti æquidiſtanter alicui lineę longi-
tudinis
illius pyramidis:
utpote ei, cuius & axis pyramidis cõmunis ſuperficies eſt erecta ſuper pla
nam
ſuperficιem dicto modo pyramidẽ ſecantem.
Talis itaq; ſectio parabola ſic artificialiter inuen
ta
ſit a e g:
& aſſumatur lamina ferri boni uel chalybis, menſuræ & quantitatis cuius placuerit: quę
ſit
a b g d:
& protrahatur in ipſa ſectio parabola, quę
840[Figure 840]a g b e d ſit æqualis & ſimilis ſectioni a e g:
& abſcindatur la-
mina
ſecũdũ illam ſectionẽ a e g, uel ſecundũ aliquá
partem
ipſius:
ſiue placeat à parte uerticis, qui eſt a:
ſiue
ex parte unius ſui capitis, quod eſt g:
ſiue ex par
te
alterius ſui capitis, quod eſt in latere eius recto op
poſitum
puncto g:
fit enim magna diuerſitas proie-
ctionis
radiorum ſecũdum illá partium ſectionis di-
uerſitatem
.
Reſecta itaq; lamina a b d g ſecundũ for-
mam
& figurá ſectionis a e g:
acuatur extremitas la-
minę
, quę eſt ſecũdum formam ſectionis, acuitione
bona
, ſcilicet ut radere ualeat totum illud, ſuper
mouetur
.
Et aſſumatur item alia lamina de chalybe
forti
alicuius competentis ſpiſsitudinis:
quę incida-
tur
iterum ſecundũ formá pręaſſumptę partis illius
ſectionis
:
& illa ſuperficies ſimilis parabolę ſecetur
cótiguè
multis ſectionibus ad modum limę, ita ut ք
ipſam
poſsit limari ferrũ.
Deinde fiat corpus ferreũ
cõueniens
illi figurę, cuius ſuperficiẽ ſecundũ formã
intentã
ꝓponimus cõcauare & polire ad modũ ſpe-
culi
:
ſiue illud ſit ſecundũ ſormã partis ſectionis ad-
iacentẽ
uertici ſectionis parabolę, ſiue capitis.
In his
enim
eſt multa diuerſitas formę uel figurę ſpeculi.

Forma
enim figurę ſpeculi cõcauati ſecundũ partes
adiacẽtes
uertici ſectionis, ęqualiter hinc inde diſtá-
tes
à pũcto uerticis, eſt figurę quaſi annularis:
& for
ma
ſpeculi cõcauati ſecundũ partes adiacentes capi
tibus
ſectionis, eſt figurę quaſi oualis, hoc eſt ad mo-
longitudinis oui.
Limeturitaq; ſpeculũ cuiuſcun
que
figurę fieri debuerit per limam ſibi ſimilẽ in figu
ra
, taliter ut ſuperficies limę, quę eſt ſecta ad limádũ,
occurrat
toti ſuperficiei ipſius ſpeculi.
Si ergo ſpecu
lum
limatũ fuerit ſecundũ figurã oualẽ:
tunc ordine
tur
in loco fixo, ita ut eius cõcaua ſuperficies, quãtũ ad lineã peripherię ſuę baſis, ſit in peripheria il
lius
circuli baſis:
uel ſi fuerit figurę annularis, ad peripheriá circuli ęquidiſtátis baſi: & in loco axis
figatur
lamina limę ſuperficiẽ radendã planãtis, moueaturq́;
ad cõcauandũ ſpeculũ: & tornetur, ſi-
cut
tornantur alia inſtrumẽta, donec peripheria acutę laminę occurrat toti ſuperficiei ſpeculi, & e-
uacuetur
omnis aſperitas ipſius:
planetur quoq; , quãtũ eſt poſsibile: eritq́; tũc ſuperficies illius ſpe
culi
ſecundũ ſe totá habens figurá ſectionis parabolę:
& fiet ab omnibus punctis ſuę ſuperficiei re-
flexio
in punctũ unũ.
Simili modo faciat ingenioſus artifex in alijs lineis quibuſcunq; , utin illis li-
705403LIBER DECIMVS. neis, quas per 37 & 38 huius docuimus inuenire: quoniam in omnibus his idem eſt operan-
di
modus:
ut ſecundum fixam diametrum a c in 37 huius: uel ſecundum fixum punctum q in 38 hu-
ius
fiat dictarum linearũ reuolutio ſuper ſubiectas ſibi proportionales corporis ferrei ſuperficies:

proueniẽtq́
;
figuræ ſimiles illis lineis, à quarum ſuperficiebus reflexi radij omnes ad unum punctũ
naturalem
uel mathematicum concurrent.
Patet itaque propoſιtum.
VITELLONIS FI-
LII
THVRINGORVM ET PO-
LONORVM
OPTICAE LIBER DECIMVS.
Svperivs duos modos uiſionis, ſcilicet eum, qui fit directè per unum
medium
diaphanum:
& eum, qui fit per reflexionem à politis corporibus,
tractauimus
:
ſupereſt nunc, ut tertium uidendi modum, qui fit per refra-
ctionem
, factamà pluribus diaphanis corporibus medijs inter uiſum &
rem
uiſam proſequamur:
quoniam & ſecundum hunc modum diuerſimodè uariatur
actio
naturalium formarum & modus actionis.
Virtutes enim formarum natura-
lium
aggregatæ per refractionem fortius agunt, & plus actionis formæ corporibus ſuſce-
ptibilibus
imprimunt:
unde etiam accenditur ignis ex radijs ſolis ſub corpore ſphærico
diaphano
denſiore aere uelaqua, ut ſub glacie uel cryſtallo.
Vniuerſaliter uerò aggrega-
tio
uirtutis radiorum ſtellarum uel aliarum formarum in eodem puncto naturali uel
circa
illud fit fortioris actionis:
diſperſio uerò uirtutum naturalium formarum debili-
tat
actiones naturales:
diſgregata enim uirtus debilius & minus agit. In his autem o-
mnibus
, ſicut & in alijs modis uidendi ſuperius diximus, uiſiua cognitio ſignum eſt,
cauſſa
.
Non enim, quia uiſus ſic uidet, ideo ſic accidit in formis rerum agentium: ſed
quia
ſic agunt formæ naturales, ideo ipſas ſic agentes uidet uiſus, niſi fortè in quibuſdam
deceptionibus
, quæ uiſui accidunt per ſeipſum.
Omnis autem paßio ſecundum modos cu
iuſcunque
refractionis naturæ accidens uel uiſui, fit ſemper propter diuerſitatem diapha
nitatis
mediorum corporum inter agens & paſſum, uel inter uiſum & rem uiſam.
Cor
pora
uerò diaphana nobis aſſueta, ſunt aer, qui ect rarioris diaphanitatis omnibus alijs
diaphanis
corporibus, (excepto corpore cœli) quod eſt rarius aere, ut poſtmodum demõ
ſtrabimus
in progreſſu.
Hic autem & in toto ſequente tractatu nomine aeris & ignem
accipimus
:
quia licet inter hæc ſit differentia ſpecifica formalis & dιuerſa raritas in diſ-
poſitionibus
materiæ:
non tamen ex hac diuerſitate aliqua accidit diuerſitas ſenſibilis
in
formarum refractione:
quoniam ignis, qui apud nos eſt hic inferius, eſt in materia
groſſa
terrea uel aquea uel aerea, & ſecundum hoc ſequitur paßiones corporum alio-
rum
:
ignis uerò in ſphæra ſua eſt ſecundum ſui formalem diſtinctionem aeri contiguus,
& ſecundum naturam diaphanitatis continuus, non habens diſtinctam ſuperficiem ab
aere
, in qua ſit poßibile refractionem ſenſibilem fieri.
Aer enim quantò propinquior
eſt
cœlo, tantò fit rarioris diaphanitatis:
ſimiliter & ignis, ita quòd infimum ignis &
ſupremum
aeris eſt diaphanitas quaſi una, in qua refractio ſenſibilis fieri non poteſt:
&
ita
quòd ſuperficies concaua ignis non eſt diuerſæ diaphanitatis & ſenſibiliter determi-
natæ
à ſuperficie conuexa aeris:
ideo non fit refractio inter illa: & ſic ignem in hoc tra-
ctatu
ſub nomine aeris implicamus.
Ect tamen aliqualis refractionum diuerſitas in
aere
denſiori & rariori, quando illa diuerſitas denſitatis fit ſenſibilis:
ſicut plurimum
706404VITELLONIS OPTICAE accidit in aere condenſato prope terram: & maximè in crepuſculis ſerotinis & matu-
tinis
.
Diaphanum uerò aliud diuerſum ab iſtis eſt aqua continens etiam in ſe diuerſita-
tem
refractionis ſecundum rarius & denſius, quod eſt in illo ſuo genere:
uno tamen no-
mine
nuncupatur.
Sunt enim aquæ calidæ ſulphureæ & aquæ ſalſæ, ut maris, großioris
diaphanitatis
, quàm aliæ aquæ frigidæ, claræ, dulces.
Alia uerò corpora diaphana no-
bis
aſſueta ſunt quidam lapides, ut crystallus, beryllus, & ſimiles, ut ſunt uitra.
Dicitur
etiam
de quibuſdã corporib.
animatis, quòd ſint diaphana, ut de istis, quæ colorantur co
loribus
corporum, quibus ſuperſtant:
quorum animatorum corporum paßiones pro-
ſequimur
, quia ſunt figuræ irregularis.
Superficies itaque cœli, quæ occurrit uiſui, eſt
ſphærica
concaua:
quæ ſi ſecetur ab aliqua plana ſuperficie: erit communis ſectio illa-
rum
ſuperficierum linea circularis, cuius concauũ eſt ex parte uiſus, ut patet per 69 th.
1
huius
:
& ſuperficies aeris, quæ tangit illam, eſt ſphærica conuexa: quæ ſiſecetur à pla-
na
ſuperficie:
communis ſectio erit linea circularis: cuius conuexum eſt ex parte cœli.
Superficies
uerò aquæ ex parte uiſus ſuperctantis aquæ eſt ſphærica conuexa:
quæ ſi ſe-
cetur
à plana ſuperficie:
erit communis ſectio linea cιrcularis: cuius cõuexum eſt ex par-
te
illius uiſus.
Vitrorum uerò & lapidum diaphanorum figuræ ſunt rotũdæ: aut planæ:
aut
irregulares:
unde ſi ſecentur à planis ſuperficiebus, fient in illis communes ſectiones
aut
circuli:
aut lineæ rectæ: aut irregulares, ſecundum quarum linearum & ſuperficie-
rum
diuerſitatem uariatur diuerſitas paßionum, quæ uiſibus occurrunt.
DEFINITIONES.
1. Linea incidentiæ dicitur linea, ſecundum quam forma directè diffun ditur per
medium
unius diaphani.
Et eadem dicitur linea extenſionis formæ. 2. Refractio
dicitur
incuruatio eiuſdem lineæ ad angulum cõtinendum:
ut cum lineæ, per quas
una
forma rei uiſæ peruenit ad uiſum, non rectè prodeunt, ſed franguntur in ſuper-
ficie
alterius corporis diaphani.
3. Punctus refractionis eſt punctus ſuperficiei
corporis
diaphani, à quo fit lineæ incidentiæ uel lineæ extẽſionis formæ refractio
ad
uiſum.
4. Linea refractionis dicitur linea à puncto refractionis ad centrum
uiſus
extenſa.
5. Linea perpendicularis hic nunc dicitur linea, quæ à puncto re-
fractionis
erigitur ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit refractio.
6. Cathetus
incidentiæ
dicitur linea à puncto rei uiſæ ſuper ſuperficiem corporis, in quo eſt res
uiſa
, & à qua fit refractio, perpendiculariter producta.
7. Superficies refractio-
nis
dicitur ſuperficies, in qua contin entur lineæ incidentiæ & refractionis.
8. An-
gulus
incidentiæ dicitur minor angulus, quem continet linea in cidentiæ cum li-
nea
perpendiculari, ducta à puncto refractionis ſuper ſuperficiem corporis, à qua
fit
illa refractio.
9. Angulus refractus dicitur angulus minor, quem continet li-
nea
refracta cum dicta perpendiculari.
10. Angulus refractionis dicitur angu-
lus
, quem continet linea refractionis cum linea incidētiæ trans corpus diaphanũ,
à
cuius ſuperficie fit refractio, in continuum protracta.
11. Directè uideri dicitur,
ſicut
& ſuperius 1 defin.
4 huius definitum eſt, quando forma rei uiſæ ſine refractio
ne
peruenit ad uiſum.
12. Obliquè dicitur uideri, cum forma rei uiſæ ad uiſum
peruenit
refractè.
13. Imago refracta dicitur forma rei uiſæ obliquè perueni-
ens
ad uiſum.
14. Locus imaginis refractæ, dicitur locus, in quo imago refra-
cta
uiſibus occurrit.
PETITIONES.
Supponimus autem hæc. 1. Lumen Solis aliqualiter in matutinis & ſerotinis
crepuſculis
uideri.
2. Item iridem ſecundum ſiguram rotundam
& colores uarios uideri.
707405LIBER DECIMVS.
THEOREMATA
1. In omni ſuperficie refractionis neceſſariò ſunt punctum, cuius forma refringitur: & pun-
ctum
refractionis: & centrum ipſius uiſus: & perpendicularis ducta à puncto refractionis ſu-
per
ſuperficiem, à qua fit refractio. Ex quo patet quòd unius refractionis unica tantùm eſt
ſuperficies
.
Sit ſuperficies ſecundi diaphani denſioris uel rarioris primo diaphano, in qua ſit linea a b c: & ſit
punctũ
, cuius forma refringitur, punctum d:
ſitq́ue centrum uiſus e: fiatq́ue refractio in puncto ſu-
perficiei
ſecundi diaphani, quod eſt b:
& à puncto b ſuper ſuperficiem a b c ducatur perpendicula-
ris
b f.
Dico quòd puncta d, e, b, & linea b f ſunt ſemper in eadem ſuperficie refractionis. Quoniam
eni
m, ut patet per definitionem præmiſſam in principijs libri huius, & per 46 th.
2 huius linea radia
lis
incidens (quæ eſt d b) & refracta (quæ eſt b e) ſunt in eadem ſuperficie refractionis:
punctum er
go
d, cuius forma incidit & refringitur, & punctum refractionis, ſcilicet pũctum, à quo fit refra ctio,
(quod eſt b) & centrum uiſus (quod eſt e) ſunt in eadem ſuperficie per 1 p 11:
ſed & per 2 p 11 linea
b
f, quæ eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem a b c,
eſt
in eadem ſuperficie cum linea b c:
ergo & cum
841[Figure 841]e g f a b c d lineis d b & b e:
quoniam linea b f eſt perpendi-
cularis
ſuper lineam a b c, & cum illa in eadem ſu-
perficie
.
Similiter protracta linea d b ultra punctum
b
ad punctum g, eſt in eadem ſuperficie.
Puncta ita-
que
d, b, e & linea b f ſunt in eadem ſuperficie per 1
& 2 p 11.
Omnis enim refractio aut fit ad ipſam per-
pendicularem
b f, aut ab ipſa:
& ſemper in eadem
ſuperficie
, in qua fiebat incidentia formę refringen
.
Quoniam enim omnis refractio fit ad omnem
differentiam
poſitionis (quia qua ratione fit ad u-
nam
partem, eadem ratiõe fit ad quamlibet aliam)
determinatio
ergo refractionis ad certam differen
tiam
poſitionis fit tantùm per uiſum:
quia in qua-
cunque
ſuperficie centrum uiſus fuerit, in illa tan-
tùm
percipitur fieri refractio.
Patet ergo propoſi-
tum
.
Et ex hoc patet, cum iſta puncta refractionis omnia ſcilicet d, e, b & linea b f ſuperficiem refra-
ctionis
conſtituant, quòd horum aliquo deficiente non eſt ſuperficies refractionis:
& quòd unius
refractionis
unica tantùm eſt ſuperficies refractionis:
quoniam hæc omnia puncta in unica tantùm
ſuperficie
ſimili concurrere eſt poſsibile, & non in pluribus.
Et hoc eſt, quod proponebatur.
2. Neceſſe eſt omnem ſuperficiem refractionis ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit refractio
(ſiue illa ſuperficies ſit plana conuexa uel concaua) erectam eſſe. Alhazen 9 n 7.
Hoc, quod hic proponitur, patet per præmiſſam. Quoniam enim in omni ſuperficie refractionis
neceſſariò
ſunt:
punctum, cuius forma refringitur: & punctum ſuperficiei corporis, à quo fit refra-
ctio
:
& centrum uiſus & perpendicularis ducta à puncto refractionis ſuper ſuperficiem corporis il
lius
, à qua fit refractio:
ergo per 18 p 11 patet quòd omnis ſuperficies refractionis eſt perpendicula-
ris
ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit refractio.
Si enim illa ſuperficies fuerit plana: tunc euiden-
ter
patet propoſitum per 18 p 11, ut præ miſſum eſt.
Si uerò fuerit illa ſuperficies conuexa uel con-
caua
ſphærica:
tunc patet per 72 th. 1 huius quoniam perpendicularis ducta à puncto refractionis ſu
per
ipſam ſuperficiem corporis, à qua fit refractio, ſemper tranſit centrũ illius corporis:
& eſt perpẽ-
dicularis
ſuper ſuperficiem illud corpus in puncto refractionis contingentem:
ergo itẽ per 18 p 11
ſuperficies
refractionis eſt erecta ſuper illã ſuperficiẽ contingentẽ:
ergo & ſuper ipſam corporis ſu-
perficiem
.
Similiter quoq; demonſtrandum, ſiue figura corporis, à qua fit refractio, fuerit columna
ris
ſiue pyramidalis ſiue alterius figuræ cuiuſcunq;
: ſemper enim ſuperficies refractionis erit erecta
ſuper
ſuperficiem corporis, à qua fit refractio.
Et ſi accidat, ut illa ſuperficies corporis, à qua fit refra
ctio
, fuerit æquidiſtans horizonti:
tunc perpendicularis ducta à puncto refractionis ſuper ſuperfi-
ciem
corporis, à qua fit reſractio, eſt ctiam perpendicularis ſuper ſuperficiem horizontis per 23 th.
1
huius
:
ergo & per 18 p 11 ſuperficies refractionis eſt perpendicularis, & erecta ſuper ſuperficiem ho-
rizontis
.
Sed & hoc patet per declarationem, quæ fit in inſtrumento, quod in 1 th. 2 huius præmiſi-
mus
.
Quoniam enim linea radialis incidens & refracta ab aliqua ſuperficie unius corporis diapha-
ni
ad aliud corpus diaphanum, ut patet per 46 th.
2 huius, ſemper ſunt in una plana ſuperficie, quæ
eſt
medius circulus illorũ triũ circulorũ ſignatorũ in interiori parte oræ inſtrumenti, æquidiſtans
ſuperficiei
interioris laminæ inſtrumẽti:
ſed illa ſuperficies laminæ æ quidiſtat ſuքficiei dorſi inſtru
mẽti
, cui extrinſecus ſuքponitur ſuperficies regulæ cubitalis tenentis inſtrumentũ.
Suքficies itaq;
medij
circuli ęquidiſtat ſuքficiei regulę lógę quadrãgulę ſuքpoſitę dorſo laminę ք 24.
th. 1 huius: ſed
illa
ſuքficies քpẽdicularis eſt ſuք ſuքficies laterũ lógitudinis regulę erectas ſuք oras inſtrumẽti.
Su
perficies
itaq;
medij circuli eſt ք cõuerſam 14 p 11 քpendicularis ſuper ſuքficies lõgitudinis regulæ
708406VITELLONIS OPTICAE erectas ſuք oras inſtruméti: ſed illę duę ſuperficies regulę ſunt ęquidiſtátes horizonti tẽpore expe-
rimẽtationis
ք inſtrumentũ poſitum in uaſe, ut cõſueuit.
Superficies itaq; medij circuli eſt perpédi-
cularis
ſuք ſuperficiẽ horizótis.
Et quia ſuperficies medij circuli eſt ſuքficies refractιõis, patet pro-
poſitũ
.
Idem quoq; poteſt oſtẽdi producta per imaginationẽ linea à centro medij circuli ad centrú
mundi
.
Hæc enim linea, cum ſit ſemidiameter mundi, perpendicularis eſt ſuper ſuperficiem aquæ,
quę
eſt in uaſe:
eſt autem illa linea in ſuperficie medij circuli, quæ eſt ſuperficies refractionis. Eſt er-
go
per 18 p 11 illa ſuperficies perpendicularis ſuper ſuperficiem horizontis.
cum enim lux refringi-
tur
ab aere ad aquam:
erit refractionis linea cadens inter primam lineam, per quá extenditur in ae-
re
, quæ eſt linea in cidentiæ ſuę, & inter perpendicularem exeuntem à centro medij circuli ſuper ſu
perficiem
aquæ:
& centrum lucis intra aquam ſemper procedit à centro medij circuli. Palàm ergo
quòd
lux, quæ refringitur ab aere ad aquam, reſringitur in ſuperficie perpendiculari ſuper ſuperfi-
ciem
aquæ:
ergo & ſuper ſuperficiem horizontis. Idem quoq; accidit cum ab aere ad uitrum fit refra
ctio
.
Patet ergo ſiue ſuperficies corporis, à qua fit refractio, ſit plana conuexa uel, cócaua, quòd ſem-
per
ſuperficies refractionis eſt erecta ſuper illam.
Et hoc eſt propoſitum.
3. Centro uiſus exiſtente ultra medium ſecundi diaphani: omnes formæ obliquè incidẽtes ſu-
perficiei
ſecundi diaphani, reſpectu uiſus, refractè uiſuioccurrunt: perpendiculariter uerò inci-
dentes
uidentur directè. Alhazen 13 n 7.
Quoniam enim lux pertranſit corpora diaphana, quibus incidit, aut directè, ut radius incidés
eſt
perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis ſibi oppoſiti:
aut obliquè, ut cum radius incidit ob-
liquè
:
& ab uno puncto corporis luminoſi ſecundum omnem lineam ab illo puncto ducibilem fit lu
minis
diffuſio, ut patet per 20 th.
2 huius: & quia forma coloris ſemper diffundit ſe cum lumine: pa-
tet
quòd cuiuslibet puncti cuiuſcun que corporis luminoſi colorati uel lucidi exiſtentis in aliquo
corpore
diaphano, forma lucis & coloris extenditur in uniuerſo corpore diaphano ſibi proximo, &
peruenit
ad ſuperficiem corporis diaphani ſibi oppoſiti.
Et ſi fuerit aliud corpus diaphanum cótin-
gens
illud ſecundum corpus diaphanum, quod ſit alterius diaphanitatis ab illo:
tunc forma diffuſa
penetrat
illud, & omnes lineæ radiales, ſecundum quas illis corporib diaphanis obliquè lumen uel
color
incidit, refringentur, præter quàm linea incidens perpendiculariter:
ſola enim illa extenditur
ſecundum
rectitudinem in corpore diaphano proximo ſibi, & in corpore alio diaphano proximum
corpus
diaphanum contingente:
dum tamen perpendiculariter incidat utriq; . Et ſi fortè aliqua li-
nearum
radialium perpendiculariter inciderit puncto ſuperficiei continuæ cum ſuperficie corpo-
ris
diaphani proximi:
nec ſit illius ſuperficiei ſecundæ corpus diaphanum: uel ſi fuerit diaphanum,
non
ſit tamen eius ſuperficies prioris diaphani ſuperficiei ęquidiſtans:
tunc à puncto incidentiæ li-
neæ
radialis ſuper ſuperficiem ſecundi corporis alia perpendicularis duci poteſt:
ergo tunc illa for
ma
, quę ſuperficiei prioris corporis ſecundum perpendicularem incidebat, delebitur:
quoniam ab
uno
puncto ad unam ſuperficiẽ duas lineas perpendiculares duci eſt impoſsibile per 13 p 11.
Omnes
ergo
formæ illius puncti tranſeuntes in corpus diaphanum contingens proximum illi pũcto aliud
corpus
diaphanum, erunt reſractæ.
Et quoniam à quolibet pũcto cuiuslibet corporis luminoſi uel
colorati
extenditur lumen & color penetrans totum corpus diaphanum obiectum, & refringitur à
ſuperficie
alterius corporis diuerſæ diaphanitatis illi ſuccedentis per 47 th.
2 huius: patet quòd ſor
ma
lucis & coloris erit una forma continua, coniuncta:
& refringitur tota continua & coniuncta, ſu
perficie
corporis diaphani exiſtente continua, & cum forma refracta fuerit continua.
Si ergo cor-
pus
denſioris diaphanitatis quàm ſit primum diaphanum, illi formę occurrerit:
tunc forma conti-
nua
magis aggregata & unita perueniet ad illud corpus:
& occurrente item corpore diaphano ra-
riore
:
tunc quilibet punctus corporis diaphani, per quod extenditur forma puncti, quod eſt in pri-
mo
corpore luminoſo uel colorato, tranſmittet formam lucis & coloris ad quodlibet punctũ ipſius
ſecundi
uel tertij corporis diaphani per omnem lineam rectam, quæ poteſt extendi ab illo puncto.

Si
itaq;
aliquis fuerit imaginatus pyramides rectilineas, exeuntes à quolibet puncto aeris ad ſuper-
ficiem
corporis diaphanitatis alterius pertingentes:
& ſi in ſuperficie huius ſecundi corporis dia-
phani
lineę obliquè in cidentes refringi imaginentur (perpendiculari linea, quę eſt axis illius pyra-
midis
imaginatæ, ſine refractione tranſeunte) tunc adhuc fit unum corpus continuum in refractio
ne
, ſicut & una eſt forma corporis incidens ſuperficiei illius ſecundi corporis diaphani.
Si ergo in
loco
imaginatæ pyramidis ſiſtatur ſecundum ueritatem in aere pyramis ſenſibilis, cuius corpus ſit
coloratũ
uel luminoſum dẽſum:
miſcebitur lux uel color illius pyramidis cum luce uel colore cor-
poris
, à quo fit refractio:
& fiet ipſorum multiplicatio per omnem lineam rectam, quæ poterit ex-
tendi
ab illo puncto, cui incidit:
& forma puncti incidens alicui puncto corporis denſi, extendetur
per
quamlibet linearum refractarum ad illum punctum corporis, in quo fit refractio, ſibi correſpon
dentem
.
Et ſi uiſus fuerit ex parte altera illius diaphani: tunc illæ formæ perueniunt ad uiſum: ſed
perpendicularis
(quia non reſringitur) peruenit perpẽdiculariter ad centrum uiſus:
& formę per li
neas
obliquas incidentes, refractè & obliquè perueniunt ad uiſum.
Cum itaq; lineę, ſecundũ quas
forma
refringitur, ſe in aere per omne corpus medium diffundant, quando coniunguntur apud u-
num
punctum aeris:
ideo quòd ipſarum multa fit interſectio propter æqualitatẽ diffuſionis forma-
rum
illarum ad omnem differentiam poſitionis:
tunc ſi centrum uiſus poſitũ ſit in illo puncto, com
prehendet
uiſus illud uiſum ſecundũ refractionem (excepto unico puncto perpendiculariter inci-
709407LIBER DECIMVS. dente) quoniam ille non refringitur, ut in 47 th. 2 huius oſtenſum eſt. Patet ergo propoſitum.
4. Omnis formæ per refractionem uiſæ ſi fiat refractio à medio ſecundi diaphani denſioris pri
mo
ad uiſum, uidetur fieri ad partem perpendicularis, ductæ à puncto refractionis ſuper ſuperfi
ciem
, à qua fit refractio. Si uerò fiat à diaphano rariori, uidetur fieri ad partem contrariam il-
lius
perpendicularis. Alhazen 14 n 7.
Quod hic proponitur, poteſt inſtrumentaliter demonſtrari, ita ut demonſtratio auxilio inſtru-
menti
ſenſibiliter exprimatur.
Accipiatur itaq; prædictum inſtrumentum, quo in præcedentib. uſi
ſumus
:
cuius diametrũ, quã ibi ſignauimus per literas f, g, nunc dicimus b q g, ita ut punctũ q ſit cẽ-
trum
laminæ baſis inſtrumenti.
Hoc itaque inſtrumentum ponatur in uaſe æquidiſtáter ſuperficiei
horizontis
ſituato, & infundatur aqua uſque ad centrum laminæ, quod eſt q:
oppilentur quoq; fora
mina
inſtrumenti cum cera uel alio modo, ita quòd modicùm remaneat de foraminibus circa me-
dium
ipſorum, quod in ambobus foraminibus ſit æquale:
& hoc poteſt æquali colum na illis forami
nibus
immiſſa menſurari.
Dein de moueatur inſtrumentum, donec diameter b q g ſit perpendicula
ris
ſuper ſuperficiem aquæ.
Immittatur quoque ſtilus albus ſubtilis in ipſum uas, ita quòd eius ex-
tremitas
cadat in punctum z, quod eſt extremitas diametri circuli medij, quæ ſit k f z:
ponaturq́; u-
nus
uiſuum ſuper ſuperius foramen in punctum k, & claudatur reliquus:
tunc enim uidebitur extre
mitas
ſtili ſecundum rectitudinem perpendicularis exeuntis ab extremitate ſtili ſuper ſuperficiem
aquæ
:
nam centrum uiſus & extremitas ſtili tunc ſunt in linea k f z perpendiculari ſuper ſuperficiẽ
aquę
, ſecundum quam fit uiſio.
Eſt enim linea k f z perpendicularis ſuper ſuperficiẽ aquæ per 8 p 11:
ideo
quòd ipſa æquidiſtat lineæ b q g, quæ ex hypothe
ſi
eſt perpendicularis ſuper eandem ſuperficiem aquę.

842[Figure 842]k b d o f q u g z r e a Deinde declinetur inſtrum entum, donec linea b q g
obliquetur
ſuper ſuperficiem aquæ:
ponaturq́ue
uiſus
ſuper ſuperius foramen:
& non uidebitur ex-
tremitas
ſtili.
Moueatur itaque extremitas ſtili in
circumferentia
medij circuli paulatim ad partem op-
poſitam
uiſui, donec uideatur illa extremitas, & figa-
tur
in illo pũcto circuli medij, in quo apparet.
Si itaq;
tunc
ponatur aliquod corpuſculum denſum in ſuper-
ficie
aquæ in centro medij circuli, quod eſt f:
tunc
uidebitur
illa extremitas ſtili:
ablato uerò illo corpu-
ſculo
, uidebitur illa extremitas ſtili.
Quòd ſi cóſidere-
tur
in numero graduũ medij circuli diſtátia extremita
tis
ſtili à pũcto z:
inuenietur diſtantia ſenſibilis. Poteſt
aũt
punctus z, qui eſt extremitas diametri medij cir-
culi
, tranſeuntis per centrum duorum foraminum ſic
inueniri
:
ſcilicet ut regulæ ſubtilis latior extremitas ponatur ſuper centrum laminæ, & media linea
ipſius
protendatur ſecundum diametrum laminæ:
tunc enim acumen regulæ cadit ſuper punctũ z,
ut
præmiſſum eſt prius in propoſitionibus 2 huius.
Quòd ſi aſſumpto uitro, quod ſit pars alicuius
ſphæræ
, ut in illis propoſitionibus aliquib.
aſſumptũ eſt, cuius uitri ſuperficies aliqua ſit plana & ali
qua
cõuexa ſphęrica:
& illud uitrũ applicetur laminę, ita ut eius plana ſuperficies ſit ex parte ſorami
num
, lineaq́;
(quę eſt ſuarũ ſuperficierum planarũ cõmunis differentia) ſit ſuper lineam o d, ſecantẽ
b
q ſemidiametrum laminæ perpendiculariter:
ſic ergo erit diameter k f z perpẽdicularis ſuper pla-
ſuperficiem uitri & ſuper conuexá.
Deinde ponatur inſtrumentũ in aqua, ponaturq́; extremitas
ſtili
ſuper punctum z, & centrũ uiſus ſuper ſuperius foramen:
uidebiturq́; extremitas ſtili, quæ in a-
lio
puncto circuli medij non poterat uideri.
Ex quo patet quoniam extremitas ſtili, quando eſt in li
nea
perpendiculari ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit refractio, (ut nunc eſt linea k f z perpẽdicu-
laris
ſuper ſuperficiem uitri) forma ipſius uidetur non per refractionẽ, ſed rectè.
Ex quo patet quò d
forma
perpendiculariter incidens non refringitur.
Quòd ſi conuexum uitri ponatur ex parte ſecũ-
da
foraminum, & differentia communis duarum ſuperficierum planarum uitri ponatur ſuper pri-
mum
locum, ſcilicet lineę o d:
quoniam & tunc linea k f z eſt perpendicularis ſuper utraſque ſuperfi
cies
uitri:
uidebitur ergo tunc, ut prius, extremitas ſtili in puncto z. Quòd ſi à ſuperficie laminę in-
ſtrumenti
euulſo uitro à centro laminæ, quod eſt q, in ſuperficie laminę ducatur ſemidiameter q r,
continens
cum ſemidiametro b q angulum obtuſum:
deinde ducatur ſemidiameter q u, continens
linea q r angulũ rectum:
& protrahatur ad aliã oram inſtrumenti: erit ergo angulus b q u acutus,
& erit ſemidiameter b q obliqua ſuք lineã q u.
Deinde linea, quę eſt cómunis differẽtia ſuperficierũ
planarum
uitri, ponatur ſuper lineá q u, & ſit plana uitri ſuperficies ex parte foraminum, & ſit me-
dium
differentiæ communis planarũ ſuperficierum ipſius uitri ſuper centrum q.
Erit itaq; tunc cen
trum
uitri ſuper centrum medij circuli, ut pręoſtenſum eſt in alijs, & linea k f tranſit per centrũ uitri
& eſt obliqua ſuք ſuperficiem ipſius planá:
quoniã diameter b q ęquidiſtans illi lineę, quę eſt k f, ob-
liquè
cadit ſuper lineam q u:
& quoniã linea k f tranſit per centrũ uitri: palàm quoniam ipſa eſt per-
pendicularis
ſuper conuexam ſuperficiem uitri.
Deinde à puncto r ſuper lineam q r ducatur per-
710408VITELLONIS OPTICAE pendicularis in ora inſtrumenti uſq; ad circúſerentiam medij circuli, quę ſit r e: & fiat nigra utraque
illarum
linearum q r & r e, ut melius per uiſum ualeant notari:
& imaginetur duci linea e f: hęc itaq;
per
72 th.
1 huius erit perpendicularis ſuper conuexam ſuperficiem uitri: quoniam tranſit per eius
centrum
:
& eſt perpendicularis ſuper planam uitri ſuperficiem: quoniam eſt æquidiſtans lineę q r
perpendiculari
ſuper lineam q u, cui ſuperpoſita eſt illa communis ſectio planarum ſuperficierum
ipſius
uitri.
Punctus ita que e eſt punctus medij circuli, in quem cadit perpen dicularis, exiens à cen
tro
uitri ſuper planam ſuperficiem ipſius.
Ponatur itaque inſtrumentum ſie diſpoſitum in uas, & po
natur
extremitas ſtili albi, ut prius, in puncto z:
& ponatur uiſus ſuper foramen ſuperius in puncto
k
:
tunc non uidebitur extremitas ſtili. Moueatur itaq; ſtilus in circum ferentia medij circuli ad par-
tem
contrariam puncto e, nec tunc uidebitur extremitas ſtili:
moueatur autem ad partem puncti e
paulatim
, & uidebitur extremitas ſtili.
Quòd ſi tunc punctum f, quod eſt centrum medij circuli, co-
operiatur
aliquo corpuſculo:
non uidebitur extremitas ſtili, ſed illo corpuſculo remoto, iterum ui-
debitur
illa extremitas ſtili.
Ex hoc itaq; patet, quòd formæ illius extremitatis ſtili comprehenſio,
quæ
ſit a, eſt ſecundum reſractionem factam à centro uitri:
& quòd forma refracta eſt in ſuperficie
circuli
medij, quæ eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem planam uitri:
& inuenietur locus formæ
extremitatis
ſtili, quæ eſt a, inter puncta e & z.
Et quoniam reſractio fit à centro uitri, linea ducta à
centro
uitri ad extremitatem uitri, quæ media eſt inter lineas f z & f e, & ſit a f:
palàm quia eſt perpé-
dicularis
ſuper conuexam ſuperficiem uitri, & peruenit eius forma ad uiſum per lineam k f, per cen
tra
amborum foraminum tranſeuntem, quæ magis diſtat à linea perpendiculari ſuper ſuperficiem
planam
uitri, quæ eſt linea f e æquidiſtans lineę q r, quàm linea, per quam incidit ipſi uitro forma
ctia
.
cum itaque forma puncti a inciderit uitro per lineam a f, & tranſiuerit per totum corpus uitri
perpendiculariter
:
quoniam ipſa linea q f, cum tranſeat centrum uitri, eſt perpendicularis ſuper ſu-
perficiem
uitri:
cumq́ue pertranſito corpore uitri peruenit ad aerem, cuius corpus eſt rarioris dia-
phanitatis
, quàm ſit corpus uitri, & peruenit ad centrum uiſus:
patet quòd eſt refracta à ſuo primo
progreſſu
lineæ a f, & peruenit ad progreſſum lineę z f k.
Et quoniam linea z f eſt remotior à perpẽ-
diculari
, ducta à puncto refractionis ſuper planam ſuperficiem uitri, quæ eſt linea e f, quàm ſit linea
a
f:
quoniam punctum a cadit in ſuperficie medij circuli inter puncta e & z: patet quòd hęc refractio
erit
ad partem contrariam perpendicularis e f, ductæ à puncto refractionis ſuper ſuperficiem aeris
contingentis
planam ſuperficiem uitri.
Nam linea f z pertranſiens centra amborum ſoraminum,
magis
diſtat ab illa perpendiculari e f, quàm linea exiens ab extremitate ſtili ad centrum uitri, quæ
eſt
a f, quę producta in continuum & directum caderetinter perpendicularem e f productam & in-
ter
lineam ſ k.
Quia itaque peruenit ad punctum k, quoniam in illo uidetur: palàm quia fit refractio
ad
partem contrariam ipſius perpendicularis, quæ eſt e f.
Et quoniam hæc forma refringitur ex ui-
tro
ad aerem, qui ſubtilior eſt uitro:
patet quòd ſimili modo fit refractio ab aqua ad aerem: quoniá
etiam
aer eſt ſubtilior quàm aqua.
Quòd ſi conuexum uitri ponatur ex parte ſecunda foraminum:
& communis differentia ſuarum planarum ſuperficierum ponatur ſuper lineam q u:
ſitq́; medium
punctum
illius communis differentiæ ſuper centrum laminæ, quod eſt q:
palàm quia linea k f erit
obliqua
ſuper planam uitri ſuperficiem, & perpendicularis ſuper eius ſuperficiem conuexam:
e-
ritq́
;
linea r q perpendicularis ſuper planam ſuperficiem uitri: quoniam eſt perpendicularis ſuper
lineam
u q:
& erit linea e f perpendicularis ſuper conuexam ſuperficiem uitri per 72 th. 1 huius, &
ſuper
eius planam ſuperficiem per 8 p 11:
quoniam lineæ e f & r q æquidiſtant. Ponatur quoque ex-
tremitas
ſtili albi, quæ ſit a, ſuper punctum z, ut prius:
ſtatuaturq́ue uiſus ſuper ſuperius foramẽ in-
ſtrumenti
in puncto k:
& tunc non uidebitur extremitas ſtili, quæ eſt a. Moueatur itaque ſtilus ad
partem
puncti e per circumferentiam medij circuli:
& tunc etiá non uidebitur extremitas ſtili. De-
inde
moueatur ad partem contrariam puncti e:
& tunc uidebitur extremitas ſtili: cadetq́; linea f z
inter
lineam a f rectam, exeuntem ab extremitate ſtili ad centrum uitri, ſecundum quam extẽditur
illa
forma puncti a, & inter perpendicularem f e:
reſringeturq́ue forma puncti a extremitatis ſtili à
centro
uitri ad uiſum per lineam f k tranſeuntem centra amborum foraminum:
propterea quòd li-
nea
a f obliquè incidit ſuperficiei uitri planæ, à qua fit refractio.
Erit quoq; illa refractio ad partem
perpendicularis
lineę, ſcilicet f e exeuntis à loco refractionis ſuper planam ſuperficiem uitri:
& hęc
forma
exit ab aere, & refringitur in uitro, quod eſt groſsius aere.
Formę itaque, quæ refringuntur à
groſsiori
corpore ad ſubtilius, declinant ad partem contrariam illi parti, in qua eſt perpendicularis,
exiens
à loco refractionis ſuper ſuperficiem corporis diaphani, à qua fit refractio:
& formę reflexæ
à
corpore ſubtiliore ad groſsius, declinant ad partem, in qua eſt perpendicularis producta.
Et hoc
eſt
propoſitum.
5. Quantitates angulorum refractionis ex aere ad aquam experimẽtaliter declarare. Al-
hazen
10 n 7.
Differentia angulorum refractionis eſt ſecundum quantitates angulorum incidentiæ contento
rum
ſub linea incidentiæ uel extenſionis radij in primo corpore, & ſub perpendiculari exeunte à
puncto
refractionis ſuper ſuperficiem corporis ſecundi.
Anguli enim refractionũ creſcũt & decre-
ſcunt
ſecundum diſpoſitiones illorũ angulorũ incidẽtiæ in corporib.
& ſitib. diuerſis. Et quia à cor
pore
ſubtilioris diaphani ad corpus groſsius fit refractio ad perpendicularẽ productá à pũcto re fra
ctionis
ſuper ſuperficiẽ ſecũdi corporis:
& à corpore groſsioris diaphani ad ſubtilius fit refractio ad
711409LIBER DECIMVS. partem contrariam perpendicularis ſic ductæ, ut patuit per præmiſſam: tunc patet quia differunt
etiam
illi anguli ſecundum diuerſitatẽ diaphanitatis ſecundi corporis.
Et ut hæc differentia angu-
lorũ
experimentaliter probetur:
diuidatur à circulo medio, qui eſt in peripheria inſtrumenti ex par
te
centri foraminis, quod eſt in circumferentia inſtrumenti circa punctum k, arcus 10.
partiũ ex illis
partibus
, quibus tota peripheria medij circuli diuiſa eſt in 360 partes:
quì arcus ſit k n: & à puncto n
ducatur
in ora inſtrumenti linea perpendicularis ſuper ſuperficiem laminæ:
quę ſit n l: cadatq́; pun
ctus
l in ſuperficie laminæ:
ducatur quoq; ab hoc pũcto l ad centrum laminæ inſtrumenti, quod eſt
q
, linea l q:
& à centro medij circuli, quod eſt f, ducatur linea ad punctum n: quæ ſit f n, ſitq́; diame-
ter
medij circuli ducta à puncto k per centrum f linea k f z, tranſiens per centra amborum forami-
num
, quæ ſunt k & y, & per centrum medij circuli.
Deinde in circumferentia medij circuli à puncto
n
ſeparetur arcus 90 partium, ſequens arcum k n:

qui
ſit arcus n s:
& à centro medij circuli, quod eſt f,
843[Figure 843]x m n k b l p s t f h z u ad punctum s ducatur linea, quæ ſit f s:
quæ erit per-
pendicularis
ſuper lineam f n per 33 p 6:
ideo quia il-
duæ lineæ continent quartam partem circuli:
re-
manebitq́
;
arcus reſiduus ex medio circulo, qui eſt
s
z partes 80.
Deinde ponatur inſtrumentum in ua-
ſe
:
& ſituetur uas æquidiſtanter horizonti: & infun-
datur
aqua clara uſq;
ad punctum q centrum lami-
:
& in ortu ſolis in mane moueatur inſtrumentũ,
donec
linea l q contingat ſuperficiem aquæ.
In hoc
ergo
ſitu diameter medij circuli, quæ eſt æquidiſtás
lineæ
l q, ſignatæ in ſuperficie laminæ ſimiliter con-
tinget
ſuperficiem aquæ:
locus enim iſtarum dua-
rum
linearum non differt in reſpectu ſuperficiei a-
quæ
, quo ad ſenſum:
& linea n f continet cum linea
f
s angulum rectum, ut ſuprà patuit:
eſt ergo linea f
s
perpendicularis ſuper ſuperficiẽ aquæ:
& ſemidia-
meter
f z continet cum linea f s angulum, cuius quantitas per 33 p 6 eſt 80 partium:
quoniá illi an-
gulo
ſubtenditur arcus partium 80:
qui eſt arcus s z: arcus uerò interiacens puncta k & n, ſub-
tendit
angulum declinationis puncti k à puncto n, & à ſuperficie ipſius aquæ.
Deinde mutetur in-
ſtrumentum
in præmiſſo modo diſpoſitum cum toto uaſe, donec eleuato ſole ſuper horizonta ſe-
cundum
altitudinem arcus k n, lux tranſeat per duo foramina:
& ſignetur centrum lucis in ora in-
ſtrumenti
, quæ eſt intra aquam:
fiatq́; ſuper centrum lucis ſignum aliquod per aliquam puncturá:
eritq́
;
ſignum illud, quod ſit h, in circumferentia medij circuli. Auferatur itaq; inſtrumentum, & re-
ſpiciatur
punctum h:
cadetq́; ipſum inter punctum z, quod eſt extremitas diametri medij circuli,
tranſeuntis
per centra duorum foraminum, & inter punctum s, quod eſt extremitas perpendicula-
ris
, exeuntis à centro medij circuli erectæ ſuper ſuperficiem aquę, ut patet per præmiſſam.
Patet er-
go
tunc quod angulus refractionis eſt ille, quem ſubtendit arcus z h interiacẽs punctum h, & pun-
ctũ
z:
& ex numero partiũ huius arcus patebit quátitas anguli refracti & anguli refractionis: & pro-
portio
anguli refractionis ad 80 partes, quæ ſunt tunc quantitas anguli incidentiæ.
Deinde ſigne-
tur
in circumferentia medij circuli arcus k m, pertranſiens punctum n:
qui ſit partium 20: & duca-
tur
linea m p in ora inſtrumenti perpendiculariter ſuper ſuperficiem laminę:
& ducatur linea p q in
ſuperficie
laminæ ad centrum q:
& ab arcu m z reſecetur arcus m t partium 90: & ducatur linea t f à
puncto
t ad centrum circuli medij, quod eſt f:
relinquetur ergo arcus t z partium 70. Deinde pona
tur
inſtrumẽtum in uas, & reuoluatur quouſq;
linea p q tangat ſuperficiem aquæ: erit ergo linea t q
perpendicularis
ſuper ſuperficiem aquæ:
& linea k f z tranſiens per centra amborum foraminum
continet
cum linea t f angulum 70 partium.
Deinde conſideretur altitudo ſolis, & moueatur inſtru
mentum
, quouſq;
lux tranſeat per ambo foramina: & ſignetur ſuper centrum lucis cadentis intra a-
quam
ſignum u.
Deinde conſideretur arcus u z. Et quia ipſe ſubtenditur angulo refractionis: patet
quantitas
illius anguli per computationem partium arcus:
eritq́; nota proportio anguli z f u ad an-
gulum
incidentię, qui eſt z f t, quem continet diameter tranſiens per centra amborum ſoraminum,
cum
perpendiculari f t:
qui angulus incidentiæ eſt partium 70. Similiterq́; procedatur ſignando ar
cum
k x, qui ſit partium 30:
& eſt eadem experimentatio. Deinde ſumatur arcus partium 40: dein-
de
50:
deinde 60: deinde 70: deinde 80: & ſemper per computationem partium arcus circuli medij
interiacentis
punctum z, & centrum lucis, erunt anguli refractionis noti:
& ipſorum proportio ad
angulos
incidentiæ contentos ſub perpendicularibus & diametris tranſeuntibus centra foraminũ
ſemper
erit nota.
Non ſolùm autem per 10, ſed etiam per alios quoſcunq; numeros integros uel fra
ctos
præmiſſa arcuũ diuiſio poteſt procedere:
quia ſemper eſt idem modus declarandi. Et, ut ſum-
mariè
horum angulorum quátitates & proportiones perſtringamus.
Quandocunq; alicuius radij
tranſeuntis
per corpus aeris ſuæ debitę diſpoſitionis exiſtens fuerit in ſuperficie aquæ facta refra-
ctio
:
fueritq́; aqua ſuæ propriæ diſpoſitionis in diaphanitate cópetenti formę aquę, ſi angulus inci-
dentię
cótentus in centro f ſub ſemidiametro k f, & linea radij incidentis fuerit 10 partiũ:
erit angu
lus
cótentus in centro f ſub ſemidiametro f z & ſub linea radiali refracta quaſi 2 partiũ & 5 minuto-
712410VITELLONIS OPTICAErum: & ſic conſequẽter ſecundũ formã tabulæ, quam inferius ſubiungemus. Patet ergo propoſitũ.
6. Quantitates angulorum refractionis ex aere uel aqua ad uιtrum planum uel cõuexum,
& econuerſo experimentaliter declarare. Alhazen 11 n 7.
Diuidatur arcus medij circuli inſtrumenti modo illo, ut in præmiſſa: ſitq́; arcus k n 10 partium:
& ducatur linea n l perpendicularis ſuper ſuperficiẽ laminæ:
copuletur quoq; linea l q: & ſuperpo-
natur
uitrum formatum cubicè ſuperficiei ipſius tabulæ, ita ut cómunis ſectio duarum ſuperficie-
rum
planarum, quæ eſt linea recta (ut patet per 3 p 11) ſuperponatur lineæ l q, taliter ut ſecundum
ſui
punctum medium ſuperponatur lineæ ſignatæ in ſuperficie tabulæ perpẽdiculari ſuper lineam
l
q, quæ eſt æ quidiſtans lineæ s f ductæ in ſuperficie medij circuli:
ſitq́; medium pũctum illius lineæ
uitri
ſuper punctum q centrum laminæ:
ponaturq́; ſuperficies uitri plana ex parte foraminum: &
applicetur
benè uitrum laminæ:
& inſtrumẽtum poſitum in uaſe moueatur, donec lux tranſeat per
ambo
ſoramina:
ſigneturq́; ſuper centrum lucis ſignum: & conſiderentur quantitates angulorum
refractionis
ex aere ad uitrum per quantitates arcuum, ut in præcedente.
Quòd ſi aliquis perſcru-
tari
uoluerit angulos refractionis ex uitro ad aerem
uel
aquam:
accipiat uitrum, quod eſt pars ſphæræ, ut
844[Figure 844]k n m b l d p o q f g u z ipſi ſuperius uſi ſumus in propoſitionibus 2 libri hu-
ius
ſcientiæ, & in 4 th.
huius: & ponatur conuexum
uitri
ex parte centrorum duorum foraminum:
pona-
turq́
;
medium lineæ, quæ eſt differentia communis
ſuperficierum
planarum, ſuper centrum laminæ, ita
quòd
illa communis differentia ſit ſuper lineam l q.

Tunc
ergo lux, quæ tranſit centra duorum ſorami-
num
, peruenit rectè ad centrum uitri, & reflectitur
apud
illud de uitro ad aerem:
diuidanturq́; poſtmo-
dum
arcus ſucceſsiuè, ut in præmiſſa, & mutetur ui-
tri
poſitio, ita ut illa communis planarum ſuperficie-
rum
ipſius uitri ſectio ſit ſuper lineã p q:
ſitq́; iterum
medius
punctus illius lineæ uitri ſuper punctum q
centrum
laminæ:
& ſic factis ulterioribus diuiſioni-
bus
circuli medij, ductisq́;
lineis, ut prius, & mutato
uitro
ſecundum illas:
habebuntur anguli refractio-
num
particulares, & ipſorum proportio ad angulum incidentiæ, quem continet diameter pertran-
ſiens
centra foraminum cum perpẽdiculari producta à loco refractionis ſuper ſuperficiem planam
ipſam
ſuperficiem uitri conuexam contingentem.
In his enim diſpoſitionibus uitri, reſpectu lami-
inſtrumenti, ſemper erit cêtrum uitreæ ſphæræ in puncto f:
eritq́; per 72 th. 1 huius linea s f ſimi-
lis
illi, perpendicularis ſuper ſuperficiem conuexam uitri, & ſuper ſuperficiem planam ipſius, à cu-
ius
punctorum aliquo ſit refractio:
quoniam quælibet illarum linearum eſt perpendicularis ſuper
lineas
æquidiſtátes lineis l q & p q, & ſimilibus illis quibuſcunq;
. Scieturq́; , ut prius, reiterata ope-
ratione
cum extremitate ſtipitis totius refractionis modus, & anguli refractionis à uitro ad centrú
uiſus
exiſtens in puncto k centro foraminis ſuperioris.
Et in his duobus ſitibus, cum refractio fit ab
aere
ad uitrum, uel à uitro ad aerem, ſemper inuenientur quantitates angulorũ refractionis de aere
ad
uitrum, & de uitro ad aerem æquales:
quando angulus contentus à linea, per quam extenditur
lux
ad locum reſractionis, & à linea perpendiculari ducta à puncto refractionis, cum fit refractio de
aere
ad uitrum, æqualis fuerit angulo contento à linea, per quam extenditur lux, & à perpendicu-
lari
ducta à loco refractionis, cum refringitur de uitro ad aerem, ut patet inſtrumentaliter operan-
ti
.
Si uerò uoluerit aliquis experiri quantitates angulorum refractionis à conuexo uitri ad aerem:
diuidat
, ut prius, de circumferentia medij circuli ex parte puncti k centri ſoraminis, quod eſt in ora
inſtrumenti
, arcum 10 partium, qui ſit k n:
& ducantur, ut prius, linea n l, & linea l q: & à linea l q, quę
eſt
ſemidiameter laminæ ex parte centri q, abſcindatur linea æqualis ſemidiametro ſphæræ ipſius
uitri
, quæ ſit q o:
& à puncto o ducatur perpendicularis ſuper diametrum laminæ b q g: quæ pro-
tracta
ultra diametrum ſit o d, ſecans diametrum b q g in puncto d.
Deinde ſuperponatur com mu-
nis
ſectio planarum ſuperficierum uitri huic perpendiculari o d:
ita quòd punctum medium illius
ſectionis
ſit ſuper punctum o.
Erit itaq; centrum uitri in ſuperficie medij circuli: & eiuſdem circuli
diameter
, quæ eſt k f z, erit perpendicularis uper ſuperficiem uitri planam per 8 p 11:
quoniam eſt
æquidiftans
diametro laminæ b q g, quæ eſt perpendicularis ſuper illam ſuperficiem, & ſuper illam
differentiam
communem illarum duarum planarum ſuperficierum uitri.
Erit quoq; centrũ circuli
medij
in ſuperficie cóuexa uitri:
ideo quia linea f q exiens à centro medij circuli, quod eſt f, ad cen-
trum
laminæ, quod eſt q, eſt æqualis lineæ productæ à centro uitri ad medium lineæ, quæ eſt diffe-
rentia
communis ſuperficierum planarum uitri, ut patet ex his, quæ præmiſſa ſunt in figuratione
huius
figuræ uitreæ in 45 th.
2 huius: & utraq; iſtarum linearum eſt perpendicularis ſuper ſuperfi-
ciem
laminæ:
ergo per 25 th. 1 huius, illæ duæ lineæ ſunt æquales & æquidiſtantes: ergo per 33 p 1 li-
nea
copulans centrum uitri, quod eſt in aliquo puncto planæ ſuperficiei ipſius uitri, cum centro
medij
circuli, eſt æqualis lineæ q o copulanti centrum laminæ, quod eſt q, cum medio puncto dif-
713411LIBER DECIMVS. ferentiæ cõmunis duarum planarũ ſuperficierum ipſius uitri, quod eſt punctum o: ſed linea q o po-
ſita
eſt æ qualis ſemidiametro uitri:
ergo & linea æ quidiſtans ei eſt æqualis ſemidiametro uitri. Cen
trum
ergo medij circuli eſt in conuexo uitri:
linea ergo k f, quæ eſt ſemidiameter medij circuli, cum
tranſeat centrũ ſphæræ uitreæ:
patet quia eſt obliquè incidens ſuper eius conuexã ſuperficiem:
ergo
per 47 th.
2 huius, cum eadẽ diameter obliquè incidat ſuperficiei aeris contingentis, refringe-
tur
ipſa à perpendiculari ducta à puncto refractiõ is ſuper ipſam ſuperficiem aeris.
Imaginetur itaq;
ſemidiameter
uitri produci ex utraq;
parte ad circumſferentiã circuli medij, quę fiat linea n f u, ſe-
cans
diamctrũ circuli medij, quæ eſt k f z in puncto f.
Erit itaq; per 15 p 1 angulus k f n æ qualis an-
gulo
z f u:
& erit per 26 p 3 arcus u z æ qualis arcui k n, qui eſt poſitus eſſe 10 partium. Eſt ergo arcus
u
z 10 partium notus:
ergo & angulus u f z eſt notus. Intueatur itaq; aliquis centrum lucis refractæ:
& inuenietur remotius à puncto z, quod eſt extremitas lineæ tranſeuntis per centra duorum fora-
minum
, quàm ſit punctum u, quod eſt extremitas lineæ tranſeuntis per centrum uitri ab eodem
puncto
z, qui eſt extremitas diametri circuli medij.
Hæc ergo refractio ſacta eſt ad partem contra-
riam
diametri productæ à loco refractionis, quæ tranſit centrum uitri:
& arcus medij circuli interia
cens
punctum z & centrum lucis ſignatum, eſt quantitas anguli refractionis:
angulus enim refra-
ctionis
eſt apud centrũ circuli medij:
quoniam, ut patuit per 44 th. 2 huius lux extenditur ſuper li-
neam
tranſeuntem per centra duorum foraminum rectè, donec perueniat ad conuexum uitri.
Et
cum
eſt angulus incidentiæ 10 partium, fit angulus reſractus quaſi 13 partium, & angulus refractio-
nis
quaſi partiũ triũ:
factisq́; , ut in præcedentibus, diuiſionibus arcuũ à puncto k: inuenietur diuer
ſitas
angulorum refractionis per inſtrumentum.
Et ſi infundatur aqua uaſi: tunc erit aqua loco ae-
ris
:
& præmiſſo modoinuenietur diuerſitas angulorum refractionis à uitro ad aquam: & differen-
tia
ſecundum quod illi refractioni eſt propria:
& quantitas angulorum refractorum & angulorum
refractionis
, reſpectu eorum, qui ſunt in aere.
Quòd ſi à puncto z ducere placuerit extremitatem ſti
li
, ut prius:
tunc ſecundum illud facta diſpoſitione ſitus uitri, occurret eadem quantitas angulorũ,
quæ
prius.
Patet ergo propoſitum.
7. Zuantitates angulorum refractionis ex aere uel aqua ad uitrum concauum, uel econuer-
ſo
experimentaliter inuenire. Alhazen 12 n 7.
Accipiatur uitrum clarum mundum, æquidiſtantium ſuperficierum omnium: cuius longitudo
ſit
maior in uno grano hordei, quàm diameter uitri ſphærici conuexi, quo ſuperius uſi ſumus:
ſitq́;
latitudo
eius æqualis longitudini:
ſitq́; ſpiſsitudo eius dupla diametro foraminis, quod eſt in ora
inſtrumenti
:
& fiat in uno ſuorum laterum quadratorum concauitas rotunda ſemicolumnaris : ita
quòd
ſemidiameter baſis columnæ cõcauę ſit in quantitate ſemidiametri uitri ſphærici:
& ſint com
inunes
ſectiones planarum ſuperficierum huius uitri lineæ rectiſsimæ.
Poteſt autem hæc forma ui
tri
ſic fieri per artificium, ita quòd fiat talis forma ex ære uel lapide, & uitrum liquefactum ſundatur
ſuper
ipſam, & poliatur.
Diuidatur itaq; à centro foraminis oræ inſtrumenti, quod eſt k, in circum
ferentia
medij circuli arcus, cuius quantitas ſit illa, ſecundum quam quis uult experiri quantitates
angulorum
, qui ſit arcus k n:
& à puncto n ducatur
in
ora inſtrumẽti linea n l perpendiculariter ſuper
845[Figure 845]k n l b o e q f g u z ſuperficiem laminæ:
& ducatur linea l q in ſu-
perficie
laminæ ad centrum eius, quod eſt q:
& à
ſemidiametro
l q reſecetur ex parte centri q linea
q
o, æ qualis ſemidiametro baſis concauitatis co-
lumnę
:
& à puncto o extrahatur per 12 p 1 perpen-
dicularis
ſuper diametrum laminæ b q, & protra-
hatur
in utramq;
partem: & ſit o e, ſecans diame-
trum
b q g in puncto e:
& ſuperponatur uitrum la-
minæ
, ita quòd dorſum concauitatis, hoc eſt ſu-
perficies
plana cõcauitati ſuperpoſita ſit ex parte
duorum
ſoraminum:
& quòd concauitate reſpi-
ciente
foramina, duę ſuperfluitates rectilineę, quę
ſuperfluunt
ſuper diametrum columnæ, ſint dire-
ctæ
& fixè ſuperpoſitæ iſti lineæ perpendiculari o
e
:
& præ ſeruetur hoc, ut diſtantiæ duarum extre-
mitatum
diametri baſis concauitatis columnaris
diſtent
æ qualiter à puncto o, à quo exeunt directè perpendiculares.
Erit ergo tunc centrum baſis
concauitatis
columnaris ſuper punctum o, à quo exiuit lines o e perpendicularis ſuper lineam q b,
& ſuper punctum, cuius diſtantia à centro laminę, quod eſt q, eſt æqualis ſemidiametro concauita-
tis
columnaris.
Secundum hanc ergo diſpoſitionem applicetur uitrum firmiter ſuperficiei laminę:
& erit ſuperficies medij circuli ſecans concauitatem columnarem & æquidiſtans baſi eius:
quoniá
baſis
eius in hac diſpoſitione eſt in ſuperficie laminæ inſtrumenti.
Superficies ergo medij circuli
per
100 th.
1 huius ſecat ſuperficiem columnarem concauam ſecundum circulum, cuius ſemidiame
ter
æquidiſtat ſemidiametro baſis concauitatis ipſius columnæ:
& linea continuans centra iſtorũ
duorũ
ſemicirculorũ, ſcilicet baſis, & alterius ſibi æquidiſtantis erit perpendicularis ſuper ſuperfi-
ciem
laminę incidẽs ad punctũ o:
quoniã ipſa per 25 th. 1 huius eſt æ qualis lineæ perpendiculari f q
714412VITELLONIS OPTICAE cexunti à centro medij circuli, quod eſt f, ſuper centrũ laminæ, quod eſt q: ſed & linea o q eſt æqua
lis
ſemidiametro baſis columnæ ex hypotheſi:
ergo per 33 p 1 linea, quæ. exità centro medij circuli
(quod eſt f) ad centrum ſemicirculi, qui fit in ſuperficie columnæ concauæ æquidiſtans baſi, eſt æ-
qualis
ſemidiametro baſis concauitatis concauæ columnæ.
Centrum itaq; medij circuli, quod eſt
f
, eſt in circumſerentia ſemicirculi in columna uitrea facti.
Eſt ergo centrum f in concaua ſuperficie
columnæ
.
Et quia terminus planus uitri ſuperp onitur lineæ perpendiculari, productæ à puncto o
ſuper
b q diametrum laminæ:
palàm quia diameter laminæ, quæ eſt q b, eſt perpendicularis ſuper
planam
uitri ſuperficiem:
quia etiã planæ ſuperficies ſunt ſuper ſe inuicem perpendiculariter ere-
ctæ
.
Erit ergo linea k f z pertranſiẽs centra amborum foraminũ, perpendicularis ſuper ſuperficiem
planam
, quæ eſt in parte conuexa uitri per 8 p 11:
quia illa linea k f z eſt æ quidiſtans diametro lami-
b q g:
quæ eſt perpendicularis ſuper illam ſuperficiem, ut patet ex præmiſsis: & hæc ſuperficies
plana
uitri eſt ex parte foraminum.
In hoc ergo ſitu lux, quæ extenditur per lineam tranſeuntẽ cen
tra
duorum foraminum, extenditur in corpore uitri rectè, donec perueniat ad concauum uitri:
&
tunc
reflectitur apud concauam ſuperficiem uitri.
Cum enim tranſeat per centrũ circuli, qui eſt
in
concaua ſuperficie uitri:
patet per 72 th. 1 huius quoniã ipſa non eſt perpendicularis ſuper ca-
uam
ſuperficiem uitri:
refringetur ergo in concaua ſuperficie uitri: & cõmunis ſectio illius lineæ &
concauitatis
uitri eſt centrum circuli medij:
& in hoc puncto fit refractio ex aere ad uitrum. Arcus
itaq
;
cadens inter centrum lucis & punctũ z, qui eſt terminus diametri, tranſeuntis per centra am-
borum
foraminum, ſubtenditur angulo refractionis.
Similiter quoq; patet in cuiuslibet aliorũ ar-
cuum
refractione à puncto k:
& poteſt oſtendi quantitas omnium angulorum refractionis à con-
caua
uitri ſuperficie.
Quòd ſi uitrum ſic diſponatur, ut communi ſectione ſuarum planarum ſuper-
ficierum
poſita ſuper lineam o e, conuexitas uitri reſpiciat centra foraminum:
tunc quia linea k f z
pertranſiens
uitrũ, peruenit ad concauũ uitri irreſracta, cum ſit perpendicularis ſuper planam ſu-
perficiem
ipſius, obliqua uerò ſuper concauã eius ſuperficiem:
ergo & ſuper cõuexam ſuperficiem
aeris
contingentis uitrum:
refringetur ergo àconcaua uitri ſuperficie: & hæc refractio eſt à conca-
uo
uitri ad aerem:
& anguli, qui ſiunt ex aere ad uitrum in concauo uitri, ſunt ijdem iſtis: quoniam
ſemper
anguli refractionis à uitro ad aerem, & ab aere ad uitrum ſunt ijdem:
cum angulus, quẽ con
tinet
linea, per quam primò extenditur lux, & perpendicularis exiens à loco refractionis, ſit idem
angulus
.
Et eodem modo poſſunt ſciri anguli refractionis de aqua ad uitrum & de uitro ad aquam
in
ſuperficie uitri cõcaua, uel in ſuperficie alia quacunq;
. Quòd ſi extremitas ſtili ducatur à puncto
z
in peripheria medij circuli, ut prius:
tunc facta diſpoſitione ſitus uitri ſecundũ exigentiã illius re
fractionis
, occurret notitia angulorũ huius refractiõ is ad uiſum, ſicut prius.
Patet ergo propoſitũ.
8. Anguli omnium refractionum per tabulas declar antur. Alhazen 12 n 7.
Acceptis inſtrumẽtaliter, prout potuimus propinquius, angulis omnium refractionũ à quibuſ-
cunq
;
diaphanis notis adinuicem (ut ab aere ad aquam & uitrum, & ab aqua ad uitrum: & econuer
ſo
ab aqua & uitro ad aerem, & à uitro ad aquam) inuenimus quòd ſemper ijdem ſunt anguli refra-
ctionum
à quocunq;
raro diaphano ad diaphanum denſius illo, & ab eodem denſo ad idem rarum:
ſecundum
hoc ſecimus has tabulas, quarum hæc eſt forma.
Et præmittimus angulos incidentiæ
715413LIBER DECIMVS. in primis: deinde alios angulos ſubiungimus ſecundum modos ſuorum circulorũ, quos præmitti-
mus
in capitibus ſuarum linearum.
Poteſt itaq; ſecundum has tabulas experimentaliter inuen-
tas
per inſtrumentum præmiſſum, diligens inquiſitor ſcire omnes angulos refractionum à medijs
diuerſæ
diaphanitatis quibuſcunq;
. Et patet ex eis quoniam anguli incidentię formæ eiuſdem pun
cti
propinquiores radio, à puncto rei uiſæ ſuperficiei corporis diaphani (à qua fit refractio) perpen
diculariter
incidenti, ſunt minores:
& remotiores ab illo ſunt maiores: Ablato enim angulo maio-
re
à ſuo recto, qui relinquitur, fit minor alio angulo, quando à recto aufertur angulus minor:
eritq́;
in
eodem diaphano denſiore primo angulus refractionis ab angulo incidentiæ maiore, maior an-
gulo
refractionis ab angulo incidentiæ minore:
exceſſus quoq; anguli refractionis maioris ſupra
angulum
refractionis minorem, erit minor exceſſu anguli incidentiæ maioris ſupra minorem:
&
proportio
anguli refractionis ab angulo incidentiæ maiore ad illum angulum maiorem, erit ma-
ior
proportione anguli refractionis ab angulo incidentiæ minore ad illum minorem:
& angulus re
fractus
, ſcilicet ille, quem addit angulus incidentiæ maior ſupra angulum ſuæ refractionis, eſt
maior
angulo refracto, quem addit angulus incidentię minor ſupra angulum ſuæ refractionis.
Sem
per
itaq;
in medio ſecundi diaphani denſiore primo erit angulus refractus minor angulo inciden-
tiæ
:
& proportio iſtorum angulorum refractorum ad æquales angulos incidentię diuerſiſicatur ſe-
cundum
diuerſitatem denſitatis ipſorum mediorum.
Cum enim per aerem eundem & ſecundum
æ
qualitatem anguli incidentiæ fit refractio in aqua & uitro, acutiores fiunt anguli refracti in uitro
quàm
in aqua:
& ſic ſecundum diuerſitatem diaphanitatis anguli uariantur. Si uerò medium ſecun
di
diaphani fuerit rarius:
tunc ſemper angulus reſractus erit maior angulo incidentiæ: eritq́; iſtorũ
angulorum
habitudo ad alios angulos reuerſè ſe habens angulis præ miſsis, ac ſi præmiſſæ tabulæ
modo
reuerſo ordinentur.
Et iſtorũ angulorum refractorũ & refractionis ſecundũ maiorẽ & mino
rem
raritatẽ diaphanitatis ſecundi medij ad eundẽ angulum incidentiæ proportio uariatur.
Quan
do
enim à uitro ad aquam uel ad aerem fit refractio:
tunc anguli, qui ſiunt in aere, ſunt maiores an-
gulis
, qui fiunt in aqua:
& ſecundum hoc angulorum reſractionis ad angulos incidentiæ proportio
uariatur
.
Hæc itaq; ſunt, quæ accidũt lucibus & coloribus, & uniuerſaliter omnibus formis in diffu
ſione
ſui in corporibus diaphanis, & in refractione, quæ accidit in illis omnibus tam ſecundum ſe
quàm
in reſpectu ad uiſus.
Patet itaq; quod quærebatur.
9. Centro uiſus & puncto reiper refractionem uiſæ in diuerſis diaphanis loca propria permu
tantibus
, eædem lineæ incidentie & refractionis nomina permutant. Alhazen 34 n 7.
Satis iam patuit ex præmiſsis huius 10 tractatus propoſitionibus, quòd formę uiſæ per refractio
nem
extenduntur directè per lineam rectã, donec perueniant ad ſuperficiem alterius corporis dia-
phani
, in quo eſt uiſus:
deinde refringuntur in illo alio corpore diaphano per aliã lineam rectã, quæ
continet
cum linea incidentiæ angulum.
Sit itaq; centrum uiſus a: & punctũ rei uiſæ b. Sitq̃; ſuper-
ficies
corporis, in quo eſt punctũ b, ſuperficies c d e, & refringatur forma puncti b ad uiſum exiſten
tem
in puncto a à ſuperficie corporis c d e, puncto
d
:
ſitq́; linea incidẽtię, quæ b d: & linea refractionis,
846[Figure 846]a c d o l quę d a.
Dico quòd ſi centrũ uiſus & punctũ rei uiſę
permutent
loca, ita ut centrum uiſus poſitum ſit in
puncto
b, & punctum rei uiſæ in puncto a:
tunc ad-
huc
fiet refractio ab eodem puncto corporis, qui eſt
d
:
& linea a d erit linea incidentiæ, & linea d b erit li
nea
refractionis:
& ſic tantùm linearũ nomina per-
mutantur
, manentibus eiſdem lineis & eodem ari-
gulo
.
Hoc autem patet per experientiã. Cum enim
aliquis
exiſtens in aere inſpexerit aliquod corpus
contentum
ſub alio corpore, quod eſt diapha-
num
, differens in ſua diaphanitate ab aeris dia-
phanitate
:
tunc uiſus comprehendet omnia, quæ
ſunt
ultra illud corpus, quæcunque opponuntur
uiſui
:
& ſi cooperuerit alterum uiſuum, & aſpexe-
rit
cum reliquo:
uidebit illa eadem, quę prius, ſiue
illud
medium ſit aer uel aqua uel uitrum uel cryſtallus:
Quòd ſi uiſus ponatur intra aquam aut ſub
uitro
uel cryſtallo:
uidebit omnia corpora uiſibilia, quę ſunt ultra illud aliud corpus diaphanum in
ipſo
aere.
Siue ergo uiſus ſuerit in aere uel in uitro, ſemper comprehendet omnia eade, quę prius.
Patuit
aũt per 4 huius quòd uiſus per mediũ diaphani diuerſi non cõprehenditres, quę non ſunt
in
perpẽdiculari ducta à centro uiſus ſuper ſuperficiẽ diaphani corporis, niſi per refractionẽ:
omne
ergo
punctum comprehen ſum à uiſu, præter illud punctum, quod eſt in prædicta perpendiculari,
comprehenditur
per refractionem.
Et quoniam formæ omnium punctorum, quæ ſunt in omnibus
uiſibilibus
exiſtentibus ultra corpus diaphanum, refringuntur in eodem tempore ad centrum u-
nius
uiſus:
patet quòd ſi alicuius rei uiſæ punctum eſſet in puncto, in quo tunc eſt centrum uiſus,
refringeretur
forma illius puncti ad omnia puncta, quæ ſunt in omnibus uiſibilibus exiſtentibus
716414VITELLONIS OPTICAE ultra illud corpus diaphanum, oppoſitum uiſui in illo tempore: fieretq́; illa refractio eodem modo.
Et
ſimiliter eſt de quolibet puncto propinquo illi puncto, in quo eſt centrum uiſus:
quoniam ſi cen
tro
uiſus in eodem puncto remanente moueatur oculus ad omnem differentiam poſitionis, com-
prehendet
omnia illa uiſibilia.
Forma itaq; cuiuslibet puncti cuiuſcunq; rei uiſæ cum fuerit ultra
aliquod
corpus diaphanum, extend tur ad ſuperficiem corporis diaphani, ultra quod eſt, & re-
fringitur
ad uniuerſum eius, quod opponitur ei ex corpore a eris uel alterius diaphani:
& illa forma
erit
apud quodlibet punctum illius ſecundi corporis diaphani:
& ob hoc forma totius rei uiſæ
coniungitur
apud quodlibet punctum aeris uel alterius corporis diaphani:
forma enim cuiuslibet
punctorum
rei uiſæ diffundit ſe per lineam rectam ad unum quodq;
punctum corporis diaphani.
Vnde
ſi tot fuerint centra uiſuum in aere, quot ſunt puncta aeris:
quilibet illorum uiſuum uidebit
totalem
formam rei uiſibilis, quæ eſt ſub altero diaphano.
Nam ſemper forma rei uiſæ tunc erit
apud
punctum, apud quem erit & centrum uiſus:
unde etiam uiſus motus de loco ad locum ſuper
idem
diaphanum, ſemper eandem uidet ſormam, quamdiu forma illa ſecundum lineas rectas po-
teſt
pertingere ad uiſum.
Et ſimiliter plures aſpicientes comprehendunt unam rem in cœlo & in
aqua
uno & eodem tempore.
Forma itaq; cuiuslibet puncti rei uiſæ extenditur ad quodlibet pun-
ctum
corporis diaphani, in quo eſt illa res uiſa:
& formæ omnium punctorum rei uiſæ congregan-
tur
apud quodlibet punctum cuiuslibet corporis diaphani, in quo exiſtit, & apud quodlibet pun-
ctum
corporis diaphani diuerſi ab illo corpore diaphano, in quo exiſtit res uiſa.
Inter quodlibet e-
nim
punctum aeris, & quamlibet rem uiſibilem exiſtentem in aliquo corpore diaphano, diuerſo
ab
aere fit pyramis, cuius uertex eſt in aliquo puncto aeris, & baſis in ſuperficie rei uiſæ:
fiuntq́; tot
pyramides
, quot ſunt puncta aeris, uel alterius corporis diaphani, in quo fit diffuſio formarum.

Quia
itaque totum medium eſt plenum formis rerum:
anguli uerò refractionis, qui fiunt ab ae-
re
ad aquam, ſunt ijdem cum angulis refractionum, qui fiunt ab aqua ad aerem, ut patet per præ-
miſſam
in tabulis:
ijdem uerò anguli ſemper per eaſdem lineas continentur. Patet ergo quia locus
centri
uiſus & punctum rei uiſæ de uno diaphano ad alterum permutatis, ſemper quidem fit for.

marum
uniuerſalis diffuſio:
non tamen percipitur quælibet forma à quolibet uiſu in quolibet pun
cto
, ſed ſolùm in illo, à quo fit directio refractæ lineæ ad illum uiſum.
Patet itaque quia illæ lineæ
manent
eædem ſecundum ſubſtantiam, nominibus tantùm hinc inde permutatis:
ut quæ prius
fuit
linea incidentiæ uel extenſionis ipſius formæ, poſtea fiat linea refractionis, & econuerſo.

Patet
ergo propoſitum.
10. Omnis refractio formam lucis & coloris, que ſunt in re uiſa, debilius uiſui repræſentat.
Alhazen
38 n 7.
Hoc patet per experientiam. Cum enim aliquid uiſum eſt in medio ſecundi diaphani, utpote
per
aerem in aqua, & uiſus fuerit ualde obliquus à perpendicularibus exeuntibus à punctis rei ui-
ſæ
ſuper ſuperficiem a quæ:
& deinde uiſus moueatur, donec fiat poſitus in perpendiculari aliqua,
exeunte
à re uiſa ſuper ſuperficiem aquæ:
tunc lux & color rei uiſæ fiunt manifeſtiora quàm eſſent,
cum
a ſpiciebantur obliquè.
Tunc enim figura exiens ad uiſum ſecundum lineas obliquas eſt reſra
cta
, & multùm obliqua:
in perpendiculari uerò forma tota exit rectè: & quædam partes eius obli-
què
aut ferè rectè, ſecundum quod plus uel minus diſtant à perpendiculari.
Patet ergo ex hoc,
quoniam
refractio debilitat in formis refractis luces & colores, quas formæ rerum uiſarum per
quodcunq
;
corpus diaphanum ſecum deferunt ad uiſum: nec enim eſt aliqua alia differentia illa-
rum
formarum in eſſe ſuo:
ergo nec quo ad uiſum, niſi ſola obliquitas inducens refractionem, &
perpendicularitas
adiuuans directioné uiſionis:
& ſecundum illa uiſus iudicat formas lucis & co-
loris
debiles uel fortes.
Accidit itaq; in corporibus uiſis per medium ſecundi diaphani propter re-
fractionem
fallacia, quæ non accideret in illis, ſi uiderentur rectè:
quia etiam, ut patet per 33 th. 4 hu
ius
, omnis linea uel ſuperficies rei uiſæ directè uiſibus oppoſita perfectius uidetur quàm obliqua-
ta
:
& ſecundum quantitatem obliquationis fit imperfectio uiſionis. Patet ergo propoſitum.
11. Imago refracta rei uiſibilis nunquam occurrit uiſui in loco rei uiſæ, ſed ſemper extra ſuum
locum
. Euclides 7 hypotheſicatoptr. Alhazen 17 n 7.
Quod hic proponitur, patet ratione & experientia. Ratio autem eſt hæc. Nam forma compre-
henſa
à uiſu in corpore diaphano alio ab aere, non eſt ipſa res uiſa:
quoniam uiſus non compre-
hendit
rem tunc in ſua forma uel in figura, ſed in alijs diſpoſitionibus & alio modo:
comprehendit
enim
imaginem refractam in ſua oppoſitione:
cum tamen res non ſit directè uiſui oppoſita. Et
quia
comprehendit rem refractè:
ideo quia uiſus eſt decliuis à perpendicularibus exeuntibus à re
uiſa
ſuper ſuperficiem corporis diaphani:
comprehendit ergo ipſam ut extra ſuum locum, non in
ſuo
loco.
Per experientiá quoq; idem patet. Aſſumatur uas habẽs oras erectas ſuper baſim eius:
& in medio fundi uaſis ponatur denarius argenteus:
& elonget ſe experimentans, quouſq; uideat
illũ
denariũ in fundo uaſis:
deinde elonget ſe paulatim ulterius, quouſq; uideat ipſum, & in prin
cipio
occultatiõ is ſtet in ſuo loco, uiſu immoto:
& præcipiat inſundi aquã in uas, ita ut denarius
mutet
locum:
& tunc uidebit denarium in eius oppoſitione ipſo exiſtente in eius oppoſitione.
Ex
quo patet quòd forma, quam experimentans uidet in aqua, non eſt in loco rei uiſæ.
Nam ſi for-
717415LIBER DECIMVS. ma eſſet in loco rei uiſæ: tunc etiam res uiſa comprehendi poſſet ſine inſuſione aquæ in uas: quod
non
accidit in tanta diſtantia, ut patuit.
Imago itaq; rei uiſæ per refractionem non uidetur in loco
ipſius
rei.
Quod eſt propoſitum.
12. Omnis forma punctiper refractionem uiſi comprehenditur in rectitudine linea, per
quam
à puncto refractionis forma extenditur ad uiſum. Alhazen 19 n 7.
Sit enim punctus per refractionem uiſus, qui eſt a: cuius forma refringatur ad uiſum ab aliquo
puncto
ſuperficiei corporis laterius diaphani, qui ſit b:
&
ſit
centrũ uiſus d:
dico quòd ſorma puncti a comprehen-
847[Figure 847]d b a ditur à uiſu ſecundum rectitudinem lineæ d b.
Hoc au-
tem
inſtrumentaliter declarandum.
Accipiatur itaq; in-
ſtrumentum
primum, & ponatur in uaſe impleto aqua,
ut
prius:
& ſignetur aliquod uidendum per refractionem
in
ora in ſtrumenti in oppoſitione uiſus:
& intueatur ex-
perimentans
per ambo foramina, ita ut uideat illud per
refractionem
:
deinde claudatur ſecundum foramen in-
ſtrumenti
:
& tunc non comprehẽdetur res uiſa: & ſi clau-
datur
primum foramen, ſimiliter nihil uidebitur:
quoniã
abſciſſa
eſt linea recta imaginabiliter exiens à cẽtro uiſus ad locum refractionis.
Forma enim pun-
cti
uiſi per refractionem extẽditur in corpore diaphano, in quo eſt res uiſa, & refringitur in corpo-
re
diaphano, quod eſt inter ipſum & centrum uiſus, peruenitq́;
ad uiſum per lineam rectam, exeun-
tem
à centro uiſus ad punctum refractionis:
& uiſus non comprehendit aliquid, niſi in rectitudine
linearum
radialium, per quas forma uiſibilis mouetur ad uiſum.
Et ſi fiat operatio per interpoſitio-
nem
alicuius uitri uiſui & rei uiſæ, ut ſuprà:
eodem modo penitùs operando, partebit idem. Et hoc
eſt
propoſitum.
Viſus enim nihil comprehendit niſi in rectitudine linearum radialium: non enim
patitur
niſi in progrſsione iſtarum linearum à punctis rerum uiſibilium ad uiſum:
quoniam non
uidet
niſi res ſibi oppoſitas, quarum formę ſecundum lineas rectas multiplicant ſe ad uiſum, ut pa-
tuit
per 2 th.
3 huius, & per multa ſimilia. Patet ergo, quod proponebatur.
13. Omnis forma uiſa per refractionem comprehenditur in linea perpendiculari, ducta à
puncto
rei uiſæ ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit refractio. Alhazen 19 n 7.
Quod hic proponitur, patet ideo: quia lux extenditur in corpore diaphano trãſitu uelociſsimo,
intelligendo
illam uelocitatem modo prius expoſito:
& iam patuit ex his, quæ dicta ſunt in 47 th. 2
huius
, quia trãſitus lucis in corpore diaphano ſuper lineam decliuem ſuper ſuperficiem illius cor-
poris
, eſt compoſitus ex motu ſuper lineam perpendicularem, exeuntem à puncto, à quo extendi-
tur
lux ſuper ſuperficiem illius corporis diaphani, & ex motu ſuper lineam, quæ eſt perpendicula-
ris
ſuper hanc lineam perpendicularem.
Forma uerò, quę extenditur à puncto rei per refractionem
uiſæ
ad ipſum punctum refractionis, quæ eſt forma lucis exiſtentis in puncto rei uiſæ mixta cum
forma
coloris, ſemper extenditur ſuper lineam decliuem ſuper ſuperficiem corporis diaphani.
Hęc
ergo
forma extenditur ad locũ ſuæ refractionis motu compoſito ex motu ſuper perpendicularem,
exeuntem
à puncto ipſo uiſo ſuper ſuperficiem corporis diaphani, & ex motu ſuper lineam, quę eſt
perpendicularis
ſuper hanc perpendicularem.
Eſt ergo motus formæ, quæ mouetur ad uiſum, aut
ſuper
perpendicularem ductam ab ipſo pũcto, cuius ipſa eſt ſorma, ſuper ſuperficíem corporis dia-
phani
:
quamuis poſtmodum translata ſit ab hac perpendiculari alio motu: aut motus eius eſt ſuper
perpendicularem
, ductam ſuper illam priorem perpendicularem, & translata eſt poſt motum eius
ſuper
primam perpendicularem, ductam à puncto rei formæ motę ſuper ſuperficiem corporis dia-
phani
:
fitq́; hęc translatio propter compoſitionẽ ex prædictis duobus motibus. Forma ergo exiens
à
loco refractionis peruenit ad ipſum uiſum per motum formæ, quæ mouetur ſuper lineã perpen-
dicularem
ductam à puncto rei uiſæ ſuper ſuperficiem corporis diaphani:
deinde translata eſt ab
hac
perpendiculari per motum in rectitudine lineæ, per quam forma ad uiſum.
Palàm eſt etiã quod
proponitur
per hoc.
Quia ſi punctum ſuperficiei corporis diaphani, cui incidit perpẽdicularis du-
cta
à puncto rei uiſæ, contingat abſcondi à uiſu, utpote propter interpoſitionem alicuius corporis
opaci
:
non fiet uiſio illius puncti rei uiſæ. Forma ergo rei uiſæ comprehenditur in perpendiculari
ducta
à puncto rei uiſæ ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit refractio.
Patet ergo propoſitum, quod
& maniſeſtius poſtmodum inſtrumentaliter ſtudebimus declarare.
14. Omnium formarum punctorum rei uiſæ plus diſtantium à linea perpendiculari, ducta
à
centro uiſus ſuper ſuperficiem corporis diaphani, à qua fit refractio, maior eſt refractio quàm
punctorum
minus diſtantium ab illa.
Eſto centrum uiſus a: & linea uiſa per refractionem ſit b c d e: ſitq́; communis ſectio ſuperficiei
refractionis
& corporis, à cuius ſuperficie fit refractio, linea f g h i:
ſitq́; perpẽdicularis ducta à cen-
tro
uiſus ſuper ſuperficiem illius corporis linea a f:
quæ incidat in punctum b rei uiſæ: & ſit a f b:
718416VITELLONIS OPTICAEdiſtetq́; à puncto b & à perpendiculari a f b plus punctum d quàm punctum c, & plus punctum e
quàm
punctum d.
Dico quòd maior erit refractio puncti e quàm puncti d: & maior puncti d quàm
puncti
c.
Forma enim puncti a cum ſit in ipſa linea perpendiculari: patet per 3 th. huius quia non re-
fringitur
.
Formæ uerò aliorum punctorum, quæ ſunt c, d, e, patet quòd refringuntur per 4 huius.
Et
quoniam, ut patet per 49 th.
2 huius, nulla refractio tranſmutat ſitum partium formæ refractæ,
ſed
ſolùm auget uel minuit figuram:
patet quòd de neceſsitate diuerſitas formarum pũctorum rei
uiſæ
refringitur à diuerſis punctis ſuperficiei ipſius rei uiſæ:
ita quòd forma puncti remotioris à ui-
ſu
refringitur à puncto ſuperficiei remotiori à centro uiſus:
aliàs enim fieret tranſmutatio forma-
rum
uiſarum per refractionẽ.

848[Figure 848]a o l j p m q n f g y i b c d e Sit ergo, ut forma puncti c re-
fringatur
à puncto g:
& for-
ma
puncti d à pũcto h:
& for-
ma
puncti e à pũcto i:
& edu-
cantur
à puncto g linea gl:
&
â
pũcto h linea h m:
& à pun-
cto
i linea i n perpendicula-
res
ſuper ſuperficiem corpo-
ris
diaphani per 12 p 11:
& pro-
ducantur
lineę incidẽtiæ for-
marum
ultra ſuperficiẽ cor-
poris
, linea c g in punctum o:

& linea d h in punctum q:
& co-
linea
e i in punctum q:
& co-
pulẽtur
lineæ refractæ à pun-
ctis
g, h, i ad uiſum, quæ ſunt g a, h a, i a.
Quia itaq; in trigono a fi ductæ ſunt lineæ a g & a h: patet
per
21 p 1 quoniam angulus a g f eſt maior angulo a h f.
Quia ergo anguli l g f & m h f ſunt recti &
æquales
:
relinquitur angulus a g l minor angulo a h m: ſed angulus o g l & p h m ſunt æquales: quæ-
libet
enim linea incidentiæ cum ſua perpendiculari continet angulos æquales propter æqualem
diſtantiam
punctorum b, c, d, e ab inuicem, & à ſuperficie diaphani, à qua fit refractio.
Eſt ergo an-
gulus
p h a maior angulo o g a:
& angulus q i a maior angulo p h a: eſt autem eadem diſpoſitio me-
dij
, in quo ſit refractio formarum punctorum c & d à punctis g & h.
Patet ergo quòd maior fit refra-
ctio
à pũcto h remotiore à uiſu a, quàm à puncto g propinquiore uiſui illo pũcto h.
Similiter quoq.
patet
per eundem modum de puncto i, reſpectu puncti h:
fit enim ſecundum pręmiſſa angulus a i q
maior
angulo a h p:
eſt ergo maior refractio puncti i quàm puncti h: ergo & maior quàm puncti g.
Patet
ergo uniuerſaliter, quod proponebatur.
In omnibus enim punctis & ſuperficiebus, à quibus
fit
refractio, eſt eadem demonſtratio.
15. Locus imaginis refract æ cuiuslibet punctirei per refr actionem uiſæ eſt in cõmuni ſectio-
ne
lineæ refractionis, per quam peruenit forma ad uiſum, & catheti incidẽtiæ, exeuntis ab illo
puncto
rei uiſæ ſuper ſuperficiem corporis diaphani uiſum contingentis. Ex quo patet quòd lo-
cus
imaginis formæ punctirei uiſæ exiſtentis in medio ſecundi diaphani denſioris primo appro-
ximat
uiſui: in rariore uerò elongatur. Alhazen 18 n 7.
Verbi gratia: ſit punctus rei uiſæ per medium ſecundi diaphania: & ſuperficies ſecundi diapha.
ni
ſit, in qua eſt linea b c:
& ſit b punctus refractionis: & centrum ui-
849[Figure 849]e d d c b r a z ſus ſit d:
perueniatq́; forma punctia ad uiſum d ſecundum lineam
refractionis
:
quæ ſit b d. Ducatur itaq; à puncto a perpendicularis
ſuper
ſuperficiem b c:
quæ ſit a e. Dico quod in puncto, qui eſt com-
munis
ſectio lineæ perpẽdicularis a e.
& productę d b eſt locus ima-
ginis
refractæ.
Hoc autem patet. Quoniá enim per 12 huius forma
refracta
occurrit uiſui in linea d b, & per 13 huius occurrit in linea
perpendiculari
:
quæ eſt a e: occurrit ergo in communi ipſarum ſe-
ctione
, quæ ſit punctum x.
Hoc autem fortius inſtrumentaliter de-
monſtrandum
.
Accipiatur columna rotunda lignea, cuius baſis dia-
meter
ſit unius cubiti, & altitudo modica, utpote duorum uel trium
digitorum
:
& planentur ſuperficies baſium eius: & in una baſium
ſuarum
in uento per 1 p 3 cẽtro (quod ſite) ducantur diametri quæ-
cunq
;
placuerint: & ſint duæ, quæ g h & i k, obliquè ſe fecantes: quæ
profundentur
ferro, ut appareãt uiſui:
& impleantur profunditates
ipſarum
ceruſa diſtemperata cum lacte uel alio albo liquore aut
albo
alio colore quocunq;
. punctum uerò centri, quod eſte, ſit ni-
grum
.
Deinde accipiatur uas magnum profundum habẽs oras ere-
ctas
, & ponatur in loco luminoſo:
infundaturq́ in uas aqua tanta,
quòd
cum immiffa fuerit columna in a quam erecta taliter, ut eius ſuperficies planæ perpendicula-
719417LIBER DECIMVS. res ſint ſuper fundum uaſis: tuncipſa aqua excedat punctum e centrum circuli bafis columnæ ad
aliquot
digitos:
expecteturq́; donec aqua quieſcat in ipſo uaſe. Moueaturitaq; columna, donec g h
diameter
baſis ſit perpendicularis ſuper ſuperficiem aquæ:
declinetur quoq; uiſus extra oras uafis,
quouſq
;
appropinquet æquidiſtantiæ ſuperficiei aquæ in tantùm, ut poſsit uideri punctum e cen-
trum
circuli & diameter g h:
& inuenietur centrum circuli e in rectitudine illius diametri. Deinde
intueatur
uiſus diametrum i k decliuem ſuper ſuperficiem aquæ:
& inuenietur incuruari & frangi
apud
ſuperficiem aquæ:
eritq́; pars eius intra aquam cum parte eius extra aquam continens angu-
lum
obtuſum reſpectu uiſus:
cum tamen diameter g h extra aquam & intra aquam remaneat linea
una
recta ſine refractione uel continentia anguli.
Ex quo patet quòd forma puncti centralis, quod
eſt
e, quam uiſus comprehendit, non eſt apud centrum circuli baſis:
quia tunc eſſet etiam in recti-
tudine
diametri decliuis, quæ eſt i k:
quia ſecundũ ueritatem ille eſt eius ſitus. ergo uiſus com-
prehẽdit
illud punctũ extra rectitudinem diame-
850[Figure 850]h m k o n q e j p i g tri decliuis, quæ eſti k, & angulus, quem continẽt
partes
diametri decliuis i k, ſequũtur perpendicu-
larem
g h:
patet quòd punctus, in quo uidetur for-
ma
centri e, eſt eleuatus à centro baſis columnæ.

Et
quia uiſus hoc punctum comprehẽdit in recti-
tudine
diametri g h:
patet quòd forma centri e eſt
eleuata
à uero loco cẽtri ſecundũ rectitudinẽ dia-
metri
perpendicularis, quæ eſt g h.
Patet etiam ex
diametri
decliuis i k incuruatione apud ſuperficiẽ
aquæ
, & ex rectitudine & continuitate partis ſuæ
intra
aquam, quòd omne pũctum partis diametri
i
k, quod eſt intra aquam, eſt eleuatum à ſuo loco.

Deinde
reuoluatur circulus baſis columnæ, quo-
uſq
;
diameter i k fiat perpendicularis ſuper ſuper-
ficiem
aquæ:
erit ergo tunc g h diameter decliuis
ſuper
ſuperficiem aquæ:
& tunc uidebitur forma
centri
e in rectitudine diametri i k, & extra rectitudinem diametri g h:
quoniá illa uidebitur frangi
& incuruari ſuper ſuperficiem aquæ:
& angulus incuruationis obtuſus erit reſpiciens uiſum & dia-
metrum
i k perpendicularẽ ſuper aquæ ſuperficiem.
Idẽ quoq; accidet ſi plures ſint diametri ſigna-
in ſuperficie baſis colũnæ:
ſemper enim forma cẽtri e uidebitur in rectitudine diametri perpen-
dicularis
:
& diameter decliuis uidebitur incuruari apud ſuperficiẽ aquæ, & cõtinere angulũ obtu-
ſum
parte ſui, quæ eſt intra aquã:
quæ pars intra aquã ſemper uidebitur cõtinua & recta. Exhoc
itaq
;
patet quòd forma pũcti a uiſi in corpore diaphanitatis groſsioris, quàm ſit a eris diaphanitas,
uidetur
extra locũ ſuũ eleuata in rectitudine perpẽdicularis, exeuntis ab illo pũcto ſuperficiei cor-
poris
diaphani:
linea d b cõtinuans d centrũ uiſus puncto refractionis b, fuerit perpẽdicu-
laris
;
ſuper ſuperficiẽ corporis diaphani. Et quia (ſicut inſtrumentaliter & per rationẽ oſtenſum eſt
per
11 huius) omne punctum comprehẽditur ã uiſu in ipſius uiſus oppoſitione & in rectitudine li-
neæ
, per quam extenditur forma ad uiſum:
puncta ergo, quæ uiſus comprehẽdit per refractionem,
quia
ſunt in oppoſitione uiſus ſecundũ lineam rectam, in cõmuni ſectione perpẽdicularis a e & li-
neæ
d a productæ ad perpendicularẽ neceſſariõ uidẽtur.
Eſt ergo punctus ille, in quo illę lineæ duæ
ſecant
ſe, locus imaginis refractæ.
Quòd ſi fiat refractio formæ puncti uiſi à corpore diaphano ſub-
tiliori
ad groſsius, adhuc idẽ accidit quod in præmiſsis:
quoniã adhuc locus imaginis refractæ erit
in
cómuni ſectione lineæ refractionis, per quam forma peruenit ad uiſum, & lineæ perpẽdicularis,
ductæ
à puncto rei uiſæ ſuper ſuperficiẽ corporis, à qua fit refractio.
Aſſumatur enim uitrum ſuper-
ficierum
planarum & æ quidiſtantium, cuius longitudo ſit octo digitorum, latitudo & ſpiſsitudo ſit
æqualis
:
quælibet quatuor digitorũ. Deinde baſi columnæ ligneæ prędictæ prius inſcribatur linea
decem
digitorũ per 1 p 4:
quæ ſit l m: eritq́; medietas lineæ l m quinq; digitorũ: diuidaturq́; in duo
ęqualia
in pũcto n:
& à cẽtro baſis, quod eſt e, ducatur linea e n: & ꝓducatur illa linea ex utraq; par-
te
ad peripheriá ut fiat diameter o n e p.
Erit itaq; per 3 p 3 linea e n perpendicularis ſuper lineã l m:
& ducatur linea e l:
& compleatur diameter l q: hæitaq; duæ diametri o p & l q profundẽtur cultro:
& impleatur diametri p o concauitas colore albo, & diametri l q cõcauitas colore alio.
Deinde po-
natur
uitrum ſuper baſim columnæ, taliter, ut altera extremitas longitudinis ſuperponatur medie-
tati
lineæ l m, quæ eſt n l.
Et quia uitrum eſt in longitudine octo digitorũ, & linea l n quinq; digito-
rum
:
patet quòd longitudo uitri excedit quantitatẽ lineæ l n in tribus digitis: & diſtinguátur deui-
tro
tres digiti, de quibus duo erũt ex parte diametri l q decliuis extra circulũ:
& remanebit de lon-
gitudine
uitri unus digitus ultra diametrũ p o perpendicularẽ ſuper lineã l m:
ſitq́; corpus uitri ex
parte
centri e, ſcilicet inter lineã l m & centrũ e:
& ſic applicetur uitrum tabulæ per glutinum: erit
itaq
;
perpendicularis p o erecta ſuper extremitates uitri, quæ ſunt ſuperficies duæ æ quidiftantes:
& diameter l q erit obliqua ſuper illas duas ſuperficies.
Ponatur itaq; peripheria circuli, cui ſupere-
minet
extremitas uitri, ex parte uiſus experimentantis:
& ponatur alter uiſuũ in differẽtia cõmuni
circumferentiæ
baſis & extremitatis uitri:
hoc eſt in pũcto l, quod eſt extremitas diametri decliuis,
quę
eſt l q:
& applicetur taliter uitro, ita nihil uideatur cũillo oculo, niſi ſolus pũctus l: reliquus
720418VITELLONIS OPTICAE uerò uiſus ſit in parte, in qua eſt uitrũ & circulus: & cooperiatur illud, quod opponitur ei exſuper-
ficie
uitri cum panno linteo uel bombace, applicata taliter ſuperficiei columnæ, utnon uideatur,
niſi
ſola diameter decliuis l q per unum uiſum contingentem uitrum:
diameter uerò p o perpendi-
cularis
alba uideatur utroq;
uiſu. Sic itaq; diſpoſito uiſu & inſtrumento: centrum circuli e inuenie-
tur
in rectitudine diametri p o albæ, quæ eſt erecta ſuper ſuperſiciem uitri:
& inuenietur diameter
decliuis
, quæ eſt l q, incuruata in ſuperficie uitri, quæ eſt ex parte centri e:
cadetq́; angulus incurua.
tionis
ex parte circumferentiæ:
ſed uiſus comprehendet partem diametri l q, quæ eſt ſub uitro, in
rectitudine
.
Et quoniam uiſus tangit ſuperficiẽ uitri, & diametri perpendicularis (quæ eſt p o) ali-
qua
pars eſt ſub uitro, & alia extra uitrum ex parte cẽtri e, & alia extra uitrum ex parte extremitatis
diametri
, ut eſt eius pars, quæ o n:
pars illa, quę eſt ſub uitro, comprehen ditur à uiſu exiſtente extra
uitrum
ſecundũ refractionem:
& parson, quæ eſt ex parte extremitatis diametri, comprehenditur
à
uiſu extra uitrum exiſtente rectè & ſine refractione:
pars autem, quæ eſt ex parte centri, compre-
henditur
ab utroq;
uiſu per refractionem. Nam lineæ exeuntes à centro uiſus contingẽtis uitrum,
& extenſæ in corpore uitri peruenientes ad ſuperficiem uitri, quæ eſt ex parte centri, omnes fiunt
decliues
ſuper ſuperficiem uitri.
Pars ergo perpendicularis diametri p o, illa, quæ eſt ex parte cẽtri,
comprehenditur
à uiſu contingente uitrum per refractionem:
lineæ uerò exeuntes à reliquo uiſu
ad
ſuperiorem uitri ſuperficiem erunt decliues ſuper ſuperiorem uitri ſuperficiem.
Cum ergo ex-
tenduntur
ad ſuperficiem uitri reliquam, quę eſt ex parte centrie, erunt etiam decliues ſuper illam,
ut
patet per 23 th.
1 huius: illæ enim ſuperficies uitri ſunt æ quidiſtantes ex hypotheſi. Viſus itaq; ille
comprehendet
etiam partem diametri p o, quæ eſt uerſus cẽtrum e, duabus refractionibus:
partem
uerò
, quæ eſt ſub uitro, una ſola refractione:
partem uerò ſuperiorem, quæ eſt p o, comprehendet
abſq
;
refractione: uterq, tamen uiſuum comprehendit hãc diametrum p o rectam. Et ſi experimen-
tator
cooperto altero uiſu aſpiciat ſolum per uiſum, qui poſitus eſt ſuper uitrum:
comprehendet
perpẽdicularem
p o rectam:
& ſi eleuauerit uiſum à ſuperficie uitri, & intueatur diametrum p o ul-
tra
uitrum:
comprehendet tamen ipſam lineam rectam, quamuis comprehendat ipſam ſecundum
refractionem
:
quoniam quilibet punctus diametri p o, & ſi non comprehendatur à uiſu in ſuo loco,
comprehenditur
tamen in rectitudine perpendicularis, quæ exità puncto illo ſuper ſuperficiem
uitri
:
hæc autem eſt ſola ipſa linea p o per 20 th. 1 huius: quoniam ab uno puncto ſuper quam cunq;
ſuperficiem
unam tantùm perpendicularem duci eſt poſsibile:
hæc autem linea, quæ eſt p o, à quo-
libet
ſui puncto procedit perpendiculariter ſuper ſuperficiem uitri.
Omnis ergo refractio ſuorum
punctorum
fit ſuper ipſam eandem.
Forma itaq; centri e, quando uiſus tangit uitrum, comprehen-
ditur
in rectitudine diametri p o, exeuntis perpendiculariter à centro e ſuper ſuperficiem uitri:
&
diametri
decliuis l q pars extra uitrum exiſtens uerſus centrum e comprehẽditur non in ſuo loco:

ideo
quia punctus centri e non comprehenditur à uiſu, niſi præter ſuum locum:
& cum angulus in-
curuationis
ſuerit ex parte circumferentiæ:
tunc forma centri e uidetur ſub centro baſis columnæ.
Quia
ergo forma cuiuslibet puncti comprehenſi à uiſu in ſecũdo medio rarioris diaphani illo dia-
phano
, in quo eſt uiſus, eſt in rectitudine perpendicularis, productæ ab illo puncto ſuper ſuperficiẽ
corporis
diaphani, quod eſt contingens uiſum, & eſt remotior à ſuperficie eiuſdem diaphani quàm
ipſum
punctum, cuius uidetur forma:
& quoniam omne punctum comprehenſum à uiſu per 12 hu-
ius
eſt in rectitudine lineæ, per quam forma peruenit ad uiſum:
patet quòd forma cuiuslibet pun-
cti
in quibuſcunq;
diaphanis taliter ſituatis comprehenditur in puncto, qui eſt communis ſectio li-
neæ
, per quam forma peruenit ad uiſum, & lineæ perpendicularis, exeuntis à puncto rei uiſæ ſuper
ſuperficiem
corporis diaphani, quod eſt contingens uiſum.
Et patet ex præmiſsis corollarium. Lo-
cus
enim formæ puncti rei uiſæ per refractionem, quãdo fit illa refractio in medio ſecundi diapha-
ni
denſiore primo:
tunc locus imaginis approximatipſi uiſui, ut patet in experimentatione prima
de
centro e, cum ipſum uidetur ſub aqua:
cum uerò fit reſractio à ſuperficie alterius diaphani rario-
ris
primo diaphano contingente uiſum:
tunc locus imaginis elongatur à uiſu, ut patet in experi-
mentatione
ſecunda de centro e uiſo ſub uitro approximato uiſibus, cuius forma per medium ra-
rius
uitro, quod eſt aer, diffunditur ad uitri ſuperficiẽ, & per uitrum refringitur ad uiſum:
ut etiam
exemplariter
patet in prima figura præſentis propoſitionis:
punctum enim x propinquius eſt uiſui
exiſtenti
in puncto d, quàm punctum z.
Patet itaq; propoſitum.
16. Formæ puncti rei uiſæ per refr actionem, exiſtentis in medio ſecundi diaphani, locus ima-
ginis
quando eſt in ipſo ſecundo corpore diaphano: quando in eius ſuperficie ut in ipſo puncto
refractionis
: quando eſt inter uiſum & illud corpus diaphanum: quando retro uiſum: quan-
do
in ipſa ſuperficie uiſus.
Quia enim oſtenſum eſt per præmiſſam, quòd locus imaginis refractæ cuiuslibet puncti rei per
refractionem
uiſæ eſt in communi ſectione lineæ, per quam forma peruenit ad uiſum, & lineæ per-
pendicularis
, exeuntis ab illo puncto rei uiſæ ſuper ſuperficiem corporis diaphani uiſum contin-
gentis
:
cum itaq; illæ lineæ neceſſariò concurrant: aut æ quidiſtent: patet quòd ſi concurrunt, ubi-
cunq
;
illæ lineæ ſe interſecuerint, ſiue hoc ſit intra corpus diaphanũ, in quo eſt pũctus rei uiſæ: ſiue
fuerit
extra illud corpus inter uiſum & ſuperficiẽ illius corporis:
ſiue hoc fuerit in centro uiſus, ſiue
retro
uiſum:
ibi ſemper erit locus imaginis formę puncti rei uiſæ. Si uerò illa linea, per quam forma
peruenit
ad uiſum, fuerit æquidiſtans illi perpẽdiculari:
tuncnon erit aliqua certitudo propria loci
721419LIBER DECIMVS. illius imaginis, niſi ſolum ipſum punctum refractionis. In illo ergo uidebitur imago illius formæ
ſicut
etiam acciditidẽ, quando linea refractionis & dicta perpen dicularis in ipſo puncto refractio-
nis
ſe interſecant:
nec indigent hæc alia demonſtratione, niſi illa quam in 11 th. 8 huius in ſpeculis
ſphæricis
cõcauis poſuimus:
hæc enim refractio, ut patet per 7 huius, quandoq; fit à ſuperficie con-
caua
corporis diaphani, quod corpus eſt ex parte uiſus contingens conuexum corporis diaphani,
quod
eſt ex parte rei uiſæ:
unde eſt omnimoda demonſtrationis ſimilitudo faciendæ hinc & inde.
Patet
ergo propoſitum:
diuerſantur enim illæ perpendiculares ſecundum diuerſitatem ſuperficie-
rum
corporum, à quibus fit refractio.
17. In refractione formarum à ſuperficiebus corporũ alterius diaphanitatis ad uiſum, ſem-
per
fit deceptio in ſitu.
Quoniam enim ſecundum omnes lineas, per quas forma extenditur ad uiſum, ſemper fit refra-
ctio
in ſuperficie corporis alterius diaphanitatis, ut linea, per quam forma extenditur in medio
unius
diaphani, angulum contineat cum linea illa, per quam in ſecundo diàphano forma peruenit
ad
uiſum:
ſola uero perpendicularis ducta à puncto uiſo ſuper ſuperficiem corporis diaphani non
refringitur
:
& omnis imaginis refractæ locus eſt in communi ſectione lineæ ſecũdæ, per quam for-
ma
refracta extenditur ad uiſum, & lineæ perpendicularis, exeuntis à puncto rei uiſæ ſuper ſuperfi-
ciem
corporis diaphani uiſum contingentis per 15 th.
huius: hæc autem ſectio ſemper eſt extra lo-
cum
uerum puncti uiſi:
quoniam ſola linea incidentiæ concurrit illa perpendiculari in ipſo pun-
cto
rei uiſæ, à quo ambæ illæ lineæ producũtur.
Palàm ergo quia uiſus nunquam uidet formam rel
uiſæ
per refractionem niſi in alio loco & ſitu, quàm ſit ipſa res uiſa:
erit ltaq; poſitio formæ compre-
henſæ
à uiſu alia à poſitione rei uiſæ.
Et ſimiliter eſt de remotione: hæc autem ſunt quidam ſitus.
Punctus
enim communis ſectionis dictarum linearum faciens locum imaginis, in refractione ex
diaphano
denſiore ad ſubtilius ſe eleuat approximando uiſui, & in refractione ex diaphano rariori
ad
denſius ſe deprimit, remouendo ſe à centro uiſus, ut patuit per corollarium 15 huius.
Patet itaq;
quòd
locus imaginis ſemper ſe uariat:
& ſecundum hoc decipitur uiſus ſecundum ſitum imaginis;
alium
locum rei uiſæ & ſituationem aliam accipiens ſecundum illud.
Pater ergo propoſitum.
18. Omnis forma rei uiſæ per refractionem comprehenditur, acſi res illius formæ ſit in loco
imaginis
conſtituta. Alhazen 19 n 7.
Sicut enim in 13 th. huius dictum eſt, forma exiſtens in puncto refractionis peruenit ad ipſum ui-
ſum
per motum formæ, quæ mouetur ſuper lmeam perpendicularem ſuper ſuperficiem corporis
diaphani
, ductam à puncto rei uiſæ:
deinde transfertur ab hac perpendiculari per motum in recti-
tudine
lineæ, per quam forma peruenit ad uiſum.
Forma itaq; , quæ eſt ſuper lineam perpendicula-
riter
incidentem ſuperficiei corporis diaphani, & deinde mouetur in rectitudine lineæ, per quam
forma
extenditur ad uiſum, eſt forma, quę extenditur à pũcto uiſo in rectitudine perpendicularis,
exeuntis
exipſo ſuper ſuperficiem corporis diaphani, donec perueniat ad punctum ſectionis inter
hanc
perpendicularem & lineam, per quam forma extenditur ad uiſum.
Forma itaq; , quam uiſus
comprehendit
refractam ultra corpus diaphanum, eſt per motum formæ, quæ peruenit ad uiſum a
loco
imaginis:
comprehendit autem uiſus hanc formam in loco imaginis ſicut alia, quæ in ſuo loco
comprehendit
ſine refractione per medium unius diaphani & directè.
Videturitaq; res diſtãs tan-
tùm
à centro uiſus, quantùm punctus imaginis diſtat ab eodem centro uiſus:
quoniam ſitus loci
imaginis
in reſpectu uiſus, eſt ſitus formæ, quæ eſt in loco imaginis:
unde propter refractionẽ for-
marei
uiſæ comprehenditur in loco imaginis.
Patet ergo propoſitum.
19. Communi ſectione ſuperficieirefr actionis & ſuperficiei corporis diaphani, à qua fit re-
fractio
, exiſtente linea recta, puncto́ rei uiſæ exiſtente in perpendiculari ducta à centro uiſus
ſuper
ſuperficiem corporis diaphani qualiſcun: à nullo puncto illius ſuperficiei fiet refractio: &
una
tantùm imago uiſui occurret. Alhazen 21 n 7.
Eſto centrum uiſus punctus a: & punctus rei uiſæ b: ſitq́; g aliquod punctum ſuperficiei corpo-
ris
, à qua fit refractio, quod ſit groſsioris uel rarioris diaphanitatis quàm corpus, quod eſt contin-
gens
uiſum:
ducaturq́; à puncto a cẽtro uiſus linea a g c: quæ ſit perpendicularis ſuper ſuperficiem
corporis
ſecundi diaphani per 11 p 11:
ſitq́; punctus rei uiſæ, qui eſt b, in linea g c. Palàm ergo per 3 th.
huius
quoniam uiſus a comprehendet ſormam puncti b rectè ſine omni refractione.
Quia enim
forma
puncti b in rectitudine extenditur per lineam b g ad ſuperficiem corporis diaphani, quod eſt
contingens
uiſum in puncto a:
& quia linea b g eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis dia-
phani
contingentis uiſum:
comprehendet ergo uiſus a punctum b in ſuo loco ſecundum recti-
tudinem
lineæ a g b.
Non eſt itaque poſsibile, ut punctum b extra lineam b g a refringatur ad ui-
ſum
a.
Siautem detur hoc eſſe poſsibile: ſit ſuperſiciei illius diaphani, in qua eſt punctus refractio-
nis
g, alter punctus refractionis, qui ſit p, extra lineam a g b:
& refringatur forma puncti b ad a
centrum
uiſus à puncto p.
Imaginemur itaque ſuperficiem refractionis, in qua fit linea perpen-
dicularis
, quæ a g b, tranſire perpunctum p:
& ſit communis ſectio huius ſuperficiei & ſuper-
ficiei
corporis diaphani, in qua fit refractio, linea recta, quæ eſt g p d per 3 p 11:
& à puncto p ex-
trahatur
perpendicularis ſuper lineam g d per 11 p 1:
quæ ſit k p l: & ſit linea k p l producta
722420VITELLONIS OPTICAE ſecans ipſum corpus diaphanum, à cuius ſuperficie fit refractio formæ pũcti b ad uiſum a. Eſt erge
linea
k p l perpendicularis ſuper ſuper ſuperficiem illius corporis diapha-
851[Figure 851]a k h g d p b c jni:
ducatur itaq; linea b p, & producatur ultra corpus diaphanũ uſq;
ad
punctũ h.
Erit ergo angulus k p h contentus â linea p h, per quam
extenditur
forma, & à linea k p perpendiculari, exeunte à puncto re-
fractionis
, quod eſt p, ſuper ſuperficiẽ corporis diaphani.
Quia itaq;
corpus
diaphanum, quod eſt ex parte uiſus a, eſt ſubtilius illo, quod
eſt
ex parte ipſius b puncti rei uiſæ:
tunc, cum forma puncti b per-
uenerit
ad p punctum refractionis:
palàm per 4 huius quia refringe-
tur
ad partem cótrariam illi parti, in qua eſt perpendicularis k l:
non
ergo
perueniet forma refracta ad lineam a b:
ergo neq; ad punctum
a
, quod eſt centrum uiſus:
ſed datum eſt ipſum refringi à puncto p ad
punctum
a:
accidit igitur impoſsibile cõtra hypotheſim: & quocũq;
alio
puncto dato idem accidit impoſsibile.
Non ergo refringitur for-
ma
puncti b ad uiſum a ex aliquo puncto ſuperficiei illius corporis
diaphani
dato extra lineam a g b:
ſed ſolùm forma illa pũcti b ſecun-
dum
rectitudinem peruenit ad uiſum a.
Quòd ſi corpus diaphanum
contingẽs
ſuperficiem uiſus ſit denſius illo corpore diaphano, quod
eſt
continens punctum rei uiſæ:
tunc eadem linea p h refringetur ad
partem
perpendicularis p k;
propter denſitatem diaphani ſecundi:
nec
tamen concurret unquam cum perpendiculari p k:
ergo neque
cum
linea a b æ quidiſtante ipſi p k per 6 p 11:
quoniam am b æ lineæ a b & k l ſunt erectę ſuper ſuper-
ficiem
corporis diaphani, in qua eſt linea g p d.
Qualecunq; ergo fuerit diaphanum ſecundum, ſci-
licet
rarius uel denſius primo diaphano, ſemper puncto rei uiſæ ſic diſpoſito, à nullo puncto illius
ſuperficiei
diaphani fiet refractio ad uiſum:
ſed uidebitur res in ipſa linea perpendiculari ducta à
centro
uiſus ad punctum rei uiſæ, ſecante ſuperficiem corporis ſecundi diaphani in uno tantùm
puncto
g.
Forma ergo illius puncti non comprehẽditur niſi ex uno tantùm puncto ſuperſiciei illius
corporis
diaphani:
habet ergo tantùm unicam imaginem non refractam. Quod eſt propoſitum.
20. Comuni ſectione ſuperficieirefractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à qua fit refra-
ctio
, exiſtente linea recta, puncto́ uiſo exiſtente extr a perpendicularem duct am à centro ui-
ſus
ſuper ſuperficiem corporis diaphani denſioris diaphano uiſum contingente: ab uno tantùm
puncto
fiet refractio: & uidebitur unica imago. Alhazen 22 n 7.
Remaneat diſpoſitio, quæ in proxima præcedente: & ſit punctus b extra lineam perpendicula-
rem
ductam à centro uiſus a ſuper ſuperficiem ſecundi diaphani, quæ eſt a g c.
Educatur quoq; ſu-
perficies
plana per lineam a g c & per punctum b:
hæc itaq; erit perpendicularis ſuper ſuperficiem
ſecundi
corporis diaphani per 18 p 11:
& ſecabit ſuperficiem corporis diaphani ſecũdum lineam re-
ctam
per 3 p 11:
quæ ſit g d. Non ergo refringetur per 2 th. huius forma pũcti b ad uiſum a, niſi a b ali-
quo
puncto ſuperficiei, in qua eſt linea g d:
non enim tranſit per duo puncta a & b ſuperficies per-
pendicularis
ſuper ſuperſiciem ſecundi corporis diaphani, niſi ſolùm ſuperficies tranſiens per per-
pendicularem
a c:
ſed per perpendicularem a c, & per punctũ b non tranſit aliqua ſuperficies plana
niſi
una ſola tantûm.
Forma ergo puncti b reſringitur a d punctum a centrum uiſus ab aliquo pun-
cto
lineæ g d:
qui ſit e: ducanturq́; duæ lineæ b e & e a: & extrahatur à puncto e linea perpendicula-
ris
ſuper ſuperficiem g e d per 12 p 11:
quæ ſit h e z: quæ per 1 th. huius erit in illa ſuperficie refractio-
852[Figure 852]a p h j f g e o k d n c z q g mnis:
erit ergo linea h e z perpen-
dicularis
ſuper duas ſuperficies
illorum
duorum corporum dia-
phanorum
:
quia ducta eſt perpẽ-
diculariter
in ſuperſicie erecta
ſuper
illas ambas ſuքficies.
Pro-
ducatur
itaque linea b e in con-
tinuum
& directum:
& ſit linea b
e
p:
erit ergo linea e p cadens in-
ter
duas lineas e h & e a per 41 th.

huius
.
Nam corpus diaphanum,
quod
eſt ex parte a centri uiſus,
eſt
ſubtilius corpore diaphano,
quod
eſt ex parte b:
ergo peridẽ
4
th.
huius forma puncti b, quæ
extenditur
per lineam b e, cum
perueniet
ad e punctum datum
refractionis
, refringetur ad par-
tem
contrariam parti perpendicularis, quæ eft z e h:
erit ergo linea e p inter duas lineas e h & e a.
723421LIBER DECIMVS.Ducaturitaq; à puncto uiſo b linea perpendicularis ſuper lineam g d per 12 p 1: quæ ſit b k: erit ergo
linea
b k perpendicularis ſuper ſuperſiciem corporis diaphani, quod eſt ex parte b per conuerſam
4
definitionis 11:
quia ducta eſt perpendiculariter in ſuperficie a b g erecta ſuper illã. Educatur itaq;
linea
a e in continuum:
hęc itaq; reſecabit ab angulo b e k angulum æqualem angulo p e a per 15 p 1:
ſecabit
ergo per 29 th.
1 huius & lineam b k illi angulo ſubtenſam. Secetipſaitaq; lineam b k in pun-
ctom
.
Palàm itaq; per 15 th. huius quoniam punctus meſt locus imaginis formæ puncti b: & angu-
lus
p e a eſt angulus reſractionis.
Dico itaq; quòd punctus b non habebit aliam imaginem præter
quàm
illam, quæ eſt in punctom:
nec forma eius refringetur ad uiſum in punctum a ab alio puncto
ſuperficiei
corporis diaphani, quàm à puncto e.
Necenim poteſt forma puncti b comprehendi à ui-
ſu
, niſi ſecundum perpendicularem b k per 13 th.
huius. Si itaq; puncaus b aliam habuerit imaginem
quàm
in puncto m:
erit ille punctus in linea b k, & inter duo puncta b & k per 15 th. huius: quia cor-
pus
, quod eſt ex parte b puncti uiſi, eſt groſsioris diaphanitatis illo corpore, quod eſt ex parte uiſus
a
.
Sit ita q; ſi poſsibile eſt illa alia imago formæ puncti b in puncto lineæ b k, quod ſit n. Erit itaque
punctus
n aut inter duo puncta m, k:
aut inter duo puncta m. b. Ducatur quoq; linea a n à centro ui-
ſus
ad punctum n:
hæc itaq; ſecabit lineam g d: ſunt enim puncta a, b, kin eadem ſuperficie cum li-
nea
g d, ut patet ex præmiſsis, Secet ergo linea a n lineam g d in puncto o:
ducaturá; linea b o : quæ
producta
ultra puncturm o ſignetur ad punctum 1:
erit itaq; pũctum o punctum refractionis formæ
puncti
b ad uiſum in punctum a:
quia b o l eſt linea, per qua m extenditur forma: & eſt angulus l o a
angulus
refractionis.
Ducatur itaq; à puncto o linea perpẽdicularis ſuper lineam g d per 11 p 1, quæ
ſit
linea f o q:
erit itaq; linea f o q perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani per 28 p 1 &
per
8 p 11:
& erit angulus l o f æqualis angulo o b k contento à perpendiculari k b & à linea b o, per
quam
extenditur forma ad locum refractionis per 29 p 1:
quoniam, ut patet per 6 p 11, lineæ b k & f o
q
ſunt æ quidiſtantes.
Si itaq; punctus n fuerit inter duo puncta m & k: tũc punctus o erit inter duo
puncta
e & k, ſecans lineam e k per 32 th.
1 huius: erit ita q; angulus e b k maior angulo o b k per 29
th
.
1 huius: quia omne totum eſt maius ſua parte. Et quia angulus p e h eſt æ qualis angulo e b k per
29
p 1, & angulus l o f æ qualis angulo l b k per eandem 29 p 1:
quoniam lineæ h z & f q & b k ſuntin-
ter
ſe æ quidiſtátes:
erit ergo angulus p e h maior angulo l o f: & angulus p e a eſt angulus refractio-
nis
ex angulo incidentiæ, qui eſt p e h:
& angulus l o a eſt angulus refractionis ex angulo inciden-
tiæ
, qui eſt l o f:
angulus ergo p e a eſt maior angulo l o a per 8 huius. Oſtenſum eſt enium in corolla-
rio
, quod ſequitur, tabulas ibi poſitas, cuius ueritas patet ex præcedente experimentatione:
quo-
niam
anguli refractionum in medio ſecundi dia phani groſsioris, quibus differunt anguli inciden-
tiæ
ab angulis refractis contentis ſub linea perẽdiculari, ducta à puncto refractionis ſuper ſuper-
ficiem
diaphani, & à lineis refractis ad uiſum, in maioribus angulis incidentiæ ſunt maiores, & in
minoribus
ſunt minores:
ergo angulus a e h eſt minor angulo a o f: quod eſt impoſsibile. Quoniam
enim
per 21 p 1 angulus a e g eſt maior angulo a o g, & anguli h e g & f o g ſunt æ quales per 29 p 1, &
quia
ſunt recti:
patet ergo quoniam angulus a o f eſt maior angulo a e h. Cum ergo ſequatur impoſ-
ſibile
ex datis:
patet quòd punctum n non cadit inter puncta m & k. Similiter quoque ſequitur ex
illis
datis, ut angulus a e b ſit minor angulo a o b:
quod eſt impoſsibile, & contra 21 p 1 producta li-
nea
a b, quæ ambobus illis angulis ſubtenditur, & à cuius punctis terminalibus illæ lineæ produ-
cuntur
.
Si enim angulus p e a ſit maior angulo l o a: ergo per 13 p 1 angulus a e b eſt maior angulo a
o
b:
eſt enim uterq; illorum ſuper angulum ſuæ refractionis reſiduum duorum rectorum. Quòd ſi
punctus
n, qui datus eſt eſſe locus ſecundæ imaginis formæ puncti b, fuerit inter duo puncta m &
b
lineæ b k:
tunc punctus e erit
853[Figure 853]a l f h p g o e k d m n c q z b inter duo puncta o & k per 32 th.

1
huius:
quod poteſt oſtendi, ut
purius
:
& erit angulus e b k minor
angulo
o b k:
erit ergo, ut prius,
angulus
p e h minor angulo l o f:

& erit angulus p e a, qui eſt an-
gulus
refractionis, minor angulo
l
o a, qui eſt etiam angulus refra-
ctionis
:
angulus ergo a e b eſt
maior
angulo a o b:
quod eſtim-
poſsibile
, ut prius per 21 p 1 ducta
linea
a b.
Impoſsibile eſt ergo
quòd
punctus n ſit locus imagi-
nis
formæ puncti b:
ergo neque
aliquod
aliud punctum lineæ b
k
, præter punctum m.
Punctus
itaq
;
b exiſtens in propoſito ſitu
non
habebit alium locum imaginis, reſpectu uiſus a, niſi ſolum punctum m:
nec refringetur ab alio
puncto
ſuperficiei corporis diaphani ad uiſum a, niſi à ſolo puncto e.
Quod eſt propoſitum.
21. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corporis diapbani, à quo fit re-
724422VITELLONIS OPTICAE fractio, exiſtente linearecta, puncto́ uiſo exiſtente extra perpendicularem ductam à centro
uiſas
ſuper ſuperficiem corporis diaphani rarioris corpore diapbano uiſum contingente: ab uno
tantùm
puncto fiet refr actio: & unica uidebitur imago. Alhazen 23 n 7.
Remaneat omnis diſpofιtio, ut in præcedentibus, niſi quòd corpus diaphanum, in cuius ſuper-
ficie
eſt linea g d & perpendicularis g c, quod eſt ex parte uiſus a, ſit groſioris diaphanitatis illo
corpore
, quod eſt ex parte b puncti rei uiſæ:
& illud, quod eſt ex parte puncti b ſit rarius: & ſit linea
b
k ducta à puncto rei uiſæ per 11 p 11 perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diapliani:
fiatq́
refractio
formæ puncti b ad uiſiam a ex puncto ſuperficiei illius corporis, quod ſit e:
& ducantur li-
neæ
b e & e a:
protrahaturq́; linea b e uſq; ad punctum p ultra ſuperficiem corporis, in qua eſt linea
g
d, & à puncto refractionis, quod eſte, ducatur linea h e z perpendiculariter ſuper lineam g k:
ca-
det
ergo linea a e media inter duas lineas e p & e h.
Nam prima linea, per quam extenditur forma
ad
locum refractionis, eſt linea b e p:
fit autem refractio ad partem perpendicularis e h per 4 huius:
nam
corpus, quod eſt ex parte uiſus a, eſt groſsioris diaphanitatis corpore, quod eſt ad partem rei
uiſæ
b, ut patet ex hypotheſi.
Protrahatur itaque linea a e ultra punctum e, quoufq; concurrat cum
linea
k b:
concurret autem cum illa per 2 th 1 huius: ſecat enim eius æquidiſtantem h e z: ſecet
ergo
lineam k b in puncto m.
Eſtitaque per 15 th. huius punctus m locus imaginis formæ puncti
b
:
& profundabitur ſub puncto b ultra ſitum rei uiſæ, cuius ipſum habet formam. Nam corpus.
quod
eſt ex parte b, eſt ſubtilius il-
854[Figure 854]a h f p e o k d n m g z q lo corpore, quod eſt ex parte uiſus
a
.
Dico itaque quòd forma puncti
b
non refringitur ad uiſum a, niſi à
ſolo
puncto e:
& quod non habet
imaginem
, niſi in ſolo puncto m.

Si
enim hoc ſit poſsibile.
ut plu-
res
habeat imagines quàm illam,
quæ
eſt in puncto m:
ſit, ut habeat
imaginem
in puncto alio, quod ſit
n
:
erit itaque punctus n in linea per
pendiculari
b k per 13 huius:
& in-
fra
punctum b per 15 th.
huius: pro
pter
corporum diaphanorum me-
diorum
propoſitam diuerſitatem.

Autigitur
erit punctus ninter duo
punctam
& b:
aut ſub puncto m.
Sit
primò inter duo puncta b & m:

ducaturq́
, linea a n:
quæ ſecabit lineam e k per 32 th. 1 huius: quia ipſa producta à puncto lateris m
e
ſecatlatus k m trigoni e k m remotius à puncto a, quàm eſt latus k e:
& etiam ideo, quia puncta
a
& b ſunt in eadem ſuperficie, & linea e d eſt iacens inter illa puncta.
Secet ergo ipſam in puncto
o
:
eſt itaque o punctus refractionis: & ducatur linea b o: quæ tranſeat uſq; ad punctuml: & ex pun-
cto
o extrahatur linea f o q perpendiculariter ſuper lineam g o d per 11 p 1.
Linea ita que b o eſt illa
linea
, per quam forma puncti b extenditur ad punctum refractionis, quod eſto.
Linea quoque o a
eritinter
duas lineas o 1 & o f:
quoniam in tali diſpoſitione mediorum diaphanorum ſemper fit re-
fractio
ad perpendicularem per 4 th.
huius. Si itaque punctus n fuerit inter duo punxta m & b:
erit
per 32 th.
1 huius punctum o inter duo puncta e & k: ergo, ut in præmiſſa per 29 th. 1 huius, an-
gulus
o b k erit minor angulo e b
855[Figure 855]a f h p l g o a k d bk:
quoniam pars eſt minor ſuo to-
to
:
ſed per 29 p 1 angulus 1 o f eſt
æ
qualis angulo o b k, & angulus
p
e h eſt æ qualis angulo e b k:
ideo
quòd
lineæ h e & f o & k b ſunt
æ
quidiſtantes:
eſt ergo angulus 1
o
f minor angulo p e h:
angulus
itaque
l o a, qui eſt angulus refra-
ctionis
, per corollarium 8 huius
eſt
minor angulo p e a, qui eſt etiá
angulus
refractionis:
ergo angu-
lus
a o f, qui remanet de angulo 1
o
f ſuper angulum refractionis,
qui
eſt l o a, eſt minor angulo a e h,
qui
remanet de angulo p e h ſuper
angulum
refractionis, qui eſt p e a
per
eandem 8 huius:
ſed angulus
a
o f eſt æqualis angulo a n k per 29 p 1:
& angulus a e h eſt æ qualis an gulo a m k per eandem 29 p 1:
725423LIBER DECIMVS. angulus itaque a n k eſt minor angulo a m k: quod eſt impoſsibile, & contra 16 p 1. Si autem pun-
ctus
n fuerit infra punctum m:
tunc, ut prius in proxima huius, deductione facta punctus e cadet
inter
puncta o & k:
& erit angulus o b k maior angulo e b k per 29 th. 1 huius, & quia totum eſt ma-
ius
parte:
angulus ergo l o ferit maior angulo p e h per 29 p 1: ergo angulus l o a eſt maior angulo p
e
a :
& angulus a o f eſt maior angulo a e h per 8 huius, ut prius: ergo angulus a n k per 29 p 1 eſt ma-
ior
angulo a m k:
quod eſt impoſsibile, & contra 16 p 1. Non eſt ergo imago form æ puncti b in pun-
cto
n, nec in aliquo alio puncto lineæ m b k, præter quàm in puncto m:
quoniam idem impoſsibile
accidit
in omnibus datis punctis.
Ab unico ergo puncto in hac diſpoſitione fiet refraction: & unica
uiſui
occurret imago.
Patet ergo propoſitum.
22. Communi ſectione ſuperficieirefractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à quo fit re-
fractio
, exiſtente circulo, puncto́ quſo exiſtente in perpendiculari, duct a à centro uiſus ſuper
conuexam
ſuperficiem corporis diaphani: formæreruiſæ à nullo puncto fiet refractio: & una
tantùm
uidebitur imago. Alhazen 26 n 7.
Sit centrum uiſus punctum a: ſitq́; b punctus rei uiſæ ultra corpus diaphanum groſsius illo cor-
pore
diaphano, quod eſt circa uiſum:
& ſit ſuperficies illius corporis diaphani, quod eſt ex parte b,
ſuperficies
conuexa, illa, quæ eſt ex parte uiſus a:
ſitq́; communis fectio ſuperficiei refractionis &
ſuperficiei
illius corporis diaphani per 69 th.
1 huius circulus c d e: cuius centrum ſit punctus z: &
ducatur
linea a c z d, quæ neceſſariò erit perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani per
72
th 1 huius:
quoniam tranſit per punctum z centrum eius: ſtiq́; b punctus rei uiſæ in perpen dicu-
lari
linea, quæ eſt a d.
Tunc itaque uiſus a comprehendet formam puncti b ſine aliqua refractio-
ne
.
Nam forma, quæ extenditur ſecundum lineam d a, extenditur rectè in corpore diaphano, quod
eſt
ex parte uiſus a per 3 huius:
ideo quòd linea d a eſt ex parte uiſus:
856[Figure 856]a r c e u p b h z b laris ſuper ſuperficiem corporis diaphani, quod eſt ex parte uiſus:

comprehendet
itaque uiſus a formam puncti b in ſuo loco, & rectè:

ſed
& in hac diſpoſitione forma puncti b nunquam refringitur ad
a
uiſum.
Aut enim punctus rei uiſæ, qui eſt b, erit in centro corpo-
ris
diaphani, quod eſt z:
aut extra illud, Si fuerit in cenrro z: tunc
nulla
linea, per quam extenditur forma punctib ad circumferẽtiam
circuli
c d e, refringitur ad uiſum a:
quoniam omnes illæ ſunt ſemi-
diametri
, perpendiculares ſuper ſuperſiciem conuexam corporis
diaphani
.
Et quia ſola linea z a exit à centro circuli c d e ad uiſum:
patet
quò d forma puncti b non refringitur ad uiſum a, cum punctus
b
fuerit in centro z.
Quòd ſi punctus b fuerit in linea c d extra cen-
trum
z:
aut igitur erit in linea d z: aut in linea z c. Si ſit in linea z c, ad-
huc
nulla ſui fiet refractio ad uiſum a.
Quod ſi fuerit poſsibile, eſto
quòd
refringatur ex puncto e:
& ducatur linea b e: & protrahatur
extra
circulum ad punctum h:
& protrahatur linea z e extra circu-
lum
ad punctum p:
erit itaque linea z p perpendicularis ſuper ſu-
perficiem
corporis diaphani, quod eſt ex parte uiſus.
Cum itaque
corpus
diaphanum, quod eſt circa uiſum, fuerit rarius corpore dia-
phano
, quod eſt circa rem uiſam, & circa punctum b:
patet per 4 hu-
ius
quòd forma puncti b, quádo exten ditur per lineam b e, refringitur in puncto e ad partem con-
trariam
illi parti, in qua eſt perpendicularis z p:
non ergo refringitur tunc forma puncti b ad uiſum
a
.
Quòd ſi punctum b ſit in linea d z, adhuc non refringitur forma puncti b ad uiſum a. Si enim hoc
eſt
poſsibile, ſit, ut refringatur ex puncto e:
& producatur linea b e ad punctum r: & protrahatur li-
nea
z e ad punctum p:
ſitq́; , ut forma puncti b refrin gatur ad uiſum a ex puncto e per lineam e a: pa-
làm
itaq;
quoniam angulus r e a eſt angulus refractionis: & angulus r e p eſt contentus à linea b e r,
per
quam extenditur forma puncti b, & à perpendiculari exeunte ab e puncto refractionis ſuper-
ſuperficiem
corporis diaphani, à qua fit refractio:
ergo per corollarium 8 huius angulus refractio-
nis
, qui eſt r e a, eſt minor angulo incidentiæ, qui eſt r e p:
& linea b z aut eſt minor quàm linea z e:
aut
æ qualis ei:
quia punctus b aut eſt inter duo puncta d & z, aut in puncto d: eſt itaque per 18 &
per
5 p 1 angulus e b z aut maior angulo b e z, auto æqualis ei:
ſed angulus a er per 16 p 1 maior eſt
angulo
e b z:
ergo & angulo b e z: & angulus r e p per 15 p 1 eſt æ qualis angulo b e z. Erit ergo angu-
lus
a e r maior angulo r e p:
quod eſt contra præoſtenſa & impoſsibile. Forma ergo puncti b non re-
fringitur
ad uiſum a ex puncto e:
ſed nec ex alio puncto circuli c d e: nex ex alia circumferentia ali-
cuius
circulorum in ſuperficie corporis diaphani, in quo eſt punctum b, exiſtentium, ut patet per 1
huius
.
Palàm ergo quoniam exiſtente puncto b in linea g d, non comprehenditur forma eius à uiſu
a
per refractionem ex aliquo puncto ſuperficiei corporis denſioris:
& non comprehenditur niſi ſo-
lum
unum punctum:
quoniam linea perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani denſio-
ris
non ſecat illius corporis ſuperficiem, niſi in un o tantùm pũcto:
unica ergo tantùm uidetur ima-
go
.
Similiter quoq; demonſtrandum ſi corpus diaphanum, quod eſt circa centrum uiſus punctum
a
, fuerit denſius corpore diaphano, quod eſt circa punctum rei uiſæ, quod eſt b.
Tunc enim ſemper
726424VITELLONIS OPTICAE fiet refractio ad perpendicularem ductam à dato puncto refractionis, & nunquam fiet ad centrum
uiſus
punctum a:
ſiue punctum rei uiſæ fuerit in linea c z: uel in linea z d: & ſequuntur maiora im-
poſsibilia
quàm prius.
Et ſi fuerit in centro z: patet quòd non refringitur, ſed uidetur directè forma
cius
:
& unica eſt eius imago. Patet itaq; propoſitum ſecundum omnes eius modos.
23. Cõmuni ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à quo fit refra-
ctio
, exiſtente circulo, puncto́uiſo iacente extr a perpendicularem, duct am à centro uiſus ſu-
per
ſuperficiem conuexam corporis diaphani großioris corpore diaphano uiſumcõtingente: ab
uno
tantùm puncto fiet refracgtio: & unica uidebitur imago: loco tamen imaginis diuerſificato
ſecundum
diuerſitatem loci puncti uiſi uel centri uiſus. Alhazen 27 n 7.
Eſto diſpoſitio, quæ in proxima præmiſſa, niſi quòd punctus rei uiſæ, qui eſt b, ſit extra lineam a
c
d, tamen intra circulum c d e.
Et quia forma puncti b non refringitur ad uiſum a, niſi à circumfe-
rentia
circuli c d e:
quæ eſt in ſuperficie refractionis, ut patet per 1 huius, & ex hypotheſit: fit ; illa re-
fractio
à concauitate corporis diaphani, quod eſt ex parte uiſus contingens conuexum corporis
diaphani
ex parte rei uiſæ:
ſit, ut refringatur ad uiſum a ex puncto e circuli c d e: dico quòd non po-
teſt
ex alio puncto ſuperficiei corporis illius refringi ad uiſum.
Sit enim, ſi poſsibile eſt, ut refringa-
tur
ex puncto alio circuli c d e, quàm ex puncto e:
qui ſit punctus in : & ducantur lineæ b e, a e, b m,
a
m, z e, z m:
ſit quoq; ut lineæ z e & b m, cum ſint in eadem ſuperficie circuli c d e, ſecent ſe in pun-
cto
, quod ſit g:
& producatur linea b e extra circulum uſq; ad punctum h: & linea b m uſq; ad pun-
ctum
n:
& linea z e uſq; ad punctum p: & linea z m uſq; ad punctum l. Erit itaq; angulus h e p per 15
p
1 æqualis angulo in cidentiæ:
quoniam uterque illorum eſt contentus ſub linea e b, per quam ex-
ten
ditur forma, & ſub perpendiculari e p, exeunte à loco refractionis, qui eſt e, ſuper ſuperficiem
corporis
, à quo ſit refractio:
eritq́; angulus h e a angulus refractionis: & erit angulus l m n per 15 p 1
æqualis
angulo incidentiæ contentus ſub linea n m, per quam extenditur forma, & ſub perpendi-
culari
l m, exeunte à loco refractionis, qui eſt m:
& angulus n m a eſt angulus refractionis, Erit itaq;
angulus
h e p aut æ qualis angulo n m l:
aut maior: aut minor. Sit ſit æqualis: tunc per 8 huius erit an-
gulus
h e a refractionis æqualis angulo n m a, qui eſt ſimiliter angulus refractionis.
Et quoniam
uterque
ipſorum cum ſuo compari ualet duos rectos per 13 p 1:
erit tunc angulus a m b æ qualis an-
gulo
a e b:
quòd producta linea a b patet eſſe impoſsibi-
857[Figure 857]a n r l c m e h p g z b s d o k le, & contra 21 p 1.
Si autem angulus h e p ſit minor an-
gulo
l m n:
erit angulus h e a minor angulo n m a per 8
huius
:
erit ergo per 13 p 1 angulus a m b minor angulo a
e
b:
quod iterum eſt contra 21 p 1 & impoſsibile. Si uerò
angulus
h e p ſit maior angulo l m n:
extrahatur linea e b
in
partem puncti b ad punctum circumferentiæ, qui ſit
f
:
& extrahatur linea m b ultra punctum b ad punctum
circumferentiæ
, qui ſit o.
Angulus itaque e b m erit per
54
th.
1 huius æqualis angulo, qui eſt apud circumferen-
tiam
, cadens in arcum æqualem duobus arcubus e m &
f
o.
Et cum angulus h e p ex hypotheſi ſit maior angulo
n
m l:
erit angulus z e b per 15 p 1 maior angulo n m l: ergo
& angulo b m z per eandem 15.
Cum ergo angulus z e b
ſit
maior angulo b m z:
erit exceſſus anguli m z e ſupra
angulum
e b m, æqualis exceſſui anguli z e b ſupra angu-
lum
b m z per 32 p 1.
Cum enim in trigonis e b g & m g z
anguli
interſectionia ad punctum g ſint æquales, ut pa-
tet
per 15 p 1, & quilibet reliquorum duorum angulorum
cum
ſuo tertio ualeat duos rectos:
patet quòd duo an-
guli
reliqui unius trigoni ſunt æquales duobus reliquis
angulis
alterius trigoni.
In quanto ergo angulus z e b eſt
maior
angulo b m z, in tanto angulus m z e eſt maioran-
gulo
e b m.
Arcus uerò reſpiciens an gulum m z e, cum fuerit apud circumferentiam, erit duplus ad
arcum
m e per 20 p 3 & 33 p 6.
Si ergo angulus m z e fuerit maior angulo m b e: tunc arcus m e du-
plicatus
erit maior duobus arcubus m e & f o:
& erit exceſſus arcus m e duplicati ſupra duos arcus
m
e & f o, æqualis exceſſui arcus m e ſupra arcum f o:
quoniam arcus m e utrique eſt communis,
quo
ablato remanet idem exceſſus:
& ſi uarietur proportio geometrica, non tamen uariatur pro-
portio
arithmetica.
Exceſſus ergo anguli m z e ſupra angulum e b m, eſt ille, qui reſpicit apud cir-
cumferentiam
exceſſum arcus m e ſupr a arcum f o:
ſed exceſſus arcus m e ſupra arcum f o eſt mi-
nor
duobus arcubus m e & f o:
quonitam eſt pars arcus m e: ergo exceſſus anguli m z e ſupra angu-
lum
m b e eſt minor angulo m b e per 33 p 6, & ut patet ex præmiſsis.
Exceſſus itaque anguli z e b
ſupra
angulum z m b eſt minor angulo m b e:
ergo, ut ſuprà patuit per 15 p 1 exceſſus anguli h e p
fupra
angulum n m l eſt minor angulo m b e:
ergo exceſſus anguli refractionis, qui eſt h e a, ſupra
angulum
refractionis, qui eſt n m a, eſt multo min or angulo m b e per 8 huius:
ſed exceſſus an-
727425LIBER DECIMVS. guli h e a ſupra angulum n m a eſt exceſſus anguli a m b ſupra angulum a e b per 13 p 1: exceſſus ita-
que
anguli a m b ſupra angulum a e b eſt minor angulo m b e:
exceſſus uerò anguli a m b ſupra an-
gulum
a e b eſt duo anguli m a e & m b e:
quod patet per 33 th. 1 huius producta linea a b. Duo ita-
que
anguli m a e & m b e ſunt minores angulo m b e, totum ſua parte:
quod eſt impoſsibile. Forma
itaque
puncti b non refringitur ad uiſum a ex alio puncto circuli c d e, quàm ex puncto e:
unicam
ergo
habebit imaginem.
Et hoc eſt propoſitum primum. Sed & locus imaginis diuerſatur ſecun-
dum
diuerſitatem loci, in quo eſt propoſitum primum.
Sed & locus imaginis diuerſatur ſecun-
cta
b & z ad utram que partem trans cir culum c d e:
quæ aut concurret cum linea e a: aut erit æqui-
diſtans
ei.
Si concurrat: tunc concurſus aut erit ad partem diametri, ad quam eſt b, propinquior pe-
ripheriæ
, ut in puncto k:
aut concurrent in puncto aliquo alio ad partem uiſus, ut in puncto r. Si
itaque
concurſus fuerit in puncto k:
tunc per 15 th. huius erit imago ante uiſum: & erit forma ma-
nifeſtè
comprehenſa à uiſu:
quoniam eſt in perpendiculari z k producta à centro corporis diapha-
ni
ſuper ſuperficiem corporis diaphani.
Quòd ſi concurſus fuerit in puncto r: erit imago in puncto
r
:
& tunc forma comprehenditur à uiſu in eius oppoſitione: ſed non manifeſtè, quia comprehen-
ditur
à uiſu extra ſuum locum, ſcilicet extra ſuperficiem corporis diaphani inter uiſum & illam ſu-
perficiem
.
Siuerò linea b z fuerit æquidiſtans lineæ e a: tunc erit linea b z media inter duas lineas
k
b z & b z r:
& tuncimago uidebitur indeterminata: & forma comprehendetur in loco refractio-
nis
, ut patet per 15 huius.
Et hoc eſt propoſitum. Ex his itaque patete, quòd re, cuius forma compre-
henditur
à uiſu, exiſtente ultra corpus diaphanum groſsius corpore diaphano, quod eſt ex parte
uiſus
, non ſit refractio niſi ab uno tantùm ſuperficiei illius corporis puncto:
& res illa non habet,
niſi
imaginem unicam:
neque comprehenditur, niſui unum tantùm. hæc enim refractio eſt à con-
cauitate
corporis diaphani, quod eſt ex parte uiſus contingentis conuexum corporis diaphani,
quod
eſt ex parte rei uiſæ.
Patet etiam, quod ſecundum diuerſitatem ſituationis puncti a, qui eſt
centrum
uiſus, fit diuerſitas locorum imaginum formę puncti b non tranſmutati ſecundum ſitum:

quoniam
eadem eſt huius cum præmiſſo modo alio declaratio, niſi quòd tunc puncta refractio-
num
diuerſificantur.
24. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à quo fit re-
fraction
, exiſtente circulo, puncto́ uiſo iacente extr a perpendicularem ductam à centro uiſus
ſuper
ſuperficiem corporis diaphani rarioris diaphano uiſum contingente: ab uno tantùm pun-
cto
fiet refractio: & unica refracta uidebitur imago, loco tamę imaginis diuerſificato ſecundum
diuerſitatem
loci puncti uiſi uel centri uiſus. Alhazen 28 n 7.
Eſto omnis diſpofitio, ut in præcedente, niſi quòd punctum b nunc ponimus eſſe cẽtrum uiſus,
& punctum a punctum rei uiſæ.
R efringatur itaq; forma puncti a ad uiſum b à puncto e: & erit linea
refractionis
e b.
Forma itaq; extenſa per lineam a e refringitur per lineam e b, ſicut in præcedente
propoſitione
forma extenſa per lineam b e refringitur per lineam e a.
Si itaq; forma puncti a refrin-
gitur
ad uiſum b ex alio puncto circuli c d e, quàm ex puncto è:
tunc utiq; forma puncti b refringe-
retur
ad uiſum a ex eodem puncto, ut oſtenſum eſt in 9 huius:
ſed iam in præcedente declaratum
eſt
hoc eſſe impoſsibile.
Forma enim extẽſa per lineam b e, & refracta per lineam e a, per præceden-
tem
proximam non poteſt refringi ad uiſum exiſtẽtem in puncto a ab alio puncto circuli c d e, neq;

ex
alio puncto ſuperficiei corporis diaphani:
quoniam in ſuperficie refractoinis ſolus cadit ille cir-
culus
.
Non ergo refringetur forma puncti a ad uiſum exiaſtentem in puncto b ex alio puncto circuli
c
d e, niſi ex puncto e:
& unica tantùm uidebitur imago, De diuerſitate quoq; locorum imaginum
eſtitem
, ſicut in præmiſſa, declarandum.
Patet ergo propoſitum.
25. Cum ſuperficies ſphærica conuexa corporis diaphani denſioris aere fuerit oppoſita uiſui
exiſtenti
extra circulum cõmunis ſextionis ſuperficiei refractionis & corporis ſphærici diapha-
nidenſioris
: proßibile eſt lineam rectam taliter ſiſti, ut aliquis ipſius punctus directè, & diuerſa
puncta
eiuſdem lineæ uideãtur refractè: tota́ forma illius line æ refringatur à protione ſuper-
ficiei
corporis illius terminata circulo non magno: & locus imaginis ſuæ ſit in centro uiſus.
Alhazen
29 n 7.
Eſto communis ſectio ſuperficiei refractionis & corporis ſphærici conuexi denſioris diaphani
quàm
eſt aer, circulus g e d, cuius centrum ſit z:
ducaturq́; ſemidiameter z e: ſuper cuius terminum
e
fiat per 23 p 1 angulus z e k æqualis maximo angulo incidentiæ, quem continet linea extenſionis
formæ
puncti rei exiſtentis ſub illo diaphano, ad uiſum exiſtentem extra illud diaphanum in aere
uel
in alio diaphano rariori, cum linea perpẽdiculari ducta à puncto e ſuper ſuperficiem illius cor-
poris
, à qua fit refractio:
fiatq́; angulus k e t per eandem 23 p 1 æ qualis medietati maximi angulire-
fractionis
, qui poteſt fieri inter corpora diaphana quæcunq;
data, ut inter aquam & aerẽ, uel econ-
uerſo
:
hoc autem eſt poſsibile: quoniam omnes iſti anguli per 8 huius ſuntnoti. Et à puncto z cen-
tro
corporis groſsioris ducatur linea æquidiſtans lineæ e t per 31 p 1:
quæ producta ex utraque par-
te
ad circumferentiam ſit g z d:
& linea e z ex parte puncti e protrahatur extra corpus illud uſq; ad
h
punctum.
Cum ita que, ut patet ex præmiſsis, proportio anguli z e k ad duplum anguli k e t ſit
728426VITELLONIS OPTICAE xima proportio, quam angulus incidentiæ, quem continet linea, per quam extenditur forma pun-
cti
rei uiſæ ad ſuperficiem corporis, à qua refringitur, cum linea per
858[Figure 858]a l g h e z d k b t pendiculari à puncto refractionis ſuper ſuperficiem illius corporis
educta
, poſsit habere ad angulum reſractionis, quem exigit ille an-
gulus
incidẽtiæ quo ad ſenſum (anguli enim refractionis, qui ſiunt
inter
duo corpora diuerſæ diaphanitatis, à luce tranſeunte perilla
corpora
diuerſantur, quorũ diuerſitas quo ad ſenſum, habet finem,
quem
ſi angulus exceſſerit:
tunc ſenſus non comprehendet quan-
titatem
refractionis:
cõprehendet enim directè cẽtrum lucis tran-
ſeuntis
per illa duo corpora in rectitudine lineæ, per quam exten-
ditur
:
& hoc plenius experiri poteſt per inſtrumentum, quo ſupe-
rius
uſi ſumus) & cum, ut patet expræmiſsis, angulus e z d ſit ma-
ior
angulo k et:
ponatur ergo angulus d z t æ qualis angulo k e t per
27th
.
1 huius. Quia itaq; linea e k concurrit cum linea e t: patet per
2
th.
1 huius quia concurrit linea a d eius æ quidiſtante: ſit ut con-
currat
in puncto b.
Similiter quoq; linea z t cõcurret cum linea e t:
ſit
, ut concurrat in puncto t.
Et quia lineæ e b & z e ſunt inter duas
lineas
æ quidiſtantes, & in eadem ſuperficie:
patet quòd ipſæ ſe in-
terſecant
:
ſit pũctus ſectionis k: eritq́; per 32 p 1 angulus z k e æqua-
lis
duobus angulis k z b & k b z:
ſed angulus k b z eſt per 29 p 1
æ
qualis angulo k e t:
angulus ergo z k e eſt æ qualis duplo anguli k
e
t:
ergo per 7 p 5 erit proportio anguli z e k ad angulem z k e ma-
xima
proportio, quę eſt poſsibilis inueniri inter angulum inciden-
tiæ
(quem continet linea, per quam extenditur forma, & perpen-
dicularis
exiens à loco refractionis) & inter angulum refractionis,
quem
exigit ille angulus incidentiæ.
Item à puncto e per 31 p 1 du-
catur
linea æ quidiſtans lineæ t z, quæ per 2 th.
1 huius cõcurret cum
linea
z g uerſus punctum g:
ſit itaq; punctus concurſus a: & extra-
hatur
linea b e extra circulum g e d uſq;
ad punctum li erit ergo an-
gulus
l e a æ qualis angulo z k e per 29 p 1:
& angulus l e h æ qualis eſt angulo z e k per 15 p 1. Erir
ergo
, ut patet ex præ miſsis, angulus l e a angulus ille refractionis, quem exigit angulus l e h:
quo-
niam
per 15 p 1 angulus l e h eſt æ qualis angulo z e k, qui acceptus eſt talis, ut proponitur.
Si itaque
centrum
uiſus fuerit in puncto a, aliquo ſcilicet puncto aeris, & corpus diaphanum denſius aere
(cuius conuexum eſt ex parte uiſus a) ſuerit continuatum uſque ad punctum b, & non fuerit di-
ſtinctum
apud circulum g d e e x parte b, ita ut diuerſitas alterius diaphani non impediat naturam
refractionis
:
tunc forma punctio b extenditur per lineam b e, & refringitur per lineam e a: & com-
prehenditur
à uiſu in puncto a per lineam e a.
Et quoniam angulus refractionis, qui eſt a el, poteſt
diuidi
pluribus portionibus earum, quæ poſſunt eſſe inter angulos refractionis & angulos inci-
dentiæ
, quos continent dictæ perpendiculares cum lineis, per quas incidunt formæ corporibus
diaphanis
, à quarum ſuperficie refringuntur:
in linea itaque d b erunt plura puncta, quoram for-
extenduntur ad arcum g e, & refringuntur ab illo ad uiſum a:
& forma totius lineæ d b, in qua
ſunt
omnia illa puncta, refringuntur ad uiſum a e x arcu g e.
Si itaque figatur linea a g b, & reuolua-
tur
trigonum a e b in cirucuitu lineæ a b fixæ, & pars ſuperficiei corporis diaphani, quæ eſt ex par-
te
rei uiſæ, fuerit ſphærica:
tunc punctum e, quod eſt punctum refractionis, ſignabit motu ſuo in
ſuperficie
corporis ſphærica conuexa circulum exparte uiſus a, à quo tota refringetur forma pun-
cti
b ad uiſum a:
ſed locus imaginis in tota peripheria circuli refractionis erit unus: quoniam, ut pa-
tet
per 15 huius, locus imaginis eſt centrum uiſus, in quo concurrit linea extenſionis formæ, quę eſt
e
a, & perpẽdicularis b z a.
Similiterq̃; formæ omnium punctorum lineæ d b, excepto puncto d, re-
fringuntur
ab aliquo puncto arcus e g, ſecundum quod præmiſſum eſt:
& locus imaginis omnium
illorum
punctorum ſemper erit in centro uiſus:
& ſic tota imago illius rei uiſæ eſt una. Compre-
henditur
itaq;
forma huius rei uiſæ ab ipſo uiſu formæ circularis apud ciculũ refractionis: & uni-
cus
eius punctus ſuperior circa punctum d uidetur in rectitudine perpendicularis, tranſeuntis per
centrum
uiſus & rem uiſam.
Cum ergo centrum uiſus fuerit in uno corpore diaphano, & res uiſa
fuerit
in alio diaphano denſiori:
& ſuperficies corporis diaphani denſioris, quæ eſt ex parte uiſus,
fuerit
ſphærica conuexa:
ſueritq́; uiſus extra circulum, cuius conuexum eſt ex parte uiſus; fueritq́;
ille
circulus remotior à uiſu quàm pũctum remotius formæ (cuius fit refractio, ut eſt in propoſito
punctum
b) diſtans fuerit à duo bus punctis ſectionis factæ inter perpendiculares & circumferen-
tiam
:
& corpus diaphanũ denſius, quod eſt à parte rei uiſæ, fuerit totũ continuũ uſq; ad locũ, in
quo
eſt res uiſa, nec fuerit in aliquo puncto mediũ interciſum:
tunc uiſus cõprehendet formã illius
rei
uiſæ & uerè & refractè:
& locus imaginis illius rei uiſæ erit in cẽtro uiſus: uidebitur aũtin in ſuper-
ficie
uiſus.
Quod eſt propoſitũ. Si uerò ſic accidat, ut perpũdicularis ducta à re uiſa ſuper ſuperficiẽ
corporis
, à qua fit refractio, æ quidiſtet alicui illarum linearũ, per quas forma peruenit ad uiſum, &
alicui
non:
poſsibile erit, ut forma rei uideatur partim in ſuperficie corporis, à quo fit refractio, &
729427LIBER DECIMVS. partim in ſuperficie uiſus: & hoc erit ut monſtruoſum. Huiuſmodi quoq; inſinita accidunt ſecun-
dum
diuerſitatem lineæ perpendicularis, reſpectu lineæ extenſionis ipſius formæ.
Eodem quoq;
modo
demonſtrandum eſt, ſi punctus rei uiſæ fuerit in diaphano rariori, & centrum uiſus in dia-
phano
denſiori, diſpoſita figura ſecundum diſpoſitionem illorum angulorum, qui tali perti-
nent
refractioni.
26. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à quo fit refra
ctio
, exiſtente circulo, puncto́ rei uiſæ exiſtente in perpendiculari ducta à centro uiſus ſuper
concauam
ſuperficiem corporis diaphani oppoſit am uiſui: forma reiuiſæ rectè occurret uiſui, &
à
nullo puncto fiet refractio: una quo tantùm uidebitur imago. Alhazen 30 n 7.
Sit a centrum uiſus: & ſit b punctus rei uiſæ ultra corpus diaphanum, quod ſit, exempli cauſſa,
groſsius
illo, in quo eſt centrũ uiſus a:
ſit quoq; corporis groſsioris ſuperficies, quæ eſt ex parte ui-
ſus
ſphærica cõcaua:
cuius ſit centrũ g. Dico quòd pũctis a & b exiſten
tibus
in una linea perpendiculari ſuper ſuperficiẽ illius corporis con-
859[Figure 859]t a e y z bcaui:
tunc b punctus rei uiſæ unam ſolam habebit imaginem, & unam
tantùm
formam apud centrum uiſus a.
Ducatur enim linea a g: & ex-
trahatur
rectè uſq;
ad punctum z. Erit ergo per 72th. 1 huius linea a z
perpendicularis
ſuper ſuperficiem concauam corporis diaphani.
Sit
quoq
;
punctus b in linea a z: uiſus itaq; a comprehendet formam pun-
cti
b in rectitudine lineæ a b:
quoniam linea a b eſt perpendicularis ſu-
per
concauam ſuperficiem illius corporis, quod eſt diaphanum groſ-
ſius
:
neq; ab aliquo puncto ipſam poterit comprehendere refractam,
Cuius
contrarium ſi detur eſſe poſsibile:
eſto, ut forma puncti b re-
fringatur
ad a uiſum à puncto corporis e:
& ducantur lineæ b e & g e:
eritq́
;
linea g e perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit re-
fractio
:
& extrahatur linea b e uſq; ad punctum t: angulus itaq; t e g eſt
angulus
incidentiæ contentus à linea, per quam extenditur forma, &
à
linea perpendiculari exeunte à loco refractionis ſuper ſuperficiem
corporis
, à qua fit refractio.
Et quia corpus, quod eſt ex parte uiſus a,
ſubtilius
eſt illo, quod eſt ex parte rei uiſæ, in qua eſt punctum b:
pa-
làm
per 4 huius quoniam erit refractio ad partem contrariam illi par-
ti
, in qua eſt perpendicularis, quæ e g:
& linea e t non concurrit cum li-
nea
b a aliquo modo.
Forma ergo puncti b non refrin gitur ad uiſum a.
Non
ergo cõprehendet uiſus ipſam refractè, ſed ſolùm rectè:
non ergo
habebit
apud uiſum a punctum b niſi unam folam formam & unam
imaginem
.
Si uerò corpus, in quo eſt res uiſa, ſuerit rarius corpore, in
quo
eſt centrũ uiſus, adhuc eadem eſt demonſtratio:
nec enim adhue
perueniet
refractio ad centrum uiſus.
Patet ergo propoſitum.
27. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corpo
ris
diaphani, à quo ſit refractio, exiſtente circulo, puncto uiſoiacen
te
extra perpendicularem ductam à centro uiſus ſuper ſuperficiem
concauam
oppoſitam uiſui corporis großioris diaphano contingente uiſum: ab unot tantùm pun
cto
ſiet refractio: & unica refract a uidebitur imago: loco tamen imaginis diuerſiſicato ſecundũ
diuerſitatem
loci punctiuiſi. Alhazen 31 n 7.
Eſto diſpoſitio, quæ in præcedente: & ſit punctus b extra lineam a z. Et quoniam, ut patet per 2
th
.
huius, omnis ſuperficies refractionis perpendicularis eſt ſuper ſuperficiem corporis, à quo fit re
fractio
, ſit per 69 th.
1 huius communis ſectio ſuperficiei refractionis, & ſuperficxiei concauæ cor-
poris
diaphani, à quo fit refractio, circulus h d k, cuius centrum ſit g:
& ſit punctus refractionis for-
puncti b ad uiſum a punctum h.
Dico quòd fiet refractio formæ puncti b ad uiſum a ex alio
puncto
circuli h d k, quàm ex puncto h.
Si enim hoc ſit poſsibile, ſit illud aliud punctum refractio-
nis
m:
& ducãtur lineæ a h, b h, g h, a m, b m, g m: ſecetq̃; linea h a lineã m g in pũcto f: & protrahatur
linea
b h intra corpus diaphanum reliquum ad punctum c:
& linea b m ad punctum n: & linea g h
ad
punctũ l:
& linea g m ad punctũ p: ſecet quoq; linea a g protracta ultra punctũ g circumferentiã
circuli
in puncto k.
Aut igitur centrum uiſus a erit in linea k d, quę eſt diameter circuli: aut extra il-
lam
ultra punctum k.
Si uiſus a fuerit in linea k d: tunc aut erit in centro g: auto in altera duarum li-
nearum
g k uel g d.
Si ergo fuerit a centrũ uiſus in centro g: tunc forma puncti b non refringetur ad
uiſum
a per pręmiſſam proximã propoſitionem:
lineæ enim continuantes corpus diaphanũ ſphæ-
ricũ
centro g, per 72.
th. 1 huius ſunt perpendiculares ſuper ſuperficiẽ corporis, quod eſt ex par-
re
uiſus:
non fit autem aliqua refractio formarum incidentium ſecundum lineas perpendiculares,
730428VITELLONIS OPTICAE ut ibi oſtenſum eſt. Forma itaq; puncti b non refringetur ad uiſum a in centro corporis diapha-
ni
exiſtentem.
Quòd ſi uiſus a fuerit in linea g d: tunc linea h cerit inter duas lineas h a & h g: & ſi-
militer
linea n m erit inter duas lineas m a & m g:
quoniam per 4 huius & ex hypotheſi refractio fit
ad
partem contrariã parti ambarũ perpendicularium, quæ ſunt h g & m g:
corpus enim diaphanũ,
quod
eſt parte uiſus a, eſt ſubtilius illo corpore diaphano, quod eſt ex parte rei uiſæ.
Si autem linea
h
c fuerit inter duas lineas h a & h g, & a centrum uiſus
fuerit
in linea g d:
tũe angulus b h a erit ex parte puncti
860[Figure 860]k g o e a d z c n s h m d, ſeilicet reſpiciens punctũ d:
& ſimiliter angulus b m a
erit
ex parte puncti d:
& erit punctum b ultra lineam g h
l
uerſus punctũ k:
quod patet per 15 p 1. Si enim linea h c
cadit
inter lineas h a & h g:
tunc oportet quòd linea h b
cadat
inter lineas h l & g k:
& erit angulus c h g angulus
incidentiæ
contentus à linea, per quam extenditur for-
ma
, & à perpendiculari g h:
& ſittiliter erit angulus n m
gangulus
incidentię:
& erit angulus c h a angulus refra
ctionis
:
& ſimiliter angulus n m a. Angulus uerò n m g
aut
erit ęqualis angulo c h g:
aut maior: aut minor. Si æ-
qualis
:
ergo & angulus n m a erit æ qualis angulo c h a ք
8
huius:
& angulus b m a erit æ qualis angulo b h a ք 13 p
1
:
hoc aũt impoſsibile & cótra 33 th. 1 huius, & 21 p 1, ut pa
tet
ducta linea b a.
Si aũtangulus n m g ſit maior angulo
c
h g:
erit quoq: per 8 huius angulus n m a maior angulo
c
h a:
& ſic angulus b m a erit minor angulo b h a: quod
eſt
item impoſsibile, ut prius.
Quòd ſiangulus n m g ſit
minor
angulo c h g:
tunc angulus n m a per 8 huius erit
minor
angulo c h a:
& ſic totus angulus refractus, qui eſt
a
m g, erit minor toto angulo refracto, qui eſt a h g:
& e-
rit
diminutio anguli refractionis, qui eſt n m a, ab angu-
l
o refractionis, qui eſt c h a, minor quàm diminutio an-
guli
a m g ab angulo a h g, qui ambo ſunt anguli refracti:

(& ſi quandoq;
in eadem proportione plus excedit an-
gulus
refractus maior minorem, quàm illorum angulo-
rum
refractionis maior minorem, ut pater per 8 huius,
& ex tabulis) ſed diminutio anguli a m g ab angulo a h g eſt æ qualis diminutioni anguli h g m ab
angulo
h a m:
ideo quia duo anguli contrapoſiti, qui ſunt ad punctum f, punctũ ſcilicet ſectionis li-
nearum
h a & m g, ſunt æqualies per 15 p 1, & reliqui duo anguli trigonorum g f h & a f m cuiuslibet
cum
ſuo tertio ualent duos rectos per 32 p 1.
Diminutio itaq; anguli refractionis, qui n m a, ab angu
lo
refractionis a h c eſt minor quàm diminutio anguli h g m ab angulo h a m.
Educantur itaq; duæ
lineę
h a & m a ad circumferentiã circuli:
& incidat linea a h puncto e: & linea m a puncto o: erit er-
go
angulus h a m ille angulus, quem reſpiciunt in circumferentia circuli h d k duo arcus h m & o e
per
54 th.
1 huius: & an gulũ h g m reſpicit in circumferentia arcus h m duplicatus per 20 p 3. Et quo-
niam
angulus h g m eſt minor angulo h a m:
ideo quia, ut patet ex præmiſsis, angulus a h g eſt ma-
ior
angulo a m g:
patet per 33 p. 6 quia arcus duplicatus h m eſt minor duobus arcubus h m & e o:
& erit diminutio arcus duplicati h m à duobus arcubus h m & e o, diminutio arcus h m ab ar-
cu
e o:
quoniam arcus h m utrobiq; eſt communis. Ergo diminutio anguli n m a ab angulo cha
erit
minor angulo, quem reſpicit apud circumferentiam diminutio arcus h m ab arcu e o:
ſed an-
gulus
, quem reſpicit apud circumſerentiam diminutio arcus h m ab arcu e o eſt minor angulo h
a
m, ut patet ex præmiſsis:
ergo diminutio anguli n m a ab angulo c h a erit minor angulo h a
m
:
ergo per 13 p 1 exceſſus anguli b m a ſupera angulum b h a eſt minor angulo h a m: ſed exceſſus an-
guli
b m a ſupera angulum b h a per 33 th.
1 huius ſunt duo anguli h a m & h b m: ergo illi duo angu-
li
ſunt minores an gulo h a m, totum ſua parte:
quod eſt impoſsibile. Quòd ſi centrum uiſus a, fuerit
in
linea g k:
tunc, ſicut prius oſtenſum eſt, linea h c erit inter duas lineas h g & h a: & linea m n erit
inter
duas lineas m g & m a:
erit ergo angulus b h a ex parte pucti k: & ſimiliter angulus b m a e-
rit
ex parte puncti k:
& erit punctũ rei uiſæ, quod eſt b, infra lineam g m p ex parte d: & itẽ, ut prius,
anguli
c h g & n m g ſunt anguli incidentię contenti à lineis, per quas extenditur forma, & à perpen
dicularibus
exeuntibus à punctis refractiõis:
& anguli c h a & n m a ſunt anguli refractiõis. Si itaq;
angulus
c h g fuerit æ qualis angulo n m g:
tũc erit, ut prius, per 8 huius angulus c h a æ qualis angu-
lo
n m a:
& ſic item per 13 p 1 angulus b h a erit æ qualis angulo b m a: quod eſt impoſsibile & contra
21
p 1 ducta linea b a, ut ſuperà.
Si uerò angulus c h g eſt maior angulo n m g: tũc per 8 huius angulus
c
h a erit maior angulo n m a:
& ſic itẽ angulus b h a erit minor angulo b m a: quod eſt impoſsibile,
ut
ſuprà.
Quòd ſi angulus c h g fuerit minor angulo n m g: tunc angulus c h a eſt minor angu-
lo
n m a:
& ſic totus angulus g h a erit minor totali angulo g m a: eritá; tũc modo pręoſtenſo angu
lus
h g m minor angulo h a m.
Ergo diminutio anguli h g m ab angulo h a m erit minor ꝗ̃ angulus
g
m a:
& diminutio anguli c h a ab angulo n m a eſt minor ꝗ̃ diminutio anguli g h a ab angulo g m a:
731429LIBER DECIMVS. eſt ergo minor quàm diminutio anguli h g m ab angulo h a m: ergo diminutio anguli c h a ab an-
gulo
n m a eſt minor quàm angulus g m a.
Sed diminutio anguli c h a ab angulo n m a eſt exceſſus
861[Figure 861]e o a c n g d z k h m l p b862[Figure 862]a k r q c n h l m d p e b anguli b h a ſupera angulũ b m a ք 13 p 1:
exceſſus uerò anguli b h a ſupera angulum b m a ſunt duo an-
guli
h a m & h b m per 33 th.
1 huius: ergo iſti duo anguli ſimul ſuperti ſunt minores angulo h a m,
totum
ſua parte:
quod eſt impoſsibile. Si uerò centrum uiſus a fuerit extra diametrum k d: hoc e-
rit
ad partem k, quæ reſpicit partem concauam ſuperficiei ſphæræ diaphanæ:
quoniam ad par-
tem
z eſt conuexitas ſphæræ corporis diaphani, à cuius ſuperficie fit refractio.
Si itaq; tunc cor-
pus
diaphanum, in quo eſt centrum uiſus a, fuerit continuum ad uiſum a, ducantur duæ lineæ a
h
& a m.
et quoniam illæ lineæ non ſunt contingentes circulum d m k: palàm per 57th. 1 huius
quoniam
circulum ſecabunt:
ſecetq́; ipſum linea a h in puncto q: & linea a m in puncto r: & produ
cantur
aliæ lineæ, ut prius.
Si itaq; angulus c h g fuerit æqualis angulo n m g: tunc angulus b h a
eſt
æqualis angulo b m a:
quod eſt impoſsibile, ut prius. Et ſiangulus c h g fuerit maior angulo n
m
g, & angulus c h a erit maior angulo n m a:
erit ergo per 13 p 1 angulus b h a minor angulo b m a:
quod
item eſt impoſsibile, ut ſuprà.
Si uerò angulus c h g fuerit minor anguluo n m g: erit angulus
c
h a minor angulo n m a:
& totus angulus g h a minor toto anguluo g m a: ergo, ut prius, erit angu-
lus
h g m minor angulo h a m:
ſed angulus h g m eſt ille, quẽ apud circumferentiã reſpicit arcus h m
duplicatus
:
& angulus h a m eſt ille angulus, quẽ reſpicitin circum ferẽtia exceſſus arcus h m ſupra
arcũ
r q, ut patet ք 55 th.
1 huius: ergo arcus h m duplicatus eſt minor exceſſu arcus h m ſupra arcũ r
q
:
eſt impoſsibile: quoniam ſic ſequitur totum eſſe minus ſuna parte. Vbicunq; ergo ſecundum
hypotheſim
præmiſſam ſit punctum rei uiſibilis, quod eſt b, extra perpendicularem ductam à cen-
tro
uiſus a ſuper ſuperficiem corporis diaphani oppoſiti uiſui:
patet quia imago formæ puncti
b
non refringitur ad uiſum a, niſi ab uno tantùm puncto:
& erit una tantùm imago reſracta. Diuer-
ſificabitur
quoq;
ſemper locus imaginis ſecundum diuerſitatẽ concurſus perpendicularis ductæ
à
puncto b rei uiſæ ſuper ſuperficiem corporis diaphani, à quo fit refractio, cum linea, per quam
extenditur
forma ad centrum uiſus a:
eritq́; locus imaginis quandoq; retro uiſum: quandoq; an-
te
uiſum:
quandoque in centro uiſus. Et ſi illas lineas contingat fieri æquidiſtantes, ut non con-
currant
:
erit locus imaginis in puncto refractionis: ſcilicet in ſuperficie corporis, à qua fit refra-
ctio
, ut hæc omnia declarata ſunt per 16 huius.
Patet ergo propoſitum.
28. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & ſuperficiei corporis diaphani, à quo fit re-
fractio
, exiſtente circulo, puncto́ rei uiſæ iacente extra perpendicularem ductam à centro ui-
ſus
ſuper concauam ſuperficiem, oppoſitam uiſui corporis rarioris diaphano cõtingente uiſum:
ab
uno tantùm puncto fiet refr actio: & unica refracta uidebitur imago. Alhazen 32 n 7.
Remaneat omnis diſpoſitio proximæ præcedentis, niſi quòd punctum b ſit centrum uiſus, & a
ſit
punctũ rei uiſę.
Refringatur itaq; forma puncti a à puncto ſuperficiei corporis diaphani, quod eſt
h
:
& erit linea refracta, quę a h b: forma itaq; extenſa per lineã a h, refringitur քlineã h b: ſicut in prę-
cedẽte
figuratiõe forma extenſa ք lineã b h, refringitur ք lineã h a.
Si itaq; forma pũcti a refringitur
ad
uiſum b ex alio pũcto circuli h d k, ꝗ̃ ex puncto h:
tũc utiq; forma pũcti b refringitur ad uiſum exi
732430VITELLONIS OPTICAE ſtentem in puncto a ex eodem puncto, ut patet per 9 huius: ſed iam in pręcedente declaratum eſt
hoc
eſſe impoſsibile.
Forma enim extenſa per lineam b h & refracta per lineam h a, poteſt refrin-
gi
ad uiſum in punctum h ab alio puncto circuli h d k, quàm ex puncto h:
neq; exaliquo alio puncto
ſuperficiei
corporis diaphani:
quoniam in ſuperficie refractionis ſolus cadit ille circulus. Non ergo
refringitur
forma puncti a ad uiſum exiſtentem in puncto b ex alio puncto circuli h d k, niſi ex pun-
cto
h:
& unica tantùm uidebitur imago. Et hoc eſt propoſitum.
29. Concaua ſuperficic corporis diaphani denſioris aere uiſui oppoſita: poßibile eſt lineam re-
ctam
taliter ſiſti, ut aliquis eius punctus directè, & diuerſa puct a eiuſdem lineæ uide antur re
fractè
: tota́ forma illius lineæ refringatur à portione ſuperficiei illius corporis: & locus imagi-
nis
ſuæ ſit in centro uiſus. Alhazen 29 n 7.
Eſto per modum 25 huius, Communis ſectio ſuperficiei refractionis, & corporis ſphærici conca-
ui
denſioris aere (ut uitri uel cryſtalli) circulus g e d, cuius centrum ſit punctum z:
ducaturq́; ſemi-
diameter
z e:
ſuper cuius terminum, punctum e fiat per 23 p 1 angu-
lus
z e k æqualis maximo angulo incidentiæ, quem continet linea
extenſionis
formæ puncti rei exiſtentis ſub illo diaphano, ad uniſum
863[Figure 863]s f g h z e d k b t exiſtentem extra illud diaphanum in aere uel in alio diaphano ra-
riori
, cum linea perpendiculari ducta à puncto e ſuper ſuperficiem
illius
corporis, à qua fit refractio:
fiatq́; angulus k e t per eandẽ 23 p 1
æ
qualis medietati maximi anguli refractionis, qui poteſt fieri inter
illa
corpora diaphana quæcuq;
data, ut, exempli cauſſa, inter ui-
trum
concauum & aerem (hoc autem eſt poſsibile:
quoniam o-
mnes
iſti anguli per 8 huius ſunt noti) & à puncto z centri corporis
concaui
, ut uitri uel cryſtalli, ducatur linea æquidiſtans lineę e t per
31
p 1, quæ producta ex utraq;
parte ad circumferenctiam ſit g z d:
& linea e z ex parte puncti e protrahatur extra corpus illud uſ-
que
ad punctum h.
Atque ſic completa totali figuratione & de-
monſtratione
25 huius:
patet quòd concaua ſuperficie corporis
diaphani
denſioris aere uiſui oppoſita, poſsibile eſt lineam rectam
taliter
ſiſti, ut aliquis eius punctus uideatur directè, & diuerſa pun-
cta
eiuſdem lineæ uideantur refractè:
totaq́; forma illius lineæ re-
fringatur
ab una portione ſuperficiei illius corporis concaui uitrei
uel
cryſtallini, terminata ad circulum non magnum illius ſphæræ:

& quòd punctus d uidetur ſecundum perpendicularem a d ſine re-
fractione
:
omnium uerò aliorum punctorum lineæ d b formæ re-
fringuntur
.
Perpendiculares quoq; omnium illorum punctorum
ſuntin
linea b a concurrentes cum lineis, per quas ueniunt formæ
ad
uiſum in ipſo centro uiſus puncto a.
Patet itaq; propoſitum per
15
th.
huius. Expræmiſsis itaq; octo theorematibus patent paſsio-
nes
occurrentes uiſui propter medium ſecundi diaphani, in quo
res
eſt uiſa, cuius figuara eſt ſphærica, ſiue ſit conuexa, ſiue concaua.

Et
quando corpore ſecundi diaphani exiſtente figuræ columna-
ris
uel pyramidalis, communis ſectio ſuperficiei refractionis eſt li-
nea
recta:
tunc omniono uniformis paſsio accidit uiſui per illa, ſicut
accidit
per corpora alia diaphana planarum ſuperficierum.
quarum communis ſectio & ſuperficiei
refractionis
eſt linea recta, & eodem modo demonſtrandum.
Quando uerò illa communis ſectio
eſt
circulus:
tunc accidunt eadem in corporibus columnaribus diaphanis, quæ accidunt in corpo-
ribus
ſphæricis concauis uel conuexis:
præter hæc quòd à circumterentia unius circuli ſuperficiei
corporis
ſecũdi diaphani poteſt in talibus corporibus fieri refractio ad uiſum, ſicut oſtendimus
in
23 huius à corporibus ſphæricis conuexis fieri, In corporibus uerò pyramidalibus diaphanis
concauis
uel conuexis non poteſt communis ſectio ſuperficiei refractionis & ſuperficiei illius cor-
poris
eſſe circulus, ſicut oſtenſum eſt in ſuperficie bus reflexionum per 12 th.
7 & 2th. 9 huius: quo-
niam
etiam omnes ſuperficies refractionum erectæ ſunt ſuper ſuperficies corporum, à quibus fit
refractio
, ut patet per 2 huius:
unde iſtæ paſsiones non pertinent ad illa. Quòd ſi communis ſectio
ſuperficiei
corporis diaphani & ſuperficiei refractionis in corporibus columnaribus uel pyrami-
dalibus
diaphanis fuerit ſectio oxygonia:
ab uno tantùm puncto fiet refractio, ſicut nunc oſtendi-
mus
in circulis uel conuexis uel concauis.
Et imago formæ rei uiſæ quandoq; uid ebitur intra cor-
pus
dlaphanum:
quandoq; inter uiſum & corpus diaphanum: quandoq; in ſuperficie ipſius cor-
poris
diaphani:
quando que in ſuperficie ipſius uiſus, ſicut acciderit lineam perpendicularem du-
ctam
à puncto rei uiſæ ſuper ſuperficiem corporis diaphani concurrere uel æ quidiſtare lineæ ex-
tenſionis
ipſius formæ, per quam forma peruerit ad uiſum:
unde non duximus talibus am-
plius
immorandum.
30. Superficiebus corporum diaphanorum oppoſitorum uiſui diuerſarum figurarum, uelipſis
733431LIBER DECIMVS. eorporibus diuerſæ diaphanitatis exiſtentibus: loca imaginum form arum trans illacorpor aui
ſarum
diuer ſantur: & occurunt uiſui forme monſtruoſæ & ιmagines numeratæ numero pun-
ctorum
refractionis. Alhazen 33 n 7.
Expræmiſsis enlm patet quòd in corporibus diaphanis, quæ ſunt unius figuræ & ſubſtantiæ, u-
na
tantùm occurrιt uiſui imago omnium corporum, quorum formæ trans illa corpora diaphana ſe
m
ιltiplicantad uiſum.
Siuero corpus diaphanum, per quod fit uiſio, fuerit ſuperficiei compoſitæ
ex
diuerſis ſiguris:
ut ſortè ex plana & ſphærica, uel ex ſphærica & columnariuúc (cum ſuperſicies
oppoſita
uiſui fuerit diuerſa ex diuerſis figuris compoſita, & natura perpendicularium & linearum
extenſionis
formarum ſecundum diuerſitatem ſigurarum ipſarum ſuperficierum diuerſificetur)
pater
per 15 huius quod loca imaginum formarum uiſarum diuerſantur:
& fortaſſe diuerſa erunt
puncta
reſractionum ſormæ eiuſdem puncti rei uiſæ ad eundem uiſum, & diuerſæ lineæ extenſio-
nis
ſormarum, & diuerſæ perpen diculares:
propter quod plures uidebuntur imagines eiuſdem rei
uiſæ
reſractæ à ſuperſiciebus talium corporum.
Vnde ſi quis aſpexerit aliquod uiſibile exiſtens ul-
tra
corpus diaphanum, cuius ſuperficies oppoſita uiſui, ſit ſiguræ compoſitæ ex ſuperficie ſphæræ
magnæ
& paruæ, ut ſæpe acciditin cryſtallis uel alijs lapidibus diaphanis & uitris:
patet quòd cen-
tra
illarum ſphærarum ſunt diuerſa per 81 th.
1 huius: illæ enim ſphærę ſe interſecant. Erunt ergo
perpendiculares
illę ductę ab uno puncto rei uiſę ſuper ſuperſiciem illius corporis magnam haben
tes
diuerſitatem.
Et ſi figura ſuperficiei illorum corporum ſuerit compoſita ex ſuperficie ſphærica
& columnari:
patet quod maior eſt diuerſitas & punctorum reſractionis & perpendicularium
ductarum
.
Diſſormabitur ergo diſpoſitio imaginũ trans hæc corpora diaphana: & fortè illa ſorma
uidebitur
monſtruoſa, propter confluxum diuerſarum imaginum ad conſtitutionem unius formę,
cum
puncta refractionum ſuerint adinuicem propinqua, & interſectiones perpendicularium & li
nearum
extenſionis ſormarum ſuerint adinuicem propinquæ.
Si uerò puncta reſractionum uel
prædictarum
ſectionum ſuerint ad inuicem ſenſibiliter diſtantia:
tunc uidentur plures imagines e-
iuſdem
rei uiſæ:
quoniam illarum reſractio non eſt una, neq; unitur, ſed remanet diuerſa. Forma e-
nim
rei uiſæ extenditur ab ipſa re ad ſuperficies ſphæricas uel columnares uel alterius figurę ipſius
corporis
diaphani, & reſringitur abillis apud concauitatem aeris contingentis illud corpus dia-
phanum
:
& ita ſit comprehenſio ſormarum eiuſdem rei ex diuerſis reſractionibus: unde imagines
diuerſæ
fiunt numeratæ numero punctorum reſractionis:
Idem quoq; accidit ſi corpus diaphanũ
uniſorme
in ſuperſicie, ſuerit diuerſæ diaphanitatis:
ſcilicet in una ſui parte denſius, & in alia parte
rarius
:
tunc enim ſecundum unam ſui partem fit refractio ad partem perpendicularis, & in alia ſui
parte
ad partem contrariam:
& ſic iterum aut ſormæ fiunt monſtruoſæ: aut ſortè aliter diuerſæ &
numero
diſſerentes.
Patet ergo propoſitum.
31 Cõmuni ſectione ſuper ficiei refractionis & ſuperficiei corporis, à quo fit refr actio exiſtente
linea
rect a: uiſu quo exiſtente in perpendiculari exeunte à medio puncto lineæ uiſæ ſuper pla-
nam
ſuper ſiciem corpor is diaphani, à qua forma illius lineæ refringitur ad uiſum, ſi linea uiſa
æ
quidiſtans fuerit ſuperficiei corporis diaphani cuiuſcũ ſiue denſioris ſiue rarιoris primo: ima
go
refract a rei uiſæ comprehenditur maior re uiſa. Alhazen 39 n 7.
Eſto punctus a centrum uiſus: & ſit linea uiſa in medio ſecundi diaphani, quæ b c: cuius medius
punctus
ſit z:
ſitq́; cõmunis ſectio ſuperficiei refractionis & planæ ſuperficiei corporis diaphani li-
nea
d e:
ducaturq́: à pucto z, quod eſt medius punctus lineæ b c, linea perpendicularis ſuper li-
neam
d e per 12 p 1:
quæ producatur ultra punctum m. Erit itaq; linea z m perpendicu
lariter
erecta ſuper ſuperficiem corporis planam, in qua eſt linea d e:
quoniam ſuperficies refractid
nis
, in qua producitur linea z m, & in qua eſt linea c d, erecta eſt ſuper illam ſuperficiem corporis
diaphani
per 2 th.
huius: ſitq́ linea b c æ quidiſtans lineæ d e. Exiſtente itaq; centro uiſus a in linea
z
m:
dico quòd linea b c uidetur maior quàm ſit ſecundum ueritatem. Nec enim tranſit per centru
uiſus
, quod eſt a & per aliquod punctum lineæ b c, præter punctum z, ſup erficies, quæ ſit erecta ſu-
per
ſuperficiem corporis diaphani, niſi ſola ſuperficies refractionis, in qua ſunt lineę a z & b c.
Non
enim
tranſit per a ſuperficies erecta ſuper ſuperficiem corporis diaphani, niſi illa, quæ tranſit per li
neam
a z, quæ eſt linea perpendicularis ſuper ſuperficiẽ corporis diaphani:
nec exit a puncto a per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem corporis diaphani, niſi linea a z per 20 th.
1 huius. Non ergo tranſit
per
punctũ a aliqua ſuperficies perpen dicularis ſuper ſuperficiem corporis diaphani, niſi ſolũ illa,
quæ
tranſit per lineam a z:
& non tranſit aliqua ſuperſicies per aliquod punctum lineę b c, aliud à
puncto
z, & per lineam a z, niſi ſolùm illa ſuperſicies, in qua ſunt duæ lineę a z & b c.
Non tranſit er-
go
per uiſum a & per aliquod punctũ lineæ b c, præter punctũ z, ſuperficies aliqua perpendicularis
ſuper
ſuperficiem corporis diaphani, niſi ſolùm illa, in qua ſunt lineę a z & b c.
Non ergo refringitur
forma
alicuius punctorũ, quę ſunt in linea b c, niſi ex aliquo punctorũ lineę d e.
Ducantur itaq; per
11
p 1 ex prædictis punctis b & c duæ perpendiculares ſuper lineam d e:
quæ, ut patet ex præmiſsis,
neceſſariò
caduntin illá:
& ſint lineæ b d & c e. Et quoniã lineę b c & d e ſunt ęquidiſtantes ex hypo
theſi
, & lineę b d & c e ſunt æ quidiſtantes per 28 p I:
patet quia quæ libet illarum linearum, que ſunt
b
d & c e, æquidiſtant lineæ a z per eandem 28 p I.
Et patet quòd non reſringetur forma punctib
734432VITELLONIS OPTICAE ad uiſum a ex puncto d per 3 huius: neq; forma puncti puncto e: quoniã lineæ c e & d b ſunt per-
pendiculares
ſuper ſuperficiem corporis diaphani:
nulla aũt perpendicularis refringitur in aliquo
corpore
medio.
Sit itaq; , ut forma puncti b refringatur ad uiſum a ex puncto p, & forma puncti c ex
puncto
h:
& ducantur lineæ b p, p a, c h, h a: & protrahatur
864[Figure 864]a d g p m h e l k q b n z c linea a p ultra punctum p ad perpendicularem b d.
Et quo-
niam
linea p a cõcurrit cum linea z a:
patet per 2 th. 1 huius
quoniam
ipſa concurret cum eius æquidiſtante, ſcilicet li-
nea
b d:
ſit ergo concurſus in puncto l. Et eadẽ ratione con
curret
linea a h linea e c in puncto k:
eritq́; per 15 th. hu-
ius
hoc punctum limago ſormæ puncti b:
& punctũ k ima-
go
formæ puncti c.
Quia uerò linea a z eſt perpendicularis
ſuper
lineam b c, erit per ſ p 1 linea c a æ qualis lineæ b a:
æ-
qualiter
ergo diſtant puncta b & c à puncto a.
Puncta itaq;
refractionis
, quæ ſunt p & h, æ qualiter diſtabunt æ puncto
a
:
quoniam medium, per quod ſit illorum punctorum for-
marum
diffuſio, eſt uniforme, & linea e d æquidiſtat lineæ
b
c.
Linea itaq; a p eſt æ qualis lineę a h: ergo per 5 p 1 an-
gulus
a p h eſt æ qualis angulo a h p:
ergo per 15 p 1 erit an-
gulus
d p l æ qualis angulo e h k:
ſed duo anguli p d l & h e
k
ſunt recti:
ergo angulus p l d per 32 p 1 eſt æ qualis angulo
h
k e:
ergo per 4 p 6 latera iſtorũ trigonorum ſunt propor
tionalia
, quæ æquos angulos reſpiciunt.
Sed linea p d eſt
æqualis
lineæ e h:
quia linea p m eſt æ qualis lineæ h m per
26
p 1:
trigonorum enim a m p & a m h anguli ad m ſuntre-
cti
, & anguli a h p & a p h ſunt æ quales, & latus a m commu
ne
, æquale ſibijpſi.
Eſt ergo linea p m æqualis lineæ m h.
Hocetiã
patet per 31 th.
1 huius: iſoſcelis enim eſt trigonus
h
a p, & perpẽdicularis eſt linea a m:
trigona ergo partialia
ſunt
æquiangula:
ergo per 4 p 6 (quia latus a m æquale eſt
ſibijpſi
) erit linea p m æqualis lineæ h m.
Eſt ergo linea e h
æqualis
lineę p d:
patet ergo quoniã linea d l eſt æ qualis lineę e k. Ducatur itaq; linea l k: erit ergo ք
33
p 1 linea k l æ qualis & æquidiſtãs lineæ b c.
Angulus itaq; k a l eſt maior angulo b a c ք 34 th. 1 hu-
ius
:
& linea l k eſt diameter imaginis lineę b c: nam omne punctũ lineę b c refrin gitur ad uiſum a ab
aliquo
puncto lineæ p h.
Sicut enim forma puncti b refringitur à puncto p, & punctũ z perpendicu
lariter
ſine reſractione tranſiens punctum m, peruenit ad uiſum a:
ſic punctum, quod eſt inter b &
z
, refringitur ab aliquo puncto lineæ p m, quod eſt inter puncta p & m:
& ſicut forma puncti c reſrin
gitur
ad uiſum a à puncto lineæ e m, quod eſt h:
ſic omne punctum lineæ c z reſringitur ab aliquo
puncto
lineæ h m:
& omne punctum lineæ b z ab aliquo puncto lineæ p m: ut ſi ſuper lineam b z ſit
punctum
n.
itaq; dicatur quòd forma puncti n reſringatur ab aliquo puncto lineę m d extra lineã
ιn
p ex parte d, ut à puncto g:
ducatur linea n g. Palàm itaq: quoniam linea n g ſecabit lineam b p: &
ſit
punctus ſectionis q.
Forma itaq; puncti q perueniet ad uiſum a ex duobus punctis reſractionis,
ſcilicet
p & g:
quod eſt contra 20 uel 21 huius, & impoſsibile. Forma itaq; puncti n non reſringetur
ad
uiſum a, niſi ex aliquo puncto lineæ p m, quod eſt inter puncta p & m.
Idẽ quoq; eſt de omni pun
cto
linę z c, quod eſt inter puncta z & c:
nullum enim illorum refringitur ad uiſum a, niſi ex aliquo
puncto
lineæ h m, quod eſt inter puncta h & m.
Et quia in linea l k omnes perpendiculares ductæ à
punctis
lineæ b & c cum lineis refractionis protractis ſe interſecant:
patet quia linea l k eſt diame-
terimaginis
lineæ b c.
Forma itaq; lineę b c uidetur in linea l k maior quàm ſecundum ueritatem ſit
linea
b c per 20 th.
4 huius. Sub maiori enim angulo uidetur: quia angulus k a l eſt maior angulo b a
c
per 34 th.
1 huius: quod eſt propoſitum. Et huiuſmodi deceptio accιdit uiſui propter debilitatem
formæ
reſractæ, ut patet per 10 huius:
propter quod aſsimilat ipſam uiſus ſormæ rei, quæ uidetur
à
maiori remotione:
mai or enim diſtantia debilitat formam. Comprehendit itaq; uiſus formam li-
neæ
b c reftactiuè ex comparatione anguli k a l maioris angulo b a c, ad diſtantiam maiorem quàm
ſit
diſtantia lineæ b c, & ad poſitionem æqualem poſitioni b c.
Sic itaq; quantitas lineæ b c compre
henditur
refractè maior propter magnitudinem anguli, quem ſacit propinquitas ad uiſum, & pro-
pter
ſormæ debilitatem, quę cauſſatur propter reſractionem.
Et ſic uniuerſaliter cauſſa, quare linea
b
c apparet maior, eſt reſractio formæ ſuæ in medio ſecũdi diaphani ad uiſum:
& eſt ſemper demon
ſtratio
eadem, ſiue ſiat reſractio in ſuperſicie ſecundi diaphani denſioris ſiue rarioris primo, in quo
eſt
linea b c:
nec enim eſt aliqua diſſerentia quo a d illud: ſi tamen ſuerit poſsibile inueniri corpora
diaphana
taliter collocata, ut ſuperficies plana poſsit eſſe in corpore rariore corpore contingente
ipſum
uiſum:
ſicut accidit cum uitrum planum contingit uιſum, ita quòd centrum foraminis uueę
in
uitri plana ſuperficie collocatur.
32. Cõmuni ſectione ſuper ſiciei refr actiõis & corporis, à quo ſit reſractio exiſtẽte linea recta:
uiſu
quo exiſtente in perpendiculari, exeunte à medio puncto lineæ uiſæ ſuper planã ſuperficiẽ
735433LIBER DECIMVS. corporis diaphani, à qua forma eius refringitur ad uiſum, ſi linea uiſa non fuerit æquidiſtans ſu
perficiei
corporis diaphani: imago eius comprehẽditur maior ipſa: & maior quàm ſi eſſet ſuper-
ficiei
corporis diaphani æquidiſtans. Alhazen 40 n 7.
Sit diſpoſitio eadem, quæ in præcedente, niſi quòd linea b c non ſit æquidiſtans lineæ d e, ſed ſit
punctus
c remotior à puncto a, quàm ſit punctus b:
& à puncto c ducatur linea æ quidiſtans & ęqua
lis
lineæ d e per 31 p 1:
quæ ſit linea c q: cuius medius punctus ſit o: & à puncto o per 11 p 11 protraha-
tur
linea perpendicularis ſuper ſuperſiciem corporis diaphani, ſecans lineam d e in puncto m, & li-
neam
b c in puncto z:
& ſit centrum uiſus, quod eſta, in illa perpendiculari, quæ eſt o m: eritq́ue pũ-
ctus
z in medio puncto lineæ c b.
Quia enim linea b q eſt ęquidiſtans lineæ z o: erit per 2 p 6 propor
tio
lineæ q o ad o c, ſicut b z ad z c:
ſed linea q o, ut patet ex pręmiſsis, eſt æ qualis lineæ o c: erit ergo
linea
b z æqualis lineæ z c:
eſt ergo punctus z in medio lineæ c b. Punctus ita que lineæ d e, à quo for
ma
puncti q reſrin gitur ad uiſum a, ſit p:
& punctus, à quo reſringitur forma punctic, ſit h: ducãturq́;
lineæ
a h & a p:
& protrahatur linea a p ad l punctum lineæ d b: & linea a h ad k punctum lineæ e c:
concurrent
autem illæ lineæ per 2 th.
1 huius, ut oſtendi-
mus
in præmiſſa:
eritq́ue punctum k locus imaginis for
865[Figure 865]a d c i f p m h l k b z q o c puncti c, & punctum l forma puncti q, per 15 th.
hu-
ius
:
ducaturq́ue linea l k: quæ erit diameter imaginis li-
neæ
q c:
& ducantur lineę a q & a c: erit itaque, ut in prę-
cedente
, angulus k a l maior angulo c a q per 34 th.
1 hu-
ius
:
uiſus ergo comprehendetimaginem lineę q c maio-
rem
quàm ſit linea q c, ut patet per pręcedentem.
Et quia
linea
q p ſecat lineam b c:
ſit punctus ſectionis r: palàm
itaque
cum punctus r ſit in linea q p, quoniam ipſe reſrin
getur
ad uiſum a ex puncto p.
Forma itaque puncti bre-
fringetur
ad uiſum a ex aliquo puncto lineę p d, quod ſit
inter
puncta p & d.
Nam ſi daretur refringi ex aliquo pũ-
cto
inter p & m:
ſequeretur propter interſectionẽ lineæ
incidentiæ
formæ puncti b & lineæ r p unius puncti for
mam
reſringi ad uiſum à duobus punctis lineę d e, quod
eſt
contra 20 uel 21 huius, & impoſsibile.
Reſringaturi-
taque
forma puncti b ad uiſum a ex ſ puncto lineæ p d:

& ducatur linea a f:
quæ protracta ad lineam d e, ſecabit
illam
per 14 th.
1 huius: ſecet ergo in puncto i: eritq́ue per
15
huius pũctus i locus imaginis formæ puncti b:
& duca
tur
linea i k:
quæ erit diameter imaginis lineæ b c. Erit
quoque
ſit us lineæ i k reſpectu ſitus a ſimilis ſitui lineæ
b
c.
Quia linea i k aut erit æquidiſtans lineæ b c: aut
non
erit inter ip ſarum æquidiſtantiam diuerſitas ſenſibi
lis
, mutans ſitum ipſarum reſpectu uiſus a:
quia non eſt
inter
æquidiſtantiam lineæ i k & æquidiſtantiam lineæ
b
c à uiſu grã dis diuerſitas:
declinatio enim lineæ i k à li-
nea
æ quidiſtante lineæ b c, quæ exit à puncto k, erit ualde parua:
angulus ita que i a k eſt maior angu
lolak
per 29 th.
1 huius: & ſimiliter angulus i a k eſt maior angulo b a c per 34 th. 1 huius. Videturi-
taque
linea i k maior quàm linea b c:
& ſitus imaginis lineæ i k
comprehenditur
quaſi remotior propter debilitatem formæ.
Quia itaque linea i k eſt imago formæ
lineæ
b c:
palàm quòd in hoc ſitu linea b c uidetur maior quàm ſit ſecundum ueritatem: & uidetur
linea
c q minor quàm linea b c:
quia, ut præoſtenſum eſt, angulus i a k eſt maior angulo l a k,
ſecundum
quem uidetur imago lineæ q c.
Et hoc eſt propoſitum: nec eſt diuerſitas ſitus diuerſo-
rum
diaphanorum attendenda.
33. Centro uiſus exiſtente extra ſuperſiciem perpendicularium à punctis rei uiſæ ſub medio
ſecundi
diaphani plan am habente ſuperficiem ſuper eandem ſuperficiem productarum, linea́
uiſa
ſuperficiei eiuſdem corporis æquidiſtante: ιmago lineæ uiſæ cõprehenditur maior ipſa. Al-
hazen
41 n 7.
Sit, utſuprà, punctus a centrum uiſus: & linea b c res uiſa: & ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit
refractio
, educantur perpendiculares b d & c e:
& continuetur linea d e in ſuperficie ipſius corporis
diaphani
, per quod fit uiſio refracta:
ſitq́ue linea b c æquidiſtans lineæ d e: & ſit a centrum uiſus ex-
tra
ſuperficiem, in qua ſunt lineæ b c & d e:
& diuidatur linea b c in duo æ qualia in puncto z: & du-
catur
linea z m perpen diculariter ſuper lineam b c:
ſecetq́; lineam d e in puncto m: & à centro uiſus
a
ducatur perpendicularis ſuper ſuperficiem b c d e per 11 p 11:
quæ ſit a h, ita ut punctus h imagine-
tur
cadere in lineam m z:
producaturq́ue linea a z: quæ per 22 th. 1 huius, & expræmiſsis erit perpẽ-
dicularis
ſuper lineam b c.
Situatio ιtaque puncti b uerſus a centrum uiſus eſt ſimilis ſituationi
736434VITELLONIS OPTICAE puncti c reſpectu a: & diſtantia puncti c à uiſu a eſt æqualis diſtantiæ puncti b ab a. Refringatur ita-
que
forma puncti b ad uiſum a ex puncto p:
& forma puncti c ex puncto k: ſintq́; puncta p & k extra
lineam
d e æ quidiſtantem lineæ b c in ſuperficie corporis
866[Figure 866]a p k d m e l o g h b z cdiaphani:
ſituatio itaque & diſtantia puncti p ad a uiſum
eſt
, ſicut ſituatio & diſtantia puncti h ad a uiſum.
Ducan-
tur
itaque lineę b p, p a, c k, k a.
Eſt ergo ſuperficies, in qua
ſunt
duę lineę a p & b p, perpendicularis ſuper ſuperficiẽ
corporis
diaphani per 2 huius, ſit ſuperficies refractio-
nis
:
ergo & linea b d, quæ eſt perpẽdicularis ſuper ſuperfi
ciem
corporis diaphani ducta à puncto b, erit in hac ſuքfi
cie
.
Et ſimiliter ſuperficies, in qua ſunt lineæ a k & c k, eſt
perpendicularis
ſuper ſuperficiem corporis diaphani:
er-
go
& in illa ſuperficie eſt linea c e, quæ eſt perpendicula-
ris
ſuper eandem ſuperficiem corporis ducta à puncto c.

Protrahatur
itaque linea a p ultra p punctum:
& palàm ք
iam
dicta & per 2 th.
1 huius quoniam ipſa ſecabit lineam
b
d:
quia, ut patet per 28 p 1, lineæ a z & b d ęquidiſtant.
Quia
ergo linea a p ſecat lineam b d, ſecet ipſam in pun-
cto
l:
ſecetq́ue propter eadem linea k d protracta ultra
ctum
k lineam c e in puncto o.
Eſt ergo per 15 huius pun-
ctum
l locus imaginis formæ puncti b:
& punctum o lo-
cus
imaginis ſormæ puncti c.
Erit quoque ſituatio lineæ
a
l ſicut lineę a o:
& lineę b l ſicut lineæ c o. Ducatur etiam
linea
l o:
hęc itaq; erit diameter imaginis lineę b c, & ęqua
lis
eidem b c per 33 p 1.
Ducantur itaque lineæ a b & a c: u-
traque
ergo ſuperſicies a l b & a o c eſt erecta ſuper ſuper-
ficiem
corporis diaphani per 2 huius.
Tres ita que ſuperfi
cies
ſunt erectę ſuper ſuperficiem corpoſis diaphani, quę
ſunt
a l b, ao c, a m z:
& ſuperficies neceſſario ſecant ſe
ſuper
lineam perpendicularem, quæ eſt a h, exeuntem à pũcto a ſuper ſuperficiem corporis diapha-
niper
19 p 11:
quoniam communis ſectio illarum neceſſariò eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem,
cui
ſuperſtant:
& ab uno puncto una tantùm perpendicularis ſuper ſuperficiem planam duci poteſt
per
20 th.
1 huius. Erititaq; angulus b p l per 15 p 1 æqualis angulo reſractionis, & linea b l d eſt perpẽ
dicularis
ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit refractio:
ergo linea a l eſt obliqua ſuper ipſam per 13
p
11:
linea ergo a p continet cum perpendiculari ſuper ean dem ſuperficiẽ exeuntẽ à puncto p. (quæ
ſit
p g) angulum acutum, qui eſt l p g:
& erit perpendicularis p g æquidiſtãs lineæ d l per 6 p 11, quo-
niam
ambę lineæ p g & d l ſunt erctę ſuper unam ſuperficiem:
ergo per 29 p 1 angulus p l d eſt acu-
tus
:
ergo per 13 p 1 angulus a l b eſt obtuſus: ergo per 19 p 1 linea a b eſt longior quã linea a l. Et ſimili
ter
patere poteſt quòd linea a o minor eſt quã linea a c:
ſed lineę a l & a o ſunt æquales: & lineę a b &
a
c ſunt æquales:
& linea l o eſt æ qualis lineę b c: ergo per 34 th. 1 huius angulus l a o eſt maior angu
lo
b a c:
& ſitus lineæ l o eſt ſimilis ſitui lineę b c: quia linea exiens à puncto a ad medium lineę l o, eſt
perpendicularis
ſuper lineam l o per 22th.
1 huius cum per 29 p 1 linea l o ſit æ quidiſtans lineę b c:
& etiam, quia linea b c eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem, in qua ſunt lineę a z & m z, ſuper quá
ſimiliter
per 8 p 11 perpendicularis eſt linea l o:
ergo linea l o eſt perpendicularis ſuper ſuperſiciem
continuantem
centrum uiſus, quod eſt punctum a, cum medio puncto lineę l o.
Situs ergo lineæ l o
reſpectu
uiſus a eſt, ſicut lineæ b creſpectu eiuſdem uiſus a:
ſed & linea l o comprehenditur remo-
tior
propter debilitatem formæ:
linea itaque l o uidetur maior quàm linea b c: ſed linea l o eſt ima-
go
lineæ b c.
Palàm itaque quia linea b c uidetur maior quàm ſit eius uera quantitas. Et hoc eſt
propoſitum
:
nec ad iſtud aliquid coadiuuat in diuerſitatem ipſa diuerſa ſituatio mediorum plus uel
minus
diaphanorum.
34. Centro uiſus exiſtente extra ſuperficiem perpendicularium à punctis rei uiſæ ſub medio
ſecundi
diaphani planam habente ſuperficiem ſuper eandem ſuperficiem productarum, linea́
uiſa
ſuperficiei eiuſdem corporis non æquidiſtante: imago rei comprehenditur maior re uiſa: ma
ior
quo quàm ſi eſſet ſuperficiei corpori æquidistans. Alhazen 42 n 7.
Remaneat diſpoſitio, quæ in præcedente, niſi quòd linea b c non ſit æquidiſtans lineę d e, quę eſt
in
ſuperficie corporis diaphani:
& educatur à puncto c linea c f ęquidiſtans lineę d e: & continuetur
linea
f b protrahen do lineam d b perpendiculariter ſuper lineam c f:
ſitq́; , prout in præmiſſa oſten-
ſum
eſt, p punctum refractionis formæ puncti fad uiſum a:
& punctum refractionis formæ puncti b
ad
uiſum a ſit punctum q:
& ducatur linea a q: & protrahatur a d lineam d b: concurret autem cum
illa
, ut in proxima oſtenſum eſt.
Sit ergo punctus concurſus g, qui eſt altior quã punctus l: nam pun
ctus
b eſt ultra lineam a f:
linea ita que a g neceſſariò erit ultra lineam a l: punctus ergo g eſt altior
cto
l:
& ducatur linea g o. Erit ergo ſecundum pręmiſſa linea g o diameter imaginis lineę b c: eritq́; li
737435LIBER DECIMVS. nea g o maior quàm linea l o per 19 p 1, quoniam angulus g l o eſt rectus: & linea a g minor quàm li-
nea
a l per eãdem 19 p 1 quoniam angulus a g l eſt obtuſus,
867[Figure 867]a q p k d m e g l o b f z o ut ſuprà patuit:
& duę lineę a g & a o ſunt in duabus ſuperfi
ciebus
ſecantibus ſe, ſcilicet a g b & a o c:
& differentia cõ-
munis
iſtarum duarum ſuperficierum tranſit per a centrũ
uiſus
per 1 huius:
quia ambæ illæ ſuperficies ſunt ſuperfici-
es
refractionis:
& centrum uiſus ſemper oportet quòd ſit
in
ſuperficie refractionis.
Et quoniam, ut patet per 2 huius,
illæ
ambæ ſuperficies ſunt erectæ ſuper ſuperficiem corpo
ris
diaphani, à quo fit refractio:
patet per 19 p 11 quoniam li
nea
recta, quę eſt communis ipſarum differentia, eſt erecta
ſuper
illam ſuperficiem:
ergo duæ lineę exeuntes à puncto
a
non perpendiculariter ſuper illam corporis diaphani ſu-
perficiem
, ſunt extra hanc communem differentiam in his
duabus
ſuperficiebus:
quæ lineę ſunt a b & a c: ſuntq́ altio
res
duabus lineis a g & a o:
cadunt enim ultra illas lineas.
Angulus
itaq;
g a o eſt maior angulo b a c ք 34 th. 1 huius:
diuerſitas
enim ſituum linearum g o & b c à uiſu a non eſt
magna
:
quia linea g o aut eſt ęquidiſtans lineæ a c, aut non
eſt
in hoc differentia ſenſibilis.
Eſt ergo ſitus lineæ g o re-
ſpectu
uiſus a, ſicut linea b c reſpectu eiuſdem uiſus a.
Vi-
debitur
itaque per 20th.
4 huius linea g o maior quã linea
b
c:
ſed linea g o eſt imago lineę b c. Palàm ergo quia linea
b
c uidebitur maior quàm ipſa ſit ſecundum ueritatem.
Et
quia
, ſicut in præmiſsis patuit, angulus o a g eſt maior an-
gulo
o a l, uidebitur imago o g maior imagine o l, quę eſt i-
mago
lineæ c quidiſtãtis lineę e d, quæ eſt in ſuperficie
corporis
, à qua fit refractio.
Et hoc proponebatur.
35. In omnibus refractionibus factis à planis ſuperficiebus corporum diap hanorũ aduiſum:
imagine
apparente maiore ipſa re uiſa, & pars imaginis uidebitur maior parte rei uiſæ ſibi pro-
portionalι
. Alhazen 43 n 7.
Sit diſpoſitio omnimoda, quæ prius in 31 huius: & ſit linea a m z ſecans perpendiculariter lineam
k
l in puncto o:
erit itaq; linea l o medietas lineæ l k: & for-
ma
punctiz uidebitur in puncto o:
quia uidetur in perpen-
868[Figure 868]a d p m h e l g o f b n z c diculari z o:
tota quoq; linea b c uidebitur in linea l k: & li-
nea
b z eſt medietas lineæ b c:
& linea l o eſt medietas lineę
l
k:
& linea l k uidebitur maior quàm linea b c: ergo & linea
l
o uidebitur maior quã linea b z:
& erit utriuſq; iſtorũ cauſ-
ſa
refractio.
Et quia centrum uiſus a eſt in perpendiculari
a
z exeunte à puncto z, qui eſt extremitas lineę b z, ſuper ſu
perficiem
corporis diaphani, aut ſuper ſuperficiem tranſeũ
tem
per extremitatem medietatis perpendicularis ſuper ſu
perficiem
corporis diaphani æquidiſtanter ſuperficiei cor-
poris
diaphani per 23 th.
1 huius: uiſus itaq; comprehendit
medietates
uiſibilium maiores quàm ſint.
Nam punctus o,
qui
eſt medium imaginis k l, eſt in perpendiculari exeunte
à
medio rei uiſæ, ſiue res uiſa ſit ęquidiſtans ſuperficiei cor-
poris
diaphani, ſiue non.
Sit item linea b n pars aliqua lineę
b
z:
& à puncto n educatur linea n g perpẽdiculariter ſuper
lineam
b z:
ſecetq́; lineam l o in puncto g: erit ergo ſecundũ
præmiſſa
linea l g imago lineæ b n.
Sit ita que punctus g ima
go
punctin.
Aut ergo punctus g erit in linea l g, aut prope:
quocunque
uerò iſtorum exiſtente erit linea l g ęqualis li-
neę
b n, aut ferè.
Et quia formarum plus diſtantium à per-
pendiculari
a z maior eſt refractio quàm minus diſtantium
per
14 th.
huius: erit refractio ſormæ lineę b n ad uiſum a
maior
quàm refractio lineę z n ad uiſum a.
Siergo minor re
fractio
facit totam l o imaginem lineę b z apparere uiſui ma
iorem
quã ſit linea b z:
ergo maior reſractio faciet lineã l g
imaginẽ
lineę b n uideri maiorẽ quã ſit ipſa linea b n:
maiorem efficaciã habeat refractio maiorre
ſpectu
minoris.
Linea ergo l g, quæ eſt imago lineę b n, cõprehenditur maior ꝗ̃ ſit ipſa linea b n. Et ſi
uiſus
non cõprehenderet lineã l g imaginẽ lineę b n maiorem ipſa linea b n, cõprehenderet ima-
gínes
partiũ lineę b n, quę ſunt propinquiores ad punctũ z, maiores ipſis partib.
quia formę illarum
738436VITELLONIS OPTICAE partium ſunt minoris refractionis per 14 th. huius quã remotiores à puncto z: ſed refractio eft cauf-
ſa
magnitudinis imaginis.
Viſus ergo a ſi cõprehendet imaginẽ lineæ l g maiorẽ quã ſit linea b n,
nec
comprehendet imaginẽ lineę l o maiorẽ ipſa linea b z, nec totã linea m l k maiorẽ tota linea b c,
quod
eſt impoſsibile, & contra 31 huius.
Viſus ergo cõprehendet lineam l g, quę eſt imago lineę b n,
maiorem
ipſa linea b n:
& ita comprehendet lineã b n maiorem quã ſit ſecundum ueritatẽ. Eodem
quoque
modo poteſtidẽ in alijs refractionib.
declarari: ut per modum 33 huius fuerit centrum ui
ſus
extra ſuperficiẽ perpendiculariũ illarum productarũ:
quoniã idem accidit in omnib. illis modis,
quibus
imago rei uidetur maior ipſa re uiſa:
ſemper enim pars imaginis uidebitur maior parte rei ui
ſę
ſibi correſpõdente:
quod eſt propoſitũ. Et quia cõmunis ſectio ſuperficiei refractionis & ſuperfi-
ciei
corporis diaphani, ut plurimum & per ſe eſt linea recta, quando illud corpus diaphanum fuerit
groſsius
aere:
per accidens uerò accidit quandoq; contrarium propter uoluntariam ſituationẽ cor-
poris
dẽſioris plani iuxta uiſum, ut diximus in fine cõmenti 31 huius:
patet euidenter quòd 5 proxi
præmiſſa theoremata per ſe intelligenda ſunt, quando à ſuperficie corporis diaphani groſsioris
aere
fit refractio ad uiſum in aere exiſtentem:
& per accidens econuerſo.
36. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & corporis ſphærici diaphani denſioris aere, à
quo
fit refr actio, exιtente circulo, centro́ uiſus in eadem ſuperficie extra circulum in lineæ
per
pendiculari ſuper illius corporis ſuperficiem, & re uiſa inter centrum corporis & uiſus exi-
ſtentibus
, ita quòd extrema rei uiſæ æqualiter diſtent à centro corporis: imago uidebitur maior
re
uiſa. Alhazen 44 n 7.
Sit ſuperficies ſphærica corporis diaphani groſsioris aere: cuius conuexum ſit ex parte uiſus, cu
ius
centrum ſit a:
ſitq́; res uiſa b c: ſitq̃; centrum corporis ſphærici punctum d: quod ſit ultra lineam
b
c reſpectu uiſus a:
ſitq́; punctus z medius punctus lineæ b c: & ducantur lineæ d b, d z, d c: & pro-
trahantur
quouſq;
concurrant cum ſuperficie corporis diaphani ſphærici: linea d b in puncto e: &
linea
d z in puncto m:
& linea d c in puncto n: & ſit uiſus a in linea z m, quæ eſt perpendicularis ſu-
per
ſuperficiem illius diaphani corporis per 72 th.
1 huius. Erit itaq; a m z linea recta. Et quoniam li-
nea
b z eſt æqualis lineę z c, & quia puncta b & c (quę ſunt extrema rei uiſæ) æqualiter diſtant à cẽ-
tro
d ex hypotheſi:
erit etiam linea d b æqualis lineę d c: erunt ergo trigona b d z & c d z æ quilatera:
quoniam
linea z d eſt communis ambobus illis trigonis:
ergo per 8 p 1 erunt anguli ad punctum d
ęquales
, qui ſunt anguli z d b & z d c:
& ſimiliter erunt an
guli
ad punctũ z ęquales:
ſunt ergo recti: eſt ergo per deſi
869[Figure 869]a h m g e k b d c l n nitionem perpendicularis, linea a z perpendicularis ſu-
per
lineam b c.
Ducantur quoque lineę a b & a c: ergo ք
4
p 1 erunt trigona a z b & a z c æqualia:
linea ergo a c eſt
æqualis
lineæ a b:
puncta ergo b & c ęqualiter diſtant à cẽ
tro
uiſus a:
habebunt itaque puncta b & c ęqualem reſpe-
ctum
ad uiſum a.
Extrahatur quoque ſuperſicies plana,
in
qua ſunt lineę d e & d n & d m:
hæc itaq; ſuperficies ſe-
cabit
ſuperficiem corporis ſphærici ſecundum circulum
magnum
per 69 th.
1 huius: cuius arcus oppoſitus uiſui
ſit
n m e:
eritq́; in illa ſuperficie centrum uiſus a, & linea
uiſa
, quę eſt b c:
erit ergo per 1 huius illa ſuperficies ſuper-
ficies
refractionis, quæ eſt perpendicularis ſuper ſuperſi-
ciem
ſphęricam per 2 th huius:
nec fit refractio formæ li-
neæ
b c ad uiſum a extra illam ſuperficiem:
& linea a z eſt
perpendicularis
ſuper ſuperficiem ſphæricam corporis.

Dico
ita que quòd imago lineę b c in hac diſpoſitione ui-
debitur
maior ipſa linea b c.
Quia enim, ut patet ex prę-
miſsis
, forma cuiuſcunq;
partis lineę b c non refringitur
ad
uiſum a, niſi ex aliquo puncto arcus e m n:
ſit ergo, ut
forma
puncti b refringatur ad uiſum a ex puncto circuli
h
:
& forma puncti c ex puncto g. Quia itaque puncta b &
c
æqualiter diſtant à puncto a centro uiſus:
patet quòd i-
pſorũ
erit uniformis refractio ad uiſum per 14th.
huius:
puncta
ergo h & g æqualiter diſtabunt à puncto m.
Arcus
autem
e m & m n ſunt æquales per 26 p 3:
ideo quia angu-
li
m d e & m d n ſunt æquales, quod patet ex præmiſsis:
tantùm ergo diſta bit punctus reſractionis,
qui
eſt h, à puncto e, quantùm punctus g à puncto n:
& erit punctorum iſtorum ſitus & reſpectus
æqualis
.
Ducantur itaque lineæ b h, a h, c g, a g: & producatur linea a h ad lineã d e: ſit punctus ſe-
ctionis
k:
& ſimiliter producatur linea a g ad lιneam d n in punctum l: ducaturq́; linea k l. Quia itaqs
in
trigonis d a k & d a l anguli a d k & a d l ſunt æquales, ut patuit ſuprà:
anguli quoque l a d & k a d
ſunt
æ quales (quod patet ductis lineis d h & d g:
tunc enim, cum arcus m g & m h ſint æquales ex
pręmiſsis
, erunt per 27 p 3 angulia d g & a d h æquales:
ergo per 4 p 1 anguli l a d & k a d ſunt ęqua-
739437LIBER DECIMVS. les) ergo per. 32 p 1 trigona d a k & d a l ſunt æquiangula: ergo per 4 p 6 cum linea a d ſit æqualis ſi-
bijpſi
, erit linea d l ęqualis lineę d k, & linea a k ęqualis lineę a l:
eritq́; linea l k, ut patet per 15 huius,
imago
lineę b c, & erit linea l k ęquidiſtans lineę b c:
uide biturq́ue per 20 th. 4 huius maïor quàm ſit
linea
b c:
quoniam angulus k a l, ſecundum quem uidetur linea l k, eſt maior angulo b a c. Et quia po
ſitio
& ſitus lineę k l eſt conſimilis poſitioni & ſitui b c lineę:
quod patet ex hoc: quòd cum linea d l
ſit
ęqualis lineę d k, & linea c d ęqualis lineę b d, erit linea l cęqualis lineę k b:
ergo per 7 p 5 & 2 p 6
lineę
b c & l k ſunt æquidiſtantes:
ipſarum ergo ſitus & poſitio reſpectu uiſus a eſt conſimιlis. Inter
lineas
ergo k l & b c non eſt differentia in diſtantia, quę ſit ſenſibilis.
Palàm ergo quia linea k l uide-
bitur
maior quàm ſit:
quia imago eius eſt maior ipſa: & hoc accidit etiam ideo: quia forma eius refra
cta
eſt debilior quã uera forma, ut patet per 10 huius.
Patet ergo propoſitum.
37. Communi ſectione ſuperficiei refractionis & corporis ſphærici diaphani denſioris aere, à
quo
fit refr actio, exiſtente circulo, uiſu́ exiſtente in eadem ſuperficie extra circulum in linea
perpendiculari
ſuper illius corporis ſuperficiem, & re uiſa inter centrum corporis & uiſus exi-
ſtentibus
, ita quòd extremæ rei uiſæ inæqualiter diſtent à centro: imago uidetur maior re uiſa.
Alhazen
45 n 7.
Remaneat diſpoſitio præcedentis, niſi quò alterum extrem orũ lineę b c punctum c ſit propin-
quius
puncto d centro corporis diaphanì, & punctũ b rem otius ab illo.
Dico quòd ahuc imago li-
neæ
b c uidebitur maior ipſa linea b c.
Ducatur enim à puncto c linea c q, cuius extrem a æqualiter
diſtent
à puncto d:
quod poteſt fieri, ſi à linea d e abſcindatur per 3 p 1 linea æqualis lineæ d c: quæ ſit
d
q.
Palàm itaq; per ea, quæ in demonſtratione præceden-
tis
oſtenſa ſunt, quoniam imago lineæ c q uidetur maior i-
870[Figure 870]a f h m g e k b p q d c l n pſa linea c q:
ſit ita que illa imago linea l p. Et palàm per 13
huius
quòd punctum p illius imaginis, quod eſt imago
cti
q, neceſſariò cadet in linea perpendiculari ducta à pun-
cto
q ſuper ſuperficiẽ corporis diaphani, quæ eſt linea d e,
inter
puncta d & e:
& quòd punctum l, quod eſt imago pun
cti
c, erit in linea perpendiculari ducta à puncto c ſuper ſu-
perficiem
corporis diaphani, quæ eſt d n.
Et quia forma
cti
c refringitur ad uiſum a ex puncto circuli g:
ſit ut forma
puncti
q refringatur ad eundem uiſum ex puncto h.
Patet
itaque
per hypotheſim, & per præcedentem quoniam pun
cta
g & h ęqualiter diſtabunt à puncto m.
Et quia punctum
b
eſt remotius à centro corporis d, quàm punctum q:
erit
per
ea, quæ oſtendimus in 14 th.
huius, punctum ſuæ refra-
ctionis
remotius à puncto m, quàm punctum h:
ſit itaque
pũctum
illud ſ:
& ducatur linea a f: quę cadet extra lineam
a
h:
& hęc producta ad perpendicularem d e, ſecet ipſam
in
puncto k:
cadetq́ue punctum k in linea p e inter puncta
p
& e.
Si enim caderet in punctum e, eſſet linea a k contin-
gens
circulum in puncto e, & ſecans in puncto f:
quod eſt
impoſsibile
:
& ſi caderet in punctum p uel citra illum: tũc
linea
a k ſecaret lineam a p, & punctus p uel alter punctus
illius
ſectionis refringeretur ad uiſum a ex duobus pũctis
h
& f:
quod eſt impoſsibile & contra 23 uel 24th. huius: ca
det
ita que punctum k inter duo puncta p & e:
eritq́ue per
15
huius punctum k imago formæ puncti b.
Ducaturita-
que
linea l k, quæ erit diameter imaginis formę lineę b c.
Quia itaque linea l k uidetur ſub angulo
l
a k, & linea b c ſub angulo b a c:
eſt autem angulus l a k maior angulo b a c, ut manifeſtum eſt: quia
totum
eſt maius ſua parte.
Patet ergo per 20 th. 4 huius quia linea l k uidetur maior quàm linea b c:
quod
enim ſub maiori angulo uidetur, maius uidetur.
Et etiam quia ſitus & poſitio lineæ l k re-
ſpectu
uiſus a eſt conſimilis ſitui & poſitioni lineę b c reſpectu eiuſdem uiſus a:
patet quia lineę b c
& k l aut ſunt æ quidiſtantes ſimpliciter:
aut inter illarum ęquidiſtantiam non eſt diuerſitas ſenſibi-
lis
:
ergo per 29 p 1 & per 4 p 6, linea k l eſt maior quàm linea b c. Et quia illarum linearum l k & b c
ab
ipſo uiſu non eſt diſtantia ſenſibilis diuerſitatis in remotione:
uidetur ergo linea l k maior quàm
linea
b c, quia eſt maior:
ſed linea k l eſt imago formæ lineę b c. Patet ergo propoſitum. Comprehen
ditur
etiam linea l k quaſi maior à uiſu quàm linea b c propter debilitatem formę reſractæ:
quoniã,
ut
patet per 10 huius, refractio debilitat omnes formas lucis & coloris.
38. Centro uiſus exiſtente extra ſuperficiem linearum perpendicularium, à punctis rei uiſæ
ſub
corpore ſphærico diaphano denſiore aere, ſuper eius conuexam ſuperficiem oppoſitã uiſui pro-
ductarum
, linea́ uiſa ſecundum ſui extrema à centro corporis æquidiſtante: imago lineæ ui-
740438VITELLONIS OPTICAE ſæ comprehenditur maior ipſa linea uiſa. Alhazen 46 n 7.
Eſto centrum uiſus punctum a: & linea uiſa per refra ctionem ſit b c: ſitq́; punctus d centrum cor-
poris
diaphani denſioris aere:
ſitq́ue ita, ut linea b c ſit intra illud corpus ſecundum ſui extrema b &
c
æqualiter diſtans à centro d:
à medio quoq; puncto lineę b c, quod ſit z, & à duobus extremis eius
punctis
ducantur in eadem ſuperficie lineę perpendiculares ſuper ſuperficiem corporis:
quæ pro-
ductæ
ad peripheriam circuli, ſint b e, z m, & c n:
itaque omnes per 72 th. 1 huius ſecabunt ſe in
tro
d.
Erit ergo arcus n m e in ſuperficie illius corporis
diaphani
, reſpiciens centrum d:
non ſit autem centrum
871[Figure 871]a h g m x e k b z d c l n uiſus in aliqua iſtarum linearum:
ſed ſit extra ſuperficiẽ,
in
qua ſunt illę lineę.
Dico quòd imago lineę b c uidebi-
tur
maior quàm ipſa linea b c.
Ducatur enim linea a z: &
â
centro uiſus puncto a ducatur perpendicularis linea ſu
per
ſuperficiẽ circuli n m e per 11 p 11, quę ſit a x.
Et quia,
ut
patet ex præmiſsis, & per 22 th.
1 huius eſt linea a z per-
pendicularis
ſuper lineam b c:
ſituatio itaque puncti b
uerſus
uiſum a eſt per 4 p 1 & ex præmiſsis conſimilis ſi-
tuationi
puncti c uerſus eundem uiſum a, & illorum pun
ctorum
à uiſu a diſtantia eſt ęqualis.
Sit itaque, ut forma
puncti
b refringatur ad uiſum a à puncto corporis dia-
phani
, quod ſit h:
& forma puncti c à puncto g: ſintq́; pũ-
cta
g & h extra ſuperficiem circuli n m e:
eritq́ue illorum
punctorum
h & g à uiſu a diſtantia æqualis.
Ducantur
itaque
lineæ b h, a h, c g, a g:
eritq́ue ſuperficies, in qua
ſunt
duę lineę a h & b h, erecta ſuper ſuperficiem corpo-
ris
diaphani per 2 huius:
quoniam ipſa eſt ſuperficies re-
fractionis
:
ergo & linea b e (quę eſt perpendicularis ſu-
per
ſuperficiem corporis diaphani ducta à puncto b) e-
rit
in illa ſuperficie per 1 huius.
Similiter quoque ſuperfi
cies
, in qua ſunt lineę c g & a g, cum ſit ſuperficies refra-
ctionis
:
patetper 2 huius quoniam ipſa eſt erecta ſuper
ſuperficiem
corporis diaphani:
ergo & in illa ſuperficie
eſt
linea c n, quæ eſt perpendicularis ſuper eandem cor-
poris
ſuperficiem ducta à puncto c.
Protrahatur itaque
linea
a h ultra punctum h:
& palàm per præmiſſa & per 14. th. huius quòd ipſa ſecabit lineam b e: ſit
ergo
ut ſecet ipſam in puncto k.
Similiter quoque linea a g producta ultra punctum g ſecet lineam
d
n in puncto l:
eritq́ ſituatio lineę a k, reſpectu uiſus a, ſicut lineę a l: unde linea a k & a l erunt ę-
quales
:
& ſimiliter erit linea d k ęqualis lineę d l, quę omnia oſten dipoſſunt ſecũdum modum, quo
proceſsimus
in pręmiſſa 34 huius.
Copuletur ergo linea l k: hęc itaque erit diameter imaginis lineę
b
c.
Quia itaque linea b d eſt æqualis lineæ d c ex hypotheſi, & linea d k æqualis lineę d l: erit li-
nea
k b ęqualis lineæ l c:
ergo per 7 p 5 & per 2 p 6 lineæ l k & b c ęquidiſtant: ergo per 29 p 1 &
per
4 p 6 linea l k eſt maior quàm linea b c:
& quia ſub maiori angulo uidetur, apparet maior. Et
hoc
eſt propoſitum.
872[Figure 872]a f h g m r e k b p q d c l a
39. Centro uiſus exiſtente extra ſuperficiem perpen-
dicularium
à puncto rei uiſæ ſub corpore ſphærico dia-
phano
denſiore aere, ſuper eius conuexam ſuperficiem
oppoſitam
uiſui productarum, lineæ́ uiſæ extremis cẽ-
tro
corporis inæqualiter approximatis: imago lineæ ui-
ſæ
comprehenditur maior ipſa linea uiſa. Alha-
zen
46 n 7.
Remaneat omnis diſpoſitio proximę pręmiſſę, niſi
extrema
lineę b c inęqualiter diſtent à cẽtro corporis dia-
phani
, quod eſt d:
ſitq́; linea d b maior quàm linea d c. Se-
cetur
ergo ex linea d b per 3 p 1 linea d q ęqualis lineę d c:

& copuletur linea c q:
cuius extrema ęqualiter diſtabunt
à
centro d:
eritq́; per pręmiſſam imago lineę c q, quę ſit l p,
maior
quàm linea c q.
Et quia puncta q & b ſunt in ea dẽ
linea
perpendiculari ſuper ſuperficiem corporis diapha-
ni
, quę eſt d e:
patet quòd ipſa ambo ſunt in eadem ſuperfi
cie
refractionis, quę eſt a d e:
& refringũtur ad uiſum a ex
eodẽ
arcu circuli, qui eſt cõmunis ſectio illius ſuքficiei &
ſuքficiei
corporis diaphani.
Sit itaq; , ut forma pũcti q re-
fringatur
à puncto illius arcus, qui eſt h, cõformiter ſe ha-
741439LIBER DECIMVS. bente ad uiſum a cum puncto g, à quo refringitur forma puncti c: patet per 14 huius quò d punctũ,
à
quo refringitur forma puncti b, quod ſit f, erit baſsius puncto h:
producta quoq; linea a fintra cor
pus
diaphanum ad diametrum d e in punctum k:
patet quoq; , ut in 37 huius, quia punctum k cadet
inter
puncta p & e:
copulata quoq; linea l k, erit ipſa quaſi æquidiſtans lineæ b c, & in eadem ſuper-
ficie
cum illa.
Erit ergo maior per 29 p 1 & 4 p 6: & etiam quia ſub maiori angulo uidetur, maior ui-
detur
.
Patet ergo propoſitum.
40. Lineæ refractè uiſæ, tranſeuntis per centrum corporis diaphani ſphærici denſioris aere,
non
exiſtẽtis in perpendiculari ducta à centro uiſus ſuper illius corporis ſuperficiem, imago ſem
per
uidetur maior ipſa linea.
Sit a centrum uiſus extra corpus diaphanum groſsius aere: cuius centrũ ſit d: ſitq̃ linea uiſa b c
pertranſiens
centrum d:
ita tamen quòd centrum uiſus non ſit in illa linea b c utcunq; protracta:
dico
quòd eius imago ſemper uidetur maior ipſa linea.
Quoniã enim per-
pendiculares
ſuper ſuperficiem corporis à quibuſcunq;
punctis lineæ b c
873[Figure 873]a b d c b c z productæ, omnes continent lineam b c:
uiſu quoq; in aere exiſtente fit re-
fractio
ſemper ad contrariam partem perpendicularis ductæ à puncto re-
fractionis
ſuper ſuperficiem corporis, ut patet per 4 huius.
Ergo ſecun-
dum
præmiſſas demonſtrationes patet, quòd lineæ extenſionis forma-
rum
punctorum extremorum lineæ b c, quæ ſunt b & c, productæ intra
corpus
diaphanum, à cuius ſuperficie fit refractio, interſecabunt perpen-
diculares
punctorum b & c:
maior ergo ſemper uidebitur imago lineæ
b
c, quàm ipſa linea:
quæ tunc fit pars ſuæ propriæ imaginis ſecundum
ueritatem
.
Patet ergo propoſitum. Poſſet quoq; ampliari modus iſte de-
monſtrandi
ad alios ſitus lineæ uiſæ, qui poſſent eſſe ultra centrum cor-
poris
diaphani denſioris aere, uiſu exiſtente extra illud corpus in aere, &
conuexitate
corporis reſpiciente uiſum.
Videtur enim & tunc imago
quandoq
;
maior re uiſa præmiſſo modo in alijs ſitibus an centrum: ut
cum
linea uiſa fuerit propinqua centro corporis diaphani.
Et ſi linea uiſa
b
c fuerit perpendicularis ſuper lineam a d z à centro uiſus per centrum
corporis
productam:
& lineæ extenſionis formarum extremorum pun-
ctorum
lineæ b c ſecent corporis ſphærici diaphani ſuperficiem, & ſe-
cent
lineas perpendiculares ductas à pũctis b & c ſuper ſuperficiẽ corpo-
ris
diaphani intra corpus:
tunc imago uidebitur minor re uiſa. Si uerò li-
neæ
extenſionis formarum punctorum b & c fuerint contingentes circulum corporis diaphani
in
term inis perpendicularium ductarum à punctis c & b ſuper ſuperficiem corporis, uel ſecan-
tes
circulum in eiſdem terminis:
tunc ſemper imago erit æqualis rei uiſæ per 15 p 1 & per 26 & 28
p
3:
& uidebitur imago lineæ b c ſicut quædam chorda arcus illius circuli. Et ſi lineas extenſionis
formarum
accideret contingere circulum corporis diaphani in duobus punctis medijs illius ar-
cus
:
ut ſi uiſus ſit ualde propinquus ſuperficiei corporis diaphani: tunc illæ lineæ concurrent cum
perpendicularibus
extra corporis ſuperficiem:
uidebiturq; imago lineæ b c maior ipſa linea: &
extra
ſuperficiem corporis ſecundum ſui extrema extenſa.
Quòd ſi linea uiſa b c ſit extra corpus
diaphanum
, contingens ipſum, uel diſtans ab ipſo, non exiſtens tamen pars lineæ a d:
tunc ima-
go
eius uidebitur minor re uiſa, quando occurrit inter ipſum corpus diaphanum, uel ultra illud,
inter
rem uiſam & ſuperficiem corporis.
Sed in aſſuetis uiſibilibus non eſt aliquid tale, niſi fortè
fuerit
aliquod corpus diaphanum uitreum aut lapideum, & fuerit totum corpus ſolidum, & res ui-
ſa
fuerit intra ipſum:
uel ſi res uiſa fuerit ultra ſphæram cryſtallinam aut uitream. Horum autem ſi-
tuum
diuerſitatem ex præhabitis principijs demonſtran dam relinquimus ingenio perquirentis.
41. In omnibus refractionibus factis à ſuperficiebus ſphæricis corporum diaphanorum ad
uiſum
, imagine apparente maiore re uiſa: pars imaginis uidebitur maior parte rei uiſæ ſibi pro-
portinoali
. Alhazen 47 n 7.
Fiat diſpoſitio, quæ in 35 huius: & ſit, ut linea d m ſecet lineam k l, quæ eſt diameter imaginis,
in
puncto o:
erit ergo linea k o imago lineæ b z: quoniam punctum z uidetur ſecundum perpendi-
cularem
a z per 3 huius:
& erit angulus k a o maior angulo b a z: & ſitus lineæ k o reſpectu uiſus a
eſt
ſimilis poſitioni lineæ b z reſpectu eiuſdem uiſus:
& ambæ illæ lineæ æqualiter diſtant à cen-
tro
uiſus:
uel ſi in hoc ſit aliqua differentia, illa non erit ſenſibilis, reſpectu uiſus. Imago itaque k o
uidetur
maior quàm linea b z:
& earum puncta z & o cadunt in linea z a, quæ eſt ducta à
centro
uiſus, & cuius pars eſt linea z m, exiens ab extremitate lineæ b z perpendiculariter ſu-
per
ſuperficiem corporis diaphani, cadens in punctum m.
Quòd ſi aſſumatur alia pars lineæ
b
z:
quæ ſit b f: & ſit locus imaginis formæ puncti f in puncto r lineæ k o: tunc erit linea kr
imago
lineæ b f:
& ſicut ſuprà, oſtenſum eſt, patet quòd linea k r uidebitur maior quàm li-
nea
b f:
quoniam plus refractionis accidit lineæ b f, quàm lineæ f z per 14 th. huius: maior
742440VITELLONIS OPTICAE ergo ei debetur exceſſus imaginis quàm lineæ f z. Si uerò pũctum a centrum uiſus ſit extra ſuper-
ficiem
, in qua ſunt omnes perpendiculares, exeuntes ex
punctis
lineæ b c ſuper ſuperficiẽ corporis diaphani, à qua
874[Figure 874]a m h g e k r o b f z c l d fit reſractio (nam linea a z, quæ exit à puncto a perpendicu
lariter
ſuper medium pũctũ lineę b c, quod eſt z, propter
hoc
eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem corporis, in qua
eſt
linea b c) idẽ patebit.
quoniam lineæ b c & k l ſunt e-
rectæ
ſuper lineam a z d, & linea k o eſt imago lineæ b z, & li
nea
l o eſt imago lineę z c, & angulus, quẽ reſpicit linea k o
apud
centrum uiſus a, qui eſt angulus k a z, eſt maior angu-
lo
b a z, quem reſpicit linea b z apud centrum uiſus a:
linea
ergo
k o per 20 th.
4 huius uidebitur maior quàm linea b z:
& ſimiliter linea k r uidebitur maior quàm linea b f.
Et o-
mnia
hæc patent exillis, quę pręmiſſa ſunt in 33 huius.
Siue
ergo
ſuperficies corporum diaphanorũ oppoſitæ uiſui fue-
rint
planę, ſiue ſphæricę:
accidit imaginem rei uiſę
uideri
maiorem ipſa re uiſa.
In hoc tamẽ eſt differentia, quia
in
corporib.
diaphanis planarũ ſuperficierũ exceſſus magni
tudinis
imaginis ſuper rẽ uiſam eſt ſolũ in apparentia uiſus,
propter
exceſſum angulorũ, ſecũdum quos uidetur & ima-
go
& res ipſa uiſa:
aliàs enim imagines ſecũdũ ueritatẽ ſunt
æquales
ip ſis rebus uiſis:
ſed in refractione facta à corpori-
bus
conuexis ſphæricis imago eſt ſecũdum ueritatẽ maior
ipſa
re uiſa:
& etiam ſecũdum apparentiam in uiſu propter
angulorum
exceſſum uidetur maior:
quoniam in hoc ſitu i-
mago
reſpicit maiorem angulum apud cẽtrum uiſus quàm
reſpiciat
ipſa res uiſa:
& ſunt utroq; modo partes imaginũ
maiores
partibus rerum uiſarum ſibi proportionalium.
Patet ergo propoſitum.
42. Omne corpus uiſum in aqua, comprehenditur maius quàm ſit ſecundum ueritatem.
Alhazen
48 n 7.
Quod hic proponitur, patet ſatis ex præmiſsis: ſed & idẽ placuit experimentaliter declarare, &
uniuerſalẽ
cauſſam particulariter exemplare.
Aſſumatur itaq; corpus colũnare longitudinis unius
cubiti
, & ali quãtę gro ſsiciei:
& ſit albũ, ut manifeſtius in aqua poſsit diſtingui: ſintq́; ſuքficies eius
baſis
planæ, ita quod perſe ſuper illas poſsit ſtare æqualiter ſuper ſuperficiem horizontis uel terræ
uel
uaſis.
Deinde infundatur aqua clara in uas aliquod, cuius fuperficies baſis ſit plana: ita quòd a-
qua
non immergat totam corporis longitudinem:
& erigatur corpus ſuper mediam baſim uaſis in
aqua
.
Remanebit ergo aliqua pars eius extra aquã: quia profunditas a quæ eſt minor corporis lon-
gitudine
.
itaq; quieuerit a qua: uidebitur pars corporis intra a quam groſsior, quàm illa, quæ eſt
extra
a quam.
Patet ergo propoſitũ per experimentũ. Sed & idẽ patet aliter. Quoniã enim conuexũ
ſuperficiei
a quę eſt figuræ ſphæricæ, & opponitur uiſui:
& centrũ ſuperficiei aquæ, quod eſt centrũ
uniuerſi
(ut aliàs oſtẽdimus) ſemper eſt ultra omnia illa uiſibilia, quę cõprehendunturin aqua, &
aqua
eſt groſsior aere:
ſiue extremitas rei uiſæ fuerit æqualiter diſtans à cẽtro aquę, ſiueinæquali-
ter
:
& ſiue uiſus fuerit in aliqua linearũ perpendiculariũ exeuntiũ ab aliquo pũctorũ rei uiſæ ſuper
ſuperficiẽ
aquę, ſiue oẽs extra illas perpendiculares:
ſemper eſt neceſſariũ, ut patet expręmiſsis ſex
propoſitionibus
proximis, ſormã rei uiſę uideri maiorẽ ipſa re uiſa exiſtẽte intra corpus aquę.
Sed
fortè
ſi a qua fuerit clara ualde, & pauca:
quales aquas in loco ſubterraneo in concauitate montis,
qui
eſt inter ciuitates Paduã & Vincentiã (qui locus dicitur Cubalus) nos uidimus lucidas, quaſi
ut
aerem:
tũc fortè non cõprehẽdetur imago formę rei uiſæ ſub aqua tali eſſe maior quàm ſi in aere
uideretur
:
quia tũc non eſt differentia in quantitate iſtorũ quo ad ſenſum: quoniam denſitas a quæ
modicũ
addit ſuper aeris denſitatẽ:
& ideo ſenſus tũc non diſtinguet quantitatis additionẽ: ſemper
tamen
ſecũdum ueritatẽ imago fit maior ipſare uiſa:
licet illud quan doque lateat ſenſum. Patet er-
go
propoſitũ:
magis tamen eſt hoc euidens in aquis groſsioribus, ut ſulphureis calidis: in quarum
intuitu
& mirabilii tran ſmutatione formarum primùm nos amor huius ſtudij allexit.
43. Re uiſa ultra corpus diaphanum ſphæricum großius aere exiſtente, itaquòd centrum ui
ſus
& res uiſa & centrum corporis ſphærici ſint in eadem linea recta: comprehenditur imago
rei
uiſæ figuræ armillaris, multò maior re uiſa. Alhazen 49 n 7.
Sit centrum uiſus a: & corpus ſphæricum diaphanum ſit b d z g: cuius centrum ſit e: & ducatur li
nea
a e:
quę protracta ſecet ſuperficiæ ſphærę diaphanę in duobus pũctis b & d: protrahatur quoq;
ultra
punctum d uſq;
ad punctum h: tran ſeatq́; per lineam a b d h ſuperficies plana ſecans ſphęram:
& ſit communis ſectio illius ſuperficiei planæ, & ſuperficiei ſphærę diaphanæ per 69 th.
1 huius cir-
culus
b d z g.
Iam autem oſtenſum eſt in 25 huius quòd in linea d h ſunt plura puncta, quorum
formæ
refringuntur ad uiſum a ex circumferentia circuli b d z g:
& quòd forma totius illius
743441LIBER DECIMVS. lineæ refringitur ad uiſum a, ſi arcus b g z d fuerit continuus, unius ſcilicet diaphanitatis continen-
tis
lineam d h l.
Et ſi forma puncti h re fringatur ad uiſum a ex puncto corporis g: & forma punctil
refringatur
ad uiſum a ex pũcto corporis p:
manifeſtum eſt quod forma totius lineæ refringetur ad
a
uiſum ex arcu g p:
& ducantur lineæ g h, p l, g a, p a: ſecetq́; linea g h circũferentiam circuli in pun-
cto
m, & linea p lin pũcto z.
Forma itaq; pũcti h extenditur per lineam h g, & refringitur per lineam
g
a:
& forma puctil extenditurper lineã l p, & refringitur per line-
875[Figure 875]a b g p e d b m z o h f l c am p a:
& ducantur lineæ e m & e z: & extrahatur linea e m ad pun-
ctum
c:
& linea e z ad punctum f. Forma ergo, quę exten ditur per
lineam
a g (quoniam peruenit ad punctum g) refringitur per li-
neam
g h ad punctum h:
& forma, quæ extenditur per lineam a p
perueniens
ad punctum p, per lineam p l refringitur & peruenit
ad
punctum l:
& hoc ſi corpus diaphanum fuerit continuum & u-
num
uſq;
ad punctum l. Si uerò corpus ſphæricum fuérit ſignatum
& terminatum apud ſuperficiem ſphæricam citra lineam h l:
tunc
forma
, quæ extenditur per lineam a g, refringitur per lineam g m
in
partem perpendicularis e h:
& cum forma peruenerit ad pun-
ctum
m, refringetur ſecundò in partem contrariam perpendicula-
ris
, quæ eſt e m c, & concurret cum perpendiculari e l:
refringa-
tur
ergo in punctum k perpendicularis e l.
Etſimiliter forma, quæ
extenditur
per lineam a p, refringetur per lineam p z:
& cum per-
uenerit
ad punctum z, refringetur ſecundò ad partem contrariam
perpendicularis
e z f in partem perpendicularis e h, & concurret
cum
illa perpendiculari h e:
ſit punctum concurſus o. Sic ergo re-
fractio
ſormæ quæ eſt à puncto p, peruenit ad punctum z:
abillo
puncto
zrefringitur ad diametrum e l per lineam z o.
Forma itaq;
puncti
k per 9 huius extenditur per lineam k m, & à puncto m re-
fringitur
per lineam m g in punctum g:
deinde ſecundò refringitur
à
puncto g per lineam g a ad uiſum a.
Etſimiliter forma puncti o
extenditur
perlineam o z:
& à puncto z refringitur perlineam z p
in
punctum p:
deinde refringitur ab illo puncto p per lineam p a ad
uiſum
a.
Forma ergo totius lineæ k o refringitur ad uiſum a ex arcu
g
p.
Et ſi linea a k o fuerit fixa, & imaginati fuerimus figuram k a g p
circumuolui
eirca lineam a k o fixam:
tunc arcus g p deſcribet fi-
guram
circularem, utpote armillam, à cuius totali ſuperficie refrin-
getur
forma lineæ k o ad uiſum a:
& erit centrum uniſus a locus ima-
ginis
per 15 th.
huius. Forma ergo lineæ k o uidebitur in tota ſuperficie circulari, quæ eſt locus res
fractiõis
:
& eſt armillaris in ſuperficie ſphæræ. Forma itaq; lineæ k o uidebitur multò maior ſeipſa:
& erit figura formæ diuerſa à figura k o.
Hoc autem poteſt ſic experimento declarari. Accipiatur
ſphæra
cryſta llina aut uitrea perſectę rotunditatis:
& accipiatur corpuſculum paruum, ut cera ni-
gra
ſphærica, quæ ponatur in capite acus:
ponaturq́; ſphæra cryſtallina in oppoſitione alterius ui-
ſuum
, & claudatur reliquus:
eleueturq́; acus ultra ſphæram: & aſpiciatur medium ſphæræ: & ſit ce-
ra
oppoſita medio ſphæræ in linea recta:
uide biturq́; in ſuperficie ſphæræ nigredo rotunda in fi-
gura
armillæ.
Quòd ſi non uideatur talis figura: moueatur cera antè & retro, donec uideatur talis
rotunditas
:
& tunc auferatur cera, & recedet nigredo: quòd ſi ceram reduxerit quis ad locum &
ſitum
priorem, reuertetur ſtatim nigredo rotunda armillaris.
Sed & in his multa eſt diuerſitas,
quam
relin quimus ſtudio perquirentis.
44. Reuiſatrans corpus diaphanum columnare denſius aere, it a quòd centrum uiſus, & cen
trum
alicuius circuli corporis æquidiſtantis b aſibus columnæ, & res uiſa ſint in eadem linea re-
cta
: imago reiuidebitur duplicata. Alhazen 50 n7.
Sitin corpore columnari groſsioris diaphanitatis quàm ſit aer, circulus b g d z: & ſit centrum ui
fus
a:
& cætera, ut prius in præcedente: dico quòd forma lineæ k o uidebitur duplicata: quoniam
ipſa
uidebitur apud arcum g p, & apud arcum ſibi æqualem & ſibi correſpondentem exarcu b d
in
alia parte ſemicylindri.
Sed hæc forma non erit circularis: quia figura a h p g cum fuerit circũ-
noluta
circa a k lineam immotam atq;
fixam, non tranſibit perillam lineã arcus g p per totã ſuperſi-
ciem
columnarẽ:
ſed reſringetur forma ex aliquibus portionibus colũnæ, & erit cõtinua in una par
e, & ſimiliter in alia, ſuperficies, in qua ſunt pũcta l, k, tranſiẽs per axẽ colũnę, facit in ſuperficie
colũnę
, quę eſt ex parte uiſus a, lineam rectã tranſeuntẽ per pũctũ b, & extẽſam in lõgitudine colũ-
:
& non refringetur ſorma lineæ k o ex illa linea recta: nam linea k h erit perpendicularis ſuper il
lam
lineam rectam.
Non ergo erit forma rotũda corpore diaphano exiſtente colũnari: ſed erũt duæ
formę
, quarũ altera refringetur ſuper alteram.
Videbitur ergo linea k o habẽs imagines duas, qua-
rum
utraq;
eſt maior quàm linea k o: & erũt illæ duæ formæ eædem apud pũctum a, quod eſt cen-
trum
uiſus:
quoniam in illo pũcto a eſt locus ambarum illarum imaginum, ut patet per 15 th. huius.
Patet
ergo propoſitũ.
Non poteſt autem fieri huiuſmodi refractio à ſuperficie corporum pyrami-
744442VITELLONIS OPTICAEdalium: quoniam linea k a non eſt perpendiculariter erecta ſuper ſuperficiem conicam talium cor-
porum
:
neque poteſt eſſe, ut ſuperficies refractionis ſecet huiuſmodi corpora ſecundum circulum,
quemadmodum
etiam de ſuperficiebus reflexionũ & de ſpeculis pyramidalibus conuexis & con-
cauis
oſtenſum eſt in præmiſsis libris.
45. Centro uiſus exiſtente in diametro corporis diaphani ſphærici concaui denſior is aere, &
reuiſa
reſpiciente conuexum illius corporis: imago uidebitur quando minor re uiſa: quando
maior
, ut cum fit figuræ armillaris.
Sit centrum uiſus a: lineaq́; uiſa ſit b c: & ſit corpus ſphæricum concauũ denſioris diaphanitatis,
quàm
ſit aer, cuius centrum ſit d:
& diameter e d f: ſitq́ linea b c extra conuexum illius corporis: &
centrũ
uiſus a ſit in diametro illius intra corpus cõcauũ:
dico quòd ſemper imago rei uiſæ lineæ b c
erit
minor ipſa re uiſa.
Si enim centrũ uiſus a fuerit in centro corpo
ris
puncto d:
palàm per 72th. 1 huius quoniam omnes lineæ exten-
876[Figure 876]b c e a a d a f ſionis formarũ pũctorum lineæ b c ad uiſum a, erũt perpendicula-
res
ſuper ſuperficiem corporis:
quoniam tranſeunt centrũ eius: lo-
cus
ergo imaginis per 15 huius erit ipſe arcus refractionis, uidebi-
turq́
;
imago curua minor re uiſa. Quòd ſi a centrum uiſus fuerit in
aliquo
punctorũ ſemidiametri e d propinquioris rei uiſę, uel in ali-
quo
punctorum ſemidiametri d ſ remotioris:
adhuc ſemper lineæ
extenſionis
ſormarum ad uiſum ſecabũt perpendiculares ductas à
pũctis
rei uiſæ ſuper ſuperficiem corporis diaphani, à qua fit refra-
ctio
, in ipſis pũctis refractionũ:
hoc eſt in pũctis arcus, à quo fit re-
fractio
, uel circa illa pũcta intra corpus diaphanum uel extra illud.

Videbitur
ergo imago quãdoq;
curua: quandoq; recta: quandoq;
irregularis
:
ſed ſemper minor re uiſa: quoniam, ut patet, chorda uel
alia
diameter imaginis eſt minor re uiſa:
& omnis linea cadens in-
ter
centrũ uiſus pũctum a & inter lineam b c, eſt minor quàm linea
b
c, ceciderit inter lineas a b & a c:
ot hæc patere poſſunt per 29
p
1, uel per 4 p 6.
Eſt itaq; in tali diſpoſitione ſemper imago minor
ipſa
re uiſa:
eritq́; eius imago quandoq; maior, ut cum fit figuræ ar-
millaris
.
Si enim linea b c ſituetur in diametro f d e: tũc formarum
punctorũ
b & c fiet refractio ab aliquibus duobus pũctis unius arcus circuli corporis, & pũctorum
mediorum
lineæ b c fiet refractio à pũctis medijs illius arcus.
Et ſi linea a b c remanente fixa, imagi-
netur
illa figura circũuolui, quouſq;
redeat ad locũ, unde motus accepit principiũ: deſcri betur per
arcũ
refractionis quędam ſuperficies armillaris in tota ſphęrica ſuperficie corporis, à qua totali fier
refractio
ad uiſum:
eritq́; locus imaginis in centro uiſus: qui applicans formã uiſam ipſi ſuperficiei
refractionis
, rem iudicat figurę armillaris:
ut hæc amplius omnia declarauimus in 43 huius. Patet
ergo
propoſitum.
Sed in uiſibilibus nobis aſſuetis nihil comprehẽditur à uiſu ultra corpus diapha-
num
ſphæricum denſius aere, cuius cõcauitas ſit ex parte uiſus, niſi fortè tale corpus fiat artificiali-
ter
ex uitro, uel cryſtallo, uel glacie, aut aliquo illis ſimili:
refractio tamen, quæ fit ad uiſum à ſuperfi
cie
concaua cœli ſimilis eſt iſti, niſi quòd ſecundum illam non fit refractio niſi formarum ſphærica-
rum
, quarum naturam & modum inferius duximus perſequendum.
46. Imago formæ cuiuslibet rei uiſæ figuratur diuer ſimodè ſecundum figuram ſuperficiei cor
poris
, à qua fit refractio ad uiſum. Alhazen 35 n 7.
Quoniam enim locus imaginis refractæ eſt ſemperin communi ſectione catheti incidẽtiæ, quæ
eſt
perpendiculariter à puncto rei uiſæ producta ſuper ſuperficiem corporis diaphani, in quo eſt
res
uiſa, & lineę, per quam ſorma peruenit ad uiſum, ut patet per 15 th.
huius. Si ergo imaginati fue-
rimus
quòd ab unoquoq;
puncto rei uiſæ exeat cathetus incidentiæ, quę eſt perpẽdicularis ſuper
ſuperficiem
corporis, in quo eſt res uiſa:
tũc habebimus quãdã figurã columnarẽ uel corporalem,
exeuntẽ
à ſuperficie totius uiſi corporis ad ſuperficiẽ corporis diaphani:
& hęc figura ſecat pyrami
dẽ
radialẽ, ſecundũ quã fit uiſio refracta, cuius uertex eſt in cẽtro uiſus:
& iſtarũ duarũ figurarũ cor
poralium
, columnaris ſcilicet & pyramidalis communis ſectio eſt locus imaginis formæ rei uiſæ.

Si
itaq;
ſuperficies corporis, à qua fit refractio formæ rei uiſæ, fuerit plana: tunc corpus imagina-
tum
continens omnes perpendiculares erit ſimiliter planæ ſuperficiei:
quare illa imago erit æqua-
lis
, uel modicò maior quàm ſit forma rei uiſæ:
uidebitur tamen ſemper multò maior re uiſa. Quòd
fi
corpus, à quo fit refractio, fuerit ſphæricum, & conuexum eius ſit ex parte uiſus, fueritq́;
res uiſa
in
centro ipſius corporis diaphani, uel inter illud centrum & uiſum:
tunc imago rei uiſæ erit figu-
pyramidalis, quoniam omnes perpendiculares, quæ ſunt catheti incidentię, concurrunt in cen-
tro
corporis diaphani per 72 th.
1 huius: & hęc imago quantò magis extenditur uerſus ſuperficiem
conuexam
corporis diaphani, tantò magis amplificatur:
& ubicunq; locus imaginis fuerit inter
rem
uiſam & ſuperficiem corporis ſphæricam:
ſemper imago erit amplior re uiſa. Si autem lo-
cus
imaginis fuerit ultra rem uiſam :
tunc imago erit ſtrictior re uiſa. Si uerſo4; res uiſa fuerit ultra
745443LIBER DECIMVS. ſuperficiem ſphæricam corporis diaphani uel ultra centrum eius: tunc, (cum omnes catheti inci-
dentię
ſecẽt ſe in centro corporis) erit corpus imaginatũ duæ pyramides oppoſitæ, quarũ uertices
coniunguntur
in centro corporis diaphani:
& loca imaginum tunc poſſunt eſſe diuerſa: & fortè ac
cidet
quandoq;
imaginem uideri maiorem re uiſa: quando q; æqualem: & quandoq; minorẽ. Quòd
ſi
corporis diaphani ſphærici concauitas ſuerit à parte uiſus, & conuexitas ex parte rei uiſæ:
tunc
per
eandem rationem, per quam prius, corpus imaginatum erit pyramis, cuius uertex erit in cẽtro
corporis
diaphani.
Quantò ergo magis hoc corpus imaginatum extendιtur uerſus centrum corpo
ris
diaphani, tantò magis conſtringitur:
& quantò magis extenditur ad partem illam, tantò magis
dilatatur
& amplificatur ſuperficies:
unde ſecundum hoc locis imaginum diuerſiſicatis, diuerſifica
tur
& quantitas imaginum formarum.
Quia ſi locus imaginis fuerit propinquior centro corporis
diaphani
concaui, quàm ipſa res uiſa:
erit imago minor ipſa re uiſa: & ſi ſuerit locus imaginis remo-
tior
à centro corporis quàm res uiſa:
erit imago maior ipſa re uiſa. Et quomodo hoc exemplificaui-
mus
in corporibus diaphanis ſphæricis conuexis & concauis:
eodem modo in corporibus colu-
mnaribus
& pyramidalibus conuexis & concauis poteſt intelligi.
Vniuerſaliter autẽ quando locus
imaginis
eſt ſuperficies corporis diaphani, à qua fit refractio:
tunc ſemper imago induit figuram ſu
perficiei
, à qua fit refractio.
Vnde in conuexis ſuperficiebus fit conuexa: in cõcauis concaua: in co-
lumnaribus
corporibus fit oblonga columnaris:
& in pyramidalibus corporibus pyramidalis. Di-
uerſificantur
etiam figuræ imaginum in eodem diaphano ſecũdum diuerſum ſitum eiuſdem rei ui-
ſæ
reſpectu uiſus.
Vnde forma eiuſdem rei, ut pedis uel manus, quandoq; uidetur ſtricta & curta:
quandoq
;
arcta & longa, ſecũdum quod perpendiculares à punctis illius rei ad ſuperficiem corpo-
ris
diaphani productæ illi ſuperficiei incidunt diuerſimodè:
ſic enim uariè à lineis extenſionis for-
marum
interſecantur:
& uariatur multiformiter imago, ut patet per 15 & 16 huius. Horum quoq; o-
mnium
cauſſa ſufficienter patet ex præmiſsis.
Palàm ergo eſt id, quod proponebatur.
47. Vna imago refr acta occurrit eiuſdem uidentis uiſibus ambobus. Alhazen 36 n 7.
Quoniam enim forma eiuſdẽ rei uiſæ refracta ab aliqua ſuperficie corporis diaphani, in quo eſt
illa
res, ſe offert ambobus uiſibus eiuſdem uidentis:
tunc in ipſius uiſione non fit quantùm ad actũ
uidendi
, differentia à ſimplici uiſione, quam pertractauimus in tertio & quarto libro huius ſciẽtiæ:

ubi
diximus quòd res ſecundum pyramidem uidetur, cuius uertex eſt in centro uiſus, & baſis in ſu
perficie
rei uiſæ:
& oſtendimus quòd tunc ab ambobus uiſibus uidetur una forma: unde illud hic
fupponimus
in ſormis refractis, ut in formis directè uiſis.
Si enim homo comprehenderit aliquod
uiſibile
in cœlo aut in aqua, aut ſub uitro uel cryſtallo ambobus uiſibus, & claudat unũ uiſuũ:
nihi-
lominus
comprehendet illud uiſibile.
Ambobus ergo uiſibus & uno tantũ uiſu cõprehenditur ea-
dem
forma.
Et hoc eſt propoſitũ: non enim uidimus in talibus aliquid ulteriori mora dignum.
48. Cryſtallo ſphærica ſoli oppoſita ignem poſsibile eſt accendi
in
re combuſtibili, quæ est post illam.
877[Figure 877]a d c g b e f
Sit centrum ſolis punctum a: ſitq́; cryſtallus ſibi oppoſita, cu-
ius
centrum b:
ſitq́; , ut ſuperficies plana centra amborum, quæ
ſunt
a & b, pertranſiens ſecet ipſam cryſtallum ſphæricam ſecun-
dum
circulum per 69 th.
1 huius: qui ſit c d e f g. Dico quòd ſi ali-
quod
combuſtibile ponatur poſt hanc cryſtallum:
ita quòd cry-
ſtallus
ſit media inter ſolem & rem combuſtibilem, ut ſtupam uel
aliquid
conſimile:
poſsibile eſt, ut ignis in illo corpore accen-
datur
.
Imaginetur enim à centro ſolis a uſque ad centrum cryſtal
li
, quod eſt b, diffundi radium, qui ſit a b.
Cum itaque radius iſte ſit
perpendicularis
ſuper corpus ſolis & ſuper corpus cryſtalli per 72
th
.
1 huius, quoniam tranſit per amborum centra: palàm per 47
th
.
2 huius, quia non refringitur, ſed tranſit corpus cryſtalli irrefra-
ctus
:
omnesq́; radij ſolis ſuperſiciei ſphæricæ cryſtalli ęquidiſtan-
ter
radio a b incidentes, palàm quoniam incidunt obliquè:
ergo
per
47 th.
2 huius patet quoniam omnes illi radij refringuntur ad
perpendicularem
a b:
quoniam quilibet illorum radiorum refrin
gitur
ad perpendicularem à puncto refractionis ſuper ſuperficiem
cryſtalli
:
quæ perpendiculares omnes concurrunt cum diametro
a
b in centro ſphæræ cryſtalli:
fit autem ad illas perpendiculares
refractio
:
ideo quòd corpus cryſtalli denſius eſt corpore aeris, per
quod
tranſeunt radij inter corpus ſolis & corpus cryſtalli inciden-
tes
.
Et quoniam in diſtantia æquali à radio a b, alij radij à corpo-
re
ſolis procedentes, corpori cryſtalli incidunt ſecundum angulos
æquales
per 43 th.
1 huius: palàm per 8 huius quoniam ſecun-
dum
æquales angulos refringuntur.
Imaginetur itaque radius a b
produci
ultra corpus cryſtalli:
& patet quoniam à quolibet circu-
lo
cryſtalli totius ſuperficiei ſolis oppoſitæ refringuntur radij ad unum pu n ctum perpendicula-
746444VITELLONIS OPTICAE ris a b, ſicut & omnes perpendiculares concurrunt in centro b. In aliquo itaque illorum puncto-
rum
perpendicularis a b retro corpus cryſtalli poſito combuſtibili, ignis accendetur in illo, ſi mo-
ram
duxerit.
Omnes enim anguli refractionis ex aere ad ſuperficiem ſuperiorem cryſtalli unius
circuli
(cuius polus eſt punctus, ſecundum quem linea a b ſecat ſuperficiem cryſtalli) ſunt æ-
quales
:
& eorum radiorum anguli refractionis à ſuperficie. Et quo-
niam
quilibet illorum radiorum refringitur à linea perpendiculari à puncto ſuæ refractionis ſu-
per
ſuperficiem cryſtalli producta:
patet quòd omnes illi radij æqualiter refracti, concurruntin
uno
pũcto lineæ a b productæ ultra ſuperficiem cryſtalli.
Et quia illa pũcta naturalia latitudinẽ ha-
bent
:
patet quòd in ipſis radij plurimi concurrũt: poſſunt ergo rem combuſtibilem ibi poſitam in-
flam
mare:
quod eſt propoſitũ. Fortè tamen portio ſphæræ cryſtallinæ minor hemiſphærio fortius
inflammaret
in loco centri ſui poſita re inflammabili:
quoniã omnes radij totali illi ſuper ficiei ſphæ
ricæ
perpendiculariter incidentes concurrerent in centro per 72 th.
1 huius. Sed & in horum expe-
rimentatione
eſt maxima latitudo, quam relinquimus ad talia curioſis.
49. Stellas cæli & lunam ſecundum refr actionem à uiſibus comprehendi inſtrument ali-
ter
declaratur. Alhazen 15 n 7.
Inſtrumentum armillarum ponatur in loco eminente: unde appareat horizontis pars orientalis,
ita
quòd armilla, quę eſt in loco circuli meridiei, ſit poſita in ſuperficie circuli meridiei:
& polus e-
ius
ſit exaltatus à ſuperficie terræ ſecundum eleuationem poli mundi ſuper illius habitabilis hori-
zonta
:
& in nocte obſeruetur aliqua ſtellarum fixarum magnarum, quæ cum peruenit ad circulum
meridianum
, ſit tranſiens per centrum capitis experimentantis aut prope:
& cõſideretur illa in or-
tu
ſuo, dum eleuatur ſuper ſuperficiem horizontis:
& tunc reuoluatur armilla reuolubilis in circui-
tu
poli mundi, qui eſt polus æquinoctialis, donec ſiat æquidiſtans circulo magno cœli tranſeunti
per
polos æquinoctialis, & per centrum corporis illius ſtellæ:
& certificetur locus ſtellæ ex armilla,
ita
ut habeatur diſtantia ſtellæ à polo mundi.
Deinde obſeruetur ſtella, donec ueniat ad circulum
meridiei
:
moueaturq́; armilla mobilis, donec fiat æquidiſtans circulo ſtellæ, ut prius: & ſit in ſu-
perficie
circuli meridiani:
& tunc iterum habebitur diſtantia ſtellæ à polo mundi, cum ſtella ſuerit
in
zenith capitis aut prope:
inuenieturq́; diſtantia ſtellæ à polo mundi in tempore ortus & eleua-
tionis
ſtellæ minor ipſius diſtantia ab eodem polo, tempore, quo eſt in zenith capitis uel prope.
Pa
tet
itaque ex iſtis quia uiſus comprehendit formas ſtellarum orientium reſractè, & non rectè:
quo-
niam
quælibet ſtellarum fixarum ſemper mouetur per eundem circulum ex circulis æquidiſtanti-
bus
æquinoctiali, niſi fortè ſecundum motum latitudinis uarietur parum in tempore lõgo:
de quo
alibi
plenius dicemus.
Si itaq; uiſus comprehenderet ſtellas rectè, non refractè: tunc uiſus compre
henderet
quamlibet ſtellarum in ſuo loco:
& eſſet omni hora noctis eiuſdem ſtellæ à polo mundi
eadem
diſtantia in uiſu:
cuius contrarium accidit uiſui per inſtrumentum. Similiter quoque acci-
dit
in luna.
Si enim aliquis per tabulas æquauerit locum lunæ in aliqua hora prope ortum eius: &
habeat
latitudinem eius & diſtantiam à polo mundi notam:
& item æquet ipſam pro tempore me-
diæ
noctis:
& ſciat latitudinem eius & diftantiam à polo mundi. Si itaq; inueniatur locus lunæ per
armillas
tempore ortus ſui:
non accidet diuerſitas inter computationem per tabulas & experimen
tationem
per inſtrumentum.
Inuento uerò loco lunæ per armillas, dum eſt in meridiano circulo:
erit
diſtantia lunæ à zenith capitis inuenta per inſtrumentum, cum latitudo lunæ eſt meridiana,
maior
, & cum eſt ſeptentrionalis, minor uera diſtantia eius à zenith capitis inuenta per computa-
tionem
tabularum.
Patet ergo quòd lux lunæ non peruenit ad uiſum rectè, ſed refringitur in ali-
quo
medio corpore ſecundi diaphani:
quia niſi refringeretur, eadem eius eſſet diſtantia à zenith ca
pitis
per inſtrumentum & per tabularum computationem, ut accidit cum eſt in horizonte:
nunc
autem
differt.
Palàm eſt ergo propoſitum, quòd omnes ſtellæ uidentur per refractionem.
50. Diaphanitas corporis cæleſtis rarior est aeris & ignis diaphanitate. Alhazen 16 n 7.
Diſpoſito enim inſtrumento armillarum, ut ſuprà, inuenienda eſt diſtantia alicuius ſtellarum à
zenith
capitis:
& in loco experimentationis ſit circulus meridiei a b g: & ſit zenith capitis punctũ
b
:
& polus mundi ſit punctum d: centrum quoque mundi ſit punctus e: & ducatur ſemidiameter
meridiani
circuli:
quæ ſit e b, pertranſiens centrum uiſus experimentantis, qui ſit punctus z: ſitq́;
circulus
h t æquidiſtans circulo æquinoctiali & polo ipſius, qui eſt d:
eritq́; polus illius circuli h t
punctus
d per 68 th.
1 huius, propter æquidiſtantiam illorum circulorum: ſitq́; circuli h t diſtantia à
puncto
d polo mundi illa, in qua inuenitur ſtella in hora certificationis diſtantiæ primæ, quæ eſt in
ipſo
puncto ſui ortus:
& ſit locus ſtellæ in illa hora punctus h: ſitq́; circulus alter, qui k b g, æquidi-
ſtans
æquinoctiali circulo, & etiam circulo h t:
cuius diftantia à polo mundi, qui eſt d, ſit illa, in qua
inuenitur
ſtella in ſecunda hora conſiderationis, quæ ſit ſtella exiſtente iuxta zenith capitis in cir-
culo
meridiano, qui eſt a b g:
eritq́; circulus k b g æquidiſtans polo mundi, qui eſt d, & ualde pro-
pinquus
ip ſi zenith capitis, aut tranſiens per punctum b, quod eſt zenith capitis.
Ille ergo circulus
k
b g eſt, in quo ceſſat obliquitas refractionis.
Nam cum ſtella fuerit in zenith capitis in pũcto b, aut
ualde
prope:
tũc uiſus comprehendet eius formã rectè. linea e z b à centro mũdi e per centrũ ui
ſus
z ad zenith capitis b pertingẽs, eſt perpẽdicularis ſuper cõcauũ ſphęrę cœleſtis, & ſuper cõuexũ
747445LIBER DECIMVS. ſphæræ aeris per 72 th. 1 huius: quoniam tranſit per centrum utriuſq; illarum ſphærarũ. Viſus itaq;
propter
perpendicularitatem lineæ z b ſuper ſphęras aeris & cœli, comprehendet ſtellam exiſten-
tem
ſu per hanc lineam rectè, ſiue corpus cœli & aeris ſint eiuſdem diaphanitatis, ſiue diuerſæ:
quo-
niam
, ut ſuprà oſtenſum eſt per 3 th.
huius, perpendicularis linea radialis non refringitur in medio
ſecundi
diaphani.
Forma itaq; ſtellę apparentis in
878[Figure 878]k h b t d m z e a g puncto b ſine omni refractione peruenit ad uiſum
per
medium corpus cœleſte & ignis & aeris (quo-
rum
in hoc loco acceptio eſt uniſormis, quanquã
ignis
plus diaphanus eſt aere:
& ex lucibus cœle-
ſtibus
nihil ad nos peruenit uel ad noſtros uiſus,
niſi
per medias ſphæras ignis & aeris, quæ quantũ
ad
illud, ſunt ſphæra quaſi una:
) Stellam itaq; exi
ſtẽtem
in zenith capitis aut prope illud, compre-
hendet
uiſus in ſuo uero circulo æquidiſtante cir-
culo
æquinoctiali, ſuper quem mouebatur ab ini-
tio
noctis, quouſq;
peruenit ad circulum meridia-
num
.
In circulo itaq; k b g fuit ſtella in prima expe
rimentatione
ſecundum ueritatem.
Sit autem cir-
culus
altitudinis tranſiens per ſtellam in prima ho
ra
experimentationis circulus b h k:
ſecetq́; iſte circulus circulum k b g in ambobus punctis: ſcili-
cet
in puncto k, qui eſt in parte orientis, & in puncto g illi directè oppoſito:
ſecetq́; circulum h tin
puncto
h, in quo corpus ſtellæ uidetur eſſe in tempore primę conſiderationis.
Et quia diſtantia ſtel
ſecundum uiſum à polo mundi ſuit in prima experimentatione minor, quàm in ſecunda:
patet
quòd
circulus h t eſt propinquior polo d, quàm circulus k b g:
pũctus itaq; h circuli altitudinis, qui
eſt
b h k, propinquior eſt ipſi zenith capitis b quàm punctus k.
Ducantur itaq; duæ lineæ h z & k z
ad
centrũ uiſus z.
Quia ergo ſtella comprehenditur à uiſu in prima hora experimentationis in pun
cto
circuli h t:
& tunc erat in ſuperficie circuli b h k: & tamen ſtella erat in illa hora ſecundum ueri-
tatem
in circumferentia circuli k b g:
oportet neceſſariò, uoſtella in illa hora fuerit ſecundum ueri-
tatem
in puncto communi illis duobus circulis, qui ſunt k b g & b h k, qui eſt punctus k ſupra terrã:

comprehenditur
autem à uiſu in puncto h per lineam z h:
quia forma ſtellæ peruenit ad uiſum in
rectitudine
lineæ h z:
& linea, quę eſt inter ſtellam & uiſum ſecũdum ueritatem, eſt linea k z. Palàm
ergo
quòd uiſus non comprehendit ſtellam, quę eſt in puncto k, rectè:
comprehẽdit ergo ipſam re-
fractè
.
Et quia in corpore cœleſti propter homogeneitatem ſuæ diaphanitatis non poteſt fieri re-
fractio
:
fiet ergo illa in aliquo puncto corporis illi propinqui. Sit itaque locus refractionis factæ in
medio
ſecundi diaphani (quod eſt aer uel ignis) punctus m:
& ducatur linea k m: & protrahatur
à
puncto m linea recta uſque ad punctum z centrum uiſus.
Quia ergo forma ſtellæ extenditur à ſtel
la
per lineam k m, & refringitur ad uiſum per lineam k m z:
formæ uerò non refringuntur niſi occur
rerit
corpus diuerſæ diaphanitatis, ut oſten dimus in ſecundo libro huius, & in præmiſsis huius li-
bri
propoſitionibus.
Ergo corpus cœleſte, in quo eſt ſtella, eſt differentis diaphanitatis ab aeris uel
ignis
diaphanitate.
Et quia locus refractionis eſt apud ſuperficiem tranſeuntem inter duo corpora
differentia
in diaphanitate, ut patet per 4 huius:
punctus itaque m eſt in cõcauitate cœli. Et ſi pro-
ducatur
linea e m:
hæc ſecundum ueritatem erit ſemidiameter ſphæræ cœli, cuius concauum attin
git
conuexum ipſius ignis.
Eſt ergo perpendicularis ſuper ſuperficiem cœli concauam, contingen-
tem
aerem uel ignem, & ſuper ſuperficiem aeris uel ignis conuexam.
Et quia forma ſtellę extẽſa in
corpore
cœleſti per lineam k m, refringitur in aere ad uiſum per lineam m z:
linea uerò k m protra-
cta
ultra punctum m ſecaret lineam z m, elongans ſe à puncto e centro mundi:
ideo quia obliquè
incidit
concauæ ſuperficiei ipſius cœli:
palàm quia illa refractio eſt ad partem, in qua eſt perpendi-
cularis
e m, tranſiens per punctum refractionis perpendiculariter ſuper conuexam ſuperficiem ae-
ris
.
Et quoniam neque in cœlo, neque in aere eſt aliquod corpus denſum politum, à quo poſsit fie-
ri
reflexio, ut à ſpeculo:
patet quia illa diuerſitas accidit propter refractionem formæ in medio ſe-
cũdi
diaphani.
Corpus itaq; aeris eſt groſsius corpore cœli, ut patet ք 4 huius. Et hoc eſt ꝓpoſitũ.
51. Diametri omnium ſtellarum & lineæ determinantes distantias quarumlibet duarum
ſtellarum
in zenith capitis uel circa exiſtentium, minores comprehendũtur per refr actionem,
quàm
ſi directè uiderentur. Alhazen 52 n 7.
Sit circulus meridianus in aliquo horizonte b f k: & communis ſectio ſuperficiei huius circuli
& ſuperficiei conuexitatis ſphæræ cœli inſimi per 69 th.
1 huius ſit circulus m e z: erunt ergo iſti
duo
circuli in eadem ſuperficie & concentrici.
Sit ergo centrum ipſorum (quod eſt centrum mun-
di
) punctum g:
ſitq́; centrum uiſus punctum t: & ducatur à centro mundi g ad centrum uiſus t li-
nea
g t:
& extrahatur linea g t in partem t e, donec occurrat circulo meridiei in puncto b: ſecetq́; cir
culum
, qui eſt in ſuperficie cœli concaua, in puncto e:
erit itaq; punctus b zenith capitis, quo ad ui-
ſum
:
ſit itaq; k l àrcus, cuius chorda kl ſit diameter alicuius ſtellæ aut diſtantia inter aliquas duas
ſtellas
:
& linea t b tranſeat per medium arcum k l ad punctum b: & ſecet chordam l k in puncto c:
748446VITELLONIS OPTICAE arcus itaq; k b eſt æqualis arcui b l: & ducantur duæ t k & t l. Erit ergo angulus k t l quidam
angulus
, ſecundum quem uiſust comprehendit arcum k l, quando ipſum rectè comprehendit.
Sit
ita
q;
, utforma puncti k refringatur ad uiſum t à puncto m circuli m e z, qui eſt ſignatus in concaua
ſuperficie
ipſius cœli infimi, ut præaſſumptum eſt:
& forma punctil refringatur ad uiſum t ex pun-
cto
z, & ducantur lineæ g m & g z à centro mundi ad loca refractionum:
ducantur quoq: lineæ k m:
m
t, l z, z t.
Formaitaq; puncti k extenditur per lineam k m, & refringitur ad uiſum t per linea m m t.
Et
quoniam linea g m exit à centro ad circumferentiam:
palàm per 72 th. 1 huius quòd ipſa eſt per-
pendicularis
ſuper ſuperficiem ſphæræ cœli incidens puncto m, quod eſt punctum refractio nis.
Et
eodem
modo oſtendi poteſt, quòd g z eſt perpendicularis ſuper ſuperficiem cœli, incidens in pun-
cto
z.
Et quia per pręmiſſam corpus cœli, quod eſt z m, eſt rarioris diaphanitatis quàm corpus ae-
ris
, in quo eſt uiſus t:
palàm per 4 huius quia refractio, quæ fit ſecundum lineam m t, erit ad partem
perpendicularis
lineæ, quę eſt m g.
Erit itaq; punctum m
inter
duas lineas t b & t k.
Quia ſi punctus m eſſet ultra li
879[Figure 879]q f h o r k c p m e z t g neam t k:
tunc perpendicularis exiens à puncto gad pun
ctum
m, eſſet etiam ultra punctum k:
& ita forma pun-
cti
k refringeretur ad uiſum à puncto m, refringeretur ad
partẽ
քpendicularis m g, & քueniret ad քpendicularẽ
g
e:
ergo քueniret ad uiſum t. Palã itaq; quoniã pũctus
m
eſt inter duas lineas t k & tb:
& eodem modo declarari
poteſt
quia pũctũ z eſt inter duas lineas t b & t l.
Extraha
turitaq
;
linea t m ad q pũctum circuli meridiani, & linea
t
z ad punctũ reiuſdem circuli meridiani.
Erit itaq; arcus
q
k ęqualis arcui l r, & angulus q t r erit minor angulo k t
l
:
quoniã eſt pars eius. Sed angul{us} q t r eſt angulus, ք quẽ
uiſus
t cõprehendit arcum k l refractè:
& angulus k tl eſt
angulus
, per quem uiſus t comprehẽdetarcum k l rectè:

ſi
ipſum rectè poſſet comprehendere:
ſed remotio arcus
k
l à uiſu eſt maxima:
quapropter quantitas eius non cer
tificatur
.
Viſus itaq; per exiſtimationem non per certitu-
dinem
accipitremotionem arcus k l:
ſed exiſtimatio uiſus quando comprehendit refractè, dif-
fert
ab exiſtimatione eius, quando comprehendit rectè, niſi in hoc ſolùm, quòd putat ſe rectè com
prehendere
, quando comprehenditrefractè.
Viſus itaq; t comprehendit arcum k l refractè ex an-
gulo
minori, quàm ille angulus, quo ipſum comprehendit rectè, & ſecundum comparationem ad
illam
eandem remotionem, ad quam comparat, ſi ipſam rectè comprehenderet.
Sed uiſus t compre
hendit
magnitudinem ex quantitate anguli reſpectu remotionis puncti t (quod eſt cẽtrum uiſus)
à
ſuperficie rei uiſæ per 27 th.
4 huius: ergo comprehẽdit quantitatem arcus k l refractè min orem,
quàm
ſi comprehẽderetillam rectè.
Et ſi figura, in qua ſunt pũcta k, l, t, b imaginetur circumuolui
liǹea
t b exiſtente immobili:
deſcribetur circulus ſecans meridianum circulum in duobus punctis,
cuius
circuli polus erit pũctum b zenith capitis:
& erũt omnes anguli, qui ſunt apud uiſum t cõten-
ti
duabus lineis ſimilibus lineis t k & tl, inter ſe quilibet ſuo compari æqualis.
Viſus ergo t compre
hendet
formam arcus k l refractè in omni ſitu in reſpectu circuli meridiei, cum fuerit in uertice ca-
pitis
, minorem, quàm ſi comprehenderet ipſam rectè.
Et ſilinea t b ſecuerit arcum k l in duo æqua-
lia
:
tũc duo pũcta q & r erũt inter duo puncta k & l: eritq́; angulus q t r minor angulo k tl: & erit o-
mnis
angulus æqualis angulo q t r, exiens à pũcto t ſecans ſtellam:
& linea exiens à cẽtro uiſus t in
ſuperficie
illius circuli ſecabit circulum maiorem ipſius ſtellæ, & comprehenditur quantitas eius
minor
quàm ſit:
& ſic tota ſtella uidebitur minor quàm ſit. Omnis ergo ſtella uidetur minor, eſt
in
zenith capitis, quàm ſi uideretur directè.
Et ſimiliter eſt de omni diſtantia inter quaslibet duas
ſtellas
, cum zenith capitis fuerit inter duas extremitates illius diſtantiæ:
comprehẽdetur enim in
omnibus
ſuis poſitionibus minor, quàm ſi directè comprehenderetur ſine refractione.
Omnis ita-
que
ſtella in uertice capitis aſpicientis exiſtens uidetur minor quàm in alio loco cœli:
& quãtò ma-
gis
remouetur à uertice capitis, tantò ſemper apparet maior:
itaque in horizonte apparet maior
quàm
in alio loco.
Et hoc eſt commune omnibus ſtellis, planetis ſcilicet & fixis, quòd in zenith ca-
pitis
uel prope illud ſemper ſunt minores.
Et hoc ſimiliter apparetin lineis determinantibus ſtel-
larum
diſtantias:
hoc eſt in ipſis ſtellarum diſtantijs, ut ſpatiorum cœli, quæ ſunt inter ſtellas, ma-
gis
quàm in quantitatibus ſtellarum:
nam quantitas ſtellæ, quo ad uiſum, eſt res parua, & exceſſus
ſuæ
quantitatis res parua, ſed magis comprehenditur diuerſitas & exceſſus diſtantiarum.
Patet
ergo
propoſitum.
52. Diametri ſtellarum, uel lineæ ſtellarum diſt antiã determinantes, exiſtentes in horizon-
te
, aut inter horizonta & circulum meridiei, taliter ut æquidiſtent horizonti: uidebuntur pro-
pter
refractionem minores, quàm ſi directè uiderentur. Alhazen 53 n 7.
Sit item circulus meridianus, qui b p: cuius centrũ, quod eſt centrũ mũdi, ſit pũctus m: & ſit cen-
trũ
uiſus a:
& zenith capitis pũctum b: & ducatur linea a b: & ſit diameter ſtellẽ aut diſtãtia inter ali
quas
duas ſtellas linea d e æ quidiſtans horizonti:
& ſit circulus altitudinis tranſiens per unã extre-
749447LIBER DECIMVS. mitatem diametri ſtellę aut diſtãtiæ inter duas ſtellas, circulus b d: & alius circulus altitudinis tran
ſiens
per alteram extremitatem diametri ſtellæ aut diſtantię ſit circulus b e:
cõmunes quoq; ſectio-
nes
ſuperficierũ iſtorũ duorũ circulorũ & ſuperficiei concauę cœli inſimi ſint duo circuli g h & g z.

Forma
itaq;
pũcti d refringitur ad uiſum a in ſuperficie circuli g h: eſto, ut hoc fiat in pũcto h: & for-
ma
pũcti e refringitur ad uiſum a in ſuperficie circu-
li
g z:
& ſit in pũcto z: ducãtur itaq; lineæ a d, a e, a h,
880[Figure 880]h g f r n h d k z a m e p a z, m z, m h:
& producatur linea m z ad arcum b e in
pũctũ
n:
& linea m h producatur ad arcũ b d in pun-
ctum
f.
Et quoniã linea d e æquidiſtat horizonti,
ſit
quędam pars circuli æquidiſtantis circulo hori-
zontis
, ut alicuius illorũ circulorum, qui arabicè di-
cũtur
almicantarah:
palàm per 68 th. 1 huius quoniã
zenith
capitis, quod eſt punctus b, eſt polus circuli
d
e:
quoniã ipſe eſt polus horizontis. Arcus itaq; b d
eſt
æqualis arcui b e per 28 p 3:
chordæ enim illorum
arcuũ
ſunt æquales per 65 th.
1 huius: linea itaq; m h
eſt
perpẽdicularis ſuper ſuperficiẽ corporis diapha-
ni
cœleſtis per 72 th.
1 huius: quoniam exit à centro
mũdi
.
Linea itaq; h a refringitur à pũcto h ad uiſum
a
:
& erit eius refractio ad partem diametri h m per 4
huius
:
aer enim eſt denſior corpore cœleſti, ut patet
per
50 huius:
refringetur ergo ad partẽ contrariam
illi
parti, in qua eſt pars reliqua perpendicularis, quę h f:
ergo h pũctum refractionis eſt altius quàm
linea
a d.
Et ſimiliter declarabitur quòd z pũctus refractionis eſt altior ꝗ̃ linea a e. Duo ergo pũcta f
& n, quę ſunt termini duarũ linearũ perpendiculariũ m f & m n, ſunt inter duo puncta d & e, & ze-
nith
capitis, quod eſt b:
ita quòd pũctum f eſt inter duo pũcta d & b, & pũctum n inter duo pũcta o
& b:
& angulus refractionis, qui eſt apud pũctum h, eſt æqualis angulo refractiõis, qui eſt apud pun
ctũ
z per 14 th.
huius: quoniã ſitus duorũ pũctorum d & e reſpectu uiſus a, eſt cõſimilis exhypothe-
ſi
.
Tantùm ergo diſtat pũctus f à pũcto d, quantũ pũctus n à puncto e. Extrahatur itaq: linea a h ad
pũctum
t:
& linea a z ad pũctum k: diſtabit itaq; pũctus t à pũcto d tantũ, quantũ pũctus k à pũcto e:
& ducatur linea t k, quæ neceſſariò erit æquidiſtans lineæ d e per 88 th.
1 huius: quoniã arcus e k eſt
æqualis
arcui d t:
eſt ergo linea t k minor quàm linea d e per idẽ 88th. 1 huius: & lineæ a t, a k, a d, a e
ſunt
æquales:
quia pũctum a centrũ uiſus, eſt quaſi centrũ mũdi, & omniũ arcuũ ſignatorũ, ut b d &
b
e.
Duæ itaq; lineæ a t & a k ſunt æquales duabus lineis a d & a e, & baſis t k trigonia t k eſt minor
quàm
baſis d e trigoni a d e:
ergo per 25 p 1 erit angulus t a k minor angulo d a e: ſed angulus t a k
eſt
angulus, ſecũdum quẽ linea d e comprehẽditur refractè:
& angulus d a e eſt angulus, ſecũdũ quẽ
linea
d e comprehẽditur rectè.
Patet itaq; illud, quod proponebatur, ſiue linea d e ſit diameter ali-
cuius
ſtellarum, ſiue ipſa ſit linea determinans diſtantiam inter ſtellas.
53. Diametri ſtellarum aut lineæ determinantes diſtantiam ſtellarum in aliquo circulo alti-
tudinis
ſuper horizonta erectæ, per refractionem uidentur minores, quàm ſi directè uideren-
tur
. Alhazen 54 n 7.
Remaneat diſpoſitio, quæ ſuprà, & ſit diameter alicuius ſtellarũ uel diſtantia aliquarũ duarũ ſtel
larum
linea d e:
quæ ſit erecta in aliquo circulo altitudinis tranſeunte per zenith capitis, quod eſt
pũctum
b, qui circulus altitudinis ſit b d e:
ſitq́; cõmunis ſectio ſuperficiei circuli b d e, & ſuperficiei
concauitatis
ſphæræ infimæ c œleſtis circulus g h z per 69 th.
1 huius: & ducantur lineæ a d & a e: &
refringatur
forma pũcti d ad uiſum a ex pũcto h:
& forma pũcti e ex pũcto z. Copulentur quoq; li-
neæ
, d h, quę producatur ultra pũctum h in pũctum n:
& e z, quę producatur ultra pũctum z in pun-
ctum
o.
Patet ergo, ut in præcedente proxima, quòd pũctum h eſt altius ꝗ̃ linea a d: & punctũ z
eſt
altius ꝗ̃ linea a e.
Ducantur itaq; lineæ a h, h d, a z, z e, m h, m z: & protrahatur linea m h ultra pun
ctum
h ad circulũ altitudinis in pũctum t:
& linea m z ultra pũctum z in pũctum k: erit ergo angu-
lus
refractus, qui fit ex refractione formæ pũcti e ad uiſum a (qui eſt angulus a z m) ualde paruus
(quoniã linea a m, quę eſt ſemidiameter terræ, reſpectu tantæ diſtantiæ, non eſt alicuius ſenſibilis
quãtitatis
, ut aliàs declarauimus in ſcientia motuũ cœleſtiũ) & angulus refractionis eius erit par-
uus
, ſequens modũ illius anguli a z m:
quoniã aer ſit denſior corpore cœleſti, ut patet per 50 hu-
ius
:
palã per 4 huius quoniã fit refractio ad perpendicularẽ, quæ eſt z m. Erit ergo per 8 huius angu
lus
e z k acutus:
& ſimiliter erit angulus d h t acutus: ergo angulorũ a h d & a z e uterq; erit obtuſus
per
13 p 1.
Pũctum itaq; z aut erit in ſuperficie horizontis, aut altius. Si erit in ſuperficie horizontis:
erit
ergo in extremitate perpendicularis exeuntis à centro uiſus, quod eſt a, ſuper lineã b a perpen-
diculariter
ſuperficiei horizontis inſiſtentẽ, quę perpendicularis imaginatur eſſe ducta in ſuperfi-
cie
horizontis:
aut ſi fuerit altius horizonte, erit altius illa linea perpendiculari: & punctum h erit
ſemper
altius puncto z.
Angulus ergo a h m eſt minor angulo a z m: quod patet, ſi ſuper pũctum m
terminum
lineę a m fiat per 23 p 1 angulus ęqualis angulo a m z, qui ſit a m p, ducta linea m p ad pe-
ripheriam
circuli g h z:
facto quoq; angulo q a g ęquali angulo h a g: ita ut per 7 p 3 linea a q ſit ęqua,
750448VITELLONIS OPTICAE lis lineæ a h: & eopuletur linea h p. In trigono ergo h m p duo anguli m p h ſunt ęquales per
5
p 1:
ſed in trigono h a p latus a p eſt maius latere
a
h:
quia eſt maius latere a q per 7 p 3: eſt ergo per
881[Figure 881]b t d g h q n o k z a p e m 19 p 1 angulus a h p maior angulo h p a:
relinqui-
tur
ergo angulus a p m maior angulo a h m.
Eſt au-
tem
per 4 p 1 angulus a p m ęqualis angulo a z m:

eſt
ergo angulus a h m minor angulo a z m:
ergo ք
8
huius angulus formę incidẽtiæ puncti d, qui eſt
angulus
d h t, eſt minor angulo incidentiæ formæ
pũcti
e, qui eſt angulus e z k:
ergo angulus a h d eſt
maior
angulo a z e per 13 p 1:
quia per 8 huius mino
res
anguli incidentiæ minores habent angulos re.

fractionum
:
& ita angulus n h a eſt minor angulo
o
z a:
relin quitur ergo angulus a h d maior angulo
a
z e:
& duæ lineæ m t & m k ſunt ſemidiametri cir-
culi
b d e:
& duæ lineę m h & m z ſunt ſemidiame-
tri
circuli g h z.
Linea itaque m t eſt ęqualis lineæ
m
k, & linea m h eſt æ qualis lineæ m z per defini-
tionem
circuli:
linea itaq; h t eſt æ qualis lineę z k:
quoniam
ſunt remanentiæ linearũ æqualiũ ablatis æqualibus:
& angulus d h t eſt minor angulo e
z
k:
ergo linea h d eſt minor quâm linea e z: quoniam linea continens linea t h angulũ æ qualem
angulo
k z e (qui eſt maior angulo d h t) erit maior ꝗ̃ linea d h per 7 p 3:
linea ergo d h eſt minor ꝗ̃ li
nea
e z:
& duæ lineæ a d & a e ſunt æ quales: ſimiliter duæ lineæ a h & a z ſunt æquales: quia punctũ
a
centrum uiſus eſt quaſi centrũ circulorũ b d e & g h z:
triangulus ergo a h d eſt minor triangulo a
z
e:
quoniam illorũ duorum trigonorũ duobus lateribus exiſtentibus æqualibus, tertium eſt inæ-
quale
.
Ergo circulus continens trigonũ a h d eſt maior circulo cõtinente trigonũ a z e: quia angu-
lus
a h d eſt maior angulo a z e, & linea h d eſt minor quàm linea z e.
Linea itaq; h d diſtinguit de cir
culo
maiore, continente triangulũ a h d, arcum min orẽ arcu ſimili illi arcui, quẽ reſecat linea z e ex
circulo
minore cõtinente triangulũ a e z:
angulus ergo h a d eſt minor angulo z a e: ſit ergo angulus
za
d cõmunis illis ambobus angulis:
erit ergo angulus h a z minor angulo d a e: angulus uerò h a z
eſt
angulus, ſecũdum quẽ uiſus a comprehẽdit lineam d e per refractionẽ:
& angulus d a e eſt angu-
lus
, ſecũdum quẽ comprehẽderetur forma lineæ d e rectè (ſi hoc poſſet fieri.
) Viſus itaq; a compre
hendit
lineam d e refractè minorem quàm rectè per 20 th.
4 huius: quoniã ſub maiori angulo com-
prehenditip
ſam refractè quàm rectè.
Patet ergo propoſitum.
54. Omnes ſtellæ uidentur rotundæ: maiores in horiz onte quàm in medio cœli: niſi quando
contrarium
accidat propter interpoſitos uapores uiſibus & ſtellis. Alhazen 55 n 7.
Omnes ſtellę cõprehendũtur rotũdæ: quoniam utraq; diametrorum ſuarũ ſcilicet lõgitudinis &
latitudinis
comprehẽditur æqualiter minor, quàm ſi comprehẽderetur rectè:
quælibet ergo ſuarũ
diametrorũ
decliuiũ comprehẽditur æqualiter minor per refractionẽ, quàm ſi comprehenderetur
rectè
.
Stella ergo comprehẽditur rotũda in omni ſuo ſitu. Omnes quoq; ſtellæ comprehẽdũtur mi-
nores
per refractionẽ, ꝗ̃ ſi directè uiderẽtur:
quoniã ipſarũ diametri comprehẽdũtur minores, ut pa
tet
ex propoſitionibus pręmiſsis.
Et hoc uerũ eſt, quãtũ eſt à parte refractionis, fit in medio ſecũ-
di
diaphani, quod eſt aer, qui eſt dẽſior cœlo per 50 huius.
In cœleſti itaq; concaua ſuperficie fit re.
fractio
ad perpẽdicularem exeuntẽ à pũcto refractionis ſuper illã ſuperficiẽ:
hoc eſt ad lineã ( eſt
ſemidiameter
mũdi) per 4 huius.
Diuerſitas uerò refractionis, quę fit ſecũdũ diſtãtiã ſtellarũ à po-
lo
mũdi, inuenitur parua:
quoniam illi anguli refractionis ſunt parui. Vnde ſecũdum ipſos non di-
uerſificatur
ſenſibiliter quãtitas ſtellarũ.
Sed magnitudo ſtellarum & quantitas diſtãtię ipſarum ab
inuicem
, multum differũt, cum ſunt in horizonte, & cum ſunt iuxta zenith capitis, uel in medio
li
, propter ſenſibilem diuerſitatẽ ſuę refractionis.
Et hic eſt error perpetuus, quia cauſſa eius eſt per-
petua
, ſcilicet uictoria raritatis corporis cœleſtis ſuper aeris raritatem.
Accidit tamẽ quãdoq; uideri
ſtellas
maiores una uice ꝗ̃ alia:
ut ſi uapor groſſus ſit inter uiſum & ſtellas: tũc enim propter refra-
ctionẽ
linearũ extẽſionis formarũ ſtellarũ in illo uapore ad perpẽdicularẽ, & propter refractionem
â
ſuperficie illius uaporis factã iterũ ad aerẽ, in quo eſt uiſus, quæ refractio fit ab illa perpẽdiculari,
diſperſior
occurrit forma uiſui, & ſub angulis maioribus uidẽtur formę ſtellarũ:
ſicut etiam accidit
de
denario ſub a qua uiſo, qui uidetur maior quàm ſi in aere uideretur.
Huiuſmodiaũt quantitas ui-
ſionis
ſtellarũ maximè accidit cum ſtellæ ſunt in horizonte, aut prope illum:
& ſic duę refractiones
ſubſequentes
primam (quę fit in concaua ſuperficie ipſius c œli, & fit ſemper in omni ſtellarum ui-
ſione
) faciunt nouas immutationes circa ſtellarum uiſionem.
Vapor enim ille groſſus cum fuerit
in
horizonte aut prope, & non fuerit continuus uſq;
ad medium c œli, erit portio cuiuſdam ſphærę
concentricæ
mundo, & erit ſuperficies eius, quę eſt ex parte uiſus, plana:
propter quod formæ aut
diſtantię
ſtellarũ, quæ ſunt ultra illum uaporẽ, uidebuntur maiores, quàm ſi ſine illo uapore uide-
rentur
.
In illo enim loco cõcauitatis cœli, ex quo refringitur forma ſtellæ ad uiſum, eſt forma ſtellę,
& exipſo extenditur ad uiſum, ſi non interuenerit uapor groſſus, Quòd ſi uapor groſſus uiſibus &
751449LIBER DECIMVS. ſtellis interuen erit: tũc extenditur forma ſtellę ad ſuperficiem uaporis ſupremã, & refringitur in il-
la
ad perpẽdicularem:
deinde extẽditur ad ſuperficiẽ infimã uaporis, & refringitur ab illa ad aerem
purũ
continentẽ uiſum:
& ſit illa refractio ad partẽ contrariam perpẽdicularis, exeuntis à pũcto re-
fractionis
ſuper planam ſuperficiem uaporis.
Sic ergo forma ſtellæ & earũ diſtantia uidetur maior,
quàm
ſi uideretur poſt refractionem factam in concauo c œli à ſupremo corporis elementaris, nul-
la
facta refractione in ſuperficie uaporis ad aerem, qui eſt ſub uapore, ut ſub dẽſiore corpore rarior
conſiſtens
& continens ipſum uiſum.
Cauſſa uero, propter quam omniuapore medio excluſo, ui-
dẽtur
ſtellę & ſtellarũ diſtantiæ maiores in horizonte ꝗ̃ in medio c œli aut prope, coadiuuatur plu-
rimũ
per exiſtimationẽ uidentis:
quoniã exiſtimat ſtellas plus diſtare à uiſu in horizõte ꝗ̃ in medio
cœli
:
exiſtimãs ipſam partẽ cœli, quę eſt iuxta zenith capitis propinquiorẽ ſibi, ꝗ̃ , quæ eſt in hori-
zonte
, ut oſten dimus per 13 th.
4 huius. Comprehendit ergo uiſus quantitatem ſtellę, & quantitatẽ
diſtantię
, quę eſt inter ſtellas, cum fuerint in horizonte aut prope, ex comparatione anguli, ſub quo
fit
uiſio, ad diſtantiam remotam:
& fuerint in medio cœli aut prope illud, comprehendit ipſarũ
quantitatem
ex comparatione anguli æqualis primo aut ferè, ad diſtãtiam propinquam, inter quã
& diſtantiam horizontis uidetur diuerſitas maxima.
Et ſic iudicat ſtellarum quantitatem ſecundũ
modũ
, quo dijudicat quantitatem uiſibilium conſuetorũ.
Quæ enim à rem otiori ſub eodẽ angulo
uidentur
, quo alia propin quiora:
illa remotiora iudicãtur à uidentibus eſſe maiora, ut oſtendimus
hoc
4 libro huius.
Hęc enim cauſſa uiſionis ſtellarum eſt perpetua & immutabilis, omnibus uidẽti-
bus
cõmunis.
Et eodẽ modo accidit uidentibus in cõprehenſione diſtantiarũ ipſarũ ſtellarũ: nam
formæ
harum diſtantiarum non diuerſantur apud uiſum in diuerſis temporibus, ſed ſunt ſemper
eodem
modo ſe habentes, & uiſus aſsimilat ipſas diſtantijs rerum aſſuetarum, quæ maximæ diſtant
à
uiſu ſuper ſuperficiem terræ ipſius.
Patet ergo propoſitum.
55. Scintillatio accidit ſemper omnibus ſtellis fixis propter diuaricationẽ formæ in loco ima-
ginis
ex motu ſubiecti corporis accidentem.
Quoniam enim, ut patet ex præmiſsis quinq; theorematibus, locus imaginis formæ cuiuslibet
ſtellarum
eritin conuexo aeris uel ignis ſub concauo cœli infimi ignem continentis:
horũ aũt ele-
mentorũ
quodlibet mobile eſt per ſemotu recto, utpote ſurſum propter leuitatẽ, quę eſt in illis:
mo
uetur
aũt per accidens motu circulari unà motu diurno cœli, propter quod formã ſtellarũ ipſis
incidentẽ
neceſſe eſt diuaricari & diſtrahi, ſicut & ipſa forma uidetur aliqualiter locũ mutare pro-
pter
motum corporis, in quo uidetur:
nec eſt diuerſitas in iſto, ſiue lumen ſtellarũ per ſe ipſum dif-
fundatur
, ſiue fiat hoc propter reflexionẽ luminis ſolaris à ſtellis.
Semper enim lumen per ſe dif-
fuſum
à corpore luminoſo, quàm lumen ab alijs corporibus diffuſum (quando per refractionẽ ui-
detur
) fit debilius per 10 huius.
Vnde cum habet locum imaginis in corpore mobili diuerſis moti-
bus
, aut uno motu forti:
neceſſe eſt formam illã debilitatã diuaricatã & diſtractã uideri, propter mo
corporis ſubiecti, in quo uidetur:
unde in his talis reflexio luminis eſt cauſſa. Et huius ſimile
eſt
in aqua uelociter currente, à cuius ſuperficie formæ ſtellarum reflexæ uidentur plus ſcintillare
quàm
in ipſo loco ſuæ imaginis refractè per aerẽ uideantur:
quoniã propter motũ aqę diſtrahitur
forma
reflexa, & mutatur locus imaginis reflexę:
propter quod & ſtellarũ formę plus moueriuiden
tur
:
& ideo apparent amplius ſcintillantes. Similiter quoq; formę ſtellarũ in loco ſuę imaginis tẽpo
re
uentorũ propter maiorẽ motũ corporis medij plus ſcintillãt.
In planetis uerò ſemper accidit
ſcintillatio
:
quoniã licet plus ſcintillẽt, & in eis ſit idẽ locus imaginis, & ipſorũ formæ propter refra
ctionẽ
debilitẽtur:
tamẽ propter ipſorũ ꝓpinquitatẽ ad nos uidẽtes accidit eis multa debilitas:
quia
minor fit in eis refractio per 14 th.
huius. Perueniũt ergo formę ipſorũ fortes ad uiſum: unde
& locũ imaginis ſuæ (quãuis corpus ſubiectũ moueatur) penetrãt immotè & ſine omni diuarica-
tione
:
niſi fortè aliquod corpus groſsius aere uiſibus & planetarũ formis interponatur: utpote ua-
por
a quaticus groſſus:
tũc etenim {por}pter incertitudinẽ motus illius uaporis (pręſertim à uentis
agitatur
) formę planetarũ quaſi ſcintillãtes քueniũt ad uiſum.
Et ex hac cauſſa aliquãdo & ipſum
ſolẽ
uidemus ſcintillãtẽ in mane, fuerit in ortu ſuo uiſibilis ſecũdũ ſpirituũ uiſibiliũ reſolutionẽ,
propter
quorũ reſolutionẽ & motũ, ſol ſemper aliquãdiu aſpectus uidetur ſcintillare & moueri for
ma
eius:
quoniã recipitur in ſpiritib. motis, qui propter uictoriã luminis fuerint in fine ſuę cor-
ruptionis
ab actu uiſiõis, rarificãtur ſuper ſuę naturę cõſiſtẽtiã:
unde mouẽtur motu ſibi impro por
tio
nato & inſolito, fiuntq́;
cauſſa motus formę uiſę: & tũc uidetur forma rei uiſæ ſcintillare: ſicut e-
tiã
accidit à corporibus politis fit fortis reflexio luminis ad uiſum:
tũc enim ꝓpter improportio
nẽ
illius luminis ad ſpiritus uiſibiles fit motus illorũ ſpirituũ, & uidẽtur formę illorũ corporũ ſcin-
tillãtes
& motę, a recipiũtur in corpore cõmoto.
Sic itaq; ſcintillatio ſemper accidit omnib. ſtellis
fixis
:
quoniã cauſſa illius eſt քpetua, ſcilicet diuaricatio formę ſuę in loco imaginis, accidẽs ex mo-
tu
ſubiecti corporis.
In planetis uerò ſcintillatio accidit ut rarò: ꝗa cauſſa eius eſt eueniẽs ut rarò. In
alijs
uerò corporũ formis, quarũ excellẽtia corrũpit ſenſum, eſt propriè ſcintillatio, ſiue illa cor-
ruptio
fiat per ſimplicẽ luminis immiſsionẽ, uel per reflexionẽ à corporibus politis:
quia illa ſcintil
latio
accidit ſenſui, ut eſt ſuæ ꝓpriæ diſpoſitionis, ſed ut eſt in fine ſuę corruptionis.
Etenim ſi ha
bẽtibus
in oculis formã rei motæ, aut etiã mouẽtibus, omnia moueri uideantur ꝓpter motũ ſpiri-
tuũ
ſine regimine animæ diſcurrentiũ:
propter hoc dicũtur formę rerũ omniũ ſcintillare. Patet
ergo
ꝓpoſitũ.
Et quia ſecũdũ pręmiſſos refractionũ modos paſsiones uiſibiliũ infimorũ & ſupre-
752450VITELLONIS OPTICAE morum tranſcurrimus: reſtat, ut refractiones, quæ in medijs accidunt corporibus, aliqualiter per-
tractemus
, utpote illas, quę in uaporibus medijs occurrunt.
56. Non aggregatis radijs corporis luminoſi in corpore non luminoſo plus, quàm in medio: lu-
men
ſenſibilius fieriest impoßibile.
Quod hic proponitur, patet: quia lato lumine per aliquã partẽ medij, uniformis erit extenſio ra-
dij
ſecũdũ lineã rectã per 1 th.
2 huius: unde ſi aggregẽtur radij in corpore aliquo occurrẽre ipſis
radijs
luminis, erit plus ſenſibile lumẽ in illo corpore ꝗ̃ fuerit in alia parte medij:
per quã fereba
tur
ſecũdũ extẽſionẽ ad modũ linearũ rectarũ.
Lumine enim æ qualiter lato ք unũ corpus, & aliud,
niſi
fiat aliqua diuerſitas ipſius luminis:
magis in uno ꝗ̃ in alio corpore ſentietur (alijs circũſtan
rijs
in uiſu & remotione exiſtentibus æqualibus.
) Quòd ſi fiat diuerſitas luminis in radijs, reſpectu
diuerſorum
corporum, ut patet per 4 huius:
tunc in eo corpore, in quo magis radij diſgregãtur, mi
nus
luminis apparet.
Si ergo in aliquo corpore plus luminis apparebit: neceſſe eſt in illo corpore
radios
plus aggregari.
Patet ergo quòd aggregatis radijs corporis luminoſi in corpore lumi-
noſo
plus, quàm in medio, lumẽ ſenſibilius fieri in alio corpore, quàm ſit in medio unius diaphani,
impoſsibile
eſt.
Ex quo patet, quòd ſi radij in aliquo corpore plus aggregẽtur quàm in medio, quòd
in
illo corpore lumen ſenſibilius quàm in medio apparebit:
& ſecundum quantitatem aggregatio,
nis
radiorum lumen uidebitur intendi.
57. Radios corporis luminoſi per reflexionem uel refractionem aggregari palàm eſt.
Iſtud patet per hoc. Quoniã cum radius reuerberatur uel reflectitur ab aliquo corpore: tũc quia
ք
20 th.
5 huius angulus incidẽtiæ eſt æqualis angulo reflexionis, & radius incidẽs & reflexus ſunt
in
eadẽ ſuperficie, ut patet ք 27 th.
5 huius: in ſuperficie ergo eadẽ radij duo ad ęquales angulos inci
dentes
reflectuntur & uniuntur ſic, ut fiant unum:
aggregantur ergo, quia duo obtinẽt unum locũ:
imò
uerius fiunt unũ.
Verbi gratia, ſit, ut in ſuperficie una reflexionis, quæ ſit a b c, incidãt duo radij
à
diuerſis partibus diametri corporis luminoſi, ſcilicet a & c ad unum punctum corporis, à quo fit
reflexio
:
quod ſit b: & ſint anguli incidẽtiæ æquales. Producta ergo à puncto b linea in dicta ſuperfi
cie
ad utramq;
partẽ, ſcilicetea, quæ eſt cõmunis ſectio ſuperficiei reflexionis & ſuperficiei corpo-
ris
, à quo fit reflexio, quæ ſit d b e:
erit angulus incidentiæ, qui eſt a b d, æ qualis angulo reflexionis,
qui
eſt c b e, per 20 th.
5 huius: ſed & ſecundum angulum incidẽtię, qui eſt c b e fit reflexio radij c b:
ergo
radius b a reflexus & radius b incidens efficiuntur
unus
radius:
& radius b c reflexus, radius quoq; a b inci-
882[Figure 882]a c d b e dens efficiuntur unus.
Sic aũt eſt de alijs omnibus, qui
incidunt
ſecundum pyramidem, cuius conus eſt in ali-
quo
puncto corporis, à quo fit reflexio, & baſis in corpo
reluminoſo
.
Patet ergo quòd ad minus omnes illi radij
in
ſe duplicãtur.
Vnde cum ipſi ſint infiniti, quoniã ſolũ
ſunt
entes in potẽtia in cõtinuo, & tales pyramides ſunt
tot
, quot ſunt puncta in corpore, à quo fit reflexio:
patet
quòd
ipſi ք reflexionẽ aggregãtur.
Sed & ք refractionẽ in
medio
ſecũdi diaphani lumẽ aggregari per experiẽtiã ſenſibiliter ad hibitã patere poteſt.
Cũenim
oſtẽſum
ſit in medio ſecũdi diaphani dẽſioris aere à parte oppoſita ſuperficiei incidẽtię ſemper
fit
radiorum aggregatio, imò cõcurſus in punctum unum, & ibi lumẽ & calorẽ generant:
imò quòd
ignitionẽ
efficiunt in corpore inflammabili, cui immorãtur, ut patet per 48 huius.
Refractio itaque
lumen
generat, quoniã adunat radios.
Sed & in ſuperficie, à qua fit refractio, in proſundum corpo-
ris
denſioris diaphani radius incidens & refractus (qui in medio unius diaphani producti, eſſent li
nea
una) angulum refractionis conſtituunt:
ſuntq́; per 46 th. 2 huius in una ſuperficie, quæ dicitur
ſuperficies
refractionis, & eſt ſemք orthogonalis ſuper ſuperficiẽ corporis, à quo fit refractio per 2
huius
:
unde tales radij omnes, ſic ſibijpſis incidentes, quando ſunt refracti, uicinantur & aggregan
tur
, ſecundum diaphani ſecundi diſpoſitionẽ angulo refractionis ad angulum incidẽtiæ ſuæ uaria-
to
.
In groſsiori enim uel denſiori diaphano radius non perpendicularis magis debilitatur: unde ad
perpẽdicularẽ
uehemẽtius refringitur, & in uiciniorẽ punctum axis cadit:
angulus ergo fit acutior
angulo
incidẽtiæ ſuæ, reſpectu eius, ſi ſecundum idẽ pũctum radius ſubtiliori diaphano incidiſſet.

Et
ob hoc (quoniã angulus ex omnibus refractis radijs cum linea, quę eſt cõmunis ſectio ſuperfi-
ciei
refractionis, & ſuperficiei corporis, à quo fit refractio, eſt minor in corporibus dẽſioris diapha-
ni
quàm minus dẽſi) patet quòd in corporibus dẽſioribus & radij plus aggregãtur ꝗ̃ in minus den
ſis
per 8 huius.
Fit itaq; illorum radiorum aggregatio quandoq; propter lucis reflexionẽ ad punctũ
unum
mathematicum uel naturalẽ, ut in nono libro huius ſcientiæ per ſpecula comburẽtia oſten-
dimus
fieri aggregationem radiorum, & in alijs libris ubi de talibus ſermo fuit.
Fit etiam hæc aggre
gatio
quandoq;
per refractionem: quoniam radij ſecundum æquales angulos incidentes, per 8 hu-
ius
ſecundum æquales angulos refringuntur:
& quandoque concurrunt in puncto uno, ut patet
per
48 th.
huius. Semper autem in talibus & radij reflexi & refracti quodammodo in eadem parte
medij
ſe duplicant:
unde faciunt maius lumen. Aggregatis autem per refractionem radijs, ut pa-
tet
ex præmiſsis:
tunc in uiſu exiſtente in loco aggregationis lumen generatur. Et quoniam
753451LIBER DECIMVS. in corporibus diaphanis ſuperficiem lenem habentibus, denſioribus aere propter lenitatem ſuper-
ficiei
lumen incidens ab ipſis reflectitur, ut oſtendimus per 1 th.
5 huius: tunc patet quòd propterre
flexionem
lumen aggregatur:
& item quia in illis corporibus propter diuerſitatem dẽſioris diapha
ni
fit luminis refractio ad perpendicularem intra corpus, ut patet per 4 huius:
tunc in peripheria cu
iuslibet
ſuperficiei refraction is propter acutum angulum refractionis ipſis adinuicem radijs uici-
natis
fortificatur ſenſibilitas luminis.
Quando ergo ſuperficies talium corporum ſunt lenes, ut po-
litæ
per naturam:
tunc licet in ipſis fiat refractio: ab eorum tamen ſuperficie fit etiam reflexio radio
rum
, licet debiliter.
Et propter hoc duabus his cauſsis concurrentibus, in ſuperficie corporũ taliũ
lumẽ
aggregatur, & apparẽt corpora plurimũ luminoſa:
quáuis magis dẽſa magis appareát lumino
ſa
.
Non ſunt aũt modi alij aggregationis radiorum, quá reflexio & refractio: ad hos enim, ut ad pri-
mos
, ſi qui alij modi apparuerint, radicaliter reducuntur.
Patet ergo propoſitum.
58. Sine oppoſitione corporis denſioris, quàm ſit medium proximum radijs corporis lumino-
ſi
: ipſorum radiorum reflexionem uel refractionem uel maiorem ſenſibιlitatem impoßibile
eſt
fieri.
Iſtud patet per hoc. Quoniá enim radij cuiuslibet corporis radioſi ſunt in ſe ſemper luminoſi &
uniformes
:
ſi ergo medium, per quod feruntur, ſit uniforme: nunquá reflectentur uel refringentur,
ſed
ſemper ferentur in continuum & directum, ut patet per 1 th.
2 huius: nec lumen propter eorum
diſperſionem
aggregabitur, ut uincat lumen, quod ex æquali diffuſione luminis receptum eſt in o-
culo
uidentis.
Nec etiam ad uiſum fiet reflexio, nec refractio in partem oppoſitam ad axem pyrami
dis
uiſualis:
nec lumen uel ſenſibilitas luminis maior efficietur. Patet ergo propoſitum, quòd ſine
oppoſitione
corporis denſioris, quá ſit primũ medium, per quod fertur radius corporis luminoſi, i-
pſorum
radiorum reflexionem uel refractionem fieri eſt poſsibile:
quoniam omnis reflexio uel
refractio
ſemper fit ab aliquo talium corporum, ut eſt habitum expræmiſsis.
59. Quantitatem arcus circuli magniterræ, ſecundum quem illuminatur à ſole, poßibile est
declarari
. Alhazen 5 n libride crepuſculis.
Suppoſito ex his, quę alibi declarata ſunt per antiquos & nos, quòd corpus ſolis ſit maius corpo
re
terræ:
palàm per 27 th. 2 huius quoniam ſol
aſpicit
terram ſecundum ſuperficiẽ terræ maio-
rem
medietate ſuperficiei ipſius terrę.
Sit itaq;
883[Figure 883]g f k h d c e a b circulus, ſecundum quem terra illuminatur à ſo
le
, qui b c d e, cuius centrum ſit a:
& ſit circulus
maior
ſolaris corporis, qui g h:
cuius centrum
ſit
f:
ducanturq́; lineæ contingentes utrunq; ho
rum
circulorum:
quę ſint b h & e g. Portio itaq;
b
c d e terræ eſt illuminata à ſole, quæ eſt maior
hemiſphærio
.
Ducantur itaq; lineæ a b & f h:
quæ
erunt ęquidiſtantes per 28 p 1:
quoniam u-
traq
;
ipſarum eſt perpendicularis ſuper lineam
b
h utroſque circulos contingentem per 18 p 3.

Et
quoniá linea h f eſt maior quàm linea b a (ut
patet
ex ſuppoſitis) reſecetur à linea f h ęqualis
lineæ
a b per 3 p 1:
ſitq́; h k æqualis ipſi a b: & du
catur
linea a k:
eritq́ue per 33 p 1 linea a k æqui-
diſtans
lineæ h b:
ergo linea a k eſt perpendicu-
laris
ſuper lineam f h.
Et quia linea f h eſt 5 par-
tes
& medietas partis ferè, ſecundũ quod linea
a
b eſt pars una, ut demonſtratum eſt in Aſtro-
nomicis
:
remanet linea k f 4 partes & media.
Per
eandem quoq;
uiam aſtronomicam oſten-
ſum
eſt, quòd ſecundum quantitatem, qua ſemi
diameter
terræ eſt pars una, linea a f eſt partes
12
10:
cum ſit diftantia ſolis à terra in medijs lon
gitudinibus
eius.
Si ergo ſecundum quantita-
tem
, qua linea a f eſt 12 10 partes, linea f k eſt 4
partes
, & medietas partis:
erit ſecundum quan-
titatem
, qua linea a f eſt 120 partes, linea f k 29
minuta
, 12 ſecunda:
& ſecundũ quantitatẽ qua
linea
a f eſt 60 partes, linea f k eſt 14 minuta,
& 36 ſecunda.
Circumſcripto ergo circulo illi
trigono
orthogonio, qui eſt f k a, per 5 p 4:
erit
arcus
, quem ſubtendit chorda f k quaſi 13 minuta, & 56 ſecunda:
ergo per 33 p 6 erit angulus k a f 13
minuta
, & 56 ſecunda, ſecundum quòd angulus rectus eſt 90 partes:
arcus ergo c d erit 13 minuta,
754452VITELLONIS OPTICAE& 56 ſecunda, ſecundum quod arcus b c eſt partes 90 per 33 p 6: quoniam angulus b a c eſt rectus
per
34 p 1:
angulus enim k h b eſt rectus: totus ergo arcus b d erit 90 partes, 13 minuta, & 56 ſecun-
da
:
ſed arcus d e eſt æqualis arcui d b: totus ergo arcus b c d e eſt 180 partes, 27 minuta, & 52 ſecun-
da
.
Quod quærebamus.
60. Summorum uaporum conſiſtentiam ad quantum poßint eleuati pertingere, poßibile eſt
inueniri
. Alhazen 6 n libri de crepuſculis.
Ad hoc, quod hic proponitur, demonſtrandum, utemur conſuetis in ſcientia aſtrorum, ut in
præcedente
.
Sit itaq; per 69 th. 1 huius circulus, ſecundum quem ſuperficies plana tranſiens centrũ
ſolis
& terræ, ſecat terram, circulus a b c:
& ſit locus uiſus a: & ſit linea d a e contingens circulum. Et
quoniam
angulus contingentiæ eſt indiuiſibilis, quia eſt minimus acutorum per 16 p 3:
tunc patet
quòd
uiſus non cadet ſub linea d a e, ſed tantùm ſupra illam.
Et quoniam, ut patet per 27 th. 2 huius,
umbra
terræ eſt pyramidalis:
ſit illa pyramis umbrę terræ ante crepuſculum matutinum, quando
primò
uidetur aer albeſcere in mane, c f e g:
cuius uertex ſit f. Aer itaque cadens intra hanc pyrami-
dem
non illuminatur à ſole, ſed radius ſolaris cadit ſuper omnem
aerem
, qui eſt extra hanc pyramidem, quoniam ille impeditur
per
obſtaculum terræ.
Non tamen uidetur uiſui illuminatum hoc,
884[Figure 884]h f d a m e c i k y b quod eſt extra hãc pyramidem:
quoniam (ut patet per 56 & 58 th.
huius
) non fit luminis reflexio ab aere puro & ſubtili.
Tria ſunt er
go
, quæ in hac diſpoſitione res faciunt non uideri:
ut ſi cadant ſub
linea
contingente, & per uiſum tranſeunte:
uel ſi cadant intra ſu-
perficiem
conicam pyramidis umbræ terræ:
uel ſi tanta ſit ſubtili-
tas
materiæ corporum mediorum, ut ab ipſis non fiat reflexio ad
uiſum
.
Sit quoq; , ut linea e a d contingens terram in puncto a cen
tro
uiſus, ſecet ſuperficiem pyramidis illius umbrę in pũcto extra
pyramidem
, quod ſit punctũe, ut propinquum umbræ.
Aer ergo,
qui
eſt apud punctum e, eſt inuiſibilis:
non quòd cadat ſub linea
terram
contingente:
quoniam ille aer eſt in ſuperficie horizontis:
nec
quòd cadat intra ſuperficiem pyramidis umbræ terrę:
quoniã
eſt
extra illam:
ſed manet inuiſibilis propter ſubtilitatem materię
ſuę
, quia non habet admixtionem uaporis denſioris aere, à quo re
flectatur
lumen ſolis ad uiſum, ut patet per 56 huius.
Imaginemur
ergo
moueri ſolem uſq;
ad principiũ crepuſculi matutini. Et quo-
niam
uertex pyramidis umbræ terræ ad locum nadir ſolis ſemper
procedit
, ut patet per 27 th.
2 huius, & ex cauſſa eclipſium lunariũ:
patet
quòd illa pyramis omne corpus medium habet neceſſariò
tranſire
.
Sit ergo tunc pyramis umbræ terræ h i k: cuius uertex ſit
h
:
quæ interſecet lineam e d (quæ eſt diameter horizontis) in
cto
m.
In hoc itaque puncto m, exſignificato ipſius nominis cre-
puſculi
, primò uidebitur reflexum lumẽ ſolis, ut fiat ſenſibile.
Hoc
autem
neceſſe eſt accidere ex denſitate aeris inſpiſſati per natu-
ram
uaporum:
quia ab aere ſimplici non fit reflexio, ut patet ex
præmiſsis
huius libri propoſitionibus:
punctum ergo m eſt pun-
ctum
altiſsim um, in quo conſiſtit eleuatio uaporum aerem ínſpiſ-
ſantium
.
Deſcribatur quoque conſequenter circulus alitudinis pertranſiens centrum ſolis in ho-
ra
dicti crepuſculi:
qui ſit a b c d: qui per 69 th. 1 huius ſecabit ſphæram terræ ſecundum circulum:
qui
ſit e f g h, cuius centrum ſit k:
ſitq́ue linea à centro terræ ad zenith capitis ducta, quæ ſit a e k:
ſitq́ue
linea b k d perpendicularis ſuper lineam a k ſemidiam etrum circuli altitudinis:
eritq́ue linea
b
k d diameter cuiuſdam circuli, cuius ſuperficies per 18 p 11 erit erecta ſuper ſuperficiem circuli al-
titudinis
ſecans ſphæram terræ in duo hæmiſphæria:
nec eſt differentia ſenſibilis ſuperficiei huius
circuli
à ſuperficie circuli horizontis.
Sit itaque corporis ſolis centrum in puncto c: eritq́ue per
acceptionem
aſtronomicam, ſcilicet inſtrumentalem armillarum uel aſtrolabij, uel tabularum to-
talis
arcus b c, quo diſtat centrum ſolis ab ipſa ſuperficie horizontis ferè 19 partes, ſecundum
quod
circulus altitudinis eſt 360.
Et quoniam diameter ſolis eſt quintupla diametro terræ, &
eius
continens medietatem:
fiat circa centrum c circulus l m ſecundum diametrum quintu-
plam
& continentem medietatem lineæ e k, quæ eſt ſemidiameter terræ.
Erit quoque, ut pa-
tet
ex præmiſsis, circulus l m maximus circulorum corporis ſolaris:
producaturq́ue linea c k à
centro
ſolis ad centrum terræ, ſecans ſuperficiem terræ in puncto g.
Et quoniam longior radius
à
corpore ſolis exiens, & ad terram pertingens quaſi linea contingens eſt per 16 th.
2 huius: du-
cantur
duæ lineæ contingentes ambos circulos, ſolis ſcilicet & terræ, quæ ſint l f n & m h n, ſecun-
dum
quas lineas per 27 th.
2 huius, continetur illuminatio ſolis & umbra terræ. Producatur quo-
que
linea contingens circulum terræ in puncto e, quæ ſit p o:
ſecetq́; linea m h n lineam p o, in pũ-
cto
q:
eritq́; punctum q locus luminoſus in tempore crepuſculi. Et quoniã punctus n, qui eſt uertex
755453LIBER DECIMVS. pyramidis umbrę, (quia ſemper eſt in nadir ſolis) ſecũdũ motũ ſolís declinat: patet primũ, in
radius
ſolis cadit extra pyramidẽ, eſt ſummitas
uaporũ
eleuatorũ à terra & aqua.
Producatur
ergo
linea k r q à cẽtro terræ ad ſummitatẽ ua-
885[Figure 885]n a p e q o d r k h f g b r c m porum, ſigneturq́;
punctus r in ſuperficie terrę:
& ducantur lineę k f, k h.
Eritq́; arcus f g h pars
terræ
illuminata:
cuius quantitas (ut patet per
præmiſſam
) eſt 180 partium, 27 minutorum &
52
ſecundorum, ſecũdum quod totus circulus
e
f g h eſt 360 partes:
eritq́ue medietas ipſius,
quæ
eſt f g, partes 90, & 13 minuta, & 56 ſecun-
da
.
Hæc eſt ergo quantitas anguli f k g, ſecundũ
quod
4 recti ſunt 360 partes:
ſed angulus b k c
ex
præmiſsis & per 33 p 6 eſt 19 partes:
quoniã
eſt
angulus crepuſcularis:
remanet ergo angu-
lus
h k b 71 partes, 13 minuta, & 56 ſecunda:
ſed
angulus
e k b eſt 90 partes, quoniam eſt rectus:

remanet
ergo angulus e k h 18 partes, 46 minu
ta
, 4 ſecunda.
Et quoniá linea q e eſt æqualis li-
neæ
q h per 58 th.
1 huius (quoniam ab uno pun
cto
ducuntur eundem circulum contingẽtes)
erit
per 8 p 1 angulus q k e ęqualis angulo q k h:

erit
ergo angulus q k e 9 partes, 23 minuta, & 2
ſecunda
.
Et quoniam angulus q e k eſt rectus ք
18
p 3:
erit angulus k q e per 32 p 1 cóplementum
unius
recti, hoc eſt 80 partes, 36 minuta, & 58 ſe
cunda
, prout 4 recti ualent 360 partes:
& ſecun
quod duo recti ualent 360 partes, erit angu-
lus
k q e 161 partes, 13 minuta, & 56 ſecunda.
Cir
cumſcripto
ergo circulo ipſi trigono q e k:
erit
arcus
, quem ſubtendit linea k e 161 partes, 13 mi
nuta
, & 56 ſecunda:
chorda ergo eius, quæ eſt li
nea
k e, erit 118 partes, 23 minuta, & 20 ſecunda,
18
tertia, ſecundum quantitatem, qua diameter
q
k eſt 120 partes:
& ſecundũ quantitatem, qua
diameter
q k eſt 60, erit chorda k e 59 partes, 11
minuta
, 40 ſecunda, 9 tertia:
ergo ſecundum quantitatẽ, qua linea k e eſt 60, erit linea k q 60 partes,
& 48 minuta, & 50 ſecunda.
Ablatis itaq; à linea k q partibus 60, quę eſt quantitas lineę k r ſemidia
metri
terræ:
remanet linea r q (quæ eſt ſumma uaporum eleuatio) 48 minuta, & 50 ſecunda, ſecun
dum
illam quantitatem, qua diameter terræ eſt 120 partes.
Et quoniam ſecundum coſmographos
maximus
circulus terræ ſecundum milliaria eſt notus:
ergo ſecundum illum quantitas diametri eſt
nota
:
ergo & linea r q eſt nota. Ethoc eſt propoſitum. Eſt aũt ſecundum cóputationem Abbomadi
ex
milliarib.
(quibus terrę circumferentia eſt 24 000 milliaria) linea r q 51 milliaria, 47 minuta, & 34
ſecunda
, & 31 tertia ferè.
Summum ergo, ad quod eleuantur uapores ſecundum ipſorum conſiſten-
tiam
, eſt minus quã 52000 paſſuum, ut patere poteſt perquirenti.
61. Ab aqua & aere denſo & uapore rorido reflexionem radiorum corporis luminoſi fieri
manifeſtum
eſt.
Iſtud in politis corporib. (ut in ſpeculis & ſimilibus) ſenſus comperit, nosq́; in pluribus pręmiſ-
ſis
huius ſcientiæ libris iſtud ſumus eum amplitudine ſtudij perſequuti.
In aqua uerò ſoli expoſita
idẽ
patet:
quia radius in parte ſoli oppoſita uidetur, & maximè ſi locus oppoſitus ſit obſcurus: hoc
aũt
fit per reflexionẽ.
In aere etiam aliqualiter dẽſiore idem euenit: ut quando inſpiſſatus eſt & con
ſiſtens
quaſi in nubem:
tunc enim ab ipſo fit luminis reflexio, ut apparet in crepuſculis ſerotinis &
matutinis
.
Huic etiam atteſtatur quòd tẽpore pluuiali radij ſolis ſępe in aere diſpergũtur, & uix te-
nuiter
ad terrã pertingunt propter humiditatẽ & groſsiciẽ aeris contrapoſiti ipſi ſoli.
Hoc etiã pa-
tet
:
quoniam in aere modicę denſitatis in hyeme, maximè flãte auftro circa lucernas frequenter ui-
detur
lumen reflecti ſecundum formam circularem:
& maximè uiſibus humidis, ad quos de facili fit
luminis
reflexio & formarum, cum uirtus uiſiua propter debilitatem organi debilitatur, ſic quòd
non
poteſt denſitatem modicam aeris penetrare, ſed ad ipſum forma rei uiſæ reflectitur ab aere mo
dicę
denſitatis:
ſicut ad uiſus fortes reflectitur ſolũ ab aliquo ſolido peruietatem non habente. Vn-
de
etiam in uiſu aliquis debilitatus & non acutè uidẽs, propter ophthalmiã uel propter aliud, uidet
quandoq
;
imaginem ſuã in aere groſſo ante ſe, ſicut in ſpeculo, ſtantem contra ſe, & ambulantẽ cum
ipſo
, quando ipſe ambulat, & reſpicientem ad ipſum.
Et ſic quidã notus meus poſt plurium noctiũ
uigilias
cum cõpulſus nocte ſequente equitaret, formã ſuam, hoc eſt uirũ alium ſecum equitantem
756454VITELLONIS OPTICAE uidit, cum tranſiret quandá aquã, circa quam groſſus fuit aer, & ſtaret, ſtetit & ille alius, & omnia
opera
ipſius faciebat:
cum autem ad aerẽ ſerenum uenit ille notus meus: tunc ſocius eius diſparuit,
quia
non fuerat niſi forma ſua.
Et ſic uiſui debili error accidit: nec mirum: quia & quandoq; ſanis ui
ſibus
hoc accidit ab aere ſpiſſo & longè diſtante:
ſicut etiam auxilio ſpeculorum (ut in 60 th. 7 hu-
ius
oſtendimus) poſſet fieri, quòd aliquis imaginem propriam uel aliam non in ſpeculo, ſed extra
ſpeculum
uideret in aere, in loco imaginis, qui per induſtriam poſſet ad locum certum uariari.
In ua
pore
etiã rorido fit reuerberatio luminis, quando incipit uapor aqueus diſſolui in guttas:
quia quę-
libet
ſuarum partium fit quaſi ſpeculum:
& ob hoc lumẽ reflectitur ab ipſo: & iſtud apparet in aqua
guttatim
ſparſa:
quoniam ab illa lumen etiam ad partem oppoſitam reflectitur: quamuis poſt refle-
xionem
coloretur.
Patet ergo propoſitum.
62. A ſuperficie aquæ & aeris denſi, & uaporis roridi, & ſimilibus refractionem fieri ad
perpendicularem
patens eſt.
Quod hic declarandum proponitur, patet ք 4 huius: ſed etiã experimẽtis cóprobatur: & hoc eſt
uniuerſale
.
Quando forma rei uel radius per mediũ rarius ad dẽſius diaphanum procedit: tũc ſemք
in
medio ſecũdi diaphani fit refractio ad perpendicularẽ.
Verbi gratia, expoſita a qua in uaſe ſoli, in
fundo
uaſis uidebuntur radij aggregari.
Luceſcente etiã ſole ſuper aerẽ denſum uiſui & ſoli interpo
ſitũ
quãdoq;
lux aggregatur, & maior calor peruenit in nobis, quãuis multa pars luminis ſuperius
ad
nubes uicinas reflectitur:
& hoc fit maximè in tẽpore præcedente tẽpus pluuiarũ: unde poſt talẽ
improportionatũ
tempori calorem & lumen inſolitum ſæpius pluuia deſcendit.
Ex quo patet, quia
nube
in uaporẽ roridũ reſoluta, refractio fit radiorũ in ipſo uapore rorido, & ad nos perueniuntra-
dij
ſolis aggregati per refractionem.
Patet ergo quòd in aqua & aere denſo & uapore rorido, for
ma
uel lumẽ eſt in rariore diaphano, & incidit illis diaphanis denſiorib.
diaphanũ quoq; , in quo eſt
uiſus
, multũ differt à diaphano, à quo fit refractio:
tũc fiet refractio ſenſibilis ad perpẽdicularẽ. Q đ
ſi
forma uel lumen ſit in denſiore diaphano, uel ultra denſius diaphanũ uideatur:
tunc fiet refractio
à
perpendiculari:
& ob hoc omnia talia uiſui apparent maiora ſua certa quantitate, ut patet per 42
huius
.
Et ob hoc accidit quòd ſummitates rerum in mari uiſarum refractè uidentur: quòd forma
ipſarũ
diſpergitur à perpendiculari in ſecundo diaphano ſubtiliori, ſcilicet in aere, & uidẽtur formę
illorũ
in cõcurſu lineę refractionis perpẽdiculari ducta àre uiſa ad ſuperficiẽ aquę, ut patet ք 15
th
.
huius: & denarius uidetur poſitus in uaſe ſub aqua in ea diſtãtia, in qua uiſus propter altitudinẽ
peripherię
uaſis ſine aqua ipſum denariũ directè non uideret:
& tunc uidetur etiã maior, quoniã ſub
maiori
angulo uidetur.
In aere etiã dẽſo, utpote euri flãt, & aer humidus fit & ingroſſatur, omniũ
rerũ
uidentur magnitudines maiores.
Sol quoq; & omnia aſtra orientia & occidentia propter cali-
ginẽ
& aerẽ uaporib.
terræ ingroſſatum illis uiſibus interpoſitum, uidentur maiora, quàm in medio
cœli
exiſtentia, ut patet per 54 huius:
& hęc eſt cauſſa temporalis: alia uerò eſt perpetua, quam dixi-
musibidẽ
.
Ex hoc etiã prouenit quòd ſi in loco imaginis, uel inter imaginẽ & uiſum ponatur uitrũ
clarũ
uel cryſtallus, ita utimago reflexa à ſpeculo ad certũ locum aeris uideatur per uitrũ:
tũc enim
imago
maior uidebitur, & ſecundũ media diaphana multiplicata à dẽſiore in rarius fuerint, for
ma
ſe uiſibus ita uicináte, ultimò ipſa ք aerẽ uideatur:
tunc forma maxima uidebitur: cuius ratio
patet
ex præmiſsis pluribus theorematib.
huius libri. In iſtis ergo corporib. medijs omnib. ſic diſpo
ſitis
fit refractio à perpendiculari, ducta à cẽtro rei uiſæ ad ſuperficiẽ corporis diaphani rẽipſam uel
formã
refractã continẽtis.
His ergo modis fit in propoſitis corporib. uel ſimilib. ſibi ad uiſum refra-
ctio
:
inter hęc uerò maximè fit in aqua: magis aũt fit in uapore rorido incipiẽte aqua fieri, ꝗ̃ fiat ab ae
re
:
nec mirum: quia uapor roridus (qui fit tẽpore trãſmutationis nubiũ ex uapore cõtinuo in gutta
tim
ſparſam aquã) eſt groſsior aere:
unde in ipſa facta refractio plus ſentitur. Non poteſt aũt tunc fi-
gura
rei uiſæ, cuius forma refringitur, diſtin ctè ad uiſum peruenire, propter refractionũ multitudi-
nẽ
:
ſed peruenit uiſui tantũ aliqua forma rei: ſicut patet etiã quòd in ſpeculis paruarũ partiũ uel ſu-
perficierum
fractarũ alterius ſuper alterã eleuatarum, & ſi modicę pręeminentię ſint, ita tamẽ quòd
ſuperficies
ipſorum ſpeculorum non ſint in eadem linea recta uel curua:
tunc non apparet rei pro-
pria
quantitas uel figura, ſed apparet tantũ color ipſius rei uiſæ, cuius forma reflectitur ab ipſis.
Per
quod
manifeſtè patet quòd forma corporis luminoſi, quæ ab aqua uel aere groſſo integrè, ſcilicet
quo
ad figuram & lucem uel colorem reflectitur ad uiſum, à uapore rorido reflectitur, ſine figura &
quantitate
certa, ſed tantũ cum ſuo colore uel lumine.
Et ita, cum à uapore rorido fit reflexio ad ui-
ſum
luminis ſolaris uel ſtellarum, non uidentur formarum reflexarum figuræ propriæ, ſed tantùm
ſormæ
luminis reflexi.
Patet ergo propoſitum
63. Omnis corporis ſphærici luminoſi irradiationem in corpore, (cuius ſuperficies æquidiſtat
ſuperficiei
contingenti corpus luminoſum ſphæricum in puncto, ubi perpendicular is ducta à cen
tro
corporis ſphærici ſuper ſuperficiem corporis illumin andi ſecat ſuperficiem corporis ſphærici)
poßibile
eſt fieri ſecundum pyramidem rotundam, cuius baſis eſt in corpore irradiato, uertex ue
in centro corporis luminoſi. Ex quo patet omnem huiuſmodi irradiationem fieri ſecundũ an-
gulos
incidentiæ æquales.
Sit corpus luminoſum ſphæricum, in quo ſit circulus magnus, qui b c d: & eius centrũ ſit pun-
757455LIBER DECIMVS. ctum a: contingatq́; ipſum ſuperficies plana, quę ſit s p in puncto c: & ſit ſuperficies corporis illumi-
nandi
à corpore ſphærico, ſuperficies g, quæ eſt ex hypotheſi æquidiſtãs ſuperficiei s p:
& ſit linea a
c
g ducta à centro corporis ſphærici perpendicularis ſuper dicti corporis ſuperficiem:
dico quòd ir
radiationem
illius corporis poſsibile eſt fieri ſecundum pyramidem rotundam, cuius baſis eſt in ſu-
perficie
corporis g, uertex uerò in puncto a centro corporis luminoſi.
Si enim perpendicularis a g
in
centrum uel in medium ſuperficiei g non ceciderit:
ducatur ad ipſius ſuperficiei g breuius extre-
mum
linea a f:
ſuper cuius terminũ in puncto a conſtitua-
tur
angulus ex 23 p 1 æqualis angulo g a f, qui ſit g a h:
pro-
886[Figure 886]d a b p c s k h y f lducaturq́;
linea a h ad ſuperficiem g: & producantur in ſu-
perficie
g lineę g f, & g h.
Et quoniam duorum triangulo-
rum
a g f & a g h anguli a g f & a g h, qui ſunt ad baſim, ſunt
ęquales
ex definitione lineæ erectę ſuper ſuperficiẽ, & an-
guli
g a f & g a h ſunt ęquales, & latus a g commune:
patet
ex
26 p 1 quia latus a f erit æquale lateri a h, & f g æquale
g
h.
Similiter etiam facto alio angulo æquali g a f & g a h
angulis
triãgulorum a g f & a g h, qui ſit g a k:
productisq́;
lineis
a k & g k:
erit, ſicut in præcedentibus, linea a k ęqua
lis
lineę a f uel a h, & erit linea g k æqualis lineę g f uel g h.

Cum
ergo ex puncto g exeant tres lineæ ęquales & in ea-
dem
ſuperficie:
patet ex 9 p 3 lineam f h k ſecundum quan
titatem
lineæ g f à puncto g productam eſſe circularem.

Quia
ita que irradiatio fit ſecundum has lineas, ſcilicet a f,
a
h, a k, & ſecundum alias omnes ducibiles, angulos æqua
les
cum linea a g prædictorum triangulorum angulis, qui
ſunt
ad punctum a, continentes, ut eſt linea a l, & aliæ:
pa-
tet
ex definitione pyramidis rotundæ, quoniam fit irradia
tio
ſecundum pyramidem rotundam.
Fit enim ſecundum
figuram
, quæ deſcribi poſsit per triangulum a g f orthogo
nium
latere a g fixo manente, & a f & g f lateribus reuolu-
tis
ad locum, unde inceperant moueri.
Et ex pręmiſsis pa-
tet
quoniam huius irradiatio ſemper fit ſecundum angu-
los
incidentiæ æquales.
Patet ergo propoſitum. Si dicatur
quòd
etiam fit irradiatio extra hanc pyramidem:
hoc eſt
uerum
:
ſed quia natura lucis eſt ſemper æqualiter diffundi, ut patet per 20 th. 2 huius: tunc fiet ad
omnem
partem ſuperficiei g ſecundum pyramidem uel ſecundum partem pyramidis in ipſa rece-
ptam
irradiatio (parte alia pyramidis ad ſuperficiem corporis non illuminabilis protenſa.
) Vnde ſi
pars
illuminata extra ſignatam pyramidem modica fuerit:
fiet in ea ſenſibilis irradiatio propter
radiorum
paucitatem:
quæ ſi magna fuerit, cum in ipſa ad ęquales angulos multi radij conueniant:
tunc
irradiatio ſenſibilis erit propter multorum radiorum concurſum & æqualitatem angulorum.

Et
ſic eſt poſsibile propter lucis unigenitatem irradiationem fieri ſecũdum lineam circularem, quę
ſit
terminus baſis pyramidis uel partis baſis.
Eodem autem modo demonſtrandum, ſi ſuperficies g
æquidiſtet
ſuperficiei s p contingenti corpus lumiaoſum in b, d punctis, uel in alijs punctis ſigna-
tis
.
Vniuerſaliter autem corporum, quæ ſplendorem ſenſibilem à corpore aliquo luminoſo acci-
piunt
, oportet quòd ſit talis aſpectus ad corpus luminoſum, ut theorema ſupponit:
ſcilicet æqui-
diſtantia
ad ſuperficiem planam contingentem corpus lumino ſum in puncto, ubi perpendicularis
ducta
à centro corporis luminoſi ad ſuperficiem corporis illuminandi ſecat ſuperficiem corporis
luminoſi
.
Et huius ſignum eſt irradiatio lunæ, quæ nunquam, niſi in parte ſoli oppoſita illumina-
tur
:
& ſemper medietas illius, ea ſcilicet, quæ ſolem reſpicit, eſt illuminata neceſſariò propter natu-
ram
præmiſsi aſpectus:
aliam uerò partem irradiatio ſolis, niſi fortè per refractionem, nullatenus
attingit
.
Et quoniam pyramides uerticem habentes in centro corporis luminoſi, ad infinitas ba-
ſes
in corpore irradiando una baſi alteri inſcripta applicantur:
ideo tota ſuperficies irradiati corpo-
ris
corpus luminoſum aſpiciens multiformiter irradiatur, & augmentatur irradiatio:
quoniam o-
portet
ut tale corpus ſit denſius medio, per quod lumen uenit ad ipſum:
oportet enim quòd tale
corpus
habeat aliquid denſitatis.
Vnde ſi lumen nihil haberet reſiſtentiæ, trãſiret, nec corpus per-
tranſitum
irradiaret:
aliter etiam in ipſo non fieret reflexio uel refractio per 58 huius. Et quoniam
per
reflexionem radij aggregantur, & ſimiliter per refractionem ex 57 huius:
tunc per 56 hu-
ius
radijs non aggregatis plus ſenſibilis non fieret irradiatio quàm in medio:
nunc autem irradia-
tio
in theoremate ſupponitur:
patet ergo quòd oportet corpus irradiandum eſſe denſius quàm ſit
corpus
propinquum corpori luminoſo.
Exemplariter uerò id declarari poteſt per hoc, quod
in
37 th.
2 huius oſtendimus. Quia ſi per foramen rotundum penetret radius ſolis: ſtatim in cor-
pore
oppoſito ad baſim applicatur, & in formam pyramidis lumen figuratur.
Signum ergo eſt quòd
in
quolibet radio corporis luminoſi idem fiat, qui cum ſint naturæ homogeneæ, eadem eſt natura
in
toto & in parte:
& ad minus, ſi illud non ſit neceſſarium ſemper fieri: eſt tamen poſsibile fieri, ut
proponitur
.
Patet ergo intentum.
758456VITELLONIS OPTICAE
64. Si ad idem cẽtrum uiſus ab aliqua ſuperficie fiat luminis refractio uel reflexio: neceſſe eſt
extremum
illius luminis ſuperficiei uiſus circulariter ſecundum rotundam pyramidem incide-
re
. Ex quo patet tunc centrum corporis irr adiantis, & centrum uiſus, centrũ́ circuli baſis py-
ramidis
irradiationis refractæ uel reflexæ in eadem recta linea conſistere oportere.
Suppoſito quòd aliquod corpus irradiatum ſit inter uiſum & inter corpus luminoſum irradiãs:
& ſit illud medium corpus diaphanum, ita quòd radij refracti in centro uiſus ualeant aggregari:
ali-
ter
enim non uideretur irradiatio.
Sit quo que centrum corporis irradiantis a: ſuperficiesq́; corpo-
ris
irradiati ſit f h i k:
perpendicularis ducta à centro corporis luminoſi ſuper illam ſuperficiem ſit
a
g:
& ducantur lineæ a f, a h, a i, a k: & lineę g f, g h, g i, g k: & ſit centrum uiſus b: ducanturq́; lineæ b f,
b
h, b i, b k, b g.
Quoniã itaque, ut patet ex hypotheſi, lumẽ corporis irradiantis per refractionem ui
detur
in puncto b:
& per 3 huius perpendicularis non refringitur, ſed trãſit ad angulos rectos, ut in-
cidebat
ad lineas f g, h g, i g, k g, & in uno puncto, ut in centro oculi, concurrunt plures radij refra-
cti
, qui obliquè incidunt illi ſuperficiei ex hypotheſi:
qua autẽ ratione aliquis radius refractus per-
uenit
ad centrum uiſus, eadem ratione omnes radij incidentes ſuperficiei corporis f h i k, ſecundũ
circulum
(cuius centrum eſt punctum g) refracti perueniunt ad centrum uiſus, ut patuit in 48 hu-
ius
:
ſunt enim illi anguli incidentiæ omnes æquales, ut patet per præmiſſam: ergo & anguli refra-
ctionis
omnes erunt æquales per 8 huius.
In centro ergo unius ui-
887[Figure 887]a f h g k i b ſus nulli radij extremi concurrunt, niſi qui refringuntur ſecundum
angulos
æquales.
Sit ergo, ut ſit illa refractio ſecundum aliquos an
gulos
extremos, qui ſint b f g, b h g, b k g, b i g:
erunt ergo illi anguli
æquales
:
ſed & anguli ad punctum g ſub linea b g & ſub lineis f g,
h
g, k g, i g, ſuntæ quales:
quia ſunt recti. Sunt ergo trigona b g f, b g
h
, b g k, b g i æquiãgula per 32 p1:
ergo per 4 p 6 ipſorum latera ſunt
proportionalia
:
ſed latus b g eſt æ quale ſibijpſi, cum omnib. ſit illis
trigonis
commune:
latera ergo b f, b h, b k, b i ſunt æqualia inter ſe,
& latera g f, g h, g k, g i ſunt inter ſe æqualia.
Ergo per 9 p 3 linea h f
i
k eſt perpheria circuli, cuius centrum eſt punctum g:
& ſic deſcri-
bitur
in oculi ſuperficie.
Fit ergo pyramis refracta, cuius uertex eſt
in
puncto b centro uiſus, & eius baſis eſt in illuminata ſuperficie:

eſtq́
;
alia pyramis illuminationis, cuius uertex eſt in puncto a cen-
tro
luminoſi, & eius baſis eſt etiam circulus f h i k.
Patet ergo quòd
iſtarum
duarum pyramidum lineæ g f, g h, g i, g k ſunt in eadem ſu-
perficie
, ut prius:
quoniam ab eiſdem lineis, in quas radius incidit,
etiam
refringitur.
Vna eſt ergo ſuperficies communis terminans i-
ſtas
duas pyramides, quæ eſt circulus f h i k:
& eſt baſis ambarum il
larum
pyramidum.
Patet etiam hoc ex 5 p 11: quia illæ lineæ ſecun-
dum
unum punctum, qui eſt g, cum linea b a angulos rectos faciũt.

Angulus
enim f g b eſt æqualis angulo f g a:
quoniam uterque ipſo-
rum
eſt rectus, ex eo quòd ſuppoſitum eſt angulum a g f eſſe rectũ:

eritq́ue
ſuperficies, in qua ſunt lineę f g, h g, i g, k g orthogonalis ſu-
per
ſuperficies omnes refractionis.
Patet ergo unum propoſitorũ.
Quòd
ſi centrum uiſus fuerit inter corpus irradiatum, & corpus ir-
radians
conſtitutum:
tunc eadem diſpoſitione manente, niſi ſolo
puncto
b inter a & g puncta conſtituto, patet propoſitum ex eo:

quòd
tunc corpus irradiatum non uidetur niſi per reflexionem lu-
minis
recepti à corpore luminoſo:
& ſemper angulus incidentiæ
erit
æqualis angulo reflexionis per 20th.
5 huius: quia angulus extrinſecus angulo a g fin triangu-
lo
a g f pyramidis illuminationis erit æqualis angulo b f g, qui fit ad baſim trianguli b f g pyrami-
dis
reflexionis:
nec erit poſsibilis uiſio irradiationis niſi in puncto axis pyramidis illuminationis:
ubi
ſecundum æquales angulos reflexi radij à tota ſuperficie illuminati corporis concurrunt:
e-
runtq́ue
omnes anguli triangulorum pyramidis reflexionis, qui ſunt ad baſim, æquales inter ſe per
20th
.
5 huius: quoniam anguli extrinſeci pyramidis irradiationis, qui ſunt anguli incidentiæ, o-
mnes
ſunt æquales inter ſe.
Omnes ita que radij ad uiſum reflexi, qui ſunt in eadem ſuperficie, per
6
p 1 erunt æquales.
Et quoniam lineæ f g, h g, i g, i g, k g ſunt æquales: patet per 9 p 3 lineam f h i k eſſe
peripheriam
circuli:
quod eſt ſecundum propoſitum. Et quoniam linea b g, quæ eſt perpendicula-
ris
ſuper illam ſuperficiem, omnibus illis trigonis eſt communis, & angulus cuiuslibet triangulo-
rum
, qui ſunt ad baſim, æqualis eſt alteri ſibi correſpondenti per 4 p 1, cum lineæ f g, h g, i g, k g ſint
adinuicem
æquales, ut declaratum eſt prius, & ab ipſis fiat reflexio ad uiſum:
patet per 106 th. 1 hu-
ius
quia erit per radios ab ipſis reflexos pyramis inſcripta pyramidi ad eandem baſim, ſed diuerſæ
altitudinis
:
quoniam punctus b, qui eſt centrum uiſus, poſitus eſt eſſe inter corpus irradians &
corpus
irradiatum:
& erit illa baſis communis duabus pyramidibus, ſcilicet pyramidi irradiatio-
nis
& pyramidi reflexionis orthogonalis ſuper omnes ſuperficies reflexionis.
Patet ergo, quod co-
rollario
proponebatur per 107 th.
1 huius. Viſum eſt etiam quibuſdam ad propoſitam uiſorum
759457LIBER DECIMVS. circulationem coadunare circulationem foraminis uueæ, ac ſi ad peripheriam foraminis ſolùm ra-
dij
incidant:
& ſic in ſuperficie uiſus rotundentur. Quòd etſi ſit aliquando poſsibile, non tamen eſt
uniuerſaliter
neceſſarium:
quia etiam cuicunq; parti ſuperficiei uiſus radij incidant ſecundum an-
gulos
æquales:
ſemper accidet neceſſario figuram uideri circula-
rem
.
Ex iſtis itaq, manifeſtè patet, quia etſi tota ſuperficies alicu-
888[Figure 888]a g f y h k i ius corporis irregularis uel regularis, rectilinea uel circularis ſit
irradiata
:
non tamen uidebitur niſi circularis pars eius irradiata,
quando
per reflexionem uel refractionem uidetur.
Quia oportet
ad
hoc, quòd uiſus ipſum iudicet irradiatum, radios plures in cen
tro
oculi aggregari:
non autem concurrunt niſi illi, qui inci dentes
ad
ſuperficiem corporis irradiati & reflexi ad centrũ oculi omnes
æquales
angulos conſtituunt:
tales autem in cidunt ſecundum cir
culum
:
faciunt enim pyramidem, ut patet ex præmiſſa, & refle-
ctuntur
uel refringuntur neceſſariò ſecundũ circulum eundem.

Ergo
ſuperficies illius corporis ſemper uidebitur circulariter irra
diata
:
nec uidebit uiſus illam irradiationem, niſi fuerit in puncto
concurſus
linearum taliter reflexarũ conſtitutus.
Et propter hoc
in
eadem ſuperficie irràdiati corporis diuerſis uiſibus diuerſi ap-
parebunt
circuli:
quia dem lineæ in diuerſis punctis non con-
currunt
, ſed in uno tantùm:
& remotioribus maiores apparebunt
circuli
:
ſcllicet illi, quibus ad maiores angulos incidebant radij, &
ad
maiores reflectuntur uel refringuntur:
& ſunt exteriores in pe
ripheria
baſis.
Sic ergo pyramis interior, ſcilicet reflexionis uel re
fractionis
inſcribitur pyramidi alteri reflexionis uel refractionis
minorẽ
exterius ambienti:
centrumq́; uiſus propinquius ſuperfi-
ciei
irradiatæ minorẽ uidebit circulũ, ꝗ̃ uiſus remotior:
quoniã ra
dij
in minori circulo ſecundũ angulos minores incidunt, & ſecun
dum
angulos minores reflectuntur per 20th.
5 huius, uel ſecundũ
minores
angulos refringuntur per 8 huius.
Patet aũt ք 106 th. 1 hu
ius
quia ſecundũ quòd angulus refractionis uel reflexionis plus
minuitur
, ſecundum hoc angulus in uiſu contentus augmenta-
tur
.
Et quia angulus refractionis uel reflexionis ſemper eſt acutus
rectilineus
diuiſibilis:
propter hoc angulus in oculo ſemper eſt acutus, nec ad rectum poteſt excre
ſcere
, ut quartã partẽ circuli altitudinis ſibi faciat reſpõdere:
quoniã inter angulos cauſſantes pyra
midem
ille angulus in oculo & angulus reflexionis uel refractionis ualent unũ rectũ:
cum angulus
ad
axẽ ſemper ſit rectus per 89 primi huius.
Ex præmiſsis quoq; patet corollariũ perpulchrũ auxi-
lio
12 huius.
Quoniam enim in pyramide orthogonia centrum circuli baſis & conus ſemper ſunt in
eadem
linea (ut in axe) in propoſito erunt a & g in axe a g:
ſed eadem ratione erunt b & g in eadem
linea
:
lineæ uerò b g & g a coniunctæ ſunt linea una: quòd f g à termino ipſarum exiens cum am
babus
facit angulos rectos.
Quo modocunq; ergo ſe habeat uiſus ad corpus irradiatum, dummo-
do
ad ipſum fiat reflexio uel refractio:
patet propoſitum quoniã ſemper centrum corporis irradian
tis
& centrum oculi & centrũ circuli baſis utriuſq;
pyramidis, irradiationis ſcilicet & uiſionis ſunt
in
eadem linea, ſcilicet axe pyramidis irradiationis:
nec aliter eſt poſsibile uideri irradiationem.
65. Iridem ex reflexione & refractione radiorum corporis luminoſi uideri neceſſe ect.
Locuturi de iride, de illa principaliter intendimus, quæ interſecans horizontem ad diuerſas par
tes
mundi protenditur:
quamuis etiam de alijs, quæ illi iridi ſimiles uidentur, intentionem non
principaliter
facturi ſimus.
Quòd uerò iris fiat ex multitudine luminis corporis luminoſi in uiſu re
cepti
, hoc patet ſenſui:
quòd autem (non aggregatis radijs corporis luminoſi) lumen ſenſibilius
poſsit
fieri in corpore non luminoſo, quàm in medio, per quod prius lumen ferebatur, oſtenſum
eſt
per 56 huius impoſsibile eſſe.
Vnde patet ex hoc quòd lumẽ uigoratur ex aggregatione radio-
rum
corporis luminoſi, ut ſenſibilius fiat in aliquo corpore quàm in medio.
Quod uerò aggregatio
radiorum
corporis luminoſi fiat per reflexionem uel per refractionem, quæ fit in corpore denſio-
ris
diaphani quàm medium, per quod antea ferebatur, declaratum eſt per 57 huius.
Patet itaq; ge-
neraliter
quòd luminis maior ſenſibilitas per reflexionẽ uel per refractionem in omnibus uiſibili-
bus
cauſſatur.
Quòd uerò iris ſpecialiter ex reflexione fiat: patet per hoc: quia lumen eius ſenſibile
peruenit
ad uiſum, ut ſuppoſitũ eſt in 2 petitione libri huius.
Oſtenſum eſt quoq; per 20 th. 5 huius
quòd
omne, quod uidetur per reflexionem, ſic uidetur, quòd angulus, ſecundum quẽ forina ſpecu
lo
uel alteri corpori polito incidit, fit æqualis angulo, ſecundũ quẽ illa forma reflectitur ad uiſum:

quod
etiam patet per 26 th.
5 huius ducta perpendiculari à puncto incidentiæ ſuper ſuperficiem
corporis
politi, ad quam reflexionis anguli referuntur:
continet enim radius incidens & radius re-
flexus
cum eadem perpendiculari angulos æquales.
Cum itaq; forma iridis fiat in uiſu: patet iri-
dem
per reflexionẽ radiorũ corporis luminoſi ad uiſum cauſſari.
Quòd uerò iris per refractionem
760458VITELLONIS OPTICAE ctiam radiorum corporis lumino ſi fiat: patet per hoc quia non generatur iris, niſi in aliqua diapha-
na
materia exiſtente in medio, & prohibente tranſitum luminis.
Iam quoq; dictum eſt in 4 huius
quod
in corporibus diaphanis denſioribus primo diaphano, & ſi ab ipſorum ſuperficie fiat refle-
xio
:
ſemper tamen fit refractio ad perpendicularem: & ſic lumen talium corporum ſuperficiebus
obliquè
incidens quaſi ſecundum unam lineam ad duas partes oppoſitas diuiſum protenditur.
Fit
itaq
;
per refractionem in talibus corporibus luminis aggregatio, quæ uiſui offertur, ſicut & quodli
bet
aliud uiſibile:
& ſicut nubes alba, & lumen ab illorum corporum ſuperficie ad uiſum reflexum
coadiuuat
, ut actũ maioris ſenſibilitatis faciat in uiſu:
ſicut uidemus quòd à corporibus albis, quæ
plus
habent luminis, ſenſibilior fit reflexio quàm à corporibus medio colore coloratis.
Hoc etiam
patet
per luminis profundationem in iridis generatione.
Cum enim ea, quæ ſolùm reflexionem lu-
minis
habent, tantùm in ſuperficie irradientur, materia iridis ſenſibiliter inuenitur in profundo ir-
radiata
:
& ob hoc (ut comperit Philippus ſodalis Platonis, & ut quotidie quoq; circa iridem deam-
bulantibus
cõtingit, & nos ipſi experimento hoc didicimus) iris mutatur ſecundum mutationem
uidentis
.
Sequitur enim fugientem ab ea, & illum, qui progreditur ad eam, fugiens antecedit. Et ſi
quis
ad dextrum uel ſiniſtrum latus progreſſus fuerit:
iris ad idem latus uidebitur moueri. Sed ſe-
cundum
reflexionem ſolùm uiſa fugiunt fugientem, & occurrunt accedenti:
uidentur enim talia
ſemper
in concurſu lineæ reflexionis ad uiſum progredientis, cum perpendiculari ducta à puncto
rei
uiſæ ſuper ſuperficiem corporis, à qua fit reflexio formæ uiſæ, ut patet per 37 th.
5 huius. Iris er-
go
non ſolùm uidetur per reflexionẽ, ſed etiam per refractionẽ luminis intra corpus, à quo reflecti-
tur
:
quamuis accedenti ad iridem, uel ab ipſa elongato ab alijs & alijs ſuperficiebus corporum lu-
mini
obuiantium fiat reflexio luminis ad uiſum:
quoniam fuga iridis à progrediente ad eam, & ſe-
cutio
fugientis ab ea, accidit propter diuerſas reflexiones, quę fiunt ad uiſum à diuerſis partibus
materiæ
iridis:
ſcilicet ſecundũ quod uiſus mutat puncta, in quibus ab angulis baſis unius pyrami-
dis
omnes radij in centro ipſius oculi concurrũt.
Et quia tales baſes ſunt infinitæ, & puncta, in qui-
bus
earum radij reflexi, in axe colliguntur, ſunt infinita:
patet etiam quòd per reflexionem multifa
riam
uidentur irides infinitæ ſecundum infinitatem punctorum in axe pyramidis occurrentium
accedenti
uel recedenti ſecundũ lineam eiuſdem axis, uel etiam à latere eunti ſecundum mutatio-
nem
axis à centro corporis lumin oſi per alium punctum ſuæ ſuperficlei exeuntis, quàm per illum,
quo
primus axis exibat.
Fit enim uiſum ad latera ſic mutanti noua pyramis & noua baſis: aliudq́
eſt
punctum ſuperficiei corporis luminoſi, per quod uenit radius perpendicularis ad ſuperficiem
materiæ
iridis, qui (in ipſum cadente centro oculi) fit axis pyramidis utriuſq;
. Videntur itaq; hoc
modo
irides infinitę ad quamcunq;
differentiam poſitionis quis uidentium motus fuerit: dum mo
contra corpus luminoſum non moueatur.
Quod etiam ſi uerum ſit per reflexionis naturã poſſe
fieri
:
refractio tamen radiorum corporis luminoſi ſemper augmentat lumen, ut uideri ualeat ſenſi-
bilius
à uiſu.
Patet enim quòd refractio radiorum corporis luminoſi aggregat lumen, ut fiat magis
uiſibile
:
quoniam propter ipſam refractionem radiorum circa eandem partem medij radius dupli-
catur
:
ſimiliterq́; ipſorum radiorum reflexio lumen aggregat & ad uiſum ſenſibiliter reducit: iris ue
non fit, niſi ex aggregato lumine, nec fit ex illo, niſi occurrat uiſui.
Ergo ad generationem iridis
refractio
radiorum corporis luminoſi & reflexio eorundem neceſſariæ exiſtunt.
Et hoc eſt, quod
in
præſente theoremate perquirere uolebamus.
66. In uapore rorido iridem gener ari neceſſarium eſt.
Quod hic ꝓponitur, patet. Quia iris non fiat ſinelumine, imò luminis multitudine: lumẽ aũt
non
aggregetur niſi ex reflexione aut refractione radiorum corporis luminoſi, ut patet per 57 hu-
ius
:
hæc autẽ non fiant, niſi lumini fiat obiectio corporis denſioris aere puro per 56 huius. Ergo in
loco
generationis iridis non erit ipſius generatio ſine corpore irradiabili, à cuius ſuperficie poſsit
fieri
reflexio & refractio luminis incidentis.
Aliquod uerò ſolidorum planorum ibi eſſe eſt impoſsi
bile
.
Sed neq; aquam: quoniam hæc curreret ſubitò ad inferiorem locorum ſibi poſsibilem: iris ue-
aliquo tempore manet, non eadem, ſed ſemper diuerſa propter continuum deſcenſum roratio-
nis
:
nec tamen poſſet in aqua continua figura iridis generari: quoniam lumen integrum reflectere-
tur
à ſuperficie aquæ propter continuitatem ipſius aquæ.
Iris enim, quæ fit in aqua diffuſa per re-
mos
, fit proter aquæ diſperſionem:
quia tunc temone pro manu utitur nauta aquam rorans: & ob
hoc
cum aqua ſic fuerit fuſa, in ipſa colores iridis apparent.
Non etiam poteſt eſſe quòd ſit aer groſ-
ſus
, in quo iris generatur:
quoniam impreſsio luminis in aere non efficeret colores iridis, ſed face-
ret
quandam albedinem, ut apparet in crepuſculis matutinis in ipſarum principijs & etiam termi-
nis
crepuſculorum ſerotinorum:
& uniuerſaliter in ſimilibus quibuſcunq; . Non etiam poteſt eſſe
uapor
continuus, ſiue ſit eleuatus ad generationem nubis, ſiue ſit in nubem cõdenſatus.
Eſto enim
quòd
ſit poſsibile à uapore continuo iridem generari.
Ponatur ergo corpus radioſum (cuius cen-
trum
ſit a) in circulo horizontis:
ſecetq́; ipſum ſuperficies ortho gonaliter erecta ſuper ſuperficiem
horizontis
per centrum ipſius corporis:
& ducatur in illa ſuperficie ſecante per centrum corporis
luminoſi
linea h g.
Huic itaq; ſuperficiei ſecanti aut æ quidiſtat uapor continuus irradiabilis: aut
non
.
Si æ quidiſtat: ſit linea in eius ſuperficie b c d æ quidiſtans lineæ h g: incidantq́; ſibi radij a b, a c,
a
d:
& ſit linea a b perpendicularis ſuper ſuperficiẽ uaporis, quæ in ſe reflectetur per 21th. 5 huius:
& reflectentur etiam lineæ a c, a d:
quia non ſunt perpendiculares. Quoniam autem angulus a c b
eſt
acutus per 32 p 1, cum an angulus a b c ſit rectus:
patet per 13 p 1 quòd angulus d c a eſt obtuſus: per-
761459LIBER DECIMVS. pendicularis ergo extracta à puncto c non concurret cum axe a b: ergo nec radius reflexus. Cum
ergo
centrum uiſus ex 64 huius neceſſariò ſit ſitum in linea a b, quæ eſt in ſuperficie horizontis, &
centrum
uiſus ſit centrum horizontis, quod ſit pun-
889[Figure 889]d c g c d f h a g ctus f:
patet quòd lumen ſic reflexum centrum uiſus
nullatenus
attinget, niſi fortè radius ille reflexus ſu-
perficiei
alterius corporis plani incidens reflectere-
tur
ad uiſum.
Ergo uapore taliter diſpoſito iris non
uidebitur
.
Quòd ſi uaporis continui ſuperficies ſu-
perficiei
ſecanti corpus luminoſum non æquidiſtet,
ſed
cum ipſa cõcurrat:
ſi illę ſuperficies ſub horizon-
te
cõcurrant, idem accidit impoſsibile, & eodem mo
do
deducendũ.
Quia & ſi hoc modo radios aliquos
ſub
horizonte ad uiſum reflecti ſit poſsibile:
non
tamen
uiſus illorum paſsionem aliquam iudicabit:

non
enim uidentur ea, quæ ſunt ſub horizonte:
cum
horizon
ſit circulus, qui eſt terminator uiſus.
Et cum
ſuperficies
horizontis ſit obliqua ſuper ſuperficiem
uaporis
:
patet quòd radius à centro corporis lumi-
noſi
perpendiculariter incidens ſuperficiei uaporis
cadit
ſub horizonte:
omnesq́; radij non perpendiculariter ſuperficiei uaporis ultra ſuperficiem ho
rizontis
incidentes, reflectuntur ad partem contrariã centro uiſus in centro horizontis conſtituti.

Non
ergo uidebitur iris, centro uiſus & ſuperficie illius uap oris taliter ad inuicẽ diſpoſitis.
Quòd ſi
ſub horizonte, ſed ſupra horizontẽ cõcurrãt illę
890[Figure 890]h d c m b f a g duæ ſuperficies, una uaporis & alia ſecans lumino-
ſum
corpus:
tunc iterũ lumen ad uiſum reflecti non
eſt
poſsibile, ex cauſsis prius dictis.
Sẽper enim an-
gulus
a c d, ſit extrinſecus angulo a b c, in triãgu-
lo
orthogonio a b c, erit maior recto per 16 p 1:
ergo
reflexio
nunꝗ̃ fiet ad uiſum, eſt in cẽtro horizõtis.

Sed
etiã dato in aliqua præ miſſarũ diſpoſitionũ
fiat
reflexio ad uiſum ( tamẽ eſt impoſsibile)
ꝓpter
hoc iris uidebitur:
quoniã propter uaporis
cõtinuitatẽ
fiet luminis multa in ſuperficie uaporis
generatio
:
& erit lumẽ continuũ, ad uiſum refle
ipſum debilitabit, nec in ꝓfundũ uaporis ipſum
քmittet
inſpicere.
Et dicit uulgus tale lumẽ eſt
ſol
aqueus:
nec habet diſtinctionẽ aliquam colorũ.
Et
etiã ſi dictæ ſuperficies ſupra horizontẽ cõcurre
rẽt
:
tunc iris deflexa uideretur à zenith capitis ſenſi
biliter
ſecundũ gibbũ circuli, quo uidetur:
totũ
ſenſui
eſt cõtrariũ, nec apparet uiſui.
In tali ergo ua
pore
eſt conueniẽs iridẽ cauſſari.
Sed inter uapo
rem
aqueũ cõtinuũ, & inter aquã depluentẽ à nubi
bus
eſt quoddã mediũ, quod dicitur uapor roridus.

Et
fit quando frigus condenſans incipit uaporẽ a-
queũ
in formã propriam ſcilicet a quę reducere:
tũc
enim
cõdenſantur raræ partes uaporis, & fit partιũ uaporis diſtãtia, quę rotundari incipiũt:
nondũ
tamen
ꝓpter debilitatẽ agentis reducuntur ad formã propriã, quę ſibi det motũ ad inferius:
& tũc
illę
uaporis particulę ſunt quaſi quædã parua ſpecula, in quibus ſolũ apparet color corporis radioſi
ſine
quantitate & figura, ut diximus in 62 th.
huius. Si ergo ad talia corpuſcula incipiẽtia rotũdari
ꝓpter
ęqualẽ ex om ni parte uirtutis cõdenſantis actionẽ, quouſq;
materiã cõdenſet, incidat lumen
corporis
luminoſi:
refringitur ad poſterius ipſius quilibet radiorũ ſibi incidentiũ ad lineã perpen-
dicularẽ
, à pũcto incidẽtię ſuք ſuperficiẽ illius corporis productã ք 4 huius.
Et quoniã ք 72 th. 1 hu-
ius
illa perpendicularis tranſit centrũ illius corporis ſphærici:
patet quòd radius refractus obliquè
cadet
ſuք ſuperficiẽ illius corporis oppoſitã corpori luminoſo, & aggregabitur lumẽ in profundo
totius
cõſiſtentię iſtorũ corpuſculorũ, propter refractionẽ factã in quolibet ipſorũ:
ſicut uidemus
in
cryſtallo rotunda:
quoniã ultra ſuperficiẽ illius poſteriorẽ fit aggregatio radiorũ in aere ad pun-
ctum
unũ, ut patet ք 48 huius.
In quolibet aũt iſtorũ corpuſculorũ (ſiue ipſa ſint maiora guttis ex
ipſis
poſtmodũ uia cõdenſationis generatis, ut quãdoq;
poſsibile eſt fieri: ſiue ք modũ aggregatio-
nis
ex pluribus corpuſculis fiat gutta:
in hoc enim, quo ad iridis generationẽ, eſt diuerſitas quo-
niã
ſemper incidũt radij infiniti, qui etiã reflectũtur à ſuperficie ipſorũ corpuſculorũ ſecundũ angu
los
incidentię ſuę, quos faciũt lineis maiores circulos dictorũ corpuſculorũ in puncto ſuę inci-
dentię
cõtingentibus, qui anguli diuerſi ſunt:
& ob hoc anguli reflexionis efficiuntur diuerſi, ut pa-
tet
per totum 6 librũ huius ſcientię:
& radij faciẽtes angulos cum lineis cõtingentibus corpuſcula
prædicta
& lineis ſignatis in ſuperficie corpus luminoſum ſecante concurrentibus ſupra hori-
762460VITELLONIS OPTICAE zontem, & interſecantibus axẽ pyramidis illuminationis ultra punctũ b remotius à corpore lumi-
noſo
(ut in puncto m) quia anguli tales intra pyramidẽ obtuſi ſunt:
ideo per 33 th. 5 huius illi radij
ſic
incidentes ad uiſum reflectuntur:
& in puncto, ubi talium radiorum plurimorũ fit concurfus in
axe
, inter corpus luminoſum & uaporẽ uiſu poſito uidetur lumẽ.
Et quoniã iſtorum corpuſculorũ
quædã
ſunt, in quæ ſecundũ æquales angulos, ut dictũ eſt, radij incidũt à centro corporis lumin oſi:

tales
aũtradij ex omni parte nubis diſperſi ſunt infiniti ( enim tota conſiſtentla uaporis ſit plena
talibus
corpuſculis, infiniti ſunt tales radij in ſuperficie nubis uel uaporis roridi cõcurrente, uel e-
tiam
æquidiſtante ſuperficiei ſecanti corpus luminoſum, ſecundum quod reſpicit uaporis coſiſten
tiam
:
& in illorũ irradiatione pyramis figuratur, cuius uertex eſt in centro corporis luminoſi, baſis
uerò
in conſiſtentia uaporis roridi, & lineæ longitudinis illius pyramidis termin antur ad diuerſas
partes
diuerſorũ corpuſculorum:
quę cum ſecundũ ſimiles angulos ſuæ incidentię refle ctuntur ad
uiſum
, aliã faciunt pyramidẽ, cuius uertex eſt in centro uiſus, baſis uerò eadẽ cum baſi pyramidis
prioris
:
& eſt circulus, ut oſtenſum eſt uniuerſaliter in 64 huius) uidebitur illud lumen reflexum
continuũ
propter uicinitatẽ partium uaporis, & eorum diſtantiæ inſenſibilitatẽ à uiſu, qui proten-
ſus
ab illis fallitur propter ſui debilitatẽ:
& ob hoc uiſus aggregatũ ab omnibus illis corpuſculis re-
flexum
lumen ſine cognitione uel perceptione diſtantiæ partium recipit, & iudicat tanquã unum.

Patet
itaq;
ex præmiſsis, quòd licet tota conſiſtentia uaporis ſit radioſa, & fortè tota irradiata ſu-
perficies
ſit multilatera:
tamen ſemper uidetur circularis: cuius ratio eſt: quia uidetur, niſi quod
de
ipſo ſecundum æquales angulos ad unum punctũ axis pyramidis radialis eſt reflexum.
Quando
uerò
anguli ad baſim ſunt æquales:
latera æquos angulos continentia ſunt æqualia per 6 p 1: ergo
per
65 th.
1 huius centrũ uiſus eſt polus, & ſuperficies, ad quã illæ ęquales lineę terminantur, eſt cir-
culus
:
& ita uidetur iris circularis. Poteſt etiam (exempli cauſſa) idem aliter declarari: ſcilicet du-
ctis
tribus lineis uel pluribus à punctis reflexionis orthogonaliter ſuper lineam ipſi totali cõſiſten
tiæ
uaporis à centro luminoſi corporis perpendiculariter incidentẽ:
illę enim erunt in eadẽ ſuperfi
cie
ex 5 p 11:
eruntq́; æ quales ex 32 & 26 p 1: ergo in puncto cõcurſus earum in axe eſt centrum circu
li
ex 9 p 3.
Et quia totius baſis radij non ad æquales angulos reflectuntur: uidetur totus circulus
radioſus
, quãuis in tota nubis cõſiſtentia ubiq;
lumen exiſtat. Radij enim, qui ad maiores angulos
reflectuntur
, quàm ſint anguli radiorũ ad uiſum reflexorũ, ultra punctũ uιſus ad alium locum axis
reflectuntur
:
radij aũt, qui ad minores angulos eis, qui ad uiſum perueniũt, reflectuntur ad locum
alium
axis infra centrum uiſus concurrunt:
& ſic neurri uidentur, niſi fortè ab alijs uiſibus in locis
ſuorũ
concurſuũ exiſtentibus.
Et propter hoc accidit moto homine in antè uel retro, aliã & aliã iri-
dem
uideri:
quoniã ſemper uiſus progredientis uel recedentis incidit in puncta aggregationis di-
uerſorum
radiorũ:
ſicut etiã accidit in hominibus diuerſis magis uel minus à centro ſolis ſecundũ
diuerſam
zenith capitis elongationẽ diſpoſitis, ſub eodẽ tamẽ exiſtentibus circulo meridiano uel
alio
circulo altitudinis.
Iris itaq; propter has cauſſas uidetur circularis cõcaua: quia nec exteriores
nec
interiores radij incidentes ſuperficiei totius conſiſtentiæ roridæ, in eodem puncto cõcurrunt
ad
uiſum:
unde uiſus partes uaporis alias iudicat lumine priuatas. Et ſignũ huius eſt, quod accidit
in
ſuperficie plana aquæ, in qua in quolibet puncto eſt forma ſolis uellunæ, uel ſtellarũ:
non tamen
uidetur
, niſi in puncto uel loco uno, à quo eſt poſsibilis reuerberatio ad uiſum:
& mutato uidente
ulterius
, alia iterũ forma corporis luminoſi uidetur in loco alio, à quo eſt ad uiſum poſsibilis refle-
xio
.
Et idẽ uidetur de cãdela uel lumine aliquo diſtincto in cultello nouo uel ferro polito, uel alio:
quia
ſemք re immobili exiſtente mutatur ſorma uiſa, uiſu mutato ſecundũ modũ, quo poſsibile eſt
ipſam
ad oculum reflecti:
& in puncto alio non uidetur. Aliud etiã ſignum huius eſt: quia ſi aliquo
exiſtente
in radio ſolis, per aliũ, qui eſt extra radium, tranſuerſaliter ſpargatur ore uel aliquo alio at
tificio
aqua roratim in radiũ:
uiſus eius, qui eſt in radio, fortè non uidebit niſi colorẽ album: cum ta
men
ſpargens, cui opponitur uapor directus, uideat lumen & colores iridis, ſed cõſuſos, niſi diſpo-
fitio
corpuſculorũ roridorum ſic diſponatur, ut poſsit fieri certa reflexio ad uiſum in medio radij
exiſtentẽ
.
Patet itaq; ex præmiſsis quoniã iris in uapore rorido generatur. Signũ aut illius eſt: quia
modicùm
ſtat iris:
quòd uapor talis, cum ſit ex materia graui iam ad formã grauis accedẽte, ſta-
re
poteſt ſuper ſuperficiẽ horizontis, niſi moueatur ad centrum grauium, eſt centrum mun-
di
, ſecundum quod ei eſt poſsibile.
Et ob hoc etiã poſt apparitionẽ iridis quan do operatione agen-
tis
cõdenſatur materia, & reducitur ad formã potentẽ mouere, fit pluuia, & ex corpuſculorum quo
libet
in uapore prius ſeparatorũ ſit per condenſationẽ materiæ gutta aquea deſcendens.
Signũ etiã
eius
eſt, dictũ eſt prius:
quoniã aqua uaporoſè ſparſa ore, manu, uel remo, ut apud nautas: in ra-
dio
ſolari apparet iris, & iridis colores, & diuerſi aſpicientes uident illud:
quia radij incidentes gur-
tulis
diuerſimodè reflectuntur.
Patet ergo propoſitũ: quod eſt: iridẽ in uapore rorido generari. Si
aũt
dicatur, quòd partes corpuſculorũ in materia iridis ſunt omnes omnino ſphæricæ, non eſt
uim
faciens inſtantia:
quia idem accidit omnino in non ſphæricis, quod nunc dictum eſt de ſphæri
cis
:
nun quam enim fiet iris, niſi multi congregati radij ad uiſum uniformiter reflectantur.
67. Tricolor eſt omnis iris.
Dubitatum propter ſui difficultatẽ ab antiquis hoc theorema proponitur. Multis enim mathe-
maticorũ
patuit figura & quãtitas iridis:
& ſunt hæc ab ipſis naturalis philoſophiæ inquiſitoribus
ſuppoſita
:
color tamen, quẽ uidemus, nondum conuenienter ab aliquo eſt pertractatus, niſi per di-
ſtinctionẽ
materiæ iridis ſecundũ aduſti, indigeſti & opaci naturã:
quòd ſi hoc motum & poſsibili.
tatẽ
rerum naturalium ſeruet & ſeruare ualeat, intellectui eorũ, qui ſcripſerũt talia, duximus
763461LIBER DECIMVS.quendum. Colores autẽ iridis ſecundũ uerum, quod ſe nobis poſt multos cogitatus & experiẽtias
obtulit
, ſic poſſunt declarari.
Quia enim totus uaporroridus (qui eſt materia iridis) in ſuperficie &
profundo
eſt irradiatus, & ipſius eſt multa profunditas:
patet quia ipſe in aſpectu ſui ad lolem ſere-
nius
& immixtius habet lumẽ, mixtum tamẽ cum colore uaporis, qui niger eſt, ut in aquoſis uapo-
ribus
euidẽs eſt (ſunt enim omnes nigri) natura autẽ lucis eſt immiſcere ſe coloribus rerũ, ad quas
reflectitur
:
eſt enim in principio 2 huius 7 petitione ſuppoſitũ, lucem res coloratas tranſeuntẽ illa-
rum
coloribus colorari:
hoc enim patet ſenſui: unde etiá lumẽ reflexum ſecum defert colorem rei,
à
qua reflectitur ad uiſum, ſicut patet in radio tranſeunte per uitrum coloratum.
Cum itaq; lumen
de
natura ſua fulgidum ſit (ut patet) & recipiatur in generatione iridis in uapore nigro aqueo:
ne-
ceſſe
eſt ipſum per 157 th.
4 huius uiſui colorẽ pręſentare puniceum: & iridẽ in parte illa ſecundum
uiſum
colorẽ habere puniceum, propter fortitudinẽ uiſus & plurimam ad ipſum exloco uicino re-
flexionem
fortiorum radiorú, propter uicinitatem corporis luminoſi, à quo fit impreſsio lucis re-
flexæ
ſecundum lineam breuiorem.
Et quo
891[Figure 891]PVNICEVS
XAN
THVS VIRIDIS VELINDICVS
ALVRGVS
niam tota nubes eſt luminoſa, & lumen ſem-
per
ſecũ dum æ quales angulos reflexum à di-
uerſis
ſuperficiebus in profundo nubis æ qui-
diſtantibus
baſi pyramidis primæ illumina-
tionis
, ad cundẽ reflectitur uiſum per ſuperfi.

ciem
prioris pyramidis uicinioris uiſui (quo-
niam
, ut patet per 68 th.
1 huius, circuli æ qui-
diſtantes
in codem axè ſuos habent polos:
&
idem
pũctus eſt polus diuerſorũ circulorum)
patet
quia etíam lumen, quod eſt in profundo nubis, uidetur.
Quoniã uerò illud lumen, eſt lumen
refractum
, debile, multo colori nubis, qui niger eſt, admixtum:
& quoniá uidetur per pyramidẽ ui-
ſualem
, inſcriptam ab eodem uertice (utpote à centro oculi) ipſi primæ pyramidi uiſuali, ſecũdum
quam
uiciniores radij, qui punicei apparent, ad uiſum reflectuntur:
patet per 106 th. 1 huius quoniá
anguli
, qui ad baſim inſcriptę pyramidis fiunt, maiores erunt angulis, qui fiunt ad baſim primæ py-
ramidis
.
Lumẽ ergo ab illo loco in radijs ſub maiori angulo ad uiſum reflectitur: unde radij minus
lumini
uniti ſunt, & debilius uiſui offerũtur.
Anguli etiá, quos in cẽtro uiſus faciunt, ſunt minores,
ut
patet per idem 106 th.
1 huius, quàm anguli, qui fiunt per radios primæ pyramidis in cẽtro uiſus.
Sub
minori ergo angulo uidetur lumen in corpore nubis, quàm in ſuperficie:
quod autem fub mi-
nori
angulo uidetur, minus uidetur, ut patet per 20 th.
4 huius. Hoc autem patet experimentanti
in
lumine ſtellæ uel can delæ.
Quod enim prius uiſum eſt aperto oculo fulgidum, claudendo planè
oculum
amittit fulgorem, & incipit nigreſcere.
Item quoniam à remotiori uidetur tale lumen: ideo
debilius
uidetur:
remotio enim ſiue protẽſio uiſibilis à uiſu eſt cauſſa debilitatis uiſus, ut patèt per
158
th.
4 huius. Item quia uapor remotior à corpore luminoſo groſsior eſt & nigrior, & magis
aqueus
:
unde nigredo uaporis Iumini incorporata plus denigrat, & magis ipſum uiſui obfuſcatum
præſentat
.
Et hæc quidẽ in coloribus iridis aliquam cauſſalitatẽ habent. T otalis uerò cauſſa omni-
bus
huius coloribus uniuerſalis eſt immixtio umbrarum ipſi fulgori luminis.
Quoniam enim (ut
patet
per præmiſſam) uaporroridus eſt materia iridis, à cuius corpuſculis fit reflexio luminis ad
uiſum
, & per 11 th.
2 huius omnia corpora denſa in par̀tẽ luminoſo corpori aduerſam umbram pro-
ijciunt
:
patet quòd radij reflexi à remotiorum corpuſculorum ſuperficiebus, umbrarũ anteriorum
corpuſculorum
nigredini ſe immiſcent:
& ſic permixti colore nigro umbrarum perueniunt refle xi
ad
uiſum:
& ſecundum quod plus uel minus umbrarum nigredine permiſcentur, ſecũdum hoc di-
uerſificant
actú ſuæ luminoſitatis in uarios colores.
Et huius rei ſignum eſt in coloribus ſimilibus
iridi
, qui obducto uiſu ipſa manu uel alio umbroſo de ſub manu in feneſtrarũ peripherijs uidẽtur.

Signum
quoq;
huius eſt nigredo maris, quæ propter umbrarum multiplicationem accidit in mari-
bus
aquarum limpidarum, in quas lumẽ ſe profundat, cum exturbulentis aquis marium, quas lux
non
penetrat, ut umbras efficiat, ipſis maribus non nigredo ſed uiriditas accedat:
& obductis pal-
pebris
, uiſui reſpectu luminis ex umbris pilorum ipſarũ palpebrarum colores iridis uidentur.
Sin-
gula
quoq;
particularia, in quibus colores iridis apparent, ad hanc umbrarũ cauſſam, ut ad quod
uniuocum
reducuntur:
ut patet in collis anatum & pauonum, quæ ſecundũ diuerſam diſp oſitionẽ
diuerſimodè
colorantur.
Criſpitudo enim ſuarũ pennarum alias hinc & inde proijcit umbras, quæ
permixtæ
lumini diuerſos hinc & inde procreant colores, ut patet intuenti.
Nec enim alias pręmiſ-
ſorũ
cauſſas noſtro potuimus indagare ingenio.
Exiſtētibus enim tantùm 22 uiſibilibus, nullũ alio-
rum
uiſibiliũ, præter umbrá, & lumẽ horũ colorũ apparentiũ uiſui uidetur eſſe cauſſa:
unde & hanc
colorũ
iridis æſtim amus proximã eſſe cauſſam:
nullũ tamẽ uidimus, quẽ intellectus ſuus in hoc mo
dicũ
intelligibile direxerit:
ſed huius rei facilis omnes alij difficiles uiſi ſunt dare cauſſas. Nos tamẽ
hac
cauſſa ut uniuoca & cõuertibili erimus cõtenti, alia, quæ præmifimus, ponentes, ut quædã ad-
miniculantia
huic cauſſæ.
Iſtis itaq; præmiſsis cauſsis uel omnibus, uel pluribus, uel aliquot ſenſi-
biliter
cõcurrentibus interſectione pyramidũ reflexionis baſiũ æquidiſtantiũ:
tunc deficit iudiciũ
uiſus
, & lumẽ magis mixtũ uaporis nigredini, minusq́;
refractũ, ſub maiori quoq; angulo reflexũ, &
ſub
minori angulo uiſum, & in maiori diſtátia à ſe ipſo poſitũ, & in materia groſsiori radiatũ, & um-
bris
pluribus permixtũ uiſus íudicat magis ab albo recedere quàm puniceum:
uideturq́; illud lu-
men
reflexũ ſibi uiride ſeu praſsinum.
Et poſt hunc colorem praſsinum, plurium pyramidum facta
764462VITELLONIS OPTICAE reflexione, cum dictæ conditiones ſenſibiliter à prius entibus cõditionibus uariantur: uidetur lu-
mẽ
plus nigro accedere, & fit uiſui color alurgus ſiue lazulius, qui uaporis nigredini umbrisq́;
plu-
ribus
magis permixtus eſt quàm praſsinus.
Et demum cum ſecundũ hunc colorem alurgum plu-
rium
pyramidum uiſis circumferentijs baſium, ſenſibiliter incipiunt prędictæ conditiones uariari,
& cum lumen amplius ad uiſum ſic diſpoſitũ non reflectitur:
fit nigrum, quod amplius permixtum
lumini
non uidetur.
Signum uerò prædictorũ eſt: quia aliquis poſtquam ſolem uel aliquod cor-
pus
fulgidum aſpexerit, claudit oculos ſubitò & fortiter:
primò quidem obducto oculo pelle, quod
prius
uidit fulgidum, uidebit puniceum:
deinde praſsinum: deinde purpureum: pòſt in nigrum co-
lorem
forma lucis decidens exterminatur:
& ſic facto motu in uiſu ab albo ipſo paulatim extermi-
nato
, ſemper in propin quius nigro fit reſolutio.
Patet itaq; ex præmiſsis quòd iris ſit tricolor: quo-
rum
colorũ ſupremus eſt puniceus:
& color uiridis ſub puniceo continetur, quoniá color circum-
ferentiarũ
baſium uiridiũ ſub colore baſium circumferentiarũ punicearum fertur ad uiſum:
& ſimi
liter
color alurgus ſub uiridi cõtinetur eadẽ ratione:
& ſic uidetur unus arcus coloratus ſub alio ar-
cu
cõtinuo colorato.
Color uerò xanthus, qui inter colorẽ uiridẽ & colorẽ puniceũ uidetur, in iride
non
eſt color diſtinctus ab alijs, ſed ex cómixtione uiridis & rubei uiſibus occurrit.
Puniceus enim
color
iuxta praſsinũ uiſus albus uidetur:
quia & purpureus coloriuxta nigrũ albus uidetur: uiride
etiá
permixtũ eſt albo:
& ob hoc color xanthus, quia ppinquior eſt nigro quàm puniceus, inter pu-
niceũ
& uiridẽ uidetur.
Vnde etiá facta iride in nube nigerrima, color ſuperior eſt puniceus, ſed
xanthus
uidetur, propter multá nigredinis uaporis lumine permixtionẽ, & reſoluta nube, quod
prius
uidebatur puniceum, demũ albũ uidetur:
praſsinus quoq; uidetur tendere ad xanthum colo-
rem
, & alurgus ad uiridem.
Et iam uidit quidá uir experientiæ iridẽ totã albã: quod accidit propter
materiæ
raritatẽ & luminis claritatẽ:
& uiſus optimã diſpoſitionẽ in ſe, & in diſtãtia proportionata
ad
rẽ uiſam:
uel fortè propter uaporis plurimã groſsiciem & denſitatẽ, in quo potuit lumẽ pene-
trare
in profundũ:
ſed fiebat à ſuperficie uaporis reflexio: & propter hoclumen receperat colo-
rem
à colore corporis ſibi cõmixto, nec miſcebatur nigredini umbrarũ:
unde reflexio faciens iridẽ.
in
forma luminis reflectebatur ſine admixtione nigredinis & umbrarũ.
Signũ uerò diuerſæ appa-
ritionis
colorũ eſt, quod uidetur in texturis purpurarum:
in quibus colores iuxta alios poſiti pluri-
mam
faciũt differentiá & mixtionẽin unu.
Non enim idẽ uidetur purpureũ iuxtà poſitũ albo & ni-
gro
, aut alicui alteri colori.
Et ex hoc propter claritatẽ aliqualẽ, quam color accipit à uicino ſibi co-
lore
, aliæ phantaſiæ colorũ in uiſibus oriũtur.
Sicut etiã accidit operãtibus ad lucerná decipi in co-
loribus
, propter admixtionẽ impuri luminis:
& accidit eos peccare, & alios colores pro alijs acci-
pere
, colorũ alietate eximmixtione impuri luminis generata.
Et ſic inconuenienter dici poſsit,
quòd
medij colores iridis à medijs pyramidibus ſecundũ dictas circũſtantias & diuerſarũ umbra-
rum
permixtionẽ lumine generẽtur.
Numerum autẽ colorũ iridis ſecundũ antiquos in ternario
decreuimus
:
extendunt enim in tantum colorũ nomina, ut color medius illius extremi coloris no-
men
habeat, quo magis participat in natura.
Et ſic iridem tantũ tricolorẽ eſſe neceſſariò cópro-
batur
:
nec poſſunt pictores tales colores plenariè ſimulare. De coloribus etiã, qui apparent in iride
generata
in uapore aqueo ſparſo ore uel alio ſubtili artificio, manu, uel remo, tota cauſſa dicta eſt.

enim lumen ad talia corpuſcula incidit, & ab eis reflectitur ad uiſum in radio poſitũ, uel in ſene-
ſtra
, per quam incidit radius, uerſo occipite directè ad centrũ ſolis:
tunc lumẽ propin quius reflexũ
tanti
eſt luminis, quod remotius reflexũ lumẽ, propter admixtionẽ umbrarum ſuperiorum corpu-
ſculorum
propinquiorũ uiſibus, & corpori luminoſo, magis & magis obtenebratur ſecũdum mo-
dos
prius dictos:
uidebiturq́; ſic cõſtituto uiſu iris ex cauſsis prius dictis rotundata. Aliter autẽ ui-
ſu
diſpoſito ad radium:
uidebũtur propter inordinatam reflexionem ad uiſum colores iridis inor-
dinati
:
quoniam illa reflexio cum non fiat ſecundum angulos æquales ad figuram iridis rotundam
non
pertingit:
& ſecundum quod lumen corpuſcula rorida contingit: ſic ſecundum aliquam refle-
xionem
perceptam lumen colores uarios uiſui inducit.
Sed quantò remotiores ſunt radij à princi-
pio
ſuæ aggregationis in feneſtra:
tantò colores magis efficiũt opacos propter plurium umbrarum
immixtionem
ipſi lumini reflexo.
Inuenimus & nos diebus æſtiuis circa horá ueſpertinam uel mo-
dicùm
antè circa Viterbium in quodam præcipitio apud balneum, (quod dicitur ſcopuli) aquam
uehementer
præcipitari:
deſcendentesq; ad uidendum, quid in ipſo poſſet accidere ſoli ſibi oppo-
ſito
:
uidimus iridem perpetuam ſole circa aſpectum illi debitum exiftente: & multas ex proprieta-
tibus
iridis notauimus.
Vnde, quia ea, quæ prius ſcripta de iride fuerant, nobis non per omnia ſuf-
ficere
uidebantur (excepto eo, quod inuolutè ſcripſerat Ariſtoteles) illud nobis principium cogi-
tationis
fuit, ut præſenti negotio ſtudium applicaremus.
Patet itaq; propoſitum.
68. Corona fit ex refractione luminis ſolis, uellunæ, uel ſtellarum primæ magnitudinis à ua-
pore
humido circulariter ad uiſum.
Impreſsio (quæ græcè dicitur, άλως & arabicè alileti) latinè dicitur corona. Fit autẽ hæc impreſ-
ſio
in uiſu ex incorporatione luminis in aliqua cõſiſtentia uaporis.
enim, ut patet per 56 huius,
non
aggregatis radijs corporis luminoſi in corpore non luminoſo plus, quàm in medio lumen ſen-
ſibilius
fieri ſit impoſsibile:
patet quòd ad generationẽ halonis neceſſarium eſt aliquem uaporem
corpori
luminoſo & uiſibus interponi.
Cum ergo aliquis uapor humidus continuus interponitur
uiſibus
, & corpori luminoſo potẽte illũ uaporem citò diſſoluere uel diſgregare:
túc fit ad uiſum
refractio
luminis ſecundũ circulũ ք 64 th.
huius. Lumẽ enim ſecundũ æquales angulos illi uapori
per
ignem & aerem incidens, ſecundũ æ quales angulos refringitur ad uiſum per 8 huius:
uidetur
765463LIBER DECIMVS. itaq lumẽ circulare propter æ qualem refractionem luminis aggregati ad uiſum: quoniam propter
reſractionem
luminis, ut patet per 57 th.
huius, aggregantur radij in profundo uaporis. Cum enim
lineæ
radiales franguntur ad angulos:
tunc lumen uιſui quaſi duplicatur, & peruenit uehementius
ad
uiſum.
Et ſi fortè uaporille ſit roridus, diſtinctus per corpuſcula: tunc plures fiunt refractiones,
& àugetur lumen.
Et quoniam idem radius incidens ſuperficiei uaporis, in corpore uaporis refrin-
gitur
ad perpendicularem, à puncto ſuæ incidentiæ ſuper ſuperficiem corporis, à quo refringitur
productam
, & ſecundum extenſionem lineæ incidentiæ umbra protenditur per 11 th.
2 huius: &
quoniam
radius incidens & refractus non ſunt linea una, ſed angulum continent:
ideo patet quia
radius
refractus refugit umbram proiectam à corpore, cui incidebat, quæ tamen eſt modica:
quia
ut
plurimum corona uidetur in uapore raro, leuiter condenſato.
Veruntamen quia retro uaporis
illius
conſiſtentiam fit noua refractio in aere medio inter uaporem & uiſum, quæ fit à perpendicu-
lari
per 4 huius:
patet quòd lumen refractum perueniens ad centrum uiſus non eſt umbrarum ni-
gredine
permixtum, ſed liberum ab illis:
& propter hoc ſemper uidetur album, uel fortè modico &
indiſtincto
colore aliqualiter rubeo ſecundum ſe totum coloratum.
Iris uerò quia fit per reflexio-
nem
radiorum umbras proiectas penetrantium:
ideo illi radij ſub actu coloris perueniũt ad uiſum:
fitq́
;
diſtinctio colorum ſecundum modum diuerſitatis luminis & umbrarum. Videtur itaq; coro-
na
ex refractione luminis quandoq;
ſolaris: ſed rarò accidit hoc, propter fortitudinẽ & uehemen-
tiam
illius luminis, uaporem (qui eſt materia coronæ) ſubitò diſſoluentis.
Sæpe tamen accidit hoc
exlumine
lunæ & ſtellarum primæ magnitudinis, quarum lumen illam conſiſtentíam uaporis diſ-
ſoluere
non poteſt.
A minoribus uerò ſtellis non accidit halo propter ſui luminis debilitatẽ, quod
tantum
effectum imprimere non poteſt.
In circuitu quoq; luminis candelarum quandoq; accidit
uideri
coronam in aere groſſo, ut plurimum flante euro:
& tũc quandoq; p̀ropter denſitatem aeris
proijcientis
umbram partium ſuperiorum ſuper infimas, accidit uiſibus colorem purpureum à tali
refracto
uel reflexo lumine præſentari.
Patet itaq; propoſitum.
69. Iridem in parte mundi meridionali à ſeptentrionalibus uiſibus non eſt poßibile uideri.
Quod per 107 th. 1 huius patet in pyramidibus purè mathematicis ſibi ad inuicẽ inſcriptis: idem
patet
per 64 huius de pyramidibus reflexis, iridem cauſſantibus, quæ naturam mathematicarum
pyramidum
conſequuntur.
Semper enim oportet, ut centrum uiſus ſit inter centrum corporis lu-
minoſi
& centrum iridis, ad hoc ut illa impreſsio uideatur, quam propriè iridem nominamus:
licet
aliæ
impreſsiones, colores iridis ſimulantes, quandoq;
per modos alios uideri ualeant, ut inferius
patebit
.
Quòd autem iris meridiana à uiſibus ſeptentrionalibus uideri ualeat, ſatis patet ex his,
quæ
diximus in generatione colorum iridis:
qui propter reflexionem luminis & umbrarum lumi-
ni
admixtionem perſe cauſſantur.
Poteſt etiam occaſionaliter id patere per hoc: quòd materia iri-
dis
in approximatione corporis luminoſi de facili reſoluitur in aquam, uel ſubtiliatur in aerem
lucidum
, à cuius ſuperficie non poſſunt fieri reflexiones:
quæ etſi fierent, tamen tenderent in par-
tem
, in qua eſt ſol, nec ad uiſum peruenirent.
Et etiam quia colores iridis, qui fiunt propter debi-
litationem
reflexæ lucis, non poſſunt in taliloco cauſſari:
quia circa corpus luminoſum cum ſem-
per
plus ſit luminis, radij reflexi non debilitantur, ſed magis uiſibiles efficiuntur.
In talibus tamen
locis
facta radiorum refractione ad uiſum per uaporem uel aerem denſum, aliquod lumen aggre-
gatum
uideri poteſtin uapore uel aere condenſato, ut diximus in præmiſſa de generatione coro-
, quæ fit ex refractione luminis ſolis quandoque:
& tamen rarò, propter luminis illius fortitu-
dinem
:
ſæpe uerò exlumine lunæ & ſtellarum primæ & principalis magnitudinis generatur. Iris
ergo
quando debet generari, oportet quòd radij ad oculum reflectantur, & quòd retro uaporem
roridum
(qui eſt materia iridis per 66 huius) non ſit lumen aliud irradians.
Vnde etiam co-
rona
groſſa apparente uiſui, ſcilicet in groſſa materia & ſpiſſa ſiue denſa, à forti lumine cauſſata,
eſt
poſsibile, ut in ipſa aliqui colores iridis appareant, uiſu poſito inter corpus luminoſum & ua-
porem
.
Tunc enim omnes conditiones & cauſſæ colorum iridis in loco tali concurrent, & ma-
teria
ſubeſt.
Iris ergo ſic poterit apparere. Fortè ergo accidit quòd materia, in qua plus meridio-
nalibus
à uapore rorido iris uidetur reflexa:
tunc hominibus plus ſeptentrionalibus ab eodem ua-
pore
(ita quòd uaporidem eodem tempore utriſq;
habitatoribus appareat, & ſecundum eundem
circulum
altitudinis) uideatur corona propter luminis refractionem:
& idem erit in quolibet cir-
culo
altitudinis prædicto modo quibuslibet uidentibus conſtitutis.
Exhis quoque, quæ dicta
ſunt
, patere poteſt, quòd quandoque ex fortibus ſolis radijs reflexis à nube aquoſa integra ad lo-
cum
, in quo eſt uapor roridus, à latere ſolis aliquo poſſunt colores iridis generari in plenis circu-
lis
uel circulorum portionibus incompletis:
ut quando corpori ſolis nubes ſolida aquoſa diame-
traliter
opponitur, & in ipſam incidens radius reflectitur, & reflexo radio nubes rorida obſiſtit,
in
qua fit radiorum refractio & reflexio perueniens ad uiſum.
Tunc enim colores iridis apparent
uiſui
recti, ut cum uapor non recte opponitur uiſui:
& tales colores ſunt in uapore raro aqueo per-
mixto
:
quandoq; uerò apparent circulares: & fiunt quaſi irides. Oportet autem ad hoc, ut talis iris
uideatur
, quòd nubes, ad quam fit radiorum ſolis reflexio ad oppoſitum uaporem, & uapor rori-
dus
, ad quem, & à quo ad uiſum fit luminis reflexio, & uiſus, ad quem fit reflexio, in eadem recta
linea
conſiſtant:
& quòd ſuperficies nubis, à qua fit reflexio, & ſuperficies uaporis, à qua, & ad quam
fit
reflexio, productæ ſupra horizontem quaſi in ſuperiori hemiſphærio concurrant.
Aliter enim
766464VITELLONIS OPTICAE uix fieret ſenſibilis reflexio ad uiſum poſteriorem nube, à qua fit reflexio: fierct autem modica pro-
pter
naturam reflexionis à corpuſculis paruis, de quibus ſermo fuit in 62 th.
huius. Nos autem per
hunc
concurſum ſuperficierum, intelligimus concurſum linearum contingentium corpuſcula ua-
poris
roridi in ipſo puncto reflexionis.
Oportet etiam quòd nubes aquea reuerberans lumen, uici-
na
ſit circa ſolem, ubi radij ſolares fortes exiſtunt:
& talem iridem non unam, nec duas tantùm, ſed
etiam
quatuor ſimul oidimus Paduæ ſole iam ad ueſperam declinante, & erant irides in diſtan-
tia
10 graduum à ſole:
& omnes circulorum completorum, & in ſuperficiebus diuerſis: & erát quæ-
dam
quaſi ſe extrinſecus contingẽtes.
Eas autem irides, quæ fiunt ex radijs corporis luminoſi non
ab
alia nube reflexis ad uaporem, ſed ab ipſo uapore ad uiſum reflexis non eſt poſsibile fieri, nιſi in
oppoſιtione
corporis luminoſi ad uaporem, uiſu in medio exiſtente.
Vnde in noſtra habitabili non
poteſt
uideri iris ad meridiem:
quia non interponituribi uiſui uapor & corpori luminoſo. Curſus
enim
ſtellarum erraticarum terminantur ſecũdum partem, qua extremitas zodiaci terminatur, qui
in
noſtra habitabili ſeptentrionali fieri non poteſt.
Et hoc eſt, quod proponebatur.
70. Exradijs ſolaribus & lunaribus tantùm irides generantur.
Quoniam tantùm horum duorum corporum radij ſecũdum mundi diametrum ſenſibiliter ex-
tenduntur
:
ſolis utpote, quia eſt corpus maximum quantitate omnium luminoſorum corporum &
puriſsimæ
ſubſtantiæ:
lunæ uerò, quia ipſa terræ eſt uicinior: unde eius radij uiſui ſenſibilius offe-
runtur
.
Ab aliorum uerò corporum luminis ſenſibilitate excuſat uiſum paruitas ipſorum corporũ,
reſpectu
ſolis, & magna à nobis diſtantia, reſpectu lunæ.
A ſole autem iridem fieri cognitũ eſt ſen-
ſui
.
Ex radijs etiam lunæ iridem fieri eſt poſsibile: & hoc eſt ſæpe uiſum: maximè apud plus ſepten-
trionales
, quibus ſæpe offertur materia.
Vnde uiderunt lunæ iridem obſeruatores nocturni in Ale-
mania
bis in uno anno:
& fortè pluries uideretur, ſecundũ quod ſe offerũt agens & materia. Apud
meridionales
uerò rarius uidetur:
quia non offert ſe toties materia, & ſi agens ſemper ſit diſpoſi-
tum
ad diffuſionem luminis, ut in omni plenilunio uel circa illud.
Vnde Ariſtoteles non conſide-
rauit
fieri iridem lunæ in loco ſuæ habitationis, niſi bis in 50 annis.
Fiunt autem irides lunæ plures
in
crepuſculis luna plena uel gibberoſa, magna exiſtéte, poſita circa orientem ſuper horizonta ſic,
ne
radij ſolis uideantur.
Fiunt etiam in nocte, ſemper tamẽ in oppoſito lunæ: habetq́; iris lunæ for-
mam
& materiam, quam & iris ſolis:
ſimiliter & colorum diſtinctiones: qui tamen ſunt albiores co-
loribus
iridis ſolis:
cuius cauſſa eſt, quoniam in nube nigra & in nocte fit iridis lunæ apparitio: un-
de
duplicato nigro;
ſcilicet noctis & nubis, album, quod fit ex radijs lunæ, magis uidetur album. Et
quia
puniceum eſt debiliter album:
ideo puniceum magis album tũc uidebitur comparatione plus
nigri
.
Et ſimiliter eſt de unoquoque aliorum colorum: quilibet enim illorum colorum albior uide-
tur
.
Et ſic tota iris lunæ albior uidetur, quàm iris ſolis. Vmbræ enim radijs lunæ accidentes non
ſunt
tam nigræ ut umbræſolis:
& huius cauſſæ ſunt diuerſæ, ut dictum eſt. Lumen enim lunæ eſt
pallidius
lumine ſolis:
unde colores ex cómixtione ſui informati inficiuntur, nec accedunt ad ſum-
mum
formæ ſibi propriæ:
ſicut etiam accidit propter pallorem luminis candelæ uariari plurimos
colores
, & alios pro alijs accipi per ſenſum.
Sic ergo patet à quorum corporum radijs irides gene-
rantur
:
quoniam ex radijs ſolis & lunæ tantùm, non autem ex aliarum ſtellarum radijs quarum-
cunque
:
quod eſt propoſitum.
71. Non plures duabus iridibus, ſitu colorum differentibus, poßibile eſt uideri.
Verbi gratia. Cum enim non ſint, niſi tres colores ιridis, ut patet per 67 th. huius: non eſt poſsi-
bile
diuerſificari colores iridis in ſitu, niſi ſecundum extremorum colorum, ſcilicet punicei & alur-
gi
localem tranſpoſitionem:
quia ſemper medius manet in cauſſalitate media inter iſtos. Et ob hoc
patet
quòd plures, quàm duæ irides ſitu colorum differentes fieri non poſſunt:
quia color medius
non
poteſt habere cauſſam generationis alijs coloribus manentibus in forma propria, quamuis
ſint
tranſpoſiti in ſitu.
Quòd autem quandoque plures irides eiuſdem ſitus in coloribus uidentur,
una
ſub alia, ut primò rubeú:

892[Figure 892]ALVRGVS
VIRIDIS

PVNICEVS

PVNICEVS

VIRIDIS

ALVRGVS
deinde uiride:
& deinde a-
lurgum
:
& iterum rubeum: &
iterum
uiride:
& demum a-
lurgum
:
hoc accidit propter
diuerſitatẽ
materiæ in diuer-
ſis
ſuperficiebus, quarũ una
eſt
ante aliam, & quas accidit
ſub
uno angulo uideri:
unde
uidentur
quaſi ſint habitę uel
contiguæ
.
Quòd ſi in angulo
ſit
diuerſitas, ut quando linea
exiens
à uiſu & tranſiens per
gibbum
iridis unius, ſcilicet
inferioris
, non tranſit per gib-
bum
ſuperioris:
tunc uidebuntur conſequenter entes, & inter alurgũ ſuperioris & puniceum infe,
rioris
erit notabilis differẽtia, ſcilicet alba:
quoniã ab illa parte nubis remotioris uel propinquioris
767465LIBER DECIMVS. ipſi uiſui, quàm naturæ reflexionis ad uiſum illũ conueniat, non fit reflexio luminis ad uiſum: quod
non
accidit quando ſub eodem angulo uidentur.
Sunt tamen huiuſmodi irides ſemper in diuerſis
ſuperficiebus
, & ab una pyramide reflexi luminis cauſſantur:
& ob hoc ipſorum eſt quaſi centrum
unum
, quod eſt centrum pyramidis irradiationis, & uidentur æ quidiſtantes in uiſu ipſorum peri-
pheriæ
.
Et poſsibile eſt (licet non ſæpe eueniat) quòd plures tales irides, una uidelicet intra aliam
uiſui
offerantur.
Et iſtud poterit probari duobus aquam in radio ſpargentibus, uno ſcilicet ſub reli-
quo
:
tunc enim iris ſub iride poterit uideri. Sed idem erit ordo in ſitu colorum iridis utriuſq; : neu-
ter
tamen alterius iridem uidebit, ſed unicuiq;
ſua in eodem tempore uiſui occurret. Impoſsibile
autem
eſt quòd id fiat in eadem ſuperficie:
ſcilicet quòd plures irides eiuſdem ſitus in coloribus
appareant
:
quoniam ab illa ſola parte ſuperficiei fit reflexio, ubi ſecundum æ quales angulos radij
incidunt
, & non ab alijs partibus eiuſdem ſuperficiei ſuperioribus uel inferioribus peripheria prę-
dicta
, ut patet per 66 th.
huius. Colores autem iridis exterioris coloribus iridis interioris ſemper
debiliores
apparent:
quoniam fiunt à radijs magis diſtantibus à perpendiculari & remotioribus
à
uiſu:
unde lumen per eos reflexum debilius uidetur, reſpectu eius, quod ex interioribus ra-
dijs
cauſſatur.
72. In iride exteriori quando colores interioris iridis contr apoſiti & debiliores uidentur.
Colores iridis contrapoſitos dicimus, quando ſicut iridis interioris color eſt puniceus, qui eſt
in
exteriori circumferentia ipſius, ſic exterioris iridis color eſt puniceus, qui eſt in interiori peri-
pheria
ipſius, mediusq́;
utriufq; iridis color eſt praſsinus: interiorq́; color interioris iridis eſt alur-
gus
, ſicut exterior color iridis exterioris.
Sic autem diſpoſitis duabus iridibus: tunc omnes colo-
res
exterioris iridis ſunt debiliores quàm interioris iridis colores.
Huius quoque cauſſa aliqua eſſe
poſſet
, ſi illi colores o-
mnes
in una nubis ſuper
ficie
uiderẽtur:
quia tunc
colores
exterioris iridis
per
magnam diſtantiam
uiſui
apparerent, ſicut &
interiores
peripherię iri-
dis
interioris.
Ad quod in
telligẽdum
ponamus ex-
empli
cauſſa ſolem ſupra
horizonta
20 gradibus
eleuatum
.
Et quoniã pa-
tuit
prius in 64 th.
huius
quòd
centrum baſis py-
ramidis
irradiationis &
centrum
uiſus, & cẽtrum corporis radioſi, quod eſt ſol, ſunt ſemper in eadem linea:
centrumq́; ba-
ſis
pyramidis irradiationis & pyramidis uiſionis eſt unum punctum centro ſolis diametraliter op-
poſitum
:
unde ipſum eſt nadir ſolis, & mouetur ſemper ſecundum motum ſolis: motuq́; ſuo ſimi-
lem
circulum deſcribit circulo motus ſolis, ſcilicet ei parallelo, quem ſol motu diurno deſcribit ſu-
pra
horizonta:
talem enim dictum centrum iridis deſcribit, quod eſt centrum baſis pyramidis illu-
minationis
ſub horizonte.
Et ſicut cum ſol fuerit in puncto horizontis orientali, centrum fit in par-
te
horizontis occidentali:
ſic cum ſol fit in puncto horizontis occidentali, centrum illud fit in parte
orientali
.
Et quoniam lineæ ductæ à centro ſolis ad circumferentiam baſis pyramidis illuminatio-
nis
, ſunt æ quales per 89 th.
1 huius: palàm quòd ſuperficies baſis prædictæ pyramidis ſic horizonta
interſecat
, quòd ipſa ſuperficie ſecante ſolem, orthogonaliter inſiſtente horizonti concurret ſub
horizonte
:
ergo facit angulum ſuper horizontem obtuſum reſpectu uiſus. Nec mirum quoniam
horizon
cum tranſeat per unum polorum circuli baſis, ut per centrum uiſus, qui eſt polus illius cir-
culi
per 65 th.
1 huius: patet quòd per polum alterum illius circuli non tranſit. Quælibet ergo pars
ſuperficiei
uaporis, in qua fit iris exterior, illa pars, quæ eſt ſuper circulũ iridis in parte altiori, plus
à
uiſu elongatur:
& ſi ab ipſa reflecti accidat radios ad uiſum, neceſſe eſt ſuperiores nigriores uiſui
apparere
, reſpectu eorum radiorum, qui à partibus eiuſdem ſuperficiei inferioribus illis ad uiſum
reflectuntur
, ut patet per 158 & 159 th.
4 huius. Et ſic ſuperioris iridis inferioris peripheriæ, quæ ui-
cinior
eſt uiſui, colores puniceos, mediæ uerò praſsinos, ſupremæ uerò alurgos neceſſe eſt uideri:

& uincit quantitas diſtantiæ in magnitudine exceſſus elongationis quantitatem angulorum refle-
xionis
& quantitatem anguli uiſionis.
Et ob hoc colores iridis ſuperioris contrapoſiti quandoque
uidentur
coloribus iridis interioris, in qua ſuperior peripheria ſem per uidetur punicea.
Quoniam
quando
ad uiſum ab illa parte ſuperficiei fit reflexio improportionata reflexionibus diſtantia:
tunc
radij
inferiores eiuſdem ſuperficiei in eadẽ diſtantia ad uiſum reflecti non poſſunt, quòd in pro-
ximitate
debitam diſtantiam excedunt:
ſunt enim tali uiſui proportionata reflexioni diſtantia ui-
ciniores
.
Quod ergo uiſui de proximo uapore irradiatum apparere poteſt, punicèum apparet pro-
pter
uicinitatẽ & alias cauſsas in 67 huius prius dictas.
Viſui uerò profundato ulterius in uapore,
ſecundum
modũ diſtantiæ ſulgor luminis umbrarum nigredine permiſcetur, & uariantur colores
768466VITELLONIS OPTICAE ſecundum prius dicta. Sic ergo in uapore irradiato fit quædam gibboſitas, quo ad uiſum. Et ob hoc
fortè
dictum eſt à quibuſdam, nubem fore cõcauam, in qua iris generatur:
quamuis ea, quæ uiden-
tur
, nubis concauitati non oporteat adſcribi:
quia uapor (quo ad conſiſtentiam ſui totius) eſt in-
teger
, plenus corpuſculis diſtinctis, ſicut uidẽtur atomi totum ſolis radium implere:
& eſt talis ua-
por
à parte poſteriori à ſole groſsior quàm à parte anteriori ſolem aſpiciente.
Quòd ſi cẽtrum ſolis
in
periheria horizontis poſitum fuerit, ſic ut baſis pyramidis illuminationis ſit orthogonaliter ho-
rizonti
inſiſtens:
adhuc radij exteriores ad uiſum reflexi ſunt longiores, reſpectu eorum, qui ab in-
terioribus
peripherijs refle ctuntur per 19 p 1:
in eodem enim triangulo ad uiſum terminato maiori
angulo
opponuntur.
Sic ergo patet, quòd corpore ſolis ubicunq; poſito exterioris iridis colores,
reſpectu
colorum iridis interioris, poſsibile eſt contrapoſitos apparere.
Omnes autem colores ſe-
cundæ
iridis ſunt debiliores neceſſariò coloribus primæ iridis:
quoniá fiunt à radijs magis diſtan-
tibus
à perpendiculari, & ſecũdum maiores angulos ad uiſum reflexis:
propter quod iſti radij cum
radijs
incidentibus minus aggregatur:
unde minus eſſciunt luminis & coloris. Nos autẽ eo, quod
nunc
præmiſimus, utimur pro principio ad propoſitum declarandum diſponente (& ſi ipſum non
ſit
certa cauſſa.
) Manifeſtum eſt enim quòd illi radij (cum ſint extra peripheriam proportionatam
reflexioni
ad illum uiſum, ſcilicet ultra puniceam interioris iridis) non reflectentur ad uiſum cum
lumine
, niſi propter reflexos radios ab interiori prima iride ad reflexionem diſponantur, & niſi lu-
men
eorum in actum uiſibilitatis per aggregationem luminis illorum radiorum ipſis ad uiſum
reflexorum
perducatur.
Et huius ſignũ eſt albedo, quæ circulariter apparet in nube inter periphe-
riam
ſuperiorem iridis inferioris puniceam, & inferiorem iridis ſuperioris puniceam:
quia hæc al-
bedo
fit per lumen nubem irradians ad uiſum reflexum.
Cum enim radiorum ab eadem ſuper-
ficie
reflexibilium, qui ad uiſum in aliquo uno loco diſpoſitum reflecti poſſunt, ſint hi, qui ab ulti-
ma
peripheria inferioris iridis reflectũtur:
nullus ſuperiorum radiorum reflectetur ad illum uiſum,
ſed
nubes alba ex commixtione luminis non reflexi per modum uiſionis ſimplicis illi uiſioni oc-
curret
.
Ex peripheria uerò punicea inferioris iridis & ſi plurimi radij, pręter eos, qui ad illum uiſum
refle
ctuntur, ad partes uicinas uaporis roridi ſe diffundant:
lumen tamen ad illum uiſum ex eorum
incidentia
, à uicino uapore reflecti non poteſt:
quoniam cadunt illi radij in ſuperficiem uaporis, à
qua
, ſicut à ſuperficie improportionata adhuc uiſui, non eſt conueniens diſtantia reflexioni.
Hoc
enim
in principio peripheriæ puniceæ incipit, ubi ſecundum angulos in illa pyramide acutiſsimos
radij
incidunt ipſi nubi:
alij uerò ra dij poſteriores his radijs in punicea peripheria inferioris iridis
ad
maiores angulos incidunt, quo ad uiſum ( ſint in profundiore ſuperficie à uiſu) & ad illam ſu-
perficiem
uaporis, in qua eſt inferior ſuperioris iridis peripheria punicea, reflectũtur:
& ibi aggre-
gati
cum radijs illi parti uaporis incidentibus à ſole, illam partem ſuperficiei ex aggre gatione ma-
ioris
luminis uiſibilem faciunt, radijs ad uiſum reflexis, qui prius propter luminis debilitatem ſen-
ſibiliter
non poterãt reflecti.
Et quoniam radij ab inferiori parte ſurſum ad alias partes uaporis ro-
ridi
reflexi (ſiue uapor, ad quem fit reflexio in eadem ſuperficie cum prima iride, ſiue in alia ſuper-
ficie
ſit conſiſtens) cum radijs ab eadem peripheria ad uiſum reflexis in generatione primæ iridis,
ut
declaratum eſt in 66 huius, angulos conſtituunt:
fiunt trianguli, quorum anguli ſunt in centro
uiſus
, baſes uerò ſunt lineæ interiacentes puniceam peripheriam inferioris iridis, & puniceam ſu-
perioris
:
& quia ab illis baſibus nulla fit uiſui ſenſibilis reflexio; tota ipſarum ſuperficies uidetur
alba
, non reflexo ab ipſa aliquo lumine ad uiſum.
Simili quoq; modo fit reflexio ab alijs coloribus
inferioris
iridis ad iridem ſupremam.
Et quoniam anguli incidentiæ radiorum illas partes iridis
cauſſantium
, ſunt maiores, ut ſuprà patuit per 106 th.
1 huius: ideo per 20 th. 5 huius & anguli refle-
xionum
ſunt maiores.
Altius ergo in uaporem ſuperiorẽ illi radij pertingunt, proceantes ſibi ſimi-
les
colores:
quoniam illi radij propter admixtionem umbrarum aliorum corpuſculorum colorem
participant
, qui ad corpus oppoſitum mixtum cum lumine tranſinittitur per 2 th.
5 huius. Et ſicut
oſtenſum
eſt per 55th.
5 huius, quòd propter refle xionem dextra apparét ſiniſtra, & ſiniſtra dextra:
ſic
etiam accidit in iſta reflexione colores iſtarum iridum contrapoſitos uideri.
Colores quoq; ſe-
cundæ
iridis debiliores uidentur quàm primæ iridis, ſcilicet inferioris:
quoniã radij remoti ab axe
pyramidis
irradiationis nubi incidentes ſunt debiles, & uiſui propter diſtantiam magnam inſenſi-
biles
, ut patet per 158 th.
4 huius: & etiam radij reflexi à primæ iridis refractis radijs ſunt debiles, ut
patet
per 3 th.
5 huius, & per 10 th. huius. Sequitur ergo neceſſariò eorum reflexionem ad uiſum fie-
ri
debilem:
& ſic omnes ſecundæ iridis colores ſunt debiles, magisq́; nigredine umbrarum permi-
ſcentur
.
Neceſſariò ergo primæ iridis coloribus ſecundæ iridis colores debiliores apparent: nec fit
aliqua
ulterior reflexio ab illis ad partes ſuperiores roridi uaporis, propter illorum radiorum de-
bilitatem
.
Et fortè ob hoc dixit Ariſtoteles quòd plures duabus iridibus non poſſunt uideri: quo-
niam
tantùm duæ ſunt, quæ ſitu colorum formaliter diſtinguuntur:
quamuis plures quandoq; ui-
deantur
, ut in præmiſſa declaratur.
Patet ergo propoſitum.
73. Omnem arcum ſenſibilem iridis per circulum ſuæ altitudinis in duo &qualia diuidi eſt
neceſſe
. Vnde manifeſtum eſt quemlibet uidentem propriam iridem uidere.
Cum enim, ut ex præcedẽtibus patet, ſuperficies horizontis interſecet ſuperficiem circuli iridis:
tunc
eorum cõmunis ſectio ex 3 p 11 eſt linea recta.
Sed quia circulus altitudinis iridis ſemper tran-
ſit
per zenith capitis:
quoniam (ut patet per 64 th. huius, & declaratum eſt in præhabitis) cen-
trum
uiſus eſt polus iridis:
illius uero circuli altitudinis centrum eſt centrum mundi & horizontis:
769467LIBER DECIMVS. ergo ipſe tranſit per polos horizontis: zenith enim capitis eſt polus ipſius horizontis: linea uerò à
polo
ad cẽtrum horizontis deducta, eſt erecta ſuper ſuperficiem horizontis ex principio primi hu-
ius
.
Ergo per 18 p 11 circulus ille altitudinis iridis eſt erectus ſuper ſuperficiem horizontis: & ipſe
tranſit
eius centrum:
quoniã cum ipſi ambo ſint circuli magni ſphæræ mundi, patet quoniam ipſo-
rum
eſt idem centrum, quod eſt cẽtrum mundi.
Ille ergo circulus altitudinis ſecat horizontem per
æqualia
& orthogonaliter.
Similiter autẽ & idem circulus altitudinis cum per centrum uiſus tran-
ſeat
, & per centrum circuli iridis, & per centrum ſolis, (hęc enim ſunt in eadem linea per 64 th.
hu-
ius
) tranſit ergo per polos circuli iridis:
& ſecundum præmiſſa ſecat eum per æqualia & orthogo-
naliter
.
Sed ſi horizonta & circulum iridis circulus altitudinis iridis per æqualia ſecat & orthogo-
naliter
:
ergo illorum ſectionem per æqualia ſecabit & orthogonaliter per 19 p 11. Sit ergo illa com-
munis
ſectio linea a b, quam productus circulus altitudinis diuidat per æqualia in puncto c:
duca-
turq́
;
ſurſum in ſuperficie circuli altitudinis à puncto clinea c d: quæ ſit communis ſectio ſuperfi-
893[Figure 893]d a c b cierum illius circuli & iridis:
& hęc linea c d erit perpendicu-
laris
ſuper lineam a b per 19 p 11:
quòd circulus altitudinis
erectus
eſt ſuper ſuperficiem cuiuſq;
duorum illorum circu-
lorum
, quorum eſt communis ſectio linea a b:
ſitq́; commu-
nis
ſectio peripheriarũ circuli altitudinis & iridis punctus d:

angulus
ergo d c a eſt rectus, & ſimiliter angulus d c b:
ſubten
dantur
ergo illis angulis lineæ a d & b d:
& patet ex 4 p 1 & ex
pręmiſsis
quòd ipſæ ſunt ęquales:
ergo per 28 p 3 arcus iridis,
qui
eſt a d, eſt æ qualis ipſius arcui b d.
Pars ergo peripheriæ
iridis
, quæ eſt ſupra horizontem (quoniam illa ſola eſt ſenſi-
bilis
) per circulũ altitudinis per æqualia eſt diuiſa.
Quod eſt
propoſitum
.
Vnde manifeſtũ eſt corollarium perpulchrum:
ſcilicet
quemlibet uidentem iridem propriam uidere, ex eo,
quòd
moto aliquo uidente ſecundum locum ſemper zenith
capitis
uariatur:
patet enim quòd diuerſorũ diuerſa ſunt ze-
nith
, & diuerſi horizõtes:
nec eſt poſsibile aliquos duos eun-
dem
habere horizonta:
quoniam ſemper oculus uidentis eſt
centrum
horizontis.
Si ergo aliquorum diuerſitas ſit ſecundum diſtãtiam latitudinis uniuerſi tan-
tùm
:
tunc ad eorundem oculos diuerſimodè radij reflexi à corpore nubis ſecundũ diuerſa puncta
aggregationis
concurrent:
& remotior ipſorũ à uapore rorido maiorẽ iridem uidebit, propinquior
minorem
, ſi in eadem ſuperficie appareant irides:
quæ ſi appareant in ſuperficiebus diuerſis æqui-
diſtantibus
:
tunc ſecundũ æquales circulos iris uideri poterit: & ſequetur iris fugientem, & fugiet
ſequentem
, ut diximus in 65 huius:
eſt tamen eis idem circulus altitudinis, ſed eodem modo ſe
habens
.
Quòd ſit diuerſitas aliquorum ſit ſecundũ longitudinem uniuerſi tantùm: tũc erunt diuerſi
circuli
altitudinis, & quilibet illorum circulorũ diuidit per præmiſſa arcum iridis, qui eſt ſupra ho-
rizonta
, in duo æqualia:
ergo ipſa diuiſa, ſicut & ipſa diuidẽtia, ſunt diuerſa: quilibet ergo propriam
iridem
uidebit.
Quòd ſi latitudo & longitudo uidentium differant: tunc per præmiſſa patet, quòd
nullo
modo eandem iridem uidebunt.
Patet ergo quod intendebamus. Et ſignum huius eſt: quòd
ſi
aliquis ſtans in radio ſolis auerſa ſoli facie aquã ore ſpargat:
uidebit ambobus oculis ante fron
tem
ſuam colores iridis, & arcũ æqualiter ab utroq;
oculo diſtãtem. Quòd ſi aquam ſecundò ſpar-
ſerit
, & oculum dextrum clauſerit uel manu cooperiat:
uidebit arcum æqualiter diſtantem à cẽtro
ſiniſtri
oculi, arcumq́ue iridis dextrum oculũ ſecantem:
& econuerſo erit, ſi oculũ ſiniſtrum clau-
ſerit
:
tunc enim iterum uidebit arcum æquidiſtantem à centro dextri oculi, ſiniſtrumq́; oculum ſe-
cantem
.
Ex quo manifeſtè patere poteſt, quòd color iridis eſt paſsio uiſus: & quòd mutatur iris ſe-
cundum
uidentium mutationem:
& quòd materia ſua eſt uapor roridus: & quòd diſtinctio colo-
rum
non eſt ex qualitate materiæ, ſed ex reflexione luminis ad uiſum, cui color eſſentialiter adue-
nit
ex commixtione nigredinis umbrarum.
74. In aliquo puncto horizontis exiſtente centro corporis luminoſi, neceſſe eſt tantùm ſemi-
circulum
ab eo cauſſatæ iridis uideri.
Quoniam enim non eſt poſsibile ſolis uellunæ (quorum ſolummodò corporum, ut 70 th. huius
diximus
, radij iridem faciunt) centra in horizonte exiſtere, niſi in oriente uel occidente, in noſtra
terra
, ſcilicet Poloniæ, habitabili, quæ eſt circa latitudinem 50 graduum:
(quamuis in regionibus
maximæ
latitudinis, ſole exiſtente in capite capricorni, ut in his, quæ ſunt 66 graduũ & 9 minuto-
rum
ſol in meridiano exiſtens circulo, uideatur in peripheria horizontis:
& in alijs regionibus di-
uerſificata
latitudine regionis & declinatione ſolis in diuerſis circulis altitudinis quandoq;
ſol ui-
deatur
in horizonte.
) Ponamus itaq; ſolem in oriente, cuius cẽtrum ſit a: fiatq́ iris in parte ſibi op-
poſita
, uiſu intermedio exiſtente:
& erit illa iris ad occidentem per 67 huius: & ſit centrum iridis
punctum
b:
ducaturq́; diameter circuli iridis trans ſuperficiem horizontis per centrũ b, quod cen-
trum
tunc neceſſariò erit in ſuperficie horizontis:
quoniã per 64 th. huius oſten ſum eſt, quòd cen-
trum
ſolis, & centrum uiſus, & centrum iridis neceſſe eſt in eadem linea eſſe.
Eiuſdẽ uerò lineę par-
tem
in ſubiecta ſuperficie, partẽ in ſublimi eſſe eſt impoſsibile per 1 p 11:
in ſuperficie uerò horizon-
tis
eſt ex hypotheſi centrum ſolis, & centrum uiſus eſt centrum horizontis:
ergo & linea copulans
770468VITELLONIS OPTICAE illa cẽtra erit in ſupficie horizõtis: & ſit diameter illa iridis, quæ e d: & coniungãtur lineę a b, a c, a d:
894[Figure 894]d b a c fientq́, duo trianguli a c b & a d b.
Et quoniam in his
triãgulis
latus a c eſt æ quale lateri a d ք 89 t 1 huius:

quoniá
ſunt lineæ lõgitudinis unius & eiuſdẽ pyra-
midis
:
& latus c b æquale eſt lateri d b, a ſunt ſemi-
diametri
circuli iridis:
latus uerò a b cõmune eſt am
bobus
illis triãgulis:
patet ergo ք 8 p 1 quia angulus
c
b a eſt æ qualis angulo d b a:
uterq; itaq; eſt rectus.
Ergo
per 18 p 11 erit ſuperficies horizontis erecta ſu-
per
ſuperficiẽ circuli iridis:
tranſit autẽ per centrum
iridis
.
Palàm ergo quoniã circulus horizontis diui-
dit
circulũ iridis per æqualia:
cõmunis enim ſectio
illorũ
circulorũ non poteſt eſſe, niſi diameter circuli
iridis
, quæ ſemper ſuũ circulũ diuidit ք æqualia per
diametri
definitionẽ:
quod autẽ de circulo iridis eſt
ſupra
horizonta, hoc uidetur.
Sic ergo poſito cẽtro
ſolis
uel lunæ in pũcto horizõtis, ſemicirculus iridis uidetur:
niſi fortè tantò minus, quantũ eſt dif-
ferẽtiæ
, ꝓpter hoc, quòd centrũ uiſus eſt uerum centrũ uniuerſi.
In hoc aũt eſt ſenſibilis dif-
ferentia
:
& ſi ſit, eſt in generatione iridis, ſed in uiſione ipſius. Et hoc eſt, quod hic ꝓponitur de-
monſtrand
ũ.
Po teſt & idẽ aliter demõſtrari. Sit ergo ſecundũ diſpoſitionẽ priorẽ centrũ ſolis in ali-
quo
pũcto horizõtis, quod ſit punctũ h:
& ſit k centrũ uiſus, quod eſt centrũ horizontis: & ſit hori-
zontis
diameter linea h g.
Erigatur ergo ſemicirculus unus altitudinis ſuք horizontẽ orthogonali-
ter
ex cẽtro k, qui ſit h m g:
hũc ergo ſemicirculũ altitudinis arcus iridis generatæ in oppoſito ſolis
(interpoſito cẽtro uiſus) ſecet in puncto m:
& producatur linea k m. Et quoniã lineæ h k, k m & k g
omnes
ſunt ex cẽtro circuli altitudinis, omnes ergo ſunt æ quales & omnes notæ:
quoniam mundi
ſemidiameter
eſt nota, ut ſi ipſa ſupponatur eſſe 60 partiũ.
Producatur itaq; linea h m: & ſi notus eſt
angulus
h k m:
tũc linea h m erit nota. Sci aũt poteſt angulus h k m ք hoc, ut ſciatur arcus m g, qui
eſt
arcus altitudinis, qui ſciri poteſt per inſtrumentũ, ut per armillam uel per aſtrolabium uel qua-
drantem
:
quo ſcito, ſcietur angulus m k g: qui ſi auferatur de duobus rectis, ſeietur angulus h k m:
& ſic ſcietur linea h m, reſpectu ſemidiametri k m, operatione illa, qua utimur in ſciẽtia aſtrorũ.
Li-
nea
uerò h m ſit linea lõgitudinis pyramidis illuminationis, & per 89 th.
1 huius omnes lineæ ló-
gitudinis
unius pyramidis ſint æquales:
erũt tunc omnes lineæ lógitudinis illius pyramidis notæ.
Circumducatur
itaq;
circulus iridis ſuper ſuperficiem horizontis, eam interſecãs, quæ (ut patet ex
præmiſsis
) tranſibit punctũ m circuli altitudinis:
ſit ergo, ut ipſe circulus iridis ſecet horizontẽ in
puncto
n.
Duos itaq; circulos contingẽt lineæ k m & h m in puncto m, ſecundũ eorũ communẽ ſci-
licet
ſectionẽ.
Quoniã uerò punctũ m in circulo altitudinis datũ eſt, & lineæ h m & k m ſunt notæ:
erit
proportio lineæ h m ad lineã k
895[Figure 895]m r n h k o p g a b c d m nota.
Et quoniã quæ eſt ꝓportio
alicuius
lineæ primę ad aliquam ſe-
cundam
, eadẽ eſt cuiuslibet tertiæ
ad
aliquã quartá:
tũc per 3 th. 1 huius
eſto
, ut ſit proportio lineæ rectæ a b
ad
rectá b c, ſicut lineæ h m ad lineá
k
m.
Et quoniá linea h m eſt maior
quàm
linea k m per 19 p 1, quòd
maiori
angulo opponitur in trian-
gulo
h m k:
patet ergo quòd linea a
b
eſt maior quàm linea b c.
Produca
tur
ergo linea b c ad punctũ d in tan
tùm
, ut ſit proportio lineæ b d ad li-
neam
a b, ſicut lineę a b ad lineã b c.

Et
quia quæ eſt proportio lineę h m
adlineã
k m, eadé eſt lineæ a b ad b
c
:
erit ergo per 11 p 5 proportio lineæ h m ad lineá m k, ſicut lineæ b d ad lineã a b. Et quia proportio
lineæ
h m ad lineã k m, uel ad lineã h k æqualẽ per 7 p 5 ex præmiſsis eſt nota:
ꝓportio ergo lineæ a
b
ad lineã b c erit nota:
ergo ipſarũ utraq; eſt nota ſecundũ aliquam quantitatẽ ſuppoſitam in altera
ipſarum
.
Sed & proportio lineæ b d ad lineã a b eſt nota: ergo & linea a b eſt nota, & linea b d eſt no-
ta
:
ſed linea b c fuit nota: ergo relin quitur, ut linea c d ſit nota. Sed linea h k eſt nota: quia ipſa ſit
ſemidiameter
horizontis, erit ipſa partiũ 60:
ergo proportio lineæ c d ad h k erit nota. Quæ eſt ergo
proportio
lineæ c d ad lineã h k, eadẽ erit lineæ b c notæ ad aliquã aliam per 3 th.
1 huius. Quia uerò
eſt
proportio a b ad b c, ſicut b d ad a b, & ab eſt maior quàm b c, ut patet ex præmiſsis:
erit ergo b d
maior
quã a b:
relin queturq́; c d maior ꝗ̃ b c (hoc aũt patet in numeris taliter diſpoſitis quibuſcũq; .)
Linea
ergo proportionalis lineæ b c, ſicut linea h k eſt lineę c d, illa erit minor ꝗ̃ linea h k uel ꝗ̃ linea
k
g.
Abſcindatur ergo à ſemidiametro k g per 3 p 1 æqualis illi lineę: & ſit linea k p: eritq́; linea k p ſe-
771469LIBER DECIMVS. cundum præmiſſa nota. Copuletur itaq; à puncto p ad punctũ m linea in ſuperficie circuli altitudi-
nis
, quæ ſit p m:
eritq́; neceſſariò, ut quæ eſt ꝓportio lineæ c d ad h k, uel lineæ b c ad k p, eadẽ ſit ꝓ-
portio
lineæ a b ad lineã p m.
Quòd ſi dicatur hoc eſſe poſsibile: quę eſt ergo proportio lineæ c d
ad
h k, uel b c ad k p:
eadẽ erit lineæ a b ad aliquã aliã lineam maiorẽ uel minorẽ linea p m, per 3 th. 1
huius
.
Sit ergo nũc illa proportio lineæ a b ad quandã minorem linea m p, quæ ſit p r. Quæ eſt ergo
proportio
lineæ c d ad lineã h k, uel b c ad lineã k p, eadẽ eſt lineæ a b ad lineã p r:
quæ autẽ eſt pro-
portio
lineæ c d ad lineã h k, eadẽ eſt lineæ b c ad lineã k p:
ergo per 16 p 5 quæ eſt proportio lineæ
c
d ad b c, eadẽ eſt h k ad k p:
& quæ eſt proportio lineæ b c ad k p, eadẽ eſt lineæ a b ad lineã p r: ergo
itẽ
per 16 p 5 quæ eſt proportio lineæ b c ad a b, eadẽ eſt lineæ k p ad p r:
& ſic lineæ c d, b c, a b pro-
portionales
erunt lineis h k, k p, p r:
ſed quæ eſt proportio lineæ a b ad b c, eadẽ eſt lineæ b d ad a b:
ergo
& in ipſarũ comproportionalibus ſic erit, quòd ſicut ſe habet linea r p ad p k, ſic coniunctim ſe
habebit
tota p h ad lineã p r.
Ducãtur ergo lineæ h r & k r: fientq́; duo triãguli, qui h r p & k r p, quo-
rum
cõmunis eſt angulus r p h, & latera dictũ angulũ continẽtia reſpectu diuerſorũ trigonorũ ſunt
proportionalia
:
quæ enim eſt ꝓportio lineæ p r lateris maioris trianguli ad lineã p k latus minoris
trianguli
:
eadẽ ꝓportio lineę h p lateris maioris trigoni ad lineã p r latus trigoni p r k minoris: ergo
per
6 p 6 illi trianguli ſunt æ quianguli:
ergo per 4 p 6 latera ipſorũ æ quos angulos reſpiciẽtia ſunt
proportionalia
.
Eſt ergo ꝓportio lineæ h p ad lineã p r, & lineæ p r ad lineã p k, ſicut lineæ h r ad li-
neã
k r:
ſed quam proportionẽ habet linea h p ad lineã p r, hanc habet linea b d ad lineã a b: & quam
habet
linea b d ad a b, hãc habet linea a b ad b c:
& quam habet a b ad b c, hãc habet linea h m ad k m
ex
hypotheſi:
per 11 ergo p 5 patet quòd quam proportionẽ habet linea h r ad lineã k r, hãc habet li-
nea
h m ad lineã k m:
hoc aũt eſt impoſsibile, & cõtra 56 th. 1 huius: quoniã in ſemicirculo quocunq;
duab
.
lineis ductis ad quẽcũq; pũctũ քipherię, ſcilicet una à termino diametri & alia à cẽtro, ut ſunt
in
ꝓpoſito lineę h m & k m, duas alias lineas ab eiſdẽ pũctis ad ali udpũctũ circũſerentiæ quodcũq;

duabus
prioribus ꝓportionales ducere eſt impoſsibile.
Eſt ergo impoſsibile lineã a b ad aliá mino-
rem
lineá quam linea p m, eandẽ habere ꝓportionẽ quam linea b d ad lineã h p, uel quam linea c d
ad
h k, uel quã linea b c ad k p.
Sed neq; poteſt linea a b habere illã proportionẽ ad aliquá lineá ma-
iorẽ
linea p m:
quoniã eadẽ eſt ratio, & eodẽ modo deducitur ad impoſsibile. Ergo quę eſt ꝓportio
c
d ad lineã h k, uel lineæ b c ad k p:
eadę erit lineæ a b ad p m: & ſequetur repetita priori demõſtra-
tione
, quæ ducebat ad impoſsibile, ſcilicet, ut quæ eſt ꝓportio lineæ h p ad p m, & lineæ m p ad p k,
eadẽ
ſit lineæ h m ad k m.
Ductis itaq; pluribus ſemicirculis altitudinis circa centrũ k ſub horizõte,
proportionales
lineæ prędictis lineis h m & k m ducãtur ſecundũ modũ 56 th.
1 huius. Si ergo linea
m
p ſit perpẽdiculariter inſiſtẽs diametro h g:
tũc poſito cẽtro p ſecundũ ſemidiametrũ p m deſcri-
batur
circulus:
quòd ſi linea p m ſit perpẽdicularis ſuper diametrũ h g: polo itaq; exiſtẽte pũcto
p
per 65 th.
1 huius (quoniã ille punctus æqualiter diſtabit ab omnibus in illis ſemicirculis ſignatis
pũctis
, ſimilibus pũcto m) ducatur circulus ſecundũ diſtantiã lineæ p m:
qui attinget omnia dicta
pũcta
ſemicirculorũ altitudinis, in quæ cadũt prædictæ proportionales lineæ, ſiue anguli reflexio-
num
iridẽ cauſſantes.
Si enim dicatur quòd attingat: accidet ſecundũ pręmiſſa contrariũ 56 th. 1
huius
, quod eſt impoſsibile.
Poteſt etiá ſic fieri, ut ſemicirculus h m g ſit medietas horizõtis, & facta
diuiſione
in pũcto m, intelligatur circũduci idẽ ſemicirculus:
nihil enim refert ſemicirculos diuer-
ſos
deſcribere uel unũ circũducere:
punctusq́; m circumductus deſcribet circulũ iridis, qui eſt n m,
circa
centrũ uel polũ p ſecundũ diſtantiã lineæ p m:
eruntq́; anguli à termino diametri, ſcilicet pũ-
cto
h & à centro k ductarum linearũ ad circulũ n m, omnes æquales in qualibet ſuperficie reflexio-
nis
:
quia triangulus h m k in tota circum ductione ſimiles ſibi triangulos cauſſat in qualibet ſuper-
ficie
reflexionis:
& ſimiliter triangulus h m p motu ſuo deſcribet ſimiles triangulos: & triangulus k
m
p ſimiliter ſimiles triangulos deſcribet.
Si itaq; linea m p non ſit perpẽdicularis ſuper diametrũ h
g
:
ducatur ergo perpẽdicularis à pũcto m per 12 p 1 ſuper diametrũ h g: cadetq́; illa perpendicularis
per
29 th.
1 huius inter pũcta k & p, uel inter pũcta p & g: quoniã linea m p diametro h g ex aliqua
ſui
parte angulũ acutũ continet, ut patet ex pręmiſsis:
& ſimiliter linea m k; quia iris apparet niſi
ultra
mediũ diametri horizontis, ut prius patuit:
cadat ergo illa perpẽdicularis in punctũ o. Simili-
ter
quoq;
ad idem punctũ diametri neceſſariò cadent ab omnibus aliorũ ſemicirculorum angulis
lineæ
perpẽdiculares:
uel angulus k o m motu ſuo in omnibus ſuքficiebus reflexionũ æquales an-
gulos
cauſſabit.
Punctũ ergo o eſt centrũ circuli reflexionis factę ad uiſum. ergo centrũ iridis ſit
in
horizontis diametro:
medietas eius erit ſupra horizontẽ, quæ eſt n m, & medietas ſub horizõte:
quoniã
tũc cõmunis ſectio ſuքficierũ horizontis & iridis eſt diameter iridis.
Idẽq́; accideret ſi linea
m
p eſſet քpẽdicularis ſuք diametrũ.
Et hic eſt modus, quo Ariſtoteles ꝓpoſitũ cõcluſit. Sed tamen
eſt nobis uiſa fore neceſſaria notitia linearũ, quia ſine illa idem & eodẽ modo declarari poteſt.
75. In aliquo circulo altitudinis ſuper horizontem exiſtente centro corporis luminoſi, ſecun-
dum
eius eleuationem centrum circuli iridis ſub horizonte deprimitur: & portio iridis minor
ſemicirculo
uidetur.
Eſto ſecundum diſpoſitionem proximæ, ſcilicet ut ſit horizon circulus h m g: cuius diameter ſit
linea
m h.
& centrum k: ſitq́; circulus altitudinis tranſiens per zenith capitis & per centrum corpo-
ris
luminoſi:
qui eſt l m n h: & ſit centrum ſolis eleuatum ſupra horizontem in circulo altitudinis in
puncto
n.
Et quoniam per 64 th. huius centrum corporis luminoſi, & cẽtrum oculi, & centrũ baſis
772470VITELLONIS OPTICAE pyramidis irradiationis ſemper ſunt in eadem linea, & cum centrum uiſus ſit centrum circuli alti-
tudinis
:
ſi ducatur linea à centro luminoſi corporis
896[Figure 896]n h k m g l per centrum uiſus, illa neceſſariò erit diameter cir-
culi
altitudinis:
erit ergo illa linea à pũcto n produ-
cta
per centrum k neceſſariò cadens in aliqué pun-
ctum
circuli altitudinis, qui ſit l:
& erit ſemicirculus
altitudinis
eleuatus ſupra circulum horizontis, qui
eſt
h n m, ęqualis ſemicirculo n m l:
quoniã ſunt me-
dietates
eiuſdem circuli:
ablato ergo cõmuni arcu,
qui
eſt n m:
erit arcus h n æ qualis arcui m l: ſed pun-
ctum
l eſt locus centri circuli irradiationis:
& pun-
ctum
n eſt locus centri ſolis.
Patet ergo quòd quan-
tùm
cẽtrum ſolis eleuatur ſupra horizonta, tantùm
cẽtrum
circuli baſis pyramidis irradiationis depri-
mitur
ſub horizóta.
Ethoc eſt primum propoſitum.
Cum
autem erit cẽtrorum utrunq;
in circulo hori-
zontis
, medietas circuli iridis uide tur, ut in præce-
denti
theoremate eſt oſtenſum:
ergo cum centrum
ſolis
eleuatur, & centrum circuli deprimitur, minus ſemicirculo uidebitur.
Et hoc eſt, quod ſecun-
proponebatur.
Quod autem nunc diximus exponentes propoſitum, ſole exiſtente in oriente,
idem
eſt ſi ſit in horizontis parte occidẽtali, uel in quacunq;
parte ſit horizontis: ut eſt his, quorum
latitudo
eſt 66 graduum & 9 minutorum:
his enim eſt ſol in meridie in puncto tropici hiemalis in
horizonte
.
Et ſic ſecundum regiones diuerſas uniuerſale ſemper eſt propoſitum theorema.
76. Iridis nunquam uideri poſſe completum circulum manifeſtum eſt.
Quoniam enim ſi ſol eſt in horizonte, ſemicirculus tantùm uidetur, ut patet ex 74 th. huius: & ſi
ſit
ſupra horizonta in aliquo circulo altitudinis, patet per pręmiſſam quòd quantùm centrum ſolis
uel
lunæ eleuatur ſupra horizonta, tantùm cẽtrum iridis deprimitur ſub horizonte.
Vnde tune ſu-
pra
horizontem ſemper pars iridis minor ſemicirculo uidetur, ſicut patet in alijs parallelis in ſphę-
ra
, per quorum centrum non tranſit horizon.
Hi enim in portiones inæquales ſub horizonte & ſu-
pra
horizontem ſecantur.
Patet ergo corpus luminoſum in tempore uiſionis iridis ſit aut in ho-
rizonte
aut ſupra horizonta, quòd nunquam completus circulus iridis poterit uideri:
niſi fortè fiat
exreuerberatione
luminis ſolis à nube forti ad terram uel ad aliam nubem, ubi ſit uapor roridus in
medio
, & uiſus inter uaporem & nubem, à qua fit reuerberatio, uel in eadẽ linea, ſic quòd ad ipſum
poſsit
fieri reflexio:
tunc enim poſsibile eſt integras irides uideri: ſed de talibus ſermo propoſitus
non
intendit:
diximus enim de talibus iridibus in 67 th. huius. Patet ergo propoſitum.
77. Datæ iridis ſemidiametrum inuenire.
Ad quantum enim ſummorum uaporum conſiſtentia eleuari poſsit iam oſtẽdimus in 60 th. hu-
ius
:
ſed non ſecundum totam eleuationem illorũ poſsibile eſt iridem eleuari: quoniam materia iri-
dis
eſt uapor roridus per 66 huius, qui non adeò eleuatur, ut uapor ſiccus.
Si ergo datæ iridis ſemi-
diametrum
uolumus inuenire, & data iris ſit ſemicircularis, faciliter habetur propoſitum.
Accipia-
tur
enim altitudo ſua per inſtrumentum:
circuliq̀; altitudinis ſuæ portio ſiue arcus interiacens ho-
rizonta
& gibbum iridis duplicetur, & cum arcu duplicato intrentur tabulæ chordarum & arcuum
prima
dictione almageſti poſitarum, & extrahatur chorda arte conſueta:
eritq́; chorda inuenta dia-
meter
totius iridis:
& ea diuiſa per æqualia medietas ipſius erit ſemidiameter iridis: & ita ſinus cir-
culi
altitudinis erit ſemidiameter iridis, quæ ſub hoc ſitu in tali altitudine uidetur.
Si dicatur quòd
illa
linea non eſt ſemidiameter iridis, ſed cuiuſdam alterius circuli æquidiſtantis iridi, ſed maioris
iride
:
hoc non obſtat: quia illi duo circuli in eundem angulum ſolidum cadunt apud cẽtrum mun-
di
, quod tunc eſt cẽtrum uiſus:
unde quod de uno dicitur, de reliquo poteſt intelligi, quo ad quan-
titatem
.
Et quia per talium diametrorum proportiones habetur completa proportio iridis ad iri-
dem
:
ideo talem diametrum iridis diametrũ appellamus. Si uerò iris ſit portio minor ſemicircirculo:
accipiatur
ipſius altitudo.
Et quia, ut patet per 75 huius, tunc ſol eſt ſupra horizonta in eodẽ circu-
lo
, accipiatur altitudo ſolis.
Quia ergo, ut in illa declaratum eſt, diſtantia centri iridis ſub horizonte
eſt
æqualis eleuationi ſolis ſupra horizontem:
coniungãtur iſti duo arcus altitudinis, iridis ſcilicet
& ſolis, prouenietq́;
arcus interiacens punctum circuli altitudinis, in quo incidit diameter ducta à
centro
corpotis ſolis per centrum uiſus & per cẽtrum iridis ad ipſum circulum altitudinis (& hoc
eſt
nadir ſolis) & punctum ſuperiorẽ circuli altitudis iridis:
duplicetur ergo ille arcus, & extra-
hatur
chorda ut prius, diuidaturq́;
per æqualia: & habebitur intentum. Patet ergo propoſitum.
78. Iridis ſemicirculus uiſus eſt medietas circuli minoris: portio uerò minor ſemicirculo uiſa,
eſt
portio circuli maioris.
Huius propoſitæ rei cauſſa pater ſecundum præmiſſa huius libri. Quoniam enim, ut patet per
64
huius, centrum ſolis & uiſus & iridis ſemper in eadem linea conſiſtunt, quæ eſt axis pyrami-
dis
illuminationis uaporis roridi:
propter quod pater quia in omni reflexione, ex qua apparet
iris
, ſemper centrum uiſus eſt polus circuli iridis:
palàm ergo quòd nullam facit diuerſitatem in
773471LIBER DECIMVS. uilu erectio uel obliquatio ſuperficiel iridis ſupra ſuperficiem horizontis. Quoniam ſemper li-
nea
pertranſiens centrum ſolis & uiſus eſt erecta ſuper ſuperficiem iridis:
& ſic peripheria iridis
ſemper
ſe habet uniformiter ad uiſum, quantũ eſt de ſe, ut patet per 65 th.
1 huius. Quod tamen hic
proponitur
, cauſſam habet non ex reflexione, ſed ex refractione:
quia ut in 8 huius declarauimus,
diuerſitas
angulorum refractionis cauſſatur ex diuerſitate diaphanitatis corporũ diaphanorum e-
tiam
eiuſdem ſpeciei:
maior enim fit refractio ad lineam perpendicularem in aqua groſsiori quàm
in
aqua ſubtiliori.
Quia itaq; ſole exiſtente in peripheria horizontis, aer eſt groſsior ſeip ſo, poſtmo-
dum
per luminis ſolaris præſentiam ſubtiliato:
palàm quòd in groſsiori illo aere minor fit refractio
â
perpendiculari:
radij itaq; tunc refracti magis approximant perpendiculari quàm poſtmodum
aere
ſubtiliato.
Ad propinquiorem ergo locum ſuperficie iridis fit aggregatio radiorum inciden-
tium
ſuperficiebus uiſuum ibi exiſtentium, quàm fiat aere rariori exiſtente.
Subtiliato uerò aere, fit
ad
eoſdem uiſus à partibus remotioribus ipſius uaporis refractio:
non enim fit à partibus propin-
pin
quioribus:
quoniam ab illis neq; prius fiebat. Sed neq; fit illa refractio à partibus uaporis, à qui-
bus
fiebat prius:
quoniam medio immutato eſt ipſa refractio immutata per 8 huius: fit ergo neceſſa
riò
refractio à partibus uaporis remotioribus, quàm prius.
Radij ergo refracti ſunt longiores his,
qui
prius refringebantur:
pyramis ergo illuminationis eſt maior: ergo & baſis eius (quæ, ut patet
expræhabitis
, eſt peripheria iridis) erit maior.
Exiſtente uerò ſole in peripheria horizontis, tunc
tantùm
cauſſatæ iridis ſemicirculus uidetur, ut patet per 74 huius:
eleuato uerò ſole ſupra horizon
ta
:
tunc portio iridis minor ſemicirculo uidetur, ut patet per 75 huius. Maniſeſtum eſt ergo propo-
ſitum
.
Eſt autem quorundam experientia, quòd altitudo iridis, & altitudo ſolis coniunctæ ſemper
faciunt
gradus 42:
quod per præſens theorema impoſsibile eſſe oſten ditur. Si enim ſemidiameter
circuli
iridis ſit quan doq;
minor, quandoq; maior ſecun dum mediorum diaphanorum & ſuarum
reſractionum
diuerſitatẽ, ut præoſtenſum eſt:
tunc non poterit rationabiliter uideri alicui, quòd o-
mnes
aliorum circulorũ diuerſarum iridum ſemidiametri ſint æquales:
poſſet tamen eſſe modica
differentia
, quæ fortè per in ſtrumentum modicum improportionale circulo altitudinis non poſ-
fit
aliqualiter perpendi.
Et etiam eorum experientia eſt in portionibus iridum min oribus ſemicir-
culo
, quod patet per altitudinem ſolis, quam tales uerſo inſtrumento uel mutato uiſu, fixo inſtru-
mento
accipiunt, quæ nulla eſt ſole exiſtente in peripheria horizontis.
Et fortè talium portionum
uel
ſuarum diametrorum non eſt ſenſibilis differentia:
quia etiam Ariſtoteles de illa nihil ſcripſit:
cum
tamen de præſente theoremate magnam fecerit mentionem:
quamuis nec ipſe nec alius, cu-
ius
ſcripta uiderimus, ſuper hoc attulerit declarationem.
De differentia uerò climatum nullus ex-
cuſationem
afferat:
quia quod in uno climate accidit, in omnibus climatibus euenire neceſſe eſt in
iridis
generatione.
Semper enim centra ſolis, uiſus, & circuli iridis in eadem linea conſiſtunt: & ar-
cus
altitu dinis ſub horizonte centri circuli irldis, ſolis altitudini in omnibus climatibus eſt æ qua-
lis
:
nec in hoc aliquis differentiam perpendet.
79. In quibuſdam regionibus ſole exiſtente in meridie, iris ſenſibilis non apparet.
Ad oſten den dum propoſitum ponatur primò centrum ſolis in aliqua regione in meridie in ze-
nith
capitis:
& palàm ex præmiſsis, quòd tunc baſis pyramidis irradiationis erit ſub horizonte æ-
quidiſtans
horizonti.
Et quoniam tunc altitudo ſolis erit partium 90: ſole deſcen dente (ſiue hoe
ſit
propter ip ſum motum ſolis, ſiue propter altitudinem regionum diſtantium plus ab æquino-
ctiali
, quàm regio, in qua ſol fuit perpendicularis in meridie, ut ab ea, quæ eſt directè ſub capite can
cri
) nunquam fiet iris in meridie, quandiu ſinus circuli altitudinis ſolis in meridie fuerit maior
diametro
iridis, quam per 77 huius diligens perquiſitor poterit inuenire.
Quantùm autem ſinus
circuli
altitudinis ſolis in meridie minuetur à diametro iridis:
tantùm apparebit uiſui in meridie
de
diametro iridis & de iride.
Et ob hoc in diebus æſtiualibus ab æquinoctio uernali ad autumna-
le
in conſuetis nobis regionibus, quæ ſunt ultra clima quartum uſq;
ad finem notorum ſeptem
climatum
in meridie iris non apparet:
& ſi in alia parte anni appareat quandoq; . Totum autem
hoc
diximus propter regiones, quæ ſunt extra climata, in quibus præmiſſa regula doctrinæ gene-
rali
poterit committi.
In omnibus autem regionibus ſole exiſtente ſupra horizontem, in qualibet
hora
diei iris poterit apparere, præter quàm in meridie:
in illis tamen horis, in quibus ſinus circuli
altitudinis
ſolis maior eſt iridis diametro.
Et hæc ſufficiant pro iridis intento: quia irim de cœlo
miſit
Saturnia Iuno.
80. Nubium apparens color fit ſecundũ diſpoſitionem materia & luminis incorpor ationem.
Quoniá enim nubiũ conſiſtentia ex duobus fit uaporibus, ſicco ſcilicet & humido, ut declaratũ
eſt
in philoſophia naturali:
tũc quando ſol agendo ex ſicco penitus extrahit humidũ, aduritur ſiccũ
rerreſtre
, ita quòd lumen in ipſum penetrare non poteſt:
& ideo fit tunc nubes nigra multæ nigre-
dinis
:
& ſunt tales nubes materia uentorum. In uapore uerò aqueo generatur nigredo ex conden-
ſatione
frigoris, propter quam in ipſum penetrare non poteſt radius ſolaris uel ſtellarum:
& ideo re
manet
nubes humida multũ nigra.
Ex uapore uerò quocunq; diſgregato ſubtili, recipiente ingreſ-
ſum
luminis ſolaris fit nubes alba:
unde etiam aliquando uidetur nebula alba. Quan do autẽ nubes
habet
in ſe humidũ fumo ſum admixtum aliquantulũ terreſtri aduſto:
tunc in ipſo recepto lumine
fit
nubes rubea, & aliquando purpurea:
ut cum radij terminantur ad inferiorẽ partem nubis humi-
774472VITELLONIS OPTICAE in mane uel in ſero: & hæc ſignificant pluuiã futuram. Et ſi quidem ſit in oriente, defertur pluuia
ſuper
homines illius habitabilis:
ſi uerò ſit in occaſu, tunc defertur pluuia ad mundi inferius hemi-
ſphęrium
ſub homines uidentes:
& erit ibi pluuia in nocte: & redibit illa pars cœli fortè ſpoliata nu
bibus
in mane:
& ſic ſignificat rubor nubium in ſero ſerenitatem in die ſequente. Quando uerò nu
bes
depreſſa habet ſuperius reſperſam purpureitatẽ obſcuram ualde:
tunc illa rubedo eſt ex parti-
bus
terreis aduſtis, quæ iam incipiunt inflammari in uentre nubis:
& ſunt nubes tales periculoſæ
continentes
materiam tonitru & ſimilium.
Quòd ſi nubes ſit rorans & in fine ſuæ reſolutionis:
tunc
illa nubes in ſe recepto lumine, quandoq;
iridis acquirit colorẽ: & ſecundum ſui uarias diſpo-
ſitiones
fit multa uarietas colorum lumine nubibus præſente:
ſiue lumẽ nubi incidens refringatur
ad
uiſum propter denſitatem ſecundi diaphani, ſiue reflectatur ad uiſum à ſuperficie ipſius nubis.

Sed
in his coloribus medijs nubium non modicum effectum habet admixtio umbrarum, cum nu-
bes
ſuperior per nubem ſubtilem umbroſam uiſibus occurrit.
Tunc enim uario colore coloratur
nubes
uiſa fecundum illarum umbrarum admixtionem.
Patet ergo propoſitum.
81. Virgæ fiunt ex refr actione radiorum ſolarium ad uiſum ab aliqua conſiſtentia nuboſa, ra
ritate
& ſpißitudine inæqualiter dictincta.
Virgæ dicuntur extenſiones radiorũ per nubes, quæ uulgo dicuntur funes tentorij. Interpoſita
enim
nube aliqua aquoſa inter ſolem & uiſus noſtros fit refractio radiorũ ſolariũ ad uiſum:
& hoc
accidit
in medio ſecundi diaphani.
Et ob hoc quandoq; ibi uidentur iridis colores ſecundũ quaſdã
lineas
rectas protenſæ, quòd habeant quandam ſubtiliorẽ & quandam groſsiorẽ conſiſtentiam,
in
quibus permixtũ ſolis lumen phantaſiam coloris in ipſis facit.
Potior tamen in his cauſſa eſt ad-
mixtio
umbrarũ, quæ diuerſimodè immixtę lumini colores diuerſos uiſibus repræſentant.
Et quia
radius
ſolis perpen dicularis ſuper ſuperficiẽ nubis penetrat nubẽ, & ad uiſus non reflectitur:
ideo
nubes
in medio alba & incolorata uidetur:
& ſol per illã uiſus uidetur ſine figura, ſed in colore puni
ceus
aut colorẽ aliũ habens:
ſol enim per conſiſtentiã nubis groſsiorẽ & caliginoſam aliũ & alium
præſentat
uiſibus colorẽ.
Non eſt aũt in hoc differentia ſiue ſol uideatur per nubẽ, ſic fiat ſuorũ
radiorũ
ad uiſus refractio, ſiue radij ſolis reflectantur ad uiſum.
Aſpicienti uerò ad ſolis latera uide
tur
quandoq;
iridis color uirgatus, ut præ miſimus, quãdo nubes ſecundũ aliquid eſt ſpiſſa, & ſecun
dum
aliquid rara, & ſecundũ aliquã ſui partẽ plus aquoſa, & ſecundũ aliquã minus:
& quandoq; ui-
detur
aliqua pars punicea, alia uerò uiridis aut flaua.
Virgæ itaq; fiũt propter irregularitatẽ diuerſi
ſitus
& qualitatis ſpeculorũ, propter figurę anomaliã.
Sunt enim quędã ſpecula, quę propter ſui
anomaliã
figuras anomalas & permutatas uiſibus oſtendunt formarũ uiſarũ per ipſa, de quibus in
nono
libro ſcientiæ huius aliquis ſermo fuit.
Vnde & nubes figurã ſolis non oſtendit: quia ſpecula
nubis
non ſunt propriè oſtendentia figuram propter ſpeculorũ paruitatẽ, ſed oſten dunt colorem,
quod
conuenit diaphanitati ſpeculorũ & nubis totius:
& diſtinguuntur illi colores ſecundum diſ-
poſitionẽ
materiæ, cui lux incorporatur, & ſecundũ umbrarum immixtionẽ.
Patet ergo propoſitũ.
82. Pareliæ fiunt ex reflexione radiorum ſolarium ad uiſum ab æquali conſiſtentia nuboſa.
Pareliæ dicuntur quaſi paria ſoli, {κ~'}λιος enim græcè, ſol dicitur latinè, & ſignificant ſoles aqueos,
qui
in nube uidentur.
Nube enim interpoſita ſoli & uiſibus, exiſtente æ quali ſecundũ ſua ſpecula,
neq
;
denſiore neq; rariore, neq; plus aquoſa, neq; minus ſecundũ ſuas partes: tunc radio ſolis illis
incidente
, propter ſimilitudinẽ & æ qualitatẽ ſpeculorum, & ipſorum regularitatẽ unius coloris fit
phan
taſia:
albi aũt uidetur coloris propter ſpiſsitudinem conſiſtentiæ & regularitatẽ ipſius nubis.
Radij
enim ad ipſam nubẽ ſic diſpoſitũ incidentes, & ab ipſa reflexi ad uiſus (maximè nube illa non
exiſtente
aquoſa neq;
nigra, uicina tamen aquæ) ſine admixtione alicuius umbræ reflectuntur ad
uiſum
:
propter quod proprium ſolis colorem, qui luminoſus & albus eſt, in tota nubis conſiften-
tia
apparere faciunt uiſibus:
fiuntq́ue pareliæ albæ, ſicut etiam ab omni corpore polito reflectitur
lumen
ſolis ad uiſum propter ſpiſsitudinẽ conſiſtentiæ:
ut oſtenſum eſt per 1 th. 5 huius. Sunt autẽ
parelię
magis ſignum pluuiæ quàm uirgæ:
quia æ qualis nubium conſiſtentia, quæ eſt materia pare
lijs
, ſignum eſt quòd aer idoneè habet ſe ad permutationẽ & ad generationem aquæ.
Et quia auſtra
lis
aer facilius in aquam permutatur propter ſui facilitatem in patlendo, quâm aer borealis, qui ſic-
cior
eſt propter frigoris conſtrictionẽ:
ideo pareliæ auſtrales magis ſunt ſignum pluuiæ quàm bo-
reales
.
Fiunt aũt pareliæ ſicut & uirgæ magis ſole exiſtente in oriente uel occidentę quàm in meri-
die
:
quoniã ſol exiſtẽs in medio cœli ſoluit tales nubium conſiſtentias, & plurimũ ſegregat illas: &
neq
;
fiunt deſuper ſolẽ neq; deſubtus, ſed à lateribus ſolis obliquis, quæ ſunt ſecundum polos mũ-
di
:
& neq; fiunt multũ prope ſolem: quia à propinquo citò diſſoluitur nubiũ conſiſtentia: neq; fiunt
multùm
longè à ſole:
quia eſt inde poſsibile reflexionẽ fieri ad uiſus: reflexio enim facta à paruo
ſpeculo
ſubtilis eſt:
unde longè protenſa debilitatur & euaneſcit, antequã perueniat ad uiſus. Et ex
eiſdẽ
cauſsis fiunt pareliæ ſupra ſolem, neq;
ſub ſole, quia prope ſolẽ exiſtentes conſiſtentiæ
nubium
ſoluuntur, remotè uerò diſtantes non perueniunt ſecundũ ipſorũ reflexionẽ ad uiſum:
ſe-
cundum
lateralẽ rerò ſolis ſitum eſt inuenire mediocrẽ diſtantiam, in qua cõſiſtentia non diffolui-
tur
, & tamẽ ſit reflexio ad uiſum:
ut cum non eſt nimis propè ad terrã deſcendens illa nubis conſi-
ſtentia
.
Quando enim nubes ſunt nimis propinquæ horizonti: tũc ab ipſis nubibus reflexi radij
pertingunt
ad uiſus propter diſtantiã minorem improportionatã reflexioni luminis:
quoniã enim
uiſus
funt apud terrã, patet quòd tunc luminis reflexio à nube non concurrit cum uiſibus.
Sub ſole
etiam
poteſt fieri parelia:
quia & tunc nubes uicina terræ perpendicularem ſolis radium reſpi-
775473LIBER DECIMVS. ciens diſſoluitur à radio ſolari, remota uerò nubes à uiſu nullam cauſſat reflexionem uel refractio-
nem
ad uiſum, propter longitudinem diſtantię:
quia ſi etiam à latere ſolis eſſet cõſiſtentia nubis ni-
mis
alta, non accideret reflexionem luminis fieri ad uiſum:
nec tunc apparerent pareliæ ipſis uiſi-
bus
.
Patet ergo propoſitum.
83. Ex cryſt allo hexagona ſoli oppoſita colores iridis generantur.
Huiuſinodi enim colores generantur ex debilitatione luminis propter refractionem ad perpen
dicularem
, ductam à centro corporis ſolis ad ſuperficiem unius parallelogrãmi ex lateribus cryſtal
li
.
Et quoniã (ut declarauimus in 27 th. 2 huius ſciẽtiæ) manifeſtũ eſt quòd à ſole illuminatur magis
me
dietate cylindri ſibi oppoſiti, ſi rotun dus ſit cylindrus:
hoc autem in cylin dro angulato eſſe non
poteſt
(angulis ueniẽtibus in diametrũ corporis baſim per æqualia diuidentẽ) tunc enim ſola me-
dietas
illuminatur propter radiorũ incidentiã, ut diximus ibidẽ.
Sed ſi corpus illud columnare dia-
phanũ
ſuerit:
tunc alia medietas illius corporis illuminatur propter radiorum refractionẽ. Si itaq;
ſuperficies
corporis diaphani ſoli oppoſita unica fuerit, ut in corporibus quadrangulis:
tunc una
fit
luminis refractio fortis:
& lumen ſub forma luminis tranſibit ad partem oppoſitam corporis, &
aggregabitur
extra corpus ſub forma luminis:
ſicut etiã hoc fortius euenit in corpore ſphærico dia
phano
cõcauo:
quòd à ſuperficie maioris partis totius illius corporis ſphærici fit refractio ad
radiũ
, qui perpendiculariter incidit ſuper ſuperficiem corpus ſphæricum contingentẽ, æquidiſtan
tem
ſuperficiei ſecanti corpus ſolis per centrũ ſecundum aſpectũ, quo ab ipſo reſpicitur corpus illu
minandũ
, ut oſten dimus in 48 huius.
Ex tantorũ ergo & tot radiorũ aggregatione, & ſi ad pun-
ctum
unũ (quo niã hoc eſt impoſsibile propter diuerſitatẽ ſuperficierum incidentiæ) ad locũ tamẽ
naturalem
paruũ fit luminis aggre gatio, ipſo lumine abſq;
coloratione ſub forma luminis manẽte;
& illud lumen aggregatũ calefacit corpus oppoſitũ, & incendit ex mora corpus inflãmabile ſubitò,
ut
ſtupam uel aliud aliquid potentiã actiuã in ſe habentẽ ad inflam mationẽ.
Si uerò corpus diapha-
num
ſoli oppoſitũ ſit plurium ſuperficierũ ꝗ̃ unius planæ uel circularis, ſecundũ eam ſcilicet partẽ,
quæ
ſoli opponitur:
utpote ſi corpus quadrangulũ ſecundum unũ ſuorum angulorũ ſoli oppona-
tur
:
tunc fiet refractio radiorũ incidentium uni ſuperficiei ad ambas ſuքficies oppoſitas, & ſimiliter
radiorũ
incidentium alteri ſuperficiei.
Et cum ex parte oppoſita lumini refracto aer (qui eſt corpus
rarioris
diaphani) occurrerit:
refringentur radij ab utraq; ſuperficie ab illa perpendiculari, quæ ab
angulo
ad angulũ ducta in corpore baſim ipſius per ęqualia duideret, uel alia ei æquidiſtante, & in
alio
corpore denſo illi corpori diaphano ſubiecto, ut terra uel alio corpore quocunq;
: tunc quan-
doq
;
apparebunt duo lumina clara, aliquando uerò colorata: ut ſi corpus diaphanũ æqualium fue-
rit
angulorũ & ſuperficierũ:
& hoc patet experimentanti: eruntq́; tunc ibi duo colores confuſi, non
plures
, color ſcilicet rubeus, & alius mixtus, quaſi uiridis, qui ſecundum cryſtalli uel alterius parui
corporis
diſpoſitionẽ magis ſunt intenſi uel remiſsi.
Quòd ſi ſuperficies corporis (quo ad partẽ ſoli,
oppoſitã
) fuerint tres, ut ſunt in cryſtallo hexagona:
tunc à qualibet ſuperficierũ oppoſitarum ſoli,
quæ
ſunt tres, receptũ lumen cuiuslibet ſuperiorũ trium ſuperficierũ red ditur corpori oppoſito, ut
terrę
uel alteri corpori cuicunq;
. Atq; horũ trium luminũ medium manet in ipſa perpen diculari co
lumnę
cryſtallinæ baſim ſuam per æ qualia diuidente, uel ipſi diuidenti æ quidiſtante:
& fit uiſibile
lumen
illud, niſi lumẽ ſolis impediat:
alia uerò duo refringuntur à dicta perpendiculari propter na-
turã
ſecundi diaphani rarioris, ſcilicet aeris (dictũ enim eſt in 4 th.
huius quòd medio ſecundi dia-
phani
rariore exiſtente refractio ſit à perpendiculari) & eſt quaſi quædã diſperſio radiorũ.
Apparẽt
aũt
colores in iſtis luminibus ſic reflexis & refractis propter mixtionẽ nigredinis coloris cryſtalli-
ni
cum lumine penetrante:
& propter admixtiones umbrarum partium ipſius cryſtalli prominen-
tium
ſecundũ acumen ſuorum angulorũ, quæ per 11 th.
2 huius proijciuntur ad partem oppoſitã in-
cidentiæ
radiorũ in partem aduerſam corpori luminoſo:
quarum umbrarum numerus facit diuer-
ſitatem
colorum, quando lumini permiſcentur.
Quoniam ubi radio luminis perpendiculari magis,
quo
ad ſuperficiem incidentię (circa quã in uiciniori multorum radiorum fit aggregatio) color cry
ſtalli
& umbræ cõmix us refle ctitur (quia ille radius magis eſt lumin oſus) tunc fit color rubeus.
In
alijs
uerò radijs ſecundum ſui debilitatẽ & coloris corporis & umbrarum plurium cõmixtionem
alij
colores medij generantur.
Fiunt aũt tres colores: quoniã ex tribus ſuperficie bus ſuperioribus
radij
colliguntur ad quamlibet inferiorũ ſuperficierum:
& color rubeus ſemper ab illa parte uide-
bitur
, ubi radius perpendicularis ſuper ſuperficiem cryſtalli in contrario ſitu generatæ iridis oppo
ſitam
ſoli aggregatis omnibus radijs, ſuæ ſuperficiei incidit, poſt refractionem factam ex aeris in-
terpoſiti
diaphanitate.
Et tunc quandoq; tres irides generantur, propter triplicem naturam refra-
ctionis
in medio ſecundi diaphani rarioris, ut præmiſſum eſt:
& quia ter tria ſaciũt quadratũ, qui eſt
9
:
erunt tunc 9 colorum indiuidua numero multiplicitatis trium ſuperficierum ſuperiorum, in nu-
merum
trium in feriorum.
Tres uerò erunt ſpecificæ differentiæ colorum: & fit iſtorum colorũ per
angulos
corporis nulla ſenſibilis diſtinctro:
quoniam & à linea angulorũ, quæ a ctu eſt indiuiſibilis,
reflexi
uel refracti radij in diuiſibiles, nihil ſenſibile producunt.
Non autem fiunt iſti colores iridis
per
cryſtallam penitus per naturam colorum ueræ iridis, quorum diſtinctio formaliter eſt tantùm
in
uiſu:
ſed ſiunt per naturã lucis reflexæ à figura dicti corporis. unde etiam cauſſa ipſorum non eſt
ad
uiſum facta reflexio:
non enim uidentur per modum reflexionis, ſed per modum ſimplicis uiſio-
nis
ut alia uiſibilia, quæ uiſui offerũtur, & à quolibet in eodẽ loco uidẽtur.
Fit itaq; colorũ diftinctio
à
figura corporis:
quoniã à qualibet alia cryſtallo uel corpore peruio alterius figuræ colores uarij
776474VITELLONIS OPTICAE LIBER X. apparent, qui ſecundũ ſitũ colorũ iridis ſunt diſtincti. Et iſtius ſignũ eſt: quòd ſi accipiatur cry-
ſtallus
hexagona, & duę eius ſuperſicies cera rubea uel alia tegantur, ſic quòd inter illas duas tertia
ſuperficies
maneat opaca:
tunc tribus alijs ſoli tranſeunti per ſoramen non magnum oppoſitis,
ſi
locus operationis ſit aliàs ualde luminoſus, & aliquod nigrũ ſupponatur:
tunc uidebitur etiã
ex
cryſtallo modica iris maxima & pulcherrima & coloris clariſsimi:
quod fit propter aggregatio-
nem
radiorum totius luminis ab omnibus ſuperficiebus ſuperioribus ad inferiores incidentis,
qui
ad locum uicinũ unicum aggregantur.
Si uerò illæ ſuperficies tres, quę nunc ſoli fuerunt oppo
ſitæ
, inferiores fiant, & econuerſo aliæ tres ſuperiores:
tunc iris quandoq; una, quandoq; nulla ap-
parebit
.
Et qui ludum iſtum iocoſum reuoluerit: inueniet, quę hic ſcripſimus, & etiam plura, quàm
per
nos in tali ſolatio ſunt inuenta.
Et ſi unã ex ſex ſuperficiebus dictis experimentans opacauerit:
ille
ſimilia per reuolutionẽ cryſtalli ad diuerſos ſitus inueniet.
Et ſi cryſtallum oculo oppoſuerit, ſic
ut
tres non opacatæ ſuperficies ad oculũ uertantur:
per omnes tres oculo oppoſitas illam cerã ru-
beam
uidebit.
Et ſi reuoluerit cryſtallum coram oculo, plures occurrent diuerſitates, quas genera-
tionibus
colorum applicare quis poterit:
ſemper conſiderans umbrarum immixtionem: quoniam
eadem
eſt natura reflexionis formarum ad uiſum, & luminis, ad ea, quibus incidit.
Non enim defer
tur
color uel forma uiſibilis ad uiſum, niſi per naturam lucis, quæ eſt in ipſo:
poteritq́; per experien
tiam
his dictis multa addere diligens inquiſitor.
Patet itaq; propoſitum.
84. Sub uaſe uitreo roiundo, pleno aqua, ſoli expoſito: colores ſimiles iridis coloribus uidẽtur.
Sit, ut exponatur ſoli uas uitreũ rotundum ad modum urinalis, plenũ aqua pura: dico quòd ue-
rum
eſt, quod proponitur.
Videntur enim in ſuperficie corporis ſuppoſiti illi corpori, ut in terræ ſu
perſicie
uel in alio corpore colores ſimiles iridis coloribus:
quorũ generatio eſt propter uarias lu-
minis
ſolis refractiones.
Vt enim patet per 4 th. huius, fit una refractio ab aere ad uitrũ, alia quoq;
à
uitro ad aquam:
& item alia ab aqua ad uitrum, & alia à uitro ad aerem ſubiectum: quarum refra-
ctionum
anguli ſunt diuerſi, ut patet per 8 huius.
Secundum hos itaq; refractionũ modos cum ad-
mixtione
coloris ipſorum corporum diaphanorum & umbrarum proiectarum à corporibus, lumẽ
penetrat
, & circulariter diffuſum uel fortè irre gulariter ſecundum corporum diaphanorũ conue-
xas
ſuperficies, uarios uiſui præſentat colores diſtinctos ſecundum præmiſſas cauſſas.
Quòd ſi uas
illud
extrin ſecus aqua perfuſum fuerit:
pulchriores colores uiſui præſentabit: quoniã tunc nume-
rus
refractionum aliqualiter augetur, & ſimiliter numerus umbrarum.
Non ſunt autem hi colores
uerè
colores iridis:
quoniam numerantur alio colorum numero quàm colores iridis, & non perue-
niunt
ad uiſum per reflexionem quemadmodum colores iridis, ſed uidentur directè, ſicut & ipſum
lumen
& alij colores.
Patet itaq; propoſitum.
85. Speculo quocun ſub aqua ſoli expoſito: figura ſolis uidebitur quaſi duplicata.
In ſpeculo enim receptum lumen radiorum ſuper ſuperficiem aquæ perpendicularium, ſuperfi-
ciei
uero ſpeculi obliquè incidentium, reflectitur à ſuperficie ſpeculi ad uiſum in loco reflexionis
exiſtentem
:
& ſic offert uiſui figuram ſolis. Lumen uero radiorum obliquè ſuperficiei aquę inciden
tium
refringitur in ſuperficie aquæ ad perpendicularem, ductam à puncto incidentiæ ad ſuperficiẽ
aquæ
per 4 th.
huius. Cum itaq; illa forma refracta peruenit ad ſpeculi ſuperficiem: tunc ab illa ſu-
perficie
, cui obliquè incidit, reflectitur iterũ ad uiſum:
apparentq́; duæ figuræ 4olis: una maior pro-
pter
ſimplicem reflexionem:
alia quoq; minor propter refractionem, quę in medio denſiori minuit
figuram
poſtmodum reflexam:
uideturq́; illa ſecunda figura ſolis, quaſi ſit forma ſtellæ ſequentis
corpus
ſolis.
Eſt autem & ipſa forma ſolis: quod patet: quoniam extra radium ſolis cum figura ſolis
à
ſuperficie ſpeculi per ſe non reflectitu.
Et hanc refractam formam accidit uideri. Et ſi planè ſpe-
culum
ſub aqua deducatur in ſolis radium:
tunc eadem numero forma, quæ prius ſub minori lumi-
ne
fuit uiſa, uidebitur amplius, quàm prius, luminoſa:
& ſecundum motum aquæ uidebitur moueri
circa
reflexam figuram ſolis.
Patet ergo propoſitum. Et quoniam nos diuinæ gratiæ ſuffragante
præſidio
, tres propoſitos uidendi modos ſecundum omnem ipſorum, quatenus potuimus, diuerſi
tatem
tranſcurrimus, nec condignum aliquid tantæ munificentiæ diuinæ bonitati red dere poſsi-
bile
nobis eſt:
ad illas tamen, quas poſſumus, gratiarum actiones conſurgimus ei, qui uerè trinus &
unus
eſt:
ſoli nihil in rebus entibus conforme, nihil coæternum, nihil æ quebonum æſtimantes: cui
ſit
honor & gloria per infinita ſecula.
Amen.
VITELLONIS FILII THVRINGORVM ET POLO-
norum
opticæ finis.
BASILE AE,
EX
OFFICINA EPISCOPIANA, PER EVSEBIVM
Epiſcopium
, & Nicolai F hæredes. Anno M. D. LXXII.
Menſe
Auguſto.
777
[Empty page]
778897[Figure 897]EPISCOP.